a monday in

kabulmarieke van der velden

Bomaanslagen, vechtmissies en terrorisme: de afgelopen 10 jaar kwam

Afghanistan veelvuldig negatief in het nieuws. Maar is dat werkelijk het enige

lot van dit land?

Om een antwoord te krijgen op deze vraag reisde ik samen met mijn partner

Philip in Maart 2013 naar Kabul. In tegenstelling tot het traditionele platteland

heeft deze stad in de laatste 10 jaar heel wat veranderingen ondergaan. Om

een beeld te krijgen van het dagelijks leven van de inwoners, hadden we slechts

één vraag: Wat is je favoriete plek van je stad?

Dit was het begin van een uitgebreide tocht waarin we de hele stad

doorkruisten. Samen met tolk Najibullah en chauffeur Zarif portretteerden

we de mensen op hun favoriete plek. Ze namen ons mee naar de dierentuin,

het Ghargameer, hun favoriete TV-show en de universiteit. We ontmoetten

gezinnen tijdens de picknick en in restaurants. En we werden uitgenodigd bij

mensen thuis.

Dit zijn de mensen die al meer dan 30 jaar lang proberen een veilig leven

op te bouwen in een land waar dreiging altijd op de loer ligt. Maar omdat ze

geen nieuws zijn, komen ze nooit in het nieuws. Omdat dit de grootste groep

Afghanen is draaide ik mijn camera deze keer richting hen.

intro

Wat weten we naast allerlei politieke feiten nou

écht over elkaars leven? Hoe ziet een doodnormale

dagelijkse dag in Kabul er eigenlijk uit?

v.l.n.r. Najibullah, Zarif, Philip & Marieke.

Meer info, drijfveren, verhalen en achter-gronden over dit project vind je op:www.amondayinkabul.comwww.mariekevandervelden.com

PARK

“Mijn naam is Maize, ik woon in een dorp tussen Herat en Mazar-e Sharif. Afgelopen week maakte ik samen met mijn kinderen een busreis van 15 uur om tijdens de feestdagen bij mijn man Mohamadullah te zijn. Hij is officier in het Afghaanse leger en woont om die reden in Kabul. Na een lange winter is dit de eerste dag dat we weer naar het park kunnen. Hier kun je kleedjes huren per halve dag of hele dag. Eigenlijk wilde ik naar de dierentuin maar dat gaan we nu morgen doen.”

6.

MEER

Een paar kilometer buiten Kabul ligt het Gharga-meer waar gezinnen een rondje met een bootje of een waterfiets kunnen varen.

7.

PICKNICK

In de bergen aan de rand van Kabul is het druk op vrijdag. Jongens testen hun brommers uit en doen wedstrijdjes wie het hardst kan. Gezinnen zitten met thee en koekjes op een kleedje.

VADER EN DOCHTERS

Een vader met zijn dochters tijdens het Nieuwjaarsfeest bij de Blauwe Moskee. Hij wenst iedereen in Nederland ‘Nowruz Mubarak’ (gelukkig Nieuwjaar).

8.

BURKA

Ongeveer 50% van de vrouwen draagt de burka in de straten van Kabul. In de conservatieve delen van het land is dat nagenoeg 100%. Op het erf of in huis wordt de burka niet gedragen.

DRIE GENERATIES

“Mijn naam is Arifa, ik ben geboren en getogen in Kabul. Wat zou ik mijn stad graag aan iedereen in de wereld willen laten zien. Vandaag maak ik een wandeling samen met mijn man, dochter en mijn kleinkinderen om de eerste dag van het nieuwe jaar 1392 te vieren. Ik ben een trotse oma.”

9.

BLAUWE MOSKEE

Het nieuwe jaar 1392 wordt met een groot feest bij de moskee ingeluid. De Afghaanse vlag wordt gehesen terwijl door de luidsprekers ‘Allah Akbar’ (God is de grootste) schalt. Er zijn tienduizenden bezoekers.

JONGENSEen vriendengroepje hangt rond in de stad.

10.

TV PRESENTATRICES

“Mijn naam is Nafisa (tweede van links), ik ben TV-presentatrice bij Shamzad TV. Dit is een van de 43 commerciële TV-stations in Afghanistan. Samen met mijn collega’s maak ik een kinderprogramma waarin de kinderen zelf de vragen mogen stellen zoals ‘hoe word je president?’ De directeur wil dat er meer vrouwen in de media werkzaam zijn en wij voelen ons hier veilig. Maar op straat is onze veiligheid een probleem, door ons werk zijn we een doelwit voor aanslagen.”

