04 Pn. Ioul-Aug 09

Σ’ αυτό το τεύχος...ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΙ

Ιούλιος - Αύγουστος 2009 11

- Νομίζουμε ότι είναι κοντά το ένα με το άλλο, ότι μπορούμε να τα ανακατεύουμε και να πηγαίνουμε πότε με το ένα και πότε με το άλλο. Νομίζουμε ότι δεν αποκλείεται και αυτά να είναι κάπου, κάποτε χρήσιμα. «Τα συστήματα του Θεού και τα συστήματα των ανθρώπων». Τεράστια, αγεφύρωτη απόσταση τα χωρίζει. Όσο για τη θέση τους στη ζωή μας, είναι θέμα με σοβαρές συνέπειες αιώνιες. Δυστυχώς η πραγματικότητα που ζούμε έχει και αυτό το τραγικό γνώρισμα. (Σελίδα 2)- Λέμε συχνά-πυκνά τις λέξεις «Οι Ευλογίες και οι Ευλογημένοι», αλλά η παλιά, γνω-στή σύγχυση στο μυαλό πολλών παραμένει. Πώς εννοεί ο Θεός την Ευλογία και τον Ευλογημένο; Τι έχει στη σκέψη Του και στην καρδιά Του σχετικά με αυτό το θέμα; Αυτό αξίζει να γνωρίζουμε, γιατί αυτό εν τέλει μετράει.(Σελίδα 10)- «Ο κίνδυνος της αμέλειας» δεν μας τρομάζει, όπως θα έπρεπε. Σοβαρό πρώτο στοι-χείο είναι ότι στην Αγία Γραφή αναφέρεται, τονίζεται, υπογραμμίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Αρχίζει από κάτι μικρό και ασήμαντο στα μάτια μας. Είναι άλλωστε τόσα πολ-λά τα μεγάλα και σοβαρά που μας αποσπούν στις μέρες μας. Ο κίνδυνος είναι άμεσος, εάν δεν προσέξουμε αυτήν την παγίδα. (Σελίδα 16)- Υπάρχουν διαχωρισμοί που έχουν σχέση με τη θέση του καθενός μας απέναντι στο Φως της Αλήθειας του Ιησού Χριστού. Τρία είδη χριστιανών. Δεν σημαίνει ότι επειδή πήγαμε στον Ιησού Χριστό, επειδή αποδεχόμαστε κάποιες αλήθειες, ότι έκλεισε το θέμα και τακτοποιηθήκαμε. Θέλετε να το ψάξετε λιγάκι μέσα από τις «Τρεις κατηγο-ρίες», να ερευνήσετε πού στέκεστε και το κυριότερο το πού ο Κύριος σας προορίζει; (Σελίδα 21)- Με τις σημερινές του διαστάσεις το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι πρωτόγνωρο. Το τραγικότερο όλων είναι η άγνοια, η παραπληροφόρηση, η εσκεμμένη διαστρέβλωση που επιχειρείται ακόμα και ανάμεσα στο λαό του Θεού από τους ηγέτες του. Επι-χειρούμε μια γνήσια προσέγγιση στο θέμα «ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΑΛΗ-ΘΕΙΑ». Ιδιαίτερα πονάει και ανησυχεί, όταν χωρίς τεκμηρίωση γίνεται εκμετάλλευση της αμαρτίας και χρήση της για στήριξη θέσεων προσωπικών ή άλλων. Είναι βαρύ το τίμημα. (Σελίδα 22)- Τι ισχύει όταν η μία πλευρά κακοποιείται ψυχικά και σωματικά; Υπάρχουν όρια; Πότε διαλύεται ένας τέτοιος γάμος και είναι ελεύθερη η άλλη πλευρά να προχωρήσει στον άλλο γάμο; «Ο άλλος γάμος», είναι ο δεύτερος γάμος και, γιατί όχι, ο τρίτος, ο τέ-ταρτος... Θα προσαρμόσουμε τον Λόγο του Θεού στα μέτρα μας ή θα σκύψουμε με ταπείνωση να ακούσουμε τι θέλει ο Κύριος για το θέμα αυτό το μεγάλο, το σοβαρό, το επικίνδυνο; (Σελίδα 28)- Ο «Ησαύ» ήταν ευλογημένος από τον Ίδιο τον Κύριο χωρίς εκείνος να το έχει ποτέ ζητήσει. Πρωτότοκος, υιός υποσχέσεων του Θεού. Αρκεί όμως αυτό; Δεσμεύεται ο Κύριος ακόμα και μπροστά στις ίδιες τις δικές Του ευλογίες; Τι είναι αυτό που αξίζει περισσότερο στα μάτια Του από την ανθρώπινη φύση μας; (Σελίδα 34) - «Η αληθινή ιστορία ενός Πανδοχέα» μπορεί να μοιάζει με παραβολική ιστοριούλα γραμμένη για να ξεκουράζει και να χαλαρώνει τον αναγνώστη. Μεγάλο λάθος. Πρόκει-ται για μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία, με χιλιάδες τραγικούς αποδέκτες. Ιδιαίτερα στην εκκλησία των ημερών μας, που βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι. Θα εκπλαγεί-τε από τις λεπτομέρειες και τις βαθιές τομές που κάνει το Άγιο Πνεύμα. (Σελίδα 38)- Στη σκέψη πολλών και στην καρδιά τους «Το Θέμα της Συγκατοίκησης» είναι πόθος διαχρονικός, επιθυμία ζωής για πολλούς. Η επιθυμία να μειώσουμε το κόστος της ζωής του Χριστού και να έχουμε και από τα ευχάριστα και βολικά αυτού του κόσμου. Κά-ποιοι το κατάφεραν, ή νόμισαν ότι το κατάφεραν… Ποια είναι η αλήθεια; (Σελίδα 45)- «Η εξέλιξη είναι απλώς θεωρία. Δεν έχει αποδειχθεί». Είναι εκεί για να επιλέγουν ελεύθερα οι άνθρωποι την αλήθεια από το ψέμα και το σκοτάδι από το φως. Υπάρ-χουν στοιχεία, φωνές σωστές, καθαρές, δυνατές, επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για τους πιστούς του Χριστού είναι απαραίτητη η σωστή γνώση, γιατί η μάχη στις μέρες μας, με το ψέμα και την πλάνη, είναι σώμα με σώμα. (Σελίδα 51)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ2

Με απασχολεί σοβαρά και καθημερινά αυτό, που πιστεύω απασχο-λεί και εσάς. Ψάχνω να βρω την αιτία τής ανεπάρκειάς μας. Ψάχνω να βρω το γιατί γίναμε μικροί και ασήμαντοι. Το γιατί δεν παράγουμε, δεν αναπτυσσόμαστε, το γιατί λιγοστεύουμε, το γιατί υποκύπτουμε, το γιατί πεθαίνουμε, το γιατί είμαστε πιο συχνά νικημένοι παρά νικητές, το γιατί θαυμάζουμε, αλλά δε μας θαυμάζουν όπως γινόταν παλιά…, το γιατί ο κατάλογος των απολεσθέντων ή εξαφανισμένων μακραίνει, ενώ ο κατά-λογος των νέων έχει μείνει σχεδόν χωρίς ονόματα. Τι φταίει και δεν μας ευλογεί ο Θεός μας; Τι φταίει και οι ευλογίες Του περνούν πάνω από τα κεφάλια μας σαν κατάφορτα σύννεφα, που θα μπορούσαν να γεμίσουν τον τόπο με ευλογημένη, καρποφόρα βροχή και φεύγουν μακριά από εμάς και ποτίζουν άλλους κήπους, άλλα μποστάνια, που όντως είναι γε-μάτα καρπό και ευλογία Θεού;

Τα συστήματα του Θεού και τα συστήματα των ανθρώπων

ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ


Όπου υπάρχουν τέτοια συστήματα, ευνοείται η ανά-πτυξη συμπαθειών και αντιπαθειών, η ύπαρξη ισχυρών και ασθενέστερων, ευνοούμενων και ενοχλητικών, δυνα-τών και ανίσχυρων, συμμαχιών και αντι-πάλων, ατόμων που περιβάλλονται με ασυλία, επώνυμων και άσημων. Ανα-πτύσσεται πολιτική ή πολιτικές… Γενι-κότερα ευνοείται η προσωπολατρία και η σκοπιμότητα.

Συστήματα...

Τα συστήματα των ανθρώπων

Ακούγοντας πρόσφατα στο ραδιόφωνο για τα διάφορα, που διαδραματίζονται γύρω μας καθημερινά σχετικά με τα οι-κονομικά, την πολιτική, τα σκάνδαλα, τις εμπλοκές, τους εμπλεκόμενους, τις ομάδες, τις τάσεις, τις πλειοψηφίες, τις μειοψηφίες, τις προβλέψεις, τις πιέσεις… συνειδητοποίησα κάτι, που με φώτισε πραγματικά και με βοήθησε να εξηγήσω πολλά από αυτά που συμβαίνουν ανάμεσά μας.

Στη λειτουργία της εκκλησίας, στις συναντήσεις μας, στις συνεδριάσεις μας, στις δραστηριότη-τές μας έχουμε υιοθετήσει τρόπους και πρα-κτικές λειτουργίας πέρα για πέρα κοσμικές. Το σκεπτικό μας είναι κοσμικό, ο τρόπος που αντι-δρούμε και ενεργούμε, ο τρόπος που σχεδιάζου-με, που εκτιμούμε, που αξιολογούμε πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κοσμικός. Αντιγράφουμε πρακτικές και συστήματα από τον άθεο κόσμο της αμαρτίας γύρω μας και, όπως είναι φυσικό, υποφέρουμε από τις ίδιες παθογένειες και θε-ρίζουμε ανάλογους καρπούς. Λειτουργούμε, για παράδειγμα, με καταστατικά, που έχουν άρθρα που τα ψηφίζουμε ή τα καταψηφίζουμε, άρθρα που επιδέχονται ερμηνείες, τροποποιήσεις, που έχουν παράθυρα…, με ψηφοφορίες φανερές και μυστικές, με πλειοψηφίες ή μειοψηφίες, με ισχνές πλειοψηφίες, με συμπολίτευση και αντι-πολίτευση, με δικούς μας και με απέναντι, με ισορροπίες κλπ.

Όλα αυτά τα βρήκαμε έτοιμα στον κόσμο και, επειδή νιώσαμε ότι αυτά είναι που χρειαζόμα-στε, απλώσαμε το χέρι και τα φέραμε μέσα στον άγιο τόπο τού Κυρίου, χωρίς ιδιαίτερο προβλη-ματισμό και σκέψη, χωρίς να ρωτήσουμε τον Θεό τον Κύ-ριό μας, και αυτό είναι το σοβαρότερο. Εκείνο όμως, που δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε, είναι ότι σε τέτοια περι-βάλλοντα, που λειτουργούν με τέτοιες πρακτικές και μεθό-δους, ευδοκιμούν οι συμμαχίες, οι ομάδες, οι αντίπαλοι και οι αντιπαλότητες, οι επιρροές, οι «δικοί μας και οι άλλοι», η προώθηση και η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων προσώπων ή σχεδίων, οι σκοπιμότητες, η μεροληπτική μεταχείριση ή δι-αχείριση καταστάσεων, τα «δύο μέτρα και τα δύο σταθμά»,


ΑΡΘΡΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

η εφαρμογή αρχών και αποφάσεων επιλεκτικά και «κατά το δοκούν», με γνώμονα το συμφέρον και την εξυπηρέτηση… Όλα αυτά τα βδελυρά, δηλαδή, που τα συναντάμε στον κό-σμο της αμαρτίας και γυρίζουμε το κεφάλι μας με αποστρο-φή και αγανάκτηση από την άλλη. Αυτά είναι τα συστήματα του κόσμου, έτσι λειτουργούν, με τις γνωστές προεκτάσεις και συνέπειες.

Όπου υπάρχουν τέτοια συστήματα, ευνοείται η ανάπτυξη συμπαθειών και αντιπαθειών, η ύπαρξη ισχυρών και ασθε-νέστερων, ευνοούμενων και ενοχλητικών, δυνατών και ανί-σχυρων, συμμαχιών και αντιπάλων, ατόμων που περιβάλλο-νται με ασυλία, ονομάτων με «ξεχωριστή βαρύτητα», που τους συγχωρούνται πολλά ή όλα, επώνυμων και άσημων. Αναπτύσσεται πολιτική ή πολιτικές «δεξιόστροφες ή αριστε-ρόστροφες»… Γενικότερα ευνοείται η προσωπολατρία και η σκοπιμότητα. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί το κύριο, το δομι-κό συστατικό σε τέτοια περιβάλλοντα είναι η σάρκα, ο άν-θρωπος, η λογική, το συναίσθημα, ο κτησισμός, η αλαζονεία. Και βέβαια ο διάβολος διατηρεί στενούς δεσμούς μαζί τους.


Υποβάλλει, επιβάλλει, επηρεάζει, αλλά ο ίδιος μένει καλά κρυμμένος και δεν έχει λόγους να φανερωθεί περισσότερο, αφού τα σχέδιά του και οι επιδιώξεις του εξυπηρετούνται θαυμάσια. Έτσι άλλωστε δουλεύει πάντα.

Τα επόμενα βήματα είναι γνωστά και από την καθημερινή ζωή μας. Σε τέτοιες συνθήκες είναι που βλέπουμε να ανα-πτύσσεται η «αρχηγολατρία», να γίνονται αγώνες δρόμου επικράτησης, με συμμαχίες και αντιπάλους. Φυσικό επακό-λουθο είναι να αναπτύσσονται πικρίες, έχθρες, μίση, αντιθέ-σεις, ανταγωνισμοί, αντιπαλότητες, ακολουθεί η ψυχρότη-τα, οι υψηλοί τόνοι, η ένταση, οι υποψίες ή καχυποψίες, οι συχνές αντεγκλήσεις, οι μάχες, οι συμμαχίες, οι διαιρέσεις, οι χωρισμοί, οι ομάδες, η δημιουργία μετώπων. Πρακτικά όλος ο κατάλογος με τα έργα της σάρκας, ( Γαλάτας ε΄19-21). Οι πληγές εύκολα ανοίγουν και πολύ δύσκολα και αργά επουλώνονται. Οι πικρίες ξεπερνιούνται δύσκολα και σπάνια γίνεται αποκατάσταση. Με αυτές τις αρχές λειτουργεί ο κό-σμος μας καθημερινά, έτσι λειτουργούμε και εμείς, οι πιστοί του Κυρίου. Επόμενο είναι να υπάρχουν συσσωρευμένα τα αδιέξοδα, τα σκάνδαλα και η στειρότητα.

Τα συστήματα του Θεού

Το τρομακτικότερο είναι ότι την ίδια ώρα, που υπάρχουν και λειτουργούν όλα αυτά, μένει ελάχιστος χώρος εκδήλωσης, ενέργειας και ζωντανής παρουσίας τού Αγίου Πνεύματος. Ούτε ο καρπός τού Αγίου Πνεύματος μπορεί να εκφραστεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι και ο λόγος, που, όταν ζυγώσει κανείς περισσότερο, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι δεν υπάρχει αγάπη, ειρηνοποιό πνεύμα, διάθεση σύγκλι-σης, ταπείνωση, ενωτικό πνεύμα, σύμπλευση, με αποτελέ-σματα και με ευλογία Θεού. Αυτός είναι και ο λόγος, που οι πνευματικές σκέψεις, οι πνευματικές προτάσεις ή εισηγήσεις πολύ δύσκολα διεισδύουν ανάμεσα στα σκεπτικά και ακόμα πιο δύσκολα γίνονται αποδεκτές από το σύνολο και σπάνια ακολουθούνται. Η έννοια του αδελφού στην πίστη του Ιησού Χριστού υποχωρεί με τάσεις εξαφάνισης και στη θέση της αναπτύσσονται άλλες σχέσεις, του τύπου «οι δικοί μας και οι αντίπαλοι, οι συμπολιτευόμενοι και η αντιπολίτευση».

Γενικά μπορεί να πει κανείς ότι στην οργάνωση, στη δομή και λειτουργία υπερτερεί το σαρκικό πνεύμα και ο ανθρώπι-νος τρόπος και συρρικνώνεται το άγιο και το πνευματικό.


Τα συστήματα του Κυρίου είναι τελείως διαφορετικά από τα ανθρώπινα. Άλλος κόσμος. Η δύναμη της νηστείας και της προσευχής, τα δάκρυα της ταπείνωσης, η ευλογία της εξομο-λόγησης, η γνήσια επανόρθωση, η καινούργια προσπάθεια στηριγμένη στο «επί τω λόγω Σου», (Λουκάς ε΄5), η δέηση των δικαίων «ενθέρμως γινομένη», (Ιακώβου ε΄ 16), η καθα-ρή καρδιά, η άγια ζωή, που χαίρεται να την ευλογεί ο Κύρι-ος, η δύναμη της πίστης που «μετακινεί βουνά», η πίστη στον

Κύριο των κυμάτων, του «σιώπα, ησύχασον», η πίστη τού «πρόσταξέ με να έλθω», (Ματθαίος ιδ΄28). Αυτά τα στοιχεία, που κάνουν θαύματα κυριολεκτικά, έχουν ατροφήσει, συρρικνώνο-νται στις μέρες μας και τη θέση τους πρόθυμα και αβασάνιστα καταλαμβάνει ο ανθρώπινος τρόπος, η σάρκα, η λογική. Οι καρδιές των αν-θρώπων είναι γεμάτες και μπλοκαρισμένες με τα ανθρώπινα συστήματα, που φαίνονται πιο ελκυστικά, πιο βολικά, αφού χρειάζεται λιγότε-ρη ή καθόλου πίστη για να λειτουργήσουν.

Σκέφτομαι να ξυπνούσαμε κάποιο πρωί, να «ερχόμαστε στον εαυτό μας», να βλέπαμε σε τι λάθος δρόμο βρισκόμαστε και να παγώνα-με όλα τα συστήματα του κόσμου ανάμεσά μας. Τις πλειοψηφίες, τις ψηφοφορίες, τις πο-λιτικές, τα καταστατικά, τις ιεραρχίες, τις με-θοδεύσεις, τα παράθυρα. Να επιστρέφαμε στα συστήματα του Θεού της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Στη νηστεία, στην προσευχή, στον καθαρισμό, στην ταπείνωση, στο πνεύ-μα τού «θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντες εαυτών»,(Φιλιππησίους β΄3),του «προλαμβά-νοντες να τιμάτε αλλήλους»,(Ρωμαίους ιβ ́ 10), στη συγχωρητικότητα, στην υποχωρητικότητα, στη μακροθυμία, στη δύναμη της πίστης, στον αλαλαγμό της μάχης και της νίκης του Κυρί-ου, στην ευχαριστία, στην εξομολόγηση, στο

«αμαρτήσαμε, ανομήσαμε». Ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι, αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα χανόμαστε, θα πήγαιναν όλα τα θέματά μας πίσω, δεν θα λυνόταν τίποτα. Σεβόμαστε την άποψή τους, αλλά δεν την συμμεριζόμαστε καθόλου. Ο Κύ-ριος τιμά την πίστη, την ένθερμη προσευχή, την «μετά πίστε-ως ευχή», τη «δέηση του δικαίου ενθέρμως γενομένη», τη διάθεση καθαρισμού, αγιασμού, την ειλικρίνεια, την ταπεί-



Σκέφτομαι να ξυ-πνούσαμε κάποιο πρωί, να «ερχό-μαστε στον εαυτό μας». Να επιστρέ-φαμε στα συστήμα-τα του Θεού. Στη νηστεία, στην προ-σευχή, στον καθαρι-σμό, στην ταπείνω-ση, στο πνεύμα τού «θεωρούντες αλλή-λους υπερέχοντες εαυτών», στη συγ-χωρητικότητα, στην υποχωρητικότητα, στη μακροθυμία, στη δύναμη της πί-στης, στον αλαλαγ-μό της μάχης και της νίκης του Κυρί-ου, στην ευχαριστία, στην εξομολόγηση, στο «αμαρτήσαμε, ανομήσαμε».


νωση που «προπορεύεται της δόξης»(Παροιμίες ιε΄33). Ο «Κύριος των θαυμάτων» ευλογεί με θαύματα! Στην περίπτω-σή μας όμως ο Κύριος δεν ευλογεί. Δεν ευοδώνει αυτά που Του προσφέρουμε και που κάνουμε για τη δόξα Του. Έχει αμαρτία η ζωή μας, έχει κοσμικό πνεύμα, κοσμικό φρόνημα, κοσμική νοοτροπία. Όλα αυτά εμποδίζουν, αναστέλλουν την ευλογία Του να φτάσει στη ζωή μας. Γι’ αυτό οι μέρες μας εί-ναι μέρες αποδοκιμασίας τού Κυρίου και απουσίας Του από τη ζωή μας, από τις μάχες του λαού Του. Ο Κύριος μας πα-ραγγέλνει να καθαριστούμε για να επιστρέψουν οι ευλογίες Του στη ζωή μας, στην κοινότητά μας. Δεν συμβιβάζεται ο Κύριος με τη συμβιβασμένη μας νοοτροπία.Έχει εκλείψει το υπερφυσικό από τις συνάξεις μας, τις συνα-ντήσεις μας, τα σκεπτικά μας, τις δραστηριότητές μας.

Πρώτα το διαγράψαμε από την πίστη μας και από την καρ-διά μας. Γι’ αυτό και ο Κύριος το έχει αποσύρει. Γι’ αυτό δί-νουμε τόσο μεγάλη σημασία στο να πείσουμε, να συμφωνή-σουμε, να δημιουργήσουμε μέτωπα, ομάδες, συνασπισμούς, συμμαχίες. Γιατί ο Κύριος βρίσκεται κλεισμένος έξω από την εκκλησία «της Λαοδίκειας» και μαζί Του έξω βρίσκεται και η δύναμή Του, η σοφία Του, η ενέργεια του Πνεύματός Του τού Αγίου, το υπερφυσικό, η ευλογία Του, το φως του προ-σώπου Του. (Αποκάλυψη Ιωάννου γ΄20).



Τα επόμενα βήματα

Όπως είναι φυσικό, για να ευδοκιμήσει ο ανθρώπινος τρό-πος λειτουργίας χρειάζεται και ένα αποκοιμισμένο ακροα-τήριο-αποδέκτης του συστήματος, χρειάζεται ακόμα ένας αριθμός «λιβανιστών και υμνητών». Χρειάζεται να κλείσουν οι ενοχλητικές φωνές διαμαρτυρίας, που καλούν τον κόσμο να ξυπνήσει και να κάνει κάτι. Οι φωνές των ανεπιθύμητων, που μπορεί να ακυρώσουν σχέδια και να ξεσκεπάσουν σκο-πιμότητες και επιδιώξεις απομονώνονται και υποβαθμίζο-νται, μέχρι να σβήσουν.

Όλα αυτά δεν τα ανακαλύψαμε εμείς πρώτοι, ούτε τα εφαρμόζουμε πρώτοι. Τα έχουν σε καθημερινή χρήση οι άνθρωποι της αμαρτίας γύρω μας. Αυτά είναι, για τα οποία διαμαρτύρεται ο κόσμος, για αυτά βγαίνουν στους δρόμους ή σπάνε τις βιτρί-νες οι αγανακτισμένοι. Εμείς απλώς τους ανοίξα-με την πόρτα, τα καλοδεχτήκαμε, τα φέραμε στη ζωή της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, τα χρησιμο-ποιούμε και περιμένουμε από αυτά λύσεις, απα-ντήσεις, εκβάσεις.

Το σατανικό σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι με την πρώτη ματιά όλα φαίνονται ότι λειτουργούν σύννομα και πνευματικά ανάμεσά μας. Πρέπει να ζήσεις από μέσα και από κοντά, για να καταλά-βεις τι ακριβώς συμβαίνει.

Όταν σου τα φανερώσει ο Κύριος με φως και αλή-θεια δική Του - εάν φυσικά το θέλεις και Του το ζη-τήσεις - φεύγεις μακριά τρέχοντας, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δεν μπορείς να κάνεις, παρά ελάχιστα έως τίποτα, άρα χάνεις τον λιγοστό και πολύτιμο χρόνο σου, και δεύτερον για να μη γίνεις «κοινω-νός αλλοτρίων αμαρτημάτων», (Α΄Τιμόθεον ε΄22), κάτι που είναι πολύ πιθανό, εάν επιμείνεις.

Όμως δεν πρέπει να μείνεις απαθής και αδιάφορος. «Κά-μπτεις τα γόνατά σου προς τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Εφεσίους γ΄14) και προσεύχεσαι έν-θερμα γι’ αυτά που είδες και ξέρεις τώρα πια. Προσεύχεσαι ο Κύριος να σταματήσει αυτήν την ασυγκράτητη εισβολή κοσμικού φρονήματος και κοσμικής νοοτροπίας στα άγια


Όμως δεν πρέπει να μείνεις απαθής και αδιάφορος. «Κάμπτεις τα γό-νατά σου προς τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και προσεύχεσαι ο Κύριος να στα-ματήσει αυτήν την ασυγκράτητη εισβολή κοσμικού φρονήματος και κοσμικής νοοτρο-πίας στα άγια του Κυρίου, που εκτο-πίζουν το Πνεύμα Του και περιορί-ζουν την άγια πα-ρουσία Του.


του Κυρίου, που εκτοπίζουν το Πνεύμα Του και περιορίζουν την άγια παρουσία Του. Προσεύχεσαι όμως και για την ψυχή τους, για την αιώνια κατάληξή τους, που δεν μπορεί να είναι ευλογημένη και δοξασμένη. Πρόκριναν τόσο εύκολα και επι-πόλαια τα συστήματα του κόσμου της αμαρτίας και έδειξαν απιστία στις ασύλληπτες δυνάμεις του Ουρανού, που είχαν στη διάθεσή τους, αλλά που δεν πίστεψαν και δεν χρησιμο-ποίησαν ποτέ.

Όσο για την αντίδραση του Κυρίου, είναι αυτή που βλέπου-με και ζούμε καθημερινά. Εφόσον έχουμε κάνει τις επιλογές μας και προκρίνουμε τα συστήματα και τη νοοτροπία του κόσμου, ο Κύριος διακριτικά, όπως πάντα, πισωπατάει και αποσύρεται. Κάπου αλλού θα βρει να εμπιστευθεί τις ευλο-γίες Του και τα πολύτιμά Του. Εμείς θα μείνουμε χωρίς τις ευλογίες Του, χωρίς τα δώρα Του, χωρίς καρπό των κόπων μας, χωρίς ανάπτυξη, ακριβώς δηλαδή εκεί που είμαστε σή-μερα.



ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ

Οι Ευλογίες και οι Ευλογημένοι

Μετά από το αίμα του Ιησού Χριστού, τη σωτηρία από την «εξουσία του σκότους», το επόμενο μεγα-λύτερο και σοβαρότερο θέμα στη ζωή τού ανθρώ-που είναι η ευλογία τού Θεού. Είναι ένα θέμα, που το έχουμε μελετήσει πολύ όλοι και έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά γύρω από αυτό. Όμως παρόλα αυτά δεν είναι σίγουρο ότι έχουμε κατανοήσει τι εί-ναι και τι δεν είναι η ευλογία τού Θεού στη ζωή τού ανθρώπου. Αυτό έχει σαν συνέπεια να στοχεύουμε λάθος πράγματα, να προσευχόμαστε στον Θεό με λάθος περιεχόμενο προσευχής και να περιμένουμε απαντήσεις, που το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα έρ-θουν ποτέ.


Ας μιλήσουμε με παραδείγματα, που τα καταλαβαίνουμε καλύτερα. Παίρνουμε δύο πορτοφόλια και τα βάζουμε δί-πλα – δίπλα. Το ένα είναι άδειο ή σχεδόν άδειο, το άλλο είναι γεμάτο. Ποιο θα λέγαμε ότι είναι το ευλογημένο; Παίρνουμε δύο κρεβάτια. Το ένα είναι του σπιτιού μας και το άλλο είναι ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο, με άσπρα σεντονάκια, μέσα σε ένα θάλαμο με άλλους οκτώ. Ποια είναι η ευλογία; Να κοι-μάσαι σπίτι σου κάθε βράδυ στο κρεβατάκι σου ή να κοιμά-σαι κάποτε και στο νοσοκομείο; Παίρνεις δύο σπίτια. Το ένα είναι δικό σου, το άλλο είναι με ενοίκιο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όλοι μας θα σκεφτούμε να απαντήσουμε ότι ευλογία δεν μπορεί, παρά να είναι το γεμάτο πορτοφόλι, το γεμάτο βι-βλιάριο στην Τράπεζα, το δικό μου το κρεβάτι, η υγεία μου, το ψυγείο μου το γεμάτο αγαθά, το ιδιόκτητο σπίτι μου, τα υγιέστατα παιδάκια μου.

Τα αναφέρουμε αυτά, γιατί πρέπει να παραδεχτούμε ότι ευ-λογία για τους περισσότερους είναι μόνο τα καλά, τα πολλά, τα βολικά, τα εύκολα, τα ήσυχα, τα επιθυμητά. Έτσι έχουμε καταχωρήσει στο μυαλό μας την έννοια της ευλογίας του Κυρίου, και κάθε τι έξω από αυτά μας κάνει δυστυχισμέ-νους, ολιγόπιστους, μας γεμίζει πίκρα και παράπονο, ακόμα και με τον ίδιο τον Κύριό μας.

Υπάρχουν μερικά λαθάκια στους συλλογισμούς μας, που, όταν τα εντοπίσουμε και τα αντιμετωπίσουμε, είναι βέβαιο ότι θα βοηθηθούμε πολύ. Και το πρώτο που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε είναι να καταλάβουμε ότι το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας και προσπαθούμε να καταλάβουμε το σκεπτικό Του, τις ενέργειές Του, τις επιλογές Του, είναι ο Θεός, ο Κύριος. Δεν είναι λίγο καλύτερος από εμάς, λίγο μεγαλύτερος, λίγο σοφότερος, αλλά είναι άπειρες φορές πιο πάνω από εμάς, από τη σκέψη μας, το μυαλό μας, τις δυνατότητές μας! Αυτά που βλέπει Εκείνος δεν τα είδαμε ποτέ εμείς. Αυτά που αντιλαμβάνεται Εκείνος δεν τα δια-νοούμαστε εμείς, αυτά που μπορεί Εκείνος, δεν μπορούμε να τα ζυγώσουμε εμείς. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές Του με ένα μυαλουδάκι, που, όσο μορφωμένοι και καλλιεργημένοι κι αν είμαστε, δεν μπορεί να Τον χωρέσει. Αυτό είναι το πρώτο σημείο.

Το δεύτερο είναι, ότι πολύ φυσιολογικά εμάς μας ενδιαφέρει να περνάμε καλά, να μην έχουμε ενοχλήσεις, να μη νιώθου-με στέρηση ή πίεση στην κάθε μας μέρα. Δεν είναι όμως ίδιο

Οι Ευλογίες...



το σκεπτικό τού Κυρίου μας. Εκείνος σκέπτεται περισσότερο τα άνω, τα μένοντα, τα αιώνια, γι’ αυτό και μας προτρέπει στον Λόγο Του, «τα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης», (Κολοσσαείς γ΄1,2). Με βάση αυτό το στόχο της αγάπης Του για εμάς ενεργεί και στη ζωή μας. Όσα μας στέλνει δεν είναι κοιταγμένα και σχεδιασμένα από την πλευρά μόνο της δυσκολίας ή ευκολίας που παρέχουν, αλλά και του πόσο μας κάνουν κατάλληλους και έτοιμους για τη Βασιλεία του Θεού την αιώνια. Με άλλα λόγια τα κριτήρια του Κυρίου είναι πολύ - πολύ διαφορετικά από τα δικά μας. Το ίδιο και οι στόχοι μας. Όταν όμως θέλουμε να μιλήσουμε και να κατανοήσουμε τις ενέργειες του Κυρίου στη ζωή μας, πρέπει να βλέπουμε με τα δικά Του μάτια και να σκεφτόμα-στε με το δικό Του νου.

Ένα συχνό και συνηθισμένο λάθος, που κάνουμε, είναι ότι συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Είναι «ο λαός του Θεού», οι πιστοί Του, τα παιδιά Του, οι κληρονόμοι της δόξας Του από τη μια μεριά και οι Αιγύπτιοι από την άλλη. Σίγουρα έχουμε πολλά κοινά σημεία, αφού κατοικούμε την ίδια γη και ζούμε κάτω από παρόμοιες συνθήκες και περιστάσεις. Όμως εμείς έχουμε «στους παραστάτες της καρδιάς το αίμα του Αρ-νίου» και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση, για «αποδημία», ( Έξοδος ιβ΄1-13). Είμαστε περαστικοί από αυτή τη «χώρα», από αυτή τη ζωή. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους Αιγυπτίους, που είναι η πατρίδα τους, ο κόσμος τους, η ζωή τους ολό-κληρη σ’ αυτή τη γη. Συνήθως, όταν ζητάμε να μας ευλο-γήσει ο Κύριος, ζητάμε με πρότυπα, που δανειζόμαστε από τον κόσμο της ύλης, της σάρκας, της αμαρτίας γύρω μας. Και όταν αξιολογούμε αυτά που έρχονται στη ζωή μας, συ-γκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Απλώνουμε το χέρι στον κό-

σμο της ανομίας, ανεβαίνει στην καρδιά μας επιθυμία να τον αποκτήσουμε, να τον απο-

λαύσουμε, να γίνει δικός μας. Μετά υψώνουμε προσευχή στον Κύριο να μας τον χαρί-σει, να ακούσει την προσευ-χή μας και να μας γεμίσει τη ζωή μας με στοιχεία τού κόσμου τής αμαρτίας. Αν έρθουν στη ζωή μας αυτά που ζητήσαμε, θα τα πούμε ευλογία; Και αν δεν έρθουν, τι θα πούμε; Θα πικραθού-


...και οι Ευλογημένοι

με, γιατί ο Θεός δεν μας ευλόγησε…; Μεγάλο λάθος. Ακρι-βώς το αντίθετο ισχύει. Χρειάζεται γνώση τού Προσώπου τού Κυρίου και πίστη για να το αντιληφθούμε. «Ζητείτε, και δεν λαμβάνετε, διότι κακώς ζητείτε, διά να δαπανήσητε εις τας ηδονάς σας», ( Ιακώβου δ΄3).

Τι ακριβώς είναι η ευλογία και ποιος και πότε είναι πραγματικά ευλογημένος; Ευλογία για τον πιστό άνθρωπο του Θεού είναι το θέλημα του Κυρίου του, το πλασμένο με τη σοφία και την αγάπη της αγαθής Του καρδιάς, που εί-ναι τέλειο, καθαρό και άγιο. Ευλογία είναι ό,τι μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Ευλογία είναι ο,τιδήποτε συμβάλλει στην κατοίκηση του Ιησού Χριστού και στη μόρφωσή Του επάνω μας. Ευ-λογημένο είναι αυτό που μπορεί να ευοδώσει ο Κύριος, αυτό που εξυπηρετεί τα σχέδιά Του στον κόσμο μας, στη ζωή μας. Κριτήριο είναι πάντα ο Ουρανός, η αιώνια ζωή που μας περιμένει, η σοφία και η πρόνοια του Θεού, το θεϊκό «μυαλό» και τα θεϊκά κριτήρια, όχι οι επιθυμίες μας και αυτά που αντιγράφουμε από την «Αίγυπτο», τη γη της δουλείας της αμαρτίας.

Ευλογία είναι αυτό που ο Ίδιος σχεδιάζει και στέλνει στη ζωή μας με τη σοφία Του, την αγάπη Του, την αγαθότητα της καρδιάς Του. Ο στόχος τής ευλογίας Του στη ζωή μου είναι πάντα ο ίδι-ος, η δόξα Του. Επομένως η ευλογία τού Κυρίου στη ζωή μου δεν έχει να κάνει με τα πολλά ή τα λίγα, τα όμορφα ή τα άσχημα, τα επιθυμητά ή μη. Είμαστε σε λάθος δρόμο, όταν αντιμετωπίζουμε έτσι την ευλογία του Κυρίου. Η ευλογία του Κυρίου έχει αποκλειστικό στόχο την αύξηση και την πρόοδό μας την πνευματική, την ετοιμασία μας για τα επάνω, τα μένοντα και τα αιώνια, και τη δόξα τού Θεού και Κυρίου μας.

Να μερικά παραδείγματα, πραγματικά ευλογημένα, που ίσως ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό μας ότι είναι τέ-τοια. Μια αναπηρία, που μας στερεί πολλές δυνατότητες αυτής της ζωής, αλλά μας κάνει πιο διαθέσιμους και εύχρη-στους στα σχέδια του Κυρίου. Μια δύσκολη δοκιμασία, που όμως συμβάλλει στην ταπείνωση και τον καθαρισμό μας. Μια άδικη αντιμετώπιση, που θεριεύει μέσα μας την πίστη

Πρέπει να παραδε-χτούμε ότι ευλογία για τους περισσό-τερους είναι μόνο τα καλά, τα πολλά, τα βολικά, τα εύ-κολα, τα ήσυχα, τα επιθυμητά. Έτσι έχουμε καταχωρή-σει στο μυαλό μας την έννοια της ευ-λογίας του Κυρί-ου, και κάθε τι έξω από αυτά μας κάνει δυστυχισμένους, ολιγόπιστους, μας γεμίζει πίκρα και παράπονο, ακόμα και με τον ίδιο τον Κύριό μας.


στον Κύριο των θαυμάτων. Μια κλειστή πόρτα, μια ματαίω-ση, ένα αδιέξοδο, που θα μας φέρουν πιο κοντά στον Κύριο και η σχέση μας μαζί Του θα γίνει πιο βαθιά και πιο στερεή. Η παιδεία του Κυρίου είναι πραγματική ευλογία, αφού μας το λέει ότι «παιδεύει… πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται», (Εβραίους ιβ΄6). Το κλάδεμα των περιττών και των επικίνδυ-νων στη ζωή μας είναι πραγματική ευλογία, αφού «παν κλή-μα φέρον καρπόν, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν», (Ιωάννης ιε΄2).

Το κύριο λάθος μας σε αυτήν τη περιοχή, όπως και σε άλλες περιοχές, είναι ότι είμαστε ανθρω-ποκεντρικοί και εγωκεντρικοί. Ο πνευματικός άν-θρωπος στους συλλογισμούς του, στις επιλογές του, στις ενέργειές του είναι Θεοκεντρικός. Τι ίδιο συμβαίνει στις προσεγγίσεις του και στις ερμηνείες του. Αποζητά τη δόξα τού Κυρίου και Λυτρωτή του σε κάθε βήμα και ενέργειά του. Ευλογημένο δεν είναι αυτό που μου αρέσει, αλλά αυτό που αρέσει στον Κύριό μου. Ευλογημένο δεν είναι αυτό που με ευχαριστεί, αλλά αυτό που Τον ευχαριστεί και Τον δοξάζει και πρόθυμα το στέλνει ο Ίδιος στη ζωή μου και το ευοδώνει. Επομένως καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι δεν μπορεί κανείς να είναι ευλογη-μένος τού Κυρίου, αν δεν είναι προηγουμένως πε-θαμένος, «συσταυρωμένος» ως προς το δικό του θέλημα, ως προς τις επιθυμίες του, τις αγάπες του από τον κόσμο της αμαρτίας, αν δεν «περιφέρει πάντοτε τη νέκρωση του Χριστού στο θνητό του σώμα», (Β΄Κορινθίους δ΄10), αν δεν έχει στην

καρδιά του μοναδικό πόθο και επιδίωξη «να είναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός του και η μελέτη τής καρδιάς του ενώπιον του Κυρίου», (Ψαλμός ιθ΄14). Αυτός ο άνθρωπος, με τέτοιο περιεχόμενο καρδιάς, είναι ήδη ευλογημένος του Κυρίου, ζει μέσα στις ευλογίες Του και δεν περιμένει με αγω-νία την ευλογία Του, ούτε εκλιπαρεί γι’ αυτήν.

Αν δεν αποκτήσουμε τη νοοτροπία τού ανθρώπου που ετοι-μάζεται για την αιώνια ζωή του Ουρανού, στη Βασιλεία του Θεού, θα είμαστε μονίμως μπερδεμένοι και πικραμένοι με τον Θεό, τις επιλογές Του, τις ενέργειές Του στη ζωή μας, τις απαντήσεις Του στην προσευχή μας. Θα έρχονται στη ζωή μας ευλογίες, που εμείς ποτέ δεν ζητήσαμε από τον Θεό και που πολύ δύσκολα τις λέμε ευλογίες… και δεν θα


Ευλογημένο δεν είναι αυτό που μου αρέσει, αλλά αυτό που αρέσει στον Κύριό μου. Ευλογημένο δεν είναι αυτό που με ευχαριστεί, αλλά αυτό που Τον ευ-χαριστεί και Τον δοξάζει και πρό-θυμα το στέλνει ο Ίδιος στη ζωή μου και το ευο-δώνει.

έρχονται στη ζωή μας όλα αυτά που ζητήσαμε από τον Θεό γιατί πιστέψαμε ότι τα χρειαζόμαστε, γιατί μας άρεσαν και νομίσαμε ότι θα κάνουν όμορφη τη ζωή μας. Πού βρίσκεται η αλήθεια και πώς μπορούμε να στηριχθούμε στην πνευμα-τική μας πορεία με όλες τις απορίες μας γύρω από αυτό το θέμα; Δύο εδάφια από την Αγία Γραφή φωτίζουν πολύ δυνα-τά το θέμα αυτό, το σοβαρό και καθημερινό.

«Μακάριος ο άνθρωπος… Εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα… Και πάντα όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.»(Ψαλμός α΄ 1-4)

«Εάν μείνητε εν εμοί, και οι λόγοι Μου μείνωσι εν υμίν, θέλε-τε ζητεί ό,τι αν θέλητε, και θέλει γίνει εις εσάς.»(Ιωάννης ιε΄7)

Ευλογημένο δεν είναι ούτε το πολύ, ούτε το ακριβό, ούτε το αρεστό σε εμάς, ούτε το επιθυμητό στα μάτια της σάρκας, του φυσικού ανθρώπου, ούτε αυτό που κάνουν όλοι γύρω μας. Ευλογία είναι όταν έρχεται στη ζωή μας το σοφό και τέλειο θέλημα του Κυρίου, που σκοπό του έχει πάντα να μας φέρει πιο κοντά Του, να μας ανεβάσει πιο επάνω και να μας έχει πιο κατάλληλους και έτοιμους για τη Βασιλεία Του την αιώνια. Όταν με αυτές τις αρχές αξιολογούμε τη ζωή μας, θα είμαστε πάντα χαρούμενοι και θα νιώθουμε πάντα ευλο-γημένοι τού Κυρίου, ό,τι κι αν έρθει στη ζωή μας.


...και οι Ευλογημένοι

Στην υπηρεσία της Αλήθειας.Η σελίδα μας στο INTERNET:

http://www.logiazois.grΠολλά και ενδιαφέροντα! Επισκεφθείτε την!

Συστήστε την και σε άλλους.


Καλό θα είναι να ασχοληθούμε με το μεγάλο κίνδυνο που έχει ο κάθε πιστός στην πορεία της ζωής του εδώ κάτω στη γη, από την αμέλεια. Αμέλεια θα πει αδιαφορία (δεν έχω ενδιαφέρον, δεν φροντίζω, αμελώ). Στη νομοθεσία η αμέλεια θεωρείται αξιόποινη απροσεξία. Μπορεί στους νόμους των ανθρώπων να υπάρχουν ελαφρυντικά, για τον Θεό όμως κάθε αμαρτία έχει το ίδιο βάρος, καθώς δεν μετράει με τα δικά μας μέτρα. Μας αποκαλύπτει στο Λόγο Του πως αμαρτία θα πει αστοχία και άμα χάσουμε το στόχο μας, που είναι η ουράνια δόξα, τότε δε μας μένει παρά η κατάρα, η καταισχύνη και η απώλεια. Ο Λόγος του Θεού μας λέει: «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς·» (Ιερεμίας μη΄10).

