ធា ក់ ក្ន ុង អន្ល ង់ ស្ន ហ៍

គំនូរ លើ គម ប សៀវ : ហួត កត មុនី

Kampu-Mera Editions

អា រម្ភ កថា សៀវ រឿង «ធា ក់ក្ន ុងអន្ល ង់ស្ន ហ៍»ជា កម ងរឿងដំបូងគបង្អ ស់ក្ន ុងរយៈ

ពលជា ងបីទសវតសនះ ដលត ូវបា ននិពន្ធ និង ះពុម្ព រួមគា យស្ត ីខ្ម រមួយក ុមជា អ្ន កនិពន្ធ ក្ន ុងព ះរា ជា ណា ចក កម្ព ុ ជា។ សៀវ នះមា នខ្ល ឹម សារអប់រំជា ច ើនអំពីបទពិ ធន៍នជីវិត ទំនា ក់ទំនង ម ស ្ច ត នា នងិជីវិតនសចក្ត ីស្ន ហា របស់មនុសសក្ន ុងសង្គ ម។

សមា គមបិ៊ច កម្ព ុជា មា នសចក្ត ីរីករា យ និងគា ំទ ចំ ះកា រ ះពុម្ព ផ សោយសា ដនះ។ យើងជឿជា ក់យ៉ាងមុតមា ំថា សៀវ នះនឹងចូលរួមចំណកដ៏ សំខា ន់ ក្ន ុង កា រ អភិវឌឍ ផ្ន ក តង និពន្ធ ការអប់រំ ទូ និង វិស័យ អកសរសា ស្ត កម្ព ុជា ។

សូម ឲយ ខ្ល មឹ សា រ ដ៏ មា ន អត្ថ ន័យ ទា ងំ ឡា យ ក្ន ងុ សៀវ នះ បា នជា មរៀន សម ប់ កា រ ពិចា រណា អំពីជីវិតរស់ ជា ពិសសសម ប់យុវវ័យ ក្ន ុងសង្គ ម ខ្ម រ ដល ជា សង្គ មមួយកំពុងជួបប ទះនូវកា រធា ក់ចុះយ៉ាងខា ំងនផ្ន កសីល ធម៌។

ភ្ន ំពញ ថ្ង ទី១២ ខកុម្ភ ៈ ឆា ំ២០១៥ហង ស៊ ង

ប ធា នសមា គម បិ៊ច កម្ព ុជា

កំណត់ អ្ន ក ះពុម្ព ផសោ យ ដើមឆា ២ំ០១៣ ខ្ញ ុ ំ និងមិត្ត ភក្ដ សិ មីា ក់ ះ សុជា តា បា ន ជួប គា ហាង

កា ហ ្វ មួយ ក្ន ងុ ទីប ជំុជនន រា ជធា នី ភ្ន ពំញ។ យើង បា ន ជជក គា ពី រឿង រ៉ាវ ជា ច ើន ជា ពិសសរឿង ដលពា ក់ព័ន្ធ ន ឹង ជីវិត រស់ របស ់ ស ្ត ី។ ពល ះ ខ្ញ ុំ ក៏ មា ន គំនិតមួយឡើង ៖ ហត ុអ ្វ ីបា នជា យើង មិន សរសរ រឿង រ៉ា វ ទា ំង ះ ជា រឿង ខ្ល ី ?

សុជា តា បា នយល់ព មមួយរំពច។ យើង ក៏ ចា ប់ ផ្ត ើម សរសរ។ ក យ មក យើង គិតថា គួរតមា នស្ត ចី ើននា ក់មក ចូល រួម ជា មួយពួកយើង។ យើង ចា ប់ ផ្ត ើម ណ នាំ ស្ត ី ជា ច ើនឱយចូលរួមជា មួយ។ ក្ន ុង រយៈ ពល ២ឆា ំនះ យើង បា ន ចំណា យ ពល ជួបគា ជា ច ើន និង ពយោ យា ម ផ្ត ល់ព័ត៌មា នឱយ គា វិញ មក តា ម វិធី ផសងៗ។ លទ្ធ ផល ល្អ ជា ទី គា ប់ ចិត្ត ៖ យើង ទទួល បា ន រឿង ខ្ល ី ទំាងអស់ ៩ រឿង។ ខ្ញ ុ ំ សូ ភីណា សរសរ បា ន៣រឿង គី សុជា តា បា ន២រឿង។ ចំណកឯគីម អា ន អរុណ, ប ថា , ហួត សីុលវី និងអូ៊ច សូដា នី សរសរ បា ន ១ រឿងមា ក់។

រឿងទា ំងនះឆ្ល ុះប ំងពីបទពិ ធន៍នជីវិត ដល អ្ន ក និពន្ធ បាន បន្ថ ម បន្ថ យ រចនា ឱយលចចញជា រូបរា ងឡើង។ រឿង ខ្ល ីទំាង នះ ត វូ បាន រៀបចំ ដា ក់ តា ម លំដា ប ត់ កូល របស់ អ្ន កនិពន្ធ ។

យើងខ្ញ ុមំា នក្ត ី មនសសជា ខា ងំចំ ះសមិទ្ធ ផលនះ។ យើងសងឃឹមថា ក កស នឹីងជួយគា ទំ នូវ សា ដ ដំបូង នះ។ យើង ខ្ញ ុ ំ រង់ ចា ំ កា រ រិះ គន់ ពី សំណា ក់ ក កស ី យ រីករា យ ។

ភ្ន ំពញ ថ្ង ទី ៨ ខ មីនា ឆា ំ ២០១៥ សូ ភីណា

នា យិកា គ ឹះសា ន ះពុម្ព កម្ព ុមរា និង ប ធា ន សមា គម អ្ន ក និពន្ធ ស ្ត ី ប ចាំ សមា គមបិ៊ច កម្ព ុជា

មា តិកា គី សុជា តា : ក ស ុក ស ....................................................... 9គី សុជា តា : ប ុស រវល់ ............................................................15គីម អា ន អរុណ : សំបុត ស្ន ហ៍ ទី ១ ........................................... 25ប ថា : ឈប់ អណ្ដ ត អណ្ដ ូង ..............................................41សូ ភីណា : ចម ៀង នា ំ សា រ .......................................................51សូ ភីណា : ប ុស សំរា ម .......................................................... 64សូ ភីណា : ស ក ឡុក ម៉ត .................................................... 74ហួត សីុលវី : លា ហើយ Ben .................................................... 82អូ៊ច សូដា នី : បុរស ម៉ង់ហា្ក .......................................................88

9

ក ស ុកស គី សុជា តា

ព លឹម ឡើង ខ្ញ ុំអង្គ ុយ មា ត់ ទា រ សញ្ជ ប់ សញ្ជ ឹង មើល ថ្ល ុក មុខ ផ្ទ ះ។ ពី លើ ផ្ទ ះ ខ្ព ស់ កនា ក រ៉ាក របស់ ខ្ញ ុំ ខ្ញ ុំ អា ច មើល ឃើញ កូន ក្អ ុក កូន កា ត់ កូន ត ី តូចៗ ហល ច វិត ច វា ត់ ក្ន ុង ទឹក ខា ប់ ដូច ទឹក ះ ធំ មិន ដល់ មួយ ម៉ត បួន ជ ុង ផង។ លើ ដើម ចក ដល ដុះ ទ ុប ទ ុល មិន ដឹង ទិស តំបន់ អី មា ន សត្វ លា ចក ញី ល មួយ គូ ស ក ចច ចា ច មិន ដឹង ថា ក ម ះ អា ឆា ខ្ញ ុំ សំងំ ចា ំ យ អត់ ធ្ម ត់។ បើ ឆា ចាប់ ពួក វា សុី បា ន ឱយវា ងា ប់ ឱយ ស ឡះ ។ សុខ មិន សុខ ម្ដ ច មក ច ៀង ះ ផ្ដ ង គា បញឈឺ ខ្ញ ុំ យ៉ាង គឃ្ល ើន ដូច្ន ះ?

