~ernike ~aken mei 1999

INHOUD Agenda 2 Interview Berend Hoekstra 3 Harrie Hadders - column 4 Achim Schäffer, taalassistent 4 Klachtrecht geregeld 4 "Daar vraag je me wat"- Dirk Dijkstra 5 Nieuwbouw Haren werd digitaal geopend (foto's) 6/7 Klaas Pen - column 8 Een jaar op het Zernike waar alles anders is 8 De MR: een kijkje achter de schermen 9 Mavo3-leerlingen gingen op stage 9 Afscheid Tim Loos: "Ik ga niet weg, ik ga verder" 10 Nieuw op het Zernike 10 Op weg naar het vmbo 11 De basisvorming... hoe staat het daar nu mee? 11 Schoolkrant Helperbrink 12 Zernike blijft groeien 12

CoLofon Aan deze ZernikeZaken werkten mee: Alfa de Bruijn, Dirk Dijkstra, Sieneke Flanderijn, Neliemarien de Goede, Nicolàs Gonzalèz, Harrie Hadders, Gerard Jager, Achim Schäffer, Katherinne Schnaider, Gerard Sikkens en Tonnis Venhuizen

Redactie: Ank Adriaansz, Gerrit Douma, Jan Hink, Marjolijn Rijnberg en Martin Zoetman

Eindredactie: Margriet Dral

Fotografie: Gerard Jager en Janke de Vries

Tekstredactie: Margriet Dral

Vormgeving: Woord in Beeld, Haren

e-mailadresZernikeZaken:mdral@zernike.nl

Berend Hoekstra is eind januari aangesteld als wethouder in de gemeen Waarom ben je in het onderwijs hegonnen? "Mijn vader had een veehouderij bedrijf. Toen ik op de middel­bare school zat, wilde ik veeatts worden, maar de kans geplaatst te worden op een diergeneeskunde­opleiding bleek gering. In die tijd trainde ik jeugdgroepen bij basketbal. Ik vond dat erg leuk en heb toen voor wiskunde en scheikunde aan de lerarenopleiding Ubbo Emmius gekozen. Het laatste jaar van mijn opleiding liep ik stage op de Hendrik Wester­mavo aan de Parkweg. Daar had ik ook mijn eerste vervangingsuren. Vervolgens werkte ik een jaar op de Open­bare Scholengemeenschap in Stadskanaal. In 1979 kwam ik terug op de Hendrik Wester­mavo."

Wat hebje gedaan op het Zernike College? "In 1983 fuseerde de Hendrik Westennavo met het Zernike College. Tot 1991 gaf ik volle­dig les. Toen heb ik één jaar "buitenschoolse activiteiten" gecoördineerd. Kort voordat we met Zuidlaren fuseerden, ben ik teamleider van mavo 4 gewor­den: we kregen de situatie dat leerlingen uit Zuidlaren en Gro­ningen samen in mavo 4 kwa­men. Ze hadden twee verschil­lende lestabellen gehad. Ik heb

toen een nieuwe lessentabel met keuzelessen ingevoerd. Leerlingen konden ondersteu­ning krijgen in drie "mindere" vakken: Geen leerling is im­mers gelijk. Die keuzelessen waren voor die tijd revolutio­nair. In 1995, na een jaar team­leiderschap atheneum 3-4, ben ik teamleider geworden aan de Bordewijklaan van mavo 4 en van de grafische afdeling."

Wat vindje leuk aan het on­derwijs? "Het werken met kinderen. Dat je leerlingen verder kunt hel­pen in hun ontwikkeling, zodat ze stevig in de maatschappij komen te staan. Het is erg leuk als je jaren later ziet dat dat gelukt is."

Hoe ben je wethouder ge­worden? "In mijn middelbare schooltijd was ik actief in de lOVD. Een paar jaar geleden ben ik naar Onnen verhuisd. In die tijd

zocht de VVD-Haren ie­mand die affectie had met het boerenbedrijf. Zo ben ik op de VVD-lijst Haren ge­komen. In eerste instantie als lijstduwer, maaruitein­delijk kwam ik op plaats 6 terecht, terwijl de VVD­fractie 5 zetels in de raad had. Eind november trad de zittende wethouder af om gezondheidsredenen en vroeg men mij die plaats in te nemen."

Wat heb je in je porte­feuille? "Ik heb Ruimtelijke Orde­ning, Verkeer en Vervoer,

Monumentenzorg, Bouwen Woningtoezicht, Grondzaken en Gezondheidszorg. De eerste twee vind ik het leukst. Daar kun je iets tastbaars mee doen."

