1 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2014 Κυριακὴ Δ´ Ματθαίου τὰ καταθέσια τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις Ἦχος γ´. Ἑωθινὸν Α´. ***** ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις· Ὅ Ὅ Ὅ τ τ τ ι ι ι π π π ρ ρ ρ έ έ έ π π π ε ε ε ι ι ι σ σ σ ο ο ο ι ι ι π π π ᾶ ᾶ ᾶ σ σ σ α α α δ δ δ ό ό ό ξ ξ ξ α α α . . . . . . . . . Ἦχος γ´. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημέ‐ νος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγα‐ θός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ Τὸ Ἀναστάσιμον. Ἦχος γ´. Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια, ἀγαλλιάσθω τὰ ἐ‐ πίγεια, ὅτι ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, ὁ Κύριος· ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον· πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο· ἐκ κοιλίας ᾅδου ἐῤῥύσατο ἡμᾶς, καὶ παρέσχε τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Δόξα. τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ζώνης. Ἦχος πλ. δ´. Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέ‐ πη, Ἐσθῆτα καὶ Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα δι‐ αμείναντα· ἐπὶ σοί γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος· διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις· Ὅ Ὅ Ὅ τ τ τ ι ι ι σ σ σ ὸ ὸ ὸ ν ν ν τ τ τ ὸ ὸ ὸ κ κ κ ρ ρ ρ ά ά ά τ τ τ ο ο ο ς ς ς . . . . . . . . . *** ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Μετὰ τὴν α´ Στιχολογίαν Ἀναστάσιμον. Ἦχος γ´. Χριστὸς ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, ἡ ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων· ὁ Πρωτότοκος τῆς κτίσεως, καὶ δημιουργὸς πάντων τῶν γεγονότων, τὴν καταφθαρεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν, ἐν ἑ‐ αυτῷ ἀνεκαίνισεν. Οὐκέτι θάνατε κυριεύεις· ὁ γὰρ τῶν ὅλων Δεσπότης, τὸ κράτος σου κα‐ τέλυσε. Δόξα. Σαρκὶ τοῦ θανάτου γευσάμενος Κύριε, τὸ πι‐ κρὸν τοῦ θανάτου, ἐξέτεμες τῇ ἐγέρσει σου, καὶ τὸν ἄνθρωπον κατ᾿ αὐτοῦ ἐνίσχυσας, τῆς ἀρχαίας κατάρας τὴν ἧτταν ἀνακαλούμενος. Ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς ἡμῶν, Κύριε δόξα σοι. Καὶ νῦν. τῆς Θεοτόκου Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Τὴν Ζώνην τὴν σεπτήν, τοῦ ἀχράντου σου σκήνους, ὑμνοῦμεν οἱ πιστοί, Παναγία Παρ‐ θένε, ἐξ ἧς ἀρυόμεθα νοσημάτων τὴν ἴασιν, καὶ κραυγάζομεν· Μῆτερ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σύ ἡ λύτρωσις, τῶν σὲ τιμώντων ὑπάρχεις, Μαρία Θεόκλητε. Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα. Τὸ ἀναλλοίωτον τὸ τῆς Θεότητος, καὶ τὸ ἑ‐ κούσιον πάθος σου Κύριε, εἰς ἑαυτὸν κατα‐ πλαγείς, ὁ ᾅδης ἐπωδύρετο· Τρέμω τὴν τοῦ σώματος, μὴ φθαρεῖσαν ὑπόστασιν· βλέπω τὸν ἀόρατον, μυστικῶς πολεμοῦντά με· διὸ καὶ οὓς κατέχω κραυγάζουσι· Δόξα Χριστὲ τῇ ἀναστάσει σου. Δόξα. Τὸ ἀκατάληπτον τὸ τῆς Σταυρώσεως, καὶ ἀ‐ νερμήνευτον τὸ τῆς Ἐγέρσεως, θεολογοῦμεν οἱ πιστοί, ἀπόῤῥητον μυστήριον· σήμερον γὰρ θάνατος, καὶ ὁ ᾅδης ἐσκύλευται, γένος δὲ ἀν‐ θρώπινον, ἀφθαρσίαν ἐνδέδυται· διὸ καὶ εὐ‐ χαρίστως κραυγάζομεν· Δόξα Χριστὲ τῇ ἀνα‐ στάσει σου.
