N° 1337 VAN 12 TOT 19 JULI 2012 ¦ WEEK 28: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

Bosvoorde 32, Brussel 3.200 asielzoekersBRUSSEL – Volgens berekeningen van socioloog Jan Hertogen levert het Brusselse gewest de grootste bijdrage aan de opvang van asiel-zoekers. Binnen het gewest zijn de schommelingen bovendien enorm: van één asielzoeker per duizend inwoners in Watermaal-Bosvoorde tot 24 op duizend in Sint-Joost-ten-Node.

Volgens Hertogen wordt er al ja-ren geen globaal overzicht van de asielzoekers per gemeente open-baar gemaakt. Dus nam hij de be-volkingsaantallen die de gewesten met het oog op de verkiezingen pu-bliceerden, en berekende hij zelf de omvang van het wachtregister asiel per gemeente. Dat register omvat alle asielzoekers die ergens in de procedure zitten, maar ook de men-sen die afgewezen zijn en nog op een bekend adres verblijven. In heel Bel-gië staan ruim 57.000 asielzoekers ingeschreven in het wachtregister. “23.000 verblijven in opvangcen-tra of noodwoningen. De overige 34.000 hebben zelf een onderko-men gevonden,” zegt Hertogen.In het Brusselse gewest verblijven er 13.710 asielzoekers, oftewel twaalf per duizend inwoners. Dat is een pak meer dan in Vlaanderen (vier per duizend) en Wallonië (vijf per duizend). Hertogen: “Brussel levert de grootste bijdrage aan de opvang van asielzoekers, niet zozeer door de aanwezige asielcentra, maar vooral door de keuze van de asiel-zoekers die zelf hun woonplaats zoeken.” Waarom zij dan naar Brus-sel trekken? “Asielzoekers richten zich sowieso meer op het stedelijke milieu, omdat ze daar meer landge-noten en ook meer solidariteit aan-treffen, omdat de geneeskundige hulp er makkelijker bereikbaar is en wellicht ook omdat er meer zwart-werk is.”Net als in Vlaanderen en Wallonië zijn er in Brussel grote verschillen tussen de gemeenten. Blijkt dat de asielzoekers in Brussel zich vooral

vestigen in de ‘armere’ gemeen-ten. Hoe hoger het gemiddeld in-komen in een gemeente, hoe lager het aantal asielzoekers dat er per duizend inwoners wordt opgevan-gen. Boven aan de lijst prijkt het kleine Sint-Joost: een gemiddeld inkomen van 8.090 euro en 24 asielzoekers per duizend inwoners, evenveel als in het Vlaamse Steen-okkerzeel, waar een groot asielcen-trum is. Daarna volgen Schaarbeek (23/1.000, 10.755 euro), Brussel (19/1.000, 11.485 euro), Sint-Gillis (17/1.000, 10.767 euro), Molen-beek (16/1.000, 9.755 euro), Vorst (13/1.000, 13.192 euro) en Ander-

lecht (12/1.000, 11.260 euro). De gefortuneerde gemeente Water-maal-Bosvoorde (17.466 euro) vangt welgeteld 32 asielzoekers op, of één per duizend inwoners.Schaarbeek en Brussel herbergen elk ongeveer drieduizend asielzoe-kers. Samen met Molenbeek en An-derlecht zijn ze goed voor zeventig procent van het Brusselse totaal. Volgens Hertogen komt het doordat het leven in de gemeenten met een laag inkomen goedkoper is. Ook zijn die gemeenten meer gericht op tran-sit en migratie. Hertogen: “Asiel-zoekers zijn de onderklasse van de migratie. Ze komen binnen daar waar de stad het minst ontwikkeld is qua uitzicht en esthetiek, maar waar door de migratie sociale net-werken bestaan ter ondersteuning van de bestaanszekerheid.”

� Bettina�Hubo

“Asielzoekers zijn de onderklasse van de migratie”

Maatschappij > Asiellast ongelijk gespreid

Klaar voor de Grote Sprong

Etappe 2:

BRUSSEL – Zowat vijftig actievoerders sprongen zon-dagmiddag in Anderlecht in het kanaal om een betere waterkwaliteit te eisen. Volgens organisator Gerben Van den Abbeele gedoogde de politie de Big Jump hier, ondanks een verbod door burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR). Van den Abbeele vindt het verbod wat flauw: de ‘gevaarlijke situatie’ was net de reden waarom meer dan tweeduizend mensen zondag

in heel België in meren, rivieren, kreken en kanalen doken.In het noorden van Brussel, aan het waterzuiverings-station van Aquiris langs de Zenne, lieten ook een aantal Brusselse politici zich in het water zakken. Daar was wel toestemming voor dit Big Jump-initiatief. Een primeur in Brussel, terwijl de actie in Vlaanderen en Wallonië al jaren legaal wordt georganiseerd.� TDM

© B

AR

T DE

WA

EL

E

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

12 0712

REIS DOOR DE WERELD... IN BRUSSEL

de Pakistaanse gemeenschapLEES P. 4-5

BDW 1337 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Om de tiende jaargang van Brussel Bad extra feestelijk te openen was er vrijdag Mobil’OH!: acht levensgrote boten aan een mobiel, vijftig meter hoog. Brussel Bad loopt nog tot en met 12 augustus.

© BART DEWAELE

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Irisziekenhuizen klimmen uit het rood

Uitgelicht > Bouwvergunning voor New Bordet wordt eerstdaags verwacht

T ot voor een paar jaar stonden de  Irisziekenhuizen  bekend om  hun  financiële  tekorten 

en  gebrekkige  tweetaligheid,  maar de kentering lijkt ingetreden, alvast financieel.In  2011  hebben  de  Irisziekenhui-zen  voor  het  eerst,  vijftien  jaar  na de  oprichting  van  de  koepel,  een financieel  evenwicht  bereikt.  Dat heeft  jaren  inspanningen  en  een fikse reorganisatie gevergd. In 1995 was er nog een tekort van meer dan 76  miljoen  euro.  ‘Financieel  even-wicht’, dat wil zeggen dat de tekor-ten  minder  dan  tien  miljoen  euro belopen,  want  Iris  krijgt  om  haar 

sociale  taken  te  vervullen  jaarlijks tien  miljoen  euro  van  het  Brussels Gewest. “Maar de sociale taken kos-ten  ons  wel  35  miljoen  euro,”  zei Philippe Close (PS), schepen van de Stad Brussel, die voorzitter van Iris was  in  2008-2009.  Op  de  voorstel-ling  van  de  cijfers  flankeerden  hij en Brussels OCMW-voorzitter Yvan Mayeur  (PS)  huidig  voorzitster  en schepen Faouzia Hariche (PS).Niet alle (financiële) problemen zijn evenwel achter de  rug.  Iris  is  volop doende met berekenen hoe groot de pensioenlasten  de  komende  decen-nia zullen zijn.En de tweetaligheid? Er is een taalbe-

leidsplan,  dat  jaarlijks  geëvalueerd wordt. Eind oktober gebeurt dat op-nieuw. In september wordt ook een elektronische  leeromgeving  in  alle ziekenhuizen geïnstalleerd. Mayeur herinnerde  er  fijntjes  aan  dat  het taalbeleidsplan  niet  de  verdienste van  de  huidige  Brusselse  regering is,  maar  van  minister  Pascal  Smet (SP.A) tijdens de vorige legislatuur.

New BordetHet optrekken van New Bordet naast het Erasmusziekenhuis moest al be-gin 2011 van start gegaan zijn. Nu wordt  eerstdaags  de  bouwvergun-ning verwacht. De beslissing om het Bordetinstituut, voorlopig nog naast het Sint-Pietersziekenhuis in de Ma-rollen, naar Anderlecht te verhuizen, had heel wat voeten in de aarde. De Vlamingen vreesden dat de tweeta-ligheid  zou  teloorgaan  door  de  nog nauwere banden met Erasmus en de ULB.  En  de  communalisten  binnen de Stad wilden niet dat Bordet – als kankerinstituut  met  internationale reputatie  –  Brussel-stad  zou  verla-

ten. De bouw heeft zware vertraging opgelopen,  maar  nu  komt  er  dan toch schot  in de zaak. Ook  in Sint-Pieter  –  de  renovatie  heeft  twintig 

jaar geduurd –, Brugmann in Laken, Brien,  het  Universitair  Kinderzie-kenhuis  Koningin  Fabiola,  Etter-

BRUSSEL – Na vijftien jaar zijn de Irisziekenhuizen, de Brusselse openbare ziekenhuizen, eindelijk uit het rood. Voor het eerst kon Iris bij de voorstelling van de jaarresultaten met goed nieuws uitpakken. “Ook dankzij de tienduizend personeelsleden,” zegt adjunct-gedelegeerd bestuurder Dirk Thielens. Het personeelsbestand groeide veel trager dan de ziekenhuisactiviteiten.

Yvan Mayeur:

“De volgende Brusselse regering zal moeten kiezen tussen investeren in rusthuizen, revalidatie en psychomedische zorg”

‘COPERNICAANSE’ FUSIE VAN GROTE MUSEA

BRUSSEL – Federaal minis-ter van Wetenschapsbeleid Paul Magnette (PS) fuseert tien grote musea. Die worden vervangen door vier ‘polen’ met de thema’s Kunst, Ruimte, Documentatie en Natuur. Voor Brussel zijn er een paar nieuwe musea in het vooruit-zicht.

“Een  copernicaanse  omwente-ling”: zo omschrijft de minister de  fusie van de  tien grote  fede-rale  wetenschapsinstellingen, waaronder het KMI, de Konink-lijke Bibliotheek en de Koninklij-ke Musea voor Schone Kunsten. Die  fusie  is  volgens  Magnette nodig  om  budgettaire,  institu-tionele  en  politieke  redenen. “Zeker  voor  wetenschapsbeleid moet  de  staat  even  efficiënt werken als de privésector. Daar-naast  nopen  de  economisch moeilijke  tijden  tot  rationali-sering.  Een  fusie  van  de  grote wetenschappelijke  instellingen biedt  enorme  schaalvoordelen.” Concreet  bedoelt  Magnette  dat de vier grote polen de Belgische wetenschapshuizen  internatio-naal  een  belangrijkere  plaats moeten geven.Philippe Mettens, directeur van de  administratie  Wetenschaps-beleid: “De muren tussen musea moeten  worden  gesloopt.  Al-leen  zo  kan  het  federale  niveau een toegevoegde waarde creëren voor  de  verschillende  niveaus, die nu naast elkaar bestaan.”Het  Museum  voor  Midden- Afrika  in  Tervuren  en  het Museum  voor  Natuurweten-schappen fu seren niet; ze liggen in twee gewesten. Wel zullen ze verregaand  samenwerken  in  de pool Natuur.Voor Brussel zit er door de fusie en de daaropvolgende openstel-ling van de collecties een nieuw museum  in:  het  Fin  de  Siècle-museum in het huidige Museum voor  Moderne  Kunst  (eind 2012). Daarnaast wordt de mo-gelijkheid  onderzocht  van  een Muziekcentrum  in  het  huidige Dexia  Art  Center  en  een  Art-Nouveaumuseum in het huidige Muziekinstrumentenmuseum. Concrete  data  voor  die  twee laatste zijn er niet, wel  is zeker dat  de  grote  fusies  tegen  2014 rond moeten zijn.� CD

OPMERKELIJK

MU

SEU

M VO

OR

NATU

UR

WE

TEN

SC

HA

PP

EN

. © A

RC

HIE

F BD

W

BDW 1337 PAGINA 3 - DONDERDAG 12 JULI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�4�JULIEXTRA�JEUGDVERBLIJFCENTRA�NODIG. Vlaams parlements-lid Paul Delva (CD&V) kaart het gebrek aan geschikte overnachtings-plaatsen voor jeugdbewegingen in Brussel aan. Dat blijkt uit cijfers van het Steunpunt Jeugd. Vlaams minister van Jeugd Pascal Smet (SP.A) belooft na de zomer te onderzoeken of er jeugdverblijfcentra opgericht kunnen worden.

DONDERDAG�5�JULIONDERWIJS�KRIJGT�9,5�MILJOEN�EURO. Het Vlaams parle-ment keurt het sluitstuk van de hervorming van het hoger onderwijs goed. Binnenkort zal er geen verschil meer zijn tussen een academi-sche opleiding aan een universiteit en een opleiding van academisch niveau aan een hogeschool. De Nederlandstalige instellingen voor hoger onderwijs in Brussel krijgen 9,5 miljoen euro om tegemoet te komen aan de uitdagingen van hun taken in de grote stad.

VRIJDAG�6�JULIOMSTREDEN�PARKEERPLAN. Brussels minister van Leef-milieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) wil bedrijven belasten die over lege parkeerplaatsen beschikken. In de toekomst zouden bedrijven jaarlijks 500 euro per lege parkeerplaats moeten betalen, tenzij ze die plaatsen aan buurtbewoners ter beschikking stellen. De automo-bilistenfederatie Touring vreest dat op deze manier 55.000 Brusselse parkeerplaatsen bedreigd worden.

KRITIEK�OP�GEWESTELIJK�BESTEMMINGSPLAN. De Vlaamse regering is niet opgezet met het demografisch bestem-mingsplan voor het Brussels Gewest. Dat plan moet Brussel voorbe-reiden op de verwachte bevolkingsgroei in het komende decennium, door aan de rand van de stad zeventigduizend nieuwe woningen te bouwen. De Vlaamse ministers vrezen voor mogelijke geluidshinder en verkeersopstoppingen op de Ring, die nu al met structurele files kampt.

ZATERDAG�7�JULIGROTE�TOELOOP�ONDANKS�REGEN. De negende editie van het Dilbeeks Vijverfestival kent een groot succes. Ondanks de zware regenval zakken een kleine tienduizend mensen af naar het park voor optredens van onder andere Willow, Gabriel Rios en dj Nadiem Shah.

ZONDAG�8�JULIBIG�JUMP�VOOR�SCHOON�WATER. Aan het kanaal in An-derlecht en aan het waterzuiveringsstation Aquiris aan de Zenne springen tientallen Brusselaars het water in, om de vraag naar zuiver en gezond water kracht bij te zetten. Ook verschillende Brusselse politici wagen de sprong om aan te tonen dat het met de waterkwa-liteit van de Zenne de goede richting uit gaat. Vóór de komst van het waterzuiveringsstation zes jaar geleden was de Zenne de meest vervuilde rivier van België.

MAANDAG�9�JULIMINDER�TRANSITPARKEERPLAATSEN�DAN�BELOOFD. Van de 16.000 transitparkeerplaatsen die in het Iris 2-mobiliteitsplan uit 2010 stonden, zijn er nog maar 1.881 in gebruik. De transferia zijn bedoeld voor pendelaars die hun wagen aan de rand van de stad achterlaten en overstappen op het openbaar vervoer. Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) wijt de vertraging aan problemen met bouw- en milieuvergunningen, buurtprotest en technische problemen.

IRISZIEKENHUIZEN�BREAK-EVEN. Voor het eerst in vijftien jaar leggen de Iris-ziekenhuizen positieve jaarresultaten voor. Sinds de oprichting van de koepel kampten de openbare ziekenhuizen in de negentien 

Brusselse gemeenten elk jaar met een financieel tekort. De koepel kan zich nu de komende jaren toeleggen op het verbeteren en het uitbouwen van de ziekenhuizen.

DINSDAG�10�JULIPICQUÉ�WIL�TAALLESSEN�VERPLICHTEN. Brussels minister-president Charles Picqué (PS) stelt voor dat niet-Europese nieuwko-mers voortaan verplicht worden zich in te schrijven bij een onthaal-bureau. Daar kan dan onderzocht worden wat de specifieke noden zijn op het gebied van bijvoorbeeld huisvesting, werk of onderwijs. Het voorstel wordt deze week besproken in de Franse gemeen-schapscommissie Cocof, en kan dan naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie.

� Samengesteld�door�Stien�Mommaerts�en�Tuur�De�Moor

De Brusselse openbare ziekenhuizen hebben een taalbeleidsplan, dat jaarlijks geëvalueerd wordt. Eind oktober gebeurt dat opnieuw.

beek-Elsene en Molière Longchamp werd  de  afgelopen  zes  jaar  flink geïnvesteerd.  Met  andere  woorden: de openbare ziekenhuizen zijn mee met  hun  tijd.  Maar  wat  brengt  de toekomst? Mayeur: “Het is duidelijk dat  de  volgende  Brusselse  regering bijvoorbeeld zal moet kiezen tussen investeren  in  rusthuizen,  revalida-tie en psychomedische zorg.” Nu al, zegt Mayeur, is er onvoldoende aan-bod  (de  privésector  inbegrepen)  in de psychiatrie en de psychologische opvang.Binnen  de  Irisziekenhuizen  zijn  er 

de voorbije jaren al zware verschui-vingen geweest. Het aantal erkende bedden  bleef  tussen  1997  en  2011 nagenoeg stabiel,  terwijl het aantal consultaties in die periode steeg van 100 naar 206 procent en het aantal ziekenhuisopnames  naar  156  pro-cent.  De  Brusselse  bevolking  steeg in die tijd naar 118 procent.Het  aantal  medisch-heelkundige bedden  is  met  27  procent  gedaald sinds 1996, het aantal pediatrische met  9  procent.  De  sterkste  stijging kenden  revalidatie  (72  procent), psychiatrie (21 procent) en neonato-

logie.  Eén  hoofdstedelijke  geboorte op de twee vindt plaats  in een Iris-ziekenhuis.Het  grootste  probleem  waarmee de  Irisziekenhuizen kampen,  is het vinden  van  verplegend  personeel, en  soms  ook  van  gespecialiseerde artsen.  Toch  is  het  aantal  tijdelijke contracten  teruggedrongen.  “Een goede zaak,” zegt Hariche. Hoe lan-ger  mensen  op  post  blijven,  des  te beter ze de werkplek kennen, en dat komt de patiënten ten goede.

� Danny�Vileyn

Ik zeg u: hier is het ook niet altijd een veilige situatie. U moet hier ’s avonds maar eens buiten komen.”

Na de uitwijzing van Parweiz Sangari vergelijkt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block Brussel met de Afghaanse hoofdstad Kaboel (in het VTM Nieuws).

Als ik in Oost-Europa foto’s toon uit Brussel van auto’s die dubbelparkeren of op voetpaden staan, dan kunnen velen amper geloven dat het om een West-Europese stad gaat.”

Mobiliteitsspecialist Dirk Lauwers (Universiteit Gent) vindt dat de parkeerplaatsen in Brussel beter kunnen worden benut (in De Tijd).