Hoe bevalt het tot nu toe? "Het bevalt prima. Het werk is zoals ik het mij had vOOl'ge­steld. De organisatie is veel ge­structureerder dan op school. Op school gaat veel energie zitten in "brandjes blussen". Dat zie ik nu. Het kan ook anders: Hier word ik afgeschermd. Als ik in bespreking ben, word ik niet gestoord." En toen ging de telefoon ...

~ernike mei 1999 ~aken

Harrie Hadders

Waarom zonder daarom Ik moet iets leuks schrijven. Een column over schoolse zaken, leuke lessituaties, uitspraken en voorvallen. Maar wat ik ook probeer, ik kan het even niet. School is de laatste tijd plotseling veel minder belangrijk geworden lijkt het en dat wat leuk is, lijkt voor even echt verleden tijd. "Harrie, waarom stel jij van die moeilijke vragen? Vooral die vragen die beginnen met waarom, die zijn lastig. "Een vraag van een leerling uit VZa, het zal zo halverwege februari geweest zijn. En Harrie Hadders steekt een betoog af over verbanden leggen, over oorzaak en gevolg en dat juist de waarom-vragen de belangrijkste vragen bij geschiedenis zijn, datje gebeurtenisssen moet kunnen verklaren. Enkele voorbeelden uit het dagelijkse leven, de ki nde­ren lijken het te snappen. Ja, overal is een verklaring voor en als je de waarom-vragen weet te beantwoorden, dan snap je geschiedenis. Wat heet, het 'waarom' is misschien wel het belangrijkste in je leven. En zie, Erwin uit VZa pakte mijn uitleg op, had op het volgende schriftelijk bijna alle 'waarom­vragen' goed en scoorde een welverdiende acht. Hij snapte waarom 'waarom' belangrijk was bij geschiedenis. Ja, hij verdiende het, hij begreep het. Ik begrijp het niet meer. Waarom? Waarom Erwin, nee dit had zeker hij niet verdiend! Waarom? Ik kon op 16 maart deze vraag niet beantwoorden en ik was niet de enige. Wat verklaring, niks geen verklaring. Oorzaak en gevolg waren duidelijk, maar wat had dit met het 'waarom' te maken? Het is dus overduidelijk dat echt niet alles is te verklaren. Wat voor vak geef ik eigenlijk. Ja, geschiedenis, inderdaad die acht is geschiedenis. Wat zegt een cijfer? Toch niets meer? Het leven gaat door, ik weet het. De geschiedenis leraar kijkt weer naar de toekomst. Als ik bij VZa vraag of er ook absenten zijn zullen de kinderen antwoorden: "Nee Harrie, iedereen is aanwezig. "En ik trek op het absentenbriefje een streepje. En dat terwijl ik weet dat er bij de les geschiedenis iemand mist in deze klas. Iemand die zelf geschiedenis is. Geen Erwin, een waarom zonder daarom.

11 Auf deutsch bitte" Achim Schäffel; taalassistent aan

het Zernike College.

Hallo, wie geht's? Wo wohnst du? Was ist dein Hobby? Deze en andere vragen stellen zich de leerlingen elke keer, als ik hen uit de normale Duitse les haal. In kleine groepjes hebben ze daarbij de gelegen­heid, hun spreekvaardigheid te verbeteren, de Duitse uitspraak te oefenen, dus veel Duits te pra­ten, waarvoor in de les meestal niet genoeg tijd is. Wat ik nog meer doe aan het Zernike College is het begeleiden van de "Duitse Stroom". In deze keuze­les ervaren de leerlingen "Interessantes über Land und Menschen", dus bepaalde situaties zoals "Im Restaurant, beim Einkaufen, einen Weg beschreiben", maar ook "Essen, Trinken, Musik, TV, Ostern" in Duitsland, waarbij ze natuurlijk ook weer zoveel mogelijk Duits moeten praten. Als ik niet op school ben, train ik nog twee jeugd­voetbalteams van Oranje Nassau en leer hier "Land und Menschen" kennen. Verder moet ik natuurlijk ook kijken, hoe het na dit schooljaar verder gaat. Probeer ik een baan op een Duitse school te krijgen of misschien in Nederland?

