dib #4 _ Analogue adventures

1

_4

Analogue adventures

feb | 2014Studio Zoveel

Digitaal is vanzelfsprekend geworden. Digitaal is de norm, een luxe waar we aan gewend zijn en nooit meer vanaf willen. Iedereen wil goede foto’s kunnen maken met zijn telefoon en gelijk alles kunnen uploaden.

Alles wat ouderwets is neemt in zekere mate af. Cassettebandjes, vinylplaten, telefoons met een snoer, 8-bit computerspelletjes, floppy’s. Het raakt langzaam in de vergetelheid voordat het definitief verdwijnt. Hoeveel telefooncellen zien we nu nog in het straat-beeld? Nutteloze objecten worden vervangen door kleinere en snellere apparaten. En door de opkomst van digitale fotografie schieten we gemiddeld 200 plaatjes per feestje zonder dat we zorgen hoeven te maken dat het rolletje bijna vol zit.

De 4e editie van dib is een ode aan een uitstervend fenomeen: Analoge fotografie.Het magazine vertoond een tijdbeeld van polaroids en pasfoto’s. Van vergeten rolletjes, achtergelaten in een oude camera. Krassen op het fotopapier en vlekken op de negatieven.

Voor dit magazine werkte ik samen met Jaap Vork aan ons Double exposure project en vroeg ik aan de polaroid-fotografen in de stad of ze zelf ooit waren gefotografeerd.Onmisbaar was ook de schitterende reportage van Joost Stokhof en Yuri Veerman. In de 13 spreads staan de foto’s van hun kunstproject ‘Hitchhiker’s galaxy,’ dat voor het grootste deel is vastgelegd met wegwerpcamera’s.

Instagram zuigt. Dit is het echte werk.

Analogue adventures

dib

3

contents

double exposure portraits • pag 12 -23

Handleiding donkere kamer • pag 06 - 73

gevonden pasfoto’s • pag 62 - 69

HitcHHikers galaxy • pag 26 -51

spector color • pag 54 -59

de fotograaf • pag 08

Wat nu volgt is niet bedoeld als een volledige handleiding voor het ontwikkelen van films.

Het moet veeleer beschouwd worden als een aanvulling op wat tijdens de lessen uitvoerig wordt behandeld. Het kan

bovendien handig zijn als je na verloop van tijd eens geheel zelfstandig een film wilt ontwikkelen.

dib

5

Bron | crea cursusboek ‘fotografie - de donkere kamer’

Wat nu volgt is niet bedoeld als een volledige handleiding voor het ontwikkelen van films.

Het moet veeleer beschouwd worden als een aanvulling op wat tijdens de lessen uitvoerig wordt behandeld. Het kan

bovendien handig zijn als je na verloop van tijd eens geheel zelfstandig een film wilt ontwikkelen.

Eerst had ik een hekel aan ze, vanwege het simpele feit dat ik ze vaker tegenkom dan sommige van mijn goede vrienden.Maar je gaat eraan wennen, op dezelfde manier waarop je je eerst stoort aan lelijk behang, en dat in de daarop-volgende maanden niet meer opmerkt. Elke grote stad heeft ze. Tenminste, daar ga ik van uit. Ze horen er een beetje bij, de fotografen.Soms nog uitgerust met een bos rozen op de arm, maar ook die gewoonte is langzaam aan het uitsterven. Met de logge polaroidcamera schuifelen de stille mannen van kroeg naar kroeg, elke avond. Soms geheel onopgemerkt tot ze door een groep drinkende mensen aan de jas wor-den getrokken. Allemaal bij elkaar, even een kiekje ma-ken en onderhandelen over de prijs.

In Utrecht lopen er vier rond, twee daarvan zijn volgens mij broers. Onafhankelijk van elkaar vraag ik om een foto. Binnen een week heb ik ze allemaal. Wanneer ze de camera in de aanslag willen nemen pak ik die over en vertel dat ik geen portret wil van mijzelf maar van de fotograaf. Onzeker wordt er toegestemd, ik betaal er ten-slotte wel voor. Maar er ontstaat elke keer een gespan-nen situatie die ik bewust heb opgezocht, ik ben de eer-ste persoon in hun loopbaan die een foto van hun wilt.Het resultaat is een aantal portretten van mannen die zich totaal geen houding weten te geven. Verward kijken ze in de lens terwijl ik op de knop druk. Met de jas nog aan en net ontwapend van hun enige houvast, de ca-mera. De lens waar je je normaal achter kan verschuilen is ineens omgedraaid.Geen van hen wacht tot de polaroid is ontwikkeld en ze vervolgen hun eenzame tocht.

