Ευάγγελος Βαρελίδης

Έρως

και συναίσθημα.

Το θανάσιμο δηλητήριο

του πολιτισμού μας.

Πως το μαγικό ραβδάκι του Έρωτα, σωστά

καθοδηγούμενο από αριστοτέχνες της

διαφθοράς, οδήγησε την Ανθρωπότητα

αιχμάλωτη των πιο αχρείων υποκειμένων

της. Ο Άνθρωπος, έχοντας χάσει εξ αιτίας

της πορνογραφίας και πορνείας τον

αυθεντικό ερωτικό του οίστρο, κατάντησε

άβουλο όργανο απάνθρωπων θρησκευτικών,

πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων.

Θεσσαλονίκη 2019

Δεύτερη έκδοση.

ISBN: 978-618-84517-0-4

Α Υ Τ Ο Ε Κ Δ Ο Σ Η

Ευάγγελος Βαρελίδης.

Εμπειρικός συγγραφέας ερευνητής και σύμβουλος

προσωπικής εξέλιξης σε θέματα Νου Συνείδησης Έ-

ρωτα και Εγώ.

Κ. Κωνσταντινίδη 21. ΤΚ 56431 Ηλιούπολη. Θεσσαλο-

νίκη.

Τηλ. 6973535681 & 2310660952

Email: evarelidis@gmail.com

Website: www.varelidis.gr

Μήνυμα του συγγραφέως. Ο Λόγος της δωρεάν προσφοράς αυτού του βιβλίου ε-ντάσσεται μέσα στα πλαίσια μια υποχρέωσης που προέ-κυψε, όταν ολοκλήρωσα την πραγματοποίηση του παιδι-κού ονείρου μου, που ήταν να ανακαλύψω τις πραγματι-κές αιτίες της ανθρώπινης κακοτυχίας ή δυστυχίας ή δυ-σαρέσκειας τότε, και εκ της οποίας υποφέρει όλη η Ζωή της Γης σήμερα. Αυτό το Έργο ολοκληρώθηκε με την συ-μπαράσταση του Ουρανού σε κάθε περίοδο της περιπε-τειώδους Ζωής μου και σήμερα, το αποδίδω πίσω στον τόπο που γεννήθηκα, ανδρώθηκα, εργάσθηκα και μου πρόσφερε απαντήσεις στα τότε παιδικά όνειρά μου. Είμαι 80 ετών. Το όνειρό μου, μετά από πολλούς αγώνες, θυσίες, χαρές και χάρες ολοκληρώθηκε και η παρουσία μου στον χώρο κλείνει με την διάθεση αυτού του βιβλίου και με τον τρόπο αυτό. Τα υπόλοιπα, βρίσκονται στο δικό σας θέλημα. Αν οι απαντήσεις που ανακάλυψα στην έ-ρευνά μου, είναι αυτές που μπορούν να κάνουν την δική σας ζωή ευδαιμονικότερη, τότε θα χαρώ πολύ. Αν κάποιος φίλος σας θελήσει αντίτυπο του βιβλίου μπορεί να μου τηλεφωνήσει να πιούμε έναν καφέ. Και αν κάποιος/α από εσάς επιθυμεί να διοργανώσουμε μια βραδιά Καβάφη στον χώρο του, σας βεβαιώ πως θα είναι εξαιρετική . Να είστε Καλά. Γνωμικό: Οι Λέξεις που καθημερινά χρησιμο-ποιούμε περιέχουν και τις Έξεις μας. Κατά συνέπεια, ομορ-φαίνοντας το λεξιλόγιό μας ομορφαίνουμε και την Ζωή και τον Εαυτό μας.

Ευάγγελος Βαρελίδης.

Ευχαριστίες.

Στην Αρχιέρεια της Ελληνικής γραμματείας Αλτάνη. Στην αείμνηστη Λιλή Ζωγράφου, για την λεβεντιά και το έργο-της. Στην αείμνηστη Νίτσελε Γραμματικάκη για το ερώτημα που μου έθεσε το 1998. «Τι είναι βρε Ευάγγελε αυτό το Εγώ Ειμί ο Εν Εμί που με βασανίζει εδώ και μέρες;» Η απάντηση στο ερώτημα γονιμοποίησε κάθε περί Εγώ εργασία μου μέχρι τώρα. Στον Ηλίθιο πρίγκιπα Μίσκιν, που με δίδαξε ότι όντος, η ομορφιά ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη μπορούν να σώσουν τον Κόσμο. Και στον φίλο συμπαραστάτη σε κάθε ηλεκτρονικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω, Γιάννη Τσιτσόπουλο. Όπως επίσης και στους αναρίθμητους πολεμιστές του Φωτός που αντιστάθηκαν και πάλεψαν ενάντια στις δυνάμεις του σκότους, του ψεύδους και της επιβουλής

Ευχή. Η δικαιοσύνη και η αρμονία ας έρθουν στη Γη, ο Άνθρωπος, το Ων της εξελισσόμενης τελειότητας στο καλό και το κακό, ας βρει τον δρόμο επιστροφής στον Αγαθό Εαυτό του. Συνειδητά!

Περί copyright. Η γνώση ανήκει σε όλους, όποιος ασχολείται με την έρευνα και την αποκάλυψη της αλήθειας δεν έχει κανένα δικαίωμα να την περιχαρακώνει. Όσοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν στοιχεία και πληροφορίες από το βιβλίο ας το πράξουν με ελεύθερη βού-ληση και δική τους ευθύνη.

Ευάγγελος Βαρελίδης

Έρως και συναίσθημα.

Το θανάσιμο δηλητήριο του πολιτισμού μας. Γιατί Θανάσιμο;

Διότι ο Έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Σύμπαντος και η Δημιουργία, εξελίσσεται μέσα από μια διαρκεί ε-ναλλαγή των μορφών του Κόσμου μας όπου η ηδονή και ο πόνος συναλλάσσονται αμοιβαία και αρμονικά, κάτω από την εποπτεία μιας εκστατικής και μακάριας εξελικτικής εμπειρίας και διαδικασίας. Αυτός είναι ο ορθός ορισμός και νοήματος της Ζωής. Μέχρι την εποχή, που για κάποιον εξελικτικό λόγο, τα Αρχαία Ιερατεία που τότε επικοινω-νούσαν άμεσα με τον Θεό ή τους Θεούς της Δημιουργίας, ανακάλυψαν πάλι για εξελικτικούς Λόγους, πως ευνουχί-ζοντας τα αρσενικά ζώα τα μετέτρεπαν σε υπάκουα υπο-ζύγια, πολύ χρήσιμα για κάθε ανάγκη τους. Όταν διαπί-στωσαν το μεγάλο όφελος ευνουχισμού των ζώων και ό-ταν συνειδητοποίησαν ότι και ο άνθρωπος είναι ζώο και υπόκειται κάτω από τους ίδιους νόμους συμπεριφοράς, δεν δίστασαν να ευνουχίσουν και αυτόν, προκειμένου να πάρουν το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Παλαιότερα με μαχαίρι, μετά με τους θρησκευτικούς αφορισμούς και στην εποχή μας με την πορνογραφία και πορνεία. Πρακτικές που ακυρώνουν την πρωτογενή αυθεντική ε-ρωτική έκφραση του σώματος και οδηγούν σε ερωτικές διαστροφές, ανεπάρκειες και οργανικές δυσλειτουργίες

με αντίστοιχες αρνητικές επιδράσεις στην ψυχική και νοητική υγεία και των δυο φύλων. Και τα πήραν όλα. Όλα όσα οι άνθρωποι δημιούργησαν, επιστήμες, τέχνες και αριθμούς για να θρέψουν Αυτοί την εξουσιολαγνεία τους και σήμερα να βρισκόμαστε όλοι εμείς υπόλογοι απέναντι του Θείου της Ζωής. Ποιοι είναι Αυτοί; Μα, Αυτοί που αυτοτιτλοφορούνται ως δημιουργοί και προστάτες του ανθρώπινου πολιτισμού! Οι επιστήμες οι τέχνες και οι αριθμοί Κύριοι, ΔΕΝ μας ε-δόθησαν για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο από τον οποίο εκπορευθήκαμε. Αλλά μέσω αυτών, να κατανοήσουμε τους Νόμους λειτουργίας του Κόσμου και μέσω αυτής της κατανόησης να δράσουμε φυσιολογι-κά, δηλαδή με την Λογική της Φύσης, ως Συνδημιουργοί προς Αυτόν τον Κόσμο, που μας γέννησε. Τούτη η μορφή του Θείου Κόσμου που για δικούς σας Λό-γους εξουσιολαγνείας και επικυριαρχίας εμείς καταστρέ-φουμε ΔΕΝ μπορεί να επαναληφθεί, διότι ο Νόμος της Δημιουργίας ποτέ δεν επαναλαμβάνει την ίδια μορφή δυο φορές και διότι εμείς οι άνθρωποι μέρη αυτής της μορφής του Κόσμου είμαστε και καμιάς άλλης…….. Οι περιστάσεις απαιτούν, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως είδος, η νοημοσύνη και το έργο μας να λειτουργήσει στο σύνολό του Από και Υπέρ του Έργου της Δημιουργίας…..

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ. .................................................. 1

ΤΙ ΕΓΩ, ΤΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ! ................... 5

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ; .................................. 15

ΤΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ! ................................................................................. 17

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ................................ 27

ΗΘΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ.......................................................................... 37

Ο ΈΡΩΤΑΣ. ..................................................................................... 44

ΤΟΚΕΤΟΣ. ...................................................................................... 62

ΘΑΝΑΤΟΣ. ...................................................................................... 75

ΔΙΕΡΩΤΗΘΗΚΕΣ ΠΟΤΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΣΑΙ; ........................................................................................................... 78

ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟΝ ΈΡΩΤΑ. ........................................... 88

ΣΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ, ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΒΑΦΗ. ........................................................................................ 95

ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ................................................................................. 97

Ο ΦΟΒΟΣ ..................................................................................... 111

Ε Π Ι Β Ο Υ Λ Η - ΥΠΟΒΟΛΗ-ΕΠΙΒΟΛΗ ............................... 119

ΈΘΟΣ-ΕΘΙΣΜΟΣ-ΈΘΙΜΟ-ΘΕΣΜΟΣ-ΘΕΟΣ ........................ 131

ΤΑΥΤΙΣΗ ..................................................................................... 139

ΦΕΤΙΧ ........................................................................................... 147

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ........................................................................ 155

ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ................................................. 163

ΈΡΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗ .......................................................................... 173

ΠΕΡΙ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΥ ................................................................. 191

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ...................................................................... 201

Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ. ................................... 211

ΠΕΡΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ......... 215

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ................................................................................... 219

1

Πρόλογος του συγγραφέα. Ο αναγνώστης των βιβλίων μου θα πρέπει να γνωρίζει ότι τα συμπεράσματά μου έχουν εκλογικευτεί από έναν νέο τρόπο διαλογισμού ο οποίος διερευνά τις αιτίες των φαινομένων και όχι τα ίδια τα φαινόμενα. Όλα τα φαινόμενα έχουν τις αιτίες τους και η μελέτη των αιτιών τους από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους ήταν αυτή, που οδήγησε την Ανθρωπότητα εδώ που είμαστε σήμερα, στο σκαλοπάτι του διαστήματος ή της αυτοκαταστροφής. Αλλά τα τελευταία ογδόντα χρόνια έγινε μια ανεπαίσθητη αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφο-ράς μας που αφ’ ενός οφείλετε σε συγκεκριμένη σκοπιμότητα, «την ενίσχυση της αντανακλαστικής ή συναισθηματικής μας νοημοσύνης» και αφ’ ετέρου η ίδια σκοπιμότητα συνεπικου-ρείται από το μεγάλο μέρος της αντανακλαστικής συμπεριφο-ράς που το υλιστικό και μηχανοποιημένο περιβάλλον των πό-λεων που ζούμε επιβάλει. Ο άνθρωπος της πόλης ΔΕΝ δημι-ουργεί τίποτε δικό του πλέων, η οποιαδήποτε εργασία του ε-κτελείτε ακολουθώντας συγκεκριμένες οδηγίες της επιστήμης ή εργασιακής ειδικότητος που κατέχει και η μόνη δημιουργική σκέψη που τον απασχολεί είναι πως να αποκτήσει χρήματα, που οι αφέντες του ελέγχουν, προκειμένου να πραγματοποιή-σει τα δοτά καταναλωτικά όνειρά του. Ακόμη και η δημιουργι-κή πνοή του έρωτα, που ενεργοποιεί ευφυΐα, σθένος και απαι-τεί ανοικτό πλαίσιο ελεύθερης δράσης, αχρηστεύθηκε από την πορνεία και πορνογραφία μέσα στις πόλεις! Καλό είναι επίσης να γνωρίζει ότι Εγώ σκέψη και βούληση έ-χουν όλα τα ζωντανά πλάσματα παντού στο Σύμπαν και ότι η Ζωή, δεν δύναται να υπάρξει χωρίς αυτήν την Άγια Τριάδα. Επίσης καλό είναι να θυμάται, ότι κάθε παλλόμενο φυσικό σώμα Ζωής, οπουδήποτε στο Σύμπαν, έχει ένα εγκεφαλονευ-ρικό σύστημα που λειτουργεί αντανακλαστικά και μέσω αυ-

2

τού, αυτόματα, τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος εισβάλουν στον χώρο επεξεργασίας τους, «που ονομάζεται Νους ή ενορατικό κέντρο», εντός του οποίου ένα Εγώ με σκέ-ψη και βούληση θα τα επεξεργασθεί και μέσω των συμπερα-σμάτων του, θα σχηματίσει νοήματα, ιδέες, θεωρήματα, συ-νείδηση, προσωπικότητα και ψυχή, για να επιβιώσει. Και τέλος Αυτό, το Μέγα Σώμα μας Είναι, που μέσω του πόνου και της ηδονής, σαν ένα δένδρο με καλούς και κακούς καρ-πούς, είναι Αυτό που δίδει την ευκαιρία στην σκέψη και την βούληση του Θείου Εγώ μας, να Πράξει και να Υπάρξει. Το Εγώ η σκέψη και η βούληση είναι η μοναδική αιώνια ιδιό-τητα ή πνεύμα ή δύναμη που ενυπάρχει σε κάθε ζωντανό μό-ριο του Σύμπαντος!! Κάθε δυσλειτουργία αυτού του Αγίου Σώματός μας, ενεργοποιεί το Εγώ μας, στην ανάγκη κατανόη-σης και θεραπείας του προβλήματος που το βασανίζει. Αν αυ-τό το μικρό προοίμιο γίνει κατανοητό, ήδη αποκτήσατε μια νέα και ορθότερη θεώρηση του Κόσμου και του Εαυτού σας. Επιθυμώ να ξεκινήσω τον πρόλογό μου με μια χρήσιμη πλη-ροφόρηση η οποία αφορά το βασικό αίτιο δημιουργίας όλων σχεδόν των ερωτικών ανεπαρκειών και των δυο φύλων που μαστίζει τις Δυτικές κοινωνίες και η οποία ανεπάρκεια, ως αί-τιο πόνου και ανεπαρκούς Ψυχολογικής ολοκλήρωσης, μας έθισε και διαρκώς μας εθίζει, στην διαρκώς εξελισσόμενη βαρβαρότητα και εκπόρνευση της Νέας Εποχής. Η οποία οδη-γεί πρώτα εναντίων του Εαυτού μας και δεύτερα εναντίων ό-λων της Ζωής. Είμαστε τόσο έξυπνα, αποτελεσματικά και απο-κεκριμένα εθισμένοι στην βαρβαρότητα, εν ονόματι του Θεού πρώτα και των υλικών συμφερόντων μας δεύτερα, ώστε μετα-τρέψαμε την βία σε νόμιμο δικαίωμα επί παντός επιστητού, ακόμα και όταν προτιμούμε να αυτοτιμωρηθούμε από το να διδαχθούμε από τα ερωτικά και τα άλλα λάθη μας.

3

Ο Έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Κόσμου και μέσω του πόνου και της ηδονής δημιουργεί τα πάντα του Σύμπα-ντος. Όπως την γονιμοποίηση ενός ωαρίου, την γονιμοποίηση μιας ιδέας μέσα στον Χώρο του Νού σας τώρα. Την γονιμοποί-ηση της τροφής μέσα στο σώμα μας ακόμα και την γονιμοποί-ηση των καλών και κακών ονείρων μας. Όπως και των ονείρων της Φύσης επίσης. Ακόμα και ένα κομ-μάτι ατσάλι, προκειμένου να γίνει ο εαυτός του, απαιτεί μια Ερωτική θέρμη 1500 βαθμών Κελσίου και ιδιαιτέρως ξεχωρι-στά χάδια οξυγόνου προκειμένου να γίνει ατσάλι. Τα πάντα, προκειμένου να εξελιχθούν πληρέστερα, απαιτούν την δυναμι-κή παρουσία και δράση του Έρωτα!! Σίγουρα θα διερωτηθείτε, τι σχέση έχουν όλα αυτά που γράφω εδώ με τις ερωτικές μας ανεπάρκειες ή ιδιαιτερότητες ή συνή-θειες ή ερωτικές διαστροφές μας; Έχουν φίλοι μου, διότι όλη αυτή η λέπρα της διαφθοράς επί του συνόλου της Ζωής που επίβουλα επιβάλετε στην Ζωή μας, προκύπτει ακριβώς εξ αιτί-ας της άγνοιάς μας και της διαρκούς προβολής μπροστά μας κάθε λεπτό και κάθε στιγμή της πορνογραφίας του ψεύδους της αρπακτικότητας, της βίας και εκπόρνευσης των πάντων. Όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ειδήσεις, μουσικές, τραγούδια, αθλήματα, εκπαίδευση και στην καθημερινή συμπεριφορά μας, προάγουν την επιθετικότητα, την βία το ψεύδος και το αίσθημα της αντεκδίκησης. Γιατί; Έτος 2019 και η Ανθρωπότη-τα ζει σε έναν ερωτικό μεσαίωνα απίστευτης βίας, υποκρισίας και άγνοιας, χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης και τούτο, διότι αυτή η ψυχοσωματική υστέρηση αυθεντικής χαράς, είναι το μέγιστο όπλο της εξουσιαστικής Ελίτ που κυβερνά την πλανήτη μας ολοκληρωτικά τα τελευταία 150 χρόνια. Δεν μας θέλει ευ-δαίμονες να χαιρόμαστε την Ζωή, διότι ένας ευδαίμων άνθρω-πος ΔΕΝ είναι ποτέ καταστροφικός, αλλά υπερασπιστής της Ζωής. Και αυτή η εγωκεντρική Ελίτ έχοντας θέσει υπό την ε-ξουσία της τις επιστήμες, τέχνες, αριθμούς, συναισθήματα και

4

ΜΜ Εξαχρείωσης, καλπάζει πάνω από τα πληγωμένα σώματα και τις ψυχές μας, που το Μέγα Όπλο της, η πορνογραφία και πορνεία, της έδωσε. Αυτά τα απίστευτα που εδώ θα περιγρά-ψω δεν έχουν ποτέ ερευνηθεί από επίσημες ακαδημαϊκές αρ-χές παρ’ όλο που ο Φρόυντ εδώ και 120 χρόνια τα επεσήμανε! Αυτά που εδώ θα διαβάσετε είναι προσωπικά συμπεράσματα που αποκτήθηκαν από την διαρκεί αναζήτηση της αλήθειας του Κόσμου σε όσους τομείς μπόρεσα εθελοντικά να ενταχθώ και να δράσω, προκειμένου να γνωρίσω φιλοσοφίες και θρη-σκείες εκ των ένδον και όχι από τα βιβλία και τους δασκάλους τους. Και αυτά που ανακάλυψα καθορίζουν τον σημερινό λόγο μου, ο οποίος λογικά θα σας φαίνεται μερικώς ακατανόητος, αλλά αισθαντικά οικείως. Και αν δώσετε περισσότερη προσο-χή σ’ αυτήν την αισθαντικότητα της οικειότητας, τότε θα κατα-νοήσετε τον Εαυτό σας και τον κόσμο καλλίτερα, ενθυμούμε-νοι πάντα ότι ο Εαυτός, είναι το Μέγα Σώμα και το Πνεύμα σας. Και Πνεύμα είναι το Εγώ η σκέψη και η βούλησή σας! ΔΕΝ υπάρχει κανένα καλό και κακό πνεύμα. Υπάρχει Ένα ΕΓΩ με σκέψη και βούληση που ταυτιζόμενο πότε με θετικές και πότε με τις αρνητικές αισθήσεις του Μέγα Σώ-ματός μας, οδηγείτε ακούσια ή αντανακλαστικά σε μόνιμο εμφύλιο σπαραγμό χάνοντας την ευδαιμονία του. Και τούτο διότι αυτό διδασκόμαστε από παιδιά βλέποντας τους ενήλικες να δαγκάνουν ο ένας τον άλλο χωρίς να καταλαβαίνουμε γιατί το κάνουν. Και επειδή τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν λογικά την συμπεριφορά των ενηλίκων, αντιγράφουν τα συναισθή-ματά τους και ταυτίζονται με Αυτά, διαιωνίζοντας στον εαυ-τό τους τα συναισθήματα και την δυστυχία των ενηλίκων. Αυτός είναι ο νόμος της διαρκούς επαναφοράς που αυτόματα μεταφέρει την δυσαρέσκεια της μιας γενιάς στην άλλη, ενθυ-μούμενοι πάντα, ότι ο ίδιος νόμος δύναται να κάνει το ίδιο και το αντίθετο του κακού, την ευαρέσκεια.

5

Τι Εγώ, Τι προσωπικότητα, Τι συνείδηση! Θεωρώ ότι για να κατανοήσετε ευρύτερα τα του Έρωτος, που το βιβλίο πραγματεύεται, πρέπει να γνωρίσετε πρώτα τι είναι το Εγώ σας και τις βασικές φυσιολογικές αρχές λειτουργίας του Μέγα Σώματός σας. Διότι το Εγώ, εκτός από προσωπική Αντω-νυμία, είναι και προσωπική Οντωνυμία. Είναι δηλαδή το λεγό-μενο Όντος Ων, αυτό που είναι τα πάντα μέσα μας και εν δυ-νάμει Αυτεξούσιο. Αυτά ήταν γνωστά στους μυητικούς και φι-λοσοφικούς κύκλους της Μεσογείου την εποχή του Χριστού όταν, μια τέτοια ομάδα Γνωστικών, αποφάσισε να συνεργαστεί με την Εξουσία και να δημιουργηθεί το δίπολο. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό μαζί το πρόσωπο. Έχοντας επίγνωση της δυνάμεως που ανεβάζει τον Άνθρωπο Συνδημιουργό του Κόσμου, Αυτή η εξουσιαστική Ελίτ, συνειδητά, ισοπέδωσε κά-θε πολιτιστικό στοιχείο και μυητικό κέντρο της Μεσογείου και μέσω των δυο θρησκειών που δημιούργησε, του Χριστιανι-σμού και του Ισλάμ, έφερε την Ανθρωπότητα στην σημερινή της Θέση. Υπόλογη απέναντι στην Ζωή της Γης, την μοναδική του Ηλιακού μας συστήματος. Αυτή η Ελίτ που πανέξυπνα διαιωνίζεται, διαχειριζόμενη τους Φυσικούς Νόμους που καθορίζουν την συμπεριφορά του Μέ-γα Σώματός μας μέχρι την εποχή μας, είναι η βασική αιτία κά-θε εκφυλιστικού φαινομένου που ταλαιπωρεί τις κοινωνίες της Πλανήτου μας. Αυτό το βιβλίο δεν είναι ένα από τα συνηθι-σμένα, δεν χαϊδεύει αισθήσεις και συναισθήματα, τουναντίον τα διεγείρει, διότι αυτό χρειάζεται η εποχή μας. Διέγερση των δημιουργικών δυνάμεων που η πορνογραφία, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, ο τζόγος και η τηλεόραση, έχουν ρίξει σε ύπνωση. Ζώντας δε και μελετώντας διαρκώς την δική μου συμπεριφορά όπως και των άλλων ανθρώπων, σε πολλούς πνευματικούς οί-κους αυτογνωσίας που μαθήτευσα.

6

Και μετά από πολλά χρόνια υπηρεσίας σε αυτούς, έφτασα στα συμπεράσματα τα οποία εδώ καταθέτω, προς όφελος όλων των ανθρώπων και πράξη ευγνωμοσύνης, προς ότι με βοήθη-σε να φτάσω μέχρι εδώ και που το δικό μου τέλος, μπορεί να γίνει η δική σας αρχή αναζήτησης και κατανόησης του Κόσμου που βρίσκεστε όπως και του Εαυτού σας. Κάποτε λοιπόν, ακολουθώντας το δικό μου εσωτερικό αισθη-τήριο συνειδητοποίησα έναν κοινό συντελεστή μανίας κατά του Εγώ, από όλους τους δάσκαλους, όλες τις εξουσίες, ειδικά του στρατού και όλες τις θρησκείες σε παγκόσμια κλίμακα, θεωρώντας το ως μεγάλη αμαρτία. Κάποιος δε μεγάλος δήθεν δάσκαλος από την Ανατολή, πριν λίγα χρόνια, υποστήριζε ανενδοίαστα, ότι ο ίδιος ήταν η με-τεμψύχωση όλων των σοφών του παρελθόντος και δήλωνε με την ανάλογη βεβαιότητα όλου του ψυχωτικού παρελθόντος του, ότι «Για να βρεις τον Θεό, πρέπει να σκοτώσεις το Εγώ σου». Προσθέτοντας κατά την γνώμη μου ένα ακόμη βαρύ λι-θάρι στην σχιζοφρένεια της εποχής, που οι ψυχιατρικές επι-στήμες μας προσπαθούν με συμβουλευτικά παραμύθια να ΜΗΝ αντιμετωπίσουν. Όλη αυτή η πολεμική κατά του Εγώ διέγειρε όχι μόνον την περιέργειά μου αλλά και ένα εσωτερικό αισθητήριο ότι αυτή η γενικευμένη πολεμική από όλους, ενα-ντίον του Εγώ, έχει ένα καλά φυλαγμένο μυστικό που τυχαία ανακάλυψα την αντικειμενική του ύπαρξη, το 2014 στο περί-πτερο 5 του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης με τον τίτλο, Αρετολόγιο Ίσιδος. Όταν βεβαιώθηκα για την ορθότητα του συλλογισμού μου άρχισα, να αναζητώ, ώριμος πλέον και στα 74 χρόνια μου, στοιχεία τεκμηρίωσης του ευρύματός μου και τα οποία με οδήγησαν στα παρακάτω συμπεράσματα. Το Εγώ είναι αυτό που σκέπτεται και βούλεται και το σώμα αυτό που αισθάνεται. ΔΕΝ δύναται να υπάρξει στοιχείο Ζωής

7

στο Σύμπαν χωρίς ένα Εγώ με σκέψη και βούληση να την υπο-στηρίζει. Αυτό είναι Παγκόσμιος Νόμος. Παράδειγμα: Έχουμε τέσσερις ανθρώπους, έναν στην ζούγκλα, έναν στις ΗΠΑ, έναν στην Ευρώπη και έναν στην Ασία. Αναμ-φισβήτητα και οι τέσσερις έχουν ένα ίδιο Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, και έχουν επίσης ο καθένας την ιδιαίτερη δική του συνείδηση και προσωπικότητα η οποία προέκυψε από την επεξεργασία των πληροφοριών του εξωτερικού περιβάλλοντος στο οποίο ο άνθρωπος υπήρξε! Εξ αυτού προκύπτει ότι το Εγώ είναι Ένα ίδιο παντού, σε κάθε ζωντανή ύπαρξη του Κόσμου και η αποστολή του είναι να σχη-ματίζει νοήματα συνείδηση και προσωπικότητα προκειμένου το ΟΝ στο οποίο βρίσκεται, να επιβιώσει και εξελιχθεί αντιμε-τωπίζοντας τις προκλήσεις του κάθε ιδιαίτερου περιβάλλοντος βρίσκεται. Αποδεχόμενοι αυτό το σκεπτικό εμείς οι Έλληνες είμαστε το αποτέλεσμα παιδείας του πολιτιστικού μοντέλου εντός του οποίου γεννηθήκαμε όπως και το γεγονός ότι μέσω της παιδείας μπορούμε να το αλλάξουμε, αν δεν μας αρέσει. Το ίδιο σκεπτικό αποδεικνύει ότι όλα τα πολιτιστικά μοντέλα της Πλανήτου μας είναι αποτελέσματα της ίδιας διαδικασίας. Κατά συνέπεια παρατηρώντας το περιβάλλον και την παιδεία κάθε τόπου μπορούμε να δούμε εύκολα τις αιτίες που δια-μορφώνουν συνειδήσεις, προσωπικότητες και ψυχές. Αν δε κοιτάξουμε ακόμα προσεκτικότερα θα δούμε, ότι η παιδεία της βαρβαρότητας, της βίας, του εκχυδαϊσμού, του ψεύδους, της πορνείας και της πορνογραφίας πλεονάζει, σε πολύ μεγάλο ποσοστό έναντι της Ωραίας και Αγαθής. Όταν αυτό συμβεί, τό-τε αρχίζει να εμφανίζετε, αυτό που ονομάζουμε, συνειδησιακή αφύπνιση. Το Εγώ, αποταυτιζόμενο από τα περιεχόμενα της συνείδησης και της προσωπικότητας που το ίδιο έφτιαξε, γίνε-τε αυτεξούσια ζώσα οντότητα της Συνείδησης. Ή, Συνειδητότητα!!

8

Αυτέ οι άγνωστες και μικρές λεπτομέρειες μπορούν να συμβά-λουν δυναμικά στην προσέγγιση στερεότερων ιδεών και αλη-θειών απέναντι στην διαρκώς φθίνουσα πνευματικότητα του Ανθρώπου σήμερα και η οποία αδυναμία του, τον οδηγεί στην δούλωσή του. Η συλλήβδην απόρριψη και συκοφαντία της έν-νοιας και βιώματος του Εγώ, από αυτούς που έχουν ισχυρό Εγώ, υποβάλλεται και επιβάλετε επίσης, εξ αιτίας ανεπάρκειας ή αμάθειας της κάθε λαϊκής προσωπικότητας, που λόγο έντε-χνα ανεπαρκούς παιδείας, εκχυδαΐζετε, εφ όσον ζει σε ένα καθ’ όλα ιδεατό και φυσικό διεφθαρμένο περιβάλλον. Και έτσι, ανίκανη να κατανοήσει την αξία του Εαυτού, αυτοαπορ-ρίπτεται και αυτοπεριθωριοποιείται! Ο εκχυδαϊσμός μιας κοι-νωνίας ανθρώπων προκύπτει αυτόματα όταν από αυτήν εντέ-χνως αφαιρεθούν οι θετικές δράσεις του σεβασμού, της ευ-γνωμοσύνης και της αγάπης. Ζούμε σε ένα Σύμπαν όπου ο νό-μος της ισορροπίας στην φυσική διττότητα του καλού και του κακού είναι παγκόσμιος και βασική προϋπόθεση επιβίωσης και εξέλιξης της ζωής. Η παραβίαση αυτού του αντανακλαστι-κού νόμου ισορροπίας, αναγκάζει την ευφυή νοημοσύνη να εμφανισθεί, προς αποκατάσταση της τάξης. Αν η ισορροπία ΔΕΝ αποκατασταθεί, το άτομο, η κοινωνία και το είδος ή αγέλη που ανήκουν, αυτοκαταστρέφονται. Το Εγώ που σκέπτεται και βούλεται είναι η οντολογική ουσία κάθε ζωντανού πλά-σματος και η προσωπικότητα ή η συνείδηση που το ίδιο κτί-ζει, είναι προϊόν αλληλοεπίδρασης με το πολιτιστικό ή φυσι-κό περιβάλλον που βρίσκεται. Βάρβαρο, πολιτισμένο ή, ζωώ-δες. Ζωή χωρίς Εγώ σκέψη και βούληση ΔΕΝ δύναται να υ-πάρξει στο Σύμπαν. Διαβάστε παρακαλώ δυο φορές. Το Εγώ είναι η ζώσα ενεργητική οντότητα που ερμηνεύει και νοηματοδοτεί τα παντοειδή αισθητικά ερεθίσματα που το ε-γκεφαλονευρικό σύστημα κάθε ζωντανού πλάσματος μεταφέ-

9

ρει στον Χώρο του Νου του, σχηματίζοντας την εντελώς δική του προσωπικότητα και συνείδηση. Μέσω του φυσικού νόμου της Ταύτισης, το Εγώ εκάστου όντος, συμπάσχει με τα αρνητι-κά ή θετικά βιώματα της σάρκας που υπηρετεί και ανάλογα με την παιδεία του, «αφέντη ή δούλου», ΔΡΑ και αντιδρά κάτω από την εποπτεία των αισθήσεων και ιδεών με τις οποίες είναι Ταυτισμένο! Το Εγώ είναι το μοναδικό πνευματικό και ενεργό μέρος κάθε ζωντανής ύπαρξης. Αυτό σκέπτεται, αυτό βούλε-ται και αυτό δρα μέσω του όποιου όντος είναι ενσαρκωμένο και σε οποιοδήποτε μέρος επί μέρους του Σύμπαντος εμφανί-ζεται. Η άγνοια της πραγματικής αξίας του Εγώ οφείλεται στην διαρκεί συκοφαντία του από θρησκείες εν πρώτοις και παντο-ειδούς εγωκεντρικά εξουσιαστικά συμφέροντα εν δευτέροις! Συνείδηση και προσωπικότητα είναι ταυτόσημα και απορρέ-ουν από κάθε Εγώ που τα έκτισε και εξελίσσει, είτε αυτό είναι ακαδημαϊκό είτε λαϊκό. Όπως δεν υπάρχουν δυο ίδια σώματα έτσι δεν δύνανται να υπάρξουν δυο ίδιες συνειδήσεις ή προ-σωπικότητες. Είναι η προσωπικότητα που με την συνδρομή της σκέψης και βούλησης του Εγώ, κτίζει επιστήμες, θρησκεί-ες, πολιτισμούς, φιλοσοφίες, ιδεολογίες και ότι δύναται να σκεφτεί και να πράξη ο άνθρωπος. Επιβιώνει δε ακόμη και μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος οδηγώντας τον Εαυτό του σε μια εξελικτική αναγέννηση αυτών που προϋπήρξε. Το Εγώ, λειτουργεί ευφυώς και αντανακλαστικά και μέσω της ταύτισης εξελίσσεται σε καθαρό προϊόν του πολιτιστικού περι-βάλλοντος στο οποίο γεννήθηκε. Πρώτος σκοπός κάθε Εγώ που σκέπτεται και βούλεται, είναι η επιβίωση και διαιώνιση της ύπαρξης στην οποία φωλιάζει. Μέσω της Ταύτισης, το Εγώ ε-κάστου όντος ενοποιείται με την συνείδηση ή προσωπικότητα που το ίδιο κατασκεύασε και το Ένα γίνεται μια ενότητα αντι-θέτων ταυτιζόμενη πότε με το καλό και πότε με τον κακό εαυ-τό. Εξαίρεση το ανθρώπινο Εγώ το οποίο είναι εν δυνάμει αυ-τεξούσιο και όχι απριόρι.

10

Αξίωμα: Το Εγώ ταυτίζεται και το σώμα εθίζεται. Ένα αυτεξούσιο Εγώ που γνωρίζει αυτούς τους δυο πανίσχυ-ρους φυσικούς νόμους μπορεί με την κατάλληλη εκπαίδευση να δουλώσει το σύνολο της ζωής. Εκπαίδευση, σημαίνει και προγραμματισμός. Ο Καρτέσιος, από την εποχή του και έχοντας καλά μαθητεύσει στην αρχαία Ελληνική σοφία δήλωσε: «Εφ’ όσον έχω σαφή έννοια Εμαυτού ως Νοούσης και μη υλικής οντότητος και του σώματός μου ως υλικού και μη νοούντος αντικειμένου, είμαι βέβαιος, ότι το ΕΓΩ μου, δηλαδή η Ψυχή μου, είναι καθ’ ολο-κληρίαν διάφορον του σώματος και ότι δύναται να υπάρξει άνευ του τελευταίου»!! Για να κατανοηθεί ολοκληρωτικά η έννοια του Εγώ και το μέγεθος της πλάνης που η Ανθρωπότητα εντέχνως είναι εγκλωβισμένη εδώ και χιλιετίες, συμπληρώνω την έννοια του Εγώ, όπως και του Νου με την επαναδιατύπωση των ακόλουθων ιδεών. ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ: Το Σύμπαν είναι ο Νους αλλά λίγα όντα κατέ-χουν τον Νου. Τα όντα που κατέχουν τον Νου, του προσδίδουν συνείδηση. Ο ανθρώπινος Νους είναι προϊόν εξελίξεως αποτε-λώντας μέρος του Συμπαντικού Νου. Οι δε Έλληνες Στωικοί συμπλήρωσαν αργότερα. Ο ανθρώπινος Νους είναι απόσπασμα του Κοσμικού Νου. Και επειδή ο Κοσμικός Νους είναι ο Χώρος του Σύμπαντος λέ-γω εγώ, εντός του οποίου συμβαίνουν τα πάντα κάτω από την εποπτεία μιας άγνωστης νοημοσύνης και που μόλις τώρα αρ-χίσαμε να υποψιαζόμαστε. Περιγράφω τον ανθρώπινο Νου ως αντίστοιχο Χώρο, την έννοια του οποίου Χώρου ο Γερμανός μαθηματικός Δαϋίδ Χίλμπερτ περιέγραψε την εποχή του με-σοπολέμου και εντός του οποίου Χώρου Νου, πάλι λέγω εγώ, το Εγώ και η συνείδησή του δύνανται να διαλογισθούν και να

11

πράξουν έργο, πριν το ον άνθρωπος κινηθεί στον χώρο του Σύμπαντος! «Ο Ανθρώπινος Νους Είναι, ένας απειροδιάστατος διανυσμα-τικός Χώρος όλων των πιθανοτήτων, που αποτελείται από τους νοητικούς και συναισθηματικούς συνδυασμούς ενός απειρο-συνόλου, ιδεοσυναισθηματικών διανυσμάτων βάσης με μιγα-δικούς συντελεστές. «Μιγαδικός συντελεστής είναι το αιθερικό μέρος του ακεραίου αριθμού». Το άπειρο μέγεθος του χώρου Νου, προέρχεται από το γεγονός ότι όλα τα από νοητική και αισθητική άποψη ερεθίσματα, μπορούν να καταλάβουν έναν άπειρο αριθμό από μη ισοδύναμες ιδεοσυναισθηματικές προ-εκτάσεις εντός του. Οι αισθητές ιδιότητες στον Χώρο του Νου δίδουν σε αυτόν μία ολότητα που είναι πολύ μεγαλύτερη από την άπειρη συλλογή ιδεών και αισθημάτων που αναπαριστά. Δηλαδή ο Νους έχει μία δική του ύπαρξη και ακεραιότητα που ξεπερνά τα μεμονωμένα νοητικά, αισθητικά και συναισθημα-τικά ερεθίσματα που τον αποτελούν. Το ΕΓΩ λόγου χάριν, που μπορεί και κινείτε ελεύθερα μέσα στον χώρο του Νου ή το ενορατικό κέντρο ή το φυσικό περιβάλλον, μπορεί να αναδι-ατάξει όλες τις ιδέες και τα συναισθήματα του Νου διατηρώ-ντας την δομή του Νου αμετάβλητη. Επιθυμώντας δε να διευ-ρύνω περισσότερο την έννοια του χώρου Νου, προσαρμόζω την προαναφερθείσα περιγραφή στο φυσικό μας περιβάλλον. Η βιόσφαιρα της Πλανήτου μας, η Γαία, είναι ένας απειροδιά-στατος διανυσματικός Χώρος όλων των πιθανοτήτων που απο-τελείται από τους γραμμικούς συνδυασμούς του απειροσυνό-λου των ζώντων και ΜΗ σημείων που την αποτελούν. Το άπει-ρο μέγεθος του πλανητικού μας χώρου προέρχεται από το γε-γονός ότι όλα τα από φυσική άποψη συστήματά του μπορούν να καταλάβουν έναν άπειρο αριθμό από ΜΗ ισοδύναμες φυ-σικές προεκτάσεις. Οι γεωμετρικές ιδιότητες της Πλανήτου μας, δίνουν στον χώρο του μια ολότητα που είναι πολύ μεγα-

12

λύτερη από την άπειρη συλλογή των ζώντων σημείων που συ-ντηρεί. Όλα τα ζώντα και Μη σημεία του πλανήτη, διαρκώς αναδιατάσσονται, υποστασιοποιόντας ένα άπειρο σύνολο μετασχηματισμών που όμως αφήνουν την δομή του χώρου αμετάβλητη. Η ίδια πανομοιότυπη περιγραφή ισχύει και για το Σύμπαν! Τούτη η ερμηνεία προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ανεξάρτητης και ανεξάντλητης Αρχής, «όχι οντότητας», που σκέπτεται και βούλεται, ώστε σε συνεργασία με την Αρχή της βαρύτητας, των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και όλων των άλλων ενεργειών να κτίζει ζώντες κόσμους στο Διηνεκές του Σύμπαντος. Θεωρώ δε χρήσιμο να επαναλάβω εδώ, τις αλήθειες που πολλές θρησκεί-ες την εποχή του Χριστού είχαν προσεγγίσει, αλλά για λόγους εξουσιολαγνείας, συστηματικά και βίαια εξαφανίσθηκαν από το προσκήνιο της Ζωής. Ωριγένης: Ο Θεός και πατήρ, συνέχον τα πάντα, φθάνει εις έ-καστο των όντων, μεταδούς εκάστω από του ιδίου είναι. Το αρχικώς ΕΝ καταμερίζεται σε άπειρες υποστάσεις τα ΟΝΤΑ. Ζένδ Αβέστα: Κάθε ΟΝ έχει τον δικό του σπινθήρα, που είναι μια σκέψη του Αχούρα Μάσδα. Η κατανόηση του Αχούρα Μάσδα, είναι το πρώτο καθήκον του ανθρώπου. Ουπανισάντ: Αυτός που κατοικεί μέσα σε όλα τα όντα, αλλά που είναι κάτι άλλο από τα όντα. Αυτός που τον αγνοούν τα όντα, αλλά το σώμα του είναι όλα τα όντα. Αυτός που ελέγχει όλα τα όντα από μέσα. Αυτός είναι η Ψυχή σου, ο εσωτερικός ελεγκτής, ο Αθάνατος. Στις Βέδες, ο Θεός, συμβουλεύοντας τους σοφούς ιερείς του πώς να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους, λέγει.

13

Στον άνθρωπο, ο Νους είναι η αιτία της αιχμαλωσίας και ο Νους η αιτία της λύτρωσης. Ο Νους που απορροφάται από τα αντικείμενα των αισθήσεων είναι η αιτία της αιχμαλωσίας. Ο Νους που αποσπάται από τα αντικείμενα των αισθήσεων είναι αιτία της Λύτρωσης. Το ίδιο απόσπασμα για να γίνει σαφέστερα κατανοητό το με-ταφράζω ως εξής. Στον άνθρωπο, το Εγώ είναι η αιτία της αιχ-μαλωσίας και το ίδιο Εγώ η αιτία της λύτρωσης. Το Εγώ που ταυτίζεται με τα αντικείμενα των αισθήσεων είναι η αιτία της αιχμαλωσίας του και το Εγώ, που αποταυτίζεται από τα αντι-κείμενα των αισθήσεων είναι αιτία της Λύτρωσής του από αυ-τά. «Εδώ, είναι καλό να συλλογιστείτε κάποια λεπτά και να σημειώσετε πως η αντωνυμία Εγώ, ΔΕΝ υπάρχει στα Σανσκρι-τικά.» Επιθυμώ επίσης να καταθέσω δυο Λόγους από το Αρε-τολόγιο της Ίσιδος το οποίο είναι αναρτημένο στο περίπτερο 5 του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και που λέγουν.

1) Εγώ Είμι η πρώτη καρπόν ανθρώποις ευρούσα. Εγώ είμαι Αυτή, που δημιούργησα τον πρώτο ανθρώπινο καρπό! Ερώτημα: Ποιος μπορεί να είναι ο πρώτος καρπός που δημι-ουργεί το Όν άνθρωπος στον κόσμο, όταν όλοι οι καρποί συλ-λέγονται χωρίς κόπο από το περιβάλλον, διερωτήθηκα; Και τότε οίδα. Ο πρώτος ανθρώπινος καρπός ή έργο, που εμ-φανίσθηκε στον Κόσμο, ΔΕΝ μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από το πρώτο σαφές έλλογο νόημα που το Εγώ σχημάτισε στον παρθένο χώρο του ανθρώπινο Νου και το οποίο μέχρι τότε, δρούσε αντανακλαστικά. Και αν η Ίσιδα αντιπροσωπεύει την ιδιότητα που σχηματίζει νοήματα και γνώμες στους αν-θρώπινους Νόες, τότε αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο Εγώ, διό-τι αυτό σκέπτεται και βούλεται….

14

2) Εγώ Είμι μήτηρ Ώρου Βασιλέως. Αν λοιπόν το Νόημα είναι ο πρώτος καρπός του Εγώ που σκέ-πτεται και βούλεται στον χώρο του ανθρώπινου Νου, τότε ο βασιλεύς Ώρος, ο γιός του Εγώ δηλαδή, αντιπροσωπεύει το όνομα του νοήματος που το Εγώ δίδει στα πράγματα και τις ιδέες που Νοηματοδοτεί Ώρος-Ορισμός. Ο αναγραμματισμός της λέξης Νόημα, εξαιρουμένου του συμβόλου Η, μας δίδει την λέξη Όνομα. «Η Ίσιδα, ως Κοσμική Μητέρα είναι το δεύτερο πρόσωπο της τριάδας Όσιρις-Ίσιδα-Ώρος. Το παιδί που γεννά η Ίσιδα είναι ο Ώρος, το παιδί, που ενώ περιέχει την ουσία του Πατέρα και της Μητέρας, (δηλαδή σκέψης και βούλησης) αποτελεί ταυτόχρονα μια εντελώς διαφορετική και μοναδική οντότητα». Κάθε ολοκληρωμένο ΝΟΗΜΑ είναι όντος μια μο-ναδική και διαφορετική οντότητα από την προσωπικότητα και το Εγώ, που το δημιούργησαν! Α ν α μ φ ι σ β ή τ η τ α.

15

Τι σημαίνει αυθεντικός έρωτας; Σίγουρα θα έχετε βρεθεί σε κάποια εξοχή, σε κάποιο καράβι στην ανοιχτή θάλασσα, σε κάποιο αεροπλάνο, θωρώντας το μεγαλείο των θυελλοφόρων νεφών, την κίνηση, τα σχήματα και την λαμπρότητά τους. Και σίγουρα θα απολαύσατε είτε πί-σω από το παράθυρό σας είτε σε κάποια εξοχή, το ορμητικό μεγαλείο μια καταιγίδας με κεραυνούς και δυνατούς ανέμους, να ταρακουνάν τα πάντα, έξω και μέσα σας. Οι καταιγίδες έχουν αυτό το χάρισμα, όταν τις βλέπουμε συλ-λογισμένοι από το παράθυρό μας ή μέσα από το αυτοκίνητο, να διεγείρουν τις ναρκωμένες από τον ανέραστο πολιτισμό μας ερωτικούς πόθους που το Μέγα Σώμα μας έχει ατυχώς φυλα-κισμένους! Αυτό είναι ο έρωτας, μια θύελλα, ένα μπουρίνι που με κεραυνούς, ανέμους και βροχή, ξεπλένει όλες τις πολι-τιστικές και θρησκευτικές ανοησίες που σκεπάζουν την δύναμή του, αναδεικνύοντας την αλήθεια του. Αυτό είναι ο Έρωτας! Κεραυνοί και φωτιά και θυελλώδες μαστίγωμα νερού που δεν σβήνει την φωτιά του. Άλλο η γονιμοποίηση ενός ωαρίου σε μια φλογερή ερωτική δράση και άλλο σε μια ούρηση σπέρματος. Άλλο ο ενδοκολπικός οργασμός και άλλο ο κλειτοριδικός. Άλλο ο αυνανισμός του αρσενικού και άλλο ο κλονικός σπα-σμός. Άλλο ο τοκετός ενός σώματος εθισμένου στον ενδοκολπικό ορ-γασμό και άλλο ενός στον κλειτοριδικό οργασμό. Άλλο ένας φυσικός τοκετός στο σπίτι και άλλο στο σφαγείο του μαιευτηρίου. Άλλο ή ανάπτυξη ενός παιδιού σε ένα περιβάλλον αγάπης σε-βασμού και ευγνωμοσύνης και άλλο σε περιβάλλον διαρκούς

16

ανταγωνισμού, παραπληροφόρησης, ψεύδους, βλακείας, βίας και κακίας. Άλλο η συμπεριφορά ενός ολοκληρωμένου ερωτικά ανθρώπου και άλλο ενός ερωτικά υστερημένου. Άλλο η επιβίωση σε ένα περιβάλλον δικαίου και αρμονίας και άλλο η επιβίωση σε ένα περιβάλλον διαρκούς βίας, ψεύδους, παραπληροφόρησης, πορνογραφίας και πορνείας παντός επι-στητού. Και φυσικά, άλλος ο θάνατος ενός ευτυχισμένου αν-θρώπου και άλλο ενός μισάνθρωπου ηλιθίου που δεν έζησε μια στιγμή αυθεντικής χαράς στην ζωή του. Αυτό είναι το έντεχνα δοσμένο περιβάλλον στο οποίο ο Δυτι-κός Χριστιανός άνθρωπος συλλαμβάνεται, γεννιέται, Ζει και πεθαίνει. Αν όλα αυτά που κατέθεσα μέχρι τώρα εδώ σας ε-κνευρίζουν και αγανακτούν, πετάξτε το βιβλίο μου, δεν είστε αντάξιοί του. Αν όμως σας συγκινούν αφιερωθείτε του και συμβάλλεται και εσείς με τον δικό σας τρόπο στην γενικότερη αφύπνιση της αλήθειας του Έρωτα που το βιβλίο οδηγεί.

17

Τι ανακάλυψα ερευνώντας τον Κόσμο και τον Εαυτό μου!

Υπάρχουν επτά χρονικοί περίοδοι ανάπτυξης του ανθρώπινου σώματος και του Εγώ του ασφαλώς, στεγανοί μεταξύ τους και που καθορίζουν εν πολλοίς την οργανική και ψυχική εξέλιξη της λειτουργίας του. Όταν λέγω στεγανοί μεταξύ τους σημαίνει πως οι μνήμες και πράξεις που έχουν γίνει σε κάθε τέτοια πε-ρίοδο, περικλείονται σε ένα ανεξάρτητο πακέτο πληροφοριών που δεν επικοινωνεί με τα άλλα των αντίστοιχων περιόδων. Μόνον ένα Συνειδητοποιημένο Εγώ μπορεί να εισβάλει σε κά-θε διαφορετικό πακέτο και να βρει αυτό που θέλει. Και η πρώτη περίοδος είναι το αρχικό πρώτο έτος της ηλικίας μας. Οι δήθεν βάρβαρες ή απολίτιστες γυναίκες της Αφρικής αλλά και πολλών άλλων λαών της Γης, θεωρούσαν, όπως και όσες πολιτισμένες παρέμειναν ακόμη βάρβαρες θεωρούν, ότι ο νεογέννητος άνθρωπος δεν πρέπει να πατήσει στην Γη το πρώτο έτος της ηλικίας του και γι’ αυτό, με μια μαντήλα στηρί-ζουν το παιδί στην πλάτη τους. Συνεχίζοντας με αυτόν τρόπο το πρώτο ασφαλές μέρος της εξωμητρίου ζωής του. Έως ότου το σώμα του νεογέννητου, με άφθονο θηλασμό, δυναμώσει αρ-κετά ώστε να αντέξει δυνατά τα επόμενα βήματα της εξωμη-τρίου ζωής του.

Η δεύτερη περίοδος είναι από δυο μέχρι έξη ετών. Και είναι ο χρόνος, κατά τον οποίο το νήπιο γίνεται παιδί προ-σπαθώντας να γνωρίσει τον κόσμου που γεννήθηκε ΑΙΣΘΑΝΤΙ-

ΚΑ. Επαναλαμβάνω, αισθαντικά, και στην οποία περίοδο κάνει την εμφάνισή της, η αρχική ανώριμη βούληση και νοημοσύνη του Εγώ. Όλη αυτή την περίοδο το παιδί επιβιώνει μέσω των αισθήσεων του σώματος. Μέσω των αισθήσεων το Εγώ του

18

παιδιού καταλαβαίνει το περιβάλλον του και μέσω του σώμα-τος, το Εγώ εκφράζεται, ζει και αναπτύσσεται. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Δημιουργία αναπτύσσει τα παιδιά της. Η κρισιμότητα αυτής της περιόδου ένγκειται στο ότι το φυσικό σώμα θα εδραιώσει αντανακλαστικά και στα μέτρα των δυνα-τοτήτων του, την όρθια στάση, την δεξιότητα των χεριών του, την ομιλία του και την προσαρμογή του νήπιου εαυτού του, στο περιβάλλον που βρίσκεται. Βάρβαρο ή πολιτισμένο. Άλλο η προσαρμογή ενός παιδιού στο σαλόνι μας και άλλο στην ζούγκλα. Η νηπιακή ηλικία είναι η εποχή εδραίωσης και συνεργασίας όλων των αισθαντικών λειτουργιών και οργάνων του σώματος σε μια ενιαία μονάδα, με το περιβάλλον του. Το σώμα στο οποίο είναι ενταγμένο το αυθύπαρκτο Εγώ, ΑΝ ΔΕΝ πραγματώσει όλα όσα προανέφερα μόνο του, χωρίς εξω-τερικές παρεμβάσεις των ανυπόμονων γονιών και αδελφών, χάνει από την αρχή της ζωής του το 50% των οργανικών και πνευματικών ικανοτήτων του στην επίτευξη μιας ελεύθερης και αξιοπρεπούς ζωής. Δεν καταλαβαίνουμε και δεν γνωρίζου-με ότι κάθε υπόδειξη καλοπροαίρετη ή κακοπροαίρετη προς το νήπιο, ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την εγγενή ικανότητα του νηπίου να καταλαβαίνει τον κόσμο με τα δικά του αισθήματα και πράξεις.

Η Τρίτη περίοδος ωρίμανσης του ανθρώπου είναι από έξη ε-τών μέχρι δώδεκα. Και είναι η περίοδος όπου το πρόγραμμα της νηπιακής ηλικίας και η ποιότητα ωρίμανσης του Εγώ, που εδραιώθηκε στην δεύτερη περίοδο, προσπαθεί απεγνωσμένα με ανεπαρκή λογική κατανόησης, με ολοκληρωτική απουσία των γονιών, όπως και με άφθονη βλακεία, κακία και κακομορ-φία των παιδικών παιγνιδιών της τηλεόρασης, του σχολείου, του μπούλινγκ και του πολιτιστικού χάους που υπάρχει γύρω μας, να ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων.

19

Έναν κόσμο τραγικά αποτυχημένο και δυστυχισμένο, παρά τα επιτεύγματά του, τα οποία στην εποχή μας αποδεικνύονται από ύποπτα, μέχρι και εγκληματικά απέναντι της Ζωής. Τι ένταξη στον κόσμο των ενηλίκων θα επιτύχει ένα παιδί σ’ αυτήν την ηλικία, όταν αυτός του είναι παντελώς άγνωστος και ακατανόητος, εφ όσον όλος ο πολύτιμος προηγούμενος χρόνος του πέρασε με βάρβαρα παραμύθια, τηλεόραση, ανταγωνιστι-κά παιγνίδια, μοναξιά και ένα ανικανοποίητο πάθος κατανόη-σης και ένταξης του Εαυτού του στον κόσμο των ενηλίκων. Η ένταξη όμως του παιδιού στον κόσμο των ενηλίκων είναι απαραβίαστος φυσικός νόμος και αυτό επιτυγχάνεται με έναν πλάγιο τρόπο που μέχρι τώρα δεν ήταν και δεν είναι κατανοη-τός στους πολιτισμένους ενήλικες. Τα παιδιά εντάσσονται στον κόσμο μας μέσω της ταύτισης με τα συναισθήματα των ενηλίκων και τα όποια συναισθήματα εκφράζουν σταθερό-τερα από την λογική τους, την συμπεριφορά τους. Σημειώνοντας πως το συναίσθημα είναι αίτιο του Λόγου και όχι το αντίθετο. Ναι, τα παιδιά των οποιοδήποτε γονιών, ακα-δημαϊκών ή λαϊκών, ελλείψει σχετικής παιδείας, ταυτίζονται με τον συναισθηματικό κόσμο των ενηλίκων, αντιγράφοντας επα-κριβώς τους χαρακτήρες των γονιών και τα πάθη τους. Ποιά πάθη; Μα αυτά από τα οποία όλοι εμείς υποφέρουμε καθημερινά. Της υποκρισίας, της ερωτικής ανεπάρκειας, των φόβων, των ενοχών, της αγένειας, της ασέβειας, της αρπακτι-κότητας, του ψεύδους προς τον εαυτό και τους άλλους, την δουλοπρέπεια, τις διαρκείς ερωτικές τραγωδίες των τραγου-διών μας, που διαδέχτηκαν οι βωμολοχίες και η φτώχια της ROCK μουσικής, η πορνογραφία και η πορνεία. Και πόσα άλλα αρνητικά, αφού οτιδήποτε θετικό και ωραίο απουσιάζει σχε-δόν ολοκληρωτικά από την ζωή μας. Πότε συναντήσαμε ανα-γνωρίσαμε και σεβαστήκαμε την αυθεντική ομορφιά κι αν την συναντήσαμε, την αξιοποιήσαμε ή προσπεράσαμε φοβισμένοι.

20

Όλα αυτά αποδεικνύουν αυτό που ο Ηράκλειτος από το 430 π.χ. δήλωσε. «Αυτοί που κοιμούνται είναι εργάτες και συνερ-γοί σε όσα γίνονται στον κόσμο μας.» Αυτός είναι ο ακαταμά-χητος και άγνωστος νόμος διαιώνισης όλων των θετικών ή αρ-νητικών συνηθειών ή εθισμών, κάθε πολιτιστικού μοντέλου της Γης, και στον οποίο εν αγνοία μας αφήνουμε τα παιδιά μας να εθίζονται, στην εντελώς φυσική προσπάθειά τους να εντα-χθούν στο περιβάλλον μας. Αυτός είναι ο τρόπος ώστε το μέγι-στο που θα μπορούσαμε να αγγίξουμε, την ολοκλήρωση της ενστικτώδους Εγώ οντολογικής μας αυτοανακάλυψης από την νηπιακή ηλικία, να χάνεται οριστικά από την επιμονή των γο-νιών να μας δείχνουν την αγάπη τους, με το να μας οδηγούν επίμονα στα δικά τους συμπεράσματα και κανόνες του περι-βάλλοντος ώστε να γίνουμε καλά παιδιά στον δικό τους απο-τυχημένο συναισθηματικό και λογικό κόσμο.

Η τέταρτη περίοδος είναι από δώδεκα μέχρι δέκα οκτώ ετών, η φοβερή για τον πολιτισμό μας περίοδο της εφηβείας, η ο-ποία έρχεται να κλείσει οριστικά τον τέταρτο κύκλο προγραμ-ματισμού του ανθρώπινου σώματος, στο πολιτιστικό μοντέλο που γεννήθηκε και ανδρώνετε. Ερώτημα: Ποιά είναι η προσωπικότητα και συνείδηση ενός δωδεκάχρονου έφηβου της εποχής μας και ποιά η ισχύς του Εγώ του, το οποίο καλείται να εντάξει τον εαυτό του στον κό-σμο των ενηλίκων, λαμβάνοντας κρίσιμες αποφάσεις για τον Εαυτό του, το πολυτιμότερο πράγμα που κατέχει στην Ζωή; Αυτό το ερώτημα απαντάτε μόνον από αυτό το βιβλίο. Δεύτερο ερώτημα; Τι ηρωικό και γενναίο έχει διδαχθεί ο ση-μερινός έφηβος των δώδεκα ετών στο τόπο μας, αλλά και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο; Του Άρχοντα των δακτυλιδιών; του ΒΑΤΜΑΝ; του Εξολοθρευτή; του Νονού; Τι αγαθό, ειρηνικό και ωραίο διδάσκονται οι έφηβοι της εποχής μας;

21

Τρίτο ερώτημα: Υπάρχει κάποια επίσημα ανεγνωρισμένη παι-δεία ένταξης των εφήβων μας στον κόσμο των ενηλίκων; Απολύτως τίποτε. Γιατί; Τέταρτο ερώτημα. Υπάρχει κάποια επίσημη ερωτική παιδεία περί ορθής στάσης απέναντι στο μυστήριο του Έρωτα που πρέπει να τηρούμε, προκειμένου να απολαμβάνουμε την ευ-δαιμονία του; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Γιατί δεν υπάρχει; Αφού αποδεδειγμένα αυτή η απουσία, επι-τρέπει στην πορνεία και πορνογραφία να γεμίζει τα νοσοκο-μεία και τα τρελάδικα με πλήθος ασθενών, ναρκομανών, κα-ταθλιπτικών και αποτυχημένων ανθρώπων, προκαλώντας κοι-νωνική κατάρρευση! Απαντήστε στο ερώτημα, γιατί ΔΕΝ υπάρ-χει μια ορθή ερωτική παιδεία; Και εγώ απαντώ: Διότι έτσι το θέλουν οι εξουσίες! Είναι τυχαία η Παγκόσμια επέλαση της πορνογραφίας που μετά το 1953 διαδέχτηκε την βωμολοχία και την βλαστήμια των λαϊκών; Πέμπτο ερώτημα: Γιατί τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, και ειδι-κά η εκκλησία, η οποία μέσω της εξομολόγησης γνωρίζει κάθε ερωτική διαστροφή που μαστίζει την κοινωνία και διάφορα άλλα κέντρα, που τιτλοφορούνται ψυχικής υγιεινής, δεν ανα-λαμβάνουν μια εκστρατεία αποκατάστασης της αλήθειας, ώ-στε να ισορροπήσουν οι σχέσεις των δυο φύλων και οι κοινω-νίες ειδικότερα και έτσι, να σταματήσει αυτή η σπατάλη αίμα-τος και χαράς σε όλα τα πεδία της ζωής; Απάντηση: Διότι έτσι το θέλουν οι εξουσίες και γι’ αυτό νομο-θετούν υπέρ αυτών. Έκτο ερώτημα: Υπάρχει κάποιο είδος Δικαιοσύνης η οποία να επιλαμβάνεται των εγκλημάτων κατά του έρωτα και της ψυχι-κής μας κατάρρευσης εξ αιτίας αυτής της αιτίας; Όχι βεβαίως, διότι αυτό συμφέρει και αυτό οι Δυτικές εξουσίες διαιωνίζουν εδώ και αιώνες νομοθετώντας κατάλληλα!!

22

Έβδομο ερώτημα: Γιατί τα τελευταία χρόνια στις Δυτικές κοι-νωνίες μας, επετράπη η νομιμοποίηση κάθε ερωτικής δια-στροφής, ναρκωτικών, βίας και ανηθικότητας; Διότι αυτό εξυπηρετεί τα σχέδια των εξουσιών!! Αυτή είναι η λέπρα που κατατρώγει το σώμα της Ανθρωπότη-τας και η οποία ξεκίνησε από την εποχή του Μεγάλου Θεοδο-σίου το 350 μ.χ. όταν, την ηθική διαπαιδαγώγηση των λαών ανέλαβε η Εκκλησία, αναλαμβάνοντας μια βίαιη επιβολή της θρησκευτικής ηθικής προκειμένου οι άνθρωποι να σώσουν τις ψυχές τους και να οδηγηθεί η ζωή στο σημερινό απαράδεκτο για την ανθρώπινη υπόσταση πεδίο της απόλυτης διαφθοράς. Όταν η πρωτογενής ερωτική έκφραση του Ανθρώπου εκπορ-νευθεί, εκπορνεύεται το σύνολο του έργου του και τούτο διότι ο Άνθρωπος δεν είναι μόνον ένα λογικό ζώο, είναι απριόρι Συνδημιουργός του Σύμπαντος! Και όταν η ερωτική του έκ-φραση εκπορνευθεί εκπορνεύεται το σύνολο του έργου του. Το έφηβο άτομο της εποχής μας στέκετε μόνο και αβοήθητο, απέναντι στην εκπορνευμένη πραγματικότητα του πολιτιστι-κού μας μοντέλου. Και σε ολοκληρωτική άγνοια ευρισκόμενο, απέναντι στον οχετό των σεξουαλικών δολωμάτων της εποχής μας, καλείται να επιλέξει από την αφθονία των ειδώλων της, τον δρόμο της σίγουρης ερωτικής δυστυχίας του. Ή, της από-συρσής του από την σχέση του με το άλλο φύλο και τον έρωτα γενικότερα. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο που συμβάλει ισχυρά στον θετικό ή αρνητικό προγραμματισμό της ερωτικής έκφρασης των εφήβων βρίσκεται στην αντανακλαστικότητα του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος. Όπου ειδικά, το ένστικτο του έρωτα, έχει μια εντελώς ιδιαίτερη λειτουργία. Όταν τίθεται σε δράση, η βούληση της προσωπι-κότητας και ιδιαίτερα του έφηβου ατόμου, υποχωρεί μέχρι ολοκληρωτικής παραίτησης και εγκατάλειψης του στην φω-τιά του έρωτα. Όποια κι αν είναι αυτή, φυσική ή αφύσικη.

