EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΙΛΙΟΥ

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΕΩΝ ΦΙΓΑΛΕΩΝ (ΖΟΥΡΤΣΑΝΩΝ) ΑΘΗΝΑΣ • ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ 23 Α, 104 32 ΑΘΗΝΑ ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 128 • ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2015 • ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: www.zourtsa.gr • e-mail:syllogos@zourtsa.gr • ΚΩΔΙΚΟΣ: 213622

91

Kωδικός 213622

Διαβάστε σ’ αυτό το φύλλο➦ Νέα από το χωριό μας ......................... σελ. 2➦ Γαλοπούλας… εγκώμιον ............................. 2➦ Οι άγνωστοι εργάτες του Συλλόγου............ 2➦ Το «χορίδι» του Αγίου Νικολάου................. 3➦ Μαθητικές αναμνήσεις................................ 4➦ Ο εκκλησιασμός του Συλλόγου μας.............5 ➦ Μια ωραία μαθητική παράσταση..................5➦ Mωρέ, μπράβο μοιρασιά! ............................. 7➦ Ποιήματα της Πηνελόπης Κ. Καλύβα .......... 7 ➦ Βιβλίο του Παναγιώτη Παυλούρου ............. 7➦ Τα θέατρα των Αφών Τάγαρη ......................8➦ Το Λαογραφικό μας Μουσείο ...................... 8

Δόξα ἐν ὑψίστοις… Εὐρὼ καὶ ἐπὶ γῆς ὀδύνη, ἐν ἀνθρώποις ἀδικία!

Α ς μη βιαστεί κανείς να χαρακτηρίσει τοντίτλο παράξενο, προκλητικό ή και ασεβώςπαραποιητικό της γνωστής χριστουγεννιάτικης

εκκλησιαστικής φράσης. Έχει το σκοπό του. Αντικα-θιστώντας τη λέξη «ειρήνη» με την ομόηχη λέξη«οδύνη»(=μεγάλος ψυχικός πόνος) και τη λέξη «ευ-δοκία»(=γαλήνια ψυχική διάθεση) με την επίσηςομόηχη λέξη «αδικία», θέλει να δείξει την αντίφασηπου υπάρχει ανάμεσα στα μηνύματα των Χριστου-γέννων και στην υποκρισία των ανθρώπων. Προπάντων εκείνων οι οποίοι εξουσιάζουν τον κόσμοκαι οι οποίοι, ενώ τα επικαλούνται και λένε ότι ταεφαρμόζουν, τα καταπατούν και κινούνται προς τηνεντελώς αντίθετη κατεύθυνση, έχοντας σαν θεό τουςτο ευρώ, το δολάριο και γενικά το χρήμα.

Κόλαση επικρατεί σε πολλά σημεία του παγκό-σμιου χάρτη αυτές τις μέρες, που, όσοι είμαστε τυ-χεροί, γιορτάζουμε,χαιρόμαστε και ανταλ-λάσσουμε ευχές καιδώρα. Η φρίκη τουπολέμου κατασπαράσ-σει σώματα και ψυχές.Αφαιρεί κατά χιλιάδεςτις ζωές των ανθρώ-πων. Καταστρέφειόσα με ιδρώτα καιστερήσεις οικοδομούν,για να βελτιώσουν τηνκαθημερινότητά τους και να κάνουν βιωτό τον βίοτους. Γκρεμίζει και παραδίδει στη φωτιά δημιουργή-ματα του πνεύματος, της επιστήμης, της τέχνης, τηςπαράδοσης, του πολιτισμού: Έργα της ειρήνης, απο-τελέσματα μακροχρόνιου μόχθου των χεριών και τουπνεύματος των ανθρώπων. Καταδικάζει στη φτώχεια,στην πείνα, στη δίψα, στην αρρώστια και στην εξα-θλίωση πολλούς λαούς. Στερεί από εκατομμύρια παι-διών το δικαίωμα της ζωής, της χαράς, του χαμόγελου,της μόρφωσης, της ελπίδας και του ονείρου για τομέλλον. Ξεριζώνει από τις εστίες τους ολόκληρουςπληθυσμούς, αθώες υπάρξεις, που απελπισμένα ρί-χνονται στους αβέβαιους δρόμους της προσφυγιάς.

Ο κατάλογος των δεινών είναι γνωστός και δενέχει τελειωμό! Η συνέχιση της απαρίθμησης δεν θαπρόσφερε κάτι καινούργιο στον αναγνώστη. Ίσως,όμως, να είχε ενδιαφέρον το ερώτημα «γιατί συμ-βαίνουν όλα αυτά και ποιοι ευθύνονται». Και για ναμην πελαγοδρομήσουμε, ας το περιορίσουμε στηνευρύτερη περιοχή μας και, βεβαίως, στη χώρα μας.

Η Μέση Ανατολή και η Μεσόγειος φλέγεται εδώκαι χρόνια. Ενεργό ηφαίστειο, που μια μεγαλύτερηέκρηξή του, μπορεί να στείλει τη λάβα του ως τα πέ-ρατα του κόσμου. Παλαιστίνη, Αίγυπτος, Λιβύη, Λί-βανος, Συρία, Ιράκ και τόσα άλλα θύματα του αντα-γωνισμού και της σύγκρουσης οικονομικών και γεω-πολιτικών συμφερόντων των δυνατών και δυναστώντης γης. Αυτοί σπέρνουν «ζιζάνια», προκαλούν εσω-τερικές αντιπαλότητες και εθνικούς διχασμούς, βάζουντους λαούς να αλληλοσφάζονται, τους πουλούν όπλακαι εποφθαλμιούν τον εθνικό τους πλούτο. Αυτοίδημιουργούν και δυναμώνουν έτσι δικτάτορες, τρο-μοκράτες και εφιαλτικά μορφώματα, όπως το λεγόμενο«Ισλαμικό Κράτος». Και μετά, χύνοντας κροκοδίλιαδάκρυα, δήθεν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτωνκαι της δημοκρατίας, κάνουν στρατιωτικές επεμβάσειςγια την αποκατάσταση τάχα της τάξης και της ειρήνης,όπως προσποιούνται, αλλά στην ουσία για τηνεπιβολή της δικής τους επικυριαρχίας και του ελέγχουτων περιοχών, που με την τακτική τους καταστρέφουν.

Αυτοί είναι οι θύτες των ξεριζωμένων και οι πραγμα-τικοί υπεύθυνοι για τα κύματα των απελπισμένωνπροσφύγων. Και κάτω από το επίπλαστο ανθρωπιστικόενδιαφέρον τους προσπαθούν να κρύψουν την απάν-θρωπη αδιαφορία τους. Πώς μπορούν να βάζουν στοστόμα τους το «αγαπάτε αλλήλους»; Δεν δικαιούνται!

Ένας τέτοιος θεατρίνος είναι η επίσημη Ευρώπη.Ή, μάλλον, ήταν. Τώρα δε νοιάζεται πλέον να κρύψειτην εγκληματική αδιαφορία της. Η συμπεριφορά τηςτο δείχνει καθαρά. Δεν την αφορούν οι υγροί ομαδικοίτάφοι στο Αιγαίο και σε άλλα σημεία της Μεσογείου.Με φράχτες του αίσχους στα σύνορά της θέλει ναπεριφρουρήσει την «ησυχία» της. Και μόνο στηφτωχή και βασανισμένη από την οικονομική κρίσηΕλλάδα, στη θάλασσα και στη στεριά της, στα νησιάκαι στις πόλεις της, πολλοί άνθρωποι, ενάντια στιςξενοφοβικές κραυγές και στον φασίζοντα ρατσισμό,

παλεύουν, για ναμην χρεοκοπήσει καιαδειάσει από νόημαη λέξη «Άνθρωπος».Εδώ δίνεται η μεγάλημάχη της ανθρωπιάςενάντια στη φρίκη.Εδώ οι απελπισμένοιξαναδίνουν ραντε-βού με την ελπίδα.Εδώ στρέφουν ξανάτα μάτια τους οι λαοί

του κόσμου. Εδώ πρέπει να τα στρέψει και η Σουη-δική Ακαδημία. Για να βραβεύσει την προσπάθειαμε ένα μεγάλο, γνήσιο και αδιαφιλονίκητο, απαλ-λαγμένο από σκοπιμότητες, βραβείο: Το νόμπελανθρωπιάς και αλληλεγγύης!

Ποιος κάνει τον πόλεμο, που σκοτώνει, κατα-στρέφει και ξεκληρίζει; Ποιος προκαλεί την οικονο-μική καταστροφή και την ανθρωπιστική κρίση χωρώνκαι λαών; Ο παγκόσμιος και πιο θηριώδης σήμεραμακελάρης είναι, κατά γενική ομολογία και παραδοχή,το μεγάλο κεφάλαιο και το σύστημά του, ο καπιταλι-σμός (από την ξένη λέξη «κάπιταλ»= κεφάλαιο).Ανέκαθεν το «ευαγγέλιό» του ήταν το κέρδος, το με-γάλο κέρδος και η συσσώρευση αμέτρητου πλούτουστα χέρια των λίγων με κάθε τρόπο και κάθε μέσον:από την εκμετάλλευση μέχρι και την εξόντωση. Απότην ισοπέδωση ψυχών και σωμάτων μέχρι και το μα-κάβριο πάτημα επί πτωμάτων. Και αν στην πορείατου χρόνου ο καπιταλισμός έκανε παραχωρήσειςστους λαούς, κάτω από την πίεση των σκληρών καισυχνά αιματηρών αγώνων τους, σήμερα τα θέλειόλα πίσω. Και ενώ είναι δικό του δημιούργημα ηπαγκόσμια οικονομική κρίση που περνάμε σήμερα,δεν εννοεί να χάσει ούτε «δραχμή» από τα κέρδητου και ρίχνει όλα τα βάρη στους λαούς. Όμως,δικές του είναι οι αμαρτίες που πληρώνουν οι λαοί,που πληρώνουμε κι εμείς με τα μνημόνια και όχιαποκλειστικά δικές μας, όπως προσπαθούν να μαςπείσουν και οι ίδιοι οι καπιταλιστές και οι καλοπλη-ρωμένοι και δουλοπρεπείς εκπρόσωποί τους.

Το κεφάλαιο, είχε πει ο Μαρξ, ζει ρουφώνταςτο αίμα των εργαζόμενων. Σήμερα όμως ρουφάειτο αίμα και των ανέργων και κάθε αδύναμου, κατα-τρεγμένου και απόκληρου της κοινωνίας. Αξιοποιείτους πάντες και τα πάντα σαν καύσιμα για την παρα-γωγή κέρδους. Οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, όληη φύση και ολόκληρος ο πλανήτης είναι αναλώσιμαυλικά, για να λειτουργήσει και να παραγάγει πλούτουπέρ των λίγων η καπιταλιστική μηχανή. Γιατί

Συνέχεια στη σελ. 2

Ευχόμαστε σε όλους ένα χαρούμενο και δημιουργικό νέο έτος,

με υγεία, αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο, και με καλύτερες συνθήκες

για τη χώρα μας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΗ ετήσια συνεστίαση Η ετήσια συνεστίαση

του Συλλόγου μαςτου Συλλόγου μας• Η καθιερωμένη ετήσια συνεστίαση των

μελών και φίλων του Συλλόγου μας θαγίνει στις 2 Απριλίου 2016, ημέρα Σάββατοκαι ώρα 9.30 μ.μ., στο μουσικό μεζεδοπω-λείο «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ», οδός Α. Λεντάκη,Αμισσού & Σμύρνης, στον Υμηττό (δίπλαστην ΠΥΡΚΑΛ), τηλ. 210 7629905.

• Θα προσφερθεί πλούσιο φαγητό (καιγια νηστεύοντες), με όλα τα συνοδευτικά καιμε κρασί, μπίρες και αναψυκτικά, στη συνο-λική τιμή των 20 ευρώ κατ’ άτομο. (Γιαπαιδιά και για μαθητές-φοιτητές 15 ευρώ).

• Το κέντρο διαθέτει πλούσιο πρόγραμμαμε λαϊκά, δημοτικά και νησιώτικα τραγούδια,με ορχήστρα και με γνωστούς καλλιτέχνες.

• Καλούμε όλους τους συμπατριώτες καιτους φίλους να συμμετάσχουν μαζικά στηνεκδήλωση, που είναι μια καλή ευκαιρία συ-νάντησης, διασκέδασης και στήριξης τουΣυλλόγου μας. Με χαρά θα περιμένουμε καιτους νέους μας να αυξήσουν τη συμμετοχήτους. Για οργανωτικούς λόγους, παρακαλούμενα δηλώσετε έγκαιρα τη συμμετοχή σας τη-λεφωνικά στα μέλη του Δ.Σ.

Σας περιμένουμε όλους.

Με πατριωτικούς χαιρετισμούςΤο Διοικητικό Συμβούλιο

μπροστά στο κέρδος οι καπιταλιστές δε λογαριάζουν ούτε τηνκαταστροφή της φύσης και αρνούνται να λάβουν μέτρα προ-στασίας της (π.χ., να μειώσουν τη ρύπανση της ατμόσφαιραςκ.ά.), αν τα μέτρα αυτά μειώνουν έστω και ελάχιστα τα κέρδητους. Έτσι, σήμερα, όλα τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου, οιπολεμικές συγκρούσεις, η οικονομική και η ανθρωπιστική κρίση,η προσφυγιά και η μετανάστευση, η καταστροφή του περιβάλ-λοντος και η κλιματική αλλαγή, είναι πλευρές και όψεις τηςαδηφαγίας και απληστίας του καπιταλισμού. Επομένως, το σύ-στημα αυτό, σήμερα μάλιστα που περνάει κρίση και ασθενεί βα-ρέως, δεν είναι κατάλληλο για να υπηρετήσει τον άνθρωπο καιτις αξίες του. Είναι άδικο, σάπιο, διεφθαρμένο και πολιτικά διε-στραμμένο. Η πολιτική του διαστροφή φτάνει μέχρι του σημείουνα «δολοφονεί» απερίσκεπτα αυτούς που του χρειάζονται γιανα ζήσει, δηλαδή τους εργαζόμενους, που με τη δουλειά τουςτο τρέφουν, αφού τους μειώνει θανάσιμα τους μισθούς τους,την ασφάλισή τους, τα φάρμακά τους, τα νοσοκομεία τους καιτους γιατρούς τους. Το κερδοσκοπικό του αμόκ δεν έχει όρια.Τα κοράκια του συστήματος αγοράζουν μισοτιμής από τιςτράπεζες τα δάνεια που έχει πάρει ο κόσμος και είναι έτοιμα νααρπάξουν τα υποθηκευμένα σπίτια όσων δυσκολεύονται να ταεξοφλήσουν. Και το πιο φρικιαστικό είναι τα λεγόμενα «συμβόλαιαθανάτου»: στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, αγοράζουν στοένα τρίτο της τιμής τις ασφάλειες ζωής των βαριά ασθενών,όπως είναι οι πάσχοντες από ΑΙDS, οι οποίοι τα προπωλούν, γιανα προμηθευτούν τα πανάκριβα φάρμακά τους. Τα κοράκιαποντάρουν στον πρόωρο θάνατο των ασθενών και εισπράττουνστο ακέραιο το ποσόν της ασφάλισης, όταν οι ασθενείς αποδη-μήσουν.

Ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναιβιώσιμο. Για το αν χρειάζεται ριζική επισκευή ή απόσυρση καιαντικατάσταση, αρμόδιοι είναι να αποφανθούν και να προτείνουνλύσεις οι επιστήμονες και οι πολιτικοί. Πολλοί το κάνουν ήδη,και δικοί μας και ξένοι, αλλά χωρίς ειλικρίνεια και χωρίςεπιτυχία. Προ πάντων, όμως, το λόγο έχουν οι λαοί, πουμπορούν ενωμένοι και συντονισμένοι να επιβάλουν τις προ-οδευτικές ανατρεπτικές τους λύσεις. Το βέβαιο είναι ότι αυτή ηκατάσταση δεν πάει άλλο. Μόνον αν απαλλαγούμε απ’ αυτή καιγλυτώσουμε από την καταστροφή η γη και οι άνθρωποι,μπορούμε να ελπίζουμε για «ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποιςεὐδοκία». Και μπορεί, σύμφωνα με αυτή την εκκλησιαστικήφράση, η ειρήνη και η ευδοκία να είναι θεϊκά δώρα, αλλά η κα-τάκτησή τους απαιτεί και την σύμπραξη της ελεύθερης ανθρώπινηςβούλησης, πράγμα που, πλην της λογικής και της φιλοσοφίας,το λέει και η θρησκεία. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», έλεγαν καιοι αρχαίοι μας πρόγονοι (δηλαδή, καλή είναι και η βοήθεια τηςθεάς Αθηνάς, όταν κινδυνεύεις να πνιγείς, αλλά κούνα και συτα χέρια σου).

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

2 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

• Δημοτικό Διαμέρισμα Νέας Φιγαλίας: Νέα Πρό-εδρος του Τοπικού Συμβουλίου ανέλαβε η ΟλυμπίαΚατσάμπουλα, μετά την παραίτηση του ΝικολάουΚουτσούνη. Τα άλλα δύο μέλη είναι η ΘεοφανήΚατσιώλη και ο Κώστας Κρανίτης.• Παιδικός Σταθμός Νέας Φιγαλίας: Παραμένεικλειστός, αλλά το θέμα του παραμένει ανοιχτό.Ακούγεται ότι μπορεί και πρέπει πλέον να λει-τουργήσει, διότι και ο απαιτούμενος αριθμός παι-διών υπάρχει (12 περιμένουν να γραφτούν) αλλάκαι δασκάλα ενδιαφέρεται να υπηρετήσει εκεί.•Το τρένο ήρθε, αλλά… ξανάφυγε! Εμφανίστηκεκαι πάλι το τρένο στο από χρόνια ανενεργό σιδη-ροδρομικό μας δίκτυο. Ζωντάνεψε μνήμες, προ-κάλεσε συγκινήσεις, αλλά -δυστυχώς!- δεν εκτε-λούσε κανονικό δρομολόγιο. Απλώς, πραγματο-ποίησε για δεύτερη χρονιά την περιήγηση της Πε-λοποννήσου τον Οκτώβριο, με Έλληνες και ξένουςεκδρομείς. Μακάρι να ξαναλειτουργήσει. Ποιοςδεν θα το ήθελε!• Κάηκε σπίτι την προπαραμονή της Πρωτοχρο-νιάς: Πιθανή αιτία το τζάκι (και μάλλον η καμινά-δα του). Η φωτιά επεκτάθηκε γρήγορα στην ξύλι-νη κατασκευή, με αποτέλεσμα να μην την προλά-βουν η πυροσβεστική και οι προστρέξαντες.• Σταμάτησαν οι εργασίες αναστήλωσης του ναούτου Επικούριου Απόλλωνα! Είχαν αρχίσει εδώκαι αρκετά χρόνια, με ορίζοντα διάρκειας 25-30ετών. Η διακοπή οφείλεται στο ότι ολοκληρώνεται

το παλαιό ΕΣΠΑ, που τα χρηματοδοτούσε καικανείς δεν ξέρει αν και πότε θα υπάρξει νέα χρη-ματοδότηση για τη συνέχιση των εργασιών. Οιεργασίες αυτές είναι άκρως απαραίτητες για νασυντηρηθεί και να σωθεί ο ναός, αλλά και για νααναδείξει την καλλιτεχνική του αξία και ομορφιά,με βάση την οποία θεωρείται ως ένα από τα πιοσημαντικά αρχαιολογικά μνημεία της χώρας μαςκαι δικαίως αποκαλείται «Παρθενώνας της Πελο-ποννήσου».• Η ώρα της ελιάς: Πολυάνθρωπη, πολύβουη, μεκινητικότητα και κυκλοφοριακό χάος… μεγαλού-πολης είναι αυτόν τον καιρό η Ζούρτσα. Εργάτες,παραγωγοί, τρακτέρ, αγροτικά και επιβατικά αυ-τοκίνητα, ελαιοτριβεία, όλοι και όλα βρίσκονταισε συναγερμό.Δεν είναι μόνον ο τρύγος «πόλεμος», αλλά και τολιομάζωμα. Κατάφορτα τα ελαιόδεντρα, καλός ο«γιόμος», ικανοποιητική η τιμή του λαδιού. Όπωςφαίνεται, θα βγουν τα έξοδα, θα ανταμειφθούν οικόποι και οι αγωνίες και, λίγο ή πολύ, θα μείνεικαι «διάφορο». Μακάρι! Ευχόμαστε σε όλους καλήδύναμη και καλή συνέχεια. Γιατί ακόμα υπάρχειπολύς δρόμος. Η συγκομιδή είναι μόνο στη μέσηακόμα.

*(Σημείωση: εκτός από τα δύο τελευταία, οι ειδήσειςπροέρχονται από το ΦΙΓΑΛΙΑ-ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ, αλλάόχι με πιστή αντιγραφή).

ΝΕΑ ΑΠΟ ΤO ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

• Είδα για πρώτη φορά γαλοπούλα σε ένα εικο-νογραφημένο βιβλίο που μου χάρισαν, όταν πή-γαινα στο Δημοτικό. Έδειχνε ένα παράξενο πτηνό,κάτι μεταξύ κότας και νάνου στρουθοκάμηλου,με γυμνό λαιμό, ωραίο κόκκινο λειρί και βλέμμαγεμάτο περιέργεια. Και κάτω από την εικόνα, ησχετική λεζάντα έγραφε: «Καίτοι κατάγεται απότην Κεντρική Αμερική, ονομάζεται ινδιάνος καιόχι αμερικάνος, διότι ο Κολόμβος ονόμασε τότετον τόπο Δυτικές Ινδίες».**

• Αργότερα άρχισα να χαζεύω τις γαλοπούλες.Στην αρχή τις θεωρούσα κι εγώ ηλίθια πουλιά,αλλά σιγά σιγά διαπίστωνα στο βλέμμα τους όχιαπλώς μια περιέργεια, αλλά και κάποια προσδοκία:απαντούσαν πάντα στο σφύριγμά μου και έτρεχανπρος το μέρος μου, ξεφωνίζοντας χαρούμενα.

• Όταν κάποια Χριστούγεννα πρωτοδοκίμασα τοκρέας τους, διαπίστωσα ότι (καλώς εχόντων τωνπραγμάτων) απλώς δεν τρώγεται-εξαιρέσει, ίσως,σπανίων και εκτάκτων περιπτώσεων, όπως επί λι-μού, πολιορκίας, Κατοχής, από ναυαγούς σε ξε-ρονήσια ή από επιζήσαντες αεροπορικής τραγωδίαςκ.ά.! Όμως ήταν γραφτό, τα άπραγα και αθώααυτά πτηνά, να εμπλακούν από τον άνθρωποστην εορτή των Χριστουγέννων -αλλά και σε άλ-λες- οπότε, μαζί με τα έλατα, θεωρήθηκαν απα-ραίτητο συμπλήρωμα, όχι μόνο του θρησκευτικούκλίματος, αλλά και της κατευθυνόμενης κατανα-λωτικής παραφροσύνης των ημερών.

• Έτσι, οι ατυχείς γαλοπούλες σφαγιάζονταιπλέον ανηλεώς κατά εκατομμύρια. Μία ή δύοδιασώζονται κατά την Ημέρα των Ευχαριστιώνστις ΗΠΑ, όπου ο εκάστοτε Πρόεδρος τους απο-νέμει χάρη (!), επιλέγοντάς τες με άγνωστα κρι-τήρια. Και οι σχετικές βιομηχανίες μάς τις προ-σφέρουν σε ελκυστικές συσκευασίες, ακόμη καιμε θερμόμετρο στον ποπό, για τον έλεγχο της

εψήσεως! Πάντως, στο εορταστικό τραπέζι τακουφάρια τους παραμένουν αφάγωτα, υπό τααμήχανα βλέμματα οικοδεσποτών και προσκε-κλημένων.

• Τα περίεργα αυτά πτηνά δεν είναι άγρια, αλλάδεν έχουν καταστεί και τόσο οικόσιτα, όπως ταυπόλοιπα πουλερικά, αν και αρκετοί δημιουργούνμια προσωπική οικειότητα μαζί τους. Η λογοτεχνίατα έχει αγνοήσει, μάλλον-ή, τουλάχιστον, έτσινομίζω. Θυμάμαι μόνον ένα διήγημα του Πυργιώτηποιητή και πεζογράφου Τάκη Δόξα (1913-1976)με τίτλο «Γαλιά στον κάμπο», όπου περιγράφεταιη εξόντωση ενός κοπαδιού γαλόπουλων από γερ-μανική φάλαγγα οχημάτων επί Κατοχής. Δημοσι-εύθηκε στη συλλογή «Πικρή Εποχή» (1950) μεξυλογραφίες από τον φοιτητή (και μετέπειτα κα-θηγητή, χαράκτη και ζωγράφο) Θανάση Εξαρχό-πουλο, και αποτελεί έκδοση-κόσμημα της εφημε-ρίδας «Αυγή» του Πύργου.

Σημειώσεις: *ο κειμενογράφος είναι Ηλείος συγγρα-φέας και δημοσιογράφος. Προφανώς, έχει υπόψη τουτο βιβλίο «Μωρίας Εγκώμιον» (=βλακείας έπαινος),που έγραψε γύρω στο 1500 ο Ολλανδός ελληνομαθήςκαι λατινομαθής λόγιος και κληρικός Έρασμος, για νασατιρίσει και με την ειρωνεία του να στηλιτεύσει τηναφέλεια, τις υπερβολές και την ανοησία της θρησκό-ληπτης εκκλησίας και κοινωνίας της εποχής του καιόσων παριστάνουν τους σπουδαίους, χωρίς πράγματινα είναι. (Τα εκπαιδευτικά πανεπιστημιακά προγράμματαERASMUS φέρουν το όνομά του). Εν προκειμένωστόχος του Παπαδημητρακόπουλου δεν είναι η γα-λοπούλα, αλλά η «μωρία» της δικής μας καταναλωτικήςκοινωνίας και κάποιων εθίμων της.

**Ο Κολόμβος νόμιζε ότι είχε φτάσει στις ΔυτικέςΙνδίες, που ήταν ο στόχος του, αλλά είχε ανακαλύψεινέα ήπειρο, που πήρε το όνομά της από τον επίσηςθαλασσοπόρο Αμέρικο Βεσπούκι, ο οποίος κατάλαβεότι πρόκειται για νέο και άγνωστο ως τότε τόπο.

Επιμέλεια και σημειώσεις: Ιωάννης Αντωνόπουλος

Αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ της 22-12-2013

Γαλοπούλας… εγκώμιονΤου Ηλία Παπαδημητρακόπουλου*

Συνέχεια από την 1η σελ.

Δόξα ἐν ὑψίστοις… Εὐρὼ καὶ ἐπὶ γῆς ὀδύνη, ἐν ἀνθρώποις ἀδικία!

ΙδιοκτήτηςΣύλλογος Ζουρτσάνων Αθήνας και Πειραιά

«Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ» Βερανζέρου 23Α, 104 32 Αθήνα

Τηλ.: 210 5239423•••

Εκδότης - Διευθυντής: Βασίλειος Κ. Γλούμης

Ουρανουπόλεως 12, Τ.Κ. 111 42 Αθήνα Τηλ.: 210 2927747

•••Σύνταξη - Επιμέλεια έκδοσης: Το Δ.Σ.

•••Ηλεκτρονική Σελιδοποίηση - Εκτύπωση

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τ.Κ. 13121

Τηλ.-Fax: 210 2619 003 - 210 2619 696e-mail: karpouzi@otenet.gr

•••EΙΣΦΟΡΕΣ ΕΤΗΣΙΕΣ

Εσωτερικού Ευρώ: 10 Εξωτερικού $ 40

• Πολλές φορές έχουμε πει ότι ο Σύλλογος και η εφημερίδα χρει-άζονται τη συμμετοχή και τη στήριξη όλων ανεξαιρέτως των μελών,των αναγνωστών, των φίλων και των συμπατριωτών. Πάρα πολλοί αν-ταποκρίνονται σε αυτή την ανάγκη, ο καθένας με τον τρόπο του και μετις δυνάμεις του. Έρχονται στις εκδηλώσεις, τροφοδοτούν την εφημερίδαμε κείμενά τους, την ενισχύουν με τη συνδρομή τους και συχνά προ-σφέρουν την επί πλέον δωρεά τους για τη δράση του Συλλόγου.Αρκετοί από αυτούς γίνονται γνωστοί από τα ενυπόγραφα άρθρα τουςκαι από την ονομαστική δημοσίευση των συνδρομών και προσφορών.Αναμφίβολα, η συμβολή όλων τους είναι πολύτιμη για το Σύλλογο καιτην εφημερίδα, και γι’ αυτό τους ευχαριστούμε θερμότατα.

• Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι, που, ενώ προσφέρουν πάρα πολλά,είναι ελάχιστα γνωστοί ή και καθόλου. Μια τέτοια σημαντικότατη περί-πτωση είναι η συμπατριώτισσά μας κ. Άννα Πιτσινή-Μανιάτη, η οποία,παρά τον φόρτο εργασίας της στο φαρμακείο της Ζούρτσας, αφιερώνειοικειοθελώς, ανιδιοτελώς και αγογγύστως, πολύ χρόνο και καταβάλλεικόπους, για να συλλέγει, να ταξινομεί και να στέλνει στην εφημερίδαονόματα με συνδρομές και προσφορές, αλλά και τις «κοινωνικές»ειδήσεις του χωριού (γεννήσεις, βαπτίσεις, γάμους, θανάτους, επιτυχίεςμαθητών και σπουδαστών, αγγελίες, διαφημίσεις κλπ.). Γίνεται, έτσι,ένας ερασιτέχνης ανταποκριτής (ρεπόρτερ) και συνδετικός κρίκος τουχωριού με τους απανταχού, εντός και εκτός Ελλάδος, συμπατριώτεςμας. Δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά, που περιέχει κινδύνους για λάθηκαι μπερδέματα, καθώς, μάλιστα, τα «χαρτάκια» των ενδιαφερόμενωνδε φτάνουν πάντοτε έγκαιρα στα χέρια της και δεν είναι πάντοτε ευα-νάγνωστα και πλήρη, με αποτέλεσμα να απαιτούνται νέες χρονοβόρεςπροσπάθειες επικοινωνίας με τους ενδιαφερόμενους, για διευκρινίσεις,διορθώσεις και συμπληρώσεις.

• Και μόνο τα παραπάνω αρκούν για να χαρακτηρίσουμε την προ-σφορά της αγαπητής μας Άννας υπερπολύτιμη. Την ευχαριστούμεθερμά και της ευχόμαστε να είναι πάντοτε υγιής, πρόθυμη και ορεξάτη.Αυτό πράττει, άλλωστε, εδώ και χρόνια με την εφημερίδα και με τηνεξυπηρέτηση των συμπατριωτών μας στο φαρμακείο. Εκτός από ταφάρμακα, βάλσαμο είναι για όλους το χαμόγελό της, η ευγένειά τηςκαι η διάθεσή της να εξυπηρετεί.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Οι άγνωστοι εργάτες του Συλλόγου

(Γάλος, γαλόπουλο, γαλί, διάνος, ινδιάνος, ινδόρνις, κούρκος. Όλα σημαίνουν γαλοπούλα!)

3Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

Σε προηγούμενο φύλλο της εφημε-ρίδας μας (αριθ. 96/2007) είχα γράψειμια ιστορία για το ασβεστοκάμινο τουΆγιο-Νικόλα. Και έλεγα ότι έχω κι άλληιστορία και άλλο προσωπικό βίωμα. Να,λοιπόν, που μου δίνεται η ευκαιρία νατη διηγηθώ.

Ο ασβέστης, το χορίδι, όπως το λέ-γαμε παλιά στο χωριό, ως γνωστόν δεχρησιμοποιείται, όπως βγαίνει από τοκαμίνι. Πρέπει πρώτα να «σβήσει». Ναπάρει δηλαδή νερό, πολύ νερό και ναμετατραπεί από πέτρα σε λάσπη. Αυτόγίνεται σε μια μεγάλη γούβα, σαν στέρναπου ανοίγουν στη γη.

Ο συμπατριώτης μας ο Γεώργιος Πι-πιλής έδωσε την συγκατάθεσή του ναγίνει η γούβα στο οικόπεδο, που είναιακόμη μέχρι σήμερα δίπλα από το σπίτιμας.

Βρίσκει ο θείος μου ο Θανάσης (υπότην ιδιότητά του ως μέλους της τοπικήςΕπιτροπής των εργασιών) δυο παιδιά.Τον Κώστα τον Στρατηγάκη (Καράπαπα)και τον Μήτσο τον Ζευγίτη.

- Ελάτε εδώ, ρε. Έχετε δουλειά σή-μερα;

- Όχι, μπάρμπα.- Λοιπόν. Θα σας δώσω ένα τάληρο

του καθενού να ανοίξετε τη γούβα γιατον ασβέστη.

- Ρε μπάρμπα, λίγα είναι.- Δεν είναι λίγα.- Μα είναι πολλή η δουλειά.- Καλά. Θα κολατσίσετε κιόλας κατά

τις 11.- Μα…- Δεν έχει μα. - Όχι, ρε μπάρμπα…- Για ακούτε να σας ειπώ. Είναι και

δικός σας άγιος ο Άγιο-Νικόλας. Δενείναι μοναχά δικός μου.

- Ε, άμα το πας έτσι. - Δεν το πάω εγώ. Έτσι είναι.- Ε, καλά τότε.- Άιντε, βάλ’ τους και ένα ούζο να

δυναμώσουν.Η συμφωνία έκλεισε. Η δουλειά έγι-

νε. Άρχισαν τα ζώα να μεταφέρουν τονασβέστη από το καμίνι. Έφτιαξαν οι μα-ραγκοί μια κουρούτα ξύλινη, σαν μεγάλοκασόνι, ένα μέτρο επί δύο περίπου, μεπορτούλα μπροστά που άνοιγε και έκλει-νε κατά βούληση και όλα ήσαντε έτοιμαγια το σβήσιμο. Έλειπε, όμως, το πιοαπαραίτητο. Το νερό. Η πλησιέστερηδημόσια βρύση ήταν εκεί πάνω στο σπίτιτης Κυρα-Ντινούλας της δασκάλας απ’έξω. Πολύ μακριά για να το κουβαλάνε.

Είχαμε εμείς, όμως, μια βρύση μέσαστο μαγαζί. Είχαμε και μια «σουλήνα»που τη βάζαμε από τη βρύση και έφτανεμέχρι το δρόμο και καταβρέχαμε το κα-λοκαίρι, να κάτσει η σκόνη και να δρο-σίζει ο τόπος. Η σουλήνα αυτή είχε ένασυρμάτινο περιτύλιγμα σαν ελατήριο(σήμερα το λένε σπιράλ). Αυτό ήτανεμποτισμένο με καουτσούκ και είχε αλ-λεπάλληλα στρώματα από ύφασμα, κολ-λημένα στο καουτσούκ. Μια περίεργηκατασκευή, σίγουρα πρωτοποριακή γιατην εποχή της, πρόδρομος για τους ση-

μερινούς σωλήνες, λάστιχα, μάνικες καιόπως αλλιώς λέγονται.

Έλα όμως που δεν έφτανε μέχρι τηγούβα! Πήρε, λοιπόν, ο πατέρας μουένα φύλλο τσίγκο δίμετρο, το έσκισεμε την ψαλίδα στη μέση κατά μήκος καιτο έκανε δυο κομμάτια. Τα βούλιαξεστη μέση, για να γίνουν σαν λούκι, σανκεραμίδι, έβαλε το ένα μετά το άλλοκαι έτσι κέρδισε κάνα τεσσάρι μέτρακαι το πρόβλημα λύθηκε.

Άρχισε λοιπόν το σβήσιμο. Ρίχνουνστην κουρούτα αρκετή ποσότητα ασβε-στιού και πολύ νερό. Να το σκεπάσει.Σε λίγο αρχίζει να χοχλάζει, να καπνίζει,να σκάει, να βράζει κανονικά και η πέτρανα θρυμματίζεται σε χίλια κομμάτια καινα γίνεται σκόνη και λάσπη. Νερό, νερό,κι άλλο νερό και ανακάτεμα. Έτσι ό,τιπετρούλα άκαυτη υπάρχει μέσα, κατα-κάθεται. Ανοίγουν μετά το πορτάκι καιπέφτει στη γούβα ο ασβέστης σε κατά-σταση σχεδόν υγρή. Σαν κάτασπρο λα-χταριστό γάλα.

Αρκετές μέρες κράτησε αυτή η δια-δικασία. Όμως δεν τελειώνει εδώ. Λένεπως ο ασβέστης για να σβήσει, κανονικάθέλει εφτά φορές περισσότερο νερόαπό το βάρος του. Αν υπολογίσει κανείςκαι το γεγονός ότι η γούβα ήταν στοχώμα και το χώμα τράβαγε το πιο πολύνερό, καταλαβαίνουμε ότι ήθελε πότισμακάθε ημέρα. Αν το αφήνανε χωρίς νερόέσφιγγε, ξερόσκαγε και αυτό δεν ήτανκαλό. Έπρεπε να διατηρείται πάντα μα-λακό, σαν σακουλίσιο γιαούρτι.

Εδώ λοιπόν αρχίζει η δική μου αρ-μοδιότητα. Κάθε μεσημέρι, λίγο πρινκλείσουμε το μαγαζί, μου έλεγαν οι με-γάλοι: Άιντε, τράβα φάει ψωμί και μετάξέρεις τη δουλειά σου.

Εδώ θα κάνω μία παρένθεση. Η έκ-φραση «φάει ψωμί» εσήμαινε, «πήγαινενα φας». Επειδή, όμως, τα παλιά χρόνιατο ψωμί σπάνιζε, εθεωρείτο το κατ’ εξο-χήν έδεσμα. Είχες ψωμί; Είχες τα προςτο ζειν. Τα υπόλοιπα προσφάγια εθεω-ρούντο δευτερεύοντα. Έτσι έμεινε η

φράση «τρώμε ψωμί». Άλλωστε και σή-μερα οι νηστικοί άσιτοι λέγονται. Κλείνειη παρένθεση.

Έτρωγα λοιπόν «ψωμί» και γύριζα.Το μαγαζί έκλεινε στη 1 και άνοιγε στις4. Τι έκανα λοιπόν εγώ στο διάστημααυτό; Έβανα τη σουλήνα και άνοιγα τηβρύση για να ποτιστεί ο ασβέστης.Όμως, η σουλήνα είχε μεγαλύτερη διά-μετρο από την κάνουλα. Για να εφαρ-μόσει, τυλίγαμε την κάνουλα με ένα

πανί να χοντρύνει, μετά σπρώχναμε μεδύναμη τη σουλήνα να εφαρμόσει καιτη δέναμε και με ένα σπάγκο. Δεν υπήρ-χαν τότε συστολές και άλλα εξαρτήματαπου σήμερα μας διευκολύνουν. Στηναρχή κάτι γινόταν. Όταν, όμως, πότιζετο πανί άρχιζε να στάει έξω. Δηλαδή, τινα στάει. Εδώ που τα λέμε μισό μέσαμισό έξω πήγαινε το νερό. Με αποτέ-λεσμα ο κουβάς που είχαμε κάτω απότο μποτιλάμι (το λαμαρινένιο πλαίσιομε μια τρύπα στην άκρη αντί αποχέτευ-σης που είχε επάνω τα ποτήρια και ταμπουκάλια) να γεμίζει στο πί και φί.

Έπρεπε, λοιπόν, εγώ να είμαι σεεπιφυλακή. Να κλείνω τη βρύση, ναπαίρνω τον κουβά, να τον αδειάζω, νατον ξαναβάζω στη θέση του, να ξανα-νοίγω τη βρύση και πάει λέγοντας. Άσεπου καμιά φορά πεταγόταν η σουλήνααπό την κάνουλα και, ώσπου να τηνπρολάβω, γέμιζε ο τόπος νερά. Τέλοςπάντων, η δουλειά γινότανε.

Κάπου κάπου από περιέργεια πήγαιναδίπλα στη γούβα με ένα καλάμι καιέκανα τρύπες στο μαλακό ασβέστη.Έγραφα γράμματα, χάραζα γραμμές καιγενικά έπαιζα. Όμως το προχώρησα καιπαραπέρα. Έπαιρνα πετρούλες και τιςπέταγα με δύναμη μέσα και, όπως ήτανμαλακό και εύπλαστο, άνοιγα τρύπεςμε διάφορα σχήματα. Ανάλογα με τηνταχύτητα και το μέγεθος της πέτραςήταν και τα ανοίγματα και οι τρύπες.Ωραίο παιχνίδι. Έλα, όμως, που, όποιοςμαγειρεύει ψέματα, τα βρίσκει στο πιάτο!Ή, όποιος κατουράει στη θάλασσα, το

βρίσκει στο αλάτι!Γιατί, όταν άρχισαν οι εργασίες στην

εκκλησία, εμείς τα παιδιά του σχολείουδουλεύαμε στα διαλείμματα υπό μορφήπαιχνιδιού. Παίρναμε το καρότσι καιένα φτυάρι και κουβαλάγαμε τον ασβέ-στη από τη γούβα μέχρι την εκκλησία.Λίγο κάθε φορά. Και γιατί δεν μπορού-σαμε να κουβαλήσουμε πολύ, και γιαλόγους σκοπιμότητας. Να κάνουμε δη-λαδή περισσότερα δρομολόγια. Σκοτω-νόμαστε ποιός θα πάει περισσότεροδρόμο το καρότσι. Ύστερα φτιάχναμελάσπη. Λίγη λίγη. Τρείς φτυαριές ασβέ-στη, εφτά φτυαριές άμμο. Νερό καθόλου.Η υγρασία του ασβεστιού ήταν αρκετήγια να γίνει λάσπη. Τσιμέντο δεν ρίχναμε.Από τότε έμαθα ότι στο λάσπωμα τωνκεραμιδιών δεν πάει τσιμέντο, για ναείναι εύκολη η πιθανή αντικατάστασησε περίπτωση βλάβης.

Εκεί λοιπόν που έφτιαχνα και εγώλάσπη, συναντούσα κάπου-κάπου καικαμιά πετρούλα. Και τότε; έ, τότε μεέπιαναν οι τύψεις. Άσε που μια φοράλέει ο μαστρο-Λιάς ο Κρεσταινίτης (Πα-νούσης):

- Μα τι διάολο, δεν τον σουρώσανετον ασβέστη, γεμάτο πέτρες είναι.

Εγώ βέβαια έκανα τον Κινέζο αλλάμέσα μου… άσ’τα.

Ύστερα ανεβάζαμε τη λάσπη με τουςτενεκέδες στη σκεπή. Άλλο παιχνίδιαυτό. Διότι η σκάλα ήταν με τέτοιοτρόπο κατασκευασμένη, που το ανεβο-κατέβασμά της ήταν πραγματικό παιχνίδι.Και άνετη και σίγουρη. Είχε τρία κεκλι-μένα επίπεδα και στα ενδιάμεσα κεφα-λόσκαλα για ξεκούραση. Το πλάτος τηςήταν περίπου δύο μέτρα. Πετσωμένηκατά μήκος με σανίδες και για σκαλο-πάτια άλλες σανίδες οριζόντιες, για να«βρίσκει» το πόδι και να μη γλιστράμεπρος τα πίσω. Το πρώτο κεκλιμένο επί-πεδο ξεκίναγε αποκάτω, δίπλα ακριβώςαπό τη γουβίτσα που έμπαινε στη γη τοχάλκινο συρματόσχοινο του αλεξικέ-ραυνου (θα το θυμούνται οι παλαιότεροι)και το τελευταίο «έσκαγε» ακριβώςμπροστά στο ρολόϊ. Στο πλάι είχε πα-ραπέτια (κουπαστές) για σιγουριά καιγια να ακουμπάμε κιόλας.

