Een dagje ‘Efteling voor een politiek geïnteresseerde”, een dagje Tweede Kamer

Donderdag 26 mei mocht ik een dagje meelopen met Tweede Kamerlid Tamara Venrooij-Van Ark. Tamara is Tweede Kamerlid voor de VVD en bemenst de portefeuille langdurige zorg en WMO.

Tijdens een pauze gedurende een lezing die Tamara gaf voor de VVD Masterclass, een cursus waaraan ik deelnam, kwamen we in gesprek. Omdat ik geen beeld heb van wat het Tweede Kamerlidmaatschap inhoudt, vroeg ik haar hiernaar. Ze gaf aan dat, als ik dat zou willen, ik een dagje met haar mee kon lopen. Zo gezegd, maar niet zo gedaan dacht ik nog. Kamerleden zeggen toch wel vaker iets, wat vervolgens door de hectiek geen doorgang kan vinden? Tot mijn grote verbazing was binnen een dag een datumvoorstel gemaild. Uiteindelijk is deze oorspronkelijke datum ook daadwerkelijk doorgegaan. Donderdagochtend, 26 mei, met de auto naar Den Haag, naar de pleingarage. Je komt dan langs het Malieveld en daar was net de demonstratie van defensiepersoneel in volle gang. Ik dacht, dat kan nog leuk worden met parkeren, maar dat viel alles mee.

De beveiliging bij de Tweede Kamer is een onderneming. Alles waar metaal in zit, moet af of uit. Zelfs in hakken van schoenen blijkt metaal te zitten. Om half 11 werd ik opgehaald door Charlotte van der Welle, assistent van Tamara. Redelijk beduusd kom ik vervolgens de gezellig ingerichte werkkamer binnen. Tamara staat daar, de afspraak gaat toch echt door. “Dit had ik niet gedacht, dat de afspraak ook echt door zou gaan”, stamel ik. Tamara reageert in dat mijn vertrouwen in Kamerleden wel erg beperkt is. Ik schiet natuurlijk gelijk in de verdediging dat ik het niet bedoel vanuit onwil, maar vanuit onmacht door onvoorziene spoedafspraken of debatten. Al met al bedank ik haar al op voorhand voor het feit dat ik een dagje Binnenhof mag gaan beleven.

De dag begint met het doornemen van de agenda. Van half 11 tot half 5 heeft ze 4 overleggen staan, moet er worden afgestemd met de assistent en moet er in de Kamer om een debatheropening gevraagd worden.

Overleg één is met een zorgverzekeraar. Een aantal mannen in pakken praten in uitermate anglicistisch bedrijfsmatig jargon en proberen, in de driekwartier die ze hebben, alles wat aandacht behoeft voor het voetlicht te brengen. De woordenstroom is immens. Aan het eind tuten mijn oren. Het meest aparte is nog wel dat de term ‘klant’, ‘patiënt’, of ‘cliënt’ nooit gevallen is in dat overleg. U mag raden waar het wel over ging…

Overleg twee is vervolgens gekoppeld aan de lunch. Een meneer, eveneens VVD’er, wil Tamara spreken over een actueel dossier. We gaan naar het ledenrestaurant. De Kamerleden en ministers eten daar hun uitermate gezonde lunch. Men kan kiezen uit drie gerechten, stuk voor stuk erg gezond en lekker. Ik kijk mijn ogen uit. Tja, het zijn ook gewoon mensen, maar deze mensen besturen wel ons land! De meneer heeft amper tijd om zijn lunch te nuttigen, praten en eten tegelijk is en blijft toch lastig.

Vervolgens krijg ik een korte pauze. In verband met een lichamelijk ongemak moet ik zo af en toe even ‘plat’. Tamara en Charlotte hebben één en al begrip voor de situatie, er is zelf een heuse rustruimte voor me gereserveerd. Toen ik daar lag, heb ik toch echt even met het thuisfront gebeld: je raadt nooit waar ik nu lig…in de rustkamer in het Binnenhof! Tja, het is lichamelijk zo af en toe behoorlijk behelpen, maar zo kom je ook nog eens ergens.

