Editorial: Αναζητώντας τονχαμένο χρόνοΣτο «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο», το παραδοσιακόΓαλλικό κεκάκι Μαντλέν γίνεται η αφορμή ώστε ο αφηγητήςτου Προυστ να βυθιστεί σε ένα ακούσιο ταξίδι αναμνήσεωνστην παιδική του ηλικία. Κατά μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση,τα ...παραδοσιακά γλυκά του διαδικτύου, τα cookies, έχουνφτιαχτεί για να εκτελούν παρόμοια αποστολή: να κάνουν τιςιστοσελίδες που επισκεπτόμαστε να μας θυμούνται, ώστε ναμη χρειάζεται να μας συμπεριφέρονται σαν να μας βλέπουνγια πρώτη φορά.

Τί γίνεται όμως στην αντίθετη περίπτωση - όταν εμείς οι ίδιοιείμαστε αυτοί που θέλουμε να ανατρέξουμε στο παρελθόν τωνυπηρεσιών που χρησιμοποιούμε καθημερινά;.

Το πρώτο τεύχος του “Freeweird e-zine” είχε επετειακόχαρακτήρα, αφού κυκλοφόρησε με αφορμή τηνσυμπλήρωση 4 χρόνων λειτουργίας του Freeweird. Έναμήνα μετά, το δεύτερο τεύχος εξακολουθεί να διατηρεί έναννοσταλγικό χαρακτήρα, αφού η κεντρική θεματική γύρω απότην οποία οργανώνεται το περιεχόμενό του αφορά τοπαρελθόν του διαδικτύου.

Μπορεί σε απόλυτους αριθμούς η χρονική περίοδος με τηνοποία καταπιάνονται τα άρθρα που θα διαβάσετε να μην είναιπολύ μακρινή, στον κόσμο του διαδικτύου, όμως, μιλάμεγια ολόκληρη ιστορία και γενιές εξελίξεων που η κάθε μιατους επηρέασε τις υπόλοιπες.

Έτσι, στο δεύτερο αυτό τεύχος του ηλεκτρονικούπεριοδικού του Freeweird θα έχετε την ευκαιρία ναγνωρίσετε 10 ιστοχώρους που ο καθένας με τον τρόπο τουβοήθησε στο να διαμορφωθεί το διαδίκτυο όπως το ξέρουμεσήμερα, να μάθετε πώς πήραν τα ονόματά τους οι γνωστοίμας browsers και να διαβάσετε για την άνοδο και τηναπότομη πτώση των πρώτων κοινωνικών δικτύων.

απότομη πτώση των πρώτων κοινωνικών δικτύων.

Επίσης, θα γνωρίσετε δυο ενδιαφέρουσες υπηρεσίες που ηκάθε μια θα σας ταξιδέψει με τον τρόπο της πίσω στο χρόνο,θα μάθετε πως ξεκίνησε το περίφημο #ff στο Twitter και θακαταλάβετε πως τα Cinemagraphs, που τόσο πολύ έγιναν τηςμόδας πριν από κάποιους μήνες, έχουν ιστορία που πηγαίνειαρκετά χρόνια πίσω, αφού στην πράξη δεν είναι τίποτα άλλοαπό απλά (και «πανάρχαια») κινούμενα GIF.

Τέλος, θα ρίξετε μια ματιά σε κάποια από τα designs τουFirefox που δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στο κοινό καιθα δείτε την Microsoft να αποχαιρετά επιτέλους τον πολύσκληρό για να πεθάνει Internet Explorer 6.

Γιώργος Σαρηγιαννίδης

10 websites που άλλαξαν τονκόσμο Το Digital Archaeology είναι μια έκθεση που αναλαμβάνει ναδιασώσει και να επιδείξει σημαντικά ευρήματα από τοπαρελθόν του παγκοσμίου ιστού, που μπορεί να είναι μόλις 20ετών, οι ρυθμοί, ωστόσο, με τους οποίους εξελίσσεται είναιτέτοιοι που ήδη έχει αλλάξει τις ζωές μας πολλές φορές και μεδιάφορους τρόπους. Στα πλαίσια της έκθεσης, το StoryWorldwide παρουσίασε τους «10 ιστοχώρους που άλλαξαντον κόσμο», στα αυθεντικά, μάλιστα, μηχανήματα, στα οποίαχρησιμοποιούνταν στον καιρό τους. Κι αν πιστεύετε πωςμπορείτε να μαντέψετε έστω και ένα από αυτά, το πιθανότεροείναι πως κάνετε λάθος…

#1. Τhe Project (1991)Σε μια λίστα με τα websites που άλλαξαν τον κόσμο, στηνπρώτη θέση δεν θα μπορούσε παρά να βρίσκεται το πρώτοwebsite. Πρόκειται για το The Project, που δημοσιεύτηκε απότον ίδιο τον Tim Berners-Lee, δημιουργό του ΠαγκόσμιουΙστού (World Wide Web), στο CERN το 1991. Σκοπός τουήταν να μοιράζεται έγγραφα με άλλους προσωπικούςυπολογιστές μέσω του διαδικτύου που, για όσους ταμπερδεύουν, προϋπήρχε εδώ και δεκαετίες του ΠαγκόσμιουΙστού.

Το The Project χτίστηκε σε – τί άλλο – HTML 1.0 και για τηνδημοσίευσή του χρειάστηκε να δημιουργηθεί από τονBerners-Lee και ένας browser που ονομάστηκε “World WideWeb”. Το όνομα αυτό αργότερα άλλαξε σε “Nexus” όταν οδημιουργός του συνειδητοποίησε πως το “Wolrd Wide Web”ήταν πολύ περισσότερα πράγματα από ένας απλός browser.

Αξίζει να σημειωθεί πως στα πλαίσια της έκθεσης το TheProject παρουσιάστηκε στην παλαιότερη σωζόμενη έκδοσήτου και σε ένα Next Cube, το μηχάνημα που χρησιμοποίησεο Berners-Lee για την ανάπτυξη της εφαρμογής.

#2. Antirom (1994)Το Antirom ήταν μια πρωτοβουλία που σχηματίστηκε στοΛονδίνο το 1994 σε ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στα πεζάκαι ανέμπνευστα μέχρι τότε περιβάλλοντα χρήσης.

