12η αντιφασιστική έκδοση δρόμου

μοιράζεται χέρι με χέρι σε σχολεία, δρόμους, πλατείες

Νοέμβρης 2015

kallitheakallitheaantifaantifa

intro

Είμαστε τα παιδιά αυτής της πόλης. Αυτές και αυτοί πουπερπατάνε τους δρόμους της και τη γεμίζουν με τις ζωέςτους. Κάθε μέρα την οργώνουμε με τα πόδια, τα λεωφο-ρεία και τα μηχανάκια. Κάθε μέρα τη βάφουμε για να μι-λήσουμε.Είμαστε όσοι και όσες δε θα γίνουν ποτέ μπάτσοι, ιδιο-κτήτες, αφεντικά ή σαρλί. Ξέρουμε πως οι ζωές μας και οκόσμος δεν θα αλλάξουν ψηφίζοντας μια διαφορετικήαπόχρωση του κράτους. Πως κανείς δε θα μας σώσειεκτός από τους εαυτούς μας.Μπροστά μας ορθώνεται μια τεράστια δουλειά που δεν θατην κάνει άλλος για μας. Μια ευθύνη που πρέπει να σηκώ-σουμε γιατί αλλιώς θα μας πλακώσει. Αυτό το έντυπο είναικομμάτι αυτής της δουλειάς. Το φτιάχνουμε, το τυπώ-νουμε και το μοιράζουμε με το μυαλό και τα χέρια μαςστις γειτονιές μας. Για να βλέπουμε τα πρόσωπα τωνδικών μας να χαμογελούν και τις σκατόφατσες των φασι-στών να ξυνίζουν.Αυτό το έντυπο και όση δουλειά υπάρχει πίσω του (καιμπροστά του), γίνονται γιατί είναι ο καλύτερος τρόποςπου ξέρουμε να διεκδικήσουμε τη φωνή που μας έχουνκλέψει. Γιατί σ’ αυτή την πόλη χωράμε μόνο εμείς και κα-νένας φασίστας. Τελικά, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

για ηλεκτρονική επικοινωνία: antifa.kallithea@yahoo.comβρες μας στο δίκτυο: antifakallithea.wordpress.com

“Φωνάζουμε «είμαστε όλοι μετανάστες!». Γιατί η παρανομίαστην οποία καταδικάζει το αριστερό ελληνικό κράτος τηνπλειοψηφία των μεταναστών είναι μία συνεχής επίθεσηστο σύνολο της εργατικής τάξης. Η απάντηση σε αυτό δενμπορεί να είναι λίγη σκόρπια φιλανθρωπία, αλλά το νασυνειδητοποιήσουμε ότι τα συμφέροντα και η μοίρα ντό-πιων και ξένων, εργατών και εργατριών, είναι κοινά. Και ναπράξουμε αναλόγως”.

Antifa διαδήλωση στόμα με στόμα στην Κυ-ψέλη. Ένα Σάββατο πρωί στα μέσα τουΟκτώβρη. Το πανό μας έγραφε “Πρόσφυγεςτους λένε τ’ αφεντικά - είμαστε όλοι μετα-νάστες”. Ήμασταν πολλοί και πολλές. Ήμα-σταν όλοι κι όλες πιασμένοι σε αλυσίδες.Ήμασταν οργανωμένοι κι αυτοπεριφρουρού-μενοι. Είμαστε άντρες και γυναίκες. Είμα-στε εργάτριες κι άνεργοι. Είμαστεαυτόνομοι αντιφασίστες. Είμαστε antifa!

Ηφωτογραφία που βλέπετεπαραπάνω είναι μία απ’τις χιλιάδες που πλημμύ-

ρισαν το ελληνικό διαδίκτυο καιτα μέσα ενημέρωσης το καλοκαίριπου μας πέρασε. Αλλά ας δούμελίγο καλύτερα τη σημειολογία της.Σε πρώτο πλάνο κυριαρχεί το αγ-καθωτό συρματόπλεγμα: αίμα θαγεμίσουν τα χέρια όποιου τοακουμπήσει. Στο μέσο της εικόναςένα καραβάνι ανθρώπων: το φύλοείναι προσεκτικά επιλεγμένο –παντού γυναίκες (ένας άνδραςδιακρίνεται αμυδρά στο βάθος).Στα χέρια των γυναικών μπαγκά-ζια και μωρά. Η αρχετυπική απει-κόνιση του διωγμού κορυφώνεται:άνθρωποι που κατάφεραν να σώ-σουν ό,τι χωράει σε μια αγκαλιά.Το κεφάλι είναι καλυμμένο με μαν-τήλα, προσεκτικά τυλιγμένη, ώστενα αφήνει ξεσκέπαστα τα βασικάχαρακτηριστικά του προσώπου.

Εδώ ο φωτογράφος κεντάει: ετού-τοι οι άνθρωποι είναι φανερό ότικουβαλάνε μια «άλλη» κουλτούρα,όχι όμως και τόσο μακρινή απ’ τηδική μας. Ο συμβολισμός είναιπροφανής – ο καθένας μας θαμπορούσε να είναι στη θέση τους.Στο μπακράουντ της εικόνας έναςένστολος με πουκαμισάκι, γυρι-σμένος με πλάτη, επιτηρεί διακρι-τικά με σταυρωμένα τα χέρια. Τουπονοούμενο είναι σαφές: εδώ δενυπάρχει κίνδυνος, η κρατική εξου-σία δεν πρέπει να εμφανιστεί ωςρόμποκοπ, ένας απλός διοικητι-κός υπάλληλος και πολύ μαςείναι (έχουμε και κρίση).

Αυτή τη φωτογραφία τηνέχει τραβήξει κάποιος ειδι-κός της μαζικής ψυχολο-

γίας, ένας μπάτσος με διδακτορικόίσως. Ο στόχος αυτής της φωτο-γραφίας είναι πολιτικός: θέλει να

μετανάστες!δεν ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΜΟΝΟυπάρχουν

κινητοποιήσει το συναίσθημα, ναδημιουργήσει αισθήματα συμπό-νιας και οίκτου, να εγκαλέσει τονανθρωπισμό των δυτικών υπη-κόων (στην περίπτωσή μας τωνΕλλήνων). Και πράγματι: φωτο-γραφίες σαν κι αυτή σερβιρίστη-καν με το κιλό στους οπαδούς τηςελληνικής τηλεόρασης, οι οποίοιέσπευσαν πειθήνια να ταυτιστούνμε τους «πρόσφυγες». Μόνο πουαυτή η ταύτιση ήταν πολλαπλάύπουλη (δίχως οι ίδιοι οι «πρό-σφυγες» να φταίνε καθόλου γιααυτό).

Για παράδειγμα, μέσα στο κα-λοκαίρι μάθαμε να διαχωρί-ζουμε τους «πρόσφυγες»

που είναι «καλοί», έρχονται απόμακριά και χρειάζονται βοήθεια,από τους «μετανάστες» που είναι«κακοί», είναι δίπλα μας και τουςέχουμε γραμμένους εκεί που δενπιάνει μελάνι. Αυτός ο διαχωρι-σμός είναι παλιό κόλπο των εξου-σιών: από ένα σώμα ανθρώπων μεκοινή μοίρα (μετανάστες εργάτεςτο ονομάζουμε εμείς), ένα μικρόκομμάτι εξαιρείται, διακρίνεται,τυγχάνει προνομιακής μεταχείρι-σης, νομιμοποιείται στις συνειδή-σεις των δυτικών υπηκόων(«πρόσφυγες» τους λένε τ’ αφεν-τικά), ώστε η συντριπτική πλει-οψηφία των υπόλοιπων νασυνεχίσει να είναι «πλέμπα», «πα-ράνομη» και ηθικά απονομιμοποι-ημένη. Κι έτσι ακόμη καιάνθρωποι που κινητοποιούνταιαπό την καλή τους την καρδιάπέφτουν στις λούμπες των αφεν-τικών: ας χύσουμε ένα δάκρυ γιατους «πρόσφυγες» (το λέει και ητηλεόραση) και μην παραλεί-

ψουμε να ρίξουμε ένα φάσκελοστους «μετανάστες» (το λένεόλοι…).

Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό:μέσα στο καλοκαίρι εμπε-δώσαμε με το στανιό ότι

«πρόσφυγες» ίσον Συρία. Κι ότιΣυρία ίσον φρικτοί τζιχαντιστές,που αποσταθεροποιούν την πε-ριοχή και καταστρέφουν τον πο-λιτισμό. Δώστε βάση εδώ γιατί τοπράγμα είναι σοβαρό: με όχηματους «πρόσφυγες» που είναι Σύ-ριοι και είναι «καλοί» και με πρό-φαση τους τζιχαντιστές που είναι«κακοί» και προέρχονται απ’ τακράτη του Σατανά, το ελληνικόκράτος αρχίζει και μιλάει τηγλώσσα του παγκόσμιου πολέμου.Η εικόνα του κατατρεγμένου Σύ-ριου πρόσφυγα στην πίσω όψηέχει βιντεάκι με μουσάτους τζιχαν-τιστές. Στα μάτια του ελληνικούκράτους αυτές οι δύο εικόνες είναιστην πραγματικότητα μία. Είναι οτρόπος με τον οποίο οι Έλληνεςυπήκοοι εξοικειώνονται με τηνιδέα ότι το πρόβλημα πρέπει ναλυθεί εκεί που γεννιέται, με άλλαλόγια με την ιδέα ότι το ελληνικόκράτος πρέπει να εμπλακεί στονπαγκόσμιο πόλεμο που ήδη μαίνε-ται στη Συρία.

Μάτια ανοιχτά γιατί η κρα-τική προπαγάνδα ανα-βλύζει από παντού. Και

μυαλά στην τσίτα, γιατί απ’ αυτότο χάος θα πρέπει μόνοι μας ναβγάλουμε άκρη. Για αρχή τουλάχι-στον μπορούμε να στείλουμε στοδιάολο τη γλώσσα των αφεντικών:δεν υπάρχουν «πρόσφυγες» – μο-νάχα μετανάστες!

Δε θέλουμε street art θέλουμε τοίχους

με δόντια

Ηιστορία του γκραφίτιείναι παράλληλη με αυτή

του χιπ-χοπ· και τα δύο μαζί,με ίσα μέρη αλητείας και πο-λιτικοποίησης, ήταν δύο μορ-φές έκφρασης που για πολλάχρόνια ενοχλούσαν.Αυτό που θέλουμε να πούμεείναι ότι κάποτε αυτά ταδύο πράγματα ήταν κομμάτιατης εργατικής κουλτούρας.Κάποτε οι γκραφιτάδες δενξεχωρίζανε από τους Μαύ-ρους Πάνθηρες· οι πολυε-θνικές παρέες άκουγαν ήέφτιαχναν μουσική και βά-φανε τους τοίχους της γειτο-νιάς τους γιατί αυτός ήταν οτρόπος να επιβιώσεις· κά-ποτε κάποιοι τρελοί κάνανεταγκιές πάνω στην ταμπέλατου Hollywood· κάποτε,ακόμα και στην Ελλάδα,πολύ περισσότερα από τασημερινά γκραφίτι, είχαν μη-νύματα ενάντια στους φασί-στες, στους μπάτσους, τ’αφεντικά, τους μικροαστούςκαι το κράτος.Στο μεταξύ, στις υποτιμημέ-

νες γειτονιές μας και τιςπλατείες μας, ανοίξαν μαγα-ζιά. Κι αυτά τα μαγαζιάτράβηξαν τον κόσμο πουείναι πιο αποδεκτός απ' ότιεμείς. Κι έτσι μας διώξανεαπό τις πλατείες. Μετά ανέ-βηκαν και οι αξίες των σπι-τιών και τα νοίκια και δενμπορούσαμε να τα πληρώ-σουμε. Κι έτσι μας διώξανεαπό τις γειτονιές μας και τιςγέμισαν μπάτσους.Και τώρα πια, ελάχισταγκραφίτι λένε κάτι. Τα πε-ρισσότερα είναι αφηρημένεςεικόνες, φοβερές σε τεχνικήκαι άδειες τελείως απόνόημα. Και τώρα πια οιδήμοι νοικιάζουν γκραφιτά-δες για να βάψουν τοίχουςστις γειτονιές απ' όπου μαςδιώχνουν. Κάνουν φεστιβάλκαλλιτεχνικά όπου τα γκρα-φίτι είναι κλεισμένα σ' έναμαντρί. Το γκραφίτι μπήκεπια σε γκαλερί.Αλλά εμείς όλοι, ξέρουμε ότιαυτό δεν είναι γκραφίτι. Τοχιπ-χοπ και το γκραφίτιείναι άγρια ζώα που στοκλουβί πεθαίνουν. Ή τουλά-χιστον ήταν έτσι κάποτε.Και νιώθουμε την υποχρέ-ωση να τα κάνουμε ξανάέτσι. Πως να το πούμε ρεαδερφέ. Θέλουμε να δούμεταγκιές στην ακρόπολη.

I rock the microphoneand take you to the streets with a krylonclicka clacka, clicka clackatake a spray can and slap a wack rapper-KRS 1, Build ya skills

Το φετινό καλοκαίρι ήταν καυτό. Το ελληνικό κράτος χώρισε τους αν-θρώπους που έφταναν στα ελληνικά νησιά σε “πρόσφυγες” και “μετα-νάστες”, δηλαδή σε “νόμιμους” και ‘’παράνομους’’, όπως πολύ καλάξέρει να κάνει τόσα χρόνια. Και το παιχνίδι που παίζεται πάνω στιςζωές των ανθρώπων αυτών, είχε και έχει διάφορες πτυχές. Ο ποιητήςτου Αιγαίου Οδυσσέας Ελύτης, προβληματισμένος από τα γεγονότατου φετινού καλοκαιριού μας έστειλε, για να δημοσιεύσουμε πρώτοιεμείς, τον παρακάτω στίχο.

“Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,

στο τέλος θα δεις

να σου απομένουν ένας μπάτσος,

ένας παπάς κι ένας μαγαζάτορας.

Που σημαίνει: με άλλα τόσα

την ξαναφτιάχνεις”.

Όχι δε θ’ αφήσουμε τα blog να μιλήσουν για λο-γαριασμό μας! Όχι δεν ψηνόμαστε με την κρατικήπροπαγάνδα που σερβίρεται για αιώνια αλήθεια!Όχι δεν είμαστε ειδικοί και διανοούμενοι! Ξέ-ρουμε όμως καλά ότι αν δεν προσπαθήσουμε απόμόνοι μας, κανείς δε θα μας κάνει τη χάρη...Εδώ και 10 περίπου χρόνια οι αντιφασίστες κι οιαντιφασίστριες που μοιράζουν έντυπα σαν κιαυτό που κρατάς στα χέρια σου, εκδίδουν κι έναμεγαλύτερο και πιο αναλυτικό. Εκεί μέσα θαβρεις γνώμες και αναλύσεις για την ελληνικήιστορία, την καπιταλιστική κρίση, τον παγκό-σμιο πόλεμο, την εργασία, τα φύλα, τη μετανά-στευση, την αυτόνομη οργάνωση.

Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς να δεις στηνιστοσελίδα www.antifascripta.net

Μέσα στο καλοκαίρι έγινεστην πλατεία Δαβάκη μια

συγκέντρωση διαφορετική απόαυτές που γουστάρουμε. Μιασυγκέντρωση κρατική με τηβούλα, οργανωμένη από τους το-πικούς φορείς. Για κάποιες ώρεςη σύνθεση των υποκειμένων πουαράζουν συνήθως στην πλατείαάλλαξε. Έτσι τη θέση των πολυε-θνικών παρεών, των πιτσιρικάδωνδεύτερης γενιάς που παίζουνμπάλα, των γυναικών με μαντίλαπήραν δεκάδες ντόπια χοιρινά καιοι κοινωνικοί και πολιτικοί υπο-στηρικτές τους. Η κρατική αυτή φιέστα σκοπόείχε να παρουσιάσει τον θεσμότου αστυνομικού της γειτονιάς.Ετούτο το σχέδιο αρχικά εφαρμό-στηκε πιλοτικά στις γειτονιές τουΧαλανδρίου και της Καλλιθέας,με προϋποθέσεις όμως επέκτα-σης. Από τη μία Δήμαρχοι, υψη-λόβαθμοι καραβανάδες καιμπασκίνες κάθε λογής έχοντας ωςακροατήριο τους “φιλήσυχους πο-λίτες” της Καλλιθέας που αγωνι-ούν για “το μέλλον της γειτονιάςτην τάξη, την ασφάλεια και τηνευταξία” (ωιμέ!)Εμείς λέμε πως ο λόγος του κα-

τασταλτικού αυτού πανηγυριούδεν ήταν απλός. Και σε καμία πε-ρίπτωση δεν ήταν μόνο μιαπρώτη γνωριμία του με τα δύ-στροπα ρατσιστικά μπαρμπάδιατης γειτονιάς μας. Ήταν κίνησηπολιτικής υπεράσπισης της ιδέαςαυτής, ήταν οι επαναδιατυπώσειςτων λόγων που επέφεραν τηνκοινωνική νομιμοποίηση τηςαστυνομίας να κατακλύζει τουςδρόμους και τις πλατείες μας καινα έρθει ακόμα πιο κοντά μετους φίλους της μέσα στο μητρο-πολιτικό πεδίο. Όπως εύκολα μπορείτε να φαντα-στείτε η συζήτησή που έγινε εκίνητη μέρα στην πλατεία ξεκινούσεαπό τις κοινωνικές ισορροπίεςπου έχουν ταραχθεί εν μέσω κρί-σης κι έφτανε μέχρι την αύξησητης ανεργίας και την “ροπή προςτην μικροεγκληματικότητα” (όπωςυποστήριξε Παντειακή εγκληματο-λόγος). Τώρα βάλτε μπόλικους με-τανάστες, δεύτερη γενιά και τοπακέτο δένει κομπλέ με την κυ-ριαρχία της αστυνομίας στις γειτο-νιές μας. Αυτή η μάζωξη όμως δενέβγαλε φόρα παρτίδα μόνο τουςφίλους της. Έκανε και ακόμα πιοξεκάθαρους τους εχθρούς της.

>Η γειτονιά του τσάτσου είναι η χαρά του μπάτσου!

Οι μπάτσοι λοιπόν δεν είναι μόνοκάτι γουρούνια που σφίγγονταικαι πουλάνε μούρη, δεν είναισκέτα νέτα το πρόσωπο της κα-ταστολής. Το υπουργείο Προστα-σίας του Πολίτη και η αστυνομίασκέφτονται πολιτικά, καθώςγνωρίζουν καλά πως οι κοινωνίεςπου ζούμε ξεχειλίζουν ταξικώναντιθέσεων και προσπαθούν ναισορροπήσουν την κατάστασηπάντα κοιτώντας εχθρικά προςτη δικιά μας μεριά. Όταν λοιπόν ο δήμαρχος Καλλι-θέας κάνει λόγο για “ανθρώπινηαστυνόμευση” δεν μιλά βιωματικάή τυχαία. Η ιδέα αυτή είναι δια-τυπωμένη εδώ και χρόνια, εκτόςτων ελληνικών συνόρων από πα-νεπιστημιακούς καθηγητές. Ονο-μάζεται “ποιοτική αστυνόμευση”.Ο όρος στηρίζεται ακριβώς πάνωστην ιδέα της “ευταξίας” του δη-μόσιου χώρου παρά π.χ. στηνεξάρθρωση μεγαλοεμπόρων ναρ-κωτικών. Στη βάση αυτής τηςιδέας τα πταίσματα, όπως οιβαμμένοι τοίχοι, η μικροπαραβα-τικότητα του τύπου να πίνειςμπάφο στην πλατεία, πρέπει ναπατάσσονται άμεσα γιατί είναι ηαρχή του κακού και θα εξελιχ-θούν σε κλοπές σπιτιών και εμ-πόρους ναρκωτικών στη γειτονιά.Σκοπός αυτής της ιδέας είναι ηαστυνομία να προνοεί για την τή-ρηση της τάξης στις γειτονιέςώστε να δημιουργήσει ένα ασφα-λές πεδίο γύρω από τους “ευυ-πόληπτους πολίτες” καθώς,όπως μας λένε, το σοβαρό έγ-κλημα ανθεί στις περιοχές εκεί-νες που δεν ελέγχονται οι“αντικοινωνικές” συμπεριφορές.

Με αυτά τα υποκείμενα θέλει ηαστυνομία να συσφίξει τις σχέ-σεις της. Κι είναι έτσι που νομι-μοποιείται κοινωνικά οαστυνομικός έλεγχος των γειτο-νιών μας, την ίδια στιγμή πουποινικοποιείται κάθε “αντικοινω-νική” συμπεριφορά. Πρόκειται γιαμια ορολογία που μας βάζειόλους στο στόχαστρο. Από ντό-πιους νεολαίους που δε γουστά-ρoουν μπάτσους μέχρι τη δεύτερηγενιά με αβέβαιο μέλλον. Πρόκει-ται για ορολογία με πολεμικό πα-ρελθόν, που δουλεύει εναντίονμας. Και πράγματι μέσα στη δεκαετίατου '90 η αστυνομία νομιμοποι-ήθηκε να κάνει σωματικές έρευνεςμέσα στα μέσα μαζικής μεταφο-ράς, στους δημόσιους χώρους καιγενικά όπου υπήρχε η παραμικρήυπόνοια ότι λάμβανε χώρα αξιό-ποινη πράξη. Παρόλα αυτά ποτέη υπόνοια αυτή δεν χρειάστηκενα είναι σοβαρή ή δικαιολογημένηκαι, πάντα μα πάντα, εξαρτιόταναπό την υποκειμενική αντίληψητου μπάτσου. Αυτός είναι λοιπόνπου μαζί με τους “φιλήσυχους πο-λίτες” θα ποινικοποιεί και θα ορί-ζει τις “αντικοινωνικές” μαςσυμπεριφορές. Εμείς λοιπόν, οι “αντικοινωνικέςσυμπεριφορές”, οι γκραφιτάδες, ηδεύτερη γενιά, οι πολυεθνικέςπαρέες μας, η νεολαία δίχως μέλ-λον είμαστε ο εχθρός τους καιθα διεκδικούμε διαρκώς τουςδρόμους και τις πλατείες μας.Και θα στεκόμαστε ενάντια σ’αυτό το βούρκο που προσπαθείνα τις πατήσει.

στοβιβλίοτωνηρώωντουδρόμου Οι φωτογραφίες παραδίπλα είναιμικρά ίχνη από τις γειτονιές μας.Μια μικρή απόδειξη ότι οι αντι-φασιστικές ιδέες δεν είναι “δικέςμας” ή κάποιων άλλων, αλλάζωντανό κομμάτι της κουλτούραςμας, του τρόπου με τον οποίοζούμε, μιλάμε, αναπνέουμε. Είναιίχνη από συντρόφους και συν-τρόφισσες, από άντρες και γυναί-κες, που ακόμη κι αν δεν τουςξέρουμε τους θεωρούμε ήδη “δι-κούς μας”. Τους ευχαριστούμεπου μας δίνουν κουράγιο να συ-νεχίσουμε.

