1
De parabel van Hilde en de paradijsvogel oit nam ik een jonge col- lega apart en maakte haar deelgenote van mijn bekommernis: het was mij ter ore gekomen dat ze zou hebben aan- gepapt met een voetballer en dat was niet zo handig voor een sportjournaliste die vaak bij het voetbal kwam. Ik zei haar dat het, gezien de voorspel- bare reacties in het macho voetbalwe- reldje, voor haar eigen reputatie (en ook een beetje voor die van de redactie waar ik verantwoordelijk voor was): A. Niet slim was om met een voetballer aan te pappen, B. Zeker niet slim was om aan te pap- pen met een voetballer die stotterde en zijn haar blondeerde. Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik geloof dat ik er nog heb aan toegevoegd: ga dan ten minste achter Vincent Kompany aan. “Ik weet het,” zei ze, “maar hij heeft een mooi lijf en het is een brave jongen.” Dat mooi lijf was van Aristide Bancé, een one season wonder van Lokeren dat vervol- gens is verkocht naar Metalurg Donetsk maar daar niet kon aarden en dan maar aan een odyssee begon langs maar liefst tien clubs. Nu zit hij in Augsburg en via het wonderbaarlijke world wide web heb ik nu gezien dat hij rood haar heeft. Ik heb dit verhaal nooit aan iemand verteld, tenzij privé, en ik was ook nooit van plan de naam te onthullen van die journaliste, zelfs niet in mijn mémoires als die al zouden worden geschreven. Iedereen heeft recht op een uitschuiver maar die discretie hoeft nu niet meer. De journaliste heet Hilde Van Malderen en ze heeft zichzelf zaterdag geuit op de voorpa- gina van Het Laatste Nieuws en met een dubbele pagina in het sportkatern. Deze week komen er ook nog een drie voorpu- blicaties van haar boek, Speelgoed geheten. Hilde Van Malderen is – niet in volg- orde van importantie of frequentie – ach- terna gezeten, het hof gemaakt, gevraagd voor een vluggertje en gestalkt. De voor- stellen/aanvallen kwamen van voetballers, voetbaltrainers, voetbalanalisten, voetbal- makelaars en de occasionele voetbaljour- nalist. Ik ben gerust, mijn naam zal niet in dat boek van haar staan. En toch ken ik Hilde redelijk goed en wat meer is: ik heb een professionele boon voor haar. Dat heb ik haar laatst nog gezegd en haar tegelijk gefeliciteerd omdat ze op gewicht was gebleven. Ook dat is niet uit de biecht klap- pen, want ze schrijft zelf dat ze vroeger een patatje was. Waarom? Dat vraag ik mij sinds giste- ren af. Waarom kon Hilde niet, als de goeie journaliste die ze is, gewoon haar werk hebben gedaan? Waarom heeft ze al die randzaken niet meteen afgeblokt? Waarom bleef ze niet weg van die para- dijsvogel van Lokeren, waardoor ze zich tenminste niet de onterechte reputatie van ‘die is goedkoop’ op haar nek had gehaald. Nu goed, een mens maakt fouten en meer dan één, maar dan al je fouten en die van anderen te boek stellen, dat is toch van een heel andere orde. Meer zelfs, het is nooit gezien in België en misschien, heel mis- schien, is het zelfs gevaarlijk voor haarzelf. Ik snap er helemaal niks van. Ze had net een mooi contract versierd bij Het Laatste Nieuws en een contract voor lijninterviews voor VTM en Telenet, iets waar ze heel bedreven in was. Ook daarmee heb ik haar gefeliciteerd en meteen nog een waar- schuwing gegeven dat ze zich niet moest laten wegzetten als het wijfje van voetbal- journalistiek. Ik heb wat ervaring aangezien ik een jonge collega was van de eerste vrouwe- lijke voetbaljournaliste ooit, voor wie nog de kleedkamers zijn dicht gegaan en die onterecht via achterklap ook een foute reputatie kreeg