23

Αυτή η άγνοια επιτρέπει την εύκολη διαστρέβλωση της ερωτι-κής συμπεριφοράς των εφήβων σε αφύσικες ερωτικές πρακτι-κές που οδηγεί η πορνογραφία και δημιουργούν ενοχές, πό-νους, φόβους, αμφιβολίες και πόσα άλλα βάσανα, ων ουκ έ-στιν αριθμός. Αυτό όμως που θα περιγράψω εδώ, είναι τόσο καθοριστικό, τόσο τρομακτικό αλλά και τόσο απλό στην κατα-νόησή του ώστε θα απορείτε πως μέχρι τώρα δεν έγινε αντιλη-πτό ώστε να ληφθούν κάποια μέτρα. Αφορά τους δήθεν ψυχο-θεραπευτές μας, οι οποίοι κατέληξαν παρηγορήτριες των ερω-τικών διαστρεβλώσεων μάλλον, παρά θεραπευτές τους. Είναι ένα δραστικό φαινόμενο που στηρίζετε στην αντανακλαστικό-τητα του εγκεφαλονευρικού συστήματος και εμφανίζεται ως μη αντιμετωπίσιμη υποσυνείδητη αντίδραση. Κατά την διάρκεια της εφηβείας εμφανίζονται έντονες ερωτι-κές διεγέρσεις και στα δυο φύλα, οι οποίες μη δυνάμενες να ολοκληρωθούν φυσιολογικά, μοιραία οδηγούν σε αυνανισμό ή καταπίεση της ερωτικής ορμής. Στην περίπτωση της καταφυγής στον αυνανισμό το εγκεφαλονευρικό σύστημα του θηλυκού οδηγείτε στην εδραίωση ή εθισμό του κλειτοριδικού οργασμού ο οποίος ακυρώνει τον ενδοκολπικό και του αρσενικού στην γρήγορη εκσπερμάτωση. Ένα άλλο φαινόμενο που οφείλετε στην ίδια αιτία, την αδυναμία ή την απαγόρευση στην ερωτική συνεύρεση ετερόφυλων είναι η ομοφυλοφιλία και η μεγάλη ποικιλία των ερωτικών πρακτικών που την συνοδεύει. Όλες αυτές οι δράσεις συνεπικουρούμενες και από άφθονη πορνο-γραφία εύκολα οδηγούν σε λανθασμένους και επώδυνους τρόπους ερωτικής ικανοποίησης και προσαρμογής. Ένα άλλο αίτιο ερωτικού προβληματισμού ακουμπά τα ισχυρά εγωκεντρικά άτομα που δύνανται να κυριαρχήσουν των ερωτι-κών τους πιέσεων. Είναι τα άτομα που λέγουν ΟΧΙ σε κάθε ε-ρωτική διέγερση της εφηβείας και το επιτυγχάνουν. Είναι λίγα και εκλεκτά, αλλά πίσω από αυτό το ΟΧΙ κρύβεται ο μελλοντι-

24

κός τους εφιάλτης. Όταν μετά την εφηβεία εμφανισθεί ο ερω-τικός αγαπημένος σύντροφος, το προηγούμενο ισχυρό STOP της εφηβείας στον έρωτα, έχει καταλάβει μια πανίσχυρη θέση στην αντανακλαστικότητα του εγκεφαλονευρικού συστήματος και το STOP επανεμφανίζεται αυτόνομα και δυναμικά, φέρνο-ντας πανικό και αναπάντητα ερωτήματα που οδηγούν μέχρι και την τρέλα. Και τέλος καταθέτω αυτό που ποτέ δεν δύναται να περάσει από τον Νου οποιουδήποτε πολιτισμένου Δυτικού ή Χριστιανού ανθρώπου. Όλοι και όλες έχουμε ακούσει τον μύθο του πολικού μας ζεύγους, του άλλο μισού μας δηλαδή, που πλαγίως εμφανίζετε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα από τον Αριστοφάνη. Πιστεύω ότι ο Φιλόσοφος το έδωσε στον Αριστο-φάνη διότι ίσως ήταν απαγορευτικό για τον ίδιο να το θίξει. Και ο οποίος μύθος με διάφορες παραμυθολογικές περιγραφές έφτασε μέχρι την εποχή μας. Και επειδή η αισθαντικότητα του μύθου είναι πανίσχυρη, επειδή κάποτε προσέγγισα τις μυητι-κές πρακτικές έρωτα των Αφρικανικών φυλών, πριν τους κατα-στρέψουν οι πολιτισμένοι λευκοί, και επειδή από σπόντα τον έζησα κάποτε, τολμώ να καταθέσω την άποψή μου. ΝΑΙ, Υπάρχει το πολικό ΩΝ του καθ’ ενός μας. Αλλά που να το βρεις μέσα στην εκπορνευμένη κοινωνία που ζούμε κι όταν από σπόντα το βρούμε; Είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσου-με, να το εκτιμήσουμε, να το σεβασθούμε και να το αξιοποιή-σουμε; Μάλλον όχι! Όλοι και όλες έχουμε μια ερωτική πληγή μέσα μας που φυλλορροεί αργά και σταθερά μέχρι τον θάνατό μας. Αυτή η πληγή αποδεικνύει την απουσία του άλλου μισού μας και το οποίο είναι ενταγμένο μέσα στο Ερωτικό Αρχέτυπο του DNA μας, και από το οποίο δεν είναι δυνατόν να απαλλα-γούμε διότι είναι απαιτητό από την ανθρώπινη Ζωή και τους νόμους του Έρωτα. Αυτή την ερωτική πολικότητα κατέστρεψαν τα αρχαία ιερατεία με την πατριαρχεία, το ατομικό συμφέρον και τον χριστιανικό γάμο, προκειμένου να προκαλέσουν την παραφροσύνη σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

25

Αυτό το βιβλίο περιγράφει τον τρόπο επιβολής αυτής της πα-ραφροσύνης και γι’ αυτό πρέπει να το φυλάξετε ως κόρη οφ-θαλμού! Ερώτημα: Πως θα ήταν η ζωή σας αν ζούσατε με το πολικό σας ταίρι ;

Τα τρία ερωτικά τραγούδια που έγραψα και περιέχονται σ’ αυ-τό το βιβλίο, προέκυψαν από τέτοιες συναντήσεις και συμβαί-νει αυτόματα, μόλις το άλλο μισό εμφανισθεί στον ορίζοντα και με την λάμψη του φωτίσει το ερωτικό μας σκοτάδι. Να θυμάστε πάντα ότι αυτή η απουσία δίδει ισχυρά θεμέλια στις αυτοκαταστροφικές τάσεις μας. Αυτά κατάλαβα για την εφηβεία και τα καταθέτω εδώ, να βοηθήσουν και εσάς να κα-τανοήσετε την ερωτική παγίδα που διάφορα μισάνθρωπα Ιε-ρατεία, με ευνούχους αρχιερείς έχτισαν γύρω μας πριν από αιώνες, βρωμίζοντας την ομορφιά της ζωής μας με κάθε δια-στροφή μέχρι σήμερα. Μετά τα δέκα οκτώ και μέχρι το εικοστό έτος, οριστικοποιού-νται στο εγκεφαλονευρικό σύστημα ή υποσυνείδητο όλες οι αφύσικες συνήθειες ή εθισμοί που το άτομο σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητα δέχθηκε στο σώμα του και κλείνει η κυρίαρχη υ-ποσυνείδητη αντανακλαστική λειτουργική δομή του ανθρώπι-νου χαρακτήρα, όποιας ποιότητας κι αν είναι αυτή. Η οποια-δήποτε θετική αλλαγή του εγκατεστημένου ερωτικού προ-γράμματος και συμπεριφοράς στο δικό μας πολιτιστικό μοντέ-λο, είναι αδύνατο να γίνει. Τούτο αποδεικνύεται από την πα-ντελή αδυναμία μας να απαλλαγούμε από τις ερωτικές δυστυ-χίες μας και τις οποίες διαρκώς μας υπενθυμίζουν τα θλιμμένα τραγούδια μας. Γι’ αυτό οι εξουσίες μας χλευάζουν κατάμου-τρα, διασκεδάζοντας με την αδυναμία μας να αντιδράσουμε στην περιφρόνηση και τις βρισιές τους. Οι εξουσίες γνωρίζουν την αλήθεια και γι’ αυτό αιώνες τώρα επιμένουν στον τύπο της οικογένειας που γνωρίζουμε, στην ιδιωτική περιουσία που μα-

26

νιωδώς παλεύουμε να αποκτήσουμε λόγο ανασφάλειας και τέλος, εκ του ασφαλούς, μας οδηγούν μέσω των υπηρετών τους, στον σημερινό δρόμο προς την απόλυτη μοναχικότητα των αυτοματοποιημένων πτηνοτροφείων ή κτηνοτροφείων που μελλοντικά θα ζήσουμε. Τις μεγαλουπόλεις, που σχεδία-σαν για να μας εγκλωβίσουν, πριν από εμάς και για εμάς. Σκεφτείτε λίγο και δείτε τις ομοιότητες της συμπεριφοράς των πουλιών εντός των κλουβιών τους και την δική μας εντός των διαμερισμάτων μας;

Το βιβλίο που κρατάτε απαντά σε όλες αυτές τις δοτές και έ-ντεχνες πλάνες που ταλαιπωρούν την Ανθρωπότητα εδώ και αιώνες, χωρίς να κάνει μαθήματα και να ζητά ανταλλάγματα. Δίδει χρήσιμες πληροφορίες τις οποίες ο καθένας, κατά το μέ-γεθος των ικανοτήτων του μπορεί να αξιοποιήσει εφ’ όσον βέ-βαια ο ενδιαφερόμενος έχει ανακαλύψει, ότι το ψεύδος προς τον εαυτό, είναι το πρώτο εμπόδιο που πρέπει να κατανοήσει και αποβάλει, προκειμένου οι αλήθειες του βιβλίου να χρησι-μεύσουν στον ίδιο και τους δικούς του ανθρώπους. ΑΝ ακόμα έχει………

27

Είμαι ένας ελεύθερος στοχαστής. Προϋπήρξα ελεύθερος επαγγελματίας ασκώντας κατά περί-σταση διάφορα επαγγέλματα, ανάλογα του τόπου και του χρό-νου που βρισκόμουνα. Έκανα τρεις γάμους και τέσσερα παι-διά, όλα αποκατεστημένα αξιοπρεπώς. Δεν χρωστάω τίποτε και πουθενά. Κατά την διάρκεια της συνταξιοδοτικής μου σχό-λης εξελίχθηκα σε συγγραφέα ερευνητή της ανθρώπινης πα-ρουσίας στον Κόσμο με σκοπό την ανακάλυψη της αλήθειας του. Έχοντας δε μαθητεύσει σε πολλούς Ανατολικούς και Δυτι-κούς δασκάλους, πραγματικούς και ψεύτικους, κατέληξα σε κάποια προσωπικά συμπεράσματα, αφού προηγουμένως πε-ριπλανήθηκα στον Λαβύρινθο την εφηβείας, στην σπηλιά του Πλάτωνα και το Μάτριξ της Νέας Εποχής. Δεν αντιπροσωπεύω κανέναν δάσκαλο, καμία θρησκεία, κανέ-να κόμμα, καμία επώνυμη φιλοσοφία, καμία φυσική ή μετα-φυσική ομάδα. Είμαι μόνος απέναντί σας. Και ΔΕΝ έχω καμία διάθεση να γίνω αρχηγός καμίας αντίστοι-χης ομάδας που θα επιχειρήσει να σώσει τον κόσμο. Αυτοί που οδήγησαν την Ανθρωπότητα στο σημερινό της χάλι, μπορούν και να την σώσουν άμεσα, αν αντιστραφούν στο άλλο μισό τους. ΑΝ όχι, οι ίδιοι θα πληρώσουν το τίμημα της εξου-σιολαγνείας τους, αιχμάλωτοι ενός νεκρού πλανήτη που σύ-ντομα θα περιφέρεται άσκοπα στο διάστημα. Η Ανθρωπότητα είναι αιχμάλωτη αξεπέραστων φυσικών δυνάμεων, με πρώτη την Άγνοιά της και δεύτερη έρμαια των ενστίκτων της επιβίω-σης και της αναπαραγωγής. Ποιος δεν είναι αιχμάλωτος του επαγγέλματός του, μέσω του οποίου επιβιώνει και ποιος δεν είναι θύμα της ερωτικής του ανεπάρκειας και δυσαρέσκειας, που εντέχνως και στο όνομα του Θεού, η θρησκεία, με τις απαγορεύσεις της αιώνες τώρα καταδυναστεύει και εντέχνως η πολιτική εξουσία μέσω της πορνείας και πορνογραφίας μέ-

28

χρι την εποχή μας διαιωνίζει. Ποιος αν όχι η εκκλησία δεν εί-ναι γνώστης της κάθε ερωτικής διαστροφής που αναπτύχθηκε στα χωριά των δούλων και κολλήγων της τους περασμένους αιώνες και των σημερινών πιστών της; Και ποιός αν όχι η εκ-κλησία δεν είναι επίσης γνώστης της κάθε ερωτικής ανεπάρ-κειας ή διαστροφής που βασανίζει κάθε οικογένεια στην εποχή μας; Και το κυριότερο, γιατί αιώνες τώρα αυτός ο ερωτικός σκοταδισμός διαιωνίζεται από κάθε μέσω πολιτισμού, κάθε ΜΜ Εξαχρείωσης, κάθε πολιτική εξουσία και κάθε δήθεν επι-στημονική ψυχοθεραπευτική πρακτική!! Η εργασία που κρατάτε περιέχει σημαντικές πληροφορίες για την αλήθεια στον Έρωτα και μια σειρά από άρθρα για τις φο-βίες, τους εθισμούς, την ταύτιση, τα φετίχ τις υποβολές και τις ενοχές. Θέματα, που η ανάλυσή τους από έναν ελεύθερο στοχαστή, ΜΗ ακαδημαϊκό και αδέσμευτο από τους δεοντολο-γικούς περιορισμούς της αγοράς και των διαφόρων αφανών και φανερών συντεχνιών, θα συμβάλει σημαντικά στην πλήρη κατανόηση της ερωτικής και ψυχικής πραγματικότητας του κά-θε αναγνώστη. Παρακαλώ διαβάστε δυο φορές αυτή τη φρά-ση. Και λέγω αυτό διότι τα προαναφερόμενα λήμματα και τα νοήματά τους είναι παντελώς άγνωστα στην καθημερινότητά μας. Διαλογισθείτε για λίγο πάνω στην γνώση που έχετε για τα προαναφερόμενα λήμματα και συγκρίνεται το αποτέλεσμα του διαλογισμού σας με αυτά που περιγράφω αναλύοντάς τα. Όταν διαβάσετε προσεκτικά τις περιγραφές των προαναφερό-μενων θεμάτων, τότε θα καταλάβετε γιατί απογοητευόμαστε διαρκώς από τους έρωτές μας. Γιατί όλοι είμαστε δέσμιοι των συνηθειών και ταυτίσεών μας. Γιατί ο φόβος είναι η αιτία ανα-στολής κάθε θετικής δράσης μας. Γιατί οι ενοχές δεν μας αφή-νουν να χαρούμε ούτε στιγμή αυθεντικής ελευθερίας. Γιατί εν τη αγνοία μας, είμαστε έρμαια του κάθε απατεώνα.

29

Και όλα αυτά, διότι η αντανακλαστική ή συναισθηματική νο-ημοσύνη είναι η μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας όλων των θηλαστικών της Γης!! Και διότι μέσω των ΜΜ Εξαχρείω-σης, φτάσαμε να βλέπουμε τις ζωές των άλλων ανθρώπων και να χάνουμε την δική μας. Ένα πρόβλημα που αντιμετώπισα στη συγγραφή του παρόντος βιβλίου και την προετοιμασία του ερωτικού σεμιναρίου, ή-ταν από ποιο έλλογο σημείο να ξεκινήσω το βιβλίο, την διάλε-ξη προετοιμασίας του σεμιναρίου αλλά και το ίδιο το σεμινά-ριο. Σκεφτόμουν μέρες πώς να το ξεκινήσω μέχρι που ένα πρωί του 2019, όπως πάντα συμβαίνει σ’ εμένα, θυμήθηκα τον Ντέσμοντ Μόρρις και το βιβλίο του «Η Σημασία της Επα-φής» του 1970. Αίτιο αυτής της έμπνευσης ήταν η από καιρό παρατηρημένη από εμένα συμπεριφορά επιφύλαξης, σε κάθε τρυφερή ή συναισθηματική προσέγγιση που έκανα σ’ αυ-τούς/τες που ενδιαφερόταν για τα βιβλία και τα κοσμήματα που πωλούσα στον πάγκο μου. Σήμερα, που προσεγγίζω ψυ-χρά στο χαρτί την περιγραφή αυτού του φαινομένου, επιθυμώ να δηλώσω σαφώς, ότι η Ανθρωπότητα έχει υποστεί μια μα-κρόχρονη, αθέατη και αριστοτεχνική εκτομή κάθε φιλάνθρω-πης αίσθησης και συναίσθησης από το φυσικό και πνευματικό της σώμα. Μας τρομάζει η προσέγγιση της τρυφερότητας, της ευγένειας, του σεβασμού και της ευθύτητας. Και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας άριστα και επιστημονικά προ-ετοιμασμένης κρατικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής, φιλοσοφι-κής και πολυποίκιλης προπαγάνδας παγκοσμίου βεληνεκούς και αποδοχής. Που σκοπό είχε και έχει, το σημερινό αποτέλε-σμα του φόβου προς κάθε τι ωραίο και αγαθό. Την αποτελε-σματική νάρκωση των θετικών συναισθημάτων μας και την α-ντίστοιχη διέγερση των αρνητικών στην συμπεριφορά μας. Και όλα αυτά, στο όνομα της μοναχικής προσωπικής μας εξέλι-ξης, εντός του παρόντος κοινωνικού μας πλαισίου που προάγει τον εγωκεντρισμό.

30

Αυτό το σύνθημα παπαγαλίζουν όλα τα πολιτικά κόμματα και όλα τα ΜΜ Εξαχρείωσης. Προσωπική εξέλιξη, εμπνευσμένη από ένα εντελώς ανήθικο, βίαιο και ανέραστο πολιτιστικό μοντέλο παντός διαστροφής. Και αυτό έχει και θα έχει μεγάλο κόστος αίματος στην ζωή του Ανθρώπου και της ζωής της πλα-νήτου μας εκτενέστερα. Και λέγω Αυτό, διότι ο Άνθρωπος εί-ναι Αυτούσιος Συνδημιουργός του Κόσμου και κάθε έργο του, καλό και κακό, έχει άμεσο αντίκτυπο στο φυσικό του περι-βάλλον. Εκπαιδευόμαστε διαρκώς από νήπια στην βία, το ψεύδος, την ενοχή, τον φόβο και την απόρριψη, από αμαθείς γονείς, δασκάλους και κάθε ΜΜ Εξαχρείωσης που στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης και δήθεν προσωπικής εξέλιξης, εκ-πόρνευσε κάθε αγαθό και ωραίο νόημα. Η σημερινή μας δρά-ση, ερωτική και κοινωνική, με ότι αυτή περιέχει, είναι η μέγι-στη Ύβρις του Είδους μας προς την Μητέρα που μας γέννησε. Διότι Αυτή, η Μητέρα μας, η Γαία, με την εξαίσια ομορφιά που τρέφει διαρκώς τα μάτια και την διάνοια μας, διεγείρει, συ-ντηρεί και εξελίσσει διαρκώς την πνευματική μας διάσταση για τον δικό της σκοπό και όχι τον δικό μας. Ενώ ο Άνθρωπος, σω-στά καθοδηγούμενος από αριστοτέχνες της διαφθοράς, τυ-φλός και κουφός απέναντι σε κάθε φυσική ομορφιά, εντελώς αιχμάλωτος των πόλεων που με υπερηφάνεια έκτισε. Επηρμέ-νος από τις πνευματικές και υλικές κατακτήσεις του, κατα-στρέφει τα πάντα, σε μια μανιώδη, ανόητη και ατελέσφορη προσπάθεια εξουσιομανίας σε όλα τα πεδία. Καταθέτω αυ-τούσιο το συμπερασματικό κείμενο του Ντέσμοντ Μόρις από το βιβλίο του, «Η Σημασία της Επαφής». Και όταν λέγει επα-φής, εννοεί της τρυφερής θωπείας και όχι του sex, όπως λόγο άγνοιας σήμερα , κάθε θωπεία πραγματώνεται, σταθερά κα-θοδηγούμενη από την επιστήμη της πορνογραφίας. (Το ανθρώπινο ζώο είναι κοινωνικό είδος, έγραψε τότε ο Ντέ-σμοντ Μόρις. Έχει την ικανότητα να αγαπάει και νιώθει εντο-

31

νότερη την ανάγκη να αγαπιέται. Κάποτε η καθημερινή του ενασχόληση ήταν το ομαδικό κυνήγι και η ομαδική απόλαυση των κόπων του τα βράδια. Σήμερα, μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη βρίσκεται φυλακισμένο στην άγρια και πολυπληθή κοι-νωνία των ομοίων του μέσα στις πόλεις. Και το πολιορκημένο βίαια από παντού άτομο, «εφ όσον ο ανταγωνισμός είναι επι-βεβλημένος», στρέφεται στον Εαυτό του. Αποχωρώντας διαρ-κώς συναισθηματικά από το περιβάλλον του λόγο άγνοιας, φόβων και ενοχών, κλείνει τις πύλες του Εαυτού του ακόμη και σ’ αυτούς που βρίσκονται καθημερινά κοντά του, την οικογέ-νειά του. Μέχρι που βρίσκεται ολομόναχο μέσα στο πυκνό πλήθος και το σπίτι του. Ανίκανο να αντλήσει από κάπου τα συναισθηματικά στηρίγματα που έχει ανάγκη, αφού ακόμα και μέσα στην οικογένεια υπάρχουν ανταγωνισμοί. Καταπιέζεται, αγχώνεται και περιστασιακά εκδηλώνεται βίαια προς το περι-βάλλον. Ανήσυχο μέρα και νύκτα, στρέφεται προς τα υποκατά-στατα της αγάπης που τόσο έχει ανάγκη και που ΔΕΝ υποβά-λουν αδιάκριτες ερωτήσεις. Όπως πορνεία, πορνογραφία, αυ-τοκίνητα, περιουσία, τίτλους, κατοικίδια ζώα και διάφορα άλ-λα είδωλα που ικανοποιούν πρόσκαιρες ανάγκες. Αλλά η αγά-πη είναι μια αμφίδρομη διαδικασία μεταξύ ανθρώπων και έτσι τα υποκατάστατα κρίνονται πάντοτε ανεπαρκή. Κάτω από τις συνθήκες που του επιβάλει αυθαίρετα το πολιτιστικό του μο-ντέλο, το ανθρώπινο ζώο αν δεν βρει την πραγματική στενή σωματική επαφή ακόμη και με ένα άτομο του άλλου φύλου, θα υποφέρει… Στην αγωνία του να εξοπλίζεται ασταμάτητα ενάντια στις καθημερινές επιθέσεις του σεξισμού και της πορ-νογραφίας, φτάνει συχνά στην κατάσταση όπου κάθε σωματι-κή επαφή γίνεται αποκρουστική. Το να αγγίξει ή να αγγιχθεί σημαίνει πλέον να πληγώσει και να πληγωθεί. Το φαινόμενο έχει τόσο πολύ γενικευτεί στην εποχή μας «εποχή της 10ετίας του 70 λέγει ο συγγραφέας» ώστε αποτελεί την σημαντικότερη κοινωνική πληγή της σύγχρονης κοινωνίας μας. Μια πληγή που

32

πρέπει να καταπιαστούμε με την θεραπεία της, πριν να είναι πολύ αργά…. Διότι αν ΔΕΝ ξεκινήσει η διαδικασία της θερα-πείας τώρα, το κακό θα συσσωρευτεί από γενιά σε γενιά, μέχρι που η βλάβη θα πάρει τέτοια έκταση, ώστε δεν θα υπάρχει πια ελπίδα θεραπείας.) Αυτά γραμμένα από το 1970. Γιατί δεν ακούστηκαν; Διότι οι πραγματικοί στόχοι των εξουσιών ήταν και είναι η υποβάθμιση του ανθρώπου στην χυδαιότητα και όχι η ανά-δειξη της πραγματικής του αξίας. Όταν οι εξουσίες νομοθε-τούν υπέρ της ομοφυλοφιλίας, της υιοθεσίας παιδιών από αυ-τούς/ες, της κτηνοβασίας, της παιδοφιλίας και κάθε ερωτικής διαστροφής, τότε κάτι απίστευτα περιφρονητικό και βίαιο κα-τά της Ζωής και του Ανθρώπου ειδικά, κρύβεται στα βασίλεια της Γης. Τούτο με κάνει να δηλώνω πάντα και απερίφραστα. Δεν είναι κανείς από τους ανθρώπους υπεύθυνος για την ό-ποια ερωτική του πραγματικότητα. Καλή ή κακή, φυσική ή α-φύσικη. Και τούτο, διότι η ερωτική συμπεριφορά προγραμμα-τίζεται βάση ακατάλυτων φυσικών νόμων και όταν Αυτός ο προγραμματισμός ολοκληρωθεί, μέχρι την ηλικία των 20 ετών, δεν αλλάζει. Βασική αιτία επικράτησης αυτής της επέλασης του χυδαίου η ολοκληρωτική αδυναμία των δυο φύλων κατά την εφηβεία να συνευρεθούν ορθά και φυσιολογικά. Και τού-το, διότι στο πολιτιστικό μας μοντέλο ΔΕΝ υπάρχει καμία σχε-τική παιδεία επ Αυτού. Και διότι ο Έρωτας, συκοφαντείται και διώκεται από κάθε αρχή και εξουσία συστηματικά εδώ και αιώνες. Ο εθισμός ή προγραμματισμός του σώματος σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ηθική ή ανήθικη είναι εφικτή, διότι Αυτός είναι ο τρόπος που το Σύμπαν συντηρεί ή κατα-στρέφει τους Κόσμους του. Και ερμηνεύεται θαυμάσια από την θεωρεία των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Ρώσου αν-θρωπολόγου Παυλώφ όπως και την ΜΗ αντιστροφή του ερω-τικού προγράμματος που έχει εδραιωθεί σε κάθε σώμα μας.

33

Το κείμενο που ακολουθεί προέκυψε από τις πολύτιμες ομιλί-ες του κυρίου Τερπάνδρου Παναγιώτη στον κόσμο του You Tube ο οποίος λέγει. «Στην Ελληνική γλώσσα υπάρχει μια ποι-οτική και ποικιλόμορφη έκφραση των συναισθηματικών εκ-φράσεων του έρωτος, της αγάπης, της φιλίας, του φιλότιμου, της ενσυναίσθησης, της στοργής, της τρυφερότητος και των παραγώγων τους. Ενώ στην αγγλική γλώσσα, το Λάβ, χρησιμο-ποιείτε για να πλησιάσει περιμετρικά μάλλον, όλες αυτές τις συναισθηματικές έννοιες που έχει η Ελληνική. Το Λάβ χρησι-μοποιείται γενικά για όλες τις χρήσεις. Αντίστοιχη λέξη για τον έρωτα δεν υπάρχει στην Αγγλική. Αντί της λέξης Έρως χρησι-μοποιείται η λέξη Σέξουαλ Λάβ. Δηλαδή σεξουαλική αγάπη, ήτοι σαρκική αγάπη που εκ φύσεως, περιορίζει σημαντικά την συναισθηματική ένθερμη και γλυκύτητα της τρυφερότητος, της εμπιστοσύνης, της αποδοχής, της προσέγγισης και κυρίως την έλλογη και άλογη επικοινωνία μεταξύ των δυο φύλων. Και τούτο διότι ο έρως είναι η Δημιουργική και ενοποιός πνοή των αντιθέτων του Σύμπαντος και κάθε πράξη ενοποίησης, πε-ριέχει εκ της φύσεώς της ηδονή. Η φιλία στην Αγγλική φέρεται ως πλατωνική αγάπη, άνευ σεξουαλικού περιεχομένου και τούτο επειδή στην Αγγλική δεν υπάρχει το ρήμα φιλέω, δηλα-δή αγαπώ τον φίλο μου. Η απουσία αυτών των προαναφερθέ-ντων Ελληνικών λέξεων από την αγγλική, φέρει την αδυναμία της γλώσσας να σχηματίσει έννοιες όπως φιλόστοργος, φιλότι-μο, φιλόσοφος, φιλόζωος, φιλάνθρωπος, φιλικότητα και πολ-λές άλλες φιλικού και συναισθηματικού προσδιορισμού. Αυτή η λεξιπενία των συναισθηματικών εννοιών στους ευρωπαϊκούς λαούς, οδήγησε τις κοινωνικές δομές της οικογένειας, των ε-παγγελμάτων, την δικαιοσύνη και γενικά τον θετικά προσανα-τολισμένο κορμό των εμπειριών, στην αδυναμία ενεργοποίη-σης και κατανόησης αυτών των θετικών συναισθηματικών εν-νοιών στην κοινωνική του ζωή.

34

Διότι η Εκκλησία και η φεουδαρχία περιόρισαν σημαντικά την κοινωνική επαφή, σκέψη και συμπεριφορά. Με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εντρυφήσουν και αναπτύξουν τα αντίθετα αυτών των πολύτιμων θετικών εννοιών και συναισθημάτων. Ο θεσμός του υπηκόου που εδραιώθηκε στις κοινωνίες της Δύσης, δεν έχει καμία σχέση με τον πολίτη-οπλίτη της ελληνικής πόλης που υπερασπίζεται την πόλη και την πατρίδα του. Ο υπήκοος είναι υπηρέτης, όχι πολίτης, όχι οπλίτης. Η μόνη γραπτή λογική γλώσσα που υπήρχε στον Μεσογειακό χώρο από το χίλια π.χ. μέχρι το πεντακόσια μ.Χ. ήταν η Ελληνι-κή και ήταν στα χέρια των θρησκευτικών και πολιτικών εξου-σιών. Από την Ελληνική προέκυψε η Λατινική γραφή και από την συνέχειά της διαμορφώθηκαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες με τα μειονεκτήματα που περιέγραψα. Ερώτημα: Είναι δυνατόν οι Μεσαιωνικοί μεταφραστές και διαμορφωτές των ευρωπαϊκών γλωσσών, να απέκρυψαν ή λογόκριναν επίτηδες αυτά τα πολύτιμα λήμματα-νοήματα που ασφαλώς αντιπροσώπευαν αντίστοιχα αισθήματα στους πολι-τισμούς τους, ώστε να τους κρατήσουν στην βαρβαρότητα και αντίστοιχα να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους λαούς για την επίτευξη των δικών τους ιδιοτελών σκοπών;; Σκεφτείτε το, η αστυνομία της σκέψης ΔΕΝ δημιουργήθηκε ακόμη! Μήπως με την ίδια σκοπιμότητα απουσιάζουν ολοκληρωτικά από την παιδεία μας σήμερα, ο σεβασμός, η αγάπη η ευγνω-μοσύνη και πλεονάζουν τα αντίθετά τους, η ασέβεια, το μίσος και η αγνωμοσύνη;; Σκεφτείτε το! Μήπως με την ίδια σκοπιμότητα απουσιάζει από την παιδεία μας μια παιδεία περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς ώστε να σέρνονται οι ψυχές μας στα πορνεία, στα ναρκωτικά, στα ψυ-χιατρεία και στις φυλακές; Και μετά από όλα αυτά, δεν θα έ-πρεπε εμείς, ο Λαός, να ενδιαφερθούμε για την ορθή ερωτική παιδεία των παιδιών μας, αντί της δοσμένης πορνείας και πορ-

35

νογραφίας που εκπορνεύουν κάθε δυνατότητα ερωτικής ευ-τυχίας στην Ζωή μας;; Κύριος στόχος του σεμιναρίου και του βιβλίου είναι: Α) Η αποκάλυψη της αλήθειας του έρωτα. Β) Η απαλλαγή από κάθε ευθύνη και ενοχή για την οποιαδήπο-τε ερωτική ή οργανική δυσλειτουργία έχουμε. Γ) Η Αποκάλυψη όλου του βρόμικου ερωτικού παιγνιδιού που οδήγησε την ανθρωπότητα στο σημερινό ερωτικό της χάλι. Δ) Η αποκάλυψη του ρόλου των φόβων και των ενοχών που έντεχνα τοποθετημένοι στο υποσυνείδητό μας καταστρέφουν κάθε αυθεντική ερωτική έκφραση και Ε) Τι μπορούμε να κά-νουμε για την επιστροφή στον παράδεισο. Κανείς νόμιμα ΔΕΝ μπορεί να σταματήσει την επιθυμητή δρά-ση μας αυτή την εποχή και τέλος, η ανθρωπότητα διψά γι’ Αυ-τήν. Ορθή γνώση υπάρχει, περιέχεται στο παρόν έργο. Ηρωικές Φύσεις Αναζητούνται.

36

37

Ηθικό συνεχές.

Τι εννοεί ο όρος ηθικό συνεχές; Και για να δώσω περισσότερο ενδιαφέρον ερωτώ, υπάρχει και ανήθικο συνεχές; Ασφαλώς υπάρχουν και τα δυο και σύμφωνα με την Κβαντική επιστήμη και τις αρχαίες φιλοσοφίες το ηθικό και ανήθικο εί-ναι μια ενότητα αντιθέτων και το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Κατά συνέπεια έχουμε ένα ηθικό και ένα ανήθι-κο συνεχές στον κόσμο και ένα ίδιο ζεύγος μέσα μας! Η ύπαρξη του ηθικού και ανήθικου συνεχούς μέσα μας αποδεικνύεται από την διαρκεί αντιπαράθεση μεταξύ του καλού και κακού εαυτού μας και στην φύση, αποδεικνύεται από την διαρκεί α-ντιπαράθεση μεταξύ των ειδών της ζωής και την μέχρι πριν λί-γα χρόνια αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπου και φύ-σης. Στην σημερινή εποχή ο Άνθρωπος, ως ύβρις, ορθώθηκε απέναντι στην γεννήτορά του φύση, επιχειρώντας όχι μόνον το αδύνατο αλλά και το βλάσφημο κατά της ίδιας της Ζωής. Ήδη πληρώνουμε το αντίτιμο!

Την έννοια ηθικό συνεχές την πρωτοάκουσα από τον φίλο ποι-ητή Θεόδωρο Δάλμαρη που διαμένει στην Αθήνα, σε μια τη-λεφωνική ανταλλαγή ευχών για το νέο έτος 2019 και ο οποίος αναφερόταν σε ένα σταθερό ηθικό στοιχείο που υπάρχει μέσα στον Άνθρωπο και το οποίο επηρεάζει σταθερά προς το καλό, την συμπεριφορά του. Και τότε, μπορώ να πω ακαριαία, «Σαν Φώτιση», συνέδεσα τον όρο Ηθικό Συνεχές, με την ενδομήτρια μακαριότητα, στην οποία πολλάκις αναφέρομαι σ’ αυτό βιβλίο Η λέξη ήθος, δηλώνει την συμπεριφορά όλων των ζωντανών πλασμάτων, από βακτηρίδιο μέχρι φάλαινα και όχι μόνον του ανθρώπου. Στους ανθρώπους προκύπτει από την αρχαία Ελλη-νική λέξη ΕΘΟΣ η οποία δηλώνει ότι «Έθος, είναι η ικανότης παντός όντος εις την επανάληψη». Προσέξτε ιδιαίτερα αυτό το κεφάλαιο που θα συναντήσετε στο παρόν βιβλίο. Θα εκπλαγείτε!

38

Όλοι οι άνθρωποι έχουν δυο κατηγορίες συμπεριφοράς προ-κειμένου να επιβιώσουν, την ηθική και την ανήθικη που ερμη-νεύεται ως βάρβαρη και πολιτισμένη, την καλή και την κακή, την ευφυή και την αντανακλαστική. Και τα θεμέλια της οποίας συμπεριφοράς, βρίσκονται στην παγκοσμιότητα της διττότητας του Σύμπαντος που δηλώνεται από την Κβαντική επιστήμη με την διακήρυξη της Κοπενχάγης. Τα αντίθετα είναι συμπληρω-ματικά, που σημαίνει επίσης ότι το αρσενικό και το θηλυκό είναι μια ενότητα η οποία όταν διασπασθεί, μύρια κακά έπο-νται. Πως εκφράζετε η αντανακλαστικότητα στην συμπεριφορά μας; Αντανακλαστικός είναι ο τρόπος που οδηγούμε το αυτοκί-νητό μας, ο τρόπος που φωνάζουμε Γκοοοοολλλ, ο οποιοσδή-ποτε τρόπος που κάνουμε έρωτα, ο τρόπος που ξυριζόμαστε, ο τρόπος που βάζουμε τα παπούτσια μας, ο τρόπος που πλύ-νουμε τα χέρια μας, ο τρόπος που εργαζόμαστε. Σε γενικές γραμμές το 95% της καθημερινής μας συμπεριφοράς είναι α-ντανακλαστική. Αυτό δε που ιδιαίτερα επιθυμώ να επισημάνω σ’ αυτόν τον νόμο είναι ότι η αντανακλαστικότητα δύναται να προγραμματισθεί και αυτό δίδει την δυνατότητα σ’ αυτόν που γνωρίζει τον νόμο να προγραμματίσει κάθε συμπεριφορά. Από την προσωπική μας, μέχρι τον ρυθμιστή του ψυγείου μας. Ο ηθοποιός, είτε είναι δημοσιογράφος, είτε πολιτικός, είτε δά-σκαλος, είτε ιερέας, είτε κοινός θνητός είναι αυτός που ποιεί το ήθος-συμπεριφορά των ανθρώπων και ερωτώ; Ποιά συμπε-ριφορά, την Ηθική ή την Ανήθική; Και απαντώ και τις δυο. Όπως από την καθημερινότητά μας αποδεικνύεται και όπως από παγκόσμιους νόμους επιβάλετε. Κατά την δοσμένη επί-σης πραγματικότητα του δικού μας πολιτιστικού μοντέλου, αποδεικνύεται πως πλεονάζει το αρνητικό ήθος στην καθημε-ρινή συμπεριφορά μας και αυτός ο διαρκείς πλεονασμός αρνη-τικότητας δημιουργεί πάμπολλα προβλήματα στην ψυχική και οργανική μας ισορροπία. Αποδεικνύοντας ότι η απουσία θετι-κού ήθους, προκαλεί καταστροφικά και αυτοκαταστροφικά

39

αποτελέσματα. Στην εποχή μας και μάλλον από το πολύ μακρι-νό παρελθόν και ειδικά στον Ευρωπαϊκό χώρο, απουσιάζει ο-λοκληρωτικά μια ισχυρή παιδεία θετικής συμπεριφοράς να αντισταθμίσει την αρνητική του εγωκεντρισμού, της αρπακτι-κότητας και της βίας που διαρκώς εκφράζεται στην συμπερι-φορά των Ευρωπαίων. Όπως και αποδεικνύεται από την ιστο-ρική διαδρομή τους μέχρι σήμερα. Η απαίτηση της θετικότη-τας, δηλαδή της αγάπης, του σεβασμού, της τρυφερότητας, της ευγνωμοσύνης, της ισορροπίας, της φιλίας κλπ. Είναι όχι μόνον απαιτητή από τον άνθρωπο, αλλά λόγο μη ικανοποίησης αυτής της βασικής ανάγκης, προκαλεί πλείστα ψυχολογικά και οργα-νικά προβλήματα στους κατοίκους της Ευρώπης. Όπως τρέλα, σχιζοφρένεια, ερωτικές ανεπάρκειες, εγκλήματα, πολέμους, παντός είδους καταστροφές και τέλος αυτοκατα-στροφικά φαινόμενα, που ΔΕΝ έχουν παρατηρηθεί σε άλλους πολιτισμούς αλλά και σε άλλα είδη ζωής! Ναι, η ΜΗ ικανοποί-ηση αυτής της βασικής κατά τα φαινόμενα ανάγκης, έκφρασης και βίωσης του θετικού αισθήματος προκαλεί αυτοκαταστρο-φικά φαινόμενα. Κατά συνέπεια που βρίσκετε αυτό το Ηθικό Συνεχές που αιωνίως απαιτεί την αγάπη, τον σεβασμό, την χαρά και την ευδαιμονία στην ζωή μας; Και η απάντηση που υποσυνείδητα υπήρχε στις μνήμες του σώματός μου, μετά από τόσα χρόνια ερευνών, αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημέρες στην συζήτηση με τον προαναφερόμενο φίλο και με τον οποίο υπάρχει μια θετική δίοδος αμοιβαίας επικοινωνίας. Το Ηθικό Συνεχές που διαρκώς εξισορροπεί την οποιαδήποτε αρνητική δράση του Σύμπαντος, όπως και της συμπεριφοράς μας, θεμε-λιώθηκε στο ξεκίνημά του, όταν τα υποατομικά σωματίδια ΠΡΙΝ συγκροτηθούν σε άτομα από τα οποία προέκυψε το ορα-τό Σύμπαν, κατά έναν αναπάντητο μέχρι τώρα τρόπο, δη-μιούργησαν τα αντίθετά τους. Κατά συνέπεια το ηθικό και α-νήθικο συνεχές είναι μια φυσική διττότητα η οποία αυθύπαρ-κτα δρα στον κόσμο μας, δημιουργώντας ζωή.

40

Όλοι οι δήθεν πρωτόγονοι Λαοί είχαν συνειδητοποιήσει αυτή την ρέουσα πραγματικότητα της διαρκούς εναλλαγής των πά-ντων, την εμπιστευόταν και ζούσαν χωρίς μαθηματικά και χω-ροχρονικές ιδέες στο αιώνιο τώρα, απολαμβάνοντας την ανέ-φελη μακαριότητα της υπαρξιακής τους παρουσίας στην ιστο-ρία της Γαίας. Μέχρι την εποχή που εμφανίσθηκε το στοιχείο μετάλλαξης και το οποίο αν ΔΕΝ υπήρχε, επίσης το Σύμπαν ΔΕΝ θα υπήρχε. Και το στοιχείο μετάλλαξης αυτής της εξελικτι-κής περιόδου είμαστε εμείς οι άνθρωποι, και ειδικά οι Αρχαίοι Έλληνες. Από εκεί ξεκίνησε η ενεργοποίηση του παρόντος εξε-λικτικού βήματος στον προορισμό του Ανθρώπου. Όπως ακριβώς το εντός τη μήτρας ευρισκόμενο έμβρυο, ενερ-γοποιεί την λειτουργία της εξόδου του στον κόσμο της διττότη-τας και στον οποίο καταλήγει μέσα από ένα παιγνίδι μεταξύ πόνου και ηδονής στην ευδαιμονία και ασφάλεια της μητρικής αγκαλιάς! Έτσι και το ανθρώπινο είδος, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ξεκίνησε να βγεί από την Μήτρα Μακαριότητας της Φύσης, για να πέσει στην αγκαλιά των φιλόδοξων θρησκευτι-κών Ιερατείων πρώτα, των επιστημονικών Ιερατείων της επο-χής μας και των αιώνιων τραπεζιτών της όλων των εποχών μας επίσης, και οι οποίοι μέσω του ενστίκτου της επιβίωσης και του χρήματος ελέγχουν και διαχειρίζονται την Ανθρωπότητα κατά τα μισάνθρωπα κέφια τους. Εμπνέομαι τα συμπέρασμά τα μου από την άποψη του ακαδημαϊκού κυρίου Σταύρου Πα-παμαρινόπουλου που υποστηρίζει ότι η καθοριστική αλλαγή της νοητικής μας λειτουργίας έγινε το χίλια περίπου προ Χρι-στού, όταν στον Ελληνικό χώρο, οι άνθρωποι, αντικατέστησαν τα σύμβολα της γραμμικής Βήτα με τα σημερινά γράμματα και τα φωνήεντα. Και στην συνέχεια, η εξέλιξη της χειροπρακτικής τους επιτηδειότητας, ανέπτυξε την επιστημονική ιδιότητα διε-ρεύνησης των αιτιών που προκαλούν τα φαινόμενα. Για να οδηγηθούμε ταχύτατα με την ανάπτυξη της φιλοσοφίας, στην σημερινή εποχή του κοχλάζοντος εσωτερικού και εξωτε-

41

ρικού χάους, όπου οι Λαοί παρακολουθούν αδρανείς τα εις βάρος τους τεκταινόμενα, ανήμποροι να καταλάβουν τις αιτίες που τα προκαλούν. Και αυτοί που γνωρίζουν, να χαίρονται από τώρα την επερχόμενη αυτοκρατορία τους. Γι αυτό ισοπεδώ-νουν τα πάντα και ετοιμάζονται να αποσυρθούν στα ασφαλή όπως νομίζουν παλατάκια τους. Όπως ακριβώς έκαναν όταν ισοπέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό τότε και κλείστηκαν στα μοναστήρια τους, να σχεδιάσουν το έργο για τους επόμενους αιώνες έργο τους, αφού προηγουμένως κράτησαν για τους ε-αυτούς τους την αφρόκρεμα της Γνώσης που μέχρι τότε είχε δημιουργηθεί στις βιβλιοθήκες του Μεσογειακού χώρου. Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνεται και σήμερα αλλά με διαφο-ρετικές μορφές. Μέσα στα πλαίσια αυτής της διαρκούς προ-σπάθειας επικυριαρχίας αυτών των ιερατείων, πρώτος στόχος τους ήταν η αχρήστευση ή αποσιώπηση αυτού του Ηθικού Συ-νεχούς που αυθύπαρκτα υπάρχει σε κάθε θηλαστικό και έχει τον βασικό ρόλο εξισορρόπησης των αντιθέτων και την ευδαι-μονία που προκύπτει από αυτή την ισορροπία. Και αυτή η δια-στρέβλωση επετεύχθη με την μακρόχρονη και συστηματική καταπίεση κάθε θετικής αίσθησης του σώματος, ερωτικής διά-θεσης και θετικού συναισθήματος σε όλους τους τομείς της Ζωής. Με την παράλληλη αύξηση της βίας δε, των φόβων, των ενοχών της άγνοιας και μιας συστηματικής παραπληροφόρη-σης που προκαλεί ολοκληρωτική αδυναμία αντίδρασης, φτά-σαμε σήμερα εδώ. Στο παρά πέντε της Ζωής. Ερώτημα: Που βρίσκεται λοιπόν αυτό το αντίπαλο δέος κατά του αρνητικού ήθους, που επίμονα και δυναμικά κατακλύζει την ζωή της Πλανήτου μας σήμερα; Απάντηση: Όπως προείπα στην ενδομήτρια ζωή και την οποία οι αρχαίοι μυστικιστές περιέγραψαν ως ακολούθως. (Αυτή είναι η αίθουσα της σοφίας. Κανείς δεν μπορεί να την ανακαλύψει, κανείς δεν μπορεί να την αποκρύψει. Πρέπει να μεγαλώσει και να ανθήσει στην ψυχή σου σαν λουλούδι. Αν

42

θελήσεις να φυτέψεις τον σπόρο αυτού του λουλουδιού στην ψυχή σου, μάθε να διακρίνεις το πραγματικό από το απατηλό.

Κοίτα μόνον αυτό που Άκου μόνον την φωνή που δεν έχει ήχο.

είναι αόρατο και θυμήσου, ότι εσύ ο ίδιος είσαι ο Ναός και η Πύλη που οδηγεί σ’ Αυτόν, το μυστήριο και την φώτιση). Τολμώ δε να υποστηρίξω ότι ο Παντεπόπτης Οφθαλμός και το Ηθικό Συνεχές είναι το ίδιο!! Το πρώτο πλήγμα βίας που αλ-λοιώνει την λειτουργία αυτού του ηθικού συνεχούς δίδεται στο μισάνθρωπο σφαγείο του μαιευτηρίου, την κατακρεούρ-γηση του μητρικού σώματος, το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας και το πέταγμα του νεογέννητου ανθρώπου στον καιάδα του βρεφικού θαλάμου. Μια πρακτική που διαστρεβλώνει δραστι-κά την προσαρμογή του ανθρώπινου σώματος στην εξωμήτριο Ζωή. Κατά συνέπεια είμαστε δέσμιοι ενός Κοσμικού Νόμου από τον οποίο ΔΕΝ μπορούμε να αποδράσουμε και αν το κά-νουμε, όπως η Νέα Εποχή επιτάσσει οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές, ειδικά για τον Άνθρωπο, διότι σίγουρα θα κληθεί να απαντήσει στο ερώτημα. Κάϊν που είναι ο αδελφός σου; Διότι η φύση που καταστρέφουμε είναι και αδελφός και μάνα και πατέρας. Το ηθικό συνεχές έχει την έδρα του στην ενδομή-τρια ζωή και το ανήθικο συνεχές στην εξωμήτριο. Χωρίς αυτή την ενότητα ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει ζωή και χωρίς την ισορρο-πία μεταξύ τους, ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει ευδαιμονική ζωή. Χωρίς ευδαιμονία δε, η ζωή αυτοκαταστρέφεται!! Είναι νόμος του Κόσμου!! Εντέχνως οδηγηθήκαμε στο σημερινό αδιέξοδο. Το σύνολο του επιστημονικού έργου καθοδηγήθηκε και αξιο-ποιήθηκε από την εξουσιαστική Ελίτ προς ενίσχυση της επικυ-ριαρχίας της και όχι υπέρ του σκοπού για τον οποίο η Δημι-ουργία μας έκτισε.

43

Έρωτας, τοκετός, θάνατος. Σ’ αυτή την τριλογία υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, ά-γνωστος καθ’ όλα, αλλά πολύ καθοριστικός στον προγραμ-ματισμό της ερωτικής συμπεριφοράς μας και η γνώση αυτής της λεπτομέρειας σίγουρα θα σας εκπλήξει και θα δώσει πολ-λές απαντήσεις σε αναπάντητες ερωτήσεις που έχετε και που στην περίπτωση αυτή, θα σας απαλλάξει από πάμπολλες ενο-χές φόβους και άγνοια, που εντέχνως οι γνωρίζοντες και κατέ-χοντες την δύναμη αυτής της γνώσης, εμφυτεύουν στις πανί-σχυρες υποσυνείδητες λειτουργίες του σώματός μας. Κατά κάποιον παράδοξο αλλά φυσιολογικό τρόπο, α) όταν υ-πάρχει ερωτική διέγερση, β) κατά την διάρκεια του τοκετού, από την πρώτη οδύνη μέχρι το τέλος, και γ) όταν ο θάνατος εμφανισθεί απρόσκοπτα μπροστά μας, η βούληση του Εγώ, της προσωπικότητας και της συνείδησης χάνεται. Το δε Εγώ Οράτε τα τεκταινόμενα της Φύσης άβουλο μεν, ζωντανό δε. Και τούτο διότι η Φύση επέλεξε, η προσωπικότητα και η συ-νείδηση να μην δύνανται να παρέμβουν στο Πανιερότατο Έργο, Αυτής της Άγιας Τριάδος. Ναι, αυτές οι τρείς δράσεις του Μέγα Σώματός μας είναι όπως ακριβώς το έγραψα. Πανιερότατες!! Και η έκπληξή σας θα γίνει τόσο τεράστια γι’ αυτό το τερατώδες κακό που σύντομα θα περιγράψω, ώστε ή θα ζαρώσετε και θα δουλωθείτε ολοκληρωτικά ή θα επανα-στατήσετε. Διότι οι επιστήμες, οι θρησκείες και η παιδεία του Δυτικού Κόσμου, αυτές τις Πανιερότατες δράσεις του Μέγα Σώματός μας, τις μετέτρεψαν σε μόνιμο δηλητήριο της Ζωής, όχι μόνον κατά του Ανθρώπου αλλά και του φυσικού του περι-βάλλοντος. Ένα ψέμα καλύπτεται με ένα μεγαλύτερο ψέμα και ένα έγκλημα με ένα ακόμη μεγαλύτερο, τόσο μεγάλο, όσο η έντεχνη Αποκάλυψη που καλπάζει εναντίον μας, συνοδευό-μενη από τον απόλυτο παραλογισμό και την μέγιστη κακία….

44

Ο Έρωτας. Ως ο ομορφότερος και δυνατότερος από τους αθανάτους, μας λέγει ο Ησίοδος στην Θεογονία του, και ο φίλος Παναγιώτης Τερπάνδρου στις διαλέξεις του, λύνει τα μέλη και τον Νου ό-λων των Θεών και όλων των ανθρώπων, κυριαρχώντας επί της νοημοσύνης, των αισθήσεων και της βούλησης αυτών. Ο Ησίοδος εμφανίζει τον έρωτα ως την πρωταρχική δύναμη του Κόσμου που λύνει και δένει τα σώματα των ζωντανών πλασμάτων, ώστε να γεννήσουν απογόνους, τα συνθετικά χη-μικά στοιχεία των πραγμάτων ώστε να γεννηθούν υλικές μορ-φές και τέλος ενώνει γράμματα για να σχηματίσει λέξεις και τις λέξεις με τις σκέψεις ώστε να γεννηθούν νοήματα. Και τα νοήματα, να γεννήσουν όλο το μέχρι τώρα Έργο του αν-θρώπου. Διότι αν δεν είναι Έρωτας, το πάθος να γνωρίσεις τι είναι η ζωή και την θέση σου μέσα σ’ Αυτό το Μεγαλείο, τότε τι είναι. Άρα, ο Έρωτας είναι η κατ’ εξοχήν ενοποιητική και δημι-ουργική πνοή του Σύμπαντος κι εμείς οι άνθρωποι, ικανοί να συνθέτουμε και αποσυνθέτουμε τα πάντα κατά την όποια βούλησή μας, καλή ή κακή, είμαστε εν αγνοία μας, γεννημένοι Συνδημιουργοί Αυτού. Κατά δε τους Ορφικούς, αρχαιότερη παράδοση της εποχής του Ησιόδου, ο πρώτος Θεός ήταν ο Έρως, που εμφανίσθηκε αιφνιδίως ως Φάνης και καταύγασε τα πάντα στον κόσμο, ώ-στε να εμφανίσει τα πάντα, στον Εαυτό τους, που ως τότε ήταν όλα αφανή σημεία στο σκοτάδι. Ως Φάνης τα εμφάνισε στον Κόσμο και ως Έρως, τα ερρρέθισε ερωτικά προκαλώντας τις ηλεκτροδυναμικές συνάψεις της δημιουργίας. Στο δε βάθος του Φάνητος, υπήρχε η Ελληνική γλώσσα. Μια θεότητα που επέζησε στον Μύθο των Ορφικών, ως Λόγος. Και ως Λόγος, η Ελληνική γλώσσα έχει την ικανότητα να φανερώνει και να επε-

45

ξεργάζεται τις έννοιες και τα νοήματα των πραγμάτων, των ι-δεών, των αισθήσεων, των συναισθημάτων και να τα Φανερώ-νει στον Κόσμο. Ο Έρωτας ένωσε την μνήμη με τον Λόγο, στα πρόσωπα της Τιτανίδας Θεάς Μνημονης και του Δία, προκει-μένου να γεννηθούν οι Εννέα Μούσες, οι οποίες, εγχάραξαν στην Μνήμη της Δημιουργίας την Ελληνική γλώσσα. Η λέξη Μνημοσύνη αναγραμματισμένη, μας δίδει την Νοημοσύνη που μέσω αυτής, ο Δίας, επεξεργαζόμενος τις Μνήμες του παρελ-θόντος δια του ισχυρού Εγώ του στον χρόνο του τώρα, παράγει το εις το μέλλον να εμφανισθεί Έργο του τις εννέα Μούσες, που ο Απόλλων εκπαίδευσε και εξ Αυτών η Ανθρωπότητα. Και τέλος, ο Έρωτας είναι αυτός που ενώνει τους Θεούς με τους ανθρώπους ώστε να γεννηθούν οι Ήρωες, που εντέλλο-νται να οδηγήσουν το ανθρώπινο είδος στην Θέωση. Και εκ των οποίων ηρώων μόνον ο Περσέας, που γονιμοποιήθηκε από την χρυσή βροχή του Δία, κατάφερε να Θεωθεί ελευθερώ-νοντας την Ανδρομέδα από τα δεσμά του δράκου που την κρα-τούσε αιχμάλωτη. Μέδουσα Ανδρομέδα, Ανδρομέδουσα. Ετυμολογία του ονόματος: Το Μέδουσα είναι μετοχή του αρ-χαίου ρήματος Μέδω, που σημαίνει άρχω, κυριαρχώ, προ-στατεύω. Η μετοχή του θηλυκού Μέδουσα σημαίνει την προ-στάτιδα, την κυρίαρχο, την φύλακα προστάτιδα των ηθών, εθίμων, θεσμών, εθισμών και συνηθειών, που βρίσκονται ισχυρά ριζωμένα σε κάθε εγκεφαλονευρικό σύστημα και κά-θε πολιτιστικό μοντέλο του πλανήτη. Ο Περσέας σωστά ελευθερώνετε ο ίδιος από τους περιορι-σμούς των ηθών εθίμων και εθισμών του πολιτιστικού μοντέ-λου που αντιπροσωπεύει η Μέδουσα και που πετρώνει όσους ανήκουν στην επικυριαρχία του μοντέλου της. Και στην συνέ-χεια, ελευθερώνει και την Ανδρομέδα, το άλλο μισό του δηλα-

46

δή, που είναι αιχμάλωτο του δράκου, «του υποσυνειδήτου ή εγκεφαλονευρικού μας συστήματος» που επαναλαμβάνει αντανακλαστικά τους εθισμούς και τις συνήθειες του πολιτι-στικού μοντέλου που γεννηθήκαμε. Και φυσικά, μετά την ολο-κλήρωση του Άθλου που περιγράφει ο συλλογισμός μου και ο Μύθος εννοεί, ο Δίας τους τοποθετεί στον Ουρανό, ως νεφέ-λωμα της Ανδρομέδας. Όποτε κάνουμε μια περιγραφή ή ομιλούμε, όπως ακριβώς αυτό που εγώ κάνω τώρα μαζί σας, ουσιαστικά εμφανίζουμε ή Φανερώνουμε στον Κόσμο τον δημιουργικό ή καταστροφικό Λόγο που περιέχει το θέμα της ομιλίας μας, όπως επίσης και το συναίσθημα, που εμπνέει το διασκεπτικό Εγώ να γεννήσει την περιγραφή του θέματος. Όταν ο άνθρωπος απέκτησε συνεί-δηση της ερωτικής του προέλευσης, η ουσία της έγινε κατανο-ητή μόνον από τα όντα που συνδιαλεγόταν με την Ελληνική γλώσσα. Διότι. Η λέξη Έρως και ότι σε νόημα και βίωμα περι-κλείει η φιλοσοφία του, μόνον στην Ελληνική γλώσσα υπάρχει και αυτή η έντεχνη όπως πιστεύω απουσία της λέξης Έρωτας, από τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, είναι και υπεύθυνη για την ση-μερινή κατάντια των πολιτισμών της Πλανήτου Γαίας Ή, Αγίας, αν την αναγραμματίσουμε! Την λέξη έρωτας αντικατέστησε η λέξη ΣΕΞ παγκοσμίως, για να βρεθούμε παγκοσμίως μέσω της πορνογραφίας και της σεξουαλικής πορνείας στο σημερινό χά-λι εμπορευματοποίησης των πάντων. Το Σύμπαν είναι ο Νους και όλα τα όντα τα κατέχει ο Νους αλ-λά λίγα όντα κατέχουν τον Νου, μας λέγει ο Αναξαγόρας. Και η Νοημοσύνη του Εγώ, ως απόρροια ερωτικών λεκτικών συνά-ψεων μόνον Ελληνικά μπορεί να σκεφτεί και να δράσει και αυτό γίνεται εμφανές σε όλα τα ελληνικά λήμματα που αφο-ρούν την επικοινωνία. Εφ όσων όλες οι ενώσεις ιδεών και λέ-ξεων για τον σχηματισμό νοήματος, προέρχονται από ερωτική

47

δράση προς τα ιδανικά και τις πράξεις που προκαλούν την η-δονή της κατανόησης και αυτοπραγμάτωσης του Εαυτού μέσα στον χωροχρόνο. Η Ελληνική φιλοσοφία ξεκίνησε την αποκά-λυψη του Κόσμου στην ανθρώπινη διάνοια, όταν ο άνθρωπος, άρχισε να δι-ερωτάται και να δι-ερευνά τα αίτια των φαινομέ-νων. Επισημαίνοντας προς εσάς ότι η λέξη ερώτημα έχει την ρίζα της στην λέξη Έρωτας και όπως ο Έρωτας γονιμοποιεί τα πάντα στον Κόσμο έτσι και τα ερωτήματα γονιμοποιούν Νόες. Και οι οποίοι φιλόσοφοι, διερευνώντας τις αιτίες των φαινο-μένων, γέννησαν απαντήσεις οι οποίες εμφάνισαν νέα ερωτή-ματα, διαιωνίζοντας την ερωτική εξελικτική διαδικασία των ιδεών και του κόσμο. Και το ερωτικό ερώτημα με το οποίο επι-θυμώ να συνεχίσω την εισήγησή μου είναι: Υπάρχει κάποια επίσημη, κρατική, θρησκευτική, λαϊκή, επι-στημονική, ή κοινωνική παράδοση-οδηγία-έθιμο για το πώς να στεκόμαστε ορθά απέναντι στο μυστήριο του Έρωτα; Εξ όσον εγώ γνωρίζω ΔΕΝ υπάρχει! Ερώτημα: Γιατί δεν υπάρχει. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει; Γιατί σε άλλους Λαούς όπως στην Άπω Ανατολή και τους δήθεν πρωτόγονους υπήρχε και ακόμα υπάρχει και στους Δυτικούς, επιτρέπετε μόνον η πορνογραφία και πορνεία να καταστρέφει κάθε δυνατή χαρά της ερωτικής ζωής των ανθρώπων, του το-κετού, ακόμα και του θανάτου! Γιατί στον Δυτικό κόσμο υπάρχει μόνον η σχολή της πορνο-γραφίας και πορνείας, η οποία αποδεδειγμένα δημιουργεί βλαβερές για την ψυχική και νοητική μας υγεία συμπεριφορές και τις οποίες οι επιστήμες δεν μπορούν να θεραπεύσουν, με αποτέλεσμα η σχιζοφρένεια και οι παντός είδους διαστροφές να κτυπούν την πόρτα της ζωής μας. Ερώτημα: Εμείς ο Λαός, οι ελεύθεροι πολίτες αυτού τόπου, είμαστε ελεύθεροι, εσωτερικά και εξωτερικά να συζητήσουμε, να φιλοσοφήσουμε και διερευνώντας τις αιτίες των φαινομέ-νων να καταλήξουμε σε κάποια ορθά και χρήσιμα συμπερά-

48

σματα, για τους εαυτούς μας πρώτα, για τα παιδιά μας δεύτε-ρα και κατ επέκταση για την όλη κοινωνία μας και την Ζωή ε-κτενέστερα; Απάντηση: Ασφαλώς και έχουμε το δικαίωμα να ψάξουμε και να βρούμε την ερωτική αλήθεια που αναμφισβήτητα υπάρχει. ΝΑΙ, ήρθε η ώρα επιτέλους εμείς ο Λαός, τα θύματα αυτής της αισχρής επιβουλής και έντεχνα επιβεβλημένης άγνοιας από την Αρχαιότητα, να κινηθούμε διερευνητικά αναζητώντας την αλήθεια του έρωτα. Η οποία υπάρχει και βρίσκεται στο ση-μείο εισόδου μας στον σημερινό ερωτικό Λαβύρινθο των Δυτι-κών κοινωνιών. Εντός του οποίου ο Μινώταυρος, το τέκνο μιας ερωτικής διαστροφής, «Όπως οι πρόγονοι της Ανθρωπότητας είπαν κάποτε», εξακολουθεί να κατατρώγει μέχρι σήμερα την παρθενική αγαθότητα της ερωτικής μας ομορφιάς!! Σας βεβαιώ πως δυνάμεθα να επιστρέψουμε στην είσοδο του Λαβύρινθου, την έξοδο από το ΜΑΤΡΙΧ ή την σπηλιά του Πλά-τωνα, έχοντας οδηγό τον Μίτο των φυσικών νόμων της Δημι-ουργίας, την Ευφυΐα μας και την αγάπη προς τον Εαυτό μας πρώτα και τον Κόσμο δεύτερα. Ένας άνθρωπος που ΔΕΝ Αγαπά την Εαυτό του, ΔΕΝ μπορεί να Αγαπήσει τον Κόσμο. Και αυτή η έλλειψη σκοτώνει τα πάντα. Ξεκινώντας λοιπόν την αποκατάσταση της έννοιας και του βιώματος της ερωτικής αίσθησης, το αποκορύφωμα της ο-ποίας είναι η ερωτική εκστατική εμπειρία που εκτοξεύει την Ψυχή μας ή το Εγώ μας στον Ουρανό, σας Λέγω. Ο Έρωτας εί-ναι η δημιουργική ενέργεια του Σύμπαντος και εγώ, όντας ε-ρωτευμένος με τον έρωτα και το μεγαλείο του διαισθητικά και όχι εμπειρικά, όπως θα έπρεπε κατά την εφηβεία μου να γνωρίσω, μετά από πολλές απογοητεύσεις και την γενική ά-γνοια εκείνης της εποχής, που βλέπω να φτάνει μέχρι την τω-ρινή, άρχισα κάποτε Διερωτώμενος, να Διερευνώ και να ερωτώ τον εαυτό μου και τους άλλους, δασκάλους και λαϊκούς γιατί

49

συμβαίνουν όλα αυτά τα απογοητευτικά του Έρωτα, ακόμα και μέχρι την υποτίθεται πολιτισμένη εποχή μας. Και φυσικά κα-νείς δεν γνώριζε να μου απαντήσει με σαφήνεια τα του έρωτος στην εποχή της εφηβείας μου, όπως και τώρα συμβαίνει στις ποικίλες σχολές αυτογνωσίας που γεννήθηκαν και υπάρχουν στον τόπο μας αλλά και στον Δυτικό κόσμο ευρύτερα…. Εκτός της πορνογραφίας βεβαίως, που με βεβαιότητα από πά-ντα γνώριζε και επέβαλε ότι ο έρωτας είναι ο αυνανισμός με σύντροφο τα διάφορα είδωλα της εποχής, και στην καλλίτερη εκδοχή του, η πορνεία! Όλα τα άλλα που αργότερα στις περι-πέτειές μου γνώρισα, ήταν κρυμμένα στο σκοτάδι ή απαγο-ρευμένα. Θυμάμαι δε στην εφηβεία της παρέας μας, την δεκα-ετία του πενήντα, ότι ένα ποσοστό του 50%, εκείνης της συ-ντροφιάς, είχε αποδεχθεί και υιοθετήσει την πορνεία ως ερω-τική σχέση, με αποτέλεσμα οι συμβιβασμένοι με την πορνεία να μεταφέρουν στο συζυγικό κρεβάτι τους, τους καρπούς ε-κείνου του εκπορνευμένου έρωτα. Όλοι οι υπόλοιποι είχαμε προβλήματα με την πορνεία και τις αρρώστιες που συνήθως αυτή συνόδευε, όπως επίσης και με τον αυθεντικό όπως νομίζαμε έρωτα της τότε εποχής. Μιας και τα αγνά κορίτσια τότε, μετά από σοφές συμβουλές των μητέ-ρων τους, προτιμούσαν να αγαπήσουν τους ελάχιστους πλού-σιους που υπήρχαν τότε και καθόλου εμάς τους παρακατια-νούς. Εκτός όμως αυτών των συνηθειών ή εθισμών που τότε καθοδηγούσε τα βήματά μας στον έρωτα και τα δυο φύλα είχαμε πρόβλημα με τον αυνανισμό, μιας και ήταν η μοναδι-κή λύση στην πίεση της ερωτικής ανάγκης. Και οι οποίες πρα-κτικές αυνανισμού στην συνέχεια της ζωής μας, δημιούργησαν και μάλλον εξακολουθούν μέχρι την εποχή μας να δημιουρ-γούν μεγαλύτερα και διαρκέστερα προβλήματα στους εν α-γνοία ευρισκόμενους οπαδούς της πορνογραφίας και πορνεί-ας, με αποτέλεσμα την σταθερή και διαρκεί απομάκρυνση των δυο φύλων μεταξύ τους και της εχθρότητας που η απόσταση

50

και η έντεχνη ανάπτυξη της διαφορετικότητας μεταξύ μας προκαλεί. Ο Έρωτας είναι η κατ’ εξοχήν δημιουργική και ενο-ποιητική δύναμη των αντιθέτων του Σύμπαντος κι εμείς οι άν-θρωποι, έχοντας την ερωτική ικανότητα να συνθέτουμε και να αποσυνθέτουμε μέσω της ερωτικής ενέργειας, ιδέες, λέξεις, πράγματα και νοήματα, συνειδητά ή ασυνείδητα, αναδεικνυ-όμαστε απριόρι Συνδημιουργοί του Κόσμου. Τούτο σημαίνει πως ΔΕΝ είμαστε άμεσα υπεύθυνοι της ό-ποιας ερωτικής κατάστασης βρισκόμαστε σήμερα, φυσικής ή αφύσικης. Διότι ο Έρωτας, όντος λύνει τα μέλη όλων των Θεών και όλων των ανθρώπων, κυριαρχώντας επί της νοημο-σύνης, των αισθήσεων και της βούλησης Αυτών. Εκτός βε-βαίως της νοημοσύνης και βούλησης των διαφθορέων οι ο-ποίοι αξιοποιούν την γνώση τους στο να αυξήσουν την επικυ-ριαρχίας τους, καταστρέφοντας τις δικές μας ζωές. Αυτό παρακαλώ να το θυμάστε διότι όντος είμαστε θύματα ενός ερωτικού προγραμματισμού, που επίβουλα μας υπεβλή-θη κατά την εφηβεία μας, διότι όταν η ερωτική φωτιά ανάψει στην σάρκα, το Εγώ της όποιας προσωπικότητας, λαϊκής ή α-καδημαϊκής, χάνει την όποια βούλησή του και το άβουλο εγώ, βιώνει στην σάρκα του, τον προγραμματισμό της όποιας ερω-τικής έκφρασης του έχει επίβουλα, υποβληθεί! Θυμάμαι, πως στην ηλικία των 15 ετών είχε βρεθεί στα χέρια μου μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια του Γερμανού ιατρού Όσβαλτ Κόλλε και θυμάμαι επίσης πως από όλη την ανάγνωση αυτής της εγκυκλοπαίδειας είχε καρφωθεί τότε στην μνήμη μου η ακόλουθη διατύπωση. «Η ερωτική συμπεριφορά του ανθρώ-που προγραμματίζεται». Η διατύπωση επανήλθε στην μνήμη μου αυτόματα στο Άσραμ του Όσσο στην Ινδία το 1992 μετά από σαράντα χρόνια και στην ηλικία των 52 ετών.

