ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

மு�ல் கதை� :

இரவு. தீப்பந்�ங்கள். பல்லக்கு. ‘ அதை�ச் சுமப்பவர்களி�ன் தை! ஹோ!#...’ பல்லக்க$ன் �$தைரச்சீதைலயி�ன் மெமல்லியி க#ற்றி*ன் அதைலச்சல். மத்�$யி�ல்

சந்�$ஹோர#�யிம் ஹோப#ல், ரத்�$னம் ஹோப#ல், ஹோச#தைலயி�ளிந் மெ�ன்றில் ஹோப#ல், ஹோச#மரசக் கவ�தை� ஹோப#ல் இளிவரச* ஹோமகல#.

ஹோச#ழர்கள் ச#ம்ர#ஜ்யிம் ச*ன்ன#ப�ன்னம#க$ப் ஹோப#ய் ச*ல நூறு வருடங்களுக்குப் ப�ன்னர் எஞ்ச*யி�ருந்� ஒஹோர பகு�$தையி ஆண்ட- ம�ச்சம�ருந்� ஒரு ஹோச#ழன�ன் ஒஹோர

மகள்.

( ஹோச#ழனுக்கு மற்மெறி#ரு மகளும் உண்டு என்று ஹோபச்சு. இதை� அந்�ச் ஹோச#ழன் ஒப்புக்மெக#ண்ட�$ல்தைல. ஊர்வ#ய்!)

இளிவரச*யி�ன் தைகயி�ல் ஓதைல இருந்�து. ஒரு மடல்! அதை� மடல் என்றி மெச#ல்வ�#, க#�ல் கடல் என்று மெச#ல்வ�#? எழுத்�#ணி�தையி இ�யித்�$ல் ஹோ�#ய்த்து, ஹோ�வநா#�ன் எழு�$யி�ருந்�#ன்!

அனபுக கரஙகதைளி அனறு�$னநாமெ�#டமெடன இனபக கதைர�#ன கணிஹோடன - உன பககம �#மதைரயு முகநா#ணும சநா�$ரனு முகமவ#டு ம#ம�ன�ஹோல சநாஹோ�கம�தைல.

( அந்�க் க#லத்�$ல் ஒற்மெறிழுத்துக்கள் எழுதுவது க$தைடயி#து!)

- ‘ ’ என்று ஹோநார�தைச மெவண்ப#வ�ல் துவங்க$ ஹோவறு என்றுவ�ருத்�த்�$லும்வ�தைளியி#டியி�ருந்�#ன், ஹோ�வநா#�ன்.

இளிவரச* ஓதைலதையி இரண்ட#ம் முதைறி படித்�#ள் - மு�ல் முதைறி படித்�ஹோப#து சர�யி#கப் புர�யி#��#ல். எழுத்துப் ப�தைழகளும், இலக்கணிப் ப�தைழகளும்

மலிந்�$ருந்� அந்� லிக$�ம் அவளுக்கு ஓர் அலட்ச*யி முறுவதைலத்�#ன் �ந்�து. “ ” மெசங்கல் என்றுவ�ளி�த்�#ள்.

“இளிவரச*!” என்று பல்லக்க$ன் அருக$ல் வந்து பணி�வுடன் நாடந்�#ர் மெசங்கல்வர#யி ஹோ�வர் - அரச*ன் மெமய்க்க#ப்பு, மெநாய்ப்பந்�ப் ப�ர�வுகளி�ன்

�தைலதைம அ�$க#ர�. �$ங்களுக்குத் �$ங்கள் முப்பது வர#கன் வ#ங்குக$றி அ�$க#ர�.

அவர் தைகயி�லிருந்� பந்�த்�$ல் அந்� ஓதைலதையிக் மெக#ளுத்�$ன#ள் இளிவரச*. “ ” ப�த்துப் ப�டித்�வன் என்றி#ள்.

“இளிவரச*! இன்னும் இரண்டு நா#ழ�க்குள் வரகூர் ஹோப#ய்ச் ஹோசர்ந்துவ�டல#ம்,” என்றி#ர் மெசங்கல்வர#யி ஹோ�வர். அவர் மெச#ன்னதை� இளிவரச*

கவன�த்�#ளி�ல்தைல. அவள் மனம் அந்� ஆதைச முகத்�$ல் - இதுவதைர அவள் சந்�$த்�$ர#� அந்�க் கனவுமுகத்�$ல் - லயி�த்�$ருந்�து.

