Bullertin juli 2016

juli 2016

Verder in dit nummer: Vliegen met de chemicus - Met je klas op reis - Fladderen op het schoolplein - De Grote Oorlog en de griep

HOERA GESLAAGD!

2 Büllertin juli 2016

InhoudBüllertin juli 2016Schoolmagazine Kennemer College havo - atheneum - gymnasium

COLOFONJaargang 19, nummer 3, juli 2016

Redactie Marieke Anema, Annemieke van Hoije, Frank Kerstjens, Roderick Waijers

Hoofdredactie Annemieke van Hoije Redactie-adres [email protected]

Vormgeving Jessica Geertsma, Wendy Smit Druk VHP Drukkers, Heemskerk

03 Hoera geslaagd!

04 Schoolfeest onderbouw

05 Afscheid

06 Brugklasleerlingen vertellen

07 Teamleider brugklas Mirjam Pomp

08 Op avontuur in de loopgraven

09 Spaansche griep

10-11 In het Spo®tlicht Fleur en Jessie

12-13 Sportdagen

14-15 Aankloppen bij…

16 Koken met Roderick

17 Jubilaris Hans Stimm

18-19 Examenstunt

20 Debattoernooi

21 Van de decanen en Oudercommissie

22-23 Afscheidsinterview Jan ter Maten

24 Leef je Passie

25 Kort nieuws

26-27 Aaldert Rus naar Nieuw-Zeeland

28 Eureka & Flexcellent

29 Vreemde vogels en Wie is ‘t, wat

doet-ie?

30-31 Erasmus+ Project naar Italië

32 Profiel Peter de Goede

33 Action Days Spaarnwoude

34 Heino

35 Zuid-Limburg

36 Barcelona

37 Cambridge

38 London

39 Parijs

40 Praag

41 Rome

42 Surfkamp Mimizan

43 Excursieweek Brugklassen en V4+V5

44 Cover reizen- en excursieweek

10

13

23

www.facebook.com/kennemercollegehavovwo

Büllertin juli 2016 3

HAVO 1e tijdvakAnne Aardenburg, Dave Abbink, Joost Andrea, Mike Appelman, Rosana Arconada, Erdem Aslan, Ysabel Bakker, Thomas Beentjes, Serra Beentjes, Pam Beentjes, Kevin Bekker, Jordi Bellod Niesten, Manon van de Berg, Fleur van den Berg, Noortje de Bie, Kaylee Blankendaal, Julius Boele, Jasper Bol, Stijn van den Bos, Amber Bouman, Daan Brinkman, Lars van Bugnum, Steff Burgering, Sanne Burgering, Rumeysa Caliskan, Seyda Çelebi, Marya Chakari, Samuel Chavez, Bo Christiani, Sabrina Commissaris, Rick Conijn, Tom Corten, Sanne Dam, Jurriën Dam, Tim van Diepen, Abdirahman Dinle, Robbin Dollé, Mike Durge, Joey van Egmond, Natasja Emmerink, Martine Engberts, Wies Ettema, Dani Eversen, Niels Fijen, Lieke Geene, Sanne Gijsbers, Stan Gijzen, Anouk Gorter, Maaike de Greef, Tim Groot, Jeroen Mijnen, Britt Mitchell, Jeroen Monshouwer, Glenn Morton, Ashley de Munck, Martin Munnik, Britt Muskee, Kim Niesten, Robin de Nijs, Bogdan Nitu, David Oldewarris, Jelle Paardekooper, Asvin Parthipan, Nick Pekelaer, Cheyenne Perré, Winny Phan, Cindy Phan, Jodey Pinas, John Pinas, Rianne Plevier, Kimberly Plokker, Jan van Popta, Jeffrey Pordon, Gijs Post, Floor Preuter, Luuk Prudhomme van Reine, Britt Radema-ker, Stan Romijn, Thijs Ronde, Jeremiah de Roode, Max van Rookhuizen, Pim Roterman, Tijn de Ruijter, Donya Saeedi, Atike Saglam, Lotte Sanders, Lara Schaap, Selina Scheeres, Aron Schiltmeijer, Nikki Schoehuijs, Scott Schoof, Tom Schreuder, Zoë Schweitzer, Ibtisam Siad, Mo-niek Sinkeldam, Maud Halewijn, Daan Handgraaf, Sanne Haveman, Sara Haver, Emma van der Heijden, Yasmara Heisterkamp, Marieke Hilgers, Sam Hoedemaker, Sanne van ‘t Hof, Bob Horst, Sam Huis in ‘t Veld, Dorine Jansen, Nik Jongbloed, Franklin Jubitana, Dilan Kalender, Jasmijn Kanda, Berry Kauderer, Saskia Kerstjens, Britt Kieboom, Lennard Kit, Stan Kleef, Tim Kleef, Karianka Klijn, Mandy Kluft, Max Koebolt, Feyza Kökcü, Pien van der Kolk, Donna Kolthof, Mathijs Koper, IJsbrand Koper, Lisa Korver, Jeanine Kraaijeveld, Noëlle Kreijsig, Yasmine Kretschmer, Amber de Kruif, Jesper Kuilboer, Vieve Kunnen, Sherina Lans, Emma Lassche, Romy van Leuven, Pleuntje van Lieshout, Liwinton Linton, Bob Lokhorst, Lorena Lopez Osorio, Demi Maalman, Dylan Maas, Frank Martens, Miguel Martin Hidalgo, Parmida Mehrjooee, Margo Meijer, Robin van der Slikke, Noa van Slooten, Rowan Sluis, Annique van Son, Ömer Söylemez, Nikita Spiering, Dieuwke Sportel, Isa Sprenkeling, Michael Stals, Brontë Stam, Luuk Sterk, Mabel Storms, Britt van Stralen, Joris Sturkenboom, Sven Suanet, Fréderique van Tiel, Daan Tijms, Efi Toutziarakis,

Kelly Tromp, Lisa Tromp, Yentl Uitdewilligen, Koen Ursem, Thom Vessies, Manchariy Vijayabalan, Jente Vincken, Joost Visch, Julia Visser, Kevin Visser, Lotte Vonk, Floortje de Vries, Pien de Vries, Max van Waardenburg, Sanne Wagenaar, Glen Warmerdam, Juan van der Weg, Christi-aan Weijde, Tim Weijermars, Axel van Wendel, Laura Westerbrink, Pieter Westerink, Sanne de Wit, Anne de Wit, Rick Wold, Iman Yasser Ali,

Hakan Yolalan, Yasmine Yong, Ghofrane Zid, Rianne Zijl, Rowan Zonneveld, Sami Zouaghi,

Ilse Zuijdam

Geslaagden Kennemer College VWO 1e tijdvakRosanne Aardenburg, Charlotte Admiraal, Rubin

Agerbeek, Sharon van den Akker, Chanou Akker-mans, Bram Albers, Jiska Algra, Yerri Alsema, Bas

Alvarez Rodriguez, Karin Backer, Tom Bakker, Norin Bakkum, Eva Beentjes, Melissa de Bie, Nick Bouw-

meester, Milan Braak, Gijs Broekhof, Dennis Buurman, Dominique Daatselaar, Ben Dehghan, Mees Dieperink,

Romy Dijkland, Max Dudink, Niels van Duijnen, Tom van Eek-hout, Bram Gerritse, Luuk Glorie, Wessel Groot, Sander de Haan, Sanne van de Haar, Marije van Haarlem, Nica Heere, Thomas Herder, Ralph Hoogeboom, Amber Hulscher, Rick Hulskes, Floor de Huu, Sven Janmaat, Thomas van Kampen, Youri Kindt, Lotte van Klaveren, Emma Koelman, Daan van der Kolk, Sylvia Korhorn, Max Kramer, Marion Kroon, Eline Lap, Kim van Lieshout, Mandy Lladosa van Luyn, Thomas Lokhorst, Martijn Lokhorst, Sven Martens, Cas Mensing, Jesper Molenkamp, Romy Mosch, Lisette Neeft, José Ramón Nuñez Casanova, Lisanne van der Pal, Liam Palma Visser, Lara Pels, Fleur Piers, Iris van der Plas, Lynn van Riel, Romy Rouwendaal, Stan Rozing, Luke de Ruijter, Juliët Schaapherder, Maartje Schavemaker, Natalia Schilder, Sebastiaan Schlundt Bodien, Danique Soddemann, Alexander Soethout, Pieter Stam, Róbin Tiecken, Eveline Tiekink, Amber Tromp, Sean Tuinstra, Laura Tukker, Sanne van der Vis, Nikki Volmer, Natasja de Vries, Rika de Vries, Jikke Wagendorp, Ricardo van Wanrooij, Maartje Welboren, Sabien Westerveld, Chris Wietsma, Mart Wigman, Mariska de Winter, Rosa Zijp.

Geslaagden Kennemer College HAVO 2e tijdvakFajsal Aziz, Brent Bakker, Nicky Bosman, Taha Cangül, Femke de Geele, Douwe Hoekstra, Meyske van der Hoff, Rowdy Hoogendijk, Jamayla Isenia, Arthur Krab, Loïs Mees-ter, Sanne Moleman, Shurna Quant, Nadine Ruiter, Noor Schoenmaker, Romy Schruijer, Emma Slaager

Geslaagden Kennemer College VWO 2e tijdvakPeter Algra, Fabian Bais, Nina Hageman, Finn Kroon

HOERAGESLAAGD!


Schoolfeestonderbouw


Dit is mijn laatste bijdrage aan het Büllertin. Zoals bekend draag ik binnenkort mijn taken over aan Mireille van der Kracht die mij opvolgt als rector van deze prachtige school.Ik kijk terug op een enerverend en prachtig jaar. Er is heel veel gebeurd. Een paar werkgroepen zijn aan de slag geweest met de visie, de cultuur en de structuur van de school. Leerlingen en ouders zijn ook bij dat proces betrokken en hebben op een aantal momen-ten hun mening kunnen geven. Dat heeft onder meer geleid tot een nieuw schoolplan dat je ambitieus kunt noemen. De vacatures in de schoolleiding zijn op een haar na vervuld, de teamstructuur is krachtig neergezet. Bovenal is er elan in de school, energie om er voor te gaan en om alles te richten op goed onderwijs.

Naast dit ingrijpende proces is het onderwijs gewoon door gegaan natuurlijk! En hoe! Ik heb zoveel prachtige dingen zien gebeuren dit jaar. Ik noem maar eens de Eureka-avond waar meer dan twintig leerlingen hun droom presenteerden, de opening van het Max Euwe Chess Court zodat we nu kunnen schaken op het schoolplein, de debatwedstrijden, de sportwedstrijden zoals de SVOK-games (waar we als school glorieus als beste uit de bus kwamen), de prachtige excursies waarmee we de leerstof proberen te verdiepen en als kroon op het werk een goed examenresultaat. Zowel voor havo als vwo ziet het er naar uit dat we boven de 90% scoren!Ik moet denken aan een bezoeker die ik een tijdje terug ontving. Ik vertelde hem over een oud liedje dat ik ken in de uitvoering van Jenny Arean. Volgens mij is het een tekst van Annie M.G. Schmidt. Ze zingt haar opvolgster toe, de vrouw die haar man van haar heeft afgepakt.

Ze benoemt de mindere eigenschappen van haar ex en voegt daar dan vilein aan toe “je mag hem hebben”. En dan, aan het eind, keert het om. Ze zingt dat het haar vroeger soms ook zo ging met een stuk speelgoed waarmee ze uitgespeeld was. Als dat andere kind het dan van je overneemt, is er toch plotseling een gevoel van gehechtheid, iets waar je zoveel goede uren mee hebt gehad. Zo eindigt het liedje gevoelig: “Je mag het hebben … maar maak het niet stuk”. De bood-schap over haar man is dan plotseling niet meer vilein maar juist vol liefde: je mag hem hebben, maar zorg goed voor hem.

Het liedje zou het lijflied van een interim manager kunnen zijn. Je bent van een organisatie gaan houden, hebt er de prachtige kanten van gezien, maar ook de duistere plekjes, de ontwikkelmogelijkheden en de kansen, maar ook de bedreigingen en de zwakkere punten en dan is het moment van afscheid en overdracht daar, met diezelfde dubbel-heid, een moment van opluchting enerzijds, maar ook een gevoel van verlies.

Nu is het zover, over een paar weken draag ik mijn taken over. Door dit misschien wat weemoedige stukje weten jullie vast wat ik in de overdracht zal zeggen tegen Mireille: “Je mag ze hebben ….. maar maak ze niet stuk.”