Να το θυμόμαστε

«Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων έγινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχί-σασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων…» (Εβραίους β΄ 1-3)

Ο κίνδυνος της αμέλειας

Ο κίνδυνος της αμέλειας


Aμέλεια

Δεν υπάρχουν μικρές και μεγάλες αμαρτίες. Οι μικρές αλώπεκες μάλιστα κάνουν μεγαλύτερες καταστροφές: «Πιάσατε εις ημάς τας αλώπεκας, τας μικράς αλώπεκας, αίτινες αφανίζουσι τας αμπέλους.» (Άσμα Ασμά-των β΄15).Ας μη μας πλανάει ο πονηρός, που μας λέει πως δεν πειράζει και τόσο η αμέλεια, πως μια μικρή αναβολή δεν βλάπτει. Ο εχθρός της ψυχής μας ξέρει και στήνει καλά τις παγίδες του, για να πλανέψει και τους εκλεκτούς ακόμα. Ο άρχοντας του κόσμου τούτου, ας μην το ξεχνάμε, είναι ο διάβολος. Δεν το λέμε εμείς, αλλά το λέει ο Ίδιος ο Κύριος: «Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ’ υμών· διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου· και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» (Ιωάννης ιδ΄30). Στον κόσμο αυτό κυριαρχεί το ψέμα, γιατί άρχοντάς του είναι ο πατέρας του ψέματος: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτό-νος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πα-τήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάννης η΄ 44). Όλοι μας στον κόσμο αυτό γεννηθήκαμε και ήμα-σταν και εμείς νεκροί μέσα στο ψέμα. Ήμασταν και εμείς τέκνα οργής, όπως όλοι (Εφεσίους β΄ 1-4). Ο Θεός όμως, πλούσιος σε έλεος και πολλή αγάπη, μας ζωοποίησε με τον Χριστό, και τούτο κατά χάρη. Αυτός που είπε να λάμψει φως εκ του σκότους στην αρχή τής δημιουργίας και έγινε φως, αυτός ο Θεός είπε να γίνει φως μέσα μας, στα βάθη μας, στην καρδιά μας, και μας αποκαλύπτει τον εαυτό Του και τον εαυτό μας διά του προσώπου του Ιησού Χριστού (Β΄ Κορινθίους δ΄6). Φως θα πει αλήθεια, θα πει ζωή. Ο Λόγος του Θεού είναι η Αλήθεια. Όχι κάποια αλήθεια, αλλά Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Ο Κύριός μας είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάννης ιδ΄6) και «θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάννης η΄32). Η Αλήθεια, ο Ιησούς Χριστός, μας ελευθερώνει από τις συνέπειες που θα ήθελε να φέρει με το ψέμα του ο διάβολος. Αυτός ο λόγος της αλήθειας, ο Λόγος του Θεού, μας λέει να προσέχουμε και να μην αμελούμε, αλλά να εκτελούμε όσα μας προτρέπει ο Κύριος. Μας κάλεσε για να είμαστε ένας λαός δικός Του, που θα εξαγγείλουμε τις αρετές Του μέσα στον κόσμο που ζούμε. Αυτό θα πει ζωή πίστεως και όχι

Ας μη μας πλανάει ο πονηρός, που μας λέει πως δεν πειρά-ζει και τόσο η αμέ-λεια, πως μια μικρή αναβολή δεν βλά-πτει. Ο εχθρός της ψυχής μας ξέρει και στήνει καλά τις παγίδες του, για να πλανέψει και τους εκλεκτούς ακόμα.

Ο κίνδυνος...

λόγια χειλέων. Δεν μας κάλεσε να είμαστε θεολόγοι, αλλά θεογνώστες. Μας κάλεσε για να έχουμε επίγνωση του προσώπου Του, ώστε να μην πει: «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ’ εμού.» (Ματθαίος ιε΄8). Η σωτηρία που μας χαρίζει ο Θεός έχει και τα εχόμενά της, δεν είναι άδεια περιεχομένου. Γι’ αυτό μας προτρέπει μετά φόβου να την εργαζόμαστε και όχι να την αμελούμε. Είναι το αιώνιο συμφέρον μας να προσέχουμε επιμελώς τι μας προτρέπει να κάνουμε ο Λόγος του Θεού, αφού βεβαίως τον μελετούμε και δεν τον αμελούμε.Ας δούμε τώρα μερικά από εκείνα, που μπορούν να μας επηρεάσουν και να φέρουν την αμέλεια στη μελέτη του Λόγου του Θεού. Ας μην ξεχνούμε πως ο εχθρός της ψυχής μας δεν κάθεται ήσυχος και θέλει πάντοτε να μας απασχολεί με πολλά πράγματα, με μέριμνες, ασχολίες και διάφορες άλλες παγίδες καλοστημένες, για να μη μένει χρόνος για τη μελέτη του Λόγου του Θεού. Το αποτέλεσμα είναι να αρρωσταίνουμε από ασιτία πνευματική ή να παύουμε να συνερχόμαστε όλοι μαζί από αμέλεια και από άλλες ασχολίες, για να μην αυξηθούμε. Τότε, όπως λέει ο Λόγος του Θεού: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Εβραίους ι΄ 26-27). Ίσως να μην καταλα-βαίνουν μερικοί πόσο σημαντικό είναι το θέμα τής σωτηρίας. Μπορεί πολλές φορές μια μικρή αναβολή στο να υπακούσουμε σήμερα στο Λόγο του Θεού να μη φαίνεται σαν αμέλεια, αλλά είναι. Σήμερα λέει αν ακού-σετε της φωνής μου και όχι αύριο, όχι αναβολή, που ίσως οδηγήσει στο ποτέ.Το θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Λόγο Του, για τον πιστό άνθρωπο είναι ευάρεστο και γλυκύτερο από την κερήθρα του μέλιτος, όπως λέει ο Δαβίδ. Είναι αγαθό, γιατί αυτό το θέλημα είναι για το αιώνιο συμφέρον μας, και τέλειο, γιατί έχει μέσα του την τελειότητα, στην οποία θέλει να μας φέρει ο Κύριος για να μην είμαστε σε τίποτα ελλιπείς. Πώς

θα το αποκτήσουμε; Με την αμέλεια ή με τη σπουδή και τη μελέτη τού Λόγου του Θεού; Ένα άλλο σημείο, που πρέπει να προσέχουμε,

είναι ο χρόνος που πρέπει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να μην αμελούμε προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Ο

χρόνος που έχουμε μπροστά μας δεν είναι δικός μας, ούτε καν ξέρουμε αν θα υπάρχει το αύριο. Γι’ αυτό το

λόγο, όσο ονομάζεται το σήμερα, ας εργαζόμαστε το θέλημα του Κυρίου. Παράδειγμα σ’ αυτό

το θέμα μας δίνει ο Λόγος του Θεού στην περίπτωση μετά την αποστολή των κα-

συμφέρον μας, και τέλειο, γιατί έχει μέσα του την τελειότητα, στην οποία θέλει να μας φέρει ο Κύριος για να μην είμαστε σε τίποτα ελλιπείς. Πώς

θα το αποκτήσουμε; Με την αμέλεια ή με τη σπουδή και τη μελέτη τού Λόγου του Θεού; Ένα άλλο σημείο, που πρέπει να προσέχουμε,

είναι ο χρόνος που πρέπει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να μην αμελούμε προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Ο

χρόνος που έχουμε μπροστά μας δεν είναι δικός μας, ούτε καν ξέρουμε αν θα υπάρχει το αύριο. Γι’ αυτό το

λόγο, όσο ονομάζεται το σήμερα, ας εργαζόμαστε το θέλημα του Κυρίου. Παράδειγμα σ’ αυτό

το θέμα μας δίνει ο Λόγος του Θεού στην περίπτωση μετά την αποστολή των κα-


...της αμέλειας

τασκόπων. Ο λαός αρνήθηκε να πάει να κατακτήσει τη γη που τους υποσχέθηκε ο Θεός. Αφού ο Κύριος πρόφερε την κρίση Του και την απόφαση να επιστρέ-ψουν στη έρημο, ήταν μερικοί που μετά ήθελαν να κατακτήσουν τη γη. Τότε ο Μωυσής τούς είπε να μην ανέβουν, γιατί τώρα το θέλημα του Θεού ήταν άλλο. Χθες έπρεπε, χθες ήθελε ο Κύριος να πάνε, σήμερα όχι. Ας προσέχουμε και σε αυτό το σημείο, στο χρόνο που ο Θεός θέλει, να μην αμελούμε για οποιαδήποτε αιτία να κάνουμε το θέλημά Του. Αν κάποιος θέλει να εμβαθύνει σε αυτό, ας μελετήσει το 14ο κεφάλαιο των Αριθμών.Πολλά μπορούμε να πούμε ακόμα για την αμέλεια, καθώς έχει μέσα και τη σημασία τής καταφρόνησης. Στην επιστολή προς Εβραίους στο ιβ΄ 25 διαβάζουμε: «Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς, εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών». Όπως είπαμε, η αμέλεια νομικά είναι πράξη κολάσιμη, αξιόποινη απροσεξία. Γι’ αυτό, όλα τα ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ του Λόγου του Θεού πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά υπόψη μας . «Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.» (Εβραίους ιβ΄29).

Απόστολος Στούπης

Ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας δεν είναι δικός μας, ούτε καν ξέρουμε αν θα υπάρχει το αύριο. Γι’ αυτό το λόγο, όσο ονο-μάζεται το σή-μερα, ας εργαζό-μαστε το θέλημα του Κυρίου.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ Ο ΤΟΜΟΣ ΤΟΥ 2008Όλα τα τεύχη του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ του 2008, δεμένα σε έναν

πολύ όμορφο και περιποιημένο τόμο, για να τα έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ώστε να ανατρέξετε σ’ αυτά όποτε θέλετε ή χρειάζεστε.

Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως σοβαρές, βαθιές αναλύσεις σύγχρονων τάσεων και ρευμάτων, εσχατολογικά θέματα, ανάλυση της Αγίας Γραφής, επίκαιρα σχόλια, ιστορίες, χριστιανικό θέατρο, ποίηση.

Eίναι ένα θαυμάσιο δώρο για φίλους, αδελφούς, συνεργάτες, παιδιά, εγγόνια.

Μπορείτε να μας παραγγείλετε όσα αντίτυπα θέλετε, να σας τα στείλουμε ταχυδρομικώς.

Ταχ. Θυρίς 50438, ΤΚ 141 10 Ν. Ηράκλειο - HELLAS

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ


Έλεγε, λοιπόν, κάποιος πιστός άνθρωπος, πως υπάρχουν τριών ειδών χριστιανοί. Ο Κύριος μας είπε: «Σεις είσθε το φως του κόσμου» (Ματθαίος ε’ 14). Μα τι είδους φως είμαστε μέσα στον κόσμο; Υπάρχουν, λοιπόν, τριών ειδών χριστιανοί. Αυτοί που μοιάζουν με τους φακούς, που έχουν τα παιδιά και παίζουν, τα κλεφτοφάναρα. Αυτή είναι η μια κατηγορία. Υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία. Είναι αυτοί που μοιάζουν με τα παλιά τσακμάκια, με την τσακμακόπετρα και το φιτίλι. Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία. Είναι αυτή που μοιάζει με τα κεριά, τα σπαρματσέτα.

333Τρεις κατηγορίες

Kάποιος μου ανέφερε κάτι πολύ ενδιαφέρον και εγώ δεν θέλησα να το κρατήσω για τον εαυτό μου και σας το μεταφέρω. Είναι τόσο όμορφο. Μα προπαντός τόσο αληθινό.


Τρεις κατηγορίες

1

2

3

Η πρώτη κατηγορία, αυτών που μοιάζουν με τα κλεφτοφάναρα, δεν δίνουν πάντοτε φως. Για να δίνουν φως, είναι ανάγκη να βρίσκονται πάντοτε κάτω από συνεχή πίεση. Αδελφέ μου, μήπως είσαι και συ στην κατάσταση αυτή; Γι’ αυτό αναγκάζεται ο Θεός να επιτρέπει στη ζωή σου διάφορες πιέσεις ή θλίψεις, που σε αναγκάζουν να δώσεις φως, φως άγιας ζωής, που διαφορετικά δεν θα το έδινες.

Υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία. Είναι αυτή που μοιάζει με τα τσακμάκια με το φιτίλι. Αυτοί δε δίνουν φως. Μονάχα στη ζωή τους έχουν μερικές εκλάμψεις στιγμιαίες, όσο κάποιο χέρι με γοργή κίνηση βάζει τον τροχό τους σε ενέργεια. Για κάποιο δευτερόλεπτο βγάζει η τσακμακόπετρα λίγο φως, μα αμέσως σταματά. Χρειάζεται πάλι ένα άλλο χτύπημα, για να δώσει κάτι το εντελώς στιγμιαίο και τίποτα παραπάνω. Στην κατηγορία αυτή δεν μπορούμε καθόλου να μιλάμε για φως.

Η τρίτη κατηγορία είναι εκείνη που βρίσκεται μέσα στο θέλημα και τις αναλογίες τού Κυρίου μας. Μπορεί να μη δίνει τόσο φως όπως η πρώτη, ούτε να έχει εκλάμψεις, όπως η δεύτερη. Μα δίνει φως σταθερό. Το φως της δεν ποικίλλει. Είναι πάντοτε το ίδιο. Δεν έχει ανάγκη από πιέσεις, για να βγάλει φως. Δεν έχει ανάγκη από χτυπήματα, για να λάμψει για λίγο και μετά να βυθιστεί στο σκοτάδι. Από την ώρα που θα ανάψει, θα φέγγει μέχρι τέλους. Στην κατηγορία αυτή υπάρχει ένα μυστικό. Το κερί δίνει το φως ξοδεύοντας τον εαυτό του. Δίνει φως και λιώνει. Ξοδεύεται. Χάνεται. Και όσο θα μένει ακόμη κάτι ελάχιστο, αυτό θα εξακολουθεί να δίνει το φως.

Ζούμε σε έναν κόσμο πνιγμένο στο σκοτάδι του υλισμού και της αμαρτίας. Το μόνο φως είναι ο Ιησούς Χριστός. Όταν κατοικεί μέσα στην καρδιά μας, και εμείς, σαν το κερί, διαθέτουμε τον εαυτό μας για να δοξαστεί Αυτός, τότε πραγματικά από τη ζωή μας βγαίνει φως. Το φως τού Χριστού. Αλλά μόνον τότε. Και όταν λέμε φως, να μην το μπερδεύουμε με δραστηριότητες πολλές και με αυτό που συνήθως λέγεται έργο για τον Χριστό. Είναι κάτι άλλο, τόσο διαφορετικό. Το φως στέκεται σιωπηλό και αποκαλύπτει πίσω από τις ακτίνες του όλα όσα υπάρχουν μέσα σε ένα δωμάτιο. Έτσι και όταν εμείς θα είμαστε φως Χριστού, θα αποκαλύπτεται από τη ζωή της αγιότητάς μας το έργο της λύτρωσης του Χριστού και η αγάπη Του για τον αποστάτη κόσμο.

Πόσο έχει ανάγκη ο Χριστός από τέτοια φώτα μέσα στη σκοτεινή εποχή μας!


Αγαπητά μου παιδιά,Διάβασα με μεγάλη προσοχή τη δημοσίευση και αναδημο-σίευση όλων όσων θέλετε να μας πείτε σχετικά με αυτά, τα οποία βιώνετε. Οι φράσεις του τίτλου του άρθρου μας είναι από δικά σας λόγια. Πιστεύω δεν σας πειράζει να σας πω ότι παρόμοιες ομολογίες, διηγήσεις και προσπάθειες υπάρχουν δεκάδες σε όλον τον κόσμο και τίποτα από όσα μας αναφέρετε δεν είναι πρωτότυπο ή μοναδικό. Επομέ-νως η περίπτωσή σας είναι γνωστή, αλλά και η προσπά-θεια των τρίτων που γίνεται γύρω από εσάς, είναι επίσης γνωστή σε όλους μας.

Οι Μύθοι και η Αλήθεια


ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

«...νωρίς συνειδητοποίησα τη διαφορετικότητά μου...»

«...κουβαλώντας αμέτρητες ενοχές...»

«...η εφηβεία µου ήταν µαρτυρική...»

«...εγώ µάλλον έτσι ήρθα στη ζωή...»

«...είµαι βαθιά άρρωστη, σκέφτηκα...»

Το γιατί

Το πρώτο, που έρχεται στο μυαλό μου και που πρέπει να απαντήσουμε για να προχωρήσουμε σωστά και αποτελεσμα-τικά, είναι να καταλάβουμε το μήνυμα, που προσπαθείτε να στείλετε με αυτή σας την ενέργεια, είτε εσείς – αν είσθε πρό-σωπα υπαρκτά – είτε οι δημοσιεύοντες και αναδημοσιεύο-ντες τα λόγια σας. Τι θέλετε να πείτε σε μας όλοι εσείς, πού στοχεύετε να οδηγήσετε το μυαλό μας και τη σκέψη μας;

Μάλλον δεν θέλετε να σας συμπονέσουμε, ούτε να δείξου-με συμπάθεια και κατανόηση για την κατάστασή σας. Για κάποιον που ξέρει να διαβάζει, ούτε τα λεγόμενά σας, ούτε τα σχόλια του «διακομιστή» που τα συνοδεύουν, δείχνουν κάτι τέτοιο. Μάλλον θέλετε να μας πείσετε ότι πρέπει να σας αποδεχθούμε όπως είσθε, ότι δεν έχετε εσείς καμιά ευθύνη για τη ζωή που ζείτε, για τις επιλογές σας, ότι το πρόβλημά σας δεν προέρχεται από εσάς και ότι δεν είναι καν πρόβλη-μα. Μάλλον είναι μια προσπάθεια «αποχαρακτηρισμού» σας θα έλεγα, με επιστράτευση αρκετής δόσης συναισθήματος, το οποίο είναι σίγουρο ότι δρα συνειρμικά και συνεργικά στη σκέψη και στην καρδιά των ανθρώπων.

Το πρώτο, λοιπόν, που θα ήθελα να σας πω, όσο πιο κα-θαρά και έντονα γίνεται, είναι ότι μέσα μας δεν είσθε ούτε χαρακτηρισμένοι, ούτε θύματα, για να παλεύετε να απαλλα-γείτε από κατηγόριες και απομόνωση και να σας δεχθούμε ανάμεσά μας. Σας δεχόμαστε και δίπλα μας και ανάμεσά μας και μέσα στην καρδιά μας, με πόνο και αγάπη. Γιατί το πρόβλημα που βιώνετε είναι πολύ γνωστό και έχει το όνομά του. Είναι η αμαρτία. Όλοι μας έχουμε λιγότερη ή περισσό-τερη θητεία σε κάποια μορφή αμαρτίας, που οδηγεί σε δε-σμά, σε πάθος και μπορεί να καταλήξει στον αιώνιο θάνατο. Αμαρτία είναι και η πορνεία και η κλεψιά, το ψέμα, η κακία, το πονηρό μάτι, η τεμπελιά, η λαιμαργία, η πλεονεξία. Αν εγκαταλειφθεί αβοήθητος ο άνθρωπος σε αυτές τις τάσεις που κουβαλάει μέσα του, τις ροπές της αμαρτωλής φύσης του, θα καταλήξει να ζει κάτι ανάλογο με αυτό που ζείτε εσείς, με δεσμά, με ενοχές, και να στέλνει για δημοσίευση παρόμοιες με τις δικές σας ομολογίες: «…από μικρός είχα την τάση να κλέβω…, έβλεπα τις ξένες γυναίκες και τις επι-θυμούσα…, από μέσα μου έβγαινε η τάση να…, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το αλκοόλ…, αγωνίστηκα να απαλλαγώ από τον τζόγο, αλλά δεν δούλεψε…, δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους εγώ…, έτσι γεννήθηκα…, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά…»



Χωρίς αλήθεια και αγάπη

Θα πρέπει να σταθούμε λίγο, για να ξεκαθαρίσουμε ένα ακόμα σοβαρό σημείο. Όλοι αυτοί, που χρησιμοποιούν τα πονεμένα λόγια σας για να σάς πουν και να μάς πουν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι πάθος, δεν είναι δεσμά, δεν είναι αμαρτία, στην πραγματικότητα δεν σας αγαπούν! Ανατρί-χιασα όταν συνειδητοποίησα ότι, στην πραγματικότητα, σας χρησιμοποιούν! Δεν σας αγαπούν πραγματικά, γιατί δεν σας λένε την αλήθεια, αν και μερικοί από αυτούς την γνωρίζουν, τουλάχιστον θεωρητικά. Αν σας αγαπούσαν, θα σας έλεγαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ζωντανός Σωτήρας και Λυτρω-τής του αμαρτωλού ανθρώπου, είναι ο μόνος που μπορεί να αναγεννήσει με το Άγιο Πνεύμα Του τον αμαρτωλό, να τον ελευθερώσει, να τον μεταμορφώσει, να τον ξαναχτίσει από την αρχή καινούργιο δημιούργημα. «Θα γνωρίσετε την Αλή-θεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει», (Ιωάννης η΄ 32). Και το έχει κάνει σε πολλές περιπτώσεις και συνεχίζει να το κάνει, όταν Του το ζητήσουμε με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη. Και φονιάδες έχει μεταμορφώσει και κλεπτομανείς, και πόρνες και αλκοολικούς και ναρκομανείς και ομοφυλό-φιλους. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια με τα ρούχα της αγάπης και όχι αυτά που διαβάζουμε να σας λένε, τα δήθεν υπέρ σας, «…μια χαρά είστε παιδιά,… μην ανησυχείτε,.…θα γυρί-σει το κλίμα υπέρ σας και αργά ή γρήγορα θα σας αποδε-χτούν έτσι όπως είσθε…»

Το λυτρωτικό μήνυμα του Ιησού Χριστού είναι γεμάτο αγά-πη, αλήθεια και δύναμη, που μπορεί να σπάσει και «ατσάλι-να δεσμά», να ελευθερώσει, να λυτρώσει τον αμαρτωλό από το πάθος που τον τυραννάει, να τον αναστήσει μαζί με τον Ιησού Χριστό. Αντί να σας πλησιάσουν με την αλήθεια του Θεού, παίρνουν την πονεμένη ιστορία σας, την δημοσιεύουν και την αναδημοσιεύουν στα διάφορα περιοδικά, την διαν-θίζουν με αστήριχτα και αυτοσχέδια συμπεράσματα για να αντιμετωπίσουν τους «αντιπάλους» στον πετροπόλεμο των επιχειρημάτων. Τι καταφέρνουν με αυτήν την τακτική; Εί-ναι οδυνηρό, αλλά δεν σας οδηγούν στον αναστημένο Ιη-σού Χριστό, που είναι η μόνη ελπίδα σας να λυτρωθείτε από το δράμα που ζείτε. Θα μείνετε δυστυχισμένοι, να πονάτε αβοήθητοι και ένοχοι, όσο κι αν σας δεχτούν οι κοινωνίες των ανθρώπων, όσο κι αν φαρδύνουν το δρόμο οι διάφο-ρες εκκλησίες για να σας δεχτούν στους κόλπους τους. Η συνείδησή σας δεν θα ηρεμήσει και η καρδιά σας δεν θα

Ομοφυλοφιλία

Ο Ιησούς Χρι-στός είναι ο ζωντανός Σω-τήρας και Λυ-τρωτής του αμαρτωλού αν-θρώπου, είναι ο μόνος που μπο-ρεί να αναγεν-νήσει με το Άγιο Πνεύμα Του τον αμαρτωλό, να τον ελευθερώ-σει, να τον με-ταμορφώσει, να τον ξαναχτίσει από την αρχή καινούργιο δη-μιούργημα. Και το έχει κάνει σε πολλές πε-ριπτώσεις και συνεχίζει να το κάνει, όταν Του το ζητήσουμε με μετάνοια, ταπείνωση και πίστη.