“மெசங்கல்! அது என்ன சப்�ம்?”

1

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“ எது இளிவரச*?”“ தூரத்�$ல் குளிம்மெப#லி ஹோகட்கவ�ல்தைல?”

“ ஹோகட்கவ�ல்தைல இளிவரச*! எனக்கு இடது க#�$ல் இடக்கரடக்கல் என்றி ஹோநா#ய். தைவத்�$யிர�டம் ஹோப#ன#ல் அவருக்கும் இடக்கரடக்கல்.”

“மெசங்கல், இப்மெப#ழுது ஹோகளும்.”

“ சமூகம் மெச#ல்வது சத்�$யிம்�#ன். ” இந்� நா#ய்க்கும் ஹோகட்க$றிது என்றி#ன் ஒரு பல்லக்குத்தூக்க$. ஹோமலும், “ ” ப#தை�யி�ல் கள்ளிர் பயிம் அ�$கம் என்றி#ன்.

இப்ஹோப#து மெசங்கல்வர#யிருக்கும் குளிம்மெப#லி ஹோகட்டது. உடஹோன, “முத்�#, பந்�ங்கதைளிஅதைணி. வ#ய்க்க#ல் பக்கம் ஒதுங்கல#ம்,” என்றி#ர்.

இளிவரச*, “மெசங்கல்வர#யிஹோர, அச்சமுறி#தீர். அவர்கள் வரட்டும். அவர்கள் கள்ளிர்களி#யி�ருந்�#ல் உங்கள் வ#ள் என்னஆயி�ற்று?” என்றி#ள்.

அந்�க் கு�$தைரகள் மெ�ர�ந்�ன. க$ஹோரக்க ஹோ�சத்�$லிருந்து உதைறியூர் துதைறிமுகத்�$ல் பு�$�#க வந்து இறிங்க$யி புரவ�கள். �ம�ழ்நா#ட்டுக் மெக#ள் உண்ட

ஆஹோவசத்�$ல் ம�ன்னல் ஹோப#ல் துடிப்புடன் ப#ய்ந்து, பல்லக்க$ன் அருக$ல் வந்து இரண்டு க#ல்களி�ல்ஊன்றி*, நா$ம�ர்ந்து பகபகமெவன்று ச*ர�த்துவ�ட்டு நா$ன்றின.

நா#ன்கு கள்ளிர்கள். முகத்தை�த் �$தைரயி#ல் மதைறித்து அச*ங்கம#ன �தைலப்ப#தைக அணி�ந்� ஒருவன் உருவ�யி வ#ளுடன் முன்ன#ல் வந்�#ன். மெசங்கல்வர#யிதைரப்

ப#ர்த்து, “ ” மு�லில் என்வ#ளுக்குப் ப�$ல் மெச#ல்லும் என்றி#ன்.

“ என்ன ப�$ல் ஹோவண்டும்?” என்றி#ர் மெசங்கல்.

“இர#யிஹோர! வ#தைளி உருவும். ஹோப#ர�டும், ” ஹோப#ர�டும் என்றி#ள் ஹோமகல#.

மெசங்கல்வர#யிர் கதைடச*யி#க வ#தைளி உருவ�யிது மெசன்றி ஆயு� பூதைNயி�ன்ஹோப#து. இப்ஹோப#து உருவ�ன#ல் தைகப்ப�டி மட்டும் வந்�து.

மெக#ள்தைளிக்க#ரன் பர�தையிவ�ட்டு இறிங்க$ன#ன். பல்லக்க$ன் அருக$ல் வந்�#ன். �$தைரச் சீதைலதையிஅகற்றி*ன#ன்.

“ஓ! இளிவரச*!”

இளிவரச* ம�டுக்குடன் அவதைனப் ப#ர்த்�#ள். பக்கத்�$ல் இருந்� கட்ட#ர�தையி எடுத்�#ள்.

“ ஹோ�தைவயி�ல்தைல இளிவரச*. நீ ஒரு மலர். உன்தைன நா#ன் மெ�#ட ம#ட்ஹோடன். அஹோ�#, அந்� தைவர ம#தைலதையி மட்டும் மெக#டுத்துவ�டு!”

“ ” முடியி#து என்றி#ள் இளிவரச* �ன் ம#ர்தைபப் ப#ர்த்துக்மெக#ண்டு.

“முடியி#து?”

“முடியி#து, முடியி#து.”

