Τ¬τλοv πρωτοτËπου: VERNON SUBUTEX, 1

Συγγραφαv : VIRGINIE DESPENTES © Virginie Despentes et les Éditions Grasset & Fasquelle, 2015

Copyright © Εκδ¾σειv ΣΤΕΡΕΩΜΑ Α.Ε., 2019

Για την ελληνικ γλÞσσα σε ¾λον τον κ¾σµο

ΑπαγορεËεται η αναδηµοσ¬ευση και γενικ η αναπαραγωγ του πα-

ρ¾ντοv ργου συνολικ τµηµατικ µε οποιονδποτε τρ¾πο µσον

χωρ¬v γραπτ δεια του εκδ¾τη.

ΣΕΙΡΑ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Εικ¾να εξωφËλλου: ©KARIM ADDUCHI Φωτογραφ¬α εξωφËλλου: Elizaveta Porodina. Σηµε¬ωση τηv κδοσηv για την προλευση του ον¾µατοv του ρωα

του µυθιστορµατοv : το Vernon παραπµπει στο ¾νοµα του Αµε-

ρικανοË συγγραφα που επιν¾ησε ο Μπορ¬v Βιν· Subutex ε¬ναι η

εµπορικ ονοµασ¬α εν¾v υποκατστατου τηv ηρω¬νηv.

ISBN SET : 978-960-8061-83-5

ISBN : 978-960-8061-84-2

Εκδ¾σειv ΣΤΕΡΕΩΜΑ Α.Ε. / ΣΙΟΛΑ-ΑΛΕΞΙΟΥ

ΚοµνηνÞν 24, Αθνα 11472

Τηλ. 210-6426393

Fax 210-6459312 E-mail : info@stereoma-sa.gr http://www.stereoma-sa.gr Facebook : Εκδ¾σειv Στερωµα

birzini ntepant

bernon

soumpoutex

mujistorhma

metafrash

rita kola[th

tomos 1

ekdoseis sterewma

Non amnis moriar

. . .

στουv Martine Giordano,

Joséphine Pépa Bolivar,

Yanna Pistruin

Τα παρθυρα του απναντι κτιρ¬ου ε¬ναι κι¾λαv φωτι-

σµνα. Οι σιλουτεv των καθαριστριÞν κινοËνται πρα-

δÞθε µεv στον αχαν ενια¬ο χÞρο γραφε¬ων µιαv, πιθα-

ν¾ν, διαφηµιστικv εταιρε¬αv. Πινουν δουλει στιv ξι.

Συνθωv, ο Βερν¾ν ξυπνει λ¬γο πριν ρθουν. Ψοφει

για να δυνατ¾ καφ, να τσιγρο µε κ¬τρινο φ¬λτρο,

θα Lθελε πολË µια φτα φρυγανισµνο ψωµ¬ και να π-

ρει το πρωιν¾ του ρ¬χνονταv µια βιαστικ µατι στουv

τ¬τλουv τηv Le Parisien στον υπολογιστ του.

Πνε βδοµδεv αφ¾του αγ¾ρασε τον τελευτα¬ο του

καφ. Τα τσιγρα που στρ¬àει κθε πρω¬ ξεκοιλιζονταv

τιv χτεσινv γ¾πεv ε¬ναι τ¾σο λεπτ, του φα¬νεται πωv

ρουφει χαρτ¬. ∆εν υπρχει τ¬ποτα φαγÞσιµο στα ντου-

λπια του. ΠληρÞνει ¾µωv τη συνδροµ του για να χει

σËνδεση στο διαδ¬κτυο. Η χρωση γ¬νεται τη µρα που

πφτει το επ¬δοµα στγασηv. ΕδÞ και αρκετοËv µνεv

καταàλλεται απευθε¬αv στον σπιτονοικοκËρη, παρL ¾λα

αυτ ¾µωv, για την Þρα, τα βολεËει. Μακρι να κρα-

τσει.

Το συµà¾λαι¾ του για το κινητ¾ χει λξει, µα δεν

χολοσκει για νL αγορσει κρτεv ανανωσηv χρ¾νου.

Μπροστ στην καταστροφ, ο Βερν¾ν κρατει µια στα-

θερ ρ¾τα: παριστνει τον τËπο που δεν βλπει τ¬ποτα

το ασυνθιστο. ΠαρακολουθοËσε τα πργµατα να κα-

ταρρουν στο ρελαντ¬, Ëστερα η πτÞση επιταχËνθηκε.

´Οµωv ο Βερν¾ν δεν χασε το παραµικρ¾ µτε απ¾ την

αδιαφορ¬α του µτε απ¾ τη φιντσα του.

Το πρÞτο που χασε ταν το επ¬δοµα αλληλεγγËηv.

´Ελαàε ταχυδροµικÞv αντ¬γραφο τηv κθεσηv που ε¬χε

συντξει η σ˵àουλ¾v του. Τα πγαινε καλ µαζ¬ τηv.

ΣυναντιοËνταν τακτικ για σχεδ¾ν τρ¬α χρ¾νια, στο στε-

ν¾χωρο γραφεικι ¾που ¾λα τα φυτ εσωτερικοË χÞ-

ρου ταν µαραµνα. Τριαντρα, σενιαρισµνη, ψευτο-

κοκκινοµλλα, στρουµπουλ, µε µεγλα βυζι, η κυρ¬α

Μποντρ φλυαροËσε για τα δυο τηv αγ¾ρια· ανησυχοËσε

υπερàολικ για δαËτα, τα πγαινε τακτικ στον παι-

δ¬ατρο µε την ελπ¬δα να τουv διαγνÞσει µια υπερκινη-

τικ¾τητα η οπο¬α θα δικαιολογοËσε µια καταπραϋντικ

αγωγ. ´Οµωv ο γιατρ¾v τα àρισκε µια χαρ και την

ξαπ¾στελνε. Η κυρ¬α Μποντρ τοË ε¬πε πωv ε¬χε πει

σε συναυλ¬α των AC/DC και των Guns N’Roses, µαζ¬ µε

τουv γονε¬v τηv, ¾ταν ταν µικρ. Σµερα προτιµοËσε

νL ακοËει Κᵬγ και Μπενζαµν Μπιολ, και ο Βερ-

ν¾ν απφυγε κθε προσàλητικ¾ σχ¾λιο. Μ¬λησαν εκτε-

νÞv για την περ¬πτωσ του: απ¾ τα ε¬κοσι µχρι τα

σαρντα πντε του, ασχολοËνταν µε το εµπ¾ριο δ¬σκων.

Σµερα, οι πιθαν¾τητεv να βρει ανλογη δουλει ε¬ναι

πιο πενιχρv απL ¾,τι αν ταν ανθρακωρËχοv. Η κυρ¬α

Μποντρ τοË πρ¾τεινε αλλαγ επαγγελµατικοË προσα-

νατολισµοË. ΜελετοËσαν µαζ¬ τα διφορα σεµινρια που

του τα¬ριαζαν σε κντρα κατρτισηv ενηλ¬κων —AFPA,

GRETA, CFA—, και αποχωρ¬ζονταν πολË φιλικ, αφοË

προηγουµνωv ε¬χαν συµφωνσει να ξαναàρεθοËν για να

επανεκτιµσουν την κατσταση. Τρ¬α χρ¾νια µετ, η

10

α¬τησ του για την απ¾κτηση διπλÞµατοv διοικητικv

επρκειαv απορρ¬φθηκε. Απ¾ την πλευρ του, κρινε

πωv κανε ¾,τι πρεπε να κνει : ε¬χε γ¬νει εξπρ στουv

φακλουv και τουv προετוּαζε µε εντυπωσιακ απο-

τελεσµατικ¾τητα. Με τον καιρ¾, κατληξε να πιστεËει

πωv η δουλει του ταν να σερφρει για Þρεv ανα-

ζητÞνταv ευκαιρ¬εv εργασ¬αv που ανταποκρ¬νονταν στο

προφ¬λ του, Ëστερα να στλνει βιογραφικ τσι Þστε

οι παραλπτεv να του στλνουν, µε τη σειρ τουv, τα

πειστρια τηv απ¾ρριψv του. Ποιοv θα Lθελε να εκπαι-

δεËσει κποιον που πενηνταρ¬ζει ; Κατφερε να ξετρυ-

πÞσει µια θση µαθητευ¾µενου σε χÞρο συναυλιÞν στα

προστια, και µια λλη σε α¬θουσα καλλιτεχνικοË και

πειραµατικοË κινηµατογρφου — ¾µωv, πραν του ¾τι

θα àγαινε απL το σπ¬τι περιστασιακ, θα ενηµερων¾ταν

για τα προàλµατα στο δ¬κτυο του προαστιακοË και θα

γνÞριζε κ¾σµο, ¾λα τοËτα τον φηναν κυρ¬ωv µε το µ¬-

ζερο α¬σθηµα πωv ¾λα πγαν στρφι.

