ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΥΠΙΚΟΥ TOY isfflc ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ

ΒΑΘΜΟΥ

ΠΡΙΓΚΙΨ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ

ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ & ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αδελφέ μου πς>ίγκτ\τκχ Ροδόστάυρε, Ιππότη του Αετού και του Πελεκάνου, πριν περπατήσουμε στον 18ο Βαθμό που ήδη κατέχεις, ευκαιρία είναι να μιλήσουμε για τους βαθμούς που προηγούνται, όπως ο 15ος, του Ιππότη της Ανατολής η του Ξίφους, ο 16ος Βαθμός του Πρίγκηπα της Ιερουσαλήμ και ο 17ος Βαθμός του Ιππότη Ανατολής και Δύσης.

Με το τέλος της μύησης σου, θα διαπίστωσες ότι εδώ ξεπεράσαμε την Χιραμική Διδασκαλία που κλείνει μέσα της τις εβραϊκές παραδόσεις και το μυστικό της ζωής και του θανάτου, γνωρίζοντας τα πέρα από το θάνατο δρώμενα και τον μεγάλο συμβολισμό του Ναού του Σολομώντα που δεν είναι παρά ο Ναός της Αρετής, που και συ ανοικοδόμησες με την κατεργασμένη πέτρα της ψυχής σου, που τοποθετήθηκε μ' επιμέλεια στα θεμέλια του, κάτω από την επίβλει|τη του Μεγάλου Διδασκάλου.

Από τον 15ο βαθμό ανοίγεται ένας άλλος κύκλος της Τεκτονικής φιλοσοφίας, που ξεκινάει πάλι από τις χώρες της Ανατολής κι απλώνεται στη Δύση, στις χώρες της Ευρώπης. Φορείς του είναι οι Ιππότες Σταυροφόροι που φθάνοντας στους Αγίους Τόπους έγιναν κοινωνοί μιας νέας φιλοσοφίας, α-

νάμικτης με τις χριστιανικές παραδόσεις, και με την επιστροφή τους στην Ευρώπη την μετέδωσαν μέσ' από μυστικές Εταιρείες διωκόμενοι απηνώς από τον Κλήρο.

Τις παραδόσεις αυτές που μετέφεραν από τους Αγιους Τόπους, τις μελέτησαν και τις ανέλυσαν οι φιλόσοφοι αποκρυφιστές εκείνης της εποχής κι αφού τις συνεδύασαν με την μυστικιστική φιλοσοφία των αρχαίων Μυστών, ίδρυσαν μια νέα απο-κρυφιστική σχολή, τον Ροδοσταυρισμό και δίδαξαν τη νέα μυστικιστική διδασκαλία του.

Χαρακτηριστικό των Σταυροφόρων είναι το Ξίφος και ονομάζονται Ιππότες γιατί πολεμούν πάνω στο άλογο. Έτσι αντιγράφοντας τους Τέκτονες που έδωσαν συμβολική ερμηνεία στα Εργαλεία γιατί προέρχονται από τις Εργατικές Συντεχνίες, οι Ρο-δόσταυροι έδωσαν συμβολική έννοια σε ό,τι σχετίζεται με τον Ιπποτισμό.

Αυτό διατηρήθηκε και μετά την ένωση των Ροδοσταύρων με τους Τέκτονες και την ίδρυση των καθαρά Ροδοσταυρικών βαθμών μέσα στους κόλπους του Τεκτονισμού, που αρχίζουν όπως προαναφέραμε από τον 15ο μέχρι τον 18ο βαθμό.

Χαρακτηριστικά αντί για τα σύμβολα Γνώμονα και Διαβήτη των Τεκτόνων η τα άλλα Εργαλεία που χρησιμοποιούμε, το σημείο αναγνώρισης στον 15ο βαθμό γίνεται με το Ξίφος. Με την Εισιτήρια Λέξη του ιδίου βαθμού συμβολίζουμε το πέρα-

σμα των Εβραίων από το άνοιγμα των υδάτων, όταν έκαναν την μεγάλη φυγή από την Αίγυπτο, επιστρέφοντας στην πολυπόθητη πατρίδα τους.

Η Ιερή Λέξη μας θυμίζει τον πρώτο σταθμό που έκαναν στην Έρημο για να ξεκουραστούν, αφού είχαν διανύσει με τα πόδια την τόσο μεγάλη αηόστασχ] για να γλυτώσουν από τους Αιγυπτίους στρατιώτες που τους καταδίωκαν.

Η Χειραψία με τα συνακόλουθα ερωτήματα και οι απαντήσεις που δίνονταν μεταξύ δύο Ροδοσταύρων, μας θυμίζουν τον Ιούδα του Ναυή και τον Βενιαμίν, το μικρότερο παιδί του Αβραάμ, που απ' αυτόν ξεκινούν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ.

Η ηλικία μιας θυμίζει τους σοφούς γέροντες που πλαισίωναν τον Μωυσή, με τους οποίους μελετούσε και συζητούσε τα σχέδια του.

Η Κρούση θα πρέπει να έχει σχέση με τις έξι χρονικές περιόδους που κατά τους Εβραίους ο Θεός κατασκεύασε τον Κόσμο, ενώ την Εβδόμη αναπαύθηκε.

Στον 16ο βαθμό έχουμε τη σχέση των Ιπποτών με την Ιερουσαλήμ, που είναι ο στόχος και ο τελικός σκοπός των Σταυροφοριών τους. Η απελευθέρωση από τους απίστους των Ιερών Τόπων, που με φορέα τον Χριστό απελευθερώθηκε η Αλήθεια.

Κατά μίαν άποψη ο Πρίγκηπας της Ιερουσαλήμ είναι ο ίδιος ο Χριστός.

Το γεγονός ότι γυρίζουμε στα χρόνια του Χριστού και των Μυστηρίων της εποχής του όπως των Εσσαίων και των πρώτων Χριστιανών και κάνουμε χρήση του Γνώμονα για να γίνει η μεταξύ μας αναγνώριση στον 16ο και 17ο βαθμό, αυτό ίσως να οφείλεται στους Εσσαίους, που είχαν δανειστεί πολλά από τ αρχαία Μυστήρια των Ελλήνων και των Αιγυπτίων. Ο Γνώμονας πάντως σχηματίζεται με τα πόδια. Ίσως εδώ να επιδρά και ο Τεκτονισμός που συγχωνεύτηκε με τον Ροδοσταυρισμό.

Ο σημαντικότερος όμως βαθμός με τον οποίο θ? ασχοληθούμε είναι ο 18ος, που ξεκινάει από τα πανάρχαια χρόνια, αν και στην Ευρώπη έφτασε πολύ αργότερα.

Ας ανατρέξουμε λοιπόν στο παρελθόν, από το οποίο πολλά μας μετέφεραν οι πρώτοι Σταυρο-φόροι και μετέπειτα Ροδόσταυροι.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η μυστικιστική φιλοσοφία του Ροδοσταυρι-σμού θα πρέπει να ξεκίνησε από τους Βραχμάνους των Ινδιών, τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον Ορφέα όπως μας τον μετέφεραν οι Μυστικιστικές τους Εταιρείες, που ήταν οι θεματοφύλακες μίας μυστικής παράδοσης που έφτασε κι επέδρασε στη διαμόρφωση των Μυστηρίων και των θρησκειών της Ανατολής, καθώς και από τα Μυστήρια της Σαμο-θράκης, τους Μάγους της Περσίας, τους Γυμνοσο-φιστές της Αιθιοπίας, τους Πυθαγόρειους και τους Αραβες.

Σαν ιδρυτής η πρόδρομος των Ροδοσταύρων φέρεται ο Αιγύπτιος βασιλιάς Τούθμωσις ο 3ος, που έζησε από το 1500 π.Χ. μέχρι το 1447, και μαζί με Ιερείς των Ναών ίδρυσαν μια Μυστική Αδελφότητα, που μεταβαπτίστηκε σε Χριστιανική Αδελφότητα την πρώτη εκατονταετηρίδα μ. Χ.

Οι Σταυροφόροι Ροδόσταυροι μαζί με τους Μύστες της Χριστιανικής Αδελφότητας με τη σειρά τους συγχώνεψαν την χριστιανική σοφία με την Αιγυπτιακή, πράγμα που έκανε τον Κλήμη τον Γ' και τον Γρηγόριο τον Δ' να τους καταδιώξουν και να στείλουν πολλούς απ' αυτούς στην Πυρά.

Ο Ροδοσταυρισμός έπεσε σε μαρασμό λόγω των διώξεων μέχρι τις αρχές του Μου αιώνα και ιδρυτής της νέας Αδελφότητας πρέπει να είναι ο κα-

λόγερος Χριστιανός Ροζενκρόϊτς που καταγόταν από τη Γερμανία.

Ανήκε αρχικά στο Τάγμα των Αλβίνων και καταδιωκόμενος αναγκάστηκε να καταφύγει σε άλλες χώρες. Κατόρθωσε να μελετήσει τις φιλοσοφικές θεωρίες των Ροδοσταύρων και όταν επέστρεψε στην πατρίδα του μετά από πολλές περιπέτειες και διώξεις, έβαλε τις βάσεις της Αδελφότητας μυώντας πέντε φίλους του. Σκοπό του είχε τη μύηση των μελών στη μυστική φιλοσοφία του 13ου αιώνα και το ξεκίνημα του έγινε κατ' άλλους το 1407, κατ' άλλους το 1410 και κατ άλλους το 1413.

Τον 17ο αιώνα γεννιέται ο ανακαινιστής του Τάγματος Βαλεντίνος Αντρέ η Αντριά και φέρεται σαν ο συγγραφέας του «FAMA», ενός δοκιμίου που αφηγείται τη ζωή και το έργο του ιδρυτή της νέας Αδελφότητας Χριστιανού Ροζενκρόϊτς.

Κατά τον Αντρέ, ο Ροζενκρόϊτς επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους, ξεκινώντας από τον Αγιο Τάφο έφτασε στη Δαμασκό, συνέλεξε ο ίδιος νέα στοιχεία μελετώντας τις απόκρυφες Επιστήμες που δίδαξαν οι σοφοί της Ανατολής και τα συνεδύασε με τα στοιχεία των Σταυροφόρων του 13ου αιώνα.

Επιστρέφοντας εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι απ' όπου ξεκίνησε και κει ίδρυσε την Απόκρυφη Εταιρεία των Ροδοσταύρων, μεταδίδοντας πρώτα στους Μοναχούς την αποκτημένη σοφία του.

Ακολουθεί μια νέα σειρά διώξεων κι έτσι, ενώ στο Παρίσι πρωτοπαρουσιάζεται το 1507, η κίνηση διαλύεται και ξαναγεννιέται κατά τον Γουί-τμαν το 1614.

Τον ίδιο χρόνο ο φιλόσοφος και Θεολόγος, μύστης του Ροδοσταυρισμού Τζων Βαλεντίνος Α-ντρία, εκδίδει στο Κάσσελ της Γερμανίας το βιβλίο «Παγκόσμια και γενική μεταρρύθμιση ολόκληρου τον Κόσμου, μαζί με την επιφανή Αδελφότητα του αξιέπαινου Τάγματος των Ροδοσταύρων». Έχουν προηγηθεί δυο μανιφέστα του.

Η Αδελφότητα όπως διαμορφώθηκε από τον Ροζενκρόϊτς και αποδόθηκε από τον Αντρία, χωριζόταν σε τρεις φιλοσοφικούς κύκλους. Ήταν ένα καθαρά Πνευματικό Σωματείο

με κράμα επιστήμης, χριστιανικής θρησκείας, φιλοσοφίας και πρακτικού κώδικα στην καθημερινή μας ζωή.

Δίδασκε την ενότητα των όντων, την ύπαρξη μιας αόρατης και άπειρης Διάνοιας, την Μετενσάρκωση, την περιέλιξη και εξέλιξη και την ικανότητα του ανθρώπου να φτάσει στη γνώση των πιο ψηλών και εσωτερικών κόσμων, στην καθαγίαση του εσωτερικού ανθρώπου και τη Θεία Σοφία, που πρέπει ν' αναζητηθεί στη βασιλεία του Θεού.

Την Αλχημεία και τις άλλες δραστηριότητες με τις οποίες παράλληλα ασχολούντο, τις θεωρούσαν σαν πάρεργο.

Πρόσφεραν πάρα πολλά στην Επιστήμη και στην ανθρωπότητα. Αναζητούσαν την Αλήθεια, χρησιμοποιούσαν σύμβολα, μελετούσαν τη φύση και γνώριζαν τα μυστικά των Μυστηρίων και της Βασιλικής Τέχνης.

Εξωτερικά ονομαζόταν «Το Αγιο Τάγμα του Ερυθρού Ρόδου και του Χρυσού Σταυρού».

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΡΟΔΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΥ

Έμβλημα τους είχαν το Ρόδο και το Σταυρό. Ιστορική και μυητική ερμηνεία δεν έχουμε για το σύμπλεγμα των δύο αυτών συμβόλων, γιατί οι Ρο-δόσταυροι κρατούσαν τόσο αυστηρή σιγή, ώστε ο Λουκ Βενουίστ να γράφει στο βιβλίο του «Ο Εσωτερισμός», ότι αν κάποιος λέει πως είναι Ροδόσταυρος, μόνο που το λέει δείχνει πως δεν είναι.

Παρ' όλα αυτά έχουμε ορισμένα στοιχεία ερμηνείας τους από αποκρυπτογραφήσεις κειμένων τους, κι από την ερμηνεία των ίδιων των Ροδοσταύ-ρων όταν ενώθν\καν με τους Τέκτονες.

Ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία», μας παρουσιάζει τον Παράδεισο να χωρίζεται από ένα Σταυρό, που φέρει στη μέση ένα Ρόδο με ελαφρά ξεδιπλωμένα πέταλα. Ο μεγάλος αυτός Ιταλός ποιητής ήταν όχι μόνο Ροδόσταυρος αλλά και Τέκτονας.

Στο μυθιστόρημα του που έγραψε το 1260 ο Λορραίν δίνει στο Ρόδο και στο Σταυρό πολλαπλές έννοιες όπως της Σταυρωμένης Αγάπης και της αποκάλυψης του Πνεύματος στην Ύλη.