Dankjewel voor alles! Het ga jullie allemaal goed!

Piet Post

AFSCHEID

Mireille van der Kracht


Brugklasleerlingen vertellen

De balans opmaken, zo zou je het kunnen noemen. Terugkijken op een bewogen jaar en herinneringen ophalen.Pam Hendriks, Isabella Goossen, Jasper Schouws en Jathushan Kandasamy, leerlingen uit de brugklas, bespreken hun ervaringen tijdens het eerste jaar op het Kennemer College.

“Toen ik hier op school kwam, was het wel even wennen. Ik was erg zenuwachtig. Zo’n grote school en zoveel van die grote gasten die er rond lopen. Ik was wel gauw gewend en voel me erg thuis op school.” Jasper en zijn vriend Jathushan kwamen elkaar voor het eerst tegen en werden de beste maatjes.

“Op de basisschool zitten alle leerlingen door elkaar”, weet Jathushan nog. “En dat is hier op het Kennemer College anders. Dat vind ik positief. Als je op je eigen niveau les krijgt kun je je beter ontwikkelen. Ik vind het ook leuk om verschillende leraren te krijgen. Anders zit je altijd tegen dezelfde persoon aan te kijken en soms is die leuk maar soms ook niet. Het ook goed dat je precies weet wat er gaat gebeuren. Dat staat gewoon in het rooster. Op de basisschool was het afwachten: de ene keer rekenen en geschiedenis en dan weer iets anders, maar het lag bijna nooit vast.” “We deden ook aan projecten en presentaties, bijvoorbeeld over vogels en vulkanen. Dat was leerzaam. Ik hoefde op de basisschool niet veel te doen en hier juist wel. Ik werd er in het begin een beetje verdrietig van”, onthult Jasper en voegt er (inmiddels) lachend aan toe: “Ik werd - denk ik - een beetje depressief. Ik was een beetje bang dat ik het niet zou halen en voor de herfst- en de kerstvakantie werd dat gevoel steeds erger. Misschien moet ik wel van school af”, ging er dan door mij heen. “Nu niet meer. Je moet elke les scherp blijven en het huiswerk moet je goed bijhouden en dat gaat steeds beter. Ik kom helemaal in de trant van het huiswerk”, zegt Jasper met een stralend gezicht.

Pam had op de basisschool in groep 8 al een vast rooster, als een soort voorbereiding op het voortgezet onderwijs. ‘Om te wennen’, vertelt ze. “Op een gegeven moment was ik de leider van een groepje met het vak

economie, maar onze economie ging toen failliet”, laat ze vriendelijk glimlachend weten. “Ik vind een vast rooster ook goed”, zegt ze. Pam vindt dat ze ‘bizar-vroeg’ naar school gaat. “Ik ben er al om 7.40 uur, maar Tycho is nog vroeger.” Dat moet ook, volgens Jasper, anders heb je geen plek meer in het fietsenrek.

“Ik vind deze school best wel vrij”, zegt Isabella. “Je mag hier gewoon met je mobiel door de gangen lopen. In Frankrijk zijn ze veel strenger.” “Er zijn ook landen”, doceert een van de anderen, “waar je in een schooluniform moet komen.” “Ja zeg, dat hoeft hier gelukkig niet.”Jathusan legt uit dat het in Sri Lanka, waar zijn moeder vandaan komt nog veel strenger is. “Daar krijg je slaag met een bamboerietje als je vervelend bent.” Pam memoreert nog even de pechvogel: “die gooide de onderwij-zer vroeger naar je toe en als je dat ding terugbracht, kreeg je klappen.” Jasper streekt zijn handen uit: “Zo ging dat”, zegt hij en voegt eraan toe dat te streng ook niet goed is. Is het hier dan precies goed? Isabella be-aamt dat en zegt dat het niet goed is als kinderen met buikpijn naar school zouden gaan, maar het mag hier wel wat strenger. De leraren moeten het huiswerk controleren en kinderen op de gang zetten als ze niet luisteren.Op de vraag wat er nog meer voor verbetering vatbaar is op school wordt de iPad opgevoerd. “Dat is veel beter, want dan hoef je al die boeken niet meer mee te zeulen. Dat scheelt in je rugklachten.”

Voor Pam gaat de school voor alles, ook sport moet daarvoor wijken. Een hoogtepunt was het schaaktoernooi waar ze als enige meisje over was. Dat was een moment om trots op te zijn. Soms zijn er ook dieptepun-ten, zoals bij pesten. ‘“Ieder mens bouwt een blokkentoren om hoger te komen, maar sommige personen willen jouw blokkentoren omgooien en daar bereik je niks mee.”

Na deze laatste wijze woorden is het tijd om de bespiegelingen af te sluiten. Er is taart in het lokaal van meheer Ter Maten want hij geeft zijn laatste les. Tja, de een staat aan het begin en de ander aan het eind van zijn schooltijd.

Op de foto, van links naar rechts: Pam, Isabella, Jasper en Jathushan


Op de foto, van links naar rechts: Pam, Isabella, Jasper en Jathushan

Teamleider brugklasMirjam Pomp

In deze nieuwe rubriek geven we een impressie van de werkzaamheden van een teamleider. Deze keer staat Mirjam Pomp in de schijnwerpers, teamleider van de brugklassen. Mirjam houdt zich bezig met veel verschillende taken.Zij leidt een team van in totaal 18 collega’s waaronder ook 11 brugklasmentoren. Mentoren overleggen regelmatig met de teamleider over de studieresultaten van de brugklas-leerlingen en er worden zaken besproken die spelen in een klas.

Verder organiseert zij natuurlijk bijna alle evenementen en ouderavonden voor de brugklas.De drukste periode is die van de werving. Het contact met de basisscholen is daarbij super belangrijk. Bij de werving hoort ook de informatieavond aan groep 8 ouders, het Open Huis en het ontvangen van talloze inschrijvingen. Het is altijd weer spannend hoeveel leerlingen zich inschrijven voor onze school en voor komend schooljaar zijn dat er 285. Een heel mooi aantal!

Mirjam Pomp telt de oogst aan inschrijf-formulieren.

Het verkeers-veiligheidsproject in de brugklas

Het brugklas-team op locatie (kasteel Assumburg)


Op 11 en 12 april 2016 vertrokken alle havo 4-leerlingen met het vak geschiedenis naar Ieper in België. Normaal gesproken werd er een trip naar het Anne Frank huis georganiseerd, maar dit jaar verliep het anders. In verband met het onderwerp ‘De Eerste Wereldoorlog’ bezochten wij musea, loopgraven en meer.

Tijdens de Eerste wereldoorlog werd er veel gevochten in Ieper. Ieper was voor de oorlog een welvarende stad. Men maakte zich geen zorgen dat er oorlog zou kunnen komen in België, want ze waren neutraal. België werd in augustus 1914 aangevallen door Duitsland. Het was totaal onverwacht en er heerste hierdoor enorme paniek. Ieper zou het stadje worden waar het meest gevochten werd. Er waren vier slagen: de eerste slag om Ieper, De tweede slag om Ieper, De derde slag om Ieper (slag bij Passendale) en de vierde slag om Ieper (Groot geallieerd offensief). Ieper was hierom een goede keuze om te bezoeken.

Onze reis door Ieper begon met een bezoek aan het In Flanders Field museum. Dit oorlogsmuseum bracht het historische verhaal van de Eerste Wereldoorlog in de Ieperse frontstreek. Gelukkig werd er veel gebruik ge-maakt van videoprojectie en geluidsfragmenten, hierdoor werd het zeker wat interessanter. Er waren ook touchscreens en impressies van soldaten, dus er was aandacht voor de nieuwste museale toepassingen.

Hierna kregen de leerlingen wat vrije tijd om in de buurt van het museum rond te kijken. Zoveel winkels zijn er niet in het kleine plaatsje, dus al snel gingen ze door naar de volgende bestemming, een Britse begraafplaats. Eerst een kort bezoekje aan het bezoekerscentrum waar uitleg werd gegeven over de begraafplaats en waar je ook spullen uit de oorlog kon bekijken, een soort minimuseum. Toen kwamen we toch echt bij Tyne Cot aan, de grootste oorlogsbegraafplaats ter wereld van Brittannië. Het was ongelofelijk groot en iedereen keek zijn ogen uit, 11.953 grafstenen in totaal! Allemaal van mannen die tijdens de verdediging van Ieper tussen 1914 en 1918 gedood werden. Dit was niet de enige begraafplaats die bezichtigd werd, vervolgens gingen we ook nog naar een kleinere Duitse begraafplaats. Het gekke was dat de grafstenen plat waren! De begraaf-plaatsen waren zeker indrukwekkend.

De loopgraven waren de volgende stop. De leerlingen kregen de mogelijk-heid om een kijkje te nemen en er doorheen te lopen. Zo kregen ze een beeld van hoe de situatie vanuit de loopgraven was in de oorlog. Je was zo door de loopgraven heen en daarna gingen we weer terug naar het kleine centrum van Ieper. Hier kregen de leerlingen weer wat vrije tijd voordat ze gingen eten. In restaurant ‘ ’t Zweerd’ werd er met zijn allen gedineerd, de meningen over de kip verschilden echter!

Om acht uur vertrokken we naar de Last Post. Sinds 1928 wordt de “Last Post” geblazen onder de Menenpoort. Dit gedenkteken draagt de namen van 54.896 vermiste soldaten. Het is een voor de mensen een dagelijks moment waarin stilgestaan wordt bij een vreselijke periode in de geschiedenis. Dit was wel bijzonder om te zien en de trompetsignalen waren indrukwekkend.

Al met al, het was een geslaagde, gezellige en leerzame excursie in Ieper!

Laura Laméris, havo 4

Op avontuur in de loopgraven!


Een probaat geneesmiddel??In Zeeuws-Vlaan-deren moesten de schoolkinderen naar huis.Dit vers gaat nog even door over het griepvirus dat grote delen van de wereld in 1918 en 1919 raakte. De dichter is onbekend maar

was geraakt door de ellende die de bevolking trof. De Eerste Wereld-oorlog was nog niet eens voorbij of de ‘windvlaag des doods’ kwam bovenop de ellende die de Grote Oorlog al had veroorzaakt. Het werd een griepepidemie die miljoenen slachtoffers maakte, nog meer zelfs dan tijdens de oorlogsjaren van 1914-1918. Ook in Nederland vielen tienduizenden doden.Dat griep geen gewone verkoudheid is weten we inmiddels. Nog niet zo lang geleden bestond grote angst voor het vogelgriepvirus. De ziekteverschijnselen waren toen en nu vergelijkbaar: keelpijn, spier-pijn, hoesten en hoge koorts, gevolgd door extreme vermoeidheid en flauwvallen. Daarna verliest de patiënt alle energie en laat zelfs eten en drinken achterwege. Veel mensen krijgen een longontsteking. Bij een ernstige vorm van het virus volgt na enkele dagen de dood.De geschiedenis van de Spaanse griep is een vergeten hoofdstuk in de geschiedenis, overschaduwd door het leed van de loopgraven. Het virus kwam helemaal niet uit Spanje. De benaming heeft te maken met de grote aandacht die de epidemie kreeg in de Spaanse

kranten toen het duidelijk werd dat er veel mensen aan de griep overleden. Spanje was neutraal tijdens de oorlog en had geen gecensureerde pers. Daardoor werd er vrij over de ernstige ziekte geschreven. Iets wat in de oorlogvoerende landen verboden was.

Waarschijnlijk is de ziekte begin 1918 door Amerikaanse militairen meegevoerd naar Europa toen de VS mee gingen vechten aan de kant van Frankrijk en Engeland. Aan het einde van de zomer in het laatste oorlogsjaar lagen 75 000 Amerikaanse soldaten in de zie-kenboeg. Een derde deel overleed. De besmetting sloeg vervolgens over op het Franse, Engelse en Duitse leger. De Engelse overheid trachtte het virus te stoppen door straten met chemische middelen te bespuiten en mondkapjes verplicht te stellen. Roken werd gestimu-leerd in de hoop dat het de griep de das om zou doen…

Ook in Azië vielen miljoenen doden. Het aantal slachtoffers nam aan het einde van de oorlog niet af. Het is goed mogelijk dat de dag van de wapenstilstand op 11 november 1918 daarbij een kwalijk rol heeft gespeeld. De ontelbare omhelzingen, kusjes en feestelijke bijeenkomsten maakten een verdere verspreiding erg gemakkelijk. Pas halverwege 1919 begon het aantal besmettingen en zieken af te nemen.

