Upload
internationaal-comite
View
224
Download
2
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Driemaandelijks informatieblad van vzw Internationaal Comité, Landelijke Vereniging voor Migranten
Citation preview
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009
Voorblad 1
Inhoudstabel 2
Voorwoord 3
De Dag van de Dialoog in Brussel 4
IC doet mee aan de Week van de Smaak 5
IC bestaat 20 jaar!!!!! 6 - 7
Ontmoetings– en overlegmoment IC Brussel 8
Regularisatie, een woordje uitleg 9
Voorstelling nieuwe collega - Familieclub Magnifiek 10
Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen 11
Brood op je bord 12 - 13
Derde Europees Russisch Forum in Brussel 14
Afdeling in de kijker: Club Spartak 15
Project ouderparticipatie: Gezond eten op school 16 - 17
Afdeling in de kijker: Vrouwenclub Camelia 18
Grote teleurstelling over het Centraal Loket voor de Nieuwkomers 19 - 20
in Antwerpen 21
Voor het eerst in België: De Gouden Pen van Rusland 22 - 23
Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs 24
Sociaal tolk, iets voor jou? 25
Onderwijs: Bruggenbouwers in het onderwijs 26 - 27
Associatie IC - ACW 28
Afscheid van een (t)huis... 29
Het laatste woord: Vooruitgang dankzij betrokkenheid 30
Jawel, wij engageren ons! - Contactgegevens 31
Activiteitenkalender 32
Inhoudstafel
2
Voorwoord
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009
Dank
3
Jullie zullen het ongetwijfeld al gemerkt hebben:
er zijn verschillende personeelswissels in IC.
Te beginnen met mezelf. Als algemeen directeur
zet ik een stapje opzij. Vanaf 17/12 word ik im-
mers schepen in Genk, een job die moeilijk com-
bineerbaar is met de leiding van IC. Samen met
collega- schepenen heb ik de kans om het beleid
van de stad Genk mee vorm geven. Een enorme
uitdaging en droom die uitkomt.
De ervaringen die ik heb opgedaan binnen Interna-
tionaal Comité komen daarbij goed van pas. De
contacten met ieder van jullie, jullie eigen verha-
len en bekommernissen hebben mijn wereldbeeld
breder gemaakt. De federatie en Genk, zoveel ver-
schilt dat niet. Genk is vaak een voorbeeld ge-
weest als multiculturele stad waar verschillende
culturen goed samenwerken, maar waar er ook in
de diepte wordt gepraat over problemen die zich
voordoen. Samen naar oplossingen zoeken is de
boodschap die ik wil uitdragen. Samen ons verant-
woordelijk voelen. Deze houding bespeurde ik
iedere dag bij het team, bij de Raad van Bestuur,
bij de bestuursvrijwilligers van IC en van iedere
vereniging. Bedankt daarvoor. Het sterkt me in het
geloof dat de interculturele wereld, een thuis van
diversiteit, wel mogelijk is, maar dat het veel ver-
der gaat dan samen couscous eten en dat ieder zijn
taak daarin moet opnemen.
Helemaal weg ben ik gelukkig niet. Anderhalve
dag in de week zal ik me nog, op de achtergrond,
bezighouden met de verdere versterking van de
organisatie. Zo hou ik ook de vinger aan de pols!
Jullie ervaren schipper vanaf november is Lode,
wel bekend in Limburg, Antwerpen, Oost-
Vlaanderen. Na 3 jaar in de organisatie zal hij, als
enthousiaste schipper, de organisatie in woelige
wateren veilig in verschillende havens binnen-
loodsen.
Hij doet dat samen met 3 coördinatoren: Naira
voor Antwerpen, Ariana voor Limburg en Ylva
voor Oost-Vlaanderen, Vlaams Brabant en Brus-
sel. Een goed team is immers het begin van alles.
Bij deze wil ik nog even iedereen bedanken voor
het enthousiasme, de inspiratie en de ondersteu-
ning die ik heb ervaren. Toen ik in 2005 de op-
dracht als directeur kreeg, was het verre van ge-
makkelijk. Limburg kende 76 organisaties en
moest uitbreiden tegen 2009 (was het toen nog).
Een onmogelijke job, leek me. En kijk: eind 2009
zijn we met 200 afdelingen in 4 provincies aanwe-
zig! Dat kan tellen! Dat kon alleen maar met jullie
steun.
Daar mogen we fier op zijn.
Dikke kus aan ieder,
Anniek
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 6 4
Nieuw s uit Vlaams Brabant
De Dag van de Dialoog in Brussel
„In gesprek met een ander‟ was het thema van de
Dag van de Dialoog op 17 oktober in Brussel.
Voor vele mensen was dit een moment van uitwis-
seling van persoonlijke ervaringen, meningen en
ideeën, waarbij het luisteren naar elkaar, en het
respect voor elkaars standpunten centraal stond.
Deze „dialoog-oefening‟ van kunnen luisteren naar
en respect kunnen opbrengen voor een andere op-
vatting, een andere cultuur, een andere levensvi-
sie, is ontstaan in 2002 in Nederland. Het initiatief
kwam als tegenreactie op de gewelddadige Rotter-
damse rellen naar aanleiding van „september
9/11’ (de aanval op de New Yorkse Twin To-
wers). Vanuit de overtuiging dat racisme en ge-
weld een slecht voorbeeld zijn voor het verbeteren
van problemen in de samenleving, werden dia-
loogtafels georganiseerd. Onder leiding van een
dialoogbegeleider kwamen de gesprekken over
gemeenschappelijke thema‟s los. Tegelijkertijd is
de Dag van de Dialoog een moment waarop je je-
zelf in vraag durft stellen: ‟wat is mijn persoonlij-
ke positieve bijdrage aan een betere samenle-
ving ?‟
De Dag van de Dialoog ging dit jaar voor de 3de
keer door in Brussel in samenwerking met de
Foyer, verschillende zelforganisaties, overheids-
instanties en vrijwilligers. Ook de verschillende
federaties voor allochtonenverenigingen in Brus-
sel namen deel. IC-Brussel werkte samen met de
eigen afdelingen als het Koerdisch Bureau voor
Ontmoeting en Informatie en de Mangoboom in
Bloei, maar ook met ACW Brussel.
Aan de dialoogtafel die ik begeleidde, zaten een
10-tal mensen van verschillende leeftijden, van
verschillende origine (Koerdisch, Togolees, Oe-
kraïns en Belgisch) en uit verschillende Brusselse
wijken. Niet iedereen was aanwezig. Het thema
„in gesprek met de ander‟ is te abstract en niet
laagdrempelig genoeg om mensen te motiveren
om deel te nemen aan de Dag van de Dialoog.
Bij ons ging het gesprek over tolerantie, solidari-
teit, burgerschap en opvoeding, maar ook over de
invloed van nieuwe technologieën op communica-
tie, de gevolgen van cultuurverschillen in de sa-
menleving en de rol die religie hierin speelt.
Na een gesprek van 2 uur werden we beloond met
een groot afsluitfeest op 2 boten aan het kanaal bij
het Sainctelettesquare. Op het programma stond
een streepje muziek, mooi theater en een boot-
tochtje langs een foto-expositie aan het kanaal.
Het meest interessante aan deze dialoog-ervaring
is dat er, ondanks de meningsverschillen, toch res-
pect is voor ieders standpunt. Een vertrouwelijke
sfeer zorgde ervoor dat persoonlijke ervaringen
gedeeld konden worden en iedereen vrijuit kon
spreken in een groep van mensen die tot voor kort
nog onbekenden waren...
Ylva Berg
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 5
IC doet mee aan de Week van de Smaak
In kader van de „Week van de Smaak‟ organiseer-
de op zondag 15 november IC Vlaams Brabant en
ACW Leuven het koffie-pad in Leuven. Groepen
uit het Midden-Oosten, India, Turkije, Ethiopië en
de Filippijnen werkten samen met Jong– ACW,
Okra en KAV… en zorgden voor een smaakvolle
dag. Een dag waar koffie centraal stond.
Koffie is een populaire drank die gekend is in ver-
schillende culturen en streken. We kozen voor „de
smaak diversiteit‟ als een brug tussen verschillen-
de landen. Iedere vereniging maakt zijn koffie im-
mers anders, volgens de gewoontes van het eigen
land. Dat maakt de smaak van koffie zeer ver-
schillend en toch lekker. Het ervaren van de unie-
ke smaken riep
herkenning of ver-
rassing op en het
besef dat we graag
een kopje koffie
drinken, van welk
merk, van welke
nationaliteit ook.
De verenigingen
van ACW en IC
zaten geregeld sa-
men om de activi-
teit voor te berei-
den. Bij ieder ge-
sprek leerden we
bij en kwamen
meer en meer interessante culturele aspecten naar
voren. Zo kwamen we te weten waar de naam
„koffie‟ van komt: van een stad uit Ethiopië die
‟Kaffa‟ heet. De zware (koffie)boon zorgde ervoor
dat de deelnemers mooie verhalen vertelden over
hun eigen cultuur en eetgewoonten. Door dit boei-
ende proces beseften de deelnemers dat, hoewel
we allemaal zoveel verschillen, toch onbewust zo
dicht bij elkaar staan. En dat bij een tasje koffie!
We leerden ook dat elke cultuur zijn eigen tempo
en ritme heeft. India is anders dan Turkije en Tur-
kije is anders dan België. Vaak heb je verkeerde
interpretaties van andere culturen omdat de dingen
niet gebeuren op de manier die je in je eigen cul-
tuur gewoon bent.
Goede samenwerking
werkt. Elkaar respecteren
en goede afspraken ma-
ken, zorgt voor een mooi
plan en een schitterend
resultaat. De verenigingen
die meededen, zorgden
voor een kleurrijk geheel.
Elk idee bracht bij tot een
beter eindresultaat.
De activiteit was een
groot succes. Vele bezoe-
kers bezochten het koffie-
pad en leerden de vele
manieren van het maken
van koffie kennen en proeven.
Met speciale dank aan alle vrijwilligers uit de ver-
enigingen en collega‟s uit de organisaties die zich
hebben geëngageerd!
