สารอาสนวิหารฯ ปีที่ 1 ฉบับที่ 30 วันที ่1- 7 กันยายน 2013

สภาภิบาลอาสนวิหารแมพระประจักษที่เมืองลูรด 386/1 ถนนมุขมนตรี ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา 30000

ประชาสัมพันธ

วันนี้จะมีการเรี่ยไรเงินสำหรับกิจการของคณะวินเซนต เดอ ปอล ที่

บริเวณหนาอาสนวิหารของเรา ขอเชิญพี่นองรวมกันเสียสละแบงปนเพื่อ

ชวยเหลือผูยากไรตามจิตตารมณของคณะฯ นะครับ

เชิญพี่นองรวมเฉลิมฉลองชุมชนความเชื่อวัดมารียสมภพ โรงพยาบาล

เซนตเมรี่ นครราชสีมา ในวันเสารที่ 7 กันยายน 2013 เวลา 10:30 น.

พระคุณเจายอแซฟ ชูศักดิ์ สิริสุทธิ์ ประธานในพิธี

เชิญพี่นองรวมเฉลิมฉลองชุมชนความเชื่อวัดมารดาพระศาสนจักร บาน

หนองพวง ต. วังชมภู อ.หนองบัวแดง จ.ชัยภูมิ ในวันเสารที่ 21 กันยายน

2013 เวลา 10:30 น. พระคุณเจายอแซฟ ชูศักดิ์ สิริสุทธิ์ ประธานในพิธี

ติดตอผอ.สภาภิบาล 088 5942737

ÊสÑั»ป´ดÒาËห�·ÝทÕีè่ 22 àเ·ÝทÈศ¡กÒาÅล¸ธÃรÃรÁม´ดÒา

"·ท∙�‹Òา¹น¼ผÙู�ŒÁมÕีàเ¡กÕีÂยÃรµตÔิ"

72

W วันสับบาโตวันหนึ่ง พระเยซูเจาเสด็จไปเสวยพระกระยาหารที่บานของหัวหนาชาวฟาริสีผูหนึ่ง ผูที่อยูที่นั่นตางจองมองพระองคW พระเยซูเจาทรงสังเกตเห็นผูรับเชิญตางเลือกที่นั่งที่มีเกียรติ จึงตรัสเปนอุปมากับเขาวา “เมื่อมีใครเชิญทานไปในงานมงคลสมรส อยาไปนั่งในที่ที่มีเกียรติ เพราะถามีคนสำคัญกวาทานไดรับเชิญมาดวยเจาภาพที่เชิญทานและเชิญเขาจะมาบอกทานวา “จงใหที่นั่งแกผูนี้เถิด” แลวทานจะตองอับอายไปนั่งที่สุดทาย แตเมื่อทานไดรับเชิญ จงไปนั่งในที่สุดทายเถิด เพื่อเจาภาพที่เชิญทานจะมาบอกทานวา “เพื่อนเอย จงไปนั่งในที่ที่ดีกวานี้เถิด” แลวทานจะไดรับเกียรติตอหนาผูรวมโตะทั้งหลาย เพราะทุกคนที่ยกตนขึ้นจะถูกกดใหตํ่าลง แตทุกคนที่ถอมตน ลงจะไดรับการยกยองใหสูงขึ้น”W พระองคตรัสกับผูที่เชิญพระองควา “เมื่อทานจัดเลี้ยงอาหารกลางวันหรืออาหารคํ่า อยาเชิญมิตรสหาย พี่นองหรือเพื่อนบานที่มั่งม ี เพราะเขาจะเชิญทาน และทานจะไดรับการตอบแทน แตเมื่อทานจัดงานเลี้ยง จงเชิญคนยากจน คนพิการ คนงอย คนตาบอด แลวทานจะเปนสุขเพราะคนเหลานั้นไมมีสิ่งใดตอบแทนทานได ทานจะไดรับการตอบแทนจากพระเจาเมื่อผูชอบธรรมกลับคืนชีวิต”

W พระเยซูเจาเสด็จไปเสวยพระกระยาหารที่บานของหัวหนาฟาริสี และทรงรักษาชายคนหนึ่งซึ่งปวยเปนโรคทองบวมตอหนาเจาภาพและแขกรับเชิญ อีกมาก (ลก 14:1-6) บังเอิญวันนั้นเปนวันสับบาโต!W นับเปนครั้งที่เจ็ดแลวที่พระองคทรงรักษาคนเจ็บปวยในวันสับบาโต (มก 1:21; ยน 5:9; 9:14; ลก 4:38; 6:6; 13:13; 14:4)

