Eclips Fantasy (najaar 2014)

gratisR E I S G I D S N A A R H E T O N B E K E N D E

gratisNAJAAR 2014

UITGEVERIJ L

FANTASY

NUMMER 19

NieuweDROMEN & DEMONEN vanMartijn Adelmund & Iris Compiet • Lara Adrian

Terry Goodkind • David Hair • Markus Heitz • Robin HobbAn Janssens • Robert Jordan • Morgan Rhodes

Brandon Sanderson • Andrzej Sapkowski • Michael J. Sullivan

Mega-interview metGEORGE R.R. MARTIN

NIEUW!Het Bloedvan de Keizer

Het meesterlijke vervolg op

IN DE SCHADUWVAN DE RAAF

Eclips 23 cover@1_Opmaak 1 16-10-14 10:11 Pagina 2

De grootste fa van het m

Nu in gloednieuwe vormgeving

met doorlopend design

én extra scherp geprijsd!

‘Sanderson laat wederom zien dat hij een van de be

‘Briljante epische fantasy.’– SF Revu

€16,95per deel

Eclips 23 cover@1_Opmaak 1 16-10-14 10:11 Pagina 3

fantasyauteur t moment ‘Mysterieus en vol avontuur.’

– Booklist

n van de beste binnen het genre is.’ – Library Journal

SPIN-OFF

Eclips 23A magazine 1 tm 17@2_Eclips 2A magazine 15-10-14 17:49 Pagina 1

RUISR UIS Nie lez

De v i j fde l ige t r i log ieEerst echter iets heel anders. Met het derdedeel van Morgan Rhodes’ trilogie in zicht(Het Leger van de Duisternis verschijnt febru-ari 2015) kwam ons namelijk verassendgoed nieuws tegemoet. De trilogie zal nietuit drie delen bestaan, maar, hoe kan datook anders bij fantasy, worden uitgebreidmet nog twee delen! Hoe of wat wildeRhodes ons nog niet verklappen. Wat we wel weten is dat er in dit derde, nog

te verschijnen deel meer op het spel staatdan ooit. De strijd op leven en dood om hetVerwantschap, vier elementale kristallenmet een krachtige, eeuwenoude magie, isbegonnen. Zo vertrouwen de Hoeders opde wreedheid van Koning Gaius en dekrachten van zijn dochter Lucia om hetraadsel van het Verwantschap te ontwar-ren. Cleo probeert ondertussen haar eigenraadsels op te lossen, en staat op het punteen ontdekking te doen die wel eens de

truc tem Myt lot k is.

Aan Ond Alas Jenn Jenn

Met de feestdagen in aantochten een flinke lading aan nieuwe

must-have fantasyboeken,wordt het waarschijnlijk geen

goedkoop najaar. Maar gelukkighebben wij van Luitingh Fantasydaar een goede oplossing voor!

Wij maken alles gewoon eenstukje minder duur dit jaar. Te

beginnen met BrandonSandersons trilogie over de

geheimzinnige Nevelmensen.Nu voor slechts € 16,95 perdeel, inclusief de nog niet eerder verschenen spin-off

De Wet van Staal! Of wat dachtu van hét debuut van dit

najaar: Pierre Grim berts HetGeheim van Ji, € 16,95.

Of onze fantasyklassiekers(Good kind, Jordan, Heitz)

voor maar € 12,50 per deel.Kortom, wat mooi is hoeft niet

altijd duur te zijn. Alvast heel veel leesplezier toe-

gewenst!

D E B E S T E S E R I E S V O O R D


Nieuws en nieuwtjes, feiten en feitjes, wetenswaardigheden en antwoorden op veelvuldig gesteldelezersvragen, en dit alles met betrekking tot de stand van zaken in Luitingh-Fantasyland.

truc zou kunnen zijn om Lucia’s magie tetemmen. Wie er wint heeft het lot van heelMytica in zijn of haar handen – maar hetlot kan grillig zijn als er magie in het spelis.

Aans lag op l i chaam én z ie lOndertussen, in de bevroren wildernis vanAlaska uit Lara Adrians Middernacht 8 –Jenna, ontsnapt oud-staatspolitievrouwJenna Dar row ternauwernood aan een aan-

voor hun leven. Het tweetal doet er allesaan om zichzelf en hun volgelingen tebeschermen tegen een reeks angstaanja-gende bedreigingen, maar een mysterieu-ze en dodelijke ziekte zuigt langzaam alhun krachten weg.

Fantasyklassiekers voor spotpri jzenDan, in vogelvlucht, want dit nieuws wildewe jullie natuurlijk niet onthouden, bren-gen we een aantal fantasyklassiekers extragoedkoop naar je favoriete boekhandel.Heeft die ene vriend of vriendin, die ken-nis of verre neef dus nog nooit gehoord vanTerry Goodkind, Robert Jordan, MarkusHeitz of Cinda Williams Chima... zorg dan dat je ze razendsnel naar de winkelstuurt!In oktober verschijnt Cinda WilliamsChima’s eerste deel uit de Zeven Konink -rijken-reeks (voorheen Zwarte Kunst), DeDemonenkoning, voor slechts €14,95. Deeltwee volgt in maart 2015.De nieuwe midprice-edities van De Wettenvan de Magie 3 van Terry Goodkind en HetRad des Tijds 3 van Robert Jordan verschij-nen in november voor €12,50. Deel 4 vanbeide series verschijnt in januari 2015.Markus Heitz’ onnavolgbare De Dwergen1 en 2 verschijnen eveneens in januari2015 voor €12,50. Meer informatie opwww.dromen-demonen.nl

slag op haar lichaam én ziel. Maar de trau-matische ervaring laat iets achter van-binnen, een nieuw soort honger. Om hier-mee te leren leven, zoekt ze onderdak bijde Broederschap, een mysterieus, eeuwen-oud genootschap van vampiers dat dewereld wil beschermen tegen hun wildetegenhangers. Het is daar dat ze Brockleert kennen, de woest aantrekkelijkevampier met donkere ogen die Jenna nietalleen helpt te genezen, maar haar ookdoet verlangen naar iets bovennatuurlijks.Samen met Brock ontdekt ze een wereldvol vuur en verlangen. Maar tevens eenwereld van dood en verderf, met name alsze zich ook inzet voor het doel van deBroederschap.

Goodkinds Ve r s c h e u r d e Z i e l e nDat ziel en lichaam niet altijd op één lijn zitten, ontdekken we ook in TerryGoodkinds nieuwste avontuur met heldRichard Rahl, Verscheurde Zielen. Vanuit deverste uithoeken van het D’Haraanse Rijktrekken bisschop Hannis Arc en de oudekeizer Sulachan aan het hoofd van eengigantische horde Shun-tuk en andereverderfelijke halfmensen rechtstreeks hethart van het koninkrijk binnen. Hun legerherrezen doden bedreigt het bestaan vanalles wat leeft. Ondertussen – ver weg vanhuis – vechten Richard en Kahlan dapper

O R D E M O O I S T E P R I J Z E N !


Eerder dit jaar, op een koude januariavond, zit George R.R. Martin in het

Jean Cocteau Theater, een kleine bioscoop met een programmering van

overwegend filmhistorische hoogtepunten. Bij deze gelegenheid is er een

doorlopende voorstelling van de eerste drie seizoenen van de megahit

Game of Thrones, gebaseerd op Martins magnum opus Het Lied van IJs en

Vuur. Tegen het eind van de negende aflevering, waarin Ned Stark, de man

die door zowel beginnende lezers als kijkers als hoofdpersoon werd

beschouwd, onverwacht wordt onthoofd en het scherm overgaat in zwart,

kijkt George Martin heel even beschouwend voor zich uit en zegt: ‘Hoe vaak

ik dit ook zie, het shockeffect is nog steeds enorm, maar in de boeken is nog

meer te beleven, die zijn veel rijker.’

et Lied van IJs en Vuur, waar-van het eerste deel inAmerika verscheen in1996 – een jaar later in

Nederland als Het Spel der Tronen – telt invertaling inmiddels zeven kloeke delen. Voor alle nagelbijtende fans: het zal nogeven duren voordat George Martin delaatste twee delen afrondt. Martinschrijft heel zorgvuldig, is precies in zijnwoordkeuze en verhaalstructuur enwerkt in de volle breedte over het kleur-rijke canvas van zijn epos. Wij, de lezers,zullen dus nog even moeten wachtenvoor we zullen weten hoe het aflooptmet Daenarys en haar draken, deLannisters en de sterk uitgedunde fami-lie Stark. Het is zelfs niet ondenkbaar dat deHBO-serie eerder bij de ontknoping arri-veert dan de auteur. Een mogelijk gege-ven dat meteen door de schrijver wordttegengesproken, maar waarvan hij zichwel heel bewust is: ‘Het is wel zaak eenbeetje op te schieten, voor het gevaldat...’

Het Spe l der TronenGeorge Martin schrijft al sciencefiction-en fantasyverhalen sinds de tweede helftvan de jaren zeventig van de vorigeeeuw, eerst voor fanzines, later voorbetalende tijdschriften. In zijn studententijd maakte hij snelnaam als een fantasierijke en integereschrijver die zijn verhalen laat scharnie-ren rond zware thema’s als menselijketragedie en loutering. In de jaren tachtigen negentig werkt hij voornamelijk alsscriptschrijver in Hollywood, maar datbevredigt hem niet. In 1991 begint hij aan Het Spel der Tronen,over de machtstrijd tussen verschillendefamilies die elkaar naar het leven staan,over de dramatische gevolgen van eenoorlog en gewelddadige oprispingenvan de menselijke natuur. Niemandhoeft op genade te rekenen en duidelijkis dat in de televisieserie én in de boeken

Het grote George R.R

D W

H


nog menig hoofd zal rollen, figuurlijkgesproken dan. Hoewel, bij Martin weetje het nooit.

Fami l ieEen van de dominante thema’s in HetLied van IJs en Vuur is familie. De hande-lende personages worden door hungezin of familie gemotiveerd om te doenwat ze doen, ondanks het feit dat ze ersoms zelf aan onderdoor gaan. HeeftMartin dat proefondervindelijk erva-ren?George Martin: ‘Ik werd in 1948 gebo-ren in Bayonne, New Jersey. Met de buswas het vijfenveertig minuten naar hethart van Manhattan. Bayonne was eenwereld binnen een wereld. Mijn vaderwas van Italiaanse en Duitse afkomst.Mijn moeder was een Ierse, een Brady.Weliswaar waren we arm, maar ik wistook dat dit niet altijd zo was geweest. Opweg naar school liep ik dagelijks langseen enorm buitenhuis waarvan ik wistdat het ooit familie-eigendom wasgeweest. Soms stond ik er een poosje bijweg te dromen. Mijn moeder verteldewel eens iets over haar familie, mijnvader niet. Die laatste was een wat afwe-zige figuur. Ik geloof niet dat hij me ooit

klaar, min of meer zoals het nu in hetboek staat. Het bedenken van de wereldvan Het Lied van IJs en Vuur duurde langer.Het tekenen van een landkaart, daarmeewas ik in een halfuurtje klaar, maar hetschrijven van het tweede hoofdstuk... In de tussentijd ging ik gewoon verdermet mijn televisiewerk, maar die eerstescène en de personages bleven maar inmijn hoofd hangen. Toen ik zo’n hon-derd pagina’s verder was gaf ik die aanmijn agent, met een synopsis. Op derechten werd meteen door vier uitgeversgeboden, dus nam ik afscheid vanHollywood met de mededeling dat ikeven iets anders te doen had.

To lk ienOmdat ik al veel eerder rondliep met eenidee over de Rozenoorlogen, koppelde ikdat idee aan de verschrikkingen van deoorlog in Vietnam. En ik bracht er ver-haalelementen uit Tolkien en anderefantasyboeken in onder. Aan Tolkienontkomt niemand. Uiteindelijk kwamik uit op een punt waarop mijn verbeel-ding met het bezinksel van uiteenlopen-de historische gebeurtenissen, een hele-boel fantasyromans en een handvol lite-raire boeken aan de slag ging.

heeft begrepen, en andersom geldt het-zelfde. Het was toen nog niet benoemd,maar ik denk dat je hem in deze tijd zoukunnen omschrijven als een functione-rende alcoholist. Sport was het enigewaarover we met elkaar spraken. Wehadden geen auto. Mijn vader zei altijddat alcohol en autorijden niet samen-gaan (lacht).

