Μαρία Συροπούλου

A VISIT TO THE CABARET DADA

“Alexis”

Το έργο εμφανίστηκε στο περ. Der Dada No3 (1920) και στο Dada Almanach

(Βερολίνο 1920) και από πολλούς αποδόθηκε στον R. Huelsenbek και στον

J. Baader. Ωστόσο, αγνοούμε αν πρόκειται για μία επινοημένη περιγραφή

που διαβάστηκε σ’ ένα Dada σουαρέ το 1919 στη γκαλερί του Of. Burchard

ή για ένα τμήμα μιας πραγματικής περφόρμανς που έγινε εκεί.

Πρόκειται για ένα θέαμα ποικιλίας σύμφωνο με τα στοιχεία του Dada.

Συναντάμε κατ’αρχάς έντονο το στοιχείο της μεταμφίεσης. Υπάρχει ένας

Dada ιερέας με βιολετί εσώρουχα και περούκα με φτερά παγωνιού, που

προΐσταται του δρώμενου. Το κοινό, που είναι ποικίλο και αποτελείται

και από αστούς διανοούμενους και πολιτικούς, τον ακολουθεί και

σημειώνονται διάφορες αντιδράσεις ∙ άλλοι οργίζονται και ζητάνε τα

λεφτά τους πίσω, άλλοι χαρακτηρίζουν το Ντανταϊσμό απατεωνιά και

τους ντανταϊστές απατεώνες και πονηρούς, ενώ άλλοι είναι ένθερμοι

υποστηρικτές. Στο δρώμενο συναντάμε κάθε είδους, σχεδόν, ακρότητα∙

από σαύρες που στροβιλίζονται στο ταβάνι μέχρι δηλώσεις με

ασυνάρτητο περιεχόμενο «είμαι το νέο φεγγάρι που στέκει πάνω απ’ τον

καταρράκτη. Όταν γελάω, η γη σβύνει . . .». Εμφανίζονται ο Dadasoph

Hausmann, o Huelsenbek, στον οποίο, υποστηρίζεται, ότι αποδίδεται όλο

το δρώμενο, ο J. Baader, o M.Grosz, o K.Schwitters, o Monterdada Heartfield

και ο Τristan Tzara.

Αξίζει να σημειωθεί ότι γίνεται έντονη κριτική στο γερμανικό πολιτισμό

και στη γερμανική κουλτούρα ιδιαίτερα μέσα από το πρόσωπο του

Σύμβουλου Spätzle, ο οποίος αντιδρά πολύ αρνητικά στο θέαμα, ενώ

αρνητική αντίδραση έχουμε και από κάποιον που είχε διαβάσει Hegel και

Schopenhauer. Όπως γνωρίζουμε, το κίνημα του Dada στη Γερμανία είναι

πιο ριζοσπαστικό και πολιτικοποιημένο απ’ ότι στη Ζυρίχη, γεγονός που

στο παρόν δρώμενο μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί, καθώς είναι

ευδιάκριτος ο αντι-εθνικιστικός τόνος και η κριτική στη γερμανική

πολιτική. Έχουμε αναφορά ακόμη και στην Entente (Β΄ Π.Π).

Τέλος, το θέαμα κλείνει με μία μεγάλη ‘’λιτανεία’’ στην οποία παίρνουν

μέρος όλοι, και οι ‘’ηγέτες’’ του κινήματος κρατούν ψηλά (σαν εικόνισμα)

έναν καναπέ με τον Baader που ουρλιάζει τι είναι το Dada.