Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Spiritual Blessingsh ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Η πρώτη ερώτηση που θα πρέπει να κάνουμε είναι “Τι είναι

Η Καινή Διαθήκη Σελίδα 1 - 28

Η

ΚΑΙΝΗ

ΔΙΑΘΗΚΗ


H ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η πρώτη ερώτηση που θα πρέπει να κάνουμε είναι “Τι είναι Διαθήκη”; Διαθήκη είναι η συμφωνία μεταξύ δύο παρατάξεων. Συνήθως υπάρχει αμοιβαία συμφωνία μεταξύ των δύο αυτών παρατάξεων, και η συμφωνία είναι τέτοια ώστε η κάθε παράταξη πρέπει να πράξει ή να μην πράξει κάποια πράγματα. Μερικές φορές υπάρχουν όροι προσκολλημένοι με την κάθε Διαθήκη. Δηλαδή η μία παράταξη πρέπει να πράξει ή να μην πράξει κάτι ώστε η άλλη παράταξη από την πλευρά της να δράσει. Επομένως σε μία Διαθήκη υπάρχουν δύο παρατάξεις, και υπάρχει μία συμφωνία μεταξύ των δύο παρατάξεων αυτών. Μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε την λέξη συμβόλαιο.

Συχνά στους Χριστιανικούς κύκλους ακούμε την λέξη ¨Καινή Διαθήκη¨, αλλά η εξοικείωση με την λέξη δεν σημαίνει και την κατανόησή της. Εάν μία έκφραση χρησιμοποιείται συχνά, ίσως νομίζουμε ότι ξέρουμε τι σημαίνει, αλλά αυτό δεν είναι πάντα σωστό. Επομένως,

Τι είναι η Καινή Διαθήκη; Μεταξύ ποιών παρατάξεων έγινε η Καινή Διαθήκη; Είναι η Καινή Διαθήκη σε εφαρμογή σήμερα; Αν ναι, πότε μπήκε σε εφαρμογή, και αν όχι πότε θα εφαρμοστεί;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε σ’ αυτή τη μελέτη, και είναι σπουδαίο να ερευνήσουμε κάθε περίπτωση που η ονομασία ¨Καινή Διαθήκη¨ χρησιμοποιείται, εάν θέλουμε να έχουμε μία καλύτερη κατανόηση και γνώση περί της Καινής Διαθήκης.


Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ! ΠΟΙΟΣ ; ΠΟΤΕ;

Η Καινή Διαθήκη στην Παλαιά Διαθήκη.

Ίσως να έρχεται σαν έκπληξη σε μερικούς όταν ανακαλύψουν ότι η Καινή Διαθήκη αναφέρεται μόνο μία φορά στην Παλαιά Διαθήκη, αν και υπαινίσσεται στον προφήτη Ιεζεκιήλ και Ησαΐα. Η Καινή Διαθήκη εξηγείται πλήρως μόνον στις προφητείες του Ιερεμία. Εκεί διαβάζουμε:

31 Ιδού έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ και προς τον Οίκον Ιούδα, Διαθήκην Νέαν (Καινή)

32 ουχί κατά την Διαθήκην την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών καθ’ ην ημέραν έπιασα αυτούς απο της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου διότι αυτοί παρέβησαν την Διαθήκην μου και εγω απεστράφην αυτούς λέγει Κύριος

33 αλλ’ αυτή θέλει είσθαι η Διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ μετα τας ημέρας εκείνας λέγει Κύριος θέλω θέσει τον Νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου

34 και δεν θέλουσι διδάσκει πλεον έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων «γνωρίσατε τον Κύριον, διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει απο μικρού αυτών εως μεγάλου αυτών» λέγει Κύριος διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. (Ιερεμίας 31:31-34)

Αν παρατηρήσουμε τους ανθρώπους που θα λάβουν μέρος σ’ αυτή την Διαθήκη, βλέπουμε ότι είναι:

1. Ο ίδιος ο Κύριος, από την μία πλευρά, και 2. Ο οίκος του Ισραήλ και ο οίκος του Ιούδα, από την άλλη.

Με άλλα λόγια η Καινή Διαθήκη είναι μία συμφωνία μεταξύ των Εβραίων (ο Οίκος του Ισραήλ) και του Θεού. Αυτό, πάλι, ίσως είναι σαν έκπληξη σε μερικούς Χριστιανούς, αλλά τα παραπάνω εδάφια πολύ καθαρά μας εξηγούν τα γεγονότα όχι μία αλλά δύο φορές.

Ιδού έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ και προς τον Οίκον Ιούδα Διαθήκην Νέαν (εδάφιο 31)

αλλ’ αυτή θέλει είσθαι η Διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ (εδάφιο 33)

Επιπλέον ο Ιερεμίας αναφέρεται στην προηγούμενη Διαθήκη που ο Κύριος έκανε με τον ίδιο Λαό. Διαβάζουμε:

ουχί κατά την Διαθήκην την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών καθ’ ην ημέραν έπιασα αυτούς από της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου (εδάφιο 32)


Επομένως, στα πρώτα τρία εδάφια – εδ. 31, εδ. 32 και εδ. 33 – πολύ καθαρά αναφέρεται ότι η Καινή Διαθήκη θα γίνει μεταξύ του Λαού του Θεού που τους έβγαλε από την Αίγυπτο, ο Οίκος του Ισραήλ, και ο Οίκος του Ιούδα, δηλαδή, ο Λαός του Ισραήλ, οι Εβραίοι.

Για να καταλάβουμε καλύτερα την Καινή Διαθήκη, και τον Λαό με τον οποίο έγινε η Διαθήκη (τo Ισραήλ), θα πρέπει να εξετάσουμε την προηγούμενη Διαθήκη, που συχνά καλείται η Παλαιά Διαθήκη.

Στην Έξοδο 19:1-8 διαβάζουμε:

1 Εις τον τρίτον μήνα της εξόδου των υιών Ισραήλ εκ της Αιγύπτου την ημέραν ταύτην ήλθον εις την έρημον Σινά 2 εσηκώθησαν δε απο ραφίδειν και ήλθον εις την έρημον Σινά και εστρατοπέδευσαν εν τη ερήμω και εκεί κατεσκήνωσεν ο Ισραήλ απέναντι του όρους, 3 ο δε Μωυσής ανέβη προς τον Θεόν και εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ του όρους λέγων: ούτω θέλεις ειπεί προς τον οίκον Ιακώβ και αναγγείλει προς τους υιούς Ισραήλ 4 σείς είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους και σας εσήκωσα ως επι πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν 5 τώρα λοιπόν εαν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου και φυλάξητε την Διαθήκην μου θέλετε είσθαι εις εμε ο εκλεκτός απο πάντων των λαών διότι ιδική μου είναι πάσα η γη 6 και σείς θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον ούτοι ειναι οι λόγοι τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ, 7 και ήλθεν ο Μωυσής και εκάλεσε τους πρεσβυτέρους του λαού και έθεσεν έμπροσθεν αυτών πάντας εκείνους τους λόγους τους οποίους προσέταξεν εις αυτόν ο Κύριος 8 και απεκρίθη ομοφώνως πας ο λαός λέγων πάντα όσα είπεν ο Κύριος θέλομεν πράξει και ανέφερεν ο Μωυσής προς τον Κύριον τους λόγους του λαού. (Έξοδος 19:1-8).

Εδώ για μία ακόμη φορά διαβάζουμε ότι οι Ισραηλίτες, πάλι αναφέρονται ως ¨ο Οίκος του Ιακώβ¨, και ¨ο Οίκος του Ισραήλ¨.

Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν, ότι αυτή η πρώτη Διαθήκη, η Παλαιά Διαθήκη, έγινε με τον λαό του Ισραήλ. Το ίδιο συμβαίνει και με την Καινή Διαθήκη η οποία έγινε πάλι με τον λαό του Ισραήλ.

Τώρα, οι όροι της Παλαιάς Διαθήκης είναι ξεκάθαροι. Είναι μια συμφωνία μεταξύ του Θεού και του λαού του Ισραήλ. Ο κεντρικός πυρήνας είναι:

5 Τώρα λοιπόν εαν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου και φυλάξητε την Διαθήκην μου θέλετε είσθαι εις εμε ο εκλεκτός απο πάντων των λαών 6 διότι ιδική μου είναι πάσα η γη και σείς θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον (Έξοδος 19:5-6).

Αν ο λαός του Ισραήλ τηρούσε τους όρους της Διαθήκης αυτής, δηλαδή, από την πλευρά τους υπάκουαν και τηρούσαν τους όρους της συμφωνίας τους, τότε ο Κύριος θα τους έκανε μας λέει:

ο εκλεκτός από πάντων των λαών βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον

Από την πλευρά του το Ισραήλ έπρεπε να υπακούσει τον Κύριο (όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου και φυλάξητε την Διαθήκην μου). Αυτό που ήθελε ο Θεός από το Ισραήλ να κάνει


ήταν να κρατήσει τον Νόμο που θα έδινε στον Μωυσή. Ο Νόμος αυτός δίνεται στις ονομαζόμενες 10 Εντολές στην Έξοδο 20:1-17 και επιπλέον συμπληρώνεται στα κεφάλαια της Εξόδου 21 μέχρι 31. Περισσότεροι πάλι όροι δίνονται επίσης αργότερα στην Έξοδο και στο Λευιτικό και επαναλαμβάνονται βέβαια πάλι στο Δευτερονόμιο.

Όμως, το Ισραήλ δεν τήρησε από την πλευρά του τους όρους. Είχαν υποσχεθεί ότι θα τους τηρούσαν

και απεκρίθη ομοφώνως πας ο λαός λέγων, πάντα όσα είπεν ο Κύριος θέλομεν πράξει (Έξοδος 19:8)

και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα μετά την συμφωνία αυτή, έπεσαν στην ειδωλολατρία, λατρεύοντας την χρυσή αγελάδα, και ευφραίνοντας σε γλέντια. Έξοδος 32.

Αλλά αυτή δεν ήταν η μόνη τους πτώση. Υπήρχαν πολλές άλλες. Φαίνεται ήταν δύσκολο για όλες τις γενεές να κρατήσουν την υπόσχεση της Παλαιάς Διαθήκης από την πλευρά τους. Το βιβλίο των Κριτών είναι γεμάτο από τις πτώσεις των επαναληπτομένων γενεών, και όλη σχεδόν η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από τις πτώσεις όχι μόνο του Λαού εν γένει, αλλά και των Ιερέων, και των Βασιλέων του. Κάτω από τους όρους της Παλαιάς Διαθήκης το Ισραήλ ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει:

ο εκλεκτός από πάντων των λαών βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον

Αν το Ισραήλ αφήνετο στις ίδιες του τις δυνάμεις, ο προορισμός τους ήταν για την πτώση, ποτέ δεν θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού. Ποτέ δεν θα γίνοντο αυτό που ήθελε ο Θεός να γίνουν. Λέγοντας αυτά, δεν τους πετροβολούμε γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι αν αφεθούμε στις ίδιες μας τις δυνάμεις θα αποτύχουμε όπως και αυτοί απέτυχαν.

Ωστόσο, τι θα κάνει ο Θεός γι’ αυτό; Τι μπορούσε να κάνει; Και τι έκανε;

Ο προφήτης Ιερεμίας περιγράφει ακριβώς τα σχέδια του Θεού για τον Λαό του Ισραήλ.

31 Ιδου έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ και προς τον Οίκον Ιούδα Διαθήκην Νέαν32 ουχί κατά την Διαθήκην την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών καθ’ ην ημέραν έπιασα αυτούς απο της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου διότι αυτοί παρέβησαν την Διαθήκην μου (Ιερεμίας 31:31-32).

Ο ίδιος ο Κύριος δηλώνει ότι θα αλλάξει αυτή την κατάσταση. Θα ¨απέρριπτε¨ την Παλαιά Διαθήκη, και θα έφερνε την Καινή Διαθήκη μια μέρα.