VietnamIk leefde toen in een klein wereldje.Soms zat ik urenland voor het raam naarde overkant van het water te staren, naarStaten Island. Toen kwam de oorlog inVietnam. Ik meldde me als gewetensbe-zwaarde. Niet dat ik zo’n pacifist was,maar ik was apert tegen díé oorlog. Totmijn stomme verbazing werd ik alsdienstweigeraar erkend. Tja, die oorlogzeurt nog steeds door in onze samenle-ving, Amerika is er nooit helemaal vanhersteld. Twintig jaar later dacht ikterug aan die oorlog en kreeg ik een ideevoor een roman die aanvankelijk Avalonheette. Zo werkt het brein kennelijk. Inhet eerste hoofdstuk wordt een man ont-hoofd en worden er wolvenpups in desneeuw gevonden. Na drie dagen was het eerste hoofdstuk

R.R. Martin interview

DE STEM VANWESTEROS


‘

di

e

‘E

re

D

G

De belangrijkste bron bleven de Rozen -oorlogen, maar ik wilde er meer verras-sende wendingen in hebben, meer cliff-hangers. De belangrijkste vraag was naeen poosje: stop ik er draken in? De sym-bolen voor de grote huizen stonde toenal vast, de draken voor de Targaryens, deleeuwen voor de Lannisters, de wolvenvoor de Starks. Ik besprak dat toen met een vriendin, deschrijfster Phyllis Eisen stein, en zij zei:“George, het is fantasy, natuurlijk moe-ten er draken in.” Zij overtuigde me enachteraf bezien had ze groot gelijk. Nuik vijf boeken verder ben kan ik me deverhaallijnen niet zonder draken voor-stellen. De Muur is ook zo’n element. In 1981was ik in Engeland op bezoek bij eenvriend. Bij de grens van Engeland enSchotland namen we een kijkje bij deMuur van Hadrianus. Ik stond daar enstelde me voor hoe het zou zijn geweestals ik daar in het verre verleden zou heb-

kocht. Ik kon me evenwel niet vinden inde verhaallijnen die ik voorgeschoteldkreeg, te simpel, te gekortwiekt, en ikkon me in financieel opzicht gelukkigpermitteren ‘nee’ te zeggen tegen deproducenten. Het zette me wel aan het denken, en ikkwam tot de conclusie dat televisie hetenige medium was dat de boeken rechtzou kunnen doen. Niet gemaakt doorCBS of NBC, geen van de grote publiekeomroepen, daarvoor zijn de boeken teseksueel getint, te gewelddadig, te inge-wikkeld. Alleen op de kabel zou het kunnen lukken. HBO bijvoorbeeld.’De rest is, zoals dat zo mooi heet,geschiedenis.

ben gestaan als een Romeinse legionair,uitkijkend over de heuvels in de verte.Dat gaf me een vreemd gevoel, wantvoor de Romeinen eindigde in die tijd dewereld bij de Muur van Hadrianus. Hetwas de laatste barrière tegen de duisteremachten die erachter schuilgingen.Maar als je fantasy schrijft is alles groteren kleurrijker, dus maakte ik de Muurlanger, en veel, veel hoger, en van ijs.

F i lmAan het begin van dit millennium, toende Tolkien-films zo razend populairwaren, kwamen de eerste aanvragenvoor de filmrechten binnen. Zowat elkefantasyroman die enigszins de moeitewaard was werd door Hollywood opge-

De Ridder van de Zeven KoninkrijkenGRATIS bij aanschaf van 2 titels uit Het Lied van IJs en Vuur.Deze actie loopt tot 10 JANUARI 2015

GRATIS

De grote George R.R. Martin-actie


‘Een nieuwe ster aan het fantasyfirmament.

David Hair is de naam!’ Tor.com

‘Een van de beste, zo niet dé beste fantasyroman

van het jaar.’ Goodreads.com

‘Dit is een van die boeken die zo episch zijn,

die je zo het verhaal binnenzuigen en zoveel tijd en

emotie vergen, dat er bij het lezen van de laatste

pagina’s toch een gevoel van spijt optreedt.’

The British Fantasy Society

‘Een meer dan overtuigende start van een fantasy-

reeks die in de toekomst waarschijnlijk zal worden

vergeleken met het beste van het beste dat de

moderne fantasy te bieden heeft.’ Bookreview

TWE ED E B O E K

Om de twaalf jaar verheft de Maanvloedbrug zich onderinvloed van het getij en verbindt ze de continenten

Yoros en Antiopia. Nu de derde ‘Getijdenvloed’ nabij is,maakt Yoros zich op om het andere continent de genade -slag te geven – deze Derde Kruisvaart zal beslissend zijn.

Gaandeweg komen drie mensen – een gesjeesdemagiestudent, een geharde huurling en een eenvoudig

marktmeisje – tot de conclusie dat het lot van beidenaties wel eens van hun keuzes zou kunnen afhangen.

David Hairs

De Brug der

Getijden

e


n een wereld zo heet dat leven enkeldiep in de bergen mogelijk is, zittenmensen en tovenaars al zevenhon-derd jaar lang opgesloten in een

gigantische grottenstad. In deze smeltpotgroeit de jonge Var op als zoon van eenrebellenleider. Zijn hele leven werkt hij toenaar één doel: de tovenaarsprinses ontvoe-ren uit haar kasteel en zo de koninklijkefamilie onder druk zetten om de GroteMuur te doen vallen en de weg naar hetkoele noorden te openen.

Na het winnen van de eersteechte fantasy-schrijfwedstrijdvan Luitingh Fantasy en

MagicTales in 2012/2013, was An Janssens fantasydebuut

Drakenkoningin een verrassend en vooral

ongekend succes. Een van debeste Nederlandstalige fantasy-debuten voor Luitingh Fantasyin jaren, geliefd door haarmedeauteurs, en geprezen inde pers en boekhandel. Vooral in eigen land wistJanssens behoorlijk wat

zieltjes te winnen. Met trotspresenteren we nu dan ook het langverwachte vervolg:

Drakentovenaar. En dat de Vlaamse auteur hier voor een geheel andereinsteek heeft gekozen, datmerk je al snel genoeg...

details op slag tot leven. Drakentovenaar ispure fantasy, maar de torenhoge bergen ende grottensteden die daarin verborgen zit-ten, heb ik met eigen ogen gezien. Wanneerik beschrijf hoe de prinses zich voelt – haarlichaam verhuld in een vormeloze jurk, haargezicht verborgen achter een sluier –beschrijf ik wat ik zelf heb ervaren.Dat is wat dit boek voor mij zo interessantmaakt: in Drakentovenaar krijg je, door eenbril van tovenaars en magie, een blik op eenwereld die weinig westerlingen ooit zien.’

Maar Var en zijn mannen hebben niet ge -rekend op de Buigmoeder, een wezen datgevoelens kan vervormen. Al snel weet niemand meer wat echt of nep is.Verzetsstrijders veranderen in gehoorzameschapen, relaties worden onder druk gezeten het duurt niet lang of Var ziet langzaam-aan zijn plan in duigen vallen.

‘De grote lijnen van Drakentovenaar zatenal heel lang in mijn hoofd,’ vertelt Janssens.‘En tijdens mijn laatste reis kwamen de

D v

An Janssens en het vervolg op Drakenkoningin

I

An Janssens op de Elf Fantasy Fair in april 2014 (foto Lies Post).


[L E E S P R O E F ]Volledig in het zwart, als een gewone boe-renvrouw, liep Mir van de laatste marme-ren treden. Ze vertrouwde erop dat haardonkere hoofddoek, sluier en ruimvallen-de jurk haar in een schim veranderden.Een wandelend hoopje kleren. Niet echteen mens en zeker geen tovenares.Schichtig keek Mir om zich heen. De grotleek elke keer groter te worden. De zwartepieken die aan het plafond hingen warenslechts een honderdtal meter van haar ver-wijderd, maar onder Mir strekte de onder-grondse stad zich eindeloos ver uit.Haar voet trilde toen ze een eerste pas opde scherpe rotsspleten zette. De hellingwas zo steil dat ze een val niet zou overle-ven, maar dat was niet wat Mir angst aan-joeg. Het was de buitenwereld. Al heel haarleven was ze bang om het paleis te verlaten,en toch deed ze het keer op keer.Niet rennen, zei ze tegen zichzelf, maarhaar sandalen scheerden steeds snellerover de zwarte rotsen. Ze wilde de enormegrot niet zien, wilde niet beseffen hoeveelruimte er om haar heen was. Met haar blikstrak gericht op het doolhof van steegjesdat onder haar wachtte, holde Mir onder-tussen naar beneden.Haar hart raasde toen ze tussen de eerstegrijze huizen door liep. Door de ruw gewe-ven stof van haar sluier zag ze allesonscherp, en daar was ze dankbaar om. Hetwas niet zozeer de grauwheid van de ste-nen huisjes die haar deed huiveren, of degeelbruine smurrie op de rotsstraten. Zelfsde geur – een mengeling van gesmoltenvet, smeulende rotsen en braaksel – deerdehaar niet echt. Het waren de mensen.Overal waar ze keek zag Mir donkeregezichten, grote monden waarin enkelegouden tanden schitterden, en ongewas-sen, verwilderd haar.De vrouwen – gehuld in kleding die meerkleur bevatte dan bij hun rang paste –leken Mir nauwelijks op te merken. Ze

waren de mensen die haar broer haddenvermoord, niet ver van deze plek, toen hijnet als Mir een zwak en hulpeloos kindwas.Nu was Mir niet zwak en hulpeloos meer.‘Eens kijken wat er onder die kleren zit.’Grote, gekloofde handen grepen naar haarsluier.Mir zette haar vingertoppen tegen de polsvan de man. Meer contact wou ze beslistniet maken, en dat was ook niet nodig.De boer zakte happend naar adem op degrond. Zijn vingers kleurden wit door dekracht waarmee hij zijn pols omklemde.Mir snoof luid toen de man in snikken uit-barstte. Ze wilde zichzelf beslist niet verge-lijken met de machtige tovenaars die ooitover de hele wereld heersten, maar zelfszevenhonderd jaar van vermenging hadniet alle magie doen verdwijnen. Het men-senbloed had hen verzwakt, maar nogsteeds had iedere tovenaar iets waarin hijuitblonk. Mirs vader, de grote Rakaposhi,had het vermogen om krachten te mengenen zo nieuwe dingen te creëren. Mirs moe-der was een minder sterke tovenares, maarzij kon dwars door iedereen heen kijken,en zien wat hun hart verborgen hield.Mir kon pijn veroorzaken.‘Buiger,’ lispelde de boer.‘Idioot,’ kaatste Mir terug. ‘Ken je het verschil niet tussen een Buiger en een tovenares?’Een aangename tinteling trok door Mirslichaam, en vulde haar met kracht enmoed. De koning en koningin dachten datniets erger kon zijn dan het vreselijketalent om leed te veroorzaken. Ze haddenhet mis. Het ergste was dat Mir zich goedvoelde nadat ze iemand pijn had gedaan.

Het nieuwe boek van An Janssens,Drakentovenaar, wordt gepresenteerd opde Boekenbeurs in Antwerpen. Voor meerinformatie, data en tijden, zie onze websitedromenendemonen.nl.

gromden kort voor ze haar uit de weg duw-den. De mannen namen zelfs die moeiteniet. Hun grote handen, gekloofd en eel-tig, stompten haar keer op keer onver-wacht opzij.Als Mir dapperder was geweest, had zetegen hen geschreeuwd: Zijn jullie het ver-geten? Weten jullie niet meer wat het bete-kent wanneer een vrouw zichzelf op dezemanier verhult?In de paleisstad waren een hoofddoek enruimvallende jurk verplicht, maar alleende allermooiste vrouwen werden geachthun gezicht te bedekken.Mir bleef abrupt staan toen het steegje eenbocht maakte. In de draai – klein, en onop-vallend omdat het net zo grijs was als destenen huizen waar het voor stond – zag zeeen beeldje van zichzelf. De rots had haargevangen zoals ze als kind was, voor eeuw-ig drie jaar oud.De stenen Mir zat op een gebeeldhouwddekentje, dat zo zacht leek als echt konij-nenbont. Haar hand omklemde de baby -vingertjes van haar broer. Onder het beeld-je stonden de data waarop de koningskin-deren waren geboren. Daar weer onder, inhoekige cijfers gehouwen, de dag waarophaar broer was gestorven.Iemand botste tegen Mir op. Ze struikeldeen greep het beeldje beet.De boer die tegen haar was opgelopen hadniet eens het fatsoen om zich te veront-schuldigen. Hij keek haar grijnzend aan,en zijn twee gouden voortanden blonkenin het groene licht van de tovenaarstekensdie op muren en wegen waren aangebrachtom de gigantische grot te verlichten.‘Wat vind ik hier?’ De man lispelde lichtjes.‘Ben je werkelijk zulk een schoonheid, datje jezelf achter zwarte doeken moet verber-gen?’Zweet droop van zijn gezicht, en siste waarhet de rotsgrond raakte.‘Laat me met rust,’ beval Mir, terwijl ze demagie al naar haar handen liet vloeien.Haar angst veranderde in woede. Dit

De fantasykoningin van de Lage Landen

lg


Het grootste fantasyfenomeen uit Fran

I N T E R V I EW

PierreGrimbert enHet Geheim

van Ji118 jaar geleden verdwenen op het mysterieuze eiland Ji in één klap alle afge-zanten van de bekende wereld. De helft van hen werd nooit meer teruggezien,de rest zweeg over wat er was gebeurd. Jarenlang hebben de erfgenamen vandeze afgezanten het geheim van hun voorouders beschermd met hun leven,maar nu worden ze een voor een uitgemoord door een geheime organisatie.Ontsnapt aan de aanslag op hun leven, moet het laatste groepje erfgenamennu samenwerken om erachter te komen wat er 118 jaar geleden op dat eilandis gebeurd. Maar het geheim van Ji laat zich niet makkelijk ontrafelen.

Pierre Grimbert wordt al jarengezien als een van de grootste

fantasyauteurs binnen zijn eigenland. Luitingh Fantasy verwierf de

rechten voor zijn debuutreeks Het Geheim van Ji en voelde deFranse meesterverteller aan de tand over het schrijverschap, ouder worden en inspiratie.

Een leesproef van deel 1, De Erfgenamen, kun je vinden op

onze website dromenendemonen.nl.


daarvan zijn meer dan dertig jaar oud,kun je nagaan... de tijd vliegt echt voor-bij.

En welk boek moet elke fantasyfan dangelezen hebben?Doe maar net alsof ik alle klassiekersopnoem, maar voeg vooral De ogen vande overwereld (The Eyes of the Overworld,1966) van Jack Vance toe. En de rest vande boeken uit het universum van De ster-vende aarde. Het zit bomvol humor enunieke ideeën, met een onnavolgbarestijl. Echt een meesterwerk.

