1

Reisverslag Carbage Run 2010

19 – 24 juli 2010

Sybrand Jissink

Ron Berfelo

Daniel Hoffer

Remco Westera

2

The Carbage Run – voorbereiding juni / juli 2010

In de periode dat vriendje Ron Berfelo tijdelijk even werkloos was, zocht hij wel eens op

websites voor leuke activiteiten. Tijdens één van die zoektochten kwam hij terecht op de

website van de Carbage Run. Een prachtig concept waarbij je met een barrel van maximaal

500 euro meedoet aan een tripje waarbij het niet om snelheid gaat, er debiele opdrachten zijn

en veel wordt gedronken. Dit bleek perfect Remco Westera, Daniel Hoffer (Kluut) en Sybrand

Jissink (Sop). Het CBR-clubje was snel gevormd. Nu nog een auto. En, oh ja… ook nog pimpen.

Ondanks het inwinnen van tips over

een hele degelijke auto zoals een Volvo

of een VW, kopen we - na een

uitvoerige Marktplaats zoektocht - op

30 juni 2010 te Dokkum een Peugeot

405 ST. De vraagprijs was 700 euro,

maar de truc over de maximale prijs

van 500 euro slaagt. Sop maakt eerst

een proefrit en is vooral te spreken over de autoradio. Dat de toeter en één deur het niet doet,

wordt niet opgemerkt. Op de 30e treint Sop naar Veenwouden, waar de verkoopster in de

auto zit te wachten. Sop mag de auto naar het postkantoor in Dokkum rijden om deze daar

over te schrijven. De autoradio zit er niet meer in en dat valt vies tegen. Heel veel andere keus

is er echter niet, want voor 50 euro zijn er weinig station diesels te krijgen in deze periode.

We besluiten zelf een radio te regelen en voor één briefje van 500 euro de wagen te kopen.

Dan de technische controle en het pimpen. Met

slechts een minimale check door een semi-auto

kenner gaan we ervoor. Het pimpen doen we in

twee etappes en wel op de zaterdagen 10 en 17

juli. In eerste instantie denken we met

spuitbussen de hele auto te kunnen spuiten,

maar dit valt vies tegen. Het plan de auto oranje

en groen te maken gooien we weg. We gaan met verf + rollers voor een auto in vele gekleurde

vakjes en met een zaalvoetbal doel. Het pimpen zelf is al een evenement op zich. Muziekje er

bij, biertje er bij en lekker kliederen. Kluut krijgt zijn eerste niet onverdienstelijke rijles op het

veldje naast Sop zijn huis. Op ‘pimpdag’

#2 knijpt Sop er tussen uit voor

dancefeest Free Festival, maar de rest

van de Heren gaan door tot ook BBB ON

TOUR op de voorklep staat. De Bolle

Bier Buffels dus, zoals ons voetbalteam

ook heet. We zijn er klaar voor!

3

Vertrek van Hardenberg – Berlijn maandag 19 juli 2010

D-Day! De dag van vertrek. Voor 7 uur staat Sop bij Kluut voor de deur en Remco is daar ook.

Ron krijgt een lift vanuit Utrecht naar Hardenberg, waar we rond 8 uur zijn. Het is werkelijk

een gekkenhuis. De parkeergarage

met niet alleen gepimpte auto’s

maar vooral ook auto’s voorzien van

veel geluid, licht en andere gekke

dingen. De bordjes met Carbage Run

hadden we nog niet aan de bumper

vast gemaakt. Met een geleende

boor en stroom opgewekt in de auto

van de buren is dit spoedig geregeld.

We zijn duidelijk niet ‘overdressed’ qua pimpen, maar gelukkig is er geen andere auto die er

uit ziet zoals de onze. Aan de start staan werkelijk de meest

uitgedoste creaties. Er

doen 200 auto’s mee,

ten op zichtte van 64

vorig jaar. Auto’s met

een dakterras, een

skihut, een karaoke bus,

een haai, er is werkelijk

van alles. De start is een enorme herrie wat betreft toeters, lichten en rook uit diverse auto’s.