Στο αντ¬γραφο τηv κθεσηv που ε¬χε συντξει η κυ-

ρ¬α Μποντρ για να αιτιολογσει την απ¾ρριψ του,

αναφρονταν τα διφορα που τηv ε¬χε πει στη χαλαρ

τουv κουàντα, για παρδειγµα, ¾τι ξ¾δεψε να µικρο-

ποσ¾ για να πει να δει τουv Stooges στη Μαν, ¾τι

χασε εκατ¾ ευρÞ στο π¾κερ. ΚαθÞv ξεφËλλιζε τον φ-

κελ¾ του, αντ¬ νL ανησυχσει για το επ¬δοµα αλληλεγ-

γËηv που θα του κοàαν, νιωθε αµχανοv απναντ¬ τηv.

Η σ˵àουλοv ταν γËρω στα τριντα. Κρδιζε —ποιοv

ξρει π¾σα κερδ¬ζει µια ττοια τËπισσα— δυο χιλιρικα

µεικτ ; Το πολË. ´Οµωv οι νθρωποι αυτv τηv γενιv

ανατρφηκαν µε τον ρυθµ¾ τηv Φωνv στο σπ¬τι του

11

Big Brother : ναv κ¾σµοv ¾που το τηλφωνο µποροËσε

να χτυπσει οποιαδποτε Þρα τηv µραv για να σου δÞ-

σουν την εντολ να απολËσειv τουv µισοËv συναδλφουv

σου. Η εξ¾ντωση του διπλανοË σου ε¬ναι ο χρυσ¾v καν¾-

ναv των παιχνιδιÞν µε τα οπο¬α τουv χουν µπουκÞσει

απ¾ µωρ. ΠÞv λοιπ¾ν εσË περιµνειv, σµερα, να το

θεωροËν νοσηρ¾ ;

Μ¾λιv λαàε την επιστολ απ¾ τον οργανισµ¾ επι-

δοµτων, ο Βερν¾ν σκφτηκε ¾τι ¬σωv αυτ¾ τον παρα-

κινοËσε να βρει «κτι». Θαρρε¬v και η επιδε¬νωση τηv

δη αààαιηv κατστασv του µποροËσε να επιδρσει

θετικ στην ικαν¾τητ του να βγει απL το τλµα µεv

στο οπο¬ο βοËλιαζε. . .

∆εν ταν ο µ¾νοv για τον οπο¬ο τα πργµατα π-

γαιναν σο˵πιτο απL το κακ¾ στο χειρ¾τερο. Μχρι τιv

αρχv τηv δεκαετ¬αv του 2000, να σωρ¾ νθρωποι τα

àγαζαν πρα µλλον καλ. ´Εβλεπεv ακ¾µα και κλη-

τρεv να γ¬νονται label managers, δηµοσιογραφ¬σκουv

να βρ¬σκουν δουλει ωv αρχισυντκτεv τηλεοπτικÞν εκ-

ποµπÞν, αν¬κανουv µαλκεv να καταλγουν προϊστµε-

νοι του τµµατοv δ¬σκων τηv τοπικv Fnac. . . Και οι

ουραγο¬, αυτο¬ που δεν ταν και πολλ υποσχ¾µενοι, τη

σκαποËλαραν µε µια σ˵àαση εργασ¬αv σε µουσικ φε-

στιàλ, µια θση roadie σε τουρν, αφισοκολλητv στουv

δρ¾µουv. . . Ωστ¾σο, ο Βερν¾ν ταν ο πιο κατλληλοv

για νL αντιληφθε¬ την απειλ που κρυàε το τσουνµι

Napster, αλλ ποτ δεν φαντστηκε ¾τι το σκφοv θα

βυθιζ¾ταν αËτανδρο.

Κποιοι ισχυρ¬ζονταν πωv ταν καρµικ¾ —ο κλ-

δοv γνÞρισε πρωτοφαν νοδο την εποχ των CD— το

12

να πουλv στουv πελτεv σου ολ¾κληρη τη δισκογρα-

φ¬α τουv σL να µσο που η κατασκευ του κ¾στιζε το

µισ¾ τηv τιµv του και πουλι¾ταν το διπλσιο στα µα-

γαζι. . . χωρ¬v καννα πραγµατικ¾ ¾φελοv για τουv φαν

τηv µουσικv, και ποτ κανε¬v δεν παραπονθηκε για τα

βινËλια. Το κακ¾ σε τοËτη την καρµικ θεωρ¬α ε¬ναι

¾τι, αν ξραµε πωv θα µαv τιµωροËσε η Ιστορ¬α, δεν θα

συµπεριφερ¾µασταν σαν καρι¾ληδεv.

Το δισκδικ¾ του λεγ¾ταν Revolver. Ο Βερν¾ν ξε-

κ¬νησε να δουλεËει εκε¬ στα ε¬κοσ¬ του ωv πωλητv

και, στη συνχεια, το ανλαàε εξ ολοκλρου, ¾ταν το

αφεντικ¾ αποφσισε να φËγει για την Αυστραλ¬α, ¾που

γινε εστιτοραv. Αν κποιοv του λεγε, την πρÞτη

χρονι, πωv θα περνοËσε το µεγαλËτερο µροv τηv ζωv

του κει µσα, θα του απαντοËσε «κ¾ψL τιv µαλακ¬εv, χω

κι λλα πργµατα να κνω». Μ¾νο ¾ταν µεγαλÞνειv συ-

νειδητοποιε¬v πωv η κφραση «γαµÞ την πουτνα µου,

π¾σο γργορα περνει ο χρ¾νοv» συνοψ¬ζει ¾σο πιο εË-

στοχα γ¬νεται το πνε˵α τηv δρσηv.

Αναγκστηκε να κλε¬σει το µαγαζ¬ το 2006. Το πιο

δËσκολο ταν να βρει κποιον που θα συνχιζε τη µ¬-

σθωση, και να αποχαιρετσει διαπαντ¾v τιv φαντασιÞ-

σειv του περ¬ κερδοφ¾ρου ντιλ, ¾µωv ακ¾µα κι τσι, η

πρÞτη του χρονι ωv ανργου —χωρ¬v επ¬δοµα, εφ¾-

σον ταν αφεντικ¾— πρασε καλ: µια ανθεση για τη

συγγραφ καµι δεκαρι ληµµτων σε µια εγκυκλοπα¬-

δεια για το ροκ, κποια µεροκµατα «µαËρα» στο εκ-

δοτριο εισιτηρ¬ων εν¾v φεστιàλ στα προστια, κριτι-

κv δ¬σκων σε εξειδικευµνα ντυπα. . . στο µεταξË, ε¬χε

αρχ¬σει να ξεπουλει online ¾,τι ε¬χε περισÞσει απL το

13

δισκδικο. Το µεγαλËτερο µροv του στοκ πουλθηκε

σε σκοτωµνεv τιµv αλλ απµεναν κποια βινËλια, λι-

γοστv κασετ¬νεv και µια σηµαντικ συλλογ απ¾ αφ¬-

σεv και τισρτ που αρνι¾ταν να τα ξεφορτωθε¬ ¾σο ¾σο.

Στιv δηµοπρασ¬εv του eBay, ε¬χε πισει το τριπλσιο

απL ¾,τι περ¬µενε, και χωρ¬v να µπλκει µε λογιστικ

βιàλ¬α. ´Εφτανε να ε¬σαι αξι¾πιστοv, να πηγα¬νειv στο

ταχυδροµε¬ο µια φορ τη βδοµδα, να προσχειv τη συ-

σκευασ¬α. Η πρÞτη χρονι ταν γαµτη. Συχν, η ζω

ε¬ναι να παιχν¬δι σε δËο γËρουv : στον πρÞτο σε ξεγε-

λει κνοντv σε να πιστεËειv πωv χειv τον λεγχο,

και στον δεËτερο, ¾ταν σε βλπει χαλαρ¾ και οπλο, σε

κυκλÞνει ξαν και σε διαλËει.

