17
Ciclo B Domingo 5º de Coresma. Texto: José Luis Sicre Música:Haendo Largo;present:B.Areskurrinaga HC;euskaraz: D.Amundarain ANGUSTIA E ORACIÓN

5º coresma b 2015 j.l. sicre

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Ciclo B Domingo 5º de Coresma.

Texto: José Luis Sicre

Música:Haendo Largo;present:B.Areskurrinaga HC;euskaraz: D.Amundarain

ANGUSTIA

E ORACIÓN

Page 2: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

A primeira lectura, de ton profundamente optimista, anuncia unha nova alianza entre Deus e o pobo.

Todo terá lugar de forma fácil, case milagrosa, sen especial esforzo para Deus nin para nós.

Page 3: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

En cambio, as dúas lecturas seguintes

ofrecen unha imaxe moi distinta: a nova alianza

entre Deus e o pobo implicará un duro

sacrificio para Xesús. Un sacrificio que o somerxe na angustia e o move a

rezar ao Pai.

Page 4: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Esta tráxica experiencia

recórdase hoxe en dúas versións distintas: a de

Xoán, e a da Carta aos Hebreos, que recolle o famoso relato da oración

do horto das oliveiras contado polos evanxeos

sinópticos.

Page 5: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Oración no templo (evanxeo)O cuarto evanxeo enfoca o relato da paixón de maneira peculiar, O cuarto evanxeo enfoca o relato da paixón de maneira peculiar, bastante distinta á dos sinópticos: non acentúa o sufrimento de Xesús bastante distinta á dos sinópticos: non acentúa o sufrimento de Xesús senón o señorío e a autoridade que demostra en todo momento. senón o señorío e a autoridade que demostra en todo momento. Por iso non conta a oración do horto. Por iso non conta a oración do horto. Pero uns días antes sitúa unha experiencia moi parecida de Xesús na Pero uns días antes sitúa unha experiencia moi parecida de Xesús na explanada do templo de Xerusalén.explanada do templo de Xerusalén.

Page 6: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

O evanxeo comeza e termina en ton de vitoria. O triúnfo inicial concrétase O evanxeo comeza e termina en ton de vitoria. O triúnfo inicial concrétase no desexo dalgúns de coñecer a Xesús (é secundario que se trate de “xentís”, no desexo dalgúns de coñecer a Xesús (é secundario que se trate de “xentís”,

pagáns, como di a tradución litúrxica, ou de “judeus de lingua grega” pagáns, como di a tradución litúrxica, ou de “judeus de lingua grega” residentes noutros países que viñeron celebrar a festa da Pascua). E ese residentes noutros países que viñeron celebrar a festa da Pascua). E ese

triúnfo, reflectido no interese duns poucos, alcanza dimensións universais ao triúnfo, reflectido no interese duns poucos, alcanza dimensións universais ao final: “atraerei a todos cara a min”. final: “atraerei a todos cara a min”.

Page 7: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Pero este marco de Pero este marco de triúnfo encadra unha triúnfo encadra unha escena tráxica: Xesús é escena tráxica: Xesús é consciente de que para consciente de que para

triunfar ten que morrer, triunfar ten que morrer, como o gran de trigo, como o gran de trigo, ten que ser “elevado ten que ser “elevado

sobre a terra”, sobre a terra”, crucificado. Ante esta crucificado. Ante esta perspectiva confesa: perspectiva confesa:

“síntome desacougado”, “síntome desacougado”, angustiado. E intenta angustiado. E intenta superar ese estado de superar ese estado de

ánimo coa reflexión e a ánimo coa reflexión e a oración.oración.

Page 8: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Ante todo, procura convencerse a si mesmo da necesidade da súa morte: igual que o gran de trigo ten que apodrecer na

terra para producir froito. Con todo, os argumentos racionais non serven de moito cando un se sente angustiado. Vén

daquela o desexo de pedirlle a Deus: “Pai, líbrame desta hora”.

Page 9: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Pero négase a iso, recordando que veu precisamente para iso, para morrer.

En vez de pedir ao Pai que o salve pídelle algo moi

distinto: “Pai, glorifica o teu

nome”. O importante non é

conservar a vida senón a gloria de

Deus. .