In al onze diversiteit vonden we veel gelijkenis-
sen.
Mahshid Shamseddin
De koffie smaakt nergens zo goed als in Leuven
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 6
Zaterdag 3 oktober was voor Internationaal Comi-
té vast en zeker de feestelijkste dag van het jaar!
Na de receptie in Brussel, ter gelegenheid van de
erkenning van IC als geassocieerd ACW-partner,
volgde onmiddellijk de nationale ontmoetingsre-
ceptie waarop al onze lidverenigingen en
de belangrijkste partners werden uitgeno-
digd. Deze keer ging de ontmoetingsre-
ceptie door in Sint-Niklaas. Oost-
Vlaanderen is een regio waar IC nog heel
wat zal groeien de komende tijd. Deze
keer werd de receptie voorbereid door het
team OVB : Oost-Vaanderen / Vlaams-
Brabant / Brussel. De samenwerking ver-
liep vlot, en we besloten het programma
„kort maar krachtig‟ te houden. Een feeste-
lijk moment, een gelegenheid om op een
informele manier kennis te maken met IC-
leden uit andere regio‟s en van andere cul-
turen.
Met bussen en auto‟s kwamen onze leden en part-
ners in grote getale aan in „Allochtonië‟ : een IC-
wereld, waar er plaats is voor charme en een chao-
tische mengeling van vele mensen en culturen.
Grenswachters Gregory en Pavel onthaalden
IC bestaat 20 jaar !!!!!
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 7
warm de ruim 250 bezoekers. Ze kregen een lid-
kaart van IC „vzw De Wereld‟ naar een citaat van
voorzitter Jef De Vrij. Op de uitnodigende ritmes
van de enthousiaste percussionisten van Djembe-
Fola begaven de aanwezigen zich naar de feestzaal
voor een welkomstdrankje en een verrassend pro-
gramma.
Eerst was er de kans om enkele bekenden bij een
drankje terug te vinden. Daarna begonnen we aan
enkele korte, maar zeer krachtige toespraken van
de voorzitter, afscheidnemend directeur Anniek en
directeur in spé Lode. De directeur werd uitgebreid
in de bloemetjes gezet. Zij zal zich meer gaan be-
zig houden met stad Genk, waar ze eind december
schepen wordt.
Tijd voor actie! Een aantal van onze educatieve
medewerkers stelden zich op in verschillende hoe-
ken van de zaal. Ze hielden
panelen omhoog met „man‟
of „vrouw‟, vervolgens
„Azië‟, „Afrika‟, „Europa‟,
„Amerika‟, en dan weer
„Vlaams-Brabant‟,
„Limburg‟, „Antwerpen‟,
„Brussel‟, „Oost Vla-
nderen‟… De mensen bewo-
gen zich eerst wat onwennig
naar de panelen die bij hen
hoorden, maar zodra het
over continenten, culturen en
regio‟s ging, was het ijs ge-
broken. Een goede gelegen-
heid om die andere vrijwilli-
gers eens te ontmoeten en
een gesprekje aan te gaan.
Dan was het tijd om een hapje te eten en drinken
en de gesprekken met bekenden en onbekenden
verder te zetten. Djembe-Fola zette weer in en
maakte de feestelijke sfeer compleet: er werd veel
gedanst, gepraat. Toen het tijd was om de bus naar
huis te nemen, waren sommigen maar moeilijk
mee te krijgen… Tot de volgende nationale ont-
moetingsreceptie over twee jaar !
Ylva Berg
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 8
Op zondag 25 oktober kwamen Brusselse vereni-
gingen van IC samen, om elkaar beter te leren
kennen, om de kans te krijgen om hun eigen wer-
king voor te stellen en om gemeenschappelijke
thema‟s en interesses op het spoor te komen.
Daarna was er een overlegmoment voorzien waar-
bij de aanwezigen in een paar groepjes antwoord
gaven op de vraag: “Wat verwacht u van IC Brus-
sel in 2010?”
Hierbij werden een heel aantal ideeën voor activi-
teiten en belangrijke thema‟s door onze leden ge-
formuleerd: een stevige basis voor het invullen
van de regionale werking van IC Brussel voor het
komende jaar.
De kernwoorden waarmee de verenigingen zich-
zelf omschreven, kwamen gedeeltelijk overeen:
integratie, interculturaliteit, kunst en cultuur, edu-
catie en hulpverlening zijn thema‟s die de ver-
schillende groepen dichter bij elkaar brengen.
Toch heeft elke groep zijn specifieke werking:
sommigen concentreren zich op de juridische be-
geleiding, anderen op artistieke evenementen, nog
anderen op sociale hulpverlening, of op projecten
rond ontwikkelingssamenwerking.
Het mooie van dit kennismakingsmoment was dat
iedereen zijn eigen projecten kon uitleggen en
soms ontdekte dat er nog andere groepen eenzelf-
de activiteit in gedachte hadden. Ook was het een
goede gelegenheid om een oproep te doen tot sa-
menwerking voor een bepaald project: bijvoor-
beeld een interculturele modeshow, een intercultu-
reel artistiek evenement, of een activiteit in het
kader van de internationale vrouwendag ... Een
vraag van de aanwezigen was om een lijst te krij-
gen van elkaars contactgegevens, en eventueel ook
een lijst van de activiteiten waar nog partners voor
worden gezocht.
In het groepsoverleg kwamen interessante punten
naar voren, zoals bijvoorbeeld de visie op het wer-
ken met vrijwilligers: het is moeilijk om een sta-
biele vereniging op te bouwen vanuit een vrijwilli-
gerswerking. We moeten ons de vraag durven stel-
len of vrijwilligers wel erkend worden voor hun
inzet en vooral op welke manier… inhoudelijke
ondersteuning en financiële erkenning? Of het
„mogen‟ deelnemen aan allerlei multiculturele
evenementen? Een uitdaging voor iedereen om
eens te reflecteren over de plaats en het engage-
ment van allochtone vrijwilligers en hun vereni-
gingen in onze samenleving.
Verder werd het belang van logistieke ondersteu-
ning vanuit de federatie en de nood aan structurele
financiering vanuit de overheid onderstreept. Ook
het feit dat uitwisseling tussen verschillende cultu-
ren in de praktijk toch moeilijk te realiseren blijkt:
ondanks de bereidheid en de zin voor
„interculturaliteit‟ en „integratie‟ van bestaande
socio-culturele evenementen vindt er in werkelijk-
heid vaak weinig echte uitwisseling plaats. Ook
werd de volgende opmerking gemaakt: “waarom
zouden we elkaar niet af en toe een handje helpen
als medevrijwilliger, ook al zijn we van een ande-
re vereniging?” Elkaar leren kennen, is inderdaad
slechts een eerste stap, daarna zouden er hechtere
banden kunnen ontstaan tussen sommige groepen.
Het was zeker een inspirerende en leerrijke namid-
dag voor velen en hopelijk een eerste aanzet voor
meer samenwerking en voor het uitbouwen van
een steviger netwerk.
Ylva Berg
Ontmoetings- en overlegmoment IC Brussel
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 9
Regularisatie, een woordje uitleg
Samen met het Internationaal Comité Brussel
organiseerde ACW Brussel-Halle-Vilvoorde
eind oktober 2009 een infosessie rond de nieuwe
instructie voor regularisatie. Mathias Niyonzi-
ma van Aflenet kwam ons die avond bijstaan
om op algemene en specifieke vragen te ant-
woorden. Oxana Kouteinikova van de Foyer
zorgde voor de vertaling naar het Russisch voor
de Russischsprekende aanwezigen. De bedoe-
ling van de avond was om geïnteresseerden en
betrokkenen te informeren over wat er nu an-
ders is dan vroeger.
Mathias opende met een duidelijke boodschap:
“De regelgeving verandert slechts heel zelden. De
wet is niet veranderd, het is een instructie van de
regering aan de Dienst Vreemdelingenzaken over
de wijze waarop de vreemdelingenwet moet wor-
den toegepast.”
Na een aanslepende politieke discussie en steeds
sterker wordende druk van het middenveld en de
brede bevolking kwam er eindelijk schot in de
zaak. Op 18 juni 2009 gaf de Federale Regering
een nieuwe instructie aan de Dienst Vreemdelin-
genzaken voor de regularisatie van een aantal hu-
manitaire criteria. Het nieuwe aan de instructie is
dat ze inspeelt op langdurige procedures en op
duurzame lokale verankering van de aanvrager.
Dit laatste criterium geldt tot 15 december 2009.
Langdurige procedure
Als er gesproken wordt over „de langdurige proc-
edure‟ gaat het om een asielprocedure die min-
stens vier jaar loopt, voor families met school-
gaande kinderen in kleuter-, lager-, secundair-, of
hoger onderwijs. Nieuw is hier dat men het begrip
„leerplichtige kinderen‟ (van zes tot twaalf jaar)
heeft verruimd tot „schoolgaande kinderen‟. Als
men na een asielprocedure nog een beroepsproce-
dure heeft aangespannen en de duur van beide pro-
cedures samen, zonder definitief antwoord, meer is
dan vijf jaar, komt men ook in aanmerking voor
regularisatie. Dit wordt opnieuw met een jaar ver-
minderd voor families met schoolgaande kinderen.
Duurzame lokale verankering
De zeven prangende humanitaire situaties die
opgenomen werden in de oudere richtlijn Tur-
telboom worden in de nieuwe instructie her-
haald. Als basisprincipe kan gesteld worden dat
er van een prangende humanitaire situatie ge-
sproken wordt indien een verwijdering van de
aanvrager in strijd zou zijn met de internatio-
nale mensenrechtenverdragen, in het bijzonder
het Internationaal Kinderrechtenverdrag en
het Europees Verdrag voor de Rechten van de
Mens. Dit geldt bijvoorbeeld voor een vreemde-
ling die ouder is van een Belgisch kind.
Aan deze zeven prangende humanitaire situaties
wordt een achtste toegevoegd namelijk dat van de
„duurzame lokale verankering‟. Dit wordt als volgt
beschreven: “de vreemdeling die het centrum van
zijn affectieve, sociale en economische belangen
in België heeft gevestigd”. Dit kan gelden op basis
van lang verblijf of op basis van werk. Als een
aanvrager zijn „duurzame lokale verankering‟ kan
bewijzen, komt deze ook in aanmerking voor regu-
larisatie.