KLachtrecht geregeLd Het Zernike College heeft, evenals de andere scholen in de gemeente Groningen, een klachten­regeling gekregen. De regeling is bedoeld voor iedereen die bij het onderwijs betrokken is: leer­lingen, ouders en personeel. Zij kunnen een klacht indienen als zij ontevreden zijn over de manier waarop problemen behandeld zijn of als er sprake is van een of andere vorm van intimidatie of ge­weld. Elke vestiging heeft een contactpersoon die benaderd kan worden met een klacht. Zo'n con­tactpersoon kijkt eerst of de klacht intern behan­deld kan worden. Mocht dit onmogelijk zijn, dan maakt hij gebruik van zijn bevoegdheid om de klacht door te spelen naar de klachtencommissie van de gemeente Groningen. Conctactpersonen zIJn: Aalt Kappert (Haren) Maria Streutker (Bordewijklaan) Martin Zoetman (Helperbrink) Gea Hoornsman (Zuidlaren)

~ernike ~aken mei 1999

lIDaar vraag je me wat" Waar krijg je kromme tenen

Di rk Dij kstra van? Van leugen en bedrog.

Hoe is het om rector te zijn op het Zernike College? Ik beschouw het als een voorrecht om rector te mogen zijn op het Zernike College. De school is voortgekomen uit o.a. de vroegere Dalton-HBS, de school waar ik in 1966 mijn HBS-B diploma haalde. Het rectoraat is voor mij meer dan alleen een leidinggevende baan; het is het leiding geven aan een school waar ik meer dan 30 jaar geleerd en gewerkt heb. Sterker nog: ik leer nog elke dag omdat de school zich steeds verder ontwikkclt en veran­dert.

Wat vind je de meest opvallende veranderingen in het maatschap­pelijk leven van de afgelopen 25 jaar? In 25 jaar is de maatschappij enorm veranderd: de snelheid van het le­ven is onder invloed van de mo­derne ontwikkelingen toegenomen. De toenemende communicatie­mogelijkheden gaan hand in hand met de individualisering van de maatschappij. De zorgzame samen­leving is op haar retour.

Welke veranderingen verwacht je de komende jaren op onderwijsgebied? Mijn verwachting is dat het leren van leerlingen onder invloed van de technologische en communicatieve ontwikkelingen sterk zal verande­ren. Leerlingen zullen dankzij de invloed van digitale leermiddelen het onderwijs meer individueel kunnen volgen. Dat betekent dat de school een steeds flexibeler organi­satie zal kennen waar leerlingen meer ruimte zullen krijgen om zelf­standig te werken en te leren. Te­vens zal het onderwijs geconfron­teerd worden met meer leerlingen van buitenlandse afkomst die grote moeite hebben met de Nederlandse taal. Het zal een uitdaging zijn om ook deze leerlingen op een bij hen passend niveau het onderwijs te laten afsluiten.

Welke bagage zou je leerlingen mee willen geven? Zelfstandigheid en verantwoordel ijkheidsgevoel. Ik hoop dat ze niet alleen kennis, cultuurbegrip en intellectuele en praktische vaardigheden hebben opgedaan, maar dat ze ook hun creatieve, motorische en emotio­nele mogelijkheden en sociale vaar­digheden hebben ontwikkeld.

Hoe zou je willen dat oud-leerlin­gen zich hun "Zernike" tijd her­inneren? Ik hoop dat leerlingen zich het Zernike College herinneren als een school waar je geleerd hebt te le­ren, waar het bruiste van de bin­nen- en buitenschoolse, van de binnen- en buitenlandse activiteiten en waar je tijdens je vervolg­opleiding van merkt dat het een goede school was. Daarnaast moe­ten oud-leerlingen vooruit kijken en niet te veel achteruit, dus niet te veel nostalgie.

Zie je verschillen tussen jouw generatiegenoten als leerling en de leerlingen die nu het Zernike College bevolken? Er zijn enorme verschillen. De leer­lingen van nu worden overladen met informatie en zijn daarmee ook veel mondialer gericht. De aantrek­kingskracht van de buitenwereld is ook veel groter en daarmee is de verleiding ook groot om andere dingen te doen dan je opleiding tot een succes maken. De invloed van de ouders is daarmee ook afgeno­men en de begeleiding vanuit de school is daardoor belangrijker dan vroeger. In mijn tijd gaven de do­centen hun vakles en daarmee hield het op. Nu zijn de docenten veel meer begeleider van het ontwikkelingsproces dat leerlingen doormaken. De afstand tussen do­cent en leerling is kleiner gewor­den.

Wat is je beste eigenschap? Altijd de zon achter de wolken zien.

Waar kunnen ze je 's nachts voor wakker maken? Voor de nieuwe CD van Van Morrison. De mooiste muziek die ooit is gecomponeerd, vind ik nog steeds: Van Morrison ­Astral Weeks ( 1968)

Welk boek had je geschreven willen hebben? Samen met anderen heb ik twee boeken samengesteld: 'The hit­

sounds of the sixties' en 'Voor het eerst ... beginnen met de com­puter'

Wat maakt je aan het lachen? John Cleese in Fawlty Towers

Wat is het mooiste plekje in Noord-Nederland? De Waddeneilanden

Waar heb je bewondering voor? Nu de lente weer in volle hevig­heid is losgebarsten, word je je meer dan anders bewust van de wonderen van de natuur.

