Σελίδα1

Σελίδα2

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Στα χέρια σας κρατάτε το 1o τεύχος του περιοδικού Πρωτο-

Πορεία του 1ου ΓΕΛ Ρεθύμνου.

Το τεύχος αυτό είναι το «μετέωρο βήμα του πελαργού», η πρώτη

μας προσπάθεια για ένα εφηβικό περιοδικό ποικίλης ύλης,

φτιαγμένο με τη δική μας ματιά, με φαντασία, αγάπη, ζωντάνια

αλλά και κόπο. Απευθύνεται στον καθένα μας ξεχωριστά, αλλά και

σε όλους μας ταυτόχρονα. Σκοπός μας είναι να σας κρατήσουμε

συντροφιά, να σας προβληματίσουμε και να σας ψυχαγωγήσουμε,

έστω και για λίγο...

Στο περιοδικό μας διαπραγματευόμαστε θέματα που μας

αφορούν όπως η επιστήμη, η τέχνη, προβλήματα της κοινωνίας

που ζούμε, αλλά και πολλά άλλα που ευελπιστούμε να κάνουν το

περιοδικό μας μοντέρνο και νεανικό, προσαρμοσμένο στη δική

μας οπτική των εφήβων!

Σας ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο που θα διαθέσετε για να

το διαβάσετε. Ευελπιστούμε να το αγκαλιάσετε και να το αγαπήσετε,

όπως και εμείς...Σας ζητάμε εκ των προτέρων συγγνώμη για τυχόν

λάθη και αβλεψίες...

Καλή Ανάγνωση....

Η συντακτική επιτροπή

Οι εκπαιδευτικοί

Καλιβρούση Κατερίνα

Ντρουμπογιάννη Αλεξάνδρα

Σελίδα3

ΕΕΕπππιιισσστττήήήμμμηηη………………………………………………………………………………………………………444

ΚΚΚοοοιιινννωωωνννίίίααα………………………………………………………………………………………......………111555

ΗΗΗ ΚΚΚρρρήήήτττηηη μμμαααςςς………………………………………………………………………......………222888

ΠΠΠεεερρριιιβββάάάλλλλλλοοοννν………………………………………………………………………………………333444

«««ΜΜΜοοοννντττέέέρρρνννοοοιιι κκκαααιιιρρροοοίίί»»» ………………………………......………333888

ΜΜΜοοουυυσσσιιικκκήήή………………………………………………………………………...………………………444000

ΤΤΤέέέχχχνννηηη………………………………………………………………………………………………………………444222

ΤΤΤααα γγγρρραααπππτττάάά μμμέέένννοοουυυννν………………………......………………………444888

ΕΕΕφφφηηηβββιιικκκήήή μμμααατττιιιάάά………………………………………………………………...666000

Σελίδα4

«ΑΡΧΑΙΑ»…ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑ

«Κηρ», «κραδίη», «καρδία»,

είναι οι πρώτες λέξεις που

περιγράφουν το όργανο που

κρατά κάθε άνθρωπο στη ζωή με

τη δυναμική και απαράμιλλη

λειτουργική του.

Η πάλλουσα καρδιά

θεωρήθηκε στην αρχαιότητα ως

«έδρα συναισθημάτων», κάτι που

ήταν αναμενόμενο, εφόσον οι

ποικίλες αλλαγές στον ρυθμό

των παλμών της συσχετίσθηκαν

επιτυχώς με τις μεταβολές

ψυχικών διαθέσεων, την

επίδραση των κινδύνων και με

άλλα ακραία φαινόμενα, όπως οι

τοκετοί και οι ασθένειες.

Η φιλοσοφία τότε εξέφραζε τις επιστημονικές συλλήψεις και τις

ενσωμάτωνε σε «ερμηνείες φαινομένων», είτε αυτά ήταν αμιγώς φυσικά

και περιβαλλοντικά (βροχές, σεισμοί κ.λπ.) είτε αφορούσαν στο

ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες του. Η ιατρική και η φυσιολογία της

εποχής, επομένως, δεν έμειναν καθόλου ανεπηρέαστες από τις

φιλοσοφικές αντιλήψεις.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά οι αρχαίοι ιατροί δεν γνώριζαν για την

κυκλοφορία του αίματος, έχοντας όμως επαρκή αντίληψη της

φυσιολογίας του ανθρώπινου σώματος πίστευαν ότι σε μια «δεύτερη

φάση πέψης» η τροφή μεταβιβάζεται από το στομάχι στο συκώτι, και εκεί

μεταβάλλεται σε αίμα με την επίδραση του «ζωικού πνεύματος». Κατόπιν

το αίμα, διά μέσου της (κάτω) κοίλης φλέβας, θεωρούσαν ότι

μεταφερόταν στη «δεξιά καρδία» και από εκεί στους πνεύμονες, όπου

καθαριζόταν με τον εισπνεόμενο αέρα. Με την πνευμονική αρτηρία,

επίσης, ένα μέρος του αίματος μεταβιβαζόταν από την καρδιά στην

αριστερή κοιλία ενώ το μεγαλύτερο μέρος διερχόταν από το καρδιακό

διάφραγμα, όπου αναμιγνυόταν με το «πνεύμα» που είχε μεταφερθεί σ’

αυτήν από τους πνεύμονες με τις πνευμονικές φλέβες. Έπειτα από την

αορτή και τις αρτηρίες μεταφερόταν σε όλους τους ιστούς του

ΑΤΣΙΠΟΠΟΥΛΟ

Σελίδα5

σώματος. Ας μην ξεχνάμε ότι η άμεση εποπτεία καρδιάς εν λειτουργία

ήταν αδύνατη τότε.

Κι αν όλα τα παραπάνω «θυμίζουν» καρδιακή κυκλοφορία, είναι

καίριο να θυμόμαστε ότι οι επιστήμονες εκείνοι, μιλώντας για όλα τούτα,

δεν είχαν την αντίληψη «σφύζοντος δικτύου», αλλά απλής μηχανικής

μεταφοράς του αίματος, όπως γίνεται με απλές ανθρώπινες κατασκευές

μετάγγισης υγρών. Το ότι έσφυζε η καρδιά το γνώριζαν, φυσικά,

απέδιδαν όμως αυτή τη λειτουργία σε ψυχικά αίτια, καθώς θεωρούσαν

ότι η ψυχή επενεργούσε στο σώμα σύμφωνα με τρεις τρόπους και κατά

το «έμφυτο πνεύμα», το οποίο διακρίνεται από τον Γαληνό σε ψυχικό, με

έδρα στον εγκέφαλο, ζωικό, με έδρα στην καρδιά και τις αρτηρίες, και

φυσικό με έδρα στο συκώτι.

Στα αποσπάσματα που σώθηκαν από τα ανατομικά έργα του

μεγάλου αλεξανδρινού ιατρού Ερασιστράτου, του προσεκτικότερου

«μελετητή της φύσεως», καταγράφονται εκπληκτικές περιγραφές της

καρδιάς ενώ απ’ ό,τι φαίνεται είναι ο πρώτος που πλησίασε αρκετά στην

ανακάλυψη της κυκλοφορίας του αίματος, όπως μαρτυρεί ο Γαληνός,

εφόσον διαπίστωσε ότι τα αγγεία της καρδιάς συσχετίζονται με τέτοιο

τρόπο που είναι αδύνατον να μην «ανταλλάσσουν» υγρά με δυναμικό

τρόπο. Και αυτό έγινε ως εξής:

Ο Ερασίστρατος θεωρούσε ότι όλα τα όργανα του ανθρώπινου

σώματος είναι εφοδιασμένα με τριών ειδών αγγεία («τριπλοκία των

αγγείων»): τις φλέβες, τις αρτηρίες

και τα νεύρα, οι αρτηρίες, όμως,

κατά την αντίληψή του, δεν

περιείχαν αίμα αλλά «πνεύμα» που

συνεχώς ανανεώνεται με την

αναπνοή. Ήξερε, ωστόσο, ο

Ερασίστρατος πως όταν κοπεί μια

αρτηρία τρέχει αίμα, κι έτσι καθώς

βρέθηκε υποχρεωμένος να εξηγήσει

το φαινόμενο, δέχθηκε αναγκαστικά

την ύπαρξη «συναναστομώσεων»,

υποθετικών, δηλαδή, διόδων

επικοινωνίας των αρτηριών με τις

φλέβες, κάτι που περιγράφει

χονδροειδώς την πρώτη σχέση

φλεβών και αρτηριών. Είναι φανερό

ότι αν ο Ερασίστρατος δεν έμενε προσκολλημένος σε παλαιά και

καθαρά θεωρητικά σχήματα, θα έφθανε σαφέστατα στην ανακάλυψη

της κυκλοφορίας του αίματος.

Κρεβατσούλη Μαριάννα Α4

Σελίδα6

Η ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ «ΑΛΥΤΩΝ» ΜΑΘΗΓΡΙΦΩΝ

Jules Henri Poincaré

Ο Ζυλ Ανρί Πουανκαρέ γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας στις 29

Απριλίου 1854 και πέθανε στις 17 Ιουλίου 1912 στο Παρίσι. Ήταν ένας

από τους κορυφαίους Γάλλους μαθηματικούς και θεωρητικούς

φυσικούς της εποχής, καθώς και φιλόσοφος της επιστήμης. Υπήρξε ο

ιδρυτής της Αλγεβρικής Τοπολογίας. Στην τοπολογία σημειωτέον,

μπορούμε να μεταβάλουμε τη μορφή ενός σώματος και να πάρουμε

ένα ισοδύναμό του με τέντωμα, συμπίεση, περιστροφή ή συστροφή.

Δεν επιτρέπεται όμως ούτε να το κόψουμε, ούτε να το επικολλήσουμε.

Έστω π. χ. ότι έχουμε ένα λάστιχο, ένα μήλο και ένα ντόνατ με

τρύπα στη μέση. Αν τοποθετήσουμε το λάστιχο περιμετρικά γύρω από

το μήλο, θα διαπιστώσουμε ότι μπορούμε να μετακινήσουμε το λάστιχο

από τον «ισημερινό» στον «πόλο» του μήλου, χωρίς να το σκίσουμε και

χωρίς να εγκαταλείψουμε την επιφάνεια του μήλου, απλά σφίγγοντάς το

καθώς το μετακινούμε. Αν όμως το λάστιχο τοποθετηθεί πάνω στην

επιφάνεια του ντόνατ, τότε δεν υπάρχει τρόπος να το μετακινήσουμε σε

όλη την επιφάνεια του ντόνατ, χωρίς να σκίσουμε ή το ένα ή το άλλο,

επειδή υπάρχει η οπή (δεν είναι συμπαγές όπως το μήλο). Δε μας

ενδιαφέρουν δηλαδή στην τοπολογία ούτε οι γωνίες, ούτε οι

αποστάσεις, ούτε το ακριβές σχήμα ενός σώματος. Αντίθετα στη

γεωμετρία αυτές οι έννοιες είναι πολύ σημαντικές και είναι αυτές που

κάνουν τα σώματα να διαφέρουν μεταξύ τους.

Το 1904, ο Πουανκαρέ διατύπωσε το εξής ερώτημα: «Φανταστείτε

ένα μυρμήγκι να περιφέρεται ανέμελο σε μια μεγάλη επιφάνεια. Πώς θα

μπορούσε να "γνωρίζει" εάν η επιφάνεια είναι επίπεδη, σφαιρική, ή

κάποιου άλλου είδους; Μήπως θα έπρεπε να "ανυψωθεί" στο χώρο,

ώστε να την παρατηρήσει από ψηλά; Άραγε, υπάρχει τρόπος να

Σελίδα7

αποδείξουμε ότι το σχήμα μιας επιφάνειας είναι σφαιρικό χωρίς καν να

το δούμε;»

λωρίδα Moebius

Αυστηρά μαθηματικά, η εικασία Poincaré λέει ότι: «Όλες οι

συμπαγείς πολλαπλότητες διάστασης n=3 (ή περισσότερο), χωρίς όρια

και απλά συνεκτικές είναι ομοιομορφικές σε μια σφαίρα διάστασης n.»

Ο Πουανκαρέ φυσικά έδωσε μια εξαιρετική απόδειξη σ' αυτήν την

εικασία, όμως σύντομα κατάλαβε ότι ήταν ατελής.

Έκτοτε, η εικασία του έγινε το Άγιο Δισκοπότηρο για τους

μαθηματικούς όλου του κόσμου. Εάν κατάφερναν να την αποδείξουν,

θα μπορούσαν να κατανοήσουν σε βάθος πώς είναι οι χώροι των

ανώτερων διαστάσεων, και πιθανότατα να αποφανθούν για το σχήμα

που έχει το Σύμπαν μας.

Η απάντηση ήρθε το Νοέμβριο του 2002. Τότε, ο ιδιοφυής Ρώσος

μαθηματικός Γριγόρι Πέρελμαν, άρχισε να δημοσιεύει στο διαδίκτυο1 τα

πρώτα κομμάτια της απόδειξης που είχε βρει, μετά από οκτώ χρόνια

έρευνας, για την επίλυση του μεγάλου αυτού γεωμετρικού

προβλήματος. Η τελική μορφή της απόδειξής του ήταν ένα κείμενο 473

σελίδων. Οι συνάδελφοί του χρειάστηκαν επίσης τέσσερα χρόνια,

προκειμένου να κατανοήσουν και να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της

σκέψης και της απόδειξης του. Εν τέλει, στην εργασία δεν ανιχνεύθηκε

κάποιο σφάλμα, κι έτσι ο Πέρελμαν έγινε ο άνθρωπος που έλυσε το

μεγάλο αυτό πρόβλημα κι έμεινε στην ιστορία. Η επιστημονική αυτή

επιτυχία θεωρήθηκε ένα τεράστιο επίτευγμα.

Στον Πέρελμαν αποδόθηκε το 2006 το μετάλλιο Fields (αντίστοιχο

του βραβείου Nobel), η σημαντικότερη μαθηματική διάκριση, ο ίδιος

όμως αρνήθηκε να το παραλάβει αμφισβητώντας την ικανότητα των

κριτών να τον κρίνουν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και το 2010, όταν του

απονεμήθηκε το χρηματικό ποσό των 1.000.000 $ από το Clay

Mathematics Institute, για την επίλυση της εικασίας, όμως το απέρριψε

και αυτό. «Ξέρω πώς να κυβερνήσω το Σύμπαν. Γιατί να τρέχω πίσω από

ένα εκατομμύριο;» ισχυρίστηκε.

Ο Γριγόρι Πέρελμαν(Григо рий Я ковлевич Перельма н), γεννήθηκε

στις 13 Ιουνίου του 1966 και φοίτησε σε σχολείο της Αγίας Πετρούπολης

με ειδίκευση στα Μαθηματικά και τη Φυσική. Σε ηλικία 16 ετών κέρδισε το

χρυσό μετάλλιο στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα του 1982. Αφότου

Σελίδα8

ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο της Αγίας

Πετρούπολης και εργάστηκε για λίγο στη Ρωσία, μετακόμισε στις ΗΠΑ.

Πριν από περίπου είκοσι χρόνια επέστρεψε στη Ρωσία, για να

εργαστεί πάνω στην απόδειξή του για το σχήμα του Σύμπαντος.

«Δεν υπάρχουν προβλήματα που δε μπορούν να επιλυθούν, υπάρχουν

προβλήματα που είναι δύσκολο να επιλυθούν», δηλώνει ο ιδιόρρυθμος

μαθηματικός σε μια συνέντευξή του σε κινηματογραφική εταιρεία,

αποσπάσματα της οποίας δημοσίευσε η εφημερίδα Komsomolskaia

Pravda.

Αναφερόμενος στις αναμνήσεις από τα μαθητικά του χρόνια, ο

μοναχικός επιστήμονας, ο οποίος μέχρι και σήμερα αρνείται κάθε επαφή

με τα μέσα ενημέρωσης, δήλωσε ότι απλά ήθελε να εξηγήσει το μύθο

του Ιησού Χριστού. «Θυμάστε προφανώς το βιβλικό μύθο ότι ο Χριστός

περπατούσε στη θάλασσα.

Έπρεπε λοιπόν να

υπολογίσω την ταχύτητα με

την οποία περπατούσε

πάνω στο νερό χωρίς να

πέφτει μέσα» εξηγεί.

Καταδέχτηκε πάντως

να περιγράψει την απόδειξή

του, το 2003, στο

Πανεπιστήμιο Πρίνστον,

ενώ σε μια άλλη σπάνια

συνέντευξη στο περιοδικό

New Yorker δήλωσε: «Δε

μου είναι ξεκάθαρο ποια

ήταν η συμβολή μου σ'

αυτό που έκανα».

Ο Πέρελμαν, ζώντας

κατ’ επιλογήν του

απομονωμένος, άφησε το

Ίδρυμα Steklov που

εργαζόταν κι έκτοτε

θεωρείται πως είναι άνεργος και ζει με τη μητέρα του στο διαμέρισμά της

στην Αγία Πετρούπολη.

Δαφνομήλη Σταυρούλα, Μαθηματικός

1 arxiv.org. : ιστοσελίδα ελεύθερης διακίνησης επιστημονικών εργασιών

του αμερικανικού Πανεπιστημίου Κορνέλ

Σελίδα9

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ…….ΕΝΑ ΜΩΡΟ!

Λόγω των διθυραμβικών

δημοσιευμάτων στα μέσα

μαζικής ενημέρωσης για τα

όσα γίνονται ή μπορεί να

γίνουν τα επόμενα χρόνια,

συχνά επηρεαζόμαστε και

παραβλέπουμε τους τωρινούς

περιορισμούς και τα

ενδεχόμενα προβλήματα των

νέων τεχνολογιών της Γενετικής.

Για παράδειγμα, ας αναφέρω το ζήτημα των εμβρύων, όπου ο

γενετικός έλεγχος πριν την γέννηση τους, αποτελεί ήδη κοινή πρακτική.

Η πιο διαδεδομένη μέθοδος, η

αμνιοπαρακέντηση, χρονολογείται

από τη δεκαετία του 1960. Ο γιατρός

εισάγει μια βελόνα στη μήτρα μιας

εγκύου και παίρνει δείγμα του

αμνιακού υγρού που περιβάλλει το

έμβρυο. Αυτό το υγρό μπορεί

κατόπιν να ελεγχθεί για να

διαπιστωθεί αν το έμβρυο έχει

κάποια από τις δεκάδες γενετικές

διαταραχές, συμπεριλαμβανομένου

του συνδρόμου Ντάουν και της δισχιδούς ράχης. Αυτή η μέθοδος

εφαρμόζεται συνήθως μετά τη 16η εβδομάδα της κύησης. Μια πιο

πρόσφατη μέθοδος αποκαλύπτει λεπτομέρειες για τη γενετική κατασκευή

του εμβρύου μεταξύ της έκτης και της δέκατης εβδομάδας της κύησης.