De gemiddelde hotelgast zou in zijn kamer zo’n tweeën-half uur per dag voor de buis hangen. Binnenkort kun-nen Brusselse toeristen op hun kamer een gloednieuw toeristisch  televisiekanaal  bekijken:  VisitBrussels  TV, een  zender  die  op  poten  gezet  is  door  de  toeristische dienst VisitBrussels en de Brussels Hotels Association. Het nieuwe kanaal zal verschijnen op meer dan 6.500 

Brusselse  hoteltelevisietoestellen  en  moet  citytrip-pers aanporren om hun kamer  te verlaten en ook echt te ontdekken wat Brussel allemaal te bieden heeft: het traditionele toerisme, maar ook het dynamisme van de stad en de vele evenementen.Later komt er ook Brussels Youth TV, specifiek voor jon-ge bezoekers.� ND

VisitBrussels TVHETWOORD

© IVA

N P

UT

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1337 PAGINA 4 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Zomerreeks (2/7) > In Brussel – Een reis door de wereld

De stootkarren van de ColruytBRUSSEL – Aantallen maken de man! In Groot-Brittannië zijn ze niet te tellen, in België en Brussel stelt de Pakistaanse gemeenschap weinig voor. Wellicht is dat de reden waarom er weinig onderzoek naar werd verricht. Toch enkele aanknopingspunten.

Je kent ze wel, die brede, afgela-den volle winkelkarren waarmee Pakistanen voor de kassa in derij staan. Samen met groothan-

delaars in alcohol zijn Aldi en Col-ruyt vaak de belangrijkste formele leveranciers van hun nachtwinkels. Soms werken Pakistanen ook met deur-aan-deurverkopers van tele-foonkaarten of families die driehoe-kige pittige somosa’s bereiden.In het centrum van oud-Molen-beek hebben Pakistanen een eigen moskee en worden er op het Sint-Jan-Baptistvoorplein geregeld cric-ketpartijtjes gespeeld ( foto), maar afgezien daarvan blijven de nacht-winkels het meest visuele aspect van de Pakistaanse gemeenschap. Het gaat om een stevig uitgebouwde etnische niche die gebaseerd is op solidariteit. Voor de opening van een nieuwe shop worden zelden bank-leningen afgesloten. De baas put eerst uit zijn persoonlijke reserves. Nadien wordt het startkapitaal zo nodig aangevet met leningen binnen de eigen gemeenschap. Vaak gaat het om allemaal kleine bedragen, die in vertrouwen onder verwanten worden geïnd. De zaakvoerder die iemand tewerk-stelt, doet dat vaak onder het statuut van associé. Officieel wordt die dan mede-eigenaar, terwijl ‘verkoper’ stukken dichter bij de realiteit zit. Anders dan bij een registratie als bediende hoef je in dit systeem geen werkgeversbijdragen te betalen. Bo-vendien kan de werkgever een vast maandloon storten, dat geen re-kening houdt met het reële aantal werkuren. Een salaris van om en bij de 1.200 euro voor vijftig à zeventig uur per week zou courant zijn. On-der aan de ladder staat dikwijls ook nog een winkelhulp die in de boek-houding steendood wordt gezwe-

gen. Administratief gezien werkt deze man niet. Hij vult enkel de rek-ken bij, plakt prijzen, holt gauw naar de winkel als er flessen Bacardi en sloffen sigaretten ontbreken, en met zijn aanwezigheid zorgt hij natuur-lijk ook voor extra veiligheid.‘Pakistaanse nachtwinkeluitbaters’:

het is bijna een cliché geworden. Veel minder bekend is dat er vóór hen een eerste generatie Pakistanen was die voornamelijk als arbeider werkte. Ik ontmoette dochters wier vaders in de jaren 1970 en ’80 in de vismijnen van Oostende of in de slachthuizen werkten. De omscha-keling naar de businessbranche kwam pas later en verliep in duide-lijke chronologische stappen. Het begon met kledingwinkels. Rond het eind van de jaren 1980 volgden de nacht- en de voedingswinkels, en daarna de carwashes en de pomp-stations. Het leidmotief was telkens dat men kopieerde wat de andere fa-milie deed.Dat de Pakistanen evolueerden naar het ondernemerschap, had verschil-lende redenen. Cultureel gezien zit handeldrijven hen in het bloed. Mo-gelijk speelt voor een deel ook nog

het trauma van het koloniale verle-den mee en wil men het liefst vooral eigen baas zijn. Bovendien omzeilen Pakistanen door het creëren van ei-gen niches het probleem van hun ge-brekkige kennis van de landstalen.Vandaag is de overgrote meerder-heid ingeschakeld in de zelfstan-dige sector. Iets anders wordt met verbazing gepercipieerd. “Ik kom uit een redelijk atypisch gezin,” legt Shaireen uit. “Mijn vader werkte zich op en bekleedde uiteindelijk een plaats bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat werd door de andere Pakistaanse families als top beschouwd. Ook ik begon mijn loopbaan bij dat ministerie, maar toen ik nadien overstapte naar de sociale sector, was dit binnen de ge-meenschap onbegrijpelijk. Die reac-tie is tekenend voor het typische ar-beidsethos van Pakistanen. Je moet hard werken, zoveel mogelijk geld verdienen en aanzien opbouwen. En dat doe je niet door ‘af te zakken’ naar de sociale branche.”

HuwelijkskandidaatAanvankelijk was de Pakistaanse migratie massaal op Groot-Brittan-nië gericht. Door de verstrenging van de wetgeving in de jaren 1960 verlegde de stroom zich geleidelijk aan. De eerste, overwegend man-nelijke pioniers kwamen in België aan omstreeks de tijd van de migra-tiestop van 1974. Hun regularisatie legde de basis voor familiehereni-ging. “Ik groeide op in dat milieu van wegbereiders,” zegt Shaireen. “Al die eerste families kenden el-kaar. De groep was zo klein dat er ook sterk werd gesympathiseerd met de al even zeldzame Indiase ge-zinnen. Pas later, met de uitbreiding van de gemeenschap, werden de onderlinge familieverbanden vager, onoverzichtelijker.”In de jaren 1980 vergrootte de schaal. Het militaire regime van generaal Zia-ul-Haq zorgde voor po-litieke instabiliteit en economische onzekerheid. De latere regerings-wissels van onder meer Benazir Bhutto en Pervez Musharraf hielpen

daar niet veel aan. Pakistan bleef een relatief labiel land. Dé hoofd-motivatie om weg te trekken was economisch van aard. Migranten koesterden de droom om hun le-vensstandaard op te krikken en in een stabielere samenleving veel geld te verdienen en hun kinderen een goede opleiding te geven.Als je de genaturaliseerden buiten beschouwing laat, dan woonden er in 2008 in Brussel 1.443 Pakista-nen. Het merendeel van hen lijkt uit de noordoostelijke grensstrook met India te komen. Het gaat voorname-lijk over het deel van de provincie Punjab tussen de steden Islamabad en Lahore.Dat de gezinnen relatief sterk ‘sa-menklonteren’ per herkomststreek, is een gevolg van de familiehereni-ging en de grote sociale cohesie in de diaspora. Familiehereniging als dominant migratiemodel werd op termijn ont-

troond door huwelijksmigratie. En-dogamie blijft bijzonder dwingend: als je trouwt, dan doe je dat met een Pakistaanse man of vrouw. De ouders mengen zich doorgaans uit-drukkelijk in de keuze. Huwelijk is immers meer dan een verhaal tus-sen twee mensen; het houdt ook een overeenkomst tussen families in.

Doordat de Pakistaanse gemeen-schap in Brussel en België klein is, is de sociale controle sterk, en dat bemoeilijkt gemengde huwelijken. “De afstand tussen de families is nog te klein. Voorhuwelijkse rela-ties kunnen bijvoorbeeld niet,” legt Shaireen uit. “Zelfstandig kiezen ligt ook moeilijk. Tenzij je ervoor in de clinch gaat.”

MonddoodNaast de twee grote legale kanalen is er ook nog een kleine instroom door asielmigratie. De meeste leden van de Ahmadi-moslimgemeenschap zijn bijvoorbeeld erkende vluchtelin-gen. Onder de regering van Zulfikar Ali Bhutto werden de Ahmadi’s in 1974 officieel tot niet-moslim uitge-roepen en hierdoor politiek mond-dood gemaakt. Zia-ul-Haq ging nog een stap verder en opende de weg naar strafrechtelijke vervolging. Een ander voorbeeld van politieke

vluchtelingen is dat van de christe-nen. Ik ontmoette Saleem een eerste keer toen hij op het Schumanplein zijn stem aan flarden schreeuwde voor de afschaffing van de Paki-staanse wet op de heiligschennis. Die bepaalt sinds 1986 dat je le-venslange opsluiting kunt krijgen voor het beledigen van de Koran of

In 1974 werden de Ahmadi’s officieel tot niet-moslim uitgeroepen en daardoor politiek monddood gemaakt

Tachtig procent van de tehuis-bewoners spreekt maar één taal.

‘OOK FRANSTALIGE RUSTHUIZEN KRIJGEN TAALPROBLEMEN’

BRUSSEL – Het tekort aan Nederlandstalige verpleegkundigen en verzorgenden leidt in heel wat Brusselse rusthuizen tot communicatie-problemen en sociale isolatie. Dirk Devroey van de VUB voorspelt dat er over enkele jaren ook een tekort aan Franstalig verzorgend personeel zal zijn.

bleem: daar moet gezocht worden naar verpleegkundigen en verzor-genden die de taal van de patiënten spreken.De onderzoekers stuurden een en-quête naar alle hoofdverpleegkun-digen van de Brusselse rust- en ver-zorgingstehuizen. Er werd gepeild naar de talenkennis van de bewo-ners en van het verzorgend perso-neel, en naar de gevolgen van de taalproblemen.21 van de ruim honderd Brussel-se woonzorgcentra werkten mee, waarvan twaalf tweetalige, zeven

Franstalige en twee met een Neder-landstalige erkenning. Vier op de vijf bewoners spreekt maar één taal, zo blijkt. Meestal is dat Frans, maar zeven procent spreekt alleen Nederlands. De meeste verpleegkundigen en ver-zorgenden zijn wel meertalig: 94 procent spreekt onder meer Frans, 26 procent een Afrikaanse taal, 23 procent Arabisch en 21 procent Ne-derlands. Van de zeven Franstalige rusthuizen zijn er drie zonder Ne-derlandstalig personeel en nog eens drie met minder dan vijf Neder-

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“Mijn vader werkte bij het ministerie.Dat vonden de andere Pakistaanse families top. Toen ik ‘afzakte’ naar de sociale sector, vond de gemeenschap dat onbegrijpelijk”

De hele zomer lang gaat historicus Hans Vandecandelaere op wereldreis... in Brussel. Deze week brengt hij verslag uit van het reilen en zeilen binnen de Pakistaanse gemeenschap.

Een en ander blijkt uit een recent onderzoek dat Cécile Kalala Ntum-ba en haar promotor, prof. dr. Dirk

Devroey van de vakgroep Huisarts-geneeskunde van de VUB, voerden. Door het toenemende aantal ou-

deren in de woonzorgcentra wordt het steeds moeilijker om voldoende gekwalificeerd personeel te vinden. In Brussel is er een bijkomend pro-

BDW 1337 PAGINA 5 - DONDERDAG 12 JULI 2012

ADVERTENTIE

de doodstraf voor de ontering van Mohamed. In de praktijk is de wet een instrument waarmee de chris-telijke minderheid kan worden ge-viseerd. Slechts een minimaal per-centage van de overheidsambten is voorbehouden aan christenen. In het algemeen krijgen ze de lager ge-waardeerde jobs. “Ik hield me bezig met christelijke gevangenen tot ik vanuit extremistische hoek bedrei-gingen ontving. In Pakistan blijven bracht op den duur mijn familie in gevaar,” vertelt Saleem. “In 1999 vroeg ik in België asiel aan. Tijdens de procedure pendelde ik van Brus-sel naar Verviers om te werken in een voedingsbedrijf. In 2004 werd ik uiteindelijk erkend.”Saleem liet een deel van zijn gezin overkomen, stampte in Anderlecht een voedingswinkel uit de grond en trad, toen de winkel niet van de grond kwam, uiteindelijk als onder-

houdsman in dienst van de gemeen-te Dilbeek. In Kuregem leidt hij als pastor voor het beetje Pakistaanse aanhangers sporadisch een pink-sterkerkdienst in het Urdu.

Witte scholenDe eerste generatie is Pakistan altijd blijven beschouwen als hun emotio-nele thuis. Paraboolantennes en te-lefonie getuigen daarvan.“Mijn vader herhaalde vaak dat ik een Pakistaanse ben en blijf,” zegt Shaireen met een glimlach. “De kinderen worden doelbewust op va-kantie naar Pakistan meegenomen, om de familie te leren kennen en de eigen wortels niet te vergeten.” Toch is terugkeren geen optie. Op materieel en professioneel vlak is België de thuishaven geworden. Inmiddels is er een tweede genera-tie bijgekomen van hooguit late der-tigers. Nagenoeg iedereen bevestigt

De ‘nachtwinkel-clichés’ voorbij: aan de Molenbeekse Sint-Jan de Doperkerk verzamelen jonge Pakistanen voor informele wedstrijdjes cricket.

© F

RA

NC

IS M

AR

ISS

EN

S

landstalige verzorgenden, het aantal dat volgens Devroey minimaal no-dig is om een Nederlandstalige per-manentie te verzekeren. Devroey: “Dat het zo zou zijn in de Fransta-lige rusthuizen, hadden we min of meer verwacht. Maar uit de enquête blijkt dat ook de helft van de tweeta-lige instellingen met minder dan vijf Nederlandstaligen werkt. En zelfs in de rusthuizen met een Nederlands-talige erkenning zijn er taalproble-men doordat er veel verpleegkun-digen uit Zuid- en Oost-Europa en uit Afrika ingeschakeld worden.”

Negen van de 21 rusthuizen erken-nen dat er door de taalbarrière com-municatieproblemen met de bewo-ners ontstaan, een kwart heeft het zelfs over sociaal isolement.Devroey voorspelt dat door het stij-gende aantal buitenlandse krachten in de ouderenzorg ook in Franstalige rusthuizen een tekort zal ontstaan aan verzorgers die de taal van de ou-dere bewoners spreken, “tenminste als de overheid niets doet om de in-stroom in het beroep te verzekeren.”�� Bettina�Hubo

de aandacht die de ouders schenken aan de kwaliteit van de opleiding voor de kinderen, zeker tot het ni-veau van het secundair onderwijs. Ze gaan op zoek naar de betere, het liefst ‘witte’ scholen. Toch blijft de doorstroming naar het hoger onder-wijs ondermaats. “Als ik terugblik op mijn tijd aan de universiteit en later aan de Erasmushogeschool, dan liep ik daar als enige Pakistaanse rond,” preciseert Loubna. “En als ik naar

het toneel ga of een tentoonstelling bezoek, dan is dat net hetzelfde.”Vormen van acculturatie worden toegestaan. Thuis dragen de meis-jes vaak de shalwar kameez, de tra-ditionele tuniek over een broek. Maar buitenshuis verandert de ves-timentaire code en wordt er over-geschakeld op meer westers. De maatschappelijke participatie en de contacten met Belgen zou bij jonge-ren ook hoger liggen. De genderrol-

Hans Vandecandelaere werkte als historicus twee jaar lang aan een lijvig boek over zestig jaar migratie naar Brussel. In Brussel – Een reis door de wereld verschijnt omstreeks begin november bij uitgeverij Epo. Een zeven-delige zomerreeks in BDW blikt vooruit met herziene, ingekorte voorpublicaties.

len wijzigen stilaan. Tweedegene-ratiemeisjes mogen intussen allang gaan werken en winkelen. Op reli-gieus vlak zou een groot aantal jon-geren niet strikt praktiseren. Maar het is vooral in de eigen familie-kring dat het wat formeler toegaat. De gewoontes om ‘oom’ of ‘tante’ te zeggen tegen de ouderen, niet zelf het woord te nemen en te buigen in plaats van een hand te geven blijven gangbaar.�� Hans�Vandecandelaere

Met de steun van de Vlaamse Overheid en Erfgoedcel Brussel

Volgende week: de Iraanse gemeenschap

U kunt de hele reeks nalezen op www.brusselnieuws.be/ reisdoordewereld

BDW 1337 PAGINA 6 - DONDERDAG 12 JULI 2012

D e  Vlaamse  Brusselaars  zijn in  een  weinig  benijdens-waardige  situatie  beland 

nu  het  kiesarrondissement  B-H-V gesplitst  is. Een Vlaamse stem uit-brengen  voor  de  federale  verkiezin-gen  heeft  nog  maar  weinig  zin:  die stem gaat nagenoeg zeker verloren. Dat komt omdat er te weinig Neder-landstalige  Brusselaars  zijn  om  in het arrondissement Brussel een Ne-derlandstalig kamerzitje te halen.Maar er zijn mogelijk nóg verliezers. Dat  zijn  de  politici  zelf.  Het  wordt bijzonder  moeilijk  om  als  Vlaams-Brussels  politicus  een  nationale ministerpost  te  ambiëren.  Niet  al-leen raakt hij of zij bijna onmogelijk verkozen  in het  federale parlement, hij of zij kan de nationale populari-teit  onmogelijk  verzilveren  met  een mooi  verkiezingsresultaat:  in  Brus-sel zijn er te weinig stemmen te ra-pen.Het  deed  Open  VLD-coryfee  en voormalig  federaal  minister  Anne-mie Neyts 25 jaar geleden al reage-

ren  dat  als  B-H-V  gesplitst  wordt, zij  naar  Vlaams  Brabant  zou  ver-huizen.  Annemie  Neyts  is  vandaag Europees  parlementslid.  Ze  blijft bij  haar  standpunt,  en  “ik  heb  dat ook  verschillende  keren  herhaald. Ik zei tegen mijn collega’s uit Halle-Vilvoorde:  ‘Denk  maar  niet  dat  jul-lie van me af zijn. Ik verhuis.’ Ik heb Halle-Vilvoorde  altijd  goed  gekend; ik hou ook van de streek.” Ondertussen  heeft  Neyts  haar  hele carrière  in  Brussel-Halle-Vilvoorde doorgebracht.  “De  vraag  stelt  zich voor mij persoonlijk niet meer, ik zit aan mijn laatste mandaat.”Talentvolle  jonge  politici  met  fede-rale ambities hebben volgens Neyts in  Brussel  maar  twee  mogelijkhe-den:  “Ofwel  verhuizen  ze,  ofwel trekken we opnieuw met tweetalige lijsten naar de kiezer en probeert de Vlaamse  Brusselaar  een  verkies-bare plaats te krijgen op de lijst van de  Franstalige  zusterpartij.”  Een Vlaamse  eenheidslijst  ziet  Neyts niet  zitten.  “Die  tijd  is  nu  echt  wel 

voorbij.  De  eenheidslijsten  dateren van  de  jaren  1970.  In  die  tijd  had-den de Vlaamse partijen  in Brussel lokaal nauwelijks structuren en was de communautaire sfeer niet te ver-gelijken met vandaag. De fase waar-in de Vlamingen moesten opboksen tegen een dominant Vlaamsvijandig FDF, is gelukkig voorbij.”