บทอานจากพระวรสารนักบุญลูกา8 ลก 14:1,7-14

ÇวÑั¹นÍอÒา·ÝทÔิµตÂย�·ÝทÕีè่ 1 ¡กÑั¹นÂยÒาÂย¹น 2013W “ใหเพราะรัก” นี่แหละที่พระเจาจะตอบแทนเมื่อผูชอบธรรมกลับคืนชีวิต(ลก 14:14)!!!W ขอขอบพระคุณ คุณพอชัยยะ กิจสวัสดิ์ และคณะกรรมการคาทอลิกเพื่อพระคัมภีร

“ชั้นเรียนปรัชญา"W ในชั้นเรียนปรัชญามีการอภิปรายวาพระเจามีอยูจริงหรือไม โดยอาจารย

มีเหตุผลดังตอไปนี้:"ทุกคนในชั้นนี้มีไดยินพระเจาบาง" ไมมีใครตอบ

"ทุกคนในชั้นนี้มีใครไดสัมผัสพระเจาบาง" อีกครั้งที่ไมมีใครตอบ"ทุกคนในชั้นเรียนนี้มีใครไดเห็นพระเจาบาง" เมื่อไมมีใครตอบเขาก็พูดวา "ถาอยางนั้นก็ไมมีพระเจา"

W นักเรียนคนหนึ่งไมชอบบทสรุปแบบนี้ จึงขออนุญาตพูด เขายืนขึ้นและถามคำถามเพื่อนรวมชั้นวาดังนี้:"ทุกคนในชั้นนี้มีใครไดยินสมองอาจารยของเราบาง" เงียบ"ทุกคนในชั้นนี้มีใครไดสัมผัสสมองอาจารยของเราบาง" แนนอนวาเงียบ"ทุกคนในชั้นเรียนนี้มีใครไดเห็นสมองอาจารยของเราบาง" เมื่อไมมีใครในชั้นเรียนกลาพูด เขาเลยสรุป "ดังนั้นตามตรรกะของอาจารย ความจริงก็คือวาอาจารยของเราไมมีสมอง!"W นักเรียนคนนั้นไดเกรด "A" สำหรับวิชานี้... ตะแลมๆๆๆ)

⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟ ⍟

ÊสÒาÃรÍอÒาÊส¹นÇวÔิËหÒาÃรáแÁม�‹¾พÃรÐะ»ปÃรÐะ¨จÑั¡กÉษ�·ÝทÕีè่àเÁม×ืÍอ§งÅลÙูÃร�´ด ¹น¤คÃรÃรÒาªชÊสÕีÁมÒา

Inside áแ¢ข¡ก¼ผÙู�ŒÁมÕีàเ¡กÕีÂยÃรµตÔิ

4 5

W แตพระเยซูเจาทรงเผชิญหนากับศัตรูผูจองจับผิดดวยจิตใจที่สงบ เบิกบาน และแจมใสยิ่งไปกวานั้น ยังทรงเตือนสติบรรดาศัตรูใหรูจักรักและชวยเหลือเพื่อนมนุษยแมในวันสับบาโต อีกทั้งทรงสอนพวกเขาใหรูจักสุภาพถอมตนซึ่งเปนหนทางสูเกียรติยศที่ยิ่งใหญกวาW พระองคตรัสกับพวกเขาวา “เมื่อมีใครเชิญทานไปในงานมงคลสมรส อยาไปนั่งในที่ที่มีเกียรติ” (ลก 14:8)W ลองนึกภาพดูสิวาจะ “หนาแตก” สักแคไหนหากเรานั่งอยูในที่ที่มีเกียรต ิ แลวถูกเจาภาพ “ลดชั้น” ดวยการเชิญไปนั่งในที่สุดทายเพราะมีแขกผูมีเกียรติมากกวามารวมงานW ที่กลาวเชนนี ้ มิไดหมายความวาพระองคทรงสอนใหเรา “สุภาพถอมตน” เพื่อหลีกเลี่ยงอาการ “หนาแตก” เทานั้น แตเพราะพระองคทรงตระหนักด ีว า “ความสุภาพถอมตน” คือ “คุณธรรมที่จำเปนสำหรับความรอด”W ดวยเหตุนี้ เราจึงไดยินพระองคเรียกรองใหเลียนแบบอยางความสุภาพถอมตนจากพระองคเองวา “จงรับแอกของเราแบกไว และมาเปนศิษยของเรา เพราะเรามีใจสุภาพออนโยนและถอมตน จิตใจของทานจะไดรับการพักผอน” (มธ 11:29)W นอกจากนั้น ความสุภาพถอมตนยังเปน “หนทางสูพระหรรษทานของพระเจา” ดังที่นักบุญยากอบกลาววา “พระเจาทรงตอตานคนเยอหยิ่ง แตประทานพระหรรษทานแกผูถอมตน” (ยก 4:6)W และที่สำคัญ พระองคเองทรงเลือกหนทางของ “ความสุภาพถอมตน” เพื่อชวยมนุษยเราใหรอดพน ดังที่นักบุญเปาโลกลาววา “แมวา พระองคทรงมีธรรมชาติพระเจา พระองคก็มิไดทรงถือวาศักดิ์ศรีเสมอพระเจานั้นเปนสมบัติที่จะตองหวงแหน แตทรงสละพระองคจนหมดสิ้น ทรงรับสภาพดุจทาส เปน

