(1) Czy istnieje ogniste piekło – prawdziwe znaczenie takich pojęć, jak: „szeol” i „hades”. (2) Zmienne nauki na temat piekła, czyśćcca i limbusu. (3) PIEKŁO odrażający dogmat, uwłaczający Bogu. (3) Czy dogmat o duszy nieśmiertelnej ma podstawy biblijne lub naukowe? (4) Jaka jest natura śmierci? (5) Jaka jest istota biblijnej nauki o zmartwychwstaniu?

Czy istnieje ogniste piekło – prawdziwe znaczenie takich pojęć, jak:„szeol” i „hades”

Najpierw wyjaśnimy sobie znaczenie słów mylnie tłumaczonych na piekło. Są to „Hades” i „Szeol” — powszechny grób ludzkości (gr. δης ᾅ

[háides]; łac. infer′nus; hebr. שאול [sze’òl]; syr. Sziul). Słowo „Hades” prawdopodobnie oznacza „miejsce, którego nie widać” i występuje w Przekładzie Nowego Świata Chrześcijańskich Pism Greckich 10 razy: w Mateusza 11:23; 16:18; Łukasza 10:15; 16:23; w Dziejach 2:27, 31; Objawieniu 1:18; 6:8; 20:13, 14.

Jak to wynika z Dziejów Apostolskich 2:27, gdzie Piotr cytuje Psalm

16:10.

Dzieje Apostolskie 2: 27 gdyż nie pozostawisz mojej duszy w Hadesie ani nie pozwolisz, żeby lojalny wobec ciebie ujrzał skażenie.Psalm 16:10 10 Bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu.Nie pozwolisz, żeby lojalny wobec ciebie ujrzał dół

A więc jak widzimy w Biblii słowa szeol i hades są słowami wymiennymi.

Hades oznacza to samo, co Szeol, mianowicie powszechny grób ludzkości (w odróżnieniu od greckiego táfos, czyli pojedynczego grobu). Łacińskim odpowiednikiem Hadesu jest inférnus (czasami ínferus). Wyraz ten oznacza „położony poniżej; niższy region” i trafnie określa powszechny grób ludzkości. Stanowi zatem stosowny odpowiednik terminów używanych w językach greckim i hebrajskim.

W natchnionym Piśmie Świętym słowa „Hades” i „Szeol” są kojarzone ze śmiercią i umarłymi, a nie z życiem i żywymi.

Objawienia 20:13 I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków.

Same w sobie nie zawierają one żadnej myśli o doznawaniu przyjemności albo bólu ani tego nie sugerują.

Kaznodziei 9:9 Korzystaj z życia z żoną, którą kochasz, przez wszystkie dni swego marnego życia, które On ci dał pod słońcem, przez wszystkie dni swej marności, to bowiem jest twój dział w życiu i w trudzie, którym się trudzisz pod słońcem. 10 Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu — w miejscu, do którego idziesz.

Psalm 146: 3 Nie pokładajcie ufności w dostojnikachani w synu ziemskiego człowieka, do którego nie należy wybawienie.4 Duch jego uchodzi, a on wraca do swej ziemi;w tymże dniu giną jego myśli.

Próbowano już różnie wyjaśnić etymologię hebrajskiego słowa sze’òl, ale

najprawdopodobniej pochodzi ono od czasownika שששאל (sza’ál), oznaczającego „prosić” lub „domagać się”. Wynikałoby z tego, że Szeol tomiejsce (nie stan), które prosi lub dopomina się o wszystkich bez wyjątku iprzyjmuje zmarłych ludzi. Znajduje się w ziemi, zawsze jest kojarzone z umarłymi i najwyraźniej oznacza powszechny grób ludzkości, ziemskie miejsce przebywania zmarłych. Natomiast hebrajskie słowo kéwer oznacza pojedynczy grób lub miejsce pogrzebania (Rodzaju 23:4, 6, 9, 20).

Np. Rodzaju 23:: 4 „Jestem wśród was przybyszem i osiedleńcem. Dajcie mi u was na własność grobowiec, żebym mógł pogrzebać swą zmarłą sprzed mego oblicza”.

Gehenna (gr. forma hebr. wyrażenia Ge Hinnòm: „Dolina Hinnoma”). Nazwa gehenna występuje dwanaście razy w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Niektórzy tłumacze oddli wyraz gehenna przez „piekło”, ale w nowszych przekładach często dokonuje się po prostu transkrypcji greckiego wyrazu géenna.

Dolina Hinnoma od której wywodzi się słowo gehenna, to głęboka i wąskadolina, później znana pod swoją grecką nazwą, to dzisiejsza Wadi ar-Rababi (Ge Ben Hinnom), która ciągnie się na pd. i pd. zach. od starożytnej Jerozolimy;

Jozuego 8:15 I granica wznosiła się ku dolinie syna Hinnoma do stoku Jebusyty na południu, czyli do Jerozolimy; i granica wznosiła się do szczytu góry, leżącej naprzeciw Doliny Hinnoma na zachodzie, która znajduje się na północnym skraju niziny Refaim.Królowie judzcy Achaz i Manasses uprawiali w Dolinie Hinnoma bałwochwalczy kult, obejmujący składanie w ogniu ofiar ludzkich dla Baala;

II Kronik 28 Achaz zaczął panować, gdy miał dwadzieścia lat(….)nie czynił tego, co słuszne w oczach Jehowy, jak to czynił Dawid, jego

praojciec. 2 Chodził zaś drogami królów Izraela i nawet sporządził lane posągi Baalów. 3 I sprawiał, że wznosił się dym ofiarny w dolinie synów Hinnoma, i palił swoich synów w ogniu — według obrzydliwości narodów, które Jehowa wypędził przed synami Izraela.

Jeremiasza 7:31 I powznosili wyżyny Tofet w dolinie syna Hinnoma, aby palić swych synów i swe córki w ogniu, czego nie nakazałem i co nie zrodziło się w moim sercu’.Jezus Chrystus skojarzył Gehennę z ogniem;

Mateusza 18:9 Także jeśli cię gorszy twoje oko, wyłup je i odrzuć od siebie; lepiej jest dla ciebie wejść jednookim do życia, niż z dwojgiem oczu zostać wrzuconym do ognistej Gehenny.

Tak samo uczynił Jakub;

Jakuba 3:6 Tak, język jest ogniem. Język stanowi wśród naszych członkówświat nieprawości, plami bowiem całe ciało i zapala koło życia naturalnego, a sam jest zapalany przez Gehennę.

Niektórzy komentatorzy biblijni stawiają hipotezę, że takie połączenie Gehenny z ogniem nawiązuje do ofiar ludzkich spalanych w Dolinie Hinnoma (gehennie) przed panowaniem Jozjasza, i na tej podstawie utrzymują, iż Jezus posłużył się Gehenną jako symbolem wiecznych mąk.

Skoro jednak wspomniane praktyki napawały odrazą Jehowę Boga, który oświadczył, iż ‛nie nakazał tej obrzydliwości i nie zrodziło się to w jego sercu’, trudno się spodziewać, aby Jego Syn, mówiąc o sądzie Bożym, oparł symboliczne znaczenie Gehenny na tym bałwochwalczym zwyczaju.Warto zauważyć, że w pewnym proroctwie Bóg zarządził, by Dolina Hinnoma posłużyła za miejsce masowego pochówku, a nie dręczenia żywych ofiar;Jeremiasza 7: 32 „‚Oto dlatego nadchodzą dni — brzmi wypowiedź Jehowy — gdy już się nie będzie mówić o Tofet i o dolinie syna Hinnoma,lecz o dolinie zabijania; i będą musieli grzebać w Tofet, a nie będzie tam dosyć miejsca. 33 Trupy tego ludu staną się żerem dla latających stworzeń niebios i dla zwierząt ziemi, a nikt nie przyprawi ich o drżenie.