UitwegNet  als  Neyts  heeft  Bert  Anciaux (SP.A) op federaal niveau een rol ge-speeld.  Hij  was  een  tijdje  minister; nu is hij senator.Anciaux  ziet  het  niet  zo  zwart  in. “Natuurlijk zijn we in een moeilijke situatie  beland,  ik  waarschuw  hier al  twintig  jaar  voor,  maar  ik  heb er  het  volste  vertrouwen  in  dat  de Vlaamse  politieke  partijen  genoeg zorg  aan  de  dag  zullen  leggen  voor de Vlaamse Brusselaars.”Anciaux  gelooft  dat  er  ‘op  de  een of  andere  manier’  toch  nog  een Vlaams-Brusselse  vertegenwoordi-ging op federaal niveau mogelijk is. 

BRUSSEL – “Als B-H-V gesplitst wordt, dan verhuis ik naar Vlaams-Brabant,” zei Annemie Neyts (Open VLD) ooit. Het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde ís nu gesplitst. Het einde van de Vlaams-Brusselse politicus met nationale ambities?

© G

EE

RT VA

ND

EN

WIJN

GA

ER

T / IMA

GE

DE

SK

.BE

Politiek > Welke toekomst voor Brusselse politici na de splitsing van B-H-V?

Verhuizen of blijvenDat  kan  door  eenheidslijsten,  door samenwerking  met  de  Franstaligen of door coöptatie. Anciaux:  “Ik heb zelf het wetsvoorstel ingediend voor de hervorming van de Senaat. In de afvaardiging vanuit de Vlaamse Ge-meenschap kan zeker een Vlaamse Brusselaar zitten.”Ook  over  de  nationale  politieke 

carrière  van  Vlaamse  Brusselaars maakt  Anciaux  zich  niet  al  te  veel zorgen. Volgens hem wordt het na-tionale niveau minder belangrijk, nu de  deelstaten  meer  bevoegdheden 

krijgen.  Brusselse  politici  kunnen tegelijk  een  mooie  carrière  opbou-wen  in  het  Brussels  Hoofdstede-lijk  Gewest.  En  wie  toch  federale ambities  heeft:  “Je  hoeft  niet  per se  verkozen  te  zijn  in  het  federaal parlement  om  federaal  minister  te worden.  Kijk  maar  naar  Guy  Van-hengel,” zegt Anciaux.Er  is  overigens  nóg  een  uitweg. Brusselaars kunnen zich in heel Bel-gië  verkiesbaar  stellen.  Kandidaten hoeven niet  te wonen  in het arron-dissement  waar  ze  opkomen.  Zo  is de Leuvenaar Frank Vandenbroucke ooit kandidaat geweest in B-H-V.Van Steven Vanackere wordt al een tijdje  gefluisterd  dat  hij  om  electo-rale  redenen  Brussel  zou  verlaten. In  Vlaams-Brabant,  waar  hij  is  op-gegroeid, kan hij politiek veel meer wegen. Volgens sommigen verklaart dat  waarom  hij  geen  kandidaat  is voor de gemeenteraadsverkiezingen in de Stad Brussel, waar hij woont.Vanackere zelf maakt korte metten met de speculaties; hij beantwoordt de vraag of hij naar Vlaams-Brabant gaat  verhuizen,  met  een  kort  en krachtig “Nee.”� Steven�Van�Garsse�

en�Danny�Vileyn

Bert Anciaux: “Ik vertrouw erop

dat de Vlaamse partijen genoeg zorg aan de dag zullen leggen voor de Vlaamse Brusselaars”

Federaal minister Steven Vanackere, europarlementslid Annemie Neyts en senator Bert Anciaux: Brusselse politici met boven-Brusselse bekendheid.

© C

HR

ISTO

PH

E VAN

DE

R E

EC

KE

N / R

EP

OR

TER

S

© S

AN

DE

R D

E WIL

DE / IM

AG

ED

ES

K.B

E

ADVERTENTIEBDW 1337 PAGINA 7 - DONDERDAG 12 JULI 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Vergeet uw zorgen, want bij hoge nood te Brussel is Brigitte ‘Mädchen’ Grouwels nabij. Zag u ook hoe ze vorige week zondag abseilde om in de Zenne te plonzen? Ware Rambostijl. De Brus-selse minister van Vervoer en Staatsveiligheid wilde manu militari het Zennewater zuiveren ter gelegenheid van de Big Jump, dat is een grote sprong door mensen met een goed hart in behoorlijk vuil water, om het water properder te maken. Grouwels kwam dus in de Zenne terecht, keek schichtig om zich heen en verklaarde dat haar haar toch niet nat mocht worden. Special Ops met optie, dus. Maar ook wel met stijl.

Annemie ‘Verbranden als allerlaatste optie’ Maes en Els ‘Geen blad voor de mond’ Ampe waren ook van de partij. De eerste dobberde een beetje rusteloos rond, de tweede vond het erg dat ze geen gsm-ontvangst had.

Wie wel ontvangst had, dat was iemand hier ter redactie die telefoon kreeg. Van Pierre Kompany, vader van. Om te zeggen dat hij Nederlands sprak. Kompany was kwaad nadat zijn Ganshorense collega-schepen René Coppens (Open VLD) twee weken geleden in deze krant had gezegd dat een schepen met Congolese roots in zijn gemeente geen Nederlands sprak. Blijkt dat het Kompany was van de partij ProGanshoren. Die in zijn wiek geschoten was en er ons minutenlang van overtuigde dat hij dus wel Nederlands sprak. Hij belde ons dan ook in het Nederlands, de bewijzen zijn keihard. We moesten hem zelfs tegenhouden om de Vlaamse Leeuw te zingen. Conclusie: BDW brengt het beste in mensen naar boven,  de gemeenteraad van Ganshoren daarentegen...

BRUSSEL – Als u in het Brusselse stadscentrum een man naakt ziet rondlopen, dan is de kans groot dat het om de Ecolo’er Jérôme Jolibois gaat. De man staat tiende op de lijst bij de komende verkiezingen, en is naar eigen zeggen een, euh, pure naturist. De collega’s van FM Brussel hadden al de eer met hem kennis te maken op hun jongste fuif. Sindsdien leiden zij een eerder teruggetrokken bestaan in het Flageygebouw.

FLAGEYGEBOUW – Wij bij de krant hadden Jolibois al langer bij het pietje. Al een paar maanden geleden spotten we hem in een editie van La Capitale, een uitstekende krant voor zulk soort nieuws. We vroegen ons toen af of de naam Jolibois niet een beetje té was.

ETTERBEEK – Wie graaft langs Etterbeekse wegen, komt af en toe een obus tegen. Paniek maandag op het gemeentehuis toen arbeiders een beetje verbouwereerd een obus kwamen declareren, een bom uit een langvervlogen wereldbrand. De arbeiders waren aan het werk in een gebouw in de Stafhouder Braffortstraat vorige week toen ze per abuis op de obus stootten. Ze wisten niet goed wat ze met het ding aan moesten en wachtten enkele dagen af om te zien wat er zou gebeuren. De buurt moest geëvacueerd. Uiteindelijk gaat het leven te Etterbeek weer zijn gewone gangetje.

FLAGEYGEBOUW BIS – Sinds enkele dagen wordt het Flageygebouw opgeschrikt door zware dreunen, komende van verdieping vijf - één boven uw geliefde krant, bij Ecolo dus. Jérôme Jolibois zal toch niet zo’n vredelievende naturist zijn. Hout vasthouden.

BRUSSEL  –  Als  u  op  donderdag  deze  BDW in handen krijgt, is 11 juli, het Feest van de Vlaamse  Gemeenschap,  al  achter  de  rug. Dan moet de Raad van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie zijn tienduizendste bezoe-ker  begroet  hebben.  Het  parlement  van  de Brusselse  Vlamingen  –  of  Vlaamse  Brusse-laars, als u dat verkiest – ziet de belangstel-ling jaar na jaar toenemen.Puzzel  Brussel,  de  dienst  Educatie  en  In-formatie  van  de  Raad,  draait  volgens  voor-zitter  Jean-Luc  Vanraes  (Open  VLD)  op  kruissnelheid. Een paar cijfers ter illustra tie: in 2009 en 2010 kwamen er zeventien groe-pen  uit  Vlaanderen  en  113  uit  Brussel  op  bezoek,  het  jaar  nadien  waren  dat  er  dertig en  126,  en  in  2011-’12  kwamen  er  53  uit Vlaanderen en 137 uit Brussel.

Opvallend is het sterk gestegen aantal groe-pen  uit  Vlaanderen.  En  dat  is  ook  nodig. Sinds  de  herfinanciering  van  Brussel  in  het regeerakkoord  ingeschreven  staat,  vrezen de  Brusselaars  voor  een  desinvestering  van de gemeenschappen, ook van de Franse Ge-meenschap.  De  Vlaamse  Gemeenschaps-commissie  mag  dus  geen  kans  laten  liggen om de band met Vlaanderen aan te halen.Die bezoeken zijn overigens niet vrijblijvend. Volgend schooljaar brengt de Raad jongeren en senioren samen om ongezouten hun me-ning te geven, over Brussel en over elkaar. En eind  september/begin  oktober  vinden  vier parlementszittingen  plaats  met  laatstejaars middelbaar, om hen goed geïnformeerd naar de verkiezingen van 14 oktober te sturen.� DV

Vlaamse Brusselaars breken records

Beleid > Lombardstraat lokt 10.000 bezoekers

Vincent Riga: ‘Streven naar een zorg-op-maat’

Margriet-Marie André-Dumont: ‘voormalige KUB-site biedt mooie ontwikkelingskansen’

Emmanuel Boodts: ‘Zorg voor de Nederlandstalige senioren in Oudergem uitbouwen’

Jan Kindermans: ‘Een warme samenleving voor alle leeftijden’

Vincent Riga

Margriet-Marie André-Dumont

Emmanuel Boodts

Jan Kindermans

Brussel telt vandaag 103.000 senioren tussen 65 en 79 jaar. Over 20 jaar zijn het er 137.000.De uitdaging voor Brussel? Deze senioren gezond houden! Statistieken bewijzen dat wie buiten komt, veel langer gezond blijft, zeker in een wereld waar men langer leeft, en waar dementie soms dreigt. Indien de zorgbehoefte toeneemt, moet men denken aan een huishoudhulp, een mantelzorger, de lokale dienstencentra, dagver-zorgingscentra, centra voor kortverblijf,… om zodoende een eventuele rusthuisopname zo lang mogelijk uit te stellen. Enkel op die mani-er zal men komen tot échte “zorg-op-maat”.

Het project rond de herbestemming van de voor-malige KUB-site in Koekelberg behelst bijna twee hectare voor een duurzaam en kwalitatief huis-vestingsproject in het hart van onze gemeente. Naast de bouw van een 100-tal woongelegen-heden voorziet men ook de bouw van een woon-zorgcentrum, serviceflats en een kinderdagver-blijf, evenals recreatieve en sportvoorzieningen. Als jongste kandidaat in Koekelberg ben ik begaan voor het welzijn van alle bevolkings-groepen en juich ik dan ook enthousiast dit in-tergenerationeel en multifunctioneel project toe.

In Oudergem leven er veel Nederlandsta-lige senioren. Dankzij een opstartsubsidie van VGC-collegelid voor Welzijn, Brigitte Grouwels, werd er daarom enkele jaren geleden een lokaal dienstencentrum opger-icht in onze gemeente. CD&V Oudergem hoopt dat dit actieve dienstencentrum op termijn een volwaardige Vlaamse erkenning krijgt, zodat ze een definitieve werking kan uitbouwen in Oudergem. Daarnaast vragen we dat er ook een structurele samenwerk-ing met het OCMW wordt uitgebouwd.

Voor CD&V Elsene tellen senioren mee! Reken-inghoudende met de vergrijzing binnen onze maatschappij dient onze gemeente meer in te zetten op de uitbouw van kwaliteitsvolle rusthuizen, de bouw van service-flats, een degelijke thuisverpleg-ing, etc. Dringend dient men ook werk te maken van meer voorzieningen voor de Nederlandstalige Else-naars zodat de stadsvlucht kan worden tegengegaan. CD&V Elsene staat voor een warme samenleving waarbij aan het welzijn van ieder wordt gedacht!

Schepen in Sint-Agatha-Berchem

CD&V Koekelberg

CD&V Oudergem

CD&V Elsene

CD&V Brussel – Wetstraat 89 – 1040 Brussel l hab@cdenv.be www.visieopbrussel.be www.cdenv-brusselsparlement.be

© K

AB

INE

T M

INIS

TER

GR

OU

WE

LS

BDW 1337 PAGINA 8 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Deze week op de stelling > Berchemse jongeren steken handen uit de mouwen

Op naar een eerste werkervaring

Wassil (links) en Younes (midden) worden begeleid door Johnny, schrijnwerker bij de gemeente. Half juli zou het schilderwerk af moeten zijn: de plafonds opnieuw in het wit, de metalen draagbalken in het paars.

© BART DEWAELE

I n  de  overdekte  hal  tussen  de twee  grote  speelpleinen  van  de gemeenteschool  Les  Glycines 

staat een stelling. Delen van de be-tegelde vloer zijn afgeplakt. Younes en  Wassil,  twee  jonge  Belgen  met Marokkaanse  roots,  leren  er  deze week  de  kunst  van  het  schilderen, afplakken en afschuren.Het  is  woensdag  4  juli,  hun  derde werkdag. Nog twee te gaan, want ie-dereen krijgt hier een weekcontract.’s  Ochtends  wordt  er  begonnen  om twintig voor acht. Johnny is schrijn-werker bij de gemeente en begeleidt hen. Hij zegt dat het werk goed op-schiet,  maar  dat  Younes  en  Wassil in het begin nog veel moesten leren. “Het was de eerste keer dat ze schil-derden.” Volgende week zetten twee andere  jongeren  het  werk  verder. Half juli zou het schilderwerk klaar moeten  zijn:  de  plafonds  opnieuw wit, de metalen draagbalken paars.Het  concept  van  de  Été  Solidaire 

komt  overgewaaid  uit  Wallonië, waar  jongeren  al  jaren  ingescha-keld  worden  in  arbeidsprojecten, georganiseerd  door  de  gemeenten. Daarvoor  zijn  subsidies  nodig.  “In Sint-Agatha-Berchem  komen  die niet  van  het  Waals  Gewest,  maar van het gemeentebudget,” legt Marc Vande  Weyer  (LBR),  schepen  van Franstalige Jeugd, uit. “Het is de be-doeling om jongeren een eerste con-tact  met  het  werkveld  te  bezorgen. We vinden het daarbij belangrijk om specifieke projecten aan te bieden.” Hij benadrukt dat dit uniek is in het Brusselse gewest.

Younes en Wassil“Tijdens  de  paasvakantie  zijn  we met  dit  intergenerationele  project begonnen, met  vier  jongeren  toen,” vertelt  Vande  Weyer.  “Twee  onder hen  hielpen  met  de  decoratie  van een  gang  in  een  bejaardentehuis, twee  anderen  maakten  er  samen 

met  de  bewoners  een  moestuin  op een tafel.”Het  project  werd  positief  geëva- lueerd.  Deze  zomer  engageerde  de gemeente  zeventien  jongeren  die moeite  hebben  om  een  vakantiejob 

te  vinden.  Hun  achternaam  speelt daar volgens Vande Weyer vaak een grote rol in. Younes  en  Wassil  kozen  voor  deze eerste week. Younes zit in het derde jaar sociale administratie in Molen-

beek. Hij vertelt dat hij vroeger nogal dik was, maar dat dat niet meer het geval is sinds hij bokst. Met het geld dat hij hier verdient, gaat hij met de boksclub een week naar Zwitserland op  stage.  “Sporten  helpt  me  om  de stress  te  ventileren.  Daarna  voel  ik me rustig. In feite is het simpel: hoe meer  je  bezig  bent,  hoe  minder  je op straat kunt rondhangen. School, sport  en  werk  zijn  goed  voor  jonge mensen.” Toch ervaart Younes bij vrienden en 

kennissen  dat  er  weinig  werk  is  in Brussel.  Volgens  hem  missen  veel jongeren  ook  een  goede  entourage. Hij  kan  ergens  ook  begrijpen  dat sommigen  onder  hen  stelen.  “Ze zoeken  werk,  en  keer  op  keer  lukt 

dat  niet.”  In  tegenstelling  tot  Was-sil,  die  immersieonderwijs  volgt, spreekt Younes maar weinig Neder-lands. Volgend jaar wil hij avondles gaan  volgen,  want  hij  heeft  onder-vonden  dat  kennis  van  het  Neder-lands  onontbeerlijk  is  om  werk  te vinden in het Brusselse.Wassil nam tijdens de paasvakantie al  deel  aan  het  proefproject.  Deze zomer is hij van plan om in zijn vrije tijd  te  tekenen  en  te  schilderen,  en met  zijn  vrienden  aan  tricking  te doen,  een  mengeling  van  capoeira en taekwondo. In september begint hij  aan  het  zesde  jaar  wetenschap-pen-wiskunde  in  Ganshoren,  later wil hij ingenieur worden.Tijdens ons gesprek nemen zijn ge-dachten al vlug een andere wending. Hij begrijpt niet dat er zoveel7 voor-oordelen  zijn  over  de  islam,  “en  de houding  van  de  media  maakt  het er niet eenvoudiger op. Steeds weer die  negatieve  beeldvorming.  Som-mige media geven de lezer het beeld dat  ze zelf willen zien.” Zijn blik  is ernstig, zijn woorden klinken over-tuigd: “De mens is bang voor de an-der, voor de vreemdeling.” 

In het rusthuisOok in het rusthuis van het OCMW zet  de  gemeente  deze  vakantie  ne-gen jongeren aan het werk, één voor elke  week  van  de  schoolvakantie. Ze  helpen  er  met  de  animatie,  de-len drankjes en eten uit, begeleiden mensen van hun kamer naar de eet-zaal...Deze  week  is  Amine,  een  perfect tweetalige  jongeman  die  verkoop studeert  in  een  Nederlandstalige school in Laken, hier aan het werk. We  treffen  hem  wanneer  hij  een gehandicapte  vrouw  helpt  bij  haar middagmaal.  Hij  vindt  de  job  vrij makkelijk,  maar  doet  het  graag. Voor  de  rest  van  de  vakantie  heeft hij  nog  niet  veel  plannen.  “In  de maand  mei,  voordat  de  examens begonnen, heb ik mijn cv afgegeven in veel winkels, onder andere  in de Nieuwstraat.  ‘We  zullen  het  bekij-ken,’  zeiden  ze.  De  lessen  Engelse boks  liggen nu ook stil, maar  ik ga blijven solliciteren.”In  augustus  gaan  de  overige  vier jongeren  aan  de  slag  in  het  revali-datiecentrum Valida. Het sociale en intergenerationele  aspect  is  nooit ver weg.Voorlopig  richt  dit  project  zich  alleen  tot  Franstalige  jongeren.  Peter  Decabooter  (LBR),  de  Ber-chemse  schepen  van  Nederlands-talige  Jeugd,  is voor dit project niet geconsulteerd,  maar  zegt  open  te staan voor samenwerking.� Tuur�De�Moor

Amine: “In mei, nog voor de examens begonnen, heb ik mijn cv afgegeven in veel winkels, onder andere in de Nieuwstraat. ‘We zullen het bekijken,’ zeiden ze allemaal”

BD

W R

EGIO

SINT-AGATHA-BERCHEM – De Franstalige jeugddienst van Berchem organiseert deze zomer projectmatig vakantiewerk voor jongeren tussen zestien en achttien, die anders amper of nooit aan vakantiewerk geraken. Het idee is gebaseerd op het Waalse concept Été Solidaire. “Het is simpel,” zegt Younes, “hoe meer je bezig bent, hoe minder je op straat kunt rondhangen.”

