Παρίσι

Ταξιδιωτικός & Τουριστικός Οδηγός

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ — ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ — ΜΟΥΣΕΙΑ — ΜΝΗΜΕΙΑ — ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Πληροφορίες

Χώρα: Γαλλία (τηλ. κωδικός +33, νόμισμα: Ευρώ)

Πληθυσμός: 11.769.433

Αεροδρόμια: Paris-Charles de Gaulle Airport (CDG), Paris-Orly Airport (ORY)

Περιγραφή: Το Παρίσι, γνωστό και ως η πόλη του Φωτός, είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός-πόλη του κόσμου. Το Παρίσι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Ευρώπη και ενδεχομένως, η πόλη με τα περισσότερα αξιοθέατα. Ενώ υπάρχουν πολλά σημεία για τα οποία είναι επιτακτικό να επισκεφτείτε στο Παρίσι, βεβαιωθείτε ότι έχετε τουλάχιστον μια μέρα για να περπατήσετε την πόλη καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψετε το πραγματικό Παρίσι, μια ζωντανή κοσμοπολίτικη μητρόπολη.

Το κέντρο του Παρισιού διαιρείται σε 20 διαμερίσματα σε ένα είδος σπείρας με το πρώτο διαμέρισμα να είναι στη μέση και τα υψηλότερα νούμερα στο εξωτερικό του κύκλου. Τα περισσότερα από τα διαμερίσματα έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά. Η πλειοψηφία των γνωστών αξιοθέατων (όπως ο Πύργος του Άιφελ, το Champs-Elysées, το Λούβρο, το Panthéon και η Notre-Dame) βρίσκονται στα πρώτα 8 διαμερίσματα.

Καιρός

Το κλίμα στο Παρίσι είναι γενικά ωκεάνιο, ήπιο και μέτρια υγρό, με μέση ετήσια θερμοκρασία γύρω στους 12 βαθμούς Κελσίου. Η χαμηλότερη θερμοκρασία παρατηρείται κατά τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο (γύρω στον 1 βαθμό Κελσίου), ενώ δε λείπουν και οι χιονοπτώσεις. Γενικότερα, το χειμώνα είναι η εποχή όπου σπάνια έχει ηλιοφάνεια, με τη θερμοκρασία να πέφτει κάτω του μηδενός κατά τις νύχτες. Το καλοκαίρι είναι συνήθως ζεστό και ευχάριστο με μέσες θερμοκρασίες αιωρείται μεταξύ 15 και 25 ° C, με αρκετή ηλιοφάνεια. Την άνοιξη και το φθινόπωρο επικρατεί ήπιος καιρός. Βροχή πέφτει όλο το χρόνο (652 χιλιοστά το χρόνο), και παρόλο που το Παρίσι δεν είναι βροχερή πόλη, φημίζεται για τις μπόρες που ξεσπούν ξαφνικά.

Γλώσσα: Γαλλικά

Βασικές γνώσεις της γλώσσας:

Ναι Oui

Όχι Non

Ευχαριστώ Merci

Παρακαλώ S’il vous plaît

Καλημέρα Bonjour!

Καληνύχτα Bonne nuit!

Γεια σου! Bonjour!

Αξίζει να δείτε – Αξιοθέατα

Πύργος του Άιφελ (Tour Eiffel)

Κάποτε η υψηλότερη κατασκευή του κόσμου, ο Πύργος του Eiffel είναι ίσως το πιο

γνωστό ορόσημο της Ευρώπης και πιο διάσημο σύμβολο του Παρισιού. Εγκαινιάστηκε

την 31η Μαρτίου του 1889 και χτίστηκε με αφορμή την Διεθνή Έκθεση. Ο Πύργος

του Άιφελ θα ήταν η ψηλότερη κατασκευή του κόσμου μέχρι την ολοκλήρωση του

Chrysler Building το 1930. Η κατασκευή χρειάστηκε περισσότερο από δύο χρόνια για

να ολοκληρωθεί. Κάθε ένα από τα περίπου 12.000 κομμάτια σιδήρου έχουν

σχεδιαστεί χωριστά για να τους δώσει ακριβώς το σχήμα που απαιτείται. Όλα τα

κομμάτια ήταν προκατασκευασμένα και συναρμολογήθηκαν με περίπου 7

εκατομμύρια καρφιά. Ο πύργος υψώνεται 300 μέτρα και χτίστηκε για την Παγκόσμια

Έκθεση του 1889, που πραγματοποιήθηκε για τον εορτασμό της Γαλλικής

Επανάστασης του 1789. Η κατασκευή είχε σκοπό να διαρκέσει μόνο για τη διάρκεια

της Διεθνούς Έκθεσης αλλά στέκεται ακόμα και σήμερα παρά τις διαμαρτυρίες από

σύγχρονους καλλιτέχνες που φοβόταν ότι η κατασκευή δεν θα ταίριαζε στην

αρχιτεκτονική του Παρισιού.

Σήμερα δεν υπάρχει τέτοια αποστροφή πλέον και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί

Παρίσι χωρίς τον πύργο του Άιφελ. Ο άνθρωπος πίσω από τον Πύργο του Άιφελ ήταν

ο Gustave Eiffel, γνωστός από τις επαναστατικές οικοδομικές τεχνικές του. Οι

τεχνικές αυτές θα αποτελέσουν τη βάση για την κατασκευή του τον Πύργο του

Άιφελ. Ήταν επίσης γνωστός για την κατασκευή του πλαισίου του σιδήρου

Αγάλματος της Ελευθερίας που δωρίστηκε από την Γαλλία στις Ηνωμένες Πολιτείες

με αφορμή την Αμερικανική Ανεξαρτησία.

Οι ώρες λειτουργίας είναι όλες τις μέρες της εβδομάδας από 9.30πμ με 11.00μμ και

το καλοκαίρι 9 το πρωί με 12 το βράδυ.

Πρόσβαση: Θα σας συμβουλεύαμε να κατεβείτε με το μετρό στο σταθμό Trocadero

(Μ6,Μ9) και να περπατήσετε μέχρι τον πύργο του Άιφελ, καθώς η θέα από το Palais

de Chaillot είναι φοβερή.

Ιστοσελίδα: http://www.tour-eiffel.fr/

Είσοδος: (ως 3ο όροφο) ενήλικες: 14€ / 12-24 ετών: 2.50€ / 4-11 ετών: 9.50€

(ως 2ο όροφο – ασανσέρ) ενήλικες: 8,50€ / 12-24: 7€ / 4-11 ετών: 4€

(ως 2ο όροφο – με τα πόδια) ενήλικες: 5€ / 12-24: 3,50€ / 4-11 ετών: 2€

Μουσείο του Λούβρου (Musée du Louvre)

Αρχικά, ένα βασιλικό παλάτι, το Λούβρο έγινε ένα δημόσιο μουσείο στο τέλος του

18ου αιώνα. Βρίσκεται στο πρώτο διαμέρισμα στην καρδιά του Παρισιού. Υπάρχουν

περίπου 35,000 αντικείμενα της έκθεσης, απλωμένα σε τρεις πτέρυγες του πρώην

ανακτόρου.

Το μουσείο έχει μια διαφοροποιημένη συλλογή που κυμαίνεται από την αρχαιότητα

μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Ένα μεγάλο μέρος της συλλογής αποτελείται από

Ευρωπαϊκής έργα ζωγραφικής και γλυπτικής. Άλλα δωμάτια περιέχουν ρωμαϊκή,

αιγυπτιακή, ελληνική τέχνη καθώς και από την άπω ανατολή. Υπάρχει επίσης ένα

τμήμα με τα «έργα τέχνης», όπου εκτίθενται αντικείμενα, όπως ρολόγια, έπιπλα,

πορσελάνες και ταπετσαρίες. Μερικά από τα πιο διάσημα έργα τέχνης του μουσείου

είναι η Αφροδίτη της Μήλου, τη Νίκη της Σαμοθράκης, ο «θνήσκων σκλάβος» από

τον Μιχαήλ Άγγελο και φυσικά η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Το Λούβρο δημιουργήθηκε σε διάφορες φάσεις. Αρχικά χτίστηκε ως φρούριο του

12ου αιώνα που αργότερα μετατράπηκε σε ένα βασιλικό παλάτι το 14ο αιώνα. Η

σημερινή εμφάνιση του ανάγεται στον 15ο αιώνα, όταν κατεδαφίστηκε το αρχικό

φρούριο και χτίστηκε η πτέρυγα κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα. Το παλάτι

επεκτάθηκε κατά τον 16ο αιώνα από τον αρχιτέκτονα Pierre Lescot, ο οποίος

μετέτρεψε το παλάτι σε ένα συγκρότημα με δύο αυλές. Μια δεκαετία αργότερα, η

Αικατερίνη των Μεδίκων πρόσθεσε το παλάτι Tuileries στα δυτικά του Λούβρου.

Οι εργασίες σταμάτησαν για κάποιο χρονικό διάστημα, όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος

ΙΔ ' αποφάσισε να μετακομίσει στο παλάτι των Βερσαλλιών. Τον 19ο αιώνα, κατά τη

διάρκεια της δεύτερης αυτοκρατορίας, το Λούβρο επεκτάθηκε και πάλι με την

προσθήκη της πτέρυγας Ρισελιέ. Έτσι είχε πλέον τέσσερις συμμετρικές πτέρυγες

γύρω από μια μεγάλη αυλή. Αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ, καθώς οι στασιαστές

(Communards) έκαψαν το παλάτι Tuileries το 1871 και έτσι δημιουργήθηκε ξανά

άνοιγμα στη δυτική πλευρά του ανακτόρου. Η συλλογή του Μουσείου του Λούβρου

καθιερώθηκε για πρώτη φορά τον 16ο αιώνα από τον βασιλιά Francis I. Ένα από τα

έργα τέχνης που αγόρασε ήταν το πλέον διάσημο πίνακα Μόνα Λίζα. Η συλλογή

αυξήθηκε σταθερά χάρη σε δωρεές και αγορές από τους βασιλείς. Το 1793, κατά τη

διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η ιδιωτική βασιλική συλλογή άνοιξε για το κοινό.

Η πιο πρόσφατη προσθήκη στο Λούβρο ήταν κατασκευή της πυραμίδας από γυαλί, η

οποία λειτουργεί ως κύρια είσοδος του μουσείου. Η πυραμίδα χτίστηκε το 1989 από

το διάσημο αμερικανικό αρχιτέκτονα I.M. Pei. Η πυραμίδα γυαλιού επιτρέπει το φως

του ήλιου να φτάνει μέχρι το υπόγειο.

Η σύγχρονη αυτή προσθήκη έλαβε αρχικά μικτές κριτικές, καθώς έρχεται σε οξεία

αντίθεση με την κλασική σχεδίαση των γύρω κτιρίων, αλλά σήμερα είναι γενικά

αποδεκτό ως μια έξυπνη λύση που έδωσε στο μουσείο μία ευρύχωρη κεντρική είσοδο

χωρίς να χρειαστεί να αγγιχτεί η ιστορική κληρονομιά.

Πρόσβαση: Ο κοντινότερος σταθμός είναι ο Palais Royal - Musée du Louvre ( Μ1,Μ7).