51

Όταν, διερωτώμενος τα του έρωτα σε ένα περιβάλλον φυσιο-λογικής συμπεριφοράς και έχοντας ξεπλυθεί προηγουμένως από τις στερητικές ανοησίες των θρησκευτικών και φιλοσοφι-κών δασκάλων Δύσης και Ανατολής. Εκεί, σ’ αυτό Άσραμ, είδα ολοκάθαρα την μεγάλη ερωτική παγίδα εντός της οποίας φθειρόμαστε αργά και σταθερά και την οποία περιγράφω στο σύνολο των φιλοσοφικών μου εργασιών. Υπενθυμίζοντας σε Σας ότι φιλοσοφία ΔΕΝ είναι η παπαγαλία των σοφών του πα-ρελθόντος ή τα αποφθέγματά τους, τα οποία είναι μεν χρήσι-μα, αλλά μόνον ως σημεία αναφοράς της υπό μελέτης έρευνας που έχουμε. Φιλοσοφία είναι η έρευνα των αιτιών που προκα-λούν τα φαινόμενα και όχι η αντιμετώπιση ή αντιπαράθεση με τα φαινόμενα. Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας που μας επεβλή-θη έμμεσα, μέσω των ΜΜ Εξαχρείωσης αυξάνει την απόσταση της Αγάπης μεταξύ μας και μας καταδικάζει στην μοναξιά. Η Ελληνική είναι μια γλώσσα Έρωτος διότι οι λέξεις της παρά-γονται από την λέξη, Λέγω. Η αρχική έννοια της οποίας εμφα-νίσθηκε στην Ηλιάδα του Ομήρου και σήμαινε, πλαγιάζω ερω-τικά και την οποία ιδιαίτερη αυτή έννοια αναπτύσσει εξαιρετι-κά ο κύριος Ηλίας Νικολούδης στο βιβλίο του «Έρως και Λό-γος» εκδόσεις Ιδεοθέατρον όπου και λέγει. Η Ελληνική είναι η μόνη γλώσσα στον Κόσμο όπου οι λέξεις παράγονται από το «Λέγω», του οποίου το αρχικό νόημα ήταν «πλαγιάζω ερωτι-κά». Η Ανθρωπότητα, λέγει ο κύριος Νικολούδης μίλησε με το Ελληνικό Λέγειν και δήλωσε ότι το Είναι, είναι Λόγος και ο Λό-γος Έρως. Εξ ου και το ρητό του άριστου Παρμενίδη. Το Γαρ Νοείν Εστίν τε και Είναι. Εδώ, θα μου επιτρέψετε να κάνω μια χρήσιμη λογική παρέν-θεση. Το Είναι, όπως ακριβώς δηλώνετε από τον κύριο Νικο-λούδη, όπως και του Παρμενίδη βεβαίως, είναι το τρίτο πρό-σωπο στον ενεστώτα χρόνο, του σημαντικότατου Ελληνικού

52

ρήματος ΕΙΜΑΙ. Και το οποίο ρήμα, ΔΕΝ υπήρχε σε καμία πα-λαιότερη γλώσσα της πλανήτου μας μέχρι την εμφάνισή του στην Ελληνική. Εξακολουθεί δε να απουσιάζει από την Αραβι-κή, την Σανσκριτική, την Μανδαρίνικη Κινεζική και από όλες τις γλώσσες της Αφρικής, οι οποίες εκτός του ρήματος ΕΙΜΑΙ, δεν έχουν χρόνους στις γλώσσες τους, όπως και τις κτητικές αντω-νυμίες Μου Σου Του. Επισημαίνοντας, πως οι Λαοί που δεν έ-χουν στις γλώσσες τους αυτές τις κτητικές αντωνυμίες και α-ριθμούς, είναι αδύνατο να κατανοήσουν το νόημα της ατομι-κής ιδιοκτησίας, και τον εγωκεντρισμό να κτίσουν επιστήμες. Το εντελώς φυσικό φαινόμενο στις δικές μας κοινωνίες. Και το ερωτικό ερώτημα που επιθυμώ να θέσω στο σημείο αυ-τό είναι. Τι Υπαρξιακό ή Οντολογικό νόημα υπάρχει σε ένα ΕΙΜΑΙ ή ΕΙΝΑΙ χωρίς ένα ΕΓΩ που σκέπτεται και βούλεται ε-ντός του; Διαβάστε παρακαλώ δυο φορές! Μπορούμε να πούμε πως την εποχή του Παρμενίδη ΔΕΝ υπήρ-χε στην τότε γραμματεία το Εγώ, ως προσωπική αντωνυμία; Και εγώ θα σας απαντήσω πως ΝΑΙ, δεν υπήρχε το λήμμα Εγώ ως προσωπική αντωνυμία διότι απλά αυτό το όνομα και το νό-ημά του κτίσθηκε από τους γραμματείς της Αλεξανδρειανής Βιβλιοθήκη περίπου στο 100 π.χ. και κάτω από την εποπτεία του Ιερατείου της Ίσιδος και αποδεικνύεται από το Αρετολόγιο της Ίσιδος που ανακαλύφθηκε το 1963 στην Θεσσαλονίκη στο υπόγειο ενός ασύλητου Ιερού της Αφροδίτης. Και το οποίο Α-ρετολόγιο ανακάλυψα αναρτημένο στο περίπτερο 5 του Αρ-χαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης το 2014. Αντίγραφο του οποίου τοποθέτησα στο άλλο βιβλίο μου «ΕΓΩ, ό Άνθρωπος» Ο κύριος Νικολούδης συμπληρώνει επίσης, ότι η αρχική έννοια της λέξης Λέγω, βρίσκεται στο ρήμα Λέχωμαι που σημαίνει κείμαι, ξαπλώνω, εξ ου και Λέκτρον που σημαίνει κρεβάτι και η λέξη Λέχως, που σημαίνει το συζυγικό ή ερωτικό κρεβάτι. Έν-νοιες που έχουν επιβιώσει στο λεχώνα, την γυναίκα που μόλις

53

γέννησε και είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Ιδιαίτερο δε ενδια-φέρον παρουσιάζουν και τα παράγωγα του λήμματος Λέγω, όταν π.χ. δ ι α - λέγουμε κάτι. Όταν εξαπλώνουμε μπροστά μας είτε νοερώς είτε πρακτικώς ένα πλήθος ιδεών ή πραγμάτων ή γραμμάτων και κάνουμε επιλογή των σημείων που μας ενδια-φέρουν από αυτά που έχουμε εξαπλώσει μπροστά μας για να συνθέσουμε κάτι νέο. Ενώ οι λέξεις δ ι ά-λ ό γ ο ς, διαλέγεσθε και διαλογισμός, κάνουν Λόγο για ανθρώπους που επιλέγουν λέξεις με τις οποίες συνδιαλέγονται, συνάπτοντές τες ερωτικά, για να εκφράσουν λογικά τες σκέψεις, τα αισθήματα και συ-ναισθήματά τους. Και όπου τα ΣΥΝ και τα ΔΙΑ οδηγούν σε Συμφωνίες και Διαφωνίες που προκύπτουν από μια τέτοια ε-ρωτική συνεύρεση ανθρώπων όπου συνάπτουν λέξεις σε νοή-ματα, ιδέες και συμπεράσματα. Άρα, όταν συνομιλούμε ή συν-διαλεγόμεθα, ουσιαστικά ερωτοτροπούμε μέσω των λέξεων και των νοημάτων μέχρι να φτάσουμε στην ηδονή της συμφω-νίας των λέξεων και των νοημάτων που μας ενδιαφέρουν. «Για αυτό ακριβώς οι καφετερίες μας είναι πάντα γεμάτες από πλήθος ανθρώπων που ερωτοτροπεί παθιασμένα με λέξεις, προκειμένου να φτάσει σε ποικιλία ερωτικών, φιλοσοφικών ή πολιτικών συμπερασμάτων και αποφάσεων.» Η δε ερωτική συνεύρεση των λέξεων και πράξεων επιτυγχάνεται μόνον όταν εμφανισθεί η Αρμονία των νοημάτων σε ένα ηδονικό συμπέ-ρασμα. Σημειώστε δε ότι η Αρμονία είναι η όμορφη θυγατέρα που απέκτησαν ο Άρης και η Αφροδίτη από τον θυελλώδη Έρωτά τους. Άρα, όταν εμείς συνομιλούμε ή ομιλούμε, όπως εγώ κάνω αυτή τη στιγμή, ουσιαστικά ερωτοτροπούμε μέσω μιας γλώσσας που οι λέξεις τις διαρκώς μας υπενθυμίζουν ότι η Αρχή δημιουργίας του Κόσμου είναι ο Λόγος που προκύπτει εκ του Θεού Έρωτος. Εν αρχή ην ο Έρως και ο Λόγος του Έρω-τος, το Έργο που προκύπτει! Μήπως και το έργο του Αβρααμι-κού Θεού από έρωτα δεν προκύπτει; Αλλά αυτό κατέληξε σα-διστικό τελικά!

54

Στο φυσικό θεολογικό σύστημα του Ορφισμού που εξελίχθηκε μέχρι την εποχή του Μεγ. Αλέξανδρου. (Διευκρίνιση. Φυσικοί φιλόσοφοι ήταν αυτοί που είχαν σημείο αναφοράς της σκέψης τους, την Λογική της Φύσης, που εκφραζότανε στους Νόμους λειτουργίας της.) Μετά τον Μ. Αλέξανδρο άρχισε να πλεονάζει η εγωκεντρική φιλοσοφία φτάνοντας μέχρι την εποχή μας. Στην φυσική φιλοσοφία δηλώνεται, ότι ΔΕΝ υπάρχει δημιου-ργία εκ του μηδενός και ότι ο Κόσμος διαρκώς πεθαίνει και αναγεννάτε αενάως κάτω από την εποπτεία των Θεών του Έρωτα και της Ανάγκης!! Όπως ακριβώς και η Κβαντική υπο-στηρίζει σήμερα, αλλά χωρίς τον έρωτα και την ανάγκη. Συμφωνώντας με την Κβαντική και οι φιλοσοφίες της Άπω Α-νατολής, διότι και στην Άπω Ανατολή ο Έρωτας και όλα τα πα-ράγωγά του όπως οι Έλληνες τα κατέθεσαν, απουσιάζουν. Στον δε Ορφικό πάπυρο του Δερβενίου, στην Θεσσαλονίκη, που βρέθηκε απανθρακωμένος πριν 50 χρόνια στον ομώνυμο λόφο και τα ευρήματά του δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί, ε-κτός από κάποια σπαράγματα, αναφέρεται ακριβώς. «Ο σημερινός αισθητός Κόσμος υπήρχεν ανέκαθεν, αλλά σε διαφορετική μορφή. Τα στοιχεία, τα όντα και τα εόντα που τον συγκροτούν τώρα, υπήρχαν αεί «δηλαδή από πάντα», ανάκατα σε ένα απροσδιόριστο περιβάλλον. Από την σύ-γκρουσή τους, λέγει ο πάπυρος, όταν παρενέβη η Αρχή του Νου, (Του Εγώ) σχηματίσθηκαν τα Νυν Εόντα, δηλαδή ο σημε-ρινός νοήμον και αισθητός κόσμος». Εδώ επιθυμώ να κάνω μια ολιγόλεπτη αναφορά και να ερμηνεύσω την προηγούμενη ση-μαντική φράση, η οποία πιστεύω ότι μπορεί μεν να μην γίνεται άμεσα κατανοητή, αλλά είμαι βέβαιος ότι ακουμπά μια ευαί-σθητη διαισθητική χορδή μέσα σας. Δεν αισθάνεστε ότι κάτι θετικό κρύβετε σ’ αυτό που ο πάπυρος περιγράφει;

55

Ποια είναι αυτά τα στοιχεία τα όντα και τα εόντα και πότε ή-ταν έτσι ανάκατα σε ένα απροσδιόριστο περιβάλλον; Σύμφωνα με τις τελευταίες γεωλογικές, παλαιοντολογικές και βιολογικές έρευνες και τα συμπεράσματα που προέκυψαν μέ-σα στα πλαίσια των επιστημονικών ερευνών της θεωρίας της Γαίας. Πριν από 600 εκατομμύρια χρόνια η στεριά της πλανή-του Γαίας ήταν τελείως κενή ζωής, ενώ στις θάλασσες, υπήρχε ένας διαρκής οργασμός ζωής σε αυτοαναπαραγόμενους οργα-νισμούς. Όταν έξαφνα, την προαναφερόμενη χρονική περίοδο, τα βακτηρίδια που πρόσφατα ονομάσαμε ευκαριώτες, μετέ-χοντας σε μια πυρηνική έκρηξη Έρωτος, άρχισαν να ανταλλά-σουν τα γονίδιά τους για πρώτη φορά, μέσα στις αρχέγονες εκστατικές θάλασσες της Γαίας και οι οποίες τότε, έβραζαν δη-μιουργικά κάτω από τις φλογερές ακτίνες του Ήλιου μας και τα ηφαίστεια της Γαίας.. Ήταν η εποχή που εμφανίσθηκαν ο Θεός Έρως και η Θεά Ανάγκη των Ορφικών και οι οποίοι Θεοί έφε-ραν μαζί τους την Αρχή του Νου, (Του Εγώ) η οποία είναι απα-ραίτητη και στους δυο, προκειμένου να βάλουν τάξη στο Χάος και να κτίσουν τον κόσμο από τον οποίο κι εμείς εκπορευθή-καμε. Και ερωτώ: Αυτός ο Νους (Εγώ) που συνέβαλε στην εξέ-λιξη της ζωής, όπως ο πάπυρος γράφει, είχε νοημοσύνη και βούληση, προκειμένου ο Έρως και η Ανάγκη να ολοκληρώνουν τα έργα τους μέχρι σήμερα; Ασφαλώς και είχε. Τι περί Νου λέγουν οι αρχαίοι μας; Κατά την σχολή Αναξαγόρα, (δάσκαλος του Περικλή, ο οποίος φαίνεται να διέθετε εκείνο το έκτακτο των Όντων), Νους είναι η δύναμις ήτις εισεχώρησεν εις το αρχικόν Χάος των ανάμι-κτων στοιχείων και διεκόσμησεν αυτά, ήτοι εδημιούργησε την τάξιν του Σύμπαντος, άνευ της οποίας δεν θα υπήρχεν Κόσμος, υποκείμενος εις οιονδήποτε νόμον και νοητός καθ’ οιονδήποτε τρόπον δια τον άνθρωπο. Ο Θεόφραστος και ο Στράτων ο

56

Λαμψακινός, θεωρούν ότι ο Νους (Εγώ) είναι μεν έμφυτος των ανθρώπων αλλά και προϊόν εξελίξεως. Λέγει η Μεγάλη Ελλη-νική Εγκυκλοπαίδεια. Και παρακαλώ προσέξτε ιδιαίτερα αυτό, το προϊόν εξελίξεως του Νου (Εγώ)!! Διότι: Ο Θείος Νους, ΔΕΝ μπορεί να είναι προϊόν εξελίξεως διότι είναι αιωνίως και αυθύπαρκτος μέσα στην Δημιουργία. Αλλά ο ανθρώπινος Νους ΝΑΙ, είναι προϊόν εξελίξεως δηλαδή εκπαιδεύσεως, Κατά δε τους μετέπειτα Στωϊκούς, ο ανθρώπι-νος Νους (Εγώ) είναι όντος απόσπασμα του Κοσμικού Νου. Και Ερωτώ: Δύναται να υπάρξει ένα οποιοδήποτε έργο, πνευματικό ή υλικό, χωρίς την επενέργεια μιας Σκέψης και μιας Βούλησης μέσα στον χώρο του Σύμπαντος. Ή, του Νου μας, που περιέχει και εποπτεύει ακόμα και το Σύμπαν;; Απάντηση: Όχι βεβαίως. Τότε ποιο είναι Αυτό που σκέπτεται και βούλεται μέσα στον χώρο του Νου μας;; Το Εγώ ασφαλώς. Επιστρέφουμε στο θέμα του Έρωτα. Ο έρωτας είναι η δημιουργική αρχή του Σύμπαντος και ο άν-θρωπος, είναι Συνδημιουργός Αυτού, η εξιδανικευμένη ερωτι-κή του έκφραση τον ανεβάζει στον ουρανό, η αγοραία τον κα-τεβάζει στην κόλαση. Στο ερώτημα δε ποια είναι η εξιδανικευ-μένη δράση, την απάντηση έδωσε ο Αριστοτέλης. Η Μεσσότης. Που ερμηνεύω ως χριστή διαχείριση του πόνου και της ηδονής, χρηστή διαχείριση του καλού και του κακού, χριστή διαχείριση του πλούτου και της φτώχειας, χριστή διαχείριση όλων των αντίθετων μερών του Κόσμου και του Εαυτού μας. Επισημαί-νοντας προς όλους εσάς και εμάς ότι η μονομερής τοποθέτησή μας στην πλευρά του κακού ή του καλού, σκοτώνει την Ζωή, η οποία αρέσκετε να εξελίσσεται παιγνιδίζοντας μεταξύ των α-ντιθέτων της!!

57

Η εμφάνισή μας στην πλανήτη μας είναι το μέγιστο και τελευ-ταίο στάδιο του συνολικού Ερωτικού Έργου της Γαίας. Και εί-μαστε Εμείς, αυτοί που βρισκόμαστε σ’ αυτό το τελευταίο βή-μα εξέλιξης, αγνοώντας το αίτιο της δημιουργίας μας!! Και αυτή η άγνοια έχει μεγάλο κόστος ηδονής. Πολύ μεγάλο, διότι όλο αυτό το υπέρτατο μεγαλείο του έρωτα και της ηδονής, που κάθε δημιουργική πράξη περιέχει, είναι έντεχνα φορτωμένο με τρόμους, φαντάσματα, φόβους και μί-σος που χάνει κάθε Θείο μεγαλείο και μετατρέπεται στο αντί-θετό του. Και τούτο, διότι ένα ερωτικά ευτυχισμένο άτομο εί-ναι ένα σ’ όλα καλό άτομο και ένα ανέραστο ένα σ’ όλα κακό και πρώτα προς τον Εαυτό του. Όταν, φορτωμένο ενοχές, φό-βους και άγνοια, απορρίπτει τον Εαυτό του και φθονεί το πο-λυτιμότερο πράγμα που κατέχει στην Ζωή. Και επειδή διέγειρα την περιέργειά σας περί του σκοπού της δημιουργίας μας, σας λέγω την άποψή μου την εμπνευσμένη από την θεωρεία της Γαίας. Αναμφισβήτητα η Ζωή Άρχεται από δυο πανίσχυρα ερωτικά ένστικτα, της επιβίωσης και της αναπαραγωγής. Η Γαία απέδειξε ότι επιβιώνει δυναμικά τέσσερα δισεκατομ-μύρια χρόνια εξελίσσοντας την Ζωή μέχρι την εποχή μας. Ερώτημα: Πως αυτός ο ζωντανός οργανισμός της Γαίας θα μπορούσε να διασπείρει την εξαίσια ομορφιά της στο Σύμπαν αφού η αναπαραγωγή είναι Νόμος του Σύμπαντος; Τα λουλούδια δεν διασπείρουν τα σπέρματά τους στο άπειρο διάστημα της Γαίας; Βεβαίως και το κάνουν, κατά συνέπεια, είμαστε τα ζωντανά σπέρματα της Γαίας, τα δυνάμενα να δι-ασπείρουμε την εξαίσια ομορφιά της στα πέρατα του Κόσμου. Επαναλαμβάνω: Είμαστε τα ζωντανά σπέρματα της Γαίας, και άλλη ιδιότητα, τιμιοτέρα για εμάς, ΔΕΝ υπάρχει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον από τον ερωτευμένο με την Ζωή, Αυτεξούσιο άνθρωπο και όχι τον ερωτευμένο με το χρή-

58

μα. Όχι τον ανέραστο που εκπορνεύει την ζωή εμπορευό-μενος τα πάντα. Τώρα το πώς από σπέρματα καταλήξαμε τα απόβλητα της Γαίας, το ερμηνεύω στα δυο βιβλία που κρατά-τε. Και φτάνω στο τέλος αυτού του κεφαλαίου με μια αναφο-ρά στα Αρχέτυπα. Ο Έρωτας, ο Τοκετός και ο Θάνατος είναι συμπεριφορές του φυσικού μας σώματος που περιλαμβάνο-νται σε ένα ενιαίο Αρχέτυπο, το οποίο εδρεύει στο εγκεφαλο-νευρικό μας σύστημα και το οποίο, λειτουργώντας αυτόνομα και αντανακλαστικά, έχει το από την Δημιουργία εντελώς δικό του πρόγραμμα λειτουργίας. Και το οποίο Αρχέτυπο έχει εντε-λώς διαστρεβλωθεί στην εποχή μας, οδηγώντας την Ανθρωπό-τητα στην σημερινή παγκόσμια κατάσταση ερωτικού χάους, ερωτικής αναρχίας, ερωτικής βαρβαρότητας και μέγιστου σω-ματικού και ψυχικού πόνου. Κατά συνέπεια οι απαντήσεις που βρήκα ερωτοτροπώντας με τις ιδέες και πρακτικές του έρωτα σε όλα τα πλάτη και μήκη της πλανήτου Γαίας που βρέθηκα, θα πρέπει να ακουμπάν ένα μεγάλο μέρος της αντικειμενικής αλήθειας για τον έρωτα όπως τον κατανόησα. Η λέξη Αρχέτυπο εμφανίσθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα από τον ψυχίατρο Κάρλ Γιούνκ και ήρθε στην Ελλάδα αρχές της δεκαετίας του 70, με την τότε άνθηση της εσωτερι-κής φιλοσοφικής βιβλιογραφίας και σε μια μεγάλη προσπά-θεια αυτογνωσίας που ξεκίνησε την εποχή των Χίπης, της ΡΟΚ μουσικής και της επανάστασης του 68 στο Παρίσι. Μια επανά-σταση αυτογνωσίας από την οποία απουσίαζε ολοκληρωτικά ο Ελληνικός ερωτισμός όπως και οι Αρχαιοελληνικές πρακτικές αυτογνωσίας. Γιατί άραγες; Μια επανάσταση που είχε σημαία της τον σεξισμό και ο ο-ποίος σεξισμός, με την βοήθεια και συμβολή των ναρκωτικών της πορνογραφίας και του χρήματος βεβαίως, που παραδόξως έρρεε τότε άφθονα στους Λαούς της Ευρώπης, μας οδήγησε σήμερα εδώ, στην καθόλου κολακευτική για την Ανθρωπότητα

59

πνευματική και υλική κατάσταση πτώσης. Εφ όσον τα πάντα πλέων κατέληξαν εμπορεύματα, ακόμα και τα σώματα και οι Ψυχές μας! Ποιος, εκτός ελαχίστων, δεν πουλά την ψυχή του για ένα σημαντικό στρατιωτικό ή πολιτικό αξίωμα έναντι πινα-κίου φακής; Η λέξη Αρχέτυπο πέρασε σαν ένας διάττοντας αστέρας από τους φιλοσοφικούς κύκλους της πλανήτου μας και έφυγε χωρίς να αφήσει πολλές και χρήσιμε αναμνήσεις, παρά το ότι η Ελ-ληνική λέξη Αρχέτυπο και το αισθαντικό αντίκτυπό της, συγκί-νησε και έδωσε κάποιες ελπίδες κατανόησης του ερωτικού κό-σμου μας με την εμφάνισή του. Και Εγώ, σαν ένας φλογερός και ατίθασος Κριός που πάντα είμαι, έχοντας διαρκώς τις κε-ραίες μου ανοιχτές στις ιδέες του Ουρανού της Γαίας και του Ανθρώπου, κάποτε έφτασα στο εξής περί Αρχετύπου λογικό συμπέρασμα και το οποίο θα περιγράψω στην σημερινή μας παρέα με ένα απλό παράδειγμα. Έχουμε μια βίδα 8 χιλιοστών και όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτή η βίδα δέχεται ένα παξιμάδι επίσης 8 χιλιοστών προκειμένου να λειτουργήσει για τον σκοπό που πλάσθηκε. Να ενώσει δηλαδή δυο πράγματα ισχυρά. Αν λοιπόν στην ίδια βίδα βάλουμε ένα παξιμάδι 7,9 χιλιοστά η βίδα θα μπορέσει να λειτουργήσει ι-κανοποιητικά, αν ένα 7,8 καλούτσικα, αν ένα 7,7 χιλ. λίγο χει-ρότερα και αν τελικά προσπαθήσουμε με ένα παξιμάδι 7,6 χι-λιοστά ΔΕΝ μπορεί καθόλου να λειτουργήσει. Προανέφερα ότι το Αρχέτυπο που περιλαμβάνει τον έρωτα, τον τοκετό και τον θάνατο είναι ενιαίο και έχει ένα δυναμικό και σημαντικό χαρακτηριστικό. Όταν, Ένα από τα τρία μέρη αυτού του Αρχέτυπου τίθεται σε δράση, η βούληση της προ-σωπικότητας υποχωρεί σταδιακά μέχρι και την μηδενική της θέση. Και το Εγώ, άβουλο μεν αλλά ζωντανό, παρακολουθεί

60

και βιώνει το καλό ή κακό πρόγραμμα συμπεριφοράς που επι-βάλλεται στις ανάγκες του Αρχέτυπου. Ο Άνθρωπος, όντας Συνδημιουργός του Κόσμου και εν δυνάμει αυτεξούσιος, έχοντας κατανοήσει τους Νόμους του Κόσμου, δεν άργησε, παραβιάζοντας τους Νόμους της Δημιουργίας, να διαστρεβλώσει προς ίδιον όφελος το συγκεκριμένο Ερωτικό Αρχέτυπο, τοποθετώντας στην βίδα του ένα δικής του κατα-σκευής παξιμάδι-πρόγραμμα, που αφ ενός διαστρεβλώνει την Αρχέτυπη λειτουργία του έρωτα και στα τρία προαναφερόμε-να μέρη του (Έρωτας-Τοκετός-Θάνατος) και αφ ετέρου δίδει την δυνατότητα στον διαφθορέα, ρυθμίζοντας την πίεση ή διάμετρο του παξιμαδιού, να εκμεταλλεύεται την δημιουργική ενέργεια του έρωτος προς επίτευξη των δικών του ιδιοτελών ονείρων επικυριαρχίας ή εξουσιολαγνείας. Αδιαφορώντας ολοκληρωτικά για την απώλεια ευδαιμονίας του αρρωστημέ-νου πλέον υποκειμένου του. Διευκρίνιση, το παξιμάδι διαστρέβλωσης στον έρωτα είναι η αμαρτία-πορνογραφία. Στον τοκετό το επισκληρίδιο και το σφαγείο του μαιευτηρίου. Και στον θάνατο, η ολοκληρωτική άγνοια του ανθρώπου ότι το πέρασμα στο επέκεινα, βιώνεται μέσα σε μια εκστατική πανδαισία ερωτικής ευδαιμονίας, όταν αυτόματα, Θείας εντολής, ο αδένας υπόφυση εκλύει μια ικανή ποσότητα ενδορφινών, ως αντίδωρο της φύσης προς την πο-ρεία της Ψυχής στο επέκεινα.

Επίλογος του άρθρου. Όταν ο άνθρωπος απέκτησε επίγνωση της γενεσιουργού ερω-τικής του προέλευσης και ενέργειας, η δημιουργική ουσία του έγινε και γίνεται κατανοητή μόνον από τα όντα που συνδιαλέ-γονται στην ελληνική γλώσσα. Μόνον μέσα από την κατανόηση

61

των λημμάτων της Ελληνικής γλώσσας μπορούμε να γνωρί-σουμε Τον Εαυτό μας, το πολυτιμότερο αγαθό που έχουμε και αυτό γίνεται εμφανές από την αδυναμία των Ανατολικών δα-σκάλων σε θέματα αυτογνωσίας, η παιδεία των οποίων σε σχέση με την Ελληνική, κάνει οπαδούς και όχι ελεύθερους, δυ-νατούς και υγιείς ανθρώπους.

62

Τοκετός. Πολλοί πιθανόν θα διερωτηθείτε τώρα τι σχέση έχει ο Έρωτας με τον τοκετό, αλλά και μόνον η ανάδυση αυτού του ερωτήμα-τος αφ ενός δείχνει την άγνοιά σας και αφ ετέρου θα ενεργο-ποιήσει αμέσως την διαίσθησή σας, ότι κάτι μυστικά συμβαίνει εδώ και ίσως, για πρώτη φορά στην ζωή σας, να αισθανθείτε μια ακτίνα φωτός να διαπερνά τον απέραντο χώρο του Νου σας! Έχουμε διδαχθεί συνειδητά από τις επιστήμες μας το ψευδός, να βλέπουμε τα πράγματα και τις ιδέες σε κάθε το-μέα της ζωής μας, μεμονωμένα και μη συσχετιζόμενα μεταξύ τους. Η μαιευτική π.χ. βλέπει μόνον τον τοκετό και καθόλου την ποιότητα και την ερωτική πράξη που έφερε τον τοκετό. Όπως επίσης και η παιδιατρική, η οποία βλέπει το εγκαταλε-λειμμένο από την μαιευτική νεογνό, αμέσως μετά τον τοκετό, χωρίς να γνωρίζει τι προηγήθηκε κατά την διάρκεια του τοκε-τού και κυρίως, την ποιότητα της πρώτης Ιερής Αναπνοής του νεογέννητου ανθρώπου. Όπως και την φυσιολογική προσαρ-μογή των υπολοίπων οργάνων του Μέγα Σώματός του κατά το επόμενο δεκαήμερο. Είμαι βέβαιος ότι δεν αισθάνεσθαι καλά, ιδιαίτερα εσείς οι μητέρες, ενθυμούμενες αυτά που συνέβη-σαν κατά την διάρκεια του δικού σας τοκετού. Εγώ που γράφω αυτά, είμαι ένας γονιός που το 1978, 1979 και 1983 εμπνευ-σμένος από τον Γάλλο μαιευτήρα Φρεντερίκ Λε Μποαγιέ ξε-γέννησα τα 3 παιδιά μου, πληρώνοντας έξτρα τις υπηρεσίες ενός έντιμου μαιευτήρα ιατρού, ο οποίος δέχθηκε την πρότα-σή περί ενός φυσικού τότε, εντελώς αντιδεοντολογικά πράττο-ντας. Ερώτημα: Αυτή η αρρώστια της Ιατρικής να βλέπει το περιστα-τικό και κατά ειδικότητα και περιστατικό, και όχι τον Άνθρωπο, εξυπηρετεί τον Άνθρωπο, την Ιατρική και του γιατρούς Ή τους διαχειριστές-εκμεταλλευτές της Ιατρικής επιστήμης;

63

Σημειώνοντας πως οι Αρχαίοι Σοφοί μας έλεγαν. Κάλλιων το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν!! Ας προχωρήσω την ιστορία μου. Πρέπει να ήταν γύρο στο 1953 αν θυμάμαι καλά, όταν το Ελλη-νικό κράτος, με νόμο, απαγόρευσε στις μαμές εκείνης της επο-χής να ασκούν το λειτούργημά τους σε περιοχές όπου υπήρχαν μαιευτήρες και παρεχώρησε σταδιακά στην τότε αναδυόμενη μαιευτική επιστήμη, το προνόμιο της αποκλειστικότητας στον τοκετό. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στην Αφρική, στην Άπω Ανατολή, ακόμα και στους λαούς του Αρ-κτικού Κύκλου. Όπου, κατά κάποιαν παράξενη διάθεση, η ε-ξουσία στέλνει ακόμα και ελικόπτερα παντός καιρού, προκει-μένου να μεταφερθούν οι τεκούσες στα νοσοκομεία για να υποστούν αυτές και τα παιδιά τους όλα αυτά που εδώ καταγ-γέλλω. Σκοπεύοντας κατά την γνώμη μου, (Η επιστήμη, όχι οι μαιευτήρες) στην καταστροφή της πιο ευαίσθητης χορδής της ανθρώπινης αισθαντικότητας και της πηγής του ηθικού συνε-χούς, της ανθρώπινης φυλής. Σας ακούγεται παράξενο και μυστήριο, Ηθικό Συνεχές της αν-θρώπινης φυλής. Τώρα που το έγραψα ήρθε στην μνήμη μου, ότι αυτό το Ηθικό Συνεχές πρέπει να υφίσταται σε όλα τα θη-λαστικά, διότι όλα τα θηλαστικά κυοφορούνται σε μια Άγια και Μακάρια Μήτρα, καλά προστατευμένη από ένα ρωμαλέο σώ-μα. Που αλλού μπορεί να έχει θεμέλιο αυτό το ανθρώπινο δυ-ναμικό του ηθικού συνεχούς εκτός της ενδομητρίου μακαριό-τητας και την μητρική αγκαλιά μετά τον τοκετό. Ναι, εδώ είναι η φυσική φωλιά της ανθρώπινης Ηθικής βάσης. Και αυτό το απόρθητο μέχρι τώρα φυλάκιο ηθικής, της ανθρώπινης φυλής, άρχισε να βάλλεται από την επιστήμη της Μαιευτικής από το 1948 και μετά, μέσω των Αμερικανικών σχολών ευγονικής, έ-χοντας κατακτήσει όλον τον πλανήτη σήμερα. Πόσο παράξενη είναι η Ζωή, μια πανίσχυρη και αριστοτεχνική επιβουλή με

64

μέγιστο βεληνεκές κακίας μίσους και αποτελεσματικότητος που από το 1948 εδραιώθηκε στους επιστημονικούς κύκλους της Αμερικής και τον Δυτικό κόσμο, με σκοπό να εκφυλίσει το ανθρώπινο είδος. Αποκαλύπτεται σήμερα εδώ, από δυο φί-λους, έναν συγγραφέα και έναν ποιητή σε μια τυχαία τηλε-φωνική συνάντηση που έγινε το 2018 προς 19. Ναι, το Απόλυ-το Ηθικό Συνεχές του ανθρώπου θεμελιώνεται στην ενδομή-τρια μακαριότητα, την φυσιολοική πράξη του τοκετού και την Μητρική αγκαλιά στην συνέχεια. Αλλά ΔΕΝ είναι μόνον αυτό, είναι και κάτι απείρως μεγαλύτερο. Πάνω σ’ αυτό το Ηθικό Συ-νεχές της ενδομητρίου μακαριότητας, στηρίζετε όλη η παπα-ρολογία περί θεών διαβόλων, παραδείσων και κολάσεων και όλα τα συναφή, που πανέξυπνοι Ιερείς όλων των Θρησκειών εδραίωσαν πάνω στην προαναφερόμενη αισθαντική βεβαιό-τητα του Μέγα Σώματός μας. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την βεβαιότητα ότι το Θείο είναι άπειρο, άμορφο, άλογο. Αλλά αι-σθαντικό ως προς την ύπαρξή του. Αυτή η αισθαντική βεβαιό-τητα μόνον κατά την ενδομήτρια κυοφορία μπορεί να εδραιω-θεί στις μνήμες του σώματος και να δώσουν στο έλλογο Εγώ την δυνατότητα να θεμελιώσει όλα τα περί Θεών θεωρήματά του. Άραγε οι γυναίκες της Αφρικής και της Άπω Ανατολής που έχουν τα παιδιά στις πλάτες τους, γνωρίζουν το μέγιστο αγαθό που κληρονομούν στα παιδιά τους και την Ανθρωπότητα; Και το Μέγιστο ερώτημα που θέτω τώρα εδώ, εγώ, ο συγγρα-φέας αυτού του βιβλίου είναι: Γνώριζαν οι επιστήμονες της μαιευτικής το 1948 στην Αμερική, το μέγεθος του κακού που έκαναν στην ανθρώπινη φυλή, όταν εδραίωναν και κάλυπταν δεοντολογικά το σημερινό σφαγείο του μαιευτηρίου. Την κα-τακρεούργηση του γυναικείου σώματος, το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας και το πέταγμα του νεογέννητου ανθρώπου στον Καιάδα του βρεφικού θαλάμου; Γνώριζαν τις χιλιάδες ή και ε-κατομμύρια των κουζουλών που θα γεννιόταν με την απάν-θρωπη αυτή μέθοδο τοκετού που επέβαλαν και επιβάλουν, σ’

65

όλες τις γυναίκες της Πλανήτου μας; Γνώριζαν τον πόνο που προκαλεί ένα σπαστικό παιδί μέσα σε μια οικογένεια όταν προκύψει από έναν τοκετό σφαγείου; Και ερωτώ: Γνώριζαν και γνωρίζουν οι σημερινοί μαιευτήρες τις συνέπειες στην ψυχική και οργανική υγεία της Ανθρωπότητας ενός τέτοιου βάναυσου τοκετού, ο οποίος εκτός από τα προαναφερθέντα, καταστρέφει και την οποιαδήποτε ερωτική ισορροπία ανάμεσα στο αντρό-γυνο; Για να απαντήσω Ναι, οι δημιουργοί αυτής της μέγιστης πράξης κακίας και γνώριζαν και ήθελαν να κάνουν αυτό που τώρα γίνεται εντεταλμένα σε όλη την Ανθρωπότητα. Διότι τώ-ρα, μετά από πάμπολλα ηθικά, πολιτικά, οικονομικά και στρα-τιωτικά εγκλήματα που έχουν παντού γίνει, η Ελίτ που διευθύ-νει τις τύχες της Πλανήτου μας, και μπορεί και θέλει να ηγείται κουφών, τυφλών, ευνουχισμένων, αναξιοπρεπών και ανίσχυ-ρων δούλων. Και Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, κα-ταγγέλλω αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας από αυτές τις σελίδες, διότι εγώ ξεγέννησα τα τρία παιδιά μου και γνωρί-ζω από πρώτο χέρι την διαφορά. Παρένθεση: Ήταν το 1978 όταν μετά τον πρώτο φυσικό τοκετό της συζύγου μου, μίλησα με τον τότε πρόεδρο του ιατρικού συλλόγου Θεσσαλονίκης ιατρό καρδιολόγο κύριο Περικλή Σφυρίδη και αφού του εξέθεσα τα ψυχικά και οργανικά πλεο-νεκτήματα του φυσικού τοκετού, έναντι του από τότε υπάρχο-ντος σφαγείου. Του πρότεινα να πληρώσω όλα τα έξοδα των σχετικών ελέγχων ανάμεσα στους δυο τοκετούς για να βγά-λουμε σαφή συμπεράσματα. Ο κύριος Σφυρίδης, καρδιολόγος ο ίδιος, ενθουσιάστηκε με την πρόταση, ως μη έχουσα προη-γηθεί της εφαρμογής του τοκετού και εγώ αναθάρρησα από μια απρόσμενη επιτυχία. Αλλά μετά από μια εβδομάδα μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ μπορεί να γίνει. Διότι, όπως έμαθα αργότερα, το πακέτο της μαιευτικής επι-στήμης αγοράζεται από κάποιο Αμερικανικό ίδρυμα κλειστό και ουδείς μπορεί να το ανοίξει και επανεξετάσει εκτός του

66

ιδρύματος που το δημιούργησε. Αυτή η άρνηση αφ’ ενός με πείθει ως προς την ορθότητα της θέσης μου και αφ’ ετέρου, με κάνει να παίρνω το σημερινό ρίσκο της καταγγελίας μου. Το κεφάλαιο μαιευτική είναι ένα μικρό μέρος του παγκόσμιου προβλήματος υγείας και δικαιοσύνης που εντέχνως υπάρχει και διαφθείρει διαρκώς την Ανθρωπότητα. Διότι αν αυτές οι επιστήμες προλάβαιναν την ασθένεια και το έγκλημα πριν αυτά γίνουν, η Γη θα ήταν παράδεισος. Αυτό το διαρκές έ-γκλημα προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από τις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές και τις επερχόμενες συνέπειές τους στην ζωή της πλανήτου μας. Τέλος παρένθεσης. Επιστρέφω στο αρχικό κείμενο. Ήταν η εποχή των μεγάλων ε-πιστημονικών ανακαλύψεων και των εξ’ ίσου μεγάλων δημο-κρατικών κατακτήσεων. Εκείνα τα χρόνια, του 1950 με πολύ έντονες τις τραγικές αναμνήσεις των δυο παγκοσμίων πολέμων και του δικού μας εμφυλίου. Έγινε μια τρομακτική έκρηξη πα-γκόσμιου τεχνολογικού και υλικού πλούτου, χωρίς κανείς να υποψιαζόταν τότε, τις συνέπειες αυτού του νέου πολιτιστικού μοντέλου ζωής, που έντεχνα και εν ονόματι της οικονομικής ανάπτυξης και ευμάρειας, προωθείτο από τις διάφορες επι-στημονικές, φατρίες, θρησκείες, τραπεζίτες και εξουσίες. Η τε-χνολογία υπέσχετω τα πάντα, κατάργηση της χειρωνακτικής εργασίας, αφθονία άριστων προϊόντων σε χαμηλές τιμές, ταξί-δια, απολαύσεις και το μέγιστο αγαθό, την ελευθερία την α-σφάλεια και την ευημερία παντού. Η δε πορνογραφία, συνό-δευε την σεξουαλική και όχι ερωτική απελευθέρωση, χωρίς κανείς να υποψιάζεται το τι θα προκύψει από όλα αυτά. Η αύξηση των ασθενειών καρδιάς, καρκίνου, σακχάρου, πολι-ομυελίτιδας, πίεσης, ψυχασθένειες, σεξουαλικές διαστροφές και πολλές άλλες παράταιρες και αφύσικες συμπεριφορές ξε-θώριαζαν, μπροστά στις διαρκώς νεοεμφανιζόμενες λαμπερές και γρήγορες θεραπευτικές πρακτικές.

67

Η μόλυνση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος ξε-θώριαζε απελπιστικά μπροστά στα πολύ γρήγορα και απα-στράπτοντα αυτοκίνητα, αεροπλάνα και ερωτικά όνειρα που μέσω της πορνογραφίας το πολιτιστικό μας μοντέλο από τότε καλλιεργούσε, με μηδενική δυνατότητα ικανοποίησής τους. Το βίαιο και βάρβαρο παρελθόν ξεχάστηκε και οι επιστήμες, πολι-τικές φατρίες ή κόμματα και τραπεζίτες, καβάλα στο άρμα της έπαρσης, το δέλεαρ του πλούτου και της οριστικής τους από-σπασης από την Ηθική, τη Φύση και τους Νόμους της, άρχισαν να κτίζουν νέους κόσμους, νέους πολιτισμούς, νέες συνήθειες, νέα ήθη, νέα έθιμα, νέους θεσμούς και νέους εθισμούς. Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, είμαστε στο χείλος μιας α-σύλληπτης καταστροφής που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Το πολιτιστικό μοντέλο που οι επιστήμες οικοδόμη-σαν στο όνομα της υλικής μας ευμάρειας, με την καθοδήγηση των τραπεζιτών ή άλλων αφανών εξουσιαστών, οδηγεί τη Ζωή της πλανήτου μας στην καταστροφή, αποδεικνύοντας, ότι οι επιστήμες, είναι χρήσιμες για την κατανόηση των νόμων της Ζωής και όχι υπηρέτριες των παντοειδών εξουσιαστών. Όταν λοιπόν τα πάντα εξελίσσονταν δυναμικά, την δεκαετία του 1970, ο Γάλλος μαιευτήρας Φρεντερίκ Λε Μπουαγιέ, εμπνευ-σμένος από ένα ταξίδι του στον τρίτο κόσμο, και συγκεκριμένα στο Άσραμ του Όσσο, στην πόλη Πούνα της Ινδίας, έκανε την μεγάλη επιστροφή στον φυσικό Τοκετό. Για να συναντήσει την λυσσώδη αντίδραση του ιατρικού κα-τεστημένου. Γιατί άραγε; Εμπνευσμένος και Εγώ από το έργο του, το 1978 διεκδίκησα και γνώρισα άμεσα το μεγαλείο του φυσικού τοκετού στα παιδιά μου, για να είμαι σήμερα εδώ και ως ελεύθερος στοχαστής να μπορώ να ομιλώ για το μυστήρι-ο και το μεγαλείο του πραγματικού Τοκετού. Σας φαίνεται ίσως άκομψο και κάπως ανάποδο να τοποθετώ τον τοκετό στις μεγάλες ευδαιμονικές απολαύσεις του ανθρώ-

68

πινου σώματος και είναι αυτονόητο, αφού στην λαϊκή μας πα-ράδοση ο τοκετός είναι το μεγάλο γυναικείο μαρτύριο. Το οποίο ο Θεός του Αβραάμ επέβαλε στην γυναίκα και οι επι-στήμες μας, αναίσχυντα και επίβουλα συνέπραξαν ώστε το θέ-λημά του να γίνει παγκόσμια πράξη στο μαιευτήριο. Η επικρατούσα επιστημονική άποψη υποστηρίζει ότι ο τοκετός είναι μια πολύ επικίνδυνη περιπέτεια και η οποία όντος είναι, εφ’ όσον η ίδια επιστήμη έτσι τον κατάντησε. Είδατε ποτέ έ-ναν φυσικό τοκετό; Σίγουρα όχι, πιθανόν κάποιοι τολμηροί να επιχείρησαν μια επίσκεψη στα ενδότερα ενός μαιευτηρίου, αλλά είναι βέβαιο ότι ακόμα αηδιάζουν από την ανάμνηση. Οι γυναίκες επίσης αηδιάζουν από την ίδια ανάμνηση που οι ίδιες εν αγνοία τους υπέστησαν, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους μαιευτήρες τους. Κάποιοι τυχεροί από εσάς, σίγουρα θα μείνατε εκστατικοί στον τοκετό της γάτας ή της σκύλας σας και είμαι βέβαιος ότι όλες εσείς οι Μητέρες, που περάσατε από αυτές τις απαίσιες αίθουσες τοκετού, ΔΕΝ έχετε ούτε μια ό-μορφη ανάμνηση από αυτόν τον χώρο, στον οποίο θα μπο-ρούσατε να αγγίξετε το Μέγιστο της ύπαρξής σας, το Μεγαλείο της Αυτοπραγμάτωσής σας. Ο φυσικός τοκετός μιας Μητέρας είναι ένα ονειρώδες πέταγ-μα στην Λάμψη του Ουρανού, μια βαθειά διείσδυση και κα-τανόηση στα μυστήρια της Ζωής και η πρώτη αναπνοή του νεογέννητου ανθρώπου, ένα άγγιγμα της αιωνιότητας. Σ’ Αυτή τη Βαθειά Μυητική βιωματική εμπειρία παιδιού και γονέων, βρίσκετε και η μυστική δύναμη διαιώνισης της Ζωής. Εδώ, σ’ αυτή την τόσο καθοριστική και κρίσιμη περίοδο για όλους, γιατρούς, γονείς και παιδιά, έρχεται μια απάνθρωπη παρέμβαση, καλυμμένη με τον ακαδημαϊκό μανδύα δήθεν αυ-θεντικότητας, να καταστρέψει Το Θείο Γεγονός Του Τοκετού. Την πρώτη ιερή αναπνοή του νεογέννητου ανθρώπου και να φυτέψει μέσα στο επιχείλιο σύστημα του εγκεφάλου, (Κέντρου

69

αισθητικής και συναισθηματικής αντανακλαστικής αντίδρασης) την πρώτη κυψέλη πόνου, φόβου και τρόμου, η μελλοντική λειτουργία της οποίας θα είναι ανεξέλεγκτη από την βούληση, του εις το μέλλον εξελισσόμενου ανθρώπινου Εγώ ή ανθρώ-που. Ο άνθρωπος Γεννιέται, Άγιος, Μακάριος και Αγα-θός. Και αυτή η ιερότητά του, διαστρεβλώνεται δυναμικά στο αντίθετό της, μέσα στα ανίερα, βάρβαρα και πολυτελή σφα-γεία των μαιευτηρίων και τον καιάδα του αποστειρωμένου κά-θε θετικού αισθήματος, θαλάμου νεογνών. Τι ακριβώς συμ-βαίνει αυτές τις κρίσιμες ώρες του τοκετού, τις πρώτες 10 ημέ-ρες στο σώμα του νεογνού, και τι θα έπρεπε να γίνεται σε σχέ-ση με αυτά που γίνονται, θα επιχειρήσω να περιγράψω εδώ, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των Λόγων μου. Η διαστρέβλωση των αυθεντικών λειτουργιών αυτής της τριλο-γίας, έρωτας-τοκετός-θάνατος υποβάλλεται και επιβάλλεται στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα παρά την θέλησή μας, μέ-σω των εθισμών στις εικόνες και πρακτικές του σώματος στον αυνανισμό, με αποτέλεσμα, την ακύρωση του ενδοκολπικού οργασμού στην γυναίκα και την γρήγορη εκσπερμάτωση του ανδρός. Η πορνογραφία ευνοεί την εδραίωση του κλειτοριδι-κού οργασμού, εκ του οποίου προκύπτει όλη η ερωτική δυσα-ρέσκεια μεταξύ των δυο φύλων, περιλαμβάνοντας και την αυ-θεντική λειτουργία εξώθησης κατά την διάρκεια του τοκετού. Η αυθεντική πράξη ερωτικής σύλληψης είναι η απορρόφηση του σπέρματος, η κύηση και η εξώθηση του κυηθέντος. Η α-δρανοποίηση αυτής της φυσιολογικής λειτουργίας, οι δυσλει-τουργίες του Μέγα Σώματός μας και οι κίνδυνοι που προέκυ-ψαν εξ αυτών, όπως και η άγνοια των φυσικών νόμων της πρά-ξης τοκετού, επέτρεψε στην μαιευτική επιστήμη να φτάσει στα σημερινά απαράδεκτα επίπεδα παρέμβασης στις φυσιολογικές λειτουργίες του γυναικείου σώματος, εκποιώντας ολοκληρω-τικά κάθε ιερότητα στην πράξη τοκετού και λοχείας.

70

Την περίοδο επαναπροσαρμογής του μητρικού σώματος και του νεογνού στην νέα τους σχέση με την Ζωή. Πριν προχωρήσω στην περιγραφή του τοκετού θα πω δυο λό-για για την άγνωστη περίοδο της κύησης. Στο Σύμπαν υπάρ-χουν δυο κατηγορίες νοημοσύνης, η Διαισθαντική η Αντανα-κλαστική και η Ευφυής. Η μεν ευφυής εμφανίζεται όταν υπάρ-χει πρόβλημα επιβίωσης η δε αισθαντική-αντανακλαστική δι-αιωνίζει την λύσει της ευφυΐας μέχρι την επόμενη ανάγκη εμ-φάνισής της. Κατά την διάρκεια της κύησης κυριαρχεί ολοκλη-ρωτικά η αισθαντική-αντανακλαστική νοημοσύνη η οποία έχει ένα εξαίρετο, καθοριστικό και σημαντικότατο πλεονέκτημα, αυτό το της πλήρους αίσθησης του ΕΙΜΑΙ. Ο πρώτος κατά την Ελληνική Αρχαιότητα που το επεσήμανε και ως θεμελιώδη Αρ-χή του Όντος, το δήλωσε ως ΕΙΝΑΙ, Ήταν ο Ελεάτης Παρμενίδης ο οποίος στις εκστατικές διακτινήσεις του, επικοινωνούσε με Θεές και όχι Θεούς. Κατά την διάρκεια αυτής της θαυμαστής περιόδου ο κυοφορούμενος άνθρωπος υπάρχει σε ένα απόλυ-τα ευδαιμονικό περιβάλλον, μηδενικών αναγκών. Όταν, με την σταδιακή ανάπτυξη των διαφόρων οργάνων του σώματος, αρ-χίσει να γίνετε αισθητός ο κτύπος της Μητρικής καρδιάς, του πεπτικού συστήματος, τα αρώματα του Μητρικού σώματος, ο ήχος της Μητρικής φωνής, οι ευχάριστες ή δυσάρεστες αισθή-σεις του Μητρικού σώματος. Καλή ή κακή ερωτική δράση με το αρσενικό πχ. Και τον πέμπτο μήνα, όταν όλο το σώμα έχει ολο-κληρώσει την ανάπτυξή του, τότε, κάποιος εξωτερικός Θόρυβος θα ενεργοποιεί την αίσθηση του ΕΞΩ από τον Παρά-δεισο. Τι είναι αυτό το εξωτερικό άγνωστο, δηλώνει η πρώτη κλοτσιά που το έμβρυο δίδει στον αμνιακό σάκο τον πέμπτο μήνα της κύησής του. Είναι ακριβώς η εποχή όπου το έμβρυο, αισθαντικά και όχι λογικά, μέσω των ήχων του περιβάλλοντος που το Μητρικό σώμα υπάρχει, βάρβαρο ή πολιτισμένο, αρχί-ζει αισθαντικά και όχι λογικά να σχηματίζει τον χάρτη του πε-ριβάλλοντος στο οποίο κινείται η Μητέρα. Όπως ακριβώς ο

71

εγκέφαλος τυφλών σχηματίζει τον χάρτη του περιβάλλοντος στο οποίο κινείται και ζεί το ίδιο και το άμβρυο. Όταν το έμ-βρυο ολοκληρώσει τον χάρτη του εξωτερικού του περιβάλλο-ντος, τότε φυσιολογικά, ενεργοποιεί την διαδικασία εξόδου του στον νέο κόσμο, που αισθάνεται ότι βρίσκεται γύρο του, εκλύοντας τις κατάλληλες ορμόνες. Παλαιότερα βρισκόταν στην αγκαλιά της Μητέρας του, σήμερα θα βρεθεί ξαφνικά στο σφαγείο του μαιευτηρίου, αντιμέτωπο με δυστυχέστα-τους και καθ’ όλα εν αγνοία ευρισκόμενους ανθρώπους, οι ο-ποίοι κοιτάζουν το ρολόι τους πότε θα φύγουν, από το απάν-θρωπο περιβάλλον που κάτω από επιστημονικές και αναντίρ-ρητες οδηγίες δημιουργήθηκε και βρίσκονται όλοι, μηδενός εξαιρουμένου!! Η Λογικής της Φύσης απαιτεί. Την Μη κατακρεούργηση του Μητρικού σώματος. ΌΧΙ το άμεσο κόψιμο της ομφαλίδας και χρόνο τουλάχιστον 10 λεπτών, προκειμένου η πρώτη Ιερή Αναπνοή του νεογέννητου ανθρώπου να προσαρμοσθεί και εδραιωθεί στο εγκεφαλονευ-ρικό σύστημα του νεογνού φυσιολογικά. Και τέλος, όταν όλα γίνουν όπως περιέγραψα, Μητέρα και νε-ογέννητος άνθρωπος τουλάχιστον για 10 ημέρες, πρέπει να μείνουν ξέχωρα σε περιβάλλον φροντίδας και αγάπης προκει-μένου όλα τα υπόλοιπα όργανα του νεογνού και με το πρωτό-γαλα της Μητέρας φυσικά, να προσαρμοσθούν στην εξωμή-τρια ζωή. Αυτό που ως επιστημονικός τοκετός ξεκίνησε το 1950 και έχει κυριαρχήσει σήμερα Παγκοσμίως, είναι ένα συνειδητό εν ενεργεία διαρκές έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας που εν αγνοία τους οι μαιευτήρες επιβάλλουν και η ακαδημαϊκή τή-βεννος επίμονα από τότε διδάσκει. Η προσωπικότητα και συνείδηση του ανθρώπου είναι αποτέ-λεσμα εξελίξεως του τόπου, του χρόνου και του πολιτιστικού

72

μοντέλου στο οποίο γεννάτε ο άνθρωπος. Ο νεογέννητος άν-θρωπος έχει ένα παρθένο Εγώ, η μνήμη του οποίου έχει κατα-γράψει μόνον τις αγαθές και μακάριες εντυπώσεις της ενδομη-τρίου περιόδου. Το Εγώ του νεογνού είναι ανίκανο να ερμη-νεύσει και αντιμετωπίσει, την βαρβαρότητα, τον οργανικό πό-νο της βεβιασμένης του αναπνοής και την παγερή μοναξιά του βρεφικού θαλάμου, που το απόλυτα α ι σ θ α ν τ ι κ ό σώμα του βιώνει. Αυτή η πρώτη τραγική βιωματική εμπειρία, που επιβάλλεται βίαια σε μητέρα και νεογέννητο και η οποία επε-βλήθη από τις σχολές ευγονικής των ΗΠΑ, καλυμμένη με την αυθεντία του ακαδημαϊκού μανδύα, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την υπογεννητικότητα στον δυτικό κόσμο, για την θεαματική αύξηση των ψυχικών και οργανικών ασθενειών τα τελευταία 70 χρόνια, για την αστρονομική αύξηση κερδών των φαρμακευτικών εταιρειών, για την παγκόσμια συναισθη-ματική διαφθορά και τέλος για τις ανεξήγητες και παράλογες αποφάσεις αυτοκαταστροφικών επιλογών ανθρώπων και ε-ξουσιών. Τ Ο Κ Ε Τ Ο Σ: Η πρώτη χαμένη ευκαιρία συνειδητοποίησης του μεγαλείου της Ζωής από τους γονείς, το μαιευτικό προσωπικό και τον νεογέννητο άνθρωπο, στον οποίο εδραιώνεται μια πρώτη βασανιστική ανάμνηση βίας και πόνου στο αισθαντικό-τατο φυσικό του σώμα. Και η οποία θα λειτουργεί αυτόνομα, αντανακλαστικά και χωρίς λογική ακολουθία σ’ όλη του τη Ζωή, ορθώνοντας ένα αξεπέραστο φράγμα απέναντι στη χαρά, την ευδαιμονία και την θετική δημιουργικότητα. Επισκεφτείτε έναν παιδικό σταθμό και εκεί θα δείτε εύκολα τη μοναξιά, την μοναχικότητα, τα πληγωμένα σώματα, τον εγωκεντρισμό και τον φόβο του άλλου να καθρεπτίζεται στα μάτια και την συ-μπεριφορά όλων των παιδιών. Η απουσία της Μητρικής θαλ-πωρής, της φιλότητος, της συνεργασίας, της επικοινωνίας, της αρμονίας και της εμπιστοσύνης μεταξύ των παιδιών, που η

73

πρώτη μητρική αγκαλιά εδραιώνει μέσα σε κάθε νεογέννητο πλάσμα, είναι αισθητή παντού. Έτσι προετοιμάζετε το αρνητικό ψυχικό υπόστρωμα των αν-θρώπων της Νέας Εποχής….. ΥΓ. Αυτού του κεφαλαίου. Τον Οκτώβριο του 2017 έκανα ανοικτή εγχείρηση προστάτη στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης. Την παραμονή της επέμβασης ήρθε ο αναισθησιολόγος να πά-ρει ιστορικό της σωματικής μου κατάστασης και αφού έκανε μια πολύ καλή και προσεκτική εξέταση μου δήλωσε ότι η ε-πέμβαση θα γινόταν με επισκληρίδιο νάρκωση. Εξεπλάγην, διότι μέχρι τότε γνώριζα ότι η επισκληρίδιο νάρκωση γινόταν μόνον σε διαδικασίες τοκετού και γνώριζα επίσης πληροφορι-ακά ότι αυτή η νάρκωση καταστρέφει ολοκληρωτικά την φυσι-κή συμπεριφορά του γυναικείου σώματος κατά τον τοκετό. Ήμουν έτοιμος να αρνηθώ αυτό το είδος της ναρκώσεως, όταν έλαμψε μέσα μου η ιδέα να έχω την ίδια οργανική εμπειρία στο σώμα μου, ίδια με τον τοκετό του γυναικείου σώματος. Δέχθηκα την επισκληρίδιο νάρκωση και αυτό που έζησα, φύ-τεψε μέσα μου μια απέραντη θλίψη για σας Μητέρες, για σας Πατέρες και για Εσάς νεογέννητα παιδιά. Ποια Σατανικότατα μυαλά, ποιες σκουληκιασμένες ψυχές μελέτησαν, σκέφτηκαν και αποφάσισαν να εφαρμόσουν τέτοιες βαρβαρότατες πρα-κτικές εις βάρος της ψυχικής και οργανικής υγείας του νεογέν-νητου ανθρώπου και της μητέρας του; Πιθανόν να διερωτάσθε γιατί είμαι τόσο τραγικός; Διότι γνωρίζω τι σημαίνει έρωτας εν τω αγαθό, όπως και την εξέλιξή του. Τοκετός εν τω αγαθό! Και έρωτας εν τω αγαθό σημαίνει πρωτογενής ερωτική πράξη που επίσης σημαίνει μια εκστατική πυρπόληση δυο φλεγόμενων σωμάτων στον Ουρανό και όχι ένα κατούρημα σπέρματος όπως διδασκόμαστε από την πορνογραφία και πορνεία.

74

Η εγκυμοσύνη, η πρώτη κλωτσιά και ο τοκετός είναι το επιστέ-γασμα ολοκλήρωσης αυτής της Ουράνιας εμπειρίας και ολο-κληρώνεται αυτόνομα μέσα στο σώμα της Μητέρας, όταν Αυ-τό, ενθυμούμενο το πάθος της σύλληψης, συστρέφετε, τεντώ-νεται, λυγίζει, σκύβει και μέσα από μια αυτόνομη ποικιλία κί-νησης και χορού, ανάμικτου από πόνο και ηδονή, στο τέλος, βιώνοντας μια πλέρια χαλαρωτική ηδονή, Μητέρα και παιδί ευτυχέστατα βρίσκονται αγκαλιά με τον πατέρα δίπλα, συμ-βάλλοντας με τον τρόπο του στην ολοκλήρωση αυτού του Θεί-ου χορού. Όλο αυτό, που ανεπαρκώς περιέγραψα, σκοτώνεται μέσα στην αποστειρωμένη αίθουσα τοκετού και με ένα επι-σκληρίδιο που παραλύει το σώμα της Μητέρας κάτω από την μέση και μετατρέπει τον παλμό τοκετού του σώματος σε λίμνη πόνου, δυσαρέσκειας και απογοήτευσης. Από το 1950 που αυτή η μεθοδολογία εφαρμόζεται στις αί-θουσες τοκετού, εξαναγκαστικά σε όλες τις Μητέρες, έχει αρ-χίσει η υποβάθμιση της υγείας του ανθρώπινου σώματος. Και αυτό που καταγγέλλω εδώ είναι ένα έντεχνο και δοτό εκ-φυλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Μια Ανθρωπότη-τα που κοιμάται μακάρια μέσα στα δοτά πλούτοι της, τους δο-τούς πολέμους της, στις δοτές αξίες της και τις πορνογραφι-κές, ναρκωτικές και αλκοολικές απολαύσεις της.

75

Θάνατος. Οι μαθητές ρώτησαν: Πες μας πως θα είναι το τέλος μας. Ο Ιησούς απάντησε: Έχετε λοιπόν ανακαλύψει την αρχή και ρωτάτε για το τέλος; Διότι Εκεί που Είναι η Αρχή βρίσκεται και το Τέλος. Μακάριος εκείνος που θα σταθεί στην αρχή και θα γνωρίζει το τέλος. Δεν θα γευτεί θάνατο. «Λόγος 18 από το Κατά Θωμά.»

Πριν πολλά χρόνια συμμετείχα σε κάποια μαθήματα της Ιαπω-νικής ανθοδετικής τέχνης Ικεμπάνα. Σε κάποιο από τα μαθήμα-τα, η υπεύθυνη του σεμιναρίου μας δήλωσε. « Όταν κόβετε ένα λουλούδι να μουσκεύετε την κομμένη του άκρη σε αλα-τισμένο νερό». Γιατί κυρία; ρώτησα αμέσως. Για να σταματήσει ο πόνος του λουλουδιού απάντησε η κυρί-α, το αλατισμένο νερό εξουδετερώνει τον πόνο του φυ-τού. Και από πού βγαίνει αυτό το συμπέρασμα, συνέχι-σα, ποιος, πότε και πως, κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Είναι στην παράδοση, απάντησε η κυρία, και ακολουθείται πι-στά. Πέρασε καιρός και κάποτε κατάλαβα. Το πρώτο μόριο ζωής που συνετέθη από την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του Ήλιου στις αρχέγονες θάλασσες της Γαίας και στη συνέχεια διαμόρφωσε την ατμόσφαιρα και τη Ζωή της Γαί-ας, ήταν το μόριο της χλωροφύλλης, το οποίο όχι μόνον παρά-γει οξυγόνο, αλλά και σάκχαρα που συντηρούν το σύνολο της Ζωής. Τα ίδια φυτά υπάρχουν ακόμα στις παραλίες της θάλασ-σας των καρχαριών στην Δυτική Αυστραλία. Όλα αυτά μέσα στο αλμυρό νερό των θαλασσών, όπου η Ζωή και ο Θάνατος σε μια φρενιτιώδη οργασμική ορμή, άρχισαν να κτίζουν την απει-ρία των μορφών του Κόσμου μας με τελική κατάληξη το γένος των ανθρώπων. Είναι δυνατόν όλη αυτή η εκστατική δημιουρ-γία Ζωής και Θανάτου να εξελίσσεται μέσα στον πόνο,

76

διερωτήθηκα; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Το φυσικό μας σώμα είναι μια θάλασσα αλμυρών υγρών και μέσα σ’ αυτή τη θάλασσα, που ευνοεί την κίνηση του ηλε-κτρισμού, δισεκατομμύρια κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Ένοιωσε ποτέ κάποιος πόνο από αυτή την οργιώδη εναλλαγή ζωής και θανάτου που με την συμβολή του ηλεκτρισμού διαρκώς συμβαίνει μέσα στο σώμα

μας. ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Είναι ποτέ δυνατόν σε όλο αυτό το εκστατικό μεγαλείο της Ζωής και του Θανάτου που βλέπουμε να εξελίσσεται μέσα στην άγρια φύση να υφίστα-ται πόνο; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση. Πολλοί βέβαια θα υποστηρίξετε πως στον θάνατο υπάρχει πό-νος, αλλά εγώ και η επιστήμη θα σας πούμε πως σε στιγμές υπερβολικής έντασης, όπως ένας επικείμενος θάνατος ή στον Τοκετό, ο αδένας υπόφυση του εγκεφάλου εκλύει μια μεγάλη ποσότητα ενδορφινών οι οποίες χαρίζουν το μέγιστο της ευ-δαιμονίας στον θνήσκοντα ή την τεκούσα. Είχα την τύχη να ζή-σω μια ανάλογη εμπειρία το 1959, όταν σε μια απόπειρα α-ναρρίχησης στους βράχους των Τεμπών, κατρακύλησα από ψηλά και ενώ το σώμα μου καταξεσχίζετο στους βράχους. Το Εγώ και η προσωπικότητά μου, μέσα σε μια πανδαισία χρω-μάτων και ευδαιμονίας, πέρασε στο Επέκεινα και αφού είδε και κατάλαβε, επέστρεψε στο παράλυτο και κτυπημένο σώμα του, διατηρώντας την ευδαιμονία που βίωσε στο επέκεινα, για πολλές ημέρες μετά. Δικό μου Συμπέρασμα: Στον Τοκετό, τον Έρωτα και τον Θάνατο δεν υπάρχει πόνος. Το Εγώ και η προ-σωπικότητά του, με ότι αυτό περιλαμβάνει, φύλο, εθνικότητα, τίτλους, Ιδέες και θρησκείες, αποσύρετε αυτόματα και η αι-σθαντικότητα του σώματος βιώνει τα μεγαλειώδη τεκταινόμε-να της φύσης, άβουλο. Η Αγάπη της δημιουργίας ποτέ δεν θα μπορούσε να διαιώνιση τη Ζωή μέσα στον πόνο. Γι’ αυτό και το ζητούμενο κάθε ζωντανού όντος είναι η ευδαιμονία και όχι

77

ο πόνος. Γιατί λοιπόν αφού στην Δημιουργία δεν υπάρχει πό-νος, εμείς είμαστε βαθειά βουτηγμένοι, μέσα σε ποτάμια θλί-ψης, ψυχικού πόνου και σωματικής δυσαρέσκειας; Διότι ο πο-λιτισμένος άνθρωπος δεν ζει πλέον στον φυσικό κόσμο της δημιουργίας, αλλά σ’ ένα ανθρωποποίητο επιβεβλημένο τε-χνοκρατικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο εντέχνως εθίζετε στη βία, το μίσος, την αρπακτικότητα, τις ερωτικές διαστροφές, τον

πόνο, τον φόβο, τις ενοχές, τη μοναξιά και την θλίψη. Όπως

προανέφερα, ο πόνος στο φυσικό περιβάλλον είναι εκπαιδευ-τικός, όποτε εμφανίζετε εξαναγκάζει το κάθε Εγώ να αντιδρά-σει προκειμένου να τον αποφύγει, να τον ερμηνεύσει και στην συνέχεια να απομνημονεύσει το νόημα που προσέδωσε στον πόνο που βίωσε, για μελλοντική αυτοπροστασία. Όταν από την πρώτη αναπνοή μας, που συμβαίνει στο σφαγείο του μαιευτη-ρίου, βιώνουμε βία, πόνο και μοναξιά και στη συνέχεια μεγα-λώνουμε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο μίσους, παραπληροφό-ρησης, βίας, ψεύδους, φόβου και ερωτικών ανεπαρκειών. Εί-ναι αυτονόητο ότι και εμείς, υπακούοντας σε παγκόσμιους νόμους λειτουργίας του Εγώ του Νου και του σώματος θα κτίσουμε τα Τείχη της αυτοπροστασίας μας, θα κλεισθούμε μέσα σ’ αυτά και θα τα υπερασπιζόμαστε μέχρι θανάτου, α-

κόμη και από πιθανούς ελευθερωτές. Ο θάνατος είναι μια υπέρτατη εκστατική εμπειρία που εμφανίζεται στο πρώ-το σκαλοπάτι του επέκεινα και αποζημιώνει ολοκληρω-τικά την όποια ύπαρξη στην στέρηση της Ζωής. Κλείνο-ντας το θέμα του Έρωτα του τοκετού και του θανάτου καταθέ-τω το τελευταίο περιεκτικό μου συμπέρασμα. Η εκπόρνευση ή εμπορευματοποίηση αυτών των Τριών Ιερών της Ζωής οδήγη-σε εκ του ασφαλούς και αφανούς, στην σημερινή κατάσταση της απόλυτης πτώσης.

