54
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 1 ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Κανένα μέλος μιας κοινωνίας, έχει το δικαίωμα να διδάξει οιοδήποτε δόγμα, αντίθετο με το τι πιστεύει η κοινωνία ότι είναι αληθές. JOHNSON Samuel [1709-1784] ‘’London’’.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

  • Upload
    others

  • View
    0

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 1

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Κανένα μέλος μιας κοινωνίας, έχει το δικαίωμα να διδάξει οιοδήποτε

δόγμα, αντίθετο με το τι πιστεύει η κοινωνία ότι είναι αληθές.

JOHNSON Samuel [1709-1784] ‘’London’’.

Page 2: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 2

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ

Στη μνήμη του Αριστοτέλη

και του υιού του Αλέξανδρου Ωνάση.

Για τις υπηρεσίες που πρόσφερε και εξακολουθεί να παρέχει, το Ίδρυμα τους σε όλο τον ελληνικό λαό, στην υγεία και στον πολιτισμό, χωρίς διακρίσεις.

Page 3: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 3

Αβάνα, 4 Αυγούστου 2007

Αγαπητέ Κύριε Παπαδημητρίου,

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υποβλήθηκα σε στεφανιαιογραφία στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, που αναγνωρίζεται διεθνώς σαν ένα από τα πλέον διακεκριμένα επιστημονικά κέντρα, της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός μου, Δρ. Αθανάσιος Μαγγίνας, ήταν φυσικό να με ρωτούσε πως αισθανόμουνα. Του απάντησα τότε: Ντροπή!…

Παρ’ ότι παρακολουθούσα στο μόνιτορ την εξέλιξη της εξέτασης, αντιλήφθηκα τη δικαιολογημένη του έκπληξη, από την απρόσμενη απάντησή μου και έσπευσα να του εξηγήσω: «Για τον Αριστοτέλη Ωνάση, μέχρι σήμερα είπα, με ευθύνη των αιρετών αρχόντων μας, δεν υπήρχε, κάποιο σύμβολο ηθικής επιδοκιμασίας, όπως ονομασία δρόμου, πλατείας, ή ό,τι άλλο, ως ανταπόδοση τιμή. Και μάλιστα μετά το μυστηριώδες δυστύχημα, του γενναιόψυχου πιλότου Αλέξανδρου και της κατάρρευσης μέχρι θανάτου του Αριστοτέλη. Εκτός τούτου τα ονόματα και μόνο των Ωνάσηδων, φέρνουν τη σφραγίδα της τραγωδίας της ελληνικής αρχαιολατρείας. Και της «ολυμπιακής» καταξίωσης, των θαυμάτων και της τόλμης, του κατατρεγμένου ανά τη γη, Ελληνισμού της Διασποράς. Η μικροψυχία της συμπλεγματικής συμπεριφοράς και η αγνωμοσύνη, δεν ταίριαξαν ποτέ στο λαό των Ελλήνων, παρά τις συνεχείς δοκιμασίες του. Τούτο είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο!! Όταν σπούδαζα στην Κοπεγχάγη και διαπίστωνα ότι κάποιοι συμφοιτητές μου, απρόβλεπτα για μένα, δε γνώριζαν προς μεγάλη μου έκπληξή, ουσιώδεις πληροφορίες για το μέγα φιλόσοφο Αριστοτέλη, γνώριζαν πολλά όμως για την ξακουστή ναυτιλία της Ελλάδας. Το όνομα του μέγα Αριστοτέλη, συνδέονταν συνειρμικά και άμεσα με τον Αριστοτέλη Ωνάση, όνομα που τους ήταν γνωστό, γιατί ήταν ξακουστός σαν ένας κορυφαίος πλοιοκτήτης και κοσμοπολίτης Έλληνας.

Έτσι γίνονται αντιληπτοί οι δύο λόγοι, για τους οποίους αφιερώνω στη μνήμη του Αριστοτέλη και Αλέξανδρου Ωνάση, το κείμενο του βιβλίου που ολοκλήρωσα εν μέρει, εδώ στην Αβάνα. Πρόκειται να δημοσιοποιηθεί προσεχώς, με θέμα την Επικοινωνία εφ’ όλης της ύλης, με διδαχές από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πιστέψτε με, η αφιέρωση του βιβλίου μου, υπήρξε πατριωτικό βάρος στη συνείδησή μου, χρόνια τώρα, γιατί δεν την είχα πραγματοποιήσει. Αποτελεί μία ελαχιστότατη πράξη αναγνώρισης μιας ηθικής οφειλής, ενός Έλληνα απλού πολίτη, ανάμεσα στις τόσες άλλες χιλιάδες, που ευεργετήθηκαν από τη φιλάνθρωπη δράση, του ιδρύματος των Ωνάσηδων. Ενός τεράστιου κοινωφελούς έργου που πραγματώθηκε από τους τρεις αφοσιωμένους, στενούς συνεργάτες του Αριστοτέλη Ωνάση.

Με φιλικά αισθήματα

Ηλίας Μαλτέζος Κύριο

Αντώνιο Παπαδημητρίου Πρόεδρο του Ιδρύματος Alexander S. Onassis Public Benefit Foundation Λεωφόρος Αμαλίας 56 Αθήνα

Page 4: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 4

Προλεγόμενα

ΟΛΗ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ. Ήμουνα τριάντα ενός χρονών, όταν τοποθετήθηκα το 1976 στην πρεσβεία μας,

στην άλλοτε Τσεχοσλοβακία. Μέχρι τότε, είχα σχηματίσει μια γενική μονοσήμαντη ιδέα, για την έννοια της στρατηγικής, της εξωτερικής πολιτικής, από την προηγούμενη τριετή υπηρεσία μου στην Κεντρική υπηρεσία, του υπουργείου Εξωτερικών. Η καθημερινότητα της ζωής μου στην Πράγα τα τρία χρόνια που ακολούθησαν, με δίδαξαν πολλά για τη γεωπολιτική στρουκτούρα, της σημασίας των συνασπισμών, αναφορικά με την έννοια της στρατηγικής της ηγεμονίας. Δε μου ήταν δύσκολο ν’ αντιληφθώ τη διαφορά ή την απόσταση αν θέλετε, που σηματοδοτείται, μεταξύ της γνώσης που προσφέρει το βιβλίο και της πεζής καθημερινής πραγματικότητας. Εκείνης που βιώνει ο καθένας λεπτό προς λεπτό στο ίδιο περιβάλλον. Φυσικά η αντίληψη διαφοροποιείται και εξαρτάται ανάλογα με την κριτική ικανότητα εκάστου, της πρόσληψης και αφομοίωσης.

Ένα πολυδιάστατο ερώτημα, μου έθεταν επανειλημμένα Τσέχοι φίλοι,

αντιφρονούντες. Εκείνοι που δεν υπολόγιζαν την εκεί κρατούσα βίαιη αστυνομοκρατία. Θα υφίσταντο αστυνομικές ανακρίσεις σε βάρος τους, επειδή οι ίδιοι συγχρωτίζονταν με ένα νατοϊκό Δυτικό διπλωμάτη, εν δυνάμει κατάσκοπο. Το ερώτημα ήταν ένα στερεότυπο: Μέχρι πότε θα διαρκούσε στην Τσεχοσλοβακία, το μονολιθικό κομμουνιστικό καθεστώς, του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Τότε εγώ τους απαντούσα: Ιστορικά οι ηγεμονίες των πολιτικών συστημάτων ή αυτοκατάρρευσαν ή έπεσαν από επαναστάσεις ή διαλύθηκαν από νικηφόρες ξένες εισβολές. Τα πολιτικά συστήματα, όταν δεν προσαρμόζονται στις πολιτικές μεταβολές, που απαιτούνται από τις κοινωνικές ανάγκες, πάσχουν βιολογικά. Τρικλίζουν βρυχώνται, καταπιέζουν και τελικά ‘’ απολαμβάνουν’’, το δικό τους «θάνατο». Ιστορικά τούτο είναι ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο. Έτσι δε θα χρειάζονταν ένας θεωρητικός πατέρας της γεωπολιτικής, ο Ράτσελ, να υποστηρίξει ότι το κράτος λειτουργεί και υφίσταται, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός.

Οι ιδέες μόνο που εκφράζουν τις κοινά αποδεκτές και προαιώνιες ανθρώπινες

αξίες, είναι άυλες. Και για το λόγο τούτο επιζούν και είναι αιώνιες. Από την Πράγα έφυγα με πολλές απορίες. Δυο απ’ αυτές ήταν γιατί το Γ’ Ράιχ δεν κατέστρεψε το εβραϊκό νεκροταφείο και τη Συναγωγή της Πράγας. Διότι αποτελούν εξέχοντα ιστορικά μνημεία του εβραϊσμού, τεράστιας πολιτιστικής σημασίας. Επίσης απόρησα γιατί το κομμουνιστικό καθεστώς, δεν απομάκρυνε τα βασιλικά στέμματα και ό,τι άλλο θύμιζε το «φαύλο» ιστορικό παρελθόν, της αστικής ολιγαρχίας. Τούτο έρχονταν σε φαινομενική αντινομία, σύμφωνα με τις διατυμπανισμένες δοξασίες των κομμουνιστών, αναφορικά με το ιστορικό παρελθόν της χώρας. Πως μπορούσε το καθεστώς να φλυαρεί ακατάσχετα για ανέφικτους στόχους, υποβιβάζοντας με μια άθλια προπαγανδιστική μηχανή ‘’τρόμου’’, την κοινή νοημοσύνη; Γιατί το αστυνομικό κράτος, αδυνατούσε να καταργούσε τον ‘’αμερικανισμό’’, που είχε εισβάλει με τα υλικά και άυλα προϊόντα του;

Η μετάθεσή μου στη θέση του προξένου στην Αδριανούπολη, το 1979, με έφερε

δίπλα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το λίκνο του γένους, τη Μητέρα Εκκλησία του Ορθόδοξου Κόσμου. Στα τεσσεράμισι χρόνια που ακολούθησαν, έζησα στην Τουρκία από κοντά, το «λαϊκό» - σουνιτικό Ισλάμ, και την τότε εισβολή του ΔΝΤ, μέσα σε ένα

Page 5: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 5

εθνοφυλετικό μωσαϊκό. Θυμάμαι ότι για όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα, ήταν υποχρεωτικό να αναγράφονταν η τιμή αγοράς, δίπλα στην τιμή πώλησης. Την εποχή εκείνη, στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, δέσποζαν οι προσωπικότητες του Ντεμιρέλ και του Ετζεβίτ μέχρι το Σεπτέμβριο 1980. Οπότε στη συνέχεια ο στρατηγός Εβρέν, εκφραστής του στρατοκρατούμενου ‘’Βαθέως Κράτους’’, επέβαλε στρατιωτικό καθεστώς. Με ένα πανομοιότυπο τρόπο, που γνώρισα πρώτο ’’χέρι’’. Γιατί τον έζησα υποχρεωτικά, έγκλειστος στο προξενείο, επειδή μου απαγορεύθηκε η έξοδος, με ένα άρμα μεταφοράς προσωπικού έξω από το κτίριο του προξενείου. Ένας Τούρκος στρατονόμος, προστέθηκε στον αστυνομικό της σκοπιάς του προξενείου. Η τηλεφωνική σύνδεση μου, κόπηκε. Μου επετράπη μόνο να λάβω δύο τηλεφωνήματα από την πρεσβεία μας στην Άγκυρα, που προφανώς ήθελε να γνωρίζει τα περιφερειακά συμβαίνοντα. Τα δύο ελληνικά πραξικοπήματα [ Ν. Ντερτιλή. Παπαδόπουλου - Φ. Γκιζίκη] δεν μεταχειρίστηκαν το ίδιο τους Τούρκους, εξ όσον αναζήτησα να πληροφορηθώ τότε. Για τον τηλεφωνικό αποκλεισμό είχα ήδη εμπειρία από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο με τον Αττίλα Ι. Τότε κράτησα τη μόνη ανοικτή επί ώρες, τηλεφωνική γραμμή, από την Κρυπτογραφική υπηρεσία του ΥΠΕΞ με τον αείμνηστο συνάδελφο Μανώλη Καλαμίδα στην πρεσβεία μας στη Λευκωσία.

Οι Τούρκοι προσφέρθηκαν[12-9-1980], να μετέφεραν με ασθενοφόρο τους, την

καρκινοπαθή στο τελευταίο στάδιο μητέρα μου και τον τυφλό και κατάκοιτο πατέρα μου, στην Ε/Τ Μεθόριο, χωρίς όμως τη συνοδεία μου. Οι γονείς μου, βετεράνοι σε ασύγκριτα πιο δυσμενείς συνθήκες, απέρριψαν την προσφορά μιας τέτοιας περιπέτειας, χαμογελώντας με σημασία. Οι Τούρκοι φυσικά δε γνώριζαν ότι ο πατέρας μου είχε συλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του Ηρακλείου. Και ότι συγκαταλέγονταν[ 48ος] στη λίστα των 62 μαρτύρων εκτελεσθέντων από τους ναζί. Επίσης ότι η μητέρα μου είχε συλληφθεί εκβιαστικά, για να έβγαινε ο πατέρας μου, από τους κρυψώνες του στα βουνά της Κρήτης. Οι Ιταλοί δεν εκτέλεσαν την μητέρα μου που οπλοφορούσε, γιατί ήταν έγκυος στην αδελφή μου. Για εμένα η τουρκική στρατιωτική επέμβαση δεν ήταν κάτι νέο. Την ίδια εμπειρία απεκόμισα και από στο ‘’δικό’’ μας απριλιανό πραξικόπημα. Τούτο συνέβηκε, κατά τη διάρκεια της έφεδρης στρατιωτικής μου θητείας, επειδή η μονάδα που υπηρετούσα, ‘’βγήκε’’ στους δρόμους των Αθηνών.

Ο αρχηγός των Τούρκων «Ισλαμιστών», Ερμπακάν, θεωρούνταν τότε μια γραφική

«φιγούρα» και τίποτε το σοβαρό. Χάρις στον σπουδαίο τότε και ιστορικά κορυφαίο πρέσβη μας στην Άγκυρα, αείμνηστο Γ. Παπούλια, μου δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία. Να μάθω πρώτο χέρι ταξιδεύοντας και να βιώνω ταυτόχρονα, τις ιδιοτυπίες και την πολυμορφικότητα, των εθνοτικοκοινωνικών διαστρωματώσεων. Και ιδίως των συσχετισμών τους, με την τουρκική πολιτική στρατηγική. Της συγκεκριμένης κατάστασης, που κατά τη γνώμη μου, κανένα βιβλίο δεν μπορεί να αποτυπώσει. με Οι συνοριακοί Τούρκοι στρατιωτικοί φρίκη θυμάμαι, πως τεστάριζαν τα ελληνικά ναρκοπέδια. Έστελναν όπως πληροφορήθηκα τότε [1979], ανυποψίαστους Πακιστανούς λαθρομετανάστες, για να περνούσαν μέσα από απαγορευμένες συνοριακές ζώνες. Με νοερό μειδίαμα ακόμα και σήμερα, υποδέχομαι την ανάμνηση, τι συνέβαινε δίπλα στη συνοριακή πυραμίδα 5, της οριογραμμής του Έβρου. Όταν το περίπολο των στρατευμένων παιδιών του ελληνικού λαού, με ‘’μαγκιά’’, σκούνταγαν το διασταυρούμενο τουρκικό περίπολο. Ήταν μια χειρονομία ‘’αγκωνιάς’’, που συμβόλιζε εν τοις πράγμασι, ότι δεν προτιθέμεθα να παραχωρήσουμε ‘’ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ’’. Συγχαρητήρια στον τότε ταγματάρχη πεζικού Γιαννακά, όπου κι αν βρίσκεται σήμερα, που πληκτρολογώ τούτες τις γραμμές… για το υψηλό φρόνημα που ενέπνεε στους οπλίτες του. Σε αυτόν θα πρόσθετα για τις ίδιες αρετές, τον φίλο μου, τότε λοχαγό πυροβολικού και σήμερα αντιστράτηγο ε. α. Παναγιώτη Κασσέρη, όπως και του στρατηγούς Ε Πετίνη, Ν Μπαλτά και Γ. Τσουμή, Δρακάκη, που γνώρισα από την κοινή μας υπηρεσία στην Ε/Τ Μεθόριο.

Page 6: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 6

Οι βιωματικές πολυσήμαντες εμπειρίες μου, από την υπηρεσία μου στην Τουρκία, με δίδαξαν ότι το μόνο που σέβεται η τουρκική ηγεσία είναι ο… μωσαϊκός νόμος. Της ανταπόδοσης και του αντίποινου, που μπορεί να λειτουργήσουν ‘’αλά τούρκα’’. Δηλαδή εύσχημα μεν, αλλά με εκβιαστική υστεροβουλία… γεμάτη ‘’σερμπέτια’’, χαμόγελα και υποκριτικούς, χαριεντισμούς συγκατάβασης. Είναι οι μόνες κυρώσεις που συγκρατούν την κεμαλο-οθωμανική παράκρουση, του απολεσθέντος μεγαλείου της βίαιης εκμετάλλευσης των λαών, από την τουρκική θηριωδία της τρομοκρατικής επικυριαρχίας του εξισλαμισμού.

Το 1983 μετακινήθηκα στη θέση του γενικού προξένου στα Ιεροσόλυμα, όπου

υπηρέτησα για μία σχεδόν εξαετία μέχρι και το 1989. Εκεί στην Αγία Πόλη, συνάντησα συμπυκνωμένα και τραγικά όλα τα γεγονότα, που θα επιθυμούσε ένας διπλωματικός να του τύχουν, σ’ όλη τη σταδιοδρομία του. Έζησα την κάθε μέρα μέσα σε ένα καλειδοσκόπιο, που η γνώση διαδέχονταν την πλάνη. Πολύτιμους αρωγούς και ‘’δασκάλους’’ στο πολύμοχθο έργο μου, είχα τον Παλαιστίνιο ηγέτη Καρίμ Χάλαφ, τους αδελφούς Δαυίδ και Γιάννη Τλήλ και τους Μακαριστούς: Αρχιεπίσκοπο Θαβωρίου Δανιήλ, τον μιτροφόρο- πνευματικό Θεοδόσιο, της Ι.Μ. Μονής Βηθανίας και τον πνευματικό- ηγούμενο της Ι.Μ. του Αγίου Σάββα, Σεραφείμ.

Βίωσα κοινωνικές αντιθέσεις, πολιτικές και εκκλησιολογικές ίντριγκες, υπέφερα

από τις άδικες συγκρούσεις και τις δολοφονίες φίλων μου, δοκιμάσθηκα από την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των αμάχων υπερηλίκων και των παιδιών και την δόλια ασυνέπεια… σε όλα τα επίπεδα. Στα Ιεροσόλυμα, εκτός των τειχών του ρεαλιστικού ανθρώπινου ‘’πεπερασμένου’’, ανακαλύπτεται μια ελεύθερη στην πρόσβαση κλίμακα υπέρβασης, εκεί όπου στέκεται ο βράχος του Γολγοθά, του Θεανθρώπου Σωτήρα και του ενταφιασμού των τύψεων μας. Η ζωή στα Ιεροσόλυμα δεν είναι παρά μια συνεχής πορεία προς το Γολγοθά της καταρράκωσης, των ηθικών ανασχέσεων. Εκείνης όλων των δοκιμασιών που διαφορετικά ο καθένας από μας επιλέγει, ότι του αξίζει να υποστεί.

Τα Ινστιτούτα Στρατηγικής του εβραϊκού πανεπιστημίου Ιεροσολύμων, με

βοήθησαν να παρακολουθήσω τις αξιόλογες εργασίες τους. Έτσι ‘’ξεκλείδωσα’’, για μια ακόμη φορά, την προκύπτουσα διάσταση, μεταξύ θεωρίας και πράξης. Αλλά κυρίως να διερευνούσα το ‘’χάσμα’’, μεταξύ της γνώσης και της άγνοιας, στο πεδίο της παραπληροφόρησης. Και έτσι άρχισα να συλλέγω στοιχεία για τη συγγραφή κάποτε του βιβλίου μου ’’ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ’’, που είχα από τότε αποφασίσει ότι κάποια ημέρα θα έγραφα. Από το Ισραήλ αναχώρησα με πολλές σκέψεις που θάπρεπε στην πορεία του χρόνου να διερευνούσα για να έδινα απαντήσεις. Διότι ο ‘’αντισημιτισμός’’ είναι ένα πελώριο ζήτημα, που δεν είναι δυνατόν να ‘’ποδοσφαιροποιούνταν’’. Για παράδειγμα πως θα αντιμετωπίζονταν η δημογραφική ανισομέρεια με τους Παλαιστινίους, επειδή η ψαλίδα των γεννήσεων άνοιγε επικίνδυνα, σε βάρος των Ισραηλινών. Και για το λόγο που οι Ισραηλινοί με τη στάση τους, προς τον κατεχόμενο με τη δύναμη των όπλων παλαιστινιακό λαό, δεν στάθμιζαν το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι υπονόμευαν παγκόσμιες ανθρωπιστικές αρχές. Αλλά κυρίως τις ηθικές αρχές της θρησκευτικότητας τους, που συνιστά τη συσπείρωση της κρατικής τους οντότητας. Έκτιζαν λοιπόν μια μη βιώσιμη, έωλη ειρήνη, που θεμελιώνονταν στην υπεροπτική δύναμη της λόγχης και στο μίσος των δυο επόμενων τουλάχιστον, γενεών.

Μετά την επιστροφή μου στην Κεντρική υπηρεσία, είχα την ευκαιρία να

υπηρετήσω εκτός από τη διεύθυνση που διαχειρίζονταν τις διμερείς οικονομικές σχέσεις, στη διεύθυνση των εκκλησιαστικών υποθέσεων και μετέπειτα σα διευθύνων, στη διεύθυνση των τηλεπικοινωνιών. Τότε συνδέθηκα με στενή φιλία με τον αείμνηστο πρέσβη- ιστορικό συγγραφέα, Γεώργιο Κλαδάκη. Το ίδιο συνέβηκε και με τον συνεργάτη

Page 7: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 7

μου τον προγραμματιστή Δημήτρη Αλιάγα. Ο οποίος υπήρξε ‘’πατέρας του ΚΛΕΙΤΟΣ΄΄[ του κρυπτογραφικού συστήματος του ΥΠΕΞ], που πήρε την κωδική ονομασία από το όνομα του φυσικού του πατέρα, ‘’τιμής ένεκεν’’.

