ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣΜΑΗΣ 2016 ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 279 ΤΙΜΗ €1 ΤΙΜΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ €2

ΟΧΙ ΣΤΟΝ

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ

ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ

MİLLİYETÇİLİĞE

HAYIR

YENİDEN

BİRLEŞMEYE

EVET

ΨΗΦΟΣΣΤΟ ΑΚΕΛ

OYLARIMIZ AKEL’EOYLARIMIZ AKEL’E

Ψήφος στηνεργατική τάξη

πως είπε και ο ΜέγαςΑλέξανδρος όταν ήρθεαντιμέτωπος με τον γόρ-διο δεσμό, ό,τι δεν λύνε-

ται κόβεται. Αν το κυπριακό πρόβλημα δενλυθεί τότε θα κοπεί. Ήδη, πάνωστο έδαφος της Κύπρου έχουναποτυπωθεί με βαθιές χαρακιές τασημεία πάνω στα οποία θα αποκο-πεί. Εξού και η αγωνία η δική μαςγια τη σύντομη επίλυσή του.Ιστορικά η πράσινη γραμμή ή ηγραμμή κατάπαυσης του πυρόςτου πολέμου του 1974 χαράζει τοσημείο αποκοπής του κυπριακούπροβλήματος. Με την πάροδο τουχρόνου τσιμεντώνεται αυτή η απο-κοπή, αλλά όπως αποδεικνύει ηιστορία της ανθρωπότητας δενυπάρχουν άλυτα προβλήματα.Υπάρχουν προβλήματα που είτεεπιλύονται με την πάροδο μιας–δύο γενεών από τους ανθρώπουςπου τα δημιούργησαν ήκαι υπάρχουν προβλή-ματα που πεθαίνουνταυτόχρονα με τιςγενιές που τα δημιούρ-γησαν. Για να έρθουμε στησημερινή πραγματικό-τητα στην Κύπρο,υπάρχουν ως πραγμα-τικά δεδομένα δύο δια-φορετικές κοινωνίες.Μια κοινωνία που δρακαι υπάρχει νότια τηςπράσινης γραμμής καιμια κοινωνία που δρακαι υπάρχει βόρεια τηςπράσινης γραμμής. Καιοι δύο κοινωνίες έχουνδικές τους κρατικές καιπολιτειακές δομές. Καιοι δύο δομές είναι αλη-θινές και πραγματικέςκαι όχι ψευδείς καιέχουν τις δικές τους νομικές δια-βαθμίσεις αναγνώρισης από τηΔιεθνή Κοινότητα. Η ΚυπριακήΔημοκρατία είναι πλήρως αναγνω-ρισμένη ως ανεξάρτητο Κράτος καιη Τουρκική Δημοκρατία τηςΒόρειας Κύπρου είναι αναγνωρι-σμένη ως υποτελέςκράτος τηςΤουρκικής Δημοκρατίας. Περαιτέρω, ακούγεται η θέση ότι τοκυπριακό πρόβλημα είναι πρόβλη-μα εισβολής και κατοχής και θαπρέπει να επανατοποθετηθείπάνω σε αυτή του τη βάση.Χαριτολογώντας θα έλεγα ότι αυτήείναι μια ψευδοθέση, γιατί είναιμόνο η μισή αλήθεια η οποία απο-σιωπά το γεγονός ότι το κυπριακόείναι, τουλάχιστον στη σημερινήτου φάση,πρόβλημα πραξικοπή-ματος, εισβολής και κατοχής γιατίαυτό είναι που έγινε τον Ιούλιο του1974. Της τούρκικης εισβολής τουΙουλίου προηγήθηκε η ελλαδικήπραξικοπηματική εισβολή της

15ης του Ιούλη του 1974. ΣτηνΚύπρο τότε συγκρούστηκαν δύοτοπικοί επεκτατισμοί. Ο επεκτατι-σμός της Ελλάδας, ο οποίος με τοπραξικόπημα της 15ης Ιουλίου1974 προσπαθούσε μέσω τηςΈνωσης να προσαρτήσει τηνΚύπρο στην Ελλάδα και ο επεκτα-τισμός της Τουρκίας. Πέραν από τοσυναίσθημα, ένα παραμένει ωςαδιαφιλονίκητο γεγονός. Ο τουρκι-κός επεκτατισμός νίκησε κατά κρά-τος τον ελληνικό. Οι Έλληνες τοέβαλαν στα πόδια και έκτοτε οιΈλληνες της Κύπρου μιλούν γιαπροδοσία, μια προδοσία όμως γιατην οποία δεν εντοπίστηκαν προ-δότες εφόσον κανένας δεν τιμωρή-θηκε. Η πραγματικότητα για όσους έζη-σαν πριν το 1974 ήταν ότι τοΚυπριακό δεν ήταν πρόβλημαεισβολής και κατοχής αλλά πρό-βλημα Ανεξαρτησίας ή Ένωσης. Η

Κυπριακή Βουλή ψήφισε ομόφωναυπέρ της Ένωσης το 1967, παρό-λο που αυτό ερχόταν σε κάθετησύγκρουση με το Σύνταγμα βάσειτου οποίου είχε εκδοθεί ηΚυπριακή Δημοκρατία και σε μιαπιο φαιδρή νότα στον κυπριακόΤύπο η ποδοσφαιρική Εθνικήομάδα της Κύπρου αποκαλείτοΜικτή Κύπρου και όχι ΕθνικήΚύπρου γιατί δήθεν η Κύπρος δενήταν έθνος και δεν μπορούσε ναδιατηρεί Εθνική ομάδα αλλά μόνοΜικτή. Τελικά, η μόνη Ένωση πουκατάφεραν να πετύχουν οιΈλληνες της ΕΟΚΑ ήταν η Ένωσητου κυπριακού με το ελληνικόποδόσφαιρο με τρόπο που τοκυπριακό πρωτάθλημα να θεωρεί-ται είδος δεύτερης κατηγορίας γιατο ελληνικό πρωτάθλημα. Γι' αυτόκαι η πρωταθλήτρια Κύπρου συμ-μετείχε στο ελληνικό πρωτάθλημαπρώτης κατηγορίας. Φυσικά, έχει ο καιρός γυρίσματα

και η ιστορία επαναλαμβάνεται είτεως τραγωδία είτε ως κωμωδία καισήμερα οι μεγαλύτεροι «υπερα-σπιστές» της ανεξαρτησίας τηςΚυπριακής Δημοκρατίας και τουκυπριακού κράτους είναι οι ενωτι-κοί μιας άλλης γενιάς. Οι συνομιλίες για επίλυση τουΚυπριακού προχωρούν. Για τιςάρχουσες τάξεις των δύο κρατώνυπάρχουν πραγματικά και φαντα-στικά προβλήματα. Το πρωταρχικόπραγματικό πρόβλημα είναι ο δια-μοιρασμός της κρατικής εξου-σίας,και αυτό φαίνεται να έχει επι-λυθεί σε μεγάλο βαθμό παρόλοπου υπάρχει πάντα πιθανότητα ναυποτροπιάσει λόγω φανταστικώνπροβλημάτων ή προβλημάτωνπου άμα τη επίλυση τουΚυπριακού θα διαφανεί ότι δενήταν και τόσο σοβαρά. Ως τέτοιαείναι το εδαφικό και το περιουσια-κό. Το περιουσιακό είναι σε μεγάλο

βαθμό θέμα αναγνώρισης τουδικαιώματος της ιδιοκτησίας μεκάποιους πρακτικούς περιορι-σμούς, το οποίο και αυτό φαίνεταινα είναι κοντά σε λύση. Φυσικά τοθέμα της ιδιοκτησίας περιλαμβάνεικαι το δικαίωμα της ελεύθερηςεγκατάστασης στην ιδιοκτησίαενός ατόμου.Πρόκειται, όμως, γιαένα δικαίωμα ατομικό το οποίοστην πράξη δεν φαίνεται ότι θαδημιουργήσει ιδιαίτερο πρόβλημα.Και ο λόγος είναι απλός:Αν πάρου-με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα,αν π.χ. ο Α έχει ιδιόκτητο σπίτι στοΛευκόνοικο αλλά ωςΕλληνοκύπριος πρόσφυγας είναιεγκατεστημένος και εργάζεται στηΛευκωσία όπου εργάζεται η σύζυ-γός του και έχει παιδιά που φοι-τούν σε σχολεία στη Λευκωσία,τοσενάριο ότι με τη λύση τουΚυπριακού θα επιθυμεί να εγκατα-σταθεί στην κατοικία του στοΛευκόνοικο είναι ουτοπικό και

πρακτικά αδύνατον να γίνει. Οι κοι-νωνίες που υπάρχουν στο νησίδεν θα μεταβληθούν, είτε το θέλεικάποιος είτε όχι, τόσο εύκολααπλώς και μόνο με την επίλυσητου κυπριακού προβλήματος. Αυτόδεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ναυπάρχει ελευθερία εγκατάστασηςή ότι θα υποστηρίζαμε κάτι τέτοιο,ιδιαίτερα γιατί οποιοσδήποτεπεριορισμός στην ελευθερία τουατόμου θα ήταν ενάντια στις αρχέςενός σοσιαλιστή. Αυτό όμως δενείναι κάτι που πρέπει να μας ανη-συχεί ιδιαίτερα στα αρχικά στάδιατης λύσης, γιατί άμα λυθεί τοΚυπριακό και άμα παγιωθεί η λύσητέτοια θέματα θα φαίνονται γελοίαστις μετέπειτα γενιές, είτε αυτοίείναι Ελληνοκύπριοι είτεΤουρκοκύπριοι. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εδαφι-κές αναπροσαρμογές. Τα σημερι-νά όρια μιας επαρχίας της