Επειδή από μικρό παιδί μου άρεσαντα μαστορέματα, έδινα ιδιαίτερη σημασίασε τεχνικής φύσεως θέματα. Έτσι θεω-ρούσα και τη σκάλα αυτή τέλειο κατα-σκεύασμα. Αργότερα έμαθα ότι ήτανκαι αυτή σχέδιο του συμπατριώτη μαςμηχανικού Αθανασίου Δαΐκου και έτσιεξηγούνται όλα.

Έχουν δημοσιευθεί στο παρελθόνκαι φωτογραφίες στην εφημερίδα μας,στο υπ’ αριθ. 41/1994 φύλλο, από τηνεπισκευή της στέγης του Αγιο-Νικόλα.Αναδημοσιεύουμε την παραπάνω, πουεμείς τα παιδιά σαν μελισσάκια ανεβο-κατεβαίναμε κουβαλώντας υλικά.

Στη διαδικασία αυτή βοηθούσαν μετον τρόπο τους και οι δάσκαλοί μας, οιοποίοι επιμήκυναν τα διαλείμματα, γιανα προσφέρουμε και εμείς εργασία.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΙΔΗΣ

Το «χορίδι»για την επισκευή της στέγης του Αγίου Νικολάου το 1952

Τα μικρά ζουρτσανόπουλα φορτωμένα και στα δυο τους χέρια, ανεβοκατεβαίνουνακούραστα στη στέγη του Αγιο-Νικόλα. Από αριστερά: άνω ο Γιώργος Θ. Κλέντος.Στην πρώτη σειρά 1ος Γιώργος Κ. Λιάπης, 2ος Δημ. Β. Βενετσανόπουλος, 3ος Γ. Ι.Κουκλάς, 4ος πίσω Νίκος Γ. Δημοσθενίδης, 5ος Τάκης Ν. Καραχάλιος, 6ος ΓιάννηςΑδαμόπουλος.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ

ΖΥΜΑΡΙΚΩΝ «ΑΥΘΕΝΤ Ι ΚΟ »«ΑΥΘΕΝΤ Ι ΚΟ »Ανοίξαμε και σας περιμένουμε

να σας εξυπηρετήσουμε στον πλήρως ανακαινισμένο χώρο μας στη Νέα Φιγαλία Ηλείας,

φτιάχνοντας με τα πιο αγνά και τοπικά υλικά, χυλοπίτες - μακαρόνια - τραχανά - βίδες - λαζάνια - σαλιγκαράκια κ.ά.

Τηλ. Επικοινωνίας 26250 41068Γιουρούκος Κωνσταντίνος Κιν. 6974222901

4

Το ξεκίνημα

Για να εγκατασταθούμε, έπρεπε ναπροηγηθούν κάποιες ετοιμασίες. Πρώταπρώτα να μας γράψουν μέσα στην προ-θεσμία που υπήρχε, καταβάλλοντας γιαεγγραφή 10 δραχμές. Τότε δεν υπήρχεακόμη η δωρεάν παιδεία. Ύστερα έπρεπενα μας βρουν δωμάτιο να μείνουμε. Πή-γαιναν οι γονείς μας στην Κυπαρισσίακατά τα μέσα του Σεπτεμβρίου, ώστενα το συνδυάσουν και με το πανηγύριπου άρχιζε στις 14 του μηνός, του Σταυ-ρού, έβρισκαν το δωμάτιο, συμφωνούσαντο ενοίκιο και το «έκλειναν». Κάποιαπαιδιά πήγαιναν μόνα τους και έβρισκανδωμάτιο.

Κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριούάρχιζαν να γίνονται κάποιες εργασίες.Πρώτα μας έφτιαχναν το κρεβάτι. Δύοτρίποδα ξύλινα από κυπαρίσσι ή πεύκοκαι 4-5 σανίδες. Έτοιμο το κρεβάτι. Ακο-λουθούσε το στρώμα (το λέγαμε καιματαράτσι). Το απ’ έξω ήταν φτιαγμένοαπό υφαντό πανί δίμιτο. Για το γέμισμάτου, μην πάει το μυαλό σας σε βαμβάκικαι τέτοια υλικά. Όταν αλώνιζαν τα γεν-νήματα, κρατούσαν ένα-δύο μεγάλα σα-κιά (μπούρδες) γεμάτα με άχυρο απόβρώμη, τη βρωμιά, όπως τη λέγαμε. Δενχρησιμοποιούσαν άχυρο από το σιτάρι,γιατί είχε το άγανο, που τρύπαγε σαβελόνα και, όταν θρυμματιζόταν, γινότανσκέτος μπουχός. Η βρώμη δεν είχε άγα-νο και η καλαμιά της ήταν πιο μαλακή,πιο ελαστική και δεν τρύπαγε. Με αυτό,λοιπόν, το υλικό γέμιζαν το στρώμα.Στην αρχή ήταν αφράτο και αναπαυτικό.Σε κάνα μήνα, όμως, γινόταν πίτα. Ούτεελαστικότητα ούτε άνεση. Γινόταν σκλη-ρό «ανατομικό», όπως λένε σήμερα. Τέ-λος πάντων, αυτό ήταν.

Όταν πλέον όλα ήσαν έτοιμα, τηνπαραμονή ενάρξεως των μαθημάτωνμπαίναμε στο λεωφορείο, έχοντας μαζί

και όλα τα υπάρχοντά μας και κατεβαί-ναμε στο Θολό. Τα λεωφορεία τότεείχαν και σχάρα στην οροφή και εκτε-λούσαν και χρέη φορτηγού. Στη συνέχειαπαίρναμε το τραίνο για Κυπαρισσία. Ανείμαστε τυχεροί, πηγαίναμε κατ’ ευθείαν.Γιατί πολλές φορές το τραίνο πήγαινεστην Καλαμάτα και στο Καλό Νερό έπρε-πε να μπούμε σε άλλο, που είχε αντα-πόκριση. Άλλο φόρτωμα-ξεφόρτωμα,δηλαδή. Οι αποσκευές μας ήταν αρκετές.Σανίδες κρεβατιού, στρώμα, ένας μπόγοςπου περιείχε τα στρωσίδια, όπως κου-ρελούδες, κουβέρτες υφαντές, μαξιλάριακαι ίσως και σεντόνια. Δεμένα σφιχτά ήραμμένα, για να μη μας σκορπίσουν.Γιατί μια φορά κάποιο παιδί τα είχεπιάσει μόνο με ένα σπάγκο στη μέσηκαι στο κατέβασμα στο σταθμό σκορπί-στηκαν δώθε-κείθε. Του τα μάζεψε μιαμάνα από την Κάτω Κοπάνιτσα και μεαυστηρό ύφος του λέει: «Να ειπείς τηςμάνας σου από πάρτη μου ότι δεν αξίζειφράγκο!..» Εκτός από τον μπόγο είχαμεκαι ένα ή δύο σακούλια με τα υπόλοιπαυπάρχοντά μας.

Φτάναμε στο δωμάτιο, τακτοποιού-σαμε τα πράγματά μας και είμαστε έτοι-μοι πλέον για τη μάχη της χρονιάς. Τηςσχολικής χρονιάς. Την επομένη άρχιζεο αγώνας μας. Αγώνας για την πρόοδο,για τη μάθηση. Καθένας κατέβαλε τηνπροσπάθεια που μπορούσε ή που ήθελεκαι έτσι ρίχναμε τα θεμέλια της μετέπειταζωής μας, μόνοι μας, μακριά από τουςγονείς. Χειραφετημένοι και υπεύθυνοιαπό τα δώδεκά μας χρόνια.

Ο Ανεφοδιασμός

Στο χωριό γυρίζαμε τρείς φορές τοχρόνο. Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλο-καίρι, βεβαίως. Καμιά φορά και τις από-κριες. Οι συγκοινωνίες τότε και η επι-κοινωνία δεν ήταν ούτε συχνές, ούτε

εύκολες. Έτσι, ο ανεφοδιασμός μας μετρόφιμα γινόταν μια φορά την εβδομάδα,κάθε Κυριακή με το περιβόητο σακούλι.

Εζύμωναν το Σάββατο οι μανάδεςμας, για να είναι φρέσκο το ψωμί καιετοίμαζαν ό,τι άλλο είχαν να μας στεί-λουν. Έβαζαν μέσα ένα καρβέλι ψωμί,αυγά, πολλά αυγά, γιατί ήταν η εύκοληκαι γρήγορη λύση, χυλοπίτες, τραχανά,φασόλια, μακαρόνια, τσιγαρίδες και ό,τιάλλη φτώχεια είχε το κάθε σπίτι καιέβαναν και λίγα χρήματα (πενταροδε-κάρες στην ουσία) για τα απολύτωςαπαραίτητα. Για τα βιβλία και τα τετράδιαμας έδιναν ξεχωριστό κονδύλιο στηναρχή της χρονιάς. Μας έβαζαν και κρέαςμαγειρεμένο ή, αν δεν έβαζαν κρέας,έβαζαν λίγα χρήματα παραπάνω για νααγοράσουμε.

Όλα αυτά έπρεπε να ετοιμαστούναποβραδίς. Γιατί το πρωί, αχάραγο, στις5 η ώρα, έπρεπε να πάνε το σακούλιστο πρακτορείο του λεωφορείου, πουτο είχε ο μπαρμπα-Αντώνης ο Φάμελος(δίπλα από το σημερινό Φαρμακείο).Έπρεπε να πάνε νωρίς, να πληρώσουνένα δίφραγκο για τα κόμιστρα, να κόψειτο χαρτί, τη φορτωτική ο μπάρμπα-Αν-τώνης και να κολλήσει το αντίστοιχοχαρτάκι σε κάθε σακούλι. Είχε διαδικασίακαι έπρεπε να γίνουν όλα αυτά, γιατίστις 6 έφευγε το λεωφορείο. Όπως κα-ταλαβαίνετε, το σακούλι το περιμέναμεσαν Μεγάλη Λαμπρή.

Την Κυριακή το πρωί ξεκινάγαμε όλοιγια την εκκλησία. Υποχρεωτικός ο εκ-κλησιασμός. Συγκεντρωνόμαστε στο Γυ-μνάσιο και πηγαίναμε συντεταγμένοι μετη συνοδεία καθηγητών. Περιμέναμε

πώς και πώς να τελειώσει. Με το πουακούγαμε το «Είδομεν το φως το αλη-θινόν», πεταγόμαστε έξω. Άσε που με-ρικές φορές κοιτάζαμε μήπως μας βλέπεικάποιος καθηγητής και λακάγαμε νωρί-τερα από την πλαϊνή πόρτα. Με βιαστικόβήμα ή και τρέχοντας φτάναμε στοσταθμό. Το τραίνο ήταν και επιβατικόκαι φορτηγό. Έτσι δεν είχε καθορισμένηώρα άφιξης. Μερικές φορές δεν είχεέλθει ακόμη. Άλλοτε πάλι είχε έλθεινωρίς και τα σακούλια μας ήταν ριγμένακάτω, δίπλα στις γραμμές. Πολύχρωμασακούλια, υφαντά, με διάφορα σχέδιακαι σχήματα. Γενικώς δέσποζε το κόκκινοχρώμα. Τρέχαμε με ανυπομονησία, γιανα βρει ο καθένας το δικό του. Είχανχαρτάκι με το όνομα, ή γραμμένο πάνωστο άσπρο πανί που κάλυπτε το άνοιγμακαι ήταν ραμμένο γύρω-γύρω, όταν τοσακούλι ήτανε φίσκα. Αξίζει να αναφέ-ρουμε ότι, παρ’ όλη τη φτώχεια τηςεποχής, δε χάθηκε ποτέ σακούλι.

Το κόβαμε, λοιπόν, στον ώμο ή τοπιάναμε από το σακουλόσχοινο από δωκαι από κει, αν είμαστε δύο, και κατευ-θείαν για το σπίτι. Η ώρα του ανοίγματος

ήταν ιεροτελεστία. Ανοίγαμε ένα ένατα πράγματα, να τα δούμε, να τα δοκι-μάσουμε, να δούμε τα λεφτά και ναδιαβάσουμε το σημείωμα-γράμμα πουμας έγραφαν οι γονείς μας. Αγαπητάμας παιδιά κλπ… και η απαραίτητη επω-δός, να προσέχετε και να διαβάζετε.Ήταν τέτοια η ψυχική μας διάθεση, τοηθικό μας ανεβασμένο στα ύψη και λίγοπολύ νιώθαμε σα να κερδίσαμε λαχείο.Τέτοια χαρά. Τέτοια ικανοποίηση.

Δυσκολίες

Η χαρά όμως και η ικανοποίηση δενκρατούσε πολύ. Σε λίγο άρχιζαν να έρ-χονται ημέρες ισχνών αγελάδων. Μισο-βδόμαδα, το πολύ μέχρι την Πέμπτη,μας τελείωναν οι προμήθειες. Είμαστε,βλέπετε, και παιδιά και δε χορταίναμεφαΐ. Άρχιζε, λοιπόν, το στρίμωγμα.Ακόμη και το ψωμί, όταν ζέσταινε οκαιρός, άρχιζε να μουχλιάζει. Κόβαμετην πρώτη φέτα που πρασίνιζε και τηνπετάγαμε. Την άλλη μέρα το ίδιο. Καμιάφορά μούχλιαζε και η κόρα. Και τότεξεμέναμε και έπρεπε να αγοράσουμε.Μαγειρεύαμε επίσης μια κατσαρόλα χυ-λοπίτες και τρώγαμε κάνα δυο μέρες.Για ψυγείο βέβαια δε γίνεται λόγος.Πώς δεν παθαίναμε δηλητηρίαση, δενξέρω. Καμιά φορά φυλάει και ο Θεός.

Άλλη φτηνή λύση ήταν το γιαούρτι.Και με πενήντα λεπτά μας έδινε ο Μίστοςο γιαουρτάς λίγο σε ένα πιατάκι ή σεένα κατσαρολάκι αλουμινένιο. Ή το παίρ-ναμε στο σπίτι ή το τρώγαμε εδεκεί.Μερικές φορές πηγαίναμε και στην τα-βέρνα ή στο εστιατόριο. Στην αρχή κά-ναμε βόλτα απ’ έξω δειλά-δειλά. Ύστερα,αφού αναμετράγαμε τις δυνάμεις μας,τις οικονομικές, εννοείται, μπαίναμεμέσα. Τα φαγητά μοσχομύριζαν γαργα-λιστικά. Καθόμαστε σε μια άκρη και πα-ραγγέλναμε. Το συνηθισμένο ήταν φα-σολάδα ή μακαρονάδα. Μέχρι εκεί ξα-νοιγόμαστε. Εδώ μου έρχεται στο νουτο ανέκδοτο με τον Καραγκιόζη και τονεστιάτορα. Πόσο έχει το κρέας; Εφτάδραχμές. Πόσο το ψάρι; Έξι δραχμές.Πόσο έχει η σάλτσα; Η σάλτσα δεν χρε-ώνεται. Ε, τότε βάλε μου τρεις μερίδεςσάλτσα!…

Εκτός από τις παραπάνω λύσεις εί-χαμε και την αλληλοεξυπηρέτηση. Όποι-ος είχε τη δυνατότητα, φιλοξενούσε ήδάνειζε τον άλλο και έτσι περνάγανε οιημέρες, ώσπου να έρθει η Κυριακή καινα φτάσει το πολυπόθητο σακούλι.

