Blijven geloven! Dit sterkt mijn vertrouwen in mensen

Lieve mensen, Wat ik vandaag heb meegemaakt, is bijna niet te geloven. Vanmorgen had ik een afspraak voor een vergadering in het hartje van Antwerpen. Aan mijn dochter had ik beloofd om daarna nog bij de winkel langs te gaan waar we zaterdag bij het shoppen (was erg lang geleden) een mooie handtas hadden gezien. Omdat hij erg duur was, heeft ze hem toen niet gekocht. Maar zoals dat gaat met jongedames van 19, kwam er spijt nadien. Dus was ze blij dat ik de handtas van haar dromen vandaag toch nog kon halen. In de winkel zelf zie ik nog een leuke jas hangen die me past. Ik betaal 285 euro, een immens bedrag. Nog nooit heb ik zo veel uitgegeven aan een handtas en een jas.

Ik neem tram 10 terug naar Wijnegem, waar ik mijn auto had geparkeerd. Enkele haltes voor het eindpunt, krijg ik telefoon. Druk in gesprek stap ik uit de tram, loop naar mijn wagen en stap in. Daar bel ik nog een tijdje verder. Dan vertrek ik naar huis. Een half uurtje

later stop ik voor mijn garage. Waar is die tas van de winkel? vraag ik me af, net voor ik uitstap. Holy sh..! Die heb ik op de tram laten staan! Je weet perfect wat voor een vreselijk gevoel er door je heen gaat. Hoe kan ik zo ongelooflijk stom zijn! Net nu ik zo veel geld heb uitgegeven! En net met die speciale handtas waar mijn dochter zo gek op is! Je vloekt wel duizend keer in jezelf, maar tegelijk komt de gelatenheid. So bei t. De eerstvolgende die op die tram is gestapt, heeft de dag van zijn leven. Damn en nog eens damn. Meteen beslis ik: ik keer terug naar Antwerpen en haal het tweede exemplaar van die handtas. Er waren er maar twee, dus ik mag niet aarzelen. Onderweg denk ik aan de persoon wiens geluk nu niet op kan. Die jas (ook het laatste exemplaar) zal ik dus nooit dragen. De handtas die ik nu opnieuw ga kopen, zal ik altijd met een pijnlijk gevoel bekijken. Ach ja, 285 euro. Een mens gaat er niet dood van. Er zijn ergere dingen.

In Wijnegem heb ik een idee. Laat ik toch maar even langs de eindhalte rijden en kijken of ik er geen tramchauffeur kan aanspreken. Misschien is mijn chauffeur op de eindhalte door de tram gelopen en hij mijn tas zien staan. Maar de halte is leeg. Geen tram te zien, ook geen in aantocht. Ik ben te nerveus om te wachten. Ik stap weer mijn wagen in om verder naar Antwerpen te rijden. Iets verder, tegenover Makro, is een stelplaats. Weer denk ik: ik heb niets te verliezen, de kans is klein, maar laat ik toch maar de gok wagen en binnengaan. Een vriendelijke concirge en wat chauffeurs in pauze aanhoren mijn verhaal. Ze beamen dat een volgende passagier er waarschijnlijk heel gelukkig mee was. Ik beschrijf de tas met inhoud, de tram (zon oud model) en zelfs de chauffeur. De concirge besluit om naar de dispatch te bellen. Die zullen direct een oproep doen naar alle chauffeurs van lijn 10. Hij haakt in. Even wachten, zegt hij. Als een chauffeur reageert, dan weten we dat binnen enkele minuten. Dan al gaat de telefoon. Onmogelijk, denk ik. De man kijkt mij aan en geeft de telefoon. Ik geloof mijn oren niet. De chauffeur van mijn tram heeft inderdaad van een passagier mijn tas ontvangen. En nog mooier: binnen een 10-tal minuten passeert deze tram opnieuw de halte waar ik nu ben. Een mirakel! Ik heb de concirge een dikke kus gegeven. Een kwartier later ontvang ik mijn tas met mijn roze jas en de dure handtas van mijn dochter. Amper anderhalf uur nadat ik was uitgestapt. Wat ik met dit verhaal wil zeggen: ga niet altijd uit van het slechtste scenario. Hou je vertrouwen in de goedheid van mensen. Mijn eerste reactie was ook: dat ben ik kwijt. Toch heb ik hulp gevraagd en die kleine kans niet genegeerd. Stel dat ik gewoon naar Antwerpen was gereden om het andere exemplaar te kopen en nooit de moeite had gedaan om bij De Lijn te informeren. Dan was ik veel geld kwijt. En had ik dit mooie verhaal niet aan jullie kunnen vertellen.

En mocht de dame of heer die deze tas op 29 april 2015 omstreeks 13.30u in Wijnegem op de tram gevonden heeft, dit lezen: dankjewel. U maakte mij erg gelukkig en onze maatschappij in n keer weer zo veel mooier. Chris, 29/4/2015