Terug naar de kern

o.a. augustus 2011

Wij-gevoelZorgcentrum Groenelaan bestaat 40 jaar. Geestelijk verzorger Hans Dornseiffen: ‘Ik heb zelfs mijn kinderen hier laten dopen.’

UitdagingDe nieuwe managers Gastvrijheid & Zorg en Extramuraal zijn gestart.‘Extramuraal is leuk, dat moeten we laten zien.’

Zusters aan zet‘We moeten samen keihard werken aan verbetering’, aldus een van de zestien kwaliteitsverpleegkundigen die in locaties medewerkers coachen.

Cliënten staan in het ‘nieuwe’ Osira Amstelring écht centraal.Zoals de opgewekte mevrouw Kessel: ‘Ik ben rijk met m’n koppie.’

o.a

. is een uitgave van Osira A

mstelring

Pag 4 Pag 5 Pag 6

Pag 5

2o.a. augustus 2011

Een ander belangrijk punt is het werken met vaste inval-krachten. Deze krachten worden voortaan aan één locatie verbonden, zodat ze de zorg en de bewoners goed leren kennen. Van alle invalkrachten zijn gegevens rond opleidingsniveau en bekwaamheid digitaal beschikbaar.Ook nieuw: zorgmedewerkers krijgen Het Paspoort, waarin hun opleidingsniveau staat vermeld en voor welke handeling hij of zij opgeleid (bevoegd) en vaardig is (bekwaam). Kortom, er wordt hard gewerkt om het ‘huis op orde’ te krijgen. Dit loopt samen met het integreren van twee fusiepartijen tot één organisatie en fi nancieel orde op zaken stellen.

voorwoordCouleur localeVan de Amerikaanse autofabrikant Henry Ford is de volgende uitspraak: ‘Het maakt niet uit in welke kleur mijn klanten hun auto willen hebben, als het maar zwart is’. Inderdaad waren alle T-fords uit die periode zwart. Binnen Osira Amstelring is er nadrukkelijk voor gekozen om een andere koers te varen: we willen nu juist dat er een ‘couleur locale’ kan ontstaan. Maar wat betekent dat nu eigenlijk?

In mijn optiek erkennen we hiermee dat de verschillende onderdelen van onze organisatie een eigen karakter kennen. Dat karakter wordt gevormd door de geschiedenis van een huis, de buurt of het dorp waar het gelegen is, de medewerkers en - last but not least - de bewoners/cliënten. Een thuiszorgteam in Osdorp verschilt van het Willem Dreeshuis in Amsterdam; Het Hoge Heem in Uithoorn is weer anders dan de thuisbegeleiding in Hoofddorp. Als ik dit opschrijf, is het zo logisch als wat. Toch hebben we de afgelopen jaren teveel geprobeerd om alle onderdelen van onze organisatie te benaderen zoals Henry Ford dat deed.Dat gaan we anders doen.

Een eerste belangrijke stap is de benoeming van locatiemanagers voor de locaties. Onze extramurale tak was al wijkgericht georganiseerd. De ondersteunende afdelingen zullen hun processen zo moeten inrichten dat verschillen mogelijk zijn.

Daarmee hebben we de ‘couleur locale’ nog niet te pakken, maar de eerste stap is gezet. Er wordt door velen hard gewerkt om de beweging de goede kant op te sturen. Dat gaat lukken. Want uiteindelijk wil iedereen tevreden cliënten en medewerkers.

Erik ZwartTijdelijk toegevoegd aan de Raad van Bestuur

We hebben de afgelopen jaren teveel als Henry

Ford gedacht

o.a. in het kort

Flink wat veranderingenNadat de Inspectie voor de Gezondheidszorg alle locaties van Osira Amstelring onder verscherpt toezicht plaatste, is er al veel verbeterd. Maar er moet nog fl ink wat gebeuren. Van het op orde brengen van cliëntdossiers en het scholen van medewerkers, tot de werving van nieuwe medewerkers en het terugdringen van het ziekteverzuim.

‘Als manager Extramuraal leg ik dwarsverbindingen tussen alle disciplines’, aldus Wilma Nissen, de nieuwe manager Extramuraal, op pagina 5. Ook de nieuwe manager Gastvrijheid & Zorg (interview in oktobereditie), de hoofden van de ondersteunende diensten én de locatie-managers zijn aan de slag gegaan.

Daarnaast zijn op elke locatie kwaliteitsverpleegkundigen werkzaam om medewerkers te coachen en deskundigheid te bevorderen. Zo is het voor de veiligheid van cliënten van groot belang dat medewerkers voorschriften en proto collen volgen. Op pagina 6 komen twee kwaliteits verpleeg-kundigen aan het woord.

Erik ZwartTijdelijk toegeveveveve oegd aan de Ra

In juni was het wensenweek voor de bewoners in De Rietvinck. ‘Studenten van het ROC van Amsterdam – die onder begeleiding werken in De Rietvinck – inventariseer-den welzijnswensen,’ vertelt bedrijfscoach Saskia van Veen. ‘Enkele daarvan zijn uitgewerkt. Van een rondvaarttocht en een massage tot picknicken in het Westerpark en een bezoek aan het zwembad.’Op de laatste dag van de Wensenweek was er een afsluitend Zomerfeest. Op het programma stond een modeshow,een dansvoorstelling en een barbecue. Maar ook een heuse taartworkshop. Een korte impressie van deze laatsteactiviteit staat op www.osira-amstelringblog.com.

Taarten bakken

‘Kwaliteit is van iedereen.’ Lees het interview met een kwaliteitsadviseur op pagina 9

Hoe zou ik ermee omgaan als mijn lichaam ‘kapot gaat’? Niet meer functioneert zoals ik dat wil en op het moment dat ik dat wil? Afhankelijk te zijn van anderen in mijn dagelijks functioneren?

Kwaliteitsadviseur Susan Keunen op www.osira-amstelringblog.com

3o.a. augustus 2011

o.a. in het kort

Onaangekondigd inspectiebezoek

Vanaf september zijn iedere maandag (13.30-16.00 uur) vrouwen vanaf 55 jaar uit alle culturen welkom in het Huis van de Buurt (Dollardplein 2, Amsterdam) voor een gezellige middag. Er wordt koffi e of thee gedronken, in het Nederlands gepraat en er zijn creatieve workshops. Meer lezen over ontmoetingscentrum Huis van de Buurt? Ga naar www.osiragroep.nl

Vraag: Wat te doen met een klacht?

Antwoord: Medewerkers van Osira Amstelring doen hun best om goede zorg en diensten te leveren. Toch kan het gebeuren dat een cliënt niet tevreden is over het verblijf, de zorg of over het gedrag van een medewerker. Het is belangrijk om een klacht te melden, zodat Osira Amstelring de dienstverlening kan verbeteren.

Er zijn verschillende mogelijkheden: - De klacht bespreken met de

medewerker(s) of leidinggevende.- De klacht schriftelijk inleveren bij de

manager of Raad van Bestuur.