Είσοδος: (για τις μόνιμες συλλογές): ολοήμερο 12€

Κάτω των 18 ετών: δωρεάν

18 – 25 ετών (πολίτες Ε.Ε): δωρεάν

(για τις εποχικές συλλογές στο Hall Napoléon) ολοήμερο 13€

*Οι τιμές είναι ενδεικτικές και μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την περίοδο

Ιστοσελίδα: http://www.louvre.fr/

Extra: Αν αντέχουν τα πόδια σας μπορείτε να περάσετε τουλάχιστον τρεις μέρες

εκεί, θαυμάζοντας τα έργα τέχνης από όλον τον κόσμο. Αντικειμενικά όμως τα εξέχοντα αγάλματα είναι η Νίκη της Σαμοθράκης και η Αφροδίτη της Μήλου, αυτό φαίνεται άλλωστε από την εξέχουσα θέση τους! Μας τα έκλεψαν, αλλά…τα περιποιούνται! Η Αφροδίτη μάλιστα είναι μπροστά σε παράθυρο ώστε να φωτίζεται με τέτοιο τρόπο, έτσι που να αναδεικνύονται οι γραμμές της.

Παναγία των Παρισίων (Notre Dame)

Η Notre-Dame δεν είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός του κόσμου αλλά μπορεί να

είναι ο πιο διάσημος από όλους τους καθεδρικούς ναούς. Το γοτθικό αριστούργημα

βρίσκεται στο Ile de la Cité, ένα μικρό νησί στην καρδιά της πόλης. Η τοποθεσία της

Notre Dame ήταν πάντα το θρησκευτικό κέντρο της πόλης ανεξαρτήτως της

θρησκείας των κατά εποχή κατοίκων της περιοχής. Ο Επίσκοπος Maurice de Sully

ξεκίνησε την κατασκευή του ναού το 1163.

Ο καθεδρικός ναός που θα κατασκευαζόταν στο νέο γοτθικό ρυθμό έπρεπε να

αντικατοπτρίζει το καθεστώς του Παρισιού ως την πρωτεύουσα του Βασιλείου της

Γαλλίας και έγινε πρότυπο για τους μελλοντικούς καθεδρικούς ναούς στη Γαλλία.

Ολοκληρώθηκε το 1345, επειδή ο σχεδιασμός διευρύνθηκε κατά τη διάρκεια της

κατασκευής.

Το αποτέλεσμα είναι ένα θεόρατο κτίριο, 128 μέτρα μήκος με δύο ψηλούς πύργους

69 μέτρων ύψος. Το κωδωνοστάσιο, το οποίο φτάνει 90 μέτρα, προστέθηκε τον 19ο

αιώνα από τον Viollet le Duc. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, πολλά από τα

γλυπτά και το εσωτερικό του ναού αφαιρέθηκαν ή κατεδαφίστηκαν.

Ακόμη και η στοά των Βασιλέων υπέστη σοβαρές ζημιές. Το 19ο αιώνα

αποκαταστάθηκε πλήρως από ένα παρισινό αρχιτέκτονα, τον Eugène Emmanuel

Viollet le Duc. Η τελευταία αναπαλαίωση και αποκατάσταση του ναού έγινε μεταξύ

1991 και 2001.

Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί του μετρό είναι οι Hotel de Ville(M1,M11), Cite(M4), Saint Michel(M4), Cluny - La Sorbonne(M10), Saint Michel-Notre Dame(RER).

Ιστοσελίδα: http://notredamedeparis.fr/

Είσοδος: (για επίσκεψη στους πύργους): 8,50€

Κυρίως ναός: δωρεάν

*Οι τιμές είναι ενδεικτικές και μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την περίοδο

Ντίσνεϋλαντ (Disneyland)

Όταν άνοιξε η Ντίσνεϋλαντ στο Παρίσι το 1992 προκάλεσε ορισμένες από τις πιο

ενθουσιώδεις και αμφιλεγόμενες αντιδράσεις στην πρόσφατη γαλλική ιστορία. Είναι

ένα από τα πιο πλούσια σε θέαμα θεματικά πάρκα του κόσμου που έχει σχεδιασθεί σε

κλίμακα που ανταγωνίζεται μέχρι και τις Βερσαλλίες. Οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι το

κατηγόρησαν αρχικά για τα πάντα, από πολιτιστικό ιμπεριαλισμό μέχρι ότι θα ήταν η

αγγελία θανάτου του γαλλικού πολιτισμού.

Μετά από πολλές δημόσιες σχέσεις και μεγάλων χορηγιών η Ντίσνεϋλαντ του

Παρισιού έχει γίνει το νούμερο ένα τουριστικό αξιοθέατο της Γαλλίας με 50

εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Ξεπερνά τον Πύργο του Άιφελ και το Λούβρο σε

αριθμούς επισκεπτών και υπολογίζεται ότι είναι υπεύθυνο για το 4% του

συναλλάγματος της γαλλικής τουριστικής βιομηχανίας. Περίπου το 40% των

επισκεπτών είναι Γάλλοι με τους μισούς από αυτούς να έρχονται από το Παρίσι.

Το πάρκο εκτείνεται σε μια έκταση 4.942 στρεμμάτων (περίπου το ένα πέμπτο του

μεγέθους του Παρισιού) στο προάστιο της Marne-la-Vallée, 32 χιλιόμετρα από το

Παρίσι, και περιλαμβάνει τα πιο επιτυχημένα στοιχεία των επιχειρήσεων της Ντίσνεϋ

αναμειγμένα με το ευρωπαϊκό πνεύμα και ταλέντα.

Πληροφορίες για τα θεάματα μπορείτε να βρείτε στον οδηγό της Ντίσνεϋλαντ στα

ελληνικά στην επίσημη ιστοσελίδα που παραθέτουμε.

Πρόσβαση: Από το Παρίσι, η γραμμή A του RER σας μεταφέρει γρήγορα στο Disneyland Resort Paris. Μέσα σε 35 μόνο λεπτά, φτάνετε στη στάση "Marne-la-Vallée/Chessy", που βρίσκεται 2 λεπτά με τα πόδια από την είσοδο των Πάρκων, και κοντά στα ξενοδοχεία.

Ιστοσελίδα: http://www.disneylandparis.gr/

Extra: Καλό είναι να μην επιχειρήσετε να επισκεφθείτε και τα 2 πάρκα, σε μια

ημέρα. Ένα πάρκο ανά ημέρα (και μάλιστα στο τρέξιμο!) είναι μια καλή πρόταση. Πάντως, το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει, καθώς θα μεταφερθείτε στον κόσμο του ονείρου και του παραμυθιού…!!!

Λεωφόρος Champs-Elysées (Avenue des Champs-Elysées)

Το Avenue des Champs-Elysées είναι ίσως η πιο διάσημη λεωφόρος του κόσμου.

Εκτείνεται από το Place de la Concorde μέχρι την Place Charles de Gaulle και την Arc

de Triomphe. Στο δυτικό άκρο της, στα Ηλύσια Πεδία συνορεύει με

κινηματογράφους, θέατρα, καφετέριες και καταστήματα πολυτελείας. Κοντά στην

Place de la Concorde, συνορεύει με το Jardins des Champs-Elysées, τους όμορφα

διαμορφωμένους κήπους με σιντριβάνια και κάποιων όμορφων κτιρίων,

συμπεριλαμβανομένου του Grand και του Petit Palais στη νότια πλευρά και του

Elysée στη βόρεια πλευρά του. Το τελευταίο αποτελεί την κατοικία των Γάλλων

Προέδρων από το 1873.

Τα Ηλύσια Πεδία χρησιμοποιούνται για όλες τις μεγάλες γιορτές. Εδώ οι Παριζιάνοι

γιορτάζουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πραγματοποιούνται οι στρατιωτικές

παρελάσεις της 14ης Ιουλίου και όταν γίνεται κάτι ιστορικό για τη χώρα όπως η

απελευθέρωση στο τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ή η νίκη στο

Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου! Τον 16ο αιώνα δεν υπήρχε τίποτα σε αυτό τον

τομέα παρά χωράφια έξω από το κέντρο του Παρισιού.

Το 1616 η Μαρία των Μεδίκων αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μακρύ δεντρόφυτο

μονοπάτι στα ανατολικά του ανακτόρου Tuileries. Η διαδρομή επανασχεδιάστηκε το

1667 από τον διάσημο σχεδιαστή τοπίου Αντρέ Λε Νοτρ ως επέκταση της Jardins des

Tuileries. Ο περίπατος, που σήμερα ονομάζεται «Grande Allée du Roule» ή «Grand-

Cours» είχε γίνει ένας μοντέρνος χώρος, αλλά ήταν απομονωμένος ακόμη από την

πόλη με μερικά κτίρια στη γύρω περιοχή. 27 χρόνια αργότερα ο περίπατος Champs

μετονομάστηκε σε «Elysées», ή Ηλύσια πεδία στην Ελληνική. Το όνομα προέρχεται

από την ελληνική μυθολογία, όπου «Ηλύσια» είναι τόπος όπου ήρωες πηγαίνουν να

χαλαρώσουν. Το 1724 τα Ηλύσια Πεδία επεκτάθηκαν σε όλη τη διαδρομή προς το

λόφο Chaillot (γνωστό σήμερα ως l'Etoile, το μέρος της Αψίδας του Θριάμβου). Η

σημερινή της μορφή υλοποιήθηκε το 1838 όταν ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ignaz Hittorf

- ο οποίος επανασχεδίαζε το Place de la Concorde - δημιούργησε και το Jardins des

Champs-Elysées. Εγκατέστησε επίσης πεζοδρόμια, λαμπτήρες αερίου και βρύσες.

Τα Ηλύσια Πεδία άρχισαν να προσελκύουν όλο και περισσότερα εστιατόρια και

ξενοδοχεία, ιδίως μετά το 1900, όταν το μετρό του Παρισιού με τη γραμμή 1 έφθασε

στο σταθμό Etoile. Ο τελευταίος επανασχεδιασμός της διάσημης λεωφόρου έγινε το

1994 από τον Bernard Huet. Οι ακριανές λωρίδες μετατράπηκαν σε πεζόδρομους,

δημιουργήθηκαν υπόγειοι χώροι στάθμευσης και φυτεύτηκαν νέα δέντρα. Τα

αυτοκίνητα τώρα καταλαμβάνουν μόνο το ήμισυ του πλάτους του της λεωφόρου.

Πρόσβαση: Η γραμμή Μ1 του μετρό τρέχει κάτω από τη λεωφόρο. Υπάρχουν 5 σταθμοί από το charles de Gaulle Etoile μέχρι το Place de la Concorde με τους ενδιάμεσους τρεις να είναι οι George V, Franklin D Roosevelt και Champs-Elysées - Clemenceau.

Extra: Περπατήστε τη λεωφόρο, εάν μπορείτε, θα σας δώσει το συναίσθημα του

Παρισιού που σε κάνει να το ερωτευτείς.

Βερσαλλίες

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών βρίσκεται 30 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, στην ομώνυμη πόλη των Βερσαλλιών, η οποία ήταν ήταν πρωτεύουσα της Γαλλίας από το 1682 έως το 1789. Στην αρχή ήταν ένα μικρό, λιτό παλάτι, που όμως μετά το 1660 επεκτάθηκε από το βασιλιά Λουδοβίκο το 14ο, με σκοπό να αποτελέσει ένα από τα πολυτελέστερα παλάτια της Ευρώπης.