Κ υ π ρ ι α κ ή ςΔημοκρατίας είναι μιαανεπαίσθητη λεπτομέ-ρεια την οποία κανέναςπολίτης δεν λαμβάνειυπόψη ούτε και προκα-λεί ιδιαίτερη αίσθησηεάν κάποιο έδαφοςανήκει στην επαρχίαΛάρνακας, Λεμεσού ήΛευκωσίας. Σε περί-πτωση λύσης τουΚυπριακού, η οποία θατύχει εφαρμογής και θαλειτουργήσει, το πούθαανήκει εδαφικά κάποιακοινότητα ή περιοχή, μετην πάροδο του χρόνουθα είναι εξίσου ανεπαί-σθητο με το αν γιαπαράδειγμα το Ζύγιβρίσκεται στην επαρχίαΛάρνακας ή Λεμεσού. Καταληκτικά, οι σημερι-

νές εκκρεμότητες που υπάρχουνστην επίλυση του κυπριακού προ-βλήματος όσον αφορά στο εδαφι-κό και το περιουσιακό δεν είναιεκκρεμότητες ουσιαστικών θεμά-των, αλλά μάλλον εκκρεμότητεςπίσω από τις οποίες υπάρχουνάλλα θέματα για τα οποία οιάρχουσες τάξεις αυτού του τόπουανταγωνίζονται. Το θέμα είναι ότιγια εμάς αυτοί οι ανταγωνισμοί δενπρέπει να παίζουν κανένα ρόλοστην επιθυμία μας για επίλυση τουΚυπριακού. Καθήκον των Ε/κύπριων καιΤ/κύπριων εργαζομένων είναι νακτίσουν τη δική τους ενότητα στηβάση των κοινών τους συμφερό-ντων ως η μοναδική εγγύηση γιαμια βιώσιμη λύση που θα βάλειτέρμα στους αστικούς ανταγωνι-σμούς.

Μάριος Γεωργίου

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗΜάης 2016 / ΣΕΛΙΔΑ 2

ΌΚΥΠΡΙΑΚΟ Γόρδιος δεσμός

Η αντιστροφή της ελπίδαςΕΛΛΑΔΑ

κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πρώτηστην Ε.Ε. που αμφισβήτησε τα μνη-μόνια με κάθε τρόπο και προκάλεσετους θεσμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθε-ση με αμέτρητους της μαρξιστικής

διανόησης, δεν είχε «ολοκληρωμένο» πρόγραμ-μα αντιμετώπισης των καπιταλιστικών θεσμών.Μπόρεσε, όμως, να μετατρέψει τις ελληνικέςαλλά και ευρωπαϊκές μάζες σε κομμάτι τουπαγνιδιού και της σύγκρουσης. Να μπει στιςψυχές και τις καθημερινές σκέψεις τους, να ανε-βάσει τη συνείδησή τους.

Η μάχη ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στους θεσμούς έγινε μεσημαία πολύ μετριοπαθείς διεκδικήσεις, πουείχαν κύριο χαρακτηριστικό την αντιμετώπισητης ανθρωπιστικής κρίσης. Διεκδικήσεις πιομετριοπαθείς από αυτές που ο ευρωπαϊκόςκαπιταλισμός ικανοποιούσε πολύ εύκολα μέχρικαι τη δεκαετία του 2000.

Αυτές τις διεκδικήσεις δεν μπορούσε να ανεχθείο σημερινός καπιταλισμός της κρίσης. Που τρο-μοκρατήθηκε στην προοπτική της μετατροπήςτης μάχης ΣΥΡΙΖΑ σε μάχη ελπίδας για ολόκλη-ρη την Ευρώπη, δεν παραχώρησε ούτε ψίχουλοκαι έσπρωξε τις εξελίξεις στο δημοψήφισμα τουπερασμένου καλοκαιριού.

Το 61,31% του δημοψηφίσματος που έδωσε τηστήριξή του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κοντά στοδιπλάσιο από αυτό που την ανέδειξε στην εξου-σία, ήταν η κορυφαία στιγμή μιας πεντάμηνηςεπικής μάχης. Ήταν ταυτόχρονα μια κορυφαίαστιγμή της σύγχρονης ευρωπαϊκής ταξικής ιστο-ρίας, αφού επιτεύχθηκε κάτω από συνθήκες τρα-πεζικού πραξικοπήματος, ασφυκτικού περιορι-σμού των αναλήψεων, της οικονομικής δραστη-ριότητας, απειλών για κούρεμα καταθέσεων, γιαεπικείμενη καταστροφή.

Η Ευρώπη ταρακουνήθηκε συθέμελα. Οι μαζικέςελληνικές κινητοποιήσεις των ημερών βρήκανσυνέχεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ξεκινούσε ηδημιουργία ενός ολόκληρου κύματος διεθνούςαλληλεγγύης.

«Νίκησε η δημοκρατία» ήταν η άμεση αντίδρασητου ηγέτη των Ποδέμος στην Ισπανία.«Ντάισελμπλουμ παραιτήσου» ζήτησε ο επικε-φαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος τηςΟλλανδίας. «Σεισμός στην Ευρώπη», οι Έλληνες«αρνήθηκαν να επικυρώσουν… τους όρους πουέθεσαν οι δανειστές…», «Όχι στη λιτότητα καιτον φόβο».

Ο πρόεδρος της ΚΟ του γερμανικού αριστερούκόμματος DIE LINKE, Γκρέγκορ Γκίζι, από τοβήμα της Γερμανικής Βουλής, έδινε την πραγμα-τικότητα πίσω από την υποτιθέμενη διάσωσητου ελληνικού λαού από τους ευρωπαϊκούςθεσμούς, υποσκάπτοντας την προπαγάνδα καιτης δικής του κυβέρνησης: «Τα λεφτά από τοπρόγραμμα διάσωσης πήγαν στις τράπεζες

(γερμανικές και γαλλικές) και όχι στον ελληνικόλαό…» Και συμπλήρωνε ότι στόχος όλης τηςσυνασπισμένης γηραιάς Ευρώπης ήταν ναρίξουν «την αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα…»

Η κινητοποίηση του ευρωπαϊκού κινήματος και ηαλλαγή των πολικών συσχετισμών στηνΕυρώπη, αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ έβαζε σαν κύριοστόχο όλη την προηγούμενη περίοδο, είχε αρχί-σει να παίρνει μορφή, συγκεκριμένη, χειροπια-στή. Και, παρόλο που άρχισαν να δημιουργού-νται ρήγματα μέσα στους κόλπους των ίδιων των

καπιταλιστικών θεσμών, η κατά μέτωποσύγκρουση φαινόταν πια αναπόφευκτη. Παρόλααυτά, αυτό που φαινόταν αναπόφευκτο, δενπραγματοποιήθηκε. Όχι διότι οι θεσμοί υποχώ-ρησαν έστω και ένα βήμα, αλλά διότι η κυβέρνη-ση ΣΥΡΙΖΑ δίστασε. Δεν ήταν προετοιμασμένηγια τη λυσσαλέα αντίσταση που θα αντιμετώπιζε,αντίσταση που δεν πρέπει να υποτιμούν όσοιφιλοδοξούν να τα βάλουν με τους θεσμούς τουπαλαιού κόσμου.

Τώρα, η κατάσταση έχει αντιστραφεί με ένανδραματικό τρόπο. «Το πιο αποτυχημένο πρό-γραμμα στην ιστορία του Διεθνούς ΝομισματικούΤαμείου», όπως χαρακτήρισε το ελληνικό μνημό-νιο ο Αλέξης Τσίπρας, στην Κεντρική ΕπιτροπήΣΥΡΙΖΑ (24 με 25 Μαΐου), επιβάλλεται σήμεραστον ελληνικό λαό από τον ίδιο και την κυβέρνη-σή του στην πιο σκληρή εκδοχή του.

Από την προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ για πανευρωπαϊ-κή ενότητα της Αριστεράς που παρακολουθήσα-με, ειδικά την περίοδο που προηγήθηκε της ανό-δου του στην εξουσία, με παρουσίες ακόμα καισε διαδηλώσεις αριστερών κομμάτων σεΙσπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, καταλήξαμε στον κατα-κερματισμό του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Και από τονκατακερματισμό ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε η «αριστε-ρή» διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, που ουσιαστικάεγκατέλειψε τον ΣΥΡΙΖΑ στις πιέσεις της δεξιάςτου πτέρυγας και στις ορέξεις της ελληνικήςδεξιάς. Το πρόγραμμα για πανευρωπαϊκή ταξικήκινητοποίηση, για αλλαγή των πολιτικών συσχε-τισμών, για ευρωπαϊκές πολιτικές αποφάσεις γιατη διαγραφή του χρέους και τη χρηματοδότηση,που και η ηγεσία εγκατάλειψε, η «αριστερή» διά-σπαση το αντικατέστησε με την πρόταση για επι-στροφή στη δραχμή, το εθνικό νόμισμα, πολιτικήπου ήδη υιοθέτησαν οι πιο αντιδραστικές δεξιέςευρωπαϊκές δυνάμεις.