Έχοντας ως όραμα να εξερευνήσουν την διαδραστικότητατου διαδικτύου ως ένα ξεχωριστό μέσο από μόνο του και όχιως έναν απλό διαμεσολαβητή ανάμεσα στον χρήστη και τοπεριεχόμενο, το Antirom άλλαξε τα δεδομένα στον χώρο τουδιαδραστικού design και συνέβαλε στο να αναδυθείαργότερα το φαινόμενο του meme. Ο ιστοχώροςδημιουργήθηκε σε Director 5.

#3. The Blue Dot (1995) Ο λόγος για τον οποίο το Blue Dot βρίσκεται στην σχετικήλίστα είναι μια …κινούμενη μπλε τελεία. Κι αν αναρωτιέστεγιατί, η απάντηση είναι ότι αποτέλεσε την πρώτη ιστοσελίδαπου εμφάνισε κάποιου είδους κινούμενα γραφικά,αξιοποιώντας την σχετική δυνατότητα του αείμνηστουNetscape Navigator 1.1.

Για την δημιουργία του χρησιμοποιήθηκαν HTML 2.0,Director 5 (Shockwave) και Real Audio.

#4. Word.com (1995)Ένα από τα πρώτα ηλεκτρονικά περιοδικά, το Word.comάσκησε μεγάλη επιρροή στην εποχή του, αποτελώντας μιαπλήρη πολυμεσική εμπειρία που ενσωμάτωνε παιχνίδια, ήχοκαι chat.

Η σημασία του Word.com έγκειται στο ότι όχι μόνοεπαναπροσδιόρισε τα εκδοτικά μοντέλα, αλλά και έδωσεμεγάλη ώθηση στην βιομηχανία των παιχνιδιών.

Όπως και στο Βlue Dot έτσι κι εδώ, για την δημιουργία τουχρησιμοποιήθηκαν HTML 2.0, Director 5 (Shockwave) καιReal Audio.

#5. Noodle Box (1997)Το Noodle Box ήταν μια σειρά από διαδραστικά πειράματαπου είχαν τον χαρακτήρα παιχνιδιού.

Η πρωτοτυπία του βρισκόταν στο ότι αντί να χρησιμοποιήσειτο Shockwave για να δημιουργήσει μεμονωμέναδιαδραστικά σημεία μέσα στην ιστοσελίδα, έστησε ένανολόκληρο ιστοχώρο με την αποκλειστική χρήση του

ολόκληρο ιστοχώρο με την αποκλειστική χρήση τουDirector.

Με τον τρόπο αυτό μπορούσε να προσφέρει μια πλήρωςδιαδραστική εμπειρία σε μια εποχή που οι ιστοσελίδεςθύμιζαν περισσότερο στατικά έντυπα παρά οντότητες με τιςοποίες μπορούσες να αλληλεπιδράσεις.

#6. Head-Space (1997)Το Head-Space υπήρξε ένας δωρεάν χώρος συλλογικήςδημιουργίας για πολλά διαφορετικά διαδραστικά έργα καιαπό κάποιες απόψεις έχει θεωρηθεί ως ένας πρόγονος τουYouTube. Για την δημιουργία του χρησιμοποιήθηκανDirector και ΗTML3.

#7. Modern Living (1998)Το Modern Living ήταν ο ιστοχώρος στον οποίο ο ΟλλανδόςHan Hoogerbrugge ξεκίνησε ήδη από το 1996 να δημοσιεύειτα comics του.

Το 1998 οι δημιουργίες του πήραν τη μορφή κινούμενωνGIF που παίζουν σε λούπα (σκεφτείτε κάτι αντίστοιχο με ταcinemagraphs, αλλά στο πιο πρωτόγονο) και αργότεραμεταφέρθηκαν σε Flash, γεγονός που έδωσε στην τέχνη τουένα διαδραστικό στοιχείο.

#8. PS2 Pray Station 2 (2000)Το Pray Station ήταν ένας χώρος όπου ο designer JoshuaDavis επεδείκνυε τις δημιουργίες του, χρησιμοποιώντας τοMacromedia Flash με τρόπο πρωτοποριακό για την εποχήτου. Επίσης, ήταν ένας από τους πρώτους ιστοχώρους πουπροσέφερε δωρεάν τα αρχεία του και γνώρισε γρήγορατεράστια επιτυχία.

Δημιουργήθηκε σε Flash 4.

#9. Requiem for a Dream (2000)Ναι, σωστά υποθέσατε – είναι ο ιστοχώρος τηςπασίγνωστης ταινίας του Αρνόφσκι «Ρέκβιεμ για έναΌνειρο». Τί έκανε ώστε να αξίζει θέση στη λίστα; Ήταν ηπρώτη φορά που ο ιστοχώρος μιας ταινίας ήταν κάτιπαραπάνω από ένα απλό τρέιλερ.

Για την ακρίβεια, ήταν από μόνος του μια μικρή, ξεχωριστήκαλλιτεχνική δημιουργία που εξερευνούσε θέματα παρόμοιαμε αυτά της ταινίας, αυτή τη φορά όμως ιδωμένα από τηνσκοπιά του διαδικτυακού χρήστη. Και καθώς ο επισκέπτηςπλοηγείται όλο και περισσότερο σε ένα δυσλειτουργικόwebsite, αυτό σταδιακά χειροτερεύει, ώσπου στο τέλοςκαταρρέει.

Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να το περιγράψουμεπαραπάνω, όμως. Το website, που δημιουργήθηκε εξ’ολοκλήρου σε Flash 4.0, είναι ακόμη online και μπορείτε νατο επισκεφθείτε από τον υπολογιστή σας στη διεύθυνση

requiemforadream.com.

#10. Subservient Chicken (2004)Το Subservient Chicken ήταν ένα διαδραστικό βίντεο πουδημιουργήθηκε για λογαριασμό της γνωστής εταιρείαςBurger King και επέτρεπε στον χρήστη να ελέγξει τιςκινήσεις ενός κοτόπουλου. Για παράδειγμα, εάν του γράφατε“jump”, το κοτόπουλο θα άρχιζε να πηδάει, στο “run” νατρέχει κ.ο.κ. Κι επειδή μια έκδοσή του έχει διατηρηθείonline, μπορείτε να το δοκιμάσετε ακόμα και τώρα.