Amerikaanse politie-agenten, gewapend tegen besmetting

Ieder heeft thans influenza,Spaansche griep, of hoe het heet.Ieder had het, ieder wacht het,of hij heeft nu juist het beet.Aspirine wordt verorberd,niet bij grammen, maar bij het pond. En men geeft de thermome-ter, vlijtig door, van mond tot mond.Heel het economisch leven,staat, blijft dit zoo gaan, dra stil.Aangetast door eisch der staking,en de Spaansche griep-bacil.


In het spo®tlicht

Met beachhandbal zit je met ongeveer acht mensen in een team waarvan twee mensen keeper zijn. Er staan vier mensen te verde-digen en één iemand op doel en je hebt minimaal één wissel nodig (meer mag ook).Als je aanvalt mag de keeper ook mee aanvallen, dus dan ben je in de meerderheid. De verdedigende tegenstander heeft maar vier mensen in het veld en de keeper moet op doel. Als je in de aanval op het doel hebt gegooid dan moet de keeper die mee heeft gedaan met

de aanval er zo snel mogelijk uit. De andere keeper (dus de tweede keeper) gaat dan zo snel mogelijk het veld in. Zo staan er weer vijf mensen in het veld. Er wordt getraind in Wijk aan Zee of op een voet-balveld op het gras bij hun club. De wedstrijden zijn niet thuis, maar bijvoorbeeld in Amsterdam of in Bergen aan Zee.

Puntentelling? De puntentelling gaat niet helemaal hetzelfde als bij gewoon handbal.

Fleur en Jessie

En dan is het schooljaar alweer bijna voorbij! Op zoek naar een sport die nog niet zo bekend is, kwam ik terecht bij beachhandbal! Beachvolleybal kennen de meeste van ons wel, maar er is nu ook beachhandbal Er zijn bij ons op school twee dames die deze tak van sport beoefenen (uiteraard naast het gewone handbal). Fleur de Greef en Jessie Limmen uit H3C. Fleur en Jessie zitten bij s.v. Wijk aan Zee en ze doen fulltime aan handbal, dat wil zeggen dat ze het hele jaar elke week trainen en wedstrijden hebben, behalve in de zomervakantie. Ook doen ze mee aan toernooien en als het mooi weer is dan doen ze aan beachhandbal. Deze sport beoefenen ze zo intensief, dat er geen ruimte is om ook nog andere sporten te doen. Ze zijn met beachhandbal begonnen op toernooien. Aangezien ik niets van deze tak van sport weet leggen ze het me uit.

Fleur Jessie


Als je gewone veldspeler bent dan ben je één punt waard. Behalve als je een rondje draait of een koprol maakt en daarna scoort, dan ben je twee punten waard. De keeper die meegaat in de aanval is ook twee punten waard als hij/zij scoort. Beachhandbal is nog niet een heel grote sport, omdat niet iedere club vlakbij een strand zit of een zandveld heeft. De meiden vinden beachhandbal erg leuk, maar denken toch meer aan een toekomst in het gewone handbal.

Fleur en Jessie hebben vroeger beiden op dansen gezeten en Jes-sie. Ze zijn beiden al begonnen toen ze een jaar of vier waren. Fleur heeft voor handbal gekozen, omdat haar zus Maaike er ook op zat en Jessie is begonnen via een vriendin. De dames trainen twee keer per week in Wijk aan Zee en de wedstrijden zijn op zondag. Soms thuis, maar natuurlijk ook uit bij de tegenpartij.

Komen jullie uit sportieve families?Bij Fleur sport de hele familie. Haar broertje Sem voetbalt bij s.v. Wijk aan Zee, haar zus Maaike zit dus ook op handbal bij de club HCV, haar vader zit ook op voetbal en haar moeder sport in de sportschool. Bij Jessie zitten haar beide zussen, Bo en Puck, op dansen.

Is het een dure sport?De dames vertellen dat je er niet veel voor aan hoeft te schaffen, omdat ze het meeste krijgen van de club. Ze krijgen een wedstrijdpak, trainingspak en ook hun tas is van de club. De handballen en andere trainingsattributen worden ook door de club geregeld. De spelers moeten zelf wel de juiste sportschoenen aanschaffen en kniebe-schermers. Dat laatste is belangrijk want bij handbal val je nog wel eens op je knieën. Gelukkig hebben ze drie sponsoren: De liefhebber

(restaurant in Wijk aan Zee), Harsco (één van ’s werelds grootste staalproducenten en spoorwegmaatschappijen) en Gapsign (een reclame- en adviesbureau in Beverwijk).

Wat hebben jullie er allemaal voor over?Fleur zegt dat ze er wel veel voor over heeft, maar dat ze niet alles opzij zet. Fleur houdt nog genoeg tijd over om met vriendinnen af te spreken. Een bijbaantje heeft ze niet, dat zou toch we te druk zijn. Per week is Fleur ongeveer zes tot zeven uur bezig met haar sport. Dat is toch een hele werkdag! Voor Jessie geldt nagenoeg hetzelfde. Ook zij heeft er veel voor over, maar wil nog wel tijd voor andere zaken overhouden. Jessie heeft er nog een bijbaantje bij het strandpaviljoen Zomers.

Hoogtepunten en dieptepunten:Fleur en Jessie hebben nog geen dieptepunten meegemaakt in hun sport, maar wel al hoogtepunten. Zo zijn ze al een paar keer kampi-oen geworden. Dit jaar werden ze met het buitenseizoen kampioen geworden. Ze werden eerste van de elf teams en mochten op een kar door Wijk aan Zee rijden. Ook kregen ze een beker.

School?Fleur en Jessie gaan allebei over naar de vierde klas, dus naast hun sport houden ze ook voldoende tijd over voor school. Of ze kunnen gewoon heel goed plannen.

Toekomstdromen?Zowel Jessie als Fleur hoopt vooral heel veel plezier te houden in het sporten, maar stiekem hopen ze beiden op een plaats in het Neder-lands handbalteam.

Grote voorbeeldenHun grote voorbeelden zijn Estavana Polman en Angela Malenstein. Deze meiden zitten in het Nederlands handbalteam. Helaas kun je met deze sport alleen rijk worden als je in het buitenland speelt. Maar wie weet…

Ik bedank de beide dames voor dit interview en wens ze heel veel sportief plezier en ook heel veel successen in de toekomst!

Pien Olthoff


Sportdagen


Sportdagen


Aankloppen bij…

Een muismat gemaakt door collega René Kleijne met het Puttertje, hier speciaal zon-der de ketting. ‘Er schuilt een poëet in hem.’

Samen met Saskia Keyer (die het beeld maakte) ontwierp Marjan dit beeld met een dub-bele betekenis: het gaat over vleugels krijgen en vleugels die beschermen..

‘Dit schilderij heb ik gekocht van een leerling tijdens de actie van afgelopen jaar. Het is een ontzettend lief landschap. Ik noem dit de “naïevenstijl”.’

Deze rozenkwarts heeft Marjan zelf gekocht en staat voor onvoorwaarde-lijke liefde. Het zuivert en opent je hart en is kalme-rend en geruststellend.

De deur van kamer 230.

Al acht jaar helpt Marjan Versantvoort leerlingen bij hun keuze voor een profiel of een studie. Ze voert gesprekken waarbij ze er echt achter probeert te komen wat de leerling drijft, waar de ‘onbewuste richting van hun aandacht’ naartoe gaat. Het is in een gesprek haar favoriete moment als ze daar achter komen. In deze aflevering nemen we een kijkje achter haar bureau om haar beter te leren kennen.


DE DECAAN MARJAN VERSANTVOORT

IN 230

Het pedagogische onderwerp van het profielwerk-stuk dat Marjan begeleidde, sprak haar enorm aan

omdat dit haar vakgebied is. ‘Fantastische meisjes die een enorme ontwikkeling hebben doorgemaakt.

Het heeft me ontzettend veel plezier gedaan.’

Deze Loesje is mijn visie. Door vragen te stellen wil ik bereiken dat leerlingen zich ervan bewust worden waar hun aandacht

naar toegaat, wat hun drijfveren zijn.’

‘Dit schilderij heeft een meisje voor mij gemaakt dat ik lang heb begeleid bij een

ingewikkeld studiekeuzeproces.’

“Een klein Winnie de Poeh spiegeltje.Mijn favoriete dier”.

Het bedankkaartje bij de bloemen van deze examenleerling die Marjan begeleid heeft, maakte haar aan het huilen, zo prachtig is de tekst: ‘Thank you for seeing museums in me, when all I saw were empty hallways.’


Af en toe vraag ik in de klas wat zij het lekkerst vinden om te eten. Er komt altijd een onbetwiste nummer één naar voren en dat is: PIZZA! Zelf heb ik een beetje moeite met de van vet aan elkaar klevende, slappe en soms koude “thuisbezorgd” variant. Daarom in dit nummer van het Büllertin aandacht voor eigengemaakte pizza.

SHOARMA PIZZA (1 PIZZA) Benodigdheden:2 Pizza bodems, zelf maken met mix, of lekkerder een kant en klare piz-zabodem halen bij de supermarkt. De pizzabodem is dan al ingesmeerd met tomatensaus.350 gram varkens-schnitzels of 4 lapjesgyroskruiden1 paprika1 ui

Snijd de varkens-schnitzels in reepjes. Maak de

marinademix voor de varkensschnitzel door 2 eetlepels knoflookolie of rode olie (met rode pepers), zakje gyroskruiden, 1 eetlepel chili-poeder door elkaar te mengen. Doe de reepjes in de marinademix en laat dit een paar uur intrekken.

Bak de gyrosreepjes aan in de koekenpan. Snijd de paprika in stukjes en de ui in ringen. Fruit/bak de paprika en uien even in de koekenpan aan.

Bedek de pizzabodem met de gyrosreepjes (uitgelekt), de paprika en de ui. Verwarm de oven voor. Doe vervolgens de pizza in de oven en bak de pizza af zoals aangegeven op de verpakking van de piz-zabodem. Deze pizza is het lekkerst met knoflooksaus.

SALAMI PIZZA (1 PIZZA) Benodigdheden:2 pizza bodems, zelf maken met mix of lekkerder een kant en klare pizzabodem halen bij de supermarkt. De pizzabodem is dan al inge-smeerd met tomatensaus.250 gram gehakt half om half250 gram rundergehaktsalami 1 ui

1 paprika1 bakje champignonsgeraspte kaas

Meng het half om half gehakt en het rundergehakt door elkaar. Voeg peper, zout, een scheutje ketjap, één eetlepel sambal oelek en twee teentjes knoflook toe. Voeg indien gewenst naar smaak nog een beetje cayennepeper toe. Meng dit goed door elkaar en bak het rul in de koekenpan.

Snijd de champignons in plakjes, de ui in ringen en de paprika in reep-jes. Fruit de champignons, ui, en paprika even aan in de koekenpan.

Bedek de pizzabodem met de gehakt (uitgelekt). Verdeel daarop de champignons, ui en paprika.

Verwarm de oven even voor. Plaats vervolgens de pizza in de oven en bak de pizza af zoals aangegeven op de verpakking van de piz-zabodem. Bedek vijf minuten voordat de keukenwekker afloopt de pizza met plakjes salami en geraspte kaas. Smullen maar!

OOK DEZE PIZZA IS EXTRA LEKKER MET KNOFLOOKSAUSZelfgemaakte knoflooksausBenodigdheden:mayonaisepeterselietijmvierseizoenen peperhalf bolletje knoflookeetlepel water

Pers de knoflookteentjes fijn. Voeg naar smaak peterselie, peper en tijm toe. Doe vervolgens de mayonaise erbij (en wat water) tot de juiste dikte en smaak bereikt is.

KOKEN MET RODERICK: MMM PIZZA!


Donderdagmiddag 2 juni, nadat hij de reageerbuizen, Petri schaaltjes en erlenmeyers op de juiste plek had neergezet, maakte Hans Stimm aanstalten om naar de docentenkamer te gaan. Nog even de computer en beamer afsluiten, de zuurkast dicht, de witte labjas aan de kapstok en dan op weg naar de felicitaties. Veertig jaar in dienst bij de overheid, daar past een feestje bij. Zo’n jubileum moet natuurlijk gevierd worden met collega’s en oud-collega’s. Een bescheiden receptie, want Hans blijft een Limburger met een Noord-Hollandse nuchterheid. Het is allemaal begonnen in Heerlen in 1952. Tot zijn twintigste heeft Hans in Limburg gewoond en daar ook de laboratoriumschool gevolgd. Hij is opgeleid tot chemisch analist. Zijn militaire dienstplicht vervulde hij hoofdzakelijk in Ede, waar de landmacht hem trainde om telegrafist te worden. Morsetekens, geseinde berichten en radiotelegrafie was het werk, dat hij samen met drie andere militairen en een sergeant op een drie-tonnertruck verrichte. Er was ook voldoende gelegenheid om naar de kantine van een nabij gelegen camping te gaan en daar onder het genot van een pilsje een partijtje te biljarten. Als hij daarover vertelt, beginnen zijn ogen te glimmen. Hans is de zestien dienstmaanden goed doorgekomen.