Ο Βερν¾ν ¬σα που πρ¾λαàε να ξαναàρε¬ την απ¾λαυση

του πρωινοË χουζουριοË — για ε¬κοσι χρ¾νια και βλε,

βρξει χιον¬σει, πρεπε νL ανεàζει το γαµηµνο το ρολ¾

του µαγαζιοË, πση θυσ¬α, ξι µρεv τη βδοµδα. Μ¾νο

τρειv φορv σε ε¬κοσι πντε χρ¾νια ε¬χε δÞσει τα κλειδι

του µαγαζιοË σε κποιο φ¬λο: µια γαστρεντερ¬τιδα, να

οδοντικ¾ εµφËτευµα και µια ισχιαλγ¬α. Του πρε να

χρ¾νο για να ξαναµθει να µνει στο κρεàτι τα πρωιν

και νL ανο¬γει κνα βιàλ¬ο, αν ε¬χε ¾ρεξη βàαια. Το τε-

λευτα¬ο του β¬τσιο ταν νL ακοËει ραδι¾φωνο, βλπονταv

παρλληλα τσ¾ντεv στο διαδ¬κτυο. ´Ηξερε τα πντα για

την καριρα τηv Σσα Γκρι, του Μπ¾µπι Σταρ, τηv

Ν¬να Ρ¾µπερτv. Του ρεσε επ¬σηv η σιστα· να διαà-

ζει κνα µισωρο και µετ να πα¬ρνει ναν υπνκο.

Τη δεËτερη χρονι, ασχολθηκε µε την αναζτηση

φωτογραφιÞν για µια βιογραφ¬α του Τζ¾νι Χαλιντι,

ταν δη γραµµνοv στην πρ¾νοια, στον λεγ¾µενο RSA

14

πλον, και ε¬χε αρχ¬σει να πουλει την προσωπικ του

συλλογ αντικειµνων. Τα πγαινε µια χαρ µε το

eBay, ποτ του δεν φανταζ¾ταν ποια φετιχιστικ τρλα

ταρακουνοËσε τον κ¾σµο 2.0, τα πντα πωλοËνταν :

αντικ嬵ενα, κ¾µικv, πλαστικ αγαλµατ¬δια, αφ¬σεv, πε-

ριοδικ των φαν, βιàλ¬α µε πλοËσια εικονογρφηση, τι-

σρτ. . . Στο ξεκ¬νηµα, ¾ταν αρχ¬ζειv να πουλv, ε¬σαι

συγκρατηµνοv, αλλ µε τη φ¾ρα που πα¬ρνειv σοË γ¬-

νεται ξφνου µια απ¾λαυση που σàνει οτιδποτε λλο.

Σιγ σιγ, δειασε το σπ¬τι του απ¾ κθε ¬χνοv τηv

πρ¾τερηv ζωv του.

∆εν παρλειπε να αποτιµ στη σωστ του αξ¬α να

γαλνιο πρωιν¾ ¾που κανε¬v δεν ερχ¾ταν να του τα πρ-

ξει. Ε¬χε ¾λο τον χρ¾νο νL ακοËει µουσικ, τÞρα. Οι

Kills, οι White Stripes και οι διφοροι Strokes µπο-

ροËσαν να βγζουν ¾σα λµπουµ θελαν· σκασ¬λα του

µεγλη και δκα παπαγλοι. ∆εν ντεχε πια αυτ¾ τον

καταιγισµ¾ απ¾ καινοËρια πργµατα: τελειωµ¾ δεν ε¬-

χαν· για να τα παρακολουθε¬v πρεπε να ε¬σαι διαρ-

κÞv συνδεδεµνοv στο διαδ¬κτυο και να καταπ¬νειv νουv

χουv, χωρ¬v σταµατηµ¾.

Αντιθτωv, δεν ε¬χε προàλψει ¾τι µε το κλε¬σιµο

του µαγαζιοË θα τραàοËσε ττοιο ζ¾ρι µε τα θηλυκ.

Λνε ¾τι το ροκ ε¬ναι αντρικ υπ¾θεση, ¾πωv λνε κι

να σωρ¾ παπαριv : ε¬χε πντα τιv πελτισσv του, και

η συλλογ του ανανεων¾ταν συνεχÞv. Αυτ¾v και τα κο-

ρ¬τσια, η απ¾λυτη σ˵πνοια. ∆εν ταν πιστ¾v και, ¾σο

εκε¬νοv σκεφτ¾ταν µονχα πÞv να την κοπανσει, τ¾σο

αυτv κρµονταν απ¾ τα µπατζκια του. ´Εφτανε µια

πιτσιρ¬κα να περσει το κατÞφλι του µαζ¬ µε τον γκο-

15

µενκο τηv ψχνονταv κνα δισκκι και να σου, µεv στη

βδοµδα, ξαναρχ¾ταν µ¾νη, αυτ τη φορ. Άσε κι ¾λεv

εκε¬νεv που δοËλευαν στη γειτονι. Τα κορ¬τσια απL το

ινστιτοËτο αισθητικv στο τρµα του δρ¾µου, τα κορ¬-

τσια απL το απναντι µαγαζ¬, τα κορ¬τσια απL το τα-

χυδροµε¬ο, τα κορ¬τσια απL το εστιατ¾ριο, τα κορ¬τσια

απL το µπαρ, τα κορ¬τσια απL την πισ¬να. ´Ενα απραντο

εκτροφε¬ο στο οπο¬ο δεν µποροËσε πια να µπει αφ¾του

παρδωσε τα κλειδι.

Λιγοστv ταν οι σταθερv φιλενδεv στη ζω του.

´Οπωv πολλ απ¾ τL αγ¾ρια που ξερε, τσι και ο Βερ-

ν¾ν στοιχειων¾ταν απL την ανµνηση τηv κοπλαv που

τον παρτησε. Αυτ µετροËσε. Τη δικ του την λεγαν

Σεàερ¬ν. Εκε¬νοv ταν ε¬κοσι οκτÞ χρονÞν. ∆σµιοv τηv

φµηv του ωv serial lover, αρνι¾ταν τ¾τε να παραδεχτε¬

πωv αυτ ταν η µ¬α και µοναδικ. ´Ηταν να µεγλο

αγρ¬µι του δρ¾µου, ατιθσευτο και ανεξρτητο, ¾λοι οι

φ¬λοι του εκστασιζονταν απ¾ την κοµψ αδιαντροπι

µε την οπο¬α περνοËσε απL το να κορ¬τσι στο λλο.

´Ετσι àλεπε ο ¬διοv, τουλχιστον, τον εαυτ¾ του. Η

ξεπτα τηv µιαv νËχταv, ο γ¾ηv, αυτ¾v που δεν ξρει

τι θα πει δσµευση, το αρσενικ¾ που καµι γυνα¬κα δεν

µπορε¬ να το τυλ¬ξει. ∆εν ε¬χε αυταπτεv : ¾πωv πολλ,

ανασφαλ κυρ¬ωv, αγ¾ρια, τον καθησËχαζε η ιδα πωv

µποροËσε να κνει τιv γυνα¬κεv να κλα¬νε.

Η Σεàερ¬ν ταν ψηλ και σπινττη, τ¾σο σπινττη

που γιν¾ταν κουραστικ, µε π¾δια ατελε¬ωτα· ε¬χε πα-

ρουσιαστικ¾ πλοËσιαv Παριζιναv, το ε¬δοv που µπορε¬

να φορει µπουφν απ¾ προàι και να δε¬χνει σικτο.

Άρπαζε τη ζω απ¾ τL αρχ¬δια, ξερε να κνει τα πντα

16

σL να σπ¬τι, ακ¾µα και το νL αλλξει λστιχο στη λω-

ρ¬δα κτακτηv ανγκηv δεν τη φ¾àιζε, ταν το ε¬δοv του

πλουσιοκ¾ριτσου που ε¬χε συνηθ¬σει να τραàει τα ζ¾-

ρια ολοµ¾ναχο και να µην παραπονιται ποτ. Αυτ¾ δεν

την εµπ¾διζε, βàαια, τιv ιδιωτικv στιγµv, να χαλαρÞ-

νει. ´Οταν τη σκφτεται, τη βλπει µπροστ του γυµν,

στο κρεàτι· εκε¬νη λτρευε να περνει ολ¾κληρα σαà-

àατοκËριακα τσι. Απ¬θωνε το πικπ καταγv, πλι στο

στρÞµα, και δεν χρειαζ¾ταν να σηκωθε¬ για νL αλλξει

δ¬σκο. Μζευε ολ¾γυρ τηv τα τσιγρα, το µπουκλι µε

το νερ¾, το τηλφωνο µε το, πντα µπερδεµνο, σπει-

ροειδv καλÞδιο. ´Ηταν το βασ¬λει¾ τηv. Για µνεv, του

επτρεπε την ε¬σοδο.