Tot slot: je eerste boek wordt in novem-ber in Nederland gelanceerd. Nog adviesvoor je toekomstige lezers?Misschien een kleine kanttekening. Eenhoop lezers worden namelijk overrom-peld door het grote aantal personagesdat zijn intrede doet in de proloog (15!).Maar maak je alsjeblieft geen zorgenover hen, doe niet eens de moeite omhun namen te onthouden! Als lezersnotities zouden moeten maken tijdenshet lezen van een verhaal, dan is hetgewoon slecht verteld. En ik hoop zekerdat dat in mijn geval niet zo is. Alleswordt vanzelf uitgelegd. Ik hoop vanharte dat de Nederlandse lezers zullengenieten van Het Geheim van Ji.

zorgen zou maken over dit soort onder-werpen? Ik ben geen activist, zeker niet,maar ik zorg er wel voor dat onze familiezo groen mogelijk leeft. Dat is wel hetminste dat we kunnen doen.Het liefst ga ik lekker in de bossen spelenmet mijn kinderen. Maar het is echtschokkend wat anderen achterlaten in denatuur. Vooral als je beseft dat dat men-sen zijn die het bos juist opzoeken en dusook van de natuur zouden moeten hou-den. Ik hoop dat als we onze kinderenleren respectvol om te gaan met denatuur, er nog een kans is voor onze pla-neet.

Haal je je inspiratie ook uit de natuur?Eigenlijk komt inspiratie overal vandaan.En dan vooral het clichématige momentonder de douche. Ironisch genoeg hetenige moment dat je geen pen en papierkunt pakken. Ideeën komen op elk tijd-stip en op willekeurige plekken. Ik pro-beer ze altijd zo snel mogelijk op teschrijven. Zelfs ’s nachts. Gelukkig is mijnvrouw ook schrijver, dus die heeft daarveel begrip voor. Ze doet het zelf ook.

En wat ligt er nog meer op je nachtkast-je? Lees je fantasy?Ik was vroeger een allesverslinder als hetom fantasy ging. Totdat ik mijn eigenboeken begon te schrijven. Sindsdienlees ik zo min mogelijk fantasy. Ik benmet name bang dat ik een boek tegen-kom wat zo goed is dat ik zelf niet meerdurf verder te schrijven. Of dat ik onbe-wust dingen overneem van anderen. Watik wel lees, of wat er op mijn nachtkastjeligt, is veel humor, historische werken ensciencefiction. Ik haal mijn achterstandvan fantasyboeken wel in als ik met pen-sioen ben.

Welke auteurs waren dat dan, die jevroeger las?Te veel om op te noemen, maar de beste:Jack Vance, Michael Moorcock, FritzLeiber, Ursula Le Guin, David Eddings. Datzijn auteurs waarvan ik de boeken keerop keer lees. Die zullen nooit uit mijnboekenkast verdwijnen. En een aantal

Deel twee verschijnt februari 2015!

t Frankrijk is gearriveerd in Nederland!

Waar komt het idee van Het Geheim vanJi vandaan?In eerste instantie wilde ik alleen maareen boek schrijven. Ik had nog helemaalgeen idee, geen verhaal, of personages.Pas toen ik wist dat ik een boek wildeschrijven, begon ik na te denken over watdat dan moest zijn. Twee maanden langschreef ik geen woord, ik was alleenmaar bezig met het uitwerken en beden-ken van personages, het bouwen van dewereld en natuurlijk de plotlijn.Het was dus niet per se één idee, maareerder tientallen (zo niet duizenden) kleine ideeën die samen de wereld vanHet Geheim van Ji vormden in mijnhoofd. Ideeën waarvan ik dacht: dat zoucool zijn om in een boek te hebben.

Je wereld lijkt heel erg op de onze. Wasdat een bewuste keuze?Ik heb in het begin heel erg geprobeerdom de wereld niet vol te storten metmagische of fantastische elementen,zoals vervloekte landen, niet-menselijkerassen en vergelijkbare zaken. Ik wildedat lezer de wereld zo veel mogelijk deeddenken aan de onze, en dan geleidelijk,op hetzelfde moment als de personages,wordt verast door magische elementen.

Zijn de personages dan ook op echtemensen gebaseerd?Nee, eigenlijk niet. Ik denk dat het vooraldelen van mezelf zijn die ik in mijn perso-nages heb verwerkt. Ik was zo’n hopelo-ze, romantische tiener, net als de jongeYan. Hoewel ik eerder hoopte dat ik er zouitzag als de zorgeloze Reyan. En nu... naal die jaren, voel ik me het meest verbon-den met de veteranen zoals Grigan ofBowbaq. Of Amanon, een personage uithet tweede boek.Eigenlijk is het mijn stem en mijn tekort-komingen en positieve eigenschappendie doorkomen in mijn personages. Zelfsin de vrouwelijke personages...

Een van je personages kan communice-ren met dieren en is heel erg begaan metde natuur. Komt dat ook van jezelf?Wat voor vader zou ik zijn als ik me geen

daarvan zijn meer dan dertig jaar oud,kun je nagaan... de tijd vliegt echt voor-bij.

En welk boek moet elke fantasyfan dangelezen hebben?Doe maar net alsof ik alle klassiekersopnoem, maar voeg vooral De ogen vande overwereld (The Eyes of the Overworld,1966) van Jack Vance toe. En de rest vande boeken uit het universum van De ster-vende aarde. Het zit bomvol humor enunieke ideeën, met een onnavolgbarestijl. Echt een meesterwerk.

Tot slot: je eerste boek wordt in novem-ber in Nederland gelanceerd. Nog adviesvoor je toekomstige lezers?Misschien een kleine kanttekening. Eenhoop lezers worden namelijk overrom-peld door het grote aantal personagesdat zijn intrede doet in de proloog (15!).Maar maak je alsjeblieft geen zorgenover hen, doe niet eens de moeite omhun namen te onthouden! Als lezersnotities zouden moeten maken tijdenshet lezen van een verhaal, dan is hetgewoon slecht verteld. En ik hoop zekerdat dat in mijn geval niet zo is. Alleswordt vanzelf uitgelegd. Ik hoop vanharte dat de Nederlandse lezers zullengenieten van Het Geheim van Ji.

zorgen zou maken over dit soort onder-werpen? Ik ben geen activist, zeker niet,maar ik zorg er wel voor dat onze familiezo groen mogelijk leeft. Dat is wel hetminste dat we kunnen doen.Het liefst ga ik lekker in de bossen spelenmet mijn kinderen. Maar het is echtschokkend wat anderen achterlaten in denatuur. Vooral als je beseft dat dat men-sen zijn die het bos juist opzoeken en dusook van de natuur zouden moeten hou-den. Ik hoop dat als we onze kinderenleren respectvol om te gaan met denatuur, er nog een kans is voor onze pla-neet.

Haal je je inspiratie ook uit de natuur?Eigenlijk komt inspiratie overal vandaan.En dan vooral het clichématige momentonder de douche. Ironisch genoeg hetenige moment dat je geen pen en papierkunt pakken. Ideeën komen op elk tijd-stip en op willekeurige plekken. Ik pro-beer ze altijd zo snel mogelijk op teschrijven. Zelfs ’s nachts. Gelukkig is mijnvrouw ook schrijver, dus die heeft daarveel begrip voor. Ze doet het zelf ook.

En wat ligt er nog meer op je nachtkast-je? Lees je fantasy?Ik was vroeger een allesverslinder als hetom fantasy ging. Totdat ik mijn eigenboeken begon te schrijven. Sindsdienlees ik zo min mogelijk fantasy. Ik benmet name bang dat ik een boek tegen-kom wat zo goed is dat ik zelf niet meerdurf verder te schrijven. Of dat ik onbe-wust dingen overneem van anderen. Watik wel lees, of wat er op mijn nachtkastjeligt, is veel humor, historische werken ensciencefiction. Ik haal mijn achterstandvan fantasyboeken wel in als ik met pen-sioen ben.

Welke auteurs waren dat dan, die jevroeger las?Te veel om op te noemen, maar de beste:Jack Vance, Michael Moorcock, FritzLeiber, Ursula Le Guin, David Eddings. Datzijn auteurs waarvan ik de boeken keerop keer lees. Die zullen nooit uit mijnboekenkast verdwijnen. En een aantal

Waar komt het idee van Het Geheim vanJi vandaan?In eerste instantie wilde ik alleen maareen boek schrijven. Ik had nog helemaalgeen idee, geen verhaal, of personages.Pas toen ik wist dat ik een boek wildeschrijven, begon ik na te denken over watdat dan moest zijn. Twee maanden langschreef ik geen woord, ik was alleenmaar bezig met het uitwerken en beden-ken van personages, het bouwen van dewereld en natuurlijk de plotlijn.Het was dus niet per se één idee, maareerder tientallen (zo niet duizenden) kleine ideeën die samen de wereld vanHet Geheim van Ji vormden in mijnhoofd. Ideeën waarvan ik dacht: dat zoucool zijn om in een boek te hebben.

Je wereld lijkt heel erg op de onze. Wasdat een bewuste keuze?Ik heb in het begin heel erg geprobeerdom de wereld niet vol te storten metmagische of fantastische elementen,zoals vervloekte landen, niet-menselijkerassen en vergelijkbare zaken. Ik wildedat lezer de wereld zo veel mogelijk deeddenken aan de onze, en dan geleidelijk,op hetzelfde moment als de personages,wordt verast door magische elementen.

Zijn de personages dan ook op echtemensen gebaseerd?Nee, eigenlijk niet. Ik denk dat het vooraldelen van mezelf zijn die ik in mijn perso-nages heb verwerkt. Ik was zo’n hopelo-ze, romantische tiener, net als de jongeYan. Hoewel ik eerder hoopte dat ik er zouitzag als de zorgeloze Reyan. En nu... naal die jaren, voel ik me het meest verbon-den met de veteranen zoals Grigan ofBowbaq. Of Amanon, een personage uithet tweede boek.Eigenlijk is het mijn stem en mijn tekort-komingen en positieve eigenschappendie doorkomen in mijn personages. Zelfsin de vrouwelijke personages...

Een van je personages kan communice-ren met dieren en is heel erg begaan metde natuur. Komt dat ook van jezelf?Wat voor vader zou ik zijn als ik me geen


[ L E E S P R O E F ]

Ik ben opgevoed in weelde en heb niet de

behoefte me daarvoor te verontschuldi-

gen. Je afkomst kun je immers niet ver-

loochenen. En waarom zou ik er spijt

van hebben dat ik ben opgegroeid in een

omgeving met talloze bedienden en uit-

stekende leermeesters die mijn altijd

nieuwsgierige en intelligente brein heb-

ben gevoed. Er valt dus niets te vertellen

over een moeilijke jeugd en evenmin heb

ik hoeven strijden tegen het onrecht en

de ongelijkheid die nu eenmaal inherent

zijn aan het bestaan. Als telg uit een

adellijke en vermogende familie heb ik

een uitstekende opleiding genoten en ben

ik via de connecties van mijn vader aan

het hof beland. Hoewel trouwe lezers

wel zullen weten dat mijn leven niet zon-

der ontberingen en verdriet is geweest,

heb ik, gedurende de zesendertig jaar die

voorafgingen aan de ontwikkelingen die

ik in dit verslag beschrijf, geen dag iets

ervaren wat leek op lichamelijke uitput-

ting. Maar als ik had geweten dat de reis

naar het Verbonden Rijk ‒ met als doel

een uitputtende en objectieve geschiede-

achterover in zijn comfortabele bank.

Hij had een lang, atletisch lichaam, zoals

je verwacht van een beroemd krijger, en

hij droeg een gewaad van rode en zwar-

te zijde. Op de bleke huid van zijn armen

en benen was geen schrammetje te

bekennen. Zelfs zijn gezicht was glad en

gaaf. Ik had al veel strijders uit tal van

landen ontmoet, maar dit was de eerste

zonder ook maar een enkel litteken.

‘Maar hij kijkt wel nieuwsgierig uit zijn

ogen,’ voegde de generaal eraan toe,

toen hij zag hoe ik hem bestudeerde. Ik

sloeg onmiddellijk mijn ogen neer en

wachtte op de onvermijdelijke klap of

zweepslag van de opzichter. Op de eerste

dag van mijn slavenbestaan was ik er

getuige van geweest dat een gevangenge-

nomen sergeant van de Rijkswacht werd

afgeranseld en opengesneden omdat hij

een blik had geworpen in de richting van

een laaggeplaatste officier van de Vrije

Cavalerie. Dat was een snel geleerde les.

‘Hoogedelgestrenge echtgenoot,’ zei de

vrouw van de generaal. Haar stem klonk

zelfverzekerd en gecultiveerd. ‘Mag ik je

voorstellen: Verniers Alishe Someren,

nis te schrijven van dit akelige maar fas-

cinerende oord ‒ een periode zou inlui-

den waarin ik zou worden geconfron-

teerd met lichamelijke arbeid, verwilde-

ring, vernedering en folteringen, dan kan

ik u verzekeren dat ik maar al te graag

overboord was gesprongen om vele kilo-

meters door een zee vol haaien terug te

zwemmen naar huis.

Bij het aanbreken van de dag waarop ik

heb besloten dit verslag te laten begin-

nen, wist ik wat pijn was. Ik had de les-

sen geleerd van de zweep en de knuppel,

en mijn eigen bloed geproefd als het vrij-

elijk stroomde en tanden en verzet uit

mijn lijf spoelden. Ik had geleerd slaaf te

zijn. Zo noemden ze me en dat was ik.

Vergeet de onzin die u er later misschien

over hebt gehoord of gelezen. Ik ben

nooit, op geen enkel moment, een held

geweest.

