ELMИ МЯЪМУЯСИisamveri.org/pdfdrg/D02632/2008_9/2008_9_ZENGINE.pdf · daha tek yönlü faydalanmaya yönelinmiş ve kaynakların varlığı etkilenmiştir. 1970’li yıllardan

БАКЫ ДЮВЛЯТ УНИВЕРСИТЕТИ ИЛАЩИЙЙАТ ФАКЦЛТЯСИНИН

ELMИ

МЯЪМУЯСИ

№ 09 APREL (NİSAN) 2008

Çevre sorunlarının önlenmesinde önemli bir faktör olarak çevre eğitimi 229

ÇEVRE SORUNLARININ ÖNLENMESİNDE ÖNEMLİ BİR FAKTÖR OLARAK ÇEVRE EĞİTİMİ

Dr. Eyup ZENGİN

Fəlsəfə Elmləri Namizədi

ÖZET Bütün canlılar bir çevrede ve karşılıklı etkileşim içinde yaşarlar.

İnsanların çevreleri ile sürekli mücadele halinde olmaları bazı çevre sorunlarına neden olmaktadır. Bu sorunların çözümünde bilinçli bireyler yetiştirme oldukça önemlidir. Bu da ancak etkili çevre eğitimi ile mümkün olabilir.

Çevre eğitimi aynı zamanda çevre kalitesini ilgilendiren meseleler hakkında bir davranış biçiminin formüle edilmesini ve karar vererek uygulamaya konulmasını da gerektirir. Çevre eğitimi mümkün olduğu kadar çok birinci elden yaşantı üzerine kurulmuştur. Şöyle ki, geleneksel sınıfların sınırlarının dışına çıkma düşüncesi, çevre yaklaşımında iyice kökleşmiştir. İyi çevre eğitimi, öğrencileri daha geniş bir kavramaya yönelik olarak doğrudan algılama ve yaşantıların ötesine götürebilmelidir.

ABSTRACT

All the living creatures live in a mutual interaction with the environment. That human beings are within a struggle in the environment causes certain environmental problems. Having conscious individuals in solving such problems is of great importance. This, in fact, may be possible with an effective environmental education.

Environmental education is based on as much first-hand experience as possible so that the idea of moving out of the confines of the traditional classroom is one well rooted in the environmental approach. Good environmental education, like any good education, must lead pupils and students out and on from their immediate perceptions and experience to a wider understanding.

Dr. Eyup ZENGİN 230

1. GİRİŞ Eğitim bireylerde davranış değişikliği oluşturma ve insanları geleceğe

hazırlama işlevidir. Çevre eğitimi insanın biyofiziksel ve sosyal çevresiyle ilgili değerlerin, tutumların ve kavramların tanınması ve ayırdedilmesi diye tanımlanmaktadır.1 Eğitim, hayat kalitesini iyileştirir, insanları güçlendirir, onları her türlü toplum ve çevre sorunlarını çözebilecek duruma getirir; hem resmi, hem de gizli müfredatta değerleri yayar.2

Medeniyet tarihi boyunca gelişen teknolojiden yararlanılırken giderek daha tek yönlü faydalanmaya yönelinmiş ve kaynakların varlığı etkilenmiştir. 1970’li yıllardan sonra çevre sorunları tek tek ülkelerin sorunu olmaktan çıkmış uluslararası bir düzeye ulaşmıştır. Batıda ve gelişmiş ülkelerde 1970’li yıllardan sonra başlayan yaygın eğitimle geniş halk kitleleri doğanın korunmaması halinde ortaya çıkacak sorunların yaşamları için nasıl bir tehlike oluşturduğunun bilincine varmışlardır.3

Azerbaycan 1991 yılında, Sovyetler Birliğinin dağılmasıyla bağımsızlığını kazanmıştır. Hava, su ve toprak gibi çevresel değerlerin çeşitli nedenlerle kirlenmesi ile karşı karşıyadır. İşsizliğin yaygın olması, yeterli enerji sağlanamaması, yoksulluk ve Ermenistan ile olan çatışma nedeniyle işgal altında kalan topraklardan göç etmek zorunda kalan ve ülkenin çeşitli bölgelerinde (özellikle Başkent Bakü’de) yerleşen bir milyondan fazla insan, doğal ve yapay çevre üzerinde önemli düzeyde olumsuz baskıda bulunmak-tadır. Hızlı bir değişim yaşanan ülkede, çevre bilinci ve duyarlılığının geliştirilmesi önemli bir sorundur. Halkın bilinçaltında; Kalkınma veya çevre; önce İş/ ekmek parası sonra çevre ikilemi önemli bir yer tutmaktadır. Bütün sektörlerde olduğu gibi eğitim sektöründe de önemli problemler vardır. Devletin eğitime yeterli kaynak aktarmaması/aktaramaması, eğitim araç ve gereçlerinin eksikliği, eğitim görevlilerine ödenen ücretlerin düşüklüğü (genel olarak ülkede ücretlerin düşük olması önemli bir sosyal ve

1 DPT, “Çevre,” Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Özel İhtisas Komisyonu

Raporu, Ankara, 1994, s. 129. 2 Nüfus ve Hayat Kalitesi Bağımsız Komisyonu, “Geleceğe Özen,” Türkiye Çevre