2

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“இளிவரச*! என் ஹோக#பம் உனக்குத் மெ�ர�யி#து. நா#ன் ரு வதைர எண்ணிப் ஹோப#க$ஹோறின். அ�ற்குள் அந்� ம#தைலதையித் �#! க... உ... (அப்ஹோப#மெ�ல்ல#ம்

அர#ப�யி எண்கள் க$தைடயி#து.)“ முடியி#து அற்பஹோன!”

“இளிவரச*, நீ கன்ன�. இளிம் மெபண். மெபர�யிவர் இறிந்�தும் உதைறியூர�லிருந்து வரகூர்வதைரப் பரவ�யுள்ளி இந்� ம#மெபரும் ஹோச#ழ ச#ம்ர#ஜ்யித்தை�

ஆளிப்ஹோப#க$றிவள். ஏன் என்வ#ளுக்குஇதைரயி#க முயில்க$றி#ய்?”

“என்ன... இன்னும் அவதைரக் க#ஹோணி#ஹோம!” என்றி#ன் மற்மெறி#ரு மெக#ள்தைளிக்க#ரன்.

“ ” வ#தையிமூடு என்றி#ன் �தைலவன்.

அப்மெப#ழுது�#ன் மற்மெறி#ரு குளிம்புச் சப்�ம் ஹோகட்டது. அதை�வ�ட - ளிம்புச் சப்�ம் என்று மெச#ல்லல#ம். ஒரு க#ல் வ�ந்�$க்மெக#ண்ஹோட வந்�து ஒரு கு�$தைர. அ�ன்

ஹோமல் -ஹோ�வநா#�ன்!

“ ம�ன்னல் ஹோப#ல் கத்�$தையிச் சுழற்றி*க்மெக#ண்டு யி#ரட# அது, வழ�ப்பறி* மெசய்வது, ப�ஹோர!” என்றி#ன்.

கள்ளிர் �தைலவன், “ யி#ரட# அவன், என்தைனப் ப�ர் என்க$றிது? நீ ப�ர். உன் �ந்தை� ப�ர். உன் �ந்தை�க்குத் �ந்தை� ப�ர்!” என்றி#ன் ப�$லுக்கு,

ஹோ�வநா#�ன் கு�$தைர மீ�$ருந்து கு�$த்�#ன். சர�யி#கக் கு�$க்க#��#ல் முழங்க#ல் மடக்க$க்மெக#ண்டது. சம#ளி�த்து எழுந்�#ன். அடுத்� வ�ன#டி அவர்களுக்குள்

வ#ட் ஹோப#ர் ( சந்�$தையிக் கவன�க்கவும்) துவங்க$யிது. இருளி�ல் நீல ரத்�$னங்கள் ஹோப#ல் அவர்கள் வ#ட்களி�ன�ன்று மெநாருப்புச் சுடர்கள் எழுந்�ன. இளிவரச*

முறுவலுடன் கவன�த்�#ள். ர#யிர் ஒதுங்க$ நா$ன்றி#ர். மற்றிக் மெக#ள்தைளிக்க#ரர்கள் வர�தைசயி#க நா$ன்றினர். அந்�க் க#லத்து வழக்கம்.

மெக#ள்தைளிக்க#ரன�ன் வ#ள் சற்றுத் தூரம் எம்ப�க் கு�$த்து வ#ய்க்க#லில் வ�ழுந்�து.“!ஹ்!#!” என்றி#ன் ஹோ�வநா#�ன்.

ப�றிகு அவர்களுக்குள் ஆக்ஹோர#ஷம#ன துவந்� யுத்�ம் மெ�#டங்க$யிது. அதை� வர்ணி�க்க முடியும#? ஹோவண்ட#ம். யுத்�த்�$ன் இறு�$யி�ல் கள்ளிர் �தைலவன் கீஹோழ

க$டக்க அவன் கழுத்�$ல் க#ல் தைவத்� ஹோ�வநா#�ன், “ இப்மெப#ழுது என்ன மெச#ல்க$றி#ய்?” என்றி#ன்.

“ஆண்டவஹோன! என்தைன வ�ட்டுவ�டுங்கள். உங்கள் வ#ள் வலிதைமக்கும் ஹோ�#ள் வலிதைமக்கும் என்ன#ல் ஈடு மெசய்யி முடியி#து. எனக்கு உயி�ர் மெக#டுங்கள்

ஹோ�வஹோன! இந்�த் மெ�#ழ�தைல வ�ட்டுவ�ட்டு இந்� நா#ட்தைடவ�ட்டு ஓடிவ�டுக$ஹோறின்.”