Het derde overleg is al in volle gang als ik terugkom. Charlotte meldt mij dat we gewoon de kamer binnen kunnen. Ik voel me lichtelijk bezwaard binnen te lopen in een overleg dat al bezig is. Ach, maar even geen schroom, en ik stap de dorpel van de werkkamer weer over. Een overleg is gaande met een farmaciebedrijf. Mensen die een stuk rustiger praten, niet heel veel ‘puntjes’ hebben, en daardoor blijft dit overleg mij een stuk beter bij. Tussendoor kijkt Tamara geregeld op haar telefoon omdat er een regeling binnen moet komen en ze dan naar de Tweede Kamer moet snellen om een

debatheropening aan te vragen. Ik constateer dat Tamara een Kamerlid is dat zich verontschuldigd omdat ze af en toe op haar telefoon kijkt. Het komt erg sympathiek en beleefd over, als je het mij vraagt. Charlotte wordt gevraagd haar stoel bij te schuiven. Ze is thuis in de farmaciebranche en levert een inhoudelijke bijdrage. Tegelijk schuift ze heen en weer, want ook zij moet haar email in de gaten houden voor het heropeningverzoek dat in de Kamer gaat plaatsvinden.

Aan het eind van het overleg is de betreffende email inderdaad binnen en gaan we in flinke looppas naar de Tweede Kamer. Ik mag zelfs mee naar het ‘heiligen der heiligen’. Op zo’n blauwe stoel, naast de fractiesecretaris. We praten zachtjes over wat we zien. Het theatrale van een SP-woordvoerder valt het meeste op. Grote gebaren met de armen, afgerond met een heus wegwerpgebaar. Mijns inziens een typisch staaltje acteertalent voor de bune… Tamara maakt haar punt, ze blijkt achteraf verrast te zijn want de CDA-woordvoerder die haar voorstel zou steunen bleek niet aanwezig. Gelukkig is er onderling vertrouwen en steunt een collega-CDAer en nog een partij Tamara’s verzoek.

Nu is sprake van drie kwartier ‘vrije tijd’ die Tamara benut voor het behandelen van fysieke en digitale post. Ik wordt naar een leeskamer gebracht, waar alle kranten liggen. Achter de tafel staat een grote bibliotheekkast. De kranten volstonden, want voor ik de laatste krant heb doorgescand komt Charlotte me alweer halen. Tja, in het gehele gebouw mag je als gast niet alleen zijn. Overal waar je loopt, moet je worden begeleid.

De meneer van het vierde en laatste overleg is zojuist de werkkamer binnengebracht. Deze meneer behartigt de belangen van een bepaalde groep mensen met een specifieke handicap. Hij praat duidelijk, is betrokken bij zijn doelgroep en zelfs ik begrijp welk ongemak hij wil aankaarten. Tamara en de meneer sparren hoe het probleem opgelost zou kunnen worden. Iets concreets toezeggen is lastig, maar ze geeft wel aan er goed naar te zullen kijken. Na afloop van dit laatste overleg geeft Tamara aan dat dit inderdaad de gevallen zijn waarvoor je blij bent Kamerlid te zijn. Een man die enkel opkomt voor zijn groep en tegen een specifiek probleem aanloopt. Tamara heeft de bereidheid om mee te denken en te bezien of het probleem kan worden opgelost.

De dag is ten einde. Tamara heeft verplichtingen thuis. De enige ‘vrije’ avond sinds weken. Dat zegt wel wat over de agenda van een Tweede Kamerlid. Haar agenda bestaat uit werkbezoeken (maandag), vergaderdagen (dinsdag en een uitloop naar woensdag), een afsprakendag (donderdag) en nog meer werkbezoeken (vrijdag). Ik overhandig haar een kleine attentie, en bedank haar nogmaals voor de fijne dag.

Concluderend, Kamerlid zijn is toch echt een buffelbaan, topsport! Ik kan niets anders dan bewondering hebben voor de Kamerleden die met ziel en zaligheid hun tijd en energie in dit vak steken. Het was een geweldige ervaring om een dagje mee te mogen lopen. Voor mij was dit wat een dagje Efteling is voor 90 % van de mensen: een interessant, afwisselend en amusant dagje uit! Ik heb de fijne sfeer mogen ervaren (ja, op de gangen en in de werkkamers wordt gewoon gelachen hoor), de beleefdheid ervaren waarmee een Kamerlid zijn gasten ontvangt (verontschuldigen voor telefoonchecks, een rustruimte reserveren voor een meeloopstagiair) en de afwisselende en hectische, maar bovenal boeiende dag in het leven van een Kamerlid kunnen volgen. Tamara en Charlotte, nogmaals bedankt.

Mirjam van Houwelingen

Raadslid (VVD) gemeente Bergambacht