Vakfı Yayını, Ankara-1997, s. 86. 3 DPT, “Çevre,” s. 130.


ekonomik problemdir), eğitimde çağdaş yöntemlere yeterince yer verilmemesi önemli sorunlar olarak belirtilmelidir.4

2. ÇEVRE EĞİTİMİ Çevre eğitimi; toplumun tüm kesimlerinde çevre bilincinin geliştirilmesi,

çevreye duyarlı, kalıcı ve olumlu davranış değişikliklerinin kazandırılması ve doğal, tarihi, kültürel, sosyo-estetik değerlerin korunması, aktif olarak katılımın sağlanması ve sorunların çözümünde görev alma olarak tanımlanabilir.5

Çevre eğitimi, dünyanın bu konuda önde gelen kuruluşlarından olan Kuzey Amerika Çevre Eğitimi Kurumunun 1992 Haziranında hazırladığı raporda aşağıdaki şekilde tanımlanmaktadır:

“Çevre eğitimi, tabii veya insanlar tarafından inşa edilen çevreler hakkında duyarlı ve bilgili bir vatandaşlık anlayışını geliştirmeyi hedefleyen interdisipliner bir çalışma alanıdır. Çevre konusunda duyarlılık ve bilgi sahibi olma o şekilde gerçekleştirilmeli ki, sonuçta çevre problemlerini ve değer hükümlerindeki (çevre etiği) ihtilafları, çözmek için gerekli zihinsel altyapı kamu bilincinde oluşmalı ve yeni problemlerin ortaya çıkmasını da önlemelidir. Çevre eğitimi, ayrıca insanlarda sorgulama, problem çözme, karar verme becerilerini geliştirmeyi amaçlamalıdır. Böylece yüksek kalitede bir çevre oluşumunu hazırlayarak, yüksek kalitede bir hayat standardının gerçekleşmesini sağlamalıdır.6

Çevre eğitimine ilişkin ilk çalışmalar doğa araştırmaları ve korumacılık olarak kendini göstermiştir. Çevre eğitimi ilk kez 1970 yılından bu yana düzenlenmeye başlayan Dünya Günü’nde planlanmaya başlanmıştır. Çevre eğitimi dünyanın karşı karşıya bulunduğu sorunlardan haberdar olan, bu sorunlardan haberdar olan, bu sorunların nasıl çözüleceğini bilen ve buna gönüllü olan vatandaş yetiştirmeyi amaçlamaktadır. Çevre eğitiminin esaslarını bilgilendirme, haberdar oluş ve ilgilenme oluşturmaktadır.7

4 Zengin Eyüp, Kulaklıkaya, Musa, “Azerbaycan’da Çevre Sorunları ve Çevre

Hukuku,” Uluslar arası Özel Hukuk Sempozyumu, Bakü, 2005, s. 422-435 5 Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004, Ankara-2006, s. 453. 6 Uzunoğlu, Selim, “Çevre Eğitiminin Amaçları, Uğraşı Alanları ve Sorunları”,

Ekoloji Çevre Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık 1996, Sayı: 21, s. 7. 7 DPT, “Çevre,” s. 32.


İnsan ve çevre arasındaki etkileşimin vazgeçilmez nitelikte oluşu, çevre kavramının günümüzde kazandığı boyutlar, çevrenin ulusal düzeyde olduğu kadar uluslararası düzeyde de yeni yaklaşımlarla ele alınması gereğini ortaya çıkarmıştır. Çevrenin korunması ve geliştirilmesi konusunda geliştirilen çabaların amacı, insanların daha sağlıklı ve güvenli bir çevrede yaşamasıdır. Çünkü çevreye zarar veren de, çevreyi koruyan ve geliştiren de insandır. Çağdaş çevre bilinci, sağlıklı bir çevrede yaşamayı insanların temel haklarından biri olarak kabul etmektedir.8

Kişinin sahip olduğu hakları kullanabilmesi için her konuda olduğu gibi çevre hakları konusunda da bilinçlendirilmesi gerekir. Bu da ancak çevre için her seviyede ve her ortamda verilecek eğitim ve öğretim ile gerçekleşebilir. Kişinin çevresini koruyabilmek, temiz ve sağlıklı bir çevrede yaşama hakkını kullanabilmek için önce temiz ve sağlıklı bir çevrenin nasıl olduğunu bilmesi ve bunun sağlıklı olmayan bir çevre ile olan ilişkilerini, farklılıklarını inceleyebilme bilgi ve becerisine sahip olması gerekir. Bu kapsamda özgün eğitim sistemi içinde, çevre için eğitim programları ciddiyetle ve gerçekçi bir yaklaşımla ele alınmalı ve uygulanmalıdır.9

Avrupa Birliği başta olmak üzere bir çok topluluk, çeşitli kıyamet senaryolarının üretildiği günümüzde, insanlığın daha sağlıklı çevrelerde yaşayabilmeleri için birtakım projeler ortaya koymakta ve önlemler almaya çalışmaktadır. Yapılan çalışmalar için ayrılan bütçeler astronomik rakamlar olmakla beraber, yapılanların başarılı olması için bireysel olarak insana büyük görevler düşmektedir. Öncelikle insana, çok küçük yaşlardan başlayarak, çevre bilinci kazandırılmalı ve sorumlu bireyler haline getirilmelidirler. Bu da, ancak etkili ve verimli bir eğitim, özellikle çevre eğitimi ile sağlanabilir.10