Wat zou je nooit weg doen? De foto- en videocollectie van het gezll1.

~ernike ~akenmei 1999

~erd

Nieuwbouw Haren digitaaL geopend

Haren, woensdagmiddag 20 januari: frisgeurende geelgestoffeerde gangen, feestelijke bloemstukken, personeelsleden strak in het (mantel)pak. Zernike Haren is er klaar voor. Vanmiddag wordt de nieuwbouw officieel geopend. Intussen stromen de genodigden binnen: oud-collega's, bestuursleden, buurtbewoners, personeelsleden en mensen die bij ./ de bouw betrokken waren. Om 4 uur zit de nieuwe kantine gezellig vol en kan het programma begin­nen. Nadat men elkaar over en weer in hartelijke, leerzame en soms humorisische toespraken heeft laten weten hoe goed het is dat de nieuwbouw met de prachtige mediatheek er gekomen is, wordt het Harense schoolgebouw officieel geopend. De beide wethouders, H. Pijlman van Groningen en F. Liemburg van Haren, doen dat via een verrassende presentatie op Internet. En de atheneumplus-leer­lingen die samen met hun docent dit digitale hoog­standje vorm gaven, zitten apetrots op de voorste rij. Voor de rest van de leerlingen in Haren volgt de vrijdagavond daarop een spetterend feest: eerst is er op school een feestmaal met soep, chili, ijs en fruit. Dan vertrekt iedereen naar Huize Maas in Groningen voor een Drive-in show. Fotografe Janke de Vries was bij de maaltijd. Ze genoot en maakte er een mooi sfeerbeeld van.

~ernike ~aken mei 1999

,

(

~ernike mei 1999 ~aken

l

Klaas

/ ('

Structuur

Toen hij in de brugklas zat moest hij een op­stel over zichzelf schrijven. Hij was in twee zi nnen klaar: Ik heet Jeroen. Ik woon in Zuid­laren en mijn ouders zijn gescheiden. Zo was het wel duidelijk, vond hij. Hoewel wiskunde, mijn vak, hem niet zo lag konden we het toch samen goed vinden. Toen ik een keer tegen de klas zei dat ze wat saaie sommen moesten maken riep hij: "Och me­neer, die wiskunde is wel leuk, maar de do­cent is zo saai." We schoten allebei in de lach. In klas 4 meldde hij tot mijn grote schrik - hij stond een vier - dat hij wiskunde in zijn pakket koos. Daar was hij niet van af te brengen: "De psycholoog heeft gezegd dat ik meer structuur nodig heb in mijn leven, dus kies ik wiskunde." Vier jaar later haalde hij dan toch zijn diploma. "Ik ga rechten stu­deren in Groningen. Volgens mij is daar goed geld mee te verdienen." Een jaar later kwam ik hem weer tegen. "Me­neer, wat me nu overkomen is... Om 3 uur 's nachts fietste ik van de soos naar huis en ik zag iemand de Herestraat in fietsen. Nu weet ik wel dat dat niet mag, maar ach het was hartstikke rustig dus ik er achteraan. Schiet daar plotseling een agent uit een portiek en die houdt me aan. Of ik wel wist dat dat niet mocht? Waarop ik vroeg of hij midden in de nacht niks beters te doen had. Het liep enigs­zins uit de hand. Hij zeurde door en ik vroeg of hij het Harense stoplichtarrest niet kende (bestaat niet, maar ik was kwaad). Uiteinde­lijk is een arrestatiebusje gekomen. Door een haag van omstanders werd ik geboeid afge­voerd. Ik riep: "Ik beken! Ik beken!" en rich­ting toeschouwers: "Ze hebben hem, hoor. Ze hebben hem!" Op het bureau moest ik m'n naam opgeven en hebben ze me toen weer laten gaan. Wat een dienstkloppers!" "En hoe gaat het met de studie?" vroeg ik. "Ik ben gestopt. Het is veel te vrij. Uweet ook wel, ik heb structuur nodig." "En nu?" "Ik heb giste­ren bericht gekregen dat ik ben aangenomen op de politieschool."

