1halfjaarlijks tijdschrift - dertiende jaargang www.woumen.eunummer 26 / juni 2015v.u. bewonersplatform Woumen - Karel Famaey, Iepersteenweg 39C - Woumen

INHOUD

blz.

Voorwoord 3

Activiteitenkalender 5

Woumen vroeger en nu: de Pietershoeve 6

'14-'18: priester Henry Syoen organiseert oorlogsovertochten 8

Vereniging in de kijker: Just Defense 13

Feest in het dorp 18

Toneel in Woumen 19

Werken in Woumen 20

Een kijk in de zaak: De Speelman 22

Streekrecept: Carpaccio van het Rood Ras uit de IJzerbroeken 24

Jeugdig talent in de kijker: Klara Versteele 25

'14-'18: de Blankaartslag 28

Close-up: de Rhille 30

Kermis in Woumen 35

De slimsten van Woumen 36

Pop-up summer 38

Nuttige telefoonnummers / medewerkers 39

Uitnodiging algemene dorpsvergadering en patékaarting 40

Deze krant is gratis voor alle inwoners van Woumen.

Mensen van buiten ons dorp die de dorpskrant wensen, kunnen die bestellen tegen

€ 3 (inclusief verzendingskosten) op het telefoonnr. 051 50 46 59. Wil dan ook dit

bedrag overschrijven op het rekeningnr. BE80 1030 2816 0077 na ontvangst van de

Blankaartklok.

2

VOORWOORD

WERKEN, WERKEN en nog eens WERKEN.

Jarenlang hebben we er om gevraagd: wanneer starten de werken om de

wateroverlast in de Kerkhofstraat op te lossen? Wanneer gaan ze eindelijk

eens werk maken van het slechte wegdek in de Sint-Pietersstraat? Wanneer

gaan ze in ons dorp eens deftige voetpaden en parkeerplaatsen leggen?

Wanneer gaan ze de werken aanvatten aan de Iepersteenweg? Wanneer

gaan ze beginnen met de werken aan het nieuwe OC?

“Eindelijk!”, zouden we moeten zeggen, “ze zijn er aan begonnen”. Eén grote

maar is hier wel gepast: waarom beginnen ze nu aan alles op nagenoeg

hetzelfde moment? Woumen was, door een aantal grote bouwprojecten – die

we allen enkel maar kunnen toejuichen - soms één grote aanvoerroute van

vracht- en bestelwagens naar de verschillende bouwwerven, maar nu is het –

en ’t zal nog enkele maanden zo zijn – Woumen zelf die helemaal

ondersteboven zal worden gekeerd.

100 jaar na de eerste grote oorlog

wordt Woumen weer een “war-zone”

met open gegooide voetpaden en

parkeerplaatsen, de grote

toegangswegen die uitgegraven

worden voor de rioleringen e.d. .

Moest dit nu allemaal ineens of

moest alles wat meer gespreid

worden? Voor beide opties zijn er

pro’s en contra’s, dus discussies

daarover zullen nooit een winnaar

kennen. Eén winnaar zal er

uiteindelijk toch zijn en dat is ons

dorp dat er – hopelijk – toch een pak

beter en mooier zal uitzien (en voor

de Kerkhofstraat een pak droger).

3

Wat mij echter het meest tegen de borst stuit, is het feit dat velen onder ons

blijkbaar niet meer kunnen aanvaarden dat dergelijke werken – waarvan

iedereen overtuigd is dat ze noodzakelijk zijn – nu eenmaal een bepaalde

periode van last met zich meebrengen. Mensen willen de omleiding langs

Klerken niet volgen omdat die te lang is, goed wetende dat kleine wegen als

de Koekuitstraat, Hillestraat, Zwarte Dreef, Steenstraat en Pluimstraat een

grote toevloed van auto’s en vrachtwagens totaal niet aankunnen. Getuige

daarvan het feit dat een groep fietsende schoolkinderen in Woumen bijna in

de gracht werd gereden langs de Zwarte Dreef, door een bestuurder die zich

geen zier had aangetrokken van het “uitgezonderd plaatselijk verkeer” en die

vond dat kinderen van 11 en 12 jaar maar in de gracht moesten rijden om

hem door te laten.

En eigenlijk bezondigen we ons allemaal aan dergelijk gedrag. Enerzijds

willen we dat iedereen de omleiding volgt en niet de kleine straatjes neemt,

maar zelf zien we het niet zitten om 2 kilometer om te rijden. We klagen

steen en been om het slechte wegdek in onze straten en als ze er dan iets

gaan aan doen, wordt ieder voorstel afgeschoten. Als de Kerkhofstraat voor

het openbaar vervoer moet worden opengesteld n.a.v. de werken – die we

zelf hebben gevraagd – klagen we dat er weer zoveel zwaar verkeer door

onze straat komt.

Laten we a.u.b. in zo’n dingen toch het positieve zien. Al die zaken zijn

inderdaad niet leuk, maar we weten wel dat het goedkomt. Een 23-jarige

voetballer die sterft op het voetbalveld, dat komt niet meer goed. Een

aardbeving met meer dan 8000 doden, dat komt niet meer goed. Een kind

dat op de terugweg is van een schoolreis naar Barcelona en door één of

andere gekke piloot tegen een bergwand wordt gevlogen, dat komt nooit meer

goed.

4

Wat zijn – in vergelijking daarmee – dan onze kleine zorgen? Laat ons a.u.b.

voor ogen houden dat, voor de leefbaarheid van ons dorp, alleen een

positieve ingesteldheid ons vooruit zal helpen.

We gaan inderdaad nog een aantal lastige maanden tegemoet, zeker ook

voor de Woumense handelaars die het nu moeilijk hebben omdat een deel

van hun “levensader” is afgesneden. Daarom ook een oproep naar deze

handelaars: verenig jullie om samen die moeilijke tijden te doorstaan. Ik ben

ervan overtuigd dat jullie samen en met de steun van het ganse dorp en de

vele verenigingen, ons mooie Blankaartdorp kunnen blijven op de kaart

zetten.

En om te eindigen met goed nieuws: uit goede en dichte bron vernomen dat

er mooie budgetten vrijgemaakt zijn voor ons speelplein, voor het OC en dat

er concrete plannen zijn om de “toegangspoorten” naar ons dorp serieus te

verfraaien met bloemen en groen. ’t Is dus inderdaad niet allemaal zo slecht

zeker…

Manu Mackelberg

Coördinator Bewonersplatform Woumen

ACTIVITEITENKALENDER

Wat is er te doen in Woumen? Raadpleeg onze activiteitenkalender op www.woumen.euWil je graag zelf activiteiten in te kalender plaatsen? Stuur die dan door naar blankaartklok@gmail.com .

5

WOUMEN VROEGER EN NU: de Pietershoeve (Steenstraat 32)

boven: uit de 'Gazette van Detroit' – 7 augustus 1986 / onder: juni 2015

6

Pieter Syoen, de vader van priester Henry Syoen (zie artikel verder in dezeBlankaartklok) woonde eerst in de herberg-kolenhandel Sint-Pieter voor hijwat verder een hoeve begon. De naam 'Pietershoeve' zou dus niet verwijzennaar de kapel Sint-Pieter ter Woestyne (zoals de Sint-Pietersstraat, het Sint-Pietershof en de Sint-Pietersmolen), maar naar de naam van de oprichter,Pieter.