78

Διερωτήθηκες ποτέ φίλε μου ποιός και τι εί-σαι; Αλλά το ερώτημα ποιος και τι Είσαι στην εποχή μας, μόνον α-πορία και στην συνέχεια αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει, στο δε ερώτημα γιατί αγανάκτηση; Η απάντηση είναι διότι αισθάνομαι εξαπατημένος από όλους και από τα πάντα. Αισθάνομαι δηλαδή ένας εξαπατημένος και ανήμπορος να αντιδράσει άνθρωπος από τους πολιτικούς, από τους φίλους, από την οικογένεια, από τον Θεό, από το εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον που βρίσκομαι, αλλά το κυριότερο από τον Εαυτό μου. Ναι φίλοι μου, η απογοήτευση από τον Εαυτό, μας προκαλεί ανυπόφορο πόνο. Ο ανήμπορος και εξαπατημέ-νος Eαυτός μας είναι αυτό που μας πονάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η αίσθηση να βρίσκεσαι ανίσχυρος, αιχμάλω-τος ενός τυφώνα που καταστρέφει ότι πίστεψες ως ορθό και σωστό και να μην μπορείς να αντιδράσεις, είναι τρομακτική και καταλυτική! Και φυσικά, αν εγκαταλειφθείς σ’ αυτή τη κα-τάσταση, βυθίζεσαι σε μια κατάθλιψη από την οποία πολύ δύ-σκολα βγαίνεις και εκ της οποίας υποφέρει ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων του τόπου μας. Ενός τόπου, που ΔΕΝ φαντάζει καθόλου ως δικός μας πλέον! Μπορείτε να φαντασθείτε την αίσθηση της απόγνωσης ενός στρατιωτικού, όταν διαπιστώνει ότι το όραμα της Πατρίδας, που τον οδηγούσε ακόμη και στην θυσία του Εαυτού, έγινε το παραμύθι ενός πολιτικού, ιερέα ή τραπεζίτη που τον οδηγεί σε μια θυσία αίματος, του δικού του αίματος, για την επίτευξη ενός εντελώς αλλότριου ιδιοτελούς σκοπού; Αλλά σκεφτείτε επίσης και τι συμβαίνει, όταν ο ίδιος προδομένος άνθρωπος συμβιβαστεί με την αλλαγή. ΔΕΝ γίνετε ένας μισθοφόρος;; Την ίδια αίσθηση απόγνωσης ενός ιερέα, ενός δασκάλου, ενός πολιτικού, ενός γιατρού, ενός δικηγόρου, ενός επιστήμονα,

79

ενός εργάτη, ενός οποιουδήποτε ανθρώπου που πίστεψε σε κάποια πατρίδα και τις αξίες της και η πατρίδα στην οποία ε-πένδυσε το όραμα της ζωής του καταρρέει, βγάζοντάς του την γλώσσα ειρωνικά και κοροϊδευτικά; Γι’ αυτό όταν γίνονται τέτοιες ερωτήσεις, ποιος είσαι ή τι είσαι, τις κάνουν μόνον κάποιοι που θέλουν να κάνουν τους έξυ-πνους και περιμένουν να συναντήσουν την αυτονόητη άγνοια και φόβο των άλλων, προκειμένου να δείξουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι. Παπαγαλίζοντας διάφορες προσβλητικές για τον άνθρω-πο απόψεις του παρελθόντος και οι οποίες απόψεις μιας κά-ποιας απόκρυφης προπαγάνδας, συνήθως αντικρουόμενες και πλαστές μεταξύ τους, πολλαπλασιάζουν την άγνοια των αν-θρώπων ή το χειρότερο. Βάζοντας αναπάντητα ερωτήματα, δημιουργούν ακόμη περισσότερη σύγχυση εκεί που δεν υπάρ-χει. Και τούτο, διότι ο εν αγνοία ευρισκόμενος άνθρωπος, α-κριβώς εξ αιτίας της άγνοιάς του, γνωρίζει πολύ καλά και ποιος είναι και τι είναι. Παράδειγμα: Προσπαθήστε να αποδείξετε σε έναν αγρότη, κολλήγο, εργάτη ή δημόσιο υπάλληλο, ότι είναι Συνδημιουργός του Κόσμου! Ή έναν ακαδημαϊκό ορθολο-γιστή ότι ο ορθολογισμός του είναι λάθος στάση και πρακτική απέναντι στη ζωή και τον Εαυτό του!! Σίγουρα θα δεχθείτε το ξύλο της χρονιάς σας. Το ίδιο ερώτημα «Ποιός είσαι», αν τεθεί σε κάποιον που νομί-ζει ότι γνωρίζει ποιος είναι, τότε αυτός ο κάποιος θα αρχίσει να περιγράφει τι είπαν κάποιοι άλλοι σοφοί στο παρελθόν, χωρίς ο ίδιος να έχει κτίσει μια προσωπική άποψη. Εσύ, ο αναγνώστης αυτού του κειμένου, ΔΕΝ αισθάνεσαι μια ακατανόητη αιμορραγία να απομυζά την πνοή της ζωή σου δι-αρκώς; Να χάνετε στο τίποτε η ζωή σου, τα παιδιά σου, το έρ-γο σου, η ψυχή σου, η πατρίδα σου, το σπίτι σου, το χωράφι σου, έτσι, χωρίς νόημα;

80

Σκέψου και βίωσε αυτή τη φοβερή και αποκρουστική αλή-θεια. Μέχρι πριν λίγα χρόνια είχες μια εθνικότητα, μια οικογέ-νεια, μια θρησκεία και κάποιο επάγγελμα για το οποίο ήσουν υπερήφανος. Ανήκες σε μια εθνοτική ομάδα για την οποία ή-σουν επίσης υπερήφανος. Αισθανόσουν να υπάρχει ένα μέλ-λον και τα παιδιά σου μέσα σ’ αυτό. Τι έμεινε από όλα αυτά για τα οποία επανειλημμένα ματώσαμε όλοι φρικτά στο πα-ρελθόν για να κερδίσουμε το σημερινό τίποτε. Όλα μεταμορφώθηκαν σε άχρηστα σκουπίδια ακόμα ούτε και για κάποια χρήσιμη διαλογή. Στο άγριο φυσικό περιβάλλον αν κάποιο ζώο δεν εναρμονισθεί με τους κανόνες επιβίωσης της ομάδας του, πεθαίνει! Εμείς πως τα καταφέραμε και αφού γκρεμίσαμε τα πάντα του πλανήτη, ακόμη και την κλιματική και τεκτονική ισορροπία του, επιβιώνουμε! Θαυμαστό δεν εί-ναι; Διερωτήθηκες ποτέ πόσο κοστίζει μια τέτοια επιτυχία, να γκρεμίσεις την ζωή ενός πλανήτη στο σκοτάδι και εσύ ακόμα να επιβιώνεις; Τι αυθεντικό και αγνό υπάρχει πλέον στην επι-φάνειά του; ΤΙΠΟΤΕ. Ψεύδος, αίμα και ανενδοίαστη εκμετάλ-λευση αίματος και σπέρματος παντού. Ένα άλλο, οποιοδήποτε πλάσμα, μπορεί να κάνει και να είναι μόνον αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Ένα άλογο π.χ. μπο-ρεί να είναι μόνον άλογο, ένα πρόβατο το ίδιο, ένας καρχαρίας το ίδιο. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε τα πάντα. Από την βασική δομή της αστερόσκονης που αποτελούμαστε μέχρι την τελευ-ταία μύξα που σέρνεται στα βαθύτερα ορυχεία. Διότι και αυτή η μύξα από αστερόσκονη αποτελείτε! Προχωρώντας δε λίγο περισσότερο τον συλλογισμό μπορούμε να φτάσουμε στην άποψη ότι είμαστε θνητοί θεοί και αν πάμε λίγο παραπέρα μπορεί να γίνουμε ακόμα και αιώνιοι θεοί! Βέβαια όλο αυτό που διάβασες φίλε αναγνώστη είναι μια δική μου λογική ακολουθία η οποία όμως, μπορεί γίνει το ερέθισμα για μια δική σου λογική ακολουθία, που οπωσδήποτε θα κατα-

81

λήξει σε ένα δικό σου συμπέρασμα από αυτό που έχεις για τον Εαυτό σου. Και αυτό θα είναι καλό, διότι θα είναι δικό σου και όποτε θα το ξεπεράσεις θα μπορείς να το αλλάξεις. Διότι αυτό γίνεται διαρκώς στην ζωή. Και αν συνεχιστεί η ίδια πρακτική από άλλους ερευνητές, θα μαζευτούνε χιλιάδες τέτοιες λογικές ακολουθίες, αντικρουόμενες επίσης μεταξύ τους ως προς το ορθότερο συμπέρασμα. Θα δημιουργηθεί δηλαδή μια νέα Βα-βέλ η οποία θα κάνει την ζωή των ανθρώπων κόλαση. Όπως ακριβώς η σημερινή! Αυτό το συμπέρασμα με κάνει να υπο-ψιάζομαι πως οι δημιουργοί της παλαιάς Βαβέλ πρέπει να εί-ναι και οι ίδιοι με της σημερινής….. Παρένθεση: Τώρα που τελείωσα αυτόν τον συλλογισμό ήρθε στον Νου μου ο λόγος του Μεφιστοφελή στο Φάουστ του Γκαί-τε, ο οποίος, έβλεπε την ανθρωπότητα από το μεσοδιάστημα του Ουρανού που βρισκόταν, να τυραννιέται από παράλογες σκέψεις και επιθυμίες. Και θλιμμένος για την απίστευτη κατά-ντια εκείνης της εποχής, περίπου το 1830 είπε στον Θεό. Προσέξτε, είπε, δεν ρώτησε ούτε ζήτησε! Καλά τα έκανες όλα ρε μεγάλε, τα πάντα όμορφα και ωραία, ακόμα και ο άνθρωπος και αυτός ωραίος και καλός, αλλά τι το ήθελες. Πως το αποφάσισες, εσύ που τα ξέρεις όλα και έκανες το λάθος να δώσεις την ικανότητα της σκέψης στον άνθρωπο. Δεν βλέπεις ότι όλα τα πλάσματά σου ζουν εν ειρήνη, όμορφα, δίκαια και ευδαιμονικά. Εκτός από τον άνθρωπο και αυτό, εξ αιτίας της σκέψης που του έδωσες και εξ αιτίας αυτού του πλεονεκτήματος έβαλες και εμάς στον πειρασμό να παλεύου-με μαζί σου προκειμένου να κλέψουμε κάποια από τα δικά σου καλά και νόστιμα πρόβατα. Κλείσιμο της παρένθεσης. Βέβαια ο θεός γνώριζε από την αρχή πως θα εξελισσόταν τα πράγματα και γι’ αυτό είχε φροντίσει από νωρίς να ενημερώ-σει τον αγαπημένο του μαθητή, τον Δαυίδ, να δημιουργήσει την δογματική σκέψη σε αντιδιαστολή της ευφυούς που κατά λάθος έδωσε τότε στους πρώτους ανθρώπους.

82

Ώστε ο αγαπημένος του μαθητής να μπορέσει μέσω της Δογ-ματικής Σκέψης να δαμάσει το σύνολο της ελεύθερης σκέψης των ανθρώπων παντού. Μεγάλη εύνοια για εκείνη την εποχή όπου η ανθρωπότητα αφυπνίζετο σε έναν πλανήτη απείρου κάλλους, αγνότητας και ομορφιάς. Όμως, παρά τις εύνοιες του θεού προς το ιερατείο του, παρά τις σφαγές, τις φωτιές, τα παλουκώματα και τις καταστροφές των άλλων γλωσσών και θρησκειών, η πρώτη αρχική ευφυής θεία σκέψη ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί και ποτέ δεν έχασε την αξία της. Ιδιαίτερα στις τάξεις των αγαπημένων του θεού, οι οποίοι, διαρκώς μηχανευόταν ευφυή δογματικά τεχνάσμα-τα, προκειμένου τα πρόβατα να μένουν σταθερά εντός των τει-χών, που διαρκώς οι ίδιοι κατασκεύαζαν. Και τα πρόβατα, δια-χρονικά βεβαρημένα από την δουλεία, αναγκάστηκαν να ανα-πτύξουν και αυτά την ευφυή σκέψη, προκειμένου να αντιμε-τωπίσουν την καταπίεση που ανοήτως τους επιβαλλόταν από τις λανθασμένες πρακτικές των τσελιγκάδων τους. Όπως π.χ. την καταπίεση του ερωτικού ενστίκτου. Καλή πρακτική όταν στην Ελληνιστική εποχή τα πάντα ήταν αγοραία. Αλλά στη συ-νέχεια, όταν η αρχαϊκή λαγνεία υποχώρησε, έπρεπε να αντικα-τασταθεί από το αντίθετό της, την ομορφιά και την εξιδανι-κευμένη ερωτική συμπεριφορά. Αλλά ατυχώς, οι έξυπνοι και όχι οι ευφυείς, εύκολα παρασύρονται από την λαγνεία, την φιλαυτία, τον εγωκεντρισμό, την πλεονεξία και την λαιμαργία και πολύ σύντομα χάνουν το μέτρο και δημιουργούν προβλή-ματα εκεί που δεν υπάρχουν. Και έτσι, αυξάνοντας την πίεση για περισσότερες αποδόσεις σε γάλα από τα πρόβατα, όπως είναι φυσικό, αυτά άρχισαν να αντιδρούν και κάποιες φορές χαλούνε τα σχέδια των τσελιγκάδων. Διότι τι νομίζετε ότι χρειάζονται τα καλά πρόβατα. Καλό φαγητό και ένα καλό κρεβάτι να χαλαρώσουν σε μια εξαίσια ερωτική εκστατική εμπειρία. Όταν στερείς αυτές τις δυο φυσικές ανάγκες των προβάτων, δημιουργείς δυο αναπό-

83

φευκτες καταστάσεις. Κάποια πρόβατα γίνονται λύκοι και τα υπόλοιπα γίνονται υβρίδια προβάτων, χάνοντας την νοστιμιά τους! Τότε μοιραία θα θερίσεις θύελλες που θα σε υποχρεώ-σουν να χύσεις περισσότερο αίμα και κάποια στιγμή να βγεις έξω από τα όρια του εφικτού, όπως ακριβώς είναι η κατάσταση σήμερα! Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε σήμερα εδώ. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας διότι και οι τσελιγκάδες και τα πρόβα-τα έχασαν την μπάλα. Και λέγω και οι δύο, διότι τα πρόβατα δεν αλλάζουν με τίποτε, ενώ οι τσελιγκάδες, από εγωκεντρι-σμό, πλεονεξία και ονειροφαντασία η απεριόριστη δυνατότη-τα της οποίας τους δίδει την ικανότητα να διευρύνονται απε-ριόριστα. Κάπου εκεί, στο άπειρο των δυνατοτήτων που από την Δημιουργία τους χαρίσθηκε, ΔΕΝ έβαλαν όρια, με αποτέ-λεσμα το σημερινό χάος στο οποίο για να μπει κάποια τάξη, απαιτείται μεγάλο κόστος αίματος, αφού η Αγάπη είναι κάπου ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι κάποιου πανεπιστημίου. Αυτή τη φορά πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά διότι γίναμε πολλοί. Πάρα πολλοί λύκοι σήμερα και λιγότερα πρό-βατα... Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γίνει μεταξύ των λύκων ελλείψη αρκετών προβάτων; Φαντασθείτε τι αίμα τα πρόβατα θα πληρώσουν; Ακολουθεί ένας φιλοσοφικός μονόλογος που με την δική σου συμμετοχή και προσοχή αναγνώστη, μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο δικό σου συμπέρασμα. Αν όχι, σίγουρα θα συνεχίσει σε κάποιον άλλο λογισμό. Είσαι κάποια εικόνα που εμφανίζεται στον χώρο του Νου σου; Ή είσαι αυτό που βλέπει την εικόνα; Είσαι κάποια αίσθηση που συγκλονίζει το σώμα σου;

84

Ή είσαι αυτό που συγκλονίζεται από την αίσθηση του σώμα-τος; Είσαι κάποιο συναίσθημα που πλημυρίζει τον Νου και το Μέγα Σώμα σου; Ή είσαι αυτό που συνεπαίρνεται από την ασύλλη-πτη έκστασή του; Είσαι κάτι που κάποιος άλλος σου έχει πει πως είσαι ή είσαι η επανάσταση ενάντια σε κάτι που κάποιος άλλος σε υποχρεώ-νει να είσαι Αυτό, που ΔΕΝ θέλεις να είσαι; Αυτοί είναι μερικοί από τους πολλούς δρόμους των δοσμένων υποβολών που μας υποβάλλονται και εμείς Ταυτιζόμαστε. Όλες αυτές οι ταυτίσεις και ταυτοποιήσεις έρχονται και φεύ-γουν. Γεννιούνται και μετά πεθαίνουν, όταν η αλήθεια για το ποιος Είσαι Έρθει, τότε ΔΕΝ φεύγει ποτέ, διότι είναι παρούσα ακόμα και πριν την γέννησή σου και θα μένει σε όλη τη διάρ-κεια της ζωής σου, ακόμη και μετά τον θάνατό σου. Το να ανα-καλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι δεν είναι μόνο μια πι-θανότητα, είναι το αναφαίρετο δικαίωμά σου. Ουσιαστικά αυτό είναι που σε βασάνιζε πάντα και πάντα θα σε βασανίζει. Με κάποιον τρόπο, αυτή είναι μια έμμεση ερώ-τηση που ρώτησες σε κάθε στάδιο της ζωής σου, αλλά δεν πή-ρες ποτέ σίγουρη απάντηση, διότι ΔΕΝ υπάρχει κανείς να σου την δώσει εκτός από τον Εαυτό σου. Και η δική σου ορθή απά-ντηση ΔΕΝ μπορεί να είναι με λέξεις! Είναι χωρίς ήχο, αισθα-ντική. Είναι υπέρλογη, εμπειρία χωρίς λέξεις. Διότι οι λέξεις είναι μεγάλη φτώχεια. Γι’ αυτό φτάσαμε σήμερα σε τέτοια κατάντια, επειδή ζούμε με λέξεις και οι λέξεις είναι λέξεις, δηλαδή αέρας και μάλιστα δηλητηριασμένος, γεμάτος λιπαρά καυσαέρια. Κάθε δραστηριότητα, ατομική ή συλλογική παρακινείται στη ρίζα της από μια ανάγκη για αυτοπροσδιο-ρισμό, του ποιος Είμαι Εγώ. Είναι ανυπόφορη η ζωή χωρίς να είσαι Κάτι. Γιατρός δικηγόρος πολιτικός τραπεζίτης αλήτης

85

καλλιτέχνης και πόσα άλλα……… Όλο αυτό το πάθος να Είσαι και να ΕΧΕΙΣ οφείλεται στο ότι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ. Συνήθως, αναζητούμε μια θετική απάντηση στο ερώτημα που θα ικανοποιήσει την βαθύτερη διαισθητική ανάγκη να Είμαστε, εκείνο το παλιό ΕΙΝΑΙ του Παρμενίδη. Και τρέχουμε να αποφύγουμε μια απάντηση, διότι όλες οι απαντήσεις είναι μόνον ονόματα που δίδει η προσωπικότητά μας. ΔΕΝ είμαστε η προσωπικότητα που έκτισε τον εργάτη, τον γιατρό, τον δικη-γόρο, τον μικρό τον μεγάλο…. Είμαστε Αυτό που έκτισε την προσωπικότητα. Το ποιο σημαντικό ερώτημα που μπορείς να ρωτήσεις τότε στον Εαυτό σου είναι; Ποιος είναι ο πραγματικός Εαυτός μου; Όταν στρέψεις την προσοχή σου προς την ερώτηση: Ποιός είμαι; Ίσως δεις μια οντότητα που έχει το πρόσωπό σου και το σώμα σου. Αλλά ποιος συνειδητοποιεί αυτή την οντό-τητα; Είσαι το αντικείμενο ή είσαι η επίγνωση, δηλαδή Αυτό που βλέπει το αντικείμενο; Το αντικείμενο έρχεται και φεύγει. Ο γονέας το παιδί ο ερα-στής ο νικητής ο εγκαταλελειμμένος, ο φωτισμένος ο ηττημέ-νος. Αυτές οι καταστάσεις έρχονται και φεύγουν. Δες Αυτό που ποτέ δεν γεννιέται και ποτέ δεν πεθαίνει. Νιώσε την έκσταση που σου δίδεται όταν αφήνεις την επιβά-ρυνση του να καθορίζεις διαρκώς τον καλό και κακό Εαυτό σου και απαλλαγμένος από αυτό το τερατώδες βάρος, που κάποτε εν αγνοία σου φορτώθηκες, κοίταξε τον υπέροχο κόσμο από τον οποίο εκπορεύθηκες και διερωτήσου. Ποιος είμαι; Τι είμαι; Και γιατί είμαι; Το να διερωτηθείς είναι μέσα στην αυθύπαρκτη ελευθερία της φύσης σου, όπως και η απάντηση που Εσύ θα δώσεις. Και αυτό είναι μια μεγαλειώ-δεις υπαρξιακή δράση που μόνον το Γένος του Ανθρώπου έχει. Το ερώτημα είναι αυθύπαρκτο και το Ον άνθρωπος, καλείται

86

να απαντήσει μέσα στα πλαίσια του Αυτεξούσιου που η Δημι-ουργία του έδωσε! Αυτό είναι η ευχή και η κατάρα του ταυτόχρονα. Έως ότου, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας των ορθών και λανθασμένων σκέψεων και πράξεών του, ανακαλύψει μόνος του και επάξια, όπως ο Οδυσσέας, τον Λόγο για τον οποίο η Δημιουργία τον έκτισε. Διότι υπάρχει Λόγος και επειδή είμαστε εκτός αυτού του Λόγου, μας ανταποδίδονται τα αντίστοιχα. Και τότε σκέψου. Ποιο είναι Αυτό που ποτέ ΔΕΝ πεθαίνει και ποτέ δεν γεννιέται. Αυτό που αυθύπαρκτα υπάρχει στο Σύ-μπαν!! Διερωτήσου: Δύναται να υπάρξει Ζωή στο Σύμπαν χω-ρίς Εγώ-Σκέψη-Βούληση; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Δύναται να διαιωνισθεί αυτή η Ζωή, χωρίς Εγώ-Σκέψη-Βούληση; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Δύναται να υπάρξει ένα οποιοδήποτε δημιούργημα στο Σύ-μπαν, χωρίς κάποιο Εγώ με Σκέψη και Βούληση να το εμφανί-σει και να συμβάλει στην επιβίωση και δράση του στον φαινο-μενικό Κόσμο; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση!! Η δική μου περιγραφή σταματάει εδώ….. και από εδώ αρχίζει η δική σου λογική ακολουθία…

87

88

Τρία τραγούδια στον Έρωτα. Τους τελευταίους μήνες, ο Ουρανός, αναγνωρίζοντας τις εργα-σίες Υπέρ Του Έρωτα που έχω κάνει, μου πρόσφερε δύο εξαί-ρετες γνωριμίες οι οποίες μου ενέπνευσαν αυτά τα τρία ποιή-ματα. Και φυσικά τα πρόσθεσα στο βιβλίο μου, πρώτα για να γίνετε σοφότεροι μελετώντας τις αντιδράσεις σας προς αυτά και δεύτερο για να βεβαιωθείτε ότι ο έρωτας είναι πέρα από αυτά που γνωρίζουμε και ζούμε σήμερα.

Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Όχι μόνον γι’ αυτό που Εσύ δείχνεις να είσαι. Ένα Αστέρι του Ουρανού. Αλλά και γι’ αυτό που εγώ γίνομαι, όταν είμαι κοντά σου. Σε ερωτεύομαι, όχι μόνον γι’ αυτό που γίνεσαι όταν υπερήφανη στέκεις δίπλα σ’ αυτά που αγαπάς. Αλλά και γι’ αυτά που διεγείρεις και εμπνέεις, Εγώ να γίνομαι. «Ένας Νεαρός Μάγος» Είμαι ερωτευμένος και μ’ εκείνο, το μαγικό κομμάτι του Εαυτού μου. Που Εσύ, ακόμα και τώρα στο δειλινό μου, ξύπνησες μέσα μου. Διότι ήρθε η μορφή σου μέσα στον χώρο του Νου μου τον αιωνίως γεμάτο από αισθήματα τρελά κι αδύνατα και έφερε στο Φως κάθε τι το ωραίο και μαγικό. Που ποτέ δεν πεθαίνει στις ψυχές των ανθρώπων. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου όχι μόνον γι’ αυτό που Είσαι, αλλά και διότι εμπνέεις, από την θύελλα της ζωής μου να κτίσω έναν Νέο Ναό Αγάπης.

89

Από τα έργα της καθημερινότητας, Ένα ακόμη τραγούδι στον Έρωτα. Αυτό… Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και αιώνια θα είμαι. Διότι μέσα στην ομορφιά, την αρετή και την γλυκύτητά σου. Αιώνια έργα σεβασμού, έρωτα και ευγνωμοσύνης θα δημιουργώ. Είμαι ερωτευμένος διότι έκανες περισσότερα κι’ από μια πίστη. Ακόμα περισσότερα κι’ από ένα πεπρωμένο. Το να κατανοήσω ότι μια αυθεντική λάμψη ζωντάνιας και αγνότητας, ΔΕΝ χάνει ποτέ την αξία της… Επέτυχες όλα αυτά, διατηρών την ανεξάρτητη δυναμική προσωπικότητά σου. Είπες ότι θα περιμένεις το Έργο μου και αυτό πρόσθεσε σθένος στην ψυχή μου. Ίσως αυτό είναι που σημαίνει, πως πριν και μετά από όλα τα άλλα. Να είσαι και μια φίλη……

Για τα χρήματα. Είμαι βέβαια ερωτευμένος και με τα χρήματά μου. Όχι μόνον γι’ αυτό που αντιπροσωπεύουν. Εξουσία και Δύναμη. Αλλά διότι μέσω Αυτών, Εγώ, Ως Συνδημιουργός του Κόσμου, δίδω ζωή στις αυταπάτες και τα όνειρά μου. Είμαι δε, ιδιαίτερα ερωτευμένος και με την πολιτική. Όχι τόσο για το θλιβερό που κατάντησε. «Μια Μέγαιρα».

90

Αλλά γι’ αυτό το κάτι τις που Εγώ γίνομαι. Όταν πολιτικολογώ. Είμαι επίσης ερωτευμένος, για φαντάσου. Και με την πυρηνική φυσική. Όχι τόσο για το ακατανόητο που δείχνει να Είναι. Αλλά γι’ Αυτό που Εγώ γίνομαι, όταν με τον έρωτά μου γι’ αυτήν, ανακαλύπτω τα εξαίσια μυστικά του Ουρανού και της Γης. Είμαι βέβαια ερωτευμένος και με την Ανθρωπότητα. Όχι γι’ Αυτό που δείχνει να είναι. «Τραγικά δυστυχισμένη». Αλλά κυρίως, γι’ αυτό που Εγώ γίνομαι, όταν παλεύοντας με τα θεριά που την καταδυναστεύουν, θεραπεύω τις αιτίες των βασάνων της. Είμαι ερωτευμένος και με τα υπέροχα όνειρά μου. Για το αιθερικό του είδους τους και τα πλούτη που αυτά περιέχουν. Αλλά και γι’ Αυτό που Εγώ γίνομαι, όταν μαζί τους έκθαμβος, περιδιαβαίνω τους Κόσμους των Κόσμων…. Είμαι βέβαια ερωτευμένος και με τα λουλούδια, με τα μικρά λαμπερά πουλιά και το ανοιξιάτικο τραγούδι τους. Με τον καθαρό αέρα του δάσους και την αλμύρα της θάλασσας. Με τον σεβασμό την αγάπη και την ευγνωμοσύνη. Και τον ηλίθιο πρίγκιπα Μίνσκιν, που πίστευε. Ο ανόητος. Ότι όλη αυτή η ομορφιά που εδώ κατέθεσα, μπορεί να σώσει τον Κόσμο!!

91

Εμείς οι δύο. Από πάντα ήμουν ερωτευμένος μαζί σου Πάντα σε ονειρευόμουν και πάντα σε περίμενα. Και ήρθες, όπως ακριβώς σε αισθανόμουν. Γλυκιά, τρυφερή, καταδεκτική, τολμηρή. Πλούσια σε όλα, όνειρα, αισθήματα, ομορφιά Και εσωτερικό κάλλος αρετής και δύναμης. Να διεκδικήσεις και να γευθείς Αυτό, που το βάρβαρο πλήθος σου στέρησε. Ονειρεμένο τέλος, μιας άκαρδης ζωής. Που ο Ουρανός πρόσφερε απλόχερα στους δυό μας. Μετά από τόσους κόπους και αγώνες υπέρ της αρετής και του ωραίου, που δώσαμε. Και τώρα είμαστε οι δυό μας, μόνον οι δυό μας. Τίποτε δεν έχει περισσότερη αξία από εμάς τους δύο. Εμείς οι δύο είμαστε η αρχή και το τέλος του κόσμου. Και έτσι θα μείνουμε μέχρι το τέλος της δικής μας ζωής. Δίκαια το δικαιούμαστε, πληρώσαμε πολύ αίμα γι’ Αυτό. Γι’ αυτό κι ο Ουρανός μας έφερε τόσο κοντά. Τόσο απίστευτα κοντά, ώστε να μην χαθεί αυτή η δίκαιη ευκαιρία της προσέγγισης. Που Αυτός, ο ίδιος ο Ουρανός μεθόδευσε. Όταν μάθουμε να διακρίνουμε το πραγματικό από το απατηλό. Αυτό το δίκαιο και έκτακτα ωραίο αίσθημα των δυό μας. Όταν ακούμε την δική μας εσωτερική φωνή της αίσθησης, που δεν έχει ήχο. Και όταν κοιτάμε μόνον αυτό, το αισθαντικό δικό μας, που είναι αόρατο.

92

Ενθυμούμενοι πάντα ότι μόνον οι δυό μας. Μόνον εμείς οι δύο, στεκόμαστε μπροστά στην πύλη της ύψιστης σοφίας του Ουρανού, που μόνον η αγνή αίσθηση της έκστασης μπορεί να οδηγήσει. Και με την οποία μόνον εμείς οι δυό, μπορούμε να εισέλθουμε. Κανένας άλλος. Μόνον Εσύ και Εγώ…

93

94

Στον Φυσικό, τον Υπερβατικό

95

και τον Εκστατικό Καβάφη.

Ως φυσικό Καβάφη εννοώ την Σάρκα, το Αίμα, το Ένστικτο, την

Αίσθηση, την δράση.

Ως υπερβατικό, εννοώ την ικανότητα μεταστοιχείωσης της α-πτής αίσθησης του αίματος, της πράξης και της σάρκας, σε πύ-ρινο συναίσθημα. Και ως εκστατικό, διότι ο Καβάφης είχε την Συνειδητή ικανό-τητα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ύπαρξης και πράξης του εξιδανικευμένου και εκστατικά, να εγκαταλείπεται άφοβα σ' αυτό.. Ο Καβάφης σ' όλο του το έργο είναι φυσικός, υπερβατικός και εκστατικός ταυτόχρονα. Είναι ένας Άψογος Μύστης της εμπει-ρίας του εξιδανικευμένου συναισθήματος και της μεταφοράς αυτού του υπέροχου βιώματος, μέσω της ξηράς λέξης, στους ευαίσθητους αναγνώστες του. Γι' αυτό δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ. Η ορθή σύνδεση λέ-ξης και συναισθήματος, επίτευγμα των αρχαίων δασκάλων του Ελληνισμού, θα συγκινεί αιώνια. Και ήταν έτσι, διότι ο Έρωτας, ανεξάρτητα της πρακτικής μέσω της οποίας ασκείται, έχει δυο δρόμους, δυο τρόπους εκδήλωσης στη ζωή του ανθρώπου, τον χυδαίο και τον εξιδανικευμένο. Δεν υπάρχει καλή και κακή πρακτική Έρωτα. Σε έναν φλογερό έρωτα που πυρπολεί τα σώματα όλα επιτρέ-πονται. Ο Έρωτας είναι ένας και είναι η συνεκτική Αρχή των αντιθέτων που απαρτίζουν το Σύμπαν.

96

Η Ζωή, υλική και πνευματική είναι αισθαντική και όχι λέξεις, αυτό μας θυμίζει η αιωνίως έξω από το στόμα , κοροϊδευτική γλώσσα της αρχαίας Ελληνίδας Μέδουσας. Ο Καβάφης είναι το υπόδειγμα του εξιδανικευμένου ανθρώ-που, όσο κι' αν οι χυδαίοι και ανέραστοι ευνούχοι της κάθε εποχής θέλουν να τον συκοφαντούν. Από μίσος για την ομορ-φιά, την ευδαιμονία και την ελευθερία του ανθρώπου, που μπορεί να είναι ο Εαυτός του. Ο Καβάφης δρα εκστατικά, διότι μόνον μέσα από εκστατική εμπειρία, ένα ισχυρό Εγώ, μπορεί να μετακινηθεί στον χωρο-χρόνο των γεγονότων και αυτάρκες, άφοβο, χωρίς ενοχές, έ-ντιμα, με γνώση και με απόλυτο σεβασμό στον Εαυτό και στις προσταγές της σάρκας του, να κτίσει Έργο και στο τέλος, έχο-ντας επίγνωση του Έργου του, να δηλώσει. «ΕΓΩ, εις την τράπεζα του μέλλοντος επάνω, ολίγα συναλ-λάγματα θα βάνω».

97

Παιδοφιλία Ένα θέμα, το οποίο διέφυγε της προσοχής μου, εξ αιτίας του απεχθέστατου που είναι αλλά που πίσω από αυτή την σκοτει-νή παρουσία και αδυναμία αντιμετώπισής του, έχει ευρεία και μέγιστη καταστροφική επίδραση στις κοινωνίες μας. Γενικά το θέμα του Έρωτα αποτελεί ένα απαραβίαστο Ταμπού εδώ και αιώνες. Ποσώς μάλλον αυτό της γονικής παιδοφιλίας. Φρικτό δεν ακούγεται; Ασφαλώς και ακούγεται φρικτό αλλά τι ακριβώς είναι αυτή η ιδιαιτερότητα και τι μπορεί να κρύβει; Και ποιος είμαι εγώ, ένας ελεύθερος στοχαστής μεν αλλά ΜΗ ακαδημαϊκός, που θίγω αυτό το κυριολεκτικά καφτό, όπως θα αποδειχθεί θέμα, των κοινωνιών του Δυτικού κόσμου. Του κατ’ ευφημισμό πολιτισμένου. Ο πρώτος που επεσήμανε την ύπαρξή της ήταν ο Μεγάλος Φρόϋντ ο οποίος το ονόμασε Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και ο ο-ποίος δέχθηκε τις μύριες επιθέσεις, κυρίως από την εκκλησία. Η οποία, παρά το ότι από τις εξομολογήσεις των πιστών της γνώριζε με σαφήνεια και την αιτία και την θεραπεία του φαι-νομένου, για αιώνες επίβουλα το απέκρυπτε!! Αντί λοιπόν το θέμα της γονικής παιδοφιλίας να ερευνηθεί επιστημονικά, με περισσότερο ενδιαφέρον, εφ όσον απεδείχθη η βλαβερότητά του, κυριολεκτικά θάφτηκε από τον τελευταίο προστάτη της εκκλησίας που γνώριζε τα πάντα, τον επιστημονικό κόσμο. Και λέγω δήθεν, διότι όπως απεδείχθη στην εποχή μας, 100 χρόνια μετά, το σύνολο των επιστημών συστηματικά εργάσθη-κε κάτω από την εποπτεία πολιτικών και οικονομικών εξου-σιών για την δημιουργία ενός πολιτιστικού και άριστου μοντέ-λου δουλείας, ενώ θα μπορούσε και μπορεί να εργασθεί, υπέρ του δικαίου, της ελευθερίας και της ευδαιμονίας.

98

Γονική παιδοφιλία. Μια ιδιαιτερότητα, που όμως, μοιραία προέκυψε μέσα στα πλαίσια της μονογαμικής οικογένειας την οποία ο Χριστιανισμός επίβουλα υπέβαλε και τελικά με την βοήθεια του Θεού και του μαστιγίου του, την διαιώνισε! Ένας θεσμός, στον οποίο η παντελής έλλειψη ορθής ερωτικής παιδείας των μελλών της, που δεν επικεντρώνεται στον σωστό ερωτικό σύντροφο αλλά στα συμφέροντα που ζευγαρώνει, τον κατάντησε κολαστήριο παραγωγής παντοειδών διαστροφών. Μεταξύ των οποίων και ένα είδος παιδοφιλίας, στην οποία παρά την θέλησή τους, μοιραία φτάνουν οι ίδιοι οι γονείς, εξ αιτίας της μηδενικής δυνατότητας να έχουν οι ίδιοι μεταξύ τους, ολοκληρωμένες συναισθηματικές και σαρκικές σχέσεις. Και η οποία παιδοφιλία προκύπτει αυτόματα, εξ αιτίας της ά-γνοιας και ασεβούς στάσης μας απέναντι στις αρχετυπικές λει-τουργίες του σώματός μας. Διότι ένα ζωντανό σώμα που συν-θέτεται από την Δημιουργία, έχει εντός του DNA του, εν ήδη Αρχετύπων, καταγεγραμμένες τις οδηγίες λειτουργίας του. Και όταν αυτές οι φυσικές οδηγίες παραβιασθούν από τις αφύσι-κες επιθυμίες μιας ισχυρής εγωκεντρικής προσωπικότητας, τό-τε αυτόματα προκύπτουν δυσλειτουργίες του σώματος με τις αντίστοιχες οργανικές και ψυχικές συνέπειες. Αυτός είναι ο Νόμος του Κάρμα και όχι οι ανοησίες των Ανατολικών δήθεν δασκάλων περί αμαρτιών σε άλλες ζωές! Η βαρβαρότατη κα-ταπίεση των αρχετυπικών λειτουργιών του σώματος από το Χριστιανικό Ιερατείο της Ευρώπης και ειδικά του μεσαιωνικού παρελθόντος της, είναι η βασική αιτία που η ψυχολογική και σωματική λέπρα που μοιραία προέκυψε στους πληθυσμούς της από τότε, επίβουλα, πλημύρισε σήμερα μέσω της πορνο-γραφίας το σύνολο του πλανήτη. Αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα, Ιούλιος του 2018, άρχι-σαν αφ εαυτού τους, τα κομμάτια αυτού του τρομακτικού θέ-

99

ματος να συγκεντρώνονται αυθαίρετα στον χώρο του Νου μου και να ολοκληρώνουν μια εικόνα που θέλει όχι μόνον πολύ γε-ρά νεύρα να την αντέξεις, αλλά ακόμη ισχυρότερα για να α-ντέξεις το γεγονός, ότι στο απώτερο παρελθόν, βρέθηκαν άν-θρωποι να σκεφτούν, να σχεδιάσουν και τέλος επίβουλα, χω-ρίς κανέναν σεβασμό στους φυσικούς νόμους, τους οποίους οι βάρβαροι σεβόταν απόλυτα. Να το υποβάλλουν με κάθε βίαιο μέσον συνειδητά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα προσω-πικά εξουσιολάγνα συμφέροντά τους. Αυτό το τερατώδες σχέ-διο ερωτικού και οικογενειακού εκφυλισμού που αφανώς ο-δήγησε την Ανθρωπότητα στην ολοκληρωτική πτώση της. Διότι όντος βρισκόμαστε στο έσχατο σημείο της πτώσης μας, εντε-λώς σε άγνοια ευρισκόμενοι και έρμαιοι πανίσχυρων συναι-σθηματικών ώσεων διαστροφής και αυτοκαταστροφής. Ανε-παισθήτως όπως λέγει ο ποιητής, μέσα στα τείχη της ατομικής φυλακής μας, αριστοτεχνικά κτισμένης από εμάς, τους φόβους μας και ευνούχους ειδήμονες κατασκευής σκλάβων. Διότι θανατηφόρες παγίδες είναι οι πόλεις μας. Και τα δολώματα που μας οδήγησαν σ’ αυτές, είναι οι ευκολίες και ανέσεις που μας προσφέρουν, η δήθεν ελευθερία έναντι της βασανιστικής μικρής αγροτοθρησκευτικής κοινότητας του παρελθόντος, που χαιρόταν να τιμωρεί την κάθε αμαρτία μας. Και για τις οποίες ανέσεις των πόλεων, πρέπει να δουλεύου-με, να δουλεύουμε, να δουλεύουμε έναντι πινακίου φακής. Χωρίς εμείς να γνωρίζουμε πως τα μικρά, πολυτελή και ανθυ-γιεινά διαμερίσματα, μέσα στα οποία συμπιέζουμε τις ψυχές και τα σώματά μας και κάτω από τον άριστο δάσκαλο της τη-λεόρασης, είναι εκτροφεία παντός είδους διαστροφών. Τρία περιστατικά ήταν οι αιτίες που συμπλήρωσαν τα κομμά-τια αυτής της εικόνας στο ξεκίνημα της πρώτης συγγραφής αυ-

100

τού του άρθρου. Η εκδήλωση σχιζοφρενικής κρίσης σε έναν φίλο μου, η γνωριμία μου πριν λίγο καιρό με μια κυρία ο γιός της οποίας κατάντησε σχιζοφρενικός εξ αιτίας της και η τυχαία επιστροφή στο προσωπικό αρχείο αλληλογραφίας της δεκαε-τίας του 80 με 90. Όπου, ανακάλυψα τους προλόγους των κε-νών ημερολογίων που έδωσα τότε στα παιδιά μου, σε μια α-πέλπιδα προσπάθεια να τα προστατέψω από τα μητρικά χάδι-α, της κατά δικαίωμα, όπως η ίδια πίστευε, παιδόφιλης μητέ-ρας τους. Όταν εγκατέλειψα το σπίτι μου, αποδεχόμενος το γεγονός ότι εξ αιτίας του τότε νομοθετικού πλαισίου ήταν α-δύνατο να πάρω την επιμέλειά των παιδιών που εγώ ξεγέννη-σα. Διότι το τότε νομοθετικό πλαίσιο θεωρούσε ότι οι πατέρες είναι κτήνη που επιβουλεύονται ερωτικά τα παιδιά τους, ενώ οι μητέρες Άγιες. Αγνοούσα ότι ψυχολογικά τα παιδιά είναι πάντα της Μάνας και ότι καταστρέφοντας την ερωτική ζωή των Μητέρων, μπορείς άνετα και εκ του ασφαλούς, να καταστρέ-ψεις και την ζωή των ανδρών και να οδηγήσεις επακριβώς την Ανθρωπότητα, με την συμβολή της πορνείας και πορνογραφί-ας, εδώ που σήμερα βρισκόμαστε. Πάνοπλοι σε μέσα κατα-στροφής και ένα βήμα πριν την κόλαση της οικολογικής κα-τάρρευσης, με σχεδόν μηδενικές δυνατότητες αντίδρασης από τους Λαούς. Και όλα αυτά, τρέφοντας την Ανθρωπότητα μετά τον Β΄ Πα-γκόσμιο πόλεμο με χρήμα, τζόγο, πορνογραφία, πορνεία, τη-λεόραση και εξουσιολάγνους, χρηματολάγνους πολιτικούς δούλους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο π.χ. ότι τις δεκαετίες 80 και 90, εποχή της μεγάλης Σοσιαλιστικής Αλλαγής στον τόπο μας, το σύνολο των καφετεριών της επαρχίας έπαιζαν κάθε βράδυ πορνοκασσέτες, προάγοντας τον αυνανισμό κυρίως αλλά και κάθε είδος ερωτική διαστροφή. Με αποτέλεσμα, την εμφάνιση και έξαρση της ερωτικής ανεπάρκειας, της παιδοφιλίας, της ομοφυλοφιλίας, των φόβων, των ενοχών, του αυνανισμού και

101

το μίσος μεταξύ των δυο φύλων και των ανθρώπων. Το τελευ-ταίο αίσχος των πολιτισμένων και ευνουχισμένων πλέων σε όλα, Δυτικών κοινωνιών. Η μεγάλη ελληνική λέξη ΜΑΛΑΚΑ, που έγινε το δικό μας σήμα κατατεθέν παγκοσμίως, εδραιώθη-κε στην συνείδηση του νεοέλληνα αυτές τις δεκαετίες, της με-γάλης σοσιαλιστικής αλλαγής που μας υποσχέθηκαν και δυ-στυχώς την έφεραν στην πατρίδα μας. Γονική παιδοφιλία. Φρικτό δεν ακούγεται; Όχι μόνον ακούγε-ται αλλά και είναι. Και όμως, αυτό το τερατούργημα όχι μόνον υφίσταται αιώνες στις χριστιανικές κοινωνίες αλλά είναι καθο-ριστικός παράγων ανάπτυξης της υποκρισίας, της βίας, του ψεύδους προς τον εαυτό, των ενοχών, των φόβων και των πα-ντός είδους ψυχικών και οργανικών νοσημάτων που άρχισαν να μαστίζουν τους Λαούς της Ευρώπης. Μετά τον βαναυσότα-το εκχριστιανισμό τους, από τους τότε ιδιοκτήτες της, αυτο-κράτορες, πατριάρχες, δεσποτάδες, φεουδάρχες, παπάδες και υπηκόους της. Ότι ακριβώς συμβαίνει τώρα στην Αφρική, για την οποία φίλε αναγνώστη δεν έχεις ιδέα τι γίνεται εκεί, προη-γήθηκε στην Ευρώπη την εποχή του μεσαίωνα. Μέσα στο έντε-χνο ιστορικό σκότος του Μεσαίωνα, που οι ανέντιμοι ιστορικοί διαιώνισαν, θεμελιώθηκε και καλλιεργήθηκε το σιδηρό θεμέ-λιο της σημερινής λέπρας, της βίας, της άγνοιας, του ψεύδους, των παντοειδών οργανικών ασθενειών και των άπειρων ψυχι-κών διαστροφών στο ανθρώπινο σώμα της Ευρώπης. Και που μετά το έτος 1500, με την βαρβαρότατη αποικιακή της επέκτα-ση, μολύνει όλο τον πλανήτη μέχρι την εποχή μας. Ερώτημα: Πως είναι δυνατόν μια μητέρα που ΔΕΝ έχει καμία απολύτως τρυφερή σχέση με τον άντρα της, να ΜΗΝ αναπτύ-ξει εντελώς αυθόρμητα και αντανακλαστικά, χωρίς να το κατα-λάβει τρυφερές σχέσεις με τα παιδιά της;; Και πως είναι δυνα-τόν, αυτό το ελάττωμα να μην γίνει μόνιμο κουσούρι και δι-

102

καίωμα των εν αγνοία ευρισκόμενων μητέρων! Το φρικτό είναι ότι όταν στο παρελθόν, αυτές οι σχέσεις αποκαλύπτονταν από τους εξομολογητές, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, η εξι-λεωτική φωτιά του Ιερατείου ήταν κανόνας. Αυτές οι φωτιές του παρελθόντος που προέκυπταν εξ αιτίας αυθεντικών εκδη-λώσεων ερωτικού ερεθισμού και τρυφερότητας, εξέθρεψαν το ψεύδος προς τον εαυτό, τον φόβο, τον τρόμο, τις ενοχές και τις πλείστες σχιζοφρενικές και παρανοϊκές πράξεις Βασιλέων και Λαών του ευρωπαϊκού παρελθόντος. Τα ποτάμια αίματος που πλημύρισαν και πλημυρίζουν τον πλανήτη, ξεκίνησαν και ξεκι-νούν από την Ευρώπη των θρησκειών, των Αυτοκρατοριών και των κατ’ επίφαση δημοκρατικών και Θεοφοβούμενων κατοί-κων της. Το μίσος κατά του φυσικού σώματος που έθρεψε αυ-τή η θρησκευτική λαίλαπα κακίας, ήταν και η βασική αιτία της δυστυχίας που έσπειραν όπου κι αν πήγαν οι λευκοί αποικιο-κράτες. Παντού έβλεπαν στα υπέροχα και υγιή σώματα των άλλων λαών, τον διάβολο, που οι ίδιοι είχαν φυτεμένο μέσα στο δικό τους κεφάλι. Και φυσικά, όπου μπορούσαν, άμεσα και ανενδοίαστα τους κατάστρεφαν. Ακόμα και το εξεγερθέν πλήρωμα του Βρετανικού πλοίου Μπάουντη, που μετά την ε-πίσκεψή του στην Ταϊτή εστασίασε. Αφού γύρισαν να ξαναζή-σουν τον παράδεισο που ανακάλυψαν, πέθαναν τραγικά αλ-ληλοσπαρασώμενοι μεταξύ τους, τρελοί, σχιζοφρενείς, μανια-κοί και παντελώς κυριαρχημένοι από ενοχές, φόβους και φα-ντάσματα του παιδικού παρελθόντος τους. Τόσο βαθιά εδραι-ωμένοι ήταν οι θρησκευτικοί τρόμοι στην παιδεία της παιδικής τους ηλικίας, που ακόμα και στον παράδεισο ευρισκόμενοι, τον αρνήθηκαν. Από την αρχαιότητα τα Ιερατεία γνώριζαν αυ-τό που ο Λένιν είπε όταν η επανάσταση στην Ρωσία επεκράτη-σε. «Δώστε μου ένα παιδί 8 ετών και θα το κάνω αιώνιο μπολ-σεβίκο». Και την ίδια δουλειά κάνουν τα παντοειδή σχολεία, ιεροδικεία, ορφανοτροφεία και ιεροσχολεία στην πλανήτη μας.

103

Τι ελπίδα έχουν οι σημερινοί Λαοί όταν το θρησκευτικό μίσος του παρελθόντος προς τον έρωτα, εδραιώνεται επιστημονικά πλέον στις παιδικές ψυχές της εποχής μας, μέσω του σφαγείου των μαιευτηρίων, των παιδικών παιγνιδιών, του μπούλινγκ, των μνημονίων και της πορνογραφίας. Όταν προδοτικές και απάνθρωπες εντεταλμένες κυβερνήσεις επιβάλλουν την παρά-νοια στους Λαούς και ΜΜ Εξαχρείωσης αθώα και στο όνομα της ενημέρωσης μεταφέρουν του κόσμου την αχρειότητα στο κεφάλι και την ψυχή μας. Της πορνογραφίας και πορνείας, των ναρκωτικών, της ασυνεννοησίας και του μίσους που εντέχνως ενσταλάζεται σε κάθε παιδική ψυχή, επιστημονικά πλέον και την κατάλληλη εποχή. Στους παιδικούς σταθμούς και στην δι-αρκώς ενισχυόμενη παιδική εκπόρνευση με κάθε δυνατό μέσο. Ακόμη και νομοθετικά. Κατεβείτε ένα απόγευμα στην παραλία του Λευκού Πύργου να δείτε την εκπορνευμένη εφηβεία σε σεξιστική, αλλά αθώα παρέλαση. Το εξωφρενικό είναι ότι ακό-μα και γονείς, προάγουν την σεξιστική εικόνα των νηπίων τους, υπερήφανοι για την ομορφιά τους. Είναι μόδα να προβάλουμε τα κάλλη μας αλλά με την σήμανση ΜΗΝ ακουμπάτε. Ονει-ρευτείτε μόνον και τα όνειρα φέρνουν αυνανισμούς, φαντα-σιώσεις παντός ποιότητας, που με την σειρά τους φέρνουν φόβους ενοχές και αρπαχτές. Ένα εντελώς απίστευτο αποτέλεσμα της γονικής παιδοφιλίας είναι το γεγονός πως η τρυφερότητα της μητέρας, όταν ξεπε-ράσει το όριο της τρυφερότητας, προκαλεί το ερωτικό ενδια-φέρον του παιδιού, το οποίο, εν αγνοία ευρισκόμενο και αιχ-μάλωτο της ερωτικής επιθυμίας προς την μητέρα ή πατέρα του, καταστέλλει βουλητικά την ερωτική του διέγερση θεμε-λιώνοντας στο υποσυνείδητό του μια αντανακλαστική βάση δεδομένου, η οποία βγάζει αυτόματα STOP, σε κάθε ερωτικό κάλεσμα όταν ενηλικιωθεί. Με αποτέλεσμα, να απολαμβάνει

104

των τρυφεροτήτων της μαμάς του αγνά και αμόλυντα, όπως και η μητέρα αντίστοιχα, αλλά όταν έρθει η ώρα της ερωτικής ολοκλήρωσης με άτομο του άλλου φύλου, τότε το εγκεφαλο-νευρικό σύστημα ΔΕΝ λειτουργεί. Ως αποτέλεσμα των ανα-σταλτικών πιέσεων που δέχθηκε όταν διεγείρετω από την μα-μά ή μπαμπά ή θείο ή αδελφό. Αυτές οι καταστάσεις που κατά κόρον υφίστανται στην κοινωνία μας και ειδικά στα διαμερί-σματα των μοντέρνων πόλεων και πολυκατοικιών, δημιουρ-γούν τραγικότατα αποτελέσματα στα θύματά τους που οδη-γούν μέχρι και την αλλαγή φύλου, την ομοφυλοφιλία και τέλος την αυτοκτονία. Νομίζω όμως ότι αρκετά περιέγραψα την δοσμένη κατάσταση της εποχής και ας επιστρέψουμε στην γονική παιδοφιλία. Θέμα, για το οποίο στο παρελθόν όλοι οι τίμιοι και οι τίμιες, θα με ρίχνανε άνετα και με περηφάνια στην φωτιά. Το τι θα γίνει σήμερα δεν μπορώ να το προβλέψω, μπορεί μια επανά-σταση, μπορεί και μια νέα φωτιά, μπορεί και τίποτα! Το πιθα-νότερο κάποιο σαρδόνιο χαμόγελο του τύπου, μα τι λέγει αυ-τός ο μαλάκας. Προανέφερα πως μια μητέρα που ΔΕΝ έχει καμία τρυφερή σχέση με τον άντρα της, είναι αδύνατον να ΜΗΝ αναπτύξει εντελώς αυθόρμητα και αντανακλαστικά και χωρίς να το κατα-λάβει, τρυφερές σχέσεις με τα παιδιά της και όταν λέγω τρυ-φερές οπωσδήποτε δεν εννοώ ερωτικές! Η τρυφερότητα, η γλυκύτητα και η θαλπωρή είναι εντελώς γυναικείες ιδιότητες που ο άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να τις ακυρώσει. Μπορεί να τις βάλει εν υπνώσει, αλλά και εν υπνώσει, αυτή η έλλειψη τρυ-φερότητας στην συμπεριφορά μας οδηγεί στην παραφροσύνη. Και επειδή τα περιεχόμενα της λέξης τρυφερότητα είναι πα-ντελώς άγνωστα στην εποχή μας, ας εντρυφήσουμε για λίγο σ’ αυτά.

105

Γίνεσαι σεβαστός, καταδεκτικός, επικοινωνιακός, προσηνής και αυθεντικός όταν είσαι τρυφερός. Ασφαλώς και γίνεσαι! Όταν προσφέρεις ψυχική αλλά και σωματική θαλπωρή, γίνεσαι αγαπητός, σεβαστός, αξιέπαινος και επιθυμητός από όλους; Ασφαλώς και γίνεσαι!! Όταν είσαι τρυφερός, προσηνής και αυθεντικός, γίνεσαι καλός συνομιλητής, καλός εραστής, καλός επαγγελματίας, καλός ερ-γαζόμενος, καλός φίλος, καλός θρησκευόμενος, καλός πατριώ-της, καλός Ήρωας και τελικά καλός σε όλα; Ασφαλώς και γίνεσαι!! Και μετά από όλα αυτά ας έρθω στην έννοια της λέξης Ευγέ-νεια και την παντελή άγνοια που έχουμε επ αυτής, εξ αιτίας της βάρβαρης παιδείας που εντέχνως υφιστάμεθα και μέσα στα πλαίσια εκβαρβαρισμού της Ανθρωπότητας από την Πα-γκοσμιοποίηση. Λεξικό Δημητράκου: Λήμμα Ευγενής. Ο υψηλής καταγωγής, ο υψηλόφρων, ο από καλή ράτσα, ο έχων καλούς λεπτούς τρό-πους, ο εύφορος, ο αρχοντικός. Το αντίθετο τους ευγενούς είναι ο αγροίκος, ο χωριάτης, ο κολλήγος, ο βάρβαρος, ο βίαι-ος, ο χυδαίος, ο μάγκας, ο μπράβος, ο εργάτης και τώρα τελευ-ταία σύμφωνα με την εντολή του Μεγάλου Αδελφού, όπως λέγει και το βιβλίο του, ακόμη και μεγάλος αριθμός ακαδημαϊ-κών εδρών, έχουν αρχίσει να υποβιβάζονται στο επίπεδο των αγροίκων. Όπως οι γιατροί π.χ. Διότι εκεί οδηγεί η εντολή των νέων δασκάλων της ιατρικής. Να κοιτάζουν το περιστατικό, τι μπορούν να κερδίσουν από αυτό. Και όχι τον άνθρωπο. Και οι ηλίθιοι επιστήμονες, όλων των ειδικοτήτων, ειδικά σε εποχή κρίσης, το κάνουν!! Τόσο πολύ έχει χαθεί η ευθυκρισία, η ευγένεια και η αρετή από παντού. Ακόμη και από τους πρώ-ην ευγενείς, που προκειμένου να εξασφαλίσουν τα όποια προ-νόμιά τους. Αγενώς φέρονται!!

106

Ερωτήματα: Έχουν οι μητέρες το δικαίωμα της τρυφερότητας με τα παιδιά τους; Ασφαλώς και το έχουν! Την δεκαετία του 80, γιατί οι παιδίατροι συνιστούσαν στις μη-τέρες να μην παίρνουν αγκαλιά τα παιδιά τους όταν κλαίνε; Για να ΜΗΝ εντρυφήσουν αμφότεροι στην τρυφερότητα και εξουδετερώσουν τον πόνο της σφαγής τους και της μοναξιάς του βρεφικού θαλάμου;; Οι μεταξύ των ενηλίκων ερωτικές σχέσεις έχουν τρυφερότητα; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Γιατί δεν έχουν τρυφερότητα είναι το νέο ερώτημα. Δεν θα έπρεπε να έχουν; Γιατί η έκφραση της τρυφερότητας οπουδήποτε εμφανισθεί, προκαλεί αντανακλαστικά επιφύλαξη, φόβο και απώθηση; Γιατί οι άντρες το παίζουν σκληροί, αγρίμια και αφεντικά; Γνωρίζουν τα έφηβα κορίτσια ότι κάθε ερωτική πρόκληση που από την διαφήμιση αντιγράφουν, διεγείρει τα ερωτικά όνειρα της πορνογραφίας και πορνείας, στα οποία εν αγνοία τους τα αρσενικά είναι εθισμένα; Γι αυτό τόσες απογοητεύσεις! Οι άντρες ΔΕΝ γνωρίζουν, ότι ο αυνανισμός στα είδωλα της πορνογραφίας που άφθονα τους δίδονται, τους εθίζει σε συ-μπεριφορές και εικόνες που οι γυναίκες δεν μπορούν να αντα-ποκριθούν και να ενδώσουν. Και αυτό έχει πολύ κόστος πόνου και για τα δυο φύλα. Και πώς να βρεις τον ερωτικό σου σύ-ντροφο μέσα σ’ αυτή την ερωτική ανοησία της πορνογραφίας; Τι αισθητικές εντυπώσεις δεχόμαστε σε μια ερωτική σχέση χω-ρίς τρυφερότητα; Οργανικό πόνο και απογοήτευση, που ση-μαίνει κατάρρευση της γοητείας του έρωτα και φυσικά ενοχές και φόβους, εξ αιτίας της άγνοιας του γιατί και πως συμβαί-νουν όλα αυτά! Πως όμως από την άδολη τρυφερότητα, την τροφή της Ψυχής και του Νου, πηδάμε χωρίς να το καταλά-βουμε στον σεξισμό; Πολύ απλά: Όταν υπάρχει παντελής ά-γνοια όλων των θετικών στοιχείων περί τρυφερότητας που πε-ριέγραψα.

107

Και όταν η βούληση της όποιας προσωπικότητας, σοφής ή αμαθούς καταρρεύσει, εν όψει της ερωτικής διέγερσης ενός καταπονημένου σώματος. Τότε πολύ εύκολα, ένας αμαθής αγροίκος, οιασδήποτε ποιότητας, καλής ή κακής θα διαφθεί-ρει χωρίς να το θέλει ή καταλάβει, τα πάντα στο πέρασμά του. Αυτό γίνεται κατακλυσμιαία στην εποχή μας από όλα τα ΜΜ Εξαχρείωσης και κάθε εξουσία, προκειμένου να συμπέσουν όλα σωστά τοποθετημένα στην θέση τους με την επερχόμενη Κλιματική Αποκάλυψη. Εδώ και πολλά χρόνια, ως μοναχικός πολεμιστής που είμαι, διανέμω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία το παρακάτω κείμενο, σε μορφή ενός μικρού φυλλαδίου, το ο-ποίο πριν καιρό συνέθεσα και σήμερα βλέπω ότι είναι απαραί-τητο να προστεθεί σ’ αυτό το άρθρο ώστε να βοηθήσει στην πληρέστερη κατανόησή του.

Μαμάκες Όνομα που χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη συμπεριφορά του καλού παιδιού, που αγαπά την καλή μητέρα και φοβάται ή μι-σεί τον κακό πατέρα. Και οι οποίοι γονείς, κατά πάσαν πιθανό-τητα, ακούσια θύματα μιας αυτόνομης ερωτικής δυσαρμονί-ας, που υποσυνείδητα τρέφει τα εχθρικά αισθήματα μεταξύ τους, χάνουν αυτόματα την χαρά, την ευγένεια, την αποδοχή και την ειρήνη στην ζωή της οικογένειας. Και τα οποία παιδιά βεβαίως, έχοντας ολοκληρωτική άγνοια ότι όλοι οι άνθρωποι είναι θύματα μιας πολιτιστικής υποβολής, που τρέφει συστη-ματικά το μίσος ανάμεσα στα δυο φύλα. Υποσυνείδητα, προ-σεγγίζουν την μητέρα, επειδή αυτή σαν μητέρα έχει το χάρι-σμα της τρυφερότητας. Με τον τρόπο αυτό, ταυτιζόμενα με την μητέρα τους, μετατρέπουν και την δική τους ζωή σε μια συνέχεια της δυστυχίας των γονιών τους, κρατώντας υποσυ-νείδητα, την ίδια εχθρική στάση με των γονιών τους απέναντι

108

στο άλλο φύλο, δικαιώνοντας το γνωμικό των γραφών που λέ-γει. Αμαρτίες Γονέων Παιδεύουσι Τέκνα. Οι άνθρωποι ΔΕΝ γνωρίζουν και ΔΕΝ πιστεύουν, ότι η Ζωή τους επηρεάζεται δραστικά από αισθήσεις και συναισθήματα που στην ηλικία των 6 με 12 σημάδεψαν την ζωή τους και ότι Αυτό, ονομάζετε αυτόνομη αισθαντική αντανακλαστική αντί-δραση ή συναισθηματική νοημοσύνη. Οι άνθρωποι ΔΕΝ γνωρίζουν επίσης ότι είναι θύματα ενός έ-ντεχνου αισθητικού προγραμματισμού που το πολιτιστικό τους μοντέλο επιβάλει, από την πρώτη τους αναπνοή στα σφα-γεία των μαιευτηρίων και τελειώνει με την τελευταία εκπνοή τους σε κάποιο νοσοκομείο ή ίδρυμα, συνήθως με κάποια α-ποκλειστική δίπλα τους. Η ίδια πραγματικότητα, ειδομένη από την εκφυλισμένη πλευ-ρά της, οδηγεί στα άκρα. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, το γεγονός της γονικής παιδοφιλίας, με τις τελευταίες νομικές δι-ευκολύνσεις πού οι καλοί παγκοσμοποιητές προάγουν και νο-μοθετούν. Από μίσος προς την ορθή ερωτική ζωή των ανθρώ-πων και τους ίδιους τους ανθρώπους, έχει φέρει την Ανθρωπό-τητα προ των πυλών της Αυτοκτονίας της. Αυτό ακριβώς συμ-φέρει την Παγκοσμιοποίηση σήμερα και γι’ αυτό εργάζεται!! Εσύ όμως, ο κοινός αναγνώστης αυτού του βιβλίου, με τις τό-σες επαγγελματικές σκοτούρες που έντεχνα φορτώνουν στο κεφάλι σου. Με τις τόσες άχρηστες ειδήσεις κακίας, βίας, ψεύ-δους και περιττές διαφημίσεις που σε πνίγουν. Με τις τόσες ανεπάρκειες στον έρωτα, την χαρά, την συμπόνια, την εμπιστοσύνη που εντέχνως φύτεψαν στον ψυχισμό σου και που η έλλειψή τους σε βασανίζουν. Τι μπορείς να κάνεις; Όταν ακόμη και το νερό που πίνεις, το φαγητό που τρως, ο κα-φές και ο καναπές σου, μέσα στο πλούσιο ή φτωχό διαμέρισμά σου, είναι ελεγχόμενα από τους εξουσιαστές σου!!

