8/18/2019 Bilakah Hutang Negara Liabiliti Kepada Ekonomi
1/3
Bilakah hutang negara liabiliti kepada ekonomi?
Mohd Yusof Saari
26 April 2016
SEJAK tahun 2009, paras hutang kerajaan persekutuan telah
melangkaui paras yang melebihi
50 peratus kepada Keluaran Dalam Negeri Kasar (KDNK).
Pada tahun 2015, paras hutang kerajaan persekutuan direkodkan
sebanyak 54.3 peratus kepada
KDNK.
Walaupun paras hutang negara masih berada di bawah siling yang
ditetapkan iaitu 55 peratus,
wujud kebimbangan di kalangan rakyat tentang tadbir urus fiskal
negara.
Persoalannya di sini ialah adakah hutang negara yang tinggi baik
untuk pertumbuhan ekonomi?
Biar saya jelaskan seperti berikut.
Kajian yang dilakukan oleh penyelidik dari Universiti Putra
Malaysia (UPM) mendapati
ekonomi cenderung bertumbuh lebih pantas jika kadar hutang
kepada KDNK di bawah paras
41.9 peratus.
Pada paras di antara 42.0 peratus sehingga 54.7 peratus, ekonomi
masih bertumbuh tetapi
dengan kadar yang lebih perlahan. Sebaliknya jika kadar hutang
melebihi paras 54.7 peratus,
maka ia berpotensi memberi kesan negatif kepada pertumbuhan
ekonomi.
Hubungan di antara paras hutang dan pertumbuhan ekonomi
dipengaruhi oleh gelagat tadbir
urus hutang negara. Tidak menjadi kesulitan jika hutang negara
melebihi tahap siling asalkan
hutang tersebut diuruskan secara efisyen dan produktif.
Kadar hutang menjadi liabiliti kepada sesebuah negara apabila
hutang tersebut dibelanjakan
kepada aktiviti ekonomi yang tidak strategik dan seterusnya
memberi kesan kepada
pertumbuhan KDNK.
8/18/2019 Bilakah Hutang Negara Liabiliti Kepada Ekonomi
2/3
Mengapa tadbir urus hutang negara sangat penting kepada rakyat?
Hal ini kerana lebih daripada
90 peratus daripada hutang negara diperolehi daripada sumber
dalaman. Jadi ia bermakna
secara tidak langsung hutang tersebut dibiayai oleh rakyat.
Kerajaan perlu memastikan setiap Ringgit yang dibelanjakan akan
memberi manfaat
maksimum kepada rakyat. Jika disandarkan kepada konsep “golden
rule”, kerajaan perlu
memastikan sebahagian besar atau keseluruhan hutang tersebut
digunakan untuk membiayai
perbelanjaan pembangunan yang produktif.
Perlu diingatkan bahawa pengurangan cukai hari ini bermaksud
peningkatan cukai di masa
hadapan. Perbelanjaan pembangunan yang produktif memberi
pulangan di masa hadapan dan
seterusnya memberi manfaat kepada generasi berikutnya. Kita
tidak mahu berlaku situasi di
mana generasi akan datang menyalahkan kita kerana tadbir urus
fiskal yang lemah.
Sebagai penutup, berikut disarankan beberapa pendekatan yang
boleh dipertimbangkan untuk
memastikan tadbir urus hutang yang efisyen dan produktif.
Pertama, perbelanjaan perlu disasarkan kepada sektor ekonomi
yang mempunyai kesan
pengganda nilai ditambah yang tinggi. Penentuan kesan
pengganda yang tinggi perlulah
bersandarkan kepada penelitian dan kajian “tulen”, dan
tidak bergantung semata-mata kepada
saranan oleh perunding swasta.
Kedua, perbelanjaan perlu terarah kepada usaha untuk
mempelbagaikan aktiviti ekonomi yang
berkompetitif. Hal ini sangat penting bagi memastikan
negara tidak terkesan akibat daripada
kebergantungan tinggi kepada rantaian aktiviti ekonomi
berasaskan sumber.
Ketiga, kerajaan juga perlu mempergiat aktiviti eksport yang
mempunyai kandungan import
yang rendah. Pulangan daripada eksport boleh digunakan untuk
membiayai kos pembangunan
negara.
Terakhir ialah ketelusan di dalam tadbir urus perbelanjaan
negara. Setiap perbelanjaan yang
dibuat oleh kerajaan perlu kepada pertimbangan umum kerana
rakyat secara tidak langsung
membiayai hutang negara.
