Είδος: Εφημερίδα / ΚύριαΗμερομηνία: Σάββατο, 10-04-2010Σελίδα: 32Μέγεθος: 335 cm ²Μέση κυκλοφορία: Μη διαθέσιμηΕπικοινωνία εντύπου: (24210) 23303

Λέξη κλειδί: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Οι μετανάστες και οι προβληματισμοί μας Πολλή συζήτηση και πολλά γραψίματα άρθρων σχετικά με τον υπό ψήφιση νόμο

που αφορά στην "τακτοποίηση" μερίδας μεταναστών. Βέβαια εκεί που φτάσαμε και αφήσαμε, άλλοτε με κουτοπονηριά άλλοτε με ανθρωπισμό να γίνει

"μπάτε σκύλοι αλέστε..." κάτι πρέπει να γίνει για ορισμένη μερίδα αξιοπρεπών μεταναστών, και δύστυχων συνανθρώπων

μας. Είναι οπωσδήποτε ανάγκη. Βέβαια πολλοί, "την ανάγκη φιλοτιμίαν

ποιούμενοι" προσφέρουν πολύ περισσότερα και οε περισσότερους, αε αντίθεση

με άλλους που σεν θέλουν να προσφέρουν τίποτε, αλλά και σι προσφέροντες

"όχι για μας παπαδιά" 1 Ωστόσο, από πού και πώς 0α τα βρούμε δεν μας λένε. Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποι μας 0α ήταν ευχής έργο να μπορούσαν να τακτοποιηθούν

εδώ. Αφού όμως υπάρχει ανεργία είναι αδύνατο. Επομένως ή πρέπει

να τους τρέφουμε συνέχεια, πράγμα δύσκολο, ή πρέπει να τους αφήσουμε στην τύχη τους με όλες τις συνέπειες γι' αυτούς και για μας. Αντί λοιπόν να προβληματιστούν,

οι "μεγαλόψυχοι" μιλάνε για ρατσισμό ξενοφοβία κ.λπ. εκθέτοντας

και τη χώρα μας. Ο έλληνας ποτέ δεν ήταν ρατσιστής με τη βαθιά έννοια της λέξης. Ναι, υπήρχαν και υπάρχουν εκδηλώσεις που δείχνουν, για άλλους, μια μορφή ρατσισμού. Όμως ήταν ρατσισμός

ή ένα είδος κοροϊδίας όταν οε ποιότητας Έλληνες όπως ήταν οι Μικρασιάτες

πρόσφυγες μια μερίδα ακαλλιέργητων ανθρώπων τους αποκαλούσε

" τουρκόσπορους" , και τους εξ Ανατολικής Ρωμυλίας "Βουλγάρους" ; Θυμάμαι

παίζαμε μικροί και καθώς έτρεχα έπεσα πανω αε ένα βλαχόφωνο της Αγχιάλου που περνούσε απ* εκεί. "Σαπέρα

παλιοΒούλγαρε" , μου λέει, και σηκώνει την γκλίτσα του να με χτυπήσει. E, αυτός

φίλοι μου στην Κατοχή υπήρξε Λεγεωνάριος και συνεργάτης των Ιταλών.

Δηλαδή δεν μπορείς να μιλάς γενικά. Πάντοτε υπήρξαν και θα υπάρχουν τέτοιοι

τύποι που θα φέρονταν έτσι ακόμη και στον αδελφό τους. Ποιοι ήσαν οι Έλληνες μαυραγορίτες στην Κατοχή και πώς φέρθηκαν στα αδέρφια τους, που δεν ήσαν ξένοι, στις δύσκολες μέρες! Αλλά κι άλλοι. Είδα με τα μάτια μου ταλαίπωρους

Βολιώτες και Αθηναίους να ξεπουλούν στο χωριό μας, στο καιρό της Κατοχής, ό,τι πολύτιμο είχαν για μια χούφτα σιτάρι, και μορφωμένους νέους,

άμαθους, να δουλεύουν σκληρά στα χωράφια για το ίδιο. Ναι, αλλά έζησε σου

λέει ο άλλος! Τι να του πεις! Ότι κάνει και τον ευεργέτη; Να μην ξεχνάμε και τα δικά μας. Ξέρετε πόσοι Έλληνες πεθάνανε από την πείνα στη Κατοχή; Χιλιάδες και χιλιάδες. Και να πατάει από πάνω με την μπότα ο Γερμανός.

