Blair Witch 3 Poradnik Opis Przejścia

8/17/2019 Blair Witch 3 Poradnik Opis Przejścia

http://slidepdf.com/reader/full/blair-witch-3-poradnik-opis-przejscia 1/17

Nieoficjalny poradnik GRY-OnLine do gry

Blair Witch,część trzecia:

Historia Elly Kedwardautorzy:

Bolesław „Void” Wójtowicz

&

Bartosz „Bartolomeo” Czajkowski

(c) 2002 GRY-OnLine sp. z o.o.

Prawa do użytych w tej publikacji tytułów, nazw własnych, zdjęć, znaków towarowych i handlowych, itp.należą do ich prawowitych właścicieli.



Blair Witch, część trzecia: Historia Elly Kedward – P

oradnik GRY-OnLine

Strona: 2 www.gry-online.pl

S P I S T R E Ś C I

Wstęp________________________________________________________________ 3Opis przejścia _________________________________________________________ 4

Wydawnictwo GRY-OnLine sp. z o.o.ul. Królewska 57, 30-081 Kraków

tel.(+48 12) 626 12 50, fax.(+48 12) 626 12 70

(c) 2002 GRY-OnLine sp. z o.o. Wszelkie prawa zastrzeżone.Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji w jakiejkolwiek postaci jest

zabronione bez pisemnego zezwolenia GRY-OnLine sp. z o.o.

Dodatkowe informacje na temat opisywanej w tej publikacji gry znajdziecie na stronach serwisu GRY-OnLine.www.gry-online.pl

http://www.gry-online.pl/

http://www.gry-online.pl/



Blair Witch, część trzecia: Historia Elly Kedward – Poradnik GRY-OnLine


Wstęp

„W lutym 1785 roku Elly Kedward zwabiła do swej chaty kilkoro zamieszkałych w okolicy dzieci,

aby nasycić się ich krwią . Kiedy rodzice zaczęli zauważać na ciałach swych pociech liczne rany, a

dzieci opowiedziały o wszystkim, zgodnie z lokalnym prawem wygnali wiedźmę z miasteczka. W

samym środku srogiej zimy Kedward została przywią zana do taczki i wywieziona do lasu, gdzie

pozostawiono ją na pastwę losu. Zakładają c, że śmierć Elly jest tylko kwestią czasu, mieszkańcy

Blair zyskali pozorny spokój. Nie trwał on jednak długo...

„Rok później, kiedy w listopadową noc zaczął prószyć pierwszy śnieg, córka miejscowego sędziego

zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Po kilku dniach zniknął także główny oskarżycielKedward. Tej pamiętnej zimy zaginęła połowa dzieci miasteczka, łą cznie z wszystkimi synami i

córkami oskarżycieli wiedźmy...

Jako Jonathan Prye – były pastor, który utracił wiarę, a zarazem doświadczony łowca czarownic –

udajesz się do hrabstwa Blair. Zmierzasz tam, by odkryć prawdę o religii i ostatecznie poznać prawdziwą twarz dobra i zła. Od tej podróży, zależy też przyszłość Twojej wiary...”

W poradniku zawarty jest kompletny opis przejścia gry – uratowania mieszkańców i odkrycia

tajemnicy wiedźmy z Blair.





Opis przejścia

W moim fachu zawsze jest coś do zrobienia. Człowiek chciałby już dać sobie spokój, zasiąść z

fajeczką przed kominkiem, a tu co i rusz wyskakuje jakaś kolejna sprawa i nowa przygoda. Ot,

chociażby jak ta, która rozegrała się w małym, sennym miasteczku o nazwie Blair...

Kiedy po długiej i wyczerpują cej podróży dotarłem do Blair, tak jak to miałem w zwyczaju, pierwszekroki skierowałem do najwyższego przedstawiciela wymiaru sprawiedliwości, czyli Sędziego Pokoju.

Zastałem go w budynku po prawej stronie, tuż przed kościołem. Miałem ochotę dłużej z nim

porozmawiać, ale czasu było bardzo mało. Otrzymałem od niego klucz i wyszedłem na zewną trz.

Teraz czas było zajrzeć do pobliskiego kościoła, by zamienić kilka słów z księdzem Goodfellow.





Kiedy od niego wyszedłem, postanowiłem zerknąć do nieciekawie wyglą dają cej stodoły z

charakterystycznymi, podwójnymi wrotami. W środku ominąłem paskudnie szczerzą cego kły kundla

i zgarnąłem butelkę whiskey.

Czas było wreszcie wkroczyć do więzienia, znajdują cego się oczywiście w tym samym budynku, w

którym swoje surowe wyroki ferował sędzia Jonah. Przepytałem dokładnie każdego z aresztantów

(alkohol najlepiej rozwią zuje języki), a najwięcej czasu, o dziwo, poświęciłem wiedźmie, Elizabeth

Styler.





Po rozmowie z nią , chociaż nie miałem na to najmniejszej ochoty, musiałem zapuścić się w

mroczne ostępy lasu rozcią gają cego się nieopodal miasteczka, by odnaleźć Coffin Rock (brrr, ale

nazwa). Po wyjściu z aresztu skręciłem w prawo i, posługują c się otrzymaną mapą , po chwili

stałem u stóp Skały. Oczywiście nie obyło się bez drobnych problemów, gdyż kilku ożywieńców byłoinnego zdania na temat konieczności uwolnienia z ich łap dziewczynki, ale poradziłem sobie z nimi

bez większych trudności. Nie ma to jak rutyna...





Wróciłem do Blair. Począ tkowo miałem zamiar opowiedzieć sędziemu o tym, co wydarzyło się pod

Coffin Rock, ale postanowiłem zajrzeć najpierw na stary, zapuszczony cmentarz.

Brama oczywiście była zamknięta na głucho i dopiero za pomocą magii, a konkretnie tajemniczego

zaklęcia, udało mi się ją otworzyć. Z duszą na ramieniu wszedłem na teren cmentarza. Tak jak

mogłem się spodziewać, na spotkanie wyszło mi kilka paskudnie wyglą dają cych i cuchną cych

kreatur. Przez chwilę byłem zdezorientowany, gdyż nie miałem w ręce nic, co pomogłoby mi się ichpozbyć. Na szczęście koło jednego z grobów znalazłem porzuconą łopatę. Ale na dłuższą metę nie

mogłem posługiwać się tak prymitywnym narzędziem...

Wyszedłem z cmentarza i wróciłem do ojca Goodfellow, który wyposażył mnie w najmocniejszą broń, jaką zalecają wszystkie podręczniki łowców czarownic przeciwko siłom nieczystym, czyli

ognisty krucyfiks. Teraz nie ma na mnie mocnych...

Postanowiłem zamienić jeszcze kilka słów z wiedźmą z więzienia. Do czego to doszło, żebym ja,łowca czarownic, pomagał jednej z nich. Ale cóż było robić... Jeśli miałoby to pomóc w wyjaśnieniu

ciążą cej nad miasteczkiem tajemnicy... Wziąłem od wiedźmy klucz do jej chaty, na szczęście

znajdują cej się nieopodal kościoła.





Kiedy wszedłem do środka i sięgnąłem po księgę, zostałem zaatakowany przez niewidzialne „coś”,ale dzięki umiejętnemu wykorzystaniu posiadanego uzbrojenia, udało mi się to coś pokonać. Tak

swoją drogą , to mogła mnie ta Styler uprzedzić o czają cych się w mroku niespodziankach...

Kiedy oddałem jej księgę (nie do końca przekonany, czy dobrze robię), wręczyła mi mapę, dzięki

której mogłem w miarę bezpiecznie wędrować po leśnych ostępach, by odnaleźć dom Elly

Kedward...

Gdy wyruszyłem w stronę lasu, nie wiadomo ską d na mojej drodze pojawił się Biały Wilk, który

sobie tylko znanymi ścieżkami, doprowadził mnie do leśnej chaty. Zastałem tam szamana o imieniu

Asgaya. Zamieniłem z nim kilka słów, ale spieszno było mi odnaleźć dom Elly.





Dzięki Bogu, przy użyciu mapy nie było to zbyt skomplikowane. Kiedy tam dotarłem, ostrożnie

wszedłem do środka. Wyglą dał na pusty, ale czy tak do końca był opuszczony? A może znów, złoczaiło się w mroku? A zdecydowanie coś było za zamkniętymi na głucho drzwiami w podłodze,

zapewne skrywają cymi wejście do piwnicy. Może Asgaya mi poradzi?

Przepytany na tę okoliczność (może ktoś wykorzysta kiedyś ten mój ulubiony zwrot?) szaman

wręczył mi jakąś dziwnie podejrzaną lalkę, którą do tej pory używał zapewne w swoich pogańskich

zaklęciach. Ech, czym to mi przyszło się posługiwać... Ale co było robić?!

Uaktywniłem lalkę i poszedłem w stronę domu Elly. Oczywiście nie obyło się bez małej potyczki z

paskudnym demonem, ale zauważyłem, że radzę sobie w tych walkach coraz lepiej.





Po odesłaniu stwora w niebyt, wszedłem do domu i uwolniłem kolejne dziecko. Do czego służyTalizman Orła?

Po tej przygodzie, w dowód wdzięczności indiańskiego plemienia w osobie Asgayi, stałem się

posiadaczem dwóch talizmanów, o różnych działaniach – jeden z nich miał mieć właściwości

uzdrawiają ce, za pomocą zaś drugiego mogłem prawdopodobnie przenieść się do Świata Duchów.

Aby się tam dostać, powinienem na mapie odnaleźć Bramę Dusz, podejść do kamiennego teleportu

i użyć talizmanu. Też mi indiańskie czary, zaraz udowodnię wszem i wobec, że to nie działa... Ups,

chyba będę musiał odrobinkę zmienić swoje poglą dy, gdyż najwyraźniej wylą dowałem w Świecie

Duchów...





Co było robić, ruszyłem przed siebie, po nie budzą cych zaufania mostach, aż dotarłem do

podrygują cych w szalonym tańcu duchów. Kiedy po krótkiej, acz niewą tpliwie niekorzystnej dla

mieszkańców innego wymiaru, walce, zdołałem się ich pozbyć, zaintrygowała mnie dziwna,

olbrzymia czaszka jakiegoś zwierzęcia. Po dokładniejszych oględzinach okazało się, że jest to

wejście do jaskini.

Wszedłem do środka i ruszyłem przed siebie, aż ujrzałem przy kamiennym ołtarzu kolejne

uwięzione dziecko. Oczywiście nie obyło się bez drobnej potyczki z kilkoma sługami zła. Ale co to

dla mnie...

Tak, teraz trzeba by się jakoś stą d wydostać. Szedłem przed siebie, aż dotarłem do wyjścia. Znowu

walka, zaczynało mnie to już nudzić... Znalazłem się na skraju przepaści, przy zwisają cych smętnie

resztkach mostu. Teraz dopiero mogłem się przekonać, jak można praktycznie wykorzystać moc

Talizmanu Orła.





Kiedy byłem już po drugiej stronie, na (jakże serdeczne) powitanie, wyszło mi kilka pomniejszych

potworków, a kiedy je odprawiłem, pojawił się taki trochę większy, ze skrzydłami. Ale z czym do

mnie... Po walce uwolniłem kolejne dziecko i wróciłem do lepiej znanego mi świata. Jak to dobrze w

domu...

Miałem parę cierpkich słów do niejakiej Styler, bliżej znanej jako wiedźma Elizabeth. Zastałem ją , jakże by mogło być inaczej, w więzieniu. Co ta czarownica sobie myśli, że jestem chłopiec na

posyłki?! A niech tam jej będzie...

Zgodnie z sugestiami wiedźmy, odnalazłem Wielkie Drzewo i z jego środka wycią gnąłem obiekt

pożą dania zamkniętej w więzieniu czarownicy.





Wróciłem do miasteczka, przekazałem Elizabeth, to co miałem do przekazania i znów wyruszyłem

do lasu.

Musiałem odnaleźć indiańskie cmentarzysko, ale dzięki mapie nie sprawiło mi to zadanie większych

problemów. Trudniejsze było wejście na jego teren. Aby się tam dostać, musiałem użyć talizmanu z

odwzorowanym na nim obrazem niedźwiedzia. A za bramą się zaczęło... Musiałem ciąć, siec, kłuć i

palić żywym ogniem wszystko co stanęło mi na drodze. I po co? Dla garstki zmurszałych kości! Też mi cel...

Kiedy wreszcie, po zniszczeniu najgorszej maszkary przy użyciu niezawodnego krucyfiksu,

zabrałem kości, ruszyłem z nimi do szamana Asgayi. Czy ten staruszek nie posiada zbyt dużej

wiedzy na temat czarów? A może by go tak wziąć na dokładniejsze spytki? Będzie na to jeszcze

czas. Najpierw praca, a potem przyjemności...





W mieście kilka słów zamieniłem w pośpiechu z księdzem i zajrzałem do sędziego, dzięki czemu

stałem się właścicielem ciekawej Biblii.

Teraz do Elizabeth Styler, która też coś dla mnie miała. Od szamana do wiedźmy, od wiedźmy do

lasu... ja to się nachodzę. Tak jak poprzednio Biały, tak teraz pojawił się Czarny Wilk. Poszedłem za

nim. I to był mój błą d...





Na szczęście kiedy zamienił się w wilkołaka, udało mi się go po dość ciężkiej walce pokonać.Wszedłem do jaskini i przy użyciu znanej mi już metody (teleport i talizman), przeniosłem się do

Królestwa Demonów.

Znowu czekała mnie bezustanna walka. Po zabitych przeciwnikach pozostawały złote czaszki, które

w pośpiechu zabierałem – w międzyczasie ratują c kolejne dziecko. Kiedy ich liczba sięgnęła pięciu

sztuk, osadziłem je we wgłębieniach w skalnej ścianie.





Teraz moim oczom ukazał się most, za pomocą którego przedostałem się na drugą stronę. Kolejne

drzwi, tym razem ozdobione czaszkami nie wróżyły niczego dobrego. Aby je w ogóle otworzyć zmuszony byłem użyć odpowiedniego talizmanu (konkretnie mocy). I znowu do przodu, znowu

niszczą c wszelkiego rodzaju zło, które miało czelność stanąć mi na drodze.

Ale wizja przedostania się do mojego świata dodawała mi nadludzkich sił. A tam czekała już na

mnie... No, jak myślicie, kto tam był?

Na szczęście żadna, nawet najmocniejsza w czary wiedźma, nie ma szans w walce z kimś takim jak

ja, na dodatek wyposażonym w płoną cy krucyfiks. Kilka oczyszczają cych płomieni od tyłuzakończyło tę nierówną walkę.

I znowu dobro zatryumfowało nad złem, a sprawiedliwość nad występkiem. A ja mogłem spokojnie

udać się na zasłużony odpoczynek...





Documents

Blair Witch 3 Poradnik Opis Przejścia