Çevre eğitiminin değişen dünyada popülaritesi hızla artmakta ve giderek öğretimde üzerinde daha fazla durulan bir konu haline gelmektedir. Ancak,

8 Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004, s. 454 9 DPT, “Çevre,” s. 33. 10 Alım, Mehmet, “Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre Eğitimi ve İlköğretimde Çevre Eğitimi,” Kastamonu Eğitim Dergisi, Ekim 2006, Cilt 14, No:2, s. 599-616


gelinen noktanın yeterli olduğundan söz etmek mümkün değildir. Çevre eğitimine yönelik üç yaklaşımdan söz edilmektedir.11 Bunlar;

1. Çevre yönetimi ve kontrolü için eğitim: Bu yaklaşıma göre, çevre eğitimi fiziksel ve beşeri sistemler ile bu sistemlerin karşılıklı etkileşimlerinin algılanmasını ve öğrenilmesini teşvik eder.

2. Çevre bilinci ve yorumu için eğitim: Bu yaklaşım göre, çevre yoluyla eğitim öğrencilerin çeşitli beceriler kazanmalarını sağlar ve arazi gezileri vasıtasıyla öğrenmeye yönelik bir kaynak olarak eğitimin kullanıldığı ilgi ve uğraşları teşvik eder.

3. Sürdürülebilirlik için eğitim: Bu yaklaşıma göre çevre eğitimi, öğrencileri kendi davranışlarından sorumlu olmaya teşvik eden bir çevre etiği ve cesareti kazandıran, bilgiye dayalı konuların yer aldığı önceki iki yaklaşımın üstüne inşa edilmiştir.

Türkiye’de çevre sorunları konulu çok sayıda yayın mevcut iken, çevre eğitimi alanında aynı şeyden bahsetmek mümkün değildir. Özellikle son yıllarda bir artış eğiliminden söz edilebilir.12

Çevre eğitimi, tüm dünyanın gündeminde olan çevre sorunlarının ortaya çıkardığı bireysel ve toplumsal bir ihtiyaç haline gelmiştir. Çevre eğitiminin amacı toplumun tüm kesimlerini çevre konusunda bilinçlendirmek, bilgilendirmek, olumlu ve kalıcı davranış değişikliklerini kazandırmak ve bireylerin aktif katılımlarını sağlamaktır. Bu nedenle, çevre ile ilgili konularda aktif katılım sağlayacak, olumsuzluklara karşı tepki oluşturacak, bireysel çıkarların toplumsal çıkarlardan ayrı düşünülemeyeceği gerçeğini kavratacak bir eğitim yöntemi ve halkın katılımını amaçlayan eğitim sistemi, kitlelerin düşünme ve karar verme gücünü de geliştirecektir. Çevre eğitimi, yalnız bilgi vermek ve sorumluluk hissi oluşturmakla kalmamalı, insan davranışına da etki yapmalıdır.13

Çevreye verilen zararın önlenmesi ve doğal çevrenin korunması için öncelikle çevreye karşı bütünleştirici bir yaklaşım içinde sosyal meselelerin

11 Demirkaya, Hilmi, “Çevre Eğitiminin Türkiye’deki Coğrafya Programları İçerisindeki Yeri ve Çevre Eğitimine Yönelik Yeni Yaklaşımlar,” Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2006, Cilt:16, sayı: 1, s. 207-222

12 Alım, Mehmet, “Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre Eğitimi ve İlköğretimde Çevre Eğitimi,” s. 599-616

13 Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004 s. 455


oluşturulması gerekmektedir. Bu noktadan çevre eğitimi, sosyal üretim ilişkilerini insan-doğa ilişkisi, insan ve tabiatın ortak menfaatleri gibi konuların zihinlerde şekillenmesini teşvik etmelidir. Çocuklar yarının çevre problemlerini çözme konusunda eğitilemez. Ancak gençlere çevreyle ilgili problemleri tanımlayabilecek, konuyla ilgili bilgi toplayabilecek ve bu bilgiler ışığında doğru kararlar vermesini ve çevre problemlerini çözmelerini sağlayacak zihinsel becerileri (düşünme, sağlıklı iletişim kurabilme, sorgulama, problem tanımlama ve çözümleme becerileri) geliştirmelerine yardımcı olunabilir. Bu başarıldığı zaman bu gezegenin sakinleri, ekolojik ve sosyolojik açıdan doğru, uygun kararlar üretebilmede ve aktif katılımla çevre problemlerini çözmede daha iyi bir konuma geleceklerdir.14

3. TÜRKİYE’DE ÇEVRE EĞİTİMİ Türkiye’de bugün ortaya çıkan sorunların ana nedenlerinden birisi, bilgi

edinme ve bilinçlenmede karşılaşılan eksikliklerdir. Bilinçlenmemiş ve eğitilmemiş bir toplum yaşadığı dünyayı kendinden sonra başkalarının da kullanacağını idrak edemez. Halbuki çevre, bize geçmişten bırakılan bir miras değil, korunması, geliştirilmesi ve gelecek nesillere en güzel şekilde devredilmesi gereken bir emanettir.15

Türkiye’de eğitim düzeyinin düşük olması, kişilere sorunlarla ilgili ve çözüm yolları arama bilincinin kazandırılamaması nedeniyle, bugün toplumumuzun büyük bir kısmında çevrenin korunması ilgilenmeye değmeyen bir konu olarak algılanmaktadır.

