EEN ZAZIE DIE JE HART

VEROVERT, IN DEZE KRANT

EEN ZAZIE DIE JE HART

VEROVERT, IN DEZE KRANT

N° 1460 VAN 5 TOT 12 FEBRUARI 2015 ¦ WEEK 6: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

KULTUURKAFFEE TRANSFORMEERT TOT REIZEND FESTIVAL BANG!En ook: Faces Then & Now, Burning Ice en Viggo Mortensen.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

05 0215

50 JAARBEURS-SCHOUW-

BURG

"HOTEL CENTRAL

IS HET BESTE WAT

DE BEURSSCHOUW-

BURG VOOR DE

VLAMINGEN IN

BRUSSEL HEEFT

BETEKEND" P.10

PATRICK MOYERSOEN:

DIRK SEGHERS:

“IK HEB DE MUREN

ZIEN JUBELEN EN

WENEN”

P. 6-7

TOM BONTE:

“VAN NOSTALGIE

HEB IK GEEN LAST”

HUGO VANDEN DRIESSCHE:

“EEN TIJD WAARIN

ALLES MOGELIJK

WAS” P.16-17

WING NUTS: TIJDE-

LIJK BEURSSCHOUW-

BURGDECOR MET EEN

VIJS LOS. P.18-19

BDW 1460 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

VAN DE REDACTIE

VilvoordeHet aantal valse bommel-dingen is de jongste weken sterk toegenomen, in Brussel zijn de meldingen dagelijkse kost. Maandag waren er nog valse bomalarmen aan de Amerikaanse ambassade en aan het Justitiepaleis. Ook het Europees parlement werd een tijdje ontruimd, al was het onduidelijk wat er aan de hand was. De valse

bommeldingen treffen bovendien niet alleen officiële instellingen, tijdens het weekeinde werd ook de Brus-sels Event Brewery ontruimd na een vals bomalarm. Of de valse bomalarmen het werk zijn van terroristen of van vereenzaamde gekken weten we niet. Onder-tussen draaien politieagenten wel heel veel overuren en kan het klein geboefte in de straten van Brussel en Molenbeek, niettegenstaande de aanwezigheid van para’s, zijn gang gaan. Dat laten cijfers zien.Daarom is de mail waarin de Antwerpse CD&V vorig weekeinde opriep om te tweeten tegen de aanwezig-heid van para’s in Antwerpen (en Brussel?) zo pijnlijk. De politie heeft de handen vol, de stadsbesturen beta-len zich blauw aan overuren en dan moet een ‘ludieke’ actie een maatregel die CD&V-minister Kris Peeters mee goedgekeurd heeft onderuit halen. Met de hulp van diens kabinet. Het leert ons veel over spontane

tweets voor of tegen om het even wie of wat. En over de kleine kantjes van de politiek.Dezelfde dag meldt de krant De Standaard dat de Vilvoordse burgemeester Hans Bonte (SP.A) door de Amerikaanse president Barack Obama uitgenodigd is om te spreken op de Global Security Summit. Bonte zal er spreken over de aanpak van radicalisering in zijn gemeente. Je kan daar cynisch of meewarig over doen, maar dat is misplaatst. In moeilijke tijden heeft ook de bevolking af en toe een signaal nodig dat haar be-stuurders krachtdadig bezig zijn. Vilvoorde kijkt aan tegen Brusselse cijfers wat Syriës-trijders betreft: 28. Vilvoorde heeft een eigen aanpak, heel erg gemeenschapsgericht. De uitnodiging komt dan ook niet uit de lucht vallen. Toch vreemd hoe wei-nig reactie er hier te lande kwam. Al is de verklaring wellicht eenvoudig: de SP.A zit federaal en Vlaams op de oppositiebanken. Bonte riep de meerderheidspar-tijen op om hun ruzies binnenskamers te beslechten omdat hun gekibbel ook te horen valt in Syrië en Irak. Bonte riep ook op om eendrachtig terrorisme te be-strijden en om de radicalisering aan te pakken. Pijn-lijk voor de federale regering. En niet voor herhaling vatbaar. Vilvoorde grenst aan Brussel en is de snelst groeiende stad van Vlaanderen. De Brusselse gemeentebestu-ren weten nu alvast dat Vilvoorde een partner is in de strijd tegen radicalisering.� n

WAUTER MANNAERT

© C

LYD

EC

OU

RTH

OTE

L.C

OM

BEURSGEBOUW > INSPIRATIE UIT DUBLIN

Biertempel met bar op het dakBRUSSEL – Een grote bar op het dak van het Beursgebouw, met uitzicht over Brussel en de Grote Markt. Dat moet de grote troef worden van de toekomstige bier-tempel. Zes architecten mogen nu een voorstel uitwerken. De initiatiefnemers van de bier-tempel in het Beursgebouw willen dat de bestemming een echte be-levenisattractie wordt. Bezoekers moeten er niet enkel informatie krijgen over ons nationale brouw-sel, maar ook worden onderge-dompeld in de wereld van het bier. Dat zal bijvoorbeeld gebeuren via een restaurant, maar ook met zo-nes waar de geuren en kleuren van het bier en zijn ingrediënten cen-traal staan. Wauw-momentHet hoogtepunt van dat hele er-varingstraject moet het proefmo-ment worden. De Belgische brou-wers en de Stad Brussel willen de bar van de biertempel dan ook on-derbrengen op een plek die de be-zoeker een echt ‘wauw-moment’ bezorgt. Dat staat te lezen in het lastenboek voor het Belgian Beer Palace, dat we inkeken.Voor die plek denken de initiatief-nemers in de eerste plaats aan het dak van het Beursgebouw. Daar willen ze een 600 vierkante me-ter grote bar onderbrengen. Die drankgelegenheid moet meteen een adembenemend uitzicht over Brussel – en met name de Grote Markt – bieden. De inspiratie voor de bar op het dak komt uit Dublin. De Guinness Storehouse beschikt daar over een futuristische bar met uitzicht over de stad.Overdag zal de Brusselse bar en-kel toegankelijk zijn voor wie een toegangsticket kocht voor het be-talende deel van het bierpaleis. Een biertje is dan inbegrepen in de toegangsprijs. Na de sluitingsuren blijft de bar open voor het grote publiek.Dat de dakbar er komt is vandaag nog niet helemaal zeker. Een groot café op het dak zou ook een grote

impact hebben op de skyline van Brussel, beseffen de initiatief-nemers. Het is uitkijken naar de mening van de Commissie voor Monumenten en Landschappen; het Beursgebouw is immers be-schermd. SmaakzonesDe dakbar wordt niet de enige cafézone binnen het Bierpaleis. Binnenin het gebouw komt er nog eens 400 vierkante meter bar.Net voor de zone met de bars kun-nen de bezoekers ook al een glas gerstenat ledigen. Dat kan op een proefexpo die wordt ingedeeld in verschillende smaakzones. Op die manier moeten lambicliefhebbers bijvoorbeeld aan de praat raken met elkaar en hun bierervaringen delen.Uit het lastenboek blijkt verder dat een aanzienlijk deel van het bier-paleis gratis toegankelijk zal zijn. Het gaat dan om functies op de gelijkvloerse verdieping. Zowel de winkel, als de I-spot (een informa-tiecentrum over bier) en het res-taurant zijn er toegankelijk voor iedereen. Wie er een kijkje komt nemen moet geprikkeld worden om een ticket te kopen voor het eigenlijke Bierbelevingscentrum, dat wél betalend is.De lat voor de hele Biertempel ligt overigens hoog. De attractie moet op termijn 800.000 bezoe-kers overtuigen, een pak meer dan het streefdoel van de eerste jaren dat al was meegedeeld. Het bele-vingsmuseum in het Beursgebouw moet daarmee tot een absolute topbestemming in Brussel en Bel-gië uitgroeien.Ondertussen is ook duidelijk wie een ontwerp voor het Beursge-bouw mag indienen. Van de 35 indieners werden er zes weer-houden, waaronder enkele klin-kende namen. Het gaat om Stép-hane Beel, Polo Architects, Arter, Kempe Thill, Imagination en Rob-brecht en Daem. Het bierpaleis opent in principe in 2018.

Kris Hendrickx

door Danny Vileyn

BDWVOORGROND

BDW 1460 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Nieuwe secundaire scholen in de pipelineBRUSSEL – De Vlaamse Gemeen-schapscommissie (VGC) is hard op zoek naar gronden of gebouwen voor twee nieuwe secundaire scholen, een vrije methodeschool in Schaarbeek en een beroeps- en technische school van het gemeen-schapsonderwijs in Koekelberg.

In haar bestuursakkoord heeft de VGC zich ertoe geëngageerd om het

voortouw te nemen in de uitbouw van twee nieuwe ‘campussen’ voor secundair onderwijs, de ene in de buurt van de vroegere KUB-site (Molenbeek-Koekelberg-Jette), de andere in de perimeter Schaarbeek-Evere-Sint-Joost.De VGC maakt er nu ook werk van. Een adviesbureau voor vastgoed uit Wemmel kreeg de opdracht om een marktonderzoek te doen naar wat er

binnen die perimeters zoal te koop staat aan gronden en gebouwen, liefst dichtbij een metro gelegen. Tot begin deze week kregen pro-motoren de gelegenheid om con-crete voorstellen in te sturen. Voor Schaarbeek wordt een oppervlakte van 9.000 à 13.000 vierkante meter gevraagd. De school in Koekelberg wordt groter: 19.000 tot 23.000 vierkante meter.

De VGC richt de scholen niet zelf op, maar er zijn kandidaten bij de twee grote onderwijsnetten. In Schaarbeek wil basisschool Heilige Familie aan de Helmetsesteenweg uitbreiden met een middenschool en op termijn een volledige secun-daire school. De middenschool, die open zou gaan op 1 september 2017, wordt een methodeschool met een brede eerste graad waarin aso, tso,

Krotten op zijn VlaamsSTAD > HUIZEN IN DE VANDERLINDENSTRAAT AL LEEG SINDS JAREN 1990

SCHAARBEEK – Het gaat van kwaad naar erger met vier huizen in de Vanderlindenstraat. Een plan om er studentenwoningen te bouwen is afgevoerd.

Enkele maanden geleden vielen brokstukken van de gevel. Sindsdien is het trottoir gebarricadeerd. © SASKIA VANDERSTICHELE

ningfonds erbij te betrekken. En in de vorige legislatuur werd het idee geopperd om de huizen te slopen en zo, in afwachting van een bouw-project zich in te schrijven in het wijkcontract van de gemeente. Die is bezig om achter een van de huizen een groene binnentuin aan te leg-gen. Maar ook van dat idee kwam niets in huis.Het VGC-college heeft vorige week donderdag beslist om de huizen af te breken. De VGC zal een af-braakvergunning aanvragen. “Wat er daarna mee gebeurt, moeten we nog zien,” aldus Gorik Van Holen, woordvoerder van collegelid Pascal Smet (SP.A).

Steven Van Garsse

ONDERWIJS > VGC ZOEKT GEBOUWEN EN GRONDENbso en kso worden verenigd. “Leer-lingen krijgen modules variërend van boekhouden, Latijn, talen, tech-niek tot kunst,” zegt directeur Stef Colens.Scholengroep Brussel (gemeen-schapsonderwijs) is geïnteresseerd in een nieuwe secundaire school in Koekelberg. Dat zou dan een be-roeps- en technische school worden. De Scholengroep heeft in Koekel-berg immers al een atheneum met aso. Volgens directeur Jacky Goris is het allemaal nog heel pril. “Wij willen wel, maar het vinden van een terrein en de praktische realisatie is geen evidentie.”

Bettina Hubo

Vlaanderen heeft al sinds de jaren 1980 zeven huizen in bezit in de Vanderlindenstraat, aan de achter-kant van De Kriekelaar. Drie zijn in

behoorlijke staat (waarvan een is ge-kraakt door Roma), maar drie ervan zijn zo bouwvallig dat gevaar dreigt voor de omwonenden. De houten

constructie die er al jaren hangt om vallende brokstukken op te vangen, volstaat niet meer. Enkele maanden geleden is beslist om meteen het hele trottoir af te zetten nadat weer een stuk gevel naar beneden was ge-vallen.In 2003 zijn de drie bouwvallige

huizen in handen gekomen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Die deed er niets mee. Plan-nen genoeg. Zo zou Br(ik er studen-tenkoten gaan bouwen, maar dat project is onlangs afgevoerd. Er was voordien ook het idee om er een ba-sisschool te bouwen. Of om het Wo-

De werf van het toekomstige winkelcentrum Docks Bruxsel, vlakbij de Van Praetbrug, heeft dezer dagen de allure van een monumentaal kerkhof.

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

‘MOET OPSTAPJE WORDEN NAAR ECHTE BAAN’

UITGELICHT > GOSUIN GAAT MET DE KAM DOOR DURE GESCO-SYSTEEM

H et  systeem  ontstond  in 1987  toen  gemeenten  en OCMW’s  de  mogelijkheid 

kregen om werkzoekende werklozen een  baan  te  geven  met  overheids-geld. Bedoeling was om op die ma-nier  de  conjuncturele  werkloosheid terug te dringen. Twee jaar later kre-gen ook andere overheden en vzw’s de mogelijkheid om van de maatre-gel gebruik te maken.Vandaag  telt  het  Brussels  Gewest bijna  tienduizend  gesubsidieerde contractuelen.  Een  kleine  helft werkt voor allerlei overheden, de rest is aan de slag bij sociale en culturele vzw’s.  Een  gesco  kost  de  Brusselse overheid  jaarlijks  ongeveer  20.000 euro. Dit komt neer op 192 miljoen euro per jaar oftewel 63 procent van het  volledige  tewerkstellingsbudget en vijf procent van het totale budget van de regering. Een dure maatregel dus.Momenteel  heeft  een  derde  van  de 

gesco’s  een  universitaire  of  hogere opleiding, een derde heeft een diplo-ma  hoger  middelbaar  en  een  derde kwam  niet  verder  dan  lager  onder-wijs of  lager middelbaar. Opvallend ook:  ruim  55  procent  is  ouder  dan veertig  jaar.  En  amper  vijftien  pro-cent is jonger dan dertig.Dit  heeft  ermee  te  maken  dat  een gesco-contract  tot  nu  voor  onbe-paalde  tijd  kon  worden  gesloten. Een op drie van de Brusselse gesco’s werkt  al  meer  dan  tien  jaar  in  dit statuut.  Twaalf  procent  al  langer dan twintig jaar.

OpstapjeVoor  de  nieuwe  Brusselse  regering kan dit niet de bedoeling zijn. Brus-sel  wordt  immers  gesconfronteerd met  een  immense  jeugdwerkloos-heid. Vooral  laagopgeleide  jongeren zitten  zonder  werk.  Gosuin:  “Met gesco’s  ga  je  de  structurele  werk-loosheid  niet  te  lijf,  je  ondersteunt 

BRUSSEL – Brussels minister van Economie en Werk Didier Gosuin (FDF) wil het dure gesco-systeem (gesub-sidieerde contractuelen) omturnen tot een efficiëntere tewerkstellingsmaatregel. “Ik schaf het niet af, maar alle uitzonderingen en uitwassen moeten eruit.”

Met gesco’s ga je de werkloosheid niet te lijf, je ondersteunt er alleen het verenigingsleven mee.

BDW 1460 PAGINA 4 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

voorschot aan de werkgever voor de eerste  maand  loon.  En  het  oplei-dingsniveau van een gesco kan ook niet meer naar boven toe uitgebreid worden, wel naar beneden. 

In gevaarMaar  de  belangrijkste  verandering is  dat  nieuwe  gesco’s  niet  meer voor onbepaalde duur kunnen wor-

er alleen het verenigingsleven mee. Neem  TéléBruxelles,  daar  werken al  jaren  zo’n  twintig  gesco’s.  Als  je een publieke televisie wilt oprichten of  een  of  ander  sociale  organisatie, dan  moet  je  ook  de  nodige  perso-neelsmiddelen  vrijmaken.  Je  kan niet  op  gesco’s  rekenen  om  de  vzw te bemannen.” Toch  schaft  Gosuin  het  systeem niet af.  “Het  is niet mijn bedoeling om het hele verenigingsleven kapot te maken.” Wel gaat hij met de kam door  de  bestaande  contracten.  Alle vzw’s zullen worden gescreend. Ver-enigingen die het loon te laat uitbe-

talen  of  RSZ-achterstallen  hebben, die  sjoemelen  met  de  gesco-voor-waarden  of  die  hun  jaarrekening niet neerleggen of de andere wette-lijke  verplichtingen  niet  vervullen, raken  hun  gesco’s  kwijt.  “Voor  de andere, de correcte vzw’s, verandert er niets,’ benadrukt Gosuin.Wat  dit  zal  opleveren,  kan  de  mi-nister  nu  niet  voorspellen.  In  april is  er  een  eerste  evaluatie.  “Maar  al gaat het maar om twee procent van de gesco’s, dan is dat nog een bedrag van vier miljoen dat vrijkomt.” Met het  uitgespaarde  geld  wil  Gosuin vooral  banen  creëren  in  de  kinder-opvang,  de  opleidingsinstellingen, de  tewerkstellingsorganisaties  en beschutte werkplaatsen.Tegelijkertijd  wil  Gosuin  het  sy-steem  ook  hervormen  zodat  het inschakelingscontracten  worden waarmee  jongeren  een  eerste  be-roepservaring  opdoen.  “Het  moet een opstapje worden naar een duur-zame baan.”Voor alle nieuwe contracten gelden dan  ook  nieuwe  regels.  De  werk-gever  zal  voortaan  vijf  procent  van het  loon  van  een  gesco  voor  zijn rekening  moeten  nemen.  Voorts stopt Actiris met het geven van een 

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 28 JANUARIVERVOORT: OOK NAZI’S NAMEN NATIONALITEIT AF. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) veroorzaakt controverse door in De Tijd en L’Echo te verklaren dat “Het afnemen van de Belgische nationaliteit een wapen is dat meerdere extremistische regimes hebben gebruikt. Eén van de eerste maatregelen van de nazi’s was de Joden hun nationaliteit af te nemen.” Verschillende federale en regionale politici reageren onthutst op de reductio at hitlerum van Vervoort, die met zijn uitspraak het voorstel van de federale regering om Syriëstrijders hun nationaliteit af te nemen, wilde veroordelen. Nadien biedt Vervoort zijn excuses aan voor zijn uitspraak. 

GOSUIN NIET VOOR GEScO. Brussels Minister van Werk Didier Gosuin (FDF) wil het systeem van gesubsidieerde contractue-len omvormen tot een efficiënter instrument om de werkloosheid aan te pakken. Volgens 

Gosuin is een gesco-statuut een ondersteuning voor het verenigings-leven, maar niet om werkloosheid tegen te gaan. Een op drie van de Brusselse gesco’s werkt al meer dan tien jaar met het statuut. 

GEREchT VRAAGT UITLEVERING KOpSTUK LEMMENS-pLEIN. Het Brusselse gerecht vraagt aan Frankrijk de uitlevering van Saïd L., een kopstuk van de drugsbende rond het Lemmensplein in Anderlecht. L. werd in februari 2014 bij verstek tot zes jaar cel ver-oordeeld. L. vluchtte tijdens zijn proces. Twee weken geleden is hij opgepakt in het Franse Perpignan.

DONDERDAG 29 JANUARIcOMMUNAUTAIRE REL OVER GEMEENTEbLAD. Het gemeen-tebestuur van Sint-Lambrechts-Woluwe, onder leiding van FDF-bur-gemeester Olivier Maingain, geeft vanaf nu twee gemeentebladen uit, een in het Nederlands en een in het Frans. In het Franse magazine staat meer informatie dan in het Nederlandse. Volgens de taalwet moeten de bewoners van Brusselse gemeenten in beide talen worden ingelicht. Oppositiepartij Open VLD vindt twee verschillende bladen uitgeven onwettig en overweegt gerechtelijke stappen te ondernemen.

VRIJDAG 30 JANUARIbOMALARM AAN bEURS. Een deel van de Anspachlaan wordt afge-zet na een bomalarm. Er is een verdachte koffer gevonden aan de Pizza-hut, vlakbij het Beursplein. Mensen in omliggende cafés en restaurants moeten binnenblijven en in het premetrostation Beurs stoppen zelfs geen trams meer. Na twee uur blijkt het loos alarm te zijn. 

ZONDAG 1 FEbRUARI2.500 FEESTVIERDERS GEëVAcUEERD IN MOLENbEEK. Na een anonieme oproep dat er een explosie zou plaatsvinden, beslist de politie dat 2.500 feestvierders geëvacueerd moeten worden uit de feestzaal Brussels Event Brewery in Sint-Jans-Molenbeek. De politie doorzoekt het gebouw, maar vindt geen explosieven. 

MAANDAG 2 FEbRUARI cLERFAYT DAAGT MAINGAIN UIT. Schaarbeeks burgemeester Bernard Clerfayt daagt Olivier Maingain uit als kandidaat-voorzitter van het FDF. Maingain is voor de zevende keer kandidaat. Clerfayt wil naar eigen zeggen nieuwe ideeën in de francofone partij brengen. Hij heeft eerder al verklaard dat hij vindt dat Maingain te lang aan boord is gebleven.

KLAppEN Op SchOOL OM chARLIE hEbDO. Een leerling van het Athénée Royal Leonardo da Vinci in Anderlecht is met zware verwondingen naar het ziekenhuis gebracht na een ruzie over Charlie Hebdo. Dat schrijft La Derniere Heure. De jongen zou geweigerd hebben een petitie van zijn medeleerlingen te ondertekenen, waarin het ontslag van de leerkracht geschiedenis werd gevraagd omdat die leerkracht de aanslag op Charlie Hebdo veroordeeld had. De weigeraar wordt daarna opgewacht na school en toegetakeld met een baseballknuppel.  

DINSDAG 3 FEbRUARIbUYLE ZIET ‘pOLITIEKE ZELFMOORD’ VLAMINGEN. Daniël Buyle, de griffier van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, zegt tijdens een speech op de receptie van de Vlaamse Volksbeweging dat de strategie van sommige Vlaams-Brusselse partijen richting een Brus-selse gemeenschap neerkomt op politieke zelfmoord van de Vlaamse Brusselaars. Buyle dicht die strategie toe aan politieke onwetendheid of aan een nieuw Brussels bewustzijn. Dat laatste komt vooral voor bij de partijen SP.A en Groen. Samengesteld door Killyan Dauvillé en Marie Rutsaert

Didier Gosuin (FDF): “Ook bij ‘TéléBruxelles’ werken al jaren zo’n twintig gesco’s.”

den  aangeworven.  Het  wordt  nu voor één  jaar, hoogstens anderhalf. Gosuin:  “De  maximumduur  wordt 312  dagen,  dit  is  ook  de  termijn die je moet gewerkt hebben om een werkloosheidsuitkering  te  krijgen.” Op  die  manier  wil  de  minister  er ook voor zorgen dat het systeem ten goede komt van de Brusselaars. “Nu heb je veel gesco’s die bij het onder-

tekenen  van  hun  contract  nog  in Brussel woonden, maar sindsdien al lang verhuisd zijn.”Tot slot wil hij af van de politisering. Nu gebruiken politieke partijen het systeem om bevriende verenigingen te ondersteunen. Dat moet verande-ren.  “De  toekenning  van  gesco-ba-nen aan deze of gene vereniging mag niet afhankelijk zijn van het hebben 

van  goede  relaties.  We  moeten  on-partijdig zijn.”Oppositiepartij  PVDA  verzet  zich tegen  de  maatregelen  van  Gosuin. “Stabiele  jobs  worden  vernietigd en  de  non-profit  en  culturele  sec-tor  worden  in  gevaar  gebracht,”  zo klinkt het. bettina hubo

Brussel moet vermijden om het omliggende Vlaamse gebied te bekijken in functie van zichzelf”

Provinciegouverneur van Vlaams-Brabant Lodewijk De Witte vindt dat Brussel en de Rand op basis van gelijkwaardigheid met elkaar moeten spreken en niet vanuit een superioriteitsgevoel (in De Randkrant).

Dit maakt deel uit van een nieuwe Vlaams-Brusselse strategie die helaas kan leiden tot de zelfvernietiging van de Vlaamse gemeenschap in de hoofdstad”

Daniël Buyle, griffier van de raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, over de pleidooien voor een Brusselse gemeenschap, op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging (op brusselnieuws.be).

Drie jaar lang verzamelde het Twitteraccount STIB_fail alle  tweets  met  klachten  over  het  Brussels  openbaar vervoer.  Oprichter  Kwinten  Lambrecht  heeft  het  ac-count  nu  op  non-actief  gezet  na  een  gesprek  met  de MIVB. De MIVB maakte dit  zelf bekend op hun Twit-teraccount met een ludiek begrafenisfilmpje. Al een jaar 

MIVB_failHETWOORD

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

kunnen  klachten  en  opmerkingen  rechtstreeks  bij  dat profiel aangekaart worden. STIB_fail klaagde alle mo-gelijke problemen aan, van kapotte liften en vandalisme tot  overvolle  trams.  Toch  bracht  het  account  de  MIVB ook op een positieve manier in beeld. Twee jaar geleden kwam het account in het nieuws toen het de populaire hashtag #STIBsongs lanceerde. Twittergebruikers wer-den  aangespoord  om  woordspellingen  met  liedjes  en metrostations te vinden. Marie Rutsaert

BDW 1460 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

CULTUUR > TOM BONTE EN DIRK SEGHERS OVER 50 JAAR BEURSSCHOUWBURG

BONTE: ‘VAN NOSTALGIE HEB IK GEEN LAST’BRUSSEL - De Beursschouwburg bestaat vijftig jaar. Na een penibele periode blaast directeur Tom Bonte er sinds drie jaar nieuw leven in. Dirk Seghers verliet de Beursschouwburg in de jaren 1990 op een hoogtepunt. Hij is nu artistiek directeur bij Recyclart. Een dubbel-interview. “Samenwerken? Hmm, dat moeten we nog zien.”