Bij landmetingen ter hoogte van de Pietershoeve is gebleken dat het trajectvan de Steenstraat (vroeger ook Klerkenstraat en Klerkensesteenweggenoemd) ooit een stuk dichter bij de gevel van de hoeve passeerde.

Op 27 september 1986 werd een feestelijke herdenkingsplechtigheidgehouden ter ere van Father Henri Syoen en werd deze gedenkplaat aan dePietershoeve ingehuldigd:

7

VEERTIEN-ACHTTIEN /HISTORISCHE WOUMENAAR IN DE KIJKER

priester Henry Syoen organiseerde 100 jaar geledenoorlogsovertochten naar de USA

Henry Syoen is op 24 april 1870 geboren in

Woumen en opgegroeid op de Pietershoeve in

de Klerkenstraat (nu Steenstraat 32),

momenteel eigendom van Rik Kindt & Ludwina

Syoen. Zijn ouders waren Pieter Syoen en

Sophie Dupon. Hij studeerde aan het college

van Diksmuide, daarna aan het klein

seminarie van Roeselare, het groot seminarie

van Brugge en hij voltooide zijn

priesteropleiding aan het Amerikaans college

in Leuven. Na zijn priesterwijding in 1895

vertrok hij naar Detroit in de Verenigde Staten.

Henry Syoen werd er in 1907 vijfde pastoor

van de Belgisch-Vlaamse kerk ‘Our Lady of Sorrows’, een kerkgemeenschap

waar wekelijks honderden Vlamingen bijeen kwamen. Sindsdien spreekt men

van 'Father Syoen'.

Duizenden Vlamingen, waaronder ook West-Vlamingen, zochten rond de

vorige eeuwwisseling hun geluk aan de overkant van de grote plas. De

legendarische Red Star Line zorgde voor de overtocht vanuit Antwerpen naar

New York. De mensen hadden in het arme Vlaanderen bijna geen werk meer

o.a. door de opkomende industrialisering, problemen in de landbouw door

teelt- en veeziekten en de intrede van de eerste machines. Velen raakten

hierdoor zonder werk en moesten een ander bestaan zoeken.

De mannen vertrokken alleen naar het verre Amerika om er werk te zoeken.

Enkele maanden later volgden vrouw en kinderen. Maar toen in 1914 de

Eerste Wereldoorlog uitbrak, kon dit plots niet meer. Het front kwam hier in

onze streken tot stilstand. Dat was natuurlijk een grote ramp voor de vele

gezinnen in de Westhoek. Vele vaders bevonden zich alleen in Amerika en

8

de achtergebleven moeders en kinderen konden plots niet meer emigreren.

De mannen hoorden de verschrikkelijke verhalen over de zware strijd die hier

woedde in de Westhoek, in hun Woumen, en ze leefden in angst dat hun

gezin iets zou overkomen. Ze wisten niet waar hun achtergebleven vrouw en

kinderen gevlucht waren, of ze nog gezond of in leven waren. Daarom heeft

Father Syoen in 1915 het initiatief genomen, ondersteund door de kerk die hij

daar had opgericht, om naar hier te komen om in de Westhoek de vrouwen en

kinderen op te zoeken. Ook René Van Eeckhoutte uit Merkem trok naar

Detroit om er fortuin te maken met zijn zeer gekende en druk bezochte saloon

en werd in Detroit een man met aanzien. Hij was er zeer actief in het sociale

leven en mannen uit de regio Merkem-Woumen konden bij hem terecht als ze

zich kwamen vestigen in "de nieuwe wereld". Hij keerde samen met Father

Syoen terug om er vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen.

9

Helemaal in het begin trok Father Syoen rond in o.a. Izenberge,

Gijverinkhove, Adinkerke… en daar vond hij een goeie dertig kinderen. René

Van Eeckhoutte die met hem mee gereisd was, heeft de eerste lichting

kinderen meegenomen naar Amerika.

Op de eerste overtocht gingen bijna veertig mensen met het passagiersschip

de ‘Espagne’ mee, maar er volgden er nog twee, waarmee zeker 150

vrouwen en kinderen in veiligheid werden gebracht op eigen kosten. Volgens

diverse bronnen zouden op deze manier meer dan 300 vluchtelingen (vooral

kinderen) per boot veilig naar de Verenigde Staten overgebracht zijn.

In de 'Jamaica New York

Daily Long Island

Farmer' (1915) vertelde

Father Syoen het

volgende verhaal over

zijn uniek avontuur

(vertaling uit het Engels):

"Vorige maart deden veel van mijn parochianen, Vlamingen die zich in Detroithebben gevestigd, de meeste van hen arbeiders, maar allemaal onafhankelijk enhun eigen weg zoekend, beroep op mij om naar België te gaan om hun kinderente redden. Ze waren zelfs niet zeker waar ik de kinderen kon vinden. Het enigewat ze konden vertellen, was waar ze ze hadden achtergelaten. Ik maakte eenlijst van een 150-tal die ik zou proberen te lokaliseren en naar hier mee tebrengen. Toen ik de Duitse linies in Noord-Frankrijk bereikte, begonnen deproblemen. Ik werd van de ene hooggeplaatste naar de andere gestuurd, totuiteindelijk in Coblentz mijn opdracht een stuk gemakkelijker werd omdat ik detoestemming kreeg om naar België te gaan en te zoeken waar ik maar wilde.(nvdr: Henry Syoen was een Amerikaans staatsburger met een Amerikaans

paspoort. Op dat moment in 1915 waren de Amerikanen nog niet in oorlog

met Duitsland. Zo kreeg hij nog altijd toelating om het bezette gebied te

betreden.)

10

“De meeste adressen die ik had, lagenin de Vlaamse oorlogszone tussenNieuwpoort en Ieper. Ik trok van dorpnaar dorp. Sommige waren volledigvernield en alle inwoners werdennoord- of oostwaarts gedreven. Maarin de meeste gevallen was ik in staatom de vluchtelingen te vinden met dehulp van familieleden of welwillendemensen. Sommige van deze kinderen –dat kleine meisje daar en haar broer – moest ik uit een kelder halen waar zemaanden in hadden geleefd terwijl er bijna onophoudelijk bombardementenwaren. Maar ze zijn te jong om de gruwel van dit alles te begrijpen. Ik moet

zeggen dat ik niet kan klagenover hoe ik door de Duitserswerd behandeld. Ze dedenwat ze konden om mijn werkgemakkelijker te maken. Mijnpaspoorten werden vriendelijknagekeken, hoewel er heel watadministratieve rompslompmoest afgewikkeld worden.Uiteindelijk kon ik mijnkinderen verzamelen, samenmet volwassenen aan wie deDuitsers toestemming zoudengeven om het land te verlatenen bracht hen allen naarRotterdam aan boord van deRyndam. De rest waseenvoudig, hoewel ik vrees datik er een paar grijze haren bijheb van het zorgen voor zoveelkleintjes...”

11

De meesten hebben in de omgeving van Detroit hun verder leven uitgebouwd

Er was daar een grote kolonie met West-Vlaamse roots te vinden. Het verhaal

van Father Syoen uit Woumen en René Van Eeckhoutte uit Merkem is er nog

steeds goed bekend.

Bij de familie Syoen en op de Pietershoeve in Woumen blijven de

heldenverhalen van Father Henry Syoen verder leven.