តា ំង ពី ឮ ថា កា ទូច ប្អ ូន ជីដូនមួយ ខ្ញ ុំ នឹង កា រ ខ កក្ដ ិក ខាង មុខ នះ ក្ន ុង ចិត្ត ខ្ញ ុំ តឹង ណន ផ្អ ះ និង ឈឺ ឆៀបៗ រក សា ន មិន ត ូវ។ ទើប ១៨ ឆា ំ ះ វា រក ប្ដ ី បា ន ហើយ។ ខុស អី ត ខ្ញ ុំ អា យុ ២២ ឆា ំ ហើយ ត គា ន ឃើញ ស ង ក ម៉ អី នឹង គ ះ។ មើល វា គា ន ស្អ ី លើស ខ្ញ ុំ ទ។ សបក ឱយ ក ញ៉ះ សក់ លា ប ពណ៌ លឿង ដូច សក់ ត ជិត ទំុ ក ចក លា ប ពណ៌ សុទ្ធ ត សា យ ហើយ ថម ដា ក់ អា ផ្ល កៗ ទៀត។ មុន នងឹ ដក វា មិន ដល ភ្ល ច លាប មសៅ ឱយ ស ដល វា ទិញ ទុក ទា ំង គីឡូ។ ដល់ អី៊ចឹង មុខ វា ស ឯ កវា វិញ ហើយ ជា ប់ ទា ំង ក្អ ល ដុំៗ ផង។ ដល់ ខា ច គ ថា វា «មុខស ក » វា ខំប ឹង រំុ អា វ ពីរ បី ជា ន់ ពា ក់ ស ម ដ ស ម ជើង ក ឡ ក ឡា ះ បី វា ពា ក់ សបក ជើង ផា ត់ ក៏ យ។ ឯ ខ្ល ួន វា វិញ ធំ ម្ហ ៊ិះ ៗ ពល ដើរ កបរ។ ប៉ុណ្ណ ឹង ហើយ ត អា សុខ

10

គូ ដណ្ដ ងឹ វា មើល វា ឃើញ ល្អ ទៀត! នះ ប ហល មក ពី វា ពូក ប ណិក ប ណា ក់ លើក អា ប ុស មា ក់ នះ ដូច ស្ដ ច សូមបី ត សុីបា យ ក៏ វា បះ ឆ្អ ឹង ត ី ឱយដរ។ ឃើញ ពួក វា ផ្អ ម ល្ហ ម នឹង គា ម្ដ ងៗ ខ្ញ ុំ សន ជ ញ អ្វ ី ម៉្ល ះ ទ។

ក៏ ប៉ុន្ត ក្ន ុង ភូមិនះ អ្ន ក ណា មិន ទា ន់ មា ន ប្ដ ី ប ពន្ធ មុន អាយុ ២០ ឆា ំ គ ថា អន់ ហើយ ម៉ ឪ ក ៏ខា ស គ មិន លង ដរ។ មិន ដឹង ជា អា ស ុក អី ចង យ៉ាង នះ។ អា ក ក់ ជា ង នះ ទៀត ប ុស ៗ ក្ន ុង ភូមិ សុីឈ្ន ួល គ ឬ ធ្វ ើ កម្ម ករ សំណង់ ថ បា ត់ អស់ ហើយ។ បើ ថា ឱយខ្ញ ុំ ច ណន នឹង កា ទូច វា ដូច ជា មិន ត ូវ ព ះ អា សខុ គា ន មុខ របរ ដើរ ៉ឡ មិន អា វ មិន អា វ ហើយ ពល និយា យ ម្ដ ងៗ ស្អ ុយ មា ត់ ដូច ទើប នឹង សុីប ហុក មួយ ពា ង។ បើ និយា យ ពី មា រយា ទ គឺ សូនយ ៖ បើ វា ឈឺ ម ត ង់ ណា វា បា ញ់ ត ង់ ហ្ន ឹង បើ វា ចង់ ខា ក ះ ត ង់ ណា វា ខា ក ត ង់ ហ្ន ឹង មិន ខ្វ ល់ ថា អ្ន កណា កំពុង ឆ្អ ើម វា ឡើយ។ ឮ ថា វា ថម ទា ំង លង លបង ផង។ ជា ង នះ ទៀត វា មិន សា ត ដូច តួ កុន កូរ៉ ឬ តួ កុន ថ ដល ខ្ញ ុំ តង ត ឃើញ តា ម ទូរទសសន៍ ទា ំង យប់ ទា ំង ថ្ង ះ។ ត ចិត្ត អើយ! វា អផសុក រ ក សា ន មិន ត ូវ។

មួយ ថ្ង ៗ ខ្ញ ុំ អង្គ ុយ សំកុក ដូច្ន ះ រហូត ដល់ ថ្ង កម្ព ស់ ចុង ដូង។ ម៉ ឪ ខ្ញ ុំ គា ត់ លង និយា យ ហើយ ព ះ ជរ យ៉ាង ម៉ច ក៏ ខ្ញ ុំ ត ស្ព ឹក ដដល។ គា ត់ ថា មក ពី ខ្ញ ុំខ្ជ ិល ដូច្ន ះ ហើយ ទើប អត់ ប្ដ ី។ ខ្ញ ុំ យឺត មួយ សព្វ តា ំង ពី ក ក រហូត ដល់ ដក វិញ។ បើ មិន ប ើ ខ្ញ ុំ មិន ដល នឹក ឃើញ ថា ត ូវ ធ្វ ើ អ្វ ី ទ។ ថ្ង មុន ឪ ឱយ គៀង ចូល ក ល ខ្ញ ុំ បា ត់ ដល់ កបោ ល ព លប់។ អ្ន ក ផ្ទ ះ ខ្ញ ុំ ផ្អ ើល ឈូឆ ខា ច ខ្ញ ុំ មា ន រឿង អ្វ ី ហើយ ចញ តា ម រក ខ្ញ ុំ គ ប់ ទី កន្ល ង។ ពល រក ឃើញ គឺ ខ្ញ ុំ កំពុង ឡើង បះ ព ីង ច ៀង ឱយរហឹុម… ឯ ក៏ មិន ទា ន់ បា ន គៀង។ ហួស ចិត្ត ពក ពួក គា ត់ ក៏ប ្ច ះ ខ្ញ ុំ ឱយចង មុង ដក លើ ចុង ព ីង ហ្ន ឹង ត ម្ដ ង ។

15

ប ុស រវល់ គី សុជា តា

ពល ដល ខ្ញ ុំ ប្ដ ូរ លខ ទូរស័ព្ទ ជា មួយ ម៉ង ដា រិន ថ្ង សុក ទី ១៨ ខ មករា ឆា ំ ២០០៨ ខ្ញ ុំ មិន ដល គិត ទ ថា រា ប់ ខ មុខ ទៀត យើង នឹង ជួប គា ហើយ ញឹក ញា ប់ ទៀត។ ប៉ុន្ត ចា ប់ ពី ថ្ង ដល គ សនយោ ថា នឹង ទា ក់ទង មក ខ្ញ ុំមុន មិន ដឹង ជា ចង អី ខ្ញ ុំ ចះ ត សម្ល ឹង មើល អក ង់ ទូរស័ព្ទ រៀង រា ល់ ៥ នា ទីម្ដ ង។ ១ អា ទិតយ ២ អា ទិតយ បនា ប់ មក ៣ និង ៤... គ គា ន

មក ទ! លុះ ត ត ដល់ អា ទិតយ ទី ៥ ទើប ខ្ញ ុំ ឃើញ ះ «ម៉ង ដា រិន»

លើ អក ង់ (Meng Darin is calling...)។មធយោ បា យ ទំនា ក់ ទំនង របស់យើងគឺតា មរយៈទូរស័ព្ទ សារ អី៊មល

សា្ក យ... ប៉ុន្ត យើង ប ើ កា រ ផ្ញ ើ សារ តា ម ទូរស័ព្ទ ញឹក ញាប់ ជា ង គ។ ដើមបី ផ្ញ ើ សា រ យើង ត ូវ គិត ច ើន។ ពល ខ្ល ះ សរសរ ហើយ ត ូវ លុប ...ហើយ សរសរ ម្ដ ង ទៀតជា ច ើន ដង។ ធ្វ ើដូច្ន ះ យើង អា ច ក ប ជញ្ជ ក់ យក ន័យ ខ្ល ឹម សា រ បា ន យូរ ជា ង គ ហើយ គ ន់ ត សា រ ចញ ម្ដ ង ៗ បះ ដូង ខ្ញ ុំ ចាប់ ផ្ដ ើម អន្ទ ះ អន្ទ ង រង់ ចា ំ ចម្ល ើយ តប មក វិញ។

