N° 1326 VAN 26 APRIL TOT 3 MEI 2012 ¦ WEEK 17: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

‘Bevolking kan in 25 jaar verdubbelen’

I n 2010 kwamen er netto dertig-duizend Brusselaars bij. Er wa-ren achttienduizend geboorten

en negenduizend sterfgevallen. Er trokken 13.000 inwoners meer naar Vlaanderen en Wallonië dan dat er Vlamingen en Walen naar Brussel kwamen. Maar het is de internatio-nale migratie die voor de grootste groei zorgt: bijna dertigduizend. Kan Brussel dat aan?Deboosere, provocerend: “Istan-boel, goed voor dertien miljoen, groeit ieder jaar met 250.000 in-woners. Wat Istanboel aankan, moet Brussel ook aankunnen.” Dat vertelde Deboosere in het Brussels parlement.Het Brusselse gewest telt nu al meer

inwoners dan op zijn vorige hoogte-punt, in 1968. Maar dat geldt niet voor alle gemeenten. Zoiets toont dat er nog rek op zit. Slechts negen van de negentien gemeenten tel-len vandaag meer inwoners dan op hun historische hoogtepunt. Twee voorbeelden: de Stad Brussel telde 215.504 inwoners in 1923, vandaag 163.210. Sint-Joost-ten-Node – met 25.000 inwoners per vierkante kilo-meter de dichtstbevolkte gemeente van België – is vandaag 27.000 in-woners rijk; in 1907 waren er dat bijna 34.000. Sinds 1990 is de be-volking met 27 procent gegroeid, en daarbovenop kampt de gemeente met specifi eke problemen. Parle-mentslid en OCMW-voorzitster

Anne-Sylvie Mouzon (PS): “Als het OCMW mensen aan een baan helpt, verlaten die de gemeente. De prijs-

kwaliteitsverhouding van de wonin-gen in Sint-Joost is slecht, en dat is moeilijk op te lossen.”En parlementslid Olivier de Clippele

(MR) zegt: “Ofwel evolueren we in de richting van Hongkong en Istan-boel, ofwel leggen we stedenbouw-kundige regels op die mensen ertoe verplichten Brussel te verlaten. Nu al verfranst Aalst.”Dat Brussel in 1968 ook bijna 1,1 miljoen inwoners telde, laat zien dat de huizenmarkt nog elastisch is, be-toogt Deboosere. Maar: “Scholen en crèches zijn dat niet.” En zeggen dat er in 2006-2007 nog scholen geslo-ten werden...Hoe de migratie ook gepercipieerd wordt, het verschijnsel is eigen aan steden. “Zonder internatio-nale migratie zou Brussel vandaag een stad(sgewest) van minder dan 500.000 inwoners zijn,” zegt De-boosere. De recente migratie is in tegenstelling tot de historische wel ‘supergediversifi eerd’ en vervrou-welijkt. De cijfers vertellen ook een ander verhaal dan onze dagelijkse waarnemingen. Zo komt slechts een derde van de migratie van buiten de

BRUSSEL – In 2010 groeide de Brusselse bevolking met 2,7 procent. Als die groei zich nog 25 jaar doorzet, dan zijn we met meer dan twee miljoen. Dat stelt VUB-demograaf Patrick Deboosere. Maar volgens het Federaal Planbureau zal het zo’n vaart niet lopen. De (weliswaar voorlopige) cijfers voor 2011 laten een vertraging van de groei zien: de bevolking zou met minder dan twee procent groeien.

“Wat Istanboel aankan, moet Brussel ook aankunnen”

TOOTS

© IVAN PUT

BOZAR NIGHT: ELEKTRONICA-ARTIESTEN PALMEN HET PSK INEn ook: James Taylor, Michael Kiwanuka en Nicolas Provost.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

26 0412

EU, maar die migranten vallen meer op door hun huidskleur of kleding. Elk jaar komen er zevenduizend Marokkanen bij door migratie, maar dat is minder dan de immigratie uit landen van de vroegere Sovjet-Unie.Deboosere geeft nog een voorbeeld: “Vroeger affi cheerden de reisbu-reaus in Matonge exclusief voor Centraal-Afrika; nu is de helft van de affi ches voor twee provincies in Brazilië.” Danny Vileyn en Christophe Degreef

Lees p. 4-5: ‘Het wordt (misschien) dringen’

ADVERTENTIE

Das Auto.

Een Polo voor 4,90 €/dag.

Zie pagina

DB3

9/24

5240

D2

28.

LEES P. 16-1790!

© J

OS

L. K

NA

EP

EN

BDW 1326 PAGINA 2 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Kunst kijken, mensen kijken, kunst kijken: van donderdag tot en met zondag liep op de Heizel weer de kunstbeurs Art Brussels.

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Rode dubbeldekker voor stadsbezoek

Uitgelicht > Open Tours mag als enige hop on/hop off laten rijden

D e hoofdstad viel enkele jaren geleden  ten  prooi  aan  een ware  busoorlog.  De  blauwe, 

geel-groene  en  rode  toeristenbus-sen probeerden elkaar klanten af te snoepen in een bikkelharde concur-rentiestrijd.  Dat  zorgde  niet  alleen voor  occasionele  relletjes,  de  kwa-liteit  van  de  dienstverlening  was erbarmelijk. De Brusselse toerisme-dienst kreeg heel wat klachten.In  2008  heeft  de  Brusselse  rege-ring daar een einde aan willen ma-ken.  Toen  keurde  het  parlement een ordonnantie goed die de sector van  sightseeing-bussen  moet  re-guleren.  Vier  jaar  later  levert  die ordonnantie  eindelijk  resultaat  op. De  MIVB,  die  volgens  de  ordon-nantie  de  markt  moet  organiseren, heeft in een Europese aanbesteding 

het  bedrijf  Open  Tours  aangeduid voor  de  uitbating  van  de  hop  on/hop  off-bussen.  De  concessie  geldt voor zeven jaar. Open Tours betaalt daarvoor  jaarlijks een –  relatief be-scheiden – bedrag aan de MIVB, die er geen winst mee mag maken.Dat  de  concessie  zo  lang  op  zich heeft  laten  wachten,  komt  doordat uitvoeringsbesluiten een aantal keer verbroken zijn door de Raad van Sta-te,  en door de aanbestedingsproce-dure. Intussen was de bussenoorlog al min of meer uitgewoed. De blau-we  en  gele  bussen  zijn  al  een  tijdje uit het straatbeeld verdwenen.Open  Tours,  dat  deel  uitmaakt  van de  internationale  groep  CitySight-Seeing, was bij de toewijzing van de concessie  de  enige  tourorganisatie die aan alle criteria voldeed.

Luc Vanacker van Open Tours is op-gelucht.  “Nu  kunnen  we  eindelijk een  langetermijnvisie  uitbouwen.” Bussen worden vernieuwd en dertig chauffeurs  kunnen  aan  de  slag  bij Open Tours.Ook  bij  VisitBrussels,  dat  meege-werkt heeft aan het opstellen van het contract, en bij minister van Vervoer Brigitte  Grouwels  (CD&V)  heerst tevredenheid.  “Het  belangrijkste  is de  kwaliteitsbewaking,”  zegt  Grou-wels. “Voor veel toeristen is de bus het eerste contact met Brussel.” Dankzij het wettelijke kader zal het gedaan met de racolage of ronselen, met  de  krakkemikkige  bussen,  de wildgroei  aan  toeristische  bussen, gebrek aan stiptheid of ondermaatse toeristische  informatie.  “En  zijn  er tóch  nog  klachten,  dan  kunnen  we die snel rechttrekken,” zegt Philippe Close, schepen van Toerisme (PS) en voorzitter van VisitBrussels.Open Tours biedt twee circuits aan: een  noordelijk  (stadscentrum  en Heizel)  en  een  zuidelijk  (Europese wijk,  Ter  Kamerenbos...).  Je  kunt 

BRUSSEL – Open Tours mag als enige tourorganisatie in Brussel hop on/hop off-bussen exploiteren. Daarmee komt een einde aan de busooorlog die de hoofdstad een tijdje heeft beheerst. Stadsgids Roel Jacobs super-viseert de toeristische uitleg die in de bus te horen is.

‘35 EXTRA PLAATSEN IS RUIM ONVOLDOENDE’

BRUSSEL – Vlaanderen mag Brussel niet links laten lig-gen in de uitbouw van kin-deropvang. Daarvoor zijn de uitdagingen te groot. Dat staat in een motie die meerderheid en oppositie in de Raad van de VGC hebben goedgekeurd.

De  motie  is  unaniem:  Open VLD, CD&V, SP.A, Groen!, N-VA, Vlaams  Belang  en  Vlaamse Democraten  hebben  ze  onder-schreven. Dat is een primeur.De  motie  komt  er  niet  zomaar. Half  maart  meldde  SP.A-raads-lid  Elke  Roex  dat  de  Vlaamse regering dit jaar voor slechts 35 extra  plaatsen  in  de  kinderop-vang in Brussel zorgt. Dat komt overeen  met  5  procent  van  wat Vlaanderen in 2012 aan nieuwe opvang  uitgeeft.  Ruim  onvol-doende,  vinden  de  Vlaamse Brusselaars unisono.Brussel  staat  voor  een  enorme demografische  uitdaging.  Als Vlaanderen  volgens  de  Brus-selnorm  (een  doelpubliek  van dertig  procent)  en  de  Europese norm  (vijftig  procent  van  de kindjes)  crèches  in  Brussel  zou programmeren,  dan  moeten  er tegen  2016  maar  liefst  4.200 Nederlandstalige  plaatsen  bij-komen,  ofwel  duizend  per  jaar. Realistisch  is  dat  niet  binnen het  huidige  budgettaire  kader, maar duizend staat wel héél ver van  de  35  luttele  plaatsen  die Vlaanderen dit jaar schept.Ook VGC-collegelid voor Welzijn Brigitte  Grouwels  (CD&V)  vindt de  Vlaamse  inbreng  voor  2012 onvoldoende. Volgens haar kun-nen er ‘direct’ honderd plaatsen bij  gecreëerd  worden.  Ze  heeft hierover  haar  Vlaamse  collega Jo  Vandeurzen  (CD&V)  geïnter-pelleerd.Intussen  zijn  er  legio  verhalen over  Nederlandstalige  ouders in Brussel die maanden moeten wachten  op  een  opvangplaats voor hun kind, of in vijf crèches tegelijk  op  de  wachtlijst  staan. Vergelijkbare  toestanden  zijn er  in Antwerpen, maar die stad krijgt dit  jaar dubbel zoveel op-vangplaatsen als Brussel.Minister  Vandeurzen  houdt  in-tussen  vol  dat  Vlaanderen  wel degelijk  de  Brusselnorm  van dertig procent respecteert. Hele-maal eerlijk is dat niet: Vandeur-zen  rekent  daar  de  meer  dan tweeduizend  Franstalige  op-vangplaatsen  bij  die  weliswaar door  Kind  &  Gezin  zijn  erkend, maar die op  termijn zullen ver-dwijnen of hun Vlaamse erken-ning verliezen.� SVG

OPMERKELIJK

© R

EIN

OU

T VAN

RE

ES

op  de  bus  springen  aan  negentien haltes  in  de  stad,  met  telkens  een eindhalte  aan  het  Centraal  Station. De circuits kunnen voor 24 uur ge-boekt  worden  (22  euro)  of  voor  48 uur  (30  euro).  Open  Tours  wil  dit jaar 200.000 reizigers bereiken.In de bussen zijn er hoofdtelefoons waarmee  je  toeristische  informatie krijgt aan belangrijke monumenten of historische plekken. Zo wordt het historische belang van het water  in de  stad  benadrukt,  vertelt  Roel  Ja-cobs, die de informatie superviseer-de. “We leggen de toeristen uit waar de  Zenne  liep,  wanneer  het  kanaal gegraven  is  en  wat  het  belang  was van de oude binnenhaven.”“Het  is  voortdurend  een  evenwicht zoeken  tussen  een  historisch  cor-recte vertelling, bijvoorbeeld het po-litieke belang van de kathedraal, en 

informatie  op  maat  van  de  toerist. De  uitleg  mag  ook  niet  overdreven gedetailleerd zijn.”Vanaf 7 mei zullen geen andere hop on/hop off-bussen meer te zien zijn in het straatbeeld. Toeristische bus-sen  die  groepen  vervoeren,  blijven uiteraard wel in Brussel rijden.

� Steven�Van�Garsse

“Voor veel toeristen is de bus het eerste contact met de stad. Kwaliteit is dus belangrijk”

BDW 1326 PAGINA 3 - DONDERDAG 26 APRIL 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�18�APRILDEEL�ROMA�VERTREKT. Twee van de Roma-gezinnen in het CCN-gebouw bij het Noordstation keren vrijwillig terug naar hun thuis-land. Ze besluiten daartoe na een bezoek van Brussels staatssecreta-ris Bruno De Lille (Groen), de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) en de vzw Foyer. Tolken vertellen over hun situatie en wijzen hen op hun rechten. Voor de overige gezinnen is nog geen oplossing gevonden.

DONDERDAG�19�APRILBRUSSELAAR�GESELECTEERD�VOOR�CANNES.�De Brusselse regisseur Joachim Lafosse is met zijn film A perdre la raison geselec-teerd voor het filmfestival van Cannes. Tussen 16 en 27 mei zal hij in Frankrijk meedingen naar de Gouden Palm. Eerder deze week werden ook al de films van Emilie Verhamme en Leni Huyghe geselecteerd voor het festival. Beide jonge Vlaamse regisseuses studeren aan Sint-Lukas in Schaarbeek.

VRIJDAG�20�APRILDOLF�VAN�TONGERLOO�BEGRAVEN.�Onderpastoor van de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal en voormalig pastor van Mabo Dolf Van Tongerloo wordt ten grave gedragen in de kathedraal. Hij stierf op vrijdag 13 april op 89-jarige leeftijd. Van Tongerloo stond vooral bekend om zijn inzet voor behoeftigen en noodlijdenden op straat. Bij de oudere Vlaamse Brusselaar werd hij vooral gewaardeerd om zijn Nederlandstalige missen die hij opdroeg in de dekenij.

ZATERDAG�21�APRILVIERDE�DAG�VAN�DE�NETHEID.�Brussel-Stad organiseert voor de vierde maal de Dag van de Netheid. Het initiatief moet de Brus-selaar eraan herinneren dat hij de stoep voor zijn deur schoon moet houden. Voor de gelegenheid krijgt Manneken Pis een straatvegers-uniform aangemeten. De Dag van de Netheid eindigt om 15.30 uur met een dansspektakel op het Sint-Katelijneplein.

ZONDAG�22�APRILJEF�DE�GANCK�HEEFT�MOOISTE�SNOR.�De Orde van de Brus-selse Moestasje verkiest de snor van de 75-jarige Jef De Ganck tot ‘Moestasje van ’t Joer’. De uitreiking vindt voor de vijfde keer plaats op het Vossenplein. Volgens de jury heeft de Zellikse uitbater van een taxibedrijf en een frietkraam “’n vrie chique moestasje” en is hij bovendien “nen toffe pei”.

GROUWELS�EN�DEJONGHE�SAMEN�OP�DE�MOTOR.�Brussel parlementslid Carla Dejonghe (Open VLD) nodigt Brussels minister van Mobiliteit Brigitte Grouwels (CD&V) uit voor een ritje op haar mo-tor. Zo wil ze de zwarte punten voor motorrijders in Brussel in kaart brengen. Dejonghe vraagt dat daarmee rekening wordt gehouden bij infrastructuurwerkzaamheden. Volgens Grouwels zal Mobiel Brussel alle gladde wegmarkeringen in de stad vervangen.

MAANDAG�23�APRILBUURTBEWONERS�TEGEN�WETSTRAAT-TORENS.�Tientallen inwoners van de Europese wijk uiten in een brief aan Stad en Gewest hun bedenkingen over de nieuwe plannen in de Wetstraat. Daar zou-den torens tot 165 meter hoog komen. Een Belgisch record, dat hun wijk een groot deel van de dag in de schaduw zou stellen. Ook vrezen ze dat de torens tocht veroorzaken. 

DINSDAG�24�APRILHOP�ON/HOP�OFF:�PLEIT�BESLECHT.�Open Tours mag als enige tourbedrijf nog hop on/hop off-bussen laten rijden in Brussel. Dat is het gevolg van een conces-sie die Open Tours sloot met de MIVB en VisitBrussels. 

Hiermee komt een einde aan de bussenoorlog die de hoofdstad een tijdje teisterde.

TOT�DRIE�UUR�AANSCHUIVEN�OP�RING. Door een ongeval met vijf voertuigen richting Groot-Bijgaarden staan er ellenlange files op de Brusselse buitenring. Er valt een lichtgewonde. De brandweer komt ter plaatse om brokstukken en olie op te ruimen, waardoor de linker- en de middenrijstrook versperd zijn. Automobilisten moeten tot drie uur lang aanschuiven.

EINDE�HONGERSTAKING. Na 102 dagen zetten de 23 hongersta-kers in het gebouw van de VUB hun actie stop. Volgens rector Paul De Knop zijn ze nog tot 1 juli welkom in het huis aan de Triomflaan. De groep hongerstakers voerde actie om een verblijfs- en werkvergun-ning te krijgen. De Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) en staatssecre-taris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) geven niet toe aan de eisen.� Samengesteld�door�Nick�Vervaeck

Geen geel-groene of blauwe bussen meer in de stad. De rode bussen van Open Tours hebben de concessie binnengehaald.

Kris Lauwers heeft zichzelf gediskwalificeerd. Spijtig, want hij heeft zijn bekwaamheid getoond. Maar hier maakt hij een enorme fout.”

Minister-president Charles Picqué (PS) zegt op RTL TVI dat MIVB-baas ad interim Kris Lauwers geen CEO kan worden. Lauwers, kandidaat voor die functie, had in De Morgen onder meer gezegd dat de MIVB-abonnee voor kleine afstanden maar beter te voet of met de auto kan gaan dan met de bus.

We zien tegenwoordig zelfs tramfiles.”

Olivier Willocx van werkgeversorganisatie Beci vindt dat het Brussels Gewest alles op alles moet zetten om de mobiliteit te verbeteren. Over tien jaar zullen zich in Brussel twee miljoen mensen verplaatsen, pendelaars en toeristen inbegrepen (in Trends).

Seropositiviteit  hoeft  niet  altijd  negatief  benaderd  te worden. Daarom opent The Rainbow House op de Ko-lenmarkt op zondag 29 april het eerste hiv-café in Brus-sel. Met dit unieke concept wil de organisatie een sero-vriendelijke  plaats  aanbieden  aan  mensen  die  besmet zijn  met  het  hiv-virus.  Ze  kunnen  er  terecht  voor  een babbel  met  de  medewerkers,  maar  evengoed  gewoon iets  komen  drinken  met  vrienden.  Ook  seronegatieve 

mensen zijn welkom. Zo kan dit initiatief een uitgelezen kans zijn om het taboe te doorbreken. De sero-vriende-lijke plaats moet een omgeving zijn waar iedereen zich-zelf kan zijn, of je nu seropositief bent of niet.Het  hiv-café  is  voortaan  elke  laatste  zondag  van  de maand open tussen 16 en 23 uur, aan de Kolenmarkt 42.�� NV

Sero-vriendelijkHETWOORD

© H

AN

NE

S D

E G

EE

ST

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1326 PAGINA 4 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Bevolking > Verschillende visies op steeds meer mensen

Het wordt (misschien) dringenBRUSSEL – Het is een veelbesproken onderwerp, en toch zag tot voor kort niemand het aankomen: de bevolkingsgroei. Voor de ene ‘een demografische boom’, voor de andere een lokale nachtmerrie. Dat leidt tot behoorlijk verschillende visies. “We kunnen twee miljoen inwoners aan,” zegt demograaf Patrick Deboosere. Of toch niet?

H et  Brussels  Hoofdstedelijk Gewest  kent  een  forse  de-mografische groei. Waar er 

van de jaren 1960 tot midden jaren 1990  een  bevolkingsdaling  was, stijgt  het  aantal  Brusselaars  nu  al bijna twintig jaar.In  2011  stond  het  aantal  inwoners 

van  het  gewest  op  meer  dan  1,1 miljoen. En vorig jaar becijferde het Federaal  Planbureau  dat  als  het  zo doorgaat, Brussel in 2060 anderhalf miljoen  inwoners  zal  tellen.  Dat  is volgens  demograaf  Patrick  Deboo-sere  van  de  VUB  ook  het  aantal mensen dat de stad aankan. “Ander-

half tot twee miljoen mensen maxi-maal.”“Dat  de  bevolking  zo  groeit,  is  het resultaat  van  het  stadsbeleid  dat sinds het oprichten van het Gewest in 1989 werd gevoerd en nu vruch-ten  begint  af  te  werpen,”  zegt  de demograaf. “Kijk bijvoorbeeld maar 

hoe  aantrekkelijk  de  stad  voor  stu-denten  is  geworden.  Brussel  telt tachtigduizend  studenten;  die  zijn niet ingeschreven in de bevolkings-registers, maar ze blijven wel steeds vaker  hangen  om  hier  te  wonen en  te  investeren.  Maar  niet  alleen dat  maakt  de  stad  aantrekkelijk. De  dichtslibbende  mobiliteit  in  dit land dwingt de mensen meer om in de  stad  te  wonen.  Na  de  snelle  de-indus trialisering  van  Brussel  in  de jaren  1960  en  1970,  de  ontvolking en de keuze voor de voorstad en de 

auto  is  het  tij  voorgoed  gekeerd.”Nochtans  lijkt het of de demografi-sche  boom  jarenlang  onopgemerkt bleef  en  enkele  jaren  geleden  plots opdook  als  een  fait accompli.  Ie-dereen  schrok.  In  de  media  was er een eerste keer sprake van  in de marge van het nieuwe Brusselse re-geerakkoord. In 2009 was dat.Deboosere ziet dat anders. “In 2008 al  pakte  het  Planbureau  groot  uit met de bevolkingsgroei en de sterke prognoses.  We  dachten  dat  de  me-dia hier aandacht aan gingen beste-

In Brussel staan 48 pleeggezinnen paraat: vele malen te weinig.

NIJPEND TEKORT AAN PLEEGOUDERS IN BRUSSEL

BRUSSEL – Overal in Vlaanderen is er een tekort aan pleegouders, maar in Brussel is de nood bijzon-der hoog.