Tot op heden krijgt dit ongekende verhaal nog geen plaats in de geschiedenis

van de Eerste Wereldoorlog. Het feit dat enkele mannen op eigen houtje een

reddingsactie op touw zetten en op gevaar van eigen leven rondtrokken aan

beide zijden van het front is best opmerkelijk te noemen en verdient dan nu,

100 jaar na de feiten, de nodige aandacht.

De gids van Rent a Guide blijft ondertussen verder speuren en krijgt heel wat

hulp vanuit Detroit (Michigan). O.a. de "Gazette van Detroit", de Belgische

consul in Detroit en enkele Amerikaanse historici ondersteunen het project. Er

wordt vooral gezocht naar nazaten van de vluchtelingen die meer details over

het verhaal kunnen aanbrengen.

12

Vereniging in de kijker:Just Defense

Even voorstellen:

Ik ben Eveline Coopman, dochter van

de alom bekende bokser Jean-Pierre

Coopman, 42 lentes jong, mama van

twee dochters Lisa (15 jaar) en Julie

(13 jaar) Vanhooren en vrouw van

Lieven Vanhooren, u waarschijnlijk ook

bekend van de transportfirma

‘Translini’ waar ik ook soms bijspring

als het nodig is.

Is dat transport dan je hoofdberoep?

Nee, ik ben eigenlijk poetsvrouw bij ‘Hulp in huis’ in Diksmuide. Ik doe dit

ondertussen 5 jaar. Voordien was ik verkoopster in kledingzaken aan de kust

en in Diksmuide. Eerst ben ik begonnen als zelfstandige en heb ik acht jaar

een zaak gehad in Diksmuide, ‘Silhouet Dames’ in de IJzerlaan, u wellicht ook

nog bekend. Toen mijn tweede dochter geboren was, heb ik ervoor gekozen

om de zaak te verhuren en parttime te gaan werken. Ik heb toen tien jaar

parttime gewerkt in andere kledingzaken.

Vanwaar die plotse verandering?

Omdat ik competitie doe op heel hoog niveau, heb ik een job gezocht waar ik

geen weekendwerk moest doen en zo ben ik in het poetswerk gerold, wat ik

trouwens heel erg graag doe.

Heb je daar dan ervaring mee?

Ik was heel blij dat de VDAB van Veurne mij opriep voor die opleiding want ik

wist nog niet goed wat dat allemaal inhield. Je moet bijvoorbeeld over een

ruime kennis van producten en materialen beschikken. Velen denken dat

kuisen makkelijk is, maar het is de bedoeling dat je de juiste producten op de

juiste materialen gebruikt.

13

Als je dan al zoveel werkt tijdens de week en nog eens helpt bij je man,

is er dan nog tijd over voor hobby’s?

Ik heb het geluk dat mijn man verslaafd is aan zijn werk en ik zo veel vrije tijd

over heb om mijn droom te realiseren. Zo heb ik mijn schoonouders kunnen

overtuigen om een oude stal leeg te maken en mijn eigen dojo (oefenruimte)

te realiseren waar ik mij volledig kan toeleggen op het trainen en begeleiden

van jongeren vanaf acht jaar en volwassenen om verdedigingstechnieken aan

te leren.

Om les te geven moet je dan ook heel goed zijn in je sport?

Ik doe dit ondertussen 14 jaar. Ik begon als

beginneling met de witte gordel op mijn

achtentwintigste. Ondertussen ben ik ook al

twee maal Belgisch Kampioen, drie maal

Vlaams Kampioen en heb ik twee keer brons

behaald op het Europees Kampioenschap, in

Engeland en in België. Deze kampioen-

schappen vinden om de twee jaar plaats en

zo ben ik ook automatisch geselecteerd voor

het Europees Kampioenschap in Italië,

volgend jaar.

Ik veronderstel dat al dat trainen redelijk belastend is voor je lichaam?

Inderdaad, zo heb ik na mijn eerste Europese titel een jaar stilgelegen met

rugklachten. Ik heb veel geleerd uit die periode, want toen is het idee

ontstaan om mijn eigen zaal op te richten zodat ik mij perfect kon

voorbereiden voor de volgende kampioenschappen. Een droom is

werkelijkheid geworden!

Sedert wanneer is je vereniging actief?

Het is nog heel pril. Vorig jaar in september zijn we begonnen met de

herinrichting van de stal en hebben we nu een mooie dojo ingericht waar

dertig mensen tegelijkertijd kunnen oefenen. Voor de zelfverdedigings-

technieken zelf zijn we momenteel al met 21 actieve leden en voor de dans

zijn we al met ongeveer 30 actieve leden.

14

Dans?

Dat zijn eigenlijk denkbeeldige ontwijkingstechnieken, blokkages, stoten en

trappen op het ritme van de muziek. Zo leren de mensen al dansend zich

verdedigen. Een aangename manier om dit aan te leren en calorieën te

verbranden. Deze discipline is eigenlijk zuiver, zonder contact te zoeken met

elkaar.

De tai-jutsu, de eigenlijke zelfverdedigingstechnieken, worden ingestudeerd

op elkaar, dus met een partner. Natuurlijk, zonder mekaar fysiek pijn te doen,

maar gecontroleerd. Bij de opwarming worden de individuele stoten en

trappen getraind op allerhande zachte materialen zoals stootkussens,

bokszakken, boksballen, pads, …

Doen jullie ook aan competitie?

De nieuwe leden moeten eigenlijk eerst

een jaar actief zijn in onze club om

ervaring op te doen. Wij werken met

hetzelfde gordelsysteem als in de judo.

Leden met ervaring kunnen eventueel

al vroeger competitie doen.

De soorten competitie zijn: groundfight,

sportfight en randomattacs.

Groundfight en randomattacs heb ik

zelf actief beoefend en zijn minder

agressief tegenover de tegenstander. Sportfight zou eigenlijk semi-contact

moeten zijn, maar soms gaat het er steviger aan toe dan toegelaten. Het is

nog altijd de bedoeling dat we ons mooi gezichtje intact kunnen houden!

Is de opvolging verzekerd?

Er zitten meerdere talenten tussen waaronder Milan Deconninck uit Klerken

die ook al zilver heeft behaald op een Belgisch Kampioenschap sedert hij bij

mij traint. Hij is tevens geselecteerd voor het Europees Kampioenschap.

Wanneer iemand ambitie heeft, moeten ze wel extra trainen bij mij. Daarvoor

is mijn eigen dojo een ideale locatie omdat ik van niemand afhankelijk ben en

we kunnen trainen wanneer we willen.

Zo is de opvolging absoluut verzekerd. Ik heb veertien kinderen van de 21

15

leden die ik gewoon niet buiten krijg wanneer de les voorbij is. Ze kunnen

zich volledig uitleven met al het materiaal dat voorhanden is.

Is er dan ook competitie voor de kinderen?

Een keer in het jaar is er een kidstornooi in Dworp, georganiseerd door de

federatie, om de kinderen te laten kennis maken met de competitie. Iedereen

krijgt dan een medaille. Er is dus geen winnaar en geen verliezer.

Als je al die training geeft, moet je wel geschoold zijn, veronderstel ik?

Inderdaad. Om training te kunnen geven, moet

je al minimum een zwarte gordel hebben, hoewel

ik met mijn blauwe gordel al dikwijls training gaf

wanneer de trainer soms afwezig was.