Ο Χένρι Κούνραθ κυκλοφόρησε το 1598 τα έργα του Παρακέλσου και σ' ένα απ' αυτά περιέχεται αναπαράσταση των διαφόρων Πενταγράμμων που συμβολίζουν την Αλήθεια. Το πέμπτο Πεντάγραμμο παρουσιάζει ένα φωτεινό Ρόδο, που έχει στο μέσο μια ανθρώπινη μορφή, με απλωμένα τα χέρια σε σχήμα Σταυρού.

Ο Ρόμπερτ Φλόϋντ, που θεωρείται ο πρώτος Μύστης των Ροδοσταύρων της Αγγλίας, έγραψε σ' ένα από τα βιβλία του ότι το ερυθρό χρώμα του Ρόδου πάνω στο Σταυρό, συμβολίζει το χρώμα από το αίμα των αμαρτημάτων μας που σβήστηκε χάρη στις αρετές

του Χριστού, που είπε: «Έχω Επτά βουνά καλυμμένα με Ρόδα και Κρίνα, που θα γεμίσουν τους γιους σας χαρά».

Κατά τον ίδιο, υπάρχει μια σχέση ανάμεσα στο Ρόδο και στο Σταυρό, και στην παραβολή του Ασματος Ασμάτων που λέει: «Είμαι το Ρόδο του Σα-ρόν και το Κρίνο του αγρού».

Φαίνεται πως ο Ροδοσταυρισμός επηρεάστηκε πολύ και από την Ορθόδοξη Εκκλησία κι αυτό το βλέπουμε από τον Ακάθιστο Ύμνο, όπου ο Τμνωδός ονομάζει την Παναγία «Ρόδον το αμάραντον». Δεν μπορούμε να είμαστε Ροδόσταυροι αν δεν γνωρίζουμε τη σ\]μασία του Ρόδου και του Σταυρού, γιατί αυτά είναι τα βασικά σύμβολα του Ροδοσταυρισμού. θα ήταν μεγάλη απογοήτευση, αν δεν προσπαθούσαμε ν' αποκρυπτογραφήσουμε τον εσωτερικό τους συμβολισμό. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το Ρόδο.

Συμβολικά είναι Επτάφυλλο, αλλά επτά-φυλλο τριαντάφυλλο δεν νομίζω να υπάρχει. Το χρησιμοποίησαν λοιπόν γιατί πιθανά συμβόλιζε το νόμο της επταδικής σύστασης του Παντός, που είναι παγκόσμιος.

Είναι το μόνο λουλούδι που η μυρουδιά του έχει αυτοτέλεια και σαν άνθος είναι το ωραιότερο του κόσμου. Η ομορφιά του συμβολίζει το Κάλλος και το βαθύ κόκκινο χρώμα του το θερμό αίσθν\μα του Έρωτα και της Αγάπης.

Είναι γνωστό πως, η Αγάπη έχει την έδρα της στο θυμικό. Επόμενο λοιπόν είναι ότι το Ρόδο έχει άμεση σχέση με το θυμικό και κατά το νόμο των αντιστοιχιών, αντιστοιχεί προς το Μπούντι της Ατομικότητας. Το Μπούντι έχει την αντιστοιχία του στον Bf Λόγο, δηλαδή τον Υιό, που κατά την χριστιανική παράδοση είναι ο Σταυρωμένος Ιησούς Χριστός.

Εδώ βλέπουμε τη σχέση Ρόδου και Σταυρού από τη σχέση του Ρόδου με τον Β' Λόγο της Θεότητας και με τον Σταυρωμένο Θεό - Χριστό.

Από το γεγονός ότι κάθε Λόγος μετέχει και στους άλλους δύο (Α' Λόγος = Θεός, Β' Λόγος = Χριστός, Γ' Λόγος = Αγιο Πνεύμα), βγαίνει το συμπέρασμα ότι το Ρόδο συμβολίζει την Θεότητα, που παρουσιάζεται με τη μορφή του Χριστού.

Το βαθύ κόκκινο χρώμα του είναι το χρώμα της φλόγας, που είναι η εκδήλωση της Φωτιάς και η Φωτιά όπως γνωρίζουμε, είναι το Πνευματικό Στοι-χείο της Δημιουργίας. Κατά μία άποψη που επικράτησε, συμβολίζει το αίμα του Χριστού που χύθηκε από τη λόγχη του Ρωμαίου στρατιώτη στο Σταυρό και ξέπλυνε τις αμαρτίες του κόσμου.

Για το Σταυρό που αρχικά είχε το σχήμα «Χ» η «Τ» και γι1 αυτό ονομαζόταν και Ταύρος, γνωρίζουμε ότι έγινε σύμβολο στα Μυσταγωγικά Κέντρα για τη στ\μασία του σαν Φράχτης, που υποδηλώνει τη Στέγαση του Εγώ μας από τις εξωτερικές κακές επιδράσεις.

Υπάρχουν δύο είδη Σταυρού: ο Κοσμικός και ο Ποινικός. Ο Κοσμικός είναι ο ισοσκελής Ελληνικός Σταυρός που έχει το όνομα «Σφραγίς». Εκτός από τον προφυλακτικό και μαγικό του χαρακτήρα, είχε και πρακτικές εφαρμογές σαν έμβλημα ιδιοκτησίας.

Ο Ποινικός χρησίμεψε στο παρελθόν και ιδιαίτερα από τους Ρωμαίους, σαν ατιμωτικός και όργανο θανατικής εκτέλεσης.

Πολύ καιρό πριν από τον Χριστιανισμό, ο Κοσμικός Σταυρός συμβόλιζε τα όρια στον Κόσμο των θεών και των Δαιμόνων.

Ένα γνωστικιστικό σύμβολο του 2ου αιώνα μ.Χ. που βρίσκεται στο Μουσείο του Βερολίνου, παρουσιάζει τον Ορφέα σταυρωμένο. Ο Πλάτωνας παρουσιάζει στον Τιμόθεο την Παγκόσμια Ψυχή που βρίσκεται ανάμεσα στον Υπέρτατο Θεό και στον Κόσμο, με τη μορφή του όρθιου ελληνικού σταυρού, που τα πόδια του πατάνε στη γη και το κεφάλι του άγγιζε ι τον ουρανό.

Αργότερα οι Νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι συμβόλιζαν την Παγκόσμια Ψυχή με έναν ισόπλευρο ελληνικό σταυρό, κλεισμένο μέσα σε κύκλο.

Ο Σταυρός συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης, Γη, Νερό, Αέρα και Φωτιά.

Στη λχχτρεία του Όσιρι τ' ανοιχτά χέρια του ανθρώπου που με το σώμα του σχημάτιζαν σταυρό, συμβόλιζαν την μυστική αναγέννηση του.

Σε μερικά πανάρχαια αγάλματα στην Αίγυπτο ^ς>έθν\καν χέρια προσκολλημένα στον Σταυρό του Όσιρι.

Απ' όλους τους Σταυρούς, οι Ροδόσταυροι επέλεξαν αρχικά την γνωστή Σβάστικα με δώδεκα ίσες γωνίες, που συμβόλιζαν τα δώδεκα σημεία του Ζωδιακού. Μετέπειτα καθιέρωσαν τον Όρθιο Ελληνικό, που ο κάτω βραχίονας του ακουμπά στο λόφο του Γολγοθά, προσαρμοσμένος ακόλυτα με τα χριστιανικά πιστεύω.

Τπάρχει και η ερμηνεία ότι ο άνθρωπος όταν ξυπνάει τεντώνει το σώμα κι απλώνει τα χέρια του, έτσι που να σχηματίζει Σταυρό. Τη στάση αυτή τη μιμήθηκαν οι πρωτόγονοι Μάγοι απλώνοντας τα χέρια τους στα διάφορα σημεία του Ορίζοντα, για εξορκισμούς.

Με το πέρασμα του χρόνου δεν αποκλείεται, το σχήμα αυτό να το χρησιμοποίησαν και τα πρώτα Μυσταγωγικά Κέντρα, και στη συνέχεια να συν-δυάσανε και τις δύο χρήσεις, του εξορκισμού από το σώμα του ανθρώπου και της στέγασης από τη χρήση του σαν φράχτη. Ας μην ξεχνάμε και τη συνή-

θεια που έχουμε και σήμερα, να κάνουμε το σχήμα του Σταυρού σαν φυλαχτό από το κακό.

Θα πρέπει μάλλον ν' αποκλείσουμε τον Σταυρό που σταυρώθηκε ο Χριστός, τον ατιμωτικό -ποινικό των Ρωμαίων, και να θεωρήσουμε ως Σταυρό των Ροδοσταυρων τον Όρθιο Ελληνικό, που είναι κοινό σύμβολο των Μυστηρίων.

Ο Μυστηριακός Σταυρός μπορεί να προέρχεται και από τη στάση του ανθρώπου που προαναφέραμε, δοθέντος μάλιστα ότι κατά την ενσάρκωση του θεωρείται σταυρωμένος πάνω σε Σταυρό, γιατί αποκρυφιστικά το Σώμα θεωρείται Σταυρός.

Όταν ο άνθρωπος έχει απλωμένα τα χέρια του, μοιάζει σαν ν' αγκαλιάζει τη Δημιουργία. Αν περιστραφεί μ1 ανοιγμένα τα χέρια, αυτά απλώνονται στα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα.

Τα πόδια βρίσκονται στη Γη και το κεφάλι προς τους Ουρανούς, συμμετέχει δηλαδή των τεσσάρων στοιχείων της Φύσης, της Γης, του Νερού, του Αέρα και της Φωτιάς, των δύο πρώτων που είναι στοιχεία της Γης και των άλλων δύο που ανήκουν στον Ορίζοντα (απλωμένα χέρια) και στον Ουρανό (Φωτιά - Ήλιος).

Αυτό το βλέπουμε σ όλες τις συμβολικές ερμηνείες για το ανθρώπινο σώμα αν τις μεταφέρουμε στο Σταυρό, γιατί ο ενσαρκωμένος άνθρωπος θεωρείται σταυρωμένος μέσα στο σώμα, αφού θεωρήσουμε το Σταυρό σαν θυσία.

Αλλά γιατί το σώμα δεν θεωρήθηκε σαν δε-σμωτήριο; Μήπως γιατί ο συμβολισμός του Σταυρού προήλθε από το σώμα; Μάλλον ναι, γιατί η κατακόρυφη γραμμή του Σταυρού συμβολίζει την κάθοδο του Πνεύματος μέσα στην Ύλη.

Όλοι ξέρουμε ότι το κεφάλι είναι to κέντρο η η έδρα της Διάνοιας, δηλαδή του Κατώτερου Νοητικού. Ξέρουμε ακόμα ότι το Κατώτερο Νοητικό είναι η εκπομπή πάνω στην Προσωπικότητα του Ανώτερου Νοητικού. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι σταυροειδής και η κάθετη γραμμή του σώματος συμβολίζει την γραμμή του Πνεύματος μέσα στην Ύλη η τη γραμμή από την οποία μπαίνει η Θεία Χάρη από το κεφάλι, από το τρίγωνο της ζωής.

Αλλά κάθοδος στο σώμα σημαίνει Σταύρωση και κάθοδος της Θείας Χάρης είναι η κάθοδος του Β' Λόγου, δηλαδή του Υιού Χριστού.

Έχουμε λοιπόν τη μια γραμμή κεφάλι - σώμα - πόδια που είναι η κάθετη και τη γραμμή των ανοιγμένων χεριών την οριζόντια, που σχηματίζουν Σταυρό, όπου πάνω σταυρώθηκε ο Β' Λόγος κατά τους Μύστες και ο Χριστός κατά την παράδοση του Χριστιανισμού. Υπάρχει δηλαδή κοινή ερμηνεία.

Έχοντας το σώμα σαν σύμβολο, ας μεταχειριστούμε τον ξύλινο Σταυρό. Σύμφωνα με ό,τι μάθαμε ως τώρα, ο Αδάμ έφαγε από το ξύλο της Γνώσης, κι από τον Παράδεισο του Πνεύματος κατέπεσε

στο Βασίλειο της Ύλης. Έτσι ο Αδάμ ενσαρκώθηκε που σημαίνει Σταυρώθηκε, γιατί η ενσάρκωση ισοδυναμεί με σταύρωση. Ο Σταυρός κατασκευάζεται από ξύλο που παράγεται από το δένδρο, γι' αυτό και ο καρπός του δένδρου (Μηλιά) χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο της Γνώσης. Από το Ξύλο της Γνώσης απέκτησε στον Παράδεισο ο Αδάμ τη Γνώση, και κατά συνέπεια πάνω στο ξύλο έπρεπε να την καθιερώσει και στη Γη. Έτσι το ξύλο του Παραδείσου έχει αντιστοιχία στο ξύλο της Γης, δηλαδή της Ύλης που όπως είναι καρφωμένο πάνω στη Γη, είναι ο αντικατοπτρισμός του Δέντρου του Παραδείσου.

Η Σταύρωση επομένως συμβολίζει την πτώση του Αδάμ, που δεν είναι σταυρωμένος η αν θέλετε ενσαρκωμένος μέσα στην Ύλη, αφού πρώτα ξεπέρασε την ανθρώπινη γνώση. Ξέροντας πως η επιθυμία της Γνώσης τον έδιωξε από τον Παράδεισο, συμπεραίνουμε ότι η Γνώση είναι η αιτία και η Σταύρωση το αποτέλεσμα.

Αιτία και αποτέλεσμα είναι ο Νόμος του Κάρμα. Ο Σταυρός λοιπόν συμβολίζει και το Κάρμα του ανθρώπου και κατά συνέπεια η πτώση του Αδάμ είναι το Κάρμα του.

Οι δύο βραχίονες του Σταυρού παριστάνουν τη διπλή σταύρωση του Αδάμ, με την Ύλη και τη Γνώση. Δοκίμασε τη Γνώση στον Παράδεισο, δηλαδή στο πνευματικό επίπεδο και στη Δημιουργία, κι

όπως είπε ο Θεός: «Ιδού έγινε ως εξ ημών, δια να γνωρίζει το Καλόν και το Κακόν».