H et  is  een  warwinkel  in  het gebouw  aan  de  Ortsstraat. Talloze  stoelen  worden 

goud geverfd, er staan decorstukken her  en  der.  Het  personeel  zwoegt om tijdig klaar te zijn voor de Vijftig uur  van  de  Beursschouwburg  op  5 februari (zie verder in de krant). Dat moet een feest worden naar aanlei-ding van het vijftigjarig bestaan.Niet  dat  alles  in  die  vijf  decen-nia  jaar  rimpelloos  is  verlopen.  De Beursschouwburg  heeft  ups,  maar ook  heel  wat  downs  gekend.  Er  zijn wonden geslagen. Ook persoonlijke. Dat blijkt uit het 1965 beursschouw-burgboek 2015  dat  zopas verscheen bij Lannoo en dat opmerkelijk open-hartig  is  over  de  moeilijkere  mo-menten.Tussen  Tom  Bonte,  de  huidige  di-recteur, en Dirk Seghers, Beurspro-grammator  van  1991  tot  2006,  is geen  sprake  van  animositeit.  Maar ze kennen elkaar dan ook niet echt goed.  Nochtans  zijn  ze  allebei  be-zig met grassroots-programmatie  in hartje  Brussel.  Bonte  in  de  Beurs-schouwburg,  Seghers  in  Recyclart aan de Kapellekerk.Seghers:  “Ik  ben  sinds  2006  maar één keer naar de Beursschouwburg afgezakt.  (Dirk Seghers werd toen ondanks breed protest ontslagen, SVG/EVC). Daar moet je niet te veel achter zoeken. Ik heb met Recyclart mijn  handen  vol.  En  er  waren  nu eenmaal  niet  veel  concerten  in  de Beurs waar ik graag heen wou.”“Maar nu ik hier terug ben in dit ge-bouw, doet het me wel iets, ja. Ik heb hier bijna zestien jaar muziek gepro-grammeerd. Ik heb de muren van de Beursschouwburg  zien  jubelen  en wenen.”

De Beursschouwburg had toen een duidelijke smoel. Vandaag hangt een kunstwerk aan de luifel met door elkaar gehas-pelde letters. Is die babyloni-sche spraakverwarring niet symbolisch: het is niet duide-lijk waar jullie voor staan...Bonte:  “Dat  wil  ik  in  de  meest krachtige  termen  tegenspreken.  Er 

is sinds drie, vier jaar een heel jonge generatie die de weg naar de Beurs heeft  gevonden.  Ik  moet  heel  erg tegen  de  perceptie  vechten  dat  de Beurs  een  doodse  bedoening  is.  Ik weet  ook  waarom  men  dat  denkt. Opiniemakers,  beleidsmakers, mensen  die  het  voor  het  zeggen hebben, staan ver van de leefwereld van het jonge publiek dat hier langs-komt. De perceptie hinkt altijd ach-ter op de realiteit.”

Waar staat de Beursschouw-burg dan voor vandaag?Bonte:  “Ik  vind  niets  nieuws  uit. Ik  neem  elementen  uit  mijn  vorige job en verbind die met de stad zoals die  er  vandaag  uitziet  (Tom  Bonte was voordien programmator van de Vooruit in Gent, SVG/EVC). We zijn expliciet  multidisciplinair,  om  niet te zeggen polymorf. We verlaten het pad van kunst met de grote K, en kij-ken wat er in de stad gaande is.”“We  zien  ook  dat  dit  aanslaat  bij jongeren. Ze zijn opgegroeid  in een wereld  waar  alles  met  elkaar  ver-bonden kan worden, zoals op het in-ternet. Ze zien op YouTube een film-pje,  klikken  door  naar  iets  anders. Ze zijn heel weinig bezig met disci-plines. Dat interesseert hen niet. Ze springen van de ene hyperlink naar de andere.”

Willen jullie nog steeds een broeihaard zijn, waaruit arties-ten kunnen opstaan die dan later in de grote huizen terecht komen?Bonte:  “Dat  is  alvast  de  ambitie. Heel veel jonge mensen in deze stad zijn creatief bezig. Neem nu iemand als  Louis  Vanhaverbeke.  Hij  is  een performer,  een  bricoleur  die  in  zijn laatste  voorstelling  knipoogt  naar de  rapcultuur.  Dat  zijn  mensen  die ons interesseren, maar die ook bui-ten elk subsidiedossier vallen.”“Ook  David  Helbich  is  zo  iemand. Hij  is  bekend  geworden  met  zijn Belgian Solutions,  maar  hij  is  ei-genlijk een componist, en beeldend kunstenaar.  Ook  bij  hem  is  de  dis-cipline ondergeschikt aan zijn kun-

stenaarsschap. Hij kijkt naar de we-reld,  deconstrueert  en  construeert en welke kunstvorm er dan uitkomt, is van ondergeschikt belang.”Seghers:  “Wat  de  Beurs  vandaag programmeert, verschilt niet zoveel van wat wij in de jaren 1990 deden. We  wilden  toen  de  gevestigde  cul-tuur naar beneden halen, en tegelijk de straatcultuur een podium geven. Het was de periode van de rap, van de spoken words. We kregen ook veel anderstaligen over de vloer. Spraak-verwarring  was  niet  van  tel.  Wij waren  Le Beurs.  In  Frankrijk  dach-ten  ze  zelfs  dat  dit  een  zinspeling was op ‘les Beurs’, wat argot is voor maghrebijnen.”

Hoe weten jullie wanneer jullie toonaangevend zijn? We zagen hier ooit nog Billy Bragg met vijf mensen in de zaal.Bonte: “Dat weet je nooit. Alleen de geschiedenis kan dat uitmaken.”Seghers:  “Klopt. Hoe meer  ik pro-grammeer,  hoe  minder  ik  weet.  Ik weet niet meer wat kunst is.”“Als  een  buurtbewoner  naar  mij komt  en  die  zegt:  ‘ik  wil  een  ten-toonstelling  organiseren  met  mijn collectie koekoeksklokken’. Dan zeg ik:  ‘Ah ja, hoeveel heb je er zo?’ Hij antwoordt  me  ‘driehonderd’.  Dan stel ik me niet de vraag of dat kunst is.”“Als  je  alle  driehonderd  klokken ‘koekoek’  laat  zeggen  om  twaalf uur ‘s middags, wat heb je dan? Een noise-concert  én  een  conceptuele installatie over het voorbijgaan van de tijd, over het efemere.”“Tegelijk is het ‘maar’ een buurtbe-woner  die  driehonderd  koekoeks-klokken  heeft.  Dat  fascineert  mij. Soms  voel  ik  me  le savant igno-rant.  Ik  moet  een  gatekeeper  zijn, 

sen  uit  de  buurt  onder  de  spots.”“Ik  ben  nogal  een  volgeling  van  de uitspraak:  ‘Elke  mens  die  sterft,  is een museum dat brandt’. Praat met de mens, hoe bescheiden ook. Ieder-een heeft een fantastisch levensver-haal.”“Tegelijk  moet  je  op  twee  niveau’s werken.  Enerzijds  events  organise-ren waar veel volk naartoe komt - je bent dat aan de subsidiërende over-heid verplicht. Anderzijds het meer ‘academische’ niveau, met  lezingen waar vijftig man op afkomt. Het ene niveau  is  bevruchtend  voor  het  an-dere.”“Wat  ik  de  laatste  jaren  mis  bij  de Beurs is dat het gebouw davert.”

Heeft het gebouw de laatste jaren gedaverd?Bonte:  “Dat  moet  je  misschien aan  onze  buren  vragen...  (lacht)  Ja, natuurlijk  heeft  het  hier  gedaverd. Maar dat moet je niet altijd letterlijk nemen. Het publiek van de Beurs is in  drie  jaar  verdubbeld,  voor  zowat alle disciplines die we tonen. En dat in symbiose met de buurt.”Seghers: “Ik ben trots op het aantal fans op onze Facebookpagina. Recy-clart  heeft  er  dertigduizend.  Dat  is veel voor Brussel.”

Slaagt Recyclart erin om niet blanc-bleu-belge te zijn?Seghers: “Ja. Door buurt- en nacht-evenementen.  Tropical Bass  is  daar een  goed  genre  voor.  Het  is  de  ur-bane muziek van vandaag. Je bereikt er de diverse etnische groepen mee in Brussel. In maart vorig jaar had-den we Dengue Dengue Dengue, een groep  uit  Peru.  Het  was  de  eerste keer dat ze hier waren. Je waande je op  een  bruiloftsfeest  in  Zuid-Ame-rika.”

BDW 1460 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

maar  ik  weet  steeds  minder.”

Het culturele landschap in Brussel is goed bezet, met KVS, Kaaitheater, AB, Recy-clart en de Beursschouwburg. Elk huis wil vandaag de link leggen met de stad. Iedereen vist in dezelfde vijver.Bonte:  “We  staan  geboekstaafd als het kleine broertje van Kaai en KVS, maar ik voel de verwantschap steeds minder. We staan dichter bij Recyclart.”“De  grote  huizen  programmeren van  bovenaf.  De  KVS  brengt  inte-ressante artiesten van andere cul-turen  op  het  podium,  uit  Congo, Marokko,  al  tien  jaar  lang,  maar dat  vertaalt  zich  niet  in  de  zaal. Het publiek blijft blank. Het is een moedige  poging  geweest  van  de KVS om een spiegel voor de stad te zijn, maar het heeft niet altijd ge-werkt.”“Ik  denk  dat  dat  komt  omdat  de programmatie  top-down  is  ge-voerd.  Jongeren  zijn  heel  autori-teitsgevoelig. Als de grote Konink-lijke Vlaamse Schouwburg  iets op de affiche zet, dan is de kans groot dat ze er zich tegen afzetten.”

Jullie doen het beter?Bonte:  “Neen.  Wij  zijn  zoekende. Het is de grote uitdaging voor deze stad.  We  hebben  een  goede  mix, maar makkelijk is het niet om jon-geren van andere culturen te berei-ken.”Seghers:  “Wat  ik  geleerd  heb in  die  fantastische  Marollen-buurt  is  dat  we  kunnen  uitgaan van  de  rijkdom  van  de  bewo-ners  zelf.  Wij  importeren  geen dure  artiesten  die  we  op  een  po-dium  zetten.  Wij  zetten  de  men-

“Concerten organiseren op het nieuwe Beursplein?

Wij kruipen liever onder de stoeptegels”

“Hoe meer ik programmeer, hoe minder ik weet wat kunst is. Ik ben un savant ignorant”

TOM BONTE (BEURSSCHOUWBURG): DIRK SEGHERS (RECYCLART):

“Als bezoekers het gevoel hebben dat hun ticket the hottest ticket in town is,  dan  weet  ik  dat  ik  goed bezig  ben.  De  Chinezen  heb-ben  daar  een  prachtige  uitdruk-king voor: ‘een ritje op de draak’ (surfen op de golf van een event, SVG/EVC).”

Tom Bonte (links): “Mijn devies: stop met zeuren over het gebouw en zijn gebreken.” Dirk Seghers: “Ik heb hier de muren zien jubelen en wenen.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1460 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

en  het  concert  valt  helemaal  plat.”

Recyclart moet dan weer de daverende treinen dulden.Seghers:  “Elke  anderhalve  minuut hoor  je  de  trein  voorbij  denderen. Het  hoort  er  gewoon  bij.  Ik  kan sinds kort ook programmeren in het station van Congres. De zaal zit bo-ven de sporen. Dat zorgt voor min-der geluidsoverlast.”Bonte: “Ik geloof wel dat de Beurs-schouwburg,  mits  aanpassingen, functioneler  kan  zijn.  We  moeten tien jaar na de verbouwingen eerlijk durven te zijn. De ‘straat’ in het ge-bouw  (een  roodgeverfde  doorgang van  de  Ortsstraat  naar  de  Karper-brug), die werkt niet. Het Beurscafé zit  dan  weer  te  diep  in  het  gebouw verstopt. We moeten de gevel open-gooien.  Het  onthaal  reorganiseren. Zeker  nu  de  Ortsstraat  autovrij wordt. Desnoods staat de trap mid-den  in het gebouw, of halen we die weg.”

Dat wordt misschien niet in dank afgenomen. Velen zijn nostalgisch naar die trap. Bonte:  “Van  nostalgie  heb  ik  geen last.”

Is er een samenwerking denk-baar tussen Recyclart en de Beursschouwburg?Seghers: “Het is de eerste keer dat Tom  en  ik  elkaar  zo  lang  spreken. (Stilte) Ik  zie  tot  mijn  vreugde  veel zaken in de Beurs terugkeren die er in mijn tijd al waren.”“Anderzijds  is de omgeving anders. De buurt rond de Beursschouwburg is  totaal  anders  dan  die  van  Recy-clart.  Context  bepaalt  alles.  Wat  in de  Marollen  functioneert,  gaat  niet noodzakelijkerwijs  hier  goed  wer-ken.”

Het zou ook kunnen dat de over-heid een samenwerking oplegt.Bonte:  “Bij  de  overheid  leeft  die idee zeker, maar die staat los van de realiteit. Het is niet omdat de over-heid  denkt  dat  het  goed  is,  dat  het ook  goed  is  voor  de  stad.  De  over-heid  wil  vooral  budgetten  efficiënt inzetten.”“De  overheid  vraagt  steeds  meer aan  de  culturele  instellingen,  -  we moeten  duurzaam  zijn,  we  moeten de jongeren meekrijgen, we moeten een correct personeelsbeleid voeren, het  publiek  verbreden,  enzovoort, enzovoort - maar past haar budget-ten niet aan.”“Ik  vind  dat  de  cultuursector  daar nogal lauw op reageert en zegt: oké we zullen dat dan maar doen.”

Tot slot, vormt het autovrije Beursplein dat er in de zomer komt een opportuniteit?Bonte:  “Het  Beursplein  moet  een plek  worden  voor  culturele  evene-menten.  Maar  ik  voel  me  niet  ge-roepen  om  er  grote  voorstellingen te organiseren, of straattheater. Het plein  staat  wat  betreft  grootte  niet in verhouding tot onze werking. We gaan  eerder  proberen  om  onder  de stoeptegels te kruipen. Maar dat het verkeersvrije Beursplein een cadeau en een uitdaging is, dat staat buiten kijf.”

Steven Van Garsseen Eric Vancoppenolle

De Beursschouwburg zit in een chiquer gebouw, maar met veel beperkingen. Toch niet jaloers op wat in Recyclart mogelijk is?Bonte: “Toen ik hier toekwam, wist ik dat ik met een handicap moest be-ginnen  (de  prestigieuze  verbouwing begin  de  jaren  2000  bleek  achteraf 

een  debacle  en  heeft  delen  van  het gebouw onbruikbaar gemaakt, SVG/EVC). Dus was het devies: ‘stop met zeuren  over  het  gebouw  en  zijn  ge-breken’.  Het  Beurscafé  gebruiken als  een  club,  dat  lukt  niet.  Maar we  kunnen  wel  muziek  program-meren  in  de  Zilveren  zaal.  Daar 

is  de  isolatie  wel  naar  behoren.”Seghers:  “Ik  heb  een  paradox  ont-dekt.  Een  groep  programmeren  in een ruimte die daar totaal niet voor geschikt  is,  zoals  een  station,  kan erg  opwindend  zijn.  Zet  diezelfde groep  in een perfect uitgeruste  the-aterzaal  voor  een  zittend  publiek 

BRUSSEL – De Beursschouwburg, dat is iedere keer opnieuw een nieuwe

generatie muzikanten, performers en theatermakers. Voor het theater

zakten voormalige West-Vlaamse studenten destijds nog even naar

Brussel af, waar ze hun studiegenoten terugzagen. Waar ze het zeker ook

voor deden was Mallemunt, een wonderbaarlijke mengelmoes van

steengoede muziek, een ambiance om van te snoepen en middelmatige Algerijnse wijn van de Wereldwinkel.

En de onvermijdelijke katers achteraf. Hieronder een historisch overzicht

aan de hand van citaten uit het uitstekende Beursschouwboek, met in het achterhoofd de generatie van

vandaag die de geschiedenis van (over)morgen schrijft.

JEUGD, THEATER EN MUZIEK

BDW 1460 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

“Ooit waren er in Brussel meer dan veertig Vlaamse amateurtheatergezelschappen (zoals op deze foto uit 1946, red.) actief. Vandaar de noodzaak van een tweede plateau, los van de KVS en de experimenten in het Paleis voor Schone Kunsten. Zo kwam de Beurs-schouwburg in beeld. Een Vlaams podium in het hart van Brussel.”

Voormalig minister van Cultuur Hugo Weckx herinnert zich het ontstaan van de Beursschouwburg.

“Het protest bleek goed bedoeld maar wat naïef. Iemand las een warrige tekst voor en daarop klonk wat geforceerd hoerage-roep en ook wat goedkeurend ge-mor van gelijkgestemden, maar terwijl iedereen rustig aanstalten maakte om de schouwburg te verlaten, viel daar een horde Brusselse fl ikken binnen, de obligate wapenstok en hangsnor in de aanslag.”

Regisseur Marc Didden herinnert zich levendig de politie-inval op 13 november 1969. Aanleiding was het voorlezen van een brave protestmotie tegen het opdoeken van het merkwaardige gezelschap de Werkgemeenschap (zie foto).

OP 5 FEBRUARI 1965 OPENT DE

BEURSSCHOUWBURG ZIJN DEUREN,

ENKELE MAANDEN LATER DAN

GEPLAND

VIER JAAR NA DE OPRICHTING

IS HET AL HOMMELES

“Ook internationale, aanko-mende sterren waren in de Auguste Ortsstraat te gast. Zo hoorde ik er voor het eerst Tom Waits, die er zijn Nighthawks at the Diner kwam vertolken. De nog volslagen onbekende Dire Straits rockten er op de tonen van Sultans of Swing. En achter de bar schonk madam-meke Matthieu de glazen vol, we voelden er ons he-lemaal thuis.”

Zanger Johan Verminnen herinnert zich de muzikale hoogtepunten van de eerste helft van de jaren 1970.

TOM WAITS EN DIRE STRAITS:

Tom Waits kwam in de jaren 1970 twee keer naar Brussel op vraag van de Beursschouwburg. een keer in de

Ortsstraat zelf en een keer in Passage 44. Met goede herinneringen zo blijkt

uit dit kaartje van mevrouw Waits aan Johan Wambacq uit 1990.

© A

RC

HIE

F B

EU

RS

SC

HO

UB

UR

G

© A

RC

HIE

F BE

UR

SS

CH

OU

BU

RG

© A

RC

HIE

F BE

UR

SS

CH

OU

BU

RG

© A

RC

HIE

F BE

UR

SS

CH

OU

WB

UR

G

DOOR DANNY VILEYN

BEURSSCHOUWBURG HET VERHAAL VAN EEN OVERLEVER IN DE STAD

“Hassina Benchelabi, de vrouw van Pa-trick Moyersoen, sprak zich op het po-dium uit tegen de chador. Ze hekelde het als instrument van vrouwenonderdruk-king. Toeschouwers beten haar toe dat de chador toch nuttig was om haar te wurgen. Ik ging door de grond! Volgde

© JA

N K

EM

PE

NA

ER

S

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Om eventjes terug te keren naar onze bestaans-reden – niet van uw commentator – maar van uw hele krant, brengen wij u gratis en voor niets een uittreksel uit een recent VGC-verslag. Smult u mee.

De heer Guy Vanhengel, collegevoorzit-ter: “Wie in mij de strenge onderwijzer ziet die van de speelpleinwerking een schoolwerking wil maken, heeft het helemaal verkeerd voor. Ik ben voor de anti-autoritaire school, voor wie dat nog niet wist.”

Mevrouw Annemie Maes: “ Op voorwaarde dat men gehoorzaam is.” ( Vrolijkheid )

De heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter: “Voor mijn part mag er wat meer speelpleinwer-king in het onderwijs zijn dan schoolwerking in de speelpleinen. Al spelend hebben we toch allemaal veel opgestoken, nietwaar, mevrouw Maes?”

Mevrouw Annemie Maes: “Maar toch niet samen!” ( Hilariteit )

De heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter: “Voor zover ik weet, niet samen! Kortom, onze speelpleinwerking moet worden gezien in het kader van een nieuwe kijk op een brede school-werking.”

Voorts kunnen we u nog meedelen dat de Vlaamse Gemeens chapsco mmissie op zoek is naar een nieuwe huisstijl. Voor 25.000 euro wil-len ze een nieuw logo laten bedenken door een consultancybureau. Moet waarschijnlijk met een hartje zijn, naar analogie met de nieuwe vlag van het Brussels Gewest, en een poes in plaats van een leeuw. Of wie weet neemt de VGC wel een afbeelding van een brede school als logo. Weten we eindelijk hoe dat eruitziet.

Eindelijk! We hebben eindelijk, op een van onze tochten door de stad, para’s gezien. Stoer, dat wel, en ze staan daar ook te staan op een manier die discipline ademt. Dat is eens wat anders dan het gebruikelijke “Allez dégagez!” dat de politie in Brussel weleens door de luidspreker van de combi durft te brullen. Nee, onze vrienden militairen houden alles en iedereen in het oog, en ondanks het dreigende jihadigevaar lijken ze tegelijkertijd verzonken in diepe, haast fi loso-fi sche gedachten. Bij dezen een apologie voor militaire aanwezigheid in het straatbeeld.

Schijn bedriegt echter. Dankzij de ACOD-legervakbond weten we wat onze para’s echt bezighoudt, en dat is allerminst fi losofi sch. Volgt u even de redenering: “Militairen lopen bij bewakingsopdrachten dezelfde risico’s als de agenten die enkele deuren verder hetzelfde werk doen. Toch hebben zij een heel andere verloning. Dat is vreemd en lokt onder militairen veel reac-tie uit,” zegt de vakbond in De Standaard .

Nou, staan ze er hoop en al twee weken, begin-nen ze al te klagen dat ze te weinig verdienen voor het gevaar dat ze lopen. Wij wisten overi-gens niet dat militairen dezelfde risico’s lopen als politieagenten in de straten van Brussel. Bij dezen is dat dus bevestigd. Stel je voor, risico lopen als militair. Sterven voor het vaderland? Nooit van gehoord, zeker? Onder dat gesternte hoeft het natuurlijk niet te verwonderen dat een snotaap met zelfhaat uit Vilvoorde sterker staat. Hij heeft tenminste nog maagden die hem via internet zijn beloofd.

BDW 1460 PAGINA 9 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

“Bij de eerste Muntpleinanimatie hielpen we een podium bouwen met planken op bakken bier die we gingen halen in het jongerencentrum in de Grétrystraat. Toen dat later Mallemunt werd, stonden wij er met een aantal vrienden in een stand van Tliedboek, waar we niet alleen ons tijd-schrift aan de man brachten, maar ook longplayings en Gouden Carolus.”

Henri Vandenberghe, organisator van Brosella Folk & Jazz en voormalig lid van de algemene vergadering van de Beursschouwburg beleefde gouden tijden. Het begon al toen hij in het BRT-programma Tienerklanken naast Roy Orbinson zat.

GOUDEN CAROLUS

“Mallemunt was een eerste grote mani-festatie van Vlaamse aanwezigheid op het Muntplein. Alle politici waren er: de jonge Annemie Neyts, Hugo Weckx, Rika Stey-

aert, vicegouverneur Leo Cappuyns, alle Vlaamse schepenen. Dat gebeuren werd toch wel als een expliciete positionering beschouwd. Er was toelating om mu-ziek te maken tot 22 uur, daarna moest het geluid uit. Om 22.05 uur belde het FDF al om zijn beklag te maken over lawaaioverlast. Gelukkig zaten er nogal wat Vlamingen bij de Brusselse politie. Tja, en was dat nu politieke ondersteuning of politieke recuperatie? Het zal wel iets van allebei geweest zijn, zeker? Er was

EN DAN WAS ER MALLEMUNTEN DAN WAS ER MALLEMUNT

zo weinig aanbod en we waren blij dat er iets gebeurde.”

Oud-politicus en voormalig voorzitter van de Nederlandse Cultuurcommissie Jan Béghin blikt nuchter terug.

“Een schouwburg: in de jaren 1960 en 1970 klonk dat nog heel sterk als ‘burcht’. Oninneembaar, hoge drempel, niet voor gewoon volk. We noemden de Beursschouwburg toen al de Beurs, dat klonk ’nabijer’. Het was een plek waar veel mogelijk was, een inneembare ves-ting en een innemende plek. Een gezel-lige, kleine, rode bonbonnière, waar ik me meteen thuis voelde.”“Ik zag er de kleinkunst ontstaan: De Bruyne, Vanuytsel, Raymond, Vermin-nen, in perfecte cohabitation met de rockjongens: Kevin Coyne, Tim Hardin, en de jazz van Pork Pie en Cos. En nee, ik was níét op het fameuze U2/Kreuners dubbelconcert in 1981.”

Radiomaker en muzikant Jan Hautekiet is bezoeker van de Beurs sinds 1973.

EEN INNEEMBARE BURCHTBEURSSCHOUWBURG ALS

MODELTHEATER

“1970-1980 is een wonderlijk decennium geweest, een smeltkroes van leeftijden, werksoorten, kunstgenres allerhande, met aandacht voor maatschappelijke ontwikkelingen en een openheid die me soms met nostalgie vervult.”“Vele fi guren die de Brusselse scene heb-ben gekenmerkt, zetten hun eerste stap-pen in het Nederlandstalige jeugdleven van dat wonderlijke decennium, en velen deden meer dan alleen passeren in de Beursschouwburg of op het Muntplein.”

Politica, minister van Staat en voormalige voorzitter van de Beursschouwburg Annemie Neyts

kijkt met heimwee achterom.

DE MINISTER VAN STAAT

HEEFT HEIMWEE

“In het MoMa New York hangen werken van KOOR. In de Beursschouwburg wer-den ze overschilderd met witte verf. En voor de rest hebben ze alleen maar nut-teloze omloopruimte gecreëerd. En dan die afschuwelijke tl-verlichting.”

Theatermaker Dirk Verstockt over de volgens velen desastreuze verbouwing van de

Beursschouwburg in de jaren 1990.

MoMa EN KOOR

Beursschouwboek 1965-2015, over een cultuurrebel in Brussel, onder redactie van Johan Wambacq en Jeroen Duvillier, telt 270 blz. en is uitgegeven bij Lannoo in Tielt en kost 34,99 euro.

FRUIT VAN ROTTE BOMENeen scène waarin rappers tegen een muur deden alsof ze masturbeerden. Het onbehagen in de zaal steeg ten top. Ik wist niet meer of, en hoe we dat nog konden controleren. Maar toen de muziek door de boxen schal-de, sloeg als bij toverslag de atmos-feer om. Iedereen danste broederlijk met elkaar.”

