WALVIS...Look-a-likes Rubettes 16 Bretagne 17 Duiken in het Sloterparkbad 21 Van het Cleanteam 22 Schoonmaakrooster 22 Liveaboard Malediven 23 Freek’s natuurpagina 26 Procedure uitlenen

Jaargang 46 | nummer 1 | februari 2017

WALVISDUIKMAGAZINE

Filmtip: l’Odyssée

Liveaboard Malediven

Even voorstellen: het vulteamDuiken Sloterparkbad

Disco Inferno !! 1

Adverteren in het Duikmagazine van de Walvis?Wilt u adverteren in ons Duikmagazine? Geen probleem, graag zelfs!Uw advertentie is bij ons in goede handen en wordt zeker bekeken.

Voor een klein bedrag per jaar ontvangt u 4 keer ons Walvis duikmagazine en zorgen wij voor een prominente plek in ons magazine.

Hele pagina: 150 euro per jaarHalve pagina: 80 euro per jaarKwart pagina: 45 euro per jaar

Voor meer informatie kunt u zich wenden tot Eric van Duuren via: [email protected]

Uw advertentie kan ook online worden geplaatst op www.duikteamdewalvis.nl

Walvis Duikmagazine februari | 3

InstructeursCoördinator: Carol Lie 2*I

Jelmer de Vries 2*ISimon de Boer 2*IEric van Duuren 2*ITheo Teeuw 2*IRob Daub 2*IJan Hickmann 2*ITBert Spekkers 2*IRonald Daman 2*IPatrick Stokhof de Jong 1*IWim Tijsterman 1*IMaarten Bosch 1*I

ContributiePer kwartaal: Leden: € 40,--Gezinsleden: € 27.50

Betaaladres

ING Bank: NL 70 INGB 0682 7405 35t.n.v: de Penningmeester

Duikteam de Walvis Zaanstad

Voorkom achterstanden, betaal per automatische overschrijving.

Beёindigen lidmaatschap

Alleen schriftelijk bij de secretaris per: 1 januari / 1 april / 1 juli / 1 oktober

Inleverdatum kopij

Magazine 46-02: 25 april 2017

Disclaimer

Plaatsing van kopij in het Walvis Duikmagazine betekent niet dat de redactie instemt met de inhoud hiervan.

De redactie kan plaatsing van kopij uitstellen of weigeren; dit in overleg met de inzender en/of bestuur.

Waar nodig zal copyright worden toegepast. Druk en/of zetfouten voorbehouden.

Coverfoto: Snotolf Zeeland (Marlène Albrecht-Terpstra )

46e jaargang, nummer 1 | februari 2017Verschijnt vier maal per jaar.

Duikteam DE WALVISopgericht: d.d. 7 december 1971postadres: Postbus 1289, 1500 AG Zaandamtel : 06-51558712 @: [email protected]: www.duikteamdewalvis.nl clubhuis: De Walvisbaai

Kweekerstraat 20B 1502 NR Zaandam / 06-39698022

Redactie Ludie Stokhof de JongPatrick Stokhof de Jong Marlène Albrecht-Terpstra Jos Vork

Adres: Javastraat 44, 1521 CE Wormerveer

@:

Dagelijks BestuurVoorzitter: Maarten BoschVice Voorzitter: Rob DaubSecretaris: Jelmer de VriesPenningmeester: Eric van DuurenAlgemene bestuursleden: Jennifer Goedhart

Patrick Stokhof de Jong

CommissiesMateriaalbeheer /Vulploeg: Ronald Daman

Chris KeijzerRonald van BorkTheo Teeuw Dick WalterJan Hickmann

Coördinator: Ronald Hoogen- boomTrainers: Bert Spekkers

Frits Spijker Freek Stokhof

de JongPatrick Stokhof de Jong

Coördinator: Rob DaubVertrouwenspersoon: Nico SliphorstPublic Relations: Jennifer Goedhart

4 | Walvis Duikmagazine februari

Inhoudsopgave Colofon 03Van de Voorzitter 05Film: L’Odyssée 06Het vulteam 07Webshop Duikteam de Walvis 08Agenda 09Training met oliebollen 10Better safe than sorry 11Prikbord 12Uitnodiging Algemene Ledenvergadering 13Disco Inferno 15Look-a-likes Rubettes 16Bretagne 17Duiken in het Sloterparkbad 21Van het Cleanteam 22Schoonmaakrooster 22Liveaboard Malediven 23Freek’s natuurpagina 26Procedure uitlenen materiaal 31Gefeliciteerd 33Overdenkingen 34Manta’s in de Malediven 35Drie en een half jaar! 37Opmars van de Walvissen 38 Nieuwjaarsduik 38

HET WALVIS DUIKMAGAZINE IS DIGITAAL BESCHIKBAAR VIA DE WEBSITE: WWW.DUIKTEAMDEWALVIS.NL

Foto: Freek Stokhof de Jong


Nieuw jaar, nieuwe kansen. Laat 2017 maar komen!

Januari alweer en een jubileumjaar voorbij. Ge-start met een gezellige Nieuwjaarsborrel is het jaar goed ingeluid. Een hele middag vol beste wensen, wensen voor gezondheid en wensen voor hele mooie duiken. Ons clubhuis was met een flink aantal Walvissen goed gevuld. Een hele mooie opkomst met strakke pakken, stropdassen en nette bloezen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Het barteam had een heerlijk buffet georgani-seerd met allerhande eigengemaakte heerlijkhe-den. Wat een team. Dank jullie wel!

We hebben het jubileumjaar ook stevig uitgeluid. Met een superfeest opgezet door Inge en Carla. De locatie was super, niet te groot, erg gezellig en sfeervol. Aan alles was gedacht om het iedereen goed naar de zin te maken. Voldoende drank en hapjes te over. Vooral de keuze om er een thema aan te hangen viel in goede aarde. Zo leuk dat de meesten gehoor hebben gegeven aan het thema en de verkleedkist in zijn gedoken! Wat een prui-ken, kostuums, make-up en zelfs twee plateauzo-len! We zagen alles voorbijkomen; Disco, Hippie, Punk en zelfs Radar van M*A*S*H.

Bij binnenkomst direct aan de bubbels met wat Discomuziek en om “te wennen” werd er vervol-gens een professionele Disco dansles gehouden die zelfs de meest verstokte muurbloem de dans-vloer op kreeg. Lag dat aan de muziek? De DJ op deze avond was top en heeft alleen maar goede muziek gedraaid.

De gastoptredens van een paar zeer beroemde bands van weleer als intermezzo vulde de boel goed aan, ofwel, het was lachen geblazen. Geluk-kig hebben we meer verstand van duiken. De combinatie van Blues Brothers, Saxofoon en een soort New (Old?) Cool Collective waren cooler dan cool.

Het is lastig om niet te klinken als joepie, joe-pie reisleider, maar het feest mocht er echt zijn. Chapeau voor de dames en het feestteam en alle feestvierders die er een mooi feest van wisten te maken.

Ondertussen zijn we alweer gestart met het orga-niseren van een ledenwerfactie die we dit jaar wat later hebben gepland. Op 11 februari staan we op de Gedempte Gracht in en om het water met ban-ners, ballonnen en mooie flyers om het achteloos winkelpubliek in een duikpak te krijgen. Hopelijk kunnen we dit voorjaar weer aan de slag met een leuke club nieuwe duikers om ze vertrouwd te maken met het water en de duiktechnieken. Deze technieken hebben we in december zelf nog even mogen oefenen in het Sloterparkbad in Amster-dam.

Een vijf meter diep bad waar je echt weer eens even dingen kan oefenen die niet echt lukken in het ondiepe zwembad De Slag. Een leerzame avond met technieken die je anders nooit pro-beert. Een opstijging met blazende automaat, je trimvest gebruiken zonder inflatorslang, netten snijden, er was een hoop te leren.

En de nieuwkomers treffen het. We hebben via Ronald Daman een mooie deal kunnen maken met 13 stuks trimvesten en 5 stuks automaten-sets. Mooi spul dat een aantal trimvesten ver-vangt waar echt niet meer mee te duiken viel. De materiaalmeesters Theo en Ronald zijn in hun nopjes.

Wat? Twee materiaalmeesters? Jawel, Theo geeft na lange dienstjaren het stokje over aan Ronald Hoogenboom. Gelukkig blijft Theo wel in de vul-ploeg. Het vulteam heeft en passant nog even het hele vulbord uit elkaar gehaald dat vervolgens is gerevitaliseerd samen met het onderhoud van de compressor.

Tja, wat gaan we verder nog doen… Een bedrijfs-bezoek aan een Bromelia kwekerij. Nee dat heeft werkelijk helemaal niets met duiken te maken en pas als ik de Bromelia’s zie weet ik wat Bromelia’s zijn. Maar wel heel leuk.

Het splinternieuwe duikcentrum Todi in België gaan we bezoeken en we zoeken nog wat leuke activiteiten in het clubhuis. Dus kom op met je ideeën.

Wachtend op warmer water, groeten

Maarten

Van de voorzitter


Gezien op 7 januari bij Filmhallen Amsterdam

Al maanden heb ik uitgekeken naar de film L’Odyssée die reeds in oktober vorig jaar in première ging in Frankrijk en vanaf 5 januari dit jaar te zien is in enkele Nederlandse bioscopen. De trailer van de film had ik al meerdere keren afgespeeld op You Tube en zaterdag 7 januari was het dan eindelijk zover.

Wie naar de film L’Odyssée gaat met de gedachte prachtige onderwaterbeelden te gaan zien, zal enigszins teleurgesteld worden. Hoewel de film prachtige fragmenten laat zien onderwater is het toch vooral een film over het leven van Jacques Yves Cousteau en zijn familie.

Toch is deze film zeer zeker de moeite waard om naartoe te gaan. Zeker als je net als ik door de bekende tv series die destijds in de 70er jaren werden uitgezonden en waar je vol bewondering naar keek, geïnspireerd bent geraakt voor de duiksport en de onderwaterwereld.

Het was niet allemaal pais en vree in de familie Cousteau. In dat opzicht verschilt het niet van vele andere gezinnen. Avontuurlijk was het wel. We zien het opgroeien van zijn twee zoons Philip-pe en Jean-Michel en maken ook kennis met zijn vrouw Simone. En alles draait uiteraard om het leven aan boord van de Calypso en de druk om maar vooral films te maken van de wereld onder-water voor het grote publiek.

Cousteau was ook omstreden onder andere door zijn, niet altijd met respect voor de natuur, ge-maakte beelden zoals bijvoorbeeld te zien is in de film met de twee zeehondjes die hij aan boord van de Calypso laat bivakkeren in plaats van in zee, waar deze dieren natuurlijk thuishoren. Iemand die zich daar veel meer van bewust was, was zijn zoon Philippe. Hierdoor botste het ook regelmatig met z’n vader. Aan het einde van de film ziet Cousteau het belang van het milieu en het schoon houden van onze oceanen ook in.

Alle facetten worden belicht in deze film van zijn belangrijke uitvinding ‘de aqualong’ die aan de basis heeft gestaan van onze huidige ademauto-maat tot zijn experimenten in Sudan om onder-water te gaan leven/wonen, destijds het Precon-

tinent project 1 & 2 genoemd. De resten van deze projecten zijn nu als duiker nog steeds te zien als je de moeite neemt naar Shab Roemi aan de Sudanese kust af te reizen.

Ik heb genoten van de film. Maar ik ben dan ook “fan” van Cousteau en zijn avonturen op de Calypso spreken nog steeds tot mijn verbeelding. Ik moet wel zeggen dat ik als deelnemer van een live-aboard ergens op de wereldzeeën mij ook een beetje Cousteau ga voelen en ik blijkbaar de passie voor het duiken en filmen onderwater door hem heb meegekregen.

Jeroen Albrecht

Film: L’Odyssée


Hier even een berichtje van het vulteam.

Wij, het vulteam bestaande uit, Theo Teeuw, Ronald Daman, Dick Walter, Ronald van Bork, Ronald Hoogenboom en dit jaar uitgebreid met Chris Keijzer en Jan Hickmann, zijn dit jaar weer vers begonnen. We hebben helaas afscheid genomen van René Glandorf. We wil-len hem ook via deze weg nogmaals bedanken voor de jaren dat hij de vulploeg heeft onder-steund.

Er wordt momenteel weer hard gewerkt om iedereen weer van de juiste veilige materialen te voorzien.

Zo zijn er, na een tip van Ronald Daman, een aantal goede Stab Jackets aangeschaft. Hierdoor heeft de vereniging weer de beschikking over een mooie set met diverse maten voor zowel de opleidingen als ook voor de verhuur aan leden. Mocht je tijdens het onderhoud of service aan je eigen materiaal toch willen duiken, dan bestaat de mogelijkheid om materiaal te huren voor een klein bedrag. Zie voor voorwaarden en prijzen de info in de vulruimte.

Ook de automaten sets worden weer geupdate, waar nodig zullen ze onderworpen worden aan een service beurt en er zullen een aantal sets bij komen.

De compressor heeft een grote beurt gehad. Er is een extra ventiel tussen gekomen en de veer vei-ligheid is opnieuw afgesteld. Deze veiligheid staat nu afgesteld en verzegeld op 220 bar. Dit is dan ook tevens de maximale fles vuldruk en dat heeft te maken met de huidige veiligheidseisen.

De grote witte bufferflessen moeten weer ge-keurd worden (dit moet eens in de 10 jaar). Hier zijn tijdens het schrijven van dit stuk, reeds af-spraken voor gemaakt en op het moment dat u dit leest, zijn ze denk ik al weer gekeurd en wel terug in de Walvisbaai. Ook een aantal vereni-gingsflessen zullen worden gekeurd.

Doordat we aan het opruimen zijn, zal er wat materiaal worden verkocht, zoals o.a. vesten en pakken. Mocht je nog interesse hebben, houdt dan de berichtgeving via “Duik Vaker”, in de gaten.

Het vulteam

We hebben inmiddels ook de kleur markering voor de duikflessen ingevoerd waardoor het in een oogopslag te zien is wat de staat van de fles is. De kleuren staan voor een bepaald jaar van keuring en het daaraan gekoppeld volgend keu-ringsjaar. De kleuren worden kenbaar gemaakt op de fles met een gekleurde tyrap.

Het is dan ook vanaf dit jaar niet toegestaan om niet gekenmerkte flessen ter vulling aan te bieden. Mocht uw fles nog niet zijn voorzien van een gekleurde tyrap, dan graag zelf duide-lijk aangeven / aantonen wat het keuringsjaar is zodat wij er een juiste kleur tyrap op kunnen aanbrengen. Niet kleur gekenmerkte flessen worden dus niet meer gevuld.

Sommige regels klinken misschien wat streng, maar als vereniging willen wij veilig werken en daar horen ook regels bij. Er gebeuren helaas nogal eens wat ongelukjes met duiken in het algemeen, en daar moeten we met z’n allen voor waken. Wij hopen dat jullie hier begrip voor heb-ben.

Het uitgeven van materialen, huur of in bruikleen tijdens opleidingen, zal voortaan digitaal worden geregistreerd om onduidelijkheden te voorko-men. Dit zal gebeuren door de mensen van de vulploeg.

Als u dus materiaal komt lenen, zal dit wat invul-werk van u vragen. Ook de regels, “Hoe om te gaan met verenigingsmateriaal” liggen ter inzage in de vul ruimte.

Al de bovengenoemde materialen en onderhoud daaraan, kost een hoop geld, van u en mij, wees dus zuinig op de spullen en gebruik het alsof het van u zelf zou zijn.

Genoeg met alle mededelingen, ik wens u een veilig en mooi duikjaar.

Vriendelijke groeten,

Ronald Hoogenboom


Hoi Walvisvrienden,

Duikteam de Walvis heeft zijn eigen kledinglijn, waarbij in overleg met het bestuur gekozen is voor een standaardkleur blauw, om de herken-baarheid van de club te vergroten.

In de Walvis webshop zijn diverse kledingstukken te bestellen en wij denken dat er voor iedereen wel iets is. Het grote voordeel is dat iedereen zelf kan bepalen wanneer hij of zij iets bestelt.

Je kunt individueel of samen bestellen. Je kunt kiezen om de kledingstukken op te halen bij de winkel in Zwaag of te laten opsturen via de post (verzendkosten € 6,95,-).

Van alle producten die in de webshop besteld worden, gaat een klein percentage van het be-drag naar de clubkas. Met andere woorden, met het kopen van kleding investeer je in je eigen club!