Oysa ki, günümüzde teknolojinin ilerlemesi ve iletişim organlarının hızla yayılması dünyada güç ve değer kavramlarını hızla değiştirmektedir. Dünyanın herhangi bir bölgesinde meydana gelen çevre sorunlarının tüm dünyayı da aynı derecede etkilediği dikkate alındığında, kamuoyunun bilgilendirilmesinde basılı, görsel medya kuruluşlarının rolünün ne kadar önemli olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu nedenle, ülkemizdeki medya kuruluşlarının programlarında, çevre konularına ağırlık vermesi ve kamuoyunun bilinçlendirilmesinde yol gösterici, aydınlatıcı olacak her türlü spot, drama, belgesel vs. gibi programların ağırlıklı olarak yer alması büyük

14 Uzunoğlu, Selim, “Çevre Eğitiminin Amaçları, Uğraşı Alanları ve Sorunları”, s. 8. 15 Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004, s. 457


önem taşımaktadır. Sağlıklı bir toplumun sağlıklı bir çevrede gelişebileceği ilkesinden hareketle, okul öncesi, ilk ve orta öğretim çağındaki çocukların çevre sorunlarını daha iyi anlamalarını, sosyo-ekonomik ve kültürel kalkınmanın sağlıklı bir çevre ile olan ilişkisini kavramalarını sağlamak, verilecek çevre eğitimi sayesinde gerçekleşecektir.

Çevrenin öneminin günümüzde hızla artması nedeniyle çevre eğitiminin ana okullarından başlatılarak ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarında da sistemli ve düzenli bir şekilde devam etmesi önemli sonuçlar kazandıracağı düşüncesiyle 14.10.1999 tarihinde Çevre Bakanlığı ile Milli Eğitim Bakanlığı arasında “Çevre Eğitimi Konularında Yapılacak Çalışmalara İlişkin İşbirliği Protokolü” imzalanarak yürürlüğe konulmuş ve protokol çerçevesinde;

a. Okul öncesi ve ilköğretim çağındaki çocuklarda çevre bilincinin geliştirilmesi amacıyla uygulamalı çevre eğitimine ağırlık verilmesi,

b. Ortaöğretim kurumlarında öğretmen ve öğrencilerde çevre bilincinin geliştirilmesi için çevre eğitimine yer verilmesi,

c. Ortaöğretim kurumlarında Milli Eğitim Bakanlığınca uygun görülen programlarda Çevre Dersinin haftada bir saat olmak üzere zorunlu ders olarak ders programlarında yer alması,

d. Mesleki Teknik Eğitim Programlarında olduğu gibi Çıraklık Eğitim Programlarında da çevre konularına yer verilmesi,

e. Ülke genelinde tüm öğretmen ve öğrencilerin çevre konusunda bilgilendirilmelerinin sağlanması amacıyla çevre eğitimine yönelik hizmet içi eğitim kurslarının düzenlenmesi konularında çalışmalar başlatılmıştır.

Ayrıca 2003-2004 Öğretim Yılı Uygulamalı Çevre Eğitimi Pilot Projesi hazırlanarak 09.12.2003 tarihinde tanıtım toplantısı gerçekleştirilmiştir. Genç bir nüfusa sahip olan ülkemizde bugün okul öncesi eğitimde sistemli bir çevre eğitiminden bahsetmek mümkün değildir. Bunun nedeni ise, çocuğun yetişmesinde önemli faktör olan ebeveynler ile eğitimcilerin çevre konusunda yeterli eğitilememesi, ciddi bir kaynak eksikliği ile iletişim ve koordinasyon sorunları olarak gösterilebilir.

Kamuoyunda çevre bilincinin geliştirilmesi ve yaygınlaştırılması amacıyla ulusal ve bölgesel bazda çevrenin korunması, bozulan çevre değerlerinin yeniden kazandırılması, doğal kaynakların rasyonel kullanımı ve çevre kirliliğinin önlenmesi konularında halkın katılımını sağlamak için


kamu kurum ve kuruluşları, sivil toplum kuruluşları, yerel yönetimler ve basın yayın kuruluşları ile işbirliği sağlamak ve ortak çalışmalar yapılması kaçınılmazdır.