Η Παλαιά Διαθήκη ήταν μια συμφωνία με όρους, με άλλα λόγια, ο Λαός του Ισραήλ έπρεπε να πράξει ορισμένα πράγματα, και άλλα να μην πράξει ώστε ο Κύριος να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Δηλαδή, έπρεπε να εκπληρώσουν ορισμένους όρους ώστε να λάβουν τις ευλογίες του Θεού. Αυτό το βλέπουμε στις μικρές λέξεις ¨Εάν¨ και ¨θέλετε¨:


…τώρα λοιπόν εαν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου και φυλάξητε την Διαθήκην μου θέλετε είσθαι εις εμε ο εκλεκτός απο πάντων των λαών (Έξοδος 19:5)

Μάταια ψάχνουμε γι’ αυτές τις λέξεις στην Καινή Διαθήκη. Όσο κι αν ψάξουμε στα λόγια του Ιερεμία 31:31-34 για όρους που έπρεπε να τηρήσει ο Λαός του Ισραήλ δεν θα βρούμε κανέναν γιατί κάτω από τους όρους της Καινής Διαθήκης, ο λαός του Ισραήλ, δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούει και να κρατεί τον Νόμο. Κάτω από τους όρους της Καινής Διαθήκης διαβάζουμε

θέλω θέσει τον Νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου και δεν θέλουσι διδάσκει πλεον έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων «γνωρίσατε τον Κύριον διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει απο μικρού αυτών εως μεγάλου αυτών» λέγει Κύριος (Ιερεμίας 31:33β-34α).

Το συγκεκριμένο «θέλω» χρησιμοποιείται πέντε φορές σ’ αυτό το εδάφιο.

θέλω θέσει τον Νόμο μου εις τα ενδόμυχα αυτών θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών θέλω είσθαι Θεός αυτών θέλουσιν είσθαι Λαός μου θέλουσι με γνωρίζει

Όταν η Καινή Διαθήκη αρχίσει, ο Θεός θα θέσει τον Νόμο Του στον νου τους και θα τον γράψει στην καρδιά τους. Δεν θα υπάρχει ειδωλολατρία, αθεϊσμός και αγνοστισμός στο Ισραήλ. Θα είναι ο Θεός τους και θα είναι ο Λαός Του. Δεν θα υπάρχει ανάγκη να ευαγγελιστεί το Ισραήλ γιατί ¨όλοι θα γνωρίζουν¨ τον Κύριο, ¨από τον μικρότερο στον μεγαλύτερο¨. Αυτός θα είναι ο καιρός που ¨ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί¨.

και ουτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή καθώς ειναι γεγραμμένον θέλει έλθει εκ Σιών ο λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας απο του Ιακώβ. (Ρωμαίους 11:26).

Ίσως ο προφήτης Ησαΐας να είχε αυτά στο μυαλό του όταν λέει

τις ήκουσε τοιούτον πράγμα τις είδε τοιαύτα ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα η έθνος ήθελε γεννηθή ενταύτω αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν εγέννησε τα τέκνα αυτής (Ησαΐας 66:8).

Ίσως να μας φαίνεται αδύνατο, αλλά η Καινή Διαθήκη αναφέρεται σ’ αυτό, δηλαδή τον καιρό που ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί. Και η αιτία που ο Θεός είναι ικανός να σώσει ΟΛΟ το Ισραήλ είναι λόγω της τελευταίας παραγράφου της προφητείας του Ιερεμία για την Καινή Διαθήκη,

διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. (Ιερεμίας 31:34).

Μέχρι στιγμής έχουμε εξετάσει ποίος λαμβάνει μέρος στη Καινή Διαθήκη (ο Λαός του Ισραήλ και ο Θεός), και έχουμε δει τις λεπτομέρειες της Καινής Διαθήκης. Δεν είναι μια Διαθήκη με όρους, όπως η Παλαιά Διαθήκη. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για το Ισραήλ, δεν υπάρχουν «εάν». Είναι μια Διαθήκη χωρίς όρους. Ο Θεός θα πράξει ορισμένα πράγματα προς και για το Ισραήλ, αλλά το ερώτημα είναι πότε; Και η τρίτη ερώτηση είναι αυτή που πρέπει τώρα να απαντήσουμε. Ο Προφήτης Ιερεμίας απλώς λέει:


Ιδου έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ και προς τον Οίκον Ιούδα Διαθήκην Νέαν. (Ιερεμίας 31:31).

Αι ημέραι έρχονται…μόνον αυτό λέει. Αλλά πότε θα έρθουν αυτές οι ημέρες; Ο προφήτης Ιερεμίας στο κεφ. 31 εδάφια 31-34 δίνει τις λεπτομέρειες της Καινής Διαθήκης, αλλά δεν λέει ειδικά πότε θα έλθουν οι ημέρες αυτές. Στον Ησαΐα 59:20-21 διαβάζουμε:

20 και ο λυτρωτής θέλει έλθει εις Σιών και προς τους οσοι εκ του Ιακώβ επιστρέφουσιν απο της παραβάσεως λεγει Κύριος 21 παρ εμού δε αυτή ειναι η προς αυτούς Διαθήκη μου λέγει Κύριος το πνεύμα μου το επι σε και οι λόγοι μου τους οποίους έθεσα εν τω στόματι σου δεν θέλουσι λείψει απο του στόματος σου ούτε απο του στόματος του σπέρματός σου ουτε απο του στόματοε του σπερματός σου απο του νυν και εως αιώνος λέγει Κύριος (Ησαΐας 59:20-21).

Αυτό το εδάφιο αναλύει λίγο αυτό που διαβάσαμε στον Ιερεμία, και μας λέει τι θα συμβεί όταν ο Κύριος βάλει τον Νόμο στον νου τους και τον γράψει στις καρδιές τους: θα διαλαλήσουν τον Λόγο Του. Αλλά και πάλι δεν μας λέει το πότε αυτή η Καινή Διαθήκη θα μπει σε εφαρμογή. Ο Ιεζιεκήλ λίγο αργότερα, κατά την περίοδο που οι Εβραίοι είχαν ξεφύγει από την Παλαιά Διαθήκη, και ήταν αιχμάλωτοι των Βαβυλωνίων και σε εξορία στην Βαβυλώνα μας λέει:

58 συ εβαστάσας την ασέβειαν σου και τα βδελύγματα σου λέγει Κύριος 59 διότι ούτω λέγει Κύριος ο Θεός εγω θέλω κάμει εις σε καθώς έκαμες συ ήτις κατεφρονήσας τον όρκον παραβαίνουσα την Διαθήκην (Παλαιά) 60 αλλ όμως θέλω ενθυμηθή την (Παλαιά) Διαθήκην μου την γενομένην προς σε εν ταις ημέραις της νεότητος σου και θέλω στήσει εις σε Διαθήκην Αιώνιον (την Καινή) 61 τότε θέλεις ενθυμηθή τας οδούς σου και αισχύνθη όταν δέχθης τας αδελφάς σου τας πρεσβυτέρας σου και τας νεωτέρας σου και θέλω δώσει αυτάς εις σε δια θυγατέρα ουχί όμως κατα την (Καινή) Διαθήκην σου 62 και εγω θέλω στήσει την (Καινή) Διαθήκην μου προς σε και θέλεις γνωρίσει ετι εγω είμαι ο Κύριος 63 δια να ενθυμηθής και να αισχυνθής και να μη ανοίξης πλέον το στόμα σου υπο της εντροπής σου οταν εξιλεωθώ προς σε δια πάντα όσα έπραξας λέγει Κύριος ο Θεός. (Ιεζεκιήλ 16:58-63).

Εδώ ο Λαός υπενθυμίζεται το παρελθόν του και ο Κύριος τους υπόσχεται την Αιώνια Διαθήκη που θα δημιουργείτο μεταξύ τους. Αλλά και πάλι δεν υπάρχει ένδειξη του ΠΟΤΕ θα έλθει . Υπάρχουν δύο παραπομπές στο ΤΟΤΕ, υποδεικνύοντας έτσι κάποιο καιρό στο μέλλον. Αργότερα πάλι ο Ιεζεκιήλ γράφει:

21 και είπε προς αυτούς ούτω λέγει Κύριος ο Θεός σου ιδού εγω θέλω λάβει τους υιούς Ισραήλ εκ μέσου των εθνών όπου υπήγον και θέλω συνάξει αυτούς πανταχόθεν και φέρει αυτούς εις την γην αυτών 22 και θέλω κάμει αυτούς εν έθνος εν τη γη επι των ορέων του Ισραήλ και εις βασιλεύς θέλει είσθαι βασιλεύς επι πάντας αυτούς και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον δύο έθνη και δεν θέλουσιν είσθαι του λοιπού διηρημένοι πλέον εις δυο βασιλεία 23 και δεν θέλουσι μιαίνεσθαι πλέον εν τοις ειδώλοις αυτών ουδέ εν τοις βδελύγμασιν αυτών ουδέ εν πάσαις ταις παραβάσεσιν αυτών αλλά θέλω σώσει αυτούς εκ πάσων των κατοικήσεων αυτών εν αις ημάρτησαν και θέλω καθαρίσει αυτούς και θέλουσιν είσθαι λαός μου και εγω θέλω είσθαι Θεός αυτών


24 και Δαβίδ ο δούλος μου θέλει είσθαι βασιλεύς επ αυτούς και θέλει είσθαι επι πάντας αυτούς εις ποιμήν και θέλουσι περιπάτει εν ταις κρίισεσι μου και θέλουσι φυλάττει τα διατάγματα μου και εκτελεί αυτά 25 και θέλουσι κατοικεί εν τη γη την οποίαν έδωκα εις τον δούλον μου τον Ιακώβ όπου κατώκησαν οι πατέρες σας και εν αυτή θέλουσι κατοικεί αυτοί και τα τέκνα αυτών και τα τέκνα των τέκνων αυτών εως αιώνος και Δαβίδ ο δούλος μου θέλει είσθαι άρχων αυτών εις τον αιώνα 26 και θέλω κάμει προς αυτούς Διαθήκην ειρήνης αυτή θέλει είσθαι Διαθήκη αιώνιος προς αυτούς και θέλω στηρίξει αυτούς και πληθύνει αυτούς και θέλω θέσει το αγιαστήριόν μου εν μέσω αυτών εις τον αιώνα 27 και η σκηνή μου θέλει είσθαι εν μέσω αυτών και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου 28 και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη οτι εγω ο Κύριος είμαι ο αγιάζων τον Ισραήλ όταν το αγιαστήριόν μου ήναι εν μέσω αυτών εις τον αιώνα (Ιεζεκιήλ 37:21-28).

Εδώ ο Ιεζεκιήλ 37:27 επεκτείνεται πιο πολύ από τον Ιερεμία 31:33, όπου και πάλι διαβάζουμε για μία Αιώνια Διαθήκη. Αν και υπάρχουν πολλές αναφορές στο μέλλον, αδίκως ψάχνουμε για ένα καθαρό υποδεικτικό δείγμα του ΠΟΤΕ στο μέλλον αυτή η Διαθήκη θα έλθει.