´Ηταν το ε¬δοv κοριτσιοË που η µητρα του το χει

µθει ¾τι δεν κλᬵε ποτ ¾ταν ανακαλËπτουµε πωv µαv

χουν κερατÞσει. Η Σεàερ¬ν σφιγγε τα δ¾ντια. Τον

Βερν¾ν τον ε¬χε πισει στα πρσα βλακωδÞv — και ε¬χε

µε¬νει κπληκτοv που δεν τον παρτησε ατκα κι επι-

τ¾που. Ε¬πε απλÞv δεν το αντχω και τον συγχÞρεσε.

Κι αυτ¾v συµπρανε πωv τοËτη η γυνα¬κα δεν ε¬χε τα

κ¾τσια να τον χσει, κι νιωσε µια ανεπα¬σθητη περι-

φρ¾νηση απναντι στην αδυνᵬα του χαρακτρα τηv.

Και το ξανκανε. ´Εριξαν τρειv-τσσεριv γεροËv καàγ-

δεv και, κθε φορ, εκε¬νη του λεγε πρ¾σεχε, µην το

παρατραàv, θα φËγω, δεν χω λλη επιλογ και, κθε

φορ, ο Βερν¾ν π¬στευε πωv ταν λ¾για του αρα. ∆εν

àλεπε τ¬ποτε να ρχεται. ´Οταν µαθε πωv η κοπλα

ε¬χε κποιον λλον, àαλε τα πργµατ τηv σL να χαρ-

τοκιàÞτιο και τα φησε στο πεζοδρ¾µιο. Η εικ¾να µε τα

ροËχα, τα βιàλ¬α και τα καλλυντικ τηv ανασκαλεµνα

17

απL τουv περαστικοËv, σκορπισµνα µπροv στην π¾ρτα

του, σ¬γουρα τον στο¬χειωνε για χρ¾νια. ∆εν ξανκουσε

πια γιL αυτν. Του πρε πολË καιρ¾ για να συνειδητο-

ποισει πωv δεν θα την ξεπερνοËσε ποτ. Ε¬χε το τα-

λντο νL αγνοε¬ τα συναισθµατ του. Συχν σκφτεται

πÞv θα ταν η ζω του αν ε¬χε µε¬νει µε τη Σεàερ¬ν.

Αν ε¬χε το θρροv νL απαρνηθε¬ εκε¬νο που ταν πριν, αν

ξερε πωv, τσι κι αλλιÞv, χνειv αυτ¾ που επιθυµε¬v

διακαÞv, ¾τι το καλËτερο που µπορε¬v να κνειv ε¬ναι να

βρειv το γιατρικ¾. . . Αυτ χει κνει παιδι, σ¬γουρα.

Ανκε σε κε¬νη την κατηγορ¬α κοριτσιÞν. Που νοικο-

κυρεËονται, χωρ¬v να χνουν το παραµικρ¾ απ¾ τη γοη-

τε¬α τουv. Κι ¾χι µια µγαιρα. Μια ωρα¬α τËπισσα που

πιθαν¾ν τρÞει βιολογικ και παθιζεται µε την υπερ-

θρµανση του πλαντη, ¾µωv ακοËει πντα Τρ¬κι και

Τζνιv Τζ¾πλιν. Αν ε¬χε µε¬νει µαζ¬ τηv, θα àρισκε

δουλει αµσωv µετ το κλε¬σιµο του µαγαζιοË, επειδ

θα ε¬χαν παιδι και δεν θα ε¬χε επιλογ. Και σµερα

θL ανησυχοËσαν για τουv µπφουv του µεγλου για

την ανορεξ¬α τηv µικρv. Αv ε¬ναι. Του αρσει να σκ-

φτεται πωv ελαχιστοπο¬ησε τη ζηµι.

ΤÞρα ο Βερν¾ν γαµει λιγ¾τερο κι απ¾ ναν παντρε-

µνο. Άλλοτε, θα του φαιν¾ταν αδιαν¾ητο νL αντξει τ¾-

σον καιρ¾ χωρ¬v σεξ. Το Facebook το Meetic ε¬ναι

εκπληκτικ εργαλε¬α για καµκι απL το σπ¬τι, εφ¾σον

¾µωv δεν του φτνει να εικονικ¾ πδηµα στο SecondLife, θα πρπει, αργ γργορα, να συµφιλιωθε¬ µε

την ιδα να βγει ξω για να γνωρ¬σει καµι γκ¾µενα.

Να βλει κνα τρντι ροËχο για να µη δε¬χνει σαν γερο-

κλοσρ, να βρει τρ¾πο νL αποφËγει το µπαρ, το σινεµ,

18

και σ¬γουρα το δε¬πνο σL εστιατ¾ριο. . . και βàαια να

µην τη φρει στο σπ¬τι του, για να µη δει τL δεια

ντουλπια, το θλιàερ¾ ψυγε¬ο κι ¾λο κε¬νο το σιχαµερ¾

µπουρδλο — καµι σχση µε το σαγηνευτικ¾ χοv του

αµεταν¾ητου εργνη. Κει µσα ζχνει απ¾ πολυφορεµ-

νεv κλτσεv : η τυπικ µυρωδι του γεροντοπαλ¬καρου.

Μπορε¬ βàαια νL ανο¬ξει τα παρθυρα, να παρφουµαρι-

στε¬ ο ¬διοv. ΤοËτη η µυρωδι οριοθετε¬ την επικρτει

του. Τελικ, καµακÞνει κορ¬τσια, διαδικτυακ, και τα

στνει ¾ταν του δ¬νουν ραντεàοË.

Ο Βερν¾ν ξρει καλ τιv γυνα¬κεv, χει ασχοληθε¬

σοàαρ µαζ¬ τουv. Η π¾λη ξεχειλ¬ζει απ¾ απελπισµ-

νεv ψυχv τοιµεv να του κνουν το σπ¬τι λαµπ¬κο και

να πσουν στα τσσερα για να του προυν ατλειωτεv

π¬πεv, που υποτ¬θεται πωv θα του ανàαζαν το ηθικ¾.

´Οµωv χει περσει την ηλικ¬α ¾που π¬στευε ¾τι ¾λα

αυτ ρχονται δ¬χωv να πακτο αµοιàα¬ων απαιτ-

σεων. Κι επειδ µια γυνα¬κα µεγαλÞνει και ασχηµα¬-

νει δεν σηµα¬νει πωv ε¬ναι λιγ¾τερο σπαστικ και απαι-

τητικ απ¾ µια εικοσχρονη κουκλρα. Το χαρακτηρι-

στικ¾ των γυναικÞν ε¬ναι ¾τι µποροËν να κρατνε χα-

µηλ¾ προφ¬λ για µνεv προτοË ανο¬ξουν ¾λα τουv τα

χαρτι. Ε¬ναι επιφυλακτικ¾v σχετικ µε το ε¬δοv τηv

γκ¾µεναv που θα τον àρισκε ελκυστικ¾.