Ο Χριστός με τη σταύρωση του απέκτησε την απόλυτη Γνώση του Πνεύματος και της Ύλης του Παραδείσου, κι έγινε όπως είπε ο Θεός, εις εξ ημών. Δηλαδή κατά μια θεωρία, εκείνη τη στιγμή θεώθη-κε.

Με βάση αυτή τη θεωρία, ο Χριστός εκπροσωπούσε τον άνθρωπο Αδάμ, κι επομένως με τη θέωση του θεώθηκε και ο άνθρωπος. Η κατακόρυφη γραμμή του Σταυρού από τη μέση και κάτω είναι η υλοποιημένη Διάνοια που κατέβηκε στην Προσωπικότητα, και το βάρος των δύο μπράτσων (οριζόντια γραμμή) την δυσκολεύει ν' ανέβει προς το πνευματικό επίπεδο. Έλκεται και συγκρατείται από το γήινο στοιχείο.

Το ανέβασμα της Διάνοιας χρειάζεται υπεράνθρωπο κόπο, γιατί πρέπει να διασχίσει το κέντρο που είναι συμπαγές (Σταυρός) και μετά να φτάσει στο πάνω μέρος που είναι το Πνευματικό.

Όταν καταφέρει να υπερνικήσει την επίδραση των τριών στοιχείων της Φύσης, Νερού, Γης και Αέρα, θα μπορέσει να φτάσει στη Φωτιά που συμβολίζει τον Ουρανό.

Ο Σταυρός, αφού συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης, σημαίνει ότι συμβολίζει ταυτόχρονα ολόκληρη τη Δημιουργία και κατέχει ολόκληρη τη Γνώση, που για την αηόκτχ\σν\ της ολο-

κληρώνει τον κύκλο της η Ψυχή με τις επανενσαρ-κώσεις της.

Ώστε ο Σταυρός συμβολίζει και την ενσάρκωση και κατά συνεπεία την Μετενσάρκωση.

Επειδή για ν' αποκτήσει ο άνθρωπος τη Γνώση χρειάζεται θυσία, η Σταυρική θυσία συμβολίζει το Σταυρό.

Τα τέσσερα μέρη του Σταυρού παριστάνουν την τετραπλότητα του ανθρώπου.

Αν ενώσουμε τα τέσσερα άκρα του, σχηματίζουμε δυο μεγάλα τρίγωνα, ένα προς τα πάνω κι ένα προς τα κάτω. Το πάνω συμβολίζει την Ατομικότητα και το κάτω την Προσωπικότητα, και αντίστοιχα το Πνεύμα και την Ύλη.

Το κάτω κατακόρυφο σκέλος του είναι η κατερχόμενη από το πνευματικό πεδίο Διάνοια, δηλαδή το τέταρτο στοιχείο της Προσωπικότητας και το από τη μέση και πάνω κατακόρυφο σκέλος παριστάνει την κάθοδο του Θείου Πνεύματος στον κόσμο.

Ο Σταυρός κατά τον Κραταιό αδελφό Ερρίκο Λεβή είναι το σύμβολο της ζωής και του θανάτου, των θέσεων και των αντιθέσεων.

Με το Σταυρό ενώνεται η Γη με τον Ουρανό, ανακατεύεται ο Χρόνος με το Διάστημα, που συνδέονται και τα δύο με την αιωνιότητα. Αποτελεί το σήμα του Σύμπαντος και του Ανθρώπου, την συ-

γκέντρωση και τον σύνδεσμο αυτού που βρίσκεται πάνω με κείνο που είναι κάτω.

Είδαμε τη συμβολική στ\μασία του Ρόδου και του Σταυρού ξεχωριστά. Ας πλησιάσουμε τώρα τον σύνθετο συμβολισμό τους.; Αφού το Ρόδο είναι ο Β? Λόγος της Τριάδας, δηλαδή ο Σταυρωμένος Χριστός, και ο Σταυρός είναι η θυσία, φυσικό είναι ότι για να πετύχει το Κάλλος την ωραιοποίηση του ανθρώπου χρειάζεται Γνώση που θα του φέρει η Αγάπη, αυτή που θυσιάζεται για το γενικό καλό.

Επειδή η Αγάπη είναι Σοφία και η Σοφία είναι Αγάπη, έπεται ότι το Ρόδο πάνω στο Σταυρό συμβολίζει την Αγάπη που στηρίζεται στη Σοφία, και καταλήγουμε ότι το μυστήριο του Ρόδου και του Σταυρού είναι το μυστήριο της Αγάπης, που στηρίζεται πάνω στη Σοφία.

Το Ρόδο είναι ο ενσαρκωμένος Θεός που εκδηλώθηκε μέσα από τη Δημιουργία του και κατά συνέπεια το Ρόδο πάνω στο Σταυρό είναι η Δημιουργία επί του Σταυρού και η ενσάρκωση του Θεού. Δηλαδή η εκδήλωση του ανεκδήλωτου.

Τ' αγκάθια του Ρόδου συμβολίζουν όσα πληγώνουν την ψυχή, γιατί το Πνεύμα σταυρωμένο πάνω στην Ύλη για ν' αναστηθεί πρέπει να πονέσει καινά θυσιαστεί για την Αγάπη.

Θυσία και Αγάπη μας δημιουργούν την αίσθηση της ερήμωσης, που είναι απαραίτητη για ν' ανέβει ο Μύστης στην 7η μύηση. Ας θυμηθούμε τα

λόγια του Χριστού πάνω στο σταυρό πριν παραδώσει το Πνεύμα του «Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες!».

Το σύνολο των δύο αυτών συμβόλων κατά τον Κραταιό αδελφό Λεβή, ήταν για τους Ροδοσταύ-ρους του 16ου και 17ου αιώνα το μέτρο του μυστικού Ναού, σύμβολο της Πανσοφίας η της Παγκόσμιας Σοφίας, με το Σταυρό να παριστάνει γι αυτούς την απόλυτη Γνώση και το Ρόδο την Αγιότητα που καταστρέφει τους υλικούς πόθους.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΩΝ

Παράλληλα με τον Ροδοσταυρισμό υπήρχαν κι οι Αδελφότητες των Τεκτόνων, και πολλοί Ροδό-σταυροι όπως ο Δάντης, ο Λούθηρος, ο Βάκωνας και ο Παράκελσος, λέγεται ότι είχαν και τις δύο αυτές πνευματικές ιδιότητες.

Από διάφορες πηγές, ως πνευματικός πατέρας του Ελευθεροτεκτονισμού θεωρείται ο Κομένι-ος, που έζησε τον 17ο αιώνα και μυήθηκε στον Ροδοσταυρισμό από τον ίδιο τον Βαλεντίνο Αντρία.

Αυτό ίσως δικαιολογεί ότι μεταξύ των δύο αδελφοτήτων υπήρχαν κοινά πολλά από τα σύμβολα τους. Αυτά είναι ο Κανόνας, η Ακατέργαστη Πέτρα, η Κατεργασμένη, το Ιερό Δέλτα, το Κλειδί του Σολομώντα, η σύντμηση σε τρεις τελείες των λέξεων που χρησιμοποιούσαν, η παράσταση του Τριγώνου με τις τρεις Τελείες που κατά τον αδελφό Δημήτρη Ξενάκη συμβολίζει το Θεό, και η χρήση της Βίβλου του Νόμου η του Ευαγγελίου.

Στο βιβλίο του Βάκωνα «Νόβα Ατλάντικ» βρίσκουμε ακόμα τα κοινά σύμβολα Ήλιο και Σε-λήνη, τη Στάθμη, τον Κύβο και τον Φωτοβόλο Αστέρα. Στην επικεφαλίδα του βιβλίου ήταν χας>αγ-μένα τα γραμματικά σύμβολα Β και J.

Ο μύθος του Χιράμ ήταν κοινός και για τις δύο Αδελφότητες, ο Ροδόσταυρος συγγραφέας Μάϊ-ερ εκδίδει ένα βιβλίο, που παρουσιάζει τον βασιλέα

Σολομώντα να έχει δεξιά του τη Βασίλισσα του Σα-βά και αριστερά του τον σοφό Αρχιτέκτονα Χιράμ.

Ο Φρίσιους, που ήταν Μέγας Διδάσκαλος των Ροδοσταύρων, παροτρύνει τους αδελφούς Ρο-δοσταύρους: «Αδελφοί Ροδόστανροι υψωθείτε σαν ένας Πνευματικός Ναός των ζωντανών Λίθων προς τον Χριστό, που είναι ο ακρογωνιαίος Λίθος».

Κατά την Κραταιά αδελφή Λούλα Παπα-κωνσταντίνου, στα σύμβολα του Ελευθεροτεκτονι-σμού «Σοφία, Ισχύς και Κάλλος» υπάρχει η αντιστοιχία των ροδοσταυρικών «Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη».

Ο Φλόϋντ που ήταν από τους ηγέτες του Ρο-δοσταυρισμού αναφέρεται στο Διαβήτη και στο Κλειδί, που όπως και για μας το δεύτερο είναι το κλειδί του Δαυίδ, με το οποίο μπορούμε ν' ανοίξουμε το βιβλίο των Επτά Σφραγίδων.

Ο Φρίσιους χρησιμοποιεί συμβολικά το Γνώμονα. Ο Κουλλιέ, μεγάλος Ροδόσταυρος κι αυτός μιλάει για το Θεό και τον αποκαλεί Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, και τέλος σ' ένα από τα βιβλία των Ροδοσταύρων, το «Σούμουμ Μπόνονμ» σχολιάζεται ο Ορθογωνισμένος Λίθος και περιέχει όλη την ηθική του συμβολισμού του Λίθου που χρησιμοποιούν οι Τέκτονες.

Την ένωση των Όντων αμφότεροι την απέδιδαν στο Θείο Σχέδιο, γιατί όλα τα πλάσματα που βρίσκονται πάνω στη Γη είναι δημιουργήματα του

Θεού κι έχουν το αντίστοιχο τους σ' έναν ανώτερο Κόσμο πέρα από το γνωστό Σύμπαν. Ίσως σ1 έναν Κόσμο με διαφορετικό επίπεδο.

Στο Θείο σχέδιο σχεδιάστηκε το Σύμπαν του Χθες, του Σήμερα και του Αύριο, γιατί το Θείο Σχέδιο εφαρμόζεται τμηματικά, προϋπάρχει σαν ανεκ-δήλωτο και εκδηλώνεται σαν εκδήλωση του Δημιουργού.

Μέρος του είναι όλα τα όντα μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος, που τμηματικά τελειοποιείται. Κάποτε θα φθάσει σε πλήρη τελειότητα, που θα είναι η θέωση.

Την ύπαρξη μιας αός)ατ\]ς και άπειρης Διάνοιας την συσχέτιζαν και οι δύο Αδελφότητες με το Πρωταρχικό Ον που δεν είναι αντιληπτό με τις αισθήσεις αλλά αόρατο, άφθαρτο και αντιλαμβανόμενο μόνο με το Νου. Η άπειρη αυτή Διάνοια είναι η πηγή των Υπέρτατων Μυστηρίων. Η Θεία Διάνοια είναι ο ίδιος ο Θεός! Κοινή ήταν η πίστη ότι με τις μετενσαρκώσεις η ψυχή σιγά σιγά φθάνει στην τελειότητα, περνώντας μέσα από διαδοχικά υλικά σώματα με επαναλαμβανόμενες γεννήσεις. Οι φιλοσοφικές θέσεις Ροδοσταύρων και Τεκτόνων δεν απείχαν πολύ μεταξύ τους και το ίδιο σχεδόν συνέβαινε και με τα σύμβολα.

ΕΝΩΣΗ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΩΝ

Τα πρώτα μέλη του ο ανανεωμένος Ελευθε-ροτεκτονισμός του 17ου και 18ου αιώνα, τα είχε αποκτήσει από τους Ροδοσταύρους. Σ' αυτούς αποδίδεται και το Σύνταγμα του 1633.

Αρχίζει μια θετική συνεργασία μεταξύ Ελευ-θεροτεκτόνων και Ροδοσταύρων που ξεκινάει από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες, που τελικά καρποφορεί στις αρχές του 18ου αιώνα στην Αγγλία.

Οι ομοιότητες των συμβόλων, τα κοινά σημεία και οι ρίζες των δύο ταγμάτων, ο περιορισμός των δυνάμεων τους από τις διώξεις που υπέστησαν από τον Κλήρο και τους Δυνάστες και άλλα πολλά, τους οδηγούν μοιραία στην ένωση τους.

Στην Αγγλία την εποχή εκείνη τα Σωματεία των Ελευθέρων Τεκτόνων η των Κτιστών όπως παρουσιάζονταν, περιορίστηκαν μόνο σε τέσσερα και συνεδρίαζαν κρυφά σε Καπηλειά, όπως η Χήνα, η Εσχάρα, το Στέμμα, η Μηλιά, και το Ποτήρι και Σταφύλια. Η κοινή αναζήτηση της Αλήθειας, η μελέτη της Φύσης, η γνώση των Μυστηρίων και της Βασιλικής Τέχνης, ήταν φυσικό να τείνουν προς την συγχώνευση, που τελικά προτείνεται στις 24 Ιουνίου του 1717, ημέρα του Αγίου Ιωάννη, που θεωρείται η μεγαλύτερη Τεκτονική γιορτή.

Ήταν η μέρα που οι Ελευθεροτέκτονες έκαναν τη γενική τους συνέλευση για την ένωση των

διαφόρων Τεκτονικών Ταγμάτων, στο Καπηλειό Μηλιά. Σ' αυτή τη συνέλευση βρήκε την ευκαιρία ο επικεφαλής των Ροδοσταύρων Ιωάννης Δεσαγκε-λιέρης, να ζητήσει την ένωση Ελευθεροτεκτόνων και Ροδοσταύρων σ' ένα κοινό Τάγμα.

Η πρόταση του καρποφόρησε, και σε νέα συνέλευση που έγινε στο Καπηλειό Ποτήρι και Στα-φύλια η ένωση αποφασίστηκε και πραγματοποιήθηκε τον ίδιο κιόλας χρόνο.

Διατηρήθηκε ο τίτλος των Ελευθέρων Κτιστών για να καλύπτονται πίσω απ' αυτό οι εργασίες τους και ν' αποφεύγουν έτσι την καταδίωξη των κληρικών και των κρατούντων.