ជា មួយ ដា រិន គឺ សា មញ្ញ ណាស់ លគឺយើង ណា ត់ យក កន្ល ង មួយ (អា ច ជា ហា ង បា រា ំង ឬ អីុតា លី ឬ ជប៉ុន ។ល។) រួច យើង ញំុា អា ហា រ ជា មួយ គា ។ ពល ខ្ល ះ យើង ដល់ យប់ ជ ទា ល់ ត គ បម ុង នឹង បិទ ហា ង ក៏ មា ន។ ពល ចញ ពី ហា ង ម្ដ ងៗ ដា រិន ទា ម ទា រ ចញ លុយ រហូត យ សំអា ង ថា ខ្ញ ុំ ក្ម ង ជា ង គ ៥ ឆា ំ ហើយ ថា គ ខា ស គ ណា ស់ ដល ឱយមនុសស

16

ស ី ចញ លុយ។ ពល ជួប គា ម្ដ ង ៗ យើង មិន ចះ ខ្វ ះ រឿង និយា យ គា ទ ៖

ន បា យ អកសរសិលប៍ ចម ៀង កុន សៀវ ។ សៀវ បា ន កា យ ជា ប ធានបទ ដលយើង និយា យ ជក់ ជា ង គ។ ជួប គា ឯ ហាង រួច ហើយ យើង មិន ទា ន់ អស់ចិត្ត ទ ពលមកដល់ផ្ទ ះ យើង ឆ្ល ៀត បន ្ត ឆ្ល ង ឆ្ល ើយ តា ម រយៈ សា រ ទូរស័ព្ទ ដ ទៀត ៖

«សួស្ដ ីកលយោ ណ! អរគុណ ចំ ះ សៀវ «សា រ៉ាមា៉នី» របស់ រូ៉ឡង់ មុី យរ។ ខ្ញ ុំ អា ន ចប់ ហើយៗ ចូល ចិត្ត ខា ំង ណា ស់។ ចា ំ ស្អ ក ពល បា យ ថ្ង ត ង់ ចា ំ ខ្ញ ុំ សង វិញ ភា ប់ ជា មួយ នឹង កម ង សៀវ «សិកសោ ចក » របស់ មជឈ មណ ល ខមរសិកសោ ដល ខ្ញ ុំ បា ន សនយោ កា ល ពី មសិល។»

«សួស្ដ ី ដា រិន ! អរគុណ ជា មុន សម ប់ សៀវ សិកសោ ចក ។ ខ្ញ ុំ នឹង យក «លំ ចុង ក យ» របស់ ឃុន ស ៊ុនឱយ ថ្ង ស្អ ក ដរ។»

ស្អ ក ឡើង យើង ជួប គា ហា ង ខ្ម រ ជា លើក ទី ១។ យើង អង្គ ុយ សណ្ដ ូក ជើង លើ កប ទា ប ផា ល់ នឹង ឥដ្ឋ និយា យសា សងគា យ៉ាងរងំចិត្ត ។ យើង ប្ដ ូរ សៀវ គា អា ន ចុះ អា ន ឡើង ស ប់ ត រំពច ះ ទូរស័ព្ទ របស់ ដា រិនបា ន ទិ៍ ឡើង ៖

- សូម ស ណា៎! សូម ទទួលទូរស័ព្ទ មួយ!ខ្ញ ុំ ងក់ កបោ ល ហើយនឹក សរសើរ ក្ន ុង ចិត្ត នូវ ចរិតសុភា ពបុរសរបស់ គ។

ពី បង្អ ួច កញ្ច ក់ ខ្ញ ុំ លួច មើល គ ទា ំង មិន ដឹង ខ្ល ួន។ មួយ សន្ទ ុះ ធំ ក យ មក ទើប គ ត ឡប់ មក កន្ល ង អង្គ ុយ វិញ ទា ំង ញញឹម ញញម។

- ដំណឹង ល្អ អ្ហ ី? (ខ្ញ ុំ សួរ ទា ំង ជួយ អរ គ) - ហ្ន ឹង ហើយ! រ៉ានី សងសោ រ ខ្ញ ុំ គ ទំនរ ចុង អា ទិតយ ក យ ហើយ គ បា ន

កក់ សំបុត កបា៉ល់ ះ ឱយខ្ញ ុំ រួច ហើយ។

25

សំបុត ស្ន ហ៍ទី១គីម អា ន អរុណ

ខ្ញ ុ ំតឿនបងស ីជីដូនមួយខ្ញ ុ ំដលបើកឡា នមកពីកំពង់ចា មកា ល ពី ព ឹកមិញ ដើមបីទិញ ក ណា ត់ សម ប់ ហា ងកា ត់ដរមា យ គាត់ ៖

- បងណូ! ៉ង៦កន្ល ះលា ចហើយ... ឆា ប់ឡើងបង!គា ត់ញញឹមងក់កបោ ល។ ខ្ញ ុអូំសដគា ត់ដើរចញពីផ្ទ ះ យរៀបរា ប់៖- ផសោ ររា ត ីបើកតថ្ង សុក រ៍ អា ទិតយប៉ុ ្ណ ះ។ លា ច ថ ្ង រ ៍

អី៊ចឹង ចបោ ស ់ជា មា នមនុសសមកលងច ើនហើយ ។សំណា ងណា ស់បងណូគងផ្ទ ះខ្ញ ុំមួយយប់ កុំអីមា៉ក់បា៉មិនឱយ ខ្ញ ុំ ចញ

ពី ផ្ទ ះ ពល យប់ ទ។ មិនដល់១៥នា ទីផង ពួកយើងក៏ចូលដល់ផសោ រ។ ខ្ញ ុំ ញញឹម មើល មនុសស មា ដល ដើរ ពញ ផសោ រ រា ត ីមិនធំប៉ុនា ន ះ ៖

- បងឃើញអត់? គចូលចិត្ត ដើរលងផសោ រហ្ន ឹងណា ស់ ព ះ អា ច ដើរ មើល អា វ និងរបស់របរ ពលយប់និងញាុំអា ហា រក ម ដំបូល មឃ។ មា នអ្ន កចម ៀងច ៀងផា ល់ឱយ សា ប់ ហើយពលខ្ល ះ អាច មើល កា រ សម្ត ងរបា ំប ពណីពីក ុមកុមា រ យសរីទៀតផង។ បង មើល ផា ក ះ

! អា វភា គច ើនមួយត មួយមុឺនរៀលប៉ុ ្ណ ះ!បងណូសើចហើយចំអន់ខ្ញ ុំ ៖- ហើយឯងក៏ចូលចិត្ត ទីនះដរ បា នជា បបួលបងមក! ស ី ទូច គួរ

រៀន មា៉ឃឹធីង បើពូកនិយា យយ៉ាងនះ។តា មពិតខ្ញ ុំមិនទា ន់ដឹងថា ខ្ញ ុំចង់រៀនមហា វិទយោ ល័យអ្វ ីទ។ ះ ពល

26

នះ ខ្ញ ុំអា យុ១៦ឆា ំ ហើយ សល់ ត ២ ឆា ំ ទៀត ខ្ញ ុំនឹង ប ឡង បា ក់ ឌុប ក៏ យ។ មា៉ក់ ឧសសោ ហ៍ ប ប់ខ្ញ ុំថា គួរ តមា ន ល សម ប់ជីវិត បើ មិន

ដូច្ន ះ ទ អនា គត នឹង ពិបា ក។ ពិត ជា គួរឱយ សរសើរបងណូមន ព ះ គាត់ ហ៊ាន ជំនះ នឹង មា យ គា ត់ ដល មិន ចង់ ឱយ គា ត់ បន្ត រៀនផ្ន កព័ត៌មា នវិទយោ ។ ភ្ល ចខ្ល ួន បង ណូ ដលមា នអា យុ២២ឆា ំ រៀនឆា ំទី៤ ហើយ។ រំពច ះ ខ្ញ ុំ ឈប់ ះជំហា ន មុខ ព ះតបុរសមា ក់ ក្ន ុងតូបគូររូបមួយកបរ

ះ។ ខ្ញ ុំញញឹមសម្ល ឹងមើលគា ត់ យលា ន់មា ត់តិចៗ៖ «អសា រយ! ពិត ជា ចដនយ មន!»។

បងស ីខ្ញ ុំងា កមកសួរ ៖ - ចដនយស្អ ី ស ីទូច?- ស ីទូចៗ! (បុរស ះ ះខ្ញ ុំពី ះណា ស់)«អា ! គា ត់ក៏ឃើញខ្ញ ុំដរ។» ខ្ញ ុំញញឹមដើរ រកគា ត់។ ខ្ញ ុំភា ក់ខ្ល ួនពលគា ត់សួរ ៖ - ឯងមកជា មួយអ្ន កណា ? ខ្ញ ុំក៏ងា ក បងជីដូនមួយហើយបក់ដឱយ គា ត់មក រួច ងា ក ឆ្ល ើយ