4. AZERBAYCAN’DA ÇEVRE EĞİTİMİ Çevreyle ilgili olarak, tüm bireylerin hak ve görevleri bakımından çok

büyük önemi olan çevre bilincinin ve duyarlılığın geliştirilmesi için, çevre eğitiminin çok ciddi bir şekilde ele alınıp uygulanması gerekmektedir.16

Çevre bilinci ve duyarlılığının oluşması için halkın doğayı koruma ve çevre konusunda bilgi sahibi olması gerekmektedir. Devlet Ekoloji ve Doğadan Yararlanmaya Gözetim Komitesi, açıklık ve halkın bilgi sahibi olması politikasını gerçekleştirmek için bir program hazırlamıştır. Bu amaçla Komite, belgesel filmler hazırlamakta, Azerbaycan’ın çevre sorunlarına ışık tutan basın organlarına mali yardım yapmakta, radyo ve televizyonda önemli çevre sorunlarının tartışılmasına olanak sağlamaktadır.17

Azerbaycan’da çevrenin korunması ve doğadan verimli bir şekilde yararlanılması konusunda halkın bilgilendirilmesi amacıyla eğitim programları hazırlanmaktadır. Hazırlanan program iki bölümden oluşmaktadır. 1- Teorik bölüm, 2- Pratik bölüm. Okul öncesi çevre eğitimi küçük gruplardan başlamakta ve “doğa ile tanışma”, “faydalı hayvan ve bitkiler” vb. konulara yer vermektedir. Bu eğitim çocuklarda bitki ve hayvan topluluklarına karşı olumlu tutum oluşturmayı amaçlamaktadır. Bu döneme ilişkin eğitim, çocuğun kolayca anlayabileceği bir şekilde oluşturulmalıdır. Bunun için çeşitli oyunlardan yararlanılmaktadır. Azerbaycan’da eğitim reformu çevre eğitimini de etkilemiştir. Günümüzde çevre eğitimi üç şekilde verilmektedir.

A-Eğitim sisteminde mevcut olan tüm derslerde doğayı koruma yöntemlerine yer verilmesi

B-Çevrenin korunması ve doğadan verimli bir şekilde yararlanılması konusunda profesyonel hazırlık yapılması

16 Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004, s. 462 17 Zengin Eyüp, Kulaklıkaya, Musa, “Azerbaycan’da Çevre Sorunları ve Çevre

Hukuku,” s. 422-435


C- Öğrencilerin bilimsel araştırma ve sosyal aktivitelerle doğayı koruma eylemlerine katılması.

Azerbaycan’da son yıllarda Çevre eğitimi üniversitelerin çeşitli fakültelerinin müfredatına alınmaya başlamıştır. Bakü Devlet Üniversitesi’ni Coğrafya ve Kimya Fakültelerinde “Tabiatın Muhafazası,” Biyoloji Fakültesinde ise “Ekolojnin Esasları” dersleri verilmektedir. Lenkeran Devlet Üniversitesi’nde ve Azerbaycan Teknik Üniversitesi’nde “Ekoloji ve Tabiattan İstifade,” konusunda uzmanlar yetiştirilmektedir. Kend Teserüfatı Akademisi’nde, “Kend Teserrüfatı Ekolojisi,” Azerbaycan Tıp Üniversitesi’nde “İnsan Ekolojisi,” Bakü Devlet Üniversitesinin Hukuk Fakültesinde ve Özel Üniversitelerin Hukuk Fakültelerinde “Ekoloji Hukuku” dersleri verilmektedir. Qafqaz Üniversitesinin bütün fakülte ve bölümlerinde, “Çevre Sorunları,” Çevre ve Ekoloji,” Çevre Hukuku,” gibi dersler verilmektedir.18

Ailede çevre eğitiminde kullanılması gereken unsurlardan birisi Azerbaycan halk kültürüne dayanmaktır. Azerbaycan halk kültüründe çevre eğitimine ilişkin genel konular, temel olarak ekmeğe ve diğer yiyecek ürünlerine saygı, suyu israf etmemek, toprağın değerini bilmek, hayvanlara özenli davranmak, yeşillikleri korumak, havayı, toprağı, suyu kirletenlerle mücadele etmek, yaşanılan evleri temiz ve düzenli tutmak vb. dir. Bu düşüncelerin öğrenilmesi ve eğitim sürecinde kullanılması gerekmektedir.

Çevre eğitimi programlarının düzenlenmesinde toplumların bilinçlendi-rilmesi, tavır ve davranışlarının değiştirilmesi esası kabul edilmektedir. Doğaya, insana, yaşam kalitesinin gereklerine saygıyı ve yeni bir çevre ahlakının oluşmasını araştırır.19

5. ÇEVRE EĞİTİMİNDE SORUNLAR Eğitim çoğu zaman, hayatın sabit bir aşaması olarak görülmekte, beş

yaşında başlayıp ilkokul, ortaokul ve lise, bir ihtimalle de yüksek öğretimde bitip ardından çalışma hayatının başladığı düşünülmektedir. Ama eğitimin,

18 Zengin, Eyüp, Hüseynov Sakit “Enviromental Education in Azerbaijan,” Journal

Of Qafqaz Üniversity, Spring 2002, Number 9, s. 1-7 19 DPT, “Çevre,” s. 35.


ekonomi, toplum ve çevre sorunlarını çözecek düzeyde tam potansiyeline varacaksak, kendimizi bu sınırlı görüşten kurtarmamız gerekmektedir.20