ADVERTENTIE

DE KRACHT VAN VERANDERING. OOK IN BRUSSEL.

Johan Van den Driesschebestuurder van vennootschappenjohan.vandendriessche@n-va.be

Brussel

Luc Demullierwoordvoerder Jan Peumansluc.demullier@n-va.be

Sint-Agatha-Berchem

Guy Polderssteenkapper-restaurateurguy.polders@n-va.be

Schaarbeek

Rik Dhoestvermogensbeheerderrik.dhoest@n-va.be

Elsene

Nadine van Lysebettencommunication officernadine.vanlysebetten@n-va.be

Anderlecht

Dirk Berckmansambtenaar FOD Financiëndirk.berckmans@n-va.be

Sint-Jans-Molenbeek

Karl Vanlouwesenatorkarl.vanlouwe@n-va.be

Ganshoren

René Marchalbedrijfsleiderrené.marchal@n-va.be

Jette

Herman Muylaertbedrijfsleiderherman.muylaert@n-va.be

Vorst

Lieven Tackprofessor Europacollegelieven.tack@n-va.be

Sint-Joost-ten-Node

Dit land rijdt zich vast in het

status quo. In de 19 Brusselse

gemeenten is dat niet anders.

Brussel heeft heel wat troeven,

maar de problemen worden

niet aangepakt. Het verkeer

loopt vast, homofoob en ander

zinloos geweld neemt toe, het

migratie- en asielbeleid faalt…

Daarom kiezen wij alvast voor

verandering. Dus voor de N-VA.

Ook in Brussel.

brussel.n-va.be

BDW 1337 PAGINA 10 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Brussel > Foto Kanal 2012: jonge Brusselaars tonen hun helden

Iconen langs het kanaal

Opdracht aan de kanaaljongeren: fotografeer jouw icoon. Dat leverde een caleidoscopisch beeld op, van tekenares Judith Vanistendael tot ‘mijn moeder en vriendin’.

© PLATFORM KANAL

Deze zomer vormen vier plaatsen langs het kanaal het decor voor de openluchttentoonstelling Foto Kanal 2012 – Icons. Zwart-witfoto’s van veertien Brusselse jongeren en hun iconen sieren grote kubus-sen.

Op het Saincteletteplein, aan de Ni-noofsepoort  en  bij  de  Slachthuizen van Anderlecht staan hoge metalen constructies,  bekleed  met  reusach-tige fotoafdrukken. De constructies vormen  samen  de  expositie  Foto Kanal 2012 – Icons,  een  beeldver-haal  van  veertien  jongeren  uit  de Brusselse  centrumwijken  en  hun iconen.De  jongeren,  van  verschillende achtergrond  en  origine,  kregen  de opdracht hun iconen of idolen te fo-tograferen. Fotograaf Kurt Deruyter hielp de  jongeren tijdens hun zoek-tocht naar rolmodellen en leerde hun de kneepjes van het vak. De selectie iconen  is  zeer  divers:  Sarah  koos voor  de  striptekenares  Judith  Van-istendael, omwille van haar zelfbe-wustheid,  vakmanschap  en  door-zettingsvermogen;  Abdelkarim  liet zijn keuze vallen op de Amerikaanse bokser Roy Jones Jr., ‘gewoon omdat hij  de  beste  in  zijn  sport  is’.  Maar het  hoeven  niet  allemaal  bekende mensen  te  zijn:  voor  Federica  zijn haar  moeder  en  een  vriendin  haar rolmodel(len) omdat het sterke vrou-wen  met  gevoel  voor  humor  zijn.

tor  van  Platform  Kanal:  “Met  Foto Kanal willen  we  bewoners  van  de kanaalwijken  en  kunstenaars  om de  twee  jaar  in  september  samen-brengen.” In 2010 presenteerde Foto Kanal 2010 – Je suis le plus beau du quartier  op  een  dertigtal  plaatsen langs het kanaal monumentale por-tretten  van  fiere  ‘kanaaljongeren’. De foto’s werden samen met verha-len en overlevingstips van de jonge-ren gebundeld.

StrandiconenVoor de  tweede editie  van Foto Ka-nal  wilde  Platform  Kanal  verder gaan.  Embrechts:  “Het  was  onze bedoeling om de jongeren van de ka-naalwijken actiever bij het project te betrekken. Ze moesten zelf op zoek gaan naar modellen en kropen daar-na zelf achter de lens.”Foto Kanal 2012  zal  tot  en  met  12 augustus  ook  aanwezig  zijn  op Brussel Bad. Wie op het stadsstrand rondloopt,  maakt  kans  om  door fotograaf  Kurt  Deruyter  op  de  ge-voelige  plaat  vastgelegd  te  worden. Deruyter  trekt  enkele  dagen  naar het strand aan de Akenkaai en foto-grafeert  willekeurige  bezoekers  om een soort galerie van hippe ‘strand-iconen’  te  creëren.  Icons – Beach betrekt  op  deze  manier  het  jonge publiek van Brussel Bad bij het na-denken over ‘iconen’.�� Stien�Mommaerts

Wolvendael, het Ukkelse blad voor gemeentelijke, culturele en com-merciële informatie, is volgens de oppositiegemeenteraadsleden Pierrot Desmet (Ecolo) en Stépha-ne de Lobkowicz (CDH) veeleer een politiek gekleurd blad dan een neutraal informatief blad over het culturele aanbod in de gemeente.

We bladeren even  in het blaadje en komen al meteen uit op het  ‘woord vooraf’  van  Jacqueline  Rousseau, voorzitster  van  het  cultureel  cen-trum,  vrouw  van  burgemeester  Ar-mand De Decker en ook voorlaatste kandidate op de lijst van haar echt-genoot. Daaronder een foto van het directieteam,  met  naast  Rousseau zelf Jonathan Biermann (MR) en Bé-atrice Fraiteur (FDF).Als  je  even  verder  door  het  blad bladert,  kun  je  er  niet  onderuit  dat er verkiezingen voor de deur staan. Het  blad  staat  bol  van  de  verkie-

zingsadvertenties,  met  tussendoor bijdragen  waarvan  niet  echt  duide-lijk is of het nu om advertenties dan wel  om  informatieve  artikels  gaat, zoals een stuk van MR-schepen van Sport  Boris  Dilliès  over  het  succes van  de  laatste  editie  van  de  10  km van Ukkel.“Dat  is  nu  net  het  probleem,”  zegt het  Ecolo-gemeenteraadslid  Pierrot De smet.  “Het  blad  is  officieel  een informatieblad, maar de  informatie is  helemaal  niet  neutraal.”  Desmet heeft het dan ook over de gemeente-katern in het blad, waarin elke sche-pen zijn of haar beleid nog eens in de verf kan zetten.De  gemeentekatern  wordt  afgeslo-ten  met  een  open  tribune  voor  de oppositie. “Het probleem is dat ook die  bladzijde  gecontroleerd  wordt door de meerderheid,” zegt raadslid Stéphane  de  Lobkowicz.  “Voor  dit nummer had ik een kritisch opinie-stuk geschreven, maar  in de plaats 

Cultureel blad of propagandamachine?Ukkel > Discussie over partijdigheid van tijdschrift Wolvendael

In het ‘cultureel blad’ Wolvendael mag de meerderheid volop schitteren, luidt de kritiek.

© C

HA

RLO

TTE VA

ES

Rousseau,”  zegt  De  Lobkowicz.

NepotismeVoorzitster  Jacqueline  Rousseau begrijpt de commotie niet goed. “Bij de  oprichting  van  het  gemeentelijk cultureel centrum in 1958 werd ook meteen  de  Wolvendael  in  het  leven geroepen. Het was dus van meet af aan  het  communicatiekanaal  van het  cultureel  centrum  én  van  de  gemeente,”  vertelt  ze.  “Bovendien zijn  in  de  raad  van  bestuur  van  de krant  alle  partijen  vertegenwoor-digd,  ook  de  oppositie.  Wij  hebben altijd  heel  constructief  samenge-werkt. Wat me opvalt, is dat de twee heren  die  nu  kritiek  hebben,  in  de vorige  legislatuur  in  de  raad  van bestuur  zaten.  We  hebben  ze  toen nooit  gehoord.  Ze  stuurden  toen zelfs hun kat.”

� Bruno�Schols

daarvan  koos  de  redactie  voor  een veel  braver  stuk  van  een  van  mijn partijgenoten.”Beide  heren  zijn  het  erover  eens dat  de  gemeentekatern  niet  thuis-

hoort  in  een  blad  dat  uitgegeven wordt  door  het  cultureel  centrum.  “Toppunt  is  dat  de  hoofdredac-teur,  Stève  Polus,  verre  fami-lie  blijkt  te  zijn  van  voorzitster 

De  openluchttentoonstelling  Foto Kanal 2012 – Icons  maakt  deel  uit van  een  project  dat  in  2010  werd 

opgezet  door  het  Agentschap  voor Territoriale  Ontwikkeling  (ATO)  en de  buurtbeweging  Platform  Kanal, 

in samenwerking met het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (Efro).  Wim  Embrechts,  coördina-

Steekspel op Zavel en MarktBRUSSEL – Vorige week ging in de omgeving van de Grote Markt voor de 82ste keer de jaarlijkse traditionele Ommegang uit. De Ommegang is eeuwenoud en houdt tegenwoordig een nabootsing in van de stoet die in 1549 in Brussel georganiseerd werd ter gelegenheid van het bezoek van Keizer  Karel. Die kwam zijn zoon, de latere koning Filips II, aan zijn onderdanen voorstellen. In de optocht, die zowel op dinsdag als op donderdag te bewonderen was, gaven meer dan 1.400 figuranten het beste van zichzelf.Regisseur Giles Daoust leidde voor de zesde keer op rij alles in goede banen. De Grote Zavel werd voor de gelegenheid bedolven onder kilo’s zand: daar werd een volledig middeleeuws dorp gebouwd. Bezoekers konden zich er drie dagen lang gratis vergapen aan middeleeuws spektakel in alle vor-men en maten: valkenjachten, schietwedstrijden, demonstraties van oude ambachten en traditio-nele steekspelen ( foto). Alles samen goed voor een knappe combinatie van geschiedenis, amusement en folklore.� Nele�Derde

© J

O V

OE

TS

De Britse Tweedelegerlaan en een deel van de Sint-Denijsstraat krijgen bin-nenkort een afgescheiden fietspad. Ook komen er op het Vorstse grondgebied drie fietsroutes bij. Alles bij elkaar gaat het om 12,4 kilometer fietspad. Volgend jaar wordt ook een nieuw parkeerreglement van kracht.

Het  Brussels  Gewest  investeert,  onder  im-puls van minister Brigitte Grouwels (CD&V), 10,5 miljoen euro in fietspaden in Vorst. Het is daarmee ook meteen het grootste fietsin-frastructuurproject van deze legislatuur. Op  de  Britse  Tweedelegerlaan  en  de  Sint-Denijsstraat, twee belangrijke invalswegen, komen  er  gemengde  voet-/fietspaden  die helemaal afgescheiden zijn van de autoweg.  Ter  hoogte  van  de  ingang  van  de  Audi-fa-briek komt er een met bomen verfraaide ro-tonde.Er  zullen  ook  meteen  drie  Gewestelijke Fietsroutes  (GFR’s)  aangelegd  worden.  Dat zijn  aanbevolen  fietswegen,  voor  middel-

lange  en  lange  afstanden,  die  drukke  ver-keersassen  en  zware  hellingen  vermijden. Op die trajecten komen er wegmarkeringen zoals afgebakende fietspaden, rode stroken, fietslogo’s en fietssluizen en worden ook de kruispunten  veiliger  ingericht  met  vooruit-geschoven  stoepen  en  blindegeleidetegels. Er  loopt  nog  een  studie  om  de  fietsroutes door te trekken door de aanpalende gemeen-ten  Sint-Gillis  en  Elsene,  waarmee  de  drie fietsroutes 8, SZ en B volledig afgewerkt zul-len zijn.Vorige  week  liet  het  Vorstse  gemeentebe-stuur  ook  weten  een  nieuw  parkeerregle-ment  in  te voeren. De gemeente wordt dan opgedeeld  in  rode,  groene  en  gele  zones. In  die  laatste  zone  moet  iedereen  betalen, behalve  om  te  laden  en  te  lossen.  Om  de parkeeroverlast  van  evenementen  in  Vorst Nationaal  te  voorkomen  moeten  concert-gangers  op  concertavonden  betalen  in  de buurt  rond  de  zaal.  Het  parkeerplan  geldt vanaf begin volgend jaar.� Bruno�Schols

Meer dan tien kilometer extra fietspad

Vorst > Gemeente voert nieuw parkeerreglement in

Zo wordt binnenkort de Britse Tweedelegerlaan.

© B

RU

SS

EL

S GE

WE

ST / O

PE

NB

AR

E WE

RK

EN

ZEVEN VIllO-STATIONS IN GANSHOREN

GANSHOREN – De voorbije maanden zijn zeven Villo-huurfietsenstations ingericht, die  volgens  burgemeester  Michèle  Carthé  (PS)  zo  goed  als  allemaal  functioneren: aan  Keizer  Karellaan,  Jacques  Sermonlaan,  Eeuwfeestsquare,  Pieter  Goedefroy-, Van Overbeke- en Negen Provincieslaan en Margaretha van Oostenrijkplein.� HUBTE

lEXR

EGIO

DEElTIJDS kuNSTONDERWIJS VOOR kINDEREN

SINT-GILLIS – Vanaf september organiseert De Pianofabriek samen met de acade-mies van Anderlecht en Brussel-stad twee cursussen voor 6- en 7-jarigen. Woensdag van 14 tot 16 uur staat er muziekinitiatie op het programma, als voorbereiding op notenleer. Zaterdag van 9 tot 12.30 uur is er het atelier beeldende expressie.� SM

BDW 1337 PAGINA 11 - DONDERDAG 12 JULI 2012

XP@Join the City Ad Agenda 128x178:Layout 1 6/25/12 4:01 PM Page 2

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Duizend vierkante meter meer tuinDe volkstuinen langs de spoorweg in Etter-beek worden groter. Ook zal een deel van 250 vierkante meter toegankelijk zijn voor mensen met een handicap.

De  ‘participatieve  tuinen’  liggen  tussen  de Nieuwelaan  en  de  spoorlijn  Schuman-Etter-beek.  Vandaag  beslaan  ze  2.700  vierkante meter groen waar een tiental sociale en ecolo-

gische verenigingen samenwerken met buurt-bewoners.  Er  is  een  ontspanningszone,  een composteerterrein,  moestuinen,  een  vijver, bijenkorven  en  een  boomgaard.  Het  terrein is toegankelijk voor het publiek. Het hele jaar door organiseren de verenigingen die de tui-nen beheren, er  talrijke activiteiten.  In 2013 moet de uitbreiding klaar zijn.   CD

Etterbeek�> Volkstuinen Nieuwelaan uitgebreid

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW 1337 PAGINA 13 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Ondanks het protest van het wijkcomité verhuist de Nederlandstalige bibliotheek van Heembeek naar een veel kleinere locatie. Vanaf september gebruikt de Stad Brussel de prefabgebouwtjes als onthaal-klasjes voor de Franstalige school vlakbij.

Sinds  vrijdag  is  de  bib  dicht.  ‘Gesloten  we-gens  verhuizing’  staat  te  lezen  op  de  voor-deur.  Vorige  week  moest  het  bibliotheek-personeel  in  zeven  haasten  alle  boeken  en cd’s  inpakken.  In  kartonnen  dozen  van  de Colruyt, want echte verhuisdozen waren am-per voorhanden. Alles moest snel gaan, want Brussels schepen van Onderwijs Faouzia Ha-riche (PS) wil dat de lage,  in de zomer snik-hete prefablokalen op 1 september klaar zijn om Franstalige kleutertjes op te vangen.Toen  Marie-Louise  De  Backer  van  het  wijk-comité  Heembeek  Blijft  dit  voorjaar  hoorde van  de  plannen,  sloeg  ze  meteen  alarm.  Ze trok  verschillende  Brusselse  politici  –  Els Ampe  (Open  VLD),  Jean  De  Hertog  (CD&V), Bruno  De  Lille  (Groen!)  –  aan  de  mouw, maar die konden niet verhinderen dat de bib weg  moest.  “Er  werd  alleen  nog  wat  gedis-cussieerd  over  mogelijke  locaties,”  zegt  De Backer.  “Twee  weken  geleden  hoorden  we dan plots dat beslist was dat de bib verhuist naar een gelijkvloerse verdieping van een rij-huis wat verderop in de Vekemansstraat. Die nieuwe  ruimte  is  zeventig  vierkante  meter groot; we komen van driehonderd vierkante meter.”  Ze  vindt  het  ronduit  schandalig. 

“Waarom wordt die gelijkvloerse verdieping niet omgevormd tot twee onthaalklasjes?”

Complex dossierIn  de  nieuwe  bib,  die  op  1  augustus  moet opengaan,  zal  er  volgens  bibliotheekmede-werkster  Marleen  Ceustermans  ‘maar  een heel beperkte selectie’ boeken te vinden zijn. “En  er  is  geen  plaats  voor  computers,  we gaan gewoon terug in de tijd,” zegt Wim van der Elst, bestuurslid van gemeenschapscen-trum  Heembeek-Mutsaard.  Ook  de  bezoe-kers zijn niet opgezet met de gang van zaken. “Wij zullen voortaan naar Strombeek-Bever gaan.  Die  bib  is  voor  ons  het  dichtstbij.  Ze sturen  ons  dus  weg  uit  Brussel,”  zegt  een trouwe klant.De Nederlandstalige bib werd in 1995 neer-gezet,  na  meer  dan  vijftien  jaar  palaveren. Freddy  Thielemans  (PS),  toen  schepen  van Onderwijs, opende het prefabgebouw.Over  enkele  jaren  moet  naast  de  Pieter  en Pauwelkerk  een  gloednieuwe  bibliotheek verrijzen.  De  Vlaamse  Gemeenschapscom-missie  heeft  plannen  voor  een  gebouw  dat behalve  de  bib  ook  het  gemeenschapscen-trum  en  ouderenaccommodaties  herbergt. “Daar  vestigen  we  onze  hoop  op,”  zegt  Van der Elst, “maar ik hou mijn hart vast. Het is een vrij complex dossier, en er staat nog altijd niets concreets op papier.”� Bettina�Hubo

Nieuw adres bib: Vekemansstraat 22

‘Ze jagen ons de stad uit’Neder-Over-Heembeek > Bibliotheek moet weg ondanks protest

De bibliotheek verhuist naar dit voormalige verzekeringskantoor, Vekemansstraat 22.