Κι αν σήμερα σας φαίνεται μάλλον αφελές, σκεφτείτε πωςμέσα στις πρώτες 48 ώρες λειτουργίας του το SubservientChicken σημείωσε 25 εκατομμύρια επισκέψεις,σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας εποχής για τομάρκετινγκ, που πλέον στρεφόταν για τα καλά στο

μάρκετινγκ, που πλέον στρεφόταν για τα καλά στοδιαδίκτυο, ένα χρόνο μάλιστα πριν να εμφανιστεί τοYouTube και 6 ολόκληρα χρόνια πριν ξαναδούμε κάτιπαρόμοιο με την αρκούδα της Tipp-Ex.

Από πού πήραν τα ονόματατους οι Web Browsers;Ένα ενδιαφέρον άρθρο που διαβάστηκε αρκετά τις πρώτεςμέρες του 2012 ήταν αυτό το Martin Beeby, υπαλλήλου τηςMicrosoft, ο οποίος πραγματοποίησε μια σύντομη αναδρομήστην ιστορία των ονομάτων των δημοφιλέστερων browsers –αυτών που χρησιμοποιούμε σήμερα, αλλά και τουςπαλιότερους. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις καταφεύγειαπλώς σε εικασίες, ακόμη κι αυτές είναι ωστόσοενδιαφέρουσες, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και κάποιααπό τα σχόλια που έκαναν οι χρήστες του, συμπληρώνονταςκατά κάποιον τρόπο το άρθρο. Ας πάμε να τα δούμε ένα-ένα...

Internet ExplorerΜάλλον το πιο προφανές όνομα που θα μπορούσε να δώσεικανείς σε έναν browser είναι αυτό του Internet Explorer.

Για όσους δεν τα πάνε και τόσο καλά με τα αγγλικά,σημαίνει «Εξερευνητής του Διαδικτύου» και περιγράφει μετον πιο ξεκάθαρο τρόπο το τί ακριβώς κάνει η εφαρμογή.Ειδικά, μάλιστα, οι χρήστες του 1995 σίγουρα το είχανανάγκη.

Netscape NavigatorΓια πολλούς ο Netscape Navigator ήταν ο πρώτος browserπου χρησιμοποίησαν ποτέ. Αποτελεί συνέχεια του Mosaicbrowser και ο ακριβής λόγος για τον οποίο πήρε το όνομαNavigator δεν έχει γίνει γνωστός επίσημα. Φαίνεται, ωστόσο,

Navigator δεν έχει γίνει γνωστός επίσημα. Φαίνεται, ωστόσο,πως όπως και με τον Internet Explorer έτσι κι εδώ, οιδημιουργοί του ήθελαν να δώσουν ένα αρκετά περιγραφικόόνομα, που να δίνει στους χρήστες να καταλάβουν περί τίνοςπρόκειται. Και η λέξη “Navigator” («πλοηγός» με την έννοιατου θαλασσοπόρου) ανταποκρινόταν σε αυτό τον στόχο μεεπιτυχία.

MozillaΤο ενδιαφέρον στην περίπτωση της Mozilla είναι ότι τοόνομα αποτέλεσε για αρκετό διάστημα την εσωτερικήκωδική ονομασία του Netscape Navigator. Η προέλευσή τουεντοπίζεται στον συνδυασμό των λέξεων Mosaic καιGodZilla (το γνωστό Γιαπωνέζικο τέρας) και εικάζεται ότιδόθηκε γιατί ο Navigator θεωρούταν τότε από τουςανθρώπους της Netscape ως ο «φονιάς του Mosaic».

FirefoxΠολλοί μπορεί να μην το γνωρίζουν, αλλά το πρώτο όνοματου Firefox ήταν Phoenix. Για όσους δεν πρόσεχαν στοσχολείο, ο Φοίνικας ήταν το γνωστό πουλί που αναγεννιόταναπό τις στάχτες του και το όνομα ήθελε, μάλλον, να

από τις στάχτες του και το όνομα ήθελε, μάλλον, νασυμβολίσει την αναγέννηση του νέου browser από τις«στάχτες» των προκατόχων του. Προβλήματα πνευματικώνδικαιωμάτων, ωστόσο, ανάγκασαν τη Mozilla να αλλάξει τοόνομα και να το κάνει Firebird, που ως εικόνα ήταν κοντά σεαυτή του Φοίνικα. Και πάλι, όμως, υπήρξαν θέματα με μιαopen source εφαρμογή που χρησιμοποιούσε ήδη το όνομα.

Κάπως έτσι καταλήξαμε στον Firefox, που στηνπραγματικότητα είναι ένα δεύτερο όνομα για το κόκκινοπάντα και δεν έχει καμία σχέση με το μυθικό πουλί – αλλάούτε και με αλεπού, όπως ίσως θα φανταζόταν οιπερισσότεροι.

SafariΑν και η λέξη Safari περιέχει την αίσθηση της περιπέτειαςπου είδαμε στον Explorer και τον Navigator και είναισύμφωνη με τη λογική της Apple να δίνει στα λειτουργικάτης συστήματα ονόματα αιλουροειδών (Panther, Tiger, SnowLeopard, Lion κ.α.), κανείς δεν φαίνεται να είναι σίγουροςγια την ακριβή πηγή έμπνευσης.

Η επικρατέστερη θεωρία θέλει το όνομα να προέρχεται απόέναν δίσκο των Beach Boys με τίτλο Surfin’ Safari και

στηρίζεται από το γεγονός ότι και το blog της Webkit (τηςμηχανής που χρησιμοποιεί ο Safari) έχει ονομαστεί Surfin’Safari.

OperaΟι άνθρωποι του Opera φρόντισαν να εξηγήσουν οι ίδιοιτους λόγους για τους οποίους επέλεξαν να δώσουν τοσυγκεκριμένο όνομα στον browser τους.

Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι η λέξη «Όπερα» είναιγνωστή και αναγνωρίσιμη στις περισσότερες γλώσσες τουκόσμου.

Ο δεύτερος, επειδή η Όπερα έχει συνδεθεί ως έννοια με τηνποιότητα και τις υψηλές προδιαγραφές.

Τέλος, στην εξήγησή τους οι άνθρωποι του Νορβηγικούbrowser αναφέρουν κι έναν τρίτο λόγο, που λέει απλά ότι «ηΌπερα έχει πλάκα».

