Τ Α Ν Ε Α Τ Η Σ Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η Σ Ιούνιος 2012

Οι μαθητές καιο ι μαθήτρ ιες της Δ ’ τάξης

Αρζινού ΜαρίλιαΔήμα ΗλιάναΓιάβορεκ ΣύμονΚωνσταντινοπούλου ΡούλαΚαραβοκύρης ΚωνσταντίνοςΚοστούρι ΣκέντερΚατσίφα ΜαριτίναΛόγκος ΑντρέαΜπουρχαμάι ΑλέξανδροςΜιχαήλ ΣάντραΜποτεζάτου ΜαριάνΜπάσοκ ΚρίστιανΜπράχο ΜάριοΝτέρκα ΆνταΝτέρκα Σαϊμήρ Ντιμιτρίου ΚοσμίνΟχιλέμπο ΦλώραΡάλλη ΧριστίναΣαρδέλη ΣτεφανίαΣκαλαφούρη ΣέβηΣτέφα ΑνδρέαΣκέμπι ΣωτήρηΣούλι ΝτιονίςΤσέκα ΤέλμαΦελάλι ΈρικΧατζί Πάολα

Σχολική χρονιά 2011-2012. Μια χρονιά γεμάτη καθοριστικές ειδήσεις και γεγονότα τόσο για την προσωπική ζωή, την κοινωνική αλλά και την επαγγελματική ζωή του καθενός. Όμως, παρ ‘όλα ταύτα η παραίτηση από κάθε δραστηριότητα συνιστά την οκνηρία και την παραίτηση από την ίδια τη ζωή. Στα πλαίσια αυτής της σχολικής χρονιάς αναλάβαμε ποικίλες δραστηριότητες και προγράμματα που μέσα από πολύ κόπο, αγωνία, απογοήτευση, χαρά, ενθουσιασμό και πολλά ακόμα αντιφατικά συναισθήματα καταφέραμε να τα φέρουμε εις πέρας άλλα επιτυχώς και άλλα με μικρότερη επιτυχία. Σημασία όμως δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι μέσα από το οποίο τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με πολλά διαφορετικά αντικείμενα, που άλλα τα μάγεψαν, τα εντυπωσίασαν ή τα άφησαν αδιάφορα. ‘Όμως το επαναλαμβάνουμε, το πιο σημαντικό στοιχείο στη γνώση είναι η διαδικασία της, να εμπλακείς και να διαμορφώσεις λόγο γι’ αυτή. Ασχοληθήκαμε, λοιπόν, με την πόλη μας, τα περιβαλλοντικά προβλήματα της πόλης μας και της γειτονιάς μας, πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτικές επισκέψεις, τις οποίες προσπαθήσαμε να εμπλέξουμε ενεργώς τα παιδιά κι όχι απλώς να επισκεφτούμε απρόσωπους χώρους, ευαισθητοποιηθήκαμε σε θέματα διατροφής, γνωριστήκαμε με αφορμή τους τόπους καταγωγής μας, διαβάσαμε και προσπαθήσαμε να καταφέρουμε να ενδιαφερθούμε λίγο περισσότερο για τα βιβλία και τον έντυπο τύπο και στα πλαίσια όλων αυτών λάβαμε μέρος και σ’ ένα διαγωνισμό ζωγραφικής με ένα συλλογικό έργο, επιδιώκοντας τη συνεργασία όλων των παιδιών. Φυσικά, το ταξίδι αυτό δεν ήταν εύκολο και πολλές φορές δεν ήταν κατανοητό στα παιδιά. Την προσπάθεια μας αυτή προσπαθήσαμε να τη συγκεντρώσουμε σ’ ένα έντυπο με στόχο περισσότερο την έκφραση των παιδιών, την παρακίνηση τους σε δραστηριότητα, σε συνεργασία και σε αναζήτηση ενδιαφερόντων. Αναμφισβήτητα, δεν θα μπορούσαμε να αποτυπώσουμε όλη τη δουλειά μας σε πέντε σελίδες απλώς προβάλλουμε ένα δείγμα από υλικό που συλλέξαμε και αναπαρήγαμε στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης.

Η δασκάλα της Δ’ τάξης Μπακογιάννη Έφη

Τ Ι Ε Ι Ν Α Ι Ε Φ Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α ;Η εφημερίδα είναι μια έντυπη έκδοση στην οποία γράφονται όλα τα νέα, γεγονότα, σχόλια, πληροφορίες και οτιδήποτε αφορά αυτούς που τα γράφουν. Στη δικιά μας περίπτωση, οι δημοσιογράφο και αρθρογράφοι είμαστε όλοι οι μαθητές της Δ’ τάξης του 55 Δημοτικού Σχολείου Αθηνών. Στην εφημερίδα μας θα βρείτε νέα από τη σχολική μας χρονιά, τις εκδρομές μας, τα ενδιαφέροντά μας, αφιερώματα στην υγιεινή διατροφή, την ιστορία του σχολείου μας, πράγματα που διαβάσαμε και μας έκαναν εντύπωση και παιχνίδια για παιδιά. Λόγκος Αντρέα