STAD

Kabul ligt in een vallei waar de huizen tegen de bergen zijn gebouwd. De stad telt tussen de 3 en 4 miljoen inwoners.

11.

ZWEMBAD

Het zwembad van het luxe Intercontinental Hotel wordt vanaf april weer gevuld met water. Alleen mannen mogen er zwemmen.

MEISJE

“Mijn naam is Nilofar. Toen ik 2 jaar was heeft een raket van de Taliban ons huis geraakt. Ik kreeg een granaatscherf in mijn rug die mijn zenuwstelsel heeft beschadigd. Daarom zit ik in een rolstoel. Sinds 6 jaar heeft Afghanistan een officieel rolstoel-basketbalteam voor vrouwen en ik ben een van hen. Naast mijn rechtenstudie moet ik dus ook veel trainen. Zeker heb ik als vrouw rechten. Mijn moeder heeft me geleerd dat deze je niet worden gegeven, maar dat je ze zelf moet pakken.”

12.

13.

STEIGEREND PAARD

Afghaanse mannen zijn goede ruiters. Bij het Gharga meer kunnen zij een paard huren. Ze galopperen zo hard mogelijk over het strand en troeven elkaar af wie zijn paard het hoogste kan laten steigeren.

MOEDER EN ZOON

Een moeder en haar zoon gaan samen met hun familie naar de dierentuin. In de dierentuin kun je een witte beer, reptielen, leeuwen en een varken zien. De olifant is in bestelling en komt binnenkort vanuit India naar Kabul.

15.

BURKA

Vrouwen op weg naar de markt die zich aan het einde van de straat bevindt.

DANSERES

“Mijn naam is Jiny. Er stroomt Afghaans en Albanees bloed door mijn aderen. Maar ik woon in Duitsland waar ik professioneel danseres ben voor de Afghaans-Duitse zanger Valy. Al zijn liedjes gaan over de liefde. Omdat hij heel populair is in Afghanistan hebben ze hem gevraagd om een TV-optreden in Kabul te doen. Het is de eerste keer dat ik in het land van mijn grootouders ben. Ik was bang dat mensen me niet zouden accepteren, maar iedereen is erg gastvrij. Morgen vliegen we weer terug naar Duitsland.”

16.

SPEELGOED

Op de markt geeft een vader speelgoedgeweren cadeau aan zijn zoontjes. Oorlogje spelen is populair bij de jonge jongens.

JONG GEZIN

“Mijn naam is Leda, ik ben getrouwd met Reza. Toen ik kleding kwam kopen in zijn kledingzaak was hij meteen verkocht. Hij heeft mijn ouders gevraagd of hij met me mocht trouwen. Jonge stellen wonen altijd bij de familie van de bruidegom in maar omdat de ouders van Reza beiden overleden zijn wonen we zonder familie in een eigen huurhuisje. Ondanks alles wat we hebben meegemaakt zijn we heel gelukkig. Onze dochter Reza danst elke dag op het geluid van de imam wanneer hij door de speakers zingt. Ze kent de woordjes ‘mama’,

‘papa’ en ‘hallo’.”

17.

OPA

“Mijn naam is Samrin (rechts), dat betekent ‘mooi meisje’. Samen met mijn ouders, zusje, opa, oom en tante zijn we vandaag de bergen in gegaan. We hebben de hele dag gespeeld en gegeten. Mijn oom is ooit voor 1 nacht in Amsterdam geweest.”

BOKSEN

In Kabul zijn meer dan 50 boksscholen voor mannen. Voor vrouwen is de boksschool in het Ghazi stadion de enige plek .

MEISJE

“Mijn naam is Khotera, Mijn vader is taxi chauffeur en mijn moeder is huisvrouw. Zelf zit ik op de middelbare school en bestudeer de Koran op mijn laptop. Mijn favoriete TV-programma is Afghan Stars (Idols). De winnaar krijgt een Toyota Corolla en een tour door Tajikistan en Dubai. Er zijn nu nog maar 2 kandidaten over. Vrijdag is de ontknoping.”

19.

DICHTERES

Mijn naam is Fakhria (links), ik heb een diploma werktuigbouwkunde en nu studeer ik rechten. Maar mijn echte passie is gedichten schrijven. Als protest schrijf ik over het onrecht wat sommige vrouwen in ons land wordt aangedaan. Laatst is er in de provincie zuur over een vrouw gegooid als eerwraak, mijn vriendinnen en ik waren er echt ziek van en dat heb ik verwoord in een gedicht. Heel graag zou ik een keer naar Dubai willen, ik heb foto’s gezien waarop iedereen gelukkig keek. En ik wil de zee zien.”