Chrome

Αν και στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης του browser τηςGoogle είχε πραγματοποιηθεί ψηφοφορία για την ονομασίαπου θα επιλεγόταν, τελικά δεν προτιμήθηκε καμία. Αντί γιααυτό, λέγεται πως ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήθηκετελικά το Chrome ήταν επειδή ένας από τους βασικούςdesigners της ομάδας ήταν οπαδός των γρήγορωναυτοκινήτων. Αν και αρχικά το συγκεκριμένο όνομα είχεδοθεί μόνο εσωτερικά, κατέληξε να χρησιμοποιηθεί και στοτελικό προϊόν, για 3 λόγους:

Είχαν πλέον συνηθίσει το όνομα.Το είχαν συνδέσει με την ταχύτητα, που ήταν βασικόατού του browser.Η φιλοσοφία του browser ήταν εστιασμένη στοπεριεχόμενο και προσπαθούσε να διατηρήσει όσο τοδυνατό πιο λιτό το περιβάλλον χρήσης. Στην ορολογίατων designer η λέξη “chrome” αναφέρεται στα μέρη τουbrowser εκτός της ιστοσελίδας – τις μπάρες, τα tabsκαι τα κουμπιά. Το βασικό σύνθημα των ανθρώπωντης Google ήταν το “Content, not chrome” κάτι πουτους οδήγησε στο να θεωρήσουν, τελικά, σωστό το νακρατήσουν τουλάχιστον τη λέξη “Chrome” ως το ίδιοτο όνομα του browser.

Konqueror

KonquerorΑν και ο Beeby δεν αναφέρεται καθόλου σε λιγότερογνωστούς browsers όπως ο Konqueror, ενδιαφέρον έχει ηθεωρία που αναφέρεται από κάποιους χρήστες.

Σύμφωνα με αυτή, το όνομα αποτελεί αναφορά στους δύοβασικούς ανταγωνιστές του κατά την περίοδο της αρχικήςτου κυκλοφορίας:

Πρώτα έρχεται ο «θαλασσοπόρος» (Navigator), μετά οεξερευνητής (Explorer) και στο τέλος ο κατακτητής(Konqueror).

Επίσης, το όνομα είναι σύμφωνο με την τακτική του KDE ναονομάζει τα περισσότερα προγράμματά του με λέξεις πουαρχίζουν με το γράμμα Κ.

Η άνοδος και η (απότομη)πτώση των πρώτωνκοινωνικών δικτύων Ο χρόνος στον κόσμο της τεχνολογίας, και ειδικά τουinternet, κυλάει με άλλους, ταχύτερους ρυθμούς. Τόσογρήγορους που ήδη έχουμε προλάβει να δούμε την άνοδο καιτην πτώση εταιρειών και υπηρεσιών που κάποτε ίσως και νασου έδιναν την ψευδαίσθηση πως τίποτα δεν θα μπορούσε νατις κουνήσει από τον θρόνο τους.

Όσο παράξενο κι αν φαίνεται σε μερικούς, η έννοια τηςκοινωνικής δικτύωσης υπήρχε και πριν από το Facebook, μειστοχώρους όπως το MySpace, το Friendster και τοLiveJournal να κυριαρχούν. Τί έχουν απογίνει όμως, αλήθεια,σήμερα αυτές οι υπηρεσίες;

Η τυπική απάντηση είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν,όμως η μορφή τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό πουπρωτογνωρίσαμε. To pingdom.com δημοσίευσε μια σειράαπό ενδιαφέροντα γραφήματα που απεικονίζουν με εμφατικότρόπο την τύχη των τριών κοινωνικών δικτύων.

MySpaceΈχοντας ιδρυθεί το 2003, το MySpace ήταν το πρώτο όνομαστον χώρο της κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι πουεμφανίστηκε το Facebook και του πήρε σιγά-σιγά όλη τη

εμφανίστηκε το Facebook και του πήρε σιγά-σιγά όλη τηδόξα. Παρόλα αυτά, αποτελούσε μέχρι πρόσφατα ιδιαίτεραδημοφιλή υπηρεσία, ειδικά στις ΗΠΑ. Στην κορύφωση τηςεπιτυχίας του, κατά την περίοδο 2007 – 2008, το MySpaceκοστολογούταν στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια για νακαταλήξει τελικά τον περασμένο Ιούνιο να πωληθεί έναντιτου συγκριτικά ευτελούς ποσού των 35 εκατομμυρίων.

FriendsterΤο Friendster ιδρύθηκε το 2002, η επιτυχία του ήταν άμεσηκαι υπήρξε ο ιστοχώρος που ενέπνευσε τους δημιουργούςτου MySpace. Από ένα σημείο και μετά ωστόσο έχασε τοκοινό του, για να διατηρήσει μια σχετική δημοτικότητα στηνοτιοανατολική Ασία. Τον περασμένο Μάιο το Friendsterαποφάσισε να δώσει τέλος στην ύπαρξή του ως κοινωνικόδίκτυο και επανασχεδιάστηκε ώστε να στρέψει όλη του τηνπροσοχή στον χώρο των κοινωνικών παιχνιδιών.

LiveJournalΈχοντας ιδρυθεί το 1999 ως υπηρεσία blogging με έντοναστοιχεία κοινωνικής δικτύωσης, το LiveJournal είναι ο παλιόςτης παρέας και ένας από τους πρωτοπόρους του χώρου.Επειδή όμως κανείς δεν παραμένει στην κορυφή για πάντα,η υπηρεσία κατέληξε να εξαγοραστεί κάποια στιγμή από τηρωσική εταιρεία SUP, να μετακομίσει το 2009 από τις ΗΠΑστη Ρωσία και πλέον να αποτελεί ανάμνηση για λίγους.

Ασφαλώς, καμία από τις παραπάνω υπηρεσίες δεν έχειτερματίσει τη λειτουργία της, ενώ όλες τους διατηρούνακόμη εκατομμύρια χρήστες. Η λάμψη τους, ωστόσο, έχειξεφτίσει για τα καλά και το όνομά τους δεν προκαλεί πλέονκανένα φόβο στους πάλαι ποτέ αντιπάλους τους – ίσωςμονάχα μια μελαγχολία στην ιδέα ότι αργά ή γρήγορα θαέρθει αναπόφευκτα και η δική τους σειρά να αντιμετωπίσουντην ίδια μοίρα.

