Música: Candilejas de Charles ChaplinPresent: B. Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

9 de decembro de 20122º Advento (C)

Lucas 3, 1-6

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASAbre camiños novos a Xesús. Pásao.

José Antonio Pagola

Os primeiros cristiáns viron na actuación do Bautista o profeta que

preparou decisivamente o camiño

a Xesús.

Por iso, ao longo dos Por iso, ao longo dos séculos, o Bautista séculos, o Bautista converteuse nunha converteuse nunha

chamada que nos segue chamada que nos segue urxindo a preparar urxindo a preparar camiños que nos camiños que nos

permitan acoller a permitan acoller a Xesús entre nós.Xesús entre nós.

Lucas resumiu a súa mensaxe con este grito

tomado do profeta Isaías:

"Preparade o camiño "Preparade o camiño do Señor"do Señor". .

Como escoitar ese grito na Igrexa de hoxe?

Como abrir Como abrir camiños para camiños para

que os homes e que os homes e mulleres do mulleres do noso tempo noso tempo poidamos poidamos

encontrarnos encontrarnos con El?con El?

Como acollelo nas Como acollelo nas nosas nosas

comunidades?comunidades?

O primeiro é tomar tomar conciencia de que necesitamos un contactocto

moito máis vivo coa súa persoa.

Non é Non é posible alimentarse só dede doutrina relixiosa.

Non é posible Non é posible seguir a un Xesús seguir a un Xesús convertido nunha convertido nunha

sublime sublime abstracción.abstracción. Necesitamos Necesitamos

sintonizar sintonizar vitalmente con El, vitalmente con El, deixarnos atraer deixarnos atraer polo seu estilo de polo seu estilo de vida, contaxiarnos vida, contaxiarnos da súa paixón por da súa paixón por

DeusDeus e polo ser e polo ser humano.humano.

No medio do "deserto espiritual" da sociedade moderna, temos que entender e

configurar a comunidade cristiá como un lugar onde se acolle o

Evanxeo de Xesús.

Vivir a experiencia de reunirnos crentes, menos crentes, pouco crentes e,

incluso, non crentes, arredor do relato evanxélico de Xesús.

Darlle a El a oportunidade de que Darlle a El a oportunidade de que penetre coa súa forza humanizadora penetre coa súa forza humanizadora nos nosos nos nosos problemas, crises, medos

e esperanzas.

Non o temos que esquecer. Non o temos que esquecer. Nos evanxeos non aprendemos doutrina Nos evanxeos non aprendemos doutrina

académica sobre Xesús, destinada académica sobre Xesús, destinada inevitablemente a envellecer ao longo dos séculos. inevitablemente a envellecer ao longo dos séculos.

Aprendemos un estilo de Aprendemos un estilo de vivir realizable en todos vivir realizable en todos

os tempos e en todasos tempos e en todas as culturas: as culturas:

o estilo de vivir de o estilo de vivir de Xesús. Xesús.

A doutrina non toca o A doutrina non toca o corazón, non converte corazón, non converte

nin enamora.nin enamora. Xesús si.Xesús si.

A experiencia directa e inmediata co relato A experiencia directa e inmediata co relato evanxélico fainos nacer a unha fe nova, non por vía evanxélico fainos nacer a unha fe nova, non por vía de "adoutrinamento" ou de "aprendizaxe teórico",de "adoutrinamento" ou de "aprendizaxe teórico",

senón polo contacto vital con Xesús. senón polo contacto vital con Xesús. El ensínanos a vivir a fe, non por obrigación El ensínanos a vivir a fe, non por obrigación

senón por atracción. senón por atracción.

Fainos vivir a vida Fainos vivir a vida cristiá, non como deber cristiá, non como deber senón como contaxio.senón como contaxio.

En contacto co evanxeo En contacto co evanxeo recuperamos a nosa recuperamos a nosa

verdadeira identidade verdadeira identidade de seguidores de de seguidores de

Xesús.Xesús.

Recorrendo os evanxeos experimentamos que a

presenza invisible e silandeira do Resucitado adquire trazos humanos e recobra voz concreta. De súpeto todo cambia:

podemos vivir acompañados por Alguén que pon sentido,

verdade e esperanza na nosa existencia.

. O segredo da "nova O segredo da "nova evanxelización" consiste en evanxelización" consiste en

poñernos en contacto directopoñernos en contacto directo e inmediato con Xesús. e inmediato con Xesús.

Sen El non é posible xerar Sen El non é posible xerar unha fe nova. unha fe nova.

ABRIR CAMIÑOS NOVOS 

Os primeiros cristiáns viron na actuación do Bautista o profeta que preparou decisivamente o camiño a Xesús. Por iso, ao longo dos séculos, o Bautista converteuse nunha chamada que nos segue urxindo a preparar camiños que nos permitan acoller a Xesús entre nós.

Lucas resumiu a súa mensaxe con este grito tomado do profeta Isaías: "Preparade o camiño do Señor". Como escoitar ese grito na Igrexa de hoxe? Como abrir camiños para que os homes e mulleres do noso tempo poidamos encontrarnos con El? Como acollelo nas nosas comunidades?

O primeiro é tomar conciencia de que necesitamos un contacto moito máis vivo coa súa persoa. Non é posible alimentarse só de doutrina relixiosa. Non é posible seguir a un Xesús convertido nunha sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con El, deixarnos atraer polo seu estilo de vida, contaxiarnos da súa paixón por Deus e polo ser humano.

No medio do "deserto espiritual" da sociedade moderna, temos que entender e configurar a comunidade cristiá como un lugar onde se acolle o Evanxeo de Xesús. Vivir a experiencia de reunirnos crentes, menos crentes, pouco crentes e, incluso, non crentes, arredor do relato evanxélico de Xesús. Darlle a El a oportunidade de que penetre coa súa forza humanizadora nos nosos problemas, crises, medos e esperanzas.

Non o temos que esquecer. Nos evanxeos non aprendemos doutrina académica sobre Xesús, destinada inevitablemente a envellecer ao longo dos séculos. Aprendemos un estilo de vivir realizable en todos os tempos e en todas as culturas: o estilo de vivir de Xesús. A doutrina non toca o corazón, non converte nin enamora. Xesús si.

A experiencia directa e inmediata co relato evanxélico fainos nacer a unha fe nova, non por vía de "adoutrinamento" ou de "aprendizaxe teórico", senón polo contacto vital con Xesús. El ensínanos a vivir a fe, non por obrigación senón por atracción. Fainos vivir a vida cristiá, non como deber senón como contaxio. En contacto co evanxeo recuperamos a nosa verdadeira identidade de seguidores de Xesús.

Recorrendo os evanxeos experimentamos que a presenza invisible e silandeira do Resucitado adquire trazos humanos e recobra voz concreta. De súpeto todo cambia: podemos vivir acompañados por Alguén que pon sentido, verdade e esperanza na nosa existencia. O segredo da "nova evanxelización" consiste en ponernos en contacto directo e inmediato con Xesús. Sen El non é posible xerar unha fe nova.

José Antonio Pagola