Een van de meest gestelde vragen tijdens de info-
sessie was hoe de duurzame lokale verankering
bewezen kan worden. Mathias maakte ons duide-
lijk dat zowat alles gebruikt kan worden als be-
wijs. Arbeidscontracten, abonnementen, facturen,
getuigenisbrieven, attest van taalkennis, waren-
huiskaarten tot zelfs foto‟s en televisiebeelden. De
aanvragen kunnen tot 15 december ingediend wor-
den bij het gemeentebestuur van de feitelijke ver-
blijfplaats van de aanvrager.
Alle informatie over de regularisatie en het vreem-
delingenrecht in het algemeen is te vinden op
www.vreemdelingenrecht.be. Op www.foyer.be
vind je informatie over dit onderwerp in verschil-
lende talen.
Tomas Borremans – ACW Brussel
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 10
Ik ben Zeycan Benli. Ik ben van Turkse afkomst,
ben 34 jaar en woon in Zele. Sinds een paar we-
ken werk ik als educatieve medewerkster bij IC.
Al jaar en dag ben ik vrijwilligster bij verschil-
lende verenigingen. Voor mij is dit een passie
die, als je er eenmaal mee besmet bent, je niet
meer loslaat. Je leert er gewoon mee leven.
Ik heb mijn studies gedaan „aan de universiteit
van het leven‟ zoals ze bij ons zeggen, waar maar
geen einde aan komt. Na zoveel jaren ben ik er-
achter gekomen dat het verenigingsleven een le-
venslange studie is: je kunt je hele leven je verder
ontwikkelen en steeds weer nieuwe dingen blij-
ven ontdekken.
Ik heb de sociale sector al op verschillende wij-
zen leren kennen en besloot van de gelegenheid
gebruik te maken door te solliciteren bij het IC.
Ik wou mijn horizon verleggen, op avontuur ver-
trekken en sprong mee op de boot van het IC.
Het leven in het IC lijkt me boeiend en leerrijk
door de diversiteit aan collega‟s en al de afdelin-
gen. Ik merk dat de culturele kloof tussen mij en
de al aanwezige diversiteit groter is dan ik dacht,
maar ik wil dit overwinnen door mijn leergierig-
heid en openheid voor nieuwigheden.
Dag na dag voel ik me meer mens. Het is alsof ik
stap voor stap de wereld ontdek in al z‟n geuren
en kleuren. Met deze uitdaging leer ik mezelf ook
beter kennen, de dingen die me overkomen beter
te begrijpen, en zoeken naar een complete vol-
doening. Ik wil niet dat de diversiteit binnen onze
samenleving een onbekend terrein is in het leven
en hiervoor betekenen de mogelijkheden binnen
het IC veel voor mij.
Zeycan Benli
Voorstelling nieuwe collega
Zeycan Benli
Familieclub Magnifiek
Op 19 december van 12.30u tot 15.30u in Cam-
pus Quellin, Quellinstraat 31, 2018 Antwerpen..
Inkom gratis
Feitelijke vereniging „Familieclub Magnifiek‟
stelt een nieuw project voor: „Talenten ontplooi-
en, nieuwe kansen krijgen‟.
Visie:
Extra aandacht besteden aan integratie van jonge-
ren. Dit doen wij door culturele en integratiebe-
vorderende activiteiten te organiseren.
Doelstellingen:
- kansen creëren voor kansarme jongeren zodanig
dat zij zich verder kunnen ontplooien en deel
kunnen nemen aan vrijetijdsactiviteiten.
- het samenleven en communicatie tussen jonge-
ren van verschillende nationaliteiten en culturen
bevorderen.
- de kans geven aan jongeren om zich te ontplooi-
en door deel te nemen aan activiteiten.
uitwisseling van ervaringen tussen Belgische en
Hollandse jongeren.
Hulnara Khaynus
Talenten ontplooien, nieuwe kansen krijgen
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 11
Het Antwerpse verenigingsleven bij het Internatio-
naal Comité is erg dynamisch en kleurrijk. De
doelstellingen van onze lidverenigingen zijn heel
verscheiden. Ze komen samen om hun eigen iden-
titeit te beleven, zetten verschillende activiteiten
op en behartigen de belangen van hun leden.
Daarnaast willen vele verenigingen ook andere
stadsbewoners laten proeven van hun cultuur, dans
-, muziek- en zang-
groepen. Zo probe-
ren de verenigingen
hun rol te spelen in
het tot stand brengen
van een meer harmo-
nieuze samenleving
in Antwerpen.
De educatieve mede-
werkers gingen, ter
ondersteuning, op
zoek naar verschil-
lende subsidiekana-
len om activiteiten,
projecten of evene-
menten op een dege-
lijke manier te kun-
nen organiseren.
Om onze verenigin-
gen correct te infor-
meren en het aanbod van subsidiemogelijkheden
breder te maken, werd de vorming
„subsidieaanvraag rond cultuurevenementen‟ geor-
ganiseerd. Alexander Van Gool, deskundige cul-
tuur, gaf aan de hand van het reglement toelichting
over de subsidiemogelijkheden en alternatieve on-
dersteunende maatregelen bij Cultuurantenne. Op
basis van deze toelichting maakte het IC-steunpunt
Antwerpen een model van subsidieaanvraag voor
een cultureel evenement. Aan de hand van dit mo-
del werden er thema‟s besproken zoals de voorbe-
reiding, organisatie en evaluatie van een activiteit
en de eigenlijke subsidieaanvraag.
De mensen waren heel tevreden met deze concre-
te uitleg en vorm van de vorming.
Hulnara Khaynus
Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 12
Brood op je bord
IC Antwerpen doet je watertanden.
In het kader van het project “Week van de Smaak”
namen onze verenigingen deel aan het evenement
„Brood op je bord‟, georganiseerd door Stad Ant-
werpen op zondag 22 november op het Koningin
Astridplein.
De Week van de Smaak is een (eet)cultuur eve-
nement dat zoveel mogelijk mensen op een toe-
gankelijke wijze wil laten kennismaken met
smaak en eetcultuur, van vroeger en nu, van hier
en elders. Dit jaar werd in het Centraal Station van
Antwerpen als voorproefje een tentoonstelling op-
gesteld over de geschiedenis en evolutie van
brood: „Het Reizende Brood – een reis rond de
wereld in 80 broden.‟
Het IC organiseerde, samen met 18 verschillende verenigingen en culturen, een broodmarkt! Onze verenigingen „Vrouwenclub Camelia‟ en de „Oeigoerse Associatie‟ leerden aan bezoekers in twee workshops hoe het orthodoxe paasbrood en het moslim suikerfeestbrood worden gemaakt. Boeiend was dat iedereen zelf de kans kreeg om een typisch Russisch of Oeigoers brood te leren bakken en het zelfgemaakte brood mee te nemen naar huis.
De hele dag werd daarbij ook randanimatie ver-
zorgd, zoals wandelingen, kinderanimatie en mu-
ziek- en dansoptredens. Onze Russische zang-
groep „Katusha‟ voerde een show rond broodtradi-
ties uit. Het werd een mooie, zonnige en vooral
leerzame en vriendschappelijke dag.
Hulnara Khaynus
Hieronder geven we een gedetailleerde beschrij-
ving van recepten voor onze geïnteresseerde le-
zers.
Oeigoers brood Eigenlijk komt het uit een boekje dat we leenden van mijn schoonmoeder, maar na wat geëxperi-menteer hadden we ons eigen recept.
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 13
Benodigdheden voor drie Oeigoerse broden: 1kg gewone witte bloem 4 tl zout 2 mespuntjes vitamince C-poeder 1 blokje gist van 42g 2 tl suiker 600 ml lauw water olijfolie Sesamzaad 1 ei Werkwijze: Los de gist op in lauw water, voeg suiker toe Meng bloem, zout en vitamine C in de kneed-machine Voeg de gistoplossing toe Kneed verder tot een stevig deeg Laat 45′ rijzen Herkneed
Verdeel het deeg in drie stukken Vet drie ronde bakvormen in met olijfolie Leg elk stuk deeg in een vorm Duw het deeg plat, zodat het de vorm mooi vult, als een mooie platte schijf. Let er op de ran-den niet dunner te maken dan de rest van het deeg. Bestrijk de broden met losgeklopt ei (waaraan je een paar eetlepels water toevoegde) Maak diepe insnedes in het deeg met een spa-tel Strooi wat sesamzaadjes over het deeg, en druk deze licht aan Laat het deeg opnieuw 45′ rijzen Verwarm de oven voor op 175°c Bak de broodjes gedurende 25-30′ tot ze mooi bruin zijn Haal ze na het bakken uit de vorm. Dankzij het
losgeklopte ei blijven de zaadjes beter plakken,
ook als je de broden invriest.
Gevlochten gistkoek (Russisch paasbrood)
Benodigdheden: Bereiding:
- 500 g meel
- 25 g gist
- 40 g suiker
- 2,5 dl lauwe melk
- 1 snuifje zout
- 60 g gesmolten lauwe boter
- 1 ei
- 1 eierdooier
- amandelblaadjes
1. Het meel zeven en in het midden een kuiltje druk-
ken. Gist met 1 theelepel suiker en 4 eetlepels (el) melk ver-
mengen, in het kuiltje gieten en alles tot een gistdeeg roe-
ren. De schaal met een doek afdekken en op een tochtvrije
plaats zetten.
2. Wanneer het gistdeeg blaasjes vertoont (na ca. 15 min.), de
overige suiker, zout, boter en ei toevoegen en ongeveer de
helft van het overgebleven melkmengsel erbij gieten. Met de
kneedhaken van de mixer de ingrediënten mixen, geleidelijk
de overige melk toevoegen (1 el apart houden), zodat een
glad, redelijk vast deeg ontstaat. Met een doek
bedekken en op een tochtvrije plaats zetten tot het flink gere-
zen is (na ca. 30 min.). De oven op 200°C voorverwarmen.