Όταν το κινούμενο GIFωρίμασε κι απέκτησεκαλλιτεχνικές ανησυχίεςΚάπου στις αρχές του 2011 αρκετά δημοφιλή – και όχιιδιαίτερα εξοικειωμένα με τους υπολογιστές και το διαδίκτυο –websites είχαν εντυπωσιαστεί από μια «νέα τεχνολογία» πουονομάστηκε Cinemagraph και έδινε ζωή σε απλέςφωτογραφίες προσθέτοντας αέναη κίνηση σε λεπτομέρειέςτους, χωρίς παρόλα αυτά να τις μετατρέπει σε βίντεο.

Η νέα τεχνολογία δεν ήταν άλλη από το κινούμενο GIF, που

Η νέα τεχνολογία δεν ήταν άλλη από το κινούμενο GIF, πουως πρότυπο εμφανίστηκε το 1987 και υπήρξε ιδιαίτεραδημοφιλές στις πρώτες ιστοσελίδες της δεκαετίας του 90. Τίάλλαξε όμως και μια κατηγορία εικόνων που μέχρι σήμεραήταν συνυφασμένη με τον χαβαλέ και το κιτς απέκτησεξαφνικά καλλιτεχνική αξία; Τεχνικά, τίποτα απολύτως.Πρακτικά, προστέθηκε μπόλικο γούστο και φαντασία.

Υπεύθυνη για τη δημιουργία της τεχνικής του Cinemagraphυπήρξε η φωτογράφος μόδας Jamie Beck, έχοντας τηβοήθεια του web designer Kevin Burg. Όπως εξηγεί η ίδια ηBeck, στόχος της τεχνικής τους ήταν να «ξεπαγώσουν» μιαακίνητη φωτογραφία και να αποτυπώσουν την προσωρινήκίνηση εκείνης της στιγμής. Να δημιουργήσουν κάτι πουδεν είναι ούτε φωτογραφία ούτε βίντεο, μια στιγμή στοχρόνο που μπορεί να υπάρξει έξω από το κλάσμα τουδευτερολέπτου που συλλαμβάνει ο φωτογραφικός φακός.

Αν, δηλαδή, η φωτογραφία φυλακίζει μια στιγμή στο χρόνο,τα cinemagraphs καταφέρνουν και φυλακίζουν μερικέςακόμη. Ίσως εκεί να βρίσκεται η βασική αιτία για την οποίαακόμη και τα cinemagrpaphs με τα πλέον σύγχρονα θέματαεξακολουθούν να αποπνέουν μια αίσθηση μελαγχολίας.

Από την άνοιξη του 2011, οπότε και πρωτοεμφανίστηκανστο From me to You, το blog των Beck και Burg, μέχρισήμερα τα cinemagraphs έχουν γίνει δημοφιλέστατα όχι μόνοστον κόσμο των φωτογράφων μόδας αλλά και γενικότερα

στον κόσμο των φωτογράφων μόδας αλλά και γενικότεραστο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, το If We Don’t, RememberMe, είναι ακόμη ένα blog όπου συγκεντρώνει αντίστοιχεςεικόνες, με την ιδιαιτερότητα όμως ότι εδώ τα θέματαπροέρχονται αποκλειστικά από κινηματογραφικές σκηνές.

Ασφαλώς, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσειςτα cinemagraphs έχουν αρχίσει και αυξάνονται με ταχείςρυθμούς, αφού όλο και περισσότεροι είναι αυτοί πουαποφασίζουν να δημιουργήσουν τα δικά τους. Ίσως μάλιστανα μην αργήσει ο καιρός που θα βαρεθούμε να τα βλέπουμε,αφού όπως μας έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία του internet,όταν κάτι γίνεται μόδα η κατάχρησή του είναι αναπόφευκτη.

Όπως και να έχει πάντως, η τεχνική του cinemagraph έδωσενέα πνοή σε μια παρωχημένη τεχνολογία και είναι ηαπόδειξη πως όταν υπάρχει φαντασία, οι περιορισμένεςδυνατότητες του μέσου δεν μπορούν να εμποδίσουν τοποιοτικό αποτέλεσμα.

Πώς ξεκίνησε το #ff(FollowFriday) στο Twitter;Στις αρχές του 2012, 22 Ευρωπαϊκές χώρες, µεταξύ τωνοποίων και η Ελλάδα, υπέγραψαν στο Τόκυο την ACTA (Anti-Counterfeiting Trademark Agreement), µια αµφιλεγόµενηδιεθνή συνθήκη που καλύπτει ζητήµατα παραβίασης τηςπνευµατικής ιδιοκτησίας και όχι µόνο. Τί ακριβώς όµως είναιη ACTA και γιατί θα πρέπει να µας ανησυχεί; Το ΒρετανικόWired δηµιούργησε έναν πλήρη οδηγό που περιγράφει τησυνθήκη και εξηγεί πώς θα µπορούσε να µας επηρεάσει .Βάσει αυτού, ακολουθεί µια λεπτοµερής παρουσίαση σταελληνικά, για το τί θα πρέπει να γνωρίζετε για την ACTA.

Ένα από τα συχνά ερωτήματα που κάνουν οι νέοι (καμιάφορά και όχι μόνο) χρήστες του Twitter αφορά το περίφημο“#ff και τη σημασία του. Και μπορεί αυτοί που γνωρίζουν ότισημαίνει “Follow Friday” να είναι πολλοί, λίγοι είναι όμωςόσοι ξέρουν πώς και γιατί δημιουργήθηκε...

Η Παρασκευή δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα αφού, ωςτελευταία εργάσιμη της εβδομάδας, δεν είναι λίγοι αυτοίπου την προτιμούν ακόμη κι από το ίδιο το Σάββατο. Δενείναι όμως συνηθισμένη ούτε και για τον κόσμο του Twitter,καθώς έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που οι χρήστεςεκφράζουν ο ένας στον άλλο την εκτίμησή τους,προτείνοντας ανθρώπους που αξίζει να κάνεις follow.

Πρόκειται για το γνωστό στα περισσότερα μέλη τηςυπηρεσίας #FF – ή αλλιώς, FollowFriday. Πώς όμωςξεκίνησε το όλο «έθιμο» και κατέληξε η Παρασκευή να γίνει– μεταξύ άλλων – η …επίσημη ημέρα του Twitter;

Η απάντηση είναι αρκετά απλή, αφού όλα ξεκίνησαν από – τίάλλο – ένα Tweet. Το έκανε ο @micah (Micah Baldwin) στις16 Ιανουαρίου 2009 και έγραφε τα εξής: “I am starting FollowFridays. Every Friday, suggest a person to follow, and everyone

follow him/her. Today its @fancyjeffrey & @w1redone.”.