~ernike ~aken mei 1999

Een jaar op het Zernike waar alles anders is

Katherinne Schnaider uit Caracas en Nicolás Gonzáles uit Santiago hebben een ding gemeen: beiden volgen ze voor een jaar de lessen op het Zernike College. Via uitwisselingsprogramma's van American Field Service en Youth for Understanding zijn ze in Nederland terecht geko­men. Katherinne is bij een gastgezin in Vries on­dergebracht en Nicolás bij een familie in Gronin­gen. Katherinne doet alle lessen mee in atheneum 5 en Nicolás in havo 4. Culturele en Kunstzinnige Vor­ming vindt hij het allerleukste vak: later wil hij graag industrieel ontwerper of architect worden.

Beiden wilden ze graag een jaar iets heel anders, zonder hun familie en vrienden in een heel andere omgeving waar ze een nieuwe taal moesten leren. Nicolás wilde naar een land waar hij met z'n En­gels uit de voeten kon. En bij de keus tussen Ne­derland en Duitsland werd het Nederland omdat "iedereen hier Engels spreekt en het hier gezelliger is dan in Duitsland." Voor hij naar Groningen kwam, woonde hij in een klein Noord-Brabants dorpje. Dat was niet zo'n succes, want er gebeurde niets en er waren heel weinig jongeren. In de stad Groningen voelt hij zich echt thuis, hij houdt van de sfeer. Katherinne mist haar familie en vrienden. Nicalás had daar vooral in het begin last van, nu is hij hier gewend: "Alles ziet er anders uit dan in Chili, de wegen, de gebouwen, maar het voelt het­zelfde." Toch is er ook een verschil tussen Neder­landers en Chilenen: iedereen is hier op tijd, in Chili gebeurt dat alleen in het zakenleven. Nicolás was overigens keurig op tijd voor dit interview. Voordat Katherinne naar Nederland kwam, had ze al veel over het land gehoord: mooie windmolens, prachtige tulpen, originele klompen en ongeloof­lijke anekdotes over Amsterdam. Maar niemand had haar verteld over dit slechte weer. Als mensen haar foto's van Venezuela zien met lekkere warme stranden en hoge bergen vragen ze: "Wat doe je hier? Waarom ben je naar dit koude, natte en vlakke land gekomen? Dan antwoordt ze: "Ik wilde een jaar weg, een jaar dat anders zou zijn, zonder mijn familie. Nieuwe mensen leren kennen en een nieuwe taal leren spreken. Ik ben niet be­rouwvolover wat ik heb uitgekozen."

De medezeggenschapsraad: een kijkje achter de schermen

"In het eerste jaar heb ik mij vaak afgevraagd of ling en door vergadertijd te reserveren voor belang­mijn aanwezigheid wel zin had. Behalve als leer­ rijke thema 's. Zo is het afgelopen jaar gesproken ling en ouder heb ik nooit iets met scholen te ma­ over het voorbereidend middelbaar beroepsonder­ken gehad. En als je dan eindelijk achter de scher­ wijs, de tweede fase, de aansluiting onderbouw­men gaat kijken, heb je het gevoel in een doolhof te bovenbouw en de nieuwe ontwikkelingen in de zijn beland. Langzaam maar zeker raak ik echter basisvorming. thuis in de wereld van het onderwijs. Achter dat Alfa de Bruijn maakt als leerling deel uit van de gebouw met docenten en leerlingen gaat een MR. Net als Sieneke vindt ze het behoorlijk inge­enorme organisatie schuil." Aan het woord is wikkeld waar de MR zich allemaal mee bezig Sieneke Flanderijn, een van de ouders van de houdt. Maar ze vindt het steeds leuker en interes­medezeggenschapsraad. Samen met vijf andere santer om achter de schermen van de school­ouders, negen personeelsleden en twee leerlingen organisatie te kijken. vergadert ze negen keer per jaar. De MR is de offi­ Tot nu toe wisten zelfs de ouders van de school ciële gesprekspartner van het schoolbestuur, de ge­ meestal niet waar de MR zich precies mee bezig meente Groningen. Vandaar dat een groot aantal hield. Daar komt binnenkort verandering in; per formele stukken moet worden afgehandeld: jaar­ locatie worden de oudercommissies geïnformeerd. plan, formatieplan, jaarrekening en ga zo maar De oudercommissies op hun beurt kunnen dan on­door. Tonnis Venhuizen, secretaris van de MR, derwerpen aandragen die breder zijn dan de afde­vindt dat er meer is dan deze hoop papier: "De laat­ ling of locatie waar zij zich als commissie op rich­ste jaren zie je de rol van de MR toch opschuiven ten. van volgend - en soms remmend - naar meeden­ Op dit moment bereidt de MR verkiezingen voor kend. Dit kan natuurlijk alleen bij een schoolleiding want voor een aantal ouders en leerlingen zit hun die bereid is te luisteren naar de argumenten van twee-jaarlijkse termijn erop. Bij de start van het alle geledingen binnen de school. We zijn dan ook nieuwe schooljaar worden alle ouders en leerlingen blij dat de contacten goed zijn, al zijn we het niet benaderd met de vraag wie kandidaat wil zijn voor altijd met elkaar eens." een plaats in de MR. Wilt u nu alvast meer weten Een ander belangrijk facet is dat de MR zichzelf de over de MR, neem dan contact op met een van de laatste jaren inhoudelijk heeft versterkt door scho- leden. De namen en telefoonnummers staan in de

schoolgids.

Mavo3-LeerLingen gingen op stage Maandag 15 maart was het dan het geserveerde voedsel. Naast lichting van de leerling-werkne­zover: de leerlingen van mavo 3 deze kleding prijkte de uitste­ mers, veelal een goed beeld gaven gingen die ochtend niet op weg kende menukaart van het van de werkplek en de aldaar op­naar school, maar naar "hun werk". Zuidlaarder etablissement. Een gedane ervaringen. Snuffelen aan het leven als werk­ stage in een winkel die wat teleur­nemer. De stageweek ging voor stellend was verlopen omdat er Voor een enkele leerling krijgt de sommigen veel te snel voorbij, een veel huishoudelijk werk gedaan stage wellicht nog een vervolg in enkeling was blij dat het erop zat. moest worden, werd toch afgeslo­ vakantiewerk. Een leerling werd Aan het eind van de week werden ten met een heel leuk standje over zelfs beloofd dat als hij ooit bij de ervari ngen uitgewisseld tijdens de betreffende zaak. Een compli­ het bedrijf zou solliciteren hij op een etentje en een presentatie, ment voor de positieve houding grond van de stage, een zeer met door de leerli ngen ingerichte van deze leerling! De stages bij de goede kans zou maken. Al met al standjes. beide peuterspeelzalen blijkt dus ook dit jaar weer dat de

"Peuterlaartje" en deelname aan het project Arbeids­Een greep uit hetgeen er werd "Krummelhoekje" resulteerden bij oriëntatie zeer zinvol is en de gepresenteerd. Tijdens de stage bij de presentatie in een prachtige leerlingen weer een stapje verder restaurant "De Vlindertuin" moest fotoreportage en een kunstwerk brengt in het keuzeproces. Het speciale werkkleding gedragen waarop alle peuters met verf hun proces dat uiteindelijk immers worden. Op de presentatie werd handafdruk hadden gezet. Zo wa­ moet uitmonden in het bereiken deze kleding door beide werkne­ ren er allerlei leuke, verzorgde en van een goede plek op de arbeids­mers uitgestald, compleet met de originele standjes te bezichtigen markt. sporen van geplengd zweet en van die, begeleid met de nodige toe­

~ernike ~akenmei 1999

"Alle klassen die ik deze week voor het laatst heb, krij­gen taart." Is hij zo blij dat hij weggaat? "Nee, ik ga niet weg, maar ik ga verder. En de leerlingen zal ik erg missen, maar dat hoort ook zo." Na de voorjaarsvakantie verruilt Tim Loos zijn docentbaan voor een functie als begeleider bij het Algemeen Pedagogisch Studiecentrum in Utrecht.

Hij vertrekt omdat hij iets nieuws wil. Na achtenhalfjaar lesgeven heeft hij er behoefte aan om zich verder te ontwikke­len. Hij blijft zich bezighouden met het onderwijs maar legt de nadruk op het ontwikkelen van het onderwijs.

In 1990 begon hij op het Zernike als docent natuurkunde. Een mooi vak vindt hij nog steeds. "Het mooie aan natuur­kunde is dat je ziet hoe dingen in elkaar zitten, licht en kleur bijvoorbeeld. En om dat dan te beschrijven, er een wiskundige vorm aan te geven. Ook dingen onderzoeken, pielen met meter­tjes enzo is heel leuk. Dus toen

ik aan het eind van mijn studie voor de keuze stond: onderzoek of onderwijs, heb ik toch eerst gekozen voor onderzoek. Na een half jaar was het wel duide­lijk, hoe interessant ook, ik werd er niet gelukkig van; ik miste het sociale aspect. Het leuke van het onderwijs is dat je voor een groep mensen staat waar je verantwoordelijk voor bent. Je bent vervangbaar, maar op dat moment zelf ben je be­langrijk voor die groep."

Als mentor heeft de wijsheid van leerlingen hem soms ver­baasd. "Ze kunnen, als er thuis moeilijkheden zijn, daar met afstand over praten, een afstand

die niet bij hun leeftijd past." Hij is er dan ook van overtuigd dat zij tot veel meer in staat zijn dan de volwassenen soms denken. "De feestcommissie bij­voorbeeld heeft geweldige feesten georganiseerd waar­van ik dacht: goh, ze flikken het 'm toch maar. Onder supervisie van de kantine­beheerders zouden ze net zo goed in staat zijn om de

kantine te runnen".

Kenmerkend voor het Zernike vindt Tim toch wel de ruimte en de energie die er is voor nieuwe dingen, verbeteringen van het onderwijs. "Ik ben heel positief over het studiehuis omdat het veel aanknopingspunten biedt om het onderwijs te verbeteren, actueler te maken." Een veel gehoord bezwaar tegen het studiehuis is dat het de verschil­len tussen leerlingen groter maakt. Tim nuanceert deze kri­tiek: het studiehuis maakt de verschillen zichtbaarder en dan kun je er als docent ook iets mee.

Nieuw op het Zernike Ik was nog gezagsgetrouw, dus ging met de eerste trein naar Ede-Wageningen. Daar stond een luxe touringcar klaar om me verder te vervoeren. Er was op me gerekend. Ik kreeg goed te eten en zelfs een compleet nieuwe outfit, op maat. 's Avonds bleek er een bed voor me gereserveerd te zijn. Het was alle­maal prachtig. Niemand kende me en ik kende nie­mand. Nieuw zijn heeft ook leuke kanten.

Deze eerste dag in militaire dienst schoot me met­een te binnen toen ik aan dit stukje over nieuw op het Zernike begon. Raar eigenlijk, zou dat alleen te maken hebben met nieuw zijn? De soep in de kan­tine is in ieder geval veel beter dan het eten op de kazerne was. Zo zijn er nog enkele punten te noe­

~ernike ~aken mei 1999

men die voor het Zernike pleiten: er werken meer vrouwen, ik hoef niet te sporten en ik mag 's avonds in mijn eigen bedje slapen. Toch kende de militaire dienst ook pluspunten: veel leeftijds­genoten, goed georganiseerde excursies en een ge­zellige en goedkope compagniesbar.

De eerste dag op het Zernike herinner ik me nog goed. Er was op me gerekend. Ik kreeg goed te eten en te drinken. De zon scheen in het water en de vakantie stond voor de deur. Het was allemaal prachtig. Niemand kende me en ik kende niemand. Weer nieuw zijn heeft ook leuke kanten.

Gerard Jager

Op weg naar het vrnbo De aansluiting van mavo en vbo met het middel­ avo-vakken en twee beroepsgerichte vakken. baar beroepsonderwijs wordt verbeterd. Mavo en vbo gaan in het schooljaar 1999-2000 over in het De eerste groep leerlingen die met de nieuwe voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs: het onderwijsprogramma's te maken krijgt, begint in vmbo. Op termijn komen de oude programma's schooljaar 1999-2000 in het voortgezet onderwijs. In van mavo en vbo te vervallen en worden er leer­ het eerste en tweede leerjaar merken de leerlingen wegen ingevoerd. Een leerweg is het gemakkelijkst nog weinig van de vernieuwing want deze is gericht te omschrijven als een soort onderwijsprogramma op het derde en vierde leerjaar. met een voorgeschreven aantal vakken en een rela­tief vaststaand eindexamenpakket. Er komen vier Welke sectoren komen er? leerwegen, waarvan er drie dicht bij elkaar liggen Elke leerweg kent vier sectoren: als gelet wordt op de doorstroommogelijkheden. J. techniek Deze drie zijn: 2. zorg en welzijn a. de theoretische leerweg 3. economie b. de gemengde leerweg 4. landbouw c. de kaderberoepsgerichte leerweg De grafische afdeling van het Zernike College valt Deze leerwegen leiden toe naar de middenkader­ onder de sector techniek. Alle vier de leerwegen kun­opleidingen en de vakopleidingen in het middel­ nen op onze school gevolgd worden. baar beroepsonderwijs. Daarnaast is er: d. de basisberoepsgerichte leerweg Wat verandert er bij de examens mavo en vbo? Deze leidt toe naar de basisberoepsopleiding van Nederlands en Engels worden verplichte vakken voor het middelbaar beroepsonderwijs. alle leerlingen. Leerlingen moeten twee vakken kie­

zen die verband houden met hun sector. En tenslotte Iedere leerweg bestaat uit een andere combinatie kiest de leerling zelf nog twee vakken. Zo onstaat een van algemeen vormende (avo-)vakken en beroeps­ pakket van zes examenvakken. gerichte vakken. In de theoretische leerweg doen de Leerlingen die voor I augustus 1999 aan de opleiding leerlingen examen in zes avo-vakken, in de ge­ in het mavo of vbo begonnen zijn, kunnen deze nog mengde leerweg in vijf avo-vakken en een beroeps­ onder de bestaande regelingen afmaken. gericht vak, en in de kaderberoepsopleiding in vier