Page 10: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Oración no horto (Carta aos Hebreos)O relato dos evanxeos sinópticos é moi coñecido: Xesús marcha ao horto das oliveiras a noite na que será apresado. Sabe que vai morrer, sente profunda angustia, e por tres veces reza ao Pai pedíndolle que, se é posible, lle evite ese trago amargo. A Carta aos Hebreos non se detén a contar o ocorrido. Pero recorda o tráxico do momento cando afirma que Xesús rezou “a gritos e con bágoas”, cousa que non menciona ningún dos evanxeos. e o que pedía (“pase de min este cáliz”) suxíreo ao dicir que suplicaba “ao que podía salvalo da morte”.

Page 11: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Non obstante, o final da lectura é optimista: Xesús salva eternamente a quen o obedecen. No medio deste contraste entre traxedia e triúnfo, unhas palabras desconcertantes: “na súa angustia foi escoitado”. Quizais o autor pensa no relato de Lucas, que fala dun anxo que vén consolar a Xesús. Pero quen coñece o evanxeo advirte a ironía ou o misterio que agochan estas palabras: Xesús é escoitado, pero morre.

Page 12: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

O templo e o hortoÉ evidente a relación entre as dúas lecturas. En ambos casos Xesús síntese desacougado (Xoán) ou angustiado (Hebreos). En ambos casos recorre á oración. En ambas lecturas, a palabra final non é a morte, senón a vitoria de Xesús e, con El, a de todos nós. Pero, dentro destas semellanzas, hai unha gran diferenza con respecto á oración de Xesús: no evanxeo, négase a pedir ao Pai que o salve, só quere a gloria de Deus, por moito que lle custe; na Carta, Xesús suplica “a gritos e con bágoas” para ser salvado da morte.

Page 13: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

A ciencia bíblica actual tende a considerar estes relatos dúas A ciencia bíblica actual tende a considerar estes relatos dúas versións distintas dunha mesma experiencia de Xesús. versións distintas dunha mesma experiencia de Xesús.

Pero durante anos e séculos estivo de moda a tendencia a Pero durante anos e séculos estivo de moda a tendencia a harmonizar os datos do evanxeo. harmonizar os datos do evanxeo.

Nesta postura, os relatos ofrecen dous momentos distintos e sucesivos da experiencia humana e relixiosa de Xesús.

Page 14: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Nun primeiro Nun primeiro momento, ante amomento, ante a

angustia da morte, angustia da morte, refúxiase na reflexiónrefúxiase na reflexión

racional (vin pararacional (vin para morrer como o gran de trigo)morrer como o gran de trigo)

e négase a pedirlle ao Paie négase a pedirlle ao Pai que o salve. que o salve.

Ao cabo de poucos días, cando a Ao cabo de poucos días, cando a paixón e morte non son unha paixón e morte non son unha

posibilidade senón unha certeza, posibilidade senón unha certeza, reza con gritos e bágoas, sudando reza con gritos e bágoas, sudando

sangue (como engade Lucas):sangue (como engade Lucas):

“ “Pai, se é posible, pase de Pai, se é posible, pase de min este cáliz”. min este cáliz”.

Unha reacción máis humana,Unha reacción máis humana, pero perfectamentepero perfectamente

compatiblecompatible co que contaco que conta

XoánXoán.

Page 15: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Ás portas da Semana Santa, a experiencia e a Ás portas da Semana Santa, a experiencia e a reacción de Xesús son un exemplo excelente que nos reacción de Xesús son un exemplo excelente que nos anima nos nosos momentos de angustia e anima nos nosos momentos de angustia e desánimo,

e nos move a agradecerlle a súa entrega ata a morte.

Page 16: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Angustia e oraciónDomingo 5º de Coresma. Ciclo B

 A primeira lectura, de ton profundamente optimista, anuncia unha nova alianza entre Deus e o pobo. Todo terá

lugar de forma fácil, case milagrosa, sen especial esforzo para Deus nin para nós. En cambio, as dúas lecturas seguintes ofrecen unha imaxe moi distinta: a nova alianza entre Deus e o pobo implicará un duro sacrificio para Xesús. Un sacrificio que o somerxe na angustia e o move a rezar ao Pai. Esta tráxica experiencia recórdase hoxe en dúas versións distintas: a de Xoán, e a da Carta a os Hebreos, que recolle o famoso relato da oración do horto das oliveiras contado polos evanxeos sinópticos.

Oración no templo (evanxeo)O cuarto evanxeo enfoca o relato da paixón de maneira peculiar, bastante distinta á dos sinópticos: non acentúa o sufrimento de Xesús senón o señorío e a autoridade que demostra en todo momento. Por iso non conta a oración do horto. Pero uns días antes sitúa unha experiencia moi parecida de Xesús na explanada do templo de Xerusalén.

O evanxeo comeza e termina en ton de vitoria. O triunfo inicial concrétase no desexo dalgúns de coñecer a Xesús (é secundario que se trate de “xentís”, pagáns, como dice a tradución litúrxica, ou de “xudeus de lingua griega” residentes noutros países que viñeron celebrar a festa da Pascua). E ese triúnfo, reflectido no interese duns poucos, alcanza dimensións universais ao final: “atraerei a todos cara a min”.

Pero este marco de triúnfo encadra unha escena tráxica: Xesús é consciente de que para triunfar ten que morrer, como o gran de trigo, ten que ser “elevado sobre a terra”, crucificado. Ante esta perspectiva confesa: “síntome desacougado”, angustiado. E intenta superar ese estado de ánimo coa reflexión e a oración. Ante todo, procura convencerse a si mesmo da necesidade da súa morte: igual que o gran de trigo ten que apodrecer na terra para producir froito. Non obstante, os argumentos racionais non serven de moito cando un se sente angustiado. Vén daquela o desexo de pedirlle a Deus: “Pai, líbrame desta hora”. Pero négase a iso, recordando que veu precisamente para iso, para morrer. En vez de pedir ao Pai que o salve pídelle algo moi distinto: “Pai, glorifica o teu nome”. O importante non é conservar a vida senón a gloria de Deus.

Page 17: 5º coresma b 2015 j.l. sicre

Oración no horto (Carta aos Hebreos)O relato dos evanxeos sinópticos é moi coñecido: Xesús marcha ao horto dos oliveiras a noite en que será apresado. Sabe que

vai morrer, sinte profunda angustia, e por tres veces reza ao Pai pediéndole que, se é posible, lle evite ese trago amargo. A Carta aos Hebreos non se detén a contar o ocorrido. Pero recorda o tráxico do momento cando afirma que Xesús rezou “a gritos e con bágoas”, cousa que non menciona ningún dos evanxeos. E o que pedía (“pase de min este cáliz”) suxíreo ao dicir que suplicaba “ao que podía salvalo da morte”.

Con todo, o final da lectura é optimista: Xesús salva eternamente a quen lle obedecen. No medio deste contraste entre traxedia e triúnfo, unhas palabras desconcertantes: “na súa angustia foi escoitado”. Quizais o autor pensa no relato de Lucas, que fala dun anxo que vén consolar a Xesús. Pero quen coñece o evanxeo advirte a ironía ou o misterio que agochan estas palabras: Xesús é escoitado, pero morre.

O templo e o horto

É evidente a relación entre as dúas lecturas. En ambos casos Xesús síntese desacougado (Xoán) ou angustiado (Hebreos). En ambos casos recorre á oración. En ambas lecturas, a palabra final non é a morte, senón a vitoria de Xesús e, con El, a de todos nós. Pero, dentro destas semellanzas, hai unha gran diferenza con respecto á oración de Xesús: no evanxeo, négase a pedir ao Pai que o salve, só quere a gloria de Deus, por moito que lle custe; na Carta, Xesús suplica “a gritos e con bágoas” para ser salvado da morte.

A ciencia bíblica actual tende a considerar estes relatos dúas versións distintas dunha mesma experiencia de Xesús. Pero durante anos e séculos estivo de moda a tendencia a harmonizar os datos do evanxeo. Nesta postura, os relatos ofrecen dous momentos distintos e sucesivos da experiencia humana e relixiosa de Xesús.

Nun primeiro momento, ante a angustia da morte, refúxiase na reflexión racional (vin para morrer como o gran de trigo) e négase a pedirlle ao Pai que o salve. Ao cabo de poucos días, cando a paixón e morte non son unha posibilidade senón unha certeza, reza con gritos e bágoas, sudando sangue (como engade Lucas): “Pai, se é posible, pase de min este cáliz”. Unha reacción máis humana, pero perfectamente compatible co que conta Xoán.

Ás portas da Semana Santa, a experiencia e a reacción de Xesús son un exemplo excelente que nos anima nos nosos momentos de angustia e desánimo, e nos move a agradecerlle a súa entrega ata a morte.