© G

OO

GL

E STR

EE

T VIEW

Op WANDEl DOOR ukkEl

UKKEL – Op zaterdag 4 en 11 augustus wandelt het Masereelfonds onder  leiding van Michaël Valkeniers. De eerste wandeling vertrekt aan de Churchillrotonde om over de Brugmannlaan en de Sint-Pieterskerk aan het café Au Vieux Spijtigen Duivel te eindigen. De wandeltocht op 11 augustus begint aan het Heldenplein, loopt langs het KMI en heeft Sint-Job als eindpunt. Deelnemen kost 5,  respectievelijk 7 euro. Inschrijven kan op 02-502.38.80 of brussel@masereelfonds.be.� SM

TElE

XREG

IO

BlOEMENWEDSTRIJD IN JETTE

JETTE – Nog tot en met 15 september kunnen Jettenaren die hun gevel versieren met bloemen en planten, meedoen aan de wedstrijd  Jette in de bloemetjes. De ac-tie loopt al enkele zomers. Elke Jettenaar die bloemen in de voortuin, in bakken of aan het balkon heeft, kan deelnemen. Er zijn verschillende categorieën, bijvoorbeeld ‘huurders van de sociale woningen van de Jetse Haard’. De winnaars krijgen een bon van 100 euro in het tuincentrum van Nos Pilifs. Het reglement krijgt u bij de dienst Leefmilieu: 02-423.13.62.� HUB

ADVERTENTIE

Eet lokaal enseizoensgebonden !seizoensgebonden !

Sterker nog !Ik zou zelfs zeggen

Sterker nog !Ik zou zelfs zeggen

Sterker nog !:

eet seizoensgebondenen lokaal !

eet seizoensgebondenen lokaal !

eet seizoensgebondeneet seizoensgebondenen lokaal !

De maanden juni en juli zijn het seizoen van de kersen in België. Zeg nu zelf, waarom zou u fruit kopen dat van andere kant van de wereld komt of helemaal niets met het seizoen te maken heeft ? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig veel energie. Denk eraan seizoensproducten van bij ons te eten. Ze hebben meer smaak, zitten boordevol vitaminen en zijn goedkoper. Zo herontdekt u de smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.

Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

BDW 1337 PAGINA 14 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Vers talent te over in Brussel, maar terwijl er al honderdduizend mensen naar een baan zoeken, stagneerde de werkgelegenheid de afgelopen tien jaar.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Economie > N-VA over steden, veiligheid en economisch succes

‘De economie kan Annelore redden’

Annelore Durinck zit in haar laatste jaar en is een paar weken terug van zes maanden Erasmus in Barcelona. Tegen haar ouders heeft ze net ge-zegd dat ze niet bij hen in Kessel-Lo blijft wonen. Het is haar daar te be-nauwd. Het wordt ook niet Leuven. In Brussel wil ze zijn, het venster van de wereld en op de wereld.Annelore is niet alleen. De aantrek-kingskracht van steden valt te ver-klaren door de stijgende behoefte aan nabijheid van cultuur, diversi-teit, ontspanning, onderwijs, ver-zorging en... werk. Vandaag leeft de helft van de wereldbevolking in steden, en men verwacht dat dit aandeel binnen vijftig jaar oploopt tot 75 procent.Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

zelf verwacht de volgende tien jaar liefst 150.000 bijkomende inwo-ners, vooral jongeren. De banen vol-gen echter niet. Terwijl er vandaag al honderdduizend inwoners werk zoeken, was er de afgelopen tien jaar nauwelijks een groei in de werkge-legenheid. Als het Gewest een even grote banengroei had gekend als het gemiddelde van de andere Europese metropolen, dan waren er in deze periode vijftigduizend banen bijge-komen, waarvan een groot deel in sectoren met laaggeschoolden zoals horeca, toerisme en transport. De stad van Annelore kan die jobgroei een stevige injectie geven door een stevig beleid, maar ze schiet daarin nu zwaar te kort.Het is een wetmatigheid dat ver-minderde veiligheid en netheid de economische groei van een stad afremmen. Wanneer onveiligheid, criminaliteit en vervuiling de kop

Johan Van den Driessche (l.) en Lieven Tack.

opsteken, dan verlaat al wie het zich kan veroorloven, sneller de stad, slaan bedrijfjes en bedrijven gemakkelijker hun tenten elders op, zakken toeristen en congresgangers minder gemakkelijk af naar de stad, doen leveranciers moeilijker om te komen leveren, valt het nachtleven sneller stil, wat op zijn beurt meer onveiligheid geeft, enzovoorts.Brussel heeft enorme toeristische troeven, en toch bedraagt het aan-deel in de Brusselse economie van de horeca en het toerisme slechts vier procent, tegenover gemiddeld zes procent bij de andere Europese metropolen. Dat bewijst dat de ne-gatieve impact van onveiligheid en vervuiling al heeft toegeslagen. Nochtans valt daaraan iets te doen. Buitenlandse voorbeelden zoals

Amsterdam tonen dit aan. Daarvoor is echter visie nodig, gestut met een stevige organisatie en een streng be-leid. Gecombineerd moet dat tot een schokeffect leiden en de curve in de andere richting doen omslaan.

Meer VlaanderenVlaanderen investeert ongeveer vijf procent van zijn gemeenschapsbe-groting in Brussel. De Vlaamse aan-pak – met het accent op fatsoenlijk bestuur, transparantie, kwaliteit en responsabilisering – heeft succes.Niet dat het in Vlaanderen alle-maal prima verloopt (waar wel?), maar de efficiëntie en kwaliteit van het Nederlandstalig onder-wijs, de Vlaamse cultuurhuizen en welzijnsinstellingen in Brussel worden alom geprezen, ook aan

de andere kant van de taalgrens.Zo’n Vlaamse aanpak kan Brussel best gebruiken. Kosten en organisa-tievormen vergelijken met anderen, de beste praktijken van elders over-nemen, het stadspersoneel beter opleiden, welgekozen taken en func-ties uitbesteden, gezamenlijke aan-kopen: het zijn maar een paar voor-beelden. De besparingen die daaruit voortvloeien, kunnen dan ingezet worden om de veiligheid en de net-heid te verbeteren. Het ultieme doel moet de fusie van de politiezones en de negentien gemeenten zijn, in combinatie met de oprichting van districten natuurlijk. Een vergelijk-bare fusie in Antwerpen heeft ertoe geleid dat de financiële put die de stad Antwerpen had gegraven, uit-eindelijk kon worden gedicht.De relatie met Vlaanderen moet worden genormaliseerd, eerder dan Vlaanderen als een rivaal te beschouwen. Een grotere gastvrij-heid met meer aandacht voor échte tweetaligheid moet Vlaamse shop-pers opnieuw naar Brussel halen. Bovendien komen er, door het ver-trek van ouderen, de komende jaren in Vlaanderen zowat driehonderd-duizend vacatures open te staan. De honderdduizend werkzoekenden in Brussel (en dat aantal dreigt de ko-mende jaren fors te stijgen) kunnen veel van die vacatures invullen.

Meer ondernemerschapDe stad moet ondernemerschap uit-stralen en met gerichte maatregelen een omgeving uitbouwen waar het aantrekkelijk is om te werken, te ondernemen en te investeren. Vei-ligheid en netheid zijn daarvoor es-sentieel, maar er is ook een modern werkgelegenheidsbeleid nodig, een uniek (onthaal)loket, ateliers voor starters, wonen en horeca boven winkels, enzovoorts.Alle economische actoren, en dus ook de internationale gemeenschap en de pendelaars, moeten meer be-trokken worden in het beleid, en hun activiteiten moeten als hef-boom voor de hele stad worden be-schouwd. Ook een studentvriendelijke stad hoort daarbij. De huidige studen-tenpopulatie in de stad kan naar schatting 25 miljoen euro uitgeven, de huur van hun studentenkamer nog niet meegerekend. Maar dat bedrag wordt niet bereikt omdat de stad voor studenten niet voldoende vriendelijk is. Annelore heeft kinderplannen voor over pakweg vijf of tien jaar. Ze weet nog niet of daarin ook een partner past. Maar in Brussel wil ze blijven, als het kan. Ze kan die kans krijgen, maar dan moet het werk vandaag beginnen: bouwen aan een stad van de toekomst. Want enkel die steden die in staat zijn de allerbeste levens-kwaliteit te bieden, zullen erin sla-gen de beste krachten aan te trekken en te behouden. En dat laatste lukt alleen als de stad economisch suc-cesvol is.

Johan Van den Driessche, oud-voorzitter Voka-Comité

Brussel, N-VA Brussel-Stad, en Lieven Tack,

hoogleraar Economie aan het Europacollege,

N-VA Sint-Joost-ten-Node

“De Vlaamse aanpak, met fatsoenlijk bestuur, transparantie en responsabilise­ring, heeft succes”

BDWOPINIE

BRUSSEL – N­VA stelt voor: Annelore, een vers afgestudeerde high potential, afkomstig uit Kessel­Lo, maar voor zichzelf ziet ze een toekomst weggelegd in Brussel. “Dat kan,” zeggen N­VA’ers Johan Van den Driessche en Lieven Tack, “maar dan moet Brussel vandaag beginnen bouwen aan de stad van de toekomst. Want alleen de steden die de allerbeste levenskwaliteit bieden, zullen de beste krachten aantrekken en behouden.”

BDW 1337 PAGINA 15 - DONDERDAG 12 JULI 2012

BDWOPINIEBeter laat dan nooitdoor Danny Vileyn

Niet eens zo lang geleden was ‘inburgering’ voor de Franstaligen een perfide instrument van enggeestige Vlamingen die alleen met de eigen navel bezig waren. Vandaag voeren de Walen vrijwillige inburgering in en pleit de Brusselse minister-president voor verplichte taallesssen (Frans of Nederlands) voor niet-Europese nieuwkomers. ’t Kan verkeeren, zei Bredero. Ook ten goede. Over Picqués demarche kunnen we ons alleen maar verheugen.Zoals uit de jongste cijfers van de socioloog Jan Hertogen blijkt, krijgt Brussel heel de wereld

over zich. Drie keer zoveel asielzoekers als Vlaanderen, twee keer zoveel als Wallonië. Een kleine gemeente als Sint-Joost heeft evenveel asielzoe-kers als het Vlaams-Brabantse Steenokkerzeel, waar een groot opvang-centrum is. Maar er zijn niet alleen de asielzoekers, er is ook een grote migratie-stroom door de gezinshereniging. Met iedere keer opnieuw zoveel men-sen die geen Frans of Nederlands kennen. Langs Franstalige kant zijn de beleidsvoerders er veel te lang van uitgegaan dat nieuwkomers zouden staan springen om de taal van Voltaire of Molière te mogen leren. Hier ter redactie hebben we de jongste jaren een beetje een hekel ge-kregen aan de term sociale cohesie. Het begrip werd inhoudsloos omdat politici het te pas en te onpas gebruiken. Nu rijpt het besef dat niet de toename van het Engels, maar het gebrek aan kennis van een van beide landstalen een bedreiging is voor een minimum aan integratie en sociale cohesie (en in de hoofdstad van Europa naast de beide landstalen ook het Engels). Met andere woorden: we moeten ervoor opletten dat deze stad niet dusdanig versplinterd geraakt dat we getto’s krijgen waar alleen de gettobewoners de taal verstaan. Veel meer vervreemding kunnen we niet meer hebben. Zeker niet voor de kinderen en jongeren in de meest verpauperde wijken. We kunnen blijven klagen dat de werkloosheid in Brussel torenhoog is, als kinderen en jongeren niet een landstaal (en het liefst twee) leren, dan helpt dat geklaag ons geen meter verder.Ook in de ouderenzorg wordt taal een probleem. Dat er in Brussel een te-kort is aan zorgverstrekkers die Nederlands kennen, weten we al langer dan vandaag. De toestand wordt stilaan dramatisch, met meer dan de helft van de woonzorgcentra waar geen begeleiding in het Nederlands is. De VUB voorspelt dat er in de nabije toekomst ook een tekort aan Frans-kundige zorgverstrekkers zal zijn. In het officieel tweetalige Brussel krijgt taal er een dimensie bij. Maak de inburgering die BON nu al in het Nederlands aanbiedt aan wie wil, verplicht en zorg voor een Franstalige tegenhanger. Zulks niet doen is geen optie.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Duden

De heer Herman Wilms heeft het moeilijk met Guil-laume Duden en nog moeilijker met Guillaume Tell (BDW 1332 van 7 juni, p. 13). Maar zijn oordeel is een beetje overhaast geveld.De Duitser Wilhelm Duden liet zich in Brussel Guil-laume noemen, net zoals de Doornikzaan Rogier de le Pasture, die er als geïmmigreerde Brusselaar Van der Weyden van maakte. En Rossini schreef zijn prachtige opera in Parijs, voor de Parijse opera, in het Frans, en noemde die dus gewoon Guillaume Tell. In serieuze operahuizen wordt die in het Frans uitge-voerd.Misschien toch eerst even nadenken voor men van een ‘algemene ziekte bij Franstaligen’ gewaagt.

Stefan Van Camp, Anderlecht

Sluikstorten

Tegen verkiezingspropaganda is blijkbaar niets op-gewassen. Dan weet men ineens al wat er al jaren mank- en misloopt. En de beloftes om er wat aan te doen, zijn in verhouding.Gisteren gingen we rond 8.30 uur naar het station via de Rogierstraat. De vuilnisophalers waren de zakken aan het ophalen die sluikstorters buitengezet had-den. Ook een grote witte vierdeurs-hangkeukenkast, die we vorige week ook al hadden zien staan, ging de maaltanden van de vuilniswagen in. Dit is ook discri-minatie, ten overstaan van de brave burgers, die – zo-als het hoort – alleen op de gepaste dagen en uren hun vuilniszakken buitenzetten. Het is altijd op dezelfde plaatsen dat er, soms een of twee uur na de ophaling, alweer nieuwe zakken staan. Overal in Schaarbeek. En nog nooit een boete zien uitschrijven, en evenmin als tegen wildplassers (tegen muren, auto’s, deuren).Er worden boetes uitgeschreven voor geparkeerde au-to’s zonder parkeerticket. Héél dikwijls gaat het om Bulgaarse auto’s (en niet van de minste), die soms da-genlang blijven staan. De eigenaars of hun kennissen nemen soms de briefjes van achter de ruitenwissers, soms zelfs meerdere stuks, en zonder ze te bekijken worden ze verfrommeld weggegooid, of ergens in een zak gedropt. Onze ‘beleidsvoerders’ hebben nog nooit gehoord van wielklemmen die het wegrijden belet-ten...En wat met landgenoten die hun wagen parkeren en daarbij anderhalve plaats innemen, zodat er telkens een auto, betalend of niet, géén parkeergelegenheid heeft? Het wordt altijd oogluikend toegelaten. Dit is in veel gevallen ook inkomsten (van parkeerticket of boete) missen. Waarom wordt daar nooit over ge-sproken? Deze egoïstische eigenaars zouden opnieuw verplicht moeten worden te leren parkeren zoals het hoort.

P. Croon, Schaarbeek

Gesukkel in Ukkel

Ik ben sinds jaren een trouwe Franstalige lezeres van BDW. Graag zou ik antwoorden op de opmerking van Niels Famaey, die zes jaar geleden in Ukkel is komen wonen (‘Je ziet meteen waar hier de prioriteiten liggen’, in BDW 1334 van 21 juni, p. 10). In het stuk staat: “Triest dieptepunt: op het einde van de Drossaardgaar-de in de buurt van Sint-Job loopt de route verder via

een steegje. Twee bloembakken versperren er de weg.” Wij wonen sinds 1979 op het nummer 1, dus waar die bloembakken staan. We hebben de gemeente destijds gevraagd om een oplossing te vinden voor dat stukje trottoir, waar altijd wagens geparkeerd stonden, en ze hebben er twee bloembakken gezet, wat de Gaarde versiert en tegelijkertijd het foutparkeren onmogelijk maakt. Ik wou ook signaleren dat er hier hoogstens drie à vier fietsen per dag passeren! (...) Anne-Marie Melkebeke, Ukkel

Computerpech

‘Om de digitale kloof te dichten’ (BDW 1335 van 28 juni, p. 13) kun je terecht bij de Ateliers TIC Tanneurs voor een tweedehandscomputer.Dat is me slecht bekomen: na enkele maanden wei-gerde deze computer dienst. Vreemd genoeg bleek de waarborg van een jaar beperkt tot het materiaal, en niet de werkuren. (Lezer stuurt ons in bijlage de or-derbon.)Hoeveel werkuren nodig zouden zijn, kon niet verteld worden. Maar de kans bestond dat die kosten de aan-koop zouden overtreffen.Een dergelijke waarborgregeling is onwettig – maar wie wil daarvoor procederen om gelijk te krijgen?

Jo Verwimp, Asse

Nederlands en Kompany

In ‘Het Grote Vlaamse Schepenen-Interview’ (in BDW 1334 van 21 juni, p. 4-5) verklaart de heer René Coppens, schepen in Ganshoren, over de heer Pierre Kompany: “In mijn gemeente zetelt een schepen met Congolese roots. Die man verstaat geen woord Neder-lands.”De heer Pierre Kompany is lijsttrekker van de lijst ProGanshoren, waar CD&V Ganshoren deel van uit-maakt. Graag wens ik langs deze weg mee te geven dat de bewering ‘geen woord Nederlands’ niet met de werkelijkheid overeenstemt.De heer Kompany volgde in de jaren 1990 twee jaar Nederlands in avondschool en krijgt sinds ongeveer een jaar intensief Nederlandse les. Ik kan persoonlijk getuigen dat zijn (passieve en actieve) kennis van het Nederlands er de laatste maanden zeer behoorlijk op vooruit is gegaan. De heer Kompany vraagt ook zelf niet liever dan dat Nederlandstaligen met hem zoveel mogelijk Nederlands spreken. Hij heeft de vaste wil en motivatie om Nederlands te verstaan en te praten. Bovendien staat zijn sympathie en respect voor Ne-derlandstaligen buiten kijf. Zijn kinderen gingen in Brussel in het Nederlands naar school en waren sinds 1992 lid van de VVKS van Ganshoren.