De basisvorming... hoe staat het daar nu mee? De laatste tijd is er in de media Zo wordt er van de leerling ver­ hem. heel wat te doen over de Tweede wacht dat deze een "actief" leer­ We werken in de gewone lessen in jaar Fase, ook wel Studiehuis genoemd. gedrag vertoont, dus zelfstandig 2 en 3 met werkschema's. De leerlingen Voor deze nieuwe onderwijs­ kan werken, zich vaardigheden kunnen hierop zien wat ze in een be­ontwikkeling is minstens zoveel eigen maakt waarmee hij zich kan paalde periode moeten doen. Het is aandacht als bij de invoering van handhaven in onze maatschappij. een middel om ze te leren plannen. de Basisvorming in 1993. Het lijkt Mooie theorie! Maar wat doet het Aan docenten worden er ook andere wel of iedereen daar nu aan ge­ Zernike College er in de onder­ eisen gesteld. Behalve dat ze hun leer­wend is, want afgezien van een bouw, de jaren van de basis­ stof moeten overbrengen, moeten ze de berichtje over de afsluitingstoet­ vorming, aan om de leerlingen leerlingen begeleiden op de weg naar sen, wordt er weinig over geschre­ zover te krijgen? zelfstandigheid. Dat vereist een andere ven. Toch staat ook de ontwikke­ Sinds de invoering in 1993 zijn er aanpak. Hiervoor krijgen ze dan ook ling van de basisvorming niet stil. keuzelessen. De leerlingen in jaar scholing. Tijdens studiemiddagen ver­Onlangs zijn de herziene "kern­ 1, 2 en 3, geven zelf aan welke zorgen deskundigen van onderwijs­doelen basisvorming 1998-2003" vakken ze gaan volgen. Ze kunnen instituten bijscholing en wisselen de door het Ministerie van Onderwijs dan voor ondersteuning kiezen of docenten hun ervaringen uit. uitgegeven. voor verdieping. Het kunnen ma­ Kortom, het onderwijs blijft in bewe­Het aardige is, dat als je deze be­ ken van keuzes hoort bij een zelf­ ging, ook in de basisvorming. Wij doen kijkt, er veel overeenkomsten zijn standige leerling; ook in de bo­ ons best om de rode draad te volgen met de eisen van het Studiehuis. venbouw verwachten we dit van van de onderbouw naar de bovenbouw.

~ernike mei 1999 ~aken

Een nieuwe redactie redt de schooLkrant

De Helperbrink-schoolkrant "Skoelshit", heeft een turbulente fase achter de rug. Aan het eind van het vorig schooljaar moest de toenmalige redactie noodgedwongen stoppen, vanwege haar stationering in Haren. Omdat er naar aanleiding van het eerste nummer van dit schooljaar nogal wat kritiek losbarstte, gaf ook de nieuwe redactie er de brui aan. Mocht u denken dat daarmee het voortbe­staan van "Skoelshit" in gevaar kwam, dan hebt u het mis. Een aantal leerlingen uit klas IA Uawel!) dat via een enquête al laten weten graag in de re­dactie plaats te nemen, heeft deze kans met beide handen gegrepen en vormt thans de nieuwe redac­tie. Gerbrich, Marloes, Minke, Wieneke, Helman en Sjoerd geven nu gestalte aan de schoolkrant. Op de zolderverdieping van de Helperbrink hebben ze twee ruimtes ter beschikking: een om te vergaderen en een om te werken. De zaak is grondig schoonge­maakt en opnieuw ingericht en het enige wat nog ontbreekt is een pc. Onder de bezielende leiding van juf Bosman vergaderen ze iedere dinsdag­middag. Een special edition voor de open dag zag het daglicht al. Het streven is dit jaar nog twee kranten te laten verschijnen. Opvallend is de wijze waarop deze kids met kritiek omgaan: Herman heeft een map met artikelen aangelegd en ieder redactielid heeft de vrijheid daar een stukje onge­zouten kritiek aan toe te voegen. Verder zagen we op het planbord al 23(!) mogelijke onde' werpen staan, waaronder de raadselachti titel: "Bosmans sexhaasjes"...We zien daarom vol spanning het eerst­volgende nummer van "Skoelshit" tegemoet. Tenslotte nog dit: als tegenprestatie voor het vele werk dat deze enthousiaste brugklassers verrichten, krijgen zij twee studiepunten!