caesuur 2011 catalogus 'groeten uit . . .' deel 2

66

GROETEN UIT . . .

GENEALOGIE VAN EEN ZOMER

67

GROETEN UIT . . .


68

Groetjes Monique

GROETEN UIT . . .


INGEKOMEN 28 JULI 2011

69

GROETEN UIT . . .


70

GROETEN UIT . . .


71

GROETEN UIT . . .


Van: "Anneke van Drimmelen"

Aan: "Hans Overvliet" <groeten-

[email protected]>

Onderwerp: 3e lekke band in de Serengeti

Datum: vrijdag 29 juli 2011 9:22

En vervolgens een kapotte brandstofpomp.

De landrover kan niet meer verder: this is

Afrika... En ook dit: een lift van iemand

krijgen helemaal naar Arusha!

Marcel, Anneke en Lynn

ING

EK

OM

EN

29

JU

LI 2

011

72

GROETEN UIT . . .


73

GROETEN UIT . . .


74

GROETEN UIT . . .


Van: "Ellen"

Aan: <[email protected]>

Onderwerp: Florida

Datum: zaterdag 30 juli 2011 20:27

Groeten Ellen en Peter


75

GROETEN UIT . . .


Van: "Ans Couwenberg"


Onderwerp: groeten uit Loonse en Drunense

duinen, juni 2011

Datum: zondag 31 juli 2011 2:43

groetjes Ans Couwenberg


76

GROETEN UIT . . .


77

GROETEN UIT . . .


78

GROETEN UIT . . .


79

GROETEN UIT . . .


80

GROETEN UIT . . .


81

GROETEN UIT . . .


82

GROETEN UIT . . .


83

GROETEN UIT . . .


84

GROETEN UIT . . .


85

GROETEN UIT . . .


86

GROETEN UIT . . .


87

GROETEN UIT . . .


88

GROETEN UIT . . .


Lieve Hans en Willie

Was net aan de deur om de laatste Frankrijk

vakantiepost af te leveren( trof geen postbox

meer de laatste dagen), maar jullie waren

niet thuis. Dus ligt ie nu op de mat (hebben

jullie wel een mat, maar dat maakt niks

uit...) Hierbij de laatste digitale vakantie

post, nr 7 al weer!!

Hebben jullie een fijne zomer? Ik ben

gisteren thuis in Middelburg gekomen,

eergisteren in Delft.. we hebben gewacht op

de reparatie van de bus, maar helaas is de

bus in Frankrijk achter gebleven...wordt

gerepatrieerd naar Nederland, gaat ws een

week of 2/3 duren...

Tot gauw! Monique

INGEKOMEN 03 AUGUSTUS 2011

89

GROETEN UIT . . .


90

GROETEN UIT . . .


91

GROETEN UIT . . .


92

GROETEN UIT . . .


93

GROETEN UIT . . .


94

GROETEN UIT . . .


95

GROETEN UIT . . .


96

GROETEN UIT . . .


Van: "marcel de Jong"

Aan: "Hans Overvliet"

<[email protected]>

Onderwerp: Re: groeten uit . . .

Datum: maandag 8 augustus 2011 12:49

He Hans en Willy,

Bijgaand foto's van mijn bezoek aan museum

oud Overschie, met de titel: Hoop doet

leven... Daar was ik zondag 31 juli...

Hoop snel weer op een ontmoeting,

Warme groet,

Marcel

97

GROETEN UIT . . .


98

GROETEN UIT . . .


99

GROETEN UIT . . .

Van: “emmietenhoorn”


Onderwerp: Groeten uit Dirbach, Luxemburg

Datum: dinsdag 9 augustus 2011 16:23

Hee Hans

Opkomende avond mist in de vallei in Dirbach,

Luxemburg. Op het moment veel regen hier,

maar vanaf de veranda uitkijkend op de vallei

met een kop koffie in de hand niet zo erg.

Groeten Emmie



100

Van: “curiositas”


Onderwerp: hemel

Datum: woensdag 10 augustus 2011 12:47

1800 hemel boven Middelburg

op 10/08/2011 | 12u.43 – 12u.45

GROETEN UIT . . .



101

GROETEN UIT . . .


102

GROETEN UIT . . .


103

GROETEN UIT . . .


104

GROETEN UIT . . .


105

GROETEN UIT . . .


106

GROETEN UIT . . .


107

GROETEN UIT . . .


Van: "Tamara Dees"


Onderwerp: vakantiekiekjes

Datum: vrijdag 12 augustus 2011 14:22

hoi Hans,

met terugwerkende kracht de eerste kiekjes

van onze vakantie,

groeten inmiddels weer uit Koewacht,

Tamara


108

GROETEN UIT . . .


109

GROETEN UIT . . .


110

GROETEN UIT . . .


111

GROETEN UIT . . .


112

GROETEN UIT . . .


113

GROETEN UIT . . .


GR

OE

TE

N V

IA . . .


114

GROETEN UIT . . .


GR

OE

TE

N V

IA . . .


115

GROETEN UIT . . .


116

GROETEN UIT . . .


117

GROETEN UIT . . .


118

GROETEN UIT . . .


119

GROETEN UIT . . .


120

GROETEN UIT . . .


121

GROETEN UIT . . .


122

GROETEN UIT . . .


123

GROETEN UIT . . .


NA

GE

KO

ME

N . . .

124

GROETEN UIT . . .


uitnodigingskaart voor de afsluiting op 20|08|2011

125

Daarmee is de essentie van de ansichtkaart gegeven: het zijn

tekenen van aanwezigheid, van terplaatse zijn of zijn geweest, en het zijn tekens voor de anderen aan wie ze gericht zijn. Met elke plaats die we bereiken, is onze aanwezigheid bepaald. Dat mag dan iedereen weten die daar niet bij was. Kennelijk vinden we het belangrijk te laten weten waar we zijn als we niet hier zijn. Kennelijk willen we graag bewijzen leveren van ons bestaan, van waar we zijn en wat we doen.

Die neiging te willen getuigen van onze aanwezigheid als we afwezig zijn heeft iets paradoxaals: we willen graag even weg zijn van waar we ons normaal ophouden, gebonden door verplichtingen en ver-antwoordelijkheden, maar we willen dat wel graag laten weten. De an-sicht is daarvan het levende bewijs. Maar zoals boek, krant en brief steeds meer vervangen blijken door hun digitale verwanten, zo is ook de ansicht op sterven na dood door de digitale contactmogelijkheden van e-mail, twitter en ping. Wat veel vakantiegangers als eerste blijken te doen is contact zoeken en houden met achterblijvers en thuisblijvers. Maar ben je dan nog wel echt weg? En heeft die continue digitale bereikbaarheid vaak ook niet een continue fysieke eenzaamheid tot gevolg? En als we van elkaar niet meer weten of we fysiek nog wel be-staan - en dat blijkbaar ook niet meer hoeven te weten zolang we el-kaar digitaal nog kunnen bereiken – hoe weten we dan zeker dat we niet alleen nog maar met elkaar communicerende digitale apparaten zijn?

‘groeten uit . . . ‘ uit gesproken op zaterdag 20 augustus 2011 | Harmen Eijzenga

De rotstekeningen in de grotten van Lascaux worden wel opgevat als religieuze uitingen, als bezweringstekens voor het afdwingen van een goede jacht, als de weergave van hallucinaties van prehistorische sjamanen, als totemtekens of als kunstuitingen.

Alsof ze er zelf bij zijn geweest ... En in zekere zin ís dat ook zo.

Want op grond waarvan zou je ze die betekenis kunnen geven? Toch alleen in je eigen voorstelling, waarin je ze als onderdeel ziet van een activiteit of een praktijk - alsof je daarvan deel uitmaakt? Het is je eigen voorstelling, die ze tot religieuze uiting, tot bezweringsteken, tot hallucinatoire afbeelding, tot totemteken of tot kunstuiting maakt.

Je voorstelling, je duiding is haar eigen vervulling: je voorstelling laat niet alleen zien hoe die rotstekeningen in je eigen wereldbeeld zouden kunnen passen, je voorstelling is juist een poging om ze in je wereldbeeld in te passen, je voorstelling laat zien dat je kennelijk wil dat ze in je wereldbeeld passen, omdat ze alleen op die wijze voor jou betekenis kunnen krijgen – alsof je ze zelf gemaakt had: je laat zien wat ze zouden betekenen als je ze zelf gemaakt had.

Maar dat alles is natuurlijk pretentieus gelul. Die rotstekeningen zijn gewoon een soort ansichtkaarten waarmee te kennen wordt gegeven: daar ben ik geweest, dat heb ik gezien en dat heb ik gedaan. En omdat ze nog niet verstuurd konden worden in die tijd heeft men ze gewoon meegenomen in het hoofd en ter plaatse weergegeven met de beschikbare middelen.

GROETEN UIT . . .


126

GROETEN UIT . . .


er was een sand-art-kunstenaar in Hückelhoven; en er was een weermannetje (met krant en brood) dat ons vrijwel da-gelijks op de hoogte heeft gehouden van het lokale weer op de Zeeu-wse stranden. Zo is er iemand die ons kond doet van het feit dat ze het paradijs te koop heeft staan – maar onmiddellijk rijst dan de vraag waarom je dat in godsnaam zou willen verkopen? Bovendien: hoe zou je dat kunnen verkopen: we waren het paradijs toch al kwijt? Wat we ook kwijt zijn is de fles waarnaar op het strand in Vlissingen vergeefs is uitgekeken, omdat hij in Italië niet in zee gegooid is en die dus ook niet is aangespoeld. Hier is dan ook de imaginaire kaart die als bewijs daarvan niet is verzonden, en hier zijn ook de imaginaire foto’s die niet gemaakt zijn op het strand van Vlissingen van het wachten op de fles van dag tot dag en het uiteindelijk niet aanspoelen van de fles. Zo zullen er ook vele ansichten in de rekken zijn blijven hangen, omdat hun aankoop en hun verzending een voornemen is gebleven. Zo zullen er ook reizen zijn geweest die alleen als mogelijkheid zijn overwogen. Zo is er ook een reisbureau dat voorziet in het louter bieden van imaginaire reizen. Dat reisbureau zit in ieders hoofd vooraf aan elke reis, en het is essentieel, want het maakt het reizen mogelijk, zelfs door thuis te blijven. In de verzameling bevindt zich ook een serie kaarten van de stad Londen verzameld met het doel daar eens naar toe te gaan en ze dan te versturen. Voortijdige dood heeft de reis verhinderd, maar het ver-sturen heeft toch plaatsgevonden over die dood heen door de hand van vrienden – een vorm van onsterflijkheid? Uit vele kaarten blijkt een soort territoriumgedrag: waar we zijn blijken we ons toe te eigenen als ons terrein: ons hotel, ons

Of is dit een nieuwe gestalte van het solipsisme – een filosofisch idee dat inhoudt: ik ben de enige die bestaat en alles buiten mij is een voorstelling van mijn bewustzijn? - dus in dit geval: van mijn digitalia? En ook hier weer past de aloude tegenwerping: hoe weet je dat je bestaat als niemand dat kan bevestigen? Het fysieke versturen van kaarten, met de hand beschreven en met eigen speeksel bepostzegeld en door fysieke postbodes bezorgd, bewijst mij in elk geval het bestaan van anderen ook als ze afwezig zijn, en dat bevestigt dus ook mijn eigen bestaan. Om de dood van de ansichtkaart nog even uit te stellen deed teamCAESUUR met de uitnodiging “Groeten uit…” een beroep op zijn vrienden om “een persoonlijke bericht uit den vreemde met exotische postzegels en dito stempels” te sturen - met als resultaat wat hier nu zichtbaar is. Het is de genealogie van wat je een nieuwe stam zou kunnen noemen: de genus Caesuriensis – en dat blijkt een merkwaardig volkje … Zo blijkt er deze zomer een anthropoloog in Overschie te zijn geweest die uitvoerig verslag gedaan heeft van bewoners en bewoning, van plaatselijke gebruiken als het openen van de brug, het uitlaten van de hond, het aanzitten aan de straat, het bevaren van de wateren. Zo is er ook een anthropologisch beeldverslag uit Nairobi, een Joostswartig overzicht van gebruiken en gewoonten in de Jordaan en een serie eigen beelden van europese stadsarchitectuur.

Zo is er in Middelburg een wolkenarchivaris actief geweest; zo blijkt er een water-chroniqueur in Zeeland te hebben rondgezwor-ven;

127

GROETEN UIT . . .


aanwezig in levens die we nooit zullen kennen. Is dat ook een vorm van onsterflijkheid? Zo zijn we nu voortaan allemaal voor eeuwig aanwezig in de verzameling van CAESUUR: we hebben ons deze zomer allemaal tot lid ge-maakt van het geslacht CAESUUR, en onze ansichtkaarten zijn daarvan ons identiteitsbewijs. Ieder van ons is nu van nu af een homo caesuriensis. En misschien is dat wel de essentie van de ansichtkaart, en van de rotstekening: de band met anderen willen bewaren over alle grenzen heen, sporen uitleggen van waar we zijn gebleven, en vooral: laten weten aan elkaar dat we bestaan.

©2011 Harmen Eijzenga

vakantiehuisje, onze camping, ons eilandje, ons paradijs. Dat geldt ook voor waarmee we ons omringen, en daarvan getuigen ook alweer de kaarten in woord en beeld: het brood en de krant (al genoemd), of “glaasje wijn: petit chablis en een visje in de pan”, of “Merlot, Zweigelt, Barco Negro, Pinot Noir, Cabernet Sauvigon” (is die nog thuisgekomen?), of de serie foto’s van ansichten vóór het versturen ervan in het décor van tandenborstelglas plus fles, achter de ruitenwisser van de auto, buiten op tafel achter een koffiekopje, en voor het gezicht van de afzendster. Zo blijken we ons te omringen met allerlei aanwezigheidsgetuigen, en dan altijd met díé getuigen die iets van onszelf zeggen wat we anderen willen laten weten. Anders gezegd: dat wat de ansicht of de digitaal verstuurde foto laat zien, is wat we kennelijk willen laten zien omdat het iets van onszelf zegt, omdat we daarmee iets van onszelf willen laten zien, of omdat we iets willen laten zien van waar we zijn of zijn geweest. Zo maakt elke ansicht deel uit van een uniek-persoonlijk én collectief geheugen: het zijn beelden waarmee ieder van ons iets van zichzelf zegt - maar die beelden kunnen alleen spreken als ieder ander zich daar een voorstelling van kan maken. Het collectieve is de afbeelding zelf: landschappen, kerken, kastelen, schepen, straatjes, het uniek-persoonlijke is de keuze en het verzenden. Het zijn beelden die woorden overbodig maken – hoewel ze soms wel weer van persoonlijk commentaar worden voorzien. Al die ansichtkaarten blijven ook als bewijzen van aanwezigheid als we er zelf niet meer zijn. Daarmee blijven we zelf ook in zekere zin bestaan. Die kaarten kunnen dan een eigen leven gaan leiden, en dat is dan ook ons leven. We komen terecht in albums, in verzamelingen, en we worden verhandeld op rommelmarkten en daarmee worden we

128

GROETEN UIT . . .


GROETEN VAN . . . Yvette, Frank, Ko, Giel, Johan, Tien, Ton, Sonja, Marcel, Leni, Harmen, Bea, Jan, Lies, Gerard, Willy, Hans, Tjeu, Michiel, Hetty, Peter, Ramon, Jeltje, Marlies, Pierre, Harry, Ellemijn, Ali, Lynn, Anneke, Marcel, Johan, Monique, Marceline, Pita, Petra, Johan, Machteld, Anneke, Bert, Alexander, Wilma, Wim, Riet, Theo, Gré, Renny, Dominique, Alistar, Michiel, Peter, Jan, Ellen, Peter, Ans, José, Jeltje, Margriet, Douwe, Miki, Thom, Zep, Desirée, Louise, Frans, Stijntje, Cees, Max, Nina, Annabel, curiositas, Tamara, Frank, Anja, Robbert Jan, Joost, Wouter, Puvinusa, Stefan, Jannie [ groeten via . . . ], Trees, Ruud &

Petra. CONCEPT & PRODUCTIE . . . teamCAESUUR: Willy van Houtum, Machteld van der Wijst, Ramon de Nennie, Hans Overvliet LEZING . . . Harmen Eijzenga ©FOTOGRAFIE . . . Willy van Houtum, Hans Overvliet, Ko de Jonge ZONNEBLOEMEN . . . strijdbaar, vruchtbaar, kwetsbaar - Hein Verwer [ bijlage kunsttijdschrift decreet #05 ] WEERKAARTEN . . . Volkskrant & PZC van de expositiedata PLAKBOEK . . . [ 2de druk ] Hans Overvliet

NOOT . . . Alsof het in de lucht hing: de Volkskrant deed op zaterdag 9 juli haar lezers een in-de-verte-gelijkend verzoek als

CAESUUR op 31 mei. Het verschil is dat de VK de ansichtkaart misverstandelijk doodverklaarde met het inrichten van een museum.

129

DE VROLIJKE AANDEELHOUDERS

VAN CAESUUR

de Kattendijke-

Drucker Stichting

Het Rozenbalkon / De gevlekte klimop

met

dan

k a

an

Al vijftien jaar worden er in en door presentatieruimteCAESUUR

tentoonstellingen hedendaagse kunst gemaakt aan de Lange Noordstraat 67 in Middelburg. Scheppende kunsten zijn altijd de leidraad,

maar ook een historisch en sociaal perspectief bepalen mede de keus

voor een tentoonstelling.

Vanaf 2010 onderzoekt CAESUUR de relatie tussen

het kunstobject en haar beschouwer. In theater aangaande het leven op aarde, derde bedrijf, full house, kunstmachine plaatsen we toeschouwer en kunstobject

zo veel mogelijk in een één op één relatie.

De vormgeving van het concept werd uitgevoerd door

architect Johan de Koning. Hij ontwierp 'Full House':

4 beweegbare leefunits die de omgeving maken voor beeldende kunst, poëzie,

film, performance, muziek, etc.

ww

w.cae

suu

r.nl | cae

suu

r@ze

elan

dn

et.n

l

groeten uit … greetings from … Grüße aus … les salutations de … χαιρετισμούς από … saluti da … hilsener fra …

saludos desde … selam … salutări de la … kveðja frá …


11|gr.uit|19-21_08-’11|08_06_33

Documents

caesuur 2011 catalogus 'groeten uit . . .' deel 2