3. Het deeg nog eens kort kneden en in 3 gelijke porties ver-
delen. Daaruit strengen van ca. 50 cm vormen. De deeg-
strengen naast elkaar op een met meel bestoven werkvlak
leggen en een vlecht maken. De uiteinden plat drukken en
onder de vlecht schuiven.
4. De gevlochten koek op een ingevet bakblik leggen en 10 à
15 min. bakken. De eierdooier met de overgebleven eetlepel
melk mengen. De koek met de eiermelk bestrijken, met
amandelblaadjes bestrooien en 45 à 50 min. in de oven bak-
ken.
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 14
Op 8 november vond een Europees-Russisch fo-
rum plaats in het Europees Parlement in Brussel.
Het thema van dit forum was „United Europe from
Atlantic to Pacific: A dream or an opportunity?‟.
Dit onderwerp werd niet zomaar gekozen. Er
wordt nu namelijk veel gesproken over de samen-
werkingsverbanden tussen de verschillende landen
die zich niet in de Europese zone bevinden. Men
stelt zich vragen als „Hoe moet het politieke sys-
teem zijn?‟, „Hoe gaat de samenwerking eruit-
zien?‟, enz…
Het is ook geen geheim dat de Europese Unie zich
nog altijd uitbreidt. Europa grenst aan landen als
Oekraïne, Wit-Rusland, Moldavië en elk van deze
landen heeft een eigen kijk op de gestelde vragen.
Daarom werden politici, journalisten, historici en
vertegenwoordigers van verschillende wereldorga-
nisaties uitgenodigd om dit thema onder de loep te
nemen.
Tatiana Zdanoka, voorzitter van de Russisch-
Europese Alliantie en één van de organisatoren,
leidde het forum in. Ze is het eerste Russische lid
van het Europees Parlement, als vertegenwoordi-
ger van Litouwen (dat een belangrijke etnisch–
Russische minderheid heeft). Als Europees parle-
mentslid werkte ze aan de ondersteuning van nati-
onale minderheden en zit in de groene fractie, sa-
men met enkele Europese parlementsleden die
afkomstig zijn uit België, namelijk Nelly Maes en
Bart Staes.
Na de eerste zitting werden de deelnemers opge-
deeld in twee thematische groepen, waar met be-
hulp van moderators verschillende debatten plaats
vonden. Matushina Galina, Hulnara Khaynus, Ser-
gei Michailov en Olga Jakovlevskaya zijn de ver-
tegenwoordigers van de Russisch sprekenden uit
België (PRS Solidariteit). Ze namen ook actief
deel aan deze debatten en discussies. “Het was
een zeer leerrijke en interessante ervaring om in-
formatie uit te wisselen met vertegenwoordigers
van Russisch sprekende volkeren uit andere lan-
den, politici uit Rusland en vele anderen!” zegt
Sergei Michailov . Ook werden er concrete ideeën
besproken over mogelijke internationale samen-
werkingsprojecten. Zo wordt er bijvoorbeeld een
groot nieuwjaarsfeest georganiseerd in samenwer-
king met twee Russische scholen, van Antwerpen
en Nederland. Later in de zomer wordt een groep
kinderen uit Osetië opgevangen in het kinderkamp
'Het Zonnetje'.
Tijdens de bijeenkomst werd er een bepaalde reso-
lutie voorbereid die later wordt voorgesteld aan de
vertegenwoordigers van het Europees Parlement,
de president van de Europese Commissie, de eer-
ste minister van de Russische Federatie en de pre-
sident van de Russische Federatie.
Voor PRS -Solidariteit is het lang niet de eerste
deelname aan een internationaal forum. Wij hopen
dat ons werk in de toekomst nog veel goede resul-
taten zal opleveren voor een betere samenleving.
Galina Matushina
Derde Europees Russisch Forum in Brussel
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 15
Club Spartak
Voetbal is een populaire sport. Miljoenen mensen
in de wereld zijn fan van hun lievelingsploeg. Zij
bezoeken de matchen, bekijken ze op TV en ken-
nen alle spelers bij naam. Velen spelen zelf voet-
bal en sommigen maken er carrière in…
Voetbal krijgt veel aandacht en is populair. België
is natuurlijk geen uitzondering. Ook bij Club
Spartak spelen meer en meer mensen mee. De
voorzitter van het club is Slava Jeleznyi, een pro-
fessionele zaalvoetballer. Het idee van deze club
kwam tot stand omdat meer en meer mensen niet
wisten hoe ze hun vrije tijd nuttig kunnen invul-
len. Sommigen zijn nieuwkomers en weten niets
over de mogelijkheden in België, sommigen van
hen spreken geen of slecht Nederlands, waardoor
samenleven allesbehalve vergemakkelijkt wordt.
Daarom begon Slava Jeleznyi met iets heel een-
voudigs. Hij stelde aan vrienden en kennissen
voor, om zich te verzamelen in een park en een
voetbalmatch te spelen. In het begin was alles heel
spontaan. Mensen hadden geen kleedkamers en
geen veld en de mensen in het park keken raar op
naar de voetballers die op het gewone gras speel-
den. Maar er was een idee en een doel om voetbal
te spelen en dat is wat telde. Bij elke bijeenkomst
kwamen er meer mensen, de club werd groter en
kreeg meer aandacht van het publiek.
Dus begon hij met het organiseren van
grotere competities en wedstrijden.
Slava heeft twee kinderen en werkt in
de industrie, hij heeft weinig tijd maar
voor voetbal vindt hij altijd een vrij
uurtje.
Club Spartak is vandaag niet alleen
maar voetbal. Het zijn veel sportieve
en culturele evenementen voor het hele
gezin. Ze organiseren ook feestavon-
den en infosessies, voetbal hoort er na-
tuurlijk nog altijd bij.
Spartak telt ongeveer 100 leden die
graag deelnemen aan verschillende activiteiten.
Een (h)echte vriendschap en begrip voor elkaar
werd in de loop van de jaren ontwikkeld. De deu-
ren zijn nog steeds open voor mensen die niet we-
ten wat te doen met hun vrije tijd. Nieuwjaar is op
komst. Voor ons is dit een groot feest. Dus is de
club nu volop bezig met de voorbereiding van de
komende feesten.
Galina Matushina
Afdeling in de kijker
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 16
Het project “Een goede ouder zijn” is vanaf sep-
tember aan haar tweede jaar bezig. In november
vonden er twee vormingen met gastsprekers
plaats, kwam de intervisiegroep tweemaal bijeen
en presenteerden we ons project op IVCA en voor
groepen van nieuwkomers van het Onthaalbureau
Inburgering.
Eén van de vormingen ging over gezonde voeding
en gezond leven thuis en op school. Ouders die
naar de sessie kwamen, kregen verschillende ma-
terialen en adviezen rond “de actieve voedings-
driehoek”. Zo leerden ze om dagelijks evenwich-
tig te eten en voldoende te bewegen. In de groep
werd veel gepraat over verschillende producten,
over vermageren, over het juiste evenwicht tussen
drank en voeding en over vitaminen in gezonde
voeding en welke we nog extra kunnen toevoe-
gen.
De actieve voedingsdriehoek
Wat zegt de actieve voedingsdriehoek?
1. Beweeg minstens een half uur
Om gezond te zijn en te blijven, moet je elke dag
minstens een halfuur bewegen. Voor wie jonger is
dan 18 is dat een uur. Bij een goede vorm van da-
gelijkse beweging ga je iets sneller en iets dieper
ademen dan normaal. Dat kan fietsen zijn, stevig
doorstappen, de trap opgaan, zwemmen, dansen,
voetballen…. Allemaal dingen die je elke dag kan
doen.
2. Drink veel water
Het menselijk lichaam bestaat voor 65% uit water.
Water is dus het belangrijkste onderdeel van ons
lichaam. We kunnen niet zonder. Je hebt elke dag
1,5 liter water nodig bovenop het vocht dat al in je
eten is verwerkt.
3. Eet graanproducten en aardappelen
Graanproducten en aardappelen zijn onze basis-
voeding. Ze zijn de belangrijkste bron van meer-
voudige koolhydraten en voedingsvezels. Graan-
producten en aardappelen zorgen ook voor een
hele reeks vitaminen en mineralen.
4. Veel groenten
Groenten zijn een belangrijke bron van water,
meervoudige koolhydraten, voedingsvezels, mine-
ralen en vitaminen. Volgens de voedingsaanbeve-
lingen zou je elke dag 300 gram groenten moeten
eten. Verse groenten, diepvriesgroenten, blik-
groenten, groenten in bokaal, groentesap, groente-
Project ouderparticipatie
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 17
Gezond eten op school
soep: keuze genoeg!
5. Ook fruit is belangrijk
Elke dag 2 stuks of ongeveer 250 gram fruit, da's
hoeveel je elke dag uit deze groep nodig hebt. Met
fruit bedoelen we niet alleen vers fruit, maar ook
fruit uit de diepvries, blikfruit, fruitmoes, fruitsap
en gedroogd fruit.
6. Melkproducten en calciumverrijkte sojaproduc-
ten
Melkproducten zijn een erg belangrijke bron van
calcium, eiwit en vitaminen van de B-groep. De
calcium die in melk zit, zorgt voor sterke botten.
7. Vlees, vis, eieren en vervangproducten
In de groep vlees, vis, eieren en vervangproducten
zit vers vlees, vleeswaren, alle soorten vis, schaal-
en schelpdieren, eieren en vervangproducten zoals
tofu, tempeh, seitan, Quorn, peulvruchten, noten
en zaden. Probeer zeker twee keer per week vis te
eten.
8. Gebruik weinig smeer- en bereidingsvet
Je lichaam heeft deze vetten nodig, maar je moet
wel oppassen dat je niet teveel vet eet. Omdat er in
vele voedingsmiddelen ook al vet zit, hoef je niet
veel smeer- en bereidingsvet meer te gebruiken.
9. Laat de restgroep
Wie gezond wil eten, hoeft daarvoor niet alle lek-
kers te laten. Alles waar veel suiker, veel vet of
alcohol inzit, is niet nodig in een evenwichtige
voeding. Maar het mag natuurlijk wel af en toe, zo
lang je er maar niet teveel van eet.