Σε όλους τους προφήτες, Ιερεμία, Ησαΐα και Ιεζεκιήλ, στα γραπτά του Δανιήλ, και σε όλους τους μικρότερους προφήτες δεν θα βρούμε καμία αναφορά στην Καινή Διαθήκη και αυτό είναι ενδεικτικό ότι η Καινή Διαθήκη δεν μπήκε σε εφαρμογή κατά την χρονική περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης επομένως θα πρέπει να έλθουμε τώρα στην χρονική περίοδο της Καινή Διαθήκη, και όταν έλθουμε σ’ αυτήν τι θα ανακαλύψουμε; Μήπως η Καινή Διαθήκη μπήκε σε εφαρμογή κατά την διάρκεια της χρονικής περιόδου που ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν στην γη;


Η Καινή Διαθήκη στα Ευαγγέλια

Λόγω του ότι η Γραφή διαιρείται στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη μερικοί πιστεύουν το θέμα της Παλαιάς Διαθήκης είναι η Παλαιά Διαθήκη και το θέμα της Καινής είναι η Καινή Διαθήκη. Όμως όταν διαβάζουμε το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο δεν βρίσκουμε εκεί καμία αναφορά για την Καινή Διαθήκη, και εν πάση περιπτώσει η λέξης Διαθήκη δεν αναφέρεται πουθενά στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο. Και όταν ερευνήσουμε τα άλλα τρία ευαγγέλια και εκεί δεν διαβάζουμε τίποτα για την Καινή Διαθήκη έως ότου έλθουμε στα τελευταία κεφάλαια. Και όταν φτάσουμε στα κεφάλαια αυτά, τι διαβάζουμε:

Ματθαίος 26:19-29 Μάρκος 14:16-25 Λουκάς 22:13-20 και έκαμον οι μαθηταί καθώς παρήγγειλεν εις αυτούς ο Ιησούς και ητοίμασαν το Πάσχα ότε δε έγεινεν εσπέρα εκάθητο εις την τράπεζαν μετα των δώδεκα και ενω έτρωγον είπεν αληθώς σας λέγω οτι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει και λυπούμενοι σφόδρα ήρχισαν να λέγωσι προς αυτόν έκαστος αυτών μήπως εγω είμαι Κύριε ο δε αποκριθείς είπεν ο εμβάψας μετ’ εμού εν τω πινακίω την χείρα ούτος θέλει με παραδώσει ο μεν υιός του ανθρώπου υπάγει καθώς είναι γεγραμμένον περί αυτού ουαί δε εις τον άνθρωπον εκείνον δια του οποίου ο υιός του άνθρωπου παραδίδεται καλόν ητο εις τον άνθρωπον εκείνον αν δεν ήθελε γεννηθή αποκριθεις δε ο Ιούδας όστις παρέδιδεν αυτόν είπε μήπως εγώ είμαι ραββί λέγει προς αυτόν συ είπας και ενώ έτρωγον λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε λάβετε φάγετε τούτο είναι το σώμα μου και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας έδωκεν εις αυτούς λέγων πίετε εξ αυτού πάντες διότι τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών σας λέγω δε ότι δεν θέλω πιεί εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου εως της ημέρας εκείνης όταν πίνω αυτό νέον μεθ’ υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου

και εξήλθον οι μαθηταί αυτού και ήλθον εις την πόλιν και εύρον καθώς είπε προς αυτούς και ητοίμασαν το Πάσχα και ότε έγεινεν εσπέρα έρχεται μετα των δώδεκα και ενώ εκάθηντο εις την τράπεζαν και έτρωγον είπεν ο Ιησούς αληθώς σας λέγω οτι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει όστις τρώγει μετ εμού οι δε ήρχισαν να λυπώνται και να λέγωσι προς αυτόν εις έαστος μήπως εγώ και άλλος μήπως εγώ ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς εις εκ των δώδεκα ο εμβάπτων μετ’ εμού εις το πινάκιον την χείρα ο μεν υιός του ανθρώπου υπάγει καθώς είναι γεγραμμένον περι αυτού ουαί δε εις τον άνθρωπον εκείνον δια του οποίου ο υιός του ανθρώπου παραδίδεται καλόν ήτο εις τον άνθρωπον εκείνον αν δεν ήθελε γεννηθή και ενώ έτρωγον λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς και είπε λάβετε φάγετε τούτο είναι το σώμα μου και λαβών το ποτήριον ευχαρίστησε και έδωκεν εις αυτούς και έπιον εξ αυτού πάντες και είπε προ αυτούς τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το περι πολλών εκχυνόμενον αληθώς σας λέγω οτι δεν θέλω πιεί πλέον εκ του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης όταν πίνω αυτό νέον εν τη βασιλεία του Θεού

αφού δε υπήγον εύρον καθώς είπε προς αυτούς και ητοίμασαν το Πάσχα και ότε ήλθεν η ώρα εκάθησεν εις την τράπεζαν και οι δώδεκα απόστολοι μετ αυτού και είπε προς αυτούς πολύ επεθύμησα να φάγω το Πάσχα τούτο με σας προτού να πάθω διότι σας λέγω οτι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού και λαβών το ποτήριον ευχαρίστησε και είπε λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους διότι σας λέγω οτι δεν θέλω πιεί από του γεννήματος της αμπέλου εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς λέγων τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν ωσαύτως και το ποτήριον αφού εδείπνησαν λέγων τούτο το ποτήριον είναι η Καινή Διαθήκη εν τω αίματί μου το υπέρ υμών εκχυνόμενον πλην ιδού η χείρ εκείνου όστις με παραδίδει είναι μετ’ εμού επι της τραπέζης.


Στον κατά Ματθαίο 26 και κατά Μάρκο 14 απλώς διαβάζουμε για μια ¨Διαθήκη¨ αλλά στην περίπτωση που κάποιος έχει αμφιβολίες ο Λουκάς χρησιμοποιεί ολόκληρο το όνομα ¨Καινή Διαθήκη¨. Οπότε είναι ξεκάθαρο ότι η Καινή Διαθήκη δεν ήταν σε εφαρμογή κατά την περίοδο που μας περιγράφουν οι Ευαγγελιστές, δεν αναφέρεται καν έως τα τελευταία κεφάλαια, αν και ο προφήτης Ζαχαρίας είχε πει

ευλογητός Kύριος ο Θεός του Ισραήλ ….δια να εκπληρώση το έλεος αυτού προς τους πατέρας ημών και να ενθυμηθή την Αγιαν Διαθήκην αυτού (Λουκάς 1:68-72).

Δεύτερον, βλέπουμε ότι το περιεχόμενο είναι όλο πολύ Εβραϊκό. Έχουμε το Πασχαλινό δείπνο, την περίοδο που οι Εβραίοι ενθυμούντο τα χρόνια τους στην Αίγυπτο και πως ο Κύριος τους έβγαλε από αυτή τη γη. Ήταν κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους από την Αίγυπτο που τους είχε δώσει την Παλαιά Διαθήκη, και είναι επακόλουθο ο Κύριος Ιησούς Χριστός να τους υπενθυμίσει την Παλαιά Διαθήκη σε μία τελετή όπως είναι το Πάσχα γιατί τα λόγια του προφήτη Ιερεμία 31:31-34 επίσης αναφέρουν την έξοδο από την Αίγυπτο και την Παλαιά Διαθήκη.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι άνθρωποι που λαμβάνουν μέρος σ’ αυτό το Πασχαλινό δείπνο, όπου και η Καινή Διαθήκη αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ήταν όλοι Εβραίοι. Εκεί παρευρίσκοντο ο Κύριος, ο ίδιος από την φυλή του Ιούδα, και οι δώδεκα μαθητές του, (που ήταν όλοι Εβραίοι), και οι οποίοι ανάλογα με το κατά Ματθαίο 19:28 θα πρέπει να καθίσουν στους δώδεκα θρόνους κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Εκεί στην Ιερουσαλήμ, κάτω από την σκιά του Ναού, δώδεκα Εβραίοι συναντιόνται με τον Εβραίο αρχηγό τους να εορτάσουν το Εβραϊκό τους Πάσχα. Κατά την διάρκεια του δείπνου ο Κύριος πήρε ένα ποτήρι κρασί και είπε:

τούτο το ποτήριον είναι η Καινή Διαθήκη εν τω αίματί μου το υπέρ υμών εκχυνόμενον(Λουκάς 22:20).

Και ο Ματθαίος προσθέτει μια σπουδαία ανακοίνωση.

πίετε εξ αυτού πάντες διότι τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. (Ματθαίος 26:28).

Εδώ βλέπουμε πως ο Θεός αντικαταστά την Παλαιά Διαθήκη με την Καινή. Μπορεί να το κάνει αυτό

διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον (Ιερεμίας 31:34).

Αλλά επειδή είναι κυριολεκτικά σωστός και δίκαιος, μπορεί να συγχωρέσει και να ξεχάσει εάν το βάρος των αμαρτιών αυτών έχει πληρωθεί. Επομένως είναι κυριολεκτικά αδύνατον για την Καινή Διαθήκη να είχε μπει σε εφαρμογή ΠΡΙΝ το εξιλαστήριο έργο του Χριστού.


Εν περιλήψει:

Η Καινή Διαθήκη έγινε μεταξύ του Λαού του Ισραήλ. Είναι το χρονικό αυτό διάστημα κατά τον οποίο ο Νόμος του Θεού θα γραφτεί στο νου

τους και στις καρδιές τους, και Είναι το χρονικό αυτό διάστημα που ΟΛΟΣ ο Λαός του Ισραήλ θα σωθεί, και οι αμαρτίες

του συγχωρεθούν.

Μια αναγκαία προϋπόθεση γι αυτά ήταν το εξιλαστήριο έργο του Κυρίου. Επομένως είναι βέβαιο ότι η Καινή Διαθήκη δεν ήταν σε εφαρμογή κατά την χρονική περίοδο που καλύπτουν τα Ευαγγέλια. Για θυμηθείτε ότι ο Λαός του Ισραήλ, αμέσως μετά το Πασχαλινό αυτό δείπνο που μας περιγράφεται στο τέλος των Ευαγγελίων, αρνήθηκαν και σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό. Δεν θα το έκαναν αυτό αν ο Νόμος του Θεού είχε γραφτεί στο νου τους και την καρδιά τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες επομένως μπορούμε να ρωτήσουμε Πότε μπήκε σε εφαρμογή η Καινή Διαθήκη; Ο Ματθαίος συμπληρώνει την περιγραφή του, το ίδιο και ο Μάρκος αναφέροντας σε κάποια στιγμή στο μέλλον.

…πίετε εξ αυτού πάντες διότι τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών σας λέγω δε ότι δεν θέλω πιεί εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου εως της ημέρας εκείνης όταν πίνω αυτό νέον μεθ’ υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου. (Ματθαίος 26:27-29).

Είναι δυνατόν η Καινή Διαθήκη να έλθει σε εφαρμογή όταν το Βασίλειο του Θεού έλθει; ή είναι η εφαρμογή της Καινής Διαθήκης που φέρνει το Βασίλειο του Θεού;

Εάν η Καινή Διαθήκη που βασίζεται στην συγχώρεση αμαρτιών, δεν είναι σε ενέργεια ωσότου ο Χριστός προσφέρει τον εαυτό Του, ως την όλη επαρκή θυσία για τις αμαρτίες, μήπως ήλθε σε εφαρμογή αμέσως μετά την ανάστασή Του; Αυτό είναι μια πιθανότητα που πρέπει να εξετάσουμε. Επομένως ας έλθουμε στην χρονική περίοδο που καλύπτουν στις Πράξεις των Αποστόλων και ας εξετάσουμε το χρονικό αυτό διάστημα.


Η Καινη Διαθήκη στην διάρκεια των Πράξεων των Αποστόλων.

Κατά την διάρκεια του Πασχαλινού αυτού δείπνου ο Κύριος είχε αναφερθεί στο Βασίλειο, και οι Πράξεις των Αποστόλων αρχίζει με τους μαθητές να θέτουν μια ερώτηση όσο αφορά το Βασίλειο στον Κύριο. Τον ερώτησαν:

6 εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων Αυτόν λέγοντες Κύριε τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ (Πράξεις 1:6).

Και τους απάντησε

7 είπε δε προς αυτούς δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους η τους καιρούς τους οποίους ο πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία (Πράξεις 1:7).