Dit is nu al vier jaar geleden. Ik heb ook

verschillende opleidingen gevolgd bij Bloso om

de sport nog meer te kunnen perfectioneren. Zo

ben ik begonnen als initiator in risico-vechtsport,

instructeur B en onlangs geslaagd voor trainer B.

De volgende stap is dan nog trainer B, maar dan specifiek op risico-

vechtsport.

Voor mezelf train ik nog in de gevechtsportschool in Gent bij John Haecke, die

'achtste dan' heeft. Ikzelf heb momenteel 'tweede dan'. Volgend jaar kan ik

mijn 'derde dan' halen. Voor elke volgende 'dan' moet men drie jaar actief zijn

vooraleer men mag deelnemen aan de examens.

Staat uw club enkel open voor actieve leden die geïnteresseerd zijn in

verdediging?

Zeker niet. Het is de bedoeling dat we alle lagen van de bevolking bereiken,

zowel kinderen als volwassenen. Zelfs volwassenen met beperkingen,

mindervaliden, iedereen kan in aanmerking komen!

Iedereen komt vroeg of laat eens in aanraking met fysieke agressie, zowel op

school als in een sportclub, op het werk, op straat, thuis…

Wij leren de mensen aan hoe ze zich op een simpele manier kunnen

verweren. Zo zijn alle scholen, sportclubs, bedrijven, verenigingen, jong en

oud, steeds welkom voor een initiatie.

16

Schrikt dat dan niet af bij de mensen?

Het is eigenlijk de bedoeling dat de mensen positief proberen te denken en

weten dat alles op te lossen valt. Kan het niet met woorden, en escaleert de

situatie, dan leren wij aan de mensen om in alle situaties kalm te blijven.

Door de oefeningen die wij aanleren, krijgen de mensen ook meer

zelfvertrouwen.

Welke oefeningen zijn dat dan?

Zelfs gewoon leren vallen, iemand die je vastpakt, of die aanstalten maakt tot

ongepast gedrag, leren wij de mensen om op de juiste manier te reageren.

Actie-reactie.

Eerst leren wij stoten en trappen en het blokkeren ervan. Dan simuleren wij

een gevechtssituatie waarbij een persoon je naar de grond wil brengen (judo)

en tot slot leren wij de valtechnieken.

De zelfverdediging zelf houdt in dat wanneer iemand je vastpakt, zowel

staande als liggend, je jezelf kunt verweren.

Zo zie je dat iedereen eigenlijk kan deelnemen aan onze oefeningen,

trainingen.

Wil je vertrouwen opdoen, je goed voelen in je vel, op muziek vele calorieën

verbranden, heb je een vriend of vriendin of een partner waarmee je aan de

‘slag’ kan, iedereen is welkom.

Onze deur staat voor iedereen open!

17

FEEST IN HET DORP

18

TONEEL IN WOUMEN

Het weekend van vrijdag 20 februari 2015 t.e.m. zondag 22 februari 2015 wastheatraal gezien een duivels weekend, overgoten met een goddelijk sausje engeserveerd in de feestzaal van het Jagershof.Het was voor de tweede maal dat de toneelgroep MEVNA uit Voormezelenaar Woumen kwam om hier op de planken te staan. Als antwoord op deprangende vraag ‘Drinkt God Duvel?’, wat trouwens ook de titel van hettoneelstuk was, werd er een tijdelijk dorpscafé uit de grond gestampt.Het publiek kon er genieten van de capriolen van enkele cafégangers en eenuit de hemel gevallen nobele onbekende die zich God durfde noemen. Ook demirakels kwamen die avond of namiddag vlot uit de lucht gebliksemd. Bijieders geloof, de sfeer was op het podium vrolijk en in de zaal goedlachs. Detalrijk aanwezige Woumenaars herkenden in dit gezelschap als één van de‘vroomste’ acteurs (rol van pastoor): Manu Mackelberg, voorzitter van hetWoumense bewonersplatform. Als gepassioneerd toneelspeler was hij het dievorig jaar het initiatief nam om het toneel, als entertainment en cultuuraspect,terug naar Woumen tebrengen. Dit moet gesmaakthebben, want dit jaar werd eréén extra voorstellingtoegevoegd zodat in totaal450 mensen, gespreid overtwee avonden en éénnamiddag, konden genietenvan dit optreden.

19

WERKEN IN WOUMENeen overzichtje van de dorpsvergadering van 27 mei

* afkoppeling oppervlaktewater Kerkhofstraat

Locatie 1: Woumenweg t.h.v. Zwarte Dreef.Dit zijn complexe werken wegens de vele kruisingen met allerleinutsleidingen. Het oppervlaktewater wordt afgekoppeld naar deVossenholbeek en er is ook maximale afkoppeling op privaat en openbaardomein en de aanleg van een gescheiden rioleringstelsel.

Woumenweg volledig afgesloten van 4 mei tot midden juni

Locatie 2: Woumenweg - EierdreefjeOppervlaktewater wordt afgekoppeld van de bestaande riolering. Een nieuwewaterloop wordt aangelegd op de oostgrens van de bouwpercelen van deKerkhofstraat met aansluiting op de Kerkebeek.

Locatie 3: Eierdreefje – Sint- PietersstraatOppervlaktewater wordt afgekoppeld van de bestaande riolering. Een nieuwewaterloop wordt aangelegd op de achtergrens van de bouwpercelen van deKerkhofstraat vanaf de Sint-Pietersstraat met aansluiting op de bestaandewaterloop nabij Kerkhofstraat huisnr. 101. De bestaande rioleringen wordenovergekoppeld naar de nieuwe gracht.

Geen hinder voor Kerkhofstraat. Er wordt aan de achterzijde vande woningen gewerkt. Wel beperkte hinder voor Eierdreefje.

* Ondergronds brengen nutsleidingen en heraanleg voetpaden in Woumenweg en Iepersteenweg

Infrax brengt nutsleidingen ondergronds en het stadsbestuur vernieuwt devoetpaden van de Noordbroekstraat tot de Zuidbroekstraat (met uitzonderingvan de stroken t.h.v. de weides). Het voetpad aan de overzijde van de schoolwordt doorgetrokken tot de verkaveling aan de Gouden Appel.

Na het bouwverlof start Infrax in Woumen (na het einde van de werken in de Rijkswachtstraat). De heraanleg van de voetpaden wordt gefaseerd uitgevoerd in maximum 6 fasen. De uitvoeringstermijn is nog niet gedetailleerd.

20

* herstel Sint-Pietersstraat

Er komt betonherstel in de zone Woumenweg – Jonkershovestraat (volledigewegdek) en in de zone Jonkershovestraat – Steenstraat (plaatselijke vakken).Er wordt gezorgd voor vergroening door de aanplant van streekeigen, smalopgaande bomen zonder vruchten die zoveel mogelijk op de perceelsgrenskomen op nauwkeurig afgewogen locaties. De situatie wordt veiliger voorfietsers d.m.v. een fietssuggestiestrook. Er wordt daarvoor 25 cm van deparkeerstrook ingenomen, de rest komt op de rijbaan. De breedte van deparkeerstrook blijft nog steeds voldoen aan de wettelijke norm. Doorsuggestietekens aan te brengen zullen de auto’s meer geordend parkeren. Debelijning van het fietspad wordt doorgetrokken t.h.v. het kruispunt met deJonkershovestraat. De verplaatsbare verkeersremmers worden vervangendoor een vaste constructie. De verkeersdienst van de politie onderzoekt ofook de voorrangsregeling op het kruispunt Jonkershovestraat – Sint-Pietersstraat kan wijzigen om de snelheid te remmen.