តប វិញ ៖ - ចា ស! ខ្ញ ុំមកជា មួយបងណូ...បងជីដូនមួយខ្ញ ុំ។ ចុះបងសុទ្ធ ? ម៉ច ក៏

ទីនះ ដរ? ពួកគា ត់ញញឹមគរួសមដា ក់គា រួចបងសុទ្ធ ប ប់ខ្ញ ុំ ៖ - បងមកលងអ្ន កគំនូរមា ក់នះ... គជា មិត្ត ចាស់បង។ បនា ប់មក គា ត់ងា ក សួរបងស ីខ្ញ ុំ ដលចា ប់អា រម្ម ណ៍នឹងកា រគូរ

រូប របស់ មិត្ត បងសុទ្ធ ឱយ មនុសសស ីមា ក់ ដលអង្គ ុយទល់មុខ ះ។ - ចង់គូររូបខ្ល ួនឯងដរអ្ហ ី?(បងសុទ្ធ សួរបងណូ)

41

ឈប់ អណ្ដ ត អណ្ដ ូង …

ប ថា

កំពុងតលងហ្គ ម ទូរស័ព្ទ ដ ស ប់តសំលងសា រទូរស័ព្ទ បានធ្វ ើឱយខ្ញ ុំភា ក់ព ើត។ ខ្ញ ុំចា កចញ ពីហ្គ ម រួចបើកមើលសា រ ដលបា ន ផ្ញ ើ ចូល ក្ន ុងសា រ ហ្វ សប៊ុក(Facebook Messenger)។

« ថ្ង រ៍ នះ ជួប គា មុខ ពទយ រុសសី ៉ង ៨ ព ឹក ។ ហា ម យឺត! » អ្ន កផ្ញ ើសា រ ះគឺ វត្ត ី ជា មិត្ត ភក្ត ិជិតស្ន ិទ្ធ របស់ខ្ញ ុំ។ នា ងបា នផ្ញ ើ សារ

ះ មក ឱយខ្ញ ុំនិង មិត្ត ភក្ត ិ ស ីៗ ២នា ក់ ទៀត ក្ន ុង លបំណង រំលឹក ពួក យើង អំពី ដំណើរ កមសោ ន្ត កំពត ថ្ង ស្អ កនះ។ កា រ ដើរ លង នះ មិន មន ចះ តនឹកឃើញ ះទ លគឺយើង ដើមបីលួងចិត្ត វត្ត ី ដល ត ូវ សងសោ រ បញឈប់ កា រទា ក់ទងនា ពលថ្ម ីនះ។ សមនឹងខ្ញ ុំកំពុងតមា នកង្វ ល់ ក្ន ុង ចិត្ត ស ប់ ខ្ញ ុំស្ម ័គ ចិត្ត គា នប កកអ្វ ីមួយ មា៉ត់។

កា រធ្វ ើដំណើរគឺប កប យភា ពរលូន។ ពួកយើង បា ន ជួល ឡា ន មួយ តម្ត ង ដើមបីងា យស ួល។ ពួក យើងបា ននា ំគា ច ៀងចម ៀងខូចចិត្ត ចប់តផ្ល ូវ។ អ្ន កបើកបរមិនហ៊ានលូកមា ត់កអ្វ ីទ គ ន់ ត លួច ញឹមៗចុង មា ត់ ចុងកតប៉ុ ្ណ ះ។ តា មពិត យើងចង់ច ៀងបទណា ដលមា នន័យថា «ប ុសៗ ពញ ដីស ីៗក៏ពញនគរ» តរកគា នទ។ ដូច្ន ះបទ អ្វ ីក៏ ច ៀង ដរ។ មិនយូរបុ៉នា ន យើងក៏ បា ន ធ្វ ើ ដំណើរ មក ដល់ ខត្ត កំពត និងបា ន

ះ ផ្ទ ះ សំណា ក់មួយ ះ «រីលករីហសត» ដល ពួក យើង បា ន កក់ ទុក ជា មុន។ ះជា ចុក យមា ត់ និងខ្ល ួនប ណប៉ុណា្ណ ក៏ យ គ ន់ ត

42

ដល់ ទី ះ ភា មខ្ញ ុំ ដូច ជា សបបោ យ ចម្ល ក ព ះ អា កា សធា តុ ត ជាក់ ស លួ និង ស្ង ប់សា ត់ ល្អ ណាស់ ។ វា ដា ច់ ពី ទី ប ជុំ ជន បន្ត ិច មាន វា ល ស មា ន ជួរភ្ន ំ និងដង ស្ទ ឹង ជិត ះ ។

ខ្ញ ុំគិតថា ទិដ្ឋ ភាពបរិសុទ្ធ ទីនះ នឹងជួយឱយខ្ញ ុំបំភ្ល ចរឿងរា៉វ ដល ខ្ញ ុមំា នជា មួយ មនុសស មា ក់ ដលឃា តពីខ្ញ ុំ ហើយ... បុ៉ន្ត វាមិនពិតដូចដល ខ្ញ ុំរំពឹងទុក ះទ។ គឺមក ពី បុរស អ្ន ក នា ំភ្ញ ៀវ មា ក់ ដល មា នរា ងសងា មិន ចា ញ់ តា រា ភា ពយន្ត អុន សុធា ដល ធ្វ ើឱយដំ ចា ស់របស់ខ្ញ ុំ វារឹតត ចា ប់ ពើត ផសោ ទ្វ ឡើង។

បុរស នា ំភ្ញ ៀវបា ននា ំ ពួក យើង ផ្ទ ះតូច មួយ ខ្ន ង ដាច់ពីគឯង។ មិន ថា តខ្ញ ុំទ គ ន់តឃើញ បុរស ះភា ម ពួក មា៉ក ខ្ញ ុំ មា ក់ៗដលត្អ ូញត្អ រ ថា នឿយ ហត់ ះ ក៏ប កា យជា មា នកមា ំងភា ម ហើយមា យា និយា យ ទន់ ភ្ល ន់ ណងណងដា ក់បុរសនះមួយរំពច។ «ពិតជា លលា មមន» ខ្ញ ុំ ខសឹប តិចៗ មិន ឱយ ពួក គ ឮ។ ខ្ញ ុំក៏ដឹងដរថា ះជា ឮ ក៏ពួកគមិនញិនដរ។ ខ្ញ ុំ ធ្វ ើ មិន ដឹង ហើយក្ន ុងចិត្ត ជិនឫក នឹងមិត្ត ភក្ត ិ ខ្ល ួនឯងយា៉ងខា ំង ប៉ុន្ត បើ កុំ ត ពួក វា ហក់ មុន កុំអី ខ្ញ ុំក៏ធ្វ ើ អី៊ចឹងដូចគ ដរ។ ឱយតមា ន ឱកា ស គឺ ខ្ញ ុំ ឆ្ល ៀត សួរ ប ុស សងា ភា ម បើ ះជា វា មិនចា ំបា ច់ក៏ យ។

ខា ង សា ំដនា ដងផ្ល ូវ តូចចង្អ ៀត និង មា ន ដុះ សងខា ងផ្ល ូវ មា ន ដើម កន្ទ ួត មួយដើម និង ត បក មួយដើម ដល កំពុង ចញ ផ្ល រ យីង រ ងគួរ ឱយចង់ បះ ញំុា ណា ស់។ ឆ្ល ៀតឱកា ស ខ្ញ ុំក៏សួរ ភា ម ៖

- តើខ្ញ ុំ បះ ផ្ល ឈើ ញំុា ខ្ល ះ បា ន អត់ ហ្ន ឹង?បុរស សងា ះ តបមក ខ្ញ ុំ យ៉ាង សុភា ព តគួរឱយអា មា៉ស់ ៖ - បា ទ! បង អា ច បះ ញំុា បា ន ។គ ន់តឮគ ខ្ញ ុំ ថា « បង»មួយមា៉ត់ ពួកមិត្ត ស ីលលា ម ទា ំងពីរ