Και επειδή σε εποχές άσχημες, σεεποχές φτώχειας και γενικά σε εποχέςδυσκολιών ακμάζουν οι «καλές τέχνες»,δεν ήταν δυνατόν να μείνουμε και εμείςπίσω. Φτιάχναμε διάφορα στιχάκια, γιανα διακωμωδήσουμε την κατάσταση καιπαράλληλα για να διασκεδάζουμε.

Παραθέτω δύο απ’ αυτά, όπως ταθυμάμαι:

Να πας να ειπείς της μάνας μουνα στείλει το σακούλι,γιατί τελειώσανε τ’ αυγάκαι δεν υπάρχουνε λεφτάνα πάρουμε γιαούρτι.

Άλλο: Όλοι στου Μίστου, ρε παιδιάαπόψε θε να πάμε,όλοι γιαούρτι και ψωμίνα κάτσουμε να φάμε.

Τέλος, μετά από χρόνια, όταν άκουσατο τραγούδι του Άκη Πάνου «εφτά νομάσ’ ένα δωμά», μου άρεσε πάρα πολύ.Ανέτρεξα στα δύσκολα σχολικά χρόνιακαι με αστεία πλέον διάθεση προσπά-

Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

Συνέχεια στην 5η σελ.

ΑναμνήσειςΑπό τα μαθητικά χρόνια στο Γυμνάσιο Κυπαρισσίας στη δεκαετία του ’50

Ζουρτσανόπουλα, μαθητές του Γυμνασίου Κυπαρισσίας σε φωτογραφία του 1956.Από αριστερά καθιστοί: 1ος Θύμιος Γ. Παύλος, 2ος πίσω Αλέξης Κ. Παυλούρος,

3ος Δημ. Β. Βενετσανόπουλος, 4ος Θανάσης Ν. Χατζής, 5ος Δημήτρης Π. Βάγιας.Από αριστερά όρθιοι: 1ος Νίκος Γ. Δημοσθενίδης, 2ος Τάκης Ν. Καραχάλιος,

3ος Σπύρος Αν. Τάγαρης, 4ος Μαθητής από άλλο χωριό, 5ος Θανάσης Τάγαρης του Κούλη.

Ένα σακούλι που βρήκαμε στο σεντούκι της γιαγιάς.

Τ ην 28η Οκτωβρίου βρέθηκα στη Ζούρτσα και παρακολούθησα τις εορ-ταστικές εκδηλώσεις που οργάνωσαν τα σχολεία μας. Μετά τη δοξολογίαακολούθησε ομιλία, καταθέσεις στεφάνων στο ηρώον, η απαραίτητη

παρέλαση μπροστά στο Δημαρχείο και ύστερα εθνικοί χοροί στην πλατεία. Κα-μαρώσαμε όλοι οι παρευρισκόμενοι τη νεολαία του χωριού μας, από τα νήπιαμέχρι τους μαθητές του Λυκείου.

Τα χρόνια που εμείς τελειώναμε το Δημοτικό Σχολείο, το χωριό μας δενείχε Γυμνάσιο. Όσοι, λοιπόν, θέλαμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας, γιατίτότε δεν συνέχιζαν όλοι, έπρεπε να πάμε στα γειτονικά Γυμνάσια. Έτσι, άλλαπαιδιά πηγαίνανε στην Κυπαρισσία, άλλα στην Ανδρίτσαινα και άλλα στηΖαχάρω. Εμείς και άλλα Ζουρτσανόπουλα πηγαίναμε στην Κυπαρισσία. Δενξέρω με ποια κριτήρια οι γονείς μας επέλεξαν την Κυπαρισσία. Πάντως εκεί πη-γαίναμε.

5Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

θησα και έγραψα μερικούς στίχους με τοίδιο μετρικό σύστημα. Επειδή είναι μα-κροσκελές, παραθέτω δύο στροφές:

Από την Πέμπτη και μετά λιγόστευαν τα φαγητά και πορευόμαστε λιτά γιατί δεν είχαμε λεφτά.

Με το μυαλό σου στον τορβά πώς να στρωθείς για να διαβά, να μελετήσεις τα μαθή και η χρονιά να μη χαθεί.

Όμως οι δυσκολίες αυτές, που ίσχυανγια άλλους περισσότερο και για άλλουςλιγότερο, δεν στάθηκαν ικανές να μαςαποτρέψουν από το σκοπό μας. Όποιοςήθελε να μάθει γράμματα, έμαθε.

Επιστροφή των κενών

Μέσα λοιπόν στις έννοιες μας και τιςφροντίδες μας, είχαμε και τη φροντίδαγια την επιστροφή των κενών. Από τηΔευτέρα κιόλας άρχιζε η διαδικασία επι-στροφής του αδειανού σακουλιού. Μα-ζεύαμε τα είδη συσκευασίας, όπως με-ταλλικά κουτιά καραμέλας, που βάζαμετα αυγά, πετσέτες, πανάκια διάφορα, ταάπλυτα ρούχα μας, κάνα κατσαρολάκιαλουμινένιο (το νάιλον και το πλαστικόήταν άγνωστα ακόμη), τα βάζαμε στο σα-κούλι, το κεφαλοδέναμε με το σακουλό-σχοινο, γράφαμε και το όνομα επάνω καιπηγαίναμε στο σταθμό του τραίνου. Ελπί-ζαμε να βρούμε κάνα Ζουρτσάνο, να ταστείλουμε στο χωριό. Αλλά για να βρούμετην πρώτη κιόλας ημέρα, έπρεπε να είμαστεπολύ τυχεροί. Μερικές φορές χρειαζόταννα πάμε πολλές ημέρες. Και δεν ήτανλίγες οι φορές που δε βρίσκαμε, γι’ αυτόοι γονείς μας είχαν κι’ άλλα σακούλια γιαρεζέρβα. Και τότε το σημείωμα της επό-μενης Κυριακής έγραφε: «Φροντίστε ναμας στείλετε οπωσδήποτε τα άδεια σα-κούλια». Άσε που υπήρχε και άλλη δυ-σκολία. Αν επιστρέφανε τα σακούλια Πα-ρασκευή ή Σάββατο, πότε να προλάβουννα πλύνουν τα ρούχα, πότε να τα στε-γνώσουν, χειμώνα καιρό. Μερικές φορέςοι μανάδες μας δεν κοιμόσαντε καθόλουτο Σάββατο, προσπαθώντας να στεγνώσουντα ρούχα, απλώνοντάς τα στις καρέκλεςμπροστά στο τζάκι.

Τα παπούτσια

Εδώ θα μου επιτρέψετε να γράψω μιαπροσωπική μου ιστορία, που έχει τη μορφήανέκδοτου, είναι όμως αληθινή πέρα γιαπέρα.

Μια φορά μαζί με το αδειανό σακούλιέστειλα και ένα ζευγάρι παπούτσια, γιανα μου τα σολιάσουν. Είχα δύο ζευγάρια.Ένα καθημερινό και ένα καλό, υποτίθεται.Εγώ όμως τα είχα βάλει και τα δύο μπρο-στά. Με όποιο τύχαινε να φορώ, πήγαιναστο γήπεδο για μπάλα. Το έστειλα λοιπόνστο χωριό, γιατί το σόλιασμα εστοίχιζε15 δραχμές και θα μου ανέτρεπε τον προ-ϋπολογισμό. Και εγώ τα πήγαινα με το

σταγονόμετρο, για να μου μένουν και 4δραχμές την εβδομάδα για να αγοράζωκαι τα τεύχη του «ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ» καιτου «ΤΑΡΖΑΝ». Ήταν, όμως, η περίοδοςπου μάζευαν ελιές και δεν τα πήγαν ταπαπούτσια στο μάστορα. Άλλωστε και οιτσαγκάρηδες είχαν και εκείνοι ελιές καιδεν θα ευκαιρούσαν. Τα πηγαίναμε πότεστον Κώστα τον Τριγύρη και πότε στονΝίκο τον Κόπιτσα. Ήσαν και οι δύο φίλοιτου πατέρα μου και πελάτες μας στο μα-γαζί.

Την επόμενη Κυριακή ανοίγω το σα-κούλι και δεν βρίσκω τα παπούτσια μέσα.Τους γράφω, λοιπόν, στο σημείωμα ναμου τα στείλουν οπωσδήποτε. Έρχεται ηεπόμενη Κυριακή, τίποτα τα παπούτσια.Πώ! Πώ! Άρχιζα να ζορίζομαι. Εκείνα πουφόραγα, ξεφτίσανε μπίτι. Τι να σου κά-νουνε. Μονοφόρι σχολείο, γήπεδο. Ήμουνακαι στην Εβδόμη Γυμνασίου. Κοτζάμ παιδί.Να μη γελάει και ο κόσμος. Πήγαινα λοιπόνστον μπάρμπα Νίκο τον Κούνο. Ένα τσαγ-κάρη της κακιάς ώρας. Εζύγιζε γύρω στα150 κιλά και είχε για τσαγκάρικο μια πα-ράγκα από σανίδες και λαμαρίνες. Ήτανεο πιο οικονομικός απ’ όλους. Έβαζε φόλεςαπό δω και από κει, τα μπάλωνε, τα κάρ-φωνε, έβανε και κάνα πεταλάκι και τουέδινα μια-δυο δραχμές.

Τρίτη συνεχόμενη Κυριακή και τα πα-πούτσια δεν ήρθανε. Ε, με βάρεσε στοκεφάλι. Δεν πήγαινε άλλο. Σε λίγο θαπερπάταγα ξυπόλητος. Τι να κάνω, λοιπόν,πάνω στην απελπισία μου. Αγοράζω χαρ-τοφάκελο και γραμματόσημο. Δύο δεκάρεςτο χαρτοφάκελο και 90 λεπτά το γραμμα-τόσημο. Διέθεσα 1,10 ολόκληρες δραχμέςκαι κάθομαι και γράφω ένα γράμμα.

Σεβαστοί μου γονείς.Είμαι καλά, το αυτό και για εσάς επι-

θυμώ. Αυτά ως προκαταρκτικά και αρχίζωτο κείμενο: Να μου στείλετε τα παπούτσια.Να μου στείλετε τα παπούτσια. Να μουστείλετε τα παπούτσια. Γεμίζω και τις τέσ-σερις σελίδες του επιστολόχαρτου με τηνίδια αυτή πρόταση. Στο τέλος γράφω: σαςφιλώ με σεβασμό, ο υιός σας Νίκος.

Υστερόγραφο: Να μου στείλετε τα πα-πούτσια.

Βάζω το χαρτί στο φάκελο, τον σφρα-γίζω, γράφω απ’ έξω τη διεύθυνση καιστο κάτω μέρος τραβάω μια λοξή γραμμήκαι γράφω: Να μου στείλετε τα παπούτσια!..

Αν σας πω ότι αυτό το γράμμα έχειγίνει ανέκδοτο και επί χρόνια, ακόμα καισήμερα είναι αντικείμενο καλαμπουριούμεταξύ συγγενών και γνωστών, όσων έλα-βαν γνώση.

Αλλά οι ιστορίες της Κυπαρισσίας δεντελειώνουν εδώ. Άλλες σοβαρές, άλλεςευτράπελες, άλλες περίεργες, πάντα όμωςενδιαφέρουσες. Αξίζει τον κόπο να τιςθυμόμαστε, όσοι τις ζήσαμε, αλλά και οιμεταγενέστεροι να γνωρίζουν τις συνθήκεςτης τότε μαθητικής ζωής. Για τους τωρινούςμαθητές ίσως είναι ένα μάθημα, ότι τίποταδεν είναι αυτονόητο από τις σημερινέςτους ευκολίες και απολαύσεις.

Κάποια φορά θα επανέλθω και με άλλεςιστορίες.

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΙΔΗΣ

ΑναμνήσειςΣυνέχεια από την 4η σελ.

Ζωή ΧρονοπούλουΓΕΝΙΚΟΣ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ

ΙΑΤΡΟΣ

ΝΕΑ ΦΙΓΑΛΙΑ

Τηλ.: 26250 41006 – 6976 124762

e-mail: zchronopoulou@gmail.com

ΘΕΟΧΑΡΗ Κ. ΙΩΑΝΝΑ ΜDΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ

Νέα Φιγαλία - Ν. Ηλείας

Τηλ.: 2625041470

Κιν.: +30 6984903551

Στις 6 Δεκεμβρίου 2015, ημέρα Κυριακή, εορτή του Πολιούχου τουχωριού μας Αγίου Νικολάου, έγινε, όπως κάθε χρόνο, ο εκκλησιασμόςτων μελών και των φίλων του Συλλόγου μας. Εκκλησιαστήκαμε καιφέτος στον Ιερό Ναό της Παναγίας Θεοτόκου, Λεωφόρος Βουλιαγμένης260, στον Άγιο Δημήτριο, μετά από πρόσκληση του Ζουρτσάνου ιερέατης ως άνω Εκκλησίας Νικολάου Τσιούτα. Στη συνέχεια χαρήκαμε τονκαφέ μας και τα παραδοσιακά γλυκά που προσέφεραν οι πατριώτισσέςμας.

Ευχαριστούμε όλους που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή μας. • Φωτογραφίες από την εκδήλωση υπάρχουν και στην ιστοσελίδα

του Συλλόγου.

Ο Εκκλησιασμός του Συλλόγου

Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε αναφερθεί στην ωςάνω παράσταση, που ήταν μια από τις καλύτερες πολιτιστικές εκδηλώσειςτου περασμένου καλοκαιριού στο χωριό μας. Η αναλυτική επιστολή πουείχαμε ζητήσει από τον υπεύθυνο της παράστασης, φιλόλογο του Γυμνα-σίου-Λυκείου Ν. Φιγαλίας κ. Χρήστο Χαχόλο, έφτασε στα χέρια μας κάπωςαργά και δεν προλάβαμε να τη δημοσιεύσουμε. Τώρα που την έχουμε,αξίζει τον κόπο να παραθέσουμε, έστω περιληπτικά, το περιεχόμενό της.