Jeremiasza 19:10 „I stłucz butlę na oczach mężów, którzy pójdą z tobą. 11 I powiedz im: ‚Oto, co rzekł Jehowa Zastępów: „Potłukę ten lud i to miasto tak, jak ktoś tłucze naczynie garncarza, że nie da się go już naprawić; a w Tofet będą grzebać, aż już nie będzie miejsca do grzebania”’.

Tak więc biblijne wypowiedzi na temat Gehenny na ogół pokrywają się z tradycyjnym poglądem (zawartym m.in. w źródłach rabinicznych), wedługktórego Dolina Hinnoma służyła Jerozolimie za miejskie wysypisko śmieci (w Mt 5:30 przekład Phillipsa oddaje słowo géenna jako „sterta śmieci”). Komentator żydowski Dawid Kimchi (1160?-1235?), omawiając Psalm 27:13, podał następujące informacje historyczne dotyczące „Gehinnom”: „Jest to miejsce na terenie przyległym do Jerozolimy, miejsce doprawdy obrzydliwe; wrzucano tam nieczystości i trupy. Zawsze płonął tam ogień, w którym spalały się te śmieci oraz trupie kości. Dlategowyrok czekający niegodziwców jest w przenośni nazywany Gehinnom”.

Nie ulega więc wątpliwości, że Jezus posłużył się Gehenną jako symbolemcałkowitej zagłady z wyroku Bożego, zagłady wykluczającej możliwość wskrzeszenia danej duszy;Mateusza 10:28 I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie.A więc duszę [KREW, ŻYCIE] można zgładzić w gehennie, więc gehenna nie jest miejscem wiecznych mąk, tylko SYMBOLEM WIECZNEGO UNICESTWIENIA. Kto stępuje do gehenny jest niejako wyrzucony na śmietnik, bez nadziei na zmartwychwstanie. Ludzie, którzy mają nadzieję na zmartwychwstanie śpią w prochu ziemi (jak napisał Daniel), to znaczy w symboliczny sposób przebywają w szeolu, lub hadesie. W grobowcu Bożej pamięci;Jana 5:28 Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos 29 i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy się dopuszczalitego, co podłe, na zmartwychwstanie sądu.

Kiedy Jezus opisywał Gehennę jako miejsce, gdzie „czerw nie umiera, a ogień nie jest gaszony” ;

Marka 9: 47 Jeśli zaś gorszy cię twoje oko, odrzuć je; lepiej jest dla ciebie wejść jednookim do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu zostać wrzuconym do Gehenny, 48 gdzie ich czerw nie umiera, a ogień nie jest gaszony.Czy można uwierzyć, żeby w literalnym piekle żyły ognioodporne czerwiei zjadały duchowe ciało wiecznie męczonych tam dusz?

Przypuszczalnie nawiązywał do Izajasza 66:24 24 „I wyruszą, i będą patrzeć na zwłoki ludzi, którzy dopuszczali się występków przeciw mnie; bo robactwo [czerwie] na nich nie będzie ginąć, a ich ogień nie będzie gaszony, i staną się czymś odrażającym dla wszelkiego ciała”.Te symboliczne słowa nie odnoszą się do męczarni, ale do całkowitego zniszczenia, o czym świadczy okoliczność, iż w proroctwie Izajasza nie ma mowy o żywych osobach, lecz o „zwłokach ludzi, którzy dopuszczali się występków” przeciw Bogu. Dowody przemawiają za tym, że do DolinyHinnoma wyrzucano śmieci i trupy, a najskuteczniejszym sposobem likwidowania takich nieczystości był ogień, który mógł być podsycany siarkąPor. Iz 30:33 33 Jego Tofet jest bowiem od niedawna uporządkowane; jest także przygotowane dla króla. Głęboko ułożył jego stos. Ognia i drewna jest pod dostatkiem. Tchnienie Jehowy płonie przeciwko niemu niczym potok siarki..Tam, gdzie nie doszedł ogień, roiło się od robactwa, czyli czerwi, które pożerały wszystko, co oszczędził. A zatem słowa Jezusa oznaczały, że wyrok Boży nieodwołalnie doprowadzi do ostatecznej, całkowitej zagłady.

Gehenna, jako jezioro ognia i siarki;

Objawienie 14:9-11 donosi o pewnej grupie ludzi ‛męczonych w ogniu i wsiarce’: „A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków”. Czy dowodzi to istnienia wiecznych katuszy w ogniu piekielnym, przeżywanych całkiem świadomie? W gruncie rzeczy powiedziano tu

jedynie, że źli są męczeni, a nie że są męczeni bez końca. Zgodnie z tym fragmentem na zawsze pozostaje dym — świadectwo dzieła zniszczenia dokonanego przez ogień, a nie tortur w ogniu.

Według Objawienia 20:10-15 w „jeziorze ognia i siarki (…) będą dniem i nocą znosili katusze na wieki, na zawsze”. W pierwszej chwili słowa te zdają się potwierdzać, iż wieczne męki w ogniu są możliwe, ale z całą pewnością tak nie jest. Dlaczego? Między innymi dlatego, że w czymś, co tu nazwano „jeziorem ognia”, zginą „bestia i fałszywy prorok” oraz „śmierć i Hades”. Łatwo wywnioskować, że bestia, fałszywy prorok, śmierć i Hades nie są materialnymi osobami, toteż nie mogą odczuwać cierpień. Nietrudno to zrozumieć, gdyż sama Biblia mówi o wspomnianymjeziorze: „Oznacza to drugą śmierć — jezioro ognia”Objawienie 20:14 A śmierć i Hades wrzucono do jeziora ognia. To oznaczadrugą śmierć: jezioro ognia.

Chyba nikt rozsądny nie dojdzie do wniosku, że w literalnym piekle mogą się znajdować szeol i hades, które to słowa też są tłumaczone często na piekło, cierpiąc wieczne męki? Kto by miał cierpieć w tym hadesie skoro wyda on swoich zmarłych zanim zostanie wrzucony do jeziora ognia i siarki?

Objawienie 20:13 I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali,

i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków.

Teolodzy, którzy postulują istnienie piekła są nam winni wyjaśnienia odnośnie takich paradoksów. A kierując się ich logiką można dojść do wniosku, że w jeziorze ognia i siarki (gehennie) żyją sobie i pływają czerwie, które podgryzając hades i szeol zadają im dodatkowe obok ognistych katusze!

Jeszcze o katuszach i męczarniach basanízo [męczarnie];

Grecki wyraz basanízo (łącznie z wyrazami pochodnymi) występuje w Biblii ponad 20 razy. Dosłownie znaczy „trzeć o kamień probierczy [básanos]”, stąd także „badać lub wypytywać na torturach”. Jak twierdzą językoznawcy, w Chrześcijańskich Pismach Greckich jest używany w znaczeniu „zadawać katusze; dręczyć; męczyć; być nękanym”Mateusza 8:. 29 I oto krzyczeli, mówiąc: „Co tobie do nas, Synu Boży? Czy przyszedłeś tu męczyć nas przed wyznaczonym czasem?”

Grecki rzeczownik basanistés występujący w Mateusza 18:34 oddano w niektórych przekładach jako „dozorcy więzienni” (NŚ), „strażnicy więzienni” lub „więzienie” (por. Mt 18:30), a w innych jako „kaci” bądź „oprawcy”. Słowo to zaczęto odnosić do dozorców więziennych, ponieważw więzieniach niekiedy wymuszano zeznania za pomocą tortur (por. Dz 22:24, 29, gdzie mowa o takiej praktyce, choć nie pojawia się tam wyraz basanízo). Jednakże w dziele The International Standard Bible Encyclopaedia tak napisano na temat użycia tego terminu w Mateusza 18:34: „Prawdopodobnie już samo uwięzienie uznawano za ‛katusze’ (i niewątpliwie słusznie), więc ‚kaci’ to nie kto inny jak właśnie dozorcy więzienni”. Dlatego wypowiedź z Objawienia 20:10 o ‛męczonych dniem inocą na wieki wieków’ najwyraźniej wskazuje, że zostaną oni niejako uwięzieni w śmierci, pozbawieni możliwości działania.

O tym, że taki stan można nazwać męką, świadczy porównanie równoległych relacji z Mateusza 8:29 i Łukasza 8:31;

Mateusza 8:29 I oto krzyczeli, mówiąc: „Co tobie do nas, Synu Boży? Czy

przyszedłeś tu męczyć nas przed wyznaczonym czasem?

Łukasza 8:31 I upraszały go, by im nie rozkazywał odejść do otchłani.

Chciałbym tutaj zauważyć, że otchłań nie jest tym samym, co jezioro ognia i siarki, a więc nie może być w związku z otchłanią mowy o jakichkolwiek ognistych katuszach;

Objawienia 20 I ujrzałem anioła zstępującego z nieba z kluczem od otchłani i wielkim łańcuchem w swej ręce. 2 I schwytał smoka, pradawnego węża, którym jest Diabeł i Szatan, i związał go na tysiąc lat. 3I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i nad nim opieczętował, żeby już niewprowadzał w błąd narodów, aż się skończy tysiąc lat. Potem ma być wypuszczony na krótki czas. (…..)7 A gdy tylko się skończy tysiąc lat, Szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia(….)10 A Diabeł, który ich wprowadzał w błąd, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie już się znajdowali zarówno bestia, jak i fałszywy prorok; i będą męczeni dzień i noc na wieki wieków.

Jak więc możemy się przekonać samo uwięzienie demonów i niepozwalanie im na działanie wiązały one z męczarniami, udręczeniem. Nie będę tutaj szerzej omawiał znaczenia słowa otchłań, ale wszędzie w Biblii połączone ono jest ze stanem bezczynności.

Omówmy teraz inny werset i spróbujmy spojrzeć na wszystko jeszcze z innego punktu widzenia;

Objawienie 14:10 I na pewno będzie ogniem i siarką katowany na oczach świętych aniołów i na oczach Baranka. I dym ich katuszy wznosi się na wieki wieków, a nie mają odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy oddają cześć bestii i jej wizerunkowi, oraz ktokolwiek przyjmuje znamię jej imienia

Powyższą wzmiankę o ogniu i siarce niektórzy uważają za dowód na istnienie piekła. Jednakże rzut oka na podobnie brzmiące proroctwo pozwoli zrozumieć, co powyższe słowa rzeczywiście znaczą w tym kontekście. Za czasów Izajasza Jehowa ostrzegł Edomitów, że zostaną

ukarani za swój wrogi stosunek do Izraela. Oznajmił: „Potoki Edomu zamienią się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będziezawsze; z pokolenia w pokolenie będzie pustynią, po wiek wieków nikt niebędzie nią chodził”

Izajasza 34:9 I jej potoki zamienią się w smołę, a jej proch w siarkę, jej ziemia zaś będzie jak płonąca smoła. 10 Nie będzie gaszona w nocy ani w dzień; jej dym będzie się wznosił po czas niezmierzony. Z pokolenia na pokolenie będzie spieczona; na wieki wieków nikt nie będzie przez nią przechodził.

Minęło już kilka tysięcy lat, a jednak archeolodzy jadać na miejsce, gdzie leżał Edom nie widzą takiego widoku. Z prostej przyczyny, ponieważ jak w przypadku katuszy ogniem i siarką opisanych w Księdze Objawienia wizja ta zapowiadała wieczną zagłądę.Czy Edom wtrącono do jakiegoś mitycznego piekła, gdzie miałby płonąć na wieki? Oczywiście, że nie. Ale za to naród ten całkowicie zniknął z areny światowej, jak gdyby został doszczętnie strawiony ogniem i siarką. Końcowym rezultatem kary nie były wieczne męki, lecz „spustoszenie”, „zniszczenie” i ‛nicość’

Izajasza 34:11 I weźmie ją w posiadanie pelikan oraz jeżozwierz, i będą w niej przebywać sowy uszate oraz kruki; i rozciągnie nad nią sznur mierniczy pustki i kamienie opustoszenia. 12 Jej dostojnicy — nie ma tam żadnego, którego by powołano do królowania, a wszyscy jej książęta będą niczym.

Osoby noszące znamię bestii też zostaną unicestwione jakby przez ogień. Nieco później proroctwo ujawnia, że ich nie pogrzebane ciała staną się pastwą ptaków i innych zwierzątObjawienia 19:17 Ujrzałem również anioła stojącego w słońcu; i zawołał donośnym głosem, i powiedział do wszystkich ptaków, które latają środkiem nieba: „Chodźcie tutaj, zgromadźcie się na wielką wieczerzę Boga, 18 żeby jeść ciała królów i ciała dowódców wojskowych, i ciała siłaczy, i ciała koni i tych, którzy na nich siedzą, i ciała wszystkich, tak

wolnych, jak i niewolników, i małych, i wielkich”.

Jak więc możemy się przekonać nauka o piekle ognistym jest całkowicie pozbawiona podstaw biblijnych. Chciałbym też zaznaczyć, że pisząc niniejsze opracowanie korzystałem z różnych artykułów autorstwa Towarzystwa Strażnica. Cytowanych fragmentów nie zaznaczałem.

Zmienne nauki na temat piekła, czyśćcca i limbusu

Kościół Katolicki na przestrzeni czasu stopniowo wprowadzał coraz nowsze dogmaty i zrozumienia starych dogmatów:. Ale najpierw o tym, ktosie pod tym podpisywał i kto proponował „nowe światła”:

http://www.ultramontes.pl/Katechizm_Bellarmina_Potwierdzenie.htm

WYKŁAD NAUKI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ, UŁOŻONY Z ROZKAZU KLEMENSA VIII PAPIEŻA,PRZEZ KARDYNAŁA ROBERTA BELLARMINA POTWIERDZENIE KLEMENSA VIII PAPIEŻA

„(…..)KLEMENS VIII. PAPIEŻ

NA PRZYSZŁĄ RZECZY PAMIĄTKĘ

Pasterska Rzymskiego Biskupa pieczołowitość, itd. Gdy przeto itd. Nową Xiążkę Nauki Chrześcijańskiej, przez ukochanego Syna Roberta Bellarmina Kapłana S. J. z rozkazu naszego napisaną, wydać i drukiem ogłosić rozkazaliśmy, itd.UPOMINAMY zaś w Panu, czcigodnych Patriarchów, Arcybiskupów, Biskupów i ukochanych synów Wikariuszów ich, tudzież Opatów, Proboszczów wszystkich, gdziekolwiek istniejących, i wszystkich, do których to należy, iżby, o ile to przez nich stać się może, do nauczania Nauki Chrześcijańskiej we wszelkich Kościołach, Diecezjach, Parafiach, do każdego z nich w szczególności należących, wspomnioną Xiążkę, (jak się to rzekło) potwierdzoną, i z rozkazu naszego wydaną, przyjęli, i używali, tudzież iżby była przyjętą i używaną starali się, czynili, itd. Bez względu, itd.

Dan w Ferrarze, pod Pierścieniem Rybaka, dnia 15 Lipca 1598. Papiestwa Naszego Roku siódmego.

http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkap.htm

Konstytucja Apostolska FIDEI DEPOSITUM mocą której publikuje się KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO opracowany po Soborze Powszechnym Watykańskim II

JAN PAWEŁ II BISKUP SŁUGA SŁUG BOŻYCH NA WIECZNĄ RZECZY PAMIĄTKĘ

„(…..)Każdy katechizm powinien wiernie i w sposób uporządkowany przedstawiać nauczanie Pisma świętego, żywej Tradycji w Kościele i autentycznego Urzędu Nauczycielskiego, a także duchowe dziedzictwo Ojców, Doktorów i świętych Kościoła, by umożliwiać lepsze poznanie tajemnic chrześcijańskich i ożywiać wiarę Ludu Bożego. Musi brać pod uwagę wyjaśnienia nauki, które w ciągu dziejów Duch Święty wskazał Kościołowi. Konieczne jest także, by pomagał rozjaśniać światłem wiary nowe sytuacje i problemy, które w przeszłości nie zostały wyjaśnione.Katechizm zawiera zatem rzeczy nowe i stare (por. Mt 13, 52), ponieważ

wiara pozostaje zawsze ta sama, a zarazem jest źródłem wciąż nowych świateł.”