Αυτές οι μέθοδοι δίνουν στους γιατρούς τη δυνατότητα να

εντοπίζουν πολλές γενετικές

διαταραχές των εμβρύων ,

αλλά μόνο το 15 % αυτών,

μπορεί να θεραπευτεί. Όταν

τα τεστ αποκαλύπτουν κάποιο

γενετικό πρόβλημα ή δίνουν

ασαφή αποτελέσματα, πολλοί

γονείς έρχονται αντιμέτωποι

με μια βασανιστική απόφαση

να επιλέξουν την άμβλωση ή

να αφήσουν το παιδί να

γεννηθεί;

Φυσικά, καθώς η βιοτεχνολογία γίνεται αποτελεσματικότερη, οι

γιατροί αναμένουν ότι θα αυξήσουν κατά πολύ την ικανότητά τους να

εντοπίζουν και να διορθώνουν γενετικές ανωμαλίες οι οποίες είτε

Σελίδα1

0

προκαλούν διάφορες ασθένειες, είτε προδιαθέτουν τους ανθρώπους σε

αυτές. Επιπλέον, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τελικά θα καταφέρουν να

μεταφέρουν τεχνητά χρωμοσώματα σε ανθρώπινο έμβρυο για να το

προστατέψουν από ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον, το AIDS, ο

διαβήτης, καθώς και ο καρκίνος του προστάτη και του μαστού.

Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά θα μπορούσαν να γεννιούνται με

ενισχυμένο ανοσολογικό σύστημα αλλά μάλλον όπως αναγνωρίζουν

και οι πλέον αισιόδοξοι επιστήμονες θα περάσει πολύς καιρός ώσπου

κάποιοι γονείς nα επιλέγουν από έναν «κατάλογο» το είδος του παιδιού

που επιθυμούν.

Ταυτόχρονα όμως γεννάται και το ερώτημα: « είναι σωστό να

χρησιμοποιείται η επιστήμη όταν ο σκοπός μας δεν είναι θεραπευτικός;»

Κλεονίκη Κεραμιανού, Β3

ΥΠΕΡΗΧΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΗΧΟΙ

Ο υπέρηχος είναι το μηχανικό κύμα με συχνότητα μεγαλύτερη από

αυτήν που μπορεί να ακούσει ο άνθρωπος (περίπου 20.000 Hz). Με

άλλα λόγια ο υπέρηχος είναι ένας ήχος τόσο ψηλός που δεν μπορούμε

να τον ακούσουμε, καθώς το ανθρώπινο αυτί έχει κάποια όρια και δεν

μπορεί να ακούσει πολύ ψηλούς ή χαμηλούς ήχους. Ωστόσο, άλλα ζώα

είναι ικανά να ακούσουν υπερήχους, όπως ο σκύλος, ενώ οι νυχτερίδες

χρησιμοποιούν για να «βλέπουν» την νύχτα. Στην ιατρική, οι υπέρηχοι

χρησιμοποιούνται ως διαγνωστική μέθοδος, για την ανίχνευση όγκων

και οιδημάτων, καθώς και για εξωσωματική λιθοτριψία.

Με τον όρο υπόηχος, περιγράφουμε κάθε ήχο του οποίου

η συχνότητα είναι χαμηλότερη από το κατώτατο όριο συχνοτήτων που

μπορούν να γίνουν αντιληπτές από την ανθρώπινη ακοή. Ο κλάδος

που μελετά τέτοια ηχητικά κύματα μερικές φορές αναφέρεται

σαν υποηχητική, και ασχολείται με ήχους που βρίσκονται μεταξύ του

κατώτατου ορίου της ανθρώπινης ακοής (20 Hz) έως συχνότητες 0,001

Hz. Αυτή η περιοχή του ακουστικού φάσματος χρησιμοποιείται

στη σεισμολογία για την παρακολούθηση των σεισμών. Οι υπόηχοι

μπορούν να διαδοθούν σε μεγάλες αποστάσεις, ειδικά μέσα

σε στερεά ή υγρά μέσα και να παρακάμψουν εμπόδια χωρίς σημαντική

εξασθένιση.

Σελίδα1

1

Πώς όμως αντιδρούν οι άνθρωποι και τα ζώα στους υπόηχους;

Αντιδράσεις των ανθρώπων στους υπόηχους

Έχει διαπιστωθεί ότι οι υπόηχοι προκαλούν αισθήματα δέους

ή φόβου στους ανθρώπους. Από τη στιγμή που δεν μπορούν να γίνουν

συνειδητά αισθητοί, κάποιος που δέχεται την επίδραση υποήχων μπορεί

να νομίσει ότι είναι μάρτυρας υπερφυσικών φαινομένων. Οι υπόηχοι

έχουν προστεθεί εσκεμμένα κατά καιρούς στην ηχητική

μπάντα ορισμένων ταινιών προκειμένου να προκαλέσουν ανησυχία ή

δυσφορία στους θεατές.

Αντιδράσεις των ζώων στους υπόηχους

Τα ζώα είναι γνωστό ότι αντιλαμβάνονται τους υπόηχους που

μεταδίδονται μέσα στη γη ή στο νερό και υποστηρίζεται ότι αυτή τους η

ικανότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προειδοποίηση για φυσικές

καταστροφές που γεννούν υπόηχους.

Πώς ακούει ένα από τα πιο αγαπημένα κατοικίδια ζώα, ο σκύλος;

O σκύλος είναι ανώτερο θηλαστικό

ζώο του γένους του. Η καταγωγή του

προέρχεται από τον κοινό λύκο. Ο σκύλος

αποτελεί ένα από τα κοινότερα κατοικίδια

ζώα. Η σχέση του με τον άνθρωπο

χρονολογείται από τα πολύ παλαιά χρόνια.

Έχει υμνηθεί και δοξαστεί πολλές φορές

κυρίως για την (έμφυτη) τάση του να

δέχεται τον άνθρωπο ως ηγετικό μέλος της

αγέλης και να δένεται μαζί του ιδιαίτερα

στενά. Ο μύθος λέει πως όταν ο θεός

χώριζε τα ζώα από τον άνθρωπο με ένα

δυνατό ποτάμι, ο σκύλος πήδηξε στο

ποτάμι και στάθηκε δίπλα στον άνθρωπο.

Ξεκινώντας από τα πρώτα κυνοειδή, που

πρώτα αυτά μας πλησίασαν, ο σκύλος παραμένει αιώνες στις

υπηρεσίες μας.

Ο σκύλος έχει τις ίδιες αισθήσεις με τον άνθρωπο (όσφρηση, ακοή,

όραση, γεύση, αφή). Μερικές από αυτές είναι κατά πολύ περισσότερο

ανεπτυγμένες και άλλες λιγότερο, συγκριτικά με τις αντίστοιχες του

ανθρώπου. Η αρχή της ακοής του σκύλου είναι ίδια με του ανθρώπου

και ο σκύλος μπορεί να διακρίνει ήχους 40.000 Hz, δηλαδή μέχρι το όριο

των υπερήχων.

Η ακοή του σκύλου είναι σαφώς ανώτερη από αυτή του

ανθρώπου. Μπορεί να συλλαμβάνει υπόηχους και υπέρηχους.

Συγκεκριμένα ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ήχους από 20 μέχρι 20000

Σελίδα1

2

Hertz ενώ ο σκύλος από 15 μέχρι 45000

Hertz. Μπορεί να διακρίνει επιτυχώς

παρόμοια ακουστικά ερεθίσματα και

μπορεί να εντοπίσει την ηχητική πηγή σε

6 εκατοστά του δευτερολέπτου.

Αντιλαμβάνεται ήχους που παράγονται

σε αποστάσεις τέσσερις φορές

μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να

συλλάβει η ανθρώπινη ακοή. Τα

κουτάβια γεννιούνται κουφά. Αρχίζουν

να ακούν ήχους στις 2 εβδομάδες, και

στις 3 εβδομάδες ακούν πλήρως. Το ανθρώπινο αυτί διακρίνει το

μέγιστο 30.000 δονήσεις το δευτερόλεπτο. Οι σκύλοι μπορούν να

διακρίνουν μέχρι 100.000.Όμως αν ο σκύλος δέχεται ήχους σε πολύ

ευρεία γκάμα, του είναι δύσκολο να προσδιορίσει την προέλευση

τους. Το πείραμα του Κέτζ το αποδεικνύει: έχοντας τοποθετήσει τρεις

ηχητικές πηγές τη μια πίσω απ’ την άλλη, στην περίπτωση που

λειτουργούσαν ταυτόχρονα η δεύτερη και η τρίτη, ο σκύλος

κατευθυνόταν πάντα στην πρώτη, ακόμα και αν αυτή δεν λειτουργούσε.

Πειράματα έδειξαν ότι ο σκύλος αντιδρά σε ήχους από απόσταση

25 μ. η ένταση των οποίων ήταν τόσο ασθενής, ώστε οι άνθρωποι δεν

μπόρεσαν να τον ακούσουν μακρύτερα από 6 μ. Η ευαίσθητη αυτή

ακοή του σκύλου είναι σημαντικός παράγοντας στην μετέπειτα εξέλιξή

του σε καλό «κυνηγό» αλλά και βασικός παράγοντας επιτυχούς

εκπαίδευσης, όταν εμείς την εκμεταλλευτούμε σωστά. Οι αλλαγές στον

τόνο της φωνής μας, αλλάζουν και την ποικιλία των συχνοτήτων της,

που όπως είπαμε αντιλαμβάνεται άριστα ο σκύλος. Οι αλλαγές αυτές

του τόνου και της συχνότητας της φωνής, σε συνδυασμό με την

εκπομπή από το σώμα μας διαφορετικών ορμονών (φερομόνες)

ανάλογα με την διάθεσή μας, τις οποίες ο σκύλος συλλαμβάνει με την

υπερόσφρησή του, γίνονται ένα άριστο εργαλείο εκπαίδευσης για

αυτούς που γνωρίζουν καλά την φυσιολογία του σκύλου.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε, ότι τα σκυλιά καθώς και όλα τα

άγρια ζώα έχουν μεγάλη ευαισθησία και στην απόλυτη σιωπή. Όταν ο

άνθρωπος γεράσει, μειώνεται η

ακουστική του ικανότητα στους

12.000 κύκλους. Έρευνες

παλαιότερες για την ακουστικότητα

των σκύλων, ανεβάζουν τον

αριθμό κύκλων το δευτερόλεπτο σε

30.000 έως 40.000. Πιο σύγχρονες

έρευνες μιλάνε για 80.000 έως

100.000.

Η ευαίσθητη ακοή του σκύλου,

είναι η εξελικτική κληρονομιά του. Ήταν απαραίτητο μέσο για την

Σελίδα1

3

επιβίωση του την εποχή που έπρεπε με όλες τις αισθήσεις του την εποχή

που έπρεπε με όλες τις αισθήσεις του σε εγρήγορση να εντοπίσει το

θήραμα του.

Σήμερα οι ακουστικές ικανότητες του αγαπημένου μας σκύλου,

μας εντυπωσιάζουν, όταν για παράδειγμα «μαντεύει» ότι πλησιάζουμε

στο σπίτι , αφού έχει ακούσει πριν από εμάς το θόρυβο της μηχανής του

αυτοκινήτου μας.

Νιολάκη Μαρία Α5,Φωτάκη Θάλεια Α6

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΖΑΛΙΝΤ ΦΡΑΝΚΛΙΝ

H Ρόζαλιντ Έλσι Φράνκλιν (Rosalind Elsie Franklin, 25 Ιουλίου 1920 -

16 Απριλίου 1958) ήταν Αγγλίδα κρυσταλλογράφος, η οποία συνέβαλλε

σημαντικά στην κατανόηση των λεπτών μοριακών δομών του DNA,

RNA, των ιών, του άνθρακα και του γραφίτη. Το έργο όμως της για τη

δομή του DNA την έκανε γνωστή επειδή το μόριο αυτό διαδραματίζει

σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό των κυττάρων και τη γενετική, και η

ανακάλυψη της δομής

του βοήθησε άλλους

επιστήμονες να

καταλάβουν πώς η

γενετική πληροφορία

περνά από τους

γονείς στα παιδιά. Η

ανακάλυψη της διπλής

ελικοειδούς δομής του

DNA αποτέλεσε το

θεμέλιο λίθο της

μοριακής βιολογίας.

Στη μεγάλη αυτή

ανακάλυψη

εμπλέκονται τέσσερις

επιστήμονες. Ο Κρικ, ο

Γουάτσον και ο

Γουίλκινς με την

Φράνκλιν. Στους Κρικ,

Γουάτσον και Γουίλκινς

απενεμήθη το Νόμπελ

το 1962, για το

ερευνητικό έργο που

είχαν προσφέρει κατά

τα προηγούμενα εννέα έτη. Η

Φράνκλιν, η οποία πέθανε νέα,

τέσσερα χρόνια πριν από την απονομή, θεωρήθηκε η άτυχη της

Σελίδα1

4

παρέας, ίσως επειδή ήταν η μόνη γυναίκα, γεγονός που έκανε όλες τις

γυναίκες επιστήμονες της εποχής να σκεφθούν πόσο μειονεκτική ήταν

η θέση τους μέσα σε έναν κλάδο που ανδροκρατείται.

Η Ρόζαλιντ Φράνκλιν καταγόταν από εύπορη οικογένεια του

Λονδίνου, με παραδοσιακές αρχές: οι γονείς της πίστευαν ότι τα

κορίτσια -ακόμη και τα έξυπνα κορίτσια- έχουν προορισμό τις

αγαθοεργίες και όχι την επιστήμη. Εκείνη όμως, αδιαφορώντας για τις

πατρικές παραινέσεις, γράφτηκε στο Κέιμπριτζ αφιερώνοντας τον εαυτό

της στην επιστήμη. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της αφοσιώθηκε

στην έρευνα, πρώτα στο Λονδίνο και μετά για τέσσερα χρόνια στο

Παρίσι. Το 1951 επέστρεψε στο Λονδίνο και μπήκε στο Βασιλικό Κολέγιο.

Ήταν η αρχή του δρόμου για τη μεγάλη ανακάλυψη.

Στο Βασιλικό Κολέγιο άρχισε να δουλεύει επάνω στα βιολογικά

μόρια. Ο διευθυντής της, ο Τζον Ράνταλ, της συνέστησε να ασχοληθεί με

τη δομή του DΝA, δίνοντάς της όλα τα μέσα, την καλύτερη ομάδα

ερευνητών, και τον καλύτερο φωτογράφο για τις ακτινογραφίες που

έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην ανακάλυψη. Ατυχώς, και ίσως

θεληματικά, όπως πιστεύουν πολλοί, ο Ράνταλ δεν της είπε ότι πάνω στο

DNA δούλευε και άλλος συνάδελφος της στο ίδιο Κολέγιο, ο Μορίς

Γουίλκινς. Κανείς δεν γνώριζε τη δουλειά του άλλου ούτε οι συνάδελφοι

τους ήξεραν το παραμικρό, αλλά οι παρεξηγήσεις και οι αντιδικίες ήταν

αναπόφευκτες.

Ήταν βέβαια και το αντιφεμινιστικό κλίμα που επικρατούσε την

εποχή εκείνη στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Η Ρόζαλιντ Φράνκλιν δεν έτυχε

σωστής αντιμετώπισης από τους άνδρες συναδέλφους της: δεν

τολμούσε να πατήσει το πόδι της στη λέσχη του ιδρύματός της, και δεν

είχε δυνατότητα επιστημονικής συζήτησης ή ανταλλαγής απόψεων.

Βρισκόταν σε ένα είδος απομόνωσης, δεν μιλούσε για τη δουλειά της με

αποτέλεσμα να παραγνωριστεί η συμβολή της στη μεγάλη

επιστημονική ανακάλυψη.

Το 1951 ήταν η Φράνκλιν που έθεσε τις βάσεις για τη λύση του

«μυστηρίου» του DNA. Κατάφερε να κάνει τη διάκριση μεταξύ δύο

μορφών DNA: της παρακρυσταλλικής Β μορφής και της κρυσταλλικής

Α μορφής. Με τη βοήθεια ακτίνων Χ, κατάφερε να φωτογραφήσει τη

μορφή Β, φωτογραφία που ακόμη και μέχρι σήμερα, θεωρείται

εκπληκτικής καθαρότητας και ακρίβειας. Μετά το πέρας τμήμα της των

εργασιών για το DNA, η Φράνκλιν πραγματοποίησε πρωτοποριακή

εργασία σχετικά με τον ιό μωσαϊκού του καπνού και τον ιό της

πολιομυελίτιδας. Πέθανε το 1958, σε ηλικία 37 ετών, από καρκίνο των

ωοθηκών.

Το έργο της έγινε γνωστό και τιμήθηκε μόνο μετά το θάνατό της.

Γιανναράκη Πολυξένη, Δημητροπούλου Χαρά Β2

Σελίδα1

5

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ «3-6-9-12» ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ

Ο Serge Tisseron είναι γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, από τους

πιο γνωστούς στη χώρα του. Δίνει κατευθύνσεις έρευνας στο

πανεπιστήμιο University Paris 7 Denis Diderot μελετώντας τις σχέσεις των

νέων με τις νέες τεχνολογίες, τις παρανοήσεις ανάμεσα στους ενήλικες

και την επόμενη γενιά, και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας της

πληροφορίας στους νέους ανθρώπους. Το 2008 ανέπτυξε τον

κανόνα «3-6-9-12», που σημαίνει:

Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση

«καθόλου τηλεόραση πριν την ηλικία των τριών».

Όλες οι έρευνες που έχουν γίνει για τα μικρά παιδιά και την

τηλεόραση έχουν δείξει ότι η τηλεόραση δεν ωφελεί τα παιδιά πριν από

την ηλικία των τριών. Στην ηλικία των τριών, είναι η σχέση που έχει

σημασία, όχι η οθόνη. Το πρόβλημα είναι ότι συνήθως η τηλεόραση

μένει ανοιχτή μόνιμα, και τα μικρά παιδιά ζουν με αυτή. Η τηλεόραση,

όμως, είναι γεμάτη από βίαιους θορύβους τους οποίους τα μωρά δε

μπορούν να καταλάβουν, και οι οποίοι τα εμποδίζουν να μάθουν να

Σελίδα1

6

συγκεντρώνονται. Οι γονείς έχουν την τάση να υποτιμούν το πόσο

σοβαρές είναι οι συνέπειες των ψηφιακών εργαλείων στο μικρό παιδί.