Azerbaycan’da bugün, ortaokullarda doğa bilimlerinin eğitiminde, çevre ile ilgili bilimsel bilgilerin yaşamla ilişkilendirilmesi acil olarak sağlanmalıdır. Örneğin, IX. Sınıfta, “İnsan ve Sağlığı” konusu öğretilirken insan sağlığının çevresel faktörlere bağlılığı, havanın, suyun ve toprağın kirlenmesinin insan sağlığına etkisi Sumgayıt ve Bakü kentlerinin yaşam koşullarından alınmış kesin bilgilerle açıklanabilir. Veya VI. sınıfta Fizik derslerinde “Fizik ve Teknoloji” konusu öğretilirken belirtilmelidir ki, Petrol doğanın bize vermiş olduğu bir servettir. Lakin, Petrol üretimi sürecinde toprak ve bitkiler, etraftaki su havzaları özellikle Hazar Denizi kirletilmektedir. Bu noktada öğrencilere; Petrol üretimi sürecinde çevrenin kirlenmesinin önlenmesinde diğer etkenlerle birlikte, çalışanların çevre bilinci ve duyarlılıkları da önemlidir. Ayrıca orta öğretimin üst sınıflarında öğrencilere çevre hukuku konusunda belirli bilgi verilmelidir.21

6. ÖNERİLER Üniversitelerde teknolojinin, koruma ve çevre açısından takibi, teknik

mühendislik hizmetleri içinde yer alan diğer disiplinlerle takviyesinden öte; sorunların nedenleri ve alınması gerekli tedbirler yönünden lisansüstü eğitimde araştırmanın desteklenmesi çok yararlı olacaktır.

Temeli gençliğe dayanmayan tabiatı koruma ve çevre sorunlarının gelecek yıllarda daha iyi çözümlenebileceğini düşünmek mümkün değildir. Her kesim bu sorunların içinde az veya çok sorumludur. Bu nedenle yarının uygulayıcısı, eğitimcisi ve yöneticisi olacak bu potansiyel ihmal edilmemelidir.22

Çevre eğitiminde esas sorun, geleneksel eğitim anlayışımızı çağın gereklerine göre nasıl düzenleyeceğimiz; eğitim sistemimizin sağlıklı yönlerini devam ettirirken, yeni şartlara göre nasıl değiştireceğimiz sorunudur. Çevrenin insanoğlunun ihtiyaçlarını karşılayabilmek için

20 Nüfus ve Hayat Kalitesi Bağımsız Komisyonu, “Geleceğe Özen,” s. 88. 21 Zengin, Eyüp, Hüseynov Sakit “Enviromental Education in Azerbaijan,” s. 1-7 22 Asmaz, Hasan, “Türkiye’de Çevre-Eğitim,” Yeni Türkiye Dergisi Çevre Özel

Saysı, 95/5,n669-674.


rasyonel olarak kullanılması, gelişigüzel kullanımın doğurduğu tükenme ve kirliliğin önlenmesi, çevrenin kendi kendini yenileme yeteneğini koruyabilmesi için kararlılığın sağlanması, amaçlar arasında olmalıdır.

Çevrenin yaşlı veya küçük, toplumun tüm bireylerini ilgilendirmesi nedeni ile tüm bireylerin çevre konusunda eğitilmeleri gerekir. Eğitim sadece okulla sınırlı kalmayıp, okul dışında; başta endüstri işletmeleri, çalışanlar, esnaflar, madenciler, kırsal kesimde tarım ve hayvancılıkla geçinenler olmak üzere tüketimde payı olan tüm kesimlere yönelik uzmanlaşmış eğitim programları ile uygulanmalıdır.23

Çevre sorunlarıyla mücadelede ve çevre eğitiminin amacına ulaşmasında daha önce de belirtildiği gibi, geniş kitlelere ulaşmak önemlidir. Geniş kitlelere ulaşmanın yolu ise ilköğretimden başlayarak konuyu işlemek, bunu coğrafya dersi arcılığı ile bütün eğitim ve öğretim sürecince gündemde tutmak ve toplumu bu yolla bilinçlendirmekten geçmektedir. Çevre ve insan etkileşimi üzerinde önemle duran coğrafyacılardan ve coğrafya derslerinden çevre eğitiminde istifade edilmeye çalışılmalıdır. Örgün eğitimde çevre eğitimi bazı ülkelerde müstakil bir ders olarak okutulurken, diğer bazı ülkelerde konuyla ilgili dersler içerisindeki konulara serpiştirilerek verilmektedir. Çevre eğitimi, eğer diğer dersler içerisinde veriliyorsa, okul öncesinden lise son sınıfa kadar düzenli ve planlı bir şekilde birbirinin devamı niteliğinde olmalıdır. Türkiye’de de, çevre içerikli konular ilköğretim ve ortaöğretimde diğer bazı programların bünyesinde verilmektedir. Bu derslerdeki ilgili konulara gereken önem verilmeli ve ilgililer konunun takipçisi olmalıdır. Ayrıca, İlköğretim programları arasında bir dönem olduğu gibi adında “çevre” ifadesi geçen dersler bulunabilir ve böyle de mesajlar verilmelidir.24

Okullarda, bütün derslerin müfredatlarında, çevreye ilişkin unsurlara yer verilmelidir. Çevre sadece, Çevre Sorunları, Çevre ve Ekoloji, Çevre Hukuku gibi derslerin müfredatları ile sınırlandırılmamalıdır.

23 Gökdayı, İsmail, “Çevrenin Geleceği: Yaklaşımlar-Politikalar,” Türkiye Çevre

Vakfı Yayını, Ankara-1997, s. 178 24 Alım, Mehmet, “Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre Eğitimi ve İlköğretimde Çevre Eğitimi,” s. 599-616


7. DEĞERLENDİRME Genellikle çevre sorunlarının çözümünde eğitimin başta gelen bir çözüm

yolu olduğu konusunda giderek yaygınlaşan bir görüş birliği gelişmektedir. Ancak, kökeninde toplumsal, ekonomik, ekinsel etmenlerin yattığı çok karmaşık bir nitelik taşıyan çevre sorunları konusunda eğitimin tek ve etkin bir çözüm yolu olarak gösterilmesi hem toplumdaki değişme süreçlerinin devingenliğini kavrama, hem de bir üst yapı kurumu olan eğitimin niteliğini belirleme açısından yanıltıcıdır.25

Ailede başlayacak çevre bilinci ve olumlu tutum geliştirme sürecinin önemli iki ayağının eğitim kurumları ve iletişim araçları olduğu unutulmamalıdır. Çevre eğimi de ailede başlar. Aileden, sokaktan ve kitle iletişim araçlarından kazanılan bilgiler, okullarda verilen öğretim kadar önemlidir. Dolayısıyla çevre eğitimi, örgün eğitim kadar hatta ondan daha fazla sistemli olarak yürütülecek bir yaygın eğitimin de konusudur. Çevre eğitiminin sadece örgün eğitim kurumlarında verilmesi düşüncesi doğru olmayacaktır.26

Bir bütün olarak çevre karşısında bir sorumluluğa sahip olan insana edilgen değil, etkin olmak görevi düşmektedir.27 Temelinde çevre duyarlılığı ve bilinci için sunulacak eğitim bir yandan ülkedeki eğitim dizgesinin özyapısına bağımlı olmakla birlikte, aynı zamanda demokrasi, insan hakları ve barış için eğitimle iç-içelik göstermektedir. Çevreyi biçimlendiren kararların alınması konusunda bireyde, siyasal, aktöresel (etik) bir sorumluluk, daha doğrusu duyarlılık, bilinçlenme yaratma ön plana çıkmaktadır.28

İnsanların çevre bilincine sahip olmasında, çevre unsurları ve çevre sorunları konusundaki bilgilerinin önemli yeri vardır. Ancak, sahip olduğumuz bilgiler, gözlemlerimiz ve çeşitli anketler göstermektedir ki, 25 Geray, Cevat, “Çevre İçin Eğitim,” İnsan Çevre Toplum içinde (Yayına Hazırlayan

Ruşen Keleş),” Imge Kitabevi Yayını, İkinci Baskı, Ankara-1997, s. 65 26 Alım, Mehmet, “Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre Eğitimi ve İlköğretimde Çevre Eğitimi,” s. 599-616

27 Keleş, Ruşen, “Çevre, Yurttaş, Sorumluluk,” “İnsan Çevre Toplum içinde (Yayına Hazırlayan Ruşen Keleş), ” Imge Kitabevi Yayını, İkinci Baskı, Ankara-1997, s. 93-122.

28 Geray, Cevat, “Çevre Koruma Bilinci ve Duyarlılığı İçin Halkın Eğitimi,” Yeni Türkiye Dergisi Çevre Özel Sayısı, 95/5, s.664-668


Azerbaycan’da çevre eğitimi günümüzün beklentilerine cevap vermemektedir. Bu durum, Azerbaycan’da çevreye karşı işlenen suçların artması ile de kendini göstermektedir. Ayrıca, Çevre ile ilgili çağdaş düzenlemeleri içeren yasaların kabul edilmiş olmasına rağmen, bu yasaların halk tarafından kabul edilmesi, benimsenmesi ve yaşama geçirilmesine engel olan belirli objektif ve subjektif etkenler vardır. Objektif amillerin en önemlisi, ülkede mevcut olan sosyal ve iktisadi güçlüklerdir. İnsanların çevre bilinci ve duyarlılığı ile hareket etmelerini engelleyen bir başka etken ise, çevre hukukunun temel özelliklerinin ve çevre suçlarının kitle iletişim araçlarında yeterli yer bulamaması önemli subjektif neden olarak karşımızda durmaktadır.29

Çevre eğitiminde temel hedef; toplumun tüm kesimlerini çevre konusunda bilgilendirmek, bilinçlendirmek, olumlu ve kalıcı davranış değişiklikleri kazandırmak ve bireylerin aktif katılımlarını sağlamaktır. Bu hedefe ulaşabilmek amacıyla Türkiye için öngörülen çözüm önerileri ise şu şekilde sıralamak mümkündür.

1- Çevre bilincinin kazandırılmasında en büyük etken olan çevre eğitimi

toplumun tüm kesimlerine ulaşacak şekilde yaygınlaştırılmalıdır. Çevre eğitimi her yaş ve meslekteki kişilere belirli bir program dahilinde verilmelidir.

2- Okul öncesinden başlamak üzere uygulamalı çevre eğitimine ağırlık

verilmeli, çocuklara çevreyi tanıtıcı, tabiatı sevdirici mesajların yanı sıra çevre sorunlarının yarattığı tehlikeler de anlaşılır bir biçimde vurgulanmalıdır. İlköğretim okullarında uygulamalı çevre eğitimine ağırlık verilerek 4. sınıftan itibaren çeşitli derslerde ünite bazında çevre konularına ağırlıklı olarak yer verilmelidir.