Voormalig directeur Paul Corthouts haalt herinneringen op aan de eerste editie van

Klinkende Munt halverwege de jaren 1990.

© A

NTO

N W

ILS

EN

S

© A

RC

HIE

F B

EU

RS

SC

HO

UB

UR

G

© A

RC

HIE

F B

EU

RS

SC

HO

UB

UR

G

© A

RC

HIE

F BE

UR

SS

CH

OU

WB

UR

G

“De Beursschouwburg had gouden jaren gekend. Het was voor mij het absolute mo-deltheater. Eenoog in het land der blinden misschien, maar zeker ook een pionier. Het was toonaangevend op een zeer breed ter-rein, van polderpop tot nieuw theater. Het prestige was enorm. Ik herinner mij dat ik in die tijd Hugo Matthysen uitnodigde voor een optreden, maar dat hij bedankte omdat hij “daar nog niet klaar voor was”. Als je in de Beursschouwburg optrad, dan stond je echt in het centrum van de aandacht. Maar ik besefte ook dat het huis die vuurtoren-positie kwijt was in 1989, toen ik aantrad.”

Artistiek leider Theo Van Rompay blikt terug op de periode 1989-1991.

DEZE WEEK IN DE JAREN 1990 > PATRICK MOYERSOEN OVER DE KRAAK VAN HOTEL CENTRAL

‘ER HEERSTE EEN BERLIJNS GEVOEL’

Patrick Moyersoen (links) bij de tweede kraak in de winter van 1996. “De kraak was een geweldig succes. Duizenden mensen kwamen langs. De regionale media sprongen erop. Dat de politie fors reageerde droeg bij tot de media-aandacht.”

© PETER JANSSENS

O ver  enkele  maanden  is  het Beursplein  verboden  gebied voor  de  auto.  Voetgangers 

en fietsers zullen er vreedzaam door elkaar  bewegen.  De  hoop  bij  het stadsbestuur  is  dat  de  binnenstad zo verder kan opleven.

De kraak werd een geweldig succes. Duizenden  mensen  kwamen  langs, de  regionale  media  sprongen  erop. Dat  de  politie  fors  reageerde  droeg bij  tot  de  media-aandacht.  En  het stadsbestuur  werd  een  neus  gezet. “We  hadden  het  schepencollege uitgenodigd  voor  de  uitreiking  van de  Gouden Koevoet,  een  prijs  voor de  meest  schandalige  sloop,”  zegt Moyersoen.  “Dat  was  in  de  Beurs-schouwburg. Daarna gingen we met de fanfare naar de overkant, naar de Cinema Ambassador. De gemeente-lijke edielen konden niet anders dan ons volgen. We hebben dus de kraak mee  ingeluid,  samen  met  de  Brus-selse beau monde.”

Onweerstaanbare cocktailMoyersoen  vertelt  hoe  de  kraak  tot in  de  puntjes  was  voorbereid,  met juristen  was  afgetoetst,  welk  op-zien  ze  baarden  bij  het  publiek,  de sfeer  die  in  het  gekraakte  gebouw leefde.  Er  sliep  zestig  man,  elke avond waren er voorstellingen,  tien dagen lang. “Maar uiteindelijk is al-les  context,”  zegt  Moyersoen.  “Het momentum was daar. Iedereen was fed up met de stad. De dossierkennis van  de  stadsbewegingen  en  het  ar-tistiek geweld dat zich daarop entte gaf een onweerstaanbare cocktail.”“Daarnaast was er het nieuwe sche-pencollege,  met  François-Xavier  de Donnea  (MR)  als  burgemeester  en Henri  Simons  (Ecolo)  als  schepen van  Stedenbouw,  dat  komaf  wou maken  met  het  geritsel  onder  de vorige  burgemeester  Michel  Dema-ret,  een  corrupt  figuur,  en  resoluut de  kaart  trok  van  de  stadsvernieu-wing.”“Hotel  Central  staat  daarnaast  ook symbool  voor de  strijd  tegen de al-gehele  verloedering.  We  hadden twintig  stadskankers  aangeduid  in de  Vijfhoek,  aan  de  hand  van  een VUB-studie.  Vandaag  zijn  die,  op één na, allemaal verdwenen.”

Generieke winkelsMoyersoen  is  het  er  niet  helemaal mee  eens  dat  Hotel  Central  een voorbeeld  is  van  hoe  de  Beurs-schouwburg de stad tot verandering heeft gedwongen,  terwijl de andere succesvolle  periodes  van  de  Beurs-schouwburg,  met  Mallemunt  bij-voorbeeld, vooral voor de Vlamingen in de stad belangrijk was. “De  kraak  van  Hotel  Central  is  het beste  wat  de  Beursschouwburg voor de Vlamingen in Brussel heeft gedaan,  omdat  we  uit  het  Vlaamse carcan stapten, en omdat we zo ge-loofwaardigheid  hebben  gekregen bij de Franstaligen.”Vandaag is alles netjes rond het Ho-tel Central. Toch kijkt Moyersoen er met gemengde gevoelens tegenaan. “Natuurlijk  ziet  Hotel  Central  er vandaag  niet  uit  zoals  we  gehoopt hadden.  Al  die  generieke  winkels, daar  heb  ik  geen  boodschap  aan. De slinger is wat te veel in de andere richting geslagen. Maar ik snap het wel.  Het  is  de  dynamiek  van  een stad en de ontgoocheling over wat de buurt vandaag geworden is mag ons niet beletten om verontwaardigd  te blijven  over  waar  het  misloopt  met de stad.”

Steven Van Garsse

BD

W R

EGIO

BRUSSEL - De Beursschouwburg liet niet alleen de Nederlandstalige cultuur bruisen. Het kunstencentrum zou in de jaren 1990 ook mee de aanzet geven tot de heropleving van de binnenstad. Met dank aan de kraak van Hotel Central. “We kwamen op het juiste moment.”

ADVERTENTIE

BDW 1460 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Aan  de  overkant  van  het  Beursge-bouw staat het Marriott Hotel, daar-naast  een  net  appartementsblok. Beneden  hippe  winkels,  een  koffie-bar. Maar dat was ooit anders.We  spreken  met  architect  Patrick Moyersoen,  vandaag  bij  SUM  mee verantwoordelijk  voor  het  ontwerp van  het  autovrije  Beursplein.  In de  jaren  1990  leidde  hij  vanuit  de Beursschouwburg  de  acties  om  de binnenstad opnieuw leefbaar te ma-ken.  “Hoe  de  buurt  er  toen  uitzag? Je krijgt dat vandaag bijna niet meer uitgelegd,”  zegt  Moyersoen.  “Haast het  volledige  huizenblok  van  Hotel Central  stond  leeg.  De  geur  van  de rotte kelders steeg uit de huizen op. Deuren  waren  dichtgemetst.  Dui-ven vlogen af en aan. De buurt was grimmig. Er werd geschoten, er wer-den messen getrokken.”“Promotoren  waren  al  tien  jaar bezig  met  de  mensen  uit  het  ge-bouw  te  zetten.  Er  lag  een  bouw-

vergunning  klaar  om  het  hele huizenblok  te  slopen  en  er  een groot  nieuw  hotel  neer  te  zetten.”Dat  kon  de  Beursschouwburg  niet over  zijn  kant  laten  gaan.  Moyer-

soen:  “We  waren  toen  erg  actief rond  stedenbouw  en  architectuur. Na  een  debat  zijn  we,  bij  een  pint, plannen  gaan  maken.  Manmoedig zeiden we: hier moeten we iets aan doen.  Het  plan  was:  we  bezetten het  lege  Hotel  Central.  We  zochten 

de  klassieke  stadsorganisaties  aan (Bral,  Arau,  Pétitions-Patrimoine, IEB  en  De  Markten),  enkele  indivi-duen sloten zich daar bij aan.”“De  sense of urgency  was  groot.  De stad was aan het imploderen. Je had bijvoorbeeld  de  enorme  puinhoop aan het Anneessensplein. Rechtover de  Munt  hadden  promotoren  ‘toe-vallig’ met een bol een gat in de ge-vel  geslagen  van  het  Hotel  Leopold 

(het  huidige  Dominican  hotel).  Op vlak  van  ruimtelijke  ordening  werd de wet gedicteerd door cowboys.”“De sfeer was gespannen. Tegelijker-tijd was er ook heel veel vrijheid. Er heerste een Berlijns gevoel: de stad is  voor  degene  die  ze  wil  pakken.”

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

puzzel@resonansvzw.be

“De kraak is het beste wat de Beurs-schouwburg voor de Vlamingen heeft gedaan. We kregen geloof-waardigheid bij Franstaligen. We stapten uit het Vlaams carcan”

Wie is de mol? Dat is de vraag die burge-meester Eric Thomas (PS) en de zijnen zich luidop stellen, nadat een pijnlijke be-noemingssoap eind vorig jaar aan het licht kwam in de Franstalige krant ‘La Dernière Heure’. Een verhaal dat enkel gelekt kon worden door een van de leden binnen het college. Na een intern onderzoek legt het gemeentebestuur nu klacht neer bij de procureur.

In  het  bewuste  artikel  legt  journalist  Guy Bernard  het  pijnlijke  bevorderingsverhaal bloot  waarin  drie  kandidaten  solliciteren naar  de  directeursfunctie  binnen  de  ge-meente.  Blijkt  dat  één  kandidaat  er  met kop en schouders bovenuit steekt, maar het gemeentebestuur  liever  een  kandidaat  uit eigen rangen naar voren schuift. De Frans-talige  krant  wist  de  hand  te  leggen  op  het document  dat  de  pijnlijke  benoemingspro-cedure aan het licht bracht. Woede alom in de coalitie die met een intern onderzoek de mol binnen de eigen coalitierangen vergeefs zocht.Het lek heeft er vorige week zelfs toe geleid dat  op  de  gemeenteraad  een  klacht  werd goedgekeurd die de gemeente bij de procu-reur des Konings  indiende  tegen het  colle-gelid dat de informatie gelekt heeft. Officieel dient  het  college  dus  klacht  in  tegen  zich-

zelf.  Niet  onbelangrijk:  Twee  van  hun  col-legeleden,  Elke  Roex  (SP.A)  en  Gäetan  Van Goidsenhoven (MR), genieten parlementaire onschendbaarheid.

UitgeholdAanvankelijk  zou  de  nieuwe  directeur  aan het hoofd van vier gemeentediensten staan. “Dat  paste  binnen  de  herstructurering  en rationalisering  van  de  gemeente  en  ik  heb dat destijds mee goedgekeurd,” zegt opposi-tiegemeenteraadslid Philippe Debry (Ecolo). “Maar nu zie ik dat ze de functie uiteindelijk hebben herleid tot twee diensten. Omdat ze ‘hun’  kandidaat  de  post  niet  konden  gun-nen, hebben ze de  functie dus maar uitge-hold.”“Het  getuigt  van  weinig  respect  voor  de democratische  waarde  van  deze  meerder-heid,” vinden de verenigde oppositiepartijen CD&V, N-VA, Ecolo en FDF die vorige week een  gezamenlijke  persconferentie  organi-seerden.  De  directe  aanleiding  daarvoor was de weigering van het gemeentebestuur om  aan  oppositieleden  het  gemeentelijke persoverzicht door te geven. “Op die manier worden de oppositieraadsleden een belang-rijke  informatiebron ontnomen om hun rol als luis in de pels van de meerderheid te ver-vullen,” luidt het unaniem.

Bruno Schols

College legt klacht neer tegen zichzelf

Anderlecht > Gemeentebestuur kiest kandidaat uit eigen rangen

Vorige week legde Jong CD&V-voorzitster Maude Van Gyseghem (24) de eed af als nieuw gemeenteraadslid voor LBR. Daar-mee zetelen nu zeven Nederlandstaligen in de gemeenteraad.

Zelfstandig  fiscaal  juriste  Van  Gyseghem haalde tijdens de verkiezingen van 2012 250 stemmen.  Toen  was  ze  nog  studente  aan de  VUB.  Ze  werd  op  de  knip  geklopt  door Jean-François  Culot.  Culot  kreeg  als  eerste opvolger  de  functie  van  OCMW-voorzitter toegeschoven.  Véronique  Bruyninckx,  die minder  stemmen  had  dan  Van  Gyseghem, kreeg  dankzij  de  pot  van  lijststemmen  een zetel als raadslid. Tweemaal pech, heette dat toen.  Van  Gyseghem  mocht  zich  tevreden-

stellen  met  een  zetel  als  OCMW-raadslid. Nu Bruyninckx naar Ganshoren is verhuisd, kreeg  Van  Gyseghem  (als  tweede  opvolg-ster) eindelijk een gemeenteraadszitje. “Het was schepen Peter Decabooter die mij in de jeugdbeweging ontdekte en mij vroeg om in de politiek te stappen voor de jonge genera-tie  Nederlandstaligen,”  bekent  ze.  Er  werd gevreesd dat zij voor haar eedaflegging niet zou  komen  opdagen,  ze  stond  die  avond klaar om te bevallen. De burgemeester was door de CD&V-voorzitter verwittigd dat het elk moment tijdens de zitting kon gebeuren. De boorling hield zich gelukkig – of wijselijk – op. 

JMB

Eerst mandaat opnemen, dan bevallen

Sint-Agatha-Berchem > Maude Van Gyseghem eindelijk raadslid

BDW 1460 PAGINA 11 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

In juli bleek de nieuwe fiets- en voetgangers-brug over het spoor aan de Fransmanstraat een flink mankement  te vertonen. De fiets-helling  was  niet  mooi  effen,  maar  opge-bouwd  uit  scherpe  tredes.  Door  de  combi-natie met de helling van 11 procent raakten zelfs  geoefende  fietsers  amper  boven.  De Brusselse  fietsmanager  vroeg  Brussel-Stad om een oplossing.De  helling  is  inmiddels  heraangelegd.  Roel De Cleen van de Fietsersbond probeerde de 

brug  nogmaals  uit.  “Het  is  een  kleine,  mi-nimale  verbetering,”  zegt  hij.  “Nu  heb  je een  even  steile  helling  met  een  hobbelige ondergrond. Een doorsnee fietser geraakt er niet op.” Volgens hem was er ruimte genoeg om een minder steile brug te maken. Voorts merkt De Cleen op dat de fietsbrug vanop de straat moeilijk toegankelijk is en dat de he-raanleg slordig gebeurd is. “Er zijn nu al ga-ten tussen de klinkers. Als er ijs tussenkomt, is het gewoon gevaarlijk.” HUB

Van trede naar hobbelLaken > Trapjes op fietsbrug Fransmanstraat weggewerkt

ADVERTENTIE

Eric Tomas (PS), Elke Roex (SP.A) en Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) zijn op zoek naar de mol. De laatste twee genieten parlementaire onschendbaarheid.

Contact en info

Volwassenenonderwijs in Brussel:kwaliteitsvolle opleidingen met toekomstDe huidige arbeidsmarkt vraagt om gekwalificeerdearbeidskrachten die zich geregeld bijscholen. Het belang van een goede opleiding wordt daardoorsteeds groter. Gelukkig ben je nooit te oud om (bij) te leren. Ben je op zoek naar betere doorgroei- ofpromotiekansen? Of denk je eraan om je carrièreeen volledig andere wending te geven? Zorg voor die extra troef op je CV en kies voor een opleiding in hetBrusselse volwassenenonderwijs. CVO COOVI enCVO Brussel staan garant voor een breed enkwaliteitsvol aanbod, waar je ongetwijfeld je gadingvindt.

VolwassenenonderwijsDe twee Anderlechtse centra voorvolwassenenonderwijs zijnbruisende opleidingscentra, dieieder jaar opnieuw duizendencursisten aantrekken. Je ervaartmeteen de volwassen enpersoonlijke aanpak. Van eentypisch „schoolse” sfeer is hier danook geen sprake. Volwassenenonderwijs is er opverschillende niveaus. Je kan hierterecht voor beroepsopleidingen entweedekansonderwijs, maar ookvoor graduaatsopleidingen en deSpecifieke Lerarenopleiding.(=vroegere D-cursus)

Onze troeven !1. Studeer op je eigen

tempo!2. Volg les in een

aangename omgevingmet een uitstekendeinfrastructuur

3. Vlot bereikbaar4. Sommige opleidingen

kan je gedeeltelijkin afstandsonderwijsvolgen.

5. Professionele lesgevers

CVO Brussel- DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS

In het tweedekansonderwijs van CVO Brussel behaal je eenvolwaardig diploma secundair onderwijs, erkend door de VlaamseGemeenschap, wanneer je het basispakket Aanvullende AlgemeneVorming combineert met een specifieke beroepsopleiding. Hetbasispakket bestaat uit algemene vakken zoals Nederlands, Frans,maatschappelijke vorming, wiskunde, wetenschappen en informatica.Voor de specifieke beroepsopleiding biedt CVO Brussel een ruimekeuze : van secretariaatsmedewerker, boekhoudkundig bediende,meertalig polyvalent bediende en polyvalent verkoper overbasisopleiding CAD-tekenaar elektriciteit, elektrotechnieker (PLC) enelektricien tot zorgkundige, jeugd- en gehandicaptenzorg, begeleiderin de kinderopvang en begeleider in de buitenschoolse kinderopvang.Daarnaast komen ook verschillende beroepsopleidingen uit CVOCOOVI in aanmerking. Het spreekt voor zich dat je sterker in je schoenen staat met eendiploma secundair onderwijs. Een diploma van CVO Brussel geeft eengoed vooruitzicht op werk. Vele beroepsopleidingen leiden immersnaar jobs waarvoor er een tekort bestaat op de arbeidsmarkt.

- HAAL JE DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJS IN ÉÉN JAAR!Hoewel de meeste combinaties in het tweedekansonderwijs tweestudiejaren in beslag nemen, biedt CVO Brussel met polyvalentverkoper en elektricien (REI) twee afstudeermogelijkheden die slechtseen jaar in beslag nemen.

- VOORTRAJECT DIPLOMA SECUNDAIR ONDERWIJSVOOR ANDERSTALIGENAnderstalige cursisten met een basisniveau Nederlands (1.2) kunnenvanaf einde januari instromen in een speciaal vormgegevenvoortraject. Gedurende 5 maanden worden de cursisten intensiefvoorbereid om in september in het tweedekansonderwijs van start tekunnen gaan. Zij krijgen naast intensieve lessen Nederlands ook eenkeuze uit beroepsmodules, basis wiskunde, basis PC-vaardighedenen leren leren. Hiervoor volgen zij een voltijds uurrooster van vijflesdagen per week.

CVO COOVI- Praktijkopleidingen op maat

• Bakker• Slager• Kok• Kelner• Grootkeuken• Bierkenner• Wijnkenner• Florist• Hovenier• Fotograaf• Webdesigner• Farmaceutisch technisch assistent• Bedrijfsbeheer• Technicus in fermentatieprocessen

(bier - wijn - likeuren)

- Graduaats- en lerarenopleidingen• Openbare Besturen• Gids-reisleider• Hotel- en cateringmanagement• Cosmetische Wetenschappen• Specifieke Lerarenopleiding• Informatica• Boekhouden• Syndicaal werk• Marketing

Op maat1. Gratis opleidingen voor

werkzoekenden, in samenwerkingmet VDAB. Stuk voor stukknelpuntberoepen die je kansen op dearbeidsmarkt aanzienlijk verhogen.

2. Voor organisaties: bij voldoendedeelnemers kunnen we een moduleuit het aanbod speciaal voor jouwmedewerkers / doelpubliekorganiseren.

3. We kunnen voor jou een traject opmaat uitwerken rekening houdendmet jouw beschikbaarheid, interesseen eerder verworven competenties.

CVO BrusselMateriaalstraat 67, 1070 Brussel025280950www.cvobrussel.be info@cvobrussel.beDichtbij Zuidstation, tram 81/bus 46 Square Albert, metro DelacroixInfodag TKO: 7 januari 2015

CVO COOVIE. Gryzonlaan 1, 1070 Brussel025265100http://www.coovi.be/volwassenenonderwijsAan metrohalte Ceria/Coovi

Infovoormiddag met ontbijt op 24 januari

Ben je op zoek naar nieuwe uitdagingen?

Volwassenenonderwijs Elishout Coovi

Praktische opleidingen op jouw tempoOverdag, ’s avonds of op zaterdag

Je bent nooit te oud om te leren

Inschrijven tot 7 februari

Voor en na de heraanleg: minimale verbetering.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

© F

IETS

ER

SB

ON

D

ADVERTENTIE

Atlantische kusten Middellandse Zee

Meer info: Bel 078/159.045 - mail naar charlotte@all-ways.bewww.all-ways.be/tvbrussel

Van zondag 16 augustus tot zondag 30 augustus 201515 dagen - Prijs vanaf €1.795 p.p.100% Belgische cruise in uw eigen taal !

Kom naar onze speciale infodag op 24 februariin het Flagey gebouw

Meer info en inschrijvingen via www.all-ways.be/tvbrussel

ZOMERCRUISE

ONZE TROEVEN

• Schip op mensenmaat:500 passagiers max

• Vervoer vanuit Brusselnaar Oostende en terug

• Cruise in volpension metwijn en water inbegrepen tijdens het diner

• Nederlandstalige All Ways begeleiding

• Nederlandstalige animatieen voordrachten aan boord

CapitalRiver

Lake

Frontier

Summit

-4000 m-2000 m

-200 m

Depression

200 m500 m

Palma de Mallorca Porto Vecchio

11

13

12

14

98

6

4

5

2

1

3

St Peter Port

Oostende

Porto

Lissabon

CadizValencia

7

10

Livorno Marseille

Civitavecchia

BD

W R

EGIO

De Lettertuin, de eerste passiefbibliotheek van België, opende deze week haar deuren. Voort-aan kunnen tieners zich afzonderen, peuters in hun eigen tunneltje kruipen en hoeven bezoe-kers zich niet meer tussen rekken te wurmen om de krant te lezen of naar een lezing te luisteren. “Dat zal de werking nogal een boost geven.”

“Moe,  maar  tevreden,”  is  bibliothecaris  Linda Teirlinck na de verhuis waar heel veel handen bij hielpen: “We lieten de leners meer boeken mee-nemen,  met  als  record  59  boeken  op  één  kaart, zodat zij ook allemaal een beetje mee hielpen ver-huizen. Ook heel wat dvd’s van tv-series werden ontleend  omdat  we  een  langere  uitleentermijn gaven.” Nu de laagenergetische en hoogecologische bibli-otheek van plusoffi che architects, een voorbeeld-gebouw  van  het  BIM,  er  staat,  kan  de  energie terug naar de werking gaan: “Heel wat jongeren, de  groep  bij  wie  we  de  meeste  afhakers  zien, lopen  door  de  nabijheid  van  verschillende  scho-len  nu  praktisch  aan  onze  bib  voorbij.  We  heb-ben  jonge  kunstenaars  van  het  RHoK  Academie hun plek - 4teens - laten aankleden. We zouden dat  elk  jaar  aan  een  andere  groep  jongeren  wil-len vragen. Zo springen ze eens binnen om naar het  werk  van  hun  vrienden  te  komen  kijken. Overal  is  wifi   zodat  ze  hier  met  hun  smartpho-

nes,  tablets  en  laptops  op  internet  kunnen.”“Voor  de  kinderen  die  nog  niet  kunnen  lezen  is er een glijbaantje en een  tunnel om  in  te spelen terwijl de rest van het gezin zijn boeken of fi lms kan gaan kiezen. Motorische ontwikkeling helpt bij  de  algemene  ontwikkeling,  maar  op  die  ma-nier wordt de bib ook gewoon een leuke plek. Een andere nieuwe afdeling is het Europaplein, waar taalcursussen voor anderstaligen worden aange-boden. In Sint-Pieters-Woluwe is bijna een vierde niet-Belg en dat zijn vooral euroambtenaren.”

Warm kopje “En de prachtige leeszaal heeft met de binnentuin een  verlengstuk  waar  je  je  leesvoer  in  de  zomer mee naartoe kunt nemen, vandaar de Lettertuin.” De keuze viel op struiken die vlinders aantrekken.Toch verwaarloost de bib haar buitendienst niet: “De Bib-aan-huis is er om mensen die moeilijk te been zijn wat uit hun isolement te halen. Ze doen vaak al voor heel wat zaken een beroep op familie, zodat  de  bibliotheek  dikwijls  wegvalt.  De  koffi e komt  boven  en  we  houden  soms  een  miniboek-bespreking.”  Koffi e  of  thee  is  in  de  bib  nog  niet voorzien, maar we hebben de bibliothecaris maar snel gewezen op de mooie samenwerking tussen lezen en een warm kopje. An Devroe

www.sint-pieters-woluwe.bibliotheek.be

Fladderende lettersSint-Pieters-Woluwe > Passiefbibliotheek schiet in actie

Met de prachtige binnentuin heeft de leeszaal nu een mooi verlengstuk.

© IV

AN

PU

T

De gemeente Elsene had zich in het najaar ge-engageerd om de zeventigste verjaardag van de bevrijding van de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau plechtig te herdenken. Oppositiepartij Ecolo denkt echter dat de gemeente achterloopt met de organisatie.