Bruno Marien, voorzitter CD&V Ganshoren, en de vijf CD&V-kandidaten

op de lijst ProGanshoren

Rechtzetting

Anders dan in BDW 1335 van 28 juni (p. 4-5) te le-zen staat, werd de Nederbelgendag in de Nederlandse ambassade niet door de ambassade zelf georgani-seerd, maar door de vzw Algemeen-Nederlands Ver-bond, Gallaitstraat 86, 1030 Brussel.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1337 PAGINA 16 - DONDERDAG 12 JULI 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Groen > Vierde editie Parckdesign palmt de wildernis in

Romantiek van tussen het onkruid

M et  de  fiets  of  in  een  lange  wande-ling  wordt  een  tocht  langs  de  gure, vieze  braakterreinen  in  Kuregem 

(Anderlecht)  en  de  aanpalende  kanaalzone 

(Sint-Jans-Molenbeek)  dé  verrassing  van  de zomer. Achter het traliewerk en in de verwil-derde  bermen  –  waar  geen  brave  burger  zich door het  jaar waagt – schuilen nieuwe, haast 

idyllische  groene  plekjes.  Toegegeven:  heel bescheiden  en  subtiel  heringericht,  maar  ef-ficiënt,  bruikbaar  en  gebruiksvriendelijk.Plots  lijkt  er  zoveel  bruikbare  ruimte  in  de stad:  op  loopplanken  door  het  moeras  (pro-ject  ‘Source  de  friche’,  foto hierboven),  met een  ladderstaketsel  tot bij  een panoramische skyline  over  het  centrum  (project  ‘Le  jardin de l’eSKYlier’,  foto rechtsboven) en van op een stelling genietend van de in- en uitheemse on-kruidenrijkdom (project ‘Garden bridges’).Drie edities lang (2006, 2008 en 2010) heeft de biënnale Parckdesign de focus gelegd op meer 

© IVAN PUT

EENDJES SmULLEN, SmoUTEBoLLEN VANGEN

BRUSSEL – De Zuidlaan maakt zich op voor de 132ste editie van de Zuid-foor, de grote kermis die 37 dagen lang jong en oud entertaint.

Op 14 juli gaat de 132ste editie van de Zuidfoor, een van de grootste kermis-sen van het land, van start. Tot en met 19 augustus kunnen bezoekers dage-lijks  vanaf  15  uur  hun  hart  ophalen aan de honderddertig kermiskramen die de kermis rijk is.De Zuidfoor pakt dit jaar uit met twee nieuwe  attracties  die  de  avontuur-lijke  kermisliefhebbers  zeker  zullen aanspreken.  Opgelet:  een  ritje  in  de Air Maxx en Vortex is alleen voor de durvers.  Een  andere  nieuwigheid  is de  gratis  tentoonstelling  Een rondje in de draaimolen – De Zuidfoor door-heen de jaren,  die  tot  en  met  26  au-gustus loopt in het Huis van Folklore en  Tradities.  Authentieke  affiches, miniatuurpaardenmolens en kermis-attributen  tonen hoe de kermis door de  jaren uitgroeide  tot het  spectacu-laire  evenement  van  nu.  In  dezelfde ruimte  presenteert  de  Brusselse beeldende  kunstenaar  Stefan  Radu Poleac  zijn  avondfoto’s  van  de  Zuid-foor.  Geïn teresseerden  kunnen  van donderdag tot en met zondag telkens tussen 13 en 18 uur terecht in de Eik-straat 10.Net  als  andere  jaren  schenken  de foorkramers een dag bijzondere aan-dacht  aan  een  speciale  groep  kinde-ren.  Dit  jaar  is  de  eer  op  donderdag 2  augustus  voor  een  twintigtal  pa-tiëntjes  van  het  Universitair  Kinder-ziekenhuis  Koningin  Fabiola  en  zo’n twintig jongeren van De Ark in Haren, een centrum voor kinderen en jonge-ren  met  beperkingen  of  gedragspro-blemen.De Zuidfoor sluit af op 18 en 19 au-gustus  met  twee  traditionele  ‘dagen tegen  verminderd  tarief’,  waarbij  de bezoekers tot veertig procent minder betalen voor de attracties.� SM

www.zuidfoor.be

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Op het oude, vervuilde Shell-terrein aan de Vander Bruggenlaan wordt water gezuiverd tot ‘bijna drinkwater’.

ANDERLECHT – Braakliggende terreinen en ‘verloren’ ruimtes lijken gedoemd om – soms jarenlang – te liggen wachten op een bouwproject. Maar waar groenzones zeldzaam zijn, hebben zulke terreinen wel degelijk potentieel. Het stadsvernieuwingsproject Parckdesign pakt verwilderde gronden aan, en maakt er een zomer lang verrassende oases voor ontmoeting, spel en natuurbeleving van. Ga er eens langs.

‘Borderline’ aan de Mariemontkaai: voor wie echt wil, wijkt het hek.

BDW 1337 PAGINA 17 - DONDERDAG 12 JULI 2012

en modern stadsmeubilair in parken en open-bare ruimtes; het resultaat daarvan  is nog te zien  in  de  Tuinen  van  de  Bloemist  in  Laken. Deze  zomer  pakten  Leefmilieu  Brussel  (het vroegere BIM) en Brussels minister van Leef-milieu, Energie en Stadsvernieuwing Evelyne Huytebroeck (Ecolo) het concept van Parckde-sign anders aan. Negen projecten van binnen- en buitenlandse ontwerpers gaven een nieuwe invulling  aan  de  verwilderde  restruimtes  in Kuregem en de naburige kanaalzone.Dit gebied staat op de kaart van het Brussels Gewest  ingekleurd  als  een  van  de  zones  met amper of geen groene openbare ruimte. Her en der zijn wel wat kleine en grote braakliggende gronden  te  vinden,  doorgaans  afgezet  met beangstigende  traliehekken,  om  passanten buiten te houden. Een paradijs voor onkruid, sluikstorten  en  rattennesten,  zegt  u?  Dat  is het cliché, terwijl deze terreinen de buurt wel degelijk een dienst kunnen bewijzen.

Met de Trash TaxiBraakterreinen  liggen  soms  wel  decennia  te wachten op een gebouw of parkeerterrein. En een eigenaar – ook de overheid – geeft de grond niet graag uit handen aan ‘groene jongens’ die er een volkstuin van willen maken.Parckdesign  vond  een  gulden  middenweg, die  toont  dat  zelfs  tijdelijk  elk  braakterrein 

bruikbaar kan zijn voor de wijkbewoners. Ne-gen ‘vieze’ sites werden in een lus met elkaar verbonden,  als  een  netwerk  van  alternatieve groene  ruimtes.  U  kunt  ze  bezoeken  met  de Trash Taxi (die onderweg vuil ophaalt, terwijl u  achterin  naar  video’s  kunt  kijken),  te  voet (twee uur wandelen) of met de fiets.Tien  multidisciplinaire  teams  van  (land-schaps)architecten,  kunstenaars  en  desig-ners werkten met de  lokale bevolking samen om  de  ‘verloren’  stroken  groen  aangenaam en  bruikbaar  te  maken.  Duurzaamheid  was de  leidraad:  zwerfvuil  en  bouwpuin  ruimen, paadjes  en  rustpunten  aanleggen  en  open ontmoetingsplekken  maken  midden  tussen het onkruid – de kwalijke distels werden niet gemaaid.  Geen  kunstmatige  ingrepen  dus, maar rudimentaire aanpassingen die de sites bruikbaar maken, met het accent op ecologie. Waar de sites voordien de buurt verstoorden, werden ze nu opgewaardeerd tot groene long.Martine Cantillon van Leefmilieu Brussel ziet het  zo:  “Het  eerste  en  grootste  struikelblok was  toelating  krijgen  om  met  de  braaklig-gende  gronden  aan  de  slag  te  gaan.  Uitein-delijk  hapten  toch  voldoende  eigenaars  toe: Mobiel Brussel, de MIVB, de gemeente en één privé-eigenaar.  Eén  bedrijf  (Besix, red.),  dat een  inspirerende  lap grond aan de Ninoofse-poort had, zag het niet zitten, uit angst dat de buurtbewoners  zich  na  het  Parckdesign-mo-ment  het  terrein  zouden  blijven  toe-eigenen. Toch  zou  het  mooi  zijn  mocht  een  en  ander na  de  zomer  nog  zijn  nut  kunnen  bewijzen.” Dat  laatste geldt  in elk geval al voor het pro-ject ‘Curo Garden’ (Ropsy-Chaudronstraat 7), waar  de  lokale  verenigingen  van  Curo-Hall met  de  buren  de  binnenplaats  herinrichtten tot  een  zit-  en  speelruimte,  met  plantenbak-ken  waarin  groenten  worden  gekweekt.  En 

Uitzicht van in ‘Le jardin de l’eSKYlier’ aan de Birgminghamstraat: de grootste wauw-ervaring van de zomer. © IVAN PUT

ook  leuk: achter de Erasmushogeschool  (Nij-verheidskaai 170) is een motief gemaaid in het gazon, waardoor het lijkt of kraaien en eksters er een sportterrein op nahouden.Wie  het  parcours  (www.parckdesign2012.be) volgt, komt dus meer tegen dan een ‘toegang’ tot  braakgrond.  Al  blijft  die  toegang  vaak opzettelijk  verscholen,  achter  een  rekbare nylondraad, die op een traliehek lijkt  (project ‘Borderline’ aan de Mariemontkaai, foto rechts-onder). Maar de grootste aha-erlebnis na een 

stevige portie laddergeklim krijg je wel van het project  ‘L’eSKYlier’  (Birminghamstraat  118), waar  enkele  hoogpotige  strandwachtersstoe-len op een houten platform tussen de bomen een romantisch uitzicht verschaffen over heel 

Brussel  –  breed  en  mooi,  met  het  ruige  dak  van  het  metrospoor  onder  de  voeten.  Ook  van  tussen het onkruid kan Brussel  leefbaar zijn.� Jean-Marie�Binst

Een paradijs voor onkruid, sluikstorten en rattennesten, zegt u?

Parckdesign 2012, nog tot en met 14 oktober. Info- en vertrekpunt Curo-Hall, Ropsy-Chaudronstraat 7, Anderlecht. Open van 10 tot 18 uur, elke dag. (Huur)fietsparcours: www.provelo.org. Geleide wandeling: www.voiretdirebruxelles.be, 28 juli en 18 augustus in het Frans, 8 september in het Nederlands

© IVAN PUT

Een vide voor de huismus (Passer domesticus) wordt onder de dakpan-nen geplaatst, en zorgt ervoor dat de mussen zich niet verder kunnen verspreiden in het huis.“In een nieuwbouw is een mus-senvide een opportuniteit; bij be-staande daken moet je gewoon de onderste rij pannen wegnemen over de gewenste lengte. Per meter zijn er telkens twee vliegopenin-gen voor twee nestplaatsen,” zegt natuurliefhebber Erik Meerschaut, die zijn buren, familie, kon over-tuigen om in hun lage-energiewo-

ning een vogelvide in te bouwen.“De noordkant is ideaal, de zuid-kant kan nog wel als er schaduw op valt. De mussenvide zit namelijk vlak onder de pannen en het is niet de bedoeling om de eitjes te poche-ren.”

Opportunistische musIs succes verzekerd? “Mussen zijn sociale vogels en de aanwezigheid van andere mussen in de buurt zal zeker helpen, samen met een vo-gelvriendelijke inrichting van de tuin, zoals kruidenrijk grasland en

BDW 1337 PAGINA 18 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Natuur > Belangrijke huiszwaluwenpopulatie aan Ceres-maalderij

Huiszwaluwen te gast

M et een wetenschappelijke naam als Delichon urbi-cum is het niet verwonder-

lijk dat de huiszwaluw (in het Frans hirondelle de fenêtre) een stadsbe-woner is. De dakgoten en houten richels aan de oude bakstenen ge-bouwen van de maalderij lijken het populairst, al kun je ook een nest ontwaren aan de recentere beton-nen silo’s.René De Boom van de Vogelwerk-groep Noordwest-Brabant kent als plaatselijke teller hun favoriete plekjes. “Het bakstenen torenge-bouw is geliefd, maar ook de meta-len loopbruggen tussen de gebou-wen, waar ze hun nesten bouwen in de U-vorm onderin. Vorig jaar telde ik er 162, terwijl er in 2005 nog maar 41 waren, 84 in 2008, 120 in 2010... Misschien werden mijn tel-lingen beter, met een telescoop, met oog voor uitwerpselen en nestma-teriaal op de grond. Maar terwijl de huiszwaluwen op andere plaatsen achteruitgingen, lijkt dit een ideaal toevluchtsoord, met een veilige aan-vliegroute.”“Zwaluwen zijn kolonievogels, ze

zitten graag samen met zoveel mo-gelijk buren.”

ModderbolletjesDe Vogelwerkgroep doet waarne-mingen en voert tellingen uit voor de Algemene Broedvogelmonitoring (ABV). De Boom kent de zwaluwen door en door. “Boerenzwaluwen zijn half maart terug, huiszwaluwen pas half april. Ze hebben er dan een reis van achtduizend kilometer op zitten vanuit de natuurparken ter hoogte van Nigeria. Vele sneuvelen onder-weg door uitputting of stropers, Frankrijk is daarvoor berucht. Na twee weken rust beginnen ze met de restauratie van hun nest van vorig jaar of met de bouw van een nieuw nest in de buurt van hun geboorte-plek.”De locatie aan het kanaal is daarom goed gelegen. “Daar is nog modder te vinden. Om een nest te metselen vliegen het mannetje en het wijfje af en aan met wel duizend modderbol-letjes. Ze broeden hun vijf tot zes ei-tjes uit – soms tot drie broedsels op een seizoen – en voeden hun jongen drie weken op het nest. Maar de cy-

clus van de natuur mag niet te veel verstoord zijn. Als het met de bloe-men en insecten achteruitgaat, dan gaat het ook met de vogels achteruit. Daarom heeft de maalderij nog een troef volgens mij: de wolken bloem trekken insecten aan.”De Boom vreest wel voor de tellin-gen van dit jaar. “De zwaluwen zijn drie tot vier weken later teruggeko-

men. Het was een slecht voorjaar in Zuid-Frankrijk en Spanje en ze ble-ven wachten bij de koude grens. Veel vogels waren verzwakt of kwamen niet terug. Ik schat dat er tot veertig procent minder broedsels zijn.”

LokvogelsDe Groupe de Travail Hirondelles (GTH) van Aves, de ornithologische

pool van Natagora die samenwerkt met Natuurpunt, volgt de huiszwa-luwen in Brussel al jaren op.“Er zijn nog zes locaties met huis-zwaluwenkolonies in Brussel,” zegt Charles Carels van de zwalu-wenwerkgroep. “De grootste is de Ceres-site, de andere zijn Mater Dei in Sint-Pieters-Woluwe, de Bezem-hoek, het Keymplein en Piepelingen

HAREN – Het is duizelingwekkend om hoog aan de muren van de Ceres-maalderij de huiszwaluwen te zien rondcirkelen. Volgens de laatste telling waren er 162 koppeltjes, goed voor 57 procent van de Brusselse zwaluwenpopulatie. Elders in Brussel steeg het aantal door de plaatsing van kunstnesten. Hoopvolle cijfers dus voor de insectenetende trekvogels in Brussel, al zorgt de koude lente dit jaar voor een terugval.

De Ceres-maalderij aan het kanaal in Haren is een populair verblijf voor huiszwaluwen. Een bijkomende troef is de rondstuivende bloem, die insecten aantrekt.

© A

N D

EVR

OE

Natuur > Primeur voor Brussel: mussen krijgen ‘vide’ in Jette

Onderdak voor de stadsmusbeschutting van struiken. Net als bij huiszwaluwen is er voor het ko-loniseren van een nieuw gebied veel geduld nodig en al eens een kunst-greep, zoals opnamen met mussen-getjilp.”Of vogels op den duur nog wel een eigen nest zullen kunnen of willen maken, vindt Meerschaut een haast filosofische vraag. “Ik denk dat de voortplantingsdrang van een soort zo sterk is dat er altijd individuen zullen zijn die hun plan trekken en andere die het wat opportunisti-scher aanpakken. Wie weet ontstaat er een ondersoort Passer domesticus opportunistus. Darwin had er schik in gehad.”� AD

www.vogelbescherming.beOok op bestaande daken is de mussenvide vrij makkelijk te installeren.

© VO

GE

LB

ES

CH

ER

MIN

G VL

AA

ND

ER

EN

/ JAN

RO

DTS

JETTE – Onze huizen zijn tegenwoordig potdicht, en dat is rampzalig voor nestenbouwers zoals de huismus. De mussenvide is een compromis om een goed geïsoleerde woning én nestgelegenheid voor deze stadsvogels te verzoenen. In Jette werd onlangs de allereerste vogelvide van Brussel geïnstalleerd.

BDW 1337 PAGINA 19 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Het zeewierverhaal van vorige week was nog niet afgelopen. Best interessant wat er zoal op de Europese stranden gebeurt.

Het zeewier uit Bretagne dat we hier kunnen ko-pen, heeft een biolabel. Maar hoe kan dat? Wild-geplukte wieren komen toch niet uit de landbouw?Het ‘bio’-label werd uitgevonden voor de landbouw. En enkel wat in een bodem gekweekt wordt, kon totnogtoe gelabeld worden als ‘bio’ of ‘organic’. Visserij, jacht en wildpluk waren daarvan uitgeslo-ten, maar ook hydrocultuur – planten kweken zon-der bodem – kan geen ecolabel krijgen. Spontaan denken wij makkelijk dat wat uit het wild komt, wel bio móét zijn, maar zo werkt het niet. Men kan van wilde dieren en planten niet of moeilijk controle-ren wat ze gegeten hebben, wat de kwaliteit van de grond in bos of plukveld was, wat er allemaal in het zeewater zat.Mensen die ‘bio’ willen eten, zijn van nature erg achterdochtig. En zo hoort het ook, als u het mij vraagt. Ik zou een bioboer nooit vertrouwen, zijn winstmarges zijn net ietsje té positief, vergeleken met die van de gemiddelde boer. Daar moet wel fraude van komen. Daarom worden producten uit de biolandbouw gecertifi ceerd door waarschijnlijk norse controleurs van Blik of Ecocert. Biocertifi ce-ring is een ernstige zaak. Groot was mijn verbazing dus dat Franse zeewierproducenten ook een bio-label op hun product mogen printen, met de com-plimenten van Ecocert.Bijna alle Franse zeewierplukkers opereren in Bre-tagne; elders is er geen ernstige exploitatie. Langs de stranden van dat schiereiland hebben de certi-fi cerende instanties enkele gebieden afgebakend waarbinnen de pollutie beperkt is. Vooral in het noorden van Bretagne, aan de ingang van het Ka-naal, is er een zeer sterk getijverschil. Tweemaal per dag wordt het strand dus gespoeld à grandes eaux . De plantjes groeien in het voorjaar dan ook met een fenomenale snelheid. In de late lente be-gint men te oogsten. Dan hebben de wieren een eer-ste groei achter de rug en zijn ze nog nieuw. Later zullen ze overwoekerd worden door mosdiertjes, zeepokken en andere wieren. Het wier wordt ook

taaier. Bij springtij kan men dan ook mannen op het strand zien lopen met grote oranje zakken vol wier. Het gaat duidelijk niet om toeristen. Er wordt hard gewerkt, want het getij geeft hun maar een paar uur de tijd om te oogsten.