Het  Agentschap  Jongerenwelzijn, het  Vlaams  Agentschap  voor  Per-sonen  met  een  Handicap  en  Kind &  Gezin  kunnen  in  de  hoofdstad 

slechts  rekenen  op  48  pleeggezin-nen.  Dat  heeft  te  maken  met  de meertaligheid,  kleinere  behuizing, lagere socio-economische status en andere grootstedelijke fenomenen.Volgens  de  vier  erkende  Neder-landstalige pleegzorgdiensten (Kin-derdienst,  Kiezen  voor  Kinderen, Onderweg  en  Opvang)  verloopt  het 

zoeken naar oplossingen voor Brus-selse kinderen erg moeizaam. Zeker voor de allerkleinsten  is de situatie penibel. De Brusselse parlementsle-den  Fouad  Ahidar  (SP.A)  en  Bianca Debaets  (CD&V),  beiden  zelf  pleeg-ouder,  drongen  er  afgelopen  week dan  ook  bij  minister  Brigitte  Grou-wels (CD&V) op aan dat er efficiënte acties  zouden  worden  opgezet  om nieuwe  pleegouders  te  werven.  De-baets  denkt  dat  velen  afgeschrikt worden  door  de  gedachte  van  een langdurig engagement en benadrukt dat er ook allerlei korte vormen van 

pleegzorg  mogelijk  zijn.  “Die  moe-ten  meer  in  de  verf  worden  gezet.” Volgens  Grouwels  gaf  de  VGC  in het verleden herhaaldelijk subsidies voor  promotie  aan  de  pleegzorg-diensten.  Ook  steunde  de  VGC  een project gericht op de werving van al-lochtone pleeggezinnen.Sinds  vorig  jaar  heeft  het  sa-menwerkingsverband  Pleegzorg Vlaams-Brabant  en  Brussel  de  be-wustmakingsacties  en  de  werving overgenomen  van  de  vier  pleegge-zinnendiensten afzonderlijk.� Bettina�Hubo

© V

ZW

KIN

DE

RD

IEN

ST

Toeven in een steeds drukkere stad. “In het straatbeeld merken we vooral de immigranten van buiten de EU op, zij zijn herkenbaar aan hun huidskleur en kleding. En toch maken ze maar een derde van de migratie uit,” zegt demograaf Patrick Deboosere.

© IVAN PUT

BDW 1326 PAGINA 5 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

den, maar het nieuws werd toen niet of  nauwelijks  opgepikt.  De  enige verklaring luidt dat het land zich in volle economische crisis bevond. En dus kreeg het bevolkingsnieuws een klein stukje in de krant.”

Economie en politiekStudenten en idealisten zijn natuur-lijk  niet  de  enige  oorzaak  voor  de aanwas.  Deboosere:  “In  de  periode 2000-2002  was  er  door  de  regula-risatie een fikse bevolkingsaanwas.  In  2003  en  2004  daalden  de  cij-fers.  In  2007  merkten  we  op  dat er  een  flinke  groei  geweest  was  in 2005-2006,  veel  geboorten,  maar ook internationale migratie. Recen-tere cijfers moeten nog geanalyseerd worden.”En wat brengt de toekomst voor De-boosere?  “Sterfgevallen  en  geboor-ten zijn relatief stabiel. Met migratie weet je niet welke kant het uit gaat. Dat hangt af van de economie en van politieke  beslissingen.  De  val  van de  Berlijnse  Muur  heeft  alles  ver-anderd.  Idem  voor  het  Verdrag  van Maastricht. In het straatbeeld mer-ken  we  vooral  de  immigranten  van buiten de EU op, zij zijn herkenbaar aan  hun  huidskleur  en  kleding.  En toch maken ze maar een derde van de migratie uit.”“In de jaren 1960 was er vooral ar-beidsmigratie,  nu  is  de  migratie supergediversifieerd. Maar  ik ben er gerust  op.  Leegloop  doet  meer  met een stad dan groei.”

Geen middenklasseEen  ander  geluid horen  we  bij  Vin-cent  De  Wolf  (MR),  burgemeester van  Etterbeek  en  Brussels  parle-mentslid.  Hij  ziet  op  lokaal  niveau de gevolgen van de bevolkingsgroei. De Wolf:  “Etterbeek  telt nu 45.000 inwoners,  er  kunnen  er  nog  maar vijfduizend  bij  en  dan  is  de  limiet bereikt.  Twee  derde  van  de  Etter-beekse  bevolking  vernieuwt  zich om  de  zes  jaar.  En  van  de  totale bevolking  zijn  er  dertienduizend mensen die op de ene of de andere manier  met  de  Europese  instellin-gen  te  maken  hebben.  Die  wonen hier niet  lang, ze  investeren weinig en hebben simpelweg de tijd niet om  hier  te  integreren.  Bovendien  gaan door  hen  de  huurprijzen  de  hoogte in.” De  Wolf  juicht  wel  de  aantrekking van  de  stad  op  jonge  mensen  toe. “Die  willen  hier  investeren  en  kie-zen  bewust  voor  de  stadsfilosofie als  ideaal.  Het  zijn  bobo’s,  maar  in een stad moeten die er zijn,” zegt de liberaal met een boutade. Ernstiger vindt  de  burgemeester  dat  met  een bevolkingsgroei en dito vernieuwing 

Walter Vandenbossche:

“Ik denk dat Brussel de bevolkingsgroei niet alleen aankan”

Wij Brusselaars wil de debat­cultuur nieuw leven inblazen.

EEN KRITISCH HART VOOR BRUSSEL

BRUSSEL – Het collectief Wij Brusselaars organiseert op 3 mei het tweede debat in een reeks van vier, ditmaal over veiligheid.

Vanaf  20  uur  gaan  Luckas  Vander Taelen (Groen) en Saad Amrani (po-litiecommissaris  Brussel-Elsene)  in het  Ritscafé  in  debat.  Thema  van de avond is  ‘Fier op Brussel/Veilig-heid’. Xavier Taveirne modereert en 

Joost Vandecasteele (o.v.) zorgt voor een kritische reflectie achteraf.Wij  Brusselaars  is  opgericht  door vier Nederlandstalige, geëngageerde Brusselaars die niet langer lijdzaam willen toezien hoe deze stad zichzelf zo weinig au sérieux neemt. Met dit burgerinitiatief  willen  ze  het  debat van  de  keukentafel  weg  halen.  Als onafhankelijk en niet-gesubsidieerd collectief organiseren ze regelmatig 

thematische debatten. Ze geloven in de kracht van het woord en doen een gooi naar een beter Brussel.Op  2  februari  laatstleden  had  het collectief zijn openingsdebat. Daar-in  werden  ideeën  voor  een  breed stadsproject  geformuleerd  door ex perts  en  ervaringsdeskundigen. Ook  het  publiek  kon  interveniëren. De  teneur  na  afloop  was  duidelijk: Brussel heeft behoefte aan een wer-

vend project, aan ambitie en nieuwe dynamiek, opdat het zijn troeven ten volle kan uitspelen en elke Brusse-laar fier kan zijn op deze kleine me-tropool.Later  dit  jaar  worden  nog  debatten rond  onderwijs  en  rond  ‘multina-tionaal  Brussel’  georganiseerd.  De organisatoren hopen dat het verslag van  deze  avonden  en  het  slotdebat een leidraad worden voor een ‘Brus-sel van de toekomst’.�� TDMwww.facebook.com/ wijbrusselaars

© IVA

N P

UT

Patrick Deboosere:

“Het eigen stadsbeleid sinds 1989 werpt vruchten af”

we  met  45.000,  nu  al  met  49.000. Het  bevolkingsverloop  is  versneld. In  2011  schreven  zich  achtduizend nieuwe  inwoners  in,  terwijl  er  ze-venduizend  uit  de  bevolkingsregis-ters werden geschrapt.” De  socialist  is  ook  schepen  van Europese Zaken. “Het aantal Euro-pese  ingezetenen  is  de  jongste  tien jaar gedaald. De generaties die hier dertig,  veertig  en  vijftig  jaar  gele-den  aankwamen,  zijn  ondertussen gepensioneerd.  Een  aantal  onder hen  is  teruggekeerd  naar  Portugal, Spanje, Griekenland en  Italië. Zo  is het  aantal  Grieken  in  tien  jaar  tijd gehalveerd  naar  vierhonderd.  Toch telt  Sint-Gillis  nog  altijd  tweedui-zend  inwoners van Griekse origine. 

Veel Grieken hebben dan ook de Bel-gische  nationaliteit  aangenomen.” De jongste tien jaar heeft Sint-Gillis ook veel Fransen zien komen, net als Elsene, zegt de schepen. “Toen wa-ren ze met 1.800, vandaag met bijna vierduizend.  De  Polen  zijn  in  tien jaar  tijd  meer  dan  vertienvoudigd, tot  bijna  tweeduizend  inwoners. Tien  jaar  geleden  waren  er  natuur-lijk meer Polen in Sint-Gillis dan uit de  bevolkingsregisters  bleek,  maar toen kwamen ze om een paar maan-den  te  werken.  Nu  vestigen  ze  zich hier.”“Decennialang  hebben  migranten samengeklit  in  bepaalde  buurten. Vandaag is dat niet meer het geval. De  bevolkingsmix  is  groter  gewor-den,” constateert Luyckx.Die  diversiteit  is  voor  Walter  Van-denbossche, ondervoorzitter van het Brussels  parlement  en  Anderlechts gemeenteraadslid  (CD&V),  niet  het 

grootste probleem. Geld  is dat wel. “In  Anderlecht  heb  je  de  wijk  van De  Vijvers,  die  heel  divers  is,  maar heel  dynamisch  en  met  een  goede mix  van  verschillende  inkomens. Die wijk kent dus niet zoveel proble-men. Maar kijk naar Kuregem: daar komen diversiteit en gebrek aan geld samen.  Algemeen  genomen  is  in Anderlecht  veertig  procent  van  de bevolking vreemdeling, en steeg de bevolking  snel  van  90.000  enkele jaren geleden tot meer dan 110.000 nu. Het aantal Vlamingen is sinds-dien  altijd  gedaald,  en  tegenwoor-dig merken we dat ook steeds meer Franstaligen  de  gemeente  de  rug toekeren.  In  de  plaats  komen  veel mensen met lage inkomens. En dat 

is een probleem, want de behoefte-structuur  wordt  duurder.  Persoon-lijk  denk  ik  dat  Brussel  de  bevol-kingsgroei niet alleen aankan.”

Warm welkom?Een  plek  waar  de  bevolkingsaan-groei,  de  diversiteit  en  de  bevol-kingsdruk zich sterk doen gelden, is op het openbaarvervoersnet. Uit een interview  met  waarnemend  MIVB-baas Kris Lauwers bleek vorige week dat de MIVB de groei maar moeilijk aankan  en  dat  de  metrostellen  ge-woonweg  vol  zitten.  Nieuws  is  dat niet,  want  capaciteit  is  een  van  de te  verwachten  pijnpunten  voor  het nieuwe beheerscontract dat dit  jaar tussen  de  MIVB  en  het  Brussels Gewest  gesloten  wordt.  En  extra dienstverlening kost natuurlijk geld, geld dat  steeds minder zeker bij de overheid gehaald kan worden.Brussel  is  volgens  politici  als  Vin-

cent  De  Wolf  een  kleine  stad,  en een dichtbevolkte stad. Maar voorts lijkt  niemand  te  durven  zeggen  dat er grenzen zijn aan de huidige groei. Net  zoals  er  ook  niet  veel  Brusse-laars durven te zeggen – De Wolf op-nieuw als uitzondering – dat wijken enorm  veel  druk  ondervinden  door de diversiteit, de snelheid waarmee de  bevolking  zich  vernieuwt  en  de vervreemding die daarmee gepaard gaat.Vorige week vertelde de criminoloog Paul Ponsaers in deze krant (p. 4-5) dat al die factoren kunnen leiden tot toenemende  anonimiteit,  mogelijk tot criminaliteit. En in de Verenigde Staten  kwam  de  Harvard-politico-loog Robert Putnam al tot de bevin-

ding dat groepen mensen in een erg diverse  samenleving  zich  meer  op zichzelf  terugplooien  en  individua-listischer worden.Verwacht  wordt  dat  de  armere  ge-meenten  in  het  Brussels  Hoofd-stedelijk  Gewest  de  sterkste  be-volkingstoename  zullen  blijven kennen:  Sint-Joost-ten-Node,  An-derlecht,  Brussel-stad,  Schaarbeek en  Sint-Jans-Molenbeek.  Nu  al  zijn dat de dichtstbevolkte, of de groot-ste in bevolkingsaantal.Hoopgevend is dan weer dat Molen-beek, waar er vorig jaar zesduizend nieuwelingen  bij  kwamen,  onlangs voor  het  eerst  een  welkomstavond organiseerde,  een  succesformule waar  vooral  een  voorzichtige  en  erg  diverse  middenklasse  op  af-kwam. ��� Christophe�Degreef�

en�Danny�Vileyn

de veiligheid en het samenleven op het spel staan. Want de Europeanen integreren  misschien  niet,  ze  heb-ben  wel  wat  geld.  Dat  is  niet  voor iedereen zo. “Kijk, het is eenvoudig. Als men in Brussel n’importe quelle population wil aantrekken en als de stad daardoor hoofdzakelijk jong en arm  blijft,  dan  kost  dat  natuurlijk handenvol geld. Brussel kan wel wat mensen aan, maar als  je niet zorgt voor de middeninkomens, dan krijg je  een  stad  met  veel  armen  ener-zijds, een bepaalde klasse rijken an-derzijds en algemeen hoge huur- en koopprijzen,  waardoor  de  midden-inkomens de klos zijn. De privésec-tor heeft dat al langer in de gaten, de overheden nog te weinig.” 

“Die dualiteit werkt de onveiligheid in de hand. Door het bevolkingsver-loop is het moeilijk om mensen met elkaar te laten samenleven, en al he-lemaal om een beleid te voeren.”

Meer mixDe  gemeente  Sint-Gillis,  thuisba-sis van Brussels minister-president Charles  Picqué  (PS),  is  kleiner  dan Etterbeek,  maar  heeft  meer  inwo-ners en is als stationsgemeente van-ouds een gemeente met veel verloop. Carlo  Luyckx  (PS)  is  er  sinds  2000 schepen  van  Burgerlijke  Stand.  Hij waagt zich uitsluitend aan de cijfers, niet aan voorspellingen.Luyckx: “Tussen 2000 en 2005 ver-trokken  in  Sint-Gillis  jaarlijks  vijf- tot zesduizend inwoners en kwamen er evenveel nieuwe bij. De bevolking bleef nagenoeg op peil. Sinds 2005 echter  komen  er  ieder  jaar  duizend inwoners bij. Vijf jaar geleden waren 

© IV

AN

PU

T

BDW 1326 PAGINA 6 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

‘I n  2011  kregen  we  zo’n  3.800 oproepen,”  specificeert  coör­dinatrice  Hamida  Chikhi. 

“Wij  streven  naar  zelfredzaamheid van  onze  klanten.  Normaal  gezien maken  we  onszelf  in  vier,  vijf  keer overbodig.  Tegen  dan  hebben  onze klanten  meestal  voldoende  inzicht in de situatie om het zonder ons te redden.”Zo is er het voorbeeld van een Kroa­tische familie met een kind dat spe­ciale zorgen nodig heeft. De familie snapt niets van al het volk dat over de vloer komt: een verpleegster, een psycholoog,  een  sociaal  assistent. Dankzij  de  uitleg  van  de  intercul­turele bemiddelaar wordt de rol van elke verzorger duidelijk en  is de  fa­milie  in de wolken over de begelei­ding.Sinds  1992  kan  de  Foyer  dankzij 

het Brussels Hoofdstedelijk Gewest negen mensen in dienst nemen met een geco­statuut, terwijl de Vlaam­se  Gemeenschapscommissie  (VGC) de coördinatie van het project finan­ciert. Hamida Chikhi legt uit dat de bemiddelaars  niet  zomaar  tolken zijn.  “Ze  leren  nog  allerlei  andere zaken  zoals  omgaan  met  de  men­sen,  of  de  nodige  informatie  ver­strekken.  Toen  ik  zelf  als  verpleeg­ster  werkte,  moest  ik  soms  tolken voor  Marokkaanse  patiënten,  maar zonder enige opleiding ging mij dat echt niet goed af.”

Interculturele hulp in het UZGökben is een van de interculturele bemiddelaars.  Twee  ochtenden  per week  gaat  ze  naar  het  UZ  in  Jette. Alle  patiënten  met  een  naam  die Turks  lijkt,  kunnen  een  bezoekje 

van  haar  verwachten.  Nu  is  er  bij­voorbeeld  een  Turkse  jongen  van zestien  jaar die pas  in België  is ko­men wonen en de controle over zijn diabetes verloor. De jongen is  in de wolken over de goede zorgen in het UZ, al werd hij ook  in Turkije goed verzorgd.  Toch  zijn  er  verschillen, die  hem  fascineren.  Zo  heeft  hij vandaag  voor  het  eerst  een  boter­ham met confituur mogen eten. De diëtiste heeft veel werk gestoken in het  opstellen  van  haar  voedings­advies en heeft samen met Gökben een  Turks  kookboek  doorgenomen om haar raad aan te passen aan de Turkse  eetgewoonten.  “Dat  is  het gevolg van ons werk als  intercultu­rele  bemiddelaars  hier,”  legt  Gök­ben  uit.  “Wij  helpen  het  medisch personeel  in  acute  situaties,  maar de gevoeligheid voor het intercultu­

SINT-JANS-MOLENBEEK – Oxana, Syzana, Nora, Michaëla: Foyers interculturele bemiddelaars hebben namen als liedjes uit alle windstreken. Elke ochtend vliegen ze uit over heel Brussel om mensen bij te staan in de gezondheidszorg en sociale dienstverlening. Een CLB overlegt met ouders die alleen Berbers spreken: Zakya komt helpen. Kind & Gezin gaat op huisbezoek bij een Turkse familie: Songül kan mee.

Syzana, Oxana, Nora, Songül, coördinatrice Hamida en Michaëla van de dienst interculturele bemiddeling van de Foyer. © SASKIA VANDERSTICHELE

Niet gewoon vertalersrele vindt ook los van onze concrete aanwezigheid  haar  weg  in  de  wer­king van het ziekenhuis. Omgekeerd moeten  we  vaak  aan  patiënten  uit andere  culturen  uitleggen  hoe  het ziekenhuis  werkt.  Voor  moslims is  een  ziek  familielid bezoeken  een goede daad, maar natuurlijk mogen ze niet met te veel tegelijk op bezoek komen en moeten ze zich aan de be­zoekuren  houden.  Als  je  dat  rustig uitlegt, begrijpen de mensen dat.”Ria  Vanschoenwinkel  van  het  UZ bevestigt  het  belang  van  de  inter­culturele  bemiddelaars  in  het  zie­kenhuis. “Wij moeten  instaan voor een goede gezondheidszorg. Om een juiste  diagnose  te  kunnen  stellen, moeten we met de patiënten kunnen praten. Als een patiënt geen Neder­lands of Frans spreekt, halen we er een  interculturele  bemiddelaar  bij. Daardoor kunnen we sneller en vei­liger een  juiste diagnose stellen.  In vergelijking met gewone tolken zijn de  interculturele  bemiddelaars  van de Foyer beter voorbereid op tolken in  een  medische  context  en  op  het vertalen  van  de  cultuur.  Ze  kennen het  geloof,  de  eetgewoonten,  de  ri­

tuelen  bij  het  wassen  van  overle­denen,...  Mensen  kennen  hun  weg vaak  niet  in  de  gezondheidszorg. Mede dankzij de bemiddelaars wor­den  ze  wegwijs  gemaakt,  zodat  ze zich  zekerder  voelen  en  alles  beter gaat.”Het ziekenhuis is ook begonnen met informatiesessies  in  het  Turks.  De lessenreeks  omvat  thema’s  als  ro­ken,  moeilijke  kinderen,  diabetes, gezonde  voeding,  de  structuur  van de  gezondheidszorg.  “Iedereen  was enthousiast.  De  deelnemers  brach­ten zelfs koekjes mee en maakten er een feest van,” zegt Vanschoenwin­kel  met  een  glimlach.  Nu  is  het  de bedoeling  om  de  lessen  ook  in  het Marokkaans aan te bieden.

Roma helpen RomaBij  de  Foyer  is  er  nog  een  tweede dienst bemiddelaars, toegespitst op de  Roma.  De  Roma­bemiddelaars zijn  bijna  allemaal  zelf  Roma.  Hun prioritair  aandachtspunt  is  onder­wijs. “Scholen waar Roma­kinderen naartoe  komen,  kunnen  met  ons contact  opnemen  en  ondersteu­ning vragen,” legt coördinator Koen 

FOYER IN MOLENBEEK, ORGANISATIE MET VELE GEZICHTEN (AFLEVERING 5)REEKS

ADVERTENTIEBDW 1326 PAGINA 7 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Geurts  uit.  “We  sluiten  een  soort samenwerkingsakkoord  met  die scholen. In de eerste plaats moeten de  scholen  ons  alle  ongewettigde afwezigheden  doorgeven.  Wij  gaan dan  naar  de  ouders  om  na  te  gaan waar het probleem ligt en om ze te motiveren  om  hun  kinderen  naar school te laten gaan.”De  statistieken  spreken  boekdelen: dankzij deze eenvoudige ondersteu­ning is het percentage ongewettigde afwezigheden in korte tijd met meer dan  dertig  procent  afgenomen.  Het contact  met  de  families  in  verband met het schoolgaan van de kinderen vormt de basis voor een uitgebreider contact.  In  vele  gevallen  groeit  er een goede relatie, waardoor de kin­

deren niet alleen veel minder afwe­zig zijn op school, maar ook andere problemen worden aangepakt.De  Roma­bemiddelaars  helpen  ook OCMW’s  en  andere  overheidsdien­sten  als  die  communicatieproble­men  hebben  met  Roma.  Zowel  op Europees,  Belgisch  als  Vlaams niveau  beweegt  er  van  alles  om  de problemen van Roma aan te pakken, al  staat  er  vooral  veel  op  papier  en is er nog weinig concreet. Door hun werk zijn de mensen van de Dienst Roma en Woonwagenbewoners van de Foyer de eersten om vast te stel­len dat er nog veel werk aan de win­kel is. “Als we de problemen erken­nen,  kunnen  we  ze  aanpakken,  en dan zijn we al een stap verder,”  re­deneert Koen Geurts, die graag zou zien dat de rol van Roma­bemidde­laars structureel erkend werd.Biser,  die  van  Bulgarije  naar  Brus­sel verhuisde om mee te werken aan een  Europees  project  rond  Roma, en die nu voor de Foyer werkt,  legt uit  dat  de  problemen  van  Roma  in hun  thuisland vaak nog veel groter zijn: “Zelfs het meest armoedige le­ven  hier  in  België  is  nog  beter  dan het  leven  van  veel  Roma  in  Bulga­rije.” Maar, vindt Geurts, “voor wat hoort  wat.  Je  kunt  niet  verwachten dat de overheid alles voor je doet en dat je zelf niets hoeft terug te doen. Die boodschap proberen wij over te brengen. Anderzijds zouden overhe­den  Roma  meer  moeten  betrekken bij  het  uitstippelen  van  het  beleid en het oplossen van problemen. Zo voelen ze zich er mee verantwoorde­lijk voor.”� Jo�Govaerts

Volgende week sluiten we de reeks over de Foyer af met een bezoek aan de dienst Rechts­bescherming

www.brusselnieuws.be/foyer

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

De N­VA in Brussel gaat helemaal loos met debat. Vorige week nog kon u hier lezen hoe de Vlaams­nationalisten een gezellige Elsens­Etterbeekse avond organiseren in het centrum van Brussel. Met Jan Jambon. En deze week is er dan weer een gespreksavond over veiligheid. Met Brice De Ruyver. Ook al in Brussel­centrum, de Lombardstraat. Let op dat u bij het aanbellen de ophaalbrug niet op uw hoofd krijgt.