- Met een cliëntvertrouwenspersoon praten (met geheimhoudingsplicht). In de cliëntmap staat per locatie beschreven wie dat is. Hij of zij kan desgewenst bemiddelen tussen de cliënt en de betrokken medewerker(s).

- De klacht schriftelijk indienen bij de regionale klachtencommissie van de Samen werkende Instellingen Gezond-heidszorg Regio Amsterdam (Sigra).

- Is er sprake van mishandeling, dan is het sinds kort mogelijk om het telefonisch meldpunt ouderenmishandeling te benaderen. De Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft dit onlangs ingesteld: 09.00 tot 17.00 (werkdagen) via T (088) 120 50 50 of e-mail: ouderenmishandeling@igz.nl.

Twee jaar geled en was de tuin van Leo Polak een grasveld met hier een daar een iele boom. Nu is het een kleur rijke en vooral gezellige tuin met aantrekkingskracht voor bewoners van het woonzorgcentrum en buurtbewoners. Dankzij drie bewoners van Leo Polak die het initiatief namen voor de herinrichting én een groep buurtbewoners, de ‘tuinvrijwilligers’. Op een zonnige dag genieten er wel vijftig mensen van de bloemen, planten en bomen. Er is een terras, een romantisch prieeltje en verschillende beschutte zithoeken, banken en parasols. In de moestuin kweken bewoners van de groepswoningen groente voor eigen consumptie.

Locatie: de tuin van woonzorgcentrum Leo Polak, Saaftingestraat 8 (Osdorp), Amsterdam.Telefoon (020) 449 74 74

Romantisch prieeltje

Een vraag, een antwoord

In juni van dit jaar zijn de eerste zorgverleners verhuisd naar het nieuwe Gezondheids-centrum Waterlinie in Uithoorn. Het centrum biedt bewoners van de regio Amstelland een uitgebreide keuze aan zorg verleners onder één dak. Naast tien huisartsenpraktijken en diverse specialisten uit Ziekenhuis Amstelland, kunnen zij er terecht voor röntgen onderzoek, laboratorium onderzoek, de apotheek, verlos kundig zorg, logopedie, fysiotherapie, opticien, audicien, verslavings zorg, geestelijke gezondheidszorg en GGD.

Amstelring huurt een ruimte op de eerste verdieping. De zorgregisseurs, diëtiste, ergotherapeut, mantelzorg consulent en diverse verpleegkundig specialisten (oncologie/palliatieve zorg, wond- en stomazorg en diabetes mellitus) zullen de ruimte afwisselend gebruiken. In september wordt het gebouw offi cieel en feestelijk geopend, in oktober volgt een open dag voor het publiek.

De cursus gaat uit van ‘de belevings-gerichte benadering’. Dit betekent mee-gaan in de beleving en gevoelswereld van de dementerende. Deze benadering heeft een gunstige invloed op het dagelijks functioneren en biedt ruimte voor wat echt telt: ‘het contact’.

Cursus voor partnersDe cursus voor partners van dementeren-den start maandag 26 september van 10.30 tot 12.30 uur, in het gebouw van Amstelring, Lutulistraat 145 te Hoofddorp.De cursus bestaat uit 8 bijeenkomsten.

Omgaan met dementieHet Mantelzorg Steunpunt organiseert in september 2011 twee cursussen over omgaan met een dementerende partner of ouder die thuis of in een verpleeg- of verzorgingshuis woont. Er is een cursus voor partners en een cursus voor kinderen van een dementerende. Naast informatie over dementie, is er volop gelegenheid voor het delen van ervaringen.

Kopje thee?

De Inspectie voor de Gezondheidszorg bracht in juli drie onaangekondigde inspectie bezoeken aan locaties: Ondersteund wonen Park de Meer, Ondersteund wonen De Veste en de Transferafdeling VUmc. Trudy Roek, teamleider Transferafdeling VUmc, schreef er een verslag over.

‘De inspecteurs spraken met patiënten, een verpleegkundige, verzorgenden, een vrijwilliger, de specialist ouderen-geneeskunde en de teamleider. Het bezoek was onder meer gericht op de tevredenheid van de patiënten en mede-werkers en de dossiervoering. In een van de huiskamers werd kennis gemaakt met een patiënte en de sfeer in de huiskamer. Daarna werden de inspecteurs door de teamleider rondgeleid over de afdeling waarbij er stevig werd doorgevraagd naar alles wat we onderweg tegenkwamen.

De inspecteur was zeer tevreden: een afdeling waar met enthousiasme in een open en vriendelijke sfeer, uitstekende zorg wordt gegeven. Er waren ook kritische opmerkingen en aanbevelingen over de borging van de complexe zorg aan met name de oncologische patiënt en de zorg aan de PG-patiënt. Het was voor ons een enerverend en door alle kritische vragen een leerzaam bezoek.’

Het hele verslag lezen?Ga naar www.osira-amstelringblog.com

Cursus voor kinderenDe cursus voor kinderen van dementeren-den start op woensdagavond 28 september van 19.30 tot 21.30 uur in de Samenloop, Hankstraat 3 in Hoofddorp. De cursus bestaat uit 6 bijeenkomsten.

KostenDe kosten inclusief cursusmap en koffi e en thee bedragen, Ð 60.00 voor leden van Amstelring Ledenservice en Ð 80.00 voor niet-leden, woonachtig in de regio Amstelland en Meerlanden. Mantelzorgers buiten de regio kunnen ook deelnemen. Hiervoor geldt een ander tarief.

Meer weten? Lees eens het verhaal van een mantelzorger op www.osira-amstelringblog.com. Voor informatie en aanmelding: Mantelzorg Steunpunt (0900) 1866 (lokaal tarief), mantelzorg@mantelzorg-steunpunt.nl of www.mantelzorg-steunpunt.nl

Opening Gezondheidscentrum Waterlinie

4o.a. augustus 2011

Noordhollandse verhalen

De huizen van Osira Amstelring zitten boordevol verhalen. Verhalen van bewoners én over de locatie. Op 2 juni 1971 verhuizen de eerste bewoners naar zorgcentrum Amstelring Groenelaan in Amstelveen. ‘Er heerste echt een wij-gevoel’, vertelt Hans Dornseiffen (63), tot voor kort geestelijk verzorger in Groenelaan.

Goed in feesten

Voor de Tweede Wereldoorlog wonen bejaarden bij hun kinderen in huis, in gasthuizen of in tehuizen van de kerk. Pas vanaf het midden van de jaren zestig schieten bejaardenhuizen als paddenstoelen uit de grond. Er is – ook dan al – een groot tekort aan verpleegkundigen en de vergrijzing zorgt voor enorme wachtlijsten. In deze periode ziet de Stichting Verpleeghuizen Noord-Holland de noodzaak voor verpleeghuiszorg in Amstelveen. Op 2 juni 1971 gaan de deuren van het bruin en eenvoudig ingerichte Groenelaan open voor zeven bewoners en veertien medewerkers. Eind van dat jaar staat de teller op 126 bewoners, onder wie twee zussen die daarvoor teruggetrokken en zeer primitief op een kleine boerderij in de polder woonden. Ze sliepen er op hooi en moeten erg wennen aan de bedden in de slaapzalen voor zes personen en aan het gezamenlijke leven in de grote huiskamer.