Οχιλέμπο Φλώρα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ…Το σχολείο μας είναι από τα παλαιότερα και σημαντικότερα σχολεία στην Ελλάδα. Η ιστορία του ξεκινάει περίπου το 1905 όταν εκείνη τη σχολική χρονιά έρχονται 80 μαθητές από νησιά του Αιγαίου. Στο σχολείο τότε φοιτούσαν μόνο αγόρια και γι’ αυτό λεγόταν 5 Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Αθηνών.Αργότερα, τη δεκαετία 1910-1920, εξαιτίας του πολέμου ελαττώνεται η παρουσία των μαθητών στα σχολεία. Όσοι μαθητές έρχονται σ’ αυτό το σχολείο κατάγονται από τη Φιλιππούπολη, την Αδριανούπολη, τη Σμύρνη και πολλές άλλες, δηλαδή πρόσφυγες.Μεταξύ του 1933-1938 αυξάνεται ξανά ο αριθμός των εγγραφέντων μαθητών και απότομα όμως αρχίζει ξανά μείωση. Τη δεκαετία αυτή και συγκεκριμένα το Δεκέμβριο του 1932 μπαίνουν μπροστά τα σχέδια του αρχιτέκτονα Κυριακούλη Παναγιωτάκου για να χτιστεί το σημερινό κτίριο.Συνεχίζουμε στη δεκαετία 1940-1950 όπου ο μέσος όρος των εγγραφέντων μαθητών ήταν 352. Όταν ξεκινά ο πόλεμος, δηλαδή από το 1941-1948 ο αριθμός των μαθητών αρχίζει να μειώνεται εξαιτίας της πείνας και των θανάτων.Φτάνουμε στη δεκαετία 1950-1960 που η κίνηση των μαθητών πια σταθεροποιείται, με μέσο όρο τους 323 μαθητές ανά έτος. Το 1952 γίνεται προσπάθεια να ξαναλειτουργήσουν τα Μαθητικά Συσσίτια αλλά λόγω έλλειψης χώρων δεν πραγματοποιήθηκε. Από τις 13 Νοεμβρίου του 1952 ονομάζεται οριστικά 55ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Στο σχολείο υπηρέτησε η Κούλια Μαρία ως υπηρέτρια και υπεύθυνη καθαρισμού, η οποία έμενε με την οικογένεια της στο υπόγειο του σχολείου, εκεί που σήμερα βρίσκονται σχολικές αίθουσες. Το σχολείο επίσης τότε είχε αλλοδαπούς μαθητές από την Αυστρία, τη Μεγάλη Βρετανία και την Αλβανία.Τέλος, από το 1960-1970 αυξάνονται οι εγγραφές και η φοίτηση των μαθητών. Όι προσπάθειες των κατοίκων της επαρχίας για μια καλύτερη ζωή τους φέρνουν στην πρωτεύουσα κι έτσι ο πληθυσμός του σχολείου αυξάνεται όπως και ο πληθυσμός της Αθήνας.Από τότε κι έπειτα το σχολείο ταξιδεύει και φτάνει στο σήμερα όπου όλοι μαζί προσπαθούμε να το γνωρίσουμε, να το ομορφύνουμε και να το κάνουμε όλο και καλύτερο…

Ρούλα ΚωνσταντινοπούλουΠηγή: http://55dim-athin.att.sch.gr/

Το site του σχολείου δημιουργήθηκε από τον υποδιευθυντή του σχολείου κ. Βαχτσαβάνη Παναγιώτη

ΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τον Οκτώβρη επισκεφτήκαμε με το σχολείο το Ναυτικό Μουσείο που βρίσκεται στον Πειραιά. Μπροστά από το μουσείο υπήρχε μια ωραία μεγάλη πλατεία με λουλούδια, κανόνια και υποβρύχια. Δίπλα ακριβώς ήταν ένα λιμάνι με πολλά ιστιοφόρα.Όταν μπήκαμε μέσα στο μουσείο είδαμε ξύλινα καράβια, προϊστορικά, που από την Ιστορία είχαμε μάθει ότι τα λένε τριήρεις. Είχε και μεταλλικά καράβια σαν και αυτά που υπάρχουν σήμερα. Όμως δεν ήταν σε κανονικό μέγεθος αλλά πιο μικρά από την πραγματικότητα. Το πιο σημαντικό απ’ αυτά ήταν ένα που το είχανε χρησιμοποιήσει στον πόλεμο του 1940, τότε που οι Έλληνες είπαν το ΟΧΙ στους Γερμανούς.Τα ξύλινα καράβια μας εξήγησαν ότι έχουν ξύλινα κουπιά για να τα οδηγούν και υφασμάτινα πανιά για να προχωρούν με τον αέρα, ότι είναι πολύ δυνατός. Αντίθετα, τα σιδερένια καράβια δεν δουλεύουν με κουπιά αλλά με μηχανές, που χρησιμοποιούν πετρέλαιο και γι’ αυτό βγάζουν πολύ καυσαέριο μέσα στο νερό.Στο τέλος όταν φεύγαμε αγοράσαμε διάφορα αναμνηστικά, όπως κάποιοι πήραν ένα βιβλίο με ναυτικούς χάρτες, άλλοι πήραν ναυτικές κάρτες και πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Παίξαμε και λίγο στη μικρή πλατεία μπροστά από το μουσείο και περάσαμε πάρα πολύ καλά. Θα ήθελα πολύ να ξαναπάμε!

Χριστίνα Ράλλη

οι εκδρομές μας..

ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Το μουσείο λαϊκών οργάνων είναι ένα από τα καλύτερα μουσεία που έχω επισκεφτεί. Πήγαμε με την τάξη μας το Νοέμβρη και βρίσκεται στην περιοχή της Πλάκας. Ο κύριος που μας έδειχνε το κτίριο και μας μίλαγε ήταν πολύ έξυπνος και απορούσα πώς είναι δυνατόν να τα θυμάται όλα αυτά. Μας έδειξε και ένα βίντεο με μουσικά όργανα από διάφορες περιοχές. Το κτίριο ήταν πάρα πολύ παλιό και μέσα είχε πολλά μουσικά όργανα που τα είχαν φτιάξει άνθρωποι από πολύ παλιά. Υπήρχαν φλογέρες, κουδούνια, τύμπανα κ.α. . Μπορούσαμε να ακούσουμε και τι ήχους βγάζουν.Μια κυρία μουσικός μας έδειχνε πώς παίζονται τα όργανα και μετά μας έκανε όλους τους μαθητές μια ορχήστρα. Γελάσαμε πάρα πολύ γιατί κάποια στιγμή σήκωσε ένα συμμαθητή μου και «του κρέμασαν κουδούνια» αληθινά από τη μέση και αυτός χόρευε και έτσι έβγαζαν ήχο. Ξεκαρδιστήκαμε όλοι!Το μουσείο αυτό στεγάζεται σ’ ένα αρχοντικό σπίτι του 19ου αιώνα, στην πλατεία Αέρηδων. Οι συλλογές που είδαμε ήταν από τις συλλογές του Φοίβου Ανωγειανάκη και μας είπαν ότι είναι από τις πιο σημαντικές συλλογές παραδοσιακών οργάνων στην Ευρώπη.Αυτό το μουσείο δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί περάσαμε τέλεια και γελάσαμε και πολύ!