De uitzondering is natuurlijk de lokale en dis­sidente N­VA­afdeling Sint­Gillis en Vorst. Die houden gespreksavonden op café, zonder slot­grachten en mét Noord­Afrikaanse binken.

Hoe zou het nog zijn met Piet Deslé, de VTM­hoofdredacteur met wie Lijst Deslé, pardon, Lijst Dedecker in 2009 de gewestverkiezingen zou winnen? Tot Deslé in een interview met deze krant trots verklaarde: “Ik ben geen liberaal.” Sindsdien is niets meer van hem vernomen.

Goed, deze rubriek is al over de helft en we heb­ben het alleen nog maar gehad over de rechter­zijde van het politieke spectrum. Niet eerlijk, we weten het. Tijd dus om Philippe Moureaux van stal te halen. De PS­burgemeester van Molenbeek stortte vorige week zijn toorn uit over Frédéric Deborsu, RTBf­journalist, en beschul­digde de reporter van propagandapraktijken die wel eens voorkwamen tijdens het Derde Rijk. Deborsu had het gewaagd een reportage over moslimradicalisering te maken, en die reportage ontlokte een heus islamdebat in Franstalig Bel­gië. Gevraagd, in Le Soir, of Moureaux spijt had van zijn vergelijking: “Je suis encore un homme politique qui ‘réagit’ au lieu juste de ‘calculer’.”

Volgens Moureaux lijkt de huidige tijd dan ook meer op de jaren 1920 dan op de jaren 1930. ‘Réagir’, eh oui.

SNOR – Er is weer een Moestasje van ’t Joer verkozen. Alleen in Brussel en Antwerpen is de snor nog een legitiem versiersel van de man­nelijke bovenlip. Marcel van het gelijknamige café in de Marollen verklaarde het ooit zo aan ons: “Zonder moestasje is ’t toch naaig duud.” Waarvan akte. 

MANNELIJK – Er is weer heel wat te doen over torens. De Franse architect De Portzamparc wil in de Wetstraat een paar wolkenkrabbers zetten, mogelijk zelfs een van 165 meter. Uiteraard levert dat heel wat protest op. Een van de theo­rieën waarom mensen tegen hoogbouw zijn, is omdat torens te mannelijk zouden zijn. In de zin van: staat het recht, dan denken wij krom.

MOTOR – Brigitte Grouwels (CD&V) genoot afgelopen weekend van een ritje achter op de motor, met Brussels parlementslid Carla De­jonghe (Open VLD) aan het stuur. De Brusselse minister van Vervoer wilde eens aan den lijve ondervinden wat het betekent om op een masjien door de stad te zoeven. Na aankomst verklaarde ze aan de pers dan ook dat motorrijden “très excitant” is.

CARNAVAL – Ook van de partij was Steve Coey­mans, de FDF­motard die u ongetwijfeld nog kent van de actie ‘Touche pas à Bruxelles’ (ge­richt tot de Vlamingen, dus). Hij verklaarde voor de camera’s van Télé Bruxelles – met Grouwels in beeld – “dat dit carnaval toch een beetje laat kwam.” Coeymans vindt namelijk dat Grouwels motards negeert. Een Vlaams complot.

“Je mag niet met te veel tegelijk op ziekenbezoek en je moet je aan de bezoekuren houden. Als je dat rustig uitlegt, begrijpen mensen dat”

BDW 1326 PAGINA 8 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Economie > Een van ’s lands oudste supermarkten definitief dicht

GB De Hallen, koningin der vergane winkelglorie

D e  GB  in  de  Zwarte  Lieve­vrouwstraat  zit  in  de  ter­minale  fase.  Op  zaterdag 

28  april  om  18  uur  gaat  de  winkel definitief dicht. 48 jaar heeft de su­permarkt het uitgehouden, net niet lang  genoeg  voor  een  gouden  jubi­leum.Dat  de  winkel  dicht  moet,  ligt  niet aan  de  Franse  winkelketen  Carre­four, maar aan de eigenaar van het hele  huizenblok,  AG  Real  Estate. Die gaat de supermarkt slopen, net als Parking 58.  In de plaats komen er  honderd  appartementen  op  de bovenste verdiepingen, 25.000 vier­kante  meter  kantoorruimte  en  vijf­honderd  ondergrondse,  openbare parkeerplaatsen.Een wandeling door de supermarkt is  een  surreële  ervaring.  Japanse toeristen  vragen  zich  allicht  af  of ook hier een tsunami is gepasseerd. Of  misschien  vormt  de  winkel  wel het  decor  voor  een  apocalyptische film?  Zelfs  in  de  somberste  tij­den  van  de  sovjetdictatuur  waren de  winkelrekken  er  nooit  zo  leeg. Het  parfum  van  de  ondergang  be­

soneel  van  de  sluiting?  We  hadden het  hun  graag  gevraagd,  maar  de winkelverantwoordelijke  is  stellig: “We  hebben  duidelijke  instructies van Carrefour gekregen dat we niet met  de  pers  mogen  praten.”  Een sociaal  bloedbad  is  het  niet,  want de  tachtig personeelsleden met een contract  van  onbepaalde  duur  zijn volgens  Carrefour  allemaal  overge­plaatst  naar  andere  winkels.  Maar het personeel met een contract van 

bepaalde duur gaat wel voor de bijl. Een  anoniem  ‘overlijdensbericht’ van  uit  vakbondskringen  aan  de  re­dactie  heeft  het  over  dertig  banen die  sneuvelen,  maar  dat  ontkent woordvoerster  Vera  Vermeeren  van Carrefour formeel.

BewakingDe  winkel  werd  al  jaren  geplaagd door  diefstallen.  De  twee  agenten van  een  externe  bewakingsfirma hadden  hun  handen  vol,  maar  ze konden niet beletten dat er veel werd gestolen. Bewakers die in de winkel werden  gepositioneerd,  wisten  dat hun  een  zware  taak  wachtte.  Som­migen  belandden  zelfs  in  het  zie­kenhuis.Cijfers over de diefstallen wil Carre­four niet geven. De spreiding van de winkel  over  twee  verdiepingen  van elk  1.800  vierkante  meter  maakte de  beveiligingsopdracht  er  niet makkelijker op.En toch had de supermarkt onmis­kenbaar  charme.  Artiesten,  bo­hemiens,  ambtenaren,  buurtbewo­ners  en  sociale  schipbreukelingen troffen  er  elkaar  in  een  vreemde dans op het ritme van de grote stad. Er was tijd en ruimte voor een bab­bel,  voor  wat  menselijkheid  in  het hectische  centrum.  GB  De  Hallen, koningin  der  vergane  winkelsteden als het ware.Nu gaat het boek van de supermarkt voorgoed  dicht  en  begint  het  post­GB­hoofdstuk.  Voor  vele  klanten  is dat een rampscenario.

Eric Vancoppenolle / brusselnieuws.be

Klanten Sarah Strube en Serge Suleau, op zoek naar het laatste voedsel in GB De Hallen. © SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – GB De Hallen aan de Beurs sluit zaterdag definitief de deuren. Daarmee verdwijnt een van de oudste supermarkten van het land en blijven de trouwe klanten uit het centrum verweesd achter. Dat geldt ook voor de rekken, die nagenoeg leeg zijn.

pensioen, kattenvoeding light om de strijd  tegen obesitas aan te bin den. De afdeling wereldkeuken is leeg: de wereld draait hier niet meer door.Er  komt  een  bejaard  koppel  aange­sjokt. “We hebben al de Sarma in de Sint­Katelijnestraat  zien  dichtgaan, en  nu  dit,”  zegt  wijkbewoonster Sarah  Strube  (82)  met  een  zucht. 

“Ik  kom  hier  al  jaren  en  ken  al  het personeel.  Ik  kies  de  kassa  uit  in functie  van  de  vriendelijkheid  van de  kassiersters.  Ik  zal  nu  wel  naar de  Delhaize  moeten,  maar  met  te­genzin. Het personeel daar, dat zijn echte  loups-garous,  weerwolven.  Ze achtervolgen je om te zien of je niets steelt. Rustig flaneren zoals in de GB zit  er  niet  in.”  Haar  zwijgzame  le­vensgezel Serge Suleau voegt eraan toe:  “De  een  zijn  dood  is  de  ander zijn brood.”En wat vindt het (overblijvende) per­

“We hebben al deSarma in de Sint-Katelijnestraat zien dichtgaan, en nu dit”

DELHaizE: DE LEEUw van DE BRUSSELSE SUpERmaRktEn

BRUSSEL – voor de Delhaize aan de anspachlaan breken gouden tijden aan. nu de grootste concurrent GB verdwijnt, is de leeuw van Delhaize de koning te rijk. maar kan de winkel van amper 1.050 vierkante meter de toevloed wel aan?

Ben Yaghlane Lassaad, gedelegeerd bestuurder van Euro-Center Bourse, dat de franchise-Del-haize uitbaat, zegt klaar te zijn voor de stormloop. “Het aantal kassa’s stijgt van tien naar veertien, terwijl er aan de ingang twee kassa’s voor alco-hol komen in plaats van de ene nu. Bovendien wordt de efficiëntie aan de kassa nog verhoogd.

nu al behandelt elke caissière driehonderd klanten in vijf uur: dat is één klant per minuut.” Lassaad wil de flow opvoeren naar 45 seconden per klant. inderdaad, in 45 seconden inpak-ken, betalen en wegwezen. Daarvoor komen er elektronische borden aan de wachtrijen. Die geven het aantal klanten in de wachtrij precies aan, zodat de klant snel naar een andere rij kan overschakelen. Op de borden zal ook het bericht ‘volgende klant’ verschijnen, telkens wanneer op het scherm van de caissière de eindafreke-ning van de huidige klant verschijnt. Dan kan de volgende klant zijn mandje al op de desk plaat-sen, dat is weer vijftien seconden uitgespaard.

Lassaad benadrukt dat zijn winkel, hoewel ze daartoe niet verplicht zijn, voor alle producten dezelfde prijs hanteert als de zogenaamde geïn-tegreerde Delhaizes, die van de keten zelf.En waar kunnen de klanten voorts naartoe? naar de gloednieuwe proxy Delhaize in de Fa-brieksstraat bijvoorbeeld, die op 18 april open-ging. voorts is er een proxy Delhaize in de Schildknaapstraat en zijn er Carrefour Express-filialen op het muntplein, in de Lakensestraat, in de Boterstraat en aan de Steenkoolkaai. De Car-refour market in City 2 of de Lidl in de artevelde-straat zijn ook alternatieven. EvC

dwelmt  de  bezoeker  met  een  nos­talgisch  gevoel  naar  wat  ooit  was.Aan de ingang staan nog maar twee grote winkelkarren. Beneden tracht één  eenzame  gebraden  kip  de  laat­ste  gulzige  klant  te  bekoren.  Al­leen de dierenvriend komt nog goed aan zijn  trekken: Rundsvlees César Senior  10+  voor  honden  met  pre­

BDW 1326 PAGINA 9 - DONDERDAG 26 APRIL 2012 ADVERTENTIE

Wonen > BBRow en Codes tegen leegstand

150 lege woningen in Sint-Gillis alleen

SINT-GILLIS – De Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW) voert campagne tegen leegstand en wil burgers, huiseige-naars, gemeenten en Gewest bewustma-ken van het probleem. In Sint-Gillis liep het Comité de Défense de Saint-Gilles (Codes) alle straten van de gemeente af, op zoek naar leegstaande panden.

In  zijn  ronde  door  Sint­Gillis  stelde  Codes vast dat 150 gebouwen, of zowat 750 wonin­gen, leeg staan. Volgens de actiegroep grijpt de  gemeente  te  weinig  in  om  dit  probleem aan  te  pakken.  Eigenaars  van  leegstaande panden zouden niet extra belast worden, en 

Sticker ‘Hier kan men woningen maken’.

© B

BR

oW het  openbaar  beheersrecht  wordt  nauwe­lijks  toegepast.  Wel  lopen  er  verschillende renovatieprojecten,  maar  dat  vindt  Codes niet  voldoende.  Samen  met  gelijkgestemde organisaties  uit  het  hele  Brusselse  gewest werd  nog  een  inventaris  opgesteld,  waaruit blijkt dat er in Brussel ongeveer tweeduizend woningen  leeg  staan.  Omdat  ze  het  onaan­vaardbaar vinden dat openbare en private ei­genaars hun panden maanden tot jaren leeg laten staan, lanceerde de BBRoW deze actie.De  BBRoW  wil  komende  maanden  een  uit­gebreide inventaris opstellen en leegstaande panden markeren met een ‘leegstandsticker’. Onlangs kreeg de organisatie de bevestiging dat  er  binnen  de  drie  maanden  gereageerd wordt na het indienen van een officiële klacht bij  de  gemeente  of  de  gewestelijke  dienst Leegstand.  Daarnaast  zal  de  BBRoW  eige­naars  voor  de  rechtbank  van  eerste  aanleg dagen.  Zo  wil  de  vereniging  tot  een  vonnis komen  dat  eigenaars  verplicht  een  einde  te maken aan de leegstand van hun eigendom.Volgens  de  BBRoW  en  Codes  zijn  de  aan­komende  gemeenteraadsverkiezingen  een ideaal moment om het probleem aan te kaar­ten. Nick Vervaeck

Onderwijs > TKO Brussel viert tiende verjaardag

Groot feest voor cursisten, vrienden en familie

ANDERLECHT  –  Voor  zijn  tiende  verjaar­dag  organiseerde  het  Tweedekansonderwijs (TKO)  Brussel  afgelopen  zaterdag  een  groot feest voor alle huidige en ex­cursisten, en hun vrienden en familie.In  het  Centrum  voor  Volwassenenonderwijs Brussel  in de Materiaalstraat was er doorlo­pend iets te doen voor jong en oud. De cursis­ten zelf konden hun talent  tonen op het  free podium, en de dj’s onder hen zorgden onafge­broken voor muziek.

Het kleinschalige initiatief van tien jaar gele­den is ondertussen uitgegroeid tot een afde­ling met meer dan vierhonderd studenten. Het tweedekansonderwijs leidt tot een volwaardig secundair diploma, maar het verschilt wel in manier van aanpak. Zo kunnen studenten zelf hun leertempo bepalen door zich in te schrij­ven voor aparte modules. Nieuwe  kandidaat­cursisten  zijn  welkom  op de infodag op 2 juni tussen 10 en 16 uur. NV

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW 1326 PAGINA 10 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Deze week in de Livornostraat > Steeds vuiler en onveiliger, klaagt de buurt

Oude Louiza of nieuw Matonge?

Er zijn veel nachtclubs in de Livornostraat, vaak een bron van overlast. © MARC GYSENS

P arallel  met  de  Louizalaan, zevenhonderd  meter  lang, op  het  grondgebied  van  drie 

gemeenten: Elsene, Brussel en Sint-Gillis. Een politiekantoor, zes nacht-clubs.  Een  paar  bekende  en  druk-gefrequenteerde  restaurants.  Een Italiaans  consulaat.  Veel  meer  dan alleen een straat is Livorno ook een wijk  die  hoog-Sint-Gillis  verbindt met de Elsense Kasteleinswijk.Zes  nachtclubs,  we  zeiden  het  al. En een paar louche bars. Niet in de Livornostraat zelf, maar in de krui-sende  Defacqzstraat.  Volgens  het Elsense  gemeenteraadslid  Bianca Debaets  (CD&V),  zelf  een  buurtbe-woonster, zijn er daardoor veel pro-blemen in de chique buurt. “Onlangs vroeg een buurtbewoner in de vroe-ge ochtend aan een groepje lawaai-makers  of  het  wat  stiller  kon.  Het groepje  kwam  tamelijk  gedrogeerd uit  een  waterpijpbar  gestrompeld. Hun  reactie?  Ze  stampten  de  deur 

in  en  stormden  naar  boven,  waar  er klappen vielen. Zulke dingen ge-beuren  de  jongste  tijd.  Bovendien is  er  steeds  meer  zwerfvuil,  over-last  en  wildplassen.  En  dat  in  een voorheen  nette  buurt.  Het  begint hier  een  beetje  op  de  Matongewijk te lijken.”

BoîteHet  uiterste  deel,  op  het  grond-gebied  van  Elsene,  oogt  nochtans mooi; pas halverwege de straat ver-andert het uitzicht. Nachtclub naast nachtclub.  “Het  is  vooral  de  club naast  het  Italiaanse  consulaat  die voor  overlast  zorgt,”  zegt  Yannick, de  jonge  uitbater  van  een  Italiaans restaurant annex wijnbar. “Ik herin-ner me dat de politie er al tweemaal zwaargewapend  is  binnengeval-len. Nu, overdag, merk je natuurlijk niets  van  overlast,  maar  je  moet maar  eens  in  het  weekend  komen kijken,  als  de  drank  in  de  man  is. 

Enfin, voorlopig is het hier nog rela-tief rustig. Dat is ook wel een beetje te danken aan de vele nachtportiers van al die clubs, die agressie meest-al voorkomen. Behalve dan voor die 

ene discotheek, une boîte des noirs, als  u  begrijpt  wat  ik  bedoel.  In  die zin  lijkt  het  inderdaad  wat  op  Ma-tonge.”Ondertussen rijdt de politie rond in de  wijk.  Zenuwachtig,  met  zwaai-lichten, maar zonder sirenes. Er lijkt iets op til.

op  een  jonge  Albanees  drie  weken geleden. “Die is gestorven in de ar-men van zijn broer, heel zijn zijkant was  met  messen  opengereten.  Dat leek  meer  dan  een  gewone  café-ruzie.”“Weet u wat het probleem is?” gaat de  Libanees  verder.  “Het  socialis-tische  bestuur  in  deze  stad.  Ik  ben zelf  van  vreemde  origine,  maar  ik heb nooit hulp nodig gehad. Terwijl de  socialisten  vreemdelingen  naar hier halen en niets durven te eisen, om hun stemmen niet  te verliezen. En  bijgevolg  heeft  Brussel  een  pro-bleem  met  veiligheid,  steeds  meer. Ja, u mag dat in de krant schrijven. Moi, je suis de droite.  De  overheid moet opnieuw strenger straffen, an-ders loopt het uit de hand.”Ook deze man bevestigt het verhaal van die ene nachtclub naast het Ita-liaanse consulaat. 

GrauwDat  de  Livornostraat  op  het  grond-gebied  van  drie  gemeenten  ligt, is  ook  meteen  zichtbaar.  Waar  de straat  overgaat  in  de  Berckmans-straat  –  Sint-Gillis,  dus  –,  ligt  er gebroken  glas  van  autoruiten  en is  het  vuiler.  Maar  ook  een  blokje om, in de Veydtstraat, ligt af en toe een  hoop  vuilnis.  Het  wegdek  is  in slechte staat, in schril contrast met de  vele  mooie  herenhuizen.  Mooi, maar vaak niet helemaal opgeknapt. Terwijl  aan  het  andere  eind  van  de wijk,  aanschurkend  tegen  het  Kas-teleinsplein, het uitzicht direct heel anders is.“Er  loopt  daar  ook  een  heel  ander publiek rond,” zegt Bianca Debaets. “Het probleem is dat er gewoonweg te veel nachthoreca in de buurt is en dat  de  rusturen  niet  gerespecteerd worden.”Debaets  wil  de  problemen  de  ko-mende  gemeenteraad  aankaarten bij  haar  burgemeester,  de  Elsense Willy  Decourty  (PS).  “Ik  wil  weten hoeveel  pv’s  er  de  jongste  tijd  op-gemaakt zijn, en wat er kan worden gedaan  om  de  overlast  te  stoppen. En misschien zal het  lonen om een paar nachtclubs en bars eens vaker te  controleren.  Enkele  buurtbewo-ners hebben een petitie gelanceerd: voor hen is de maat vol.”Een beetje verderop, tegen de grauwe appartementsblokken in de Tenbos-straat – toch nog een beetje dezelfde buurt – schuilt een oud vrouwtje on-der een dennenboom tegen de plotse aprilse  stortregen.  “Het  is  triestig, hé,”  zegt  ze.  Waarop  we  vragen  of het de regen is, en de kou. “Neen, al-les, alles oogt zo grauw.”�� Christophe�Degreef 

BD

W R

EGIO

ELSENE – Het spookt in de Livornowijk. Overdag is dit stukje Brussel een oord van lekker eten en drinken, ’s nachts wordt het een grote nachtclub. Nadat er enkele weken geleden een jongeman doodgestoken werd, is de maat voor de buurtbewoners vol. Ze hebben een petitie gelanceerd. Maar eigenlijk gaan de problemen al langer mee.

“Het is hier steeds gevaarlijker,” zegt een  wat  oudere  man  van  Libanese origine  die  we  in  de  straat  treffen. “Anderhalf jaar geleden werd ik door twee  mannen  gegijzeld,  en  in  mijn appartement  hier  vlakbij  gedwon-gen om mijn geld en mijn gsm af te geven.  Vervolgens  werd  ik  met  een revolver  geslagen  en  vastgebonden. Het bloed gutste uit mijn hoofd. Dat is een tijdje geleden, maar sindsdien heb ik van de politie niets meer ver-

nomen.  Nu  ja,  dit  hier  (wijst naar de grond)  is  Brussel-stad,  aan  de overkant is het Sint-Gillis. ’s Nachts patrouilleert hier op deze grens dan ook bijna niemand.” Brussel en El-sene vormen één politiezone, Sint-Gillis zit in de zone Zuid.Zijn kompaan vertelt over de moord 

“Vooral de club naast het Italiaanse consulaat zorgt voor overlast. De politie is er al twee keer zwaargewapend binnengevallen”

BDW 1326 PAGINA 11 - DONDERDAG 26 APRIL 2012 ADVERTENTIE

Op 7 mei gaat het postkantoor Simonis dicht. Alleen het kantoor in de Steengroef-straat blijft over. De sluiting past in het besparingsplan van Bpost.