Το νέο σχήμα Ελευθεροτεκτόνων και Ροδοσταύρων πέτυχε την ηθική ανύψωση των μελών του κι από το Λονδίνο αηλώθν\κε σιγά σιγά σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Μετά την Αγγλία ακολούθησαν η Αυστρία, η Γερμανία και η Ολλανδία. Στην τελευταία η ένωση πραγματοποιήθηκε το 1750.

Το 1803 συγκαλείται γενική Συνέλευση των αντιπροσώπων των Σκωτικών Στοών κι αποφασίζεται επίσημα πλέον η ένωση με το Τεκτονικό Σκωτι-κό Δόγμα του Τάγματος του «Υπέρτατου Ροδοσταυ-ρισμού», που ανεπίσημα είχε πραγματοποιηθεί το 1788. Στη Γερμανία η ένωση έγινε τον 19ο αιώνα με το Τάγμα των «Χρυσών Ροδοσταύρων», που είχε ιδρυθεί το 1756.

Η επίσημη αναγνώριση του Ροδοσταυρικού Βαθμού στον Αρχαίο και Παραδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο του Ελευθεροτεκτονισμού έγινε το 1878 και απετέλεσε τον 18ο Τεκτονικό βαθμό.

Ο Ροδοσταυρικός αυτός βαθμός έφερε μια νέα αλματώδν\ ώθηση στην επιστήμη της έρευνας που οδηγεί στην πρόοδο της ανθρωπότητας κι ακόμα στην ανύψωση του ανθρώπινου Πνεύματος στον κόσμο του Τπεραισθητού, προετοιμάζοντας τον για την ενσωμάτωση του με το Παν - Εν, όπως αναφέρει στις σημειώσεις του και ο αδελφός Δημήτρης Ξενάκης.

Τόσο σπουδαία ήταν η συμβολή των Ροδοσταύρων στον Τεκτονισμό, ώστε να οριστεί σαν ο ανώτερος βαθμός του Περιστυλίου. Απετέλεσε μια ένωση ολοκληρωμένων ανθρώπων, που με τις φιλοσοφικές τους παραδόσεις που τις μετέφεραν μαζί τους, σκοπό τους έχουν να υπηρετήσουν με τη γνώση τους τον Τεκτονικό αποκρυφισμό.

Για να επιτύχουν στο ιερό τους έργο, λειτουργούν με βάση τις Ερμητικές και Αλχημικές αρχές και μεθόδους, που στον 18ο βαθμό συμπληρώνονται με το Τεκτονικό πνεύμα.

Ο κάτοχος του 18ου βαθμού είναι και Τέκτο-νας και Ροδόσταυρος. Έχει δύο ιδιότητες που τον ξεχωρίζουν από τους άλλους ανθρώπους, γιατί συγκεντρώνει μέσα του το μεγαλύτερο μέρος της φιλοσοφίας των αιώνων.

Σαν Τέκτονας λειτουργεί με μυητικά τυπικά και τελετουργίες, που δεν πραγματεύονται την ειρήνη, την αγάπη και τη γαλήνη που αποκτούν οι Μύστες, ούτε την συναισθηματική προσφορά, μα την Ισχύ, την Αρμονία και την εν δυνάμει Σοφία, που γεννιέται από τις δύο προηγούμενες αρχές.

Λειτουργεί με εσωτερικές διδασκαλίες που σκοπό τους έχουν όχι να μορφώσουν, αλλά να σφυρηλατήσουν τους αδελφούς στην ορθή δράση και στην αλύγιστη θέληση. Με εξωτερικές δραστηριότητες που στοχεύουν όχι στην ανακούφιση, μα στη βελτίωση του ανθρώπινου είδους.

Με κανονισμούς ευρυθμίας και τάξης μιας πολεμικής κοινότητας, όπου ο κάθε αδελφός καταπολεμά με τα εργαλεία του το ψεύδος και την ανειλικρίνεια, την εμπάθεια και την εσωτερική αταζία, τη δυσαρμονία και την απάτη του φαινομενικά πραγματικού.

Με όρκους υπακοής στα Τεκτονικά προστάγματα και τέλος με την υποχρέωση να αναγνωρίζεται σαν αδελφός από το ήθος της δράσης του και όχι από τη μηνιαία συνδρομή του, που βεβαία είναι αναγκαία για τις ανάγκες του Τάγματος.

Σαν Ροδόσταυρος ακολουθεί τις Ροδοσταυρι-κές επιταγές που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές για τον Ροδοσταυρισμό, όπως αυτές διαμορφώθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα, έγιναν αποδεκτές από το 1717 στον Ελευθεροτεκτονισμό και ισχύουν αναλλοίωτες

μέχρι σήμερα. Είναι οι αρχές που κάθε γνήσιος Ροδόσταυρος οφείλει να τηρεί και να σέβεται, διαφορετικά μόνο κατά το όνομα είναι Ροδόσταυρος.

Είναι ο Ροδόσταυρος ο σιωπηλός υπηρέτης του Κόσμου. Ζει σύμφωνα με τις αρχές του Τάγματος και υπακούει μέχρι θανάτου στους ανωτέρους του, όταν οι εντολές του δεν υπερβαίνουν την ηθική και τη συνείδηση του.

Δεν αποκαλύπτει την ιδιότητα του Ροδό-σταυρου, παρά μόνο σε αδελφούς που κατέχουν τον 18ο βαθμό και πάνω.

Φροντίζει να μην κινεί την προσοχή του κόσμου και οι πράξεις του να είναι σύμφωνες με τις αρχές του Τάγματος.

Είναι ο χαρούμενος κοινωνικός μοναχός, που αν και ομιλητικός, ποτέ δεν μιλά για την Ροδοσταυ-ρική του ιδιότητα. Βρίσκεται ανάμεσα στον κόσμο, αλλά δεν ανήκει στον κόσμο. Ο συγκερασμός των δύο τέλειων αυτών συστημάτων αποτελεί την τέλεια μυητική θεώρηση του κόσμου, και ο Ιππότης Ροδόσταυρος γίνεται φορέας της απόλυτης και πιο τέλειας γνώσης. Τα στοιχεία για τους ανεξάρτητους Ροδοσταύρους θα σου τα παραθέσω, για να γνωρίζεις ό,τι είναι σχετικό με την ιδιότητα σου.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ

Πολλοί από τους Ροδοσταύρους δεν αποδέχθηκαν τελικά την ένωση με τους αδελφούς του Τεκτονισμού και συνέχισαν το θετικό έργο των προγενεστέρων τους.

Παρέμειναν πιστοί στις αρχές των Σταυρο-φόρων και του Χριστιανού Ροζενκρόϊτς και αφοσιώθηκαν στη μελέτη της ανθρώπινης φύσης και στην ευθύνη να κατευθύνουν τα μέλη τους σε συγκεκριμένη γραμμή υπηρεσίας και βαθύτερης πνευματικής μάθησης.

Για να το πετύχουν αυτό επέλεγαν τον παλιό τρόπο διδασκαλίας, που εξέφραζε πληρέστερα το σκοπό από τον οποίο γεννήθηκε ο Ροδοσταυρισμός. 'Ελεγαν ότι ο υποψήφιος έχει επιλέξει με την αίτηση του ένα Τάγμα σοβαρό, αξιόπιστο και ειλικρινές, με μυητική διαδοχή και αληθινή παράδοση.

θεωρούν και σήμερα σημαντικό, το να είναι επιφυλακτικοί σε κάθε νεωτερισμό και σύγχρονη προσέγγιση, που κανείς δεν ξέρει που οδηγούν.

Υποστηρίζουν ότι οι αληθινοί Ροδόσταυροι αποτελούν βασικούς φορείς της πανάρχαιας γνώσης, που την διαφύλαξαν για να την παραδίδουν αιώνια σε κάθε αληθινό τέκνο του Φωτός.

Λένε ότι με τη συγχώνευση του Ροδοσταυρι-σμού και του Τεκτονισμού ο δεύτερος απορρόφησε και τελικά εξαφάνισε την Ροδοσταυρική Δίδασκα-

λία, επιβάλλοντας απόλυτα τις Τεκτονικές αρχές. Εδώ δεν έχουν καθόλου δίκιο.

Τους δικαιώνω μόνο στο γεγονός, ότι πολλοί από μας τον 18ο βαθμό τον βλέπουμε απλά σαν ένα ανώτερο Τεκτονικό βαθμό με στοιχεία Ροδοσταυρι-σμού, ενώ είναι καθαρά βαθμός Ροδοσταυρικός.

Αυτό οφείλεται πολλές φορές σε ανορθόδοξους τρόπους κατοχής Τεκτονικών βαθμών όπως η μη παραμονή εύλογου χρόνου σε προηγούμενους, ώστε ο αδελφός να φτάνει σε τόσο μεγάλο Τεκτονικό βαθμό, χωρίς να είναι έτοιμος να τον κατανοήσει.

Έξω από σκοπιμότητες που οδηγούν σε τέτοιες ανεπίτρεπτες Τεκτονικές ενέργειες, υπεύθυνος είναι και ο ίδιος που δέχθηκε ν1 ανέβει, χωρίς να είναι σε θέση να κατανοήσει τη οτ\μασία του βαθμού που πριν από την άνοδο του κατείχε.

Ο χρόνος των δύο ετών που έχει καθοριστεί σ αυτούς τους βαθμούς για να προετοιμαστούμε vf ανέλθουμε στον επόμενο είναι ήδη πολύ μικρός. Σκεφθείτε τι γίνεται όταν παίρνουμε βαθμούς και μάλιστα Περιστυλίου σε χρόνο ρεκόρ, μετά από λίγους μήνες η ένα χρόνο, ενώ δεν ξέρουμε καλά καλά τα σύμβολα του Α' Τεκτονικού βαθμού, δεν έχουμε κατανοήσει το ρόλο του Διδασκάλου και αγνοούμε στην ουσία τη Χιραμική Διδασκαλία.

Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός των αναλύσεων που προσπαθώ να σου προσφέρω, για να

μπορέσεις αν δεν κατάλαβες την έννοια των βαθμών που ήδη κατέχεις, να τους κατανοήσεις έστω και τώρα.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στους Ροδοσταύ-ρους, που δίδασκαν ότι ο Ροδοσταυρισμιός όπως ενσαρκώθηκε από τους Ροδοσταυρικούς διδασκάλους και τα μέλη της Αδελφότητας, είναι ο εκφραστής μιας αλληγορίας που αναφέρεται σε μια κατάστασχ] συνειδητότητας και ολοκλήρωσης, δύσκολη αλλά εφικτή.

Στο αλληγορικό αυτό Τάγμα προσπαθούν να εισαχθούν οι αδελφοί Ροδόσταυροι και για να πετύχουν την εισδοχή τους πρέπει να ενσαρκώσουν μέσα τους το πρόσωπο του αλληγορικού ιδρυτή, που εκφράζει την χρηστότητα μέσα από έναν ανώτερο Εαυτό.

Στην κατάστασχ] αυτής της χρηστότητας μπορεί να περιέλθει ο οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή του σε ένα Τάγμα και σίγουρα ανεξάρτητα από τους βαθμούς που κατέχει.

Αυτές τις θέσεις τις ασπάζεται κάθε Τέκτο-νας νομίζω, και δεν καταλαβαίνω γιατί οι αδελφοί Ροδόσταυροι αρνούνται να έρθουν κοντά μας και να εργασθούμε από κοινού για τις κοινές μας επιδιώξεις.

Η ιερή αυτή κατάσταση δεν είναι μονοπώλιο κανενός και ο Τεκτονισμός δεν κάνει το λάθος να την σφετερίζεται. Την υποδεικνύει μονάχα με το

βαθμό του Ιππότη Ροδόσταυρου, που πραγματεύεται αυτή τη χρηστότητα.

Αυτά είναι με λίγα λόγια τα στοιχεία που μας κληροδοτεί αυτή η απόκρυφη κληρονομιά της εσωτερικής παράδοσης, που ο Τεκτονισμός ανέκαθεν διακήρυσσε όπως και ο Ροδοσταυρισμός.

Σέβεται αυτή την παράδοση και καλεί όλους εμάς που υπηρετούμε αυτή την ιερή ιδέα, να εργαστούμε αγόγγυστα στο μονοπάτι της χρηστότητας.

Η προσφορά των Τεκτόνων - Ροδοσταύρων που έχουν ενωθεί, γίνεται αντιληπτή από τους Οργανισμούς που είναι απόρροια αυτής της ένωσης, όπως ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, οι Ρό-ταρυ και οι Πρόσκοποι που είναι γνήσια γεννήματα των δύο φιλοσοφικών αυτών Ταγμάτων που αποτελούν τον 18ο βαθμό.

Η διδασκαλία τους πάντοτε καλυμμένη πίσω από τα Τυπικά, τα σύμβολα και τις μυήσεις, περιμένει να δώσει τα κλειδιά του Ναού σε όσους γίνονται φύλακες των Μυστηρίων τους.

Τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική, δημιουργούνται διαφορά ρεύματα, που προβάλλουν το προσωπικό στοιχείο των δημιουργών τους. Ένα στοιχείο πολλές φορές θρησκευτικό.

Μια από τις κινήσεις των Ροδοσταύρων αυτών είναι το «Ινστιτούτο Ψυχικών Ερευνών» της Νέας Τόρκης που ιδρύθηκε το 1904 από τον Spenser

Lewis, εκδότη μέχρι τότε αποκρυφιστικών Επιθεωρήσεων.

Το Ινστιτούτο του Lewis λειτούργησε το 1915 με μηνιαίες συναντήσεις των μελών του, στη Νέα Υόρκη.

Ο ιδρυτής του διατεινόταν ότι το εσωτερικό όνομα του Κέντρου του ήταν «Ροδοσταυρική Εταιρεία Ερευνών», όνομα για το οποίο δεν υπάρχει κανένα επίσημο στοιχείο.

Επιζητώντας την αναγνώριση της Εταιρείας του ο Lewis με μια Χάρτα Λειτουργίας, απευθύνεται στο Γαλλικό Τμήμα της Ροδοσταυρικής Αδελφότητας και αρχίζει μαζί της διαπραγματεύσεις που συνεχίζονται από το 1909 μέχρι το 1915 χωρίς όμως επιτυχία.