De Volariaanse generaal was jonger dan

ik verwachtte, net als zijn vrouw, mijn

nieuwe eigenaresse. ‘Hij ziet er niet uit

als een wetenschapper, liefste,’ merkte

hij op, terwijl hij me bedachtzaam

opnam. ‘Een beetje te jong.’ Hij leunde

Anthony RyansDe Torenheer

Met zijn daverende succes, In de Schaduw van de Raaf 1 – Vaelin Al

Sorna, mag Anthony Ryan zich met recht de beste fantasydebutant

van 2013 noemen!

Ryans hoofdrolspeler, Vaelin Al Sorna, is in dit tweede deel getuige

van de grootste nederlaag van zijn koning, Janus. Het streven naar

een vereniging van de koninkrijken gaat ten onder in het bloed

van de dappere mannen die vochten voor een ideaal dat gegrond-

vest was op leugens. Moe van oorlog en strijd keert Vaelin huis-

waarts, vastbesloten nooit meer zijn zwaard te trekken. Nu hij

door de opvolger van Janus is benoemd tot Torenheer van de

Noordlanden, zoekt hij loutering en vergetelheid in het koude

landschap, ver weg van de troebelen die het ooit glorieuze Rijk

beheersen. Maar voor hen die ooit zijn aangeraakt door het Lied

van het bloed, is een rustig bestaan niet weggelegd. Algauw komt

Vaelin erachter dat hij het doelwit is van diegenen die weten

waartoe hij in staat is. Hij zal alsnog zijn zwaard moeten trekken.


kroniekschrijver van keizer Aluran

Maxtor Selsus.’

‘Zou hij dat echt zijn, liefste?’ Voor het

eerst sinds mijn entree in de fraai inge-

richte scheepshut leek de generaal

oprecht geïnteresseerd. Het vertrek was

uitzonderlijk groot voor een kajuit en

rijk gedecoreerd met tapijten, wandkle-

den en tafels met een overdaad aan fruit

en wijn. Alleen door het langzame dei-

nen van het enorme oorlogsschip wist ik

zeker dat ik me niet in een paleis waan-

de. De generaal stond op, liep naar me

toe en liet zijn blik op mijn gezicht

rusten. ‘Auteur van de Gezangen van

Goud en Stof? Chroniqueur van De

Grote Bevrijdingsoorlog?’ Hij zette een

stap dichterbij, snoof en trok zijn neus

op. ‘Hij ruikt net zo smerig als die ande-

re Alpiraanse honden. En hij kijkt me

veel te brutaal uit zijn ogen.

Hij stapte achteruit en maakte een ach-

teloos gebaar naar de opzichter. Ik wist

dat de klap zou komen. Een enkele,

harde tik met het ivoren handvat van de

zweep, toegediend met geroutineerde

precisie. Ik onderdrukte een kreet van

pijn. Dat stond gelijk aan praten, en pra-

ten zonder toestemming was een dood-

zonde.

‘Toe, manlief,’ zei de vrouw van de gene-

raal, enigszins geïrriteerd. ‘Ik heb veel

voor hem betaald.’

‘Dat zal best.’ De generaal hield zijn

hand op. Een slaaf snelde toe met een

glas wijn. ‘Maak je geen zorgen, waarde

echtgenote. Ik beloof je dat ik zijn her-

sens en zijn handen intact zal laten.

Anders heb je er niet veel meer aan, niet-

waar? Vertel me eens, schrijfslaaf, hoe

ben je in onze nieuw verworven provin-

cie terechtgekomen?’

Ik knipperde met mijn ogen om de tra-

nen weg te krijgen en antwoordde snel,

want aarzeling werd altijd bestraft. ‘Ik

was hier om gegevens te verzamelen voor

een nieuw geschiedenisboek, meester.’

‘Uitstekend. Ik ben een groot bewonde-

raar van je werk. Nietwaar, liefste?’

‘Zeker, manlief. Je bent immers zelf ook

een geleerde?’ Bij het uitspreken van het

woord ‘geleerde’ meende ik iets bijzon-

ders te horen in haar stem. Het was

subtiel, maar duidelijk merkbaar. Min -

achting, besefte ik. Ze respecteert deze

man niet. En toch presenteert ze mij aan

hem als een soort geschenk.

Er viel een korte stilte. Toen de generaal

ontging me niet dat hij in zijn wijnglas

keek om zijn woede te verbergen.

‘Als ik jou toch niet had om me aan der-

gelijke dingen te herinneren, Fornella,’

mompelde hij. ‘Vertel me eens, geschied-

kundige, waar hebben we de gelegenheid

gehad jou in onze familie te mogen ver-

welkomen?’

‘Ik reisde mee met de Rijkswacht, heer.

Koning Malcius had me toestemming

gegeven zijn troepen te vergezellen tij-

dens hun missie naar Cumbrael.’

‘Dus je was ter plaatse? Je bent getuige

geweest van mijn overwinning?’

Ik moest vechten tegen een spontane

opwelling van de verschrikkelijke gelui-

den en beelden die me sinds die gebeur-

tenis ’s nachts hadden geplaagd. ‘Ja,

heer.’

‘Het lijkt erop dat dit cadeau meer

waarde heeft dan je misschien dacht,

Fornella.’ Hij knipte met zijn vingers om

de schrijver weer naderbij te roepen.

‘Ganzenveer, perkament en een hut voor

de geschiedkundige. Niet te comfortabel,

want we kunnen niet hebben dat hij in

slaap sukkelt tijdens het schrijven van

zijn ongetwijfeld eloquente en bezielende

verslag van mijn eerste luisterrijke over-

winning in deze veldtocht.’ Hij kwam

vlak voor me staan en glimlachte als een

kind dat net een nieuw speeltje heeft

gekregen. ‘Morgenochtend wil ik het af

hebben. Anders laat ik een van je ogen

eruit halen.’

weer sprak was dat op licht geïrriteerde

toon. De belediging was hem niet ont-

gaan, maar hij koos ervoor die te nege-

ren. Wie heeft hier nu werkelijk de touw-

tjes in handen?

‘En wat was het onderwerp van dat nieu-

we geschiedenisboek van u?’ informeerde

de generaal.

‘Het Verbonden Rijk, heer.’

‘Aha. Dan hebben we u een dienst bewe-

zen, nietwaar?’ Hij grinnikte om wat hij

zelf een goede grap leek te vinden. ‘Door

u aan een laatste hoofdstuk te helpen.’

Hij lachte opnieuw, nam een slok wijn

en keek me zelfingenomen aan.

‘Helemaal niet slecht. Schrijver, maak

daar een aantekening van.’ De kale slaaf

in de hoek liep naar voren, schrijfstift en

perkament in de aanslag. ‘Bevel voor de

verkenningseenheden: de wijngaarden

moeten onaangetast blijven, en in de

gebieden waar wijn wordt verbouwd,

worden de slavenquota gehalveerd. Het

ambacht moet in stand worden gehou-

den in het erfland...’ Hij zweeg en keek

me vragend aan.

‘Cumbrael, heer,’ zei ik.

‘Juist. Cumbrael. Klinkt naar niks, als ik

het zeggen mag. Ik denk er serieus aan

de Raad voor te stellen alle namen in dit

gebied te wijzigen als ik terug ben.’

‘Je kunt alleen maar een voorstel aan de

Raad doen als je er ook lid van bent, lie-

verd,’ merkte zijn vrouw op. Deze keer

bespeurde ik geen minachting, maar het

r

ant

ige

aar

d-

d

mt

n.

Anthony Ryan, beste fantasydebutant

van 2013

Het epischetweededeel van

IN DESCHADUW

VAN DERA AF



De stad brandt.De nauwe straten die leiden naar de slot-gracht en het eerste terras braken rook engloeiende as uit. Vlammen verslinden dedicht opeengepakte, rietgedekte huizenen likken aan de muren van het kasteel.Uit het westen, waar de havenpoort is,klinken steeds luider de kreten en hetgekletter van een verbeten strijd en dedoffe slagen van een stormram die op demuren inbeukt.De aanvallers waren ineens overalgeweest, ze hadden de barricaden geslechtdie bewaakt werden door niet meer daneen paar soldaten, een handvol met hellebaarden gewapende poorters enenkele kruisboogschutters van het gilde.Hun paarden, gesierd met golvende zwarte sjabrakken, waren over de barri -caden gevlogen als geestverschijningen;de glinsterende klingen van de ruitershadden dood en verderf gezaaid onder devluchtende verdedigers.

Ze voelt hoe de ridder die haar voor zichmeedraagt, op zijn zadelboog, zijn paardde sporen geeft. Ze hoort zijn kreet: ‘Hou vol, hou vol!’Andere ridders, gehuld in de kleuren van Cintra, halen hen in, in volle galopkruisen ze hun zwaarden met deNilfgardianen. In haar ooghoek ziet zeeen woeste werveling van zwarte enblauw-gouden mantels. Staal slaat opstaal, zwaarden kletteren tegen schilden,paarden hinniken.Geroep. Nee, geen geroep. Geschreeuw.‘Hou vol!’Angst. Ze klampt zich vast aan de teugelsen bij elke schok, elke ruk, bij elke sprongvan het paard vlijmt de pijn door haarhanden. Haar benen verkrampen als zetevergeefs zoekt naar steun, haar ogen tranen van de rook. De arm die haaromklemt doet haar bijna stikken, breekthaast haar ribben. Overal om haar heenklinken kreten zoals ze ze nooit eerderheeft gehoord, en ze klinken steeds luider.Wat moet je een man aandoen om hem zo

te laten schreeuwen?Angst. Overweldigende, verlammende,verstikkende angst.Weer gekletter van ijzer, kermendepaarden. De huizen dansen voor haarogen en ineens ziet ze ramen die vuur uitbraken, daar waar een ogenblik eerderniets was geweest dan een modderigstraatje, bezaaid met lichamen en de in de steek gelaten bezittingen van de vluchtende bewoners.Dan begint de ridder achter haar tehoesten – een vreemde, gorgelende hoest.Bloed gulpt over de handen die de teugelsvasthielden. Meer geschreeuw. Fluitendepijlen.Een val, een schok, een pijnlijke aanrakingmet een wapenrusting. Hoeven trappelenlangs haar heen, een paardenbuik en eenrafelig losgescheurde buikriem flitsenboven haar hoofd, daarna nog eenpaardenbuik, en een golvende zwarte sjabrak. Gekreun van inspanning, als vaneen houthakker die een boom velt. Eenschreeuw, gesmoord en dof, en iets zwarts,

Zelden werd er met meer spanning uitgekeken dannaar het nieuwe boek van deze Poolse fantasymeester.Het Bloed van de Elfen is het tweede boek van Andrzej

Sapkowski in de cyclus over de tovenaarskrijger Geralt van Rivia. De boeken waaruit ook de

succesvolle game-reeks The Witcher ontstond.Een wereld waar meer dan vijfhonderd jaar mensen,dwergen, kobolds en elfen in vrede leven. Totdat hetopeens met de betrekkelijke rust gedaan is: dwergenbeginnen hun soortgenoten te vermoorden terwijl de

elfen hun wapens opnemen tegen elkaar én de

Het Bloed van de Elfen van Pools fenomeen Andrzej Sapkowski

mensen. Maar te midden van alle beroering wordt een kind geboren: Ciri, de kleindochter vankoningin Calanthe, de Leeuwin van Cintra. Tot grote vreugde van de Heksers, die naar dezegebeurtenis hebben uitgezien. Zij is namelijk de Vlam,het kind van de profetie dat de wereld voorgoed zalveranderen, ten goede of ten kwade. Het is aan Geralt, de Hekser van Rivia, om Ciri tebeschermen en iemand te vinden die haar kan helpenzich haar bijzondere gaven eigen te maken en, vooral, te beheersen.


iets reusachtigs ploft vlak naast haar in demodder. Bloed spat in het rond. Eengeharnaste voet dreunt trillend neer, eenridderspoor boort zich in de aarde.Een ruk. Een krachtige hand tilt haar op,trekt haar op een ander zadel. Hou vol!Weer die halsbrekende snelheid, dierazende galop. Haar armen en benen zoeken wanhopig naar steun. Het paardsteigert. Hou vol! Er is geen steun. Er isgeen... Er is geen... Er is bloed. Het paardvalt. Het is onmogelijk opzij te springen,onmogelijk te ontsnappen, zich te bevrijden uit de ijzeren greep van de met maliën bedekte armen. Er is geen ontkomen aan het bloed dat over haarhoofd en schouders stroomt.Een schok, zuigende modder, een harde

De ruiter kijkt naar haar. Ze is niet in staatzich te bewegen. Een dode man houdt zijnarmen om haar middel geklemd en belethaar op te staan. Iets zwaars, iets wat nat isvan het bloed, ligt over haar heup endrukt haar tegen de grond.En het is de angst die haar doet bevriezen,een verschrikkelijke, misselijkmakendeangst die maakt dat ze doof is voor hetschreeuwen van het gewonde paard, hetbrullende vuur, de kreten van de sterven-den en de dreunende trommels. Het enigewat bestaat, wat telt, wat nog enige bete-kenis heeft, is angst. Angst, belichaamd inde figuur van een zwarte ridder wienshelm getooid is met vogel veren, eenfiguur die onbeweeglijk afsteekt tegen derazende muur van rode vlammen.De ruiter dwingt zijn paard tot stilstand.De vleugels aan zijn helm schudden als deroofvogel opvliegt, klaar om zich op zijnhulpeloze, van angst verlamde slachtofferte storten. De vogel – of is het de ridder? –uit een angstwekkende, wrede, triomfan-telijke kreet. Een zwart paard, een zwartewapenrusting, een zwarte golvende mantel, en achter hem de vlammen. Een zee van vlammen.Angst.De vogel krijst. Hij klappert met zijn vleugels, de veren slaan haar in hetgezicht. Angst!De zwarte mantel verhult alles. Het enigedat zichtbaar is, door een vizier in eenenorme, gevleugelde helm, zijn gloeiendeogen.Ze schreeuwt.

aanraking met de grond; angstwekkendebewegingloosheid, ineens, na de dolle rit.Fluitend gepiep van het paard dat sparte-lend weer op de been probeert te komen.Dreunende hoefijzers. Voorbijflitsendevetlokken en hoeven. Zwarte sjabrakkenen mantels. Geschreeuw.De straat is één brullende rode muur vanvlammen. Het reusachtige silhouet vaneen ruiter torent uit boven de brandendedaken. Zijn paard danst, schudt zijnhoofd, hinnikt.De ruiter kijkt op haar neer. Ze ziet zijnogen glinsteren door het vizier in zijnenorme helm met roofvogelvleugels aanweerszijden. Ze ziet hoe het vuur weer-spiegeld wordt in het brede blad van hetzwaard dat hij heeft laten zakken.