51

ចម ៀងនា ំសា រសូ ភី ណា

ខ្ញ ុំ លួច សម្ល ឹង ដដលសមបូរ មក ស់ឃ្ម ឹករបស់ភក្ត ី ទា ំង ញ ញឹម។ យូរៗម្ត ង ខ្ញ ុំ ដៀង ភ្ន ក មើល មម មដទា ំងពញចិត្ត តខ ្ញ ុំ មិន ដល ឱយ គ ចា ប ់ថា ក់ បា ន ឡើយ។ ពុកមា ត់ រឹមៗ របស់គធ្វ ើឱយខ្ញ ុំ នឹក ឃើញ ដល់ ចម ៀង ២ បទ គឺ «សូមបង រពុកមា ត់ចញ » និង«អទិភា ព នពុកមា ត់»។ ខ្ញ ុំ ចូលចិត្ត សា ប់បទចម ៀងពីដើមណា ស់។ បទ សម័យ ឥឡូវ សា ប់ មិន ចូល ត ចៀក ះ។ ជា ទូ ខ្ញ ុំតងត បញ្ច ូល និង ប ៀបធៀប អត្ថ ន័យ ន ចម ៀង មក ក្ន ុងជីវិត របស់ខ្ញ ុំជា និច្ច ។

ះជា ក្ន ុងចិត្ត ខ្ញ ុំកំពុងតពុះកញ្ជ ោល ដល ពបិា ក ទប់ អា រម្ម ណ៍ ក៏ យ ក៏ខ្ញ ុំ ត ញញឹម ហើយ ងក់ កបោ លសា ប់ភក្ត ពីនយល់អំពីកា រគិត របស់

គ។ ខ្ញ ុំឆ្ង ល់នឹងខ្ល ួនឯង យ៉ាងខា ំងថា តើហតុអ្វ ីបា នជា ពលនះ គ ន់ ត ដ របស់ ប ុស មា ក់ ធ្វ ើឱយបះដូងរបស់ខ្ញ ុំ តខុសចងា ក់ អី៊ចងឹ។ មិនយូរ ប៉ុនា នទើបខ្ញ ុំដឹងថា ខ្ញ ុំលួចមា នចិត្ត លើគ។

យើងទា ំងពីរ នា ក់ សា្គ ល់ គា ជា យូរ ខ មកហើយ តា ម រយៈ កា រងា រ រួម មួយ ដល យើង ត ូវ ធ្វ ើ ជា មួយ គា ។ ខ្ញ ុំមិនដលគិតទ ថា ខ្ញ ុំ ធា ក់ ខ្ល ួន លួច ស ឡា ញ់ ភក្ត ី។ ប ដល សំខា ន់ ពលនះ គឺមា នសំនួរជា ច ើន ដល ខ្ញ ុំ ត ូវ ឆ្ល ើយ លគឺ ទី១ តើ ហតុ អ្វ ី បា ន ជា ខ្ញ ុំស ឡាញ់គ? ទី២ តើខ្ញ ុំ ត ូវ ប ប់ គ ថា ខ្ញ ុំ លួច ស ឡាញ់ គដរ ឬ ទ? ទី៣ តើ ខ្ញ ុំ រួច រា ល់ នឹង ទទួល យក ស្ន ហា ហើយ ឬ ? ទី៤ តើខ្ញ ុំនឹង ធ្វ ើ យ៉ាង ណា បើ ភក្ត ី មិន មា ន ចិត្ត

52

ស ឡា ញ់ ខ្ញ ុំវ ិញ? ទី ៥ តើ ខ្ញ ុំ ខ្ល ួនឯងអា ច ឆ្ល ើយនឹង សំនួរ ទា ំងនះ បា ន ឬ ទ?ភក្ត ីអា យុប ហល២៥ឆា ំ សមបុរស អម សក់រួញតិចៗ។ គ តង ត

ទុក ពុក មា ត់រឹមៗ ប ហលជា ខ្ជ ិល រហើយមើល ។ បើ ពិនិតយ ឱយ មន ទន គគា នសងា ត ង់ណា ះ។ ប៉ុន្ត មិនដឹងថា គមា នអ្វ ី ដល ទា ក់ទា ញ ខ្ញ ុំយ៉ាងនះ។ ឬក៏ យសា រត មដរបស់គ? មិន សមទ! ឬ មក ពីកា រធ្វ ើកា ររួមគា រាល់ថ្ង ?

ពលខ្ល ះក សភ្ន ករបស់យើងសម្ល ឹងចំគា ត កា រ ប៉ះទង្គ ិច ះ ខ្ល ី ណា ស់។ ខ្ល ីពកដល់ ថា ក់ ខ្ញ ុំចង់ត សម្ល ឹងចំភ្ន កគម្ត ងហើយម្ត ងទៀត។ តរឿងវបបធម៌កំុឱយគដឹងចិត្ត ះវា រុកគួន ខ្ញ ុ ំណា ស់។ ចា ស់ៗតងត និយា យ ថា បើស ឡាញ់នរណា មា ក់ កុំឱយគដឹងចិត្ត ។ ពាកយនះធ្វ ើឱយ ស្ទ ះ នូវអ្វ ីៗ ដលខ្ញ ុចំង់ធ្វ ើ។ ខ្ញ ុខំំរី បម ះដរ តវា តឈ្ន ះខ្ញ ុរំា ល់តពល។ ខ្ញ ុភំ្ល ចសួរ ពួក គា ត់ ថា ចុះបើគដឹងវា យ៉ាងម៉ច? តើនឹង ត ូវរន្ទ ះ បាញ់ ឬប កាច់ សា ប់ ខា នបា នមា នស្ន ហា ឬក៏ ប ុសៗ ខា ច? ខ្ញ ុំចះតស ម ថា តើពួកគា ត់ នឹងធ្វ ើ មុខអះអុះយ៉ាងម៉ច ពលដលត ូវ បា នគសួរសំនួរនះ? ជា ក្ម ងកើតជំនា ន់ក យ ខ្ញ ុំតងត ជំនះ ហើយចង់ដឹងលទ្ធ ផល។ ពលខ្ល ះ ខ្ញ ុំចង់តស្ទ ុះវឹង ប ប់ គថា «អ...ដឹងទថា ខ្ញ ុំស ឡាញ់ ភក្ត ីឯង?»។ តើ វា នឹង ជា យ៉ាង ម៉ច វិញ? តពលចង់ស្ទ ុះ អា ចិត្ត ហ្ន ឹង វាឃា ត់ ហើយ ជរស្ត ីឱយខ្ញ ុំយ៉ាងចា ស់ដ។

នឹកឃើញមា ន ពលមួយ យើងមា នពលពិភា កសោ គា តពីរនា ក់។ ជា ធម្ម តា ពលយើង ជជកគា គឺយើងដា ក់កុំពយូទ័រយួរដ កណា្ដ ល ដើមីប ងា យស ួលមើល។ វា ជា ឱកា សល្អ ដល ខ្ញ ុំមិនចង់ឱយចប់ទា ល់ត ះ។ បើកា លណា បា នអង្គ ុយកបរគា លងអីមិនមា នហុច នះហុច ះ ដលនា ំឱយដរបស់ខ្ញ ុំប៉ះដសមបូរ មរបស់គ។ ព ះអើយអា រម្ម ណ៍ ះហើយ