De lokale omroeper

die de zaak aan elkaar

praat is nogal trots op

zijn herkomst en weet

elke zin af te sluiten

met “… hier in

Hardenberg”. In een

video bij de start is de chaos goed voelbaar. Wij kiezen er bewust voor om niet al te vroeg te

starten en komen

op 8.35 min in

beeld. De start van

de Carbage Run was

veelbelovend. Als

dit een voorbode is

voor de rest van de

week, dan wordt het een gigantisch gave happening! Wat kan er nog mis gaan? Let’s play

CAR… Laat … ons … rijden!

4

Hop hop hop… in galop! De galop van 200 auto’s achter elkaar verspreidt vlot over de Duitse

wegen. Regelmatig zie je een Carbage Runner rijden, en iets minder vaak voorbij komen. De

Duitse politie kan het niet zo waarderen dat er een auto rond rijdt met “Eins Zwei POLIZEI, drie

vier potje bier.” Het woord Polizei is op de vluchtstrook verwijderd.

Voor elke dag zijn er opdrachten. Het hele idee van die opdrachten en het feit dat dit toch wel

een hele belangrijke invulling van je reisdag is, hadden we eerst niet helemaal begrepen. Op

dag #1 moeten we langs vijf Duitse plaatsen en

hiervoor krijgen we een kritische omschrijving. De

eerste omschrijving gaat over wie je moet bellen bij een

probleem met je auto ofzo. De plaats waar we dan

naartoe hadden moeten gaan, was Apeldorn, nog geen

30 km over de grens. Hier komen we halverwege Berlijn

achter en uiteraard keren we niet terug. Bij de tweede

plaats komen we terecht in Adolfshof terwijl dit

Adolfshausen had moeten zijn. Daarna hebben we de

smaak te pakken en scoren we een punt in Adolfsglück.

Onderweg krijgt de Peugeot de bijnaam: Francoise. Francoise doet het lekker tijdens de eerste

etappe en krijgt

regelmatig knuffels

en schouderklopjes.

Zonder problemen

brengt zij ons naar

het volgende plaatsje

en dat is het

schurfterige Krätze.

De vijfde en laatste plaats is een bedevaartsoort voor ‘Runners’. De omschrijving dat het bier

daar niet snel op raakt, brengt vele medestanders naar Bierbergen. We hebben niet echt de

ideale route gereden, maar toch 3 punten

gescoord. Het laatste stuk naar Berlijn

neemt Ron het stuur over van Sop. De finish

is bij een soort trucker bijeenkomst met

veel bier en ‘vreten’. We hebben een

tweepersoonskamer geboekt in een hotel

en slapen met zijn vieren, door eigen

matjes mee te nemen. Dit na een lekkere

avond bier drinken met ongeveer 1000

gelijkgestelden, voornamelijk mannen. De

eerste dag van de Carbage Run is meer dan

geslaagd. Wat zal dag #2 ons gaan brengen?

5

Berlijn – Wroclaw dinsdag 20 juli 2010

Dag 2. Vandaag gaat de route pas echt leuk worden, vertelt de organisatie. Dit na een

prachtige eerste dag belooft dus veel goeds. De tip is eerst Duitsland uit te rijden en in Polen

van de snelweg af te gaan. En zo geschiede. De opdracht vandaag is een verzamelopdracht:

- Boomstam van minstens een meter lang en minstens 30 cm dik

- Tweedehands tv waarvan het scherm nog heel is

- Sanitair, geenkranen oid, maar wc pot of badkuip, ook tweedehands

In Polen duiken we het eerste grote bos in en zoeken we

een boomstam die aan de eisen voldoet. Dat valt nog

niet mee, want de

meeste boomstammen

van 30 cm dik, zijn vele

malen langer dan 1

meter. En krijg die maar

eens in of op Francoise.

Het CBR gevoel begint gestalte te krijgen als we in één bos

meerdere runners tegenkomen met het zelfde doel; de

zeldzame boomstam vinden. Uiteindelijk vinden we niet de

gewenste stam en laten we deze op maat zagen. Punt binnen!