Η παράσταση αυτή ήταν ένας κρίκος σε μια αλυσίδα θεατρικής δη-μιουργίας, που ξεκίνησε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Ν. Φιγαλίας απότον καθηγητή Φυσικής Αγωγής κ. Γιώργο Λιάρτση και συνεχίστηκε απότο φιλόλογο κ. Χρήστο Χαχόλο. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη παράσταση,που έφερε κοντά στα σχολεία τη διψασμένη πολιτιστικά κοινωνία τηςΖούρτσας. Η επιτυχία της οφείλεται στο ότι ήταν βαθιά λαϊκή (και όχιλαϊκίστικη ή «υπεράνω»), θύμιζε αυθεντικά λαϊκά δρώμενα, είχε έξυπνηκοινωνικοπολιτική σάτιρα, έβγαζε αβίαστο γέλιο και έδεσε την αρχαι-οελληνική μυθολογία με τη διακωμώδηση (χωρίς ευτελισμό) διαχρονικώνανθρώπινων παθών, πόθων, αδυναμιών και καταστάσεων. Άλλος έναςλόγος της επιτυχίας ήταν πως επρόκειτο για δημιούργημα «από τακάτω». Οι ίδιοι οι μαθητές επέλεξαν δημοκρατικά το θέμα και έδωσανιδέες για τους ήρωες, τη δομή, τα μουσικά κομμάτια του κλπ. Δεν είχανμόνο ρόλο, αλλά και λόγο. Με την ελευθερία αυτή, προχώρησαν ακόμηκαι σε πολλούς επιτυχημένους αυτοσχεδιασμούς επί σκηνής.

Βέβαια, το εγχείρημα ήταν γενικά δύσκολο και κοπιαστικό, αλλάάξιζε (και για τους μαθητές και για τον κόσμο), πράγμα που δίνεικουράγιο για νέες προσπάθειες στο μέλλον. Και είναι αυτονόητο ότιγια τη δημιουργία και την παρουσίαση της παράστασης δούλεψαν καιβοήθησαν πολλά πρόσωπα και φορείς, που αξίζουν πολλές και θερμέςευχαριστίες:

Αδαμοπούλου Ευθυμία, Αναστασόπουλος Αναστάσιος (ιερέας), βι-βλιοπωλείο Φιορέτου, Βλάχου Αντωνία, Βωβός Κων/νος, Γριβάκη Γεωργία,Ζευγίτης Παναγιώτης, Ζευγίτη Μαρίνα, Καπλάνης Χρήστος, ΚαπλάνηΑλεξάνδρα, Καππής Γεώργιος, Καράπαπας Παναγιώτης (του Δημ.),Κίκος Χρήστος, Κίκος Αθανάσιος, Κουτσόπουλος Νικόλαος, ΚουτσούνηςΝικόλαος, Λούτος Αθανάσιος, Μανιάτης Αναστάσιος, Μανιάτης Ιωάννης(του Αθαν.), Μίνι Μάρκετ Χρυσούλας Γρηγοροπούλου, ΝεοφώτιστοςΔιονύσιος, ξυλουργείο Καπογιάννη, οικογένεια Βλάχου Ευθυμίου, οι-κογένεια Καράπαπα Δημητρίου, Παπαγιώργος Νικόλαος, ΠαπαγιώργοςΔανιήλ, Σεβεντεκίδης Κων/νος, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Γυ-μνασίου-Λυκείου (και ιδιαιτέρως οι γονείς των μαθητών που συμμετείχαν),Τριανταφυλλοπούλου Κων/να, Χουλιάρας Αθανάσιος.

Αυτά, πάνω-κάτω, μας γράφει ο κ. Χαχόλος στην επιστολή του. Εμείςσυγχαίρουμε και πάλι τον ίδιο και όλους τους συντελεστές και συνεργούςτης παράστασης και ευχόμαστε καλή συνέχεια.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στον απόηχο του πολιτιστικού καλοκαιριούΗ μαθητική θεατρική παράσταση

«Διαζύγιο α λα… Ομηρικά στο Μπαχαλοδικείο»

Στη μέση καθιστός ο γιατρός Γ. ΔαΐκοςΟ χαιρετισμός του Προέδρου Β. Γλούμη

6 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α ΓεννήσειςΤον Νοέμβριο του 2015:➤ Ο Ιωάννης Καπογιάννης του Νικο-

λάου και η σύζυγός του Πάτρα Κα-τσιώλη απέκτησαν αγοράκι.

➤ Ο Παναγιώτης Πάλλας και η σύζυγόςτου Χρυσάνθη Μπιρπανάγου απέ-κτησαν κοριτσάκι.

➤ Ο Νικόλαος Νεοφώτιστος του Ιωάν-νη και η Καλλιόπη Κεφαληνού απέ-κτησαν κοριτσάκι.

➤ Ο Παναγιώτης Τσιούτας του (ιερέως)Νικολάου και η Ευσταθία Μηλιώνηαπέκτησαν αγοράκι. Ευχόμαστε να τους ζήσουν τα νεο-γέννητα.

Βαπτίσεις➤ Στις 7/11/15 ο Ιωάννης Καπογιάννης

και η Ελένη Κολοκάθη βάπτισαν τοαγοράκι τους και του έδωσαν τοόνομα Βασίλειος. Ευχόμαστε να τους ζήσει το νεο-φώτιστο.

Γάμοι ➤ Στις 27/6/15 ο Νικόλαος Φάμελος

του Αριστείδη και της Κατερίνας καιη Καλλιόπη Ρήγα τέλεσαν το γάμοτους στον Ιερό Ναό Αγίας Παρα-σκευής Μουσούρων Μεσολογγίου. Με πολιτικό γάμο παντρεύτηκαν

στο χωριό μας οι παρακάτω: ➤ Ο Νικόλαος Μπουσιούτας του Αν-

τωνίου μετά της Χριστίνας Γιαννίκουαπό τη Φασκομηλιά.

➤ Ο Κων/νος Αλεξόπουλος μετά τηςΑναστασίας Κουτσούνη του Νικο-λάου.

➤ Ο Φώτης Μικέλης μετά της ΙωάνναςΤσιούτα του Ευθυμίου. Τους ευχόμαστε να ζήσουν ευτυχι-σμένοι.

Θάνατοι➤ Στις 14/10/15 απεβίωσε ο Ιωάννης

Καπλάνης ετών 80 και ετάφη στοκοιμητήριο του Μοναστηριού.

➤ Στις 3/11/15 απεβίωσε στην Αθήναο Κων/νος Γκουβάτσος του Φώτηετών 80 και ετάφη στο κοιμητήριοτου Μοναστηριού.

➤ Στις 7/11/15 απεβίωσε στην Αθήναη Σταυρούλα Κουτσοπούλου τουΑναστασίου ετών 56 και ετάφη στοκοιμητήριο του Αγίου Ηλία Ν. Φιγα-λίας.

➤ Στις 22/11/15 απεβίωσε ο ΓεώργιοςΜπουσιούτας του Αντωνίου ετών 78και ετάφη στο κοιμητήριο του ΑγίουΗλία Ν. Φιγαλίας.

➤ Στις 23/11/15 απεβίωσε ο ΙωάννηςΖαριφόπουλος ετών 83 και ετάφηστο κοιμητήριο της Φασκομηλιάς.

➤ Στις 25/12/15 απεβίωσε στην Αθήναο Διονύσιος Κάσσαρης ετών 67 καιετάφη στο κοιμητήριο του Αγίου ΗλίαΝ. Φιγαλίας.

➤ Στις 26/12/15 απεβίωσε ο ΓρηγόριοςΚουτσόπουλος του Νικολάου ετών70 και ετάφη στο κοιμητήριο τουΑγίου Ηλία Ν. Φιγαλίας.

➤ Στις 21/12/15 απεβίωσε ο ΔιονύσιοςΚαρανάσης γιος του μπάρμπα-Γιάννη,ετών 79 και ετάφη στο κοιμητήριοΑγίων Αναργύρων.

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στουςοικείους τους.

Επιτυχίες― Η Σταυρούλα Κατσιώλη του Θεοδώρου πήρε το πτυχίο

της από τη Σχολή Φυσικής του Πανεπιστημίου της Πάτρας.Συγχαρητήρια και καλή σταδιοδρομία.

Αντίο, Άκη Κάσσαρη και η μνήμη σου αιώνιαΝικήθηκες κι ας πάλεψες τριανταπέντε χρόνια.Τη μέρα που μας άφησες, για μακρινό ταξίδι,Ιδρώτας κρύος μ’ έλουσε κι ήπια χολή με ξύδι.

Οταν τα μάτια έκλεισες, είχε εικοσιπέντε,Ανήμερα Χριστούγεννα, το έτος δεκαπέντε.Κανένας δεν κατάφερε, το χάρο να νικήσει.Ηθελες να ξεκουραστείς, ο πόνος να σ’ αφήσει.

Και έφυγες πολύ νωρίς, έζησες λίγα χρόνια.Ακη μου δε πρόλαβες παππού να πουν τα εγγόνια.Σάκη σε λέγανε μερικοί, Διονύση ορισμένοι.Σ’ αυτό το κόσμο ήσουνα, πρώτος στην οικουμένη.Αντίο, Άκη Κάσσαρη και η μνήμη σου αιώνια.Ραγίσαν όλα τα βουνά, δεν κελαηδούν τα αηδόνια.Ητανε θέλημα Θεού να πας στους ουρανούς.

ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

Ο κουνιάδος σου, Τάσος Αντωνόπουλος

ΑΝΤΙΟ, ΑΚΗ ΚΑΣΣΑΡΗ

Αφιέρωμα στον Διονύσιο Κάσσαρη

Εισφορές για την εφημερίδα Παναγόπουλος Χαράλαμπος .............................. 30€Ράπτη-Γεωργιοπούλου Σοφία.............................. 20€Χατζή-Ποζιάδου Φωτεινή .................................... 20€Σούμας Βασίλειος ................................................ 30€Μανιάτης Ιωάννης του Γεωργίου .........................10€Μανιάτης Χρήστος του Γεωργίου........................ 10€Πλευριά Παναγιώτα-Λέπρεο .............................. 10€Μανώλη Ασπασία ................................................ 20€Κομπορόζος Χρήστος Γεωργίου ......................... 20€Τσαούσης Νικόλαος του Παναγ. ......................... 20€Χατζής Παναγιώτης του Δημητρίου ................... 20€Τάγαρη Δήμητρα του Αναστασίου ...................... 20€Καζαντζής Γεώργιος του Νικολάου .................... 20€Λαμπρόπουλος Ιωάννης –Ζαχάρω ..................... 20€Παλαιοθόδωρος Νικόλαος .................................. 50€Παπαγεωργίου-Φικίρη Θεοδώρα ........................ 20€Καπογιάννης Νικόλαος του Χρήστου ................. 50€Γλούμης Πέτρος του Νικολάου .......................... 20€Γλούμης Κων/νος του Νικολάου .........................10€Γλούμη Δήμητρα του Νικολάου .......................... 10€Καπλάνης Γεώργιος Αντωνίου .............................10€Μπαρόγιωργας Αναστάσιος του Δημ. ................ 50€Νεοφώτιστος Νικόλαος του Ιωάννη ................... 50€Σιώρης Διονύσιος ............................................... 50€Βουδούρης Σωτήρης ............................................50€Πιτσινή Σία ..........................................................50€Αντωνοπούλου Μαρία ..........................................10€Αντωνόπουλος Ιωάννης ......................................10€

Ζαρειφοπούλου Αφροδίτη ...................................20€Μαυροειδή Δήμητρα ........................................... 20€Βλάχου-Κουτή Αγγελική ..................................... 20€Βλάχου-Αλεξίου Παναγούλα ...............................20€Βλάχου-Παύλου Χρυσούλα .................................10€Βλάχος Θεόδωρος του Ιωάννη ............................10€Καλύβα Αντωνία .................................................. 20€Πάλλας Ιωάννης................................................... 20€Γλούμης Θεόδωρος ............................................ 50€Καράπαπας Κωνσταντίνος ...................................10€Καράπαπας Αθανάσιος του Κων. .........................10€Τσουκαλάς Γεώργιος .......................................... 20€Βλάχος Θεόδωρος του Νικ. .................................10€Ζευγίτης Παναγιώτης του Νικ. ........................... 20€Ζευγίτης Νικόλαος του Παν. ............................... 20€Βλάχου Μαρία ..................................................... 20€Παπαγιώργος Γεώργιος του Αθαν. ...................... 20€Ζαριφόπουλος Τάκης .........................................100€Βλάχος Νικόλαος .................................................10€Καραχάλιος Ιωάννης του Νικ. ............................. 10€Παπαδοπούλου-Μούτση Γεωργία ....................... 20€Καράπαπας Κανέλλος ......................................... 20€Πιτσινής Ανδρέας ...............................................10€Βλάχος Σπυρίδων ............................................... 20€Πιπιλής Αθανάσιος του Γεωρ. ............................100€Χήνας Στέλιος ......................................................10€Ζαριφοπούλου Φωτεινή ..................................... 20€Αυγερινός Αναστάσιος ...................................... 20€Ζουρτσάνος Νικόλαος .........................................10€

Τσιούτας Νικόλαος (Ιερέας) ............................... 20€Τσιούτα-Χανιώτη Αμαλία .....................................10€Πιπιλή-Σταμοβλάση Βαρβάρα ............................. 50€Φλέσσα Μαρία του Ιωαν. ..................................... 50€

Εις Μνήμην― Ο Κατσάμπουλας Αθανάσιος του Πολυζώη 50 ευρώ

εις μνήμη των εξαδέλφων του Αθανασίου και ΌλγαςΚατσάμπουλα.

― Κάσσαρης Κων/νος και Χρυσούλα 100 ευρώ ειςμνήμη Κων/νου Γκουβάτσου και Διονυσίου Κάσσαρη.

― Ανδριάνα Τάγαρη Δημητρίου 70 ευρώ. εις μνήμη της αδελφής της Αριστέας και του εξα-δέλφου της Ηλία Δέδε του Νικολάου.

― Η Κουτσοπούλου Σταυρούλα του Κων/νου στη μνήμηΣταυρούλας Κουτσοπούλου του Αναστασίου 20ευρώ.

― Καπογιάννης Νικόλαος του Χρήστου, 50 ευρώ ειςμνήμην Βασιλείου Τσαγκάρη.

― Καπογιάννης Νικόλαος του Χρήστου, 50 ευρώ ειςμνήμην Θεοδώρου Βάγια.

― Κάσσαρη Ιωάννα και οι κόρες της, 100 ευρώ ειςμνήμην του συζύγου και πατέρα τους ΔιονυσίουΚάσσαρη.

― Βλάχος Θεόδωρος του Νικολάου, 20 ευρώ εις μνήμηΘεοδώρου Βάγια.

― Βλάχος Θεόδωρος του Νικολάου, 20 ευρώ εις μνήμητων γονέων του και της αδελφής του ΔήμητραςΓιαννίκου.

― Βλάχος Θεόδωρος του Νικολάου, 10 ευρώ ειςμνήμη της εξαδέλφης του Μαρίας-Ρίτσας Ι. Μανώ-λη.

― Ζευγίτης Παναγιώτης του Νικολάου 20 ευρώ ειςμνήμη των γονέων του και αδελφού του Δημήτρη.

― Ζουρτσάνος Νικόλαος 50 ευρώ εις μνήμη της γυ-ναίκας του Γιαννούλας.