VrijheidIn juni 1976 wordt het eerste lustrum gevierd. Geestelijk verzorger Hans Dornseiffen werkt er dan een half jaar. ‘Ik was net klaar met de studie theologie en begon hier als pastoraal werker. Het vak was erg in ontwikkeling en de sfeer in huis was heel anders dan nu. De bewoners waren veel gezonder. Bij de kerkdienst kwam de helft lopend, een enkeling had een rollator. Ook was er geen management en budgetteren hoefde niet. Je kon alles doen wat je wilde.’Deze vrijheid verandert in het begin van de jaren tachtig. Budgettering wordt ingevoerd, er wordt bezuinigd waardoor er meer met minder moet worden gedaan en er is soms te weinig personeel. Maar Groenelaan blijft goed in feesten. Medewerkers maken in de avond- en nachturen surprises voor de bewoners voor het sinterklaasfeest, ze vieren samen kerst en verjaardagen worden nooit overgeslagen. Hans: ‘De honderdste verjaardag van mevrouw Van der Zwaag is me erg bijgebleven. De grote taart met honderd brandende kaarsjes stond precies onder de rookmelder. Binnen enkele minuten holden brandweerlieden de feestelijke ruimte binnen. Ze vormden maar meteen een gelegenheidskoortje om de jarige ‘lang zal ze leven’ toe te zingen.’

Eén familieIn de jaren tachtig en negentig volgen directeuren elkaar op, er wordt gerenoveerd/verbouwd

maar ook bezuinigd om Groenelaan fi nancieel gezond te maken. Medewerkers gaan soms de straat op om te demonstreren tegen bezuinigingen vanuit de overheid en vóór een rechtvaardige loon. Ondanks deze onrustige jaren blijft de betrokkenheid van de medewerkers bij elkaar en bij de bewoners groot. ‘Het was één grote familie. Ik heb zelfs mijn kinderen hier laten dopen. We traden op met carnaval en waren er bij tijdens de kerstfeesten. Mijn zoontje is zelfs een keer in bad gegaan op de afdeling voor dementerenden. Dat vonden de bewoners geweldig om te zien. Er heerste echt een wij-gevoel. Het is nu gefragmenteerder geworden en dat vind ik erg jammer. Ik hoop dat het gevoel van ‘we doen het samen’ terugkeert. Rob van Dam pleit daar in het bijzonder voor – dat geeft hoop!’ Hans zal dat zelf niet meer meemaken, want hij is onlangs met pensioen gegaan. ‘Ik hou mijn hart vast voor hoe de gezondheidszorg zich ontwikkelt. Maar ik ga de bewoners en de medewerkers zeker erg missen.’

Demonstratie in 1990

Een bewoonster viert haar honderste verjaardag

Groenelaan in 1971

5o.a. augustus 2011

‘Ik ben rijk met m’n koppie’Mevrouw Kessel (88) - een vrolijke dame met pretoogjes - woont in HetHoge Heem. Een gesprek over haar leven in dit woonzorgcentrum in Uithoorn.

‘Toen ik negentien was’, begint mevrouw Kessel, ‘ging ik vaak heet water halen bij de banketbakker bij ons in de straat. Daar werkte een jongen waar ik stiekem mee uit ging. Met kerst kwam hij bij ons thuis taart brengen en toen zei mijn moeder: je komt zeker mijn dochter halen. Ze had het allang in de gaten. Mooie tijd was dat.’

ZenuwachtigIn 1947 trouwen ze in Uithoorn. ‘Ik was meteen na de huwelijks-nacht zwanger en kreeg vervol-gens elk 1,5 jaar een kind. Ja, ik was katholiek.’ Negen kinderen kregen ze. Mevrouw Kessel wijst op een foto met alle kinderen, kleinkinderen en aanhang, vijftig in totaal. Ze is er trots op. ‘Het is een vreselijk leuke familie, ze komen allemaal regelmatig op bezoek, ook mijn

kleinkinderen. Vandaar dat ik ook geen probleem heb met stagelopers. Ik vind het leuk. In het begin zijn ze zenuwachtig en daarna zie je ze groeien.’ Met uitzendkrachten heeft ze echter minder. ‘Ik heb soms ‘s nachts hypo (suikertekort) en dan weten ze niet wat ze moeten doen. Over de vaste medewerkers ben ik wel heel tevreden, die werken heel hard. We hebben hier een leuk team, het is jammer dat het uit elkaar wordt gehaald. Het vertrouwde is dan weg.’ Verse aardappelenKlaverjassen, bloemschikken, fysiotherapie, lekker naar buiten; de opgewekte mevrouw Kessel geniet volop van het leven. ‘Omdat ik gevallen was, kon ik een tijdje niet alleen naar buiten. Dan moest ik de zuster bellen, maar dat is zo afhankelijk. Het

is fi jn om nu weer zelf weg te kunnen, naar het winkelcentrum bijvoorbeeld.’ Wel is het wennen aan veranderingen in het verzorgingshuis. De overgang van het eten in de eigen woning naar eten in de gemeenschappelijke zaal bijvoorbeeld. ‘Het is sociaal gezien jammer dat ik eerder eten krijg dan de rest. Ik krijg namelijk een speciale maaltijd omdat ik koolhydratengebrek heb. Hoe het eten is? Vooral de aardappelen vind ik niet lekker. Ik zou zo graag verse aardappelen eten.’ Maar verder is mevrouw Kessel een tevreden mens. ‘Je leert je in de loop der jaren makkelijk aanpassen. Ik heb het geluk dat ik zelf nog kan beslissen hoe en wat. Ik ben helder van geest, wat ook handig is als de uitzendkrachten iets vergeten. Ik ben rijk met m’n koppie.’

‘In 1977 begon ik als achttienjarige in de thuiszorg in en rond Nijmegen’, steekt Wilma van wal. ‘Later ben ik doorgegroeid als manager. Extramuraal, de zorg leveren aan mensen die zelfstandig wonen, heeft me altijd het meest aangetrokken. Dat intramuraal (binnen de muren van een locatie) niet mijn ‘ding’ was, zag ik meteen toen ik daar ooit kort werkte. Ik ben meer van de thuiswonende cliënten en medewerkers op afstand sturen.’

Waarom ben jij manager Extramuraal geworden? ‘De afgelopen tijd heb ik er samen met de medewerkers voor gezorgd dat Hulp bij Huishouden staat als een huis. Het is een gezond bedrijf met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Natuurlijk zijn er altijd mensen die ontevreden zijn, maar over het algemeen hebben we tevreden cliënten. Ik ben er trots op dat we dit samen bereikt hebben. Nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging.’