Vera Mironova
projectmedewerkster
”Een goede ouder zijn”
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 18
De feestelijke opening van vrouwenclub Camelia
vond plaats op 8 maart 2009, op de Internationale
vrouwendag. De leden van de organisatie zijn
vrouwen van verschillende leeftijden, nationalitei-
ten, met verschillende beroepen en vanuit ver-
schillende ex–Sovjet-Unie-republieken.
Koks, naaisters, dokters, leraressen, kleuterleid-
sters, muzikanten, huisvrouwen en gewoon moe-
ders: deze vrouwen hebben veel gemeen, zoals
hun moedertaal, de nood aan sociale contacten,
nieuwe ervaringen opdoen en natuurlijk iets goed
doen voor onze maatschappij.
Veel vrouwen volgden hoger onderwijs in hun
thuisland, maar in hun nieuwe leven na de emigra-
tie moesten ze zich aanpassen, bijleren of zelfs
hun beroep opgeven. Elk van onze leden heeft ei-
gen ervaringen en achtergronden. Die kennis wil-
len ze graag delen met andere vrouwen.
Voorzitter van de vrouwenclub “Camelia” Irina
Alekseeva zorgt ervoor dat gesprekken in een ge-
zellige en huiselijke sfeer verlopen met lekkere
zelfgemaakte gebakjes en thee. Tijdens de laatste
bijeenkomst op 16 oktober kregen de dames een
workshop bloemschikken. Dit was een zeer inte-
ressante en boeiende ervaring.
De laatste activiteit was een taartenfestival op 5
december in Merksem. Verschillende vrouwen
namen deel aan een wedstrijd voor de beste huis-
gemaakte taart. Iedereen was welkom op de activi-
teit waar je een lekker stukje taart kon proeven!
Het is wel bekend dat het geluk van elke vrouw
een sterk gezin is en sterke gezinnen vormen een
gezonde maatschappij. We wensen dan ook veel
geluk en vreugde aan alle gezinnen. We hopen
iedereen terug te zien op de komende activiteiten.
Jevgenia Kovalova
Stagiair Steunpunt Antwerpen,
Internationaal Comité vzw
Afdeling in de kijker
Vrouwenclub Camelia
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 19
Grote teleurstelling over het Centraal loket voor
De Antwerpse schepen voor Sociale Zaken Monica
De Coninck – sp.a – besloot in het najaar 2008 om
een speciaal loket voor nieuwkomers te openen. De
bedoeling was om de enorme wachtrijen voor de
Antwerpse dienst Vreemdelingenzaken in te kor-
ten. De lange wachtrijen betroffen voornamelijk
het Districthuis Antwerpen aan de Lange Gasthuis-
straat, maar eveneens het Gemeentehuis van Bor-
gerhout en Berchem. Het loket zou een centraal
aanspreekpunt voor alle nieuwkomers worden.
Daar zouden ze terecht kunnen voor hun verblijfs-
vergunningen en aanvraag tot gezinshereniging. De
allochtonen, die al hun verblijfstitel gekregen had-
den, of al ooit ingeschreven waren in het Vreemde-
lingenregister, zouden voor hun verdere formalitei-
ten bij het loket vreemdelingenzaken in hun dis-
trictshuis terecht kunnen.
Dossiers van asielzoekers, uitwisselingsstudenten,
regularisaties en verhuizers uit een andere gemeen-
te, zouden niet door dit loket behandeld worden.
Zij zouden bij de respectievelijke dienst asielzoe-
kers, het studenten- en relocatieloket of het dis-
trictshuis terechtkunnen.
De brochure die uitgegeven en verspreid werd door
Stad Antwerpen naar aanleiding van het openen
van het nieuwe loket, vertelt zeer positief:
“Wat doet het centraal loket?”
U bent onlangs in België aangekomen. Nu moet u
uw verblijfsdocumenten in orde brengen. Dat doet
u bij het centraal loket dat alle nieuwe inschrijvin-
gen voor buitenlanders in Antwerpen behandelt.
Op het centraal loket kunt u ook terecht met al uw
vragen over uw inschrijving”.
Het is mooi geschreven, maar op de tweede pagina
wordt bovenvermelde stelling gewoon tegenge-
sproken: een totaal gebrek aan toegankelijkheid en
veel te ingewikkelde procedures. Voor hoger opge-
leide jongere allochtonen misschien geen pro-
bleem, maar voor de 40-jarige doorsnee bouwvak-
ker of andere arbeider absoluut niet begrijpbaar...
Die groep mensen vormt echter een groot deel van
de nieuwkomers – ervaren vakmannen die in ons
land komen werken... zij voelen zich helemaal ver-
loren in zo‟n oneffectieve en ingewikkelde bureau-
cratie.
Stap 1: U vult het inlichtingenformulier in
Mogelijkheid 1: U kunt het inlichtingenformulier
downloaden en invullen op www.antwerpen.be/
vreemdelingen. Het formulier wordt
automatisch verstuurd naar het centraal loket.
Mogelijkheid 2: U kunt het inlichtingenformulier
ook telefonisch aanvragen op het nummer 03 292
93 94. U ontvangt het formulier dan per post.
Het formulier moet u ingevuld terugsturen.
Stap 2: U krijgt een brief
Wanneer wij uw formulier ontvangen hebben, stu-
ren wij u een brief met:
1. de bevestiging van uw aanvraag;
2. een lijst van documenten die u nog moet opstu-
ren;
3. uitleg over het verdere verloop van uw procedu-
re.
Stap 3: U heeft een afspraak
Let wel: zonder afspraak kunt u op het centraal
loket niet terecht. Neem op uw afspraak alle nodige
documenten mee. Over de volgende stappen in uw
dossier krijgt u meer informatie tijdens uw af-
spraak. Dit is afhankelijk van uw persoonlijke situ-
atie.
De website www.antwerpen.be vertelt ook zeer
optimistisch:
“U heeft zich nog nooit in België ingeschreven en
gaat wonen in Antwerpen. Dan moet u uw ver-
blijfsdocumenten zo snel mogelijk in orde maken.
Dat doet u bij het centraal loket inschrijvingen. U
kunt er enkel terecht op afspraak”.
En de website probeert ook zeer “realistisch” te
zijn:
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 20
“Na ontvangst van uw aanvraag tot inschrijving
wordt onderzocht of er stukken in uw dossier ont-
breken:
Als uw dossier voldoende bewijsstukken bevat
om de procedure verder te zetten, dan zal u een
uitnodiging van het centraal loket ontvangen om
uw aanvraag af te ronden. In de uitnodiging zal
vaak gevraagd worden om documenten (zoals uw
paspoort, originele stukken,pasfoto's...) mee te
brengen op uw afspraak. Het is heel belangrijk dat
u deze documenten dan ook meebrengt. Anders
loopt u het risico dat de inschrijving niet kan door-
gaan.
Als er nog belangrijke bewijsstukken in uw dos-
sier ontbreken, zal u een brief, e-mail of telefoon
van het centraal loket inschrijvingen ontvangen
om alsnog de ontbrekende documenten op te stu-
ren.
Let wel: wegens het grote aantal aanvragen kan
de wachttijd voor het verwerken van uw aanvraag
oplopen tot 4 weken”.
Maar hoe verliep de procedure het laatste jaar
in werkelijkheid?
Tijdens de eerste maanden na het openen van het
Centraal Loket duurde de gemiddelde procedure
ongeveer 3 maanden. Dit was zeer lang voor de
betrokkenen. Maar te begrijpen, het was immers
een nieuw systeem. Nog veel werk om dit te ver-
beteren. De mensen bleven dus hopen en wachten
tot het beter zou worden....
Maar het werd niet beter. Het werd veel slechter.
Duizenden nieuwkomers moesten soms meer dan
1 jaar wachten om ingeschreven te worden en hun
verblijf in orde te brengen. Met dramatische ge-
volgen voor hen en hun gezin.
Weeral een absurde toestand – het recht wordt niet
gerespecteerd door de overheidsinstanties:
Het Vreemdelingenrecht zegt:
“Registratieverplichting bij de gemeente: als de
EU-burger niet in een hotel of pension verblijft,
moet hij volgens de Belgische wetgeving (binnen
de 10 werkdagen na binnenkomst) zijn aanwezig-
heid op het grondgebied melden bij de gemeen-
te. De EU-burger ontvangt dan een “melding van
aanwezigheid” (bijlage 3ter).
De meldingsplicht is een administratieve verplich-
ting, die geen invloed heeft op de wettigheid van
het verblijf. Indien de aanwezigheid niet binnen de
10 werkdagen gemeld wordt, kan de DVZ een ad-
ministratieve geldboete van 200 euro opleggen.
De meldingsplicht geldt niet in geval van verblijf
in een hotel, gevangenis of ziekenhuis”.
www.vmc.be/vreemdelingenrecht/wegwijs.aspx?
id=215
Wat zijn de gevolgen van deze ontzettend lang
durende procedure?
Gezinnen die naar België komen, kunnen hun ver-
blijf niet in orde krijgen. Ze kunnen geen bankre-
kening openen en zonder verblijfsvergunning kun-
nen zij zich ook niet inschrijven bij de ziekenkas.
Werkende nieuwkomers betalen wel hun bijdragen
aan het Belgische sociale zekerheidsstelsel, maar
kunnen er jammer genoeg niet van profiteren. Zij
krijgen geen kinderbijslag, hun partners en kinde-
ren zijn niet verzekerd. Een volgens ons onmoge-
lijke toestand. Jammer genoeg is dit voor de mees-
te nieuwkomers een pijnlijk feit.
Ik zal me baseren op enkele concrete gevallen die
ik tijdens het uitoefenen van mijn beroep ontmoet-
te:
1. De bouwvakker en zijn zwangere vrouw
Een EU-burger komt naar België om te werken,
samen met zijn partner en hun kind. Hij doet
braafjes via e-mail zijn aanvraag voor een af-
spraak bij Centraal Loket gedurende de eerste
week van zijn verblijf in België. Hij weet dat hij
eerst zichzelf moet registreren en pas dan zijn sa-
menwonende partner en hun kind op basis van ten
lasteneming. Hij wacht 3 maanden en krijgt geen
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 21
antwoord. Stilte. Ondertussen wordt zijn vrouw
zwanger van hun tweede kindje. Hij wordt zenuw-
achtig en begin te bellen naar het Centraal Loket.