Το ανάκτορο αποτελείται από το κυρίως μέρος, σχήματος U, όπου διέμενε η βασιλική οικογένεια και άλλες δύο πτέρυγες που φιλοξενούσαν τους ευγενείς, τον κλήρο και τους υπουργούς. Στο κέντρο του κτιρίου βρίσκεται η περίφημη Αίθουσα των Καθρεφτών, μια τεράστια σάλα μήκους 70 μέτρων, στολισμένη με πανάκριβα κρύσταλλα, κεριά και τους ακριβότερους καθρέφτες της εποχής εκείνης. Στο ταβάνι και στους τοίχους της αίθουσας δεσπόζουν τοιχογραφίες και άλλα έργα τέχνης από τους πιο φημισμένους Ευρωπαίους καλλιτέχνες της περιόδου.

Παράλληλα στην Αίθουσα των Καθρεφτών βρίσκονται τα βασιλικά διαμερίσματα, γεμάτα με τοιχογραφίες και πίνακες ζωγραφικής, με θεματολογία από την ελληνική μυθολογία. Τα δωμάτια αυτά φέρουν αντίστοιχα ονόματα όπως πχ Δωμάτιο του Ηρακλή, Σαλόνι της Αφροδίτης κτλ.

Πίσω ακριβώς από το ανάκτορο, σε μια έκταση 800 εκταρίων σε τρία επίπεδα, βρίσκονται οι Κήποι των Βερσαλλιών, ένα καταπληκτικό σύνολο, όπου η φύση «υπακούει» σε απόλυτους κανόνες συμμετρίας και η αισθητική «απογειώνεται» σε μια έκρηξη χρωμάτων και σε μια αποθέωση των αισθήσεων.

Οι Κήποι των Βερσαλλιών διαμορφώθηκαν το 1680 από τον περίφημο βοτανολόγο, ζωγράφο και αρχιτέκτονα τοπίου Andre le Notre και έφτασαν στη σημερινή τους μορφή μετά από διάφορες επεμβάσεις και επεκτάσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια των αιώνων στο εσωτερικό τους, ενώ όπως και το ανάκτορο αποτελούν δημιούργημα του Λουδοβίκου 14ου.

Για την άρδευση των Κήπων χρησιμοποιούσαν την καινοτόμα για την εποχή της «μηχανή Μαρλί», μέσω της οποίας τα νερά του Σηκουάνα διοχετεύονταν σε όλα τα σημεία. 42 χιλιόμετρα διαδρόμων διατρέχουν τους Κήπους, 370 αγάλματα και 55 σιντριβάνια δεσπόζουν ανάμεσα στα δέντρα και τα φυτά, ενώ περίπου 150.000 και πλέον γλάστρες ανανεώνονται κάθε χρόνο έτσι ώστε να έχουν συνέχεια λουλούδια.

Οι Κήποι των Βερσαλλιών κοσμούνται από σημαντικά έργα τέχνης, γλυπτά και σιντριβάνια – από τα τελευταία, μάλιστα, ξεχωρίζουν η περίφημη «Κρήνη του Απόλλωνα», που θεωρείται το πιο μεγαλοπρεπές σιντριβάνι των Κήπων, η «Κρήνη της Λητούς» αλλά και το «Μεσημβρινό Παρτέρι», ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σε όλα τα σιντριβάνια και τα αγάλματα είναι αποτυπωμένη η ελληνική μυθολογία.

Extra: Παντού στους Κήπους υπάρχουν δεντροστοιχίες, περίτεχνοι σχηματισμοί φυτών, δαιδαλώδεις διάδρομοι και πολλά αρωματικά δέντρα, σε ένα εκπληκτικό παιχνίδι με τη συμμετρία και την έμπνευση, ενώ μια λίμνη δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να απολαύσει μια ρομαντική βαρκάδα στα ήρεμα νερά της.

Αξίζει να επισκεφθείτε την «Orangerie» (σ.σ. Πορτοκαλεώνας), όπου θα θαυμάσετε την αρχιτεκτονική τοπίου των δέντρων, ενώ μια στάση θα κάνετε απαραίτητα στο Μεγάλο Τριανόν (φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από πορσελάνη) και στο Μικρό Τριανόν, δύο εντυπωσιακά κτίρια που κατασκευάστηκαν για να προσφέρουν στιγμές ξεκούρασης στη βασιλική οικογένεια.

Είσοδος: Ενήλικες: 18€ / κάτω των 18 & 19-26 ετών (πολίτες Ε.Ε): δωρεάν

*Οι τιμές είναι ενδεικτικές και μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την περίοδο

Κατακόμβες (Catacombs of Paris)

Οι κατακόμβες του Παρισιού είναι μια σειρά από υπόγειες σήραγγες σαν λαβύρινθος κάτω από την πόλη. Οι τοίχοι αυτών των σηράγγων καλύπτονται από τα οστά των νεκρών του Παρισιού. Άνοιξε στα τέλη του 18ου αιώνα, το υπόγειο νεκροταφείο έγινε τουριστικό αξιοθέατο σε μικρή κλίμακα από τις αρχές του 19ου αιώνα και έχει ανοίξει για το κοινό σε τακτική βάση από το 1867.

Η ιστορία των κατακομβών ξεκινά με την άνθηση του πληθυσμού του Παρισιού. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι πλημμύρισαν την πυκνοκατοικημένη πόλη, άρχισαν να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με τον υπερπληθυσμό των νεκροταφείων. Γύρω από το 12ο αιώνα, το πρόβλημα αυτό έγινε περισσότερο πιο σοβαρό. Οι πλούσιοι μπορούσαν να αντέξουν ακόμη να θάβουν τους δικούς τους σε ακριβά νεκροταφεία , αλλά τα σώματα των φτωχών είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους και ως λύση δημιουργήθηκαν νεκροταφεία για τους φτωχούς. Οι φτωχοί θάφτηκαν σε σάκους και τα πτώματα ρίχνονταν σε έναν μαζικό τάφο.

Ωστόσο, από τον 17ο αιώνα, ακόμη και στους μαζικούς τάφους των άστεγων υπήρχε πρόβλημα χωρητικότητας και οι συνθήκες υγιεινής γινόταν αφόρητες. Τα οστά των ηλικιωμένων νεκρών που είχαν εκταφεί μαζεύτηκαν σε σωρούς για να δημιουργηθεί χώρος για νέα πτώματα, έτσι ώστε τα νεκροταφεία φτωχών να μην είναι φορτωμένα με άταφα λείψανα των νεκρών.

Ο Alexandre Lenoir είχε πρώτος την ιδέα να χρησιμοποιούνται οι κενές υπόγειες σήραγγες στα περίχωρα της πρωτεύουσας ως οστεοφυλάκιο. Ο διάδοχός του, Thiroux de Crosne, διάλεξε ένα μέρος για την εκταφή και μεταφορά όλων των νεκρών του Παρισιού »ο υπόγειος ενταφιασμός ξεκίνησε το 1786. Στην αρχή οι κατακόμβες ήταν απλώς ένα μέρος για να τοποθετούνται τα οστά των νεκρών. Κατόπιν ο Louis-Etienne de Héricart Thury ανέλαβε την ευθύνη για το οστεοφυλάκιο όπου έγινε ένα έργο τέχνης. Έχουν τοποθετηθεί εκ νέου τα κρανία και τα οστά έτσι ώστε να δημιουργούν συμβολισμούς εντός της σήραγγας και προστίθεται επίσης παλιές διακοσμήσεις στο υπόγειο του νεκροτομείου για να το μετατρέψει σε αυτό που βλέπουμε σήμερα στις κατακόμβες.

Εδώ μπορείτε να δείτε τα οστά του 5-6.000.000 Παριζιάνων, ορισμένοι από τους οποίους έζησαν εκατοντάδες χρόνια πριν, να ανυψώνονται σε διακοσμητικές λεπτομέρειες. Η περιοδεία είναι γενικά χωρίς οδηγό και διαρκεί περίπου 45 λεπτά.

Είσοδος: Ενήλικες: 8€ / 14-26 ετών: 4€ / ηλικιωμένοι: 3,30€

*Οι τιμές είναι ενδεικτικές και μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την περίοδο

Ιστοσελίδα: http://www.catacombes.paris.fr

Μονμάρτη (Montmartre)

Η Μονμάρτη είναι μία από τις πιο γραφικές συνοικίες του Παρισιού, επομένως δεν

αποτελεί έκπληξη ότι η περιοχή αυτή είναι πολύ δημοφιλής με τους τουρίστες.

Ο λόφος που φτάνει σε ύψος περίπου 130 μέτρα, βρίσκεται στα βόρεια του

Παρισιού, στο 18ο διαμέρισμα. Η περιοχή εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστή ως

θύλακας των κορυφαίων καλλιτεχνών της πόλης. Η λέξη Montmartre μεταφράζεται

"βουνό του μάρτυρα" και προέρχεται από το μαρτύριο του Saint Denis - επίσκοπος

του Παρισιού - ο οποίος αποκεφαλίστηκε κορυφή του λόφου το 250 μ.Χ. Ο λόφος

εποικίστηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο 3ος

έδωσε ένα μεγάλο μέρος της γης μέσα στην πόλη σε πλούσιους φίλους του που έτσι

επιφορτίστηκαν με το καθήκον της ανάπτυξης του. Οι αρχικοί κάτοικοι αναγκάστηκαν

να μετακινηθούν προς τα προάστια του Παρισιού, όπου γρήγορα δημιούργησαν τη

δική τους "πόλη" χωρίς πολλούς κανόνες.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Μονμάρτη γρήγορα έγινε

δημοφιλής περιοχή κατανάλωσης αλκοόλ και από τα τέλη του 18ου αιώνα, μαζί με το

ποτό ήρθε μια σειρά εγκαταστάσεων ψυχαγωγίας που ήταν "κακόφημα", όπως το

Moulin Rouge (Ο Κόκκινος Μύλος) και το Le Chat Noir (Η Μαύρη Γάτα).

Από τα μέσα έως τα τέλη του 1800 αρκετοί καλλιτέχνες άρχισαν να αναζητούν σπίτι

στη Μονμάρτη. Ο Πισαρό και ο Jongkind ήταν δύο από τους πρώτους που έζησαν

εκεί και τους ακλούθησαν μεγάλα ονόματα όπως ο Έντγκαρ Ντεγκά, ο Ανρί Ματίς, ο

Τουλούζ-Λωτρέκ, ο Ρενουάρ και ο Πάμπλο Πικάσο για να αναφέρουμε μόνο μερικά.

Επίσης σπουδαίοι συνθέτες, όπως ο Ερίκ Σατί, έζησαν στην περιοχή. Ως μια

καθορισμένη ιστορική περιοχή, λίγη ανάπτυξη επιτρέπεται στη Μονμάρτη και έτσι,

ευτυχώς, έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος του χαρακτήρα και τη γοητεία της. Απλά το

περπάτημα γύρω από την περιοχή είναι μια απόλαυση αλλά αν θέλετε να δείτε κάποια

αξιοθέατα και να κάνετε πολιτιστικές επισκέψεις, κατευθυνθείτε προς το Musée de

Montmartre, όπου ο καλλιτέχνης Maurice Utrillo ζούσε κάποτε και ζωγράφιζε, καθώς

και το αρχοντικό πίσω από αυτό, που κατοικήθηκε από τον Ρενουάρ. Στο

νεκροταφείο της Μονμάρτης μπορείτε να δείτε τους τάφους πολλών μεγάλων

καλλιτεχνών.

Φυσικά, μπορείτε επίσης αν θελήσετε να δειπνήσετε και να απολαύσετε μια

παράσταση στο Moulin Rouge ή σε ένα από τα πολλά νυχτερινά κέντρα της περιοχής.