Επόμενη σημαντική παρατήρηση είναι η ακόλουθη:

«όχι προσωπικό tablet ή προσωπική κονσόλα παιχνιδιού πριν

από τα έξι χρόνια».

Η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι μόλις

το παιδί γίνει ιδιοκτήτης των συσκευών αυτών,

η χρήση τους γίνεται ανεξέλεγκτη. Ένας

«περιορισμός του χρόνου της οθόνης» είναι

σημαντικός, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να

ενδιαφερόμαστε για το τι κάνουν τα παιδιά με

τις οθόνες. Οι γονείς που είναι επικριτικοί

απέναντι στις οθόνες, αγνοούν τις

δημιουργικές χρήσεις και τις δυνατότητες

κοινωνικοποίησης που προσφέρουν οι

ψηφιακές συσκευές. Δυστυχώς, οι γονείς που

δε βάζουν καθόλου όρια, έχουν ανάλογη

άγνοια. Ο στόχος είναι ο χρόνος ψυχαγωγίας μέσω της οθόνης να μην

ξεπερνάει ποτέ τις δύο ώρες την ημέρα, όποια κι αν είναι η ηλικία. Ακόμα

τα βιντεοπαιχνίδια είναι πραγματικά «ψηφιακά γλυκά» για τον εγκέφαλο,

όπως ακριβώς τα γλυκά δεν είναι αληθινό φαγητό, αλλά ευχαρίστηση,

πολλά βιντεοπαιχνίδια δε συμβάλλουν στη νοητική ανάπτυξη, αλλά στην

καθαρή ευχαρίστηση.

«Μεταξύ 6 και 9 χρόνων, η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι ένα

δικαίωμα»

Αλλά είναι προτιμότερο τα παιδιά

να παίρνουν συμβουλές και

υποστήριξη. Πρέπει να τους

εξηγήσουμε τους τρεις βασικούς

κανόνες του internet.

-Ό, τι τοποθετείς εκεί μπορεί να γίνει

«δημόσιο»

-Ό, τι τοποθετείς εκεί θα μείνει για πάντα

-Δεν πρέπει να πιστεύεις όλα όσα

βρίσκεις

«Όχι social media πριν από τα 12»

Τα παιδιά πρέπει να είναι ενήμερα για το τι σημαίνει εκφοβισμός

από τη νηπιακή ηλικία. Και πρέπει να τους μιλήσουμε για τον διαδικτυακό

εκφοβισμό στα 7 τους χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν αποδεικνύει ότι η

Σελίδα1

7

παρενόχληση είναι σήμερα σε χειρότερα επίπεδα σε σχέση με

παλαιότερα. Το πρόβλημα είναι ότι, με το διαδίκτυο, η παρενόχληση

μπορεί να «βρει» το εκφοβισμένο παιδί παντού, οποιαδήποτε ώρα, μέρα

και νύχτα. Πρέπει, επίσης, να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι το να

προωθήσουν μια προσβολή μία φορά, σημαίνει συμμετοχή στην

παρενόχληση.

«Η χρήση του διαδικτύου σε σχέση με την εκπαίδευση»

Το επείγον είναι να προσαρμοστούν οι μέθοδοι διδασκαλίας στους

καινούριους τρόπους με τους οποίους τα παιδιά υπάρχουν στον

κόσμο, σε σύνδεση με την ψηφιακή κουλτούρα στην οποία ζουν, και

αυτό ξεκινά από το να δημιουργούμε νέες δυνατότητες μάθησης, με ή

χωρίς ψηφιακά εργαλεία. Αυτοί που πιστεύουν ότι το να

προσαρμόσουμε τον τρόπο διδασκαλίας στην ψηφιακή εποχή, σημαίνει

να εισάγουμε ψηφιακά εργαλεία στο σχολείο, κάνουν λάθος. Τα

ψηφιακά εργαλεία επιτρέπουν να λάβουμε υπόψη την ιδιαιτερότητα του

κάθε μαθητή μέσα σε υπερφορτωμένες τάξεις.

Για να ανακαλύψουμε τις δικές μας ιδέες, να τις ξεκαθαρίσουμε, να

τις προσδιορίσουμε, είναι προτιμότερο να μην είμαστε συνδεδεμένοι. Και

για να αποφύγουμε να είμαστε συνδεδεμένοι, τίποτα δεν είναι καλύτερο

από το χαρτί και το μολύβι. Από την άλλη, το ίντερνετ είναι

αναντικατάστατο για να ξέρουμε αυτά που σκέφτονται οι άλλοι. Θα

ήταν καλύτερα να εισάγουμε τα ψηφιακά εργαλεία στο σχολείο μόνο ως

εργαλεία ομαδικής, συνεργατικής δουλειάς.

Τα παιδιά δεν είναι όπως ήμασταν εμείς στην ηλικία τους, και δε θα

γίνουν ενήλικες σαν εμάς. Αυτό που μπορούμε να ελπίζουμε για αυτά,

είναι να αναπτύξουν σήμερα μια τέτοια πλαστικότητα που θα τα

βοηθήσει να αντιμετωπίσουν κάθε ανακατάταξη αύριο.

Δραμιτινού Κατερίνα Α2

Σελίδα1

8

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ..

Ο ρατσισμός , είναι ένα συχνό φαινόμενο που συναντάται στις

μέρες μας και εκδηλώνεται κυρίως σε άτομα διαφορετικής φυλής,

χρώματος ή και καταγωγής.

Πιο συγκεκριμένα , ο ρατσισμός είναι η εκδήλωση μιας αντιπάθειας

σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική καταγωγή από εμάς, δηλαδή

είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά

διαχωρίζονται σε «ανώτερους» και «κατώτερους» διακρινόμενοι είτε από

την εθνικότητα , είτε από την θρησκεία τους κλπ.

Στις μέρες μας αυτό το πρόβλημα όλο και αυξάνεται λόγω του

προσφυγικού προβλήματος, όπου πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν

από τις πατρίδες τους εξαιτίας του πολέμου και καταφεύγουν σε άλλες

για την εξασφάλιση μιας ευνοϊκότερης ζωής. Μία μεγάλη μερίδα

ανθρώπων, αποφεύγουν και δεν θέλουν ξένους στην χώρα τους,

λέγοντας ότι τους παίρνουν τις δουλειές ή ότι τους ενοχλεί που

βρίσκονται ανάμεσα τους. Τέτοιου είδους συμπεριφορές συναντάμε

καθημερινά στην ζωή μας. Για παράδειγμα, κάποιοι αλλοδαποί

αδυνατούν να νοικιάσουν ένα σπίτι γιατί οι ιδιοκτήτες του σπιτιού δεν

θέλουν να έχουν ξένους ενοικιαστές . Αυτά και πολλά άλλα , έρχονται να

συμπληρώσουν την έννοια του ρατσισμού...

Για να σταματήσει όμως αυτό το θέμα, θα πρέπει όλοι μας να

σκεφτούμε και αυτούς τους ανθρώπους, που φεύγουν από τις χώρες

τους περιμένοντας να βρουν κάτι καλύτερο στην ξένη χώρα, αλλά όταν

τελικά φτάνουν σε αυτή, βιώνουν την απόρριψη, την αποξένωση και την

πλήρη περιθωριοποίηση. Για αυτό λοιπόν, ας μην είμαστε εγωιστές και

ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω και τον συνάνθρωπο μας όταν είναι σε

μία άσχημη κατάσταση. Εξάλλου, όλοι οι άνθρωποι είναι ΙΣΟΙ! Δεν

υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους , πόσο μάλλον να

διαχωρίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την εθνικότητά τους . Γενικά

οι άνθρωποι οι οποίοι είναι ρατσιστές, διακατέχονται από ξενοφοβία

που συνδέεται άμεσα με τον ρατσισμό. Όλα αυτά αντί να μας πάνε

μπροστά, μας γυρίζουν πίσω, σε σκοτεινές εποχές που μόνο περήφανο

δεν θα μπορούσαν να κάνουν το ανθρώπινο γένος...

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι ο ρατσισμός δεν είναι η λύση στα

Σελίδα1

9

προβλήματά μας. Ίσα- ίσα η ανεκτικότητα και η αμοιβαία αποδοχή

άλλων εθνών είναι αυτή που θα μας σώσει και θα συμβάλλει

αποτελεσματικά στη βελτίωση των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά και των

σχέσεων μεταξύ των κρατών. Και μην ξεχνάτε ότι.. η διαφορετικότητα

είναι κάτι μοναδικό και ένα πολύτιμο δώρο για τον άνθρωπο...!!

Βενιεράκη Μαριέλα Α1

ΜΙΑ ΧΩΡΑ …ΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑ …ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ

Προσφυγικό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολλές χώρες , καθώς

και την Ελλάδα τον τελευταίο αιώνα. Αφορά το πρόβλημα που

δημιουργείται από τις προσφυγικές εισροές και τον τρόπο

αντιμετώπισης του. Στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε

έξαρση μετά την Μικρασιατική καταστροφή , με την είσοδο 1.500.000

Ελλήνων Μικρασιατών στην χώρα. Βέβαια μέσα από την ιστορία

φαίνεται ότι οι εισροές προσφύγων συμβαίνουν ήδη από το τέλος του

19ου αιώνα με την πολιτική της ανταλλαγής πληθυσμών (Θεσσαλία

1881,Μακεδονία 1919)με την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα

τελευταία χρόνια το φαινόμενο αυτό εντείνεται λόγω των πολιτικών

προσφύγων από τη Συρία και τις γύρω περιοχές που βρίσκονται σε

εμπόλεμη κατάσταση.

Όλα αυτά τα χρόνια, ενώ τα αίτια που οδηγούν τους ανθρώπους στο

δρόμο της προσφυγιάς είναι ίδια (ο πόλεμος), όμως διαφέρουν τα

αιτήματα των προσφύγων. Αρχικά η Ελλάδα δεχόταν πρόσφυγες που

αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον με τη μόνιμη ή έστω μακρόχρονη

Σελίδα2

0

εγκατάσταση σε αυτήν, ενώ τώρα η χώρα λειτουργεί ως μία πύλη για

την μετάβαση στην Βόρεια Ευρώπη, που ακμάζει. Άρα φαίνεται ότι το

πρόβλημα διαφέρει ανάμεσα στα χρόνια, δηλαδή με άλλες αιτίες άρχισε

ενώ με άλλες εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια , και κυρίως το έτος που διανύουμε το ζήτημα έχει

κλιμακωθεί απότομα αφού καθημερινά πρόσφυγες από την Συρία ή την

κεντρική Ασία περνούν κάτω από άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης τους

στο Ελληνικό έδαφος με σκοπό να ζήσουν τελικά στις Βόρειες χώρες.

Λόγω της έντασης του προβλήματος τον τελευταίο καιρό γίνονται

πολλές συσκέψεις ανάμεσα στις χώρες, ώστε να βρεθεί η λύση. Εν μέρει

οι αποφάσεις που έχουν παρθεί είναι η ελεγχόμενη(όχι ελεύθερη)

μετάβαση των προσφύγων στις χώρες που επιθυμούν να

εγκατασταθούν καθώς και η προσωρινή διαμονή τους στα λεγόμενα

«κέντρα υποδοχής» στις νότιες χώρες .Η Ευρώπη όμως αντιμετωπίζει το

θέμα με ιδιαίτερη ψυχρότητα, χωρίς την κατάλληλη ανθρωπιά, ενώ

Έλληνες καθημερινά σώζουν ζωές, προσφέρουν τρόφιμα ρούχα και

είδη ανάγκης, προσφέροντας αγάπη και συμπόνια στους

κατατρεγμένους συνανθρώπους τους.

Η πολιτική γραμμή της Ε.Ε. στο ζήτημα είναι κατά τη γνώμη μου

απάνθρωπη εφόσον βασίζεται στα αυστηρά πολιτικά και οικονομικά

της συμφέροντα και ελάχιστα στον ανθρωπισμό. Δεν λαμβάνονται

υπόψη οι συνάνθρωποι τους που υποφέρουν και κινδυνεύουν. Αντίθετα

οι Ευρωπαϊκές χώρες σπεύδουν να προστατευθούν από τους

πρόσφυγες θεωρώντας τους ως απειλή για την ασφάλεια και την

ηρεμία των λαών τους.

Σελίδα2

1

Ουσιαστικά λύση στο σοβαρό αυτό πρόβλημα θα βρεθεί μόνο όταν

όλοι μαζί ενωμένοι με ανθρωπιά θα αντιμετωπίσουμε τα πράγματα.

Όταν επιτέλους σταματήσουμε να υπολογίζουμε τους ανθρώπους ως

μεγέθη, ως αριθμούς και δώσουμε προτεραιότητα στον παράγοντα

«άνθρωπος». Μόνο όταν οι λαοί του κόσμου αληθινά ενωμένοι,

συσκεφτούν και συναποφασίσουν να ζήσουν ειρηνικά γεφυρώνοντας

τις διαφορές τους, ίσως τότε να βρεθεί η επιθυμητή λύση που όχι μόνο

θα περιορίσει αυτό το πρόβλημα αλλά θα το αφανίσει.

Γαλεράκη-Στεργίου Νεφέλη Α2

Σελίδα2

2

Η ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ

Στη σύγχρονη κοινωνία, το σχολείο αποτελεί ένα μέρος στο οποίο

οι νέοι πηγαίνουν με σκοπό να μορφωθούν και να πάρουν τα

κατάλληλα εφόδια για το μέλλον τους. Το σχολείο αποτελεί ένα

μέρος,στο οποίο ο νέος είναι ελεύθερος να εκφραστεί και να

δημιουργήσει φιλίες και κοινωνικές σχέσεις με τους συνομήλικούς του.

Όμως όπως και σε όλες τις κοινωνίες, έτσι και στην κλειστή κοινωνία του

σχολείου υπάρχουν άτομα όπου κοροϊδεύουν και πονάνε σωματικά και

ψυχικά τους «αδύναμους κρίκους» αυτής της μικρής κοινωνίας. Αυτό το

φαινόμενο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στις μέρες μας και είναι το

φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας ή αλλιώς το bullying.

Στην ενδοσχολική βία

υπάρχουν τρεις κατηγορίες

ατόμων. Αυτά είναι ο θύτης, ο

οποίος ασκεί την βία, το θύμα

όπου του ασκείται η βία και ο

παρατηρητής όπου βλέπει τα

γεγονότα και επιλέγει ανάμεσα

στο να ζητήσει την βοήθεια

κάποιου ή να αδιαφορήσει

για αυτά που βλέπει και να

μην πάρει θέση, είτε επειδή

φοβάται είτε επειδή αδιαφορεί.

Η ενδοσχολική βία έχει

διάφορες μορφές όπως την

λεκτική, την σωματική, την

ηλεκτρονική κτλ.

Το bullying έχει αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στο άτομο που δέχεται

την βία αλλά και στο άτομο που την ασκεί διότι τον κάνει να πιστεύει ότι

είναι ανώτερος από τους άλλους και μπορεί μέσω της βίας και του

«τσαμπουκά» να επιτύχει τα πάντα. Το άτομο που δέχεται τη βία, στο

μέλλον θα έχει ψυχολογικά προβλήματα και όλη του τη ζωή θα νιώθει

μια συνεχή απειλή.

Για να εξαφανιστεί αυτό το φαινόμενο, θα πρέπει οι μαθητές των

σχολείων να ενημερώνονται. Επίσης, οποίος βλέπει ή δέχεται βία θα

πρέπει να ζητήσει την βοήθεια από κάποιον μεγαλύτερο. Θα πρέπει όλοι

να βοηθήσουν ώστε να εξαφανιστεί αυτό το φαινόμενο από τα σχολεία,

ώστε και οι μαθητές να αισθάνονται ασφαλείς στο σχολικό περιβάλλον

όπου περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους αλλά και οι γονείς

να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια για τα παιδιά τους.

Αρχοντάκη Ελπίδα Β1

Σελίδα2

3

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ

Οι θλιβερές επιπτώσεις της

υπέρμετρης κατανάλωσης αλκοόλ είναι

λίγο πολύ σε όλους μας γνωστές, είτε

γατί έχουμε δει και ακούσει για το θέμα

αυτό στα ΜΜΕ, είτε γιατί έχουμε τη

δυσάρεστη ανάμνηση κάποιου

γνωστού μας που μέθυσε. Η

κατάχρηση του αλκοόλ μπορεί να

αποβεί μοιραία ακόμη και για την ίδια

μας τη ζωή. Υπάρχει όμως μια

λεπτομέρεια που δεν γνωρίζουμε οι

περισσότεροι από εμάς: οι γυναίκες

κινδυνεύουν περισσότερο από την

υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Το είδος της αλκοόλης που υπάρχει στα ποτά ονομάζεται

αιθανόλη, και το μόριο αυτό έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τον

ανθρώπινο εγκέφαλο. Το μόριο αυτό είναι υδροδιαλυτό και οι

διαστάσεις του είναι ελάχιστες, έτσι όταν φτάσει στο αίμα μεταφέρεται σε

όλα τα μέρη και όργανα του σώματος ταχύτατα: η επιρροή του φαίνεται

συνήθως στο συκώτι και στον εγκέφαλο. Οι αργές αντιδράσεις, η

μπερδεμένη ομιλία και η απώλεια μνήμης είναι πιθανόν ότι

προκαλούνται από την αιθανόλη που προσκολλάται στους υποδοχείς

της γλουταμίνης στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Έτσι διακόπτεται η ροή

των «νευρικών σημάτων» και επιβραδύνονται όλες οι διεργασίες του

εγκεφάλου.

Επιστημονικές έρευνες απέδειξαν ότι μια γυναίκα απορροφά 30%

περισσότερη ποσότητα αιθανόλης στην κυκλοφορία του αίματος της,

συγκριτικά με έναν άνδρα ίδιου βάρους που έχει καταναλώσει την ίδια

ποσότητα ποτού. Οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στο αλκοόλ, γεγονός

που οφείλεται στις βιολογικές διαφορές των δύο φύλων, όπως η

μικρότερη περιεκτικότητα υγρών στο γυναίκειο σώμα αλλά και μικρότερη

ποσότητα του ενζύμου αλκοολική αφυδρογονάση που είναι υπεύθυνο

για τη διάσπαση του αλκοόλ.