Από την πεντάμηνη επική μάχη ΣΥΡΙΖΑ, όμως,παραμένουν σημαντικά μαθήματα για την ευρω-παϊκή αλλά και παγκόσμια αριστερά: ο καπιταλι-σμός της κρίσης είναι αμείλικτος και θα οδηγήσειτα πράγματα στα άκρα. Την ίδια στιγμή, οι δυνα-τότητες κινητοποίησης των λαών εναντίον του,από προγράμματα που κατανοούν οι μάζες,είναι τεράστιες.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Ντροπή για τον δυτικό πολιτισμόΟι πολιτικές που εφαρμόζει η κυρίαρχη νεοφιλελεύ-θερη πολιτική ελίτ της Ευρώπης σε σχέση με τουςπρόσφυγες από τη Συρία (και όχι μόνον) μόνο ντροπήμπορεί να περιποιεί για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό καιγενικότερα τον δυτικό πολιτισμό. Εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάζονται να ξεσπιτω-θούν, ως αποτέλεσμα των πολιτικών των δυτικών καιτων συμφερόντων που εξυπηρετούν, οι οποίες έχουνδιαλύσει ολόκληρες χώρες (Λιβύη, Ιράκ, Συρία,Υεμένη...) και να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάςσε αναζήτηση μιας νέας γης που θα μπορούσε νατους φιλοξενήσει . Και η στάση των Δυτικών κυβερνώντων ποια είναι;Πρώτα έβαλαν μπροστά στους πρόσφυγες ένα τεσταντοχής με διάφορα εμπόδια που θα έπρεπε να ξεπε-ράσουν για να ανοίξουν οι πύλες του βορειοευρωπαϊ-κού παραδείσου. Όταν δε λόγω απόγνωσης, χιλιάδεςήταν οι πρόσφυγες που ξεκινούσαν το ταξίδι-δοκιμα-σία, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες και χιλιάδεςνεκρούς στις θάλασσες και στα ποτάμια και άρχισαννα καταφθάνουν στις χώρες του Βορρά, τότε η μιακυβέρνηση μετά την άλλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,άρχισαν να κλείνουν τα σύνορα και να ανεγείρουν τανέα τείχη της ντροπής. Αλήθεια, γιατί έστω και τους εξευτελιστικούς αριθμούςπροσφύγων που υποτίθεται έχει αποφασιστεί ναφιλοξενήσει η κάθε χώρα δεν τους μεταφέρουν από τασύνορα της Τουρκίας με ασφαλή τρόπο;Η δε συμφωνία που επετεύχθη με την Τουρκία για ενί-σχυσή της οικονομικά και δέσμευσή της ότι θα κρατή-σει δύο με τρία εκατομμύρια πρόσφυγες σε καταυλι-σμούς στη μεθόριο με τη Συρία, μόνο σκλαβοπάζαροθυμίζει. Υπεύθυνη γι' αυτό είναι αποκλειστικά η θανα-τοπολιτική της Ε.Ε. που προσπαθεί να ξεφορτωθεί τοπροσφυγικό πρόβλημα. Μια πολιτική που ήδη υπο-θάλπει την ξενοφοβία και τον ρατσισμό στην ίδια τηνΕυρώπη ρίχνοντας νερό στον μύλο των ακροδεξιώνκαι εθνικιστικών κομμάτων.

Αεροπειρατεία και υποκρισίαΗ πρόσφατη αεροπειρατεία με αεροσκάφος των αιγυ-πτιακών αερογραμμών που προσγειώθηκε στηΛάρνακα, ανέδειξε για μιαν ακόμα φορά την υποκρι-σία της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας, αλλά και τοναποπροσανατολιστικό ρόλο των ΜΜΕ. Ο Αιγύπτιοςαεροπειρατής Σεΐφ Ελντίν Μουσταφά παρουσιάστηκεαπό την αρχή του επεισοδίου σαν κάποιος ψυχικάδιαταραγμένος και ταυτόχρονα ένας σύζυγος-τέραςπου κτυπούσε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Ίσως καινα είναι έτσι, όπως τον περιέγραψαν το καθεστώς τηςΑιγύπτου, οι κυπριακές Αρχές και τα ΜΜΕ. Μάλιστα ηαιγυπτιακή κυβέρνηση τον χαρακτήρισε ως «ηλίθιο».Γιατί, όμως, ζητούν την έκδοση και την πιθανή εξόντω-ση ενός ηλίθιου, με τις κυπριακές Αρχές να είναι έτοι-μες να τον παραδώσουν; Η απάντηση, κατά πάσα πιθανότητα, βρίσκεται προ-φανώς σε μια σημαντική λεπτομέρεια που θάφτηκεσχεδόν από όλα τα ΜΜΕ: Το περιεχόμενο της επιστο-λής με την οποία ο αεροπειρατής ζητούσε την απελευ-θέρωση 63 γυναικών από τις φυλακές του καθεστώ-τος Σίσι.Βλέπετε, ο Σίσι τυγχάνει να είναι πολιτικός μας φίλος.Δεν μας ενδιαφέρει ότι πήρε την εξουσία κατόπιν«εκλογών» που διενήργησε ένα πραξικοπηματικόκαθεστώς του οποίου ο ίδιος ηγήθηκε. Ούτε και τογεγονός ότι ο Σίσι έχει εξοντώσει (με απαγορεύσεις,φυλακίσεις και δολοφονίες) ό,τι απέμεινε από τηνεπαναστατική εξέγερση των εκατομμυρίων του αιγυ-πτιακού λαού. Όλα αυτά φαίνεται να αποτελούν «ψιλάγράμματα» για το κυπριακό πολιτικό κατεστημένο,που κατά τα άλλα κόπτεται για τη δικαιοσύνη ότανπρόκειται για το Κυπριακό και την Τουρκία.

Μάης 2016 / ΣΕΛΙΔΑ 3

Η

ΤΟ ΜΝΗΜOΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ «SUCCESS STORY» ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΟΙΚΟΝΟΜIΑΣΜάης 2016 / ΣΕΛΙΔΑ 4 Μάης 2016 / ΣΕΛΙΔΑ 5ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

πό την επιβολή του πρώτου μνημονίου τον

Μάρτιο 2013 μέχρι την ‘έξοδο’ από τη δανει-

ακή σύμβαση με τους θεσμούς της Ευρωπαϊ-

κής Ένωσης και του ΔΝΤ τον Μάρτιο 2016, ηεπαναλαμβανόμενη επωδός της κυβέρνησης

όσο και της Τρόικας για την κρίση της κυπριακής οι-

κονομίας και το ‘πρόγραμμα σταθεροποίησης’ που

επιβλήθηκε ως όρος για την παροχή δανειακής στή-

ριξης της Κύπρου, είχε ως κύριους άξονες μια σειρά

από μύθους και διαστρεβλώσεις. Η κρίση της κυ-

πριακής οικονομίας και η μνημονιακή πολιτική που

επακολούθησε έχει μετατραπεί σε αντικείμενο ‘δη-

μοσίων σχέσεων’, όπου οι κυβερνώντες μαζί με τη

στήριξη των θεσμών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, με μια ξε-

κάθαρη πλέον νεο-αποικιακή προσέγγιση και πρα-

κτική, έχουν την εντύπωση ότι με τη ρητορική και με

το κατάλληλο ιδεολογικό περιτύλιγμα θα ανατρέψουν

την πραγματικότητα της συνεχιζόμενης κρίσης της

κυπριακής οικονομίας και τις πολιτικές και ταξικές

της διαστάσεις. Κύριοι άξονες αυτής της ιδεολογικής

διαστρέβλωσης, η οποία όχι μόνο υποτιμά τη νοη-

μοσύνη των πολιτών και των εργαζομένων οι οποίοι

έχουν υποστεί τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης,

αλλά επιδιώκει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη για τη

δεξιά πολιτική παράταξη, τις νεο-φιλελεύθερες πολι-

τικές και τα οικονομικά συμφέροντα που αντιπροσω-

πεύει, είναι: (ι) Η άποψη ότι η κρίση ήταν κυρίως

αποτέλεσμα των πολιτικών της προηγούμενης κυ-

βέρνησης, ιδίως όσον αφορά στην αύξηση των κυ-

βερνητικών δαπανών, (ιι) με πολύ διστακτικό τρόπο

και δευτερευόντως αναφέρεται ο τραπεζικός τομέας

ως αιτία της κυπριακής κρίσης και μόνο ως αποτέ-

λεσμα ‘κάποιων λαθών’ τραπεζικών στελεχών, (ιιι)

το μνημόνιο και οι νεο-φιλελεύθερες πολιτικές που

εμπεριέχει ήταν αναγκαίο και κατάλληλο για την αν-

τιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και ήταν λάθος

της προηγούμενης κυβέρνησης που δεν το ζήτησε

και εφάρμοσε νωρίτερα, (ιν) ως αποτέλεσμα των

μνημονιακών πολιτικών ο τραπεζικός τομέας και η

οικονομία γενικότερα έχει σταθεροποιηθεί και έχει

ενταχθεί σε πορεία ανάπτυξης.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια της ιδεολογικής στρέβλω-

σης και αντιπαλότητας, η οποία καλύπτει βαθύτατα

πολιτικά και ταξικά αντικρουόμενα συμφέροντα, θα

πρέπει να αντικρισθεί και η άποψη ότι η Κύπρος έχει

συμπληρώσει και έχει «εξέλθει» από το μνημόνιο και

την επιτήρηση των θεσμών της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

και ότι αυτό αποτελεί «μεγάλη επιτυχία» της κυβέρ-

νησης Αναστασιάδη και του υπουργού οικονομικών

Χάρη Γεωργιάδη, οι οποίοι ως καλοί «messengers»

μαζί με την στήριξη της Κυπριακής Βουλής, κατάφε-

ραν να επιβάλουν στην κυπριακή οικονομία και κοι-

νωνία μια σειρά από αντιδραστικά μέτρα τα οποία

έχουν ανατρέψει ριζικά το κοινωνικό ισοζύγιο προς

όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος των εργαζομέ-

νων, έχουν αυξήσει τις οικονομικές και κοινωνικές

ανισότητες, έχουν υποσκάψει τις δομές και προοπτι-

κές του κοινωνικού κράτους και έχουν εξανεμίσει τις

προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης.