De fotograaf

dib

7

Eerst had ik een hekel aan ze, vanwege het simpele feit dat ik ze vaker tegenkom dan sommige van mijn goede vrienden.Maar je gaat eraan wennen, op dezelfde manier waarop je je eerst stoort aan lelijk behang, en dat in de daarop-volgende maanden niet meer opmerkt. Elke grote stad heeft ze. Tenminste, daar ga ik van uit. Ze horen er een beetje bij, de fotografen.Soms nog uitgerust met een bos rozen op de arm, maar ook die gewoonte is langzaam aan het uitsterven. Met de logge polaroidcamera schuifelen de stille mannen van kroeg naar kroeg, elke avond. Soms geheel onopgemerkt tot ze door een groep drinkende mensen aan de jas wor-den getrokken. Allemaal bij elkaar, even een kiekje ma-ken en onderhandelen over de prijs.

In Utrecht lopen er vier rond, twee daarvan zijn volgens mij broers. Onafhankelijk van elkaar vraag ik om een foto. Binnen een week heb ik ze allemaal. Wanneer ze de camera in de aanslag willen nemen pak ik die over en vertel dat ik geen portret wil van mijzelf maar van de fotograaf. Onzeker wordt er toegestemd, ik betaal er ten-slotte wel voor. Maar er ontstaat elke keer een gespan-nen situatie die ik bewust heb opgezocht, ik ben de eer-ste persoon in hun loopbaan die een foto van hun wilt.Het resultaat is een aantal portretten van mannen die zich totaal geen houding weten te geven. Verward kijken ze in de lens terwijl ik op de knop druk. Met de jas nog aan en net ontwapend van hun enige houvast, de ca-mera. De lens waar je je normaal achter kan verschuilen is ineens omgedraaid.Geen van hen wacht tot de polaroid is ontwikkeld en ze vervolgen hun eenzame tocht.

De fotograaf

dib

9


Double exposure portraitsfotografie Jaap vork |tim schoonhoven

11

13

dib

15

17

19

dib

21

Double exposure (of Multiple exposure) is een techniek de laatste jaren een stuk populairder is geworden. Voornamelijk door de komst van photoshop en doordat meer mensen er mee le-ren omgaan. Met dit handige programma is een double exposure in minder dan een minuut te maken, maar dit is echter de makkelijke uitweg.Puristen gaan nog voor de analoge manier waar-bij de double exposure ‘in de camera’ ontstaat. Én die heel wat meer tijd en moeite kost.

Bij de originele manier schiet je het rolletje vol en draai je het met de hand terug. Bij de laatste centimeter moet je voorzichtig zijn; wanneer de hele film te ver is teruggedraaid krijg je hem er niet meer uit.Je laad de film in het toestel en de teller staat

weer op nul. Nu begin je een nieuwe serie plaatjes te schieten óver de oude heen. Licht- en donker contrasten is wel iets om rekening mee te houden, op donkere vlakken ontstaan makke-lijker nieuwe beelden. Lichte vlakken behoudt je meestal.Het is nooit zeker welke beelden over elkaar ko-men dus het toevalselement is een mooie factor in dit proces.

Op de blog Hongkiat staan er een hoop mooie voorbeelden netjes op een rijtje. Het is jammer dat de publicist Alvaris Falcon zelf soms niet goed ziet wanneer er een beeld lomp is bewerkt met photoshop. Maar de verschillende varianten zijn wel inspirerend.

http://www.hongkiat.com/blog/double-multiple-exposure-photo-graphy-tutorials/

De Britse Dan Mountford blijft nog de meest toonaangevende fotograaf/designer op dit gebied. Hij gebruikt het medium op zo’n esthetische ma-nier dat elk beeld een op zichzelf staand kunstwerk is. Zonder twijfel.

http://abduzeedo.com/double-ex-posure-portraits-dan-mountford

De charmante Sara K. Byrne legt in een filmpje stap voor stap uit hoe je digitale multiple exposures kan maken. Het enige nadeel is dat ze een nieuwe camera van zo’n drie-duizend euro in haar handen heeft, wat voor veel mensen natuurlijk geen optie is. Maar er je kan wel erg snel en makkelijk mooie plaatjes mee maken.

http://fstoppers.com/using-multi-ple-exposures-to-create-abstract-photographs

Originals: Https://www.beHance.net/gallery/double-exposure-portraits/9114997

Jaap Vork: Http://www.Jaapvork.com/

Het inspoelen doe je met rustige bewegingen van slechts een helft van de spiraal. trek nooit meer dan 25-30 cm film uit de cassette en houd de spiraal verticaal;

zo wordt voorkomen dat de film ‘ontspoort’ en ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch vast komt te zitten.

dib

23

Het inspoelen doe je met rustige bewegingen van slechts een helft van de spiraal. trek nooit meer dan 25-30 cm film uit de cassette en houd de spiraal verticaal;

zo wordt voorkomen dat de film ‘ontspoort’ en ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch vast komt te zitten.


HitcHHikers galaxyJoost stokhof & yuri veerman

Visual artists Joost Stokhof and Yuri Veerman hitchhike through Europe each summer to set up small improvised exhibitions. Next summer

will be their 9th mission.dib magazine asked to publish the photo’s from their trips. Beautifully

shot with polaroid- and disposable camera’s.

Check out the rest of the missions on http://www.hitchhikersgalaxy.net

dib

25

27

chapter 6

29

chapter 6

Our sixth trip Hadley Apennines was the first trip where we had something of a plan to start with. Although like previous years there was no set route, we knew that in every city we wanted to have at least one exhibition. A year ago, we did our first ‘Last Minute Exhibition’ in a clothing store in Ham-burg and we found out that this was an ideal way to work for us. By avoiding galleries we were able to find a place without having to write a plan, organize a meeting or talk budgets, we just walked into a bar, record store or cinema and asked for the manager. In each city we gave ourselves one day to find a place, and one day to do the exhibition. Every exhibition consisted of six hours of live drawing with a small vernissage when all the work was done. In three weeks we did five ‘Last Minute Exhibitions’ in four cities. Not bad.

departure: 1st: aalsmeer flower auction (failed) 2nd: bp gooiseweg, amsterdam

duration: 11.07.11 till 01.08.11Transport: Hitchhikingroute: aalsmeer, amsterdam, berlin, krakow, vienna,

Zürich, amsterdam

Chapter 6

Artwork:http://www.hitchhikersgalaxy.net/?show=1&sub=chapter-6&id=1317995601&key=8&nr=22

31

chapter 6

33

chapter 7

35

chapter 7

37

chapter 7

Like previous years, our seventh trip started at the Flower Auction in Aalsmeer, which has become something like a base for our project. But for the third time in a row, we didn’t manage to catch a ride abroad. So, when we decided to hitchhike to Hamburg the next day, we also decided that we were done with the Flower Auction. Just like last year our goal was clear: in each city we gave ourselves one day to find an exhibition space, one day to draw and exhibit and then one day to hitchhike to the next place again. For the first time we shot everything with analogue cameras and even got a bunch of free polaroids from Impos-sible which helped us out a lot during the five exhibitions we did. All the polaroids we took of people around us could be used the next day. This way our exhibitions were really a reflection of the city we were in through the people we met.

departure: 1st: aalsmeer flower auction (failed) 2nd: Official Hitchhikers Stop Utrecht

duration: 19.07.12 till 10.08.12Transport: Hitchhikingroute: aalsmeer, utrecht, Hamburg, Århus, oslo,

göteborg, malmö, københavn, amsterdamexhibitions: Hamburg: 15 x 7 pigment store, Hamburg:

mmiës, oslo: cappelens forslag, göteborg: viktor’s kaffe, københavn: vinyl & kaffe

Chapter 7


39

chapter 7

41

chapter 8

43

chapter 8

45

chapter 8

47

chapter 8

Chapter 8 started at the farthest corner of Europe, in a city that is at home in two continents: Istanbul. We happened to be there while the demonstrations around Taksim square took place, which turned this city into an intense start of our journey. Via Belgrade, Sofia, Budapest, Prague and Berlin we travel-led the way we always do: hitchhiking with our camera’s and a briefcase filled with drawing materials. This year we even added a laptop and scanner so we could archive every sold drawing.

Just like last year we aimed to organise one last-minute exhibition in every city we visited. This basical-ly means: wandering around the streets without a map in search of one small shop that we could use as an exhibition space. This one-day experiment was a continous search for the perfect collaboration, while some exhibitions turned into small parties, others looked more like a six hour solo-performance of two guys drawing behind a table.

With our eighth chapter behind us it feels like we’re working towards the end of our project. Only two more chapters to go before we reach the final frontier of our hitchhikers galaxy.

Departure: Schiphol Airportduration: 02.07.12 till 30.07.13transport: plane, Hitchhiking, train, busroute: istanbul, sofia, beograd, budapest, praha,

berlin, utrechtexhibitions: istanbul: Holy coffee, sofia: +tova, budapest:

massolit bookstore, praha: kurator, berlin: bass cadet records / down by retro

Chapter 8


49

chapter 8

dib

51


spector color‘Filmprice does not include processing’ stond er op het rolletje van het merk Spector color. Het had een ouderwets brede vorm die je nooit meer tegen komt.

Ik haalde het uit de camera die ik voor een euro in een rommelwinkel had gekocht. Het was een simpel en rechthoekig doosje van plastic.

Blij als een kind dat net snoep heeft gevonden bracht ik het naar de winkel en liet het ontwikkelen. Het resultaat was ver boven mijn ver-wachtingen, 5 vierkante foto’s van een onbekende man met zijn hond. Waarschijnlijk op een mooie zomerdag in zijn tuin. Het is niet te ach-terhalen waar het is en wanneer. Vastgelegde momenten en daarna weer vergeten. Hoe lang zou het rolletje erin hebben gezeten en rondgezworven? Ik gok minimaal 20 jaar, misschien 30?

Zou de onbekende man op de foto’s nog in leven zijn?

dib

53

55

dib

57

ook moet vermeld worden dat chemicaliën de meest schilderachtige vlekken op je kleren kunnen veroorzaken;

zij hebben een permanent karakter.

dib

59

ook moet vermeld worden dat chemicaliën de meest schilderachtige vlekken op je kleren kunnen veroorzaken;

zij hebben een permanent karakter.


gevonDen pasfoto’sWanneer de fotorolletjes zijn verdwenen en vervaagde polaroid-effecten alleen nog maar op instagram te zien zijn, hoop ik dat de pasfotohokjes nog steeds bestaan.Een telefooncel verloor op een gegeven moment zijn

nut en die missen we niet, maar het fotohokje behoudt bij velen toch een nostalgische waarde: Snapshots van verliefde stelletjes, pubers en dronken vrienden die met teveel mensen in het kleine kader proberen te komen.

In de film Le fabuleux destin d’Amelié Poulain verzamelt Nino allemaal gevonden pasfoto’s. De meesten zijn mis-lukt en in de prullenbak gegooid. Mislukt of verouderd betekent bij een pasfoto vaak dat het gelijk zijn waarde

verliest. Je kan de foto niet meer gebruiken voor officiële documenten want hij lijkt niet meer.

Ik begon te zoeken, niet op straat zoals in de film, maar online. Al snel kwam ik bij een paar mooie series van

gevonden foto’s.

Een Amsterdamse dame vond een doosje vol onbekende gezichten tijdens haar verhuizing. Alle foto’s waren

afkomstig uit de periode 1982 – 1986.En op de site van de gemeente Waalwijk stond een veras-send mooi archief: Zo’n 4300 glasnegatieven die tijdens

de tweede wereldoorlog zijn gemaakt. Bij veel van de portretten zit nog steeds geen naam. Voor het archief zijn alle foto’s online gezet, in de hoop om de identiteit van

alle onbekenden nog te achterhalen.

dib

61

gevonDen pasfoto’s

dib

63

65

dib

67

colofonHoofdredactie & vormgevingTim Schoonhoven

Double exposure portraitsFotografie door Tim Schoonhoven en Jaap Vorkhttp://www.jaapvork.com/

Hitchhikers GalaxyAlle foto’s en teksten zijn eigendom van Joost Stokhof and Yuri Veerman. All rights reserved.http://www.hitchhikersgalaxy.net

Gevonden pasfoto’sFoto’s 1982|1986 afkomstig van Puur*Events Amsterdam. All rights reserved.Foto’s 1942|1945 afkomstig van Gemeentear-chief Waalwijk. Fotograaf: A. van Gerwen. All rights reserved.

De donkere kamerTeksten afkomstig uit het CREA cursusboek ‘Fotografie - de donkere kamer’

dib #4 is een uitgave van Studio Zoveel.http://www.studiozoveel.nl/feb | 2014

dib

69

Zoals gezegd moet het drogen gebeuren in een stofvrije ruimte.

de film wordt aan een filmklem -eigenlijk een brede knijper - opgehangen. onder aan de film komt er ook een die meestal wat zwaarder is uitgevoerd; de film hangt dan mooi strak.

In een verwarmde droogkast is een film na een kwartiertje droog. Zonder verwarming duurt het natuurlijk wat langer.

dib

71

Zoals gezegd moet het drogen gebeuren in een stofvrije ruimte.

de film wordt aan een filmklem -eigenlijk een brede knijper - opgehangen. onder aan de film komt er ook een die meestal wat zwaarder is uitgevoerd; de film hangt dan mooi strak.

In een verwarmde droogkast is een film na een kwartiertje droog. Zonder verwarming duurt het natuurlijk wat langer.


feb | 2014all rights reserved

Documents

dib #4 _ Analogue adventures