Ηλιάνα Δήμα

ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Μια από τις ωραιότερες εμπειρίες που είχα φέτος ήταν η επίσκεψη που διοργάνωσε το σχολείο μου στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης. Εκεί συναντά κανείς όλη τη νεότερη ελληνική ιστορία από τα μέσα του 17ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.Το μουσείο αποτελείται από 3ορόφους, τους οποίους αναπτύσσονται εκθέσεις με εξαιρετικά δείγματα κεντητικής, υφαντικής, παραδοσιακών ενδυμασιών, αργυροχοΐας, κεραμικής και λιθογλυπτικής. Ο χώρος είναι πολύ οργανωμένος και δίνει την εντύπωση στον επισκέπτη πως έκανε μια στάση στο παρελθόν. Στο ισόγειο του μουσείου υπήρχαν κεντητά πουκάμισα της Κρήτης. Βλέπουμε κεντητές παραστάσεις με γοργόνες, δικέφαλους αετούς, ανθοδοχεία και φανταστικά πουλιά. Παράλληλα, ,μπορεί να συναντήσει κανείς κεντήματα απ’ όλη την Ελλάδα. Είναι κεντήματα πολύχρωμα, λευκοκεντήματα, δαντέλες και χρυσοκεντήματα που προορίζονται για τις ανάγκες της ενδυμασίας, του σπιτιού και της εκκλησίας.Ωστόσο, εκτός από δείγματα νεοελληνικής κεντητικής υπάρχουν εκθεσιακές ενότητες με κεραμικά και φιγούρες του ελληνικού θεάτρου σκιών. Ο δεύτερος όροφος του Μουσείου είναι αφιερωμένος στην παρουσίαση έργων αργυροχοΐας. Ο επισκέπτης θα δει εδώ έργα κοσμικής, όπως κοσμήματα, σκουλαρίκια, περιλαίμια, ζώνες, βραχιόλια, δαχτυλίδια, αλλά και εκκλησιαστικής αργυροχοΐας δηλαδή δίσκους, ευαγγέλια, δισκοπότηρα, σταυρούς, εξαπτέρυγα, στέφανα γάμου και τάματα. Επίσης, ο επισκέπτης σίγουρα θα θαυμάσει τη συλλογή όπλων του μουσείου των αγωνιστών της επανάστασης του 1821.Τέλος, αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν οι παραδοσιακές φορεσιές που υπάρχουν στον τελευταίο όροφο. Περιλαμβάνει τόσο γυναικείες, όσο και αντρικές απ’ όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας. Οι αντρικές ενδυμασίες είχαν κατά κύριο λόγο αυστηρά χρώματα, μαύρο ή βαθύ κόκκινο με λιτά στολίδια. Αντίθετα, οι γυναικείες φορεσιές ήταν γεμάτες ζωηρά χρώματα και περίτεχνα κοσμήματα.Φυσικά δεν θα μπορούσα να αναφερθώ στο γεγονός ότι μας επέτρεψαν να δούμε ένα μοναδικό έκθεμα του μουσείου, ένα ολόκληρο δωμάτιο σπιτιού μεταφερόμενο από τη Μυτιλήνη, ζωγραφισμένο από έναν από τους σπουδαιότερους έλληνες ζωγράφους τον Θεόφιλο.Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναπάω στο μουσείο, αφού θεωρώ πως δεν πρέπει να ξεχνάμε την πολιτιστική μας κληρονομιά.Μακάρι να υπήρχαν πολλά τέτοια μουσεία!

Σαρδέλη Στεφανία

το δωμάτιο που ζωγράφισε ο Θεόφιλος

ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗΤο Μάρτιο επισκεφτήκαμε το Πάρκο Τρίτση και την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Αφού μας μίλησαν για τα διάφορα είδη πουλιών που υπάρχουν στο πάρκο γίναμε εξερευνητές, για να τα ανακαλύψουμε.Μάθαμε ότι το 1982 κάποιοι άνθρωποι με ευαισθησία για το περιβάλλον και τα πουλιά, έχτισαν την «Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία» για να προστατέψουν πολλά φυτά, ζώα και πουλιά. Έτσι, οι κυνηγοί δεν μπορούν να σκοτώσουν τα ζώα και τα πουλιά. Και μιας και μιλάμε για πουλιά, μου έκανε εντύπωση ο Ερημοσφυρίχτης, που ταξίδεψε από την Ανατολή της Τουρκίας έως την Αθήνα και τον υποδέχτηκε το πάρκο Τρίτση το 2010. Είχε δεκάδες είδη πουλιών. Μου άρεσαν επίσης πολύ και οι πάπιες της λίμνης. Η λίμνη συνδέεται με ποτάμι και είναι πολύ μεγάλο. Περιέχει κύκνους, νανόκυκνους, αγριόκυκνους, χωραφοχήνες και πολλά άλλα είδη. Υπάρχουν πολλά είδη δέντρων όπως πεύκα, ελιές, μαστίχες και διάφορα άλλα. Πάνω σε μερικά είχαν φτιάξει φωλιές τα πουλιά ή η Ορνιθολογική Εταιρεία για να τα προστατέψουν.Αυτό το πάρκο είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα και βρίσκεται στην οδό Σπύρου Μουστακλή 23, Τ.Κ. 131 21, στο Ίλιον Αττικής και σας προτείνω να το επισκεφτείτε!