Για να φτάσετε στην κορυφή της Μονμάρτης, μπορείτε να πάρετε το τελεφερίκ που

αναρριχάται στο λόφο από το νότο προς τη Sacré-Coeur Basilica. Μπορείτε επίσης να

πάρετε το λεωφορείο για τη Μονμάρτη που σταματάει κοντά σε πολλά αξιόλογα

αξιοθέατα στο λόφο.

Το πιο αναγνωρίσιμο ορόσημο της Μονμάρτης είναι η Βασιλική της Ιερής Καρδιάς

(Basilica du Sacré-Coeur – Σακρ Κερ) κατασκευασμένη 1876 με 1912. Το λευκό

τρούλο αυτής της βασιλικής Ρωμαιοκαθολικής βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της

πόλης, κατά τη σύνοδο κορυφής στο «λόφο της Μονμάρτης» και την εκκλησία την

επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Η πλατεία Place du Tertre, είναι

ένα τετράγωνο στο 18ο διαμέρισμα και βρίσκεται μόλις λίγα τετράγωνα μακριά από

τη Σακρ Κερ.

Εδώ οι καλλιτέχνες σήμερα στήνουν τα καβαλέτα τους για να δελεάσουν τους

περαστικούς με τα έργα τους. Πολλοί θα ρωτήσουν, εάν μπορούν να ζωγραφίσουν το

πορτρέτο σας, το οποίο θα ήταν ένα όμορφο αναμνηστικό του Παρισιού.

Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί του μετρό είναι οι Abbesses(M12), Anvers(M2).

Extra: Παριζιάνικος αέρας, πλακόστρωτα σοκάκια και «αρτιστίκ» ύφος, δένουν όλο

το σκηνικό στη Μονμάρτη. Σίγουρα, αξίζει να την επισκεφθείτε!

Βασιλική της Ιερής Καρδιάς (Σακρέ Κερ)

(Sacré-Coeur Basilica)

Η Sacré-Coeur Basilica βρίσκεται στην Μονμάρτη, που είναι γνωστή για τους πολλούς

πλανόδιους καλλιτέχνες της, που συχνάζουν εκεί από το 1880. Το όνομα Montmartre,

μια περιοχή γύρω από ένα λόφο του 18ου διαμερίσματος, βόρεια του κέντρου του

Παρισιού, λέγεται ότι πρέπει να προέρχεται είτε από το Όρος των Μαρτύρων ή από

το Όρος του Άρη.

Μέχρι το 1873, όταν ήταν η εκκλησία Sacre-Coeur χτίσθηκε στην κορυφή του

λόφου, η Μονμάρτη ήταν ένα μικρό χωριό που κατοικούνταν επί το πλείστον από

αγρότες. Το σχέδιο για την κατασκευή της Βασιλική της Ιερής Καρδιάς ξεκίνησε από

μια ομάδα πολιτών με επιρροή στα κοινά. Οι λόγος για την κατασκευή αυτού του

ναού ήταν διττός: είχαν υποσχεθεί να οικοδομηθεί μια εκκλησία, εάν το Παρίσι

γλίτωνε από την καταστροφή του πόλεμο με τους Πρώσους και επίσης είδαν την

ήττα του Γάλλων στο πόλεμο με την Πρωσία το 1870 ως ηθική καταδίκη τους για τις

αμαρτίες της ζωής του Παρισιού. Το σχέδιο εγκρίθηκε από την Εθνοσυνέλευση το

1873 και διοργανώθηκε διαγωνισμός. Ο στόχος ήταν να οικοδομηθεί μια επιβλητική

βασιλική, πιστή στις χριστιανικές παραδόσεις.

Ο νικητής του διαγωνισμού ήταν ο Paul Abadie, ο οποίος είχε αποκαταστήσει ήδη

δύο καθεδρικούς ναούς στη Γαλλία. Ο Abadie αποφάσισε να χτίσει μια τεράστια

βασιλική σε ένα ρωμαϊκό-Βυζαντινό ρυθμό με μεγάλους πύργους με τρούλους που να

υψώνονται 83 μέτρα πάνω από την κορυφή του λόφου της Μονμάρτρης. Το

αρχιτεκτονικό ύφος της βασιλικής έρχεται σε έντονη αντίθεση με άλλα σύγχρονα

κτίρια στη Γαλλία, τα οποία χτίστηκαν ως επί το πλείστον σε ρωμαϊκό στυλ.

Το τεράστιο κτίριο έχει καταφέρει να κρατήσει το ακτινοβολούν λευκό χρώμα του

ακόμη και στον μολυσμένο αέρα του Παρισιού. Αυτό μπορεί να αποδοθεί στις

Château-Landon πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της Sacré-Coeur.

Όταν βρέχει, οι πέτρες αντιδρούν με το νερό και εκκρίνουν ασβεστίτη, ο οποίος

λειτουργεί σαν λευκαντής!

Πρόσβαση: Με το μετρό μπορείτε να κατεβείτε στο σταθμό Anvers(M2) και στα 200 μέτρα να πάρετε το τελεφερίκ που θα σας ανεβάσει στο λόφο που βρίσκεται ο καθολικός.

Ιστοσελίδα: http://www.sacre-coeur-montmartre.com/

Πλατεία Κονκόρντ (Place de la Concorde)

Με 20 στρέμματα έκταση, η οκταγωνική «Place de la Concorde» είναι η μεγαλύτερη

πλατεία στο Παρίσι. Βρίσκεται μεταξύ των Tuileries και των Ηλύσιων Πεδίων.

Το 1763, ένα μεγάλο άγαλμα του βασιλιά Λουδοβίκου 15ου είχε ανεγερθεί στο χώρο

για να γιορτάσει την επιστροφή του βασιλιά μετά από μια σοβαρή ασθένεια. Η

πλατεία γύρω από το άγαλμα δημιουργήθηκε αργότερα, το 1772, από τον

αρχιτέκτονα Jacques-Ange Gabriel. Το 1792, κατά τη διάρκεια της γαλλικής

επανάστασης, το άγαλμα αντικαταστάθηκε από ένα άλλο, μεγάλο άγαλμα, που

ονομάζεται «Liberté» (ελευθερία) και η πλατεία μετονομάστηκε σε Place de la

Révolution (πλατεία της επανάστασης). Μια καρμανιόλα είχε εγκατασταθεί στο

κέντρο της πλατείας και σε ένα χρονικό διάστημα μόλις δύο ετών, αποκεφαλίστηκαν

1119 άνθρωποι σε αυτό το σημείο, μεταξύ των οποίων και πολλά διάσημα πρόσωπα

όπως ο βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος, η Μαρία Αντουανέτα, ο επαναστάτης Ροβεσπιέρος

και άλλοι. Μετά την επανάσταση η πλατεία μετονομάστηκε αρκετές φορές μέχρι το

1830, όταν και δόθηκε το σημερινό όνομα «Place de la Concorde» . Το 1831, ο

αντιβασιλέας της Αιγύπτου πρόσφερε στον Λουδοβίκο Φίλιππο τρεις οβελίσκους αλλά

μόνο ένας μεταφέρθηκε στο Παρίσι.

Ο οβελίσκος των 3200 ετών, από το ναό του Ραμσή ΙΙ στη Θήβα της Αιγύπτου

εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Place de la Concorde. Έχει 23 μέτρα ύψος, είναι από

ροζ γρανίτη και ζυγίζει περίπου 230 τόνους. Ο οβελίσκος - μερικές φορές ονομάστηκε

«L'aiguille de Cléopâtre» -ή Καρφίτσα της Κλεοπάτρας - καλύπτεται με ιερογλυφικά

που απεικονίζουν τη βασιλεία του Φαραώ Ραμσή ΙΙ & Ραμσή. Οι εικόνες στο βάθρο

περιγράφουν τη μεταφορά στο Παρίσι και την εγκατάστασή του στην πλατεία το

1836. Σε κάθε γωνιά της οκταγωνικής πλατείας υπάρχει ένα άγαλμα που

αντιπροσωπεύει μια γαλλική πόλη με τις Μπορντώ, Μπρεστ, Λιλ, Λιόν, Μασσαλία,

Νάντη, Ρουέν και Στρασβούργο να εκπροσωπούνται. Τα αγάλματα εγκαταστάθηκαν

το 1836 από τον Jacob Ignaz Hittorf, ο οποίος επανασχέδιασε το Place de la

Concorde μεταξύ 1833 και 1846. Την ίδια χρονιά ένα χάλκινο σιντριβάνι, που

ονομάζεται «La Fontaine des Mers» προστέθηκε στην πλατεία. Ένα δεύτερο το

«Elevation of the Maritime» εγκαταστάθηκε το 1839. Και τα δυο σιντριβάνια έχουν

σχεδιαστεί από τον Hittorf.

Από την Place de la Concorde μπορείτε να δείτε την Αψίδα του Θριάμβου (δυτικά),

τη Madeleine (βόρεια), το Tuileries (ανατολικά) και κατά μήκος του Σηκουάνα, το

Palais Bourbon που τώρα βρίσκεται η Εθνική Συνέλευση (νότια).

Πρόσβαση: Σταθμός μετρό: Concorde (M1, M8, M12)

Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge)

Από τότε που άνοιξε τις πόρτες του πριν από περισσότερα από 120 χρόνια, το

Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge) έθεσε το πρότυπο για τα πιο διάσημα καμπαρέ του

κόσμου. Τον Οκτώβριο του 1889, το Παρίσι βούιξε σχετικά με το άνοιγμα ενός νέου

μουσικού θεάτρου. Οι ιδιοκτήτες Ιωσήφ Ογιέρ και Σαρλ Ζίντλερ επέλεξαν το όνομα

Moulin Rouge (Κόκκινος Μύλος) για το θέατρο τους, και του έδωσαν το παρατσούκλι

"Le Premier Palais des Femmes" (Το πρώτο παλάτι των γυναικών) και ισχυρίστηκαν

ότι το Μουλέν Ρουζ θα γίνει σύντομα "ένας ναός της μουσικής και του χορού".

Όντως, το Moulin Rouge γρήγορα απέκτησε τη φήμη ότι είναι ο τόπος όπου οι

άνδρες μπορούν να δουν νεαρά κορίτσια των οποίων οι μοναδικές και καταπληκτικές

χορευτικές κινήσεις είναι ευλύγιστες όσο και η ηθική τους.

Και αν και το περίφημο Can-Can Dance ήταν παρών στην διασκέδαση της εργατικής

τάξης από τη δεκαετία του 1830 στις πρώτες ημέρες του Μουλέν Ρουζ εκτίναξε την

δημοτικότητά του! Κατά τις πρώτες δεκαετίες η εγκατάσταση ήταν ανοιχτή και δεν

ήταν τίποτα περισσότερο από ένα χορευτικό που εκτελούνταν από εταίρες για να

ψυχαγωγήσουν την πελατεία τους. Μερικές φορές ήταν εντελώς χυδαία και ότι έγινε

στο εσωτερικό του Μουλέν Ρουζ προκάλεσε μεγάλη δημόσια κατακραυγή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, μία από τις πιο αξιοσημείωτους

προστάτες του μουσικοθεάτρου ήταν ο καλλιτέχνης Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ, ο

οποίος ζωγράφισε μια σειρά από διάσημες σκηνές του Μουλέν Ρουζ.