Αργότερα πείθονται οι Γάλλοι και του παραχωρούν το δικαίωμα να λειτουργεί σαν μεμονωμένο τμήμα, που θα εργάζεται στη βόρειο και νότιο Αμερική. Έτσι ιδρύει το Α. Μ. Ο. R. C. Προσχωρούν σ' αυτό και το αναγνωρίζουν διάφορα μεμονωμένα Τάγματα Ροδοσταυρικών κινήσεων που δεν έβρισκαν από τους άλλους αναγνώριση, και το Α. Μ. Ο. R. C. ανακηρύσσεται από τον ιδρυτή του σαν το μόνο αυθεντικό Ροδοσταυρικό Τάγμα.

Επεκτείνει τις δραστηριότητες του και στις χώρες της Ευρώπης και δημιουργεί δικές του αρχές, δική του αυθεντικότητα και, ι παράδοση. Υιοθετεί μεθόδους διαφημιστικής προβολής και προηγμένου

μάρκετινγκ. Δέχεται σαν μέλη του όλους όσους κάνουν αίτηση εγγραφής και αποστέλλει μαθν\ματα δι' αλληλογραφίας στα σπίτια.

ΜΤ αυτό τον τρόπο χάνει την Ροδοσταυρική του δομή και το μυητικό του περιεχόμενο, και η νέα προϋπόθεση για να είσαι Ροδόσταυρος του Α. Μ. Ο. R. C. είναι όχι η εκπλήρωση των αναγκαίων απαιτήσεων της χρηστότητας, αλλά η τακτική πληρωμή των συνδρομών.

Παραθέτω κατά λέξη απόσπασμα από την ιστορία της Λευκής Μαγείας του Γκάρεθ Νάϊτ που αναγνώρισε το Α. Μ. Ο. R. C, σχετικά μ' αυτό.

«Η αμερικανική παρουσίαση της μαγικής παράδοσης περιλαμβάνει επαναλήψεις των Ροδο-σταυρικών αρχών, προσαρμοσμένες στον σύγχρονο πολιτισμό».

«Οι πλατιές διαφημιστικές μέθοδοι του Α. Μ. Ο. R. C, ενός Ροδοσταυρικού Οργανισμού που δίνει μαθήματα με αλληλογραφία, παρουσιάζουν μια τυπική αμερικάνικη Και σύγχρονη προσέγγιση της παράδοσης».

Εν τούτοις οι αδελφοί αυτοί ισχυρίζονται ότι από κάποιο βαθμό και ύστερα, το μέλος εισάγεται στην εσωτερική αδελφότητα.

Ο ανώτερος βαθμός είναι του IMPERATOR, αξιωματικού ανώτερου των άλλων που έχουν μυηθεί. Λένε ότι αυτός κατέχει το αλχημικό μυστικό που του εμπιστεύτηκαν κατόπιν μυητικών δεσμεύ-

σεων και όρκων, οι Αδελφοί Ροδόσταυροι της Γαλλικής Δικαιοδοσίας.

Το θέμα όμως δεν είναι οι μυητικές γνώσεις του ενός, αλλά ο τρόπος που πρακτικά μεταδίδεται η διδασκαλία αυτής της γνώσης, μέσα από τις μονογραφίες, τα κανάλια του μάρκετινγκ και τις διαφημιστικές λεζάντες.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Ροδο-σταυρισμός αποκτά οικονομικούς Διευθυντές και μάλιστα πέντε, πράγμα που δεν συνέβη σε καμιά άλλη αποκρυφιστική Εταιρεία, και δίνουν λογαριασμό μόνο στον IMPERATOR.

Το Ροδοσταυρικό Τάγμα του Α. Μ. Ο. R. C, είναι πλέον μια τυπική ανώνυμη Εταιρεία και δεν εκφράζει πλέον τους πραγματικούς Ροδοσταύρους που λειτουργούν ανεξάρτητοι.

Στην Ευρώπη τίποτα δεν άλλαξε. Τπάρχει η Εταιρεία των Ροδοσταύρων που ενσαρκωμένη στη Ροδοσταυρική Αδελφότητα έχει την μυστική της έδρα στη Γερμανία και μυστικές δικαιοδοσίες σ' όλο τον κόσμο.

Στην Αμερική υπάρχει αντίστοιχα με την Ευρώπη το Ροδοσταυρικό Τάγμα του «Ιερού Λόγου», μια Εσωτερική Αδελφότητα που ιδρύθηκε το 1897, και οι διδασκαλίες του έγιναν γνωστές Μόνο το 1974 από την έκδοση σειράς βιβλίων με τίτλο: «Μαγική Φιλοσοφία».

Αδελφέ μου Ροδόσταυρε, νομίζω πως μέχρι τώρα σε ενημέρωσα από πολλές πλευρές για την ιδιότητα που κατέχεις, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.

Θα πρέπει να κατανοήσουμε το Τυπικό που κρατάμε στα χέρια μας και που μας δόθηκε τη μέρα που μυηθήκαμε στον 18ο βαθμό.

Αν διαβάσουμε το Τυπικό με τη δέουσα προσοχή και αναλύσουμε τις διδασκαλίες του, θα μας ανοιχθεί ένας υπέροχος δρόμος που φωτίζεται μ' ένα υπέρλαμπρο Φως που προέρχεται από τον Ε-πτάκτινο Επίχρυσο Αστέρα, αυ^όν που στολίζει το Περιλαίμιο του Σοφώτατου και σκορπίζει το Φως της Γνώσης σ' ολόκληρο το Ναό τον Τπερτάτου Περιστυλίου.

ΚΕΡΑΜΙΣΜΟΣ

Οι Εργασίες επαναλαμβάνονται και όχι αρχίζουν όπως σε άλλους βαθμούς και οι τίτλοι είναι καθαρά Ιπποτικοί.

Μόνο ο κάτοχος της Έδρας στην Ανατολή αποκαλείται «Σοφώτατος», γιατί κατέχει όλη τη Χι-ραμική φιλοσοφία του Ελευθεροτεκτονισμού και του Ροδοσταυρισμού.

Γνωρίζει το Λόγο και το Νόμο του Θεού, γι αυτό ταυτίζεται με τον Μεγάλο Νομοθέτη Μωυσή, που την πορεία του την χάραξε ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος.

Οι δύο Επόπτες ονομάζονται στην προκειμένη περίπτωση Μεγάλοι Φύλακες, γιατί εκπροσωπούν τους Εβδομήντα Σοφούς, που φύλαγαν τα μυστικά της Κιβωτού. Τπόλογοι μόνο στον Μεγάλο Νομοθέτη και μυημένοι απ' αυτόν.

Ο Σοφώτατος φέρει Περιλαίμιο με επίχρυσο Επτάκτινο Ακτινοβόλο Αστέρα, με το λατινικό «G» στο μέσον που τη στ\μασία του γνωρίζουμε ήδη. Αυτό το Αστέρι είναι το σύμβολο του Θείου Λόγου, της Υπέρτατης Θείας Συνείδησης και του ηλιακού μας συστήματος. Οι Επτά του ακτίνες συμβολίζουν τους Επτά τύπους της ζωής και εκφράζουν τους επτά τρόπους, με τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να τελειοποιηθεί. To «G» που κοσμεί το κέντρο του Αστέρα, είναι ο εν ημίν Θεός που όπως ξέρουμε οδηγεί τα

βήματα μας στο δρόμο που ακολουθούμε και στο έργο που αναλάβαμε.

Τα γραμματικά στοιχεία Π. Ε. Α. που πλαισιώνουν το κόσμημα του Σοφωτάτου και των Δύο Μεγάλων Φυλάκων, θα πρέπει να τα ερμηνεύσουμε με τα τρία ιδεώδη του 18ου βαθμού, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη.

Με την Αγάπη οδηγούμεθα στην Ελπίδα, που κατά τον Κραταιό αδελφό Λεβή, μας βοηθάει να ζητήσουμε την πίστη μέσα στο σκοτάδι που γεννά η απελπισία της υλικής ζωής ποι> μας προσφέρει την αθλιότητα, και μας επιτρέπει να νικήσουμε.

Η σπασμένη Στήλη «Ζ» που είναι και χαραγμένη στο τριγωνικό Κόσμημα του Πρώτου Μεγάλου Φύλακα, θα πρέπει να συμβολίζει τη Στήλη που έστησε ο Ενώχ και που περιείχε γραμμένο όλο το Λόγο του Θεού.

Η σπασμένη Στήλη «Β» που είναι και χαραγμένη στο τριγωνικό Κόσμημα του Δεύτερου Μεγάλου Φύλακα, θα πρέπει να συμβολίζει τη δεύτερη στήλη που έστησε ο Ενώχ και που περιείχε τη δύναμη του Λόγου του Θεού.

Είναι σπασμένες από τότε που ο Λόγος απωλέστηκε στον Πύργο της Βαβέλ, τότε που οι γλώσσες έπαθαν σύγχυση.

Αυτό το Λόγο αναζήτησαν στους Αγίους Τόπους οι Ιππότες Σταυροφόροι, κι' εμείς ελπίζουμε πως με την ένωση των πνευματικών μας δυνάμεων

και εργαζόμενοι αδιάκοπα λαξεύοντας την πέτρα που θεμελιώνει την Αρετή, θα τον ξαναβρούμε και θα τον ξαναγράψουμε στις δύο Στήλες του Ναού και του Τεκτονικού Οικοδομήματος.

Ο Πύργος που λαχταράμε να οικοδομήσουμε, θα έχει Επτά Επίπεδα και το έβδομο δεν θα 'ναι για να φτάσουμε στο Θεό, αλλά για να το δοξάσει με την παρουσία του και να το κατοικήσει.

Ο Πύργος που λαχταράμε να οικοδομήσουμε θα είναι ο Οίκος του Θεού, που θα ταυτίζεται με το Ναό του Σολομώντα που έκτισε για το Θεό, με την εργασία του Αρχιτέκτονα Χιράμ, που συμβολίζει τους Τέκτονες και τους Ροδοσταύρους.

Η ηλικία σ' αυτό το βαθμό ταυτίζεται με την του Χριστού που στα 33 του χρόνια ανέβηκε στο Γολγοθά, για να βάψει τον Σταυρό της θυσίας με το αίμα του. Αυτό το Θείο αίμα το κατακόκκινο σαν το τριαντάφυλλο, την ώρα που έφτανε στην τέλεια μύηση, στην ένωση δηλαδή του Τιού με τον Θείο Πατέρα.

Το Περίζωμα πλαισιώνεται από κόκκινη ταινία, γιατί συμβολίζει το καθηγιασμένο αίμα του Μεγάλου Ιεροφάντη, που έβαψε το μέτωπο του το ακάνθινο στεφάνι.

Είναι το χρώμα της Θεϊκής Φλόγας που δίνει ζωή, γιατί ακτινοβολεί την Αγάπη που δίδαξε ο πρώτος σε μέγεθος Μεγάλος Διδάσκαλος.

Οι δύο κόκκινοι Σταυροί κατά τον Κραταιό αδελφό Λε|3ή, είναι οι δύο Σταυροί του Σύμπαντος και του ανθρώπου. Ο ένας συμβολίζει τον Μακρόκοσμο και ο άλλος τον Μικρόκοσμο, που συνυπάρχουν.

Ο Σταυρός που ακτινοβολεί και βρίσκεται μεταξύ των δύο σκελών του Διαβήτη, είναι το σύμβολο του Πνευματικού Όντος. Το Ρόδο στο μέσον είναι το σύμβολο της ανάπτυξης αυτού του Όντος.

Ο Πελεκάνος είναι, το σύμβολο της αυτοθυσίας, γιατί όταν έπρεπε να ταΐσει και να ξεδιψάσει τα επτά παιδιά του και δεν έβρισκε τροφή και νερό, άνοιξε με το ράμφος του τα σωθικά του κι έδωσε στα μικρά του να φάνε και να πιουν από τις σάρκες του.

Η θυσία λοιπόν του Πελεκάνου ταυτίζεται αφενός μ' αυτήν που πρέπει να κάνει κάθε αδελφός Τέκτονας προς τους άλλους, και αφετέρου συμβολίζει την αδιάκοπη θυσία του Θεού που δημιουργεί και συντηρεί το έργο της Δημιουργίας του. Ο Αετός πατάει στη Γη και υψώνεται στα Ουράνια. Είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα που με τις δικές του δυνάμεις πετάει τόσο ψηλά και το μόνο που κοιτάει τον Ήλιο χωρίς να θαμπωθεί.

Mf αυτό τον τρόπο συμβολίζει τον Τέλειο Μύστη που έφτασε στα δυσθεώρητα ύψη της Γνώσης, χωρίς το Φως να μπορεί να τον θαμπώσει.

Η Τήβεννος, η γνωστή ως Καζάκα που καλύπτει τους ώμους των αδελφών Ροδοσταύρων, άσπρη με κόκκινο στρίφωμα, μας θυμίζει τους πρώτους Σταυροφόρους των Αγίων Τόπων.

Η άσπρη αυτή Καζάκα φέρει πάνω της το Ρόδο και το Σταυρό, τον Αετό και τον Πελεκάνο. Το χρώμα του στριφώματος είναι πορφυρό, χρώμα που κατά τους αρχαίους Αιγυπτίους ήταν το βασιλικό χρώμα του Πένθους. Συμβολίζει όμως και την Καλύβα, τη σκηνή που έστηναν στην έρημο οι Σταυ-ροφόροι, για να ξεκουράζονται στη μακριά τους πορεία και να προστατεύονται από τον δυνατό Ήλιο της ημέρας. Σύμβολο της Καλύβας η της Σκηνής είναι το ελληνικό «Α».

Ο Ναός είναι κατακόκκινος. Όλα είναι κατακόκκινα και το χρώμα τους συμβολίζει το πένθος που προαναφέραμε, αλλά ταυτόχρονα είναι και φαντασμαγορικό σαν τον ήλιο και τη φλόγα, γεμάτο από δύναμη ζωής, δραστηριότητα, κάλλος, γεν-ναιοφροσύνη.