Never forget Srebrenica! Γκράφιτιαπό το antifa kallithea. Στη μνήμητων χιλιάδων Βόσνιων μουσουλμάνωνπου σφαγιάστηκαν από τους Σέρ-βους φασίστες τον Ιούλη του 1995.

Πανό για τον killah από αντιφα-σίστες και αντιφασίστριες μαθη-τές και μαθήτριες. Κρεμάστηκεστο 20 Λύκειο Μοσχάτου.

Στένσιλ και συνθήματα από τηhip hop συλλογικότητα boavista.Στη μνήμη του killah!

“Love football - hate racism”! Γκράφιτι στο 20 ΓυμνάσιοΚαλλιθέας από τρελό antifa παρεάκι. Μας το στειλανστο μέηλ μας. Χίλια μπράβο!

Το no politica είναι για τα πρόβατα. Πανί στην κερκίδατης Καλλιθέας από τους Desperados για την αλληλεγγύηστους πρόσφυγες.

Ντυνόμαστε κοκαθεμιά όπως

ΜΑ ΟΧΙ ΣΗΜ Το ν

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ ΕΣΥ! ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣΑλλάζουμε πεζοδρόμιο και κάνουμε διάφορους κύκλους σε στενά γιανα αποφύγουμε έναν περίεργο τύπο. Κοιτάμε πίσω ξανά και ξανά γυρ-νώντας σπίτι. Τσεκάρουμε φάτσες και βλέμματα στο λεωφορείο καιστο δρόμο. Ακούμε ειρωνικά σεξιστικά σχολιάκια στην τάξη, τόσο από συμμαθη-τές όσο και από καθηγητές, πόσο μάλλον όταν βγαίνουμε βόλτα. Βρίζουμε τύπους και τους στέλνουμε στο διάολο και αυτούς και τιςατάκες δήθεν «θαυμασμού» τους προς το γυναικείο φύλο. Ξέρεις, λέγε-ται παρενόχληση.Και αν είμαστε και μετανάστριες μαζί με τα παραπάνω, 1+1 δώρο τιςκάθε είδους ρατσιστικές μαλακίες που ξεστομίζουν. Το τι ρούχα βά-ζουμε, το αν φοράμε μαντίλα, το αν βαφόμαστε, το πώς κινούμαστε(και ο κατάλογος συνεχίζεται) γίνονται αντικείμενα σχολιασμού στηνκαλύτερη των περιπτώσεων. Αλλά κι εμείς από τη μεριά μας βάζουμε στη θέση του τον κάθε σεξι-στή. Η απάντηση μας;Ντυνόμαστε κομπλέ - καθεμιά όπως νιώθειΤο ναι σημαίνει ναι - μα όχι σημαίνει όχι!

Αφορμή για το παρακάτω κείμενο αποτέλεσαν σεξουαλικές επιθέσεις που έγι-ναν από ελληναρά στην Καλλιθέα. Λέμε αφορμή, γιατί οι αιτίες είναι άπειρες.