Στα νεότερα χρόνια, η επιχείρηση προσπάθησε να «καθαρίσει» (ας πούμε δηλαδή),

και κατάφερε να χάσει τελικά τη φήμη της ως οίκος ανοχής. Έτσι έγινε μια μοντέρνα

αίθουσα μουσικής και ένα γνωστό καμπαρέ για τα φαντασμαγορικά σόου του. Με

αυτό τον τρόπο άρχισε να προσελκύει πελατεία υψηλότερης ποιότητας. Σήμερα, μια

επίσκεψη στο Μουλέν Ρουζ εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλής με τους ενηλίκους

επισκέπτες του Παρισιού. Θα βρείτε χιλιάδες τουρίστες να παίρνουν φωτογραφίες τον

τεράστιο κόκκινο ανεμόμυλο που βρίσκεται στην κορυφή του θεάτρου και πολλοί

επισκέπτες κάνουν κρατήσεις για ένα νυχτερινό σόου.

Πρόσβαση: Ο κοντινότερος σταθμός του μετρό είναι ο Blanche(M2).

Ιστοσελίδα: http://www.moulinrouge.fr/

Είσοδος: 100 – 200€ (ανάλογα με το αν θα διαλέξετε ανάμεσα από τους τρεις

τύπους γευμάτων, σαμπάνια, κτλ).

Πλατεία Σαρλ ντε Γκωλ (Place Charles de Gaulle)

Στη μέση της Place Charles de Gaulle, στα σύνορα του 8ου, 16ου και 17ου

διαμερίσματος βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες καμάρες της ιστορίας, η Arc de

Triomphe (η Αψίδα του Θριάμβου).

Η αψίδα ορθώθηκε από τον Ναπολέοντα το 1806 για τον εορτασμό των νικών του,

αλλά απεβίωσε πριν από την ολοκλήρωσή της. Στην πραγματικότητα, δεν είχε

ολοκληρωθεί μέχρι το 1836 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Louis-Philippe. Η

Αψίδα του Θριάμβου είναι χαραγμένη με τα ονόματα των στρατηγών που διοίκησαν

τα γαλλικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Ναπολέοντα. Ο

σχεδιασμός της καμάρας του Jean Chalgrin βασίζεται στην Αψίδα του Τίτου στη

Ρώμη. Η Αψίδα του Θριάμβου είναι υψηλότερη (50 έναντι 15 μέτρων), αλλά έχει

ακριβώς τις ίδιες αναλογίες. Η αψίδα περιλαμβάνει επίσης τον Τάφο του Άγνωστου

Στρατιώτη από το πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κορυφή του τόξου διαθέτει

πλατφόρμα από όπου μπορείτε να έχετε υπέροχη θέα της La Defense, των Ηλύσιων

Πεδίων και της εκκλησίας Sacre-Coeur.

Πρόσβαση: Ο σταθμός του μετρό είναι ο Charles de Gaulle - Étoile (Μ1, Μ2, Μ6).

Extra: Φροντίστε να εντοπίσετε μία από τις υπόγειες διαβάσεις που οδηγούν στην

αψίδα καθώς είναι πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσετε να διασχίσετε το δρόμο. Δεν υπάρχει ασανσέρ στο τόξο, έτσι προετοιμαστείτε για τα 234 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή.

Κήπος του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg)

Το Jardin du Luxembourg (Κήπος του Λουξεμβούργου) είναι ίσως το πιο δημοφιλές

πάρκο στο Παρίσι. Βρίσκεται στον 6ο διαμέρισμα, κοντά στο Πανεπιστήμιο της

Σορβόννης. Το πάρκο, είναι περίπου 55 στρέμματα και σχεδιάστηκε το 1612 σε

γαλλικό στυλ. Τον 19ο αιώνα, αυτό το ιδιωτικό πάρκο άνοιξε για το κοινό. Στο κέντρο

του πάρκου μία οκταγωνική λίμνη, γνωστή ως Grand Bassin.

Μπορείτε να νοικιάσετε μικρές βάρκες για μια βόλτα στη λίμνη κάτι που είναι

δημοφιλές για παιδιά. Ένας άλλος πόλος έλξης για τα παιδιά είναι το θέατρο

μαριονέτας. Γύρω από τη λίμνη θα βρείτε τέλειο γρασίδι και μονοπάτια, όλα σε

γεωμετρικά σχήματα. Πολυάριθμα αγάλματα, καθώς και το άγαλμα της Saint-

Geneviève - προστάτιδας του Παρισιού - κοσμούν το πάρκο. Αυτό είναι επίσης ένα

από τα πάρκα, όπου μπορείτε απλά να πάρετε μία από τις πολλές καρέκλες κήπου

που υπάρχουν για τους επισκέπτες και να καθίσετε όπου εσείς επιθυμείτε.

Το πάρκο είναι επίσης δημοφιλές μέρος συνάντησης για τους σκακιστές και τους

παίκτες Jeux de Boules. Το Jardin du Luxembourg διαθέτει δύο αξιοσημείωτα

σιντριβάνια. Το πιο γνωστό είναι το Fontaine de Medicis, ένα μπαρόκ σιντριβάνι

σχεδιασμένο το 1624. Βρίσκεται στο τέλος μιας μικρής λιμνούλας στη

βορειοανατολική πλευρά του πάρκου. Στο νότιο άκρο του πάρκου, γνωστό ως Jardins

de l'Observatoire, είναι άλλο ένα σιντριβάνι, το Fontaine de l'Observatoire

σχεδιασμένο από τους Davioud, Carpaux και Frémiet το 1873. Η κρήνη περιλαμβάνει

ένα άγαλμα ενός πλανήτη που υποστηρίζονται από τέσσερις γυναίκες, μία για κάθε

ήπειρο. Για να διατηρηθεί η συμμετρία η Ωκεανία σε αυτό το σχέδιο έμεινε απέξω.

Μεταξύ 1615 και 1627 το Palais du Luxembourg (Το παλάτι του Λουξεμβούργου)

κατασκευάστηκε στο βόρειο άκρο του Jardin du Luxembourg. Αυτό χτίστηκε για τη

Μαρία των Μεδίκων, τη μητέρα του Λουδοβίκου του 13ου. Ήταν ιταλικής καταγωγής,

και έτσι ο αρχιτέκτονας, Salomon de Brosse σχεδίασε το παλάτι με αρχιτεκτονικό στιλ

της Φλωρεντίας. Το 1794, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το παλάτι

χρησίμευσε ως φυλακή. Επίσης υπηρέτησε ως το αρχηγείο της Πολεμική Αεροπορίας

των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το κτίριο

στεγάζει σήμερα τη γαλλική Γερουσία.

Πρόσβαση: Σταθμοί μετρό: Odéon (M4, M10) Luxembourg (RER-B)

Ιστοσελίδα: http://www.les-jardins-du-luxembourg.com/fr/

Extra: Εάν δεν είστε ήδη γοητευμένοι από αυτή την υπέροχη πόλη, τότε σε αυτό το

κήπο σίγουρα θα μαγευτείτε.

Πλατεία Βαντόμ (Place Vendôme)

Η πλατεία Vendome κατασκευάστηκε το 1702. Ο αρχιτέκτων, Jules Hardouin-

Mansart, που είχε χτίσει το μεγαλύτερο μέρος των Βερσαλλιών, είχε αρχικά αγοράσει

το οικόπεδο με την ελπίδα να αποκτήσει κάποια περιουσία από την αγορά ακινήτων.

Καθώς η επιχείρηση ήταν ανεπιτυχής, η γη δόθηκε στον υπουργό των Οικονομικών

του Βασιλιά, ο οποίος πρότεινε τη δημιουργία δημόσιας πλατείας.

Σχεδιασμένη σε οκταγωνικό σχήμα, η πλατεία ήταν να χτιστεί κοντά στο χώρο, όπου

πρώιμα κατεχόταν από το παλάτι του πρώτου Δούκα του Vendome. Αργότερα, όταν

η γη πέρασε από τον υπουργό στον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ ', ο Mansart προσήλθε εκ

νέου στο προσκήνιο και του ανατέθηκε η δημιουργία του σχεδιασμού της πλατείας

για να ανταγωνιστεί την πλατεία Vosges, η οποία είχε ένα άγαλμα του προκατόχου

του βασιλιά - Λουδοβίκο XIII- στο κέντρο του.

Παρόμοια με την πλατεία Vosges, ο Mansart έκανε όλα τα κτίρια στην πλατεία όμοια,

με αψιδωτά ισόγεια και ψηλά παράθυρα στον δεύτερο όροφο με στήλες και

διακοσμητικούς πυλώνες να έχουν τοποθετηθεί ανάμεσα σε κάθε σειρά των

παραθύρων. Η πλατεία Conquêtes ήταν γνωστή αρχικά ως Place des Conquêtes

(πλατεία των κατακτήσεων) αλλά μετονομάστηκε αργότερα σε Place Louis Le Grand,

όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά για τον στρατό του Λουδοβίκου. Ωστόσο,

ένα άγαλμα του βασιλιά ανεγέρθηκε στην πλατεία και παρέμεινε εκεί για περίπου

εκατό χρόνια, έως ότου κατεδαφίστηκε το 1792, κατά τη διάρκεια της γαλλικής

επανάστασης. Η στήλη που βρίσκεται σήμερα στο κέντρο της πλατείας ανεγέρθηκε

από τον Ναπολέοντα ως η στήλη του Austerlitz. Η στήλη ύψους 44 μέτρων

διαμορφώθηκε σύμφωνα με την στήλη του Τραϊανού στην Ρώμη. Χτίστηκε σε

ανάμνηση της νίκης στο Austerlitz το 1805, μία από τις μεγαλύτερες του

Ναπολέοντα. Η στήλη αποτελείται από μια συνεχή κορδέλα από πλάκες χαλκού και

κατασκευάστηκε από τον γλύπτη Pierre-Nolasque Bergeret.

Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για το Άγαλμα του Ναπολέοντα και την στήλη του

Austerlitz, προήλθε από κανόνια που χρησιμοποιήθηκαν από τους συνδυασμένους

στρατούς της Ρωσίας και της Αυστρίας κατά τη διάρκεια της μάχης. Τα ανάγλυφα

απεικονίζουν σκηνές από τους Ναπολεόντειους πολέμους μεταξύ 1805 και 1807.

Η στήλη ήταν γνωστή αρχικά ως Colonne d'Austerlitz και αργότερα της δόθηκε το

όνομα Colonne de la Victoire (στήλη της Νίκης) και Colonne de la Grande Armée

(Στήλη του Μεγάλου Στρατού).

Σήμερα είναι κοινώς γνωστή ως Colonne Vendôme. Ένα άγαλμα του Ναπολέοντα είχε

εγκατασταθεί στην κορυφή της στήλης το 1810. Αργότερα, το άγαλμα του

αυτοκράτορα απομακρύνθηκε και ο χαλκός έλιωσε για να χρησιμοποιηθεί για την

αναδιατύπωση του έφιππο ανδριάντα του Ερρίκου IV για το Pont Neuf (την Ένατη

Γέφυρα του Σηκουάνα). Το άγαλμα είχε εγκατασταθεί το 1833 το οποία αργότερα

αντικαταστάθηκε από το άγαλμα που υπάρχει σήμερα. Χτίστηκε από τον Ναπολέοντα

ΙΙΙ και απεικονίζει τον Ναπολέοντα Ι ως Ρωμαίο αυτοκράτορα. Τα κτίρια στην πλατεία

Vendôme χρησιμεύουν σήμερα ως κατοικίες, καθώς και καταστήματα λιανικής

πώλησης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν σε δύο διάσημα

κοσμηματοπωλεία και μια σειρά γνωστών σχεδιαστών ρούχων.