Wat wil je bereiken in je nieuwe functie?‘Als manager Extramuraal leg ik dwarsverbindingen tussen alle disciplines; huishoudelijke hulp, verzorging en verpleging, dagbesteding, thuisbegeleiding, casemanagement Dementie en de zorg voor mensen met een lichamelijke beperking. Ik stuur op samenhang en afstemming in de zorg, zodat de cliënt niet steeds opnieuw hetzelfde verhaal aan verschillende hulpverleners moet vertellen. Maar ook met de intramurale zorg wil ik verbindingen blijven leggen. Een zorgmedewerker kan de zorg bij een cliënt in een locatie leveren, maar ook in de buurt daaromheen. Dat gaan we binnenkort uitproberen in en rond Het Schouw in Amsterdam-Noord. Ik ben ervan overtuigd dat deze werkwijze goed gaat werken. Hiermee

‘Extramuraal is leuk’Wilma Nissen, voormalig directeur Hulp bij Huishouden, is de nieuwe manager Extramuraal. Ze ziet volop uitdagingen, van ketens vormen tot voldoende verpleegkundigen vinden.

kunnen we ons als Osira Amstelring gaan onderscheiden. Bovendien moet er voor cliënten één loket komen waar ze terecht kunnen voor informatie. Een buurtbewoner van Het Schouw die thuiszorg krijgt, voelt zich verbonden aan die locatie. Voor hem of haar is het logisch om naar de receptie van Het Schouw te gaan met een vraag over thuiszorg, maar dat is nu nog niet zo geregeld.’

Wat zie je verder als uitdagingen? ‘Om voldoende verpleegkundige zorg in Amsterdam/Amstelveen extramuraal te kunnen leveren. Helaas zijn er weinig verpleegkundigen te vinden. Je moet dus een aantrekkelijke werkgever zijn, waar medewerkers graag willen werken. Extramuraal is leuk, dat moeten we laten zien. Daarnaast gaat per 2014 de volledige begeleiding van de AWBZ naar de WMO, waarmee de fi nanciering bij de gemeente komt te liggen. Gemeenten bepalen dan mede de inhoud en dat kan per gemeente verschillend zijn, wij moeten hier fl exibel op inspelen. Het wordt steeds belangrijker dat we ons gaan profi leren en zichtbaar worden, in ziekenhuizen bijvoorbeeld. We moeten aan het begin van de zorgketen zitten, ketens vormen met onder andere dementie- en cva-zorg. Ook in de lichamelijk gehandicapten tak is op dit terrein veel te doen. Hier was onvoldoende aandacht voor in de oude organisatie en ik wil dat deze hulpvorm nu prominenter in beeld wordt gebracht.’

De overheid staat ondertussen ook niet stil. ‘Er zullen steeds meer taken vanuit de AWBZ overgeheveld worden naar de WMO. Dit heeft te maken met decentralisatie van bevoegdheden van hogere overheid naar lagere overheid, zoals gemeenten. Gemeenten weten beter wat de hulpbehoefte is binnen de gemeentegrenzen. Waar ik bang voor ben is dat met name de bezuinigingen worden gedecentraliseerd naar gemeenten. Het kan gevolgen hebben voor de hulpverlening. Hierdoor loop je het risico dat er mensen buiten de boot vallen.’

6o.a. augustus 2011

Mevrouw Struik staat op van een stoel bij het raam en loopt richting de badkamer. Ze staat even stil, wankelt een beetje en ligt voordat ze het weet op de grond. Ze drukt op haar halsalarm en al snel komt een verzorgende de woning binnen. ‘Mevrouw Struik, wat is er gebeurd?’ De verzorgende helpt mevrouw naar een stoel en geeft haar een glaasje water. ‘Gaat het weer?’ ‘Ja hoor, ik was gewoon even duizelig.’ De verzorgende drukt mevrouw Struik op het hart haar te roepen als ze zich niet lekker voelt. Even later is het voor de medewerkers van de afdeling tijd voor de overdracht aan de nachtdienst. De verzorgende geeft door dat mevrouw Struik een beetje duizelig is en eerder die dag is gevallen. Daarna gaat ze naar huis. Waar komt de duizeligheid van mevrouw Struik vandaan en is ze al vaker gevallen? Om een volgende valpartij te voorkomen, is het belangrijk dat de verzorgende voordat ze naar huis gaat een formulier invult over oorzaak, gevolg en de te nemen stappen. Alle collega’s weten er dan van af en handelen op dezelfde manier.

BedreigingKwaliteitsverpleegkundigen coachen zorgmedewerkers in dit soort zaken. ‘Ik loop met medewerkers mee, observeer gedrag, spreek mensen aan en begeleid ze. Daarbij werk ik nauw samen met de teamleiders’, vertelt Urmy Lieuw-On in De Venser. ‘We stimuleren medewerkers om eigen verantwoordelijkheid te nemen, dat moet groeien. Ook geef ik instructies over het gebruik van protocollen en geef ik samen met de praktijkopleider lessen over een thema om kennis te vergroten.’

Zusters aan zet

De Inspectie voor de Gezondheidszorg oordeelde eerder dit jaar dat veel zorg medewerkers van Osira Amstelring onbekend zijn met handelingen en dat de cliënt dossiers niet op orde zijn. Eind mei startten daarom zestien kwaliteitsverpleegkundigen in alle locaties. ‘Eigen verantwoor delijkheid moet groeien.’

Urmy Lieuw-On: ‘Yes! dacht ik toen ik hoorde dat deze functie zou komen. Het is ideaal want alles wat in mijn rugzak zit door eerdere functies, kan ik hier toepassen.’ Lees haar verhaal op www.osira-amstelringblog.com.

‘We moeten samen keihard werken aan

verbetering’Hilde de Noord

Door sommigen werd haar komst toegejuicht, anderen zagen haar juist als een bedreiging. ‘Ik heb uitgelegd wat mijn doel is, de kwaliteit verbeteren, en dat we het samen moeten doen. Vanaf dat moment werd de sfeer minder terughoudend. Maar je moet alsnog stevig in je schoenen staan voor deze functie.’ Hilde de Noord, sinds anderhalve week op interimbasis werkzaam in Groenelaan: ‘Natuurlijk kom je als een soort controleur binnen. Maar ik ben hier om te helpen en dat zien de medewerkers ook. Ze zijn erg open en gastvrij.’ Een warme locatie met een familiecultuur, zo beschrijft ze Groenelaan. ‘De mensen zijn van goede wil. Maar de kwaliteit lijdt onder het personeelstekort en het veelvuldig inzetten van fl exkrachten. Dat zie en voel je. Personeelstekort is overal een probleem, dus misschien kan er effi ciënter gewerkt worden. En we moeten fl exkrachten scholen, bijvoorbeeld in het werken met cliëntdossiers.’