Gemeenteraadslid  Bertrand  Wert  (Ecolo)  had  vorig jaar  in  oktober  al  eens  aangedrongen  op  een  offi ci-ele  ceremonie  ter  nagedachtenis  van  het  einde  van WO II, en, meer specifi ek, van de ontsnapping uit het concentratiekamp van Paul Sobol, een toenmalig in-woner van Elsene. Ecolo zou graag Sobol, nu een van de laatste overlevenden in België, uitnodigen in scho-len om zijn verhaal te doen en hem ereburger maken 

van  de  gemeente.  PS-burgemeester  Willy  Decourty heeft  al  toegezegd  dat  dit  zou  gebeuren.  Vorig  jaar in  oktober  kregen  zes  Elsense  overlevenden  alvast gedenkstenen in de gemeente, onder meer in de Van Volsemstraat.Wert drong er tijdens de eerste gemeenteraad van dit jaar echter op aan om vaart te zetten achter de plech-tigheden, want het is tenslotte al 2015. Hij vreest dat de gemeente nog niet ver staat met de planning. De-courty sprak dat echter formeel tegen: “Alleen over de datum bestaat nog onenigheid.  Juni  is een examen-maand,  dus  zouden  we  het  beter  in  mei  doen,  wat trouwens beter is want echt zeventig jaar na het einde van WO II.”   CD

Ereburgerschap voor Paul Sobol?Elsene > Zoektocht naar datum voor officiële erkenning Holocaustoverlevende

BDW 1460 PAGINA 13 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Tervurenlaan ter hoogte van het Park van Woluwe, waar het moeilijk omhoog lopen is tijdens de 20 kilometer door Brussel. Deze week zien we een kruispunt dat er toentertijd, in 1951, heel anders bij lag dan nu. Tip: het ligt in een heilige gemeente. CD

UIT D

E LUC

HT G

EGRE

PEN

© N

GI

GAS-BOETES VOOR FOUTPARKEERDERS

SCHAARBEEK - De gemeente int al lang parkeergeld voor wie het nalaat een ticket te kopen, maar wie fout parkeert, op een zebrapad, voetpad of fi etspad bijvoorbeeld, die ontsnapt vreemd genoeg vaak aan een boete. Dat komt deels omdat de politie  laat betijen, maar ook omdat de gemeente de boetes niet zelf mag innen. Daar komt nu verandering in. De gemeente heeft een akkoord gesloten met het Brussels parket waardoor ze nu GAS-boetes kan uitschrijven voor foutparkeerders. Daarmee krijgt ze een betere controle op de hand-having van de parkeerovertredingen.   SVG

SCHAARBEEK VOERT STILLE NACHT IN

SCHAARBEEK – De gemeenteraad heeft een nieuw politiergelement goedgekeurd tegen het nachtlawaai. Cafés mogen voortaan maar tot 1 uur open zijn en in het weekend tot 3 uur ‘s nachts. Caféhouders die later willen openblijven zullen daar een vergunning voor moeten aanvragen en zullen aan strikte voorwaarden moeten voldoen. “Wie eerder al problemen heeft gehad met nachtlawaai of met zwartwerk zal niet makkelijk een vergunning krijgen,” zegt burgemeester Ber-nard  Clerfayt  (FDF).  Gemeenteraadslid  Emin  Ozkara  (PS,  opposi-tie) vreest dat de maatregel een domper zet op het uitgaansleven in Schaarbeek.   SVG

TELE

XREG

IO

ELSENE ENIGE ZONDER ‘VISION’

ELSENE – Elsene is de enige gemeente in Brussel die niet heeft in-getekend op ‘Telepolitie Vision’. Dat systeem laat de politie toe om rechtstreeks beelden te bekijken van een handelszaak bij alarm. In Brussel,  waarmee  Elsene  een  politiezone  vormt,  wordt  het  wel  in gebruik  genomen.  Burgemeester  Decourty  (PS):  “We  zijn  niet  ge-contacteerd door de Stad Brussel. We gaan zelf contact opnemen om het ook in te voeren.”  NA

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

PROGRAMMA

vanaf 9u Ontvangst

9u30-9u50 WelkomstwoordStaatssecretaris Bianca Debaets

9u50-10u15 ‘Kwaliteitsvolle aandacht in de zorg’Edel Maex (psychiater & mindfulness-trainer)

10u15-10u45 ‘Heling, welzijn en gezondheid in de grootstad’Dirk De Wachter (psychiater & psychotherapeut)

10u45-12u ‘Actuele situatie – stemmen uit de zorgpraktijk’ Louis Ferrant, Eric Boydens, Christine Rouneau (huisartsen en therapeuten)in dialoog met Edel Maex en Dirk De Wachter

Reacties en vragen vanuit het publiek

12u-12u25 Conclusies en uitdagingen voor de toekomst

12u25-12u30 SlotwoordStaatssecretaris Bianca Debaets

12u30-13u30 Broodjeslunch

CONFERENTIE

Kwaliteitsvolle aandachten zorgpraktijkMuntpunt, Brussel – 11 februari 2015

Welkom op de conferentie ‘Kwaliteitsvolle aandacht en zorgpraktijk’ op woensdag 11 februari in Muntpunt.

Als Staatssecretaris en Collegelid van de VGC voor Welzijn en Gezondheid, wil ik met iedereen die betrokken is bij kwaliteitsvolle zorg voor alle Brusselaars, een inspirerend en verkennend traject opzetten. We focussen op uw noden en een aantal hedendaagse uitdagingen.

Edel Maex en Dirk De Wachter leiden de ochtend in. Gastvrouw Betty Mellaerts gaat in gesprek met professionals uit de medische en therapeutische wereld en ervaringsdeskundigen in stilte- en rustbeleving.We geven inzichten en nieuwe ontwikkelingen mee. Tot slot wil ik samenmet u nadenken over een toekomstgericht, zorgzaam beleid, met veel aandacht voor de situatie op het terrein.

Waerbeke, de sociaal-culturele beweging rond stilte en leefkwaliteit, staat in voor de organisatie.

Deelname is gratis. We vragen u vóór 9 februari in te schrijven via info@waerbeke.be.

Ik verwelkom u graag op 11 februari !

Bianca DebaetsStaatssecretaris van het Brussels Gewest en Collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen

Zoek je

?

Nederlandstalige

Surf naar

www.kinderopvanginbrussel.be

Met steun van de Registreer hier je opvangaanvraag voor je baby of peuter tussen 0 en 3 jaar

Burgemeester Françoise Schepmans (MR) wil haar gemeente beter beveiligen. ‘Intel-ligente’ camera’s en een buurtinformatie-netwerk (BIN) moeten daarbij helpen.

Schepmans  zei  dat  tijdens  haar  jaarlijkse nieuwjaarswensen. “De gemeente trekt 1,6 miljoen  euro  uit  voor  120  camera’s,  waar-van  40  intelligente.  “Intelligente  camera’s kunnen  bijvoorbeeld  verkeersinbreuken herkennen en opslaan.” Op de vraag wat de lijst van ‘foute’ inbreuken dan ging worden, bleef Schepmans het antwoord schuldig.De  burgemeester  kondigde met  enige  trots aan  dat  er  in  de  Maritiemwijk  een  zoge-naamd BIN komt. Dat is een samenwerking tussen  gemeente,  politie  en  burger.  Inwo-ners  die  iets  verdachts  zien  kunnen  bin-nen zo’n BIN snel de politie waarschuwen. Volgens Schepmans komt het netwerk er op vraag van de lokale handelaars  in de Mari-tiemwijk. De BIN-zone bevindt zich tussen de Scheldestraat, de Jean Dubrucqlaan en de Jubelfeest-  en  Belgicalanen.  Bij  succes  kan 

de zone uitgebreid worden. BIN is een me-thode die nieuw is in Brussel; in Vlaanderen is het al ingeburgerd.Naast de veiligheidsnieuwtjes waren Schep-mans’ wensen trouwens bijzonder nieuws-rijk - tot grote blijdschap van de aanwezige pers overigens. Met enige trots kondigde de burgemeester  aan  dat,  paradoxaal  genoeg, “het  leven  kalmer  geworden  was  in  Sint-Jans-Molenbeek.” Schepmans gaf natuurlijk wel  toe dat haar gemeente  twee weken ge-leden in het oog van de storm terechtkwam toen  vermeende  jihadi’s  uit  haar  gemeente werden aangehouden, en volgens de geruch-ten zelfs van plan waren om  in Molenbeek aanslagen  te  plegen.  Schepmans  gaf  nog de indruk mee dat postcode 1080 ondanks alles  het  islamradicalisme  goed  aanpakt. Men  kan  alvast  niet  ontkennen  dat  Sint-Jans-Molenbeek  met  30  Syriëstrijders  van alle Brusselse gemeenten het best en snelst communiceert.  Nog  een  positief  nieuwtje: Molenbeek Cultuurhoofdstad 2014 was een succes, zo zegt de burgemeester.  CD

‘Molenbeek is kalmer geworden’

Sint-Jans-Molenbeek > Nieuwe camera’s en nieuwjaarswensen

De overlegcommissie van de Stad Brussel heeft haar fiat gegeven voor een nieuw verhoogd fietspad in twee richtingen langs de Groendreef.

Het  project  voorziet  in  een  tweerichtings-fietspad  aan  de  kant  van  de  ventweg  van de  Groendreef.  Het  nieuwe  fietspad  loopt tussen  het  Redersplein  en  de  Jules  De Troozsquare. Van  de  gelegenheid  wordt  ook  gebruik gemaakt  om  de  verkeersveiligheid  in  de buurt  van  gemeenteschool  Klavertje  Vier te  verbeteren.  Auto’s  worden  gedwongen om  trager  te  rijden  op  het  kruispunt van  de  Masuistraat  en  de  Groendreef. Daarom  wordt  er  een  verkeerseiland 

aangelegd  en  wordt  de  bocht  versmald.Ook  het  zebrapad  in  het  begin  van  de  Ma-suistraat wordt beveiligd door de oversteek in  twee  keer  te  laten  gebeuren.  De  over-steek  van  het  kruispunt  met  het  Reders-plein wordt dan weer verkort en er komt een zebrapad. Door het positieve advies van de overlegcommissie  kan  Mobiel  Brussel  nu een  bouwvergunning  krijgen  van  de  Stad. Pas  daarna  kunnen  de  werken  van  start gaan.De  overlegcommissie  legt  wel  twee  voor-waarden op: er moet overleg komen met de cel Mobiliteit van de Stad Brussel en er moet nieuwe straatverlichting komen. Jelle Couder

Groen licht voor fietspad op Groendreef

Brussel-Stad > Overlegcommissie geeft fiat

Zo zal het nieuwe fietspad eruitzien.

© M

OB

IEL B

RU

SS

EL

‘Je suis 1080/Ik ben 1080’, klonk het afge-lopen zaterdag op het Molenbeekse gemeen-teplein. Met die verwijzing naar de terreur-aanslagen  tegen  Charlie Hebdo  én  naar  de postcode  van  Sint-Jans-Molenbeek  gingen circa 300 mensen - maar 300 mensen - het slechte imago van hun gemeente te lijf. Vol-gens hen was er, ook al na de verijdelde aan-

slagen  en  na  de  arrestaties  van  vermeende terreurverdachten in Molenbeek een media-hetze ontstaan tegen ‘1080’.Het initiatief kwam van de woordvoerder van schepen Sarah Turine (Ecolo) en van een so-ciaal werker die dicht bij de oppositiegroepe-ring Groep Gemeentebelangen staat.   CD

300 ZIJN 1080SINT-JANS-MOLENBEEK > PROTESTACTIE IN BIJZIJN VAN BURGEMEESTER

Terwijl liberalen en socialisten elkaar naar het leven staan in het federale én in het Brussels parlement, loopt de paarse coali-tie in Brussel-Stad opperbest. Dat laat eerste schepen Alain Courtois (MR) zowat iedere gemeenteraadszitting blijken. En dat was ook wat schepen van Openbare Werken en Mobiliteit Els Ampe (Open VLD) verkondigde.

Na twee jaar paars bestuur hebben de libe-ralen van de stad Brussel een eerste balans opgemaakt.  Courtois:  “Na  twee  jaar  paars bestuur en na één jaar Yvan Mayeur als bur-gemeester durf ik te zeggen dat de MR zich goed  voelt  in  deze  coalitie.  Socialisten  en liberalen,  bij  ons  lukt  dat  wel.  Er  is  de  ge-meenschappelijke wil om vooruit te geraken, om de stad eerst en vooral veiliger te maken met  bijvoorbeeld  politiecommissariaten  die 24 uur op 24 uur open zijn. Tijdens de cam-pagne  werd  ons  nochtans  verweten  dat  dit een utopie was.” Maar veiligheid heeft voor de liberalen niet alleen met geboefte en ver-keersveiligheid te maken, ‘sécurité’ betekent in het Frans veiligheid en zekerheid, rechts-zekerheid  in  dit  geval.  Het  principe  van  de veiligheid wordt in alle departementen door-getrokken, op de dienst bevolking betekent dat bijvoorbeeld een doorgedreven strijd te-gen schijnhuwelijken. Courtois wil de Brus-selaars in 2018 een vergelijking presenteren tussen kiesbeloftes en realisaties.Dat  de  stad  Brussel  toch  felle  tegenwind krijgt, heeft volgens Courtois alles te maken 

met  het  gebrek  aan  ambitie  dat  de  Belgen kenmerkt.  “Wij  in  de  stad  Brussel  hebben ambitie en dat stoort. Neem nu het Justitie-paleis waar al 40 jaar lang niets gebeurd is. We beginnen alvast met een zeil met  teke-ningen op zoals het paleis er oorspronkelijk uitzag voor de stellingen te plaatsen.”

ParkingsOok Ampe zingt de lof van paars. Ze had het over een schip met blauwe en rode matrozen die samen de toekomst tegemoet varen. “We hebben alle belangrijke knopen doorgehakt in december 2012, in 2013 waren er de ana-lyse en de voorbereidingen zodat we tussen 2015  en  2018  de  projecten  kunnen  uitvoe-ren.  Dat  is  de  juiste  manier  van  werken,” aldus  Ampe. Ampe verwacht  wel dat  ze dit jaar nog vaak het zwart schaap zal zijn, maar ze is niet van plan om terug te krabbelen. Zo blijft ze achter de bouw van vier ondergrond-se  parkings  staan,  al  mogen  de  kasseien op het Vossenplein blijven. De stad Brussel heeft het budget voor Openbare Werken met 20 procent verhoogd, dat is het tegenoverge-stelde van andere steden en gemeenten.Maar  er  is  het  schepencollege  en  er  is  de fractie.  “Ook  de  fractie  voelt  zich  goed  en werkt keihard en dat is niet altijd zo als een partij  tot de meerderheid behoort. Dit  is de actiefste meerderheid die ik ken in de 40 jaar dat  ik  in Brussel-Stad aan politiek doe,” zei fractievoorzitter Jacques Oberwoits.

Danny Vileyn

LAATSTE PAARSE BOLWERK

BRUSSEL-STAD > LIBERALEN MAKEN BALANS OP VAN TWEE JAAR BESTUUR

BDW 1460 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

De Beursschouwburg met roetzwarte gevel midden jaren 1970, toen Hugo Vanden Driessche er in het kader van zijn burgerdienst terechtkwam.

CULTUUR > HUGO VANDEN DRIESSCHE OVER ZIJN EERSTE JAAR IN BEURSSCHOUWBURG

EEN TIJD WAARIN ALLES MOGELIJK WAS

‘J e moet al van een andere pla-neet komen om niet  te weten dat de Beursschouwburg dit jaar  50  wordt,”  luidt  het.  Dat 

dit gevierd zal worden met een uit-gebreid en gratis programma zullen we  ook  geweten  hebben.  Zelfs  kin-deren zijn welkom op die viering! In de  loop van de geschiedenis van de Beursschouwburg is dat ooit anders geweest.  De  geschiedenis  van  de Beursschouwburg  komt  uitgebreid aan bod in een boek dat naar aanlei-ding van deze verjaardag verscheen bij  Lannoo,  onder  redactie  van  Jo-han  Wambacq.  Toen  mij  gevraagd werd iets op papier te zetten over de Beursschouwburg, moest ik vanzelf terugdenken aan mijn eerste jaar dat ik daar aan de slag ging.Toen ik in 1976 in de Beursschouw-burg begon, ging er een nieuwe we-reld voor mij open. Ik had voordien enkele  jaren  op  een  saaie  federale overheidsadministratie  gesleten terwijl  ik  ‘s  avonds  universitair avondonderwijs  volgde.  Voor  mij was  deze  compleet  andere  job  dan ook  een  godsgeschenk.  Eigenlijk was  het  geen  job;  ik  begon  in  de Beursschouwburg  als  eerste  in  een lange  rij  medewerkers  die  er  hun burgerdienst deden. De  dag  dat  ik  er  begon  te  werken, werd  ik  bij  de  civiele  bescherming afgehaald  door  Jan  Béghin,  afge-vaardigd  bestuurder,  en  Jari  De-meulemeester, artistiek coördinator van  de  Beursschouwburg.  Ik  kende beide heren al langer van het jeugd-huis  De  Rivieren,  waar  Jari  film  en muziek programmeerde en  Jan ook geëngageerd  betrokken  was.  Nadat ze  mij  ‘in  ontvangst’  hadden  geno-men,  gingen  we  onmiddellijk  naar het restaurant net om de hoek. Wist ik veel dat vele afspraken en nieuwe ideeën het licht zouden zien op res-taurant of café. De toon was gezet.Naast Jan en Jari behoorde ook Frans Van Langendonck tot de leiding van 

de Beursschouwburg. Frans was de directeur.  Een  aimabele  man,  van wie  ik mij herinner dat hij steevast achter zijn bureau een sigaartje zat te  roken.  Paul  Ricour,  onder  meer bekend  van  de  tv-serie  Merlina  en een  goede  vriend  van  Frans,  ging die sigaartjes kopen in de Macro en bracht ze wekelijks binnen.Frans was enigszins op een zijspoor gezet  door  het  bestuur  en  de  aan-stormende  jonge  artistieke  garde. Zijn  voornaamste  taak  bestond  er nog in om de kassa van het huis te beheren.  Achter  zijn  bureau  stond een immens grote, loodzware kluis, waarvan  de  inhoud  meestal  omge-keerd  evenredig  was  met  het  aan-schijn ervan.Ik  heb  altijd  goed  kunnen  opschie-ten met Frans. Mijn kinderen noem-den  hem  zelfs  ‘bompa’.  Toen  Frans in  1981  de  Beursschouwburg  ver-liet,  hij  was  60,  vertrouwde  hij  mij toe  dat  hij  zo  vroeg  opstapte  om mij  de  kans  te  geven  directeur  te worden.  Enkele  maanden  later  is hij gestorven. Op zijn begrafenis  in de  Sint-Katelijnekerk  waren  amper een  twintigtal  mensen  aanwezig. We zijn dan met de Beursmedewer-kers  nog  een  pint  gaan  drinken  in de  Paon  Royal.  Een  goeie  pint  was iets wat Frans ook niet zou afslaan, hij die nog rijmpjes had geschreven onder  het  pseudoniem  Frans  Pils. De  geringe  aandacht  die  Frans  te beurt  viel,  was  voor  mij  ook  al  een vingerwijzing dat een directeur van de  Beursschouwburg  niet  het  eeu-wige leven heeft, laat staan nog veel waardering  krijgt  wanneer  hij  van het toneel is verdwenen.

Man voor alle werkEen  van  mijn  nieuwe  collega’s  was Johan Wambacq, de communicatie-man. Hij had mijn komst goed voor-bereid. In het atelier van de schouw-burg had hij een decortafeltje op de kop  getikt  en  voor  mij  klaargezet, 

HUGO VANDEN DRIESSCHE:

met een proper tafelpapier erover en duimspijkers errond.  Ik kon aan de slag.  Al  vlug  werd  ik  door  iedereen ingezet  voor  allerlei  klusjes  waar-voor  men  geen  tijd  (of  zin)  had.  Zo mocht ik prompt de honneurs waar-nemen  op  de  Brusselse  boeken-beurs, waar de freelancers Hugo De Greef en Kathy Van Hemelrijck een promotiestand  hadden  opgezet.  De Beursschouwburg  heette  niet  voor niets sinds enkele jaren (en nu nog) officieel het Cultureel Animatiecen-trum  Beursschouwburg,  waarbij ‘Cultureel  Animatiecentrum’  sloeg op de stadsanimatie die opgezet zou worden.  Deze  korte  samenwerking met  Hugo  De  Greef  was  het  begin van  een  veel  langere  vriendschap. Toen discussieerden we vooral over hoe we de Beursschouwburg ingrij-pend  konden  veranderen.  Ik  koos voor de weg van de geleidelijkheid en werd er in 1981 directeur. Hugo De Greef vond dat dit allemaal te traag ging en richtte in 1977 het Kaaithe-ater op en in 1978 het artiestencol-lectief Schaamte.In  het  begin  kreeg  ik  in  de  Beurs-schouwburg  vooral  administratief klusjeswerk  voorgeschoteld.  Zo hielp  ik  Johan  met  stencilen,  een (verouderd)  procedé  waarbij  aan  de hand  van  een  sjabloon  promotio-nele  afdrukken  werden  gemaakt; een  vuil  werkje.  En  Ivo  Goris,  die als  directeur  van  de  Dienst  voor Cultuurpromotie ellenlange brieven met de hand schreef naar sponsors en  diverse  overheden,  liet  mij  deze brieven typen. Een nachtmerrie met een typemachine zonder corrector!Mijn eerste Mallemunt kwam eraan. 

Afgevaardigd  bestuurder  Jan  Bég-hin had mij de opdracht gegeven de kassa van het festival bij te houden. Alle  optredende  artiesten  werden cash betaald – de gewoonte  toen – dus het ging over veel geld. Ik hield alles  netjes  bij,  de  cijfers  met  de hand geschreven op papier, het geld in  een  sigarenkistje.  Van  die  kist-jes  had  Frans  Van  Langendonck  er nogal wat in voorraad. Op het einde van het festival had ik 600 frank te-

kort. Ik dacht er niet aan mijn repu-tatie meteen al te grabbel te gooien en heb dit dan maar met mijn eigen centen aangezuiverd.En dan was er het eerste nieuwe sei-zoen:  1976-1977.  Uiteraard  samen met Rudi en Filip,  technici van het eerste  uur  die  het  langer  hebben uitgehouden dan het meubilair van toen.  Beiden  met  een  statuut  dat mij als gewezen werknemer van de Rijksdienst  voor  Sociale  (toen  nog 

“Er waren nauwelijks structuren, weinig middelen. Als iets succes had, vond de overheid het nog goed ook”

BRUSSEL – Hugo Van den Driessche begon in 1976 bij de Beursschouwburg – hij deed er zijn burgerdienst. Na een tijdje werd Vanden Driessche gepromoveerd tot financieel verantwoordelijke, en van 1981 tot 1993, voor zijn overstap naar het Kaaitheater, was hij er algemeen directeur.

BDW 1460 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

BDWOPINIE

© ARCHIEF BEURSSCHOUWBURG

BDW 1460 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Maatschappelijke)  Zekerheid  deed blozen.  En  achter  de  toog  madame Matthieu,  een  oudere  dame  die  de achting en waardering van heel wat artiesten,  journalisten  en  gewone tooghangers had verworven en toen nog  een  even  bedenkelijk  werksta-tuut had. Wim Van Gansbeke heeft aan die  toog heel wat Duveltjes ge-dronken, wat hem er niet van weer-hield  ons  op  vrijdagmorgen  met zijn  splijtende  kritieken  op  Omroep

Brabant  in  de  hoogste  hemel  of  de diepste  hel  te  laten  terechtkomen. Slechts één keer heb ik hem met lal-lende stem op de radio gehoord. Wij, die aan de radio gekluisterd waren, kwamen bijna niet meer bij van het lachen.  Hij  heeft  altijd  ontkend  dat hij toen te veel gedronken had.Om wat geld in het laatje te brengen werd  de  schouwburg  verhuurd  aan organisaties,  liefst  kapitaalkrach-tige, zoals The English Comedy Club 

en  de  Bond  van  West-Vlamingen. Ten  behoeve  van  deze  wat  rijkere klandizie  had  mevrouw  Matthieu een dubbele  tariefkaart met aan de ene  kant  de  goedkopere  prijzen  en aan  de  andere  kant  de  duurdere. Naargelang  de  zaalhuur  werd  het bordje omgedraaid. Wij vonden het niet meer dan normaal dat de rijke-ren  het  gelag  betaalden  en  voerden zo  avant  la  lettre  onze  eigen  inko-mensshift door.

Bont gezelschapWie ik zeker ook niet mag vergeten, zijn Viktor en Rosalie. Dit echtpaar van  Spaanse  afkomst  vormde  de kuis-  en  klusjesploeg.  Viktors  va-der was in de Spaanse burgeroorlog voor  zijn  deur  doodgeschoten  door de franquisten, een gebeurtenis die Viktor voor de rest van zijn leven te-kende en van hem de hevigste com-munist  had  gemaakt  die  ik  kende. Al  kende  ik  er  niet  veel.  Met  hun opvliegend  karakter  hebben  Viktor en  Rosalie  meer  dan  één  echtelijke ruzie op de trappen van de schouw-burg uitgevochten.En dan was er nog Oda Van Neygen. Binnengehaald door Jari na een van zijn  vele  nachtelijke  escapades  in café  De  Kaai,  waar  hij  zijn  tweede (nacht)bureau  had  gevestigd.  Daar was  hij  Oda  tegen  het  lijf  gelopen, die prompt als werkloze de opdracht kreeg het archief van Jari op orde te stellen. Onder de stimulans van Jari ging Oda zich meer en meer toeleg-gen  op  het  jeugdprogramma,  met succes.  Ik  had  het  genoegen  om  af en  toe  met  haar  op  prospectie  te gaan naar onooglijke plekken in Ne-derland,  waarvan  ik  me  nauwelijks nog  de  naam  herinner.  Behalve  die keer in Enschede, waar we voor het eerst een voorstelling zagen van Jo-zef van den Berg. In een kleine tent, vastgemaakt  aan  een  oude  brand-weerwagen.  Het  was  het  begin  van een mooie samenwerking met Jozef.Jari was de man die velen van ons in de  Beursschouwburg  heeft  binnen-gehaald.  Hij  was  ook  de  man  met de  gekste  ideeën.  Ik  herinner  me nog  goed  de  eindeloze  discussies op  Mallemuntvergaderingen,  waar Jari  allerlei  theorieën  ontwikkelde om aan te tonen op welke dagen van de zomer het goed weer zou zijn. En op die dagen zouden we Mallemunt organiseren. Ik herinner mij ook een wild idee van hem om als promotie-stunt voor een countryoptreden een Brusselse  tram  te  laten  overvallen door cowboys te paard. Een normaal mens  kan  dit  toch  niet  verzinnen? Jari wel.Als ik terugdenk aan die periode, is het vooral dat wat me bijblijft. Alles was  mogelijk.  Er  waren  nauwelijks structuren, weinig middelen. En als het succes had, vond de overheid het nog  goed  ook.  Voor  ons,  medewer-kers van het eerste uur, gaf dat een gevoel  van  immense  vrijheid,  het gevoel dat alles mogelijk was, als je er maar voor ging.

Hugo Vanden Driessche

BRUSSEL – Vorige week werd een erfgoedpetitie afgegeven om het Vossenplein te laten beschermen, samen met enkele gebouwen én de schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog. Deze petitie is conform het Brussels Wetboek voor Ruimtelijke Or-dening, zeggen de burgerbewe-gingen Pétitions-Patrimoine en Platform Marollen. Ze verzoeken de Gewestregering nu om een beschermingsprocedure op te starten.