Ο Αλιάγας με το μισθό μόνο του δημοσίου, χωρίς πρόσθετες υπερωρίες και

‘’κρυφές’’ αμοιβές από απόρρητους ειδικούς λογαριασμούς. Όπως και δημοσιοποιήθηκε μεταχρονισμένα, μετά 18 χρόνια, ότι συνέβαινε με τα πριμ παραγωγικότητας των υπαλλήλων, του υπερχρεωμένου ΟΣΕ. Επειδή κατά κανόνα, τα μεγάλα έργα και οι ευεργεσίες στην Ελλάδα, καταχωνιάζονται στη λήθη. ‘Όταν δεν εξυπηρετούν σκοπούμενες δημόσιες σχέσεις’’. Ή την αναγκαστική δημοσιοποίηση, της επιβράβευσης του ευεργέτη. Οφείλω να καταθέσω σαν ο πλέον αρμόδιος, ότι ο Αλιάγας, συνταξιούχος πλέον- για να μην παρεξηγούμουνα-, προσέφερε ένα ανεκτίμητο έργο στις κωδικοποιήσεις, των πλέον σημαντικών απορρήτων επικοινωνιών, της Ελλάδας. Τούτο το έργο του, έργο και όραμα ζωής, θα αντέξει στο χρόνο, όσο και αν δεχθεί επίθεση, από τα δυνητικά αντικρουόμενα συμφέροντα των ‘’μνηστήρων- εταιρειών’’. Για συμβουλές που δε χρειάζονταν, για λογισμικό που ήδη υπάρχει και για προμήθεια ηλεκτρονικού υλικού, που ίσως θα αποθηκεύονταν άσκοπα, σε καιρούς χαλεπούς. Ο Αλιάγας πέραν της εξασφάλισης του εθνικού ‘’στεγανού’’, του συστήματος επικοινωνιών, το κόστος της δουλειάς του γλύτωσε το ελληνικό Δημόσιο πολλά εκατομμύρια. Και ο Αλιάγας; Έφυγε μετατεθείς και ούτε μία ηθική ικανοποίηση. Ούτε κάν μία εύφημη μνεία, τριών γραμμών, όταν τέτοια χαρτιά εκδίδονται στο ΥΠΕΞ, με πληθωριστικούς ρυθμούς. Περί του παρασκήνιου του ‘’Κλείτος’’ και του COURTESY, θα μιλήσω στο βιβλίο μου’’35 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ’’. Επειδή διατέλεσα υπεύθυνος έργου του ευρωπαϊκού προγράμματος της ‘’Τηλεματικής’’, που αναβάθμισε τις κρυπτοεπικοινωνίες του ΥΠΕΞ, από τη δεκαετία του 1950 στο 2050, χάρις στις ικανότητες και το μόχθο, μιας μικρής ομάδας ’’πιονέρων’’, τεχνικών του υπουργείου Εξωτερικών. Στη συνέχεια υπηρέτησα στη διεύθυνση για τις χώρες, της Άπω Ανατολής. Αισθάνθηκα πολύ άνετα που θα υπηρετούσα (σχεδόν μια συνεχόμενη επταετία) στην Αθήνα. Γιατί έτσι περισυνέλεξα και συνένωσα τα κομμάτια των περιόδων, της προηγούμενης διπλωματικής ζωής μου.

Πάντα από την αρχή της σταδιοδρομίας μου πίστευα, ότι η συνεχής υπηρεσία στο

εξωτερικό των διπλωματικών, μετά από δύο συνεχόμενα πόστα χάριν της καλύτερης ποιότητας ζωής ή της αποταμίευσης, βλάπτει. Σε «ξεκόβει» και σε «καταντά άλλο ένα, Ρωμαίο λεγεωνάριο», με δυνατότητα να κυκλοφορείς μερσεντές αφορολόγητη, όταν δε διαθέτεις άλλες εμπειρίες ή ικανότητες. Όσες με άλλα λόγια, εξασφαλίζονται με την επίπονη έρευνα και μελέτη, του εκασταχού πολιτικού περιβάλλοντος και όχι από τις ανούσιες κοινωνικές συναναστροφές. Ο κακώς εννοούμενος από τους μη γνωρίζοντες της ‘’καλοπέρασης’’, τελικά σε απομακρύνει από την ελληνική πραγματικότητα, ιδίως στα πόστα της Εσπερίας, όπου ποτέ δεν υπηρέτησα.

Το 1996 μετατέθηκα στην Αδελαΐδα της Ν. Αυστραλίας, όπου άσκησα τα

καθήκοντα μου μέχρι το 2002, κοντά έξι χρόνια. Η εμπειρία μου εκεί ήταν συγκλονιστική, όσον αφορούσε το «μεγάλο παιγνίδι», της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή της συνυπαρξιακής δογματικής της ανεκτικότητας στην ετερότητα και της συνύπαρξης του ψηφιδωτού των εθνοτικών διαφορών. Εκεί, όντας μέλος δύο ινστιτούτων, μπήκα στον πειρασμό να διερευνήσω τις παραμέτρους, της επικοινωνίας των δογμάτων και του πολυπολιτιστικού πειράματος.

Στην πανέμορφη Αδελαΐδα, με τους φιλόξενους ομογενείς φίλους μου σα

συμπαραστάτες, ξεκίνησα να ταξινομώ τις γραμμένες ήδη εργασίες μου, σε διάφορα θέματα. Τότε μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων μου για την ηλεκτρονική διδασκαλία των ελληνικών και της δημιουργίας πολιτιστικού αρχείου. Προχώρησα επίσης να δημοσιογραφώ, χάριν των αποδήμων και της ομογένειας και να κάνω ραδιοφωνικές παραγωγές, για ελληνικά πολιτιστικά θέματα.

Page 8: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 8

Στις πρωτοβουλίες των προσπαθειών μου, είχα την αμέριστη συνδρομή του τότε

επισκόπου Αριανζού και σήμερα μητροπολίτη Προικονήσων Ιωσήφ, και του επισκόπου Χριστιανουπόλεως και σήμερα μητροπολίτη Πειραιώς, Σεραφείμ. Επίσης των ομογενών Γιώργου Γκαγκάνη, Διαμαντή Σιόπολου, Νίκου Κυριακάκη, Στέλιου Γεροβασίλη, Σταμάτη Πούλου, Γιάννη Αθανασιάδη, αείμνηστου Κώστα Πολίτη και του Δρ Γεωργίου Φραντζή, του πανεπιστημίου του Flinders της Ν. Αυστραλίας. Ο τελευταίος υπερασπίζεται επάξια, την ελληνική πολιτιστική πνευματική συνεισφορά, στον αυστραλιανό πολυπολιτισμό .

Το 2002 επέστρεψα στην Κεντρική Υπηρεσία, αφού είχα αρνηθεί τη μετάθεσή μου,

στη θέση του γενικού προξένου στη Μαριούπολη. Η μετάθεση δεν ήταν σύννομη, και πρόδινε μόνο τις διαθέσεις της πολιτικής ιεραρχίας στο πρόσωπο μου. Δεν επρόκειτο για δυσμενή μεταχείριση, αλλά εγώ θα την χαρακτήριζα υπηρεσιακό διωγμό. Γιατί στρέφονταν εμφανώς κατά της υπηρεσιακής μου αξιοπρέπειας. Επειδή με την υπηρεσιακή μου στάση, πάντα υποστήριξα ότι ο διπλωμάτης μπορεί να μην έχει πολιτική βούληση, γιατί δεν είναι αιρετός. Πλην όμως νομιμοποιείται να υπερασπίζει τεκμηριωμένα την άποψη του. Όσο κι αν δεν είναι προσαρμόσιμη, στα άνωθεν ‘’κελεύσματα’’. Για την άρνηση μου που δε διετύπωσα εγγράφως, επισήμανα προφορικά, ότι ήμουν ο μόνος στην αρχαιότητα της επετηρίδας, που δεν είχε υπηρετήσει ποτέ σε πόστο A’ κατηγορίας.

Στο βιβλίο μου ‘’35 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ’’ που θα αναρτηθεί

προσεχώς, απογράφω τους δικαστικούς αγώνες μου. Όλοι είχαν μόνιμη επωδό τη δικαίωση μου, αλλά και τη μη εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων. Πρέπει επι τέλους να άνοιγε ένας δημόσιος διάλογος για τα αίτια της ελληνικής διπλωματικής δυσπραγίας. Πρέπει να εκτεθούν τα στοιχεία που κατατρέχουν τη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής. Οι μυστικές επαφές και οι απόρρητες ενέργειες και δαπάνες, όταν δε θίγουν τα μη προσχηματικά ‘’εθνικά συμφέροντα’’, οφείλουν να υπόκεινται σε θεσμοθετημένο εμπιστευτικό έλεγχο. Στις αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω την καχεξία της γεωπολιτικής κατανόησης. Επίσης θα επιχειρήσω να προβάλλονταν η ανεπάρκεια του μηχανισμού του επιτελικού σχεδιασμού, και των φακέλων εργασίας, καθόσον αφορά τα εναλλακτικά σενάρια.

Ακόμα και η λέξη ‘’γεωπολιτική’’ στην Ελλάδα ήταν σχεδόν άγνωστη, πριν τη

δεκαετία του1990.[Το πρώτο ,ένα είδος εύχρηστο εξειδικευμένο λεξικό, κυκλοφόρησε στην Αυστραλία το 1994, σε ‘’αλμυρή’’ συγκριτικά τιμή, για το μέγεθος και τη θεματολογία του]. Επιθυμώ να συμβάλλω στο σχηματισμό μιας εναργούς εικόνας που θα αφορά τη διπλωματική καριέρα, χρήσιμης στους μελλοντικούς διπλωμάτες. Και στους ενδιαφερόμενους για το μέλλον της πατρίδας. Θα παραθέσω αδιάσειστα ντοκουμέντα- μακράν του ‘’κιτρινισμού’’- προς άρση οιασδήποτε αμφισβήτησης. Ήδη στο βιβλίο, που άρχισα την ανάρτηση του με τον τίτλο’’ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ’’, αναφέρομαι έμμεσα πλην όμως με κριτική διάθεση, στα της ελληνικής εξωτερικής στρατηγικής.

Το 2002 τοποθετήθηκα, για δεύτερη φορά στη σταδιοδρομία μου, στη Διεύθυνση

των Θρησκευτικών και Εκκλησιαστικών Υποθέσεων. Για μένα ήταν τιμή και χαρά να συνυπηρετήσω με τον πρέσβυ, γενικό διευθυντή της Ε’ Γενικής Δ/νσης, Παναγιώτη Καρακάση. Ο ίδιος με τον αείμνηστο πρέσβη Γεώργιο Κλαδάκη και Δημήτρη Αλιάγα, ‘’πατέρα’’ του Συστήματος ΄΄ΚΛΕΙΤΟΣ΄΄, υπήρξαν οι μεγαλύτερες για μένα, ιστορικές μορφές, ανιδιοτελούς εργασιομανίας, ήθους και αξίας, που γνώρισα σε όλη τη σταδιοδρομία μου. Επίσης ο σύμβουλος της Ε 5 διεύθυνσης του ΥΠΕΞ, Σταύρος Νάκος, υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης, με την απύθμενη ποσότητα των γνώσεων και την εμβέλεια του ορθολογισμού του.

Page 9: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 9

Μετά τέσσερα χρόνια τοποθετήθηκα το 2006 πρέσβης στην Κούβα, όπου άρχισα να ολοκληρώνω τη συγγραφή του βιβλίου τούτου. Η ’’πίεση’’, του οφθαλμίατρου φίλου μου Ηρακλειώτη καθηγητή, Γ. Ασλανίδη[emmetropia Mediterranean eye institute], αποδείχθηκε παραπάνω από παραγωγική. Το γιατρό φίλο μου θαυμάζω, γιατί μεταξύ των άλλων αρετών του και των υψηλής περιωπής επιστημονικών ερευνών του, διαθέτει τεράστια ποιοτική- πολιτική, οξυδέρκεια. Για εμένα είναι απόλαυση να παρακολουθώ την αριστοτέλεια-καρτεσιανή, λογική τεκμηρίωση της πολιτικής σκέψης του.

Ένα έχω μόνο να πω στο σημείο τούτο. Όλη η Κούβα είναι ένα απέραντο

εργαστήρι κοινωνιολογικής και στρατηγικής πρακτικής έρευνας, των ιδεοπολιτικών μετασχηματισμών της μετασοβιετικής περιόδου, υπό τη σκιά του Γκουαντάναμο.

Τις ‘’ελεύθερες’’ ώρες για να ξεσκάω, άρχισα παράλληλα να γράφω το βιβλίο «Η

Κούβα χωρίς Μύθους». Το χρωστούσα στον εαυτό μου, γιατί και εγώ κατά καιρούς είχα πέσει ‘’θύμα’’ των πολλών κουβανικών μύθων… που σε παγιδεύουν όταν ζεις εκτός της Κούβας. Σε τελική ανάλυση αποδείχθηκε, ότι η πραγματικότητα δεν είχε ούτε καν σοβαροφάνεια, για το συμπαθή κουβανικό λαό. Η αστυνομικός Μαρία Δήμα προσφέρθηκε πρόθυμα να πληκτρολογούσε και τα δύο βιβλία τις ώρες της σχόλης της, γιατί όπως μου είπε την ενδιέφεραν τα περιεχόμενά τους.

Εν τέλει ολοκλήρωσα το πόνημα της έρευνας μου τον Οκτώβριο του 2010 στην

Αθήνα. Γιατί η συγγραφή και η τεκμηρίωση του βιβλίου, είναι ένα συναρπαστικό και τόσο ευχάριστο, νοηματοδοτικό ταξίδι… Παρακαλάς να μην τελειώσει, μέχρι το επόμενο ‘’δρομολόγιο’’, που είναι η συγγραφή της συλλογής των στοιχείων, του επομένου θέματος. Εκείνου που εσύ επιλέγεις να συνταξιδέψει με τις σκέψεις και τους προβληματικούς στοχασμούς σου. Έχοντας μόνες αποσκευές την αυτογνωσία της ενδοσκόπησής σου και ιμάντες ασφάλειας, τις καταβολές από τα πρότερα παθήματα σου… Εξακολουθώ και σήμερα ακόμη να προβληματίζομαι, γιατί δεν αναλύθηκαν παντοιοτρόπως, τα αμερικανικά Δόγματα σε συσχετισμό με τις ολοένα και περισσότερο, θρησκειακές εμπλοκές στη στρατηγική. Τούτος ήταν ο κύριος λόγος που υποκίνησε τη συγγραφή μου. Τρέφω την ελπίδα ότι έστω και οι ελάχιστοι που θα ενδιαφέρονταν, θα μπορούσαν να πληροφορούνταν τεκμηριωμένα, χρήσιμα στοιχεία. Για ένα ζήτημα που θάπρεπε να είχε απασχολήσει σοβαρά την ελληνική στρατηγική ανάλυση. Είναι το ίδιο σημαντικό, να μελετάς το φίλο σύμμαχο σου, τον ‘’άλλο σύμμαχο’’ σου, όσο και τον υποβλέποντα αντίπαλό σου, εν δυνάμει ‘’εχθρό’’ σου. Είναι εξαιρετικά σημαντικό, να σχηματίζονταν μια ευρεία κοινή άποψη, για το πως ακριβώς λειτουργούν τα δόγματα που χτίζουν την Παγκόσμια Ηγεμονία, του Διεθνούς Συστήματος. Ποιες παράμετροι υποβοηθούν το ευρύ μη ειδικό κοινό, για την κατανόηση των Διεθνών Σχέσεων. Πως λειτουργούν οι συνιστώσες της γεωπολιτικής στρατηγικής, εντός του κύκλου της διεθνούς διπλωματίας και των συγκαλυμμένων δράσεων των Μυστικών Υπηρεσιών. Με ποιόν υπολογισμό αθροίζονται, οι επιπτώσεις των διεθνών συγκυριών, στο περίγραμμα του επιτελικού σχεδιασμού, της εθνικής εξωτερικής στρατηγικής. Και σε ποιο βαθμό επιλέγονται και από ποιους, οι

Page 10: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 10

εφαρμογές των διακρατικών σχέσεων, με γνώμονα το εφικτό. Πως αποδυναμώνεται το ηθικό κύρος της ηγεμονίας, όταν με τη βία των όπλων, περιφρονείται ή επιλέγεται η στάθμιση της επιρροής του Διεθνούς Δικαίου και δεν επιβάλλεται η Διεθνής Νομιμότητα, που διέπεται από τις στρατηγικές σκοπιμότητες της Ηγεμονίας.

Ηλίας Α. Μαλτέζος. Αβάνα 2008. Αθήνα 2010.

Page 11: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 11

ΤΟΜΟΣ Α’

Α. ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΓΕΩΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ.

‘’ Ένας τρόπος για να διερευνάται ο λόγος, μπορεί να λεχθεί, ότι είναι ένα

σταθερό στρατήγημα, της κάλυψης της γυμνότητας’’.

PINTER Harold [The Homecoming].

Το λήμμα στρατηγική, στο ερμηνευτικό – ετυμολογικό λεξικό, εννοιολογείται ότι είναι «το σύνολο

συντονισμένων ενεργειών και χειρισμών, που κατευθύνονται προς για την επίτευξη του στόχου». Ο προσδιορισμός του περιεχομένου της έννοιας «στρατηγική», ενίοτε ταυτίζει τη στρατηγική με την τακτική. Το γεγονός όμως τούτο, δε συμβαίνει εξ ορισμού. Και τούτο γιατί η τακτική, εννοιολογικά, σημαίνει τον τρόπο ενέργειας που, στον στρατιωτικό – πολιτικό τομέα, αφορά τον τρόπο της διεύθυνσης, των υπό εξέλιξη επιχειρήσεων.

Ο ορισμός της στρατηγικής πρόβαλλε μια

αδιαμφισβήτητη θέση, που διατύπωσε ο Γάλλος θεωρητικός και στρατηγός Antoine H. Jomini (1836). Ο τελευταίος επιδόθηκε στη μελέτη των ναπολεόντειων πολέμων. Τούτο εμφανίσθηκε στο έργο του για την ακριβή τέχνη του πολέμου. Μια άλλη ενδιαφέρουσα σχολή στρατηγικής λογικής, υποστήριξε τη διαφοροποίηση της στρατηγικής από την τακτική, ως εξής :

Η στρατηγική φέρνει τον εχθρό στο πεδίο της

μάχης και η τακτική είναι το μέσον, δια του οποίου επιτυγχάνεται η ήττα του. Δηλαδή, στην ουσία, η τακτική είναι εφαρμογή και προσαρμογή των εξελικτικών φάσεων. Όλων εκείνων που προσδιορίζει ο σχεδιασμός του στρατηγικού πλάνου. Εν προκειμένω, υπεισέρχονται δύο νέοι βασικοί συντελεστές της διαμόρφωσης του σχεδιασμού της στρατηγικής. Ο ένας συντελεστής είναι το CONCEPT και ο άλλος το στρατήγημα. Οι συντελεστές θεμελιώνουν και δομούν εκείνες τις προϋποθέσεις που αναπτύσσοντας τις δυναμικές τους, καταλήγουν στις παρεχόμενες δυνατότητες των στρατηγικών εφαρμογών. Όσες προεπιλεγήκανε για την εκπλήρωση των στρατηγικών στόχων, μέσα από μια διαδικασία στρατηγικών εφαρμογών, που συνολικά εκφράζονται από την τακτική.

Το CONCEPT.

Figure 1 Baron Antoine-Henri de Jomini

Page 12: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 12

Η αναζήτηση των αρχών που συνδέουν και διέπουν τη στρατηγική σκέψη – λογική, συνιστά το στρατηγικό CONCEPT. Δηλαδή το σχεδιασμό της εφικτής δέσμης, των στρατηγικών στόχων. Η δογματική τεκμηρίωση του σχεδιασμού, απαιτεί μία σειρά ενεργειών και διερευνητικών διεργασιών αναφορικά με τις συγκυρίες εντός του χωροχρόνου, έχοντας αναγκαστικό παρονομαστή, τις πιθανολογούμενες ανατροπές. Επίσης οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψη τους απρόβλεπτους παράγοντες, σε συνδυασμό με την ανάλυση της δύναμης, παίρνοντας σα βάση τις ψυχολογικές συνισταμένες, της κοινής γνώμης. Επίσης ο σχεδιασμός – CONCEPT σταθμίζει τον υπολογισμό του κινδύνου, τις προθέσεις του αντιπάλου, την αξιολόγηση της εκπομπής σημάτων, την εξουδετέρωση των σημειούμενων αδυναμιών, εκ της νοθευμένης «ομοφωνίας» κλπ. NO 002

Ο σχεδιασμός της στρατηγικής, καθορίζει τη μορφή του CONCEPT και την

εξελικτική του πορεία, προς την πιθανολογούμενη μετάλλαξη του. Εκείνη που θα είχε σαν αποτέλεσμα, την αποδοχή της δογματικής του υπόστασης. Η συγκεκριμένη διαδικασία έδωσε βασικές στρατηγικές αρχές, κατά την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας.

Ο Θουκυδίδης, η μεγαλύτερη μορφή στρατηγιστή της

Δύσης, μνημονεύει πληθώρα στοιχείων, που μπορεί η χρήση τους να θεμελιώσει, σύγχρονα στρατηγικά CONCEPT. Ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τσου «Sun Tzu », την ίδια περίπου εποχή, αρχές του 500 π. Χ. στην Κίνα, έθεσε 13 χρηστικές αρχές – δογματισμούς σαν προαπαιτούμενα, για τη σύνθεση του στρατηγικού σχεδιασμού. ΝΟ 003 ΚΑΙ ΟΟ4

Το CONCEPT του Σουντσουνισμού, όπως αναλύεται μέσα από τις 13 αρχές του, κατά

ορισμένους μελετητές της στρατηγικής, εφαρμόσθηκε και στη σύγχρονη εποχή. Τούτο συνέβηκε στην «πολιτικό-οικονομική επίθεση», του ρεïγκανισμού επί προεδρίας του Ρόναλντ Ρέιγκαν, τη δεκαετία του 1980. Στο στρατιωτικό τομέα, οι αρχές του σχεδιασμού, όσες κρίθηκαν ότι στοιχειοθετούσαν, αξονικά, το CONCEPT, έφθασαν τα 115 αξιώματα, επί της εποχής του Ναπολέοντα. Αλλά θα έπρεπε να επισημανθεί, ότι ο αριθμός των αρχών του στρατηγικού σχεδιασμού – CONCEPT δεν είναι σταθερός ή ομόφωνα αποδεκτός, όσον αφορά, κυρίως, την ανάπτυξη της σύγχρονης στρατηγικής.

