2
 Als eindopdracht voor de VVD kadertraining heb ik onderstaande column geschreven.  Principiële dilemma’s slaapverwekk end of slaaponthoudend Een serieuze spagaat, een principekwestie, heb ik als liberaal raadlid onlangs voor het eerst ervaren. Ook een minder serieuze principekwestie heb ik recent beleefd, met als gevolg me te hebben afgemeld voor een toespraak van Zijne Excellentie Mark Rutte. De moraal van dit verhaal is dat principes soms opzij moeten om meer te kunnen bereiken. Zo vaak kom je niet voor een heet principieel vuur te staan als gemeenteraadslid in het gemoedelijke Bergambacht, maar bij de vaststelling van vrijheidsbepaling voor leges is dit toch echt gebeurd. Iedere gemeente heeft een legesverordening, waar je ook weer uitzonderingen op kunt maken, de zogenoemde vrijheidsbepaling. Veel gemeenten hebben verenigingen vrijgestel d van leges voor bijvoorb eeld kleine evenemen tenvergunnin gen. I n Bergambacht  waar de SGP/ChristenUnie en Gemeentebelang de coalitie vormen  gaan ze verder. Geen vrijstelling voor alleen verenigingen van maatschappelijke, sociale of culturele aard, maar ook voor godsdienstige aard en dit alles zonder financieel limiet. Au! Dat is tegen het zere been van mij als liberaal. Waar is de scheiding tussen kerk en staat? Maar bereik je er wat mee om deze principekwestie leidend te laten zijn in een kleinschalig dossier (legesvrijstellingen) in één gemeente? Het tweede pijnpunt was het gegeven dat het besluit geen grens zou kennen, geen limiet qua geld of aanvraag. Nu komt het in Bergambacht nog wel eens voor dat verenigingen een nieuw clubhuis bouwen en dan praten we over tienduizenden euro’s legeskosten per vergunning. Uiteindelijk heb ik de liberale principiële kwesties in de openbare raadvergadering verwoord, maar ze vervolgens laten varen, om zo toch meer voor de gemeente binnen te krijgen. En het lukte! Een uniek moment volgde waarin twee VVD amendementen het redden door steun van de coalitie. Godsdienstige aardwerd aangevuld met ‘en/of levensbeschouwelijke aard’, wat inhoudt dat de christen en atheïst weer gelijkwaardig kunnen worden behandeld in Bergambacht, en er kwam een f inanciële limiet van € 7.500,- per aanvraag. Door het niet star vasthouden aan principes is het gelukt twee amendementen aangenomen te krijgen die  juist de liberale basisregels erin verwerken (meer gelijkwaardigheid, minder willekeur, meer financiële verantwoorde lijkheid). Het is soms beter je theoretische principes te laten varen om vervolgens pragmatisch je principes aan boord te krijgen. Zo ook in het recente minder serieuzemaar toch vervelende dilemma dat ik ondervond. Optie 1; een VVD cursusdag met daarop een gastcollege van Mark Rutte (Wanneer krijg je zo’n kans? Eén keer? Nu dus!). Optie 2; het afscheidsuitje van een collega die meer dan een kwart eeuw heeft gewerkt voor de deelgemeente binnen Rotterdam waar ik nu werk? Het tweedaags durende uitje was een jaar van tevoren besproken en iedereen had zijn agenda geblokt. Dat is hetgeen de vertrekkende collega het leukst zou vinden, geen receptie of feest, maar met elkaar twee dagen ertussen uit. Ik ben een principieel voorvechter van werken om te leven in plaats van leven om te werken. Echter, om een leuk leven op mijn werk te houden, laat ik mijn principe varen en heb ik gekozen voor het afscheidsuitje van een collega. Sorry Mark, hopelijk tot een volgende keer.

Column VVD Kadertraining

Embed Size (px)

Citation preview

5/14/2018 Column VVD Kadertraining - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/column-vvd-kadertraining 1/2

 

Als eindopdracht voor de VVD kadertraining heb ik onderstaande column geschreven. 

Principiële dilemma’s slaapverwekkend of slaaponthoudend

Een serieuze spagaat, een principekwestie, heb ik als liberaal raadlid onlangs voor het eerstervaren. Ook een minder serieuze principekwestie heb ik recent beleefd, met als gevolg mete hebben afgemeld voor een toespraak van Zijne Excellentie Mark Rutte. De moraal van ditverhaal is dat principes soms opzij moeten om meer te kunnen bereiken.

Zo vaak kom je niet voor een heet principieel vuur te staan als gemeenteraadslid in hetgemoedelijke Bergambacht, maar bij de vaststelling van vrijheidsbepaling voor leges is dittoch echt gebeurd. Iedere gemeente heeft een legesverordening, waar je ook weeruitzonderingen op kunt maken, de zogenoemde vrijheidsbepaling. Veel gemeenten hebbenverenigingen vrijgesteld van leges voor bijvoorbeeld kleine evenementenvergunningen. InBergambacht – waar de SGP/ChristenUnie en Gemeentebelang de coalitie vormen – gaanze verder. Geen vrijstelling voor alleen verenigingen van maatschappelijke, sociale of

culturele aard, maar ook voor godsdienstige aard en dit alles zonder financieel limiet. Au! Datis tegen het zere been van mij als liberaal. Waar is de scheiding tussen kerk en staat? Maarbereik je er wat mee om deze principekwestie leidend te laten zijn in een kleinschalig dossier(legesvrijstellingen) in één gemeente? Het tweede pijnpunt was het gegeven dat het besluitgeen grens zou kennen, geen limiet qua geld of aanvraag. Nu komt het in Bergambacht nogwel eens voor dat verenigingen een nieuw clubhuis bouwen en dan praten we overtienduizenden euro’s legeskosten per vergunning.

Uiteindelijk heb ik de liberale principiële kwesties in de openbare raadvergadering verwoord,maar ze vervolgens laten varen, om zo toch meer voor de gemeente binnen te krijgen. Enhet lukte! Een uniek moment volgde waarin twee VVD amendementen het redden door steunvan de coalitie. ‘Godsdienstige aard’ werd aangevuld met ‘en/of levensbeschouwelijke aard’,

wat inhoudt dat de christen en atheïst weer gelijkwaardig kunnen worden behandeld inBergambacht, en er kwam een financiële limiet van € 7.500,- per aanvraag. Door het nietstar vasthouden aan principes is het gelukt twee amendementen aangenomen te krijgen die juist de liberale basisregels erin verwerken (meer gelijkwaardigheid, minder willekeur, meerfinanciële verantwoordelijkheid). Het is soms beter je theoretische principes te laten varenom vervolgens pragmatisch je principes aan boord te krijgen.

Zo ook in het recente ‘minder serieuze’ maar toch vervelende dilemma dat ik ondervond.Optie 1; een VVD cursusdag met daarop een gastcollege van Mark Rutte (Wanneer krijg jezo’n kans? Eén keer? Nu dus!). Optie 2; het afscheidsuitje van een collega die meer dan eenkwart eeuw heeft gewerkt voor de deelgemeente binnen Rotterdam waar ik nu werk? Het

tweedaags durende uitje was een jaar van tevoren besproken en iedereen had zijn agendageblokt. Dat is hetgeen de vertrekkende collega het leukst zou vinden, geen receptie offeest, maar met elkaar twee dagen ertussen uit. Ik ben een principieel voorvechter vanwerken om te leven in plaats van leven om te werken. Echter, om een leuk leven op mijnwerk te houden, laat ik mijn principe varen en heb ik gekozen voor het afscheidsuitje van eencollega. Sorry Mark, hopelijk tot een volgende keer.

5/14/2018 Column VVD Kadertraining - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/column-vvd-kadertraining 2/2