Deel 3 verschijnt januari 2015


Nu helemaal compleet!

De Openbaringenvan Riyria

‘Topfantasy. Dikke aanrader.’ – Adrian Stone,auteur van de Duivel-trilogie


De Heksenvan Martijn Adelmund & Iris Compiet

Nikkie is vervloekt. Dat wil zeggen: dat idee kan zemaar niet loslaten. Misschien wel om die redengebruikt ze haar schetsboek als een spiegel voor haardagelijkse belevenissen, om precies bij te houden wathaar allemaal overkomt. Want de dagelijkse gebeurte-nissen in het leven van Nikkie zijn ronduit onalledaags.Vaak zelfs beangstigend. Zo blijkt tijdens een bezoekaan de Heksenwaag in Oudewater dat vreemde envooral sinistere personen een ongezonde belangstel-ling voor haar aan de dag leggen. Ternauwernood lukthet haar te ontsnappen. Wat ze niet weet, is dat dit pashet begin is van een avontuur dat haar naar de gevaar-lijke omgeving van de Binnenlanden zal voeren, hetdomein van de heksen. Wat Nikkie ook niet weet, is datzij de hoofdprijs vormt van de Wilde Jacht, die geenenkel mensenkind ooit heeft overleefd...


FLAVORWIREINTERVIEW

ADAM STERNBERGH

OVER DE BRUG TUSSEN

DYSTOPISCHE FICTIE EN

HARDBOILEDNOIR IN

SPADEMAN

In zijn debuutroman, Spademan, heeft Adam

Sternbergh, cultureel redacteur bij The New

York Times Magazine, een dystopisch noir-

verhaal gecreëerd dat doet denken aan

William Gibson, en dat scènes uit verfilmin-

gen van het werk van Philip K. Dick en

Raymond Chandler oproept – logisch, aange-

zien een verfilming van het boek (met Denzel

Washington in de hoofdrol) al in de maak is.

Het platgebombardeerde en geruïneerde New

York dat Sternbergh in korte spaarzame zin-

nen schetst, kun je je gemakkelijk voorstellen,

misschien omdat ruïnes van nature minima-

listisch zijn.

Spademan is een zeer onderhoudende toe-

voeging aan de oogst van nieuwe dystopische

fictie die de laatste tien jaar gepubliceerd is,

en een die op de een of andere manier grieze-

lig bekend aandoet. Flavorwire sprak met

Sternbergh over het schrijven van een verhaal

dat cyberpunk en noir naast elkaar plaatst,

over de overeenkomst tussen zijn fictieve New

York en de stad anno 2014, en wat we kunnen

verwachten van het vervolg op Spademan.

Flavorwire: Tijdens het lezen van Spademan

realiseerde ik me dat boeken met het label

‘dystopische fictie’ meestal in twee soorten

uiteenvallen: ofwel ze dragen een boodschap

uit, of de auteur hanteert de post-apocalypti-

sche setting gewoon omdat het een interes-

sant verhaal oplevert. Jij lijkt met Spademan

de perfecte middenweg te hebben gevonden

– de setting vult het verhaal aan, maar je lijkt ook

commentaar te leveren op de weg die New York

inslaat (hopelijk zonder nucleaire bom). Waarom

besloot je het boek in een dystopische versie van de

stad te plaatsen?

AS: Van tevoren had ik het dystopische New Yorkvan Spademan niet als allegorie of waarschuwingbedoeld – het was echt ontstaan als puur gedach-tenexperiment: ‘Zou New York weer zo kunnenzijn als het dertig jaar geleden was, en zo ja, hoezou dat er dan uitzien?’ En natuurlijk was hetNew York van dertig jaar geleden dat ik ingedachten had gedeeltelijk het echte, bankroete,2000-moorden-per-jaar New York, maar ook hetmythische New York van de jaren zeventig, zoalsin films als The Warriors en Escape from New York. Ikbedoel, toentertijd maakten ze letterlijk een filmwaarin Manhattan een strafkolonie was. Dat iswat mensen dachten over de stad, in de tijd vanvoor Friends en Sex and the City.Desalniettemin schreef ik het boek ook in eentijd dat de financiële crisis nog steeds nagonsde,en Occupy Wall Street begon net – dus al dezekwesties over wat New York en Amerika zoudenworden hingen duidelijk in de lucht. (Er is eenscène in het boek waarin pepperspray voorkomt.Die is bijna helemaal geïnspireerd door de pep-persprayaanval op protesterende studenten op UCDavis.) En het was erg interessant dat Spade manongeveer in dezelfde tijd verscheen dat de Blasio-verkiezing plaatshad, met zijn Tale of Two Cities –een verhaal waarvan ik denk dat het heeft latenzien hoeveel verborgen angst er is over de groei-ende ongelijkheid in de stad (en op het platteland).

De korte zinnen zorgen ervoor dat het boek leest als

een William Gibson-roman bewerkt door Gordon

Lish, en die soberheid past bij het verhaal. Was je

meteen van plan om het boek zo te schrijven?

Een geweldig idee, Lish en Gibson die samenergens opgesloten in een kamer zitten te strepen!Ik wilde het verhaal beslist laten vertellen doorSpademan, de hoofdpersoon, maar ik wist eerstniet helemaal zeker hoe dat zou klinken. Er isnatuurlijk een traditie in het ‘hardboiled’ schrij-ven van korte, afgekapte zinnen, en eigenlijkwilde ik gewoon zien hoe ver je die stijl door kondrukken. Ik was ook erg geïnspireerd doorTwitter en de gedwongen beknoptheid ervan –Twitter is een soort vuurproef: je moet voldoenaan de eis zo min mogelijk woorden te gebruiken.Maar wat je overhoudt heeft vaak een hogereimpact – een veel hogere taalkundige puurheid.

Dat minimalistische taalgebruik maakte de platge -

bombardeerde dystopische stad juist zo makkelijk

‘Een intens en ongelooflijk unie


ADAM STERNBERGHSPADEMANO K T O B E R 2 0 1 4Spademan was ooit vuilnisman. Dat wasvoordat er een vernietigende bom viel opTimes Square, voordat zijn vrouw werdgedood, voordat New York een uitgebran-de troep was. Tegenwoordig kunnen echtrijke mensen inpluggen op een andere, virtuele werkelijkheid. De rest moet hetzelf uitzoeken.En daarom werd hij een hitman. Hij steltgeen vragen, werkt snel, en is handig meteen stanleymes.Dan wordt hij ingehuurd om de dochtervan een bekende evangelist om te bren-gen. Zijn doelwit heeft een schokkendgeheim en zijn opdrachtgever een verbor-gen agenda. Maar ook voor Spademan zijner grenzen...

‘Crazy original, different kind of story.’ Goodreads.com5 sterren

voorstelbaar voor mij. Hoe anders dan de echte stad ziet het New York City waar je

over schrijft er voor jou uit?

Fijn dat je dat zegt, want dat was een echte uitdaging voor me – proberenover te brengen hoe deze stad eruitziet en voelt zonder het op een toeristi-sche attractie te laten lijken: ‘Aan uw rechterhand ziet u dat het PortAuthority-busstation gesloten is en gesloopt...’ Ik hoopte dat bepaalde goed-gekozen details de troosteloosheid over konden brengen. In dit New Yorkzijn sommige delen meer gehavend dan andere – zoals bijvoorbeeld in NewOrleans sommige stadsdelen geen littekens van Katrina vertonen, terwijlandere zich juist nooit hebben hersteld. In het Red Hook-gedeelte van Spade -man kon ik me bijvoorbeeld makkelijk een erg toegetakelde versie van RedHook voorstellen, omdat die buurt (en andere) zo hard geraakt was doororkaan Sandy, en we hebben allemaal foto’s gezien van NYC die er erg apoca-lyptisch uitzagen. Maar in andere delen van de stad – zeg, het oosten vanMidtown – zie ik het eigenlijk voor me zoals het nu is, maar met de helft vanhet aantal mensen. Een van de karaktertrekken van modern NYC is juist hoedruk het is, zeker in Manhattan, en zeker met zoveel toeristen, dus dezelfdestraten verbeelden zonder toeristen en met de helft van het aantal inwonersleek op zichzelf al apocalyptisch.

Hoewel ik een relatie bespeur met sommige cyberpunk uit de jaren tachtig en

negentig, deed Spademan me vooral denken aan Repo Man, en riep het eerder

Blade Runner op dan Do Androids Dream of Electric Sheep? Maar er is ook de

uitgesproken noir invloed. Vind je dat het boek meer naar het ene dan naar het

andere genre neigt?

Ik zou het zeker omschrijven als een noir boek met een tikkeltje cyberpunk– eerder dat dan cyberpunk met een tikkeltje noir. De wortels ervan liggenvrij sterk in boeken zoals de Parker-serie van Richard Stark, of sommigeCormac McCarthy-romans, of gaan zelfs verder terug naar Chandler enHammett en Cain – met een geharde antiheld in een ruwe omgeving. Maarin dit geval is die omgeving New York in de nabije toekomst. Technologiemaakt er een wezenlijk deel van uit omdat die al zo’n grote rol speelt in dewereld waarin we nu leven.Terwijl ik het schreef was ik me er erg van bewust dat er beoefenaars zijn vancyberpunk en andere speculatieve fictie die ontzettend goed op de hoogtezijn van huidige trends en technologie, maar dat is niet iets wat ik in dit boekover wilde brengen. Ik wilde dat Spademan zijn technologische wereldongeveer net zo goed zou begrijpen als een gemiddeld persoon (ik dus) onzewereld snapt (niet zo goed). Hij kan je vertellen hoe iets heet, en wat het doet,niet zoveel over hoe het werkt – net zoals ik je kan vertellen dat er een dingis dat iPhone heet, en wat het doet, maar ik heb niet veel inzicht in het bestu-ringssysteem ervan of in de details van hoe het is ontwikkeld.

Je bent bezig met een tweede Spademan-verhaal. Waar gaat het verhaal naartoe?Het is een echt vervolg, in zoverre dat het verhaal ongeveer een jaar na degebeurtenissen in Spade man verdergaat. Ik dacht eerst dat een tweede boekmeer in de geest van een serie zou zijn, dus dat het een ander Spade man-avontuur zou zijn met nieuwe situaties, maar er waren te veel grote kwestiesonopgelost gebleven in het eerste boek om ze niet uit te diepen. Ik hou er nietvan om te veel weg te geven over de plot, omdat dat een heleboel zou verklap-pen van wat er in het eerste boek gebeurt – maar er zijn bepaalde omstandig-heden in Spade man die zich gedurende de loop van een jaar op natuurlijkewijze ontwikkelen en dan nieuwe en interessante gevolgen hebben. Spade manmoet nu ook omgaan met het feit dat hij als huurmoordenaar gewend is delevens van mensen te beëindigen, niet om er verwikkeld in te raken. Zijn levenis totaal op zijn kop gezet – en nu gaan we zien wat dat voor hem betekent.

oflijk uniek verhaal!’ – Amazon.com


Kaden, de troonopvolger, leeft al achtjaar lang afgezonderd van de wereld ineen afgelegen bergklooster, waar hij deondoorgrondelijke discipline van demonniken van de Blanke God probeert tebegrijpen. Als vervolgens een keizerlijkedelegatie arriveert om hem terug tebrengen naar de hoofdstad voor zijn kroning, heeft Kaden net genoeg geleerdom te beseffen dat de mannen niet zijnwie zij zeggen.Ondertussen, in de hoofdstad, worsteltzijn zus Adare, politica en minister vanFinanciën, met de religieuze orde die ver-antwoordelijk lijkt te zijn voor de moordop de keizer. Het politieke water is echtertroebel, en ondanks het feit dat Adarevastbesloten is gerechtigheid te krijgen,zou ze wel eens achter de verkeerde manaan kunnen zitten.Hun broer Valyn heeft al moeite om inleven te blijven. Hij wist dat de trainingvan de Kettral – een elitegroep dodelijkekrijgers die op enorme vogels ten strijdetrekken – moeilijk zou zijn. Maar na eenaantal vreemde ongelukken en de laatstewaarschuwing van een stervende wach-

maten – maar de Csestriims baarden geen

gezonde kinderen, al eeuwen niet meer.

‘Vader,’ smeekte de vrouw, terwijl de tra-

nen over haar wangen stroomden.

Ook die tranen: een symptoom van de rot.

Er waren natuurlijk andere woorden voor.