Είναι θαύμα πώς ξεπετάχτηκε n μεγαλειώδης εκείνη "Εθνική Αντίσταση"

. Ήρθε ο αδελφός της μητέρας μου από την Αθήνα ένα ερείπιο, ένα φάντασμα

Μέρες κατ μέρες ήταν ξάπλα και του δίναμε λάδι με το κουταλάκι για να συνέλθει. To πώς σώθηκε ήταν θαύμα Δε λέω, πολλοί εκμεταλλεύτηκαν απάνθρωπα

τους μετανάστες. Τους έδωσαν ίσως μόνον ένα κομμάτι ψωμί. Υπέφεραν

και υποφέρουν πολλοί. Τους Βλέπω και στην Αθήνα να σέρνονται. Δεν Βλέπω όμως

κανένα να πεθαίνει από τη πείνα όπως πέθαναν οι δικοί μας στη Κατοχή.

Και πού, στην Ψωροκώσταινα. Ακόμα και με την ζητιανιά θα μαζέψει να πάρει ένα σουβλάκι. Να μην πούμε και για τις ιατρικές περιθάλψεις, τις βοήθειες από τους Δήμους και την Εκκλησία Και να μην ξεχνάμε πως αρκετή εκμετάλλευση ιδίως γυναικών γίνεται και από ομοεθνείς

τους, άσε που μερικοί απ* αυτούς φέρθηκαν κι αχάριστα σε δικούς μας που τους συμπαραστάθηκαν. Όποιος αμφιβάλει

μπορεί να με ρωτήσει να του πω περιπτώσεις. Σε γενικές γραμμές n πλειονότητα

των Ελλήνων μπορεί να λέει, όχι όμως με Βαθύ μίσος. Στον πόνο συμπαραστέκεται

και βοηθά. Θυμήθηκα και κάτι ακόμα που έχει σχέση με τον εσωτερικό

"ρατσισμό" . Ποιος από μας τους Βολιώτες δεν θυμάται πως και τους μαστόρους στην ανοικοδόμηση του σεισμόπληκτου

Βόλου που προέρχονταν συνήθως από ορεινές περιοχές τους αποκαλούσαμε

"Μάου-Μάου" και "λαστιχένιους" επειδή φορούσαν λαστιχένια

φτηνά παπούτσια! Δεν ήσαν Έλληνες;

Όσον αφορά την ξενοφοβία ο κόσμος φταίει; Κάθε μέρα οι εφημερίδες και σι τηλεοράσεις μας γανώνουν το κεφάλι, άσε που πολλοί έχουν και προσωπική εμπειρία.

ΒέΒαια και σι δικοί μας μαέστροι του εγκλήματος, της παρανομίας

και των ναρκωτικών δεν πάνε πίσω, Όμως είχαμε ανάγκη να κάνουμε και εισαγωγή;

Να τι λέει (εφημ. Καθημερινή 7/2/2010) ο Νορβηγός σκηνοθέτης

Έρικ Στούμπε, που ανεβάζει από το Εθνικό Θέατρο το έργο του Ίψεν "Η κυρία

από τη θάλασσα" :... Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ελλήνων και Σκανδιναβών

Ηθοποιών... Τις διαφορές εγώ τις βλέπω γύρω μου στους δρόμους. To να περπατήσω από το Εθνικό μέχρι το Ξενοδοχείο

μου στη Ομόνοια είναι μια άλλη εμπειρία Στη διαδρομή με πλησιάζουν

άνθρωποι και προσπαθούν να μου πουλήσουν ναρκωτικά. Έτσι δεν μπορώ να περπατήσω χαλαρά μιλώντας στο κινητό

. Πρέπει να είμαι προσεκτικός. Αυτό είναι ένα πολύ παράξενο συναίσθημα

και μια περίεργη κατάσταση και ίσως να επηρεάσει και το θέατρο". Δεν πιστεύω να αμφιβάλει κανείς για το ποια είναι n πλειονότητα αυτών των ανθρώπων που ό,τι να είναι, είναι δύστυχοι. Βέβαια δεν είναι μυστικό πως λαοί και λαοί πέρασαν από τον τόπο αυτό στο πέρασμα των αιώνων. Αλλοι περνώντας και φεύγοντας αμέσως, άλλοι μετά ένα χρονικό διάστημα, ενώ άλλοι έμειναν και σιγά -σιγά αφομοιώθηκαν. Τώρα αν ήρθαν ειρηνικά ή με το μαχαίρι μας το λέει n Ιστορία, αλλά και με όποιον τρόπο