ஹோ�வன்அவதைனவ�டுவ�த்�#ன். “ ” ஓடு என்றி#ன்.

“ ” நா$ல் என்றி#ள் இளிவரச*.

“ ” நா$ற்க$ஹோறின் என்றி#ன் கள்வன்.

“ எவ்வளிவு வர#கன்-” என்றி#ள் ஹோமகல#.

3

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“இளிவரச*?”

“ இந்� நா#டகத்�$ற்கு எவ்வளிவு வர#கன் மெக#டுப்ப�#கச் மெச#ன்ன#ன் ஹோ�வநா#�ன்?”

“ எட்டு வர#கன் இளிவரச*. கு�$தைரகளுக்கு இரண்டு ஹோசர்த்து மெம#த்�ம் பத்து வர#கன்.”

“ மதைடயி# மதைடயி#. மெப#ய்!” என்றுகுறுக்க$ட்ட#ன் ஹோ�வநா#�ன்.

“ ஏன் ஐயி#, எட்டு வர#கன்�#ஹோன மெக#டுப்ப�#கச் மெச#ன்னீர்கள்!”

இளிவரச* ச*ர�த்�#ள். “ ” அவன் மெப#ய் மெச#ல்லத் மெ�ர�யி#�வன் என்று ஹோ�வநா#�ன�டம் கூறி*யிவள், “கள்ளிஹோன, நீ ஹோப#. உனக்கு நா#டகப் பயி�ற்ச*

ஹோ�தைவ!” என்று பல்லக்தைகத் �ணி�க்கச் மெச#ல்லி இறிங்க$ன#ள். “வீரஹோர! ச#ர�தையி, சந்�$ மெ�ர�யி#மல் மடல் வதைரந்� வீரஹோர! வ#ரும். ஹோப#ர�டல#ம்,” என்று

பல்லக்க$ல் இருந்� வ#தைளி எடுத்துக்மெக#ண்டு ஹோ�வநா#�தைன மெநாருங்க$ன#ள்.

ஹோ�வநா#�ன் மருண்ட#ன். இளிவரச* மெக#க்கர�த்�#ள்:

“ என் �ந்தை� நா#ன் பூப்மெபய்வ�ற்கு முன்னஹோம முதைறியி#க எனக்கு வ#ள் பயி�ற்ச* கற்றுத் �ந்�$ருக்க$றி#ர். உம் ... எடுங்கள் வ#தைளி!”

“இளிவரச*, உங்களுடன#?”

“ ஆம் ... ஆம் ...”

“இளிவரச*. இது என்னவ�தைளியி#ட்டு!”

இளிவரச* கத்�$தையி ஒருமுதைறி வ�ஷ்ஷ[ன#ள். ஹோ�வநா#�ன் கழுத்�$லிருந்து முத்துச்சரம் அறுந்�து.

“இளிவரச*, ஆபத்து, ரத்�ம் வரும்.”

“ அ�ற்க#கத்�#ன் வ#ள். ப�டி, பரஹோ�ச*ஹோயி ப�டி!” இளிவரச*யி�ன் இரண்ட#வது ‘ ’ வீசலின் சுள் ளி�ல் ஹோ�வநா#�ன�ன் ச*ல ஹோர#மங்கள் ச*�றி*ன. “�#ஹோயி,

�ந்தை�ஹோயி!” என்றி#ன்.

“ எழுத்�#ணி� ப�டித்து ஓதைலயி�ல் மெவண்ப# எழுதுவ�ற்கு முன் வ#ள் ப�டிக்கக் கற்றுக்மெக#ள் ஹோ�வநா#�#! இன்று உனக்கு உயி�ர்ப்ப�ச்தைச. ஓடு! ஓடு!” என்றி#ள்

இளிவரச*.

ஹோ�வநா#�ன் உடுக்தைக நாழுவ ஓடின#ன்.

மெக#ள்தைளிக்க#ரன், “ஆண்டவஹோன! என் எட்டு வர#கன்?” என்று கூடஹோவ ஓடின#ன்.

இளிவரச* புன்முறுவலுடன் மெசங்கல்வர#யிதைரத் ஹோ�டின#ள்.

பல்லக்குப் புறிப்பட்டது. பந்�ங்கள் மெக#ழுந்�#ய் எர�ந்�ன. மறுபடி இளிவரச*யி�ன் நா$தைனவ�ல் அந்�ஆதைச முகம் ...