In hun onwetendheid of onschuld noem-

den de kinderen de aandoening ‘ouder-

dom’, maar zoals in zoveel dingen ver-

gisten ze zich daarin. Ouderdom stond niet

gelijk aan gebrekkigheid. Tan’is zelf was

oud, honderden jaren oud, en toch waren

zijn spieren sterk en zijn geest alert geble-

ven. Als het moest, kon hij de hele dag, de

hele nacht en het grootste deel van de vol-

gende dag rennen. De meeste Csestriims

waren nog ouder, vele duizenden jaren, en

toch bewandelden zij nog altijd de aarde,

zij die niet waren gesneuveld in de lange

oorlogen met de Nevariims. Nee, de tijd

verstreek, sterren beschreven zwijgend hun

baan, seizoenen gingen in elkaar over,

maar uit en op zichzelf deden die geen van

alle kwaad. Het was niet de ouderdom,

maar de rot die aan de kinderen knaagde,

hun ingewanden en hersenen verteerde,

hun kracht uitputte, het beetje intelligentie

wegvrat waarover ze ooit hadden beschikt.

De rot, en dan de dood.

‘Vader,’ smeekte Faith, niet in staat meer

uit te brengen dan dat ene woord.

‘Dochter,’ antwoordde Tan’is.

‘Je wilt toch niet...’ snikte ze, terwijl ze

over haar schouder keek naar de greppel,

waar de doran’se zich van hun taak kwe-

ten en het staal blikkerde in het zonlicht.

‘Je kunt toch niet...

Tan’is hield zijn hoofd scheef. Hij had

geprobeerd deze dochter van hem te

begrijpen, had geprobeerd alle kinderen te

begrijpen. Hoewel hij geen genezer was,

had hij als soldaat lang geleden geleerd

gebroken botten te zetten en gescheurde

huid dicht te naaien, het etterende vlees te

behandelen wanneer een wond besmet was

geraakt, of de hevige hoest van mannen

die te lang op het veld hadden gestaan.

Maar dit... De aard van dit verval kon hij

niet begrijpen, laat staan genezen.

‘Het heeft je te pakken, dochter. De rot

heeft je te pakken.

Hij streek met zijn vingertop langs de rim-

pels op Faiths voorhoofd, schetste het fijne

patroon van lijntjes naast haar ogen, tilde

een dun, zilvergrijs haartje uit de bruine

lokken. Al na slechts enkele tientallen

jaren zon en wind begon haar gladde olijf-

ter, is hij ervan overtuigd dat de moorde-naars van zijn vader het op hem en zijnfamilie hebben voorzien. Hij moet zo snelmogelijk ontsnappen naar het noordenom zijn broer te waarschuwen – maardan moet hij eerst de laatste dodelijketest van de Kettral overleven.


De rot. Het was de rot, peinsde Tan’is

terwijl hij in de ogen van zijn knielende

dochter keek, waardoor zijn kind was

bevangen.

Gegil en beschuldigingen, gesmeek en

gesnik deden de lucht trillen toen de

gevangenen in lange rijen de vallei in

stroomden. De zware stank van bloed en

urine bleef hangen in de hitte van de noen.

Tan’is negeerde het allemaal en concen-

treerde zich op het gezicht van deze doch-

ter van hem, die geknield zijn benen om -

klemde. Faith was nu een volwassen

vrouw, dertig jaar en één maand. Op het

eerste gezicht zag ze er gezond uit – heldere

grijze ogen, smalle schouders, sterke lede -

Brian Staveley

Het BLOEDvan deKEIZER

Als de keizer van Annur wordt vermoord,moeten zijn drie kinderen de strijd aangaanmet de samenzwering – en de eeuwenoude

vijand – die zijn dood veroorzaakte.


kleurige huid te verweren. Toen ze tussen

de benen van haar moeder vandaan was

gekomen, krijsend en sterk van lijf en

leden, had hij zich afgevraagd of zij mis-

schien ongeschonden zou opgroeien. De

vraag had hem geïntrigeerd, en nu was hij

beantwoord.

‘Nu beroert hij je nog zachtjes,’ merkte hij

op, ‘maar zijn greep zal steviger worden.’

‘En dus moet u dit doen?’ barstte ze uit,

met een wanhopige, felle hoofdbeweging

naar de pas uitgegraven greppel. ‘En dus

draait het hierop uit?’

Tan’is schudde zijn hoofd. ‘Het was niet

mijn beslissing. De raad heeft gestemd.’

‘Waarom? Waarom haten jullie ons?’

‘Haten?’ antwoordde hij. ‘Dat is jullie

woord, kind, niet het onze.’

‘Het is niet alleen maar een woord. Het

beschrijft een gevoel, iets echts. Een waar-

heid over de wereld.’

Tan’is knikte. Zulke argumenten had hij

vaker gehoord. Haat, moed, angst. Zij die

dachten dat de rot alleen het lichaam aan-

tastte, begrepen er niets van. Hij vrat ook

de geest aan, deed de fundamenten van

rede en ratio wegroesten.

‘Ik ben ontstaan uit uw zaad,’ ging Faith

verder, alsof dat logischerwijze voortvloei-

de uit het voorgaande. ‘U hebt me eten

gegeven toen ik nog klein was.’

‘Dat is de gewoonte onder vele diersoor-

ten: wolven, adelaars, paarden. Zolang ze

jong en afhankelijk zijn, moeten dieren

vertrouwen op hun voorzaten.’

‘Wolven, adelaars en paarden beschermen

hun jongen!’ wierp ze tegen. Nu weende ze

openlijk en drukte ze haar nagels in de

achterkant van zijn benen. ‘Dat heb ik zelf

gezien! Ze bewaken en verzorgen ze, voe-

den en koesteren ze. Ze brengen hun jon-

gen groot.’ Ze stak een bevende, smekende

hand uit naar het gezicht van haar vader.

‘Waarom willen jullie ons niet grootbren-

gen?’

‘Wolven,’ antwoordde Tan’is terwijl hij de

hand van zijn dochter wegduwde, ‘brengen

hun jongen groot zodat ze wolven kunnen

worden. Adelaars worden adelaars. Jullie,’

legde hij fronsend nogmaals uit, ‘zijn door

ons grootgebracht, maar jullie zijn bescha-

digd. Vervuild. Aangetast. Je kunt het met

eigen ogen zien,’ zei hij met een gebaar

naar de voorovergebogen, verslagen gestal-

ten die aan de rand van de kuil knielden –

honderden, lijdzaam afwachtend. ‘Zelfs

zonder dit zouden jullie uit jezelf sterven,

haar haar aan haar betraande wangen

kleefde, weende ze niet langer. Heel even,

hoe kortstondig ook, was de verminkende

angst verdwenen. Ze leek bijna onaange-

tast, gezond.

‘En jullie kunnen niet van ons houden

zoals we zijn?’ vroeg ze. Voor het eerst

sprak ze rustig, met vaste stem. ‘Ook al

zijn we vervuild, beschadigd? Voelen jullie

geen liefde voor ons, ook al zijn we ver-

rot?’

‘Liefde,’ herhaalde Tan’is, en terwijl hij het

vreemde woord proefde, over zijn tong liet

rollen, dreef hij de dolk met een opwaart-

se beweging naar binnen, voorbij de spie-

ren, voorbij de ribben, in haar wild klop-

pende hart, ‘is net als haat jullie woord,

dochter, niet het onze.’

zeer binnenkort.’

‘Maar we zijn mensen! We zijn jullie kin-

deren!’

Tan’is schudde vermoeid het hoofd. Het

had geen zin om te redetwisten met

iemand wier ratio was vergaan.

‘Jullie kunnen nooit zijn zoals wij,’ zei hij

zachtjes. Hij trok zijn dolk.

Toen ze het mes zag, maakte Faith een

verstikt geluidje achter in haar keel en

deinsde terug. Tan’is vroeg zich af of ze

zou vluchten. Een paar probeerden het. Ze

kwamen nooit ver. Deze dochter van hem

vluchtte echter niet. In plaats daarvan

balde ze haar handen tot witte, bevende

vuisten en rechtte ze met een zichtbare

wilsinspanning haar knieën. Staand kon ze

hem recht in de ogen kijken, en hoewel

JANUARI 2015


DIT ZIJN DE EERSTE FANTASY SPECIALISTENVAN NEDERLAND

De nieuwste auteurs, het beste assortiment en advies op maat

1 Boekhandel BroekhuisWemenstraat 457551 EW Hengelowww.libris.nl/broekhuis

2 Boekhandel Broekhuis

Marktstraat 127511 GD Enschedewww.libris.nl/broekhuis

3 Boekhandel BroekhuisKoornmarkt 247607 HZ Almelowww.libris.nl/broekhuis 4 Boekhandel Derijks

Walstraat 85341 CK Osswww.libris.nl/derijks

5 Boekhandel van DinterKoorstraat 615831 GH Boxmeerwww.dinternet.nl

6 De DrvkkeryMarkt 514331 LK Middelburgwww.de-drvkkery.nl

7 Ten HoopeZijdelrij 81422 BV Uithoornwww.tenhoopeboeken.nl

8 Van Kemenade & HollaersHeksenwaag 364823 JV Bredalibris.nl/vankemenade-hollaers

9 Boekhandel de KlerWinkelhof 872353 TZ Leiderdorpdekler.mijnboekhandelaar.com 10 Boekhandel KniphorstHoogstraat 496701 BM Wageningenwww.libris.nl/kniphorst

11 Boekhandel KooykerBreestraat 932311 CK Leidenwww.libris.nl/kooyker 12 Van der Meer

Vuurtorenplein 102202 PB Noordwijk aan Zeewww.libris.nl/vandermeer 13 Plantage Meijer&Siegers

Utrechtseweg 2086862 AX Oosterbeekplantagemeijerensiegers.nl 14 Boekhandel PlukkerGedempte Gracht 71-751741 GB Schagenwww.boekhandelplukker.nl

15 Boekhandel PraamstraKeizerstraat 27411 HG Deventerwww.boekhandelpraamstra.nl

16 Boekhandel RoodbeenVerlaat 133861 AA Nijkerkwww.libris.nl/roodbeen 17 Boekhandel Stevens

Nieuweweg 632132 CM Hoofddorpwww.libris.nl/stevens 18 Boekhandel Voorhoeve

Kerkstraat 77-791211 CM Hilversum

www.libris.nl/voorhoeve

1615

911

17

7

14

1

3

122

13

18

8

4

10

5

6

Fantasy Specialisten kaart(aanbieding) aangepast voor [email protected] 1 09-10-14 19:17

In juli 2014 is het kersverse Hebban Fantasy online

gegaan, een platform voor boekliefhebbers van de genres

sciencefiction, fantasy en horror. De naam Hebban komt

van een van de oudste bekende Nederlandse zinnetjes op

schrift: Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda

thu, wat unbidan we nu? We spraken met portalredacteur

Debbie van der Zande.

centrum zijn waar boekliefhebbend Ne-derland praat over boeken.

Luitingh op Hebban FantasyLuitingh is als een van de grootste genre-uitgevers met veel titels verte-genwoordigd op Hebban. We vinden het geweldig dat ze moeite doen om de sciencefiction een nieuwe kans te geven door auteurs als James S.A. Corey (Leviathan ontwaakt) uit te geven en

Wat is Hebban Fantasy nou eigenlijk precies?Hebban Fantasy is een van de portals van de nieuwe lezerscommunity Heb-ban, een Nederlandse Goodreads kun je zeggen. Het is een uitgebreidere voort-zetting van Crimezone, met nu een portal voor elk genre, zodat je precies kunt kiezen welk nieuws je wilt zien en welke recensies je wilt lezen. Elk portal wordt door een portalredacteur beheerd en voor Hebban Fantasy ben ik dat. Ik stuur een recensententeam aan en co-ordineer de redactionele inhoud. Maar die redactionele inhoud is maar de helft

van Hebban. De interac-tiviteit voor de lezer en boekliefheb-ber is enorm, je raakt bijna niet uitgeke-ken. Omdat Hebban nog in de beta-fase zit, zijn we

nog niet eens klaar met creëren. We luisteren goed naar de gebruikers en kijken hoe alle functionaliteiten ge-bruikt worden, zodat we kunnen blijven aanscherpen.

Wat houdt die interactiviteit in? Wat heeft een lezer aan Hebban?Op Hebban kun je je hele boekliefheb-berij bijhouden. Je kunt je boeken op verschillende soorten boekenplanken organiseren, je kunt zelf recensies en blogs schrijven. Je kunt zelf kiezen welke portals, auteurs en gebruikers je wilt volgen, zodat je alles ziet wat zij online zetten. Onder elk item kan er gereageerd worden en bovendien zijn er altijd leuke winacties waar je aan mee kunt doen. Ik ben zelf een altijd hon-gerige lezer en Hebban is wat ik al jaren

Je volgende favoriete fantasyboek ontdek je op Hebban.

zoek. Om nu Hebban Fantasy te mogen coördineren is te gek.

Wat wil Hebban Fantasy bereiken?Het hele Hebban Fantasy-team bestaat uit enorm enthousiaste genrelezers. De medewerkers zijn amper in staat om hun liefde voor boeken in bedwang te houden. En dat hoeft op Hebban ook niet. Wij willen samen met de lezers alles vertellen èn horen over de genres sciencefiction, fantasy en horror (en daaraan verwant). We willen nieuwe lezers kennis laten maken met de won-deren van de fantastieke genres, want het is allemaal zo leuk en ontzettend divers. Om die reden stappen we ook wel eens over onze grenzen en be-spreken we een film, een tv-serie, een comic of graphic novel, een evenement zoals de Elf Fantasy Fair of een gadget. We willen bereiken dat iedereen weet wat deze genres inhouden en de kans krijgt ervan te genieten. We willen het

Hyperion van Dan Simmons te herdruk-ken. Ook vertalingen van Ann Leckie, Hugo Award winnares, komen eraan en daar worden wij bij Hebban Fantasy toch wel erg blij van.