Iedere zeewierplukker heeft een concessie van de Franse overheid. Het strand is immers open-

baar toegankelijk, en de exploitatie is streng geregeld. De staat geeft ook geen nieuwe

concessies meer uit. Maar er zijn zoveel bestaande concessies in omloop, dat niemand schrik heeft dat er op een dag een tekort is. Veel van die ver-gunningen zijn ‘slapend’, wat bete-kent dat de vergunninghouder zijn rechten niet uitoefent. Die slapende concessies kunnen later weer in actieve worden omgezet. De pluk-

kers hebben dus hun eigen hoekje. Sommigen oogsten wier voor de keu-

ken, andere voor de versiering van viswinkels, voor het verpakken van oesters, of voor de industrie van caragenen en alginaten, het onzichtbare zeewier in ons voedsel.Zo zien we in de baai scheepjes opereren met een gigantische kurkentrekker erop. Zij draaien het zwarte riemwier ( Laminaria ) als grote spaghetti bij elkaar, en de boot gaat kreunend onder de zwarte last weer naar de haven. Zo doen ze het al eeuwen! Erg veel schrik voor overexploitatie is er dus niet. De lading keukenwieren gaat van het strand naar de fabriek, waar het grondig wordt gespoeld, gezouten of gemarineerd, in mooie potjes verpakt en hup, op weg naar onze supermarkten.Het is dus wildpluk. En er is meer dan genoeg van. Ik maak me dan ook wat zorgen over de zeewierkwe-kerijen waarmee hier en daar in de rest van Europa wordt begonnen. In de Oosterschelde is er bijvoor-beeld al een wierderij , een wierenkwekerij in experi-mentele fase. De wieren worden ingezaaid op koor-den, ergens in het noorden van Nederland, en dan uitgekweekt in de warme en heldere Oosterschelde. De wieren groeien er aan de koorden, hangend aan vlotten. Nu zijn daar best veel investeringen voor nodig. Metalen structuren in zee gaan makkelijk stuk en moeten vaak vervangen worden. Maar in Nederland moeten ze wel, want uit het wild oogsten

is verboden. Maar zal dat leefbaar zijn? Vergelijk het met de wilde, makkelijke oogst in Bretagne. In Ros-coff heerst een tijverschil van meer dan tien meter. Het stenige strand reikt tot aan de einder. Duizen-den hectaren zeewier, in tientallen soorten, liggen er te wachten op de plukkers.Welke zijn nu de lekkerste? Eerlijk gezegd ben ik niet zo enthousiast over zeewier. Ik vind de meeste soorten veel te sterk smaken. De zeesla ( Ulva ) is de groenste, de meest herkenbare als groente, maar een beetje taai, als u het mij vraagt. Wakame en kombu zien er indrukwekkend uit, maar zijn eer-der iets voor in de soep. Mijn voorkeur gaat uit naar nori. Dit purperkleurige wier is heel dun, doorzich-tig zelfs. Samen met ulva maken de Japanners er de verpakking voor sushi mee. Van die mogen ze er mij nog wel eens meegeven. Nori ligt ook wel gedroogd te koop in de Aziatische winkel. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Weer wier

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

in Watermaal-Bosvoorde, en een art-decogebouw in de Gerijstraat in Vorst waar vroeger de hoofdzetel van Diamant Boart zat.”“Nu kennen wij álle nesten, maar de vorige decennia was dat niet het ge-val, en toen zijn waarschijnlijk veel nesten gesneuveld. Nesten onder de dakgoten zijn natuurlijk een beetje vuil. Wegnemen mag niet, want zwaluwen zijn beschermd, maar wat er ’s nachts gebeurt, ziet niemand.”Behalve die in Haren bestaan alle andere kolonies voor driekwart uit kunstnesten. Daarmee wordt sinds 1995 geëxperimenteerd. “Solide nesten, geplaatst in een omgeving waar zwaluwen getolereerd worden, en ze zijn minder vuil. Deze bescher-mingsmaatregelen zijn een succes, want in 2011 waren er samen bijna driehonderd broedkoppels, terwijl dat er in 2002 slechts een dertigtal waren. In de jaren 1970-1980 moe-ten er naar schatting nog acht- à negenhonderd geweest zijn, ver-spreid over tientallen locaties,” zegt Carels.Omdat zwaluwen kolonievogels zijn, is het echter heel moeilijk om

compleet nieuwe broedplaatsen te creëren. Zwaluwen zijn geen me-zen die je gemakkelijk kunt lokken, klinkt het bij ornithologen. “Als er al zwaluwen wonen, dan kunnen er in een straal van twee-, driehonderd meter nieuwe bijkomen, maar niet vijf kilometer uit de buurt. Soms lukt het wel, na het plaatsen van kunstnesten én het afspelen van een cd met zwaluwgeluid.”

Zomerbodes En de boerenzwaluw ( Hirundo rus-tica ) in Brussel? Vogelwaarnemer Alain Boeckx telt ze voor Natagora-Aves. “Dit jaar zijn er niet zoveel door het slechte voorjaar, maar vorig jaar waren er een 25-tal koppeltjes, bij een hoeve, in paardenboxen, bij particulieren,” vertelt hij. “Af en toe broeden er nog elders enkele, zoals in het Scheutbos in Molenbeek of in Bosvoorde, maar samen toch nooit meer dan een tot vijf koppels per jaar. Hoog tijd dus om inspanningen te doen voor deze nuttige en sympa-thieke diertjes, waarnaar we elk jaar weer uitkijken.” � An�Devroe

Alleen wat in een bodem gekweekt wordt, kon totnogtoe gelabeld worden als ‘bio’. Visserij, jacht, wildpluk en hydrocultuur waren daarvan uitgesloten

ADVERTENTIE

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

Je herkent de huiszwaluw aan de donkerblauwe of zwarte veren, de witte onderkant, en een witte vlek net boven de staart.

© TH

IER

RY TA

NC

RE

Z

strand zien lopen met grote oranje zakken vol wier. Het gaat duidelijk niet om toeristen. Er wordt hard gewerkt, want het getij geeft hun maar een paar uur de tijd om te oogsten.

Iedere zeewierplukker heeft een concessie van de Franse overheid. Het strand is immers open-

baar toegankelijk, en de exploitatie is streng geregeld. De staat geeft ook geen nieuwe

concessies meer uit. Maar er zijn zoveel bestaande concessies in omloop, dat niemand schrik heeft dat er op een dag een tekort is. Veel van die ver-gunningen zijn ‘slapend’, wat bete-kent dat de vergunninghouder zijn

kers hebben dus hun eigen hoekje. Sommigen oogsten wier voor de keu-

ken, andere voor de versiering van viswinkels, voor het verpakken van oesters, of voor de industrie van caragenen en alginaten, het onzichtbare zeewier in

Nick ©

NIC

K TR

ACH

ET

BDW 1337 PAGINA 20 - DONDERDAG 12 JULI 2012

Door een docentschap aan de Europese School in Woluwe kwam Isaia Iannaccone (rechts) met zijn gezin in Brussel terecht. En toch: “Voor mijn zoon Francesco is het belangrijk dat hij een plek heeft waar hij zich thuis kan voelen, hoe internationaal zijn roots ook zijn. Daarom sturen we hem naar het Brussels onderwijs en niet naar de Europese School.”

I saia Iannaccones beste vak op school was scheikunde.  “Vandaar  ook  de  keuze  voor chemie  aan  de  universiteit.  Kort  daarop 

ben  ik  ook  lessen  Mandarijn  gaan  volgen aan  de  Oosterse  Universiteit  van  Napels:  ik droomde  er  al  lang  van  Chinees  te  leren  om Mao’s geschriften te lezen in de originele ver-sie.  Chinees  heb  ik  geleerd,  het  tweede  is  er nooit  van  gekomen.  Het  leek  er  ook  in  alles op  dat  ik  een  loopbaan  zou  uitbouwen  in  de scheikunde: door mijn specialisatie in de pe-trochemie was  ik  tijdens mijn studie  in con-tact gekomen met de aardolie- en energiereus Eni, meer bepaald met de onderafdeling Agip. 

Er lag een interessante baan voor me klaar, ik zou aan de slag kunnen in landen als Saoedi-Arabië. Maar net op het ogenblik dat ik afstu-deerde, brak er een groot schandaal uit  rond Agip.  Ik  moest  dringend  iets  anders  vinden om mijn brood te verdienen, want ik wilde ab-soluut op mezelf gaan wonen.”Dan  maar  plan  B.  “Mijn  thesis  aan  de  Oos-terse  Universiteit  behandelde  het  werk  van de  jezuïeten  in  de  zeventiende  en  achttiende eeuw in China. De prof die mijn thesis had be-geleid, stelde me voor om het onderricht van de geschiedenis van de wetenschap  in China aan  de  universiteit  te  introduceren.  Het  zou 

mijn  niche  worden;  twintig  jaar  lang  heb  ik erin onderwezen. Ik was ook helemaal alleen in Italië om het te doen, en dat maakte dat ik overal werd uitgenodigd. In de rest van Euro-pa, in Taiwan, in communistisch China.” 

Xiao LongBoeiend,  maar  de  volgende  etappe  stond  al-weer  voor de deur.  “Ik was verloofd  met Wu Pi-Chung,  een  Taiwanese  barokmuzikante, opera-  en  theaterregisseuse.  Zij  woonde  in Parijs. De jaren in Napels begonnen te wegen: telkens weer de onzekerheid of mijn contract wel  verlengd  zou  worden;  het  feit  ook  dat  ik het geregelde contact met collega’s miste om-dat ik de enige in Italië in mijn vakgebied was. Meer en meer werd  ik naar Parijs getrokken, ook door mijn goede band met het Centre Na-tional de la Recherche Scientifique.”Het wérd ook Parijs, zij het kort, en vervolgens Brussel. “Ik had met succes deelgenomen aan een wervingsexamen van de Europese School en kreeg een betrekking als docent scheikun-de en wiskunde in Woluwe. Niet lang daarna 

is onze zoon ter wereld gekomen, Francesco, die  met  zijn  tweede  naam  Xiao  Long  heet, ‘Draak van de Ochtend’. Hij past perfect in het internationale plaatje van Brussel. Ik ben ge-boren  en  getogen  Napolitaan,  zijn  moeder  is Taiwanese;  hij  spreekt  Italiaans,  Frans,  Chi-nees, Nederlands, een beetje Engels. Ik kijk er nu al naar uit hoe hij met al de bagage die hij hier kan opdoen, de wereld zal verkennen.”“Francesco  is  een  van  de  redenen  dat  we  in Brussel zijn gebleven  toen mijn contract met de Europese School afliep, nu een tweetal jaar geleden. Ik had de keuze: ofwel elders een be-trekking zoeken en uit Brussel verhuizen, of-wel met  vervroegd pensioen gaan en blijven. Ik  heb  voor  het  tweede  gekozen.  Francesco heeft  nooit  iets  anders  gekend  dan  Brussel, en voor hem is het belangrijk dat hij een plek heeft waar hij zich thuis kan voelen, hoe inter-nationaal zijn roots ook zijn. Daarom hebben we er ook voor gekozen hem naar het Brussels onderwijs te sturen, liever dan naar de Euro-pese School. Omdat we in Brussel wonen, om-dat we willen dat hij hier wortels heeft.”

© MARC GYSENS

ETTERBEEK – “Als schrijver ben ik god. Het lot van de personages, de gebeurtenissen, alles ligt in mijn hand. Kennis, woorden en verbeelding zijn het enige wat een schrijver nodig heeft om hem op de juiste weg te zetten.” Isaia Iannaccone, scheikundige en sinoloog, gespecialiseerd in de geschiedenis van wetenschap en technologie in China, heeft er een half leven als docent op zitten. Nu is hij fulltime romancier (en ook een beetje romanfiguur).

‘Als schrijver kan ik god spelen’De romanticus in academicus Isaia Iannaccone

Vorig jaar op het Tianamenplein in Peking: China blijft Iannaccone fascineren.

BDW 1337 PAGINA 21 - DONDERDAG 12 JULI 2012

FREDDI SMEKENS

DiscuteireIn  onze  moderne  maatschappij  is  com-municatie  uitgegroeid  tot  een  ware  hoek-steen. Niet dat ze in vroegere tijden de rol van zandkorrel vervulde; denken wij hierbij maar  aan  het  onvolprezen  spijkerschrift, de boekdrukkunst en, weliswaar korter bij onze  tijd, de ontwikkeling van het morse-alfabet alsmede de doventaal.Ik hoop dat de inleiding tot deze Brusselse rubriek  over  discuteire  bij  de  pientere  le-zer niet al te hevig ter discussie zal staan. “Masscheen neet, mo tot hee too hem ik nog altaaid ni verstoen wa ne zoevelkorrel, nen bakstien of pak na nen hoekstien mè discu-teire te moeken heit,” krijg ik daarbij als te-rechte opmerking mee. Ik zou de ruimte en plaats die mij resten, willen gebruiken om dat even duidelijk te maken.Ik  ben  ervan  overtuigd  da ’k mè de leizer in de komende doege mier as de okosje zal kraaige vè mè hem of heu auver ons waudje discuteire veider van gedachte te wissele, zoals  dat  met  zovele  woorden  en  uitdruk-kingen  uit  onze  Brusselse  streektaal  al het  geval  is  geweest.  Menige  lezer  zal  al gemerkt  hebben  dat  ik  nuut ’n serjeuze of zeulfs minder serjeuze disceuse  uit  de  weg ben gegaan. En het is mij daarbij altijd – tot mijn  grote  vreugde  –  opgevallen  dat  het ernstige aspect van onze disceuses meestal de overhand kreeg.Maar  stel  u  voor,  waarde  lezer,  dat  discu-teire altaaid mè serjeus zaain te moeke zou hemme. Volgens mij zouden mijn Brusselse stadsgenoten het  in dat geval al gauw op-geven. Het is nu eenmaal zo da meense dee hee discuteire, altaaid e plochke vraa haave vè de ziever en de zwans. En het mag gerust gezegd  dat  het  onderwerp  van  de  disceuse in  dat  geval  zo  niet  een  geringe,  dan  toch een zeer matige rol speelt. Discuteire moet dan ook een vorm van wat de Engelsen en-tertainment  noemen,  in  zich  meedragen. Persoonlijk zou ik het als volgt willen stel-len: as we discuteire, moote we ons oek vè e stuk kunne amuseire. En als dat laatste niet mooi  rijmt,  dan  zal  ik  iets  anders  moeten uitvinden.Laat discuteire dus gerust maar een nuttige vorm  van  communicatie  zijn,  maar  vooral 

’n plezante leivenshouding blaaive.  Verre van mij om hier de moralist uit te hangen, maar ik blijf erbij dat we van discuteire altijd iets  kunnen  opsteken.  Natuurlijk  zou  het nogal  ijdel  klinken  om  uit  te  pakken  met “Ik goen nuut of nuut gien disceuse ooit de weg!” Maar aan de andere kant zouden we flink onze tijd verliezen wanneer we om de haverklap auver alles en nog wa beginne te discuteire. Maar het is zeker zo dat het niet altijd aan ons is om te bepalen woe we au-ver goen discuteire. Dat het onderwerp van een discussie ons moot oenstoen, of da w’er ten minste e klaain betche verstand van moote hemme,  staat  buiten  kijf.  In  het  an-dere geval zou de disceuse nuut ni verhit ge-roeke  en zou discuteire eive rap ne flaaven bool weude.Het  zij  mij  toegestaan  om  bij  alles  wat voorafging  over  discuteire,  een  opmerking te  formuleren  die  met  de  geschiedenis te  maken  heeft.  Van  de  Ouden  kregen  we een  spreuk  mee;  volgens  mij  komt  ze  van de  Romeinen.  Mo omda maain Lataain al eive belabberd es as maain Dosj, vertoel ik ze efkes in het Brussels. Die spreuk gaat alzo: ‘Auver goesting en koleure kan ni gediscu-teid weude.’ Welnu, waarde lezer, den deize kan hem in dei spreuk gielegan ni vinne. En wel hierom: als Brusselaar ga  ik ervan uit dat we auver alles en mè wee den oek kunne discuteire. Men slaat er het werk van Witt-genstein, Goethe en Rimbaud maar op na wat  het  discuteire auver koleure  betreft. Wannier ’t auver smoek goet,  moet  ik  ver-wijzen  naar de ettelijke kookprogramma’s die ons op de televisie worden voorgescho-teld. Waar ik anderzijds wél in kan komen, is dat er onderwerpen de moojte ni zaain vè er auver te discuteire. Gelukkig beslissen we nog altijd zelf in welk discussiepunt we ons willen laten meeslepen.Ten  slotte  is  er  ook  nog  iets  even  myste-rieus als intrigerends wat discuteire betreft. Namelijk dat we nooit precies weten wan-nier ’n disceuse begint en oek ni wannier ze goet ophaave. Wat het onderwerp van deze rubriek  betreft,  hoop  ik  in  elk  geval  door de lezer neki goo teigegesprauke te weude of anders gielegan gelaaik te kraaige.

Nu kan Iannaccone zich volop uitleven in die andere passie van hem: romans schrijven. Dat vloeide  voort  uit  zijn  passie  voor  de  geschie-denis  van  China.  Zijn  twee  tot  dusver  gepu-bliceerde  romans heeft hij meegebracht naar onze  plek  van  afspraak:  nog  vlug  even  gaan kopen bij Tropismes en laten inpakken in ge-schenkpapier. Het tekent de gentleman.“In  1995  was  ik  uitgenodigd  door  de  rege-ring  van  Taiwan  voor  een  studiereis.  In  het guesthouse  van  de  Academia  Sinica,  Taiwans belangrijkste  academische  instelling,  waren we  maar  met  twee  westerlingen:  de  bekende natuurkundige  Georges  Waysand  en  ik.  Al snel begonnen we te verbroederen, ik vertelde hem dat de missie van de  jezuïeten  in China bol stond van de interessante verhalen, een ro-man waard. Waarop Waysand zei: ‘Als je nog eens in Parijs bent, dan stel ik je voor aan een dame die zich specifiek bezighoudt met de pu-blicatie van historische romans.’ Enkele jaren later  heb  ik  hem  op  zijn  woord  genomen,  en zo  heb  ik  Françoise  Roth  mogen  ontmoeten. Ik zei haar dat ik een historische roman in de vingers had, een waargebeurd verhaal, dat an-ders misschien een goedbewaard geheim van een  handvol  mensen  zou  blijven.  ‘Schrijf  me een  synopsis  en  één  hoofdstuk,’  zei  ze.  Dat heb ik gedaan. In het Italiaans, waarna ik het 

naar het Frans heb vertaald met de hulp van Wu Pi-Chung, die me ook de tip had gegeven om de coups de théâtre netjes te verdelen, als in een opera. Françoise was  in de wolken, ze moedigde me aan door te gaan. Maar het was net de periode van het begin van mijn nieuwe leven in Brussel, er waren andere prioriteiten.” “Pas enkele jaren later heb ik de pen weer ter hand genomen. Ik had al wel boeken geschre-ven  voor  de  universiteit,  een  honderdtal  we-tenschappelijke artikels, twee reisgidsen voor China  in  opdracht  van  de  Touring  Club  van Italië,  maar  nog  nooit  een  roman.  Toch  ging het me vlot af. Het boek, L’amico di Galileo, is 

een  geromantiseerde  versie  van  het  verhaal van de Duitse botanicus en geneesheer Johann Schreck, die na jaren clandestiene autopsieën te hebben uitgevoerd in Rome, tot de jezuïeten toetrad  en  vervolgens  als  Terentius  naar  het China van de Mingdynastie vertrok. In China heeft hij onder meer de telescoop, uitgevonden door Galilei, geïntroduceerd.”