109

Τι μπορείς να κάνεις για να βγεις από τον πανέξυπνο και α-νάλγητο Λαβύρινθο, που με την χαρούμενη συμμετοχή σου, πανέξυπνες αλλά μισάνθρωπες διάνοιες, έκτισαν γύρω σου; Κι όμως, μπορείς να κάνεις πολλά, με την αγάπη πρώτα προς τον Εαυτό σου, όταν αποκτήσεις την αυτοεκτίμησή σου. Όταν καταλάβεις ότι το τίποτα που έγινες, παρά τα πτυχία και τα χρήματά σου, είναι ένα στημένο έντεχνο παιγνίδι, όχι μόνον είς βάρος του Εαυτού σου αλλά και εις βάρος της Ανθρωπότη-τας και της πλανήτου Γαίας, που ανήκεις!

110

111

Ο Φόβος Είναι το πρώτο και πιο σοβαρό εμπόδιο σε κάθε νέο βήμα που κάνουμε, την αποδοχή μιας νέας ιδέας, μια προσπάθεια εξε-ρεύνησης, μια νέα ερωτική περιπέτεια, μια απόπειρα προσέγ-γισης στο άγνωστο, κάτι συμπαθές ή τρομακτικό που βλέπου-με ή που επιχειρούμε να κάνουμε. Όπως αυτή του σεμιναρίου στον έρωτα που τώρα διαβάζετε, αλλά και κάθε τι νέο που ορ-θώνεται στον ορίζοντά μας, όπως αυτό το βιβλίο. Προκαλεί πάντα το αίσθημα του φόβου. Κάτι επίσης άγνωστο που συνοδεύει τους φόβους μας και πολ-λές φορές τους ενισχύει υπέρμετρα, είναι οι ενοχές. Το αίσθη-μα της ενοχής επαυξάνει το μέγεθος του πόνου στο δεκαπλά-σιό του και συμβαίνει αυτό διότι η ενοχή συνοδεύεται πάντα από τον φόβο της τιμωρίας. «Αυτό το διδασκόμαστε από νήπια και γινόμαστε πολύ καλοί σ’ αυτό». Υπάρχουν πάμπολλες αιτίες φόβου, πάρα πολλές και με τους οποίους φόβους μάθαμε να συζούμε σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπου οι φόβοι προκύπτουν αυτόματα εξ αιτίας της ολοκληρωτικής αδυναμίας μας να επικοινωνήσουμε με πνεύμα κατανόησης αγάπης και σεβασμού μεταξύ μας. Μιας διδασκαλίας που ποτέ ΔΕΝ μας δίδεται! Διότι ποτέ δεν διδασκόμαστε κανόνες θετικής επικοινωνίας μεταξύ μας και διότι ποτέ δεν διδασκόμαστε να γινόμαστε σοφότεροι διδα-σκόμενοι από τα λάθη μας! Παντού προάγετε ο ανταγωνισμός και η βία. Χθες βράδυ βρέθηκα σε ένα Καφέ όπου γίνονται διαλέξεις και σεμινάρια και σε μια διάλεξη περί διαφημιστικών ιδεών προώθησης πωλήσεων. Όταν σηκώθηκα και ζήτησα γνώμη για το πώς μπορώ να προωθήσω ένα περί Έρωτος σεμι-νάριο που δημιούργησα, έπεσε κεραυνός εν αιθρία στην μάζω-ξη. Τέτοιος, που ακόμα και εγώ έπαθα γλωσσοδέτη.

112

Διαπίστωση: Δημόσια αναφορά περί έρωτος προκαλεί πανικό και απίστευτες αντιδράσεις φόβου με πρώτη απώλεια την ψυ-χραιμία και δεύτερη απώλεια την ορθή σκέψη. Παράδειγμα αυτό το βιβλίο, πόσους δισταγμούς δεν ξεπέρα-σες, προκειμένου να φτάσεις στην αγορά του ή ακόμα και από την δωρεάν προσφορά του που σήμερα απέκτησες; Σε μια εποχή που καυχιέται για την δήθεν απελευθέρωσή της από τα ερωτικά φαντάσματα του παρελθόντος, στην πραγματικότητα σήμερα, εντέχνως, ύποπτα και επίβουλα, α-πελευθέρωσε κάθε αφύσικη ερωτική διαστροφή η οποία και οδηγεί σε πλήρη καταστροφή της ζωής. Διότι ο Έρωτας είναι η Δημιουργική δύναμη της Φύσης και όταν η ερωτική συμπερι-φορά του ανθρώπου διαστρεβλωθεί, το σύνολο του έργου του οδηγείται στην καταστροφή. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην εποχή μας. Μια ανθρωπότητα με τεράστια μέσα καταστρο-φής που συνειδητά και με κατασπατάληση φυσικών πόρων δημιούργησε, τρέχει σωστά καθοδηγούμενη από κάθε Μέσω Μαζικής Εξαχρείωσης, βλακωδώς, στην αυτοκαταστροφή της. Μέσα στα πλαίσια αυτής της παράδοξης και απαράδεκτης για τον Άνθρωπο ερωτικής πραγματικότητας, που πληγώνει θανά-σιμα την ζωή του έφηβου ατόμου και την μελλοντική ζωή του ενήλικα, έρχεται αυτό το σεμινάριο να φωτίσει την αποκεκρι-μένη από βία και συκοφαντία αλήθεια και να δώσει διέξοδο στον Λαβύρινθο του πόνου, των ενοχών και των διαστροφών, που έντεχνα, αλλά εν αγνοία του, ένα εκπορνευμένο περιβάλ-λον υποβάλει και επιβάλει στα μέλη του. Διότι όταν δεν υπάρ-χει μια παιδεία ορθής ερωτικής έκφρασης, οι διαστροφές είναι προ των πυλών. Είναι φυσική τάξη πραγμάτων αυτή η εξέλιξη. Και ο φόβος του αγνώστου, που ερευνά και αποκαλύπτει τα ματωμένα αγκάθια των ερωτικών φόβων μας, προκαλεί ακόμη περισσότερο φόβο. Αφού λοιπόν προετοίμασα όλη την εργα-σία, εκτός από το περί φόβου κεφάλαιο που διαβάζετε τώρα, σκέφτηκα ότι από αυτό το περί Έρωτος Έργο, απουσιάζει το

113

θέμα του ΦΟΒΟΥ. Αίσθηση που παίζει σημαντικό και καθορι-στικό ρόλο συνολικά στη ζωή μας. Στην αρχή ήμουν διστακτι-κός να το ξεκινήσω, στην συνέχεια, όταν άρχισα να γράφω, τί-ποτε δεν με ικανοποιούσε. Αλλά στις επανειλημμένες προσπά-θειες που έκανα υπακούοντας στην πίεση της διαίσθησής μου, άρχισε σιγά σιγά να μου αποκαλύπτετε ένα τεράστιο μέγεθος επιβουλής. Ασύλληπτο από τα μάτια κάθε θνητού, αφού ήταν κρυμμένο ακόμα και από τα δικά μου μάτια, που θεωρώ ότι είναι ανοικτά. Πριν προχωρήσω στην περιγραφή της αίσθησης ή του συναισθήματος του φόβου ας ερευνήσουμε την βιολογι-κή έδρα του φόβου και όταν λέγω βιολογική εννοώ το μέρος του σώματός μας που ενεργοποιεί την αίσθηση του φόβου. Από το βιβλίο «Οι Δράκοι της Εδέμ» του Κάρλ Σαγκάν, εκδόσεις ΩΡΟΡΑ. Σελ. 75. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του καθηγη-τού Μακ Λύν, διευθυντού του εργαστηρίου εγκεφαλικής εξέ-λιξης και συμπεριφοράς του Εθνικού Ινστιτούτου Πνευματικής Υγείας των Η.Π.Α. την δεκαετία του 70. Ο εγκέφαλος των θη-λαστικών αναπτύχθηκε στην σημερινή του μορφή με τρία εξε-λικτικά βήματα. Το αρχαιότερο τμήμα του σπονδυλωτού εγκε-φάλου είναι ή νωτιαία χορδή, ο προμήκης μυελός, η εγκεφαλι-κή γέφυρα και ο μεσεγκέφαλος. Όλα αυτά αποτελούν το εγκε-φαλικό στέλεχος, το οποίο ο Μακ Λύν ονόμασε ερπετικό σύ-μπλεγμα επειδή τα ψάρια και τα ερπετά είναι οι κύριοι φορείς και εκφραστές του. Αυτό περιέχει τους βασικούς νευρικούς αντανακλαστικούς μηχανισμούς για την αναπαραγωγή, την αυτοσυντήρηση, την ρύθμιση της καρδιάς, την κυκλοφορία του αίματος, την αναπνοή, τον τοκετό και φυσικά εποπτεύει την εύρυθμη λειτουργία του όλου οργανισμού, δρώντας μέσω βιο-χημικών εξαρτημένων αντανακλαστικών. Αυτό είναι το οργανι-κό θεμέλιο, πάνω στο οποίο εξελίχθηκαν και βασίζονται οι υ-πόλοιπες λειτουργίες των σπονδυλωτών εγκεφάλων, αισθημα-τικές και νοητικές.

114

Δεύτερο βήμα στην ανάπτυξη των σπονδυλωτών εγκεφάλων είναι η εμφάνιση του επιχειλίου συστήματος, το οποίο εκδη-λώνει την συναισθηματική συμπεριφορά των θηλαστικών και λιγότερο των πτηνών. Αυτό περιλαμβάνει τους εξής αδένες: Υπόφυση, θάλαμο, υποθάλαμο, αμυγδαλή και ιππόκαμπο. Η υπόφυση είναι ο κυρίαρχος αδένας του ενδοκρινικού συ-στήματος και είναι το κύριο όργανο που ενεργοποιεί τον οργα-νισμό στην εμφάνιση επερχομένου κινδύνου ή διεκδίκησης απολαυστικού ερεθίσματος. Ο πόνος, ο τρόμος, η βία και η οποιαδήποτε απειλή, όπως επίσης και η οποιαδήποτε ηδονική ή ευχάριστη προσμονή, υποθετική ή πραγματική, είναι παρά-γοντες ενεργοποίησης της υπόφυσης. Η βιολογική αντίδραση ξεκινά όταν το οσφρητικό, οπτικό ή ακουστικό σήμα κινδύνου ή απόλαυσης, φτάσει στον υποθάλαμο. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι είτε τα σήματα είναι πραγματικά, είτε υποθετι-κά, οι αδένες ενεργοποιούνται!! Μόλις λοιπόν το σήμα φτάσει στον υποθάλαμο, αυτός εκκρίνει μία ουσία που ονομάζεται κορτικοεκλυτικός παράγων (CRF), η οποία περνά αμέσως στην υπόφυση λόγω της άμεσης σύνδεσης που έχει μαζί του. Η ου-σία CRF ενεργοποιεί την υπόφυση η οποία εκλύει ταυτοχρόνως δύο ουσίες που έχουν διαφορετικές ιδιότητες και διαφορετικό χρόνο δράσεως η καθεμία. Αυτές είναι η (ΑCΤΗ), που δρα άμε-σα και αυξάνει την ικανότητα άμεσης αντίδρασης και κάθε άλ-λης αντίληψης, και οι ενδορφίνες, που δρουν αργότερα. Οι ενδορφίνες καταστέλλουν την ικανότητα αντίληψης και έ-ντασης και αυξάνουν την ικανότητα απόλαυσης, επιδρώντας επίσης και ως αναλγητικοί παράγοντες. Δύο ουσίες που εκλύο-νται ταυτόχρονα από έναν αδένα, που προκαλούν αντίθετα αποτελέσματα και έχουν διαφορετικούς χρόνους δράσης… Ακούγεται αντιφατικό, αλλά είναι θαυμάσιο· μπορώ να πω ευφυέστατο! Σας βεβαιώ ότι το σώμα δεν έχει καμία αντίληψη για το πόσο μεγάλες ή μικρές ιδέες έχουμε εμείς για τους εαυ-τούς μας, δεν έχει ιδέα για τις φιλοσοφίες, τις θρησκείες, τις

115

επιστήμες μας και όλα όσα μας κάνουν υπερήφανους. Αυτό, το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να δουλεύει καλά και να στηρίζει την οντολογική ύπαρξη στην δράση της, καλή η κακή, λογική ή παράλογη. Τώρα αν το ΕΓΩ είναι αδύναμο και χωρίς ορθό σημείο αναφοράς, αν ταυτίζεται με τις διάφορες συναι-σθηματικές διακυμάνσεις και τα διάφορα αιθέρια όνειρά του, κακό του κεφαλιού του, σ' αυτό δεν φταίει καθόλου το σώμα! Και τούτο, διότι ΔΕΝ υπάρχει καμία απολύτως θετική παιδεία περί Εγώ. Το ΕΓΩ είναι το ανάθεμα όλων των δασκάλων, ε-κτός Εμού. Αν για λίγο δούμε τους εαυτούς μας ως απλά, χαρι-τωμένα και ωραιότατα θηλαστικά ζωάκια, χωρίς τις μεγάλες ιδέες μέσα στο Νου μας, σίγουρα θα καταλάβουμε πως η άμε-ση αντίδραση, με ταυτόχρονη αύξηση της αντίληψης που προ-καλεί η ΑCΤΗ μας βοηθά να ξεφύγουμε από τον άμεσο κίνδυνο του αρπακτικού η άλλου εχθρού που μας απειλεί. Σε αυτή την περίπτωση κινδύνου η βραδύτερη επίδραση των ενδορφινών (το όπιο του εγκεφάλου, όπως λέγεται) μας βοηθά να αντιμε-τωπίσουμε τους πόνους κάποιου τραύματος, του στρεσογόνου παράγοντα που προεκλίθη από τον κίνδυνο, των οδυνών του τοκετού και τελικά τον όποιο σωματικό πόνο του επερχόμενου θανάτου. Πλεόνασμα των ενδορφινών προκαλεί και την εκ-στατική εμπειρία της φώτισης. Η ίδια βιολογική λειτουργία, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος ή α-πειλή, επιφέρει αύξηση της αντίληψης για την προσέγγιση του απολαυστικού παράγοντα, είτε αυτός είναι ιδέα είτε φαγητό είτε έρωτας. Αυτή τη στιγμή π.χ. που Εγώ γράφω αυτές τις φράσεις προσπαθώντας να περιγράψω αυτή την εγκεφαλική λειτουργία, αυτόματα, η θέλησή μου, υποχρεώνει την υπόφυ-ση σε έκλυση ACTH προκειμένου να αυξηθεί η δραστηριότητα του εγκεφάλου και το Εγώ μου να ερευνήσει τις μνήμες που περιέχει ο νους. Η αίσθηση της ικανοποίησης δε, μετά από τη σύνθεση μιας φράσης ή ενός νοήματος, όπως αυτό που μόλις

116

τώρα διάβασες φίλε ή φίλη αναγνώστη, είναι αποτέλεσμα των ενδορφινών που ταυτόχρονα εκλύθηκαν από τον ίδιο αδένα. Η ίδια ακριβώς διαδικασία θα επαναληφθεί και στον δικό σας εγκέφαλο, εντελώς αυτόματα, αν το ΕΓΩ σας βρει ενδιαφέρο-ντα όλα αυτά. Ας δούμε όμως τι ρόλο παίζουν και οι άλλοι α-δένες. Σύμφωνα με τον Μακ Λυν, η αμυγδαλή, όταν διεγερθεί με ηλεκτρισμό η άλλο νευροδιαβιβαστή, προκαλεί την εμφάνι-ση των ισχυρών συναισθημάτων του Δέους. Αυτής της ακαθό-ριστης αίσθησης που κυμαίνεται μεταξύ απόλυτου τρόμου και απόλυτης εκστατικής αφαίρεσης. Η επιθετικότητα και η παρά-λογη ή ακόμα και λογική μανία, συνοδεύουν τη λειτουργία αυ-τού του αδένα. Δέος, Έθος, Θεός, Ένθεος, Δαίμων, Δαιμόνιος, Δέομαι, Μένος, Ήρως, Έρως. Όλες αυτές οι λέξεις έχουν έναν κοινό βιωματικό συντελεστή: Την εκστατική εμπειρία. Που σημαίνει την υποχώρηση της διττότητας και το βίωμα της μακάριας ενότητας των πάντων μέσα στον ανθρώπινο ΝΟΥ. Πόσα παιχνίδια επικυριαρχίας παίχτηκαν και παίζονται εις βά-ρος της Ανθρωπότητας από τους μυστικούς Γνώστες αυτής της σταθερής, αυτόματης και υποκείμενης σε προγραμματισμό βιολογικής λειτουργίας του εγκεφάλου; Άπειρα! Και ποιος ο σκοπός όλων αυτών των παιχνιδιών; Ο ευνουχισμός και η εκμετάλλευση της Δημιουργικής Πνοής κάθε ανθρώπινου Εγώ. Αυτοί οι πανέξυπνοι αλλά άθεοι και ανέραστοι βρικόλακες της ανθρώπινης αισθαντικότητας, αυτό ακριβώς κάνουν. Προσωποποιώντας τα θετικά μας συναισθή-ματα στο όνομα του Καλού Θεού και τα αντίστοιχα αρνητικά μας στο όνομα του Κακού Διαβόλου, κήρυξαν έναν ανελέητο εμφύλιο πόλεμο μέσα στον χώρο του ΝΟΥ και του σώματός μας, ο οποίος μέσα από ποταμούς αίματος μας οδήγησε σήμε-ρα εδώ, στα όρια της ολοκληρωτικής παραφροσύνης, του απέ-ραντου τρόμου, αλλά και της πραγματικής υπονόμευσης της ζωής αυτού του πλανήτη. Η παράλογη μανία, η παράλογη έκ-σταση των ναρκωτικών, οι παράλογοι τρόμοι, οι παράλογες

117

προσδοκίες, οι παράλογες εκδηλώσεις αρνητικών και θετικών συναισθημάτων, ο παραλογισμός των ονείρων και όλων των παράλογων υποθετικών ή πραγματικών λειτουργιών του ΝΟΥ μας, έχουν την έδρα τους εδώ. Στον αδένα που λέγεται Αμυ-γδαλή και η οποία όταν αφαιρεθεί από τα αιλουροειδή ζώα, τα μετατρέπει σε πρόβατα. Εδώ βρίσκεται η έδρα, πρώτα της σω-ματικής αλληλοεπίδρασης πόνος - ηδονή και η προέκταση αυ-τών τρόμος-έκσταση. Ο ΦΟΒΟΣ, είναι ο αθέατος και πανίσχυ-ρος άρχοντας αυτού του πλανήτη. Φόβος, φόβοι, φοβίες, φα-ντάσματα, φαντασιώσεις, τρόμοι, τρομοκρατία και ένα ολό-κληρο βασίλειο φόβων, απειλών και βίας, που ξεκινά από το σφαγείο του μαιευτηρίου, την νηπιακή μας ηλικία με βάση τον φόβο του γονιού, της τηλεόρασης, του δασκάλου, του Θεού, τους τρομακτικούς ερωτικούς φόβους της εφηβείας και τέλος την ολοκληρωτική άγνοια όλων μας, ως προς τις αιτίες και τα αποτελέσματα όλων αυτών των φοβικών υποβολών που το πολιτιστικό μας μοντέλο, εντελώς αυτόματα ή αντανακλαστικά υποβάλει και επιβάλει στα σώματα των μελών που το απαρτί-ζουν. Ποιός γονιός, πιός καλός φίλος ή συγγενής, πιός δάσκα-λος δεν μας τρομοκρατεί για να μας προστατέψει από αυτά που αυτός φοβάται; Από παιδιά διδασκόμαστε να υπακούμε και να υποτασσόμαστε σ’ αυτά που μας λέγουν οι ενήλικες από αγάπη, για να μην πληγωθούμε. Όπως οι ίδιοι πληγώθη-καν από τους κακούς που υπήρχαν γύρω τους και τους οποί-ους εμείς, σαν αθώα παιδιά που είμαστε, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε. Διότι αυτή είναι η φύση του παιδιού και η φυσική πραγματικότητα του ανθρώπου. Μόνον οι τρομοκρα-τημένοι μας τρομοκρατούν και οι επαγγελματίες τρομοκράτες, ειδικά οι ιεροί τρομοκράτες, μας τρομοκρατούν με τέτοια επι-τυχία ώστε σήμερα ο τρόμος είναι ο Βασιλεύς της πλανήτου μας. Αν διερωτηθούμε τι είναι ο φόβος, η πιθανότερη απάντη-ση που θα δώσουμε στον εαυτό μας είναι συναίσθημα.

118

Αν επίσης διερωτηθούμε τι είναι συναίσθημα θα έρθουμε σε απορία. Τα λεξικά στο λήμμα συναίσθημα λέγουν «Ευχάριστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση». Αν διερωτηθούμε τι είναι αυτή η Ψυχή που αισθάνεται δυσάρεστα ή ευχάριστα, μάλλον δεν θα βρούμε σαφή απάντηση στο σχετικό λήμμα! Αν επιμένουμε να διερωτώμεθα πιο μέρος του Εαυτού μας αι-σθάνεται ευχάριστα ή δυσάρεστα, μοιραία θα καταλήξουμε πως μόνον το σώμα μας μπορεί να αισθανθεί ευχάριστα ή δυ-σάρεστα. Και όταν καταλήξουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα, τότε η λογική ακολουθία οδηγεί στο ερώτημα τι σχέση έχει το συ-ναίσθημα του φόβου με την δυσάρεστη αίσθηση του σώματος! Και επειδή τα ερωτήματα γονιμοποιούν Νόες, εγώ, συνεχίζο-ντας να διερωτώμαι μέχρι σήμερα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το λήμμα συναίσθημα προκύπτει όταν η δυσάρεστη ή ευ-χάριστη αίσθηση του σώματος νοηματοδοτηθεί από το Εγώ. Άρα, το Εγώ καταλήγει σε εννοιολογικά συμπεράσματα επε-ξεργαζόμενο τις αισθαντικές εντυπώσεις του σώματος στο οποίο φωλιάζει!! Κατά συνέπεια: Αυτό, που με σκέψη και βούληση μέσα στον χώρο του δικού μου Νού, σχημάτισε το παρόν συμπέρασμα, είναι επίσης ίδιο, με Αυτό που αυτή τη στιγμή, μέσα στον χώρο του δικού σας Νου, σκέπτεται, διερω-τάται, διαβάζει και βρίσκει απαντήσεις για όλα Αυτά. Ο ΦΟΒΟΣ και η σύντροφός του η Βία, είναι οι αθέατοι και πανίσχυροι άρχοντες αυτού του πλανήτη. Τα πάντα βρίσκο-νται κάτω από την εποπτεία τους. Και εδώ, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο της συγγραφής μου, αρχίζω να διερωτώμαι και να γράφω για όλα αυτά!

119

Ε π ι β ο υ λ ή - Υποβολή-Επιβολή

Προοίμιο. Έχετε προσέξει πως ο κινηματογράφος το θέατρο τα ΜΜ Εξα-χρείωσης, τα βιβλία και περιοδικά που άφθονα κυκλοφορούν γύρω μας, όπως και οι γονείς μας, οι δάσκαλοί μας, η θρησκεία μας, η παιδεία και το κράτος, μας διδάσκουν να μιμούμαστε τι κάνουν οι άλλοι, να υπακούμε σε ότι μας λέγουν οι γονείς, το κράτος, το αφεντικό, ο κινηματογράφος το θέατρο και καθό-λου δεν μας διδάσκουν πως να σκεφτόμαστε και πως να α-ποφασίζουμε Εμείς για τον Εαυτό μας; Θυμάστε κάποια φορά στη ζωή σας να διδαχθήκατε πώς να χρησιμοποιήσετε την σκέψη και τα χέρια σας προκειμένου να επιτύχετε κάποιον στόχο που έχετε; Να πλέξετε μια κάλτσα π.χ. Να βάψετε το σπίτι σας, να διορθώσετε την βρύση σας; Αυτό το ερώτημα, αν ΔΕΝ σας τρομάξει και σας ενθουσιάσει, θα κάνει την νοημοσύνη σας να αρχίσει να ψάχνει τι συμβαίνει με τον Εαυτό σας, το μέγιστο αγαθό που έχετε και τότε θα αρ-χίσετε να σκέπτεσθαι πραγματικά, με ότι καλό ή κακό προκύ-ψει από αυτή σας την πράξη!! Σκοτάδι ή φως. Το θέμα των υποβολών που αθέατα ,ας επιβάλλεται είναι το σημαντικότερο μέρος της αθέατης παιδείας μας και η οποία, εκτός που από την φύση της είναι πανίσχυρη, η άγνοιά μας πάνω στην δύναμη της υποβολής, την πολλαπλασιάζει στο ε-κατονταπλάσιό της. Ερώτημα: Θυμάστε πότε για τελευταία φορά σας επαίνεσαν για κάτι; Οτιδήποτε! Θυμάστε πότε εσείς επαινέσατε κάποιον άλλον για κάτι καλό ή και κακό που έκανε; Δύσκολα ερωτήμα-τα αλλά καίρια, διότι αν τολμήσετε να τα σκεφτείτε, σίγουρα θα τρομάξετε και τότε θα διαπιστώσετε πως ο τρόμος παραλύ-

120

ει την σκέψη. Ο έπαινος είναι μια έκφραση αναγνώρισης σε-βασμού και αγάπης για κάποιον που πραγματοποίησε ένα θε-τικό επίτευγμα!! Ο έπαινος εκδηλώνεται και με μια άλλη λέξη επίσης, που όμως σπάνια χρησιμοποιούμε στην καθημερινότη-τά μας και τούτο, για να μην κακομάθουν τα παιδιά μας, οι φί-λοι μας, οι αγαπημένοι μας και οι συνεργάτες μας. Για φαντασθείτε; Πότε είπατε ή πότε ακούσατε ένα μπράβο στο περιβάλλον σας;; Πάλι σας εκπλήττω και σίγουρα θα έχετε αρχίσει να ανησυχείτε και να διερωτάσθαι που το πάω και τι θέλω από εσάς;; Άλλα φίλοι μου, προσπαθώ απλά να ενεργο-ποιήσω την λειτουργία της Ευφυΐας σας. Όχι να σας τρομάξω! Ερώτημα: Ποια λέξη ή συμπεριφορά είναι το αντίθετο του ε-παίνου και του μπράβο; Απάντηση: Η περιφρόνηση, η αδιαφορία, η μνησικακία, ο φθόνος, η ζήλια, η απόρριψη και η μεγάλη πανελλήνια λέξη μαλάκα, που τείνει πλέον να γίνει παγκόσμιο σύμβολο ανα-γνώρισης του νεοέλληνα! Αυτά δεν πλεονάζουν πλέων στην συμπεριφορά μας; Στις συμπεριφορές μας απουσιάζουν ολο-κληρωτικά ο Έπαινος και το Μπράβο και αυτό σημαίνει ότι πλεονάζουν τα αντίθετά τους, δηλαδή ο φθόνος, η απόρριψη, η ζήλια κ.τ.λ. Αυτό το προοίμιο έγινε για να σας υποψιάσει ότι βασικές συμπεριφορές στη ζωή μας είναι αποτέλεσμα έντε-χνων υποβολών που με άκρατη επιβουλή, «Μηχανορραφία, σκευωρία, ενέδρα, απάτη» ανεπαίσθητα αλλά αποτελεσματι-κά, μας οδηγούν να κτίζουμε τα τείχη των φυλακών μας. Όταν ένα άτομο έχει εθιστεί ή συνηθίσει από παιδί να κάνει ότι του λένε οι άλλοι, να μιμείται ότι κάνουν οι άλλοι, απλά γίνεται όπως το περιβάλλον που μεγαλώνει. Είτε αυτό είναι στην ζούγκλα είτε στο σαλόνι μας! Όταν ένα άτομο διδαχθεί ή εθιστεί να συμπεριφέρεται όπως του λέγουν ή καθοδηγούν οι άλλοι, δεν είναι ο Εαυτός του επίσης. Όταν ένα νήπιο, ΔΕΝ δι-δαχθεί να τρώγει μόνο του, να αυτοεξυπηρετείται μόνο του, να

121

περπατά μόνο του, να εξερευνά το περιβάλλον μόνο του, να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του περιβάλλοντος μόνο του και να στέκεται ένθεο στις προκλήσεις του Κόσμου με την βοήθειά μας βεβαίως, τότε ο μελλοντικός άνθρωπος θα έχει πάντα υ-παρξιακό πρόβλημα με ότι συνεπάγετε αυτό. Θλίψη, αυτοα-πόρριψη, διαρκές άγχος αναγνώρισης και φυσικά ΦΟΒΟ. Από την εποχή του νηπίου αρχίζουν τα μαθήματα της ελευθε-ρίας, της αξιοπρέπειας, της αυτοεκτίμησης, του σεβασμού, της αγάπης και της ένθεης ανακάλυψης και κατάκτησης της θέσης μας μέσα στον Κόσμο! Αυτό γινόταν παλαιότερα στις αγροτικές κοινότητες της εποχής όπου τα παιδιά παίζοντας καθημερινά στις αλάνες και τα χωράφια ανέπτυσσαν το καθένα σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία της οικογένειάς του, την προσωπικότητά του. Σήμερα στο διαμέρισμα ή τον παιδικό σταθμό, το παιδί είναι αιχμάλωτο της τηλεόρασης, του διαδικτύου και του περι-ορισμένου χώρου που βρίσκετε. Όταν ένα άτομο έχει διδαχθεί, έχει συνηθίσει και έχει εθιστεί στο Σούπερ Μάρκετ, στην τη-λεόραση, στο ποδόσφαιρο, στον καναπέ και στην εξασφαλι-σμένη ζωή που κάποιο πολιτιστικό μοντέλο του υποβάλει, μέ-σω της διαρκούς επανάληψης ιδεών και πράξεων από την τη-λεόραση, την μουσική, τα τραγούδια, τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Τότε είναι ήδη αιχμάλωτο των συνηθειών ή εθι-σμών, που εντέχνως του υποβάλλονται, συντηρώντας το ίδιο τα δεσμά της ακατανόητης και άγνωστης από αυτό φυλακής του. Άρα, αυτός που γνωρίζει πώς να ΥΠΟΒΑΛΕΙ στους ανθρώ-πους τις συνήθειες που αυτός θέλει, μπορεί να εθίσει τους αν-θρώπους στα όποια σχέδιά του. Αυτό διαβάστε το δυο φορές. Η υποβολή είναι μια πανίσχυρη δύναμη που μπορεί να επιβά-λει στον άνθρωπο την οποιαδήποτε επιβουλή. «Μηχανορρα-φία, σκευωρία, ενέδρα, απάτη». Παράδειγμα: Όταν ένα παιδί από νήπιο, ταυτίζεται με τα παι-γνίδια πολέμου και βίας που εν αγνοία του δίδει το περιβάλ-λον του, είναι φυσική συνέπεια να ανυπομονεί, με την ενίσχυ-

122

ση της τηλεόρασης και όλων των άλλων ΜΜ Εξαχρείωσης, να τα δοκιμάσει όταν ενηλικιωθεί. Γι’ αυτό γέμισε ακόμη και το Διάστημα από τα δικά μας φαντάσματα της βίας, του χυδαίου και της ανοησίας. Και γι’ αυτό τρέχουν εθελοντές από παντού, σε κάθε πολεμική ευκαιρία που έντεχνα επίσης τους δίδεται, να αλληλοσφαγούνε! Συνιστώ την ιδιαίτερη προσοχή σας στο κεφάλαιο για τους εθισμούς, για να κατανοήσετε τι ακριβώς είναι το ΕΘΟΣ και ποιά η θέση μας μέσα σ’ αυτό. Τι είναι όμως η υποβολή; Λεξικό Δημητράκου: Λήμμα Υποβάλλω: Θέτω υποκάτω ως θε-μέλιο. Θεμελιώνω δηλαδή αυτό που θέλω, πάνω σε μια αλήθεια ή ένα ψεύδος. Καθυποβάλλω: Υποτάσσω, παρεμβάλλω, υποψιθυρίζω, υπεν-θυμίζω, υπαγορεύω, υποκαθιστώ, μέσω των ΜΜΕ αυτό που θέλω να επιβάλω! Υποβολή. Εικονικότης, πλαστότης, υπόμνησης, συμβουλή. Επιβουλή: Μηχανορραφία, σκευωρία, ενέδρα, απάτη. Αυθυποβολή: Αυθυποβάλλομαι, αυθυποδούλωσις, αυθυαπε-λευθέρωση. Αυθυποβάλω δηλαδή στον Εαυτό μου αυτό που συνειδητά θέλω. Μια σημαντική και άγνωστη δύναμη! Συμπληρωματικές πληροφορίες για πληρέστερη κατανόηση των εννοιών που προανέφερα. Υποβάλλω θρησκεία, υποβάλ-λω θεούς, υποβάλλω διαβόλους, υποβάλλω αίτημα, υποβάλ-λω θεσμό, υποβάλλω νόμο, υποβάλλω συνήθεια, υποβάλλω κανόνες συμπεριφοράς και εργασίας. Υποβάλλω ερωτικούς και διατροφικούς εθισμούς, υγιείς ή νοσηρούς. Υποβάλω φιλοσοφικές, εθνικιστικές, κοινωνικές και εθνολογι-κές ιδέες, γνήσιες ή λογοκριμένες. Υποβάλω με σκέψη και βούληση, το θεμέλιο επάνω στο οποίο μπορώ να κτίσω την Επιβουλή που μέσω της υποβολής, επιθυμώ να επιβάλω στους άλλους.

123

Δηλαδή την οποιαδήποτε σκευωρία, την όποια μηχανορραφία, την όποια συκοφαντία, την όποια ενέδρα, την όποια απάτη, την όποια εικονικότητα, την όποια πλαστότητα, το όποιο ψεύ-δος, τον όποιο θεό, τον όποιο διάβολο, τον όποιο άγγελο, τον όποιο αρχηγό, τον όποιο δούλο, τον όποιο Ήρωα και ότι άλλο επιθυμώ που εξυπηρετεί τα σχέδιά μου, θετικά η αρνητικά. Και όλα αυτά μέσω της διαρκούς υπόμνησης, υπενθύμισης και συμβουλής. Πάντα για το καλό μας ασφαλώς…... Το εξαιρετικό συμπέρασμα αυτής της περιγραφής είναι, ότι η ΥΠΟΒΟΛΗ είναι μια πανίσχυρη δύναμη που μπορεί να δράσει και προς τις δυο κατευθύνσεις, του καλού και του κακού. Όλα εξαρτώνται από την ποιότητα του Εγώ που χρησιμοποιεί την δύναμη της υποβολής αλλά και του Εγώ που αυθυποβάλ-λεται, στις υποβολές του περιβάλλοντός του. Και εδώ ακριβώς στην λέξη αυθυποβολή βρίσκεται το αντίδοτο ή το μέσον αντί-δρασης στην οποιαδήποτε επιβουλή. Ένα αφυπνισμένο Εγώ, δύναται να αυθυποβάλει και καθυποβάλει στον Εαυτό του το μάντρα ή την φράση, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Κάντε το δοκι-μαστικά και να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε το μέσον να κάνετε θετικές αλλαγές στον Εαυτό σας. Ακόμα και απέναντι του πα-νίσχυρου υποσυνειδήτου!! Καθυποβάλλω: Μέσω της υποβολής, την υποταγή στις επι-βουλές μου, παρεμβάλλοντας διαρκώς τα σχέδιά μου, σιγοψι-θυρίζοντας, κουτσομπολεύοντας, και υπενθυμίζοντας διαρκώς μέσω της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του περιοδικού και ημερήσιου τύπου, αυτό που επιθυμώ να περάσω και ε-δραιώσω στην συμπεριφορά ή τον ψυχισμό του άλλου. Υπα-γορεύω και υποκαθιστώ επίσης τον θεό, την εξουσία, τον θε-σμό, το σωστό αλλά και το λάθος που επιθυμώ να προσθέσω στην συμπεριφορά του ανθρώπου που ΔΕΝ γνωρίζει τα ου-σιώδη νοήματα των προαναφερόμενων λημμάτων!!

124

Και να οδηγήσω, μέσω των υποβολών στην αυθυποβολή, την εθελοντική υποταγή του άλλου δηλαδή, σε εξωτερικές ιδέες, επιθυμίες, επαγγέλματα, αποφάσεις, οδηγίες, διαταγές αλλά και σε εσωτερικές επιθυμίες, συναισθήματα, εθισμούς, ταυτί-σεις και ενοχές τις οποίες ΕΓΩ, έχω προετοιμάσει και που οι άλλοι λόγο άγνοιας δεν γνωρίζουν ότι μέσω των υποβολών μου, υφίστανται τις επιβουλές μου με μηχανορραφίες, σκευ-ωρίες, ενέδρες και απάτες. Και όλα αυτά μπορώ άνετα να τα υποβάλω μέσω του κινηματογράφου της τηλεόρασης του θεά-τρου του διαδικτύου, του ραδιοφώνου και όλων των ΜΜ Εξα-χρείωσης, που θα μπορούσαν να είναι και εξιδανίκευσης!! Για να φτάσουμε τελικά στην αυθυποβολή και αυθυποδούλω-ση των εθισμών, των συνηθειών, των νόμων και των επιβου-λών που μέσω των υποβολών μας επιβάλλονται, ενάντια σε κάθε φυσική αρχή και ανάγκη του φυσικού μας σώματος και της Ψυχής μας. Όλα τα προαναφερόμενα λήμματα και οι ερμηνείες τους είναι επιτεύγματα της ελληνικής γλώσσας, που κτίσθηκε στην Αλε-ξανδριανή βιβλιοθήκη τότε, και αυτοί που την έκαψαν τότε, αφού οικειοποιήθηκαν τα επιτεύγματά της προς ίδιον όφελος, μέσω εκείνης της οικειοποιημένης σοφίας, εντέχνως, μεθοδικά και επιστημονικά μας οδήγησαν μέσω των προαναφερόμενων λημμάτων, αυθυποβαλλόμενους και αυθυποδουλώμενους, μέσω των επαγγελμάτων των θρησκειών και των ερωτικών δι-αστροφών σήμερα εδώ. Στο τέλος μιας μακρόχρονης και αιμα-τηρής πορείας στην οποία χάσαμε τα πάντα. Τι είμαστε σήμε-ρα; Νούμερα σε κάποιον υπολογιστή που με ένα delete του χρήστη περνάμε στο 0. Διότι φίλε αναγνώστη, αυτό ακριβώς γίνεται εδώ και αιώνες. Αυθυποβαλλόμεθα καθ υποβολή στο απάνθρωπο πολιτιστι-κό μοντέλο εντός του οποίου γεννιόμαστε, διαιωνίζοντάς το.

125

Για σκέψου αναγνώστη λίγο βαθύτερα τον συλλογισμό μου. Αυτό που είσαι τώρα, δεν είναι το αποτέλεσμα της δικής σου προσωπικής αλληλοεπίδρασης με το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκες;; Με τους γονείς σου, με τους γείτονές σου, με τους συγγενείς σου, με τους φίλους σου, κατ’ επέκταση με την πατρίδα σου και το πολιτιστικό μοντέλο που σ’ αυτήν υφίστα-ται;; Ασφαλώς και είσαι διαμορφωμένος από αυτό το μοντέλο ζωής. Μπορεί π,χ, ένα νήπιο, να δηλώσει ότι προτιμά να μεγα-λώσει με τα έθιμα και τους θεσμούς των Σπαρτιατών ή των Ζουλού και όχι σ’ αυτό που γεννήθηκε. Όχι βεβαίως! Άρα, μοι-ραία το νήπιο αυθυποβάλλεται στο δοσμένο παρόν του δικού μας δυσάρεστου κόσμου και έτσι, παρά τις αντίθετες προσπά-θειες που κάνουμε για το καλό των παιδιών μας βεβαίως. Δι-αιωνίζεται η ίδια κατάσταση δυσαρέσκειας που βασανίζει ε-μάς και θα βασανίσει και την ζωή των παιδιών μας αργότερα. Ερώτημα: Πως δημιουργήθηκε και διαιωνίζεται αυτό το πολι-τιστικό μοντέλο, που γεννά μόνιμα δυσαρέσκεια στη ζωή μας και καθ’ όλες τις ενδείξεις είμαστε κυριολεκτικά αιχμάλωτοί του; Μπορούμε βεβαίως εντός του πολιτιστικού μας μοντέλου να φορέσουμε πολλά ενδύματα διάφορων επιστημών, ιδεολο-γιών, εξουσιών, φιλοσοφιών, επαγγελμάτων και τεχνών αλλά η ουσία μας παραμένει ΜΙΑ. Αυτή, που σε άγνωστη εποχή, ακα-τανόητα δηλαδή και εν αγνοία μας, σχηματίσθηκε στο υποσυ-νείδητό μας αποτελώντας τον βαθύτερο Εαυτό μας και ο ο-ποίος, ότι ένδυμα προσωπικότητας όσο χρυσοστόλιστο κι’ αν φορέσει, η ουσία του ΔΕΝ αλλάζει. Ερώτημα: Εσύ, ο αναγνώστης αυτού του κειμένου, ότι κι αν είσαι, ακαδημαϊκός ή λαϊκός, ακόμα και σκουπίδι του δρόμου, μπορείς να αλλάξεις και από αυτό που είσαι, να γίνεις κάτι καλλίτερο, ακόμα και χειρότερο από αυτό που είσαι;

126

Εγώ που γνωρίζω λέγω πως όχι, ΔΕΝ μπορείς να αλλάξεις ούτε προς το καλλίτερο ούτε προς το χειρότερο και αυτό είναι ένα σκληρό βάσανο. Διότι αν μπορούσες θα το έκανες. Δεν εννοώ βεβαίως να πάρεις ένα ακόμη πτυχίο ή να μαζεύεις καθαρά σκουπίδια από βρώμικα! Γι’ αυτό και οι αγαπημένοι αρχαίοι μας συνιστούσαν να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας πρώ-τα, πριν γίνουμε επιστήμονες, γονείς, εξουσιαστές, έμποροι πολεμιστές κ.τ.λ. υποστηρίζοντας δικαίως πως η γνώση του Εαυτού είναι το μέγιστο αγαθό! Και ακριβώς Αυτοί, οι Αρχαίοι Ιερείς, που γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια αυτά που περιγράφω εδώ, είναι και αυτοί που σε συνεργασία με άλλους Ιερείς του κόσμου, που είχαν αντίστοι-χες επιθυμίες και γνώσεις, γνωρίζοντας το εν δυνάμει αυτε-ξούσιο που κατείχαν, έστησαν αυτό το διεφθαρμένο μοντέλο ζωής για να περνούν αυτοί καλλίτερα κι εμείς να είμαστε στις γαλέρες και τα ορυχεία. Η λέξη υποβολή με όλα τα παράγωγά της είναι ένας ολόκληρος κόσμος απίστευτης ισχύος. Τέτοιας ισχύος, ώστε να μπορεί να σέρνει όλη τη ζωή της πλανήτου μας από την μύτη, αποδει-κνύοντας την εμπράγματη αξία του πνεύματος έναντι της ύλης. Αυτές οι δυο τελευταίες φράσεις μου θύμισαν δυο περιστατι-κά του παρελθόντος τα οποία είναι χρήσιμα στην εργασία μας και λέγω (μας) διότι αυτή η εργασία περιλαμβάνει και εσένα αναγνώστη. Με την δική σου συμμετοχή γινόμαστε δυο και τρεις και χίλιοι δεκατρείς και όσοι άλλοι το διαβάσουν αλλά και το καταλάβουν. Θυμάμαι, ήταν η εποχή που το ένθερμο ενδιαφέρον μου για τη Γιόγκα με έφερε πολύ κοντά με τους τότε δασκάλους και τις υπηρέτριές τους. Κάποια από τις πολ-λές ωραίες βραδιές που συζητούσαμε γύρο από την φωτιά, έπεσε στο τραπέζι το έντεχνο και στεγνό ερώτημα του δασκά-λου, ΑΝ το πνεύμα, είναι ισχυρότερο της ύλης ή το αντίθετο.

127

Εκείνη την εποχή, νεοσύλλεκτος ακόμη στον κόσμο του θαυ-μαστού και έχοντας τις γνωστές περί φαντασμάτων, διαβόλων και αγίων πνευμάτων ανόητες ιδέες και πεποιθήσεις, απάντη-σα ευθέως ότι σίγουρα η ύλη είναι ισχυρότερη του πνεύματος. Τώρα μετά από τόσο καιρό και σύμφωνα με την γνώση που με κόπο κατανόησα, αισθάνομαι ότι εκείνη η ερώτηση ΔΕΝ ήταν καθόλου τυχαία, διότι εκείνοι οι δάσκαλοι, όντος κάτοχοι του πνεύματος, γνώριζαν τι ήθελαν να εκμαιεύσουν από εμάς, ενώ εμείς οι μαθητές, προερχόμενοι από τον κόσμο των πα-ριών, (Κολλήγων) του τόπου μας, ΔΕΝ γνωρίζαμε, ούτε την σκοπιμότητα του ερωτήματος αλλά ούτε και το ακριβές νόημα της λέξης «πνεύμα». Οι πληροφορίες περί πνευμάτων που κυ-κλοφορούσαν τότε στην Ελληνική αγορά αφορούσαν τα καλά πνεύματα του Θεού και τα κακά του Διαβόλου. Και επειδή αυ-τά τα δυο αντιμαχόμενα πνεύματα με τις αιώνιες αντιπαραθέ-σεις τους είχαν κουράσει την Ανθρωπότητα κι’ εμάς που ψα-χνόμασταν. Και επειδή με το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου οι δυνάμεις του κακού ηττήθηκαν οριστικά από τους καλούς Αμερικάνους, ιδρύθηκε ο ΟΗΕ ως εμπράγματη παγκό-σμια αρχή δικαίου η οποία θα έφερνε την πολυπόθητη ειρήνη και ευημερία στην Ανθρωπότητα. Με τα απαστράπτοντα αυτο-κίνητα, τις νέες φανταιζί κατοικίες, τις πολυκατοικίες, τα αερο-πλάνα, την πορνογραφία για να αυνανιζόμαστε ανέτως με τα είδωλα των ωραιότερων γυναικών ή και ανδρών του πλανήτη. Την πορνεία, τα αφροδίσια νοσήματα και το άφθονο χρήμα να αγοράζουμε τα πάντα. Γυναίκες, παιδιά σκυλιά ναρκωτικά και τέλος τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, που μας ελευ-θέρωσαν από κάθε ηθικό και σεξουαλικό φραγμό του παρελ-θόντος, επιτέλους! Αλλά παραδόξως, αντί με τα άφθονα προϊόντα ευδαιμονίας που πανέξυπνα για να πλουτίσουμε αναπτύξαμε και να γίνου-με ευδαιμονέστεροι. Ακατανοήτος, γίναμε δυστυχέστεροι.

128

Ανεπαισθήτος όπως λέγει ο ποιητής, εγκλωβιστήκαμε σε μια ακατανόητη φυλακή ευημερίας, χωρίς ευδαιμονία και που μυ-στηριωδώς μας οδήγησε σήμερα εδώ, χρεωμένους για πολλές γενιές και ολοκληρωτικά αδύναμους να αντιδράσουμε κάτω από την ομπρέλα μιας τερατώδους τηλεοπτικής και ειδησεο-γραφικής προπαγάνδας χάους και παραπληροφόρησης, που στηρίζεται στην ισχύ της λέξης υποβολή. Ερώτημα: Το νόημα και η έννοια της λέξης υποβολή, έχει πνευματική ή υλική δύναμη; Σίγουρα πνευματική. Αλλά πως αυτή η πνευματική δύναμη εκδηλώνεται αφού δεν έχει υλική υπόσταση; Πολύ απλά φίλε αναγνώστη, η δύναμη της λέξης υποβολή αποκτά υπόσταση και αποτέλεσμα μέσα από τον Εαυτό μας, την σκέψη και την βούληση του Εγώ μας. Χωρίς Εγώ σκέψη και βούληση καμία ιδέα και κανένα έργο δεν μπορεί να εμφανισθεί στον Κόσμο του θαυμαστού, τον Κόσμο μας!! Κατά συνέπεια μέσω της υποβολής διδασκόμεθα από το πολιτιστικό μας μοντέλο και αυθυποβαλλόμενοι, διδάσκουμε κι εμείς τα παιδιά μας να διαιωνίζουν τον ίδιο εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο μας, επαυξημένο μέσω των νέων επιστημονι-κών επιτευγμάτων. Αυτό εννοεί και το γνωμικό του Ηράκλειτου που από τότε έλεγε. «Αυτοί που κοιμούνται, είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στον κόσμο μας». Και στο ερώτημα περί πνευμάτων και ύλης που προανέφερα φίλε αναγνώστη, μπορώ υπεύθυνα να σου απαντήσω πως αφ’ ενός το πνεύμα είναι ισχυρότερο της ύλης και αφ’ ετέρου να υποστηρίξω πως το μοναδικό εν πράγματι πνεύμα που υπάρ-χει στο Σύμπαν είναι το Εγώ, η Σκέψη και η Βούληση. Όλα τα άλλα πνεύματα, καλά ή κακά, αγαθά η δαιμονικά είναι απόρ-ροια και κάτω από την εποπτεία αυτής της Τριαδικής Ενότητας, του Εγώ της Σκέψης και της Βούλησης!

129

Και εμείς οι άνθρωποι, είμαστε εν δυνάμει αυτεξούσιοι φορείς και Συνδημιουργοί αυτού του Σύμπαντος που μπορεί να είναι το έργο μιας άλλης ίδιας τριάδας!! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν μαζί μια ακόμη λογική ακολουθία, ανι-χνεύοντας τι σημαίνουν όλα αυτά τα προαναφερόμενα λήμμα-τα περί υποβολής, επιβουλής, αυθυποβολής κ.τ.λ. Θυμάστε πότε σας υπέβαλλε κάποιος ότι είστε παιδί, πότε δη-λαδή κάποιος θεμελίωσε στον ψυχισμό σας ότι είστε παιδί και ότι εσείς σαν παιδί ΔΕΝ γνωρίζετε απολύτως τίποτε από αυτά που οι σοφοί και πολύγνωμοι ενήλικες γνωρίζουν! Αυτός ο πολύξερος και πολυμήχανος σεβαστός ενήλικας που σας υπέβαλε την έννοια και το αίσθημα του αμαθούς παιδιού, σκέφτηκε ποτέ ότι εσείς, το παιδί, κατανοείτε τον κόσμο με τις πάνσοφες αισθήσεις σας και όχι με τα κενά λόγια των ενηλί-κων; Εδώ θεμελιώνεται και η σύγκρουση των γενεών. Πέρασε ποτέ από τον Νου σας η ιδέα, ότι η απόφαση να συμ-μετάσχετε σε μια ομάδα ποδοσφαιρική, αθλητική, θρησκευτι-κή, πολιτική, επιστημονική ή και εγκληματική, είναι πράξη αυ-θυποβολής; Παρακαλώ δώστε προσοχή σ’ αυτό που μόλις δια-βάσατε και θα καταλάβετε γιατί οι ανατολίτες δάσκαλοι υπο-στηρίζουν ότι ο Κόσμος είναι μια αυταπάτη, ένα όνειρο, όπως βέβαια και ότι βρίσκεται σε μια διαρκεί κατάσταση αλλαγών και μεταμορφώσεων! Η ουσία όλων των λημμάτων που περι-γράφτηκαν εδώ βρίσκετε σε δυο λέξεις. Υποβάλλω- Επιβάλω. Που σημαίνει ότι όταν δεν υπάρχει σα-φής επίγνωση και κατανόηση της λέξης υποβολή, τότε το άτο-μο, όποιο κι αν είναι αυτό, πλούσιο ή φτωχό, μορφωμένο ή αμόρφωτο, είναι ευάλωτο στην κάθε είδους υποβολή, επιβολή και επιβουλή που διαχέεται στο περιβάλλον του. Καλή και κα-κή, χρήσιμη και άχρηστη. Π.χ. Τα τελευταία οκτώ χρόνια μας έχει υποβληθεί σθεναρά και αποτελεσματικά η ιδέα ότι είμα-στε διεφθαρμένοι, κλέφτες, απατεώνες κ.λ.π.

130

Από μια εξουσία η οποία πρώτη έδωσε το παράδειγμα της δι-αφθοράς και η οποία διαφθείροντας η ίδια τις αξίες μέσω των οποίων πήρε την εξουσία, στην συνέχεια μέσω των ΜΜ Εξα-χρείωσης, διαρκώς υποβάλει και επιβάλει ένα διαρκές ψεύδος στο οποίο είμαστε εντελώς ανίκανοι να αντιδράσουμε επειδή εντέχνως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση νοητικής και συναι-σθηματικής παράλυσης. Θα με πιστεύατε αν σας έλεγα ότι το σύνολο της ζωής μας είναι μια συγκεκριμένη και έντεχνη υπο-βολή που δημιουργήθηκε πριν από αιώνες, που δεν διαφέρει σε τίποτε από την σπηλιά του Πλάτωνα. Ότι μας υποβάλλεται διαρκώς αφ’ εαυτού της και ότι είμαστε ακούσια θύματα αυ-τής της δυσάρεστης υποβολής, η οποία με επιβουλή, δηλαδή με μηχανορραφία, σκευωρία, ενέδρα και απάτη, μας υποβάλ-λεται από ανάλγητους γνώστες της Ψυχικής μας ζωής εδώ και αιώνες!! Παλαιότερα ακουγόταν πολύ τακτικά από λαϊκούς σοφούς αυ-τό που έντονα ελέγετο στην χριστιανική εξόδεια ακολουθία. Ματαιώτης, ματαιοτήτων τα πάντα ματαιώτης. Στην αίσθηση δε της ματαιότητος που οι λαϊκοί σοφοί υπενθύμιζαν με το γνωμικό τους και το οποίο συντηρούσε την κατάσταση δουλεί-ας που υπήρχε. Το μόνο αντίδοτο που οι άνθρωποι είχαν τότε ήταν το τσίπουρο για τους λαϊκούς και το κρασί για τους ευγε-νείς. Και το οποίο αντίδοτο προκαλούσε μια ευχάριστη θολού-ρα που με την σειρά της έφερνε μια πρόσκαιρη αλλά ευχάρι-στη λησμονιά των προβλημάτων που μας βασάνιζαν. Στην εποχή μας, εποχή μεγαλύτερων βασάνων, το κρασί και το τσίπουρο αντικατέστησαν το Ουίσκι, το Ρούμι τα διάφορα ευ-γενή χόρτα και φυσικά οι διάφορες ευγενικές ουσίες που πα-ραδόξως άρχισαν να υπάρχουν άφθονες στην αγορά και σε νόμιμες προσφορές από φιλάνθρωπους δανειστές. Η γνώση και κατανόηση του Εαυτού είναι το μέγιστο αγαθό.

131

Έθος-Εθισμός-Έθιμο-Θεσμός-Θεός Εύδος είναι η αρχαία ονομασία του σκότους. Όταν σ' αυτό προσθέσουμε το αρχικό σύμβολο της λέξης Ψυχή (Ψ) τότε το Εύδος γίνεται Ψεύδος, που σημαίνει ότι το ψεύδος είναι και το σκοτάδι της ψυχής. Όταν δε υπάρχει παντελής ά-γνοια της δυστυχίας που προκύπτει εξ αιτίας του Ψεύδους προς τον Εαυτό, τότε μπορώ να δηλώσω πως μεγαλύτερο κακό δεν μπορεί να βρει τους ανθρώπους και την πόλη τους. Το κείμενο για τους εθισμούς είναι μέρος της γνώσης που απέ-κτησα μελετώντας και το ψεύδος προς τον Εαυτό. Στην αρχαία ελληνική λέξη ΕΘΟΣ βρίσκεται η ρίζα των λέξεων Εθισμός-Εθιμον-Θεσμός και σύμφωνα με το ελληνικό λεξικό Δημητράκου, Έθος, καλείται η ικανότης παντός όντος εις την επανάληψη. Και επειδή δεν αναφέρει τίποτε άλλο, ασφαλώς μου επιτρέπεται να κάνω κάποιους συλλογισμούς και να θέσω κάποια ερωτήματα..

1. Μπορεί κάποιο Ον να επιβιώσει χωρίς την ικανότητα να επαναλαμβάνει αυτά που διδάσκεται; Όχι βεβαίως!

2. Έχει το έθος και ο εθισμός θεϊκή δύναμη; Έχει βεβαίως. 3. Είναι ο εθισμός ισχυρότερος της βουλήσεως μας; Είναι. 4. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε έναν εθισμό αυξάνοντας την

δύναμη της βούλησης μας; Μπορούμε! 5. Είναι σχεδόν το σύνολο της ζωής μας συνήθειες ή εθισμοί

παντός είδους, παντός καιρού και κυρίως κακής ποιότητος; Ασφαλώς και είναι κατά ενός ετεροβαρούς ποσοστού κακίας. ΕΘΙΣΜΟΣ: Επίσης σύμφωνα με το λεξικό Δημητράκου είναι η δια της ασκήσεως αποκτηθείσα έξις ή συνήθεια. Παρακαλώ προσέξτε αυτό το δια της ασκήσεως αποκτηθείσα έξις ή συνή-θεια. Διότι η ερωτική μας συμπεριφορά όπως και κάθε

132

συμπεριφορά ή, έξις, ακόμα και το δέσιμο των παπουτσιών μας, είναι συνήθειες που αποκτήσαμε σε κάποια ηλικία, επα-ναλαμβάνοντας τις πράξεις που μας επεβλήθησαν να κάνουμε από παιδιά. Όπως επίσης και να ΜΗΝ κάνουμε τίποτε από παιδιά και να τα περιμένουμε όλα από τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τα αφεντικά μας, τους κυβερνήτες μας και τον Θεό βεβαίως ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός από το να μας ξανακάνει ανθρώπους. Και αυτά εθισμοί είναι. Συνήθεια, εθισμός και προγραμματισμός είναι το ίδιο ακρι-βώς πράγμα, διότι και τα τρία συνδέονται μεταξύ τους ισχυρά και αποτελούν την λειτουργία της κοινωνίας μας. ΕΘΙΖΩ: Σημαίνει ότι κάνω κάποιον ή και ένα ζώο π.χ. να συνη-θίσει σε κάτι. (Συν-εθίζω, προσθέτω αυτό που θέλω στη φυσι-κή ικανότητα του άλλου να επαναλαμβάνει ή να εθίζετε). Δηλαδή, Εγώ που γνωρίζω, ότι το ΕΘΟΣ κάθε όντος επαναλαμ-βάνει αυτό που του διδάσκω, Εγώ, με την βούληση μου, μέσω της συστηματικής επανάληψης, μπορώ να εθίσω ένα ΟΝ στο κάπνισμα, τα ναρκωτικά, την κόκα κόλα, την τηλεόραση, την ομοφυλοφιλία, το ποδόσφαιρο, το αυτοκίνητο, την αυτοαπόρ-ριψη, την αυτοεκτίμηση, τη θλίψη, τη χαρά, τα ερωτικά αντι-κείμενα (φετίχ), τον αυνανισμό, την όποια ερωτική διαστροφή, το αλκοόλ, το διάβασμα, την ονειροφαντασίωση, το μίσος, την αγάπη, την όποια θρησκεία, την όποια ιδεολογία, την όποια πεποίθηση, την όποια πίστη και φυσικά την όποια ανοησία. Ίσως κάποιος εξυπνάκιας να υποστηρίξει ότι το αυτοκίνητο, η τηλεόραση, η θλίψη και ότι προανέφερα, δεν είναι ουσίες για να εθίσουν κάποιο άτομο. Εγώ όμως θα απαντήσω ότι μπορεί να μην είναι ουσίες, αλλά κάτω από την επιρροή των εικόνων και ειδώλων τους, ο εγκέφαλος εκλύει τις κατάλληλες ουσίες στις οποίες και εθίζεται αφ’ Εαυτού του. Μπορεί να σας ακού-γεται παράξενο που εντάσσω την Αγάπη στα πλαίσια του εθι-σμού, όμως φίλοι μου δεν υπάρχει σαφής ορισμός για την Α-

133

γάπη. Τα λεξικά στο λήμμα Αγάπη αναφέρουν, φιλική διάθεση στοργή, συμπάθεια, αφοσίωση, ενδιαφέρον, συμφιλίωση κτλ. Όλα όσα περί Αγάπης αναφέρουν τα λεξικά ακόμη και ο ύ-μνος στην Αγάπη του αποστόλου Παύλου, είναι θετικά συναι-σθήματα. Και τα συναισθήματα εντάσσονται στην επίδραση και έλεγχο της δύναμης των ενδορφινών και αδρεναλίνης που προκαλούν εθισμούς.. Πέρασε ποτέ από το ΝΟΥ σας η ιδέα, ότι η στάση μίσους, απέ-ναντι στους εαυτούς μας, τη φύση, το άλλο φύλο και την ζωή εκτενέστερα, είναι αποτέλεσμα αρνητικού εθισμού; Το Μίσος είναι συναίσθημα και η αυτοαπόρριψη του Εαυτού που έντε-χνα και έμμεσα συντηρείται από το πολιτιστικό μας μοντέλο, είναι ένας εθισμός που μας οδηγεί στην κατάθλιψη και το τρε-λοκομείο! Πέρασε ποτέ από τον Νου σας ότι ζούμε μέσα σε ένα πέλαγος αρνητικών εθισμών οι οποίοι έχουν κάνει κόλαση τη Ζωή μας και μέσα στην άγνοιά μας, έχουμε παραιτηθεί σ’ αυτή τη κατάσταση, αφήνοντας τα τραγούδια, τη μουσική, τα ήθη, τα έθιμα, την μόδα και κάθε πουλημένο Μ. Μ. Εξαχρείω-σης να επαναλαμβάνουν αυτές τις καταστάσεις των αρνητικών εθισμών μας… Συσχετίστε τα ανεκπλήρωτα ερωτικά όνειρα των τραγουδιών μας με την σημερινή ερωτική πραγματικότητα και προσπαθήστε να καταλάβετε ποιος εθισμός υποβάλει ποιόν; Γνωρίζουν οι χρήστες των παραισθησιογόνων ουσιών ότι η ανάγκη τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με θετικές συναι-σθηματικές καταστάσεις και ότι ικανοποιώντας με άλλους τρόπους τις συναισθηματικές τους ανάγκες η απεξάρτηση τους γίνεται αποτελεσματικότερη, ευκολότερη και το κυριότε-ρο, γίνονται σοφότεροι! Μάλλον δεν το γνωρίζουν! ΕΘΙΜΟΝ: Είναι η εκ παραδόσεως συνήθεια η οποία επιβάλλε-ται αφ' εαυτού της. Όπως π.χ. η γιορτή των Χριστουγέννων, του Πάσχα, ο γάμος, η βάπτιση, τα διάφορα πανηγύρια κ.τ.λ..

134

Παρακαλώ προσέξτε την διατύπωση, διότι τα έθιμά μας είναι μια διαρκής επανάληψη των εθισμών μας στους κανόνες της αγοράς, των φόβων, των ελπίδων και των επιθυμιών μας. ΘΕΣΜΟΣ: Είναι ο νόμος, ο κανών, η διάταξης, η τελετή, το θέ-σπισμα, η ιεροτελεστία. Μέσα σ' αυτές τις έξι λέξεις περιλαμ-βάνεται το σύνολο σχεδόν της ζωής μας. Είναι δυνατόν να επι-βιώσει ένα άτομο, ένα έθνος, ένα κράτος, μια οικογένεια, ένας οργανισμός, ένα ζώο, ένα λουλούδι, ένα δένδρο, ένας πλανή-της, ένας Γαλαξίας, ένα Σύμπαν. Χωρίς την ιδιότητα του ΕΘΟΥΣ που επαναλαμβάνει νόμους, συνήθειες, κανόνες, θεσμούς, έ-θιμα, ταυτίσεις, τελετές και διατάξεις; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Παρακαλώ προσέξτε, διότι από νήπια διδασκόμαστε ή εθιζόμαστε να είμαστε καλά και υπά-κουα παιδιά παντού και πάντα, για να είμαστε αρεστοί, να μας αγαπάνε και να μας δέχονται. Διότι αν δεν είμαστε καλά παιδιά, υπάρχουν αμαρτίες, τιμωρίες, φόβοι και ενοχές. Η λέξη θεσμός εμφανίστηκε την εποχή του βασιλέως Δράκο-ντος των Αθηνών. Περίπου το 650 π.Χ. και εν μέσω κοινωνικών αναταραχών που προέκυψαν από την κατάρρευση του παλαι-ού μητριαρχικού κοινωνικοοικονομικού θεσμικού πλαισίου, ο βασιλεύς Δράκων, μυηθείς στα Ελευσίνια Μυστήρια και υπό την επίδραση της τότε θεοπνευστίας του, θέσπισε το πρώτο νομοθετικό σύστημα οι κανόνες του οποίου άρχιζαν με τη λέξη Θεσμός, δίδοντας στους θεσμούς αναλλοίωτη θεϊκή υπόσταση. Στις γιορτές των θεσμοφορίων η Δήμητρα και η Περσεφόνη ελατρεύοντο ως προστάτιδες των θεσμών. «Των θεϊκών νόμων που έβαλαν τάξη στην αναρχία». Στην Θεά Δήμητρα δε, οφεί-λετο ο ιερός θεσμός του γάμου, του έννομου συζυγικού βίου καθώς και η προστασία της μητρότητας.

135

Παραδόξως, λίγα χρόνια αργότερα, οι θεσμοί μετονομάσθη-καν σε Νόμους από τον εξ ίσου σοφό αλλά συνειδητοποιημέ-νο εγωκεντρικό Σόλωνα. Γιατί και πως έγινε αυτή η μετονομασία και ποια ήταν η δύνα-μη που αγνόησε τα θέσφατα των θεών και επέβαλε την βού-ληση ενός ισχυρού Εγώ; Υποθέτω, ότι μέσα στις γενικές αλλα-γές που ο Ελληνισμός πραγματοποιούσε εκείνη την εποχή και μέσα στα πλαίσια κατανόησης των συνειδησιακών δυνατοτή-των του, ο θέσφατος υπό του θεού λόγος ήταν εμπόδιο στα συμφέροντα της τότε αναδυόμενης άρχουσας τάξης των τεχνι-τών, των εμπόρων και των εξουσιαστών. Έτσι, οι σοφοί εκείνης της εποχής, έχοντας επίγνωση του αυτεξούσιου με το οποίο προικοδοτήθηκαν από την Δημιουργία, μετονόμασαν τους θεϊ-κούς θεσμούς σε νόμους και τους νομοθέτες σε θεσμοθέτες. Αυτή ήταν η πρώτη συνειδητή ανθρώπινη πράξη αντίδρασης απέναντι στους τότε Θεούς. Πολύ έξυπνη κίνηση των δυνάμε-ων της εξουσίας από τότε! Γι’ αυτό πιθανόν θεοποιήθηκε ο Σό-λων. Εμείς οι Έλληνες πάντοτε ήμασταν υπεράνω νόμων, θε-σμών εθίμων και θεών! Κάθε εθισμός, έθιμο και θεσμός, υπερβαίνει την βούληση και ελευθερία του ατόμου και επιβάλλεται σαν θεϊκή ή δαιμονική δύναμη επιβουλής, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα της επιβολής του στο άτομο. Κάθε επανάληψη πράξης, σκέψης και συναισθήματος, αρνητικού ή θετικού, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια του Έθους-Εθισμού για να καταλήξει θεσμός ή συνήθεια. Ερώτημα: Είναι δυνατόν να εξελιχθεί η ζωή χωρίς τους εθι-σμούς; Όχι είναι η δική μου βέβαιη απάντηση! Οι εθισμοί, τα έθιμα και οι θεσμοί εντάσσονται μέσα στα πλαίσια των αντα-νακλαστικών νόμων της Δημιουργίας, χωρίς την σταθερότητα των οποίων τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει. Στο Σύμπαν συνυπάρχουν δυο κατηγορίες νοημοσύνης.

136

Η αντανακλαστική και η ευφυής, αντίθετες μεν συμπληρωμα-τικές δε. Η μεν ευφυής απαντά σε κάθε προκύπτον πρόβλημα επιβίωσης η δε αντανακλαστική, διαιωνίζει κάθε απάντηση, δίδοντας χρόνο στην εξέλιξη να ολοκληρώσει το έργο της. Ερώτημα: Είναι ο εθισμός, το έθιμο, το έθος και ο θεσμός ανε-ξάρτητες οντότητες με βούληση και νοημοσύνη; Είναι δηλαδή θεοί, διάβολοι, φαντάσματα, πνεύματα, ή δυνάμεις με βούλη-ση και νοημοσύνη; Όχι είναι η δική μου βέβαιη απάντηση ! Από πού αντλούν τότε την δύναμη και νοημοσύνη τους; Ασφαλώς από εμάς! Εμείς είμαστε Συνδημιουργοί του Κόσμου και εμείς είμαστε που δίδουμε δύναμη και οντότητα στην ύ-παρξή τους! Είναι δυνατόν να επιβιώσει ο οποιοσδήποτε εθι-σμός, έθιμο και θεσμός χωρίς την δική μας συμβολή, την δική μας βούληση, την δική μας σύμπραξη, την δική μας ύπαρξη, τη δική μας υπηρεσία. Όχι είναι η βέβαιη απάντηση. Συμπέρασμα: Κάθε εθισμός, έθιμο και θεσμός είναι αποτέλε-σμα ευφυούς σκέψης και αντανακλαστικής επανάληψης, είναι δηλαδή αποτέλεσμα παιδείας και εκπαίδευσης.. Άρα, η υποταγή μας στους εθισμούς, τους όποιους εθισμούς, είναι μια επαναληπτική λειτουργία που μας επιβάλετε νομοτε-λειακά μέσω της ταύτισής μας με το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννηθήκαμε. Αυτή είναι η Σαμσάρα του Βουδισμού, η Σπηλιά του Πλάτωνα και η νέα έκδοση της σπηλιάς που ονομά-ζεται στην εποχή μας ΜΑΤΡΙΞ. Η δική μου πρόταση απέναντι στην θεσμοθετημένη δυστυχία που αυθύπαρκτα μας επιβάλλεται από το πολιτιστικό μοντέλο που υπάρχουμε, είναι η νέα γνώση αυτού του σεμιναρίου και του βιβλίου, που βοηθά το άτομο να κατανοήσει τα διάφορα μέρη του Εαυτού του και μέσω αυτής της κατανόησης, απο-ταυτισμένο από εθισμούς και εξαρτήσεις να δηλώσει προς τον Εαυτό του και τον κόσμο.

137

ΕΓΩ, είμαι ελεύθερος από εξαρτήσεις, ταυτίσεις και εθισμούς. Εδώ, σ' αυτό το σημείο, θα ήθελα να σημειώσετε ότι ο ανα-γραμματισμός της λέξης ΕΘΟΣ μας δίδει την λέξη ΘΕΟΣ και αυ-τό δεν είναι καθόλου τυχαίο, μέσω της γνώσης επί των εθι-σμών το ελεύθερο από εθισμούς και ταυτίσεις Εγώ μας ελέγ-χει ακόμα και τους Θεούς και τα έργα τους! Αυτό σημαίνει ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ. Οι νοήμονες αναγραμματισμοί είναι ο μυστικός θησαυρός της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της μητέρας των γλωσσών της Γης. Εθισμός και Ταύτιση: Οι δυο πανίσχυρες δυνάμεις επιβίωσης των θηλαστικών που κρατούν την Ανθρωπότητα αιχμάλωτη σ’ Αυτούς, που γνωρίζουν πώς να τις διαχειριστούν. Το Εγώ Ταυτίζεται και το Σώμα Εθίζεται. Οι εθισμοί είναι μια αόρατη και πανίσχυρη εξουσία. Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εθισμούς; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Το βέβαιο είναι ότι εμείς δημιουργούμε και συντηρούμε τους εκχυδαϊσμένους εθισμούς όπως και τους εξιδανικευμένους, όλα είναι θέμα παιδείας και αποφάσεων, που εμείς, ξύπνιοι ή κοιμισμένοι κάνουμε. Μπορούμε να αλλάξουμε τους αρνητικούς εθισμούς με θετι-κούς, αλλά χωρίς εθισμούς ΔΕΝ μπορούμε να ζήσουμε. Εδώ διαφαίνεται η ικανότητα και δύναμη του ανθρώπου στην κατάκτηση της ελευθερίας του, όπως και η αντοχή του στην δουλεία του.

138

139

Ταύτιση Το 1988 έγραψα το βιβλίο «Άνθρωπε Άγιε-Ήρωα-Διάβολε» και μέσα σ’ αυτό, έκανα μία πρώτη αναφορά στο νόημα της λέξης ταύτιση. Από τότε είχα επισημάνει, ότι αυτή η άγνωστη σε πολλούς λέξη, περιέχει πολλά αποκεκριμένα νοήματα. Έκτοτε την χρησιμοποίησα πολλές φορές στις διάφορες εργα-σίες μου αλλά τις μέρες αυτές, Μάιος του 2018, αποφάσισα να επανεξετάσω το παλιό άρθρο και ανασκευασμένο να το αξιο-ποιήσω σ’ αυτό το βιβλίο. Συμπέρανα, ότι η κατανόηση των βιωματικών εμπειριών αίσθηση-συναίσθημα, ταύτιση, φετίχ και εθισμοί, υπακούουν σε παγκόσμιους φυσικούς νόμους, που εδραιωμένοι στις λειτουργίες του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος, καθορίζουν την συμπεριφορά όλων των ανθρώ-πων. Είναι δε και το κλειδί που ανοίγει πολλές πόρτες των α-ποκεκριμένων μυστικών που αυτή την εποχή, κρατούν σε αιχ-μαλωσία την Ανθρωπότητα. Π.χ, Η εξουσιαστική Ελίτ επίβουλα σχεδιάζει και μέσω των ΜΜ Εξαχρείωσης, επιβάλει με διαρ-κείς επαναλήψεις τις οποιεσδήποτε ηθικές και ανήθικες υπο-βολές της. Προανέφερα ότι η αρχή του Εγώ της σκέψης και της βούλησης είναι αυθύπαρκτη εντός παντός όντος, ότι πρώτος σκοπός αυτής της αρχής είναι να συμβάλει στην επιβίωση και εξέλιξη του όντος στο οποίο φωλιάζει και ότι όλα τα ζώντα ό-ντα υπόκεινται στους κοσμικούς νόμους της ταύτισης και των εθισμών. Τούτο σημαίνει πως όταν ένα αυτεξούσιο Εγώ κατα-νοήσει τους νόμους της ταύτισης και των εθισμών, αυτόματα δύναται να ελένξει και την διαιώνιση της Ζωής ή την εξελικτι-κή της διαδικασία! Όλα τα υπόλοιπα θα καθορισθούν από το σημείο αναφοράς της δράσης που αυτό το αυτόνομο Εγώ θα έχει, της αγάπης ή του μίσους. Και τέλος, ότι το Υπέρτατο, ο Θεός, αποττίοι τα οφειλόμενα της Ζωής στα πάντα, αμέτοχα

140

και χωρίς ανταλλάγματα, επιτρέποντας σε κάθε πλάσμα να ε-πιλέγει αυτό, τον προσωπικό του δρόμο εξέλιξης. Πάντα μέσα στα πλαίσια της αμοιβαίας συνεκτικότητας με την αγέλη ή κοινωνία ή το φυσικό περιβάλλον στο οποίο γεν-νήθηκε. Και η αγέλη ή κοινωνία, επίσης σε αμοιβαία συνεκτι-κότητα με το φυσικό περιβάλλον της. Η ευδαιμονία του αν-θρώπου δεν είναι αυταπάτη. Αυταπάτη είναι η ταύτιση με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα πράγματα της ταύτισής του. Εγκυκλ. Ελευθερουδάκη. Ταυτοπαθής: Ο παθών τα αυτά, ο υποκείμενος εις τα αυτά παθήματα, εις όμοια τύχη. Για να συ-μπληρώσω. Ταύτιση σημαίνει ο παθών τα αυτά, ο υποκείμε-νος εις τα αυτά, εις όμοια τύχη, με τις ιδέες, τα συναισθήματα και τα πράγματα της ταύτισής του! Αυτός είναι ολόκληρος ο σωστός ορισμός της λέξης Ταύτιση. Ερώτημα: Γνωρίζουμε ποιο μέρος του Εαυτού μας ταυτίζεται; Ο νους μας; Το Εγώ μας; Η διάνοιά μας; Η Ψυχή μας; Το πνεύ-μα μας; Το σώμα μας; Η ύπαρξή μας, ο εγκέφαλός μας και με τι ταυτίζεται; Παρακαλώ συνειδητοποιήστε ποιο μέρος του Εαυτού σας ταυτίζεται και με τι; Αν είχαμε μια σαφή απάντη-ση σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα, ΔΕΝ θα είχαμε μια σαφέστερη εικόνα του Εαυτού μας; Ασφαλώς θα είχαμε και γι’ αυτό απα-ντώ υπεύθυνα προς εσάς πως το Εγώ ταυτίζεται. Διότι το Εγώ λέγει. Εγώ είμαι γιατρός, ιερεύς, υπάλληλος, τεχνίτης, κλε-φτής, ψεύτης, άγιος, ήρωας ή άνθρωπος. Όταν το Εγώ δηλώ-σει, Εγώ είμαι ………., αυτομάτως ταυτίζεται με το Είμαι του επαγγέλματος, της επιστήμης ή της θρησκείας που δηλώνει ότι είναι και αιχμαλωτίζεται από την ιδιότητα της δήλωσής του, διότι ΔΕΝ γνωρίζει τίποτε άλλο για τον Εαυτό του, και μόνον μέσω της ταύτισης με κάποια ιδιότητα μπορεί να αισθανθεί ότι είναι κάτι. Υπενθυμίζω την δήλωση των Βεδών. Στον άνθρωπο, το Εγώ είναι η αιτία της αιχμαλωσίας και το ίδιο Εγώ η αιτία της λύτρωσης. Το Εγώ που ταυτίζεται με τα

141

αντικείμενα των αισθήσεων είναι η αιτία της αιχμαλωσίας του και το Εγώ, που αποταυτίζεται από τα αντικείμενα των αισθή-σεων είναι αιτία της Λύτρωσής του από αυτά. Ταύτιση είναι, η διοχέτευση της δημιουργικής ενέργειας του Εγώ μας στις ιδέες, τα συναισθήματα, τα φαντάσματα, τα ό-νειρα και τα πράγματα της ταύτισης που εμείς, ή κάποιος άλ-λος δημιούργησε πριν από εμάς, για εμάς. Μέσω της ταύτισης, μεταφέρουμε την θεία δημιουργική πνοή μας στα άψυχα και έμψυχα με τα οποία ταυτιζόμαστε και τα ζωοποιούμαι. Ένας επιστήμονας, ένας ιερέας, ένας καλλιτέχνης, ένας στρα-τιωτικός, ένας αστυνομικός, ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας εργάτης, ένας δούλος, ένας εξουσιαστής. Πολύ εύκολα, αφού είναι φυσική του ανάγκη να ολοκληρωθεί οντολογικά σ’ αυτό που επέλεξε να γίνει, αποδεχόμενος την αυθεντία της ιδιότη-τος του επαγγέλματος ή της επιστήμης που επέλεξε. Ταυτιζό-μενος με όλα αυτά, εύκολα παραιτείται της προσωπικής του ελευθερίας και προσαρμόζει την διανοητική και συναισθημα-τική του παρουσία και δράση μέσα στο Εγώ του επαγγέλματος, που ανιδιοτελώς ή ιδιοτελώς ο ίδιος επέλεξε. Και το οποίο ΕΓΩ του επαγγέλματος, ενισχυμένο από χιλιάδες άλλα ανθρώπινα Εγώ να το υπηρετούν, αποκτά μια αυτόνομη και τερατώδη αυθεντία μέσω των ιδρυμάτων και ερευνητικών κέντρων που κάποιοι έξυπνοι ιδρύουν και ελέγχουν. Μέσα από τέτοιους δρόμους φτάσαμε σήμερα στην εποχή ό-που τα τερατώδη Εγώ των επιστημών, των τραπεζιτών και των παντός είδους εξουσιών, καθοδηγούν μέσω μιας πανέξυπνης και απάνθρωπης υποβολιμαίας παιδείας, την στυγνή εκμετάλ-λευση κάθε ανθρώπινου Εγώ προς αύξηση της δύναμης του συλλογικού τους Εγώ! Τι σχέση έχει ένα παλιός δημογέροντας μιας αγροτικής κοινότητας με τον σημερινό δικαστή που δικά-ζει βάση ενός άτεγκτου νομοθετικού πλαισίου;

142

Τι σχέση έχει ένας παλιός γιατρός που μόνος έφτιαχνε τα φάρ-μακά του από το περιβάλλον με τον σημερινό υπηρέτη τεχνο-λογιών. Ταύτιση είναι η πίστη σε μια ιδεολογία, θρησκεία, ε-θνικότητα ή επάγγελμα, ακόμα και στο φύλο μας. Όταν π. χ, λέγουμε Εγώ είμαι άνδρας ή γυναίκα, είμαστε ταυτισμένοι με τα θεωρήματα που περιέχουν οι έννοιες αυτές και που μας οδηγούν εκεί που θέλουν αυτές, δηλαδή στην διάσπαση της φυσικής ενότητας μεταξύ μας και όχι εκεί που η φυσική ενό-τητα μας πηγαίνει. Στην αρμονική συμβίωση. Λέγουμε δηλαδή, είμαι πόντιος, λησμονώντας το είμαι άνθρω-πος, είμαι αρβανίτης, Θρακιώτης, αμερικάνος, γερμανός, γάλ-λος, γιατρός, δικηγόρος, άνδρας, γυναίκα κ. τ. λ, και σκοτώ-νουμε ή εγκληματούμε γι’ αυτά, λησμονώντας το είμαι άν-θρωπος. Το είμαι άνθρωπος είναι μια ακαθόριστη ενοχλητική ομίχλη και τούτο, διότι δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο αξιο-πρεπές μοντέλο ανθρώπου να ταυτισθούμε με αυτό. Γιατί άραγε; ΔΕΝ θα έπρεπε να έχουμε ένα αξιοπρεπές μοντέ-λο ανθρώπου ώστε να είμαστε υπερήφανοι για τον Εαυτό μας και όχι για τις ξένες και δανικές ιδιότητές μας που κάποιοι ιδι-οκτήτες τους, τις διαχειρίζονται κατά τα περιστασιακά συμφέ-ροντά τους!! Γιατί ΔΕΝ υπάρχει μια Βιοηθική επιστήμη ανθρώ-που να τον ανασύρει από την δουλεία στην οποία άθελά του είναι ριγμένος; Γιατί ΔΕΝ υπάρχει;; Ποτέ ΔΕΝ διδαχθήκαμε και ακόμα ΔΕΝ διδασκόμαστε κάτι αξι-οπρεπές για τον άνθρωπο. Ειδικά σήμερα που το έργο των αν-θρώπων οδηγεί του ιδιοκτήτες της ανθρωπότητας στα άστρα! Οι μόνες ανθρώπινες αξίες που όλοι υποχρεωθήκαμε να λα-τρεύουμε είναι το ΣΕΧ, το χρήμα και η εξουσία. Από παιδιά έχουμε πεισθεί, εθιστεί και ταυτισθεί με ιδέες ότι είμαστε αμαρτωλοί, αποτυχημένοι, ανίκανοι, αδύναμοι, άν-δρες, γυναίκες και πολλά άλλα τέτοια, ώστε αναγκαζόμαστε από δική μας ανάγκη, μέσω κάποιου καλού επαγγέλματος, να γίνουμε κάτι. Να αποκτήσουμε αξία δηλαδή, σε ένα εντελώς

143

απαξιωτικό περιβάλλον, όπου ο ένας άνθρωπος δαγκάνει ή σκοτώνει τον άλλο χωρίς να καταλαβαίνει γιατί το κάνει. Έτσι απλά, επειδή του έχει υποβληθεί ή έχει εθιστεί και έχει την ανάγκη να δαγκάσει κάποιον συνάνθρωπό του, για να γίνει κάτι ή να χαρεί! Πέρασε ποτέ απ’ τον νου σας ότι αυτή η κατά-σταση είναι ένα συναισθηματικό πρόγραμμα συμπεριφοράς, που υπεβλήθη και επεβλήθη στον ψυχισμό μας με την βοήθεια των ΜΜ Εξαχρείωσης και των φυσικών νόμων τους οποίους κάποιοι γνωρίζουν να διαχειρίζονται κατά τα ιδιοτελεί τους συμφέροντα. Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος από ρώσους, κινέ-ζους, άγγλους, γάλους αμερικάνους, μαύρους, κόκκινους, κί-τρινους, μπλέ, εργάτες, ιερείς, επιστήμονες που ένδοξα σκο-τώνονται μεταξύ τους και καθόλου ανθρώπους. Το είμαι άν-θρωπος είναι μια ενοχλητική παρουσία και αίσθηση που προ-καλεί γέλωτα μάλλον παρά σεβασμό! Γιατί; Γιατί αφέθηκε το νόημα της λέξης ΑΝΘΡΩΠΟΣ να καταπέσει τόσο πολύ και να έχουμε την ανάγκη να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που πραγ-ματικά είμαστε. Συνδημιουργοί του Κόσμου! Και όλα αυτά διότι εμείς, εντέχνως, έχουμε χάσει την αυτοε-κτίμηση και αξιοπρέπειά μας! Με αυτόν τον τρόπο, εντελώς δόλια, οι επιστήμες, οι θρησκείες, οι ιδεολογίες οι τέχνες και όλες οι εξειδικεύσεις που εμείς δημιουργούμε τρέφουμε και κάποιοι έξυπνοι ευφυώς διαχειρίζονται, αποκτούν ένα τερα-τώδες Εγώ, που απορροφά και οικειοποιείται κάθε ανθρώπινο προσωπικό Εγώ που ταυτίζετε μαζί τους. Μέσω αυτής της α-λήθειας, οι αποταυτισμένοι διαχειριστές αυτών των τεχνών και επιστημών, διανέμοντας πολιτιστικά και οικονομικά προνόμια, αξιώματα, παράσημα κι’ επαίνους, διαχειρίζονται ανετότατα προς ίδιον όφελος το σύνολο της επιστημονικής γνώσης και ισχύος. Όλα αυτά είναι μέρη της φύσης μας και βρίσκονται εν δυνάμει μέσα σε κάθε νεογέννητο άνθρωπο. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας.

144

Αυτή κατασκευάζει τα πάντα, αφέντες και δούλους, άνδρες, γυναίκες, βλάκες, παράφρονες, διεστραμμένους, άγιους και ήρωες. Γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε, μέσα σε ένα πέλα-γος δοτών ταυτίσεων, εθισμών και παραπληροφόρησης, που εξυπηρετεί τα σχέδια και την σκοπιμότητα μόνον αυτών που γνωρίζουν να διαχειρίζονται αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις. Οι αποταυτισμένοι δημιουργοί και χρήστες των δυνάμεων της ταύτισης και των εθισμών είναι και οι πραγματική αφέντες αυ-τού του πλανήτη. Ερώτημα: Έχετε διερωτηθεί ποτέ, τι θα ήσασταν εσείς, απο-ταυτισμένοι από όλα αυτά; Σίγουρα σας πιάνει πανικός και μόνον στην σκέψη απόρριψης της ιδιότητος που έχετε ή είστε! Όμως αν διαλογισθείτε ήρεμα το σκεπτικό, θα κατανοήσετε ότι θα ήσασταν απλά ο Εαυτός σας, ένας ελεύθερος διαχειριστής της ιδιότητος ή της επιστήμης που με κόπο προσπάθεια και ενθέρμως διδαχθήκατε! ΔΕΝ θα ήσασταν γιατρός, θα ήσασταν διαχειριστής της ιατρικής επιστήμης που ένα κοινωφελές ίδρυμα θα ανέπτυσσε την πρόληψη των ασθενειών, και όχι μια πολυεθνική εταιρία που θεραπεύει, δηλητηριάζοντας αργά και σταθερά την υγιή Ζωή…... Και αυτό περιέχει το αίσθημα της ελευθερίας! Αυτό είναι το ζητούμενο της ανθρώπινης ψυχής για να είναι ο γνήσιος Εαυ-τός της. Αυτός είναι ο ρόλος που της δόθηκε από την Δημιουρ-γία. Οι επιστήμες ΔΕΝ είναι εμείς! Είναι τα μέσα της αυτο-πραγμάτωσής μας, τα εργαλεία που μας δόθηκαν, ΌΧΙ για να κατακτήσουμε ή να καταστρέψουμε τον Κόσμο από τον οποίο εκπορευθήκαμε, αλλά μέσω των επιστημών να κατανοήσουμε τον Κόσμο και να βρούμε συνειδητά την θέση μας μέσα σ’ Αυ-τόν! Την θέση του Συνδημιουργού! ΟΧΙ να εκμεταλλευτούμε τον Κόσμο, αλλά να γίνουμε ευδαι-μονικότεροι λειτουργώντας δημιουργικά και θετικά μέσα σ’ Αυτόν και υπέρ Αυτού! Αφού από αυτόν εκπορευθήκαμε!

145

Απαιτείται η συνειδησιακή μας αφύπνιση και όχι η πίστη σε έναν ήρωα ή θεό. Όλοι απεδείχθησαν δοτοί και ελεγχόμενοι από Αυτούς που τους δημιούργησαν! Ο καθένας από εμάς πρέπει να γίνει ο θεός και ήρωας του Εαυτού του, για τον Εαυ-τό του και μετά των άλλων! Κατανόησε τον Εαυτό σου και αυτός θα σου αποκαλυφθεί πελώριος! ΥΓ. Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, αλλά και παγκοσμίως, άρχι-σε να κυκλοφορεί η λέξη ΜΙΜΙΔΙΑ, που σημαίνει ΜΙΜΙΣΕΙΣ, για να περιγράψει ηπιότερα τις ταυτίσεις των τηλεθεατών με τους ήρωες, καλούς και κακούς των ΜΜ Εξαχρείωσης. Η λέξη ΜΙΜΗΣΕΙΣ εξουδετερώνει την επιστημονική ισχύ της λέξης Ταύτιση…..

146

147

Φετίχ Βικιπαιδεία: Φετιχισμός, ονομάζεται η τάση θεοποίησης ορι-σμένων αντικειμένων και η απόδοση υπερφυσικών δυνάμεων σε αυτά. Απρόσιτης ή ακατανόητης αλλά επιβαλλόμενης στον άνθρωπο δύναμης. Στις πρωτόγονες θρησκείες το φετίχ, απο-τελούσε αντικείμενο λατρείας και το οποίο φετίχ ενεργοποι-ούσε την δράση και συμπεριφορά του πρωτόγονου ανθρώπου. Παρακαλώ διαβάστε δυο φορές. Ανάλογα φετίχ, πολυπληθέστερα και ισχυρότερα υπάρχουν και στις δικές μας κοινωνίες αλλά με διαφορετικά σχήματα, ονόματα, χρώματα και λατρείες. Πανίσχυρα φετίχ που κινούν το σύνολο του πολιτισμένου κό-σμου είναι τα αυτοκίνητα, τα κοσμήματα, τα καλτσόν, τα μάτι-α, οι μύτες, τα βυζιά, τα σουτιέν, τα πόδια, τα τακούνια, το ε-ξοχικό, το σκάφος, τα πτυχία, οι διακρίσεις και ο αριθμός δεν έχει τέλος. Τόσο το ICD-10 της παγκόσμιας οργάνωσης υγεί-ας (1988), όσο και το DSM-IV της Αμερικάνικης ψυχιατρικής εταιρίας (1994), περιλαμβάνουν τον φετιχισμό σαν ξεχωριστές κατηγορίες αλλά με το ίδιο ερωτικό συμπέρασμα περιορίζο-ντας το Φετίχ, αποκλειστικά στα ερωτικά αντικείμενα. Γιατί άραγε; Και τα δύο ταξινομητικά συστήματα ορίζουν τον φετιχισμό σαν τη διαταραχή, ιδιαίτερα αυτή, που χαρακτηρί-ζεται από τη χρήση ή εμμονή σε αντικείμενα που χρησιμοποι-ούνται σαν ερεθίσματα με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση και την ευχαρίστηση. Και οι δυο διατυπώσεις, αλλά και οι άλλες των εγκυκλοπαιδειών, είναι συμπεράσματα ορθολογιστών που αγνοούν ολοκληρωτικά συναισθηματικές, αισθητικές και υπο-συνείδητες ανάγκες όπως και επιρροές αυτών των Φετίχ. Ανέτρεξα στη Βικιπαιδεία του διαδικτύου προκειμένου να βρω κάποια επίσημα στοιχεία γύρο από τα ΦΕΤΙΧ και αυτά που

148

βρήκα, επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά, ότι ο ερωτικός σκοτα-δισμός που εντέχνως και επίμονα επιβάλετε στην ανθρωπότη-τα εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια έχει συγκεκριμένη σκοπι-μότητα και αποτελέσματα! Την ψυχοσωματική διαταραχή του ανθρώπινου χαρακτήρα. Οι αρχαίοι μας έλεγαν ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι το πεπρωμένο του! ΔΕΝ υπάρχει πεπρωμένο. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται από το περιβάλλον που γεννή-θηκε και ανδρώθηκε. Η Ιστορία του πεπρωμένου είναι δοτή, παραπλανητική και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Συνιστώ στον αναγνώστη, με κριτήριο τη δική του προσωπική εμπειρία να επισκεφτεί την Βικιπαιδεία και να δει την απέρα-ντη ανοησία και αλληλοσυγκρουόμενη ανοητολογία περί Φε-τίχ, που δηλώνεται από μεγάλες υπογραφές. Όπου, συνειδητά και ανενδοίαστα ακαδημαϊκοί παραπληροφορούν και παρα-πλανούν σε βασικές ψυχικές ανάγκες της ύπαρξής μας. Εκτός κι’ αν έχουν ολοκληρωτική άγνοια του νοήματος Φετίχ. Προσωπικός ορισμός του Φετίχ: Ερωτικό Φετίχ και κάθε Φετίχ είναι, το όποιο αντικείμενο, το όποιο χρώμα, το όποιο σχήμα, το όποιο άρωμα και το όποιο όνειρο, που διεγείρει την ερωτι-κή, αλλά και δημιουργική μας πνοή, μέσω της οποίας οδηγού-μεθα στην δημιουργική ή καταστροφική μας δράση. Φετίχ εί-ναι επίσης τα αεροπλάνα, οι πύραυλοι, τα υποβρύχια, οι έξυ-πνες βόμβες και όλα τα πολεμικά εξαρτήματα που τελευταία δημιουργήθηκαν και με την ιδιότητα των Φετίχ, διεγείρουν τα πάθη καταστροφής, αυτοκαταστροφής και θανάτου των δυ-σαρεστημένων από το πολιτιστικό τους μοντέλο ανθρώπων. Και επειδή σίγουρα με την διατυπωθείσα ερμηνεία δημιούρ-γησα πρόσθετη σύγχυση στην ήδη υπάρχουσα, οφείλω να δώ-σω μια ερμηνεία η οποία θα ερμηνεύει το δικό μου θεώρημα περί Φετίχ και η οποία συγκρινόμενη με τις αντίστοιχες της Βι-κιπαιδείας, θα δώσει την ευκαιρία στον αναγνώστη να βγάλει

149

σαφές συμπέρασμα στο περί Φετίχ θεόρημα που επικρατεί. Στα Λατινικά, factitius ή facere ή Φετίχ σημαίνει "για να κάνει" για να κινητοποιήσει σε δράση το υποκείμενο άνθρωπος για την ικανοποιήσει της επιθυμίας που ένα φετίχ διέγειρε, κατα-στροφικό ή δημιουργικό. Κάθε τι που διεγείρει μια επιθυμία, ένα βραβείο, ένα κύπελλο ποδοσφαίρου, ένα πτυχίο, ένα αυ-τοκίνητο, ένα σπίτι, μια γυναίκα, ένας άνδρας, ένα όνειρο, το να γίνω επιστήμων π. χ. Είναι ένα ερωτικό φετίχ που ζητά την ηδονή της ικανοποίησης ότι πέτυχε τον στόχο του. Κάθε επί-τευξη στόχου αποφέρει ηδονή και κάθε αποτυχία πόνο και θλίψη. Περιβαλλόμεθα από μια θάλασσα ελκυστικών αντικει-μένων και υποκειμενικών φετίχ, τα οποία λάμπουν πανέμορ-φα διεγείροντας κάθε είδους επιθυμίες, ερωτικές, υλικές και πνευματικές, αλλά με αμφίβολες δυνατότητες ικανοποίησης! Ακόμη και ο Θεός είναι ένα ερωτικό φετίχ. Από την αρχαιότητα οι μονάζοντες και των δυο φύλων είναι ερωτευμένοι με τον Θεό και θυσιάζουν την ερωτική τους ενέργεια στον Θεό που πιστεύουν. Σήμερα βέβαια οι ίδιοι λέγουν ότι μετατρέπουν την βρώμικη ερωτική τους ενέργεια σε πνευματικότητα, αλλά ό-πως έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς, αυταπατώνται ανοή-τως αφ εαυτού τους. Εντέχνως η ψυχιατρική περιορίστηκε στην ερωτική έννοια της λέξης και τούτο διότι ΔΕΝ συμφέρει στους έξυπνους που γνω-ρίζουν, να ΜΗΝ γνωρίζουμε εμείς οι πληβείοι και λαϊκοί πολλά γύρω από τα φετίχ, που διδασκόμεθα να υπηρετούμε και μέ-σω αυτών, να συντηρούμε ένα βίαιο πολιτιστικό μοντέλο επι-θετικότητας, ανεντιμότητας, πόνου, ενοχών και θλίψης, που μας γεμίζει δυσαρέσκεια. Επανέρχομαι στον ορισμό της παγκό-σμιας οργάνωσης υγείας όσο και της αμερικάνικης ψυχιατρι-κής εταιρίας, που περιλαμβάνουν τον φετιχισμό σαν ξεχωριστή κατηγορία ερωτικής δραστηριότητας.

150

Λέγει ο ορισμός: Και τα δύο ταξινομητικά συστήματα ορίζουν τον φετιχισμό σαν τη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ή εμμονή σε αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σαν ε-ρεθίσματα με σκοπό τη σεξουαλική διέγερση και την ευχαρί-στηση. Και ερωτώ: Γιατί είναι ερωτική διαταραχή η χρήση χρωμάτων, αρωμάτων, μεταξωτών, μαστιγίων, στηθόδεσμων, εσωρούχων και παντός είδους εφευρημάτων για την επίτευξη της ερωτικής ολοκλήρωσης. Επισημαίνοντας, πως άλλο η έν-νοια της λέξης σεξουαλισμός και άλλο της λέξης ερωτισμός. Ο ερωτισμός περιέχει δημιουργικό πνεύμα, ο σεξουαλισμός σκέτη ηδονική αίσθηση. Ο σεξουαλισμός είναι πορνεία ο ερω-τισμός δημιουργία. Κι’ έπειτα, η χρήση όλων των προαναφε-ρομένων φετίχ για ερωτική ολοκλήρωση, υφίστανται, επειδή η πρωτογενής και αυθεντική ερωτική έκφραση ΔΕΝ δύναται να λειτουργήσει, εξ αιτίας των πληγών που υπέστη κατά την εφη-βεία. Αυτός ο ορισμός όπως είναι διατυπωμένος δείχνει και το υποσυνείδητο μίσος κατά του ανθρώπου και του έρωτα, των επιστημόνων ή ειδικών που τον δημιούργησαν. Ή, και μπορεί να δείχνει την κρυμμένη σκοπιμότητα πίσω από την συγκεκρι-μένη διατύπωση. Η προσωπική ιστορία κατανόησης των Φετίχ είναι μια εξαίρετη ιστορία φώτισης που υπέστην και είναι η ακόλουθη. Ήταν Ιού-νιος του 1971. Μόλις είχα επιστρέψει διαλυμένος συναισθη-ματικά από την Αυστραλία, με ένα επώδυνο διαζύγιο στην πλάτη μου, σχετικά άφραγκος και βρίσκομαι τυχαία στην Ύδρα, ερωτικά υστερημένος όπου περιμένω να έρθει ο Ιούλιος για να κατευθυνθώ στον Όλυμπο. Όπου θα εργαζόμουν εθελοντικά στην διαχείριση και λειτουργία του καταφυγίου Γιώσσος Απο-στολίδης, στην κοιλάδα των Μουσών. Θα πρέπει να επισημά-νω στους αναγνώστες μου ότι η Ύδρα είναι ένα πέτρινο νησί το οποίο, εκείνα τα χρόνια, βαλλόμενο ολημερίς από έναν υγιή Ήλιο, συσσώρευε θερμότητα και το βράδυ την εξέπεμπε αργά

151

και σταθερά σαν ένας γνήσιος συσσωρευτής θερμότητας. Και ο οποίος συσσωρευτής, τα βράδια, εξουδετερώνοντας την υγρα-σία της θάλασσας και διαπερνώντας την επιδερμίδα του σώ-ματος, θέρμαινε εσωτερικά ψυχή και σώμα διεγείροντας τα ωραιότερα όνειρα. Όταν, ένα πρωί, ευρισκόμενος σε μια από τις πέτρινες παραλίες του νησιού, έξαφνα, βλέπω να αναδύε-ται από την θάλασσα μια ξανθιά θεά, με θαυμάσιο κορμί και χάρη, με γαλάζια κορδελάκια στα μαλλιά και να κατευθύνεται σε μια μοναχική πετσέτα που βρισκόταν σχεδόν δίπλα μου. Είμαι συγκλονισμένος, συνεπαρμένος από το θέαμα, το σώμα μου γεμίζει από απειρία ερεθισμάτων και το εγώ μου βρίσκετε σε κατάσταση σοκ, έρμαιο χαοτικών, πανίσχυρων και ακατα-νόητων για εκείνη την εποχή ερωτικών εντυπώσεων και αι-σθήσεων. Μου πείρε αρκετή ώρα να συνέλθω από το ερωτικό σοκ και να αποφασίσω να μιλήσω. Η θεά ήταν από την Αυ-στραλία και φυσικά παραθέριζε στην Ύδρα. Κλείσαμε ραντε-βού το ίδιο βράδυ σε ένα καφέ του λιμανιού και εγώ, πλέοντας σε πελάγη ευδαιμονίας, ετοιμάζομαι για την νυκτερινή παν-δαισία που υπέσχετω η θεϊκή ύπαρξη. Περιμένω γεμάτος ανυ-πομονησία την έλευση της θεάς στο συγκεκριμένο καφέ, όταν παρατηρώ μια άγνωστη κυρία, με πλούσια χυτά ξανθά μαλλιά, να έρχεται προς εμένα χαμογελώντας. Κοιτάζω γύρω μου να δω μήπως υπάρχει κάποιος άλλος στον οποίο απευθύνεται το χαμόγελο, αλλά είμαι μόνος. Απορημένος, σηκώνομαι να υ-ποδεχθώ την άγνωστη που έρχεται χαμογελώντας σ’ εμένα, όταν ακούω την φωνή της θεάς που περιμένω και είμαι θεϊκά ερωτευμένος μαζί της , να με χαιρετά. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είμαι βέβαιος ότι το σοκ που δοκίμασα, διαπιστώνοντας ότι ΔΕΝ γνώρισα την θεά που ερωτεύθηκα σφόδρα το πρωί στη θάλασσα, ήταν ίσο με μετα-φυσική μυητική εμπειρία. Βρίσκομαι τελείως χαμένος απένα-ντι στο άγνωστο ερωτικό μου είδωλο και πανευτυχής ακούω να μου λέγει ότι θα βρεθούμε μετά από δυο ώρες, επειδή της

152

έτυχε κάτι έκτακτο. Ήπια μισό μπουκάλι ουίσκι μέχρι να κατα-λάβω ότι αυτό που ερωτεύθηκα το πρωί τόσο συγκλονιστικά, ήταν τα κορδελάκια που είχε στα μαλλιά της και όχι την ίδια την Θεά. Εκείνο το ίδιο απόγευμα, ανατρέχοντας στις αναμνή-σεις μου θυμήθηκα, ότι μια ξαδέρφη με την οποία παίζαμε τις κουμπάρες και τους γιατρούς όταν ήμασταν παιδιά, ήταν ξαν-θιά και φορούσε γαλάζια κορδελάκια και τα οποία τότε ενερ-γοποίησαν την ερωτική μου διάθεση. Η διαπίστωση ότι τα κορδελάκια ήταν το ερωτικό μου αντικείμενο ή φετίχ, που ε-νεργοποίησε το ερωτικό μου όνειρο και όχι το ίδιο το άτομο με διέλυσε. Έφυγα αμέσως από το νησί και πήγα στον Όλυμπο, στην εργασία που είχα αναλάβει όπου και ανακάλυψα τον Κα-βάφη. Το ποίημα του οποίου «Πόλις» με έκανε να αλλάξω δρόμο και να αναζητήσω την αλήθεια του Εαυτού και όχι την ιδανική κοινωνία που μέχρι τότε έψαχνα. Σήμερα, μετά από 45 χρόνια αναζητήσεων, διαπιστώσεων και συμπερασμάτων, μπορώ ανεπιφύλακτα να δηλώσω, πως τα φετίχ, τα όποια φετίχ, είναι αυτά που κινούν τα άτομα να δρά-σουν ευχάριστα ή δυσάρεστα και να δηλώσω με βεβαιότητα ότι η σαφής κατανόηση του φυσικού νόμου που περιλαμβάνει την λειτουργία των φετίχ, μπορεί να συμβάλει θετικά στην ευ-δαιμονία του ανθρώπου. Διότι όταν κατανοήσουμε ότι όλα τα ερωτικά και ΜΗ φετίχ του πολιτισμού μας είναι είδωλα, τότε θα αναζητήσουμε τα πραγματικά φυσικά φετίχ που ΔΕΝ θα προδώσουν ποτέ το ερωτικό μας όνειρο. Και τα φυσικά φετίχ είναι σωματικές αισθήσεις, σωματικά αρώματα και ενέργει-ες, αισθαντικές επαφές που συγκλονίζουν και όχι εικόνες, πράγματα και πολυτέλειες. Το συγκλονιστικό αγκάλιασμα σε ένα Αργεντίνικο Τανγκό, όπου δυο πολωμένα ενεργειακά σώ-ματα προσεγγίζουν και παίρνουν φωτιά, έχει πολύ περισσότε-ρες πιθανότητες να εξελιχθεί σε έναν εκστατικό και δημιουργι-κό έρωτα από το οποιοδήποτε ελκυστικό είδωλο ή Φετίχ. «Αν βέβαια υπάρχει η σχετική παιδεία».

153

Ο Έρωτας είναι η δημιουργική ενέργεια του Κόσμου και τα φε-τίχ που ενεργοποιούν τον έρωτα στην εποχή μας είναι είδωλα, χρώματα, σχήματα, πράγματα, εικόνες, φωτογραφίες, τίτλοι, χρήματα, εξουσία. Και τα είδωλα αυτά, σαν τέτοια που είναι, πάντα εξαπατούν, πάντα απογοητεύουν πάντα πληγώνουν και πάντα ο πόνος του παρελθόντος, ορθώνεται σαν τοίχος απένα-ντι σε κάθε νέο φετίχ που θα διεγείρει την ερωτική μας διάθε-ση σήμερα, πληθαίνοντας τις ενοχές. Σ’ έναν κόσμο που εντέ-χνως διδαχθήκαμε να ζούμε με ψέματα, σ’ έναν κόσμο ειδώ-λων, σ’ έναν κόσμο βίας και δυσαρέσκειας. ΔΕΝ υπάρχουν πολλές ελπίδες αναγνώρισης και βίωσης του αληθινού Έρωτα! Πώς να μας αντέξει η Δημιουργία λοιπόν αφού για άλλον λόγο μας έπλασε! Μπορείς να συσχετίσεις αυτά που υφίστασαι τώ-ρα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσες να ζήσεις. ΑΝ συνειδητοποιήσεις ότι είσαι Συνδημιουργός του Κόσμου έχοντας τον/την πραγματικό σου σύντροφο δίπλα; Δεν θα αισθανόσουν μια απέραντη ντροπή να σε κατακλύζει για το μάταιο έργο της ζωής σου, που πέρασε άχρηστο, λα-τρεύοντας αυτοκίνητα, χρήματα, εικόνες, ψεύδη, επαγγέλμα-τα, σπίτια, μοντέλες και παραμοντέλες. Και μια απέραντη έκ-πληξη για την αποκεκριμένη αλήθεια που κάποιοι την εκμε-ταλλεύτηκαν προς ίδιον όφελος, οδηγώντας σε μέσω των φε-τίχ, των εθισμών και των ταυτίσεων στο τίποτε; Και πώς να μην αισθάνεσαι διαρκώς ένοχος και απογοητευμένος, όταν ανίκανος και εν αγνοία ευρισκόμενος, ΔΕΝ μπορείς με τίποτε να ικανοποιήσεις την βαθύτατη ερωτική ανάγκη της ψυχής και του σώματός σου, που απαιτεί η σχέση σου με το άλλο φύλο!!

154

155

Για τις ενοχές Έγκλημα και τιμωρία. Μια φάμπρικα αίματος που ξεκίνησε από τον Αβρααμικό Θεό και τα παράγωγά του, τείνει να σκε-πάσει τα πάντα. Και ο οποίος Θεός, αφού έδωσε τις εντολές του, αποσύρθηκε ήσυχος στον παράδεισο και άφησε τους α-γαπημένους μαθητές του να καταλάβουν την Γη και όλα τα εν Αυτής!! Στα Λεξικά, η λέξη Ένοχος είναι συνώνυμη του υπεύθυνος. Η λέξη όμως υπεύθυνος είναι σαφώς θετικά φορτισμένη. Λέμε π.χ. υπεύθυνος τεχνίτης, γιατρός, δικαστικός κ.τ.λ. χωρίς να υπάρχει καθόλου η έννοια της ενοχής. Αυτό σημαίνει ότι ο Ένοχος, είναι μεν υπεύθυνος, αλλά υπεύθυνος μιας αρνητικής πράξης εξ αιτίας της οποίας υποφέρει εσωτερικά (Εν-έχει), πά-σχει , τελεί υπό το κράτος έντασης , άμυνας, αγωνίας, φόβου. Καταστάσεις που δεν του επιτρέπουν να σκέφτεται ελεύθερα και να δρα φυσιολογικά με χαρά και ευχαρίστηση, με αποτέ-λεσμα να διαπράττει συχνά λάθη, τα οποία του προσθέτουν νέες ενοχές κ.ο.κ. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή που κάνει τη ζωή του ενόχου μαρτυρική. Εύκολα λοιπόν συμπεραίνεται πό-σο αποτελεσματικό όπλο είναι η τεχνητή ενοχοποίηση, στη διάθεση Αυτού που ασκεί ένα οποιοδήποτε είδος εξουσίας. Κρατική, θρησκευτική, στρατιωτική, οικογενειακή, φιλική, ερω-τική, εργασιακή, οικονομική ή καλλιτεχνική. Οι δε εξουσίες, σωστά καθοδηγούμενες από το ιερατείο τους, έκαναν θαυμά-σια την δουλειά τους με το να προσάπτουν, να εμφυσούν, να εμπνέουν, να καταχωρούν και να επιρρίπτουν Ενοχές σ’ ένα άτομο, μια ομάδα, ή ένα σύνολο μεγάλου πλήθους. «Μαζί τα φάγαμε, είστε τεμπέληδες, κλέφτες, ψεύτες απατεώνες, φο-ροφυγάδες, αιρετικοί και πόσα άλλα». Προκειμένου εν δικαίω να τιμωρεί τους πάντες με τις χειρότερες των ποινών.

156

Ο φόβος προκύπτει αυτόματα διότι όποιος αισθάνεται Ένοχος, πολύ εύκολα υπακούει, υποτάσσεται και χειραγωγείται. Φοβάται μήπως αποκαλυφθεί η Ενοχή του και δείχνει υπερβο-λικά πειθήνιος και υπάκουος, ή υποκρίνεται τον ευγενικό, τον εργατικό, τον πράο, τον υπεράνω πάσης υποψίας. Έτσι η αντί-φαση που βιώνει ο Ένοχος, δηλαδή του ποιος είναι πραγματι-κά και του ποιος θέλει να φαίνεται, του δημιουργεί εσωτερικές συγκρούσεις που βαθμηδόν υποσκάπτουν την υγεία και το πνεύμα του. Μ’ άλλα λόγια το περιβάλλον μας είναι στη πλει-οψηφία του γεμάτο από άτομα τα οποία η σύγχρονη κοινωνία τεχνηέντως έχει καταστήσει Ένοχα και έχουν πεισθεί υποσυ-νείδητα ότι οι φοβίες τους είναι κατά κάποιον τρόπο μια δί-καιη τιμωρία που τους επιβάλει ο ίδιος τους ο εαυτός. Πόσοι γονείς π.χ, δεν τρομοκρατούν τα παιδιά τους, όταν με πολυποίκιλους υποκριτικούς τρόπους λέγουν στα παιδιά τους, μην κάνεις αυτό ή εκείνο διότι θα σε τιμωρήσει ο Θεός, ο μπαμπάς, ο γύφτος, ο γείτονας, ο χωροφύλακας και πόσες άλλες απειλές που περνάν απαρατήρητες μεν αλλά εδραιώ-νουν μόνιμες φοβίες και τρόμου στο υποσυνείδητο των παι-διών και μετέπειτα ενηλίκων. Όπως οι προειδοποιήσεις που απευθύνουμε σε φίλους συγγενείς παιδιά και γνωστούς να προσέχουν τους πορτοφολάδες και τους παντοειδείς απατεώ-νες και εγκληματίες που διαρκώς η τηλεόραση προβάλει ως πρώτη είδηση. Τις μέρες αυτές επίσης, πολύ παίζει στην τη-λεόραση ο θάνατος δυο νεογέννητων παιδιών από τις μητέρες τους, που παραδόξως έχουν την ίδια ηλικία. Όλοι θλιβόμαστε για την θλιβερή κατάντια αλλά καμία υπεύθυνη αρχή παιδείας ή ψυχιατρικής ΔΕΝ έκανε καμία απολύτως αναφορά ή έρευνα ως προς τα πραγματικά αίτια αυτής της συμπεριφοράς. Δύο νέες γυναίκες να σκοτώνουν οι ίδιες τα παιδιά που μόλις γέν-νησαν. Αυτό δεν είναι εξωφρενικό, δεν είναι τρομακτικό δυο νέες γυναίκες που μόλις γέννησαν να σκοτώνουν τα παιδιά τους επειδή ΔΕΝ μπορούσαν να κάνουν τίποτε καλύτερο.

157

Αν λοιπόν εγώ σας δηλώσω ότι αυτά τα συμβάντα είναι αποτέ-λεσμα όλης αυτής της παιδικής και εφηβικής παιδείας που το διαδίκτυο και τα ΜΜ Εξαχρείωσης προάγουν ασύστολα και με την κάλυψη όλων των μερών της εξουσίας, σίγουρα θα με θε-ωρήσετε τρελό. Διερωτώμαι όμως που είναι η Εκκλησία να προστατέψει τις ψυχές των πιστών της από όλη αυτή την λέ-πρα της πορνογραφίας της βίας, της αμάθεια, της ασέβειας και του ψεύδους, που εντέχνως από τα ΜΜ Εξαχρείωσης και όχι μόνον, διαχέεται στον πλανήτη. Κάτι το οποίο παλαιότερα δημιουργούσε χαρά και απόλαυση στις μικρές αγροτικές κοινότητες που ζούσαν οι άνθρωποι ήταν η γνωστή παραβολή του αποδιοπομπαίου τράγου. Η παραβολή λέγει ότι σε κάποιο χωριό της Ιουδαίας, οι κάτοι-κοι, μια φορά τον χρόνο μαζευόταν στην πλατεία, έφερναν έ-ναν τράγο και αφού του φόρτωναν τις αμαρτίες τους τον κυνη-γούσαν με πέτρες και ξύλα μέχρι που τον έριχναν σε κάποιον γκρεμό. Ο Χριστός βέβαια κατήργησε το έθιμο τότε και δίδαξε την αγάπη μεταξύ των κατοίκων. Αλλά αυτά έγιναν τότε. Αργότερα το έθιμο αποκατεστάθη στην σωστή του διάσταση και τους τράγους αντικατέστησαν οι αιρετικοί, οι μάγισσες, οι επιστήμονες, οι βάρβαροι, οι γυναίκες, οι οποίες ακόμα εξακο-λουθούν να είναι το μαύρο πρόβατο της Δύσης και γενικά οι αντίπαλοι της κάθε εξουσίας! Σήμερα, αν κοιτάξουμε προσεκτικά τον όποιο εργασιακό χώρο, τις μικρές αγροτικές κοινότητες, τις πολυμελείς οικογένειες αλλά και τις όποιες παρέες στα καφενεία και τα καφέ, θα δια-πιστώσουμε ότι σε κάθε κουβέντα, κάθε συναίσθημα, κάθε πράξη, κάθε κουτσομπολιό, υπάρχει ένα ανάθεμα για κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο. Κάποιον πολιτικό, δημοσιογράφο, πο-δοσφαιριστή, γείτονα, γειτόνισσα κ.τ.λ. Ένα ισχυρό έθιμο που αυθυποβάλλεται αφ εαυτού του προκαλώντας ρίγη χαράς και αυτοεκτίμησης, κυρίως αυτοεκτίμησης στους εκτελεστές των

158

αμαρτωλών τράγων. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ανοήτως και χω-ρίς καμία απολύτως αντίδραση, αισθάνεται πως είναι: Ένοχος για το προπατορικό αμάρτημα και την αδυναμία αρί-στευσης στο σχολείο. Ένοχος απέναντι σε κάποιο θρησκευτικό κανόνα ή διότι δεν μπορεί να ανταποδώσει τις θυσίες, που εντελώς λανθασμένα, λόγο άγνοιας, έκαναν οι γονείς του γι αυτόν. Ένοχος, διότι η μάρκα του τσιγάρου του δεν είναι της ιδίας ποιότητας με αυτήν που διαφημίζεται. Ένοχος επειδή δεν κα-τάφερε να αγοράσει ένα πολυτελές αυτοκίνητο και επειδή οι ερωτικές του επιδόσεις υστερούν θεαματικά εκείνες ενός τρα-γουδιστή ή ποδοσφαιριστή….. Κυρίως αυτές. Αγνοώντας ο ίδιος ότι είναι ακούσιο θύμα ενός πολιτιστικού μοντέλου, που κτίσθηκε για να δημιουργεί μόνιμα πληγές ενο-χών εντός του και οι οποίες θα αιμορραγούν μέχρι να πεθά-νει. Ουσιαστικά όμως, αληθινά Ένοχος προς τον Εαυτό του και μόνον αυτός, είναι εκείνος που δεν κάνει καμία προσπά-θεια να απαλλαγεί από τις ενοχές του. Νόαμ Τσόμσκι: Mια στρατηγική της χειραγώγησης. Κεφ. Ενίσχυση της αυτοενοχής. «Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά εί-ναι ένοχα για την κακοτυχία τους. Εξαιτίας ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό και πολιτιστικό σύστημα που τρέφει τις ενοχές και την ανεργία τους, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης. Και όπως γνωρίζουμε χωρίς αντίδραση στο κακό που γίνεται, το κακό αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα!»

159

Και τα Ερωτήματα που επιθυμώ να θέσω προς όλους είναι τα εξής: Αισθάνεστε ένοχοι επειδή παραβιάζετε του νόμους ενός κράτους απατεώνα; Όχι βεβαίως!! Αισθάνεστε ένοχοι επειδή παραβιάζετε τους θρησκευτικούς κανόνες ενός ιερατείου, στον θεό του οποίου δεν πιστεύετε; Όχι βεβαίως! Αισθάνεστε ένοχοι επειδή έχασε το κόμμα σας στις εκλογές, η ομάδα σας σε κάποιο παιγνίδι, ο εργοδότης σας σε κάποιον ανταγωνισμό, η Πατρίδα σας σε κάποιον πόλεμο; Όχι βεβαίως! Αισθάνεστε όμως σίγουρα ένοχοι, όταν εγκατα-λείψετε ένα μικρό ζωάκι που αγαπάτε στον δρόμο. Όταν εξαπατήσετε κάποιον που Αγαπάτε. Όταν πληγώσετε κάποιον που σας Αγαπά, όταν πληγωθείτε από κάποιον που Αγαπάτε, όταν τελικά κάνετε τις όποιες λαν-θασμένες συναισθηματικές επιλογές που ακουμπάν τις ευαί-σθητες χορδές των άλλων άλλα τις δικές σας. Τότε ΝΑΙ, όλοι αισθανόμαστε ενοχές!! Ερώτημα: Απέναντι ποιού πράγματος, ποιάς αίσθησης, ποιάς ιδέας αισθανόμαστε ένοχοι; Απάντηση: Απέναντι του Θείου Εαυτού μας, του φύλακα αγγέ-λου μας, της απώτερης αλήθειας, του πραγματικού θείου και ιερού που έχουμε μέσα μας, όπως το περιγράφω σε σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου μου «Το Εγώ». Αισθανόμαστε ένοχοι μόνον όταν προδώσουμε τα θετικά αι-σθήματα των άλλων όπως και τα δικά μας και οι ισχυρότεροι μηχανισμοί δημιουργίας ακατανίκητων ενοχών στην εποχή μας, είναι η συστηματική περιφρόνηση των μεγάλων προς τα παιδιά, η εγκατάλειψή τους στα νύχια της τηλεόρασης και των βρομερών παιδικών παιγνιδιών. Η Άγνοια και δυστυχία των ενηλίκων με τους οποίους τα παιδιά ταυτίζονται και τέλος η ερωτική ανεπάρκεια όλων. Που κύρια αιτία της είναι η δο-σμένη πορνογραφία και πορνεία που συστηματικά και πα-ντοιοτρόπως προβάλλονται και καλλιεργούνται εδώ και δεκαε-τίες από τα πάντα και που καταστρέφει την πρωτογενή μας

160

ερωτική έκφραση. Αλλά το σημαντικότερο και πιο επονείδι-στο, είναι το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η όποια Ενοχή, που πολλές φορές εν αγνοία μας φορτωνόμαστε κατά την διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πλαστή ανάγκη της τιμωρίας και αυτοτιμωρίας. Επαναλαμβάνω, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πλαστή ανάγκη της τιμωρίας. Και είναι τόσο φυσική και βαθιά εδραι-ωμένη στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αυτή η απάνθρωπη συνήθεια ή εθισμός, να αυτοτιμωρούμαστε για κάποιο λάθος που κάναμε και να τιμωρούμε και τους άλλους για τα λάθη τους, ώστε ΔΕΝ δυνάμεθα να δούμε τίποτε διαφορετικό! Γιατί; Διότι κανείς ΔΕΝ μας διδάσκει να γινόμαστε σοφότεροι, ευ-τυχέστεροι αποτελεσματικότεροι και ωραιότεροι, αναγνωρί-ζοντας και διορθώνοντας τα λάθη μας!! Η ενοχή λειτουργεί αφ’ εαυτού της σαν αργό δηλητήριο οδη-γώντας τους αισθανόμενους ενοχές στην θλίψη και μέχρι την αυτοκαταστροφή τους. Το αίσθημα της ενοχής είναι ένα θανά-σιμο δηλητήριο με το οποίο η Ανθρωπότητα ποτίζεται υποβο-λιμαίος αιώνες τώρα με τελική κατάληξη την εποχή μας, όπου όλοι και όλες ψάχνουμε να βρούμε ενόχους και αποδιοπο-μπαίους τράγους, για να αισθανθούμε δικαιωμένοι. Κι όταν ΔΕΝ βρίσκουμε ενόχους, τότε εύκολα και απερίσκεπτα ή και εντέχνως, σαδιστικά τους δημιουργούμε, προκειμένου να α-παλλαγούμε εμείς από ενοχές και να αιματοκυλισθούμε όλοι εν δικαίω. Τόσο εύκολα κι’ απλά, καταστρέφουμε την ευδαι-μονία του Κόσμου μας! Η πηγή του αισθήματος της ενοχής, της τιμωρίας και αυτοτι-μωρίας βρίσκεται στο Αβρααμικό ιερατείο, ο Θεός του οποίου, «ψεύτικος ή αληθινός» την δημιούργησε, προκειμένου οι υπη-ρέτες του να ΜΗΝ αισθάνονται ένοχοι, αλλά αγαλλίαση, όταν σφάζουν, καίνε ή παλουκώνουν τους αλλόθρησκους και τους αμαρτωλούς εχθρούς τους! Θεμελιωτής δε του Νόμου της Α-

161

ντεκδίκησης, του οφθαλμού αντί οφθαλμού και του οδόντος αντί οδόντος παγκοσμίως, ο μεγάλος προφήτης τους ο Μωυ-σής. Νόμος που ευλαβώς και επαξίως υπηρετείτε από κάθε καλή και πιστή χριστιανική ή ισλαμική θρησκεία. Η έννοια και βίωση της αμαρτίας και ενοχής, ήταν και είναι άγνωστη στους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής και κυρίως στους δήθεν πρω-τόγονους. Οι οποίοι δεν είχαν ούτε φυλακές, ούτε βασανιστή-ρια, ούτε κολάσεις, ούτε παραδείσους. Ο οποιοσδήποτε δια-φωνών με τους θεσμούς ή μέλη της ομάδας που βρισκότανε, μπορούσε να πάρει την οικογένειά του και να δημιουργήσει μια νέα κοινότητα. Όταν οι άνθρωποι της Δύσης συνειδητο-ποιήσουν ότι είναι θύματα μιας πολιτιστικής παράδοσης που εντέχνως τους φορτώνει μόνιμα ενοχές, φόβους, δυσαρέσκεια, άγνοια, αυτοαπόρριψη, μίσος κατά πάντων και ερωτικές δια-στροφές, για να τους εκμεταλλεύεται ασύστολα, τότε θα υ-πάρξει ελπίδα για την Ανθρωπότητα.

162

163

Πραγματεία στον έρωτα Αυτή η εργασία απαντά στο ερωτικό πρόβλημα της εποχής. Και το πρόβλημα είναι η ολοκληρωτική απουσία της πρωτο-γενούς και αυθεντικής ερωτικής συμπεριφοράς του Μέγα Σώματός μας. Πρωτογενής ερωτική έκφραση είναι ο ενδο-κολπικός οργασμός στις γυναίκες και ο κλονικός σπασμός στους άνδρες!!

Και οι δυο αδυναμίες ή ανεπάρκειες, οφείλονται στην πορνο-γραφία που προάγει τον μοναχικό αυνανισμό, ο οποίος εθίζει την συμπεριφορά των ανθρώπων σε συγκεκριμένα είδωλα και φετίχ ερωτικής διέγερσης και ικανοποίησης. Στην έλλειψη ε-μπιστοσύνης ανάμεσα στα δυο φύλα, την αδυναμία φιλικής και συμπαθούς προσέγγισης και το κυριότερο, στην άγνοια μι-ας ερωτικής πρακτικής αποδεκτής και από τα δυο φύλα. Όταν ο καθείς από εμάς, έχει το δικό του όνειρο ερωτικής ικα-νοποίησης, το προερχόμενο από τις νεκρές εικόνες της πορνο-γραφίας και πορνείας, τότε ευδαίμων ερωτική σχέση είναι α-δύνατο να αναπτυχθεί ανάμεσα στα δυο φύλα. Το ερωτικό ένστικτο είναι πανίσχυρο, διαρκεί μέχρι την τελευ-ταία εκπνοή του ανθρώπου και κλείνει με μια έκρηξη ενδορφι-νών από την υπόφυση, προσφέροντας στο ετοιμοθάνατο άτο-μο το αντίδωρο της ευδαιμονίας στην στέρηση της Ζωής. Η πρωτογενής ερωτική συμπεριφορά ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό και συμβαίνει όταν συναντήσουμε το άλλο μισό μας, το αιωνίως ζητούμενο και εντέχνως συκοφαντημένο και χαμένο στο πολιτιστικό μας μοντέλο. Όταν από άγνοια ή σκο-πίμως απουσιάζει η δυνατότητα ικανοποίησης της πρωτογε-νούς έκφρασης, τότε το πανίσχυρο ένστικτο προσαρμόζει την συμπεριφορά του σώματος σε δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορές, οι οποίες κάνουν τη ζωή του ανθρώπου κόλα-

164

ση. Όλες οι λεπτομέρειες του πως και γιατί συμβαίνουν αυτά περιγράφονται στην πραγματεία που ακολουθεί. Συνιστώ δε στον αναγνώστη να μελετήσει προσεκτικά τα προηγούμενα κεφάλαια διότι το ερωτικό ένστικτο διεγείρεται από φετίχ. Το σώμα εθίζεται σ’ αυτά, διότι το Εγώ ταυτίζεται με όλα αυτά συμπάσχοντας μαζί τους θετικά και αρνητικά. Διότι οι ενοχές αναστέλλουν κάθε αυθεντική ερωτική έκφραση και διότι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή εντέχνως και ανεπαισθήτως με άκρα-τη επιβουλή μίσους κατά του ανθρώπου, από παιδιά, μας ΥΠΟΒΑΛΟΝΤΑΙ!

ΔΕΝ είναι κανένας από τους ανθρώπους υπεύθυνος για την όποια ερωτική του πραγματικότητα. Καλή ή κακή φυσική ή αφύσικη! Και τούτο, διότι η ερωτική συμπεριφορά, όπως και κάθε άλλη συμπεριφορά του σώματός μας, προγραμματίζεται βάση φυσικών νόμων και όταν αυτός ο προγραμματισμός ολο-κληρωθεί, μέχρι την ηλικία των 20 ετών. ΔΕΝ αλλάζει. Ο εθι-σμός ή προγραμματισμός του σώματος σε συγκεκριμένες συ-μπεριφορές είναι εφικτός, διότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το Σύμπαν συντηρεί τους Κόσμους του και συντελείτε, βάση του νόμου των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Ρώ-σου ανθρωπολόγου Παυλώφ. Ο έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Σύμπαντος. Η εξιδανικευμένη του έκφραση δημιουργεί χαρά και δημιουρ-γική δράση ενώ αντιθέτως, η εκχυδαϊσμένη, θλίψη και αρνητι-κή δράση. Η σημερινή κατάσταση του πανσεξουαλισμού που υποβάλετε και επιβάλετε στο όνομα δήθεν ανθρώπινων δι-καιωμάτων, έχει φέρει ήδη την ερωτική κόλαση στη Γη. Όταν οι εξουσίες νομοθετούν υπέρ της ομοφυλοφιλίας, της υιοθε-σίας παιδιών από αυτούς, της πορνείας, της πορνογραφίας, της κτηνοβασίας, της βίας, της ασέβειας και του μαύρου διαδι-κτύου, τότε κάτι απίστευτα βρώμικο κρύβεται στα βασίλεια

165

των ανθρώπων. Να ληφθεί δε σοβαρά υπ’ όψιν από όλους τους πολίτες, ότι στη νέα επιστήμη της βιοηθικής που τώρα αναπτύσσεται στις πανεπιστημιακές σχολές, το θέμα της βιοη-θικής του έρωτα απουσιάζει παντελώς. Γιατί; Για να διαιωνίζεται η σημερινή ερωτική λέπρα με ότι συνεπά-γεται αυτό για τις κοινωνίες μας!! Η ΜΗ αντίδραση στο κακό που γίνεται, επιτρέπει στο κακό να αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα. Η πράξη αντίδρασης στο κακό εί-ναι νόμος του Κόσμου και συμβάλει στην εύρυθμη λειτουργία του. Όταν ένας άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να εκφρασθεί ερωτικά και θετικά προς τον Κόσμο, τότε προσπαθεί να τον καταστρέ-ψει. Η καταστροφικότητα είναι το υποκατάστατο της ανέφι-κτης ερωτικής του ολοκλήρωσης. Και η αισχρά προδομένη, με την κατάρρευση κάθε αίσθησης δικαίου χαράς έρωτα και ευ-δαιμονίας ανθρωπότητα, βρίσκεται ακριβώς προ των πυλών της αυτοκαταστροφής της. Η Ζωή είναι αισθήσεις και συναι-σθήματα, όχι λόγος. Ο Λόγος είναι υπηρέτης των αισθήσεων και συναισθημάτων και στην εποχή μας, ο λόγος, εντέχνως υ-πηρετεί αρνητικές αισθήσεις και συναισθήματα. «Λόγος, είναι η πράξη της σκέψης». Ο έρωτας είναι η δημιουργική πνοή του Κόσμου. Ο άνθρωπος είναι Συνδημιουργός του Κόσμου και η ερωτική του συμπεριφορά εντέχνως έχει εκπορνευθεί ή εμπορευματο-ποιηθεί, κατά συνέπεια και το σύνολο του έργου του! Δεν θα έπρεπε λοιπόν εμείς, ο Λαός, να ενδιαφερθούμε για την ορθή ερωτική παιδεία των παιδιών μας, αντί της δοσμένης πορνείας και πορνογραφίας που εκπορνεύουν κάθε δυνατότη-τα ερωτικής χαράς στη Ζωή μας; Σατανισμός, είναι η διαστρέβλωση οτιδήποτε φυσικού και αυθεντικού στο αντίθετό του. Και η Μέγιστη Ερωτική Δια-στροφή που επεβλήθη στον ανθρώπινο κόσμο είναι ο αυτοευ-

166

νουχισμός, που οι διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές και μυστικιστικές ομάδες δήθεν αυτογνωσίας και δήθεν πνευματι-κής εξέλιξης επαγγέλλονται, προκειμένου τα μέλη τους να γνωρίσουν την αγνή ή άγια Ζωή. Αυτή η γελοία διανοητική πα-γίδα που προκαλεί τις πλείστες ψυχικές και οργανικές διατα-ραχές, είναι η κόλαση μέσα στην οποία το ανθρώπινο είδος κατατρώγει τις σάρκες του, πάντα κάτω από την εποπτεία ανέ-ραστων και μισάνθρωπων ευνούχων! Πριν προχωρήσω στην ανάπτυξη του κυρίως θέματός μου, επι-θυμώ να κάνω μια σημαντική επισήμανση, άγνωστη παντού, και η οποία αποδεικνύεται από το μέχρι τώρα επιτυχές κατα-στροφικό έργο της… Η επισήμανση που καταθέτω είναι ότι: Από την εποχή εδραίωσης της πατριαρχίας, από το Αβρααμικό και Αρχαιοελληνικό ιερατείο, άρχισε μια συστηματική, επίμο-νη και άτεγκτη συκοφαντική επίθεση κατά του ανθρώπινου σώματος και κάθε ζωντανής σάρκας. Ο έρωτας, η σάρκα και κάθε υλικό αντικείμενο έλαβε την θέση ενός αμαρτωλού, ανά-ξιου και βρομερού υλικού αντικειμένου απέναντι στο πνεύμα. Και σαν τέτοιο, ΔΕΝ έχει καμία αξία, εκτός της εμπορίας, της εκμετάλλευσής και της ηδονικής του αφαίμαξης, από την αρι-στοκρατία του πνεύματος ασφαλώς. Ανεξάρτητα αν αυτή η α-ριστοκρατία είχε και έχει την έδρα της στο ίδιο ακριβώς υλικό! Το ανθρώπινο σώμα…. Το ότι η ίδια θεωρία απόρριψης της α-ξίας του σώματος κυριαρχεί μέχρι τις μέρες μας στις επιστή-μες, τις θρησκείες, τους τραπεζίτες και τους παντός είδους ε-ξουσιαστές αλλά και στους ταπεινότερους λαϊκούς, δείχνει, ότι πίσω από αυτή την επίμονη άρνηση της σάρκας, που από την αρχαιότητα εδραιώθηκε υπέρ του πνεύματος ή του ορθολογι-σμού, βρίσκεται ένα μεγάλο μυστικό ισχύος που ΔΕΝ πρέπει να αποκαλυφθεί. Η αιχμή του δόρατος που έκανε την επίθεση στο μέγα σώμα μας, αφού προηγουμένως τα ιερατεία βεβαιώ-θηκαν για την αποτελεσματικότητά της στους δικούς τους δού-

167

λους, ήταν ο χριστιανισμός. Ο οποίος αρχικά ήταν αίρεση του Αβρααμικού ιερατείου και σταδιακά επεκράτησε παγκοσμίως με την βοήθεια του Ρωμαίο Αυτοκράτορα Θεοδόσιου που ο-νομάσθηκε και Μέγας εξ’ αιτίας του ότι παραιτήθηκε από το αξίωμα του Ποντίφικα. Και του αντιπαγανιστικού κώδικα που καθιέρωσε στην τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Και ο οποίος κώδικας, παραδόξως, βρίσκετε ακόμα σε ισχύ, στους ιθαγενείς λαούς της Αφρικής. Ήταν περίπου το 650 μ.χ, όταν ένας μεγάλος σεισμός στη Με-σόγειο κατέστρεψε το υδραγωγείο της Ρώμης και το παλιρροϊ-κό κύμα που δημιούργησε, καταβύθισε το αρχαίο λιμάνι της Αλεξάνδρειας κατά έξη μέτρα καταστρέφοντας το παλάτι των Μακεδόνων βασιλέων που βρισκόταν στην δεξιά πλευρά του. Το ίδιο παλιρροϊκό κύμα κατέστρεψε και το λιμάνι της Καισά-ρειας, που κατασκεύασε ο Μέγας Ηρώδης της Παλαιστίνης, αυτός που συκοφαντήθηκε για την σφαγή των νηπίων. Τότε, ο Πάπας της Ρώμης, κατά τα έθιμα της εποχής, ερμήνευ-σε την θεομηνία πως ο Θεός προκάλεσε την καταστροφή του υδραγωγείου, διότι οι τότε χριστιανοί εξακολουθούσαν να δια-τηρούν τις παλαιές πρακτικές υγιεινής με τα λουτρά και Ασκληπιεία τους και ότι συνεπάγεται με την καθαριότητα και περιποίηση του σώματος, απαγορεύοντας εφεξής την υγιεινή περιποίηση του σώματος και την μέχρι τότε επικρατούσα Α-σκληπιεία ιατρική. Επιβάλλοντας την απλυσιά, ως αρετή ζωής για τους πληβείους και το ζεστό λαδάκι από το καντήλι της παναγίας ως πανάκιο φάρμακο κάθε ασθένειας…. . Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των Ασκληπιείων από τους χριστιανούς και την εξ αυτού ανάπτυξη όλων των ι-διαίτερων ευρωπαϊκών ασθενειών. «Σύφιλη, βλεννόρροια, φυματίωση, κοκίτη, μαγουλάδες, λέπρα, ευλογιά, πανώλη και άλλες» και που σαν λαίλαπα καταστροφής αφάνισαν τους γη-γενείς και υγιείς πληθυσμούς και πολιτισμούς παντού στον

168

πλανήτη, όπου οι αποικιοκράτες λευκοί τις μετέφεραν και εξα-κολουθούν να διαβάλουν παντού στον κόσμο, μέσω των βα-κτηριολογικών τους εφευρέσεων μέχρι σήμερα. Με αποτέλεσμα, το σύνολο της ζωής του πλανήτη να ασθενεί, ψυχικά και οργανικά από επιστήμες, επιστήμονες και εξουσια-στές, που στο όνομα της έρευνας και της εκμετάλλευσης των επιστημονικών ευρημάτων τους, οδήγησαν τη ζωή στον σημε-ρινό επιθανάτιο ρόγχο της, διότι εδώ είμαστε…. Τι γνωρίζουν οι σημερινοί άνθρωποι από το Μέγα Σώμα τους εκτός από τις ασθένειές τους, τις ερωτικές του ανεπάρκειες, τους πόνους και την σωματική τους αδυναμία; Και για τα ο-ποία, αφ ενός είναι υπεύθυνες οι φαρμακευτικές επιστήμες και αφ ετέρου, τρέχουν στους επιστήμονες να θεραπευτούν και οι οποίοι επιστήμονες, εν αγνοία και αυτοί ευρισκόμενοι, λόγο εξειδικεύσεων και δεοντολογικών περιορισμών ή και διότι έτσι τους συμφέρει, διαιωνίζουν μια ανεξέλεγκτη από αυτούς τους ίδιους καταστροφή, προκειμένου να απολαύσουν τα πολιτιστικά και οικονομικά προνόμια που κάποιος αθέατος εξουσιαστής ορίζει και κάποιες ακατανόητες φυσικές δυνάμεις τον υπηρετούν, διαιωνίζοντας την επικυριαρχία του. Ο άνθρωπος είναι πνεύμα και σώμα. Το πνεύμα εκφράζεται μέσω του Εγώ της σκέψης και της βού-λησης και το σώμα, εμφανίζετε και λειτουργεί μέσω των ενστί-κτων, αισθήσεων και διαισθήσεών του. Υποθέτω πως οι μνή-μες του σώματος πηγαίνουν πίσω 600 εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι την εποχή που τα βακτηρίδια ευκαριώτες, άρχισαν να ερωτεύονται και να ανταλλάσουν εκστασιασμένα τα γονίδιά τους κτίζοντας σε διάρκεια αιώνων ηδονής, τον σημερινό υπέ-ροχο και ζωντανό Κόσμο του πλανήτη μας. Τα ένστικτα και οι αισθήσεις λειτουργούν αντανακλαστικά και η αντανακλαστικό-

169

τητα δύναται να προγραμματισθεί βάσει του νόμου των εξηρ-τημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ. Η αντανακλαστικότητα υπηρετεί το δημιούργημα. Το δε πνευματικό μέρος, Εγώ σκέψη και βούληση, ταυτιζόμενο με τις λειτουργίες του σώματος, αφ’ ενός γίνετε ένα με τις αι-σθήσεις που το σώμα βιώνει και αφ ετέρου υπηρετεί το σώμα στην επιβίωση και αναπαραγωγή του. Ο νόμος της αντανακλα-στικότητας είναι παγκόσμιος, το σύνολο της Ζωής λειτουργεί και επιβιώνει αντανακλαστικά και δηλώνεται καθαρά από την αρχαία ελληνική λέξη Έθος, που σημαίνει η ικανότης παντός όντος εις την επανάληψη. Όλα αυτά είναι προσεγγίσιμα από την καθημερινή λογική μας και γενικά αρκετά γνωστά στους σχετικά μορφωμένους αν-θρώπους. Αυτό που ΔΕΝ είναι γνωστό, είναι, αφ’ ενός οι χρονι-κοί περίοδοι εδραίωσης των εθισμών ή προγραμματισμών στο σώμα μας και αφ ετέρου ο τρόπος που τα αποτελέσματα αυ-τών των προγραμματισμών εκδηλώνονται. Ως προς την εκδή-λωση, αυτή γίνεται αντανακλαστικά και χωρίς καθόλου λογική παρέμβαση. Π. χ. Η εμφάνιση ενός ποντικού σε μια ομάδα αν-θρώπων που αναπαύονται, θα δημιουργήσει τέτοια ποικιλία αντιδράσεων που λογικά είναι αδύνατον να ερμηνευθεί. Ένα άλλο πρόχειρο παράδειγμα είναι τα ερωτικά φετίχ ή αντι-κείμενα που διεγείρουν την ερωτική μας διάθεση. Ο καθένας μας έχει τα ιδιαίτερα δικά του φετίχ, σχήματα, χρώματα και αντικείμενα με τα οποία διεγείρεται η ερωτική ή δημιουργική του διάθεση. Ο καθένας από εμάς, έχει το ολοκληρωτικά δικό του ερωτικό πρόγραμμα λειτουργίας και το οποίο ο ίδιος εν αγνοία του έχει δημιουργήσει στον Εαυτό του, αντιδρώντας ενστικτωδώς ή αντανακλαστικά στα ερωτικά «φετίχ» που συ-νάντησε στο παρελθόν. Και όταν ό καθένας έχει το δικό του ερωτικό πρόγραμμα στο κεφάλι του είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο, να ζευγαρώσει με το αντίστοιχο ερωτικό όνειρο του άλλου φύλου και να ευδαιμονίσει.

170

Παρακαλώ θυμηθείτε την δική σας προσωπική ζωή την περίο-δο από δώδεκα μέχρι δεκαπέντε ετών και φυσικά τις παρέες και συναναστροφές εκείνης της περιόδου. Θυμηθείτε τους χα-ρακτήρες και συμπεριφορές των φίλων σας, εκείνη την χρονική περίοδο όπως και την δική σας βεβαίως. Δεν μπορείτε να αρ-νηθείτε ότι η βασική δομή χαρακτήρων, είχε ήδη εδραιωθεί στις συμπεριφορές όλων σας. Θυμηθείτε και πάλι ότι οι χαρα-κτήρες των παλιών φίλων ακόμα και μετά το εικοστό έτος είναι ίδιοι με αυτούς της εφηβείας, εκτός του λούστρου που έβαλαν με κάποιο πτυχίο ή επαγγελματική αποκατάσταση. Σημασία έχει να θυμηθείτε και διαπιστώσετε την βασική αισθητική δο-μή η οποία προϋπήρχε της εφηβικής περιόδου. Αυτή η επισή-μανση είναι πολύ σημαντική διότι αποδεικνύει ότι ο δομικός χαρακτήρας κάθε ανθρώπου δημιουργείτε πριν την ηλικία των δώδεκα ετών και κατά την περίοδο από έξη μέχρι δώδεκα και με βάση τις πανίσχυρες αισθητικές εντυπώσεις που το φυσικό του σώμα έχει δεχτεί. Η βασική δομή κάθε ανθρώπινου χαρα-κτήρα είναι αισθητικής φύσης και δημιουργείται στην ηλικία από έξη μέχρι δώδεκα ετών. Εποχή όπου το παιδί αφυπνιζόμε-νο στη ζωή, προσπαθεί παθιασμένα να ενταχθεί σ’ έναν κόσμο ενηλίκων που διέπεται από το ψεύδος, τη βία, την υποκρισία και την άγνοια οποιασδήποτε ψυχικής και σωματικής λειτουρ-γίας του. Η αισθητική ποιότητα εκείνης της εποχής καθορίζει και το συναισθηματικό μέλλον του ανθρώπου, δικαιώνοντας τον Καβάφη που τότε έγραψε. Έτσι που την ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή, σ’ όλη τη Γη τη χάλασες. Τα προαναφερόμενα, έρχεται η δια στόματος του κυρίου Δη-μήτρη Κουρέτα, καθηγητού της Ψυχιατρικής του Πανεπιστημί-ου Αθηνών που το 1970 να βεβαιώσει. «Αυτό που νοείται ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύε-ται στην πραγματικότητα, από ορισμένους ψυχολογικούς πα-ράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και ενστικτώδεις ωθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο ψυχισμό του αν-

171

θρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα, τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συ-μπεριφορά του». Ο ασυνείδητος ψυχισμός είναι οι ΜΗ νοηματοδοτημένες από το Εγώ αντανακλαστικές δράσεις και αντιδράσεις του εγκεφα-λονευρικού μας συστήματος, ήτοι το υποσυνείδητο. Η ωρίμανση του ψυχοσωματικού συνόλου που ονομάζεται άν-θρωπος και που ολοκληρώνεται μέχρι την ηλικία των είκοσι ετών, απαιτεί έναν βασικότατο παράγοντα οργανικής φύσης που θα καθορίσει αμετάκλητα την μελλοντική αισθητική συ-μπεριφορά του σώματός του. Αυτός ο βασικός παράγων είναι η ερωτική ολοκλήρωση του ατόμου, με το αντίστοιχο άτομο του άλλου φύλου. Και εντάσσεται στο πρωτογενές ερωτικό ζευγάρωμα με το πολικό άτομο του άλλου φύλου. Ποτέ στο πορνείο. Ποτέ στο πεζοδρόμιο! Όταν αυτό ΔΕΝ μπορεί να επιτευχθεί, λόγο πολιτιστικών, οικο-νομικών ή θρησκευτικών εμποδίων, τότε η πανίσχυρη ερωτική ανάγκη προσαρμόζει το σώμα σε δευτερογενείς και τριτογενείς συμπεριφορές, με τις αντίστοιχες οργανικές και ψυχικές συνέ-πειες πόνου και δυσαρέσκειας. Η επίτευξή της πρωτογενούς ερωτικής συμπεριφοράς αποδίδει ευδαιμονία στο σώμα, η αποτυχία δυσαρμονία και τούτο διότι η ΜΗ ολοκλήρωση αυτής της ερωτικής ανάγκης που η φύση επιβάλει, αφήνει μια πληγή πόνου στις μνήμες του σώματος η οποία αιμορραγεί δυσάρεστα ακόμα και μέχρι τον θάνατό του…. Όλοι και όλες αναζητούμε το ιδανικό μας ταίρι, το άλλο μισό μας δηλαδή και αυτό είναι αδύνατο να επιτευχθεί στο πολιτιστικό μοντέλο της πορνογραφίας και πορνείας που γεν-νιόμαστε και που καταδυναστεύει ολοκληρωτικά κάθε ευδαι-μονική λειτουργία του σώματός μας. Η ΜΗ ολοκλήρωση αυτής της βασικής οργανικής ανάγκης και οι διαρκείς ερωτικές απο-τυχίες που μοιραία προκύπτουν σε κάθε προσπάθειά μας,

172

αφού ΔΕΝ υπάρχει η σχετική παιδεία. Δημιουργούν σταδιακά μια μόνιμη κατάσταση ενοχής και θλίψης που οδηγεί τους αν-θρώπους στην κατάθλιψη και παραίτηση. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και υφίσταται για κάθε άνθρωπο. Η ερωτική ολο-κλήρωση είναι η οντολογική ουσία του φυσικού μας σώμα-τος. Όταν ΔΕΝ ολοκληρωθεί, στην σωστή χρονική περίοδο, το σώμα νοσεί και τούτο διότι η εντολή του ουρανού που εκπρο-σωπείτε από το Εγώ, είναι να υπηρετεί τη σάρκα και όχι το α-ντίθετο. Διότι το πρόγραμμα λειτουργίας της σάρκας είναι δοσμένο από τον Ουρανό και τη Γαία και η έντεχνη διαστροφή του από ένα πολιτιστικό μοντέλο βίας, ανοησίας και εκμετάλλευσης παντός αγαθού που ζούμε, προκαλεί οργανικό πόνο και ψυ-χική θλίψη σ’ αυτόν που την υφίσταται αλλά και την εφαρμό-ζει.

173

Έρως και Ζωή Πως το Μέγιστο Αγαθό μεταβάλλεται στο αντίθετό του και αντιστρόφως. Επισήμανση: Η δύναμη που διαστρεβλώνει το αγαθό σε χυ-δαίο είναι η ίδια που μπορεί να κάνει και το αντίθετο. Να μεταμορφώσει το χυδαίο σε αγαθό και αυτή η δύναμη ονομάζεται κατανόηση και βούληση. Ήταν Άνοιξη του 1984 και κατοικούσα με την οικογένειά μου σε μια ωραία πολυκατοικία που είχε έναν θαυμάσιο κήπο και στην οποία παραδόξως, εκείνη την εποχή, οι συγκάτοικοί της είχαν αναπτύξει μια ασυνήθιστα καλή σχέση. Απολάμβανα ιδιαίτερης συμπάθειας επειδή επέβαλα τρεις φυσικούς τοκετούς στον μαιευτήρα της συζύγου μου και δια-τηρούσα πάντα μια καλοπροαίρετη στάση απέναντι σε όλους. Μεταξύ των συγκατοίκων μας ήταν και μια καθηγήτρια φιλό-λογος της δεύτερης τάξης ενός γυμνασίου της Θεσσαλονίκης. Ένα όμορφο απόγευμά καθόμουν σε ένα παγκάκι του κήπου και ήρθε εμφανώς συγκινημένη λέγοντάς μου. Αχ τι έπαθα σή-μερα βρε Ευάγγελε, έδωσα ελεύθερο θέμα στο μάθημα της έκθεσης και πήρα ένα ποίημα που ακόμα δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω. Βγάζει λοιπόν την σελίδα με το ποίημα και μου το δείχνει. Υπήρχαν μόνον τέσσερις σειρές και έγραφε. Δεν ξέρω, νομίζω πως ερωτεύθηκα. Αν είναι λάθος ή όχι, δεν γνωρίζω. Εγώ αυτό αισθάνομαι! Δεν ξέρω. Αλλά πονάει, πονάει πολύ. Έλεγε τότε ο βουβός θρήνος εκείνης της δεκατετράχρονης κο-πελιάς. Εκείνη την εποχή, εκείνη την στιγμή που διάβασα αυτό

174

το ποίημα άρχισε και η δική μου περιπέτεια. Σαν αστραπή φω-τίσθηκαν οι ερωτικές μου περιπέτειες του παρελθόντος και η μνήμη μου εστιάσθηκε ισχυρά στην απόγνωση που έλαμπε στα μάτια της Χρυσούλας. Ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα και τον έρωτα του οποίου είχα απορρίψει. Διαβάζοντας το ποίημα, ήταν σαν να έβλεπα την Χρυσούλα ξανά μπροστά μου, αλλά με μάτια κατανόησης, και να συγκλονίζομαι. Αισθάνομαι πως κάθε εργασία για την δια-λεύκανση του ερωτικού μυστηρίου που μέχρι τώρα έχω κάνει, είναι εμπνευσμένη από την θλιμμένη λάμψη εκείνων των μα-τιών από τα οποία δεν μπόρεσα ποτέ να ζητήσω συγνώμη για τον πόνο, που λόγο της παιδικής μου άγνοιας και ανοησίας, τότε την φόρτωσα. Έρωτας λοιπόν σε μια εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης, η οποία ξεκίνησε το 1953 όταν ο περίφημος Εβραιοαμερικανός Χιου Χέφνερ, στην κουζίνα του σπιτιού του στην Νέα Υόρκη, και όχι στο εργαστήρι μιας Μασονικής στοάς, δημιούργησε την πρώτη έκδοση του περιοδικού Πλαίυ Μπόη. Και η οποία απελευθέρωση, με οδηγό την πορνογραφία αυτού του κυρίου, οδήγησε την Ανθρωπότητα σήμερα εδώ, στην εκ-πόρνευση οτιδήποτε ωραίου και αγαθού της ζωής μας. Την πορνεία, την ομοφυλοφιλία, την παιδοφιλία, την κτηνοβασία, τα ναρκωτικά, την βία, τον εκχυδαϊσμό και γενικά έναν ερωτικό ηθικό ξεπεσμό, ο οποίος διέφθειρε κάθε πολιτική, θρησκευτι-κή και ιδεολογική αρετή του πλανήτη. Η αιτία αυτής της πτώσης είναι, ότι ο Έρωτας, είναι η δημι-ουργική πνοή του Σύμπαντος και όταν αυτή η πνοή εκχυδαϊ-σθεί το σύνολο του ανθρώπινου έργου εκχυδαΐζεται. Παραδόξως δε και εντελώς συμπτωματικά, την ίδια χρονιά, ο περίφημος ΟΗΕ με τα εξ ίσου υπερήφανα ανθρώπινα δικαιώ-ματά του, απαίτησε από τα κράτη μέλη του να κλείσουν τους

175

τότε ελεγχόμενους από τις υγειονομικές υπηρεσίες τους Οί-κους Ανοχής, στο όνομα των νέων ελευθεριών που ανέτειλαν τότε. Ειδικά μετά την συντριβή των δυνάμεων του κακού από τους καλούς Αμερικανούς. Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα κάθε πολυκατοικία της Θεσσαλονίκης να αποκτήσει τον κρυφό της οίκο και να πληθύνουν τα αφροδίσια νοσήματα που μέχρι τότε ήταν υπό σχετικό έλεγχο, αυξάνοντας τα ερωτικά και οι-κογενειακά δράματα ακόμα περισσότερο μέχρι και την εποχή μας. Ήταν επίσης η εποχή του 1984, όταν η περίφημη Σοσιαλι-στική Αλλαγή, κατήργησε τον μέχρι τότε νόμο περί πορνείας και πορνογραφίας και τα περίπτερα όλης της Ελλάδος γέμισαν με το άφθονο και σημαντικά κερδοφόρο εμπόρευμα της πορ-νογραφίας, του αυνανισμού και της πορνείας. Στην δε επαρχία της ηπειρωτικής χώρας, οι καφετερίες όλων των χωριών, πρό-βαλαν κάθε βράδυ εντελώς νόμιμα, πολυποίκιλες πορνοκασ-σέτες παντός είδους και ήθους, καλλιεργώντας σταθερά στους επαρχιώτες τις πορνογραφικές συνήθειες ή εθισμούς της Νέας εποχής. Ρίχνοντας δε η κυβέρνηση άφθονο δανικό χρήμα στην αγορά, που οι σπλαχνικοί δανειστές άφθονα και αθώα μας παρείχαν και με τις περίφημες ξένες μοντέλες που φτηνά και άφθονα εισήγαμε επίσης από άλλες κατεστραμμένες χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, φτάσαμε σήμερα εδώ. Στο σημείο μη-δέν, όπου χρωστάμε πλέων και τα βρακιά των εγγονών μας στους καλούς και αγαθούς Παγκοσμοποιητές. Δεν ξέρω. Αλλά πονάει, πονάει πολύ. Είπε το γλυκύτατο κορίτσι. Και ερωτώ γιατί πονάει; Διότι μια απέραντη εκστατική ομορφιά, που ο Ουρανός και η Γαία χαρίζουν σ’ όλα τα πλάσματά τους μέσω της ερωτικής έκ-στασης, στον ανθρώπινο κόσμο μας βρίσκεται περικυκλωμένη από δηλητηριώδη ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Διότι το έφηβο άτομο αισθαντικά και όχι λογικά, κατανοεί και βιώνει

176

ότι Αυτή η Υπέρλαμπρη Αισθαντικότητα που το συγκλονίζει και που δύναται να μετακινήσει την ψυχή του στον ουρανό. Είναι ανέφικτη. Είναι ανέφικτη, μέσα σ’ αυτό το πολιτιστικό περιβάλλον του ψεύδους, της βίας, της υποκρισίας και της παντός είδους εκ-πόρνευσης που η παρθένα ψυχή του έφηβου ανθρώπου αφυ-πνίζεται. Και αυτό πονάει πολύ, πάρα πολύ. Η λέξη τραγούδι προέρχεται από την ελληνική λέξη τραγωδία και συνήθως περιγράφει μια μικρή τραγωδία. Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας. Και ο ερωτικός πόνος που εκ-φράζεται στα πλείστα από αυτά, είναι η εξαιρετικά ισχυρή θλίψη της ερωτικής μας απογοήτευσης. Όλος τούτος ο πόνος του έρωτα, που τόσο συχνά και ισχυρά εκφράζει την θλίψη του στα τραγούδια και συμπεριφορά μας, δεν είναι τίποτε άλλο από τον πόνο μιας χαμένης ευτυχίας που αδυνατούμε να προ-σεγγίσουμε, εξ’ αιτίας της έντεχνης αιχμαλωσίας μας στα σκο-τεινά κελιά του πρόσκαιρου έρωτα της βίας και της εμπορίας του. Και τα οποία κελιά, άφωνα και αόρατα κτίζονται από την αλητεία του πεζοδρομίου, την εκκλησία παλαιότερα, την πορ-νεία και πορνογραφία σήμερα και από όλες τις αφύσικες δια-στροφές με τις οποίες εντέχνως έχει εμπλουτισθεί τελευταία η ερωτική κουλτούρα όλου του πλανήτη. Όταν η παιδοφιλία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία, αποκτούν νομικά ερείσμα-τα στις δήθεν πολιτισμένες κοινωνίες μας, τότε σίγουρα κάτι πολύ βρόμικο κρύβεται στα βασίλεια των ανθρώπων. Ερώτημα: Υπάρχει εξιδανικευμένη σαρκική ερωτική σχέση; Και εγώ απαντώ ΝΑΙ, υπάρχει. Ένα ζευγάρι, έστω και ομοφυλόφιλο, που οι σωματικές και δι-ανοητικές του ενέργειες είναι πολωμένες υπέρ του αγαθού, του ωραίου και του δικαίου, απαλλαγμένο από ενοχές και φό-βους, ζει έναν εξιδανικευμένο έρωτα ανεξάρτητα των πρακτι-κών που χρησιμοποιεί. Ένα τέτοιο πολικό ζευγάρι, που έχει ε-

177

πίγνωση της ευδαιμονίας του, ΔΕΝ διασπείρει την ιδιαιτερότη-τά του και ΔΕΝ καταστρέφει την ευδαιμονία του αλλάζοντας συντρόφους! Διότι αυτό συμβαίνει όταν αλλάζουμε συντρό-φους. Το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένω-ση, όταν τούτο ΔΕΝ επιτυγχάνεται, αυτόματα γυρίζει στο χυ-δαίο. Ο έρωτας είναι η δημιουργική ενέργεια του Σύμπαντος και είναι έτσι, διότι κάθε επιθυμία μας, κάθε όνειρο, κάθε δη-μιουργικό ή καταστροφικό σκίρτημα που εκδηλώνεται για τα πάντα. Ιδέες, αισθήματα και πράγματα, διέπετε από την δυνα-μική ορμή και το πάθος του έρωτα. Κι’ εμείς είμαστε θλιμμέ-νοι, διότι ως άνθρωποι δημιουργοί στην ύλη και το πνεύμα, έχοντας χάσει την εξιδανικευμένη ερωτική μας συμπεριφορά, το σύνολο του έργου μας γύρισε αυτόματα στο χυδαίο, εκού-σια και ακούσια. Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα η ανθρωπότητα συστηματικά βάλλεται στην ιερότερη, αυθεντικότερη και ου-σιαστικότερη λειτουργία της ψυχικής και σωματικής της δρα-στηριότητας. Για να φτάσουμε σήμερα εδώ, σχεδόν ανάπηροι στην ψυχή και το σώμα, στα όρια της παραφροσύνης, της θλί-ψης και της μοναξιάς. Μήπως όμως αυτή η θέση, της πλήρους πτώσης από το αγαθό και εξιδανικευμένο είναι και η καλύτερη θέση για να αρχίσει η συνειδητή άνοδος προς τα επάνω; Έτσι εγώ το βλέπω και γι' αυτό εργάσθηκα και αυτό που βρήκα το ομολογώ τώρα εδώ μπροστά σας. Δεν είναι κανείς από ε-μάς υπεύθυνος για την όποια ερωτική του κατάσταση. Και τούτο, διότι ο προγραμματισμός του εγκεφαλονευρικού συ-στήματος ή εθισμός μας, στην οποιαδήποτε ερωτική πρακτική που βιώνουμε τώρα, φυσική ή αφύσικη, έγινε σε χρόνια όπου ο τρόμος, ο φόβος, οι ενοχές και η άγνοια, σκέπαζαν την συ-νείδησή μας. «Διαβάστε παρακαλώ αυτή τη παράγραφο πε-ρισσότερες φορές» Και διότι, όταν η ερωτική φωτιά ανάψει στο σώμα, κάθε προσωπικότητα, όσο σοφή ή ανόητη κι αν εί-ναι, χάνει αυτόματα κάθε βούληση και παραδίδετε στην φωτιά του έρωτα, φυσική ή αφύσικη που έχει ανάψει στο σώμα του.

178

Εκτός της προσωπικότητας των ευνούχων ασφαλώς! Εδώ, στον ακούσιο προγραμματισμό του ανεξάρτητου ερωτι-κού μας κέντρου, βρίσκεται το απόκρυφο μυστικό της σημερι-νής μας τραγωδίας. Είναι παντελώς αποκεκριμένο ότι η ερωτι-κή μας συμπεριφορά προγραμματίζεται και πάνω σ’ αυτήν την έντεχνα επιβαλλόμενη άγνοια, κάποιοι γνώστες της ερωτικής ενέργειας, επεξεργάσθηκαν και δόλια υπέβαλαν στις ψυχές και τα σώματά μας τη σημερινή λέπρα της πορνογραφίας και της πορνείας, καταστρέφοντας κάθε ευκαιρία ερωτικής χαράς και δημιουργικής δράσης στη ζωή μας. Τούτο σημαίνει ότι όλοι έχουμε τα ηθικά και νομικά δικαιώματα στην χαρά της όποιας ερωτικής δράσης δυνάμεθα, εκτός από την μύηση στις δικές μας ερωτικές ιδιαιτερότητες νέων ανθρώπων. Κατανοώντας την πραγματικότητα της δυστυχίας που προκύ-πτει από την εκχυδαϊσμένη ερωτική δράση στην οποία ακού-σια εθιστήκαμε, είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε τις επόμενες γενεές, τα παιδιά μας δηλαδή από τα δικά μας α-κούσια λάθη. Και τούτο, είναι ένα Θεάρεστο συνειδητό έργο, που μπορεί να γεμίσει τους πάντες αυτοεκτίμηση και πραγμα-τική χαρά! Μιλώντας σας για τον έρωτα λοιπόν, θα σας γυρίσω πίσω στην ιστορία, τότε που το αγοραίο είχε αρχίσει να επι-κρατεί και το αγαθό και εξιδανικευμένο έκανε την τελευταία παρουσία του στον τότε πολιτισμένο κόσμο, σημειώνοντας πως «ο τότε απολίτιστος κόσμος, ΔΕΝ είχε κανένα απολύτως ερωτικό πρόβλημα». Κάποτε λοιπόν, η ψυχή του ανθρώπου, ερωτεύθηκε παράφορα την σαρκική ηδονή του έρωτα. Ελληνικός μύθος από την επο-χή του σιδήρου. Αυτός, παμπόνηρος εκμεταλλευτής κάθε αγα-θού, αφού το πρώτο που τον ενδιαφέρει είναι η ηδονή της σάρκας. Πήρε την ψυχή της σάρκας και την έκλεισε σε ένα πα-λάτι «σύμβολο των ανθρώπινων απολαύσεων και της ανθρώ-πινης εφευρετικότητας». Απαγόρευσε δε στην ψυχή να βλέπει

179

το πραγματικό του πρόσωπο «που σημαίνει ότι η ψυχή ερω-τεύθηκε την ερωτική ηδονή του σώματος» και την επισκεπτό-ταν μόνον νύκτα. «Επειδή γνώριζε πως η περιοριστική μορφή του σαρκικού έρωτα μόνο μέσα στο σκότος της εφηβικής ά-γνοιας μπορεί να επιβιώσει. » Κάποτε όμως και αφού η πρώτη κάψα πέρασε, η ψυχή, αισθανόμενη την αυτοπαγίδευσή της σε μία χωρίς νόημα ηδονική απόλαυση, πήρε έναν δαυλό «σύμβολο της συνειδησιακής αφύπνισης» και μια βραδιά είδε το κενό και μάταιο πρόσωπο της λατρείας της. Αλλόφρων και μετανοημένη έτρεξε στην Ήρα. «Θεά της συζυγικής αρμονίας και προστάτιδας της οικογενειακής εστίας». Η οποία, επιβάλ-λοντας τους σχετικούς καθαρμούς στην ψυχή, την δέχθηκε στον Όλυμπο αποκαθαρμένη και την πάντρεψε με την εξιδανι-κευμένη μορφή του έρωτα, κάνοντας τους Θεούς του Ολύμπου και τους ανθρώπους ευτυχέστερους.» Πόσες φορές δεν αισθανθήκατε οικειότητα, τρυφερότητα, εν-διαφέρον, για άτομα τα οποία συναντήσατε για πρώτη φορά. Πόσες φορές δεν γοητευθήκατε από το άγγιγμα, το άρωμα, από τον χορό, το τραγούδι, την σωματική κίνηση ενός άλλου ατόμου. Πόσες φορές δεν αισθανθήκατε συγκλονισμένοι από μία χειραψία, ένα βλέμμα, ένα τυχαίο άγγιγμα. Αλλά και πόσες φορές δεν απογοητευτήκατε μετά από μία τέτοια αγνή εμπει-ρία. Πόσες φορές στη ζωή μας ένας μεγάλος συγκλονιστικός έρωτας που δονεί την ψυχή και το σώμα μας δεν έχει μία τρα-γική κατάληξη, αφήνοντας ένα απογοητευτικό κενό, ένα συ-ναίσθημα προδοσίας ότι ο άλλος ή η άλλη δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας, ότι όλα ήταν ψέματα. Και ασφαλώς μετά από κάθε τέτοια θλιβερή εμπειρία τι λογικότερο να κλειδωνό-μαστε στον εαυτό μας και να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε κά-θε ανάλογη επανάληψη. Εντελώς φυσική αντίδραση, ποιος ξα-ναβάζει την καρδιά του στην ίδια φωτιά που τον πλήγωσε τόσο πολύ.

180

Κι όμως, εγώ υποστηρίζω με πολλή βεβαιότητα ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι τελείως παράλογη, ότι αυτή, η εντελώς φυσική μας αντίδραση στον συναισθηματικό πόνο ενός αποτυ-χημένου έρωτα, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία σκέτη αντανακλαστική αντίδραση του εγκεφαλονευρικού μας συστή-ματος και στο οποίο αν αφεθούμε, θα καταλήξουμε στην κα-τάθλιψη. Σ’ αυτό ακριβώς το γεγονός και την θεωρία των εξηρ-τημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ, στηρίζεται η εφαρ-μοσμένη διαστρέβλωση της ερωτικής μας συμπεριφοράς. Οι διαρκείς ερωτικές απογοητεύσεις, ευνουχίζουν τη δημι-ουργική μας πνοή. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται αιώνες και γιατί ένα Εγώ με σκέψη και βούληση ΔΕΝ κάθισε να σκεφτεί γιατί και πως συμβαίνουν όλα αυτά! Διότι εντέχνως και επίβουλα, ΔΕΝ υπάρχει ούτε ψήγμα πληροφορίας περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς!! Στο σύνολο της Δημιουργίας η αισθητική αντανακλαστική λει-τουργία είναι η βάση της ζωής και ο προγραμματισμός αυτής της λειτουργίας καθορίζεται αυτόματα από την όποια δοσμένη πραγματικότητα στην οποία κάθε άτομο γεννιέται αναπτύσσε-τε και υπάρχει. Ο έρωτας ως δημιουργική πνοή του Κόσμου (με την αρχαιοελληνική έννοια) χρησιμοποιεί αυτούς τους ίδιους αντανακλαστικούς νόμους για να διαιωνίζει τη Ζωή. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να κατηγορήσω την μηχανιστική αντανακλαστική λειτουργία, διότι ο ίδιος μηχανισμός που επα-ναλαμβάνει την ερωτική δυσαρέσκεια, είναι και ο ίδιος που μπορεί να επαναλάβει την ερωτική ευδαιμονία. Υποστηρίζω λοιπόν με μεγάλη βεβαιότητα πως η ερωτική μας λειτουργία και ότι απορρέει από αυτή είναι θέμα προγραμματισμού, ε-θισμού και κυρίως παιδείας. Η ερωτική συμπεριφορά του ση-μερινού ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα ενός έντεχνου μυστι-κού προγραμματισμού, που άρχισε πριν από αιώνες και συνε-χίζεται με πολύ αποτελεσματικούς τρόπους μέχρι την εποχή μας, με αιχμή δόρατος την πορνογραφία, την πορνεία και την

181

πληθώρα των ερωτικών ιδιαιτεροτήτων με τις οποίες εμπλου-τίσθηκε τα τελευταία χρόνια η ερωτική μας κουλτούρα. Ο έρω-τας είναι μια δημιουργική ενέργεια και το μόνο που τον ενδι-αφέρει είναι η διαιώνιση αυτού που επηρεάζει. Γι' αυτό ένα ομοφυλόφιλο άτομο κάνει ότι μπορεί να μεταβιβάσει τη θέση του σε κάποιο άλλο, ένας σαδιστής το ίδιο, ένας μαζοχιστής το ίδιο, ένας άγγελος το ίδιο. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε, είναι το γεγονός, ότι το άτομο ή πράγμα που ερωτευθήκαμε, δεν έχει καμία σχέση με το ερωτικό όραμα που ως είδος φετίχ διέγειρε μέσα στον χώρο του δικού μας ΝΟΥ. Το ερωτικό όραμα που ο καθένας από εμάς έχει μέσα στον χώ-ρο του νου του, είναι προσωπικό κατασκεύασμα απωθημένων επιθυμιών, πορνογραφικών και πορνικών συνηθειών ή εθι-σμών που αποκτήθηκαν μέσα στο σκότος της εφηβικής ηλικί-ας. Και τέλος, αυνανιστικές φαντασιώσεις εξιδανικευμένων ή εκχυδαϊσμένων ονείρων που κτίσθηκαν σε αντίδραση της υ-πάρχουσας αδυναμίας μας να προσεγγίσουμε την εξιδανικευ-μένη μορφή του αλλόφυλου έρωτα. Το όποιο ερωτικό όραμα που διεγέρθηκε στον χώρο του Νού μας από κάποιο είδωλο συνήθως, δεν έχει καμία συμβατότητα με το ερωτικό όραμα του υποκειμένου που διέγειρε το δικό μας όραμα. Και αυτή η αυτόματη και ακατανόητη λειτουργία, προκαλεί πάντα απογο-ητεύσεις. Στην εποχή μας ερωτευόμαστε εικόνες ή όνειρα μάλ-λον, παρά ανθρώπους, διότι έτσι από νήπια εκπαιδευόμαστε, να αγαπάμε πράγματα. Ακόμα ούτε και τους γονείς μας πολλές φορές, αφού οι ίδιοι αγοράζουν την αγάπη μας προσφέροντάς μας δώρα. Για την ερωτική ολοκλήρωση απαιτείται μια ενεργειακή πό-λωση και των δυο σωμάτων.

182

Λεπτομέρεια η οποία είναι παντελώς άγνωστη στην τρέχουσα ερωτική παιδεία και η οποία καθορίζει εν πολλοίς την ποιότη-τα συνεύρεσης των σωμάτων μας. Αυτή η ενεργειακή πολικό-τητα κινείται μέσα από τις μυρουδιές και εκκρίσεις των σωμά-των και είναι μια φυσική σταθερά με μεταφυσικές προεκτά-σεις και η οποία σταθερά παίζει καθοριστικό ρόλο στην ευδαι-μονία της ερωτικής συνεύρεσης. Όσο όμορφη ή όμορφος κι’ αν είναι ο ερωτικός σύντροφος, αν η μυρουδιά του είναι απωθη-τική, η ερωτική ενέργεια δεν μπορεί να κυκλοφορήσει. Αυτά δε που καθοριστικά συμβάλουν στην αποτυχία της ερωτικής μας ζωής, είναι η ολοκληρωτική μας άγνοια για το μεγαλείο του έρωτα και η αδυναμία μας να επικοινωνήσουμε, να ερευνή-σουμε και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει; Πολλαπλασιάζει το χάσμα. Οι πανεπιστημιακές σχολές, καθ’ υπόδειξη αυτών που τις χρηματοδοτούν ή δημιούργησαν, ΔΕΝ ερευνούν και ΔΕΝ θε-ραπεύουν τις αιτίες των ερωτικών ιδιαιτεροτήτων, αλλά στο-χεύουν στο τι οικονομικά ωφέλει θα έχουν οι μαθητές τους, εκμεταλλευόμενοι τις δικές μας αδυναμίες. Και αυτό ακριβώς δείχνει την αισχρή επιβουλή που υπάρχει πίσω από όλα αυτά. Σε μια τέτοια δοσμένη πραγματικότητα λοιπόν κάθε συζήτηση, κάθε αναφορά πάνω στο θέμα του έ-ρωτα προκαλεί φόβο, μυστικοπάθεια, επιφύλαξη, άρνηση και απογοήτευση. Πώς να συζητήσεις σοβαρά για κάτι που καθη-μερινά υβρίζεται με κάθε λόγο, με κάθε πράξη, με κάθε πορνι-κή φωτογραφία, με κάθε βίαιη έκφραση αρπακτικότητας, πε-ριφρόνησης και την κυριολεκτικά μηδενική μας ενημέρωση πάνω στην ουσία του έρωτα, που το ζητούμενό του είναι η ψυχική ένωση. Γι' αυτό όλες αυτές οι απογοητεύσεις και ερω-τικές τραγωδίες μας. Τι αντιπροσωπεύει ο Έρωτας στην ζωή των σημερινών αν-θρώπων; Από αυτά που συνήθως άκουγα, ακούω και βλέπω, η

183

τρέχουσα αντίληψη περί έρωτος περιορίζεται σε τρεις φτωχό-τατες λέξεις, SEX, εκσπερμάτωση, οργασμός. Και γύρω από αυ-τές τις φτωχές λέξεις, μια μεγάλη, μονότονη βιβλιογραφία που άπτεται του μηχανικού και τελευταίου μέρους μιας στεγνής και κρύας ερωτικής πράξης. Στο ανθρώπινο είδος η ενεργοποί-ηση του ερωτικού του δυναμικού αρχίζει από το ενδέκατο έτος ανδρώνοντας το σώμα μέχρι τα δέκα επτά, και από τα δέκα επτά μέχρι τα είκοσι γίνεται ο εθισμός ή προγραμματισμός του εγκεφαλονευρικού συστήματος στην ερωτική συμπεριφορά που το άτομο συνήθισε ή εθίστηκε. Αυτό είναι το κρισιμότερο χρονικό διάστημα στην ενηλικίωση του ατόμου. Είναι η εποχή όπου κάθε ερωτική συνήθεια ή εθισμός της εφηβικής ηλικίας, εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρικό σύστημα ως εθισμός και δεν μπορεί να αλλάξει αργότερα. Εξιδανικεύεται μόνον. Σ' αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο καθορίζεται η μελλοντική ερωτική ευδαιμονία ή δυσαρέσκεια του ατόμου. Στην κρίσιμη ηλικία από 16 έως 20 είναι ολοκληρωτικά αδύνατον, στο δικό μας πολιτιστικό μοντέλο, οι έφηβοι, να αποκτήσουν μια υγιή και φυσιολογική ερωτική εμπειρία. Έτσι μοιραία, η αδυναμία ολοκλήρωσης της πρωτογενούς ερωτικής έκφρασης οδηγεί σε δευτερογενείς και τριτογενείς ερωτικές προσαρμογές και συ-μπεριφορές. Οι οποίες, όταν εδραιωθούν στο εγκεφαλονευρι-κό σύστημα δεν αλλάζουν και ταλαιπωρούν τους ανθρώπους αφάνταστα, αφού οι ενοχές και οι τρόμοι που τις συνοδεύουν παραλύουν κάθε δημιουργική εξέλιξη. Δυστυχώς για τους αν-θρώπους η ανάπτυξη και λειτουργία του ερωτικού τους δυνα-μικού δεν ακολουθεί πλέον τους νόμους της Δημιουργίας αλλά τους νόμους που εμείς οι ίδιοι και το πολιτιστικό μας μοντέλο, κατασκεύασε και ακολουθούμε. Οι περιορισμοί και κατανα-γκασμοί που αλλοιώνουν την πρωτογενή ερωτική μας έκφρα-ση είναι πάμπολλοι, πλην όμως, ο τύπος της δυσαρέσκειας που προκύπτει μετά από ένα τέτοιο άγριο κλάδεμα της ερωτι-κής μας λειτουργίας είναι για όλους τους ανθρώπους ίδιος.

184

Και αυτός ο τύπος της ανθρωποποίητης δυσαρέσκειας περι-λαμβάνει, μοναξιά, άγχος, φόβο, απομάκρυνση, ενοχές, εγω-κεντρισμό, ψέμα, βία χωρηστικότητα, ατομικό αυνανισμό, κα-τάθλιψη και αυτοκαταστροφικότητα. Ανεξαρτήτως φύλου, φυ-λής, χρώματος, εθνικότητος και ιδιότητος του κάθε ανθρώπου. Το ατυχές λόγο άγνοιας για την ψυχική υγεία του ανθρώπου, είναι η διαρκής και κυκλική ενασχόληση του Εγώ του με την αίσθηση της δυσαρέσκειας που προκύπτει από ένα τέτοιο αν-θρωποποίητο ευνουχισμό του σώματος και η οποία το οδηγεί στην κατάθλιψη, αντί να φιλοσοφήσει, να ανακαλύψει και να θεραπεύσει την αιτία της θλίψης του. Αυτά που κατ' εξοχήν παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην αλ-λοίωση της ερωτικής μας έκφρασης, είναι ο ατομικός αυνανι-σμός, η πορνογραφία, η πορνεία, τα αφροδίσια νοσήματα και κάποια ατυχής έκτρωση. Ο μοναχικός αυνανισμός, ανεξαρτή-τως φύλου, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της αδυναμίας μας να προσεγγίσουμε το άλλο φύλο ερωτικά, ιδιαίτερα κατά την κρί-σιμη ηλικία της διαμόρφωσης του ερωτικού μας δένδρου, δη-λαδή μέχρι το εικοστό έτος. Σε μια τέτοια απάνθρωπη και ε-ντέχνως δοσμένη πολιτιστική πραγματικότητα, το αντίδοτο του αυνανισμού ή η καταφυγή στην απεχθή πορνεία, επιβάλλεται αφ' εαυτού του. Η μόνη ερωτική παιδεία που υπάρχει στον Δυτικό Κόσμο είναι η απαγορευτική. Τα πάντα γύρω από τον έρωτα είναι αμαρτία ή χυδαία και αυτό είναι μια έντεχνη πα-γίδα μέσα στην οποία η ανθρωπότητα κατατρώγει τις σάρκες της. Θυμάστε την εφηβική σας ηλικία, θυμάστε πόσο τρόμο, πόσο φόβο, πόσες ενοχές φορτωθήκατε αναίτια για μια εντε-λώς φυσική λειτουργία του σώματός μας από τους γονείς μας, από τους δασκάλους μας, από τους ιερείς μας, από τους φί-λους μας από το ανίερο πολιτιστικό κατεστημένο στο οποίο έχουμε την ατυχία να υπάρχουμε. Άντε ρε μαλάκα, έλα ρε μα-λάκα, πάνε ρε μαλάκα, αντηχούν καθημερινά και παντού οι

185

απορριπτικές προσφωνήσεις από μικρούς και μεγάλους, σε μικρούς και μεγάλους, λες και οι άνθρωποι έχουν πάθει παρά-κρουση, προσβάλλοντας, χαριτολογώντας αλλά και μειώνοντας διαρκώς ο ένας τον άλλο. Είναι λογική μια τέτοια συμπεριφορά ή είναι μια τυφλή και ανόητη αντίδραση με έντονη αρνητική συναισθηματική φόρ-τιση κακίας, πόνου και ηδονής ταυτόχρονα; Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα που υποσυνείδητα διαιωνίζε-ται από γενιά σε γενιά είναι σε μεγάλο μέρος υπεύθυνη για την σημερινή τραγική ερωτική πραγματικότητα στον Δυτικό Κόσμο. Σ' αυτήν την αθώα εφηβική ηλικία, φυτεύεται η ενοχή που καταδυναστεύει στο μέλλον κάθε ερωτική διέγερση. Φυ-τεύεται ο κέρβερος, οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες που κα-τακρεουργούν κάθε αυθεντική μας ερωτική έκφραση. Φυτεύε-ται το μίσος για κάθε ερωτική διέγερση όπου κι' αν τη συνα-ντήσουμε. Φυτεύεται η υποσυνείδητη ενοχή που καταστρέφει την ομορφιά του Κόσμου. Και αυτό το μίσος είναι ένα αρνητικό συναίσθημα, είναι το αντίθετο του θετικού της αγάπης και εί-ναι αυτό, που σαν βουνό ανάμεσα στα δυο Φύλα, οδήγησε την ανθρωπότητα μέχρι εδώ, στο χείλος της αυτοκαταστροφής της. Θα αφήσουμε να συμβεί; Αυτό το εντελώς φυσικό φαινόμενο του αυνανισμού, που αυ-τοτελώς επιβάλλεται, αγνοώντας την βούλησή μας, είναι και ο φορέας εδραίωσης κάθε διαστροφής στην ερωτική μας συ-μπεριφορά. Η καταφυγή στον μοναχικό αυνανισμό με ερέθι-σμα την υπάρχουσα πορνογραφία, με τις απάνθρωπες απεικο-νίσεις οι οποίες αρχίζουν από απλά μέλη και σώματα, για να φτάσουν στα αισχρότερα διεστραμμένα συμπλέγματα της αν-θρώπινης φαντασίας, δημιουργεί μέσα στον ΝΟΥ των εφήβων αφύσικες φαντασιώσεις και εθισμούς στους οποίους η ερωτι-κή τους συμπεριφορά ή αναγκάζεται να προσαρμοσθεί σ' αυ-τή τη χυδαία και νεκρή μορφή ή να συσταλεί και να μην αν-

186

θίσει ποτέ. Το αποτέλεσμα φυσικά μετά από ένα τέτοιο σωμα-τικό και συναισθηματικό ευνουχισμό είναι η είσπραξη της δυ-στυχίας που αυτόματα προκύπτει από αυτή μας τη στάση απέ-ναντι στους Θείους Νόμους που η Δημιουργία καθόρισε για τον έρωτα. Διότι στις μεν γυναίκες εδραιώνετε ο κλειτοριδικός οργασμός, ακυρώνοντας τον ενδοκολπικό, στους δε άνδρες εδραιώνει τη γρήγορη εκσπερμάτωση, ακυρώνοντας τον κλο-νικό σπασμό. Επίσης η πορνεία, με τα αφροδίσια νοσήματα που κατά κανόνα συνοδεύει και τα οποία ποτέ δεν θεραπεύο-νται ολοκληρωτικά. Την αισχρή και ψυχρή συναλλαγή, την αι-σχρότερη βιασύνη και αρπακτικότητα και το θλιβερό πνεύμα ξεπεσμού, απανθρωπιάς, απάτης και ψεύδους που περιλαμ-βάνει. Τραυματίζει σχεδόν ανεπανόρθωτα την ερωτική διάθε-ση των νέων ανθρώπων, γεμίζοντας τους με φόβο, αποστροφή και αναπάντητα ερωτήματα που οδηγούν σε πάμπολλα λάθη. Έτσι, χωρίς οι νέοι άνθρωποι να το καταλάβουν και χωρίς να είναι υπεύθυνοι για την ερωτική τους κατάσταση, όταν κάποτε έρχεται η ώρα της ερωτικής συνομιλίας με ένα αγαπημένο πρόσωπο, οι καρποί που παίρνουν από το ερωτικό τους δέν-δρο δεν είναι αυτοί της Δημιουργίας, αλλά οι καρποί, που οι Ίδιοι, μέσα στην άγνοιά τους και οι δάσκαλοι της πορνείας και πορνογραφίας εντέχνως καλλιέργησαν στο σώμα και τη Ψυχή τους. Από εκεί και πέρα μετά τα 19, πάντα με σύντροφο τον μονα-χικό αυνανισμό και όχι τον αμοιβαίο που λύνει πάμπολλα προβλήματα. Τον φόβο της απόρριψης και το φόβο της ανε-πάρκειας, αρχίζει το κτίσιμο του ανθρωποποίητου κόσμου της βίας, του ψεύδους, της κλεψιάς, της υποκρισίας, της ενοχής και του μίσους ανάμεσα στα δύο φύλα. Πάνω σ’ αυτό το μίσος στηρίζεται το σύνολο σχεδόν της ερωτικής ζωής του σημερινού ανθρώπου. Μέσα λοιπόν σ' αυτόν τον ανθρωποφάγο λαβύριν-θο της ερωτικής δυστυχίας που ανθρωποποίητες σκοπιμότητες

187

κατασκεύασαν, η ανάπτυξη των σημερινών διαστροφών, είναι πολύ εύκολο να αναπτυχθεί. Οποιαδήποτε λανθασμένη στάση του ανθρώπου απέναντι στους νόμους της Δημιουργίας, αντα-ποδίδεται από την απρόσωπη θεία δικαιοσύνη με πόνο. Η μόνη δυνατότητα διαφυγής από αυτόν τον σκληρό νόμο, που μ' άλλα λόγια εκφράζεται ως αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέ-κνα, παρέχεται μέσα από την αγάπη «θετικά συναισθήματα,» τον Ευ Λόγο, τον θετικό λόγο κατανόησης δηλαδή, την συγνώ-μη και την συνειδητοποίηση του τι πραγματικά μας συμβαίνει. Για τη δυστυχία λοιπόν που προκύπτει εξ αιτίας αυτής της λανθασμένης μας στάσης στον Έρωτα δεν είμαστε άμεσα υ-πεύθυνοι εμείς οι ίδιοι και η φθορά μας μέσα σε αισθήματα ενοχής, φόβων, και αυτοαπόρριψης εξ αιτίας αυτής της ερωτι-κής αδυναμίας, είναι και η κόλαση μέσα στην οποία πολύ έξυ-πνα ρίχτηκε το ανθρώπινο είδος. Δεν είμαστε υπεύθυνοι εμείς διότι κατά την εφηβική μας ηλικία κι' από πολύ παλιά, άλλοι εξυπνότεροι και δυνατότεροι από εμάς, με πολύ περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, μεγάλα και υψηλά τριγύρω από τους έφηβους έκτισαν τείχη. Για να καθόμαστε τώρα εδώ, τον Νου μας να τρώει αυτή η τύχη. Διότι ποτέ δεν υπήρξε για τους νέ-ους ανθρώπους μια σωστή διδασκαλία περί ορθής ερωτικής συμπεριφοράς εκτός αυτής του πεζοδρομίου, της πορνογρα-φίας και της πορνείας. Και διότι το ιερατείο της Αφροδίτης δεν υπάρχει πια να μας μυήσει στα θεϊκά μυστικά του έρωτα. Όμως παρ όλα τα μέχρι τώρα απαισιόδοξα και θλιβερά μου μηνύματα, υπάρχει πάντα κάποια λύση του προβλήματος αρ-κεί να βάλει κάποιος την ευφυΐα του να δουλέψει, απαλλαγ-μένος κυρίως από τις ενοχές και το Ψεύδος προς τον Εαυτό του. Βασική προϋπόθεση αποκατάστασης μιας αρμονικής ερω-τικής ζωής ανάμεσα σε δυο τέτοιους τραυματισμένους ερα-στές, είναι η ολοκληρωτική απόρριψη των αισθημάτων ενοχής και φόβων που πλεονάζουν στον Νου και το σώμα τους και η

188

ολοκληρωτική αποδοχή της ερωτικής πραγματικότητάς τους όπως υπάρχει και όχι όπως η προσωπικότητας τους θα ήθελε να είναι. Το κτίσιμο της νέας ερωτικής πραγματικότητας ενός τέτοιου ζευγαριού μπορεί να γίνει μέσω του αυνανισμού, με αισθήματα παρμένα από τα πεδία της αγάπης, της συγνώμης, της τρυφερότητας, της εμπιστοσύνης, της συνεργασίας και της αλήθειας μεταξύ τους και εφ όσον υπάρχει ενεργειακή πολι-κότητα…. Σίγουρα θα έχουν ένα καλλίτερο αποτέλεσμα. Θα μπορούσαν επίσης πολλά να λεχθούν για τις ερμαφρόδιτες σχέσεις ΑΜΦΙ, όμως κατά την γνώμη μου, αυτές οι σχέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαταραγμένες ερωτικές λειτουργίες που προέκυψαν από το άγριο κλάδεμα και παράταιρο μπόλια-σμα του ερωτικού μας δένδρου. Κλείνοντας το θέμα του έρωτα θα ήθελα να αναφερθώ και στον τρόπο με τον οποίο ένα αγαπημένο ζευγάρι (μόνο ζευγά-ρι) μπορεί να ξεφύγει από το νόμο της διαρκούς επαναφοράς και να μην μεταβιβάσει τον τύπο της ερωτικής δυστυχίας που χωρίς να το θέλει κληρονόμησε, στους απογόνους του. Αν πάρουμε τον σπόρο ενός άσχημα κλαδεμένου δένδρου και τον φυτέψουμε ώστε να αναπτυχθεί ελεύθερος στο περιβάλ-λον, αυτός θα αποδώσει ακέραια τη αρχέτυπη μορφή του. Έτσι κι εμείς, συνειδητοποιώντας τα αίτια καταστροφής του ερωτικού μας δένδρου μπορούμε να απαλλάξουμε τους απο-γόνους μας από τη δική μας κληρονομιά δυστυχίας, βοηθώ-ντας τους με αγάπη, κατανόηση και ελευθερία να καλλιεργή-σουν σωστά το δένδρο της δικής τους ερωτικής έκφρασης. Πιστεύω δε πως κι αυτό, είναι ένα πνευματικό έργο. Ο έρωτας είναι η συνεκτική αρχή του κόσμου των αντιθέτων, χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το βασανι-στικό αίσθημα ενοχής που προκύπτει εξ' αιτίας της αδυναμίας μας στην ερωτική ολοκλήρωση, είναι ο βασικός παράγων της

189

αυτοαπόρριψής μας και όλων των πλεγμάτων αυτοκαταστρο-φής, σαδισμού και μαζοχισμού που μας βασανίζουν . Η καταστροφή της πρωτογενούς ερωτικής λειτουργίας έγινε στο απώτερο παρελθόν και διαιωνίζεται στο παρόν από έλλει-ψη ορθής ερωτικής παιδείας των κοινωνιών μας και από την αυτόνομη αντανακλαστική λειτουργία του εγκεφαλονευρικού μας συστήματος. Η αυτοαπόρριψη που διαρκώς τρέφεται από την ερωτική μας ανεπάρκεια, απομακρύνει τον άνθρωπο από τον αληθινό εαυτό της αρετής και της εξιδανικευμένης δράσης και τον μετατρέπει σε άβουλο υποκείμενο δυστυχίας. Ο έρωτας είναι ένα πανίσχυρο ένστικτο βαθιά εδραιωμένο στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα και τρέφει συστηματικά κάθε δράση, καλή και κακή. Ο Βίλχελμ Ράιχ στο βιβλίο του «Η βιοη-λεκτρική θεωρία του άγχους και της σεξουαλικότητας» αποκα-λύπτει: «Η καταστροφικότητα είναι μια ακατανίκητη βιολογι-κή αντίδραση στη στέρηση της ερωτικής ικανοποίησης. Αν δεν μπορεί κάποιος να εκφρασθεί ερωτικά προς τον κόσμο, προσπαθεί να τον καταστρέψει. Η πράξη καταστροφής είναι το υποκατάστατο της ανέφικτης ερωτικής ικανοποίησης.» Σημείωση: Καλό είναι όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν και να θυμούνται, πως όταν η ερωτική διέγερση ανάψει στην σάρκα, η προσωπικότητα του Εγώ υποχωρεί ολοκληρωτικά και χάνει κάθε είδους βούληση απέναντι στην προσταγή του έρωτα, φυ-σικού ή αφύσικου! Γι’ αυτό όλοι οι δήθεν πνευματικοί και αξι-ωματούχοι θεωρούν ξεπεσμό τον έρωτα και μέσω της ισχύος των επιστημών και της άγνοιάς τους, τον μάχονται όσο μπο-ρούν, στερώντας στην σάρκα τους το μέγα ζητούμενό της, την εκστατική εμπειρία! Αυτό που το Εγώ ΔΕΝ χάνει κατά την ερω-τική διέγερση, είναι η αντίληψη και το ήθος της ηδονής, που η σάρκα βιώνει! Πλεονασμός της βούλησης του Εγώ, σημαίνει λιγότερη ηδονή και ελαχιστοποίηση της βούλησης του Εγώ, εκστατική ηδονή!

190

Αυτό είναι φυσικός νόμος, διότι το σύστημα αναπαραγωγής των θηλαστικών είναι ανεξάρτητο του κεντρικού εγκεφαλο-νευρικού και δρα αυτόνομα ακολουθώντας τους δικούς του νόμους! Αυτούς τους νόμους οι εξουσίες κατανόησαν και μέσω αυτής της κατανόησης οδήγησαν την ανθρωπότητα ΕΔΩ, στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής παραφροσύνης και δούλωσης… Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης!

191

Περί αυνανισμού Το Σοφό είναι σαφές και το σαφές αληθές…. Ο υγιέστερος και ασφαλέστερος τρόπος στο ξεκίνημα μιας ε-ρωτικής γνωριμίας μεταξύ δυο αλλόφυλων εφήβων, στο δικό μας πολιτιστικό μοντέλο, είναι ο αμοιβαίος αυνανισμός! Και τούτο διότι αυτή η πράξη, έρχεται να ενώσει δυο νεαρά άτομα εντελώς φυσιολογικά, σε μια πολύ καλής ποιότητος Ερωτικής ολοκλήρωσης διότι, για να ολοκληρωθεί η ένωση πρέπει να προϋπάρξουν κάποιες βασικές σωματικές προδια-γραφές όπως η ενεργειακή πολικότητα που εκδηλώνεται μέσω της αφής και το βασικότερο το άρωμα κάθε σώματος. Ποιος δεν έχει συγκλονισθεί με το άγγιγμα ενός χεριού, το γλυκύτατο βλέμμα μια αποδοχής, το άρωμα μιας μασχάλης ή ενός κόλπου. Όλες αυτές οι φυσιολογικές λειτουργίες του σώ-ματος ακυρώνονται όταν οι νέοι πηγαίνουν στην πορνεία και όταν ο μοναχικός αυνανισμός με ερέθισμα την πορνογραφία επιβάλετε στην συμπεριφορά και των δυο φύλων. Διότι στους μεν άνδρες εδραιώνει την γρήγορη εκσπερμάτωση με ότι δυστυχία συνοδεύει αυτή η αδυναμία και στις γυναίκες, την ολοκληρωτική αδυναμία του ενδοκολπικού οργασμού. Η οποία προκύπτει αυτόματα όταν το γυναικείο σώμα αδυνα-τεί να ενεργοποιηθεί ερωτικά στην είσοδο του αρσενικού. Αυτή είναι η μέγιστη αιτία κάθε ερωτικής ανεπάρκειας και δυστυχίας της εποχής μας. Η πορνογραφία, η προπαγάνδα του πεζοδρομίου, η άγνοια, η αδυναμία, οι υποσυνείδητες ενοχές και η ένοχη σιωπή των ε-νηλίκων, σε ένα πολιτιστικό μοντέλο βίας, εκμετάλλευσης, υ-ποκρισίας, φοβίας, ενοχών και μέγιστης δυσαρέσκειας, οδη-γούν τα παιδιά μας κάτω από την πανίσχυρη πίεση της ερωτι-κής ολοκλήρωσης, σε επικίνδυνες και αφύσικες επιλογές που η

192

πορνογραφία και πορνεία προάγουν και που συνεπάγονται μεγάλο ψυχικό και σωματικό κόστος αργότερα στην ενήλικη ζωή τους. Η σημερινή ερωτική πραγματικότητα των εφήβων, ΔΕΝ διαφέρει σε τίποτε από τον Μυθικό Λαβύρινθό, εντός του οποίου το γέννημα μιας ερωτικής διαστροφής, ο Μινώταυρος, άρχισε να κατακρεουργεί την παρθενική αγνότητα των εφήβων της αρχαιότητος, συνεχίζοντας μέχρι σήμερα. Ο σημερινός Μι-νώταυρος είναι η πορνογραφία-πορνεία και ο Λαβύρινθος, εί-ναι η έντεχνη άγνοια που μας επιβάλλεται γύρο από την αλή-θεια του έρωτα. Του Θεού δημιουργού της Ζωής και της ευδαιμονίας. Η ανθρωπότητα εντέχνως εξελίχθηκε σε σαδιστές και μαζοχι-στές όπου οι ΜΕΝ, μισούν και δαγκάνουν τους ΔΕ, αγκαλια-σμένοι σ’ έναν χορό θανάτου, την μουσική και τα βήματα του οποίου έγραψαν από παλαιά ανέραστοι και απάνθρωποι ευ-νούχοι. Αγνοούμε ολοκληρωτικά ότι διαστροφή, είναι οι ιδέες και πεποιθήσεις που έχουμε περί ενοχής και τιμωρίας του αυ-νανισμού και όχι αυτή η ίδια η πράξη, διότι ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσιολογική πρακτική και στην σημερινή από-λυτα διεφθαρμένη και απόλυτα μολυσμένη ερωτική πραγματι-κότητα, ο αμοιβαίος αυνανισμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι αλ-λόφυλων εφήβων, είναι η υγιέστερη, ασφαλέστερη και αποτε-λεσματικότερη ερωτική προσέγγιση μεταξύ τους και η οποία ασφαλώς, μπορεί να οδηγήσει στην ερωτική ολοκλήρωση. Το ζητούμενο του όποιου σαρκικού έρωτα, φυσικού ή αφύσι-κου, είναι η ψυχική ένωση. Όταν αυτό ΔΕΝ επιτυγχάνεται αυ-τόματα γυρίζει στο χυδαίο! ΕΝΟΧΕΣ-ΕΝΟΧΕΣ-ΕΝΟΧΕΣ. . . Ζούμε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο ψεύδους και αυτοαπόρρι-ψης, από το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε λόγο άγνοιας, πα-ραπληροφόρησης και αθέατης αλλά συστηματικής καθοδήγη-

193

σης στις παντός είδους διεφθαρμένες και αφύσικες ερωτικές συμπεριφορές της πορνογραφίας και της πορνείας. Η δοσμένη ερωτική πραγματικότητα του πολιτιστικού μας μο-ντέλου κατά την περίοδο της εφηβείας των νέων μας και όχι μόνο, είναι παραπληροφόρηση, πορνογραφία, φόβος, ενοχές, ασέβεια, σιωπή, βία, μυστήριο και ολοκληρωτική αδυναμία κατανόησης του πραγματικού νοήματος που το μεγαλείο του έρωτα περιέχει. Ζούμε σε έναν ερωτικό σκοταδισμό ο οποίος, μέσω του ερωτικού ενστίκτου, εφαρμόζει μια έντεχνη πρακτι-κή διαμόρφωσης του ανθρώπινου ψυχικού κόσμου και μας υποβάλετε αποτελεσματικά μέσα από τις λαμπερές καθοδη-γητικές φωτό της μόδας, της πορνογραφίας, των παντός είδους παιδικών και εφηβικών παιγνιδιών και περιοδικών. Της τηλεό-ρασης και όλων των ΜΜ εξαχρείωσης της Ζωής. Όλη αυτή η πρακτική διαμόρφωσης της ερωτικής πραγματικό-τητας των ανθρώπων, αποβλέπει σε έναν στόχο. Τον εθισμό του εγκεφαλονευρικού συστήματος στον συναι-σθηματικό πόνο και τις ενοχές, που εκ της ερωτικής ανεπάρ-κειας και απογοήτευσης αυτόματα προκύπτουν και που άμε-σα ή έμμεσα αυτή η βρομερή παιδεία προάγει. Διότι περί εθισμού πρόκειται και παραπέμπω τους αναγνώστες μου στο περί εθισμών δοκίμιο του βιβλίου. Έναν συναισθημα-τικό πόνο, ο οποίος, εξ’ αιτίας της διαρκούς ερωτικής πρόκλη-σης που έντεχνα διαχέεται στο περιβάλλον, μας θυμίζει με θλίψη, απογοήτευση και ενοχή την αδυναμία να ζήσουμε το όποιο ερωτικό όραμα που όλοι έχουμε μέσα μας, είτε αυτό είναι καλό, είτε κακό και το οποίο διεγείρεται εντέχνως και α-ντανακλαστικά κάθε στιγμή. Θυμάστε πότε, πως και γιατί αι-σθανθήκατε ένοχοι για πρώτη φορά στη ζωή σας; Δύσκολο να το θυμηθείτε, διότι το αίσθημα της ενοχής είναι τόσο ισχυρά ριζωμένο στη φύση μας, που είναι σχεδόν αδύνα-τον να ζήσουμε χωρίς αυτό.

194

Μπορείτε να φαντασθείτε ότι είμαστε εντέχνως εθισμένοι στην ερωτική ενοχή; Παρακαλώ σκεφτείτε ψύχραιμα. Πότε ζήσατε μια ερωτική περιπέτεια χωρίς να αισθανθείτε άγ-χος, φόβο, ενοχές και αμφιβολίες, που οι ίδιες τον καταστρέ-φουν; Παρακαλώ χαλαρώστε για λίγο και σκεφτείτε ήρεμα, διότι εδώ κρύβετε ένα τερατώδες μυστικό, που ΑΝ φωτισθεί θα γεννηθεί ένας νέος κόσμος. Μπορούμε να ζήσουμε έναν όμορφο έρωτα χωρίς φόβους και ενοχές; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ενοχές και φόβους διότι το συναίσθημα της ερωτικής ενοχής εδραιώθηκε στις αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφαλο-νευρικού μας συστήματος από την παιδική ηλικία, κατά την εφηβεία μας και διαρκώς καλλιεργείται από όλη την μουσική μας παράδοση, με έμφαση στις προδομένες ερωτικές θλίψες, την παντός είδους παιδεία των ΜΜ εξαχρείωσης και την προ-παγάνδα του πεζοδρομίου. Μπορούμε να αισθανθούμε κά-ποιο είδος αυτοεκτίμησης χαράς και δικαίωσης χωρίς να κατη-γορήσουμε τους άλλους; Όλοι συκοφαντούν και ψεύδονται προς όλους και η αλήθεια που μπορεί να φωτίσει είναι χαμένη στην ομίχλη. Για την ιστορία μπορώ να σας πω, πως η πρώτη εμφάνιση της ενοχής στην ανθρωπότητα, ξεκίνησε από το Αβρααμικό ιερατείο όταν ο θεός που αντιπροσώπευε, κατέκρι-νε ως ένοχους τους πρώτους ανθρώπους που αυτός ο ίδιος έ-πλασε και τους εξόρισε από τον παράδεισο της ευδαιμονίας που είχε φτιάξει από αγάπη γι’ αυτούς. Είναι ο πρώτος Θεός στην ιστορία της ανθρωπότητας που παίρνει διαρκεί ενεργό παρουσία, κρίνοντας ζώντες και νεκρούς ως προς την ηθική ή ανήθικη ερωτική συμπεριφορά τους. Ορίζοντας ο ίδιος και τους κανόνες αυτής της συμπεριφοράς με τις περίφημες 10 Εντολές του και οι οποίες παραδόξως, δόθηκαν την εποχή που οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τι είναι η αμαρτία. Μπορείτε να το διανοηθείτε αυτό. Ποιοι άνθρωποι ήταν αμαρ-τωλοί τότε «περίπου το 2.000 π.χ. » και σε ποιά πολιτεία;

195

Υπήρχε έννοια ή νόημα της λέξης αμαρτία τότε; Ή μήπως, αυτός ο ίδιος δημιούργησε την έννοια της αμαρτίας για να μπορεί να το παίζει Θεός και καθοδηγτής… Τώρα θα μου πείτε γιατί πλατειάζω και πηγαίνω τόσο πίσω στην ιστορία, αφού το θέμα μου είναι ο αυνανισμός. Αλλά φί-λοι μου, την πρώτη αναφορά περί ενοχής την διδασκόμαστε στα σχολεία και από τους γονείς μας, όταν μας τιμωρούνε για τις αταξίες μας. Ποιο συγκεκριμένα, στο σχολείο διδασκόμαστε για πρώτη φορά υπεύθυνα και με κύρος, πως ο καλός θεός θα μας στείλει στην κόλαση αν δεν είμαστε καλά παιδιά και δεν ακολουθούμε τις εντολές των γονιών μας, του κράτους και τις δικές του ασφαλώς, όπως επανειλημμένα έκανε στο παρελθόν με τους άπιστούς δούλους του, τους Ιουδαίους. Έτσι τουλάχι-στον λέγει το δικό τους Ιερό Βιβλίο. Τείνω δε να πιστέψω, πως και το τελευταίο τους ολοκαύτωμα, αυτός ο ίδιος Θεός επέ-τρεψε να γίνει. Διότι, κατά πάσαν πιθανότητα, είχαν κάποιες αντιρρήσεις ως προς τις προετοιμασίες για την επερχόμενη Δεύτερη Παρουσία του. Διαφορετικά τι μεγάλος θεός είναι αν δεν μπόρεσε να αποτρέψει το ολοκαύτωμα των αγαπημένων του; Ή μήπως του αρέσει να θυσιάζει τα παιδιά του και τους αγαπημένους του, όπως τον Χριστό π. χ, ή όταν απαίτησε από τον αρχιερέα του το αίμα του παιδιού του! Όπως πολύ επιμε-λώς οι δάσκαλοι στα κατηχητικά σχολεία, ανενδοίαστα και με πολύ επιμέλεια, διδάσκουν τα παιδιά. Κι εμείς σαν παιδιά τότε απορούσαμε και διερωτόμασταν. Μα καλά τι θεός είναι αυτός; Αλλά ή γρήγορα συμβιβαζόμασταν όταν στο διάλυμα του μα-θήματος παίζαμε τους κλέφτες και αστυνόμους και όπου σαν αστυνόμοι, εν δικαίω, δέρναμε τους κακούς απολαμβάνοντας την εξουσία μας. Παρένθεση: Πριν κάποιες μέρες άκουσα, πως εδώ στην γειτονιά μου, στο κατηχητικό της εκκλησίας, συνί-σταται στα αγόρια, όταν κατουράνε, να πιάνουν το πουλάκι τους με χαρτομάντιλο. Δεν γνωρίζω τι συνιστούνε στα κορίτσι-

196

α. Αλλά διερωτώμαι. Τι σχέσεις τρυφερότητας αυτό το παιδί θα κάνει με την γυναίκα που θα παντρευτεί; Αυτά τώρα, σή-μερα, Μάιος του 2018! Τέλος παρένθεσης… Και στην συνέχεια, εμείς, σαν παιδιά, μέσα στην άγνοιά μας, για να γίνουμε αρεστοί στον Θεό που μας δίδαξαν αλλά και στους ενήλικες που δήθεν πιστεύουν σ’ Αυτόν, αυθυποβαλλό-μασταν αρεστά στον ρόλο του κριτή και τιμωρού στην υπόλοι-πη ζωή μας, παίζοντας τους θεούς και τους διαβόλους, τους κλέφτες κι αστυνόμους, τους καλούς και τους κακούς και με-τατρέποντας τον κόσμο και τους Εαυτούς μας σε ένα διαρκές δικαστήριο στο οποίο είμαστε όλοι πάντα χαμένοι. Ερώτημα: Επαινέσατε ποτέ τον εαυτό σας; Θυμηθείτε παρα-καλώ πότε επαινέσατε τελευταία φορά τον Εαυτό σας; Μάλλον δεν θυμάστε! Διερωτηθήκατε ποτέ γιατί δεν το κάνα-τε; Δεν σας τρομάζει τώρα, αυτή η διαπίστωση πως ποτέ δεν επαινέσατε τον Εαυτό σας, το πολυτιμότερο πράγμα που έχε-τε στη Ζωή; Παρακαλώ θυμηθείτε, πότε επαινέσατε κάτι άλλο. Οτιδήποτε, στην όλη Ζωή σας, εκτός από το αυτοκίνητό σας, το σπίτι σας, τα λεφτά σας, την ομάδα σας, τα έχει σας γενικώς και καθόλου το είναι σας; Δεν αισθάνεστε τώρα ένοχοι, επειδή δεν επαινέσατε ποτέ τίποτε το ουσιαστικό; Είναι αυτό λογική, ή συναισθηματική συμπεριφορά; Συναισθηματική θα σας δηλώσω και θα προσθέσω, πως αυτό, είναι συναισθηματικός εθισμός στην κατάκριση με ταυτόχρονη ανάδυση του τέρατος των ενοχών μέσα μας. Η ενοχοποίηση του αυνανισμού έχει την αφετηρία της στην Βίβλο και της ερω-τικής μας Ζωής στον χριστιανισμό. Ο οποίος ενοχοποίησε την ηδονή του σώματος σε αμαρτία και μετέβαλε την ερωτική εκ-στατική εμπειρία σε τεχνητή γονιμοποίηση χωρίς ηδονή. Όταν λοιπόν η ηδονή και ευδαιμονία του σώματος μεταστοιχειώνε-ται σε αμαρτία και ενοχή, τότε είναι αυτονόητο ότι κάθε ερω-τική πρόκληση του καθ’ όλα ερωτικού περιβάλλοντος του πλα-

197

νήτη μας, διεγείρει αντανακλαστικά και τις ΕΝΟΧΕΣ, που είναι συνδεδεμένες με τον αυνανισμό, την ηδονή και την αδυναμία της ερωτικής μας ολοκλήρωσης. . . Ο αυνανισμός για μας τους πολιτισμένους, είναι η πρώτη και η τελευταία πράξη γνωριμίας και βίωσης της ηδονής του σώμα-τος. Έτσι ξεκινά η ερωτική μας Ζωή και έτσι τελειώνει στα βα-θειά γηρατειά μας, με τον αυνανισμό, δυστυχώς! Και λέγω δυ-στυχώς, διότι ενώ ο αυνανισμός είναι η ασφαλιστική δικλίδα στις απαιτήσεις του σώματος κατά την εφηβεία, αλλά και στην αποκατάσταση της ερωτικής ισορροπίας ανάμεσα στους ενή-λικους, η προπαγάνδα του πολιτιστικού μας μοντέλου τον με-τατρέπει σε μόνιμη πηγή δυσαρέσκειας, αυτοαπόρριψης και ενοχών. Ο θεός του Αβραάμ ΔΕΝ σκότωσε τον Αυνάν επειδή αυνανιζόταν, αλλά διότι μέσω του αυνανισμού, ΔΕΝ γονιμο-ποιούσε την γυναίκα του αδελφού του, σκοπεύοντας στην οι-κειοποίηση των πλεονεκτημάτων του πρωτότοκου υιού!! Ο Θεός του Αβραάμ είναι Αυτός που έδωσε όλα τα κληρονομι-κά δικαιώματα στον πρωτότοκο υιό, ανατρέποντας τα ήθη του παρελθόντος και φυτεύοντας το μίσος των μικρότερων αδελ-φών εναντίων των μεγαλυτέρων, μέχρι την εποχή μας. Σαν παντογνώστης δεν γνώριζε το μίσος που έσπερνε μέσω της εύνοιας προς τον πρωτότοκο της οικογένειας, αγνοώντας τα υπόλοιπα παιδιά, αγόρια και κορίτσια των πολυμελών οικογε-νειών εκείνης της εποχής; Ή μήπως, με την σκοπιμότητα από-κτησης φανατικών υποστηρικτών, όρισε τα πρωτοτόκια εις βάρος των άλλων παιδιών; Σκεφτείτε το, ΔΕΝ απαγορεύεται η σκέψη! Η αστυνομία της σκέψης ΔΕΝ ιδρύθηκε ακόμη αλλά σύντομα έρχεται και δεν θα μπορούμε πλέων ούτε να σκεφτό-μαστε! Έχετε ποτέ διερωτηθεί, ΓΙΑΤΙ είμαστε τόσο δυσαρεστημένοι, τόσο μόνοι, τόσο ανέραστοι, τόσο βίαιοι, τόσο βάρβαροι;

198

Διότι η ηδονή που με ενοχές εδραιώνεται στο εγκεφαλονευρι-κό μας σύστημα μέσω του αυνανισμού στην εφηβική περίοδο, είναι αμαρτία. Και αυτή την έντεχνη υποβολή της ενοχής, το Εγώ των εφήβων αλλά και των ενηλίκων, δεν μπορεί να την υπερβεί, να την αντιμετωπίσει, να την ερμηνεύσει και να την μετατρέψει στο αντίθετό της. Λόγο άγνοιας, κατάκρισης, συ-στηματικής παραπληροφόρησης και διότι το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αυτόματα ή αντανακλαστικά επαναλαμβάνει. Η λέξη μαλάκα που τόσο αρέσκεται στην χρήση όλων μας και τείνει να γίνει παγκόσμιο σύμβολο αναγνώρισής μας, δείχνει και το μέγεθος της υποβολής και άγνοιας που έχουμε γύρω από την ερωτική πραγματικότητα. Στον δικό μας πολιτισμένο κόσμο ο αυνανισμός είναι κατακριτέος, απορριπτέος και δια-στροφή και αυτή η διαστροφή με ότι ενοχές είναι ταυτισμένη, δραστηριοποιείται κάθε φορά που ένα ερωτικό φετίχ διεγείρει την ερωτική μας διάθεση. Αγνοούμε ολοκληρωτικά ότι δια-στροφή, είναι οι ιδέες περί ενοχής και τιμωρίας του αυνανι-σμού και όχι αυτή η ίδια η πράξη. Διότι ο αυνανισμός είναι μια απόλυτα φυσιολογική πρακτική και στην σημερινή απόλυτα διεφθαρμένη και απόλυτα μολυσμένη ερωτική πραγματικότη-τα, ο αμοιβαίος αυνανισμός ανάμεσα σε ένα ζευγάρι εφήβων, είναι η υγιέστερη, ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη ερω-τική προσέγγιση μεταξύ τους. Και τούτο διότι: 1: Εξουδετερώνει, κυρίως τις αμοιβαίες ενοχές και των δυο εραστών και διευκολύνει αποτελεσματικά την νοητική και συ-ναισθηματική τους προσέγγιση, μέσω της ικανοποιητικής και αμοιβαίας συμμετοχής τους στην ηδονή. 2: Η μετάδοση αφροδισίου νοσήματος με ότι συνεπάγεται αυ-τό είναι σχεδόν αδύνατη. 3: Ο κίνδυνος εγκυμοσύνης, με ότι δράματα συνεπάγονται, εί-ναι επίσης αδύνατη.

199

4: Η αμοιβαία ερωτική ικανοποίηση είναι σχεδόν πάντα ικανο-ποιητική και για τους δυο εραστές, αυξάνοντας θεαματικά τα συναισθήματα της αγάπης, της τρυφερότητας, της εμπιστοσύ-νης και της επικοινωνίας μεταξύ τους. 5: Είναι βέβαιο ότι όταν ένα έφηβο ζευγάρι ξεκινήσει με αυτόν τον τρόπο την ερωτική του συνομιλία, είναι θέμα χρόνου να προσεγγίσει την υπέρτατη ερωτική ολοκλήρωση που είναι η ένωση των ψυχών και η οποία οδηγεί σε μόνιμη σχέση. . . 6: Το ίδιο ισχύει και για ένα ενήλικο ζευγάρι, διότι μέσω αυ-τού, πραγματοποιείτε αμοιβαία ερωτική ολοκλήρωση, η οποία ακυρώνει το άγχος, τις αμφιβολίες, τις ενοχές, την υποκρισία και τον φόβο. Αρνητικά συναισθήματα τα οποία καταστρέφουν κάθε ευκαιρία ερωτικής χαράς. Πρέπει όμως να γίνει κατανο-ητό ότι ο ατομικός αυνανισμός είναι επίσης υπεύθυνος για την απουσία ενδοκολπικού οργασμού στις γυναίκες και της γρήγορης εκσπερμάτωσης στους άνδρες. Και τούτο, διότι κατά την εφηβική περίοδο, το εγκεφαλονευρι-κό σύστημα προγραμματίζετε ή εθίζετε σ’ αυτή την συμπερι-φορά και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει αργότερα. Αυτός ο πραγματικός εφιάλτης και για τα δύο φύλα, μπορεί να αντιμε-τωπιστεί με τον αμοιβαίο αυνανισμό και να αλλάξει προς το καλύτερο την ζωή των ανθρώπων, να τους κάνει ανθρωπινότε-ρους. Και τούτο, διότι η συνειδητή απόφαση σε μια τέτοια επι-λογή, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον, όταν υπάρχει πραγματική αγάπη και ερωτική πολικότητα! Το πρώτο βήμα στην οντολογική ολοκλήρωση του έφηβου ανθρώπου, είναι η αρμονική σύζευξη της ερωτικής του ορμής με το άλλο φύλο. Και αυτή η ολοκλήρωση φυσιολογικά, πρέπει να πραγματο-ποιηθεί μέχρι το εικοστό έτος της ηλικίας του. Μετά τα είκοσι το εγκεφαλονευρικό σύστημα στο οποίο επε-βλήθη κάποια ερωτική πρακτική ολοκλήρωσης, δεν αλλάζει με ότι συνεπάγεται αυτό. Γνωρίζω και ομιλώ και είμαι πρόθυμος να υποστώ τις συνέπειες του λάθους μου, ότι η ερωτική συ-

200

μπεριφορά του ανθρώπου προγραμματίζεται βάσει του νόμου των εξηρτημένων αντανακλαστικών του Παυλώφ και ότι η ση-μερινή θλιβερή και δυστυχέστατη πραγματικότητα είναι απο-τέλεσμα συνειδητού έργου μιας εξουσιαστικής Ελίτ, σκοπός της οποίας είναι η δούλωση της Ζωής του πλανήτη μας. Η δε παρούσα ερωτική κατάσταση της ανθρωπότητας απο-δεικνύει την επιτυχία του έργου της. Ένα έργο που θεμελιώνεται στην στέρηση της δικής μας ερωτι-κής ολοκλήρωσης και της δυστυχίας που απορρέει από αυτήν. Οι άνθρωποι είναι βαθύτατα απογοητευμένοι από όλα και κυ-ρίως από τον ερωτικό Εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτε να τους εμπνεύσει, τίποτε να τους ενθουσιάσει, τίποτε να ερωτευθούν, τίποτε να αγαπήσουν, τίποτε που να αξίζει να ζήσουν, εκτός από το χρήμα, το Σεξ και την εξουσία και στα οποία διαπρέ-πουν οι ανέντιμοι και χυδαίοι …. Το σύνολο της δυσαρέσκειας που σαν λέπρα έχει απλωθεί στον πλανήτη μας, έχει τις ρίζες του ΕΔΩ, σ’ αυτήν την έντεχνη παγίδα της ερωτικής ανεπάρκειας, που θρησκευτικές αλλά α-ποτελεσματικές ανοησίες του παρελθόντος και πολιτικές σκο-πιμότητες του παρόντος, μέσω της πορνογραφίας και πορνείας συστηματικά καλλιεργούν, με σκοπό να μας δουλώσουν ολο-κληρωτικά. Θα αφήσουμε να συνεχιστεί; Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης!

201

Ομοφυλοφιλία Πολλά γράφονται και λέγονται με πνεύμα αντιπαράθεσης μάλ-λον, παρά με πνεύμα διαλόγου και αγάπης δια την αναζήτηση της αλήθειας στο θέμα της ομοφυλοφιλίας και όχι μόνον. Αλήθεια γιατί μαχόμαστε διαρκώς μεταξύ μας, αντί από κοινού να αναζητούμε τις αιτίες των αρνητικών φαινομένων και να τα θεραπεύουμε; Επαναλαμβάνω το ερώτημα: Γιατί διαρκώς α-ντιδικούμε σε κάθε πρόβλημα δυσαρμονίας που εμφανίζεται στην ζωή μας, αντί από κοινού να ερευνούμε τις αιτίες και στην συνέχεια να θεραπεύουμε το πρόβλημα; Ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου, αντιπαράθεση ή αλληλεγγύ-η; Ετεροφυλία ή ομοφυλοφιλία; Γιατί οι ερωτικές ιδιαιτερό-τητες έχουν κατακλύσει την ζωή μας καταστρέφοντας κάθε θε-τική πτυχή της ζωής μας; Η αναμφισβήτητη αλήθεια είναι ότι το θέμα της ομοφυλοφιλί-ας και γενικά της ερωτικής συμπεριφοράς είναι σοβαρότατο και η άλλη αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει επί του θέματος ένα σταθερό σημείο αναφοράς το οποίο θα μας επέτρεπε να βγά-λουμε σωστά συμπεράσματα για την πραγματικότητα του έ-ρωτα και να ορίσουμε για μας και τα παιδιά μας Βιοηθικούς κανόνες διαφύλαξης της ψυχικής και σωματικής μας υγείας…. Ελλείψει μιας τέτοιας βιοηθικής του Έρωτα, ο πανσεξουαλι-σμός, μετά το 1980, άρχισε μέσω της πορνογραφίας και πορ-νείας, να απλώνεται στον πλανήτη μας και με την παράλληλη αύξηση της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών, μας οδή-γησε σήμερα ΕΔΩ, στην διαφθορά οτιδήποτε ωραίου και α-γαθού της ζωής μας. Αναζητώντας λοιπόν ένα τέτοιο σταθερό σημείο αναφοράς για να απαντήσω στο ερώτημα της ομοφυ-λοφιλίας, κατέληξα στο φυσικό μας περιβάλλον και στους νό-

202

μους λειτουργίας του οποίου εκδηλώνεται ο φυσιολογικός Λό-γος της Δημιουργίας ή του Θείου που την έφτιαξε. Ερώτημα: Υπάρχει ομοφυλοφιλία και ερωτικές ιδιαιτερότη-τες στο άγριο φυσικό περιβάλλον; Τονίζω το άγριο φυσικό περιβάλλον, διότι μόνον εκεί εκδηλώ-νονται αυθεντικά οι νόμοι της Δημιουργίας και όχι στο ανθρω-ποποιείτο περιβάλλον. Εμφανίσθηκε ποτέ στον κόσμο ένας ομοφυλόφιλος λύκος, λιοντάρι, πρόβατο ή γάτα; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση! Ερώτημα δεύτερο: Μπορεί ένα διαταραγμένο από ομόφυλα γονίδια DNA να αναπαραχθεί; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση! Κατά συνέπεια η ομοφυλοφιλία είναι καθαρά ένα ανθρωπογε-νές κατασκεύασμα και για να πάω λίγο πιο πέρα, είναι καθαρά θέμα παιδείας. Ερώτημα τρίτο: Υπήρχε ομοφυλοφιλία, σχιζοφρένεια, παρα-φροσύνη, τρέλα, μίσος ανάμεσα στα δυο φύλα, ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς, στις πρωτόγονες φυλές που κατά δια-στήματα ανακαλύφθηκαν από εμάς τους πολιτισμένους και στην συνέχεια καταστράφηκαν; ΟΧΙ είναι η βέβαιη απάντηση! Ερώτημα: Μήπως τους καταστρέψαμε σαν επιβεβαίωση της παραφροσύνης μας ή μιας αθέατης και σημαντικής σκοπιμότη-τας; Του να ΜΗΝ διδαχθούμε ποτέ την αλήθεια του έρωτα αλλά και της κοινωνικότητας από αυτούς, τους πρωτόγονους! Κατά συνέπεια, όλα αυτά τα αρνητικά ευρήματα του δυτικού πολιτισμένου χριστιανικού κόσμου, όπως ομοφυλοφιλία, σχι-ζοφρένεια, παραφροσύνη, τρέλα, ερωτικές διαστροφές, ειδω-λολατρία, πορνογραφία, πορνεία και ένα απέραντο μίσος κατά πάντων, ακόμη και ανάμεσα στα δυο φύλλα. Είναι αποτέλε-σμα παιδείας του δικού μας πολιτισμού και το οποίο αποτέ-λεσμα, εισβάλει στις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλων από την νηπιακή ηλικία, όταν η εγγενής ενότητα του ανθρώπου, δια-σπάται σε καλό και κακό Εαυτό και αρσενικό και θηλυκό από

203

τον Αβρααμικό Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα παιδείας του δικού μας πολιτιστικού μοντέλου, το οποίο με πάθος υπηρε-τούμε, αυξάνουμε και διαρκώς ενισχύουμε, φοβούμενοι πάντα τους βαρβάρους που σταθερά καραδοκούν μέσα στον Λαβύ-ρινθο του νου μας, αλλά και έξω μας, δίπλα μας, στην γειτονιά μας. Φίλοι μου, όταν ένα άτομο για κάποιο λόγο γίνει ομοφυ-λόφιλο, ένα άλλο άτομο του άλλου φύλου ορφανεύει και για να καταλάβετε το μέγεθος της απώλειας, το ζητούμενο του σαρκικού έρωτα είναι η ψυχική ένωση και όχι ο επιδερμικός αυνανισμός που η σημερινή παιδεία της πορνογραφίας προά-γει και επιβάλει. Η διαμάχη για το καλό ή κακό της ομοφυλο-φιλίας ωφελεί μόνον αυτούς που θέλουν να σφαζόμαστε μετα-ξύ μας και αυτοί, οι αφέντες, καθισμένοι στις σουίτες της αρέ-νας του κόσμου που έφτιαξαν για εμάς, αρέσκονται να απο-λαμβάνουν το δικό μας αιματοκύλισμα παίζοντας στοιχήματα! Διότι φίλοι μου αυτό γίνεται αιώνες τώρα. Η ομοφυλοφιλία είναι μόνον ένα μικρό μέρος του γενικότερου προβλήματος που ονομάζεται ερωτική ανεπάρκεια και που ως λαίλαπα κατά της ανθρωπότητας προέκυψε τα τελευταία χρόνια με την σιω-πηλή ανοχή κάθε εξουσίας και της πορνογραφίας ασφαλώς. Όταν φτάνουμε στο σημείο να νομοθετούμε υπέρ της παιδο-φιλίας, της κτηνοβασίας και ομοφυλοφιλίας και της υιοθεσί-ας παιδιών από αυτούς/ες, τότε σίγουρα κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στα βασίλεια των Ανθρώπων. Η σημερινή ελπίδα εί-ναι να γίνει κατανοητή αυτή η αλήθεια και να δράσουμε ανά-λογα. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει στην εποχή μας είναι: Θέλουμε να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση ή να την σταματή-σουμε; Αν θέλουμε έχει καλώς, ξεχάστε με, αν όχι σκεφτείτε. Έχει περάσει ποτέ από τον νου σας, ότι όλη αυτή η τραγική πραγματικότητα της σημερινής ερωτικής ανεπάρκειας όλων σχεδόν των ανθρώπων του πλανήτη, έχει τις ρίζες του στην ε-

204

πικράτηση του θεσμού της πατριαρχίας και ότι εμείς οι πατέ-ρες, είμαστε τα μεγαλύτερα θύματα αυτού του θεσμού; Ακούσατε, διαβάσατε, διδαχτήκατε ποτέ κάτι για τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στα δυο φύλα σε μητριαρχικές κοινωνίες και την θέση των παιδιών σ’ αυτές; Ανακάλυψαν ποτέ οι περίφημες και αντικειμενικές επιστήμες μας, ερωτικές διαστροφές, σχιζοφρένεια, τρέλα και παρανοϊ-κές συμπεριφορές βίας, κατάχρησης φυσικών πόρων και άκρα-του υλισμού σε πρωτόγονες κοινωνίες; Βεβαίως και ΔΕΝ ανακάλυψαν αλλά αντιθέτως, τις κατηγόρη-σαν και κατασυκοφάντησαν αυτές τις κοινωνίες και το εθιμικό τους δίκαιο. Σ’ αυτή την άγνοια στηρίζετε η διαιώνιση της ση-μερινής δυσάρεστης ερωτικής πραγματικότητας των ανθρώ-πων. Μιας πραγματικότητας που μοιραία οδηγεί σήμερα τα παιδιά μας στα διάφορα φιλανθρωπικά ορφανοτροφεία μιας αποκεκριμένης σκοπιμότητας, κι’ εμάς τους γονείς, στους οί-κους ευγηρίας του Αλτσχάϊμερ, της μοναξιάς και της απομό-νωσης. Ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε ειρηνικά την σημερι-νή αισχρή, υποβολιμαία και δυσάρεστη πραγματικότητα που διαρκώς αυξάνεται, είναι το φυσικό γεγονός ότι τα ομοφυλό-φιλα άτομα αλλά και της όποιας ιδιαιτερότητας, ΔΕΝ αναπα-ράγονται μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, μένοντας έντιμα απέ-ναντι του Εαυτού τους και του κοινωνικού χώρου στον οποίο ανήκουν και έχουν δικαίωμα ζωής. Αφ’ ενός έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν το είδος του έρωτα που εν αγνοία στο σώμα τους ανήθικα φυτεύτηκε και αφ’ ετέρου, αποκαθιστούν αυτό-ματα την ισορροπία στον κόσμο της Δημιουργίας, περιορίζο-ντας την ερωτική τους δραστηριότητα μόνον μεταξύ τους. Αυτός είναι κατά την γνώμη μου και ο δρόμος της δικής τους πνευματικής εξέλιξης. Η σωστή ερωτική σχέση ανάμεσα σε ένα ομοφυλόφιλο και ένα ετεροφυλόφιλο άτομο είναι σχεδόν αδύνατη, όχι όμως και α-

205

πόλυτα αδύνατη. Η Ζωή, υλική και πνευματική είναι αισθαντι-κή και η ικανοποίηση της σάρκας έχει τον πρώτο λόγο. Η σάρκα είναι αποτέλεσμα έργου όπου η ηλιακή ενέργεια και τα υλικά στοιχεία της Γαίας, συνετέθησαν κάτω από την επο-πτεία μιας υπέρτατης νοημοσύνης και μέσα στο Άγιο περιβάλ-λον μιας γυναικείας μήτρας, με σκοπό να εμφανίσουν στο Σύ-μπαν το κόσμημα της νοήμονος Ζωής, τον Άνθρωπο. Η πατριαρχεία, καταστρέφοντας την ελληνική παιδεία και τις ερωτικές ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα παγκοσμίως, έ-βαλε από τότε τα θεμέλια του σημερινού ερωτικού οικοδομή-ματος της διαρκούς απογοήτευσης και θλίψης, που μοιραία οδηγεί στην ερωτική διαταραχή. Τι παιδιά θα μεγαλώσει μια ομοφυλόφιλη γυναίκα όταν διαρκώς εγκυμονεί με τεχνητή γο-νιμοποίηση και τακτικά βιάζεται από τον σύζυγό της; Τι ψυχική κατάσταση γονιών δημιουργείται από έναν βάναυσο τοκετό μέσα στις ψυχρές αίθουσες των μαιευτηρίων, όπου τα σώματα μητέρας και παιδιού κατακρεουργούνται ανενδοίαστα από ένα τυφλό και κουφό, αλλά καλώς αμειβόμενο μαιευτικό κατεστημένο και τέλος. Τι χαρά δύνασαι να αισθανθείς μέσα σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο απογοητεύσεων και αναντιμετώ-πιστων θλιβερών ερωτικών καταστάσεων που στο πολιτιστικό μας μοντέλο υφίστανται. Τι ψυχές παιδιών, τέτοιοι απογοη-τευμένοι από τη Ζωή και τον έρωτα γονείς θα διαμορφώσουν, όταν οι ίδιοι ουδέποτε αισθάνθηκαν την αυθεντική πνοή του. Η νομοτέλεια του ερωτικού νόμου που διαιωνίζει την σάρκα έχει παραβιασθεί, με την βία του μαιευτηρίου, την ομοφυλο-φιλία και την πληθώρα των ερωτικών ιδιαιτεροτήτων που ε-ντέχνως η πορνογραφία επιβούλως υπέβαλε και επέβαλε στους πληθυσμούς των ανθρώπων. . . Βάση των νόμων που περιέγραψα κοιτάξτε ψύχραιμα τη σημερινή πραγματικότητα. Ποιές αισθητικές, συναισθηματικές και νοητικές εντυπώσεις, φυτεύονται στους Νόες των παιδιών στην ηλικία από 6 έως 11. Ποια είναι τα παιδικά παιγνίδια που συνοδεύουν αυτές τις ε-

206

μπειρίες και τέλος δείτε σε τι εικόνες και πρακτικές προγραμ-ματίζεται η ερωτική συμπεριφορά των εφήβων μέχρι τα είκοσι χρόνια τους. Προσέξτε πόσο προσεκτικά και επίμονα όλο αυτό το σιχαμερό πρόγραμμα αλλοτρίωσης της Ζωής των ανθρώ-πων, πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες συστηματικά συντη-ρούν και προστατεύουν αιώνες τώρα και πόσο εύκολο είναι, σε μία διεστραμμένη ολιγομελή ομάδα εξουσίας, να κατα-στρέψει ολοκληρωτικά κάθε αίσθηση ευδαιμονίας από τη Ζωή των ανθρώπων και να τους μετατρέψει σε καταστροφείς της Ζωής. Κάθε θηλαστικό που γεννιέται είναι άγιο μακάριο και αγαθό, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα παιδείας, ηθικής ή ανήθικης! Επιθυμώ να επισημάνω στον αναγνώστη αυτής της εργασίας, ότι το Εγώ, ως πνευματικό μέρος της φυσικής μας ύπαρξης, ταυτίζεται με τις αισθήσεις του μέγα σώματός μας και γίνεται μέρος του, συμβάλλοντας στην επιβίωσή του. Το φυσικό μας σώμα εθίζεται, στα φυσικά ή αφύσικα ερεθίσματα του περι-βάλλοντος στο οποίο γεννιέται και μέσω των εθισμών ή συνη-θειών, τους οποίους το πνευματικό Εγώ με σκέψη και βούληση είναι υποχρεωμένο να υπηρετεί, επιβιώνει. Κατά συνέπεια, οι Γνώστες της πανίσχυρης δύναμης των εθι-σμών, των φετίχ, της ταύτισης, της υποβολής και των ενοχών, μπορούν να θέσουν εύκολα και αποτελεσματικά κάτω από την εποπτεία τους και το θαυμαστό ΕΓΩ. Και να εκμεταλλευ-τούν ανενδοίαστα τις δυνάμεις του Κόσμου, προς επίτευξη της οποιασδήποτε δικής τους ιδιοτελούς ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ.

207

Περί σεβασμού αγάπης και ευγνωμοσύνης. Ερώτημα: Πότε διδαχθήκατε εσείς προσωπικά, εσείς που δια-βάζετε αυτό το βιβλίο, από κάποια υπεύθυνη αρχή, σχολή-θεσμό-φιλοσοφία-θρησκεία, το νόημα και βίωμα των λέξεων Αγάπη-Σεβασμός-Ευγνωμοσύνη! Παρακαλώ σκεφτείτε ή φιλο-σοφήστε το ερώτημα και είμαι βέβαιος, πως θα εκπλαγείτε όχι μόνον από την άγνοια των προαναφερόμενων λέξεων αλλά και από την άγνοια του βίωματός τους. Όπως είμαι επίσης βέβαιος ότι όταν φιλοσοφήσετε, θα διαπιστώσετε ότι το βίωμα των λέ-ξεων σεβασμός-αγάπη-ευγνωμοσύνη είναι ταυτόσημο και τό-τε, αφ ενός θα εκπλαγείτε και αφ ετέρου θα αγανακτήσετε, διότι η απόκρυψη και η συνεχής απουσία αυτόν πολύτιμων λέξεων και βιωμάτων από την ζωή μας. Την έχει κάνει ΚΟΛΑ-ΣΗ. Επειδή όμως μέσα σε κάθε καλό και κακό υπάρχει πάντα ένα σπέρμα από το αντίθετό του έτσι και η συνειδητοποίηση αυτού του κειμένου μπορεί να επιφέρει μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή σας! Το αυθεντικό βίωμα και νόημα της λέξης αγάπη, απουσιάζει παντελώς από την ζωή μας διότι εντέχνως συκοφαντήθηκε, εντέχνως διεφθάρη και εντέχνως διαρκώς εκχυδαΐζεται, συ-σχετιζόμενο με τις ανεκπλήρωτες ερωτικές μας καψούρες που η πορνογραφία η πορνεία η μουσική τα τραγούδια και η εμπο-ρευματοποίηση των πάντων διαρκώς υποβάλλει και επιβάλλει στην ζωή μας. Η αγάπη ΔΕΝ έχει καμία σχέση με όλα αυτά που εντέχνως και συστηματικά της αποδίδουν για έναν και μοναδι-κό λόγο, την ανάπτυξη του ΜΙΣΟΥΣ μεταξύ μας, ως φυσική συ-νέπεια, απουσίας της αγάπης, που είναι η Ύψιστη προπαγάν-δα εκφυλισμού ανώτατης και αόρατης διάνοιας. Όσο για τις λέξεις Σεβασμός και Ευγνωμοσύνη, αφ ενός έχουν εξαφανισθεί εδώ και αιώνες από την καθημερινότητά μας και

208

αφ ετέρου, η άγνοιά τους από εμάς, δίδει την δυνατότητα να χρησιμοποιούνται συστηματικά από δήθεν ηθικές αρχές για να κατηγορούν και να τιμωρούν όπως και να μειώνουν εμάς ως ασεβείς και αγνώμονες απέναντι στον καλό Θεό, τους ιερείς του και τις εξουσίες που στηρίζουν και διαχειρίζονται όλα αυ-τά. Όμως ο καλός Θεός, έχοντας φροντίσει μέσα σε κάθε κακό να υπάρχει ένα σπέρμα καλού έτσι και στην προαναφερόμενη τριάδα των λέξεων υπάρχει μια μυστική ενότητα αντιθέτων που ανατρέπει τα πάντα. Είναι αντικειμενική αλήθεια της ζωής, ότι κάποια στιγμή ή στιγμές, χωρίς καμία προετοιμασία και ι-διαίτερη παιδεία, βιώσαμε το αίσθημα της ευγνωμοσύνης και του σεβασμού. Κυρίως σε παράξενες και μυστήριες καταστά-σεις. Ένα αναπάντεχο χαμόγελο κατανόησης και συμπόνιας. Όταν αυτόματα, χωρίς λογική αναστολή, κάναμε μια τολμηρή και παρακινδυνευμένη πράξη. Όταν σώσαμε ένα αδέσποτο ζώο από θάνατο, όταν σωθήκαμε από έναν αντίστοιχο κίνδυνο, όταν βρήκαμε καταφύγιο σε μια αυθόρμητη αγκαλιά. Όταν δε-χθήκαμε έναν έπαινο, αυτόν που επιμελώς και ανοήτως πα-ντελώς απουσιάζει από την ζωή μας. Γιατί άραγε; Για να μην κακομάθουμε λέγει η λογική και ο άγνωστος φόβος που κατα-δυναστεύει την ζωή μας. Όπως αυτή την στιγμή τώρα που δια-βάζεις αυτές τις γραμμές και πιθανών να αισθανθείς ευγνωμο-σύνη γι’ αυτό το βιβλίο που έφτασε στα χέρια σου και που αφ ενός λέγει ότι το βίωμα των λέξεων Ευγνωμοσύνη-Αγάπη-Σεβασμός είναι ταυτόσημο, αυτόματα εμφανίζει και το βίωμα των ιδίων των λέξεων. Πότε αισθανθήκατε ευγνώμων για τελευταία φορά; Δύσκολη απάντηση! Αυτή η διαπίστωση μπορεί να σε γεμίσει ΔΕΟΣ και μέσα σ’ αυτό το γοητευτικό βίωμα του Ουρανού, νιώθεις το υπέροχο βίωμα της χαράς για το βιβλίο που έφερε στην επιφάνεια της συνείδησής σου, την ευγνωμοσύνη. Ναι η ευγνωμοσύνη απουσιάζει ολοκληρωτικά από την ζωή

209

μας και αυτό το βιβλίο δείχνει ένα συγκλονιστικό έλλειμμα αγάπης, σεβασμού και ευγνωμοσύνης που σκεπάζει κάθε γωνιά της Δυτικής κοινωνίας και του Κόσμου μας. Την συγκλονιστική έλλειψη ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς όλα αυτά τα τεχνολογικά και πνευματικά μας επιτεύγματα. Την έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τη Δημιουργία για την πα-ρουσία μας σ’ αυτόν τον υπέροχο φυσικό Κόσμο που μετατρέ-ψαμε σε σκουπιδαριό! Και αυτό συγκλονίζει, διότι ταυτόχρονα κάνει γνωστό ότι το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, στο οποίο ΔΕΝ διδαχθήκαμε ποτέ να εντρυφήσουμε, θα διαπιστώσετε ότι είναι αίσθημα ευδαιμονίας, αυτοεκτίμησης, Αγάπης, χαράς και δημιουργικής δράσης. Διότι πως θα μπορούσες να μολύ-νεις το νερό π.χ, ΑΝ ένοιωθες ευγνωμοσύνη και αγάπη γι’ αυ-τό; Πως θα μπορούσες να μολύνεις τον αέρα που αναπνέεις αν ένοιωθες ευγνωμοσύνη κι’ αγάπη γι αυτόν; Πως θα μπορούσες να κόψεις ένα δάσος αν αισθανόσουν ευγνωμοσύνη για την απειρία των μορφών της ζωής που συντηρεί; Πόσες μέρες μπορείτε να ζήσετε χωρίς νερό; Πόσα λεπτά μπορείτε να ζήσετε χωρίς τον αέρα που αναπνέε-ται; Σκεφτήκατε ποτέ τι θα γίνει στα κάτεργα των πόλεων που φτιάξαμε ΑΝ στερηθούμε το νερό για μια εβδομάδα; Ερωτήματα: Αισθανθήκατε κάποτε ευγνώμονες προς τον Εαυ-τό σας, όταν π.χ, αγοράσατε σπίτι; Όταν αγοράσατε αυτοκίνη-το; Όταν πήγατε διακοπές; Όταν ζήσατε έναν φλογερό έρωτα; Όταν ήπιατε ένα ποτήρι κρύο νερό σε μέρα καύσωνα; Όταν κάνατε πολλά χρήματα; Όταν σώσατε τη ζωή κάποιου που κινδύνευε; Όταν κάποιος με μια κακή του πράξη σας βοήθησε να κατα-νοήσετε την υποσυνείδητη βία και κακία που μαστίζει τη Ζωή μας; Όπως Εγώ τώρα π.χ; Όταν γεννήσατε το παιδί σας; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνώμων διότι ζείτε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο που σας παρέχει τα πάντα;

210

Όπως ακριβώς το νησί της Καλυψούς, όπου η βούληση του ευφυούς Οδυσσέα παρέλυσε και αναγκάσθηκε ο Δίας να στεί-λει τον Ερμή απαιτώντας από την Καλυψώ την απελευθέρωση του! Σκεφτήκατε ποτέ μήπως περιμένετε τον Ερμή να έρθει να σας ξυπνήσει; Μήπως αυτό το βιβλίο είναι ο Ερμής του Διός που ήρθε; Αισθάνεστε ευγνώμων προς τη ζωή. Επειδή πήρατε διάφορα πτυχία επιστημών και τώρα είστε κάτι καλύτερο από τους άλλους, τους πληβείους εννοώ, σε χρήμα, δόξα και τιμή; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη επειδή το παιδί σας, σας ενέπνευσε το αίσθημα της πατρότητας; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη προς τους πελάτες σας, που έρχονται και αφήνουν τα χρήματά τους στο γραφείο ή το μα-γαζί σας; Δώσατε ποτέ κάποιο Αντίδωρο στο Δώρο της Ζωής που σας χαρίσθηκε; Κάποιο Αντίδωρο που γεννηθήκατε Συνδημιουρ-γοί του Κόσμου; Πέρασε ποτέ από τον Νου σας ότι είστε Συνδημιουργοί του Κόσμου και ότι εν αγνοίας σας, σωστά καθοδηγούμενοι από ανώτερες αλλά απάνθρωπες διάνοιες, καταστρέφετε τους Εαυτούς και τον κόσμο σας χωρίς να το καταλαβαίνετε; Όταν ΔΕΝ υπάρχει αγάπη, υπάρχει μίσος, είπε ο Χριστός. Όταν ΔΕΝ υπάρχει καλή πίστη, υπάρχει κακή πίστη, είπε ο Λάο Τσε. Όταν ΔΕΝ υπάρχει ευγνωμοσύνη, υπάρχει αγνωμοσύνη λέγω εγώ. Όταν ΔΕΝ υπάρχει αρμονία, υπάρχει δυσαρμονία και όταν υ-πάρχει δυσαρμονία τα πάντα καταρρέουν. Λέγουν οι Νόμοι του Σύμπαντος και του Θεού βεβαίως!

211

Η Πρώτη πράξη υπέρ του εαυτού μας Είναι η Ανακάλυψη της Αλήθειας του. Μας είπαν και διαρκώς μας υποβάλουν ότι είμαστε από γεννη- σημιού μας αμαρτωλοί, χυδαίοι, βίαιοι, πόρνοι, βλάκες, ανίκα-νοι, αθεράπευτα εγκληματίες, επικίνδυνοι, παράφρονες, βια-στές, παιδόφιλοι, ομοφυλόφιλοι, πονηροί, ανέντιμοι, επίορκοι, προδότες, υποκριτές, ανίεροι και πόσα άλλα υποτιμητικά, ον ουκ έστιν αριθμός. Και φυσικά, αυτονόητο είναι, αυτοί που ανήκουν στην αντίπερα όχθη, ΟΙ Καλοί, να μας μεταχειρίζονται με τον αντίστοιχο τρόπο που αρμόζει σε τέτοια υποκείμενα, όπως φόβο, περιφρόνηση, καταπίεση και με προσοχή! Το ερώτημα είναι Αν όντος, αυτός ο συρφετός συκοφαντιών, είναι αλήθεια. Ένα είναι βέβαιο, ότι σε κανένα ανθρώπινο δι-καστήριο της πλανήτου Γαίας δεν μπορεί να αποδειχθεί η Αλή-θεια, ειδικά αυτήν την εποχή. Παρά Μόνον σε Ένα. Αυτό του Θείου και Ιερού!! Και Αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το άγριο φυσικό μας περιβάλλον, εντός του οποίου η νοημοσύνη και βούληση του Θείου, εκδηλώνεται μέσω των νόμων που διέπουν την λει-τουργία του. Με βάση Αυτό το σημείο αναφοράς, δείξτε μου έναν λύκο, ένα περιστέρι, ένα οποιοδήποτε πλάσμα του άγρι-ου φυσικού μας περιβάλλοντος, να είναι φορέας κάποιων αν-θρώπινων ελαττωμάτων!! Με το ίδιο σημείο αναφοράς, δείξτε μου ένα οποιοδήποτε πλάσμα να θέλει να γίνει κάτι Άλλο από αυτό που Είναι. Ένα άλογο π.χ. που να θέλει να γίνει λιοντάρι, ένα αηδόνι να θέλει να γίνει αετός κ.τ.λ. Με το ίδιο σημείο αναφοράς, δείξτε μου ένα νεογέννητο θη-λαστικό, οποίου είδους που να ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ άγιο, μακάριο και αγαθό; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Η Φύση ποτέ δεν γεννά παρά φύση κι’ αν κάποια στιγμή συμβεί, το παρά φύσιν δεν έχει καμία δυνατό-

212

τητα επιβίωσης, εκτός κι’ αν υπάρχει εξελικτική σκοπιμότητα. Είναι παρά φύσιν ένας λύκος να τρώγει ένα πρόβατο, ένα λιο-ντάρι μια αντιλόπη, ένα φίδι έναν ποντικό; Όχι είναι η βέβαιη απάντηση. Σίγουρα όμως είναι παρά φύσιν, ένα λιοντάρι, ένας λύκος, ένα κουνέλι να είναι ομοφυλόφιλα όντα!! Το ερώτημα που θέτω λοιπόν είναι, ΑΝ ένα τέτοιο παρά φύσιν πλάσμα, μπορεί να επιβιώσει στο άγριο φυσικό περιβάλλον; Ασφαλώς και όχι, δεν είναι παντελώς γελοίο ένας ομοφυλόφι-λος λέοντας ή λύκος; Ερώτημα: Διερωτηθήκατε ποτέ πως ένα νεογέννητο άγιο, μα-κάριο και αγαθό πλάσμα, εξελίσσεται σε ένα κακό ή καλό πλά-σμα; Πως δηλαδή ένα ωραιότατο και άκακο κουτάβι λύκου, μεταμορφώνεται σε ένα κατά συρροήν δολοφόνο και κάποιο άλλο σε ένα κατά συρροήν θύμα; Είναι στην Φύση τους θα μου απαντήσετε εφησυχασμένοι και θα συμφωνήσω μαζί σας, συμπληρώνοντας, πως η φύση του κάθε πλάσματος διαμορφώνεται από δυο φυσικούς νόμους που ονομάσθηκαν από τους αρχαίους μας ταύτιση και έθος κατ’ επέκταση εθισμός. Ένα οποιοδήποτε πλάσμα, άγριο ή ή-μερο, καλό ή κακό, ανθρώπινο ή απάνθρωπο, δεν μπορεί να επιβιώσει στην αγέλη του, αν δεν ταυτισθεί αρχικά και εθι-στεί στην συνέχεια στις συνήθειες και πρακτικές της αγέλης του. Και αυτή η περίοδος, για όλα τα πλάσματα του Κόσμου ονομάζεται ΠΑΙΔΕΙΑ!! Μέσω αυτής της παιδείας ένα λεωντάρι γίνεται λεωντάρι, ένας λύκος, λύκος ένας πόντιος, πόντιος, ένας ζουλού, ζουλού, ένας αμερικάνος, αμερικάνος, ένας έλ-ληνας, έλληνας και ου τω καθεξής. Ένα λεωντάρι είναι μόνον λεωντάρι, μια φάλαινα το ίδιο, ένας αετός το ίδιο, ένα σκουλή-κι το ίδιο, ένας καρχαρίας το ίδιο. Αλλά εμείς φίλε μου, οι άν-θρωποι, μπορούμε να είμαστε όλα αυτά μαζί και ακόμα πε-ρισσότερα, να είμαστε αυτεξούσιοι Συνδημιουργοί του Κό-σμου. Αυτή είναι η πραγματική μας φύση, αλλά Αυτοί που πρώτοι την ανακάλυψαν, κράτησαν αυτή την ΓΝΩΣΗ για τον

213

εαυτό τους, και μέσω Αυτής, τρέφοντας ακόρεστα την εξουσι-ολαγνεία τους, μας οδήγησαν σήμερα ΕΔΩ, στο τελευταίο σκαλοπάτι της εξέλιξής μας. Το απόλυτο σκότος. Ή, αν ξυπνήσουμε στο απόλυτο Φως. Η εξέλιξη της Ζωής που ο Ουρανός προσφέρει στα πλάσματά του στηρίζεται στην ευδαιμονία. Αυτή που ο άνθρωπος επιβά-λει στον εαυτό του και την φύση που τον γέννησε είναι ΠΟΝΟΣ και Αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί. Η μόνη εφικτή αλλαγή που μπορεί να ωφελήσει τη Ζωή, ξεκινά από την αποκατάσταση του πραγματικού Εαυτού μας στον Κόσμο.

214

215

Περί σεβασμού αγάπης και ευγνωμοσύνης. Ερώτημα: Πότε διδαχθήκατε εσείς προσωπικά, εσείς που δια-βάζετε αυτό το βιβλίο, από κάποια υπεύθυνη αρχή, σχολή-θεσμό-φιλοσοφία-θρησκεία, το νόημα και βίωμα των λέξεων Αγάπη-Σεβασμός-Ευγνωμοσύνη! Παρακαλώ σκεφτεί-τε ή φι-λοσοφήστε το ερώτημα και είμαι βέβαιος, πως θα εκπλαγείτε όχι μόνον από την άγνοια των προαναφερόμενων λέξεων αλλά και από την άγνοια του βιώματός τους. Όπως είμαι επίσης βέβαιος ότι όταν φιλοσοφήσετε, θα διαπι-στώσετε ότι το βίωμα των λέξεων σεβασμός-αγάπη-ευγνωμοσύνη είναι ταυτόσημο και τότε, αφ ενός θα εκπλαγεί-τε και αφ ετέρου θα αγανακτήσετε, διότι η απόκρυψη και η συνεχής απουσία αυτόν πολύτιμων λέξεων και βιωμάτων από την ζωή μας. Την έχει κάνει ΚΟΛΑΣΗ. Επειδή όμως μέσα σε κά-θε καλό και κακό υπάρχει πάντα ένα σπέρμα από το αντίθετό του έτσι και η συνειδητοποίηση αυτού του κειμένου μπορεί να επιφέρει μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή σας! Το αυθεντικό βίωμα και νόημα της λέξης αγάπη, απουσιάζει παντελώς από την ζωή μας διότι εντέχνως συκοφαντήθηκε, εντέχνως διεφθάρη και εντέχνως διαρκώς εκχυδαΐζεται, συ-σχετιζόμενο με τις ανεκπλήρωτες ερωτικές μας καψούρες που η πορνογραφία η πορνεία η μουσική τα τραγούδια και η εμπο-ρευματοποίηση των πάντων διαρκώς υποβάλλει και επιβάλλει στην ζωή μας. Η αγάπη ΔΕΝ έχει καμία σχέση με όλα αυτά που εντέχνως και συστηματικά της αποδίδουν για έναν και μοναδι-κό λόγο, την ανάπτυξη του ΜΙΣΟΥΣ μεταξύ μας, ως φυσική συ-νέπεια, απουσίας της αγάπης! Ύψιστη προπαγάνδα ανώτατης και αόρατης διάνοιας. Όσο για τις λέξεις Σεβασμός και Ευγνωμοσύνη, αφ ενός έχουν εξαφανισθεί εδώ και αιώνες από την καθημερινότητά

216

μας και αφ ετέρου, η άγνοιά τους από εμάς, δίδει την δυνατό-τητα να χρησιμοποιούνται συστηματικά από δήθεν ηθικές αρ-χές για να κατηγορούν και να τιμωρούν όπως και να μειώνουν εμάς ως ασεβείς και αγνώμονες απέναντι στον καλό Θεό, τους ιερείς του και τις εξουσίες που στηρίζουν και διαχειρίζονται όλα αυτά. Όμως ο καλός Θεός, έχοντας φροντίσει μέσα σε κά-θε κακό να υπάρχει ένα σπέρμα καλού έτσι και στην προανα-φερόμενη τριάδα των λέξεων υπάρχει μια μυστική ενότητα αντιθέτων που ανατρέπει τα πάντα. Είναι αντικειμενική αλή-θεια της ζωής, ότι κάποια στιγμή ή στιγμές, χωρίς καμία προε-τοιμασία και ιδιαίτερη παιδεία, βιώσαμε το αίσθημα της ευ-γνωμοσύνης και του σεβασμού. Κυρίως σε παράξενες και μυ-στήριες καταστάσεις. Ένα αναπάντεχο χαμόγελο κατανόησης και συμπόνιας. Όταν αυτόματα, χωρίς λογική αναστολή, κάναμε μια τολμηρή και παρακινδυνευμένη πράξη. Όταν σώσαμε ένα αδέσποτο ζώο από θάνατο, όταν σωθήκαμε από έναν αντίστοιχο κίνδυνο, ό-ταν βρήκαμε καταφύγιο σε μια αυθόρμητη αγκαλιά. Όταν δε-χθήκαμε έναν έπαινο, αυτόν που επιμελώς και ανοήτως πα-ντελώς απουσιάζει από την ζωή μας. Γιατί άραγε; Για να μην κακομάθουμε λέγει η λογική και ο άγνωστος φόβος που κατα-δυναστεύει την ζωή μας. Όπως αυτή την στιγμή τώρα, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και αισθανθείς ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το βιβλίο που έφτασε στα χέρια σου και λέγει, ότι το βί-ωμα των λέξεων Σεβασμός-Ευγνωμοσύνη-Αγάπη είναι ταυτό-σημο Πότε αισθανθήκατε ευγνώμων για τελευταία φορά; Δύσκολη απάντηση! Αυτή η διαπίστωση μπορεί να σε γεμίσει ΔΕΟΣ και μέσα σ’ αυτό το γοητευτικό βίωμα του Ουρανού, νιώθεις το υπέροχο βίωμα της χαράς για το βιβλίο που έφερε στην επιφάνεια της συνείδησής σου, την ευγνωμοσύνη. Ναι, η ευγνωμοσύνη απουσιάζει ολοκληρωτικά από την ζωή

217

μας και αυτό το βιβλίο δείχνει ένα συγκλονιστικό έλλειμμα αγάπης, σεβασμού και ευγνωμοσύνης που σκεπάζει κάθε γωνιά της κοινωνίας και του Κόσμου μας. Την συγκλονιστική έλλειψη ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς όλα αυτά τα τεχνολογικά και πνευματικά μας επιτεύγματα. Την έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τη Δημιουργία για την παρουσία μας σ’ αυτόν τον υπέροχο φυσικό Κόσμο που μετατρέψαμε σε σκουπιδαριό! Και αυτό συγκλονίζει, διότι ταυτόχρονα κάνει γνωστό ότι στο αίσθημα της ευγνωμοσύνης ΔΕΝ διδαχθήκαμε ποτέ να εντρυφήσουμε, θα διαπιστώσετε ότι είναι αίσθημα ευδαιμονίας, αυτοεκτίμησης, Αγάπης, χαράς και δημιουργικής δράσης. Διότι πως θα μπορούσες να μολύνεις το νερό π.χ, ΑΝ ένοιωθες ευγνωμοσύνη και αγάπη γι’ αυτό; Πως θα μπορού-σες να μολύνεις τον αέρα που αναπνέεις αν ένοιωθες ευγνω-μοσύνη κι’ αγάπη γι αυτόν; Πως θα μπορούσες να κόψεις ένα δάσος αν αισθανόσουν ευ-γνωμοσύνη για την απειρία των μορφών της ζωής που συντη-ρεί; Πόσες μέρες μπορείτε να ζήσετε χωρίς νερό; Πόσα λεπτά μπορείτε να ζήσετε χωρίς τον αέρα που αναπνέε-ται; Σκεφτήκατε ποτέ τι θα γίνει στα κάτεργα των πόλεων που φτιάξαμε ΑΝ στερηθούμε το νερό για μια εβδομάδα; Ερωτήματα: Αισθανθήκατε κάποτε ευγνώμονες προς τον Εαυ-τό σας, όταν π.χ. αγοράσατε σπίτι; Όταν αγοράσατε αυτοκίνη-το; Όταν πήγατε διακοπές; Όταν ζήσατε έναν φλογερό έρωτα; Όταν ήπιατε ένα ποτήρι κρύο νερό σε μέρα καύσωνα; Όταν κάνατε πολλά χρήματα; Όταν σώσατε τη ζωή κάποιου που κινδύνευε; Όταν κάποιος με μια κακή του πράξη σας βοήθησε να κατα-νοήσετε την υποσυνείδητη βία και κακία που μαστίζει τη Ζωή μας; Όπως Εγώ τώρα π.χ; Όταν γεννήσατε το παιδί σας;

218

Αισθανθήκατε ποτέ ευγνώμων διότι ζείτε σε ένα πολιτιστικό μοντέλο που σας παρέχει τα πάντα; Όπως ακριβώς το νησί της Καλυψούς, όπου η βούληση του ευφυούς Οδυσσέα παρέλυσε και αναγκάσθηκε ο Δίας να στείλει τον Ερμή απαιτώντας από την Καλυψώ την απελευθέρωση του! Σκεφτήκατε ποτέ μήπως περιμένετε τον Ερμή να έρθει να σας ξυπνήσει; Μήπως αυτό το βιβλίο είναι ο Ερμής του Διός που ήρθε; Αισθάνεστε ευ-γνώμων προς τη ζωή. Επειδή πήρατε διάφορα πτυχία επιστη-μών και τώρα είστε κάτι καλύτερο από τους άλλους, τους πλη-βείους εννοώ, σε χρήμα, δόξα και τιμή; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη επειδή το παιδί σας, σας ενέπνευσε το αίσθημα της πατρότητας; Αισθανθήκατε ποτέ ευγνωμοσύνη προς τους πελάτες σας, που έρχονται και αφήνουν τα χρήματά τους στο γραφείο ή το μαγαζί σας; Δώσατε ποτέ κάποιο Αντίδωρο στο Δώρο της Ζωής που σας χαρίσθηκε; Κάποιο Αντίδωρο που γεννηθήκατε Συνδημιουρ-γοί του Κόσμου; Πέρασε ποτέ από τον Νου σας ότι είστε Συνδημιουργοί του Κόσμου και ότι εν αγνοίας σας, σωστά καθοδηγούμενοι από ανώτερες αλλά απάνθρωπες διάνοιες, καταστρέφετε τους Εαυτούς και τον κόσμο σας χωρίς να το καταλαβαίνετε; Όταν ΔΕΝ υπάρχει αγάπη, υπάρχει μίσος, είπε ο Χριστός. Όταν ΔΕΝ υπάρχει καλή πίστη, υπάρχει κακή πίστη, είπε ο Λάο Τσε. Όταν ΔΕΝ υπάρχει ευγνωμοσύνη, υπάρχει αγνωμοσύνη λέγω εγώ. Όταν ΔΕΝ υπάρχει αρμονία, υπάρχει δυσαρμονία και όταν υ-πάρχει δυσαρμονία τα πάντα καταρρέουν. Λέγουν οι Νόμοι του Σύμπαντος και του Θεού βεβαίως!

219

Επίλογος Μέρες τώρα προσπαθώ να γράψω τον επίλογο αυτής της ερ-γασίας και δεν τα καταφέρνω. Το λήμμα επίλογος σημαίνει την τελευταία λέξη στο θέμα της συγγραφικής εργασίας που προηγήθηκε. Μετά από πολλές προσπάθειες που έκανα, κάπο-τε, κατάλαβα ότι το σύνολο του βιβλίου είναι ένας επίλογος επί όλων όσων μέχρι τώρα έχουν γραφτεί και έχουν γίνει στην Ανθρωπότητα για τον Έρωτα. Ναι, έτσι αισθάνομαι ότι είναι. Αυτό το έργο είναι μια γνήσια και αυθεντική απάντηση στον ερωτικό σκοταδισμό που εντέχνως και επίβουλα, οι θρησκευ-τικές και πολιτικές εξουσίες επέβαλαν και επιβάλλουν στην Ανθρωπότητα εδώ και αιώνες, προκειμένου να την κρατούν μόνιμα σε αισθητικό, συναισθηματικό και νοητικό ΧΑΟΣ. Η επιτυχία τους οφείλεται στο ότι η ερωτική συμπεριφορά μας δύναται να προγραμματισθεί, βάσει του ΕΘΟΥΣ. Της φυσικής μας τάσης εις την επανάληψη, της Ταύτισης, των Φετίχ και της αντανακλαστικής λειτουργίας του εγκεφαλονευρικού μας συ-στήματος και στο οποίο εδράζεται το πανίσχυρο υποσυνείδη-το!! Καταθέτω το τελευταίο υγειές συμπέρασμα περί έρωτος που βρήκα και αφήνω τα υπόλοιπα στα δικά σας χέρια. Η λέξη Έρως προέρχεται από την λέξη Ερωή, που σημαί-νει πάσα ταχεία και ορμητική κίνηση (Λεξικό Αρχαίας Ελληνι-κής Γλώσσης Σταματάκου). Στην ίδια ρίζα ανήκει και το Ερέω που σημαίνει Λέγω. Το Ερωτάω, ο Ρήτωρ, η Ρήτρα, το Είρω που σημαίνει λέγω αλ-λά και συνάπτω νόημα (σύναψης δια του λόγου), η Ειρήνη, ο Ήρωας (η εκ του Έρωτος προς το Θείο γένεσης), ο Ιερεύς ο Ιερός, ο Ερμής και ο Έρως, όπως μας ενημερώνει το λεξικό, είναι η Ερωή από τον Δημιουργό προς την Δημιουργία

220

και από την Δημιουργία προς τον Δημιουργό. Αυτή η κίνηση Έρωτος έχει να κάνει και με Κοσμογονία. «Είναι δηλαδή αμφίδρομη, αποδεικνύοντας ότι είμαστε Συν-δημιουργοί του Κόσμου». Γι’ αυτό και οι γνώστες της Κοσμο-γονίας, άρα και του Θεού, ονομάσθηκαν Ιερείς. Ο Φαίδρος στον Πλάτωνα αναφέρει τον Ουράνιο Έρωτα και τον Πάνδημο Έρωτα, ο μεν πρώτος έχει να κάνει με την Κοσμο-γονία ο δε δεύτερος με τον Δήμο σε δύο επίπεδα, τον ψυχικό και τον σωματικό. Ο σωματικός χωρίζεται σε ευγενή και αγενή. Επειδή όμως η έννοια Έρως είναι «τόκος εν τω καλώ» ο χυδαί-ος, που προκύπτει από την παιδεία στην πορνεία πορνογραφία δεν μπορεί να ονομασθεί Έρως. «Αλλά SEX, όπως λέγουν οι ειδήμονες της Αμερικάνικης πορνογραφίας».

Ευάγγελος Βαρελίδης.

ISBN: 978-618-84517-0-4

Ερώτημα:

Υπάρχει κάποια επίσημη, κρατική, λαϊκή,

θρησκευτική ή επιστημονική οδηγία για το πώς

να στεκόμαστε ορθά απέναντι στο μυστήριο του

έρωτα; Εξ όσων γνωρίζω ΔΕΝ υπάρχει!

Ερώτημα: ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει;

Ασφαλώς και θα έπρεπε να υπάρχει αλλά το

ερώτημα είναι γιατί ΔΕΝ υπάρχει;

Απάντηση: Διότι η προαναφερόμενη άγνοια,

επιτρέπει στην πορνεία και πορνογραφία να

υπάρχει, εντέχνως να αναπτύσσεται και εκ του

αφανούς και ασφαλούς να καταστρέφει την

αυθεντική ερωτική και συναισθηματική ζωή

του Ανθρώπου. Αυτή η διαρκώς δρώσα εκπο-

ρνευμένη ερωτική παρουσία στην Ζωή μας,

συνειδητά φυτεμένη στο πανίσχυρο υποσυνείδη-

τό μας είναι υπεύθυνη για κάθε είδους χυδαίο,

αγενές, βίαιο και θανατηφόρο φαινόμενο στον

Δυτικό Κόσμο. Και συμβαίνει έτσι, διότι η Ελίτ

της Πλανήτου μας, έτσι μας θέλει!

Διεφθαρμένους. Πνιγμένους μέσα σε βρόμικα

ποτάμια θλίψης, φόβων, ενοχών και ερωτικής

ανεπάρκειας που η πορνογραφία και πορνεία

συντηρεί. Αν αυτό δεν είναι ένα διαρκές

έγκλημα κατά της ψυχικής υγείας της

Ανθρωπότητας, τότε τι είναι;