Op de kleding wordt standaard het logo van de Walvis op de voorzijde en achterzijde van het kle-dingstuk gedrukt. (Dit geldt niet voor de broeken) In de webshop kan er gekozen worden om tegen een meerprijs je initialen (INI) op de voorzijde of je naam op de achterzijde tegen een meerprijs te laten drukken.

Ronald Daman

WEBSHOP DUIKTEAM DE WALVIS

Digitaal drukwerk• Wire-o boeken• Gelijmde boeken• Brochures en folders• Flyers• Visitekaartjes• Briefpapier en enveloppen

• Lamineren van printwerk

• Foto op canvas

• Foto op cadeau artikelen

• DTP-werkzaamheden

• Grootformaat scannen en plotten

en veel meer

Lid van

Krommenieërpad 16 • 1521 HB Wormerveer

075 622 33 95 • [email protected] • www.prepress4u.nl


AgendaDankzij de inzet van velen is er een jaaragenda tot stand gekomen. In elk blad zal deze agen-da staan. In de agenda worden alle mogelijke activiteiten geplaatst in, op of rond het water.

Agendapunten:

11 februari: Walvis-ledenwerving Gedempte Gracht Zaan-dam

14 + 18 februari: introduiken t.b.v. nieuwe leden

27 februari: start 1-stersopleiding

5 maart: bezoek duikcentrum TODI, Belgie

5 maart: Afdaling van de Ourthe

31 maart: Algemene Leden Vergadering, zie uitnodiging elders in dit magazine

Bestuursvergaderingen

13 februari13 maart10 april8 mei

n.b. bestuursvergaderingen zijn openbaar, beginnen om 20.00 uur en vinden plaats in het clubhuis.

Clubduiken:

Vanaf Pasen worden er weer duiken gepland

Ledenlijst:

Wil je een ledenlijst ontvangen, neem dan con-tact op met secretaris Jelmer.Heb je een lijst ontvangen, controleer dan je gegevens en geef eventuele fouten of aanvul-lingen aan de secretaris door

INLOGGEN OP DE NOB-SITE

Alle NOB-leden kunnen hun eigen gegevens inzien en wijzigen op de site van de NOB. Hier-voor is aan hen een inlogcode toegestuurd in het verleden.

Mocht je de inlogcode niet meer weten, dan even een mailtje naar Walvissecretaris Jelmer.

Fokke & Sukke ingestuurd door Jelmer de Vries


Training met oliebollenOok op 31 december weer op naar het zwembad voor de zaterdagochtendtraining.

Dit keer onder leiding van Freek, dus dat bete-kent veel onder water zwemmen. En onder water zwemmen werd het, kwart baantje, half baantje, heel baantje en voor de die hards nog verder dan dat. En onder water brilletje af, daarna bril-letje klaren (of brilletje zoeken), en onder water doorzwemmen. En voor de afwisseling een paar trappetjes zwemmen met oplopend tempo, daar-bij vooral ook de krachten sparend want daarna wordt het meestal weer sprinten en dan wil je natuurlijk wel met de snelsten mee kunnen.

En ter afsluiting van het jaar een afvalrace, dit keer glansrijk gewonnen door Ronald Daman, tot grote verbijstering van de rest. Heeft Ronald het hele jaar soms in een ander zwembad getraind? Moet haast wel! Zelf zegt ie van niet, maar dat gelooft niemand.

En toen de echte afsluiting van deze ochtendtrai-ning, heerlijke oliebollen van Ludie. Zo zie je dat Freek en Ludie een echt team zijn. Freek beult ons af en Ludie lapt ons weer op, zo doe je dat, klasse!

En zo zit een jaar zwemtrainingen er weer op, ik heb er weer van genoten.

Dank aan de inzet van de trainers, die voor iedere week weer een pittig programma bedachten. En iedere week weer leuk hoe we als vereniging het nuttige met het aangename verenigen. Net zo min als het zwemmen zelf wil volgens mij ook niemand de koffie na afloop missen. Even met elkaar de week doornemen, over welk onderwerp dan ook, altijd gezellig. Het weekend kan daarna beginnen!

Jos Vork

Foto’s: Marlène


Better safe than sorry...

Wat is een duikongeval?Afgelopen jaar zijn wij als direct of indirect be-trokkenen een aantal keer met deze vraag ge-confronteerd. Gelukkig in de meeste gevallen zonder ernstige gevolgen, maar helaas niet altijd. Gebeurtenissen als deze zijn stof tot nadenken, waarbij een paar keer de vraag is gesteld: Wat is een duikongeval?

Onderzoek naar dit soort ongevallen of bijna-on-gevallen is dan heel belangrijk. Vandaar dat wij als vereniging altijd bij betrokkenen navraag doen.

Dit is niet bedoeld om te ‘Zwarte Pieten’ of uit sen-satie belustheid, maar om informatie te verzame-len om in de toekomst problemen te voorkomen.

Uit dit soort ‘onderzoeken’ blijkt dat het soms niet verklaarbaar is. Soms blijkt een duikongeval helemaal niet duik-gerelateerd en in de ernstige gevallen is het meestal een opeenstapeling van problemen.

Helaas zullen ongelukken altijd voorkomen en meestal kunnen we ze niet voorkomen. Duiken blijft een risicosport.

Dit neemt niet weg dat we er alles aan moeten blijven doen om zo veilig mogelijk te duiken.

Het belangrijkste bij duikongevallen is hoe ernstig de gevolgen zijn en hoe er tijdens het ongeval gehandeld wordt.

Nu hebben we voor dit laatste de speciality ‘Red-den’. Een leuke en leerzame speciality die wij als vereniging jaarlijks proberen te organiseren.

En juist die herhaling is het belangrijkste. Iedere 2* duiker heeft deze speciality in een recent of grijs verleden gedaan. Maar hoeveel van de ver-gaarde kennis weet je inmiddels nog uit je mouw te schudden? Ik durf te beweren dat dit niet bijzonder veel is. Helemaal wanneer je sinds jouw deelname ook geen EHBO- of BHV-opleiding hebt gevolgd.

Kortom, de speciality ‘Redden’ is belang-rijk, maar wordt pas effectief door herha-ling!

Terugkomend op duikongevallen daarom bij deze een vraag van mij als veiligheidscoördinator:

Indien je een situatie tegenkomt die mo-gelijk onveilig is of tot een onveilige situ-atie kan leiden, bespreek dit direct met de betrokkenen.

En meldt het ook even bij mij. Dit mag natuurlijk ook anoniem. Het belangrijkste is dat wij hier inzicht in krijgen om toekomstige problemen te voorkomen.

Duik veilig of duik niet!

Wim Tijsterman


PrikbordHet Prikbord is van iedereen, voor iedereen. Hier heb je de ruimte om berichten te plaat-sen, waarvan je wilt dat iedereen dit leest. Zorg ervoor dat jouw mededeling wel op tijd bij de redactie binnen is.

Wij van de redactie willen graag vóór hier-naast genoemde datum jouw kopij ont-vangen. Indien mogelijk ontvang je het magazine twee à drie weken na de sluitings-datum.

Adreswijzigingen doorgeven

Mocht je een nieuw adres krijgen, dan graag een mailtje naar de secretaris. Je hoeft geen adreswijziging rechtstreeks naar de NOB te sturen.

Foto’s

Heb je iets spannends meegemaakt, deel het dan niet alleen aan de bar of koffietafel, maar schrijf een leuk stukje voor het clubblad. Hierbij zijn foto’s meer dan welkom! Graag het origineel in JPEG-bestand voor de beste kwaliteit.

Magazine 46-02: 25 april 2017

Heb je opmerkingen of suggesties, mail dan één van de redactieleden


UitnodigingALGEMENE LEDEN VERGADERING

vrijdag 31 maart 2017 in De Walvisbaai

aanvang 20.00 uur ________________________________________

AGENDA: 1. 20.00 uur Opening2. 20.01 Verslag A.L.V. 18-3-20163. 20.05 Financiën 2016/20174. 20.45 Mondeling verslag van de commissies/werkgroepen

4a. 45 jaar Walvis 2016 21.15 PAUZE

5 21.30 25 jaar lidmaatschap 6. 21.35 Bestuursaangelegenheden.7. 21.55 Uitreiking presentjes uittredende bestuurs-

/commissieleden 8. 22.05 Visie van het bestuur op 2017 en verder9. 22.20 Rondvraag

10. 22.30 Sluiting

Denk er dan ook aan een ander lid schriftelijk te machtigen voor de bestuursverkiezing.