3- Ortaöğretim kurumlarında Milli Eğitim Bakanlığınca uygun görülen

programlarda çevre dersinin haftada bir saat zorunlu ders olarak ders programlarında yer alması sağlanmalıdır.

29 Zengin, Eyüp, Hüseynov Sakit “Enviromental Education in Azerbaijan,” s. 1-7


4- Yükseköğretim kurumlarında çevre mühendisliği eğitimi sadece mühendislikle sınırlı kalmamalı, diğer disiplinlerle takviye edilmesi sağlanmalı, ayrıca hukuk, iktisat, tıp, diğer sosyal bilimler eğitiminde de çevre konularına önem verilmelidir.

5- İlgili kamu kuruluşlarında çalışan personele hizmet içi eğitimin

verilmesi sağlanmalıdır. 6- Kitle iletişim araçlarıyla çevre eğitiminin yaygınlaştırılmasına önem

verilmeli, TV ve radyo programları ve basın yoluyla geniş halk kitlelerine çevre eğitimi verilmesi için işbirliğinin güçlendirilmesi sağlanmalıdır.

7- Kamuoyunda çevre konularında dikkati çekmek ve aktif katılımı

sağlamak amacıyla çeşitli kampanyalar ve yarışmalar düzenlenmelidir. 8- Çeşitli kurs, seminer, panel, sempozyum, açık oturum ve benzeri

toplantılar düzenlenerek kamuoyunun bilinçlenmesi sağlanmalıdır. 9- Çevre eğitimi, her çevrede verilmeli, uygulamaya yönelik olmalı ve

her ortam çevre eğitimi için araç olarak kullanılmalıdır. 10- Çevre korumasında pek çok ülkede uygulanan çevre dostu malların

üretimi ülkemizde de yaygınlaştırılmalı, bu ürünlerin kullanımı desteklen-meli, mavi nokta, yeşil bayrak gibi uygulamaların yaygınlaştırılması teşvik edilmelidir.

8. KAYNAKLAR Alım, Mehmet, “Avrupa Birliği Üyelik Sürecinde Türkiye’de Çevre

Eğitimi ve İlköğretimde Çevre Eğitimi,” Kastamonu Eğitim Dergisi, Ekim 2006, Cilt 14, No:2, s. 599-616

Asmaz, Hasan, “Türkiye’de Çevre-Eğitim,” Yeni Türkiye Dergisi Çevre Özel Saysı, 95/5.

Çevre Bakanlığı; Çevre Bakanlığı; Türkiye Çevre Atlası-2004, Ankara-2006


Demirkaya, Hilmi, 2006, Çevre Eğitiminin Türkiye’deki Coğrafya Programları İçerisindeki Yeri ve Çevre Eğitimine Yönelik Yeni Yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:16, sayı: 1, Sayfa:207-222, Elazığ.

DPT, “Çevre,” Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara, 1994.

Geray, Cevat, “Çevre Koruma Bilinci ve Duyarlılığı İçin Halkın Eğitimi,” Yeni Türkiye Dergisi Çevre Özel Sayısı, 95/5.

Geray, Cevat, “Çevre İçin Eğitim,” İnsan Çevre Toplum içinde (Yayına Hazırlayan Ruşen Keleş),” Imge Kitabevi Yayını, İkinci Baskı, Ankara-1997.

Gökdayı, İsmail, “Çevrenin Geleceği: Yaklaşımlar-Politikalar,” Türkiye Çevre Vakfı Yayını, Ankara-1997

Keleş, Ruşen, “Çevre, Yurttaş, Sorumluluk,” “İnsan Çevre Toplum içinde (Yayına Hazırlayan Ruşen Keleş), ” Imge Kitabevi Yayını, İkinci Baskı, Ankara-1997.

Keleş, Ruşen (Yayına Hazırlayan), “İnsan-Çevre-Toplum,” Imge Kitabevi Yayını, İkinci Baskı, Ankara-1997.

Nüfus ve Hayat Kalitesi Bağımsız Komisyonu, “Geleceğe Özen,” Türkiye Çevre Vakfı Yayını, Ankara-1997.

Uzunoğlu, Selim, “Çevre Eğitiminin Amaçları, Uğraşı Alanları ve Sorunları”, Ekoloji Çevre Dergisi, Ekim-Kasım-Aralık 1996, Sayı: 21.

Zengin, Eyüp, Hüseynov Sakit “Enviromental Education in Azerbaijan,” Journal Of Qafqaz Üniversity, Spring 2002, Number 9, s. 1-7

Zengin Eyüp, Kulaklıkaya, Musa, “Azerbaycan’da Çevre Sorunları ve Çevre Hukuku,” Uluslar arası Özel Hukuk Sempozyumu, Bakü, 2005, s. 422-435

Documents

ELMИ МЯЪМУЯСИisamveri.org/pdfdrg/D02632/2008_9/2008_9_ZENGINE.pdf · daha tek yönlü faydalanmaya yönelinmiş ve kaynakların varlığı etkilenmiştir. 1970’li yıllardan