Na zijn diensttijd solliciteerde hij zich te pletter, maar in Limburg was geen werk te vinden. Bij een sollicitatie naar de functie van amanuensis op een middelbare school in Sittard, bleek analist Stimm een van de honderd gegadigden te zijn. De jaren zeventig staan in het geheugen van veel oudere Limburgers gegrift als de tijd van een enorme werk-loosheid. Toen sloten de Limburgse steenkoolmijnen en was er voor veel mensen geen werk meer. Hans besloot om niet bij de pakken neer te gaan zitten en schakelde een tante in, die voor hem in de Volkskrant alle advertenties voor werk uitknipte. Daartussen vond hij een vervan-

gingsbaan op het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam. Hans liet Lim-burg achter zich en huurde samen met vrienden een flat in de Bijlmer.In 1978 kwam hij op het Berlingh College in Beverwijk als amanuensis bij het vak scheikunde. Hij werd een onmisbare “Bij de hand” en trad daarmee in het voetspoor van illustere bijdehandse voorgangers zoals James Watt, de uitvinder van de stoommachine.

Op het Berlingh ontwikkelde Hans zich tot een gewaardeerde mede-werker. Er ontstond een warme band met een groep jonge collega’s die een grote rol speelde bij de prettige sfeer op het Berlingh. Irene Kwik, Frank Koning, Wim Brugman, Arjen Visser, Dick van Bachum en anderen organiseerden allerlei activiteiten voor de leerlingen. Op de kampeerreis naar Zuid-Limburg was Hans ook altijd van de partij. Toen hij daar eens een keer met een groepje leerlingen ’s avonds laat van de disco in Valkenburg naar de camping terugfietste, werd hij door de politie aangehouden.

‘Uw licht doet het niet’, constateerde een agent, ‘dat is gevaarlijk’. ‘En u staat met uw wagen midden op de weg, dat is ook gevaarlijk’, re-ageerde Hans, met zachte “G”. Daarop begon de agent bonnenboekje en pen te pakken en vroeg naam en woonplaats.‘Hans Stimm, uit Beverwijk in Noord-Holland’, antwoordde Hans.’ Word ik hier in de maling genomen?’, gierde door het hoofd van de verbali-sant. Hij kon het Limburgs accent en Beverwijk niet met elkaar rijmen. Al met al liep de aanhouding met een sisser af.Naast de bezigheden op school hield Hans zich bezig met scooter rijden. Hij was lid van scooterclub ‘De Heinkelclub’ in de Kwakel. Hij coördineerde ritten in de weekenden en zette routes uit. Hans is ook zweefvlieger geweest. Zijn favoriete toestel, zo laat hij nadrukkelijk weten, was de K 13. Vijfentwintig jaar lang vloog hij door het luchtruim en assisteerde cursisten op hun eerste vlucht.Vastgelegde plannen voor de tijd dat hij met pensioen zal gaan heeft Hans nog niet. Wellicht terugkeren naar Limburg om daar samen met zijn broer een vrijstaande woning te kopen. Aan de andere kant is Noord-Holland ook aantrekkelijk. Daar wonen zijn vrienden. De tijd zal het leren.

EEN JUBILARIS HANS STIMM


STUNT 2016


STUNT 2016


Op donderdag 9 juni gingen de debatteams van het Kennemer, het Regius uit Schagen en het 4e Gymnasium uit Amsterdam met elkaar de strijd aan op het zomertoernooi, de laatste debatactivi-teit van dit schooljaar. De finale was een spannend treffen tussen de twee teams van het Regius, die debatteerden over de vraag of asielzoekers moeten worden opgevangen in krimpregio´s. De ju-ryleden waren oud-leerling Damiano Paardekoper en wethouders Doornbos en Erol van de gemeente Beverwijk. Ze waren onder de indruk van het niveau en de passie waarmee gesproken werd.

“Ondanks het feit dat het Kennemer College naast de taart greep, was het weer een leerzame ervaring”, zegt Roos van der Ley (V5A) een dag na het zomertoernooi. Teleurgesteld is ze allerminst. “Wij kregen goede feedback van de zeer ervaren jury in de poulefase. Zo moeten we nog meer aandacht besteden aan het duidelijk labelen van onze argumenten. Dit soort adviezen maakt dat wij steeds beter worden. Wij hebben dit toernooi alvast als een goede oefening voor het NK Debatteren beschouwd. Het NK debatteren staat in november op de planning. Ik wil dan goed voor de dag komen met ons team, omdat het waarschijnlijk mijn laatste NK zal zijn voor het Kennemer. Eigenlijk wil ik dat toernooi gewoon winnen”, grinnikt Roos. Of dat volgend jaar ook gaat gebeuren? “Nee”, stelt ze, “daar is de concurrentie te groot

voor. Er zijn scholen die al jarenlang het debatteren in het programma hebben staan. Op het Kennemer zijn wij net drie jaar bezig.” Het debatteam van onze school heeft zich wekenlang serieus voorbe-reid op het toernooi. Vaak tot diep na het negende uur waren Maartje, Lisa, Manon, Celine, David, Narimane, Roos en Josine nog ‘ druk’ aanwezig in het Paviljoen. “Het bedenken van valide argumenten bij de drie stellingen was de grootste klus. Wij hebben goed gewerkt.” Roos complimenteert vooral Josine. “Zij heeft het als stand-in zeer knap gedaan, want zij heeft niet met het format geoefend.” Al met al kijkt de vwo-leerling met een voldaan gevoel terug op het afgelopen jaar. “Wij hebben ons allemaal sterk ontwikkeld. Dat zie je terug in de persoonlijke scores van de jury. Je krijgt punten voor de presentatie en voor de argumentatie tijdens een debattoernooi. Die scores gaan steeds meer omhoog. Bij iedereen.”

“Het is ook mooi om te zien dat debatteren steeds meer een plek krijgt binnen de school, maar het heeft nog niet de status en de traditie die nodig zijn om ons te onderscheiden op grote debattoernooien. Als de-batteren meer traditie wordt op het Kennemer, komen die prijzen echt wel. Er is wel veel interesse voor debatteren vanuit de onderbouw, en dan voornamelijk uit de derde klas bestaat er veel belangstelling voor het debat. Afgelopen schooljaar heeft de debatclub een kennisma-kingsles georganiseerd voor vwo-drie. De leerlingen uit de derde waren superenthousiast”. Aankomend schooljaar zal het debatteren ook een plaats krijgen in het curriculum van het vak Nederlands voor havo-drie en vwo-drie. “Dat is erg belangrijk.” “Je moet leerlingen zo snel mogelijk laten kennismaken met het debat. Niet alleen om zo een hoger niveau in de bovenbouw te behalen, maar ook om leerlingen beter te laten argumenteren en goed te laten formuleren. De debaters van het Regius college en het vierde Gymnasium werden vooral vertegenwoordigd door leerlingen uit de onderbouw. En dat werpt zijn vruchten af. Het Regius stond niet voor niets met twee teams in de finale. Je kunt met debatteren op school niet vroeg beginnen. Je leert daardoor beter te luisteren naar elkaar en snel te reageren op wat ie-mand zegt tijdens de verweerfase van een debat. Debatteren vereist snel denken en lenigheid, wat betreft het zorgvuldig formuleren van je argumenten. Dat zijn allemaal vaardigheden die je de rest van je leven – op school of later op je werk - kunt gebruiken.”

Peter Wemelink Entink

Debattoernooi

van 9 juni


Even voorstellen: mijn nieuwe collega-decaan Femke van Brons-wijk! Met ingang van het nieuwe schooljaar krijgt decaan Marjan Versantvoort een nieuwe collega, Femke van Bronswijk, die Ron Kuiken zal opvolgen als docent-decaan. Graag stelt Marjan haar nieuwe collega voor en heeft daarom Femke uitgebreid voor het Bullertin geïnterviewd.

Femke, vertel eens, waarom heb je gesolliciteerd naar deze mooie decaan-taak?“Omdat ik leerlinggericht ben en de ontwikkelingen die leerlingen doormaken zo interessant vindt. Het lijkt me geweldig om daar een rol in te spelen. Als mentor kon ik naar mijn gevoel maar een beperkte rol vervullen om leerlingen te helpen in hun ontwikkeling, terwijl je als decaan echt veel meer individuele aandacht kan geven en dat wil ik graag! Het lijkt me mooi om leerlingen op zo’n belangrijk moment in hun leven te mogen begeleiden.”

Wat spreekt je vooral aan in de rol van decaan?“Het één-op-één-contact met leerlingen, waarbij elke leerling en elke situatie weer anders is en ik in de gesprekken net zoveel van hen leer als zij van mij. Daarnaast vind ik de organisatorische kant van het decaan-zijn heel aantrekkelijk, ik houd van dingen regelen en plannen, vooral binnen een taak die ik zelf leuk en belangrijk vind.”

Wat voor soort decaan zou je graag willen zijn? “Iemand die leerlingen de ruimte geeft om hun eigen route te volgen en hun eigen beslissingen te nemen. Ik wil ze graag op zo’n manier helpen dat ze zelf hun keuze kunnen maken.”

Een hele praktische vraag, welke dagen ga je decaan zijn, Femke?“De maandag en de donderdag worden volledig voor mij ingeroosterd als decaan-dagen en de dinsdag en vrijdagochtend worden mijn les-

dagen. Dat geeft een goede spreiding over de week en zo blijven mijn beide taken van decaan en docent ook heel goed gescheiden, dat is duidelijk en prettig voor iedereen. “

Welke eigenschappen ga je vooral inzetten in je werk als decaan?“In ieder geval mijn oprechte en zeer grote interesse voor mensen en dus ook voor onze leerlingen en pubers. Ik weet van mezelf dat ik ruimdenkend ben en NIET wil oordelen of sturen, maar leerlingen juist wil ondersteunen om hun eigen dromen te verwezenlijken. Ik wil leerlingen begeleiden vanuit de vraag: wat is jouw talent, wat is jouw passie en hoe wil jij die ontwikkelen en hoe kan ik jou daar zo goed mogelijk in helpen?”

Tijdens dit interview is het mooi om te zien hoe enthousiast en gepas-sioneerd Femke van Bronswijk praat over leerlingen en hoe graag zij als decaan hen wil gaan begeleiden. We kunnen als Kennemer College met veel vertrouwen Femke welkom heten als onze gloednieuwe docent-decaan. We wensen je ALLE succes, Femke!

Marjan Versantvoort, decaan

Van de decanen

Oudercommissie blikt terug en vooruitHet schooljaar is bezig aan zijn laatste loodjes en dit fraaie Büllertin getuigt daar bijna op iedere pagina van. Maar niet getreurd: over luttele weken gaan we gewoon verder waar we gebleven waren. Of is het steeds weer opnieuw beginnen? Hoe dan ook: de school start straks op met een nieuwe leiding aan het roer want vanaf augustus neemt Mireille van der Kracht het stokje over van interim-rector Piet Post. De Oudercommissie (OC) maakte via één van onze leden deel uit van een brede sollicitatiecommissie die mw. Van der Kracht voordroeg aan het College van Bestuur. De OC ontving de afgelopen periode enkele verzoeken om financieel bij te dragen aan excursies, een filmavond voor de bovenbouw, een eindexamenfeest en enkele nieuwe spullen die moesten worden aangeschaft. In de (financiële) jaarstukken vindt u hier meer informatie over. Overigens gaan wij deze stukken dit jaar voor het eerst digitaal – in november – afhan-delen. U ontvangt hierover nader bericht. De themabijeenkomst die de OC ieder jaar in dezelfde maand houdt, gaat volgend schooljaar over ‘Jongeren en social media – inclusief internetpesten’. Verder stonden we het afgelopen jaar stil bij de Huiswerkavond (oktober), het gezond eten op school, sanctiebeleid, dyslectie, het repeterende thema ‘zware schooltassen vs digitale lesstof’, de hernieuwde missie en visie van de school en nog veel en veel meer. De OC neemt deze

maand afscheid van Tom Mensink die tijdens de schooltijd van zowel dochter als zoon in de OC zat. Leerlingen kennen hem niet, maar ze hoeven maar even te denken aan de chocolade-eieren rond Pasen en de chocoladeletters rond Sinterklaastijd, en ze weten genoeg. Wees Tom in gedachten maar dankbaar! Naast Tom’s rustige en welover-wogen inbreng was hij als betrokken ouder een parel voor de OC. Tom bedankt! Interim-rector Piet Post deelde het afgelopen jaar veel informatie met de Oudercommissie. Hij liet na enkele weken zelfs een gat in zijn kamerdeur zagen om een raam te plaatsen! Die transpa-rantie doet iedere school goed en ‘ons Kennemer’ kon en kan daar zeker wel een scheutje van gebruiken. Bij ieder overleg met de OC nodigde hij een andere teamleider uit om een toelichting te geven wat ons zeer leerzame doorkijkjes opleverde. Nu breekt de zomer aan. De OC schenkt namens alle Kennemer-ouders het Jaarboek aan alle eindexamenkandidaten. Deze schoolverlaters mét diploma zijn het puikje van de zalm. Zij vertegenwoordigen het Kennemer straks in de buitenwereld. Vanaf deze pagina feliciteert de Oudercommissie hen allemaal. Het ga jullie goed!

Henk Jan WinterVoorzitter Oudercommissie


Afgelopen donderdag (23 juni) was het dan zover; de laatste les van Jan ter Maten aan klas B5 die hij trakteerde op taart en kindercham-pagne. De man met de mooi gedragen stem die op het Kennemer College Nederlands gaf, maar daarvoor ook vakken als godsdienst en maatschappijleer had gedoceerd.

Hoe het allemaal begon. Jan was van jongs af aan al erg geïnteres-seerd in taal en lezen. Met knikkende knieën ging hij wel eens naar de bibliotheek van Castricum om weer z’n boeken in te leveren. Als de bibliothecaris dan naar de datum keek was hij het haasje. Het boek was te vroeg ingeleverd (al binnen een week). Dit voelde als groot onrecht. Al in de brugklas las hij tientallen Engelse en Franse boeken. School ging hem goed af, zowel de A-kant als de B-kant. Werktuig-bouwkunde leek hem wel wat en dat ging hij dan ok studeren. Na twee jaar studie in deze richting voelde hij dat het niet iets voor hem was. Hij wilde het onderwijs in!

Al snel bleek er veel vraag naar hem als docent, terwijl er in die tijd een overvloed was aan leerkrachten. Hij kon uit zes scholen kiezen, maar koos er een vlakbij zijn woonplaats Castricum. Hij startte als docent op de Duinwijk Mavo in 1976 als 25 jarig broekie.

“De begeleiding die je tegenwoordig krijgt als docent hadden wij in die tijd niet. Het was: “nou klas, dit is meneer Ter Maten en meneer Ter Maten dit is uw klas” vervolgens werd de deur dichtgetrokken en moest je aan de slag. Wat ik mooi vind uit die tijd, want ik heb een bevoegdheid in Neder-lands, maar ook in maatschappijleer en godsdienst was dat sommige docenten wegliepen voor de lessen catechese, terwijl ik het juist hartstikke leuk vond om te doen. Ik begon iedere les met een gebed, wilde het niet alleen doen gaf ik de klas aan, maar met steun van god. De collega’s moesten wel wennen dat ik af en toe mijn gitaar pakte en met de leerlingen zong. Het mooie was het wederzijdse respect. Of ze nu gelovig waren of niet, bij het bidden was het muisstil. Godsdienst kan je niet opdringen of afdwingen dat werkt averechts, maar op deze manier ontstond er een mooie sfeer.” Wat de heer Ter Maten minder leuk vond aan deze categorale mavo (met maar 216 leerlingen) was het wij/zij denken onder collega’s. “Ik weet niet hoe het kwam, maar wanneer ik in de docentenkamer kwam werd er soms heel vervelend over leerlingen gesproken en ik voelde mij meer “wij” met de leerlingen dan met mijn collega’s. Er is eigenlijk geen wij en zij, maar met respect voor elkaar is er alleen wij, hoewel je

Afscheidsinterview met Jan ter Maten “het afscheid voelt tweeledig”


als docent wel duidelijk de grenzen moet aangeven. Een mengeling tus-sen ruimte geven en grenzen stellen, maar bovenal uiterst consequent gedrag tonen. Het mysterie van het onderwijs is dat iedere docent zijn eigen grenzen heeft en dat leerlingen de ruimte pakken die ze krijgen. De goede docent is meegaand en ontspannen, maar kan ook ingrijpen en handelen. De kunst is het voor beiden een goede sfeer te laten zijn, maar er zullen heus wel leerlingen zijn geweest die mij streng vonden.”

In 1988 was er een fusie tussen diverse scholen waaronder de Duinwijk Mavo en het Pius-X. Het Pius-X werd Augustinus. “In die tijd ging er een bruidsschat van bijna een miljoen mee naar het Augustinus. Daar zijn in die tijd alle kozijnen van vervangen. Ik kan mij nog goed herinneren dat collega Koch van Duits jarenlang in hetzelfde lokaal bij een kozijn had gezeten en op die manier reumatische klachten had ontwikkeld. De naam Augustinus was voor alle partijen goed en niet te bedreigend (te Rooms Katholiek of te vrij). Augustinus was een kerkvader en een inspirerende persoon waar alle docenten wel mee konden leven.”

Toen het Augustinus fuseerde en het Kennemer College ontstond, kreeg hij te maken met een nieuw fenomeen. De twee jongste kinderen, Matthias en Ruben, kwamen als leerling naar de school. De rooster-maker kreeg het verzoek om ze bij een andere leraar in te roosteren. Dit lukte tot klas 3: toen bleek het roostertechnisch niet te vermijden. Leerlingen uit hun klas vroegen hoe het was om van je vader les te krijgen. Het antwoord was simpel: m’n vader is net als thuis, gewoon ontspannen!

Het geloof speelt een centrale rol in het leven van Jan. Elke dag begint met het gebed om kracht en wijsheid. Het moeilijkste onderdeel is om je geloof in je daden te uiten: woorden kunnen soms (te) gemakkelijk worden uitgesproken en als die niet in overeenstemming zijn met de dagelijkse gang dan dreigt de inhoud goedkoop te worden.Het leven ervaart Jan als lopen langs de afgrond. Je kunt genieten van het prachtige panorama, maar de diepte naast je kan soms afschrik-wekkend zijn. Wat dat betreft hoeven we ons als mensen niets wijs te maken: we zijn kwetsbaar.

Op de vraag hoe hij zo jong is gebleven en nauwelijks van uiterlijk is veranderd, zegt hij het volgende: “we hebben allemaal het nodige genetisch materiaal meegekregen, daar heb je geen invloed op. Een gezonde leefstijl is wel iets waar we wat mee kunnen. Wandelen, moun-tainbiken en skiën zijn wel ingrediënten hiervan. Ook zorgt Ineke, mijn vrouw, al zo’n 40 jaar dat de voeding in dat opzicht verantwoord wordt samengesteld. Alcohol is niet taboe, maar is absoluut onnodig als je het over gezondheid hebt.”

“Mijn afscheid voelt inderdaad tweeledig. Aan de ene kant ben je dankbaar dat je in een goede gezondheid mag afzwaaien. Je bent klaar met de stapels correctiewerk die je elke week mocht afwerken en die gemiddeld voor een docent Nederlands één dag in het weekend minder betekende om met het gezin door te brengen. Dit was een grote belasting! Aan de andere kant zal ik de leerlingen missen: ze hebben een groot deel van mijn leven bepaald en ik heb altijd met veel plezier mijn lessen mogen geven. Het leven van de leraar is inderdaad meer dan ooit “topsport”: het kost je al je energie, maar je krijgt er ook energie voor terug!”

“Toch hoop ik voor mijn collega’s dat er vanuit Den Haag een besef zal komen, dat een uiterste grens van 65 jaar om met pensioen te gaan voor alle docenten zou moeten worden gewaarborgd. Ik wens hen met name veel sterkte toe!”

Roderick Waijers


Het project “Leef je passie” wat momenteel een onderdeel is van het project “Vrijheid” leren jongeren na te denken over hun eigen passie! De leerlingen gaan aan de slag met vragen als : Wat is passie? Hoe kan ik erachter komen wat mijn passie is? De leerling doet mee met een uniek project waarin ruimte is voor wie hij/zij is. De leerling onderzoekt zijn eigen waarheid, waarbij hij/zij leert, omdat de leerling dat zelf wilt. De leerlingen leren om op eigen koers te varen en verantwoordelijkheden te nemen voor het eigen geluk.De leerlingen onderzoeken wat ze nodig hebben om een wens te leven en delen deze kennis en ervaring met leeftijdsgenoten. De leerlingen ontdekken waarom ze leren en waarom ze op school zitten. Bij het ontdekken van eigen talenten en wensen leert de leerling de eigen creativiteit ontdekken en versterken; inspiratie en kansen voor pubers.

Een greep uit de vragen die aan bod komen:Welke passie, wensen en talenten heb jij en de ander?Wat wil je graag leren? Wat kom je brengen?Wat is jouw rol in het geheel? Samen verbinden met jezelf en de wereld om je heen, hoe doe je dat? Maar ook gezamenlijke wensen, ideeën en visies verbinden.Heb je elkaar nodig om te kunnen creëren? Verantwoordelijkheid dragen voor je eigen aandeel, wat is dat dan?

Het project laat jongeren ervaren dat:We leren om onszelf te ontwikkelen, onszelf te erkennen, luisteren naar een anderen en samen te werken; vaardigheden die de leerling de rest van zijn/haar leven zullen ondersteunen, wat de toekomst ook brengt.

Saskia Keyer

Workshop “Leef je passie”Bij deze workshop heb je geleerd om te ontdekken wat je nou echt wil en hoe je sterker in het leven staat. Mevrouw Keyer heeft alles uit gelegd. Toen ik voor deze workshop koos leek het me super leuk om te weten wat passie nou echt is.

Mevrouw Keyer vertelde het heel mooi en had daar ook veel plezier in. Mevrouw Keyer had een boekje gemaakt waar in heel duidelijk werd uitgelegd wat passie en talent is. Ook stonden er achterin vragen waar je meer over je zelf te weten kwam (dus wat je leuk vind waar je van houd enz.). Op veel pagina’s stonden mooie tekeningen die ze zelf gemaakt had en ook mooie tekstjes waardoor je sterker in het leven kan staan. In het eerste uur hebben we dus het boekje door genomen en de vragen beantwoord. Hierna deden we een rondje van wat je in dat uurtje geleerd had en als je al wist door dit uurtje wat je later wilt kon je dat ook zeggen. Toen we dat rondje deden gingen we naar het andere deel van het lokaal en moesten we met klei onze passie uitbeelden. Dit was echt heel gezel-lig, maar ook best lastig om het uit te beelden wat je passie is. Gelukkig hielp Mevrouw Keyer veel om je te helpen bij een beeldje maken.

Aan het eind gingen alle beeldjes op een soort van tak (die ze ook zelf gemaakt had), dat zag er echt gaaf uit. Ik vond deze workshop super leuk en ook heel leerzaam. Deze workshop was erg leerzaam omdat je veel uitleg kreeg om sterker in je leven te staan en om te doen wat je zelf wilt ook al vinden sommige dat raar. Ook was het leuk want het was heel gezellig met iedereen.

Minyue de Gier


Plaatstingsswedstrijd voor de NK Acrogym AhoyRoos van de Velde (V4A) komt uit in de landelijk A jeugd. In een zeer sterk deelnemers veld (met EK/WK deelnemers) heeft zij met haar team hun uiterste best gedaan. Dit resulteerde in twee sterke en prachtige oefeningen. Met een totaal score van 51.000 punten hebben ze een keurige (gedeeld) vierde plaats gehaald en daarbij ook het NK limiet. Later werd duidelijk dat ze met deze prestatie zich geplaatst hadden voor het NK in Ahoy op 26 juni jl.In de week voor het NK deden zij nog mee met de Open West Nederlandse Kampioenschappen. Er is hard getraind voor de laatste puntjes op de i.

Onze Toppers tijdens de Olympic Moves 2016 te Amsterdam Dance 4e plaats NKAtletiek Jongens 2e plaats NKAtletiek Meisjes 3e plaats NK

IFIGENEIAVorig jaar was het schooltoneel voor het eerst en hebben wij het stuk “Kaatje is verdronken” gespeeld. Dat was een tragikomedie, een stuk met vooral veel humor. Dit jaar hebben wij weer een stuk gespeeld maar dan iets totaal anders: een Griekse tragedie getiteld “Ifigeneia”. Het stuk ging over een koning die oorlog wilde voeren, maar dat niet kon omdat de schepen niet konden uitvaren doordat de wind de verkeerde kant op stond. De enige manier om de wind te laten keren was door zijn dochter Ifigeneia te offeren. Het stuk werd niet op het podium gespeeld maar op de vloer in de aula waar een grote bak met water was gemaakt met een steiger erin. Meer was er niet waardoor je ook niet werd afgeleid maar je echt kon concentreren op het stuk.Ben jij nieuwsgierig kom volgend jaar dan meedoen of kom kijken!

Loïs Iglesias-Torres

TotaaltheaterTijdens Totaalthea-ter in december is er weer een mooi bedrag opgehaald voor het goede doel. Afgelopen jaar was ’t Huis Achter de Duinen het goede doel, een kleinscha-lig wooninitiatief voor

meervoudig complex gehandicapte jongeren. We hebben in totaal ruim 700 euro opgehaald; van dit bedrag hebben we een black-light aquarium laten maken. Van het overige bedrag hebben we nog wat andere spullen gekocht voor in de snoezel ruimte van ’t Huis Achter de Duinen en we hebben een bioscoopbon gehaald zodat de jongens gezellig naar de film kunnen. Eind maart werd eindelijk alles overhandigd aan de bewoners van ’t Huis Achter de Duinen. De bewoners, medewerkers en ouders waren heel blij met dit mooie kado. Wij willen iedereen die heeft gedoneerd heel erg bedanken.

KORT NIEUWS


Midden in het schooljaar op huwelijksreis naar de andere kant van de wereld, dan kun je wel spreken van een bijzondere reis! Mijn vrouw Maaike en ik had-den deze reis gevraagd als huwelijksgeschenk toen we trouwden op 23 mei 2014, omdat we eigenlijk alles al hadden wat we nodig hadden, erg van reizen houden en een reis naar Nieuw-Zeeland een langgekoesterde wens was.

Toen bekend was hoeveel we vanuit het geschenk te besteden hadden zijn we de reis gaan organiseren via een reisbureau dat gespecialiseerd is in reizen naar Nieuw-Zeeland en Australië. Omdat het land veel meer de moeite waard en veel prettiger te bereizen is in de zomerperiode, zijn we gaan kijken wat er mogelijk was om rond de jaarwisseling te gaan, als het zomer is op het zuidelijk halfrond. Ik bleek mijn opgebouwde spaarverlof te kunnen gebruiken voor de reis, collega’s waren bereid om mijn lessen over te nemen en zo konden Maaike en ik een rond-reis plannen van maar liefst zes en een halve week. Een prachtige kans!

EEN BIJZONDERE REISAALDERT RUS NAAR NIEUW-ZEELAND


Al met al was het een reis om nooit te vergeten, ook door de gebeurtenissen in de laatste anderhalve week. We ontdekten toen dat Maaike zwanger is, waarmee we ons geluk niet op konden. Vrij kort daarna kregen we echter bericht van thuis dat het slecht ging met mijn moeder, die al twee jaar ernstig ziek was, maar erop stond dat wij de reis zouden maken. Wij waren gelukkig op tijd terug om nog afscheid van haar te kunnen nemen, maar ook om haar het blijde nieuws te vertellen. Vijf dagen na onze thuiskomst is zij overleden. Een hoop gemengde gevoelens door elkaar heen, die ook nog de komende maanden een grote rol blijven spelen, op weg naar begin oktober, wanneer Maaike is uitgerekend.

De reis naar Nieuw-Zeeland zullen we blijven koesteren. Dank aan iedereen die het mogelijk heeft gemaakt en heeft meegeleefd.

Aaldert Rus

Nieuw-Zeeland is een indrukwekkend land. Het bestaat uit twee grote en ontelbare kleine eilanden, geïsoleerd in de Stille Oce-aan. Het heeft door die geïsoleerde ligging dieren- en planten-soorten die je nergens anders ter wereld ziet. Een feest voor biologen en geologen én voor fans van The Lord Of The Rings, die de landschappen kennen uit de films die in Nieuw-Zeeland zijn opgenomen. Op het Zuidereiland vind je diepe fjorden met ondoordringbare regenwouden, besneeuwde bergketens met gletsjers en helder blauwe meren, uitgestrekte rivierdalen en rotsachtige kusten. Op het Noordereiland vind je vulkanische activiteit, moderne steden, subtropische bossen en stranden, én de cultuur van de Maori, de bewoners van Nieuw-Zeeland sinds de 13e eeuw. Voor de komst van de Maori waren de echte oorspronkelijk bewoners de vele unieke vogelsoorten, met de nationale troetelvogel, de Kiwi, als bekendste. Tijdens een verblijf op één van de eilanden voor de kust, waar natuurbeschermers hard hun best doen om de oorspronkelijke vogelsoorten van Nieuw-Zeeland in stand te houden, hadden we het geluk een Kiwi te zien. Best bijzonder, want deze vogels (die trouwens behoorlijk groot en snel zijn) zijn alleen ’s nachts actief en heel erg schuw. Meer bijzonders: we hebben op een boottocht een walvis en diverse dolfijnensoorten van dichtbij kunnen zien en we hebben een bijdrage geleverd aan het in stand houden van unieke Nieuw-Zeelandse boom-soorten door drie nieuwe bomen te planten.


Donderdag 16 juni j.l. vond de gezamenlijke presen-tatie-avond plaats van Eureka en Flexcellent. Deze avond vormde de afsluiting van de verschillende projecten die de leerlingen individueel of samen had-den opgestart. In totaal deden er 21 leerlingen mee aan deze avond uit klas 1 en klas 3. De leerlingen konden kiezen om hun werk mondeling te presente-ren in een van de lokalen of om een marktkraam te gebruiken om hun werk te tonen. Dit alles zorgde voor een bonte, maar vooral ook leuke mix van onderwer-pen en presentatievormen. Een kleine greep uit het programma:- het eerste bedrijf van theatervoorstelling ‘Liefde en Afschuw’ geschreven door Marit Barelds;- een verkenning van verschillende portrettechnieken door Joie Rouwendaal en Anne Persoon, na o.a. een bezoek aan het Van Gogh Museum;- een boeiende presentatie van Thom Willemse en Thijs Groen over de hersenen met bijbehorend (zelfgemaakt) tijdschrift.- verschillende zelfgeschreven boeken, verhalen en strips. We overdrijven niet als we stellen dat deze avond een groot succes was! De opkomst was boven verwachting, de reacties van ouders en andere geïnteresseerden waren lovend en ook de leerlingen zelf uit klas 1 (Eureka) en klas 3 (Flexcellent) waren erg te spreken. Vooraf vreesden we enigszins dat ouders alleen geïnteresseerd zouden zijn in hun eigen kroos en daarna vrij snel naar huis zouden gaan. Het tegendeel werd bewaarheid. Er werd ruim de tijd genomen om naar presentaties te luisteren, een voorstelling te bekijken of de leerlingen te bevragen naar hun ervaringen en resultaten. Na afloop werden de leerlingen nog eenmaal in het zonnetje gezet; alle leerlingen ontvingen een certificaat van deelname en een boek als aandenken, getiteld ‘A Short History of Nearly Everything’. Als deze bestseller geen inspiratie oplevert voor het komende jaar…

Het Eureka & Flexcellent-team, Marieke Anema, Annie Bodelier, Lex Elsevier, Gerwin Grolleman, Saskia Keyer, Aaldert Rus en Carin Werner

Presentatie-avond Eureka & Flexcellent


Wie is ’t, wat doet-ie?Wie is het, wat doet-ie? vereist veel van je opmerkzaamheid, scherpzinnigheid, mensenkennis en fantasie.

In de foto zou je iemand kunnen herkennen die op onze locatie werkzaam is, ware het niet dat we het wat moeilijker gemaakt hebben door juist níet de meest recente foto’s te plaatsen, maar terug te grijpen naar een plaatje van enige jaren geleden... Hoe lang dat geleden is, verklappen we niet!

Denk jij te weten wie dit personeelslid is? Veel succes!

Geen idee wat dat vreemde melodietje betekent, maar die tweebenige mensenmassa maakt zich dan altijd uit de voeten, met achterlating van een berg proviand. Als dat geluidje klinkt gaan ze bijna allemaal weg, een gebouw of hun eigen nest in, tassen, boeken en paperassen met zich meezeulend.

Gek eigenlijk dat er niemand is die zich verder om het achtergelaten vreten bekommert. Ze laten het gewoon liggen. Geen haan die ernaar kraait….of, uhh, eigenlijk wel, wij dus. Het is gewoon top, die mensen zijn echte dierenvrienden. Ze snappen wat goed voor ons is.Onmiddellijk na het geluidje dalen we in glijvlucht naar beneden en strijken neer, te midden van het kostelijke voer. Geen ruzie en bekvechten, er is genoeg voor elke gevederde vriend. Al moet je er voor de delicatessen snel bij zijn.

“Wat zit er vandaag weer op?’, vraagt mijn broer, terwijl hij een pakje

omhuld met aluminimumfolie probeert open te rukken. Hij heeft altijd al een voorkeur voor glimmende objecten gehad. ‘Meestal brood met pindakaas of jam’, snavel ik hem toe. ‘Als het maar geen groente of zoiets is’, moppert hij terwijl de inhoud van het pakje tevoorschijn komt.

Ik persoonlijk prefereer de chips, paprika om precies te zijn, niet die ge-wone of de sour cream. Helaas zijn er meer kapers op de kust. Ten einde raad fladder ik wat afval verder in de richting van een druk snackende meute kraaien en duiven, waartussen ik zelfs enkele neven en nichten ontdek. ‘Smakelijk, smakelijk’, piep ik hijgend en til eventjes mijn vlerken op. Heerlijk als je familieleden ziet die zich te goed doen aan al het voer dat op het plein beschikbaar is. Al moet ik reëel blijven. Er zijn weken dat er geen tweebenig wezen te zien is en dus ook geen vogelvoer. We hangen dan maar wat rond en kwetteren er ontevreden op los.Plotseling valt mijn oog op een half aangebroken pak glacékoeken. Ik hip zo snel als mijn meeuwenpoten mij kunnen dragen naar de roze lekkernij, zojuist achtergelaten door een vriendelijke knul, die mij van achter een ruit op een van de hoogste verdiepingen observeert. Ik schrok een halve koek naar binnen, vlieg met de andere helft in mijn bek omhoog, langs de knaap en kijk hem dankbaar aan. Meewarig en hoofdschuddend beantwoordt hij mijn blik. Zie ik iets van spijt of onbegrip? Geen idee, ik heb geen tijd voor gemijmer.

Verderop staat een zielig stel minder excellent gevogelte. Driftig stampend op het groen. Denken ze nou echt dat er uit dat kunstgras nog een sap-pige vette worm de kop opsteekt?

Illustratie: Maarten Streefland.

VREEMDE VOGELS OP HET SCHOOLPLEIN


Erasmus+ Project naar Italië

De Nederlandse groep

Van 6 maart tot en met 12 maart zijn we met een groep van 12 leerlingen afgereisd naar Desenzano del Garda, Italië, in het kader van het Erasmus+ Project. Het thema van deze week was duurzaam transport. Naast een Nederland-se en Italiaanse groep, was er ook een groep leerlingen uit Vilnius, Litouwen en een groep uit Longwy, Frankrijk.

We hebben deze week lezingen gehad over onder andere wandelen en fietsen in een veilige omge-ving, ‘zero-mile food’ ofwel eten uit de regio dat je in de regio verhandelt waardoor er minder transport nodig is en alternatief eten, zoals insecten. Insecten stoten een stuk minder CO

2 uit dan bijvoorbeeld

koeien én hebben minder plek nodig om gehou-den te worden. Dit is dus duurzamer. Over het laatste onderwerp hebben we in kleinere groepjes gediscussieerd. Uit deze discussies kwamen een aantal kritische vragen over het houden en eten van insecten. Deze vragen konden we vervolgens weer aan de spreker stellen waardoor we intensief en actief met het thema bezig zijn geweest.

Bij een biologische boerderij met ‘zero-mile’ vee


De Dom in Milaan

Nadat we alle lezingen hadden gehad, zijn we in zowel nationale als internationale groepen aan de slag gegaan met een onderwerp om onze opgedane kennis om te zetten in opdrachten voor het learning portal op www.europe2100.eu. We sloten de week af met presentaties over de onderwerpen.

Naast alle lezingen en het maken van opdrachten, heb-ben we ook nog heel veel uitstapjes gemaakt. Zo zijn we na de eerste dag met de hele groep naar een pizzeria geweest. Ook hebben we Milaan bezocht waar we onder andere ‘Het laatste avondmaal’ van Leonardo Davinci en De Dom (één van de grootste rooms-katholieke kathedra-len in de wereld en de grootste van Italië) hebben gezien. Ook hadden we nog wat tijd voor onszelf waarin we het lekkerste ijs van Milaan hebben geproefd en, natuurlijk, gewinkeld hebben. De projectweek hebben we afgesloten met een knallend feestje.

Het was een geslaagde week waarin we veel geleerd hebben, maar ook heel veel plezier hebben gehad met iedereen die aan het project heeft meegedaan.

Mathilde Vlaar, vwo 5

Julien van der Hoek, Lianne Valk en Koen van der Waart presenteren hun opdracht

Werken aan de learning portal


Profiel Peter de Goede

Peter is 48 jaar en geeft Nederlands. Hij woont in Beverwijk, heeft een dochter Eva en een stiefzoon David, die hij veel ziet.

Wat wilde je vroeger worden?Altijd meester, mijn vader was meester en dat wilde ik vanaf het begin ook.

Kan niet zonder?Stiekem kan ik niet zonder mijn mobiel.

Wat is de beste beslissing die je ooit hebt gemaakt?Om het voortgezet onderwijs in te gaan. Ik was helemaal klaar met de basisschool, ik had alle klassen gehad, alles gezien.

Boek of film?Een film, want een boek, daar moet je tijd voor nemen. Een film kun je ieder moment kijken en ik heb nou eenmaal vaker dat soort momenten.

Wat is volgens vrienden je opvallendste eigenschap?Ik ben altijd vrolijk.

Wat voor een leerling was jij zelf op school?Ik was verschrikkelijk. Ik maakte de kleuterjuf aan het huilen, ben weg-gelopen op de basisschool. Ik zie nog de leraar en de directeur achter mij aankomen, terwijl ik om de school rende. Pas in mijn puberteit werd ik de braafste jongen van de klas.

Wie is jouw held?Ian Curtis, de zanger van Joy Division. Als ik naar hem kijk, word ik al vrolijk. Wat vreemd is, want hij was depressief en heeft later zelfmoord gepleegd. Maar zijn muziek is zo prachtig en hij had zo’n aparte stem. Zo onbereikbaar wilde ik ook zijn, dacht ik toen ik zestien was.

Wat was je mooiste vakantie ooit?Midden-Amerika, dat was een groot avontuur, waarbij we van Costa Rica, naar Nicaraqua en Panama gingen, op een klein bootje over een wilde rivier voeren, Spaanse forten bezochten en diep de jungle introkken.

Wat is het gekste wat je ooit hebt meegemaakt in de klas?In mijn eerste jaar voor de klas dacht ik dat er niet zoveel werd afgeke-ken, totdat ik later een leerling tegenkwam die mij vertelde dat iedereen met zijn mobieltje in een etui heerlijk kon afkijken.

Waar kun je echt boos van worden?Van domheid. Niet dom zijn, maar dom doen, anderen pijn doen bijvoor-beeld of de ramen van een bus ingooien.

Welk talent zou je willen hebben?Heel goed kaas kunnen maken en bier kunnen brouwen.

Zelf sporten of sport kijken?Ik loop weleens hard of pak de racefiets. Verder heb ik jaren gevolleybald. Maar sporten eindigt vaak bij mij met sport kijken, vooral voetbal.

Ochtend of avondmens? Ik was een avondmens voordat ik Eva kreeg. Maar nu ben ik een ochtendmens, ik sta om half zeven op, ga nakijken of de krant lezen. ’s Avonds ben ik niet meer productief.

Als je in een tijdmachine kon stappen, waar ging je dan naar toe?Ergens in de jaren zeventig, toen was Nederland nog onschuldig. Kon je in de bus stappen bij het Nederlands elftal, lag er in elke kroeg een kleedje op tafel, rookte de leraar gewoon in de klas en keken we met z’n allen op woensdagmiddag naar de jeugdtelevisie.

Op de Wishlist?Kaas maken en bier brouwen.

Vreemde gewoonte?Ik heb altijd wat in mijn hand.

Wat was je eerste bijbaantje?Frikibakjes schoonspuiten in de kelder van een slagerij in Leeuwarden. Ik zag nooit iemand! Na een half jaar ben ik er mee opgehouden.

Zou je liever een vogel of een vis zijn?Een vogel, want dan kun je altijd weer op de grond terugkomen.

Wat doe je over tien jaar? Dan ben ik kaasboer, brouw ik bier en vertel ik mijn levensverhaal in grote groepen.

Leukste plek van het Ken-nemer College?Hok 170 (docentenwerkruimte), daar zit ik graag. Het is dicht bij de personeelskamer en mijn lokaal. Alleen ben ik er niet echt productief.

Wat zou je nog willen veranderen aan het KC?Ik wil wel vakdoorbrekend werken.

Waar kun je over twijfelen?Of ik het wel goed doe, of ik duidelijk genoeg ben naar leerlingen.

Profiel Peter de Goede

ACTION DAYSSPAARNWOUDE


Op maandag 4 juli was het eindelijk zo ver... Nadat we de proefwerk week overleefd hadden, mochten we lekker in Zuid-Limburg survivallen! Om 9:10u zwaaiden alle ou-ders ons uit en kon de reis beginnen. Al snoepend maakten we wat “selfies” met een vaste camera, want onze mobiels mochten niet mee. Rond 13:30u kwamen we aan en begonnen we met uitpakken van de spullen en daarna gingen we een soort zes-kamp doen met 6 verschillende spellen om de andere mensen beter te leren kennen. ’s Avonds pizza gegeten en een lange, maar wel leuke wandeling gemaakt door het dal, en zelfs vuurvliegjes gezien! We hadden in de tent echt veel vliegende beestjes, maar meneer Kouwets heeft ons geleerd hoe we ze allemaal kunnen herkennen en welke wel en niet bijten of steken.

Dag 2 was iedereen eigenlijk al best vroeg wakker en sommigen zelfs té vroeg en té luidruchtig, dat de leiding wat jongens voor straf het brood liet halen. Nadat we onze broodjes op hadden, werden we in 2 groepen verdeeld. De ene groep begon met het maken van locatietheater en de andere groep begon met mountainbiken. Toen iedereen er weer was zijn we naar de snackbar gelopen en terug op de camping heb-ben we een kampvuur gemaakt. Een uur lang probeerden wat jongens en meiden het aan de gang te krijgen, maar uiteindelijk lukte het pas toen een docent hielp. Na de marshmallows gingen we op locatie kijken naar de gemaakte toneelstukjes.

Op dag 3 zaten we om 9.30u alweer in de bus naar het zwembad, daarna mochten we een uur het dorp in. We zijn met de bus doorgereden naar Valkenburg om te abseilen, tokkelen, de touwbrug over te steken en de mergelgroeve in te gaan. De mergelgrotten vond ik het echt leuk, het was er donker, koud en het enige wat we hadden waren 3 kaarsen. Het tokkelen gaf echt een ‘kick’. Daarna hebben we gebar-becued en met volle buik zijn we met de bus weer terug naar de camping gegaan. Hier hebben we ’s avonds nog verstoppertje gespeeld. Dit was echt een hele leuke, maar drukke dag.

De laatste ochtend werden alle tenten weer opgeruimd, de laatste borden afgewas-sen en de koffers in de aanhanger geladen. Iedereen wilde graag het beste plekje hebben, dus er stond al een groep voor de bus te wachten, 3 kwartier voordat we echt weggingen.

Ik heb wat nieuwe mensen ontmoet, gelachen en wat ochtendhumeuren meege-maakt, maar dit kamp was hartstikke gezellig! Ook meneer Kouwets, meneer Den Dulk, meneer Goethem, mevrouw Wisker, mevrouw Kwaak en mevrouw Anema bedankt allemaal!

Yue Bakker

ZUID-LIMBURG



Op 4 juli werden alle leerlingen om 07.30 verwacht op het Kennemer College. Met half slapende koppies en grote koffers verwelkomden we de knaloranje bus die ons de hele week rond zou gaan brengen door Engeland. We stapten in en binnen no-time hadden we de Belgische en Franse grens gepasseerd. Toen we aankwamen bij Calais ging bijna ieder feilloos door de customs waarna we op de ferry stapten; op naar Engeland! Nadat we bij de White Cliffs of Dover aankwamen wer-den de gesprekken langer, de muziek beter en de kaartspelen feller. Om 20.00 uur kwamen we aan in Cambridge waar we allemaal naar de gastgezinnen vertrokken. Helaas lieten sommige gastgezinnen wat aan de wensen over en de telefoon van mw. Van Kessel stond roodgloeiend met alle klachten. Gezinnen met kauwgum op de vloe-ren, dronken ouders, schreeuwende kinders en leerlingen in gezin-nen met huisdieren terwijl er duidelijk was afgesproken dat zij in een gezin zonder hond of kat zouden komen. Dit resulteerde in een ietwat gedempte stemming op de morgenstond van 5 juli, maar de moreel bleef hetzelfde: “niet zo leuk maar we gaan het leuk maken.” Op deze dinsdag ging het Kennemer College eerst Cambridge onveilig maken op de fiets. De groep werd opgedeeld in twee kleinere groepen die ieder hun eigen gids kreeg. We kregen een rondleiding langs heel veel col-leges, langs het riviertje de Cam en onder andere St. John’s College, Trinity College en King’s college. We vervolgden de dag met een rondleiding door Trinity Hall College door een oud Kennemer leerling Pauline. Ze liet ons de Senior common room, de kapel en de bibliotheek zien. Hierna was er ruimte

voor de lunch en vrije tijd tot 16.00 uur, waarna we in de bus naar de cricketclub vertrokken. Op de Cambridge St. Giles Cricket club kreeg we een cricket clinic van Sachin. Iedereen was mooi in wit gekleed, behalve meneer Harder die als enige cricket speelde in het zwart. Aan deze clinic kwam rond 18.30 uur een einde, waarna we weer werden afgezet bij het gastgezin. ’s Avonds kwam nog een groepje leerlingen samen in de speeltuin vlakbij de meeste gastgezinnen. De reis werd op woensdag 6 juli vervolgd toen we vertrokken naar Stratford upon Avon. Hier hebben we Shakespeare’s Birthplace bezocht en gaf de theatergroep Shakespeare Aloud op verzoek kleine optredens van Shakespeare’s sonnets en toneelstukken, waarna we bij Boston Tea Party Stratford een heerlijke Afternoon tea met een scone kregen. Daarna kregen we vrije tijd in Stratford. Om 16.00 werden we terug verwacht bij de bus die ons naar Cambridge zou brengen. Onze laatste avond in het gastgezin was een feit en we hadden veel zin in Londen. Het was zover, donderdag 6 juli wat betekende dat we naar Londen gingen. Dit was de dag waar bijna iedereen stiekem het meest naar uitkeek. In Londen stapten we op de City cruises boot die ons een boottocht gaf over de Theems. Daarna gingen we naar Westmin-ster waar we een metrokaart, plattegrond van Londen en vrije middag in Londen kregen. Iedereen had al bedacht wat hij/ zij zou doen: naar het British Museum, Westminster Abbey, Oxford Street of Harrods. ’s Avonds werden we op Piccadilly Circus verwacht, waarna we als groep naar de musical “ Les Misérables” gingen op West End. Na deze musical vertrokken we eind van de avond in de buurt van Pic-cadilly circus met de bus, die ons weer naar Beverwijk zou brengen, niet wetende wat ons nog te wachten stond. Tot Folkestone verliep de busreis nog redelijk goed. Eenmaal in Folkestone aangekomen kregen we te horen dat we ten minste twee uur later pas konden ver-trekken. Dus stapten we rond 02.45 uur in de vroege morgen weer in

waarna we om 03.15 uur weer uitstapten, omdat we weer niet mee konden. Na een totaal van 4 uur vertraging mochten we instappen in de bus die nu wél de trein in mocht. De trein bracht ons naar Calais en de bus bracht ons rond 12.45 uur weer in Beverwijk, waar het na een week van prachtig weer pijpenstelen regende. Kortom de Cambridgereis was werkelijk een avontuur met never a dull moment!

Manon Jansen


En dan is het alweer voorbij! De werkweek naar Barcelona is omgevlogen, maar was zo enorm leuk. Met 50 leerlingen en 5 begeleiders vertrokken we maandagmorgen om 3 uur vanaf de Büllerlaan naar Schiphol en vandaar op naar Barcelona. Maandag bij aankomst gooiden we de koffers in een kluis en werd de groep meteen gesplitst in leerlingen die naar de Sagrada Familia wilden en leerlingen die voor het Casa Battló hadden gekozen. De sfeer in de groep is meteen al enorm gezellig en iedereen trekt met iedereen op! Dit belooft een leuke week te worden. Iedere dag stond er van alles op het programma, maar toch hadden de leerlingen tussendoor nog genoeg tijd om lekker te chillen, leuke souvenirs te kopen en lekker tapas te eten. De wet van een groep is dat je geregeld zit te wachten tot iedereen er weer is, maar deze groep zorgde toch dat het wachten beperkt bleef. We hebben een Flamenco-show bezocht, het Park Güell, voorafgegaan door een 4-D film. Een deel van de groep ging woensdag naar Camp Nou (waar we eerst niet in mochten omdat Denis Suarez als nieuwe speler die dag werd gepre-senteerd) het andere deel had een verrassingstocht waarbij zij eindigden met een kabelbaantochtje naar het strand, waar we met de hele groep tot een uur of 8 bleven. Verder stond er die week nog op het programma: de grote kathedraal, Palau de la Música en het park de la Ciutadella, fietsen in Barcelona en we eindigden met de Magische fonteinen. Namens de hele

crew willen we alle leerlingen die we mee hadden enorm bedanken voor hun gezellig-heid en hun enthousiasme! Jullie hebben gezorgd dat ook voor ons deze werkweek ook een heerlijke week werd!

Un saludo de Kick van Baekel, Iris Fernée, Jos van Drielen, Saskia Keyer en Pien Olthoff



London Newsfash

Maandag 4 juli

Nog wat slaperige leerlingen stappen in de bus naar Londen. Na een rustige boottocht en busreis arriveren we in een zonnig Londen en installeren we ons in het hostel. Al snel blijkt dat het hostel voor de kleine mens is gemaakt en dat liefde voor je kamergenoten een must is.

We starten deze week met de eerste excursie, de Jack-the-Rippertour. Na een ‘korte’ wandeling via St. Paul's Cathedral komen we op de plaats van bestemming.

Verdeeld in twee groepen genieten we van het verhaal over de legendarische moorden die hebben plaatsgevonden in Londen in 1888.

Weerbericht:

Zonnig waardoor er licht verbrande leerlingen zijn afgeleverd bij hun ouders.

Birthdayboy

Joris werd 16 tijdens de reis naar Londen! Zijn bed was versierd en hij liep de hele

dag met buttons op ☺.

Dinsdag 5 juli

Na een eenvoudig ontbijt gaan we op weg naar het British Museum waar we de Engelse kunstschatten bekijken, al zien sommige stukken er verdacht bekend uit.

In de middag bezoeken we het stadion van Chelsea, tot groot plezier van een grote fan.

We sluiten de dag af met de musical Wicked waarbij een heks tot tranen toe geroerd raakt en op haar nummer wordt gezet door de opperfeeks.

Stemming

De gehele reis bovengemiddeld goed tot uitstekend. De leukste leerlingen zitten in Londen.

Woensdag 6 juli

Er wordt een keuze gemaakt tussen drie verschillende musea. Daarna maken we een wandeltocht langs de plekken in Londen die je gezien moet hebben, en sluiten de dag af met Ripley’s believe it or not waar we de gekste dingen zien. We sluiten de dag af met een traktatie van de docenten omdat zij de groep zo waanzinnig leuk vinden.

Donderdag 7 juli

Na het inpakken en uitchecken gaan we met de underground naar de London Eye waar we de dag starten met een boottochtje over de Thames en vervolgens in de London Eye de stad nog eens van alle kanten bekijken.

De middag wordt door iedereen naar eigen inzicht ingevuld. Er gaan leerlingen naar Arsenal, het M&M-museum, the House of Parliament, Harrod's en Westminster Abbey. ’s Avonds is het lekker rustig in de bus waardoor er een beetje geslapen kan worden.

Wist u dat?

de supermarkt naast het hostel bloeide deze week?

de kamers zo klein waren dat je er op afspraak in en uit moest?

mevrouw Aan de Stegge nu dol is op 30 seconds?

er deze week 85892 stappen zijn gezet?

we een topweek hebben gehad?

London Newsfash

Maandag 4 juli

Nog wat slaperige leerlingen stappen in de bus naar Londen. Na een rustige boottocht en busreis arriveren we in een zonnig Londen en installeren we ons in het hostel. Al snel blijkt dat het hostel voor de kleine mens is gemaakt en dat liefde voor je kamergenoten een must is.

We starten deze week met de eerste excursie, de Jack-the-Rippertour. Na een ‘korte’ wandeling via St. Paul's Cathedral komen we op de plaats van bestemming.

Verdeeld in twee groepen genieten we van het verhaal over de legendarische moorden die hebben plaatsgevonden in Londen in 1888.

Weerbericht:

Zonnig waardoor er licht verbrande leerlingen zijn afgeleverd bij hun ouders.

Birthdayboy

Joris werd 16 tijdens de reis naar Londen! Zijn bed was versierd en hij liep de hele

dag met buttons op ☺.

Dinsdag 5 juli

Na een eenvoudig ontbijt gaan we op weg naar het British Museum waar we de Engelse kunstschatten bekijken, al zien sommige stukken er verdacht bekend uit.

In de middag bezoeken we het stadion van Chelsea, tot groot plezier van een grote fan.

We sluiten de dag af met de musical Wicked waarbij een heks tot tranen toe geroerd raakt en op haar nummer wordt gezet door de opperfeeks.

Stemming

De gehele reis bovengemiddeld goed tot uitstekend. De leukste leerlingen zitten in Londen.

Woensdag 6 juli

Er wordt een keuze gemaakt tussen drie verschillende musea. Daarna maken we een wandeltocht langs de plekken in Londen die je gezien moet hebben, en sluiten de dag af met Ripley’s believe it or not waar we de gekste dingen zien. We sluiten de dag af met een traktatie van de docenten omdat zij de groep zo waanzinnig leuk vinden.

Donderdag 7 juli

Na het inpakken en uitchecken gaan we met de underground naar de London Eye waar we de dag starten met een boottochtje over de Thames en vervolgens in de London Eye de stad nog eens van alle kanten bekijken.

De middag wordt door iedereen naar eigen inzicht ingevuld. Er gaan leerlingen naar Arsenal, het M&M-museum, the House of Parliament, Harrod's en Westminster Abbey. ’s Avonds is het lekker rustig in de bus waardoor er een beetje geslapen kan worden.

Wist u dat?

de supermarkt naast het hostel bloeide deze week?

de kamers zo klein waren dat je er op afspraak in en uit moest?

mevrouw Aan de Stegge nu dol is op 30 seconds?

er deze week 85892 stappen zijn gezet?

we een topweek hebben gehad?


Het was warm dit jaar in Rome, hééél warm. Elke dag piekte de ther-mometer 35 graden en laat in de avond was het nog ruim 25 graden. Er werd dus veel gezweet en veel gezucht onder de brandende zon, en het was nodig om wat aanpassingen te doen in het programma, zodat we rustiger konden lopen en wat meer pauzes konden hebben onderweg. Water en zonnebrand waren bijna niet aan te slepen.

Niettemin werd er genoten van Rome. De indrukwekkende oude ruï-nes en de betoverende kerken zorgden voor veel oh’s en ah’s. Soms werd er ook gemopperd dat de oude Romeinen niet hadden gezorgd voor schaduwplekken die de eeuwen konden trotseren. De muren stonden dan nog wel deels overeind, maar de daken waren verdwe-nen en dan weet je in de hitte vaak niet waar je het op het Forum of de Palatijn, of in de oude ruïnestad Ostia moet zoeken. Dan waren de diverse musea en monumentale Barokke kerken toch een stuk prettiger. Behalve dat je daar natuurlijk prachtige beelden en plafond-schilderingen kunt bewonderen, zijn het ook heerlijk koele plekken. Veel leerlingen hadden van tevoren niet gedacht dat ze musea en kerken eigenlijk de prettigste plekken in Rome zouden vinden, maar in de zoektocht naar schaduw en verkoeling kijk je anders tegen de zaken aan.

Er was veel moois te zien. Rome was in topvorm dit jaar. Veel dat de laatste jaren in de steigers stond was nu klaar, en daardoor kreeg je een goede indruk van de monumentale grootsheid die zo kenmerkend is voor de stad. De Trevi-fontein had een grote opknapbeurt gehad en daarom viel het in eerste instantie tegen dat er toch weer hekken omheen stonden. Toen echter duidelijk was dat er werd opgebouwd voor een modeshow in dit prachtige decor, met gekleurde spots en een glazen catwalk ín de fontein die voor onze ogen werd uitgetest, waren we toch onder de indruk. Zo zie je dat Rome leeft, en dat al die oude monumenten nog steeds onderdeel zijn van het dagelijks leven.

Naast dat we het troffen dat veel uit de steigers was, hadden we ook veel geluk met de wachtrijen in Vaticaanstad. Veel leerlingen zullen het door de warmte niet hebben beseft, maar we waren nog nooit zo snel de Vaticaanse musea of de Sint Pieter in. Binnen een halfuur stonden we binnen, en hadden daardoor des te meer tijd voor de mooiste kunstwerken uit de geschiedenis en het prachtige uitzicht over Rome vanaf het topje van de koepel van de Sint Pieter.

Zo hebben we ondanks de uitdaging van de hitte een mooie reis gehad, waar ongetwijfeld een recordaantal selfies zijn gemaakt. Dat prachtige decor waar je in staat: je kunt er geen genoeg van krijgen!

Aaldert Rus(Mede namens de begeleidende docenten Marcel Buitenhuis, Bart Meurs en Berend Wijers, en ons kleurrijke gezelschap van leerlingen)

ROMEZon, zweet en zonnebrand

De skyline van Vaticaanstad bij zonsondergang

De klassieke beelden oogsten veel bewondering

Een van de mooiste decors van Rome Het prachtige licht in het Pantheon móet op de foto

Rome is...


PRAAG


EXCURSIES BRUGKLASSENARCHEON

GEOFORT

V4 + V5DOLHUYS HAARLEM

VOETBALTOERNOOI


Stoked!

Hang loose in Mimizan

De eerste dag was de zwaarste dag van deze reis. We werden direct op de proef gesteld door pittige surfomstandigheden. De golven waren erg hoog en hierdoor een echte uitdaging voor onze groep beginners. Toch zakte de moed ons niet in de slippers. Zelfs niet na een omweg te hebben gemaakt door het dorpje Mimizan met onze surfplanken, omdat het hek van de camping met een directe toegang tot het strand gesloten bleef i.v.m. met de aanwezigheid van zwijnen met jonkies in het bos. Knappe surfleraar Piers maakte met zijn Engelse accent weer veel goed. Termen als: leash, tail, rails, deck, bottom, nose, fins, channel en wipe-out vlogen ons om de oren gedurende onze eerste surfles in Mimizan.Tijdens de surfwedstrijd op de laatste dag bleek dat de leerlingen hun surfkwaliteiten enorm verbeterd hadden. Wat een natuurtalenten! Al met al was het een fantastische week die de leerlingen in de bus op de terugreis beschreven als: gezellig, zanderig, relaxed, awesome, EPIC … een week om nooit te vergeten!Tot slot nog het antwoord op al jullie vragen: “Nee, je mag geen bier…”

Leren surfen is hard werken, vooral in het begin. Je moet balans leren houden op een grote logge beginnersplank in de branding. Je moet leren opspringen vanuit de liggende positie naar een staande houding en dat kost veel spierkracht. In het begin word je genadeloos gespoeld. Soms glipt de plank weg en glijd je met ‘the nose’ het zand in of er vliegt een board van een andere beginner rond.Na een paar dagen oefenen, hadden flink wat leerlingen de slag te pakken en pakten zij hun eerste golfje! Het was een ritje van soms enkele seconden, waar-door vele leerlingen werden besmet met het surfvirus.

juli 2016

REIZEN- EN EXCURSIEWEEK

Documents

Bullertin juli 2016