Ο διάσημος θεωρητικός της στρατηγικής του πολέμου, Καρλ φον Κλαούσεβιτς (Carl von Klausewitz). ΝΟ 005

Υπήρξε ένας αδιαμφισβήτητος κορυφαίος μελετητής των ναπολεόντειων πολέμων. Το έργο του προσέφερε (1832) μεγάλη υπηρεσία στη στρατηγική λογική, με τη διάδοση της πραγματείας του «Περί Πολέμου». Οι ερμηνευτές των ιδεών του Κλαούσεβιτς, θεώρησαν ότι η συντριβή του αντιπάλου, πληρούσε την έννοια της τελειωτικής νίκης. Με το σκεπτικό

Page 13: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 13

τούτο, οι μελετητές απέδωσαν υπέρμετρη σημασία στην έκβαση της μάχης, με αποτέλεσμα όμως να προκαλούσαν, μία παραγωγική ωστόσο, αντιγνωμία.

Δηλαδή ορισμένοι υποκίνησαν τη δραστηριοποίηση άλλων στρατηγικών

μελετητών, οι οποίοι υποστήριξαν την αρχή, της «Έμμεσης Στρατηγικής Προσέγγισης». Εκείνης που θα επέφερε τη νίκη, με έμμεσες τακτικές μεθοδεύσεις. Χωρίς να εξαντλούνταν η ωμή βία της σύγκρουσης. Η εν προκειμένω θεώρηση, δε θα έπρεπε να θεωρηθεί επιπόλαια, σα μια νεότευκτη «στρατηγική αίρεση». Γιατί φαινομενικά μόνο υποστηρίζει ότι παρακάμπτει τη βία. Αφού η ίδια δογματική θεώρηση, χρησιμοποιεί ορισμένες κωδικοποιημένες Αρχές. Εκείνες που επιτρέπουν τις ψυχολογικές επιχειρήσεις και τα όχι πάντα, αναίμακτα στρατηγήματα. Όλα όσα υπαγορεύονται από την εφαρμοζόμενη κατά περίσταση, επικοινωνιακή στρατηγική, που δε θα χαρακτηρίζονταν για την ΄΄ αθωότητα ΄΄ της.

Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός. Εκείνος που συνιστά το CONCEPT της κάθε στρατηγικής, καταρτίζεται

σύμφωνα με τις κοινά αποδεκτές στρατηγικές αρχές. Και κυρίως από την ad hoc προσθήκη, επιλεγμένων δεδομένων, που έχουν αξιολογηθεί προηγουμένως, κατάλληλα. Ανάλογα με τις συγκυρίες του χωροχρόνου. Στα επιτελεία όπου καταστρώνουν τις μελέτες των αναλυτικών δεδομένων, του στρατηγικού σχεδιασμού, συμμετέχουν εξειδικευμένοι εμπειρογνώμονες, διαφόρων επιστημονικών κλάδων, που αποκαλούνται στρατηγιστές.

Οι στρατηγιστές είναι εξουσιοδοτημένοι με αρμοδιότητες, που κατευθύνουν

τις διερευνητικές διεργασίες, εκείνες οι οποίες, a priori, απαιτούνται για την σύνθεση των στρατηγημάτων. Το στρατήγημα, stricto sensu, είναι προϊόν στρατηγικής ευφυΐας. Παρ’ ότι επικράτησε στην κοινή αντίληψη ότι το στρατήγημα θεωρείται σαν τέχνασμα, που αποσκοπεί στην πανούργα εξαπάτηση του αντιπάλου. ΄Ενα πασίγνωστο παράδειγμα στρατηγήματος που διαπλέκει τη στρατηγική ευφυΐα, είναι το τέχνασμα της εκπομπής παραπλανητικών σημάτων. Ιστορικό παράδειγμα του συνδυασμού της μυστικής δράσης, με την ψυχολογική επιχείρηση και την καταδρομική ενέργεια, αποτελεί ο ‘’Δούρειος ΄Ιππος’’, της ομηρικής Ιλιάδας. ΝΟ 006

Η επεξεργασία της κατάστρωσης των στρατηγημάτων, προαπαιτεί την

ταξινόμηση, κλιμάκωση, στάθμιση και αξιολόγηση, διαφορετικών συγκλινουσών και φυγόκεντρων, προϋποθέσεων. Πρωταρχικά θα πρέπει να εξετασθεί a priori, η

Page 14: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 14

δυνατότητα και η ικανότητα, της εγγυημένης απόδοσης των στρατηγιστών. Ο Γερμανός διάσημος στρατηγιστής της εποχής λίγο πριν τον Α΄ Π. Πόλεμο, ΄Αλφρεντ φον Σλήφεν (Alfred von Schlieffen), υποστήριξε ότι : «΄Ενας στρατηγικός νους γεννιέται, δε γίνεται». Η εν λόγω άποψη δεν αντέχει στην κριτική, στην οποία εκ των πραγμάτων υπόκειται η στρατηγική, διαχρονικά. Γιατί το συγκεκριμένο dictum, δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη εποχή.

Η επανάσταση της πληροφορικής του 20ου αιώνα. Θεωρήθηκε εξ ίσου αν όχι υπέρτερη

της βιομηχανικής επανάστασης. Διότι διάψευσε την αφορισμό του Γερμανού, ιστορικά αποδεκτού για την αξία του, στρατηγιστή Σλήφεν. Οι στρατηγιστές των νέων πραγματικοτήτων, της σύγχρονης εποχής, εξειδικεύονται μέσα από τα εργαστήρια της επιστημονικής έρευνας, Τούτη διεξάγεται έντονα και αδιάκοπα, από τις θεωρητικές και θετικές επιστήμες. Υπάρχουν ίσως πολλοί, που θα υποστήριζαν εύκολα την άποψη του Σλήφεν. Ότι οι στρατηγιστές γεννιούνται, επικαλούμενοι διάφορες ιστορικές μορφές στρατηγιστών. Από τον Κύρο, τον Μ. Αλέξανδρο, που εισήγαγε πρώτος διάφορες στρατηγικές μεθοδεύσεις, τον Αννίβα, ως μέγα τακτικιστή, τους μελετητές της στρατιωτικής θεωρίας βυζαντινούς αυτοκράτορες (έργα των οποίων η «Στρατηγική» το 578 μ. Χ. του Μαυρίκιου και η «Τακτική» το 900 μ. Χ. του Λέοντα VI του Σοφού) κλπ.

Οι σύγχρονοι στρατηγιστές. Ανάμεσα τους συγκαταλέγονται, ακαδημαϊκοί, καθηγητές, στρατιωτικοί,

εκκλησιαστικοί, διπλωμάτες, εμπειρογνώμονες σε ετερόκλητους τομείς κλπ. Όλοι τους καμιά φορά, αντιμετωπίζουν μια «ρετσινιά», που εύκολα τους προσάπτεται, αν και όχι πάντα άδικα. Ότι δρώντας εντός των Δεξαμενών Σκέψης, ή ανεξάρτητα από τις ίδιες, στρατεύονται υπέρ του ενός ή του άλλου σκοπού. Έτσι εικάζεται ότι στερούνται, εξ ορισμού, της πολυδιαφημισμένης σύγκλισης της αλήθειας, σα βάση της «αντικειμενικότητας». Η συγκεκριμένη τοποθέτηση πάσχει από το γεγονός, ότι αντικρούεται από την επιστημολογία.

Δηλαδή εκείνο το είδος της φιλοσοφίας των επιστημών, που δεν είναι άλλο

τι από την κριτική μελέτη, των υποθέσεων και των Αρχών της κάθε επιστήμης. Είναι γεγονός ότι οι στρατηγιστές οφείλουν να κινούνται αναγκαστικά, κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας των στρατηγημάτων, εντός ενός πεδίου εικονικής πραγματικότητας. Η τελευταία χρησιμοποιεί τις προσομοιώσεις, προκειμένου να προσεγγίσει με ακρίβεια την εκτέλεση, σε ένα υποθετικό σενάριο ή τις εναλλαγές

Page 15: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 15

του. Εκείνου που θα εξελιχθεί στη συνέχεια στρατηγικά. Με τη βαθμιαία και προοδευτική κατεύθυνση, των εφαρμογών αναγκαίων τακτικών χειρισμών, προς την εκπλήρωση των στρατηγικών στόχων. Οι χειρισμοί βέβαια υπόκεινται εναρμονισμένα, σύμφωνα με τις προϋπολογισθείσες, λογιστικές προϋποθέσεις.

Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που οι φερόμενοι ΄΄ πλασματικοί

στρατηγιστές’’, στερούνται των απαραιτήτων προσόντων και αυτοσχεδιάζουν. Όλοι τούτο συγκροτούν τον εσμό, των ευνοιοκρατιών, αναξιοκρατιών, αριβιστών κλπ, που αυτοδιαφημίζουν την ικανότητα τους, για την κατάστρωση μιας εικονικής πραγματικότητας. Δηλαδή των αποτελεσματικών πρόσφορων σεναρίων, που μπορεί να εναλλαχθούν. Η λαϊκή αντίληψη σε όλους τούτους, τους ονοματίζει με το προσωνύμιο, των «μαθητευομένων μάγων». Διότι πρέπει να διακριθεί η αξία της σώφρονος τακτικής, από την απαξία του ‘’φιγουρατζή’’ τακτικιστή.

Μ’ άλλα λόγια κατηγοριοποιούνται από

την κοινή γνώμη, όσοι επιχειρούν να αυτοσχεδιάσουν χωρίς την απαιτούμενη γνώση, προσώπων, πραγμάτων, καταστάσεων, αποτελεσμάτων κλπ. Στις εν προκειμένω δηλαδή περιπτώσεις, οι στρατηγιστές στερούνται της «έξωθεν καλής μαρτυρίας». Ότι επιτέλεσαν με επιτυχία το καθήκον της πρόβλεψης, των ανακυπτουσών επιπτώσεων. Στο βαθμό που απαιτεί η, χωρίς έξωθεν παρεμβολές, γνωστική επιδεξιότητα. Εκείνη που βασίζεται στην ομοιοστασία. Δηλαδή στην αποκατάσταση της σταθερότητας, σε περίπτωση που θα μεσολαβούσε μια αιφνίδια μεταβολή.

Η σχέση των εμπειρογνωμόνων στρατηγιστών και των πολιτικών στρατηγημάτων.

Τούτη φαίνεται ότι προσδιορίζεται από μία σειρά ad hoc σταθερών αρχών, της εν γένει στρατηγικής. Πρωταρχικά, ορίζεται ο αντικειμενικός σκοπός της στρατηγικής. Ο τελευταίος σχεδιαζόμενος επιτελικά, θα οδηγούσε δια της κατάστρωσης των στρατηγημάτων, στον εντοπισμό, την ανάλυση και στην πλήρωση των στρατηγικών στόχων. Η ευελιξία και η προσαρμογή των προταγμένων στόχων στα προσφερόμενα μέσα επίτευξης, συνιστούν τα συστατικά πρόσημα στοιχεία, της σύγχρονης πολιτικής στρατηγικής. Η επίθεση με τη χρήση των διατεθειμένων μέσων, εξαρτάται από τη συνεργασία και την ενότητα.

Τα στοιχεία τούτα, θα μπορούσε να εξασφαλίσει η διοίκηση, όταν είναι σε

θέση να μετέλθει ορισμένες μεθοδεύσεις. Όπως η συγκέντρωση των δυνάμεων, η δυνατότητα της εξασφάλισης ελιγμών και της εκμετάλλευσης του αιφνιδιασμού. Σε κάθε επιτελικό σχεδιασμό, όλων των μορφών της στρατηγικής λαμβάνονται πάντοτε υπ’ όψη, οι παρεχόμενες ευκαιρίες, για την ασφάλεια και την απλοποίηση των κινήσεων. Στη δέσμη των συστατικών στοιχείων του στρατηγήματος, υπεισέρχεται η λογιστική διοικητική μέριμνα. Τούτη σε κάθε

Page 16: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 16

μορφή της, αποτελεί την ουσιώδη βάση, της εκπλήρωσης των φάσεων των στρατηγημάτων. Εκείνων που αθροιζόμενα εφαρμόζουν τον αρχικό επιτελικό σχεδιασμό, του κυρίως κορμού και των παραμέτρων της κάθε μορφής στρατηγικής. Εκτός ίσως της στρατιωτικής, που διέπεται συχνά από την ακαμψία των δογμάτων-δογματισμών.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, στον

στρατιωτικό τομέα, ήταν ο πρώτος που αξιολόγησε τη διατήρηση των εφεδρειών. Επίσης επιδόθηκε στις ψυχολογικές επιχειρήσεις με στόχο όχι μόνο την πειθώ του αντιπάλου, και παράλληλα μεθόδευε την εξασφάλιση αποθεματικών υλών. Επί πλέον έθεσε σ’ εφαρμογή τις μεθοδεύσεις των μυστικών επιχειρήσεων, που επεξέτεινε τον τομέα της πολυπολιτισμικής, συνύπαρξης των θρησκευμάτων. Αφού νυμφεύθηκε μία Περσίδα, δε δίστασε να ανακηρυχθεί και ισόθεος, σύμφωνα με την παράδοση των Αιγυπτίων, ενώ δε δίστασε να αποδώσει τιμές στο μονοθεϊσμό των Εβραίων με το γνωστό επεισόδιο με το ραβίνο. ΝΟ 009

΄Εξι αιώνες πιο πριν, ο βασιλιάς Σολομώντας επέδειξε τις ικανότητές του,

που αφορούσαν το σεβασμό της πολυπολιτισμικότητας. Τούτο αποδείχθηκε από την εφαρμογή των αντιλήψεων του, περί της διαφορετικότητας και της ετερότητας. Γιατί στο χαρέμι του ο Σολομώντας, επέλεξε με πολιτική σκοπιμότητα, μία Αμεληκίτισα[ από εχθρική φυλή] σα σύζυγο. Αλλά και από την εγκαθίδρυση βωμού λατρείας- θυσιών, προς τιμήν του Μολώχ (Melech, Μάλεκ), που απαιτούσε τη θυσία του κάθε πρωτότοκου αρσενικού παιδιού των Σημιτών [βλέπε ιστορία Ισαάκ]. ΝΟ Ο10

Η αντίθεσή του προς τη

συγκεκριμένη αιματηρή ανθρωποθυσία, φέρεται ότι εξανάγκασε σε αυτοεξορία και μετεγκατάσταση, τον Αβραάμ. Εφ όσον βέβαια ιστορικά θα καθίστατο αδιαμφισβήτητη η ύπαρξη του, σύμφωνα με την άποψη ορισμένων επιστημολόγων. Ο Αβραάμ (που σημιτικά σημαίνει ο πατέρας του πλήθους), έπεισε τους περί αυτόν ομοϊδεάτες του, να εγκατέλειπαν ομαδικά την Ουρ της Μεσοποταμίας. Για την αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, προκειμένου να λατρεύονταν εκεί, ένας άλλος μη αιμοσταγής θεός.

Page 17: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 17

Η πραγμάτωση των στρατηγικών στόχων. Η πραγμάτωση των στρατηγικών στόχων, επιτυγχάνεται από τον

ορθολογισμό του στρατηγικού σχεδιασμού. Ο τελευταίος επιβάλλεται να ευρίσκεται σε αντιστοιχία, με τα διατιθέμενα μέσα και τη λογιστική τους επάρκεια. Η ακολουθούμενη τακτική, υπαγορεύεται από τον επιτελικό στρατηγικό σχεδιασμό. Τούτο σημαίνει ότι μεσολαβεί μεταξύ του αρχικού σχεδιασθέντος επιτελικά, CONCEPT, του στρατηγικού σχεδιασμού και των στόχων επίτευξης. Δηλαδή διανύεται μια διαδρομή επιχειρησιακών ενεργειών, μεταξύ της αιτιολογικής βάσης του σχεδιασμού και του επιδιωκόμενου παραγωγικού αποτελέσματος. Τούτο αναμένεται ότι θα εκπληρώσει την επιτυχή έκβαση του σχεδιασμού και την προσδοκώμενη εκπλήρωση των στόχων.

Το ενδιάμεσο εν λόγω διάστημα, μεταξύ των δύο «στρατηγικών άκρων»,

καλύπτουν οι εποικοδομητικές ή άλλης μορφής εκτελεστικές ενέργειες. Οι τελευταίες αφορούν την υλοποίηση ή καλύτερα πραγμάτωση, της κάθε συγκεκριμένης στρατηγικής, που διαμορφώνει μια προοδευτική εφαρμογή, των απαιτουμένων στρατηγημάτων. Οι δυνάμεις που επιφορτίζονται να φέρουν σε επιτυχές πέρας το στρατηγικό σχεδιασμό, είναι γνωστές στην κοινή γνώμη με τον όρο Κέντρα Εξουσίας. Στη μελέτη της στρατηγικής, το συγκεκριμένο ζήτημα, της ανάπτυξης και του συντονισμού των εξελισσομένων δυναμικών, κατέχει εξέχουσα σημασία. Διότι αναλύει τους συσχετισμούς της δύναμης, σε συνδυασμό με τις παρεχόμενες ευκαιρίες εκμετάλλευσής της.

Τα Κέντρα Εξουσίας, και ο «Στρουκτουραλισμός». Όταν εμφανίζονται δομούμενα

θεσμικά, χαρακτηρίζονται από την κλίμακα της ιεραρχίας τους. Ο γαλλικός όρος Echelle σημαίνει κλίμακα και ο αντίστοιχος αγγλικός Echelon, διευκολύνουν στην κατανόηση της λειτουργίας των Κέντρων Εξουσίας και όχι μόνο. Είναι πασίγνωστος ο όρος Echelon, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν τότε αναφέρθηκε δημόσια σαν όρος, που αφορούσε το στρατηγικό παγκόσμιο σύστημα, ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Το συγκεκριμένο Echelon όμως, λειτουργούσε με τη γνωστή διεθνή συνθήκη των αγγλοσαξονικών κρατών, από τις αρχές ήδη της δεκαετίας του 1950. Τα κέντρα εξουσίας μπορούν να απεικονισθούν σα δύο αντεστραμμένα εφαπτόμενες πυραμίδες, η μια ορατή και η άλλη αφανής. ΝΟ 011

Η ορατή πυραμίδα εξουσίας, δημιουργεί τις εντυπώσεις που αφορούν το

προσκήνιο της θεσμικής οργάνωσης. Όπως η ίδια εμφανίζεται στο εσωτερικό κρατικό ή διεθνές περιβάλλον. Η συγκρότηση πολλών πυραμίδων – κέντρων

Page 18: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 18

εξουσίας της Διεθνούς Κοινότητας, με μια ενιαία κορυφή, αποδίδει την έννοια της αποκληθείσας Νέας Τάξης ή άλλως εν τοις πράγμασι, της Ηγεμόνευσης. Η αφανής πυραμίδα των απορρήτων Κέντρων Εξουσίας, φέρνει στο προσκήνιο χωρίς να φωτίζει παρά μόνο αμυδρά, τις δραστηριότητες των Μυστικών Υπηρεσιών. Κυρίως των Lobby ’s, και των κατά τους συνωμοσιολόγους «αοράτων» Λεσχών Εξουσίας που υποθετικά και αναπόδεικτα, ασκούν, την παρακρατική δράση των ‘’Παρακυβερνήσεων’’. Το εν λόγω μυστικό Echelon, αφήνει κατά καιρούς διαρροές για τη δραστηριότητά του, ώστε να επιτυγχάνονταν η εκτόνωση της υποψιασμένης διεθνούς κοινής γνώμης. Ένας τέτοιος σχεδιασμός δυνατόν να προεκτείνεται προκειμένου να αποτρέπονταν το πιθανολογούμενο, επαχθές «πολιτικό κόστος» [βλέπε Λέσχη Μπίλντεμπεργκ].Ν0 01

2

Από τους θεσμοθετημένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, όλους εκείνους που

προβλέπει μια άρτια διοικητική οργάνωση, εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, προς τα Echelon εξουσίας. Τούτη αποτιμάται και εξαργυρώνεται κοινωνικοπολιτικά. Το θετικό αποτέλεσμα συνδέεται με μια συγκεκριμένη εκτίμηση. Εκείνη η οποία διαπιστώνει, ότι η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών, όταν δε διαβρώνεται από το άθλιο πολιτικό ψέμα, θεμελιώνει την κοινωνική συνοχή, και αλληλεγγύη. Οι δικλείδες ασφαλείας των ελεγκτικών μηχανισμών, είναι ένα άλλο πελώριο θέμα, του πεδίου, των εφαρμογών της στρατηγικής, που διαπλέκεται με τις μυστικές υπηρεσίες.

Page 19: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 19

Β. ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ.

‘’Δε μπορείς να συνάψεις φιλίες με κανένα άλλο όρο παρά με τους όρους της ισότητας’’.

WILSON Woodrow [1856-1924].

Ο όρος γεωπολιτική, εμφανίστηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα στο πολιτικό λεξικό.

Εννοιολογικά, έκφρασε το περιεχόμενο, μιας τεράστιας δέσμης αλληλεπιδράσεων και εξελισσόμενων δυναμικών. Πρόκειται για όλες εκείνες που αναπτύχθηκαν χιλιάδες χρόνια πριν, σε διάφορους γεωγραφικούς χώρους. Και συνετέλεσαν στη διαμόρφωση, της περιπετειώδους πορείας του ανθρώπινου γένους. Ο ελληνικός όρος, γεωπολιτική, που πέρασε στο λεξικό της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, αυτοπροσδιορίζεται. Είναι ο συσχετισμός των γεωγραφικών-γεωφυσικών συνθηκών (γεω), με την πολιτική. Με αφετηρία την εν προκειμένω διαπίστωση, καθίσταται αυτονόητο, ότι η γεωπολιτική συνιστά τη βάση, ενός μεγάλου αριθμού αποφασιστικών αλληλεξαρτήσεων.

Η στατικότητα του γεωφυσικού περιβάλλοντος, εκεί που δεν έτυχε να

συμβούν ραγδαίες γεωλογικές αλλαγές, δεν πρέπει να παρασύρει σε λαθεμένες εκτιμήσεις. Όσον αφορά τη σημειούμενη αλλαγή και ρευστότητα, των γεωπολιτικών μεταβολών. Η μελέτη της αξιολόγησης των γεωπολιτικών συνθηκών, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι στη γεωπολιτική διαμόρφωση [πολιτικοκοινωνικοπολιτιστικό μεταβαλλόμενο περιβάλλον] , αλληλεπιδρούν αιφνιδιαστικές, μη προβλέψιμες καταστάσεις αλληλουχιών. Όσες μεταβάλλονται εντός του ίδιου χώρου, σε διαφορετικό χρόνο. Δηλαδή στον ίδιο γεωφυσικό χώρο, είναι δυνατόν να σημειώνονται αλλοιώσεις αλλαγές από εσωτερικές ζυμώσεις, σε συνδυασμό ή ανεξάρτητα με τις εξωτερικές παρεμβάσεις.