βρει ανάπαυση και γαλήνη ποτέ, χωρίς τη συγχώρηση της αμαρτίας σας από τον Ίδιο τον Θεό, χωρίς το αίμα του Ιησού Χριστού στη ζωή σας, χωρίς την αναγέννηση, τη μεταμόρ-φωση, τη νέα ζωή του Ιησού Χριστού μέσα σας. Θα είστε σε όλη σας τη ζωή χωρίς «ειρήνη με τον Θεό», και αυτό θα σας βασανίζει, θα σας καταδιώκει και θα δίνει τόπο στον εχθρό της ψυχής σας, τον διάβολο, να σκοτώνει την ψυχή σας καθημερινά. Αυτό το μήνυμα είναι που έχετε ανάγκη εσείς, όπως και κάθε αμαρτωλός άνθρωπος, να ακούσετε και να πιστέψετε, και δεν σας το προσφέρουν τα διάφορα άρθρα μετά ή άνευ σχολίων.

Αστήρικτα

Θα ήθελα εδώ να θυμίσω κάτι, που το θεωρώ απαραίτητο, προς όλους τους «εθελοντές υποστηρικτές σας» στον αγώνα σας για αποδοχή. Απευθύνομαι σε ανθρώπους με σπουδές, με παιδεία, με μόρφωση, με πολλά χρόνια δαπανημένα σε κάθε μορφής θρανία. Διαβάζουμε, ακούμε συχνά-πυκνά ομολογίες, εξομολογήσεις ομοφυλοφίλων, μέσα στις οποίες ανοίγουν την καρδιά τους, περιγράφουν το πρόβλημά τους, αποφαίνονται για την προέλευσή του σε κάποιο δημοσιογρά-φο ή αρθρογράφο. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η δημοσίευ-ση ή αναδημοσίευση μιας υποκειμενικής ομολογίας κάποι-ας Μαρίας, ενός Κώστα, ενός Γιάννη, μιας Δήμητρας… δεν μπορεί να οδηγήσει σε στοιχειοθετημένο ή τεκμηριωμένο



Ομοφυλοφιλία

συμπέρασμα σχετικά με την προέλευση ή τη φύση ενός αντι-κειμένου έρευνας, μιας κατάστασης, ενός γεγονότος. Ούτε ερευνητική δουλειά υπάρχει, ούτε μελέτη έχει καταστρω-θεί, ούτε δείγμα σωστό υπάρχει, ούτε συνθήκες διεξαγωγής της μελέτης περιγράφονται, ούτε στοιχειώδης βιβλιογραφία υπάρχει για να ανατρέξει κάποιος. Φαντάζεστε ένα γιατρό να επηρεάζεται ή και να αλλάζει την ιατρική πρακτική του, επειδή διάβασε μια γνώμη σε ένα περιοδικό που βρήκε στο τραπεζάκι του κουρείου που περίμενε τη σειρά του… Φα-ντάζεστε έναν πολιτικό μηχανικό, με τις σοβαρές σπουδές του και τη μεγάλη ευθύνη που χαρακτηρίζει τη δουλειά του, να ακούει κάποιον Γιώργο να λέει τη γνώμη του και στην επόμενη οικοδομή που θα χτίσει, να ξεχνάει όσα έμαθε στο Πολυτεχνείο και να εφαρμόζει τα στατικά του…Γιώργου; Εί-ναι φτωχός και φτηνός ο τρόπος που προσεγγίζουν το τόσο μεγάλο και οδυνηρό θέμα σας. Στην ουσία παίζουν με τον πόνο της ψυχής σας, αλλά και την αιώνια κατάληξή σας, χωρίς να φαίνεται ότι το αντιλαμβάνονται.

Υπάρχει η Αλήθεια του Θεού

Στο σημείο αυτό τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Υπάρ-χει η Αγία Γραφή, που είναι ο αψευδής και αναλλοίωτος Λόγος του Θεού, και με την τακτική αυτή καταργούμε ή επιχειρούμε να ακυρώσουμε την αλήθεια Του. Το να προβάλλουμε ένα αστήρικτο επιστημονικά δημοσίευμα ότι «οι ομοφυλόφιλοι έχουν διαφορετικές έλικες στον φλοιό του εγκεφάλου τους», είναι σα να λέμε στον Κύριο ότι «…δε φταίνε σε τίποτα τα παι-διά, είναι θύματα, άδικα τα κατηγορείς και δεν χρειάζονται λύτρωση από το πάθος τους, γιατί έτσι γεννήθηκαν». Επομέ-νως έχει κάνει λάθος το Άγιο Πνεύμα, που γράφει στο βιβλίο του Θεού: «ομοίως δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην, άρσενες προς άρσενας και απολαμβάνοντες εις εαυτούς την πρέπουσαν αντιμισθίαν της πλάνης αυτών», (Ρωμαίους α΄26,27).

Μήπως τότε να το επεκτείνουμε και σε άλλες περιοχές και να υποθέσουμε ότι έτσι γεννιούνται και οι κλέφτες ή κλεπτο-μανείς, οι σεξομανείς, οι αλκοολικοί, οι παιδεραστές και ότι το πρόβλημά τους δεν είναι δική επιλογή τους, αλλά φταί-νε οι αύλακες του εγκεφάλου τους ή κάποια γονίδια με τα οποία γεννήθηκαν… και ότι δεν φέρουν καμιά ευθύνη για αυτό που ζουν; Γιατί επομένως να διώκονται από το νόμο ή να σαπίζουν στη φυλακή κάποιοι απ’ αυτούς;

Αγαπητοί μας, αν δεν σας πουν καθαρά ότι το πρόβλημά σας π ρ ο έ ρ χ ε τ α ι από επιλογή της αμαρτίας που κατοικεί μέσα σας και μέσα σε όλους μας, ότι ο ζω-ντανός Ιησούς Χριστός έχει τη δύναμη να σας λυτρώσει, να σας ελευθε-ρώσει, να σας αναγεννήσει, να σας μετα-μορφώσει, δεν σας λένε την αλήθεια.

Τολμάμε ακόμα και αμφισβητούμε τον άγιο Λόγο του Θεού, που ρητά και κατηγορηματικά διακηρύττει ότι «όστις είναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγιναν νέα»; (Β΄Κορινθίους ε΄17), απελούσθητε, εκαθαρίσθητε, … αμφισβητούμε το θαύμα της αναγέννη-σης, της απελευθέρωσης του αμαρτωλού από τα δεσμά της αμαρτίας;

Αγαπητοί μας, αν δεν σας πουν καθαρά ότι το πρόβλημά σας προέρχεται από επιλογή της αμαρτίας που κατοικεί μέσα σας και μέσα σε όλους μας, ότι ο ζωντανός Ιησούς Χριστός έχει τη δύναμη να σας λυτρώσει, να σας ελευθερώ-σει, να σας αναγεννήσει, να σας μεταμορφώσει, όπως έκανε στην περίπτωση του δαιμονιζόμενου των Γαδαρηνών, (Μάρ-κος ε΄1-20), που τον βρήκαν ντυμένο, μυαλωμένο, φρόνι-μο, μεταμορφωμένο στα πόδια του Ιησού, δεν σας λένε την αλήθεια και δεν σας αγαπούν πραγματικά.Υπάρχει όμως κάτι δυνατό και παρήγορο εδώ. Την αλήθεια τής αγάπης του Θεού μπορείτε να τη βρείτε και μόνοι σας, αφού σας την αρνούνται οι άνθρωποι. Μέσα στις σελίδες της Καινής Διαθήκης θα βρείτε αυτόν τον Ιησού Χριστό, που κάνει θαύματα ακόμα και σήμερα. Όπως έκανε και στη δική μας περίπτωση. Μπορεί να μην είχαμε ομοφυλοφιλικές έλ-ξεις, είχαμε όμως άλλα δεσμά, βιώναμε άλλες εξίσου οδυνη-ρές και αμαρτωλές καταστάσεις. Όταν η καρδιά είναι γνήσια και η εκζήτησή της ειλικρινής, αποκλείεται να προσπεράσει αυτήν την καρδιά της σύγχρονης «αιμορροούσας» ο Ιησούς Χριστός και να της αρνηθεί τη σωτηρία, την απελευθέρωσή της, την αναγέννησή της διά του Αγίου Πνεύματος.

Για άλλη μια φορά οι άνθρωποι αποδεικνύονται μικροί και κατώτεροι. Ευχαριστούμε γιατί ο μόνος αληθινός Θεός της Αγίας Γραφής είναι Θεός γνήσιας αγάπης και Θεός θαυμά-των και σε Αυτόν σας προτρέπουμε, με όλη μας την καρδιά, να καταφύγετε!

ΟρέστηςΦραγκόπουλος

Υ. Γ.Δεχόμαστε ευχαρίστως το διάλογο σε αυτό το τόσο μεγά-λο, σοβαρό και καυτό σύγχρονο θέμα, αρκεί να είναι ειλι-κρινής, κόσμιος και με σοβαρά στοιχεία και επιχειρήματα. Γράψτε μας στη διεύθυνση του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.


Τολμάμε ακόμα και αμφισβητούμε τον άγιο Λόγο του Θεού, όστις είναι

εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού απελούσθητε,

, … αμφισβητούμε το θαύμα της αναγέννη-σης, της απελευθέρωσης του αμαρτωλού από τα δεσμά της

Αγαπητοί μας, αν δεν σας πουν καθαρά ότι το πρόβλημά σας προέρχεται από επιλογή της αμαρτίας που κατοικεί μέσα σας και μέσα σε όλους μας, ότι ο ζωντανός Ιησούς Χριστός έχει τη δύναμη να σας λυτρώσει, να σας ελευθερώ-σει, να σας αναγεννήσει, να σας μεταμορφώσει, όπως έκανε στην περίπτωση του δαιμονιζόμενου των Γαδαρηνών, (Μάρ-κος ε΄1-20), που τον βρήκαν ντυμένο, μυαλωμένο, φρόνι-μο, μεταμορφωμένο στα πόδια του Ιησού, δεν σας λένε την

Υπάρχει όμως κάτι δυνατό και παρήγορο εδώ. Την αλήθεια τής αγάπης του Θεού μπορείτε να τη βρείτε και μόνοι σας, αφού σας την αρνούνται οι άνθρωποι. Μέσα στις σελίδες της Καινής Διαθήκης θα βρείτε αυτόν τον Ιησού Χριστό, που κάνει θαύματα ακόμα και σήμερα. Όπως έκανε και στη δική μας περίπτωση. Μπορεί να μην είχαμε ομοφυλοφιλικές έλ-ξεις, είχαμε όμως άλλα δεσμά, βιώναμε άλλες εξίσου οδυνη-ρές και αμαρτωλές καταστάσεις. Όταν η καρδιά είναι γνήσια και η εκζήτησή της ειλικρινής, αποκλείεται να προσπεράσει αυτήν την καρδιά της σύγχρονης «αιμορροούσας» ο Ιησούς Χριστός και να της αρνηθεί τη σωτηρία, την απελευθέρωσή

Για άλλη μια φορά οι άνθρωποι αποδεικνύονται μικροί και κατώτεροι. Ευχαριστούμε γιατί ο μόνος αληθινός Θεός της Αγίας Γραφής είναι Θεός γνήσιας αγάπης και Θεός θαυμά-των και σε Αυτόν σας προτρέπουμε, με όλη μας την καρδιά,

ΟρέστηςΦραγκόπουλος

Δεχόμαστε ευχαρίστως το διάλογο σε αυτό το τόσο μεγά-λο, σοβαρό και καυτό σύγχρονο θέμα, αρκεί να είναι ειλι-κρινής, κόσμιος και με σοβαρά στοιχεία και επιχειρήματα. Γράψτε μας στη διεύθυνση του περιοδικού ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.



Πρόκειται για ένα θέμα πολύ σοβαρό. Στις μέρες μας έχει τις διαστάσεις μάστιγας. Κάποιος έβαλε αυτό το πρόβλημα δίπλα στις πανδημίες, στις ανίκη-τες αρρώστιες, στις μεγάλες και αδάμαστες κρίσεις που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Υπάρχει όμως κάτι πολύ σοβαρό στο σημείο αυτό. Είναι η άγνοια και η σύγχυση των αν-θρώπων. Άγνοια επειδή την προτιμούν ίσως, άγνοια που βολεύει καταστάσεις, άγνοια γιατί δεν ερεύνη-σαν, δεν επέμειναν, δεν ασχολήθηκαν σοβαρά. Ο κό-σμος λέει ότι η άγνοια σκοτώνει και ίσως έτσι είναι κάποιες φορές. Η άγνοια και η αγνόηση του νόμου του Θεού, όπως στην περίπτωση αυτή, οδηγούν σε αιώνιο θάνατο τις ψυχές και αυτό πρέπει να το γνω-ρίζουν όλοι.

Ο άλλοςγάμος

Ο άλλοςγάμος

Ο άλλος γάμος

Ερωτήσεις και απορίες για το διαζύγιο

και το δεύτερο γάμο,που θα θέλατε να ρωτήσετε και που έχουν απαντήσεις,

αλλά ίσως δεν τις γνωρίζετε.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

(Συνέχεια και επέκταση από το προηγούμενο τεύχος)



Ερ. Τι γίνεται όταν ο ένας από τους δύο συζύγους κακο-ποιείται συνεχώς; Και αν αυτός που κακοποιείται είναι ο πιστός άνθρωπος του Θεού και η κακοποίηση είναι συνε-χής, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η υπομονή, η ανοχή, η συνέχιση του γάμου; Μπορεί να διαλυθεί ένας γάμος από μια τέτοια ή παρόμοια αιτία; Σε περίπτωση που ο γάμος διαλύεται, είναι αμαρτία, μπροστά στα μάτια του Θεού, ο άλλος γάμος;

Απ. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ανταπόκρισή σου στα όσα γράψαμε και στάθηκα κυρίως στον προβληματισμό σου αυτόν που αναφέρω πιο πάνω. Υπάρχει απάντηση πάντοτε βασισμένη στον απόλυτα άγιο και αληθινό Λόγο τού Κυρίου μας. Θα τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να χτίσουμε την απάντησή μας. Και πρώτα απ’ όλα πρέπει να διευκρινί-σουμε τι θα πει η λέξη «κακοποιείται». Σχεδόν πάντα, με τον όρο αυτό, εννοούμε τη γυναίκα, που είναι ασθενέστερη κα-θαρά από πλευράς σωματικών δυνάμεων, από τον άνδρα, ο οποίος κάποιες φορές φτάνει στο σημείο να την χτυπάει στο πρόσωπο ή στο σώμα. Κάποιες φορές μάλιστα μπορεί να είναι τόσο βίαιος, που μπορεί να κινδυνέψει η υγεία της γυναίκας ή η σωματική της ακεραιότητα.

Το πρώτο που θέλω να σχολιάσω εδώ είναι η απέραντη λύπη, η οδύνη που νιώθουμε όλοι μας, εσείς που διαβάζετε και εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές, γιατί πρόκειται για τραγικές, τραυματικές εμπειρίες, γεμάτες πόνο, ταπείνωση, ατίμωση, εξευτελισμό. Πρέπει όμως να προχωρήσουμε λίγο πιο βαθιά, αν θέλουμε να καταλήξουμε στην αλήθεια. Και το πρώτο που θα ρωτήσω είναι, μόνο αυτή η κακοποίηση υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους; Είναι αυτή η χειρότερη μορφή ή υπάρχουν και άλλες μορφές κακοποίησης ακόμα πιο τραυματικές; Ρω-τάω ακόμα, είναι μόνο ο άνδρας που μπορεί να κακοποιήσει τη γυναίκα του, επειδή έχει πιο αναπτυγμένο μυϊκό σύστημα και φαρδιές πλάτες;

Θα καταλάβεις αμέσως τι εννοώ. Το να τρώει ξύλο μια γυναίκα από τον άνδρα της είναι οδυνηρό και πονάμε όπου το συνα-ντάμε. Το να γυρίζει όμως ο άνδρας από τη δουλειά του το μεσημέρι και να βρίσκει ένα σπίτι άθλιο, μια γυναίκα που ούτε γυρίζει να τον κοιτάξει…, δεν υπάρχει φαγητό, δεν υπάρχει ζεστασιά, ενδιαφέρον, αγάπη, θαλπωρή, αλλά στη θέση τους υπάρχει αδιαφορία γι’ αυτόν, εμπαιγμός, εκμετάλλευση…, δεν είναι κακοποίηση, όχι του σώματος πλέον, αλλά της ψυχής του συζύγου; Και όχι μία ημέρα και δύο, αλλά συνέχεια και σε μόνιμη βάση. Μπορεί η γυναίκα να μην έχει άγρια, μεγάλη πα-λάμη και μυϊκό σύστημα ανάλογο για να χτυπήσει, έχει όμως τρόπο που μπορεί να πληγώνει, ακόμα και να σκοτώνει. Κά-ποιος, με φανερό πόνο μού διηγήθηκε ότι μόλις μπαίνει στο



σπίτι το απόγευμα από τη δουλειά του, βρίσκει μονίμως τη γυναίκα του να μιλάει στο τηλέφωνο με τις φίλες της. Τηλεφω-νήματα που κρατούν δυο και τρεις ώρες. Μόνος του ανοίγει το ψυγείο και ψάχνει να βρει αν υπάρχει κάτι να φάει, με τη μοναξιά του να τη διακόπτουν τα ηχηρά γέλια της στο τηλέφω-νο. Δεν ξέρω, αν είχα να συγκρίνω ανάμεσα στα είδη κακοποί-ησης, ποιο θα χαρακτήριζα χειρότερο. Επομένως ό,τι ισχύει για τη μια μορφή κακοποίησης, θα πρέπει να ισχύει και για την άλλη. Η σωματική μεν κακοποίηση μπορεί να καταλήξει στο νοσοκομείο, αλλά η ψυχική κακοποίηση στο ψυχιατρείο…

Είναι όμως και κάτι ακόμα, που πρέπει να προσέξουμε. Κά-ποια σύζυγος απελπισμένη μου ζήτησε να την βοηθήσω για-τί την «κακοποιούσε» ο σύζυγός της, επειδή της ζητούσε να έχουν πιο συχνά σχέσεις απ’ όσο εκείνη άντεχε… Κάποιες φορές την ξυπνούσε ενωρίς το πρωί, την ώρα που εκείνη ήθελε να κοιμηθεί, και της έκοβε τον πιο όμορφο ύπνο… Κα-κοποίηση κι αυτή, καμία αντίρρηση. Είναι γνωστή η πρακτι-κή πολλών συζύγων, που αποστερούν τους συζύγους τους, αποσπούν υποσχέσεις, ανταλλάγματα, εκμεταλλευόμενες τις ανάγκες του συζύγου τους για να επωφεληθούν οι ίδιες.

Ευθέως θέτω το ερώτημα, ποιος θα ορίσει το τι είναι κακο-ποίηση, ποιος θα μας πει πότε και από ποιο σημείο αρχίζει η κακοποίηση, ποιος θα βαθμολογήσει την κακοποίηση, ποιος θα μοιράσει ακριβοδίκαια τις ευθύνες; Έχουμε οδηγία μέσα στην Αγία Γραφή επάνω σε αυτό το θέμα για να περπατήσου-με; Να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Η σωματική κακοποίηση είναι ελεεινή, ταπεινωτική, οδυνηρή. Όμως κάποιες πιστές γυναί-

κες είχαν αυτόν το σταυρό στη ζωή τους, όπως κάποιες άλλες τις βίασαν για το όνομα του Χρι-στού, τις κατασπάραξαν τα λιοντάρια, τις εξευ-τέλισαν. Τον κράτησαν το σταυρό τους, υπέμει-ναν, ο Κύριος τις εξόπλισε με δύναμη και χάρη. Κάποια φορά ο σύζυγος γύρισε μεθυσμένος και την έστειλε στο νοσοκομείο… ενώ εκείνη πάλευε να κρύψει τα παιδιά τους… Και άλλη φορά πάλι ο σύζυγος έπεσε στα πόδια της με δάκρυα και λυγμούς και ζητούσε συγγνώμη. Τώρα είναι μαζί της στην εκκλησία, ψάλλουν ύμνους πρώτη-δεύ-τερη ντουέτο, γλυκοκοιτάζονται, έχουν τέσσερα παιδάκια ευλογημένα και τους ζηλεύει όλος ο κό-σμος. Προηγουμένως όμως την είχε στείλει δύο φορές στο νοσοκομείο και μία φορά φώναξαν από τη γειτονιά το περιπολικό να την σώσουν… Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο, που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα πραγματικά κρίσιμο ερώ-τημα:



Ερ. Πότε η σύζυγος ή ο σύζυγος εγκαταλείπουν το σπίτι τους, την οικογένειά τους, και φεύγουν; Και η απάντηση σ’ αυτό το «πότε» να είναι στοιχειοθετημένη από το γράμ-μα και το πνεύμα του Λόγου του Θεού και όχι πόνημα των συναισθημάτων ή της λογικής μας!