De Sint-Pietersstraat tussen Woumenweg en Jonkershovestraat wordt volledig afgesloten. Er is doorgang in de Kerkhofstraat in beiderichtingen. De werken duren tot het bouwverlof. Daarna moet het beton nog uitharden.

* Heraanleg parkeerstroken Woumenweg en Iepersteenweg

Het A.W.V. legt op 4 locaties betonklinkers: t.h.v. Woumenweg 173 (linkerkantkomend uit Diksmuide), tussen Hillestraat en Kerkhofstraat (beide zijden) envanaf WZC tot Zuidbroekstraat (rechterzijde komend uit Woumen).

De werken starten op 8 juni, vermoedelijk tot begin september, maar zullen weinig verkeershinder met zich meebrengen. Eerst worden de locaties dichtst bij Diksmuide aangepakt.

* aanleg pompstation Iepersteenweg

Dit gebeurt door Aquafin op grondgebied Merkem met een klein gedeelte vande werken op grondgebied Woumen: van de Steenmolenbeek tot deZuidbroekstraat

Vermoedelijk begin 2017.

Meer info: Technische Dienst – 051 79 31 10 openbare.werken@stad.diksmuide.be www.woumen.eu of www.diksmuide.be/werkzaamheden

21

EEN KIJK IN DE ZAAKDe Speelman

Even voorstellen:

Wij zijn Alex Ovyn en Kathleen

Berten. Alex woonde tot zijn 3 jaar in

Staden en verhuisde dan mee met

zijn ouders naar Zarren. Ik (Kathleen)

ben geboren in Diksmuide en

opgegroeid te Jonkershove als

dochter van de plaatselijke bakker.

We zijn in het jaar 2000 getrouwd en

hebben geen kinderen.

Hoe komen jullie in Woumen terecht?

Toen ik 17 was, heb ik het huis waar nu onze herberg De Speelman is,

gekocht. Ik heb van 2 huisjes 1 gemaakt. Op 22-jarige leeftijd ben ik in

Woumen komen wonen. Toen ik in 2000 huwde, ben ik mijn man Alex

gevolgd naar Zarren. Ik heb hier dus 17,5 jaar gewoond.

Voelt u zich thuis in Woumen?

Wij voelen ons alle twee zeer zeker thuis in Woumen. Hier begon ook onze

relatie. En mijn roots liggen toch ook gedeeltelijk op de Serpenthoek.

Hebben jullie, naast de herberg, nog andere jobs?

Alex werkte vroeger bij Crocky en daarna bij Condeco. In de weekends trad

hij op als DJ. Zelf werk ik sinds 1994 als administratief bediende in de

bibliotheek van Diksmuide.

Hoe is het horeca-avontuur begonnen?

Toen ik 22 jaar was, heb ik al café gehouden in Diksmuide: 't Locomotiefje.

Dat was in 1983, niet ver van het station. Dat is toen gestopt wegens ziekte.

In 2002 zijn we gestart met 't Volkscafé in Jonkershove. In april 2014 konden

we onze eigen zaak, De Speelman, openen in Woumen. We hebben veel zelf

22

gedaan om dit te realiseren. We restaureerden bijvoorbeeld oude toogjes en

stelden daarmee onze huidige toog samen. Ikzelf stond meer in voor het

brute werk, Alex zorgde voor de fijne afwerking en de inrichting. De

emailborden zijn een verzameling van Alex. Omdat ik zelf nooit naar de

muziekschool mocht van mijn ouders, begon ik muziekinstrumenten te

verzamelen. Ze zijn liefst zo oud mogelijk en achter ieder instrument dat te

zien is in onze herberg, zit er een verhaal.

Wat zijn de troeven van uw zaak?

Hier kom je als het nog eens gezellig mag zijn. Er hangt een nostalgische

sfeer in een romantisch decor. Er is een parcours van volksspelen (na

reservatie), een petanquebaan, oude tafelspelletjes en gezelschapsspelen

voorhanden. De geëmailleerde uithangborden, historische foto's en oude

muziekinstrumenten zorgen voor de nodige sfeer. Bij mooi weer kun je

terecht op het tuinterras. En natuurlijk is er een uitgebreid assortiment

dranken, waaronder streekbieren en als specialiteit Picon.

Iedereen is welkom!

Hebt u nog tijd voor andere dingen?

Nauwelijks, maar eigenlijk zien we onze zaak in

Woumen als onze hobby. Op maandag, onze

enige vrije dag in de week, proberen we zoveel

mogelijk te genieten van elkaar.

23

STREEKRECEPTCarpaccio met rundvlees van het Rood Ras uit de IJzerbroeken

Het rood ras van West-Vlaanderen bestaat vermoedelijk reeds meer dan 500 jaar. Runderen van het Rood Ras worden enkel in West-Vlaanderen gekweekt en hebben de erkenning een traditioneel Vlaams streekproduct te zijn. Runderen van het Rood Ras worden gekenmerkt door hun bruinrode vacht en grote groeikracht. De runderen bevatten een groter percentage aan vet, maar dit draagt bij tot een betere en fijnere smaak van het vlees en is daarom zo uniek.

Ingrediënten (voor 4 personen als voorgerecht):

- 300 g extra dunne sneetjes mals rauw rundvlees, vraag uw slager een stuk van het kleinhoofd of heup (alwayo), kogelstuk, runderhaas… - Marinade: 2 dl walnotenolie- Kruiding: 2 g grof zeezout, 2 g gemalen zwarte Lampong peper,1 koffielepel gehakte bieslook en 1 koffielepel gehakte dragon of bladpeterselie- 100 g fijne plakjes Parmezaanse kaas (schilfers)- 1 busseltje rucola of raketsla- Eventueel balsamicocrème

Bereiding:

- Het stuk rundvlees gedurende een klein uurtje in de diepvries plaatsen.- Ondertussen de vinaigrette bereiden. De gehakte tuinkruiden er op het laatstaan toevoegen om geen kleur-, geur- en smaakverlies te lijden.- Het rundvlees in zeer dunne plakjes snijden.- Op de borden schikken.- Afwerken met de marinade en rucola.

Alternatief-tip:

Evt. begeleiden met geroosterde pijnboompitten, pesto

Smakelijk… meer recepten op www.woumen.euHebt u ook een ‘grootmoeders’ recept? Mail naar blankaartklok@gmail.com

24

JEUDIG WOUMENS TALENT IN DE KIJKERKlara Versteele

Even voorstellen:Ik ben Klara Versteele, 11 jaar jong,dochter van Geert Versteele en KatrienBraem en zus van Edward Versteele.Ik ga in Woumen naar school in hetvijfde leerjaar bij meester Tom.

Wat zijn je hobby’s?Muziekschool (dwarsfluit), atletiek,paardrijden, Chiro, majorettes,misdienaar en bakken…

Amai, zoveel hobby’s? Hoe komthet dat je zoveel doet?Welnu, mijn mama en papa zijn ookactief op vele fronten. Zij zijn beidenheel sportief en actief in hetverenigingsleven. Zij fietsen ook heelgraag. Papa fietst reeds 30 jaar en islid van de Vriesganzen. Ook mama

fietst, sedert ze mekaar kennen, al 15 jaar bij de Vriesganzen. Wij gaan ookelk jaar op fietsvakantie met het hele gezin. Zij zijn ook lid van meerdere verenigingen. Mama zit bij de koninklijke fanfareHoger Op uit Woumen. Daardoor ben ik ook lid geworden bij de majorettes. Mama is ook nog secretaris van het Davidsfonds in Diksmuide en lid van deKVLV te Woumen. Papa is secretaris van de Vriesganzen, bestuurslid van deWK©G en lid van KWB.