Έρικ Φελάλι

ο χάρτης του πάρκου

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Το Φεβρουάριο επισκεφτήκαμε το μουσείο της πόλης της Αθήνας. Αυτό το κτίριο πριν γίνει ήταν ανάκτορα. Εκεί ζούσε ο Βασιλιάς Όθωνας και η Βασίλισσα Αμαλία. Είχε ένα μικρό ωραίο κήπο και πάρα πολλά δωμάτια που είχαν πολλά αντικείμενα. Σ’ ένα δωμάτιο υπήρχε ο θρόνος του Όθωνα, που όμως δεν ήταν ο αυθεντικός γιατί αυτόν τον είχανε κάψει. Στα αριστερά απ’ την αίθουσα του θρόνου ήταν οι κρεβατοκάμαρες του Όθωνα και της Αμαλίας. Το δωμάτιο του Όθωνα ήταν μπλε ενώ της Αμαλίας ήταν κόκκινο και είχε ένα ξύλινο, παλιό πιάνο και πολλά έπιπλα της εποχής τους. Υπήρχε και ένα φανταστικό φωτιστικό. Ο Όθωνας έβγαινε σ’ ένα μπαλκόνι του επάνω ορόφου για να κάνει τις ανακοινώσεις στο λαό. Στην αυλή υπήρχαν μεγάλα και μικρά αγγεία, όπως αυτά της γεωμετρικής και αρχαϊκής εποχής, που μάθαμε στην Ιστορία. Τα σκαλιά του μουσείου ήταν πολλά και το πάτωμα κουνιόταν. Είχε και πολλούς πίνακες, του Ν. Γύζη, που ήταν σαν αληθινές οι ζωγραφιές. Έδειχναν ένα καρναβάλι στα παλιά χρόνια. Άλλοι πίνακες έδειχναν την Αμαλία, τον Όθωνας, τον πατέρα του, την Αμαλία νύφη κ.α. . Στον κάτω όροφο υπήρχαν πολλά μαγειρικά σκεύη, όπως τηγάνια, κατσαρόλες, ένα αντικείμενο να κρεμάνε το κρέας, ένα άλλο για να χτυπάνε και να ανακατεύουνε, τα οποία ήταν φτιαγμένα από χαλκό. Η κουζίνα είχε ένα φούρνο σαν τζάκι και δίπλα ήταν μια τεράστια καμινάδα γιατί τότε δεν είχανε ηλεκτρικό ρεύμα.Σένα άλλο δωμάτιο κάποιο καθηγητές του Πολυτεχνείου είχαν φτιάξει την Αθήνα σε μια μακέτα, σαν χάρτη και την είχαν μέσα σ’ ένα τεράστιο γυαλί, σαν βιτρίνα. Εκεί είδαμε πολλές περιοχές, όπως το Σύνταγμα αλλά βρήκαμε και τη γειτονιά μας.Ήταν πολύ όμορφα όλα αυτά που είδαμε!

Τσέκα Τέλμα

ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ

ΤΟΠΩΝ ΜΑΣ..

Πάσχα ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του ιουδαϊσμού, η οποία καθιερώθηκε ως ανάμνηση της Εξόδου, που ο Χριστός ελευθέρωσε τους Εβραίους από την Αιγυπτιακή δουλεία. Μεταγενέστερα υιοθετήθηκε ως εορτασμός από τους Χριστιανούς αναφορικά με τον θυσιαστικό θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.Το Πάσχα συνηθίζουμε να το γιορτάζουμε με διάφορα έθιμα που διαφέρουν τόσο από τόπο σε τόπο εντός Ελλάδας όσο και εκτός. Στην Ελλάδα φτιάχνουμε τη γνωστή «μαγειρίτσα», μια σούπα με μυρωδικά και εντόσθια από το αρνί, το οποίο σουβλίζουμε και ψήνουμε την Κυριακή του Πάσχα. Τη Μεγάλη Παρασκευή κάνουμε το γύρω του χωριού ή της πόλης πίσω από τον Επιτάφιο. Το Μεγάλο Σαββάτο περιμένουμε την Ανάσταση του Χριστού ανάβοντας λαμπάδες, που μας τις έχουν πάρει οι νονοί και οι νονές μας. Μετά την εκκλησία τρώμε όλοι μαζί και τσουγκρίζουμε κόκκινα αυγά, που συμβολίζουν το αίμα του Χριστού. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας φτιάχνουν κάποια κουλουράκια, που τα λένε «λαζαράκια» γιατί είναι σαν το Λάζαρο νεκρό το σχήμα τους, στην Κέρκυρα πετάνε κεραμικά αγγεία από τα μπαλκόνια όταν γίνει η πρώτη Ανάσταση, το Μεγάλο Σαββάτο το πρωί, σε κάποια νησιά ανάβουν αερόστατα φωτεινά που τα έχουν φτιάξει οι ίδιοι και τα αφήνουν στον ουρανό κ.α. . Παρόμοια έθιμα έχουν και πολλές άλλες χώρες όπως η Ρωσία, η Μολδαβία και η Ρουμανία, όπου πιστεύουν στο χριστιανισμό, όπως πληροφορηθήκαμε από συμμαθητές μας που κατάγονται από αυτές τις χώρες. Άλλοι συμμαθητές μας μουσουλμάνοι μας ενημέρωσαν οτι δεν γιορτάζουν το Πάσχα.

Κωνσταντίνος Καραβοκύρης, Σκαλαφούρη Σεβαστή,

Μπάσοκ Κρίστιαν

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑΤο πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, πάμε στην εκκλησία με καλάθια, που μέσα βάζουμε άσπρο λουκάνικο, χρωματιστά αυγά, λίγο ψωμί, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι, λίγο κέικ και ένα προβατάκι φτιαγμένο από ζάχαρη. Από πάνω το σκεπάζουμε μ’ ένα άσπρο τραπεζομάντηλο και το στολίζουμε με πράσινα κλαδιά. Ύστερα, το πάμε στην εκκλησία για να τ’ αγιάσουμε. Την επόμενη μέρα το πρωί, την Κυριακή, τα βάζουμε στο τραπέζι και τα τρώμε για πρωινό. Σε μερικές περιοχές συνηθίζουμε μετά να πετάμε νερό ο ένας στον άλλο, γιατί παλιά ρίχνανε για να σηκώσουνε νωρίς το πρωί αυτούς που θέλανε να κοιμούνται.

Γιάβορεκ Σύμον-ΚάτσπερΜιχαήλ Σάντρα

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑΣτην Αλβανία δεν γιορτάζουμε ακριβώς το Πάσχα αλλά κάνουμε ένα άλλο έθιμο στις 14 Μαρτίου που συμμετέχει όλο το χωριό για να γιορτάσει την άνοιξη. Κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα οι γυναίκες σηκώνονται νωρίς το πρωί και φτιάχνουν ένα ψωμί με φλουρί που το λένε «κουλατς μελεκ». Αργότερα οι άντρες πηγαίνουν και αγοράζουν ό,τι χρειάζονται για το γλέντι. Όμως, το σημαντικότερο πράγμα το κάνουν τα παιδιά. Πηγαίνουν σ’ ένα ζωολογικό κήπο και φροντίζουν ζώα. Αυτή κίνηση συμβολίζει ότι έρχεται η άνοιξη. Μετά ετοιμάζουν όλα τα απαραίτητα για το γλέντι. Το μεσημέρι στρώνουν τραπέζια κι εύχονται και «του χρόνου να είναι όλοι καλά». Αμέσως, ξεκινά ο χορός και το τραγούδι. Όλοι χορεύουν και τραγουδούν για να καλωσορίσουν την άνοιξη.Το βράδυ κόβουν το ψωμί και όποιος τύχει το φλουρί θα είναι ο τυχερός. Αργότερα, όταν σκοτεινιάσει ανάβουν μια φωτιά και ο τυχερός που κέρδισε το φλουρί κάνει μια ευχή και όλοι λένε ότι «θα πραγματοποιηθεί».