มนุษยดุจเรา ทรงแสดงพระองคในธรรมชาติมนุษย ทรงถอมพระองคจนถึงกับทรงยอมรับแมความตาย เปนความตายบนไมกางเขน” (ฟป 2:6-8)W อันที่จริง ประวัติศาสตรยืนยันตลอดมาวาความสุภาพถอมตนเปนคุณสมบัติของบุคคลผูยิ่งใหญจริงๆ เมื่อครั้งที่โธมัส ฮารดี้ (Thomas Hardy) มีชื่อเสียงมากชนิดที่หนังสือพิมพทุกฉบับพรอมจายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อ

แลกกับผลงานของเขา เขากลับสงผลงานพรอมกับซองเปลาติดแสตมปจาหนาถึงตัวเอง เผื่อวากองบรรณาธิการจะไมตีพิมพผลงานของเขาW ความสุภาพถอมตน (humility) มาจากคำละติน humilitas (ฮูมีลีตาส) ซึ่งนักบุญโธมัส อะไควนัสบอกวามาจาก humus (ฮูมูส) ซึ่งแปลวา “ดินที่อยูใตเรา” นี่เอง

W พระศาสนจักรสอนวา “ความสุภาพถอมตนคือคุณธรรมซึ่งโนมนำใหผูที ่ตระหนักถึงความบกพรองของตนเอง ยอมรับวาตัวเองต่ำตอย และดังนั้นจึงเต็มใจขึ้นตรงตอพระเจาและตอผูอื ่นเพราะเห็นแกพระเจา”W มีผู ใหคำแนะนำเพื ่อคงรักษา “ความสุภาพถอมตน” ไวดังนี้1.ตระหนักถึงขอเท็จจริงวาแมเราจะมีความรูมากมาย แตเมื่อเทียบกับความรูทั้งหมดที่มีอยูในโลกจักรวาล ความรูของเรามีแคหางอึ่ง หรือเราอาจเปน

บุคคลสำคัญ มีตำแหนงสำคัญมากก็จริง แตเมื่อเกษียณจากตำแหนงแลว เราจะเหลืออะไร ? ยิ่งถาความตายมาเยือนดวยแลว ตอใหใหญโตแคไหน ก็ไดโลงขนาดไลเลี่ยกันเทานั้นเอง!

2. เปรียบเทียบกับผูที่ครบครันกวา เชนนักฟุตบอล นักกอลฟ นักแสดง หรือนักดนตรีระดับโลก แลวเราจะตระหนักวาตัวเองยังต่ำตอยยิ่งนัก ยิ่ง