Μήπως την επόμενη φορά που βγούμε με την παρέα μας και θα

παροτρύνουμε ή θα μας παροτρύνουν για ένα παραπάνω ποτό να το

σκεφτούμε λοιπόν,λίγο καλύτερα;

Βουλουμπασάκης Βασίλης Α1

Σελίδα2

4

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ:ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΑΣΤΙΓΑ

Στις μέρες μας, ο

ρατσισμός έχει λάβει

τεράστιες διαστάσεις

παγκόσμια και έχει

επηρεάσει αρνητικά και την

χώρα μας. Γενικότερα ο

ρατσισμός είναι μία

ιδεολογία κάποιων

ανθρώπων, που πιστεύουν

στην ανωτερότητα της

φυλής τους και στην

κυριαρχία τους επί των

άλλων. Επίσης ρατσισμός

είναι η διάκριση και η διαφοροποίηση ανθρώπων με βάση κάποια

χαρακτηριστικά (φύλο, επάγγελμα, χρώμα, θρησκεία).Η λέξη προέρχεται

από το Αραβικό ras(:κεφάλι) και από το ιταλικό razza(:φυλή).

Οι μορφές ρατσισμού είναι ο φυλετικός ρατσισμός( με βάση τη

διάκριση των φυλών) και ο κοινωνικός ρατσισμός με βάση τα κοινωνικά

χαρακτηριστικά).Ο κοινωνικός ρατσισμός μπορεί να διακριθεί σε

θρησκευτικό, επαγγελματικό, μπορεί να αφορά άτομα με ειδικές

ανάγκες, άτομα με διαφορετικά χαρακτηριστικά π.χ. κιλά , ύψος κλπ., τις

γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους αποφυλακισθέντες ή τους

ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

Ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες του ρατσισμού;

Στην περίπτωση του φυλετικού ρατσισμού φαίνεται να επικρατούν

διάφορα στερεότυπα και προκαταλήψεις. Επίσης τα ΜΜΕ και τα κράτη

προβάλλουν ρατσιστικά πρότυπα και ανέχονται τέτοια φαινόμενα.

Ταυτόχρονα, η υποβάθμιση των αξιών και η αστικοποίηση που οδηγεί

στην μαζοποίηση ατόμων διαφορετικών χωρών, με άλλες κουλτούρες

και πολιτισμούς, όπου τα «αφεντικά» εκμεταλλεύονται το πόνο και τον

μαρασμό της ψυχής των προσφύγων που έχουν μεταναστεύσει σε άλλη

χώρα και τους χρησιμοποιούν για να έχουν φθηνά εργατικά χέρια.

Επίσης υπάρχει μεγάλος εθνικισμός σε διάφορες χώρες στις οποίες

υπάρχουν ακόμα και κόμματα με τέτοια ιδεολογία, λόγω διαφόρων

ιστορικών συγκρούσεων και λόγω του φόβου μήπως γίνει η

αφομοίωση άλλων λαών.

Στην περίπτωση του κοινωνικού ρατσισμού ο θρησκευτικός

ρατσισμός έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, καθώς καθημερινά άνθρωποι

θυσιάζονται και εκτελούνται στο όνομα κάποιας θρησκείας που

προβάλλεται ως ανώτερη από κάποια άλλη.

Η καταναλωτική κοινωνία που κυριαρχεί στις μέρες μας και οι

άνθρωποι που ικανοποιούνται με πλασματικές ανάγκες έχουν οδηγήσει

Σελίδα2

5

υποδεέστερες κοινωνικές τάξεις να ζουν στην αφάνεια, λόγω του

διαφορετικού τρόπου ζωής και της οικονομικής ανισότητας. Επίσης

πολλά άτομα με την απόκτηση εξουσίας συνάμα κάνουν κατάχρηση

εξουσίας και φέρονται με βία και με κόμπλεξ ανωτερότητας απέναντι

στους εργαζόμενους. Η επαγγελματική δραστηριότητα των ανθρώπων

οδηγεί επίσης στη δημιουργία ρατσιστικής αντιμετώπισης, καθώς η

καταναλωτική νοοτροπία που επικρατεί στις μέρες μας έχει ως

αποτέλεσμα κάποια επαγγέλματα να θεωρούνται «ανώτερα» από άλλα

εξαιτίας της οικονομικής επιφάνειας που προσφέρουν. Έτσι στη

συνείδηση των εργαζομένων δημιουργείται η αντίληψη ότι υπάρχουν

«ανώτερα» ή «κατώτερα» επαγγέλματα, που οδηγεί στις μεταξύ τους

αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες.

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι επίσης μια κοινωνική ομάδα που

αντιμετωπίζεται ρατσιστικά. Στην εποχή μας, που έχουν πάρει όλα την

«κατηφόρα», φυσικό είναι να έχει χαθεί η ευαισθησία μας. Δεν

ανεχόμαστε το διαφορετικό, η κοινωνία χλευάζει τα άτομα που

διαφέρουν, και τα ΜΜΕ προβάλλουν αυτά τα άτομα ως ανθρώπους

που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και είναι ανίκανα για οτιδήποτε

άλλο, τοποθετώντας συχνά στο κοινωνικό περιθώριο.

Όσον αφορά δε, τις ατομικές ιδιαιτερότητες στην εμφάνιση των

ατόμων βλέπουμε ότι τα πρότυπα στις μέρες μας καθορίζονται από την

εξωτερική εμφάνιση, και δεν δίνεται σημασία στο «είναι» αλλά στο

«φαίνεσθαι». Τα ΜΜΕ προβάλλουν την ομορφιά ως αξία και δίνουν την

εντύπωση στα άτομα διαφορετικών χαρακτηριστικών ότι δεν έχουν θέση

στην κοινωνία.

Ενώ τα μεγάλα προβλήματα κατά των γυναικών έχουν λυθεί

σχεδόν, στις εκσυγχρονισμένες κοινωνίες, υπάρχει ακόμα ρατσισμός

απέναντί τους. Αιτίες είναι οι αντιλήψεις που κυριαρχούν έναντι των

γυναικών ότι είναι ανίκανες και αδύναμες και ότι δε μπορούν να

επιβάλλουν εύκολα τη γνώμη τους και η ταπείνωση του γυναικείου

φύλου από τη βία των ανδρών εναντίον τους.

Σελίδα2

6

Επίσης τα άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις,

πέφτουν θύματα ρατσισμού, καθώς η κοινωνία δεν έχει μάθει να δέχεται

το διαφορετικό. Πολλές φορές όμως, γίνονται και οι ίδιοι προκλητικοί

όπως και τα ΜΜΕ, προβάλλοντας αυτούς και τα σύμφωνα συμβίωσης

με αποτέλεσμα τον εκνευρισμό της κοινωνίας και το χλευασμό της

απέναντί τους.

Μια άλλη ομάδα ανθρώπων, αυτοί που εξέτισαν την ποινή τους

και αποφυλακίστηκαν ς; , αντιμετωπίζονται άσχημα από την κοινωνία, η

οποία πιστεύει πως δε μπορούν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο

και ότι θα έχουν την ίδια συμπεριφορά που είχαν δείξει στο παρελθόν.

Τέλος τα άτομα τρίτης ηλικίας δέχονται ρατσιστική συμπεριφορά

από τους νεότερούς τους. Αιτία μπορεί να είναι η παιδεία που έχουν

λάβει από το οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά και τα καθημερινά

προβλήματα που δε τους αφήνουν να είναι πιο τρυφεροί απέναντι στα

άτομα αυτά.

Ποιες είναι οι συνέπειες του ρατσισμού;

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΥΤΗ: Ανεξάρτητα από το είδος του ρατσισμού οι

συνέπειες είναι ίδιες και για το άτομο το οποίο φέρεται ρατσιστικά. Η

τυφλή αποδοχή μίας ιδέας και η μονόπλευρη άποψη σε κάποια

ζητήματα οδηγεί το άτομο σε φανατισμό και σε αντικοινωνική

συμπεριφορά. Επίσης τέτοιες απόψεις δίχως τεκμηρίωση, οδηγούν την

προσωπικότητα και τον χαρακτήρα στη μη ολοκλήρωση του.

Ταυτόχρονα, ρατσιστικές συμπεριφορές δείχνουν άνθρωπο δίχως

πνευματική καλλιέργεια και δίχως παιδεία, η οποία δε του προσφέρθηκε

από τους φορείς κοινωνικοποίησης(σχολείο, οικογένεια κλπ.)

ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ :Για την κοινωνία σαφώς και υπάρχουν

συνέπειες που αποτελούν τροχοπέδη για την πρόοδό της. Τέτοιου είδος

προκαταλήψεις δεν ευνοούν την ανάπτυξη της κοινωνίας, στα

επαγγέλματα επικρατεί διάκριση μεταξύ των ανθρώπων. Επίσης

εκδηλώσεις βίας προκαλούν φθορές στις περιουσίες και στις ψυχές των

ανθρώπων, δεν υπάρχει σεβασμός στα δικαιώματά τους, οι κοινωνικές

συγκρούσεις είναι

αναπόφευκτες και δε βοηθούν

την κοινωνία και το κράτος να

λειτουργεί σωστά .Βεβαίως το

δημοκρατικό πολίτευμα

υποβαθμίζεται, καθώς βασικό

στοιχείου του είναι η ελευθερία

λόγου και ο κάθε πολίτης να

ζει ελεύθερα σεβόμενος πάντα

το συνάνθρωπο. Σε διεθνές

επίπεδο, τέτοιες πράξεις

μπορούν να διασπάσουν την

παγκόσμια ειρήνη και την

Σελίδα2

7

ομόνοια μεταξύ των άλλων.

Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο ρατσισμός;

Οι διάφοροι φορείς κοινωνικοποίησης οι οποίοι αποτελούν τη

βάση για το άτομο που μεγαλώνει σε μία κοινωνία, πρέπει να

προσφέρουν σωστή ενημέρωση ώστε να ευαισθητοποιούνται οι

πολίτες. Το κράτος και τα ΜΜΕ σεβόμενα τις αρχές και τις αξίες του

δημοκρατικού πολιτεύματος θα πρέπει να προστατεύουν τα δικαιώματα

των ανθρώπων και να μην χρησιμοποιούν τον ανθρώπινο πόνο ως

μέσον ακροαματικότητας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι διάφοροι

οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, θα πρέπει να λάβει μέτρα για τέτοιου είδους

προβλήματα και θα πρέπει να υπάρχει αλληλοκατανόηση μεταξύ των

κρατών ώστε να υπάρξει μία λύση με κοινή συναίνεση, ώστε να

εξαλειφθεί το φαινόμενο αυτό. Εμείς οι άνθρωποι από τη μεριά μας

είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε την διαφορετικότητα του άλλου.

Επίλογος

Όλοι εμείς (οικογένεια, σχολείο, κράτος, ΜΜΕ) θα πρέπει να

συμπράξουμε, ούτως ώστε το φαινόμενο του ρατσισμού να μην

υπάρχει ούτε σαν λέξη. Θα πρέπει να δεχτούμε το πώς είναι ο

συνάνθρωπός μας και με βάση αυτό να πορευτούμε και να ζήσουμε

αρμονικά. Γιατί στην ουσία όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε δικαίωμα

στη ζωή!

Καλαϊτζάκης Κωνσταντίνος Β2

Σελίδα2

8

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΑΠΟΔΟΥΛΟΥ

Αποφασίσαμε οικογενειακώς να πάμε το τριήμερο των αποκριών στο

χωριό μας. Ο παππούς μου

λοιπόν μας πρότεινε να πάμε μια

εκδρομή να μας ξεναγήσει στα

αρχαιολογικά μέρη του χωριού

μας. Στο μέρος το οποίο πήγαμε

ήταν οι μινωικοί οικισμοί του

Αποδούλου.

Οι οικισμοί αυτοί

ανακαλύφθηκαν από έναν

Γερμανό στρατιώτη την εποχή της

κατοχής. Ξεκίνησε τις ανασκαφές

αλλά δεν κατάφερε να τις

τελειώσει λόγω της λήξης το πολέμου. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν από

τους ντόπιους του χωριού με την βοήθεια των αρχαιολόγων ενός

Πανεπιστημίου της Ιταλίας αλλά και από το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ο

παππούς μου ήταν αυτός που συνείσφερε αρκετά. Μετέφερε

καθημερινά με το φορτηγάκι του 20-25 αρχαιολόγους στο μέρος για να

γίνονται οι ανασκαφές. Ο επικεφαλής της ομάδας ήταν ο καθηγητής

Λουίς.

Κατά την διάρκεια των ανασκαφών βρέθηκαν πολλά πράγματα σε ένα

δωμάτιο το οποίο είχε μέγεθος 4m επί 4m. Τα ευρήματα ήταν πολλοί

σφραγιδόλιθοι, αρκετά αγγεία,

αμφορείς(θραύσματα αγγείων)

κλπ. Βρέθηκε επίσης μία χύτρα

στην παραθιά πάνω (μέρος

όπου άναβαν τη φωτιά).

Επιπλέον αξιόλογο εύρημα ήταν

ένα θαλάσσιο όστρακο το οποίο

χρησιμοποιούσαν για σάλπιγγα.

Ο χώρος σήμερα καλύπτεται με

σκεπάσματα για να

προφυλάσσεται από την βροχή.

Βορειοανατολικά του χωριού

βρίσκεται ένας θολωτός τάφος στον οποίο βρέθηκαν τέσσερις πήλινες

σαρκοφάγοι.

Νότια του χωριού βρίσκεται μια περιοχή που ονομάζεται φράγκο του

Λουί. Λέγεται ότι είναι υστερομινωκό νεκροταφείο αλλά δεν υπάρχουν

Σελίδα2

9

περισσότερες πληροφορίες. Σ' αυτό το σημείο δεν βρέθηκαν πολλά

πράγματα λόγω της λεηλασίας που είχαν δεχθεί, παρά μόνο

μικροαντικείμενα μικρής αξίας.

Σε μία άλλη περιοχή ανακαλύφθηκε ένας τάφος όπου μέσα βρίσκονταν

μπουκαλάκια και περιείχαν δάκρυα των μοιρολογίστρων. Αυτή την

πληροφορία την έχει πει ο αρχαιολόγος Μαρινάτος.

Πηγή των πληροφοριών μου είναι ο παππούς μου Αντώνης

Βολανάκης όπου παρευρισκόταν και συμμετείχε ενεργά στις

ανασκαφές.

Βολανάκη Ευαγγελία Β1

H ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΤΙΚΗΣ

ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Η Κρήτη είναι ένα μεγάλο νησί που

βρίσκεται στα ανατολικά της Μεσογείου,

πάνω σε θαλάσσιους δρόμους που

διασταυρώνονται και έχει δημιουργήσει

σπουδαίο πολιτισμό. Μεγαλώνοντας σε

έναν τέτοιο τόπο μαθαίνεις να αγαπάς

από μικρό παιδί την παράδοση. Στην

Κρήτη μέχρι και σήμερα έχει διατηρηθεί

ζωντανή η μουσικοχορευτική παράδοση

αλλά και οι μαντινάδες των νέων

δημιουργών σέβονται απόλυτα το

παραδοσιακό ύφος του είδους αυτού. Τα

περισσότερα παιδιά από μικρή ηλικία

μαθαίνουν να παίζουν μουσικά

παραδοσιακά όργανα όπως η λύρα,

η ασκομπαντούρα και το λαγούτο.

Πηγαίνοντας σε ένα χωριό , είναι

σπάνιο ή σχεδόν αδύνατο να μην

βρεις κάποιον να παίζει ένα

παραδοσιακό όργανο.

Οι νέοι που θέλουν και έχουν

πείσμα να ασχοληθούν και

επαγγελματικά με την παραδοσιακή

μουσική σιγά-σιγά αρχίζουν και

παίζουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις,

όπως σε γάμους, βαφτίσεις και

πανηγύρια. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις

γίνονται συνήθως το καλοκαίρι.

Ιδιαίτερα τα πανηγύρια γίνονται σε

Σελίδα3

0

χωριά που γιορτάζουν οι εκκλησίες τους. Σε όλα τα πανηγύρια υπάρχει

πολύς κόσμος, άφθονο κρασί, παραδοσιακό φαγητό και φυσικά οι

άνθρωποι δεν σταματούν να τραγουδούν και να χορεύουν.

Χορεύοντας ο καθένας μπορεί να δείξει τον χαρακτήρα του και το

πως αισθάνεται εκείνη τη στιγμή. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη χορών

στην Κρήτη που διαφέρουν ανά νομό. Οι πιο γνωστοί είναι το Πεντοζάλι

που προέρχεται από τα Σφακιά, ο συρτός ή αλλιώς Χανιώτης που

προέρχεται από τα Χανιά και κυρίως από τον Αποκόρωνα. Ακόμα είναι

η σούστα και ο σιγανός που προέρχονται από το Ρέθυμνο. Ο

Ανωγειανός ή Πυρρίχιος προέρχεται όπως λέει και το όνομά του από τα

Ανώγεια Ρεθύμνου. Άλλος χορός είναι ο Μαλεβυζιώτης ή Καστρινός

που έχει τις ρίζες του στο Ηράκλειο. Κάθε πρώτος χορευτής έχεις τις δικές

του φιγούρες και τρόπο χορού που διαφέρει ανά επαρχία. Παλαιότερα ο

κάθε χορευτής που ξεκινούσε το χορό ,άρχιζε με φιγούρα που σχεδίαζε

στο έδαφος τα αρχικά του ονόματος και επιθέτου του.

Οι γυναίκες είναι οι μόνες στην

Ελλάδα που έχουν την

δυνατότητα να πιάσουν πρώτες

στον χορό και να κάνουν

φιγούρες στη μέση.

Χορεύοντας νιώθεις ελεύθερος ,

φτιάχνει η διάθεσή σου και

νιώθεις πιο δυνατός.

Ακόμα οι Κρητικοί έχουν τα

χέρια ψηλά όταν χορεύουν,

λέγεται ότι θυμίζει την μινωική

Θεά Γαία που κρατά στα

υψωμένα χέρια της δυο φίδια.

Διαπιστώνουμε λοιπόν μια

κίνηση που εκφράζει την

παράδοση και τον πολιτισμό

της Κρήτης.