― Τσιούτα-Χανιώτη Αμαλία 30 ευρώ εις μνήμη του πα-τέρα της, του γιου της, της αδελφής της και τουσυζύγου της αδελφής της και ανηψιού της Αν-δρέα.

― Πιπιλή-Σταμοβλάση Βαρβάρα, 100 ευρώ εις μνήμηΘεοδώρου Βάγια.

― Γλούμης Βασίλειος και Άννα 30 ευρώ εις μνήμηΘεοδώρου Βάγια.

― Γλούμης Βασίλειος και Άννα 50 ευρώ εις μνήμηΓρηγορίου Κουτσόπουλου.

― Αντωνόπουλος Ιωάννης και Μαρία 30 ευρώ στημνήμη του Γρηγόρη Κουτσόπουλου.

Για τα έργα του ΣυλλόγουΧήνας Στέλιος .................................................... 10€

Για το νέο κοιμητήριο του μοναστηριού― Ο Θεόδωρος Ιωάν. Βλάχος, εις μνήμη της μητέρας

του Αθανασίας 100 ευρώ.― Η Αγγελική Ιωάν. Βλάχου-Κουτή, εις μνήμη της μη-

τέρας της Αθανασίας 100 ευρώ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ◗ Ευχαριστούμε τους αδελφούς συλλόγους, τους φορείς, τους συμ-

πατριώτες και τους φίλους, που μας έστειλαν την εφημερίδα τους, τιςευχές τους για το νέο έτος και τα καλά τους λόγια για το σύλλογό μαςκαι την εφημερίδα μας.

◗ Ευχόμαστε κι εμείς καλή χρονιά στον καθένα και καλή επιτυχία στοέργο των συλλόγων τους.

Σύσσωμο το χωριό μας πενθεί για το χαμό του ΓρηγόρηΝικ. Κουτσόπουλου, στις 26-12-2015. Και όχι μόνο το χωριόμας. Όχι μόνον οι απανταχού της Ελλάδας και της ξενιτιάςσυμπατριώτες μας, αλλά και όλοι όσοι τον είχαν γνωρίσει,ως άνθρωπο και ως επαγγελματία, τόσο στην ευρύτερη πε-ριφέρειά μας όσο και έξω απ’ αυτήν. Γιατί ο Γρηγόρηςυπήρξε ένα εμβληματικό πρόσωπο. Έντιμος και ντόμπρος,αγαπητός και καλόκαρδος, καταδεχτικός και γελαστός,πρόθυμος και εξυπηρετικός, ακούραστος υποστηρικτής κάθεπροσπάθειας, ατομικής και συλλογικής, που αποσκοπούσεστη βελτίωση της ζωής και του επιπέδου της Ζούρτσας. Μετη στήριξη που πρόσφερε σε όλους τους συλλόγους, μετον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ίδρυση και λειτουργία του ποδοσφαιρικούσυλλόγου «Απόλλων», με το αμέριστο ενδιαφέρον του για τα κοινά προβλήματα τουχωριού, δικαιολογημένα διεκδικεί τον τίτλο του τοπικού ευεργέτη.

Ως επί πολλά χρόνια ιδιοκτήτης και «ψυχή» του κέντρου «ΠΑΝΟΡΑΜΑ», με τηνεργατικότητα και τη συνέπειά του, το ανέδειξε σε ένα από τα πιο ιστορικά εστιατόριατης περιοχής, για ντόπιους και επισκέπτες. Εκεί έσμιγαν και σμίγουν οι συμπολίτεςμας στις χαρές και στις λύπες τους, εκεί απολάμβαναν και απολαμβάνουν τη ζεστήφιλοξενία και εξυπηρέτηση, την εγγυημένη ποιοτική γεύση και διασκέδαση καθώςκαι την πιο μαγευτική εικόνα της φιγαλικής φύσης.

Ο Γρηγόρης Νικ. Κουτσόπουλος ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον τόπο μας.Ένα κομμάτι της ιστορίας του χωριού μας, που την έγραψε με την αμέριστη βοήθειακαι συμπαράσταση της αγαπητής από όλους μας πανάξιας συζύγου του Αγγελικής.Και με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι το δρόμο που χάραξε εκείνος στη Ζούρτσα,τον συνεχίζει η οικογένεια που άφησε πίσω, με τα παλιά και τα νέα μέλη της και μεπρωταγωνιστή το γιο του Νίκο.

Τους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και τους ευχόμαστε η καλήανάμνηση και η περηφάνια από τη ζωή, την προσφορά και την αναγνώριση του τόσοαγαπημένου τους προσώπου, να τους δίνει παρηγοριά και κουράγιο και να αντισταθμίζεικάπως την απουσία του.

Εκ μέρους του Συλλόγου ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΦΥΓΕ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚ. ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

7Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

• Πρόσφατα ο «Σύλλογος προςδιάδοσιν ωφελίμων βιβλίων» πραγ-ματοποίησε την έκδοση του βιβλίουτου Παναγιώτη Παυλούρου «ΑΝΑ-ΜΝΗΣΕΙΣ», που έφτασε στο Σύλ-λογό μας με ευγενική προσφοράτου γιου του, κ. Τάσου Παυλούρου.Ο Παναγιώτης Παυλούρος (1897-1981) γεννήθηκε στη Ζούρτσα, όπουκαι τελείωσε το Δημοτικό και τοΕλληνικό Σχολείο. Μετά από τιςανάλογες σπουδές έγινε δάσκαλοςκαι πρωτοδιορίστηκε το 1916 στοΚαραμούσταφα (Αυλώνα) Τριφυλίας.Το 1921 μετατέθηκε στη Ζούρτσα,από όπου το 1929 έγινε επιθεωρητήςΔημοτικών Σχολείων και υπηρέτησεσε πολλές εκπαιδευτικές περιφέ-ρειες της χώρας.

• Όπως γράφει στον πρόλογοτου βιβλίου η φιλόλογος κ. ΦοίβηΤόγια-Κοσματοπούλου (που, μικρή,υπήρξε μαθήτριά του), κάτω απότον τίτλο «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ» διακρί-

νεται η πορεία ενός φωτισμένουδημοκρατικού εκπαιδευτικού, πουαφιέρωσε τη ζωή του στην προ-σπάθεια αναβάθμισης του Έλληναδάσκαλου και δημιουργίας ενόςνέου, προοδευτικού σχολείου στηνΕλλάδα, μέσα σε μια δύσκολη καιστερημένη εποχή.

• Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρου-σιάζει για μας το κεφάλαιο του βι-βλίου «Αναμνήσεις από την προ-εδρία στο Σύλλογο Ζουρτσάνωνστην Αθήνα», σελίδες 225-243. Ανα-φέρεται στο ιστορικό της ίδρυσηςτου Συλλόγου και στις ποικίλες δρα-στηριότητες του Διοικητικού Συμ-βουλίου, του οποίου υπήρξε ο πρώ-τος εκλεγμένος από Γενική Συνέ-λευση Πρόεδρος το 1954. Μέσααπό την αφήγηση ζωντανεύουν πολ-λά πρόσωπα και ιδίως συμπατριώτεςμας που διαδραμάτισαν σημαντικόρόλο στην πολυετή λειτουργία τουΣυλλόγου μας. Στο τέλος αυτού

του κεφαλαίου, στις σελίδες 242-243, στην παράγραφο με την επι-κεφαλίδα «Παραίτηση», καταφέρεταιεναντίον της δικτατορίας του 1967,καταλογίζει ευθύνες στην πολιτικήκαι πνευματική ηγεσία του τόπου,που «εφίλησε δουλικά τα πόδια τουανεκδιήγητου Παπαδόπουλου»,υμνεί τα παιδιά του Πολυτεχνείου,που «δεν είχαν σκύψει το σβέρκο»και καταλήγει ότι παραιτήθηκε απότην προεδρία του Συλλόγου το Μάρ-τιο του 1969, μετά από 15 χρόνιαπροσφοράς, επειδή, λόγω του κα-θεστώτος, δεν μπορούσε να ασκήσειελεύθερα τα καθήκοντά του ως Πρό-εδρος. Από υπονοούμενα που αφή-νει, φαίνεται πως δε συμφωνούσεμε την επί χούντας πορεία του Συλ-λόγου και αναγνωρίζει τις προσπά-θειες νέων Ζουρτσάνων, που επα-ναδραστηριοποίησαν το Σύλλογομετά την πτώση της δικτατορίας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΥΛΟΥΡΟΥ

Ένα από τα πρώτα καλλιτεχνικά «μικρόβια» τωννεανικών μαθητικών μας χρόνων είναι αυτό της ποίησης.Πόσοι και πόσοι δεν σκαρώσαμε στιχάκια στα τετράδιάμας, στα βιβλία, σε σκόρπια χαρτιά ή δεν τα χαράξαμεπάνω στα ταλαίπωρα θρανία μας. Σταδιακά οι περισ-σότεροι εγκαταλείπουμε αυτό το χόμπι και ούτε νοι-αζόμαστε για τα «ποιητικά» δημιουργήματα της νεό-τητάς μας, που χάνονται μαζί με τις νεανικές μαςανησυχίες.

Η νεαρή συμπατριώτισσά μας Πηνελόπη Κ. Καλύβαείναι από τις εξαιρέσεις, που δεν εγκατέλειψε τηνενασχόληση με την ποίηση μετά την αποφοίτησή τηςαπό το Γυμνάσιο Ν. Φιγαλίας. Ευγενική, πρόσχαρη,καλόκαρδη και αγαπητή συμπολίτισσά μας, άνθρωποςτης σκληρής εργασίας του χωριού, με επίκεντρο ταβοσκοτόπια πάνω «στης Μιλιάς τον Κάμπο» (Μιλιά,από το «Αιμιλία», όχι το δέντρο μηλιά). Αλλά, παράτην έλλειψη χρόνου και παρόλο που το χωριό δενπροσφέρει πολλές ευκαιρίες για ικανοποίηση πνευ-ματικών και καλλιτεχνικών ανησυχιών, η Πηνελόπηαξιοποιεί την ευστροφία, την ευαισθησία και το ποιητικότης ένστικτο και ταλέντο, για να καταγράψει και ναεκφράσει με στίχους τις σκέψεις της, τα συναισθήματάτης, αλλά και τους προβληματισμούς της για ανθρώπιναθέματα, που εκτείνονται και πέραν των προσωπικώντης βιωμάτων και αποκτούν ευρύτερο ενδιαφέρον.

Οι στίχοι της, άλλοτε παραδοσιακοί (με ρυθμό καιομοιοκαταληξία) και άλλοτε πιο ελεύθεροι, άλλοτεκάπως μελαγχολικοί και άλλοτε πιο αισιόδοξοι, άλλοτελιτοί, χωρίς στολίδια, και άλλοτε πιο ρομαντικοί, μεσύμβολα και εικόνες από τη φύση (νύχτα, αστέρια,φεγγάρι, θάλασσα κλπ.), είναι ευθύβολοι και αποκα-λύπτουν εύκολα στον αναγνώστη το στόχο τους. Κιαν μερικές φορές φαίνονται πως θέλουν περισσότερηεπεξεργασία, είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αναυτό γίνεται από συνειδητή επιλογή της δημιουργού,οπότε ο αναγνώστης έχει το δικαίωμα και την ελευθερίανα τους δεχτεί ή να τους απορρίψει, ή αν οφείλεταισε εγγενείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κάθε δη-μιουργός λόγου στην ακατάπαυστη προσπάθειά τουνα κατακτήσει τη γλώσσα και τις εκφραστικές της δυ-νατότητες, οπότε ο αναγνώστης χρειάζεται να κρίνειμε επιείκεια και να ευχηθεί ολόψυχα βελτίωση καικαλή συνέχεια της αξιέπαινης, ούτως ή άλλως, προ-σπάθειας.

Αυτό ευχόμαστε κι εμείς. Και μακάρι να δούμεσύντομα τα ποιήματα της Πηνελόπης τελειοποιημένακαι συγκεντρωμένα. Για την ώρα, στο στενό χώροπου διαθέτει η εφημερίδα, παραθέτουμε κάποια δείγ-ματα, που δεν είναι ίσως και τα πιο αντιπροσωπευτικά.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Από τον κύκλο των Ζουρτσάνων ποιητών…

Ποιήματα της Πηνελόπης Κ. Καλύβα

1. Τι να της πω της μοίρας μου, ν’ αλλάξει τα γραμμένα! Τι να του τάξω του καημού, να φύγει από μένα!

Σαν άγγελος, σαν δικαστής ο πόνος με δικάζει, με ρίχνει μες στη μοναξιά, πώς νιώθω δεν τον νοιάζει.

2.Μιλάς για ευτυχία σε μία πορεία, που δεν οδηγεί πουθενά. Σπασμένες βιτρίνες, ουρλιάζουν σειρήνες, τα πάντα η οργή τα κινά.

Θες να φωνάξεις, για να ξεσπάσεις, το δίκιο σου μόνο ζητάς, αλλά κάποιοι άλλοι, οι δήθεν μεγάλοι, σου λένε πως πάλι χρωστάς.

3.Κάνε μια νέα αρχή, απ’ το μηδέν ξεκίνα, σβήσε όρκους, φιλιά κι ας παν τα παλιά στην ευχή, με εκείνη τη νύχτα κι εκείνα.

Γέλα ξανά και προχώρα, το αύριο σε περιμένει, θέλω να ’σαι η νικήτρια τώρα και όχι, όπως πριν, η χαμένη.

Πάρε απ’ όλα μαζί σου μονάχα τη διάθεσή σου και θα δεις λίγο έπειτα πως της ζωή σου θ’ αλλάξει ο σκοπός.

4.Το φεγγάρι ξανά στη σκοπιά του φυλάει πιστά τον ξάστερο ουρανό. Η ησυχία αυτής εδώ της νύχτας, μελωδία αγάπης στων αστεριών το χορό.

Η σκέψη μου χάνεται πάνω στ’ αστέρια και σε παίρνει κι εσένα μαζί,θα φυλάκιζα για πάντα, αν μπορούσα, τη ζωή μου σ’ αυτή τη στιγμή.

5.Κοίτα χρώμα που μαγεύειτον ανθρώπινο το νου!Το φεγγάρι απόψε κλέβειμπλε θαλάσσης κι ουρανού.

Μπλε φεγγάρι, μπλε μαγεία,μοιάζει όνειρο η νυχτιά,κόσμος και ζωή ευλογία,αν τους έλειπε η ψευτιά.

6.Κοίτα! Ο ήλιος πέφτει στη θάλασσα.Μείνε! Σε λίγο θα βγει το φεγγάρι.Κι αν η ζωή σού τα έφερε ανάποδα, καινούργια μέρα αύριο χαράζει.

Μην κλαις για όσα έχουν γίνει,μα να ελπίζεις σ’ αυτά που θα φτάσουν.Ποιον χρεώνεις να του ρίξεις ευθύνη;Οι καιροί και περνούν και αλλάζουν.