Οι Καταβολές. Η ενδελεχής εξέταση τους επιβάλλεται, γιατί συνιστούν ένα βασικό και

σταθερό εν πολλοίς, στοιχείο της γεωπολιτικής κριτικής. Και τούτο γιατί αναπτύσσουν δυναμικές που συγκλίνουν δομικά, στην κατά περιόδους εκδηλωμένη, ατομική και συλλογική συμπεριφορά. Την τελευταία αναλύουν διάφοροι κεντρικοί κλάδοι της επιστήμης, όπως η συμπεριφορική, η ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία, η κυβερνητική, η ψυχολογία κλπ. Οι καταβολές προσδιορίζουν τη φύση και το είδος του πολιτιστικού επιπέδου, που ως γνωστό, συνθέτει και υφαίνει τον ιστό του γεωπολιτισμού. Και μόνο μία απλή αναφορά παραδείγματος, ξεκαθαρίζει εν μέρει, τη σύνδεση με τη λειτουργικότητα της σχέσης, των καταβολών και του πολιτιστικού επιπέδου, που υπεισέρχονται στο πεδίο του γεωπολιτισμού. Λ. χ οι ομοιότητες και οι διαφορές δύο κληρικών. Ενός του Αγίου ΄Ορους και ενός άλλου του Θιβέτ. Συνεπώς η κάθε εξεταζόμενη γεωπολιτική δυναμική, οφείλει να συναρτάται με την ανάλυση του μετασχηματισμού του γεωπολιτισμού. Ο τελευταίος οριοθετείται από τα μετεξελισσόμενα συγκυριακά, γεωπολιστικά πλαίσια.

Page 20: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 20

Εντός των, περί ου ο λόγος, πλαισίων, κινούνται τα εξελισσόμενα πολιτισμικά στοιχεία, που δομούν σε επίπεδα, την κλίμακα μιας Κοινωνικής Πυραμίδας ( Κοινωνικό Echelon). Τα στοιχεία είτε θεσμικά είτε εθιμικά, αποτυπώνουν τα υλικά και πνευματικά επιτεύγματα, ενός κοινωνικού συνόλου. Εκείνου που πιστεύει σε κοινές αξίες, πολιτικές (πολιτικός πολιτισμός), δικαίου (δικαιϊκό σύστημα), ανθρωπιστικές (ανθρώπινα δικαιώματα) κλπ. Στην Ευρώπη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, για παράδειγμα, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, κατάργησε τη θανατική ποινή, που ισχύει ακόμα σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ. Πολύ δε περισσότερο σημειώνεται, ότι οι Ευρωπαίοι, όπως και εξ άλλου οι Αμερικανοί, αποδοκίμασαν με αποτροπιασμό τις θεαματικές δημόσιες εκτελέσεις, που εξαχρειώνουν τα δημόσια ήθη. Και μάλιστα γυναικών εκεί όπου συνέβηκαν, όπως στο Αφγανιστάν, τη Β. Κορέα, την Αφρική, την Κίνα κλπ. ΝΟ Ο13

Στις χώρες όπου καταβάλλεται προσπάθεια να γίνουν σεβαστά τα

ανθρώπινα δικαιώματα, είναι αδιανόητοι σαν ποινή οι δημόσιοι ραβδισμοί, που ωστόσο είναι θρησκευτικά αποδεκτοί σε άλλες κοινωνίες. Η διατομή της γεωπολιτικής με το γεωπολιτισμό και τις καταβολές του, αντανακλά την ασκούμενη επίδραση των δογμάτων, της δογματικής, της κωδικοποίησης των αρχών κλπ. Όλων δηλαδή των συνιστωσών που εκτίθενται σε αλληλουχία με τις ρίζες των θρησκευμάτων, των ιδεολογιών, ιδεοληψιών κλπ, όσον αφορά στη σύνθεση, της ομοιογένειας της πολιτιστικής συνείδησης. Οι αλληλεπιδράσεις που προσδιορίζουν το επίπεδο της κοινής πολιτιστικής αντίληψης, εξαρτώνται από την επικοινωνία, που εξετάζεται από την επιστήμη της επικοινωνιολογίας.

Παρ’ ότι η επικοινωνία εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τον παλαιολιθικό

άνθρωπο. Η ερευνητική μελέτη της Επικοινωνιολογίας σα συστηματικού επιστημονικού κλάδου, είναι σχετικά πρόσφατη. Στο ερευνητικό της πεδίο χρησιμοποιεί μεταξύ των άλλων μεθοδεύσεις (όπως λ.χ. την ανάδραση, Feed Back) και μηχανισμούς συμπεριφορών , που ταξινομήθηκαν από την επιστήμη του 20ου αιώνα, την Κυβερνητική[Cybernetic], η οποία χρησιμοποίησε σα κεντρικές συνισταμένες, τη Συμπεριφορική(Ανάλυση της Συμπεριφοράς), την Ψυχολογία και το ‘’Μάρκετινγκ’’. Η μέγιστη προσφορά της επικοινωνιολογίας, είναι η ανάλυση που ανατρέχει στους προϊστορικούς χρόνους. Θα πρέπει να θεωρούνταν επίτευγμα, η επισταμένη έρευνα της επικοινωνίας, που έθεσε τα θεμέλια των αρχέγονων πολυπολιτισμών.

Η συνύπαρξη των λαών, ύστερα από τις συγκρούσεις που προέρχονταν από

νέες εγκαταστάσεις των μεταναστευτικών ρευμάτων, εξασφάλισε ένα ιστορικά σαφές, συμπέρασμα. Ότι οδήγησε στην επίτευξη, από την περίοδο της προϊστορίας, μιας κοινής και εν μέρει ομοιογενούς, πολιτιστικής πορείας. Η τελευταία ανάδειξε τον πολυφυλετισμό, τον πολιτιστικό πλουραλισμό, την ανεκτικότητα έναντι της διαφορετικότητας. Επίσης παραμέρισε τους φυλετικούς ρατσιστικούς διαχωρισμούς, που καταργούσε η τότε κοινή δοξασία και λατρεία,

Page 21: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 21

του πολυθεϊσμού του αρχαίου κόσμου. Τη σύγχρονη εποχή, οι λαοί πολυπολιτιστικά συνδέονται υλιστικά, από τη μιμητική χρήση, κοινών επικοινωνιακά και αποδεκτών πολιτιστικών (αμερικανικών κυρίως) προϊόντων. Είτε πνευματικών (ροκ, τζαζ κλπ) είτε υλικών (τζιν, χάμπουργκερ, κόκα-κόλα κλπ).Ο ‘’Aμερικανισμός’’ επιβεβαιώνει την ύπαρξη πλέον κοινών καταναλωτικών ποθούμενων, ενός ηλεκτρονικά αποκαλούμενου Παγκόσμιου Χωριού [WORLD VILLAGE].

Την προϊστορική περίοδο, τα θρησκεύματα και η τεχνογνωσία υπήρξαν και

τότε, οι καταλύτες του πολυπολιτισμικού γίγνεσθαι. Η ραγδαία εξέλιξη, της ηλεκτρονικής υψηλής τεχνολογίας, έφερε επανάσταση στα μέσα της επικοινωνίας, του κυβερνοχώρου, και συνέβαλε στην ανάδειξη της ανθρωπιστικής, νέας γεωγραφίας. Δηλαδή η γεωπολιτική πραγματικότητα, βρέθηκε προ νέων δεδομένων. Γιατί η σύγχρονη επικοινωνία με τους κανόνες που επέβαλε, υποχρέωσε σε νέες αναθεωρήσεις των παλαιών στρατηγικών δογμάτων και δογματικών. Και τούτο αναφορικά με την αντικειμενική, προηγούμενη γεωπολιτική εξέταση, του παγκόσμιου πολιτικού χάρτη.

Η Νέα Γεωγραφία. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να την περιγραφή και ανάλυση ενός κόσμου

με ανοικτές αγορές, όπως ισχυρίσθηκε ότι τον θέλει η παγκοσμιοποίηση. Αφού αναζήτησε νέες κατευθύνσεις πολιτικοκοινωνικών προσανατολισμών, με τη βοήθεια των “Δεξαμενών Σκέψης”[THINK TANKS FORA]. Δηλαδή των στρατηγικών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, που απαρτίζονται από πανεπιστημιακούς ερευνητές. Η Νέα Γεωγραφία, αφού συγκρότησε τα νέα δεδομένα, της γνωστικής βάσης της , δε θα μπορούσε παρά να αντιλαμβάνονταν τις συχνά ανυπέρβλητες δυσκολίες, για την ανάπτυξη μιας κοινής πνευματικής ομοιογένειας. Επειδή αντιμετωπίζονταν μια χαώδης διάσταση, λόγω της εθνικής, εθνοτικής και πολιτισμικής ετερότητας (θρησκεύματα, έθιμα κλπ). Έτσι εξ ανάγκης υποχρεώθηκε να στρέφονταν σε άλλους θεωρητικά βατούς και ευπρόσδεκτους ορίζοντες. Έτσι η γεωπολιτική επιδίωξη της νέας γεωγραφίας, απέβλεψε στην επικοινωνιακά πρόσφορη κατανόηση, μιας δέσμης γεωπολιτικών κεντρικών προβλημάτων. Μερικά εξ αυτών είναι στρατηγικά (τρομοκρατία, διεθνές οργανωμένο έγκλημα), στρατιωτικά (εξοπλισμοί, πυρηνικά, λαθρεμπόριο πυρηνικών υλικών) και περιβαλλοντολογικά (μόλυνση του οικοσυστήματος, αλλαγή του κλίματος).

Η Νέα Γεωπολιτική. Είναι γεγονός ότι κλήθηκε να προσαρμοστεί στη Νέα Γεωγραφία. Και έτσι

επιδίωξε ένα επαναπροσδιορισμό (REFOCUS). Δηλαδή την επανεξέταση των παλαιών αντιλήψεων της γεωπολιτικής δογματικής, που στηρίχθηκε αρχικά, στις γεωπολιτικές ΖΩΝΕΣ. Πρόκειται επομένως για μια νέα εν πολλοίς αναδιάταξη,

Page 22: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 22

των νέων στρατηγικών προτεραιοτήτων. Όπως διαρθρώθηκαν, από την εξέλιξη της τεχνολογίας και την ανάγκη ανάληψης των ευθυνών εκ μέρους της PAX AMERICANA, απέναντι στους εταίρους της. Η Νέα Γεωπολιτική, της σύγχρονης εποχής και της φιλόδοξης, αν όχι ματαιόδοξης “σαϊεντολογίας” – επιστημολογίας των διαφωτιστών, έφερε στο προσκήνιο ζητήματα, τα οποία ωστόσο ίσχυαν από τους προϊστορικούς χρόνους. Τα διάφορα παραδείγματα δίδαξαν ωφέλιμα, όσους τα διερεύνησαν και κατανόησαν συνολικά, τις διαχρονικές ιστορικές συνέχειες και συνέπειες, ενός εκτυφλωτικού διαφωτισμού, που υπεροπτικά αγνοεί την υπερβατικότητα.

Η Ηγεμονία της υπερδύναμης της

PAX AMERICANA δεν είναι παρά μία σύγχρονη συνέχεια, της θαλασσοκρατορίας της PAX MINOIKA, που προηγήθηκε ‘’μόλις’’ πέντε χιλιάδες χρόνια πριν. Η αμερικανική γεωστρατηγική θεωρία και το δόγμα της ναυτικής ισχύος, διακήρυξε την αναγκαιότητα της εγκατάστασης στρατιωτικών βάσεων. Η ‘’ελληνότροπη’’ αρχαιοελληνική δογματική, διατυπώθηκε από τον μέγα Αμερικανό γεωπολιτικό στρατηγιστή ΄Αλφρεντ Θάϊερ Μάχαν. Εντούτοις δεν ήταν τίποτε άλλο, από ό,τι πίστευαν σχετικά για τα ίδια ζητήματα οι Μινωίτες και που τα πραγμάτωσαν με τους εποικισμούς τους. Στο σημείο τούτο είναι χρήσιμη η αναφορά της σημαντικής σχέσης, της γεωπολιτικής με τη γεωστρατηγική και του παρεπόμενου άρρηκτα συνδεδεμένου, με τη συγκεκριμένη σχέση, γεωπολιτισμού, σε συσχετισμό με τη γεωδιπλωματία.

Η γεωστρατηγική. Στο στάδιο του στρατηγικού σχεδιασμού, είναι η

μελέτη της κατανομής του χώρου και του χρόνου, σε συνδυασμό με τα διατιθέμενα μέσα ισχύος. Δηλαδή πρόκειται για την ανάλυση της δύναμης, με συγκεκριμένη αναφορά στις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. Ο Γάλλος στρατηγός του 17ου αιώνα , Sebastian Le Prastre Marquis de Vauban, με τις τότε κρατούσες αντιλήψεις του γεωγραφικού χώρου, διατύπωσε την άποψή του για το τι είναι γεωστρατηγική : “Η γεωστρατηγική, είπε, από τη αρχική της εμφάνιση μέχρι σήμερα, παρέμεινε ακλόνητη στη βάση της ανάλυσης της Δύναμης”. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί, γιατί η γεωστρατηγική, προσαρτήθηκε στη γενικότερη έννοια της γεωπολιτικής, από τους μεταγενέστερους θεωρητικούς.

Page 23: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 23

Η γεωπολιτική στρατηγική, ρυμουλκεί ή ρυμουλκείται από τη γεωστρατηγική και είναι συναφής όρος, με τη γεωδιπλωματία. Δεν είναι λίγοι όσοι συγχέουν, λόγω έλλειψης γνώσης ή πολυπραγμοσύνης, τη γεωδιπλωματία με τη διπλωματία, στη μορφή που η τελευταία διατηρήθηκε επί αιώνες, σα διπλωματική πρακτική. Όσοι τολμούν να υποστηρίξουν ότι η διπλωματία απορροφήθηκε από τη στρατηγική πολιτική της μυστικής συνεννόησης, ή, από τα τεχνολογικά μέσα των Η/Υ και της διαστημικής παρακολούθησης, βρίσκονται συχνά de facto, εκτός πραγματικότητας. Βέβαια η μυστικότητα των απαιτούμενων χειρισμών, κυρίως στη περίοδο των διαπραγματεύσεων, εφεύρε τη ‘’φούσκα’’ της Δημόσιας Διπλωματίας, που είναι συχνότατα ένα ‘’άδειο πουκάμισο’’, που προορίζεται για φανατικούς και αφελείς.

Η Γεωδιπλωματία, όχι απαραίτητα των Μεγάλων Δυνάμεων, συνήθως

πιστοποιούνταν από το CONCEPT, που διακηρύσσεται από το δόγμα, τους δογματισμούς και την ανακοίνωση κωδικοποιημένων αρχών, με αποδέκτη τη διεθνή κοινότητα. Στη συνέχεια του κάθε επιτελικού σχεδιασμού, προκύπτει η αναγκαιότητα του προσδιορισμού μιας σειράς εφικτών χειρισμών, που κρίνεται ότι ανήκουν σε επόμενο δεύτερο επίπεδο. Με άλλα λόγια, πρόκειται για τις περιπτώσεις, της χρησιμοποίησης της γεωδιπλωματίας, σα μέσο εφαρμογής της γεωπολιτικής στρατηγικής.

Κάτι δηλαδή σαν τα μωρολογήματα, που υποτιμούν την κοινή νοημοσύνη,

του τύπου, τα ‘’κουραφέξαλα’’, της ρατσιστικής Ηλεκτρονικής Δημοκρατίας [απαιτείται ηλεκτρονικός εξοπλισμός, μήπως από τους λιμοκτονούντες πληθυσμούς;], της Συμμετοχικής Δημοκρατίας του ‘’παρεϊσμού’’, φαβοριτισμού, του νεποτισμού, της οικογενειοκρατίας, κλπ. Καθώς επίσης στην ίδια κλίμακα, των ‘’φουσκωμένων ελπίδων’’, κινούνται τα περί της Ανοικτής Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Σε πολλούς ειδικούς φαίνεται ότι πρόκειται περί καταγέλαστων και πολυκαιρισμένων αναχρονιστικών ισχυρισμών, τα ‘’εκσυγχρονιστικά’’ επιχειρήματα. Κυρίως τα αφορώντα στην ύπαρξη προγραμμάτων λογισμικού για το συνολικό συντονισμό, ενώ δεν υπάρχει η συνεργατικότητα, των αντίστοιχων τερματικών ‘’σέρβερς’’ [OPEN GOV. ].ΝΟ 017

Η Ανοικτή Διακυβέρνηση. Αφού χρησιμοποίησε το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε τη

‘’Διαφάνεια’’. Αλλά η ηλεκτρονική διαφάνεια, υποστηρίχθηκε στις ΗΠΑ, εκεί όπου έχει προβλεφθεί οι θεσμοί να λειτουργούν, με δικλείδες ασφαλείας. Αλλά η ηλεκτρονική πραγματικότητα των εφαρμογών του λογισμικού, είναι εντελώς

Page 24: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 24

διαφορετική. Μια κακέκτυπη σε άλλη περίπτωση δήθεν αντιγραφή, θα καταντούσε επικοινωνιακό πυροτέχνημα, του κρατισμού της κομματοκρατίας. Η σημερινή μόνη πραγματικότητα είναι εκείνη που αποδέχθηκε την αξία της Νέας Διπλωματίας.

Η τελευταία έθεσε σε εφαρμογή την Ψηφιακή Διπλωματία [DIGITAL

DIPLOMACY], που εκκίνησε από την εποχή του τηλέγραφου. Και ήδη βρίσκεται υπό την κηδεμονία των ηλεκτρονικών υπολογιστών [εγκεφάλων- ‘’τραπεζών δεδομένων’’ και διαβιβάσεων]. Ανάλογα των μηχανισμών της Στρατηγικής της Εξωτερικής Πολιτικής, καταστρώνεται επιτελικά η Διπλωματική δράση. Όταν βέβαια δεν υφίσταται αυτοσχεδιασμός, ή προσχηματικά επιβάλλεται ’’η δουλειά του ποδαριού’’, κατά το συνήθως συμβαίνον στα ‘’υπάκουα’’, λόγω των ECHELONS, εκτέλεσης έξωθεν οδηγιών. Η Διπλωματία[ όχι με τη κοινά γνωστή της έννοια της διπλωματικής πρακτικής, αλλά του επιτελικού σχεδιασμού] κατηγοριοποιείται ενδεικτικά, με άξονα τα διάφορα κριτήρια της εξωτερίκευσής της [ λ. χ Advanced, Goalkeeper, Silent, Mad, Idiotic, Pardon, World Diplomacy, Military, Economic, Gun, Open door, Cult, Ural, Dollar, Religious, Super Real Diplomacy κλπ]. ΝΟ 018

‘’ Η Διπλωματία της Αυτοκαταστροφής’’. Αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοτυπία-κρούσμα, στη Διπλωματική Ιστορία, να

βρίσκονταν ηγέτης που να δήλωνε για τη χώρα του: Μήτρα διαφθοράς το Δημόσιο… Το δημοσίευμα [ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 15-10-2010] επίσης ισχυρίσθηκε με τον τίτλο…’’ Καταγγέλλει την πολυνομία (Κυβερνήσεις, Βουλή) και τη Γραφειοκρατία( Διοίκηση)’’. Επίσης μια άλλη μορφή έλλειψης διαφάνειας που αφορά τη διπλωματία, είναι η μη ετοιμότητα σχεδιασμού των αναγκαίων εφαρμογών. Πρόκειται για την επιδειχθείσα ανικανότητα[μόνο;], για την άντληση πόρων από τα προσφερόμενα ευρωπαϊκά προγράμματα. Από ανεπάρκεια ή δόλο σκοπιμότητας, θα μπορούσε να υποστηρίζονταν από τους σκεπτικιστές. Χωρίς μελέτες, χάνονται πιστώσεις περιφερειακών ταμείων, για να μην αναφέρονταν τα κολοσσιαία πρόστιμα από την κακοδιαχείριση. Και ποίος κομματικός ‘’εγκέφαλος’’, ή υπηρεσιακός υπεύθυνος- υπόλογος τιμωρήθηκε;;;

’ Η Τοξική Διπλωματία’’ των μυστικών δεσμεύσεων, προήλθε από τα ‘’εκβιαστικά μέσα πρακτορολογίας’’ ή άλλα συνωμοσιολογικά και ιδιοτελή συμφέροντα(κομπίνες εξωθεσμικών παραγόντων με παντός είδους και προέλευσης

‘’λαμόγια’’). Και το σπουδαιότερο. Επιδιώχθηκε από ετερογενή συμφέροντα να επικρατούσε ‘’άκρα του τάφου σιωπή’’ πνιγμένη στη θεματολογία των ‘’πρωϊνάδικων και μεσημεριάτικων’’ life style προγραμμάτων, της κλειδαρότρυπας, για τον

Page 25: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 25

κύριο και την κυρία ’’Τίποτα’’. Πρόκειται περί του κολοσσιαίας σημασίας θέματος, που αφορά άμεσα την εθνική κυριαρχία.