4

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

தை!ஹோ!#! தை!ஹோ!#!

இரண்ட#ம் கதை� :

ஹோக#டம்ப#க்கத்�$ல் க#ர்டு மு�ல் �டதைவ ஊ�$ன#ர். அப்மெப#ழுது�#ன் ர#�# மு�ல் வகுப்புப் மெபட்டியி�ல் ஏறுவதை�ப் ப#ர்த்�#ன் ர#மச#ம�. ம#ன் ஹோப#ல், அம்பு ஹோப#ல் அதை� ஹோநா#க்க$ ஓடி, புறிப்படவ�ருந்� சமயிம் ஒட்டிக்மெக#ண்ட#ன். மெபட்டி

க#லியி#க இருந்�து. ர#�#தைவத் �வ�ர அவன் மட்டும்�#ன். மூதைலயி�ல் ‘ ’ உட்க#ர்ந்துமெக#ண்டு தைடம் புரட்டிக்மெக#ண்டிருந்�#ள்.

“ ” !ஹோல# ர#�# என்றி#ன் ர#மச#ம�.

அவள் அவதைனப் ப#ர்த்�#ள். “!ஹோல#!” என்றி#ள். உடஹோன பத்�$ர�தைகயி�ல் ஆழ்ந்�#ள்.

ர#மச#ம� அவள் எ�$ர�ல் உட்க#ர்ந்�#ன். மெம\னம#க அவதைளிப் ப#ர்த்�#ன். அவள் கண்கள் வர�களி�ல் �ங்க#மல் வ�தைளியி#டிக் மெக#ண்டிருந்�ன. ப#வதைன. என்ன அழக#ன கண்கள்! அவள் �தைலமயி�ர் Nன்னஹோல#ரத்துக் க#ற்றி*ல் ஆட

ஆட, வண்டிஆடஆட, ர#மச#ம�யி�ன் மனம்ஆடஆட ...

“ர#�#, என் கடி�ம் க$தைடத்��#?”

“க$தைடத்�து. ஸ்டுப�ட் மெலட்டர்!”

“ ஏன் ர#�#?”

“ அந்� ம#�$ர�க் கடி�ம் எழுதுவஹோ� அநா#கர�கம், முட்ட#ள்�னம்.”

“ நீகூட எனக்குக் கடி�ம் எழுதுக$றி#ஹோயி ர#�#?”

“ அது ஒன்றிதைர வருடத்துக்கு முன். அப்மெப#ழுது நா#ன் முட்ட#ளி#க இருந்-�$ருக்க$ஹோறின்.”

“ ர#�# என்தைனப் ப#ர். என்தைன ஏன் ப#ர்க்கம#ட்ஹோடன் என்க$றி#ய்?”

ஒஹோர ஒரு �டதைவ ப#ர்த்�#ள்.

“என்ன?”

“ நீ மெச#ல்லுவது நா$Nம#?”

“ நூறு ச�வ�க$�ம்.”

“ ஏன்இப்படி ம#றி*வ�ட்ட#ய் ர#�#?”

“ம#றிவ�ல்தைல, புத்�$ச#லியி#க$வ�ட்ஹோடன்.”

“ர#�#, நா#ன் உனக்கு என்ன மெசய்யி ஹோவண்டும்?”

5

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“ இந்� ம#�$ர�க் கடி�ம் எழு�க்கூட#து. இந்� ம#�$ர� பஸ்ஸில், எலக்ட்ர�க் ட்மெரயி�ன�ல் எல்ல#ம் துரத்�க்கூட#து. நா#ன் என்ன ஹோமர�யி#, நீங்கள் என்ன

ஆட்டுக்குட்டியி#?” - ச*ர�த்�#ள்.

“சர�, இன�ஹோமல் நா#ன் மெசய்யிவ�ல்தைல. உன்இஷ்டப்படி நாடந்து மெக#ள்க$ஹோறின்.”

“ உங்கதைளி எப்படி நாடந்துமெக#ள்ளி ஹோவண்டும் என்று மெச#ல்வ�ற்கு நா#ன் யி#ர்?”

“ நீ�#ன் ர#�# எனக்கு எல்ல#ம். ர#�#, எனக்கு நீ�#ன் எல்ல#ம். நீ�#ன் நீ�#ன்.”

“ச*ன�ம#?”

“ நா#ன் ச*ன�ம# ப#ர்ப்ப�$ல்தைல ர#�#.”