Ignatius van LoyolaHet  verhaal  van  Terentius  werd  dus  een  ro-man. En de manier waarop het zijn weg vond naar erkenning in Frankrijk en Italië, is een ro-man op zich waard. “Zodra het manuscript af was, heb ik het naar twee belangrijke Italiaan-se uitgevers gestuurd, en naar Françoise Roth. Vervolgens  ben  ik  op  vakantie  naar  Napels vertrokken.  Drie  dagen  later  had  ik  Françoi-se aan de  lijn:  ‘Isaia, heb  je al getekend?’  Ik: ‘Wat  getekend?’  Zij:  ‘Een  contract.’  Ik:  ‘Een contract  waarvoor?’  Zij:  ‘Voor  je  roman.’  Ik: ‘Maar neen, ik heb je een kopie verstuurd, om je  te  bedanken  voor  alles  wat  je  gedaan hebt voor mij, al weet ik dat je geen Italiaans kent.’ Françoise  weer:  ‘Mijn  baas,  die  wél  Italiaans kent, heeft het eerste hoofdstuk gelezen. Zijn besluit:  kopen!’  Zo  komt  het  dat  mijn  eerste boek – zonder dat het ooit bij mij was opgeko-men – eerst bij een grote Franse uitgever ver-scheen als L’ami de Galilée en dat de Italiaanse uitgeverijen  die  het  eerst  hadden  geweigerd, daarna tegen elkaar opboden om de rechten te verwerven.”  Het  boek  heeft  maanden  aan  de top van de bestsellerlijst in Italië en Frankrijk gestaan en  is verschenen  in zeven talen; vol-gend jaar komt de Chinese versie uit.Ook Iannaccones tweede roman, Le rideau de Jade, vond zijn weg naar uitgevers, en onder-tussen  heeft  hij  alweer  twee  romans  klaar. “De eerste  is een geromantiseerde versie van de eerste dertig  levensjaren van  Ignatius van Loyola. Die schopte het van flierefluiter en no-toir vechtersbaasje tot stichter van de  jezuïe-tenorde en heilige.  Ik heb de roman geschre-ven  in  opdracht  van  een  Italiaanse  uitgever, die  daarna  terugkrabbelde  ‘omdat  het  crisis is’. Mijn fout ook, ik vertrouwde op het gege-ven woord van een vriend en had geen contract getekend. Dus ben ik voor dat boek nu op zoek naar  een  uitgever,  net  als  voor  het  tweede, een  misdaadmysterie.  Er  wordt  een  moord gepleegd  in  de  Europese  School  in  Woluwe, en die wordt opgelost door een Napolitaanse sinoloog  die  in  Brussel  woont.  Tijdens  het schrijven heb ik me als gek geamuseerd. Het is ook een hommage aan Brussel, omdat ik van de stad hou. Omdat ik van België hou. Daarom zou ik ook zo graag een Vlaamse uitgever voor mijn boeken vinden.”

� Karel�Van�der�Auwera

www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“Er wordt een moord gepleegd in de Europese School in Woluwe, en die wordt opgelost door een Napolitaanse sinoloog die in Brussel woont. Tijdens het schrijven heb ik me rót geamuseerd”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1337 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 JULI 2012

BRUSSEL – Frederic Desmedt (40) is lang op zoek geweest naar uitschieters. De loper op de 1.500 meter heeft altijd constant gepresteerd, zonder er echt uit te kunnen springen. Tot hij in Frankrijk aan de Foulées du Gois deelnam. In die 4,5 kilometer lange strijd tegen water en wind kon hij eindelijk echt schitteren.

“Tussen 1990 en 2007 was ik de Belgische atleet met de langste carrière op de 1.500 meter,” vertelt Frederic Desmedt. “Al die jaren heb ik constante prestaties geleverd. Dat heeft me een pak mooie overwinningen opgeleverd, maar de echte uitschieters bleven uit. Ik heb met internationale toppers getraind en zij wa-ren onder de indruk, maar ik had het probleem dat ik nooit de snelheid haalde die erin zat. Soms blokkeer je door schrik van de snelheid, of door te geconcentreerd te zijn op de chrono. Dat probleem had ik.”Desmedt groeide op in het landelijke Geldena-ken, maar verhuisde als puber naar de hoofd-stad. Hij vergelijkt het met een indiaan die in de grote stad terechtkomt, ook op sportief vlak. Bij Excelsior vroeg een trainer hem om eens een paar spikes aan te trekken en het veld voor de piste te ruilen. “Toen is het echt be-gonnen voor mij. Mijn tijden waren uitstekend en ik behoorde al snel tot de Belgische top drie bij de junioren. Een jaar later was ik al de beste Belgische belofte.”“Tijdens mijn carrière was ik semiprofessio-nal, maar ik kreeg bij Defensie, waar ik werk-te, wel de nodige faciliteiten. Ik heb trouwens drie keer deelgenomen aan de Olympische

Frederic Desmedt (l.): “Het water en de zee geven me veel kracht en vertrouwen. Ik heb een wedstrijd gevonden waar ik eindelijk de snelheid en de resultaten haal die ik miste.”

© STÉPHANE JORDENS

‘Ik ben mijn frustraties kwijt’Atletiek > Frederic Desmedt, koning van de ‘aquatische Parijs-Roubaix’

de CLUB

Tennis in een zomers jasjeLe Roseau, Ukkel

UKKEL – ‘Meer dan gewoon een tennisclub’. Niet gelogen, de slogan van sportclub Le Ro-seau, gezien het uitgebreide aanbod. U vindt er onder meer beachtennis, een zomers spel-letje dat u meteen in vakantiesfeer dompelt.

Le Roseau lijkt wel een pretpark voor spor-ters. Op het vier hectaren grote domein bij het natuurreservaat Kinsendaal kunt u uw sporthart ophalen. Een greep uit het aanbod: tennis, beachvolley, minivoetbal, fitness en ta-feltennis, maar net zo goed lasergames of een gezondheidswandeling. En achteraf kunt u re-laxen in de wellnessruimte.“We willen dat iedereen zijn gading vindt bij ons,” vertelt bestuurder Tarek Francis (45), “zowel jong als oud. De meeste leden komen met het gezin, waarna iedereen zijn sport be-oefent. De sfeer is gezellig en familiaal. We hebben in een goede vijf jaar tijd een duizend-tal leden verzameld, voornamelijk uit Brussel.”Elke zomer kunnen die leden genieten van een partijtje beachtennis. De sport komt overge-waaid uit Amerika en Brazilië, en is een combi-natie van beachvolleybal en tennis. “Het is een

sport die goed loopt in zonnige landen. Het wordt op een beachvolleybalveld gespeeld waar het net lager hangt (op 1,70 meter, red.). De rackets hebben geen snaren en de bal is lichter dan een tennisbal. Naar mijn weten zijn wij de enige club die het in Brussel aan-bieden.”“Het is een toegankelijke sport, gemakkelij-ker dan tennis. Leuk, maar fysiek niet van de poes. Wij zien het als onderdeel van onze slo-gan: ‘Meer dan gewoon een tennisclub’. Als het mooi weer is, zetten we ligstoelen rond het veld en krijg je meteen een vakantiesfeer.”Le Roseau is voornamelijk een recreatieve sportclub, al hebben ze bijvoorbeeld wel een zestigtal jonge tennisspelers die aan compe-titie doen. Wie wil, kan, maar niemand wordt naar de competitie geduwd.“We hebben ook nog een voetbal-, judo-, gymnastiek-, dans- en tennisschool, waar onze jonge leden kunnen proeven van al die sporten. We zorgen goed voor hen, bij andere clubs lijkt het soms meer op kinderopvang. Met Stade Ucclois hebben we ook een rugby-club voor jongeren tussen zeven en vijftien. En we dromen ervan later een seniorenploeg uit te bouwen, maar daarvoor hebben we niet meteen plaats. Het allerbelangrijkste is onze leden tevreden houden met een uitgebreid aanbod. Groeien om te groeien, daar bedank ik voor. Met tweeduizend leden zou onze fa-miliale sfeer verloren gaan.” TS

www.leroseau.beElke zomer klapt Le Roseau de strandstoelen uit: tijd voor beachtennis!

© M

AR

C G

YSE

NS

Spelen voor militairen. Daaraan nemen heel wat olympische atleten deel; het niveau ligt er hoog. Zo heb ik er in de reeksen onder meer de

toenmalige Europese kampioen verslagen, en ik heb er ook een finale gelopen.”De carrière van Desmedt kreeg in 1999 een

ongelooflijke boost toen de geblesseerde loper Stephane Rousseau de Brusselaar vroeg om hem te vervangen in de Foulées du Gois. Dat

BDW 1337 PAGINA 23 - DONDERDAG 12 JULI 2012

is een loopwedstrijd van 4,5 kilometer die bij hoogtij begint en over de oversteek van Gois loopt. In het snel stijgende water wacht de amper dertig geselecteerde lopers een strijd met de natuur. “Je moet aan strenge vereisten voldoen. Het deelnemersveld wordt steevast bevolkt door wereldtoppers die het mooie weer maken op wereldkampioen-schappen en Olympische Spelen. Toen ik de kans kreeg, aanvaardde ik natuurlijk meteen. En ik won.”

Darwinisme“Het is niet de sterkste, de slimste of de snel-ste die overleeft, maar degene die zich het best kan aanpassen aan veranderende om-standigheden. Dat zei Darwin, en dat is voor deze wedstrijd zeker van toepassing. Die is nooit hetzelfde. De zee, de wind, de stro-

ming: alles verandert, behalve de afstand. Je bent ook nooit zeker van je zege. Op zeven-honderd meter van het einde kan de leider volledig instorten. Dit jaar was ik 2,5 kilo-meter van het einde nog negentiende, om uiteindelijk als derde te eindigen. Dat zie je niet in een gewone loopwedstrijd. Het is ook heel spectaculair. Het is een constante strijd met de natuur, het water kan tot kniehoogte komen. Lopers die in het water vallen, zijn geen uitzondering.”Desmedt werd al gauw de koning van de Foulées du Gois. Op twaalf deelnames won hij zes keer, werd hij twee keer tweede en twee keer derde. Zijn verleden als gepassio-neerd visser speelt volgens hem een belang-rijke rol. “Ik voel me daar thuis. Dankzij het vissen ken ik het water goed. Het water en de zee geven me veel kracht en vertrou-

wen. In die wedstrijd ben ik mijn frustraties kwijtgeraakt. Ik heb er een wedstrijd gevon-den waar ik eindelijk de snelheid en de re-sultaten haal die ik miste. Zonder de Gois was ik al lang gestopt. Doping bestaat in de sportwereld en het is een keuze van de atleten, maar dat zorgt toch voor de nodige frustratie. Maar in de Foulées du Gois kun je zelfs met doping niet winnen. Je kunt het nergens anders mee vergelijken. Het heeft me echt een nieuwe adem gegeven.”“In de Foulées ben ik een ster. In Frankrijk is die wedstrijd zwaar gemediatiseerd. Hij leent zich ook perfect voor televisie, want hij duurt tussen de twaalf en twintig minuten. Perfect voor zowel kenners als niet-kenners.”

TopVijf jaar geleden besloot Desmedt te stop-pen met lopen. Hij was net wereldkampioen bij de masters op de 1.500 meter geworden en stortte zich voluit op zijn nieuwe bedrijf, Gala Priminvest. Maar als het kriebelt, moet je sporten, en dus trok hij eind 2009 opnieuw de loopschoenen aan.“Ik was ondertussen zeventien kilogram bij-gekomen en ben rustig herbegonnen, maar de resultaten gingen snel in stijgende lijn. Vorig jaar zat ik opnieuw aan een zestal trai-ningen per week en werd ik toch Belgisch kampioen en vicewereldkampioen op de 1.500 meter bij de masters. Ik behoor nu bij de top, zonder de trainingen te volgen die ik vroeger volgde. Ik kan dus nog beter.”Op zijn veertigste is Desmedt nog niet uit-gelopen. Hij barst van de ambitie, en onder-steunt daarnaast ook nog talentvolle atle-ten en evenementen met zijn bedrijf. In de toekomst zou hij graag de organisatie van de Foulées du Gois overnemen, om het nog groter te maken. “Maar daarvóór wil ik de wedstrijd eerst nog eens winnen. Dat is een ongelooflijke uitdaging, nog maar één master is daarin geslaagd. Ik ben nu al bezig met de editie van volgend jaar, maar mijn volgende doel is volgende maand in Duitsland wereld-kampioen te worden op de 1.500 meter bij de masters.”

� Tim�Schoonjans

“In de Foulées du Goiskun je zelfs met doping niet winnen”

RSC Anderlecht heeft altijd iets gehad met Nederland en met Nederlanders. De speel-stijl en het zelfbewuste. Mooie successen, waarschijnlijk de absoluut onvergetelijke, werden behaald met jongens ‘van boven de Moerdijk’, Robbie Rensenbrink en Arie Haan.Haan werd opgeleid door Ajax Amsterdam en trainde op jonge leeftijd al met groothe-den als Piet Keizer en Johan Cruijff. Toen hij als zevenentwintigjarige in Brussel ar-riveerde, had de middenvelder al vier titels, drie Europabekers voor landskampioenen en één intercontinentale beker op zak. Haan is een winnaar. Hij beweert dat de halfzach-te Belgische mentaliteit destijds belette dat de club ooit een Europabeker 1 (de huidige Champions League) won.Haan is ook een aantal keer coach geweest van Anderlecht. Op 16 april 1986 bereikte RSCA onder zijn leiding de halve finale van de Europabeker met de grote oren, de beker voor landskampioenen. Paars-wit botste er op de erg sterke Roemeense kampioen, Steaua Boekarest. De uitgelezen kans om de enige Europabeker te winnen die Sporting nog altijd niet gewonnen heeft. En waar-schijnlijk nooit meer zal winnen.De heenwedstrijd eindigde in het voordeel van Anderlecht, maar de terugwedstrijd was ontluisterend. Steaua was enorm sterk. Voor de nostalgici: Bölöni, die nog een blauwe maandag voor het ter ziele gegane Racing Jet heeft gevoetbald, Stoica, de vader van Alin, Piţurcă en Lăcătuş. Duckadam op goal. Op dat ogenblik was Steaua Boekarest niet zo’n grote naam in Europa, maar de afwezigheid van de Engelse clubs – voor enkele jaren uit-gesloten van internationaal voetbal door het Heizeldrama van het jaar voordien – zorgde ervoor dat zowel Anderlecht als Steaua zo ver kon doorstoten. Het Anderlecht van Haan, met Morten Olsen, Luka Peruzović, Enzo Scifo, Juan Lozano en Franky Vercau-

teren, was niet opgewassen tegen het Roe-meense geweld. 3-0 en uitgeschakeld.Als speler was Haan een echte Hollander. Een leider. Veel doorzicht, aanvallend, uit-stekende lange bal in de voeten en een ge-weldig schot. Hij zou zes jaar blijven en veel succes helpen te oogsten: een kampioens-titel, een nationale beker, twee Europabe-kers voor bekerwinnaars en twee Super-cups. Toch werd zijn verblijf in de hoofdstad overschaduwd door de moeilijke relatie met Robbie Rensenbrink. Twee verschillende karakters, maar de koppigheid deelden ze. Het meningsverschil ontstond bij de natio-nale ploeg. Bij Oranje rommelt het altijd, zelfs als het goed gaat. Robbie was populair-der. Een scorende spits. Een introverte jon-gen. Hij was bijzonder karig met woorden, maar wist precies wat hij wilde en – vooral – wat hij niet wilde. Hans Croon, zijn trainer, wilde hem ooit eens als mandekker uitspe-len. Drie maanden lang wisselden de twee geen woord, maar Robbie bleef in de aanval.Rensenbrink bezorgde Sporting Anderlecht de mooiste internationale successen. Haan en Rensenbrink bleven lang in België voet-ballen en wonen. Het goede leven.Ook de nieuwe coach van paars-wit is een Nederlander. John van den Brom is direct, maar zeker niet autoritair. Tijdens perscon-ferenties en in interviews antwoordt hij dui-delijk en geeft hij een mening. Dat zijn we hier niet altijd gewoon.Na twee weken werken houdt hij al van de hoofdstad. We sturen hem naar de mooiste en beste plekken van Brussel. Hij is nu al verkocht aan het goede Belgische en Brus-selse leven. Dát hebben al die Nederlanders gemeen. Van Mulder tot Van den Brom.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Oranje

STRAATVOETBALLEN OP FLAGEYPLEIN

ELSENE – Jonge balkunstenaars nemen het op maandag 23 juli tegen elkaar op tijdens Lotto Street Soccer.

Lotto Street Soccer keert terug naar de basis van het voetbal: de straat. Het straatvoetbal-toernooi reist deze zomer langs tien Belgi-sche steden en landt op maandag 23 juli op het Elsense Flageyplein. Daar zullen ketjes tussen zes en zestien hun voetbalvaardighe-den tentoonspreiden.Ze worden onderverdeeld in drie leeftijds-categorieën: -10, -13 en -16. De oudste speler van de ploeg bepaalt de categorie waarin ze

spelen. De ketjes mogen aantreden in ploe-gen van vier tot zes spelers, de wedstrijden worden met vier spelers per ploeg gespeeld.Vanaf 11 uur kunnen de ploegen van de ca-tegorieën -10 en -13 zich inschrijven, als ze dat nog niet via de website hebben gedaan. Een halfuur later begint hun toernooi. Voor de -16 zijn die inschrijvingen om 14.30 uur, om tegen 15 uur te beginnen met voetballen. Het toernooi loopt om 18 uur op zijn einde.Naast al het straatvoetbalgeweld zal er ook heel wat animatie zijn, zoals videospelletjes en freestyle-showcases. Meer informatie vindt u op www.lottostreetsoccer.be.� TS

BRUSSEL BAD IS MEER DAN LUIEREN

BRUSSEL – Het stadsstrand pakt dit jaar uit met een mooi sportaanbod.

De Akenkaai wordt van 6 juli tot en met 12 augustus omgetoverd tot een oord van ver-tier, zand – en véél sport. Demonstraties, proeflessen en toernooien verdringen elkaar op Brussel Bad. Zo staan er onder meer beach golf, rugbeach, frisbee en flag football op het programma. Wie het sporten liever combi-neert met een glas pastis, kan elke zondag vanaf 14 uur deelnemen aan de petanque-cup. Om soepelheid en uithoudingsvermogen

te verbeteren is er dan weer elke voormiddag een sessie soft gym, en op zondag 5 augustus komt het leger met een aërotrim.Sporters die het competitiebeest in zich los willen laten, kunnen op zondag 22 juli deel-nemen aan de Beach Volley-beker; in de laat-ste week van Brussel Bad wordt ook nog de Beach Soccer Cup gespeeld.Wie liever kijkt dan doet, kan op groot scherm naar de Olympische Spelen en de Ronde van Frankrijk kijken. In de Havaianas-bar ko-men sporters en supporters samen. Meer op www.blb-bb.be.� TS

Discussieer met Brusselwww.brusselnieuws.be

Adv_BN_BDW.indd 1 16/01/12 12:19