Απ. Η κακοποίηση είναι μια αιτία, αλλά ποιος θα μας ορίσει τι είναι κακοποίηση, ποιος μπορεί να θέσει όρια και πότε απο-τελεί αφορμή διάλυσης του γάμου; Είναι η σωματική κακοποί-ηση, αλλά είναι και η κακοποίηση της ψυχής αβάσταχτη κά-ποιες φορές. Είναι και η συναισθηματική κακοποίηση… Ποιος θα κρίνει τη βαρύτητα της κάθε περίπτωσης; Όλοι γνωρίζου-με ότι ο γάμος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι δώρο του Θεού, πηγή χαράς και ευλογία στη ζωή τους. Κάποιες φορές όμως τα πράγματα δυσκολεύουν ή γίνονται ακραία. Το δημι-ούργημα του Θεού χτυπιέται από την αμαρτία και το διάβολο. Τότε δεν είναι πηγή χαράς, τουλάχιστον προσωρινά. Δεν είναι πηγή χαράς όμως ούτε όταν ο άνθρωπός σου είναι παραπλη-γικός στο κρεβάτι, και θα είναι έτσι τα επόμενα 40 χρόνια… μέχρι να πεθάνει. Δεν είναι ο γάμος που ονειρεύτηκες ούτε όταν μπαινοβγαίνετε στα νοσοκομεία, στις χημειοθεραπείες, όταν χτυπά την πόρτα του σπιτιού η νόσος του Πάρκινσον, η σκλήρυνση κατά πλάκας… Τι ισχύει τότε; Ο κόσμος έχει εύκολη τη λύση. Ο γάμος διαλύεται και προχωράμε στον επό-μενο. Τι λέει η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού; Ο γάμος λύεται μόνο με τον φυσικό θάνατο του ενός από τους δύο συζύγους και αυτή είναι η μοναδική περίπτωση που επιτρέπεται από τον Ίδιο τον Κύριο του γάμου να προχωρήσει αυτός που ζει σε άλλο γάμο. Η άλλη περίπτωση είναι όταν μολυνθεί ο γάμος από την αμαρτία της πορνείας ή της μοιχείας από τον ένα σύζυγο, αλλά στην περίπτωση αυτή, πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή, δεν φαίνεται καθαρά ότι ο Κύριος επιτρέπει τη σύναψη ενός άλλου γά-μου, ούτε από την πλευρά που φαίνεται ότι φταί-ει, ούτε από την άλλη πλευρά. Η κακοποίηση, ό-ποιας μορφής και βαρύτητας κι αν είναι, πουθε-νά μέσα στην Αγία Γραφή, δεν δίνει «το πράσινο φως» για τον άλλο γάμο, αλλά αντιμετωπίζεται διαφορετικά και σύμφωνα με τον Κύριο. Υπάρ-χουν γόνατα προσευχής, υπάρχουν δυνάμεις υπομονής Πνεύματος Αγίου, υπάρχουν οι μάχες της πίστης, οι δυνάμεις του Ουρανού, υπάρχουν τα υψωμένα χέρια των αγίων του Κυρίου, που ο Ίδιος μας διαβεβαιώνει ότι «πολύ ισχύει η δέη-σις του δικαίου ενθέρμως γενομένη», (Ιακώβου ε΄16) και «όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά Μου είμαι και Εγώ ανάμεσά τους», (Ματθαίος ιη΄20) και «εάν συμφωνήσωσι δύο περί παντός πράγματος….»,(Ματθαίος ιη΄19).



Μοιάζει σαν να μην μας καλύπτουν οι υποσχέσεις του Κυρίου για τις σκληρές ώρες της δοκιμασίας που θα περάσουμε στη ζωή μας επάνω στη Γη. Μοιάζει σαν να μην έχουν δύναμη τα λόγια του Κυρίου, σα να μην έχουν ισχύ ή αποτελέσματα, και αναζητούμε άλλους τρόπους μόνοι μας. Μοιάζει σα να πιστεύ-ουμε σε έναν Κύριο αμέτοχο, απόμακρο, που δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στη ζωή μας, και πρέπει μόνοι μας να βγάλουμε «τα κάρβουνα από τη φωτιά». Μοιάζει σαν οι δυνάμεις του Θεού δια της πίστεως να μην επαρκούν, και δανειζόμαστε συ-στήματα από τον ειδωλολατρικό κόσμο της αμαρτίας, για να επιλύσουμε τα θέματά μας.Εδώ νιώθω ότι πρέπει να προσθέσω και ένα ακόμα στοιχείο. Υπάρχει ευθύνη μεγάλη και των γονιών. Τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλώσει απαλά, καλοφροντισμένα, εθισμένα σε μια ζωή εύκολη, με μικρό έως καθόλου κόστος. Έχουν από το σπίτι των γονιών τους αποκτήσει τη νοοτροπία της άνεσης, της καλοπέρασης, με μικρές ανοχές και αντοχές στις δοκιμα-σίες, στους κλυδωνισμούς, στα χτυπήματα της ζωής. Με την πρώτη ή δεύτερη δοκιμασία, αυτά τα παιδιά, θα καταφύγουν στον «εύκολο δρόμο», στη γρήγορη λύση, που θα τα φέρει στην πολυπόθητη, γι’ αυτά, ζωή των ευκολιών, του μη-κό-στους, της μη-δοκιμασίας. Στην επιλογή αυτού του δρόμου συμβάλλουν αποφασιστικά και οι συμβουλές των γονιών, οι οποίοι πιστεύουν ότι τα παιδιά τους πρέπει να περνούν μόνο καλά, μόνο πλούσια, μόνο άνετα… Έτσι, και με τις ευ-λογίες των γονιών, τα σπίτια στις μέρες μας διαλύονται εύκο-λα, γρήγορα και ανεπανόρθωτα πολλές φορές. Γνωρίζουμε όμως, πολύ καλά, ότι ο Κύριος δεν «φτιάχνει» πιστούς για να τους κλείσει σε μια γυάλα καλοπέρασης μιας απαλής και άνε-της ζωής. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε δεκάδες σημεία, που μας προετοιμάζει ο Κύριος για δοκιμασίες, για πειρασμούς, για καθαρισμό, για συσταύρωση μαζί με τον Χριστό, για την παιδεία Του, για παθήματα, για θλίψεις. Κάποτε επέτρεπε οι πιστοί Του να λαμπαδιάσουν και να καούν ζωντανοί μέσα σε λίγα λεπτά στην Εγνατία οδό για να φωτίζεται ο δρόμος των Ρωμαίων κατακτητών… ή να τους τρώνε τα άγρια θηρία για να διασκεδάζει ο λαός στις αρένες… Δεν είναι πάντα απαλή ή βολική η ζωή του πιστού του Χριστού. Οι αναγεννημένοι του Κυρίου, όταν είναι γνήσιοι, αντέχουν στη σκληρή δοκιμασία της πίστης τους, νικούν και θριαμβεύουν με τον Κύριό τους και απολαμβάνουν τα θαύματα της αγάπης Του καθημερινά στη ζωή τους. Ίσως πρέπει να σκεφτούμε ξανά το θέμα της πίστης στον ζω-ντανό Θεό τής Αγίας Γραφής. Να Του δώσουμε με την πίστη μας τη θέση που πραγματικά Του ανήκει. Να μη σκεφτόμα-στε μόνο σαν φυσικοί λογικοί άνθρωποι, αλλά να φέρουμε το υπερφυσικό της παντοδυναμίας του Κυρίου στη ζωή μας, στην περίπτωσή μας. Τότε μπορούν να αλλάξουν όλα. Τότε και μόνο τότε θα δούμε ζωντανά θαύματα του Θεού στη ζωή μας, τα θαύματα της πίστης.

33

Μικρή τετρασέλιδη έγχρωμη εφημερίδα με πλούσιο σωτηριακό περιεχόμενο.

Απλογραμμένη, διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα.Προορίζεται για διανομή σε εκκλησίες και στον κόσμο

για ευαγγελισμό.Αποστέλλεται ταχυδρομικώς δωρεάν

σε όποιον μας ζητήσει από 10 αντίτυπα και άνω για να τα διαθέσει δωρεάν.

Τετρασέλιδη έγχρωμη εφημερίδα

Για τις παραγγελίες σας: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:

ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438 / 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ

ΝΟ 6


Συνήθως, αυτοί που ατύχησαν στη ζωή τους, κερδίζουν τη συμπάθειά μας, και σπάνια θα βρεθεί από αυτούς κάποιος που, όποια και αν στάθηκε η αιτία της κακοδαιμονίας του, αντί της συμπάθειας, θα προκαλέσει την καταφρόνια. Από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις είναι και το πρόσωπο - σύμβολο της σημερινής μας μελέτης. Η μορφή του, όπως προβάλλει από το αρχείο της βιβλικής ιστορίας, είναι κάπως παράξενη. Βλέπουμε έναν άνδρα ψηλό, αθλητικό, γεροδεμένο, με ερυθρό τρίχωμα, να έχει κρεμασμένο στον ώμο του το τόξο του και τη φαρέτρα με τα βέλη του, και να είναι καθισμένος σ’ έναν πάγκο, μπροστά σ’ ένα πιάτο με φακές, και να τρώει με λαιμαργία. Και να μην έγραφε από κάτω το όνομά του, «Ησαύ, ο κακός εκτιμητής» πάλι θα τον αναγνωρίζαμε, γιατί η περίπτωσή του κατάντησε παροιμία γνωστή σε όλους, «αντί πινακίου φακής». Στα λόγια του φαίνεται όλη του η κακομοιριά.

μορφεσ τησ Αγιασ Γραφησ

Γενεση κε΄ 29-34

Ησαυ‘Ησαυ‘


Ησαύ

1. «Εγώ υπάγω να αποθάνω…» Γνώρισα κάποιον πολύ πλού-σιο, με ακίνητα, επιχειρήσεις και καταθέσεις, που τα όσα είχε εξασφάλιζαν άνετο βίο ακόμα και στα εγγόνια του. Σε όσους τον ρωτούσαν γιατί σκοτωνόταν στη δουλειά σε τέτοια ηλι-κία, απαντούσε πως φοβόταν μην πεινάσει και αναγκαστεί να απλώσει το χέρι. Κανένας φόβος δεν υπήρχε να πεθά-νει από πείνα ο Ησαύ, μέσα στο πατρικό του σπίτι, αυτός, ο κληρονόμος της πατρικής πε-ριουσίας, και όλων των επαγγελιών του Θεού, σαν πρωτότοκος που ήταν. Ο άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό βλέπει διαρκώς κιν-δύνους, και πάντα νιώθει πως χάνεται, όσα και αν έχει αγαθά του κόσμου τούτου. Αυτό το συναίσθημα της ανασφάλειας δεν είναι και τόσο αδικαιολόγητο, γιατί ο άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό είναι αληθινά χαμένος, «απολωλός πρόβατο», όπως ο Λόγος του Θεού τον χαρακτηρίζει. Ο Κύριός μας παίρνοντας αφορμή από εκείνον τον άφρονα πλούσιο, μας λέει πως «η ζωή του ανθρώπου δεν συ-νίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού»(Λουκάς ιβ΄ 15-21). Αν γνώριζαν οι άνθρωποι του λαού και οι μεγάλοι του κόσμου αυτήν την τόσο απλή και κεφαλαιώδη αλήθεια, πόσο διαφο-ρετικός θα ήταν ο κόσμος μας…

2. «Και τι με ωφελούσι ταύτα…;» Είναι να θαυμάσει κανείς πόσες χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ησαύ είπε αυτά τα λόγια και οι άνθρωποι δεν άλλαξαν ούτε τόσο. Τους μιλάς για την αγάπη του Θεού, για τη σωτηρία του Χριστού στο σταυρό, για τις επαγγελίες που προσμένουν κάθε πιστή ψυχή, και ακούς πάντα την ίδια στερεότυπη απάντηση. «Και τι με ωφελούσι ταύτα;» Όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο τούτο είναι χρήσιμα και έχουν κάποια ωφελιμότητα. Μα πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την αγάπη και την οδηγία του Θεού. Ο Θεός ξεχώρισε τον Αβραάμ για την πίστη του και του υποσχέθηκε πως θα τον κάνει πατέρα ενός πολυάριθμου λαού, του λαού που θα ανήκε στον Θεό. Το κράτησε μέσα στην καρδιά του ο Αβραάμ σαν πολύτιμο θησαυρό, όπως και ο γιος του ο Ισαάκ, μα να που τώρα ο εγγονός του ο Ησαύ με κτηνώδη ρεαλισμό καταφρονεί όλα

29. Εμαγείρευε δε ο Ιακώβ μαγείρευμα· και ήλθεν ο

Ησαύ εκ του αγρού και ήτο αποκαμωμένος·

30. και είπεν ο Ησαύ προς τον Ιακώβ, Δος

μοι, παρακαλώ, να φάγω από το κόκκινον, το

κόκκινον τούτο, διότι είμαι αποκαμωμένος· διά τούτο εκλήθη το όνομα αυτού,

Εδώμ.31. Και είπεν ο Ιακώβ,

Πώλησόν μοι σήμερον τα πρωτοτόκιά σου.

32. Και ο Ησαύ είπεν, Ιδού, εγώ υπάγω να αποθάνω,

και τι με ωφελούσι ταύτα τα πρωτοτόκια;

33. Και είπεν ο Ιακώβ, Ομοσόν μοι σήμερον· και

ώμοσεν εις αυτόν· και επώλησε τα πρωτοτόκια

αυτού εις τον Ιακώβ.34. Τότε ο Ιακώβ έδωκεν εις τον Ησαύ άρτον και

μαγείρευμα της φακής· και έφαγε και έπιε και σηκωθείς

ανεχώρησεν· ούτως ο Ησαύ κατεφρόνησε τα

πρωτοτόκια.


Ησαύ

τα σχέδια του Θεού και διακηρύττει: «Τι με ωφελούν εμένα αυτά;» Τα λόγια και οι γεμάτες αγάπη υποσχέσεις του Θεού, μπορεί να μη ζυγίζονται με κιλά σήμερα, και να μην τις βλέπει το δικό μας μάτι, μα ένα είναι βέβαιο, ότι και ουρανός και η γη θα παρέλθουν, μα τα λόγια του Κυρίου θα μένουν στον αιώνα (Ματθαίος κδ΄ 35). Καταφρονώντας τις επαγγελίες του Θεού ο Ησαύ, καταφρόνησε τον ίδιο τον εαυτό του, και τον έταξε έξω από τα σχέδια του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός αργότερα, όταν παρουσίαζε τον Εαυτό Του, έλεγε «Ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ», προσπερνώντας τον Ησαύ τον Καταφρονητή. Και μόνο για ένα πιάτο φακής. Αδελφέ μου, πρόσεξε μήπως και συ σαν τον ανόητο Ησαύ:

1) Για ένα πιάτο φακής, πουλήσεις τη θέση σου μέσα στην οικογένεια Εκείνου, που πέθανε για σένα. Κουρασμένος, αποκαμωμένος ο Ησαύ από μάταια κυνηγητά και αναζητήσεις, μπροστά σε ένα πιάτο που άχνιζε θόλωσε το μυαλό του και έχασε…έχασε…έχασε.

2) Για ένα πιάτο φακής, καταφρονήσεις τη μεγάλη τιμή, που ο Κύριος σου κάνει να Τον υπηρετήσεις. Μπορεί να έχεις στερήσεις και να υποφέρεις, μα δεν πρόκειται Εκείνος να σε αφήσει να χαθείς από την πείνα, και να ξέρεις ακόμη πως ο Κύριος την πιστότητά σου ξέρει να την αμείψει, όταν θα έρθει η ώρα.

3) Για ένα πιάτο φακής, μηδαμινής αξίας, χάσεις την ειρήνη της ψυχής σου, την ανεκτίμητη χαρά, που ο Κύριος χαρίζει σε όλους όσοι Του μένουν πιστοί. Ένα πάτωμα ακόμη στο σπίτι, η επέκταση του μαγαζιού σου, και κάθε άλλη προσπάθεια που θα σου αφαιρούσε την κοινωνία σου με τον Θεό και θα σε στερούσε από τις χαρές, που μια ζωή πληρότητας χαρίζει.

Από τις σημειώσεις του Χρήστου Φραγκόπουλου

37

Στείλτε μας έγκαιρα τις παραγγελίες σας.

Εξαντλούνται πολύ γρήγορα.

Παραγγελίες στη διεύθυνση του περιοδικού.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ»:ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΘΥΡΙΔΑ 50438 / 141 10 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ - ΕΛΛΑΣ

ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ 2010ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

ΛΟΓΙΑ ΖΩΗΣ 2010ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝΚΡΕΜΑΣΤΟ - ΤΟΙΧΟΥ

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ - ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ


Ένα πρόσωπο, που δεν μας έχει απασχολήσει ιδιαίτερα νομίζω, είναι ο πανδοχέας, αυτός που υποδέχθηκε τον πληγιασμένο άνθρωπο και στον οποίο έδωσε σαφείς οδηγίες ο Καλός Σαμαρείτης για την περιποίησή του: «Επιμελήθητι αυτού και ό,τι αν δαπανήσης περιπλέον, εγώ, όταν επανέλ-θω, θέλω σοι αποδώσει…» (Λουκάς ι΄ 30-38)

Την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη την ξέρουμε λίγο-πολύ όλοι. Τα πρόσωπα, οι περιγραφές, τα πλούσια και μοναδικά μη-νύματά της. Είναι ο δυστυχισμένος ταξιδευτής, που έπεσε στα χέρια ληστών, ο ιερέας, ο Λευίτης, ο Σαμαρείτης. Κατά καιρούς έχουμε σταθεί σε διάφορα σημεία, τα οποία και σχολιάσαμε, έχουμε διδάξει και ωφεληθεί από αυτά… Έχουμε «αποκωδικο-ποιήσει» τα πολύτιμα μηνύματα της παραβολής. Ποιος είναι ο ένας, ποιος είναι ο άλλος, ποιος ο ρόλος του καθενός.

ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΑ

Η αληθινή ιστορία ενός Πανδοχέα

Η αληθινή ιστορία ενός Πανδοχέα


Εδώ είναι, που αρχίζει η ιστορία μας. Ο Καλός Σαμαρείτης θα γυρίσει κάποτε, για να δει και ίσως να παραλάβει αυτόν που εμπιστεύτηκε στον πανδοχέα. Και θα περιμένει να έχει ακούσει και υπακούσει ο πανδοχέας στην επιθυμία τού Κυ-ρίου ( Καλού Σαμαρείτη), ο οποίος του εμπιστεύτηκε έναν ταλαιπωρημένο και χτυπημένο από την αμαρτία άνθρωπο, να τον περιποιηθεί με αγάπη, όπως θα το έκανε ο ίδιος. Και μάλιστα, για να γίνουν σωστά όσα ζήτησε, έβγαλε χρήματα και πλήρωσε ο ίδιος τον πανδοχέα και τον διαβεβαίωσε πως ό,τι παραπάνω ξόδευε, ο Κύριος θα το κάλυπτε.

Ήρθε η μέρα - δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή η μέρα, γι’ αυτό είναι καλό να είμαστε συνεπείς και έτοιμοι κάθε στιγμή –, χτύπησε την πόρτα του πανδοχείου ο Κύριος για να δει την ψυχή που έσωσε από τους ληστές και που μας την εμπιστεύ-τηκε να την περιποιηθούμε για χάρη Του. Θα μπορούσε να είναι στη δική μας εκκλησία, γιατί ο Κύριος μας εμπιστεύεται κάθε τόσο ψυχές να Τού τις υπηρετήσουμε με αγάπη, με αλήθεια, με θυσία για τη Βασιλεία Του. Όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να δει τον άνθρωπό Του, τον πιστό Του, που ο Ίδιος είχε γλιτώσει από τους ληστές της αμαρτίας και είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Και βέβαια περίμενε να δει έναν υγιέστατο, δυνατό και χαρούμενο άνθρωπο, με τις πληγές Του να έχουν για-τρευτεί, να είναι το πρόσωπό του φωτεινό, αναγεννημένος πιστός Του με αύξηση, με πρόοδο, γεμάτος με καινούργια ζωή.

Όταν γύρισε να κοιτάξει αυτόν που Του έφεραν, τρόμαξε ο Κύριος. Νόμιζε ότι έγινε κάποιο λάθος. Αλλά γρήγορα κατά-λαβε ότι λάθος δεν έγινε, γιατί και οι υπόλοιποι, που έβλε-πε να κυκλοφορούν, να μπαινοβγαίνουν στις αίθουσες του πανδοχείου, είχαν την ίδια δυστυχισμένη εικόνα. Οι πληγές ακόμα απεριποίητες, πολλές από αυτές μολυσμένες και σε χειρότερη κατάσταση από πριν. Ήταν φανερό ότι κανένας δεν είχε ασχοληθεί με τις πληγές, με τα τραύματα να τα κα-θαρίσει, να τα επιδέσει, να τα πλύνει, να τα βοηθήσει να κλείσουν. Κοίταξε τον άνθρωπό Του ο Κύριος, που με πολύ αγώνα είχε επαναφέρει από το θάνατο στη ζωή εκείνο το βράδυ από τα χέρια των ληστών και ήταν σαν σκελετός. Κα-κοταϊσμένος, απεριποίητος, χλωμός, αδύνατος. Με το ζόρι στεκόταν στα πόδια του. Το πρόσωπό του φοβισμένο και με σπασμό αγωνίας. Σχεδόν δεν γνώρισε τον Κύριο. Χρειάστηκε πολλή ώρα να περάσει, για να καταλάβει ότι απέναντί του είχε τον Κύριό του και Λυτρωτή του από τους ληστές και την κακοποίηση της αμαρτίας.


ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΑ...