Οι φ¬λοι, ε¬ναι λλο πργµα. Περνv χρ¾νια ολ-

κερα µαζ¬ τουv ακοËγονταv δ¬σκουv, πηγα¬νονταv σε συ-

ναυλ¬εv, µιλÞνταv για συγκροτµατα· ε¬ναι ιερο¬ τοËτοι

οι δεσµο¬. ∆εν σταµατv να τουv βλπειv επειδ λλα-

ξεv διεËθυνση. ´Οµωv αυτ¾ που ε¬χε αλλξει τÞρα ταν

¾τι πρεπε να τουv τηλεφωνσει για να κανον¬σει µια

19

συνντηση, ενÞ πριν σπρωχναν απλÞv την π¾ρτα του

¾ταν περνοËσαν απL τη γειτονι. ∆εν ε¬χε το συνθειο να

οργανÞνει δε¬πνα, βραδιv σινεµ να κερνει δικv του

επιν¾ησηv κοκτιλ και τσιγαριλ¬κια. . . Σιγ σιγ, χωρ¬v

να το πρει χαµπρι, πολλο¬ κολλητο¬ αποτραàχτηκαν

στην επαρχ¬α, ε¬τε γιατ¬ ε¬χαν γυνα¬κα και παιδι και

δεν µποροËσαν πια να ζουν σε τριντα τετραγωνικ, ε¬τε

γιατ¬ το Παρ¬σι ταν πανκριàο και συνετ επλεξαν να

επιστρψουν στη γενθλια π¾λη τουv. Με πατηµνα τα

σαρντα àλεπεv ¾τι το Παρ¬σι ντεχε στον κ¾ρφο του

µονχα πλουσι¾παιδα· ο υπ¾λοιποv πληθυσµ¾v αv τρα-

àοËσε γιL αλλοË. Ο Βερν¾ν µεινε. ´Ισωv κανε λθοv.

Συνειδητοπο¬ησε τοËτη την κρηξη πολË αργ¾τερα,

¾ταν η µοναξι τον ε¬χε θψει ζωνταν¾. Και µετ, ρθε

η µια καταστροφ µετ την λλη.

Άρχισε µε τον Μπερτρν. Ο καρκ¬νοv ξαναχτËπησε.

Αυτ τη φορ ο κàουραv βρθηκε στον λαιµ¾. Ο κολ-

λητ¾v του ε¬χε δη χεστε¬ µε τον πρÞτο. Π¬στευε πωv

ε¬χε καθαρ¬σει. Οι φ¬λοι του πανηγËρισαν τη γιατρει

του σαν ναν τελικ¾ θρ¬αµàο. ΤÞρα, ¾µωv, τουv τσκισε

ακαρια¬α, θαρρε¬v και κποιοv τουv ριξε να περκατ·

το συνειδητοπο¬ησαν αµσωv µετ την κηδε¬α. Τουv

τρειv µνεv µεταξË διγνωσηv και τελευτα¬ου ταξιδιοË,

η αρρÞστια τον κατπινε. Ο Μπερτρν φοροËσε µαËρα

πουκµισα µε ανασηκωµνο γιακ. Τα φοροËσε τσι

απ¾ το 1988. Με τον χρ¾νο, ζοριζ¾ταν να τα κουµπÞ-

σει, καθÞv η µπκα του ε¬χε γ¬νει το˵πανο απ¾ την

µπ¬ρα. Στα σαρντα και κτι, ε¬χε σπρα µακρι µαλ-

λι, να ζευγρι σκοËρα Ray-Ban που ισορροποËσαν

χαµηλ στη µËτη, ωρα¬εv µπ¾τεv απ¾ φιδ¾δερµα και

20

µια αλτικη ¾ψη. Με µοËρη κατακ¾κκινη απ¾ τα ξ¬δια,

αλλ καλοστεκο˵ενοv, ο γ¬γανταv.

´Ηταν σοκαριστικ¾· πρεπε να συνηθ¬σουµε να τον

βλπουµε µε γεροντ¬στικεv πιτζµεv. Τα µαλλι που ε¬-

χαν πσει, αυτ¾ Lντξει, το αντχαµε. ´Οµωv η γελο¬α

πιτζµα σφιγγε την καρδι του Βερν¾ν. Ο Μπερτρν

δεν τρωγε πια, και το καλËτερο χ¾ρτο του κ¾σµου δεν

βοηθοËσε. ´Εχασε το παρστηµα, που ταν το σµα κα-

τατεθν του. Τα κ¾καλα, που διαγρφονταν τ¾σο ντονα

κτω απL την ωχρ επιδερµ¬δα, ταν κτι το φρικτ¾.

Επµενε να φορει τα ασηµνια του δαχτυλ¬δια µε τιv

νεκροκεφαλv, παρ¾τι τÞρα του γλιστροËσαν απ¾ τα δ-

χτυλα. ´Εβλεπε τον εαυτ¾ του να σàνει, µρα µε τη

µρα, και ε¬χε πλρη συνε¬δηση του τλουv.

´Υστερα ρθαν ο αφ¾ρητοv διαρκv π¾νοv, το αδËναµο

σÞµα, η σκελετωµνη µσκα. ∆εν σταµτησαν να χω-

ρατεËουν µε την αντλ¬α τηv µορφ¬νηv, καθÞv οι πλακα-

τζ¬δικεv σπ¾ντεv ταν ο µοναδικ¾v τρ¾ποv επικοινων¬αv

τουv. Π¾τε π¾τε, ο Μπερτρν µιλοËσε για τον θνατο

που τον περ¬µενε. ´Ελεγε πωv, τη νËχτα, ξυπνοËσε απ¾

φ¾àο και µονολογοËσε «το χειρ¾τερο ε¬ναι ¾τι χω τα

λογικ µου· νιÞθω τον κορµ¬ µου να µL εγκαταλε¬πει,

και δεν µπορÞ να κνω τ¬ποτα». Ο Βερν¾ν δεν µπο-

ροËσε καν να ξεστﵬσει «ντε ρε, θα τη σκαπουλ-

ρειv, βλε τα δυνατ σου, φιλρα». Και τ¾τε κουγαν

Cramps, Gun Club και MC5 π¬νονταv µπ¬ρεv, ¾σο β-

àαια ντεχε ακ¾µα ο Μπερτρν. Η οικογνει του ταν

ξω φρενÞν — µα τι λλο τοËv απµενε ;

Και το µανττο του θαντου, να πρω¬, SMS στο

κινητ¾ του. Ο Βερν¾ν, ¾πωv και οι λλοι, κατφερε

21

να ε¬ναι αξιοπρεπv στην κηδε¬α. ΜαËρα γυαλι. Ε¬-

χαν ¾λοι τουv να ζευγρι στο σπ¬τι, και ωρα¬α µαËρη

κουστουµι. Μετ, πολË µετ, τον κυρ¬εψε ο πανικ¾v.

Ο πανικ¾v και το κεν¾. Η παρ¾ρµηση να τηλεφων-

σει στον Μπερτρν, η αδυνᵬα να σàσει τα τελευτα¬α

φωνητικ µην˵ατα του φ¬λου του, η απροθυµ¬α να πι-

στψει αυτ¾ που συνàη. Μετ απ¾ κποια ηλικ¬α, δεν

αποχωριζ¾µαστε πια τουv νεκροËv· µνουµε στην εποχ

τουv, παρα µαζ¬ τουv. Την επτειο του θαντου του

Τζο Στρµερ, ο Βερν¾ν κανε ¾,τι ακριàÞv θα κανε αν

ο Μπερτρν ταν εκε¬ : κουσε ¾λουv τουv δ¬σκουv των

Clash και πιε µπ¬ρεv. ∆εν ταν απ¾ τα αγαπηµνα του

συγκροτµατα. Αλλ αυτ¾ σηµα¬νει φιλ¬α: µαθα¬νειv να

πα¬ζειv στο γπεδο των λλων.

Κε¬νη τη µρα του ∆εκµàρη του 2002, στθηκαν

µαζ¬ στην ουρ για νL αγορσουν καπνιστ¾ σολοµ¾,

επειδ ο Μπερτρν θα κανε ρεàεγι¾ν µε µια Νορàη-

γ¬δα την οπο¬α θελε να εντυπωσισει µε τη γαστρονο-

µικ του φιντσα. Ε¬χε πε¬σει τον εαυτ¾ του ¾τι καπνι-

στ¾ σολοµ¾ µποροËσεv να αγορσειv µονχα σε τοËτο το

ακριྠµαγαζ¬ του Πµπτου και πουθεν αλλοË. ´Εφτα-

σαν µε το µετρ¾, τουv πρε κµποση Þρα, και περ¬-

µεναν τη σειρ τουv. Η ουρ φιδογËριζε στο πεζοδρ¾-

µιο, κι πρεπε να κνειv υποµον τουλχιστον σαρντα

λεπτ. Ο Βερν¾ν πγε νL αγορσει τσιγρα και στο

ραδι¾φωνο του καφ-καπνοπωλε¬ου κουσε την ε¬δηση

¾τι πθανε ο Στρµερ. ΓËρισε στον Μπερτρν. ´Ελα,

κ¾ψL τιv µαλακ¬εv. Ρε συ, θα σου Lλεγα ττοια µαλακ¬α ;

Ο Μπερτρν χλÞµιασε, παρL ¾λα αυτ περ¬µενε, αγ¾-

ρασε τον σολοµ¾ του και δυο µπουκλια β¾τκα. ΓËρισαν

22

π¬σω µε τα π¾δια µσα απL τουv δρ¾µουv του ∆εËτερου

τραγουδÞνταv το Lost in the Supermarket και αναπο-

λÞνταv τη φορ που ε¬χαν δει µαζ¬ τον Στρµερ σ¾λο.