Η Διπλωματία της ΑΟΖ- Αποκλειστική

Οικονομική Ζώνη- απορρύθμισε την εμπιστοσύνη [βλέπε το ‘’φερετζέ’’ των ΜΟΕ και την ‘’μπούργκα’’ της υφαλοκρηπίδας] και επέβαλε, το άθλιο μεταξύ συμμάχων, δόγμα, του [CASUS BELLI]. Η ΑΟΖ, αναδύθηκε σα διεθνές ζήτημα προς διευθέτηση, μετά την υπογραφή του Δίκαιου της Θάλασσας [που δεν επικύρωσε η Τουρκία],από τους ανακύψαντες ανταγωνισμούς της εκμετάλλευσης, των φυσικών πόρων, της Ανταρκτικής. Γιατί δεν άνοιξαν οι ‘’ρεζέρβες’’ της Αλάσκας, παρά τις προβλέψεις, πριν την εισβολή και τον πόλεμο στο Ιράκ. Στην ελληνική πραγματικότητα το κολοσσιαίο εθνικά ζήτημα της ΑΟΖ, συσκοτισμένο με τα περί της διευθέτησης, του θέματος καθορισμού της ΥΦΑΛΟΚΡΙΠΙΔΑΣ, εμπλέκει άμεσα την εθνική κυριαρχία και… φτάνει μέχρι το ‘’καλάθι της ελληνίδας νοικοκυράς’’. Γιατί η οικογένεια της και η ίδια υπήρξε το αναίτιο θύμα, των περικοπών μισθών και συντάξεων. Εκείνων που απομείωσαν την κοινωνική συνοχή και σφόδρα πιθανολογείται, ότι θα οδηγήσουν, σε κοινωνικοπολιτικά αδιέξοδα. Λόγω του στραγγαλισμού της αγοράς , της ύφεσης και της ανυπαρξίας ενεργού σχεδιασμού, δημοσίων επενδύσεων και αναπτυξιακού πλάνου, θα μπλοκάρουν ανεξέλεγκτες

καταστάσεις… Για το πανθομολογούμενα πάσχον, ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Εκείνο το σύστημα που ματαίωσε το

διεθνή εορτασμό της εθνικής Παλιγγενεσίας στον ανά τον Κόσμο πρεσβειών μας, για λόγους… οικονομίας. Η απόφαση τούτη έπληξε επί πλέον το ήδη τρωθέν ελληνικό κύρος από τις ακατανόητες οικονομικές συμπεριφορές του πολιτικού προσωπικού. Κυρίως διότι με μια αδιανόητη ενέργεια παραβίασε μια παγιωμένη διεθνή διπλωματική πρακτική. Η ίδια ηγεσία, παραχώρησε το Ζάππειο Μέγαρο για το πρωτάκουστο!... Τη δεξίωση που παρέθεσε ο Τούρκος πρέσβης προς τιμήν της εγκαθίδρυσης της τουρκικής… Δημοκρατίας. Την παραμονή της εθνικής επετείου του ελληνικού ΟΧΙ στο φασισμό. Τιμώμενα πρόσωπα της δεξίωσης, δύο δημοφιλείς από τα σίριαλ, Τούρκοι ‘’τηλεοπτικοί σταρ’’(sic). Όπως το επιβάλλει η επιλεγείσα, αποβλακωτική κουλτούρα του LIFE STYLE, ‘’Μητέρας’’ του STAR SYSTEM. Η παρουσιάστρια του ελληνικού STAR TV [πρόγραμμα ‘’ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΕΙΣ’’ 26-10-2010], επαναλάμβανε κάθε τόσο στην εκπομπή της ‘’πόσο μάστορες είναι οι Τούρκοι στην επικοινωνία’’. Για την ΑΟΖ και τη ψιθυρισμένη ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ (όπως κάποτε για την έλευση του απριλιανού

‘’Λοχία’’), ούτε λέξη… ΝΟ 019

Page 26: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 26

Το παθογόνο Πολιτικό Σύστημα. Οι πελατειακές σχέσεις, πιστοποιούν

την παθογένεια του πολιτικού συστήματος. Επίσης οι ανεγκέφαλες δηλώσεις, του τύπου ‘’το κράτος των Αθηνών’’, επιβεβαιώνουν την επικίνδυνα παντελή άγνοια, των συνεπειών του κατακερματισμού Της ενιαίας λαϊκής συνείδησης από μίσθαρνα όργανα της διασπαστικής προπαγάνδας ή την αθλιότητα της αμόρφωτης πολυπραγμοσύνης [υπαρξιακή- συντεχνιακή ‘’φιγούρα’’] που στην ουσία είναι, ανυπαρξία διπλωματικής συνείδησης. Όταν δημόσιοι αιρετοί αξιωματούχοι, διατυπώνουν διχαστικές τοποθετήσεις σε μείζονα εθνικά ζητήματα, προδίδεται το επίπεδο του ‘’πελατειασμού’’. Το ίδιο ισχύει και στις προεκλογικές υποσχέσεις παροχολογίας, προς ορισμένη κοινωνική ομάδα, που αντιστοιχεί με την εξαγορά της ψήφου. Άσχετα αν θα εκλαμβάνονταν από ορισμένους η κίνηση, σα μορφή ενός προσωπείου, ‘’ ανθρωπιστικής-εκβιαστικής- ελεημοσύνης’’, ενάντια στην αξιοπρέπεια του ωφελουμένου.

H Δυσπραγία της ελληνικής Διπλωματίας. Δε προκαλεί έκπληξη ότι η θλιβερή διαπίστωση απογράφηκε και

δημοσιοποιήθηκε επιγραμματικά. Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε ημερήσια εφημερίδα, ο πρόεδρος της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων [19-10-2010, ‘’City Press’’ σελ. 7],περιγράφηκαν καταστάσεις γνωστές σε όλους του υπαλλήλους του ΥΠΕΞ. Επί λέξει αναφέρθηκαν τα ακόλουθα. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, για τη σκεπτικιστικά προβληματισμένη κοινή γνώμη. [Ακόμα και για εκείνη που δε ‘’χωνεύει’’ υπεραπλουστευμένα συλλήβδην, όλους τους διπλωμάτες. Επειδή γενικευμένα θεωρούν ανοήτως χωρίς εξαιρέσεις, τους διπλωμάτες ‘’καλοπερασάκηδες’’ ] :

α. Η εφαρμογή ενός συστήματος ηλεκτρονικής διαχείρισης.

Αφορά την υπηρεσιακή αλληλογραφία, που σημαίνει ‘’Γραφείο χωρίς χαρτί’’.(σ.σ. Μεγαλοστομία χωρίς ψυχολογικό αντίκρυσμα, κοινώς ‘’μπουρδολογία’’, χάριν εντυπωσιασμού των ‘’ιθαγενών’’. Είναι απίθανα μεγάλο το κόστος ή είναι πολλά τα λεφτά εξοπλισμού -προμήθειες- και λογισμικού. Αφού ήδη υπάρχει σύστημα και φαίνεται ότι από ανεπάρκεια ή εκ του πονηρού των μεσαζόντων, πιθανόν επιδιώκεται η αλλαγή του. Δεν αναφέρεται κόστος, πηγή χρηματοδότησης, ποιοι οι τροφοδότες της μελέτης και των εφαρμογών

Page 27: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 27

του λογισμικού. Ποία η κατάρτιση και από ποιους θα πραγματοποιούνταν η εκπαίδευση των χειριστών.)

β. Υπάρχει ένα έλλειμμα δημοκρατίας. (σ.σ. Αναφέρεται η διαχρονική πολιτική παθογένεια του κρατισμού της

κομματοκρατίας που γέννησε τον ‘’παρεϊσμό’’, της αναξιοκρατίας). Και-σημειώνεται- μια αντίφαση προς τις κυβερνητικές εξαγγελίες περί διαβούλευσης, συναίνεσης, και άλλα παρόμοια.(σ.σ. Η παράδοση της αυθαίρετης ερμηνείας του ‘’είπα- ξείπα’’, θα διαιωνίζεται εφ όσον δεν ποινικοποιηθεί το ‘’κατάπτυστο’’ ηθικά και διαβρωτικό για το πολιτικό σύστημα, πολιτικό ψέμα. Δηλαδή πρόκειται για τη δόλια, γνωστή από την ελληνική αρχαιότητα ’’ απόσταση έργων και λόγων’’, που τότε τιμωρούνταν με ιδιαίτερη αυστηρότητα).

γ. Να εξηγούμεθα όμως: Διάλογος επί ειλημμένων αποφάσεων στερείται νοήματος.

(σ.σ. Το αυτονόητο στην ελληνική πραγματικότητα πάντοτε, αναδείχθηκε σε ‘’ιδιοφυές’’ ζητούμενο, εξ αιτίας της αναξιοκρατίας που υπονόμευσε το πολιτικό σύστημα, με την προηγηθείσα καθολική απαξίωση, της πολιτικής).

δ. Ο θεσμός των πολιτικών κομισάριων, όμως, εγκαταλείφθηκε στα πρώτα στάδια της σοβιετικής διακυβέρνησης.

Είναι ανάγκη να τον επαναφέρουμε στη σημερινή Ελλάδα;(σ.σ. Η άγνοια του ιστορικού παρελθόντος, υπήρξε διαχρονικά καταστροφική).

ε. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί θεωρείται καταλληλότερος από ένα διπλωμάτη

ή πολιτικό ένας εξωθεσμικός παράγων, ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, δεν ξέρουμε σε ποιόν είναι υπόλογος… Έχουμε καταγγείλει τη δράση φυσιογνωμιών που κινούνται στο παρασκήνιο.(σ.σ. Απορίας άξια μια τέτοια… απορία. Όταν οι πάντες ομιλούν για Ξένα Κέντρα Αποφάσεων και μάλιστα όταν τούτο υπερτονίσθηκε συνθηματολογικά, από τον πρόσφατο ‘’γενήτορα’’ του σύγχρονου ελληνικού, ‘’νεοφιλελεύθερου- σοσιαλισμού’’).

στ. Τα τραύματα μιας οικονομικής κρίσης, αργά ή γρήγορα, μπορούν να επουλωθούν, οι ακρωτηριασμοί, όμως, σε

θέματα εθνικής κυριαρχίας θα είναι τελεσίδικοι…( σ.σ. Αρκεί να έχεις επαρκείς καταβολές και κοινό νου, να μπορείς να διακρίνεις τα θέματα εθνικής κυριαρχίας, από τα άλλα των δημοσίων σχέσεων της διπλωματικής πρακτικής. Εκτός αν υπεισέρχονται άλλες… άγνωστες παράμετροι του αποδεκτού παρασκήνιου).

Page 28: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 28

Ο ορθολογισμός. ΝΟ 019 Α ΚΑΙ 019 Β Η περιεκτικότητα της εννοιολογικής εσωτερικότητας του όρου,

διασώθηκε, από την ποιητική αρχαία παράδοση, των μυθολογικών δρώμενων. Και για τούτο το λόγο, σηματοδότησε ανά τους αιώνες, πολιτιστικές εξελίξεις

τεράστιας αξίας. Οι τελευταίες είχαν αμεσότητα διαπλοκής με την επικοινωνία (συστήματα γραφών), όπως μετασχηματίζονταν και διαμορφώνονταν συγκυριακά εντός του χωροχρόνου. Η σημαντικότητα αφορούσε την

καταγραφή, των μεσολαβησάντων γεγονότων (χρονολογικοί υπολογισμοί) και την κωδικοποίηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Όπως η ίδια σταθμίζεται μέσα από την πνευματικότητα, των ηθικών κανόνων (θρησκειακές δοξασίες).

Ο ορθολογισμός ίσως ανάγκασε πρόσφατα πολλούς να

προβληματίζονταν, γιατί εξαφανίσθηκαν οι ‘’γνωστοί- άγνωστοι’’, πρόθυμοι σε βανδαλισμούς και χουλιγκανισμό, ‘’κουκουλοφόροι’’. Το ίδιο αναρωτιούνται και όσοι δεν ακούνε τίποτα για τους ασύλληπτους τρομοκράτες, που ίσως να βαρέθηκαν ή να σωφρονίστηκαν ‘’αυτοιαθέντες’’. Ειδικά τώρα που η κρίση και η ανέχεια, μαστίζει ένα σημαντικό ποσοστό των’’ λαϊκών δυνάμεων’’. Εκείνο που καθημερινά αγανακτεί για τον επιούσιο και έχει σοκαριστικά μουδιάσει.

Οι κουκουλοφόροι-τρομοκράτες, ’’λαϊκοί μαχητές’’, ασύλληπτοι πάντοτε,

έκαψαν τρεις βιοπαλαιστές υπαλλήλους της τράπεζας MARFIN. Πέτυχαν λοιπόν τα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας από τη συμμετοχή 120000 διαδηλωτών, να μειωθούν σε 20000. Ο ορθολογισμός μπορεί να κρίνει ανάλογα. Το ίδιο επίσης καλείται να πράξει ο ορθολογισμός του κοινού νου. Δηλαδή στο αν οι αποδειχθέντες ανεπαρκείς διαχειριστές αιφνίδια έλαβαν μια ‘’φώτιση’’. Με τις σκανδαλώδεις επιλογές της σπατάλης, απέτυχαν παταγωδώς, κρυπτόμενοι όπισθεν της ασυλίας, ατιμωρησίας, παραγραφής κλπ. Μπορεί λοιπόν να επιτύγχαναν, επειδή επανεξελέγησαν με το προσχηματικό σύνθημα ‘’λεφτά υπάρχουν’’;

Η παγκόσμια ιστορία, από την εποχή των προϊστορικών χρόνων,

αναφέρεται σε Νέες Τάξεις πραγμάτων, γεωπολιτικές αναταράξεις, φυσικές καταστροφές, εξαφανίσεις λαών που δεν άφησαν παρά μόνο πιθανολογήσεις στο πέρασμά τους. Οι θρησκειακές συγκρούσεις, οι δημιουργίες

Page 29: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 29

γεωστρατηγικών αξόνων, οι εθνοφυλετικές “καθάρσεις”, τα λουτρά αίματος, κλπ. ευτέλισαν την πολιτιστική αξία της βιολογικής ζωής και την αξιακή πνευματική κλίμακα. προσκήνιο, από την εποχή της προϊστορίας λειτουργούσε ανέκαθεν σε δύο επίπεδα. Τούτο αποδείχθηκε και από την εποχή του μινωικού εποικισμού. Δηλαδή εν προκειμένω επισημαίνεται ότι δε χρειάζεται να καταφύγει κανείς, σε επίπονες προσπάθειες, για να μελετήσει σε βάθος τα στοιχεία της πολιτιστικής PAX ALEXANDRIANA, της στρατιωτικής PAX ROMANA ή της αποικιοκρατικής PAX BRITANICA. Αν θα έπραττε κάτι τέτοιο κάποιος, θα ήταν για να εξηγήσει το περιεχόμενο του πρώτου επίπεδου του στρατηγικού σχεδιασμού, ΝΟ 020 ΠΡΟΣΟΧΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 3 ΧΑΡΤΕΣ

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι δορυφόροι. Οι ανωτέρω έδωσαν νέα διάσταση στο χωροχρόνο και οικοδόμησαν τις

νέες πραγματικότητες, λειτουργούν με “τράπεζες-βάσεις δεδομένων”. Οι τελευταίες είναι στρατηγικό έργο, της ανθρώπινης εξειδικευμένης (με εμπειρογνωμοσύνη) παρέμβασης. Επομένως, η γεωδιπλωματία, από τη μινωική

Page 30: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 30

εποχή μέχρι και σήμερα, στην εννοιολογική βάση της, σα μέσο της γεωπολιτικής στρατηγικής, δεν αλλάζει. Σημειώνεται ότι μόνο ευκαιριακά μεταλλάσσεται και δογματικά αναπροσαρμόζεται, με βάση τις μεταβλητές συνθήκες και τις γνωστικές ανθρώπινες ικανότητες, του ορθολογισμού.

Η επανάσταση της πληροφορικής που έφεραν στην καθημερινή ζωή οι

Η/Υ , επηρέασε τις ροπές και τις τάσεις των νέων πολιτιστικών αντιλήψεων. Το τεράστιο σε έκταση πεδίο των ηλεκτρονικών-ψηφιακών εφαρμογών, μετέβαλε εκ βάθρων σε πλείστες όσες εκφάνσεις την κοινωνική πραγματικότητα, λ.χ. από τη διοίκηση, την επιστήμη, τη μάθηση, την ψυχαγωγία κλπ, κλπ. Νέοι επιστημονικοί όροι εισέβαλαν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, όπως η κυβερνοκοινωνία, η κυβερνητική ιεράρχηση, ο κυβερνοχώρος, ο κυβερνοπόλεμος με τους καταστροφικούς ιούς μέχρι το σούπερ σκουλήκι ‘’Stuxnet’’, τα ‘’μη όπλα’’, οι χάκερ, οι κράκερ κλπ, κλπ , που συνδέθηκαν άρρηκτα με τη νέα στρατηγική ηγεμονία.

Οι νέες αντιλήψεις περί της Εικονικής Πραγματικότητας των

Προσομοιώσεων, στηρίχθηκε στην ψηφιακή εικόνα. Η τελευταία επιτέθηκε με αφετηρία τα νέα πολιτιστικά δεδομένα, στο στοχαστικό λόγο και το φιλοσοφικό προβληματισμό, που τρέφονται από τις θεωρητικές επιστήμες. Τα δόγματα έκφρασαν την άκαμπτη διακήρυξη των ηγεμονικών προθέσεων, απέναντι στην υπερβατικότητα των πανανθρώπινων αξιών, όταν οι τελευταίες μπορεί να εκφράζονται από τη θρησκευτικότητα, και τις εκτροπές των θρησκευτικών δοξασιών και αιρέσεων. Ζούμε δηλαδή ένα διχασμό σύγχυσης. Ζούμε ψηφιακά σε ένα αναλογικό κόσμο. ΝΟ 021

Η Νέα Τάξη της παγκοσμιοποίησης, η PAX GLOBALIS, δογματικά

διατυπώθηκε μετά την αυτοκατάρρευση του “υπαρκτού” σοσιαλισμού και τον πρώτο πόλεμο στο Ιράκ, στις αρχές του 1990, από πρόεδρο των Η.Π.Α, τον πατέρα Τζορτζ Μπους.

Η Νέα Εποχή της PAX

GLOBALIS, μπορεί να διδαχθεί πολλά από τη συνολική μελέτη της προϊστορίας των αμφικτιονιών κλπ. και όχι μόνο. Τα ίδια διδάγματα αποκομίζονται από την ηγεμονία της PAX ROMANA ή των άλλων στρατηγικών συνασπισμών. Ανάμεσα στη διδακτέα ύλη για τους σύγχρονους στρατηγιστές, πρέπει να τονισθεί, ότι οι πολυπολιτιστές Έλληνες, αγνοούν εξ αιτίας του εκπαιδευτικού συστήματος, τα οφειλόμενα στους πρόγονους τους Μινωίτες. Και τούτο επειδή δικαιούνται και οφείλουν να θεωρούν , ως ένα από τα λίκνα και μία από τις κοιτίδες του

Page 31: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 31

πολιτισμού τους, και της πολιτισμικής τους παρουσίας, τη σημερινή Παλαιστίνη. Από την εποχή της προϊστορίας μέχρι και σήμερα. Το γεγονός με ώθησε να αρχίσω να αναρτάται στο’’ μπλόγκ’’ του paxglobalis, το βιβλίο μου, ‘’ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ’’.

Το θρησκευτικό και προσκυνηματικό STATUS QUO, που αναγνωρίζει

επίσημα την Ελληνική Παρουσία στην Παλαιστίνη, θεσπίσθηκε από το 19ο αιώνα με διεθνή συμφωνία. Και βεβαίως η ελληνική άποψη, για την πολιτιστικά προϊστορική Παλαιστίνη και το ελληνικό παρελθόν της, δεν είναι εθνολογική ή θρησκειακή καυχησιολογία. Ούτε βέβαια θα είχε οιαδήποτε σχέση, με ύποπτα υποκινούμενες γεωπολιτικές σκοπιμότητες. Όπως επιδίωξαν να πράξουν τον 20ο αιώνα τα εθνοτικά αποσχιστικά κινήματα, οι εθνοκαθάρσεις και οι γενοκτονίες, με επεκτατικό πρόσχημα τη θρησκειακή-πολιτιστική ετερότητα, των παραδόσεών τους.

Γεώργιος Κλαδάκης και Η.Α. Μαλτέζος . Παρουσίαση βιβλίου έρευνας του πρώτου: ‘’Τα Ιπποτικά Τάγματα’’.

Page 32: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 32

Γ. ΠΕΡΙ ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΥ. ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΕΣΒΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΛΑΔΑΚΗ.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙ ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΠΡΕΣΒΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΗ, ΓΕΩΡΓΙΟΚΛΑΔΑΚΗ

Η εμφάνιση του Μονοθεϊσμού.

,ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΟΣΜΗΣΑΝ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ, ΤΗ

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΉ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΡΙΛΙΑΝΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑΣ Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΥ, ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ

ΚΑΘΕΤΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ. Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο

MΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ.

Το σημαντικότερο γεγονός της αρχαίας

Ανατολής και της αρχαίας Αιγύπτου είναι η εμφάνιση του μονοθεϊσμού, επί της βασιλείας Αμένοφη Δ΄. Αυτός ανήκε στη 18η αιγυπτιακή φαραωνική δυναστεία, που ανέδειξε λαμπρούς ηγεμόνες και επεξέτεινε τα όρια της Αιγύπτου, ώστε να περιλαμβάνει το Σουδάν, τη Συρία, το Λίβανο, την Παλαιστίνη (με την Υπεριορδανία). Ο Αμένοφης Δ΄, γεννήθηκε στο πρώτο μισό του 14 ου αιώνα π. Χ. και ανήλθε στο θρόνο σε ηλικία 17 ετών, πέθανε δε μετά από 16 χρόνια βασιλείας. Από τον πατέρα του Αμένοφη Γ΄, κληρονόμησε τη μόνη μεγάλη αυτοκρατορία του τότε γνωστού κόσμου, αν εξαιρέσει κανείς την μακρινή Ινδία και Κίνα. ΝΟ 023

Η σημασία του μεγάλου αυτού Φαραώ, που χαρακτηρίστηκε από τον

αιγυπτιολόγο Breastead σαν η πρώτη ανεξάρτητη σκέψη της ιστορίας, έγκειται στο ότι εφεύρε, με μια επανάσταση εκ των άνω, για πρώτη φορά, το μονοθεϊσμό.

Λίγα χρόνια μετά την ανάρρησή του στο θρόνο, ο νεαρός Φαραώ άρχισε

μια ταχεία μεταρρύθμιση, που οδήγησε στην κατάργηση του αιγυπτιακού πολυθεϊστικού πανθέου και στην εισαγωγή ενός μόνου θεού. Ο μόνος αυτός θεός ενσαρκώνεται στο δίσκο του ηλίου, που ονομάστηκε ΄Ατον. Ο Φαραώ, έκλεισε τους ναούς των άλλων θεών, διέλυσε και εκδίωξε το ιερατείο τους και διέταξε να σβηστεί η μνεία «οι θεοί», σε όλες τις επίσημες ιερογλυφικές επιγραφές. Συγχρόνως με τη δίωξη του πολυθεϊστικού ιερατείου, ο Αμένοφης

Page 33: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 33

Δ΄ άλλαξε το όνομά του. Δεν θα λέγεται πια Αμένοφης αλλά Εχνα-Ατόν. Συγχρόνως εγκατάλειψε τις Θήβες στην ΄Ανω Αίγυπτο και έκτισε μια νέα πρωτεύουσα, την Αχέτ-Ατόν, που σημαίνει ορίζοντας του ΄Ατον, όπου πλην των ανακτόρων και άλλων δημοσίων κτηρίων υπάρχει και ένας τεράστιος ασκεπής ναός του ΄Ατον (800 Χ 400 μέτρα). Χαρακτηριστικά του πρώτου αυτού μονοθεϊστικού ναού της ιστορίας, είναι ο μεγάλος αριθμός των βωμών, όπου γίνονταν αναίμακτες και αιματηρές θυσίες. Οι τοίχοι του ναού φέρουν μια πλούσια διακόσμηση. Απεικονίσεις της εποχής αυτής βρέθηκαν στην (κοιλάδα) Tell el Amarna (σημερινό όνομα της περιοχής της Αχέτ-Ατόν), δείχνουν τον Φαραώ με την ξακουστής καλλονής γυναίκα του, Nofertete, (Νεφερτίτη) που σημαίνει η «ωραία» Τέτε, να είναι στο ίδιο επίπεδο, ο ένας απέναντι του άλλου. ΝΟ 024

Μαζί τους απεικονίσθηκαν και οι τρεις

κόρες τους. Από πάνω τους λάμπει ο δίσκος ΄Ατον. Οι ακτίνες του απεικονίζονται σαν ίσιες γραμμές που καταλήγουν στο «κλειδί της ζωής» το σύμβολο + (ανθ) και πέφτουν επάνω στη βασιλική (αγία) οικογένεια. Δεν γνωρίζουμε πολλά από τη θεολογία του Εχνατόν (Αμένοφη Δ΄), του οποίου η ύπαρξη αγνοείτο από τους ιστορικούς, μέχρι το 1892, οπότε και ανακαλύφθηκαν από τους αιγυπτιολόγους η Αχετάτ με τα ευρήματά της. Από τον ύμνο προς τον ΄Ατον ο οποίος ανακαλύφθηκε, εμφαίνεται ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από τον Θεό ΄Ατον, τον ζωοδότη, που δίνει τη ζωή σε ανθρώπους και ζώα. Ο Φαραώ είναι η επίγεια ενσάρκωση του ΄Ατον του οποίου χαρακτηρίζεται σαν γιος.

