50% Cyaan • 100% Magenta50% Magenta • 100% Yellow20% Cyaan • 100% Magenta • 60% Yellow

�������� ��� A�����

D� �������� ��� ���� �����

| 3

Lieve Collega’s,

Een tikkeltje ondemocratisch en een tikkeltje in de geest van de kanteling door naar voren te stappen, is het besluit genomen dat ik jullie vanmiddag mag toespreken bij dit afscheid van Aanzet als zelfstandige organisatie.Kennelijk ben ik het meest senior, hoewel Hans Hoogstad ouder is in jaren, maar jonger in jaren bij Aanzet. En de bestuurder spreekt later aan het eind van het symposium ter gelegenheid van haar afscheid van onze organisatie.Voordat we ons straks in het kader van het symposium richten op de ‘kracht van vernieuwing’, kijk ik met jullie terug naar hoe we gekomen zijn op dit punt waar we nu zijn, op het punt om te fuseren met Vivaan, Rigom en de medewerkers van MEE die aan ONS welzijn worden overgedragen.

Lang geleden waren er twee aparte instellingen voor maatschappelijk werk, in Oss en Uden/Veghel.Dat was de Stichting Maatschappelijk Werk Uden /Veghel, waar Theo Jans de directeur van was. Zijn er hier nog mensen die bij die stichting destijds in

dienst zijn gekomen?Laat zien door je hand op te steken (o.a Annette Vogels, Hans

10 december 2015

TOESPRAAK BIJ HET AFSCHEID VAN AANZET ALS ZELFSTANDIGE ORGANISATIE,

voor de fusie met Vivaan, Rigom en overdracht van medewerk-ers van MEE aan ONS welzijn.

4 | | 5

Vermeltfoort, Ingrid los).In Oss was het de Regionale Instelling voor het Maatschappelijk Werk in het Maasland, waar Paul Janssen directeur van was.

Wie van de aanwezigen zijn nog in dienst getreden bij die Stichting? Steek je hand maar op.(Jos van den Berg, Jan van Loon, Lisette van Driel, Erich Verhofstadt, Marga van Esch, Ton den Hertog, Sjanny Bongers, Els Wingens).

In 1996 fuseerden deze twee Stichtingen gefuseerd tot de Stichting Maatschappelijk Werk voor Maasland en Leygraaf. Paul Janssen werd de directeur en bleef dat tot 2010 toen hij met pensioen ging en Thérèse Greidanus de rol van bestuurder-directeur van hem overnam. Wie van ons is in dienst getreden bij die Stichting? Laat maar zien (o.a.Uğur Eye, Conny Hurkmans, Emilie van Lotten, Mayke van der Pas).

Ikzelf ben in 2001 ook in dienst getreden van de SMW, zoals de stichting kortweg genoemd werd. Ik kwam in dienst als teamhoofd voor de twee Osse AMW teams. Later wam daar ook een tijd lang het SRW team bij en het secretariaat.In de tijd van de SMW was de slogan van de Stichting “Kom praten dat helpt’. Dat geeft iets aan van hoe we tegen het vak

aankeken, en wat we vonden dat onze functie was. Het gaf een beetje passieve rol aan voor de cliënt, hoewel luisteren vast niet de enige kant was van de rol van maatschappelijk werker. Maar daar werden we in onze opleidingen wel heel erg op getraind, naast de sociale activering die ook toen al een rol speelde. Er werd ook toen wel degelijk gekeken naar de cliënt in zijn/haar maatschappelijk samenhang. We zaten op spreekuurpunten in de wijken, Ruwaard en Ussen hadden aparte werkplekken en ook de Schadewijk en Centrum hadden hun eigen werkers. Hoe het precies zat met de wijkgerichtheid in Uden en Veghel had ik minder zicht op. Er waren ook bedrijfs maatschappelijk werkers en enkele school maatschappelijk werkers.

Wat mij direct opviel, toen ik hier in 2001 binnen kwam, was dat er nog geen sprake was van digitalisering. Dat was voor mij een soort terug naar het stenen tijdperk. Ik was bedrijfs maatschappelijk werker geweest bij een grote multinational, en communiceerde al via een eigen intern emailsysteem (profs) met mijn cliënten die regelmatig over de wereld uitzwermden, voordat het Internet gemeengoed was geworden. En in mijn baan daarna bij de justitiële verslavingszorg had ik te maken met een door justitie strak geregisseerde planning en control cyclus, met een bijbehorend cliënt volg systeem, waarbij ik verantwoordelijk was voor de locale implementatie van het landelijke systeem.

6 | | 7

Bij de SMW werd er met enige moeite een PC voor me gevonden, en kon ik memo’s op papier printen. Maar daarna veranderde het snel. Met een bijzondere subsidie konden we gaan automatiseren. En binnen een half jaar kreeg ik de opdracht om Regas te implementeren als cliënt volg systeem. Alleen jammer dat ik maar een week de tijd had om het voor te bereiden. Met de hulp van Marianne Nierop die eerder dit jaar met pensioen is gegaan, kregen we het toch voor elkaar. Al hebben we een tijd lang niet veel langer dan die week vooruitgelopen op de werkers die ermee moesten werken.

Wat mij in positieve zin opviel en wat eigenlijk altijd zo gebleven is, is dat ik binnen de organisatie een bijzonder positieve onderstroom voelde van werkers, die hart hebben voor hun vak en de cliënten waarvoor ze het werk uitvoeren. En ook al is er altijd wel iets waar je over kunt mopperen, die positieve onderstroom kwam toch altijd ergens weer bovendrijven.

Er was toen en tot voor kort ook een actieve personeelsvereniging. Eerlijk, ik had daarvoor heel wat high budget personeelsfeesten meegemaakt, waarbij hele kastelen werden afgehuurd en top-entertainment en catering. Maar de sfeer van de personeelsfeesten hier, overtroffen met gemak alles wat ik eerder had meegemaakt.Ik herinner me optredens van teams, speeches van Erich die zo spits en humorvol waren en ongeëvenaard in originaliteit.

Helaas heb ik hem voor vandaag niet kunnen strikken. Een onverwacht optreden van Uğur, die een gitaar en een geluidsbox pakte en een prachtig jazzy liedje zong. Jan van Loon die ons blauw deed aanlopen van het lachen in zijn travestietenact waarin hij de Zangeres zonder Naam speelde. Minggoes met zijn band in wisselende samenstelling die meerdere keren een feest opluisterde. Paul Janssen als directeur die goed kon zingen en waarbij wij managers Trudy, Conny en ikzelf als zijn dansmariekes optraden. Talloze uitjes waarbij we meer of minder sportief moesten optreden. De allerlaatste activiteit met een Caribisch thema op 2 juli van dit jaar, heb ikzelf helaas niet mee kunnen maken dit jaar.

De organisatie SMW werd langzaam maar zeker uitgebreid. Op 1 december 2004 vond de fusie plaats met Bureau Sociaal Raadslieden. Steek je hand op als je toen bij de organisatie kwam. (Ad van Orsouw en Carlie Martens).Feitelijk zaten zij als zelfstandig bureau al op dezelfde plekken in het Anton Jurgenshuis, als waar ze nu nog zitten. Maar toch was het voor henzelf een flinke verandering om deel uit te gaan maken van een veel grotere organisatie. De samenwerking tussen raadslieden en maatschappelijk werkers werd er nog laagdrempeliger door.Ook zijn er later vrijwilligers bijgekomen, bij de schuldhulpverlening Uden, bij de Optimisd in Veghel en bij SRW. Zij worden steeds belangrijker voor ons. | 7

De organisatie SMW werd langzaam maar zeker uitgebreid. Op 1 december 2004 vond de fusie plaats met Bureau Sociaal Raadslieden. Steek je hand op als je toen bij de organisatie kwam. (Ad van Orsouw en Carlie Martens).Feitelijk zaten zij als zelfstandig bureau al op dezelfde plekken in het Anton Jurgenshuis, als waar ze nu nog zitten. Maar toch was het voor henzelf een flinke verandering om deel uit te gaan maken van een veel grotere organisatie. De samenwerking tussen raadslieden en maatschappelijk werkers werd er nog laagdrempeliger door.Ook zijn er later vrijwilligers bijgekomen, bij de schuldhulpverlening Uden, bij de Optimisd in Veghel en bij SRW. Zij worden steeds belangrijker voor ons.

8 | | 9 8 | | 9

10 | | 11

In augustus 2005 werd de organisatie uitgebreid met school maatschappelijk werk. De werkers kwamen over van Bureau Jeugdzorg, die zijn vrij toegankelijke taken moest gaan beperken. Hun coördinator Sander van den Berk kwam mee, die later manager werd binnen de organisatie. Laat zien als je bij de groep hoort die toen binnen is gekomen. (o.a.Pierre Bögels, Minggoes Pessy, Edith van Zetten, Ans Verdaasdonk, Manon Kolman, Bernadette van Lieshout)De term SMW werd toen verwarrend, bedoelden we daarmee het totaal of bedoelden we het school maatschappelijk werk?

In 2008 loste dat op en veranderde SMW van naam naar Aanzet. Er ging een heel proces aan vooraf met een bureau van buiten en een aantal medewerkers uit de teams, voordat de naam werd gekozen en officieel werd ingeschreven op 2 april 2008, volgens de akte van de notaris. De presentatie van de nieuwe huisstijl met logo’s en de verschillende handen, was een paar dagen later de De Vrije Teugel in Bedaf bij Uden. Er kwam met de nieuwe naam een nieuwe slogan mee, Aanzet, zet je in beweging. Daarin werd duidelijk dat we anders gingen kijken naar het werk. Dat we meer nadruk gingen leggen op dat wat de cliënt zelf kon doen om tot oplossing van zijn of haar problemen te komen.Ook in 2008, om precies te zijn op 16 mei, behaalden we voor

het eerst ons HKZ kwaliteitscertificaat. Dat was een behoorlijke mijlpaal, waar we met elkaar hard aan hadden gewerkt. Het zal nog veel inzet vragen om dat ook voor de nieuwe organisatie weer waar te kunnen maken.

Rondom die periode van 2006 tot 2008, hebben we ook onderzocht of we zouden kunnen samengaan met de GGZ. We waren er ons bewust van dat het moeilijk overleven zou worden als kleine organisatie in het maatschappelijk veld. Er werd tot een bestuurlijke samenwerking gekomen. En een tijd lang waren er mooie samenwerkingsinitiatieven. Maar toen de pilotfase voorbij was en er ook binnen de GGZ grote veranderingen plaats vonden, leek het erop dat we als afdeling voor maatschappelijk dienstverlening wel erg ondergeschikt zouden worden binnen een veel grotere organisatie. We zijn toen als vrienden uit elkaar gegaan, en verder constructief blijven samenwerken.

De ontwikkeling ging door en in 2009 opende het Centrum Jeugd en Gezin Maasland haar deuren. Aanzet had de opdracht verdiend om het CJG in te richten en te coördineren. Daarin werd vorm gegeven aan preventie en een zeer laagdrempelige voordeur voor de vrij toegankelijke jeugdhulpverlening. Er werd zeer nauw samengewerkt door alle betrokkenen bij de jeugdhulpverlening. En niet lang na Oss volgden in 2010 ook Uden en Veghel met het CJG geeft antwoord en in 2011 werden de inlooppunten geopend. Wie is bij het CJG in dienst gekomen

12 | | 13

bij Aanzet? Laat zien wie je bent. (o.a.Gerda Vlaming, Riejan Vinkhuyzen)

Ondertussen werd vanuit de overheid de kanteling geïntroduceerd en werden verschillende nieuwe wetten geïntroduceerd, die vorm moesten geven aan de kanteling van de verzorgingssamenleving naar de participatiesamenleving. De transities vinden plaats in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, de Participatiewet en de Jeugdwet. We hebben er in onze dagelijkse praktijk allemaal mee te maken. Taken werden overgeheveld van de landelijke en provinciale overheid naar de gemeenten en het werd tevens duidelijk dat de gemeenten niet met teveel kleine partijen zaken wilden doen om invulling te geven aan hun opdracht op het gebied van de WMO en de Jeugdwet.

Ziehier de context waarin wij in de afgelopen paar jaar aan het proces zijn begonnen om tot een fusie te komen tussen alle diensten van Aanzet, het welzijnswerk van Vivaan, het ouderenwerk van Rigom en de overdracht van mensen en middelen van MEE voor mensen met beperkingen.

We hebben in werkgroepen gezeten, gefunctioneerd in pilots en gezamenlijk zoeken we naar werkwijzen die recht doen aan de kanteling en waarin wij de klant in zijn of haar kracht proberen te zetten, gebruik makend van versterking van het eigen sociale netwerk.

In oktober 2014 zijn de basisteams jeugd en gezin van start gegaan met nieuwe taken, en in januari van dit jaar de sociale teams.En nu is het bijna zover. De juridische fusie is een feit. En dit is onze laatste bijeenkomst van Aanzet als aparte organisatie. We hebben kort geleden de presentatie van het nieuwe logo van ONS welzijn gehad, met de tournee door de gemeenten. En de slogan is: ‘Iedereen telt mee en doet mee’.

Volgende week vieren we als het ware de start van de nieuwe organisatie ONS welzijn. En zullen we ons richten op de nieuwe invulling van onze maatschappelijke opdracht.Voor sommige mensen zijn er ook schaduwkanten. Voor niet iedereen zijn de rollen heel duidelijk en voor sommigen is het afwachten wat de ruimte in de nieuwe organisatie hen wel of niet gaat brengen. Dus dat betekent ook een bepaalde mate van onzekerheid.

Afscheid nemen van Aanzet is afscheid nemen van de organisatie zoals we die hebben zien groeien tot wat het in de afgelopen jaren is geworden.Het is geen afscheid van de waarden en kwaliteiten waarvoor Aanzet medewerkers staan.Mijn wens is dat Aanzet, wij allemaal als medewerkers, in alle rollen die we al hebben of nog gaan krijgen, die positieve onderstroom die ik altijd zo kenmerkend heb gevonden,

14 |

meenemen als kapitaal voor de balans van de nieuwe organisatie ONS welzijn. Dan gaat het wat onze bijdrage betreft, goed komen. En ik heb er alle vertrouwen in dat de collega’s van MEE, Rigom en Vivaan ook hun belangrijkste kapitaal zullen meenemen en inzetten.

En hiermee sluit ik dit tijdperk van Aanzet af, we kantelen met onze grootste kapitaal het nieuwe tijdperk van de organisatie ONS welzijn in.

We drinken en eten nu nog wat en daarna zullen we op een waardige manier afscheid nemen van onze laatste bestuurder-directeur van Aanzet, Thérèse Greidanus. Vanaf 4 uur komen externe gasten binnen en om half 5 begint het programma, dat inspirerend belooft te worden naar de toekomst toe.

Dank voor jullie aandacht.Hellen de Wit