Ο Βερν¾ν ε¬χε πει ¬σα για την παρα και, µ¾λιv βρ-

θηκε εκε¬, µια απρ¾σµενη συγκ¬νηση τον κλ¾νισε, γειρε

στον Þµο του φ¬λου του και τα µτια του γµισαν δ-

κρυα. ∆εν ε¬πε ποτ κουàντα γιL αυτ¾, αλλ τη µρα

που πθανε ο Στρµερ, του εξοµολογθηκε τα πντα,

και ο Μπερτρν τοË ε¬πε ναι ξρω το Lχα καταλàει, µα

δεν θελα να σου πρξω τL αρχ¬δια. Α ρε Στρµερ. . .

γαµÞτο σου ! Και για τι λλο ξιζε να µιλσειv µετ ;

Τρειv µνεv αργ¾τερα ρθε η σειρ του Ζαν-Νο. Μτε

τËφλα στο µεθËσι, µτε υπερàολικ ταχËτητα. Μια

εθνικ οδ¾v, να φορτηγ¾, µια κλειστ στροφ και η

ﵬχλη. Επιστρφονταv απ¾ να σαààατοκËριακο µε τη

γυνα¬κα του, θλησε νL αλλξει σταθµ¾ στο ραδι¾φωνο.

Εκε¬νη τη γλ¬τωσε µε σπασµνη τη µËτη. Και αυτ που

τηv φτιαξαν ταν πολË πολË καλËτερη απ¾ τη µËτη

που ε¬χε απ¾ γεννησιµιοË τηv. Ο Ζαν-Νο δεν την ε¬δε

ποτ.

Κε¬νη την Κυριακ, ο Βερν¾ν ταν στο σπ¬τι µιαv

φιλενδαv του, σωριασµνοv στο στρÞµα, που το ε¬χαν

διπλÞσει στα δËο κι ακουµπσει στον το¬χο, µL να ιν-

δικ¾ ριχτρι πεταµνο πνω του, γεµτο τρËπεv απ¾ τα

τσιγαριλ¬κια, που νετα τιv περνοËσεv για µοτ¬àο. Π-

ρασαν µια βραδι Alien, ολ¾κληρη την κασετ¬να ε¬δαν

στο β¬ντεο. Η γκοµεν¬τσα ζοËσε σε µια σοφ¬τα κοντ

στο µετρ¾ ΓκονκοËρ. Εκε¬ κοντ, υπρχε να απ¾ τα

τελευτα¬α βιντεοκλµπ. Ε¬χαν δη πρει το A Better

23

Tomorrow και το Mad Max, την τριλογ¬α του ΝονοË

και το A Chinese Ghost Story. Το κορ¬τσι ταν ναv

θησαυρ¾v, γοËσταρε µπφουv και µνγκα. ´Οχι, καθ¾-

λου του ε¬δουv που θλει εξ¾δουv ¾λη την Þρα. Η µ¾νη

σπασαρχ¬δικη πλευρ τηv ταν σε παρακαλÞ µωρκι

µου πγαινε να µου πρειv καραµλεv στο µαγαζκι τηv

γων¬αv. Πντε πατÞµατα, χωρ¬v ασανσρ. Ο Βερν¾ν

δεν ε¬χε καµι ¾ρεξη να ε¬ναι ναv δουλικ¾v αγαποËληv.

Εκε¬νη µ¾λιv ε¬χε φρει δυο ποτρια Coca-Cola τ¬γκα

στα παγκια σL ναν τερστιο δ¬σκο, η ταιν¬α ταν στο

pause, τσι, ¾ταν χτËπησε το τηλφων¾ του, ο Βερν¾ν

απντησε, πργµα που σπνια κανε τιv Κυριακv. Κα-

θÞv η Εµιλ¬ ε¬χε πολË καιρ¾ να του τηλεφωνσει, αυτ¾v

ψυλλιστηκε πωv κτι σοàαρ¾ τρεχε. Πριν απ¾ λ¬γο

ε¬χε µθει το µανττο απ¾ τη µικρ αδελφ του Ζαν-

Νο. Ο Βερν¾ν ξαφνιστηκε που αυτ αναλαµàνει να

ειδοποισει τουv φ¬λουv. Ο Ζαν-Νο ε¬χε γυνα¬κα, πÞv

να το κνουµε. Στο νοσοκοµε¬ο, µεv στον χαµ¾, σ˵-

φωνοι. . . αλλ το να ενηµερÞνει επισµωv η γκ¾µενα ;

Την ξερε πολË καλ την Εµιλ¬, Ëστερα χθηκαν και

δεν ταν η Þρα για να πουν τα να τουv.

Ο Βερν¾ν ε¬χε επιµε¬νει να συνεχ¬σουν την προàολ

τηv ταιν¬αv. Ε¬πε απ¾ µσα του πωv δεν νιωσε κτι το

τροµερ¾. Κι αυτ¾ τον σ¾καρε. Σκφτηκε πωv µπορε¬ να

σκλρυνε. Κι ¾µωv, τον Ζαν-Νο, τον àλεπε κθε βδο-

µδα και ε¬χαν ρθει µλιστα πιο κοντ µετ τον θ-

νατο του Μπερτρν. ´Ετρωγαν µαζ¬ στον ΤοËρκο κοντ

στον Γκαρ ντι Νορ, παραγγλνονταv πντα το ¬διο µε-

σηµεριαν¾ µενοË των δÞδεκα ευρÞ, συνοδευ¾µενο απ¾

παγωµνεv µπ¬ρεv. Ο Ζαν-Νο ε¬χε κ¾ψει το τσιγρο·

24

µεγλο µαν¬κι. Αν ξερε ο καψερ¾v πωv ταν τσµπα

κι δικα, θα àαζε το ξυπνητρι νυχτιτικα για να κα-

πν¬ζει περισσ¾τερο. Ο Ζαν-Νο ε¬χε παντρευτε¬ µια σπα-

σαρχ¬δω. Υπρχουν πολλο¬ ντρεv που νιÞθουν σιγουρι

¾ταν τουv σφ¬γγουν τα λουρι.

Και µ¾λιv αργ¾τερα, µεv στη νËχτα, του Lρθε κατα-

κοËτελα. Τη στιγµ που αφην¾ταν στον Ëπνο, νιωσε

να παγωµνο δγκωµα. ´Επρεπε να ντυθε¬ και να βγει

ξω — να περπατσει µεv στο κρËο, να ε¬ναι µ¾νοv, να

βλπει φÞτα να διασταυρÞνονται, σÞµατα να χνονται

µεv στην κ¬νηση και να νιÞσει το δαφοv κτω απL τα

π¾δια του. ´Ηταν ζωνταν¾v. Με το ζ¾ρι àρισκε την

ανσα του.

´Εβγαινε συχν να περπατσει µ¾νοv, τιv νËχτεv.