Vijf voor twaalfDe cliëntdossiers op tijd op orde krijgen, dat ziet Hilde als een van de uitdagingen. Wat vindt ze van mensen die zeggen hier geen tijd voor te hebben? ‘Dat is onzin. Als je echt wil, maak je tijd. Als medewerker geeft het je veel terug. Je bent niet alleen maar taakgericht bezig, maar ook met regievoering. Het zal in het begin even wennen zijn, maar later werkt het heerlijk. Ook kun je goed aan de familie uitleggen wat je aan zorg biedt.’ Urmy beaamt dat het niet alleen aan de hoge werkdruk ligt dat cliëntdossiers niet op orde zijn. ‘Het heeft ook met bewustzijn te maken, de noodzaak inzien. Niet iedereen realiseert zich dat het vijf voor twaalf is, dat er structurele verbeteringen noodzakelijk zijn.’ Inmiddels ziet ze mondjesmaat verbeteringen. ‘Als iemand uit zichzelf een valformulier invult bijvoorbeeld, wat belangrijk is om de risico’s in de zorg te verminderen. Maar er is zeker nog een hoop te doen!’

7o.a. augustus 2011

Nienke VeerbeekBeleidsmedewerker SIGRA

De (ouderen)zorgsector staat voor grote uitdagingen en kampt met een imagoprobleem. Vijf vragen aan Nienke Veerbeek, beleidsmedewerker bij SIGRA (Samenwerkende Instellingen Gezondheidszorg Regio Amsterdam). ‘Samenwerken is veel effi ciënter omdat je een gemeenschappelijke boodschap kan uitstralen en dus veel sterker staat.’

Vijf vragen aan…

1.

De ouderenzorg in de Randstand staat voor grote uitdagingen. Wat is de grootste uitdaging? ‘Het vinden en behouden van goed en voldoende personeel. Volgens de voorspellingen is er in de verpleeg- en verzorgingshuissector in 2015 in Amsterdam een tekort van rond de 1800 verpleegkundigen en verzorgenden. Daarnaast moet de zorg met minder middelen meer mensen gaan bedienen. Dit is een hele uitdaging omdat de verwachtingen van de zorg hooggespannen zijn en Amsterdam te maken heeft met een grote groep complexe en diverse cliënten.’

2.

Wat doet de SIGRA? ‘Met contacten als de gemeente, zorgverzekeraars en cliëntenorganisaties wordt de wenselijke zorg voor de klant besproken, de grootstedenproblematiek aangekaart en waar mogelijk naar gezamenlijke oplossingen gezocht. Bijvoorbeeld om te zorgen voor voldoende personeel in de toekomst. Door het verwachte tekort aan arbeidskrachten voor heel Amsterdam zal de zorg extra zijn best moeten doen om een aantrekkelijke werkplek te zijn en te blijven. Om dit te realiseren kunnen krachten beter gebundeld worden, dan dat individuele zorginstellingen elkaar beconcurreren.’

3.

De zorg is de laatste tijd veelal negatief in het nieuws, wat bijdraagt aan een imagoprobleem. Waar vindt dit volgens u zijn wortels? ‘Er is de laatste tijd veel veranderd in de ouderenzorg, zoals de invoering van de zorgzwaartepakketten. Zorgorganisaties moeten nieuwe organisatievormen zoeken. Dit heeft tot positieve ontwikkelingen geleid maar ook tot incidenten waarbij de zorg tekort schiet. Dat er in de toekomst met minder middelen voor meer mensen moet worden gezorgd, is een prikkel voor vernieuwing maar ook een spanningsveld. Waarschijnlijk kunnen zorginstellingen niet alles meer blijven doen wat ze nu doen en moeten de verwachtingen richting klanten worden bijgesteld. Hier zou een maatschappelijke dialoog over gevoerd moeten worden; wat wil men uitgeven voor de langdurige zorg en wat kan er dan geboden worden?’

4.

Wat kunnen we aan dit imagoprobleem doen? ‘We willen de maatschappelijke dialoog starten door met belangrijke stakeholders (politiek, gemeente, de pers etc.) een kijkje te nemen in instellingen, zodat zij een beeld krijgen van de zorg in de praktijk. Er zal dan gediscussieerd worden over de langdurige zorg, de knelpunten, de verwachtingen en de gezamenlijke verantwoordelijkheid. Daarnaast denk ik dat we nog onvoldoende de krachten bundelen om aan ‘buitenstaanders’ te laten zien hoe mooi het werken in de zorg is. Ik zie bijvoorbeeld wel heil in een ‘zorgparade’, waarbij alle verschillende zorgsectoren op één centrale plek en op een ludieke en interactieve manier laten zien hoe gevarieerd en leuk werken in de zorg is.’

5.

Waarom is samenwerken zo belangrijk? ‘Er wordt in de media veelal ongenuanceerd over zorgincidenten bericht, dat schaadt de hele sector. Door als gezamenlijke instellingen voor langdurige zorg de deuren open te zetten en de dialoog aan te gaan hopen we nuancering aan te brengen. Samenwerken is veel effi ciënter omdat je met meerdere zorginstellingen een gemeenschappelijke boodschap kan uitstralen en dus veel sterker staat.’

‘Er wordt ongenuanceerd over zorgincidenten bericht,

dat schaadt de sector’

8o.a. augustus 2011

Portret

Mijn eigen gang gaanMevrouw Dol (86), cliënt van Amstelring Thuiszorg, woont in een seniorenwoning in Aalsmeer. Vroeger werkte ze zelf ook als hulp in de huishouding.

Pot met wasIn de ruime woning van mevrouw Dol herinneren her en der spullen aan vroeger; een klein mandje en een kruik die haar moeder kocht toen mevrouw Dol werd geboren. ‘Mijn moeder overleed toen ik 15 was’, vertelt mevrouw Dol over haar jeugd. Het is dan 1940. Ze stopt met de naaischool om voor haar vier broers te zorgen. ‘Ik vond het een logische beslissing en dacht er verder niet over na. Mijn vader had het namelijk heel druk met zijn kwekerij en was er weinig. Ik heb het nooit als zwaar ervaren.’ Een paar jaar later gaat mevrouw Dol werken als hulp in de huishouding bij een heel schoon gezin. ‘Elke week moest ik de stoelen en banken met was schoonwrijven. Na zes keer vond ik het genoeg. Ik deed de pot met was open, zodat de kamer ernaar rook. De vrouw des huizes merkte niets.’

Heftige jarenOp Tweede Paasdag in 1944 ontmoet mevrouw Dol haar latere man. ‘Hij kwam vanaf dat moment geregeld langs in het weekend. Na zeven uur mocht je niet meer naar buiten, dus bleef hij slapen. Midden in de oorlogsjaren, een heel heftige tijd. We zagen vanaf hier dat Schiphol werd gebombardeerd. Ook stonden er grote zoeklichten om overvliegende Engelsen te spotten, die op weg waren naar Duitsland. Een keer is er vlakbij een vliegtuig neergehaald.’

In 1948 trouwen ze. Hij is 27, zij is 22. Mevrouw Dol laat de bijbehorende foto’s zien; statige portretten van een mooi stel. ‘Zesendertig jaar hebben we in Wormerveer gewoond. Maar toen werd mijn man ernstig ziek. Omdat ik het in dat dorp nooit heel erg naar mijn zin heb gehad, ben ik later naar Aalsmeer verhuisd. Aalsmeer is niet meer zoals het vroeger was, maar ik ben hier geboren, mijn wortels liggen hier.’