SCHOONHEIDSSALON

“Mijn naam is Khatera, ik werk in een schoonheids- salon. Er zijn er meer dan 1000 in de stad. Voor mannen is het strikt verboden om hier te komen. Het allerbelangrijkste is het verven van het haar, zo zwart mogelijk, maar rode highlights zijn ook erg trendy momenteel. Als er een bruid komt zorgen we dat ze er fantastisch uit ziet en ze krijgt een gratis gezichtsmas-sage. Wij vrouwen in de stad hebben veel meer rechten, op het platteland komen ze nog steeds hun huis niet uit. Ik zou nooit met hen willen ruilen.”

21.

FAMILIE

“Mijn naam is Noshim. Samen met mijn man Ammadullah heb ik 7 kinderen. Ik ben lerares en studeer daarnaast aan de universiteit. Momenteel zorgt mijn man grotendeels voor de kinderen, hij heeft een supermarkt aan huis. Vooral de jongste (rode jurkje) trekt momenteel erg naar papa. Papa is alles. Het was het idee van de kinderen zelf om de bergen in te gaan. Een paar neefjes mochten ook mee van hun ouders. Na een middag rennen weten we zeker dat ze vanavond goed zullen slapen.”

22.

TV-OPTREDEN

“Mijn naam is Fawzia. Omdat mijn zus bij dit TV-station werkt mag ik in het publiek zitten van dit TV-programma. Ik ben al jaren verliefd op een Afghaanse jongen die in Parijs studeert. Hij is ook op mij en we mailen vaak. Maar van mijn vader moet ik met een andere jongen trouwen. Elke dag hebben we ruzie. Ik wil weg uit Afghanistan. Altijd maar vechten, altijd bang. Ik ben mijn hoop verloren omdat ik weet dat ik hier nooit mezelf mag zijn. Maar ik krijg voor geen enkel land een visum dus ik kan nergens naar toe.”

OPENBAAR VERVOER

Een jong meisje met haar moeder in een stadsbus in het centrum van Kabul.

23.

STRAAT

Winkels en straatverkopers in een van de meest moderne wijken van de stad: Shahr-e-Nau. Hier bevinden zich ook restaurant ‘de Roos’ en ‘Herat’.

STADION

Het Ghazi stadion was de beruchte plek waar de executie van een overspelige vrouw werd uitgevoerd tijdens de pauze van een voetbalwedstrijd. Deze beelden shockeerden de hele wereld. Sinds 2011 is het stadion volledig gerenoveerd en worden er weer vele sporten beoefend waaronder volleybal, voetbal, tennis en atletiek. Er is ook een boksschool voor meisjes.

24.

UNIVERSITEIT

“Mijn naam is Sahar (rechts), mijn vriendinnen heten Hussna en Venus. Ik studeer psychologie aan de universiteit van Kabul. Hier studeren 20.000 studenten, waarvan er enkele duizenden meisjes zijn. Ooit hoop ik mijn eigen kliniek op te zetten. Door de oorlogen zijn veel mensen depressief en mentaal uitgeput, bijna elke Afghaan heeft een horrorverhaal. Maar er bestaan geen plekken waar men over hun trauma’s mag spreken. Zolang er niet gesproken wordt over het verleden zal het in hun innerlijk oorlog blijven.”

BALLONNEN

Straatverkopers verkopen ballonnen op elke hoek van de straat.

25.

AUTO

“Mijn naam is Nadia, dit zijn mijn broers Nawid, Samir, Sultan en Aome. Omdat zij gingen voetballen konden ik en mijn jongere zusje mee. Wij blijven in de auto, kijken een beetje rond en kletsen met elkaar. Ik zou heel graag een keer Canada en Amerika willen zien”.

REUZENRAD

Het reuzenrad aan het Gharga-meer is een van de favoriete attracties van de stad. Het wordt omringd door terrassen met gordijntjes waar families ongestoord met z’n allen bij elkaar kunnen zitten.

26.

NEDERLANDS MEISJE

“Mijn naam is Fatma, toen ik 8 jaar oud was zijn we naar Nederland gevlucht. Mijn familie woont nog steeds in Abcoude, maar ik ben sinds ruim een jaar definitief terug in Kabul. Hier woon ik met mijn oma en mijn nichtje in de flat van mijn familie. Door de week heb ik een drukke baan waar ik projecten controleer in de provincies. Mijn familie zou graag willen dat ik terug naar Nederland kom, maar hier heb ik het gevoel dat ik werkelijk iets kan bijdragen aan mijn geboorteland.”