Τα πολύ ακριβά ξενοδοχεία Ritz και Vendôme βρίσκονται επίσης στην πλατεία.

Μεγάλος είναι και ο αριθμός των διάσημων που έχουν ζήσει στην πλατεία Vendôme,

συμπεριλαμβανομένων του συνθέτη Φρεντερίκ Σοπέν (ο οποίος πέθανε στον αριθμό

12), ο συγγραφέας George Sand καθώς και οι Scott και Zelda Fitzgerald, οι οποίοι

διέμεναν στο Ritz για λίγο. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ ακόμη ισχυρίζεται ότι βοήθησε στην

απελευθέρωση του Ritz το 1944.

Πρόσβαση: Οι σταθμοί του μετρό που βρίσκονται κοντά στην πλατεία είναι οι Opera (M3, M7, M8), Tuileries (M1) και Concorce (M1, M8, M12).

Μουσείο Ορσέ (Musée d'Orsay)

Το Musée d'Orsay είναι ένα μουσείο που στεγάζεται σε ένα μεγάλο σιδηροδρομικό

σταθμό του 1900. Η πολυάριθμη συλλογή του σε γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής

ιμπρεσιονιστών, το καθιστούν ένα από τα πιο δημοφιλή μουσεία του Παρισιού.

Στην αρχή του 19ου αιώνα, υπήρχαν δύο μεγάλοι σιδηροδρομικοί σταθμοί στο

Παρίσι, ο Gare de Lyon και ο Gare d'Orsay. Ο Gare d'Orsay ήταν σε πιο εξέχουσα

τοποθεσία κατά μήκος του Σηκουάνα και απέναντι από το Λούβρο.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός είχε σχεδιαστεί από την εταιρία Compagnie d'Orléans, η

οποία ήθελε να φέρει τα ηλεκτροφόρα τρένα μέχρι την καρδιά του Παρισιού. Η

Compagnie d'Orléans αποφάσισε να διοργανώσει ένα διαγωνισμό που να εποπτεύεται

από μια κοινοβουλευτική επιτροπή. Ο νικητής αυτού του διαγωνισμού ήταν ο Βίκτωρ

Laloux, ο οποίος είχε σχεδιάσει επίσης, το σιδηροδρομικό σταθμό στη Tours στη

Γαλλία. Το σχέδιο αναγνωρίστηκε για την ενσωμάτωση του μετάλλου στην εξωτερική

επιφάνεια από πέτρα. Η αίθουσα έχει μήκος 140 μέτρα, 40 μέτρα πλάτος και 32

μέτρα ύψος.

Η όλη κατασκευή είναι 175 μέτρα σε μήκος και 75 μέτρα σε πλάτος. Μία

εντυπωσιακή ποσότητα 12000 τόνων μέταλλου χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή

του Gare d'Orsay, η οποία είναι πολύ περισσότερα από το ποσό των μετάλλων που

χρησιμοποιήθηκε για τον Πύργο του Άιφελ. Η Gare d'Orsay εγκαινιάσθηκε στις 14

Ιουλίου του 1900 για την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και θεωρήθηκε ένα

αριστούργημα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Από το 1939 οι πλατφόρμες είχαν

γίνει πολύ μικρές για την κίνηση των χιλιάδων επιβατών και ο Gare d'Orsay τέθηκε

εκτός χρήσης ως σιδηροδρομικός σταθμός.

Με την πάροδο του χρόνου έχει χρησιμοποιηθεί ως χώρος στάθμευσης, ως κέντρο

για σκοποβολή, ως θέατρο και ακόμα ως κέντρο υποδοχής για τους αιχμαλώτους

πολέμου. Ο σιδηροδρομικός σταθμός είχε εγκαταλειφθεί τελείως από το 1961, όταν

και σώθηκε από κατεδάφιση από το Γάλλο πρόεδρο Pompidou. Το 1978 ο διάδοχός

του, ο πρόεδρος Ζισκάρ ντ 'Εστέν, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το Gare d'Orsay ως

μουσείο για την τέχνη του 19ου και του 20ου αιώνα. Δεν θα περιλάμβανε μόνο έργα

ζωγραφικής, αλλά θα κάλυπτε και τις διάφορες μορφές τέχνης,

συμπεριλαμβανομένων γλυπτών, χαρακτικών, φωτογραφίας, φιλμ, αρχιτεκτονικής και

ακόμα και πολεοδομίας.

Η αποκατάσταση του Musée d'Orsay, όπως λέγεται τώρα, ξεκίνησε το 1979 και

τελικά το μουσείο εγκαινιάστηκε από τον πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν στις 29

Νοεμβρίου 1986. Όταν άνοιξε το μουσείο που περιλαμβάνονταν περίπου 2.300 έργα

ζωγραφικής, 1500 γλυπτά και 1000 άλλα αντικείμενα. Τα περισσότερα από αυτά τα

έργα τέχνης προερχόταν από άλλα μουσεία, όπως το Musée du Luxembourg. Με την

πάροδο του χρόνου η συλλογή έχει επεκταθεί σημαντικά, κυρίως λόγω των εξαγορών

και των δωρεών. Πλέον, καλύπτει την περίοδο από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι το

1914 και περιλαμβάνει έργα των Ντεγκά, Ροντέν, Μονέ, Μονέ, Ρενουάρ, Σεζάν, Βαν

Γκογκ και άλλων.

Πρόσβαση: Μετρό σταθμοί: Solférino (M12), Musée d'Orsay (RER C)

Ιστοσελίδα: http://www.musee-orsay.fr/en/home.html

Είσοδος: ενήλικες: 9€ / 18-25 ετών: 6,50€ / 18-25 ετών (πολίτες της Ε.Ε): δωρεάν

Πάνθεον (Panthéon)

Το Πάνθεον, ένα επιβλητικό κτήριο του 19ου αιώνα, είχε σχεδιαστεί αρχικά ως

εκκλησία, αλλά αργότερα μετατράπηκε σε ναό της πολιτικής. Στην κορυφή του

Montagne Ste-Geneviève, δεν απέχει πολύ από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και

τον Κήπο του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg), το Πάνθεον φαίνεται πάνω

από το Quartier Latin. Ήδη από το 507, το μέρος είχε επιδεχθεί από τον βασιλιά

Clovis - το πρώτο φράγκο βασιλιά - για μια βασιλική εκκλησία για να χρησιμεύσει ως

μαυσωλείο για τον ίδιο και τη σύζυγό του Clothilde. Το 512, η Sainte-Geneviève,

προστάτιδα του Παρισιού ενταφιάστηκε εκεί. Όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 15ος

υπέφερε από μια σοβαρή ασθένεια το 1744 υποσχέθηκε να οικοδομήσει μια εκκλησία

αφιερωμένη στην Sainte-Geneviève εάν θα επιβίωνε.

Αφού ανάρρωσε, ανάθεσε στον Μαρκήσιο του Marigny την αποστολή της

οικοδόμησης της εκκλησίας, η οποία επρόκειτο να αντικαταστήσει τη βασιλική του

6ου αιώνα που έως τότε ήταν γνωστή ως το αβαείο της Sainte-Geneviève.

Το 1755, ο Μαρκήσιος ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Jacques-Germain Soufflot να

σχεδιάσει μια νέα, μεγαλοπρεπή εκκλησία. Η κατασκευή του επιβλητικού κτιρίου

άρχισε το 1757. Κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων χρειάστηκαν 34 χρόνια

έως την αποπεράτωση. Μετά το θάνατο του Soufflot για το 1780, συνεργάτης του

Guillaume Rondelet ανέλαβε το έργο. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1791, εν μέσω της

Γαλλικής Επανάστασης. Την ίδια χρονιά, η Συντακτική Συνέλευση της Επανάστασης

αποφάσισε με διάταγμα για τη μετατροπή της εκκλησίας σε ένα ναό για να

φιλοξενήσουν τα λείψανα των μεγάλων ανδρών της Γαλλίας.

Το κτίριο, προσαρμόστηκε από τον αρχιτέκτονα Quatremère de Quincy για τη νέα

λειτουργία του ως πάνθεον. Το 1806 το κτίριο μετατράπηκε σε εκκλησία και πάλι,

αλλά από το 1885 το Πάνθεον χρησιμεύει ως πολιτικό κτίριο. Η κάτοψη παρουσιάζει

έναν ελληνικής διάταξης σταυρό, 110 μέτρα σε μήκος και 85 μέτρα σε πλάτος. Ο

μεγάλος θόλος φθάνει σε ύψος τα 83μέτρα. Η στοά, με μεγάλους κίονες κορινθιακού

ρυθμού διαμορφώθηκε κατά το Πάνθεον της Ρώμης του 2ο αιώνα. Ο τρούλος

διαθέτει τρία επάλληλα κελύφη, παρόμοια με αυτά του Καθεδρικού του Αγίου

Παύλου στο Λονδίνο. Η μεγάλη κρύπτη, που καλύπτει όλη την επιφάνεια του κτιρίου

φιλοξενεί τα οστεοφυλάκια των μεγαλύτερων Γάλλων. Μερικοί από τους πολλούς

διάσημους που είναι θαμμένοι εδώ είναι οι Βίκτωρ Ουγκώ, ο Βολταίρος, ο Jean

Monnet, η Μαρία και ο Πιέρ Κιουρί και ο Εμίλ Ζολά.

Το Πάνθεον ήταν επίσης ο τόπος όπου, το 1851 ο αστρονόμος Ζαν Μπερνάρ Λεόν

Φουκώ πραγματοποίησε το πρώτο περίφημο πείραμα του, που αποδεικνύει ότι η γη

περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της. Το εκκρεμές του Φουκώ μετακινήθηκε το

1851 στο Conservatoire des Arts et Métiers και το 1995 επέστρεψε προσωρινά πίσω

στο Πάνθεον λόγω κατασκευαστικών έργων στο Conservatoire.

Από την κιονοστοιχία που βρίσκεται γύρω από το θόλο του κτιρίου, μπορείτε να

έχετε μία εξαιρετική θέα του Παρισιού.

Πρόσβαση: Ο κοντινότερος σταθμός είναι ο Cardinal Lemoine, Maubert Mutualité(M10).

Ιστοσελίδα: http://www.pantheonparis.com/

Extra: Για να απολαύσετε το Πάνθεον εξωτερικά η καλύτερη θέα είναι καθώς

έρχεστε από τον Κήπο του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg), μέσω της rue Soufflot.

Κέντρο Ζορζ Πομπιντού (Centre Georges Pompidou)

Το 1969 ο Γάλλος πρόεδρος Ζορζ Πομπιντού εισήγαγε την ιδέα της δημιουργίας ενός

νέου πολιτιστικού θεσμού στο Παρίσι αφιερωμένο στη σύγχρονη τέχνη. Το 1971

ένας διαγωνισμός για το νέο πολιτιστικό κέντρο προσέλκυσε 650 συμμετοχές.