“அப்படியி#? எவ்வளிவு சுவ#ரஸ்யிம#ன �கவல்!”

“ நீ என்தைன ம�கவும் மெக#டுதைமப்படுத்துக$றி#ய்.”

“ ‘ ’ நீ க்குப் ப�$ல் நீங்கள். அதுஹோவ�#ன் என் ப�$ல்.”

“ ர#�# நீ ஹோவறு யி#தைரயி#வது...”

“ மெர#ம்ப அந்�ரங்கம#கக் ஹோகட்க$றீர்கஹோளி!”

“ நீ எழு�$ன கடி�ங்கதைளி எல்ல#ம் தைவத்�$ருக்க$ஹோறின்.”

“ சட்டம் ஹோப#ட்டு வீட்டில் ம#ட்டுங்கள். மஞ்சள் ஹோபப்பர�ல் ப�$ப்ப�யுங்கள். ஐ ஹோட#ண்ட் ஹோகர்.”

மெம\னம்... மெம\னம்...

ரயி�லின் ப�$மெனட்டுத் �டக் �டக் மவுனம்.

“ர#�#, நீ என்தைன எவ்வளிவு அலட்ச*யிப்படுத்�$யி�ருக்க$றி#ய், அவம#னப்-படுத்�$யி�ருக் க$றி#ய் என்று ஹோயி#ச*த்�$ருக்க$றி#யி#?”

“ அ�ற்மெகல்ல#ம் நீங்கள்�#ன் க#ரணிம்.”

“ எந்� வ��த்�$ல்? எந்� வ��த்�$ல்?”

“ர#மச#ம�, இங்ஹோக ப#ருங்கள். இன்தைறிக்கு உண்தைம ஹோபசல#ம#?”

“ நீ எது ஹோபச*ன#லும் ...”

“ஆயி#சப்படுத்�#தீர்கள். ஹோகளுங்கள். நா#ன் மெச#ல்லப்ஹோப#வது உங்களுக்குக் கசப்ப#க இருக்கும். நீங்கள் நால்லவர். ஆ�#ரம#க நால்லவர். ஆன#ல்

உங்களுக்கு N#ண்டிஸ்! ப�றிருக்கும் மனசு இருக்க$றிது. அந்� மனசு நீங்கள் எ�$ர்ப#ர்த்�படி இயிங்க#மல் இருக்கல#ம் என்பது உங்களுக்குத்

மெ�ர�யிவ�ல்தைல. உங்களுக்கும் எனக்கும் மெப#துவ#ன கவர்ச்ச* ஒன்றும் க$தைடயி#து.”

“ என்ன ர#�# அப்படிச் மெச#ல்லிவ�ட்ட#ய்?”

6

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“ நீங்கஹோளி ஹோயி#ச*த்துப்ப#ருங்கள். உங்களுக்கும் எனக்கும் மெப#துவ#க ஏ�#வது இருக்க$றி�#? நா#ன் படிப்பமெ�ல்ல#ம் உங்களுக்குக் குப்தைப. ட்ர#ஷ். உங்கள் ப�.எச். டிதையித் �வ�ர, உங்கள் சர�த்�$ர ஆர#ய்ச்ச*தையித் �வ�ர, ஹோவறு ஏ�#வது

உங்களி#ல் ஹோபச முடியும#?”

“ ஹோவறு ஏ�#...”

“ நா#ன் இன்னும் முடிக்கவ�ல்தைல. உங்கள் உலகம் ஹோவறு உலகம். ஹோச#ழ பரம்பதைர. அவர்கள் ஹோபரன்கள் ஹோபத்�$கள். ச*ற்பங்கள். �$ருப்பளி#ய்த்துதைறிச் மெசப்ஹோபடுகள். நா#ணியிங்கள். அரசர்கள். அவர்களுக்குப் ப�ன் வந்� ஹோமலும் அரசர்...”

“ அவர்கள் எல்ல#ம் மன��த் �ன்தைம நா$தைறிந்�வர்கள் ர#�#!”

“ அவர்கள் எல்ல#ம் இறிந்துஹோப#னவர்கள் ...”“ இல்தைல ர#�#. அவர்கள் நாம் சர�த்�$ரத்�$ல் இன்னும்இருக்க$றி#ர்கள்...”

“ப#!” என்றி#ள்.

ரயி�ல் ஸ்ஹோடஷதைன மெநாருங்குக$றிது.