Τσέκα ΤέλμαΝτέρκα Σαϊμήρ

ΤΑ ΟΣΠΡΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ

Όσπρια ονομάζονται οι αποξηραμένοι καρποί της οικογένειας legumirnasae, η οποία παίρνει το όνομά της από τον χαρακτηριστικό λόφο που προστατεύει το σπόρο όσο εκείνος διαμορφώνεται και ωριμάζει. Με περίπου 13.000 είδη, η συγκεκριμένη οικογένεια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στο φυτικό βασίλειο και από τις σημαντικότερες οικονομικά. Η τεράστια ποικιλία όσπριων παρέχει τρόφιμα, φάρμακα, έλαια, χημικές ουσίες, ξυλεία, χρωστικές ουσίες αλλά και διακοσμητικά φυτά κήπων. Τα περισσότερα είδη ευδοκιμούν στα θερμά κλίματα, αλλά υπάρχουν ποικιλίες που αναπτύσσονται και σε ψυχρότερες περιοχές.

Αρζινού ΜαρίλιαΡΕΒΥΘΙΑ ΣΤΟ ΠΗΛΙΝΟ

Υλικά για 6 μερίδεςΥΛΙΚΑ500 γρ. ρεβίθια, κατά προτίμηση βιολογικής καλλιέργειας, πλυμένα και καθαρισμένα2 μέτρια κρεμμύδια, ψιλοκομμένα½ φλιτζάνι ελαιόλαδο1 φύλλο δάφνης2-3 σκελίδες σκόρδοΑλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι2 κλωναράκια δεντρολίβανο

ΕΚΤΕΛΕΣΗΜουσκεύουμε τα ρεβίθια σε άφθονο νερό όλη τη νύχτα και την άλλη μέρα το πρωί τα σουρώνουμε, τα ξεπλένουμε και τα σουρώνουμε πάλι.Βάζουμε τα ρεβίθια, τα κρεμμύδια, το λάδι, το φύλλο δάφνης, το σκόρδο, το αλάτι, το πιπέρι και το δεντρολίβανο σ’ ένα πήλινο σκεύος. Προσθέτουμε αρκετό νερό για να τα σκεπάσει, ( περίπου 5 εκ. από την επιφάνεια). Σκεπάζουμε το δοχείο με το καπάκι του. Τα βάζουμε στο φούρνο στους 130ο C και τα ψήνουμε 8 ώρες.Ανοίγουμε πότε πότε τα ρεβίθια για να ελέγξουμε το νερό τους. Μια ώρα πριν βγουν από το φούρνο αλατίζουμε.

Ντέρκα Άντα

ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΣΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Τα φρούτα είναι χρήσιμα για τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχουν. Τα κίτρινα φρούτα, όπως τα βερίκοκα, τα κίτρινα πεπόνια, τα ροδάκινα και οι μπανάνες είναι πηγές βιταμίνης Α. Όμως, το κύριο πλεονέκτημα των φρούτων είναι ότι η γλυκύτητά τους μας κρατάει μακριά από τα ανθυγιεινά, κολλώδη κέικ και γλυκά και είναι επίσης ένας τρόπος λήψης βιταμίνης C. Επιπλέον, πρέπει να θυμάστε ότι το επίπεδο της στις φράουλες είναι ακόμα πιο υψηλό απ’ ότι σε άλλα φρούτα και ότι άλλα μαλακά φρούτα- ιδιαίτερα τα περίφημα φραγκοστάφυλα, που είναι από τις καλύτερες πηγές της – συνδυάζουν τη βιταμίνη C με ιδιαίτερες υψηλές ποσότητες ινών. Φρούτα που κόπηκαν σε φρουτοσαλάτα πριν από ώρες και κιτρινίζουν στις άκρες ή φρούτα που είναι κονσερβαρισμένα σε πηχτό σιρόπι ζάχαρης, έχουν χάσει ήδη μεγάλη ποσότητα από τη θρεπτική τους αξία και έχουν αποκτήσει ανεπιθύμητη ζάχαρη, η οποία δεν περιέχει βιταμίνες ή μεταλλικά στοιχεία.Εμείς πάντως πιστεύουμε ότι το κολατσιό στο σχολείο πρέπει να περιέχει ένα φρούτο και προτείνουμε μια εύκολη φρουτοσαλάτα για τις απογευματινές λιγούρες, που πρέπει όμως να κοπεί στη στιγμή και να φαγωθεί στο λεπτό!!!

ΠΑΝΕΥΚΟΛΗ ΚΑΙ ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΗ ΦΡΟΥΤΟΣΑΛΑΤΑ

Υλικά για 2 μερίδες:1 πορτοκάλι1 μπανάνα6 φράουλες1 αχλάδι1 μήλο1 κουταλιά μέλιΧυμό ενός πορτοκαλιού Λίγη κανέλα

Κόβουμε με προσοχή σε μικρά κομματάκια όλα τα φρούτα, κατά προτίμηση σε κυβάκια και τα ρίχνουμε όλα μαζί σ’ ένα βαθύ μπολ .Σ’ ένα άλλο μικρό μπολάκι ανακατεύουμε πολύ καλά το μέλι με το χυμό από το πορτοκάλι, μέχρι να γίνει μια πηχτή σάλτσα.Ρίχνουμε τη σάλτσα μας πάνω στα φρούτα και πασπαλίζουμε με λίγη κανέλα.Διακοσμούμε το μπολ μας με μια φραουλίτσα στο πλάι και η πλούσια σε βιταμίνες φρουτοσαλάτα είναι έτοιμη να καταβροχθιστεί!Ένα νόστιμο, μικρό μυστικό είναι ότι μπορείτε να σερβίρετε τη φρουτοσαλάτα σε χωνάκια παγωτού!