Το επόμενο βήμα ήταν να του μιλήσει ο Κύριος, να μάθει με-ρικά πράγματα για τη ζωή του, για το πώς περνούσε. Από τον ίδιο έμαθε ότι δεν είχε χαρά ούτε ειρήνη στην καρδιά του, είχε προβλήματα και φόβους. Όταν τον ρώτησε ο Κύριος τι φοβόταν, εκείνος Του απάντησε ότι φοβόταν να μην ξανα-πέσει στους ληστές και πάθει τα ίδια και χειρότερα. Όταν ο Κύριος απορημένος του είπε ότι τώρα πια είναι μέσα στη σωτηρία, μέσα στην Εκκλησία, ότι δίπλα του είναι ο ζωντα-νός Ιησούς Χριστός, ο Κύριος, εκείνος έδειξε να συμφωνεί, αλλά συνέχισε να δείχνει φοβισμένος και καχύποπτος.

Τότε ο Κύριος άλλαξε θέμα. Τον ρώτησε αν είναι ευχαριστημένος με την περιποίηση που είχε στο πανδοχείο – εκκλησία που τον είχε οδηγήσει και εκείνος είπε πως ήταν όλα πολύ καλά. Του περιέ-γραψε τις ώρες που είχαν συναθροίσεις, τα κηρύγ-ματα, τη μεγάλη ποικιλία ομιλητών, που περνούσαν από τον άμβωνα, τις εκδηλώσεις, τις ψυχαγωγίες, τις εκδρομές. Όταν τον ρώτησε τι τρώνε, εκείνος του είπε ότι δεν τρώνε και τόσο συχνά…, ότι το φαγητό δεν του φτάνει…, ότι σπάνια χορταίνουν. Φάνηκε σα να μην είναι πρώτη προτεραιότητα στο πανδοχείο της σωτηρίας η σωστή διατροφή τους.

Όταν μιλούσες με αυτόν τον άνθρωπο, εύκολα κα-ταλάβαινες ότι είναι μπερδεμένος και άρρωστος. Ήταν λιγάκι χαμένος. Για τον κόσμο έξω από το ξενοδοχείο μιλούσε μια τρομοκρατημένος και μια με θαυμασμό. Δεν καταλάβαινες τι ακριβώς ήθε-λε, να είναι μέσα στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού ή έξω στον κόσμο του ψέματος της αμαρτίας; Είχε μια διαρκή σύγχυση ο άνθρωπος και επικίνδυνη άγνοια σε πολλά θέματα.

Τελικά, πάνω στην ώρα ήρθε και ο πανδοχέας. Ήταν πασιχα-ρής, φρέσκος-φρέσκος, χαμογελαστός και σίγουρος για τον εαυτό του, ότι είχε εκτελέσει στο ακέραιο την αποστολή του και δεν έμενε παρά να εισπράξει από τον Κύριο την αμοιβή, που του είχε υποσχεθεί. Φαινόταν άνθρωπος δραστήριος, οργανωτικός, αεικίνητος, αισιόδοξος. Μόνος του προσφέρ-θηκε να ξεναγήσει τον Κύριο στους χώρους τού πανδοχεί-ου, που διοικούσε ο ίδιος με μια ομάδα «πρεσβυτέρων». Τον ακολούθησε ο Κύριος σιωπηλός, μη θέλοντας να τον δυσα-ρεστήσει, και η ξενάγηση άρχισε:

Ο Καλός Σαμαρεί-της τον κοίταξε με πρόσωπο γεμάτο απορία και τον ρώτησε: «Πού πε-ριποιείστε τις πλη-γές και τα τραύ-ματα όλων αυτών που σας φέρνω κατά καιρούς από τους δρόμους της αμαρτίας;» Ο παν-δοχέας κοντοστά-θηκε, έψαξε λίγο για μια καλή απά-ντηση, αλλά δεν βρήκε...

...ΑΛΗΘΙΝΑ

«…Από εδώ είναι οι αίθουσες κηρυγμάτων. Εδώ μα-ζεύουμε τους ανθρώπους και τους κάνουμε κηρύγμα-τα. Πολλών ειδών κηρύγματα. Μεγάλα, μικρά, μέτρια, απολογητικά, ερμηνευτικά, θεολογικά, για να είναι καταρτισμένοι….

»Εδώ είναι οι αίθουσες των νέων, των παιδιών, των εφήβων, των κυριών για τις δικές τους ώρες….

»Εδώ είναι τα γραφεία μας και οι αίθουσες συνεδριά-σεων της διοίκησης της εκκλησίας…

»Από εδώ έχουμε τις αίθουσες συνεστιάσεων και κοι-νωνίας, έχουμε τα Κυριακά μας σχολεία για τα μικρά παιδιά…

» Αυτό είναι το γραφείο τού εργάτη τού ξενοδοχείου, που ετοιμάζει τα κηρύγματά του και δέχεται τους επι-σκέπτες του…»

Ήταν τόσο φωτεινό το πρόσωπο του πανδοχέα, τόσος ο ενθουσιασμός του για την τέλεια οργάνωση και λει-τουργία τού πανδοχείου, που δεν περνούσε από το μυαλό του άλλη πιθανή αντίδραση από την πλευρά τού Κυρίου, παρά να τον γεμίσει συγχαρητήρια και επαί-νους. Ίσως, στο πίσω μέρος τού μυαλού του να είχε και κάποια προαγωγή ή αναβάθμιση του ρόλου του μετά από όλα αυτά που έδειξε στον Κύριο.

Αντί για όλα αυτά, ο Καλός Σαμαρείτης τον κοίταξε με πρόσωπο γεμάτο απορία και τον ρώτησε: «Πού πε-ριποιείστε τις πληγές και τα τραύματα όλων αυτών που σας φέρνω κατά καιρούς από τους δρόμους της αμαρτίας;» Ο πανδοχέας κοντοστάθηκε, έψαξε λίγο για μια καλή απάντηση, αλλά δεν βρήκε και του είπε πολύ στεγνά: «Εδώ, Κύριε, εδώ μέσα τα κάνουμε όλα…» Κατάλαβε ο Κύριος και δεν συνέχισε. Το μόνο που έκανε ήταν να φωνάξει από τη γωνιά του εκείνον τον δύστυχο, που του είχε εμπιστευτεί εκείνο το βράδυ με τις πληγές από τους ληστές. Του τον έδειξε και τον ρώτησε αν τον γνώριζε, αν είχε ασχοληθεί προσωπικά μαζί του, αν είχε αγγίξει τις πληγές του, αν ήξερε τι πραγματικά τον απασχολούσε… Από τις αντιδράσεις και τα λεγόμενα του πανδοχέα καταλάβαινε εύκολα κανείς ότι πρώτη φορά άκουγε τέτοια πράγματα και

41 Ιούλιος - Αύγουστος 2009


όπως του είπε στο τέλος, «εμείς στο πανδοχείο μας δεν κά-νουμε τέτοια…» Τελειώνοντας ο πανδοχέας και πριν αφήσει τον Κύριο γιατί τον ζητούσαν επειγόντως στο τηλέφωνο για μια υπόθεση, έσκυψε στο αυτί Του και Του είπε εμπιστευτι-κά: …Ξέρεις, Κύριε, αυτόν τον καιρό είχαμε κάποια προβλή-ματα εδώ στο πανδοχείο, που έπρεπε να λύσουμε, θέλαμε να κάνουμε κάποιες επεκτάσεις και ανακαινίσεις των εγκα-ταστάσεων, έπρεπε να μαζέψουμε και κάποια χρήματα, εί-χαμε και λίγο ένταση με κάποια θέματα εσωτερικά μεταξύ μας, στο πρεσβυτέριο, και, καταλαβαίνεις, αμελήσαμε με-ρικά πράγματα…

Ο Κύριος χαμογέλασε σιωπηλός. Τον άφησε να φύγει, να πάει στο γραφείο του. Πήρε από το χέρι τον σκελετωμένο πιστό Του και κατευθύνθηκε στην έξοδο. Πριν κλείσει την πόρτα πίσω τους, γύρισε και κοίταξε όλο αυτό το τεράστιο συγκρότημα και δεν είδε παρά αίθουσες, αίθουσες, αίθου-σες. Ψυχρές, άψυχες, ξένες… Ομιλίες, κηρύγματα, μαθήμα-τα, ξανά ομιλίες… Αναστέναξε με πόνο ο Κύριος και μέσα στην καρδιά Του ανέβηκε η απόφαση ποτέ ξανά να μην εμπιστευτεί σε εκείνο το πανδοχείο ψυχές που αγάπησε, που περιποιήθηκε και γλίτωσε από τα δεσμά της αμαρτίας. Μετά κοίταξε δίπλα Του και το πρόσωπό Του φωτίστηκε από χαρά. Ο πιστός Του ανέπνεε. «Αυτόν τουλάχιστον τον έσωσα από βέβαιο θάνατο…, θα τον περιποιηθώ μόνος Μου», σκέφτηκε. «Τους φέρνω από τους ληστές τού κόσμου της αμαρτίας και πεθαίνουν μέσα στις εκκλησίες…» μονο-λόγησε και σκέφτηκε να συμπληρώσει την παραβολή τού Καλού Σαμαρείτη κάπως έτσι: «περιέπεσεν εις ληστάς και εις τας χείρας του πανδοχέα…»

Αυτές ήταν οι τελευταίες σκέψεις του Κυρίου πριν απομα-κρυνθεί πονεμένος για την κατάστασή μας και οργισμένος με το κατάντημά μας.

ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΑ...

Συντροφιά Αλήθειας και Αγάπης Θεού από το τηλέφωνο(210) 57 58 928

Λιγόλεπτα τηλεφωνικά μηνύματα παρηγοριάς, ενίσχυσης, αλήθειας Θεού.

Κάθε μέρα - 24 ώρες το 24ωρο!


Όταν θα κοιτάς πίσω σου…

« Θα σου δώσω μια συμβουλή, που, κατά την εκτίμησή μου, είναι πολύτιμη, αλλά κυρίως, εάν την ακολουθή-σεις όσο μπορείς πιο πιστά, θα σε γλιτώσει από πολ-λές και μεγάλες ταλαιπωρίες και στενοχώριες στη ζωή σου.

Να επιλέγεις έτσι τις πράξεις, τις ενέργειες, τις απο-φάσεις σου, ώστε, όταν έρθει ο καιρός και θα κοιτά-ζεις προς τα πίσω, - να μη μετανιώνεις

- να μην ντρέπεσαι- να μη νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να επανορθώσεις.

Αυτό να είναι το κριτήριο των επιλογών και αποφάσε-ών σου! »

μικρά κείμενα ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ44 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ44

ΠΟΙΗΣΗ

Έβλεπα την κυρα - Φρόσωµε µια σκούπα εις το χέριπριν αυγούλα αγκαλιάσω

κάθε, κάθε καλοκαίριεις το Σούνιο να σκουπίζει

την πελώρια αυλή,τα λουλούδια να ποτίζει,

αξηµέρωτη αυγή.Και λογάριασα ατός µουπως στεφάνια θα γενούν,ο περίγελος του κόσµου,ειρωνείες που πονούν,πόνοι ποταµοί αιµάτων,πόσες ιεραποστολές,

πόσοι αριθµοί θυµάτων,Κολοσσαία και σφαγές.

Σαν τη Φρόσω αναθυµάµαι- πέρα, είπες, µου ’πες, σου ’πα -

ο Χριστός που αγαπάµεστέφανο έκαµε... µια σκούπα!

ΟφειλήΤης Φρόσως Βασιλειάδη

ΣΙΠ - Απρίλιος 2009


Στη σκέψη πολλών ανθρώπων – ίσως των περισσοτέρων - εί-ναι πόθος διαχρονικός, ίσως στόχος ζωής, η προσπάθεια να μειώσουν το οποιοδήποτε κόστος και τα δυσάρεστα στη ζωή και να αυξήσουν όσο γίνεται περισσότερο τα ευχάριστα, τα εύ-κολα και τα βολικά.

Μερικά παραδείγματα αποδίδουν αυτή την αλήθεια πολύ καθαρά. Να μπορούσαν οι άνθρωποι να τρώνε όσο θέλουν, όποτε θέλουν, ό,τι θέ-λουν και να μην παχαίνουν, να μην ασχημίζουν και να μην αρρωσταί-νουν. Αν ανακάλυπτε κάποιος μια ουσία που θα είχε αυτήν την ενέργεια, θα γινόταν πολύ σύντομα ο μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Να μπορούσαν ακόμα οι άνθρωποι να μην πη-

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΜΟΙ

Το Θέμα της Συγκατοίκησης



γαίνουν κάθε μέρα στη δουλειά, να μπορούσαν τα παιδιά, οι νέοι να μη διαβάζουν, να μην πηγαίνουν σχολείο, αλλά να είχαν έναν καλό μισθό για να ζήσουν, και μάλιστα πλού-σια και άνετα... Και μια τρίτη περιοχή, γνωστή και επίκαιρη, είναι να μπορούν οι νέοι να απολαμβάνουν όλες τις ομορ-φιές και τις χαρές του γάμου, της ένωσης δύο ανθρώπων. αλλά χωρίς το κόστος και τα βάρη της οικογένειας. Γενικά η μεγάλη αναζήτηση είναι να αντιστρέψουμε τις αναλογίες της ζωής μας υπέρ του βολικού, του ανέξοδου, του με τη λιγότερη προσπάθεια, του ευχάριστου. Λιγότερο διάβασμα τα παιδιά και περισσότερο παιχνίδι ή μόνο παιχνίδι, «…να περάσω τις εξετάσεις χωρίς διάβασμα…», «..μια δουλειά να μη δουλεύω..» και οι μεγαλύτεροι, «…να τρώω όσο θέλω και να μένω στα κιλά μου», κλπ. Είναι μια γνωστή σε όλους μας ανθρώπινη τάση. Αυτά όλα ισχύουν στη ζωή μας, στην κάθε μας μέρα.

Το πρόβλημα το μεγάλο και σοβαρό αρχίζει όταν μεταφέρουμε αυτή μας την τάση στα πνευματικά πράγματα, στα Άγια του Θεού. Εδώ επιχειρείται μια επικίνδυνη και βέβηλη συνύπαρξη, συγκατοί-κηση. Μέσα στην ίδια καρδιά να συνυπάρχει το άγιο με το βέβηλο, το καθαρό με το ακάθαρτο,

το φως με το σκοτάδι. Η τάση αυτή του ανθρώπου είναι πολύ παλιά και την αναλύουν πολύ γλαφυρά

δύο εδάφια, που σας αναφέρω πιο κάτω, για το θέμα αυτό το σοβαρό και επικίνδυνο:

«Εφοβούντο μεν τον Κύριον, ελάτρευον όμως τους ιδίους αυτών θεούς, κατά τον τρόπον των εθνών,

από τα οποία μετοικίσθηκαν.»

«Και τα έθνη ταύτα εφοβούντο μεν τον Κύριον, ελάτρευον όμως τα γλυπτά αυ-

τών, και οι υιοί αυτών, και των υιών αυτών οι υιοί, καθώς οι πατέρες αυτών έκαμνον, ούτω κάμνου-σιν έως της ημέρας ταύτης.» (Β΄Βασιλέων ιζ΄ 33, 41)

Ακούγεται βολικό και επιθυμητό. …και ο φόβος του Κυ-ρίου και τα γλυπτά, τα είδωλα της αμαρτωλής καρδιάς μας. Δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός… Αν μπορεί να σταθεί φυσικά και αν είναι αποδεκτός από τον Άγιο Κύριο. Και για να καταλάβουμε καλύτερα το μήνυμα που εκπέμπει αυτή η προσπάθεια συγκατοίκησης, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το σκεπτικό.

να σταθεί φυσικά και αν είναι αποδεκτός από τον Άγιο Κύριο. Και για να καταλάβουμε καλύτερα το μήνυμα που εκπέμπει αυτή η προσπάθεια συγκατοίκησης, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το σκεπτικό.

ανθρώπινη τάση. Αυτά όλα ισχύουν στη ζωή μας, στην κάθε μας μέρα.

Το πρόβλημα το μεγάλο και σοβαρό αρχίζει όταν



«Εφοβούντο μεν τον Κύριον, ελάτρευον όμως τους ιδίους αυτών θεούς, κατά τον τρόπον των εθνών,

υιοί, καθώς οι πατέρες αυτών έκαμνον, ούτω κάμνου-σιν έως της ημέρας ταύτης.

Ακούγεται βολικό και επιθυμητό. …και ο φόβος του Κυ-ρίου και τα γλυπτά, τα είδωλα της αμαρτωλής καρδιάς μας. Δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός… Αν μπορεί να σταθεί φυσικά και αν είναι αποδεκτός από τον Άγιο να σταθεί φυσικά και αν είναι αποδεκτός από τον Άγιο Κύριο. Και για να καταλάβουμε καλύτερα το μήνυμα που εκπέμπει αυτή η προσπάθεια συγκατοίκησης, ας

το φως με το σκοτάδι. Η τάση αυτή του ανθρώπου

από τα οποία μετοικίσθηκαν

προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το σκεπτικό.

Το πρόβλημα το μεγάλο και σοβαρό αρχίζει όταν




“Συγκατοίκηση”

Πρώτα από όλα ο φόβος του Κυρίου. Μεγάλο κεφάλαιο και πολύ σοβαρό στη ζωή του ανθρώπου. Ο φόβος του Κυρίου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσουν οι υπο-σχέσεις και οι επαγγελίες Του στη ζωή μας. «Εκπληροί την επιθυμίαν των φοβουμένων αυτόν, και της κραυγής αυτών εισακούει, και σώζει αυτούς», (Ψαλμός ρμε΄19). Ο φόβος του Κυρίου προηγείται και ακολουθεί μια ζωή με ευλογίες, με νίκες, με θρίαμβο, με τη ζωντανή παρουσία Του και τις επεμβάσεις Του. Ο φόβος του Κυρίου, όταν είναι γνήσιος και καθαρός, οδηγεί την ψυχή σε άγια ζωή, σε καταδίκη του κόσμου της αμαρτίας, σε υπακοή συνεχή στο νόμο και το θέλημα του Κυρίου. Τι φόβος είναι αυτός, που μπορεί και συγκατοικεί στην ίδια καρδιά με τα γλυπτά, τα είδωλα της αμαρτίας; Πόση συναίσθηση μπορεί να έχει ο άν-θρωπος που αποτολμά αυτό το εγχείρημα; Πόσο μπο-ρεί να αγαπά, να σέβεται και να έχει πίστη στον Άγιο Θεό ένας τέτοιος άνθρωπος, που δεν έχει καθαρίσει την καρδιά του από τα βδελύγματα, που έχουν μέσα τους και τη σάρκα και το διάβολο;

Πρέπει όμως να κοιτάξουμε και λίγο πιο προσεκτικά και την άλλη πλευρά, τα είδωλα, τα γλυπτά του κόσμου αυτού της αμαρτίας. Εύκολο είναι να τα διαγράψου-με όλα με έναν αφορισμό, να τα χαρακτηρίσουμε σαν αμαρτία και να πάμε παρακάτω. Είναι έτσι όμως; Κό-σμος θα πει ομορφιά, στολίδι. Είναι φτιαγμένος για να αρέσει, να εντυπωσιάζει, να τραβάει το μάτι, να διε-γείρει την επιθυμία, να θέλεις να τον αποκτήσεις, να τον ζήσεις. Ο κόσμος λαμπυρίζει, γυαλίζει, υπόσχεται, αιχμαλωτίζει… Δεν είναι εύκολο να δεις τον κίνδυνο, να τον βγάλεις από την καρδιά σου, να τον καταδικά-σεις και να τον απορρίψεις. Η φύση μας η αμαρτωλή έχει τάση και ροπή προς τα είδωλα και την ειδωλο-λατρία. Πιστεύουμε σ’ αυτό που είναι στημένο γύρω μας ότι είναι καλό, ότι αξίζει, ότι θα ωφεληθούμε αν το αποκτήσουμε. Παρασυρόμαστε και από τη μεγάλη προσφορά ειδώλων και γλυπτών, που έχει αναπτυχθεί γύρω μας. Κάτι σαν μεθύσι, που δεν μπορείς να στα-ματήσεις, να το αναχαιτίσεις.

Ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι, που έρχεται η σειρά της καρδιάς του ανθρώπου. Ας παρακολουθήσουμε το συλ-λογισμό που κάνει. Ίσως βοηθηθούμε όλοι. «… Και οι δύο πλευρές φαίνεται να έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους… Ο κόσμος του Θεού της αγιότητας, της καθαρότη-

Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να αρέσει, να εντυπωσιάζει, να τραβάει το μάτι, να διεγεί-ρει την επιθυ-μία, να θέλεις να τον αποκτή-σεις, να τον ζή-σεις. Ο κόσμος λαμπυρίζει, γυα-λίζει, υπόσχεται, αιχμαλωτίζει… Δεν είναι εύκο-λο να δεις τον κίνδυνο, να τον βγάλεις από την καρδιά σου, να τον καταδικά-σεις και να τον απορρίψεις.