και αν ήλθαν, οι αναστατώσεις που προκλήθηκαν ήσαν τεράστιες. Εκείνο που είναι γεγονός είναι ότι όλοι άφησαν τα ίχνη τους και όποιος μιλά για καθαρότητα

της φυλής μας κάνει λάθος. Όμως αυτό το ζύμωμα των λαών έγινε αε μάκρος χρόνου και όχι μπαμ και απότομα

Δεν είναι το ίδιο. Και να μην ξεχνάμε την μακροχρόνια τουρκική κατοχή

που αδέλφωσε τις χριστιανικές εθνότητες. Με το ξεσήκωμα του e21 δεν διαχωρίστηκαν

σι Σουλιώτες που ήσαν Αρβανίτες όπως και οι άλλοι της νότιας Ελλάδας. Η θρησκεία το μεγάλο αυτό

σακούλι και των εθνικών ακόμα παραδόσεων ήταν ο συνδετικός κρίκος άσχετα

το πόσο θρήσκος ήταν ο ένας κι άλλος. Δεν ήταν κουτός ο Κεμάλ που αν και

υπέρ του κοσμικού κράτους έκανε την ανταλλαγή με τον Βενιζέλο με κριτήριο

την πίστη του καθενός. Βέβαια με την ίδρυση των εθνικών κρατών στα Βαλκάνια

πίσω από τα οποία βρίσκοντας και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων έγινε

αρκετά γρήγορο το ξύπνημα των εθνικισμών στους λαούς που τώρα δεν

μετρούσε Μουσουλμάνος, Χριστιανός, αλλά Έλληνας Βούλγαρος, Σέρβος, Αλβανός...

Καθ' όλα τα τελευταία χρόνια της Τουκοκρατίας στα Βαλκάνια, ο

Έλληνας είχε μια ξεχωριστή εκτίμηση από τους άλλους Βαλκάνιους, σαν πιο καλλιεργημένος, πιο κοσμικός, ας πούμε

και πιο "ευκατάστατος" ("Τα Βαλκάνια" Μάρκ Μαζάουερ. Αθηνα 2002 έκδ.

Πατάκη). Δεν ήταν τυχαίο ποια ήταν n Δημοκρατία που οραματίστηκε ο Ρήγας Βελεστινλής. Αν και αργότερα n εκτίμηση

αυτή εξέλιπε, υπολείμματα υπήρχαν ακόμα και μέχρι τις αρχές του περασμένου

αιώνα Όπως μου είχε αναφέρει ο θείος μου, αδελφός της μητέρας μου, Θεοδόσης

Μαυρομμάτης, που σπούδασε (1904-1908) στη ΝτουχόΒναγια Ακαντέμια

(Ανωτάτη Θεολογική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης), δύο Βούλγαροι που φοιτούσαν εκεί δήλωναν Έλληνες, γιατί πίστευαν ότι με άλλο μάτι έβλεπαν τους Έλληνες σι Ρώσοι. Όσα για την αρμονική ένταξη ενός αλλοδαπού

στην Κοινωνία μας δεν είναι νομίζω απόλυτο ότι κλειδί είναι n μόρφωση.

Ή μόρφωση σ* ένα παιδί που καθοδηγείται συνεχώς από τους γονείς του

ή και από άλλους για το ποιος είναι, ποια είναι n ένδοξη πατρίδα του και μέχρι που είναι τα όρια της, μπορεί να του ανοίξει

τα μάτια για τα περαιτέρω. Ενώ ένα απλό παιδί που βρήκε μια δουλίτσα και πεντέξι φίλους μπορεί να ενταχτεί ποιο ωραία M' αυτά δεν 0α πει πως είμαι

εναντίον της μόρφωσης. Κάθε άλλο. ΒέΒαια δεν είπαμε να ξεχάσουν σι άνθρωποι

τα έθιμα και τις παραδόσεις αρκεί αυτά μην βλάπτουν το σύνολο. Ωστόσο

n Ιστορία μάς διδάσκει πως μόνο σε μια δύσκολη κατάσταση, δυστυχώς, 0α φανεί αν ένας ο φιλοξενούμενος σου αγάπησε το σπίτι σου σαν να ήταν δικό του. Μια απόδειξη είναι αυτό που γράφει