En de Chiro?Papa was vijftien jaar lid van de Chiro in Woumen, waarvan zes jaar leider.Dat was de perfecte stimulans voor mijn broer en ik om ook in de Chiro tegaan.

Heb je dan nog tijd over om te bakken en misdienaar te zijn?Misdienaar is slechts één maal per maand (zonder kerkelijke feestdagen) enop woensdag bak ik graag dingen, tot groot jolijt van de andere gezinsleden.

25

En paardrijden?Eigenlijk is dit één maal per jaar, maar er gingen wel enkele initiatielessen aanvooraf om te leren paardrijden. We hebben nu eenmaal heel goeie faciliteitenhier in Woumen.

En naast al deze hobby’s loop je dan nog een beetje?Een beetje? Eigenlijk is lopen mijn allerbelangrijkste hobby!! Ik benaangesloten bij MACW Diksmuide en loop nu reeds vijf jaar competitie.

Hoe ben je begonnen met lopen?Mijn broer zat in de atletiek en wij liepen vaak tegen mekaar in eendoodlopend straatje niet ver van hier. Mijn ouders zagen dat ik niet moestonderdoen voor mijn oudere broer Edward. Mijn broer is toen begonnen metvoetballen en ik ben in de atletiek gegaan.

Had je talent om goed te lopen?Ik denk het wel want in de schoolcrossen in Diksmuide won ik vijf jaar op rij,van het eerste leerjaar tot nu…

Wat is je lievelingsdiscipline?In de winter doe ik het liefste veldlopen. Hoe zwaarder het parcours, hoeliever. Modder, heuvels,… daar hou ik van. In de zomer doe ik het liefstepistewerk, met voorkeur voor de 1000m, het hoogspringen en de discus.Verspringen doe ik minder graag.

Wat zijn je beste prestaties in het veldlopen?Mijn allereerste overwinning was in Waregem, de Jongerencross, november2011. Later zijn er meerdere overwinningen gevolgd waaronder het PKveldlopen in Tielt, een achttal overwinningen in totaal.Verder nog eens tweede op het PK veldlopen en drie keer podium op de LottoCrosscup in Roeselare, in totaal heb ik al een twintigtal keer het podiummogen bestijgen.

Amai, je bent een echte kampioen! Zijn er al minder leuke momentenook geweest?Ja, zo heeft eens een meisje aan de start van de veldloop in Ieper met haarspikes op mijn voet gestaan en heeft een pin mijn schoen doorboord tot inmijn kleine teen. Spike gescheurd en bloed in mijn schoen. Ondanks de pijnben ik toch van start gegaan en heb nog een zesde plaats behaald.

26

Vorig veldloopseizoen zijn mijn prestaties wat gedaald door het feit dat ik eenstevige groeischeut gekregen heb. Ik ben namelijk een groot stuk gegroeidop korte tijd.

Klara Versteele en Marie-Julie Van Der Bauwhede in actie (beide met Belfius-truitje).

Het is dus al meer dan gewoon aan atletiek doen?Ik denk dat ik eigenlijk een beetje verslaafd ben aan atletiek. Telkens eratletiek op tv is, moet ik dat zien.

Wat zie je dan het liefste?Mijn voorkeur gaat uit naar de Olympische Spelen. In het bijzonder UsainBolt! Ik ben namelijk heel grote fan van hem.

Wat is je grote droom?Zelf zou ik ooit willen deelnemen aan de Olympische Spelen… Het liefst vanal zou ik de meerkamp willen doen, zoals Nafitti Thiam. Ik loop, spring enwerp graag…

Hopelijk mag je droom ooit werkelijkheid worden!

27

VEERTIEN-ACHTTIENde Blankaartslag

Tussen 2014 en 2018 willen we in de Blankaartklok graag beschrijven hoe de

Blankaartslag is verlopen. Daarvoor mogen we dankbaar gebruik maken van

de vertaling van geschriften van de Belgische kapitein Leonard Van Mierlo,

vertaald en van commentaar voorzien door André Gysel.

De bevrijding van het Blankaartbekken in de IJzervallei door Belgische

troepen op 28 september 1918

Op 28 september 1918 startte het eindoffensief dat pas op 11 november

eindigde. In de sector ten zuiden van Diksmuide, het Blankaartbekken op zijn

breedst, was de IVde Legerdivisie onder bevel van generaal Michel aan zet.

Vooral de infanteristen van het 13de en 20ste Linieregiment zouden met

artillerievuursteun van het 4de, 10de en 16de regiment de hete kastanjes uit

het vuur halen. Majoor René Willems schreef naderhand de geschiedenis van

het 20ste Linie en kapitein Leonard van Mierlo focuste in een gedetailleerd

relaas op de vorderingen van zijn 9de Compagnie op die bewuste eerste dag

van het eindoffensief: zaterdag 28 september 1918. Het 13de Linieregiment

zou zijdelings steun bieden aan het 20ste, verslag daarvan is te lezen in de

“Petite Histoire du 13” van kapitein Rivière.

De essentie van deze bijdrage is een vertaling van een door de Belgische

kapitein Leonard Van Mierlo geschreven bron.

Wanneer dit gevechtsrelaas geschreven is, valt moeilijk uit de bron af te

leiden, maar waarschijnlijk niet zo lang na de gebeurtenissen, mogelijk al

onmiddellijk achteraf, eind 1918 begin 1919. De kapitein was in het terrein

met zijn manschappen, hij was ooggetuige, hij voerde zijn mannen aan, hij

maakte het mee dat er van zijn soldaten en officieren doodgeschoten werden

of zwaargewond raakten. Hij was volop in de krijgsactie betrokken.

Kapitein Van Mierlo was van Turnhout, een zoveelste Vlaming die in die tijd in

het Frans schreef, want dat was de taal van het leger. Zijn 9de Cie vormde

een onderdeel van het bataljon van het 20ste Linieregiment van de IVde

28

Legerdivisie. Volgens majoor René Willems van het 20ste Linieregiment stak

deze eenheid op 28 september de Steenbeek over en nam het

Blankaartkasteel en daarna Klerken in. Op 29 september bereikte het

regiment Zarren, ondertussen maakten de Belgische soldaten talrijke

gevangenen en konden ze een aanzienlijke buit vergaren.

De in het Frans geschreven tekst van kapitein Van Mierlo is een gedetailleerd

verslag van de militaire actie in het Blankaartbekken, waarbij het kasteel en

de onmiddellijke omgeving door de Belgische troepen worden bevrijd. Het is

een relaas uit eerste hand, wat hij schrijft en beschrijft heeft hij zelf gezien,

gehoord, meegemaakt. Hij doet geen beroep op andere getuigen. Het is zijn

verhaal. Van zijn mannen heeft niemand schrik, het zijn allemaal geboren

helden. Hij heeft ze met een patriottische rede opgezweept en ze gaan er

voor.

De tekst gaat over de

bevrijding of herovering van

de Zandhoek, gezien van uit

Merkem de Kippe links van

de weg Ieper-Diksmuide, en

van het Blankaartkasteel,

het kasteelpark en de

Blankaartvijver en van

hoeves ten oosten van de

weg rechtover het

Blankaartkasteel.