We zijn hard aan het groeien, maar we hebben ook een groot plan, dus we willen nog veel harder groeien. Weke-lijks maakt elke nieuwe geregistreerde gebruiker kans op een boekenbon van vijfentwintig euro, door een account aan te maken en vijf boeken op je ‘Wil ik lezen’-plank te zetten. Wedden dat je je planken blijft bewerken, gave lijst-jes gaat aanmaken en je eerste recensie over een week online staat? We zien je daar!

hebban.nl/fantasy facebook.com/HebbanFantasy @hebban_fantasy

hebban_fantasy_article.indd 1 25-09-14 00:21Naamloos-4 2 15-10-14 14:52

DIT ZIJN DE EERSTE FANTASY SPECIALISTENVAN NEDERLAND

De nieuwste auteurs, het beste assortiment en advies op maat

1 Boekhandel BroekhuisWemenstraat 457551 EW Hengelowww.libris.nl/broekhuis

2 Boekhandel Broekhuis

Marktstraat 127511 GD Enschedewww.libris.nl/broekhuis

3 Boekhandel BroekhuisKoornmarkt 247607 HZ Almelowww.libris.nl/broekhuis 4 Boekhandel Derijks

Walstraat 85341 CK Osswww.libris.nl/derijks

5 Boekhandel van DinterKoorstraat 615831 GH Boxmeerwww.dinternet.nl

6 De DrvkkeryMarkt 514331 LK Middelburgwww.de-drvkkery.nl

7 Ten HoopeZijdelrij 81422 BV Uithoornwww.tenhoopeboeken.nl

8 Van Kemenade & HollaersHeksenwaag 364823 JV Bredalibris.nl/vankemenade-hollaers

9 Boekhandel de KlerWinkelhof 872353 TZ Leiderdorpdekler.mijnboekhandelaar.com 10 Boekhandel KniphorstHoogstraat 496701 BM Wageningenwww.libris.nl/kniphorst

11 Boekhandel KooykerBreestraat 932311 CK Leidenwww.libris.nl/kooyker 12 Van der Meer

Vuurtorenplein 102202 PB Noordwijk aan Zeewww.libris.nl/vandermeer 13 Plantage Meijer&Siegers

Utrechtseweg 2086862 AX Oosterbeekplantagemeijerensiegers.nl 14 Boekhandel PlukkerGedempte Gracht 71-751741 GB Schagenwww.boekhandelplukker.nl

15 Boekhandel PraamstraKeizerstraat 27411 HG Deventerwww.boekhandelpraamstra.nl

16 Boekhandel RoodbeenVerlaat 133861 AA Nijkerkwww.libris.nl/roodbeen 17 Boekhandel Stevens

Nieuweweg 632132 CM Hoofddorpwww.libris.nl/stevens 18 Boekhandel Voorhoeve

Kerkstraat 77-791211 CM Hilversum

www.libris.nl/voorhoeve

1615

911

17

7

14

1

3

122

13

18

8

4

10

5

6

Fantasy Specialisten kaart(aanbieding) aangepast voor [email protected] 1 09-10-14 19:17

In juli 2014 is het kersverse Hebban Fantasy online

gegaan, een platform voor boekliefhebbers van de genres

sciencefiction, fantasy en horror. De naam Hebban komt

van een van de oudste bekende Nederlandse zinnetjes op

schrift: Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda

thu, wat unbidan we nu? We spraken met portalredacteur

Debbie van der Zande.

centrum zijn waar boekliefhebbend Ne-derland praat over boeken.

Luitingh op Hebban FantasyLuitingh is als een van de grootste genre-uitgevers met veel titels verte-genwoordigd op Hebban. We vinden het geweldig dat ze moeite doen om de sciencefiction een nieuwe kans te geven door auteurs als James S.A. Corey (Leviathan ontwaakt) uit te geven en

Wat is Hebban Fantasy nou eigenlijk precies?Hebban Fantasy is een van de portals van de nieuwe lezerscommunity Heb-ban, een Nederlandse Goodreads kun je zeggen. Het is een uitgebreidere voort-zetting van Crimezone, met nu een portal voor elk genre, zodat je precies kunt kiezen welk nieuws je wilt zien en welke recensies je wilt lezen. Elk portal wordt door een portalredacteur beheerd en voor Hebban Fantasy ben ik dat. Ik stuur een recensententeam aan en co-ordineer de redactionele inhoud. Maar die redactionele inhoud is maar de helft

van Hebban. De interac-tiviteit voor de lezer en boekliefheb-ber is enorm, je raakt bijna niet uitgeke-ken. Omdat Hebban nog in de beta-fase zit, zijn we

nog niet eens klaar met creëren. We luisteren goed naar de gebruikers en kijken hoe alle functionaliteiten ge-bruikt worden, zodat we kunnen blijven aanscherpen.

Wat houdt die interactiviteit in? Wat heeft een lezer aan Hebban?Op Hebban kun je je hele boekliefheb-berij bijhouden. Je kunt je boeken op verschillende soorten boekenplanken organiseren, je kunt zelf recensies en blogs schrijven. Je kunt zelf kiezen welke portals, auteurs en gebruikers je wilt volgen, zodat je alles ziet wat zij online zetten. Onder elk item kan er gereageerd worden en bovendien zijn er altijd leuke winacties waar je aan mee kunt doen. Ik ben zelf een altijd hon-gerige lezer en Hebban is wat ik al jaren

Je volgende favoriete fantasyboek ontdek je op Hebban.

zoek. Om nu Hebban Fantasy te mogen coördineren is te gek.

Wat wil Hebban Fantasy bereiken?Het hele Hebban Fantasy-team bestaat uit enorm enthousiaste genrelezers. De medewerkers zijn amper in staat om hun liefde voor boeken in bedwang te houden. En dat hoeft op Hebban ook niet. Wij willen samen met de lezers alles vertellen èn horen over de genres sciencefiction, fantasy en horror (en daaraan verwant). We willen nieuwe lezers kennis laten maken met de won-deren van de fantastieke genres, want het is allemaal zo leuk en ontzettend divers. Om die reden stappen we ook wel eens over onze grenzen en be-spreken we een film, een tv-serie, een comic of graphic novel, een evenement zoals de Elf Fantasy Fair of een gadget. We willen bereiken dat iedereen weet wat deze genres inhouden en de kans krijgt ervan te genieten. We willen het

Hyperion van Dan Simmons te herdruk-ken. Ook vertalingen van Ann Leckie, Hugo Award winnares, komen eraan en daar worden wij bij Hebban Fantasy toch wel erg blij van.

We zijn hard aan het groeien, maar we hebben ook een groot plan, dus we willen nog veel harder groeien. Weke-lijks maakt elke nieuwe geregistreerde gebruiker kans op een boekenbon van vijfentwintig euro, door een account aan te maken en vijf boeken op je ‘Wil ik lezen’-plank te zetten. Wedden dat je je planken blijft bewerken, gave lijst-jes gaat aanmaken en je eerste recensie over een week online staat? We zien je daar!

hebban.nl/fantasy facebook.com/HebbanFantasy @hebban_fantasy

hebban_fantasy_article.indd 1 25-09-14 00:21Naamloos-4 3 15-10-14 14:52

V E R S C H I J N I N G S K

het laatste nieuws opwww.dromen-demonen.nl





978 90 245 6508 5, € 14,95, 384 blz. 978 90 245 6474 3, € 16,95, 288 blz. 978 90 218 0771 3, € 18,95, 320 blz. 978 90 245 6482 8, € 16,95, 432 blz.

Oktober 2014 N

Januari 2015

978

978 90 218 0783 6, € 14,95, 328 blz. 978 90 218 0937 3, € 17,95, 304 blz. 978 90 218 0941 0, € 17,95, 224 blz. 978 90 245 6492 7, € 24,95, 528 blz. 978

978 90 245 6617 4, € 19,95, 352 blz. 978 90 245 6613 6, € 12,50, 736 blz. 978 90 245 6612 9, € 12,50, 1040 blz. 978


G S K A L E N D E R











November 2014

978 90 245 6614 3, € 19,95, 480 blz. 978 90 245 6464 4, € 12,50, 160 blz. 978 90 245 6610 5, € 12,50, 640 blz. 978 90 245 6588 7, € 16,95, 336 blz.

978 90 245 6611 2, € 12,50 672 blz. 978 90 245 6378 4, € 19,95, 544 blz. 978 90 245 6574 0, € 19,95, 756 blz.

0 blz. 978 90 245 6553 5, € 19,95, 624 blz. 978 90 245 6603 7, € 16,95, 336 blz. 978 90 245 6582 5, € 19,95, 576 blz.


V E R S C H I J N I N G S K A L E N D E R

Februari 2015

Maart 2015

978 90 245 6615 0, € 16,95, 400 blz. 978 90 245 6652 5, € 12,50, 576 blz. 978 90 245 6656 3, € 12,50, 528 blz.

978 90 245 6590 0, € 16,95, 320 blz. 978 90 245 6608 2, € 19,95, 384 blz.

978 90 245 6697 6, € 12,50, 832 blz. 978 90 245 6716 4, € 39,95, 336 blz












R

‘Net zo verslavend als morfine.’ The Times

‘Fantasy zoals je het

hoort te schrijven.’

George R.R. Martin

REEDSVERSCHENEN


Wat Een YA- ik N ged te d mo bes is: o het voo fant stad

Wat van leidIk d bev zijn maa lijke leef van dat baa

Zij zijn de overlevers van een mysterieuze Ziektewaaraan alle volwassenen en kleine kinderen zijngestorven. Nu leven ze in een wereld zonder inter-net, elektriciteit of andere hulpmiddelen. Voedselwordt steeds schaarser, het risico op conflicten groter. De tieners hebben zich georganiseerd instammen, en elke stam is tot de tanden bewapend.

Jefferson is, een beetje tegen zijn wil, de leider vande Washington Square-stam. Donna, op wie hij inhet geheim verliefd is, kent hij al van kleins af aan.Als ze een aanwijzing vinden over een mogelijkgeneesmiddel voor de mysterieuze Ziekte, gaan zeop een levensgevaarlijke road trip om de mensheidte redden.

H me

no

e

e g

‘Weitz heeft eenopwindend,

zenuwslopendactie-avontuur

weten te creërendat feilloos je

gevoelige snaarweet te raken en jeeen nauwelijks tebevatten realiteit

voorschotelt.’Teenreads.com

‘Overlevers zit volmet onvergetelijkepersonages en is

net zo fris enindringend als

Divergent.’James Patterson,

#1 New York TimesBestseller-auteur

r

Welkom in New York,een stad die wordtgeleid door tieners.

Zij zijn de overlevers van een mysterieuze Ziektewaaraan alle volwassenen en kleine kinderen zijngestorven. Nu leven ze in een wereld zonder inter-net, elektriciteit of andere hulpmiddelen. Voedselwordt steeds schaarser, het risico op conflicten groter. De tieners hebben zich georganiseerd instammen, en elke stam is tot de tanden bewapend.

Jefferson is, een beetje tegen zijn wil, de leider vande Washington Square-stam. Donna, op wie hij inhet geheim verliefd is, kent hij al van kleins af aan.Als ze een aanwijzing vinden over een mogelijkgeneesmiddel voor de mysterieuze Ziekte, gaan zeop een levensgevaarlijke road trip om de mensheidte redden.

‘Weitz heeft eenopwindend,

zenuwslopendactie-avontuur

weten te creërendat feilloos je

gevoelige snaarweet te raken en jeeen nauwelijks tebevatten realiteit

voorschotelt.’Teenreads.com

‘Overlevers zit volmet onvergetelijkepersonages en is

net zo fris enindringend als

Divergent.’James Patterson,

#1 New York TimesBestseller-auteur

Welkom in New York,een stad die wordtgeleid door tieners.

Wat Een YA-d ik N ged te d moe bese is: o het voo fant stad

Wat van leidIk d bev zijn maa lijke leef van dat baa

H me

no

e

e ge

r


Wat was je inspiratie voor Overlevers?Een deel van de inspiratie vormden alleYA-dingen die ik opgestuurd kreeg nadatik New Moon en The Golden Compass hadgedaan, en dat inspireerde me om het zelfte doen. Daarnaast was het ook het ont-moeten van de fans van Twilight en hetbesef dat dit een heel gretig lezers publiekis: ongelooflijk enthousiast en trouw, enhet is een geweldige leeftijd om over envoor te schrijven. Verder was het ook defantasie over hoe het zou zijn om je eigenstad te leiden. Alleen jij en je vrienden.

Wat fascineert mensen zo aan het ideevan jonge mensen die hun eigen stad leiden?Ik denk dat tieners zich in een rare positiebevinden; ze weten wat ze willen en zezijn eigenlijk min of meer volwassen,maar ze hebben geen financiële of wette-lijke macht. Het is onvermijdelijk op dieleeftijd dat je de leiding wilt hebben overvan alles, omdat je, terecht of niet, denktdat de dingen beter zouden gaan als jij debaas was.

len. Ik heb de mooiste plaatsen gekozen – vele ervan in New York – maar het ispraktisch onmogelijk om daar te filmen.Dus ik dacht niet ver genoeg vooruit!Ik moest echt de regisseur in mij schei-den van de schrijver, zodat ik me niet dehele tijd zorgen zou maken over zakenals budget en schema’s. En acteurs endergelijke.

Nu we het toch over acteurs hebben...Aangezien je auteur, producent en regis-seur bent: had je bij je personagesbepaalde mensen in gedachten toen jeze bedacht?Ik heb in mijn hoofd wel een soort vancastingronde gehouden. Donna is eigen-lijk Winona Ryder van Mermaids. *lacht*Ik weet niet zeker wie Jefferson is, maarDonna is zeker Winona.