Δεν ήταν ούτε ένα Ναι ούτε ένα Όχι η απάντηση. Εντούτοις, ένα είναι βέβαιο, το Βασίλειο που ήθελαν δεν ήταν ακόμη εκεί στην αρχή των Πράξεων των Αποστόλων, και ούτε το Βασίλειο που ο Χριστός ήθελε ήταν εκεί, αυτό το Βασίλειο όπου

δεν θέλω πιεί εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου

Αλλά αν είναι να καταλάβουμε κάτι περί της Καινής Διαθήκης, αυτό είναι ότι δεν είχε έλθει σε εφαρμογή στην αρχή των Πράξεων των Αποστόλων. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εάν διαβάσουμε όλες τις Πράξεις των Αποστόλων θα δούμε ξεκάθαρα ότι η Καινή Διαθήκη δεν μπήκε σε εφαρμογή κατά την χρονική αυτή περίοδο. Αυτό ίσως να είναι σαν έκπληξη σε μερικούς, αλλά δεν θα πρέπει. Η Καινή Διαθήκη είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία ο Θεός θα γράψει τον Νόμο Του στις καρδιές και θα τον βάλει στο νου του Λαού του Ισραήλ. Είναι ο χρόνος που ΟΛΟΣ ο Λαός του Ισραήλ θα γνωρίζει τον Κύριο, και θα είναι ο Λαός Του και θα Αυτός θα είναι ο Θεός τους. Κι’ όμως τι ανακαλύπτουμε στις Πράξεις των Αποστόλων;

Έχουμε τον Πέτρο και τον Ιωάννη να φυλακίζονται και να απειλούνται από τους Εβραίους Σαδδουκαίους (Πράξεις 4). Έχουμε τον πετροβολισμό του Στεφάνου στην Ιερουσαλήμ από τους Εβραίους (Πράξεις 7). Έχουμε μια μεγάλη καταδίωξη εναντίον των Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ (Πράξεις 8). Ο Σαούλ από την Ταρσό, Εβραίος εκ των Εβραίων, να στέλνει θανατηφόρες απειλές ενάντια των μαθητών του Κυρίου (Πράξεις 9). Υπήρξε μεγάλη καταδίωξη από τους μη Χριστιανούς Εβραίους ενάντια των Χριστιανών Εβραίων! Το ίδιο συνέβη και όταν ο Σαούλ επίστεψε. Επομένως είναι εμφανές ότι η Καινή Διαθήκη δεν μπήκε σε εφαρμογή κατά την χρονική αυτή περίοδο. Το δηλώνω αυτό κατηγορηματικά απλά και μόνο γιατί το έθνος του Ισραήλ ΔΕΝ σώθηκε ως έθνος. Η Καινή Διαθήκη αρχίζει όπως είδαμε και πιο πάνω όταν ΟΛΟ το Ισραήλ πιστέψει.

Ο Απόστολος Παύλος συνάντησε μεγάλη καταδίωξη από τους Εβραίους στην Αντιόχεια, στην Πισιδία, στην Ικόνιο και ακόμη πετροβολήθηκε από αυτούς

ιδόντες δε οι Ιουδαίοι τα πλήθη επλήσθησαν φθόνου και ηναντιούντο εις τα υπο του Παύλου λεγόμενα αντιλέγοντες και βλασφημούντες (Πράξεις 13:45)

και ότε ώρμησαν οι εθνίκοι και οι Ιουδαίοι μετα των αρχόντων αυτών εις το να υβρίσωσι και να λιθοβολήσωσιν αυτούς. (Πράξεις 14:5)


εν τούτω δε ήλθον Ιουδαίοι εξ Αντιοχείας και Ικονίου και πείσαντες τους όχλους και λιθοβολήσαντες τον Παύλον έσυραν έξω της πόλεως νομίσαντες οτι απέθανεν (Πράξεις 14:19)

Στην Θεσσαλονίκη οι Εβραίοι εκεί έκαναν την ζωή του Παύλου και των άλλων πιστών μαρτύριο (Πράξεις 17:5,13). Και όταν ήλθε πίσω στην Ιερουσαλήμ τον συνέλαβαν στον Ναό οι Εβραίοι από την Ασία (Πράξεις 21:27). Και ακόμη στο τελευταίο κεφάλαιο των Πράξεις των Αποστόλων διαβάζουμε:

17 μετα δε τρεις ημέρας συνεκάλεσεν ο Παύλος τους όντας των Ιουδαίων πρώτους και αφου συνήλθον έλεγε προς αυτούς άνδρες αδελφοί εγω ουδέν εναντίον πράξας εις τον λαόν η εις τα έθιμα τα πατρώα, παρεδόθην εξ Ιεροσολύμων δέσμιος εις τας χείρας των Ρωμαίων 23 και αφου διώρισαν εις αυτον ημέραν ήλθον προς αυτον πολλοί εις το κατάλυμα εις τους οποίους εξέθεσε δια μαρτυριών την Βασιλείαν του Θεού και έπειθεν αυτούς εις τα περι του Ιησού απο τε του νόμου του Μωυσέως και των προφητών απο πρωί εως εσπέρας 24 και άλλοι μεν επείθοντο εις τα λεγόμενα αλλοι δε ηπίστουν 25 ασύμφωνοι δε όντες προς αλλήλους ανεχώρουν αφου ο Παύλος ειπεν ενα λόγον οτι καλώς ελάλησε το πνεύμα το άγιον προς τους πατέρας ημών δια Ησαίου του προφήτου. (Πράξεις 28:17, 23-25)

Μερικοί από τους Εβραίους επίστεψαν στον Χριστό, άλλοι πάλι όχι. Υπήρξε μεγάλη διαφωνία μεταξύ τους.

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι η Καινή Διαθήκη δεν ήταν σε εφαρμογή σε καμία χρονική περίοδο κατά την διάρκεια των χρόνων των Πράξεων των Αποστόλων μια περίοδος περίπου 40 ετών. Αν ήταν, όλοι αυτοί οι Εβραίοι θα είχαν σωθεί, και όχι μόνο αυτό, δεν θα ήταν ανάγκη για τον Παύλο να συναντηθεί με τους ανώτερους Ιερείς του έθνους και να προσπαθεί να τους πείσει για τον Ιησού από τον Νόμο του Μωυσέως και των Προφητών. Τι είχε πει ο Ιερεμίας;

και δεν θέλουσι διδάσκει πλεον έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων «γνωρίσατε τον Κύριον διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει απο μικρού αυτών εως μεγάλου αυτών» λέγει Κύριος (Ιερεμίας 31:34)

Επομένως αν η Καινή Διαθήκη ήταν σε εφαρμογή κατά την διάρκεια της χρονικής περιόδου που καλύπτουν οι Πράξεις των Αποστόλων, δεν θα υπήρχε αντίδραση και δεν θα υπήρξε ανάγκη για τον Πέτρο, τον Παύλο και όλους τους άλλους να διδάξουν τους συνανθρώπους τους, τους Εβραίους.


Η Καινή Διαθήκη στις πρώτες επιστολές – Πρός Εβραίους

Τώρα, κατά την διάρκεια της χρονικής περιόδου των Πράξεων των Αποστόλων γράφτηκε ένας αριθμός επιστολών. Μερικές από αυτές γράφηκαν στους Εβραίους Χριστιανούς, δηλαδή – η προς Εβραίους, Ιακώβου, 1 και 2 Πέτρου, 1, 2 και 3 του Ιωάννου, Ιούδα και Αποκάλυψη. Άλλες πάλι γράφτηκαν και στους δύο δηλαδή και στους Εβραίους και στους Εθνικούς Χριστιανούς – Γαλάτας, 1 και 2 Θεσσαλονικείς, 1 και 2 Κορινθίους, και Ρωμαίους. Σε όλες αυτές τις επιστολές καμία αναφορά δεν γίνεται για την Καινή Διαθήκη εκτός από μόνο 4 από τις 15 αυτές. Η μόνη που λέει αρκετά για την Καινή Διαθήκη είναι η προς Εβραίους επιστολή, που δεν θα πρέπει να μας εκπλήττει γιατί η προς Εβραίους επιστολή αναφέρεται στους Εβραίους. Έξη παραπομπές ή υπαινιγμοί στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν σ’ αυτή την επιστολή.

6 τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν καθόσον είναι και ανωτέρας Διαθήκης μεσίτης ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας 7 διότι εαν η Πρώτη εκείνη ήτο άμεμπτος (αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη) δεν ήθελε ζητείσθαι τόπος δια την Δευτέραν (την Καινή Διαθήκη) 8 διότι μεμφόμενος αυτούς λέγει: Ιδού έρχονται ημέραι λέγει Κύριος και θέλω συντελέσει επι τον οίκον του Ισραήλ και επι τον οίκον του Ιούδα Διαθήκην Καινήν 9 ουχί κατα την Διαθήκην την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών καθ’ ην ημέραν έπιασα αυτούς απο της χειρός δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου διότι αυτοί δεν ενέμειναν εις την Διαθήκην μου και εγω ημέλησα αυτούς, λέγει Κύριος 10 διότι αυτή είναι η Διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών και θέλω γράψει αυτούς επι της καρδίας αυτών και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός και αυτοί θέλουσιν είσθαι εις εμέ ΛΑΟΣ 11 και δεν θέλουσι διδάσκει έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων: γνώρισον τον Κύριον διότι πάντες θέλουσι με γνωρίζει απο μικρού εως μεγάλου αυτών 12 διότι θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας αυτών και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον 13 λέγων δε Καινήν έκαμε παλαιάν την Πρώτην το δε παλαιούμενον και γήρασκον είναι πλησίον αφανισμού. (Εβραίους 8:6-13).

Αυτά τα εδάφια αρχίζουν αναφερόμενα και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Δηλώνουν εντελώς ξεκάθαρα ότι η Καινή Διαθήκη είναι ανώτερη της Παλαιάς Διαθήκης. Η αιτία γι αυτό είναι ότι η Καινή Διαθήκη ιδρύθηκε κάτω από καλύτερες υποσχέσεις. Όπως έχουμε εξετάσει, οι υποσχέσεις της Παλαιάς Διαθήκης ήταν υπό τους όρους ότι το Ισραήλ θα υπάκουε τον Κύριο και θα κρατούσαν τους όρους αυτής της Διαθήκης, ενώ η Καινή Διαθήκη ήταν άνευ όρων. Δεν υπάρχουν «εάν». Γι αυτό και ήταν αληθώς, μια καλύτερη υπόσχεση.

Όμως, η προς Εβραίους επιστολή μας υποδεικνύει ότι δεν υπήρχε ελάττωμα στην Παλαιά Διαθήκη. Το ελάττωμα βρισκόταν με τον λαό του Ισραήλ. Δεν κράτησαν από την δική τους πλευρά τις υποσχέσεις τους προς την Διαθήκη αυτή.

Και η προς Εβραίους επιστολή επαναλαμβάνει σχεδόν επί λέξη τα λόγια του προφήτη Ιερεμία 31:31-34, και δίνει έμφαση στο ότι η Καινή Διαθήκη έχει να κάνει με τον Οίκο του Ισραήλ και τον Οίκο του Ιούδα. Δεν έχει καμία σχέση με τους Εθνικούς Χριστιανούς του καιρού εκείνου. Έχει σχέση με τον Λαό του Ισραήλ, αλλά πάλι, σε κάποιο μελλοντικό χρόνο, γιατί αρχίζει με τα λόγια Ιδού έρχονται ημέραι και έτσι, φαίνεται, όταν γράφτηκε η προς Εβραίους επιστολή, η Καινή Διαθήκη ήταν ακόμη μελλοντική. Αυτό αντιλαλείτε και γίνεται εμφατικό στα τελευταία λόγια του κεφαλαίου 8:13 του προς Εβραίους επιστολή που λέει


λέγων δε Καινήν έκαμε παλαιάν την Πρώτην το δε παλαιούμενον και γήρασκον είναι πλησίον αφανισμού. (Εβραίους 8:13).

Επομένως, τον καιρό, που γράφτηκε η προς Εβραίους επιστολή, η Παλαιά Διαθήκη ήταν ακόμη σε εφαρμογή. Εγήρασκε και σύντομα θα εξαφανιζόταν.

Εν τούτοις, αν η Παλαιά Διαθήκη εγείρανε και σύντομα θα εξαφανιζόταν, έγινε αυτό ποτέ και αν ναι πότε; Πριν απαντήσουμε σ’ αυτό ας εξετάσουμε μερικές ακόμη αναφορές στους προς Εβραίους επιστολή που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη.

17 διότι μαρτυρεί λέγων οτι συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ 18 διότι αθετήσις μεν γίνεται της προηγουμένης εντολής δια το ασθενές και ανωφελές αυτής 19 επειδή ο νόμος ουδέν έφερεν εις το τέλειον έγεινε δε επεισαγωγή ελπίδος καλητέρας δια της οποας πλησιάζομεν εις τον Θεόν 20 και καθ’ όσον δεν έγεινεν ιερεύς χωρίς ορκωμοσίας 21 διότι εκείνοι έγειναν ιερείς χωρς ορκωμοσίας ούτος δε μετά ορκωμοσίας δια του λέγοντος προς αυτόν ώμοσε Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατα την τάξιν Μελχισεδέκ 22 κατά τοσούτον ανωτέρας Διαθήκης εγγυητής έγεινεν ο Ιησούς (Εβραίους 7:17-22)

Εδώ, πάλι, βλέπουμε μια αναφορά στον Νόμο, την Παλαιά Διαθήκη, τους προηγούμενους κανονισμούς και αυτοί οι κανονισμοί να θέτονται στην άκρη. Το ιδανικό ήταν να ανταλλαχθεί για μια «καλύτερη ελπίδα» η οποία θα είχε ως βάση της μια «καλύτερη Διαθήκη», η οποία και θα ήταν εγγυώμενη γιατί θα είχε την ίδια υπογραφή του Κυρίου Ιησού Χριστού, ωστόσο τίποτε σε αυτά τα εδάφια δεν μας λέει το Πότε αυτή θα έλθει σε εφαρμογή. Άλλη μία αναφορά στους προς Εβραίους επιστολή στους Εβραίους κεφάλαιο 10 πάλι αναφέρει κατευθείαν από τον προφήτη Ιερεμία 31, αλλά πρώτα αναφέρει τις θυσίες από τον Νόμο του Νόμο του Μωυσή και τα καθήκοντα των ιερέων.