Η πρώτη μορφή μονοθεϊσμού διήρκεσε μέχρι το θάνατο του Εχνατόν,

κάτι περισσότερο από δέκα χρόνια. Είναι προφανές ότι μια θρησκεία που επιβάλλεται εκ των άνω, με βασιλική διαταγή, δεν μπορεί να βρει μεγάλη απήχηση στο πλήθος, που εξακολουθεί να είναι πιστό στις παραδοσιακές δοξασίες. Αλλά και από αυτούς οι οποίοι δήλωσαν πίστη στη νέα θρησκεία, πολλοί ήταν αυτοί που το έκαναν υστερόβουλα για ν’ αποκτήσουν τη βασιλική εύνοια. Τελικά, αν και δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα, γιατί δεν υπάρχουν επαρκή τεκμηριωμένα στοιχεία, αυτοί οι οποίοι πίστεψαν πραγματικά στη νέα θρησκεία ή την υπερασπίστηκαν για λόγους πολιτικούς πρέπει να ήταν λίγοι, αν και όχι ελάχιστοι.

Page 34: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 34

Γιατί υπήρχαν ήδη και πριν τον ΄Εχνατον κάποιες θολές θρησκευτικές τάσεις, προς τη μονοθεϊστική κατεύθυνση. Δεν φαίνεται, πάντως, να πραγματοποιήθηκε ένοπλη ανταρσία κατά του Φαραώ Εχνατόν, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 33 χρόνων, άγνωστο από ποιο λόγο, στην πρωτεύουσά του. Είναι προφανές ότι ο θάνατός του, που μπορεί να ήταν και δηλητηρίαση, έδωσε αφορμή σε αναθεωρητικές κινήσεις, σε βάρος της θρησκευτικής του «επανάστασης». Ελλείψει γιου, τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Σεμένχαρε που βασίλεψε μόνο μερικά χρόνια και πέθανε σε ηλικία 23 ή 24 ετών. Επί του Σεμένχαρε, εμφανίσθηκαν ήδη οι πρώτες αναθεωρητικές τάσεις, που εντάθηκαν και πήραν συγκεκριμένη μορφή, επί της βασιλείας του αδελφού και διαδόχου του Τουτανχατόν. Αυτός ήταν μόλις 8 χρόνων όταν ανήλθε στο θρόνο και βασίλεψε οκτώ με εννέα έτη, αφού παντρεύτηκε μια κόρη του Εχνατόν και της Νοφερτέτε.

Η βασίλισσα Νοφερτέτε είχε ήδη

πεθάνει 2-3 χρόνια πριν το σύζυγό της Εχνατόν. ΄Ετσι δεν εμφανίζεται στις απεικονίσεις των τελευταίων ετών της βασιλείας του βασιλικού της συζύγου. Λόγω της νεανικής του ηλικίας, ο Τουτανχατόν τέθηκε υπό την κηδεμονία του Eye-Εγε, παππού της συζύγου του Μερτατόν και πατέρα της Νοφερτέτε που ήδη είχε πεθάνει. Επί της βασιλείας του Τουτανχατόν συντελέστηκε και το αποφασιστικό βήμα της επιστροφής στον πολυθεϊσμό και της εγκατάλειψης της Αχετατόν σαν βασιλικής πρωτεύουσας. Είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό γιατί βλέπουμε ξαφνικά τον Φαραώ να αλλάζει το όνομά του από Τουρανχατόν σε Τουτανχαμόν(-μων). Ν0 026

Δηλαδή από την αλλαγή του ονόματος, συμπεραίνεται η επιστροφή στη

θεότητα του ΄Αμμωνα. Ο Τουτανχαμόν πέθανε σε ηλικία 16-17 ετών (ορισμένοι υποστηρίζουν την εκδοχή βίαιου θανάτου) και τον διαδέχθηκε ο παππούς της βασιλικής συζύγου και πατέρας της Νοφερτέτε, ΄Εγε. Ο μεγάλης ηλικίας ΄Εγε πέθανε μετά από λίγα χρόνια και τον διαδέχθηκε στο θρόνο ο στρατηγός Haremhab, σύζυγος της αδελφής της Νοφερτέτε και τελευταίος Φαραώ της 18ης δυναστείας. Επί ΄Εγε και Haremhab, που άλλοτε είχαν αγαθές και άλλοτε εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, ολοκληρώθηκε και οριστικοποιήθηκε η κατάργηση της μονοθεϊστικής παρένθεσης της αρχαίας Αιγύπτου. Η πρωτεύουσα Αχετατόν, όχι μόνο εγκαταλείφθηκε, αλλά και ερημώθηκε. Απαγορεύθηκε μάλιστα ακόμα και η μνεία του ονόματος του ‘’αιρετικού’’ φαραώ Εχνατόν. Παρά την ολοσχερή καταστροφή του τεραστίας ιστορικής σημασίας έργου του, διασώθηκαν από τα ερείπια της Αχετατόν ορισμένα στοιχεία από τα οποία σήμερα μπορούμε να συμπεράνουμε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές της θρησκευτικής του επανάστασης.

Page 35: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 35

ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ. Ο θεμελιωτής της

ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ, σε βιβλίο που δημοσίευσε περί το 1938-1939 με τον τίτλο «Μωυσής και Μονοθεϊσμός», συνέδεσε την ιστορία του Φαραώ Εχνατόν (Ιχνατόν) και του έργου του, με τον ισραηλιτικό μονοθεϊσμό. Υποστηρίζει δηλαδή ότι ο πραγματικός θεμελιωτής του ο προφήτης Μωυσής υπήρξε στην πραγματικότητα Αιγύπτιος. Είναι βέβαια προφανές και από την ιστορική πηγή που έχομε από την εποχή εκείνη, δηλαδή την Παλαιά Διαθήκη, ότι ο Μωυσής υπήρξε κάποιου είδους ανώτατος Αιγύπτιος αξιωματούχος, μέχρι τη στιγμή που του αποκαλύφθηκε ότι στην πραγματικότητα ήταν Ισραηλίτης. Είναι γνωστή σε πολλούς η διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την οποία, η πραγματική του μητέρα που ήταν Ισραηλίτισσα, τον τοποθέτησε σε ένα καλαθάκι και τον άφησε στο Νείλο ποταμό. Το ρεύμα του τον παράσυρε στο κτήμα κάποιας Αιγύπτιας πριγκίπισσας που τον υιοθέτησε. ΝΟ 027

Κατά τον Φρόιντ, η ιστορία αυτή δεν έχει

βάση, αναφέρει δε παραδείγματα πολλών μεγάλων ανδρών (π.χ. του βασιλιά Σαργών της Ακκάδης, του Οιδίποδα, του Ρωμύλου κλπ.) που και αυτοί είχαν εγκαταλειφθεί με ένα ανάλογο μυθικό τρόπο και διασώθηκαν ως εκ θαύματος για ν’ ανακαλύψουν την πραγματική τους ταυτότητα αργότερα. Κατά τον Φρόιντ, οι ήρωες αυτοί δεν έχουν δύο οικογένειες, δηλαδή την ταπεινή και την υψηλή, αλλά μια και μόνη οικογένεια που έχει την υψηλή βασιλική καταγωγή. ΄Οσοι ενδιαφέρονται για περισσότερες λεπτομέρειες της διήγησης αυτής, καλό είναι να διαβάσουν αυτό το βιβλίο του εβραίου το θρήσκευμα Φρόιντ. Πάντα κατά τον Φρόιντ, ο Μωυσής ήταν Αιγύπτιος πρίγκιπας και φανατικός υποστηρικτής της μονοθεϊστικής θρησκείας, του συγγενούς του Φαραώ Εχνατόν.

Το όνομα Μόσε είναι γνωστή κατάληξη ονόματος

Page 36: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 36

στα αρχαία αιγυπτιακά (ίδε και Thutmose, που υπήρξε σημαντικός Αιγύπτιος στρατηγός που κατέκτησε τη Νουβία). Για ν’ αναφέρουμε τα γεγονότα εν συντομία, ο Μωυσής που ήταν φανατικός υποστηρικτής των μονοθεϊστικών δοξασιών του βασιλικού του συγγενούς Εχνατόν, ήλθε σε βίαιη ρήξη με τους βασιλικούς του διαδόχους και το περιβάλλον τους. Αποτέλεσμα της ρήξης αυτής ήταν, ότι μη βρίσκοντας επαρκή στήριξη για το μονοθεϊσμό, τη νέα θρησκεία, στους συμπατριώτες του Αιγυπτίους, κατέφυγε σε μια μικρή σημιτική μειονότητα, που ζούσαν στην Αίγυπτο, στους υποτελείς του Φαραώ, δηλαδή τους Ιουδαίους.

Στην μειονότητα αυτή, που

αποτελούνταν, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο από την φυλή του Ιούδα και μια ή δύο άλλες φυλές εκ των 12 Φυλών του Ισραήλ. Ο Μωυσής συνοδευόμενος από τους περί αυτόν Αιγυπτίους, φανατικούς και αυτούς υποστηρικτές του μονοθεϊσμού (που αποτέλεσαν ίσως τον πυρήνα, της μετέπειτα ιερατικής φυλής όπου ανήκαν οι Λευίτες) έκανε την περιώνυμη ακόλουθη προσφορά : «Θα σας βγάλω από την υποτέλεια στους Αιγυπτίους και θα σας οδηγήσω στην Γη της Επαγγελίας, όπου σε αφθονία ευρίσκονται όλα τα αγαθά, υπό τον όρο να πιστέψετε στον ένα και μοναδικό θεό, τον ΄Ατον». Η ισχυρή προσωπικότητα και η υψηλή θέση του Μωυσή, έκαναν αποδεκτή την προσφορά του και πράγματι οδήγησε τις δύο αυτές φυλές στη Νότια Παλαιστίνη, στην οποία και εισέβαλαν κατά τις σημερινές απόψεις.

Συγχρόνως περίπου εισέβαλαν από τα ανατολικά στη Γη Χαναάν

(Παλαιστίνη), Γη της Επαγγελίας, στην οποία αναφερόταν ο Μωυσής και άλλες πολύ συγγενικές των Ιουδαίων, σημιτικές φυλές. ΄Ετσι κατακτήθηκε από τους Ισραηλίτες που ήλθαν εξ ανατολών και τους Ιουδαίους, που εισέβαλαν εκ νότου, η Γη Χαναάν. Οι αυτόχθονες οι Χαναανίτες, εξακολουθούσαν να έχουν το ίδιο πάνθεο που είχαν από πριν, αλλά βρίσκονταν πλέον σε μειονεκτική θέση, ώστε απορροφήθηκαν τους επόμενους αιώνες από τους Ισραηλίτες και Ιουδαίους. Εν τω μεταξύ ή ο Μωυσής ή κάποιος από τους διαδόχους του, τους Κριτές του Ισραήλ, συνέπτυξε μια αμυντική και στρατιωτική συμμαχία μεταξύ

Page 37: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 37

των 12 φυλών που στην αρχή ήταν κατά τα άλλα ανεξάρτητες. Η συμμαχία αυτή βρίσκονταν υπό την προστασία του μονοθεϊστικού θεού του Μωυσή, δηλαδή του Άτον που εμφανίστηκε τότε σαν ο Κύριος των Δυνάμεων Adonai Sabaoth Αντονάϊ Σαμπαόθ. Η εβραϊκή λέξη Αντονάϊ που τόσο μοιάζει με το όνομα του θεού ΄Ατον, σημαίνει όμως Κύριος. ΝΟ 030

Αν θέλει να πει κανείς Κύριος ο Θεός,

στα εβραϊκά, πρέπει να βρει μια άλλη λέξη για τη λέξη θεός. ΄Ετσι, κατά πάσα πιθανότητα, ανακαλύφθηκε τότε το τετραγράμματο Yahve (Γιαχβέ) που σημαίνει, κατά τον ιστορικό της Π. Διαθήκης Wellhausen, στα εβραϊκά : «Πνέει». Πράγματι, στον ύμνο προς τον ΄Ατον του Φαραώ Εχνατόν, τονίζεται κατ’ επανάληψη ότι ο ζωοδότης θεός δίνει την πνοή – αναπνοή, όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και σ’ όλα τα ζώα, ακόμα και στην εμβρυακή μορφή. Χρησιμοποιήθηκε επίσης, σαν ονομασία του Θεού του Μωυσή και η χαναανιτική λέξη για τη θεότητα Ελ.

Οι συγκρούσεις που ακολούθησαν, τους επόμενους αιώνες, σιγά-σιγά

έσβησαν το όνομα του Φαραώ Εχνατόν, σαν τον πρώτο ιδρυτή του μονοθεϊσμού, αφήνοντας ιστορικά να διασωθεί μόνο το όνομα του Μωυσή, και διαφόρων προγόνων των 12 φυλών. Ο Φρόιντ αναφέρει επίσης, ότι, κάπου στην Π. Διαθήκη και μάλιστα στον προφήτη Ωσηέ, οι Ιουδαίοι σκότωσαν κάποτε τον προφήτη Μωυσή, λόγω προφανώς του αυταρχισμού του και ίσως για κάποια αντίδραση έναντι στις θρησκευτικές του δοξασίες. Εδώ, ας μας επιτραπεί, να διαφωνήσουμε με τον Φρόιντ στο εξής σημείο : Πρώτον ασφαλώς δε φόνευσαν όλοι οι Εβραίοι τον Μωυσή, αλλά μόνο μια ορισμένη ομάδα αντιφρονούντων και δεύτερον ο Θεός που επικαλούνταν ο Μωυσής δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, ακόμα και μετά τον υποτιθέμενο φόνο του.

Ήδη, δύο σημαντικές μονοθεϊστικές μεταρρυθμίσεις «Εχνατονικού

τύπου», γίνονταν αποδεκτές απ’ όλες τις φυλές : Πρώτον αυτό που ισχύει και σήμερα στην εβραϊκή θρησκεία, ότι ο θεός είναι άυλος και δεν επιτρέπεται η προσωποποίησή του. Δεύτερον, ότι δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Πράγματι, μεταξύ των άλλων θεμελιωδών ανατροπών του Εχνατόν, ήταν να απαγορεύσει στους Αιγυπτίους τη δοξασία της μετά θάνατον ζωής. Ούτε στον Εχνατόν ούτε στον ισραηλιτικό μονοθεϊσμό βρίσκουμε για πολλούς αιώνες αργότερα αναφορές για τη μετά θάνατον ζωή.

Page 38: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 38

Έτσι λοιπόν ο μόνος Θεός που αναζητήθηκε από ένα κοσμοκράτορα Φαραώ, αποτελούσε αντανάκλαση στον ουρανό, της «επί της γης τάξης». Αυτή κυριαρχούνταν από ένα απόλυτο μονάρχη που δέσποζε στο μεγαλύτερο χώρο του τότε γνωστού κόσμου. Η συγκεκριμένη αποτυχία του Εχνατόν, οδήγησε στην επιτυχία του Μωυσή και ο θεός μιας αυτοκρατορίας, περιορίσθηκε στο να είναι ο θεός της «αμφικτιονίας» 12 μικρών φυλών. Απ’ εκεί και πέρα όμως, θα πραγμάτωνε ο Θεός του Εχνατόν και του Μωυσή τις κατακτήσεις του, μέχρις ότου φθάσει σήμερα να είναι, υπό διαφορετικά ονόματα, ο μόνος Θεός του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας.

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΩΥΣΗ Η σύμπηξη του λαού του Ισραήλ από δύο ομάδες, πρώτον των

εξερχομένων από την Αίγυπτο υπό τον Μωυσή (και τον μόνο Θεό του) και από τις άλλες ισραηλιτικές φυλές, εκείνες που εισέβαλαν στην Παλαιστίνη (Γη Χαναάν) και δεύτερον από τα Ανατολικά και Βόρεια, αλλοίωσε με τον καιρό τη μωσαϊκή θρησκεία, όπως την πρόβαλε ο Μωυσής (τον ΄Ατον κατά τον Φρόιντ). Οι εισβολείς, εξ Ανατολών και Βορρά δεν είχαν πιθανότατα σχέση με το Θεό του Μωυσή, κατά κάποιο τρόπο, όμως που δεν μας είναι γνωστός, τον δέχθηκαν σαν Θεό της αμυντικής αμφικτιονίας (συμμαχίας) κι’ έτσι μας εμφανίστηκε ο Γιαχβέ ως ο κύριος των Δυνάμεων, δηλαδή του στρατού. Ηγέτες της συμμαχίας των 12 φυλών υπήρξαν οι επονομασθέντες Κριτές, που ήταν αιρετοί στρατιωτικοί άρχοντες με περιορισμένα δικαιώματα.

Ουσιαστικά η κάθε

φυλή διατηρούσε την ανεξαρτησία της. Με την πάροδο όμως του χρόνου, τα κοινά συμφέροντα και η απειλή των εχθρών οδήγησαν τις φυλές στην ίδρυση κοινού κράτους, του οποίου προΐσταται πλέον από την εποχή του Σαούλ, ένας μονάρχης – βασιλιάς. Ο ανώτατος αυτός άρχοντας, ιδιαίτερα από τον Δαυίδ, διάδοχο του Σαούλ, εκπροσωπούσε και τον Θεό Γιαχβέ. Η πολυθεΐα όμως δεν είχε πάψει να υπάρχει. Παρά το γεγονός ότι ο Γιαχβέ εθεωρείτο κατ’ εξοχήν ο Θεός του Ισραήλ, βωμοί ήταν αφιερωμένοι και σε άλλους θεούς. Γνωστοί είναι π.χ. οι βωμοί που ο βασιλιάς Σολομώντας (Σαλωμόν) αφιέρωσε εντός της Ιερουσαλήμ σε άλλες θεότητες όπως η Αστάρτη. Και τούτο παρά το γεγονός ότι ο Σολομώντας έκτισε τον περιώνυμο ναό του Γιαχβέ στα Ιεροσόλυμα (τον δεύτερο γνωστό μονοθεϊστικό ναό). ΝΟ Ο31

Page 39: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 39

Περιέργως όμως, όπως αναφέρει ο γνωστός

ιστορικός Γερμανός JuliusWellhausen, γύρω από το ναό υπήρχαν καταλύματα ιεροδούλων. ΄Ετσι λοιπόν βλέπουμε ότι όλοι οι Ισραηλίτες, περιλαμβανομένων και εκείνων που ακολούθησαν εκτός Αιγύπτου τον Μωυσή, παρά το γεγονός ότι έβλεπαν τον Γιαχβέ σαν Θεό του Ισραήλ, πίστευαν και στην ύπαρξη άλλων θεοτήτων που ανήκαν σε γειτονικούς λαούς (ενοθεϊσμός). NO 032

Με τον όρο «Ενοθεϊσμός», εννοούμε ότι ένας

λαός μπορεί ν’ αναγνωρίζει ένα Θεό που τον προστατεύει, πιστεύει, όμως, συγχρόνως, ότι και οι άλλοι λαοί έχουν θεότητες που τους προστατεύουν (οιονεί πολιούχους). Επί πλέον εισέδυσαν στη λατρεία του Γιαχβέ χαναανιτικά στοιχεία (ιεροδουλία σαν λατρεία της γονιμότητας). Είναι αναμφισβήτητο, πάντως, ότι, παρ’ όλα αυτά, σε ένα λίγο ή πολύ περιορισμένο κύκλο εξακολουθούσε να υφίσταται ακραιφνής η μονοθεϊστική λατρεία, όχι όπως την είχε μεταδώσει στους Ιουδαίους ο Μωυσής.

Με το θάνατο του Σολομώντα το ενιαίο

βασίλειο διασπάσθηκε. Το αντικατέστησαν δύο βασίλεια. Στο Βορρά το βασίλειο του Ισραήλ, που καταλύθηκε το 721 π. Χ. από τους Ασσυρίους. Το βασίλειο αυτό περιελάμβανε τις φυλές εκείνες που είχαν εισβάλει στη Χαναάν ανεξάρτητα από τον Μωυσή. Στο Νότο, αντίθετα, εξακολουθούσε να υπάρχει το βασίλειο του Ιούδα, του οποίου οι κάτοικοι, οι Ιουδαίοι, ήσαν οι απόγονοι εκείνων που είχαν φύγει από την Αίγυπτο με τον Μωυσή. Το βασίλειο αυτό παρέμεινε πιστό στη δυναστεία του Δαυίδ, πατέρα του Σολομώντα. Θρησκευτικά, όμως, δε διέφερε πολύ από το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ.

Μετά την κατάλυση του βασιλείου του Ισραήλ από τους Ασσυρίους, το

μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του εκδιώχθηκε από την μέχρι τότε πατρογονική εστία του και οδηγήθηκε σε άλλες περιοχές όπου έχασε την ταυτότητά του και απορροφήθηκε από τους εκεί αυτόχθονες. Το βασίλειο του Ιούδα εξακολούθησε να υπάρχει έως το 582 π. Χ. οπότε καταλύθηκε από τους Βαβυλωνίους. Και στα δύο αυτά βασίλεια ο μονοθεϊσμός δεν άργησε να εμφανισθεί και πάλι. Στοιχεία υπέρ της θεωρίας του Φρόιντ, ότι ο μονοθεϊστικός θεός του Ισραήλ ήταν ο ΄Ατον του Εχνατόν, βρίσκομε ακόμα, παρά τις διαδοχικές τροποποιήσεις, στο σημερινό κείμενο της Π. Διαθήκης. ΄Ετσι βλέπουμε π.χ. τον ήλιο να σταματά στο στερέωμα και να παρατείνεται η

Page 40: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 40

ημέρα, προκειμένου οι Ισραηλίτες να νικήσουν τους Χαναανίτες (Ιησούς του Ναυή).