Η παραπάνω εικόνα προέρχεται από το προσωπικό websiteτου Baldwin, ενώ το ίδιο το Tweet, είναι, φυσικά, ακόμηδιαθέσιμο online. Η ανταπόκριση στην πρόταση του Baldwinήταν άμεση, με την πρώτη απάντηση να έρχεται από τον@mykloverntine.

Λίγα λεπτά αργότερα δημιουργήθηκε και το hashtag#followfriday και η εξάπλωσή του μέσα στη μέρα ήτανμεγάλη.

Αξίζει να σημειωθεί πως το hashtag #ff δεν δημιουργήθηκεαπό την αρχή αλλά προτάθηκε αρκετά αργότερα από τονBaldwin, για πρακτικούς, φυσικά, λόγους (ώστε να μένειπερισσότερος χώρος στο μήνυμα).

LiveJournal: Κι όμως είναιακόμα εδώΤο ξεχασμένο από τους περισσότερους LiveJournal που,έχοντας ιδρυθεί το 1999, αποτελεί έναν από τουςπρωτοπόρους στον χώρο τόσο του blogging όσο και τηςκοινωνικής δικτύωσης, φαίνεται πως ετοιμάζει την μεγάλη τουεπιστροφή στο κοινό των ΗΠΑ. Κι αυτό γιατί οι στόχοι τουγια το 2012 περιλαμβάνουν σημαντικότατες αλλαγές για τουςλίγους αλλά πιστούς του χρήστες – στους οποίους, για τηνιστορία, αξίζει να αναφερθεί πως συγκαταλέγεται και οσυγγραφέας του “Game of Thrones”.

Η ιστορία του LiveJournal ξεκινά στις αρχές της δεκαετίαςτου 2000, οπότε και ήταν ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς στονχώρο του blogging και, μάλιστα, ήταν αυτό που έφερε,ουσιαστικά, τα blogs στο ευρύ κοινό.

Από τότε, το LiveJournal πέρασε από πολλές αλλαγέςιδιοκτησίας. Αρχικά, ο δημιουργός του, Brad Fitzpatrick, τοπούλησε στην Six Apart (Movable Type) το 2005, η οποία μετη σειρά της το πούλησε, δυο χρόνια αργότερα, στην ΡωσικήSUP. Έτσι, από το 2007 το LiveJournal άρχισε να εστιάζειστην ανάπτυξή του στην αγορά της Ρωσίας και τηςΣιγκαπούρης, όπου ήταν επίσης εξαιρετικά δημοφιλές.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η υπηρεσία έπαψε ναλειτουργεί στην αγγλόφωνη έκδοσή της, απλά ηδημοτικότητά της είχε πέσει δραματικά, με τις νέες δυνάμειςτου χώρου (βλ. WordPress και Blogger) να αναλαμβάνουν ταηνία. Έτσι, αυτή τη στιγμή το αμερικανικό κοινό τουLiveJournal περιλαμβάνει πολύ συγκεκριμένες κοινότητεςχρηστών, όπως gamers αλλά και συγγραφείς, με το πιογνωστό όνομα να είναι μάλλον αυτό του George R.R. Martin,συγγραφέα της σειράς βιβλίων “Game of Thrones” που έγινανιδιαίτερα δημοφιλή χάρη στην ομώνυμη τηλεοπτική σειράτου HBO.

Όσο για τη δημοτικότητά του, το LiveJournal έχει σήμεραστις ΗΠΑ 30 εκατομμύρια επισκέπτες το μήνα και 170εκατομμύρια σελιδοπροβολές (pageviews), αριθμοί μάλλονμικροί όχι μόνο σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές τουαλλά και με την αντίστοιχη κίνηση της υπηρεσίας στοεξωτερικό.

Ειδικά στη Ρωσία, αποτελεί τη δημοφιλέστερη πλατφόρμαblogging, ενώ στη Σιγκαπούρη έχει 1,2 εκατομμύρια χρήστεςπου το αξιοποιούν κυρίως για τη δημιουργία “blogshops” –ένα υβρίδιο που συνδυάζει χαρακτηριστικά blog καιηλεκτρονικού εμπορίου.

Πρόσφατα, μάλιστα, η υπηρεσία πραγματοποίησε πλήρηεπανασχεδιασμό που έδινε μεγάλη έμφαση σεχαρακτηριστικά κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός πουπροκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των συστηματικώνχρηστών του.

Σύμφωνα με τους ανθρώπους του LiveJournal, ο σχεδιασμόςγια το 2012 προβλέπει τη δημιουργία 10 έως 50 νέωνιστοχώρων που θα απευθύνονται σε συγκεκριμένεςκοινότητες χρηστών, μέχρι το τέλος του χρόνου. Οιιστοχώροι αυτοί θα προσφέρουν στους διαχειριστές τουςλεπτομερέστατα στοιχεία χρήσης, που θα είναι πιοαναλυτικά από τα αντίστοιχα του Facebook.

Επίσης, επισημαίνεται πως οι λογαριασμοί στο LiveJournalδεν χρειάζεται να είναι συνδεδεμένοι με κάποιο πραγματικόόνομα, κάτι που σημαίνει πως θα μπορεί να προσφέρει

όνομα, κάτι που σημαίνει πως θα μπορεί να προσφέρειμεγαλύτερη ανωνυμία σε σχέση με τα υπόλοιπα κοινωνικάδίκτυα.

Από ότι φαίνεται, το ζητούμενο ως προς το μέλλον τηςυπηρεσίας στην αμερικανική αγορά βρίσκεται στο ναπροσελκύσει νέους χρήστες παρά να ικανοποιήσει ταγούστα των λίγων αλλά πιστών μελών του. Πρόκειταιαναμφίβολα για μεγάλη πρόκληση, με δεδομένο πως τοLiveJournal καλείται να σταθεί σε μία άκρως ανταγωνιστικήαγορά στη γέννηση της οποίας συνέβαλλε τα μέγιστα, αλλάπου η ίδια με τον καιρό το ξεπέρασε για να αναδείξει νέεςδυνάμεις.