Groen en Ecolo verzetten zich tegen de be-slissing  en  voerden  afgelopen  week  actie. “Ik kan begrijpen dat Bpost bespaart, maar waarom sluiten ze dan net het meest renda-bele en drukst bezochte kantoor? Het kan-toor  in  de  Steengroefstraat  is  veel  minder goed bereikbaar,” zegt Bram Moerman van Groen. “Er wordt nu heel veel geld en ener-gie gepompt in de heraanleg en heropleving van  het  Simonisplein.  En  dan  schrappen ze  het  postkantoor.  Het  wordt  vervangen door  een  PostPunt  bij  een  lokale  hande-

laar die over drie maanden al weg kan zijn.”In  2008  besliste  De  Post  om  het  kantoor in  de  Steengroefstraat  te  sluiten.  Burge-meester  Philippe  Pivin  (MR)  verzette  zich daartegen  toen  met  hand  en  tand.  Groen en Ecolo verwijten hem nu dat hij niet even hard vecht voor Simonis. Pivin zegt dat hij gedaan heeft wat hij kon, maar dat hij ‘koud gepakt’ werd. Nochtans was hij in januari al op de hoogte. Hij heeft vooral geprobeerd te onderhandelen  over  het  gebouw.  “Dat  mag in geen geval  leegstaan. Bpost wil het  ver-kopen. Wij zoeken al lang een stek voor een filiaal  van  (de arbeidsbemiddelingsdienst) Actiris. Ik vind de sluiting geen goede zaak, maar het biedt dus ook een kans.”� Bettina�Hubo

Postkantoor Simonis dichtKoekelberg > Pivin: ‘Gebouw kan Actiris-filiaal worden’

Drie  energiezuinige  appartementsgebou-wen moeten de kaai langs het kanaal Brus-sel-Vilvoorde  verfraaien.  Het  project  ‘Vil-voordse  Steenweg’  maakt  deel  uit  van  het 1.000-woningenplan van de Stad Brussel en de Grondregie. Begin maart 2013 zullen de eerste inwoners er hun intrek nemen.Het complex zal bestaan uit drie afzonder-lijke  appartementsgebouwen  met  alles  bij elkaar 35 woningen, 26 ondergrondse par-keerplaatsen  en  een  gemeenschappelijke tuin  achterin.  Het  worden  energiezuinige appartementen:  op  de  hellende  delen  van het  dak  komen  zonnepanelen  die  warm water  leveren  aan  alle  leefgedeelten.  De 

platte delen worden beplant met groen. Op de gevels komt een vijftien centimeter dik-ke  pleisterisolatie  om  zo  weinig  mogelijk warmte te verliezen.Om  te  laten  zien  dat  een  milieuvriendelijk gebouw er ook mooi kan uitzien, besteedde het  architectenbureau  ADE  veel  aandacht aan de uitstraling  in zijn ontwerp. Zo wer-den  verschillende kenmerken van een schip in het gebouw verwerkt: een verwijzing naar het kanaal voor de deur. “Ik hou van scheep-vaart. Dit was dus een uitgelezen kans om mijn creativiteit de vrije loop te laten,” ver-telt architect Marc Stryckman.� Nick�Vervaeck

35 wooneenheden erbij in het 1.000-woningenplan

Laken > Energiezuinige appartementen langs Vilvoordsesteenweg

ADE’s project langs de Vilvoordsesteenweg: 0,7 parkeerplaats per flat.

© A

DE

BLOEMEN AAN DE KERK

LAKEN – Op zondag 6 mei organiseert het buurtcomité Maria Christina/Koningin/Stefania voor de elfde keer de Bloemenmarkt. Op het Onze-Lieve-Vrouwvoorplein is er van 9 tot 17 uur een buurtfeest. Het gemeenschapscentrum Nekkersdal organi-seert samen La Maison de la Création straattheater en concerten op het plein. Op het kerkhof is er een geleide wandeling met een bezoek aan de koninklijke crypte.� NV

BEZOEK AAN HET KATTEBROEK

SINT-AGATHA-BERCHEM – Het wijkcomité SOS Kattebroek organiseert op zaterdag 28 april gratis  rondleidingen  in het Kattebroek. Het natuurgebied omvat 4,5 hec-tare beschermd landschap op de grens van Berchem en Groot-Bijgaarden. De eerste wandeling vertrekt om 14.15 uur in de Kattestraat tegenover huisnummer 94. Om halfvier vertrekt daar een tweede groep. Stevig schoeisel wordt aangeraden.� NV

TELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

E E T Z O N D E R V E R S P I L L E N GOED VOOR JE BUDGET EN GOED VOOR ONZE PLANEET

duur

zame

sta

d

bru

Gooi groenten en fruit niet meteen weg. We zijn zodanig gewend aan perfect glimmende

groenten en fruit, dat we ze meteen weggooien, zelfs als ze maar licht beschadigd zijn. Maar één

plekje of deukje wil niet zeggen dat je die krop sla of die appel met dat bruine vlekje niet meer kan

opeten. Denk na wat je er wél nog mee kan doen, vóór je voedsel weggooit : verwerken in een

soep of een compote… ‘t Is beter voor je portefeuille, je menu en ons milieu.

Info en tips op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

Mij wegsmijten omdat ik e'e’n plekje heb.

Mij wegsmijten omdat ik e'e’n plekje heb.

Mij wegsmijten omdat ik

Ik krijg er een krop van... e'e’n plekje heb.

Ik krijg er een krop van... e'e’n plekje heb.

in mijn keel.in mijn keel.Ik krijg er een krop van...

in mijn keel.Ik krijg er een krop van...

2IBG0099_BDW_Salade_178x125_NL.indd 1 11/04/12 11:04

29zondag APRIL 20

12

WAT E R M A A L - B O S V O O R D E

5 - 10 - 15 - 25 kmin het Zoniënwoud

Een samenwerking van de 22 Brusselse gemeenschapscentra

Tel.:02.675.40.10 GSM: 0477 359 806 E-mail: wabo@vgc.be

Vertrek tussen 8 en 15 uur Gemeenschapscentrum WaBo Delleurlaan 39-43, 1170 Watermaal Bosvoorde

Inschrijving: € 1,50, Ledenkorting: € 0,50,Gezinnen: € 3,00

Info: Gemeenschapscentrum WaBo

Wandelen,ook Nordic Walking - Joggen

ON

TWER

P: L

UK

SALE

N V

OO

R O

OG

PUN

T

BDW 1326 PAGINA 12 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ADVERTENTIE

Het rustige Oudergem haalt zelden de krantenkoppen. Toch blijft het viaduct een pijnpunt. De gemeente is het gedrocht liever kwijt dan rijk, maar makkelijk is dat niet.

Het Herrmann-Debrouxviaduct da-teert  van  begin  jaren  1970,  toen Koning  Auto  de  stad  bij  de  keel greep en men maar liet betijen. Aan  de  gevolgen  werd  niet  gedacht.  Het  vooruitgangsoptimisme  vierde hoog tij.  Dit  viaduct  van  950  meter lang – waarvoor overigens nooit een bouwvergunning  is  afgeleverd  –  is momenteel  de  op  een  na  drukste Brusselse invalsweg, na het Reyers-viaduct.  Alle  verkeer  dat  de  stad langs de E411 binnen wil, moet over deze betonnen constructie, die Ou-dergem letterlijk in tweeën snijdt.Volgens  cijfers  van  Mobiel  Brussel rijden  er  tijdens  de  ochtendspits twaalfduizend wagens de stad langs deze invalsweg binnen. Op de druk-ste momenten zijn dat er tussen de vier- en de vijfduizend per uur. Voor  burgemeester  Didier  Gosuin (FDF)  kan  het  viaduct  niet  snel  ge-noeg  afgebroken  zijn.  Om  te  kijken hoe  de  brug  ontlast  of  overbodig gemaakt  kan  worden,  bestelde  Ou-

Viaduct snijdt gemeente in twee

Hier, langs de Gustave Demeylaan, hoek Generaal Merjaylaan, begint het Herrmann-Debrouxviaduct.

© JO VOETS

dergem  enkele  jaren  geleden  een verkennende  mobiliteitsstudie  bij het  Bureau  de  Recherche  en  Amé-nagement  du  Territoire  (Brat).  Vol-gens  Brat-directeur  Peter  Pillen  is zo’n  betonnen  stedelijke  barrière dwars door de stad uit de tijd en zou het beter zijn om bovengronds voor meer  openbare  (groene)  ruimte, parkeergelegenheid  en  openbaar vervoer te zorgen. Ondergronds kan een  tunnel  het  doorgaand  verkeer doorsluizen,  maar  kan  het  Gewest dat wel betalen? Volgens Pillen gaat het  hier  om  een  politiek  probleem.

maal  1.500  auto’s  per  uur  slikken, in  ideale  omstandigheden,  tegen negentig  kilometer  per  uur.”  Pillen is  ervan  overtuigd  dat  het  aantal wagens onder de grens van driedui-zend per uur kan worden gebracht, op  voorwaarde  dat  er  doortastende infrastructurele  ingrepen  komen zoals  hierboven  beschreven.  Een afbraak  van  het  viaduct  kan  vol-gens Pillen alleen opgevangen wor-den  door  de  bouw  van  een  tunnel.  Collard  lijkt  daar  geenszins  van overtuigd  en  heeft  het  over  het Gewestelijk  Expresnet  (GEN)  dat binnenkort  af  zal  zijn,  over  het  al-ternatief  van  autodelen,  over  een verlenging van de metro, al zijn daar volgens  hem  nog  bijkomende  stu-dies voor nodig.Collards retoriek klinkt heel aanlok-kelijk,  maar  is  ze  wel  realistisch? Uiteindelijk  is  het  toch  gewestma-terie.  Het  gewestelijke  mobiliteits-plan Iris 2 mag dan wel de capaciteit  van  de  invalswegen  willen  vermin-deren,  “waaronder  het  bestuderen van  de  mogelijkheid  om  het  Herr-mann-Debrouxviaduct  te  verwijde-ren”, maar navraag bij Mobiel Brus-sel leert ons dat er, op een studie van enkele jaren geleden na, momenteel geen enkel concreet  initiatief  is om dit dossier te onderzoeken. Oudergem stelt 2020 voor als streef-datum  voor  de  sloop  van  het  via-duct. Dat is makkelijk gezegd, want de  zwartepiet  kan  op  elk  moment worden doorgeschoven naar het Ge-west.� Tuur�De�Moor

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (12) Het Herrmann-Debrouxviaduct in Oudergem

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De komende maanden legt BDW in de reeks De Sukkelstraat elke week een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week: Oudergem en de droom van Koning Auto.

De Oudergemse plannen klinken aanlokkelijk, maar zijn ze realistisch?

De  aanbevelingen  over  de  situatie bovengronds  werden  in  het  Ge-meentelijk  Mobiliteitsplan  (GMP) opgenomen, maar de  ‘ondertunnel-mogelijkheid’ staat er niet in. Sche-pen  van  Mobiliteit  Bruno  Collard (FDF) acht een lange tunnel niet op-portuun  en  is  voorstander  van  een bovengrondse stadsboulevard.Pillen wijst er echter op dat een dub-bele rijstrook in beide richtingen ab-soluut  noodzakelijk  is.  Minder  kan absoluut  niet,  gezien  de  vele  auto’s die  het  viaduct  dagelijks  te  slikken krijgt.  “Eén  rijstrook  kan  maxi-

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

ADVERTENTIE

KORTE TAAKOMSCHRIJVING:

n Ondersteuning van de projectverantwoordelijken bij het opstarten van nieuwe opleidingsinitiatieven en bij de opvolging van lopende opleidingsprojecten

n Voorbereiden mailingsn Opvolgen van inschrijvingen n Encoderen van deelnemers- en evaluatiegegevensn Klasseerwerkn Opzoekwerkn Logistieke voorbereiding van vergaderingen

n Mondelinge en schriftelijke contacten met werkgevers, werknemers en opleidingsverstrekkers

n Up-to-date houden van de website en meewerken aan communicatie-acties van het vormingsfonds (brochures, folders, …)

PROFIEL:

n Zeer goede beheersing van Nederlands en Frans, mondeling en schriftelijk

n Een graduaat- of bachelorniveau, of gelijkwaardig door ervaring

n Goede kennis van MS Office(Word, Excel, Access en Outlook)

Vereniging van de Federale en Bicommunautaire Sociale Fondsen van de Non-Profit Sector vzw

ADMINISTRATIEF MEDEWERKERS M/VFE.BI vzw zoekt

n Zin voor organisatie, orde en stiptheidn Zelfstandig én in groep kunnen werkenn Kunnen werken met deadlinesn Sociaal, enthousiast, flexibeln Vlotte pen, gevoel voor humor en kennis

van de non-profitsector zijn pluspunten

WE BIEDEN:

n Een voltijdse job van onbepaalde duurn Een aantrekkelijk loon volgens PC 330, barema 1.61/1.77.

Anciënniteit opgebouwd door relevante ervaring kan worden overgenomen

n Glijdend uurrooster met 24 vakantiedagenn Aangename, dynamische werksfeer met

verschillende opleidingsmogelijkhedenn Terugbetaling openbaar vervoer (> 4km) en

maaltijdcheques van 6 euro

Interesse? Stuur per e-mail vóór 11/05/2012 je cv en motivatiebrief naar Cathy De Smet, directeur FE.BI, Handelskaai 48 te 1000 Brussel: cathy.de.smet@fe-bi.org

BDW 1326 PAGINA 13 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ADVERTENTIE

De Brusselse Gewestelijke Huis-vestingsmaatschappij (BGHM) en privépartner Besix RED bouwen samen 100 à 150 woningen aan Ninoofsepoort. Dat staat in het richtschema.

De BGHM en Besix RED zijn samen eigenaar van enkele gronden aan de Ninoofsepoort.  “In  plaats  van  elk apart woningen te bouwen gaan we nauw  samenwerken,”  zegt  Gabriel Uzgen van Besix. “We willen getto’s vermijden, vandaar dat we de socia-le woningen onder de andere zullen mengen.”De  nieuwe  woningen  zijn  nodig, benadrukt  staatssecretaris  voor Huisvesting  Christos  Doulkeridis (Ecolo). “De Brusselse bevolking zal de  komende  jaren  fors  toenemen. Extra betaalbare woningen zijn dus hard  nodig.”  Op  de  site  komen  ook een crèche, een school en een cultu-rele ruimte, en een klein beetje kan-toren  en  handel.  In  principe  moet met de bouw tegen 2016 begonnen worden.  Het  Gewest,  de  gemeente 

Ninoofsepoort: globale aanpak dringt zich op

Sint-Jans-Molenbeek > Gewest en Besix in pps-constructie

Woonblok of park, wat krijgt prioriteit op deze plek?

© M

V

Molenbeek en de aangrenzende ge-meenten  zullen  nauw  bij  het  pro-ject betrokken worden. Molenbeeks schepen  Jef Van Damme  (SP.A), die in een Gomb-project vlakbij woont, vindt  het  “goed  dat  er  plannen  zijn om  deze  ware  stadskankers  weg  te werken; de  illegale autohandel  tiert hier  welig.  Toch  pleit  ik  voor  een globale  aanpak.  Er  moet  dringend 

begonnen worden met de aanleg van de parken, zoals beloofd. Nu vrees ik dat  het  woonproject  misschien  wel de globale her aanleg van de Ninoof-sepoort in het gedrang brengt.”�� Matthias�Vanheerentals

Opiniestuk Comité Ninoofsepoort op p. 14

Centrum Morele Dienstverlening is vanaf nu huisvandeMens!

Je kan in ons huisvandeMens terecht voor:Informatie, vormingen, debatten over ethische en maatschappelijke thema’s

Vrijzinnig humanistische plechtigheden

Waardig levenseinde

Morele bijstand

Vrijwilligerswerk

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: brussel@deMens.nu

bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu

voor mensendoor mensen

De toekomstige bewoners heb-ben er lang op moeten wachten, maar vrijdag is de eerste steen van Brutopia gelegd. Samenwo-nen in een passiefgebouw, het blijft een hele klus om in Brus-sel voor elkaar te krijgen.

Enkele  oude  hangars  aan  de  Van Volxemlaan, vlak bij het kunsten-centrum Wiels, zijn tegen de vlak-te en er wordt volop gewerkt aan funderingen,  kelders  en  garages. In  september  2013  kunnen  hier 29  gezinnen  hun  intrek  nemen, samen met een architectenbureau en  een  lokaal  dienstencentrum van de VGC.Het  is  niet  de  eerste  keer  dat een  cohousing-project  het  licht ziet  in  Brussel.  CotéKanal  en  de Hopstraat  gingen  Brutopia  al voor.  Wat  Brutopia  wel  bijzonder maakt,  is  dat  het  om  een  pas-siefgebouw gaat. Er is niet alleen nagedacht  over  een  lage  energie-factuur, maar ook over mobiliteit. Auto’s  worden  gedeeld  en  er  zijn 

tachtig fietsstalplaatsen. Er komt ook  een  collectief  wassalon.  Het Brussels  Gewest  was  gechar-meerd  door  het  project.  Brutopia kreeg  het  label  ‘Voorbeeldge-bouw’ en bijna 700.000 euro aan subsidies.De  grote  troef  is  de  betaalbaar-heid.  “De  appartementen  liggen een  kwart  onder  de  marktprijs,” zegt  initiatiefnemer  Mark  Van den Dries. Dat kan omdat er geen projectontwikkelaar betaald hoeft te  worden;  de  eigenaars  ontwik-kelen het project zelf.Toch kwam Brutopia er niet zon-der  slag  of  stoot.  De  bouwaan-vraag sleepte aan, een collectieve aankoop is nog altijd een notarië-le  heksentoer.  En  plots  bleek  de elektriciteitstoevoer  onvoldoende en  moest  Sibelga  een  hoogspan-ningscabine  in  het  blok  van  Bru-topia  bouwen.  “Cohousing  vergt geduld en veel overleg,” zegt Van den  Dries.  “Dat  hoort  er  nu  een-maal bij.”� Steven�Van�Garsse

‘Dit is geen loftproject’

Vorst > Eerste steen cohousing Brutopia

BDW 1326 PAGINA 14 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

XXX.

Stedenbouw > Buurtbewoners Ninoofsepoort hebben een plan

‘Geef ons een park van minstens vier hectare’

Al eens langs het kanaal gefi etst? Heerlijke manier om de stad te ont-vluchten. Het fi etspad langs het ka-naal is in korte tijd uitgegroeid tot een drukke verkeersas voor twee-wielende Brusselaars. Jammer van dat ene problematische punt op je weg: de Ninoofsepoort.Die Ninoofsepoort is een groot stuk niemandsland op anderhalve ki-lometer van de Grote Markt. Drie gemeenten raken er elkaar: Sint-Jans-Molenbeek, Brussel en Ander-lecht. Het gebied was historisch een centraal punt van de Zennevallei in Brussel. Een kruispunt van waters, ook, tussen Zenne en het kanaal naar Charleroi. De enige zichtbare link met water nu is een carwash. De Ninoofsepoort is een grote blin-de vlek in het kanaaldistrict tussen het Saincteletteplein en het slacht-huis van Anderlecht...Maar er is hoop, want er komt een park aan de Ninoofsepoort! Dit is belangrijk. De kanaalzone wordt, alle dynamiek ten spijt, steeds meer een versteend, drukbevolkt en druk-

In het plan dat op tafel ligt, zijn twee woonblokken gepland. De komende tien jaar komen er naar schatting maar liefst 180.000 nieuwe inwo-ners bij in Brussel. Kwaliteitsvolle woningen zijn acuut nodig en zijn een volkomen terechte prioriteit in ons gewest. Maar is dat ook een reden om ieder gaatje Brussel vol te bouwen met nieuwe woningen?Net naast de Ninoofsepoort ligt de Heyvaertwijk, waar nog een gigan-tisch potentieel is voor een meng-vorm van bewoning, handel en stadsvoorzieningen. In de Heyvaert-wijk worden jaarlijks tienduizen-den auto’s verhandeld voor export. Zo’n volume wagens per truck door Brussel-centrum naar de haven

van Antwerpen vervoeren is absurd in een stad met een haven die zich economisch verder wil ontwikkelen. Autohandel van zo’n omvang heeft zijn plaats in de rand van de stad (in de industriezones aan het kanaal in noord-Brussel bijvoorbeeld), niet in een straat met een wijk- en klein-handelspotentieel die de verbinding legt tussen Molenbeek/Brussel en het slachthuis in Anderlecht.Als die autohandel zich effectief ver-plaatst, weg van de Heyvaertwijk, komt daar een magnifi eke wijk vrij waar woningen, handel en kantoren zich optimaal kunnen ontwikkelen. De enige plek van die omvang in de Brusselse kanaalzone volbouwen, zonder rekening te houden met het potentieel van de Heyvaertwijk, is politiek kortzichtig.Het comité vindt dat er een groene plek van minstens vier hectare in-getekend moet worden. Maar het vraagt bovenal beleidsbeslissingen met een visie. Ontwikkel in deze wijken, op een uitgekozen plek aan onze enige waterloop van betekenis, plaatsen met visie waarop Brussel trots kan zijn. Zie participatie als een verrijking en niet als een ge-vaar voor de uitvoering van de eigen agenda. Betrek je inwoners erbij, zorg dat ze fi er kunnen zijn op hun buurt. Betrek hen echt en volwaar-dig, zodat ze zich medeverantwoor-delijk voelen voor de publieke ruim-te. Maak van de Ninoofsepoort een plek waar kinderen op hun gemak kunnen spelen, mensen kunnen sa-menkomen, waar men graag komt fi etsen, zich neervlijen en van groen en water kan genieten.

� Comité�Porte�de�Ninove/Ninoofsepoort

“Als de autohandelwegtrekt uit de Heyvaertwijk, komt er daar een magnifieke wijk vrij voor woningen, handel en kantoren”

© C

OM

ITÉ PO

RTE D

E NIN

OVE

/NIN

OO

FS

EP

OO

RT

BDWOPINIE

BRUSSEL/SINT-JANS-MOLENBEEK/ANDERLECHT – Ze werden niet betrokken bij de plannen voor de herinrichting van de Ninoofsepoort, en daarom richtte een groep buurtbewoners het Comité Porte de Ninove/Ninoofsepoort op. Zij ijveren vooral voor meer groen: in de drukbevolkte kanaalwijk heeft een inwoner gemiddeld een halve vierkante meter groene ruimte ter beschikking, liefst honderd keer minder dan het Brusselse gemiddelde.

door het park zal rijden. Het ‘park’ wordt zo nog maximaal één hectare groot. In vakliteratuur spreekt men pas over een park als er minstens vijf hectare natuurlijk groen is, niet

op van omwonenden en actiegroe-pen, en die reacties waren zeker niet de positiefste!Bij het ontwerpproces zijn de omwo-nenden niet betrokken, iets wat dit belangrijke project zeer zeker nodig heeft. Uit frustratie is het Comité Porte de Ninove/Ninoofsepoort op-gericht.Ons comité vertrekt van enkele ba-sisprincipes voor de aanleg van het terrein, waarbij het belangrijkste dat van de gezondheid is. In de wijken

bereden, ongezond stuk Brussel. Er zijn geen grote parken of rustplek-ken langs het kanaal, zoals in ande-re delen van de stad. De enige grote zone waar nog ruimte is voor een

groen rustpunt, is rond de Ninoof-sepoort. Die groene pool zou dan de vierde worden in de schakel van de Kleine Ring in Brussel, naast de Hallepoort, het Warandepark en de Kruidtuin.Mooi natuurlijk, ware het niet dat het plan dat voor de Ninoofsepoort op tafel ligt, niet veel fraais te bieden heeft. Het park moet daarin name-lijk de ruimte delen met twee grote vastgoedprojecten, een autoweg op een druk verkeerspunt en een tram-weg die in een aparte bedding dwars

doormidden gesneden door barriè-res zoals een tram.