11 και πας μεν ιερευς ισταται καθ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας αιτινες ποτε δεν δυνανται να αφαιρεσωσιν αμαρτιας 12 αλλ αυτος αφου προσεφερε μιαν θυσιαν υπερ αμαρτιων εκαθησε διαπαντος εν δεξια του θεου 13 προσμενων του λοιπου εωσου τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου 14 διοτι με μιαν προσφοραν ετελειοποιησε δια παντος τους αγιαζομενους 15 μαρτυρει δε εις ημας και το πνευμα το αγιον διοτι αφου ειπε προτερον 16 αυτη ειναι η διαθηκη την οποιαν θελω καμει προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας λεγει ο κυριος θελω δωσει τους νομους μου εις τας καρδιας αυτων και θελω γραψει αυτους επι των διανοιων αυτων προσθετει 17 και τας αμαρτιας αυτων και τας ανομιας αυτων δεν θελω ενθυμεισθαι πλεον 18 οπου δε ειναι αφεσις τουτων δεν ειναι πλεον προσφορα περι αμαρτιας. (Εβραίους 10:11-18)

Εδώ ένα μέρος του Ιερεμία 31 αναφέρεται αλλά και πάλι δεν μες λέει το Πότε η Καινή Διαθήκη θα έλθει σε εφαρμογή.

Η επόμενη αναφορά στους Εβραίους 10 αναφέρεται σε αυτούς τους Εβραίους που, εκείνο τον καιρό, απέρριπταν τον Κύριο Ιησού ως Μεσσία τους, και τον σταυρικό Του θάνατο, ως θυσία για τις αμαρτίες τους, κάτι που θεμελιώνει η Καινή Διαθήκη.


28 εαν τις αθετήση τον νόμον του Μωυσέως επι δύο η τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος 29 πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της Διαθήκης με το οποίον ηγιάσθη και υβρίσας το πνεύμα της χάριτος. (Εβραίους 10:28-29)

Προσφέροντας την ζωή του ο Κύριος Ιησούς Χριστός όχι μόνο σφράγισε την Καινή Διαθήκη, αλλά επίσης έγινε ο μεσίτης της.

Ωστόσο, υπάρχει και μια αναφορά στους Εβραίους 9:11-19 που αξίζει να δούμε

11 ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών δια της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής ουχί χειροποιήτου τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής 12 ουδέ δι αίματος τράγων και μόσχων αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν ΑΠΑΞ εις τα άγια αποκτήσας αιώνιαν λύτρωσιν 13 διότι εαν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σπόδος της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός 14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού όστις δια του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν αμωμον εις τον Θεόν θέλει καθαρίσει την συνείδησιν σας απο νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν 15 και δια τούτο είναι μεσίτης Διαθήκης Καινής ίνα δια του θανάτου όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επι της Πρώτης Διαθήκης παραβάσεων λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου κληρονομίας 16 διότι όπου είναι Διαθήκη ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου όστις έκαμε την Διαθήκην 17 διότι η Διαθήκη επι τεθνεώτων είναι βέβαια επειδή ποτέ δεν ισχύει ενόσω ζη ο Διαθέτης 18 όθεν ουδέ η Πρώτη δεν ήτο εγκαινιασμένη χωρίς αίματος 19 διότι αφού πάσα εντολή του νόμου ελαλήθη υπό του Μωυσέως προς πάντα τον λαόν λαβών το αίμα των μόσχων και των τράγων με ύδωρ και μάλλιον κόκκινον και υσσώπον ερράντισε και αυτο το βιβλίον και πάντα τον λαόν 20 λέγων τούτο είναι το αίμα της Διαθήκης την οποίαν διέταξεν εις εσάς ο Θεός. (Εβραίους 9:11-20)

Εδώ, πρέπει πάλι να θυμηθούμε ότι η προς Εβραίους επιστολή γράφτηκε προς τους Εβραίους και όπως είδαμε και πιο πριν το ποτήρι με το κρασί που ο Χριστός πήρε την ώρα του Πασχαλινού δείπνου, συμβόλιζε την Καινή Διαθήκη. Ήταν το αίμα της Καινής Διαθήκης διότι, όπως δηλώνει η προς Εβραίους επιστολή, ¨ο Χριστός είναι ο Μεσίτης Διαθήκης Καινής¨ διότι ¨το αίμα του Χριστού….δια του θανάτου Του έθεσε αυτούς σε απολύτρωση από τις αμαρτίες τους που διαπράχτηκαν κάτω από την πρώτη (Παλαιά) Διαθήκη. Μόνο μετά τον εξιλαστήριο θάνατό Του μπορούσε ο Θεός να συγχωρέσει την κατάντια του Ισραήλ και να ξεχάσει όλες τις αμαρτίες του. Η θυσία Του επίσης καθάρισε την συνείδησή τους ¨από νεκρών έργων¨ ώστε να μπορούν να υπηρετήσουν τον ζώντα Θεό. Ήταν αδύνατον η Καινή Διαθήκη να μπει σε εφαρμογή πριν το εξιλαστήριο έργο του Χριστού. Ωστόσο, για τα επόμενα 40 περίπου χρόνια, η χρονική περίοδο που καλύπτουν οι Πράξεις των Αποστόλων, κατά την διάρκεια που η προς Εβραίους επιστολή είχε γραφτεί, δεν είχε ακόμη έλθει σε εφαρμογή.

Υπάρχει μία ακόμη αναφορά στην Καινή Διαθήκη στους προς Εβραίους επιστολή.

22 αλλά προσήλθετε εις Όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος την επουράνιον Ιερουσαλήμ και εις μυριάδας αγγέλων 23 εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς και εις Θεόν κριτήν πάντων και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα


24 και εις Νέας Διαθήκης μεσίτην Ιησούν και εις αίμα καθαρισμού το οποίον λαλεί καλητέρα παρά το του Αβελ (Εβραίους 12:22-24)

Εδώ αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και διαβάζουμε για την επουράνιο Ιερουσαλήμ. Τώρα, γνωρίζουμε ότι η επουράνιος Ιερουσαλήμ επίσης ονομάζεται και η Νέα Ιερουσαλήμ ¨η καταβάσα εκ των ουρανών¨, Αποκάλυψη 3:12 και 21:2. Εκεί διαβάζουμε ότι αυτή κατεβαίνει από τον Θεό ¨εκ του ουρανού¨ σ’ αυτή τη γη. Εν τούτοις, αυτό δεν θα συμβεί έως ότου ο Θεός δημιουργήσει την Νέα Γη και τον Νέο Ουρανό, που θα δημιουργηθούν μετά την χιλιετία, τα χίλια χρόνια που ο Χριστός θα βασιλεύει σ αυτή την γη. (Αποκάλυψη 20:1-6).

Ο Πέτρος μας λέει ότι αυτή η νέα δημιουργία

εν οις δικαιοσύνη κατοικεί (Β Πέτρου 3:13) και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη μας λέει

και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον απο των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον (Αποκάλυψη 21:4)

Είναι βέβαιο λοιπόν ότι η Καινή Διαθήκη θα είναι σε εφαρμογή εκείνη την εποχή. Όμως θα μπει σε εφαρμογή όταν ο Θεός

ιδού κάμνω νέα (Αποκάλυψη 21:5) ή υπάρχει πιθανότητα να έλθει πριν από αυτό, πριν δηλαδή την δημιουργία της Νέας Γης και Νέου Ουρανού.

Η Καινή Διαθήκη στις πρώτες επιστολές – Προς Κορινθίους και Ρωμαίους

Η προς Α Κορινθίους επιστολή επίσης γράφτηκε κατά την χρονική περίοδο που καλύπτουν οι Πράξεις των Αποστόλων. Ίσως μερικά χρόνια πριν ή μετά την προς Εβραίους επιστολή. Και τι μας λέει για την Καινή Διαθήκη;

18 διότι πρώτον μεν όταν συνέρχησθε εις την εκκλησίαν ακούω οτι υπάρχουσι σχίσματα μεταξύ σας και μέρος τι πιστεύω 19 διότι είναι ανάγκη να υπάρχωσι και αιρέσεις μεταξύ σας δια να γείνωσι φανεροί μεταξύ σας οι δόκιμοι 20 όταν λοιπόν συνέρχησθε επι το αυτό τούτο δεν είναι να φάγητε Κυριακόν δείπνον 21 διότι έκαστος λαμβάνει προ του άλλου το ίδιον εαυτού δείπνον εν τω καιρώ του τρώγειν και άλλος μεν πεινά άλλος δε μεθύει 22 μη δεν έχετε οικίας δια να τρώγητε και να πίνητε η την εκκλησίαν του Θεού καταφρονείτε και καταισχύνετε τους μη έχοντας τι να σας είπω να σας επαινέσω εις τούτο, δεν σας επαινώ 23 διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον 24 και ευχαριστήσας έκοψε και είπε λάβετε φάγετε τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλωμένον τούτο κάμνετε εις την ανάμνησιν μου 25 ομοίως και το ποτήριον αφού εδείπνησε λέγων τούτο το ποτήριον είναι η Καινή Διαθήκη εν τω αίματί μου τούτο κάμνετε οσάκις πίνητε εις την ανάμνησίν μου 26 διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε μέχρι της ελεύσεως αυτού


27 ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον η πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου 28 ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου 30 δια τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και αποθνήσκουσιν ικανοί 31 διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι (Α Κορινθίους 11:18-31).

Όπως αναφέραμε νωρίτερα, η Α Κορινθίους είναι μια επιστολή που γράφτηκε και για τους δύο, δηλαδή και για τους Εβραίους και για τους Εθνικούς Χριστιανούς, γιατί υπήρχαν και Εβραίοι και Εθνικοί Χριστιανοί στην εκκλησία της Κορίνθου. Σε αυτή την επιστολή μερικά τμήματα αναφέρονται και στους δύο, δηλαδή και για τους Εβραίους και για τους Εθνικούς Χριστιανούς, όμως, μερικά τμήματα αναφέρονται σε προβλήματα που ήταν υπόθεση μόνο της μίας πλευράς. Για παράδειγμα, στο Α Κορινθίους κεφάλαιο 10 και 11 γράφει προς τα Εβραϊκά μέλη της εκκλησίας της Κορίνθου. Εκεί διαβάζουμε στην αρχή του Α Κορινθίους 10, όπου ο Παύλος πολύ καθαρά απευθύνεται στους Εβραίους Χριστιανούς αναφέροντας σε ζητήματα που αφορούν μόνον αυτούς όπως:

1 δεν θέλω δε να αγνοήτε αδελφοί οτι οι πατέρες ημών ήσαν πάντες υπο την νεφέλην και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον 2 και πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση (Α Κορινθίους 10:1-2).

Ο Παύλος δεν θα μπορούσε να γράψει τέτοια λόγια για τους Εθνικούς Χριστιανούς, γιατί σε αυτά τα εδάφια ταυτίζει τους αναγνώστες τους με την Έξοδο, τον Μωυσή και την διέλευση της Ερυθράς θάλασσας, οι Εθνικοί Χριστιανοί δεν είχαν καμία σχέση με αυτά.

Όμως, λίγο παρακάτω στην αρχή του κεφαλαίου 12 αναφέρεται στους Εθνικούς Χριστιανούς λέγοντας

εξεύρετε οτι ήσθε Εθνικοί συρόμενοι όπως εσύρεσθε προς τα είδωλα τα άφωνα (Α Κορινθίους 12:1).