Twee keer per week komt een verzorgende van Amstelring Thuiszorg langs bij mevrouw Dol. Ze is erg tevreden over de zorg en het persoonlijk contact met deze vaste verzorgende. ‘Dankzij de thuiszorg kan ik nog zelfstandig wonen en mijn eigen gang gaan. Zo fi ets ik veel in de buurt, vooral heerlijk met zomers weer. Dinsdag is het hier spellenmiddag en ik lees en brei veel. Ook spaar ik al 25 jaar vingerhoedjes en eierdoppen. Tegenwoordig krijg ik die van mijn (klein)kinderen, die ze meenemen van reizen in Argentinië, Afrika en Dubai. Vroeger nam ik ze zelf mee, ik hield altijd erg van reizen.’ Aan de muur hangt een foto van haar laatste verre reis, vorig jaar naar Curaçao. ‘Mijn kleinzoon ging daar trouwen. Ik ga trouwens morgen naar Groningen, want ik ben net geleden overgrootmoeder geworden!’

9o.a. augustus 2011

Wat doet een kwaliteitsadviseur? ‘Wij vertalen landelijke beleidslijnen naar de organisatie en ontwikkelen daarmee een intern kwaliteitsbeleid. In het Kwaliteitskader Verantwoorde Zorg staan bijvoorbeeld landelijke afspraken over de zorginhoudelijke kwaliteit van de zorg. Om hieraan te voldoen hebben we Kwaliteitscommissies opgezet, waarin medewerkers zich buigen over onderwerpen uit hun dagelijkse praktijk, zoals manieren om ondervoeding te signaleren. Een ander voorbeeld is het adviseren over uniforme zorgprocessen, zodat er op elke locatie ongeveer op dezelfde manier wordt gewerkt, bijvoorbeeld met het cliëntplan.’

Kwaliteit is van iedereenOntwikkelingen in de zorg hebben direct invloed op het werk van medewerkers. Waar lopen zij tegenaan en hoe zorgen ze voor kwaliteit? Deel twee van een serie portretten; dit keer kwaliteitsadviseur Melanie Mecklenfeld.

Diefstal in woonzorgcentra - open huizen waar in principe iedereen welkom is - komt helaas geregeld voor. Ook bij Osira Amstelring. Daarom enkele tips om dit te voorkomen.

Wat is volgens jou de defi nitie van kwaliteit?‘Kwaliteit is van iedereen, niet alleen van de afdeling Kwaliteit. Het is een dagelijks aspect van het werk. Of een cliënt wel of niet tevreden is, hangt voor een groot deel af van de relatie van de medewerker met de cliënt. Kwaliteit betekent tevreden cliënten, zorgen dat de cliënt zich prettig voelt. Dat kan bijvoorbeeld met het cliëntplan waarin de afspraken rond de zorg- en dienstverlening staan. Cliënten zijn er enthousiast over, want ze kunnen aangeven waar ze behoefte aan hebben. Als het lukt om dat vervolgens te realiseren, dan heb je tevreden klanten.’

Verloopt de invoering dan van een leien dakje, of…? ‘Het is zeker een uitdaging. We proberen te faciliteren, te adviseren en te stimuleren en we schetsen de kaders. We verwachten vervolgens dat leidinggevenden ermee aan de slag gaan, bij hen ligt veel verantwoordelijkheid. Soms gebeurt dat niet. Mensen zijn wel enthousiast, maar ervaren tijdgebrek. Soms zien ze het als weer iets dat ze erbij moeten doen, of ze denken; jullie zitten niet op de werkvloer en er wordt zomaar iets bedacht. Pas als je in gesprek gaat, zien ze dat het niet zo is en dat er hele trajecten aan vooraf gaan. Er zit kortom een spanning tussen wat wij denken

dat de organisatie nodig heeft en de uitwerking daarvan in de organisatie.’

Wat probeer jij zelf te bereiken met je werk?‘Ik hoop te bereiken dat medewerkers kwaliteit zien als een onderdeel van het dagelijkse werk in plaats van ‘iets extra’s’. En dat het iets is waar ze ook

plezier aan beleven. Nu krijg ik de indruk dat mensen dingen die we aan hen vragen soms als ‘moeten’ ervaren en niet de meerwaarde zien die wij wel voor ogen hebben. Dat is jammer, want als adviseur hoop ik dat mijn werk er toe doet en dat er iets mee gedaan wordt. We staan allemaal voor hetzelfde: zorgen dat de cliënt zich prettig voelt.’

De cliënt moet uit kunnen gaan van een veilige woonomgeving. Diefstal van geld, juwelen en andere waardevolle spullen wordt door de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport zelfs gezien als een vorm van ouderenmishandeling en moet hard worden aangepakt. Wordt iemand betrapt op stelen dan volgt direct aangifte bij de politie.

Bij Osira Amstelring worden maatregelen genomen om diefstal te voorkomen. Zo worden potentiële nieuwe medewerkers gescreend op een strafblad en is er in de meeste locaties camerabewaking aanwezig. Maar bewoners en medewerkers kunnen zelf ook hun steentje bijdragen bij het verkleinen van de kans op diefstal:

Tips voor bewoners: • Wees alert op insluipers. Meld het aan

medewerkers als u verdachte personen ziet rondlopen.

• Houd uw appartement afgesloten, ook ’s nachts. Medewerkers kunnen in noodgevallen uw appartement in.

• Het is voor onze medewerkers niet mogelijk oog te houden op kostbaarheden zoals geld, sieraden of belangrijke papieren. Wij adviseren u kostbaarheden in bewaring te geven bij familie of vrienden.

Houd de dief! • Mocht er toch iets zoekraken of gestolen worden,

dan is het belangrijk aangifte te doen bij de politie. Meld de diefstal bij de verzorging of leidinggevende, zodat we samen met u en/of uw contactpersoon de nodige stappen kunnen nemen.

Tips voor medewerkers:• Let op, en spreek bij twijfel de betreffende persoon

aan: kan ik u ergens mee helpen? Dit is meestal al voldoende om vast te stellen of er iets aan de hand is.

• Als ingrijpen noodzakelijk is, zorg dan eerst voor uw eigen veiligheid, bijvoorbeeld door de hulp van collega’s in te schakelen.

• Diefstal door een eigen collega of andere personen die bij de locatie horen, komt helaas ook voor. Als je iets verdachts constateert, meld dit dan bij je leidinggevende. Bij diefstal door een medewerker neemt Osira Amstelring altijd één maatregel, namelijk: ontslag. Daarnaast kan politie of justitie overgaan tot strafvervolging.

• Medewerkers en vrijwilligers mogen geen geld of goederen van een bewoner in ontvangst nemen of lenen. En, medewerkers mogen nooit de pinpas en/of de pincode van een bewoner aannemen.

