CARTE BLANCHE ΣΤΗΝ ΊΦΊΓΕΝΕΊΆ ΚΆΛΆΝΤΖΗ

Η ΦΌΝΙΣΣΑ ▶ ΕΛΛΆΔΆ / GREECE, 81’, 1974

Η Φραγκογιαννού, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα εξαιτίας μιας δύσκολης ζωής, αναθυμάται το παρελθόν της, δίπλα στην κούνια της νεογέννητης εγγονής της. Η μάνα της ήταν κακιά, ο ένας της γιος εγκληματίας. Το μυαλό της θολώνει και σκοτώνει τα δύο εγγόνια της, θεωρώντας ότι θα τα λυτρώσει από τα βάσανα της ζωής. Οι αρχές την καταδιώκουν και εκείνη καταλήγει στη θάλασσα, όπου θα βρει και το θάνατο.

ΣΚΗΝΌΘΕΣΙΑ: Kostas Ferris, ΣΕΝΑΡΙΌ: Alexandros Papadiamantis (novel), Kostas Ferris, Dimos Theos, ΦΩΤΌΓΡΑΦΙΑ: Stavros Hassapis, ΜΌΝΤΑΖ: Yianna Spyropoulou, ΜΌΥΣΙΚΗ: Stavros Logaridis, ΗΧΌΣ: Thanassis Georgiades, ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ : Maria Alkeou, Foivos Taxiarchis, Dimitris Poulikakos, Lazos Terzas, Dimitra Zeza, Kostas Darlasis, ΠΑΡΑΓΩΓΌΣ: Milly Gregou, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Semeli Films

Ό ΓΙΌΣ ΤΗΣ ΣΌΦΙΑΣ ▶ ΕΛΛΆΔΆ-ΓΆΛΛΊΆ-ΒΟΥΛΓΆΡΊΆ/GREECE-FRANCE-BULGARIA, 111’, 2017

Ο 11χρονος Μίσα καταφθάνει από τη Ρωσία στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2004 για να ζήσει με τη μητέρα του Σοφία, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχωρισμού. Άυτό που δεν ξέρει είναι ότι στην Άθήνα τον περιμένει ένας νέος πατέρας. Όσο η Ελλάδα ζει το Ολυμπιακό της όνειρο, ο Μίσα θα προσγειωθεί βίαια στον κόσμο των ενηλίκων, με όχημα τη σκοτεινή πλευρά των αγαπημένων του παραμυθιών.

ΣΚΗΝΌΘΕΣΙΑ: Elina Psykou, ΣΕΝΑΡΙΌ: Elina Psykou, ΦΩΤΌΓΡΑΦΙΑ: Dionysis Efthymiopoulos, ΜΌΝΤΑΖ: Nelly Ollivault, ΗΧΌΣ: Persefoni Miliou ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ: Valery Tscheplanowa, Victor Khomut, Areti Seintaridou, Thanassis Papageorgiou, Artemios Havalits, Ivonni Maltezou, Maria Filini, Marinos Veslemes, Christos Stergioglou, ΠΑΡΑΓΩΓΌΣ: Giorgos Karnavas, Konstantinos Kontovrakis, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Heretic

Η ΔΌΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ▶ ΕΛΛΆΔΆ-ΓΆΛΛΊΆ-ΣΕΡΒΊΆ/GREECE-FRANCE-SERBIA, 89’, 2018

Λίγο πριν τα 40, η Παναγιώτα, μια σχεδόν αναλφάβητη νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών, θα χρει-αστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάσει τη δική του. Έχοντας ελάχιστα εφόδια, θα προσληφθεί για λογαριασμό μιας ιδιωτικής εταιρείας καθαρισμού σ’ ένα νέο πολυκατά-στημα. Εκεί, παρά τις συνθήκες εκμετάλλευσης και εργασιακής απαξίωσης, θα βιώσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικονομικής και συναισθηματικής ανεξαρτησίας και θα σταθεί για πρώτη φορά στα πόδια της. Ό,τι κι αν ακολουθήσει από κει και μετά, εκείνη δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια…