64

ប ុសសម មសូ ភី ណា

ឆា ំនះ ខ្ញ ុំអា យុ២៧ឆា ំហើយ។ ម៉គា ត់ចះតដុក ដា ន់ យ៉ាង គគុក។ ពលខ្ល ះ គា ត់ធ្វ ើឱយ ខ្ញ ុំ ស្ល ឹកត ចៀកមិនស្ទ ើរទ។ ឯមិត្ត ភក្ត ិក៏ គ រៀបកា រចង់អស់ដរ។ ខ្ញ ុំគិតថា ខ្ញ ុំគួរតគិតតា មពួក បស្ច ិម ប ទស ព ះ ប ជា ជនគ មិនសូវរៀបកា រពីក្ម ងពកទ។ គច ើនត ទា ល់តអា យុជិត៤០សិបឯ ះ ទើបគគិតរៀបចំគូស ករ។ តចង អី ស ុកខ្ម រ គមិន គិតអី៊ចឹងអី។ ឱយ តអា យុត ឹម២៣...២៤ឆា ំ គថា ក មុំ ចា ស់ បា ត់ ហើយ។ គំនិតនះដូចជា ដា ក់គំនា បឱយ នា រីៗ ត ូវគិតគូ សម ចចិត្ត ឬបង្ខ ំ ចិត្ត រៀបកា រ ឱយ ទា ន់ ក្ម ង។ ស ្ត ីខ្ល ះ បាត់បង់ ឱកា ស មនិបា នរៀនសូត ជ ជ ះក៏មា ន។ ស ្ត ីខ្ល ះត ូវបង្ខ ំចិត្ត យកមនុសស ដល ខ្ល ួន មិន ស ឡាញ់។ ឯខ្ល ះទៀតមិនទា ំងដលសា្គ ល់គា មុនផង។ ខ្ល ះត ូវថទា ំប្ត ី កូន ផ្ទ ះសមបង តា ំង ពីកា រភា ម មិនសា្គ ល់សរីភា ព និងពិភពខា ងក ផ្ទ ះយ៉ាងម៉ចផងទ។ ដល់ពលមា ន គំនា បផ្ន ក វបបធម៌ អី៊ចឹង ចិត្ត គិត ថា មិនបា រម្ភ ទ ត បើ គ ប់គា សា ប់មិនឈប់ ះ មិនគិតក៏មិនកើត។ ពលមុន មិត្ត ភក្ត ិ តងត ណនា ំ អ្ន ក នះ ណនា ំអ្ន ក ះដរ តខ្ញ ុំមិនដលចា ប់អា រម្ម ណ៍ទ។ ត ពលនះ ខ្ញ ុចំា ប់អា រម្ម ណ៍ លើ បុរសមា ក់។ គ ត វូ បា ន មិត្ត រួម ការងា រ ណនា ំ ឱយ សា្គ ល់។ គ ន់ តឮ ះ កន្ល ងកា រងា រ តួនា ទីកា រងា រ របស់គ បះដូង របស់ ខ្ញ ុំ ត ប្ល កពីធម្ម តា ទា ំងមិន ទា ន់ជួបគ ឡើយ។

ព ឹកមួយ កុសល ដលជា មិត្ត រួមកា រងា រ របស់ខ្ញ ុំ ហើយ ត ូវ ជាបង

65

ប្អ ូន សា ច់ ឆា យផង និយា យ មក កា ន់ ខ្ញ ុំ ៖- វិជ្ជ នី! ថ្ង នះមិត្ត ភក្ត ិខ្ញ ុំនឹងមកលង ទីនះ ពល ហ្ន ឹង ខ្ញ ុំ នឹង

ណនា ំ ឱយ សា្គ ល់វិជ្ជ នីតម្ត ង! គិតយ៉ាងម៉ចដរ?មនុនះបន្ត ិច ដដលវា យរបា យកា រណ៍សខុៗ ស បត់ចា បផ់្ត ើមញរ័

ឯ បះ ដូង ត ឌឹបឌឹប...ខ្ញ ុ ំមើលមុខ កុសល មិន ដា ក់ ភ្ន ក ព ះ មិន ដឹង ថា ត ូវ និយា យ ថា ម៉ច។

- ចា ៎! មា នអី។ មកពលណា ពលហ្ន ឹង ។កុសល ញញឹមហើយ ដើរចញ ។ ខ្ញ ុំខំ ប ញបិ ប ញា ប់ បន្ទ ប់

ទឹក ដើមីបឆ្ល ះុកញ្ច ក់។ ខ្ញ ុថំមក មលើបបូរ មា ត់ដ៏ក ៀមផ្អ ះ ហើយរបក ជា ច ើន កន្ល ង។ លា បក មហើយ ខ្ញ ុំជូតវា ចញខ្ល ះ ដើមីបកំុឱយ គដឹងថា ខ្ញ ុំ លា ប ក ម ជា ពិសស គឺ កុសល ដលជា អ្ន កពូក បងា ប់បំផុត។ ខ្ញ ុំ គូស ចិ ្ច ើម ដល ខ្ល កីន្ត តុគា នសណា្ដ ប់ធា ប់ និងផា ត់ ពណ៌បន្ត ចិផង។ ខ្ញ ុ ំ ក៏ មិន ភ្ល ច ឆ្ល ៀត ញញឹម ដា ក់ កញ្ច ក់ ទា ងំញ័រ បបូរ មា ត់ តតា ត់ ដូចមា ន់ត វូមួយអង ។

ប ហល ជា ១ ង៉ ក យមក ខ្ញ ុឮំសំឡងឡា ន មួយ ចត ខា ង មុខ កា រិយា ល័យ។ សំឡង ដើរចូលមក ឮ សូរ ដូច ដំរី។ តា មទា រកា រិយា ល័យ ដល បើក បង្ហ ើបតិចៗ ខ្ញ ុំមើលឃើញបុរសមា ក់ដើរកា ត់។ មា ឌរបស់គធំ គ ន់បើ។ កំពុងតគិត ស ម ពី រូបរា ងរបស់គ ស ប់ត...តុកៗ...តុកៗ...

- វិជ្ជ នី! វិជ្ជ នី!ខ្ញ ុំដើរ បើកទា រ។ គឺកុសល និង មិត្ត របស់គ។- វិជ្ជ នី! ខ្ញ ុំសូមណនា ំឱយ សា្គ ល់សុធន។ សុធន! នះគឺវិជ្ជ នី មិត្ត រួម

កា រងា រ របស់ខ្ញ ុំ។ នា ងកា ន់ខា ងផ្ន កអប់រំកុមា រតូច (កុសល រៀបរា ប់)- ជំរា បសួរ!(ខ្ញ ុំលើកដជម បសួរគយ៉ាងសុភា ព)- ហ្ន ឹងហ្អ សវិជ្ជ នី! ហសហស...ជម បសួរ! ខ្ញ ុំឮ កុសល ប ប់ខ្ញ ុំយូរ

74

ស ក ឡុក ម៉តសូ ភីណា

ខ្ញ ុអំង្គ យុក្ន ងុបា រតមា ក់ឯង។ បបួលនរណា ក៏គ មិនមកជា មួយ ដរ ព ះ គ មា ន ប្ត ី ប ពន្ធ អស់ ហើយ។ តខ្ញ ុំមា ក់ឯង អង្គ ុយ ផឹក ស ក ឡុក ះម៉ត ពណ៌ ផា្ក ឈូក ដ៏ ស ស់ សា ត។ ផឹក មិន ទា ន់ អស់ កន្ល ះ កវ ផង ចង់ មខុ ហើយ។ ខ្ញ ុំយកកវស ត ជា ក់ៗមកប៉ះផ្ទ មុខ ដើមបី កុំ ឱយ ពក។

ឆា ំនះ ខ្ញ ុំមា នអា យុ៣១ឆា ំហើយ។ មិត្ត ភក្ត ិចះតបងា ប់ថា ត ចា ស់ ហើយ លងសា ត។ ពួកវា តងតបង្ខ ំឱយខ្ញ ុំយកប្ត ីឱយឆា ប់ៗ។ អា យុប៉ុណ្ណ ះ ខ្ញ ុំមិនដឹងថា យកឆា ប់ៗ ះ ត ូវធ្វ ើយ៉ាងណា ះទ។ ចិត្ត មួយចង់បា ន ឆា បដ់រ តបើមិនទា ន់មា នអ្ន កត ូវចិត្ត ឡើយ តើឱយខ្ញ ុំចះត យក ម្ត ច នឹងបា ន? មួយទៀត ត ពលឃើញ កប្ត ីៗរបស់មិត្ត ភក្ត ិរបស់ខ្ញ ុំមួយ ចំនួន ខ្ញ ុំចង់សា លា លងយកប្ត ី ហើយ។ ប្ត ីរបស់មិត្ត ខ្ញ ុំមា ក់ ម្ត ុំ ចា ក់ អង ផឹកពី ៉ង៩ព ឹកដល់១១យប់។ មិត្ត ភក្ត ិប ុសៗរបស់គបួនដប់នា ក់មកផឹក ហើយអា វីពួកមា៉កខ្ញ ុំ ះ ត ូវរលះរលួយដអស់ហើយ ទម ំ ពួកគចប់កម្ម វិធី។ ពួកបុរសៗអស់ ះ មកតអង្គ ុយផឹក តប៉ុ ្ណ ះ មិនរវីរវល់ជួយលើកនះលើក ះអា វីអីបន្ត ិច ះ។ មា៉កៗនះ អត់មួយ ជីវិត ក៏បា នដរ។ ខ្ញ ុំឮតអា វីវា ត្អ ូញត្អ រ ឡើងសា ំត ចៀក ហើយ។ ម៉យោ ង ដរ វា ពិបា កបុ៉ណ្ណ ឹងហើយ ខ្ញ ុំនិយា យដើម ប្ត ីរបស់វា មិនបា នទ។ វា សរសើរ ពីប្ត ីរបស់វា ទៀត ថា គមិនចះដើរផឹកផ្ត សផា ស ខា ង ក [sic]។