10o.a. augustus 2011

Van Ajax tot mooie vrouwen

In mei hoorden we dat de Riki Stichting voor de derde keer in De Venser hartenwensen wilden vervullen. Dat doen ze elk jaar in de zomermaanden, omdat ouderen dan eenzaam zijn. Kinderen van een basisschool kwamen langs om met ouderen in gesprek te gaan en wensen te noteren. Ook konden ouderen hun wens insturen. Daaruit zijn tien wensen geselecteerd. Van een wedstrijd van Ajax bijwonen en de spelers ontmoeten, tot duiken en een rondleiding op Schiphol.

De eerste keer dat de Riki Stichting wensen vervulden, was heel

spectaculair: een ballonvaart en een helikoptertocht. Maar we hebben de afgelopen jaren nog meer leuke wensen vervuld. Zo was er een vrouw die jaren voor haar gehandicapte dochter had gezorgd, maar nu weinig contact met haar had. Ze wilde graag met haar dochter naar Artis. Inmiddels is de dochter al twee keer hier op bezoek geweest, het contact is weer helemaal terug. Ook zijn we met bewoners naar een viscentrum geweest in een mooi natuurgebied. De mooiste opmerking kwam van een mevrouw toen we op een terrasje zaten; ‘ben ik dood? Ik ben in het paradijs.’ We gaan nu om de twee weken met bewoners. Vorig

jaar had een meneer de wens om Angela Groothuizen te ontmoeten, hij was al jaren fan. Ze kwam op de koffi e en heeft hem voor een concert uitgenodigd, heel bijzonder. Nu heeft hij twee andere dames opgegeven, dus hij valt gewoon op mooie vrouwen!

Activiteiten zijn belangrijk, het activeert mensen. Je hebt het zelf vast ook: als je iets leuks meemaakt, kun je er lang op teren. Het is prachtig om mensen zo te zien genieten, daar doe je het voor. Ook voor zorgmedewerkers dragen de activiteiten iets bij. Mensen kijken terug op een hele leuke dag en zijn blij, meegaand. Ik doe ook één op één activiteiten met bewoners. Ik ging bijvoorbeeld een keer wandelen met een meneer met een dipje en we kwamen langs Bijlmer station. Hij is gek op treinen en kwam helemaal opgewekt weer terug.

Trouwens, familie is ook erg welkom! Het lijkt me erg leuk als er meer familie komt, al weet ik dat het met werk en een gezin een opgave is. Maar veel wensen zijn zo makkelijk te vervullen en het kost helemaal niet zo veel tijd of moeite.

Marga Baggelaar, activiteitenbegeleider De Venser

In de zomermaanden zijn er volop activiteiten in de locaties van Osira Amstelring. Er worden wensen vervuld en uitstapjes gemaakt. Een interview over de hartenwensen en een verslag van een boottochtje.

‘Ben ik in het paradijs?’Varen met Jacqueline

Op 27 juni 2011 gingen de bewoners van Rozenholm, Gloxinia en de cliënten Thuiszorg van Amstelring mee met de rondvaartboot van het Rode Kruis. Het zonnetje scheen en de lucht was strak blauw. Iedereen had ontzettend veel zin om een dagje uit te gaan. Om 10.30 uur ging de boot genaamd ‘Jacqueline’ varen, over de ringvaart richting De Kagerplassen en Braassemermeer.

Ondertussen speelde een accordeonist en was de sfeer meteen gemaakt. We kwamen onder andere langs diverse mooie molens en prachtige natuur.

Het was erg druk op het water dus er was genoeg te zien. Ondertussen bleef de accordeonist nog een gezellig deuntje spelen en als je goed luisterde hoorde je soms iemand meezingen of als je goed keek zag je iemand dansen. Er werd veel gelachen en iedereen had het naar z’n zin. Om 15.45 uur waren we weer terug, iedereen was moe maar erg voldaan!We hebben een ontzettend leuke dag gehad. Bij deze wil ik iedereen bedanken die deze geweldige dag mogelijk hebben gemaakt.

Bianca Herman, teamassistente

11o.a. augustus 2011

HORIZONTAAL

1 geldbuidel5 vogel9 zoon van Adam en Eva11 vleesgerecht12 vader14 afgemat15 Europees Monetair Stelsel16 rivier in Italië17 zangstem19 Italiaanse deegwaar21 kippenhok22 voorbij24 openbare lagere school25 deel van een maaltijd26 sierplant28 leidsman29 keukenmachine30 hevige wervelwind32 korf35 schijf36 naaldboom38 fl ink40 tijdmaat41 reeks43 reuzenslang44 luitenant45 Spaanse uitroep46 voor48 metname49 voorteken50 telwoord52 langzaam53 fi jnweefsel

VERTICAAL

1 soort broodje2 Verenigde Staten3 stopmechaniek4 zekering5 familielid6 grafi sch kunstwerk7 water in Friesland8 gedraaide vlecht10 zeker type onderwijs11 vinnige klap13 Spaanse landvoogd16 ingewand van een koe18 ogenblik20 feestversiering21 wiel23 mechanische mens25 Afrikaans dier27 boom28 gemiddeld30 brandstof31 gehoororgaan33 vogelbek34 dichte menigte35 halfbloed36 inwoner van Denemarken37 krap39 dik rotan41 houten hamer42 peulvrucht45 grootmoeder47 uitroep van smart49 onder andere51 boom

Mariannavan den HoekMarianna van den Hoek, recruiter bij Osira Amstelring, vertelt over de zoektocht naar nieuwe medewerkers.

Er zijn veel én snel verzorgenden en verpleegkundigen nodig bij Osira Amstelring. We proberen hen op verschillende manieren aan te trekken. Zo organiseerden we het Loopbaancafé: in een ontspannen sfeer maakten werkzoekenden tijdens drie bijeenkomsten kennis met onze medewerkers. Ze konden vragen stellen én direct solliciteren. Om het Loopbaancafé te promoten plaatsten we advertenties in kranten, hingen we posters op scholen op en vertoonden we een commercial in de tram in Amsterdam.

Het is nog te vroeg om te zeggen of we deze actie gaan herhalen. De opkomst viel enigszins tegen. Dat kan te maken hebben met de negatieve publiciteit die we als organisatie hebben gehad, maar dat weet je niet. Positief is dat bijna alle mensen die zijn geweest, direct gesolliciteerd hebben op een vacature. Verder is het natuurlijk zo dat we als organisatie en werkgever door deze actie weer positief in de media zijn geweest.

Ik zie een aantal kansen in het werven van nieuwe medewerkers. We zijn een grote organisatie met veel medewerkers. Een goede, krachtige manier om te werven is daarom medewerker-werft-medewerker, in de vriendenkring. Daarnaast zie ik een grote kans in onze presentatie als werkgever. Elke zorgorganisatie adverteert op ongeveer dezelfde manier. Maar hoe haal je nu mensen binnen en hoe bind je ze? Ik noem altijd het voorbeeld van de pindakaas: het product is hetzelfde, maar het ene merk zet zich anders neer dan het andere. Met een bepaald merk word je bijvoorbeeld kampioen. Een organisatie moet zich dus onderscheiden. Voor potentiële medewerkers is de vraag What’s in it for me? belangrijk. Dat moet je als organisatie gezamenlijk bepalen. Dat zou bijvoorbeeld scholing kunnen zijn. Veel mensen vinden scholing en de mogelijkheid om door te groeien belangrijk. Maar het zou ook iets anders kunnen zijn. Het gaat erom dat je je onderscheid en dat je de potentiële sollicitant een reden geeft om bij Osira Amstelring te solliciteren.