Μια ματιά στα designs πουδεν άντεξαν ως το τέλοςΟ Alex Faaborg, που υπήρξε ο βασικός designer της Mozillaστον Firefox, αποφάσισε να αφήσει την εταιρεία προκειμένου«να δοκιμάσει κάτι νέο στην καριέρα του, σε έναν εντελώςδιαφορετικό χώρο». Πριν αποχωρήσει, ωστόσο, θέλησε ναμοιραστεί με τους φίλους του δημοφιλούς browser μερικέςαπό τις εικαστικές προτάσεις, ιδέες και πειράματα πουδημιουργήθηκαν κατά καιρούς χωρίς ποτέ να καταφέρουν ναενσωματωθούν στον Firefox.

Αν και ο Faaborg είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, υπήρξε οάνθρωπος που επέβλεψε μερικές από τις σημαντικότερεςαισθητικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της ιστορίας τουFirefox. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται η «έξυπνη» μπάραδιευθύνσεων Awesomebar, η μεταφορά των tabs στηνκορυφή του browser, η προσθήκη σελίδων στα αγαπημέναμε ένα κλικ αλλά και το ανανεωμένο εικονίδιο που έκανετην εμφάνισή του με στον Firefox 3.

Τα σχέδια και τα προσχέδια που παρουσιάζει ο Faaborg στηδημοσίευσή του στο προσωπικό blog που διατηρεί στηνMozilla είναι πολλά. Από αυτά ξεχωρίζουμε το σκοτεινόθέμα που δημιουργήθηκε για την οθόνη της «προσωπικήςπεριήγησης» (Private browsing mode) του Firefox 3, που ίσωςαρέσει σε αρκετούς.

Επίσης, εντύπωση κάνει το εικονίδιο της έκδοσης Nightly,που τελικά απορρίφθηκε γιατί θεωρήθηκε πως θυμίζειμάλλον κόσμο που εκρήγνυται παρά πλανήτη πουδημιουργείται, όπως ήταν η πρόθεσή του.

δημιουργείται, όπως ήταν η πρόθεσή του.

Μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες ιδέες που παρέμειναν σεμορφή προσχέδιου ήταν αυτές που αφορούσαν εναλλακτικέςμεθόδους πλοήγησης, όπως το Fluffy Pie Menu, ο

μεθόδους πλοήγησης, όπως το Fluffy Pie Menu, οαναδυόμενος χειρισμός στην προβολή πλήρους οθόνης, ηπροσπάθεια ενσωμάτωσης του – εγκαταλελειμμένου πια –Ubiquity στην μπάρα διευθύνσεων, αλλά και έναςεναλλακτικός τρόπο προβολής των αγαπημένων.

Όπως εξηγεί και ο ίδιος ο Faaborg στο κλείσιμο του άρθρου

Όπως εξηγεί και ο ίδιος ο Faaborg στο κλείσιμο του άρθρουτου, για κάθε ένα από τα σχέδια που παρουσιάζει «υπήρχανκαλοί λόγοι για να μην προχωρήσει ή απλώς να μηνπροχωρήσει ακόμα».

Ελπίζει, πάντως, ότι ακόμη κι αν καμία από τις παραπάνωιδέες δεν καταφέρει να ενσωματωθεί κάποια στιγμή στονFirefox, θα αποτελέσουν, τουλάχιστον, πηγή έμπνευσης γιακαλύτερες ιδέες στο μέλλον.

Πώς θα ήταν το Facebook,το YouTube και το Google+το 1997;Ακούς με αγωνία τον ήχο της dial-up που αγκομαχά νασυνδεθεί, ενώ έχεις φροντίσει να δώσεις αυστηρές εντολέςστη μάνα σου να μη χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο και κοπεί ηγραμμή. Στο STAR ο Μόλντερ και η Σκάλι ψάχνουνεξωγήινους στην πρώτη σαιζόν των X-Files. Όταν με ταπολλά το μόντεμ συνδέεται, ανοίγεις τον Netscape Navigatorστα Windows 95 και μπαίνεις επιτέλους στο προφίλ σου στοFacebook.

Στο Facebook;

Κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα...

Μπορεί τα 15 χρόνια να μην ακούγονται και τόσα πολλάμπροστά στην αιωνιότητα, στον χώρο του διαδικτύου, όμως,αντιπροσωπεύουν ολόκληρες γενιές εξελίξεων, μεπράγματα που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα τότε να μηνυπήρχαν ούτε καν ως αφηρημένες σκέψεις στο μυαλό τωνδημιουργών τους.

Το Once Upon είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εγχείρημα πουαναλαμβάνει να αναδημιουργήσει τρεις σύγχρονους,δημοφιλέστατους ιστοχώρους – και συγκεκριμένα τοFacebook, το YouTube και το Google+ – και να τουςπροσαρμόσει στα δεδομένα του 1997.

Και αν είστε αρκετά νέοι ώστε να αναρωτιέστε τί σημαίνει1997 για τον κόσμο του διαδικτύου, προσπαθήστε ναφανταστείτε ογκώδεις CRT οθόνες, ιστοσελίδες με tables,σύνδεση dial-up με άθλιες ταχύτητες, τα X-Files ναβρίσκονται ακόμη στην 5η σαιζόν (στις ΗΠΑ, γιατί στηνΕλλάδα είναι άλλη ιστορία), τον Mark Zuckerberg να έχειμόλις κλείσει τα 13 και, φυσικά, Windows 95 με NetscapeNavigator.

Για την ακρίβεια, αυτές ακριβώς τις προδιαγραφές (με

Για την ακρίβεια, αυτές ακριβώς τις προδιαγραφές (μεεξαίρεση, φυσικά, τα X-Files και τον 13χρονο Zuckerberg)συστήνουν οι δημιουργοί του Once Upon προκειμένου ναπροσομοιώσετε όσο το δυνατόν καλύτερα τις συνθήκες τηςεποχής και να έχετε την βέλτιστη (λέμε τώρα) εμπειρίαχρήσης.

Για το λόγο αυτό, όταν επισκεφθείτε το http://1x-upon.com/θα πρέπει να είσαστε οπλισμένοι με αρκετή υπομονή, μιαςκαι η ταχύτητα φόρτωσης των σελίδων ακολουθεί ταδεδομένα της εποχής.

