- noordwest · voor zichzelf, waarbij weliswaar het licht der eeuwigheid zijn gelaat bestraalt, maar het hart gesloten blijft voor de kreet van ellende en vaak van wanhoop, die opwelt

www.theosofie - noordwest.nl

Theosofie de archaïsche wijsheid,

het pad van het zoeken, niet van geloven.

" Werken in het belang van de mensheid is de eerste stap " H.P. Blavatsky

1

Universele broederschap, aspect van het ENE eeuwige Herfstnachtevening

Van AL de vier heilige inwijdingstijden van het jaar is misschien geen enkele zo moeilijk te beschrijven als de gebeurtenissen, de beproevingen en het succes, die behoren tot de inwijding van de Herfstnachtevening, technisch de Grote Overgang genoemd. Zoals de Winterzonnestilstand is verbonden met het gebeuren dat de Grote Geboorte wordt genoemd, en de Lentenachtevening met het gebeuren dat technisch de Grote Verzoeking wordt genoemd, en de Zomerzonnestilstand met de verheven gebeurtenis, de Grote Verzaking genaamd, zo is de Herfstnachtevening verbonden met de gebeurtenis die technisch de Grote Overgang wordt genoemd, de diepzinnige en in sommige gevallen ontzagwekkende mysteriën van de dood.

Zoals al werd uiteengezet, vertegenwoordigen de Pratyeka Boeddha's, die grote en heilige mensen zijn, een aspect van de gebeurtenissen die tot de inwijding van de herfstnacht-evening behoren, want er komt een moment in de levens cyclus of de esoterische geschiedenis van een Pratyeka Boeddha, waarop hij de definitieve beslissing neemt welk van de beide paden hij moet kiezen: het ene dat terugkeer onder de mensen betekent als een Boeddha van Mededogen, of gestadig voortgaan langs het pad van individueel succes voor zichzelf, waarbij weliswaar het licht der eeuwigheid zijn gelaat bestraalt, maar het hart gesloten blijft voor de kreet van ellende en vaak van wanhoop, die opwelt uit de menigte van zwoegende pelgrims op het pad achter hem. De Pratyeka Boeddha kiest definitief de Grote Overgang, sterft volkomen en verlaat, wellicht voor de duur van een kosmische manvantara, de wereld van de mensen en bewuste wezens die achter hem aan komen, en keert niet meer terug. Hij is één geworden met zijn goddelijke en geestelijke beginselen, maar op een besloten en zelfgenoegzame wijze, zodat, hoewel zijn wezen straalt als de zon en hij verzonken is in het onuitsprekelijk mysterie en de zegen van Nirvāna, zijn gebied van bewustzijn is beperkt tot zijn eigen aurische ei, hoe uitgebreid of verstrekkend dat ook mag zijn. Daar blijft hij gedompeld in de diepten van kosmisch bewustzijn, maar helaas onbewust van alles behalve van zichzelf. Is het geen vreemde paradox, dat hoewel hij een deel is van het kosmische bewustzijn van het zonnestelsel, hij dit alleen beseft en gevoelt voor zover het betrekking heeft op zijn eigen waarnemende essentie. Toch oefent zelfs de Pratyeka Boeddha, alleen al door het feit dat hij er is en bestaat, een gestadige hoewel stille invloed uit in de gehele kosmische sfeer waarvan hij een integraal, zij het inactief, deel is geworden. Toch is deze invloed negatief, niet actief, gestadig maar diffuus; terwijl de invloed van de energieën die stromen uit het hart van het wezen van een Boeddha van Mededogen actief, constructief, opbouwend, stimulerend en rechtstreeks aanmoedigend is door zijn vitale vuur.





2

Het verschil tussen de Pratyeka Boeddha en de Boeddha van Mededogen is eenvoudig onmetelijk, zoals men gemakkelijk kan zien. De Boeddha's van Mededogen, evenals de Stille Wachter van onze planeetketen, van wie zij een kopie zijn, zien af van de onuitsprekelijke heerlijkheid die de Grote Overgang meebrengt en worden vibrerende geestelijke energieën in het leven van de wereld en in alles wat het leven van de wereld omvat - energieën die vi-breren van geestelijke krachten en die voor het merendeel te subtiel zijn om met woorden te word en beschreven. De Grote Overgang is de vierde en laatste inwijding, die elke Meester van Wijsheid moet doormaken en de heerlijkheid daarvan moet hij verzaken. In deze bijzondere fase van de inwijdingscyclus, die tot het volledig Mahatmachap leidt, moet de initiant weliswaar, evenals in de voorafgaande drie inwijdingen, door de Onderwereld gaan; maar in deze vierde is het slechts een snelle doorgang, ongeveer zoals een reiziger in een trein door landschappen snelt die hem uit vroeger oponthoud aldaar bekend zijn geworden; en in plaats van in de Onderwereld te toeven, zijn de energieën erop gericht om kennis te verkrijgen van en per-soonlijk volkomen vertrouwd te word en met, en zelfs de heerschappij te veroveren over, de Hogere Werelden. Hier, in deze inwijding, worden al de ingewikkelde en zeer mysterieuze geheimen geleerd die verband houden met de dood, waarvan sommige van een verheven schoonheid zijn en andere zo vreselijk, dat ze het gewone menselijke voorstellingsvermogen te boven gaan. De gehele samengestelde constitutie van de initiant moet voor het ogenblik word en verbroken en gescheiden, zodat de goddelijke monade volkomen vrij kan zijn, zonder boeien of kluisters die haar bewegingen belemmeren, opdat zij kan opstijgen en zich kan bewegen in de stellaire ruimten binnen de omsluitende gordel van onze eigen sterren Melkweg, ons eigen heelal. Daar, te midden van de sterren en te midden van de planeten, die hun banen beschrijven rond deze sterren, moet de bevrijde goddelijke monade van de initiant omzwer-ven, vrij als een gedachte van een bevrijde god, om , in sterrensfeer na sterrensfeer,- een te worden met al de verscheidene en verschillende fasen en toestanden, niet alleen van de sterrensubstantie, maar ook van het kosmisch bewustzijn. Om het in andere woorden te zeggen, de goddelijke monade keert naar haar eigen ster-renouder terug en trekt van ster naar ster, zij dwaalt en beweegt zich onder hen en voelt zich vertrouwd en volkomen thuis. Wat zelfs in het geval van een gewoon menselijk wezen plaatsvindt als hij sterft, en wat voor zo'n gewoon iemand een toestand van louter on-bewustheid is, omdat hij niet ver genoeg is ontwikkeld om te begrijpen wat hij ondergaat, moet voor de bevrijde goddelijke monade van de meester-initiant ten volle bewust en duidelijk worden gemaakt. Elke fase van het proces van de dood dat bij gewone menselijke wezens plaatsvindt, wordt in die tijd door de initiant doorgemaakt; bekleedsel na bekleedsel van de ziel wordt afgelegd en achtergelaten, ter zijde gelegd en voor het ogenblik vergeten, totdat de naakte godheid alleen staat, een levend vuur van energie in zelfbewustzijn en zelfkennende herinnering. Wanneer de ketenen van de lagere persoonlijke mens, de omhullende en belemmerende





3

bekleedsels van het lagere bewustzijn eenmaal zijn afgelegd, begint de monadische energie haar verheven vlucht, stap voor stap, trede na trede, omhoog langs de levensladder. Zij moet door elk van de twaalf huizen van de dierenriem gaan, het een na het ander - of als deze woorden begrijpelijker zijn, zij moet de afzonderlijke en specifieke invloeden ondergaan die voort stromen uit elk van de twaalf huizen van de dierenriem - totdat, wanneer de ronde is volbracht en ze op zelfbewuste wijze vertrouwd is geraakt met wat daarin aanwezig is, de afdaling begint, en de dan bevrijde monade zich stap voor stap, trede na trede, we er begint te hullen in de bekleedsels van bewustzijn en de verschillende geestelijke en etherische en astrale lichamen, die zij daarvoor had afgelegd en vergeten. Als zij tenslotte onze eigen aarde we er bereikt, waar het lichaam in trance ligt, treedt ze deze wereld opnieuw binnen, wekt haar lichaam weer op en verschijnt weer onder de mensen, stralend van een hemels licht, zelfs nog etherische en wonderbaarlijker en ontzagwekkende dan dat wat de succesvolle initiant bekleedt, als deze oprijst uit de beproevingen van de Winterzonnestilstand. De initiant is gestorven, hij was dood in elke betekenis van het woord; maar dank zij de wonderlijke, magische processen en de be-schermende zorg en hulp van de grote zieners en wijzen die hun jongere broeder behoeden en over hem waken, is hij in staat om van de andere zijde van de poorten van de dood terug te keren: hij is letterlijk "uit de dood opgestaan" en wordt weer een mens, maar nu een mens, die verheerlijkt, geheiligd, gelouterd is in elk deel van zijn samengestelde constitutie. Hij is voorbij de poorten van de dood gegaan en is teruggekeerd. Hij is ten volle herboren.