Απ¾κτησε το συνθειο στα τλη τηv δεκαετ¬αv του L80,

¾ταν οι ροκδεv ρχισαν νL ακοËνε χιπ χοπ. Οι Pu-blic Enemy και οι Beastie Boys ταν στην ¬δια δι-

σκογραφικ µε τουv Slayer, εξοË και η σχση. Στο µα-

γαζ¬, ε¬χε γ¬νει κολλητ¾v µε κε¬νον τον φαν των Fun-kadelic, ναν ψωραλο, µπασµνο Λευκ¾, που δεν µι-

λοËσε πολË· εκ των υστρων σκφτεται πωv ταν µεv

στην πρζα, αλλ τ¾τε δεν το ε¬χε καταλàει. Ο τËποv

ταν γκραφιτv, φηνε την υπογραφ «Ζον» παντοË

απL ¾που περνοËσε. Η φιλ¬α τουv δεν κρτησε πολË·

ο Ζον µποËχτισε να δουλεËει στουv δρ¾µουv, «το µε-

τρ¾, αυτ¾ γουστρω», θελε να γαµσει τουv συρµοËv,

τL αµαξοστσια, και ο Βερν¾ν δεν ε¬χε καµι ¾ρεξη να

τον συνοδεËει σε τοËτο τον υπ¾γειο κ¾σµο. Ποτ του

δεν κ¾λλησε το µικρ¾àιο — πσχιζε να βρει κποιο εν-

διαφρον στιv ηρωικv αφηγσειv για θρυλικv οµδεv

25

¾πωv οι 93 MC οι MKC, το wildstyle και τα throwup chamallow. . . Καταλàαινε πωv τσι φτιχνονταν

οι τËποι, αλλ αυτ¾v δεν κ¾λλησε. Η δικι του λ¾ξα

ταν να ρισκρει να τσακ¬σει τον αυχνα του σκαρφα-

λÞνονταv στη στγη εν¾v κτιρ¬ου και να περσει δυο

Þρεv µεv στη σιωπ του αερογρφου, κνονταv διαλ嬵-

µατα, φουµρονταv το τσιγαρκι του, χαζεËονταv τουv

περαστικοËv απ¾ κτω, που ποτ δεν σκφτηκαν να κοι-

τξουν ψηλ και να δουν τη σκι του, σκι σιωπηλοË

φρουροË.

Την πρÞτη νËχτα τηv ζωv του χωρ¬v τον Ζαν-Νο

περπτησε µχρι να τον πονσουν τα πλµατ του, αλλ

συνχιζε. Σκεφτ¾ταν τα παιδι του Ζαν-Νο, κι αυτ¾ τον

χλαγε. Ορφαν απ¾ πατρα. Η λξη δεν τα¬ριαζε µε τα

¾σα ξερε για τοËτα τα τρ¬α πÞv τα λνε σκανταλιρικα

που ζητοËσαν διαρκÞv προσοχ, ζαχαρωτ καινοËρια

παιχν¬δια.

Ο Ζαν-Νο συµπεριφερ¾ταν σαν κλασικ¾v παπραv.

´Ηταν αλαζ¾ναv. Άκουγε πντα µαλακισµνη µουσικ·

φηàοv γοËσταρε τουv Einstürzende Neubauten και

τουv Foetus, µετ το γËρισε στο κ¬νηµα Straight Edgeτου hardcore πανκ, γινε φαν των Rudimentary Peniκαι παθιαζ¾ταν µε τουv Minor Threat — παρδοξο β-

àαια, αφοË πινε σαν νεροφ¬δα. Στην πραγµατικ¾τητα,

πρεπε να τον συµπαθε¬v για να περνv ολ¾κληρεv βρα-

διv µαζ¬ του, καθÞv συχν ταν εντελÞv σαλταρισµ-

νοv. Μ¾λιv πτησε τα σαρντα, θλονταv να φανε¬ πιο

κυριλ, ο Ζαν-Νο ασχολθηκε µε την ¾περα. Ντυν¾ταν

σαν Playmobil µε τα κυριακτικ του και πταγε αρ-

χιδιv ¾πωv αυτv που λνε οι δεξιοËρεv, δκα χρ¾νια

26

προτοË αυτ¾ γ¬νει µ¾δα. Εκε¬νη την εποχ, ταν τ¾σο

ασυνθιστο που ε¬χε κποιο στιλκι.

Ο Βερν¾ν ζοËσε τÞρα σL ναν κ¾σµο ¾που ο ´Ιαν Μα-

κι θα µποροËσε να πσει στο κρακ, και ο Ζαν-Νο δεν

θα ταν πια εκε¬ για να πει κτι, οτιδποτε.

´Υστερα ρθε η σειρ του Πδρο. Μ¾λιv οχτÞ µ-

νεv µετ. Καρδιακ προσàολ. Ο Πδρο λεγ¾ταν στην

πραγµατικ¾τητα Πιερ, αλλ σν¬φαρε τ¾ση κ¾κα που

κληρον¾µησε να λατινοαµερικνικο ¾νοµα.

Ο Βερν¾ν περ¬µενε στην ουρ ξω απL το Élysée-Montmartre —που δεν ε¬χε ακ¾µη καε¬— ¾που παιζαν

οι Libertines. ΠροσπαθοËσε να φασωθε¬ µε µια απ¬-

θανη βοηθ¾-ασκο˵ενη που δοËλευε σε µια εκποµπ του

Αρντισ¾ν· αυτ µιλοËσε µονχα για τον παρουσιαστ

τον οπο¬ο, κατ τα λεγ¾µεν τηv, σιχαιν¾ταν, αν και

ταν ολοφνερα γοητευµνη. ∆ικρινε απ¾ µακρι ναν

φ¬λο του, µπροστ στην ε¬σοδο, και τον φÞναξε, αδη-

µονÞνταv να του δε¬ξει την κοπλα που συν¾δευε· µε-

λαχριν µε αφλειεv, θε¾στενο τζιν γ¾àεv στιλτο ¾πωv

αυτv που àλεπεv µαζικ στην πρωτεËουσα, τα πρÞτα

χρ¾νια τηv χιλιετ¬αv. Και ο φ¬λοv, βλποντv τον να

πλησιζει, àαλε τα κλµατα. ´Ελεγε Πδρο Πδρο Π-

δρο, χωρ¬v να µπορε¬ να γ¬νει πιο σαφv, και µια απ-

ραντη κοËραση κυρ¬εψε τον Βερν¾ν.

Ο Πδρο σν¬φαρε τρ¬α σπ¬τια, δËο Ferrari, ερωτι-

κv ιστορ¬εv, φιλ¬εv, κθε ¬χνοv καριραv, το λουκ του

και ¾λα του τα δ¾ντια. ∆εν το κανε µε ντροπ, κα-

θÞv ισχυριζ¾ταν πωv δεν ε¬χε πρ¾àληµα, ¾χι, το παρα-

µËθι του ταν η κενοδοξ¬α, η αναζωογονητικ υστερ¬α,

να πθοv που το ε¬χε αποδεχτε¬ πλρωv. ´Ετριàε την

27

κ¾κα στα οËλα του, τη σκ¾ρπιζε πνω στο µπουφν του,

ξερε ¾λεv τιv τουαλτεv σε ¾λα τα µπαρ του ΠαρισιοË,

και επλεγε τα στκια του ανλογα µε την προσàασιµ¾-

τητα τηv τουαλταv τουv. Ερχ¾ταν στο σπ¬τι του Βερ-

ν¾ν ¾που σκ¾ρπιζε παντοË σπρη, ξανφευγε δυο µρεv

µετ αφνονταv τον Βερν¾ν ρκοv. Ο Πδρο ε¬χε κ¾λ-

ληµα µε τον Μρàιν Γκι, τον Μποχνον, την Νταϊνα

Ροv και τουv Temptations. Ο Βερν¾ν δεχ¾ταν µε χαρ

τιv προσκλσειv για το σπ¬τι του Πδρο, ο χοv ταν

εξαιρετικ¾v, οι πολυθρ¾νεv νετεv, το ου¬σκι απογειω-

τικ¾ — εναλλξ περνιοËνταν για γκγκστερ, ντετκτιà

και Άγγλοι δανδδεv.

Ο Βερν¾ν βρκε µια φωτογραφ¬α µε τουv τσσεριv

µαζ¬. Αυτ¾ν και τουv τρειv πεθαµνουv. Π¾ζαραν γËρω

του, τη µρα που πτησε τα τριντα πντε. Μια ωρα¬α

φωτογραφ¬α, απ¾ κε¬νεv που τραàοËσαµε µε αναλογικ

µηχαν και κναµε κ¾πιεv για τουv φ¬λουv µαv. Τσ-

σερα αγ¾ρια µεv στη θολοËρα, αλλ λεπτοκαµωµνα, µε

πλοËσια µαλλι, λαµπερ¾ βλµµα και χαµ¾γελο χωρ¬v

π¬κρα. Σκωναν τα ποτρια τουv· ο Βερν¾ν ταν κακ¾-

κεφοv κε¬νο το βρδυ, η σκψη ¾τι καàαλει τα τριντα

πντε τοË ισοπδωνε το ηθικ¾. Τσσεριv οµορφντρεv,

πανευτυχε¬v που ταν κ¾πανοι, που δεν ξεραν την τË-

φλα τουv και, το σηµαντικ¾τερο, που δεν συνειδητο-

ποιοËσαν πωv ζοËσαν ¾,τι καλËτερο τουv επιφËλασσε

η ζω. Το µεγαλËτερο µροv τηv νËχταv το πρασαν

ακοËγονταv Σµ¾κι Ρ¾µπινσον. Μετ την κηδε¬α του Πδρο, ο Βερν¾ν σταµτησε

να βγα¬νει και νL απαντει στα τηλεφωνµατα. Π¬στευε

πωv ταν µια φση, πωv θα περνοËσε. Του φαιν¾ταν

28

φυσιολογικ¾ να κλειστε¬ στον εαυτ¾ του µετ απ¾ τ¾σα

απανωτ πνθη.