Over de auteur vernemen we heel weinig. Tussen de regels kunnen we

afleiden dat hij erg vaderlandslievend is, hij doet toch alsof. Hij weet zijn

manschappen te bezielen, maar hij is samen met hen toch ook bang in de

nacht van 28 op 29 september, wanneer ze plat op de buik heel dicht bij een

door de Duitsers nog bezette bunker de hele nacht op de natte grond moeten

blijven neerliggen. Daar heeft zijn compagnie toch eventjes geluk gehad.

In de volgende Blankaartklok start het eigenlijke dagboek van Van Mierlo.

29

CLOSE-UPBLOSO-CENTRUM “LANDHUIS DE RHILLE”

Interview met Jan Du Pan, centrumverantwoordelijke.

Graag een korte voorstelling van uzelf als centrumverantwoordelijke. Ik werk sedert 1985 bij Bloso, waarvan de laatste 20 jaar hier. Eerst watuiteenlopende functies, ik ben begonnen als watersportlesgever, daarnacentrumverantwoordelijke geworden in Dudzele in het roei- en kajakcentrum.Daarna een paar jaar actief geweest bij de exploitatie van de kustjachthavens,iets wat toentertijd door Bloso moest gebeuren. Daarna ben ik een paar jaarcoördinator van de watersporttak geweest om dan, 20 jaar geleden, hierbeland te zijn.

Waarvoor staat ‘Bloso’?Bloso is de sportadministratie van de VlaamseGemeenschap. De afkorting Bloso bestaat eigenlijk nietmeer, het letterwoord is blijven bestaan. Bloso was ooitde afkorting van het Bestuur voor Lichamelijke OpleidingSport en Openluchtleven.

Over hoeveel centra beschikt Bloso?Momenteel 13, er zijn er ooit meer geweest. Na een besparingsronde zo’n 15jaar geleden, zijn er toch wat centra afgestoten geweest en overgedragen aanplaatselijke overheden. De reden van sluiting van de meeste van die centrawas dat ze een lokale en dus geen bovenlokale werking hadden, dus dat zemeer pasten in het kader van het gemeentelijk of provinciaal sportbeleid. HetBloso-centrum in Oostende in de Spuikom is bv. overgedragen aan de StadOostende, het Bloso-centrum De Gavers in Harelbeke is overgedragen aande provincie.

Voor welke activiteiten kan men bij Bloso terecht? Bloso heeft verschillende diensten. Iedereen associeert Bloso eigenlijk metdie 13 Bloso-centra met de organisatie van sportkampen en zo, maar eigenlijkis de werking van Bloso veel ruimer. Bloso staat net zo goed voor hettopsportbeleid, voor de subsidiëring van bv. de gemeentelijke sportdiensten,sportfederaties ook, of voor sportkaderopleidingen en lesgeversopleidingen.

30

Welke rol speelt Bloso in de topsport? De afdeling topsport heeft o.a. een aantal atleten in dienst, die een weddekrijgen om hun sport op hoog niveau te kunnen uitoefenen, mits te voldoenaan bepaalde criteria natuurlijk.

Wanneer is landhuis De Rhille te Woumen ontstaan? Werd dit vroegerprivaat uitgebaat? Het landhuis heeft ooit deeluitgemaakt van het groot verhaal rondde Blankaart. Het heeft ooittoebehoord aan de familie Kempynck.Het was een soort ereboerderij. Hetwas in die periode zelfs een tijdje eenvolkshogeschool. Daarna was heteen tijdje een private manège en werdna een tijd verkocht aan het toenmaligministerie van nationale opvoeding enNederlandse cultuur, nog lang voor defederalisering. Na verschillende overdrachten behoort het centrum nu toe aande Vlaamse Gemeenschap, die het door Bloso laat exploiteren.

Welke activiteiten worden hier te Woumen georganiseerd, naast degekende ruitersport natuurlijk?We zijn uiteraard grotendeels bezig met initiatie paard- en ponyrijden.Waarschijnlijk iets meer pony- dan paardrijden gezien we heel veel lagerescholen over de vloer krijgen. Daarnaast hebben we vooral voor scholen- ensportweekends een veel ruimer activiteitenpakket, zoals oriëntatielopen,boogschieten, circustechnieken. Er zijn ook heel veel teambuildingactiviteitenvoor sportclubs, maar net zo goed voor scholen of bedrijven. Daar zijn we delaatste jaren heel intensief mee bezig geweest. En dan specifiek watruitersport betreft, proberen we altijd de eigenheid te hebben om naast depure rijlessen ook een pakket paard- of ponyverzorging aan te bieden. Weproberen het totaalpakket aan te bieden. Wat de doelgroepen betreft, in devakanties zijn we hoofdzakelijk bezig met sportkampen, paard- enponyrijkampen op verschillende niveaus, met als buitenbeentje in de zomerook avonturensportkampen. In de schoolperiodes tijdens de week zijn weeigenlijk continu bezig met de organisatie van sportklassen. Ze krijgen hierzowel sport- als schoolse activiteiten zoals bezoeken aan de Blankaart, deIjzertoren, een boerderij. Daarnaast zijn er in de weekends vele fiets- en

31

wandelweekends. Dit initiatief kent heel veel succes. Ook komen heel veelclubs op stage: wielerploegen, voetbalploegen, volley- en basketbalploegen.Ze kunnen hier naar wens genieten van specifieke sportmaaltijden. We zijnflexibel en kunnen inspelen op hun wensen. Naast deze internaatactiviteitenis er ook een heel druk circuit van externaat-lessenreeksen pony- enpaardrijden, ’s avonds en op zaterdag.

Kan men hier als wandelaar, voorbijganger ook iets nuttigen in decafetaria?

We hebben geen geëxploiteerdecafetaria, we proberen dat zo tehouden, niet om mensen buiten tehouden, maar het feit dat er geencafetaria is, laat ons toe om ons echtte focussen op onze core-business,zijnde initiatie geven en de omgangmet groepen die hier komen. Voor

scholen en sportkampen is dat een extra aantrekkingspunt als ze weten dat ergeen combinatie is met een geëxploiteerde cafetaria. De enige uitzonderingdie we maken, is dat ouders die hier hun kind brengen een drankje of een kopkoffie kunnen nuttigen. Deze faciliteit is net zoals onze overnachtingsfaciliteit,onze maaltijdfaciliteit altijd ondersteunend ten behoeve van de sport. Wat weook niet doen, dat is groepen boeken die hier enkel willen overnachten eneten. Wij vragen altijd steeds nadrukkelijk naar het sportpakket. Het verblijfmoet gecombineerd zijn met sportactiviteiten. We zijn een sportcentrum endat is onze hoofdopdracht, daarin zijn we wel heel consequent.

Over welke capaciteit beschikt het centrum?Hoeveel slaapplaatsen zijn er? We hebben een overnachtingscapaciteit van 96 bedden. Dat zijn grotendeelskamers van 4, acht kamers van 2 en één slaapzaaltje van 12 bedden. Opjaarbasis spreken we toch over een kleine 15.000 overnachtingen.

Wat de ruitersport betreft, hoeveel paarden kunnen hier gestaldworden? Een 50-tal, allemaal eigen paarden, ‘ambtenaren’.