Het antwoord van de ambtenaar – ver van beleefd
– is dat hij pas na nog eens 3 maanden zijn af-
spraak krijgt. Hij wacht dan maar. Ondertussen
wordt zijn kind te vroeg geboren... Zijn samenwo-
nende partner, moeder van zijn 2 kinderen, is door
de lange wachttijd hier niet meer verzekerd vanuit
haar thuisland en nog altijd niet verzekerd in Bel-
gië. Zij doorstaat een zeer moeilijke bevalling, het
kind moet 1 maand in de couveuse. De kosten sta-
pelen zich op en de volle pot moet betaald worden
voor de medische zorgen. Dit kan toch niet... Hoe
is het mogelijk vraagt iedereen zich af? Waarom
worden die mensen op die manier behandeld? Zij
hebben toch alle bijdragen betaald. De man werkt
elke dag en heeft een zware job in de bouw.
2. De Roemeense vrouw en haar kind
Een Roemeense werknemer laat zijn gezin naar
België komen. Hij werkt op basis van arbeidskaart
B. Zijn vrouw wacht op haar afspraak bij het Cen-
traal Loket om haar verblijf in orde brengen. Tij-
dens de 5 maanden dat ze wacht, kan ze niet wer-
ken en is ze ook niet verzekerd. Ook de kinderen
hebben geen ziekteverzekering. Het kind valt uit
een boom en wordt naar het ziekenhuis gebracht.
Weeral mensen die verplicht zijn de volle pot te
betalen voor de ziekenhuiskosten. Zeer serieuze
bedragen van duizenden euro‟s.
3. De hoogopgeleide Turkse vrouw
Een Turkse vrouw, in België geboren, heeft haar
eerste jaren in België doorgebracht. Ze komt terug
naar België om bij haar Belgische vriend te zijn en
wil werken. Zij spreekt zeer vlot Nederlands, is
hoog opgeleid. Alle papieren (visum en paspoort)
zijn in orde. Maar ze kan hier niet werken zolang
haar verblijf niet in orde is. Zij kreeg een afspraak
bij het Centraal Loket.... na 6 maanden.
Onvoorstelbaar.
Ondertussen gaat haar relatie stuk omwille van een
gebrek aan geld en de druk op de relatie. Zij moet
noodgedwongen terugkeren naar haar thuisland....
Dagelijks word ik geconfronteerd met de ernstige
gevolgen: mensen die slachtoffer worden van on-
efficiënte, kafkaiaanse werking van het Centraal
Loket. Niet alleen de materiële gevolgen zijn groot
door de de slecht georganiseerde procedures, maar
ook de psychologische en sociologische gevolgen
zijn dramatisch: onzekerheid, stress, slechte le-
vensomstandigheden. Allen een gevolg van een
gebrek aan duidelijke procedures en een falend
ontvangstsysteem voor de nieuwkomers.
Is het echt nodig dat we, in plaats van de mensen
op een democratische manier op te vangen, hen in
een onaanvaardbare levensituatie duwen… zonder
de gevolgen te willen zien en deze proberen te ver-
anderen?
Ik hoop dat deze vraag niet onbeantwoord blijft.
Onze nieuwkomers verdienen méér dan hoopvolle
woorden....
Ivona Cieszynska
Ivona is ACV -medewerker, dienst grensarbeiders
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 22
Voor het eerst in België
Vijf jaar geleden werd in Rusland een literaire pre-
mie geïntroduceerd voor schrijvers voor hun ge-
schreven literaire werk in het Russisch, onafhan-
kelijk van hun verblijfplaats of nationaliteit. Bij
het selecteren van werken stelt men een aantal cri-
teria centraal, zoals het bewaken van Russische
literaire tradities, het talent om te schrijven en de
creatieve vaardigheden.
Deze wedstrijd vindt
één keer per jaar plaats.
Winnende schrijvers
krijgen een gouden pen
met het opschrift
“Russische pen”, le-
venslang gekoppeld aan
een speciaal diploma.
Dit jaar werd de
“Russische Gouden
Pen 2009” toegekend
aan Leonid Glazkov
(alias: Olgin) uit Ant-
werpen. Olgin is dich-
ter, journalist, onder-
voorzitter van de jour-
nalistenvereniging van
emigranten en bestuurs-
lid van het platform van
Russisch sprekenden
“Solidariteit” vzw.
Naira interviewde voor
Arena Leonid Glazkov
naar aanleiding van de-
ze glorieuze gebeurte-
nis.
“Goede dag, Leonid.
Namens het Internati-
onaal Comité vzw wil
ik u van harte felicite-
ren met deze prachtige
prestatie. U bent er-
kend als de beste dich-
ter van Rusland, wat betekent dat voor u?”
Leonid Galzkov: “Voor mij is het zeer aangenaam
dat Internationaal Comité aandacht heeft voor de
verworvenheden van het literaire leven van de
Russische diaspora in België. In de rol van beste
dichter van Rusland voel ik mij een beetje onge-
woon en verlegen. Maar deze toekenning betekent
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 23
Een gesprek met Leonid Glazkov
voor mij en voor alle dichters die dit symbool krij-
gen enorm veel. Voor mij is dit een erkenning van
mijn werken door bekende literaire bekendheden
en dat mijn werken door veel mensen gelezen en
gewaardeerd worden.”
“Leonid, wat heeft u ertoe aangezet om als emi-
grant deel te nemen aan zo‟n serieuze en presti-
gieuze wedstrijd? Ervaring zegt dat veel emi-
granten hun contacten met het vaderland vaak
verbreken.“
Leonid Glazkov: “Ik denk dat elke burger die ge-
migreerd is, zijn contacten verbreekt met bepaalde
sociale ontwikkelingen in het thuisland, waarmee
ze wegens bepaalde redenen geconfronteerd wor-
den. Maar de contacten met de vaderlandse literai-
re kring waarin ik geboren ben als dichter zullen
altijd blijven.”
“Geloofde u in een overwinning bij het indienen
van de aanvraag? En hoe reageerden vrienden
en naasten op dit initatief?”
Leonid Glazkov: “Diep in mijn hart geloofde ik
erin, maar er waren ook veel twijfels. Veel vrien-
den vroegen me ‟Waarom doe je dat? Waarom nog
een teleurstelling?‟ Niemand geloofde erin, gezien
zovele triestige ervaringen tijdens de vorige jaren.
Groot was de opwinding toen ik hoorde dat ik had
gewonnen. En wat nog belangrijker is, is dat de
keuze zonder bu-
reaucratische
overwegingen en
omkoping plaats
heeft gevonden.
Voor mij was het
ontroerend dat ik
erkend werd als
een Russische
dichter ook al
woon ik in het
buitenland.”
“Welke plannen
hebt u voor de
toekomst?”
Leonid Glazkov:
“In september
2009 hebben we
onze vereniging
van emigranten-
journalisten offi-
cieel geregi-
streerd in Namen
in België. In fe-
bruari 2010 willen we een kunstavond organiseren
in Antwerpen en Brussel. Daarnaast zou ik graag
een gedichtenbundel willen laten drukken.
“Ik wens u van harte veel succes bij de realisa-
tie van al uw plannen.”
Naira Vardanian
Pagina 24 Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 24
Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs
“Het zijn niet alleen de moslimmeisjes die met
een probleem zitten, maar ook de sikh jongens
en meisjes”, stelt IC vast.
Guru Nanak Sikh Society is een lidorganisatie van
het IC. Het is een vereniging van de Sikh Gemeen-
schap in Limburg. De sikhs zijn de navolgers van
het sikhisme, een monotheïstische religie geïnspi-
reerd op het onderwijs van de tien goeroes, zoals
dat is vastgelegd in de Goeroe Granth Sahib, het
heilige boek van de sikhs. In het Punjabi betekent
het woord sikh „leren‟.
De dastaar, zoals de tulband bekend is, is een ver-
plicht symbool in het Sikhisme. Het is niet te be-
schouwen als louter cultureel aspect.
De tulband is niet alleen een stuk stof. Het wordt
samen met het hoofd van de sikh–een volger van
het Sikh geloof - als een eenheid gezien. De tul-
band, evenals de andere door de sikh‟s gedragen
symbolen, heeft zowel een immense geestelijke als
temporele betekenis voor de sikh. De tulband
wordt beschouwd als een symbool van soevereini-
teit, toewijding, zelfrespect, moed en vroomheid.
Alle praktiserende sikhs hebben één belangrijke
reden voor het dragen van de tulband: uit liefde en
gehoorzaamheid voor de wensen van de oprichters
van hun geloof.
Sinds september zijn we
getuigen van de ontwikke-
lingen in verband met het
hoofddoekenverbod in het
gemeenschapsonderwijs.
Dit betekent dat niet al-
leen de moslim meisjes
met een probleem zitten,
maar ook de sikh jongens
en meisjes.
Sikhs zijn zich bewust van
het belang van het onder-
wijs, maar vinden het even
belangrijk dat de sikh
identiteit bewaard wordt.
Door de actuele ontwikkelingen rond de hoofddoe-
kenkwestie wordt het ook voor deze gemeenschap
moeilijk om een evenwicht te vinden tussen het
behouden van eigen identiteit en deel uit te maken
van de samenleving. Ze willen, net zoals iedere
ouder, dat hun kinderen in de toekomst volwaardi-
ge burgers worden van onze samenleving. Dit is
alleen maar mogelijk door onderwijskansen te bie-
den aan de kinderen en de slaagkansen te verho-
gen. Nu lijkt het echter alsof de ouders moeten kie-
zen tussen het onderwijs en hun eigen identiteit.
Is het niet hoogtijd om over de toekomst van onze
samenleving na te denken? Of laten we dit aan de
volgende generatie over. Alleen zal het dan te laat
zijn.