Το νικητήριο σχέδιο, που υποβλήθηκε από τους αρχιτέκτονες Richard Rogers, Renzo

Piano και Gianfranco Franchini έσπασε την συμβατική αρχιτεκτονική με τη

μετακίνηση λειτουργικών στοιχείων, όπως είναι κυλιόμενες σκάλες, οι σωλήνες

ύδρευσης και κλιματισμού στο εξωτερικό του κτιρίου, απελευθερώνοντας το

εσωτερικό χώρο για την εμφάνιση των έργων τέχνης. Οι σωληνώσεις και οι αγωγοί

είναι όλα σε χρωματική κωδικοποίηση: μπλε για αέρα, πράσινο για νερού, κόκκινο για

τους ανελκυστήρες, κίτρινο για την ηλεκτρική ενέργεια, γκρι για διαδρόμους και

λευκό για το ίδιο το κτίριο. Η κατασκευή του κτιρίου από γυαλί και μέταλλο σε

κεντρική τοποθεσία στη γειτονιά του Beaubourg αντιμετώπισε πολλές αντιδράσεις

από τους ανθρώπους που αντιπαθούν την ιδέα ενός «διυλιστηρίου πετρελαίου» σε

μια ιστορική περιοχή. Αλλά όταν το μουσείο άνοιξε το Δεκέμβριο του 1977 έγινε

μεγάλη επιτυχία. Αρχικά σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει περίπου 5000 επισκέπτες την

ημέρα, αλλά το Centre Pompidou είχε να υποδεχτεί πάνω από 25.000 επισκέπτες

ημερησίως και έτσι το καθιστά ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στο Παρίσι.

Το Κέντρο Πομπιντού φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου της

σύγχρονης τέχνης αλλά περιέχει επίσης μία πολύ δημοφιλή βιβλιοθήκη, ένα

βιβλιοπωλείο, κινηματογράφο και μια βεράντα. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών

ή BPI μπορεί να υπερηφανεύεται για μια συλλογή από 450.000 βιβλία, 2.600

περιοδικά και ένα μεγάλο αριθμό νέων μέσων ενημέρωσης.

Η βιβλιοθήκη στεγάζεται στους πρώτους τρεις ορόφους του κτιρίου, ενώ η μόνιμη

συλλογή του μουσείου βρίσκεται ορόφους 4 και 5. O πρώτος και τελευταίος όροφος

χρησιμοποιούνται για μεγάλες εκθέσεις.

Το μουσείο έχει μια από τις σημαντικότερες συλλογές σύγχρονης τέχνης.

Περισσότερα από 59.000 έργα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα των τεχνών του 20ου

αιώνα. Ο 4ος όροφος περιλαμβάνει έργα μεταξύ του 1905 και του 1965 και καλύπτει

τεχνοτροπίες όπως ο Φωβισμός, η αφηρημένη τέχνη, ο σουρεαλισμός και ο κυβισμός.

Μερικοί από τους καλλιτέχνες που εκτίθενται περιλαμβάνουν τους Matisse, Kadinsky,

Miró και Picasso. Ο 5ος όροφος καλύπτει την περίοδο μετά το 1965,

συμπεριλαμβανομένου του κινήματος και εικονιστικό τέχνη. Η πλατεία μπροστά από

το Centre Pompidou, το «Place Georges Pompidou» ή «Μπομπούρ», είναι πολύ

δημοφιλής. Τα πλήθη που συγκεντρώνει απολαμβάνουν παραστάσεις μιμητικής και

πλανόδιους ζωγράφους πορτραίτων και κάθε είδους καλλιτέχνες.

Η μοντέρνα τέχνη είναι παρούσα και εκτός μουσείου, προς τα δεξιά της πλατείας θα

βρείτε την πλατεία «Ιγκόρ Στραβίνσκι» όπου θα δείτε το πρώτο σύγχρονο σιντριβάνι

του Παρισιού το οποίο έχει πολλά κινητικά γλυπτά και σχεδιάστηκε από τους Niki de

Saint Phalle και Jean Tinguely.

Πρόσβαση: Οι κοντινότεροι σταθμοί του μετρό είναι οι Rambuteau (M11) και Hôtel de Ville (M1, M11).

Ιστοσελίδα: http://www.cnac-gp.fr/

Είσοδος: ενήλικες: 13€ / 19-26 ετών: 10€ / 19-26 ετών (πολίτες της Ε.Ε): δωρεάν

*Οι τιμές είναι ενδεικτικές και μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την περίοδο

Λα Ντεφάνς (La Défense)

Η La Défense είναι η περιοχή με τα περισσότερα γραφεία όλων των πρωτοκλασάτων

επιχειρήσεων του κόσμου. Πολλά από τα ψηλότερα κτίρια του Παρισιού μπορείτε να

βρείτε εδώ.

Στο τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν τα σχέδια για την ανάπτυξη του

άξονα από την Αψίδα του Θριάμβου στο Etoile μέχρι τη La Defense, μια περιοχή στην

άκρη του κέντρου του Παρισιού. Πολυάριθμα σχέδια υποβλήθηκαν για την Voie

Triumphale όπως θα ήταν γνωστή, με τα περισσότερα από αυτά να έχουν ατελείωτες

σειρές από εντυπωσιακούς ουρανοξύστες ως επί το πλείστον στο στυλ του

μοντερνισμού. Πολλά από τα σχέδια που υποβλήθηκαν το 1930 προήλθαν από

αναγνωρισμένους αρχιτέκτονες, όπως ο Le Corbusier και ο Auguste Perret.

Κανένα από αυτά όμως δεν πραγματοποιήθηκε, κυρίως λόγω της μεγάλης

οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του 1930.

Το 1931 όμως, οι αρχές οργάνωσαν νέο διαγωνισμό, αλλά η πρόθεση ήταν να

περιορίσει το ύψος των κτιρίων κατά μήκος της Voie Triumphale. Μόνο στο τέλος της

μακράς λεωφόρου, στο Défense, οι πύργοι θα επιτρέπονται για να μην επισκιάσουν

την Etoile. Οι περισσότεροι από τους 35 διαγωνιζόμενους είχαν προτείνει είτε κλασικό

ή νεωτεριστικό ύφος, αλλά και πάλι κανένα από τα σχέδια δεν πραγματοποιήθηκαν

πραγματικά λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Η κύρια έμφαση μεταφέρεται πλέον

από το Voie Triumphale μόνο στον τομέα της La Défense.

Το défense όνομα προέρχεται από το μνημείο «La Défense de Paris » το οποίο

ανεγέρθηκε σε αυτήν την περιοχή το 1883 για τον εορτασμό του πολέμου του 1870.

Το 1951, η τοποθεσία Défense επελέγη ως ένα κέντρο για γραφεία. Το 1958, η

ανάπτυξη της περιοχής ξεκίνησε από μια ειδική υπηρεσία, την Etablissement Public

d'Aménagement de la Défense. Το πρώτο σχέδιο είχε 2 σειρές ουρανοξυστών ίσου

ύψους. Το 1964, ένα σχέδιο εγκρίθηκε να έχει 20 πύργους γραφείων, 25 ορόφων ο

καθένας. Με βάση αυτό το σχέδιο έγιναν λίγα πράγματα καθώς οι περισσότερες

εταιρείες άρχισαν να πιέζουν για ψηλότερους πύργους γραφείων. Το αποτέλεσμα

είναι ένα μείγμα κυρίως φθηνών πύργων διαφορετικού ύψους. Το ψηλότερο από

αυτά ο πύργος GAN, με ύψος 179 μέτρα.

Το ύψος των πολλών πύργων, και ειδικότερα του πύργου GAN προκάλεσε δημόσια

κατακραυγή για το «δάσος των πύργων» που διαταράσσει την άποψη της πόλης σε

σχέση με την Αψίδα του Θριάμβου όπως φαίνεται από την Etoile. Εν μέρει ως

απάντηση στην κριτική αυτή κτίστηκε ένα νέο μνημείο στην είσοδο της Défense, ως

αντίβαρο για την Αψίδα του Θριάμβου, η Tête Défense, επίσης γνωστή ως και

Grande Arche de la Défense. Το σχέδιο για την κατασκευή του «Grande Arche»

(Μεγάλη Αψίδα) ξεκίνησε από το Γάλλο πρόεδρο Μιτεράν. Ήθελε την εκδοχή του

21ου αιώνα της Αψίδα του Θριάμβου. Ο σχεδιασμός του Δανού αρχιτέκτονα Otto von

Spreckelsen μοιάζει περισσότερο με ένα σχήμα κυβικού κτιρίου παρά για αψίδα του

θριάμβου. Είναι ένα λευκό κτίριο ύψους 106 μέτρων με το μεσαίο τμήμα να είναι

στον αέρα. Οι πλευρές του κύβου περιέχουν γραφεία.

Πρόσβαση: Ο σταθμός του μετρό είναι ο Grande arche de la Défense (M1, RER-A).

Ιστοσελίδα: http://www.ladefense.fr/en

Extra: Μπορείτε να πάρετε ένα ασανσέρ για την κορυφή απ 'όπου έχετε θέα το

κέντρο της πόλης που βρίσκεται είναι μόλις 4 χιλιόμετρα μακριά. Στην επίσημη

ιστοσελίδα θα βρείτε σε PDF έναν οδηγό αρχιτεκτονικής των κτιρίων για να είστε

πλήρως ενημερωμένοι όταν θα σταθείτε μπροστά σε αυτό το καταπληκτικό δάσος

πύργων!

Μεταφορές – Συγκοινωνίες

Μετρό Στο Παρίσι μόνο μία λέξη υπάρχει σχετικά με τη μετακίνηση στην πόλη: Μετρό και πάλι Μετρό! Σχεδόν κάθε 500 μέτρα υπάρχει και μια στάση, ενώ εκτείνεται σε ολόκληρη την πόλη, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές. Αν πάλι θέλετε να κινηθείτε εκτός πόλης, υπάρχει ο προαστιακός σιδηρόδρομος (RER).

Προσοχή: Ανάλογα με το πόσες μέρες θα μείνετε στο Παρίσι, φροντίστε να προμηθευτείτε και το αντίστοιχο εισιτήριο ή κάρτα. Για παράδειγμα, η κάρτα Παρί Βιζίτ ισχύει για 5 μέρες και αφορά σε απεριόριστες διαδρομές με όλα τα μέσα. Για μια μόνο μέρα χρησιμοποιήστε την κάρτα Φορμίλ 1, που ισχύει και αυτή για όλα τα μέσα μεταφοράς.

Ποδήλατο Η γαλλική πρωτεύουσα διαθέτει πάνω από 150 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμου, ενώ τα πρόστιμα είναι «τσουχτερά» για τους παραβάτες. Έτσι μπορείτε να νοικιάσετε ποδήλατα και να περιηγηθείτε άφοβα στην πόλη. Σημείωση: Τις Κυριακές οι παρόχθιοι δρόμοι του Σηκουάνα διατίθενται αποκλειστικά στους πεζούς και στους ποδηλάτες.

Καραβάκι Στο Παρίσι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το καραβάκι σαν μεταφορικό μέσο (εκτός από τον Ιανουάριο). Πάρτε το batobus από τις προβλήτες του Σηκουάνα, δίπλα στο Πύργο του Άιφελ και απολαύστε μια μίνι ξενάγηση στην πόλη.

Τραμ Εξυπηρετικό και πρωτίστως… ρομαντικό! Χρησιμοποιεί τη κεντρική λωρίδα της λεωφόρου Maréchaux, στα νότια του Παρισιού, και ενώνει τις διάφορες εισόδους στο Παρίσι (13ο, 14ο και 15ο διαμέρισμα). Λεωφορείο Τα λεωφορεία κυκλοφορούν από τις 5.30 πμ έως τις 8.30 μμ. Το βράδυ τα Noctambus ενώνουν το κέντρο του Παρισιού με τα προάστια.