ο Κ. Βάρναλης στο Βιβλίο του "Φιλολογικά απομνημονεύματα" Αθήνα 1981

σελ.70. Είναι γραμμένο, τονίζω, οε χρόνια που ήταν ενταγμένος πέρα για πέρα στην Αριστερά,

και αφορά τις στιγμές που οι Βούλγαροι πυρπολούσαν την Αγχίαλο το 1906.0 ίδιος, νέος τότε, παρακολουθούσε,

το θλιβερό γεγονός από τον Πύργο (Μπουργκάς)

" Η Μπάμπο Ζωίτστα: Κι άκουσα δίπλα μουτην Μπάμπο Ζωίτσα - καιποιοςδεν την ήξερε! Γριά Βουλγάρα εξελληνισμένη

υπηρετούσε αμέτρητα χρόνια εκκλησάρισσα στην ελληνική εκκλησία Μικροκαμωμένη,

ξερακιανή, καμπουριασμένη, ακούραστη στους δρόμους... το

μεγαλύτερο λαδικό του τόπου. Σε γάμους, σε βαφτίσια, οε κηδείες των Ρωμιών

αυτή είχε το πρόσταγμα Μπορούσε να λείψουν... ο γαμπρός, το μωρό ή ο

πεθαμένος, μα αυτή δεν μπορούσε να λείπει! Έτσι είχε καταντήσει παροιμιακή,

και όταν οι Ρωμιοί θέλανε να χαρακτηρίσουνε κανένανε πως ανακατεβόταν

παντού τον λέγανε Μπάμπο Ζωίτσα. Ακουσα λοιπόν την Μπάμπο Ζωίτσα

να μονολογεί ρωμέικα μετρόπο που να πάρει το αυτί μου την κουβέντα της - Καλά της κάνανε! Έτσι κι αυτοί καίνε στη Μακεδονία τα Βουλγαρικά χωριά. Αμ πώς!... - Είχε ξυπνήσει μέσα της n κοιμισμένη από χρόνια ράτσα της". Αυτά

τα λέει ένας Βάρναλης! Αλλά να μην πάμε τόσο μακριά. Όλοι γνωρίζουμε την μεγάλη προσφορά του Βλάχικου στοιχείου στην ελληνική πατρίδα!

Των Ελλήνων Βλάχων που ποτέ δεν διαχωρίστηκαν στην πορεία των αιώνων.

Και όμως στην Κατοχή βρέθηκε ένας αριθμός, ευτυχώς μικρός, Βλάχων,

που ισχυριζόμενοι ότι δεν είναι Έλληνες αλλά Ρουμάνοι εντάχτηκε στη Λεγεώνα (Πριγκιπάτο Πίνδου) και συνεργάστηκε με τους Ιταλούς κατακτητές. Σκέφτηκε κανείς ττ 0α συνέβαινε αν νικούσε ο Αξονας;

Συνεργάστηκαν φυσικά κι άλλοι, όμως δεν έλεγαν ότι δεν ήσαν Έλληνες. Η

διαφορά είναι μεγάλη. Να μην πούμε και για τους Τσάμηδες της Ηπείρου, που αν και Μουσουλμάνοι δεν ανταλλάχτηκαν, το τι έπραξαν στην Κατοχή

αε συνεργασία με τους κατακτητές! Υπηρέτησα στα μέρη εκείνα και μου έλεγε

ο κοσμάκης τι τράβηξε! Θα μπορούσαμε v* αναφερθούμε και σε άλλες

πολλές περιπτώσεις που συνέβησαν ιδίως στα βόρεια συνορα μας, αλλά δεν

μας παίρνει ο χώρος. Νομίζω πως αυτά τα παραδείγματα είναι μέρος της ιστορία μας που οπωσδήποτε πρέπει μας διδάσκει Όχι φυσικά να μας φανατίζει. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Εκείνο

που πρέπει να έχουμε υπόψη είναι ότι τα πράματα δεν είναι πολλές φορές όπως φαίνονται. Υπάρχει και άλλη όψη. Προσωπικά γνώρισα πάρα πολλούς αλλοδαπούς

και έχω και φίλους. Αντάμωσα εξαιρετικούς ανθρώπους, που πραγματικά

0α είναι και για μας ωφέλιμο να ενταχτούν στην κοινωνία μας. Όμως υπάρχουν

και περιπτώσεις που θέλουν Βαθύτερη σκέψη.

Γιώργο* Διονυσίου

www.clipnews.gr