Η κρίση της κυπριακής οικονομίας δεν οφείλεται σε

λάθη της κυβέρνησης Χριστόφια ούτε και σε κάποιες

επιλογές τραπεζικών στελεχών (αν και η διαχείριση

της κρίσης από την κυβέρνηση Χριστόφια θα πρέπει

να είναι αντικείμενο προβληματισμού και κριτικής)

αλλά αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κρίσης του κα-

πιταλισμού. Το μοντέλο ανάπτυξης της κυπριακής

οικονομίας, ο ρόλος του κράτους και οι διεθνείς δια-

συνδέσεις έχουν υποταχθεί σε μια συγκεκριμένη τα-

ξική νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει οδηγήσει στη

σημερινή οικονομική κρίση.

Η μακροχρόνια επικέντρωση της κυπριακής οικονο-

μίας στον τουριστικό τομέα, η απο-βιομηχανοποί-

ηση, η μείωση των φορολογικών συντελεστών με

σκοπό την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, η «χρη-

ματιστικοποίηση» της οικονομίας και η υπέρμετρη

ανάπτυξη του τραπεζικού τομέα, η φιλελευθεροποί-

ηση και η απορρύθμιση των αγορών που επέβαλε η

Ε.Ε., αποτελούν το διαρθρωτικό υπόβαθρο που έχει

οδηγήσει την κυπριακή οικονομία στην πιο βαθιά

κρίση της πρόσφατης ιστορίας της.

Όσον αφορά στην κρίση της Ευρωζώνης και τις πο-

λιτικές λιτότητας που έχουν επιβληθεί στις χώρες της

περιφέρειας, σκοπό έχουν να σπρώξουν τις οικονο-

μίες των χωρών αυτών σε πιο βαθιά ύφεση, στην

αύξηση της ανεργίας και τη μείωση των μισθών, και

την εξανέμιση κάθε προοπτικής ανάπτυξης. Αυτή

είναι η ουσία των νεο-φιλελεύθερων-μνημονιακών

πολιτικών και αυτές είναι οι πολιτικές που έχουν

εφαρμοσθεί στην Κύπρο με μεγάλη «επιτυχία».

Το κυπριακό μνημόνιο εμπεριέχει στοιχεία που το

διαφοροποιούν από τα μνημόνια άλλων χωρών,

λόγω των ιδιαιτεροτήτων της κυπριακής κρίσης και

συγκεκριμένα το εύρος της κρίσης στον τραπεζικό

τομέα. Η Κύπρος είναι η μόνη χώρα που προχώ-

ρησε σε μέτρα που καταστρατηγούν όχι μόνο τους

κανόνες της Ε.Ε. αλλά και τις ίδιες τις καπιταλιστικές

σχέσεις παραγωγής (νομική εξασφάλιση και προ-

στασία της ιδιωτικής περιουσίας), με την απόφαση

για «bailin»/ κούρεμα καταθέσεων (κατάσχεση ιδιω-

τικής περιουσίας με απόφαση του κράτους και της

νομοθετικής εξουσίας). Κατά τα λοιπά, το κυπριακό

μνημόνιο ακολουθεί τη γνωστή συνταγή που εφαρ-

μόζει το ΔΝΤ σε αναπτυσσόμενες χώρες από την

εποχή της κρίσης χρέους του Τρίτου Κόσμου και κυ-

ρίως στη Λατινική Αμερική από τις αρχές της δεκαε-

τίας του 1980, με τεράστιες οικονομικές και

κοινωνικές καταστροφικές επιπτώσεις κυρίως για τα

φτωχά στρώματα και τους εργαζομένους..

Το κυπριακό μνημόνιο, στις διάφορες παραλλαγές

του επικεντρώθηκε σε τρεις άξονες. Πρώτο, η δημο-

σιονομική λιτότητα με σκοπό να μειωθούν τα ελλείμ-

ματα και να επιτευχθούν πρωτογενή πλεονάσματα

(αφαιρώντας τόκους και χρεολύσια), δεύτερο, ανα-

διάρθρωση του τραπεζικού τομέα και τρίτο φιλελευ-

θεροποίηση και απορρύθμιση των αγορών και

ιδιωτικοποιήσεις. Στους πρώτους δύο άξονες, η κυ-

πριακή κυβέρνηση και η Τρόικα πέτυχαν τους στό-

χους τους. Όσον αφορά στη δημοσιονομικήλιτότητα, αυτός ο στόχος επετεύχθη μέσω της μεί-

ωσης των μισθών και συντάξεων, τη μείωση των θέ-

σεων εργασίας στο δημόσιο, τη μείωση των

κυβερνητικών δαπανών και την αύξηση της φορολο-

γίας. Αυτές οι πολιτικές σπρώχνουν την οικονομία

πιο βαθιά στην ύφεση, με αποτέλεσμα τη μείωση του

ΑΕΠ κατά 10%, την αύξηση της ανεργίας στο 15%

και τη μείωση των μισθών κατά 25% τα τελευταία

τρία χρόνια. Εν τούτοις, η μείωση των δημοσιονομι-

κών ελλειμμάτων θεωρείται η πρώτη μεγάλη «επιτυ-

χία» της μνημονιακής πολιτικής στην Κύπρο,

αγνοώντας τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικο-

νομία και στην κοινωνία. Και αυτή η πολιτική θα εν-

τατικοποιηθεί στα επόμενα χρόνια αφού θα

επιδιωχθούν συνεχή πρωτογενή πλεονάσματα της

τάξης του 3%-4% του ΑΕΠ. Η δημοσιονομική λιτό-

τητα ενσωματώνεται και εδραιώνεται στην οικονο-

μική πολιτική της Κύπρου για τα επόμενα χρόνια και

γίνεται προσπάθεια να αποτελέσει θεσμοθετημένη

πτυχή μιας πιθανής λύσης του Κυπριακού.

Στον δεύτερο άξονα της μνημονιακής πολιτικής, την

αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα, το κυπριακό

κράτος μέσω της εκβιαστικής πίεσης της Τρόικας,

πήρε τη μορφή ενός ληστρικού κράτους, αφαιρών-

τας περιουσιακά στοιχεία πολιτών, οργανισμών και

ξένων καταθετών μέσω νομοθετικής πράξης. Η κα-

τάσχεση καταθέσεων ήταν της τάξης των 8 δις, γύρω

στο 50% του ΑΕΠ, ένα ποσό που υπερβαίνει την δα-

νειακή στήριξη της Τροϊκα η οποία ήταν τελικά 7,2

δις. Εν τούτοις, ο τραπεζικός τομέας στην Κύπρο,

παραμένει με ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δα-

νείων γύρω στο 50%, χωρίς να έχει τη δυνατότητα

παροχής δανείων και φυσικά κανένας να μην θέλει

να κάνει καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες αν μπο-

ρεί να το αποφύγει. Η αναδιάρθρωση του τραπεζι-

κού τομέα οδήγησε σε ένα ανύπαρκτο σύστημα

όσον αφορά συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη, τε-

ράστιες εξουσίες στη διαχείριση δανείων και στην εκ-

ποίηση εξασφαλίσεων (συμπεριλαμβανομένης της

πρώτης κατοικίας), στο ξεπούλημα δανείων σε ξένα

ταμεία και σε ένα ιδιοκτησιακό καθεστώς και διοί-

κηση που ανήκει στο διεθνές παρασιτικό κεφάλαιο.

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη «επιτυχία» των μνημο-

νιακών πολιτικών στην Κύπρο. Και οι διαδικασίες

ιδιωτικοποίησης του συνεργατικού τραπεζικού τομέα

έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Στον τρίτο άξονα της νεο-φιλελεύθερης μνημονιακής

πολιτικής στην Κύπρο που αφορά τις ιδιωτικοποι-

ήσεις, η αντίσταση των εργαζομένων, των συνδικά-

των και των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς,

μέχρι στιγμής τις έχει αποτρέψει. Αλλά οι προσπά-

θειες της κυβέρνησης και της Τρόικας θα συνεχι-

σθούν, με τη συνεχή υπόσκαψη των δημόσιων

Οργανισμών μέχρι το σημείο όπου η επιβίωσή τους

να καταστεί προβληματική.

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόι-

κας τα τελευταία τρία χρόνια είχε ως αποτέλεσμα τη

βαθιά ύφεση, την ανεργία, τη μείωση μισθών, συν-

τάξεων και περιουσιακών στοιχείων, αποδυναμω-

μένο συνδικαλιστικό κίνημα και με αυξημένες

εξουσίες σε ένα πτωχευμένο τραπεζικό σύστημα.

Αυτές είναι οι μεγάλες «επιτυχίες» της νεο-φιλελεύ-

θερης, μνημονιακής πολιτικής οι οποίες προκαλούν

τον θαυμασμό και τα συγχαρητήρια της Τρόικας και

απονέμουν τον τίτλο του «success story». Επίσης,

αυτές οι «επιτυχίες» αναγνωρίζονται και από τους οί-

κους αξιολόγησης με αποτέλεσμα τώρα η Κύπρος

να μπορεί να δανείζεται με επιτόκιο 4-4,5%, δηλαδή

αρκετά πιο ψηλό από το επιτόκιο της Τρόικας!

Οι πολιτικές αυτές έχουν ανατρέψει ριζικά τις σχέσεις

παραγωγής στην Κύπρο, προκαλώντας τη φτωχο-

ποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, την αποδυ-

νάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος και την

παροχή υπερεξουσιών στον τραπεζικό τομέα.

Οι ευθύνες των αριστερών πολιτικών δυνάμεων

στην Κύπρο, σε αυτή τη φάση είναι μεγάλες. Τι δια-

φορετικό θα μπορούσε να γίνει; Το παράδειγμα της

Ισλανδίας, η οποία τώρα βρίσκεται σε τροχιά ανά-

πτυξης και με ανέπαφο το κοινωνικό της κράτος,

είναι ενδεικτικό: άμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού

συστήματος, πολύ σύντομη εκδίκαση και φυλάκιση

των τραπεζιτών και πολιτικών που ενέχονταν στα

τραπεζικά σκάνδαλα και επιστροφή στην πραγμα-

τική παραγωγική διαδικασία, στη γεωργία, στην αλι-

εία, στη γεωθερμική ενέργεια, στον τουρισμό.

Ο αγώνας για εναλλακτική πολιτική στην Κύπρο δεν

μπορεί παρά να έρθει σε ρήξη με τις νεο-φιλελεύθε-

ρες πολιτικές στην Ευρώπη. Η ενότητα του εργατι-

κού κινήματος στη βάση ενός προγράμματος που να

εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψη-

φίας, η συνεργασία και ο κοινός προσανατολισμός

Ε/κ και Τ/κ αριστερών πολιτικών δυνάμεων και συν-

δικάτων, καθώς και η σύνδεση αυτού του αγώνα με

τις ανερχόμενες ευρωπαϊκές οργανώσεις και κινή-

ματα της Αριστεράς, είναι η μοναδική προοπτική που

μπορεί να δώσει εναλλακτικές λύσεις στον αντίποδα

της ληστρικής νεο-φιλελεύθερης πολιτικής.

Παναγιώτης Παλλίνης

το όνομα της εξυγίανσης της οικονομίας από

τις «καταχρήσεις των εργαζομένων και τις αυ-

θαιρεσίες των συνδικάτων», οι εκπρόσωποι

των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών θεσμών,

εφάρμοσαν πολιτικές που δημιούργησαν

πρωτόγνωρη ανεργία, υποαπασχόληση και φτώχεια.

Την ίδια ακριβώς στιγμή, πολιτικοί και κρατικοί αξιω-

ματούχοι και επιχειρηματίες, όλοι υποστηρικτές της

«εξυγίανσης», συσσώρευαν τεράστιο πλούτο σε φο-

ρολογικούς παραδείσους.

Η υπόθεση «Panama Papers» φέρνει στην επιφάνεια

ακόμα μια πτυχή -από τις αμέτρητες- της διεθνούς δια-

φθοράς και μεθόδων φοροδιαφυγής που συγκάλυπταν

οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου παγκόσμια,

αλλά και πουλημένοι σε αυτούς εκπρόσωποι εργατι-

κών και αριστερών οργανώσεων.

Η αλήθεια είναι ότι όσους και να μάθουμε από τους

τρόπους της φοροδιαφυγής τους, θα παραμένουν

άλλοι τόσοι που δεν ξέρουμε. Στη συγκεκριμένη όμως

περίπτωση, η φοροδιαφυγή δεν είναι το μόνο ζήτημα.

Ή, καλύτερα, αυτό είναι το λιγότερο. Το πιο μεγάλο ζή-

τημα είναι ότι αυτοί που τώρα συμπεριλαμβάνονται τη

λίστα των φοροφυγάδων, συμπεριλαμβάνονται ταυτό-

χρονα στη λίστα αυτών που από την κρίση του 2008

δεν έπαψαν να επιχειρηματολογούν και να ηθικολο-

γούν, για να στηρίξουν τη μεγαλύτερη λεηλασία της

ζωής των εργαζομένων από την κρίση του 1929.

«Προσωπικό ζήτημα», ήταν η υπόθεση της offshore

του πατέρα Κάμερον, υποστήριξε αρχικά η Ντάουνινγκ

Στρητ. Βεβαίως και ήταν προσωπικό. Άλλο το πετσό-

κομμα επιδομάτων και κοινωνικών παροχών για να

επέλθει εξυγίανση, που είναι ζήτημα δημόσιο και επι-

τρέπεται το καθετί, και άλλο τα ιδιωτικά ζητήματα της

άρχουσας ελίτ και των συγγενών της. Για να καταλήξει,

τελικά, η Ντάουνινγκ Στρητ, μετά από σειρά παρεμβά-

σεων στις οποίες αρνήθηκε ότι επωφελήθηκε από φο-

ρολογικούς παραδείσους, να παραδεχθεί τελικά την

εμπλοκή του. Και ότι όμως, για να μην ανησυχούμε,

μαθαίνει από τα λάθη του -δήλωση του ίδιου του Κά-

μερον.

Σε μια μόνο λίστα από ένα μόνο δικηγορικό γραφείο,

το Mossack Fonseca, που εξειδικεύεται στη δημιουρ-

γία υπεράκτιων εταιρειών, «λανσάρουν» αμέτρητοι

«ισχυροί παίκτες». Παράγοντες, στελέχη κυβερνή-

σεων, πρωθυπουργοί.

Τι πραγματικά θα μπορούσε κάποιος να αναμένει και

πόσοι θα «έκοβαν» έξω, αν αποκαλύπτονταν όλες οι

λίστες, όλων των λογαριασμών σε υπεράκτιες που βρί-

σκονται σε φορολογικούς παραδείσους;

Το δικηγορικό γραφείο αναφέρεται σε «παράνομη

υποκλοπή των στοιχείων», και «διεθνή εκστρατεία

εναντίον των προσωπικών δεδομένων» -εδώ εντοπί-

ζεται για αυτούς το όλο πρόβλημα στην εποχή της

παγκόσμιας μιζέριας και διάλυσης των κοινωνιών. Και

χωρίς αμφιβολία, οι νομοθεσίες της ελεύθερης αγοράς

θα τους παρέχουν κάθε δυνατότητα να κερδίσουν τις

δικαστικές μάχες.

Σε συνέχεια των αποκαλύψεων για ασυδοσίες χωρίς

προηγούμενο των τραπεζιτών, που γονάτισαν τις κοι-

νωνίες, προστίθενται τώρα οι αποκαλύψεις για τις ασυ-

δοσίες πολλών άλλων που το νομικό σύστημα τους

παρείχε τη δυνατότητα να το κάνουν. Και που δεν

έχουν δυσκολία να τους καταδικάσουν όλοι οι άλλοι

στα άνω κοινωνικά δώματα που δεν έχουν ακόμα απο-

καλυφτεί, αλλά έχουν μεγάλη δυσκολία να θίξουν έστω

το ζήτημα επανεξέτασης των νόμων και κανονισμών

που επιτρέπουν αυτά τα εγκλήματα -τα οποία, επανα-

λαμβάνουμε, τυχαία βγήκαν στην επιφάνεια, αλλά και,

πιθανόν, παράνομα σύμφωνα με τους νόμους της

ελεύθερης αγοράς.

Το μόνο που ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ

μπόρεσε να δηλώσει ήταν πως οι αποκαλύψεις θα

βοηθήσουν τις Αρχές στη μάχη κατά της φοροδιαφυ-

γής και θα ενισχύσουν τα φορολογικά έσοδα. Εναπό-

θεσε δηλαδή τις δυνατότητες της μάχης κατά της

φοροδιαφυγής και ενίσχυσης των φορολογικών εσό-

δων, στην καλή μας τύχη και την ευχή να υπάρξει

ακόμα μια «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων».

Η γερμανική πολιτική ηγεσία εκφράζει την ελπίδα ότι

οι αποκαλύψεις «θα δώσουν ώθηση στον αγώνα κατά

του ξεπλύματος χρημάτων και της φορολογικής απά-

της». Δεν διευκρινίζουν με ποιο τρόπο θα δώσουν

αυτή την ώθηση, αλλά είναι σίγουροι ότι, με τη βοήθεια

του Αγίου Πνεύματος ή και όχι, «τα κράτη που ευνοούν

τέτοιες πρακτικές, θα αναγνωρίσουν ότι αυτές δεν

έχουν μέλλον».

Η τυχαία και «παράνομη υποκλοπή των στοιχείων» θα

βοηθήσει, επίσης, σύμφωνα με δηλώσεις τους, το Διε-

θνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα,

που δεν έχουν άλλα μέσα για να εντοπίζουν παρανο-

μίες εκτός από την τυχαία και «παράνομη υποκλοπή

των στοιχείων», να αντιμετωπίσουν στις προσεχείς

συναντήσεις τους το ζήτημα χωρίς… δισταγμό. Όλες

οι δηλώσεις από την επίσημη πολιτική σφαίρα, στα

ίδια μήκη κύματος κινήθηκαν.

Σε αντίθεση, όμως, με τα κούφια λόγια, τις ρητορείες

και υποκρισίες τους, αυτό που χρειάζεται είναι διαφά-

νεια, εποπτεία και αυστηρός έλεγχος. Όχι όμως από

διορισμένους που είναι οι ίδιοι ανεξέλεγκτοι, αλλά από

εκλεγμένες επιτροπές στους χώρους δουλειάς και

εκλεγμένους δημόσιους αξιωματούχους.

Σ.Β.

ΑΣ«Panama Papers»

Μύθοι και πραγματικότητες

Mayıs 2016 / Sayfa 6 SOSYALİST SÖYLEM

şgallerin bir toplu tüfekli silah zoruylasürdürüleni, bir de işgal edilen ülkenininsanlarını besleme bir toplum veya tamamengöbekten bağlı bir güruh haline getirereksürdürüleni vardır.

Kıbrıs'ın kuzeyindeki işgal bunların daötesinde ikiyüzlü, utanmaz bir dostlukilişkisi sahtekarlığıyla sürdürülür halegetirildi. Sözde Anavatan-Yavruvatanedebiyatıyla Kıbrıslı yurttaşlarına yardımeder görünen bir TC Hükümeti var; amaaslında öyle değil. Tamamen yalanüzürenine kurulmuş bir "kopmaz bağlarlaörülmüş sevgi" var. "Etle tırnak gibiyizayrılamayız" diye gabak kesiyorlar amaiş suyun kim tarafından idare edileceğisözkonusu olduğunda "biz sizinbabanızız, biz ne dersek o olur"noktasına taşınıyor ilişkiler. Kendi kurultayından bile doğru dürüstyetki alamayan "yarıbuçuk" Başbakanİrsen Küçük Hükümeti döneminde, sankitüm Kıbrıslı Türklerin onayını almış gibisu projesinin rezil şartlarına imza attılar.CTP-UBP hükümetinin son demlerindede anlaşmayı Meclis’te onaylayarak İşgalcinin doy-mak bilmez iştahına yem oldular. Bu anlaşma ne IMF ve dünya bankasının neo liber-al politikaları çerçevesinde yapılmış birözelleştirme; ne de AB yardım programıçerçevesinde yapılan kamunun küçültülmesianlaşmasıdır. Bu, ülkemizin tüm su kaynaklarınınyönetimini ve koçanını bir holdinge peşkeş çek-mektir. TC tarafından o kadar pervasızcadayatılmıştır ki bu mahkumiyet, anlaşmanınMeclis’ten onaylanmasına günler kala KKTC'yeyapılan mali yardım kesilerek memur maaşlarıödenemez hale getirildi.İşgalin sürdürülebilirliği için 1980'li yıllardanbaşlayarak üretimden koparılan Kıbrıslı Türkler,

Faşist TC devletinin Sosyo-Ekonomik, kültüreltoplum mühendisliğiyle üretmeyen, TC'nin verdiğimaaşlarla yaşamını idame ettiren kişilksiz toplumhaline getirildi. TC devletinin Dinci bağnaz AKPhükümeti yandaşlarının doymak bilmez iştahıylaKıbrıs Coğrafyasının tüm zenginliklerine karşı

yaptıkları saldırıya başkaldırmak hükümetkoltuklarında oturmakla olmayacağını bir kez dahayaşadık.TC devleti tarafından "TC Mali Yardım Protokolü"adı altında ülkemizin kamuya ait tüm değerlerini,ele geçirme operasyonu yapılıyor. "Kamu kuruluşları devletin üzerindekabmurdur!"yalanıyla Elektrik, telefon, limanlarAKP'nin Türkiye halklarının değerlerini soyupsoğana çeviren hırsız yandaşlarına yok pahasınasatma yolunu açmanın anlaşması yapılıyor. Yunanistan’da, ya da Portekiz'de yapılan herhangibir özelleştirme çalışması değildir yapılmayaçalışılan. Türkiye'den getirilen bir AKP yandaşıHoldinge peşkeş çekilmesi uğraşıdır yapılman.

CTP-DPHükümeti’nin CTP kanadının utangaçbaşkaldırısı hükümetten gitmelerine neden oldu.CTP içerisindeki birkaç neoliberal politikalar yanlısıhalk düşmanı bakan ve yöneticinin koltuklarda otur-ma uğruna "Anlaşmayı imzalamazsak maaşlarödenemez" diyecek kadar aptallaşarak, AKP'nin

saldırılarına boyun eğme arzuları, partiiçerisindeki bazı buralara nerelerdengeldiğini unutmayan "solduyulu" kadrolartarafından boşa çıkarılıp hükümetin sonunugetirmişlerdir. Hoş, şimdi hükümete gelen UBP-DP yöneti-cilerinin satışlar sırasında kendi yüzdelik-lerinden başka birşey düşünmediklerini çokiyi biliyoruz. Elektrik Kurumu’nun satışından hangi bakankaç miyon EURO'cuk nemalanacak, TelefonDairesi’nin satışından Mağusa, Girnelimanlarının TC sermayesine peşkeşçekileceği sırada potin kutularında paralarısaklayan AKP bakanlarıyla beraber hangiKıbrıslı Türk hırsız kaç para alacak, bugünküiktidarın en önemli gündemidir herhal!Ciddi bir muhalefet gereksinimi hasılolmuştur. TC'nin 1974'ten günümüze kadar

bu kadar utanmaz ve pervasız bir saldırıyla dahakarşı karşıya kalmamıştı Kıbrıs.Sokağa çıkma ve başkaldırı zamanıdır. Ne Türklük,ne de müslümanlık edebiyatıyla bizi aldatmayaçalışmasınlar. Yobazın ve sermayesinin işgalinekarşı savaş vermek tüm Kıbrıs halklarının boy-nunun borcudur.CTP ve TDP'nin, YKP ve BKP'nin, diğer kendinisolda gören örgüt ve sivil toplum kuruluşlarınınözellikle sendikaların durumlarını bir daha gözdengeçirmeleri ve "Barış ateşleri"ni yeniden yakmalarıgerekmektedir.

Aziz Ener

İ

İşbirliği Protokolü mü, işgalden nemalanma anlaşması mı?

şçi sınıfı, Mayıs ayındaki seçimlerde sağın veyerli sermayenin temsilcileri oldukları neo-liber-alizmin ve acımasız kesintilerin uygulayıcılarınakarşı mücadele etmelidir.Anastasiadis ve DİSİ’nin hükümete geçmesin-den üç sene sonra, çalışanların kazanımları ve

yaşam düzeylerine yönelik daha önce görülmemişbir saldırıyla karşı karşıyayız.DİSİ hükümeti, Hristofyas hükümetinin cesaretsizliğive büyük gerileme ile kriz koşulları arasında kapital-izm sistemini yönetme çabalarının getirdiği çıkmazınüzerine basarak, yönetiminin ilk döneminde, basınyayın organlarının tümünün de desteğiyle, ekono-minin çöküşünden bir önceki hükümetin sorumluolduğu inancını geniş kitlelere yaymayı başarmıştı.Ancak çok kısa bir sürede, durum netleşmeye vekrizin yaratıcılarının, son 8 yıldır kapitalist sistemisarsan global kriz ve bankalar ile onlarınbaşıbozuklukları olduğu ortaya çıkmaya başladı.Anastasiadis’in Mart 2013’te yatırımlarıntıraşlanması yönünde aldığı karar ekonomininçökmesi sürecinde son darbe olmuş, takip edenbirkaç yıl içerisinde GSMH, kitlelerin yaşamstandartlarına getirdiği olumsuz etkilerle birilikte, ilkkez yüzde 8 ile 10’lara gerilemiştir. İşsizlik yüzde17’lere tırmanmış ve çalışanların maaş ve haklarıbüyük düşüş göstermiştir. Asgari ücret ise, krizdenetkilenen herkes için bir aldatmacadan ibarettir vetamamen tükenmiş insanların açlıktan ölmeleriniengellemekten öteye geçememiştir.

Son yıllarda gençliğin geleceği için hayal edebileceğien iyi şey, çok zor çalışma şartları altındayken vesermayenin kazancı hızla artarken 500 Euroolmuştur. DİSİ ve Troyka’nın kamunun zenginliklerinipeşkeş çekmesi ise geri kalan her şey için son darbegörevini görmüştür.Kıbrıs sorununda ise Anastasiadis hükümeti,hükümette yerini sağlamlaştırdığının bilinciyle, ilkolarak müzakerelerin sıfır zeminden başlamasını(Hristofyas-Talat uzlaşılarını terk ederek) istemiş,ardından da Barbaros gemisini bahane göstererekmüzakere sürecini terk etmiş ve iki yıllık zamanıboşa harcamıştır.Anastasiadis’i müzakere masasına dönmeyemecbur bırakan Kıbrıslı Türklerin başkanlığınaAkıncı’nın gelmesi ve uluslar arası faktörlerinbaskılarıdır. Tüm bunlara karşın hükümet, çözümüdaha da uzaklaştırmak için her fırsatı değerlendirmiş(ör: milletvekilliği seçimleri) ya da mevcut olumluortamı MEB’te üçüncü izinleri vermek veya bölgeülkeleriyle (ör: İsrail ve Mısır ‘demokratik’ rejimleri)zaman zaman tekrarlanacak şekilde, “OrtakDüşman’ın yani Türkiye’nin yokluğunda” ikili, üçlü vedörtlü etkileme festivalleri gerçekleştirerek ortadankaldırmaya çalışmaktadır. Askerlik süresinin kısaltılması konusu bile KıbrıslıTürklere yönelik bir dostluk politikası veya çözümarzusu çerçevesine değil, RMMO’nun güçlendirilme-si politikası çerçevesine sokulmuştur. DİSİ bize, geçmişte olduğu gibi şimdi de bazı

koşullar altında siyasi olarak ne kadar tehlikeliolabileceğini göstermiştir. Gelecekteki koşullarınDİSİ aleyhine gelişmesi durumunda “aktif volkan”veya S300’lerin Kıbrıs’a getirilmesi benzeripolitikaların uygulanabileceği ihtimali göz ardıedilmemelidir. AKEL, işçi sınıfının ve Solun başlıca partisi olmayısürdürmektedir. Liderliğinin zaaflarına ve özellikleekonomik krizden nasıl çıkılacağına ilişkin inandırıcıalternatif önerilerinin eksikliğine karşın çalışanların(hemşireler, KİT çalışanları, otobüs şoförleri vs.)hükümetin yıkıcı politikaları karşısında verdiklerimücadeleye destek olacak tek güçtür. Neo liberal-izmin yağmalarına karşı duracak tek sağlam güçAKEL’dir. AKEL’e verilecek oylar işçi sınıfına verilen oylarolacaktır. AKEL bugünkü seçim mücadelesinden nekadar güçlü çıkarsa çalışan kesim de sağ ve ser-maye karşısında o kadar güçlü hissedecektir.Sol’un partisi ne kadar güçlü olursa, Kıbrıs sorunun-da daha fazla zaman tüketmeden çözüme ulaşılmasıyönündeki baskılar da o kadar güçlü olacaktır.AKEL’in önümüzdeki seçimlerde alacağı oy oranı nekadar yüksek olursa, çalışan kesimin, Kıbrıs soru-nunun çözümünü her türlü milliyetçi eğilim ve çatışançıkarlardan koruyacak bir cepheyi, Kıbrıslı Türklerlebirlikte oluşturma konusundaki inancı da o kadaryüksek olacaktır.

İOylarımız AKEL'e, Oylarımız İşçi Sınıfına

πάρχουν δύο είδουςεισβολές, μία που συνεχί-ζεται με όπλα και μιαάλλη με τη σύνδεση τηςκοινωνίας της χώρας που

βρίσκεται κάτω από εισβολή μεσφιχτά δεσμά στον ίδιο τονεισβολέα.Η εισβολή στον Βορρά, πέρααπό αυτά, συνεχίζεται και μεμια σχέση φιλίας βασισμένηςσε άσεμνη υποκρισία. Η τουρκι-κή κυβέρνηση, με λόγιαΜητέρας Πατρίδας, φαίνεται ναβοηθά τους Κύπριους πολίτεςτης, αλλά η αλήθεια δεν είναιέτσι. Μιλάμε για μια αγάπη«αδιάρρηκτων σχέσεων» πουβασίζεται μόνο πάνω στο ψέμα.«Δεν μπορούμε να χωρίσουμε»λένε, αλλά όταν το θέμα έρχεταιστο ποιος θα διαχειριστεί τονερό, λένε «εμείς είμαστε οπατέρας σας, ό,τι λέμε γίνεται».Στην περίοδο της κυβέρνησηςτου Ιρσέν Κουτσιούκ που δενκατέφερε να πάρει έγκρισηούτε από το δικό του κόμμα,υπέγραψαν τα ρεζιλίκια τηςσυμφωνίας. Η κυβέρνηση ΡΤΚ-ΚΕΕ ενέκρινε τη συμφωνία στηΒουλή και έγινε θύμα του εισβο-λέα.Η συμφωνία αυτή δεν είναι ούτεμια ιδιωτικοποίηση στα πλαίσιατων νεοφιλελεύθερων πολιτι-κών του ΔΝΤ ούτε μια συμφω-νία στο πλαίσιο της ΕΕ για σμί-κρυνση του δημοσίου. Είναιπεσκέσι όλων των υδάτινωνπόρων σε μιαν ιδιωτική εται-ρεία. Η πίεση από την Τουρκίαήταν τόσο μεγάλη που γιαμερικές μέρες, μέχρι την έγκρι-ση της συμφωνίας από τηΒουλή, είχε κοπεί η οικονομικήβοήθεια στην ΤΔΒΚ και δενμπορούσαν να πληρωθούνυπάλληλοι.Για χάρη της συνέχισης τηςεισβολής, από τα χρόνια τηςδεκαετίας του 1980, οιΤουρκοκύπριοι, στα πλαίσια τηςκοινωνικο-οικονομικής πολιτι-κής της φασιστικής Τουρκίας,απομακρύνθηκαν από τηνπαραγωγή και μετατράπηκανσε μια κοινωνία που ζει με ταλεφτά και τους μισθούς τηςΤουρκίας. Βλέπουμε για ακόμημια φορά ότι είναι αδύνατον να

αντιστεκόμαστε στην πολιτικήτου θρησκευτικού κυβερνητικούκόμματος ΚΔΑ από τα έδρανατης Βουλής. Το τουρκικό κράτος κάνει επι-χείρηση κατάσχεσης όλων τωνκοινωνικών αξιών μέσω του

πρωτοκόλλου οικονομικής βοή-θειας. Με το ψέμα ότι τα κρατι-κά ιδρύματα είναι βάρος για τοκράτος, κάνουν μια συμφωνίαπου ανοίγει τον δρόμο για ναξεπουληθεί ο ηλεκτρισμός, οιτηλεπικοινωνίες και τα λιμάνιαστους συμμάχους του ΚΔΑ

στους οποίους ξεπούλησανήδη τον πλούτο των λαών τηςΤουρκίας. Η προσπάθεια αυτήδεν μοιάζει με τις ιδιωτικοποιή-σεις όπως αυτές έγιναν στηνΕλλάδα, ή στην Πορτογαλία.Είναι προσπάθεια ξεπουλήμα-

τος σε μια εταιρεία, οπαδό τουΚΔΑ.Στη διάρκεια της κυβέρνησηςτων ΤΡΚ-ΔΚ, η στάση του ΤΡΚτού στοίχισε την ίδια τη συμμε-τοχή του στην κυβέρνηση.Κάποιοι υπουργοί του κόμμα-τος που υποστηρίζουν νεοφιλε-

λεύθερες πολιτικές και είναιεχθροί του λαού, για να μηνχάσουν τις θέσεις τους στηνκυβέρνηση, έλεγαν ότι αν δενυπογραφεί η συμφωνία δεν θαήταν δυνατή η πληρωμή τωνμισθών. Η τάση, όμως, να υπα-κούσουν στα θελήματα τουΚΔΑ είχε πέσει στο κενό εξαι-τίας της στάσης άλλων στελε-χών μέσα στο κόμμα που στέ-κονται πιο αριστερά και έτσιήρθε το τέλος της κυβέρνησης.Βέβαια, ξέρουμε ότι και οι ηγέ-τες των κομμάτων της σημερι-νής κυβέρνησης του ΕΕΚ-ΔΚσκέπτονται μόνο τα ποσοστάπου θα κερδίσουν από τοξεπούλημα. Πολύ πιθανόν, τοπρώτο θέμα της σημερινήςκυβέρνησης να είναι ποιοιυπουργοί και πόσα θα κερδί-σουν από το ξεπούλημα τηςαρχής ηλεκτρισμού, των λιμα-νιών και των τηλεπικοινωνιών. Χρειάζεται μια σοβαρή αντιπο-λίτευση. Η Κύπρος μετά από το1974, πρώτη φορά αντιμετωπί-ζει μια επίθεση τόσο απροκάλυ-πτη.Είναι καιρός να βγούμε στουςδρόμους και να αντισταθούμε.Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε μετα λόγια του μουσουλμανισμούή του τουρκισμού.Τα κόμματα ΤΡΚ, ΚΚΔ (TDP),ΚΝΚ (YKP) και KEK (BKP) καιοι άλλες οργανώσεις και τασυνδικάτα, που θεωρούν τονεαυτό τους σαν κομμάτι της αρι-στεράς, πρέπει να αναθεωρή-σουν τη στάση τους και να ανά-ψουν ξανά τη φλόγα της ειρή-νης.

Αζίζ Ενέρ

Υ

Πρωτόκολλο Συνεργασίας ή μιζαδόρικη συμφωνία;

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ Μάης 2015 / ΣΕΛΙΔΑ 7

Είναι καιρός να βγούμε στους δρόμους και νααντισταθούμε. Τα κόμματα ΤΡΚ, ΚΚΔ (TDP),

ΚΝΚ (YKP) και KEK (BKP) και οι άλλες οργα-νώσεις και τα συνδικάτα, που θεωρούν τον

εαυτό τους κομμάτι της αριστεράς, πρέπει νααναθεωρήσουν τη στάση τους και να ανάψουν ξανά τη φλόγα της ειρήνης.

τις εκλογές του Μάη η εργα-τική τάξη καλείται να αναμε-τρηθεί με τις δυνάμεις τουνεοφιλελευθερισμού και της

σκληρής λιτότητας που πρεσβεύ-ουν η δεξιά και το ντόπιο κεφάλαιο.Τρία χρόνια από την άνοδο τουΑναστασιάδη και του Συναγερμούστην εξουσία ζούμε μια άνευ προη-γουμένου επίθεση ενάντια στακεκτημένα και στο βιοτικό επίπεδοτων εργαζομένων.Πατώντας η κυβέρνηση τουΣυναγερμού πάνω στην ατολμίατης κυβέρνησης Χριστόφια και στααδιέξοδα που οδηγούσε η προ-σπάθεια διαχείρισης του καπιταλι-στικού συστήματος μέσα σε συνθή-κες κρίσης και βαθιάς ύφεσης,κατάφερε την πρώτη περίοδο τηςδιακυβέρνησής της, έχοντας συνο-

δοιπόρους το σύνολο σχεδόν τωνΜΜΕ, να περάσει στις πλατιέςμάζες την εντύπωση ότι για τηνκρίση και κατάρρευση της οικονο-μίας έφταιξε η προηγούμενηκυβέρνηση. Πολύ γρήγορα, όμως,άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο καινα φαίνονται οι φυσικοί αυτουργοίτης κρίσης που δεν ήταν άλλοι απότην παγκόσμια κρίση που ταλανίζειτο καπιταλιστικό σύστημα τα τελευ-ταία 8 χρόνια και η ντόπια ολιγαρ-χία με οδηγό τις τράπεζες και τηνασυδοσία τους. Το κούρεμα των καταθέσεων τονΜάρτη του 2013 από την κυβέρνη-ση Αναστασιάδη, ήταν η χαριστικήβολή για την κατάρρευση της οικο-νομίας, με υποχώρηση του ΑΕΠτης τα αμέσως επόμενα χρόνια, μερυθμούς πρωτόγνωρους για τηνκυπριακή οικονομία του 8% και10%, με όλες τις συνεπακόλουθεςτραγικές συνέπειες για τις μάζες καιτο βιοτικό τους επίπεδο. Με τη

φανερή ανεργία να σκαρφαλώνειστα πρωτόγνωρα ποσοστά του17% και τους μισθούς και τα ωφε-λήματα των εργαζομένων ναπέφτουν κάθετα. Το δε ΕΕΕ (ελάχι-στο εγγυημένο εισόδημα ) αποδει-κνύεται στην πράξη μια μεγάληαπάτη για το σύνολο των κτυπημέ-νων από την κρίση και ένα επίδομαπου απλά συντηρεί τους πλήρωςεξαθλιωμένους και τους προστα-τεύει από τη λιμοκτονία.Τα τελευταία χρόνια τα 500 ευρώείναι ό,τι «καλύτερο» μπορεί ναονειρευτεί η νεολαία για το μέλλοντης και αυτά κάτω από πολύ σκλη-ρές συνθήκες εργασίας, την ίδιαώρα που τα κέρδη του κεφαλαίουαυξάνονται κατακόρυφα και η πολι-τική Συναγερμού-Τρόικας γιαξεπούλημα του δημόσιου πλούτου

απειλεί με τη χαριστική βολή νακαταστρέψει ό,τι απέμεινε. Στο δε Κυπριακό η κυβέρνησηΑναστασιάδη, με γνώμονα τηνεδραίωσή της στην εξουσία, ανα-λώθηκε την πρώτη περίοδο των

δύο χρόνων στο ροκάνισμα τουχρόνου, πρώτα με επανεκκίνησητων συνομιλιών από μηδενικήβάση (εγκαταλείποντας τις συγκλί-

σεις Χριστόφια-Ταλάτ) και στησυνέχεια εγκαταλείποντας καιαυτές τις συνομιλίες με αφορμή τοBarbaros.Ήταν η άνοδος του Ακιντζί στηνπροεδρία των Τουρκοκυπρίων καιοι πιέσεις από τον διεθνή παράγο-ντα που ανάγκασαν τονΑναστασιάδη να επιστρέψει στοτραπέζι των συνομιλιών. Παρ΄ όλααυτά η κυβέρνηση σπρώχνει μεκάθε ευκαιρία τη λύση όλο και πιο

μακριά (βλ. βουλευτικές) ή προ-σπαθεί να δυναμιτίσει το όλο θετικόκλίμα που υπάρχει, με ενέργειεςόπως ο τρίτος γύρος αδειοδοτήσε-ων στην ΑΟΖ ή με τις επαναλαμβα-νόμενες κατά κόρον φιέστες εντυ-

πωσιασμού των Διμερών,Τριμερών και Τετραμερών συνα-ντήσεων με χώρες της περιοχής(βλέπε «δημοκρατικά» καθεστώταΙσραήλ και Αιγύπτου), εν τη απου-σία του «κοινού εχθρού» και πιοβασικού ίσως παράγοντα, αυτούτης Τουρκίας.Ακόμα και το ζήτημα της μείωσηςτης στρατιωτικής θητείας αντί ναενταχθεί στα πλαίσια μιας πολιτι-κής φιλίας προς τους Τ/κύπριουςκαι θέλησης για λύση, ερμηνεύεταισαν πολιτική ισχυροποίησης τηςΕθνικής Φρουράς.Ο Συναγερμός μάς έχει δείξει καιτώρα και στο παρελθόν πόσο πολι-τικά επικίνδυνος μπορεί να γίνεικάτω από κάποιες συνθήκες.

Παρόμοιες πολιτικές όπως του«ενεργού ηφαιστείου» ή της καθό-δου των S300 στην Κύπρο δενπρέπει να αποκλείονται στο μέλλοναν οι συνθήκες και τα ισοζύγια δια-φοροποιηθούν μελλοντικά ειςβάρος του Συναγερμού. Είναι για όλους αυτούς του λόγουςπου σήμερα παρά ποτέ προηγού-μενα η συσπείρωση της εργατικήςτάξης στις ερχόμενες εκλογές απο-τελεί μιαν αναγκαιότητα.

Το ΑΚΕΛ παραμένει το κατ΄ εξοχήνκόμμα της εργατικής τάξης και τηςΑριστεράς. Παρά τις αδυναμίες τηςηγεσίας και την απουσία πειστικώνεναλλακτικών προτάσεων, κύριαγια έξοδο από την οικονομικήκρίση, εντούτοις είναι η μόνη δύνα-μη που μπορεί να σταθεί είτε δίπλακαι συμπαραστάτης σε αγώνεςπου δίνουν οι εργαζόμενοι (νοσο-κόμοι, ημικρατικοί, οδηγοί λεωφο-ρείων κ.λπ.) είτε ενάντια στις κατα-στροφικές πολιτικές της κυβέρνη-σης. Είναι το ΑΚΕΛ, το οχυρόσήμερα, για κάθε εργαζόμενο μέσααπό το οποίο θα δώσει τις μάχεςαντίστασης ενάντια στη λαίλαπατου νεοφιλελευθερισμού. Η ψήφος στο ΑΚΕΛ μεταφράζεταισε ψήφο υπέρ της εργατικής τάξης.Όσο πιο δυνατό βγει σήμερα τοΑΚΕΛ από τη μάχη των εκλογώντόσο πιο δυνατό θα νιώθει και τοεργατικό κίνημα απέναντι στη δεξιάκαι το κεφάλαιο.Όσο πιο δυνατό είναι το κόμμα τηςΑριστεράς τόσο πιο δυνατή θαείναι και η πίεση προς την κατεύ-θυνση της λύσης του Κυπριακούχωρίς άλλο ροκάνισμα του χρόνουκαι αδιέξοδες παλινδρομήσεις.Όσο πιο ψηλά είναι τα ποσοστάπου θα πάρει το ΑΚΕΛ στις ερχόμε-νες εκλογές, τόσο πιο μεγάλη θαείναι και η αυτοπεποίθηση τουεργατικού κινήματος, για να κτίσειμαζί με τους Τ/κύπριους ένα ισχυ-ρό ταξικό μέτωπο ικανό να προ-στατεύσει μια λύση από κάθεείδους εθνικιστικές τάσεις και αστι-

ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

Κυβέλης 16-18, Δ1, 1523

Άγ. Ομολογητές, Λευκωσία

ΤΗΛ. 22757553 - 99455169

Φαξ: 22767540

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Για ένα χρόνοΕσωτερικό €20Ευρώπη €30Αμερική Αυστραλία €35

Email: sosialistiki@cytanet.com.cy

Γράψου συνδρομητής

Ψήφος στο ΑΚΕΛΨήφος στην εργατική τάξη

Το ΑΚΕΛ παραμένει το κατ΄ εξοχήν κόμμα τηςεργατικής τάξης και της Αριστεράς. Παρά τις

αδυναμίες της ηγεσίας και την απουσία πειστικών εναλλακτικών προτάσεων, κύρια

για έξοδο από την οικονομική κρίση, εντούτοιςείναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί

δίπλα και συμπαραστάτης στους αγώνες πουδίνουν οι εργαζόμενοι

Σ