Μαρίλια Αρζινού

ΔΙΝΟΥΜΕ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αξιότιμε Δήμαρχε,Είμαστε οι μαθητές και οι μαθήτριες της Δ’ τάξης του 55ου Δ.Σ. Αθηνών και σας στέλνουμε αυτό το γράμμα για να σας ζητήσουμε τη βοήθεια σας.Μένουμε στην περιοχή της πλατείας Βάθη, η οποία έχει πολλά προβλήματα. Έχουμε διαπιστώσει ότι οι δρόμοι είναι γεμάτοι σκουπίδια. Θα μπορούσατε να τοποθετήσετε περισσότερους κάδους απορριμμάτων και ανακύκλωσης, για να μην αναγκάζονται οι άνθρωποι να τα αφήνουν απ’ έξω.Στη γειτονιά μας λοιπόν υπάρχουν πολλά εγκαταλελειμμένα σπίτια και ξενοδοχεία, τα οποία δεν ομορφαίνουν τη γειτονιά μας. Εμείς σας προτείνουμε να τα ανακαινίσετε και να τα δώσετε σε κόσμο που έχει ανάγκη στέγασης και κάποια άλλα απ’ αυτά να τα γκρεμίσετε, ώστε να γίνουν πάρκα και γήπεδα. Τέλος, σαν παιδιά που είμαστε, θέλουμε ελεύθερους χώρους για να κάνουμε ποδήλατο. Τα αυτοκίνητα είναι πάρα πολλά στους δρόμους, φοβόμαστε να κινηθούμε γιατί είναι επικίνδυνα. Θέλουμε να φροντίσετε να φτιάξετε ποδηλατοδρόμους ή πεζόδρομους. Μ’ αυτό τον τρόπο θα μειωθεί και το καυσαέριο.

Ευχαριστούμε που μας ακούσατε και ελπίζουμε να μη μας ξεχάσετε και να μας απαντήσετε σύντομα.

Με εκτίμηση,Η Δ’ Τάξη

“Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ” ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

ΚΑΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΕΔΩ...ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ “Η ΠΟΛΗ

ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΩ”

PAUL KLEE το έναυσμά μας...

“η παραδεισένια πόλη”

συνεργαστήκαμε...

και φτάσαμε εδώ

και σαν ζωγράφοι που γίναμε, εκθέσαμε το έργο μας στο πολιτιστικό κέντρο Μελίνα Μερκούρη...

και κερδίσαμε το ειδικό βραβείο του διαγωνισμού, που είναι φυτά για να φτιάξουμε βοτανικό κήπο στο σχολείο!!!!!!!

“Θέλουμε σ’ αυτό το σημείο να ευχαριστήσουμε θερμά τη διευθύντρια του σχολείου μας κυρία Βισβίκη Πολυξένη για την πολύτιμη βοήθεια και στήριξη που μας δίνει στα εκπαιδευτικά προγράμματα και όχι μόνο!”

αναλύσαμε και τα υπόλοιπα έργα..

Ο ΠΟΛΟ ΚΑΙ Η ΡΟΥΛΟΥΜΠΑΛΟΥΛίγα λόγια για την υπόθεση: Ο Πόλο είναι ένα μικρό ποντικάκι που από τότε που εγκαταστάθηκε στο νέο σπίτι τους δεν μπορεί να κοιμηθεί. Στην αρχή έμεναν σ’ ένα τροχόσπιτο ενώ τώρα μένουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι κι ο Πόλο έχει το δικό του δωμάτιο. Κάθε φορά που πάει να κοιμηθεί τον πλησιάζει μια σκιά και ο Πόλο φοβάται γιατί είχε ακούσει πως το ίδιο βράδυ η ίδια σκιά είχε αρπάξει από την ουρά τον αδερφό και την αδρφή του, δηλαδή τον Ποντιτρί και την Μελπόντι. Η σκιά που είδε ο Πόλο ήταν η σκια της Ρουλουμπαλού δηλαδή μιας γάτας που ήθελε να τον φάει. Μια μέρα όμως εμφανίστηκε όχι σαν σκιά αλλά αληθινά και ο Πόλο έκλαψε αλλά ευτυχώς έτρεξε γρήγορα στο δωμα΄τιο της μαμάς και του μπαμπά του. Εκείνο το βράδυ δεν ήταν μόνο οι γονείς του αλλά τα αδέρφια του και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να σας πω τι έκανε ο μικρός Πόλο. Έτσι δεν είναι;Συγγραφές: Merisol Sarrazin (στην ίδια σειρά υπάρχει και «ο Πόλο στο ντουλάπι με τα τρόφιμα»)Εκδόσεις: ΜικρόκοσμοςΝτέρκα Άντα

Ο ΡΑΤΑΤΟΥΗΣΛίγα λόγια για την υπόθεση: Ο Ρεμύ είναι ένας μικρός ποντικός με ένα μεγάλο όνειρο: θέλει να ασχοληθεί με τη μαγειρική! Όταν η μοίρα τον φέρνει στους υπονόμους του Παρισιού, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται κάτω από το εστιατόριο του σπουδαίου σεφ και ήρωα του Αυγούστου Γκουστό. Παρά τους κινδύνους, γίνεται ο ασυνήθιστος και σίγουρα ανεπιθύμητος- επισκέπτης στην κουζίνα ενός πολύ καλού γαλλικού εστιατορίου. Το πάθος του Ρεμύ για τη μαγειρική γίνεται η αφορμή για μια διασκεδαστική και συναρπαστική κούρσα ποντικιών, που φέρνει τα πάνω κάτω στον κόσμο της μαγειρικής… Εκδόσεις: Ελληνικά γράμματα