Kortzichtig In september 2011 vond een open-bare overlegcommissie plaats in het gemeentehuis van Sint-Jans-Molen-beek om het uitgekozen plan nader te bekijken. Hier kwam veel reactie

rond de Ninoofsepoort is er gemid-deld 0,5 vierkante meter groene ruimte per inwoner, terwijl dit voor het Brusselse gewest in zijn geheel 50 vierkante meter groene ruimte per inwoner is! Groene ruimte is geen luxe, zeker niet in deze wijken, waar de bevolking snakt naar frisse lucht en groen.

Facebook: ‘Porte de Ninove / Ninoofsepoort :: Un GRAND parc ! Een GROOT park ! A GREAT parc !’, www.bruxel.org/porteninpoort/plan_NL.html. Reacties welkom bij david.leyssens@gmail.com, kobuzjee@gmail.com, therese.hanquet@skynet.be, lieven.soete@bruxel.org, gvanderhulst@skynet.be

© C

OM

ITÉ PO

RTE D

E NIN

OVE

/NIN

OO

FS

EP

OO

RT

© C

OM

ITÉ PO

RTE D

E NIN

OVE

/NIN

OO

FS

EP

OO

RT

BDW 1326 PAGINA 15 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

BDWOPINIENaïefdoor Danny Vileyn

Kris Lauwers, directeur-generaal ad inte-rim van de vervoersmaatschappij MIVB, zal zich zijn interview met de krant De Morgen nog lang heugen. ‘MIVB-topman Lauwers: “We moeten de klant uitmelken”’, kopte de krant. Maar daar blijft het niet bij. Lauwers zou de opdracht van de MIVB ‘mislukt’ vinden als de klanten het openbaar vervoer voor twee haltes zouden gebruiken.Zoals verwacht vielen de politici over elkaar heen om Lauwers af te vallen. En dat was niet onverwacht. Lauwers’ woordkeuze was

– zacht gezegd – onhandig, maar als topman van een openbaarver-voersmaatschappij zes maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen stellen dat de prijzen de hoogte in moeten, doe je ook niet ongestraft. Zelfs de partij waartoe je verondersteld wordt te horen (in zijn geval de CD&V van minister Brigitte Grouwels), verdedigt jou dan niet meer.Minister-president Charles Picqué (PS) en minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) gingen nog een stap verder. Lauwers, die ook kandidaat is om de échte algemeen directeur van de MIVB te worden, heeft hiermee zijn kansen verkeken, verklaarden ze. Toch wel vreemd. Wij, naïevelingen, dachten dat de keuze voor de topman van het grootste bedrijf in Brussel op basis van een reeks serieuze proeven gebeurde. En het spreekt dat de uitglijer van Lauwers in De Morgen een van de elementen is. Maar op voorhand uitgeschakeld? Laten we eerlijk zijn. Het interview komt Picqué en Huytebroeck goed uit. De Franstaligen willen geen Vlaming aan de top van de MIVB. Maar we moeten verder kijken dan de waan van de dag. Lauwers brengt een nare boodschap. Tegen 2016 – dat is over vier jaar – is minimaal 1,2 miljard euro extra aan investeringen nodig voor het openbaar vervoer. Minimaal. Als het aantal ritten op jaarbasis niet hoger ligt dan de verwachte vierhonderd miljoen. Nu zijn dat er 329 miljoen, en nu al is het moeilijk. Nog eens twintig procent reizigers erbij is voor veel lijnen onmogelijk. Nu al zitten de lijnen 3 en 4 altijd tjokvol. Ook als ze richting Ukkel de noord-zuidverbinding al lang voorbij zijn. En dat is maar één voorbeeld. Het aantal reizigers is de voorbije tien jaar zowat verdubbeld.Het beheerscontract van de MIVB, dat normaal gezien in december van vorig jaar al klaar had moeten zijn, wordt de moeilijkste oefening van deze regering. Het kostenplaatje van de bevolkingsgroei wordt nu wel heel concreet.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Belcanto

Vrijdag de dertiende (april) was Guido Belcanto te gast in een uitverkochte AB, naar aanleiding van zijn nieuwe cd Een man als ik. Belcanto en zijn trouwe orkest zorgden voor een sfeervol optreden waar alle liedjes tot hun recht kwamen.Guido kan het publiek enthousiast doen meezingen in ‘Na de dood keren wij weer’, om het daarna het muis-stil te krijgen met ‘De zonde die ik nooit beging’, zoals alleen Belcanto dat kan. Hij is dan ook uniek, en al meer dan twintig jaar geliefd door zijn trouwe fans.Na de pauze was An Pierlé te gast voor zijn hit ‘Tover-drank’, een cover van ‘Summer wine’, en ‘Wat wil jij dan?’, waarin hij zijn begeerte voor haar zingt. Het werd weer stil voor ‘Rome bij nacht’.Belcanto heeft nooit veel gecoverd, maar deze avond bracht hij wel twee mooie covers, één van de Fransman Renaud (‘Ze heeft de wolf gezien’) en één van Bob Dylan (‘Ik ben niet de man die je zoekt’). Alvorens te besluiten met ‘Op het zeildoek van de botsauto’s’ zong hij als intro wat sixties-successen van Will Tura, Adamo en Roy Or-bison. Onder stomend applaus nam Guido afscheid. Een enthousiast publiek riep hem welgemeend terug. Als bo-nus bracht hij ‘Platina Marina’, ‘Plastic rozen verwelken niet’ en voor alle jarigen in de zaal ‘Mijn verjaardag’.Dank je, Guido, je ster op het voetpad van de AB heb je alle eer aangedaan. Brussel houdt van je! Ook een pluim voor je uitstekende orkest. Het was een onvergetelijke avond.� Simon�Merens,�Zellik

Straling

Tijdens mijn bezoek aan Brussel kreeg ik min of meer toevallig uw krant BDW onder ogen en viel mijn oog op de ingezonden brief van Jan Allein over straling (in BDW 1323 van 5 april, p. 13) . Daarop wil ik reageren. (...)De klachten die u noemt – hoofdpijn, oorsuizen, dui-zeligheid enzovoorts – en die u wijt aan WiFi-straling, ken ik uit ervaring, maar zouden volgens mij ook een andere oorzaak kunnen hebben. Ze treden bij mij op na-dat ik enige tijd met mijn pc heb gewerkt of als ik de na-vigatieapparatuur in de auto gebruik. Het zou dus best kunnen dat straling van de gebruikersapparaten zoals computers, navigatie, (smart)phones en dergelijke, door de onmiddellijke nabijheid bij het lichaam, van grotere invloed is dan die van de zendmasten.Een mogelijke bron zouden, vermoed ik, de elektroni-sche chopper-schakelingen voor de DC-DC-conversie kunnen zijn. Die bevatten namelijk transformatortjes (ringkerntjes) die bedreven worden op een ultrasone fre-quentie (meer dan 20 kHz) en die mogelijk niet alleen een EM-veld opwekken, maar ook een ultrasoon geluid kunnen uitstralen.De frequentie hiervan is veel lager dan die van de zend-masten en zou daardoor lichaamscellen in trilling kun-nen brengen. Ook al nemen we ze niet waar, het lijkt mij niet onmogelijk dat bijvoorbeeld delen van het gehoor-orgaan toch nog in trilling worden gebracht.Over de gevoeligheid van het menselijk lichaam voor ul-trasoon geluid is weinig of niets bekend. Wel worden op sommige plekken hangjongeren weggejaagd met hoog-frequent geluid dat ouderen niet meer horen, maar de jeugd nog wel. Dat betekent niet dat ouderen er geen hinder van kunnen ondervinden, er kan immers zeker bij een hoog geluidsniveau veel energie worden uitge-straald. Maar omdat niemand iets hoort en de klachten zich pas na een langere tijd manifesteren, komt dit bij artsen en dergelijke erg ongeloofwaardig over, maar zelf ben ik altijd zeer gevoelig geweest voor hoge frequenties

die anderen niet konden horen. Wellicht kunt u dit as-pect eens onder de aandacht van deskundigen brengen.

� Nico�J.�Bos,�Almere�(Nederland)

N-VA en Brussel

Toen Jan Peumans in 2010 zijn 11 julispeech in het Brusselse stadhuis hield, werd hij onderbroken door een Brussels parlementslid dat het niet eens met hem was. Jeugdig en onbezonnen reageerde ik als (toen nog) voor-zitter van Jong N-VA Brussel in De Standaard onder de titel ‘Doe die banaan uit je oor’. Er werd immers gerea-geerd op dingen die niet eens verteld waren.Ik had vorige week dan ook een sterke déjà vu: ander-maal kwam Jan Peumans spreken (voor de Raad van de VGC), andermaal was ik aanwezig, en andermaal las ik verkeerde interpretaties. Ik heb het dan over de titel ‘30%-norm? Voor N-VA mag het gerust wat minder’ en het artikel daarbij (in BDW 1325 van 19 april, p. 5). Nu is het uiteraard, vooral bij politici van andere partijen, al een tijdje bon ton om de perceptie te creëren en te ver-spreiden dat Brussel de N-VA niet interesseert en dat de N-VA dus ook niet in Brussel wil investeren. Mantra en/of mauvaise foi?Zeker, er werden pertinente vragen gesteld door de par-lementsvoorzitter: “Behouden we de Brusselnorm (...), ook als de Brusselse bevolking toeneemt? Gaan we op bepaalde domeinen deze norm verhogen of verlagen?” Er werd zeker niet bedoeld dat Vlaanderen minder moet investeren in Brussel, wel dat er moet worden gekeken hoe groot het potentiële doelpubliek is voor een bepaald Vlaams beleidsdomein (onderwijs, welzijn). Het is toch evident dat sommige daarvan gericht zijn naar specifie-ke leeftijdsgroepen (leerplichtige kinderen, ouderen,...), die door de specifieke Brusselse demografie – zelfs in-dien men 30 procent vooropstelt – soms meer en soms minder dan 5 procent betekenen? Een meer gedetail-leerde berekening van de Brusselnorm is dan aange-wezen, op basis van de samenstelling van de Brusselse bevolking (en/of het gebruik van pendelaars in bepaalde voorzieningen).En is het eigenlijk ook niet evident dat zoals sommigen de ‘blinde kaasschaaf’ bekritiseren, een ‘blinde’ 30 pro-cent voor alle domeinen misschien ook meer gedifferen-tieerd kan worden? ‘Beleid voeren’ heet dat! Het kan dan minder, maar ook meer zijn... Het is zeker niet de visie van de N-VA om globaal minder in Brussel te investeren. Deze Vlaamse regering, met de N-VA erin, gaat uit van die norm. Maar die kan dus wel verfijnd worden. Jawel, ook Antwerpenaar en nationaal voorzitter Bart De Wever gaf onlangs aan dat Vlaanderen in Brussel moet investeren. Jammer dus dat in BDW het tegendeel ge-suggereerd wordt. Want wij zijn als N-VA geïnteresseerd in Brussel. Meer dan ooit! Maar we doen natuurlijk aan politiek. En daarom zijn wij vooral geïnteresseerd in een Brussel waar de Brusselse Vlamingen geruggensteund worden door de brede Vlaamse Gemeenschap. Anders worden ze ‘overgeleverd’ aan een Brussels Hoofdstede-lijk Gewest dat zijn middelen over de gemeenschaps-commissies verdeelt volgens een 80/20-verhouding en dus geen 30 procent van de Brusselaars als doelpubliek neemt. Met zijn instellingen waarvan de tweetaligheid minstens in vraag kan worden gesteld. Overgeleverd ook aan een dominant Franstalig Brusselse politieke klasse: de Moureaux, Gosuins, Maingains en Picqués van deze wereld dus, die nota bene die 80/20-sleutel in vraag stellen. Het is natuurlijk een optie als een andere.

� Lieven�De�Rouck,��voorzitter�N-VA�Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1326 PAGINA 16 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Muziek > Bij de negentigste verjaardag van Jean ‘Toots’ Thielemans

‘Wees jezelf’

H et  predicaat  ‘levende  jazzlegende’ past Toots perfect. Toen hij begon  te spelen,  was  er  nog  geen  sprake  van 

bebop, moesten  free en  fusion nog uitgevon-den  worden  en  had  niemand  er  een  idee  van dat  elektronica  voor  een  nieuwe  zijsprong  in de jazz zou zorgen. Toots maakte het allemaal mee en overleefde als muzikant elke radicale vernieuwing. Zijn geheim? “Wees jezelf.”We kregen de gelegenheid om samen met Ber-nard Lefèvre, eindredacteur van Jazzmozaïek, op  de  koffie  te  gaan  bij  Toots  thuis.  Aan  de hand  van  een  aantal  trefwoorden  en  platen-hoezen  overliepen  we  met  hem  een  hele  na-middag lang zijn carrière. Het werd geen tra-ditioneel  interview,  eerder  een  ophalen  van herinneringen zonder vaste lijn. Toots vertelde 

als een echte wereldburger afwisselend in het Engels, het Nederlands, het Frans en het Brus-sels.

MondmuziekskeMuziek  was  aanvankelijk  geen  prioriteit  ten huize  Thielemans,  althans  niet  voor  vader, want  hij  wilde  dat  zijn  zoon  wiskunde  ging studeren.  “Ik  heb  het  een  jaar  geprobeerd aan  de  universiteit.  Ik  was  niet  echt  slecht, maar  ook  weer  niet  goed  genoeg  om  verder te  gaan.  Dat  was  nog  onder  de  Duitse  be-zetting.  Mijn  aandacht  ging  meer  uit  naar de  fonograaf  die  thuis  stond.  Ik  kocht  pla-ten  van  Armstrong  en  speelde  die  dan  op mijn  mondharmonica  mee.  Zo  heb  ik  het vak  geleerd,  als  autodidact.  Muziekacade-

BRUSSEL – Op 29 april wordt baron Jean ‘Toots’ Thielemans negentig. Die dag wordt hij gehuldigd op het stadhuis door de burgemeester, een naamgenoot en ook een groot jazzliefhebber. Tien dagen later staat Toots op het podium van Bozar, voor een van zijn acht verjaardagsconcerten. Een unieke kans om een levende jazzlegende aan het werk te zien – voor wie een kaartje heeft kunnen bemachtigen.

TUSSEN ChARLERoI EN TBILISI

BRUSSEL – het Vlaams-Nederlands huis deBuren pakt uit met een foto-tentoonstelling rond het literaire project Citybooks. het is de meest in het oog springende activiteit van het veelbelovende lenteprogramma.

Schoonheid,  lelijkheid  en  revolutie, alle drie zijn ze te vinden in de City-books-fotoreportage  van  Christian Binder  (1986)  over  de  Roemeense hoofdstad  Boekarest.  Binder  groeide op  in  Zwitserland  en  leerde  zichzelf fotograferen.  De  Oostenrijkse  Lea Titz  (1981)  bleef  dan  weer  in  eigen land en trok naar Graz.Het zijn maar twee voorbeelden, want de reis door Europa waarop Citybooks de  reiziger  meeneemt,  doet  ook  nog Utrecht,  Tbilisi,  Skopje,  Sheffield, Oostende,  Lublin  en  Charleroi  aan. De  overige  fotografen  heten  David Bocking,  Sander  Buyck,  Filip  Berte, Lisa  Van  Damme,  Martijn  van  de Griendt,  Kakha  Kakhiani,  Maciej Rukasz  en  Frosina  Stojkovska.  De tentoonstelling  loopt  van  24  mei  tot en met 11 juli (dinsdag-zondag, 12 tot 18 uur)  in De Markten, Oude Graan-markt 5, 1000 Brussel. En  de  Citybooks  zelf?  Wel,  op  9  mei (12.30-13.30 uur) kunt u gaan luiste-ren  naar en  discussiëren met  Pascal Verbeken  en  Erik  Lindner.  Verbeken is de auteur van Arm Wallonië en het recente  Grand Central Belge.  Ver-beken  en  Lindner  verbleven  allebei in  Charleroi.  Verbeken  schreef  een verhaal  over  een  wassalon  aldaar, Lindner  maakte  een  reeks  gedich-ten  waarin  elektriciteitskabels  door het  trottoir  steken.  De  Loketten  van het Vlaams Parlement, IJzerenkruis-straat  99,  1000  Brussel  is  de  plaats van het gebeuren.Ook de cultschrijver Arnon Grunberg is  op  reis  gestuurd.  Hij  trok  naar  de Oost-Poolse studentenstad Lublin en leest  nu  voor  uit  het  citybook  dat  hij over  de  stad  schreef.  Annelies  Beck van  Radio  1  ondervraagt  Grunberg over  zijn  Poolse  ervaringen.  Op  28 juni om 20 uur in De Markten. � DV

www.deburen.eu/nl

© D

EB

UR

EN

Met Aka Moon op Jazz Middelheim.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

mies  of  conservatoria  bestonden  nog  niet.”“Over  mijn  mondmuziekske  zeiden  heel  veel muzikanten  in  het  begin  smalend:  ‘Jette ce jouet.’ Gelukkig heb ik doorgezet en waren er ook die erin geloofden, zoals Clifford Brown, die mij ooit zei:  ‘Toots, the way you play har-monica they should not call it a miscellaneous instrument.’”  Daarmee  verwees  Brown  naar de  jaarlijkse poll van het Amerikaanse  jazz-blad Downbeat, waarin Toots traditiegetrouw op één staat in de categorie ‘Miscellaneous’.

Can’t forget d’UugstroêtToots is een wereldartiest, maar hij blijft on-losmakelijk  verbonden  met  Brussel.  “Ik zen nen aaven Brusseleir, nen baron oît de Ma-rolle.  Ik ben niet beter omdat ik die titel heb, maar  ook  niet  slechter  (lacht). I can’t forget d’Uugstroêt,  zelfs  nu  het  daar  een  totaal  an-dere wereld is geworden.”Toch was niet Brussel, maar New York de stad waar het voor Toots – net als voor zovele mu-zikanten voor en na hem – allemaal begon. “In de jaren 1950 ben ik naar ginder getrokken, en dat was het begin van alles. Ik heb nog steeds een vaste stek in New York. It is still the work-shop. If you make it there...”Met Toots over zijn muziek praten kan inder-daad niet zonder uit te weiden over Amerika. Het is daar dat hij een internationale carrière opbouwde,  musiceerde  met  de  groten  uit  de jazzgeschiedenis en zo de hele evolutie mee-maakte.Toots toerde in de jaren 1950 ook zes jaar lang met de top van de jazz uit die tijd. ‘My fantas-mabus’ noemt hij de bus waar onder anderen Lester Young, de orkestleden van Count Basie en Billie Holiday in zaten. Hij was een van de enige  blanken  in  het  gezelschap.  “Ik  vroeg jaren  later  eens  aan  Quincy  Jones  (producer van onder meer Michael Jackson, red.) of ik als blanke niet net  iets minder had op muzikaal gebied  dan  zij.  Quincy  antwoordde  daarop meteen:  ‘You are the blackest motherfucker I know.’”Toen Toots naar Amerika ging en daar aan de bak kwam, was dat aanvankelijk als gitarist. Een  mooie  anekdote  hangt  vast  aan  de  hoes van de elpee Shearing on stage! (eerste release in 1959, red.), waarop hij afgebeeld staat met zijn Rickenbacker in de hand. “Toen John Len-non een aantal jaar later die hoes zag, wilde hij per se dezelfde gitaar.” Of hoe Toots zelfs een invloed had op The Beatles... 

© J

oS

L. K

NA

EP

EN

© J

oS

L. K

NA

EP

EN

© Jo

S L. K

NA

EP

EN

BDW 1326 PAGINA 17 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Het hoofdstuk van Toots als gitarist mag dan al jaren afgesloten zijn, hij weet nog wel wie de topgitaristen  zijn.  “Philip  Catherine  natuur-lijk,  maar  ook  iemand  als  Sylvain  Luc,  en  in Amerika  zijn  er  John  Scofield,  Adam  Rogers, Kurt Rosenwinkel en nog zovele anderen.”Hij  blijft  dus  goed  op  de  hoogte  van  het  rei-len en zeilen in de jazz. Naast zijn mondhar-monica  heeft  hij  zijn  iPod  en  iPad  steeds  in de buurt. In de loop van het gesprek haalt hij geregeld  zijn  iPad  boven  om  een  filmpje  op YouTube te laten zien. “Ik probeer het peloton nog bij te houden, maar het gaat toch allemaal zo  snel  tegenwoordig.  Er  gebeurt  ook  heel wat, zoals die explosie van Indiase jazzmuzi-kanten, Rudresh Mahanthappa en zo. Toen ik begon, was Louis Armstrong de King. Er was nog geen sprake van Benny Goodman, swing moest nog uitgevonden worden, net als al de rest. Ik mag dus wel zeggen dat ik bijna de hele geschiedenis van de jazz heb meegemaakt.” 

Knipperlicht MilesNet als voor de meeste  jazzmuzikanten blijft Miles Davis ook voor Toots een mijlpaal, een monument.  “Hij  was  een  constant  knippe-rend verkeerslicht in de evolutie van jazz. We kruisten elkaars pad in de periode dat ik met Charlie Parker speelde. Daarna ging ik de baan op met George Shearing, tot in Zweden. Wacht even,  ik  toon  jullie  een  opname  uit  die  tijd.” Hij haalt zijn iPad boven en laat een filmpje op YouTube zien. Er zijn trouwens ook clips terug te vinden van Toots aan de zijde van Jaco Pas-torius en zelfs van Nick Cave.Over  zijn  populariteit  blijft  Toots  nuchter. “Overal  vallen  ze  voor  de  emotie  van  mijn broodje, zoals ik mijn mondharmonica ook al eens noem. En voor emotie is geen school. Dat  Met John Miles op de Proms, 2009. “Die optredens worden me niet in dank afgenomen.”

heb je of dat heb je niet. En waarschijnlijk heb ik  dat  wel  (mijmerend).  Als  ik  ‘Ne  me  quitte pas’  van  Jacques  Brel  speel,  rollen  er  overal tranen, van Amerika tot Japan. I don’t know if my musicianship is up to my popularity, but I think I give my best.”

