1.3 ENTITI PERNIAGAAN

7/27/2019 1.3 ENTITI PERNIAGAAN

http://slidepdf.com/reader/full/13-entiti-perniagaan 1/23

1.3 ENTITI PERNIAGAANPengenalan Entiti Perniagaan

Tiada usahawan dapat menafikan bahawa cabaran perniagaan semakin bertambah di alaf baru ini.

Perniagaan merangkumi semua aktiviti dan usaha yang menyediakan barangan dan perkhidmatan yang

perlu untuk sesuatu sistem ekonomi (M.B. Muda et. al., m.s 3)

Kejayaan sesuatu perniagaan amat dipengaruhi oleh jenis entiti yang dipilih oleh seseorang peniaga.

Malangnya, kebanyakan peniaga tidak begitu sedar dan faham tentang kepentingan entiti perniagaan

yang tepat atau betul.

(a ) Pengertian Entiti Perniagaan

Entiti perniagaan merupakan satu badan perniagaan yang mempunyai fungsi tersendiri (M.B. Muda et.al.,

m.s 28). Oleh itu, perniagaan boleh dikelaskan berdasarkan bentuk pemilikan perniagaan, aktiviti

perniagaan yang dijalankan, sektor industri di mana perniagaan itu beroperasi, jenis keluaran yang diterbitdan dipasarkan dan juga peringkat perniagaan dalam aliran industri.

Sebelum bentuk-bentuk perniagaan diterangkan dengan lebih lanjut, lebih baik beberapa konsep asas

perniagaan difahami dahulu. Antaranya ialah :-

i. Konsep Liabiliti Perniagaan

Usahawan-usahawan yang menceburi diri dalam bidang perniagaan sering menghadapi pelbagai risiko

terutamanya syarikat perniagaan yang mempunyai liabiliti tidak terhad. Liabiliti perniagaan adalah

tanggungan dan tanggungjawab yang perlu dipikul oleh perniagaan mulai sekarang (tempoh semasa)hingga pada masa hadapan sebelum liabiliti tersebut dijelaskan pada jangka masa yang telah ditetapkan

(Zumilah Zainalaludin, m.s 31). Pada dasarnya, liabilti perniagaan dibahagikan kepada dua jenis yang

utama iaitu liabiliti terhad dan liabiliti tidak terhad.

Liabiliti terhad merupakan tanggungan perniagaan yang terhad kepada jumlah pelaburan yang telah

dilaburkan dalam perniagaan yang berkenaan. Sekiranya pemilik perniagaan tidak mampu menjelaskan

segala tanggungan perniagaan apabila perniagaannya gulung tikar (gagal), maka aset peribadi pemilik

perniagaan tidak akan terlibat langsung dalam melunaskan tanggungan perniagaannya. Ini bermaksud

pemilik perniagaan yang berliabiliti terhad hanya akan kehilangan jumlah modal yang dilaburkan dalamperniagaan sahaja bagi tujuan melunaskan liabititi perniagaan tadi. Perniagaan sendirian, perniagaan

awam ataupun perniagaan perkongsian boleh didaftarkan sebagai perniagaan berliabiliti terhad. Nama

perniagaan sendirian dan perniagaan perkongsian yang berliabiliti terhad perlu diakhiri dengan perkataan

“Sdn. Bhd.” atau “Bhd.” Contoh: Addison Wesley Longman Bhd. Perniagaan awam pula perlu

menunjukkan perkataan “PLC” pada hujung nama perniagaan. Contoh : Olympia Plc., Tanjong Plc.

Pemilik perniagaan yang berliabiliti tidak terhad perlu melibatkan asset peribadi dalam melunaskan

tanggungan perniagaan sekiranya perniagaannya mengalami sesuatu yang malang. Ini bermakna



tanggungan perniagaan tidak terhad kepada jumlah pelaburan yang pemilik laburkan pada perniagaan

yang berkenaan. Contoh: Syarikat Hazami, Kedai Runcit Cheong Fatt.

ii. Konsep Sendirian dan Awam

Negara-negara yang mengamalkan system ekonomi campuran seperti Malaysia dan Britain mempunyai

perniagaan sendirian dan juga perniagaan awam.

Perniagaan sendirian (private enterprise) merujuk kepada perniagaan yang dimiliki dan diusahakan oleh

individu-individu tertentu (some of the public) yang biasanya bermatlamatkan keuntungan. Entiti

perniagaan sendirian menjalankan berbagai-bagai aktiviti perniagaan. Syarikat-syarikat perniagaan dan

korporat adalah entiti perniagaan yang tergolong dalam kategori ini. Contoh : Kedai Gunting XYZ, Public

Bank Berhad.

Perniagaan awam (public enterprise) pula merujuk kepada entiti perniagaan yang dimiliki oleh Negara (all

of the public). Perniagaan awam ditadbir oleh kerajaan pusat ataupun kerajaan tempatan. Perniagaan

awam lazimnya berfungsi sebagai agen pelaksana dasar-dasar awam kerajaan dan matlamatnya ialah

semata-mata matlamat sosial. Contoh: Jabatan Pengangkutan Jalan, Perbadanan Kemajuan Negeri.

2.2 Bentuk-bentuk Pemilikan Perniagaan

Salah satu asas untuk mengelaskan sesuatu perniagaan ialah pemilikan perniagaan itu sendiri. Pemilikan

perniagaan melihat perspektif pemilik atau tuan punya perniagaan. Terdapat empat bentuk pemilikan

perniagaan iaitu pemilikan tunggal (sole proprietor), perkongsian (partnerships), syarikat / korporat dan

koperasi. Setiap bentuk pemilikan perniagaan yang tersebut tadi mempunyai ciri-ciri, kelebihan dan

kelemahan tersendiri.

(a) Pemilikan Tunggal (Sole Proprietor / Trader)

Bentuk perniagaan ini seperti kedai runcit, pasar mini, warung paling banyak terdapat di Negara kita,

Malaysia. Ciri-ciri utama bentuk perniagaan ini ialah:

i. Dimiliki oleh seorang pemilik sahaja. Pemilik berperanan sebagai pengurus dan pekerja

perniagaan. Kadang-kala pemilik perniagaan dibantu oleh ahli keluarga ataupun satu atau dua orang

pembantu yang digaji.

ii. Modal perniagaan disumbangkan oleh pemilik sendiri daripada hasil tabungan atau pinjamandaripada keluarga.

iii. Pemilik perniagaan ini mesti mendaftarkan perniagaannya dengan Pejabat Pendaftar Perniagaan.

Pendaftaran perniagaan boleh dibuat dengan menggunakan nama pemilik seperti Kedai Runcit Ahmad

Kamal ataupun nama perniagaan seperti Pasar Mini Pongsu Seribu.

iv. Pemilikan tunggal merupakan sejenis perniagaan yang menjual satu jenis produk atau

perkhidmatan yang tidak memerlukan modal yang besar.



Kelebihan Pemilikan Tunggal

i. mudah ditubuhkan, dikembangkan dan dibubarkan.

ii. kos penubuhan dan kos overhed perniagaan rendah.

iii. pemilik perniagaan bebas untuk mengurus, mengawal dan membuat keputusan perniagaan

iv. pemilik perniagaan mendapat kepuasan yang lebih kerana segala untung dan rugi menjadi

tanggungannya, memberi layanan secara peribadi kepada pelanggan.

v. cukai pendapatan secara perseorangan dan akaun perniagaan tidak perlu diaudit semasa

dilaporkan kepada Lembaga Hasil Dalam Negeri (LHDN).

Kelemahan Pemilikan Tunggal

Perniagaan pemilikan tunggal juga mempunyai beberapa kelemahan. Antara kelemahan-kelemahannya

ialah :

i. aset peribadi pemilik perniagaan berisiko tinggi kerana bentuk perniagaan ini berliabiliti tidak

terhad.

ii. modal, idea dan kemahiran pengurusan pemilik perniagaan yang terhad menyukarkan

pengembangan perniagaan.

iii. masa kerja pemilik perniagaan panjang dan tidak bebas untuk bercuti panjang.

(b) Perkongsian (Partnerships)

Perniagaan perkongsian merupakan lanjutan daripada perniagaan tunggal. Bentuk perniagaan ini

dibentuk secara gabungan dan diusahakan oleh dua orang atau lebih dengan matlamat memperoleh

keuntungan. Pemilik-pemiliknya dikenali sebagai rakan kongsi perniagaan. Terdapat beberapa jenis rakan

kongsi perniagaan. Antaranya ialah:

i. Rakan Kongsi Umum

mempunyai liabiliti yang tidak terhad

sangat aktif dalam aktiviti operasi perniagaan

menyumbangkan modal

ii. Rakan Kongsi Terhad

mempunyai liabiliti terhad

tidak aktif dalam aktiviti operasi perniagaan

menyumbangkan modal

iii. Rakan Kongsi Lelap / Tidur (Sleeping Partners)

menyumbangkan modal

berhak menerima keuntungan

tidak aktif dalam aktiviti operasi perniagaan

iv. Rakan Kongsi Nominal

tidak menyumbangkan modal



membenarkan nama digunakan

orang yang berpengaruh / mempunyai tahap kredibiliti yang tinggi

turut menanggung segala liabiliti perkongsian

Ciri-ciri Bentuk Perniagaan Perkongsian

i. Jumlah modal yang disumbangkan oleh rakan-rakan kongsi berasaskan syarat-syarat /

persetujuan yang termaktub dalam perjanjian bertulis yang dikenali sebagai Artikel Perkongsian (Articles

of Partnership).

ii. Jumlah keuntungan diagihkan kepada semua rakan kongsi perniagaan berdasarkan syarat-syarat

/ modal yang telah dinyatakan dalam Artikel Perkongsian.

iii. Sekurang-kurangnya dua orang pemilik tetapi tidak melebihi 20 orang bagi perniagaan biasa, 10

orang bagi bank, bilangan rakan kongsi tidak terhad bagi bidang professional.

iv. Didaftarkan dengan Pejabat Pendaftar Perniagaan (ROB). Boleh mendaftarkan perniagaan

perkongsian dengan menggunakan nama perniagaan atau nama rakan-rakan kongsi.

v. Liabiliti perniagaan tidak terhad kecuali bagi pekongsi berhad.

vi. Aktiviti operasian perniagaan diuruskan oleh rakan kongsi yang aktif. Sebagai balasan, rakan

kongsi berkenaan dibayar gaji / elaun mengikut syarat-syarat perjanjian.

vii. Perniagaan perkongsian tidak dikenakan cukai perniagaan. Rakan-rakan kongsi perlu membayar

cukai pendapatan perseorangan.

Kelebihan Perniagaan Perkongsian

i. Mudah ditubuhkan. Perniagaan perkongsian merupakan lanjutan daripada perniagaan secara

pemilikan tunggal. Oleh itu, prosedur untuk menubuhkan perniagaan perkongsian tidak banyak

perbezaannya berbanding dengan perniagaan secara pemilikan tunggal.

ii. Penggabungan banyak idea terutamanya pada peringkat awal penubuhan perniagaan

perkongsian. Keupayaan berfikir daripada idea rakan kongsi yang banyak dapat memberi kelebihan

keyakinan kepada perniagaan perkongsian untuk berhadapan dengan pesaing-pesaing yang sedia ada

dalam pasaran.

iii. Dapat menggemblengkan tenaga, kemahiran dan kepakaran yang berlainan. Perbincangan dan

pengkhususan boleh dilakukan antara rakan-rakan kongsi.

iv. Mudah mendapatkan sumber kewangan terutamanya daripada institusi kewangan. Pihak bank

atau syarikat kewangan (Finance) mempercayai bahawa rakan kongsi yang ramai memudahkan

perniagaan perkongsian untuk melangsaikan obligasinya.



v. Dapat mengembangkan kemampuan perniagaan. Dengan modal yang mencukupi hasil daripada

sumbangan ekuiti rakan kongsi, perniagaan perkongsian dapat merebut peluang perniagaan serta

memajukan perniagaannya dengan mudah.

vi. Perniagaan perkongsian tidak dikenakan cukai perniagaan. Berdasarkan keuntungan yang

diterima, rakan kongsi perniagaan perkongsian masing-masing diwajibkan oleh undang-undang untuk

menjelaskan cukai pendapatan perseorangan kepada Lembaga Hasil Dalam Negeri.

Kelemahan Perniagaan Perkongsian

i. Liabiliti / Tanggungan yang tidak terhad. Semua rakan kongsi perniagaan perkongsian berliabiliti

tidak terhad kecuali pekongsi-pekongsi berhad. Ini bermakna sekiranya perniagaan perkongsian itu

terpaksa menggulung tikar, pihak pemiutang boleh menuntut hutangnya daripada aset peribadi rakan

kongsi perniagaan itu.

ii. Mudah berlaku konflik atau salah faham. Rakan kongsi yang ramai mudah mempengaruhi

pembuatan keputusan. Pendapat dan karenah rakan kongsi yang berbeza-beza sering kali menjadi punca

perselisihan faham atau pertelingkahan. Masalah ini akan menjejaskan keharmonian di kalangan rakan

kongsi perniagaan itu.

iii. Kewujudan perniagaan perkongsian tidak kekal. Sekiranya seorang rakan kongsi menarik diri

daripada perniagaan perkongsian, meninggal dunia, tidak siuman atau diisytiharkan sebagai muflis, maka

perkongsian itu dengan sendirinya terbubar. Jika rakan-rakan kongsi yang lain ingin meneruskan

perniagaan perkongsian itu, mereka perlu mendaftarkan semula perniagaan perkongsian itu dengan

Pejabat Pendaftar Perniagaan (ROB).

iv. Pemilikan perniagaan sukar untuk dipindahkan. Berdasarkan undang-undang perniagaan, hasratseseorang rakan kongsi untuk memindahkan pemilikan perniagaannya perlu, terlebih dahulu,

mendapatkan persetujuan daripada rakan-rakan kongsi perniagaan yang lain. Jika tidak, pemindahan

pemilikan perniagaan itu adalah tidak sah.

(c) Perbadanan Korporat

Perbadanan korporat merupakan suatu bentuk perniagaan yang ditubuhkan dibawah kuasa undang-

undang (Akta Syarikat) dan didaftarkan melalui Pendaftar Syarikat. Ini bermakna perbadanan korporat

yang berdaftar boleh menjalankan aktiviti-aktiviti perniagaan, memiliki atau menjual harta, meminjam

wang, mengambil dan diambil tindakan oleh mahkamah dan membuat sebarang perjanjian dengan

sebarang organisasi (Zumilah Zainalaludin, 1999, m.s 40).

Ciri-ciri Bentuk Perbadanan Korporat

Terdapat tiga jenis perniagaan secara perbadanan korporat iaitu syarikat sendirian (swasta), syarikat

awam, dan badan berkanun. Selain itu, perbadanan korporat juga boleh dikelaskan kepada syarikat

berhad atau syarikat tidak berhad. Syarikat berhad, tidak kira syarikat sendirian (swasta) atau syarikat



awam, dibahagikan kepada syarikat berhad dengan jaminan, syarikat berhad dengan saham dan syarikat

berhad dengan jaminan dan saham.

i. Syarikat Sendirian Berhad (Swasta)

Syarikat-syarikat sendirian berhad boleh dikenali dengan mudah. Tiap-tiap nama syarikat sendirian berhad

diakhiri dengan perkataan sendirian berhad atau Sdn. Bhd.

Pemilik atau pemegang saham syarikat sendirian berhad terdiri daripada 2 hingga 50 orang. Semua pemilik

perniagaan berliabiliti terhad.

Pemilik / pemegang saham syarikat sendirian berhad yang menyumbang modal perniagaan. Mereka dilarang

sama sekali untuk mengutip modal daripada orang awam.

Saham syarikat sendirian berhad boleh dijual beli tetapi tidak dilakukan secara terbuka di pasaran.

Pemegang saham yang memiliki 51% atau lebih daripada jumlah saham biasa syarikat sendirian berhad,

berhak untuk mengawal syarikat sendirian berkenaan.

ii. Syarikat Awam Berhad

Syarikat awam berhad boleh dikenali melalui perkataan “Berhad” / Bhd. Di hujung nama syarikat berkenaan.

Terdapat dua jenis syarikat awam berhad iaitu yang tersenarai di bursa saham seperti Bursa Saham Kuala

Lumpur (BSKL) dan syarikat awam tidak tersenarai.

Modal syarikat awam berhad dikumpulkan melalui penjualan saham dan bon kepada orang awam.

Pemegang saham syarikat awam berhad bebas menjual dan membeli saham di pasaran saham (BSKL). Ini

bermakna pemindahan saham syarikat tidak perlu mendapat persetujuan pemegang-pemegang saham lain

dalam syarikat.

Bilangan minimum pemegang saham adalah 2 orang dan boleh melebihi 50 orang. Jumlah pemegang saham

itu bergantung kepada jumlah saham yang dipegang oleh ahli-ahli syarikat dan jenis saham yang diterbitkan.

Pemilik perniagaan ini berliabiliti terhad terhadap jumlah modal yang dilaburkan dalam perniagaan.

iii. Syarikat Awam Berhad Dengan Jaminan

Dimiliki oleh ramai pemilik seperti persatuan-persatuan.

Tidak bermotifkan keuntungan, hanya bertujuan untuk menjaga kebajikan para pelabur perniagaan.

Dijamin oleh kerajaan atau agensi kerajaan.

iv. Badan-badan Berkanun

Ditubuhkan oleh pihak kerajaan yang bertujuan untuk membangunkan sesuatu industri atau menjaga

kepentingan rakyat jelata.

Dibentuk di bawah Akta Parlimen.

Badan-badan berkanun yang menjalankan perniagaan seperti Perbadanan Kemajuan Ekonomi Negeri,

FELDA, Lembaga Pertubuhan Ladang dikenali sebagai perusahaan awam.

Beberapa badan berkanun di Malaysia telah diswastakan melalui Dasar Penswastaan dan Persyarikatan

mulai tahun-tahun 1980-an. Antaranya, Sistem Telekom Malaysia, MAS, Tenaga Elektrik Nasional,

Perkhidmatan Pos, Lembaga Hasil Dalam Negeri (LHDN), Universiti Malaya (UM) dan sebagainya. Saham-

saham badan-badan berkanun berkenaaan telah dijual kepada masyarakat umum.

Kelebihan Perniagaan Perbadanan Korporat

Liabiliti pemilik terhad kepada jumlah modal yang dilaburkan.

Status perundangan jelas dan perlu dipatuhi dengan tepat. Pemegang-pemegang saham dilindungi oleh

undang-undang.

Modal yang besar memudahkan perniagaan berkembang.

Bentuk perniagaan secara perbadanan korporat lebih stabil kerana ia entiti berasingan dengan pemilik

perniagaan.



Pengurusan perniagaan secara perbadanan korporat lebih efisyen kerana ia duruskan oleh kumpulan

pengurusan professional.

Kelemahan Perniagaan Perbadanan Korporat

Operasi perbadanan korporat dikawal oleh undang-undang yang ketat.

Pengurusan perbadanan korporat dikawal oleh lembaga pengarah dan bukan pemilik perniagaan.

Pengurusan dan pemilik perniagaan khususnya syarikat awam dipisahkan. Pembaziran dan salah guna

kuasa mungkin dan mudah berlaku.

Cukai yang dikenakan ke atas perbadanan korporat adalah lebih tinggi berbanding dengan lain-lain bentuk

perniagaan. Cukai-cukai itu terdiri daripada cukai ke atas keuntungan syarikat yang belum diagihkan dan

cukai ke atas dividen yang diperolehi oleh tiap-tiap pemegang saham.

Laporan kewangan syarikat perlu diaudit oleh juruaudit bertauliah sebelum diedarkan kepada pemegang-

pemegang saham.

Laporan tahunan perbadanan korporat perlu dikemukakan kepada Pendaftar Syarikat dan pemegang-

pemegang saham

Proses penubuhan dan pendaftaran perbadanan korporat lebih sukar dan kompleks berbanding perniagaan

secara pemilikan tunggal dan perkongsian.

(d) Koperasi

Koperasi merupakan suatu entiti perniagaan yang ditubuhkan secara sukarela untuk menjaga kebajikan

ahli-ahlinya berdasarkan konsep kerjasama dan semangat tolong-menolong. Terdapat dua bentuk

koperasi, iaitu koperasi yang keahliannya terhad kepada sesuatu jenis pekerjaan, kawasan dan latar

belakang seperti Koperasi Guru-guru Semenanjung Malaysia, Koperasi Kesatuan Perkhidmatan

Perguruan Kebangsaan (KPPK) dan koperasi yang keahliannya adalah bebas seperti Koperasi

Perumahan, Koperasi Pengguna.

Ciri-ciri Koperasi

i. Modal koperasi diperolehi melalui yuran sama ada yuran bulanan ataupun yuran tahunan yang

dibayar dan saham-saham yang dibeli oleh ahli-ahlinya.

ii. Tiap-tiap ahli koperasi diwajibkan membeli sekurang-kurangnya 100 unit saham tetapi tidak

melebihi satu perlima daripada jumlah modal koperasi.

iii. Tiap-tiap ahli koperasi mempunyai hanya satu undi dalam sebarang perlantikan jawatan koperasi.

iv. Koperasi diurus dan ditadbirkan oleh ahli lembaga pengarah yang dilantik oleh ahli-ahli koperasi

semasa Mesyuarat Agung Tahunan.

v. Pengurusan harian koperasi dikendalikan oleh jawatankuasa pengurusan yang dilantik oleh

Lembaga Pengarah Koperasi.

vi. Koperasi wajib didaftarkan dengan Jabatan Pembangunan Koperasi.

vii. Keuntungan koperasi diagihkan kepada ahli, sama ada satu kali atau dua kali setahun, dalam

bentuk dividen atau bonus atau kedua-duanya.



Kelebihan Koperasi

i. Mengutamakan kebajikan dan kepentingan ahli dan bukan hanya mencari keuntungan.

ii. Menggemblengkan tenaga, modal dan mengumpul orang yang berminat untuk meningkatkan

kedudukan ekonomi masing-masing melalui konsep kerjasama.

Kelemahan Koperasi

i. Aktiviti koperasi dikuasai oleh ahli-ahli lembaga pengarah kerana ahli-ahli koperasi kurang aktif.

ii. Operasi koperasi dikawal rapi oleh Jabatan Pembangunan Koperasi. Jika koperasi tidak mematuhi

peraturan operasi, pihak pendaftar Jabatan Pembangunan Koperasi (JPK) berhak untuk menutup operasi

koperasi berasaskan kuasa yang ada padanya.

iii. Laporan kewangan koperasi perlu diaudit oleh juruaudit dalaman dan juga juruaudit luaran yang

bertauliah.

iv. Mesyuarat agung tahunan yang dihadiri oleh ramai ahli mungkin boleh menggugat sistem

pengurusan koperasi.

(e) Usahasama (Joint Venture)

Usahasama merupakan suatu jenis perniagaan perkongsian yang bersifat sementara untuk tujuan

menyempurnakan sesuatu kerja, projek atau tugas khas dalam jangka masa tertentu seperti musim

perayaan.

Apabila kerja, projek atau tugas khas itu selesai, maka jenis perniagaan perkongsian ini akan dibubarkan.Ini bermakna bahawa jangka hayat perniagaan secara usahasama bergantung kepada pelaksanaan

sesuatu kerja, projek atau tugas khas.

(f) Sindiket

Sindiket adalah pertubuhan dua atau lebih jenis perniagaan yang mengutamakan keuntungan atau

sebarang faedah. Sindiket juga berperanan sebagai persatuan untuk memberi perlindungan ke atas hak

dan kepentingan ahli-ahlinya.

2.3 Industri Kecil dan Sederhana (IKS) (a) Pengenalan

Negara kita, Malaysia, merupakan sebuah Negara yang amat bertuah kerana kaya dengan sumber bahan

mentah. Penerokaan terhadap sumber bahan mentah telah banyak membantu pembangunan Malaysia,

baik dari segi infrastruktur, tahap ekonomi ataupun kualiti hidup rakyat Malaysia.

Proses transformasi sumber bahan mentah ternyata melibatkan peningkatan mendadak sektor ekonomi

Malaysia, khususnya pada bidang pembuatan dan pengeluaran barangan. Pertumbuhan dan



perkembangan ekonomi Malaysia yang pesat telah memberi peluang yang lebih meluas kepada

pembangunan industri kecil dan sederhana (IKS). Penglibatan industri kecil dan sederhana yang meluas

yakin dapat memperkukuhkan struktur asas pembangunan bidang perindustrian negara. Pada masa yang

sama, keseimbangan antara penglibatan syarikat-syarikat asing dengan usahawan tempatan tercapai.

(b) Definisi Industri Kecil dan Sederhana (IKS)

Banyak definisi tentang industri kecil dan sederhana telah dikemukakan oleh individu, penyelidik, ahli

akademik, penggubal dasar, agensi dan institusi. Walau bagaimanapun, di Malaysia, tidak ada satu

definisi yang khusus, rasmi, sah dan diterima secara umum. Menurut Moha Asri Abdullah (1997),

kelemahan ini tidak harus dijadikan halangan kepada usaha untuk memperakukan definisi industri kecil

dan sederhana.

Maka, industri kecil dan sederhana dirujuk sebagai industri yang beroperasi dengan saiz pekerja yang

kurang daripada 200 orang secara penuh masa (Moha Asri Abdullah, 1997, m.s. 9)

(c ) Kepentingan Perniagaan Kecil dan Sederhana Kepada Negara

Data daripada Jabatan Perangkaan Malaysia menunjukkan bahawa peratusan daripada jumlah

pertumbuhan kilang dalam sektor perkilangan telah merosot pada pertengahan 90-an. (Misalnya, kadar

pertumbuhan sektor perkilangan pada 1975 ialah 92.4 %, manakala pada 1995, sektor ini hanya

menujukkan pertumbuhan sebanyak 88.9% ).

Namun, penurunan peratusan ini tidak bermaksud bahawa sumbangan dan peranan industri kecil dan

sederhana kepada pembangunan ekonomi Malaysia telah kurang penting. Penurunan peratusan ini,

sebenarnya, disebabkan oleh sebahagian besar daripada industri kecil dan sederhana telah berkembang

besar dan tidak layak lagi dikategorikan sebagai industri kecil dan sederhana. Di samping itu, terdapat juga industri kecil dan sederhana yang terletak di kawasan terpencil dan pedalaman tidak diambil kira

dalam system pembancian.

Sumbangan dan kepentingan industri kecil dan sederhana di Malaysia secara keseluruhannya dapat

dibincangkan dalam beberapa aspek. Antaranya ialah:

i. Membuka Peluang Pekerjaan

Penggunaan tenaga buruh secara intensif dalam teknik pengeluaran industri kecil dan sederhana terus

dapat membuka lebih banyak peluang pekerjaan dalam beberapa fungsi pengeluaran dan operasinya.

Industri kecil dan sederhana lebih cenderung untuk menggunakan tenaga buruh secara intensif untuk

menandingi kos pengeluaran. Masalah modal, teknik dan teknologi yang canggih untuk barangan tertentu

secara kecilan tidak mudah diperolehi serta kuasa beli yang kecil industri kecil dan sederhana tidak

menggalakkannya mengamalkan modal / kapital secara intensif.

ii. Tabungan Dalam Ekonomi



Penglibatan industri kecil dan sederhana dalam ekonomi banyak membantu dalam meningkat tabungan

modal negara. Dapatan kajian tentang operasi industri kecil dan sederhana menunjukkan bahawa

sebahagian besar sumber modal datangnya daripada usahawan sendiri, keluarga atau rakan. Oleh itu,

industri kecil dan sederhana menjadi sumber penting kepada jumlah tabungan dan simpanan negara.

Pada masa yang sama, industri kecil dan sederhana turut membantu dalam mengurangkan kadar

perbelanjaan penduduk dan seterusnya kadar inflasi.

Seterusnya, industri kecil dan sederhana juga membeli dan menggunakan mesin peralatan yang mudah

atau yang terpakai dalam usaha menjimatkan aset tetap mereka. Dari segi ekonomi, penggunaan mesin

dan peralatan seperti ini oleh industri kecil dan sederhana dapat membantu mengurangkan modal dan

kos mereka.

Di samping itu, industri kecil dan sederhana jarang melibatkan penggunaan bahan-bahan mentah impot

berbanding dengan firma-firma besar. Hal ini pula membantu Negara menjimatkan pertukaran wang asing

dan seterusnya dapat menggalakkan pertumbuhan sektor-sektor ekonomi yang lain.

iii. Pengagihan Pendapatan

Kepentingan industri kecil dan sederhana yang seterusnya dapat dilihat dari aspek pengagihan semula

pendapatan di kalangan penduduk. Industri kecil dan sederhana lebih cenderung membayar gaji, faedah

dan menawarkan pekerjaan kepada pekerja-pekerja yang bukan daripada kalangan yang mahir dan

profesional. Penglibatan pengusaha, pemilik dan pekerja dalam industri kecil dan sederhana boleh

membantu merapatkan jurang pendapatan di kalangan penduduk. Dengan perkataan lain, penglibatan

mereka meningkatkan pendapatan yang lebih ketara di kalangan penduduk.

iv. Latihan Kepada Pekerja dan Pengusaha

Industri kecil dan sederhana juga memainkan peranan yang penting dalam melatih pekerja, pengusaha

dan bakal pengusaha. Peningkatan mereka dalam kemahiran dan pengetahuan secara langsung

membantu mengendalikan selok-belok operasi perniagaan dengan lebih berkesan dan terus bergantung

hidup kepada perniagaan yang berkenaan.

v. Memperkukuhkan Struktur Asas Industri Negara

Di samping itu, industri kecil dan sederhana banyak membantu dalam mengembang dan

memperkukuhkan struktur asas ekonomi dan industri negara yang sedia ada. Industri kecil dan

sederhana, sebenarnya, merupakan industri pelengkap kepada keperluan dan pembangunan

kebanyakan syarikat gergasi antarabangsa (MNCs). Penglibatan industri kecil dan sederhana yang giat

dan dalam pelbagai sector membolehkan asas industri yang mantap dan kukuh dan tidak akan tergugat

dan terjejas apabila syarikat gergasi antarabangsa yang beroperasi di sesuatu negara itu menarik diri

daripada operasi dan pelaburan mereka.

vi. Memenuhi Citarasa dan Keperluan Penduduk Tempatan



Industri kecil dan sederhana amat penting dari segi memenuhi citarasa dan keperluan barangan

sebahagian besar penduduk tempatan yang berpendapatan rendah. Industri kecil dan sederhana dengan

penyesuaian mereka kepada intensif tenaga buruh, banyak mengeluar dan menghasilkan barangan dan

perkhidmatan yang tidak dapat dihasilkan oleh syarikat bersaiz besar termasuk syarikat gergasi

antarabangsa. Contohnya pengeluaran dan pembuatan barangan makanan, pakaian, perabot, logam,

peralatan getah dan plastik.

(d) Galakan Kerajaan Untuk Industri Kecil dan Sederhana

Sejak kebelakangan ini, industri kecil dan sederhana seringkali mendapat perhatian dan galakan yang

meluas daripada banyak pihak terutamanya kerajaan.

Dalam usaha untuk menggalakkan lebih ramai penduduk terutamanya usahawan Bumiputera

berkecimpung dalam industri kecil dan sederhana, kerajaan Malaysia menerusi agensi-agensinya telah

menyediakan pelbagai galakan dan program sokongan kepada mereka yang berpotensi dan berminat

dalam bidang industri kecil dan sederhana. Antara galakan dan sokongan yang disediakan oleh kerajaan

dapat dibahagikan kepada lima kategori yang utama, iaitu

i. bantuan kewangan dan kemudahan kredit

Misalnya, pinjaman daripada Syarikat Jaminan Kredit (CGC), pinjaman dan kemudahan kredit MARA,

pinjaman daripada Tabung Usahawan Baru, pinjaman daripada Tabung Pemulihan Usahawan, pinjaman

dan kemudahan kredit daripada bank, bank perdagangan, bank saudagar, syarikat kewangan berlesen

dan institusi pembangunan, kemudahan kredit Skim Pembayaran Kredit Eksport.

ii. bantuan latihan teknik dan pelajaran vokasional

Perbadanan Daya Produktiviti Negara (NPC) dan Pusat Pembangunan Usahawan Malaysia (MEDEC)menyediakan program pembangunan usahawan dan pengurusan perniagaan.

SMIDEC, Institut Piawai dan Penyelidikan Industri Malaysia (SIRIM), Institut Penyelidikan Perhutanan

Malaysia (FRIM), Pusat Instruktor dan Latihan Kemahiran Lanjutan (CIAST), Institut-institut Latihan

perindustrian (ILP), Institut kemahiran MARA (IKM), GIAT MARA menawarkan kursus-kursus teknikal dan

kemahiran pekerja jangka pendek.

iii. bantuan khidmat nasihat dan konsultasi lanjutan

NPC, SMIDEC, institusi kewangan, SIRIM, MARDI, MEDEC menawarkan bantuan khidmat nasihat

pengurusan dan peningkatan kawalan kualiti dan perkembangan reka bentuk kepada industri kecil dan

sederhana di Malaysia.

iv. bantuan pemasaran dan penyelidikan pasaran

MEDEC, NPC, Bank Pembangunan, SMIDEC, MARA, FAMA menyediakan bantuan pengurusan asas

pemasaran yang bertujuan untuk meningkatkan pasaran barangan keluaran industri kecil dan sederhana.



v. penyediaan kemudahan infrastruktur

UDA membantu industri kecil dan sederhana untuk mendapatkan tapak, bangunan dan ruang pejabat

yang sesuai di kawasan Bandar, MARA menyediakan tapak-tapak kilang dan perniagaan kepada

usahawan dan peniaga Bumiputera di Malaysia, MIEL bertanggungjawab untuk membangunkan estet

perindustrian di Malaysia, Taman Teknologi Malaysia, Zon Perdagangan Bebas (FTZ).

Sehingga ke hari ini hamper 13 kementerian dan hamper 30 agensi kerajaan yang terlibat secara

langsung dan tidak langsung dalam menawarkan pelbagai jenis program bantuan dan galakan kerajaan

dalam pembangunan industri kecil dan sederhana di Malaysia.

(e) Perniagaan Huluan dan Hiliran

Entiti perniagaan adalah sesuatu organisasi yang amat dinamik. Ia sentiasa mengalami perkembangan

dan pertumbuhan. Pertumbuhan entiti perniagaan boleh diukur mengikut peringkat penggunaan input.

Antaranya ialah:

i. Perniagaan Huluan (Up-stream Business)

Perniagaan pada peringkat huluan bererti bahawa perniagaan berkenaan melibatkan aktiviti yang

berasaskan sumber-sumber asli / semula jadi seperti bahan galian, tanaman, ternakan dan sebagainya.

Contoh: Syarikat Ayamas yang membekalkan ayam sebagai input untuk ayam goreng restoran KFC

dikatakan menjalankan perniagaan pada peringkat huluan.

ii. Perniagaan Hiliran (Down-stream Business)

Perniagaan pada peringkat hiliran bererti bahawa perniagaan berkenaan melibatkan aktiviti-aktiviti

perniagaan yang dikembangkan daripada perniagaan lain seperti pemprosesan, pembuatan, pengilangan

perkhidmatan dan sebagainya. Contoh: Restoran KFC, ayam goreng KFC yang dijual adalah hasil

pemprosesan ayam segar yang dibekalkan oleh Syarikat Ayamas.

Entiti perniagaan juga boleh dikenalpasti melalui fokus pasaran dan aktiviti pembuatannya iaitu sama ada

domestik (tempatan) ataupun antarabangsa.

iii. Perniagaan Domestik (Tempatan)

Perniagaan ini hanya beroperasi di dalam sesebuah negara, bermula dengan pengeluaran dan diikuti

dengan pemasaran dan jualan. Keluaran perniagaan domestik bertujuan untuk memenuhi keperluan

penduduk tempatan. Perniagaan domestik pula banyak menyumbang kepada pembangunan ekonomi

negara dan memperkukuhkan lagi struktur asas industri negara.

iv. Perniagaan Antarabangsa

Perniagaan antarabangsa merupakan perniagaan yang menjalankan operasi perniagaannya di dua atau

lebih negara asing. Operasi perniagaan itu berbentuk sama ada satu hala, dua hala ataupun pelbagai



hala. Perniagaan antarabangsa lazimnya berkembang daripada perniagaan domestik yang menjalankan

aktiviti eksport sama ada di peringkat serantau atau di peringkat global.

(f) Tahap Perniagaan Primer, Sekunder dan Tertiar

Perniagaan juga boleh dikategorikan kepada tahap primer, sekunder atau tertiar.

i. Tahap Primer

Perniagaan yang menjalankan aktiviti mengeluarkan barang-barang yang akan digunakan sebagai input

untuk pengeluaran yang seterusnya atau mengeluarkan barang-barang yang boleh digunakan terus oleh

pengguna dikenali sebagai perniagaan tahap primer. Contoh: Industri yang berasaskan pertanian atau

ekstraktif seperti perlombongan galian dan bahan api.

ii. Tahap Sekunder

Perniagaan tahap sekunder merupakan perniagaan yang menjalankan aktiviti mengeluarkan barang-

barang yang diterbitkan pada tahap primer kepada barangan siap atau separuh siap yang diperlukan olehaktiviti pemprosesan seterusnya. Contoh: Bijih besi ditukarkan kepada kepingan besi, paip besi dan

sebagainya.

iii. Tahap Tertiar

Perniagaan tahap tertiar terdiri daripada perniagaan yang menghasilkan barangan yang tidak ketara.

Perniagaan pada peringkat ini lebih tertumpu kepada pemberian perkhidmatan yang terbaik. Contoh:

Perkhidmatan yang ditawarkan oleh doktor, akauntan, bank dan sebagainya.

2.4 Perniagaan Francais

Perniagaan francais merupakan suatu pendekatan yang membuka jalan termudah bagi seseorang

individu atau syarikat untuk menceburi dalam bidang perniagaan. Perniagaan francais meliputi semua

jenis perniagaan berangkaian yang memenuhi ciri asas 3S iaitu sistem (system), pengkhususan

(specialization) dan piawaian (standardization). Perniagaan francais, sebenarnya, telah lama wujud di

negara kita, Malaysia. Namun, amalan perniagaan Malaysia yang berasaskan konsep francais masih

tidak menggalakkan. Ini bermakna peluang untuk maju serta berkembang dalam bidang perniagaan

francais di Malaysia adalah cerah; banyak lagi yang boleh diterokai. Kerajaan Malaysia telah memainkan

peranan yang aktif serta memberi sokongan padu kepada pembangunan perniagaan ini.

(a) Definisi Perniagaan Francais

Perniagaan francais boleh ditakrifkan sebagai suatu pendekatan perniagaan di mana syarikat induk

(francaisor) memberi lesen atau hak kepada individu atau syarikat lain (francaisi) untuk menjalankan

aktiviti perniagaan yang berlandaskan suatu kaedah tertentu, di lokasi atau kawasan yang ditetapkan dan

dalam jangka masa yang ditentukan.



Dengan perkataan lain, perniagaan francais merupakan suatu bentuk perniagaan yang berkontrak di

antara francaisor dan francaisi yang menggariskan tanggungjawab dan tugas kedua-dua pihak, yang

membenarkan fungsi-fungsi pemasaran produk dipiawai dan diselaraskan tanpa penduaan dan peniruan

(duplication).

(b) Francaisor dan Francaisi, Hubungan Antara Kedua Pihak

Syarikat perniagaan / Pemilik francais yang memberi lessen / kebenaran dan hak kepada individu atau

syarikat lain untuk mengeluar dan menjual produknya, menggunakan jenama atau simbolnya,

mengamalkan kaedahnya dan lain-lain yang berkaitan dengan perniagaan dikenali sebagai francaisor.

Francaisi pula merupakan syarikat atau individu yang mendapat lesen / kebenaran dan hak untuk

mengeluar dan menjual produk, menggunakan jenama atau simbol, mengamalkan kaedah dan lain-lain

yang berkaitan dengan perniagaan francaisor.

Pihak francaisor dan pihak francaisi diikat oleh kontrak / perjanjian francais yang telah dipersetujui

bersama. Dengan itu, francaisor mengizinkan francaisi menjalankan perniagaan yang serupa dengannya

dari semua aspek. Sebagai balasan, francaisi perlu membayar royalti setiap tahun kepada francaisor.

(c ) Kelebihan dan Kelemahan Perniagaan Francais

Seperti bentuk-bentuk perniagaan yang telah dibincangkan terlebih dahulu, perniagaan francais tentu

sekali memberi kelebihan dan juga kelemahan kepada kedua-dua pihak yang terlibat iaitu francaisor dan

francaisi. Antaranya:

i. Kelebihan Perniagaan Francais Kepada Francaisor

Perniagaan francaisor dapat berkembang serta bertumbuh dengan pesat kerana sistem pengurusan danmodal perniagaan cawangan diurus di atas tanggungjawab francaisi. Ini secara tidak langsung

memudahkan pihak francaisor memperluaskan pasaran untuk produknya. Tambahan bayaran royalti

yang tetap, bayaran asas, caj perkhidmatan pengurusan dan sebagainya akan menambahkan

keuntungan perniagaan francaisor.

ii. Kelebihan Perniagaan Francais Kepada Francaisi

Francaisi dapat memulakan perniagaan dengan risiko perniagaan yang rendah. Francaisi berpeluang

memperdagangkan produknya berdasarkan suatu sistem yang lengkap dan terbukti berdaya maju /

keberkesanannya. Contoh: Pihak francaisi akan menggunakan jenama produk, bahan mentah untuk

mengeluarkan produk serta prosedur pengurusan perniagaan sebagaimana yang telah ditetap dan

diamalkan oleh francaisor.

Selain itu, francaisi juga mendapat bantuan kewangan, khidmat sokongan dan latihan daripada francaisor

untuk tujuan membangunkan struktur pengurusan dan premis perniagaan francaisi.

Disebalik kebaikan tentunya juga kedapatan kelemahan perniagaan francais yang terpaksa dihadapi oleh

pihak francaisor dan francaisi. Antaranya:



i. Kelemahan Perniagaan Francais Kepada Francaisor

Francaisor adalah bertanggungjawab ke atas kewujudan, perkembangan dan daya saing perniagaan

francaisi. Francaisor perlu memberikan bantuan kewangan dan khidmat sokongan kepada pihak francaisi

bukan sekadar di peringkat awal tempoh francaisi memulakan perniagaan, bahkan untuk seumur hidup

perniagaan francais itu dikendalikan oleh francaisi.

Apabila francaisi gagal untuk mematuhi segala prosedur perniagaan sebagaimana yang telah ditetapkan

oleh francaisor seperti garis panduan mengenai mutu produk, tentu sekali nilai nama atau reputasi

francaisor akan terjejas.

Pihak francaisor pula mungkin akan menghadapi kesukaran untuk menangani masalah penipuan seperti

bayaran royalti, bayaran caj perkhidmatan, peniruan dan kebocoran formula produk dan sebagainya

apabila cawangan francais pihak francaisor bertambah dan berkembang pesat. Kegagalan francaisor

menangani masalah sedemikian boleh mengakibatkan kemusnahan ikatan pemfrancaisan.

ii. Kelemahan Perniagaan Francais Kepada Francaisi

Penglibatan serta penerusan pihak francaisi dalam perniagaan francais adalah tertakluk kepada

peraturan dan sistem pengoperasian perniagaan yang telah ditetapkan oleh pihak francaisor. Ini secara

tidak langsung akan menyekat tahap daya kreativiti dan innovasi francaisi terutamanya dalam aspek

pengendalian perniagaannya.

Tambahan, pelaburan modal permulaan perniagaan francais yang besar menjadikan bentuk perniagaan

ini lebih eksklusif dan sukar untuk bakal usahawan menceburi dan memasuki pasaran seperti ini.

Francaisi juga mudah dikhianati oleh pihak francaisor yang tidak jujur dan tamak. Misalnya, padaperingkat permulaan, pihak francaisor memberi kebenaran dan hak pengoperasian perniagaan francais

kepada francaisi terutamanya pengoperasian perniagaan itu berjalan di kawasan yang kurang

membangun. Apabila perniagaan francais berkenaan di kawasan itu meningkat maju dan terkenal, pihak

francaisor mengambil balik hak berniaga dan beroperasi sendiri. Tindakan pihak francaisor sedemikian

tentu sekali merugikan francaisi yang telah bertungkus lumus untuk membangunkan perniagaannya.

CIRI-CIRIENTITI PERNIAGAAN

TUNGGAL

1 org, Pendaftar perniagaan, modal

sendiri/keluarga, kawalan sendiri, cukai

individu, liabiliti tdk terhad

PKONGSIAN

2-20, Pendaftar perniagaan, modal rakan

kongsi, diurus rakan kongsi aktif, cukai

individu shj, liabiliti tdk terhad

SDN BHD

2-50, Pendaftar sykt (Akta Sykt 1965),

syer dr keluarga/rakan rapat, jual syer

mesti minta kebenaran, diurus oleh ahli

lembaga pengarah yg dipilih, cukai sykt,

liabiliti terhad setakat modal dilabur.



AWAM BHD

2-tiada had, Pendaftar sykt (Akta Sykt

1965), syer kpd org awam, bebas jual beli

saham, diurus oleh ahli lembaga pengarah

yg dipilih, cukai sykt, liabiliti terhad

setakat modal dilabur.

KOPERASI

Min 100, Ketua Pendaftar Koperatif

Malaysia, syer kpd ahli, syer tdk bolehtukar milik, diurus oleh ahli lembaga

pengarah yg dipilih, tiada cukai, liabiliti

terhad.

KEBAIKAN DANKELEMAHANENTITI

PERNIAGAAN

JENIS ENTITI KEBAIKAN KEBURUKAN

MILIKAN

TUNGGAL

1. Mudah

ditubuhkan – hanya

perlu isi Borang A

dan yuran yg

rendah

2. Mudah diuruskan- bebas membuat

keputusan sendiri

3. Beban cukai yg

rendah-cukai

individu shj bukan

cukai perniagaan

4. Pemilik menikmati

semua keuntungan

1. Liabiliti tdk

terhad-

pemilik

bertanggung

jawab atassemua

hutang

perniagaan

dan harta

peribadi

akan terlibat

jika rugi

2. Modal

terhad-

sukar mendapat

modal besar

dari bank

3. Keterusan

perniagaan

tdk

terjamin-

bergantung

kpd hayat

pemilik 4. Terpaksa

mengurusk

an

sendiri sem

ua kerja2

berkaitan

perniagaan

5. Pasaran



terhad-

sukar

dikembangk

an

PERKONGSIAN

1. Mudah

ditubuhkan-hanya

perlu isi Borang Adan yuran yg

rendah

2. Beban cukai yg

rendah- tertakluk

kpd cukai

perorangan

3. Modal lebih byk

dari milikan

tunggalkerana

sumbangan modal pekongsi2.

4. Tanggungan risiko

perniagaan

bersama pekongsi

5. Pengkhususan dpt

dilaksanakan

6. Liablititi tdk

tehad bagi pekongsi

biasa

7. Keterusanperniagaan tdk

terjanim-

dibubarkan bila ada

pekongsi muflis,

mati, tidak siuman

8. Perkongsian

untung-terpaksa

bahagikan

keuntungan

9. Percanggahanpendapat-

perniagaan terjejas

bila ada konflik

antara pekongsi

KOPERASI

1. Mementingkan

kebajikan sosial

ahli-Beli brg murah

dan pinjaman dgn



faedah rendah

2. Tidak wujud

monopoli kuasa-

pengurusan

demokrasi dgn satu

ahli satu undi

3. Beban cukai yg

rendah-cukai

individu

4. Modal boleh

ditingkatkan tanpa

had maksimum-tdk

tertakluk kpd modal

berdaftar

5. Operasi kurang

agresif -kurang

usaha utk cari

keuntungan lebih

sebab hanya jaga

kebajikan shj

6. Pengurusan

kewangan terikat

dgn akta-kewangan

dikawal ketat oleh

jab.pembangunan

koperasi utk jaga

kepentingan ahli

7. Sukar

ditubuhkan-

mimimum 100 org

ahli sukar dicari

8. Modal terhad-ahli

biasanya golongan

pendapatan rendah

spt nelayan, petani

dll dan sukar

bersaing sgn entiti

lain.

SYARIKAT

1. Mudah mendapat

modal-drp ramai

pemegang syer dan

perniagaan mudah

berkembang

2. Liabliti terhad-

pemegang syer rugi

1. Beban

cukai yg

tinggi-cukai

sykt

sebanyak

28% ke atas

untung sykt



setakat modal

dilaburkan shj

3. Berterusan dan

tdk mudah

dibubarkan-

perniagaan tdk

terjejas walaupun

berlaku kematian,

tdk siuman, bankrap

dan pindah milik

dikalangan

pemegang

syer/saham

4. Pengkhususan dpt

dilaksanakan-kerja

mengikut kepakaran

5. Pengurusan sykt

lebih berkesan dan

cekap-berupaya

upah pengurus yg

profesional dlm

bidang ttt.

2. Kawalan

undang2

dan

peraturan

yg ketat-

dikawal akta

sykt 1965

3. Pemisahan

pemilikan

dan

pengurusan

-kecekapan

bergantung

kpd

kebolehan

lembaga

pengarah

bukannya

pemegang

saham,

risiko salah

guna kuasa

mungkin

berlaku

4. Kurang

kerahsiaan

bagi sykt

awam

berhad-

perlu

kemukakan

laporan

kewangan

tahunan

5. Kesukaran

memindahk

an syer bag

sdn bhd-

perlu

persetujuan

pemegang

saham yg

lain.

AKTIVITI PERNIAGAAN

PENGELUARAN

/ INDUSTRI

Def: ialah aktiviti yg melibatkan pengeluaran

iaitu menggunakan tenaga buruh



untuk mengeluarkan bahan mentah dan

memprosesnya kepada sesuatu barang lain

1. Ekstraktif

Meliputi penghasilan dan pemprosesan

untuk mendapatkan sesuatu bahan mentah

Dijadikan input kepada pengeluaran lain

Cth:Pelombongan bijih timah, petani hasil

tani dan nelayan mendapat ikan.1. Perkilangan

Barang konsumer

Melibatkan proses mengeluarkan barang-

barang terus boleh digunakan oleh

pengguna

Proses mengeluarkan barang-barang siap

dan melibatkan beberapa peringkat

Cth: Barang makanan (gula, minyak

masak), barang eletrik

Barang industri Melibatkan pengeluaran barang-barang

yang digunakan untuk proses pengeluaran

seterusnya

Cth: pengeluaran cip komputer, tayar

kereta, barangan elektronik

Pembuatan

Aktiviti menggunakan bahan mentah untuk

menghasilkan barang siap atau barang

separuh siap.

Cth: Menggunakan getah untuk menghasilkan tayar dan sarung tangan,

menggunakan kayu balak untuk

menghasilkan perabot seperti kerusi dan

meja

Pemasangan

Aktiviti memasang komponen-komponen

untuk menghasilkan barang siap.

Cth: Komponen elektronik dipasang untuk

menghasilkan televisyen, radio dan

perakam video.

PERKHIDMATA

N

1. Perdagangan

adalah aktiviti menyediakan barangan

supaya mudah didapati oleh pembeli

apabila diperlukan

mereka terlibat merupakan penghubung

antara pengeluar dan pengguna spt

peruncitandan pemborongan



1. Kewangan

aktivitinya adalah sperti bank perdagangan

syarikat pelaburan, syarikat insurans dan

syarikat kewangan

terlibat dalam bidang pengumpulan modal,

pelaburan ekuiti,penyediaan kemudahan

kredit dan urusniaga pasaran wang.

1. Perkhidmatan

merangkumi perkhidmatan profesional dan

perkhidmatan perdagangan

-contoh: syarikat peguan, doktor agen pelancongan

dll

SEKTOR

1. Sektor

Swasta

Mewujudkan peluang pekerjaan kepada

rakyat dengan membuka kilang/perniagaan

Tingkatkan hasil negara melalui cukai Memberi kemahiran dan pengalaman

untuk meningkatkan

produktiviti/pembangunan sumber manusia

kepada masyarakat.

Sumbangan kepada negara seperti derma

dll

Menyediakan infrastruktur/prasarana spt

jalanraya dll

Memindah teknologi ke dalam negara

Menjalankan r & d

1. Sektor

Awam

Menjadi penyokong & pendorong kepada

sektor swasra

Memberi kemudahan dan panduan ,insentif

dll dalam pengeluaran,pertanian dll

Membantu mengurangkan lapisan birokras

Cth: kelulusan lesen/permit dapat

diselesaikan bawah satu bumbung

1. Badan

Berkanun

Mengawal selia aktiviti perniagaan sektor

swasta supaya tidak melanggar peraturandan

Perundangan yg telah ditetapkan.

Dapat menjaga kewibawaan sektor swasta

& kepentingan pihak pengguna supaya

tidak ditindas

Pihak tidak bertanggungjawab

Menyediakan sumber manusia contoh

universiti



Melaksanakan dasar berkaitan dengan

pihak swasta

TAHAP

PERNIAGAA

N

PENGELUARA

N

PRIMER

Tahap pertama dalam proses pengeluaran

Pengeluaran bahan mentah pada peringkat

asas

Contoh: penoreh pengeluaran susu getah

dari pokoknya

SEKUNDER

Tahap kedua dalam proses pengeluaran

Pemprosesan bahan mentah untuk

menghasilkan barang separuh siap

Dan barang siap

Contoh : susu getah digunakan untuk

menghasilkan keluaran getah lain

Seperti sarung tangan getah

TERTIER

Tahap terakhir dalam proses pengeluaran

Pemasaran produk kepada pengguna akhir

Lebih tertumpu kepada sektor

perkhidmatan

Contoh : sarung tangan getah akan

diedarkan kepada pengguna melalui

rangkaian pengedaran yang sesuai.

INDUSTRI

HULUAN

Peringkat industri yang membekalkan

bahan mentah, barang separuh siap atau

Barang siap yang akan digunakan dalam

aktiviti pengeluaran lain

Contoh: Industri yang mengeluarkan susu

getah

HILIRAN

Tahap perniagaan yang berlaku selepas

tahap huluan

Contoh: Perniagaan yang menghasilkan

tayar getad daripada susu getah

PASARAN

DOMESTIK

Melibatkan penjualan produk pada

peringkat pasaran dalam Negara/tempatan

Cth: tayar getah yang dihasilkan pengeluar

malaysia dijual kepada

Pengguna dalam pasaran malaysia sahaja

ANTARABANGS

A

Penjualan produk kepada pengguna asing

di luar negara



Cth: pengeluar tayar getah di malaysia

mengeksport tayar getah ke Negara lain.

Documents

1.3 ENTITI PERNIAGAAN