Περ¬που τ¾τε, ρχισαν και τα µεγλα οικονοµικ ζ¾-

ρια, πργµα που ¾ξυνε την τση του για µονρη β¬ο.

ΑποφεËγει να δχεται προσκλσειv για δε¬πνο στο σπ¬τι

κποιου, αφοË δεν µπορε¬ νL αγορσει οËτε να µπου-

κλι κρασ¬. Φλιπρει τα βρδια στην ιδα ¾τι κποιοv

ζητιανεËει για νL αγορσει να γραµµριο. Φλιπρει µε

την τιµ των εισιτηρ¬ων του µετρ¾. Φλιπρει γιατ¬ φο-

ρει αθλητικ µε ξεκολληµνεv σ¾λεv. Φλιπρει µε λε-

πτοµρειεv που ποτ του δεν τιv πρ¾σεχε και που τÞρα

τιv αναµοχλεËει εµµονικ.

´Εµενε σπ¬τι του. ´Ηταν ευγνÞµων για την εποχ

που ζοËσε. Μουσικ, τηλεοπτικv σειρv, ταιν¬εv. Λ¬γο

λ¬γο παψε νL ακοËει ραδι¾φωνο. Απ¾ τα ε¬κοσ¬ του, το

πρÞτο του αντανακλαστικ¾ κθε πρω¬ ταν να το ανο¬-

ξει. ΤÞρα, ¾µωv, αυτ¾ τον γχωνε δ¬χωv να τον εν-

διαφρει. ´Εχασε το συνθειο νL ακοËει ειδσειv. ´Οσο

για την τηλε¾ραση, αυτ¾ γινε απ¾ µ¾νο του. ´Ηταν

πολË απασχοληµνοv µε το διαδ¬κτυο. ´Εριχνε µια µατι

στουv κËριουv τ¬τλουv. Προπντων ¾µωv ταν κολλη-

µνοv στα πορνοσιτ. ∆εν θελε πια νL ακοËει για την

κρ¬ση, το ισλµ, την κλιµατικ αλλαγ, το σχιστολιθικ¾

αριο, τουv κακοποιηµνουv ουραγκοτγκουv για τουv

Ροµ που τουv πετνε ξω απ¾ τα λεωφορε¬α.

Ζει σε µια γυλα. Θα επιàιÞσει αν κρατει την

ανσα του. Περιορ¬ζει κθε κ¬νηση στο ελχιστο. ΤρÞει

λιγ¾τερο. Το πρÞτο που κανε ταν να ελαττÞσει το

βραδιν¾ φαγητ¾. ΣοËπα µε νουντλv. ´Επαψε νL αγορ-

ζει κραv, οι πρωτε¼νεv ε¬ναι για τουv αθλητικοËv τË-

29

πουv. Βασικ, τρÞει ρËζι. Το προµηθεËεται σε πεντκι-

λεv συσκευασ¬εv, απL τουv ΑδελφοËv Τανγκ. ΜειÞνει τα

τσιγρα — καθυστερε¬ νL ανψει το πρÞτο τηv ηµραv,

περιµνει για το δεËτερο και, µετ τον πρωιν¾ καφ,

αναρωτιται αν επιθυµε¬ στL αλθεια το τρ¬το. Βζει

τιv γ¾πεv κατ µροv, για να µην πει τ¬ποτε χαµνο.

Ξρει ¾λεv τιv εισ¾δουv των γειτονικÞν γραφε¬ων, εκε¬

¾που οι νθρωποι βγα¬νουν για να τραàξουν µερικv

τζοËρεv µεv στη µρα και, π¾τε π¾τε, καθÞv περνει

απ¾ µπροστ, επιàραδËνει το βµα του και µαζεËει τιv

πιο µεγλεv γ¾πεv. ΝιÞθει σαν µισοσàηµνη φωτι, τηv

οπο¬αv η ανθρακι ζωντανεËει µε το φËσηµα του αγρα,

αλλ ποτ αρκετ για να φουντÞσει το ξυλαρκι. Μια

ετοιµοθνατη εστ¬α.

Κποιεv φορv, σπιντρει κι¾λαv. Μπα¬νει στο Lin-kedIn και φτιχνει λ¬στεv µε ανθρÞπουv που δε¬χνουν

να χουν ακ¾µα δουλει, ανθρÞπουv που ξερε, δ¬νονταv

υπ¾σχεση στον εαυτ¾ του ¾τι θα τουv τηλεφωνσει.

Φαντζεται το παραµËθι που θα τουv λεγε, θL ρχιζε

µε µια ιστορ¬α για να κορ¬τσι. Η φµη του ωv γκο-

µενιρη κνει τουv λλουv πιο καταδεκτικοËv για χα-

λαρv συζητσειv. Να λοιπ¾ν τι θα λεγε — δεν µουν

στο Παρ¬σι, τον χωνα σε µια πιτσιρ¬κα Ουγγαρζα

που µε πρε µαζ¬ τηv στη Βουδαπστη, σε µια κου-

κλρα Αµερικνα που ταξ¬δευε συνεχÞv, λ¬γο µετρει

η εθνικ¾τητα, το θµα ε¬ναι να τουv δινε την εντË-

πωση ¾τι το γλντησε για τα καλ, και να Lµαι τÞρα

π¬σω στην π¾λη, να ψχνω για καµι δουλ¬τσα, οτιδ-

ποτε, µπωv χειv κτι για µνα, τσι ρωτω. . . Θα

το Lπαιζε λιγκι κουλαριστ¾v, λιγκι χαλαρ¾v, ¾χι τσι-

30

τωµνοv. ´Οσο για τα φργκα, τι να πει, δεν µπορε¬ να

πουλσει φο˵αρα, κνει µπαµ πωv δεν χει πεντρα

τσακιστ. ´Ετσι κι αλλιÞv, ποτ του δεν κυλι¾ταν στο

χρυσφι. Την εποχ του, αυτ¾ ταν συν για το «κοËτε-

λο». ´Ετσι γιν¾ταν πολË πριν απ¾ τη δεκαετ¬α του 2000,

µετ στιv συναυλ¬εv àλεπεv φλωρντζεv του κερατ, µε

πανκριàα φιρµτα αθλητικ παποËτσια, το καλ¾ ρολ¾ι

στον καρπ¾, τζινκι πνα φετιν¾ µοντλο. Αφ¾του εµ-

φαν¬στηκε η φ¬ρµα Zadig & Voltaire, η αφραγκ¬α χασε

την ποιητικ τηv αËρα — ενÞ για δεκαετ¬εv ταν το

σµα κατατεθν του αληθινοË καλλιτχνη, εκε¬νου που

αρνι¾ταν να πουλσει την ψυχ του. Σµερα, θνατοv

στουv ηττηµνουv, ακ¾µα και στη βιοµηχαν¬α του ροκ.

Μα δεν κνει ποτ οËτε µισ¾ τηλεφÞνηµα για να ζη-

τσει βοθεια. ∆εν µπορε¬ να προσδιορ¬σει ακριàÞv τι

ε¬ναι αυτ¾ που τον σταµατει. Ε¬χε τον χρ¾νο να το σκε-

φτε¬. Παραµνει α¬νιγµα. Ψχνει στο διαδ¬κτυο συµ-

àουλv για παθολογικοËv αναàλητικοËv. ´Εφτιαξε λ¬στεv

µε ¾,τι ε¬χε να χσει, µε ¾,τι ρ¬σκαρε, και µε ¾,τι ε¬χε

να κερδ¬σει. Αυτ¾ δεν αλλζει τ¬ποτα. ∆εν τηλεφωνε¬

σε κανναν.

31