ομπλέ ς νιώθει

ΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ ναι σημαίνει ναι

it’s the sound of the

Ποτάμι τα δάκρυα για νεκρά τρί-χρονα που ξεβράζονται στις μεσο-γειακές ακτές.Ο άνθρωπος μέσα μας σοκαρί-στηκε και ντύθηκε με ιερή οργή.Ο άνθρωπος μέσα μας αγανάκτησε.Αλίμονο για τα υπόλοιπα εκατον-τάδες χιλιάδες θύματα του καπι-ταλιστικού θηρίου που στο όνομάτου κονιορτοποιούνται ολόκληροιπληθυσμοί, για τους άορατουςσκλαβους που δεν πεθαίνουν απόπνιγμό αλλά από μαχαίρι, απόσφαίρα, από πείνα, από εξάντ-ληση, για τις αυτοκτονίες όσων -ω, από κάποια άτυχη συγκυρία -διαμένουν σε αποθήκες ανθρώπι-νων ψυχών.Κανείς άνθρωπος δε θα κλάψειγια αυτούς, μόνο όσοι τους στοι-χειώνει ένα μίσος ταξικό και αυτοίοι άνθρωποι δεν ξοδεύουν δάκρυα.

metropolisAntifa σελίδες της αθηναϊκής μητρόπολης. Μοιράζονται χέρι με χέρι στα σχολεία και στις πλατείες της πόλης.>

Κυψέλη, Πατήσια, Εξάρχειακαι πάει λέγοντας. Στα παγ-κάκια, στους δρόμους, στουςσυρμούς και τα λεωφορεία.Μεγαλωμένοι ή περαστικοίαπό εδώ, με τις σχέσεις μας,τους θυμούς μας, τις χαρέςεδώ. [...] Και ξέρουμε καλάπως τόσο οι κάθε είδους φα-σίστες - στις γειτονιές, στουςδρόμους και στα λεωφορεία -όσο και τα κατορθώματά τουςδεν αντιμετωπίζονται με τοτηλεκοντρόλ.

Σκέψου πως γίνεται η διαχεί-ριση των μεταναστών στην Ελ-λάδα: μπαίνουν από ένασημείο, τους στέλνουν σε κά-ποιο “κέντρο υποδοχής”, μετάίσως τους αφήσουν για λίγοελεύθερους, ύστερα γίνεταιμια σκούπα και τους πάνε σεάλλο στρατόπεδο συγκέντρω-σης, μετά ξανά ελεύθεροι γιαδουλειά και πάει λέγοντας.Πρόκειται για έναν κύκλοστην επικράτεια που δεν στα-ματάει ποτέ, ώστε να μη μπο-ρούν να ριζώσουν, ναφτιάξουν μια κοινότητα καιίσως, να γίνουν επικίνδυνοι. Ε,λοιπόν, αυτός ο κύκλος δενείναι προνόμιο μόνο της Ελλά-δας, συμβαίνει σε πανευρω-παϊκό επίπεδο. Κάθε βήμααυτής της διαδικασίας μπορείνα συμβαίνει σε διαφορετικήχώρα, έτσι ώστε να τρώνε όλοιτο κομματάκι τους απ’ τηνπίτα. Είναι μια διαδικασία πουκρύβει πίσω της άφθονη βίακαι καταναγκασμό.

Δεν γουστάρουμε τον στρατόόχι μόνο γιατί έχουμε καλύ-τερα πράγματα να κάνουμε τοσυγκεκριμένο 9μηνο ή 12μηνο,όχι μόνο γιατί αηδιάζουμε μετα σύμβολα και την αισθητικήτου, αλλά γιατί γνωρίζουμε ότισε εποχές κρίσης και φασι-σμού δημιουργεί μαζικά σφα-γεία για μεγάλα κομμάτια τηςεργατικής τάξης και διαισθα-νόμαστε ότι τα χρόνια που έρ-χονται ο ελληνικός στρατός(και οι στρατοί γενικά) θααναλάβουν και πάλι το κατα-στροφικό τους έργο. Σιχαινό-μαστε τον πατριωτισμό, δεξιόκι αριστερό, δεν πάμε στονστρατό, μισούμε το ελληνικόκράτος και τα σχέδιά του!

Βοήθησε κι εσύ το μπάτσο της γειτονιάς

να πέσει κατευθείαν στο ποτάμι!

Στείλε μας την απάντηση στο antifa.kallithea@yahoo.com

και κέρδισε πλούσια δώρα!!!