Ταξί Θα βρείτε παντού στο Παρίσι, αλλά οι τιμές τους είναι αρκετά ακριβές.

Ενδεικτικές τιμές σε ευρώ

Τραίνο αεροδρόμιο CDG - κέντρο 9.25

Τραίνο αεροδρόμιο Orly - κέντρο 10.75

Ταξί αεροδρόμιο CDG - κέντρο 40.00 - 55.00

Κούρσα με ταξί στο Παρίσι (3 χλμ) 6.00 - 10.00

Εισιτήριο μετρό στο Παρίσι 1.70

Ολοήμερο εισιτήριο μετρό 6.40

Περισσότερες πληροφορίες, για τις μετακινήσεις σας στο Παρίσι: http://www.ratp.fr/

Φαγητό – Ποτό

Η γαλλική κουζίνα είναι διάσημη ανά τον κόσμο -ίσως η πιο ονομαστή στον πλανήτη-, έχοντας να επιδείξει μια σειρά από εκλεπτυσμένα πιάτα, που φημίζονται για τη νοστιμιά αλλά και για την ιδιαίτερη παρουσίασή τους.

«Πόσο περίτεχνα σερβίρουν αυτοί οι Γάλλοι την τρέλα τους και πόσο νόστιμη είναι!», συνηθίζουν να λένε οι λάτρεις των γαλλικών εδεσμάτων. Έχοντας από τις καλύτερες πρώτες ύλες (φρούτα, λαχανικά, κρέας, πουλερικά και ψαρικά), η γαλλική κουζίνα αναπτύχθηκε κυρίως εξαιτίας της ευρηματικότητας των Γάλλων σεφ, που τις μετατρέπουν σε πραγματικά αριστουργήματα!

Γενικά τα πιάτα διακρίνονται σε αυτά που έχουν επιρροές από την κουζίνα της Προβηγκίας (νότια Γαλλία), που έχει σαν βασικά συστατικά τα φρέσκα λαχανικά και τα βότανα, και στην κουζίνα της βόρειας Γαλλίας, που είναι σαφώς πιο βαριά. Και μην ξεχνάτε: Οι Γάλλοι δημιούργησαν σχολή στον κόσμο της γαστρονομίας, και όχι άδικα! Πριν ξεκινήσετε τις πρωινές ξεναγήσεις, καθίστε αναπαυτικά σε μια κρουασαντερί ή σε ένα υπαίθριο καφέ, επιλέγοντας ένα από τα πρωινά που θα σας προτείνουν. Γιατί οι Γάλλοι έχουν αναγάγει το πρωινό σε… επιστήμη!

Σφολιάτες, αυγά, γαλλικά τοστ, κροκ μεσιέ, μπαγκέτες, τηγανίτες και ότι άλλο τραβά η όρεξή σας για να αρχίσει η μέρα σας με τις καλύτερες προϋποθέσεις!

Extra: Ένας café noir ή express, αφού –ως γνωστόν- αγαπημένος καφές των Γάλλων είναι ο εσπρέσο! Και στην επιστροφή, μην ξεχάσετε να κάνετε μια στάση σε έναν από τους πολλούς παραδοσιακούς φούρνους της πόλης (Boulangerie), όπου θα προμηθευτείτε διάφορα είδη φρεσκοψημένου ψωμιού.

Για το γεύμα ή το δείπνο σας, κάντε μια κράτηση σε ένα πολυτελές εστιατόριο στο κέντρο του Παρισιού, απολαμβάνοντας γκουρμέ κουζίνα αλλά και τα καλομαγειρεμένα πιάτα ημέρας που αναγράφονται καθημερινά στους μαυροπίνακες έξω από τα εστιατόρια. Σαλιγκάρια μπουργινόν, φουά γκρα, φιλέτο café de Paris και κασουλέ έχουν την τιμητική τους ως κυρίως πιάτα, ενώ για επιδόρπιο συνήθως θα σας προτείνουν μους σοκολάτας, μακαρόν ή ταρτ τατέν. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δοκιμάστε ένα παραδοσιακό ratatouille και μια μπουγιαμπέσα!

Αν πάλι θέλετε κάτι ελαφρύ, μπορείτε να επιλέξετε μια ποικιλία γαλλικών τυριών (προτιμήστε καμαμπέρ, μπρι, μπλέ τυρί, ροκφόρ και σεντ μορ) και να τη συνοδεύσετε με ένα γαλλικό κρασί της αρεσκείας σας.

Για τους λάτρεις του design, το Παρίσι δεν μπορούσε παρά να έχει προνοήσει, και με το παραπάνω: Μια αρκετά μεγάλη λίστα με εστιατόρια διάσημων σχεδιαστών, όπως, για παράδειγμα, του Φιλίπ Σταρκ, περιμένουν να σας εξυπηρετήσουν.

Αν πάλι είστε από τους ρομαντικούς, ένα ατμοσφαιρικό μπιστρό στους δρόμους της Μονμάρτης θα σας κάνει να νιώσετε πως τρώτε στο Παρίσι… μιας άλλης εποχής!

Και όταν… βαρεθείτε τη γαλλική κουζίνα ή επιθυμήσετε έθνικ γεύσεις του κόσμου, στο Παρίσι μπορείτε να βρείτε τα πάντα: Μαροκινή και μεξικάνικη κουζίνα, ιταλικές γεύσεις, νότιο αμερικάνικα και αραβικά πιάτα, κινέζικο και βιετναμέζικο φαγητό, ακόμη σουβλάκι με γύρο(!) προσφέρονται… αφειδώς στα πολλά «ξενόφερτα» εστιατόρια της πόλης.

Αφήστε για το τέλος τους πιο γευστικούς γλυκούς πειρασμούς: Μοναδικές σοκολάτες με περίεργες γεμίσεις, τούρτες σε κάθε γεύση, γλυκές τάρτες και πολύχρωμα μακαρόν είναι μερικά μόνο από τα επιδόρπια που θα γευτείτε κατά τη διαμονή σας στην Πόλη του Φωτός. Είτε επιλέξετε ένα από τα διάσημα ζαχαροπλαστεία της πόλης ή κάποια μικρή σοκολατερί… δεν θα χάσετε.

Extra: Περάστε από τη Rue de la Gaîté, που έχει τις καλύτερες κρεπερί στη γαλλική πρωτεύουσα.

Παρακάτω ακολουθεί ένας πίνακας με ενδεικτικές (σε ευρώ) τιμές γευμάτων.

Είδος γεύματος Ευρώ/άτομο

Πρωινό Συμπεριλαμβάνεται σε πολλά ξενοδοχεία, αλλά μην

περιμένετε κάτι παραπάνω από ένα απλό πρωινό.

Προτιμήστε τις παραπάνω προτάσεις μας.

2.00 - 5.00

Μεσημεριανό Σε απλά, συνοικιακά μαγαζιά μπορείτε να το

απολαύσετε φθηνά.

5.00 - 10.00

Δείπνο Πιάτο ημέρας, σε κάποιο μπιστρό εστιατόριο έχει

μια καλή αναλογία ποσότητας – τιμής.

8.00 - 15.00

Κρασί (ποτήρι

375ml)

Τοπικό κρασί σε εστιατόρια είναι κάτι που

προτείνεται ανεπιφύλακτα.

4.00 - 10.00

Μπύρα

(μπουκάλι

330ml)

Η μπύρα συνήθως είναι πιο ακριβή και δύσκολα θα

βρείτε τις λεγόμενες happy hours.

5.00 - 8.00

Καφές

(φλιτζάνι)

Πιο οικονομικά σε φούρνους, παρά σε καφετέριες. 1.00 - 4.00

Διασκέδαση – Εναλλακτικές προτάσεις

Και όταν νυχτώσει πια, το Παρίσι είναι έτοιμο να σας δείξει το άλλο του πρόσωπο, το «άτακτο». Είτε έχετε διάθεση για κλασικό δράμα σε θέατρο ή όπερα είτε για καμπαρέ με καλλίγραμμα κορίτσια είτε επιθυμείτε χορό μέχρι πρωίας, το Παρίσι τα παρέχει όλα. Αρχής γενομένης από τους «καλλιτέχνες του δρόμου» έξω από το Κέντρο Πομπιντού ή τους μουσικούς που τριγυρνούν στο μετρό και σε ολόκληρη την πόλη, μέχρι κλασικές παραστάσεις στην Όπερα Bastille ή στην Όπερα Comique, η διασκέδαση στο Παρίσι είναι παντού. Και εσείς δεν έχετε παρά να επιλέξετε την… ένταση που επιθυμείτε.

Μπυραρίες, wine bars και λογοτεχνικά καφέ υπόσχονται χαλαρές βραδιές υπό τους ήχους soft μουσικής, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που διάφορα νεανικά σχήματα παίζουν μουσική. Αν είστε τυχεροί, κάντε οπωσδήποτε μια κράτηση. Αν θέλετε να ζήσετε… καταστάσεις Moulin Rouge μπείτε σε ένα από τα πολλά καμπαρέ της πόλης (μεταξύ των οποίων το περίφημο Μουλέν Ρουζ και τα Φολί Μπερζέρ), όπου στα περισσότερα από αυτά το θέαμα είναι πολύ προσεγμένο. Και μην ξεχνάτε ότι η Μονμάρτη –και κυρίως η περιοχή Πιγκάλ στους πρόποδες του λόφου- είναι ιδανική για ξέφρενο γλέντι μέχρι το πρωί, αλλά και για να γνωρίσετε από κοντά το μαγικό κόσμο των καμπαρέ!

Extra: Αρκετά από αυτά, μετά το τέλος της παράστασης, μετατρέπονται σε κλαμπ και υπόσχονται ατελείωτη διασκέδαση μέχρι το πρωί.

Επιλέξτε την περιοχή της Βαστίλης για να βιώσετε την ατμόσφαιρα της πραγματικής νυχτερινής ζωής. Εκατοντάδες νέοι φτάνουν εδώ από κάθε γωνιά του Παρισιού για να απολαύσουν το ποτό τους στα μικροσκοπικά μπαρ της περιοχής, σε αυτά τα μικρά «ανεπιτήδευτα» καταστήματα όπου το αλκοόλ ρέει άφθονο, όπου οι καλλιτεχνικές μνήμες «πλημμυρίζουν» τους χώρους, όπου το επιμελώς ατημέλητο στοιχείο κυριαρχεί παντού… Και αν παρόλα αυτά κάτι σας λείπει, μάλλον πρέπει να επισκεφθείτε κάποιο από τα διάσημα «πολύβουα» κλαμπ που βρίσκονται στη λεωφόρο Σαν Ελιζέ ή (για τους πιο προχωρημένους) ένα… σκυλάδικο στο Καρτιέ Λατέν!

Και αφήνουμε για το τέλος τις εικόνες… Από το πρωί μέχρι το βράδυ, το Παρίσι

είναι μια ολοζώντανη πόλη όπου η ομορφιά κυριαρχεί παντού και

αποτυπώνεται σε καρτ ποστάλ, «παρηγοριά» για το γυρισμό! Απολαύστε το Παρίσι

όπως ακριβώς σας ταιριάζει, χωρίς να μπερδεύεστε από τις πολλές επιλογές. Άλλωστε

τα βασικά αξιοθέατα είναι συνεχώς… μπροστά σας!

Και να θυμάστε: Στο Παρίσι πρέπει να αφιερώσετε χρόνο για να ανακαλύψετε τα

μυστικά του και –κυρίως- για να νιώσετε την αύρα του…

Και μία φορά δεν είναι ποτέ αρκετή!