6 3

การร ักษาคนเจ ็บป วยถ ือเปนการ “ทำงาน” ซึ่งเปนสิ่งตองหามในวันสับบาโต ในสายตาของบรรดาฟาริสี พระองคจึงกลายเปนคน “แหกกฎ” ที่พวกเขาจะตองหาทางหยุดยั้งใหไดไมวาจะตองสูญเสียคาใชจายมากมายสักเพียงใดก็ตาม บัดนี ้ ความเปนศัตรูระหวางพระองคกับฟาริสีปรากฏชัดแจงแลว!W กระนั ้นก็ตาม เมื ่อหัวหนาฟาริสีทูลเชิญพระองคไปเสวยพระกระยาหารที่บาน พระองคทรงตอบรับคำเชิญ พระองคไมทรงปฏิเสธคำเชิญเพื่อ “สัมพันธภาพ” แมคำเชิญนั้นจะออกมาจากปากของศัตรูพระองคเองก็ตาม!W พระองคไมเคยสิ้นหวังในตัวฟาริสี แมความหวังที่จะเปลี่ยนแปลงจิตใจของพวกเขาดูเหมือนจะริบหรี่ชนิด “ฝนทั่งใหเปนเข็ม” ยังงายกวาอีกก็ตาม แตหลักการของพระองคคือ “เราไมมีทางทำใหศัตรูกลายเปนเพื่อนได หากเราไมพูดคุยกับเขา” เขาตำรา “ไมเขาถ้ำเสือ มีหรือจะไดลูกเสือ”W ในเมื่อพระองคยังไมสิ้นหวังกับศัตรูของพระองค มีหรือที่พระองคจะสิ้นหวังกับเรา ?!? ขอเพียงเราเองอยาสิ้นหวัง เทานั้น!!!W ที่บานของหัวหนาฟาริสี “ผูที่อยูที่นั่นตางจองมอง” พระองค (ลก

14:1) คำกรีกที่ใชคือ paratēréō (พาราเตแรโอ) หมายถึงการ “เฝาดูอยางใกลชิดดวยเจตนาราย” ดุจเดียวกับเหยี่ยวเฝาติดตามเหยื่อชนิดไมคลาดสายตาW หากถูกจองจับผิดเหมือนพระองค เราคงหงุดหงิด โกรธ บางคนอาจถึงขั้นประสาทเสียและทนไมได ตองเขาแจงความกับตำรวจดังที่เคยปรากฏเปนขาวมาแลว

ถานำชีวิตของเราไปเทียบเคียงกับพระเยซูเจาดวยแลว ความหยิ่งจองหองมีแตจะหดหายไป คงเหลือไวเพียงเสียงรองวา “โปรดทรงพระเมตตาเถิด พระเจาขา....”

W ที่สุด พระเยซูเจาทรงแนะนำเจาภาพวา “เมื่อทานจัดงานเลี้ยง จงเชิญคนยากจน คนพิการ คนงอย คนตาบอด แลวทานจะเปนสุข เพราะคนเหลานั้นไมมีสิ่งใดตอบแทนทานได ทานจะไดรับการตอบแทนจากพระเจาเมื่อผูชอบธรรมกลับคืนชีวิต” (ลก 14:13-14) พระองคตรัสเชนนี้เทากับทรงประสงคใหทุกคนตรวจสอบ “แรงจูงใจ” ของตนเมื่อคิดจะมีน้ำใจหรือเอื้ออาทรตอผูอื่น แรงจูงใจในการ “ให” อาจมีไดหลายรูปแบบ1. บางคนถือเปน “หนาที่” ตองบริจาคทานแดพระเจาและเพื่อนมนุษยเสมือนหนึ่งตองเสียภาษีใหแกรัฐ

2. บางคนหวัง “ผลประโยชน” โดยถือวาการใหเปนการ “ลงทุน” อยางหนึ่งเพื่อจะไดรับ “เครดิต” หรือ “ชื่อเสียง” ทั้งจากพระเจาและจากเพื่อนมนุษย การใหแบบนี้ไมถือเปนความใจกวาง แตเปนเพียงความเห็นแกตัวอยางหนึ่ง

3. บางคนตองการแสดง “ความเหนือกวา” ซึ่งนับวาเลวรายกวาการปฏิเสธความชวยเหลือเสียอีก เพราะเขากำลังยืนอยูบนความเหนือชั้นกวาแลวกมมอง “ผูรับ” ดวยความเหยียดหยาม บางคนถึงกับอบรมสั่งสอนผูรับกอนใหก็ม ี นี่เปนการใหเพื่อสนองตัณหาและอำนาจของผูใหเทานั้นเอง พวกรับบีจึงสอนวา การใหที่ดีที่สุดเกิดขึ้นเมื่อผูใหไมรูวาใครคือผูรับ และผูรับไมรูวาใครคือผูให!

4. 4. เมื่อใดที่การใหเกิดจาก “ความรัก” ที่ไหลพรั่งพรูออกมาจากหัวใจชนิดไมอาจควบคุมได เมื่อนั้นการใหแบบที่พระเยซูเจาทรงปรารถนาจึงจะบังเกิดขึ้น เพราะเปนการใหแบบเดียวกับพระเจาผู “ทรงรักโลกอยางมาก จึงประทานพระบุตรเพียงพระองคเดียวของพระองค เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระบุตรจะไมพินาศ แตจะมีชีวิตนิรันดร” (ยน 3:16)