τας, της αλήθειας, αλλά και ο κόσμος των γλυπτών, των ειδώλων της αμαρτίας. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τα συνδυάσουμε και να κρατήσουμε τα καλά και από τις δυο πλευρές… Να χαμηλώσουμε το κόστος του δρόμου του Θεού, να καταφέρουμε να μειώσουμε τα ρίσκα που έχει η ζωή των γλυπτών και των ειδώλων και να τα ’χουμε και τα δύο στη ζωή μας,… να μη χάσουμε ούτε από το ένα τα καλά του, ούτε από το άλλο…»

Αυτός ο στόχος ανέβηκε και ανεβαίνει σε πολλές καρδιές ανθρώπων από παλιά μέχρι σήμερα και αρκετοί από αυτούς προχώρησαν και στην εφαρ-μογή. Κατά καιρούς, πολλοί πίστεψαν ότι τα κατά-φεραν. Πίστεψαν όμως κάτι εντελώς λανθασμένο. Γιατί οι δύο από τους τρεις εμπλεκόμενους συμ-φωνούν. Ο τρίτος είναι το πρόβλημα. Ο σατανάς εύκολα αποδέχεται και τους όρους και τις προϋπο-θέσεις αυτής της συγκατοίκησης. Όταν όμως έρχε-ται η ώρα του Κυρίου, να πει και Εκείνος το δικό Του ναι, ο Κύριος αποχωρεί και απομακρύνεται. Χωρίς εξηγήσεις. Τις εξηγήσεις τις έχει δώσει όλες στο Βιβλίο Του, που είναι η Αγία Γραφή. Διαβάστε παρακάτω μία από τις πολλές, που υπάρχουν και στην Παλαιά αλλά και στην Καινή Διαθήκη, και πέ-στε μου εάν χρειάζονται άλλες εξηγήσεις από την πλευρά του Κυρίου για τη στάση Του αυτή:«Εξέλθετε, αποχωρίσθητε και μη εγγίσητε ακά-θαρτον και Εγώ θέλω σας δεχθή….»(Β΄Κορινθίους ς΄17, Ησαίας νβ΄11). Όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν έναν κοινό πα-ρονομαστή. Ο ίδιος από πολύ παλιά μέχρι σήμερα. Μένουν όλοι τους χωρίς τον Κύριο της αλήθειας

στη ζωή τους. Τα υπόλοιπα τα έχουν όλα, για κάποιο διά-στημα, ίσως. Νομίζουν ότι έχουν και τον Κύριο στην καρδιά τους, ότι κατάφεραν να τα συνδυάσουν. Ο Άγιος Κύριος το έχει πει ξεκάθαρα, δεν μπορεί να συγκατοικήσει με τα είδω-λα και τα γλυπτά τής αμαρτίας. Δεν μπορεί να κατοικήσει σε μια καρδιά που ποτέ δεν θα Τον σεβαστεί, που δεν θα Τον βάλει ποτέ πρώτο και πάνω από όλους και όλα, που δεν θα ομολογήσει ποτέ με λόγια και ζωή: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».

Υπάρχει εξήγηση στη στάση αυτή του Κυρίου. Ο Θεός για τη σωτηρία τού ανθρώπου από την αμαρτία θυσίασε το παιδί

Ο Άγιος Κύριος το έχει πει ξεκάθα-ρα, δεν μπορεί να συγκατοικήσει με τα είδωλα και τα γλυπτά τής αμαρ-τίας. Δεν μπορεί να κατοικήσει σε μια καρδιά που ποτέ δεν θα Τον σεβαστεί, που δεν θα Τον βάλει ποτέ πρώτο και πάνω από όλους και όλα, που δεν θα ομο-λογήσει ποτέ με λόγια και ζωή: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».



Του, τον Ιησού Χριστό τον αναμάρτητο στο σταυρό τού Γολ-γοθά. Τον τιμώρησε σκληρά για να πληρώσει για την αμαρτία μας, Τον εγκατέλειψε, Τον άφησε στον τάφο, Τον ανέστησε για τη δικαίωσή μας. Έτσι μας έδωσε και ένα καθαρό στίγμα του τι είναι αμαρτία για τον Θεό, πώς την βλέπει και πώς την αντιμετωπίζει. Ο σατανάς τι κάνει στην περιοχή αυτή; Δέχεται ευχαρίστως το συμβιβασμό, τη συνθηκολόγηση με την αμαρ-τία, τη συγκατοίκηση με τα γλυπτά και τα είδωλα. Δεν έχει κα-νένα πρόβλημα. Αντιθέτως ξέρει πολύ καλά τι αποτελέσματα θα έχει η στάση του αυτή για τον άνθρωπο και το απολαμ-βάνει ιδιαίτερα. Ένας από τους τίτλους του στις σελίδες της Αγίας Γραφής είναι «ο απ’αρχής ανθρωποκτόνος» διάβολος ( Ιωάννης η΄44). Το να αποχωρίσει ο Θεός από μια ζωή εί-ναι ό,τι πιο ευχάριστο για το σατανά, τον εχθρό της ψυχής μας, και ό,τι πιο σκληρό και επικίνδυνο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο επάνω στη Γη. Και εκεί καταλήγει κάθε προ-σπάθεια συμπλησιάσματος και συγκατοίκησης των γλυπτών του κόσμου της αμαρτίας με τον Άγιο Θεό τού Ουρανού. Ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ζει τη φυσική του ζωή κανονικά ίσως, μπροστά στα μάτια των άλλων ανθρώπων. Μπορεί να είναι και πετυχημένος ή και πρότυπο. Η άποψη του Κυρίου όμως είναι τελείως διαφορετική: «Παν κλήμα εν εμοί μη φέ-ρον καρπόν εκκόπτει αυτό…εάν τις δεν μείνη εν εμοί ρίπτε-ται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται και συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις πυρ και καίονται». (Ιωάννης ιε΄ 2, 6)

Του, τον Ιησού Χριστό τον αναμάρτητο στο σταυρό τού Γολ-

“Συγκατοίκηση”


Συμπέρασμα: Ο Κύριος, που αγαπάει όλον τον κόσμο, ο Θεός του Ουρανού και της Γης, που θυσίασε το μονάκριβο παιδί Του για την αμαρ-τία μας και μας προσφέρει δωρεάν, κατά χάριν σωτηρία, δεν δέχεται τη συγκατοίκηση με τα γλυπτά, αποστρέφεται τη συνθηκολόγηση με τον κόσμο τής αμαρτίας, απορρίπτει κάθε προσπά-θεια συμβιβασμού με το σατανά και τον κόσμο του. Είναι πέρα για πέρα καθαρή η φωνή και η οδηγία τού Κυρίου στα δικά Του πιστά παιδιά: «Εξέλθετε εκ της Βαβυλώνος, φεύγετε από των Χαλδαίων», (Ησαΐας μη΄20).

Ας προσέξουμε αυτές τις αλήθειες, γιατί στις μέ-ρες μας το δόγμα τής συγκατοίκησης έχει ανα-κηρυχθεί ως το υπέρτατο δόγμα και ο αγώνας επικράτησής του είναι σκληρός και καθημερινός. Ακούγεται σαν το «νυν υπέρ πάντων ο αγών». Αγώ-νας επικράτησης του συμβιβασμού και υποταγής όλων στη χαλαρή σχέση των πιστών με το καθαρό και το απόλυτο της αγιότητας του Κυρίου. Αγώ-νας να πλησιάσουν όσο γίνεται περισσότερο, να συγκλίνουν, η πίστη στον Θεό, με τα γλυπτά και τα είδωλα του αμαρτωλού κόσμου γύρω μας. Ίσως αυτός είναι ο λόγος, που ο Κύριος μάς πληροφο-ρεί: «και πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή», (Β΄Τιμόθεον γ΄ 12). Αυτό ισχύει βέβαια για τη Γη, για ανάμεσα στους ανθρώπους, διότι στον Ουρανό αυτοί που έμειναν πιστοί, καθαροί και ξεχωρισμένοι από τα γλυπτά και τα είδωλα θα ακούσουν από το στόμα του Ίδιου του Κυρίου το «Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ, εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου.», (Ματθαίος κε΄21,23).

Τα πάντα στην αιωνιότητα που μας περιμένει εξαρτώνται από τη στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στα γλυπτά και τα είδωλα του κόσμου τής αμαρτίας.


Αποστέλλουμε μια Καινή Διαθήκη δωρεάν στη Νεοελληνική γλώσσα,

σε όποιον μας την ζητήσει με γράμμα του.


Η Εξέλιξη είναι απλώς θεωρία Δεν έχει αποδειχτεί

Για τους περισσότερους εξελικτικούς, η γενική πρακτική έννοια της «εξέλιξης» συνοψίζεται στον εξής ορισμό: «Μια συνεχής νατουραλιστική, μηχανιστική διαδικασία, μέσω της οποίας προήλθαν όλοι οι ζώντες οργανισμοί από έναν κοινό πρόγονο, ο οποίος και αυτός προήλθε με παρό-μοια διαδικασία από την άβια ύλη.»Μια θεωρία, για να μπορεί να σταθεί επιστημονικά, προϋποθέτει:

Εσωτερική συνέπεια Συμφωνία με τις παρατηρήσεις Χρησιμότητα

1ον Η Εξελικτική Θεωρία δεν είναι συνεπής, επειδή απαιτεί πολ-λαπλούς «ορισμούς», ανάλογα με την περίσταση στα διάφορα και αλληλοαντικρουόμενα πεδία που συνδέονται με τη θερμοδυνα-μική, τη φυλογένεση, τους προτεινόμενους μηχανισμούς και τις διάφορες υπο-θεωρίες, κλπ.2ον Η Εξέλιξη δεν είναι συμβατή με τις παρατηρήσεις στο Απολι-θωματικό Αρχείο, στη Γεωλογία, στη Γενετική, στη Μοριακή Βιο-λογία, στη Θερμοδυναμική, και στις ποικίλες μεθόδους χρονολό-γησης – ραδιομετρικές και γεωλογικές/γεωφυσικές.

Ο ΕΥΦΥΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

(Συνέχεια από το προηγούμενο)


3ον Η Εξέλιξη δεν έχει αποδειχτεί ωφέλιμη:

Καμία από τις καινούργιες γνώσεις στους τομείς της επι-στήμης και της τεχνολογίας δεν απαιτεί πίστη στη θεωρία της Εξέλιξης. Το ίδιο ισχύει και για τις προόδους στην Ιατρική (που σε κάποιες περιπτώσεις εμποδίστηκαν από λανθασμένες πε-ποιθήσεις, οι οποίες τώρα δεν ισχύουν – βλέπε: υποτυπώ-δη ή εκφυλισμένα όργανα). Οι επιπτώσεις στην κοινωνία μέσω των επηρεαζόμενων από την εξέλιξη κοινωνικών «επιστημών» δεν ήταν θετικές, πχ. υπήρξε το θεωρητικό υπόβαθρο του ρατσισμού, του ναζισμού, του κομμουνισμού και άλλων κοινωνικών και ιδεολογικών καρκινωμάτων.

Συνοψίζοντας λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο Εξελικτισμός «ευρέθη ελλιπής».

Δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί άμεσα. Αντιτίθεται στον 2 ο Νόμο της Θερμοδυναμικής. ΔΕΝ υπάρχουν αξιόπιστες μεταβατικές μορφές απολιθωμά-των. Η ζωή δεν προήλθε από άβια ύλη τυχαία, ούτε και μπορεί.Η Εξέλιξη δεν είναι παρά μια (μη αποδεδειγμένη) θεωρία.

Η Εξέλιξη δεν μπορεί να αποδειχτεί!

Λειτουργεί με τόσο αργό ρυθμό, ώστε δεν μπορεί να με-τρηθεί (αν πράγματι λαμβάνει χώρα).Η επιστημονική μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μετρήσουμε την εξέλιξη .Μικρές διαφοροποιήσεις, που παρατηρούνται στους ορ-γανισμούς, δεν έχουν σχέση με την μακροεξέλιξη και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διάκριση μεταξύ δημι-ουργίας και εξέλιξης.

Ο Dr. Heribert-Nilsson, Διευθυντής του Ινστιτούτου Βοτανικής τού Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία, είπε: «Η προσπάθειά μου να δείξω την εξέλιξη στην πράξη μέσα από ένα πείραμα που διήρκεσε πάνω από 40 χρόνια, απέτυχε εντελώς… Η πεποίθηση στην Εξέλιξη είναι απλά θέμα πίστης.» (Synthetische Artbildung, 1953).Ο Βρετανός Εξελικτικός Colin Patterson σημειώνει: “Κανένας δεν έφτιαξε ποτέ ένα καινούργιο είδος με τους μηχανισμούς της φυ-σικής επιλογής. Κανείς ποτέ ούτε καν πλησίασε στο στόχο και οι περισσότερες αντιμαχίες του Νεο-Δαρβινισμού αφορούν ακριβώς αυτό.”

Επιστημονικές Αποδείξεις...


Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΜΟΣ

Ας εξετάσουμε τώρα την επιστημονική βάση τής θεώρησης του Δημιουργισμού.

Προέλευση της ζωής- Εξέλιξη ή Δημιουργία;

“Η επιστήμη είναι η αναζήτηση της αλήθειας”Υπόθεση, θεωρία, μοντέλο, νόμος ή γεγονός; Γεγονός – κάτι που αποδεδειγμένα είναι αλήθεια Νόμος – δεν υπάρχει γνωστή εξαίρεση Θεωρία – μπορεί να δοκιμαστεί και να απορριφθεί με βάση εμπειρικά ευρήματα Υπόθεση – διατυπώνεται για να εξηγήσει κάποια γεγονότα Μοντέλο – απλοποιημένη αναπαράσταση της πραγματικό-τητας Τι από αυτά είναι η Εξέλιξη και τι η Δημιουργία; Είναι μοντέλα, ας δούμε για ποιο λόγο…Δεν μπορούμε ούτε να αναπαράγουμε, ούτε να επαναλά-βουμε τις συνθήκες στις οποίες εμφανίστηκε η ζωή. Οι θεωρίες για την προέλευση της ζωής δεν μπορούν να δο-κιμαστούν ή να αποδειχτούν. Υπάρχουν δύο μοντέλα (όχι θεωρίες) για την προέλευση της ζωής. Δημιουργία ή Εξέλιξη Τα μοντέλα μπορούν να συγκριθούν σε σχέση με την ικανό-τητά τους να εξηγούν τα υπάρχοντα δεδομένα. Οι εξελικτικοί θεωρούν την εξέλιξη ως «αδιαμφισβήτητο γε-γονός». Πιστεύουν ότι ο εξελικτισμός είναι επιστήμη και ο δημιουρ-γισμός θρησκεία. Οι εξελικτικοί αδυνατούν να αποδείξουν την Εξέλιξη. Χιλιάδες επιστήμονες πιστεύουν στη Δημιουργία.

Μοντέλο τής Δημιουργίας

Ούτε αυτό το μοντέλο μπορεί να αποδειχθεί, επειδή:Δεν λαμβάνει χώρα τώρα, ώστε να μπορεί να παρατηρηθεί. Η επιστημονική μέθοδος δεν μπορεί να επαναλάβει τη Δη-μιουργία. Δεν μπορεί να αποδείξει ότι η Δημιουργία έλαβε χώρα (εκτός μέσω θεϊκής αποκάλυψης). Περιλαμβάνει μια διαδικασία ειδικής αρχικής Δημιουργίας. Όλοι οι βασικοί νόμοι και κατηγορίες στη φύση ήρθαν στην ύπαρξη μέσω εκούσιων πράξεων δημιουργίας, που πλέον δεν είναι σε ισχύ .Τα είδη είναι διαχωρισμένα σήμερα όπως και στο παρελθόν.

...κατά της Εξέλιξης


Οι διαδικασίες δημιουργίας αντικαταστάθηκαν από διαδικα-σίες συντήρησης.

Ποιο μοντέλο ταιριάζει καλύτερα με τα δεδομένα;

Και η Δημιουργία και η Εξέλιξη είναι απλά δύο μοντέλα για την προέλευση της ζωής. Και τα δύο μοντέλα πρέπει να θεωρούνται ως ισοδύναμα εναλλακτικά μοντέλα και να εκτιμώνται αντικειμενικά βάσει της σχετικής τους ικανότητας να εξηγούν τα επιστημονικά δεδομένα. Το μοντέλο, που ενσωματώνει τα περισσότερα δεδο-μένα και έχει τις λιγότερες ασυνέπειες, έχει μεγαλύ-τερη πιθανότητα να είναι το πραγματικό.

Εξετάζοντας τις επιστημονικές αποδείξεις…

Καταγωγή της ύλης, της ενέργειας και του φυσικού νόμου Καταγωγή του ηλιακού συστήματος Τελεολογία – μελέτη των ενδείξεων σκόπιμου σχεδιασμού στη φύση πχ. Η Ανθρωπική Αρχή Ταξινόμηση των έμβιων οργανισμών Φυσική επιλογή και μεταλλάξεις (ατροφικά όργανα) Καταγωγή τού ανθρώπου Καταγωγή τής ζωής – πιθανότητα Τα απολιθώματα Γεωλογικοί αιώνες – Ομοιομορφισμός ή Καταστροφισμός; Η ηλικία τού κόσμου (της γης/του σύμπαντος).

Προέλευση της ύλης, της ενέργειας και του φυσικού νόμου

Το Εξελικτικό μοντέλο προβλέπει: Η ύλη, η ενέργεια και οι νόμοι ακόμα εξελίσσονται. Πρέπει να έχουν εξελιχθεί από το παρελθόν, αφού δεν υπάρ-χει εξωτερικός παράγων που να σταματήσει την εξέλιξη. Τα συστήματα μπορούν να εξελιχθούν προς υψηλότερα επί-πεδα πολυπλοκότητας. Το μοντέλο της Δημιουργίας προβλέπει:Οι βασικοί νόμοι δεν μεταβάλλονται συνεχώς. Η βασική φύση τής ύλης και της ενέργειας δεν μπορεί να αλλάζει συνεχώς. Τελείωσε στο παρελθόν, συντηρείται στο παρόν. Η ύλη μεταβαίνει από την τάξη στην αταξία.

Η αρχέγονη Αιτία– Θεϊκή ή Υλική;

Η αρχική Αιτία τού απέραντου Διαστήματος – πρέπει να είναι απέραντη. Η αρχική Αιτία τού ατέλειωτου Χρόνου– πρέπει να είναι αιώνια.

Επιστημονικές Αποδείξεις...


Η αρχική Αιτία τής δίχως όρια Ενέργει-ας – πρέπει να είναι παντοδύναμη. Η αρχική Αιτία των Συμπαντικών Συσχε-τισμών– πρέπει να είναι πανταχού πα-ρούσα.Η αρχική Αιτία Απέραντης Πολυπλοκότητας– πρέπει να είναι παντογνώστης. Η αρχική Αιτία των ηθικών αξιών – πρέπει να είναι ηθική. Η αρχική Αιτία των Πνευματικών Αξιών – πρέπει να είναι πνευματική. Η αρχική Αιτία τής Ανθρώπινης Υπευθυνότητας – πρέπει να είναι εθελούσια. Η αρχική Αιτία τής Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας – πρέπει να εμπεριέχει την αλήθεια. Η αρχική Αιτία τής Ανθρώπινης Αγάπης – πρέπει να αγαπάει. Η αρχική Αιτία τής ζωής – πρέπει να είναι ζωντανή.

Εννοιολογικά συστήματα στην Επιστήμη

Αιτία και Αποτέλεσμα – Ένας παντοδύναμος Δημιουργός είναι ικανή αιτία για όλα τα παρατηρούμενα αποτελέσματα στο Σύμπαν. Διατήρηση της Ενέργειας - Η ενέργεια μπορεί να μετα-τραπεί από μια μορφή σε άλλη, αλλά δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί, ούτε να καταστραφεί.Ταξινόμηση και Τάξη – Πίνακας των χημικών στοιχείων, βιολογική ταξινομία, ιεραρχία αστέρων. Όλα αυτά είναι σε ρευστή κατάσταση στο Εξελικτικό μοντέλο. Διαδικασίες - Όλες οι διαδικασίες είναι καθορισμένες και σε τάξη. Αν δεν ήταν, η επιστημονική εξερεύνηση θα έχανε κάθε νόημα. Η Δημιουργία προβλέπει «νόημα» και «σκοπό». Δυνάμεις και πεδία- Διάφορες δυνάμεις στη φύση (ηλε-κτρομαγνητική, βαρυτική, πυρηνική και ασθενής) παραμέ-νουν οι ίδιες από την αρχή. Οι δυνάμεις αυτές δεν εξελίχθη-καν. Περιβαλλοντική Αλληλοεξάρτηση – Το περιβάλλον μαζί με τη φυσική επιλογή αποτελούν έναν ισχυρό μηχανισμό συντήρησης των δημιουργημάτων και διατήρησης της φυσι-κής ισορροπίας. Υποβάθμιση της Ενέργειας –Οι αλλαγές πάντα τείνουν να έχουν «καθοδική» πορεία, έτσι ώστε να μειώνεται η «δια-θεσιμότητα» της μετατρεπόμενης ενέργειας προς χρήσιμες κατευθύνσεις.



Οι Φυσικοί Νόμοι

Το κάθε τι στο Σύμπαν υπακούει σε νόμους:Η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, η ζωή, η λογική Οι παγκόσμιες σταθερές, οι κινήσεις των πλανητών Οι φυσικοί νόμοι έχουν καθολική ισχύ σε όλο το Σύμπαν Εξηγούν την τάξη που επικρατεί στο Σύμπαν Συμπεράσματα εκ των φυσικών νόμων: Οι νόμοι προϋποθέτουν την ύπαρξη νομοθέτη Οι φυσικοί νόμοι είναι συμβατοί με το Δημιουργικό μοντέ-λο Χωρίς τους φυσικούς νόμους δεν θα υπήρχε καν επι-στήμη!

Οι νόμοι τής Λογικής

Υπερβατικές αλήθειες Εξαρτώμενοι από τους φυσικούς νόμους Νόμος της μη-αντιφατικότητας Δεν μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα το «Α» και το «μη Α» στην ίδια σχέση. Ο Θεός δεν μπορεί να αυτοδιαψεύδεται (Αριθμοί κγ΄19). Καθιστούν δυνατή την επιχειρηματολογία. Ο Θεός είναι λογικός. Αντικατοπτρίζουν τη φύση του Θεού. Ο Άνθρωπος, δημιουργημένος κατ’ εικόνα Θεού, γνωρίζει ενστικτωδώς τους νόμους της λογικής. Οι άθεοι δεν μπορούν να εξηγήσουν την ύπαρξη των νό-μων αυτών. Οι πρώτοι δύο νόμοι της Θερμοδυναμικής έχουν καθολική ισχύ:Η συνολική ενέργεια ενός δεδομένου συστήματος δεν αλ-λάζει. Η εντροπία ενός συστήματος αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.Άλλοι καθολικά ισχύοντες νόμοι: Νόμος της βαρύτητας Διατήρηση της ορμής Διατήρηση του ηλεκτρικού φορτίου Εξελίχθηκαν οι φυσικοί νόμοι; Δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο. Οι φυσικοί νόμοι έχουν καθολική ισχύ σε όλο το Σύμπαν.