Κατά τον αδελφό Ερρίκο Λεβή, συμβολίζει και το ιπποτικό πνεύμα που πρέπει να μας διακρίνει.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Αφού γίνει η αναγνώριση των αδελφών, επαναλαμβάνονται οι Εργασίες του Τπερτάτου Περιστυλίου. Οι παρόντες είναι Ιππότες Ροδόσταυροι και ο Ναός είναι καλά στεγασμένος.

Η ώρα είναι η ίδια με την ώρα που σταυρώθηκε ο Χριστός. Είναι η ώρα που σκοτείνιασαν οι Ουρανοί, όταν ο Μέγας Ιεροφάντης παρέδιδε το Πνεύμα του πάνω στο Σταυρό.

Είναι η ώρα που το σκοτάδι διαχύθηκε στη Γη και το παραπέτασμα του Ουρανού σχίσθηκε από πάνω ως κάτω. Είναι η ώρα της θυσίας.

Είναι η ώρα που οι Ρωμαίοι Στρατιώτες έτρεξαν να κρυφτούν από το φόβο που φώλιασε στις καρδιές τους και οι Ιερείς μαζί με τους Φαρισαίους ετράπησαν σε φυγή, για να γλυτώσουν από τις συνέπειες του αποτρόπαιου εγκλήματος τους.

Είναι η ώρα που η υπεροψία του ανθρώπου που εκδηλώθηκε με τον Πύργο της Βαβέλ κατα-γκρεμίστηκε, οι γλώσσες έπαθαν σύγχυση και ο Λόγος του Θεού απωλέσθηκε για άλλη μια φορά.

Τα Εργαλεία των Τεκτόνων κομματιάστηκαν, ο Κυβικός Λίθος έφυγε από τη θέση του και χύθηκε το ανθρώπινο αίμα.

Είναι η ώρα που η οργή του Θεού για την ανθρώπινη υποκρισία σκέπασε με μαύρα σύννεφα τον Επτάκτινο Φωτοβόλο Αστέρα, από τον οποίο πηγάζει ο Θείος Λόγος.

Ο Λόγος αυτός είναι ο άγραφος κι αιώνιος, η ουσιαστική Σοφία της Θεότητας, από την οποία έχει εκπορευθεί κάθε ζωντανή ψυχή. Είναι η βάση κάθε ανθρώπινης υπόστασης.

Είναι η έλλογη κατά τον Αριστοτέλη ουσία του ανθρώπου, αυτή που φτάνει τελικά στο ύψιστο σημείο ανέλιξης της μέσα στη γνώση.

Είναι ο Αιώνιος Λόγος του ανθρώπινου γένους, Λόγος αγέννητος και άφθαρτος, που περιέχει τις γενικές αλήθειες με καθολικά έγκυρο τρόπο κατά τον Αβερρόης.

Είναι η ουσία της αληθινής πνευματικής ζωής, της οποίας η γνωστική δραστηριότητα του ατόμου αποτελεί μια επιμέρους έκφανση.

Αυτή η ενεργός γνωστική δραστηριότητα σαν αποκτημένος Νους είναι κατά το περιεχόμενο και την ουσία της αιώνια, αφού είναι ο ίδιος ο Λόγος στη δράση του, που ο

Θεός λυπήθηκε το ανθρώπινο δημιούργημα του, ξανάδωσε τον απωλεσθέντα Λόγο στην ανθρωπότητα, γεννώντας τον Γιο του το Λόγο, που είναι η πεμπτουσία κατά τον Ωριγένη, των ιδεών του για τον Κόσμο. Ο Λόγος με την παρέμβαση του κάνει το βασίλειο των Ελευθέρων Πνευμάτων που είναι περιορισμένο στον εαυττττου, να περιβάλλει την Θεότητα σαν αιώνιο/ωντανό φούχο.

Ο Λόγος που πηγάζει από(τη Θεότητα και είναι ο Μονογενής Γιος, ο Χριστόφ είναι η εντελώς

avτάQκr\ς και η έλλογη δημιουργική ικανότητα του Υπέρτατου Όντος.

Το αυθύπαρκτο ομοίωμα, ο Μονογενής Γιος, που ούτε αγέννητος είναι όπως ο Θεός, ούτε έχει πλαστεί όπως τα Πνεύματα Και ο άνθρωποι, είναι ο Δεύτερος Θεός, ο απεσταλμένος Λόγος, που με την παρέμβαση του έπλασε ο Θεός τον Κόσμο.

Ο άνθρωπος έχασε για δεύτερη φορά τον Θείο Λόγο στο Γολγοθά, σταυρώνοντας τον εκφραστή του.

Είπε όμως ο Χριστός: «Θα γκρεμίσω αυτό το Ναό και στη θέση του θα κτίσω καινούργιο». Ξέρουμε τι εννοούσε. Το Ναό της Αγάπης που οικοδομούμε μέσα μας.

Για την ανεύρεση αυτού του Θείου Λόγου συγκεντρωνόμαστε στο Εργαστήριο μας, για να εργαστούμε όπως αναφέρει ο Β1 Μεγάλος Φύλακας, με την ελπίδα να τον ξαναβρούμε και με τη βοήθεια του Σοφωτάτου που κατευθύνει το έργο μας. Στην ανεύρεση του θα βοηθήσει η δύναμη της Τεκτονικής Αλυσίδας και η από κοινού αναζήτηση. Μ' αυτό το σκοπό επαναλαμβάνονται οι Εργασίες του Ύπερτά-του Περιστυλίου από το σημείο που είχαν διακοπεί. Η ισχύς εν τη ενώσει.

Το έργο αρχίζει με την Πίστη προς τον τελικό σκοπό, την Αγάπη σαν συνδετικό κρίκο μεταξύ των αδελφών και την Ελπίδα ότι η προσπάθεια θα ευοδωθεί με επιτυχία.

Ο Λόγος αυτός είναι ο άγραφος κι αιώνιος, η ουσιαστική Σοφία της Θεότητας, από την οποία έχει εκπορευθεί κάθε ζωντανή ψυχή. Είναι η βάση κάθε ανθρώπινης υπόστασης.

Είναι η έλλογη κατά τον Αριστοτέλη ουσία του ανθρώπου, αυτή που φτάνει τελικά στο ύψιστο σημείο ανέλιξης της μέσα στη γνώση.

Είναι ο Αιώνιος Λόγος του ανθρώπινου γένους, Λόγος αγέννητος και άφθαρτος, που περιέχει τις γενικές αλήθειες με καθολικά έγκυρο τρόπο κατά τον Αβερρόης.

Είναι η ουσία της αληθινής πνευματικής ζωής, της οποίας η γνωστική δραστηριότητα του ατόμου αποτελεί μια επιμέρους έκφανση.

Αυτή η ενεργός γνωστική δραστηριότητα σαν αποκτημένος Νους είναι κατά το περιεχόμενο και την ουσία της αιώνια, αφού είναι ο ίδιος ο Λόγος στη δράση του, που ο Θεός λυπήθηκε το ανθρώπινο δημιούργημα του, ξανάδωσε τον απωλεσθέντα Λόγο στην

ανθρωπότητα, γεννώντας τον Γιο του το Λόγο, που είναι η πεμπτουσία κατά τον Ωριγένη, των ιδεών του για τον Κόσμο. Ο Λόγος με την παρέμβαση του κάνει το βασίλειο των Ελευθέρων Πνευμάτων που είναι περιορισμένο στον εαυττττου, να περιβάλλει την Θεότητα σαν αιώνιο Ζωντανό ^ούχο.

Ο Λόγος που πηγάζει από! τη Θεότητα και είναι ο Μονογενής Γιος, ο Χριστόφ είναι η εντελώς

αυτάρκης και η έλλογη δημιουργική ικανότητα του Υπέρτατου Όντος.

Το αυθύπαρκτο ομοίωμα, ο Μονογενής Γιος, που ούτε αγέννητος είναι όπως ο Θεός, ούτε έχει πλαστεί όπως τα Πνεύματα Και ο άνθρωποι, είναι ο Δεύτερος Θεός, ο απεσταλμένος Λόγος, που με την παρέμβαση του έπλασε ο Θεός τον Κόσμο.

Ο άνθρωπος έχασε για δεύτερη φορά τον Θείο Λόγο στο Γολγοθά, σταυρώνοντας τον εκφραστή του.

Είπε όμως ο Χριστός: «θα γκρεμίσω αυτό το Ναό και στη θέση του θα κτίσω καινούργιο». Ξέρουμε τι εννοούσε. Το Ναό της Αγάπης που οικοδομούμε μέσα μας.

Για την ανεύρεση αυτού του Θείου Λόγου συγκεντρωνόμαστε στο Εργαστήριο μας, για να εργαστούμε όπως αναφέρει ο Β? Μεγάλος Φύλακας, με την ελπίδα να τον ξαναβρούμε και με τη βοήθεια του Σοφωτάτου που κατευθύνει το έργο μας. Στην ανεύρεση του θα βοηθήσει η δύναμη της Τεκτονικής Αλυσίδας και η από κοινού αναζήτηση. Μ' αυτό το σκοπό επαναλαμβάνονται οι Εργασίες του Υπέρτατου Περιστυλίου από το σημείο που είχαν διακοπεί. Η ισχύς εν τη ενώσει.

Το έργο αρχίζει με την Πίστη προς τον τελικό σκοπό, την Αγάπη σαν συνδετικό κρίκο μεταξύ των αδελφών και την Ελπίδα ότι η προσπάθεια θα ευοδωθεί με επιτυχία.

ΕΙΣΔΟΧΗ ΣΤΟΝ17Q ΒΑΘΜΟ ΝΑΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ

Όταν πρόκειται ν' αυξηθεί η δύναμη των Ρο-δοσταύρων με νέους αδελφούς, το Τελετουργικό αρχίζει από το Δεύτερο Ναό, που διακοσμείται με πράσινα παραπετάσματα.

Το πράσινο χρώμα είναι το χρώμα της Ελπίδας. Η Ελπίδα μας δίνει κουράγιο για την επίπονη προσπάθεια που έχουμε αναλάβει, να φέρουμε το δύσκολο έργο μας σε πέρας.

Το Δάπεδο μπροστά από την Τράπεζα αποτελείται από μαύρα και άσπρα τετράγωνα πλακάκια, τα μαύρα σύμβολα του πένθους για την απώλεια του Θείου Λόγου, και τα άσπρα, σύμβολα επίσης ότι αυτός ο Λόγος θα ανευρεθεί, και Ελπίδας.

Ο υποψήφιος βρίσκεται στο Διασκεπτήριο.

Οι Ιππότες Ροδόσταυροι πριν επιτρέψουν την εισδοχή του στην δική τους ομήγυρη, πρέπει να γνωρίζουν αν έχει τα προσόντα. Αν είναι σοβαρός, αξιόπιστος και ειλικρινής, με μυητική διαδοχή, κι αν μέχρι σήμερα τήρησε τις Τεκτονικές παραδόσεις.

Όλοι τους είναι σε υπέρμετρο βαθμό επιφυλακτικοί. Οι αληθινοί Ροδόσταυροι αποτελούν τους "\ βασικούς φορείς της πανάρχαιας γνώσης, που την ριαφύλαξαν για να την παραδίδουν αιώνια σε κάθε αληθινό τέκνο του Φωτός.

^ Λέγοντας «μυητική διαδοχή», εννοούμε τους

αληθινούς Τέκτονες που μυήθηκαν με κανονική διαδοχή κι έμαθαν με τη μελέτη των παραδόσεων

που πηγάζουν από τ' αρχαία Μυστήρια, την τέχνη της ανοικοδόμησης του Εσωτερικού τους Ναού.

Για να επιτευχθεί μια τέτοια μύηση, ο υποψήφιος θα πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα δύο χρόνια στον προηγούμενο βαθμό, κι αν διαπιστώσει ότι δεν είναι κάτοχος της γνώσης του βαθμού που κατέχει, να μην επιδιώκει την άσκοπη άνοδο του στον επόμενο, είτε γιατί βιάζεται, είτε γιατί του τον δίνουν για λόγους σκοπιμότητας, ενέργεια ανεπίτρεπτη και για τα Συμβούλια που επιτρέπουν την άνοδο αυτή και για όσους την αποδέχονται.

Παραδείγματα προς αποφυγή έχουμε πάρα πολλά δυστυχώς, και κάνουν τους πραγματικούς Τέκτονες που έρχονται να μυηθούν στη γνήσια Τεκτονική ιδέα, να τρέπονται σε άχακτχ] φυγή με την ψυχή τους γεμάτη πικρία.

Ο Ιππότης Τελετάρχης οδηγεί τον υποψήφιο

μπροστά στην πόρτα του Ναού και την κρούει σύμ

φωνα με τον βαθμό του Εκλεκτού, Ύελρόυ και Ύ-

περτάτου Τέκτονα. ^ ^^

Η καχυποψία είναι εμφανής μεταξύ των αδελφών και για να του επιτρέψουν την είσοδο τον υποβάλλουν σε κανονική ανάκριση. Αν βεβαιωθούν για την ειλικρίνεια του, του επιτρέπουν να εισέλθει.

Ο Σοφώτατος του υπενθυμίζει τις διδασκαλίες που άκουσε στους διάφορους βαθμούς και προ-

σπαθεί να καταλάβει αν ο υποψήφιος τους έχει κατανοήσει.

Αναφέρεται στην πορεία του Τεκτονισμού και στις πηγές των παραδόσεων του, για τη δομή που ακολουθείται σ' αυτή τη διδασκαλία από την αρχή της Δημιουργίας μέχρι την εβραϊκή περίοδο, που κρύβεται η ουσία του Θείου Λόγου.

Αναφέρεται στην περίοδο της Αρχιτεκτονικής, που ξεκινάει από το αρχικό σχέδιο της Δημιουργίας με πρώτο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος τον ίδιο το Θεό, που στηρίχθηκε όλη η δομή του πάνω σε Θείους Νόμους.

Αναφέρεται στην περίοδο των θρησκειών, που προσπάθησαν και μέχρι ένα σημείο το κατάφεραν, να οδηγήσουν την ανθρωπότητα προς τον Γεννήτορα Θεό, διδάσκοντας την ηθική και την αγάπη.