De perspectieven van Jefferson en Donnazijn in twee verschillende stijlen geschre-ven. Waarom heb je besloten het op diemanier te doen?Ik heb het idee dat vrouwelijke persona-ges in boeken vaak de meer verantwoor-delijke zijn en mannelijke personagesjuist meer de wildebras. Ik vond het andersom beter. Het sprakme aan om contrasterende perspectie-ven tegenover elkaar te zetten. Dat leekme interessant.

Hoe heeft jouw ervaring als regisseur demanier waarop je schrijft beïnvloed, envice versa?Het is interessant in zoverre dat wanneerik dit had geschreven met een film inmijn achterhoofd, ik het verhaal zich nietop zoveel dure locaties had laten afspe-

van in an. lijk

ze eid

Hoe zou demaatschappijeruitzien als die alleen

nog maar uit jongeren

en kinderenbestond

en door hengeleid werd?

Ik moest echt de regisseur inmij scheiden van de schrijver

Exclusief interview met

Chris Weitzregisseur van The Twilight Saga: New Moon

en auteur van Overlevers.Wat was je inspiratie voor Overlevers?Een deel van de inspiratie vormden alleYA-dingen die ik opgestuurd kreeg nadatik New Moon en The Golden Compass hadgedaan, en dat inspireerde me om het zelfte doen. Daarnaast was het ook het ont-moeten van de fans van Twilight en hetbesef dat dit een heel gretig lezers publiekis: ongelooflijk enthousiast en trouw, enhet is een geweldige leeftijd om over envoor te schrijven. Verder was het ook defantasie over hoe het zou zijn om je eigenstad te leiden. Alleen jij en je vrienden.

Wat fascineert mensen zo aan het ideevan jonge mensen die hun eigen stad leiden?Ik denk dat tieners zich in een rare positiebevinden; ze weten wat ze willen en zezijn eigenlijk min of meer volwassen,maar ze hebben geen financiële of wette-lijke macht. Het is onvermijdelijk op dieleeftijd dat je de leiding wilt hebben overvan alles, omdat je, terecht of niet, denktdat de dingen beter zouden gaan als jij debaas was.

len. Ik heb de mooiste plaatsen gekozen – vele ervan in New York – maar het ispraktisch onmogelijk om daar te filmen.Dus ik dacht niet ver genoeg vooruit!Ik moest echt de regisseur in mij schei-den van de schrijver, zodat ik me niet dehele tijd zorgen zou maken over zakenals budget en schema’s. En acteurs endergelijke.

Nu we het toch over acteurs hebben...Aangezien je auteur, producent en regis-seur bent: had je bij je personagesbepaalde mensen in gedachten toen jeze bedacht?Ik heb in mijn hoofd wel een soort vancastingronde gehouden. Donna is eigen-lijk Winona Ryder van Mermaids. *lacht*Ik weet niet zeker wie Jefferson is, maarDonna is zeker Winona.

De perspectieven van Jefferson en Donnazijn in twee verschillende stijlen geschre-ven. Waarom heb je besloten het op diemanier te doen?Ik heb het idee dat vrouwelijke persona-ges in boeken vaak de meer verantwoor-delijke zijn en mannelijke personagesjuist meer de wildebras. Ik vond het andersom beter. Het sprakme aan om contrasterende perspectie-ven tegenover elkaar te zetten. Dat leekme interessant.

Hoe heeft jouw ervaring als regisseur demanier waarop je schrijft beïnvloed, envice versa?Het is interessant in zoverre dat wanneerik dit had geschreven met een film inmijn achterhoofd, ik het verhaal zich nietop zoveel dure locaties had laten afspe-

Hoe zou demaatschappijeruitzien als die alleen

nog maar uit jongeren

en kinderenbestond

en door hengeleid werd?

Ik moest echt de regisseur inmij scheiden van de schrijver

Exclusief interview met

Chris Weitzregisseur van The Twilight Saga: New Moon

en auteur van Overlevers.


Het is weer een schitterende lentedag nade val van de beschaving. Ik doe mijnronde en volg het pad dat als een ver-vormde lemniscaat door WashingtonSquare Park slingert. Ik loop langs detafeltjes waar vroeger oude mannen aanschaakten. Dit gebied is nu de buiten-werkplaats van Brainbox. Daar is defontein, de getuige van talloze eerstedates, marihuanadealtjes en het gegilvan kinderen bij hun capriolen in hetwater. Het is nu het reservoir van destam en wordt afgedekt met waterdichtedoeken om het water te beschermentegen de duivenpoep en het algengroeistimulerende zonlicht.Het standbeeld van Garibaldi, of GerrieBal zoals wij hem noemen, is versierdmet plastic bloemenkransen, carnavals-kralenkettingen en retrorapperbling. Detrofeeën van strooptochten in de woeste-nij die buiten de muren ligt. De ver-doemde wijken: Broadway, Houston, deschietbanen van West Village. Er zijnallerlei aandenkens aan de overledenenmet plakband op de sokkel bevestigd:kiekjes van moeders, vaders, kleinebroertjes en zusjes, verloren huisdieren.Mam noemde dat altijd ‘echte foto’s’ omhet verschil aan te geven met digitalebestanden. Tastbare afbeeldingen zijnbelangrijk geworden nu miljoenen ennog eens miljoenen herinneringen zijnopgegaan in de cloud. Een oceaan vanbetekenisloze enen en nullen.

moet. Een noordelijke windvlaag draagteen geurboeket van brandend plastic enrottend vlees met zich mee.Mijn porto sputtert.‘Bezoek uit zuidelijke richting op Fifth.Over.’Het is Donna, aan de andere kant vanhet park. Ik jog haar kant op. ‘Hoe ver?’vraag ik. Geen antwoord. Heb ik hetpraatknopje wel goed ingedrukt? Maardan klinkt haar stem weer.‘Je zei geen “over”,’ zegt Donna. ‘Over.’‘Jezus, Donna. Over? Oké? Over, over.Met hoeveel en hoe ver? Over!’‘Halverwege Ninth en Eighth. Een stukof tien. Zwaarbewapend. Over.’‘Ze horen niet bij ons?’Stilte.‘Over?’‘Ze horen niet bij ons.’Donna kan uit haar uitkijkpost buitende muren hoog in een gebouw aanEighth haast recht naar beneden kijken.Ik zie het uiteinde van de loop van haargeweer uit een raam steken. ‘Je hebtgeen “over” gezegd,’ zeg ik.‘Oepsie. Over. Zal ik schieten? Ze lopennu pal onder me, maar als ze voorbijzijn, heb ik ze recht in het vizier. Over.’‘Niet. Schieten. Over.’‘Prima, je moet het zelf weten. Laatmaar horen als ik ze moet omleggen.Over.’

Door de stenen poort bij Washington(Washington, de Stichter van ons land,niet mijn grote broer) te paard kun je viaFifth helemaal tot aan het Empire StateBuilding kijken. Er walmt nog steedsrook uit de bovenste verdiepingen. Detieners zeggen dat hij daar woont, deOude Man, de enige volwassene die deGebeurtenis heeft overleefd. Maar zezeggen zoveel.Waar vroeger gras en bloemen groeiden,schommels stonden en hondenparkenwaren, staan nu talloze rijen groenten.Frank moppert op een werkploeg.Iedereen pikt het. Het timide joch vanhet platteland van gisteren is de reddervan vandaag. Frank is op een boerderijopgegroeid en hij is de enige die weethoe je dingen moet telen. Zonder hemzouden we allemaal rachitis of scheur-buik of zoiets hebben, iets waar we onsErvoor nooit zorgen over hoefden temaken.Een foerageerteam keert terug via depoort bij Thompson Street. Wat blik-voer en een beetje afgetapt gas voor deaggregaten. Een kleine rode Honda2000i-type Jenny bromt gestaag en laadtde batterijen voor portofoons en andereessentiële benodigdheden op. Af en toewordt er ook een extraatje opgeladenzoals een iPod of een Game Boy, als jeBB daartoe kunt overhalen.Bladeren sissen in de wind en springenvanaf hoge takken hun ondergang tege-

L E E S F R A G M E N TC H R I S W E I T Z


Soul SeekersEen mysterieuze wereld vol geheimen

Het afsluitende deel van de spannende Soul Seekers-serie verschijnt in oktober 2014. Mis het niet!

Duisternis dreigt aan de horizon...Daire Santos is de laatste Soul Seeker, en de enige die dekwaadaardige Richter-clan kan tegenhouden.Dace worstelt met het steeds groter wordende monster in hem,waardoor ook Daire gevaar loopt. Maar zij wil Dace niet opgeven.De Richters staan op het punt hun duisternis voorgoed over dewereld te verspreiden. Alle kansen lijken verkeken voor Daire en Dace. Kan hun liefde het goede laten overwinnen?

Ook verkrijgbaarals e-book!€18,95


Penryn heeft haar zusje Paige bevrijd uit de gruwelkeldervan het engelenhoofdkwartier. Maar Paige is veranderd ineen monster, met bloedig resultaat. Paige vlucht. Mensenzijn doodsbang. Hun moeders hart breekt.Op zoek naar Paige, dolend door de lege straten van SanFrancisco, komt Penryn langzaam achter het lugubere plan van de engelen. Ze ontdekt dat ze ver willen gaan,gruwelijk ver...Ondertussen jaagt Raffe op zijn vleugels. Hij heeft ze nodigom zich weer bij de engelen te voegen en zijn plek als eenvan hun leiders in te nemen. Kiest hij voor zijn vleugels ofhelpt hij Penryn overleven?

[L E E S F R A G M E N T ]

Iedereen denkt dat ik dood ben.Ik lig met mijn hoofd op mijn moedersschoot in de open laadbak van een grotevrachtwagen. Het licht van de dageraadplaatst de zorgenrimpeltjes op mijn moe-ders gezicht in scherp perspectief terwijlhet gedreun van de motoren door mijn ver-slapte lichaam vibreert. We maken deel uitvan de verzetskaravaan. Een half dozijnmilitaire vrachtwagens, busjes en SUV’Sweven zich tussen de verlaten auto’s door,weg van San Francisco. Aan de horizonachter ons smeult de brandende engelen-burcht nog na na de aanval van het verzet.Kranten bedekken de winkelruiten langsde kant van de weg en vormen een galerijvan herinneringen aan de Grote Aanval. Ikhoef de kranten niet te lezen om te wetenwat erin staat. Tijdens die eerste dagen,toen journalisten nog verslag uitbrachten,beet iedereen zich in het nieuws vast.

PARIJS IN VLAMMEN, NEW YORK OVERSTROOMD,MOSKOU VERNIETIGDWIE SCHOOT GABRIËL, DE BOODSCHAPPER VAN GOD,NEER?ENGELEN ZIJN TE SNEL VOORPROJECTIELENNATIONALE LEIDERSGEVLUCHT EN ONVINDBAARHET EINDE DER TIJDEN

We rijden langs drie kale, in grijze lakensgehulde mensen. Ze plakken de smoezeli-ge en verkreukelde pamfletten van een vande sektes van de apocalyps op. Met al diestraatbendes, de sektes en het verzet vraagik me af hoelang het zal duren voordatiedereen deel van de een of andere groepuitmaakt. Zelfs het einde van de wereld

Susan EeAngelfall 2 – Penryn & De nieuwe wereld

In de Nieuwe

Wereld moetje vechten

voor jeleven...

M de vr he ied of


kan ons er denk ik niet van weerhoudenom ergens bij te willen horen.De sekteleden blijven op de stoep stilstaanom ons voorbij te zien rijden in onze volge-laden vrachtwagen.We moeten er nietig uitzien als gezin – eenangstige moeder, een donkerharige tieneren een zevenjarig meisje in een laadbak vol gewapende mannen. Op elk andermoment in de tijd zouden we schapen inhet gezelschap van wolven zijn. Maar nuhebben we wat je ‘aanzien’ zou kunnennoemen.Sommige mannen in onze karavaan dragen camouflagekleding en geweren.Sommige van de machinegeweren zijn nogsteeds op de hemel gericht. Een aantal vande mannen komt zo van de straat, met zelf-gemaakte bendetatoeages, in de vorm vanzelf aangebrachte brandmerken die hundodelijke slachtoffers vertegenwoordigen.Toch kruipen die mannen zo ver mogelijkweg om op veilige afstand van ons te blij-ven.Mijn moeder wiegt nog steeds van vorennaar achteren, zoals ze al een uur langdoet, al sinds we de exploderende engelen-burcht hebben verlaten, prevelend in haareigen onverstaanbare taaltje. Haar stemschiet van hoog naar laag alsof ze heftigeruzie met God heeft. Of misschien met deduivel.Een traan valt van haar kin en belandt opmijn voorhoofd, en ik weet dat haar hart isgebroken. Gebroken door mij, haar zeven-tienjarige dochter wier taak het was omvoor het gezin te zorgen.Voor zover zij weet, ben ik niet meer daneen levenloos lichaam dat door de duivelnaar haar toe is gebracht. Ze zal het beeldvan mij, slap in Raffes armen terwijl devlammen zijn demonenvleugels omlijsten,waarschijnlijk nooit meer van haar netvlieskrijgen.

‘Er zijn gewoon geen woorden omaan te geven hoegeweldig ik dit vond.Hoe gruwelijk,schokkend en hartverscheurendhet was. Briljant.’ Goodreads.com

Met al die straatbendes, de sektes en het verzetvraag ik me af hoelang het zal duren voordatiedereen deel van de een of andere groep uitmaakt.


Documents

Eclips Fantasy (najaar 2014)