ΣΚΗΝΌΘΕΣΙΑ: Nikos Labôt, ΣΕΝΑΡΙΌ: Katerian Klitsioti, Nikos Labôt, ΦΩΤΌΓΡΑΦΙΑ: Dionysis Efthimiopoulos, ΜΌΝΤΑΖ: Dounia Sichov, ΜΌΥΣΙΚΗ: Onno, ΗΧΌΣ: Yannis Antypas, ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ: Marisha Triantafyllidou, Dimitris Imellos, Maria Filini, Eleni Karagiorgi, Danai Primali, Dimitra Vlagopoulou, Konstantinos Gogoulos, ΠΑΡΑΓΩΓΌΣ: Maria Drandaki, Julie Paratian, Milan Stojanovic, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Homemade Films, Sister Productions, Sense Production, ERT SA, CNC

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΑΛΑΝΤΖΗ / IFIGENIA KALANTZI

Είναι Θεωρητικός και Κριτικός Κινηματογράφου. Πτυχιούχος των Πανεπι-

στημίων Paris III – Nouvelle Sorbonne στην Ίστορία και Θεωρία του Κινημα-

τογράφου και Paris X Nanterre στην Ίστορίας Τέχνης. Μέλος του ΔΣ της

Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και μέλος της Διε-

θνούς Συνομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI). Έχει διατε-

λέσει Παραγωγός και Άρχισυντάκτρια σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές

εκπομπές για την κινηματογραφική επικαιρότητα και δημοσιεύει σχετικά άρθρα σε εφημερίδες και

περιοδικά. Ως τακτική συνεργάτης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Δρόμος της Άριστεράς, από το

2010, δημοσιεύει άρθρα, ανταποκρίσεις και συνεντεύξεις. Συμμετέχει από το 2012 ως συγγραφέας

στο συλλογικό ετήσιο τόμο Κινηματογράφος της ΠΕΚΚ και σε μονογραφίες προσωπικοτήτων της

7ης Τέχνης.

Η ΦΌΝΙΣΣΑ 1974, ΤΌΥ ΚΩΣΤΑ ΦΕΡΡΗ

Στα πλαίσια του μεταπολιτευτικού Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ), η τάση

αποκατάστασης της ελληνικής παράδοσης και της διερεύνησης της ελληνικότητας,

μακριά από τη μολυσματική πατριδοκαπηλευτική διάθεση της χούντας, αποτυπώθηκε

από τον Κώστα Φέρρη στη Φόνισσα (1974), μια έγχρωμη κινηματογραφική πειραματική

προσέγγιση του ομώνυμου διηγήματος του Άλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε σενάριο που

διασκεύασε ο σκηνοθέτης μαζί με τον Δήμο Θέο, κερδίζοντας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Βραβείο Σκηνοθεσίας για τον Φέρρη και Βραβείο Α’ Γυναικείας Ερμηνείας για τη Μαρία

Άλκαίου.

Η Φραγκογιανού του Φέρρη απεικονίζεται διαρκώς μέσα από πλάνα έντονης χειρωνακτικής

εργασίας, να ζυμώνει και να πλένει, ενώ πριν πάρει την άκαρδη απόφαση να φονεύσει

τα μωρά, επαναλαμβάνει τα βάσανα της γυναίκας-δούλας σε αυτή τη σκληρή ζωή, που

από μικρή υπηρετεί γονείς, στη συνέχεια τον σύζυγο και αναθρέφει πολυάριθμα παιδιά,

για να καταλήξει γριά με σαλεμένο νου, να περιποιείται πλέον αγόγγυστα και τα εγγόνια,

πάλι από την αρχή.

Ο Φέρρης υιοθετεί από το βουβό σινεμά ενδιάμεσους τίτλους που συνδυάζει με

ενδιαφέρουσα χρήση νεγκατίφ στην εισαγωγή, ενώ αποδίδει με κλασική αναπαραστατική

αφήγηση τη βασική πλοκή του διηγήματος, με μια εντυπωσιακή συρραφή πανέμορφων

ελληνικών τοποθεσιών, με γυρίσματα στα Μέθανα και στο Πήλιο, όπου καταγράφει

εξαιρετικά πετρόχτιστα παραδοσιακά σπίτια.

Θεματολογικά εμπνευσμένος από την ελληνική λογοτεχνία, το ελληνικό τοπίο και τις

παραδοσιακές ενδυμασίες με τα προσεγμένα σκηνικά εποχής που επιμελήθηκε ο Τάσος

Ζωγράφος, ο Φέρρης πρωτοτυπεί όταν τα συνδυάζει με ανήσυχη κινηματογράφηση σε

λήψεις διαρκείας, με κάμερα που αναζητεί ψαγμένη οπτική γωνία και με τη ψυχεδελική

νεωτερίστικη, μουσική σύνθεση προγκρέσιβ ροκ του νεαρότατου τότε Σταύρου Λογαρίδη

με πρωτοποριακό ηχόχρωμα συνθεσάιζερ, αναχρονιστικής διάθεσης συγκριτικά με την

εποχή που περιγράφεται και σε αντιδιαστολή με το παραδοσιακό κείμενο δημιουργώντας

τολμηρή πειραματική προσέγγιση.

Ό ΓΙΌΣ ΤΗΣ ΣΌΦΙΑΣ2017, ΕΛΙΝΑ ΨΥΚΌΥ

Ο Γιος της Σοφίας, δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου (Η Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά,

2013), τοποθετείται στο καλοκαίρι του 2004, με τους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου η Βέρα, μια

Ρωσίδα μετανάστρια, δυσκολεύεται να εξηγήσει στον Μίσα, τον 11χρονο γιο της που φέρνει από

την Ρωσία, πως έχει παντρευτεί έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της Έλληνα, τον κυρ Νίκο, και ότι θα

μένουν πλέον στο σπίτι του.

Με φόντο την αναπαράσταση του κιτς των Ολυμπιακών αγώνων, με τις κούκλες του Φοίβου και

της Άθηνάς, αλλά και την πομπώδη τελετή έναρξης στην τηλεόραση, χτίζεται με ευαισθησία μια

ιστορία περάσματος από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, με πολύχρωμους ποπ φωτισμούς,

έντονα αντιθετικά χρώματα στις ενδυμασίες και τα σκηνικά, σε ένα παραμυθένιο σύμπαν, που

σηματοδοτεί τις ψυχολογικές εκφάνσεις ενός υφέρποντος, ακόμα, οιδιπόδειου, μπρος στη

συστολή και το φόβο του άγνωστου της σεξουαλικότητας. Πλήθος συμβολικές λεπτομέρειες

–το τραγούδι Πόσο λυπάμαι της Βέμπο, τούρτες γενεθλίων, σοκολατάκια ΊΟΝ- στηρίζουν μια

νοσταλγική σκηνοθετική άποψη, με σταθερά μετωπικά και συμμετρικά πλάνα, βασισμένη στη

δόμηση των χαρακτήρων του εικαστικού παλιμπαιδισμού του Γουές Άντερσον, με αντικείμενα

που τους χαρακτηρίζουν αναπτύσσοντας φετιχιστικές εμμονές. Ο μικρός Μίσα εμφανίζεται

συχνά με ζωόμορφη αποκριάτικη στολή, θυμίζοντας και την ταινία του Σπάικ Τζοντζ Στη χώρα

των μαγικών πλασμάτων (2009), ενώ περιβάλλεται από λούτρινα ζωάκια, που του χαρίζει η

μητέρα του, από τη βιοτεχνία όπου εργάζεται. Το κλίμα φετιχιστικής νοσταλγίας συμπληρώνεται

με το άκουσμα προφορικής ανάγνωσης κλασικών παραμυθιών, από κασέτες, με τη φωνή του

πατριού που είναι ηθοποιός. Οι ψυχαναλυτικές διαστάσεις της Κοκκινοσκουφίτσας και της

Χιονάτης, μπλέκονται με πλάνα επικαίρων με τη νεολαία του Μεταξά και μια αποθήκη γεμάτη

παλιατζούρες, όπως στα ασφυκτικά σκηνογραφικά πλάνα του Νικολαϊδη, και συναντούν τη

γεμάτη αντικείμενα προσεγμένη σκηνογραφική άποψη της γιορτινής ατμόσφαιρας στο Φάνι και

Αλέξανδρος του Μπέργκμαν, ταινία-ορόσημο για το δύσκολο πέρασμα από την παιδικότητα στην

εφηβεία.

Η ΔΌΥΛΕΙΑ ΤΗΣ 2018, ΝΙΚΌΣ ΛΑΜΠΌ

Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Η δουλειά της, ο Νίκος Λαμπό στρέφει το φακό του στη

μετάλλαξη μιας υποταγμένης νοικοκυράς, μετά την καθυστερημένη χειραφέτησή της, ως εργα-

ζόμενης. Δίχως προσόντα, ανειδίκευτη και σχεδόν αγράμματη η 40άρα Παναγιώτα, μητέρα δύο

παιδιών, με άνεργο σύζυγο, αναγκάζεται να γίνει καθαρίστρια στο νέο εμπορικό κέντρο της

περιοχής. Χάρη στην επιμονή και την εργατικότητά της προσαρμόζεται γρήγορα στις πρωτό-

γνωρες απαιτήσεις της δουλειάς και όχι μόνο. Μαθημένη στην υποταγή απέναντι στις ταπεινώ-

σεις του συζύγου της, αποδέχεται απροειδοποίητες υπερωρίες και άλλες απαιτήσεις της εργο-

δοσίας, ως υπόδειγμα υπαλλήλου. Εγκλωβισμένη στις ανάγκες βιοπορισμού της οικογένειας,

αλλά και γοητευμένη από την οικονομική ανεξαρτησία που της προσφέρει ο πενιχρός μισθός

της, μετά την άμισθη δοκιμαστική περίοδο, δυσκολεύεται αρχικά να κατανοήσει τις αλλεπάλ-

ληλες απολύσεις συναδέλφων της, αλλά και να διαχειριστεί τη δική της χειραφέτηση, με την

αντιστροφή των ρόλων στο σπίτι, όπου ο σύζυγος αναλαμβάνει μοιραία χρέη νοικοκυράς.

Η μετάλλαξη ενός γυναικείου χαρακτήρα πατάει γερά στην ανθρωποκεντρική παράδοση του

κοινωνικού σινεμά των αδερφών Νταρντέν, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται στα όρια της καταπιεσμέ-

νης ψυχολογίας των μπρεσονικών χαρακτήρων, με επιρροές και από το σκηνοθετικό στυλιζάρι-

σμα με σταθερά πλάνα στις ταινίες του Φίλιππου Τσίτου. Χαρακτηριστικό είναι το πλάνο με το

κόκκινο φόντο μιας μοκέτας ιδωμένης από ψηλά, όπου εμφανίζεται να εισέρχεται αργά στο κάδρο

η ντυμένη στα μπλε πρωταγωνίστρια, με ηλεκτρική σκούπα. Το πολύχρωμο περιβάλλον του εμπο-

ρικού κέντρου παρουσιάζεται συχνά ανετάριστο, σε δεύτερο πλάνο.

Το βάρος της ερμηνείας σηκώνει επάξια η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, με κοντινά πλάνα που

αποκαλύπτουν συγκλονιστικές εκφράσεις συστολής και καταπίεσης.

Ο Λαμπό καταφέρνει να σμιλέψει τον ψυχισμό της δίχως πολλά λόγια, μέσα από μικρές καθη-

μερινές στιγμές, ενώ αναδεικνύει με ανθρωποκεντρικό ρεαλισμό την άχαρη και σκληρή καθη-

μερινότητα μιας νοικοκυράς, αλλά και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας στη μνημονιακή

Ελλάδα, μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους 22nd Olympia Film Festival for Children and Young People

19η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας Camera Zizanio19th European Meeting of Young Peoples Audiovisual Creation Camera Zizanio

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥMINISTRY of CULTURE and SPORTS

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ / ORGANIZATION

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ/ THE FESTIVAL IS SUPPORTED BY

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΒΟΥΛΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ-ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙ-ΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ – ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΟΙΚΟ-ΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΩΝ – ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ/ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ

ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ – ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ – ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ – YOYTH CINEMA NETWORK – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑ-ΝΤΕΡ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ – MIYU DISTRIBUTION – ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕ-

ΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ – ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ/ΤΜΗΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΛΟΓΙΑΣ – EUCU.NET/ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ

IEK ΑΚΜΗ – ΣΧΟΛΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ & ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ – ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙ-

ΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙ-ΚΗ ΛΕΣΧΗ “ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ” ΠΥΡΓΟΥ – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΘΗΡΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝΟΜΙΛΟΣ ΟΥΝΕΣΚΟ ΝΟΜΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΥΡΓΟΥ ΠΑ-ΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΕΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ – ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΠΥΡΓΟΥ – ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ – ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ – ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ

ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΔΗΜΟΥ ΚΩ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΚΟΡΙΝΘΟΣ – CINE ΑΣΤΡΟΝ, ΛΕΧΑΙΝΑ ΚΟΥΡ-

ΒΙΣΙΑΝΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΓΑΣΤΟΥΝΗΣ – CINEPLEX ΟΡΦΕΑΣ, ΠΥΡΓΟΣ CINE-CINEMA, ΑΜΑΛΙΑΔΑ – ΚΤΗΜΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

ASSOCIATESHELLENIC PARLIAMENT FOUNDATION FOR PARLIAMENTARISM AND DEMOCRACY PARLIAMENT TV – MINISTRY OF EDUCATION AND RELIGIOUS AFFAIRS – INSTITUTE OF EDUCATIONAL POLICY – EDUCATIONAL TELEVISION – GENERAL SECRETARIAT FOR FAMILY POLICY AND GENDER EQUALITY – THE GREEK OMBUDSMAN/CHILDREN’S OMBUDSMAN – EUROPEAN CHILDREN’S FILM ASSOCIATION INTERNATIONAL CENTRE OF FILMS FOR CHILDREN AND YOUTH – YOYTH CINEMA NETWORK – GREEK FILM ARCHIVE – DRAMA SHORT FILM FESTIVAL INTERNATIONAL DOCUMENTARY FILM FESTIVAL OF PELOPONNESE – MIYU DISTRIBUTION – NATIONAL AND KAPODISTRIAN UNIVERSITY OF ATHENS UNIVERSITY OF WEST ATTICA – UNIVERCITY OF PATRAS/DEPARTMENT OF MUSEUM STUDIES - EUCU.NET/NEANIKO PEDIKO PANEPISTIMIO ELLADAS IEK AKMI – HELLENIC CINEMA AND TELEVISION SCHOOL STAVRAKOS – GREEK FILM CRITICS ASSOCIATION – GREEK FEDERATION OF FILM SOCIETIES MESSOLONGHI FILM CLUB – PYRGOS FILM CLUB “FILM NIGHTS” – THIRA FILM CLUB – PIRAEUS BANK GROUP CULTURAL FOUNDATION – ARCHAEOLOGICAL MUSEUM OF PATRAS – CLUB UNESCO ZAKYNTHOS – CENTRAL PUBLIC LIBRARY OF PYRGOS – PAPACHRISTOPOULEIOS LIBRARY OF AMALIADA – CITY OF PYRGOS CULTURAL ORGANISATION – MUNICIPALITY COMPANY OF AGRINO MUNICIPAL PUBLIC BENEFIT CORPORATION OF AIGIALEIA – MUNICIPAL CULTURAL ORGANIZATION OF KOS – AIGOKEROS PUBLICATIONS – MARIA DIMITRIADI VENUE, CORINTH – CINE ASTRON, LECHAINA – KOURVISIANIO CULTURAL CENTER, GASTOUNI – CINEPLEX ORFEAS, PYRGOS – CINE-CINEMA, AMALIADA – MERCOURI ESTATE

YOUTH PLANREGION OF WESTΕRN GREECE OLYMPIA FILM FESTIVAL FOR CHILDREN AND YOUNG PEOPLE

SPONSOR & ΜEDIA SPONSOR

ΧΟΡΗΓΟΣ & XOΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

HELLENIC PARLIAMENT MUNICIPALITYOF ILIDA

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗWITH THE SUPPORT OF

ΧΟΡΗΓΟI ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ/ ΜEDIA SPONSORS