Op 2 december organiseerde Guru Nanak Sikh So-
ciety samen met het Internationaal Comité een dia-
loogavond in het Cultureel Centrum van Sint Trui-
den. De bedoeling was om aan de hand van de me-
thodiek van rondetafelgesprekken de ouders, de
leerkrachten, de schooldirecteurs, de politici en de
leerlingen in gesprek te laten gaan over de tulband
en het onderwijs. Om zo de dialoog op gang te
brengen en de openheid naar elkaar toe te vergro-
ten. Meer hierover in de volgende arena.
Ariana Barku
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 25
Vector is een Poolse vereniging en zet zich in voor
een betere samenleving. Dit doen ze door aanwe-
zig te zijn op vele activiteiten, vooral in Dilsen-
Stokkem, maar ook elders.
Zo zetelt de voorzitster Mireille in de sectorale
integratieraad Dilsen-Stokkem. Ze denkt mee om
de samenleving in haar gemeente aangenamer te
maken. Met verschillende verenigingen slaan ze
de handen in elkaar om tal van activiteiten te orga-
niseren.
Maar dat is niet alles! Mireille Namiuk heeft net
een opleiding achter de rug als sociale tolk. Hier-
onder deelt ze haar ervaring met ons. En wie weet
begin jij wel binnenkort met deze opleiding.
De Sociale Tolkendienst van de provincie Lim-
burg hecht veel belang aan de kwaliteit van haar
tolken en daarbij hoort natuurlijk opleiding. Als
voorbereiding op de certificeringsproef „sociaal
tolken‟, organiseerde de Tolkendienst in samen-
werking met de COC (Centrale Ondersteuningscel
Sociaal Tolken en Vertalen) een basisopleiding
van ongeveer 100 uur waarin het vak „sociaal tolk‟
uitgebreid aan bod kwam.
Op 15 oktober 2009 rondde een nieuwe groep tol-
ken deze opleiding af. Tolken die al succesvol een
introductiecursus voltooid hadden, deden al erva-
ring op bij de Sociale Tolkendienst. Zij werden
ingezet voor hulpverleningsgesprekken in o.a. zie-
kenhuizen, scholen, opvangcentra voor asielzoe-
kers en OCMW‟s.
Mireille Namiuk: “Tijdens de opleiding is mijn
interesse voor de tolktechniek, de interculturaliteit,
de deontologie en de terminologie gegroeid. We
hebben veel tijd besteed aan de praktijkoefeningen
en aan het ontwikkelen van een eigen notitiesys-
teem. Zeer leerrijk waren de vele praktische oefe-
ningen in deontologisch moeilijke situaties zoals
emotioneel geladen gesprekken, beïnvloeding
door de cliënt of hulpverlener”.
Meer info: Sociale Tolkendienst Limburg
Ine Hennissen: 011 30 57 52
www.limburg.be/tolkendienst
Aicha Bouharras
Sociaal tolk, iets voor jou?
Mireille, voorzitster van Vector, vertelt...
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 26
05/10/2009 - Onderwijzer. Bemiddelaar. Coach.
Examinator. Levensgids. Het zijn slechts enkele
van de vele rollen die leerkrachten vervullen
wanneer ze voor de klas staan. Alleen al omwille
van hun veelzijdigheid verdienen zij een jaar-
lijkse dag waarop zij in de bloemetjes gezet
worden. Sinds 1994 hébben ze ook zo'n feestmo-
ment: 5 oktober. Het Minderhedenforum en de
vereniging Kleurrijk Onderwijs Limburg willen
de Dag van de Leerkracht van dit jaar aangrij-
pen om een rol te belichten die vaak tussen de
plooien valt: die van bruggenbouwer.
Omwille van de centrale positie van de leerkracht
in ons onderwijssysteem zijn zij immers meer dan
wie ook in staat om bruggen te slaan tussen ouders
en directie, leerlingen en het onderwijzend perso-
neel, soms zelfs tussen leerlingen en hun ouders.
Nu de samenleving, en dus ook de klas, steeds di-
verser oogt, is het voor een grotendeels wit leraren-
korps niet altijd eenvoudig die taak te vervullen.
Het inschatten van de gevoeligheden en wensen
van leerlingen, ouders en collega‟s wordt immers
doorkruist door, misverstanden, wantrouwen en
vooroordelen langs beide kanten. De ervaring van
de leraars verbonden aan Kleurrijk Onderwijs Lim-
burg leert dat allochtone lesgevers een belangrijk
breekijzer kunnen zijn voor het optimaliseren van
die bruggenbouwersfunctie.
Dat begint al in de leraarskamer. Daar wordt name-
lijk vaak in alle openheid gesproken, en niet enkel
over het schoolse leven. Wanneer het lerarenkorps
diversiteit vertoont, biedt zich kortom een gelegen-
heid aan om meer te weten te komen over wat er
speelt in etnisch-culturele gemeenschappen. Dit
moet in staat zijn om hardnekkige misverstanden
over cultuur, gebruiken en leefomgeving van be-
paalde leerlingen weg te werken. En dat opent op
zijn beurt de deur voor interne discussies, die moe-
ten toestaan de schoolloopbaan van jongeren posi-
tiever te benaderen. Een frisse, nieuwe kijk is vaak
de smeerolie die nodig is om vastgeroeste werkme-
thodes of attitudes meer souplesse te geven. Ver-
eiste is uiteraard wel een werkomgeving die open-
heid uitstraalt en zich niet verschuilt achter confor-
misme.
Zo‟n open uitwisseling van meningen en ervarin-
gen in de leraarskamers kan uitmonden in het ver-
stevigen van de vertrouwensband tussen leerkracht
en leerling. Die is vandaag de dag immers in som-
mige scholen zoek. Leraars – specifiek vrouwelijke
– worden daar op voorhand al gewaarschuwd voor
„moeilijke‟ klassen. Leerkrachten stellen zich er
bijgevolg op voorhand op in dat ze niet zullen
doordringen tot hun klas, terwijl de klas instinctief
aanvoelt dat hun talent niet naar waarde wordt ge-
schat en daarom apathisch gedrag gaat vertonen.
Het is een vicieuze cirkel, die in het slechtste geval
Onderwijs
Bruggenbouwers in het onderwijs
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 27
tot afhakende studenten leidt. Meer aandacht in de
lerarenopleiding voor oplossingen voor deze pro-
blematiek is dus geen overbodige luxe.
Het derde niveau waarop leerkrachten uit een et-
nisch-culturele minderheid een bruggenbouwende
rol kunnen versterken, is in het contact met ou-
ders. Zij zijn vaak ervaringsdeskundigen betref-
fende de cultuur en leefomgeving van minderhe-
den en kunnen zo hun collega‟s bijstaan in het
zoeken naar methodes en acties om ouders beter
bij de schoolse loopbaan van hun kinderen te be-
trekken. Idealiter belast men een medewerker met
de specifieke taak om de ouderwerking uit te bou-
wen en te versterken. Dit hoeft niet noodzakelijk
iemand met etnisch-culturele roots te zijn, maar
het is wel belangrijk dat het iemand is die affiniteit
heeft met de gevoeligheden en wensen van een
diverse groep ouders.
Als we de school als een microkosmos van onze
samenleving beschouwen, is het cruciaal voor de
opvoeding van onze jongeren dat we hen tonen dat
het mogelijk is om bruggen te bouwen tussen
school, leerlingen en ouders, maar ook tussen ver-
schillende culturen, talen en etnische achtergron-
den. Dit zullen leerlingen immers ook nà hun
schoolse carrière onthouden en meenemen in het
opbouwen van sociale en professionele contacten.
Momenteel zijn er echter nog te weinig etnisch-
culturele mindeheden aan de slag in scholen om
dit domino-effect in gang te zetten. Zowel het
Minderhedenforum als Kleurrijk Onderwijs Lim-
burg (dat reeds een talrijk aantal allochtone leer-
krachten verenigt) zullen zich blijven inzetten om
meer kleur in het lerarenkorps te krijgen.
Vandaag willen we alvast een pluim geven aan de
tienduizenden leerkrachten – al dan niet met een
etnisch-culturele achtergrond – die zich reeds pro-
fileren als bruggenbouwer. Door in de klassen
aandacht te hebben voor diversiteit, maar ook
daarbuiten maatschappelijk engagement tonen.
Bijvoorbeeld als studiementor in de onderwijspro-
jecten die vele etnisch-culturele verenigingen heb-
ben opgezet. Of als bemiddelaar met een luiste-
rend oor wanneer de relatie tussen ouders,
leerlingen en school verzuurd is. De Dag
van de Leerkracht is een ideale gelegenheid
om deze bruggenbouwers in de bloemetjes
te zetten. En om te hopen dat – in tijden
van een structureel leraarstekort – meer
mensen zich geroepen voelen en aange-
moedigd worden om deze rol op zich te
nemen.
Sanghmitra Bhutani,
stafmedewerker onderwijs
Yücel Kahraman,
Kleurrijk Onderwijs Limburg bezoek de site van Kleurrijk Onderwijs Limburg
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 28
Nieuw s uit Vlaams Brabant
Associatie IC – ACW
3 oktober 2009 was niet minder dan een mijlpaal
in de geschiedenis van het Internationaal Comité.
Op die datum erkende ACW–nationaal namelijk
onze vereniging als “geassocieerde partner”. Dit
partnerschap drukt de wederzijdse erkenning én
samenwerking uit tussen beide organisaties. Een
band waar alvast het Internationaal Comité en heel
wat mensen binnen het ACW steeds naar hebben
gezocht.
Waarom is dit partnerschap zo belangrijk?
Via deze nauwe samenwerking kan IC zijn wer-
king versterken en zijn impact op de samenleving
èn het beleid vergroten. Het ACW is een erg be-
langrijke speler in de Belgische en Vlaamse sa-
menleving. Via hen kunnen we nòg beter de be-
langen van onze mensen en afdelingen verdedi-
gen. Het ACW zal ook de werking van IC intern
en extern onder de aandacht brengen en zo de in-
terculturaliteit en diversiteit van zowel de Christe-
lijke Arbeiders Beweging als de samenleving ver-
sterken.