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΠΑΠΛΩΜΑΤΟΥΣΛίγα λόγια για την υπόθεση: Ένα γενναίο κορίτσι αφήνει τον τόπο της και ταξιδεύει σε άλλους τόπους, για να ανακαλύψει πού βρίσκεται η αληθινή ευτυχία. Μα καθώς αφήνει τον τόπο της, έκπληκτη διαπιστώνει πως υπάρχουν άνθρωποι που η ευτυχία τούς κάνει να είναι δυστυχισμένοι. Στην αρχή νομίζεις πως η ίδια η δεν μπορεί τίποτε να κάνει για να τους βοηθήσει, μα γρήγορα θα καταλάβει πως κάτι έχει κι αυτή να τους προσφέρει. Καθώς ανακαλύπτει το βαθύτερο νόημα της καλοσύνης και της αγάπης, το κορίτσι ανακαλύπτει και τη δικιά του ευτυχία και γαλήνη, που ποτέ ως τότε δεν είχε γνωρίσει. Μια τρυφερή ιστορία που μιλάει για την αξία της γενναιοδωρίας και την ομορφιά της προσφοράς.Συγγραφέας: Jeff Brumbeau and Gail de MarckenΕκδόσεις: ΆγκυραΣκαλαφούρη Σέβη

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ, ΜΙΑΣ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΚΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ…

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Κάτω δεξιά μπορείς να δεις μια σαύρα που ζει στη έρημο της βόρειας Αμερικής. Ονομάζεται « ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΚΙΛΑ» και είναι σχεδόν τόσο δηλητηριώδης όσο και η κόμπρα. Δες την ουρά της! Είναι πολύ παχιά γιατί σ’ αυτήν αποθηκεύει το λίπος της που την κρατάει ζωντανή σε καιρούς που δεν βρίσκει τροφή. Εντυπωσιακό;

ΤΟ ΚΡΑΚΕΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΡΑΚΕΡΡ!

Στο παρελθόν, το κράκεν ήταν ένας τρομακτικός θρύλος. Λεγόταν ότι αυτό το καλαμάρι είχε μακριά και ευλύγιστα πλοκάμια που μπορούσε να βυθίσει τα πλοία στην άβυσσο. Η ύπαρξη ενός τέτοιου καλαμαριού, τέτοιων διαστάσεων, θεωρήθηκε πιθανή, αφού βρέθηκαν στο εσωτερικό του στομαχιού ενός κήτους, που είχε ξεβραστεί στις παραλίες ή είχε ψαρευτεί, ένα τεράστιο καλαμάρι. Στο δέρμα του κήτους βρέθηκαν αποτυπώματα από βεντούζες. Στα θαλάσσια βάθη γίνονται επικές μάχες ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο κυρίαρχους της θάλασσας, δηλαδή μεταξύ θηλαστικών που επιτίθενται με τα δόντια τους και ασπόνδυλών που υπερασπίζονται τον εαυτό τους με τα πλοκάμια τους. Τελικά είναι άραγε θρύλος ή πραγματικότητα;

Ο ΕΔΑΦΟΣΑΥΡΟΣ

Ο εδαφόσαυρος ήταν φυτοφάγος, μεσαίου μεγέθους που ζούσε τον παλαιοζωικό αιώνα, δηλαδή την εποχή των δεινοσαύρων. Ζούσε από το Ύστερο Λιθανθρακοφόρο έως το Πέρμιο στη Βόρεια Αμερική, αλλά και σε κάποιες περιοχές της Ευρώπης. Ανήκε στην υποκατηγορία των συναψίδων και στην κατηγορία των Πελυκοσαύρων (θηλαστικόμορφο ερπετό).

Ο εδαφόσαυρος μήκους περίπου 3μέτρων είχε σχετικά μικρό κεφάλι με πολλά μικρά δόντια, που υπήρχαν σε όλο τον ουρανίσκο. Αυτά του επέτρεπαν χωρίς κόπο να μασάει εύκολα την τροφή του, η οποία αποτελούταν κυρίως από υδρόβια φυτά, που μεγάλωναν στα ρηχά νερά κοντά στις όχθες λιμνών και ποταμών. Τα άκρα του ήταν ισχυρά κατασκευασμένα και τα πόδια του ήταν ανεπτυγμένα για θηλαστικόμορφο ερπετό.Και αυτός, όπως και ο Διμητρόδοντας είχε ένα «ιστίο» στην πλάτη, το οποίο ρύθμιζε τη θερμοκρασία. Εκτός από τις ακανθώδεις αποφύσεις της σπονδυλικής στήλης ο Εδαφόσαυρος είχε και πλάγια στηρίγματα. Πιθανόν το ιστίο να είχε χρωματική απόχρωση και παράλληλα με τη ρύθμιση της θερμοκρασίας να ήταν ζευγαρώματος. Το ιστίο τελείωνε σε μια κοντή ουρά, προέκταση του ιστίου του. Πολλά οστά δεινοσαύρων υπάρχουν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή, που βρίσκεται στην Κηφισιά. Απίστευτό ζώο;

ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Οι Βίκινγκς ήταν οι αγριότεροι πολεμιστές στα χρόνια του βασιλιά Αρθούρου στην Ουαλία, που βρίσκεται στην Αγγλία. Ξεκίνησαν από τη Σκανδιναβία και κατέκτησαν πάρα πολλές χώρες. Όλα τα έκαναν με τη βία και οι περισσότεροι ήταν αμόρφωτοι. Είχαν καράβια με κουπιά, τσεκούρια και ρόπαλα. Φορούσαν κράνη με κέρατα στο πάνω μέρος, οι μπλούζες τους ήταν φτιαγμένες από δέρμα αγελάδας και πίστευαν στο Θεό των κεραυνών του Θορ και τον Οντίν. Οι αντίπαλοι τους ήταν οι Ρωμαίοι και πάλευαν με τέρατα. Στην πόλη τους γύρω είχαν τοίχοι για να μην εισβάλουν οι Ρωμαίοι ή άλλοι. Τα επαγγέλματα που ασκούσαν ήταν σιδεράς, κρεοπώλης κ.α. αλλά κυρίως ήταν έμποροι, πειρατές και μισθοφόροι. Οι Βίκινγκς πίστευαν, επίσης, ότι κάποια μέρα θα πάνε στο πλευρό του θεού Οντίν. Όταν έδιναν μάχη σε μια πόλη ή σε μια χώρα και την κατακτούσαν μετονόμαζαν την πόλη αυτή ή τη χώρα. Σίγουρα θα τους έχεις δει σε κάποια ξένη ταινία, ε;

ΞΕΦΥΛΛΙΣΑΜΕ ΒΙΒΛΙΑ, ΤΡΥΠΩΣΑΜΕ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΑΝ

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΚΗΘΡΑ

Αυτοί οι σκύλοι τραβούν έλκηθρα και είναι απαραίτητοι σε ανθρώπους που κατοικούν στον παγωμένο Βορρά. Τα έλκηθρα που τραβούν οι σκύλοι αποτελούσαν για πολύ καιρό τον μοναδικό σχεδόν τρόπο για να ταξιδέψει κανείς σ’ εκείνα τα μέρη. Το 1925, στην πόλη Νόμε της Αλάσκας ξέσπασε μια επιδημία διφθερίτιδας, μια θανατηφόρα ασθένεια. Η πόλη είχε αποκλειστεί λόγω του χιονιού και απείχε 1.800 χλμ. απ’ τον κοντινότερο σιδηροδρομικό σταθμό. Ποιος θα πήγαινε να φέρει τα απαραίτητα φάρμακα; Τη δουλειά ανέλαβε ένας σκύλος, ονόματι Τόγκο. Διένυσε 1.800 χιλιόμετρα μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό και στη συνέχεια, κουβαλώντας το φάρμακο, επέστρεψε στη Νόμε. Κι όλο αυτό μέσα σε πέντε μέρες φοβερής χιονοθύελλας!!! Αν σκεφτείς, λοιπόν, ότι η απόσταση Αθήνας- Θεσσαλονίκης είναι 500 χιλιόμετρα, αυτός ο σκύλος πήγε σχεδόν τέσσερις φορές τη διαδρομή αυτή μέσα σε πέντε μέρες και σε χιόνια!!! Άραγε, ποιος φέρεται σωστά στα ζώα;

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΑΤΙΝΑΖ

Οι παγκόσμιοι κλάσης αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ πρέπει να εκτελέσουν εξαιρετικά πολύπλοκες κι επικίνδυνες κινήσεις κατά τη διάρκεια του προγράμματός τους. Ίσως η μεγαλύτερη ικανότητα τους είναι ότι το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο. Οι πατινέρ χρειάζονται καλή αίσθηση ισορροπίας και μεγάλη σιγουριά. Σε αυτές προσθέτουν ταχύτητα, χάρη, δύναμη και χορευτικό ταλέντο, για να κάνουν κινήσεις που κόβουν την ανάσα. Λίγα πράγματα ακόμα… Οι λάμες στα παγοπέδιλα έχουν αυλάκι στη μέση. Έτσι, προς οποιαδήποτε πλευρά γέρνει ο πατινέρ θα εξακολουθεί να ισορροπεί σε μια λάμα. Οι μπότες κρατάνε γερά τον αστράγαλο. Τα παγοπέδιλα είναι δετά μέχρι πάνω για να εφαρμόζουν τέλεια. Μερικά κοστούμια στο χορό στον πάγο είναι φανταχτερά για να ταιριάζουν με τη μουσική στην οποία χορεύουν οι χορευτές. Οι αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ κάνουν όλων των ειδών τις φιγούρες, και μάλιστα ενώ κινούνται με ταχύτητα στον πάγο. Οι πατινέρ προπονούνται ασταμάτητα για να εκτελέσουν τόσο δύσκολες και απαιτητικές κινήσεις, τόσο αβίαστα.Φιγούρες και ασκήσεις… Υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη αγωνιστικού καλλιτεχνικού πατινάζ, το ατομικό, τα ζευγάρια και ο χορός στον πάγο. Και τα τρία περιλαμβάνουν καθορισμένες υποχρεωτικές φιγούρες, καθώς και ασκήσεις που έχουν διαλέξει οι ίδιοι οι αθλητές. Λοιπόν, σου φαίνεται εύκολο; Μήπως ανήκει στα δυσκολότερα αθλήματα;

ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Ο Μπρους Λη ήταν ένας Κινεζοαμερικάνος ηθοποιός και ο βασιλιάς του καράτε. Είχε κάνει πάρα πολλές μάχες με τους διασημότερους καρατερίστες στον κόσμο. Γύρισε πολλές ταινίες με καράτε. Όμως πέθανε πολύ ύποπτα και απρόοπτα μόλις 33χρονών όταν στα γυρίσματα μιας ταινίας που έπαιζε έπρεπε να πυροβολήσει μ’ ένα πιστόλι που τελικά η σφαίρα δεν ήταν ψεύτικη αλλά αληθινή. Οι φήμες λένε ότι ο σκοτωμός του έγινε σκόπιμα από αντιπάλους του που δεν άντεχαν τη διασημότητα του.

Χατζί Πάολα, Μπράχο Μάριο, Λόγκος Αντρέα, Σκαλαφούρη Σέβη, Κατσίφα Μαριτίνα, Στέφα Ανδρέας

Βρείτε την ακροστιχίδα

_ _ _ _ _ _ Ανήκει στην οικογένεια των έγχορδων μουσικών οργάνων._ _ _ _ _ _ _ _ Είναι χρωματιστό και λέει ότι λέω._ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Είναι τριχωτό, χοντρό και κοιμάται το χειμώνα (δύο λέξεις)._ _ _ _ _ _ Εκεί αποθηκεύουμε πράγματα._ _ _ _ Κυλάει στις φλέβες._ _ _ _ _ _ _ Είναι μικρό και τσιμπάει._ _ _ _ _ Μας δίνει τη φαντασία._ _ Ένας μάγος._ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Ένα προϊστορικό ζώο._ _ _ _ Άγγλος κωμικός ηθοποιός, κύριος…_ _ _ _ _ _ _ Τον γράφουμε στο σχολείο._ _ _ _ _ Η πρωτεύουσα της Αιγύπτου._ _ _ _ _ _ _ _ Χοροπηδάει κι έχει μια τσεπούλα._ _ _ _ _ _ _ _ _ …σφαίρα._ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Ο βασιλιάς της pop μουσικής._ _ _ _ _ _ _ _ Ακόμη ένας Μάϊκλ αλλά βασιλιάς του NBA.

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ

Πάει, πάει, πάει και πίσω δεν γυρνάει… Τι είναι;

Ακτίνες έχω, ρόδες δεν έχω κι όμως τρέχω… Τι είμαι;

Μια κοντούλα παχουλή, πάντα κόκκινα φορεί, έχει πράσινα μαλλιά και σποράκια στην κοιλιά… Ποια είμαι;

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑ ΙΡ Ι ! ! !