Dit is niet een geval van verzaking zoals ten tijde van de Zomerzonnestilstand. De Initiant is juist in staat deze vreselijke beproevingen te ondergaan omdat de Grote Verzaking al eerder is doorgemaakt tijdens de inwijding van de Zomerzonnestilstand, en hij de kracht heeft verworven volledig te sterven en toch naar het menselijk stoffelijk bestaan terug te keren. Hier zien wij in geestelijk en ethisch opzicht het verschil tussen de Pratyeka Boeddha, die uit eigen wil sterft, en gaarne en met vreugde sterft voor zijn eigen geestelijke gelukzaligheid, en degene die de Grote Verzaking heeft volbracht, zoals de Boeddha's van Mededogen en hun volgelingen, die weliswaar sterven om de ervaringen die daarmee gepaard gaan, en om de grote toename van kennis die het met zich brengt, maar die tot het leven terugkeren om zich te offeren in de dienst aan de wereld. Het is niet gemakkelijk om volledig te sterven. Mensen sterven dagelijks, maar onvolkomen, 's avonds wanneer zij naar bed gaan en in slaap vallen. Maar weloverwogen sterven is iets heel moeilijks, want het is in strijd met de gewone wetten en processen van de natuur. De dood is in ieder geval niet onmiddellijk of plotseling, zelfs niet in het geval van de gemid-delde mens die sterft. Maandenlang voor de lichamelijke dood vindt er een aanpassing plaats die neerkomt op een innerlijke regeling binnen het aurische ei, die de monadische de-len voorbereidt op de omzwervingen na de dood. En aan het einde, korte tijd voor de dood, zweeft het bewustzijn tussen aarde en ster, tussen het stoffelijk lichaam en de zon, vliegt een aantal keren naar de zon en weer terug, totdat tenslotte de gouden levensdraad wordt verbroken, en de stervende in een toestand van bewusteloosheid geraakt - die ogenblikkelijk, onmiddellijk en onuitsprekelijk zoet en weldadig is - waarna de mens dood is





4

zoals men dat noemt.

Ik heb tot nu toe over de vierde van de vier grote inwijdingen gesproken in verband met de gevallen van de Groten die haar ondergaan en weer onder de mensen terugkeren; maar er zijn nog de vele andere gevallen van hen, die deze inwijding weloverwogen op de wijze van de Pratyeka Boeddha's doormaken, voor de wereld sterven en niet me er terugkeren voordat aeonen zijn voorbijgegaan en een voor een in de oceaan van de tijd zijn verzonken. Deze laatste zijn de gevallen van hen die op weg zijn om Pratyeka Boeddha's te word en , misschien zonder dat zij het zelf weten, hoe paradoxaal dat ook mag klinken; en ik twijfel er niet aan of U zou zich verbazen als U wist hoe talrijk de menselijke zielen zijn, die hunkeren naar de onuitsprekelijke vrede en gelukzaligheid van de Nirvanische rust, die zich aan het leven vastklampen en het willen laten voortduren en toch, vreemde paradox, het pad van de dood kiezen. De Groten ondernemen deze vierde inwijding om alle mogelijke ervaringen uit de eerste hand op te doen, niet alleen van de Onderwereld, maar meer in het bijzonder van de Hogere Werelden en van wat elke monade die uit de geïncarneerde toestand treedt, in de gewone loop van het sterven moet ondergaan. Tijdens de inwijding van de Winterzonnestilstand zijn het de planeten die gewoonlijk worden bezocht, de Maan, Venus, Mercurius, en de Zon, en dan volgt de terugkeer; terwijl in deze vierde inwijding van de Herfstnachtevening deze zelfde planeten worden bezocht tijdens het proces dat wij misschien terecht een ontbinding van de constitutie mogen noemen , en ook de hogere planeten Mars, Jupiter en Saturnus, en vandaar vervolgt de bevrijde monade haar weg naar de kosmische ruimten. De terugreis gaat langs dezelfde weg en de bekleedsels of sluiers van het bewustzijn, die de monadische pelgrim tijdens deze omzwervingen achterliet op elk van de planeten en in elk van de gebieden, word en weer opgenomen, en zo bekleedt de monadische ego zich opnieuw met zijn lagere zelven en keert terug langs de weg waarlangs hij was opgestegen. De volgorde van de planeten zoals die hierboven werd gegeven, moet niet worden gezien als de volgorde van de planeten die gewoonlijk wordt gevolgd. Uit de voorafgaande leer wordt het duidelijk, dat de mens niet alleen een stoffelijk of Aarde- lichaam in zich heeft, maar ook een Maan- lichaam, een Venus- lichaam, een Hermes- of Mercurius -lichaam, een Zonne- lichaam, een Mars -l lichaam, een Jupiter- lichaam en een Saturnus- lichaam, terwijl hij eveneens is bekleed met de essenties van de kosmische ruim-te. Niet alleen heeft de mens deze verschillende planetaire bekleedsels in zijn constitutie, maar ook zijn bewustzijn zelf bevat als het ware kleurschakeringen, of energieën, of kwaliteiten, ontleend aan de verschillende hemelse lichamen waarmee hij van nature in zulk een nauwe en innige verbinding staat. Dit is de reden waarom de verschillende lichamen of elementen van de menselijke constitutie door de initiant worden afgelegd als hij door een van deze sferen gaat, en waarom hij naar elk van de sferen moet terugkeren om zo'n eerder





5

afgeworpen sluier of bekleedsel of kleed weer op te nemen om op aarde opnieuw een volle-dig mens te worden. De mens is dus, zoals U ziet, een kind van het heelal, samengesteld uit al zijn elementen, en is daarom inderdaad een microkosmos of kleine wereld. Zelfs zijn gedeelten raken met etherische vingers de verst verwijderde ster, en de zwakste vibratie van de verst verwijderde ster heeft op hem haar weerslag. We zien dus dat de dood in de majestueuze ceremoniën van de vierde inwijding van de periode van de herfstnachtevening, slechts een opstijging, een opstanding is uit bepaalde grovere elementen in elementen die veel etherische zijn; maar het centrum van bewustzijn, de vurige vonk van het zijn, de monadische essentie, is een god, en blijft de aeonen door onberoerd en onbesmet, om het even wat zijn kinderen - dat wil zeggen zijn voertuigen en bekleedsels van het bewustzijn en lagere monaden waardoor hij werkt - ook doen of ondergaan of lijden en genieten. Houd dus deze twee verschillende maar geenszins tegenstrijdige elementen van de leer inzake de inwijding van de herfstnachtevening in gedachten: (1) Alle grotere initianten moeten door deze inwijding gaan, maar zij keren terug. Zij ervaren er de dood en overwinnen deze; en met de woorden van het Christelijke Schrift kunnen zij zeggen: "0 dood, waar is Uw prikkel? 0, Graf, waar is Uw overwinning?", omdat de initiant die slaagt en als een ingewijde verrijst, werkelijk de dood heeft overwonnen, en zijn geheimen in al hun verschillende fasen zijn voor hem geen geheimen meer. (2) Het tweede element van de leer is het feit, dat scharen, menigten van menselijke wezens op zeker ogenblik in hun evolutionaire pelgrimstocht deze inwijding wel overdacht kiezen met als enig doel om uit de wereld en de gezichtskring van de mensen te trekken en niet meer terug te keren. Dat zijn de Pratyeka Boeddha's en degenen, die evenals zij, de gelukzaligheid van het individuele Nirvāna verkiezen boven het zelfopofferend maar grootse leven en de bestemming van een Boeddha van Mededogen. Onthoud deze leer in haar elementen. Tracht deze gedachten in Uw geest mee te dragen, want zij helpen, en als zij juist worden begrepen zal het besef van deze waarheden U omhullen als een beschermend schild. Of om een ander beeld te gebruiken, deze leringen zullen een licht voor Uw voeten word en zullen U langs het pad leiden dat de grootste en edelste bloemen van volmaaktheid van de mensheid hebben verkozen te gaan.

Gottfried de Purucker in “ De Vier Heilige Jaargetijden” blz 75 – 90.

© 1979 Theosophical University Press Agency

Daal en Bergselaan 68, 2565 AG Den Haag

Documents

- noordwest · voor zichzelf, waarbij weliswaar het licht der eeuwigheid zijn gelaat bestraalt, maar het hart gesloten blijft voor de kreet van ellende en vaak van wanhoop, die opwelt