Ook voor het ACW is dit partnerschap een belang-
rijke stap: IC brengt zijn expertise in rond thema‟s
als interculturaliteit, samenleven en diversiteit!
Onze mensen zijn ervaringsdeskundig rond hete
hangijzers als migratie en integratie. Door het IC
en zijn knowhow mee aan boord te nemen, kan het
ACW met meer gezag (en invloed) spreken over
deze thema‟s in de samenleving. Door deze band
leggen we duurzame bruggen tussen onze mensen
en gemeenschappen.
Betekent dit dat het IC zijn eigenheid moet opge-
ven? Neen! We blijven een zelfstandige vereni-
ging, waarbij de vrijwilligers uit de Algemene
Vergadering en onze Raad van Bestuur de beleids-
lijnen uitzetten. We zijn ervan overtuigd dat sa-
menwerking, meer onderlinge contacten en uitwis-
seling zal leiden tot meer kleur en meerstemmig-
heid in onze beide organisaties.
Lode Draelants
Wablief…?
Wat is het ACW? Dit staat voor Algemeen Christelijk Werknemersverbond. Het is de (Vlaamse) koe-
pelorganisatie van heel wat belangrijke (deel)organisaties, enerzijds sociaal–culturele verenigingen
zoals de KAV of OKRA en anderzijds sociaal–economische spelers zoals de CM (Christelijke Mu-
tualiteit), ACV (de Christelijke/groene Vakbond).
Omdat de organisatie in zijn geheel zo groot is en zoveel mensen vertegenwoordigt, heeft het ACW
een belangrijke invloed op de politiek en het beleid van ons land (onderwijs, tewerkstelling, wel-
zijnszorg, cultuur, ...)
Wat is de Christelijke Arbeidersbeweging (CAB)? Dit is de bredere beweging en ook de gedachte
achter het ACW. De CAB heeft een lange geschiedenis. Het is ontstaan als een beweging van
meestal arme arbeiders in de 19e eeuw, die mekaar hielpen en ondersteunden met het samen oprich-
ten van spaarkassen, vakbonden, mutualiteiten, vormingscentra enz. De sociale staat zoals we die
vandaag kennen, is er in belangrijke mate gekomen door die beweging van arbeiders. De CAB heeft
een doorslaggevende rol gespeeld in de emancipatie van arbeiders en vrouwen in onze maatschap-
pij. En nu dus van de allochtone gemeenschappen?
Meer info? Surf naar www.acw.be
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 29
Huis van Diversiteit
Afscheid van een (t)huis…
Er was eens, 4 jaar geleden, een ideetje, een
droom om enkele afdelingen in Hasselt een plek te
geven. Een plaats om elkaar te ontmoeten, te fees-
ten, taallessen te geven aan kinderen, plannen te
smeden voor de toekomst, … En het werd uitein-
delijk niet alleen een huis, maar ook een thuis,
voor een kleurrijke mix van mensen en verenigin-
gen: Nigerianen, Marokkanen, Indiërs, Congole-
zen, Russisch sprekenden, Tsjetsjenen, Belgen,
Darfurezen en vele andere culturen.
Het werd het Huis van Diversiteit!
Vier jaar lang hebben heel wat gedreven mensen
het beste van zichzelf gegeven om dit huis vorm te
geven, letterlijk en figuurlijk.
Het Huis werd geverfd, be-
meubeld, aangekleed. En on-
dertussen werd het Huis veel
meer dan een verzamelplaats:
naast taal- en Islamlessen
vonden er ook workshops
schilderen en keramiek
plaats, hielp het mensen aan
werk, werden er pc–lessen
gegeven, vormingsavonden
voor kunstenaars, taalcursus-
sen voor allochtone studen-
ten, Iftaravonden, enz. Er
werd gefeest en ontmoet, ge-
leerd en gebotst, gesurft en
gebeld…
Helaas, aan ieder sprookje komt een eind. Het
Huis van Diversiteit is al een hele tijd financieel
erg zwaar om dragen voor het IC. Vandaar dat we
moesten besluiten om dit fantastische experiment
te beëindigen.
Maar… natuurlijk doen we er alles aan om de
waardevolle elementen van het Huis een nieuwe
plek te geven. Daarmee bedoelen we niet de meu-
bels, maar wel de mensen, onze verenigingen en
hun activiteiten.
Lode Draelants
Arena, vzw Internationaal Comité, juni 2009 Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 30
Het laatste woord
Betrokkenheid is interesse. Is meedoen. Is je me-
ning geven. Is ontmoeten. Duwen en sleuren. Posi-
tief ingesteld zijn. Je samen inzetten. Diversiteit
waarderen. Respecteren. Hard werken. Kansen
grijpen. Verantwoordelijkheid opnemen. Betrok-
kenheid is geloven in een toekomst los van het ik,
naar een nieuwe Wij.
Betrokkenheid is wat IC vraagt, en wat onze kin-
deren eisen. Want wie betrokken is, vergroot zijn
kansen. Wie het schoolleven van zijn kinderen
„betrokken‟ volgt en geïnteresseerd is in de lessen,
die zorgt ervoor dat zijn kinderen meer kansen
krijgen op goede resultaten. Wie „betrokken‟ is op
zijn werk, zorgt voor een goede sfeer en levert
kwaliteit. Wie „betrokken‟ is op zijn buurt, zorgt
voor goede relaties.
Vooral tegen mensen met een andere afkomst
wordt voortdurend gezegd dat ze meer betrokken
moeten zijn. En dat is ook terecht. Want wie afzij-
dig blijft en niks te maken wil hebben met zijn
omgeving, die raakt geïsoleerd en kansloos. We
moeten alle kansen met beide handen nemen. We
moeten ons voortdurend inzetten om op die ma-
nier een volwaardig leven uit te bouwen voor ons-
zelf, voor onze kinderen en voor de samenleving.
Maar wat zien we dan gebeuren? Witte auteurs en
blanke politici, wetenschappers & bedrijfsleiders,
maar ook gewone autochtonen: zij mogen blijk-
baar stilstaan en afzijdig blijven. Meer nog, kritiek
geven op de multiculturele samenleving is blijk-
baar in de mode. Alles wat een beetje „anders‟ is
of gekleurd of hier niet al langer dan 100 jaar
woont, (of zelfs maar gewoon „sociaal‟ is): dat
alles is een bedreiging.
En dus horen we op het nieuws voortdurend ver-
tellen dat alleen bedrijven en de industrie welvaart
brengen en dat winst maken het hoogste doel is.
Of dat de belastingen te hoog zijn en de werkloos-
heidsuitkeringen natuurlijk ook. En die werklozen
zijn vervolgens allemaal luiaards en de ambtena-
ren ook… om nog maar te zwijgen van allochto-
nen en van de vluchtelingen die allemaal op hotel
mogen…
Zulke autochtonen plaatsen zichzelf in de rol van
slachtoffer. Ze zeuren dat ze bedreigd worden…
en nemen dus ook geen enkel initiatief meer om
echte contacten te leggen met hun multiculturele
collega-burgers. Het is puur één-richtings-verkeer.
Zij eisen van alle allochtonen de hoogste betrok-
kenheid, maar ze zijn het zelf absoluut niet.
En dat is nochtans het enige dat we vragen: be-
trokkenheid van beide kanten. Allochtonen en au-
tochtonen die in mekaar geïnteresseerd zijn, me-
kaar kansen geven en zo samen aan een multicul-
turele toekomst bouwen.
Jef De Vrij
Vooruitgang dankzij betrokkenheid
Jawel, wij engageren ons!
Een goede samenwerking tussen ouders en school
is niet altijd vanzelfsprekend. Beiden kunnen im-
mers andere verwachtingen en mogelijkheden
hebben. Om dit allemaal wat makkelijker te ma-
ken, worden er vanaf nu enkele afspraken vermeld
in het schoolreglement.
In de engagementsverklaring staan afspraken en
engagementen voor de school en voor de ouders.
Zo maakt de school duidelijk welke inspanningen
zij doet om de communicatie en samenwerking
met de ouders vlot te doen lopen: bijvoorbeeld
zorgen voor oudercontacten met tolken en op een
aangepast tijdstip, rekening houden met andere
culturen… Ouders engageren zich om interesse te
tonen voor wat op school gebeurt, om positief te
staan tegenover schoolwerk, om naar het
oudercontact te komen en ervoor te zorgen dat
hun kind tijdig op school is. Ze beloven tijdig een
seintje te geven als het met hun kind fout loopt en
beloven om hun kind te stimuleren om Nederlands
te praten.
Wil je meer weten over de engagementsverkla-
ring? Wil je weten hoe je je school hierover kan
aanspreken? Vind je deze afspraken belangrijk of
eerder overbodig? Je kan met deze vragen terecht
bij de ouderkoepels. De ouderkoepels GO! Ou-
ders, KOOGO en VCOV hebben namelijk als taak
ouders en ouderwerkingen te ondersteunen, te be-
geleiden en hun belangen te behartigen.
www.vcov.be - T.016 38 81 00
www.g-o.be/ouders T.02 79 09 200
www.koogo.be T.09 269 70 04
Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 31
Contactgegevens REDACTIE Anniek NAGELS
Lode DRAELANTS
Aïcha BOUHARRAS
Muradiye ISCI
Lucrezia TAFARO
Ariana BARKU
Emine YILMAZ
Martin OLUWADIRAN
Mahshid SHAMSEDDIN
Galina MATUSHINA
Emine OZKURT
Hulnara KH AYNUS
Naira VARDANIAN
Pavel RADJUK
Vera MIRONOVA
Rachida ACHAHBAR
Ylva BERG
LAY-OUT Muradiye ISCI
VERANTWOORDELIJKE UIT-
GEVER
Anniek NAGELS
Mgr. Broekxplein 6
3500 Hasselt
Tel.: 011 29 09 17
Fax: 011 29 08 36
MAILADRESSEN INTERNATIONAAL COMITÉ
DRUKWERK Tegen verminderd tarief
AFGIFTEKANTOOR
3500 Hasselt
MAILCENTER
E-mail: [email protected]