COMO SE FORMOU A BIBLIA?

O ANTIGO O ANTIGO TESTAMENTOTESTAMENTO Non é fácil reconstruir exactamente como se

foron escribindo os libros do Antigo Testamento, debido a que moitos deles son moi Antigos. Sen dúbida, antes de ser postos por escrito, pasaron por un proceso de tradición oral.

1. Algúns relatos foron escritos moi cedo. No Pentateuco dise algunha vez que Deus mandou a Moisés poñer algún episodio por escrito, co fin de que se conservase a súa lembranza.

2. Un dos relatos máis Antigos do Antigo Testamento é o poema que canta a saída do pobo de Exipto, acaudillado por Moisés. Consérvase no libro do Éxodo (capítulo 15). Aos tempos de Moisés remóntase así mesmo o Decálogo na súa forma máis primitiva.

O Decálogo gardábase na arca da alianza, que estaba depositada no santo dos santos.

3. En tempos de Samuel empeza o movemento profético. Un profeta moi coñecido foi Natán. Del se conservan oráculos importantes. Tamén do profeta Samuel se conservan tradicións importantes, que están consignadas no libro que leva o seu nombre.

4. Algúns dos poemas que integran o libro dos Salmos foron compostos seguramente por David. A maior parte, con todo, son de tempo posterior.

5. O Pentateuco recibiu a súa forma definitiva nos días de Esdras e Nehemías (século V a. C.). No segundo libro dos Macabeos dise que Nehemías quixo fundar unha biblioteca, para o que «reuniu os libros referentes aos reis e aos profetas, os de David e as cartas dos reis acerca das ofrendas».

6. No medio tempo entre o Antigo e o Novo Testamento, un líder militar xudeu, chamado Xudas Macabeo, «reuniu todos os libros a causa da guerra».

Cara a finais do século II a. C. o prólogo do libro do Eclesiástico fala xa dos tres grandes bloques do Antigo Testamento: a Lei, os Profetas e os demais libros.

7. No tempo de Xesús todos os libros do Antigo Testamento eran xa coñecidos e recoñecidos por todo o mundo. Cara ao o ano 80 da nosa era as autoridades xudías reuníronse en Sínodo na ciudad de Yamnia, para tratar, entre outras cousas, do catálogo dos libros do Antigo Testamento. A Biblia hebrea que usan os xudeus e a que usamos os cristiáns, é fundamentalmente a mesma.

LIBROS APÓCRIFOS

“Apócrifo”significa “oculto” ou “agochado”. Reciben este nome uns cantos libros que levan título e tratan temas moi parecidos aos dos libros bíblicos. Con todo, estes libros nunca foron recoñecidos oficialmente.

Entre eles son moi coñecidos o libro de Enoc, os Xubileus e os Testamentos dos Doce Patriarcas.

O NOVO TESTAMENTO

1. Cando pasamos á colección de libros do Novo Testamento, a cousa está máis clara.

2. Do Novo Testamento consérvanse miles de manuscritos, algúns dos cales remóntanse aos primeiros séculos da nosa era.

3. A través deles podemos reconstruír os pasos que foron seguindo os libros ata quedar reunidos no Novo Testamento tal como o temos hoxe.

1. Cuando os primeiros cristiáns se reunían para celebrar a Eucaristía ou outro tipo de xuntanzas, lían o Antigo Testamento, o mesmo que fixera Xesús. Pero ao mesmo tempo, os que coñeceran a Xesús falaban del aos demais e compartían con eles as súas ensinanzas.

2. Os primeiros libros do Novo Testamento que se escribiron foron as cartas de Paulo. Eran cartas que se lían, primeiro, nas comunidades, ás cales ían dirixidas, e, logo, facíanse copias, que eran enviadas e lídas por otras igrexas.

3. Xesús non escribiu nada nin tampouco mandou escribir. Non obstante, os ditos e os feitos do Señor foron predicados, interpretados, vividos e transmitidos polos seus discípulos. Finalmente, ao cabo dalgúns decenios, no último terzo do século primeiro, foron consignados por escrito polos catro evangelistas: Mateu, Marcos, Lucas e Xoán.

4. Ao principio circulaban varios relatos sobre a persoa e as ensinanzas de Xesús.

Eran os chamados evanxeos apócrifos, os cales nunca foron recoñecidos pola Igrexa como inspirados.

A Igrexa só recoñeceu como tales os catro arriba indicados.

5. Os conmovedores relatos de Xoán sobre as súas visións na illa de Patmos acerca da Igrexa, forman o libro da Apocalipse, que entrou a formar parte tamén do catálogo dos libros do Novo Testamento.

Tamén entraron a formar parte do Novo Testamento as chamadas cartas católicas: tres de san Xoán, dúas de san Pedro, unha de Santiago, e outra de san Xudas.

6. Recoñecida pola comunidade de crentes e asumidas formalmente polos concilios provinciais, por exemplo os de Laodicea (363 d. C.) e Cartago (397 d. C.), a lista de libros inspirados, tanto do Novo como do Antigo Testamento, foi definitivamente establecida como dogma no Concilio de Trento.

Á hora de admitir uns libros e excluír outros, a Igrexa estivo sempre asistida pola axuda do Espírito Santo e pola fidelidade ao depósito da revelación, que lle confiou o seu Fundador Xesucristo.