Η παράδοση της Κρήτης διαμορφώθηκε από τα αρχαία χρόνια,

αναπτύχθηκε σταδιακά δεχόμενη και αφομοιώνοντας διάφορα και

διαφορετικά στοιχεία από τους λαούς που κατοίκησαν στο νησί, και

έφθασε στις μέρες μας με αυτή την ιδιαίτερη και μοναδική φυσιογνωμία

που διατηρείται με σεβασμό από τους Κρήτες και θαυμάζεται από τους

ξένους επισκέπτες του τόπου.

Νιολάκη Μαρία, Α5

Σελίδα3

1

«Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΚΑΙ Ο ΒΟΣΚΟΣ»

Μιας περασμένης εποχής, στα χρόνια των θαυμάτων, κι οντε ξωμένανε

οι βοσκοί στο γύρο των προβάτων.....

'Θω τη μεριά των Ανωγειώ, οθέ το πάνω αόρι..Ήταν γ'εις

νιός που από μικρός το φόβο δεν εθώρει...

Μέρα και νύκτα απού τα ζα δεν έλειπε ποτέ

του, μα τη ζωή το αοριού να κάνει έρεσε του.....

Ν'αρμέγει, να τυροκομά, γάλα παχύ να πίνει και

στη κρυγιόδο στο νερό, τη δίψα του να

σβήνει...

Ήτονε είκοσι χρονώ λεβέντης διωματάρης,

μα'χε και έν'άλλο χάρισμα τούτος ο κανακάρης.. Σα θέλ'αρχίξει το

σκοπό και τη λαλιά του απλώσει, τ'αγριμια που επάντιχνε εμπόριε να

μερώσει..Κι έκαμε το τραγούδι ντου σκληρές καρδιές να κλαίνει κι όλοι

οι βοσκοί παρηγοριά στα πάθη τόνε θένε...

Κι όντε εκάνανε σαλεμό τα ζά του ένα βράδυ, θωρεί μια λάμψη κι ήρχετο

βαθιά απ'το σκοτάδι.. Δεν ήταν λάμψη τσ'αστραπής που σβήνει πριν

ανάψει, μ'ούδε φωθιά που εφούντωσε τσι πρίνους για να κάψει.. Κι αντίς

να ξιπαστούν τα ζα ασάλετα επομείναν, κοντό και τα μελούμενα

ενιώσανε και κείνα;

Μονάχα ο μπροσταρότραγος έπαιξε το κουδούνι, όντε κατέβαινε ο νιός

από το κορφοβούνι, Με δίχως φόβο εγλάκιξε να δει ήντα συμβαίνει,

θωρεί μια κόρη απού λαμπε και στα λεκά ντυμένη.. Και μόλο που ήτονε

σκοτεινά, η νύχτα μέρα εγίνει κι αποδιαφωτιστήκανε όλα την ώρα εκείνη..

«'Ήντα γυρεύεις κόρη επά για πέ' μου την αλήθεια... Άνθρωπος ή αερικό

είσ'απ'τα παραμύθια;» Και θαμπωμένος και βουβός από την ομορφιά

τση, χωρίς να το καλοσκεφτεί εσίμωσε κοντά τση..

Είχε το φως του φεγγαριού πάνω στο πρόσωπό της και χάμε αγγίζανε

στη γη οι άκρες των μαλλιών της... Ξανθά τονε και με ουρανό τα μάθια

τση εμοιάζαν, χίλια μαχαίρια εις στη καρδιά νίωθει και τονε

σφάζαν...Τέτοια ομορφιά αν είχε δει ποτέ του δεν θυμάται και δεν κατέχει

Σελίδα3

2

ξυπνητός αν είναι γ'ή κοιμάται..

«Μη μου σημώνεις άνθρωπε και δόξαζε τη μοίρα, που τη λαλιά σου

ερέχτηκα και δε σου την επήρα... Δε ντουχιουντίζεις άμυαλε πως σ'ό,τι

τόπο πράσσει, τση νύχτας το νερα'ι' δικό θνητός δε διαφαλάσει;»

Τού'πε και σαν τον άνεμο εχάθηκε από μπρός του και ως να λογιάσει

ηντά τονε 'πομένει μοναχός του..

Την άλλη μέρα στο χωριό πιάνει και κατεβαίνει και σ'τσι γονιούς του

σκεφτιός ει το μαντάτο φέρνει...Ο ίδιος μπλιο δεν ήτονε κι γ'η όρεξη ντου

εχάθη γιατι νεράιδα τ'αοριού εμπήκε μεσ'τα πάθη.. «Αν δε τη κάμω ταίρι

μου κι αν δε τη πω δική μου, κύρη και μάνα ογλήγορα τη χάνω τη ζωή

μου!» Και κείνοι με τα δάκρυα τονε παρηγορούνε: «Παιδί μου

τ'ακατόρθωτο τα χείλη σου μιλούνε..Αν ήθελε το ξωτικό υ'γιέ μου

κανακάρη, τη ζαχαρένια σου λαλιά θελά την έχει πάρει...Κι αν λες πως

την ερέχτηκες βγάλε τη απ'τη καρδιά σου και πιάσε αγάπησε θνητή

γυναίκα τσ'αρεσκειάς σου..Για δε μπορεί ο άνθρωπος μ'αερικό να ζήσει,

έτσα το πρόσταξε ο Θεός απού'πλασε τη φύση!!!»

Σελίδα3

3

Μια ιστορία θα σας πω που ακούγεται αιώνια, κάποτε κάποια εποχή τα

πιο παλιά τα χρόνια....Ένα ζευγάρι όμορφο ξεχωριστό απ'τ'άλλα, όνειρα

τάγαπης τος κάνανε μεγάλα...Είχανε την αγάπη τους στήριγμα για να

ζούνε, κάθε εμπόδιο μαζί για να το ξεπερνούνε...

Τους χώρισε η μοίρα τους κι ο νιός πάει φαντάρος, μα είχε την αγάπη

τζη για να του δίνει θάρρος.. Κι εκείνη μένει σιωπηλή και περιμένει

πίσω,αφού τση λέει «Γρήγορα σ'ενα θα γυρίσω!!!»... Όμως δεν έμαθε

ποτέ του τα γραμμένα..Κι εκείνης τσ'είχε ~θάνατο~ η μοίρα στερημμένα...

Και ξετελεύει ο καιρός και ο νιός γιαγέρνει πάλι, να ξαναμπεί ο γης

στ'αλλού την ανοιχτή αγκάλη...Μα ήταν η βραδυά κακή και για να μην

κρυώσει, βγάνει 'κείνος το παλτό στ'ώμους τση ν'απλώσει... Και τηνε πάει

σπίτι τση χωρίς να ξέρει όμως, πως για κείνης η ζωή είχε κοπεί ο

δρόμος!!!

Και πάει την επαύριο πάλι για να την σμίξει, ό μως δεν ήταν αυτή στη

πόρτα για ν'ανοίξει... Και τότε του'πανε τα τραγικά μαντάτα, ότι για κείνης

η ζωή είχε κοπεί η στράτα!!... «Αφήσετε τα ψώμματα μα εμείς οψές το

βράδυ, σμίξαμε και οι νεκροί δε βγαίνουν απ΄τον Άδη...»

Και τονε πήγανε για να δεί τσ'αγάπης του τον τάφο κι όσα σας λέω

σήμερα αληθινά τα γράφω...Και ήβρανε απάνω το ΠΑΛΤΟ τον τάφο να

σκεπάζει, την κρύα μαρμαρόπλακα για πάντα ν'αγκαλιάζει... Και ίσως

να'ναι καμιά φορά νεκροί από τον Άδη βγαίνουν, το ύστερο «Γεια!» να

πούνε στο σκοτάδι....

Μιχαέλα Βασιλάκη Β1

Σελίδα3

4

What are the consequences of garbage…???

…to marine life?

Sea turtles and the black-footed albatross end up

with long-lasting plastics in their stomachs

Birds and fish mistake the plastic for food, eat it, and then

slowly starve to death

There are water skater insects, small crabs, barnacles, and

invertebrates called bryozoans, who live on hard surfaces

in the water and are actually thriving as a result of the

plastic influx

..to humans?

On the microscopic level the floating debris can

absorb organic pollutants from seawater,

including PCBs, DDT, and PAHs. Aside from toxic

effects, when ingested, some of these are mistaken by

the endocrine system as estradiol, causing hormone

Σελίδα3

5

disruption in the affected animal. These toxin-containing

plastic pieces are also eaten by jellyfish, which are then

eaten by larger fish.

Many of these fish are then consumed by humans,

resulting in their ingestion of toxic chemicals

Have you ever heard of G.P.G.P.?

The Great Pacific Garbage

Patch is a collection of marine

debris in the North Pacific Ocean.

Marine debris is litter that ends up

in oceans, seas, and other large

bodies of water

Ocean debris is

continuously mixed by wind and

wave action and widely

dispersed both over huge

surface areas and

throughout the top portion

of the water column

Where is it located?

The patch is

actually comprised of the

Western Garbage Patch, located near Japan, and the Eastern

Garbage Patch, located between the U.S. states of Hawaii and

California

An interesting fact is that

the plastic wastes had

gone undetected by

planes and satellites for

years because the mix is

translucent, consisting of

small plastic particles

suspended at or just below

the surface making it

undetectable from above

How big is it?

The size of the patch is unknown, because large items readily

Σελίδα3

6

visible from a boat deck are uncommon therefore the size of the

patch is determined by sampling

Estimates of size range from

700,000 square kilometers

(270,000 sq mi) (about the size of

Texas) to more than 15,000,000

square kilometers

Who is responsible?

YOU!

Before you throw a plastic bottle away, but not in a trash can, or

use an extra plastic bag you did not really need, consider if you

would like to end up like this

But you are not the only one. Government should have taken

serious action too

What should we do about it?

as individuals

Use biodegradable materials and environmentally

friendly products

DO NOT litter. There are trash cans too!

Σελίδα3

7

Recycle as much as possible

as a society

Conduct environmental campaigns

Motivate citizens to respect the environment and

stop littering

Hire people to keep our cities and beaches clean

(Εργασία των μαθητριών του τμήματος Β1, Αλεξανδράκη Σοφίας

Ανυφαντάκη Βικτώριας ,Γάσπαρη Ιοκάστης, στα πλαίσια

ερευνητικής εργασίας με υπεύθυνη την καθηγήτρια Αγγλικής

Φιλολογίας κ. Μαμανού Χαρά)

Σελίδα3

8

ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ

Αν αδυνατείτε πλέον να θυμηθείτε απ’ έξω τα τηλέφωνα

των οικείων σας, τότε μάλλον είστε «κολλημένοι» με τον

υπολογιστή σας ή αλλιώς με τη μηχανή αναζήτησής σας και

πολύ πιθανόν να πάσχετε από «ψηφιακή αμνησία».

Σύμφωνα με νέα μελέτη της εταιρείας ασφαλείας Karpersky Lab, η

διαρκής αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο αποτρέπει τη

συσσώρευση μακροχρόνιων αναμνήσεων στον εγκέφαλο. Οι ειδικοί

αυτοί εκτιμούν ότι

οι ηλεκτρονικές

συσκευές

καθημερινής

χρήσης όπως πχ.

τα «έξυπνα κινητά»

και οι ηλεκτρονικοί

υπολογιστές έχουν

αποκτήσει ρόλο

επέκτασης της

μνήμης των

χρηστών τους.

Η διαρκής

εξάρτηση από

έναν ηλεκτρονικό

υπολογιστή επιδρά μακροπρόθεσμα στη δημιουργία και στην ανάπτυξη

αναμνήσεων, ακριβώς επειδή το αστραπιαίο «σερβίρισμα»

πληροφοριών εμποδίζει την απορρόφησή τους και αντίθετα οδηγεί στην

άμεση διαγραφή τους.

Η «ψηφιακή αμνησία» όπως χαρακτηρίζεται η συγκεκριμένη

κατάσταση, αποτελεί συχνό φαινόμενο εξαιτίας του βομβαρδισμού των

πληροφοριών της σύγχρονης εποχής. Έτσι ολοένα και περισσότερος

κόσμος αφήνεται στους αστραπιαίους ρυθμούς της καθημερινότητας

εναποθέτοντας το βάρος των αναμνήσεων του στις ηλεκτρονικές

συσκευές.

Άραγε το «κόλλημα» στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στις μηχανές

αναζήτησης ενδέχεται να σκοτώσει τις αναμνήσεις μας;

Κεραμιανός Αλέξανδρος Α3

Σελίδα3

9

CICRET BRACELET

Στις μέρες μας μιλάμε συνεχώς για τις οθόνες των κινητών μας, οι

οποίες με το πέρασμα του καιρού μεγαλώνουν ολοένα και

περισσότερο, με αποτέλεσμα να μην χωράνε σε λίγο στα χέρια μας.

Ακόμη πολλοί από εμάς, εάν όχι όλοι έχουμε σπάσει την οθόνη του

αγαπημένου μας smartphone, με αποτέλεσμα να αναζητούμε νέα

συσκευή. Πλέον αν υπάρχει μια συσκευή η οποία έχει μεγάλη οθόνη

αλλά παράλληλα βολεύει στον χειρισμό της αυτή είναι το cicret

bracelet.

Το cicret bracelet είναι ένα βραχιόλι το οποίο έχει τη δυνατότητα

να προβάλλει πάνω στο δέρμα το user interface του κινητού μας.

Ωστόσο δεν είναι ένα smart watch, αλλά ένα βραχιόλι το οποίο με τη

βοήθεια ενός μικρού προβολέα, προβάλλει το περιεχόμενο μιας android

συσκευής στο χέρι μας.

Είναι αδιάβροχο και εξοπλισμένο με κάρτα μνήμης, επεξεργαστή,

επιταχυνσιόμετρο, μηχανισμό δόνησης,USB θύρα, Bluetooth και Wi-Fi,

αλλά και οκτώ αισθητήρες, οι οποίοι δίνουν τη δυνατότητα να χειρίζεσαι

το κινητό σου χωρίς να χρειαστεί να το βγάλεις από την τσέπη …

Μην προσπαθήσετε να το ψάξετε στην αγορά, γιατί οι εμπνευστές

του ψάχνουν ακόμη χρηματοδότηση, όμως έχει ήδη στρέψει αρκετά την

προσοχή πολλών ενδιαφερομένων πάνω του κυρίως λόγω του κομψού

σχεδιασμού του και της πρωτοτυπίας του.

Όπως και να έχει πάντως είναι μια ευφυής τεχνολογική σύλληψη

που μας προϊδεάζει για το άμεσο τεχνολογικό μέλλον…

Zιγκάιλο Βλαδίμηρος Β2

Σελίδα4

0

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ

ΗΛΙΚΙΑ

Ο Πλάτωνας έλεγε:

«Η εκπαίδευση στη μουσική είναι ανάγκη επιτακτική γιατί περισσότερο

από οτιδήποτε στον κόσμο ο ρυθμός και η αρμονία επηρεάζουν το

ενδότερο κομμάτι του εαυτού μας, βοηθώντας στην καλλιέργεια μας

αλλά και στην χαλιναγώγηση των βίαιων ενστίκτων».

Η ιδέα της μουσικής εκπαίδευσης από μόνη της είναι καλή. Λίγοι θα

έλεγαν ότι δεν θα ήθελαν τα παιδιά τους να ξέρουν κάτι από μουσική.

Μα στην ουσία ως προτεραιότητα, η μουσική εκπαίδευση δεν είναι στη

κορυφή των προτιμήσεων όταν οι

γονείς βάλλονται από τα «πρέπει» της

σύγχρονης κοινωνίας.

Θα ρωτούσε κάποιος: «γιατί η

μουσική θα πρέπει να έχει την ίδια θέση

στην σχολική εκπαίδευση όπως τα

Ελληνικά, τα Μαθηματικά και οι

υπόλοιπες επιστήμες;» και ακόμα: «γιατί

θα πρέπει να κατέχει βασική θέση στην

πρώιμη εκπαίδευση των παιδιών, να

αρχίζει δηλαδή από την προπαιδεία;»

Κατ' αρχήν θα πρέπει να

εκπαιδευτούν οι γονείς, ώστε να πιστέψουν και οι ίδιοι στην αξία και την

προτεραιότητα αυτής της βασικής τέχνης

Μέσα από έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, αποδεικνύεται ότι

τα παιδιά που μαθαίνουν από πολύ μικρά μουσική, έχουν καλύτερες

επιδόσεις στο σχολείο.Γίνονται καλύτεροι ακροατές και συγκεντρώνονται

πιο εύκολα. Σε μελέτη που έγινε πάνω σε ένα ποσοστό μαθητών

Γυμνασίου στη Καλιφόρνια αποδείχτηκε ότι οι

μαθητές που είχαν παιδεία στη μουσική ήταν

πιο σωστοί στην οργάνωση της σκέψης τους

και στη νοητική τους ευελιξία.

Τα παιδιά που μαθαίνουν από νωρίς

κάποιο μουσικό όργανο αναπτύσσουν

γρηγορότερα της φυσικές, πνευματικές,

συναισθηματικές και κοινωνικές τους

δεξιότητες. «Η γνώση μουσικού οργάνου

αυξάνει την συνεργατικότητα, την

αυτοσυγκέντρωση, το μνημονικό, την

Σελίδα4

1

ικανότητα στην ομιλία, την όραση και την ακοή. To τελικό μας

συμπέρασμα είναι ότι η μουσική εκπαίδευση αναπτύσσει τις ικανότητες

του εγκεφάλου και ολόκληρου του νευρομυικού μας συστήματος»

(University of Medicine, San Francisco, Dr Frank.R.Wilson).

Επιπλέον,

Τα μουσικά παιχνίδια που γίνονται κατά την εκμάθηση της μουσικής

προπαιδείας, στάθηκαν η βάση στο σχέδιο ILM: (Interdependent

Learning Model), ένα μοντέλο διδασκαλίας για παιδιά που δεν

μπορούν να κατανοήσουν βασικές έννοιες και ιδέες: Μέσα από

μουσικά παιχνίδια και παραδείγματα αυτές οι έννοιες τους γίνονται

απόλυτα αντιληπτές.