Voor een tv scherm zoeken we in en rond Poolse dorpen. We

maken kennis met de Poolse gemeenschap en zijn als

kinderen zo blij wanneer het zoveelste tv scherm wat langs

de weg ligt, een

scherm heeft dat

nog heel is. Voor

het stuk sanitair

proberen we diverse sloperijen. We vinden een

gore badkuip die met sjorbanden op het dak wordt gemonteerd. Volgeladen en met enkele

blessures voor Francoise rijden we naar de finish van vandaag: Wroclaw stadion Olimpijski.

Die avond maken we steeds beter kennis met

mede runners. Op de CBR-camping is het top

drukte bij de karaoke bus en gelukkig voor Ron

hebben ze vooral Nederlandse krakers. Vanaf de

camping lopen we met een paar honderd man en

veel bier al zingend: “Wij gaan naar de tietenbar

la la la …”. Het wordt een gezellige avond

waarbij we onze verzamelkwaliteiten belonen

met een paar Poolse pilsjes.

6

Wroclaw – Bratislava woensdag 21 juli 2010

De derde etappe gaat richting het zuiden. Bij de start krijgen we de opdracht mee om de

verzamelde spullen van gister niet langs de kant van de weg te gooien. Op de boomstam na

moet alles naar het stort. Bij de eerste parkeerplaats na de stad wordt de berm door de

runners heel snel omgetoverd tot gratis stort. Tientallen tv’s, badkuipen en wc potten

verdwijnen er soepel en gratis in. Dit levert helaas geen punt op. De opdrachten gelukkig wel:

- Ga bij lokale bewoners thuis ontbijten en fotografeer dit

- Ga bij lokale bewoners thuis in bad en fotografeer dit

- Maak een foto al rijdend op een scooter

- Maak een foto in lokale klederdracht (bonus: in klederdracht rijdend op een scooter)

Voordat we met de opdrachten beginnen, tanken we eerst de

koelbox vol koud pils. Chauffeur Sop krijgt cola. De eerste

opdracht lukt relatief makkelijk. Na enkele pogingen vinden

we al een gezinnetje met wie we met zijn vieren van harte

welkom zijn voor een broodje en dergelijke. Weer een punt…

De opdracht om bij mensen thuis in bad te gaan, bleek veel lastiger.

Veel Polen hebben geen bad en zij die wel een bad hebben, hebben

vrijwel altijd een groot hek

om de tuin. Via een soort

intercom proberen we

tevergeefs in ons beste Pools uit te leggen waarom

we in bad willen. We mogen een jong Belgisch

jongetje - die in Polen op school zit- ‘lenen’ van zijn

ouders. In het Pools legt hij de bedoeling uit en na

de bad sessie vraagt de vrouw of we een Pivo willen.

De laatste twee losse opdrachten slagen ook. Bij een

scooterdealer maakt Sybrand een proefritje. Na

enkele omkleed sessies op dorpsmarkten vinden we

een klassiek winkeltje met een klederdracht gewaad

die voor Remco gemaakt lijkt te zijn. Helaas is er dan

geen scooter in de buurt. Wel is er tijd voor pils voor

onderweg in het fraaie Tsjechische Uherské Hradiště.

De bestemming is kasteel Bratislava. Enkele weken geleden waren Ron en Sop hier ook met

Roelof. We overnachten weer bij het Blues Hotel en het personeel herkent ons direct: “The

crazy Dutch boys are back”. Die avond leveren we de meest zielige streek ooit: met een grote

groep drinkende kerels rennen we weg bij een drietal irritante jonge Slowaakse meisjes en

laten hen achter met de rekening. Super triest, maar op dat moment een briljant idee.

7

Bratislava – Villach donderdag 22 juli 2010

Bij het Blues hotel beloven we over een paar weken weer langs te komen en daarna verlaten

we Bratislava. Dit gebeurt niet voordat Sop de auto heeft omgedraaid in een eenrichtingsweg

met als gevolg dat we een bekeuring krijgen. Over de auto zelf horen we gelukkig niets. De

kleuren voldoen niet meer helemaal aan de kleur in het kentekenbewijs (rood) namelijk …

Naast een dagopdracht is er ook een weekopdracht: regel een originele krant van alle 5 data

van de Carbage Run van 2009. Vanuit Bratislava is het niet ver naar Wenen en daar scoren we

een kopie van een krant van vorig jaar met de juiste datum. Op deze manier regelen we

‘kranten’. Hiervoor gaan we vaak naar de grotere plaatsen zoals we eerder in Hannover deden.

De opdracht van vandaag is een foto zoek opdracht. We

krijgen foto’s van naambordjes, brievenbussen en Maria

beeldjes. Deze moeten we zien te vinden langs de route.

Deze route wordt steeds heftiger. De regel is dat als een

andere runner stil staat, dat je hulp aan moet bieden. Wij

doen dit trouw, maar vaak wordt ons verzocht door te

rijden, vanwege onze technische kennis. Francoise weert zich kranig in de bergen. Als haar

dieselkrachtbron eenmaal op gang is, doet ze het heel aardig. Het vanuit stilstaand wegrijden

op een redelijk steile weg omhoog, is niet bepaald haar

kernkwaliteit. De oplossing is naar achteren te rijden en met

een aanloopje over het steile deel heen. De deur waar Kluut

zit kan van binnenuit niet open. Als de bergkoeien een

poepbeweging maken vlak voor zijn raam, vrees Kluut

onder gescheten te worden. Helaas gebeurt dit net niet…

Het staren naar de afgebeelde objecten levert overbelaste

ogen en een zere nek. We nemen dan ook de tijd voor een

duik in het water of een balletje trappen. Op Francoise is niet

voor niets een zaalvoetbaldoel getekend. Het spel is zo: aan

twee kanten van de auto twee spelers. Doel is de bal door (of

in) de auto te trappen. De ‘winnaars’ mogen dan gebukt op de

auto gaan staan en een hard getrapte bal ontvangen.

De dagopdracht is pittig. Hulpbron Johanna heeft na goed

Googelen enkele tips die leiden tot succes. De route is best

lang en dan is een houten wiel op een huis niet snel

gevonden. Toch vinden we alles. De mooiste weg waar we

tijdens deze editie overheen rijden is de Nockalmstrasse

met 52 haarspeldbochten. Vanaf daar is het niet ver meer

naar Villach, waar we in het donker arriveren. Het bier in

Oostenrijk is wat duurder, maar smaakt er niet minder op.

8

Villach – Bardolino vrijdag 23 juli 2010

De laatste etappe is alweer aangebroken. Wat kan een week snel gaan als deze zo mooi is als

tijdens de Carbage Run. Vanuit Villach rijden we Italië in voor een tocht door de Dolomieten.

Volgens de organisatie zijn de smalle weggetjes nog mooier dan de bergwegen van gister. Dit

blijft subjectief uiteraard, maar dat het een schitterende route is, dat is meer dan duidelijk.

Chauffeur Sop zijn liefde voor steile bergwegen neemt in ieder geval enorm toe.

Er zijn vandaag geen opdrachten en we rijden ook best een beetje door, omdat de campings

bij de finishplaats aan het Gardameer

nogal vol schijnen te zijn. Bij Ampezzo

nemen we de SP73 en deze komt via en

tunnel uit bij de dam van het Lago di

Sauris. Dit is een prachtige plek voor een

korte pauze met wat foto’s en sociale

interactie. Ook na een week blijft het

leuk om de lokale bewoners op te

vrolijken met raar gedrag en veel te blije

Nederlandse muziek, zie ook deze video.

Na de Dolomieten volgt veel snelweg naar het

Gardameer. Sop rijdt verkeerd en moet daarna

fors omrijden. Hierdoor komt hij een beetje in

een boze bui terecht, maar een biertje onderweg

doet altijd goed. Alhoewel er andere auto’s

eerder aankomen in Bardolino, zijn we één van

de eerdere auto’s die de finish haalt. Francoise

heeft het toch maar even geflikt. Waar anderen

met veel kennis over hun auto een degelijke bak

nemen, kiezen wij zonder kennis voor een Franse

schone. Ze verdient daarom knuffels en kusjes.

Na de eerste biertjes bij de finish, gaan we eerst

richting camping Europa om de tent op te zetten. Dit

is een hele happening waarnaar de Nederlandse

buren graag naar gluren. Ze helpen ook met

materialen zoals een hamer om haringen in de grond

te krijgen. Bij de finish is een zwembad met BBQ en

bier. Qua weer is het helaas niet heel zonnig. Het

eindfeest zelf is een flop. Er is te weinig koud bier en geen personeel voor de vele dorstige

Nederlanders. Daarbij is de toko slechts relatief kort afgehuurd en moeten we vroeg weer

vertrekken. Iedereen verspreidt zich over enkele kroegjes in het stadje. Niet ongezellig, maar

zeker niets groots. Ondanks de teleurstelling hebben we een leuke laatste avond.

9

Bardolino – Groningen vrijdag 24 juli 2010

Een geweldige en slopende week, afgesloten met een tegenvallende, maar toch nog laat

geworden laatste avond … De ideale voorbereiding dus voor Sop om de deze ochtend vroeg

een vlucht te scoren in Milaan richting Brussel. De logistieke operatie liegt er niet om. Sybrand

vertrekt in Francoise richting vliegveld Malpensa, iets buiten Milaan, in goed gezelschap van

Christel die ook een vlucht moet halen, maar dan vanaf Milaan Linate naar Spanje. Onderweg

van Bardolino naar Milaan belt Sybrand naar hulplijn Johanna. Deze keer niet om te Googelen

naar vreemde plaatsen of naambordjes, maar om alvast online in te checken bij Easyjet. Vanaf

Brussel is het idee de trein naar Nijmegen te nemen en dan is het niet ver meer naar Malde,

waar ACLO-vriend Erik Böhm zijn afscheidsfeest viert i.v.m. emigratie naar Bangkok.

Johanna kan niet online en belt Easyjet. De vlucht blijkt geannuleerd vanwege gebrek aan

voldoende passagiers. De telefoniste van Easyjet heeft goed nieuws: “You will get back your

30 euro’s for your ticket, so there is no problem at all!” De meningen hierover zijn verdeeld.

Veel tijd om een plan de campagne te bedenken is er niet. Christel laat weten dat haar mede

runners richting Nederland rijden zodra ze wakker zijn. Ze rijdt in Francoise naar haar vliegveld,

laat het parkeerticket in de auto en legt de sleutel op de band. Ze heeft Sop dan al afgezet bij

een wegrestaurant en haar vriendinnen verzocht om daar langs te rijden. Al toeterend komt

de opvallende ladycar langs. Hanne Hagedoorn laat weten: “We hebben een extra opdracht

voor dag 6: Pik een blonde krullenbol op langs de weg en dump hem in Nederland”.

Het hoogtepunt van de terugreis is de Gotthardpass die leuker is dan de tunnel. Bovendien is

die pass in lijn met de route van de week. Rond middernacht wordt Malden bereikt. Naast

gastheer Erik en Johanna zelf is er verder bijna niemand meer bij het kampvuur. De BBQ begon

ook in de middag en de meesten zijn of naar huis of gaan slapen. Toch is het fijn om nog even

aanwezig te zijn bij Erik & Suus, en de volgende dag ook bij anderen die ook overnachten.

Na enkele dagen Gardameer gaan Remo,

Ron en Kluut richting Nederland. Francoise

haalt het tot Nederland. Op dubieuze wijze

presteert chauffeur Remco het om vlak voor

eindbestemming Appelscha de koppeling te

slopen. Hiermee komt een einde aan het

leven van Francoise. We zullen haar en deze

topweek noot vergeten. Merci et Au revoir.

We besluiten ons in te schrijven voor het

event van 2011. Helaas loopt het anders en

dus blijft de Carbage Run 2010 onze enige

deelname. Gelukkig zijn er herinneringen

zoals dit verslag, een fotoalbum en filmpje.