Lucratief fluiten‘Bluesette’ is natuurlijk Toots’ wereldberoem-de  visitekaartje,  mede  door  de  gimmick  van het fluiten. “Dat fluiten kwam er toevallig bij, maar  het  heeft  mij  wel  veel  geld  opgebracht (lacht). Nadien werd ik gevraagd om jingles in te fluiten en dan val je in Amerika in de cate-gorie ‘screen actor’, wat meteen heel wat lucra-tiever is.”Door verschillende jazzcritici wordt Toots be-schouwd als te  licht en zelfs te commercieel. Hij is zich daarvan terdege bewust. “Ze schrij-

ven inderdaad niet altijd stralend positief over mij.  Dat  ik  op  The  Night  of  the  Proms  ging spelen,  werd  me  bijvoorbeeld  niet  in  dank afgenomen.  Ik  heb  zelf  ook  nooit  gezegd  dat mijn  fluiten  jazz  was.  Oké,  ik  had  misschien dichter in de buurt van al die jazzcats als Max Roach en Clifford Brown moeten blijven, maar dat zijn keuzes die ik toen gemaakt heb. Ik ben wel heel fier op de plaat die ik in 1979 met Bill Evans  opgenomen  heb,  Affinity.  Ik  heb  altijd plezier gehad in wat ik deed en het beste van mezelf gegeven. En vertrouwd op mijn kippen-vel. Dat is een antenne die altijd werkt.”Aan  de  verleiding  van  drugs  en  aanverwante middelen  heeft  Toots  nooit  toegegeven.  “Ik heb het om me heen allemaal gezien en aan-geboden gekregen, maar  ik ben er nooit mee begonnen.  Ik  was  een  braaf  manneke,  waar-schijnlijk uit schrik voor mijn pa (lacht). Char-lie Parker en Chet Baker, dat zijn andere ver-halen – maar ik heb daar geen kritiek op.”Toots’ bescheidenheid is ontwapenend. En hij blijft  een  ongelooflijk  muzikant  die  het  prin-cipe van  ‘less is more’ door en door kent. Als hij voor we vertrekken nog een paar noten van ‘Ne me quitte pas’ speelt, kunnen we niet an-ders  dan  ontroerd  zijn.  Een  groot  muzikant, een groot mens. Respect.�� Georges�Tonla�Briquet

Toots Thielemans speelt op 9 mei in Bozar (uitverkocht). Het boek Toots 90 (van Peter De Backer en René Steenhorst, uitg. Borgerhoff & Lamberigts, 320 p., 49,95 euro) heeft een biografisch luik en getuigenissen van een hele reeks wereldsterren

“Ik ben nen aaven Brusseleir, nen baron oît de Marolle. Ik ben niet beter omdat ik die titel heb, maar ook niet slechter (lacht)”

Met Philip Catherine en Chet Baker, ergens in de jaren 1980 in Bozar.

© J

oS

L. K

NA

EP

EN

BDW 1326 PAGINA 18 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ADVERTENTIE

Jazz > Ben Sluijs Trio brengt met ¾ peace nieuw vinyl uit

‘Coltrane en Parker overleefd, en nu?’JETTE – Met ¾ peace brengt de Brusselse jazzsaxofonist Ben Sluijs een verrassende nieuwe vinylplaat (!) uit. De muziek is zowel gelaagd als opmerkelijk toegankelijk. De plaat wordt voorgesteld bij Ploef!, een van die opmerkelijke locaties die Brussel rijk is.

Saxofonist Ben Sluijs heeft al een heel par-cours afgelegd. Voor zijn nieuwste project keert hij terug naar de formule van een jazztrio met aan zijn zijde twee jonge muzikanten die opgang maken: pianist Christian Mendoza en bassist Brice Soniano.Zoals altijd bij Ben Sluijs is er diep nagedacht over het hele idee. “Sinds een tijd maak ik deel uit van de Christian Mendoza Group waar ook Brice in zit. Van bij het begin klikte het heel goed tussen ons drie, en ik wilde al lang iets doen in navolging van het drumloze trio Paul Bley-Jimmy Giuffre-Steve Swallow. Door zo’n bezetting ga je anders om met klank. Je kunt stiller spelen, en ook meer in de breedte. In 2010 kregen we van De Meent in Alsemberg de gelegenheid om twee dagen op te nemen. We hadden geen bepaald repertoire afgesproken, we zijn gewoon beginnen spelen en improvise-ren. Een jaar later deden we nog eens hetzelf-de, opnieuw in De Meent. Uit die sessies komt het materiaal dat op de plaat staat.”

Improviseren zonder publiek om het materiaal nadien uit te brengen: het klinkt gevaarlijk. “Het is inderdaad een uitdagende evenwichts-oefening, want zonder publiek kun je net iets extremer gaan. Daarom heb ik nadien ook heel wat knipwerk gehad om ballast te verwijderen, zodat het voor de luisteraar interessant blijft.”Het eindresultaat klinkt heel toegankelijk zon-der aan impact te verliezen. “Die toegankelijk-

heid is echt geen bewuste zet. Bij het spelen noch bij het componeren denk ik daarover na. Het is wel zo dat ik net wat minder uitgespro-

ken expressionistisch speel dan de voorbije jaren. Ik luister nog steeds naar Coltrane bij-voorbeeld, maar iets minder dan voorheen. Dat heeft waarschijnlijk met de leeftijd te maken. Jazzmuzikanten leven ook langer dan vroeger. Ik ben 45 nu. Charlie Parker en John Coltrane haalden dat niet eens! Wat hadden die gedaan als ze zo oud waren geworden? Maar vooral: waar moet ik zelf naartoe? Mijn streefdoel is om steeds beter te worden, maar ook om relevant en geloofwaardig te blijven.”Dat Ben Sluijs met deze muziek terechtkomt bij Ploef!, is geen toeval. De locatie ligt op wandelafstand van bij hem thuis, maar bo-venal past Sluijs’ muziek goed bij het concept van Ploef!, een idealistisch privé-initiatief dat kan rekenen op een kleine bijdrage van de ge-meente. Op het programma staan de meest uiteenlopende socioculturele activiteiten voor alle leeftijden, van film en toneel tot dans en jazz en zoveel meer. Cultuur à la carte voor iedereen.� Georges�Tonla�Briquet

Ben Sluijs (met links pianist Christian Mendoza en boven bassist Brice Soniano): “Ik wou een drumloos trio. Dan kun je stiller spelen, en meer in de breedte.”

© JO

S L. K

NA

EP

EN

amuseer je te pletterorganiseer knallende activiteiten

geef je vriendenaantal een boosttover een glimlach op kindergezichten

en verdien wat bij door te spelen!

barst je van creativiteit?

word (hoofd)animator op het speelplein!

schrijf je in via speelpleinen.vgc.be VOOR DE ZOMERVAKANTIE: IN DE MAAND MEI

¾ peace is uit bij El Negocito Records. Op 29 april optredens ¾ Peace (19 uur, 8 euro) en Ben Sluijs/Tom Van Bauwel (16 uur, gratis) bij Ploef!, Bonaventurestraat 100, Jette, 02-476.98.07. Op 2 mei optreden ¾ Peace in JazzStation (Leuvensteenweg 193a, Sint-Joost-ten-Node; 20.30 uur, 8 euro)

BDW 1326 PAGINA 19 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ADVERTENTIE

De verbeelding aan het werk

Verschoten Spaanse vlaggen en nog veel meer, op vier dagen Art Brussels.

© R

OB

ER

TO R

UIZ / A

DN

GA

LE

RIA

Gezien op Art Brussels...

Een schilderij van een ruw vormge-geven Kuifje dat kleurige verfstreken uitkotst, door Emilio López-Men-chero (bij Galerie Nadja Vilenne). De monumentale, perfecte potloodte-kening ‘Square Park Island’ van een stad die lijkt op New York, maar dan met riante groene ruimten tussen de wolkenkrabbers, door Rik Smits (bij Ron Mandos). Een schilderij met als enige ‘tekening’ op het witte vlak het craquelé van de verf (bij Wilkinson). Ingelijste grijze fotokopieën van de

landschappen met watervallen die normaal gezien in een kitscherige glitterversie verkocht worden (bij Torri). Met rood, op bloed gelij-kend email besmeurde kranten door Klaas Kloosterboer (bij Ellen de Bruijne). Bokalen met grillig amorfe, stekelige en soms obsceen uitziende objecten in fluokleurtjes op sterk water in fluokleuren, pseudowetenschappelijk geschikt in een antieke kijkkast (‘Sea life’ van Mark Dion bij In Situ/Fabienne Leclerc).Een schaalmodel van een bergketen opgebor-gen in een houten kist door Katrin Sigurdar-dottir (bij Eleven Rivington). Mooie, donkere foto’s van Astrid Kruse Jensen (bij Galerie Martin Asbaek). Een boom of tak met zwarte stof overtrokken, met op een twijg een vogel die aan één kant zwart is en aan de andere kant spiegelt, zodat op de schaduw van de boom muur zowel een zwarte ‘schaduwvogel’ als een witte ‘spiegelvogel’ te zien is, door Bar-naby Hosking (bij Low).Foto van een naakte man met een albinoslang rond zijn geslacht en van een vrouw met een tarantula in de buurt van het hare, door Ryan McGinley (bij Ratio 3). Een serie Spaanse vlag-gen waarvan de kleuren gradueel verschieten (Bruno Peinado bij ADN Galería). Een sculp-tuur van een kaartenhuisje waar behalve kaar-ten ook hier en daar een stuk beschimmelde pizza tussengeschoven zit, door Tony Matelli (bij Stephane Simoens). De gravure ‘Vier rid-ders van de Apocalyps’ door Albrecht Dürer als monochroom polyester tapijt door Valen-tin Souquet (bij Anyspace). De indrukwekken-de sculptuur uit de reeks ‘The blind leading the blind’ van Peter Buggenhout, die lijkt op een grillige brok metaal uit een lang overle-den machine bedekt met roet, stof, menselijke haren... (bij Laurent Godin). Een foto van de besnorde Nick Cave door Anton Corbijn (bij

Galerie Anita Beckers). Een schilderij van Werner Büttner dat een rijtje vooruitgescho-ven cavaleristen op het slagveld toont van de rug af gezien, met daaronder het opschrift ‘Die Avantgarde von hinten’ (bij Marion Meyer).Een groot mozaïek samengesteld uit kleu-renvlakjes van Rubiks Kubus die samen een afbeelding vormen die refereert aan het schilderij van de man met de appel voor zijn gezicht (‘La grande guerre’) van René Ma-gritte: ‘Da pomme’ van Invader bij A.L.I.C.E. Een serie ingelijste schermpjes met indivi-

duele, minimaal bewegende miniatuurpor-tretten van trieste, vreemd uitziende, beetje hobbitachtige mensen door Alex Verhaest (bij Grimm). Een groot karton met een raster van lijnen als op millimeterpapier, waarvan de lijntjes met een cutter bewerkt zijn zodat het uitpuilende karton een vreemde driedi-mensionale figuur op het karton tovert, door Eric Baudart (bij Chez Valentin).Zeer gedetailleerde collages waarmee Klaus Pamminger drukke, realistisch ogende ka-merinterieurs weergeeft met een perfect perspectief (bij Galerie Raum mit Licht). Fijne, niet van humor verstoken tekeningen van Rinus Van de Velde (bij Tim Van Laere). Berglandschappen overtrokken met een mistig, halftransparant papier door Ulrike Heydenreich (bij Van der Mieden).Een sculptuur van een ouderwetse school-jongen die met de kraag van zijn jasje opge-hangen werd aan een haak in de muur, met daarbijhorend een sculptuur van een jongen die al lopend met zijn kop tegen de muur schuurt en daarbij een zwarte streep op die muur achterlaat, alsof zijn hoofd/haar afgeeft (door Sofie Miller bij Geukens & De Vil). En nog een hoop zaken die nog minder accuraat te omschrijven zijn.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

© A

RT B

RU

SS

EL

S

ADVERTENTIE

1 mei - 14u30 - Sint-Katelijneplein

DJ Castor [ mix ]

Ik & den Theo/Moi & le Theo [ concert 3+ ] [ BE ]

Emmy Lou & the Rythm Boys [ 50s rockabilly ] [ SE ]

JFB - Just Flow & Beat[ Streetdance uit Noord-Brussel ] [ BE - CO ]

Al Copley Trio[ o.a. Blues Brothers,... ] [ US ]

kinderanimatie met springkastelenanimation pour enfantsNEW! workshop majorettenNEW! workshop circussappetrapper Kom op tegen Kankercocktailbar - exotische hapjes

GRATISbrussel vzw

Socialistische Mutualiteit

BDW 1326 PAGINA 20 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Beeld > Schoonheid: nieuw album van de scenograaf van treinmuseum Schaarbeek

In het spoor van Schuiten

10  uur:  Regionale,  natio-nale  en  internationale media, strip- en treinex-

perts verzamelen in het Zuidstation. Ze worden opgewacht door een leger pr-mensen, uitgevers en NMBS-lui. BDW is niet te bespeuren.10.36  uur:  BDW  springt  zonder kaartje op de stoomtrein. De tijdreis begint  nog  voor  de  stoomlocomo-tief type 29.013 zich op gang trekt. Een  half  bos  moet  destijds  gerooid zijn  geweest  voor  al  dat  hout  in  de wagons.  De  verlichting  is  van  een schoonheid  die  we  kwijt  lijken  te zijn.10.38 uur: Stoomtreinen vertrekken wel stipt.10.39  uur:  Boerenbedrog.  De  trein rijdt, maar er  is geen wolkje  te be-speuren.  Navraag  leert  dat  we  ge-duwd  worden.  De  stoomlocomotief moet  zijn  demonstratie  nog  even uitstellen.  De  kolendamp  zou  het veiligheidssysteem  in  de  noord-zuidtunnel tilt doen slaan.10.43  uur:  De  eerste  dikke  zwarte wolken vliegen voorbij het raam. We gaan heerlijk de mist in.10.44  uur:  De  mooiste  der  toet-toeten en de verrassend aangename geur  van  kolen  en  smeerolie  doen mijn verbeelding op hol slaan. 10.59 uur: Langs het parcours staat menige  treinspotter.  De  nietsver-moedende  mensen  die  we  voorbij-zoeven, zwaaien spontaan.11.03  uur:  De  conducteur  draagt witte handschoenen.11.17  uur:  Aankomst  in  Leuven. De 29.013 is nog veel malen mooier nu  ze  zucht,  stoomt  en  sist  van  de geleverde  inspanning  en  langs  alle kanten lekt. Ze wordt gefilmd en ge-fotografeerd als een ster.11.30  uur:  Van  achter  een  gordijn komt  de  stoomlocomotief  Type  12 Atlantic  tevoorschijn.  ‘La  Douce’ noemt  Schuiten  zijn  muze.  Zijn  al-bum bezingt de machine zoals maar weinig vrouwen bezongen zijn. Geen striplezer die straks zal geloven dat La Douce niet aan de rijke verbeel-ding  van  Schuiten  is  ontsproten. Maar ik kan getuigen dat hij de wer-kelijkheid heeft nagetekend. Wielen van  twee  meter.  Staal  waarmee  je door  bunkers  rijdt.  Maar  ondanks de kilo’s een en al elegantie. Vooral door  de  stroomlijn  lijkt  het  op  een tijds anomalie,  alsof  een  toestel  uit 2139 in 2012 is beland. Maar op de flank staat wel degelijk Consortium belge de constructeurs de locomotives Cockerill 1939.11.45 uur: Persconferentie. Van het type  12  zijn  er  maar  zes  gebouwd. 

‘La Douce’ dendert langs de Martinitoren, ooit toonbeeld van moderniteit, sinds 2004 voortlevend in de herinnering. “We begaan exact dezelfde blunders als met de gebouwen van Horta,” waarschuwt Schuiten.

© S

CH

UITE

N &

PL

ISS

AR

T

ten wagen met twee assen nummer 948191 die gebruikt is voor deporta-ties tijdens de Tweede Wereldoorlog.13.35 uur: Schuiten staat tijdens de broodjeslunch  journalisten  indivi-dueel  te  woord.  “Ik  vroeg  als  kind wel  om  treintjes,  maar  mijn  vader gaf  me  telkens  weer  aquarelmate-riaal.  Ik moest kunstenaar worden. Misschien  had  hij  wel  gelijk.”  En: “Ik onderscheid geen hoge van lage kunst.  Rembrandt,  Franquin,  deze locomotief:  ik  zie  slechts  schoon-heid die me ontroert.”14.15  uur:  Met  de  stoomtrein  naar Schaarbeek.14.45  uur:  Twee  bussen  uit  vervlo-gen  tijden  brengen  de  persmeute naar het Autriquehuis op de Haacht-sesteenweg.14.55  uur:  Blijkbaar  had  men  niet verwacht  dat  de  pers  zo  massaal Schuiten  zou  blijven  volgen.  Het markante gebouw van Victor Horta 

uit 1893 kan de overrompeling niet aan.  Tot  25  november  kunt  u  hier overigens  een  dertigtal  originele platen  en  schetsen  van  het  nieuwe album bewonderen, alsook affiches van  de  NMBS,  een  vergeeld  regle-ment voor machinisten en Schuitens eerste schetsen voor Train World.16.40  uur:  In  Galerie  Champaka kunt u grote, onuitgegeven illustra-ties bij het album bekijken en kopen. Fascinerend zijn de fototekeningen: metershoge  foto’s  van  Marie-Fran-çoise  Plissart  die  Schuiten  bewerk-te. Het felst borrelen de emoties op bij een reeks fototekeningen waarop de  uitgerangeerde  stoomlocomotief voorbij  de  Martinitoren  dendert, ooit  een  toonbeeld  van  moderni-teit, maar sinds de afbraak in 2004 slechts  voortlevend  in  onze  her-innering.  “We  zijn  exact  dezelfde blunders aan het begaan als destijds met  de  gebouwen  van  Horta,”  zegt Schuiten.18.47 uur: Met de hulp van Dassault Systèmes  schenkt  Schuiten  zijn  le-zers  een  reis  in  ‘enhanced reality’. Argwanend  volg  ik  de  instructies: webcam inschakelen, het album bij de schutbladen openen, de tekening van het spoorwegdepot voor de web-cam  houden.  De  locomotief  komt virtueel in beweging. Sjonge, jonge.�� Niels�Ruëll

“Rembrandt, Franquin, deze locomotief: ik zie slechts schoonheid die me ontroert”

Met  een  topsnelheid  van  165  ki-lometer  per  uur  was  La  Douce  we-reldrecordhoudster.  De  Belgische Spoorwegen vonder er na de laatste rit  in  1966  niet  beter  op  dan  alle stoomlocomotieven te verkopen aan ijzermarchands.  Dat  deed  enkele werknemers  zoveel  hartzeer  dat  ze besloten  een  exemplaar  te  verstop-pen. Het duurde jaren voor de bazen erachter kwamen.

12  uur:  Jannie  Haek,  CEO  van  de NMBS  Holding,  geeft  details  over het  treinmuseum  dat  aan  het  sta-tion van Schaarbeek komt. Het mag geen  treinmuseum  genoemd  wor-den,  maar  Train  World.  Het  wordt geen veredelde stelplaats met zoveel mogelijk  toestellen,  en  het  moet de  impact  van  de  spoorwegen  op de  maatschappij  tonen.  Schuiten ontfermt  zich  over  de  scenogra-

fie.  Tegen  2014  kan  het  klaar  zijn. 12.10 uur: Schuiten vertelt hoe hij in de  bewaarplaats  in  Leuven  op  type 12  stootte,  “een  Schone  Slaapster die smeekte om gewekt te worden”.12.20  uur:  Rondleiding  in  de museumbewaarplaats.  Straks  te zien  in  Train  World:  de  motorwa-gen,  een  grappige  kruising  tussen een  trein  en  een  bus,  stoomloco-motief  type 18, maar ook de geslo-

BRUSSEL – François Schuiten, op dit moment onze grootste striptekenaar, heeft een nieuw album uit: Schoonheid. De muze die hij bezingt, is geen Mona Lisa of Beatrice, maar een Belgische stoomlocomotief die uit de toekomst lijkt te komen. Verslag van de persvoorstelling van het album, een avontuur op zich.

BRUSSEL – Met 1830, een histo-rische muziektheatervoorstel-ling over het ontstaan van België, openen de Brusselse theatergroep D°eFFeKt en stadskoor Stemmer de Week van de Amateurkunsten.

In Parijs is nog maar veertien dagen geleden   De stomme van Portici   in première  gegaan,  met  in  de  bezet-ting  zowel  het  koor  als  het  orkest van  De  Munt.  De  opera  komt  later ook  naar  Brussel,  zij  het  naar  het Koninklijk  Circus  en  niet  naar  De Munt zelf.Een en ander ligt in het licht van de Belgische politieke toestand nog al-tijd  gevoelig,  al  is  het  ondertussen bijna  tweehonderd  jaar  geleden  dat de  opvoering  van  de  opera  van  de Franse componist Daniel Auber over de  Napolitaanse  opstand  van  1647 tegen Spanje als katalysator voor de Belgische  revolutie  fungeerde.  Bij theatergroep D°eFFeKt en stadskoor Stemmer  vormde  de  recente  rege-ringsvorming juist de aanleiding om terug te keren naar het ontstaan van dit  land  en  er  een  ambitieuze  pro-ductie rond op te zetten. 1830   speelt  zich  af  in  de  vier  da-gen tot en met de vertoning van  De stomme van Portici  in De Munt – van 22  tot  en  met  25  augustus  in  dat revolutionaire  jaar.  Het  stuk  is  het werk van componist en dirigent Pe-ter  Spaepen  en  auteur  en  regisseur Koen  Boesman  (die  met  Stemmer en D°eFFeKt onlangs de Prijs Roger Van  de  Voorde  en  het  Landjuweel wonnen voor  Agamemnon ). Ze bren-gen het samen met zestien acteurs, 25 zangers en een zevenkoppig pro-fessioneel  strijkersensemble.  Het koor  is  geïntegreerd  in  het  spel  en beweegt  zich  als  groepjes  persona-

ges over de scène. Met ‘L’amour sa-cré de la patrie’ zit de revolutionaire aria van  De stomme van Portici  in het stuk  verwerkt,  maar  het  overgrote deel  van  de  muziek  is  nieuwe  mu-ziek, gecomponeerd door Spaepen.Waren  de  recente  communautaire problemen  een  aanleiding  voor deze  productie,  dan  valt  op  hoe dicht   1830  bij de historische  feiten blijft.  Boesman:  “We  doen  in  de voorstelling  inderdaad  geen  enkele uitspraak  over  België,  Vlaanderen of de revoluties in de Arabische we-reld.  De  voorstelling  laat  wel  zien hoe  revoluties  kunnen  werken  en hoe ze ook snel kunnen perverteren. Als het stuk al een boodschap heeft, dan is het dat nationalisme tot niet veel leidt, of het nu Vlaams, Belgisch of Amerikaans is. Interessant is dat  De stomme op die  cruciale dag niet helemaal  is  uitgevoerd.  Men  is  ge-stopt op het moment dat de onder-drukten wonnen, terwijl er verderop in de opera een ommekeer zit: zij die de  revolutie  gevoerd  hebben  voor een beter leven, krijgen dat beter le-ven niet.” 1830 is  volgens  de  inschatting  van de  makers  voor  tachtig  procent historisch  correct.  De  personages worden wel door een fi ctief  verhaal met  elkaar  in  verband  gebracht. Boesman: “Zo was Eugenie Fay echt een zangeres die  in   De stomme   een rolletje had, zij het in 1829. Bij ons is  haar  man  Édouard  Ducpétiaux, een burger van stand die als liberaal bij  de  revolutie  was  betrokken,  en is haar onmogelijke  liefde de druk-kersgast  Pierre  Schavije,  ook  een historische fi guur die bij de revolu-tie  betrokken  was,  maar  dan  door het sociale onrecht.”� Michaël�Bellon

In het spoor van Schuiten

Theater > Nieuw werk van D°eFFeKt en Stemmer

Terug naar 1830

Muziektheater over de mythische dagen 22-25 augustus 1830.

© TIM

VER

HE

YDE

N

BDW 1326 PAGINA 21 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Nog een vrucht voor nostalgische tropelingen. De mangoestan (of mangoestien) is een heel mooie vrucht. Lekker ook, maar met een beperkt eet-baar deel. De vrucht bestaat vooral uit schil.

Het is een boom met vele namen, en hij komt oor-spronkelijk  uit  Zuidoost-Azië,  zeg  maar  Maleisië, Indonesië en de Molukken. Zijn wetenschappelijke naam  is   Garcinia mangostana ,  van  de  familie  der  Clusiaceae .  Deze  familie  bevat  kruidachtige  plan-ten, maar ook bomen met diverse soorten vruchten zoals de mammi-appel uit de Caraïben.De mangoestan is slechts hier en daar in de handel te vinden. Er bestaan niet echt grote plantages van, en  dus  wordt  hij  ook  niet  massaal  geëxporteerd. Zo’n mangoestanelaar houdt zich ook maar goed in de echte vochtige, equatoriale  tropen, al zijn er al aanplantingen gelukt in het zuiden van de Verenig-de Staten. De boom lijkt zich bovendien moeilijk te vermeerderen uit zaad.De mangoestan doet zich voor als een paarse, ron-de, stevige vrucht. Ik kocht een netje van een halve kilo voor de prijs van 6,50 euro. Dat is wat asperges of  zo  kosten!  Maar  aan  asperges  zit  heel  wat  eet-baars,  aan  mangoestanen  niet.  De  vrucht  groeit aan de boom en wordt bij het rijpen dieppaars, een beetje  zoals  een  aubergine.  Aan  het  steeltje  blij-ven vier vlezige kelkbladeren zitten; de vruchthuid voelt lederachtig aan. Van hard wordt de vrucht wat zachter  bij  volledige  rijping.  Maar  hoe  weet  men nu of een mangoestan niet overrijp  is? Het  is  im-mers bekend dat mangoestans maar kort houdbaar zijn. Een gepensioneerde importeur wist het mij te vertellen. Na verloop van tijd wordt de vrucht weer harder.  Koop  dus  geen  harde  mangoestanen.  De vrucht moet wat meegeven onder de druk van onze handen, leerachtig, niet houtachtig. Hij mag er ook niet gevlekt of beschadigd uitzien, want de schil be-vat bittere stoffen die tegen bederf beschermen. Als die  al  niet  meer  werken,  dan  moet  het  wel  slecht gesteld zijn met het fruit in de winkel.Een mangoestan snijdt men rondom rond in en dan draait  men  de  vrucht  open.  Wat  binnenin  zit,  is wondermooi. De purperen schil blijkt een bolster te zijn, met daarin vijf, soms zeven uithollingen waar-

in spierwitte  arillen  zitten. Dit witte vruchtvlees is zonder meer heerlijk. Er zitten zelden pitten in, die dan nog vaak piepklein zijn, maar – zo vertelde mijn bron – soms ook veel plaats innemen, vooral bij gro-tere mangoestanen. Kies dus, zei hij nog, bij voor-keur kleinere vruchten.Hoe de smaak is? Moeilijk te beschrijven uiteraard. De smaak van iets  lijkt  altijd wel op die van iets an-

ders. Wie het wil weten, moet er maar gaan kopen. Ik smaakte niets weeïgs, niets walgelijks. Een fris en liefl ijk fruit.Maar  ik  krijg  wel  weinig  terug  van  mijn  halve kilo fruit. Ik heb deze keer geen gewichten geno-teerd, waarvoor mijn excuses, maar ik schat toch 

dat  er  ten  hoogste  dertig  procent  eetbaar  spul  in de mangoestan zit. We blijven dus met een grote 

hoop bolsters zitten. Kunnen we daar iets mee beginnen?

Ik denk dat het een diepmenselijke reactie is.  We  zijn  het  niet  gewoon  van  fruit  dat het  slechts  gedeeltelijk  bruikbaar  is.  Pe-renklokhuizen en -schillen zitten vol pec-tine voor confi tuur en gelei; appelzaadjes, ook  al  zijn  ze  giftig,  smaken  lekker  naar 

amandelen.  Van  kokosvezels  maakt  men koord en tapijt, en de schalen van de nootjes 

vinden hun weg naar de stoof of de open haard. Dat laatste heet  calorische recyclage  en is het laatste wat men met fruit kan doen.Ik  moet  toegeven  dat  ik  het  al  met  verschillende exotische  fruitsoorten  heb  geprobeerd.  Wat  zonde om de schillen van – bijvoorbeeld – passievruchten weg te gooien. Industrieel zou er pectine uit kunnen worden gerecycleerd.  Ik probeerde het  thuis, maar dat leverde niets op. Een hele ramp was de granaat-appel. Wat daarvan overblijft als eetbare fractie,  is eigenlijk voornamelijk het sap. De pitten worden wel gebruikt, maar hoogstens al kruiding, en men moet ermee geboren zijn, vrees ik. Ik vond die pitten maar bitter.Ook de schil van de mangoestan is niet lekker: bit-ter, kartonachtig. De paarse kleur geeft wel af in wa-

ter. Mijn hogervermelde importeur zei dat ze inder-daad bruikbaar zijn om paaseieren te kleuren. Een schrale troost. Garcinia   doet  een  aantal  gezondheidsfreaks  de oren  spitsen,  want  er  zijn  veel  garcinia-producten in de gezondheidsindustrie  in omloop, de ene met al meer onbewezen claims dan de andere. Maar er bestaan  ook  meer  dan  tweehonderd  boomsoorten binnen het genus   Garcinia  alleen al. De ene garci-nia is de andere niet. Van de mangoestan ‘pur sang’ mag vooral onthouden worden dat hij lekker is, meer niet.  Van  de  gezondheidsclaims  zijn  er  al  veel  on-derzocht, maar nog nooit heeft het wat interessants opgeleverd, schreef een kweker op zijn blog, en die man zou er nog belang bij kunnen hebben.Hier en daar, in exclusieve restaurants, worden des-sertjes met mangoestan geserveerd. Ik kan ze u al-leen aanraden als lekker en fris handfruit, voor wie eens in een zotte bui is. Ze staan ook beeldig in de fruitmand, dat wel. Maar bedenk dat binnenin het vruchtvlees al snel niet meer eetbaar is. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Mangoestan

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Het is een diepmenselijke reactie, denk ik: we zijn het niet gewoon van fruit dat het slechts gedeeltelijk bruikbaar is

1830 op 27 en 28 april, 4 en 5 mei, telkens om 20 uur, in Zinnema, Veeweidestraat 24-26, Anderlecht. Meer op www.zinnema.be, www.deffekt.be, 02-555.06.00 en www.weekvandeamateurkunsten.be

keur kleinere vruchten.Hoe de smaak is? Moeilijk te beschrijven uiteraard. De smaak van iets  

ders. Wie het wil weten, moet er maar gaan kopen. Ik smaakte niets weeïgs, niets walgelijks. Een fris en liefl ijk fruit.Maar  ik  krijg  wel  weinig  terug  van  mijn  halve kilo fruit. Ik heb deze keer geen gewichten geno-teerd, waarvoor mijn excuses, maar ik schat toch 

dat  er  ten  hoogste  dertig  procent  eetbaar  spul  in de mangoestan zit. We blijven dus met een grote 

hoop bolsters zitten. Kunnen we daar iets mee beginnen?

Ik denk dat het een diepmenselijke reactie is.  We  zijn  het  niet  gewoon  van  fruit  dat het  slechts  gedeeltelijk  bruikbaar  is.  Pe-

tine voor confi tuur en gelei; appelzaadjes, ook  al  zijn  ze  giftig,  smaken  lekker  naar 

amandelen.  Van  kokosvezels  maakt  men koord en tapijt, en de schalen van de nootjes 

vinden hun weg naar de stoof of de open haard. Dat laatste heet  

Nick Trachet

© N

ICK

TR

AC

HE

T

BDW 1326 PAGINA 22 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Serge Goldwicht: “In vorige levens was mijn beroep nooit mijn identiteit. Met wat ik nu doe, voel ik me voor het eerst in lijn met wie ik echt ben.”

I n  het  Nijvel  van  het  midden  van  de  jaren 1950  waren  de  Goldwichts  de  vreemde eend  in  de  bijt.  “Nijvel  was  rustig,  nogal 

burgerlijk  én  katholiek.  Mijn  vader  was  van Poolse afkomst,  mijn  moeder  van Roemeen-se. Vader, die was opgegroeid in de Joodse wijk van  Sint-Gillis,  waar  grootvader  een  hand-schoenenwinkeltje  openhield,  had  als  enige van  zijn  familie  de  holocaust  overleefd.  Het was kantje boord: tijdens zijn deportatie is hij 

onderweg  van  de  trein  gesprongen.  Vlak  na de  oorlog  heeft  hij  een  kledingzaak  geopend in Nijvel. Begonnen met één kostuum, een ge-leend dan nog.”“Met  Brussel  heb  ik  kennisgemaakt  tijdens mijn studie filosofie aan de ULB. Dat heeft me getekend,  en  één  prof  in  het  bijzonder  zal  ik nooit vergeten:  Jacques Sojcher. Hij heeft me bewust gemaakt van het feit dat het judaïsme niet  alleen  droefenis  is,  dat  het  woord  Jood 

ook anders gebruikt kan worden dan stigma-tiserend. Dat er een lichte kant is, plaats voor humor, zelfspot. Iets wat bijvoorbeeld Woody Allen  mooi  weet  te  vatten  in  zijn  films.  Ook leerde ik het gevoel kennen van wat ik non-lieu zou  durven  te  noemen.  Van  nergens  te  zijn, niet echt gegrond. Dat is niet noodzakelijk ne-gatief: het houdt me nog altijd gaande. België bijvoorbeeld, waarmee ik zeer ben verbonden, is voor mij een echte non-lieu, en Brussel is het 

© MARC GYSENS

ELSENE – “Tekenen. Spontaan. Het is universeel, iedereen heeft het in zich, maar het wordt al jong de kop ingedrukt. Met mijn Ateliers Auto pictographiques wil ik bij volwassenen dat spontane tekenen weer naar boven brengen. De methode heb ik zelf ontdekt en ontwikkeld, zelfs het woord komt uit eigen koker. De speeltijd is voorbij: wat ik nu doe, is wat ik ben. Mijn moeder zaliger zou het graag gezien hebben; haar wens voor mij was: ergens groots in zijn. Al had ze over ‘groots’ andere ideeën dan ik.” Serge Goldwicht vond zijn bestemming als autopictographe. De weg ernaartoe was lang en vol kronkels.

‘Ik heb mijnidentiteit gevonden’

Serge Goldwicht, ‘autopictographe’centrum daarvan. Terwijl bijvoorbeeld Parijs het prototype van een  lieu  is.  In Brussel do-mineert niets, je bent er overal en nergens te-gelijk. Enorm interessant. Ik hou van Brussel. Ik  hou  ook  van  Napels,  niet  van  Parijs.  Hier wonen is voor mij een diepgaand genot.”

MeandersEr  was  de  interesse  voor  filosofie,  er  was  de passie  voor  tekenen.  “In  mijn  jonge  jaren schreef ik aan een boek in een mengeling van Waals en Jiddisch, een taaltje dat ik Wallisch noemde. Ik heb het nooit afgemaakt, voor mij draaide  het  allemaal  om  tekenen,  waar  en wanneer  ik  maar  kon.  Mijn  eerste  expositie kwam er tijdens het laatste jaar van mijn stu-die, in oktober 1976. Dat is heel natuurlijk in zijn werk gegaan; een bepaald project had  ik niet voor ogen. Gewoon met mijn farde onder de arm de galeries van Brussel afgelopen, tot er eentje geïnteresseerd was: Angle Aigu, hier in Elsene.”“Na  Brussel  kwam  Antwerpen.  Ik  zag  in  de krant een advertentie van Lens Fine Art, een grote galerie die werkte met artiesten van wie ik  toen  hield.  Topor  onder  meer,  Marc  Men-delson...  Ik  dus  naar  Antwerpen  met  mijn farde. Daar aan de Mechelsesteenweg ben ik met mijnheer Lens aan de praat geraakt over kunst,  over  kunstenaars  die  mij  en  hem  in-teresseerden.  Vervolgens  heb  ik  hem  mijn tekeningen getoond. De helft heeft hij onmid-dellijk  gekocht.  De  andere  helft?  Een beetje gefoefeld, beste?  Het  was  het  begin  van  een mooie  samenwerking.  Mijnheer  Lens  bleef alles  kopen  wat  ik  maakte,  met  hem  heb  ik ook  Antwerpen  ontdekt.  Het  was  een  mooie samenwerking,  een  mooie  relatie,  waar-aan  in  1979  helaas  een  einde  kwam  door 

Een van Goldwichts autopictographies, uit 2005, acryl op doek. “Mijn innerlijke dagboek.”

© S

ER

GE G

OL

DW

ICH

T

BDW 1326 PAGINA 23 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

FREDDI SMEKENS

Vertelle (2)

D e geschiedenis dus! Door de eeuwen heen  hebben  onze  voorouders  zich ontpopt  door  op  ontelbare  manie-

ren  te vertelle  over  het  tijdperk  waarin  zij leefden. In dat verband wil ik een anekdote kwijt. Het gebeuren heeft plaats in een la-gere school, ten tijde van het Oude Egypte. De  schoolmeester  zegt  aan  zijn  leerlingen (ik vertaal even): “Den Egypteneir mokt diel ooit van het sterkste, machtigste én sluwste volk van giel de weireld. Schraaif ma dat op in hiëroglyfe.” De  leerlingen zetten zich naarstig aan het werk, tot een van hen zijn vinger  opsteekt  en  vraagt:  “Egypteneir, miester, es da mè ienen bal of mè twie balle?”Wie heeft er nog iets met vertelle te maken? De  schilders  natuurlijk;  ik  was  ze  zowaar vergeten.  Zij  die  een  blauwdruk  van  hun en van onze tijd wisten en weten te maken. Op dat vlak is natuurlijk onze eigenste Pie-ter Bruegel de Oude de meester bij uitstek. Neem  nu  zijn  schilderij  ‘De  spreekwoor-den’.  Dat  schilderij  spreekt  boekdelen.  Ik hem er persuunlaaik ni alle spreikwaude kunne ooithoele, mo da komt masscheen nog wel.Het zou misschien wat onrechtvaardig zijn om  onzen Bruegel  als  enige  grote  schilder van de vertelkunst aan  te wijzen. Dat  zou vele  van  zijn  collega’s,  door  de  eeuwen heen, onrecht aan doen. Laat mij dus maar met een gerust hart en geweten stellen dat alle  schilders,  van  welke  stijl  en  periode dan  ook,  een  verteller  in  zich  hebben.  En dat ze hun verhaal daarbij ook nog in kleu-ren kunnen doen,  is natuurlijk een enorm pluspunt.Dat  laatste  kan  weliswaar  niet  van  de beeldhouwers  gezegd  worden,  al  zijn  ook zij ongetwijfeld, op hun eigen creatieve ma-nier, meesters in de vertelkunst.En o ja, de illustrator, hij of zij die aan een boek  of  tekst  een  meerwaarde  geeft  door mei te vertelle  – en dat  laatste geldt uiter-aard  niet  alleen  voor  kinderboeken. Het

was bekan pataat: bijna had ik de stripteke-naar over het hoofd gezien. Velen van hen hebben met hun vertelkunst een stuk van onze jeugd, en ook de tijd die daarop volgde, letterlijk en figuurlijk getekend.Nateurlaaik goen ik hee gien noeme noome, om geen enkele meester in het vak onrecht aan te doen. Maar ik wil graag ook de car-toonisten van hun gild deel doen uitmaken. Zij zijn niet alleen de vertellers van de glim-lach, maar niet zelden ook die van de kri-tische  beschouwing.  Ook  in  dat  geval  loet ik de leizer beslisse wee da zaaine favori es.  En u  hebt  in dat  geval  natuurlijk  keuze  te over.Maar buiten de mensen, hun kunst, vaar-digheden en wetenschap heeft ook de tech-niek haar steentje – of zeg maar gerust haar betonblok – tot ons begrip vertelle bijgedra-gen.  Media  als  radio  en  televisie  springen hierbij  uiteraard  onmiddellijk  in  het  oog. “Of in het uur,” hoor ik daar zeer gepast op-merken.Natuurlijk vertelle ze elk op heule aaige ma-neer. Wat de radio betreft heb ik persoonlijk nog de tijd van het zogenaamde ‘luisterspel’ meegemaakt: een toneelstuk gespeeld door onzichtbare acteurs. Een even boeiende als intrigerende ervaring.Behalve als muzeekduus zou ik niet aarze-len om radio als vertelduus te omschrijven. Televisie is, hoewel van een andere orde, ei-genlijk van dezelfde soort. Vè ma ni al te ri-dicul te moeke, zal ik niet stellen dat bij den T.V. het beeld een hoofdrol speelt. Maar ook daaruit blijkt de veelzijdigheid van het ver-telle. En dat  twittere, maile, sms’e en face-boeke een groot deel van ons hedendaagse vertellen op zich hebben genomen, hoef ik hier ook al niet te onderstrepen.Welnu,  waarde  lezer,  in  de  hoop  iets  zin-nigs over vertelle verteld te hebben, laat ik het  nu  aan  u  over  om  een  luisterend  oor te  vinden  en  uw  eigen  verhaal  in geure en kleure te vertellen.

zijn  ontijdige  dood.  Anders...  –  wie  weet?”“Ondertussen was ik gestopt als leraar zeden-leer in het bijzonder onderwijs. Die betrekking had  mijn  moeder  voor  mij  versierd:  ‘Kunste-naar  is  geen  echt  beroep.’  Ik  ben  toen  gaan werken  als  expert  in  meubels  en  decoratieve kunst. Als kunstenaar begon ik me dan weer meer  en  meer  toe  te  leggen  op  voorwerpen. Te  beginnen  met  Thora’s,  Joodse  bijbels,  in zijdepapier. Zonder tekst, omdat  ik vrijzinnig ben  opgegroeid  en  gebleven.  Een  succes,  tot een vermelding in de Prix de la Jeune Peinture Belge toe. Na de Thora’s kwam de focus te lig-

gen  op  design,  op  het  ontwerpen  van  unieke meubels.”Het  heeft  er  allemaal  indirect  toe  geleid  dat Goldwicht  in  1990  artistiek  directeur  werd bij  Val  Saint-Lambert,  voor  de  lijn  ‘Kunst  en Design’. “Ik heb me daar toegespitst op design marketing, zonder de term te kennen. Zo heb ik  mogen  samenwerken  met  designers  van buitenaf van wie er achteraf enkelen heel groot zijn geworden, zoals Borek Sipek en Philippe Starck. Dat marcheerde heel goed. Zeker in de States, het gaf Val Saint-Lambert iets van zijn glorie uit vervlogen jaren terug.”“Ik had mijn niche gevonden, design en com-municatie,  terwijl  ikzelf bleef creëren.  Ik heb campagnes opgezet voor Monsanto, Delvaux, Solvay, Sara Lee, Proximus, Renault... Daarbij werd altijd de link gelegd tussen de bedrijven en designers en kunstenaars.”

Puntjes zettenLater  werd  Goldwicht  artistiek  directeur  van de  Koninklijke  Sint-Hubertusgalerijen,  in  de tijd van de grootscheepse ondergrondse werk-zaamheden aldaar. “Ik heb dat twee, drie jaar lang  gedaan.  Dag  en  nacht.  Daar  heb  ik  ook 

beetje bij beetje het plezier in het tekenen te-ruggevonden,  omdat  ik  er  dikwijls  op  moest terugvallen om me verstaanbaar te maken bij architecten en arbeiders.”“Toen ik vervolgens weer aan de slag wilde in de communicatie, was die deur gesloten. Defi-nitief. Te lang weggeweest, ze waren mij ver-geten... En eigenlijk interesseerde het mij niet meer. Maar ik was wel bang: ‘Hoe moet het nu financieel  verder?’  Mijn  reactie?  Tekenen  als zot.  Van  ’s  morgens  vroeg  tot  ’s  avonds  laat. Gaandeweg zag ik dat er  in al die tekeningen dingen  van  vroeger  bovenkwamen,  van  mijn leven.  Het  leverde  uiteindelijk  een  tentoon-stelling  op  in  2004  –  Reportages autopicto-graphiques – én een idee: waarom niet volwas-senen  helpen  hun  levensverhaal  te  tekenen? Dat  was  toen  in  de  mode  en  het  is  het  nog altijd, maar dan wel in het geschreven woord, niet in tekeningen. Tekenen, dat is voor men-sen iets van de kinderjaren, iets wat onderweg ondergesneeuwd  raakt.  Ik  werd  op  de  goede weg gezet door een ervaring: telkens als ik bij het  tekenen  zonder  inspiratie  viel,  begon  ik puntjes  te  zetten.  Ritmisch.  Tientallen,  hon-derden.  Puntjes  die  inspiratie  aanzogen,  zo bleek. ‘Misschien kan dit wel een vertrekpunt zijn?’ dacht ik, waarna ik intens aan research ben beginnen doen.”“Zo  zijn  mijn  Ateliers  Autopictographiques tot stand gekomen. Het spontane bovenhalen. Los  van  de  stereotypen  waarvan  de  mensen vol zitten.  Ik ben begonnen met één  leerling, zoals  mijn  vader  indertijd  met  één  kostuum. Nu  loopt  het  als  een  trein;  ik  heb  zelfs  een leerling  die  speciaal  uit  Parijs  komt.  Ik  ont-moet  hierdoor  prachtige  mensen,  uit  alle  la-gen van de bevolking. Ze komen alleen om te tekenen. Mensen die altijd al gewild hebben, maar nooit hebben gedurfd. Opvallend: vrou-wen  zijn  daarin  veel  moediger  dan  mannen. Mannen zijn veel banger om gedestabiliseerd te worden. Dat zie  je ook  in mijn workshops: 95 procent vrouwen, vijf procent mannen.”“In  mijn  beroepsleven  had  ik  altijd  het non-lieu-gevoel. Ik was erbij, hoorde erbij, deed het met enthousiasme, maar tegelijkertijd voelde ik me elders. Mijn beroep is nooit mijn identi-teit geweest. Met wat ik nu doe, voel ik me voor het eerst wel in lijn met mijn identiteit. Ik weet nu dat alles bijeengehouden wordt door mijn kunst, door mijn studie filosofie ook. En, mooi toch: ik denk dat ik als enige ter wereld auto-pictographe op mijn visitekaartje heb staan.”�� Karel�Van�der�Auwera

www.sergegoldwicht.be, www.dessinspon-tane.be, www.naturaldrawing.com

www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“Judaïsme is niet alleen droefenis. Er is ook een lichte kant, plaats voor humor en zelfspot. Woody Allen weet dat mooi te vatten in zijn films”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

EEN ABONNEMENT OP BDW EN AGENDA IS GRATIS VOOR WIE IN BRUSSEL WOONT

BEL 02-226.45.45OF MAIL ABO@BDW.BE

BDW 1326 PAGINA 24 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

BRUSSEL – Vierhonderd strekkende meter materiaal! Dat mocht het Algemeen Rijksarchief in 2009 komen ophalen bij de Belgische Voetbalbond (KBVB) toen die zijn archief overdroeg. Aan de inventarisering wordt nog altijd gewerkt, maar een fijne tentoonstelling geeft nu al een mooie impressie van wat bewaard bleef over meer dan een eeuw Belgisch voetbal.