Στο επίπεδο δε της μόρφωσης των παιδιών, η μουσική τα παρακινεί

να μάθουν με μεγαλύτερη ευκολία και περισσότερο ενδιαφέρον, και

να αναπτύσσουν συμπεριφορές οι οποίες οδηγούν σε υψηλότερες

διανοητικές ικανότητες. Τα παιδιά δε που παίρνουν μέρος από νωρίς

σε ένα μουσικό σύνολο, αναπτύσσουν υψηλότερες ικανότητες

αντίληψης και αυξάνουσα επιδεξιότητα στο να αναλύουν και να

αξιολογούν σωστά τις προσλαμβάνουσες πληροφορίες. Μαθαίνουν

την ομαδική δουλειά, αναπτύσσοντας τη συνεργατικότητα κινούνται

ευέλικτα και με την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για την επιτυχία

του συνόλου και όλα αυτά απολαμβάνοντας την υγιή και θετική

συνύπαρξη με άτομα αναλόγων

ενδιαφερόντων.

Πέρα από τα παραπάνω η μουσική

αναπτύσσει την δημιουργικότητα και

την φαντασία του παιδιού, βοηθάει

στη δομημένη εκφορά του λόγου και

συντελεί αποτελεσματικά στην

κοινωνικοποίηση του.

Σύμφωνα με τη πιο πρόσφατη έρευνα

που πραγματοποιήθηκε από το Ιατρικό

Πανεπιστήμιο της Florida, πρόωρα

βρέφη που άκουγαν κατά τακτά

διαστήματα μουσική ανεξαρτήτως είδους, ανέπτυξαν σημαντικά

υψηλότερες διανοητικές και σωματικές ικανότητες από αυτά που

μεγάλωσαν κατά τον ίδιο τρόπο αλλά χωρίς να ακούν τη μουσική

H νεότερη ψυχολογία, ερεύνησε

διεξοδικά την επίδραση του

τραγουδιού και γενικότερα της

μουσικής στην ανάπτυξη του παιδιού

και γενικότερα στην βαθύτερη σχέση

με την ανθρώπινη ψυχή. Το κύριο

συμπέρασμα είναι ότι τόσο το

Σελίδα4

2

τραγούδι όσο και η μουσική αποτελούν μια βαθιά ψυχολογική ανάγκη

της ανθρώπινης φύσης. Γι' αυτό και η μουσική είναι έμφυτη σχεδόν σε

κάθε άνθρωπο. Η μουσική στο παιδί είναι μια ενέργεια, μια δράση, ένα

όπλο, μια έκφραση. Οι αισθητικές υποδοχές που το παιδί, όπως και

κάθε άτομο, διαθέτει σαν ένα δώρο από τη φύση, ενεργοποιούνται με τη

μουσική από τη νηπιακή ηλικία, λειτουργούν ως αντίβαρο στις

γνωστικές επιθέσεις από τις οποίες τα παιδιά περισσότερο από κάθε

άλλη ηλικία βάλλονται τώρα, και οδηγούν στην ολόπλευρη και

ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας τους.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ :

Βάλτε μουσική σε ένα χώρο γεμάτο από παιδιά. Αμέσως όλα θα

ακολουθήσουν το ρυθμό και θα αρχίσουν να κινούνται…….

Στέλλα Λιμπιτάκη Α4

ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Τα γεωμετρικά σχήματα στους πίνακες ζωγραφικής

Πολλοί πίνακες ζωγραφικής έχουν γεωμετρικά σχήματα και αρκετοί

από αυτούς είναι έργα διάσημων ζωγράφων, όπως ο Πάμπλο

Πικάσο, ο Ζουάν Μιρό, ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Πητ Μοντριάν και ο

Καζιμίρ Μάλεβιτς.

Οι πρώτοι ζωγράφοι που ζωγράφισαν πίνακες με γεωμετρικά

σχήματα επηρεάστηκαν από τους αρχαίους Έλληνες μαθηματικούς,

όπως τον Ευκλείδη, το Θαλή και τον

Πυθαγόρα, οι οποίοι έλεγαν ότι δεν

μπορεί να υπάρξει γεωμετρία χωρίς

τα γεωμετρικά σχήματα.

Ο παγκοσμίως διάσημος Ισπανός

ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο

χρησιμοποίησε πολλά γεωμετρικά

σχήματα

στους

πίνακές του ,

όπως:

τραπέζια, τρίγωνα, κύκλους και

παραλληλόγραμμα.

Επίσης, ο διάσημος Γάλλος ζωγράφος

Ζουάν Μιρό χρησιμοποίησε σχεδόν σε

Σελίδα4

3

όλους τους πίνακές του πολλά γεωμετρικά σχήματα όπως : κύκλους,

τρίγωνα και πολλά ευθύγραμμα τμήματα.

Πίνακες του Πάμπλο Πικάσο και του Ζουάν Μιρό

Καντίνσκι – Μάλεβιτς

Ο διάσημος Ρώσος ζωγράφος Βασίλι Καντίνσκι χρησιμοποίησε

πάρα πολλά γεωμετρικά σχήματα στους πίνακες ζωγραφικής του,

όπως και ο διάσημος Ρώσος ζωγράφος Καζιμίρ Μάλεβιτς

ζωγράφισε τους περισσότερους πίνακές

του με θέμα τη Γεωμετρία.

Σελίδα4

4

Πίνακες Βασίλι Καντίνσκι :

Πίνακες Καζιμίρ Μάλεβιτς

Σελίδα4

5

Πητ Μοντριάν

Ο διάσημος Ολλανδός ζωγράφος Πητ Μοντριάν

ασχολήθηκε με ιδιαίτερο ζήλο και αυτός , ζωγραφίζοντας

πολλούς πίνακες με γεωμετρικά σχήματα , αλλά και

πίνακες με θέμα τα γεωμετρικά σχήματα . Τα σχήματα

που χρησιμοποίησε ήταν παραλληλόγραμμα και

τετράγωνα.

ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΟΥ :

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Γεωμετρία συνδέεται άρρηκτα με τη ζωγραφική, διότι οι

διασημότεροι ζωγράφοι του 19 ου και 20 ου αιώνα απέδειξαν, ότι τα

θεωρήματα των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών, όπως του

Πυθαγόρα και του Θαλή, μπορούν να αποτυπωθούν σε πίνακες

ζωγραφικής και ότι τα μαθηματικά δεν είναι μόνο αριθμητικές

πράξεις, αλλά και ένα παράθυρο στην τέχνη.

(Εργασία του μαθητή Νίκου Φραγκιαδάκη, μαθητή του τμήματος Α6

στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας «Γεωμετρία και Τέχνη» με

υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Διαμαντή Βιργινία, Μαθηματικό)

Σελίδα4

6

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ:ΚΟΚΟ ΣΑΝΕΛ

Η Κοκό Σανέλ (ψευδώνυμο της Γαλλίδας Γκαμπριέλ Σανέλ) ήταν μια

από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα.

Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι, με γυναικεία

καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει στην επικαιρότητα

μέχρι σήμερα. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα «Σανέλ № 5» και εφηύρε

το μικρό μαύρο φόρεμα.

Γεννημένη στο Σωμύρ, στην κοιλάδα του Λίγηρα της Γαλλίας, η

Σανέλ επέζησε μιας πενιχρής παιδικής ηλικίας και μιας αυστηρής,

μοναχικής εκπαίδευσης. Η Σανέλ μεγάλωσε σε ένα γαλλικό

ορφανοτροφείο. Το απλοϊκό και άκαμπτο φόρεμα των καλογριών και το

περιβάλλον αυτό επηρέασαν τα σχέδια της.

Οι δυσκολίες της νεαρής ζωής της, την ενέπνευσαν να

ακολουθήσει έναν ριζικά διαφορετικό τρόπο ζωής, πρώτα πάνω στο

σανίδι, όπου απόκτησε το παρατσούκλι "Coco" και έπειτα ως

κατασκευάστρια και πωλήτρια γυναικείων καπέλων.

Το 1931,η Σανέλ μισθώθηκε από τον Samuel Goldwin για ένα

εκατομμύριο δολάρια για να ντύσει τα αστέρια του,

συμπεριλαμβανομένων των Kathrine Hepburn, Grace Kelly, Elizabeth

Taylor και Gloria Swanson. Αυτό διήρκεσε λίγο, εντούτοις, διότι πολλές

στάρλετ της εποχής αρνήθηκαν την υπηρεσία της.

Σελίδα4

7

Αργότερα εκείνη τη δεκαετία, πίσω στη

γενέτειρά της, η Σανέλ σχεδίασε και

ανέπτυξε μια σειρά κοσμημάτων που

εμπνεύστηκε από το «art deco» κίνημα της

τέχνης της δεκαετίας του 1930.

Πέθανε μόνη, στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1971. Πριν από το

θάνατό της, ένα κοστούμι της ή μια βραδινή τουαλέτα της στοίχιζε

τουλάχιστον $12.000.

Οι καινοτομίες της είναι βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας

πολλών γενεών γυναικών: τα jersey ταγέρ και φορέματα, τα ντραπέ

τουρμπάνια, τα πουκάμισα, οι πλισέ φούστες, τα γυναικεία πουλόβερ, οι

μπλούζες χωρίς γιακά, τα τουίντ (πλεχτά) ταγέρ, τα blazer, οι δίχρωμες

(μπεζ με μαύρη μύτη) γόβες χωρίς φτέρνα, τα strapless φορέματα, οι

καμπαρντίνες... Δημιούργησε, επίσης, το μικρο μαύρο φόρεμα, τη ζώνη-

αλυσίδα, το άρωμα № 5, το total look, τα κοσμήματα στα ρούχα, το

κασμιρένιο κάρντιγκαν, την καπιτονέ τσάντα με την αλυσίδα, τις

γυναικείες πυτζάμες (τις οποίες κατόρθωσε να κάνει και κοινωνικά

αποδεκτές), το unisex στυλ, το gypsy look και τα γυναικεία παντελὀνια,

ενώ, επίσης, αυτή ήταν που καθιέρωσε το μαύρισμα και τα κοντά μαλλιά

στις γυναίκες.

Λιανδρή Σοφία Α3

Σελίδα4

8

ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ...ΜΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Ο ήρεμος παφλασμός της θάλασσας δυνάμωνε ολοένα και

περισσότερο, καθώς πλησίαζε. Τα δέντρα αραίωσαν και η αλμύρα

χτύπησε το πρόσωπό του. Ξαφνικά το πόδι του βυθίστηκε στην άμμο.

Είχε φτάσει! Βγήκε μέσα από τα δέντρα και ο ήλιος τον τύφλωσε. Όταν

πια συνήθισε στο φως, το τοπίο ξεκαθάρισε. Ήταν κάτι μαγικό, όχι με την

έννοια την μεταφορική , αλλά εκεί υπήρχε ένα είδος πραγματικής

μαγείας. Ίσως το βράδυ ή δεν ήταν κανείς εκεί να συγκεντρώνονταν

νεράιδες και γοργόνες, σκέφτηκε και χαμογέλασε με την παιδιάστικη

σκέψη του. Συνέχισε με λίγη περισσότερη δυσκολία, διότι τα αθλητικά του

βυθίζονταν στην χρυσαφένια αμμουδιά. Η ζέστη γινόταν όλο και πιο

υποφερτή, καθώς το θαλασσινό αεράκι τον αγκάλιασε.

Πλησίασε έναν βράχο, ο οποίος δημιουργούσε έναν μικρό

κόλπο. Έκατσε, έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες του. Επιφυλακτικά

έβαλε τα πόδια του στο παγωμένο νερό της θάλασσας. Ο ήλιος

κρεμόταν λαμπερός από πάνω του μέσα στον ολοκάθαρο, γαλάζιο

ουρανό. Οι ηλιαχτίδες έγλυφαν την πλάτη του και τον έκαιγαν ευχάριστα.

Αντανακλούσαν πάνω στη θάλασσα και δημιουργούσαν χρυσαφένιες

αποχρώσεις στην επιφάνεια της. Φαινόταν σαν κάποιος να είχε ρίξει

χρυσόσκονη στην γαλήνια επιφάνεια και να την είχε στολίσει για μια

ειδική στιγμή. Λόγω της ακινησίας του είχαν μαζευτεί στα πόδια του

μικροσκοπικά ψαράκια. Ήταν μια επιπλέον μαγευτική πινελιά στην

υπέροχη εικόνα. Δημιουργούσαν απαλά, κυκλικά κυματάκια και

έλαμπαν κάτω από την θάλασσα. Ο καιρός ήταν εξαίσιος και

Σελίδα4

9

αντανακλούσε την

διάθεση του,

αντανακλούσε τη χαρά,

την ανακούφιση, την

αγαλλίαση... την

απόλυτη γαλήνη!

Τι άλλο θα μπορούσε

να ζητήσει; Ήταν όλα

υπέροχα! Δεν ήθελε να

αλλάξει τίποτα!

Κάπου κοντά

ακουγόταν ο άγριος

ήχος των κυμάτων που

γινόταν εκκωφαντικός

όσο πλησίαζε. Κοίταξε

ψηλά αγανακτισμένος,

ο μαύρος ουρανός τον

περικύκλωνε, τον

αγκάλιαζε και τον

έκρυβε με τα σκούρα,

γκρίζα σύννεφα. Μπορεί

να έβρεχε. Όχι, έβρεχε.

Έβρεχε πολύ... Πάτησε κάπου και βυθίστηκε ελάχιστα. Βλαστήμησε

σιγανά και ύστερα συνειδητοποίησε ότι έφτασε .Η άμμος έμοιαζε με

λάσπη... Ο ίδιος ήταν μούσκεμα. Κοίταξε γύρω του και αντιλήφθηκε πως

το τοπίο απέπνεε μια άγρια ομορφιά, όμως δεν είχε χρόνο για να την

θαυμάσει.

Πλησίασε ένα βράχο, ο οποίος είχε μεγάλη απόσταση από την

αγριεμένη θάλασσα. Έκατσε. Η θάλασσα ήταν... περίεργη. Είχε διάφορα,

άτονα χρώματα από τα ρεύματα που δημιουργούνταν από τη

θαλασσοταραχή. Κάπου ήταν μαύρη, αλλού γκρι, αλλού μπλε και

αλλού καφέ, από την λάσπη που κουβαλούσαν τα διάφορα ποτάμια.

Χτυπούσε αδυσώπητα τα βράχια που βρίσκονταν στο δρόμο της με τα

θεόρατα, λυσσαλέα κύματα της. Έτσι όπως έσκαγε με λύσσα στην

ταλαιπωρημένη και υπομονετική ακτή σταγόνες πεταγόντουσαν στο

πρόσωπο του. Η βροχή δυνάμωσε, το τοπίο θόλωσε γύρω του. Ο

άνεμος ούρλιαξε ξαφνικά μέσα στα αυτιά του και σήκωσε απειλητικά

κύματα στα βάθη της θάλασσας , ενώ προκαλούσε δίνες με τις

σταγόνες της καταρρακτώδης βροχής. Η φύση ήταν απειλητική και

αντανακλούσε απόλυτα τα συναισθήματα του, αντανακλούσε την

απογοήτευση, την αγανάκτηση, την θλίψη... την απόλυτη

δυσανασχέτηση!

Ήταν όλα άθλια! Θα μπορούσε να αλλάξει τα πάντα! Έπρεπε να

αλλάξει τα ΠΑΝΤΑ!

Ασπασία Καλαϊτζάκη Β2

Σελίδα5

0

ΒΙΒΛΙΟ….ΑΓΑΠΗ

Είναι γεγονός ότι δεν αγαπούν όλοι οι άνθρωποι το βιβλίο.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες κατηγορίες ανθρώπων που δηλώνουν

«χαμένοι» και χωρίς την πραγματική τους ταυτότητα όταν αποχωρίζονται

το βιβλίο τους. Υπάρχουν έφηβοι σε αυτήν την κατηγορία; Αν όχι, πώς

μπορούν και χειρίζονται τον προφορικό και τον γραπτό λόγο; Τι τους

κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον;

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε για ποιους λόγους αποφεύγουν τα

παιδιά το εξωσχολικό διάβασμα. Αυτοί οι λόγοι και μόνο αυτοί θα μας

οδηγήσουν στα σωστά κίνητρα που πρέπει να δοθούν, ώστε να

ανακαλύψουν και οι ίδιοι πόσο διασκεδαστικό μπορεί να γίνει το

περιεχόμενο ενός βιβλίου. Αν λοιπόν ρωτήσουμε έναν έφηβο γιατί δεν

επιλέγει την ανάγνωση ενός βιβλίου σε σχέση με την τηλεόραση, θα μας

δώσει άφθονες δικαιολογίες. Άλλοι νέοι θα υποστηρίξουν ότι το

διάβασμα οποιουδήποτε βιβλίου δεν είναι διασκεδαστικό, άλλοι ότι δεν

έχουν χρόνο και άλλοι λένε ότι δεν είναι καν σημαντικό. Αυτοί είναι

κάποιοι από τους άπειρους λόγους που θα εκφράσουν οι νέοι, αν τους

ρωτήσουν γιατί δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία. Μήπως πρέπει να

ανησυχήσουμε; Είναι γνωστό ότι όσο πιο πολύ διαβάζουμε, τόσο

καλύτερα χρησιμοποιούμε τον προφορικό και τον γραπτό λόγο αλλά

και τόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση αντλούμε από την ανάγνωση.

Δυστυχώς όμως τα παιδιά που διαβάζουν λίγο ή και καθόλου έχουν

χαμηλή αναγνωστική ικανότητα. Δίνουν σκληρή μάχη για την ανάγνωση

ενός απλού κειμένου.

Λένε ότι μέρος της ανάγνωσης είναι ακόμα και η μυρωδιά του

βιβλίου. Όπως και ο ήχος των σελίδων που γυρίζουν. Σίγουρα θα το λέει

Σελίδα5

1

κάποιος που έχει τρελή αδυναμία για τα βιβλία και δυστυχώς αποκλείεται

να είναι έφηβος. Στην εποχή μας, οι νέοι, όταν λένε ότι έχουν πολύ

διάβασμα, εννοούν το διάβασμα του σχολείου ή ακόμα χειρότερα τις

αναρτήσεις στο facebook, snapchat,instagram και σε διάφορα άλλα

διαδικτυακά μέσα επικοινωνίας. Η καθημερινότητα αυτή σίγουρα

υποτιμά ένα από τα καλύτερα εργαλεία προσωπικής εξέλιξης που

διαθέτει ο πολιτισμός μας. Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό;

Εγώ προσωπικά θα ήθελα να οδηγήσω κάποιον στο δρόμο της

ελεύθερης ανάγνωσης. Είμαι αρκετά κατάλληλη ώστε να δώσω τις

σωστές συμβουλές, καθώς είμαι στην κατηγορία εκείνων που έχουν

αδυναμία στα βιβλία. Θα έδινα λοιπόν μια νέα προσέγγιση, δηλαδή να

μειώσει κάποιος την ώρα που αφιερώνει στην τηλεόραση και να την

αναπληρώσει με ένα βιβλίο. Από τη μεριά μου, θα εκφράσω τις θετικές

μου εμπειρίες από τα βιβλία σε κάποιον που δεν έχει επιχειρήσει ποτέ να

διαβάσει κάτι ενδιαφέρον. Αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να κάνει κανείς

είναι να «δωροδοκεί», ώστε να διαβάσει κάποιος κάτι εξωσχολικό. Όπως

επίσης να κάνουμε κριτική στην αναγνωστική ικανότητά του ή στις

επιλογές του.

Αν καταφέρουμε έναν έφηβο να διαβάσει κάτι εξωσχολικό, σίγουρα

θα είναι υπέρ του. Όταν παρακινούμε κάποιον να διαβάσει, τον βοηθάμε

να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα της ηλικίας του και να αναπτύξει

την αυτοεκτίμησή του. Με ένα βιβλίο μπορείς να ονειρευτείς, να νομίζεις

ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν το

βιβλίο ως προσωπικό καταφύγιο. Είναι ένα βιβλίο η αρχή μιας

περιπέτειας; Φυσικά και ναι! Δεν ξέρουμε τι μπορούμε να αποκαλύψουμε

στις σελίδες του, ούτε αν θα είναι ευχάριστο για εμάς. Σίγουρα όμως δεν

είναι μόνο αυτά τα οφέλη ενός βιβλίου. Η ανάγνωση μας προσφέρει

Σελίδα5

2

φαντασία και σκέψη. Καθώς επίσης ηρεμία και χαλάρωση.

Εμπλουτίζουμε επίσης και το λεξιλόγιο μας. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι

η ψυχική υγεία μας. Είναι γεγονός ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου βοηθά

στη καταπολέμηση ψυχολογικών προβλημάτων, όπως είναι η

κατάθλιψη. Βοηθάει δηλαδή στην πνευματική μας συγκρότηση και στην

ισορροπία των συναισθημάτων μας. Γιατί λοιπόν δεν βοηθάμε τον

εαυτό μας;

Καλό θα ήταν να καλλιεργούμε από μόνοι μας την αγάπη για τα

βιβλία. Σε κάποιους ανθρώπους όταν είναι μικροί, η αγάπη για τα βιβλία

γίνεται αυθόρμητα, εξαιτίας της έμφυτης περιέργειας τους και της τάσης

τους να μιμούνται τους γονείς τους, καθώς τους βλέπουν να

ασχολούνται με την ανάγνωση. Παρ΄ όλα αυτά, ποτέ δεν είναι αργά.

Όλοι έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν τη βιβλιοθήκη. Να κάνουν μια

νέα και δημιουργική αρχή. Να ανακαλύψουν, «ψαχουλεύοντας» τα

ράφια μιας βιβλιοθήκης, πόσα είδη βιβλίων υπάρχουν και να διαλέξουν

το κατάλληλο έτσι ώστε να καλύψει τα ενδιαφέροντά τους.

Τa βιβλία είναι σαν καθρέφτες. Κοιταζόμαστε σ΄αυτά και

ανακαλύπτουμε ποιο είμαστε. Είναι σαν το βιβλίο να μιλάει και η ψυχή να

αναζητά τις απαντήσεις. Ας δούμε λοιπόν πόσο όμορφοι είμαστε! Και

εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Ας πάρουμε αυτή τη συνειδητή

απόφαση να μάθουμε, να βελτιωθούμε, να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.

Ας κάνουμε την κοινωνία μας πιο όμορφη…

Βελεγράκη Ηλιάνα Α1

ΠΕΤΡΙΝΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ

Καθώς περπατούσε, ένιωθε το απαλό αεράκι να του χαϊδεύει το

πρόσωπο και να του ανακατεύει τα μαλλιά. Το τσουχτερό κρύο του

μούδιαζε τα δάχτυλα του, αλλά δεν τον ένοιαζε. Περπατούσε αργά,

όμως ποτέ δεν είχε ξανανιώσει τόσο έντονα την ανάγκη να

απομακρυνθεί από όλους και όλα. Ήθελε να σκεφτεί. Είχε έρθει

αντιμέτωπος με ένα θέμα που δεν είχε μέχρι τώρα καταλάβει τη σημασία

του. Θα έπρεπε να πάρει μια απόφαση, μα πρώτα έπρεπε να καθαρίσει

το μυαλό του.

Την μόνη συντροφιά που θα μπορούσε να ανεχτεί ήταν του αέρα

και της βροχής. Παρόλο που ένιωθε κρύα ρυάκια να κυλούν σε όλο το

σώμα του, αδιαφορούσε. Μετά από λίγο συνάντησε ένα μεγάλο δέντρο,

σταμάτησε για να το χαζέψει και αναρωτήθηκε πως δεν το είχε προσέξει

νωρίτερα, αν και είχε περάσει χιλιάδες φορές από αυτό το μέρος. Όπως

το παρατηρούσε, σκέφτηκε ότι ήταν ότι πιο όμορφο είχε δει ποτέ του.

Σελίδα5

3

Εκείνη τη στιγμή ένιωσε ότι είχε μπροστά του ένα φυσικό θαύμα, τα

φύλλα του έπεφταν παρακινημένα από τον άνεμο και οι σταγόνες

άστραφταν πάνω στα κλαδιά σαν διαμαντένιοι σταλαγμίτες. Ο

πονοκέφαλος και η ζαλάδα του άρχισαν να υποχωρούν σαν η βροχή

να παρέσερνε μακριά οποιαδήποτε σκέψη ή προβληματισμό.

Το μυαλό του καθάρισε, άδειασε. Ξεκίνησε πάλι να περπατάει.

Άρχισε να μουδιάζει από το κρύο και κοίταξε γύρω του παραξενεμένος.

Μόνο τότε κατάλαβε ότι κατευθυνόταν προς το αγαπημένο του μέρος.

Ένα μέρος που όλα έμοιαζαν παραμυθένια, ένα όμορφο ποταμάκι

κυλούσε πότε αργά κι πότε με ορμή, ενώ ήταν περιστοιχισμένο από

ψηλά δέντρα που δημιουργούσαν ένα μικρό δασάκι. Εκεί ανάμεσα

στους θεόρατους κορμούς των δέντρων υπήρχε ένα παλιό, ξεχασμένο

παγκάκι. Έκατσε, έγειρε το κεφάλι του πίσω και έκλεισε τα μάτια του.

Αφουγκράστηκε κι άκουσε τον ήχο της βροχής, το παφλασμό του νερού

πάνω στα βράχια και το θρόισμα των φύλλων που έμοιαζε με ψίθυρο.

Ήταν σαν η φύση να προσπαθούσε να τον ηρεμήσει ψιθυρίζοντας του

στο αυτί. Όλοι αυτοί οι ήχοι

μαζί συνέθεταν ένα

πανέμορφο τραγούδι και τα

δέντρα χόρευαν στο ρυθμό

του, καθώς κουνούσαν τα

κλαδιά και τα φύλλα τους

πηγαινοέρχονταν με κάθε

πνοή του αέρα. Ήταν εκεί που

αγαπούσε περισσότερο και

μπορούσε πια να σκεφτεί

καθαρά όσα τόση ώρα είχε

παραμελήσει. Μονομιάς

αμέτρητα ερωτήματα τον

κατέκλυσαν. Πού

χρησίμευαν η υποκρισία και

το θέατρο στην καθημερινή

μας ζωή ακόμη και με τα

αγαπημένα μας πρόσωπα ή

την οικογένεια μας; Δεν θα ήταν καλύτερο να είμαστε οι εαυτοί μας από

το να φοράμε «μάσκες» και να κρυβόμαστε πίσω από άλλους

χαρακτήρες; Ποιο το νόημα να αποκρύπτουμε τα αληθινά μας

συναισθήματα και να καταπιέζουμε τον εαυτό μας; Από φόβο ή μήπως

έχει γίνει μια συνήθεια τώρα πια;

Σελίδα5

4

Αυτό που είχε προκαλέσει αυτή τη θύελλα σκέψεων συνέβη

μέσα στο ίδιο του το σπίτι μόλις πριν λίγη ώρα. Ήταν

Κυριακή, είχαν συγκεντρωθεί σαν

οικογένεια στο σπίτι με αφορμή τα

γενέθλια του για να γευματίσουν. Είχε

κουραστεί, καθώς η εβδομάδα που

είχε περάσει ήταν γεμάτη από

διαγωνίσματα και πολύ διάβασμα.

Επίσης την Δευτέρα έγραφε ένα

από τα δυσκολότερα μαθήματα.

Για αυτό το λόγο είχε περάσει όλη

την προηγούμενη μέρα

διαβάζοντας για να έχει την

ευκαιρία να είναι την επόμενη

με την οικογένεια του. Όμως

ήταν εξαντλημένος και δεν είχε

όρεξη για τίποτα. Παρόλα

αυτά είχε μεγάλες προσδοκίες

για αυτήν την ημέρα. Ήθελε να

χαλαρώσει περνώντας ευχάριστα με τα

αγαπημένα του πρόσωπα. Η εξάντληση του είχε

μετατραπεί σε κακοκεφιά χωρίς να το θέλει. Όταν τον είδε

κατσούφη η μητέρα του, τού παραπονέθηκε λέγοντας του να μην είναι

κακόκεφος για να μη στεναχωρήσει τον παππού και τη γιαγιά του. Το

δέχτηκε με την δικαιολογία ότι είναι άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας με

τις παραξενιές τους, που δεν έχουν υπομονή και δεν δείχνουν πάντα

κατανόηση. Μετά από λίγο είχαν συγκεντρωθεί όλοι, τα ξαδέρφια, οι

θείοι του. Κανείς δεν είχε πραγματικά όρεξη, όμως αυτός προσπάθησε

να το αγνοήσει, όπως κι αυτοί προσπαθούσαν να δείξουν το αντίθετο.

Η δυσθυμία των συγγενών του μετέτρεπε τον αέρα γύρω τους σε μία

φορτισμένη ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση και εκνευρισμό που του

δημιούργησε την αίσθηση ότι η μέρα των γενεθλίων του πήγαινε από το

κακό στο χειρότερο. Τον κατέκλυσε θλίψη και ανασφάλεια. Κανείς δεν είχε

το δικαίωμα να του χαλάσει αυτή τη μέρα. Έβλεπε τη μέρα που του

άνηκε, να καταρρέει. Αναρωτήθηκε αν θα ήταν καλύτερα να

προσποιούνταν. Δεν άντεχε να βρίσκεται άλλο εκεί κι έτσι έφυγε, χωρίς

να μιλήσει σε κανέναν, εφόσον δεν ήθελε να δώσει εξηγήσεις σε

κανέναν. Και να που τώρα τον περικύκλωνε το μέρος που τόσο

αγαπούσε.

Το μυαλό του άρχισε σιγά-σιγά να διαλύει την ομίχλη που τον

βασάνιζε και τα ερωτήματα ξεπρόβαλαν πάλι από παντού. Ίσως

κάποιες φορές είναι αναγκαίο να φοράμε «μάσκες» για να μην

πληγώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Όμως κάποιοι έχουν

συνηθίσει να κρύβουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα για να μην

φανερώνουν αισθήματα ή την δική τους αλήθεια, καθώς μπορεί οι ίδιοι

να έχουν τραυματικές εμπειρίες. Για αυτό προτιμούν τις κρύες, πέτρινες

και άψυχες μάσκες και σπάνια κάποιοι αποφασίζουν να

Σελίδα5

5

αποκαλυφθούν. Μάλλον πως μερικές φορές είναι υποχρεωτικό να

καταπιέζουμε τον εαυτό μας και γιατί θεωρούμε ότι το να αποκρύψουμε

τον χαρακτήρα μας μπορεί να μας προστατέψει από παρεξηγήσεις με

τους ανθρώπους που αγαπάμε, και ακόμα θα μπορέσουμε να

ανακαλύψουμε τους πραγματικούς σκοπούς ή να απομακρυνθούμε

ευκολότερα από ανθρώπους που για πρώτη φορά γνωρίζουμε. Έτσι κι

αλλιώς δεν κρύβονται μόνο οι καθημερινοί άνθρωποι, αλλά και

διάσημοι ή πολιτικοί. Εξάλλου πολλοί λένε ότι για να είσαι αγαπητός

άνθρωπος, διάσημος ή πολιτικός πρέπει να είσαι καλός ηθοποιός.

Ακόμη και τα πιο βασικά μας πρότυπα, οι γονείς μας, φοράνε

«μάσκες» ή μας λένε να φορέσουμε εμείς, αυτό δεν του είχε μόλις ζητήσει

η μητέρα του πριν; Μας προτρέπουνε μόλις μεγαλώσουμε λίγο να

σταματήσουμε να φερόμαστε σαν παιδιά, χωρίς να μας ρωτήσουν αν

θέλουμε. Όμως εμείς δεν φέρνουμε αντίρρηση και την φοράμε μέχρι τα

γεράματα. Καθώς μόνο τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι φανερώνουν

αυτό που πραγματικά αισθάνονται και σκέφτονται, αφού μόνο αυτοί

δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Κανένας δεν θέλει να γίνει ενήλικας,

ποιος θα ήθελε ευθύνες, κουστούμια, «μάσκες» και καθόλου ξεγνοιασιά.

Κανονικά θα έπρεπε όλοι να είμαστε όλοι αληθινοί, να δείχνουμε τον

πραγματικό μας χαρακτήρα, τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τους φόβους

μας και να μην αφήνουμε να μας καλύπτει ένα προσωπείο. Θα έπρεπε

να νιώθουμε περήφανοι και να καμαρώνουμε για αυτό που είμαστε,

επειδή κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και ταλαντούχος στον δικό του

«τομέα».

Θα ήταν δυνατόν άραγε να υπάρχει ένας κόσμος που δεν θα

φοβόμασταν να αποκαλύπτουμε τα ενδόμυχα της ψυχής μας χωρίς να

δημιουργούνται προβλήματα; Πολύ πιθανόν να ήταν μία ουτοπία. Πόσο

Σελίδα5

6

δύσκολο θα ήταν, διότι όλοι θα έλεγαν ότι πραγματικά σκέφτονταν και

κάποιοι θα πληγώνονταν ή θα ερχόντουσαν συνεχώς σε συγκρούσεις.

Άλλωστε καμιά φορά είναι αναγκαίο να πούμε κάποιο μικρό ψεματάκι

για να μην στεναχωρήσουμε κάποιον. Όπως να πούμε σε κάποιον ότι

το φαγητό που μαγείρεψε μας άρεσε, ενώ στην πραγματικότητα δε

τρωγόταν!

Μερικές φορές είναι πιο περίπλοκη η κατάσταση όταν είσαι με ένα

συγγενικό σου πρόσωπο από ότι με κάποιον άγνωστο. Με τους

συγγενείς σου πρέπει να προσέχεις τι λες για να μην τους προσβάλεις ή

τους στεναχωρήσεις. Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε να είσαι άνετος με τα

αγαπημένα σου πρόσωπα, να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι σίγουρος

ότι σε καταλαβαίνουν όταν δεν αισθάνεσαι καλά και ότι θα σε κάνουν

να νιώσεις καλύτερα επειδή σε νοιάζονται και σε αγαπάνε, φοβάσαι να

δείξεις τι πραγματικά αισθάνεσαι για να μην σχολιάσουν ή να μην

παρεξηγηθούν.

Μήπως στην καθημερινή ζωή, τη ζωή εκτός οικογενείας, δεν

κρυβόμαστε; Πόσες φορές δεν είχε ακούσει, συμπαρασταθεί και

συμβουλέψει φίλους του, ενώ εκείνη τη στιγμή δεν ήθελε να μιλήσει ή να

δει κανέναν; Όμως παραμέρισε όσα ένιωθε, γιατί έτσι είναι η φιλία,

σωστά; Μήπως όμως φιλία είναι να συμπεριφέρεσαι όπως αισθάνεσαι,

επειδή ξέρεις ότι δεν θα παρεξηγηθείς; Στο σχολείο πάλι κατά την ώρα

του μαθήματος , πόσες φορές ήθελε να «απομακρυνθεί από τα πάντα»

ή να μην δίνει σημασία, αλλά πάντα προσπαθούσε να είναι

συγκεντρωμένος για να μπορεί να παρακολουθεί και να δείχνει μια καλή

εικόνα στους καθηγητές. Ακόμη στους συμμαθητές του που

αντιπαθούσε δεν ήταν πρέπον να αποκαλύψει τα συναισθήματά του

αυτά, καθώς θα προέκυπταν προβλήματα. Επίσης αρκετές φορές είχε

βρεθεί με παρέα είτε που δεν τη συμπαθούσε είτε που βαριόταν, όμως

Σελίδα5

7

παρόλα αυτά έπρεπε να αποκρύψει ξανά τις διαθέσεις του για να μην

φανεί αγενής.

Ωστόσο ήταν σίγουρος ότι και στο μέλλον θα του χρησίμευε αυτό

το παράλογο «κρυφτό». Για παράδειγμα, όταν θα ξεκινούσε να δουλεύει

δεν θα του επιτρεπόταν να έχει κακή διάθεση, να επιλέγει να δουλεύει

όποτε θα έχει όρεξη ή να εκφράζει ό,τι σκέφτεται για τους συνεργάτες

του σε αυτούς ή στο αφεντικό του.

Άνοιξε σιγά, βαριεστημένα τα μάτια του και παραξενεύτηκε από

αυτό που είδε γύρω του. Είχε ξεχάσει που βρισκόταν και είχε αρχίσει να

τρέμει αμυδρά. Φαινόταν πως είχε περάσει αρκετή ώρα από τότε που

είχε έρθει εδώ, διότι οι ακτίνες του ήλιου είχαν χαμηλώσει αρκετά.