“ர#மச#ம�, நீங்கள் இந்�க் க#லத்து மன��ர் இல்தைல. இது கம்ப்யூட்டர் யுகம்! கல்மெவட்டு யுகமல்ல. பழதைம, பண்ப#டு, ஆர#ய்ச்ச* இமெ�ல்ல#ம் உங்கள்

ப�.எச். டிக்குத் ஹோ�தைவ. அதைவகதைளிப் ப�றிர் ஹோமல் ஏன் �$ணி�க்க$றீர்கள்? என்தைனத் �ன�யி#வ�டுங்கள். இரண்டு ஹோபரும் சந்ஹோ�#ஷம#க இருக்கல#ம்.”

ரயி�ல் நா$ன்றிது. ஓர் ஆச#ம� ஏறி*ன#ர். ர#�#தைவ முதைறித்துப் ப#ர்த்துவ�ட்டு மற்ஹோறி#ர் ஓரத்�$ல் உட்க#ர்ந்�#ர். ம#தைலப் பத்�$ர�தைக ஒன்தைறிப் ப�ர�த்�#ர்.

‘ ’அ�ன் முன் பக்கத்�$ல் மெக#ட்தைட எழுத்�$ல் ர#�#வுக்கு இன்று வ�டு�தைல என்றுஅடித்�$ருந்�து.

ர#�# அதை�ப் ப#ர்த்துச் ச*ர�த்துக்மெக#ண்ட#ள். அ�ன் க#ரணித்தை�த் ஹோ�டி ர#மச#ம� ஹோபப்பர் பக்கம் �$ரும்ப�ன#ன். அ�ற்குள் அவர் பக்கத்தை�

மடித்துவ�ட்ட#ர். ர#ம ச#ம�க்கு ர#�# ச*ர�த்� க#ரணிம் புர�யிவ�ல்தைல.

“ உனக்குப் ப�டித்�ம#க இருக்க நா#ன் என்ன மெசய்யி ஹோவண்டும்? பதைழயி கதை� ஹோபசக்கூட#து. தைடட்ட#க ப#ண்ட் அணி�யி ஹோவண்டும். ஆனந்த் ஹோப#ல் ச*கமெரட்டில்

புதைக வதைளியிங்கள் வ�டஹோவண்டும். பீட்டில்ஸ் பற்றி*ப் ஹோபச ஹோவண்டும். மர�Naவ#ன#, எல்.எஸ். டி ... என்ன ர#�#?”

“ம்? என்ன மெச#ன்னீர்கள்? நா#ன் கவன�க்கவ�ல்தைல.”

எவ்வளிவு அலட்ச*யிம் இந்�ப் ப#வ�க்கு! அழகு �ரும் அலட்ச*யிம். “ர#�#, நா#ம் முன்பு எவ்வளிவு நாட்புடன்இருந்ஹோ�#ம். ஞா#பகம் இருக்க$றி�#?”

“ பதைழயி கனவுகள் ... உங்கள் சர�த்�$ரம் ஹோப#ல்.”

“ர#�#, நா#னும் உண்தைம ஹோபசட்டும#?”

“�#ர#ளிம#க.”

7

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

“ நீ ஏன் என்தைன மெவறுக்க$றி#ய் மெ�ர�யும#? நா#ன் ஒரு தைcபர். அ�ன#ல். நா#ன் ஐ.ஏ.எஸ். எழு�$த் ஹோ�றிவ�ல்தைல. அ�ன#ல். நா#ன் நாவீனம#கப் ஹோபசத் மெ�ர�யி#�வன். அ�ன#ல். எனக்குச் ச*கமெரட் ப�டிக்க வர#து. அ�ன#ல். நா#ன் ஹோப#லியி�ல்ல#�வன். உண்தைமயி#னவன். அ�ன#ல். வ�ஷயி சுகத்�$ல் ஈடுப#டில்ல#�வன். அ�ன#ல்... நா#ன் இரக்கம், உண்தைமயி#ன பண்ப#டு என்று

பதைழயி வ�ஷயிங்களி�ல் நாம்ப�க்தைக உள்ளிவன். ர#�#, நீ சுயிநாலக்க#ர�களி�ன் ர#ணி�!”