Οι Εβραίοι Χριστιανοί της Κορίνθου όμως δεν ήταν ποτέ ειδωλολάτρες. Και στη συνέχεια ο Παύλος αναφέρεται σε σχετικά ζητήματα που ήταν προβλήματα για τους Εθνικούς Χριστιανούς, αλλά πριν από αυτό, στους Α Κορινθίους κεφάλαιο 10 και 11 ο Παύλος αναφέρεται σε ιδικά ζητήματα που ήταν για το ενδιαφέρον των Εβραίων Χριστιανών και είναι το 11ο κεφάλαιο που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη.

Δεν θα πρέπει να μας εκπλήττει όταν γίνεται αναφορά της Καινής Διαθήκης προς τους Εβραίους Χριστιανούς, γιατί όπως έχουμε ήδη εξετάσει, οι Εθνικοί στην κυριολεξία δεν είχαν καμία σχέση με την Καινή Διαθήκη, όπως επίσης δεν είχαν καμία σχέση και με την Παλαιά Διαθήκη. Η Καινή Διαθήκη έγινε με τον Οίκο του Ισραήλ και τον Οίκο του Ιούδα. Εμπλέκει την χρονική στιγμή που ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί και ο Θεός θα γράψει τον Νόμο Του στις καρδιές και στον νου τους.

Η κατάσταση που έχουμε εδώ, στους Α Κορινθίους 11, είναι μάλλον λυπητερή, να το θέσουμε έτσι ευγενικά. Όπως έχουμε εξετάσει, η σχέση του ποτηριού με το κρασί με τον θάνατο του Χριστού και την Καινή Διαθήκη ήταν μέρος του Πασχαλινού δείπνου, το οποίο οι Εβραίοι


εόρταζαν μία φορά τον χρόνο. Είναι προφανές λοιπόν ότι οι Εβραίου Χριστιανοί εόρταζαν αυτή την εορτή ποιο συχνά και μερικοί από αυτούς κατά την διάρκεια των δείπνων αυτών κατανάλωναν αρκετά ποτήρια κρασί που κατάληγαν σε μέθη σε σημείο που μερικοί αρρώσταιναν και πέθαιναν.

δια τουτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και αποθνήσκουσιν ικανοί (Α Κορινθίους 11:30).

Για να μην μακρηγορούμε βλέπουμε ότι η Καινή Διαθήκη, κατά κάποιο τρόπο, σχετίζεται με την Δευτέρα Έλευση του Κυρίου. Διαβάσαμε πιο πριν

25 ομοίως και το ποτήριον αφου εδείπνησε λέγων τούτο το ποτήριον είναι η Καινή Διαθήκη εν τω αίματί μου τούτο κάμνετε οσάκις πίνητε εις την ανάμνησίν μου 26 διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τοτο τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε μέχρι της ελεύσεως αυτού (Α Κορινθίους 11:25-26).

Είναι προφανές ότι σε κάθε ετήσιο Πασχαλινό Δείπνο οι Εβραίοι Χριστιανοί έπρεπε να θυμούνται ότι το ποτήρι με το κρασί ήταν συνδεδεμένο με την Καινή Διαθήκη, και έπρεπε να τηρούν αυτή την συνήθεια έως ότου ο Χριστός επέστρεφε. Αν έτσι είναι η υπόθεση, θα είναι τότε που ο Χριστός επιστρέψει στο ¨Όρος των Ελεών που ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί, που ο Κύριος θα γράψει τον Νόμο του στις καρδιές και τον νου τους και όλες οι αμαρτίες τους θα συγχωρεθούν; Μήπως θα είναι τότε που θα εκπληρωθεί ο λόγος του Θεού που αναφέρει ότι

5 τώρα λοιπόν εάν τω όντι υπακούσητε εις την φωνήν μου και φυλάξητε την Διαθήκην μου θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτος από πάντων των λαών διότι ιδική μου είναι πάσα η γη 6 και σείς θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον (Εξοδος 19:5-6).

Τώρα, στο Β Κορινθίους 3:3-6 υπάρχει και μία άλλη αναφορά στην Καινή Διαθήκη.

3 και φανερόνεσθε οτι είσθε επιστολή Χριστού γενομένη δια της διακονίας ημών εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος ουχί εις πλάκας λιθίνας αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας 4 τοιαύτην δε πεποίθησιν έχομεν δια του Χριστού προς τον Θεόν 5 ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ’ εαυτών να νοήσωμεν τι ως εξ’ ημών αυτών αλλ’ ικανότης ημών είναι εκ του Θεού 6 όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της Καινής Διαθήκης ουχί του γράμματος αλλά του πνεύματος διότι το γράμμα θανατώνει το δε πνεύμα ζωοποιεί (Β Κορινθίους 3:3-6).

Εδώ διαβάζουμε ότι ο Παύλος, και οι άλλοι απόστολοι, ήταν ¨διάκονοι της Καινής Διαθήκης¨. Λόγω του ότι ο Παύλος ανακοινώνει ότι ¨αλλ’ εις πλάκας σάρκινας της καρδιάς¨ πολλοί ίσως νομίζουν ότι η Καινή Διαθήκη ήταν σε εφαρμογή εκείνο το διάστημα. Όμως, όπως έχουμε εξετάσει είναι ξεκάθαρο ότι η Καινή Διαθήκη ΔΕΝ ήταν σε εφαρμογή κατά την διάρκεια του χρόνου των Πράξεων των Αποστόλων γιατί απλά ΟΛΟ το Ισραήλ ΔΕΝ είχε σωθεί και δεν γνώριζαν τον Κύριο. Αυτό που ο Παύλος και όλοι οι άλλοι έκαναν, ως διάκονοι (διδάσκαλοι) της Καινής Διαθήκης, ήταν να προκηρύξουν στο Ισραήλ για τον Ιησού, ότι ήταν ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, και αυτό που απαιτείτο από αυτούς ήταν να μετανοήσουν, που αν το έθνος του Ισραήλ έκανε, η Καινή Διαθήκη θα ετίθετο σε εφαρμογή. Αλλά όχι μόνο αυτό, αν μετανοούσαν, τι άλλο θα συνέβαινε; Πολύ καθαρά ο Πέτρος περιγράφει στις Πράξεις των Αποστόλων όταν αγορεύει στους Εβραίους στην Ιερουσαλήμ

17 και τώρα αδελφοί εξεύρω οτι επράξατε κατά άγνοιαν καθώς και οι άρχοντες σας


18 ο δε Θεός όσα προείπε δια στόματος πάντων των προφητών αυτού οτι ο Χριστός έμελλε να πάθη εξεπλήρωσεν ούτω 19 μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας δια να έλθωσι καιροί αναψυχής απο της παρουσίας του Κυρίου 20 και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν 21 τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών. (Πράξεις 3:17-21)

Εδώ βλέπουμε ότι αν οι Εβραίοι μετανοούσαν, ειδικά από την αμαρτία της απάρνησης του Ιησού ως Χριστό και Υιό του Θεού, τότε…

συγχωρούντο οι αμαρτίες τους θα έρχονταν καιροί αναψυχής θα έστελνε τον προκεκηρυγμένον Ιησού Χριστό πάλι σ’ αυτούς θα αποκαταστούσε τα πάντων

Όλα λοιπόν βασίζονταν στον λαό του Ισραήλ. Η Παλαιά Διαθήκη ήταν γηραιά και έτοιμη να σβήσει, αλλά έσβησε; Αυτό ήταν το κύριο λειτούργημα του Παύλου και των άλλων αποστόλων κατά την διάρκεια των Πράξεων των Αποστόλων. Ενθάρρυναν τον λαό του Ισραήλ να δεχθεί τον Ιησού ως Μεσσία και Υιό του Θεού. Παρότρυναν τους Εβραίους να μετανοήσουν, αλλά όντως το έθνος, ως Έθνος, μετανόησε; Πολλοί Εβραίοι πίστεψαν, πολλοί άλλοι όχι, και τι μπορούμε να πούμε για τους αρχηγούς του Έθνους; Τι συνέβη στο τέλος; Θα τα δούμε αυτά σε λίγο.

Μια άλλη αναφορά στην Καινή Διαθήκη στις πρώτες επιστολές είναι στους προς Ρωμαίους 11:26-27 όπου διαβάζουμε

26 και ούτω πάς ο Ισραήλ θέλει σωθή καθώς είναι γεγραμμένον θέλει έλθει εκ Σιών ο Λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας απο του Ιακώβ 27 και αυτή είναι η παρ’ εμού (Καινή) Διαθήκη προς αυτούς όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών. (Ρωμαίους 11:26-27).

Εδώ πάλι βλέπουμε όχι μόνο την αναφορά στην Καινή Διαθήκη αλλά επίσης και το γεγονός ότι ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί και θα συγχωρεθεί.


Η Καινή Διαθήκη στις πρώτες επιστολές – Προς Γαλάτας

Εδώ υπάρχει μία αλληγορική αναφορά και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.

21 είπατε μοι οι θέλοντες να ήσθε υπο νόμον, τον νόμον δεν ακούετε 22 διότι είναι γεγραμμένον οτι ο Αβραάμ εγέννησε δύο υιούς ένα εκ της δούλης και ενα εκ της ελευθέρας 23 αλλ’ ο μεν εκ της δούλης εγεννήθη κατά σάρκα, ο δε εκ της ελευθέρας δια της επαγγελίας 24 τα οποία είναι κατά αλληγορίαν διότι αυταί είναι αι δυο Διαθήκαι μια μεν απο του Ορους Σινά η γεννώσα προς δουλείαν ήτις είναι η αγάρ 25 διότι το αγάρ είναι το Ορος Σινά εν τη Αραβία και ταυτίζεται με την σημερινήν Ιερουσαλήμ είναι δε εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής 26 η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών 27 διότι είναι γεγραμμένον ευφρανθήτι στείρα η μη τίκτουσα έκβαλε φωνήν και βοήσον η μη ωδίνουσα διότι τα τέκνα της ερήμου είναι πλειότερα παρά τα τέκνα της έχουσης τον άνδρα 28 ημείς δε αδελφοί καθώς ο Ισαάκ επαγγελίας τέκνα είμεθα. (Γαλάτας 4:21-28).

Η προς Γαλάτας επιστολή γράφτηκε επίσης κατά την διάρκεια των Πράξεων των Αποστόλων και εκείνο τον καιρό μερικοί Εβραίοι Χριστιανοί, ισχυρίζοντο ότι οι Εθνικοί προσήλυτες στον Χριστό, έπρεπε να περιτεμνηθούν για να σωθούν και ότι έπρεπε να ακολουθούν τον Νόμο του Μωυσή, (δες για παράδειγμα Πράξεις των Αποστόλων 15:1-5). Με άλλα λόγια έπρεπε να ακολουθούν τους κανόνες της Παλαιάς Διαθήκης. Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία ανάγκη για τους Εθνικούς Χριστιανούς να τα κάνουν αυτά, όπως η Σύνοδος της Ιερουσαλήμ είχε επιβεβαιώσει (δες Πράξεις των Αποστόλων 15:19-21). Αυτοί οι Εβραίοι Χριστιανοί που ακολουθούσαν αυτή την γραμμή ήταν λανθασμένοι και έπρεπε κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι η Καινή Διαθήκη ήταν σε προσφορά, οπότε γιατί προωθείται την Παλαιά; Εάν το έθνος του Ισραήλ μετανοούσε και δεχόταν τον Ιησού ως Υιό του Θεού και ως τον Μεσσία τους, τότε Αυτός θα επέστρεφε και η Καινή Διαθήκη θα έμπαινε σε εφαρμογή. Όπως ειδικά η προς Γαλάτας 4:28 το θέτει ¨επαγγελίας τέκνα είμεθα¨.


Η Καινή Διαθήκη στις τελευταίες επιστολές.

Μετά τις Πράξεις των Αποστόλων, 7 επιστολές γράφηκαν ήτοι: προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Α και Β Τιμόθεο, Τίτος και Φιλήμωνα.

Όμως, σε όλες αυτές τις επιστολές δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ αναφορά στην Καινή Διαθήκη. Υπάρχει ένας υπαινιγμός στους προς Εφεσίους επιστολή 2:12 όπου διαβάζουμε ότι οι Εθνικοί ήταν

ξένοι των Διαθηκών της επαγγελίας (Εφεσίους 2:12)

και αυτό περιλαμβάνει και την Καινή Διαθήκη.