(συνεχίζεται)



από το 1925

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ


Ναι, είναι αλήθεια πως

ο κόσμος μας, κουρελιασμέ-

νος όπως είναι βαδίζει στην

απώλεια. Μέσα σ’ αυτό το χάος

και τον προ-βληματισμό, τη ρευστότητα και την αστάθεια, μπορείς αν το

θέλεις να αγκα-λιάσεις τον Ιη-

σού Χριστό. Να Τον αγαπήσεις, να Τον κάνεις Κύριο στη ζωή

σου, να Τον ακολουθήσεις όπου Εκείνος

σου δείξει.

Κουνάς το κεφάλι με απόγνωση και αγανάκτηση αδύναμα, διαβάζοντας τούτα τα κατορθώματα της πολιτισμένης μας κοινωνίας. Και είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα γράφουμε, μα η κατάσταση δεν αλλάζει. Ένας κόσμος ολόκληρος, ζω-ντανός και αξιοζήλευτος, αργοπεθαίνει σκοτωμένος από το εγωιστικό χέρι τού ανθρώπου, που πίστεψε πως τα ξέρει όλα. Έδωσε εξετάσεις, αγωνίστηκε, πάλεψε, μα τα μόνα που κατάφερε ήταν να μολύνει τα ποτάμια, να ξεφλουδίσει τη γη από τα πολύτιμα στοιχεία της, να δηλητηριάσει τα πνευμόνια του. Και είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι γι’ αυτό που θερίζουμε. Ο καθένας μας με τον τρόπο του καταστρέφουμε ό,τι λαμπρό βρήκαμε στη ζωή μας, μουτζουρώνοντάς το με τα βρώμικα χέρια μας, όπως τα μικρά παιδιά τα τετράδιά τους.

Μα πριν μολύνουμε τα ποτάμια και τη βροχή, το νερό που πίνουμε, τον αέρα που αναπνέουμε, μολύναμε τραγικά τις καρδιές μας. Η σκέψη μας, τα συναισθήματά μας, οι επιθυ-μίες μας, οι αποφάσεις μας, όλος ο εσωτερικός μας άνθρω-πος είναι λερωμένος, σαπισμένος, εξαιτίας τής αμαρτίας που κατοικεί μέσα μας. Διέγραψε κομπαστικά ο άνθρωπος τον Θεό από τη ζωή του και ανασκουμπώθηκε μόνος του να τα καταφέρει. Τώρα κοκκινίζει με τα… κατορθώματά του και υποφέρει.

Ναι, είναι αλήθεια πως ο κόσμος μας, κουρελιασμένος όπως είναι, βαδίζει στην απώλεια. Μέσα σ’ αυτό το χάος και τον

Τα κατορθώματά μας- Οι ακτές της Μεσογείου γεμάτες σκουπίδια.- Υδράργυρος στο κρέας των ταράνδων της Λευκής Ηπείρου.- Ο ποταμός Ρήνος γεμάτος από δηλητήρια και βιομη-χανικά λύματα.- Τεράστιες ποσότητες υδράργυρου στους τόνους των Φιλιππίνων. - DDT στους πιγκουίνους της Αρκτικής και Ανταρκτικής.


προβληματισμό, τη ρευστότητα και την αστάθεια, μπορείς αν το θέλεις να αγκαλιάσεις τον Ιησού Χριστό. Να Τον αγα-πήσεις, να Τον κάνεις Κύριο στη ζωή σου, να Τον ακολουθή-σεις όπου Εκείνος σου δείξει. Είναι το Πρόσωπο, που ο Ίδιος ο Θεός, από πραγματικό πόνο και αγάπη για την κατάστα-σή μας, έστειλε εδώ στη γη για να μας λευτερώσει, να μας καθαρίσει τις λερωμένες με ύποπτο περιεχόμενο καρδιές, να φωτίσει τις μισοσκότεινες ζωές μας. Μόνο Αυτός μπο-ρεί να σου χαρίσει τη δύναμη να περπατήσεις σε τούτο τον χαλασμένο κόσμο καθαρός, γελαστός, και το πιο σπουδαίο πλούσιος, γιατί θα έχεις τώρα πια τον Θεό Πατέρα σου και τη δόξα τού Ουρανού δικιά σου. Ο υδράργυρος θα συνεχί-σει την πορεία του, που είναι αγιάτρευτα καταστροφική. Το ίδιο και το DDT. Αν πάρεις μια Καινή Διαθήκη και τη δια-βάσεις προσεκτικά, θα καταλάβεις πως ο Θεός είναι σκυμ-μένος στο πλευρό σου με αγάπη και περιμένει την αφεντιά σου να σου χαρίσει τον Ουρανό, μια καινούργια Πατρίδα, ένα καθαρό και δοξασμένο περιβάλλον. Αν Του το ζητήσεις εσύ, αν το ποθήσεις, αν το θελήσεις, με απλό τρόπο ζήτησε τον Χριστό να σε κάνει καινούργιο άνθρωπο. Είναι, ο Χρι-στός, η μοναδική ελπίδα τής εποχής μας.

Τα κατορθώματά μας

Ένα βιβλίο μοναδικό σε ενδιαφέρον και επικαιρότητα.• Περιέχει όλα όσα θέλετε να γνωρίζετε για τις μέρες μας, την πορεία του κόσμου μας, το ζύγωμα του Τέλους. • Μεταφέρει γνήσια τις αποκαλύψεις της Βίβλου για τις μέρες μας και τις αναλύει με σεβασμό και πιστότητα. • Απαντάει και φωτίζει τις γνωστές πτυχές των εξελίξεων.• Προσφέρει τη λύση, τη μοναδική, για τη λύτρωση του σύγ- χρονου ανθρώπου από το δράμα της αγωνίας της αμαρτίας.

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ι Σ

Έγιναν - Γίνονται - Θα Γίνουν

ΤΘ 50438 14110 Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

5η Έκδοση


Υπέρτατη θυσία ΄Ενας καθηγητής ένα χειμωνιάτικο βραδινό σε κάποιο εργαστήριο έκανε πειράματα. Έξω από την αίθουσα έπεφταν κεραυνοί με τρομα-κτική λύσσα και χιόνιζε. Ο καθηγητής με τη βο-ηθό του έβγαζαν από το κλουβί του ένα τρομε-ρό και επιθετικό φίδι, για να το εξετάσουν. Δεν πρόλαβαν όμως να το καθηλώσουν, γιατί έπε-σε πολύ κοντά στο κτίριο ένας κεραυνός, που έκοψε τα καλώδια του ηλεκτρικού και πέταξε τους δύο επιστήμονες στο πάτωμα, βουλιάζο-ντας την αίθουσα σε ένα πηχτό σκοτάδι...

Το φίδι άρχισε να πλανιέται ελεύθερο ανάμεσά τους. Τα ζεστά χνώτα τής κοπέλας το τράβηξαν και άρχισε να σκαρφαλώνει στο σώμα της, ενώ αυτή μόλις κατάφερε να πνίξει μια κραυγή φρίκης. Σε λίγο το φως ξανάρθε, για να αντικρίσουν και οι δυο στο σώμα τής κοπέλας τυλιγμένο το φαρμακερό φίδι. Ο καθηγητής σηκώθηκε αργά, μια που τόση ώρα στο σκοτάδι έμενε ακίνητος, και πλησίασε το ανοιχτό στόμα τού φιδιού. Μέσα σε ένα κλάσμα δευτερο-λέπτου όρμησε το φίδι και έχωσε τα δόντια του στο πόδι τού καθηγητή. Η κοπέλα ούρλιαξε με πόνο μπροστά στο θέαμα σαν να δαγκώθηκε εκείνη, μα συνήλθε αμέσως, σαν είδε τον καθηγητή να χαμογελάει. Το ένα του πόδι ήταν ψεύτικο, το ’χε χάσει στον πόλεμο, και ήταν αυτό που πρό-σφερε. Θυσίασε, βέβαια, κάτι ψεύτικο.


Υπέρτατη θυσία

Ο Θεός δεν έδωσε μια απρόσωπη δι-αταγή, κουκου-λώνοντας το παρελθόν μας. Μα έστειλε το Γιο Του, τον Ιησού Χριστό, να πεθάνει, να σταυρωθεί. Και όλα αυτά από αγάπη. Μια αγάπη χωρίς συμφέ-ροντα, χωρίς υστεροβουλία. Ανεξήγητη για τα ανθρώπι-να δεδομένα, άφταστη, θαυ-μαστή.

Ο Θεός δεν έδωσε μια απρόσωπη διαταγή, κουκουλώνοντας το παρελθόν μας. Δεν τα έσβησε με έναν πρόχειρο τρόπο, γυρίζοντας ένα ακόμα μουτζουρωμένο φύλλο στο τετράδιο της ζωής μας για να αρχίσουμε από την αρχή. Μα έστει-λε τον Γιο Του, τον Ιησού Χριστό, να πεθάνει, να σταυρω-θεί. Θυσιάστηκε, όχι με τον φτηνό και ανώδυνο τρόπο της ιστορίας μας. Κλείσε λίγο τα μάτια σου και σκέψου τι θα πει καρφιά, αίμα, θάνατος, εγκατάλειψη. Μαρτύριο σωστό, πόνος αβάσταχτος. Και όλα αυτά από αγάπη. Μια αγάπη χωρίς συμφέροντα, χωρίς υστεροβουλία. Ανεξήγητη για τα ανθρώπινα δεδομένα, άφταστη, θαυμαστή. Μια αγάπη, που το μόνο που ζητάει είναι να φωτίσει τη ζωή σου, να της δώσει νόημα, αξία, περιεχόμενο. Ο Θεός πονάει για την κα-τάστασή σου, σε λυπάται, ξέρει τι σου χρειάζεται. Γι’ αυτό κινητοποιήθηκε ο Ουρανός, γι’ αυτό υπέφερε ο Χριστός, γι’ αυτό αναστήθηκε. Είναι τώρα στη διάθεσή σου, να μπει στη ζωή σου, να την αλλάξει, να την αξιοποιήσει, να σε οδηγήσει ισορροπημένα στη χαρά.Δεν απογοητεύτηκες από τις ελπίδες, τις κάλπικες ελπίδες, του κόσμου; Δεν πόνεσες από τις ψεύτικες υποσχέσεις της ζωής σου; Δεν έκλαψες μπροστά στα γκρεμισμένα σου όνει-ρα; Ξέρεις πού να πατήσεις, ξέρεις τι να απαντήσεις, ξέρεις τι να ζητήσεις; Τόσο μόνος, τόσο αβοήθητος, σ’ έναν αγώνα τόσο άνισο, τόσο από την αρχή καταδικασμένο. Ο Θεός πο-νάει για τη ζωή σου που χάνεται και για την ψυχή σου που λιώνει χωρίς χαρά και σιγουριά. Γι’ αυτό έστειλε τον Γιο Του στο σταυρό. Πέθανε στο σταυρό του Γολγοθά, πλήρωσε με αίμα, για να σε συνδέσει με τον Θεό, να καταργήσει το με-σότοιχο της έχθρας, που έστησε ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Δημιουργό Θεό η αμαρτία. Όμως δεν σταματά εκεί η προσφορά τού Ιησού Χριστού. Με θαυμαστό τρόπο μπορεί να αναπαράγει τη ζωή, τη λυτρω-μένη ζωή σε όσους δεχτούν να Τον αγκαλιάσουν, ταυτιστούν μαζί Του διά της πίστεως και πάρουν δικό τους το έργο τού σταυρού. Σκύψε με δίψα και ειλικρίνεια στις σελίδες τής Και-νής Διαθήκης. Για να μπορέσεις να σηκωθείς, να λυτρωθείς, να αναπνεύσεις. Έκανε ό,τι πιο δυνατό και πιο μεγάλο μπο-ρεί να περάσει από το μυαλό σου. Πέθανε στη θέση σου, πλήρωσε για σένα, σε αγαπάει. Και ποθεί να σε δει ευτυχι-σμένο. Στη φουρτούνα της ζωής να κρατάς με σιγουριά και εμπιστοσύνη το χέρι Του. Ζήτησέ Τον, κάλεσέ Τον στη ζωή σου. Εκείνος έκανε τα πάντα για σένα, εσύ δεν αγαπάς τη ζωή σου, δεν ποθείς τη χαρά, δε ζητάς σιγουριά; Στα προ-σφέρει ο ζωντανός Ιησούς Χριστός.


Χρειάζεται το φως της αγάπης του Χριστού να

πλημμυρίσει τη ζωή μας, να θερμάνει την καρδιά

μας, να μας δώσει χρώμα και χαρά που στερηθήκαμε μακριά από

τον Χριστό στη σκοτεινιά της

αμαρτίας.

Το δημοτικό συμβούλιο μιας πόλης κάθε χρόνο μοιράζει και ένα βραβείο «εξαίρετων πράξεων». Έτσι κάθε χρόνο τούς δίνεται η ευκαιρία να βραβεύσουν και ταυτόχρονα και να εκθειάσουν κάποια πράξη συμπολίτη τους, πράξη θυσίας, πράξη αγάπης, για παραδειγματισμό και μίμηση.

Μια χρονιά όμως το βραβείο, όπως γράψανε οι εφημερίδες, δόθηκε σ’ ένα νέο παιδί για μια πράξη πολύ όμορφη και πολύ περίεργη. Σε μια φτωχοκάμαρα τελείως ανήλιαγη ζούσε ένας, που παράλυτος από χρόνια δεν είχε βγει έξω και δεν είχε δει ήλιο. Το παιδί το έμαθε αυτό και θέλησε να χαρίσει στον δυστυ-χισμένο «λίγο ήλιο». Και, καθώς λέει η είδηση, το παιδί αυτό με ένα μεγάλο καθρέφτη, από το παράθυρο του σπιτιού του, κάθε μέρα επί έξι μήνες, έστελνε στη φτωχοκάμαρα του παράλυτου «λίγο ήλιο». Αυτό θεωρήθηκε από το δημοτικό συμβούλιο τόσο σπουδαίο, που του δώσανε το βραβείο «εξαίρετων πράξεων»

Είναι αλήθεια πως ο περισσότερος κόσμος ζει στην κατάσταση του παράλυτου αυτού και δεν θα ήταν ψέμα αν λέγαμε πως ποτέ τους δεν είδανε τον «Ήλιο της ζωής», που δεν είναι άλλος από τον Χριστό. Σε μια κλειστή και σκοτεινή ζωή βρίσκονται κάθε μέρα χωρίς φως, χωρίς χαρά, χωρίς δύναμη. Σαν το παι-δάκι τής ιστορίας μας το φυλλάδιο αυτό προσπαθεί να ρίξει αντανακλαστικά λίγες αχτίδες από τον «Ήλιο της ζωής» σε κάθε μια ψυχή. Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα. Χρειάζεται το φως της αγάπης του Χριστού να πλημμυρίσει τη ζωή μας, να θερμάνει την καρδιά μας, να μας δώσει χρώμα και χαρά, που στερηθή-καμε μακριά από τον Χριστό στη σκοτεινιά της αμαρτίας.

Εάν ήταν δύσκολο για τον παράλυτο της ιστορίας μας να δει τον ήλιο, για σένα όμως είναι τόσο εύκολο. Φτάνει να το θελή-σεις. Μέσα από την Αγία Γραφή το άφθονο φως του Χριστού θα φωτίσει τη ζωή σου και θα σου δείξει την κατάσταση του εαυ-τού σου, την αμαρτία, την αγάπη τού Θεού για σένα και το έργο τής σωτηρίας τού Χριστού πάνω στο σταυρό. Τότε, αν αληθινά διψάς φως και θέλεις να γνωρίσεις τον Ήλιο της δικαιοσύνης, δεν έχεις παρά να πέσεις στα γόνατα και με προσευχή να Του ζητήσεις για πάντα να σε κάνει δικό Του. Τότε και συ θα γίνεις «παιδί φωτός» και θα μπορείς σαν το παιδί τής ιστορίας μας να ρίξεις λίγες αχτίδες και στη ζωή κάποιου άλλου.

Λίγος ήλιος


Χρειάζεται κάτι πολύ πιο ουσιαστικό, για να μας αλλάξει ριζικά. Να αλλάξει την καρδιά μας. Να καθαρίσει τη συνείδησή μας. Να μας απαλλάξει από το βάρος της αμαρτίας. Να μας βάλει καινούργιο νου. Αυτό είναι το έργο της αναγέννησης που το Πνεύμα του Θεού κάνει στην καρδιά μας.

Καινούργια καρδιά

Συγκλονισμένος και ταραγμένος, διηγόταν κάτι που συνέβη σ' έναν φίλο του: «Χθες βράδυ έπεσε με το αυτοκίνητό του σε μια κολόνα στη Γλυφάδα. Έτρεχε... Και δεν φτάνει που σκοτώθηκε ο ίδιος. Πήρε στο λαιμό του κι άλλο ένα παλικάρι, καθώς και την αδερφή του, που τους είχε στο αμάξι. Έτρεχα κι εγώ καμιά φορά με το αυτοκίνητο. Αλλά από δω και πέρα δεν πρόκειται να ξανατρέξω ποτέ μου!» Κάθε έντονη εμπειρία έχει κάποια επίδραση πάνω μας. Αλλάζει σε κάποιο βαθμό τη ζωή μας. Τροποποιεί τη συμπεριφορά μας, τη θεώρησή μας για τις αξίες και τις προτεραιότητες. Αλλά μέσα μας μένουμε οι ίδιοι. Και κάποτε η επίδραση περνάει, τα γεγονότα σβήνουν, οι τραγικές ώρες ξεχνιούνται και η ζωή ξανακυλάει στο δρόμο της. Χρειάζεται κάτι πολύ πιο ουσιαστικό, για να μας αλλάξει ριζικά. Όχι εξωτερικά, επιφανειακά, περιστασιακά. Όχι μια θρησκεία, κάποιες ηθικές αρχές, κάποια σωστά «πιστεύω». Να αλλάξει την καρδιά μας. Να καθαρίσει τη συνείδησή μας. Να μας απαλλάξει από το βάρος της αμαρτίας που κουβαλάμε μέσα μας. Να μας βάλει καινούργιο νου. Αυτό ακριβώς είναι το έργο της αναγέννησης που το Πνεύμα του Θεού κάνει στην καρδιά μας. Γι' αυτό ακριβώς έτρεξε το αίμα του Ιησού Χριστού στο Σταυρό. Γι' αυτό πέθανε και αναστήθηκε. Γι' αυτό μας καλεί να Του δώσουμε όλη μας την καρδιά, να Τον αγκαλιάσουμε με όλη μας την πίστη, να Του παραχωρήσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας. Γιατί μονάχα Αυτός είναι η ζωή, ζωή άφθονη, ζωή αιώνια!

Κύριέ μου, πέρα από εντυπωσιασμούς και ενθουσιώδεις αποφάσεις, θέλω η πίστη μου σε Σένα να ριζώσει μέσα μου, να φουντώσει και να καρπίσει, να γίνει όλη η ζωή μου μια ατέλειωτη λατρεία και υπηρεσία για Σένα.

...Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμω-μον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώ-ντα Θεόν; Εβραίους θ' 14


«Είναι το όνομά σου στο Βιβλίο της Βασιλείας του Θεού;» Η

άρρωστη έμεινε κατάπληκτη. Αυτό δεν το

είχε ξανακού-σει, πως υπάρ-χουν και τέτοια βιβλία. Φάνηκε

προβληματι-σμένη και για πρώτη φορά

άρχισε να ρω-τάει άπληστα.

Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ιστα-μένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθη-σαν, και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής, και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Αποκάλυψη Ιωάννου κ΄ 12

Μια πιστή γυναίκα είχε αφιερώσει τη ζωή της στη διακονία με τους ασθενείς. Όπου μάθαινε πως υπάρχει άρρωστος, έτρεχε με χαρά για να περιποιηθεί, να ξενυχτήσει μετά το χειρουργείο, να ξοδέψει ώρες μαζί του. Ένιωθε πως ήταν ο τρόπος που ο Θεός τής έδειχνε για να υπηρετήσει το Ευαγγέλιο και τον Ιησού Χριστό. Η λαχτάρα της ήταν μέσα από τη βοήθεια αυτή να μι-λήσει για τον Κύριο, να δείξει στις ψυχές την αγάπη Του για να στραφούν σ’ Εκείνον.

Κάποια φορά συνέβη να υπηρετεί έτσι μια γειτόνισσα που αρ-ρώστησε. Είχε γίνει σαν προσωπική νοσοκόμα της, μα η κού-ραση δεν την ένοιαζε. Σε κάθε ευκαιρία τής μιλούσε για τον Χριστό, για τη σωτηρία Του. Η άρρωστη όμως είχε μεγάλη αδι-αφορία για τα πράγματα του Θεού. Από την άλλη βέβαια είχε ανάγκη τη βοήθεια της πιστής γυναίκας και τη χρησιμοποιούσε για να εξυπηρετείται. Αυτό άρχισε να στενοχωρεί την αδελφή μας. Πόσο μάλλον που η γειτόνισσα εξασθενούσε κάθε μέρα και περισσότερο. Μια μέρα το Άγιο Πνεύμα τής έδωσε μια ιδέα: «Καλή μου, πες μου, είσαι γραμμένη στα τεφτέρια του Ουρα-νού;» της είπε λαϊκά, για να το καταλάβει. «Είναι το όνομά σου στο Βιβλίο τής Βασιλείας του Θεού;» Η άρρωστη έμεινε κατά-πληκτη. Αυτό δεν το είχε ξανακούσει, πως υπάρχουν και τέτοια βιβλία. Φάνηκε προβληματισμένη και για πρώτη φορά άρχισε να ρωτάει άπληστα. Όταν την επόμενη μέρα συναντήθηκαν, η πιστή γυναίκα την βρήκε εντελώς αλλαγμένη. «Το ζήτησα από τον Θεό να με γράψει κι εμένα. Τώρα δεν φοβάμαι μήπως πε-θάνω. Είναι και δικός μου Κύριος», αναφώνησε λάμποντας.

Κύριέ μου, αυτή η χαρά, πως τ’ όνομά μου γράφτηκε στο Βιβλίο της Ζωής, να διαποτίζει τη σκέψη μου, τις πράξεις μου, τη μέρα μου. Να ζω για τον Ουρανό, να ζω για τον Σω-τήρα μου, που με αγόρασε με το αίμα Του!

Τα βιβλία του Ουρανού

Documents

04 Pn. Ioul-Aug 09