aangesmeerd. In 2000 heb ik in Sydney sloten koffie gedronken met Lisa Olson, die als verslaggeefster van de NFL in de VS is moeten vluchten naar Australië, omdat ze klacht had ingediend voor seksuele intimidatie in de kleedka- mer van de Patriots. Een aardige mevrouw, maar ondanks dat ze er redelijk rijk door is geworden, getraumatiseerd tot in haar kleinste teen door het voorval. Om een lang verhaal kort te maken, ik weet wat de valkuilen zijn voor een vrouw in de sportjournalistiek. Ik heb haar wel nooit geadviseerd om als een slons naar het voetbal te gaan en ook niet om low profile te blijven want dan zou ze haar talent hebben tekortgedaan. Maar wel om op haar hoede te zijn en vooral – als het even kon – buiten het voetbal een vrijer te zoeken. Het moge duidelijk zijn dat mijn goed- gemeende raad niet is opgevolgd. So be it, het is haar leven en haar werk, maar ik vrees dat ze zich hiermee op ter- mijn buitenspel zet. Ik weet in elk geval dat haar dubbel paginaatje van afgelopen weekend behoorlijk zwaar is aangekomen in het voetbal want hoewel ze geen namen noemt behalve Bancé, zijn de voorvallen waar ze naar verwijst voor insiders rede- lijk herkenbaar. Een beetje ingewijde in het Belgisch voetbal kan er zelfs zo namen op plakken. Is dit nu een afrekening met al wie haar onterecht heeft bejegend? Ik weet het niet. Is dit aandacht zoeken? Ik hoop het niet. Is dit een revanche? Misschien. Is dit moedig? Op één manier wel. Is dit dom? Ik vrees het, maar ik hoop voor haar dat ik mij vergis. Wat collega Hilde heeft gedaan, is nooit vertoond in het Belgisch voetbal. Ze is The Secret Footballer (opzoeken, als u die niet kent) in journalistenplunje maar dan niet secret en nooit secret geweest. Ze klapt uit de biecht over een wereldje dat haar als speelgoed heeft behandeld en dat naar haar perceptie wordt gestuurd door testosteron. Ik kan haar met mijn hand op mijn hart zeggen dat elk sportwereldje van mannen wordt gestuurd door testosteron. De zwemmer en zijn zwemtrainer zijn wat dat betreft niet minder viriel dan de voetballer en zijn voetbaltrainer. Oké, misschien komt er ook wel iets goed van dat boek van haar. Op het eerste gezicht lijkt het alvast geen duw in de rug van de vrouwelijke voetbaljournalisten in spe. Niet dat er een tsunami van vrouwe- lijke voetbaljournalisten op ons afkomt, maar wie of wat zich aandient, zal mis- schien minder last krijgen omdat de hit- sige voetballer, makelaar, trainer of ana- list zich nu wel wat zal inhouden. Na deze reclameboodschap voor het boek Speelgoed, verwacht ik van uitgeve- rij Borgerhoff en Lamberigts minimaal een exemplaar, gesigneerd door de auteur én door al wie haar oneerbare voorstellen deed zoals de mysterieuze verdedigers, middenvelders, spitsen, makelaars en zeker die ene scheidsrechter uit haar boek. Een afrekening? Ik weet het niet. Aandacht zoeken? Ik hoop het niet. Moedig? Op één manier wel. Dom? Ik vrees het DE MORGEN MAANDAG 25 AUGUSTUS 2014 12 O COLUMN HANS VANDEWEGHE Wat gebeurt er als een niet onaantrekkelijke vrouw zich in het hart van de Belgische voetbalwereld begeeft? Hilde Van Malderen, voetbalverslaggeefster voor onder meer Het Laatste Nieuws, beschrijft het in Speelgoed, een boek dat vanaf morgen in de winkel ligt. Van Malderen geeft de lezer een inkijk in de sms’jes die ze kreeg van onder anderen ‘een arbiter’ (‘Ik denk dat ik gevoelens voor je heb’) en een speler van Club Brugge (‘Dinsdag Zaventem luchthaventoilet wij twee’). Haar ex-chef Hans Vandeweghe heeft er zijn bedenkingen bij. © DEBBY TERMONIA

DeparabelvanHildeendeparadijsvogel O · 2014. 8. 25. · !"#$%&&’’&()*+’,’-.%’/($(&0$((0’123’,’/41525’/$.&&%6&’ 77789"#$%&&8:%’,’(&;6

  • Upload
    others

  • View
    0

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: DeparabelvanHildeendeparadijsvogel O · 2014. 8. 25. · !"#$%&&’’&()*+’,’-.%’/($(&0$((0’123’,’/41525’/$.&&%6&’ 77789"#$%&&8:%’,’(&;6

!

!"#$%&&''&()*+','-.%'/($(&0$((0'123','/41525'/$.&&%6&' 77789"#$%&&8:%','(&;6<9"#$%&&8:%''

!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !

Deparabel vanHilde ende paradijsvogeloit nam ik een jonge col-lega apart enmaaktehaar deelgenote vanmijn bekommernis: hetwasmij ter ore gekomendat ze zouhebben aan-

gepaptmet een voetballer en datwas nietzo handig voor een sportjournaliste dievaak bij het voetbal kwam.Ik zei haar dat het, gezien de voorspel-

bare reacties in hetmacho voetbalwe-reldje, voor haar eigen reputatie (en ookeenbeetje voor die vande redactiewaar ikverantwoordelijk voorwas):A. Niet slimwas ommet een voetballer

aan te pappen,B. Zeker niet slimwas omaan te pap-

penmet een voetballer die stotterde enzijn haar blondeerde.Ikweet het niet helemaal zeker,maar ik

geloof dat ik er nogheb aan toegevoegd: gadan tenminste achterVincentKompanyaan. “Ikweet het,” zei ze, “maar hij heefteenmooi lijf en het is een brave jongen.”Datmooi lijf was vanAristide Bancé, eenone seasonwonder vanLokeren dat vervol-gens is verkocht naarMetalurgDonetskmaar daar niet kon aarden endanmaaraan een odyssee begon langsmaar liefsttien clubs. Nu zit hij inAugsburg en viahetwonderbaarlijkeworldwidewebheb iknu gezien dat hij roodhaar heeft.Ik heb dit verhaal nooit aan iemand

verteld, tenzij privé, en ikwas ooknooitvan plan denaam te onthullen vandiejournaliste, zelfs niet inmijnmémoires alsdie al zoudenworden geschreven.Iedereenheeft recht op eenuitschuivermaar die discretie hoeft nunietmeer. Dejournaliste heetHildeVanMalderen en zeheeft zichzelf zaterdag geuit op de voorpa-gina vanHet LaatsteNieuws enmet eendubbele pagina in het sportkatern. Dezeweek komen er ooknog eendrie voorpu-blicaties vanhaar boek, Speelgoed geheten.HildeVanMalderen is – niet in volg-

orde van importantie of frequentie – ach-terna gezeten, het hof gemaakt, gevraagdvoor een vluggertje en gestalkt. De voor-stellen/aanvallen kwamen van voetballers,voetbaltrainers, voetbalanalisten, voetbal-makelaars en de occasionele voetbaljour-nalist. Ik ben gerust,mijn naamzal niet indat boek vanhaar staan. En toch ken ikHilde redelijk goed enwatmeer is: ik hebeenprofessionele boon voor haar. Dat hebik haar laatst nog gezegd enhaar tegelijkgefeliciteerd omdat ze op gewichtwasgebleven. Ookdat is niet uit de biecht klap-

pen,want ze schrijft zelf dat ze vroegereenpatatjewas.Waarom?Dat vraag ikmij sinds giste-

ren af.WaaromkonHilde niet, als degoeie journaliste die ze is, gewoonhaarwerkhebben gedaan?Waaromheeft ze aldie randzakennietmeteen afgeblokt?Waarombleef ze nietweg vandie para-dijsvogel vanLokeren,waardoor ze zichtenminste niet de onterechte reputatie van‘die is goedkoop’ ophaar nekhad gehaald.Nu goed, eenmensmaakt fouten enmeerdan één,maar dan al je fouten endie vananderen te boek stellen, dat is toch van eenheel andere orde.Meer zelfs, het is nooitgezien inBelgië enmisschien, heelmis-schien, is het zelfs gevaarlijk voor haarzelf.Ik snap er helemaal niks van. Ze hadnet

eenmooi contract versierd bijHet LaatsteNieuws en een contract voor lijninterviewsvoorVTMenTelenet, ietswaar ze heelbedreven inwas. Ook daarmeeheb ik haargefeliciteerd enmeteennog eenwaar-schuwing gegevendat ze zichnietmoestlatenwegzetten als hetwijfje van voetbal-journalistiek.

Ik hebwat ervaring aangezien ik eenjonge collegawas vande eerste vrouwe-lijke voetbaljournaliste ooit, voorwie nogde kleedkamers zijn dicht gegaan endieonterecht via achterklap ook een foutereputatie kreeg aangesmeerd. In 2000hebik in Sydney sloten koffie gedronkenmetLisaOlson, die als verslaggeefster van deNFL in deVS ismoeten vluchtennaarAustralië, omdat ze klacht had ingediendvoor seksuele intimidatie in de kleedka-mer vandePatriots. Een aardigemevrouw,maar ondanks dat ze er redelijkrijk door is geworden, getraumatiseerd totin haar kleinste teen door het voorval.Om een lang verhaal kort temaken, ik

weet wat de valkuilen zijn voor eenvrouw in de sportjournalistiek. Ik hebhaarwel nooit geadviseerd om als eenslons naar het voetbal te gaan en ook niet

om low profile te blijvenwant dan zou zehaar talent hebben tekortgedaan.Maarwel omop haar hoede te zijn en vooral –als het even kon – buiten het voetbal eenvrijer te zoeken.Hetmoge duidelijk zijn datmijn goed-

gemeende raadniet is opgevolgd. So be it,het is haar leven enhaarwerk,maar ikvrees dat ze zichhiermee op ter-mijn buitenspel zet. Ikweet inelk geval dat haar dubbelpaginaatje van afgelopenweekendbehoorlijk zwaaris aangekomen inhetvoetbalwant hoewel zegeennamennoemtbehalve Bancé, zijn devoorvallenwaar ze naarverwijst voor insiders rede-lijk herkenbaar. Een beetjeingewijde in het Belgischvoetbal kan er zelfs zo namenopplakken.Is dit nu een afrekeningmet alwie

haar onterecht heeft bejegend? Ikweethet niet. Is dit aandacht zoeken? Ik hoophet niet. Is dit een revanche?Misschien. Isditmoedig?Op éénmanierwel. Is ditdom? Ik vrees het,maar ik hoop voor haardat ikmij vergis.Wat collegaHilde heeft gedaan, is

nooit vertoond in het Belgisch voetbal. ZeisThe Secret Footballer (opzoeken, als udie niet kent) in journalistenplunjemaardan niet secret en nooit secret geweest.Ze klapt uit de biecht over eenwereldjedat haar als speelgoed heeft behandelden dat naar haar perceptie wordtgestuurd door testosteron. Ik kan haarmetmijn hand opmijn hart zeggen datelk sportwereldje vanmannenwordtgestuurd door testosteron. De zwemmeren zijn zwemtrainer zijnwat dat betreftnietminder viriel dan de voetballer enzijn voetbaltrainer.Oké,misschien komt er ookwel iets

goed van dat boek van haar. Op het eerstegezicht lijkt het alvast geen duw in de rugvan de vrouwelijke voetbaljournalisten inspe. Niet dat er een tsunami van vrouwe-lijke voetbaljournalisten op ons afkomt,maarwie of wat zich aandient, zalmis-schienminder last krijgen omdat de hit-sige voetballer, makelaar, trainer of ana-list zich nuwel wat zal inhouden.Na deze reclameboodschap voor het

boek Speelgoed, verwacht ik van uitgeve-rij Borgerhoff en Lamberigtsminimaaleen exemplaar, gesigneerd door de

auteur én door al wie haar oneerbarevoorstellen deed zoals demysterieuzeverdedigers,middenvelders, spitsen,makelaars en zeker die enescheidsrechter uit haar boek.

Een afrekening? Ik weethet niet. Aandachtzoeken? Ik hoop het niet.Moedig? Op éénmanierwel. Dom? Ik vrees het

• DE MORGENMAANDAG 25 AUGUSTUS 201412

O

COLUMN

HANS VANDEWEGHE

JeroenPauwbeginttv-seizoenmetrelBRUSSEL — De befaamdeNederlandse talkshowhostJeroenPauw(54)zathetafge-lopenweekendinhetoogvaneenTwitterstorm.Aanleidingvoor de verontwaardiging:zijn voornemen om in zijnnieuwetalkshowenkelnogvrouwen uit te nodigen alsdieook“iets inonzesamen-leving gaanbetekenen”.Jeroen Pauw, die van-

avondaanhetnieuwe tv-sei-zoenbegint zonder zijn vroe-geresidekickPaulWitteman,deed de gecontesteerdeuitspraken in de popu-laire Nederlandsekrant AlgemeenDagblad. Pauw ver-klaarde hier dat

vrouwen ondervertegen-woordigd zijn in zijn pro-gramma’s omde eenvoudigereden dat ze ondervertegen-woordigd zijn in de categorie

“personen diekleur aan onzesamenlevinggeven van-wege hunfuncties”.De uit-

spraak werdhem niet

door iedereenindankafgeno-men.Maar terwijl sommigenal opriepen tot een boycot,kreeg Pauw ook steun uitonverwachtehoek.ZowaserMargriet van der Linden, ex-hoofdredacteurvanhet femi-nistische blad Opzij, dieJeroen Pauw “feitelijk gelijk”gaf. “Als je de actuele machtdagelijks aan tafel wil, dankrijg je voor het grootste deelmannen.”Jeroen Pauw heeft intus-

sen eveneens op de ophefgereageerd. “Ik snap dat hetprovocerend kan overko-men”,zeihijaandenieuws-sitenu.nl, “maarhet iseenfeitelijke constatering”.(JDP)

SteedsmeeragressieopschoolBRUSSEL — In een jaartijd ishetaantalgevallenvan agressie op schoolsterk gestegen. Datschrijven De Standaarden Het Nieuwsblad opbasis van cijfers van hetSteunpunt OngewenstGedrag op School.Tijdens het schooljaar2011-2012 kwamen er 55oproepen binnen over‘ongewenst gedrag’ tus-sen leerlingen. Tijdenshet schooljaar 2012-2013warendat er al 79.Vermoed wordt dat

het cijfer in realiteithoger ligt,omdatnietallegevallen gerapporteerdworden. “Weontvangenelk jaar meer oproepen

van leerlingen die metmekaar in de clinchgaan”,zegtAnjaKetelersvan het SteunpuntOngewenst Gedrag opSchool in De Standaard.“Vooral verbaal, maarook fysiek. Conflictenescalerenmeerdanvroe-ger. Tussen leerlingenonderling, tussen deouders van leerlingen,maar ook tussen deouders en directie.”Vooral in het middel-

baar zouden de proble-men escaleren. Eenbepaaldegroep jongerenzou nog amper over eenbasis aan sociaal-emoti-onele vaardighedenbeschikken. (JL)

Toelatingsexamen(tand)artskentrecordopkomstBRUSSEL— InBrusselsExpoopdeHeizel komenmorgenopnieuwduizendengenees-kundestudenten bijeen omzich door het toelatings-examen van de Vlaamsegemeenschap voor arts entandarts te worstelen. Intotaal schreven3.674kandi-daten zich in, een recordvooreenaugustussessie.Datmeldt professor BernardHimpens, voorzitter van deexamencommissie.Himpens stelt twee

opmerkelijke trendsvast. Zoschrijven steeds meer stu-denten uit het vijfde jaarsecundair onderwijs zich invoor het toelatingsexamen.

Dit keer zijn ze met 529, of16 procent van het totaleaantal inschrijvingen. Tweejaar geledenwas dat 12 pro-cent. Daarnaast blijkt hetaantal kandidaten uitNederland progressief tedalen. Twee jaar geledenmaakten ze nog een vijfdeuit van alle inschrijvingen;nu nog maar 13 procent.(JDP)

Wat gebeurt er als eenniet onaantrekkelijke vrouwzich in het hart van deBelgische voetbalwereld begeeft?HildeVanMalderen, voetbalverslaggeefster voor ondermeerHet LaatsteNieuws, beschrijft het in Speelgoed,een boek dat vanafmorgen in dewinkel ligt. VanMalderen geeft de lezer een inkijk in de sms’jes die ze kreegvan onder anderen ‘een arbiter’ (‘Ik denkdat ik gevoelens voor je heb’) en een speler vanClubBrugge(‘DinsdagZaventem luchthaventoiletwij twee’). Haar ex-chefHansVandewegheheeft er zijn bedenkingenbij.

© DEBBY TERMONIA

3.674studenten komennaar het examen