De  handtekeningen  waren  nau-welijks  droog  of  Rudi  Vervoort, minister-president  en  bevoegd voor Erfgoed, sprak al meteen van “instrumentalisering van het erf-goed.” Initiatief van burgers wordt duidelijk niet geapprecieerd.De  beschermingsaanvraag  zou dienen  om  het  parkingproject te  blokkeren.  Volgens  Vervoort “bestaan  er  andere  middelen  om projecten  te  weigeren  als  ze  niet aanvaardbaar  zijn,  om  welke  re-den  dan  ook.  Ik  ben  er  niet  van overtuigd dat dit de juiste manier is.”  De  ‘andere  middelen’  zijn  in-derdaad legio en de tegenstanders van de parking zullen ze ook aan-wenden.  Maar  laat  de  bescher-ming van dit plein nu net één van de  meest  geloofwaardige  midde-len  zijn.  Er  is  geen  reden  om  dit debat niet te voeren.Het  Vossenplein  is  één  van  die zeldzame  Brusselse  pleinen  die zijn oorspronkelijke karakter niet is  kwijtgespeeld.  Niet  alleen  de gebouwen, de geschiedenis en de ondergrond  maken  dit  plein  tot ver  buiten  Brussel  bekend,  ook de dagelijkse rommelmarkt die er plaatsvindt sinds 1873 is 100 pro-cent Brussel. Het is een illusie te denken dat het plein en zijn markt een lange werf ongeschonden  doorkomen.  Voor een ondergrondse parking moeten er  in-en  uitritten  komen,  liften, verluchtingskokers... Niet meteen troeven voor een historisch plein. Je  moet  dus  van  slechte  wil  zijn om niet te begrijpen dat deze on-dergrondse  parking  de  mensen verontrust  en  mobiliseert.  Nie-

mand  begrijpt  dat  een  plein  dat zo  emblematisch  is  voor  de  ziel van  Brussel  vandaag  zomaar  kan worden  vernield  of  verminkt.  Je zou denken dat ook Rudi Vervoort deze mening moet toegedaan zijn?Brussel  blijft  sukkelen  met  zijn erfgoed  en  de  minister-president stelt  ons  niet  echt  gerust  als  hij beweert dat “beschermen niet het alfa en omega van erfgoed”. Voor-beelden  als  het  Atomium  en  het Koninklijk  Paleis  worden  aange-haald.  “Niemand  zou  ooit  eraan denken om het Atomium af te bre-ken”.  Nochtans  stelde  iemand  in 2014 wél voor om een parking  te graven onder het Vossenplein! En daar houdt het niet bij op: de Stad wil  parkings  bouwen  onder  het Rouppeplein,  de  Nieuwe  Graan-markt, het IJzerplein...

Onvervangbaar“Als de Stad een bouwvergunning indient voor een parking onder het Vossenplein,  moet  niet  enkel  het erfgoed  worden  bekeken,  maar ook  andere  aspecten:  mobiliteit, sociale  cohesie,  ruimtelijke  orde-ning,  stedenbouw.  Het  lijkt  mij gezonder om zo te werk te gaan.” Vervoort  vergeet  daarbij  dat  de erfgoedwetgeving  ervan  uitgaat dat bepaalde getuigen uit ons ver-leden beschermd moeten worden, en niet worden geanalyseerd met dezelfde criteria. Als  men  economische  belangen, mobiliteit  en  dergelijke  voor-rang  geeft,  komt  dat  neer  op  een totale  negatie  van  het  idee  van beschermd  erfgoed.  Erfgoed  is onvervangbaar  en  bepaalde  in-grepen  zijn  onherstelbaar.  Als  je het  erfgoed  wil  vrijwaren,  moet je de zaken dus  in de  juiste volg-orde  aanpakken:  inventariseren, beschermen en alleen daarna be-kijken  welke  projecten  kunnen worden gerealiseerd. Wij vragen dus dat het Gewest de beschermingsvraag analyseert op basis  van  de  erfgoedwaarde  en niet op basis van andere belangen. 

Pétitions-Patrimoine en Platform Marollen

Start bescherming van het Vossenplein

ERFGOED > BURGERBEWEGINGEN DIENEN AANVRAAG IN

Het Vossenplein, met dagelijkse rommelmarkt sinds 1873.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

WING NUTS > TIJDELIJK BEURSSCHOUWBURGDECOR MET EEN VIJS LOS

‘HET VERSCHIL MET ARNE QUINZE IS DAT DIT NIET IN ELKAAR STUIKT’

© IVA

N P

UT

BRUSSEL – Twee Brusselaars met een stapel houten

paletten en een handvol vleugelmoeren helpen de jarige

Beursschouwburg aan een warm en feestelijk decor voor

de komende maanden. Hun laagtechnologische start-up

Wing Nuts is er voor al uw scenografische en decoratieve

oplossingen.

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

H et is voorbijgangers misschien op-gevallen dat de Beursschouwburg (BSB)  opnieuw  in  de  stellingen 

staat.  De  imposante  houten  constructie tegen de gevel wekt  in  ieder geval die  in-druk. Maar wees gerust: het gaat hier niet om  nieuwe  ingrijpende  verbouwingen. Wel gaf de BSB de viering van zijn vijftig-jarig bestaan (voor programmatips zie ka-der) de  titel Under Construction mee. Dat is  enerzijds  een  aanduiding  dat  het  feest geen  eenzijdige  terugblik  op  het  verleden wordt, maar ook stevig de focus op heden en toekomst houdt. Anderzijds is het een uiting van zelfrelativering, want zowel in-houdelijk, organisatorisch als architectu-raal  had  het  kunstencentrum  de  voorbije halve eeuw inderdaad al eens wat weg van een permanente werf.Geheel in die traditie van voortdurend ver-timmeren,  past  de  aanwezigheid  van  de twee Brusselaars Mark Verraes en Werner De  Jonge  in  de  voornaamste  ontvangst-ruimtes  van  de  BSB,  vlak  voor  het  ope-ningsfeest. De twee vormen samen ‘Wing Nuts’  (een  nog  gevleugeldere  naam  voor ‘vleugelmoeren’),  en  zijn  gespecialiseerd in  twisted set solutions:  decorbouw  met een vijs  los.  In de omgang maken ze snel duidelijk dat er tussen het verzagen, boren en  monteren  af  en  toe  ook  gelachen  mag worden.Verraes en De Jonge begonnen in 2011 met onvoorbedachte  rade  aan  het  decor  voor de  jeugdvoorstelling  Vier kabouters  van het  bevriende  familietheatergezelschap DefDef. Daarna bouwden ze voor die hun nieuwe productie Kauwbooj zelfs een hele ranch met inbegrip van een kudde schom-melpaarden.  Die  voorstelling  kwam  tot stand  in een voortdurende wisselwerking tussen de theatermakers en de decorbou-wers,  waarbij  de  scenische  vondsten  de tekst  beïnvloedden  en  omgekeerd.  Uit  de werkwijze  behield  Wing  Nuts  een  aantal basiselementen  voor  het  vervolg  van  hun 

werking: het meedenken met de opdrachtgever, het gebruik van hout als voornaamste bouwma-teriaal, en de subtiele signatuur met de vleugel-moer. “Wat het voordeel is van vleugelmoeren? Je kan er je stukken makkelijk mee demonteren 

en weer opbouwen, wat vooral in het theater van belang  is,” zegt De  Jonge. “Het enige nadeel  is dat passanten ze ook makkelijk kunnen losvij-zen,” vult Verraes aan met enige zin voor ironie: “Zeker  naarmate  we  meer  bekendheid  krijgen, 

willen  de  mensen  graag  zo’n  originele  Wing Nut.”

PalettenDat Wing Nuts van de BSB de opdracht kreeg om zijn gebouw voor de  feestelijkheden  in te richten,  past  in  de  traditie  van  het  huis  om jonge m/v’s met talent en een neus voor een-voudige (lees ook maar ‘niet dure’), ludieke, en effectieve ingrepen. Denk maar aan de zand-zakjes waarmee de beginnende B-Architecten ooit een theaterzaal bouwden toen de ‘BSBbis’ vijftien  jaar  geleden  tijdelijk  naar  de  Kazer-nestraat verhuisde. Nu zien we  in plaats van zandzakjes dus vooral houten paletten liggen. Verraes: “We maken ongeveer alles in hout en gebruiken  daarbij  zoveel  mogelijk  recupera-tiemateriaal. We recycleren heel veel van onze eigen werken, zien wat we links en rechts uit de  kringloop  kunnen  halen,  en  proberen  zo weinig mogelijk hout te kopen. De mensen van BSB hebben ons gezien toen we in samenwer-king met JES (Jeugd en Stad) een decor uit pa-letten hadden opgetrokken voor hun dertigste verjaardag,  en  op  het  Plazeyfestival  waar  we de Self Wash hebben gebouwd: een uitbreiding van de bar om de afwas te doen en extra mate-riaal te stockeren. Daarna hadden we gezwo-ren om nooit nog iets met houten paletten te doen, maar de BSB vond het interessant en ze hebben het heel vriendelijk gevraagd.” 

Het tijdelijke ‘Under construction’-feestdecor in de Beursschouwburg blijft vijf maanden staan, ook tijdens het Kunstenfestivaldesarts.

BDW 1460 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

WING NUTS > TIJDELIJK BEURSSCHOUWBURGDECOR MET EEN VIJS LOS

Werner De Jonge (links) en Mark Verraes: voor het hergebruik van paletten en de herwaardering van vleugelmoeren. © IVAN PUT

“Tot nu toe hebben we overal en nergens ons atelier gehad: in een te koude boot, het Byrrh-gebouw, een stal, ...”

BDW 1460 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

De ingrepen van Wing Nuts zijn al zichtbaar aan  de  ontvangstbalie,  die  helemaal  bekleed is met houten kadertjes, plankjes, balkjes en stukken tafelpoot. Dat principe werd nog eens herhaald aan de  toog van het  café, waar aan het  plafond  ook  nieuwe,  sfeervolle,  uit  hou-ten  paletten  gehouwen  verlichtingsarmatu-ren zijn opgehangen. Maar het is vooral in de grote  rode  gang  die  door  het  gebouw  loopt, dat  de  eenvoudige  ingrepen  het  meest  effect sorteren.  Daar  loopt  een  lange  houten  ‘licht-straat’ van aan de  ingang tot vanachter waar 

van  werken.  Goed  afspreken,  de  eenvoudige oplossing  zoeken,  en  zorgen  voor  eenheid  in het geheel.”In  totaal  zijn  er  een  twintigtal  grote  en  der-tigtal  kleine  paletten  in  gegaan.  “Alleen  de Europaletten worden door de  industrie gere-cupereerd, de rest niet. De kleine paletten zijn drukkerspalletten voor papier  in A1-formaat, waar  je  heel  makkelijk  mee  kan  werken.”  En ook  duurzaam,  verzekert  Verraes  ons:  “Het verschil met de constructies van Arne Quinze is dat die van ons niet in elkaar stuiken.”

NomadenOverigens wordt de sobere uitstraling van het hout mooi gecounterd door een aantal gouden accenten. Stoelen, tafels en de vloertegels van het café kregen van de BSB een gulden laagje om het gouden jubileum te vieren. Zelf zorgde Wing Nuts ook voor een groen en ‘organisch’ accent door een paar stemmige hangplantjes in kunststof aan hun ontwerp toe  te voegen. Want af en toe wat hightech mag ook. Zo leen-den ze voor de afdruk van het ‘Beurssc50uw-burg’-logo  in  enkele  decoratieve  betontegels even een 3D-printer. Ook het Kunstenfestival-desarts krijgt zulke tegels, want het decor van Wing Nuts blijft zeker nog vijf maanden staan nadat  de  jongens  van  Wing  Nuts  weer  ver-trokken zijn. Verraes: “Tot nu toe hebben we overal en nergens ons atelier gehad. In de boot in  Molenbeek  die  te  koud  was,  in  het  Byrrh-gebouw  waar  iedereen  al  snel  weer  uit  weg moest… Nu zitten we in een stal van Werner zijn  familie  in Ninove. Tot we een vaste stek vinden leiden we een nomadisch bestaan.”

Michaël Bellon

Facebook: Wing Nuts Decor wingnutsdecor.wordress.comwww.beursschouwburg.be

tijdens  de  feestelijkheden  een  eetzaal  wordt geïnstalleerd.  Nog  nooit  is  de  veelbesproken overdekte straat in de BSB zo gezellig geweest. De Jonge: “Dat was ook een van de voornaam-ste bevoegdheden van de BSB. Wat we dus ge-daan hebben is ‘het plafond naar beneden ha-len’, waardoor je niet meer het gevoel hebt in een industriële hal te zitten.” Achteraan heeft Wing Nuts ook de comptoir gebouwd voor de catering.  “Opnieuw  in  goede  samenspraak met de gebruikers en dus op maat voor de ca-teringbedrijf.  Dat  is  een  beetje  onze  manier 

Het feestje naar aanleiding van 50 jaar Beursschouwburg begint donderdagavond met een programma dat 50 gratis activiteiten telt en 50 uur duurt. Van donderdag tot zaterdag kan je twee keer een nachtje doorsteken. Het startschot wordt donderdag om zeven uur gegeven met speeches, een receptie, een ‘Rocket Launch’ door ‘artist in residence’ Miet Warlop en concerten. Vanaf vrijdag in de vroege morgen staan veel performances (Mark Tompkins, Bernard Van Eeghem,…), workshops (‘heldere dromen’, ‘hula hoop’,…) en concerten (ook een secret gig) op het programma. Vergeet ook niet de kunstexpo onder curatele van de flamboyante ‘madame pipi’ van Beursschouwburg, Christina Cerquiera, die haar klanten steeds de mogelijkheid gaf om met kunstwerkjes te betalen.Zaterdag staat in het teken van de jongste bezoekers (en hun ouders), met tekenfilms, een ballonperformance, film- en muziekworkshops en de Bronksvoorstelling Toink. Eindigen doet BSB met (nog) een party. Reserveren is meestal niet nodig, maar vol is vol.Er wordt ook voor eten en drinken gezorgd, en zelfs voor slaapplaatsen. De overburen van het Marriott hotel stellen één van hun feestzalen ter beschikking met 50 tenten waar je met je slaapzak en luchtmatras in terecht kan.

50 JAAR IN 50 UUR

GASTRONOMIE > TWEEDE CHOCOLADESALON VINDT PLAATS IN PALEIS 1

Honderd jaar Ballotins (en andere tradities)

H et  moet  hen  blijkbaar  ge-smaakt  hebben  want  dit jaar zijn ze terug en pakken 

ze het grootser aan: het evenement verhuist naar Paleis 1 van de Heizel en  is  toegankelijk voor  jong en oud gedurende drie dagen, van vrijdag 6 

tot en met zondag 8 februari. Er zijn zelfs  geruchten  dat  het  Brusselse chocoladesalon een vast weerkerend evenement zal worden.Brussel,  zo  geven  de  Parijzenaars toe in hun persberichten, is echt wel een  chocoladestad.  Zij  vonden  de 

© N

ICO

LA

S RO

DE

T

Jean Neuhaus junior komt op het idee om de medicijnen in de chocolade dragees te vervangen door snoepvulling – onder andere praliné – en zo wordt in 1912 de praline geboren.

BDW 1460 PAGINA 20 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

ADVERTENTIE

PERFORMATIK201518>29/03

THE BRUSSELS PERFORMANCE ART BIENNALE.A KAAITHEATER FESTIVAL IN ASSOCIATION WITH ARGOS, BEURSSCHOUWBURG, BOZAR, CENTRALE,DON VERBOVEN EXQUISITE OBJECTS, PASSA PORTA, Q-O2, ZSENNE ART LAB, ULB, WIELS

KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S – 2 PLACES 2 BE IN BRUSSELS. KAAITHEATER.BE

9>15/02

KUNSTENAARS, WETENSCHAPPERS, THEORETICI, OP ZOEK NAAR EENPOLITIEKE ECOLOGIE.

BURNINGICE #8

Kaaiad BDW 150107.indd 1 20/12/14 14:02

eerste sporen van cacao in België te-rug  in 1635. De Belgische chocola-tiers ontwikkelden al snel een groot vakmanschap in deze sector omdat de  cacaoproductie  op  dat  ogenblik volledig  in Spaanse handen was en onze  regio’s  toen  onder  Spaanse 

voogdij  vielen.  Antwerpen  was  de aanvoerhaven voor cacao.Maar  de  grote  innovaties  begin-nen pas in de negentiende eeuw. In 1857  vestigt  Jean  Neuhaus  zich  in Brussel.  Hij  opent  een  apotheek  in de  Koninginnengalerij.  Een  aantal van  zijn  pillen  zijn  erg  bitter  maar hij  omhult  ze  met  een  laagje  cho-colade om de slechte smaak weg te nemen. Zijn kleinzoon erft zijn pas-sie  voor  chocolade.  Jean  Neuhaus junior komt op het  idee om de me-dicijnen  in de  chocolade dragees  te 

vervangen door snoepvulling (onder andere praliné) en zo wordt in 1912 de  praline  geboren.  Aanvankelijk werden  ze  verpakt  in  een  puntzak maar  daarin  raakten  de  pralines beschadigd.  In  1915,  dus  precies honderd  jaar  geleden,  komt  Louise Agostini,  de  echtgenote  van  Jean Neuhaus Jr. op het  idee om de pra-lines te schikken in een stijlvol étui, zoals juwelen. De ‘ballotin’ werd de geschenkverpakking  bij  uitstek  en zou  de  basis  vormen  voor  een  heel nieuwe  kunstvorm.  Eigenaardig 

BRUSSEL – Al twintig jaar organiseert Event International uit Parijs overal ter wereld chocoladesalons. Met meer dan 10 dergelijke evenementen per jaar is het eigenaardig dat het eerste chocoladesalon in België pas verleden jaar werd gehouden, in Thurn & Taxis. Er kwamen toen 29.310 bezoekers langs voor 65 exposanten.

Een  nieuwe  verkoopstechniek  die zeer in de smaak valt bij het publiek. De rest is geschiedenis.Maar het is niet enkel geschiedenis: de  stad  kent  steeds  meer  moderne chocolatiers  die  hun  uitstraling  ver over de grenzen hebben: Mary, Mar-colini  en  Godiva  zijn  bekend  van Toronto  tot  Kyoto.  Er  worden  zelfs buitenlandse toeristen gesignaleerd die in Brussel op chocoladetour ko-men. Dagenlang van winkel tot win-kel om te snoepen en  te vergelijken om  dan  met  stapels  Ballotins  naar huis  te  reizen.  De  luchthaven  van Zaventem  is  mogelijk  de  grootste chocolademarkt ter wereld.

Chocoladeboekhandel Met  8,3  kilogram  per  man  zou  de Belg de op vier na grootste chocola-deverbruiker ter wereld moeten zijn, maar  bronnen  spreken  zich  daar-over nogal tegen. Zwitserland wordt meestal  als  de  leider  gezien,  maar zowel daar als hier wordt een groot deel verkocht aan toeristen.Het  chocoladesalon  van  2015  is 6.000  vierkante  meter  groot  en verwelkomt  weer  een  zeventigtal bedrijven  en  instituten:  er  zijn  tal van  losse  activiteiten,  zoals  de  fel gehypete  modedéfi lés  met  choco-ladejurken  (15  stuks,  elke  dag  om 17  uur),  kooklessen  ( pastry show ), chocoladeboekhandel  (Filigranes) met  signeersessies,  conferenties  en proeverijen  (Chocosfeer),  kinder-animatie  (Chocoland),  patisserie-workshops,  muziekoptredens  en tentoonstellingen.  De  organisato-ren noemen het “een link tussen de mensen die cacao verbouwen, zij die het  bewerken  en  zij  die  chocolade consumeren.”

Nick Trachet

Naar aanleiding van de tweede chocoladebeurs in Brussel staan we even stil bij het ‘voer der goden’, de cacao. Ik was tot nog toe huiverig om erover te schrijven, want voor deze exotische lekkernij is geen artikel, zelfs geen boek genoeg. Men zou er een bibliotheek aan kunnen wijden.

De  cacao   (Theobroma cacao)   wordt  botanisch  on-dergebracht in de familie van de okra en de hibis-cus: de  Malvaceae . Er is iets niet normaal aan een cacaoboom. Het is een niet zo groot, vrij lelijk tro-pisch  boompje  in  de  schaduw  van  het  woud.  Het vreemde is dat het niet bloeit aan de toppen van zijn takken, zoals bomen in gematigde streken horen te doen, maar aan zijn stam. Ik zag mijn eerste cacao-boom tijdens een schooluitstap naar de plantentuin van Meise. “Dat is nu de vrucht van de cacao,” zei de gids. Ik dacht dat men een vrucht tegen de boom had gespijkerd zodat iedereen hem beter kon zien, maar neen: de vrucht groeide brutaal uit de schors van  de  stam.  Plantkundigen  noemen  dat   caulifl o-rie . Zo’n  twintig  tot veertig  rode of gele vruchten, zo lang als een hand, ‘ploppen’ tegelijkertijd en op-zichtig uit de boom, en dat het hele  jaar door. De witroze bloesems zijn dan weer bescheiden klein en veel talrijker. Niet elk bloempje wordt vrucht. De tweede ontmoeting met de cacao vond plaats in de  tropen,  tijdens een wandeling op een verwaar-loosde  plantage  in  Suriname.  Iemand  brak  er  één open en gaf hem aan mij. Binnenin de dikke peul zaten  een  aantal  donkere  pitten  verpakt  in  wit vruchtvlees.  Ik  mocht  proeven:  de  pulp  smaakte heerlijk in de hitte, fris zuur en zoet tegelijk. De pit-ten waren hard en niet te genieten. Niets in smaak of geur deed ook maar in de verste verte denken aan cacao of chocolade.Héél  lang  geleden  moet  het  cacaogebruik  zo  zijn begonnen,  omwille  van  de  heerlijke  pulp  die  dan ook nog eens snel begint  te gisten en dan een al-coholische drank levert. Maar met dat gisten gaan ook  de  pitten  veranderen  van  aroma.  Langzaam worden ze cacaobonen waarbij we ons iets kunnen voorstellen.Cacao groeide oorspronkelijk in de vochtige tropen van  Midden-  en  Zuid-Amerika.  Wij  associëren  de drank met de Maya’s en Azteken maar in het hart-land  van  dat  laatste  volk,  op  de  hooglanden  van 

Mexico, kon de boom niet groeien. Cacao moest ge-importeerd en geruild worden. De cacaoboon werd zo de eerste munteenheid van Mexico.Cacao  en  chocolade  behoren  tot  de  meest  bewer-kelijke industriële producten die er zijn. De gegiste pitten worden eerst gebrand zoals koffi e (maar niet zo hard). Dan worden ze ontdaan van hun schelp en gemalen. Oorspronkelijk gebeurde dat op een kalk-stenen   metate ,  de Azteekse maalsteen waarop ook maïs tot poeder werd gewreven. Maar omdat cacao 

voor de helft bestaat uit vet werd dat een plakke-rige bedoening. Dus gebruikte men maalstenen 

op pootjes waaronder een vuurtje brandde dat de cacaoboter deed smelten. De lopende pas-ta  werd  gestold  en  voor  gebruik  opgelost  in heet water, samen met andere kruiden. De Maya’s  dronken  hem  warm,  de  Azteken koud.Al  snel  zouden  de  Europese  hoven  de  chocolatl   van  de  Azteken  adopteren.  De Franse koningen ontvingen hun gasten op audiëntie met een kopje uit de chocolate-rie. Het bleef een chique bedoening tot de 

industriële  revolutie  wanneer  vooral  Brit-ten,  Zwitsers  en  Nederlanders  de  fabricage helemaal  uit  elkaar  zouden  halen  en  weer 

ineen  steken.  Vaak  wordt  hierbij  melding  ge-maakt van Casparus en Coenraad Van Houten die in Amsterdam ontdekten dat men de boter van het op-losbare deel kon scheiden door de chocolademassa te  persen.  Wat  overbleef  kon  worden  vermalen  tot droog poeder. Onze huidige cacao-drank is dus jon-ger dan de chocolade zelf! Ondertussen  staat  de  chocoladewereld  voor  grote veranderingen.  Aan  de  ene  kant  wordt  de  vraag steeds groter sinds ook de Aziaten zich massaal op de  chocolade  storten,  aan  de  andere  kant  brengen cacaobonen  geen  koperen  cent  op  voor  de  boeren die ze kweken. Tegenwoordig gebeurt dat trouwens meer  in  West-Afrika  dan  in  Amerika.  Veel  boeren geven er de brui aan, hakken de bomen om en gaan iets anders doen.Wist u dat cacao ook lekker kan zijn bij wild en vis? Dit  is  een  recept  voor  een  Spaanse   salsa de perdiz , een ‘patrijzensaus’. Deze saus is van oorsprong een  escaveche ,  een  saus  om  wild  (patrijzen)  mee  in  te maken, maar dan gaat er azijn bij. Deze versie zou voor  boniet  zijn  bedoeld,  maar  het  kan  evengoed met konijn: Leg de stukken vlees met olie in een (aardewerken) 

pot,  doe  er  rookspekblokjes  bij,  gehakte  ajuin,  en-kele teentjes geplette look. Laat de stukken vis/vlees aan  beide  kanten  kleuren.  Blus  dan  met  een  kluts witte wijn, voeg peper en laurier toe (zout zit in het spek), doe het deksel erop en  laat heel  traag garen gedurende een uur of twee. Haal het vlees uit de pot en hou het warm. Roer nu een kwart liter vleesbouil-lon door de pot samen met een eetlepel droog brood-kruim  en  een  eetlepel  geraspte  bittere  chocolade. Het  broodkruim  zal  de  saus  binden  terwijl  u  alles wat inkookt. Giet over het vlees. De combinatie van bouillon, wijn en chocolade geeft de saus een verras-sende wildtoets. Smakelijk. 

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Cacao

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

ADVERTENTIE

“Al snel zouden de Europese hoven de chocolatl van de Azteken adopteren. De Franse koningen ontvingen hun gasten op audiëntie met een kopje uit de chocolaterie”

BDW 1460 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

toch  dat  die  luxecreatie  er  in  volle oorlogstijd  kwam?  Chocoladehuis Neuhaus brengt dit jaar een speciale uitgave  van  de  allereerste  ballotins uit in de oorspronkelijke stijl.

Wereldtentoonstelling In 1870 opent ene Charles Neuhaus (niet verwant met de vorige) een cho-coladefabriekje  in  Schaarbeek.  In 1883 creëert hij het merk Côte d’Or dat  verwijst  naar  de  Goudkust,  het huidige Land Ghana. Ghana is van-daag de grootste cacaoproducent ter wereld.  Met  een  fabriek  vlak  naast het Zuidstation zal Côte d’Or gene-raties treinreizigers bedwelmen met de geur van chocolade wanneer ze in Brussel aankomen.In 1934 rolt de eerste Chocotoff van de  fabrieksband.  Wij  Brusselaars bekijken  het  als  een  vrij  gewoon chocoladesnoepje, maar  in het bui-tenland straalt het absolute luxe uit. Speciaal voor de Wereldtentoonstel-ling  van  1958  creëert  het  bedrijf Dessert  58  een  chocoladereep  die nog altijd wordt gemaakt en in 1986 wordt de Mignonette gelanceerd, al-lemaal producten waaraan wij zoete herinneringen  hebben  en  die  het nog  steeds  uitstekend  doen  op  de internationale markt.Leonidas  Kestekidès  was  banket-bakker  in  de  Verenigde  Staten,  in 1910  doet  hij  met  zijn  producten mee  aan  de  Wereldtentoonstelling van  Brussel  als  deel  van  de  Ameri-kaanse  delegatie.  Zijn  snoepgoed met chocolade valt  in de prijzen en daarenboven  wordt  hij  verliefd  op een Belgische. Hij opent een aantal tearooms. Zijn succes neemt nog toe wanneer hij aan de Anspachlaan een winkel opent waar zijn pralines via een  schuifraam  worden  verkocht. 

Openingsuren: vrijdag 06/02 van 10.00 tot 20.00, zaterdag 07/02 van 10.00 tot 19.00, zondag 08/02 10.00 tot 18.00 uur. Inkom aan de kassa: volwassenen 8,50 euro op vrijdag, 10 euro op zaterdag en zondag, kinderen van 3 tot 12 jaar: 5 euro, onder 3 jaar gratis, senioren en studenten 8,50 euro, gezinsticket voor 23 euro. Voorverkoop (8.50 euro) en volledig programma op brussels.salon-du-chocolat.com

Mexico, kon de boom niet groeien. Cacao moest ge-importeerd en geruild worden. De cacaoboon werd zo de eerste munteenheid van Mexico.Cacao  en  chocolade  behoren  tot  de  meest  bewer-kelijke industriële producten die er zijn. De gegiste pitten worden eerst gebrand zoals koffi e (maar niet zo hard). Dan worden ze ontdaan van hun schelp en gemalen. Oorspronkelijk gebeurde dat op een kalk-stenen   metate maïs tot poeder werd gewreven. Maar omdat cacao 

voor de helft bestaat uit vet werd dat een plakke-rige bedoening. Dus gebruikte men maalstenen 

op pootjes waaronder een vuurtje brandde dat de cacaoboter deed smelten. De lopende pas-ta  werd  gestold  en  voor  gebruik  opgelost  in heet water, samen met andere kruiden. De 

industriële  revolutie  wanneer  vooral  Brit-ten,  Zwitsers  en  Nederlanders  de  fabricage helemaal  uit  elkaar  zouden  halen  en  weer 

Nick Trachet

BDW 1460 PAGINA 22 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

GESCHIEDENIS > KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK BRENGT EERBETOON AAN BRUSSELSE CARTOGRAAF PHILIPPE VANDERMAELEN

ONDERNEMER-KAARTMAKER- DROMER-FILANTROOP

P hilippe  Vandermaelen  zou  een  begrip kunnen  zijn,  ware  het  niet  dat  zijn naam  om  onduidelijke  redenen  in  de 

nevelen  van  de  tijd  is  verloren  geraakt.  Ver-loren  is  misschien  een  te  groot  woord,  want de  man  heeft  immers  een  straat  naar  hem genoemd gekregen in de kanaalbuurt. En wie heel erg thuis is in de prille geschiedenis van de  Belgische  natiestaat,  zal  misschien  een belletje horen rinkelen. Maar voorts?De Koninklijke Bibliotheek wil daar verande-ring  in  brengen.  Autour de Philippe Vander-maelen  –  jammer  genoeg  alleen  maar  in  het Frans – vertelt het verhaal van Vandermaelens Etablissement géographique de Bruxelles,  de academie  -  kenniscentrum  zou  het  vandaag de dag waarschijnlijk heten - die de cartograaf letterlijk  uit  de  grond  stampte  in  het  toen nog  rurale  Sint-Jans-Molenbeek.  Daarnaast stichtte Vandermaelen ook nog een normaal-school.  273  medewerkers  die  hij  rond  zich wist  te  verzamelen  en  een  opleiding  of  werk gunde  staan  nu  te  boek.  Naast  persoonlijke schetsen van zijn equipe komen we ook heel wat  te  weten  over  de  persoonlijkheid  van  de cartograaf. Vandermaelen werd in 1795 in Brussel gebo-ren. Zijn vader had fortuin gemaakt in de indu-strie en zag voor zijn zoon Philippe eenzelfde carrière weggelegd. Het viel mee dat Philippe ook ondernemersbloed door zijn aderen voel-de stromen. Hij opende een drogisterij  in de Brusselse Steenstraat, was een autodidact en had dus geen wetenschappelijke scholing.  In zijn vrije tijd legde hij zich toe op zijn passie: kaarten en geografische weetjes verzamelen. Vandermaelen  was  nogal  utopisch  ingesteld 

en wilde een woordenboek opstellen met alle geografische kennis van toen.Dat  utopische  koppelde  Vandermaelen  nog meer  aan  zijn  neus  voor  zaken  toen  hij  in 1825-1827  zijn  Atlas universel  publiceerde, een atlas van de toen gekende wereld op 400 bladen.  Die  atlas  was  een  succes  in  heel  Eu-ropa, ook al omdat Vandermaelen verschillen-de agenten Europa rond stuurde om zijn werk te  slijten.  De  1.000  exemplaren  van  de  atlas raakten  in  een  mum  van  tijd  uitverkocht.  In die tijd verwonderlijk, want de turf kostte 500 frank, toen een gemiddeld jaarloon. Vooral de hogere  Europese  kringen  wilden  een  exem-plaar in hun bezit hebben. Zo staat in Autour de Philippe Vandermaelen  de  korte  biografie van  de  Russische  agent  van  de  cartograaf-ondernemer.

Gezocht: revolutionairen en armenDoor  zijn  financiële  successen  werd  Vander-maelen  al  gauw  vermogend,  maar  hij  rente-nierde niet. Hij investeerde het in 1830 in zijn Etablissement géographique de Bruxelles,  een groot domein met serres, landhuis en park tus-sen de Gentsesteenweg en de Sint-Mariastraat in Sint-Jans-Molenbeek. De toegangsdreef lag op de plaats waar nu de Vandermaelenstraat ligt. Van het domein is natuurlijk geen spoor meer, want het werd afgebroken in 1872. Een laatste restant overleefde tot de jaren 1950.Vandermaelen pakte zijn Etablissement groots aan.  De  serres  dienden  gevuld  met  planten, liefst  zo  exotisch  mogelijk,  en  het  landhuis moest  een  verzamelplaats  worden  van  kaar-ten,  ‘natuurhistorische  objecten’,  boeken  en moest  natuurlijk  ook  een  productieplaats 

Het landgoed van Philippe Vandermaelen, tussen de Gentsesteenweg en de Sint-Mariastraat in Molenbeek: links huizen voor familie, in het midden serres en rechts zijn hoofdkwartier van waar hij de wereld documenteerde, en aan werk hielp.

BRUSSEL - De Koninklijke Bibliotheek van België heeft een boek uit over de eigenzinnige cartograaf Philippe Vandermaelen (1795-1869). ‘Autour de Philippe Vandermaelen’ is het verhaal van 273 medewerkers van de filantroop, een zeer liberaal en Molenbeeks verhaal.

Van Vandermaelen zijn weinig afbeeldin-gen of foto’s bekend. Hier is er toch een.

zijn  voor  nieuwe,  steeds  betere  kaarten.  Dus nam  de  cartograaf  heel  wat  mensen  van  al-lerlei  pluimage  in  dienst:  Brusselse  technici en  lithografen,  Franse  revolutionairen,  maar ook  gewone  Molenbekenaars,  vaak  arm.  En-kele  van  die  Molenbekenaars  wisten  dankzij Vandermaelen op  te klimmen, zoals ene  Jean Ongers, de zoon van een gewone slotenmaker, die waarschijnlijk van in het begin school liep in  het  Etablissement.  Vandermaelen  gaf  im-mers  gratis  vorming  en  opleidingen.  Ongers zou daardoor chef van de lithografen worden, later zelfs voor het Dépôt de la Guerre, de voor-loper van het Nationaal Geografisch Instituut. In  schril  contrast  met  die  klim  op  de  sociale ladder staan echter de zussen van Ongers: die zijn allen arbeider gebleven.

Dat Vandermaelen een missie zag weggelegd in het helpen van God en Klein Pierke, soms zelfs  op  het  naïeve  af,  blijkt  ook  uit  de  aan-werving  van  ene  Victor  Crevat.  Crevat  wordt in het boek ‘conspirateur professionel’ en ‘un jeune homme louche’ genoemd. Crevat was op zijn zachtst gezegd nogal excentriek: hij hield er  radicaal-revolutionaire  ideeën  op  na.  Dat was niet evident  in het Frankrijk van  tijdens de restauratie, de terugkeer van de Monarchie na de Franse Revolutie en na Napoleon. Cre-vats republikeinse overtuigingen en openbare rebellie zouden hem naar België drijven, waar hij zichzelf in Vandermaelens normaalschool binnen blufte als inspecteur, zich beroepend op  zijn  vermeende  kennis  die  hij  had  opge-daan aan prestigieuze Franse scholen.Naast technisch en scholend personeel wierf Vandermaelen  ook  graag  echte  avonturiers aan  om  expedities  op  te  zetten  naar  onder meer Brazilië en Nieuw-Zeeland. Enkele bio-grafieën  van  deze  jongelui  zijn  eveneens  op-genomen tussen de andere. Het moet toen een erg boeiende tijd geweest zijn: de wetenschap stond nog in haar kinderschoenen, er viel nog heel wat te ontdekken, havelozen en (politieke) vluchtelingen konden nog ontsnappen en een nieuw  leven  opbouwen  en  de  filantropische ondernemersgeest  van  Vandermaelen  werd weinig in de weg gelegd. Onze cartograaf wist ook opportunistisch gebruik te maken van de Belgische  onafhankelijkheid:  het  jonge  Bel-gië had kaarten nodig, en Vandermaelen had enkele  maanden  voor  de  septemberrevolutie toevallig  zijn  Etablissement  geopend.  Ook met het Nederlandse bewind had hij gouden zaken gedaan, waardoor Vandermaelen bij de Belgische onafhankelijkheid eigenlijk een mi-nisterie van geografie op zich was. Eén en een was  toen  ook  drie.  Dat  die  omstandigheden het toen al achtergestelde Molenbeek vooruit-hielpen, maakt het verhaal rond.

� Christophe�Degreef

© K

ON

INK

LIJK

E BIB

LIO

THE

EK

VAN

BE

LGIË

© K

ON

INK

LIJK

E BIB

LIO

THE

EK

VAN

BE

LGIË

Vrij als een vis in een vogelkooiBRUSSEL – Caracas is de hoofdstad van Venezuela. Dat land is redelijk vaak in het nieuws - vooral dan in oliegerelateerde berichten - maar over de stad hoor je weinig. Laat ons daar eens iets aan veranderen.

Maar eerst  toch nog even Brussel. We vieren deze  week  dus  vijftig  jaar  Beursschouwburg, het  kunstencentrum  waar  het  Radeis  zijn eerste  speelgelegenheid  aan  te  danken  heeft. Voor het festival Mallemunt in 1977 kreeg het gezelschap  rond  Josse De Pauw, Pat Van He-melrijck, Dirk Pauwels, Jan De Bruyne en later Georges  Brouckaert  een  eerste  productieop-dracht.Bij Radeis wordt wel eens het epitheton ‘legen-darisch’  gebruikt.  Bijvoorbeeld  door  mezelf, omdat ik Radeis alleen ken uit de overlevering. Toch  ging  Radeis  ook  om  objectieve  redenen de  legende  in.  In  hun  tijd,  op  het  einde  van de  jaren 1970 dus, had het nu  internationaal geroemde Vlaamse  theater nog maar nauwe-lijks  enkele  stappen  in  het  buitenland  gezet. Radeis  werd  voor  Rosas,  Jan  Fabre  of  Need-company  een  van  de  eerste  exportproducten van de Vlaamse Golf in de podiumkunsten. Al behoorde  exportproduct  zijn  niet  meteen  tot de ambities van Radeis. Net zomin als carrière maken overigens. In zijn terugblik op Radeis, die gepubliceerd werd in zijn verzameling tek-

sten Werk, herinnert Josse De Pauw er ons aan dat carrière etymologisch ongeveer zoveel be-tekent als ‘karrenspoor’. “En vanaf onze eerste fi ets wisten we dat je daar beter niet in terecht kon komen. Want dan kon het alleen nog maar rechtdoor.”  En  af  en  toe  een  uitstapje  buiten België maken, dat zinde de jonge snaken wel. Daarom maakte Radeis zo goed als woordelo-ze voorstellingen. Om niet in de mime-hoek te worden geduwd werden die voorzien van een aantal gebrabbelde Nederlandse woordjes, ab-surdistische  grappen  en  bizarre  objecten  die altijd in openlucht ten berde werden gebracht.Vrijheid was het ordewoord. Het  is opvallend dat Josse De Pauw het in zijn terugblik op de Radeis-episode vooral daarover heeft. En dan met  name  over  hoe  die  vrijheid  de  ogen  uit-stak  van  een  aantal  mensen,  vooral  mensen in uniform die het gezag en het inperken van de vrijheid vertegenwoordigden. De Pauw illu-streert dat aan de hand van drie voorbeelden in  drie  wereldsteden.  Eén  gaat  over  Leuven, waar  een  politieman  een  opvoering  stillegde omdat  er  geen  toelating  voor  was  gevraagd. Eén  gaat  over  Hong  Kong,  waar  Radeis  uit-genodigd was op een poepsjiek feestje van de gouverneur, maar bijna niet werd binnengela-ten door de poortwachter omdat ze geen kos-tuum droegen. En één gaat over Caracas, waar Radeis was uitgenodigd op een festival en op 

Sierkus Radeis, 1977. Staand (v.l.n.r.): Pat Van Hemelrijck, Josse De Pauw, Jan De Bruyne en Erik de Volder. Vooraan de ‘circushulpjes’-technici Hugo De Backer, Rudi D’heygere en Pitou Lasat.

© N

AA

M F

OTO

GR

AA

F

BDW 1460 PAGINA 23 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

Artists in residence Radeis in Caracas

de luchthaven af te rekenen had met controle door mensen in uniformen “en een zonnebril met spiegelglazen op de botte kop”. 

PalmboomOm kosten te besparen hadden de theaterma-kers  zo  weinig  mogelijk  bagage  meegebracht op  hun  vlucht.  De  gemiddelde  temperatuur daalt in Venezuela toch maar zelden beneden de twintig graden. Zo kwam er in de valiezen ook plaats vrij voor de rekwisieten. Maar die moesten  dus  voorbij  de  veiligheidsmensen, die  niet  konden  lachen  met  de  door  hen  als subversieve  grap  geïnterpreteerde  antwoor-den van Radeis op hun vraag wat er in die kof-fers zat. Die antwoorden luidden respectieve-

lijk “A fi sh in a birdcage and a plastic palmtree” en “A blue canvas with a yellow spot on it and a seagull.” De veiligheidsmensen lachten nog minder  toen  bleek  dat  de  koffers  ook  daad-werkelijk een vis in vogelkooi, een palmboom, een blauw zeil en een zeemeeuw bleken te be-vatten. Het volledige verhaal  lees  je  in Werk, maar we kunnen ook nog vertellen dat bij de rekwisieten van de voorstellingen Ik wist niet dat Engeland zo mooi was  en  Vogels  ook  nog een  alarmpistool  hoorde.  Daarnaast  hadden we u ook nog beloofd iets wezenlijk over Ca-racas  te  zeggen,  maar  dat  zal  toch  voor  een volgende keer zijn.   Michaël�Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

FO

TO D

IETE

R B

AC

QU

AE

RT

AFFICHE

WEDSTRIJD

WILLEMSFONDS

BRUSSELS

HOOFDSTEDELIJK GEWEST

MET DANK AAN:

UR

BA

N D

ES

IGN

WE

DS

TRIJD

Willemsfonds Brussels Hoofdstede-

lijk gewest organiseert een affiche

designwedstrijd voor creatieve gees-

ten. Wil je mee ontwerpen en kans

maken op één van de topprijzen uit

de prijzenpot van 5000 Euro? Waag

dan je kans en stuur ons jouw

ontwerp voor 31 maart 2015 .

Alle info &

reglement:

ww

w.m

adeinbxl.org

info@m

adeinbxl.org

02 / 218 44 88

EXPO 2030

Stel, er

vindt een

were ld ten toon s te l l i ng

plaats in Brussel in 2030.

Welke promotieaffiche zou

daar voor kunnen gemaakt

worden? Je mag elemen-

ten gebruiken van het hui-

dige Brussel, maar gebruik

vooral je verbeelding om je

in te beelden hoe die we-

reldtentoonstelling in 2030

eruit zou kunnen zien en

rond welk thema de ‘Expo

2030’ zou kunnen draaien.

BEZOEK BRUSSEL

Maak een affiche waar-

mee je buitenlanders warm

maakt om een CITY TRIP

naar Brussel te maken.

Prijs Brussel aan op een

geheel eigenzinnige ma-

nier als dè place to be om

je vakantie door te bren-

gen. 2

1

5000 EURO

PRIJZENPOT

2 THEMA’S

MA

DE

IN B

XL

Kamerijklaan 461700 Dilbeek02 466 20 30

info@westrand.befacebook.com/westranddilbeek#westranddilbeek

van ma 09.02 t.e.m. ma 16.03

meer info:www.westrand.be

EIGENBRAKEL– Een negentiger wiens energie naar boven blijft stromen is dichter-architect Albert Bontridder (1921), generatievriend van Jan Walravens, Louis Paul Boon en Hugo Claus. Vorig jaar heeft hij zijn woonst uit 1958 moeten ruilen voor een rusthuis. “Ik stoor me hier aan de slech-te vormgeving, maar bon. Het blijft belangrijk om alles rondom ons te aanvaarden. Een mens is op zichzelf begin en einde,” zo stelt de ‘vrijmetselaar zonder schaapsvel’.

Albert Bontridder bij een kunstwerk van zoon Thierry.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW 1460 PAGINA 24 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

‘ARCHITECTUUR NIET VAN TEL VOOR KOTJES’ALBERT BONTRIDDER, ARCHITECT EN DICHTER

O p  het  uur  van  ‘volle  middag’  luisteren  we geduldig  naar  Albert  Bontridder,  oud-re-dactielid  van  Tijd en Mens, Architecture  en 

oud-voorzitter van PEN Vlaanderen. Al bijna tachtig jaar schrijft hij gedichten. Er wacht een stapel oud en  nieuw  werk  om  gebundeld  te  worden.  “Thuis in  Rode,  waar  mijn  zoon  Thierry  nu  woont,  liggen nog  een  honderdtal  gedichten  in  dozen.  Hier  heb ik  de  map  met  het  recentste  werk,  zoals  Zij is het raadsel.  Er  is  sprake  van  een  vervolguitgave  op  de bundel Gedichten 1942-1972, uit te geven door het Poëziecentrum,” zo begint hij, terwijl ik de handge-schreven nieuwe verzen luidop lees. Een verzorgster stoort ons: “On peut vous inviter à la messe, monsieur Bontridder,” – de dagelijkse routine. Alsof de nazaat van Pajotse ouders hierop al  eerder  ja had gezegd. “Ik was een slechte leerling bij de Broeders Maristen (Institut Champagnat)  in Helmet (Schaarbeek). Ten eerste kwam ik altijd te laat omdat mijn zus ‘s och-tends mijn moeder hielp in onze kruidenierswinkel, op de hoek van de Sleeckx- en Verhaerenlaan. Ten tweede begreep ik niet wat van me verwacht werd. In de ‘beste’ kamer, achter de winkel, tierde mijn va-der altijd boven mijn hoofd:  ‘Ge zit met uw floeren broek op uw verstand!’ Tot we  ‘om de goede  lucht’ terug  verhuisden  naar  Het  Rad  (Bergensesteenweg 1099),  waar  ik  in  de  Leeuwerikentraat  6  geboren was. “Daar merkte de meester van het vierde leerjaar op dat ik een bril nodig had. Nadien was ik altijd de eerste van de klas.” Bontridder maakte er jeugdvrienden, zoals schrijver Jan Walravens  (uit de Wandelingstraat) en schrijn-werker-beeldhouwer  Florent  Welles.  “’s  Zomers zwommen we in ons blootje in het Kuipje, een ver-breding  van  de Molenbeek. En  ik  las de hele bibli-otheek van de parochie uit, van Jules Verne tot Jan Persijn. Ons trio schreef brieven naar elkaar om te oefenen in impressionisme, expressionisme, surre-alisme... en het woordenspelletje le cadavre exquis.” “Na mijn architectuurstudies aan Sint-Lucas, eerst in Molenbeek en dan  in Sint-Gillis  (tot 1942), ana-lyseerde  ik  de  toestand  van  alle  Brusselse  straten. Na de oorlog vond ik werk bij architect Paul-Amaury Michel  (tot 1956) en bij  Jacques Dupuis  (tot 1984). Veel van wat ik in de jaren 1950-1960 schreef en in wat in mijn boek over de geschiedenis van de heden-daagse bouwkunst staat is voorbij. Alles in architec-tuur moet inwendig beheerst worden, maar uiterlijk moet een gebouw neutraal blijven tegenover de om-geving. Architectuur is niet bedoeld om vrijblijvend te zijn. Architectuur moet openstaan voor wat nabij is, maar altijd met een zekere bescherming. Archi-tectuur moet zich engageren tegenover het individu en  het  collectief.  Dat  wordt  vandaag  niet  meer  be-grepen. Voor een mens die zijn huizeken wil bouwen is architectuur niet belangrijk.” 

M’as-tu vu“Het is evident dat bouwwerken als een belfort of een vuurtoren een soort concentratie zijn geweest van de collectiviteit alsdusdanig. Men mag hier van kunst spreken, omdat de gemeenschap in haar geheel ver-enigd  wordt  in  één  punt.  Die  concentratiegedachte heeft geleid  tot uitvindingen als de kathedraal, die 

de collectiviteit overkoepelt. Het huizekotje dat Louis  Paul  Boon  bij  me  wou  bestellen  is  iets helemaal  anders  dan  wat  Calatrava  met  het Guggenheim heeft getoond. Dat zijn bouwwer-ken die de gemeenschap ‘zin’ geven.” In  ons  vorig  interview  beweerde  de  architect dat  we  moeten  bouwen  aan  een  klassenloze samenleving. Of hij daar voldoende realisaties van  ziet,  vraag  ik.  “Nieuwbouw  is  enkel  voor wie  geld  heeft.  Interessante  architectuur  kan Jan met de pet niet schelen; zijn gewone kotje volstaat voor hem. André Jacqmain heeft het in Ibiza met zijn villaparken gedaan: architectuur neerzetten  die  niets  te  maken  heeft  met  de mens. Ik herhaal het geval van Louis Paul Boon 

en zijn huizekotje. Dat staat haaks op architec-tuur die een ‘sculptuur’ is. Geld mag bij archi-tectuur  niet  ter  sprake  komen.  Enkel  dat  wat mensen  samen  nodig  hebben  om  met  elkaar te  leven,  is  belangrijk.  Kijk  eens  naar  ‘s  we-relds hoogste wolkenkrabber in Dubai (de Burj Khalifa, 828 meter, red.), dat vraagt toch nie-mand? Dat heeft niets te maken met de mens. Ik begrijp niet op welke manier mensen op dui-

“Het gebouw van de Europese Raad bestaat enkel uit formules en vormen met als enige opzet ‘m’as-tu vu’. De mens komt daar niet aan te pas.”

BRUSSEL – Op 7 februari gaat in de KVS Elephant’s Dream in première in het kader van het festival Congolisation. De documentaire van Kristof Bilsen is een portret van staatsambtenaren bij brand-weer, post en spoor in Kinshasa, een verhaal over waardigheid en draagkracht van mensen die werken voor een staat die op deze plekken eerder afwezig is.

Hoe kwam u op het idee van een portret van staatsambtenaren in Congo?Kristof Bilsen:  “Er  wordt  een  te  beperkt verhaal  over  Congo  verteld.  Enerzijds  de gruwelijke  verhalen  over  rebellenlegers  en anonieme  vluchtelingenkampen  in  Oost-Congo,  anderzijds  het  feit  dat  Afrikanen heel  creatief  kunnen  zijn  ondanks  de  ex-treme  armoede.  Net  of  state  en  governan-ce  er  niet  toe  doen  en  enkel  de  informele economie voldoende is. In tijden van crisis waarin  overheden,  ook  bij  ons,  in  vraag worden gesteld, mogen we niet vergeten dat de overheid ook een vangnet is voor de sa-menleving.”

Uw film vertelt dus een ander verhaal?Bilsen: “Ja, het zijn de middenverhalen van mensen die in het dagelijkse leven moeten omgaan met een staat die uitgehold is. Het is  een  intieme  blik  in  het  leven  van  amb-tenaren  in  postkantoren,  treinstations  en brandweerkazernes,  mensen  die  er  echt toe doen. Mensen zoals u en ik, belangrijke 

stemmen  die  verrassend  goed  de  pijnlijk-heid  van  de  situatie  tonen  en  die  het  ook aan  den  lijve  ondervinden.  Het  biedt  enig perspectief  van  hoe  belangrijk  de  staat  is en hoe absurd en waanzinnig de situatie is waar ze zich nu in bevinden.”

Als het de staat niet is, wie zwaait dan wel de plak?Bilsen:  “Er  spelen  veel  globale  krachten, neoliberale wetten, belangen vanuit de bui-tenwereld.  Maar  daarvan  wordt  slechts  de tip  van  de  sluier  gelicht,  het  is  geen  puur economische  film.  Het  is  een  menselijk portret, heel poëtisch, over mensen die ver-andering  willen  initiëren,  en  de  moeilijk-heid daarvan als de afhankelijkheidspositie van het land ten opzichte van het Westen in stand  wordt  gehouden.  De  erfenis  van  het koloniale  verleden  en  dertig  jaar  dictatuur kan  je  niet  in  één  twee  drie  veranderen. Maar de betogingen van de voorbije dagen tegen de poging om de kieswet te verande-ren,  toont  dat  er  hoop  is.  Vandaar  de  titel van de film, de droom van zo’n grote lap van het Afrikaanse continent. Het snakken naar verandering  en  het  enorme  potentieel  als die verandering er zou komen.”

Benjamin Tollet

Première Elephant’s Dream op zaterdag 7 februari om 20.30 uur in de KVS, Arduinkaai 9 te Brussel. Tickets kosten 9 euro. Meer info op www.elephantsdream-film.com

Ambtenaren in een land zonder staat

Kristof Bilsen: “Het is een menselijk portret, heel poëtisch.”

© J

ON

AS

LA

MP

EN

S

3 VRAGEN AAN KRISTOF BILSEN

BDW 1460 PAGINA 25 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

CINEMATEK NAAR REYERS IS PISTE.  Het  filmarchief  van  Cinematek,  dat  niet minder dan één miljoen filmdozen bevat, heeft dringend een nieuw onderkomen nodig.  Dat  is  ook  Vlaams  parlementslid  Yamila  Idrissi  (SP.A)  niet  ontgaan.  Het budget van Cinematek komt overeen met dat van het Groothertogdom Luxemburg. De archieven huizen in Elsene in gebouwen die in de jaren 1980-1990 ‘voorlopig’ in gebruik genomen werden. Idrissi vreest voor de archieven als ze geen degelijk onderkomen krijgen. In heel Europa is ondertussen werk gemaakt van duurzame filmconservatie. Idrissi heeft minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) hierover ondervraagd in het Vlaams parlement. Idrissi is blij dat Gatz de piste van een ver-huizing  naar  Reyers  een  interessante  pist  vindt.  Hij  gaat  samenzitten  met  VRT, Cinematek en het Brussels Gewest. n LIEDJES EN SCABREUZE RAADSELTJES. 

Het  Ensemble  Cannamella  en  Fernand  Verreth  brengen  ‘Het  geheimzinnige  almanakje. Muziekjes en curieuze historieën uit het jaar 1750’. Het boekje brengt het alledaagse leven van onze voorouders op  ludieke en spitse wijze  in beeld. Er zijn kortverhalen, scabreuze raadseltjes en advertenties van de plaatselijke oorarts, ze worden afgewisseld met instru-mentale muziek en liedjes van Joseph-Hector Fiocco, Willem De Fesch, Marc Antoine Char-pentier, Georg Philipp Thelmann, Jean-Baptiste Loeillet de Gant en Antoine Mahaut. Can-nammella brengt het minder bekende repertoire uit de zestiende, zeventiende en achttiende eeuw. De voorstelling vindt plaats op zondag 8 februari om 15 uur in de Kunsthumaniora Brussel, Chrysantenstraat 26, 1020 Brussel. Toegangsprijs 10 euro. Reserveren op brus-sel@davidsfonds.be of 0479.10.22.89. 

Samengesteld door Danny Vileyn

DEN DUK EN DEN BURGER“Mijn vader uit Herfelingen, zoon van den Burger, was de jongste van elf en de enige die mocht studeren. Ze stuurden hem naar het (Franstalige) Klein Seminarie van Roese-lare, waar hij straf kreeg als hij een woord Vlaams sprak. Hij had al twee zussen in het klooster in Herne, en wellicht wou men een pastoor in de familie. In de tweewoonst naast hun deur woonden de ouders van mijn moeder, Julia van Duk genoemd. Haar grootvader was de Gruuten Duk, haar vader de Klaanen Duk. De Burgers en de herenboeren van den Duk kon-den elkaar niet luchten. Toen mijn vader met haar trouwde, was dat niet geweten. Ik heb bijgevolg mijn ouders van mijn moeder nooit gezien, dat waren ‘vijanden’.”

CULT

UU

R K

ORT

‘ARCHITECTUUR NIET VAN TEL VOOR KOTJES’zend meter hoogte ‘met elkaar’ kunnen leven.” Waaraan moet een huis dan voldoen, willen we toch  weten  van  de  vormenknutselaar.  “Archi-tectuur  is een verwantschap, een engagement. Jacques Dupuis (met wie Bontridder voor pavil-joenen op Expo ’58 werkte, red.) heeft het in zijn werk bewezen. Zijn vader, Charles Dupuis, was een geneesheer die om een vrouw te  laten be-vallen niets veranderde aan zijn laten en doen. Hij  deed  het  in  manchetmouwen.  Ook  ik  ben zo geboren – eenvoudig –  in een keukenkelder in Het Rad. Net zo heeft de grootsprakerigheid van de architectuur niets vandoen met de wer-kelijkheid: de mens. Het leven van de mens met de mens primeert. Architectuur moet de spiegel zijn van het goed gevoel  van de mensen. Van-daar dat ik me niet thuis voel in dit home. Alles is  eraan  gedaan  om  de  gewestelijke  architec-tuur te respecteren. Vandaar die moeilijke vor-men: een te lange gang, een te laag plafond en uitsparingen in het dak die geen steek houden. Niets  belet  dat  men  met  verbeelding  allerlei vormen  doet  samenleven,  maar  dit?”  Staat  de overheid wel open om  iets  te  creëren dat aan-sluit bij de mens, hengelen we nederig. Bontrid-der: “Ik ben stilaan wanhopig: niemand maakt zich daar zorgen over. Ik zie echt niet waar de overheid nog aandacht voor heeft. Weet je, ar-chitect  Brodski  maakt  zich  kwaad  op  collega Samyn, die een soort van ei in een kubus maakt voor de Europese Raad. En terecht: het gebouw bestaat enkel uit  formules en vormen, met als opzet m’as-tu vu. De mens komt daar niet aan te pas. Deze vorm om de vorm is niet eerlijk. Ar-chitectuur moet ‘waar’ zijn, tegenover de maat-schappij die daar alle dagen moet mee leven.” 

GrootoostenBontridder  wordt  ook  gerespecteerd  als  loge-broeder, al heeft hij daar niet naar gevist. “Het is een raar verhaal, Willem Roggeman wou ab-soluut dat ik voorzitter werd van schrijverscen-trum  PEN.  Onze  vergaderingen  vonden  plaats in  het  Goudblommeke  in  Papier  in  Brussel  en in  Dendermonde.  Op  een  dag  sprak  schrijver Daniël Van Ryssel me aan alsof ik vrijmetselaar was.  Ik had daar nochtans nooit  van gehoord, tenzij via mijn vader. Volgens hem, die voor de Kajottersbeweging van Cardijn had gewerkt en nog als flamingant opgepakt was, was het een organisatie  ‘van  de  duivel’.  Van  Ruyssel  heeft me  daarop  mensen  gestuurd  die  me  begon-nen te ondervragen. Mogelijk omdat  ik aan het schrijven  was  over  architect  en  vrijmetselaar Léon Stynen, heb ik het vertrouwen gewonnen van het Grootoosten van België (een irreguliere loge, red.).” “Soit, waarom dat broederschap? Ik ben iemand die altijd wil  ‘begrijpen’. De Loge was  fascine-rend,  iets  verblindends.  De  uitspraak  ‘de  ma-nier  waarop  de  dingen  hun  waarheid  kunnen vinden  voorbij  alle  tegenstellingen’  heeft  me geprikkeld.  Over  mij  werd  beweerd  dat  ik  een vrijmetselaar was ‘zonder schootsvel’. Dat intri-geerde me. Daniel Van Ryssel zei: ‘We moeten je niet vragen, jij bent het van nature’. Voor mij draait het engagement om goede wil. Het vergt een  inspanning  om  alles  wat  niet  onmiddel-lijk  vertrouwd  is,  op  die  manier  te  benaderen dat  je  het  wilt  begrijpen  en  assimileren.  In  de uitdrukking  ‘wat  ik geloof, weet  ik niet’  is het woord weten het belangrijkste. Een mens is iets dat  op  zichzelf  begin  en  einde  is.  Ik  kan  niet buiten  mijzelf.  Het  is  wel  zo  dat  ik  zonder  de andere niets ben. Ik besta omdat jij er bent. Het is dus belangrijk om wat rondom ons is te assi-mileren en te aanvaarden. En verder, als het om doen en laten gaat en om de wereld rondom ons, dan beweer ik het volgende: het is verwaand om achterom te kijken en te zeggen: ‘Heb ik dit en dat gepresteerd’? Zoiets is totaal overdreven en heeft geen impact op het zijn.”    Jean-Marie Binst

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

BRUSSEL – Frederik Van den Bos-sche (37) is een man die de koe bij de hoorns vat. Hij trok jarenlang van bergtop naar bergtop om van zijn passie voor snowboard te genieten en om zich te laten zien. Vandaag heeft hij naast die mooie snowboardcar-rière een prille surfcarrière. Witte bergtoppen en de blauwe Atlantische

oceaan kleuren het leven van de Brusselse reiziger.

“Toen ik iemand schuin op een plank in de sneeuw zag staan, wist ik: dat wil ik ook doen,” vertelt Van den Bossche. “Dat was tij-dens een skivakantie in Italië. Skiën deed ik toen al een tijdje, altijd tijdens familievakan-ties. Als skateboarder was de overstap naar snowboard niet zo groot. Al was het niet zo evident: snowboard was nog niet echt com-mercieel en het werd zelfs wat opzij geschoven omdat het uit de Verenigde Staten kwam. Ik herinner me dat in onze Ardennen snowboar-den aanvankelijk niet werd toegelaten.”De interesse van de toen dertienjarige Brus-selaar groeide snel uit tot een passie. Het was steeds uitkijken naar de volgende win-tersportvakantie met de familie, maar dat bleek snel niet genoeg meer om zijn honger te stillen. Op zijn zestiende verzamelde Van den Bossche al zijn spaargeld om op zijn eentje naar een Frans snowboardkamp te trekken.

Frederik Van den Bossche: “Dat eerste spoor trekken, ik vergelijk het met een schilder die een eerste penseelstrijk op zijn canvas zet.”

© BAVO SWIJGERS

‘Prachtig om natuur zo te beleven’

SNOWBOARD > FREDERIK VAN DEN BOSSCHE BEWIJST HOE VER PASSIE JE KAN BRENGEN

“Ik heb veel tijd doorgebracht op de Yeti Ski in Anderlecht. Daar heb ik heel veel bruine zeep versleten”

BDW 1460 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015BDW

SPOR

T

“Behalve verschillende technische vaardighe-den kwam ik er ook te weten dat je ‘s zomers kunt snowboarden op gletsjers. Sindsdien werd die ene week wintersport uitgebreid naar twee tot drie weken.”“In België kwam ik in aanraking met mensen die hier aan competitie deden. Er was een cir-cuit dat al de kunstpistes van het land aan-deed, aangevuld met een paar buitenlandse manches. Ik heb veel tijd doorgebracht op de Yeti Ski in Anderlecht. Wat heb ik daar bruine zeep versleten (lacht).”Het talent van de Brusselaar maakte meteen indruk en leidde hem vrij snel tot de Belgi-sche titel. Een mooie herinnering, al maakte het gevolg van die titel nog meer indruk. “Als kampioen mocht ik naar het wereldkampioen-schap in Japan. Een ongelooflijke ervaring! We

BRUSSELAARS MET EEN IDENTITEITFrederik Van den Bossche maakte tijdens zijn carrière de hoogdagen mee van het Brussels Snowboard Team. Een groep vrienden met een reputatie. “We maakten elkaar beter door samen te trainen en elkaar te pushen. We waren vrij bekend in het wereldje. Tijdens het winterseizoen trokken we samen naar de bergen. We waren met een twaalftal gasten en hadden allemaal een nummer en een bijnaam, ieder had zijn specialiteit. Het Brussels Snowboard Team had een identiteit. Door ons is hier de trend gegroeid om tijdens het seizoen naar de bergen te trekken om daar te trainen en aan wedstrijden deel te nemen.”

snowboardden er op een mooie halfpipe, wat in die tijd niet zo evident was. Op een tach-tigtal deelnemers ben ik ergens in het midden geëindigd. Als amateur, hé. Dat was een ste-vige boost.” Berg als canvasDe achttienjarige Van den Bossche koos voluit voor het snowboarden. Zodra hij zijn rijbewijs had, trok hij met zijn maten van het Brussels Snowboard Team (zie kaderstuk) naar de ber-gen. Heel de winter lang. “Ik reisde van het ene berggebied naar het andere om met een ploegje foto’s te nemen en films te draaien. Die beelden werden achteraf gemonteerd en gebruikt door onder meer Vans en Dragon Al-liance, jarenlang trouwe sponsors. Er werden ook regelmatig foto’s gepubliceerd in magazi-nes.”“Mijn winterseizoen liep tot mei – juni, daar-na brak het zomerseizoen aan. Ik reed soms wel 15.000 kilometer op een zomer om alle gletsjers aan te doen en er de nodige beelden vast te leggen. Ik ben bijvoorbeeld naar Ar-gentinië getrokken om er voor een sponsor een video te maken. Ik was vooral in België om te recupereren, bij te trainen en om mijn volgende reis te organiseren.”Behalve op zijn eentje freestyle van een berg-wand afglijden, nam de Brusselaar ook deel aan slopestyle en big jump wedstrijden. Het leverde hem een naam op die vandaag nog steeds belletjes doet rinkelen. “Ik kreeg ook wat start- en prijzengeld voor die wedstrijden. Ik kon er tricks uitvoeren die ik tijdens mijn freestyle afdalingen uitprobeerde. Zo heb ik toch wel wat naamsbekendheid opgebouwd.”“Er met een cameraman of fotograaf op uit-trekken als er verse sneeuw is gevallen, om dan van een maagdelijke flank af te dalen. Dat eerste spoor trekken, ik vergelijk het met een schilder die een eerste penseelstreek op zijn canvas zet. Een paar seconden lang is dat tweehonderd procent adrenaline, en tevre-denheid als je veilig beneden komt. Het is een heel intens gevoel.”De stijl van Van den Bossche kan samengevat worden als snelle, vlotte bewegingen door de sneeuw en tricks die heel expressief en ori-gineel zijn. Hij heeft veel geleerd van oudere ‘legendes’ en heeft er zijn eigen vorm aan ge-geven. “Vorig jaar ben ik tweede geëindigd op het Belgisch freeride kampioenschap. Franse professionele snowboarders zaten in de jury en gaven me het gevoel dat ik toch nog goed bezig ben.” Neusje van de zalmDat de Brusselaar iets minder in de bergen te vinden is, komt door die andere passie: sur-fen. Een paar jaar geleden kwam hij tijdens een van zijn vele reizen terecht in het Portu-gese Ericeira. Hij woont er sinds twee jaar met zijn vrienden en heeft er Roots Guesthouse geopend.“Ik verdeel mijn jaar nu tussen Ericeira en de bergen. Daar ben ik vooral actief in het Oos-tenrijkse Montafon, waar ik snowboardkam-pen geef bij de Funcamp Snowboardschule.”“Het is prachtig om die twee natuurfenome-nen – de bergen en de Atlantische oceaan – zo te beleven. Veel mensen zeggen me dat ik een goed leven heb, maar het vraagt ook telkens veel energie om opnieuw het ene of het andere op te starten.”Op de golven heeft de Brusselaar niet meteen de ambitie om een carrière op te bouwen. Al weet je nooit. “Ik zou niet hard willen trainen om iets te bereiken in het surfen. Ik wil plezier beleven, zoals ik altijd al heb willen doen.”“Ik heb zeker nog dromen. In de winter van 2016 breng ik bijvoorbeeld een snowboard uit van het merk Stoked. Ik zou zeker nog eens in Alaska willen gaan freeriden, dat is het neusje van de zalm. Daarvoor ben ik nu op zoek naar sponsors. Spectaculaire beelden verzekerd!”�� Tim�Schoonjans

SPEKTAKEL AAN DE BUDABRUG

ROEISEIZOEN VAN START

BRUSSEL – Royal Sport Nautique de Bruxelles (RSNB) geeft het startschot van het roeiseizoen. Op zondag 15 febru-ari staat met de Brussels Winter Rowing Regatta een eerste van een pak feestelijke evenementen op het programma. “We beginnen om elf uur met een Head of the River, een klassieke roeiwedstrijd die hier niet zoveel meer voorkomt,” vertelt voorzit-ter Pierre Geismar (74). “Het is een wedstrijd tegen de tijd waarin de ploegen, telkens van vier roeiers, om de dertig seconden vertrek-ken. We organiseren dat al een tiental jaar, maar de Grote Winter Handicap – nu al de 91e editie! – is het voornaamste evenement.”Het startschot van die Grote Winter Handi-cap wordt omstreeks half drie gegeven ter hoogte van de Van Praetbrug. Al de ploegen krijgen een handicap toegewezen in func-tie van leeftijd, het aantal roeiers, het soort boot, enzovoort. Wie op papier de snelste is, vertrekt laatst. De traagste ploegen beginnen voorop. “Het is een recreatieve wedstrijd, al kan je de deelnemers verdelen in twee groe-pen: zij die willen winnen en zij die puur ko-men om zich te amuseren. Deze wedstrijd is ontstaan om de overgang van trainingen op lange afstand naar trainingen in compe-titieboten aan te geven. Dat is eigenlijk nog

steeds zo. Dit blijft een van de eerste roei-wedstrijden van het jaar.”

Aflossingswedstrijd“Vorig jaar hebben om en bij de 65 ploegen deelgenomen, dat zijn zowat tweehonderd mensen op het water. Het is echt wel de moeite om eens te komen kijken. Je kunt bij de start zien hoe de roeiers zich klaarmaken voor het vertrek en hoe ze zich naar voor ma-noeuvreren. Een kwartier na de start kan je dan naar de Budabrug gaan – ik raad daar-voor de fiets aan – om de ontwikkeling van de wedstrijd te zien. Daar zullen de roeiers zowat de helft van de vijf kilometer afgelegd hebben en hergroeperen heel wat boten. Wie wil winnen, moet daar vertrekken. Dat is best wel spectaculair.”De Brussels Winter Rowing Regatta is maar een van de vele evenementen die dit jaar op het programma van RSNB staan. De club viert namelijk haar honderdvijftigste ver-jaardag en laat dat niet zomaar voorbij gaan. Op 17 mei wordt bijvoorbeeld een nieuwe aflossingswedstrijd georganiseerd met als deelnemers ploegen uit de drie Belgische ge-westen. U leest er de komende tijd meer over op deze sportpagina’s.

� Tim�Schoonjans

Ik denk weleens aan Frans Fierens als ik ga lopen. Vooral als ik lopen ga, eigenlijk. An-ders denk ik zelden tot nooit aan hem. Ik ken hem per slot van rekening ook amper. En toch, al lopend is hij bij me in gedachten. Ik hing wel eens met Frans aan de telefoon. Altijd puur professioneel. Ik in mijn hoeda-nigheid van journalist voor een regionale ra-dio. Hij als woordvoerder van Ircel, of voluit: de Intergewestelijke Cel voor het Leef-milieu. Frans is het soort woord-voerder dat journalisten graag hebben. Quasi altijd bereik-baar en als hij niet bereik-baar is belt hij terug zodra hij kan, zelfs op zondag. Heerlijk. Maar het is niet zijn bereikbaarheid die me bezighoudt tijdens mijn loopjes.Frans meet de lucht en de kwaliteit ervan. ‘t Is te zeggen: hij voert het woord van een team dat dergelijke metingen uitvoert. Zo stel ik me dat toch voor. Ircel heeft meer dan hon-derd meetstations verspreid over het hele land, waarvan elf in Brussel. Die zijn uit-gerust met apparatuur om onder meer de CO2-, de NO2- alsook de PM10- of de C6H6-concentratie in onze lucht te meten. Klinkt ingewikkeld, niet? En al helemaal voor een man alleen. Een team dus. En als er iets be-langrijks gemeten en te weten is, zal Frans u daarvan op de hoogte brengen.Hij is de man die ouderen en kinderen aan-raadt het kalm aan te doen op warme dagen, als de ozondrempel overschreden is. Frans is ook de man die zegt dat u op onze snelwe-gen maar 90 kilometer per uur mag rijden als er te veel smog hangt. Frans is ook de man die mij een zeldzame keer kan wakker schudden uit mijn grootstedelijke en multi-culturele droom en me doet hunkeren naar mijn bosrijke en autoluwe heimat in Noord-Limburg. De man die mij op Immoweb doet zoeken naar een op te kalefateren boerderij-tje in de Hoge Venen om daar in het gezel-schap van een koe en een kip het einde van de wereld af te wachten. U begrijpt wat ik bedoel.Het woord is er ondertussen uit. Smog. Uit-

laatgassen. Fijnstof. Roetdeeltjes. Diesel-partikels, noem het hoe je wil. Sinds ik in Brussel woon ben ik bang om die smurrie in te ademen. Hoe langer hoe banger zelfs. Ik ben bang om er last van te ondervinden, om kortademig te worden, om astma te ontwik-kelen. Ik ben ook bang om simpelweg dood te gaan aan de gevolgen van een overdosis van dat spul. Die vrees lijkt kinderlijk ba-

naal, maar leeft in mij.Ik kan mijn angst doorgaans goed

verbergen of negeren. Maar om de zoveel tijd, en dat is

de afgelopen jaren eerder meer dan minder gewor-den, slaat ie me toch om het hart. De lucht in deze stad is vuil. Je proeft de smeerlapperij die hier in

de lucht hangt. Vraag maar aan de postbodes en de fiets-

koeriers. Die kennen de smaak maar al te goed. En iedereen die met

de fiets eens een stukje Wet- of Belliard-straat gedaan heeft ook. Het is een zoete toets die je tong lichtjes kietelt.Onlangs proefde ik ‘m nog. Er wordt mo-menteel gewerkt aan een stukje Jubelpark langs de Renaissancelaan ter hoogte van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimo-nium. Graafmachines, stapels stoeptegels en een opengegraven ondergrond dwingen lopers daar de openbare weg op. Een rood-wit lint scheidt lopers er van auto’s. Je loopt op de linkerrijstrook, tegen het verkeer in. De strook is nog geen honderd meter lang. Ik loop daar met ingehouden adem, want ik heb geen zin in die troep in mijn longen.Ik blijf het me maar afvragen. Moet ik ver-huizen naar de Rand, of zelfs verder weg van deze fijnstofmetropool? Moet ik zo’n gasmasker voor op de fiets? Moet ik mijn zoon hier wel laten opgroeien? Kan ik wel ongestoord lopen in Ter Kamerenbos? Zal ik langer leven omdat ik loop en fiets? Of zal ik net korter leven omdat ik het doe in Brussel?Ik hoop dat Frans me snel goed nieuws brengt. Als ik dan nog leef.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Ademnood

BDW 1460 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

@GolazoAthletics #Karlsruhe EC quali Anne Zagre in 8.10 pos 2. With Eline Berings 2 Belgians to Prague.

Hordeloopster Anne Zagré heeft zich gekwalificeerd voor het Europees kampioenschap indoor in het Tsjechische Praag (van 6 tot 8 maart). Afgelopen weekend eindigde de Brusselse tweede tijdens de finale van de zestig meter op de internationale indoormeeting van het Duitse Karlsruhe. Met 8.10 haalde ze wel de EK-limiet en verbeterde ze tegelijkertijd haar persoonlijk record op de zestig meter. TS

© M

AR

C G

YSE

NS

Komende zondag ontvangt het Spor-tief Centrum van het Zoniënwoud (Waversesteenweg 2057 in Ouder-gem) de BELGIAN INDOOR HOCKEY FINALS voor de U19 (meisjes vanaf 11 uur en jongens vanaf 13 uur) en de mannen (15 uur). Tickets kosten 6 euro, jongeren onder de 135 cen-

timeter mogen gratis binnen. Bestellen kan via www.hockeynews.be. n Wilt u liever zelf aan de slag? Neem dan zeker een kijkje bij de 22 Brusselse gemeenschapscentra (www.cultuurcentrumbrussel.be), waar u nieuwe lessenreeksen kunt vinden. Voor de pagad-ders van 4 en 5 jaar gaat er komende zaterdag bijvoorbeeld een nieuwe lessenreeks KLEU-TERTURNEN van start in De Rinck (Ander-lecht). Elke zaterdag kunnen ze zich uitleven van 10 tot 11 uur, waarvoor de ouders 50 euro moeten betalen. Ouderen kunnen vanaf 7 februari elke week op zaterdag in De Rinck

AIKIKARATEDO ontdekken, steeds van 16.00 tot 17.30 uur. Dat is een combinatie van aikido en karate. Ook deze lessen kosten 50 euro. Vindt u dat te agressief? Dan biedt gemeenschapscentrum De Maalbeek (Etter-beek) de oplossing: vanaf 5 februari kan men er elke donderdag GLOWROBICS beoefenen: losgaan met heftige dansbewegingen op een dance beat, in een duistere zaal, terwijl men twee lichtgevende foamsticks vasthoudt. De prijs voor veertien lessen varieert van 70 tot 98 euro. n Ketjes die fysiek contact willen, kunnen vrijdag met hun klas deelnemen aan de achtste MOLENBEEKSE SCHOOLGRAP-PLING van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy. Leerlingen van het eerste leerjaar beginnen in de Koekelbergse sportzaal Vic-toria om 9 uur aan hun tornooi, leerlingen uit het tweede om 13 uur. Zij zullen strijden voor de School of Grappling Trofee.

TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

© IRCEL

zaaaaZZZaZaaZaZ iieeVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR

FEBRUARI 2015FEBRUARI 2015

© F

OTO

: SA

SKIA

VA

ND

ER

STI

CH

ELE

� -daklozeChr� tiaan

Insecten-r� taurant

+ X-pert-tips

� -daklozeChr� tiaan

Insecten-r� taurant

+ X-pert-tips & een nieuwe cha� theorie

+ X-pert-tips & een nieuwe cha� theorie

ZAZIE dineert in hetZAZIE dineert in het

Een hartige babbel metEen hartige babbel met

aaaaZZaZaaZa

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 2

Een kat in een potje

STADSLEGENDES

Er was eens een Japanner die in New York woonde. Op internet zeiden Amerikaanse studenten over hem dat hij een nieuw accessoire had uitgevonden: hij deed hele kleine katjes in een glazen potje terwijl ze nog leefden. Hij gaf ze speciaal voer zodat de kattenjongen groeiden in de vorm van het potje. De potjes met de katjes erin konden de mensen dan kopen als accessoire, om aan hun riem of tas te hangen.

Soldaten op straat. Politieagenten zien we vaak rondlopen in België. Maar soldaten zien we bijna nooit op straat. De laatste keer was 30 jaar geleden. Het was de tijd toen de CCC* en de Bende van Nijvel** terreur (=geweld) zaaiden.Maar sinds de aanslagen op de tekenaars van Charlie Hebdo in Parijs houden hier en daar mannen of vrouwen in groen uniform weer de wacht. Misschien heb je ze al gezien? Ze bewaken politiegebouwen, ambassades of joodse synagogen (=gebedshuizen). Dat zijn plekken

Scho

tela

nten

ne

De maand februari maakt vele harten week. Het is de maand van de liefde: halfweg is het Valentijn. Zazie’s binnenste is alvast verwarmd door de openhartige babbel van Christiaan. Hij was vroeger dakloos en vertelt hoe moeilijk dat was (p.5). In deze Zazie lees je ook over hét verhaal van de toekomst: insecten eten. En natuurlijk hebben de Zazie-X-perten ook weer een koffer vol tips.

Zazie wenst je veel leesliefde.

De ‘L’ van liefde

Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: Terreurdreiging.

Aurore Van de Winkel weet alles

over stadslegen-des. Ze onderzoekt

waar ze vandaan komen en wat ze betekenen.

‘Dat verhaal over de accessoires is verzonnen. Maar sommige mensen die ervan hadden gehoord, waren zo kwaad geworden dat ze het hadden door-

verteld. Zo is het verhaal via het internet in België gekomen.’

© IL

AH

CARTOONILAH

© K

IM VE

RTH

É

waar misschien wel een aanval kan tegen gebeuren. De soldaten dragen zware machinegeweren. Ze zullen weer verdwijnen uit het straatbeeld als de leiders van ons land denken dat er geen terreurdreiging meer is. Maar krijgen jij en ik geen schrik als we militairen rondom ons zien? Want het lijkt een beetje op oorlog. ‘Dat hoeft niet,’ zeggen de ministers Jan Jambon en Steven Vandeput. Zij zijn de meneren die nu de zaken regelen voor het binnenland en voor het leger.

Wat vind jij? Voel jij je veilig? Laat het ons weten (zazie@bdw.be) en als je wil, stuurt Zazie jouw reactie op naar onze ministers.

*CCC = Cellules Communistes Combattantes. De CCC was een linkse actiegroep die veertien aanslagen pleegde in België. De CCC doodde twee Brusselse brandweermannen.

**De Bende van Nijvel was een groep misdadigers die een reeks moorden, inbraken, diefstallen en overvallen pleegde. Ze doodden 28 mensen.

©TERESA SDRALEVICH

Barbie is out, Anna en Elsa zijn in

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 3

© D

EB

OR

AH

PU

YLA

ER

T

Veel mensen hebben de film ‘Frozen’ gezien in de bioscoop. Disney (= de studio die de film heeft gemaakt) heeft al een hele hoop geld verdiend aan de tekenfilm: al meer dan 1 miljard euro. In de hele geschiedenis van de film deden maar vier films beter.

NIE

UW

S ZA

ZIE

Schrijven jullie in de klas nog met pen, papier of op het krijtjesbord? Of hebben touchscreens en smartboards het terrein veroverd? Muntpunt heeft nu ook een digitale klas.

Dat wil zeggen dat je met je klas op stap kunt gaan in het centrum. De juf of leraar

TabletklasNIE

UW

S ZA

ZIE kan verder lesgeven in Muntpunt. ‘Zo kan

iedereen die thuis of in de klas niet al die technische snufjes heeft, ook proeven van de digitale evoluties,’ zei mevrouw Debaets bij de inhuldiging. Zij is ‘staatssecretaris’ (= soort minister) voor Digitale Ontwikkeling in Brussel.

Meer weten? Surf naar www.muntpunt.be.

Frozen is een animatiefi lm over een koninkrijk met twee prinsessen: Elsa en Anna. Ze kunnen met magische krachten sneeuw en ijs maken. Een van de zusjes is even slecht, maar het komt uiteindelijk goed. De fi lm is een echte hype in de winkels. Je kan allerlei Frozen-speelgoed kopen. De poppen van

Elsa en Anna zijn zelfs populairder dan Barbie.

Goed nieuws voor de fans: er komt dit jaar een vervolg uit. Het zal wel een korte fi lm zijn, met een nieuw lied. Misschien wordt dat lied dan ook weer zo populair als het eerste. Kan jij Let it go al tokkelen op je gitaar?

Barbie is out, Anna en Elsa zij n in

In januari mochten de Grieken stemmen voor nieuwe leiders. Het volk heeft gekozen voor een totaal andere regering (= ploeg die bestuurt).

De meeste mensen hebben gestemd voor Syriza. Die partij (= politieke groep) bestaat nog maar 10 jaar.

Haar leider is Alexis Tsipras. Nu is die man ook de eerste minister van het land geworden.

Links en rechts in de politiekSyriza is een ‘linkse’ partij. Wat is het verschil met een ‘rechtse’ partij? ‘Linkse’ partijen willen gelijke kansen voor iedereen, vooral voor mensen met pech of in armoede. Een ‘rechtse’ partij vindt het meer normaal dat er verschillen zijn tussen mensen: iedereen is anders en heeft andere dromen, talenten of gebreken. ‘Rechtse’ partijen vinden vrijheid heel belangrijk: iedereen moet zijn droom kunnen waarmaken.

Prot� tSommigen noemen de Griekse Syriza-partij een ‘protestpartij’, want de partij wil niet zomaar doen wat Europa vraagt. Je moet weten dat er al enkele jaren een crisis bezig is. Bovendien had Griekenland grote geldproblemen. Er was al jaren corruptie (= valsspelerij) in het land. Toen de hoge leiders in Europa de problemen ontdekten, beslisten ze dat Griekenland alles in orde moest brengen. Het land moest veel besparen. Als de Grieken dat braaf deden, kregen ze geld van andere Europese landen, zoals België.

ArmoedeMaar door al die besparingen was er in Griekenland weinig geld over voor onderwijs of goede pensioenen. De crisis heeft veel Grieken arm gemaakt. Griekse bedrijven gingen failliet. De nieuwe regering wil die situatie nu graag oplossen. De nieuwe leider wil snel praten met de bazen van Europa.

Grieken in Europa

NIE

UW

S ZA

ZIE

© B

ELG

AIM

AG

E

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 4

Met een bang hartje stapt Zazie het pop-uprestaurant binnen. Cas komt als een ervaren ober op ons af. Hij stelt het menu voor: ‘Eerst zijn er toastjes met meelwormenpuree op basis van wortelen en tomaten. Daarna serveren we het voorgerecht: gefrituurde meelwormenballetjes. Het hoofdgerecht is pizza met sprinkhanen. En als toetje is er nog chocoladesprinkhanentaart.’

Slik...Zazie is te vroeg. Het nog geen etenstijd. Gelukkig... We meten de temperatuur op in de keuken.

wereldbevolking eet al insecten.’ Oké dan. Ogen dicht, meelworm op de tong leggen en bijten maar. Slik... ‘Voilà! Nog eentje?’ vraagt Jeanne.

Insecten vangenKan je alle insecten zomaar opeten? ‘De insecten die je mag eten, zijn in België bepaald door de wet. Je kan dus geen insecten vangen in de tuin. Je moet ze kopen,’ zegt leraar Klaus. ‘Wij hebben onze insecten online gekocht. En we hebben ontdekt dat er al een groot assortiment bestaat, van lolly’s tot koekjes.’

Smakelij k!De gasten komen stilaan aan. Lili draagt de toastjes rond. ‘Ik proef helemaal niet dat er meelwormen in zitten, dus ik kijk uit naar het volgende hapje,’ zegt een papa. Na de wormenballetjes en de pizza’s klinkt het al even anders: ‘Brrrr, ik denk dat ze die sprinkhanen en meelwormen met opzet niet gemalen hebben voor ons,’ bibbert een mama. Die volwassenen toch!

Wil je thuis een insectenchocoladetaart maken? Op pagina 7 in deze Zazie vind je Oumi’s recept voor een chocoladesprinkhanentaart.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Stoere vingers rollen wormenballetjes en gespierde armen kneden pizzadeeg. Af en toe propt Elias een meelworm in zijn mond, als tussendoortje. Heeeeuuuh??? ‘Je moet geen schrik hebben. Het smaakt naar chips of rijstkoeken. Het is krokant. De meelworm is mijn lievelingsinsect.’Bo komt erbij staan en geeft een tip: ‘Als je voor het eerst sprinkhanen eet, haal je er best de vleugeltjes af. Dan ziet het er minder eng uit.’Yaan ziet dat Zazie het lastig heeft om van de insecten te proeven. ‘Je gaat toch insecten moeten leren eten, hoor. Binnen enkele jaren zal er een vleestekort zijn. Dus raken we er best al aan gewend. 80 procent van de

Welkom in het insectenrestaurant!

Welkom in het insectenrestaurant! Trek jij je neus op voor meelwormen, larven of sprinkhanen?

De jongens en meisjes van de Klimpaal in Molenbeek overtuigen hun gasten

ervan hoe lekker de kleine beestjes op je bord kunnen zijn.

Welkom in hun insectenrestaurant.

© KIM VERTHÉ

‘Goeiendag zeggen,

© S

AS

KIA VA

ND

ER

STIC

HE

LE

Christiaan doet de deur open. Het is 9 uur. Bij Bij Ons is het al

druk, want vanaf 10 uur komen de eerste daklozen aankloppen

voor het ontbijt.

Vaak loopt Christiaan rond in de stad en in de metro op zoek naar

daklozen. ‘De mensen van de straat kennen mij. Ik luister dan. Als

er problemen zijn tussen daklozen, het personeel van de MIVB en

de reizigers, probeer ik ze op te lossen.’

Wie heeft al eens geprobeerd om te babbelen met een dakloze,

vraagt Christiaan. Iedereen wriemelt ongemakkelijk op zijn stoel.

Orson (14) bijt de spits af: ‘Het is niet gemakkelijk om te weten

wat je moet zeggen of geven. Mijn mama wilde eens iemand eten

geven, maar de dakloze wilde het niet.’

Christiaan begrijpt het meteen: ‘Ik mag het misschien niet zeggen,

maar ik ga het toch doen. De meeste daklozen bedelen om centjes.

Ze willen liever niets anders. Wat ze met het geld doen, is hun

keuze. Het is waar dat velen het opdoen aan alcohol of drugs.’

Kevin (13): Dachten mensen dat ook van jou?

Christiaan (C): ‘Op een keer schold een vrouw me uit. Ze zei: “Ik

geef u niets, want u gaat het geld toch opdrinken.” Ik zei: “Hoe

weet u dat? Ik heb geen blikje bier of fl esje alcohol bij me.” Maar

ze zei: “Nu misschien niet, maar straks gaat u dat wel doen.” Dat

vond ik heel erg.’

Selina (14): Hoeveel verdiende je op straat?

C: ‘In Brussel verzamelde ik gemiddeld 35 euro per dag. Dat is

toch redelijk veel.’

Yeliz (14): Hoe komt het dan dat je zo lang dakloos bleef?

C: ‘Zolang je op straat woont, is het leven moeilijk. Ik wilde een

opleiding volgen. Dus besliste ik op een bepaald moment om in

een opvangcentrum te gaan wonen. Ik kreeg er eten, kleren en

een bed. Om mijn cursus te kunnen betalen, bleef ik nog een

hele tijd bedelen.’

Carlo (13): Welk gevoel kwam er bij je op als mensen je

iets wilden geven?

C: ‘Ik had altijd een koffi ebekertje bij om centjes te

verzamelen. Als ik iets kreeg, bedankte ik de mensen. Ik

wenste die man of vrouw dan een goed weekend. Maar ik was

ook al blij als iemand gewoon “goedemorgen” zei. Het hoeft

niet altijd geld te zijn.’

Lise (14): Wat kunnen wij doen om daklozen te

helpen?

C: ‘Dat moet iedereen voor zichzelf beslissen. Je kan nooit

zeker weten of je iemand wel helpt met een euro. Ik denk

dat de overheid meer moet doen.

Oulfat: Ik ben 14 jaar. Kan ik bij Bij Ons al

vrijwilligerswerk komen doen?

C: ‘Ha, dat is nog wat vroeg. Vanaf 16 jaar mag je helpen

in onze keuken.’

‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,zeggen,‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,‘Goeiendag zeggen,

Christiaan is 66 jaar. Hij heeft dertig jaar op straat

geleefd. Maar sinds enkele jaren is hij niet meer

dakloos. Hij werkt nu bij ‘Bij Ons’ en helpt andere

daklozen. De leerlingen van Maria Boodschap gingen er

langs met een doos vol koekjes, koffie en thee. In ruil

luisterden ze naar Christiaans verhaal.

‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS?

GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de

Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW)

en Onderwijscentrum Brussel.

‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag zeggen,Zazie vraagt het aan een ex-dakloze

‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘Goeiendag‘GoeiendagZazie vraagt het aan een ex-daklozeZazie vraagt het aan een ex-dakloze

doet veel’doet veel’

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 6

@Janne: ‘Boeje’‘Boeje’ kan je zeggen tegen iemand als die persoon je iets vertelt dat jou niet echt kan boeien.

Kette

nkle

ts

ZAZIE

Wat is er leuk aan je kamer? Ik heb mijn eigen kamer. Vanuit mijn kamer kan ik de Indische Oceaan zien. In mijn kamer hou ik het meest van mijn houten kistje uit Zanzibar.

Wat is speciaal aan jouw land? Ik vind de Indische Oceaan prachtig. Ik hou van zwemmen en snorkelen.

Wat is jouw droom? Een van mijn dromen is om de Kilimanjaro te beklimmen. Dat is de hoogste berg van Afrika.

Groeten uit mij n kamer

ZAZIE‘We verzamelden allemaal samen in de klas. We moesten even wachten op onze leraar. Een klasgenote zei iets over kussen en zo. Ze zei: “Kussen doe je zo.” En ik zei: “Neen, dat doe je zo.” Ik sloot mijn ogen en tuitte mijn lippen. Toen ik mijn ogen open deed, zat iedereen mij aan te gapen en te lachen. Ik ben dan ook maar beginnen te lachen,’ vertelt Oumi (11).

Stond jij ook onlangs met je billen bloot? Vertel Zazie over je grappige fratsen of gênante avontuur. Mail naar zazie@bdw.be. Wie weet kom jij wel in Zazie!

Kussen doe je zo

Heb jij een goede YouTubetip voor andere Brusselse ketten? Mailen maar, naar zazie@bdw.be!

Bill

en bl

oot

@Cas: ‘Big fail’Als je struikelt en iedereen heeft het gezien, dan kunnen anderen tegen jou zeggen: ‘Fail!’ of ‘Big fail!’. Fail is een Engels woord en betekent ‘mislukken’.

@Otman: ‘geclasheerd’Dat woord hebben we opgepikt uit het spel ‘Clash of Clans’. Je kan het gebruiken als iemand je overtreft. Als ik bijvoorbeeld zeg tegen mijn leraar: ‘Maar ik heb niets gedaan!’ en hij zegt terug: ‘Inderdaad, je hebt nog niets gedaan’, dan kan ik zeggen: ‘Ah, je hebt me geclasheerd.’

@Swi: ‘HGH/GMJ’‘HGH/GMJ’ gebruik je heel vaak in sms’jes. Je typt: ‘HGH’ (Hoe gaat het?) en de ander antwoordt ‘GMJ’ (Goed, en met jou?).

Yuna (10), woont in Dar-es-SalaamDar-es-Salaam is de grootste stad van Tanzania, maar het is niet de hoofdstad, want dat is Dodoma. Ik ben naar hier verhuisd toen ik twee jaar oud was.

‘Je kan video’s vinden van geestige katten. Soms zetten videomakers er grappige kattenstemmen onder. Dat is hilarisch.’.

DE TIP VAN Orla: lachende katten

© E

LK

E VAN

OO

ST

© E

LK

E VA

NO

OS

T

© E

LK

E VA

NO

OS

T©

EL

KE

VAN

OO

ST

© E

LK

E VA

NO

OS

T©

EL

KE

VAN

OO

ST

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015 - PAGINA 7 Ayoub (10), de movie man

De Wedstrijd. Hallo allemaal. Ik ga jullie iets vertellen over de nieuwe film De Wedstrijd. Ik vind het verhaal heel leuk. De film gaat over twee kinderen: het meisje heet Sawsan, de jongen Karl. Sawsan schrijft zich in voor een zangcompetitie op televisie en

wordt gekozen. Thuis vertelt ze het nieuws aan haar familie. Sawsan is moslim. Haar vader zegt dat ze niet op televisie mag. En dan komt Karl in het verhaal. Hij komt uit een dorp in Denemarken. Karl belandt in Kopenhagen want zijn moeder vindt daar een job. Trouwens, de film is in Denemarken gemaakt. Wanneer Karl op zijn nieuwe school aankomt, heeft hij geen vrienden. Hij ontmoet er Sawsan. Op een dag speelt Sawsan gitaar en zingt ze. Karl zegt dat ze zich moet inschrijven voor de competitie. Ze antwoordt hem dat ze al is ingeschreven, maar dat ze niet mag meedoen van haar vader. Op een dag besluit Sawsan dan dat ze het toch wil doen. Die twee zijn zo blij dat ze elkaar een knuffel geven.Vrienden van de familie geven aan de vader van Sawsan de raad dat ze Karl niet meer mag zien. Maar Sawsan en Karl smeden een plan: ze vluchten weg zodat ze naar de competitie kunnen gaan. Op een moment merken hun ouders dat ze gevlucht zijn. Dan krijgen ze een tip. De tip is dat ze zich in het oude dorp van Karl verschuilen.De ouders van de twee kinderen gaan naar het dorpje en horen hun dochter zingen. Kan je raden hoe het verhaal verdergaat? De acteurs spelen goed hun rol. Ik zeg jullie: ‘Ga die film in de bioscoop bekijken!’

Rula (13), de modemeid

De nieuwe trend: gebreide wintertruien. Jullie hebben ze waarschijnlijk al opgemerkt. Gebreide wintertruien zijn heerlijk als het koud is. En wat de pulls nog mooier maakt, is als ze iets te groot zijn, en dus losjes zijn, maar de boordjes aan je polsen wel goed zitten. Want dan poffen de truien een beetje, wat supercomfortabel is. Je vindt ze overal maar vooral in vintage* winkels met de zotste motiefjes en figuurtjes die je maar kunt bedenken. Veel plezier ermee.

Oumi (11), de keukenprinses

Het recept voor deze maand klinkt misschien vies maar is wel echt heerlijk!!! Het is ook heel geschikt om een grap mee uit te halen. Hihi… Chocoladesprinkhanentaart!

Verwarm de oven op 175 graden Celsius. Zeef de bloem, het bakpoeder en een snufje zout. Klop de boter en de bloem tot een geheel. Doe de eieren er een voor een bij. Giet er dan de vanille en de chocolade in. Klop het goed op. Meng de helft van het bloemmengsel en de zure room onder het goedje. Voeg dan de andere helft van de bloem en de zure room toe en roer nog eens heel goed. Maal de sprinkhanen nu tot ze een soort poeder worden. Gebruik een vijzel, dat is gemakkelijker. Meng het poeder dan onder het beslag.Doe alles dan in een ingevette cakevorm. Laat je cake 40-50 minuutjes bakken. Ga wel om de 15

minuten kijken. Nu heb je een heerlijke sprinkhanentaart! Nu kan je je vrienden foppen door hen eerst een stukje van de taart aan te bieden en dan pas te zeggen dat er sprinkhanen in zitten.Terwijl je dat zegt moet je zeker een fototoestel bij de hand hebben want de meeste reacties zijn hilarisch! Tot de volgende keer!

Dora (10), celebrity lady

Wil je deze film graag zien in de bioscoop? Zazie geeft drie duotickets weg! Mail 'wedstrijd' naar zazie@bdw.be, en vermeld zeker je naam, leeftijd en adres.

win!

heeft. Er kwam een ghostwriter (=spookschrijver) aan te pas. Dat is iemand die voor iemand anders teksten schrijft.Zoella mocht ook al mee zingen met Ed Sheeran en Bono voor Band Aid 30. Ze mocht ook de band One Direction interviewen. Waauw!Ze verdient héél veel geld. Per video zou ze maar liefst 10.000 euro krijgen, elke maand opnieuw. Hopelijk weten jullie nu iets meer over Zoella. Daaag!

Zoella. Hallo allemaal, ik ga het hebben over Zoella. Waarom? Omdat ik veel hou van mode en beauty.Zoella’s echte naam is Zoe Sugg. Zoella heeft een YouTubekanaal met 6 miljoen volgers. Op Twitter volgen 2,6 miljoen fans haar. En op Instagram 3,5 miljoen!Op haar YouTubekanaal post ze dingen over mode, beauty en geeft ze tips.Ze heeft ook nog niet zo lang geleden een boek geschreven: Girl Online. Een aanrader want in de eerste week dat haar boek uit was (in het Engels), werd het al 78.109 keer verkocht! Zoveel haalde Harry Potter nooit.Maar ze gaf wel toe dat ze het niet alleen geschreven

X-PERTSZazie-redacteurs vertellen over hun favoriete boek, film, fashiontip of

dierennieuws van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??

Win je graag Zoella’s boek ‘Girl Online’ (in het Nederlands)? Zazie mag drie boeken weggeven. Mail als de bliksem je naam + leeftijd + adres naar zazie@bdw.be.

win!

• 280 G BLOEM• 4 THEELEPELS BAKPOEDER• 115 G BOTER OP KAMERTEMPERATUUR• 400 G BRUINE SUIKER• 3 EIEREN• 8 ML VANILLE-EXTRACT• 250 G PURE CHOCOLADE (GESMOLTEN)• 230 G ZURE ROOM• 20 TOT 30 GEVRIESDROOGDE SPRINKHANEN

(DE VLEUGELS MOET JE ERAF HALEN)

INGR

EDIË

NTEN

* vintage = oude spullen die weer trendy zijn en niet versleten. Het kan vanalles zijn, zoals schoenen, kleren of platen

KNIKKERS EN CIMBALEN

Volgende Zazie op 5 maart! www.brusselnieuws.be/zazie

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw.be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa

Sdralevich, Wauter Mannaert, Alex Deforce, Kim Verthé. Redactie: Kim Verthé, Jasmijn Post. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Saskia Vanderstichele, Elke Vanoost. X-perts: Dora, Oumi, Ayoub, Rula. Contact? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren? lisa.decrick@bdw.be. Abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Boks een standbeeld van vinylplaten ineen of fabriceer je eigen cimbalen: je eigen kunst zal weerklinken! Probeer je liever blind te tekenen op live muziek? Of bouw je graag een heuse knikkerbaan? Alles kan op de opendeurdag van de kunstschool (RhoK in Woluwe en Etterbeek). Gratis! Alle informatie kan je opzoeken op www.rhok-academie.be.

WANNEER: zaterdag 7 februari, hele dag

THEATER: NEXT DAY

Laat je meevoeren naar een microkosmos waar droom en realiteit, muziek en taal, eenzaamheid en groepsgevoel samensmelten. Welkom in de wereld van dertien kinderen. De theatervoorstelling Next Day van de Franse regisseur Philippe Quesne belooft groot en klein (vanaf 8 jaar) een forse portie magie! Waar? In het Kaaitheater. Alle informatie vind je op www.kaaitheater.be.

WANNEER: vrijdag 27 februari tot zondag 1 maart

FILMS KIJKEN OP ANIMA

Het Animafilmfestival is terug, met veel spek voor jullie bek: meer dan 100 lange en korte tekenfilms, workshops en een parade van verklede tekenfilmfiguren. Of wat denk je van de film The Tale of the Princess Kaguya? Een bamboeplukker vindt een piepklein meisje in een bamboestengel. Het meisje wordt een beeldscho-ne vrouw. Kan de man haar liefde winnen? Info over alle films vind je op www.animafestival.be. Place to be is het Flageygebouw.

WANNEER: zaterdag 13 t.e.m. zondag 22 februari

VAN EILAND TOT EILAND

Vergeet het verre Fantasialand of Walibi! Straks is er een mini-attractiepark midden in Brussel, waar je kan hoppen van het ene eiland naar het andere: eilanden in de lucht, onder de grond en eilanden bewaakt door vreemde snuiters. Ontsnappen van het ene eiland naar het andere doe je via touwen of gigantische slurfen. Waar? Hallen van Schaarbeek: www.halles.be.

WANNEER: 27 februari tot 1 maart

Piep! Post een foto van jouw afgewerkte

tuinkerseitjes op onze facebookpagina:

Facebook.com/Zazie.jongerenkrant!

Uitkij k

ZAZIE

Elke maand zoekt een Zazie-X-pert naar een toffe, geheime, mooie of coole plek in de stad. Raad jij als eerste waar de X-pert deze maand staat? Dan win je misschien wel deze hippe koptelefoon.

Piep! Post een foto van jouw afgewerkte

tuinkerseitjes op onze facebookpagina:

DOOR ALEX DEFORCE

De k

opte

lefo

on

win! Waar staat Rula?? Mail het antwoord naar zazie@bdw.be + naam, leeftijd en adres!

© K

IM VE

RTH

É

TIP: OP DE EZEL ZIT DE TURKSE FILOSOOF NASREDDIN HOCA.

win!

ZAZIE schenkt vijf familietickets (voor 4 personen) weg voor de film ‘The Tale of the Princess Kaguya’ (za 21/2, 15.00 uur, Flagey). Mail ‘film’ + naam/leeftijd/adres naar zazie@bdw.be!

Piep! Post een foto van jouw afgewerkte

tuinkerseitjes op onze facebookpagina: