Dom w rosyjskiej kulturze ludowej cz.1

21.04.23 Eliza Małek 1

Dom w rosyjskiej kulturze ludowej cz.1


Wszystkie obiekty kultury materialnej stworzone przez człowieka posiadają poza pragmatycznym, utylitarnym znaczeniem również znaczenie symboliczne, znakowe. Dom zajmuje w tym szeregu miejsce szczególne.


Dom/świat (kosmos)„Społeczności archaiczne i tradycyjne otaczający je świat

postrzegają jako mikrokosmos. Poza granicami ich świata wyznaczającymi jego odrębność rozciągają się obszary tego, co nieznane i pozbawione formy. Po jednej stronie istnieje przestrzeń kosmiczna – zamieszkana i zorganizowana, po drugiej zaś, poza granicami tej oswojonej przestrzeni, rozciąga się nieznana i przerażająca kraina demonów, upiorów, umarłych obcych; jednym słowem chaos, śmierć, noc. Ten obraz zamieszkanego mikrokosmosu, otoczonego pustkowiem utożsamianym z chaosem bądź z krainą umarłych, przetrwał nawet w wysoko rozwiniętych cywilizacjach.” (M. Eliade, Obrazy i symbole. )


Obrzędy poprzedzające budowę domu Oswajając świat zewnętrzny, członkowie społeczeństw

tradycyjnych nie myśleli (jak ludzie współcześni) o ujarzmianiu przyrody, lecz o współpracy z nią. Nie walczyli z przyrodą, lecz starali się nawiązać z nią dialog. „W tym „partnerstwie”, poczuciu nierozerwalnej więzi, dążeniu do działania nie wbrew, lecz w zgodzie z przyrodą widziano rękojmię sukcesu we wszelkiej sferze działalności” (Bajburin 1998, s.110).

Wybór materiału budowlanego (zakaz używania drewna z drzew rosnących na mogiłach, ruinach cerkwi, rozstajach, uschniętych, takich, które podczas ścinania upadły wierzchołkiem na północ lub zachód, posiadających jakieś nietypowe kształty; drzew bardzo młodych i bardzo starych bądź zasadzonych przez człowieka).

Złamanie zakazu groziło sprowadzeniem nieszczęścia na domowników.


Zakazy i nakazy towarzyszące wyborowi miejscaObowiązywał zakaz budowania w miejscu,

gdzie kiedyś była droga, łaźnia, gdzie znaleziono ludzkie szczątki lub gdzie ktoś zranił się jakimś ostrym narzędziem.

Nie wolno było budować domu na miejscu starego, jeśli spłonął w wyniku uderzenia pioruna, jeśli został opuszczony z powodu choroby lub powodzi itd.

Za szczęśliwe uważano miejsca, na których lubiło się kłaść bydło rogate.


Ofiara zakładzinowa

Budowę rozpoczynano od złożenia ofiary, „która miała powiązać istniejący porządek kosmiczny z zamierzonym uporządkowaniem przestrzeni. Początkowo na ofiarę składano człowieka, później zwierzę (zwykle był to koń, kogut lub kura), na końcu – przedmioty (sierść, zboże, pieniądze itp.). Ofiara taka miała zapewnić pomyślność nowemu domowi i jego mieszkańcom oraz wprowadzić ten dom w porządek kosmosu. Pełniła ponadto funkcję apotropaiczną.”


Zrębowa (wieńcowa) konstrukcja ścian Dominowała wieńcowa,

czyli zrębowa konstrukcja ścian: powstawała ona z poziomych bierwion (w różnym stopniu obrobionych), które układano jedno na drugim „na zrąb”, czyli węgieł.

Zrąb składał się 10-14 wieńców (dane z XIX w.)

Nie używano gwoździ.

Obróbka drewna

Drewna nie należy obciosywać, tylko zdejmować z niego skórę, zachowując warstwę podkorową (оболонь), która chroni bierwiono przed gniciem. Z czasem odpadnie ona pod wpływem wiatru i opadów, a bale uzyskają naturalną gładkość.


Miaryhttp://masterclub.org/?m=68

Sążeń

Piędź

Łokieć Miary - związane z

proporcjami ludzkiego ciała, a nie abstrakcyjny metr czy centymetr.



Wyznaczenie kątów prostych kwadratowej izby, stanowiącej podstawę każdej niemal budowli (moduł), sprawdzano przy pomocy przekątnej. Dzięki temu stosunek boku kwadratu do jego przekątnej stał się podstawą ustalania proporcji planowanej budowli. Przekątna mogła się stać bokiem nowego kwadratu opisanego na mniejszym, co pozwalało bez dodatkowych wyliczeń wyznaczyć powierzchnię 2-krotnie większą od podstawowego modułu.


Plan domu (cerkwi) tworzono od razu na placu budowy przy pomocy wyskalowanego sznura (мерного шнура) i układanie dolnego zrębu (wieńca) .


Obrzęd ułożenia pierwszych belek„Z ofiarą połączony był obrzęd ułożenia pierwszych

belek, tzw. pierwszego wieńca. Była to czynność rytualna, w czasie jej wykonywania budowniczowie mogli sprowadzić na przyszłych mieszkańców domu zarówno szczęście, jak i nieszczęście.

Akt ten był też aktem wprowadzenia nowego elementu do otaczającego świata. Wieniec dzielił przestrzeń na domową i niedomową, wewnętrzną i zewnętrzną, przy czym owa przestrzeń wewnętrzna, domowa była bezpieczna i „uczłowieczona”. (M. Mazurkiewicz, rec. Bajburina)


W tradycyjnych (archaicznych) kulturach kowalom, garncarzom, budowniczym i in. „przypisywano szczególne właściwości, cechy oraz wiedzę, co było podstawą ich wyodrębnienia z reszty społeczeństwa” (Bajburin 1998, 109). Fakt, iż z drewna, gliny czy metalu tworzyli nowe rzeczy, stawiał ich w jednym rzędzie z Demiurgiem, Stwórcą.

Położenie kamienia węgielnego i pierwszego wieńca symbolizowało stwarzanie świata, opanowywanie chaosu.

4 ściany i 4 kąty domu są odpowiednikami 4 stron świata.

Liczba 4 w kosmologii tradycyjnej oznacza świat.


Dom jednoprzestrzenny (izba) Zachodnia Syberia najstarszy typ domu o

konstrukcji zrębowej zbudowany na planie prostokąta

typowe wymiary: 3x4 lub 4x5 m

tu z przybudówką wzdłuż tylnej ściany

2 okna na ścianie frontowej

dach dwuspadowy


przybudówka pełniąca funkcję sieni

wejście do domu poprzez sień

drabina, po której wchodzono na strych

NB. W jednym pomieszczeniu zamieszkiwała wielopokoleniowa rodzina, psy, a zimą również bydło i zwierzęta domowe. Można sobie wyobrazić, jakie zapachy panowały w takich izbach!!! (historia świata to również historia zapachów)


Plan chaty i zagrody

1 - izba; 2 – komora; 3 – sień; 4 – podwórko; 5 – brama 6 – ganek


Chata dwuizbowa (пятистенок), XIX w. (Kiżi)


wieś Zołotoruczje http://kuut.narod.ru/1/O2.jpg

Chata z gankiem i świetlicą na piętrze http://kuut.narod.ru/1/O2.jpg



Dom rodziców S. Jesienina


Kuźnia ze wsi Spas-Piskowiec (skansen Witosławicy k. Nowogrodu Wielkiego

W dużych wsiach mogło ich być 2-3, w małych – jedna.

Ze względów bezpieczeństwa pożarowego budowano je najczęściej na skraju wsi, w polu bądź w pobliżu źródła wody. Ale dbano o to, aby do kuźni można było swobodnie dojechać, żeby okuć konie czy naprawić wóz.

http://www.novgorod.ru/read/information/cultutre/wooden-architecture/vitoslavlici/. 9 Sie 2009


Różnice regionalneNa północy Rosji domy były z reguły większe (3- nawet 4-izbowe),

piętrowe, połączone z sienią, szopą i spiżarnią w jedną całość, aby do jego zagrody-twierdzy nie miał dostępu dziki zwierz i zły człowiek.

Nadwołżańskie chaty są zazwyczaj niewielkie, obłożone tarcicą, czasem malowane na biało lub niebiesko. Wyróżniającą cechą tych chat był rzeźbione obramowania okiem, kurek na dachu.

W miejscach, gdzie zdarzały się powodzie, spichrze zbożowe, łaźnie i inne budynki stawiano na grubych dębowych palach, aby woda nie zniszczyła zapasów żywności.

Niewielka chata (o powierzchni 20-25 m2) musiała pomieścić całą rodzinę (zwykle 7-8 osób). Wymagało to od wszystkich przestrzegania reguł. Każdy znał swoje miejsce i starał się nie łamać ustalonego porządku.


W powieści Lwa Tołstoja Zmartwychwstanie chatka staruszki Matriony, którą odwiedza ziemianin Niechludow, ma powierzchnię 6 arszynów, czyli ok. 3 m2

. Takie same rozmiary ma „czarna, śmierdząca” izdebka wielodzietnego chłopa Czurisa (z opowiadania tegoż autora pt. Poranek ziemianina), któremu pan proponuje przeniesienie do pomieszczenia o powierzchni 10 arszynów. W 6-arszynowej izdebce Dawidka Białego z tegoż opowiadania z trudem mieścił się piec z połamanymi przewodami kominowymi, krosna i poczerniały stół z popękanym blatem.


Izba (z piecem) i świetlica (nie ogrzewana) z oddzielnym wejściem z sieni


Otwory drzwiowe i okienne: opozycja wewnętrzny/zewnętrzny, widzialny/niewidzialny

Symboliczne znaczenie okien i drzwi wiązało się z tym, że dzięki nim można było przekroczyć granicę oddzielającą przestrzeń domową (wewnętrzną) od zewnętrznej, okno pozwalało ponadto zajrzeć do świata niewidzialnego.

NB. Chaty dawnych Słowian nie miały okien, w średniowieczu zaczęto wycinać w ścianach domów małe otwory, zakrywane na noc małymi deseczkami, pęcherzami ryb, natłuszczonym papierem itp.

Szyby w oknach bogatych domostw pojawiły się dopiero pod koniec XVI w., na wsiach znacznie, znacznie później.


Symbolika drzwi (wrót)

Drzwi są miejscem wielu obrzędów (głównie ochronnych). Pamięć o symbolicznej funkcji drzwi zachowała się m.in. w obrzędzie weselnym (przenoszenie panny młodej przez próg ), w obrzędach towarzyszącym rodzeniu (otwarcie drzwi miało ułatwić poród). Por. też zwyczaj spotykania gości w drzwiach oraz formułę zaklęć: «пойду из избы дверями, из двора воротами»).


Próg

W czasach pogańskich pod progiem chowano prochy zmarłych przodków, toteż z czasem próg zaczęto utożsamiać z miejscem pobytu duchów przodków (rodu). Uważano, że w tym miejscu duchy strzegą domowej przestrzeni.

W obrzędzie weselnym panna młoda przy wejściu do domu stukała obcasem o próg i prosiła o pozwolenie na wejście do domu.

Za zły znak uważano potknięcie się na progu, przekraczanie progu lewą nogą itd.

Do dzisiaj zachował się zakaz rozmawiania w progu domu, witania się przez próg itp.


Wyposażenie domów (prostota i funkcjonalność) Wnętrze izby charakteryzowało się prostotą i

funkcjonalnością. Główne miejsce w izbie zajmował piec, usytuowany przy drzwiach (z prawej lub lewej strony od wejścia). Tylko na południu i w centralnej Rosji piec znajdował się w kącie przeciwległym w stosunku do drzwi.

Stół zawsze ustawiano w kącie po przekątnej od pieca. Nad stołem wieszano ikony.

Wzdłuż ścian znajdowały się wmontowane w ścianę ławki, nad nimi takież półki. Pomiędzy piecem а boczną ścianą izby pod sufitem montowano drewnianą półkę do spania.



Sień domu chłopskiego z północnej Rosji (XIX w.)


Oświetlenie (łuczywo – kaganki oliwne - świece – lampa naftowa) Współczesny człowiek przywykły do rzęsiście

oświetlonych domów mieszkalnych i pomieszczeń użyteczności publicznej czułby się zapewne nieswojo w dawnych domach. W izbach pospólstwa bowiem nawet w ciągu dnia panował głęboki półmrok, rozświetlany jedynie promieniami słońca przedostającymi się przez szpary, otwory drzwiowe, a z czasem przez niewielkie okienka lub blask płonących szczap paleniska (pieca).

Później pojawiły się kaganki, w bogatszych domach - świece, a dopiero pod koniec XIX w. lampy naftowe.


Łuczywo


Sień w domu rodziców Jesienina


Izba paradna (biała) (горница) domu rodziców Jesienina


S. Jesienin (1895-1925)

Изба крестьянская.

Хомутный запах дёгтя,

Божница старая,

Лампады кроткий свет..

[Chłopska izba.

Chomątowy zapach dziegciu,

Stary ołtarzyk,

Łagodne światło lampki.]

Jesienin Siergiej (Есенин Сергей Александрович, 1895-1925), poeta. Syn chłopa z guberni riazańskiej.

Documents

Dom w rosyjskiej kulturze ludowej cz.1