Wikipedia wypowiada się w tym samym tonie, co Jan Paweł II:

http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fpl.wikipedia.org%2Fw...2a_Katolickiego&h=QAQGSPF8E&enc=AZO3DLKwqTVXekCXaeJSqKW8F35Re08fKWB6g7xBXm4VETSRfZMwQAKXFJXWV24fk

H8tqzmwhxKI4vBI2BntoMIsD-4SfMnklL9P3pMMm6xT7Ezc_Ds5Wjxjf6lScP8TN6Jlh9PW0TN9yCT2gi

LTo_c7&s=1

„Poprzednie katechizmy

„(…..)W latach 80. XX wieku w łonie Kościoła katolickiego zaobserwowano potrzebę wskazania nowych dróg ewangelizacji, nowych wskazań dotyczących aplikacji wymagań wiary w codziennym życiu. Grupy wiernych napotykały trudności z jasnym wyrażeniem prawd, które Kościół uważał za wiarygodne i przyjęte przez tradycję.Pytano też o wskazania dotyczące życia moralnego jako odpowiedzi na ciągle zmieniające się warunki życia przede wszystkim w społeczeństwachwysokouprzemysłowionych. Jan Paweł II podjął wówczas decyzję o przygotowaniu we współpracy z wszystkimi biskupami świata książki, w której przeciętny katolik mógłby znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące swojej wiary. W duchu posoborowym postanowiono napisać obszerne dzieło wyjaśniające, w co wierzy współcześnie Kościół. Koordynatorem przedsięwzięcia wybrany został ówczesny kard. Joseph Ratzinger”

Poglądy na Piekło:

http://www.ultramontes.pl/stagraczynski_6.htm

2. Męki w piekle są straszliwe.

Kościół św. piekło opisuje jako miejsce mąk. Sobór Florencki (1438-1445)naucza: „Dusze tych, którzy w stanie grzechu śmiertelnego schodzą ze świata, idą natychmiast do piekła, gdzie rozmaitych mąk doznają”. Jakie to są męki – tego Kościół stanowczo nie wie i nie uczy, lecz Pismo św. podaje nam niektóre wskazówki, a te napomknienia – straszliwe. Według Pisma św. potępieni trojakie cierpią męki:

a) Utrata Boga.

Pan Jezus rzecze do tych, co po lewicy: „Idźcie ode mnie, przeklęci”. Co to za boleść, gdy syn królewski traci prawo do berła i korony i przez całe życie musi siedzieć zamknięty w ciemnym więzieniu, a nigdy nie obaczy oblicza ojcowskiego!… A to cień tylko onych mąk, jakich doznają skazani na utratę Boga. Tomasz św. naucza, że ta męka w pewnym rozumieniu prawie nieskończona, gdyż Dobro utracone jest nieskończone. Z tej przyczyny nauczyciele Kościoła utrzymują, że utrata Boga potępionym większe męki zadaje i gorętsze łzy wyciska, niż wszystkie inne jakie bądź męki. Ta utrata tak wielka, jak Bóg, mówi św. Bernard.

b) Robak sumienia.

Prorok Izajasz przepowiada, że w sercu potępionych będzie się gnieździł robak: „Robak ich nie umiera”. Toż powtarza Pan Jezus po trzykroć. Co byto była za męka, gdyby w sercu człowieka gnieździło się robactwo i powoli go pożerało!… Nieszczęśliwy człowiek nie znalazłby spokoju ni we dnie ni w nocy – musiałby od zmysłów odchodzić dla niezmiernego bólu. Cóż to więc za męka przez onego robaka w piekle!… Pamięć grzechów popełnionych i wspomnienie na tę nieszczęśliwość z własnej winy jako żarłoczna żmija szarpie wnętrzności, jako ognista strzała przeszywa serce, jako pazur krwiożerczej bestii rozdziera piersi. Papież Innocenty III pisze: „Robak sumienia trojakim sposobem serce rozdziera. Będzie je dręczył pamięcią, będzie męczył karą, będzie szarpał strachem. Wspominając sobie na grzechy, potępieńcy drżeć będą od strachu i wobec tych nieprawości, wołać będą: Cóż za pożytek nam przyniosły? Wszystko przeminęło. Z niepojętym zamieszaniem będą sobie przypominali, co

czynili z nieposkromioną rozkoszą, ażeby oścień pamięci męczył tych za karę, których oścień złości do grzechu pobudzał”.

c) Kara zmysłów.

O tejże karze Pismo św. na wielu miejscach wspomina. Mówi o krainie nędzy i strachu wiekuistego (Job. 10, 22); i o ciemnościach, gdzie jest płacz i zgrzytanie zębów; o piecu ognistym, w który źli będą wrzuceni; mówi o jeziorze siarki, zgotowanym dla grzeszników. Te wszystkie wyrażenia, choćbyśmy je jak najłagodniej brali, dostatecznie dowodzą, że potępieni wielkie męki na zmysłach ponosić będą. Ojcowie święci mając mówić o mękach piekielnych, nie znajdują słów, by je w całej ich wielkości i okropności przedstawić. Św. Cyryl Aleksandryjski pisze: „Onejnieszczęśliwości nie można opowiedzieć, żaden język nie zdoła mąk piekła wysłowić”. „Co Apostoł Paweł św. mówi o Niebie, można powiedzieć i o piekle: Oko nie widziało, ucho nie słyszało i w serce człowiecze nie wstąpiło, co zgotował Bóg tym, którzy Go nienawidzą” (św. Chrys.).

3. Z piekła nie ma wybawienia.

Ten to jest artykuł Wiary, który się najbardziej nie podoba ludziom, przeciw któremu najwięcej powstają. Ach, jakże byśmy wszyscy radzi byli, gdybyśmy mogli powiedzieć: „Chrześcijanie, słuchajcie – piekło niejaki tylko czas trwa, a potem wygasną jego płomienie, ustaną łzy jego!”. Tedyby piekło przestało być piekłem, tedy byśmy słodki balsam ochłody spuścili na palące rany potępieńców. Lecz nie możem, lecz nie godzi się nam tak uczyć; albowiem jest artykułem Wiary, że piekło jest wieczne. Niechajże mówi sam Pan Bóg, On wiekuiście święty i prawdziwy. Pan Jezus mówi: „Jeśli ręka twoja, albo noga twoja gorszy cię,odetnij ją i zarzuć od siebie. Lepiejże tobie ułomnym albo chromym wnijść do żywota, niźli mając dwie ręce albo dwie nogi, być wrzuconym wogień wieczny” (Mt. 18, 8) . Mówi: „Król tedy rzecze do tych, co po lewicy: Idźcie precz ode mnie w ogień wieczny”; i tak kończy: „I pójdą ci na męki wieczne”.

http://www.ultramontes.pl/stagraczynski_7.htm

Drugą karą jest ogień! Przypatrzmy się ogniowi z dwóch stron: Jakim jest sam w sobie i jakim w ręku Bożym.

Sam w sobie uważany jest to ogień prawdziwy i rzeczywisty. Skądże to wiemy? Pismo św. i Ojcowie zgadzają się na jedno, że Pan Bóg w gniewie swoim stworzył ogień, ażeby potępieńców palił i dręczył. Dosyć przypomnieć słowa Jezusowe. Co mówi Zbawiciel o ogniu? „Wynijdą Aniołowie i wyłączą złych z pośrodku sprawiedliwych, i wrzucą ich w piec ognisty: tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt. 13, 49-50). Wyrokzaś w dniu sądu ostatecznego na potępieńców brzmi jasno: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny” (Mt. 25, 41). Tu odzywa się Pan jako Sędzia, więc we wyrazach stanowczych.

A więc ogień i boleści ognia – co za okropność! Spojrzyjcie w otchłań wieczności. Tam ujrzycie nieszczęśliwe dusze, pogrążone w ognistych przepaściach. Czytaliście o złoczyńcach, skazanych przez ziemską sprawiedliwość na powolną śmierć ognia! Czytaliście o męczennikach, których przypiekano rozżarzonymi głowniami, oblewano wrzącą wodą lubsmołą i na wpół umarłych kładziono do grobów. Ten ogień przenika oczy, przenika usta, przenika serce. Ten ogień rozlewa się potokiem po wszystkich żyłach, po wszystkich członkach aż do szpiku kości. „Każdy ogniem będzie posolon” (Mk 9, 48).

Przypatrzmy się temu ogniowi z innej jeszcze strony, jakim jest w ręku Bożym. Z tej przyczyny ten ogień straszliwy. Ogień ziemski stopniowo sięrozpala, moc jego zwolna tylko podnosi się; ogień piekielny, jako ogień zemsty w ręku Boskim, naraz w całej swej mocy pali, wścieka się, powiedziałbym, w swej okropności. Ogień ziemski pożera ciało, i dlatego boleść przemijająca, krótka; ogień zaś, jako ogień pomsty w ręku Bożym, ożywia ciało, które pali, jest solą, która nie dopuszcza umrzeć, lecz przeciwnie zachowuje. „Każdy ogniem będzie posolon, a każda ofiara będzie solą osolona” (Mk 9, 48). Ogień ziemski jeden tylko sprawia ból,

choć niepojęty; ogień piekielny, jako ogień pomsty w ręku Boskim, wszelakie możliwe boleści zadaje.

Czymże więc jest wszystka boleść ziemska w porównaniu do boleści piekielnych! Litujemy się nad więźniami, wtrąconymi do ciemnej wieży, do której promień światła nie dochodzi. Litujemy się nad chorymi, co w ostatniej biedzie i nędzy leżą na garści barłogu. Litujemy się nad rannymi na wojnie, którym rękę, nogę odrzynają, przypiekają; lecz czymże to wszystko wobec ognia piekielnego? Risus sunt, mówi św. Chryzostom, to śmiech, to igraszka tylko dziecinna. A przecież i te ziemskie cierpienia tak okrutnie bolą. Jeżeli więc kilka kropelek cierpienia tak gorzkie, jakże gorzkim musi być cały potok, całe morze, cały ocean cierpień, który się napotępieńców wyleje? „Si tanta est stilla, quid erit torrens?” pyta się św. Hieronim.

http://www.ultramontes.pl/Katechizm_Bellarmina_XXII.htm

Katechizm kardynała Roberta Bellarmina (1597) (edycja polska z roku

1844)

III. CO DO PIEKŁA: rozważajcie:

1. Że zawiera w sobie wszystkie męki, jakich nawet wyobrazić sobie nie podobna.

2. Że wszystkie te męki są wieczne.

3. Że są dolegliwe w najwyższym stopniu.

4. Że są ciągłe, bez pociechy, bez ulgi, bez odetchnienia.

http://www.piusx.org.pl/katechizm/12

Katechizm kardynała Pietro Gasparriego (początek XX wieku)

585. Co się stanie z duszą po sądzie szczegółowym?

Po sądzie szczegółowym dusza, jeżeli nie będzie mieć łaski z powodu grzechu śmiertelnego, zaraz idzie do piekła; jeżeli jest w stanie łaski, a jesttakże wolna od wszystkich grzechów powszednich i od wszystkich kar doczesnych, idzie zaraz do nieba; jeżeli zaś jest wprawdzie w stanie łaski, ale jeszcze ma na sobie jakiś grzech powszedni, albo jakąś nie odpokutowaną karę doczesną, dostaje się do czyśćca, dopóki nie uczyni w zupełności zadość sprawiedliwości Bożej.

586. Co będzie z potępionymi w piekle?

W piekle, które Pismo św. nazywa także przepaścią lub gehenną, wieczne męki cierpią złe duchy, a razem z nimi ludzie potępieni, na samej tylko duszy przed sądem powszechnym, a na duszy i ciele po sądzie powszechnym.

587. Na czym polegają kary potępionych?

Kary potępionych polegają na tym, że:

nie mogą oni nigdy oglądać Boga;

doznają najstraszliwszych mąk ognia piekielnego, który jest ogniem rzeczywistym, co pali a nie niszczy; doznają też potępieni mąk z powodu ciemności, wyrzutów sumienia i niewymownego smutku i rozpaczy, oraz z

powodu towarzystwa szatanów i innych potępionych.

Kościół Katolicki zaczyna propagować bardziej humanitarne nauki o Piekle:

http://www.nasza-arka.pl/2001/rozdzial.php?numer=4&rozdzial=9

Dzienniczek S. FaustynyCytat:

„Dziś byłam w przepaściach piekła, wprowadzona przez Anioła. Jest to miejsce wielkiej kaźni, jakiż jest obszar jego strasznie wielki. Rodzaje mąk, które widziałam:pierwszą męką, którą stanowi piekło, jest utrata Boga;drugie – ustawiczny wyrzut sumienia;trzecie – nigdy się już ten los nie zmieni;czwarta męka – jest ogień, który będzie przenikał duszę, ale nie zniszczy jej, jest to straszna męka, jest to ogień czysto duchowy, zapalony gniewem Bożym;piąta męka – jest ustawiczna ciemność, straszny zapach duszący, a chociażjest ciemność, widzą się wzajemnie szatani i potępione dusze, i widzą wszystko zło innych i swoje;szósta męka jest ustawiczne towarzystwo szatana;siódma męka – jest straszna rozpacz, nienawiść Boga, złorzeczenia, przekleństwa, bluźnierstwa.Są to męki, które wszyscy potępieni cierpią razem, ale to nie jest koniec mąk, są męki dla dusz poszczególne, które są męki zmysłów, każda dusza czym grzeszyła, tym jest dręczona w straszny i nie do opisania sposób. Są straszne lochy, otchłanie kaźni, gdzie jedna męka odróżnia się od drugiej; umarłabym na ten widok tych strasznych mąk, gdyby mnie nie utrzymywała wszechmoc Boża. Niech grzesznik wie, jakim zmysłem grzeszy, takim dręczony będzie przez wieczność całą, piszę o tym z rozkazu Bożego, aby żadna dusza nie wymawiała się, że nie ma piekła, albo tym, że nikt tam nie był i nie wie jako tam jest.

http://www.teologia.pl/m_k/kkk1p03.htm

Katechizm Kościoła Katolickiego 1992

IV. Piekło

1033 Nie możemy być zjednoczeni z Bogiem, jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości. Nie możemy jednak kochać Boga, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym: „Kto… nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi wsobie życia wiecznego” (1 J 3, 14 c-15). Nasz Pan ostrzega nas, że zostaniemy od Niego oddzieleni, jeśli nie wyjdziemy naprzeciw ważnym potrzebom ubogich i maluczkich, którzy są Jego braćmi. Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego i nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego. Ten stan ostatecznego samowykluczenia z jednościz Bogiem i świętymi określa się słowem „piekło”.

Wikipedia popiera to nowe humanitarne „nowe światło”:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Piekło_%28katolicyzm%29#cite_note-3

„Piekło to w Kościele katolickim stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi.

Kościół katolicki od I w. poucza i przypomina o istnieniu piekła jako stanunieodwołalnego. Do piekła trafiają po śmierci dusze ludzi umierających w stanie grzechu śmiertelnego. Kara piekła, obrazowo przedstawiana jako „ogień wieczny”, polega na wiecznej rozłące duszy od Boga.”

http://www.ultramontes.pl/nauki_katechizmowe_i_13.htm

Zmienność nauki o czyśćcu:

„Oprócz piekła owego, w którym wieczne potępieńcy cierpią męki, jest znowu drugie, które my czyśćcem zowiemy, gdzie dusze wybrane dla pozostałych niektórych powszednich grzechów, lub dla kar za grzechy śmiertelne przez pokutę zniesione należących, zatrzymane bywają. O tym tedy rodzaju piekła, to jest czyśćcu mówić będziemy.(….)Najprzód uważać mamy, że lubo Bóg wszystkie żywioły obracać może ku ukaraniu

swych nieprzyjaciół, wszakże jednak pospolicie ognia do tego używa. Jakomówi sam o sobie: Ignis succensus est in furore meo. Ogień zapalony jest w gniewie moim. Ale jaki by był ten ogień, – o tym śś. Augustyn i Hieronim nauczają, iż tejże natury jest, co i ogień piekielny, mówiąc:

„Tymże samym ogniem sprawiedliwy bywa dręczony, co i potępieniec jestukarany”. Stąd łatwo poznać można, iż ciężkie są męki czyśćcowe, kiedy w nim ten sam panuje ogień, co i w piekle; którego to ognia, abyśmy srogości i ciężkości dojść mogli, bierzmy sobie miarę z ziemskiego i doczesnego.

Nasz ogień jest opatrzności i dobroci Boga dowodem, tamten mściwej i surowej i karzącej Jego sprawiedliwości jest skutkiem; a jeśliż nasz ogień tak jest nieznośny, że iskry onego cierpieć nie możemy na ciele naszym: jakże nieznośnych przykrości dusze z owego doświadczać nie muszą! Lecz nie dla samej tylko mocy i natężenia swegoogień czyśćcowy, paląc i dręcząc duszę, tak jest od naszego różny. Ma on jeszcze dziwną tę własność, iż nie tak jako nasz ogień zarówno niszczy i pożera, co weń wrzucono będzie, tak trapi niewinnego, jako i grzesznika największego. Ogień zaś czyśćcowy, paląc i dręcząc duszę, nigdy onej nie trawi i nie niszczy, ani też równą moc swą wywiera na wszystkie dusze, ale każdą z nich według miary i ciężkości grzechów trapi. Quantum stulta iniquitas suggessit, tantum sapiens poena desoeviat. Ile głupia nieprawość zawiniła, tyle mądrym ukaraniem ma być powetowano.”

Współczesny Kościół Katolicki ma inne poglądy na temat czyśćca niż ten z IXX wieku:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Czyściec

„Stan duszy w czyśćcu [edytuj]

Czyściec to przejściowy stan, a nie miejsce, który trwa do chwili powszechnego zmartwychwstania . Dostępują go dusze osób umierającychw łasce, ale które nie uporządkowały stosunku do rzeczy stworzonych. Boże miłosierdzie dopuszcza możliwość oczyszczenia miłości z egoistycznych przywiązań, do których doprowadziły popełnione grzechy

Ciężar kary czyśćcowej zależy od rodzaju oraz liczby popełnionych grzechów. Oczyszczenie dokonuje się przez „ogień”, który nie jest fizycznej natury, lecz jest bólem duchowym wynikającym z uświadomienia sobie miłości Boga i własnych niedoskonałości. Innym oczyszczającym cierpieniem jest tęsknota za Bogiem. Katechizm KościołaKatolickiego podkreśla, że cierpienia czyśćcowe są inne niż piekielne (KKK 1031)”

Kościół Katolicki kolejny raz zmienił naukę. Dogmat o limbusie idzie do kosza, nieochrzczone dzieci zdaniem i teologów katolickich do nieba.

https://ekai.pl/wydarzenia/x12320/watykan-dusze-nieochrzczonych-dzieci-ida-do-nieba/

"Dusze nieochrzczonych dzieci nie idą do otchłani ("limbus puerorum"), lecz do nieba. Do takiego wniosku doszła Międzynarodowa Komisja Teologiczna, ogłaszając dokument zatytułowany "Nadzieja zbawienia dla dzieci, które umierają bez chrztu".

Tekst "Nadzieja zbawienia dla dzieci, które umierają bez chrztu", liczący 41 stron, zaaprobowany został przez Benedykta XVI i w całości ukaże się 5maja w dwutygodniku włoskich jezuitów "La Civilta Cattolica". W tej chwili znany jest z fragmentów, opublikowanych przez amerykańską agencję Catholic News Service.Jak oświadczył w Radiu Watykańskim ks. Luis F. Ladaria, sekretarz komisji, dokument jest wynikiem badań, które będą kontynuowane. Ks. Ladaria podkreślił, że pod uwagę wzięto trzy czynniki: miłosierdzie Boże, pośrednictwo Chrystusa oraz fakt, że Jezus szczególną miłością i troską otaczał dzieci. Natomiast pojęcie "otchłani", wprowadzone w XVIII wieku,było wyrazem "zbyt zawężonej i rygorystycznej wizji zbawienia". Obserwatorzy przypominają, że kard. Joseph Ratzinger, który do chwili konklawe w kwietniu 2005 roku stał na czele Międzynarodowej Komisji Teologicznej, już w 1984 roku nie ukrywał, że nie był zwolennikiem tego pojęcia, będącego "jedynie hipotezą teologiczną".Autorzy dokumentu podkreślają, że istnieją "poważne podstawy teologiczne i liturgiczne do nadziei, że dzieci zmarłe bez chrztu doznają

zbawienia i zażywają błogosławionego szczęścia". Zwracają jednocześnie uwagę, że zarzucenie pojęcia "otchłani przeznaczonej dla dzieci" jest nie tylko decyzją teoretyczną, lecz dotyczy "niecierpiącego zwłoki problemu natury duszpasterskiej" z dwóch co najmniej powodów. Ze względu na rosnącą liczbę dzieci umierających bez chrztu oraz "ofiary aborcji"."Limbus puerorum" nie należał nigdy do dogmatów wiary, nie ma o nim też mowy w Katechizmie Kościoła Katolickiego. W V wieku św. Augustyn twierdził, że dusze dzieci nieochrzczonych idą do piekła, od XIII wieku zaczęto mówić o otchłani, gdzie "nie ma żadnych kar, lecz naturalne szczęście, które jednak daleko odbiega od pełni błogosławionego szczęściawizji uszczęśliwiającej" (G. O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ, Zwięzłysłownik teologiczny, WAM, Kraków 1993)."

PIEKŁO odrażający dogmat, uwłaczający Bogu

„I zbudowali wyżynę Tofet, w dolinie Ben Hinnom, aby palic w ogniu swoich synow i corki, czego nie nakazalem i co nie przyszlo Mi nawet na mysl”(Jeremiasza 7:31, katolicka Biblia Tysiąclecia)

Jak widać z powyższego wersetu, największą obrzydliwoscią Bóg darzy ludzi, składających swe dzieci w ofierze, paląc je w ogniu. Coś tak

zwyrodniałego nigdy by nie przyszło Bogu nawet na mysl! (według oryginału hebrajskiego: „nie wstąpiło na serce”) Taką okropność mógł wymyśleć jedynie człowiek, za podszeptem Szatana.

…a tu dogmat katolicki twierdzi, ze Bóg pali dusze ludzkie w piekielnymogniu, w dodatku czyni to bez końca, bez mozliwosci opuszczenia tego

Piekła.CZYŻ TAKI DOGMAT NIE UWŁACZA BOGU?

Przez taki dogmat, wiele osób, albo służy Bogu (katolickiemu) ze strachu przed karą, albo staje się ateistami. Gdyż w takiego Boga-sadystę to aż się nie chce wierzyć.Dlatego za rozkwit ateizmu i gnostycyzmu winę ponosi sam Kosciół katolicki.