Αναρωτήθηκε αν θα είχαν καταλάβει ότι δεν ήταν σπίτι, αν θα είχαν

ανησυχήσει. Στήριξε το κεφάλι του με τα χέρια του και ξανάκλεισε τα

βλέφαρα του. Θυμήθηκε τον πιο έμπιστο του φίλο, τον σκύλο του, που

είχε χάσει πρόσφατα. Ένιωσε τα μάτια του να γεμίζουν δάκρυα πίσω

από τα βλέφαρα του. Με αυτόν το σκύλο είχαν μεγαλώσει μαζί. Τον

άκουγε σε ότι είχε να του πει και πάντα του συμπαραστεκόταν με τον

τρόπο του. Θυμήθηκε τη φορά που είχε χάσει την μία του γιαγιά, την

μαμά της μαμάς του, που κυριολεκτικά λάτρευε. Εκείνη την περίοδο δεν

ήθελε να μιλήσει σε κανέναν, όμως έπρεπε να δείχνει δυνατός για την

μητέρα του. Ένα βράδυ εκεί που ήταν μόνος του ξαπλωμένος στον

καναπέ του σπιτιού του κοντά στο τζάκι και σκεφτόταν τις υπέροχες

στιγμές που είχαν περάσει μαζί, ήρθε ο σκύλος, έκατσε δίπλα του και του

άφησε κάτι στα πόδια του. Ήταν μία φωτογραφία που είχε τραβηχτεί

χρόνια πριν στον ίδιο καναπέ. Αυτός ήταν μικρός και η γιαγιά του τον

κρατούσε αγκαλιά. Κοίταξε τον σκύλο και με έκπληξη είδε ότι στα μάτια

του σκύλου υπήρχαν δάκρυα. Έμειναν παρέα όλη τη νύχτα μέχρι που

τους πήρα αγκαλιά ο ύπνος.

Συνειδητοποίησε ότι έκλαιγε γοερά και ότι το τρέμουλο είχε γίνει

ισχυρότερο. Στον σκύλο του τουλάχιστον δεν χρειαζόταν να κρύβεται και

τώρα δεν είχε κανένα για να στηριχτεί. Έπρεπε να πάρει μια απόφαση

που θα καθόριζε πιθανότατα το μέλλον του. Ή θα έδειχνε συνέχεια τον

πραγματικό του εαυτό, δεν θα κρυβόταν και θα έλεγε πάντα αυτό που

πίστευε και αισθανόταν, θα ήταν αληθινός και πιθανόν να πλήγωνε

τους πάντες γύρω του, ή θα ήταν ένας ακόμη με πέτρινο προσωπείο.

Άνοιξε τα μάτια του, σηκώθηκε αργά και ξεκίνησε να προχωράει.

Είχε πάρει την απόφαση του. Δεν ήταν σίγουρος αν είχε επιλέξει σωστά,

όμως ποτέ δεν μπορούσες να είσαι σίγουρος για τέτοιες σημαντικές

αποφάσεις. Είχε σταματήσει να βρέχει και ο ήλιος είχε σχεδόν εξαφανιστεί

πίσω από τις ασημένιες κορφές των βουνών. Το κρύο είχε γίνει

ανυπόφορο και το τρέμουλο ανεξέλεγκτο. Ο αέρας ήταν ψυχρός και πιο

δυνατός από πριν. Έφευγε από το αγαπημένο του καταφύγιο και

κατευθυνόταν προς τον αληθινό κόσμο. Δεν ήξερε αν ο «έξω» κόσμος

είναι σκληρός ή άδικος, το μόνο που γνώριζε ήταν ότι πότε κάτι δεν έχει

μόνο μία σκοτεινή πλευρά. Τα πάντα μπορούν να γίνουν φωτεινά αρκεί

να τους ρίξεις εσύ λίγο φως. Παρηγορήθηκε σκεπτόμενος ότι πάντα θα

είχε την ευκαιρία να αποδράσει από την επιλογή του, είτε

Σελίδα5

8

εγκαταλείποντας για λίγο την πραγματικότητα, κλείνοντας τα μάτια και

φεύγοντας μακριά, καθώς αν έχει φτερά η ψυχή σου μπορεί να πετάξει

και το σώμα σου ακόμα και ας είναι εγκλωβισμένο, είτε απλά

πηγαίνοντας στο μέρος που μόλις τώρα αποχωριζόταν.

Είχε πίστη στον εαυτό του και γνώριζε πως δεν θα το μετάνιωνε, έστω

κι αν δεν θα του άρεσε μερικές φορές. Τώρα πια άφηνε πίσω του το

ποτάμι που διέσχιζε το υπέροχο δασάκι. Πέρασε μπροστά από το δέντρο

που είχε χαρακτηρίσει πριν θαύμα της φύσης, αλλά δεν κοντοστάθηκε

για να το θαυμάσει από φόβο μην έχει αλλάξει και αυτό. Το απαλό

πλατσούρισμα από τα αθλητικά του στον πλημμυρισμένο δρόμο

έμοιαζε με νανούρισμα, μα δεν είχε καιρό για τέτοια. Είχε αποφασίσει να

μην του ξαναπέσει ποτέ η «μάσκα» και αυτό θα έκανε. Θα φορούσε το

πέτρινο προσωπείο μέχρι να μπορέσει να αποκαλύψει τον αληθινό

εαυτό του ξανά, κάποια φορά . .

ΤΕΛΟΣ

Σελίδα5

9

Επίλογος

Δεν θα σας κουράσω περισσότερο. Αφήνω τη συνέχεια στη δική σας

επιλογή, εγώ έχω βρει ήδη την δική μου. Βέβαια πολύ θα ήθελα να πω

πως ο ήρωας μας αποφάσισε να είναι ο εαυτός του και να μην κρύβεται

πίσω από πέτρινα αντικείμενα. Ωστόσο δεν θα ήταν αλήθεια. Αυτός που

θα αποφασίσει να είναι για πάντα και συνέχεια ο εαυτός του είναι

αξιοθαύμαστος. Λίγοι άνθρωποι το έκαναν αυτό και όλοι τους

αποδοκίμαζαν, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μοναδικοί. Δυστυχώς

δεν έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και ο καθένας μας

είναι διαφορετικός. Πιστεύω αυτά να σας βάλουν σε σκέψεις, οι οποίες

θα σας αναγκάσουν να σπάσετε το καλούπι του δικού σας

προσωπείου. . .

Καλαϊτζάκη Ασπασία Β2

Σελίδα6

0

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ..

Ή μήπως ΟΧΙ;

5.30 το πρωί και το χέρι μου δεν βρίσκει

τη δύναμη να σταματήσει το ξυπνητήρι ,

πριν αρχίσουν εκείνες οι φωνές στο

κεφάλι να μου λένε ότι είναι πολύ νωρίς,

πολύ σκοτεινά και κάνει πολύ κρύο για

να σηκωθώ. Οι πονεμένοι μου μύες

έχουν επαναστατήσει μένοντας

ξαπλωμένοι στο κρεβάτι , υποκρινόμενοι

πως δεν ακούν το μυαλό μου που τους

διατάζει να σηκωθούν. Μία λεγεώνα

φωνών μου υποδεικνύει ουρλιάζοντας

να πατήσω το «Αναβολή» και να

ξαναγυρίσω στη χώρα των ονείρων,

αλλά δεν υπακούω στην υπόδειξη της. Η φωνή που έχω διαλέξει να ακούσω

καλύπτει τις υπόλοιπες. Είναι εκείνη που μου υπενθυμίζει το λόγο που ρύθμισα

την αφύπνιση αυτή τη συγκεκριμένη ώρα. Γι’ αυτό σηκώνομαι, πατάω τα πόδια

μου στο πάτωμα και δεν κοιτάω πίσω γιατί έχω δουλειά να κάνω.

Ο δρόμος μέχρι το κολυμβητήριο γίνεται ακόμα πιο σύντομος,

ακούγοντας τραγούδια από το playlist του κινητού μου για

να καταφέρω να συγκεντρωθώ για μία ακόμα

προπόνηση. Η ώρα είναι 6 και μετά από μία σειρά

διατάσεων φτάνει η στιγμή που ακούω το σφύριγμα

του προπονητή μου, που σημαίνει την έναρξη της

προπόνησης. Πρέπει να μπω στο νερό. Καθώς

βρίσκομαι κατά μήκος της πισίνας νιώθω το κρύο

νερό να με γαργαλάει αισθητά και ένα ρίγος

διαπερνά το κορμί μου. Παρηγορούμαι από το

γεγονός ότι και άλλοι συναθλητές μου βρίσκονται

στην ίδια κατάσταση, έχοντας όλοι τον ίδιο στόχο.

Την επιτυχία. Μέσα σε δευτερόλεπτα βρίσκομαι σε

έναν κόσμο, στον οποίο η άνωση κατανικά τη

βαρύτητα.

Η προπόνηση τελειώνει με την ανατολή του ηλίου. Νιώθω την κούραση

στα χέρια και τα πόδια μου. Αλλά δεν με πειράζει. Κάνω γρήγορα ντουζ στα

αποδυτήρια και σε ένα τέταρτο είμαι έτοιμη. Η μητέρα μου με περιμένει έξω από

την είσοδο του κολυμβητηρίου, μέσα στο αυτοκίνητο, με την τσάντα του

σχολείου στο πίσω κάθισμα. Πιάνω τα μαλλιά μου ένα πρόχειρο κότσο, έτσι

ώστε να μην ακουμπάνε τα βρεγμένα μου μαλλιά στην μπλούζα μου. Τρώω το

πρωινό μου στο αυτοκίνητο, καθώς κάνω μία γρήγορη επανάληψη στα

Σελίδα6

1

μαθήματα που απαιτούν προφορική εξέταση, ώστε να είμαι καλά

προετοιμασμένη για αυτά τα μαθήματα.

Μπροστά από μία μικρή ουρά από αυτοκίνητα φαίνεται το σχολείο.

Κοιτάζω το ρολόι μου. Φιου! Ανακουφίζομαι, είναι οχτώ και τέταρτο.

Αποχαιρετώ τη μητέρα μου και μπαίνω στην αυλή μαζί με αρκετά άλλα παιδιά,

που προσήλθαν την ίδια ώρα. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάω στο

γραφείο των καθηγητών για να πάρω το απουσιολόγιο. Έπειτα πηγαίνω στην

τάξη. Μόλις αφήνω την τσάντα μου στο θρανίο μου, ακούω τον ήχο του

κουδουνιού. Πηγαίνω στην αυλή, όπου γίνεται η προσευχή. Αφού σηκώθηκε

μια κοπέλα να πει την προσευχή και έγιναν οι ανακοινώσεις από τη

διευθύντρια, επιστρέφουμε στις τάξεις για να αρχίσει το μάθημα.

Μετά από εφτά διδακτικές ώρες, το σχολείο τελειώνει και επιστρέφω σπίτι.

Ίσα ίσα προλαβαίνω να φάω μεσημεριανό και να αλλάξω την τσάντα μου με

αυτή του φροντιστηρίου. Φεύγω από το σπίτι βιαστικά, διότι το φροντιστήριο

βρίσκεται σε αρκετή απόσταση από το σπίτι και ο χρόνος που έχω είναι

περιορισμένος. Μετά από ένα δίωρο μάθημα επιστρέφω ξανά στο σπίτι,

έχοντας πάντα στο μυαλό μου τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που έχω. Κάθομαι

στο γραφείο μου και αρχίζω το διάβασμα για τα μαθήματα του σχολείου.

Μετά από μισή ώρα περίπου πρέπει και πάλι να ετοιμαστώ για την

απογευματινή μου προπόνηση. Βάζω το μαγιό μου και αθλητικά ρούχα και

εφοδιάζομαι με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Παίρνω την τσάντα μου βάζω και

πάλι τα ακουστικά στα αυτιά μου. Καθώς διασχίζω το

δρόμο για το κολυμβητήριο, προσπαθώ να φανταστώ

τι προπόνηση θα έχω σήμερα. Γαλακτικά, αερόβια,

σπριντάκια, μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, χαλαρά με

ασκήσεις τεχνικής. Ποιος ξέρει; Βλέπω το κολυμβητήριο

λίγα μέτρα μακριά. Βγάζω το κινητό μου από την τσέπη

μου, για να σταματήσω την μουσική που έπαιζε.

Μπαίνω στο δεύτερο σπίτι μου και φτάνω στο χώρο

της πισίνας. Αλλάζω και αρχίζω διατάσεις για άλλη μια

φορά. Και ξανά η προπόνηση αρχίζει. Και ξανά να

δίνω όλο μου το είναι. Και ξανά να νιώθω την κούραση

σε όλο μου το σώμα.

Η δίωρη προπόνηση επιτέλους τελειώνει και σειρά τώρα έχει το

γυμναστήριο. Άλλαξα στα αποδυτήρια μαζί με τις συναθλήτριες μου και

κατευθυνθήκαμε στο κάτω μέρος του κολυμβητηρίου, όπου είναι το

γυμναστήριο. Ακόμα μία ώρα από την ημέρα μου ξοδεύτηκε σε προπόνηση,

μόνο που αυτή την φορά δεν ήταν στο νερό. Όταν πήγε 9 η ώρα σταματάω το

γυμναστήριο.

Μέχρι να φτάσω σπίτι, να κάνω μπάνιο και να φάω βραδινό η ώρα έχει

φτάσει 10 παρά. Αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία. Τελειώνω τα μαθήματα που

έχω να διαβάσω για το σχολείο και για το φροντιστήριο και επιτέλους έφτασε η

ώρα για να ξεκουραστώ. Τσεκάρω τα μηνύματα και τις ειδοποιήσεις σε

Facebook, Twitter, Instagram, Ask.fm, Snapchat και βάζω το κινητό μου να

φορτίσει. Μετά από αυτό είναι πλέον ώρα να ξαπλώσω για ύπνο. Και ο ύπνος

με παίρνει εύκολα και βαθιά…

Αλεξία Βασιλάκη Α1

Σελίδα6

2

ΡΟΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά και

καλλιτεχνικά κινήματα όλων των εποχών. Κυριάρχησε και επηρέασε την

ευρωπαϊκή λογοτεχνία, καθώς επίσης όλες τις τέχνες, τη ζωγραφική και

τη μουσική. Ο ρομαντισμός εκδηλώθηκε και ως αντίδραση στον

ορθολογισμό του διαφωτισμού και αποτέλεσε έκφραση της

απελευθέρωσης της φαντασίας και των προσωπικών συναισθημάτων.

Η έννοια αυτή ξεφεύγει από το πλαίσιο της τέχνης και διαμορφώνει μια

στάση ζωής. Μερικά χαρακτηριστικά του τότε ρομαντισμού είναι η τάση

για το παράδοξο, το υπερφυσικό και το εξωτικό, το μυστηριώδες , το

όνειρο..Μήπως σχετίζεται και με η δική μας εποχή με αυτό το κίνημα,

αφού όλοι οι άνθρωποι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα όνειρά μας και

έχουμε την ανάγκη να ζήσουμε κάτι εξωτικό;

Στις μέρες μας ο ρομαντισμός είναι ένα

από τα στοιχεία που δίνουν στις

ανθρώπινες σχέσεις ποικιλία

«χρωμάτων», μέλλον και

ουσιαστική αξία.

Άλλωστε, σχέση σημαίνει ένα αμοιβαίο «δέσιμο» μεταξύ δύο

ατόμων που μοιράζονται μεταξύ τους τη ζωή και την καθημερινότητά

τους, χωρίς αίσθημα υποχρέωσης. Κάθε τι που εκφράζει ή προσφέρει

ένας άνδρας σε μία γυναίκα και την κάνει να αισθάνεται ξεχωριστή,

δηλώνει τον ρομαντισμό που έχει μέσα του. Αρκεί να την εκπλήξει με ένα

όμορφο τριαντάφυλλο ή ακόμα και ένα τηλεφώνημα για να της πει «σ'

αγαπώ». Είναι απλά πράγματα της καθημερινότητας που δίνουν χρώμα

στη ζωή.

Παρόλα αυτά ρομαντισμός δεν είναι θέμα του ενός αλλά και των

δύο. Το να δώσεις στο άτομο το οποίο επέλεξες, κάποια πράγματα που

κατά βάθος ζητάει, δεν είναι εύκολο και σίγουρα ο ρομαντισμός δεν

αρέσει σε όλους. Ίσως, όμως, βοηθάει στην πρόοδο και εξέλιξη των

διαπροσωπικών σχέσεων.

Σελίδα6

3

Παρατηρούμε λοιπόν ότι, αν και κάπως διαφορετικά, ο

ρομαντισμός έχει καταφέρει να διατηρήσει σταθερή την αξία και τον

ρόλο του μέσα από τις εποχές.

Ωστόσο δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις του «εικονικού»

ρομαντισμού. Πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να φορέσουν μία μάσκα

ώστε να πετύχουν αυτό που θέλουν. Κανείς δεν μπορεί να δει τι κρύβεται

πίσω από αυτήν τη μάσκα και προφανώς όχι ο άμεσα ενδιαφερόμενος

οποίος επιλέγει έναν από τους δύο δρόμους. Ή θα αποφύγει τον

άνθρωπο με τη μάσκα από την αρχή ή θα τον εμπιστευτεί, χωρίς

δεύτερη σκέψη. Η δεύτερη ίσως σκέψη απόφαση μπορεί να τον

οδηγήσει στο δρόμο της απογοήτευσης. Όμως οφείλει, αφού καταλάβει

ότι έκανε λάθος, με το κεφάλι ψηλά να συνεχίσει το δρόμο του ,τη ζωή

του. Σίγουρα όμως αν δεν πάθουμε, δεν θα μάθουμε ,δεν θα ζήσουμε.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη ζωή μας με όνειρα, ελπίδες και

αυτοπεποίθηση...ρομαντικές περιπέτειες μας περιμένουν...η ζωή μας

περιμένει!

Βελεγράκη Ηλιάνα, Α1

Όταν κάποιος σε ρωτάει :

«εσύ ποιον προσανατολισμό

θα πάρεις ΘΕΤΙΚΟ ή

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ;»…..

είναι σαν να σε ρωτάει:

«ποιο από τα παρακάτω

πλάσματα θέλεις να σε

κυνηγάει για όλη σου τη

ζωή;»

Λιονή Μαριτίνα, Α4

Σελίδα6

4

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Τα παιδιά που εργάστηκαν

Τα παιδιά που ζωγράφισαν ….….με

αλφαβητική σειρά:

Αβντιάι Ναταλία,

Βασίλε Ανδρέας,

Δημητροπούλου Χαρά,

Λιονή Μαριτίνα,

Μόλλα Αλόντρα

Τη Διευθύντρια του 1ου ΓΕΛ Ρεθύμνου, κ.

Ζησηνάκη Αθηνά

Εσάς, τους αναγνώστες μας……

ΟΙΚΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