AUTORIJSCHOOL

“Mijn naam is Shakila, ik ben een moeder van 10 kinderen in de leeftijd van 7 tot 25 jaar. Samen met mijn man heb ik sinds 2006 een autorijschool. Ik geef de vrouwen les en leer hen ook alles over techniek. Als ze met pech langs de weg staan moeten ze zich kunnen redden. Soms hebben mannen moeite dat hun vrouwen achter het stuur zitten. Maar wanneer ze de voordelen ervan inzien – , ze hoeven hun vrouw niet meer steeds weg te brengen en op te halen – is er geen probleem meer.

27.

POLITIE

Kabul telt 400 politievrouwen die vooral worden ingezet bij het fouilleren van vrouwen bij de ingang van ministeries, vliegvelden, ziekenhuizen, enzovoorts. En in vrouwengevangenissen. Werken op straat is op dit moment te gevaarlijk voor hen.

VLIEGTUIG

Het anti-mijnen museum heeft een hele collectie van landmijnen en ander oorlogstuig. In hun tuin staan helikopters, vliegtuigjes en ouderwetse kanonnen. Er komen ongeveer 20 bezoekers per dag.

VROUWENGROEP

“Mijn naam is Zarifa (zwarte hoofddoek meest links). Met deze groep vrouwen helpen wij andere vrouwen die in de problemen zitten. Als buurtbewoners gaan wij bij hen thuis langs om te praten. Soms ben ik boos omdat de media een ander beeld geven van mijn land. Mijn familie woont in Iran en zij zijn altijd bezorgd om ons vanwege het drama-tische nieuws. Maar ik kan nu studeren en voel me vrij. De verkiezingen van April 2014 geven ons allemaal nu al stress. Al mijn vrijheid kan dan in één klap weer afgelopen zijn.”

29.

FAMILIE

“Mijn naam is Zahra (helemaal rechts), ik ben de trotse moeder van deze 4 dochters en lerares van beroep. Vanochtend was ik degene die het idee opperde om te gaan picknicken. Mijn zus en haar man wilden ook graag mee. Mijn man (tweede van links) dient al 30 jaar in het leger, dat is geen makkelijke taak en soms raakt hij er moedeloos van. De strijd houdt nooit op. Wat wij zouden willen, is dat iedereen zich aan de wetten houdt en stopt met de enorme corruptie. Dan komt er budget vrij en zullen onze problemen minder worden.”

VLECHT

Een vrouw met een lange vlecht op een van de vele markten in Kabul.

30.

sponsors

CASIMIRMORREAU.COM

VISUAL&INTERACTIVE DESIGN

fotofestivalnaarden.nl

casimirmorreau.com

www.scolor.nl

www.sempresser.nl

www.hasselblad.com

Marieke van der Velden

Philip Brink

Najibullah Sedeqe, Zarif, Shirzad Ashoori, Sherzad Ashoori, Ton Koene, Hans Cornet, Jean-Casimir

Morreau, Rob Vreeken, Feiko Koster, Wilfried Kerssens, Marco Baay, Natalie Righton, Marieke Ver-

hoeven, Aziza Enayat, Anisa Dehzad, Tahmina Akefi, Nilofar Bayat, Maizar Naiza, Nazera Ahmadi,

Nadia Joya, Fakhria Bayat, Khatera Safi, Fawzia Eymaan, Zarifa Lali, Jiny Oriental, Fatema Akberi,

Lida Saide, Shamella Hussain Zada, Roshan Sirran, Abdul Hay Azizpur, Jamila Faize, Hamasa

Jahanben, Nelab Haidary, Shabnam Sedeqe, Sahra Ghulam Nabi, Arifa Farooqi, Laila Mohammad,

Fatma Wakil, haar oma, Leda Sultane, Latifa Fazly, Marhaba Sedeqe, Karimi Mahmuda, Shakila

Naderi, Nafisa Bargzai, Sahar Khakesh, Naiz Bebe, Khatera Nazeri, Shakila Gravy, Nelofar Haidary,

Nasima Payman, Noshim Nazary, Mahsan Frotan, Arash Yaqin, zijn ouders, Sharifa Zurmati.

Meer info, drijfveren, verhalen en achtergronden over dit project vind je op:

www.amondayinkabul.comwww.mariekevandervelden.com

All Rights Reserved © 2013 Marieke van der Velden.

colophon

fotografie

film

dank aan

31.

“In Kabul wil ik portretten maken, zoals ik die ook hier van jullie in Nederland zou maken. Waarin je iemand in de ogen kan kijken - en je kunt verwonderen hoeveel herkenning je daarin vindt.”

— marieke van der velden