*[TOFET] z hebrajskiego oznacza palenisko, piec. Było to też miejsce w dolinie Gehenny (Ge-Hinnom), na południe od Jerozolimy, gdzie palono nieczystości i gdzie niekiedy wykonywano praktyki na cześć fenickiego bożka, Molocha, np. palono dzieci. Zobacz też 2 Królewska 23:10, gdzie mowa jest o Palenisku-Zgrozie w Dolinie Synów Hinnoma (Ben Hinnom)Z innych przekładów:

• BIBLIA warszawska:

„Wznieśli miejsce ofiarne Tofet w Dolinie Ben-Hinnoma, aby spalać w ogniu swoich synów i swoje córki, czego Ja nie nakazałem i co mi nawet na myśl nie przyszło.”

• BIBLIA warszawsko-praska:

„Zbudowali też miejsce kultu, wzniesienie Tofet w dolinie Ben-Hinnom, i tam składali w ofierze całopalenia swoich własnych synów i własne córki, czego im nigdy nie nakazywałem i o czym nigdy nawet nie myślałem.”

• BIBLIA gdańska:

„Nadto pobudowali wyżyny Tofet, które jest w dolinie syna Hennomowego, aby palili synów swych i córki swe ogniem, czegom nie rozkazał, ani wstąpiło na serce moje.”

• Przekład NOWEGO ŚWIATA:

„I powznosili wyżyny Tofet w dolinie syna Hinnoma, aby palić swych synów i swe córki w ogniu, czego nie nakazałem i co nie zrodziło się w moim sercu.”

• BIBLIA Króla Jakuba (King James Version):

„And they have built the high places of Tophet, which [is] in the valley of the son of Hinnom, to burn their sons and their daughters in the fire; whichI commanded [them] not, neither came it into my heart.”

• Łacińska VULGATA:

„ …et aedificaverunt excelsa Thofeth qui est in valle filii Ennom ut incenderent filios suos et filias suas igni quae non praecepi nec cogitavi in corde meo”

• Biblia HEBRAICA:

שֵאאשש שב ב הה ם שֵאתהי תֹננ שב ב האת- בו הה ם שֵאנהי שב ב האת- תֹנר ף ללשבש תֹנשנ ם לה הב-ן- שֵאגהיא שב ב אאשהשר הפת תֹנשת הה תֹנות שבֹומ ב שו בבנ שושבהי׃ ל לל העל- בתה בל בע תֹנלא בו לתהי שוהי ל לצ תֹנלא אאשהשר

Źródło: http://www.rumburak.friko.pl/BIBLIA/dogmaty/gehenna.php

Czy dogmat o duszy nieśmiertelnej ma podstawy biblijne lubnaukowe?

Czy dusza może być wskrzeszona?

Tchnienie, duch – siła ożywcza czy dusza nieśmiertelna?

Czy Eliasz poszedł do nieba z duszą i ciałem?

Czy przemienienie Jezusa dowodzi istnienia duszy nieśmiertelnej?

]

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1101989233

Czy Jezus otworzył drogę do nieba tym, którzy pomarli przed nim?

Co znaczą słowa z 1 Piotra 3:19, 20? „[Jezus] w tym też stanie [w duchu po powstaniu z martwych] poszedł i głosił duchom będącym w więzieniu, które niegdyś okazały nieposłuszeństwo, gdy cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego — w czasie budowy arki, w której niewiele osób, to jest osiem dusz [„dusz”, Bw, BT, Wujek; „osób”, Bp, Kowalski], zostało bezpiecznie przeprowadzonych przez wodę”.

Czy te ‛duchy w więzieniu’ były duszami ludzi, którzy nie zwracali uwagi na to, co przed potopem głosił Noe, i czy teraz otworzyła się dla nich droga do nieba? Z porównania 2 Piotra 2:4 z Judy 6 oraz z Rodzaju 6:2-4 wynika, że duchy te były anielskimi synami Bożymi, którzy za czasów Noego zmaterializowali się i pobrali sobie żony. Słowo „duchy” w 1 Piotra 3:19, 20 jest tłumaczeniem greckiego pneúmasin, podczas gdy greckim słowem tłumaczonym na „dusze” jest

psychaí. Owe „duchy” to nie dusze wyzwolone z ciała, tylko nieposłuszni aniołowie; „duszami”, o których tu mowa, byli żywi ludzie, mianowicie Noe i jego domownicy. ‛Duchom w więzieniu’ musiał zatem być ogłoszony wyrok.

Co oznacza 1 Piotra 4:6? „Właśnie dlatego oznajmiono dobrą nowinę również umarłym, by co do ciała zostali osądzeni z punktu widzenia ludzi, lecz co do ducha żyli z punktu widzenia Boga”.

Czy ci „umarli” to ludzie, którzy pomarli przed śmiercią Chrystusa? Jak już wykazano, umarli nie są ‛duchami w więzieniu’. Tymi duchami byli nieposłuszni aniołowie. Na nic by się też nie zdało głoszenie dosłownie martwym ludziom,bo jak powiedziano w Kaznodziei 9:5, tacy „nie są świadomi niczego”, a ponadto w Psalmie 146:4 czytamy, że w chwili śmierci człowieka „giną jego myśli”. Niemniej w Efezjan 2:1-7, 17 jest mowa o ludziach, którzy byli martwi duchowo, ale po przyjęciu dobrej nowiny ożyli pod względem duchowym.

Czy skruszony przestępca skazany na śmierć tego samego dnia, coJezus poszedł do nieba?

Z kim rozmawiało medium z Endor?

Z kim rozmawiało medium z Endor?

Nauka potwierdza Biblię: Ezechiela 18:4 „DUSZA, która grzeszy, taumrze” -Czy wizje podczas śmierci klinicznej potwierdzają istnienie

duszy nieśmiertelnej?

Wielu z nas słyszało o niezwykłych wizjach i doświadczeniach osób, któreprzeżyły śmierć kliniczną. Większość relacji zawiera wspólne elementy, wśród których chyba najbardziej znanym jest tunel a na jego końcu światło. Amerykańscy naukowcy przeprowadzili badania z których wynika, iż obrazy jakie widzą osoby doświadczające NDE (Near-Death Experience) mają podłoże fizjologiczne.http://tylkonauka.pl/wiadomosc/wizje-w-czasie-smierci-klinicznej-sa-spowodowane-nadaktywnoscia-mozgu

Badanie zostało przeprowadzone na szczurach przez grupę naukowców z Uniwersytetu w Michigan. Testy wykazały, że mózg zaczyna działać znacznie bardziej efektywnie w momencie poprzedzającym śmierć, co zaskoczyło grupę naukowców. U przebadanych szczurów nietypowa nadaktywność mózgu występowała nawet 30 sekund po zatrzymaniu akcji serca.Naukowcy tłumaczą, że niezwykłe wizje, jakich doświadcza

człowiek w trakcie śmierci klinicznej, są spowodowane właśnie tąnadaktywnością mózgu a osoba, której życie zostaje uratowane twierdzi, że obrazy jakie widziała są prawdziwe.Z przeprowadzonego badania wynika również, że redukcja tlenu lub tlenu i glukozy w trakcie zatrzymania akcji serca może stymulować aktywność mózgu. Podobne wnioski zostały wyciągnięte przez naukowców z Uniwersytetu w Edynburgu i Cambridge w 2011 roku. Jimo Borjigin, który przewodził grupie naukowców w Michigan powiedział, że testy zapewniają pierwszą naukową oprawę dla śmierci klinicznej, która zgłaszana jest przez wiele osób, którym udało się przeżyć zatrzymanie akcji serca. Przed naukowcami jednak daleka droga do zrozumienia przypadków NDE.

Jaką ewentualn ą funkcj ę mogłaby spełniać dusza w organizmieczłowieka? – Koncepcja duszy nieśmiertelnej, a

badania neuronaukowców.