΄Ετσι επίσης ο προφήτης Ηλίας δεν

τελεύτησε, όπως οι άλλοι θνητοί, αλλά αναλήφθηκε στους ουρανούς επάνω σε πύρινο άρμα. Ακόμα αναφέρεται από τον J. Wellhausen ότι ο Γιαχβέ πότε φώτιζε το πρόσωπό του και πότε το έκρυβε. Θα αναφερθούμε επίσης και στον Κριτή Σαμψών του οποίου το όνομα στις σημιτικές γλώσσες σημαίνει «ηλιακός» και του οποίου η δύναμη βρίσκονταν στα μακριά του μαλλιά (ακτίνες του ήλιου). Οι πιστοί του μονοθεϊσμού εμφανίζονται ξανά δυναμικά μετά τον Μωυσή με τον προφήτη Ηλία, που σαφώς ανατρέπει τις ενοθεϊστικές θρησκείες και επιμένει πάλι, στη μοναδικότητα του θεού του Ισραήλ. NO 034

Αργότερα, το «προφητικό κίνημα» γίνεται πολύ

δυναμικότερο, κυρίως με τον προφήτη Ησαΐα που επιβάλλει σαφώς μονοθεϊστικές μεταρρυθμίσεις, επί βασιλείας Εζεκία (Εζεκίου) στο βασίλειο του Ιούδα. Από τον Ναό του Σολομώντα απομακρύνεται ξύλινο επίχρυσο άγαλμα του Γιαχβέ, επίσης η Ασέρα (το τεχνητό δένδρο) και καταστρέφεται το ατσαλένιο φίδι που, κατά την Γένεση, είχε κατασκευάσει ο Μωυσής (σημειωτέον ότι στο δίσκο του ήλιου του Εχνατόν βρισκόταν ζωγραφισμένος ο Oυραίος, δηλαδή η ιερή κόμπρα που στόλιζε το στέμμα του Φαραώ και τον προστάτευε με το δηλητήριό της από τους εχθρούς του). Τα προαναφερθέντα για την κάθαρση του Ναού του Σολομώντα τα αναφέρει ο J. Wellhausen. NO 036 KAI 037

Επί των δύο διαδόχων του Εζεκία, υπήρξαν αντιδράσεις στις

μεταρρυθμίσεις του Ησαΐα. Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, ξαναπήραν το πάνω χέρι όταν στο θρόνο ανήλθε ο ηλικίας οκτώ ετών Ιωσίας. Επί των ημερών του οι μεταρρυθμίσεις προχώρησαν ριζικότερα. Τονίζεται και πάλι το μεγάλο προφητικό μήνυμα ότι ο Γιαχβέ δεν είναι μόνο ο Θεός του Ισραήλ αλλά ολόκληρης της οικουμένης και ότι η βασιλεία του θεμελιώνεται στα μεγάλα ηθικά διδάγματα, βλέπε και Δεκάλογο (Δέκα Εντολές) που τότε ανακαλύφθηκε ή ξαναβρέθηκε το κείμενό του στο ναό. Ιεροδουλία και βωμοί ξένων θεών που υπήρχαν μέχρι τότε εξαφανίσθηκαν. Από το ναό απομακρύνθηκε τότε και το χρυσό άρμα του ήλιου με τα άλογα που το έσερναν.

Page 41: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 41

Έτσι αποκαταστάθηκε το άυλο της Θεότητας καθώς και ο αυστηρός ηθικός χαρακτήρας, που αποτελεί γνώρισμα όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών. Γνωρίζουμε ότι μετά την κατάλυση και του δεύτερου βασιλείου, αυτού του Ιούδα, ο πληθυσμός του μεταφέρθηκε κατά μέγα μέρος στη Μεσοποταμία, όπου παρέμεινε επί 70 χρόνια (βαβυλώνια αιχμαλωσία).

Ο βασιλιάς της Περσίας Κύρος ο Μέγας, που είχε εν τω μεταξύ

κατακτήσει τη Βαβυλωνία, επέτρεψε στους περισσότερους από τους εκεί Εβραίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Υπό τους αρχιερείς των επιστρεψάντων ΄Εσδρα και Νεεμία συμπληρώθηκαν οι τροποποιήσεις του βιβλικού κειμένου, που πήρε τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. NO 038

Page 42: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 42

Δ. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ.

‘’ Τα δόγματα του ήσυχου παρελθόντος δεν είναι συμβατά στο θυελλώδες

παρόν. Καθώς η υπόθεση μας είναι νέα, έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και να πράττουμε νεωτεριστικά. Πρέπει να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας και τότε θα σώσουμε την πατρίδα μας’’.

LINCOLN Abraham [1809-1865]. Ο Βρετανός οικονομολόγος Sir Maynard John Keynes

(1883-1946), έγραψε («The End of Laisser-Faire», III) σχετικά με τα δόγματα: «Ο μαρξιστικός σοσιαλισμός, πρέπει πάντοτε να παραμείνει ένα προμήνυμα στον ιστορικό σχολιαστή (historian of Opinion). Πως ένα δόγμα τόσο παράλογο (illogical) και τόσο μουντό, μπορεί να εφαρμόσθηκε τόσο δυναμικά και να ασκήσει επιρροή στα ανθρώπινα μυαλά και μέσω αυτών στα ιστορικά γεγονότα».

Ο Ανατολικός ‘’άνεμος’’ των δογματισμών.

Ο Γερμανός φιλόσοφος, εβραϊκής καταγωγής, Karl Marx (1818-1883), ηγέτης της πρώτης «Διεθνούς» που έζησε στο Λονδίνο από το 1849, σφράγισε το έργο του με δόγματα: «Η ιστορία της μέχρι τούδε υπάρχουσας κοινωνίας είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων… Οι εργάτες δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Έχουν ένα κόσμο να κερδίσουν. Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε. («Κομμουνιστικό Μανιφέστο»)… Η θρησκεία… είναι το όπλο του λαού. («Κριτική της Χεγκελιανής Φιλοσοφίας της Δεξιάς» – σ.σ. Ο Μαρξ είχε προσωπικούς λόγους κατά της θρησκείας, δεδομένου ότι οι γονείς του ασπάσθηκαν τον προτεσταντισμό για να βελτιώσουν την κοινωνική θέση τους)… Ο Χέγκελ λέει κάπου δογματίζοντας, ότι όλα τα μεγάλα γεγονότα και οι προσωπικότητες στην παγκόσμια ιστορία εμφανίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ξέχασε να προσθέσει: την πρώτη φορά σαν τραγωδία και την δεύτερη σα φάρσα («The Eighteenth Brumaire of Louis Napoleon»)».(«Imperialism, the Highest Stage of Capitalism»)…». Ο Ρώσος επαναστάτης Vladimir Ilich Ulyanov Lenin (1870-1924), σε όλα τα έργα του διατύπωσε δόγματα, που συμποσούνταν στο επίγραμμα: ΄΄ Εάν ήταν απαραίτητο να δώσουμε το πιο σύντομο δυνατό

Page 43: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 43

ορισμό του ιμπεριαλισμού, θα’ πρεπε να λεχθεί ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό θέατρο του καπιταλισμού ΄΄. NO 040 KAI 041 KAI 042

Ο Λένιν που υπήρξε μέγας τακτικιστής (tactician) της κομμουνιστικής

επανάστασης, την αξιοποίησε για να εξαλείψει κάθε αντίσταση των αντιφρονούντων. Έτσι η θεωρία του κομμουνισμού περί της ανθρώπινης τελειότητας, που θα αναδεικνύονταν δογματικά από το σοσιαλιστικό σύστημα, βρέθηκε εκ νέου αντιμέτωπη στην πράξη με τη σκληρή πραγματικότητα. Εκείνης της ανθρώπινης ανεπάρκειας και σκληρότητας, γνωστής από το τσαρικό παρελθόν.

Για όσο το κράτος ζει δεν υπάρχει ελευθερία. Όταν υπάρξει ελευθερία δε

θα υπάρχει κράτος. Και ο διάδοχος του Λένιν, Joseph J. Dzhugashvili Stalin (1879-1953), συμπλήρωσε τα δόγματα της πολιτικής παράδοσης των Μπολσεβίκων: «Το κράτος είναι ένα εργαλείο στα χέρια της άρχουσας τάξης για την καταπίεση της αντίστασης των εχθρών της (M.R. Werner «Stalin’s Kampf»)…». Οι στόχοι του κόμματος είναι… να είναι προσεκτικό και να μην επιτρέψει η χώρα μας να συρθεί σε συγκρούσεις από πολεμοκάπηλους που έχουν συνηθίσει να βάζουν τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά γι’ αυτούς. (Λόγος που εκφωνήθηκε στο 8ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, στις 6 Ιανουαρίου 1941). Ο Khrushchev, «αποκαθήλωσε» τη σταλινική «ορθοδοξία». Στη συνέχεια ο Kosygin, σαν αρχηγός του σοβιετικού κράτους, είχε σαμποταριστεί όπως και ο προηγούμενος, από τους κομματικούς γραφειοκράτες. Αιτία ήταν ότι οι τελευταίοι είδαν ότι έχαναν τη δύναμη της εξουσίας τους, από τις μεταρρυθμιστικές προοπτικές, της αποκέντρωσης. NO 043 KAI 044

Ο υπουργός Εξωτερικών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης Andrei Gromyko (1909-1989), υπηρέτησε στη θέση αυτή από το 1957 μέχρι το 1985. Το 1988 όντας πρόεδρος της χώρας, διατύπωσε ένα δογματισμό που καταχωρήθηκε σα ‘’μοιραίος’’, στην κριτική της παγκόσμιας ιστορίας. Στο λόγο που εκφώνησε στη σοβιετική ηγεσία του Κ.Κ. της ΕΣΣΔ, είχε πει: «Αυτός ο άνδρας έχει όμορφο χαμόγελο, αλλά έχει και σιδερένια δόντια». Ο Gromyko είχε υπηρετήσει σα διπλωμάτης στη χώρα του από την εποχή του Στάλιν. Ανέβηκε όλα τα σκαλιά της κομμουνιστικής ιεραρχίας μέχρι να καταλάβει το αξίωμα του προέδρου το 1985. Οι σοβαροί λόγοι για τους οποίους διατύπωσε το

Page 44: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 44

δογματισμό για τον Γκορμπατσέφ, ανάγονταν σε εσωτερικά μείζονα πολιτικοκοινωνικά προβλήματα, που αντιμετώπιζε η τότε γερασμένη βιολογικά, σοβιετική ηγεσία.NO 045

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, χήρεψε δύο φορές η θέση του αρχηγού

του κράτους της ΕΣΣΔ. Την ίδια χρονιά, το 1988, που ο Ρέιγκαν εκφώνησε τον ιστορικό λόγο του στο πανεπιστήμιο της Μόσχας για την ελεύθερη οικονομία, ο Γκρομίκο αποχαιρέτησε την εξουσία σαν αρχηγός του κράτους. Την 1η Οκτωβρίου 1988 στη μεγάλη αίθουσα του Κρεμλίνου, ο Σοβιετικός πρόεδρος απευθύνθηκε στο Ανώτατο Σοβιέτ. Διακήρυξε μεταξύ άλλων κοινοτυπιών, το Νέο Δόγμα της ΕΣΣΔ. Όπως ο ίδιος αναφέρει στα πολύ αξιόλογα απομνημονεύματά του, που ξετυλίγουν το παρασκήνιο του 20ου αιώνα (Andrei Gromyko: «Memories», Butler & Tanner Ltd, London 1989, σελ. 345-346), η Γενική Συνέλευση του Κ.Κ. της πρώην ΕΣΣΔ τότε, αποδέχθηκε το αίτημά του να συνταξιοδοτηθεί.

Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του ο Γκρομίκο ανάφερε: «Είμαι βαθιά

ευγνώμων σε σας, σύντροφοι μέλη, για τη δουλειά που κάναμε μαζί αυτά τα πρώτα χρόνια της perestroika (αναδόμησης)… Η Glasnost (διαφάνεια), η οποία πλούτισε τη σοβιετική δημοκρατία είναι μία ισχυρή πηγή, από την οποία ο λαός μπορεί να αντλήσει δύναμη. Για τα νέα επιτεύγματά του αμφότερα, στην εσωτερική ζωή της χώρας και στην μεταφορά προς τα έξω, της λενινιστικής πολιτικής της ειρήνης στις διεθνείς υποθέσεις…».

Το Δόγμα στις Διεθνείς Σχέσεις. Εννοιολογικά δόγμα θεωρείται, η διακήρυξη θεμελιωδών αρχών μιας

κυβερνητικής πολιτικής στρατηγικού περιεχομένου, η οποία εκφράζεται με αξιωματική και αυθεντική κρίση, και διαθέτει την εφικτή προοπτική, να εφαρμοσθεί. Δηλαδή επιδιώκει να καταξιωθεί σα φιλοσοφική σχολή εκτίμησης και πίστης, ενός συνόλου πεποιθήσεων. Οι τελευταίες αφορούν τη συνδεσμολογία περί της ακολουθούμενης ορθότητας. Εν προκειμένω τούτα ερευνώνται από την εξέταση των σταθμίσεων, που ενδιαφέρουν τη γεωπολιτική στρατηγική, τη γεωδιπλωματία και τη γεωστρατηγική. Η μελέτη και η ανάλυση των δογμάτων, διευκολύνουν την κατανόηση και την κριτική

Page 45: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 45

του CONCEPT, της οικοδόμησης των εκασταχού ηγεμονιών, που επικράτησαν ιστορικά στον πλανήτη.

Όλοι όσοι θα ήθελαν να μάθουν για την πορεία της παγκοσμιοποίησης

και τη σχέση της με το διεθνές σύστημα, δεν έχουν παρά να γνωρίσουν από κοντά, πραγματιστικά δεδομένα. Δηλαδή την ιστορία και τις αρχές των δογμάτων της γεωπολιτικής στρατηγικής, όπως τούτη εξελίχθηκε, από τις αναπτυχθείσες συγκυριακές δυναμικές. Και τούτο γιατί το «ουσιαστικό» δόγμα της Ηγεμονίας, κλήθηκε, σε όλες’’ τις πτώσεις με όλες τις επιπτώσεις’’. Από την ονομαστική της παρεμβατικής πρόθεσης του Μονρό (1823), στη γενική της ρητορικής του Ουίλσον (1909), τη δοτική των οικονομικών ανασυγκροτήσεων του Τρούμαν (1947), την αιτιατική του αντικομουνισμού του Αϊζενχάουερ (1957) και της ύφεσιακής διαδικασίας του Νίξον (1971), μέχρι την κλητική, του προληπτικού πολέμου του Μπους Jr (2001).

Τα σοβιετικά δόγματα, εφευρέθηκαν για να δικαιολογήσουν τη

σοβιετική «ειρηνιστική» επιθετικότητα. Ιστορικά κρινόμενα πλέον, την εποχή του Διπολισμού των Υπερδυνάμεων, έφεραν έντονα τα χαρακτηριστικά των «δημοσίων σχέσεων», τα οποία ανάδειξε η Ψηφιακή Διπλωματία. Κατά κάτι μάλιστα θύμιζαν, όλα τα εν λόγω δόγματα, τον τερματοφύλακα που «σουτάρει» ο ίδιος, κατά του εαυτού του και ‘’σκοράρει’’ στην άδεια εστία του.

Η παραγωγή και η παρερμηνεία της γεωπολιτικής ορολογίας. Οι μελετητές της κριτικής γεωπολιτικής, χρησιμοποιούν γλωσσικούς

όρους. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να τεκμηριώσουν ζητήματα και διαδικασίες, της αναλυτικής προσέγγισης της γεωπολιτικής. Οι όροι κύριο σκοπό έχουν, να στοχεύουν να φανερώσουν την πολιτική τους λειτουργικότητα. Η σύγχρονη έρευνα της κοινωνικής θεωρίας που καταγίνεται με τη γλώσσα και την παραγωγή ορολογίας, χρησιμοποιεί τη γλωσσική δυναμική. Έτσι επιτυγχάνει να καταδείξει την πολιτική συνδεσμολογία, της πολιτικής με τις γεωπολιτικές φόρμουλες των όρων.

Δηλαδή για παράδειγμα η λέξη της καθημερινής χρήσης «Δύση», από τη

σκοπιά του γεωπολιτικού όρου, δηλώνει εκτός του γνωστού περιεχομένου της, τις γεωπολιτικές συνθήκες, που αναφέρονται σε διευθετήσεις της διεθνούς πολιτικής (S. Dalby: “American security discourse. The persistance of geopolitics”, Political Geography Quarterly 9, σελ.171-188, 1990). Είναι απαραίτητη η διάκριση μεταξύ της γεωπολιτικής ορολογίας και της «ξύλινης γλώσσας».

Η τελευταία με τη χρήση της σα δημοσιογραφικός όρος, αποδίδει και

εκφράζει παραστατικά, με ή χωρίς βαρβαρισμούς την απαξίωση, αν όχι την απέχθεια. Στοιχεία που ομού προέρχονται από την απαιδευσία, που είναι η επιτομή της ‘’σάχλας’’ του βερμπαλισμού, όταν επιχειρεί να τρέξει με

Page 46: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 46

‘’δεκανίκι’’ την άγνοια του «ξερολισμού». Το γεγονός σα φαινόμενο, έλκει την καταγωγή από το ολοκληρωτικό πνεύμα, της δογματικότητας των κομμουνιστών, εκείνων που θεωρούν εαυτούς αποκλειστικούς (ορθόδοξους) ερμηνευτές, της μαρξιστικής σκέψης. Γιατί παρατηρήθηκε ότι δε δίσταζαν να πρόβαλλαν αυθαίρετα και όχι σπάνια αμόρφωτα, το ύφος της αλάνθαστης ορθοδοξίας τους, θεωρώντας ότι απευθύνονταν σε αδαείς ή υποχρεωτικά υπάκουους ακροατές.

Η Παθολογία της γλωσσικής Επικοινωνίας.

Η «Ξύλινη Γλώσσα» κατά την άποψη της κοινής γνώμης, συνιστά την εκφορά πολιτικού, σχεδόν πάντα γενικευμένου και συχνά ακαταλαβίστικου, ή υπεραπλουστευμένα δυσνόητου λόγου. Επικοινωνιακά η χρήση «ωραιοπαθών» όρων, κρίνεται ότι θα συνέβαλαν στην ενίσχυση του κύρους, του δήθεν παντογνώστη «ξυλινογλωσσά», που είναι και κατά το συνήθως συμβαίνον ‘’μαϊντανός’’, για όλα τα δημοσιογραφικά καρυκεύματα.(Η.Α. Μαλτέζος: Γεωστρατηγική και Διπλωματία, Αθήνα 2003). ΝΟ 046

Για παράδειγμα είναι εντυπωσιακή η αοριστολογία των «επεξηγηματικών»

όρων, από πολιτικούς πολιτευόμενους, δημοσιογράφους κλπ, όπως: το κενό της ιστορικής συνείδησης, το ευρωπαϊκό κοινό μοντέλο, η θεσμική ολοκλήρωση, το συγκριτικό πλεονέκτημα, το δημόσιο αγαθό, το πολιτικό πρόγραμμα κατεύθυνσης, ο συντονισμός πόλων, η πολιτική γραμμή απόσπασης κατακτήσεων, η στήλη του εθνικού αγώνα, η δημιουργική προοπτική, τα βαρίδια, το κλείδωμα, το μίγμα πολιτικής, ποιότητα επιλογών, αναπτυξιακό απόθεμα, το δακτυλίδι διαδοχής, η ενδοκομματική ομφαλοσκόπηση, η αντιπολίτευση εξαρτημένων αντανακλαστικών, ο διάλογος ενώπιον της κοινωνίας, δάνειες δυνάμεις κλπ, κλπ, κλπ.

Η «Ξύλινη Γλώσσα», θριαμβεύει, απαξιώνει και δυσφημεί την πολιτική

παραγωγή ιδεών. Λόγω της στειρότητας και της κατάπτωσης του απαξιωμένου πολιτικού λόγου. Διότι επικρατεί η γενική όσο και τραγικά γελοία αντίληψη Ότι σε ένα καταρρέον πολιτικό σύστημα, εξ αιτίας των ανομιών του πελατειακού του δογματισμού, κάθε τι εντυπωσιακά λεγόμενο, αναβαθμίζει την ποιότητα της ακοής. (sic).

Page 47: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 47

Δεν είναι σύμπτωση ότι η συνήθης έκφραση «κάνει πολιτική», σημαίνει

στην ουσία «κοροϊδεύει» ή υποκρίνεται, σύμφωνα με τη λαϊκή νοηματοδοτική πρόσληψη. Ενώ, το «κάνει διπλωματία» υπονοεί την πραγματοποίηση τεχνασμάτων ή ελιγμών. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών, Γ. Μπαμπινιώτης, σε συνέντευξή του (ΕΘΝΟΣ, 29 Μαΐου 2004, σελ.44) επισήμανε δύο παραμέτρους, που διακρίνουν τη δογματική ορολογία, από τον ξύλινο λόγο. Αναφέρονται στη σχέση με τη γλωσσοπλαστία, τους νεολογισμούς, την κακοποίηση και τη χυδαιότητα της γλώσσας σαν το πρώτιστο σε σημασία επικοινωνιακό μέσο. Τούτο το σαφές γεγονός, θεμελιώνει την ιστορική μνήμη, της εθνοφυλετικής συνοχής και εξηγεί τις πρακτορικές επιθέσεις, που η γλώσσα θα μπορούσε να δέχονταν.

«Είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δηλαδή ποια μεταβολή στη γλώσσα

είναι αποδεκτή; Γιατί συνήθως ο ορισμός της κακοποίησης, είναι η τάση για μεταβολή. Οι γλωσσολόγοι λένε ότι η γλώσσα μεταβάλλεται, επομένως πρέπει να ακολουθήσουμε (σ.σ. επικοινωνιακά) τις μεταβολές, αλλά με μέτρο και με μία λογική που έχει η ίδια η γλώσσα. Όταν μια έννοια παύει να υπάρχει, φεύγει μαζί και η λέξη. Πρέπει να χρησιμοποιούμε τις λέξεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο για να συνεννοούμεθα. Στην καθημερινή γλώσσα πλάθονται νέες λέξεις, νεολογισμοί…».