32

Kun je ook je eigen paard hierstallen? Nee, maar wat we wel doen, is inrustiger periodes iemand tijdelijkdepanneren die een stal aan hetverbouwen is of zo, maar wel met destrikte voorwaarde dat er eeneinddatum afgesproken wordt. Wanttijdens de sportkampen bv. zijn er ooklesgevers die hun paard meebrengen.Soms komen er ook huurpaarden opproef. Dit is de ideale methode om tekunnen beslissen welk paard we welof niet gaan kopen, welk paardkindvriendelijk, betrouwbaar engezond is.

Hoeveel mensen zijn hier tewerkgesteld? 19 vaste mensen. Eén iemand is tijdelijk, die in het seizoen bijspringt in dekeuken en schoonmaak. Merendeel zijn keukenhulpen en schoonmaak, eenaantal dierenverzorgers, waaronder enkele die dit combineren met lesgeven,ook een paar administratieve krachten.

Woont hier dan ook iemand op het landhuis? Eén van de medewerkers woont hier als conciërge.

Graag horen wij ook wat meer over de uitbreiding. Wat komt er in dezegebouwen? In de nieuwe gebouwen komt eigenlijk niks wat we nu niet hebben, maar erkomt een nieuwe keuken en een nieuwe eetzaal. Er is ook een sanitair blokvoorzien dat volledig los van het gebouw staat. De overnachtingscapaciteit zalniet vergroten. De keuken nu is veel te klein. Het is echter wel kraaknet, wantwe scoren altijd heel goed op de hygiëneaudits van het voedselagentschap.Op dat vlak zijn we een modelkeuken, maar een grootkeuken moettegenwoordig volledig gezoneerd zijn met een koude keuken, warme keuken,afwaskeuken, ... Ook ons eetzaaltje dat we nu gebruiken is te klein. Wemoeten bepaalde periodes van het jaar een tent bijplaatsen die voor een stukook als eetzaal gebruikt wordt. De uitbreiding zou moeten in gebruik zijn

33

tegen midden september. Tot nu toe zitten we mooi op schema. Het is eenmooi project, ontstaan als Design- & Buildwedstrijd: een wedstrijd waarop koningeschreven worden door een associatie van een aannemer en eenarchitect. Dus de aannemer en de architect moesten op voorhand metmekaar in zee gaan en konden een project indienen. Wat weerhouden werd,is een project van een Brussels architectenbureau Ura (Yves Malysse), eenbureau dat al heel mooie realisaties gedaan heeft en is in zee gegaan metaannemer Verstraete uit Roeselare. Die samenwerking verloopt eigenlijkvoorbeeldig. Het wordt een knap project. Het idee was traditionele vormen,zijnde laagbouw, zadeldak maar in hypermoderne materialen, beton, platen,veel glas. In de eetzaal wordt een heel minimalistische inrichting voorzien,maar met heel grote ramen, het uitzicht op de natuur als decoratie, eenmooier schilderij kun je niet vinden.

Tot slot: het verrast me telkens weer hoeveel mensen in Diksmuide enomgeving het Bloso-centrum niet kennen. Ga naar Brussel of naar Antwerpenof ga naar Limburg en daar kent de eerste de beste het centrum, veelal dooreen sportkamp van de kinderen...

34

WOUMEN KERMIS - een warme oproep

Met Woumen kermis in het vooruitzicht, doen de Blankaartvrienden een

oproep om naar traditionele gewoonte opnieuw een stoet (intussen de 37ste

Blankaartstoet) te kunnen realiseren. Maar zonder de inzet van de

verenigingen, de school, wijken, families en andere sympathisanten kan dit

niet waargemaakt worden. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk

praalwagens en groepen met figuranten in de stoet te krijgen.

Zoals in de volksmond reeds meerdere malen gehoord, wil iedereen toch dat

het kermisgebeuren blijft bestaan. Daarom staan wij volledig open voor

allerhande ideeën en suggesties. We stellen daarom voor dat iedereen die

geïnteresseerd is om mee te werken aan de stoet of met vragen zit

hieromtrent, contact met één van ons opneemt:

0496 54 74 44 (Rudi Jacques)

0496 18 26 49 (José Louwaege)

0478 51 62 96 (Danny Rollé)

We hopen op een talrijke opkomst!

Namens de Blankaartvrienden alvast bedankt op voorhand. Tot dan!

35

DE SLIMSTEN VAN WOUMEN 2015 – final edition

Op zaterdagavond 28 maart 2015 trok het Woumense quizpubliek voor de

tiende maal naar het ontmoetingscentrum ’t Woumenhof om er naar jaarlijkse

gewoonte deel te nemen aan de quiz ‘De Slimsten van Woumen’.

Zevenentwintig ploegen schaarden zich rond de tafels om er een gezellig

avondje te breinworstelen. Het aanwezige publiek overbrugde qua leeftijd

diverse generaties. Het jeugdige enthousiasme nam het op tegen de

gesettelde wijsheid van hun ouders en grootouders. Het aangename van

deze quiz was dat de gestelde vragen niet aartsmoeilijk waren en ze zeker

binnen ieders algemene interesseveld vielen. Op het einde van de avond, na

het tellen van de behaalde punten, viel het verdict: het winnende team van

vorig jaar, zijnde het oudercomité, kon hun titel met een jaar verlengen.

Proficiat aan (alfabetisch): Frank Desmet, Veerle Dumont, Manu Mackelberg

en Pol Vanalderweireld.

Groepsfoto van links naar rechts:

4FUN (3de) - Kzoent10kirszeggn (2de) – Oudercomité (1ste)

36

Als we vaste waarden hebben in Woumen, dan was de jaarlijkse quiz ‘De

Slimsten van Woumen’ er zeker één van. Met de organisatie van dit

fantastische evenement zorgde de WKG er ieder jaar voor om mensen samen

te brengen, een avondje weg van hun 3D-televisie, en met succes. Menig

aantal Woumenaars keken er ieder jaar naar uit. De beslissing om er na dit

jubileumjaar een punt achter te zetten viel zwaar, zowel voor de organisatie

als voor de deelnemers. Vandaar dat op het einde van de quizavond de WKG,

voor de zovele jaren noeste inzet, bedankt werd met een spontane en

welgemeende staande ovatie. Stiekem hopen we natuurlijk nog dat er ergens

een potje Tipp-Ex staat om dat uitgetypte eindpunt te wissen. Wie weet is er

ooit nog een comeback van de quiz in een al of niet vernieuwde vorm...

eindstand 10de Slimsten van Woumen:

37

POP-UP ART summer

38

NUTTIGE TELEFOONNUMMERS

dokter van wacht 051 50 54 00

wachtdienst apothekers info 0900 10 500

ziekenvervoer dringende gevallen 100

antigifcentrum 070 24 52 45

politie dringende gevallen 101

politie Zone Polder afd. Diksmuide 051 51 00 00

brandweer 100

brandweerkazerne Diksmuide 051 50 19 32

pastorie Woumen 051 50 05 95

Tele-Onthaal 106

Child Focus 110

Card-stop 070 344 344

BEWONERSPLATFORM

Medewerkers in alfabetische volgorde:

Geert AverbekeFilip BoenWim CoussementKarel FamaeyManu MackelbergDanny Van AckerBertrand Vande GinsteSigrid Vandepoele

Dank aan iedereen die meewerkte, hielp nalezen of steunde om dit dorps-krantje te realiseren!

39

40