De Rode Duivels in de jaren 1920, ‘60 en ‘80.

Van Langenus tot LeekensVoetbal > Rijksarchief duikt in rijke geschiedenis Voetbalbond

Ropeskippen op klassieke muziekEvenement > Festival van Vlaanderen Brussel laat scholieren springen

BRUssEl – Vijftien Brusselse middelbare scholen ontdekken de komende weken klas-sieke muziek in een nieuw jasje. De Festival on sports Tour brengt een combinatie van klassiek en, jawel, ropeskipping.

“We willen klassieke muziek de aandacht ge-ven die ze verdient,” vertelt projectcoördina-trice Els Buffel (26). “Het Festival van Vlaan-deren Brussel levert al jaren inspanningen om kinderen en jongeren op een actieve manier in contact te brengen met klassieke muziek. Be-leving staat hierbij centraal. Dit jaar doen we dat in combinatie met ropeskipping, de mo-derne variant van touwtjespringen, zeg maar. Dat is een toegankelijke sport die niet al te veel kost en zowel individueel als in team beoefend kan worden.”Afgelopen maandag werd de Tour ‘op gang gesprongen’ in het Koninklijk Atheneum van Brussel; op 25 mei eindigt hij in de Victor Hor-taschool in Evere. Na een demonstratie in de eerste speeltijd kunnen de leerlingen het tij-

dens de middagpauze zelf eens proberen. “We komen een hele dag met onze vrachtwagen naar de school. Die gaat aan de zijkant open en vormt dan meteen ook het podium voor onze topmuzikanten Koen Plaetinck, Jaume San-tonja en Mattijs Vanderleen, die live muziek spelen. Als het weer tegenzit, duiken we de sporthal in. De demonstratie wordt gegeven door DDF Crew, die nog wereldkampioen zijn geweest. Alle leerlingen kunnen deelnemen – als ze willen natuurlijk, maar dat zal wel geen probleem zijn. Het ziet er best spectaculair uit met heel wat indrukwekkende bewegingen, tot salto’s toe.”

Geen Mozart of Bach Het voornaamste doel is de jongeren van klas-sieke muziek te laten proeven en hen warm maken voor meer. Wie de smaak van rope-skipping te pakken heeft, kan rekenen op een gratis proefl es bij de Brussels Jump Club. “De ropeskipping gebeurt op klassieke muziek, maar je hoeft geen Mozart of Bach te verwach-

ten. Het is moderne klassieke muziek waarbij gefocust wordt op percussie. Je kunt stellen dat het traditionele beeld enigszins wordt doorge-prikt.”“Streefcijfers hebben we niet. We bereiken so-wieso honderden kinderen, en ik voel dat de scholen en de leerkrachten enthousiast zijn. Zij zullen het alvast gretig aankondigen, en de middagpauze misschien wat langer maken. We moedigen ze ook aan om er achteraf mee

door te gaan, door opleidingen ropeskipping en een pakket met materiaal aan te bieden.”Het Festival van Vlaanderen Brussel zoekt niet voor het eerst de combinatie met sport op om klassieke muziek in de kijker te zetten. Tijdens Sporza Musica werd eerder al onder meer aan spinning, fi tness, jogging en toen ook al touwtjespringen gedaan op geschikte klassieke muziek. “Volgend jaar gaan we hiermee door, dat is nu al zeker.”“Voor deze eerste editie van de Festival on Sports Tour zijn we tevreden als we veel re-actie en enthousiasme op de schoolpleinen zien. En ja, graag toch ook een stukje door-stroming naar de Brussels Jump Club, en wie weet ook meer doorstroming naar klassieke concerten in Brussel. Geïnteresseerde ketten kunnen zeker bij ons terecht voor meer infor-matie over klassieke muziek in de hoofdstad.”

� Tim�Schoonjans

www.festivalonsportstour.be

voetbalschoenen, ‘schoenhoezen’ en oproe-pingsbrieven van de vooroorlogse Belgische international Robert Paverick, de memoires van ‘bomber’ Jef Mermans en de cap van de Luikse Union-speler Henri Govard zijn te be-wonderen.Uit de kelders van het bondsgebouw doken de diploma’s op voor de tweede plaats van Bel-gië op het EK 1980 en de vierde plaats op het WK ’86. Foto’s en cartoons zijn er zowel uit de oude als de nieuwe doos. Van Pfaff met de paus bijvoorbeeld, of van de viering van de Duivels op de Grote Markt na Mexico. In-teressant zijn ook de informele foto’s die wij-len ‘Jean Photo’ van de Rode Duivels maakte.

D e opening van de tentoonstelling viel samen met de Erfgoeddag met als thema ‘helden’. Maar voor we het over

de voetbalhelden zelf hebben, toch nog even dit: het gaat niet goed met het roerend sport-erfgoed in België. Algemeen rijksarchivaris Karel Velle zei dat in zijn toespraak bij de ope-ning van Goaaal! met zoveel woorden. Als het om voetbal gaat, zijn er bijna geen archieven.

Ook in een museum als het Sportimonium zijn nauwelijks voetbalgerelateerde bestanden te vinden. En op de voetbalclubs zelf hoeven we ook al niet te rekenen. De telefoontjes naar alle eersteklasseclubs van Geertrui Elaut, de samenstelster van de tentoonstelling, leverde alleen wat doorverwijzingen naar privéverza-melaars op.Het zijn dan ook een aantal van die privé-

verzamelaars die objecten uitleenden als aanvulling op het archief van de KBVB, dat vooral uit foto’s, affi ches, tijdschriften (zoals Sportleven ) en andere publicaties bestaat. Zo hangt er onder meer een Rode Duivels-truitje van de tijdens zijn carrière verongelukte Ludo Coeck, en is ook het truitje te zien waarmee de legendarische Braziliaanse rechtsbuiten Gar-rincha in 1965 België inblikte met 5-0. Ook de

© ARA

BDW 1326 PAGINA 25 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ruimte, onder meer met tricolore kijkkast-jes. Daarin worden thema’s aangeraakt als het Heizeldrama en hooliganisme, het Bosman-arrest en andere geldkwesties, de bondscoaches van Bill Gormlie tot Georges Leekens, de scheidsrechters van John Lan-genus (de Belg die de allereerste Wereld-bekerfinale floot) tot Frank De Bleeckere, jongeren- en vrouwenvoetbal. Want van de 425.000 Belgen die elk weekend met voetbal bezig zijn, zijn er 25.000 vrouw. Een BRT-filmpje uit 1971, waarin voor- en tegenstan-ders van vrouwenvoetbal hun ideeën over de fysieke capaciteiten en prioriteiten van de vrouw zonder schroom mochten ventileren, geeft aan dat er een lange weg is afgelegd.De immer opgetogen bondsvoorzit ter Fran çois De Keersmaeker gaf al toe dat zijn archief nu in veel betere handen is dan voordien. En wat vindt bondscoach Georges Leekens van deze portie nostalgie? Heeft hij zelf ook zaken bijgehouden uit zijn carrière als speler en trainer? “Toch wel. Kranten-artikels werden bijgehouden door vader en moeder; zelf heb ik nog wel wat medailles en een aantal truien. Zo heb ik bijvoorbeeld nog het truitje van John Toshack van toen we met Club Brugge tegen Liverpool speelden. Hij is nu bondscoach van Macedonië, dus in de kwalificaties voor het WK 2014 komen we elkaar weer tegen.”“Archieven zijn goed om na te denken over het verleden, maar ze kunnen ook een sti-mulans en een motivatie zijn voor de toe-komst,” vervolgt Leekens. “Nostalgie kan gevaarlijk zijn voor een topsporter. Maar aan de andere kant zijn die jonge gasten tegenwoordig soms zo ambitieus dat ze al-leen maar bezig zijn met de toekomst, en de stimulans en de leerschool die het ver-leden kan zijn, niet ten volle benutten. Het is zeker een idee om hier met de groep eens langs te komen – als ons programma dat toelaat.”�� Michaël�Bellon

Toegegeven, de sfeer in het Jan Breydel-stadion is voor de topper tegen Anderlecht indrukwekkend. Elke supporter krijgt een vlag, de opbouw is goed georganiseerd. Keiharde house, huldigingen, het obligate ‘You’ll never walk alone’ (dat ‘exclusief’ aan Liverpool FC en Celtic Glasgow toebehoort) en een stadionomroeper die de sfeer er goed in brengt. Alles wordt in stelling gebracht om de supporters van FCB in de juiste stem-ming te brengen.Een bepaalde actie valt op. De fans van Club stellen de beste buitenlander uit de geschie-denis voor. Het blauw-zwarte legioen heeft voor Jean-Pierre Papin gekozen. De Frans-man heeft de Gouden Bal gewonnen, de Champions League met Milan en de Uefa Cup met Bayern München. Zijn verkiezing als beste buitenlander bij Club Brugge lijkt logisch, maar is toch opmerkelijk.Papin voetbalde slechts één seizoen in het Jan Breydelstadion. Hij scoorde 32 keer en won één nationale beker. Het oogt mager-tjes. Het palmares verzinkt in het niets bij dat van Ulrik le Fèvre. De Deen speelde eerst in de Bundesliga voor Borussia Mönchen-gladbach, toen een grootheid. Hennes Weis-weiler was zijn ontdekker en coach. Le Fèvre was titularis in een ploeg met een moorden-de concurrentie. Hij voetbalde samen met de Duitse wereldkampioenen Günter Netzer en Berti Vogts. Hij bleef er drie seizoenen en behaalde twee titels.Daarna trok hij naar het Venetië van het Noorden. Vriend en vijand hielden van Le Fèvre. Een mooie, sierlijke linksbuiten, de opvolger van Wilfried Puis en de tegenhan-ger van Robbie Rensenbrink bij Anderlecht. Een gentleman ook, op en naast het veld. Een voetballer voor alle clubs.De Deense aanvaller voetbalde vier seizoe-nen voor blauw-zwart. Tijdens zijn eerste seizoen won hij onmiddellijk de titel, en in

1976 speelde hij de verloren finale van de Uefa Cup tegen Liverpool FC. Het daarop-volgende seizoen won hij de dubbel in Bel-gië. Hij keerde in 1977 terug naar zijn va-derland, waar hij nog eventjes voor Vejle BK voetbalde.Ulrik le Fèvre werd kampioen en stopte in 1978 met voetballen. De minzame man werd leraar en hij verbood zijn leerlingen om over voetbal te spreken tijdens de lessen om-dat ze toch ‘iets moeten leren’. Vandaag zakt hij nog een keer of vijf per jaar af naar Brugge om oude bekenden te ontmoeten.Papin of Le Fèvre? Een dilemma. Tijdens de groots opgezette huldiging voor de topper denk ik aan Le Fèvre. En aan Birger Jensen, Frank Farina en Ronald Spelbos. Het moet geen makkelijke keuze geweest zijn.Na de wedstrijd ga ik met een aantal mensen eten in een restaurant op een boogscheut van het Jan Breydelstadion. Het restaurant met bijbehorend hotel is een bastion van blauw-zwart, de plek waar het eerste elftal van FCB op afzondering gaat. De eigenaar is een groot supporter, maar hij wenst ons proficiat en komt aanzitten.Even later worden we voorgesteld aan een vriendelijke man. Sympathiek en wat verle-gen. Ulrik le Fèvre. Ik slik. De man wil ons niet storen. Ondanks herhaaldelijk aandrin-gen wil hij er niet bij komen zitten. Hij blijft een halfuur met ons praten en analyseert de wedstrijd. Le Fèvre roemt het talent van de aanval van RSCA en blijft respectvol voor zijn voormalige club.De gentleman uit Denemarken verdient ook een huldiging.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

De man uit Denemarken

EEN WEEkEND Vol sAlsA

BRUssEl – Het Marriott Hotel wordt op 4 en 5 mei omgetoverd tot een salsapaleis tijdens het Brussels salsa Congress.

Het salsaweekend wordt in stijl ingedanst met een cocktailparty op vrijdag 4 mei om 21 uur. De Palamambo Dance Company zorgt er voor de show, en dansers die overtuigd zijn van hun kunnen, mogen deelnemen aan een danswedstrijd.Het echte werkt volgt op zaterdag. Om 14 uur wordt met de workshops begonnen, die tot acht uur ’s avonds doorlopen. Chacha, ba-chata of nog pachanga: er wordt een hele re-

sem stijlen worden aangeboden, zowel voor beginners als gevorderden. Dj’s en lesgevers zijn grote namen uit binnen- en buitenland. De aangeleerde dansen kunnen ’s avonds nog eens geoefend worden tijdens de afslui-tende avond, die om 23.15 uur van start gaat. Daarvoor is er ook nog een show.Een workshop kost tien euro, een pas voor het hele weekend kost zestig euro (aan de deur 65 euro), voor de feesten telt u vrijdag 10 en zaterdag 15 euro neer.� TS

www.brusselssalsacongres.com

loopUITDAgINg op MAAT

sINT-lAMBRECHTs-WolUWE – De Zatopek Urban Tour loopt zondag door de straten van Woluwe.

Op de loopwedstrijd Zatopek Urban Tour komt iedereen aan zijn trekken, ongeacht leeftijd of niveau. De Tour wordt op 29 april in Sint-Lambrechts-Woluwe op gang gelo-pen, alvorens nog naar onder meer Luik, Gent en Brugge te trekken.Komende zondag wordt het startschot gege-

ven aan het Fallonstadion. De trajecten van 6 en 15 kilometer finishen in het Maloupark. Er wordt ook een afstand van één kilometer aangeboden, een regelmatigheidswedstrijd waarbij de deelnemers de twee rondes van vijfhonderd meter even snel moeten probe-ren af te leggen. De wedstrijd over één kilo-meter gaat om 9.45 uur van start, de zes en vijftien kilometer beginnen allebei om 10.30 uur. Inschrijven kan op www.zatopekurban-tour.com.� TS

Nodig eenminderbedeelde uit

aan je restauranttafel.Meer info via

www.tvbrussel.be/fl eskebonheur

of via de deelnemende restaurants

Amor Amor 02/511 80 33L’Autre Cantina 02/644 97 77Le Grain de Sel 02/648 18 58

Henri 02/218 00 08La Marée 02/511 00 40Ploegmans 02/503 21 24

Reserveren

vanaf 17/4

---------------------------------

Actievanaf 2/5

tot 18/5

------------------------------------------------------------------

Jean Van Hauwermeiren, die in 2006 over-leed, was niet alleen op Anderlecht, maar ook bij de nationale ploeg altijd aanwezig met zijn fototoestel. Via de KBVB zijn zijn foto’s van de Duivels nu ook bij Algemeen Rijksarchief beland.

Club en landDe tentoonstelling doet veel op een kleine

Goaaal! – Een eeuw Belgisch voetbal, tot en met 29 september in het Algemeen Rijksarchief, Ruisbroekstraat 2, 1000 Brussel (meer op www.arch.be, 02-513.76.80). Gratis; catalogus 3,50 euro of gratis op www.arch.be. Virtuele tentoonstelling op goaaal.arch.be

Leonardo da Vinci... misschien ken je hem als de schilder van een van de beroemdste kunstwerken ter wereld, de ‘Mona Lisa’. De zesde klas van de Lucerna-school in Anderlecht heeft Da Vinci de voorbije weken vooral leren kennen als een knap wetenschapper. “Een echt genie,”

noemen Tevhide en Ilyas hem.

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009

Page: 4

©2009 Turtle Industries™

BDW 1326 PAGINA 26 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

Hij was een paar weken lang ‘te gast’ in jullie klas. Vertel eens, wat voor iemand was die meneer Da Vinci nu eigenlijk?Ilyas (I): Da Vinci leefde in de middeleeuwen, bij het begin van een nieuwe tijd (de renaissance, red.). Hij heeft heel wat dingen uitgevonden, zoals bruggen, vliegmachines enzovoorts. Maar hij heeft ook lichamen van dode mensen opengesneden om te weten hoe het menselijk lichaam er binnenin uitzag. Dat vonden de mensen in zijn tijd wel raar...Tevhide (T): Hij is geboren in Italië, in het stadje Vinci, daarom noemden ze hem Leonardo da Vinci. Hij was niet alleen wetenschapper en uitvinder, maar ook kunstenaar en architect. Hij heeft bijvoorbeeld ‘een ideale stad’ getekend. Dat hebben wij in de klas ook in groepjes gedaan, voor Brussel dan.

Een ideaal Brussel, hoe zou dat er dan moeten uitzien volgens jullie?T: Brussel zou gebouwd zijn op water, met paalwoningen en heel veel bruggen tussen de huizen. De mensen verplaatsen zich in duikboten, zodat er minder uitlaatgassen zijn. We wilden veel water voor onze ideale stad, want dat vinden we mooier en het geeft ook meer rust.

Knappe ideeën! Even terug naar de ideeën van Da Vinci. Welke van zijn vele uitvindingen vonden jullie heel speciaal of verrassend?T: De hefbomen en de tandwielen. Of de katrollen... Het zijn er zoveel...I: Hij heeft ook de eerste bruggen uitgevonden. Bijvoorbeeld een brug gemaakt van houten balken, waarbij hij helemaal geen touw of spijkers heeft gebruikt. In sommige balken sneed hij een gleufje uit, en daarin heeft hij de andere dwarsbalken gelegd zodat die niet meer konden bewegen en de brug niet instortte. Wij hebben het zelf ook uitgeprobeerd met stokjes, maar bij ons mislukte het altijd. Moeilijk, zo’n brug bouwen!

Heb je al ooit een moderne brug gezien die veel indruk op jou heeft gemaakt?I: Ja, in Marokko, vlak bij de grens met Algerije. Toen we erover reden, konden we heel veel vissen zien en ook allerlei kleine spinnenkopjes in het water. We zijn zelfs gestopt om beter te kunnen kijken. Dat was een goeie brug, ik bedoel, voor het uitzicht toch! (lacht)

Hij heeft ook vliegmachines willen maken, heb ik gelezen. Is dat hem gelukt?

Jongens, meisjes en wetenschappers

Zesde klas van Lucerna in de leer bij Leonardo

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Van links naar rechts en van voor naar achter: Redha met ‘de bliksem’, Anas met ‘het zweefvliegtuigje’, Tevhide met ‘de rapier’ en Edanur met ‘de draak’. Heerlijk vonden ze dat, al die vliegers door de klas!

DOOR PATRICK JORDENS

BDW 1326 PAGINA 27 - DONDERDAG 26 APRIL 2012

ATEL

IER

Voor onze rubriek ‘Atelier’ gingen we dit keer grasduinen in het atelier van Leonardo da Vinci. En wat je daar allemaal vindt! Bewonder hier zijn schetsen van de voorlopers van de helikopter en de parachute...

Meer weten over deze en andere uitvindingen? Check www.da-vinci-inventions.com. Google zeker ook eens ‘Doing da Vinci’: daarin zie je hoe ingenieurs van vandaag Leonardo’s ontwerpen van ruim vijfhonderd jaar geleden proberen te bouwen.

Met z’n hoevelen zijn jullie?

“Met 14.”

Welk cijfer geven jullie je school?

“9 op 10.”

Kennen jullie een leuke bijnaam voor de juf?

“Ankie Pankie.”

Welk nieuw vak zouden julliegraag krijgen?

“Wekelijks op uitstap gaan!”

Wat is jullie lijflied van het moment?

“‘On the fl oor’ van J-Lo voor de meisjes en ‘Elle me dit’ van Mika voor de jongens.”

De zesde klas van juf Anke

Ga Leonardo da Vinci achterna en test zelf enkele vlieger-modellen uit!Op deze links kom je te weten hoe je verschillende papieren vliegtuigjes vouwt.

Ready for take-off?!?

de draak: www.paperairplanes.co.uk/dragon.phpde bliksem: www.paperairplanes.co.uk/saber2.phpde rapier: www.paperairplanes.co.uk/rapier.php

KN

UTSE

LTIP

IDEN

TIK

ITT: Nee, hij heeft wel allerlei soorten ‘vliegtuigen’ getekend, maar hij heeft ze nooit echt gemaakt. Voor die tekeningen keek hij veel naar de vogels, die vond hij interessant. Hij droomde ervan om als een vogel te kunnen vliegen. In de klas hebben we zelf allerlei papieren vliegertjes gevouwen, en ze allemaal uitgeprobeerd. Er was bijvoorbeeld ‘de draak’, of ‘de bliksem’. Maar de ‘rapier’, het model dat ik had geknutseld, vloog het verst! (Zie ook de Knutseltip hiernaast.)

Sommige mensen noemen Da Vinci een genie. Wat denken jullie zelf, nu jullie zoveel meer over hem te weten zijn gekomen?T: Ik vind hem ook een genie, hij heeft veel nagedacht en heeft heel moeilijke dingen ontworpen. En hij heeft ook mooie schilderijen gemaakt, vind ik. Zoals ‘De dame met de hermelijn’, of ‘Het laatste avondmaal’.I: Ja, hij is een genie omdat hij dingen heeft bedacht waardoor ons leven er makkelijker op geworden is.

Mooi gezegd. Wat zou er volgens jullie nog uitgevonden mogen worden om ons leven te verbeteren?T: Euh... (denkt na). Ik weet het niet goed... misschien een soort robot om de vuile pampers van baby’s te verversen. Dan hebben de mama’s minder werk.I: Een teleporter! Dat is een klein gps-apparaat en als je erop drukt, raak je meteen van de ene plek op de andere. Je hoeft nooit een bus te nemen of zo. Ik heb dat al eens in tekenfi lms gezien. Dat zou superleuk zijn: dan kon ik langer slapen en toch altijd op tijd op school zijn (glimlacht).

Meer weten over Leonardo da Vinci en andere wetenschappers? Luister naar Klets op FM Brussel 98.8 (zaterdag van 12 tot 13 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur), en surf naar www.klasindemedia.be. Op die site vind je ook alle schetsen terug van hoe deze leerlingen hun ‘ideale Brussel’ zien.

Voor hun klasfoto hebben de zesdeklassers een geheel eigen versie gemaakt van een bekend schilderij van Da Vinci: ‘Het laatste avondmaal’. Met cola en chips!

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E