Η πολιτική ορολογία. Η προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα (2004), Μάρτιο), κατέδειξε ότι

επικρατεί ουσιώδης σύγχυση, πέριξ της ουσίας, της πολιτικής ορολογίας. Και κυρίως, της διάστασης μεταξύ της ανακοίνωσης των προγραμματικών προθέσεων και των δογματισμών. Το γεγονός κατ’ επέκταση, έχει σχέση με την αποσαφήνιση των γεωπολιτικών όρων-συντελεστών. Η εν λόγω σύγχυση δικαιολογείται μέχρι σ’ ένα βαθμό, σαν ιστορική άγνοια ή ως διαχειριστική τακτική. Δηλαδή εν προκειμένω πρόκειται περί της ευκαιριακής μετατόπισης, της ερμηνείας των όρων. Και ακόμα μπορεί να δικαιολογηθεί, με την έννοια του υποκειμενισμού διαφόρων κινήτρων, που ωστόσο εξυπηρετούν κοντόφθαλμες σκοπιμότητες.

Για παράδειγμα, δε νοείται για ορισμένους, πως ένας πολιτικός,

μετατοπίζεται με ευκολία και πιθανόν με ιδιοτελή σκοπιμότητα, από το κόμμα της πάλης των τάξεων σε άλλο ‘’αστικό’’. Η μετάβαση ενός κομμουνιστή στη σοσιαλδημοκρατία, είναι πράξη αδιανόητη, εκτός βέβαια αν πρόκειται για να δικαιολογούσε, καπιταλιστικές συνήθειες, φορώντας, επώνυμα ‘’σινιέ’,’ ακριβά μοντελάκια ένδυσης. Το συγκεκριμένο γεγονός, δε δημιουργεί μόνο έκπληξη για την ‘’μπουρζουαζίστικη’’, ιδεολογικά ‘’τραβεστί συμπεριφορά’’.

Έκπληξη μπορεί να προκαλεί για τους έχοντες γνώση, το γεγονός της

αδέξιας χρησιμοποίησης, από τους δήθεν ‘’επαΐοντες- ασχετολόγους’’, των όρων λαϊκή Δεξιά και Ακροδεξιά, αναφερόμενοι στην ελληνική πολιτική

Page 48: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 48

σκηνή. Όταν μάλιστα αν είναι πολιτικοί, διακυβεύουν άμεσα το κύρος τους, ενόσω ομιλούν με στόμφο, για όρους που οφείλουν να γνωρίζουν το περιεχόμενό τους, κι όταν ακόμα δεν έχουν ποτέ τους ανατρέξει, σε ένα πολιτικό λεξικό. Η ίδια ανεδαφικότητα και παραπλάνηση υπάρχει, στο αναχρονιστικό σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Διότι αοριστολογεί ετεροχρονισμένα, τη στιγμή που η δεοντολογία της σύνθεσης των συνθημάτων, όπως διδάσκει η επικοινωνιολογία, απαιτεί την ακριβόλογη επικοινωνιακή ικανοποίηση, των λαϊκών σύγχρονων αιτημάτων.

Οι επικοινωνιολόγοι - δογματιστές, εμπνευστές της επαναφοράς ρετρό συνθημάτων.

Όσοι χρησιμοποιούν μια ανάλογη πολιτική ρητορική, αγνοούν ένα βασικό παράγοντα της επικοινωνιολογίας. Εκείνον που αντιστρέφεται σα μπούμερανγκ εναντίον τους. Τούτο οφείλεται στη διατάραξη της ομοιοστασίας (ισορροπίας θυμικού-γνωστικού) της κοινής γνώμης, από την ανατροφοδότηση του Feedback (ωχ αδελφέ!). Γιατί η ανακύκλωση που προκαλείται από την Ανάδραση (Feedback), εξοργίζει όσο κι αν επιδιώκεται να εκτονώσει ταυτόχρονα. Είναι φυσικό επίσης, οι μη γνωρίζοντες τα στοιχεία του «διαχρονικού» συνθήματος, να αισθάνονται μειονεκτικά, έναντι των άλλων ’’συναγωνιστών τους.

Και τούτο γιατί θεωρούνται «δεδομένοι», όπως π.χ. οι νέοι ψηφοφόροι

που δεν τους απασχολούν, οι «αμαρτίες» του παρελθόντος. Έτσι καθίστανται εκ των πραγμάτων αρνητικοί και αποδοκιμάζουν με την αρνητική τους ψήφο. Μεταβάλλουν έτσι την συνήθη εικόνα των παλαιάς τεχνολογίας πολιτικών που αναδείχθηκαν σε «εκλογομάγειρες». Η γεωπολιτιστική παράμετρος της «ευδόκιμης» παρελθοντολογίας, παραπαίει εξαιτίας της γνωστικής Νέας Εποχής του INTERNET.

Η προσομοίωση της «ξύλινης γλώσσας». Όπως έχει παρατηρηθεί, τούτη συνοδοιπορεί με την ουσία της

συνθηματολογίας ή του «τσιτάτου» και εν μέρει εγκολπώνεται, τα συμβατά χαρακτηριστικά της ορολογίας. Εννοιολογικά ο ξύλινος λόγος από επικοινωνιακή άποψη, χαρακτηρίζεται για την ακαμψία της υπεροπτικής νοηματοδότησης, εκ μέρους του εκπέμποντος. Ο στόμφος της εκφοράς, χάριν εντυπώσεων, ο υψηλός τόνος που υπερκαλύπτει το διάλογο, δίκην επιχειρηματολογίας, σε τελική ανάλυση ,συνιστούν αποπροσανατολισμό, μία sui generis αγκιτάτσια (υποκίνηση).

Σύμφωνα με το Δελτίο επιστημονικής Ορολογίας και Νεολογισμών της

Ακαδημίας Αθηνών (1997 σελ.227), για την αγκιτάτσια καταχωρεί «… ο κομμουνισμός μας έφερε του κόσμου τις ‘’ερυθροεξωτικές’’ λέξεις: προβοκάτσια, φράξια, αγκιτάτσια, κολεκτίβα, μπουρζουαζία…» (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1-7-82 σελ.7).

Page 49: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 49

Η συνθηματολογία των δογματισμών, επικοινωνιακά αναφέρεται στον ψυχολογικό παράγοντα της επικοινωνιακής μαζικοποίησης. Λειτουργεί με μηχανισμούς που διεγείρουν το θυμικό, δηλαδή τη συνύπαρξη της εκδηλωμένης ζωικής δυναμικότητας. Εκείνης που οφείλει να εναρμονίζονταν νοητικά, με το συναισθηματικό μέρος της ψυχής.

Η συνθηματολογία, μπορεί να χρησιμοποιήσει το τσιτάτο (λατινιστί

citatio), για να υπερτονίσει το περιεχόμενό της. Συνήθως επιδιώκεται να εμφανίζονταν ότι διαθέτει την ΄΄πατρότητα΄΄ κάποιου διάσημου διανοητή. Πλην όμως η δογματική ουσία του περιεχομένου του συνθήματος, δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με την επικοινωνιακή του αξία. Η ορολογία ασχολείται με τους επιστημονικούς, τεχνικούς, φιλοσοφικούς κλπ, όρους. Οι τελευταίοι κυρίως αναφέρονται στη συμφωνία των συνθετικών στοιχείων, ενός δεδομένου ορισμού, που εκφράζει το περιεχόμενο μιας ολοκληρωμένης έννοιας.

Η πολιτική ορολογία, ενδιαφέρει άμεσα τα Ιδεολογικά Δόγματα.

Το ίδιο επίσης συμβαίνει σε όλους τους σκεπτόμενους περί την πολιτική,

που δεν αρκούνται στην αοριστολογία, αν όχι στην αερολογία, των διαφόρων εμφανιζομένων από το πουθενά, δήθεν επαϊόντων. Στο βιβλίο μου, «Γεωστρατηγική και Διπλωματία», στο κεφάλαιο περί πολέμου, αναφέρονται συνοπτικά ο πολιτικές ιδεολογίες, επί των οποίων βασίζονται τα πολιτικά συστήματα, που εμπλέκονται στις συγκρούσεις. Η κακοποίηση των πολιτικών όρων δεν είναι ένα συγκυριακό γεγονός.

Οι ραγδαίες εξελίξεις των ρήξεων της παγκοσμιοποίησης, επέβαλαν ένα

είδος fast food, ευκολόπιστης ορολογίας, αδιάφορης ορθότητας ή σαφήνειας. Για παράδειγμα ο πολιτικός όρος Ακτιβίστας (λατινιστί activus), αναφέρεται στον οπαδό που ακολουθεί τη θεωρία εκείνη, που δέχεται ως κριτήριο της αλήθειας, την αποτελεσματικότητα της δράσης. Ο ακτιβίστας σημαίνει φιλοσοφικά σε κάποιο μέτρο, μία προέκταση που αναζητά σύνδεση με την «νιτσεϊκή» καταβολή. Ο όρος εμφανίστηκε το 1919 κατά την πορεία προς την ιταλική πόλη του Φιούμε, του διάσημου Ιταλού ποιητή Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούτσιο. Στο Φιούμε ο Ντ’ Ανούτσιο δημιούργησε ένα «είδος περιστασιακού κράτους». ΝΟ 047

Ο Ακτιβίστας, κοινωνικοπολιτικά κατατάσσεται στη Δεξιά ορολογία, σε

συγκριτική σχέση με τον Μαχητή, που ανήκει στην Αριστερή πολιτική τοποθέτηση. Ο Δεξιός ακτιβίστας, σύμφωνα με τον πολιτικό διανοητή Ζόρζ Χανέϊν (Georges Henein), θεωρεί εαυτόν σαν τον εκλεκτό εκείνο, που προασπίζει τα κοινά συμφέροντα. Εκτίθεται δηλαδή σε κινδύνους, προκειμένου να επηρεάσει τα δημόσια πράγματα. Ο ακτιβίστας ανήκε στο χώρο της Δεξιάς, που δεν πρέπει εν προκειμένω να συγχέεται με το συντηρητισμό. Ανάλογα Των περιστάσεων μπορεί να έχει ακροδεξιά (ελιτισμός, εθνοφυλετικός, εθνικισμός,

Page 50: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 50

μυστικισμός) συμπεριφορά, η οποία εκδηλώνεται όταν λαμβάνονται ακραίες αποφάσεις (εξτρεμισμός).

Ο Φασίστας, δεν είναι μόνο πολιτικά

διαμαρτυρόμενος, όπως ο ακτιβίστας. Ο ναζισμός-φασισμός-νεοφασισμός, δε χρησιμοποιούν μόνο την ακροδεξιά συμπεριφορά, όσον αφορούσε τις ιδεοληψίες περί των εθνικών πεπρωμένων (Σιωνισμός). Αλλά στρέφονται ευθέως κατά της κρατούσας κρατικής οντότητας, με τη χρήση βίας, προκειμένου να ανατρέψουν την κατεστημένη τάξη. ΝΟ 048

Οι αναφορές περί τον Ακτιβισμό, πρεσβεύουν την αδήριτη διάκρισή του

από τον Αριστερισμό. Γενικά η ορολογία πέριξ των πολιτικών συστημάτων, αποσαφηνίζουν σε ένα βαθμό, τις γνωστικές ιδεολογικές αφετηρίες. Ταυτόχρονα διευκολύνουν την κατανόηση, των αλληλεξαρτήσεων της γεωπολιτικής με τη γεωστρατηγική. Κυρίως όμως, επεξηγούν τις ανασχέσεις, της ακανθώδους πορείας προς την παγκοσμιοποίηση, με κοινό παρονομαστή το γεωπολιτισμό. Ο ακτιβισμός του Ιταλού ποιητή Ντ’ Ανούτσιο, θεωρήθηκε σα δογματική πολιτική διαμαρτυρία, για την «εθνοκτόνα» στάση της ιταλικής αντιπροσωπείας, στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης, των Βερσαλλιών (1919). Ο Ντ’ Ανούτσιο χωρίς να το υποπτεύονταν τότε, δημιούργησε συμπτωματικό γεωπολιτιστικό προηγούμενο, για το φασιστικό κίνημα του Μπενίτο Μουσολίνι.

Ο τελευταίος στηρίχθηκε στις ιταλικές διπλωματικές αδυναμίες και

εκμεταλλεύθηκε επικοινωνιακά, ένα νέο εντυπωσιακό πλαίσιο δράσης. Η στρατηγική για την υλοποίηση τότε μιας νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας, οδήγησε στη σύναψη της συμμαχίας του Άξονα με τη χιτλερική Γερμανία.

Το γαλλικό κίνημα της

22 Μαρτίου 1968, από τη Ναντέρ έως τη Σορβόννη, ήταν μία πρόκληση. Τούτο ομολογήθηκε στο συνέδριο των αναρχικών ομοσπονδιών και καταδείχνει εκ της εξέλιξης των γεγονότων, τη δυναμική του μετασχηματισμού, της δογματικής ορολογίας. Σε συνάρτηση πάντα, με τη γεωπολιτική πραγματικότητα. Ο ξεσηκωμός του Παρισιού από αστούς κατά της ίδιας της αστικής κοινωνίας τους, είχε σα σύμβολο της αμφισβήτησης, τις αναρχικές μαύρες σημαίες. ΝΟ 049

Εν προκειμένω δύναται να υπάρξει, μία άλλη παρερμηνεία της ορολογίας.

Άσχετα αν η αστική εξέγερση φάνηκε ότι συνδέονταν με μυστικές υπηρεσίες, ο

Page 51: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 51

Αναρχισμός (anarchism), οφείλει από τη φιλοσοφικοπολιτική του προέλευση, να εκδηλώνεται, όπως ένα «κίνημα ειρηνιστών». Παρά ταύτα επικοινωνιακά επικράτησε να συγχέεται με το Μηδενισμό (nihilism), ο οποίος δηλώνει την αμιγή αρνητική και καταστροφική δραστηριότητά του, συνολικά κατά της κοινωνίας.

Το παραδοξολόγημα περί του όρου αναρχισμός συνίσταται στο ότι αυτός

θεωρείται ότι συνιστά Ασύμμετρη Απειλή. Αντίθετα οι θεωρίες του αναρχισμού αναφέρονται στη συνεργασία, η οποία θα υπέβαλε μια αυστηρή, πλην όμως Συμμετρική Τάξη (Hutchinson, Factfinger σελ.79).

Η παρισινή εξέγερση έδειξε δογματικά, προς το

σημείο επαφής, του παρεξηγημένου Ρώσου κομμουνιστή Μπακούνιν, με τον Αμερικανό «αριστερό» Δυτικού τύπου Έρμπερτ Μαρκούζε. Ο «κόκκινος Μάης» του Παρισιού, εμφανίστηκε όπως ο «επανευαγγελισμός» της γαλλικής επανάστασης. Καλούσε ηχηρά με δυναμικές συγκρούσεις στους δρόμους, για την πολιτική επανεξέταση της αμφισβήτησης. Δηλαδή όλων εκείνων των παγωμένων κοινωνικών προβλημάτων, σε διεθνή μάλιστα κλίμακα. Όπως η αναγνωρισθείσα αλλοτρίωση των ανθρώπινων αξιών. Το γεγονός πιστοποιούσε τις συνέπειες, της άβουλης και συμφεροντολογικής υπόταξης των mass-media. Σε κυβερνητικά ή επιχειρηματικά ‘’κόλπα’’ και της στρατολόγησης της διανόησης, σε προεπιλεγμένη θεματική κουλτούρα. ΝΟ 050

Το ζήτημα αφορούσε ευθέως, την ενσωμάτωση μαξιμαλιστικά ή την

σύγκλιση μινιμαλιστικά της Αριστεράς, σε οργανισμούς και θεσμούς. Η αποδοχή εκ μέρους της Αριστεράς των όρων παιχνιδιού του Νεοφιλελευθερισμού, θα κάλυπτε, όχι μόνο δογματικά, κοινωνικές αντίξοες καταστάσεις. Ταυτόχρονα, θα έκθετε την Αριστερά σαν ιδεολογικά συμβιβαστική, ανερμάτιστη και αναξιόπιστη. Οι μηχανισμοί καταπίεσης, πυροδότησαν τον παρισινό Μάη. Τα φανερά και αδιαφανή Echelon εξουσίας, εκτός των άλλων φλεγόντων κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων για τα οποία ευθύνονται, δύνανται να κλυδωνίσουν την ενότητα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Η «Ανατριχίλα» της γαλλικής κοινωνικής διαμαρτυρίας, συμβάδισε

χρονικά με τα αριστερόστροφα, «Ειρηνιστικά Κινήματα». Οι δυναμικές που αναπτύχθηκαν, δόμησαν τα νέα επαναδιατεταγμένα, γεωπολιτιστικά ευρωπαϊκά δεδομένα. Οι γεωπολιτικές ανατροπές και οι γεωστρατηγικές ρήξεις, της συνθηματολογίας «Όχι στο ΝΑΤΟ», μπορεί να προετοίμασαν αφανώς, άλλες δογματικές εξελίξεις, κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα. Την αποδοχή και την επικύρωση της παγκοσμιοποίησης του ‘’ανοίγματος των αγορών’’, όπως εμφανίσθηκε με τη δογματική της Νέας Τάξης.

Οι πολίτες κρατούσαν ανέκαθεν στα δημοκρατικά πολιτεύματα, τη δύναμη

της ψήφου. Εντούτοις οι ακτιβιστές θεωρούν «το ψηφοδέλτιο ελεημοσύνη της

Page 52: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 52

δημοκρατίας προς τον πολίτη-φαινόμενο, πολιτικής αθλιότητας…» (Petite Encyclopedie Politique, ελληνική έκδοση, «Εκδόσεις 70», σελ.18).

΄΄ Οι πολίτες εξακολουθούν να επιλέγουν

τις ηγεσίες που τους αξίζουν ΄΄, σύμφωνα με το δογματικό dictum του Ζοζέφ ντε Μεστρ. Η ερμηνεία της ρήσης, αποκωδικοποιεί τις πελατειακές σχέσεις, τις εξαρτήσεις, την πενία του πολιτικού αισθητηρίου, την ιδιοτέλεια κλπ. Όλες δηλαδή εκείνες τις συνιστώσες που υπεισερχόμενες στο γεωπολιτισμό , διαμορφώνουν τα κρατούντα πολιτικά ήθη(Πολιτικός Πολιτισμός). Η διεθνής διάδοση της δημοκρατικής όψης του Πολιτικού Πολιτισμού, αναλαμβάνεται από την επικοινωνιακή στρατηγική. Τούτο συνεπάγεται ότι κάθε παραλλαγή πολιτικής προσαρμογής, στοχεύεται ώστε να εξυπηρετεί τις συγκυριακές ανάγκες του διεθνούς συστήματος. Εκείνου που καλείται να ικανοποιεί δογματικά, η εκάστοτε Ηγεμονία. Ο όρος «πολιτική ωριμότητα», εξηγείται επιγραμματικά, αλλ’ όχι δογματικά, από δύο ρήσεις. Του ενός από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας Θαλή, που διατύπωσε την προτροπή «γνώθι σ’ αυτόν». Και του Βάκωνα, που συμπλήρωσε με τη διαπίστωση, ότι η «γνώση είναι δύναμη». ΝΟ 0

52 ΚΑΙ 053

Page 53: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 53

Περιεχόμενα

Προλεγόμενα ..................................................................................................................................... 4

ΤΟΜΟΣ Α’ .......................................................................................................................................... 11

Α. ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΓΕΩΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ. ........ 11

Το λήμμα στρατηγική, ........................................................................................................ 11

Το CONCEPT. .......................................................................................................................... 11

Το CONCEPT του Σουντσουνισμού, .............................................................................. 12

Ο διάσημος θεωρητικός της στρατηγικής του πολέμου, Καρλ φον Κλαούσεβιτς (Carl von Klausewitz). ΝΟ 005 ............................................................. 12

Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός. ............................................................................................. 13

Η επανάσταση της πληροφορικής του 20ου αιώνα. .............................................. 14

Οι σύγχρονοι στρατηγιστές. ............................................................................................ 14

Η σχέση των εμπειρογνωμόνων στρατηγιστών και των πολιτικών στρατηγημάτων. ................................................................................................................... 15

Η πραγμάτωση των στρατηγικών στόχων. ............................................................... 17

Τα Κέντρα Εξουσίας, και ο «Στρουκτουραλισμός». ................................................ 17

Β. ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ. ................................................ 19

Ο όρος γεωπολιτική, ............................................................................................................ 19

Οι Καταβολές. ........................................................................................................................ 19

Η Νέα Γεωγραφία. ............................................................................................................... 21

Η Νέα Γεωπολιτική. ............................................................................................................. 21

Η γεωστρατηγική. ................................................................................................................ 22

Η Ανοικτή Διακυβέρνηση. ................................................................................................. 23

‘’ Η Διπλωματία της Αυτοκαταστροφής’’. .................................................................. 24

Το παθογόνο Πολιτικό Σύστημα. ................................................................................... 26

H Δυσπραγία της ελληνικής Διπλωματίας. ................................................................ 26

Ο ορθολογισμός. ΝΟ 019 Α ΚΑΙ 019 Β......................................................................... 28

Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι δορυφόροι. ..................................................... 29

Γ. ΠΕΡΙ ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΥ. ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΕΣΒΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΛΑΔΑΚΗ. ................... 32

Η εμφάνιση του Μονοθεϊσμού. ....................................................................................... 32

ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ. ....................................................................................... 35

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΩΥΣΗ ...................................................................................... 38

Δ. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ. ................................. 42

Ο Ανατολικός ‘’άνεμος’’ των δογματισμών. ............................................................... 42

Το Δόγμα στις Διεθνείς Σχέσεις. ..................................................................................... 44

Page 54: ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑσυλληφθεί και δραπετεύσει μέσα από τη ‘’ΓΚΕΣΤΑΠΟ’’ του

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥMAΤΑ Ηλίας Α. Μαλτέζος Σελ 54

Η παραγωγή και η παρερμηνεία της γεωπολιτικής ορολογίας. ........................ 45

Η Παθολογία της γλωσσικής Επικοινωνίας. .............................................................. 46

» ................................................................................................................................................... 46

Η πολιτική ορολογία. .......................................................................................................... 47

Οι επικοινωνιολόγοι - δογματιστές, εμπνευστές της επαναφοράς ρετρό συνθημάτων. .......................................................................................................................... 48

Η προσομοίωση της «ξύλινης γλώσσας». ................................................................... 48

Όπως έχει παρατηρηθεί, τούτη ..................................................................................... 48

Η πολιτική ορολογία, ενδιαφέρει άμεσα τα Ιδεολογικά Δόγματα. ................... 49

Περιεχόμενα ..................................................................................................................................... 53