W zależności od interpretacji Biblii, różne wyznania uważające się za chrześcijańskie, rozmaicie pojmują naukę o duszy w niej zawartej. Przejawem jednego z tych zrozumień jest niebiblijna koncepcja duszy nieśmiertelnej. W niniejszym artykule nie będę jednak podważał tej interpretacji na podstawie nauk Pisma Świętego, tylko empirycznych nauk prowadzonych przez uczonych zajmujących się badaniem ludzkiego mózgu. Człowiek oprócz tego, że istnieje jeszcze jest świadomy tego, że istnieje ( „my ś l ę wi ę c jestem”). Wszystkie stworzenia posiadające dużyzbiór odpowiednio wyspecjalizowanych komórek nerwowych, posiadają

jakąś formę samoświadomości. Organizmy mające oczy i inne narządy zmysłu, muszą posiadać jakąś formę świadomości, ponieważ potrzebna jest ona do tego, aby móc interpretować dostarczane ze środowiska różnorakie bodźce i odpowiednio na nie reagować . Mózg człowieka jak i mózg każdego zwierzęcia zbudowany jest z martwych atomów. To z nich zbudowane są neurony, czy neuroprzekaźniki. Gdyby atom można było powi ę kszyć do rozmiarów dużego pokoju, przy czym jądro byłoby wielkości pyłku kurzu, to jakby je umieścić na środku pokoju, to elektronyorbitowałyby gdzieś koło ścian i sufitu. Mózg, to w większości puste przestrzenie!

Zupełnie nie wiadomo jakie procesy powodują , że złożony z martwych atomów mózg jest sam siebie świadomy. W samych neuronach, tworzących mózg nie ma nic specjalnego. Ich budowa jest w zasadzie podobna do budowy innych typów komórek. Składają się z białeki błon lipidowych oraz z różnych minerałów. Posiadają szkielet cytoplazmatyczny, jądro komórkowe, różne receptory. Istnieją też różnice. Neurony tworzą połączenia synaptyczne, za pośrednictwem których się komunikują . Jeżeli ktoś zażyje (dajmy na to) morfinę , toślad działania narkotyku urywa się na receptorze opioidowym, natomiast tego, co się dzieje w plątaninie aksonów przewodzących sygnały elektryczne, które są następnie zamieniane w synapsach na sygnały chemiczne, tak że człowiek może świadomie odczuwać wpływ narkotyku na mózg, nie wiadomo ( środkami psychoaktywnymi można odurzyć niemal każde zwierzę , które z definicji duszy nieśmiertelnej nie posiada ).

Jeżeli założymy, że człowiek posiada duszę i że jest ona odpowiedzialna za ludzkie jestestwo, to tym samym musimy również przyjąć , że to on sam w rzeczywistości jest tą duszą , a nasze fizyczne ciała to tylko doczesna powłoka. Taki „skafander”, który umożliwia duszy egzystencję na ziemi i którym potrafi ona w jakiś sposób manipulować .

Należy przyznać , że takie wyjaśnie nie jest zupełnie bezpodstawne z punktu widzenia fizjologii. Z definicji dusza jest nieśmiertelna, nie potrzebuje ziemskiego pokarmu, nie odczuwa bólu zadanego przez ciała

fizyczne (potrafi nawet przez nie przenikać), nie odczuwa głodu, nie musi spać . Dlaczego więc ludzka dusza odczuwa głód wraz z ciałem, skoro to rzekomo nie cielesny mózg odpowiada za świadomość?Dlaczego ludzkie dusze śpią razem z ciałem? Dlaczego tracą przytomność wraz z mózgiem, kiedy ktoś zostaje uderzony w głowę i doznaje wstrząś nięcia tego organu?Dlaczego patologie mózgu mogą doprowadzić do ataków epilepsji z utratą przytomności włącznie? Dlaczego niedorozwój mózgu mo ż e skutkować chorobą psychiczną, lub całkowitą utratą możliwości posiadania świadomości?Dlaczego mózg ludzki podzielony jest na wyraźnie zbadane i zdefiniowane obszary, odpowiedzialne za widzenie, słyszenie czy mowę i uraz w tych częściach mózgu może uczynić człowieka niewidomym, głuchym czy niemową ? A w jaki sposób uczeni zajmujący się neurobiologią zidentyfikowali te moduły? Stymulowali je za pomocą elektrod wprowadzonych do mózgu, co owocowało wywołanie zamierzonych efektów, które pozwoliły ustalić jakie ośrodki mózgu są odpowiedzialne za interpretację konkretnych sygnałów napływających z narzą dów zmysłów.

Chociaż nie znamy istoty procesów mózgowych, które są odpowiedzialne za wywoływanie (samo)świadomości, to jednak naukowcy dysponują ogromnym świadectwem empirycznym, które popiera wniosek, ż e to fizyczny mózg jest odpowiedzialny za nasze jestestwo i świadomość, a nieniematerialny czynnik w postaci duszy nieśmiertelnej. Innymi słowy te dowody oparte na tysią cach szczegółowych i rzetelnych analizach, pozwalają nam traktować koncepcję duszy nieśmiertelnej, jako założenia nadmiarowego i bezużytecznego z punktu widzenia nauki.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dusza_%28religia%29

„Dusza (religia)

Tematy eschatologiczne dotyczące zagadnienia duszy są przedstawiane przez poszczególne religie w zależności od specyfiki ich systemów wierzeń co do życia po śmierci. W

rozumieniu największych religii monoteistycznych jest ona pierwiastkiem ożywiającym ciało, który człowiek otrzymał od Boga Stwórcy, trwającym także po śmierci ciała. […..] Chrześcijaństwo […..] uznaje w większości swych odłamów (w tym katolicyzm, prawosławie i większość protestantów), że duszaludzka ma naturę rozumną i jest nieśmiertelna.”

Zobacz też;

‚Zmysły’

http://pracowniamalegoczlowieka.blogspot.com/2011/02/wpyw -niezintegrowanych odruchow na.html

Nieukierunkowana materia w komórce podążałaby za prawami termodynamiki

https://bioslawek.wordpress.com/2015/02/14/nieukierunkowana-materia-w-komorce-podazalaby-za-prawami-termodynamiki/

Wykład: Prof. Leszek Kaczmarek ‚Biologia molekularna umysłu’

Treść tego wywodu wyraźnie pokazuje, że takie pojęcie, jak „dusza nieśmiertelna”, która rzekomo jest odpowiedzialna za samoświadomość, tow neurobiologii pojęcie nadmiarowe – w sam raz nadające się pod ostrze Brzytwy Ockhama!Z wykładu na przykład wynika, że w synapsach odpowiedzialnych za powstawanie pamięci tworzy się więcej receptorów. Wielu teologów głosi naukę o duszy nieśmiertelnej, jednak żaden nie pokazał, w jaki sposób sygnały chemiczne pochodzące z synaps mogą mieć wpływ na niematerialną duszę.

https://youtu.be/geKhNxxq1lA

OKOŁO 1400 GRAM TAJEMNIC - MYŚLĘ WIĘC JESTEM’

Ludzki mózg jest jedynym organem, który usiłuje [bezskutecznie]

zrozumieć sposoby działania maszynerii neurologicznej, z jakiej się składaw celu ustalenia, jakie zasady nią rządzą umożliwiając mu (samo)świadome myślenie. Jak to się dzieje, że złożone z martwych atomów neurony, oddziałujące ze sobą za pośrednictwem miliardów połączeń, wyładowań elektrycznych i różnych reakcji chemicznych, tworzą organ, który jest sam siebie świadomy? Gdzie i w jaki sposób pośród tej plątaniny kabli i mieszaniny różnych oddziaływań biochemicznych poszukiwać procesów odpowiedzianych za istotę świadomości? Jak w ogóle zdefinować takie pojęcia, jak: umysł czy świadomość? Czy przy obecnym stanie wiedzy wszystkich dotychczasowych prób ujęcia ich w ramy definicji nie można podsumowaćjednym stwierdzeniem: ‚myślę więc jestem’?

https://youtu.be/yUo7RjzyCAs

Jaka jest natura śmierci?

Jaka jest istota biblijnej nauki o zmartwychwstaniu?

Zobacz też: