sgt.gr/theatre

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1→3

ΘΕΑΤΡΟστη Στέγη

COMPLICITES I MO N M c BU R N E Y

"THE ENCOUNTER"

20:30Κεντρική Σκηνή

—Διάρκεια: 2 ώρες

(χωρίς διάλειμμα)Κατάλληλο για ανηλίκους 12+ με συνοδεία ενήλικα

sgt.gr/theatre

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1→3

Μια «εξωτική» εμπειρία προηγμένης τεχνολογίας μάς διακτινίζει στα τροπικά δάση

του Αμαζονίου και του υποσυνείδητου.

Ξεναγός μας, ο ιδρυτής της ομάδας που άλλαξε για πάντα το σύγχρονο

θέατρο, ο Simon McBurney αυτοπροσώπως στην πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα!

COMPLICITES I MO N M c BU R N E Y

"THE ENCOUNTER"

Χορηγός:

Είστε έτοιμοι για μια «πρωτάκουστη» συναισθητική εμπειρία που μας προκαλεί να συναντηθούμε, όπως ποτέ άλλοτε, με τη φύση, το χρόνο, τη μνήμη, τον

πολιτισμό –άρα και με τον ίδιο τον εαυτό μας;

Όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλίο που διάβασε ο Σάιμον Μακ Μπέρνυ πριν από είκοσι χρόνια και

το οποίο δεν ξέχασε ποτέ: το Amazon Beaming του

Ρουμάνου συγγραφέα Petru Popescu, που περι-γράφει την αληθινή ιστορία του φωτορεπόρτερ του περιοδικού National Geographic, Loren McIntyre.

ΜΙΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣYΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ

με το Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου και τα θέατρα

Barbican (Λονδίνο), Schaubühne (Βερολίνο), Théâtre Vidy-Lausanne

(Λωζάννη) και Warwick Arts (Κόβεντρυ).

© Ro

bbie

Jack

Σε μια αποστολή, το 1969, ο Μακ Ιντάυρ χάθηκε στα τροπικά δάση μεταξύ Περού και Βραζιλίας, καθώς αναζητούσε τη μυθική κοίτη του Αμαζονίου. Διασώθηκε από τους ιθαγενείς μιας άγνωστης φυλής

και μυήθηκε, μέσω των τελετουργιών τους, σε μια

πρωτόγνωρη εμπειρία διεύρυνσης της συνείδησης.Μια ανάλογη εμπειρία μάς υπόσχεται ο Μακ Μπέρνυ. Το μόνο που μας ζητά είναι να φορέσου-

με ακουστικά, σε μια παιγνιώδη τελετουργία που ανήκει σαφώς στον 21ο αιώνα.

Και αυτό διότι ο διακεκριμένος sound-designer Gareth Fry (Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνου), αξιο-ποιώντας την προηγμένη αμφιωτική τεχνολογία (binaural technology), δημιουργεί μια 3D-audio συνθήκη ακρόασης του ηχοτοπίου του αρχέγονου –και σήμερα απειλούμενου– οικοσυστήματος του

Αμαζονίου, σαν να βρισκόμασταν εκεί, στον πνεύμο-να του πλανήτη Γη.

Σκηνοθεσία & Ερμηνεία: Simon McBurneyΣυν-σκηνοθεσία: Kirsty Housley

Σκηνογραφία: Michael LevineΣχεδιασμός Ήχου: Gareth Fry, Pete Malkin

Σχεδιασμός Φωτισμών: Paul AndersonΠροβολές: Will Duke

Βοηθός σκηνοθέτη: Jemima James

Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα Amazon Beaming του Petru Popescu

Συμπαραγωγή: Barbican (Λονδίνο), Edinburgh International Festival, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών,

Schaubühne Berlin, Théâtre Vidy-Lausanne και Warwick Arts Centre

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣΣάββατο 2 Απριλίου

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές της παράστασης.

Συντονισμός: Κάτια Αρφαρά, Δρ Ιστορίας της Τέχνης – Θεατρολόγος, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου

και Χορού της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών

Κυριακή 3 ΑπριλίουΕργαστήριο με την Kirsty Housley, συν-σκηνοθέτη

της παράστασης “The Encounter”

Με την υποστήριξη:

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟYΣ (COMPLICITÉ ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ

ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΣYΝΕΝΟΧΗ»), ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

ΕΠΙΔΙΩΚΟYΝ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟY ΕΙΔΟYΣ «ΣYΝΩΜΟΣΙΑ» ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΜΕ

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟY.

© Ro

bbie

Jack

© Ro

bbie

Jack

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Βλέπουμε μόνο όσα θέλουμε να δούμε

Όταν κάνω ένα θεατρικό έργο, βρίσκομαι συχνά, αν όχι τον περισσότερο χρόνο, μέσα στο σκοτάδι. Πραγματικά

δεν γνωρίζω πού θα καταλήξουμε.

- Θα κλείσουμε την πόρτα τώρα και θα την ξανανοίξουμε σε 20 λεπτά. Είστε εντάξει με αυτό;

- Ναι, υποθέτω πως ναι.

- Έχετε βρεθεί ποτέ σε απόλυτη ησυχία; Στο σκοτάδι;

- Θα είμαι μια χαρά.

Ως αποτέλεσμα της παραμονής του σε σιωπή επί 63 μέρες σε ένα καταφύγιο [βουδιστικού διαλογισμού] Vipassana, ο Yuval Noah Harari, καταξιωμένος συγγραφέας του βιβλίου Sapiens: Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου, την

ανακήρυξε ως το ιδανικό εργαλείο με το οποίο παρατηρεί επιστημονικά το δικό του μυαλό. Έφτασε να συνειδητο-ποιήσει ότι δεν είχε ιδέα ποιος πραγματικά ήταν και ότι η φανταστική ιστορία στο κεφάλι του, καθώς και η σύνδεση μεταξύ αυτής και της πραγματικότητας, ήταν εξαιρετικά

αδύναμες.

- Καλά, πάντως… αν φρικάρετε, πατήστε αυτό το κουμπί και θα ανοίξουμε την πόρτα.

Η τεράστια πόρτα στον ανηχωικό θάλαμο, ο οποίος, όπως υποδηλώνει και η ονομασία του, είναι ένα δωμάτιο χωρίς

ηχώ, στο Building Research Establishment (Ίδρυμα Κτιριακών Ερευνών, BRE) στο Ουώτφορντ [της Αγγλίας], κλείνει οριστικά πίσω μου.Οι τσιμεντένιοι τοίχοι έχουν τέτοιο πάχος, που κανένας

ήχος από τον έξω κόσμο δεν περνάει στους ακουστικούς σωλήνες σας και οι τεράστιες σφήνες αφρού, που καλύ-

πτουν τους τοίχους, απορροφούν τον ήχο σε τέτοιο βαθμό, που αν χτυπήσετε παλαμάκια θα ακουστεί απλώς ένα

ασθενέστατο χτύπημα.

Είμαι σε απόλυτο σκοτάδι. Και σε απόλυτη σιωπή. Και δεν εννοώ τη σιωπή εκείνη στις 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι ή, ακόμα, τη σιωπή του πιο απομακρυσμένου μέρους στον πλανήτη· εννοώ την απόλυτη σιωπή.

Η ανάσα μου ακούγεται σαν ένα σύνολο από φυσερά· ο χτύπος της καρδιάς μου σαν ένα αρρυθμικό drum

machine.

- Γιατί είμαι εδώ;

Η θερμοκρασία είναι 40°C, τα ρούχα μου έχουν κιόλας μουσκέψει, παρότι είμαστε εδώ μόλις για μία ώρα. Ή κάνω λάθος; Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου και έχει πέσει η μπαταρία στο κινητό μου. Στην πραγματικό-

τητα, δεν ξέρω καν γιατί έχω το κινητό μου, δεδομένου ότι εδώ δεν υπάρχει καθόλου σήμα.

Καθόμαστε στο σπίτι του Lourival Mayoruna, που είναι ο cacique (αρχηγός) του Μαραζαΐ, ενός χωριού του λαού

των Μαγιορούνα, βαθιά μέσα στη βραζιλιάνικη Αμαζονία, μία ώρα με το αεροπλάνο δυτικά της Μαναούς και τέσσε-

ρις ώρες με το πλοίο ανεβαίνοντας τον ποταμό Σολιμόις.Ο Λουριβάλ, σύμφωνα με το τοπικό πρωτόκολλο, μας μιλάει στο πλαίσιο της υποδοχής μας στο χωριό – και

το κάνει αυτό εδώ και μία ώρα. Η καλύβα είναι γεμάτη από ανθρώπους και ανάμεσα σε όλους μας κάθεται, σαν κάποιο τοτέμ του 21ου αιώνα, μια αμφιωτική κεφαλή, το μικρόφωνο που ηχογραφεί σε τρεις, όπως λένε, διαστάσεις.Ο Paul Heritage, επικεφαλής του People’s Palace Projects, ο οποίος έχει ζήσει για παραπάνω από 20 χρόνια στη Βραζιλία, μεταφράζει όσο ο Λουριβάλ παίρνει μια

ανάσα…

- Κάνατε λοιπόν όλο αυτό το ταξίδι και έχω μια ερώτηση...Ο Λουριβάλ σκύβει μπροστά κοιτώντας με στα μάτια.

- Για ποιο λόγο είστε εδώ;

Γλείφω νευρικά το υγρό αλάτι από το πάνω χείλος μου και ιδρώτας τσιμπάει τα μάτια μου, καθώς τα μάτια όλων

είναι στραμμένα πάνω μου.

- Νομίζω πως πρέπει να απαντήσεις, λέει ο Πωλ.

Οι ήχοι από το δάσος και το χωριό δυναμώνουν πάρα πολύ ξαφνικά. Καθαρίζω το λαιμό μου.

Ο ελαφρύς αναδυόμενος πανικός με κάνει να συνειδητο-ποιήσω ότι ο θόρυβος που ακούω τώρα είναι ο ήχος υγρών

που κυκλοφορούν μέσα στο κεφάλι μου. Και υπάρχει ένας υψίσυχνος συριγμός που προκαλείται από αυτόματες πυροδοτήσεις του ακουστικού νεύρου. Πόση ώρα κάθομαι εδώ στα σκοτεινά; Σφίγγω το κινητό μου. 5 λεπτά.

Μου φάνηκε πως ήταν τουλάχιστον μισή ώρα.

- Πού πας;

- Να δουλέψω για την παράστασή μου…

- Τι κάνεις;

- Εμ... κάθομαι σε ένα σκοτεινό σιωπηλό δωμάτιο στο Ουώτφορντ.

- Γιατί;

- Για να δω πώς είναι.Κοιτάζω τον γιο μου. Είναι τεσσάρων. Δεν είμαι σίγουρος αν την «έφαγε» αυτή την απάντηση.

- Πότε έχουμε Χριστούγεννα;

-Μετά από πολύ καιρό. Σε κάμποσους μήνες.

Όταν θα είναι χειμώνας και θα κάνει πάλι κρύο.

- Είχε κρύο σήμερα.

- Ναι, εντάξει, αλλά όχι και τόσο κρύο.

- Μα, πώς; Εγώ κρύωνα.

- Έχεις δίκιο, έκανε κρύο.

- Πόσος καιρός είναι οι κάμποσοι μήνες;

Μουρμουράω κάτι για φεγγάρια και πάρα πολλούς ύπνους. Ίσως αυτός ο συριγμός που παράγεται από τα ακουστικά

μου νεύρα να είναι κάτι πιο κακό. Θα πρέπει να κάνω εξέταση στα αυτιά μου για εμβοές, όταν βγω από εδώ. Για πόσο ακόμα;

- 45 λεπτά.

- Τι;

- Μιλάς εδώ και 45 λεπτά.

- Έλα Χριστέ μου.

Τα έγραψα όλα, ψιθυρίζει ο Γκάρεθ, ο σχεδιαστής ήχου μου, ο οποίος δείχνει ακόμα πιο μούσκεμα απ’ ό,τι εγώ στον καύσωνα του Αμαζονίου, καθώς αποσυνδέει το τοτέμ.

Κοιτάζω τριγύρω στο δωμάτιο. Σιωπή. Δεν είμαι βέβαιος πώς συνέβη αυτό. Στα αγγλικά, η λέξη rehearsal (πρόβα) προέρχεται από το ρήμα hearse, που σημαίνει ανασκα-

λίζω, ανασκάπτω. Προετοιμάζω το έδαφος. Και για μένα, ένας τρόπος προετοιμασίας ήταν πάντα να ερμηνεύω ή να αυτοσχεδιάζω ένα έργο που κάνω σε εκείνους που δεν το

έχουν ακούσει ποτέ. Γιατί η ιστορία δεν είναι το έργο. Ούτε καν η παράσταση δεν είναι το έργο. Το έργο φτιάχνεται μέσα στα μυαλά των θεατών. Θέλω να ξέρω

τι βλέπουν. Τι ακούνε. Κοιτάζω τον Λουριβάλ. Χαμογελάει.

- Μας συγκίνησε η ιστορία σου, λέει. Η ιστορία σου που μιλάει γι’ αυτό τον άνδρα ο οποίος χάθηκε, αλλά επέζησε.

Η ιστορία σου μιλάει για πολλούς ανθρώπους, αλλά μιλάει επίσης για μας, τους Μαγιορούνα. Και μας λέει ότι άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο γνωρίζουν το λαό των Μαγιορούνα. Λες στον κόσμο ότι έχουμε επιζήσει. Πολλοί

χάθηκαν. Εμείς επιζήσαμε. Αλλά το εάν θα επιζήσουμε όλοι… αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Γελάει.

- Είναι αστεία λοιπόν;

- Ποια;

- Η παράστασή σου.

Ο γιος μου με εξετάζει. Τον κοιτάζω πλαγίως. Κονταίνω

την ανάσα μου.Η πόρτα ξαφνικά ανοίγει τρίζοντας κι εγώ βρίσκομαι ξανά

έξω στο φως του ήλιου του Ουώτφορντ, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου. Αυτό που με υποδέχεται, δεν το περιμένω. Με σοκάρει. Είναι μια βοή. Τόσο δυνατή που θέλω να κλείσω τα αυτιά μου. Αυτοκίνητα, φωνές, μηχανήμα-

τα, αεροπλάνα… βιομηχανικοί ήχοι, με περιζώνουν, ασταμάτητα. Το σοκ είναι ότι τον περισσότερο καιρό, δεν τα ακούω όλα αυτά επειδή το ακουστικό μας σύστημα

μπλοκάρει το συνειδητό μας νου. Τα αυτιά μας, χωρίς να το ζητήσουμε, σχηματίζουν ένα φίλτρο και βοηθούν στη δημιουργία μιας «φυσιολογικής» πραγματικότητας, η οποία όμως είναι μια πραγματικότητα στην οποία ακούμε

«επιλεκτικά». Αυτό που συμβαίνει με τα αυτιά μας, συμ-βαίνει επίσης και με όλες τις αισθήσεις μας. Με τα μάτια

μας, την αίσθηση της όσφρησής μας· ο κάθε τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο δημιουργεί ένα χάσμα

ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει και στην ιστορία που φτιάχνουμε εμείς γι’ αυτό. Βλέπουμε μόνο όσα

θέλουμε να δούμε…Ο τεχνικός με κοιτάζει με απορία.- Πώς ήταν;

- Αποπροσανατολιστικό.

- Και πώς νιώσατε με αυτό;

- Οικεία. Simon McBurney

Αύγουστος 2015

Στην ερώτηση «ποιοι είναι οι Complicite;»,

η Lyn Gardner, κριτικός θεάτρου της εφημερίδας

Guardian, απάντησε: «Ο λόγος για τον οποίο

πηγαίνω θέατρο».

www.complicite.org TWITTER: @Complicite FACEBOOΚ: www.facebook.com/TheatredeCompliciteYOUTUBE: CompliciteRegistered Charity No. 1012507

Mια ομάδα που αδυνατεί να παραμείνει εντός των

γνωστών θεατρικών ορίων.

Τhe Independent

Complicite

Από την ίδρυση της ομάδας, το 1983, οι Complicite έχουν παρουσιάσει δουλειές τους σε όλο τον κόσμο, κερδίζοντας πάνω από 50 κορυφαία θεατρικά βραβεία. Στα πρόσφατα έργα τους περιλαμβάνονται τα: Lionboy, η πρώτη τους παράταση για παιδιά και οικογένειες, The Master and Margarita, Shun-kin, σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Σετα-γκάγια του Τόκυο, και A Disappearing Number, που απέσπασε το βραβείο Olivier, το 2007, για το

Καλύτερο Νέο Έργο. Παράλληλα με τις παραγωγές τους, οι Complicite πραγματοποιούν ένα εκτεταμέ-

νο πρόγραμμα Δημιουργικής Μάθησης και τα πιο πρόσφατα πρότζεκτ σε αυτό τον τομέα είναι τα Like Mother, Like Daughter και Tea.

Complicite: Καλλιτεχνικός Διευθυντής: Simon McBurney, Παραγωγή: Judith Dimant,

Συνεργάτης παραγωγής (Δημιουργική Μάθηση): Poppy Keeling, Οικονομική Διεύθυνση: Louise

Wiggins, Βοηθός Παραγωγής: Naomi Webb, Διεύθυνση Επικοινωνίας & Ανάπτυξης:

Holly Foulds, Συντονισμός πρότζεκτ: Dina Mousawi, Διοικητικός συντονισμός: Claire Gilbert

Θεματοφύλακες: Sarah Coop, Roger Graef OBE, Sue Woodford-Hollick OBE, Frances Hughes,

Tom Morris, Stephen Taylor

© Ch

loe C

ourt

ney

Simon McBurney

Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και συνιδρυτής των Complicite, ο Σάιμον Μακ Μπέρνυ έχει δημι-ουργήσει και παίξει σε περισσότερες από 30 παρα-γωγές και η ομάδα έχει κερδίσει πάνω από πενήντα κορυφαία θεατρικά βραβεία ανά τον κόσμο.Οι πρόσφατες σκηνοθεσίες του για τους Complicite περιλαμβάνουν τα έργα: Beware of Pity με τη Schaubühne του Βερολίνου (2015), The Master and Margarita (2012), Ο μαγικός αυλός του Μότσαρτ

στην Αγγλική Εθνική Όπερα (2012 και 2016), A Dog´s Heart, μια πρωτότυπη όπερα σε παραγωγή της Ολλανδικής Όπερας και της Αγγλικής Εθνικής Όπερας σε συνεργασία με τους Complicite (2010), Shun-kin (2008), A Disappearing Number (2007),

A Minute Too Late (2005), Measure for Measure (Με το ίδιο μέτρο) του Σαίξπηρ (2004), The Elephant

Vanishes βασισμένο σε διηγήματα του Haruki Murakami (2003), Pet Shop Boys Meet Eisenstein

και Strange Poetry (2004) με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λος Άντζελες στο Walt Disney

Concert Hall.Άλλες σκηνοθεσίες του περιλαμβάνουν το All My Sons (Ήταν όλοι τους παιδιά μου) του Arthur Miller (στο Broadway, με τους John Lithgow, Diane Wiest,

Patrick Wilson και Katie Holmes, το 2008) και το The Resistible Rise of Arturo Ui (Η πτωτική άνοδος του

Αρτούρο Ούι) του Bertolt Brecht (με τον Al Pacino στη Νέα Υόρκη, το 2002).

Το 2012 έγινε ο πρώτος Βρετανός Συνδεδεμένος Καλλιτέχνης του Φεστιβάλ της Αβινιόν και η δια-σκευή του στο The Master and Margarita (Ο Μαιτρ

και η Μαργαρίτα) του Mikhail Bulgakov ήταν το κεντρικό έργο του φεστιβάλ εκείνης της χρονιάς.

Το 2009, το Shun-kin τού απέφερε το Μέγα Θεατρικό Βραβείο Yomiuri στην κατηγορία του Καλύτερου Σκηνοθέτη (ο πρώτος μη Ιάπωνας καλλιτέχνης που λάμβανε το συγκεκριμένο βραβείο), ενώ έλαβε και

το βραβείο Konrad Wolf της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου, το 2008, για τους Διαπρεπείς Πολυθεμα-τικούς Καλλιτέχνες της Ευρώπης.Ως ηθοποιός, έχει παίξει σε πολλές ταινίες μεγάλου μήκους, μεταξύ άλλων στις: Mission Impossible – Rogue Nation (Επικίνδυνη Αποστολή: Μυστικό Έθνος,

2015), The Theory of Everything (Η Θεωρία των Πάντων, 2014), Magic in the Moonlight (Μαγεία στο σεληνόφως, 2014), Tinker Tailor Soldier Spy (Κι ο

κλήρος έπεσε στον Σμάιλι, 2011), Jane Eyre (Τζέιν Έιρ, 2011), The Duchess (Η Δούκισσα, 2008) και The Last King of Scotland (Ο τελευταίος Βασιλιάς της Σκωτίας,

2006). Στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις περιλαμβά-νονται η μίνι σειρά The Casual Vacancy βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της J. K. Rowling και η σειρά (sitcom) του BBC, Rev.

ΧΟΡΗΓΟΊ ΕΠΊΚΟΊΝΩΝΊΑΣ

ΔΊΕYΘYΝΣΗ ΕΠΊΚΟΊΝΩΝΊΑΣ & MARKETINGΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

ΜΕ ΤΗΝYΠΟΣΤΗΡΊΞΗ

ΧΟΡΗΓΟΣΦΊΛΟΞΕΝΊΑΣ

ΕΠΊΣΗΜΟΣΊΑΤΡΊΚΟΣ YΠΟΣΤΗΡΊΚΤΗΣ

Θ Ε Α Τ Ρ Ο στη Στέγη

2015 →16

sgt.gr

Α γ ο ρ ά ζ ε τ ε ε ι σ ι τ ή ρ ι ον ω ρ ί τ ε ρ α ;

Early BirdS P EC I A L30% έκπτωση

στις καλύτερες θέσεις