Αναφέρεται τελικά στην περίοδο της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης, δύο δρόμους: που ο ένας οδηγεί στην εσωτερική έρευνα και ο άλλος στη λογική εξήγηση.

Εξηγεί ότι η πορεία μέχρι και τον 16ο βαθμό που ακολουθεί αυτή η διδασκαλία είναι συνυφασμένη με την περίοδο του Ιουδαϊσμού, γιατί ήταν ο μόνος που δεχόταν την ύπαρξη του Ενός και Μοναδικού Θεού, γι' αυτό και γίνεται στα Τυπικά του τόσο μεγάλη σε έκταστ\ χρήση.

Εξηγεί ακόμα ότι με τον ερχομό του Χριστού πάνω στη Γη, τον οποίο ο Τεκτονισμός δέχεται σαν

τον Θείο Λόγο του Θεού, ο Τέκτονας από τον 16ο βαθμό πορεύεται στα πλαίσια του Χριστιανισμού. Γι αυτό και σ1 αυτό το βαθμό ονομάζεται Ιππότης Ανατολής και Δύσης.

Αναλύει διαδοχικά τον Α1, τον Β' και τον Γ' Συμβολικό Τεκτονικό Βαθμό και ο Ιππότης της Ευ-γλωττίας τον συμπληρώνει, αναλύοντας τους υπόλοιπους.

Ο 15ος Βαθμός του Ιππότη της Ανατολής α

ναφέρεται στην μετά την αποπεράτωση του Ναού

του Σολομώντα περίοδο που είναι αφιερωμένη στην

ελεύθερη εξάσκηση της σκέψης, γι αυτό και έχει

σαν σύμβολο τα στοιχεία «L Ό. Ρ.» που σημαίνει

«Liberte De Penser», δηλαδή «Ελευθερία Τον Σκέπτε-

οθαι». \

Με την ελεύθερη σκέψη ο άνθρωπος ξεπερνά την απλοϊκή πίστη που βρίσκει έδαφος στις μάζες και κάνοντας χρήση της ερευνάς στο εσωτερικό των πραγμάτων, προχωράει πορς το Φως της Αλήθειας.

Με την ελευθερία της σκέψης, η σκεπτόμενη ψυχή συνειδητοποιεί την ουσία της.

Ο Σκεπτόμενος, ανέκαθεν ασχολήθηκε με την έρευνα της ουσίας των όντων και με τα προβλήματα της ζωής.

Η Σκέψη γεννιέται από το Είναι και καταλήγει να είναι η τελειότητα του Είναι.

Η ελευθερία της σκέψης οδηγεί στην ελευθερία της βούλησης. Η βούληση είναι κάτι το ουσιαστικό.

Πίσω από κάθε κίνηση της ψυχής, κρύβεται η βούληση. Πιο σωστά, όλες οι ψυχικές καταστάσεις δεν είναι τίποτ άλλο, παρά τρόποι της βούλησης.

Ο Θεός που έπλασε τις Πνευματικές Οντότητες και τις ανθρώπινες ψυχές, είχε δώσει και μια ελευθερία, ανάλογη με τη δική του.

Ο αιώνιος πνευματικός κόσμος είναι το αιώνιο δημιούργημα της αμετάβλητης Θεϊκής βούλησης και σκέψης. Επιδρά όχι μόνο στην κίνηση, αλλά και στην κατάφαση η στην άρνηση των παραστάσεων.

Η βούληση και η σκέψη καθορίζονται από τη γνώση του αγαθού και τείνουν κατ ανάγκί] σε ό,τι αναγνωρίστηκε σαν αγαθό.

Η βούληση είναι η βασική δύναμη της ψυχής, που καθορίζει αποφασιστικά τις δραστηριότητες της νόησης.

Ο Τέκτονας κατά τον αδελφό Ρωμύλο Βαμ-βακόπουλο, οφείλει να συγκεντρώνει τις σκέψεις του και να κατευθύνει την προσοχή προς τους σκοπούς της Θείας Βούλησης και ν' αναφωνεί με ειλικρίνεια «Γεννηθήτω το θέλημα Σου, ως εν Ουρανώ και επί της Γης». Τότε θα καταλήξει ασφαλώς προς το τέρμα της μακαριότητας, δηλαδή προς την ευτυ-

χία που κλείνει μέσα της τη γαλήνη και την απολύτρωση.

Όταν ο μυούμενος ζητά την ελευθερία της διάβασης μέσα στο Ναό, ζητά στην ουσία να διαβεί τα σκαλοπάτια της απόκρυφης γνώσης και να πάρει τις αποφάσεις του μ' ελεύθερη βούληση, αφού πρώτα γνωρίσει το Τεκτονικό Μυστικό.

Αυτό προσφέρει ο 15ος Τεκτονικός Ναός, που πηγάζει από τους Αγιους Τόπους με φορείς τους Ιππότες Σταυροφόρους.

Διδάσκει ακόμα την Ισχύ εν τη Ενώσει, και το αποτέλεσμα που προκαλείται όταν η δύναμη συνοδεύεται από τη φρόνηση.

Κατά το Τυπικό, πολλά δύναται να επιτελέσει έργα. Η Δύναμη συμβολίζει τη σταθερότητα των θεσμών και την εξάρτηση μας από τις καθοδηγήσεις του Μ. Α. Τ. Σ,

Με την ενωτική δράση των εσωτερικών του δυνάμεων που συνοδεύονται από τη φρόνηση ο άνθρωπος αγωνίστηκε για να επικρατήσει το καλό ενάντια στο κακό, κι αυτό μας οδήγησε στην εξέλι-

Με την Ενωτική Δύναμη που προκαλεί η Τεκτονική Αλυσίδα, οδηγούμαστε στην ισχύ και στην σταθερότητα του Τεκτονικού θεσμού.

Την μεγαλύτερη ωφέλεια, μας την προσφέρει η Φρόνηση. Όταν επικρατεί, έχουμε υπομονή και

εγκράτεια. Αυτή προηγείται και κατευθύνει τον ανθρώπινο Νου προς τους ορίζοντες της Αρετής.

Όταν ο άνθρωπος έχει τη δύναμη και την καθαρότητα της Φρόνησης με την οποία κυριαρχεί στα πάθη του, τότε μαζί μ' αυτή την αρετή έχει κι όλες τις άλλες επιμέρους αρετές.

Η Ισχύς εν τη Ενώσει στον Τεκτονισμό συμβολίζεται με την Τεκτονική ΑΛυσίδα, που υποδηλώνει την Παγκόσμια Ένωση.

Η σκέψη όλων μας κατά τον αδελφό Δημήτρη Ξενάκη, ταυτίζεται και είναι πολύ πιο ισχυρή από την ατομική σκέψη, δημιουργεί δε το κατάλληλο μαγνητικό πεδίο που φέρνει κοντά μας τις θείες Οντότητες, αυτές που ανάβοντας τα τρία Φώτα του Ναού σε Af Βαθμό, καλούμε Λ/α οδηγήσουν τα βή-ματα μας. Η Ισχύς εν τη Ενώσει είναι το ωραιότερο σύμβολο της Ενότητας, της Αγάπης και της Αλληλεγγύης και συμβολίζει την ενωτική αλυσίδα που οι Τέκτονες - Ροδόσταυροι επεξεργάζονται, μαθαίνοντας να σκέπτονται και να εργάζονται από κοινού ορθά.

Τη δύναμη της ενωτικής αυτής αλυσίδας τη βλέπουμε στους κατασκευαστές τόπου Ναού του Σολομώντα, κάτω από τη Θεία εξουσία και καθοδήγηση του Χιράμ Αβί.

Ο Ιππότης της Ευγλωττίας προχωράει στην επεξήγηση του 16ου Βαθμού, του Πρίγκηπα της Ιερουσαλήμ, που είναι συνέχεια του προηγούμενου.

Αναφέρεται στον παραμερισμό των εμποδίων κατά την ανέγερση του Ναού του Σολομώντα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι Σαμαρείτες.

Τα εμπόδια στην πραγματικότητα είναι η Υπεροψία, ο Εγωισμός και η Φιλοδοξία χωρίς ηθικό περιεχόμενο, οι τρεις δολοφόνοι του Αρχιτέκτονα Χιράμ, που τους γνωρίσαμε στους προηγούμενους βαθμούς.

Είναι η Αμάθεια, ο Δογματισμός, ο Φθόνος και η εξάρτηση μας από τα πάθη που μας εμποδίζουν να οικοδομήσουμε τον Εσωτερικό μας Ναό και να λαξεύσουμε την ακατέργαστη πέτρα που χρειάζεται γι' αυτό το σκοπό.

Τα όπλα που χρησιμοποιούμε για τη μάχη που πρέπει να δώσουμε, είναι το Ξίφος και η Πανοπλία της Γνώσης απέναντι στην Αμάθεια, η ανάπτυξη της ελεύθερης σκέψης απέναντι στο Δογματισμό, η Αγάπη απέναντι στο Φθόνο και η καταπολέμηση των παθών που καλλιεργούνται από το υλικό μας περιβάλλον.

Η νίκη κατορθώνεται με την καθυπόταξη των κακών επιρροών και των επιδράσεων του Πνεύματος επί της Ύλης, δηλαδή της καθυπόταξης του Γνώμονα από τον Διαβήτη.

Ακολουθεί η επεξήγηση του 17ου Βαθμού του Ιππότη Ανατολής και Δύσης, που είναι κατά κάποιο τρόπο η επεξήγηση των δύο προηγούμενων βαθμών.

Φορείς του βαθμού αυτού είναι οι Σταυροφό-ροι της Μάλτας, που με τις Σταυροφορίες τους μας θυμίζουν τους αγώνες που κάνει συνεχώς ο Τέκτο-νας και ο Ροδόσταυρος, για να κατανικήσει το σκοτάδι της αμάθειας με τα Φώτα της Γνώσης.

Κατά το Τυπικό ενώνει τον παλιό με τον καινούργιο κόσμο, συγχωνεύοντας τις δυο φιλοσοφικές ροπές. Η φιλοσοφία του παλιού κόσμου βρίσκει τις αρχές και τις αιτίες όλων των όντων.

Όποιος είναι ικανός vf αναλύσει και ν' αναγάγει όλα τα όντα σε μια και την αυτή αιτία, κι απ' αυτήν πάλι να συνθέσει και να συναριθμήσει το Σύμπαν, αυτός θα πρέπει να θεωρείται Σοφώτατος και Αληθέστατος, γιατί ανακάλυψε το πρίσμα, από το οποίο θα μπορέσει να δει και τον Θεό και την Αρμονία και την Τάξη που υπάρχει στο Σύμπαν.

Με τη σύγχρονη γλωσσική χρήση, νοείται φιλοσοφία η επιστημονική διαπραγμάτευση των γενικών ερωτημάτων για τη γνώση του Κόσμου και για τη θεώρηση του βίου.

Είναι η μεθοδική eqyaoixx του Πνεύματος, με την οποία γίνεται γνωστότερο το «Ον». Συνακόλου-θα, οι επιμέρους «φιλοσοφίες» είναι οι ιδιαίτερες επιστήμες που ερευνούν και γνωρίζουν τις επιμέρους περιοχές του Όντος.

Ο ερχομός του Χριστού στη Γη της Ιερουσαλήμ έδωσε μια νέα πνοή φιλοσοφίας, ενώνοντας τον παλιό Θεό των Εβραίων Με την καινούργια

μορφή του, εφαρμόζοντας ένα νέο είδος φιλοσοφίας στην αναζήτηση της Αλήθειας, δείχνοντας το δρόμο της Αγάπης.

Ο δρόμος του Φωτός και της επιστήμης, στον οποίο μας οδηγεί ο άγγελος Ραφαήλ, είναι η νέα Χριστιανική φιλοσοφία που άλλαξε την ιστορία του κόσμου. Ο Ραφαήλ έχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Θεολογίας, γιατί είναι ένας από τους Επτά Αρχαγγέλους. Σωστά λοιπόν αναφέρεται στο Τυπικό.

Πάνω στον αριθμό Επτά θα σταθώ στην Ε-πτάφωτη Λυχνία, που είναι ένα καθαρά Εβραϊκό σύμβολο και που δέσποζε μέσα στο Ναό του Σολο-μώντα. Περιέχει τα μυστικά

δόγματα της θρησκείας του Μωυσή, γιατί συμβολίζει το δένδρο της Καμπάλα και αποκαλείται MENORHA.

Μ1 αυτήν εκφράζεται το σύστημα των θείων Εκπορεύσεων, που είναι το ανώτατο φιλοσοφικό επίτευγμα του Ιουδαϊσμού. Κάθε εκπόρευση Φωτός από την εβραϊκή λυχνία αντιστοιχεί σε ένα από τα Επτά Επίπεδα τελειότητας του υπερβατικού κόσμου. : Δεν θα μιλήσω για τον αριθμό «Επτά» με τους υπέροχους συμβολισμούς του, γιατί κατ επανάληψη μιλήσαμε γι' αυτόν. Το Τυπικό είναι αποκαλυπτικό για τη μεγάλη του σημασία και αναφέρεται σΤ όλους τους λαούς της Γης.

Ο 17ος Βαθμός είναι ο Βαθμός των Ιπποτών που προήλθαν από την Ανατολή και τη Δύση, δύο

Ταγμάτων Σταυροφόρων που συναντήθηκαν μπροστά στο Ναό της Ιερουσαλήμ.

Απ' αυτούς προήλθαν και οι φύλακες του Ναού που είχαν καθήκον να φυλάνε τα Ιερά από τους απίστους, και από τη λέξη «Ναός» ονομάστηκαν Νάΐτες. Αυτοί όμως θα μας απασχολήσουν όταν φθάσουμε σε κάποιον άλλο φιλοσοφικό βαθμό και θα βιώσουμε τη διδασκαλία τους.

Η παρουσία των Ιπποτών Ανατολής και Δύσης στην Αγία πόλη της Ιερουσαλήμ και τα μακρινά τους ταξίδια τους φόρτωσαν αρχαία και νεώτερη σοφία και συνένωσαν τελικά την προχριστιανική και μεταχριστιανική φιλοσοφία με τη σοφία των Αράβων, κι αυτοί μας έδωσαν με την επιστροφή τους στην Ευρώπη το απόκρυφο Φως Ανατολής και Δύσης με τον Ροδοσταυρισμό.

Οι Σταυροφόροι αυτοί που είχαν υποστεί την μονόπλευρη Χριστιανική θρησκεία με τους δογματισμούς της που απέρριπτε κάθε ξένη δοξασία, κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών είδαν να τους ανοίγονται καινούργιοι δρόμοι για την αναζήτηση της Αλήθειας.

Ζώντας στις χώρες που κατακτούσαν, ξέφυγαν σιγά σιγά από τα στενά περιθώρια των Κληρικών που περισσότερο συσκότιζαν παρά διαφώτιζαν το δρόμο προς το Θεό, και την πειθώ του Χριστού με την Αγάπη την είχαν αντικαταστήσει με την πειθώ του φόβου και της Πύρας.

Δεν τους ικανοποιούσε πλέον το «Πίστευε και μη ερεύνα» και άρχισαν να ερευνούν εκείνα που επιμελώς είχαν αποκρυφτεί.

Έπαψαν να φοβούνται το Θεό του Μωυσή που παρουσίαζε η Εκκλησία με πρόσωπο κακό κι εκδικητικό και ανακάλυψαν τον Χριστό που μας έδωσε τις πραγματικές διαστάσεις του Θεού, ενός Θεού Πανάγαθου, Πατέρα όλων των ανθρώπων.

Λάτρεψαν περισσότερο το Θεό τους, γιατί τον γνώρισαν στην Αγαθότητα του και κατανόν\σαν το μήνυμα του απεσταλμένου Γιου, που ήταν το «Αγαπάτε αλλήλους».

Είδαν τον πραγματικό Χριστιανισμό κι έγιναν οι ίδιοι Χριστιανοί όχι κατ όνομα, αλλά στην ουσία.

Τα μαύρα παραπετάσματα που τοποθετήθηκαν κατά καιρούς από τον ανώτερο κλήρο κι έκλειναν το δρόμο προς την αλήθεια για να εξυπηρετηθούν ξένα συμφέροντα, παραμερίστηκαν.

Προσκύνησαν με λατρεία τους Αγιους Τόπους όπου μαρτύρησε Εκείνος και ξεπέρασαν την μέχρι τότε πίστη τους, γιατί γνώρισαν το δρόμο της αιώνιας ζωής.

Σ' αυτό το φως που γνώρισαν στην Ανατολή είχαν το μερίδιο τους και οι Καλόγεροι που τους ακολούθησαν. Αυτοί επιστρέφοντας στην Ευρώπη, άναψαν στα Μοναστήρια τη νέα φλόγα του Χριστιανισμού και φυσικά καταδιώχθηκαν.

Γράφει το Τυπικό: «Φνλάττονσα στερρώς την πίστιν εις ένα και μόνον Θεόν, θεωρεί το Δόγμα τούτο αδιαφιλονίκητον και εξαπολύει την φαντασίαν αυτής και αφίσται εις πλεονασμόν θρησκευτικών δοξασιών, αίτινες εμφαίνουσι την αγάπην προς Εκείνον, όστις κατά την σκέψιν αυτής ηνέωξε την Πύλην της αιωνίου ζωής».

Το Τυπικό δεν σταματάε ι εδώ. Ερμηνεύει την τότε επικρατούσα κατάσταση της καταπίεσες και της βίας που κυριαρχούσε παντού με την ανοχή και την υποστήριξη του Κλήρου και τη θέση που πήραν απέναντι σ' αυτή την κατάστα<οη οι επιστρέφοντες από τους Αγίους Τόπους Ιππότες.

Ο υποψήφιος θεωρείται από τον Σοφώτατο σαν ένας απ' αυτούς που γύρκσαν, έτοιμος να διαφυλάξει το δίκαιο των αδυνάτων και να τον προστατεύσει από την καταπίεση των κρατούντων, θεωρείται ο εξαγνισμένος κι ευγενής υπηρέτης της ηθικής και των ευγενικών ιδεωδών του ανθρώπου και τον ανακηρύσσει Ιππότη Ανατολής και Δύσης. Καλείται να δώσει την επίσημη διαβεβαίωση, και καθιερώνεται με την ιδιότητα του αυτή για να υπηρετήσει τους σκοπούς που αιτήθηκε.

Είναι ώρα να προετοιμαστεί για να πάρει το χρίσμα του Ιππότη Ροδόσταυρος δηλαδή να προαχθεί στον 18ο βαθμό.

ΕΙΣΔΟΧΗ ΣΤΟΝ18Ρ ΒΑΘΜΟ

Η μύηση του υποψήφιου στον 18ο βαθμό αρχικά γίνεται στον Πένθιμο Ναό. Η περιγραφή του υπάρχει στο Τυπικό, έτσι που δεν χρειάζεται να την επαναλάβω.

Βρισκόμαστε στο χώρο του κατεστραμμένου πλέον Ναού της Ιερουσαλήμ, άπου ο υποψήφιος χάνεται ανάμεσα στα ερείπια. Παντού υπάρχουν εμπόδια στην πορεία του προς την Αλήθεια.

Τα βήματα του τον οδηγούν μπροστά στην πόρτα του Ναού, που είναι συγκεντρωμένοι οι Ιππότες Ροδόσταυροι και την κτυπά σύμφωνα με το Τυπικό των Ιπποτών Ανατολής και

Δύσης, ζητώντας να τον δεχθούν και να του δείξουν το δρόμο που έχασε κατά την πορεία του.

Αφού διαπιστωθεί ότι διεν πρόκειται για αμύητο η άνθρωπο που καταδιώκει την Αλήθεια, γίνεται δεκτός και του ανοίγεται ο δρόμος που οδηγεί στο εσωτερικό του Ναού.

Το πένθιμο περιβάλλον επιβάλλεται για να δείξει τη λύπη των ευγενών αυτών Ιπποτών, για την επικράτηση της βίας και της καταπίεσες των Ισχυρών και του Κλήρου που οδηγούν τους ανθρώπους στο σκοταδισμό και της αδικίας απέναντι στους αδύνατους που τους στερούν τη γνώση, καταδιώκοντας τις Επιστήμες, τη φιλοσοφία και κάθε αλήθεια.

Είναι το δίκαιο των Δυναστών, που κατα-χρώνται την εξουσία που κατέχουν.

Τα ερείπια του Ναού συμβολίζουν την καταστροφή των ψυχών που επιχειρούν οι διώκτες της Αλήθειας, την καταδίωξη των φωτισμένων και την απώλεια του Θείου Λόγου από τις καρδιές των ανθρώπων.

Ο Ναός της Αγάπης που χτίσθηκε με τα Εργαλεία της Αρετής, καταλύθηκε. Η Ηθική καταδιώκεται. Οι φωτισμένοι καίγονται στην Πυρά σαν Μάγοι. Σκοτάδι παντού. Ο Σκοταδισμός έχει το πρόσωπο της Ιεράς Εξέτασης.

Αυτή την κατάσταση του εξιστορεί ο Σοφώ-τατος που γνωρίζει την ύπαρξη του Θείου Λόγου, γιατί ο ίδιος και οι άλλοι Ιππότες Ροδόσταυροι έχουν μυηθεί σ1 αυτόν.

Ο υποψήφιος εξιστορεί κι αυτός με τη σειρά του το δρόμο που ακολούθησε σαν Ιππότης Ανατολής και Δύσης και τα εμπόδια που ξεπέρασε για να φτάσει μέχρι εδώ, και ζητάει τη βοήθεια των άλλων για να διαλύσει τα σκοτάδια της αμάθειας και τον καταναγκασμό της βίας, που κλείνουν το δρόμο προς τη μάθηση.

Πόθος του η επικράτηση της ηθικής, που στο αμόνι της σφυρηλατήθηκε βαθμό με βαθμό στα Τεκτονικά εργαστήρια, αποκτώντας τμηματικά το μυστικό των Μυστών που το γνωρίζει καλά αλλά δεν μπορεί να το εκφράσει.

Με θαυμασμό τον ακούει ο Σοφώτατος και του ζητάει και τη δική του συνδρομή στο έργο των

Ιπποτών Ροδοσταύρων. Με μια μόνο προϋπόθεση. Πρέπει να γίνει κι αυτός Ροδόσταυρος.

Του θέτει μια σειρά από ερωτήσεις και του ζητά να υποστεί τις πρέπουσες δοκιμασίες, που θα κρίνουν αν είναι άξιος γι1 αυτό το έργο που πρέπει να του εμπιστευτούν.

θα πρέπει ακόμα να γνωρίζουν αν είναι έτοιμος να υποστεί κάθε θυσία, αν θα μπορεί να κρατήσει τα μυστικά των Ροδοσταύρων έστω και με την ίδια τη ζωή του και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Οι δολοφόνοι της Ιερής Εξέτασης καραδοκούν. Κάθε αδυναμία των μυημένων μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία.

Η μόνη προστασία των αδελφών είναι η τήρηση των Τεκτονικών Όρκων που έδωσαν στο παρελθόν και που πρέπει να επαναλάβουν και η απόλυτη σιγή μπροστά στην πίεση των Ιεροεξεταστών, αν κάποτε συλληφθούν.

Ο υποψήφιος πρέπει να πιστεύει στο έργο που αναλαμβάνει και να είναι κάτοχος όλης της Τεκτονικής διδασκαλίας, γιατί χωρίς αυτή τη γνώση δεν θα μπορούσε να διατηρήσει το θάρρος του μπροστά στον φρικιαστικό θάνατο που πιθανά vf αντικρύσει.

Το θάρρος αντλείται από την πίστη, που προέρχεται από τη βαθιά γνώση. Η απόλυτη γνώση

προκαλεί τον σεβασμό προς τ' ανθρώπινα ιδεώδη και τη δύναμη της εχεμύθειας.

Ο Σοφώτατος του εξηγεί τα καθήκοντα που θ' αναλάβει αν συνεχίσει να θέλει να βοηθήσει το έργο τους και τους κινδύνους που θ' αντιμετωπίσει. Από τις απαντήσεις του κρίνεται η πας>απές>α μύηση του. Απαντήσεις που δεν πρέπει να δίνονται γραμμένες από πριν, αλλά που πρέπει να βγαίνουν μέσ από την καρδία και τα «πιστεύω» του μυουμέ-νου και να έχουν τις ρίζες τους στους προηγούμενους βαθμούς. Απαντήσεις που βγαίνουν από τα Τεκτονικά τους βιώματα.

Ακολουθεί μια σειρά ερωτήσεων του Σοφώ-τατου, στις οποίες απαντάει ο Α' Μεγάλος Φύλακας, για την απώλεια του Θειου Λόγου που ήδη έχουμε δώσει την ερμηνεία και καταλήγουμε στον Φωτοβόλο Αστέρα που εκείνη τη στιγμή μας δίνει το Φως του.

Αυτός ο Φωτοβόλος Αστέρας είναι ο Πεντάκτινος η Πολικός που σκορπίζει τα σκοτάδια της αμάθειας και φωτίζει την ανθρώπινη Διάνοια την ανεξάρτητη, από τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες όπως αναφέρει προηγούμενο Τυπικό.

Έχει σχέση με το Πεντάλφα των Εβραίων; Νομίζω πως είναι λανθασμένη μια τέτοια εντύπωση, γιατί στον 18ο βαθμό έχουμε ξεπεράσει την Ιουδαϊκή επίδραση και ζούμε απόλυτα μέσα στο Φως

του Χριστιανισμού. Την πραγματική του σημασία θα πρέπει να την αναζητήσουμε μέσα μας.

Η μελέτη των Εβραϊκών κειμένων δεν έχει σχέση με τον Τέκτονα σαν θρησκεία, αλλά γιατί αφενός είναι ο πρόδρομος του Χριστιανισμού και ο Θεός των Εβραίων είναι ο ίδιος με το Θεό των Χριστιανών παρά την παραποίηση του Μωυσή, και αφετέρου γιατί ο Τέκτονας μεΛετά όλες τις θρησκείες, γιατί όλες τους κρύβουν μέσα τους αλήθειες, απας>αίντ\τες για τις αναζητήσεις ενός Μύστη.

Σίγουρο είναι ότι ο Φωτοβόλος Αστέρας εκπέμπει τους Θείους Σπινθήρες που εισέρχονται στο εσωτερικό του ανθρώπου και κατά συνέπεια μπορούμε να πούμε ότι είναι ο ίδιχ>ς ο Θεός που στέλνει στους Μύστες με τις ακτίνες του το Λόγο του.

ΟΙ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ

Από τη στιγμή που αποκαλύπτεται το Φως του Φωτοβόλου Αστέρα και φωτίζει τα βήματα μας στο δρόμο της αναζήτησης, ο υποψήφιος οδηγείται στην πρώτη του περιοδεία.

Φτάνει στο νοτιοδυτικό σημείο του Ναού, όπου υπάρχει λευκή τριγωνική Στήλη φωτισμένη, που γράφει τη λέξη «ΠΙΣΤΙΣ». Τα βήματα του τα συνοδεύουν οι φωνές μιας ανθρώπινης Βαβυλωνίας, που δεν εκφράζει παρά τη σύγχυση των γλωσσών ως προς την πίστη των ανθρώπων την πολλαπλή και συγκεχυμένη.

Όλοι μιλούν για το Θεό τους σαν κάτι ξεχωριστό. Ο άνθρωπος τον αναζητά και δεν τον βρίσκει. Μάχεται για τον ίδιο Θεό και χύνει το αίμα του, γιατί κάνει το λάθος να του δίνει διαφορετικά ονόματα. Σταματά στο εξωτερικό της θρησκείας του και χάνει το εσωτερικό της ουσίας που είναι σε όλους το ίδιο. Μ' αυτό τον τρόπο του δίνει ανθρώπινες ιδιότητες και τον περιορίζει.

Οι φωνές δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να τον αναγνωρίσουν από κοινού μια και ο Θεός είναι κοινός για όλους, γιατί τους εμποδίζουν τα διαφορετικά τους δόγματα, εμπόδια προς μια πραγματική κι αληθινή πίστη.

Ο Μύστης που στέκεται μπροστά στη Στήλη αυτή αναλογίζεται την Βαβυλωνία των θρησκειών. Νιώθει να είναι ένας από τους λίγους που ξέρει την