Αντίο Internet Explorer 6.Δεν θα λείψεις σε κανέναΕάν οι web designers μισούν όσο δεν πάει τα Comic Sans,στον κόσμο των web developers το κόκκινο πανί υπήρξε γιαχρόνια ο Internet Explorer 6. Κάτι οι ιδιοτροπίες του στηνυποστήριξη των διαδικτυακών προτύπων και κάτι το γεγονόςότι αποτελεί με διαφορά την μακροβιότερη έκδοση browserστην ιστορία, ο «πολύ σκληρός για να πεθάνει» IE6 ανάγκασεακόμα και την Microsoft να φτιάξει ειδικό website για ναενθαρρύνει τον κόσμο να τον εγκαταλείψει.

Μπορεί και να μην είναι τελικά το 2012 η χρονιά που θαφέρει το τέλος του κόσμου, αυτό όμως που πιθανότατα θαδούμε στη διάρκειά του είναι το οριστικό και αμετάκλητοτέλος του Internet Explorer 6.

Ήδη, μάλιστα, στις αρχές του χρόνου ο browser πουταλαιπωρεί τους web developers για πάνω από δέκα χρόνιαείδε για πρώτη φορά το μερίδιο αγοράς του στις ΗΠΑ ναπέφτει κάτω από το 1%. Κι αυτή που χάρηκε περισσότεροαπό κάθε άλλον με την είδηση δεν ήταν άλλη από την ίδια τηMicrosoft, η οποία αφιέρωσε ολόκληρο άρθρο στο blog τηςγια το γεγονός.

Οι προσπάθειες της εταιρείας να πείσει τους χρήστες ναεγκαταλείψουν τον απαρχαιωμένο πλέον browser ήτανιδιαίτερα εντατικές όλη την προηγούμενη χρονιά, με πιοχαρακτηριστική ίσως κίνηση τη δημιουργία ειδικήςιστοσελίδας που καταγράφει τα ποσοστά χρήσης του μέχριαυτά να πέσουν κάτω από το 1%.

Οι ΗΠΑ, φυσικά, δεν ήταν η πρώτη χώρα που έπιασε τονσυγκεκριμένο αριθμό-ορόσημο, αφού είχαν προηγηθεί ήδηοι Αυστρία, Πολωνία, Σουηδία, Δανία, Φινλανδία καιΝορβηγία, αποτελεί, ωστόσο, μάλλον την σημαντικότερηαπό άποψη πλήθους χρηστών.

Επίσης, μαζί με τις ΗΠΑ κάτω από το 1% έπεσαν και οιΤσεχία, Μεξικό, Ουκρανία, Πορτογαλία και οι Φιλιππίνες.Βέβαια, το συνολικό ποσοστό χρήσης του browserπαγκοσμίως παραμένει ακόμα κάπου κοντά στο 7%.

Ασφαλώς, η Microsoft πολύ θα ήθελε όλοι αυτοί πουεγκαταλείπουν τον IΕ6 να το κάνουν για χάρη της τελευταίαςέκδοσης του Internet Explorer, φαίνεται όμως πως κάτι τέτοιοδεν ισχύει (τουλάχιστον όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελε ηεταιρεία).

Ταξιδέψτε στο χρόνο καιβρείτε παλιές εκόσειςιστοσελίδων με το WaybackMachineΈχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς έμοιαζε το Google στα τέλη τουπερασμένου αιώνα ή πώς ήταν το Facebook και το Twitterόταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά; Μήπως, από την άλλη,ψάχνετε κάποιο παλιό website που δεν υπάρχει πια; Αν ηαπάντηση σε κάποιο από τα παραπάνω είναι καταφατική, τότεαξίζει να κάνετε μια επίσκεψη στο Wayback Machine, τηχρονομηχανή του διαδικτύου.

Μέρος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού “Internet Archive”που αρχειοθετεί κάθε είδους ψηφιακά εκθέματα, τοWayback Machine είναι μια υπηρεσία που από το 1996 έχεικαταγράψει στους καταλόγους του πάνω από 150εκατομμύρια ιστοσελίδες. Και μη νομίζετε πως το αρχείοπεριλαμβάνει μόνο γνωστές, δημοφιλείς σελίδες: με λίγητύχη μπορεί να βρείτε ακόμη κι ένα μικρό blog ή τοπροσωπικό σας website.

Ο τρόπος που λειτουργεί το Wayback Machine είναι πολύαπλός, αφού το μόνο που έχετε να κάνετε είναι ναπληκτρολογήσετε τη διεύθυνση url της σελίδας στην οποίαθέλετε να μεταφερθείτε και να πατήσετε “αναζήτηση”. Γιατους πιο απαιτητικούς, υπάρχει και δυνατότητα αναλυτικήςαναζήτησης, όπου μπορείτε να ορίσετε διάφορα κριτήριαόπως συγκεκριμένη χρονική περίοδο, συγκεκριμένο τύπο

όπως συγκεκριμένη χρονική περίοδο, συγκεκριμένο τύποαρχείου κ.α.

Τα αποτελέσματα εμφανίζονται χρονολογικά ανά έτος καιμήνα κατά τον οποίο πάρθηκε το εκάστοτε «στιγμιότυπο».Ας σημειωθεί ότι τα αποτελέσματα εμφανίζονται onlineπερίπου στους 6 μήνες μετά την αρχική καταγραφή τους.Εύλογο είναι ότι πολλές καταχωρήσεις – ιδίως οι παλιότερες– ενδέχεται να μην εμφανίζουν όλα τα στοιχεία μιαςσελίδας, καθώς μπορεί να απουσιάζουν φωτογραφίες,αρχεία flash ή άλλα στοιχεία που φιλοξενούνταν σε τρίτουςservers. Το κυρίως περιεχόμενο πάντως, σε ό,τι αφορά τοκείμενό του τουλάχιστον, κατά κανόνα μένει άθικτο.

Πριν το δοκιμάσετε μόνοι σας, ρίχτε μια ματιά σε μερικέςεικόνες που παρουσιάζουν παλιότερες εκδόσεις γνωστώνwebsites:

Συγκινηθήκατε ε; Πάντως, αν νομίζετε πως οι λόγοι για ναεπισκεφτείτε το Wayback Machine είναι μόνο ιστορικοί καισυναισθηματικοί, ξανασκεφτείτε το: η υπηρεσία αυτή μπορείνα καμιά φορά να αποτελέσει την τελευταία σας διέξοδο στονα βρείτε πληροφορίες που υπό άλλες συνθήκες θαμπορούσαν να είχαν χαθεί.