Reageren? Of zelf De Fakkel schrijven? Stuur een mail naar: fmeijer@osiragroep.nl

Marianna van den Hoek, recruiter bij OsiraGroep,geeft De Fakkel door aan Anne-Marie de Rooij, mantelzorgconsulent bij het Mantelzorg Steunpunt.

Hoe gaat Osirazich onderscheiden?

De Fakkel Column van een medewerker

PuzzelKruiswoord

BEURSMEEUWASETHPATERPAMOEEMSPOALTPASTARENOVEROLSGANG

ALOEIGIDSBLENDER

HOOSGMANDMOOTDENFERMUURSERIEBOALTOLEPROMNAOMENTWEEOTRAAGTISSU

Oplossing: Meloen

12o.a. augustus 2011

Wilt u reageren? Stuur een e-mail naar: fmeijer@osiragroep.nl

Contact of een vraag stellen?Met al uw vragen over zorg verlening kunt u terecht bij een zorgregisseur of zorgadviseur:

Voor Amsterdam:Osira Zorgadvies: 0800 - 366 84 79 (gratis)

Voor alle andere regio’s en uw vragen over thuiszorg:Amstelring Zorgregie: 0900 - 1866 (lokaal tarief)

Service & Diensten

Colofon

A10

A4

A4

A4

A5

A9

A2

A10

A10

D F3 F6

GD

FD

FD21F

H

14

23 10 F

30

F

F

9

GB

F

297

heemstede

hoofddorp

nieuw-vennep

amstelveen

uithoorn

badhoevedorp

zwanenburg

ouder-amstel

aalsmeer

de kwakel

C

5

oude meer

C

C

C

C

A10

A4

A9

A2

A1

A10

A10

nieuw-west

diemen

zuidoost

centrum

noord

zuidoost

west

amstelveen

28

D

D

C

27

C

C

31 C

33

D

35 32

C 36 34

D E

8

11

15

17

18

19

2 13

16

20

1

4

22 A

26

24 E C

C

25C

C E37

12

F

F

F

F

F

F

F

F

F

F

F

OverigA. Hoofdkantoor Osira AmstelringB. Kantoorlocatie AmstelveenC. Groepspraktijk -KEBD. OntmoetingscentrumE. ActiviteitencentrumF. Dagverzorging/DagbehandelingG. Thuiszorgwinkel AmstelringH. Hulpmiddelencentrum Amstelring

Hoofdkantoor Osira AmstelringNachtwachtlaan 20, 1058 EA AmsterdamPostbus 9225, 1006 AE AmsterdamT (020) 756 00 00, F (020) 756 00 03

Kantoorlocatie AmstelveenLaan van de Helende Meesters 431, 1186 DK AmstelveenPostbus 2318, 1180 EH AmstelveenT (020) 333 43 33

Woonzorgcentra1. Bernardus2. De Bogt/Westerbeer3. Bornholm4. De Drie Hoven5. Eigen Haard6. Eijkenhove7. Amstelring Floriande8. A.H. Gerhardhuis9. Groenelaan10. Het Hoge Heem11. De Klinker12. Leo Polak13. De Rietvinck14. Rozenholm15. Het Schouw16. Sint Jacob17. Transferafdeling VUmc18. De Venser19. Vreugdehof20. Willem Dreeshuis

Zorghotel12. Leo Polak

Groepswonen21. Gloxina22. Jatopa23. Karel van Manderhof24. Noordhollandstraat25. Saaftingestraat26. Scala27. Westerstraat28. Wolbrantskerkweg

Hospices29. Hospice Bardo12. Leo Polak16. Sint Jacob30. ThamerThuis

Ondersteund wonen31. Albatros32. Berkenstede33. Daguerre34. Meijboom35. Park de Meer36. De Veste37. Zoelenkerkstraat

Locaties Amstelring

Thuiszorg en huishoudelijke hulp

Locaties OsiraGroep

Amstelring Thuiszorg en Osira Thuiszorg bieden:• Huishoudelijke hulp• Verpleging en verzorging• Thuisbegeleiding / Woonbegeleiding• Dagbesteding• Mantelzorgondersteuning• Voeding- en dieetadvies

Wilt u meer weten over onze dienstverlening in uw woonplaats? Belt u dan met 0900 - 1866 (lokaal tarief)

o.a.krant is een uitgave van Osira Amstelring. De krant verschijnt vijf keer per jaar en is bestemd voor bewoners, externe cliënten, medewerkers, vrijwilligers en relaties van Osira Amstelring

Hoofdredactie: Erik Zwart (tijdelijk toegevoegd aan Raad van Bestuur) Concept, eindredactie en tekst: Franka Meijer (tekstschrijver)

Fotografi e: Lex de Lang Vormgeving en druk: Aranea Grafi media, Zaandam Oplage: 17.000 exemplaren

Redactieadres: Osira Amstelring afd. Marketing & CommunicatieNachtwachtlaan 20, 1058 EA Amsterdam T (020) 756 00 90e-mail: fmeijer@osiragroep.nl

Osira Amstelring biedt met de merken OsiraGroep en Amstelring een scala aan diensten op het gebied van wonen, zorg en welzijn. U vindt ons in Amsterdam en de regio’s Amstelland en de Meerlanden. Beide merken bieden u een veilige leef omgeving in woonzorgcentra, groepswoningen, hospices en centra voor dagverzorging en -behandeling.

De expertise van Amstelring ligt in de verpleging en verzorging thuis, en in zijn zorgcentra. Amstelring is met name gespecialiseerd op het gebied van diabe-tes, oncologie, palliatieve/terminale zorg, thuisbegeleiding en thuiszorgtechnologie. Amstelring biedt aan cliënten voeding- en dieetadvies, ergotherapie, zorgregie en dagbesteding en begeleidt jong demente-renden. U kunt via Amstelring cursussen volgen en met korting gebruik maken

van handige diensten aan huis en u kunt terecht in twee thuiszorgwinkels.

OsiraGroep is gespecialiseerd in kleinscha-lige woonvoorzieningen voor demente-rende ouderen, in de zorg aan mensen met niet-aangeboren hersenletsel of de ziekte van Huntington. Er zijn drie activiteitencen-tra en meerdere beschermde woonvoorzie-ningen voor mensen met een lichamelijke beperking. OsiraGroep werkt samen met ziekenhuizen, GGZ-instellingen en het Revalidatiecentrum Amsterdam, onder meer resulterend in een Transferafdeling in het VUmc en het Beroerte Adviescentrum in het OLVG.

U leest er alles over op onze websites:www.osiragroep.nlwww.amstelring.nlwww.osira-amstelring.nl

OSIRAGROEP

AMSTELRING