7.Ένα αγγελούδι ανάμεσα στους αγγέλους παίζει ανέμελο στον κήπο της Εδέμ.Δεν πρόλαβε να παίξει στου σπιτιού του τον κήπο,δεν πρόλαβε ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί,κι ένα βράδυ χωρίς αντίοπήρε το δρόμο των αγίων. Οχτώ χρονών κοριτσάκι, Θεέ μου,στον παράδεισό Σου τι το ήθελες;

Π ω λ ή σ ε ι ς― ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικία με οικόπεδο στη Νέα Φιγαλία.

Πληροφορίες στο 6974674736

― ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικία διώροφη με μεγάλο κήπο πλησίον

της Αγ. Σωτήρας στη Νέα Φιγαλία.

Πληροφορίες: Ζευγίτης Αθανάσιος

Τηλ.: 210 2526519

• Μόλις 62 μεγιστάνες έχουν τόσο πλούτο, όσοέχουν 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή ο μισός(φτωχός) πληθυσμός της γης! Το αποκαλύπτει η πολύπρόσφατη δημοσίευση σχετικής έρευνας της γνωστήςκαι έγκυρης Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «OXFAM»,που μάχεται για τη μείωση της φτώχειας. Τις ίδιεςαυτές μέρες ένας άνθρωπος πέθανε και άλλοι πέντεχαροπαλεύουν στη Γαλλία, επειδή, για να βγάλουν ταπρος το ζην, δούλεψαν σαν πειραματόζωα στη δοκιμήενός φαρμάκου. Αυτό, βέβαια, δεν θα απασχολήσεικαθόλου το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (συνέδριο,ας το πούμε), που θα γίνει σε λίγες μέρες στο Νταβόςτης Ελβετίας και όπου θα συγκεντρωθούν μερικοί απότους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Δεν θατο απασχολήσει ούτε η οικονομική εξαθλίωση τουλαού μας (και άλλων λαών) ούτε οι αυτοκτονίες λόγωτης κρίσης ούτε τα δεινά και οι καταστροφές από τουςπολέμους ούτε και η τύχη των δύστυχων προσφύγων.Μόνο για τα μάτια του κόσμου θα παραστήσουν πωςενδιαφέρονται γι’ αυτόν, χωρίς να αποφασίσουν ναβάλουν τέλος στα βάσανά του. Στο Νταβός, σ’ αυτό τοπαγκοσμίως γνωστό, παραδεισένιο και δημοφιλέστατογια τους πλούσιους μέρος της Ελβετίας (ταυτόχρονα,όμως, και «αμαρτωλό» κέντρο αποφάσεων των ισχυρώνκατά των ανίσχυρων), το «βαρύ πυροβολικό» των εκ-προσώπων του καπιταλισμού δεν πηγαίνει για ναακούσει τους «μικρούς» και να συγκινηθεί από τηνανάγκη για ισότητα και δικαιοσύνη.

• Όμως, τα δεδομένα είναι ανατριχιαστικά, όπωςτονίζει στην έκθεσή της η ως άνω οργάνωση και θα τοδιαλαλήσει έξω από το αυστηρά φρουρούμενο κέντροτης συνεδρίασης. Διότι η ραγδαία αύξηση της φτώχειας,της ανισότητας και της αδικίας φτάνει σήμερα σταάκρα και είναι επιζήμια για όλους, αφού επηρεάζει τηνανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Και με αδιάσεισταστοιχεία προσθέτει ότι την τελευταία πενταετία οπλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμουαυξήθηκε πάνω από μισό τρις (!) δολάρια (44%), ενώτου φτωχού μισού πληθυσμού της γης, δηλαδή 3,6 δι-σεκατομμυρίων ανθρώπων, μειώθηκε πάνω από ένατρις δολάρια (επίσης 44%). Από τον τεράστιο παγκόσμιοπλούτο, περίπου 7,6 τρις δολάρια είναι σήμερα «παρ-καρισμένα» σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους,όπου οι υπερπλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους για τααμύθητα πλούτη τους, με αποτέλεσμα τα κράτη να χά-νουν ετησίως 190 δις δολάρια από φορολογικά έσοδα,που θα μπορούσαν να τα αξιοποιήσουν υπέρ των λαώντους.

• Και συμπεραίνει η έκθεση: αντί για μια οικονομία,που να λειτουργεί για την ανακούφιση όλων, για τομέλλον των νέων και για το μέλλον του πλανήτη, έχειδημιουργηθεί μια οικονομία για την υπερπολυτέλειακαι την αλόγιστη σπατάλη των λίγων. Σε έναν κόσμο,που ο ένας στους εννέα ανθρώπους κοιμάται κάθεβράδυ νηστικός, δεν μπορούμε και δεν πρέπει άλλο ναεπιτρέψουμε, να παίρνουν οι πιο πλούσιοι όλο και με-γαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Και οι λύσεις πουπροτείνει δεν είναι εξωπραγματικές και ανεφάρμοστες.Είναι απλές. Κι αν οι απάνθρωποι δυνατοί του πλούτουτις αρνούνται, η παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα, μεκοινή και συντονισμένη δράση μπορεί και πρέπει νατις προωθήσει. «Να σου δώσω μια, να σπάσεις, αχ,βρε κόσμε γυάλινε / και να φτιάξω μια καινούργιακοινωνία, άλληνε», που έλεγε παλιά και ο λαϊκός μαςβάρδος.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΩΡΕ, ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΙΡΑΣΙΑ!

Ενοικιάζονται Διαμερίσματα

στη Νέα Φιγαλία

(Ζούρτσα)

ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ Τηλ.: 26250 - 41767 ή 0015168481119

8 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2015

Η σελίδα του Λαογραφικού μας ΜουσείουΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΦΙΓΑΛΙΑΣ

(4η συνέχεια παρουσίασης εκθεμάτων μας)

Από πάνω προς τα κάτω:• Σρόμπια ξυλουργού – εργαλείο για να

ανοίγει τρύπες ακόμα και σε ζώνες (μήκοςαπό 2 mm έως 6 cm περίπου)

• Φάλτσο κινόσο (το μεγαλύτερο)• Σπεταριόλα ή κινόσο

- Χρησιμοποιούνταν για κατασκευή πατούραςστα έπιπλα

Από αριστερά:• Αρνάρι ή ράσπα – εργαλείο για αρνάρισμα

(=λείανση ξύλου)• Τύπος κατσαβιδιού με πλακουτσωτή άκρη• Φρέζα – εργαλείο με το οποίο φρέζαραν

το ξύλο για να μην προεξέχει το κεφάλιτης βίδας

• Τύπος σκαρπέλου – για πελέκημα ξύλου• Μικρός βιδολόγος – για να ανοίγουν βόλ-

τες-στροφές• Παχύμετρο – με αυτό μετρούσαν το πάχος

ξύλων και μετάλλων

Συνέχεια στο επόμενο φύλλο

Καταγραφή και επιμέλεια παρουσίασης αντικειμένων - εκθεμάτων: Έλενα Παπαδοπούλου. Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτσόπουλος, Έλενα Παπαδοπούλου

• Διαφορετικός τύπος παχύμετρων με ελάσματα

• Κουρμπαδόρος μικρός – για λύγισμα σωλήνων ή σίδερων.

• Ζύγι για να κανονίζουν την ευ-θεία του τοίχου

• 4 σκαρπελάκια για σκάλισμα ξύλου

Ε Ρ ΓΑ Λ Ε Ι Α Ξ ΥΛΟΥ Ρ Γ ΟΥ

Ε Ρ ΓΑ Λ Ε Ι Α Υ Π ΟΔ Η Μ ΑΤ Ο Π Ο Ι ΟΥ

Ανοιχτό όλες τις μέρες 10-12 π.μ.

ή και με ραντεβού (κ. Δήμητρα Τάγαρη-Γιαννίκου),

τηλ. 26250/41400 και 6974692895).

Οι θεατρικές επιχειρήσεις «ΑΦΟΙ ΤΑΓΑΡΗ» διαχειρίζονταιτα θέατρα ΒΕΜΠΟ, ΖΙΝΑ, ΑΚΡΟΠΟΛ και ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ.Οι επιχειρηματίες αδελφοί Θύμιος και Μάρκος Τάγαρης κατά-γονται από τη Ζούρτσα και έχουν γεννηθεί στο ΓιαννιτσοχώριΗλείας. Υπηρετούν το καλό θέατρο πάνω από 30 χρόνια μεσεβασμό στο θεατή.

Για το Σύλλογο των αγαπημένων συμπατριωτών Ζουρ-τσάνων και για άλλους συλλόγους έχουν καθιερώσει ελκυ-στικές τιμές για γκρουπ θεατών κατόπιν συνεννοήσεως.

Με χαιρετισμούς και ευχές σας παρουσιάζουμε αναλυτικάτις παραστάσεις μας.

Αναστασία (Τασούλα) Σεραφοπούλου-Τάγαρη

ΘΕΑΤΡΟ ΖΙΝΑ Λεωφ. Αλεξάνδρας 74, Παναθήναια Tηλ. 2106424414. Μετρό: στάση Αμπελόκηποι, Τρόλεϊ, Λεω-φορείο: στάση Σόνια. Κωμωδία: «ΤΟ ΣΩΣΕ», του Μάικλ Φρέιν, σε διασκευή Καλογε-ροπούλου, Φασουλή, Παναγιωτοπούλου. Σκηνοθεσία: Βλαδίμηρου Κυριακίδη Παίζουν: Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης,Μπέσι Μάλφα, Γιώργος Κωνσταντίνου, Π. Σταθακόπουλος,Χ. Τσάφου, Κ. Σπυρόπουλος κ.λπ.Τετάρτη: 7:30 μ.μ. Πέμπτη και Παρασκευή: 9:00 μ.μ., Σάββατο: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Κυριακή: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Τιμή εισιτηρίου 13 ευρώ.

ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΜΠΟ Καρόλου 18, Πλατεία Καραϊσκάκη. Τηλ. 2105229519, 2105221767. Μετρό: στάση Μεταξουργείο. Πολυβραβευμένο μιούζικαλ των Μάρσαλ Μπρίκμαν και Ρικ

Έλλις-Άντριου Λίπα «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ADAM’S». Απόδοση κει-μένου, στίχων και σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου. Παίζουν: Α. Καφετζόπουλος, Μ. Σολωμού, Κ. Καζάκος, Ε.Μουμούρη, Demy, Άρης Μακρής και άλλοι 25 ηθοποιοί. Ζωντανή ορχήστρα σε διεύθυνση Ηλ. Καλούδη. Τετάρτη: 7:00 μ.μ., Πέμπτη και Παρασκευή: 9:00 μ.μ. Σάββατο: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Κυριακή: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Τιμή εισιτηρίου 14 Ευρώ

ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ Ιπποκράτους 9-11, τηλ. 2103648303-304. Κωμωδία: «ΓΑΜΠΡΟΙ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ» των Θ. Παπαθανασίουκαι Μ. Ρέππα. Παίζουν: Κ. Κόκλας, Γ. Τσιμιτσέλης, Μ. Ιωάννου, Ν. Βλαβιανού,Σ. Βογιατζάκη κ.ά.Τετάρτη: 7:30 μ.μ. Πέμπτη: 9:00 μ.μ. Παρασκευή: 9:00 μ.μ, Σάββατο: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Κυριακή: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Τιμή εισιτηρίου 13 ευρώ.

ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ Αγ. Μελετίου 61Α, Κυψέλη.Τηλ. 2108640414. Αστυνομική κωμωδία: «ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ-ΨΕ», του Ρομπέρ Τομάν, σε διασκευή και σκηνοθεσία των Μ.Ρέππα και Θ. Παπαθανασίου. 3ος χρόνος επιτυχίας. Παίζουν: Κάτια Δανδουλάκη, Θ. Καλιώρας, Τ. Ευείδη, ΕλένηΚρίτα, Τάσος Κωστής. Τετάρτη: 7:30 μ.μ. Πέμπτη και Παρασκευή: 9:15 μ.μ. Σάββατο: 6:00 μ.μ., 9:00 μ.μ. Κυριακή: 7:30 μ.μ. Τιμή εισιτηρίου 12 ευρώ.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΟ ΒΕΜΠΟ Καρόλου 18 - Πλ. Καραϊ-σκάκη. Τηλ. 2105229519 (στάση Μετρό: Μεταξουργείο)Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας «Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ» Σκηνοθεσία: Θανάσης Παπαθανασίου και Μιχάλης Ρέππας Στίχοι-Μουσική: Αφροδίτη ΜάνουΧορογραφία: Άννα Αθανασιάδη Παίζουν: Αγγελική Δαλιάνη, Φωτεινή Ντεμίρη, Τζένη Διαγούπη,Τζίνη Παπαδοπούλου, Αλμπέρτο Φάις, Δημήτρης Λέκκος,Ιούλιος Τζιάτας, Μαριαλένα Ροζάκη, Σπύρος Κυριάκος, ΗρώΜακρή. Πρόγραμμα παραστάσεων: Σάββατο: 3:00 μ.μ. Κυριακή: πρωί 11:00 π.μ., απογ. 3:00 μ.μ. Καθημερινά για Σχολεία 10 - 12 π.μ. Τιμή εισιτηρίου: 7 ευρώ (προκειμένου για ομάδα παιδιών καιμεγάλων πάνω από 40 άτομα).

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛΙπποκράτους 9-11 Τηλ. 2103648303-4 (στάση Μετρό: Πανεπι-στήμιο) Του Ζαχαρία Παπαντωνίου «ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ»Σκηνοθεσία: Βασίλης ΜαυρογεωργίουΜουσική: Θωμάς ΚαραχάλιοςΠαίζουν: Δημήτρης Κουρουπλής, Άρης Τρουπάκης, ΘανάσηςΔόβρης, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Σωτήρης Μαντέλος, ΓιώργοςΣυρμάς, Παντελής Φλατσούλης, Γιώργος Φλωράτος.Πρόγραμμα παραστάσεων: Σάββατο: 3:00 μ.μ. Κυριακή: πρωί 11:30 π.μ., απόγευμα 3:00 μ.μ. Καθημερινά για Σχολεία 10-12 π.μ.Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ (προκειμένου για ομάδα παιδιών καιμεγάλων πάνω από 40 άτομα).

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

• Tαναλοειδής σρόμπια - εργαλείο γιανα ανοίγει τρύπες ακόμα και σε ζώνες(μήκος από 2 mm έως 6 cm περίπου) • Μικροεργαλεία υποδηματοποιού

• 2 μυτοτσίμπιδα για τσαγκάρηδες – με ταοποία τραβούσαν το δέρμα να τεντώσει

• 1 καλαφάτης (στην όψη μοιάζει με σφυρί) –με αυτό σόλιαζαν τα παπούτσια

• 2 σφυράκια