Από όσα έχουμε εξετάσει αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήττει. Ωστόσο, όταν διαβάζουμε τις επτά αυτές επιστολές, τι ανακαλύπτουμε; Αλλά πριν απαντήσουμε σε αυτό, ας πάμε στα τελευταία κεφάλαια των Πράξεων των Αποστόλων για να δούμε την εικόνα καλύτερα.

Στα τελευταία κεφάλαια διαβάζουμε ότι ο Παύλος δέσμιος πια.

για την ελπίδα του Ισραήλ (Πράξεις 28:20)

βρίσκεται στην Ρώμη όπου και καλεί τους αρχηγούς των Ιουδαίων οι οποίοι και συμφώνησαν να συναντηθούν μαζί του. Στην συνάντηση αυτή ο Παύλος προσπάθησε να τους πείσει για τον Ιησού - ότι ήταν ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού - από τον Νόμο του Μωυσέως και από τους Προφήτες από το πρωί ως το βράδυ. Όπως και άλλοτε, άλλοι πίστεψαν άλλοι πάλι όχι, αλλά αυτή τη φορά κάτι αλλόκοτο συνέβη. Όπως οι Εβραίοι ήταν έτοιμοι να φύγουν, ο Παύλος αναφέρει κατά λέξη τα επόμενα λόγια από τον προφήτη Ησαΐα 6

25 ασύμφωνοι δε όντες προς αλλήλους ανεχώρουν αφού ο Παύλος είπεν ενα λόγον οτι καλώς ελάλησε το πνεύμα το Αγιον προς τους πατέρας ημών δια Ησαίου του προφήτου λέγων

26 ύπαγε προς τον λαόν τούτον και είπε με την ακοήν θέλετε ακούσει και δεν θέλετε εννοήσει και βλέποντες θέλετε ιδεί και δεν θέλετε καταλάβει

27 διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν μήποτε ιδώσι με τους οφθαλμούς και ακούσωσι με τα ώτα και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι και ιατρεύσω αυτούς

28 γνωστόν λοιπόν έστω εις εσάς ότι εις τα έθνη απεστάλη το σωτήριον του Θεού αυτοί και θέλουσιν ακούσει 29 και αφού είπε ταύτα ανεχώρησαν οι Ιουδαίοι έχοντες πολλήν συζήτησιν προς αλλήλους 30 έμεινε δε ο Παύλος δυο ολόκληρα έτη εν ιδιαιτέρα μισθωτή οικία και εδέχετο πάντας τους ερχόμενους προς αυτόν. 31 κηρύττων την βασιλείαν του Θεού και διδάσκων μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως τα περι του Κυρίου Ιησού Χριστού. (Πράξεις 28:25-31).

Αυτή είναι η τελευταία δήλωση της προφητικής κρίσεως στην Καινή Διαθήκη.


Νωρίτερα (στον κατά Ματθαίο 13:14-15, στο κατά Ιωάννη 12:39-41 και προς Ρωμαίους 11:8) είχε δηλωθεί η ίδια προφητεία ως προειδοποίηση. Τώρα όμως έχει θεσπιστεί. Το Ισραήλ ήταν κουφό και τυφλό λόγω της σκληρής καρδιάς του. Και κάτω από τους όρους της Παλαιάς Διαθήκης έπρεπε να κριθούν, να απορριφθούν, να εξοριστούν, κάτι που συνέβη λίγα χρόνια αργότερα όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ιουδαία, κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον Ναό, και έστειλαν τον λαό του Ισραήλ σε εξορία, σκορπίζοντάς τους σε όλη την αυτοκρατορία τους.

Όμως, τώρα, στο τέλος των Πράξεων των Αποστόλων, ο Θεός θα ασχολείτο με τους Εθνικούς, ανεξαρτήτως των Εβραίων, και τι θα έκανε με αυτούς; Θα τους έβαζε κάτω από την Καινή Διαθήκη; Όχι, γιατί δεν μπορούσε. Αυτή η Διαθήκη, αυτή η συμφωνία, αυτό το συμβόλαιο, είχε γίνει με το Έθνος του Ισραήλ και δεν μπορούσε να μεταβιβαστεί, περισσότερο από ότι η Παλαιά Διαθήκη μπορούσε να μεταβιβαστεί.

Αλλά τι μπορούμε να πούμε γι’ αυτούς τους Εβραίους που πίστεψαν στον Ιησού; Τι θα έκανε ο Θεός γι’ αυτούς. Η απάντηση μας την δίνει ο Παύλος στις επιστολές που έγραψε τα δύο αυτά χρόνια από την Ρώμη, ήτοι προς τους Εφεσίους και Κολλοσαείς. Εκεί διαβάζουμε κατά πρώτον την θέση του Εθνικού όπως ήταν πριν

11 δια τούτο ενθυμείσθε οτι σεις οι πότε εθνικοί κατά σάρκα οι λεγόμενοι ακροβυστία υπο της λεγομένης περιτομς της χειροποιήτου εν τη σαρκί 12 οτι ήσθε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι απο της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των Διαθηκών της επαγγελίας ελπίδα μη έχοντες και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού 13 ΤΩΡΑ όμως δια του Ιησού Χριστού σεις οι πότε όντες μακράν εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού (Εφεσίους 2:12-13)

Προσέξτε ότι εδώ πολύ καθαρά μας δηλώνει ότι οι Εθνικοί ήταν:

χωρίς Χριστό Απαλλοτριωμένοι από της πολιτείας του Ισραήλ ξένοι των Διαθηκών και αυτό εσωκλείει και την Καινή Διαθήκη μη έχοντες ελπίδα χωρίς Θεό

ΤΩΡΑ όμως, λέει,

πότε τώρα;

Από την στιγμή που το Ισραήλ απεκόπει από την προνομιούχα θέση του ως ο πρώτος των λαών ενώπιον του Θεού, από την στιγμή που ο Παύλος απαγγέλλει την προφητεία του Ησαΐα στους αρχηγούς των Εβραίων στην Ρώμη, και οι Εθνικοί μπορούν πια να έλθουν κοντά στον Θεό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ των Εβραίων.

Αυτό είναι μια επανάληψη αυτών που είχε ήδη γράψει ο Παύλος στους προς Ρωμαίους επιστολή 9:3-5, όπου αναφέρεται στον ¨Λαό του Ισραήλ¨, λέγοντας

3 διότι ηυχόμην αυτός εγω να ήμαι ανάθεμα απο του Χριστού υπερ των αδελφών μου των κάτα σάρκα συγγενών μου


4 οίτινες είναι Ισραηλίται των οποίων είναι η υιοθεσία και η δόξα και αι Διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι 5 των οποίων είναι οι πατέρες και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατα σάρκα ο ων επι πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας αμήν. (Ρωμαίους 9:3-5).

Βλέπουμε λοιπόν από αυτά τα εδάφια ότι οι Διαθήκες, συμπεριλαμβανομένου και της Καινής Διαθήκης, ανήκαν στο Ισραήλ. Επομένως υπήρχαν σημαντικές διαφορές όχι μόνο μεταξύ του λαού του Ισραήλ και τα έθνη των Εθνικών, αλλά επίσης μεταξύ των Εβραίων Χριστιανών και των Εθνικών Χριστιανών της περιόδου των Πράξεων των Αποστόλων. Όμως, όλα αυτά άλλαξαν στο τέλος των Πράξεων των Αποστόλων, όπως η προς Εφεσίους και Κολλοσαείς επιστολές μας δηλώνουν ξεκάθαρα.

13 τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού σεις οι πότε όντες μακράν εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού 14 διότι αυτός είναι η ειρήνη ημών όστις έκαμε τα δυο εν και έλυσε το μεσοτοίχον του φραγμού 15 καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι δια να κτίση εις εαυτόν τους δυο εις ένα νέον άνήρ φέρων είρηνην 16 και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις εν σώμα προς τον Θεόν δια του σταυρού θανατώσας δι αυτού την έχθραν 17 και ελθών εκήρυξεν ευαγγέλιον ειρήνης εις εσάς τους μακράν και εις τους πλησίον 18 διότι δι αυτού έχομεν αμφότεροι την είσοδον προς τον πατέρα δι ενος πνεύματος 19 άρα λοιπόν δεν είσθε πλέον ξένοι και παροίκοι αλλα συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού 20 εποικοδομηθέντες επι το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών οντος ακρογωνιαίου λίθου αυτού του Ιησού Χριστού 21 εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν Κυρίω 22 εν τω οποίω και σεις συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος. (Εφεσίους 2:13-22).

Όταν διαβάζουμε από αρχή μέχρι τέλους τις Πράξεις των Αποστόλων διαπιστώνουμε ότι οι Εβραίοι Χριστιανοί συνέχιζαν να τηρούν τον Νόμο του Μωυσή, την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό ήταν και το σωστό γιατί αν αυτοί οι Εβραίοι που πίστεψαν στον Χριστό ήθελαν να μαρτυρήσουν στους άπιστους Εβραίους η μαρτυρία τους έπρεπε να είναι αξιόπιστη. Αν οι Εβραίοι Χριστιανοί, είχαν εγκαταλείψει την περιτομή ή τον Σαββατισμό, ή είχαν σταματήσει να τηρούν ορισμένες διαιτητικές απαιτήσεις του Νόμου του Μωυσέως, τότε οι άλλοι Εβραίοι απλά δεν θα τους εδέχοντο. Από την άλλη πλευρά οι Εθνικοί Χριστιανοί έπρεπε να τηρούν μόνο 4 κανόνες (δες Πράξεις των Αποστόλων 15:19-21), και κανένας από αυτούς δεν αναφέρεται στην περιτομή ή τον Σαββατισμό. Ούτε ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν το Πασχαλινό δείπνο και να θυμούνται την Καινή Διαθήκη. Βλέπουμε λοιπόν μία μεγάλη διαφορά μεταξύ των Εβραίων και Εθνικών Χριστιανών.

Όμως, με την τελική δήλωση της κρίσεως του προφήτου Ησαΐα που εδόθη στο τέλος των Πράξεων των Αποστόλων και το Ισραήλ, ως έθνος, έχασε την ιδιαίτερη θέση στις προθέσεις του Θεού, για την ώρα, τότε οι Εβραίοι Χριστιανοί και οι Εθνικοί Χριστιανοί ενώθηκαν και έγιναν ένα. Αυτό επιτελέστηκε με την ελευθέρωση των Εβραίων Χριστιανών από τον Νόμο του Μωυσή, δηλαδή απελευθερώθηκαν από την υποχρέωση που είχαν να τηρούν την Παλαιά Διαθήκη. Αυτό δηλώνεται στους Κολοσσαείς.

13 και εσάς όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας συνεζωοποίησε μετ αυτού συγχωρήσας εις εσας πάντα τα πταίσματα


14 εξαλείψας το καθ ημων χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα το οποίον ητο εναντίον εις ημάς και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου προσηλώσας αυτό επι του σταυρού 15 και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας παρεδειγμάτισε παρρησία θριαμβεύσας κατ αυτών επ αυτού 16 ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς δια φαγητόν η δια ποτόν η δια λόγον εορτής η νεομηνας η σαββάτων 17 τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού (Κολοσσαείς 2:13-17).

Οι Εβραίοι Χριστιανοί πια δεν έπρεπε να ανησυχούν για το χειρόγραφο με τα διατάγματά του. Δεν έπρεπε να ανησυχούν για το τι θα φάνε ή πιούνε, ούτε να αγωνιούσαν πια για τις θρησκευτικές τους τελετές και Σάββατα. ΕΙΧΑΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ από αυτά.

Όμως, αν δεν ήταν πια κάτω από την Παλαιά Διαθήκη, και η Καινή Διαθήκη ξεκάθαρα δεν είχε εφαρμοστεί, γιατί το έθνος του Ισραήλ δεν είχε σωθεί, τότε αυτοί οι Εβραίοι Χριστιανοί τι είχαν σαν βάση τους; Και τι μπορούμε να πούμε και για τους Εθνικούς Χριστιανούς; Πολύ απλά, και οι δύο τώρα ήταν πια κάτω από την ΧΑΡΗ του Θεού.

8 διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι απο σας Θεού το δώρον 9 ουχί εξ έργων δια να μη καυχηθή τις 10 διότι αυτού ποίημα είμεθα κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά τα οποια προητοίμασεν ο Θεός δια να περιπατήσωμεν εν αυτοίς (Εφεσίους 2:8-10).

Έτσι οι Εβραίοι και Εθνικοί Χριστιανοί του καιρού εκείνου, και του σήμερα, δεν είναι κάτω από την Καινή Διαθήκη. Αντιθέτως όλοι οι Χριστιανοί είναι κάτω από την Χάρη του Θεού.

Αυτή η οικονομία, η οικονομία της Χάριτος είναι πολύ διαφορετική από την οικονομία της Καινής Διαθήκης. Δεν σώζονται όλοι, και ο Θεός φυσικά δεν έχει γράψει τον Νόμο του στις καρδιές και τον νου τους. Ούτε και εμείς σήμερα είμαστε κάτω από την Παλαιά Διαθήκη. Σωθήκαμε δια της χάριτος του Θεού μέσω πίστεως στον Ιησού Χριστό.

Επίσης όπως έχουμε ήδη εξετάσει, οι Εθνικοί δεν είναι κάτω από τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, και ποτέ δεν ήταν. Όμως ο Θεός απαιτεί από μάς να ζούμε μία ζωή που αξίζει το όνομα Χριστιανός. Απαιτεί να κάνουμε τα καλά έργα που έχει ετοιμάσει για μας να κάνουμε (Εφεσίους 2:9-10). Πολλές περιπτώσεις αναφέρονται στα καλά έργα όπως στους Εφεσίους κεφάλαια 4, 5 και 6, Κολοσσαείς κεφάλαια 4 και 5, και στις επιστολές προς τον Τιμόθεό και Τίτο. Όμως, πράττουμε αυτά τα καλά έργα, και ζούμε την ζωή μας βασιζόμενοι σ’ αυτά, αν και δεν είμαστε κάτω από καμία Διαθήκη. Τα πράττουμε μόνο γιατί το θέλουμε. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε για μας. Μας έχει συγχωρέσει. Μας έχει ευλογήσει στα εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις (Εφεσίους 1:3). Ο Θεός μας έδωσε τον Υιό Του. Μας έχει δώσει κάθε πνευματική ευλογία και, στην αιωνιότητα, θα καθίσουμε μαζί του ¨εν τοις επουρανίοις¨ όπου και βρίσκεται τώρα. Εκεί, θα μας δείξει το υπερβάλλον πλούτο της χάριτός Του (Εφεσίους 2:6-7). Επομένως, αν έχουμε τέτοιο Σωτήρα, αν έχουμε τέτοιες ευλογίες, και αν είναι να έχουμε τόσα πολλά στην αιωνιότητα, φυσιολογικά, από τα βάθη της καρδιάς μας, θα θέλουμε να ικανοποιήσουμε Αυτόν, που έχει κάνει τόσα πολλά για μας και μας έχει προσφέρει τόσα.


Περίληψη

Εξετάσαμε ότι η Καινή Διαθήκη έγινε με τους ίδιους ανθρώπους με τους οποίους ο Κύριος έθεσε την Παλαιά Διαθήκη, με άλλα λόγια τον Λαό του Ισραήλ.

Εξετάσαμε ότι η Καινή Διαθήκη θα εφαρμοστεί σε χρονικό διάστημα όταν ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί, όταν κανένας Εβραίος δεν θα χρειαστεί να μαρτυρήσει στον πλησίον του. Και εκείνο τον καιρό, ο Θεός θα γράψει τον Νόμο του στις καρδιές και τον νου τους. Θα είναι ο Λαός Του και θα είναι ο Θεός τους. Αυτοί και μόνον αυτοί θα γίνουν

ο εκλεκτός από πάντων των λαών βασίλειον ιεράτευμα εν έθνος άγιον

Η Καινή Διαθήκη δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί αν δεν υπήρχε το εξιλαστήριο έργο του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, εξετάσαμε ότι δεν εφαρμόστηκε εκείνη την εποχή, ούτε κατά την διάρκεια των Πράξεων των Αποστόλων, αν και υπήρχε πιθανότητα τότε αν το έθνος του Ισραήλ είχε επιστρέψει από την αμαρτία του να απαρνείται τον Ιησού ως Μεσσία και Υιό του Θεού. Και τελικά, μέσω μιας συνεχής σκλήρυνση της καρδιάς των, το έθνος του Ισραήλ έχασε την προνομιούχα θέση του ενώπιον του Θεού (Πράξεις 28:25-28).

Απελευθέρωσε τους ανεξάρτητους Εβραίους Χριστιανούς από τις απαιτήσεις του Νόμου κάτω από τους όρους της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά η Καινή Διαθήκη ήταν ακόμη μελλοντική. Οπότε οι Εβραίοι και Εθνικοί Χριστιανοί του καιρού εκείνου ήλθαν κάτω από την Χάρις του Θεού και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Κάποια μέρα στο μέλλον ο Κύριος θα ξαναρχίσει να ασχολείται με το έθνος του Ισραήλ πάλι, και, με τον ερχομό του Χριστού στο Όρος των Ελεών, φαίνεται ότι το έθνος του Ισραήλ ¨θα γεννηθεί σε μία μέρα¨, τότε, ΟΛΟ το Ισραήλ θα σωθεί και θα πιστέψει, και η Καινή Διαθήκη ΤΟΤΕ θα τεθεί σε εφαρμογή. Και τι ευλογημένη μέρα θα είναι αυτή.


Παράρτημα Α

Με την πάροδο των χρόνων έχει δημιουργηθεί μια περιεκτική διατύπωση που υποθέτει ότι οι Εθνικοί Χριστιανοί, η σημερινή εκκλησία, είναι το Πνευματικό Ισραήλ ή το Ισραήλ του Θεού. Αυτό ονομάζεται ¨Αντικαταστατή Θεολογία¨ και έρχεται σε διαφορετικές μορφές. Η Ρωμαϊκή Καθολική εκκλησία αναγνωρίζει τον εαυτό της ως η αντικατάσταση του Ισραήλ., η Ορθόδοξος Ανατολική εκκλησία αναγνωρίζει τον εαυτό της ως η αντικατάσταση του Ισραήλ, οι Μάρτυρες του Ιαχωβά αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως η αντικατάσταση του Ισραήλ, οι Χιλιαστές αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως η αντικατάσταση του Ισραήλ, αλλά μπορούν αυτοί, και κάθε μορφή Αντικαταστατής Θεολογίας να είναι σωστοί.

Η πραγματικότητα είναι ότι το Ισραήλ δεν είναι στο πυρήνα των προθέσεων του Θεού σήμερα και η σημερινή ¨εκκλησία¨ δεν είναι η αντικατάσταση του Ισραήλ. Αυτό που συνέβη στο τέλος των Πράξεων των Αποστόλων είναι ότι οι προθέσεις του Θεού για το Ισραήλ αναβλήθηκαν, σταμάτησαν προσωρινά, αλλά δεν αντικαταστήθηκαν μόνιμα.

Μετά τις Πράξεις των Αποστόλων μία νέα πρόθεση του Θεού αποκαλύφθηκε, η οποία δεν έχει το Ισραήλ ως κεντρικό πυρήνα της, αλλά θεωρεί όλους τους πιστούς, Εβραίους και Εθνικούς, ως ένα. Αυτή η αποκάλυψη ήταν κρυμμένη στον Θεό και εδόθη στον Απόστολο Παύλο ΜΕΤΑ την αποκοπή του έθνους του Ισραήλ στις Πράξεις 28:25-28 και ο Παύλος το αποκαλύπτει τώρα στους προς Εφεσίους επιστολή λέγοντας

1 δια τούτο εγω ο Παύλος ο δέσμιος του Ιησού Χριστού υπερ υμών των Εθνικών (πόσο αντίθετο αυτό το εδάφιο από την περιγραφή που έχουμε στις Πράξεις 28:20 όπου μας λέει ότι ο Πάυλος ήλθε στην Ρώμη ¨δέσμιος για την ελπίδα του Ισραήλ, κάτι πρέπει να έχει αλλάξει…)2 επείδη ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπερ υμών 3 ότι δι αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμε το μυστήριον (το μυστικό) καθώς προέγραψα συντόμως 4 εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω του Χριστού γνώσιν μου 5 το οποίον (μυστικό) εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων καθώς τώρα απεκαλύφθη δια πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας 6 (και ποιό είναι το μυστικό που αποκαλύφθηκε τώρα;) να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ δια του ευαγγελίου 7 του οποίου έγεινα υπηρέτης κατα την δωρεάν της χάριτος του Θεού την δοθείσαν εις εμε κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού 8 εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδοθη η χάρις αυτή να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού 9 και να φωτίσω πάντας ποιά είναι η κοινωνία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου απο των αιώνων εν τω Θεώ όστις έκτισε τα πάντα δια του Ιησού Χριστού (Εφεσίους 3:1-9)

Ωστόσο, όταν αυτή η νέα πρόθεση τελειώσει, τότε ο Θεός και πάλι θα γυρίσει στο Ισραήλ και θα εκπληρώσει όλες τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και προφητείες που τους έχει δώσει. Η Αντικαταστατή Θεολογία από την άλλη πλευρά, δεν αναγνωρίζει το μέλλον του Ισραήλ ως έθνος σε όποια μελλοντικά σχέδια του Θεού. Η Αντικαταστατή Θεολογία πιστεύει ότι ΟΛΕΣ οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και προφητείες που ο Θεός έδωσε στο Ισραήλ, έχουν κατά κάποιο τρόπο μεταφερθεί στην ¨εκκλησία¨ της σήμερον.

Όλες οι διαφορετικές μορφές της Αντικαταστατής Θεολογίας τείνουν να κρατούν την άποψη ότι η Καινή Διαθήκη, σε όποια της μορφή, είναι σε εφαρμογή σήμερα.


Αλλά και αν η σημερινή ¨εκκλησία¨ ήταν το ¨Πνευματικό Ισραήλ¨ το οποίο αμφισβητώ και προκαλώ, η Καινή Διαθήκη είναι εμφανές ότι δεν είναι σε εφαρμογή σήμερα.

Και ρωτώ; Έχει πράγματι ο Θεός γράψει τον Νόμο Του στον Νου και στις καρδιές και των Εθνικών Χριστιανών σήμερα; Εδώ ο Νόμος ξεκάθαρα είναι ο Νόμος που το έθνος του Ισραήλ έλαβε μόλις είχαν ¨βγει από την Αίγυπτο, δηλαδή τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, τον Νόμο του Μωυσή. Και ρωτώ; Έχει αυτός ο Νόμος γραφτεί στον νου και στις καρδιές ΟΛΩΝ των Χριστιανών ΣΗΜΕΡΑ; Θυμηθείτε τα λόγια του προφήτη Ιερεμία 31:31-34 που εξετάσαμε.

33 αλλ’ αυτή θέλει είσθαι η Διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον Οίκον Ισραήλ μετα τας ημέρας εκείνας λέγει Κύριος θέλω θέσει τον Νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου

34 και δεν θέλουσι διδάσκει πλεον έκαστος τον πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού λέγων «γνωρίσατε τον Κύριον, διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει απο μικρού αυτών εως μεγάλου αυτών» λέγει Κύριος διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον. (Ιερεμίας 31:31-34)

Είναι πολύ ποίο ουσιώδες και λογικό να αφήσουμε το ¨Έθνος του Ισραήλ¨ να σημαίνει ¨Έθνος του Ισραήλ¨, και τους ¨Εθνικούς¨ να σημαίνει ¨Εθνικούς¨. Η Γραφή είναι πολύ σαφής στο τι απαιτείται από τους Εβραίους Χριστιανούς και από τους Εθνικούς Χριστιανούς κατά την διάρκεια της χρονικής περιόδου των Πράξεων των Αποστόλων, και τι απαιτείται και από τους δύο μετά, αφού τελείωσε αυτή η περίοδος.

Documents

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - Spiritual Blessingsh ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Η πρώτη ερώτηση που θα πρέπει να κάνουμε είναι “Τι είναι