“ வந்�னம் ர#மச#ம�! நா#ன் உங்கதைளி மெவறுப்பது உண்தைம. ஆன#ல் ஒன்று மட்டும் நீங்கள் மறிந்துவ�டுக$றீர்கள். எனக்கு என் நாண்பர்கதைளித் ஹோ�ர்ந்மெ�டுக்க,

என் ஹோப#க்தைக அதைமத்துக்மெக#ள்ளி உர�தைம இருக்க$றிது. ம�ஸ்டர் ர#மச#ம�, இன்று உண்தைம �$னம். உங்கதைளி எனக்குப் ப�டிக்கவ�ல்தைல. அ�ன்

க#ரணிங்கள் பற்றி* எனக்குக் கவதைலயி�ல்தைல. கதைடச* உண்தைம இது. நா#ன் உங்கதைளி மனம#ர மெவறுக்க$ஹோறின். நீங்கள் என்தைன இப்படித் துரத்துவது

ப�டிக்கவ�ல்தைல. �$ருக் குறிளி�லிருந்து ஹோமற்ஹோக#ள் க#ட்டி நீங்கள் எழுதும் கடி�ங்கதைளி நா#ன் உபஹோயி#க$க்கும் வ��த்தை�ச் மெச#ன்ன#ல் உங்களுக்கு மனம்

ம�க வருந்தும். உங்கள் சர�த்�$ரம், உங்கள் ஆர#ய்ச்ச*, உங்கள் முகம், ஒன்றும் எனக்குப் ப�டிக்கவ�ல்தைல. நீங்கள் எப்மெப#ழு�#வது ஹோயி#ச*த்�து உண்ட# நீங்கள்

‘ ’ எப்படிப்பட்ட ம!# ம!# ஹோப#ர் என்று ...?” வண்டி நா$ன்றிது. ர#மச#ம�க்குக் க#துவதைர, மூதைளி வதைர ஓர் உஷ்ணிம் ஏறி*யிது.

சஹோரல் என்று வ�லக$ இறிங்க$வ�ட்ட#ன்.

அது என்ன ஸ்ஹோடஷன்? எதுவ#க இருந்�#ல் என்ன? ரயி�ல் ஹோவகம் ப�டித்து அடுத்�டுத்� Nன்னல் சதுரங்கள் ஒன்றி* மதைறிந்�ன.

ஹோநார#க நாடந்�#ன். ஸ்ஹோடஷன் இறு�$யி�ல் சர�வ�ல் இறிங்க$ இருப்புப் ப#தை�களுடன் நாடந்�#ன். தூரத்�$ல் அந்� ரயி�ல் மெசன்று மெக#ண்டிருந்�து ...

மதைறிந்�து. அப்புறிம் இருட்டு ... மெ�#டர்ந்� மெ�#டர்ந்� இருட்டு.

ர#மச#ம� மூதைல �$ரும்ப�ன#ன்.

எ�$ஹோர தீப்பந்�ம# மெ�ர�க$றிது ... தீப்பந்�ங்களி#? அதைவஅவதைனஅணுக$ன.

ஒரு பல்லக்குத் மெ�ர�ந்�து. ஆடி ஆடி அதைசந்து அதைசந்து அவதைன ஹோநா#க்க$ வந்�து. இஹோ�#, ம�க அருக$ல் வந்துவ�ட்டது.

“இளிவரச*!” என்றி#ன்.

“ மறுபடி வந்து வ�ட்...” �$தைரச்சீதைல வ�லக$யிது. ஹோமகல# அவதைனப் ப#ர்த்�#ள். அஹோ� முகம், அஹோ�ஆதைச முகம் ... “ நீங்கள் யி#ர்?”

“இளிவரச*, என் மெபயிர் இர#மச#ம�. இரண்ட#வது கதை�யி�ல் நா$ர#கர�க்கப்பட்டவன்.”

இளிவரச* அவதைனப் ப#ர்த்து முறுவலித்�#ள். “ நீங்கள் கதைளிப்ப#க இருக்க$றீர்கள். என்னுடன்வ#ருங்கள். ஏறுங்கள் பல்லக்க$ல்...”

அவதைனப் ப�டித்துத் தூக்க$ அவர்கள் ஏற்றி, பல்லக்க$ல் அவள் எ�$ஹோர உட்க#ர்ந்து அவதைளிப் ப#ர்த்துக்மெக#ண்ஹோட இருக்க, பல்லக்கு ஆடி ஆடிச்

மெசன்றிது. அதைசந்து அதைசந்து ...

“தை!ஹோ!#! தை!ஹோ!#! தை!ஹோ!#!”

8

ஒரு கதை�யி�ல் இரண்டு கதை�கள்!

1965

9