Toen Rob mij in maart 2016 vroeg of ik het leuk vond om mee te doen aan een surprise act voor het jubileumfeest zei ik natuurlijk gelijk ja. Geen idee wat ik mij er bij voor moest stellen maar achteraf erg blij dat ik toen ja heb gezegd.

We hebben niet alleen van het feest genoten maar ook zeker van onze voorbereidingen daar-op.

Dat begon al gelijk in april met het bestellen van onze outfit, gevonden via de website (waar an-ders) www.feestkleding.nl. Het werd het pak met de naam John Travolta. We bestelden het en eer-lijk is eerlijk, links en rechts weliswaar een maatje te groot of te klein, maar het stond ons geweldig. En als je met z’n zessen in zo’n zelfde outfit staat voel je ook gelijk een team en weet je: dit gaat goed komen.

En toen gebeurde er heel lang niets, november was in april nog echt heel ver weg, een paar maanden later was het nog steeds ver weg maar na de zomer kwam toch echt het besef dat als we ook nog wat ritme in die mooi pakkies wilden brengen er toch echt wat moest gaan gebeuren.

Dus nadat we in de zomer bij Ronald thuis in de tuin al hadden besloten dat onze nummers Sugar Baby Love van de Rubettes en Disco Inferno van de Tramps gingen worden gingen we in septem-ber aan de slag.

De eerste vraag was of we Sugar Baby Love zouden zingen, met Maarten als leadzanger, of playbacken. Het werd zingen dus Karaoke met daarbij wat danspasjes, niet te ingewikkeld want dat moet je allemaal maar onthouden terwijl de echt knaller Disco Inferno zou worden, en dat zou qua danspasjes al moeilijk genoeg worden.

Gelukkig was Mandy, een vriendin van Inge van de sportschool in Alkmaar, bereid om met ons de danspasjes, door haar zelf bedacht, in te studeren.

Dus wij in oktober op naar Alkmaar, en dat liep eigenlijk best lekker, volgens ons allemaal boven verwachting, kon slechter.

Het eindresultaat van die avond opgenomen met de Iphone en daarna verder oefenen in het club-huis, maar wanneer? Hoe combineer je zes drukke agenda’s tot twee vaste momenten in de week om te oefenen.

Plaatjes: www.google.nl

Disco Inferno


Het werden de zaterdagen en de dinsdagen steeds voor de training in het zwembad.

Dus tot grote verbazing van het thuisfront een aantal zaterdagochtenden om half acht in het clubhuis afgesproken om te oefenen, dat is nog eens wakker worden!

Maar gezien de uitzinnige reacties van het pu-bliek mocht het resultaat er op 26 november wezen!

Maarten, Rob, Bert, Dick en Ronald bedankt voor de leuke voorbereidingstijd en Inge en Mandy be-dankt voor de hulp, zonder dat zetje in de goede richting weet ik niet waar we uitgekomen waren.

Jos Vork

Look-a-like Rubettes

Tijdens het 45-jarig feest was er een optreden van de Look-a-Like Rubettes (foto Maarten Bosch)

Er zijn heel wat uurtjes danstraining aan vooraf gegaan. Inclusief begeleiding van een heuse choreografe.

Als jullie een getekende foto willen, zijn er wel kosten aan verbonden.

Foto’ s kunnen bij de afdeling Merchandising Ru-bettes, worden bij besteld.

Ronald Hoogenboom

Foto: Maarten Bosch


Door ruimtegebrek vorige keer niet geplaatst.Een reisverslag uit 1997 geschreven door Hans Bosma. Ingeleverd door Jelmer de Vries.





Duiken in het Sloterparkbad

Foto’s: Marlène


Schoonmaakrooster 2017 maandag 9 januari maandag 6 februari

Dick Walter Jeroen Albrecht Carol Lie Marlène Albrecht Dave van de Weide Natasja v.d. Hulst Helen Stroobach Quitty Pluimers Gregory Tevreden Jochem van der Broek

maandag 6 maart maandag 3 april

Inge v.d. Vaart Eric van Duuren Menno Groen Nanna van Duuren Rob Daub Bert Spekkers Carla Luth Fred Dijkstra Maarten Bosch Jerry Sahebdin

maandag 1 mei DINSDAG 6 JUNI

Theo Teeuw Frits Spijker Patrick Stokhof de Jong Lou Spijker Wim Tijsterman Rink van Fucht René v.d. Lely Eric v.d. Toorn Vrijthof René Glandorff Nico Sliphorst

maandag 3 juli AUGUSTUS

Flip Hillege Johannes v.d. Laan Guus Klitsie GEEN SCHOONMAAK Jelmer de Vries Chris Keyzer

maandag 4 september maandag 2 oktober

Déanne de Boer Ronald Hoogenboom Lieke Mulder Ronald van Bork Ab Ras Jos Vork Coba Hageman Jertha Broun Jennifer Goedhart Freek Stokhof de Jong

maandag 6 november maandag 4 december

Mowaffaq Tahir Ronald Daman Monica Dütting Piet de Groen Dick Maters Otto van Leeuwen Cor v.d. Poll Ad de Bie Cor Vermeulen Sander v.d. Weide

De schoonmaakavonden zijn gepland op de maandagavonden vanaf 19.30 uur.

Bekijk het rooster en zet de datum in je (digitale) agenda.

Als je echt verhinderd bent, wacht dan niet met afzeggen tot het laatste moment, maar doe dit bijtijds.

Van het clean team


reis ver drink wijn

denk nalach hardduik diep

kom terug

In het vliegtuig sla ik een boek open. Vele hemels boven de zevende van Griet op de Beeck. De schrijfster op wie half Nederland verliefd werd na haar optreden in Zomergasten. Bovenstaande tekst, waarmee haar boek begint, is van Spinvis. Mooie inspiratie voor een verslag van onze reis. Dit keer een andere bestemming: de Malediven. Iets verder dan Egypte maar ach…..een uur of tien vliegen in een airbus 360 is geen straf. Reis ver.

Ik schiet niet op in mijn boek en blijf steken op bladzijde drie. Naast mij zit een man, die als licht- en geluidstechnicus de hele wereld over reist. Een stuk spannender dan mijn eigen werk en ik verkies zijn leuke verhalen boven mijn boek. Met in het vooruitzicht een alcoholvrije trip in een moslimland nemen we het er in het vliegtuig nog maar even van. Later zou blijken dat er op de boot volop alcohol te koop is. Als ik aan het eind van de live aboard de streepjes achter mijn naam afreken, glimlacht de altijd goedlachse kok van oor tot oor. Drink wijn.

Op het vliegveld in Dubai maakt een man, gehuld in een wit, wijd, lang gewaad met een tulband op zijn hoofd, een selfie. Althans zo lijkt het maar ik zie op zijn scherm dat hij mij ook in het vizier heeft. Een soort onbedoelde photobomb. Waar-om doet hij dit? Van Dubai door naar Male. Nog een stukje met de bus en dan lonkt het aantrekkelijke, azuurblauwe water. Lekker een dagje hangen onder een palm-boom op een comfortabel ligbed op het oog-verblindende, parelwitte strand. Zonnebrilletje op en een glas versgeperst vruchtensap met een rietje in de hand. De vakantie kan beginnen. Eerst omkleden en voor over mijn bikini kies ik een enkellange jurk, de schouders keurig bedekt met mouwtjes. Daar was grondig over nagedacht. Op het strand trek ik mijn jurk uit en loop samen met

de anderen het water in. Al gillend en schreeu-wend worden wij door een groep vrouwen en kinderen begroet. Echt gastvrij komt het niet over, eerder agressief. Het lijkt erop dat Wim wordt aangesproken. Vertwijfeld lopen we verder maar we worden achtervolgd door twee jongens. Ze wijzen ons op een bord: NO BIKINI’S. ‘We call the police and you go to jail’, zeggen ze. Hm…..kan dat niet aan het eind van de vakantie? Toch maar de zee uit want het voelt wel erg ongemakkelijk.

Mijn jurk maar weer aan en ik ga op een strand-bedje liggen. Ik vraag me af waarom een man wordt aangesproken als een vrouw iets doet wat niet mag? En waarom is alcohol in een mos-limland verboden terwijl meer dan de helft van de jongeren verslaafd schijnt te zijn aan brown sugar? Wat is eigenlijk de reden dat polygamie is toegestaan? Waarom mag een man wel met vier vrouwen tegelijkertijd getrouwd zijn en een vrouw niet met vier mannen? Waarom zijn de locals niet zuiniger op hun eiland en ligt er overal vuilnis, bouwafval en plastic? Hoe zit het met het effect dat El Niño heeft op de onderwaterwereld en tafelkoraallawines zoveel moois verwoesten? Denk na.

Een dag later gaan we met twee auto’s en een truck vol bagage naar de haven. In de auto is een plekje te kort. Een knappe jetskidude biedt uitkomst en pakt zijn scooter. Bert twijfelt geen moment en springt achterop. Toch jammer Bert: je had ook even kunnen vragen of ik misschien interesse had. Aangekomen in de haven wachten we in de stromende regen tot we de boot op kun-nen. Het achterdek is knus en geeft een gezellig woonkeukengevoel. Er hangen twee enorme ba-nanentrossen. De hutten zijn prima en vooral het schaduwrijke bovendek met heerlijke ligbedden ziet er aantrekkelijk uit. Een mooie plek om deze vakantie naast het duiken ook eens na te denken over de vraag hoe ik mijn op hol geslagen levens-kompas kan herijken. Eerst installeren in de hut, duikspullen op de Dhoni (= traditionele bijboot met dieselmotor) en gaan met die bana(a)n(en).

De eerste duik. We springen vanaf de Dhoni en ik ben meteen 50 bar lichter vanwege een blazende octopus. Mijn nieuwe, zorgvuldig met tandpasta

Liveaboard Malediven



gepoetste en bespuugde duikbril beslaat en de batterij van mijn duikcomputer is leeg. Goeie voorbereiding Inge. Gelukkig ben ik niet de enige hofleverancier van bloopers. Om mijn medereizigers niet in verle-genheid te brengen noem ik geen namen. Er is er een die, vlak voordat we het water ingaan, zijn trimvest aantrekt terwijl zijn ademautomaat niet op de fles is aangesloten. Niet heel handig met een negative entry. Of het buddypaar dat naar de verkeerde Dohni zwemt omdat die types op die andere (onze eigen) Dohni er wel heel woest uit-zien. Of hij die een nachtduik gaat maken van een uur terwijl zijn lamp maar dertig minuten brandt. Of wat dacht je van die ene die na een duik voor een kleine behoefte nog even het water inspringt, zijn zwembroek laat zakken om urinegeuren te voorkomen om vervolgens te constateren dat de onderwaterpaparazzi een veiligheidsstop maakt op een metertje of vier. Of die man op dat ligbedje met zijn e-reader. Nog voordat hij een swipebeweging maakt, valt hij standaard in slaap en verschijnt een ZZZzzzz-balloon op zijn scherm. Dag, na dag, na dag, na dag….Lach hard.

Windkracht 9 of windstil, hoge golven of een strakke zee, tropische regendagen of een zon-netje, grote of kleine vissen, goed of slecht zicht, dood of levend koraal, drift-, wrak-, stromings-, nacht-, diepe of ondiepe duiken: voor ieder wat wils. Ik vind het onderwaterleven eerlijk gezegd tegenvallen als het gaat om het zicht en de kwaliteit van het koraal. Gelukkig zijn er visjes. Zo laat een kleurrijke chirurgenvis zich kietelen in de door mij geproduceerde luchtbellen, zwemt hij (of zij) vliegensvlug langs mijn duikbril om daarna mijn toch al niet al te weelderige haardos aan te vallen. De vissen lijken hier veel minder schuw. Voor mij zijn de manta’s het hoogtepunt maar misschien omdat ik als enige de walvishaaien heb gemist. Wel meegedaan met de eerste poging ze te spotten maar massaal, als een waanzinnige,

achter zo’n beest aanzwemmen geeft me een op-gejaagd Lady Di gevoel. Ok, ik weet de walvishaai heeft hersenen zo groot als die van een garnaal maar toch…. wie zegt dat een garnaal niet kan denken of voelen? Nog even terugkomend op de manta’s, dat waren er niet twee, niet drie maar een stuk of vijftien. Een waanzinnig beeld. Zo gracieus alsof ze speciaal voor jou een dansvoor-stelling geven. En dan hebben ze ook nog zo’n schattig, blij, lief, lachend mondje. Duik diep.

Tijd om naar huis te gaan. Kom terug. Wat bete-kent dit als je op reis bent? Wat betekent dit als je iemand verliest? Confronterend om te ervaren hoe een verdrietige boodschap inslaat maar dat het allemaal ook gewoon weer verder gaat terwijl ik weet dat het leven van een ander stilstaat. Dus speciaal voor Aveline en in de geest van Griet de afsluiter. Alles gaat voorbij, niets gaat over maar het gaat wel verder.

Reis ver: ‘fill your life with experiences, not things. Have stories to tell, not stuff to show’.

Drink wijn: voor de gezelligheid of om te verdo-ven.

Denk na: ‘zolang je niet door het lot wordt ge-troffen is alles maakbaar, is alles een keuze. Niks is zeker, behalve de zekerheden waar je zelf aan vasthoudt’.

Lach hard: vooral om jezelf.

Duik diep: in je ziel en in die van anderen.

Kom terug: ‘ik denk dat je altijd makkelijker geluk-kig kan zijn met twee (al ben ik daar inmiddels niet meer helemaal zeker van, maar ik denk nog altijd iets meer van wel)’.

Inge van der Vaart

Foto’s: Patrick Stokhof de Jong


Freek’s natuurpaginaSierlijk & Slim

Octopussen veranderen voortdurend van vorm en kleur. Ze spuiten inkt, verdwijnen door spleetjes en proeven met hun zuignappen.

Toch lijken ze op mensen.

Je zit op de zeebodem, even voor de kust van het Indonesische eiland Lembeh. Het is niet diep, een meter of vijf, en er is vrij veel licht onder wa-ter. Zoals te verwachten in een tropisch gebied is het water warm. Om je heen overal rimpelingen van fijn zand.

Je ziet een grote schelp liggen. Misschien zit de maker er nog in, of anders heeft een heremiet-kreeft er onderdak gevonden. Uit nieuwgierig-heid keer je de schelp om. En dan: een rij zuignap-pen en een paar ogen. Een Octopus, om precies te zijn een kokosnootoctopus. Die verstopt zich graag in een lege kokosnoot in geval van nood – maar ook grote schelpen vervullen die functie.Met enkele zuignappen houdt het dier de beide helften van een mosselschelp vast. Je kijkt toe hoe hij ze laat vallen en zich opricht, alsof hij de situatie eens goed op wilt nemen.

Je blijft bewegingloos kijken. Even klautert hij uit de schelp. Zijn lijf is niet groter dan je duim, zijn tentakels zijn misschien wel drie keer zo lang. Scharrelend over de bodem verschiet de octopus van kleur: hij wordt net zo grijs als het zand.

Enkele armen spreidt hij uit over de zeebodem, de ander over de schelp. Met een enkele be-weging keert hij de schelp om en glijdt hij naar binnen.

Je besluit het dier niet meer te storen in zijn be-zigheden en wilt al wegzwemmen, maar dan valt je op dat er iets beweegt. Het dier heeft een straal water gespoten om zand onder de rand van de schelp te verwijderen. Er zit nu een kleine ruimte tussen de schelp en de zeebodem. Precies in die ruimte verschijnen de ogen weer.

Je komt naderbij en eventjes kijken jullie elkaar aan.

Van alle ongewervelde dieren lijken octopussen het meeste op ons. Vanwege de manier waarop ze je blik beantwoorden. Dat onderscheidt ze ook van veel gewervelde dieren; zo lijken de meeste vissen je niet aan te kijken. Maar ook vanwege hun behendigheid. Hun acht armen zijn uitgerust met honderden zuignappen, zodat ze voorwer-pen kunnen beetpakken. Ze openen schelpen, maken het filtersysteem van een aquarium on-klaar en draaien deksels van potten.

Dat onderscheidt ze weer van zoogdieren als dol-fijnen. Die zijn weliswaar intelligent, maar hebben hun bouw tegen. Een dolfijn krijgt niet snel een pot open.

Anderzijds zijn octopussen ook weer zo vreemd als een willekeurig ruimtewezen. Om te begin-nen hebben ze drie harten en is hun bloed blauw. Wanneer een octopus zich bedreigt voelt, spuit hij een inktwolk en gaat hij er bliksemsnel van-door.

Ze hebben geen botten. De enige harde delen van hun lichaam zijn hun mond, die lijkt op een snavel van een papegaai, en een kern van kraak-been rondom hun hersenen.

Hierdoor glippen ze door de kleinste spleten, wie ze in een aquarium wil houden, moet voorzorgs-maatregelen treffen.

Al hun zuignappen kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen en elke zuignap is bedekt met smaakreceptoren – alsof wij honderden tongen op ons lichaam zouden hebben.

Hun huid zit vol met lichtgevoelige cellen, en het bizarst van al…nee, laten we nog even wachten en kennis maken met een andere octopus.


Je staat in een kantoortje in het Natural History Museum in London. Voor je op een bureau ligt een lichtgekleurde fijnkorrelige steen. Naast je staat Jacob Vinther, een potige Deen met een rossige baard.

Hij wijst naar de steen. “Dat ding daar is de inkt-zak”, zegt Vinther, een expert in fossielen van ongewervelde dieren die is verbonden aan de University of Bristol. “Het is gewoon pigment, chemisch bewaarde melanine”.

Je buigt voorover om het beter te zien. In de steen staat onmiskenbaar de afdruk van een octopus. Hij is niet echt groot; bij leven was het dier misschien 25 centimeter lang. Je ziet waar de mantel zat – een soort zak die de kieuwen, drie harten en andere vitale organen bevat.

O ja, die donkere plek daar in het midden, dat is de inktzak. De tentakels hangen omlaag, slordig bij elkaar, en op elke zijn rijen cirkels te zien . “Die ronde dingetjes,” zegt Vinther, “dat zijn de zuig-nappen.”

Er zijn maar weinig fossielen van octopussen; die-ren met een week lijf laten meestal geen sporen na. Dit fossiel is zo’n negentig miljoen jaar oud en daarmee een van de oudst bekende octopussen.

Toen dit dier leefde zou het nog 25 miljoen jaar duren voor de dinosauriërs uitstierven.

Octopussen behoren tot de klasse der inktvis-sen, of Cephalopoda – letterlijk ‘koppotigen’ in het Grieks, een verwijzing naar hun bijzondere lichaamsbouw.

Hun armen zitten vast aan een kant van hun kop; hun ‘romp’, de zakvormige mantel zit aan de andere kant.

De Cephapoda zijn een van oudste klassen van zeeroofdieren.

Ze hebben zich ruim 500 miljoen jaar geleden ontwikkeld, lang voor het ontstaan van vissen. Als je 450 miljoen jaar terug in de tijd zou kunnen reizen, dan zou je enkele soorten treffen met een schelp, die behoorden tot de gevaarlijkste roof-dieren in de oceanen.

Sommige ervan waren reusachtig; zo was de schelp van Endoceras giganteum, vermoedelijk ruim vijf meter lang.

Tegenwoordig worden ruim 750 bekende soorten gerekend tot de klasse Cephalopoda. Behalve ongeveer driehonderd octopus soorten vallen hieronder diverse pijlinktvissen en zeekatten (die elk tien tentakels hebben) en enkele soorten nau-tilussen; eigenaardige, in schelpen levende dieren met negentig tentakels.

De moderne octopussen vormen een bont gezel-schap. Neem de reuzekraak: een groot exemplaar kan ruim honderd kilo zwaar worden, met armen van twee meter lang. Octopus wolfi is dan weer piepklein en weegt nog geen dertig gram.

Er zijn ook octopussen met een minuscule man-tel, maar met immens lange tentakels; andere zijn evenwichtiger gebouwd.

De meeste scharrelen rond op het koraal, in de modder of in het zand en zwemmen alleen als ze van A naar B moeten of als ze willen ontkomen aan een roofdier, maar er zijn ook enkele soorten die zich laten meevoeren met de zeestroming.

We zijn terug in Lembeh. Op deze zon- overgo-ten ochtend zwem je in ondiep water boven een koraalrif. Je gids gebaart dat hij een octopus heeft gezien. Een grote. Waar dan? Je kijkt rond, maar nergens een octopus.

Enkel rotsen, bedekt met koraal en sponzen in de fraaiste kleuren. Amba (de gids) blijft gebaren: grote octopus! Je ziet niets.


Hé wacht even, nog even kijken. Dat stuk donker fluweelachtig koraal daar… dat is helemaal geen koraal. Het is een grote blauwe octopus. Hoe kun je die nu over het hoofd zien?

Octopussen en zeekatten die in ondiepe wate-ren leven en overdag jagen, zijn meesters van de vermomming. Camouflage is uiteraard niet onge-bruikelijk in de dierenwereld.

Die oranje spons daar, dat is helemaal geen spons, maar een voelsprietvis, die rustig wacht op een voorbijzwemmend hapje. En dat blad dat bo-ven de zeebodem zweeft, dat is ook een vis. Kijk daar is nog een blad dat wegloopt over het zand van de zeebodem. Uh… dat is een écht blad! Een kreeft heeft het opgepakt een aan zijn schaal vastgemaakt.

Dat zeeanemoontje daar? Een naaktslak die een anemoon imiteert. En waar je maar kijkt, zie je dat het zand in beweging komt en rondloopt (krab-betjes met een zandkleurige schaal) of dat het ogenschijnlijk wegzwemt (zandkleurige platvis-sen).

Maar wat de camouflage-eigenschappen van octopussen en zeekatten (en in mindere mate pijlinktvissen) bijzonder maakt, is dat ze van gedaante kunnen verwisselen terwijl ze zich voortbewegen. Het ene moment lijken ze op koraal, het volgende op een kolonie algen en meteen daarna vallen ze samen met het zand op de zeebodem. Ze lijken hun huid te gebruiken om driedimensionale afbeeldingen te maken van voorwerpen in hun omgeving.

Hoe doen ze dat?

De camouflage van de octopus heeft drie belang-rijke elementen.

Ten eerste de kleur. Octopussen genereren kleur door middel van een systeem van pigmenten en reflectoren. De kleurpigmenten, vooral tinten als geel, bruin en rood, zitten in duizenden minuscu-le zakjes in de bovenste huidlaag. Gesloten zakjes zien eruit als minuscule spikkels. Om het pigment te tonen, trekt een octopus de spieren rondom de zak samen, waardoor deze openspringt.

Afhankelijk van welke zakken de octopus opent of sluit, vormt de huid bepaalde patronen, zoals

gekleurde banen, strepen of vlekken. De reflec-terende cellen zijn er in twee soorten. Het eerste type weerkaatst het licht dat invalt, zodat de huid wit oogt als het licht wit is, rood als het licht rood is enzovoorts. Het tweede type is te vergelijken met een levende zeepbel die verschillende kleu-ren laat zien, afhankelijk van de kijkrichting. De re-flectoren en pigmentorganen samen bieden een octopus de mogelijkheid een rijk kleurenpalet te laten zien.

Het tweede belangrijke element bij de camou-flage is de huidstructuur. Door specifieke spieren samen te trekken, kunnen octopussen hun huid laten veranderen van glad tot stekelig.

Het derde element is de lichaamshouding. En octopus kan meer of minder opvallen door zijn houding. Sommige octopussen rollen zich op en nemen de vorm aan van een stuk koraal; met slechts twee van hun armen kruipen ze langzaam over de zeebodem, alsof ze willen zeggen: nee, je kijkt niet naar mij, ik ben gewoon een steen.

Hoe komt het dat juist octopussen deze technie-ken tot in puntjes beheersen? Het korte antwoord luid; evolutie. In de loop van tientallen miljoenen jaren hadden dieren die beter zijn in het zich vermommen steeds meer kans om te ontkomen aan roofdieren en op die manier voor nageslacht te zorgen. En talrijke dieren (zoals palingen, dol-fijnen, bidsprinkhaankreeften, aalscholvers, veel soorten vis en zelfs andere octopussen) verschal-ken graag een octopus.

Omdat ze geen botten hebben zijn ze in zijn ge-heel eetbaar, een soort van zwemmende biefstuk.

Laten we het zenuwstelsel van de octopus eens nader bekijken.

Een gemiddelde poelslak heeft slechts tiendui-zend zenuwcellen (neuronen), een kreeft heeft er zo’n honderdduizend, springspinnen mis-schien zeshonderdduizend, bijen en kakkerlakken ongeveer een miljoen. Daarmee vergeleken valt het zenuwstelsel van de gewone octopus of kraak met zijn vijfhonderd miljoen neuronen in een heel andere categorie. In dit opzicht staan ze nog boven de rat (tweehonderd miljoen) en zit hij in de buurt van de kat (zo’n zevenhonderd miljoen).Bij de gewervelde dieren zitten de meeste neu-ronen in het hoofd, terwijl twee derde van de


neuronen van een octopus in zijn tentakels zit. Een zenuwstelsel vereist veel energie. Een dier ontwikkeld alleen een groot zenuwstelsel als de baten groter zijn dan de kosten..

Bioloog en octopusexpert Peter Godfrey-Smith wijst op een combinatie van factoren die het complexe zenuwstelsel van een octopus moeten verklaren.

Ten eerste zijn lichaam. Een zenuwstelsel evo-lueert bij soorten tenslotte gelijk met het hele lichaam, en dat van de octopussen is buitenge-woon complex uitgevallen. Een octopus kan zijn armen in elke richting bewegen en uitstrekken, en is daarbij niet afhankelijk van schouders, el-lebogen of polsen. Hierdoor kan hij zich in alle richtingen en in allerlei vormen voortbewegen. Bovendien kunnen alle armen onafhankelijk van elkaar iets anders doen.

Een jagende octopus biedt een indrukwekkend schouwspel. Zo kan hij al zijn tentakels uitgestrekt over de zeebodem bewegen, waarbij elke arm weer andere gaten en spleten onderzoekt. Als één arm een garnaal verrast, kunnen twee andere het diertje vangen. Verder kan hij veel zintuigelijke informatie in zich opnemen via zijn zuignappen, waarmee hij tast en proeft.

Hij voelt de zwaartekracht door zijn evenwichts-organen (statocysten). Zijn ogen zijn uiterst geavanceerd, En dan is er dus de mogelijkheid tot het snel veranderen van kleur en textuur.Bovendien leven veel octopussen in een ruimte-lijk complexe omgeving – ze moeten zien te navi-geren op, rondom en tussen koraalriffen. Omdat ze geen pantser hebben, moeten ze waakzaam zijn voor roofdieren. Mocht de camouflage niet af-doende zijn geweest, dan moeten ze weten waar ze zich kunnen verschuilen.

Ten slotte zijn octopussen snelle, wendbare ja-gers, die een breed gamma aan dieren vangen en eten, van oesters en krabben tot vis. Mede dankzij al deze factoren – geen botten, complexiteit van de leefomgeving, een divers dieet, de noodzaak om roofdieren uit de weg te gaan – hebben ze zich ontwikkeld tot zulke intelligente dieren, ver-moed Godfrey-Smith.

Laten we nog één keer gaan duiken. Het begint nu te schemeren in Lembeh. Voor je zwemmen

twee visjes zij aan zij, ze zijn aan het paaien. Een grote heremietkreeft komt voorbij met zijn geleende huisje. En daar zit op een rotsblok, een kleine octopus.

Het diertje zet zich in beweging. Op het ene moment lijkt hij te zweven als een achtarmige yogi. Het volgende moment lijkt hij te glijden, dan weer krabbelt hij over de rotsen. Maar je kunt eigenlijk niet zeggen of hij zich nu voorttrekt met zijn armen aan de voorkant of zich voortduwt met zijn achterste armen. Terwijl hij heuvelafwaarts verder gaat, vindt een van zijn tentakelseen klein gat, en arm n arm verdwijnt het hele dier erin. Hij is weg. Of nee, niet helemaal. Het puntje van een arm piept weer naar buiten, tast in het rond, grijpt wat steentjes en legt ze op de ingang van het gat.

Mooi zo. Die is dicht. Veilig voor de nacht.

Bron: National Geographic November 2016Auteur: Olivia JudsonFoto’s: Wikipedia



Procedureuitlenenmateriaal

Voorde1*cursistenvanDeWalviskanmateriaaluitgeleendwordent.b.vdeopleiding.Voordituitlenenhebbenwedeonderstaandeprocedureontwikkeld:

Lenenvanmateriaal:

è 1*Cursistenmogenvanafhetbeginvandeopleidinggratisgebruikmakenvanmateriaalgedurendedeopleiding.

è Lenenbijdemateriaalmeester,uitsluitendnanoterenindeuitleenmapophetformulier;“VerhuurDuikmateriaal”(zieookhandboekVeiligheid).

è Bij(uit)lenenvanspullengoedhetmateriaalcontrolerenopschadeengoedewerking.è Nahetbehalenvanhet1*duikdiplomaheeftdecursistnogéénmaandomzelfde

duikuitrustingtecomplementeren.Binnendezemaanddienthetmateriaalingeleverdteworden.

è Uiterlijkop1julidienenallematerialenweerteruginhetclubhuistezijn.è Indienduidelijkisdathetbehalenvanditdiplomabinnendebeoogdeopleidingstijdniet

wordtgehaald(uitvalvandeopleiding,nietmedischgoedgekeurd,etc)dienthetmateriaalterstondtewordeningeleverd.

è Lenenvanhetmateriaaltegeneenborgvanmax€50,=Directengepasttevoldoenbijuitleen.

è Lenenvanmateriaalgebeurtmetinachtnemingvanderegelsvangoedhuismeesterschapwaaronder;#Naelkeduikwordendematerialenthuisafgespoeldenvoordroginggoeduitgehangen.#Materialenwordendroogopgeslagen,trimvestenleegvanwater.

Vooruitleenvanmateriaalgeldt:

#Trimvest€5,=perweekofdeeldaarvan(uitgezonderdkennismakingsduiken)#Automatenset€5.=perweekofdeeldaarvan(uitgezonderdkennismakingsduiken)#Persluchtfles€5,=perweekofdeeldaarvan(uitgezonderdkennismakingsduiken)#Uitleenuitsluitendaangebrevetteerdeofalsintroductieviainstructeur.

Inleverenvanmateriaal:

è Demateriaalmeesterneemtdespulleninontvangstenboektdezeweerbinnen.è Demateriaalmeesterdraagtzorgvoorhetterugstortenvandeborgviadepenningmeester.è Niettijdiginleverenvanhetmateriaalkost€5,=perweek,teverminderenvandeborg.è Decursistiszelfverantwoordelijkvoorhettijdiginleverenvanhetmateriaal.è Schadeaanmaterialendiezijnontstaandoorhetnietnavolgenvandezeregelsworden

gerepareerd,kostenhiervoorvallenvoorcursist.

Hetzelfstandiggaanduikengebruikmakendvanhetmateriaalzonderduikdiplomaisniettoegestaan!



Gefeliciteerd

Jarigen:

Februari04 Jertha Brouns

Maart09 Cor v.d. Poll12 Jennifer Goedhart15 Rob Daub16 Carla Luth19 Timo v.d. Werf25 Erik v.d. Toorn Vrijthoff26 Piet de Groen

April02 Wim Aafjes02 Guus Klitsie03 Sander v.d. Weide04 Johannes v.d. Laan24 Ruud Vroom

Mei04 Ab Ras04 Inge v.d. Vaart05 Roy Smith15 Freek Stokhof de Jong24 Deanne de Boer24 Nanna van Duuren29 Ton Raaymakers

Nieuwe leden:

Miranda Mos (Open Water diver)Oscar Somsen (Adv. Open Water diver)

Opgezegd:

René GlandorffGianda MellemaJoey Post


Wintertijd

Nog een paar duikjes en voor de meeste mensen gaan de duikspullen weer in de schuur.Het water wordt te koud en het verkleden te nat. Voor diegenen met een droogpak wordt dit mo-ment tot het uiterste uitgesteld, totdat ook zij de brui eraan geven. Slechts een kleine groep gek-ken blijft het hele jaar door duiken.

Maar wat voor leven is er buiten het duiken? Blijven we nu met z’n allen thuis op de bank zit-ten, zwaar in mineur met onze vinnen aan koffie drinkend uit de welbekende thermosfles?

Welnee, er is leven na de duik!

Op de club is er natuurlijk iedere donderdag de gezellige clubavond. En waarschijnlijk worden er ook wel wat filmavonden georganiseerd.

In januari natuurlijk de Nieuwjaars duik en de altijd gezellige nieuwjaarsreceptie, in februari de ledenwerving, de Duikvaker enzovoort.

Al met al voldoende reden om je ook buiten het water bezig te houden.

Maar ook buiten de club valt er van alles te doen met onze hobby. Zo ben ik vorig jaar met mijn zoontje naar de Hortus in Leiden geweest voor een expositie over het onderwaterleven onder andere in Nederland.

Ook zijn er diverse fototentoonstellingen over de Nederlandse natuur boven en onder water. Als je dat zo bekijkt, ontdek je dat Nederland wel een heel mooi land is. Iets wat we nog weleens verge-ten.

En, mocht dat alles je niet veel interesseren, kijk dan op onze website. We hebben altijd de foto’s nog!

Wim Tijsterman

Overdenkingen

Foto: Marlène


Manta’s in de Malediven

Manta’s hebben voor mij iets magisch. Ze intrigeren me. Ze stonden al een tijdje op mijn verlanglijstje en dit jaar kon dat item afgestreept worden.

Bij aankomst in Malé werden wij door onze agent opgewacht en naar het hotel gebracht waar wij 1 nacht hebben vertoefd. Gezamenlijk gegeten op het strand en gezwommen in de zee, waar 2 dames uit onze groep na een verkwikkend duikje en zich van geen kwaad bewust een reprimande kregen van een paar volledig gesluierde dames omdat er een bikiniverbod op dat gedeelte van het strand bleek te gelden.

De volgende ochtend kwam de regen met bak-ken uit de lucht! Ook dit waren The True Maldives! We werden in etappes in een busje naar de haven gebracht waar de Dinasha al lag te wachten om aan te kunnen meren. Dit werd echter bemoeilijkt door de wind en een boot die nog een paar live-aboardgangers op de kade moest zien te krijgen.

Aan boord van de Dinasha vond iedereen snel zijn plek. We werden hartelijk welkom geheten door Bas en de crew en we zijn de hele reis flink in de watten gelegd. Het eten was heerlijk, de sfeer helemaal goed, het weer was wisselvallig waardoor ik afwisselend van het zonnedek naar

Twee jaar geleden, tijdens een liveaboard in Egypte, ontstond het plan om met onze duikver-eniging een liveaboard in de Malediven te gaan maken. Er werd druk gespaard, gezocht naar een goede boot en ik organiseerde een info-avond in ons clubhuis waar alle geinteresseerden aan Bas en Saskia van The True Maldives hun vragen konden stellen. Aan het eind van de avond ging ik met een lijst namen naar huis en hadden we de boot vol!

Op 7 oktober jl. vlogen we o.a. met de A380 van Emirates via Dubai naar Malé. We werden aan-genaam verrast door de stewardess die kwam melden dat wij een heerlijke taart aangeboden kregen. Daar stond ik dan als volleerd stewardess in de pantry de taart aan te snijden, waarna Je-roen hem verdeelde over onze groep.


Het duiken was geweldig doordat we met de boot verschillende duikstekken op het Zuid Ari Atol aandeden. Helaas heb ik , met tranen in mijn ogen, moeten constateren dat El Nino, het opwar-men van het water, een desastreuze invloed heeft gehad op de prachtige koralen die er eens zijn ge-weest. Ik wil niet te dramatisch klinken maar het is wel iets waar ik zeker even bij stil wil staan.

Terug naar de manta’s…

Ik had gelijk bij de checkduik al geluk. Manta Point (Lankan Finolhu), tja, daar verwacht je ook wel manta’s. We gingen met de groep rond een poetsstation liggen waar de manta’s, als we maz-zel hadden, hun rondjes zwommen om schoon-

gemaakt te worden door tientallen poetsvisjes. Nadat er een paar “vliegdekschepen” aange-zweeft kwamen, volgden er meer. We hadden zeker 12 manta’s om ons heen. Ik kon naar huis!

O nee, er stond ook nog een nachtduik met manta’s bij Maayafushi op het programma. Ik had voordat ik op reis ging wat hints en tips gevraagd voor het fotograferen tijdens een nachtduik. Goed voorbereid het water in (dacht ik) maakte ik zelf de fout om de beschermdop van 1 van mijn flitsers niet goed vast te schroeven, waardoor ik de rest van de vakantie moest improviseren met 1 flitser.

Maar wat een belevenis is dat, een nachtduik met manta’s die in jouw licht over je heen zweven op zoek naar het plankton wat zich vormt in alle lichtschijnsels van de duikers die in een kring zit-ten en omhoog schijnen. Het gaf een buitenaards gevoel.

de kajuit liep , van een schommelende dhoni (bij-boot waar de duikspullen opblijven) in het rustge-vende water plonsde, van een krakend bed na het ontwaken (Goedemorgen! Koffie, thee, briefing!!) op het achtersteven van de boot ging zitten waar ik ademloos de opgaande zon bekeek.


Mijn laatste duik van de vakantie was de meest gedenkwaardige voor mij. Een manta draaide zich in mijn richting en kwam recht op me af! En niet alleen deze maar 15 andere manta’s volgden. Mijn duikbuddy heeft mij horen lachen van geluk. Ik wist niet waar ik moest kijken, laat staan fotogra-feren! Eenmaal boven water aangekomen, was ik sprakeloos van hetgeen ik had gezien. Dit was meer dan waar ik op gehoopt had.

Voor een impressie van onze duiken met manta’s kijk je naar de korte film Diving with Manta Rays op YouTube die Jeroen heeft gemaakt.https://www.youtube.com/watch?v=u7tdROf3Ip8

Marlène Albrecht-Terpstra

Drie en een half jaar!

Dat is de tijd waarin ik de redactie van Duikma-gazine de Walvis met veel plezier heb versterkt. Maar… per 1 maart 2017 leg ik mijn taak als redactielid neer en zal Jos Vork mijn plek over-nemen.

Dat betekent dat dit clubblad mijn laatst ont-worpen clubblad is. Mogelijk gaat het volgende clubblad er heel anders uitzien, misschien blijft het huidige format wel gehandhaafd, dat is een taak die de nieuwe redactie op zich gaat nemen en waarvan jullie bij de volgende uitgave het resultaat gaan zien.

Wat ga ik doen? Ik ga me onder andere storten op nieuwe uitdagingen, waaronder het Nederlands Kampioenschap Onderwaterfotografie!

Een kleine terugblik leert mij dat er veel, heel veel dingen zijn gebeurd en dat de tijd niet stil is blij-ven staan. Ik heb genoten van alle verhalen van

clubleden over de meest uiteenlopende onder-werpen en heb een traan weggepinkt bij som-mige artikelen. Ik vond het ontzettend leuk om de layout van het clubblad te ontwerpen, het was voor mij een goede oefening en het contact met de drukker vond ik leerzaam en leuk. De redactie-avonden waren ook gezellig, met koffie, koek en gekwebbel.

Ik zou iedereen mee willen geven om vooral door te blijven gaan met het schrijven van mooie verhalen, hoe kort of lang ook, desnoods gesouf-fleerd door één van de redactieleden, zodat ons clubblad altijd gevuld is met de ideeën van de clubleden. Omlijst dit met een paar mooie foto’s (daar hebben we er nooit genoeg van), beeld spreekt toch altijd heel veel mensen aan, zeker als ze zelf op de foto staan!

Ik wens de nieuwe redactie heel veel succes en zie uit naar het volgende clubblad!

Marlène

Foto’s: Marlène


Nieuwjaarsduik 1 januari 2017

Foto’s: Hortence van Leeuwen


Uit het Noord-Hollands Dagblad 2-2-2017 (ingestuurd door Jelmer de Vries)

Jaargang 46 | nummer 1 | februari 2017Jaargang 46 | nummer 1 | februari 2017

Documents

WALVIS...Look-a-likes Rubettes 16 Bretagne 17 Duiken in het Sloterparkbad 21 Van het Cleanteam 22 Schoonmaakrooster 22 Liveaboard Malediven 23 Freek’s natuurpagina 26 Procedure uitlenen