75

ឯមា ក់ទៀត យ៉ាប់ជា ង ប្ត ីអា វី ទៀត។ ប្ត ី អារ័ត្ន ក៏ផឹកណា ស់ដរ។ គា ត់ មិន ដល គិតថា គា ត់ ត ូវ បើកបរ ជូន ប ពន្ធ កូន ណា ឡើយ។ លើក ដា ច់ៗ រហូត។ បើ នរណា មិន លើកដា ច់ គា ត់ខឹងដា ច់កបោ លដា ច់ កន្ទ ុយ។ ខ្ញ ុំ គ វី កបោ ល រា ល់តលើក។ ម្ត ង ណាក៏គា ត់ដា ក់បណា្ដ សា ថាកុំឱយខ្ញ ុំ មានប្ត ីដរ។ ខ្ញ ុំតបវិញជា រឿយៗ ថា «ណ្ហ ើយ ...ប្ត ីផឹកខា ចចា ញ់គបបនះ ស ប មា ស មួយល្អ ី ក៏មិន ត ូវកា រដរ»។ មកទល់សព្វ ថ្ង ប្ត ីអា រ័ត្ន មិនទា ន់ និយា យ រក ខ្ញ ុំ ឡើយ ព ះខឹងនឹងខ្ញ ុំ។ មា នតប្ត ី អា ភាមា ក់គត់ ដល មិន ផឹកស នឹងគ។ គា ត់ឈប់ផឹក ស រា ប់ឆា មំកហើយ តា ងំពីពទយប ប់ថា គា ត ម់ា ន ប ថ្ល ើម ដលចា ំបា ច់ត ូវ តម ស ។ គួរឱយអា ណិត គា ត់ មិនសូវ ត ូវ បា ន អ ្ជ ើញឱយ ណា មកណា ជា មួយគទ ព ះគគិតថា គា ត់ មិន បា ន កា រ។

ថ្ង នះជា ថ្ង ទី៣១ ខធ្ន ូ ស្អ កត ូវឆ្ល ងចូលឆា ំ២០១៤ ហើយ។ មនុសស មា ប ុសស ី នា ំគា ណាត់ សងសោ រ មកសា សង។ ខ្ញ ុំថមក ម ថម មសៅ បន្ត ិច ដើមបីកុំ ឱយ អា ក ក់មើលពក។ សបកខ្ញ ុំឡើង ថមអងា្ក ំ ពណ៌ ខៀវ រួមនឹង ខូវប៊យពណ៌ អា វរឹបរា ង ពណ៌ផ្ទ មឃស ល។ ខ្ញ ុំកៀប សក់ ឡើងត ង់ ហើយមិន ភ្ល ច លា បក មមា ត់ឡើយ។ ខ្ញ ុំចង់ឈ្ន ះ នឹង ពា កយ មនុសស ដលចះតបងា ប់ខ្ញ ុំ ថា ខ្ញ ុំរូបអា ក ក់ រា ងល្អ ិត មិនខ្ម ះ។ ថ្ង នះខ្ញ ុំ ចង់ សា កលបងរូបអា ក ក់របស់ខ្ញ ុំម្ត ង។ ខ្ញ ុំត ូវដឹងថា រូបខ្ញ ុំប៉ុណ្ណ ះ អាច មាន គ ចា ប់ អា រម្ម ណ៍ មកលើខ្ញ ុដំរឬទ។ ខ្ញ ុគិំតថា ខ្ញ ុតំ វូរកប្ត ដីលល្អ ជាងប សុៗ ពូកផឹកទា ំង ះ។ ខ្ញ ុំណា ត់មិត្ត ភក្ត ិ លីវពីរបីនា ក់ ដើមបី ឆ្ល ង ឆា ំ នឹង គ។ តខ្ញ ុំឆ្ល ៀតមកមុន ក ងមា នរឿងហតុកា រណ៍ល្អ ៗ ។

ខ្ញ ុមំកដល់តា ងំពី ង៉៥រសៀល។ ថ្ង បើក ឡើយ ហើយ មា ន មនុសសមកជា រឿយៗ។ មា នពួក សបក សបួនប ំ នា ក់ មា នប ុស មានស ី

82

លា ហើយ Benហួត សីុលវី

ខ្ញ ុ ំ អផសុក ជា ខា ងំនឹកគិត បបួល មិត្ត ភក្ត ិ មើលកុន ។ ខ្ញ ុយំក ទូរស័ព្ទ មក ហើយ ក៏ ចុច លខ របស់ រីណា ដល ជា មិត្ត ភក្ត ិ ធ្វ ើ ការ ជា មួយ គា ។

- អា ឡូ រីណា ! ថ្ង នះ មើល កុន ជា មួយ គា ទ? គ មា ន ប ំង រឿង «គ ប់ ពជ » ង Legend និង Cineplex លបី ថា ល្អ មើល ណា ស់។ បើ មិន ទ ប យ័ត្ន សា យ ក យ!

- អ្ហ ើយ! ឯង មិន ដឹង ទ អី! ម៉ គា មិន ឱយគា ណា ទ ក ពី ធ្វ ើ ការ ះ។ ជីវិត ដូច ជា ប់គុក អី៊ចឹង គា ចង់ ណា មកណា ត វូ មាន កា រ អនុ ត

បើ មិន ដូ ះ ទ គា ត់ ទសនា ៣ យប់ ៣ ថ្ង មិន ឈប់ ទ។ គា ពយោ យា ម រី បំរះ ប៉ុនា ន ដង ដរ ត គា ត ូវ កា រ លុយ របស់ គា ត់ ដូច្ន ះ ចះ ត ទ ំៗ ។ ឯង ដឹង ទ! កា ល ពី បុ៉នា ន ថ្ង មុន មា ន បា តុកម្ម របស់ កម្ម ករ ក មុ ហុ៊ន ង ចក ពួក គ បិទ ផ្ល ូវ ធ្វ ើ ឱយយើង ស្ទ ះ ត ២០ នា ទី ប៉ុ ្ណ ះ ម៉គា ទូរស័ព្ទ មក ប ំ ដង ព ះ គា ត់ ខា ច គា ដើរ លង មា ន សងសោ រ។ រា ល់ ថ្ង គាត់ អភិរកស កូន ៗ របស់ គា ត់ ណា ស់ សូមបី ត បង ប សុ គា ក៏ គា ន សរីភា ព ដរ។ គា ចង់ ណា ស់! ត គា គា ន សរី ភា ព ដូច ឯង ទ។ គា បិទ ទូរស័ព្ទ ហើយ បើ មិន ដូច្ន ះ ទ ម៉ ថា គា ញ៉ ប ុស ហើយ រអូ៊ ឱយគា ទៀត មិនខា ន។

រីណា បិទ ទូរស័ព្ទ ទំាង មិន ទា ន់ លា គា ស ួល បួល។ បសកកម្ម ទី ១ ត ូវ បរា ជ័យ។ ខ្ញ ុអំង្គ យុនឹករកមិត្ត ភក្ត ផិសងទៀត ក ង អា ច ជា មួយ បា ន។ ខ្ញ ុំ ក៏ នឹក ឃើញ បុបា ដល ជា មិត្ត ភក្ត ិ ធា ប់ រៀន សា កល វិទយោ ល័យ ហើយ

83

ត ទា ក់ ទងគា ម្ត ងមា្ក ល។- បុបា លា ច នះ ឯងចង់ មើល កុន ទ? (ខ្ញ ុំ សួរ ទា ំង ពយោ យា ម ទប់

ចិត្ត មិន ឱយ បា រម្ភ )- គា មិន កើត ទ ! ពល នះ គា គា ន សរីភា ពដូច មុន ឡើយ! ពល

មា ន ប្ត ី មា ន កូន ហើយ គឺ ទើស ដ ទើស ជើង ណា ស់ ។ ចង់ ណា មក ណា ទា ល់ ត រក អ្ន ក មើល កូន។ ចំណក ឯ ប្ត ី គា វិញ តង ត សម្ល ក់ សម្ល ឹង ពល គា

ណា ម្ត ងៗ ។ ះ បី ជា មា ន កា រ អនុ ត ហើយ ក៏ យ ក៏ គា ត់ ខឹង ងរង៉ក់ ហើយប ចណ ថមទៀតផង ។ ពល ខ្ល ះ គា ត់ មិន ទា ងំ និយា យ រក គា ២ ៣ ថ្ង ឯ ះ។ (សំឡងបដិសធពីខសទូរស័ព្ទ មា្ខ ងទៀត)

ខ្ញ ុំ ដូចជា ធុញ ទ ន់ នឹង កា រ ត្អ ូញ ត្អ ររបស់ពួកមា៉កខ្ញ ុំ សឹង ត ទ ំ មិន បា ន។ តបំណា ច់នឹងសា ប់ ខ្ញ ុំក៏សួរមួយមា៉ត់ ពីរ ៖

- ចុះអីក៏ដល់ថា ក់ហ្ន ឹងផង?ប ហលជា ត ូវចិត្ត របស់បុបា ហើយ ទើបនា ងតបវិញ ភា ម ៖- វា ដល់ថា ក់ហ្ន ឹងមនណា ៎។ គា ត់អា ចធ្វ ើអ្វ ីក៏ បានដរ... ច ៀង

ខា រ៉ាអូខ ជា មួយ មិត្ត ភក្ត ិ យក ស ី អង្គ ុយ កំដរ ផឹក មក ផ្ទ ះ វិញ ក្អ ួតដក ឱយ ឆ្ក លិទ្ធ មា ត់ ។ ពល ខ្ល ះ គា ជរ ប រ ដើមបី ឱយគ ដឹង ថា គា ធុញទ ន់។ គិតៗ

គា រកវិធី ដើមបី លង ប្ត ី ព ះ ទ ំនឹង សា នភា ព បប នះមិន បា ន ទៀត ទ មើល ។

ខ្ញ ុំដកដង្ហ ើមធំត មា ក់ ឯង ហើយពិចា រណា វងឆា យ ភ្ល ចគិតថា ខ្ញ ុំ កំពុង ត សា ប់បុបា ត្អ ូញត្អ រពី ជីវិត អា ពា ហ៍ពិពា ហ៍ មិន សម បំណង របស់ នា ង។ សំឡង របស់នា ង តឮល្វ ើយៗ ត ចៀក ដល យក ទូរស័ព្ទ ។ នា ងរៀបរា ប់បន្ត ៖

- គា ចង់ បា ន ជីវិត លីវ ដូច ឯង វិញ ណា មក ណា បា ន តា ម ចិត្ត ។

88

បុរស ម៉ង់ ហា្ក អូ៊ច សូដា នី

- អា ដា អឺ អា ដា ...សា ត់ឈឹង។- អា ដា !ខ្ញ ុំភា ក់ក ញា ង លស់ ព លឹងអស់។ ភា រីស កដា ស់ខ្ញ ុំកបរត ចៀក។

វា មា នទឹកមុខចង់ហក់ធា ក់ខ្ញ ុំឱយធា ក់ពីលើគ ហើយមើល ។ភ្ល ចណនា ំខ្ល ួន! ខ្ញ ុំគឺណា ដា ឆា ំនះអា យុ២៧ឆា ំ សា ត រាងស្វ ល

លីវ គា នសូមបីតសងសោ រ។ និយា យ ឱយចំ គឺមិនធា ប់ស ឡាញ់អ្ន ក ណា ហើយក៏គា នអ្ន កណា មកស ឡាញ់... ឬក៏មា នដរ តខ្ញ ុំមិនដឹង? ណ្ហ ើយ វា គា នអីធំដំុទ។ ចំណកមា ក់ដលស កជំទា លកបរត ចៀកអំបា ញ់មិញ គឺភា រី មិត្ត ចិត្ត មួយថ្ល ើមមួយរបស់ខ្ញ ុំ។ ពួកយើងសា្គ ល់គា តា ំងពីតូច។ យើង ធំជា មួយគា រៀនជា មួយគា ផ្ទ ះ ជិតគា ពលខ្ល ះញំុាបា យជា មួយគា គងជា មួយគា ... ភា រីជា មិត្ត ដលយល់ចិត្ត ខ្ញ ុំបំផុត។ ពួកយើង មក ពី ខត្ត សៀមរា បជា មួយគា មករៀនមហា វិទយោ ល័យហើយក៏រកកា រងា រធ្វ ើ ក ងុ ភ្ន ំពញ ទើបយើងជួលបន្ទ ប់មួយ ជា មួយគា កុំឱយចុះលុយច ើនពក។ កា ល រៀន ខ្ញ ុំរៀនខា ងឌីសា ញ (design) ចំណកភា រីរៀនខា ងភា សា ខ្ម រ ព ះ វា ពូក ខា ងនះ ហើយសរសរសា តទៀត គឺផ្ទ ុយពីខ្ញ ុំ ដល... ណ្ហ ើយ កុំ និយា យនា ំខា សគ។ ពលរៀន ពួកយើងតងតស វជ វ កន្ល ង ជា មួយ គា (បណា្ណ ល័យ បណា្ណ គា រ...) គឺត សងជា និច្ច ។

89

និយា យពីចំណង់ចំណូលចិត្ត វិញ ភា រីគឺចូលចិត្ត អានរឿង ប ម ក ម ស ្ច តនា រឿងភា គស្ន ហា ហើយតងតយំជា និច្ច ពល អាន រឿង កមសត់។ តខ្ញ ុវិំញ ខ្ញ ុចូំលចិត្ត អា នរឿងក្ម ងៗ មា នរូបច ើន រឿងព ង ហើយ ពលដលខ្ញ ុំមកដល់ភ្ន ំពញ ខ្ញ ុំបន្ថ មចំណង់ចំណូលចិត្ត មួយថ្ម ីទៀត គឺ សៀវ ម៉ង់ហា្ក (Manga) ដលជា សៀវ រឿងរូបភា ពរបស់ជប៉ុន។ ខ្ញ ុំ ឈ្ល ក់វង្វ ង ព ះគំនូរសា តៗ រឿងក៏ល្អ មើលទៀត។ ភា រីតងនិយា យថា អា រឿងហ្ន ឹងមិនដឹងជា ល្អ មើលត ង់ណា ទ មា នតពណ៌ស ហើយ ប អប់ វិញមិនប កដ ជា ជ ុង ឬមូល។ មា នទៀត គឺ ថា មិនដឹង គួរ មើល ពីណា ណា ទ... គឺរញ៉រញ៉ដល់ហើយ។ ពលវា និយា យបបនះ ខ្ញ ុំ មិនដលតបទ ព ះវា ជា កា រពិត។ ត ះមកពីវា មិនឆា តខ្ល ួនឯង។ ក្ន ុង មួយថ្ង បើមិនបា នមើលរឿង ម៉ង់ហា ្ក ក្ន ុង អី៊នធឺណត ម្ត ងទ គឺ ខ្ញ ុំ ដក មិន លក់ ឡើយ។ ក្ន ុងបន្ទ ប់ដកខ្ញ ុំ គឺពញតរូបរបស់រឿងម៉ង់ ហា្ក ដល ខ្ញ ុំ យក ពីបងចិត្ត ល្អ មា ក់ គឺបងGoogle។ ចា ប់ពីពលដលខ្ញ ុំស ឡាញ់រឿង ប ភទ នះ មក ខ្ញ ុំក៏ចា ប់អា រម្ម ណ៍នឹងកា ររចនា របស់គ តបរជា រៀនផ្ន ក រចនា បប វិស្វ កម្ម វិញ។

ខ្ញ ុំសូមណនា ំពីរឿងមួយចំនួន ដលខ្ញ ុំបា នអា ន។ ខ្ញ ុំ អានទា ំងអស់មិន ថា រឿងប ភទអ្វ ីទ សូមបីតរឿងស្ន ហា តភា គច ើន គឺរឿង ស្ន ហា របស់ យុវវ័យ ដូចជា រឿងLast Game, Horimiya, Tonari no kaibuysu kun (អ្ន ក អង្គ ុយ ជិតខ្ញ ុំគឺបិសា ច), L-DK... ចំណករឿងបបអច្ឆ រិយៈ វិញ គSឺhinrei

tantei yakumo(Psychic Detective Yakumo), Iris Zero...ហើយ ប ភទ រឿង បបប ើអា វុធ គឺ Inuyasha, Code breaker, Samurai deeper Kyou...

ចំណករឿងបបចិត្ត សា ស្ត វិញ ដូចជា Goth, Another, Death Note

(រឿង នះ លបីគួរសម មា នមនុសសសា្គ ល់ច ើន តមិនដលN់arutoទ)...